Πως οι διατροφικές μας συνή θειες

τρώ νε τα τροπικά δά ση
Όπως διαβάσατε σε προηγούμενο άρθρο της σελίδας μας, το τροπικό δάσος του Αμαζονίου
αποτελεί το πνεύμονα του πλανήτη μας. Μαζί με τα υπόλοιπα δάση της βροχής, τα μεγαλύτερα εκ των
οποίων βρίσκονται στην Ινδονησία και στην κεντρική Αφρική, παράγει ένα σημαντικό ποσοστό του
οξυγόνου που αναπνέουμε εμείς καθώς και οι περισσότεροι οργανισμοί του πλανήτη. Δυστυχώς όμως,
ο άνθρωπος ξεριζώνει τους ίδιους του τους πνεύμονες, αποψιλόνωντας τα τροπικά δάση, για να
αντικαταστήσει με καλλιεργήσιμες εκτάσεις και βοσκοτόπια. Πως μπορούμε να κάνουμε την αλλαγή
και να αντισταθούμε στην καταστροφή των δασών της βροχής; Η απάντηση είναι πολύ απλή,
αλλάζοντας τις διατροφικές μας συνήθειες.

Το 60% της έκτασης του δάσους του αμαζονίου βρίσκεται στην Βραζιλία. Σε αυτή την χώρα
υπάρχει από το 1965 νόμος που υποδηλώνει ότι η δασική έκταση απαγορεύεται να αλλάζει μορφή και
να γίνεται βοσκοτόπια αλλά να παραμένει δάσος. Όπως δυστυχώς βλέπουμε τα τελευταία χρόνια,
αυτός ο νόμος κάθε άλλο παρά τηρείται. To καλοκαίρι του 2020, πυρκαγιές που μπήκαν εσκεμμένα
από εμπρηστές, κατέκαψαν 1,359 km² δάσους. Οι έφορες εκτάσεις που αφήνει πίσω της η φωτιά
χρησιμοποιούνται για την καλλιέργεια σόγιας και για την βοσκή βοοειδών. Η Ελλάδα δεν εισάγει
σημαντικές ποσότητες βοδινού κρέατος από την Βραζιλία, ωστόσο οι σπόροι της σόγιας είναι το
δεύτερο σημαντικό εξαγωγικό προϊόν της Βραζιλίας στην χώρα μας μετά τον καφέ. Αυτή η σόγια, στην
πλειονότητα της, χρησιμοποιείται για την Παρασκευή ζωοτροφών. Το σημαντικότερο συστατικό των
τροφών που θρέφουν τα βοοειδή, τους χοίρους και τα κοτόπουλο που εκτρέφονται στην Ελλάδα είναι
το σογιάλευρο. Οι περισσότεροι καταναλωτές, ακόμη και αν είναι περιβαλλοντικά ευαισθητοποιημένοι
και επιλέγουν τοπικά προϊόντα, αγνοούν ότι η σόγια που έφαγε το ντόπιο μοσχαράκι καλλιεργήθηκε
εκεί που πριν από μερικά χρόνια φύονταν αρχέγονα δάση της βροχής. Είναι λοιπών επιτακτική η
ανάγκη να μειώσουμε την κατανάλωση κρέατος και γαλακτοκομικών και οι παραγωγοί να
αντικαταστήσουν την βραζιλιάνικη σόγια με βιώσιμες ζωοτροφές.

Άλλο ένα προϊόν που ευθύνεται για την αποψίλωση χιλιάδων στρεμμάτων τροπικού δάσους,
στην Ινδονησία και την Μαλαισία, είναι το φοινικέλαιο. Αυτό το συστατικό είναι πανταχού παρόν και
βρίσκεται σχεδόν σε κάθε επεξεργασμένο τρόφιμο, όπως πατατάκια, μπισκότα και γλυκά. Για να
καλλιεργηθούν οι φοίνικες που το παράγουν κόβονται τεράστιες εκτάσεις τροπικού δάσους, οι οποίες
αποτελούν ενδιαίτημα σπάνιων ειδών, όπως ο ουρακοτάγκος. Μια κίνηση που μπορούμε να κάνουμε
για να βοηθήσουμε στην σωτηρία των τροπικών δασών είναι η αποφυγή αγοράς συσκευασμένων
τροφίμων που αναφέρουν το φοινικέλαιο στα συστατικά τους.

Οι σύγχρονες εφοδιαστικές αλυσίδες καθιστούν ιδιαίτερα δύσκολο τον εντοπισμό της αρχικής
πηγής τροφών όπως το φοινικέλαιο και η σόγια. Ωστόσο, γίνονται βήματα για την καταπολέμηση
αυτού του προβλήματος. Πρόσφατα, η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου ψήφισε νόμο που
απαγορεύει την εισαγωγή προϊόντων που παρήχθησαν με παράνομες μεθόδους, οι οποίες
υποβαθμίζουν το περιβάλλον. Πλέον οι κατασκευαστές τροφίμων και ζωοτροφών μπορούν να
αγοράζουν μόνο πρώτες ύλες οι οποίες, εξακριβωμένα, προέρχονται από παραγωγούς που κάνουν
ορθή και βιώσιμη χρήση γης.

Είναι πολύ σημαντικό, ως πολίτες της Ελλάδας να πιέσουμε την τοπική μας κυβέρνηση να
ψηφίσει παρόμοιους νόμους και να αποφύγουμε την κατανάλωση αυτών των πραγματικά επιζήμιων
τροφίμων. Τα τροπικά δάση είναι περιοχές ανεκτίμητου φυσικού πλούτου και καθοριστικής σημασίας
για την διατήρηση των ισορροπιών του πλανήτη, οπότε η αλλαγή των διατροφικών μας συνηθειών
είναι μια μικρή θυσία που μπορούμε να κάνουμε για να τα διατηρήσουμε.