फु ल्सारा:

“त्यही भएर तितम पतन बतहतन जस्िै हराउन लागेको”

झाक्री (के तह बेर पतछ):

“ तिमीहरु भुरा-भुरीलाइ के भन्नु म...आजकल जमाना अकै भैसक्यो...पैले मातनसलाइ बाघले तपरल््यो, पतहरोले तपरल््यो,
चट्याङले तपरल््यो , दोख्ले तपरल््यो...कसरर बाघसंग लड्ने , पतहरो जाने माटो कसरर तचन्ने , पुर्ााले यो सप्पै कु रा
तसके ...पुर्ााले तसके को कु रानै मेरो गुरुले ददएको तिधा हो...िर आजकल मान्छेलाइ आफै ले तपरोल्छ, चट्याङ चाहीददन ,
तचिुिाले लर्ेट्न पदैन, मान्छे ले आफै लाइ र्ान थातलसके ...पल्लो गाउँ मा तजतमन्दारको हुकु म सहन नसके र बुढा-बुढी
सेररएर मरे , कोतह तबछोड सहन नसके र मायालुको के शमा झुतडडए...अतहलेको जमानामा मेरो तिधा के तह काम नलाग्ने
भयो...झन् त्यो बतहतनलाइ के तह गर्ददन पतन सदकन मैल,े ,,म झाक्री भएर के मुर् देर्ाउनु”