Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΙΟΥ

Η ηζηνξία ηνπ κεηαμηνύ ράλεηαη ζηα βάζε ησλ αηώλσλ. Σύκθσλα κε ηνλ
κύζν ηελ ηέρλε ηεο εθηξνθήο ηνπ κεηαμνζθώιεθα αλαθάιπςε
ζπκπησκαηηθά ε απηνθξάηεηξα Ση-Ληλγθ-Τζη ην 2690 πΧ. Τέρλε πνπ
έκεηλε κπζηηθή γηα 20 πεξίπνπ αηώλεο. Η εμάγσλε ησλ απγώλ ηνπ
κεηαμνζθώιεθα απαγνξεπόηαλ απζηεξά. Οπνηνζδήπνηε απνθάιππηε ηα
κπζηηθά ηεο ζεξνηξνθίαο (εθηξνθή ηνπ κεηαμνζθώιεθα) αληηκεηώπηδε
ηελ πνηλή ηνπ ζαλάηνπ. Με ηηο εθζηξαηείεο ηνπ Μεγάινπ Αιεμάλδξνπ
(4νο αηώλαο π.Χ.) ην κεηαμσηό ύθαζκα έγηλε γλσζηό ζηνπο αξραίνπο
Έιιελεο. Ο Μέγαο Αιέμαλδξνο κάιηζηα έζηεηιε θνύζθεο ζηνλ δάζθαιν
ηνπ Αξηζηνηέιε ζέινληαο λα κάζεη ηα κπζηηθά ηνπ κεηαμηνύ, ρσξίο
απνηέιεζκα. Από ην 100 π.Χ., νη Κηλέδνη έκπνξνη άξρηζαλ λα εμάγνπλ
κεηάμη ζηελ Επξώπε. Ταμηδεύνληαο κε θαξαβάληα κε θακήιεο θαη
κνπιάξηα αθνινπζνύζαλ έλα δίθηπν από κνλνπάηηα πνπ ζπλδένληαλ κε
νάζεηο. Οη πεγέο καξηπξνύλ όηη ηελ πεξίνδν απηή ην κεηάμη είρε ηεξάζηηα
αμία, ίζε κε απηήλ ησλ πνιύηηκσλ ιίζσλ θαη ηνπ ρξπζνύ. Ο
απηνθξάηνξαο θνξνύζε απνθιεηζηηθά πνξθπξή κέηαμα, ελώ κεηαμσηά
ελδύκαηα θνξνύζαλ νη αμησκαηνύρνη ηνπ θξάηνπο θαη κεξηθνί
επθαηάζηαηνη ηδηώηεο. Σηελ Επξώπε εηζάρζεθε γηα πξώηε θνξά ζην
Βπδάληην ζηα ρξόληα ηεο βαζηιείαο ηνπ Ινπζηηληαλνύ, όπνπ δύν
θαιόγεξνη, γπξλώληαο από κηα ηεξαπνζηνιηθή πεξηνδεία ζηελ Κίλα ην
554 κ.Χ., έθεξαλ καδί ηνπο θνπθνύιηα κέηαμαο θξπκκέλα ζηα ξαβδηά
ηνπο, γηαηί απαγνξεπόηαλ ε εμαγσγή ηνπο.
Τελ παξάδνζε γηα ηελ εηζαγσγή ηνπ κεηαμνζθώιεθα ηελ έρεη γξάςεη ν
ηζηνξηθόο Πξνθόπηνο θαη είλαη ε παξαθάησ :

«Μζςα ςτον ίδιο χρόνο κάποιοι μοναχοί ζφκαςαν από τισ Ινδίεσ, οι οποίοι ξζροντασ
ότι ο αυτοκράτορασ Ιουςτινιανόσ ενδιαφζρονταν να ςταματιςουν οι Ρωμαίοι να
αγοράηουν μετάξι από τουσ Πζρςεσ, εμφανίςτθκαν ςτον αυτοκράτορα και του
είπαν ότι ιξεραν τον τρόπο για να κάνουν ζτςι ϊςτε οι Ρωμαίοι οφτε από τουσ
Πζρςεσ, τουσ εχκροφσ ι από άλλα ζκνθ το εμπόρευμα αυτό να αγοράηουν πια ςτο
μζλλον·λζγεται ότι είχαν παραμείνει εδϊ και πολφ καιρό ςε χϊρα θ οποία είναι
πάνω από τα πολλά ζκνθ των Ινδιϊν, θ οποία ΢θρίνδα ονομάηεται και ότι εκεί είχαν
μάκει πϊσ το μετάξι είναι δυνατόν να γίνει ςτθ γθ των Ρωμαίων.

Με πολφ μεγάλθ προςοχι οι μοναχοί ιςχυρίηονταν ςτον αυτοκράτορα που εξζταηε

το κζμα και ηθτοφςε να μάκει αν τα λεγόμενά τουσ είναι αλθκινά, ότι μερικοί
ςκϊλθκεσ είναι οι δθμιουργοί του μεταξιοφ, και ότι δάςκαλο ζχουν τθ φφςθ που
διαρκϊσ τουσ αναγκάηει να εργάηονται.

Αλλά είπαν ότι ιταν αδφνατο να μεταφζρουν τουσ μεταξοςκϊλθκεσ εδϊ ηωντανοφσ,
ενϊ τα αυγά τουσ είναι και πρακτικό και πολφ εφκολο.

Είπαν δε ότι τον γόνο κάκε μεταξοςκϊλθκα τον αποτελοφν αμζτρθτα αυγά, αυτά δε
τα αυγά κάκε χρόνο μετά τθν γζννθςθ τουσ καλφπτοντασ με κοπριά οι άνκρωποι και
κερμαίνοντασ τα διαρκϊσ για ζνα χρονικό διάςτθμα, παράγουν νζα ηωφφια.

Ο αυτοκράτορασ ζδωςε υποςχζςεισ για μεγάλα δϊρα ςτουσ ςπουδαίουσ άνδρεσ,

που τουσ είπαν αυτά και τουσ πείκει να ενιςχφςουν τα λόγια τουσ με πράξεισ.

Αυτοί αφοφ γφριςαν ςτθ ΢θρίνδα, αμζςωσ τα αυγά μετζφεραν ςτο Βυηάντιο, και
αυτά αφοφ κατάφεραν να τα μετατρζψουν ςε μεταξοςκϊλθκεσ με τον τρόπο που
είπαμε, τρζφοντάσ τουσ με φφλλα μουριάσ με αυτό τον τρόπο κακιζρωςαν τθν
παραγωγι του μεταξιοφ μζςα ςτα εδάφθ των Ρωμαίων. Σότε ςυνζβθςαν τα
γεγονότα που είχαν να κάνουν με τον πόλεμο ανάμεςα ςτουσ Ρωμαίουσ και ςτουσ
Πζρςεσ, και τα ςχετικά με το μετάξι.»