Wojna polsko- Jaruzelska- praca na HiT

Temat eseju z hit na 20 listopada: Stan wojenny często jest nazywany „ wojną polsko- jaruzelską”.Wyjaśnij, jak rozumiesz
to określenie. Czy zgadzasz się z jego przekazem? Podaj swoje argumenty

13 grudnia 1981 roku zapisał się w pamięci Polaków żyjących w PRL. Wtedy to wprowadzono stan
wojenny na terenie całego kraju. Oficjalnymi powodami wprowadzenia stanu wojennego była
pogorszająca się sytuacja gospodarcza kraju, której przejawami były m. in. braki zaopatrzenia w
sklepach a także reglamentacja, która skutkowała wprowadzeniem kartek żywnościowych na wiele
kluczowych towarów spożywczych. Jednocześnie część historyków, w tym znany Andrzej Paczkowski
uważa że rzeczywistymi powodami były obawy przed utratą władzy przez komunistów oraz rosnąca
popularność i rola „Solidarności”. Stan wojenny wiązał się z silnymi represjami z strony władz.
Internowaniu, aresztowaniu, oraz wyrzuceniu z pracy zostało poddane tysiące osób. Ponadto na
ulicach panowała godzina policyjna i pojawiło się wojsko, co musiało być przerażające dla ludzi,
których duża część pamiętała jeszcze czasy drugiej wojny światowej. Jaruzelski starał się siłą
zapanować nad ludźmi. Czy mu się to udało?. Uważam, że nie. Zgadzam się z przekazem stwierdzenia
jakoby stan wojenny można nazwać wojną polsko- jaruzelską i postaram się je udowodnić.

Swoją pracę zacznę od wyjaśnienia co oznacza to określenie. Wojnę polsko- jaruzelską rozumiem jako
starcie, konflikt pomiędzy społeczeństwem na czele której stała „Solidarność” a komunistycznym
reżimem na czele którego stał Wojciech Jaruzelski. Pomimo że rząd starał się utrzymać i poszerzać
swoją władzę, to społeczeństwo sprzeciwiało się temu, czego dowodem są chociażby strajki. Pomimo
że nie doszło do otwartej wojny z użyciem broni konwencjonalnej, to stan wojenny był jednak
okresem represji z strony władz wobec swoich przeciwników i społeczeństwa.

Pierwszym argumentem potwierdzającym słuszność tego twierdzenia są zakrojone na szeroką skalę

strajki i protesty, które były wyrazem sprzeciwu wobec wprowadzenia stanu wojennego. W
odpowiedzi na stan wojenny „Solidarność” podjęła akcje protestacyjne. Były one brutalnie tłumione
przez oddziały ZOMO. Do strajków doszło między innymi w Stoczni Gdańskiej im. Lenina, Hucie im.
Lenina w Krakowie, Hucie Katowice i na terenie kopalni „Manifest Lipcowy”. Do najbardziej znanego
strajku podczas stanu wojennego, a jednocześnie najbardziej krwawego i brutalnego doszło w kopalni
„Wujek”, gdzie zastrzelonych zostało 9 górników. 16 grudnia w Gdańsku doszło do protestów.
Szacowana liczba osób które wzięły udział w manifestacjach wynosiła około 100 000 osób. Do
wystąpień doszło również w Krakowie, lecz w tym mieście tak jak w Gdańsku manifestację
rozpędzono za pomocą służb bezpieczeństwa. Na przykładzie tego argumentu widzimy więc, że
przynajmniej część społeczeństwa potępiała politykę WRONu i wyrażała swój sprzeciw wobec niej.

Strajki i demonstracje nie były jednak jedyną formą oporu wobec władz. Ludzie wyrażali swój
sprzeciw w taki sposób, w jaki byli w stanie. Część osób decydowała się na okazywanie sprzeciwu
wobec działań Jaruzelskiego za pomocą noszenia tzw. „oporników” na klapach marynarki. Dzięki
temu każdy wiedział jaki jest stosunek tej osoby do władzy, a przecież nie mogła być ona aresztowana
za noszenie oporników elektrycznych. Innym sposobem na okazywanie sprzeciwu było wychodzenie
na spacer w czasie dzienników telewizyjnych. Miało to na celu manifestowanie swojej
nieprzychylności wobec propagandy. Szczególnie warte uwagi są działania aktorów telewizyjnych,
którzy potrafili rezygnować z swojej kariery w imię wyższych racji. Ponadto, gdy środki masowego
przekazu zostały zdominowane przez władzę, to część działaczy Solidarności zdecydowało się na
podziemny ruch wydawniczy. Wydawał on książki objęte cenzurą oraz broszurki i ulotki- mające
zachęcić i podnieść na duchu Polaków w tych ciężkich czasach.

Ostatnim argumentem świadczącym o słuszności stwierdzenia jakoby stan wojenny można określać
mianem wojny polsko-jaruzelskiej jest ilość represji które spadły na Polaków w czasie stanu
wojennego. Zdelegalizowaniu uległy różne organizacje, m. in. Niezależne Zrzeszenie Studentów czy
Związek Literatów Polskich. Nawet w samej PZPR doszło do zwolnień czy aresztowań. Do 20 grudnia
funkcję straciło 500 członków partii. Aresztowano również znanych działaczy komunistycznych, takich
jak m. in. Edwarda Gierka czy Piotra Jaroszewicza. Ponadto władze internowały tysiące osób, w tym
tych związanych z NSSZ „Solidarność”, m. in. Lecha Wałęsę czy Annę Walentynowicz. Aresztowanych
zostało tysiące osób, doszło nawet do wymierzania kar śmierci. Widzimy więc, że skala tego
wydarzenia sprawia, że stwierdzenie określające stan wojenny mianem wojny polsko-jaruzelskiej jest
prawdziwe.

Podsumowując moje dotychczasowe rozważania należy stwierdzić, że okres ten słusznie nazywany
jest wojną polsko- jaruzelską. Polacy nie zgadzali się z polityką władz, co manifestowali za pomocą
strajków, manifestów, czy nawet noszenia oporników. Wszystkie te akty odzwierciedlały nastroje
panujące wtedy w społeczeństwie.

Radomir Czarnota kl.2a

Represje, strajki, wydawnictwo broszur, oporniki, spacerowanie w godzinach dziennika,