Po pierwsze spójrzmy na wykres poniżej. Przedstawia on zależność nabytej prędkości v w zależności od wysokości spadania s.

Wykreślono dwie zależności. Wykres czerwony przedstawia prędkości kota wyliczone na podstawie spadku swobodnego, czyli gdy
nie uwzględniono oporów ruchu. Na wykresie niebieskim przedstawiono prędkości kota wyliczone z uwzględnieniem oporów
ruchów, czyli rzeczywistą prędkość kota.

Po drugie, rzeczywista prędkość kota rośnie do pewnej wartości i się już nie zmienia. Jest to tak zwana prędkość graniczna.

Po trzecie, różnice między prędkością rzeczywistą i prędkością wyliczoną bez uwzględnienia oporów wzrastają coraz bardziej wraz z
wysokością, z której upadł kot.

O wiele niebezpieczniejszy jest upadek kota z niewielkich wysokości niż z 100 m. Jeżeli kot spada z małej wysokości, to opory ruchu
są małe i można je pominąć (spójrz na początek wykresu, obie linie się pokrywają). W tym przypadku kot spada mniej więcej z
stałym przyspieszeniem ziemskim. Tak jak ludzie, kot również reaguje na przyspieszenie. Ma podkurczone łapy ze strachu. Tuż przed
uderzeniem w ziemię wyciąga łapki i uderza w ziemię z dość dużą prędkością.

Natomiast gdy kot spada z dużej wysokości, opory ruchu są znaczące i nie można ich pominąć. Powodują one, że prędkość wzrasta
wolniej (czyli na kota działa mniejsze przyspieszenie i nie boi się tak jak w pierwszym przypadku) i w pewnym momencie osiąga
wartość graniczną. Jest to w chwili, w której siła oporu równoważy siłę ciężkości kota. Wtedy siła wypadkowa wynosi zero i kot
zaczyna dalej spadać z prędkością stałą. Kot wyciąga łapy i przygotowuje się do lądowania. W tym przypadku kot może wykorzystać
elastyczność swoich łap i zamortyzować upadek, dzięki czemu upadek będzie miał łagodniejszy przebieg.

Rekordowy upadek, który przeżył kot miał miejsce z wysokości blisko 100 metrów.

Oczywiście powyżej przedstawiono przybliżony opis spadania kota. Należy zwrócić uwagę, że opory ruchu zależą nie tylko od
prędkości ale również od innych czynników jak na przykład gęstość powietrza, ułożenia kota itd. Tutaj założono dla prostoty, że
niezależnie od ułożenia kota, opory ruchu zależą wyłącznie od prędkości kota.