TÜRKÇE KONU SAYFA DİĞER
CİLD
KONU FİHRİSTİ
ÜÇÜNCÜ CİLD FİHRİST
ÜÇÜNCÜ CİLD, 1. ci MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 3. cü MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 7. ci MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 9. cu MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 11. ci MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 13. cü MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 15. ci MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 17. ci MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 22. ci MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 24. ci MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 27. ci MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 31. ci MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 34. cü MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 35. ci MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 36. cı MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 38. ci MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 39. cu MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 41. ci MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 44. cü MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 45. ci MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 47. ci MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 50. ci MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 52. ci MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 54. cü MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 57. ci MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 59. cu MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 62. ci MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 63. cü MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 67. ci MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 68. ci MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 77. ci MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 84. cü MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 86. cı MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 90. cı MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 92. ci MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 98. ci MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 101. ci MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 105. ci MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 116. cı MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 121. ci MEKTÛB
ÜÇÜNCÜ CİLD, 122. cü MEKTÛB
AHLÂK / TASAVVUF
AHLÂK - TASAVVUF MEKTÛBÂT-I ŞERÎFE 3.
ÜÇÜNCÜ CİLD, 11. ci MEKTÛB 005 TR
ÜÇÜNCÜ CİLD, 11. ci MEKTÛB
Bu mektûb, seyyid mîr Şemsüddîn Alî Halhalîye yazılmışdır. Âlem-i emrden
ve âlem-i halkdan insanda bulunan on parçayı bildirmekde ve insan kalbinin
Arşdan dahâ üstün olduğunu açıklamakdadır:
Allahü teâlâya hamd olsun ve Onun seçdiği, sevdiği kullarına selâm olsun! İnsan, on
parçadan meydâna gelmiş bir topluluk nümûnesidir. Bu on parça, (Anâsır-ı erbe’a)
dedikleri, normal fizik şartları altında, sulb, mâyı’ ve gaz hâlinde bulunan maddeler ve
enerji ve insanın nefsi, kalbi, rûhu, sır ve hafî ve ahfâ denilen latîfeleridir.
[(Nebrâs)da ve bunun Muhammed Berhurdâr Mültânî “rahmetullahi teâlâ aleyh”
hâşiyesinde, yüzondördüncü sahîfesinde diyor ki: Abdüllah bin Ömerin “radıyallahü
anhümâ” (Allahü teâlâ, mahlûkları, su, hava, nûr ve zulmetden yaratdı) dediği, Taberânîde
yazılıdır. Buradaki nûr, [Yunan felsefecilerinin ateş dedikleri] ısı enerjisidir [ki, başka
enerjilere dönebilir]. Zulmet dediği de, toprak maddeleridir. Bundan anlaşılıyor ki, bütün
cismler, katı, sıvı ve gaz hâlindeki maddelerle enerjiden yapılmışdır. Ya’nî, her maddede
enerji vardır.]
İnsanda bulunan bütün organlar ve kuvvetler, hep bu on şeyden hâsıl olmakdadır.
Bu on parça birbirine benzemez. Birbirine zıddır. [Birbirlerini kendi şekline sokmak
isterler.] Başdan beş parçası, (Âlem-i halk)dandır. Ya’nî maddedirler. Bunlar, birbirlerine
zıd oldukları gibi, (Âlem-i emr)den olan diğer beş parça da birbirlerine zıd olup herbirinin
başka vazîfesi vardır. Bu on parçadan biri olan (Nefs-i nâtıka), ya’nî insanın nefsi, hep
kendi isteklerinin yapılmasını ister. Başka hiçbirşeye boyun bükmez.
Allahü teâlâ, birbirine zıd olan bu on parçayı bir araya toplamış, yeni bir özellik
sâhibi, bir birlik meydâna getirmişdir. Buna insan şeklini vermişdir. İnsan bu on parçadan
hâsıl olmuş bir birlik olduğu için, Allahü teâlânın yeryüzünde halîfesi olmak şerefine mâlik
olmuşdur. İnsandan başka hiçbir mahlûk bu şerefe mâlik değildir. (Âlem-i kebîr) denilen,
insandan başka bütün varlıklar, çok büyük oldukları hâlde, hiçbirinde bu on parça bir araya
toplanmış değildir. Bütün insanlar, bu şerefde ortakdırlar. Âlem-i kebîrdeki mahlûkların en
şereflisi Arşdır. Ona olan tecellî, başka mahlûklara olan tecellîlerden üstündür. Çünki, Arşa
olan tecellî öteki tecellîlerin toplamıdır. Arşa olan tecellî, Allahü teâlânın bütün ismleri ile
ve sıfatları iledir ve dâimî, kesiksiz tecellîdir. Kâmil bir insanın kalbi, birçok bakımdan Arş
gibidir. Bunun için, öyle kalbe (Arşullah) denir. Bunun için, Arşa olan tecellîye yakın bir
tecellîye kavuşur. Arşa olan tecellî, tamdır. Ârifin kalbine olan tecellî ise, bundan bir
parçadır. Fekat, kalbde, Arşın mâlik olmadığı başka bir üstünlük vardır. Bu üstünlük, tecellî
edene şu’ûrdur. Onu tanımakdır. Kalb, tecellî edene, zâhir olana tutulur, onu sever. Arşda
böyle sevgi yokdur. Kalbde bu şu’ûr ve bu sevgi bulunduğu için, kalb ilerliyebilir,
yükselebilir. Hem de yükselmekdedir. (İnsan, sevdiği ile berâber olur) hadîs-i şerîfi
bunu bildirmekdedir. Kalb, sevgilisi ile berâber olmakdadır. Allahü teâlânın ismlerini ve
sıfatlarını sevdi ise, onlarla berâber olur. Eğer zât-ı ilâhiyyeyi sevdi ise, ismleri ve sıfatları
aşarak ötelere ulaşır. Arş, ismlerin ve sıfatların ötesindeki tecellîlere kavuşamaz. Vesselâm.
Menba-ı feyzu meânî meclis-i Abdülhakîm,
menzil-i kurb-ı ilâhî, sohbet-i Abdülhakîm.
Melce-i bî-çâre-gândır, derde dermandır Hakîm.
ma’den-i irfân, nûr-ı Sübhân, sırr-ı Kur’ândır Hakîm!
ÇİFT SAYFA MEKTÛBÂT-I RABBÂNÎ-3 (TÜRKÇE)