Fryderyk Chopin urodził się 1 marca 1810 roku w Żelazowej Woli.

W wieku 20 lat
wyjechał z Polski i już nigdy do kraju nie powrócił. Na resztę życia osiadł w
Paryżu. Zmarł 17 października 1849 roku w Paryżu. Jego serce znajduje się w
kościele Św. Krzyża w Warszawie a grób na cmentarzu Pere Lachaise w Paryżu. Wybitny
poeta Cyprian Kamil Norwid i przyjaciel Chopina powiedział o nim: „Rodem
Warszawianin, sercem Polak a talentem świata obywatel”.
Ojciec kompozytora Mikołaj Chopin był Francuzem. Jako 16 - letni młodzieniec
przybył do Polski i osiadł tu na stałe. Matka Tekla Justyna z Krzyżanowskich
pochodziła ze zubożałej szlachty na Kujawach. Miał trzy siostry, starszą Ludwikę i
dwie młodsze Izabelę i Emilię.
Pierwszym nauczycielem fortepianu Chopina był Wojciech Żywny. W Szkole Głównej
Muzyki jego nauczycielem kompozycji był Józef Elsner. To powiedział o nim:
„szczególna zdatność, geniusz muzyczny”.
Wielką inspiracją dla kompozytora była polska muzyka ludowa. Twórczość Chopina to
głównie utwory fortepianowe, m. in.: polonezy, preludia, mazurki, ballady, walce,
nokturny oraz etiudy. Skomponował także 19 pieśni, z których najbardziej znana to
„Życzenie”.
Poza tym stworzył utwory na fortepian i orkiestrę, wśród nich „Fantazję na tematy
polskie” , „Rondo a la Krakowiak” oraz dwa koncerty fortepianowe (f-moll i e-moll )
wykonywane w finale Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego odbywającego się co 5
lat w Warszawie. Ostatnim zdobywcą I nagrody w 2005 roku był Polak Rafał
Blechacz.