David Xoel Carnero López – Análise aplicado á Dirección – 2º Cuadrimestre

2. PRELUDIO Á SESTA DUN FAUNO –

DEBUSSY
ANÁLISE
INTRODUCIÓN
O Preludio á sesta dun fauno é unha obra mestra do compositor francés
Claude Debussy. Escrita en 1894, a peza foi inspirada por un poema de
Stéphane Mallarmé que conta a historia dun fauno que, cansado da súa caza
diaria, bótase a durmir na sombra dunha árbore. Mentres soña, imaxina un
encontro con varias ninfas, coas que intenta cortexar sen éxito.

O preludio é unha peza musical impresionista, o que significa que se enfoca na

creación de atmosferas sonoras e na evocación de sensacións a través do uso
de harmonías e timbres inusuais. Debussy buscaba crear unha música que fora
capaz de transmitir unha experiencia emocional, sen preocuparse tanto pola
estrutura formal tradicional da música clásica.

HARMONÍA
A harmonía do Preludio á sesta dun fauno de Debussy é moi característica do
seu estilo impresionista. Debussy utilizou unha ampla variedade de técnicas
harmónicas innovadoras para crear unha atmosfera de ensoño e evocar a
sensualidade e o misterio da mitoloxía grega. Algunhas das características
harmónicas máis importantes da obra son:

• Escala de tons enteiros: Debussy utiliza con frecuencia a escala de

tons enteiros, que é unha escala non convencional que non ten un ton
central claramente definido. Esta escala utilízase na melodía principal da
obra, así como en varios outros pasaxes.

• Acordes de sexta: Os acordes de sexta son unha característica moi

común na harmonía de Debussy, e utilízanse para crear unha sensación
de ambigüidade tonal.

• Modulación constante: Debussy utiliza unha gran cantidade de

modulacións e cambios tonais na peza, o que crea unha sensación de
fluidez e movemento constante. En lugar de seguir unha progresión de
acordes convencional, Debussy utiliza modulacións para crear novos
cores harmónicos e evocar diferentes sensacións.
 David Xoel Carnero López – Análise aplicado á Dirección – 2º Cuadrimestre

• Uso de notas de paso e alteracións: Debussy utiliza frecuentemente

notas de paso e alteracións para crear unha sensación de movemento e
evocar diferentes cores harmónicos. Estas notas utilízanse a menudo
para crear tensións harmónicas que logo se resolven en novos acordes
ou modulacións.

ORQUESTRACIÓN
A orquestración do Preludio á sesta dun fauno de Debussy é unha das
características máis distintivas da obra e reflicte o estilo impresionista do
compositor. A continuación, descríbense algunhas das características
orquestrais máis importantes da obra:

1. Frauta solista: A frauta é o instrumento principal da obra e utilízase para

presentar o tema principal, así como para crear unha sensación de misterio e
ensoño en toda a peza. Debussy utiliza técnicas como o glissando e a vibración
de labios para crear un son suave e ondulante que evoca a natureza.

2. Cordas: As cordas utilízanse para crear unha base harmónica e rítmica na

obra, así como para crear unha sensación de lixeireza e movemento. Debussy
utiliza harmonías complexas e técnicas como o pizzicato e o glissando para
crear novos cores e texturas.

3. Ventos: Os ventos utilízanse para crear unha ampla variedade de efectos

sonoros na obra, desde o son etéreo e subsurrante da frauta, ata o son
sombrío e misterioso do óboe e o clarinete baixo. Debussy utiliza técnicas
como o trémolo e a respiración circular para crear efectos sonoros inusuais e
evocadores.

4. Percusión: A percusión utilízase de maneira moi sutil na obra, para crear

efectos de cor e textura en momentos clave. Debussy utiliza instrumentos como
o triángulo, o gong e os tambores para crear efectos sonoros evocadores.

En xeral, a orquestración do "Preludio á sesta dun fauno" de Debussy é moi

evocadora e reflicte o seu estilo impresionista. A través do uso da frauta solista,
as cordas, os ventos e a percusión, Debussy crea unha atmosfera de ensoño e
misterio que transporta ao oínte a un mundo de fantasía.