Fryderyk Chopin urodził się 1 marca 1810 roku w Żelazowej Woli.

W wieku 20 lat wyjechał z Polski i już

nigdy do kraju nie powrócił. Na resztę życia osiadł w Paryżu. Zmarł 17 października 1849 roku w Paryżu.
Jego serce znajduje się w kościele Św. Krzyża w Warszawie a grób na cmentarzu Pere Lachaise w Paryżu.
Wybitny poeta Cyprian Kamil Norwid i przyjaciel Chopina powiedział o nim: „Rodem Warszawianin,
sercem Polak a talentem świata obywatel”.

Ojciec kompozytora Mikołaj Chopin był Francuzem. Jako 16 - letni młodzieniec przybył do Polski i osiadł
tu na stałe. Matka Tekla Justyna z Krzyżanowskich pochodziła ze zubożałej szlachty na Kujawach. Miał trzy
siostry, starszą Ludwikę i dwie młodsze Izabelę i Emilię.

Pierwszym nauczycielem fortepianu Chopina był Wojciech Żywny. W Szkole Głównej Muzyki jego
nauczycielem kompozycji był Józef Elsner. To powiedział o nim: „szczególna zdatność, geniusz muzyczny”.

Wielką inspiracją dla kompozytora była polska muzyka ludowa. Twórczość Chopina to głównie utwory
fortepianowe, m. in.: polonezy, preludia, mazurki, ballady, walce, nokturny oraz etiudy. Skomponował
także 19 pieśni, z których najbardziej znana to „Życzenie”.

Poza tym stworzył utwory na fortepian i orkiestrę, wśród nich „Fantazję na tematy polskie” , „Rondo a la
Krakowiak” oraz dwa koncerty fortepianowe (f-moll i e-moll ) wykonywane w finale Międzynarodowego
Konkursu Chopinowskiego odbywającego się co 5 lat w Warszawie. Ostatnim zdobywcą I nagrody w
2005 roku był Polak Rafał Blechacz.