ANLAT ANNE

Engelli Çocuk Sahibi

Özel Annelerden
Özel Çocuklarõna Mektuplar

www.saygiegitim.com
www.saygi.com.tr
www.konyasaygi.com
 www.konyasaygi.com

Anlat Anne
Proje Koordinatörü:
Saygõ Özel E itim Kurumlarõ

ISBN: 978-975-01774-0-8

Güzel Sözler
Esra Serdaro lu

Kapak Tasarõmõ
Mehtap Yürümez

Sayfa Tasarõmõ
Hilal Görgülü

Baskõ ve Cilt
Nobel Basõmevi
0 312 394 52 64
SERT F KA NO 1005-06-001827
 www.konyasaygi.com

Ç NDEK LER

SUNU ................................................................................................. vii

BA LARKEN…. .................................................................................. ix
ÖNSÖZ / Mehmet ÖZTÜRK ........................................................ xi
Güzide UZUNÖMERO LU TEKE / Ankara..................................... 2
Özcan ATE / Konya ............................................................................. 4
Emine BELLER / Ankara ........................................................................ 8
Serpil EROL / stanbul......................................................................... 10
Meleknaz GEVREK / Ankara .............................................................. 11
Mehtap ÖZTÜRK /Ankara ................................................................. 13
Ay e CO KUN / zmir ........................................................................ 15
Meral KOÇAKLI / Ankara ................................................................... 17
Gülsevi POLAT / Ankara ..................................................................... 19
Necla TURHAN /Ankara .................................................................... 21
Necla TURHAN / Ankara ................................................................... 23
HAT CE KAYA / Ankara ..................................................................... 24
Havva DEREBA / Konya .................................................................. 26
Hülya TOPÇU / Ankara ...................................................................... 29
Hatice YAS N / Ankara ....................................................................... 30
Melahat KALE / Konya ........................................................................ 32
Rahime ÇALI KAN / Ankara .............................................................. 34
Meral KARADAYI / Ankara ................................................................ 38
Nurcan P LAVCI / Ankara .................................................................. 39
Gülay AKGÜL / Ankara ...................................................................... 40
K RAZ YILMAZ / Konya .................................................................... 43
Babaannen Safure SARAN / Ankara .................................................. 44
Tülay ÇA LAYAN / Ankara ............................................................... 46

iii
 www.konyasaygi.com

lknur KABLAN / Ankara .................................................................... 48

AY E KÖSE / Konya ............................................................................ 49
Yeliz DO AN / Ankara ....................................................................... 51
Medine SEV ML / Ankara.................................................................. 53
Nejla SARI / Konya.............................................................................. 54
Ay e ENGÜL / Konya ........................................................................ 56
Zemzem ÖNGÖÇMEN / Ankara ....................................................... 58
Havva ÖZDEM R / Ankara ................................................................ 60
Müslime PARLAMI / Konya ............................................................. 62
Meryem YAMAN / Konya .................................................................. 64
Hatun YALÇIN / Ankara .................................................................... 65
Ülkü Ç DEM / Ankara ..................................................................... 66
Sevgi TA OLUK / Konya .................................................................... 67
Sevilay YILDIZ / Ankara ..................................................................... 69
ER FE SUNNA / Konya..................................................................... 70
Memnune GAZELO LU / Ankara ..................................................... 71
Hatice ÜRKÜT / Konya ...................................................................... 72
Fatma YILMAZ / Ankara .................................................................... 73
Fatma TET K / Ankara ........................................................................ 76
Hatice ÇET NKAYA / Ankara ............................................................. 77
Fatma Nur AKIL / Konya .................................................................... 79
Seher DÜNDAR / Ankara ................................................................... 80
Gülcan ADIGÜZEL / Konya ............................................................... 82
efika DO AN / Ankara ..................................................................... 85
Nazmiye AYDIN / Konya ................................................................... 87
Ferhan ÖZKIRANATLI / Ankara........................................................ 89
Nebiye SARP / Ankara ........................................................................ 91
Emi TURHAN / Konya...................................................................... 92

iv
 www.konyasaygi.com

Ay e TÜRKAN / Konya ....................................................................... 94

Nilgün S VASLIO LU / Ankara ......................................................... 95
Nurcan TOPRAKKALE / Konya ......................................................... 97
Hatice Ç MGAR / Ankara................................................................... 98
Hatice TEZCAN / Konya .................................................................. 100
Emine DALKIRAN / Konya .............................................................. 101
Hatice ENGÜL / Ankara ................................................................. 103
Emine AKIN / Konya......................................................................... 106
Zeliha KIYMAZ /Ankara .................................................................. 108
Ay e DÜ TÜ / Konya ....................................................................... 109
Ayfer ATE / Ankara ......................................................................... 111
Havva UZUNER / Ankara ................................................................ 112
Songül KILIÇDO AN / Ankara ....................................................... 115
Ay e KÖSE / Konya ........................................................................... 116
Gül en BAYRAKTAR /Ankara .......................................................... 119
Halime Ç ÇEK / Konya ..................................................................... 120
Emine ESER / Ankara ........................................................................ 121
Aysel DEM R / Ankara ...................................................................... 124
Emine DEM R / Konya ..................................................................... 125
ahnur KALYONCU / Ankara .......................................................... 126
Fidan NCE / Konya .......................................................................... 127
Ümran ÖZDEM R / Ankara ............................................................. 130
Nuray nci CAN / zmir .................................................................... 132
SONSÖZ
Annem, Ben ve Sahiplik / Aitlik Karma asõ
Esra SERDARO LU ....................................................................... 133

v
 www.konyasaygi.com

SUNU

Özel Annelerden
Özel Çocuklarõna Mektuplar

“ANLAT ANNE” K TAP PROJES

Anlat Anne Kitap Projesi, engelli çocuk sahibi annelerin, ya am
artlarõnõ gün yüzüne çõkarmak ve buradan yola çõkarak hayatõ onlar
için ya anõlõr kõlacak yeni uygulamalara te vik etmek amacõyla, Saygõ
Özel E itim Okulu tarafõndan uygulanmõ tõr.
Anlat Anne Kitabõ, duygu ve dü ünce payla õmõnõn yanõ sõra,
engellilerin ve ailelerinin geçtikleri yollarõ, a tõklarõ ve a amadõklarõ
engelleri ve emeklerinin kar õlõ õnda ula abildikleri noktalarõ, mercek
altõna almaktadõr.
Engelli çocuk sahibi annelerin, mücadele dolu ya amlarõndan ke-
sitler içeren bu kitap, Türkiye’nin dört bir yanõnda ya ayan özel anne-
lerin, özel çocuklarõna hitaben yazdõklarõ mektuplardan olu maktadõr.
Anlat Anne Kitabõnda yer alan tüm mektuplar, annelerin kendi yaz-
mõ olduklarõ özgün çalõ malardõr.

vii
 www.konyasaygi.com

BA LARKEN….
“Allah’õm emanetini ben ölmeden önce geri al” diyen bir
annenin sõzõsõ çöktü içimize! Bu ses Türkiye’nin dört bir yanõndan
yankõlanõyordu! Bir anne neden böyle dua ederdi! Evlat acõsõ çekebil-
meyi hangi anne, ne sebeple göze alabilirdi! Bu acõdan daha a õr bir acõ
olabilir miydi! Olabilirmi elbet!
Gözleri annesinden bir an ayrõ dü ünce, nefesi kesilen çocuklar
ya armõ bir yerlerde! Annesinin ellerini teninde hissetmedi i an, can
çeki en çocuklar varmõ ! Kimseler görmezmi bu özel çocuklarõ! Es ge-
çermi herkes bu özel anneleri! Anneler gününde hatõrlamazmõ kim-
seler! Çocuk bayramlarõndan bihabermi bu çocuklar. Özel anneler
ve özel çocuklar… Onlarõn da nefesleri varmõ soludu umuz havada.
Kimilerinin vicdanõ sõzlamazmõ rahat rahat nefes alõrken. Onlar nefes
almakta güçlük çekerken!..
Özel çocu u olan anneler ya ama veda ederken gözleri hep açõk
giderlermi . Çocuklarõnõ Allah’a emanet ederek giden anneler, insanla-
ra güvenmezlermi . Son nefeslerinde gözlerini çocuklarõnda bõrakõrlar-
mõ . Bu yüzden açõk kalõrmõ gözleri! Bir de bõraktõklarõ dualar varmõ ;
rengi umuda çalan. Dualarõnõn kar õlõ õ varmõ bir yerlerde! Sõzlayan
vicdanlar, sorumluluk sahibi bireyler… Nice insan varmõ , vicdanõnõ
dinleyen! Böyle insanlar ya adõkça umut varmõ ! Umutsuzluk insana
hiç mi hiç yakõ mazmõ . Güzel günler varmõ daha ya anacak! Devlet
varmõ ba õmõzda. Tertemiz geçmi imiz, kocaman yüre imiz, örnek
alõnmõ bir ahlakõmõz varmõ .
“Anlat Anne” Anlat ki duyulsun sesin. Anlat ki biraz da ba kalarõ
dü ünsün senin yerine! Bak sana da tertemiz bir sayfa ayõrmõ lar! So-
nuna kadar kullan anne. Unutma iki sayfalõk hakkõn var. Bu hakkõ iyi
kullan! Öyle anlat ki küskün annelerin de tercümanõ ol! Herkes senin
kadar anslõ de il, hala konu abiliyorsun. ükür… Hayat bu, belli mi
olur! Belki bir gün senin de yüzün güler anne. Belki bir gün anneler,
yürekleri kan a layarak “Allah’õm emanetini ben ölmeden önce geri al”
diye dua etmekten kurtulurlar. Evladõnõ emanet edebilece in bir hayat
hediye ederler sana belki! Sabõr anne!...
Ö rt. Esra SERDARO LU
Saygõ Özel E itim Okulu
Sosyal ler ve Aile E itim Koordinatörü

ix
 www.konyasaygi.com

ÖNSÖZ

Engelli ailelerinin yolu mücadeleden geçer ve bu yola, umut

çiçekleri yakõ õr. Yol kenarõ, rengarenk çiçeklerle süslenmi se, engel-
lerle dolu bu uzun yolculuk, daha seri bir hal alõr. Hedef yakõnla õr
ve inanç güçlenir. Bazen hedefe varõlõr bazen de yol böyle devam
eder. Fakat devam etmek daima mücadele ister. Mücadele ise insa-
nõ gitgide güçlendirir.
Yolu buralara hiç dü meyen insanlar vardõr. Belki haberleri
bile yoktur böyle bir yolculuktan. Engelli çocuk sahibi ailelerde,
rol büyük ölçüde anneye dü er. Anne, çocu a korunaktõr. Dünyasõ
çocu u olmu tur, hayatõ da… Belki de kendi canõ dõ õnda, tama-
men ona ba õmlõ bir candan daha mesuldür. Çocu unun hayatõ,
belli bir vakte kadar ona emanet edilmi tir. Çift ki ilik dü ünür.
Çift ki ilik ya ar… Yükü a õrdõr. Yazmaya kalksa, kitap olacak bir
hayatõ vardõr.
Anlat Anne Kitap Projesi, özel çocuk sahibi özel annelerin
seslerini duyurmaya yönelik bir harekettir. Onlarõn ya am müca-
deleleri, gelece e dair endi eleri, ikayetleri ve istekleri, de erlendi-
rilmeli ve hayat onlar için de ya anõlõr kõlõnmalõdõr.
Gerek yeni yasal düzenlemeler, gerekse yerel yönetimlerin
çalõ malarõ, özel ailelere ümit vaat ediyor. “Dün”e baktõkça, “bu-
gün” hepimiz adõna biraz daha güzel… Umuyoruz ki “yarõn”
“bugün”den daha güzel olacak. “Anlat Anne Kitap Projesi”; onlar
için iyi bir gelecek adõna, küçük bir adõmdõr fakat en uzun yolcu-
luklar küçük bir adõmla ba lar.
Bu adõmõ atarken bize katkõda bulunan; ba ta projenin mi-
marõ ve genel koordinatörü Esra SERDARO LU olmak üzere,
sesimizi duyurmamõza büyük destek olan, Bugün Gazetesi Kö e
Yazarõ Sayõn Serkan EROL’a, GÖRB R Görmeyenler Kültür ve Bir-
le me Derne i Genel Ba kanõ Yusuf ÇELEB ’ye ve GÖRB R çalõ-
anlarõndan Ay e BOZOK’a, Çoluk Çocuk Dergisi çalõ anlarõndan
Güne ILICAK’a, www.okuloncesiegitim.org web sitesinin editör-
leri Tamer UZUNER ve Alper Yusuf KÖRO LU’na, Happy Kids

xi
 www.konyasaygi.com

Ya am Boyu E itim - Motivasyon Merkezi Genel Müdürü Av. Ali

ULUSOY’a, Kanal A’da yayõnlanan Ümit Ku a õ Programõ’nõn Ya-
põmcõsõ ve Sunucusu Emrullah Emin YILMAZ’a, Hedef Radyo’da
yayõnlanan Ya adõkça Programõ’nõn yapõmcõsõ ve sunucusu Rabia
ZENC RKIRAN’a ve gerek mektuplarõn derlenmesinde gerek ise
de kitabõn düzenlenmesinde büyük katkõlarõnõ gördü ümüz Say-
gõ Özel E itim Kurumlarõ mensuplarõndan Zehra Özcan’a, erife
Çelik’e, Rõdvan Sofuo lu’na, Ay e Aytekin’e, Lütfiye Dolmacõ’ya
ve projede eme i geçen herkese, katkõlarõndan dolayõ te ekkür ede-
riz.
Çocu una mektup yazarak, özel hikayelerini bizlerle payla-
an özel annelerimizin sesini biraz olsun duyurabildiysek ne mutlu
bize. “Anlat Anne”de yer alan bütün mektuplar, okuyan her insa-
nõn vicdanõna gönderilmi tir. Herkes, kendi payõna dü eni yaparsa,
daha duyarlõ ve daha bilinçli bir toplum olabiliriz. Hepimiz için
kullanõ lõ ve nitelikli bir hayat dileklerimizle…
Mehmet ÖZTÜRK
Saygõ E itim A. .
Yönetim Kurulu B k.

xii
 www.konyasaygi.com

Anne,
Beni anlat,
Seni,
Bir de sevgimizi.
ANLAT ANNE…
Sen anne ol,
Ben çocuk.
Bir masal yaz;
Bizim olsun.

xiii
 www.konyasaygi.com

Canõm Yavrum, Zeytin Gözlüm,

Duru Bakõ lõm,
Ne çabuk büyüdün. Bazen kendi dünya-
na kapanõp sessizce, bazen çõ lõk çõ lõ a, kay-
gõlarõnla, kaçõrdõklarõnla büyüdün.
Anne olmak,
“Bu ne, bu ne?” diye soramadõn usandõra-
ya mur na kadar beni. Oyuncak tencerende mahsus-
olmaktõr. cuktan yemek pi irip, bebe ine yediremedin.
Topra õ
“suuuuuus” diyemedin bana endi eyle
õslatmak ve “bebe im uyuyor ”…
açan çiçe e
Rüyalarõnõ anlatamadõn sabah uyandõ õn-
kõyamamaktõr.
da. Ve hayal gücünün yardõmõyla görmedi in
rüyalarõ da anlatamadõn.
“Yandan yõrtmaçlõ etek istiyorum” diye-
medin. Yaz günü kõrmõzõ yün kaza õmõ giye-
ce im diye tutturamadõn. Topuklu ayakkabõ
isteyemedin benden ve gece onunla yatamadõn. Simli, pullu, fõrfõrlõ
kõyafetler gördü ünde için gitmedi. Tüm tokalarõnõ saçõna takõp,
benim rujlarõmla maskara gibi boyanamadõn.
“ stiyorum” diye bir oyuncakçõnõn önünde eylem yapama-
dõn...
Akranlarõnla güzel oyunlarõn olamadõ, mõzõkçõlõk yapamadõn,
küsemedin, barõ amadõn.
Hayaller kuramadõn çocukça, ”Büyüyünce dansöz olaca õm”
diyemedin.
Ba ardõklarõnla gurur duyup, ba aramadõklarõna üzülemedin.
akalarõma gülüp, üzüntülerimi anlayamadõn.
Çocuk olmalõydõn; olamadõn.
Ya adõklarõn, yapamadõklarõn ve diyemediklerin, hayattan
tüm kaçõrdõklarõn, senin adõna üzüyor beni. Ama bunlarõ hiç bil-
medi inden, hepsi yabancõ sana. Çocuk olmak yabancõ

1
 www.konyasaygi.com

Sen kaçõrdõ õn çocuklu unu kendince ya arken, hepimiz için

hayata yeni bir bakõ sundun. E ittin, ö rettin.
nsanlarõ olduklarõ gibi kabul etmeyi, umudu, sabrõ, gereksiz
eylere kaygõlanmamayõ, hüznü, yetinmeyi, küçük mutluluklarõ
kaçõrmamayõ, en zorlu anlarda bile gülümseyebilmeyi ve yürekten
sevmeyi seninle ö rendim. Ya õyor olmanõn gerçek anlamõnõ bugün
biliyorum.
Seninle ya ayõp, payla mayõ istedi im ey sadece normal ge-
li im sürecindi… Ne yazõk ki ya adõ õmõz bu durum hiçbirimizin
ne elinde idi ne de istedi imiz… Biz geli imimizi zamana yaydõk
seninle. Uzun oldu, zor oldu. nanõlmaz güçlükleri birlikte a tõk.
Farklõ olmayõ ve farklõ ya amayõ da ö rendik. Sava õmõzdaki minik
zaferlerle sevinmeyi de.
Bana “anne” demeyi ve beni öpmeyi ba arabildi in için, zey-
tin gözlerini gözlerimden kaçõrmadõ õn için sa ol yavrum. Çok
ya a ve sa lõkla…
Seninle, ba arabildi in her eyle gurur duyuyorum. Seni, sen
oldu un için ve oldu un gibi seviyorum.

Güzide UZUNÖMERO LU TEKE / Ankara

Ankara Otistik Bireyler Derne i B k.
Çocu un Adõ: Damla TEKE
Tanõ: Otistik

2
 www.konyasaygi.com

Canõm O lum, Ka an’õma,

Seni çok ama çok seviyorum. yi ki do -
dun. Do umunla birlikte dünyalar bizim oldu.
Hayatõmõzda hiç ba aramadõ õmõz bir mutlu-
lu u tattõrdõn bize. Dünyamõzõ aydõnlattõn.
Anne olmak, Hayatõmõza anlam kattõn.
Allah’tan Senin dünyaya geli inin sevincini ya ar-
geleni ba tacõ ken, doktorlar senin hasta oldu unu söylediler.
yapabilmektir. O küçücük bedenine yapõlan bir sürü testten
sonra, “Down Sendromu” te hisi koydular. Bu
hastalõ õn nedeniyle, hayatõna engelli olarak
devam edece ini ö rendik. O an yõkõlmõ tõm.
Do umunla gelen mutluluktan sonra, bu ya-
adõ õmõz tarifi olmayan bir acõydõ. Hayatõn
boyunca bize ba õmlõ kalacak, kendi ba õna
hayatõnõ devam ettiremeyecektin. Kendi ira-
denle kararlar alamayacak, hep birilerine ba-
õmlõ olarak ya ayacaktõn. Her eye ra men gerçekleri kabullenip,
senin bize yüce Rabbimin bir lütfu oldu unu biliyordum. Ve sen
beni yüceler yücesi Yaratõcõ’ya daha da yakla tõrdõn. Sen benim bi-
ricik evladõmdõn, ne durumda olursan ol, ömrümün sonuna kadar,
senin yanõnda olaca õm. Sana bir babadan çok, senin elin, kolun,
gözün, beynin olacak, sana her zaman destek olaca õm. undan
eminim ki; bu dünyaya engelli olarak gelmeyi sen de istemezdin.
Hiç üphen olmasõn, bunu sana hissettirmemek için elimden gele-
ni yapaca õm.
Sen de dünyaya gelen her çocuk gibi büyümeye ba lamõ tõn.
Zorlu bir dönem bizi bekliyordu. Ya õtlarõna göre daha geç geli i-
yor, daha geç ö reniyordun. Bütün zamanõmõ sana harcõyordum.
Beslenmenden temizli ine özenle ilgileniyordum. Ya õtlarõn yava
yava yürümeye, konu maya ba lamõ tõ bile. Fakat biz sendeki bu
geli melerin daha yava olaca õnõ biliyorduk. Hatta bazõlarõnõ hiç
yapamayaca õnõn farkõndaydõk.

3
 www.konyasaygi.com

Zorlu geçen yirmi bir yõldan sonra, 19 Ocak 2007 tarihinde

yirmi ikinci ya gününü, babaannen, halalarõn ve kuzenlerinle
kutladõk. Sevincin, mutlulu un, gözlerinden okunuyor, hediyeleri
görünce havalara uçuyordun. Pastanõn mumlarõnõ sevinçle üfler-
ken, foto raf makinesine muzur pozlar verecek kadar da akõllõ bir
çocuksun artõk.
imdi Saygõ Özel E itim Kurumlarõ’na gidiyorsun. Okula gi-
dece in gün, heyecanla ve özenle hazõrlanman, beni çok mutlu
ediyor. Ö retmenlerini ve arkada larõnõ çok seviyorsun. Her gün
bir kelime daha ö reniyorsun. Uysalla man, insanlarla ileti im ku-
rabilmen, birçok kelimeyi rahatlõkla söylemen, emeklerimin bo a
gitmedi ini gösteriyor. Allah’a ükürler olsun ki; babasõ olarak be-
nim, Ka anõ sevenlerin, ö retmenlerinin çabalarõnõ kar õlõksõz bõ-
rakmadõ.
Ka anõm, senin mutlu oldu un anlar, benim için çok önemli.
Allah sonsuza kadar seni korusun.

Özcan ATE / Konya

Çocu un Adõ: Ka an ATE
Tanõ: Down Sendromu
NOT: Ka an, annesini hiç tanõyamadõ. Ka an’õn annesi yok ama ona
hem annelik hem babalõk eden, yüre i sevgiyle atan bir babasõ var.

4
 www.konyasaygi.com

Sarõ Mele ime…

Sarõ kõzõm;
Hiç hesapta yokken, planlamadõ õm bir
anda baban kar õma çõktõ ve bana evlenme
teklifi etti. Planlamamõ tõm çünkü kuzenimin
Anne olmak,
bana bu duygularõ hissetti ini hiç bilmiyor-
küçük bir kõz dum ve tahmin etmiyordum. Babana “evet”
çocu unun dedim çünkü beni hak etti ini dü ündüm.
büyümesi ve
Mutlu yuvamõz senin de aramõza katõla-
annesinden ca õnõ duydu umda daha da enlendi. Hep bir
ba rolü kõzõm olsun istiyordum. Senin ultrasonda kõz
devralmasõdõr. olaca õnõ duydu umda çok sevindim ve dokuz
ay yirmi be gün sonra sen geldin. Narkozdan
uyanõp seni ilk gördü ümde gözlerime inana-
mamõ tõm. Çünkü sen sapsarõ, mavi gözlü ve
teni beyaz bir bebektin. Yani ne bana ne de ba-
bana benziyordun. Evet sen tamamõyla dedene benziyordun. Çok
a õrmõ tõm. Önceleri senin benim bebe im oldu una inanamadõm.
Ama hastaneden eve gelince anladõm ve gördüm ki sen benim bir
parçamsõn. Annelik bu olsa gerek; senin a lamana dayanamõyor,
senin için her eyin en güzelini, en iyisini yapmaya çalõ õyordum.
Çok gençtim; yirmi ya õndaydõm ve tecrübesizdim. Bir gün
seni beslerken göz bebeklerinin kaydõ õnõ gördüm. Bana normal
geldi çünkü dedeninki de kayõyordu. Deden buna ra men hayatõnõ
en güzel ekilde idame ettiriyordu. Senin ya õtlarõnla beraber nor-
mal geli im göstermen beni sevindiriyordu. Bunun için elimden ge-
leni yapõyordum. Her ey normaldi ama bir gün, bir yakõnõm, seni
doktora muayene ettirmem gerekti ini hatõrlattõ. Bunun üzerine
bir göz doktoruna seni götürüp muayene ettirdik. Duyduklarõm
kar õsõnda çok üzülmü tüm. Önceleri doktorun ne demek istedi i-
ni anlamadõm. Bazõ eyler ya adõkça ö reniliyor. Daha üç ya õnda
gözlük kullanan bir çocuk olman beni üzüyordu. Fakat konu ma-
ya ba ladõ õn zaman, neden arkada larõnõn de il de senin gözlük
kullanman gerekti ini bana sorman, beni üzmeye ba ladõ. Sana

5
 www.konyasaygi.com

anlatõyordum ama ikna edemiyordum. Ve saç rengin, ten rengin,

arkada larõnõn arasõnda dõ lanmana sebep oluyordu. Bu önce seni
sonra beni çok üzüyordu. Güçlü olmaya çalõ õyordum; seni önce
ben kabullenmeliydim. Zamanla alõ tõk buna; hem sen hem ben
hem de baban. Baban genelde sessiz kalõyordu. Yakla õmlarõ müs-
petti. O bizden daha çabuk kabul etti çünkü her eyi.
Ve anaokulu... Seni hemen evimizin kar õsõndaki bir okulun
anaokulu bölümüne kayõt ettirdik. Uzun zaman açõlamadõn. Çün-
kü dõ landõn. Senin ça õndaki çocuklar acõmasõzlardõ sana kar õ.
Sonra uyum sa ladõn. Onlar ne yaptõysa sen de yaptõn, yapabildin.
Faaliyetlerini gördükçe mutlu oluyordum. Sen de normal çocuklar
gibi makas kullanõyordun, çizim yapõyordun, etkinliklere katõlõyor-
dun. Bazen sana bakarken çok anslõ oldu umuzu dü ünüyordum.
“Allah’õm beterin beteri var ” diyordum ve ükrediyordum. Çünkü
güzel kõzõm Allah’õmõzõn bizim için takdir etti i her eye ükret-
meliyiz. Her eyde bir hayõr oldu unu dü ünüyorum. Ve öylede
dü ünmeliyiz.
Anaokulu yaz tatiline girdi inde, senin en iyi e itimi nerde
alaca õnõ ara tõrmaya çalõ tõm. En kaliteli e itimi almalõydõn ve iyi
bir gelece in olmalõydõ bence. Her anne gibi dü ünüyordum. Gele-
ce inin sa lam temeller üzerinde olmasõnõ istiyordum.
Rutin kontrollerin için Hacettepe Üniversitesi Az Görenler
Rehabilitasyon Merkezine gitti imizde, normal bir okulda oku-
manõn zor oldu unu ö rendim doktorundan. Senin iyi bir e itim
alman için, görme engelliler okulunda okuman gerekti ini söyledi
doktorumuz.
Babanla uzun uzun dü ündük. Önce gidip okulu inceledik.
Gerçekten güzel düzenlenmi ti. Her ey, görmeyenler ya da az
gören çocuklarõn rahat olaca õ ekilde dizayn edilmi ti. Ya e itim
nasõldõ! Sana breil alfabesi mi ö retilecekti? Bu zaman kaybõ de il
miydi? Nasõl yakalayacaktõnõz müfredatõ? Bir sürü soru vardõ ak-
lõmda.
Bir kaos içinde hissettim kendimi. Sonunda kararõmõ verdim.
Baban da böyle dü ünüyordu. Senin için en iyisi o okula gitmekti.

6
 www.konyasaygi.com

Ve kaydõnõ yaptõrdõk. lk günler, seni okulun bahçesinde beklerken

hiç kimseyle görü müyordum. Sadece seni ve di er arkada larõnõ
izliyordum. çimde fõrtõnalar kopuyordu gördüklerim kar õsõn-
da. Ama yapacak bir ey yoktu. Bir süre kabullenemedim. çime
kapandõm ve sadece üzüldüm. Fakat sonra kendimi toparladõm.
Ödevlerini sabõrla yaptõrmaya, konularõ sana anlatmaya çalõ tõm.
Senin adaptasyonun için okulda kalmamda bir sorun yoktu. Bu
da beni rahatlatõyordu. Okulda hem seni görüyor hem de velilerle
sohbet ediyordum. Zamanla güzel arkada lõklar kurduk. Samimi
dostluklar, sevmek ve sevilmek... unu unutma ki sarõ mele im,
insan kalbi, en rahat, sevgiyi kabul eder. Çünkü, sevgi kolay ve lez-
zetlidir. Senin okula gidiyor olman benim hayatõmda bo lu a se-
bep oldu. Ben de bo lu u bir e itime katõlarak doldurdum. E itimi-
mi ba arõyla tamamladõm ve sertifikamõ aldõm. Böylece sen hayat
boyu sürecek olan e itim hayatõna devam ederken, ben de seninle
birlikte, zamanla, di er engelli annelerine õ õk tutacak olan, örnek
mücadeleme ba ladõm. u an, engelli annelerin de içinde bulundu-
u (çocuklarõyla birlikte), engelli çocuklarõ topluma kazandõrma,
ayaklarõnõn üzerlerine basan, kendine güvenen ve hayatõn engelle-
rine meydan okuyan bireyler olabilmesini sa layan bir kurulu ta
görevliyim.
Hem engelli bir çocuk annesi olmak hem de i hayatõnõ yü-
rütmek, çok zor bir durum anneci im. Ya adõ õmõz zorluklarõ sen
de görüyorsun ama mücadelem senin ve arkada larõnõn gelece i
için…
Zaman zaman öfkelenmeni anlõyorum; “neden”lerin,
“niçin”lerin çok fazla… Ama unu unutma; her gecenin bir sabahõ
vardõr. Beni ya õn ilerledikçe daha iyi anlayacaksõn ve u duayõ a -
zõndan dü ürmeyeceksin:
Allah’õm
De i tirebileceklerim için CESARET,
De i tiremeyeceklerimi kabullenmek için SABIR,
Ve ikisini birbirinden ayõrt etmek için AKIL ihsan eyle.
(Amin)

7
 www.konyasaygi.com

Sarõ mele im, baban ve ben seni çok seviyoruz. Senin için eli-
mizden ne gelirse yapaca õz. Rabbim in allah seni bize ba õ lar.
Tüm anne ve babalara da evlatlarõnõ…
Güzel Kõzõm, sabõrla, inançla, sevgiyle ve azimle üstesinden
gelinemeyecek hiçbir zorluk yoktur. Bunu hiçbir zaman unutma.
Seni seven ve her zaman sevecek olan annen…

Emine BELLER / Ankara

Çocu un Adõ: Rabia Tu çe BELLER
Tanõ: Nistagmus ve di er düzensiz göz hareketleri

8
 www.konyasaygi.com

Biricik o lum, Serkan,

1980 yõlõnõn sõcak bir 5 a ustos günü, 20
ya õmda ilk kez anne olma heyecanõnõ senle
ya õyordum. Karnõmda büyüdü ün 9 ay bo-
yunca, bana ilk anne diyece in o e iz anõn
Anne olmak, hayalini kurarken, kendimi özel hissetmeme
deniz olmaktõr. de neden oluyordun. Çünkü, içinde bir canlõ
çinde yüzen ta õmanõn tuhaflõktan karõ õk mutlulu unu
küçük bir balõ a anlatamam sana bir tanem.
yuva olmaktõr. lk sancõm geldi i vakit anlamõ tõm, artõk
yeni bir dünyaya gelmek için sabõrsõzlandõ-
õnõ... Sancõm artmasõna ra men, hastanede
müdahale edilmiyordu. Çõ lõklarõm hastane
duvarlarõnda yankõlanõrken, doktorlar çok geç
fark etmi lerdi bunu. Ve nihayet do umhane-
deydim. Ancak bu sefer de beni zor bir do um
bekliyordu. Do um sarho lu u arasõnda dok-
tor ve hem irelerin endi eli hallerini hayal meyal hatõrlõyorum. ‘Be-
bek ters geliyor ’ diyordu birisi... Zor da olsa nihayet do um gerçek-
le mi ti. Ancak a lamõyordun. Cansõz bir bebek gibiydin. Hemen
doktorlar seni yo un bakõma aldõlar. ki gün sürdü ya am mücade-
len. Ve sen inatla tutundun hayata... Aradan aylar geçti. altõ aylõk
olmana ra men oturamõyor, yürüyemiyor ve konu amõyordun.
Ama gözlerinde ya ama tutunmak için verdi in azmin õ õ õnõ gö-
rüyordum. Babanla oturup karar verdik: Sivas’taki bütün düzeni-
mizi bozup senin tedavin için stanbul’a ta õnacaktõk. Tayinimizi
isteyip geldi imiz stanbul’da ilk önce seni Çapa Tõp Fakültesi’ne
götürdük. lk doktorun Prof. Dr. Hõfzõ Özcan, hastalõ õnõn cereb-
ral palsy (Spastisite) oldu unu ve fizik tedavi görmen gerekti ini
anlattõ. Biz hiç vakit kaybetmeden ba ladõk tedaviye. Tedaviye her
gidi imizde ben de seninle birlikte ö reniyordum yeniden yürüme-
yi. Birlikte mücadele ediyorduk.
lk olarak 3. 5 ya õnda iken yürüdün ve yava yava konu ma-
ya ba ladõn. A zõndan yarõ paltak dökülen ‘annecim’ sözünü duy-

9
 www.konyasaygi.com

mak beni ne kadar mutlu etti bir bilsen. Mücadelemiz ilk meyvele-
rini verdi. Ancak önümüzde çok yol vardõ. Seni okula yeti tirmem
gerekiyordu. Her gün seninle yazõ yazõp, sana ders çalõ tõrõyordum.
Normal devlet lkokulunda e itimine ba ladõn. lkokul 1. sõnõfta ilk
kurdeleyi senin takman beni çok mutlu etmi ti. Bu, eme imin ilk
ödülü oldu u gibi bundan sonra ya ataca õn onurlarõn da habercisi
gibiydi. Ve öyle de oldu. Ortaokulu ve liseyi okul birincisi olarak
bitirdin. Girdi in her yarõ mada çok iyi dereceler aldõn. Ba ardõk-
ça inandõn, inandõkça da daha çok mücadele ettin. lk kez girdi in
ÖSS sõnavõnõ kazandõn. Rahatsõzlõ õn yüzünden tercihlerin kõsõtlõ
idi. Ancak sen stanbul Üniversitesi Orman Fakültesi’ni kazandõn,
o kadar ki inin arasõndan sõyrõlarak. Zorluklar ya adõn okurken
ama hiç yõlmadõn. Hiçbir ey gözlerindeki o azim õ õ õnõ dindire-
medi Fakülte hayatõnda da birçok ba arõlara imza attõn. 4 senede
mezun oldun. Memurluk sõnavõna girdin. 78 puan aldõn. Ancak
her engeli a an sen, devletin engelini a amadõn. Devlet dairelerin-
de kontenjan hakkõn olmasõna ra men Orman Bakanlõ õ, engelli
orman mühendisi almõyoruz diyebildi. Çok üzüldüm. Ancak sen
yine pes etmedin. Gazeteci olmaya karar verdin. Sõrf engelli ol-
du u için bu haksõzlõklarõ ya ayanlarõn yanõnda olmak için. Yine
bo durmadõn. Elde etti in ba arõlarla bizi onurlandõrdõn. En son
aldõ õn “Türkiye’nin En Ba arõlõ On Genci” Yarõ masõ’ndaki Özel
Ba arõ Ödülü mücadelemizin bo una olmadõ õnõn kanõtõydõ.
Birici im,
Seninle çok çetin yollardan geçtik. Kolay de il idi elbet. Bazen
dü tük, bazen kalktõk. Ama hiçbir zaman mücadelemizden vaz-
geçmedik. Gözlerindeki õ õk benim fenerim ve gücüm oldu. Ümit
ederim ki yüce Rabbim o õ õ õ senden almaz. Yolun her daim açõk
olsun bir tanem.

Serpil EROL/ stanbul

Çocu un Adõ: Serkan EROL
(Bugün Gazetesi Kö e Yazarõ)
Tanõ: Cerebral Palsy

10
 www.konyasaygi.com

Annesinin Çiçe i,
Seni öyle seviyorum ki bunu dile getir-
mem mümkün de il. Sana hamile oldu umu
ilk duydu umda gözlerim dolu dolu, yüre im
põr põr olmu tu. Sanki yeni uçacak bir ku
Anne olmak, gibiydim. Öyle özel hayaller kurmu tum ki
sonunda cennet Dünyalarõ verseler bu kadar mutlu olamaz-
vaat edilen dõm.
bir imtihana Bu hayallerle do aca õn günü beklemek
girmektir. beni çok mutlu ediyordu ve o günü sabõrsõzlõk-
la bekliyordum. Nihayet o gün gelip çatmõ tõ.
Do umunda havale geçirmenle sanki bütün
hayallerim yõkõlmõ ve hayallerime son nokta
koyulmu gibiydi. Doktor bana çocu umun
asla normal bir çocuk gibi olamayaca õnõ anla-
tõnca yõkõlmõ tõm ama senin sevginle yeniden
güçlendim. kinci evimiz hastaneler olmu tu.
Engelleri birlikte a tõk.
imdi iki büyük hedefimiz nedir biliyor musun o lum; konu -
man ve yürümen. Öyle çok istiyorum ki bana ko arak gelip boy-
numa sarõlarak “anne” demeni. Bu tek kelime için bütün hayatõmõ
gözümü kõrpmadan veririm.
Sevgili o lum, in allah bunu da ba arõrsõn. Güzel o lum, yü-
züme bakõp, istedi in eyleri a layarak anlatman ya da sessizce
gözüme bakman beni kahrediyor biliyor musun. Canõm yavrum,
sen benim her eyimsin. Sana bakmak hiç zor gelmiyor bana, inan.
Bir çiçe e benziyorsun; sevilmeyince boynunu büken, sulamayõnca
solan bir gül gibisin. Ben ya adõ õm sürece o lum, sen hiç solmaya-
cak, hiç boynunu bükmeyeceksin. Hep ne eli ve canlõ kalacaksõn.
Senin bir gülü üne ölürüm. Her nasõl olursan ol, benim canõm-
sõn yavrum. Hep beraber, güzel günlere, annesinin çiçe i…
Meleknaz GEVREK / Ankara
Çocuk: Bekir GEVREK
Tanõ: MR- Epilepsi

11
 www.konyasaygi.com

Prenses Müge’ye…
Bir ubat so u unda, lapa lapa kar ya ar-
ken, içimizi õsõtan bir güne gibi dünyaya gel-
din. Do a olaylarõnõn içinde en çok sevdi im,
kar ya arken seyretmektir ama kara hiç bak-
Anne olmak, madan bütün gün seni seyrettim. Senin do u-
su olmaktõr, munla hayatõmõz ba ka boyutlara ta õndõ.
kana kana Hani hep derler ya; anneler gece kalkar,
içilen, içildikçe mama verir, uyutur, hastaysa çocu unun ba õ-
bitmeyen… nõ bekler diye… Biz de baba da vardõ. Üçümüz
de her olayda birlikteydik. Canõm Kõzõm, sen
a larken, baban benden önce ko ardõ. Sanki
benden bir adõm öndeydi. Hep önce o yeti irdi.
lk aylarda oldukça ne eli, düzenli uyu-
yan, tombik, kõrmõzõ yanaklõ, beyaz tenli, uy-
sal bir bebektin. Uyudu un zaman uzun uzun
seni seyrederdim. Babaannenin sana dü kün-
lü ü tartõ õlamaz. Hiç kõzõ olmadõ õ için o da bütün sevgisini sana
veriyordu. Hala da öyle devam ediyor. On aylõk olunca sende bazõ
de i iklikler görmeye ba ladõm. Birden durgunla mõ , dalgõn, göz-
lerini bizden kaçõran bir çocuk olmu tun. “Aman Allah’õm, di mi
çõkarõyor? Hasta mõ? Ate i mi var?” gibi sayõsõz tela … Sendeki
durgunla ma zamanla yo unla mõ tõ. Doktorumuz gördü ünde
bir ey olmadõ õnõ, bana öyle geldi ini söyledi. Ama benim içim
rahat de ildi. Bunun üzerine, benim õsrarlarõm kar õsõnda bu i ler-
le ilgilenen bir merkez önerdi. Götürdü ümde otizm olabilece ini
söylediler. Hiç unutmuyorum, “sorunlu hamilelik ya adõnõz mõ,
istenmeyen bir bebek miydi?” gibi sorular sordular. Tam tersine
çok istenen, planlõ bir bebektin. Hamileli im gayet rahat ve mutlu
geçmi ti. Aylõk kontrollerimi ve testlerimi çok muntazam yaptõr-
mõ tõm. imdi ben böyle bir durum kar õsõnda “Olaca õ varsa ola-
caktõr” diyorum. Bizim için pek bir ey de i memi ti. Hayatõmõzda
artõk yapmak istedi imiz her eyi üç ki i yapõyorduk.

12
 www.konyasaygi.com

Sen yürüyü e gitmeyi, arabayla gezmeyi, tatili, yüzmeyi,

markete gitmeyi, çok seviyorsun. Baban ve ben de seninle bu faali-
yetlere katõlõyoruz. Sayende daha aktif insanlar olduk.
Hayattan alõp verdiklerimiz kar õlõklõ olmu tur. Senden ka-
zandõklarõmõzõ anlatmak istesek ba lõ ba õna bir kitap olur. Kõsaca
yazacak olursam daha ho görülü, sabõrlõ, hayata sõkõ sõkõ sarõlan,
ufak eyleri dert etmeyen, oldukça güçlü bir insan olup çõktõm.
Senin bizim için ne kadar önemli oldu unu, çevremizdeki bütün
insanlar çok iyi bilir. Biz çocu umuzu normal insanlarla e it tutup,
yapmamõz gereken her eyi yapõyoruz.
Üçlü bir takõm olarak daha yapacak çok eyimiz oldu una ina-
nõyoruz. Haa unutmadan, sana bu sene bir karde dü ünüyoruz.
Prenses Müge’nin Annesi…

Mehtap ÖZTÜRK /Ankara

Çocu un Adõ: Müge ÖZTÜRK
Tanõ: MR + Yaygõn Geli imsel Bozukluk

13
 www.konyasaygi.com

Bedenimin Di er Yarõsõ, Sevgili

O lum, Tunam,
Do du unda 4, 5 kiloluk bir bebektin.
Dünyanõn en güzel çocu uydun. kinci çocu-
um oldu un için daha deneyimli, daha bi-
Anne olmak, linçliydim; otuz ya õndaydõm.
kõyõda öylece Allah’tan hep uysal bir bebek istemi tim
duran bir hamileyken. Senden önce abini çok zor bü-
tekneyi sulara yütmü tüm. Çok a lardõ ve çok rahatsõzlõklar
bõrakmak ve geçirmi ti. Korkuyordum, yine öyle mi olacak
diye…
tekneye
ba ladõ õ Evet Tunam, sen çok uysaldõn, çok sessiz-
görünmez ha- din ve çok uyurdun. Ama nereden bilebilirdim
ki benim dünya güzeli o lumun otistik oldu-
latõn ucunu hiç
unu!
bõrakmamaktõr.
Tunam, bir yõla yakõn hep uyudun. Çok
nadir uyanõrdõn. Ben de, ne kadar uysal bir çocuk, Allah’õm duala-
rõmõ kabul etti diye sevinirdim.
Otizm te hisi bir buçuk ya õnda kondu. Yõl 1985… Dünya ba-
õma yõkõldõ sanki. imdi olsa asla üzülmezdim. Çünkü artõk otiz-
mi herkes biliyor. O zaman böyle bir hastalõ õ ilk kez duymu tum.
Çok zor günler geçirdik, e im ve büyük o lumla…
Tuna, sen bize ilk anda zor ama daha sonra özel oldu unu
hissettirdin. Seni çok ama her eyden çok seviyoruz. Sen okula git-
ti inde evde ciddi bir bo luk ya õyorum. Sen dünyanõn en akõllõ
otistik çocu usun. Abinin tabiriyle “otizmin yüz karasõsõn”. Senin-
le gurur duyuyorum.
Allah her anneye böyle özel görevler vermez. Sõra dõ õ, sevgi ve
sabõr dolu bir anneyim, ne mutlu bana.
Tuna’m, sen ailemize hayatõn sivri taraflarõnõ törpülettin. Bizi
e ittin. Çok özel oldu umuzu hissettirdin. Bu açõdan çok mutlu-
yuz.

14
 www.konyasaygi.com

zmir ’in birçok yerinde benden çok seni tanõyorlar. Bundan

daha güzel bir mutluk varsa tartõ alõm. Çünkü yok.
Tüm özel annelere saygõlarõmla… Çocuklarõnõzõ çok sevin ve
anlamaya çalõ õn. O zaman gerçekten kendinizi çok seveceksiniz.

Ay e CO KUN / zmir
Fen Bilgisi Ö retmeni
Çocu un Adõ: Tuna CO KUN
Tanõ: Otizm

15
 www.konyasaygi.com

Annesinden Dilara’ya…
Seni en ba tan anlatmak, neler ya adõ-
õmõzõ az da olsa cümlelere dökmek, sanõrõm
bir ba kasõna anlatmaktan daha kolay. Çünkü
bizi bizden ba ka kimse anlayamaz.
Anne olmak, Dilara!
evlili inin Bu yolculu a ikimiz çõktõk. En hassas dö-
durumu nasõl nemimizde baban yoktu yanõmõzda. Sõkõntõlõ,
olursa olsun “iyi bunalõmlõ bir hamilelik geçirdim. Seni yalnõz
ki evlenmi im” ba õma ve sadece kendi verdi im sevgiyle bü-
diyebilmektir. yütmeyi hayal etmi tim. Ama beklenilenin
tam aksine öyle kalabalõk bir evde büyümeye
ba ladõn ki sana çok uzak kalõyordum. Belki
de babaannen senin dilinden daha iyi anladõ õ
için i imi kolayla tõrõyordu.
Kara gözlüm!... Günler geçiyordu. Sende
bazõ anormal davranõ larõn farkõna varmaya ba ladõk. Sürekli hiç
susmadan a lamalarõn, hayatõmda hiç görmedi im krizler, nöbet-
ler… Anneci im, biliyordum ki canõn çok yanõyordu. Seni öyle gör-
mek ve hiçbir ey yapamamak bil ki benim canõmõ da seninki kadar
acõtõyordu.
Hastalõ õn hakkõnda kesin tanõ konmu tu ve hayatõmda ilk
kez duyuyordum bu hastalõ õn adõnõ. Bir anne için oldukça zordu
bunlarõ duymak. Anladõm ki artõk hayat hiç de kolay olmayacaktõ.
Durumunu kabullenmek ve hayata o penceren bakmak ne zordu!
Beni anlayan ve destekleyen kimse yoktu. Kendime soruyordum;
neyin bedeliydi bu! Neyin cezasõydõ! Ne yapmõ tõm da bu benim
ba õma gelmi ti Sürekli kendimi suçlamaya ba lamõ tõm.
Bebe im, oysa ne hayaller kurmu tum ben. Ya ayamadõ õm
bütün eksikleri sende tamamlayacaktõm. htiyacõn olan tek ey,
seni oldu un gibi kabullenip sevmekti. Benim ise sabra ve güçlü
olmaya ihtiyacõm vardõ. Kolay olmayacaktõ bu yõllarõ a mak ama
seni bu halinle topluma kazandõrmak için elimizden geleni yapa-
caktõk. Özel e itim almaya ba ladõ õnda ilkokula ba lamõ sõn gibi

16
 www.konyasaygi.com

sevinmi tim. Orda yalnõz olmadõ õmõzõ anladõm. Bütün aileler aynõ
acõyõ ya õyordu çünkü. Senden çok a õr olan çocuklar da vardõ, sen-
den iyi olanlar da…
Okul ya õna geldi inde okula ba layamayõ õn beni çok yõktõ.
Ben de di er anneler gibi seni okula götürüp getirmeyi çok ister-
dim. Bana soru sormanõ, yardõm etmeni, istedi in kõyafeti sana al-
mayõ, ne çok isterdim. Bunlarõ hiç ya ayamadõk seninle. Ya õtlarõn
soruyorlardõ, Dilara neden okula gitmiyor diye… Onlara mantõklõ
bir açõklama yapmak çok zor oluyordu. Senin yerine dü ünmek,
senin yerine konu mak çok zordu. Büyüyordun ama hep bebek ka-
lacaktõn. Senden küçükler hep abi-abla oluyorlardõ.
Kara Gözlü Dilaram!
Senin büyüdü ünü yani ileriyi hayal etmiyorum. her eyi za-
mana bõraktõm. Senin için daha iyi eyler yapmak isterdim. Sana
kõsõtlõ bir hayat sundu um için beni affet bebe im. u an dokuz
ya õndasõn. Çok zor ve yorucu günler geçirdik anneci im. Bilmeni
isterdim; o zor günlerde hep senin sevgin güç verdi bize. Benim bu
hayattaki en büyük sõnavõmdõn bir tanem. Sadece tek dü ündü-
üm; bana bir ey oldu unda –dü ünmek bile çok zor- sana
ne olacak!
Her imtihan biz insanlar için de il mi? Kimimiz hiç ummadõ-
õmõz bir anda beklemedi imiz bir sorunla kar õ kar õya kalabiliyo-
ruz. Ne yapaca õmõzõ bilemiyoruz. Nedenler ve niçinlerle zaman
kaybediyoruz. Oysa sorgulamayõ bir yana bõrakõp “bu sorunumu-
zu nasõl çözebiliriz” sorusuna cevap aramamõzõn daha do ru oldu-
unu gördüm.
Canõm Kõzõm, Allah ömür verdikçe yanõnda olmaya çalõ aca-
õm. Unutma! Önemli olan bedenimizin de il, dü ünce ve
duygularõmõzõn özürlü olmamasõdõr.

Meral KOÇAKLI / Ankara

Çocu un Adõ: Dilara KOÇAKLI
Tanõ: MR

17
 www.konyasaygi.com

Canõm O lum,
Nasõl ba layaca õmõ bilmiyorum. Rüyam-
da görsem inanmazdõm, böyle bir ey olaca õ-
na. Seni ultrasonda ilk gördü ümde ve doktor,
bir o lun olacak dedi inde içimde acayip bir
Anne olmak, mutluluk vardõ. “Ne güzel! Bir kõzõm var, bir
çocuklukta de o lum olacak” demi tim. Bundan daha gü-
zel bir ey var mõ diye kendi kendime sevin-
oynanan evcilik
mi tim. Kimseye söylemedim ama ikinizle de
oyunlarõnõn gurur duyuyordum. Doktor, her kontrole git-
bir gün gerçek ti imde çok sa lõklõ bir bebek oldu unu söy-
olmasõ ve lüyordu. Tabi bu durumda insanõn böyle bir
oyundaki durumla kar õla aca õ aklõna gelmiyor!
bezden bebe in Do du unda hepimiz çok sevinmi tik.
canlanmasõdõr. Çekti im acõlar, sancõlar, korkular; bunlarõn
hepsi birden uçup gitti. Üstüne titriyordum.
Doktorlar bile gurur duyuyorlardõ. 4, 5 kg a õr-
lõ õnda, 56 cm. boyundaydõn. Tosuncuk koymu lardõ adõnõ. Aradan
günler, aylar geçiyordu. Sen konu muyordun. Tek tük kelimeler
kullanõyordun ama cümle kuramõyordun. Bu durum, kafama takõlõ-
yordu. Seni hemen Hacettepe Hastanesine götürdük. Orada birçok
testten geçtin ve en sonunda sana “Otizm” tanõsõ koyuldu. Neye
u radõ õmõ a õrdõm. Bu ne demekti, nasõl bir hastalõktõ? Hiçbir
bilgim yoktu. Hemen iyile ecek miydin? laçla, i neyle iyile ebilir
miydin? Sen de ablan gibi konu up normal bir hayat ya ar mõydõn?
Çok merak ediyordum. O zaman bana özel e itim alman gerekti i-
ni söyledi doktorlar. Biz de seni Bahçelievlerde bir okula götürdük.
Artõk ben bekliyordum; Alican birkaç ay sonra iyile ecek, normal
bir çocuk olacak diye sabõrsõzlanõyordum. Günler geçti, aylar geçti,
yõllar geçti ve sen imdi on dört ya õndasõn. Sakalõn, bõyõ õn çõktõ
ama hala bize ba õmlõ ya õyorsun. Hala konu muyorsun.
Yõllar nasõl geçti bilemiyorum. O geçen yõllar, mutlu ki ili imi,
gençli imi, hayatõ dolu dolu ya ama iste imi, sa lõ õmõ aldõ, götür-
dü. Ama ne yapalõm! Buna da ükür. Allah beterinden saklasõn. Biz
sana böyle alõ tõk. Sensiz bir hayat dü ünemiyorum bile! Hayat

18
 www.konyasaygi.com

sürprizlerle dolu. Yine de Polyannacõlõk oynamõyorum. Ömür boyu

konu amayabilirsin de!.. Hiç belli olmaz. ! Belki de konu ur, kendi
kendine yetebilecek seviyeye gelirsin in allah. Beni tek dü ündü-
ren; “benden sonra ne olursun” dü üncesi!.. . Bu dü ünce de eskisi
gibi a õr gelmiyor artõk. Çünkü seni yaratan Allah’õm, sana bir yol
gösterir, gözüm arkada kalmaz.
Çok istemi tim! O lum büyür, üniversiteye gider, iyi bir mes-
lek sahibi olur, iyi yerlere gelir, ablasõna destek olur diye sevinirdim.
Fakat insan her zaman istediklerine kavu amõyor. Yine de ükür-
ler olsun. Ben seninle yine de gurur duyuyorum. Bu dünya yalan,
in allah öbür dünyada mutlu oluruz. Sen çok akõllõ bir çocuksun.
Beni çok üzmedin. Korktu um eyler ba õma gelmedi. yi ki seni
dünyaya getirmi im ve iyi ki varsõn. Seni çok seviyorum. Sensiz
bir hayat dü ünemiyorum. Yolun açõk olsun. Hayat, sana bundan
sonra güler in allah.
Seni Çok Seven Annen

Gülsevi POLAT / Ankara

Çocu un Adõ: Alican POLAT
Tanõ: Otizm

19
 www.konyasaygi.com

Bebek Yüzlü Mele im,

Do du un zaman çok güzel bir bebektin.
Bakmaya doyamazdõm. lk defa anne oluyor-
dum. Acemiydim; bunu senden ö renecektim.
Ben bunlarõ dü ünürken birkaç ay sonra farklõ
Anne olmak, bir bebekle kar õla õnca pani e kapõldõm. Ner-
de hata yaptõm diye kendimde suç aradõm.
minicik
Hastaneler, doktorlar derken gitmedi i-
elleriyle dua
miz yer kalmadõ. Dünyayõ dola sanõz çaresi
eden çocu un yok diyorlardõ. Bir müddet kabu umuza çeki-
Allah’tan dile i liyorduk. Ümidimiz kaybolmuyordu ki; yine
olmaktõr. bir yerden haber alõyorduk, tekrar bir ko u -
turmaca ba lõyordu. Otuz ya õna girdin, hala
bir mucize olur mu diyoruz. Kabullendikten
sonra arayõ lar bitiyor, ümitler tükeniyor, ye-
rine mucizeyi koyup bekliyoruz. Umudumuz
bitmemeli.
Bizler enkaz altõndan çõkmõ , yaralarõ kapanmayan ve kapan-
mayacak insanlarõz. Kendimize küçük bir dünya kurduk. Kapõlarõ-
mõzõ dõ dünyaya kapattõk. Dõ arõda da zorluklarla kar õla õyoruz.
Zaten zor olan ya amõmõzõ, iyice zorla tõrmak için kendi içimizde
ya amayõ tercih ediyoruz.
Sen ve karde in bedenen, ruhen büyüyorsunuz ama hala bakõ-
ma muhtaç bir bebeksiniz. Ba kalarõnõn yardõmõ olmadan insanca
ya ama ansõnõz yok. Bizler de artõk ya lanõyoruz ve çok da yõpran-
dõk. Hala sizleri güvenle emanet edebilece im bir yer yok. Allah’a,
hem arkama bõrakma diye dua ediyorum hem de hastalandõ õnõzda
sizi kaybetmekten korkuyorum. Sevginiz o kadar büyük ki yok-
lu unuza nasõl dayanaca õm bilmiyorum. Bir eye ne kadar emek
verirseniz o kadar de erli ve kõymetli olur. Sizlerle gecemiz gün-
düzümüze karõ tõ. Yõllardõr hiç ayrõlmadan aynõ havayõ soluyoruz,
beraber a lõyor, beraber gülüyoruz. Nereye gidersek gidelim aklõ-
mõz hep sizde... Gitti imiz yerde huzurlu ve mutlu olamõyoruz.
O kadar çok birbirimize ba lõ hale geldik ki ne siz bizsiz ne de biz
sizsiz olabiliyoruz. Acõmõz çok büyük, çaresi yok!

20
 www.konyasaygi.com

Canõm kõzõm, senin için çok ey yapamadõk. Bizler de senin

gibi dü üp dü üp kalktõk. Toparlanmamõz uzun zaman aldõ. Acõ-
larõmõzõ içimizde ya adõk. Göz ya larõmõzõ içimize attõk. Geçmi in
telafisi yok. Çocuklu unu, gençli ini ve olgunluk dönemlerini hiç
ya ayamadõn. Ya õtlarõnõn çocuklarõ okula gidiyorlar. Seninle bir-
likte ben de o dönemleri doyasõya görmek, ya amak isterdim ama
olmadõ. Vardõr bunun da bir hikmeti, bir ödülü... Umudumuzu
kaybetmeyelim. Büyük bir sabõrla... “Allah’tan umut kesilmezmi ”,
bekleyip görelim. Sen her eyin en güzeline, en iyisine layõksõn. Du-
alarõm hep sizin için, göz ya larõnõz in allah bir gün mutluluk göz-
ya õ olur. Güne senin yüzüne de güler. Ho ça kal.

Necla TURHAN /Ankara

Çocu un Adõ: Nalan TURHAN
Tanõ: CP+MMR

21
 www.konyasaygi.com

Güzel Gözlü Prensim,

Beni ben yapan, onuru, gururu, merha-
meti, sabrõ, sevgi ve saygõyõ, sorumluluklarõ-
mõ, ne olursa olsun hiçbir mazeretin hayattan
kopma nedeni olamayaca õnõ senden ö ren-
dim. Ben sana de il sen bana örnek oldun.
Anne olmak,
Bu halinle hayata sõmsõkõ tutundun. Fiziksel,
bir insanõ önce zihinsel, ruhsal ve sosyal yönden engellerine
içinde, sonra ra men hala boynuma sarõlõp, “anneci im iyi
kollarõnda ki beni dünyaya getirmi sin, te ekkür ederim”
ve sonra da dedi in günü hiç unutamõyorum. “Allah’õm
ömrünce anneme sabõr ver ” diye dua eden bir o lum
yüre inde oldu u için ükrediyorum.
ta õmaktõr. çinde kin ve nefret duygularõ barõndõr-
mayan, tertemiz, mütevazõ, etrafõna ne e ve
huzur veren, bu kadar acõ çeken biri olmasõna
ra men benden örnek alõn diyecek kadar ken-
dine güvenen, aldõ õ sorumluluklarõ ola an üstü bir gayretle yõlma-
dan, bõkmadan yerine getirmeye çalõ an, bir o kadar da nazik ve
hassas bir evlatsõn.
Ben de seninle olmaktan mutluyum. Elim, kolum, hafõzam,
her eyim sensin. Sen Allah’õn bana verdi i bir lütufsun.
Senin sayende insanlarõn hayõr dualarõnõ, övgülerini alõyorum.
Bununla yetinmek zorundayõm.
stedi in okullara gidip bir i sahibi olamayacaksõn. Çok özen-
di in askerli i yapmayacaksõn. Sevdi inle evlenemeyecek, baba
olamayacaksõn. Bu hayallerin hiçbir zaman gerçekle meyecek ne
yazõk ki. En az senin kadar biz de üzgünüz. Seninle birlikte bizim
hayallerimiz de yok oluyor. Çünkü sen hep çocuk olarak kalacak-
sõn. O dönemlerin geldikçe göz ya larõmõzõ içimize akõtõyor, atlat-
maya çalõ õyoruz.
Bizimle aynõ kaderi payla an ailelere uygun bir ya am merkezi
olsa, alõ veri yerleri, parklar, e lence yerleri, tiyatro, sinema, has-
tane ve evlerimiz bizlere uygun yapõlsa… Orada birbirlerini anla-
yan aileler ve çocuklar olarak daha huzurlu ve mutlu olur muyuz
diye dü ünüyorum.

22
 www.konyasaygi.com

Sõkõldõ õnõzda birkaç gün kalabilece iniz de i ik ortamlar

olsa… yi olur muydu sence de? Ya da senin gibi ö retilebilir du-
rumdaki çocuklar için çalõ abilece iniz atölyeler veya i merkez-
lerinde daha faydalõ olurdunuz de il mi? Çünkü çalõ mayõ sevi-
yorsunuz. Olanaklarõmõz yok, sõkõntõlarõmõz çok. Bo vakitlerinizi
de erlendiremeyince haliyle hõrçõn ve saldõrgan olabiliyorsunuz.
Her özürlü ailesinin bir aile terapistine ihtiyacõ oldu unu dü ünü-
yorum. Problemlerimizi çözemiyor, evden dõ arõ çõkamõyoruz.
Canõm o lum, bana olan ba lõlõ õnõ, sevgini ve efkatini o
kadar çok gösteriyorsun ki, bunu bana doyasõya ya atõyorsun. Te-
ekkür ederim. O güzel gözlerin hep güzelliklere baksõn. Dualarõm
senin için, ye il gözlüm.
Necla TURHAN / Ankara
Çocu un Adõ: Hüseyin TURHAN
Tanõ: MMR + CP

23
 www.konyasaygi.com

Canõmdan Çok Sevdi im Kõzõm,

Do du un zaman seni yanõma getirdik-
lerinde ilk nefesini hissetmek, dünyanõn en
güzel ve en büyük hazinesiydi. Gözünü ilk
açõ õn ve bana bakõ õn dün gibi aklõmda. Senin
Anne olmak, bir a lamanla, içimden sanki bir eyler kopar-
tõyorlar gibi hissederdim.
gökteki bulutun
Biraz büyüyünce, rahatsõzlõ õnõ ö ren-
içinden, susamõ
dim. Dünya sanki ba õma yõkõlmõ gibiydi.
topra a yeti en, Sanki hayatõm kararmõ tõ. Çok üzgündüm.
cesur bir damla Ba ka ki iler tarafõndan hor görüldüm. Böyle-
olmaktõr. likle iyice içime kapanmõ tõm ama her zaman
baban ve ailem yanõmdaydõ. Hiçbir zaman
bana destek olmaktan vazgeçmediler. Her
güçlü ü, her zorlu u ailemle atlattõm.
imdi ise senin di erleri gibi konu manõ,
yürümeni ve hatta di er tüm genç kõzlar gibi
benimle kavga etmeni, her sabah seni okula göndermeyi, karne alõp
getirmeni, gezmeye gitmeni ve zamanõnda gelmeyince sana kõzma-
yõ, bana derdini anlatmanõ, ihtiyaçlarõnõ kar õlamayõ isterdim. Tüm
di er anneler gibi özlem duydu um eyleri ya amak isterdim.
Ben u anda ya õyorum ama insanõz sonuçta. Ne zaman ölece-
imiz belli de il! Ben ölünce sana kim bakacak; bu dü ünce bir an
olsun aklõmdan çõkmõyor. Benim kõzõm, hayatõmõn anlamõ... Çeyi-
zini yapmak, seni tüm kõzlar gibi karbeyaz gelinlik içinde görebil-
mek için, hayatõmõn kalan yarõsõndan vazgeçerdim.
Anne, baba diyerek konu manõ, beraber konu mayõ, tartõ -
mayõ, yeri gelince birbirimize küsüp konu mamayõ, duygularõnõ
iyi kötü bizimle payla manõ, okuyup çevrendeki insanlara faydalõ
olmanõ, kõsacasõ hayatõnõ kurabilmeni isterdim.
Umarõm tüm dileklerin gerçek olur.

HAT CE KAYA / Ankara

Çocu un Adõ: Gökçe KAYA
Tanõ: MMR: S. . P. T.

24
 www.konyasaygi.com

Hilalim Bu Mektubum Sana…

1997 yõlõnda bir dü ün nedeniyle

zmir ’den köyümüze gitmi tik. Do umun
yakõndõ. Baban zmir ’e dönmek zorundaydõ.
Yolda do abilece in olasõlõ õnõ göze alarak, zor
Anne olmak, durumda kalmamak için, ben Konya’da kalma
“öf” bile kararõ aldõm. Bir iki gün sonra gerçekten öyle
denilemeyecek oldu. Gelece ini müjdelemeye ba lamõ tõn.
kadar kõymetli Hastaneye gitti imiz zaman doktor henüz
olmaktõr. do umuna bir hafta oldu unu söyledi. O an
için gitmemi fakat bir hafta sonra gelmemi
söylediler. O gün eve gittik ama iki gün sonra,
acõlarõm tam bir kabus haline gelmeye ba ladõ.
Acõlara dayanamayõp tekrar hastaneye gittik.
Doktorlara derdimi anlatamõyordum. “Çocu-
umun günü geçti, onu ve beni kurtarõn artõk”
diyordum ama nafile… ki üç saat sonra niha-
yet ameliyathaneye aldõlar beni. Senin oksijensiz kaldõ õnõ söyleye-
rek, daha kuca õma bile alamadan küveze aldõlar seni. On be gün
küvezde ya adõn.

Do umun üzerinden sekiz ay geçmi ti. Bu zamana kadar her

ey normal görünüyordu. Sekiz ayõn sonunda a õr bir ate lenme
sonucu tekrar hastane yollarõnõ tuttuk. Doktorlar, oksijensiz kal-
mandan dolayõ havale geçirdi ini söylediler. Beyninin normal ol-
madõ õnõ, kafa yapõnõn küçük oldu unu, sol aya õnõn ve sa ko-
lunun i levinin tam olamadõ õnõ söylediler. O gün kâbusumdu,
hayatõmõn karardõ õ gündü. Tam on be kez havale geçirdin. En
sonu; gizli havaleydi.

Yürümeye cesaretin yok. Çünkü beynin yürü komutunu ver-

miyor sana kõzõm. Uyku ilacõ ile uyutuyorum seni. Bazen o da fay-
da etmiyor.

25
 www.konyasaygi.com

imdi üç, belki be kelime konu uyorsun. Buna da ükür yav-

rum. Ya hiç sesini duyamasaydõm. Her ey hemen olmaz, emek
ister, sabõr ister, biliyorum. Bunlarõn hepsi, bende, senin için fazla-
sõyla var. Mükafatõnõ alaca õz in allah öbür dünyada.

Seni çok seviyorum kõzõm.

Havva DEREBA / Konya

Çocu un Adõ: Hilal DEREBA
Tanõ: Mental Motor Retardasyon

26
 www.konyasaygi.com

Merhaba Ardacõm,
Sen benim bir tanecik bebe imsin. Ar-
dam, canõm, a kõm... Yolumu aydõnlatan fene-
rimsin. Ne e ve umut kayna õmsõn. Yedi im
yeme imin tuzusun, tadõsõn. Günümün heye-
Anne olmak, can kayna õsõn. Yaa nasõl anlatayõm daha i te
ba õmsõzlõk sen benim her eyimsin. Büyük Allah’õmdan
tek dile im, bizi hiç ayõrmasõn. Beni sensiz,
bayra õnõ bir
seni de bensiz bõrakmasõn hayat boyunca.
çocu un eline
gönüllü olarak Aslõnda seni anlatmak hiç de kolay de il.
Seninle ya amanõn kolay olmadõ õ gibi… Ben
teslim etmek
yine de anlatmaya çalõ ayõm. Bundan tam altõ
ve halinden yõl önce hamile oldu umu ö rendi imde çok
memnun a õrdõm çünkü sen beklenen bir bebek de-
olabilmektir. ildin. Abin Sarp henüz on aylõk bir bebekti.
Ve ikinci kez bebek bekliyordum. Hamile ol-
du umu ö rendi imde çok büyük kararsõzlõk
ya adõm, bocaladõm ve ne yapaca õmõ bilemedim. Allah’õn verdi i
cana kõyamazdõm. Seni bütün karma õk duygularõma ra men do-
uracaktõm. Hamileli im devam ediyordu ama hiç kolay de ildi.
Abin Sarp ilgiye muhtaç, yeni yürümeye ba layan, yaramaz bir be-
bekti. Sen karnõmdaydõn ve bir de yatalak hasta olan Fahri dedene
bakõyordum. Bu döngü içinde dokuz ay büyük bir yorgunlukla ve
sinirlilikle geçti. Ne yazõk ki bebe im bu ko turmacada sakin bir
hamilelik geçiremedim. Benim bu sinirli, karma õk duygularõma
sen de dokuz ay boyunca alõ mõ sõn ve biz bunu senin oldu un
gün, a layõp sürekli cõrlamandan ö rendik. Evet bebe im, sen si-
nirli bir bebek olarak dünyaya gözlerini açtõn ve tam 1, 5 ya õna
kadar sürekli olarak cõrladõn, cõrladõn. Hayata neydi bu kõzgõnlõ õn,
o zamanlar anlayamasam da senin normal olmadõ õnõn farkõnday-
dõm. Allah’õn bana verdi i annelik sabrõyla bir gün geçecek diye
hep bekledim. 1, 5 yõl sonunda aylõk rutin doktor kontrollerinden
birinde sana hiperaktivite te hisi koydular. Doktor bizden beyin
emarõ istedi. Beyin emarõnõ çektirdi imizde her ey ortaya çõktõ.
Sende hafif MR ve hiperaktivite varmõ . laç tedavisine ba ladõk.

27
 www.konyasaygi.com

Sana sakinlik veren hiperaktivite ilacõnõ verirken, acaba sana za-

rar mõ veriyorum diyerek kendimi yiyip bitiriyordum. Daha çok
küçükken antidepresan ilaçlarõ kullanõyordun. Sen fiziksel olarak
normal bir çocuktun. Sadece zihinsel olarak ya õtlarõndan geriydin.
Geç konu man ve algõlamada gerilik, dikkat eksikli i gibi sorunla-
rõn vardõ. Sen iyi ol diye, kim ne dediyse her eyi yapõyor, ayrõca
internetten, çe itli kitaplardan ara tõrõyor, bilgi ediniyordum. Hiç-
bir zaman geçmez, iyile mez diye dü ünmedim. Sen o zamanlar
hiç konu muyordun. Biliyor musun bana anne diye seslenece in
günü sabõrsõzlõkla bekliyordum. Sonra doktorun tavsiyesi üzerine
özel e itime ba lamamõz gerekiyordu. Senin için en iyisini bulmak
zorundaydõm ve bulundu um ilçedeki bütün okullarõ gezdim. Son-
ra öyle bir yer buldum ki, en az benim sana verdi im kadar sevgi
verebilecek, i ine saygõsõ, ö rencilerine sevgisi olan ö retmenlerin
bulundu u bir okuldu. Saygõ Özel E itim Okulu’na seni gözüm
kapalõ teslim ettim ve onlara duydu um güvenin kar õlõ õnõ hemen
almaya ba ladõm. Sen kõsa bir e itim almana ra men, konu maya
ve sakinle meye ba lamõ tõn. Bu okulda çok yol aldõ õnõ açõk ve net
söyleyebilirim. Bir eylerin pe ini bõrakmadõ õn zaman -hatta her
ey için bunun böyle oldu unu dü ünüyorum- mutlaka güzel bir
sonuca ula abiliyor insan.
Allah’õn yardõmõyla gayretimiz bo a çõkmadõ. imdi 5, 5 ya-
õndasõn o lum. yile meye do ru hõzla ilerliyoruz. u anda dü-
zenli gitti imiz bir psikiyatrist, sana yeni bir te his koydu. Atiptik
Otizm ve Hafif MR diyorlar ama önemli de il. Normale dönme
ansõmõz çok yüksek ve öyle olmasa da biz bunu ba arõrõz. Çün-
kü çok güçlü bir çocuksun bebe im. Ben biliyorum ki bir gün bu
yazdõklarõmõ bana okuyacaksõn ve ben o gün de bugün gibi senden
daha ilerisi için umut etmeye hep devam edece im. Mektubumun
ba õnda söyledim ya seninle ya amak hiç de kolay de il. Her eyi
sana göre ayarlamam gerekse de, seninle anla mak, diyalog kur-
mak, biraz zor olsa da, seninle ya amak güzel o lum. Benim sana
yardõmõm çok fazla ama imdi evimizde sana benim kadar yardõm-
cõ, sana arkada lõk eden ve ço u eyi, benim gibi tek tek ö retmeye
çalõ an, fazlasõyla ilgilenen ve eminim hayatta belki de güvenebile-

28
 www.konyasaygi.com

ce in tek dostun olacak abin var. O da seni çok sevdi inden elinden
geleni yapmaya çalõ õyor o lum.
Aslõnda dü ünüyorum da Arda, iyi ki hayatõmda varsõn. Çünkü
senin sayende daha ö retici bir ya amõm oldu. Senin rahatsõzlõ õn-
la ilgili okumadõ õm kitap, yazõ, gazete, internet bilgileri kalmadõ.
Bo a vakit geçirmiyorum. Okulunda benim gibi bir çok sõkõntõlarõ
olan anne’yle tanõ tõm. Onlardan yeni eyler ö reniyorum. Sonra
seninle gezmedi im yer kalmadõ. Ankara’da alõ veri merkezi, hay-
vanat bahçesi, yüzme havuzlarõ, parklar, bahçeler, vb... Niye biliyor
musun? Çünkü her eyi sana, yerinde, tek tek ö retebilmek için…
Seni daha çok sosyalle tirmek için bebe im… Benim tek dile im,
senin ya õtlarõn gibi olman mele im. Seni bu kadarla anlatamam
ama mektubuma burada biraz ara vermem gerekiyor. imdilik bu
kadar ama mektuptan sonra yazarõm sana, okursun bebe im. Son
olarak içimden geldi sana u sözleri yazarak bitirmek istiyorum.
O luma…
Bir kutu dolusu ya am gönderiyorum sana. Sade bir kurdeley-
le süslenmi … Çöz kurdeleyi ve kaldõr yava ça kutunun kapa õnõ.
Bu kutunun kapa õnõ her kaldõrõ õnda ya amla ilgili yepyeni eyler
ke fedeceksin. Ya amak için yarõnõ bekleme. Al ya amõ kollarõnõn
arasõna ve sõmsõkõ sarõl.
Ya amdan sadece almak yerine, ona bir eyler ver. Bütünüyle
insan ol. Unutma ya am, dokumasõ henüz tamamlanmamõ , ola-
an üstü güzellikte bir duvar halõsõdõr. Ve sana ait olan küçücük
bo lu u yalnõzca sen doldurabilirsin. Seni çok seviyorum.

Hülya TOPÇU / Ankara

Çocu un Adõ:Arda TOPÇU
Tanõ: Atipik, Otizm, Hafif Düzeyde
Zihinsel Yetersizlik

29
 www.konyasaygi.com

Annesinin Biricik O lu,

Canõm Bebe im, dokuz ya õna girmi
olsan da sen benim bebe imsin. Attõ õm her
adõmda, aldõ õm her nefeste, hep aklõmda ve
içimdesin. Birlikte el ele verip bunca zorluk-
Anne olmak, larõ engelleri a aca õmõza inandõm hep ve asla
merhamet da ümidimi kaybetmedim o lum. Konu ama-
dõ õn günlerde senin de bana bir eyler anlat-
ku anan bir
mak istedi ini anlõyordum. Canõm o lum, sen
vicdana sahip konu amazken ben hep kendimi suçlu hisset-
olmaktõr. tim. Çok üzülüp a ladõm ama imdi bo yere
a lamõ õm diyorum. Hiçbir zaman isyan et-
medim. Allah’õma ükrettim.
Bir tanem, canõm o lum, seçme hakkõm
olmadõ ama inan bana, seçme hakkõm olsaydõ,
yine seni böyle seçer, kabul ederdim. Hepimiz,
çocuklarõmõzõn sa lõklõ, güvenilir, sevgi dolu
bir ortamda büyümesini arzu ediyoruz. Bugün bizim attõ õmõz
adõmlar, yarõn onlarõn ataca õ adõmlara temel olu turuyor. Bu yüz-
den o lum, ben seni ho görü ile yeti tirdim. Sabõrlõ olmayõ ö ret-
tim. Kendine güven duymayõ, adil olmayõ, inançlõ olmayõ, kendini
sevmeyi ö rettim. Her eyden önce bu dünyada mutlu olmayõ ö -
rettim. Her zaman sevgiyle bakan gözlerin, yalnõz mutluluklara
tanõk olsun o lum. Ben seni Allah’õn bana verece i ömür kadar se-
vece im.
Sabõr suskunluk de il feryattõr. Sevgide zorluklar, saygõda
mecburiyet vardõr. Sevmek, bir eydir ama sevildi ini bilmek, çok
eydir. (Ömrüm)

Hatice YAS N / Ankara

Çocu un Adõ: Hasan Yasin
Tanõ: Artikülasyon Bozuklu u

30
 www.konyasaygi.com

Güzel O lum Muammer ’e,

Tarih 24 Kasõm 1993… Dünyaya gözle-
rini açtõ õn gün ne çok sevinmi tim. Allah’a
ükürler olsun. Ne çok dua etmi tim; Allah’õm
bana bir evlat daha versin diye… 40 ya õmday-
Anne olmak, dõm dünyaya geldi in zaman. Nereden ya da
efkat dolu nasõl oldu hala bilemiyoruz; kendimizi aman-
sõz bir hastalõ õn içerisinde bulduk.
bir yüre e
sahip olmak imdi 13 ya õndasõn. Bu ana kadar çek-
ve o yürekte tiklerimizi günlük olarak yazsaydõm, inan
bana roman olacaktõ. u anda bunlarõn hepsi-
bir melek
ni kaleme almak imkânsõz. Allah’tan geldi ine
a õrlamaktõr. inandõk; “Allah’õn takdiri” dedik, iman ettik.
En çok ne zorluk çektik o lum biliyor musun?
Akrabalarõmõz, kom ularõmõz, “özürlü çocu-
un var ” diye dõ ladõlar bizi. Kom ular arala-
rõnda oturuyorlar annecim ama bizi davet et-
miyorlar. Bilmiyorlar ki bu çocuklar çok masum ve zararsõz. Bunu
söylemeden geçemeyece im yavrum. Sen ve senin gibi engelli ya
da özürlü ki ileri neden dõ lõyorlar, anlamadõm! Dõ arõda gördük-
leri zaman birbirlerine hareket yapõp gösteriyorlar. Ayõp de il mi!
Unutmayalõm ki hepimiz birer engelli adayõyõz. Yarõnõn bize
ne getirece ini asla bilemeyiz.
Seni anlatmaya kelimeler yetmez o lum. Bir bakõyorum be-
nim bile dü ünemedi im eyleri dü ünüyorsun. Olumsuzluklarõ
kendince engelliyorsun; kendine özgü hareketler yapõyorsun. Bel-
ki konu amõyor, cümle kuramõyorsun. Bir gün tavsiye üzerine bir
doktora gittik. Sõramõz geldi içeri girdik. Doktor “nesi var ” diye sor-
du. Durumunu anlattõm. Bu arada doktor hem beni dinliyor hem
de göz ucuyla seni izliyordu. Ben de sana dönüp büyüyünce ne
olmak istedi ini sordum. Sen doktorun gözlerinin içine bakarak
“hafõz olaca õm” dedin. Sana hep evde, “büyüyünce benim o lum
doktor olacak” derdim. Ama a zõndan hiç duymadõ õm bir söz
duydum. “Hafõz ne demekti?” senin bunu bildi ini bile bilmiyor-

31
 www.konyasaygi.com

dum daha. imdi dua ediyorum sana o lum. n allah büyüyünce

hafõz olursun.
Bir gün, okulundaki di er özürlü anneleriyle, özürlü çocuklar
hakkõnda konu uyorduk. Bir bayan kom ularõyla ya adõ õ bir ola-
yõ anlattõ. Beni çok etkiledi, seninle payla mak istiyorum o lum.
Kom ular bir gün toplanmõ . Apartmandaki herkes davetliymi ve
bir eyler yapõp yiyeceklermi . Ama bir tek o bayan ça õrõlmamõ .
Sözlerine öyle ba ladõ: “Özürlü çocu um oldu u için beni hep dõ -
lõyorlardõ. Çok canõm çekmi ti o gün oraya gitmeyi, çok üzüldüm!
Ben davet edilmedim. Çocuklar biz de gidelim diye a lõyor, isyan
ediyorlardõ. Çocuk bu anlatamazsõn ki!” diyordu bayan. “Evet ço-
cuklarõmõn a ladõ õndan u anda o kom umun haberi yok. Hem
benim hem de çocuklarõmõn psikolojisini bozdu” diyordu. Evet,
maalesef o lum, sen ve senin gibilere kar õ insanlar çok anlayõ sõz
ve bencil.
O lum Muammer, sen bana yüce Yaradan’õmõn verdi i en gü-
zel hediyesin. Sen ve senin gibilerin en güzel yerlere gelece ine ina-
nõyorum. Siz cennetin meleklerisiniz o lum. Seni çok seviyorum.

Melahat KALE / Konya

Çocu un Adõ: Muammer KALE
Tanõ: Mental Retardasyon

32
 www.konyasaygi.com

Merhaba Canõm O lum,

Bugün sen kar õmdaymõ sõn gibi konu a-
ca õm seninle… Ya da askerdeki o luna mek-
tup yazan bir anne gibi…
O lum, imdi 13 ya õna yakla mõ ve de-
Anne olmak, likanlõ olma yolunda bir çocuksun. Biraz eski-
yeni bir lere gidip dünden bugüne bir yolculuk yapa-
oyuncuyu lõm mõ seninle ha ne dersin? Hatõrlõyorum da
sahneye ne kadar tombul bir bebektin ve bizi o halinle
çok mutlu ederdin. Bir bilsen, üç ya õna kadar
hazõrlamaktõr.
ne kadar tatlõ ve sevimliydin ve bir bilsen dört
ya õna geldi inde içinde bulundu un durumu
ö renince bizim ne kadar üzüldü ümüzü…
Sonrasõnda ba layan mücadele dolu günler ve
hedeflerimiz…
Bilir misin o lum, insanlarõn hayatta ga-
yeleri vardõr. Benim de bir anne olarak en bü-
yük hedefim; karanlõk dünyana õ õk olup etrafõnda olup bitene ay-
dõnlõk içinde bakmanõ sa lamaktõ. Evet o lum, hayat, seninle bana
bir tez hazõrlattõ. Sen ö renci evlat, ben anne ö retmen… Ben sana
ne fen ne de matematik ö retmeye çalõ tõm. Ben sana, “Anne bana
çikolata alõr mõsõn?”, “Anne bugün beni parka götürür müsün?” di-
yebilmen için çabaladõm. Hatõrlar mõsõn canõmõn içi, günde dört-
be saat ders çalõ tõ õmõzõ? Her çalõ mamõzda ba ka eksik yönünü
fark edip üzüldü ümü ve sonrasõnda, bir eyler ba ardõ õn zaman
sevincimden seni içime gömmek isteyi imi?.. Bazen de sinirlenip
ba õrõrdõm sana ve sen o günahsõz, melek bakõ õnla bakardõn yü-
züme masum masum. “Ba õma gelenler benim suçum mu anne!”
derdin sanki. Canõm O lum, sana kaç kez kõzõp ba õrdõysam, ba õr-
malarõmõn bin katõ kadar özür dilerim.
Ve zaman geçti. Allah’a ükürler olsun ki ço u engeli a tõn.
Bak yine aklõma geldi. Hatõrlar mõsõn okula ilk ba ladõ õn günleri
ve sonrasõnda senden beklemedi im huzursuzluklar çõkararak beni
üzdü ünü… Sonra okulu ve arkada larõnõ çok severek beni çoook
mutlu etti ini. Canõm o lum bir de kopya çekmi tin. O gün ne

33
 www.konyasaygi.com

kadar mutlu olmu tum. Artõk benim o lum da hayatõ ö reniyor

diye…
Evet Yusuf Bey, seninle zor günlerimiz oldu. Sahi o zaman-
lar neden sözcük dudaklarõna dolanõyordu ve neden anne, baba,
Furkan diyemiyordun? Neden yüzünde bir anlam ifade eden mi-
miklerin yoktu? Veya neden bir tatlõ tebessümden yoksundun ha
evladõm neden? Aman sen de bo ver, önemli olan bugün… imdi
sen cümlelerden de il cümleler senden kaçõyor. Gülücükler ve an-
lamlõ ifadeler sende artõk fazlasõyla var. Önemli olan da bu. Biliyor
musun o lum, seninle ilgili hayaller bile kurmaya ba ladõm. Güzel
bir i e girmi sin, takõm elbiseler, aile hayatõ… Olmaz mõ dersin!
Her eyi yoktan var eden Allah, bunu yapmaya da kadirdir.
Evet Çocu um, hayatta en büyük nimet kimseye muhtaç
olmadan ya amaktõr. Kudreti emsalsiz Yaratan, in allah bu lütfu
sana bah eder.
Ve O lum, sözlerimin sonunda kõsa ve öz diyorum ki; rõzkla-
rõn en bolu, e lerin en salihasõ senin olsun. Hayat sana hep gülsün,
önüne ta koymasõn.
Seni çok seven annen…
Benim canõmdan bile çok sevdi im hassas o lum Furkanõm,
Biliyorum senin için de bir eyler söylemesem diyeceksin ki
“Annem Yusuf ’u benden çok seviyor. ” Hayõr o lum… Ne seni
Yusuf ’tan ne Yusuf ’u senden fazla seviyorum. Bilmem çocuk kal-
bin beni anlõyor mu! a abeyinle senden biraz fazla ilgilenmem,
onu senden fazla sevdi im anlamõna gelmez. Sadece onun hayatõ
ö renmeye senden daha çok ihtiyacõ var. Ama sen öyle de ilsin.
Beni anladõ õnõ biliyorum ama çocuksu kõskançlõk duygularõnõn da
farkõndayõm.
Bir tanem, o lum Furkan, hayatta her ey istedi in gibi ol-
sun.
Seni çooooook seven annen…
Rahime ÇALI KAN / Ankara
Çocu un Adõ: Yusuf ÇALI KAN
Tanõ: Otizm + MR

34
 www.konyasaygi.com

Canõm Kõzõm Melike,

13 Haziran 2000 tarihinde anne oldum.
Daha 21 ya õnda idim; böyle bir sorumlulu u
ta õyabilecek miydim! Ama her eye ra men
anne olmak çok güzeldi. Küçücük bir kõz ço-
Anne olmak, cu unu kuca õna almak… Birçok sõkõntõ çek-
meme, hatta ölüm tehlikesi bile atlatmama
çocu una bir
ra men… Çok tatlõ ve güzel bir bebektin;
dokunu uyla kom ular her gün seni sevmeye gelirdi. Hatta
sevgiyi bir tanesi sürekli derdi ki; “Meral sen bu kõza
görülebilir bal mõ ekledin?” Bu sözü hiç unutmam. Ama
kõlmaktõr. çok da huysuzdun. Çok a lar, geceleri uyu-
mazdõn.
Canõm Kõzõm Melike, bebekli inde
normal geli im özellikleri gösteriyordun
ama aynõ zamanda otistik özellikler de ta-
õyordun; bunu anlamak ise çok zordu. Ör-
ne in, sen 2, 5 aylõktõn, gece uyanmõ sõn, benim haberim yok.
Baban seni almõ oynuyor, ayak parmaklarõnõ oynatõyor. Sen kõ-
kõr kõkõr gülüyorsun. Bu kadar küçük bir bebe in böyle gülmesi
ilginçti. Ertesi gün baban seninle oynadõ õ oyunu bana göstermek
istedi. Seni kuca õna aldõ, ayak parmaklarõnõ oynatmaya ba ladõ.
Sen ise hiç bakmõyor, gözünü ba ka yöne çeviriyor, ileti imi redde-
dici bir tavõr içine giriyordun. Bu tavrõ senden her zaman görmü-
yordum. Acaba neden yapõyor diye merak ediyordum.
Hatõrlarõm da sen 4 aylõktõn. Bende sürekli geçmeyen bir ök-
sürük vardõ. Benim öksürü ümü aynõ ses tonuyla aynõ ekilde tak-
lit ediyordun. 4 aylõk bir bebe in bunu yapabilmesi çok ilginçti.
Bu tam bir otistik özellikti. Sen büyüdükçe bazõ ya anmõ lõklar,
otistik bir yanõnõ ortaya çõkarõyordu. Bunun yanõnda normal geli-
im özelliklerini de gösteriyordun. Rahatsõzlõ õnõ ciddi anlamda ilk
olarak on aylõkken fark ettik. Seni dõ arõ çõkarmõ tõm. Kuca õmda
oturmu çocuklarõ seyrediyordun. Halam yanõmõza geldi – “Melike
Melike” diye ça õrdõ. Sen hiç bakmadõn. Çenenden tutup yüzünü
çevirdik. Yine bakmadõn. “Bu çocu un kulaklarõ mõ duymuyor,
niye bakmõyor ” dedi halam. Ben duydu undan emindim. Bu olay-

35
 www.konyasaygi.com

dan sonra, sürekli “Melike Melike” diye seslenmeye devam ettik.

Adõnõ mõ bilmiyordun acaba? Bakmõyordun. “Melike al” deyince,
yüzümüze de il elimizdeki nesneye bakõyordun. Kayõnvalideme
soruyordum; “Anne bu neden bakmõyor?”… “ ine gelmiyor onun
için bakmõyor ” cevabõnõ alõyordum. lk çocu um oldu undan, ben-
de bir tecrübesizlik vardõ. Bazõ eyleri fark edemiyordum. Yürüme-
ye ba ladõ õn zaman bizimle daha iyi ileti im kuruyordun ve bazõ
basit sosyal oyunlarõ oynuyordun. Bu geli me, bendeki kaygõlarõ
yok etmi ti. Bu yüzden seni doktora götürmedim.
On altõ aylõkken babana ilk sözcü ünü söylemi tin. Ben mut-
faktaydõm, siz oynuyordunuz. Baban topu yere atõp “a gitti” diye
birkaç defa söylemi arkasõndan sen de tekrar etmi sin. Baban he-
men beni ça õrdõ. Sen, papa an gibi arka arkaya “a gitti” diye tek-
rarlõyordun. Çok sevinmi tim. Oyuncaklarõ balkondan a a õ atõp
“a gitti” diyorduk. Aslõnda sen papa an konu masõ yapõyordun
ama biz bilmiyorduk. Buna bile çok seviniyorduk. Kom umuzun
senin ya larõnda çocu u vardõ. Sen sürekli onun pe inde dolanõyor,
onu kõskanõyordun. Bu çok normal ve güzel bir eydi. Az da olsa
ileti imin, dõ a dönüklü ün vardõ. Bir gün bir akrabamõz geldi ve
birkaç gün yanõmõzda kaldõ. Ben sürekli onunla oturup konu u-
yordum. Bu durum seni çok olumsuz etkiledi. Bu kadar sõradan bir
olay bile senin otizmini tetiklemi ti. Bana kõzõyor, yanõna gelmem
için yere yatõp kafanõ vuruyordun. Kõ mevsimine girdi imiz için
evde kapalõ kalmamõz seni hõrçõnla tõrmõ tõ. ki gün önce pe inde
dolandõ õn çocu a hiç bakmõyor ilgilenmiyordun, bu çok önemliy-
di. Gün geçtikçe, otizm belirtilerin artõyordu. Takõntõlarõn, sürekli
suyla ve toprakla oynaman, tepkisizli in, öfke nöbetlerin… Oyun
düzeninin bozulmasõndan çok rahatsõz oluyordun. Çok hareketli,
seslere kar õ çok ilgiliydin. Ani bir ses duyunca korkuyla yerinden
fõrlõyordun. Bunun yanõnda çok sevimli ve tatlõydõn. Çok ne eliy-
din, çok gülen, sempatik bir bebek ve çocuktun.
Bir buçuk ya larõndayken sana sürekli resimli kartlarõ anlatõ-
yordum. lgiyle bakõyordun ama bazen de elimden alõp atõyor, ka-
fanõ çeviriyor, ileti imi reddediyordun. Geyik motifli kõrlentlerimiz
vardõ, onu anlatõyordum. Sen onlarõ gösterip “a cici cici” diyor son-
ra da alõp fõrlatõyordun. Bana da bebekken geyikli duvar halõsõnõ

36
 www.konyasaygi.com

gösterip anlatõrlarmõ . Ben de gösterip anlatõrmõ õm. Kapõdan gös-

terdiklerinde halõyõ görünce, geyikleri saatlerce anlatõp, konu mak-
tan kendimden geçermi im!..
Bir buçuk ya larõndayken artõk çevre tarafõndan iyice fark edi-
lir olmu tun. Kom ularõmõzla birlikte seni polikliniklere götürür-
dük. Büyük hastanelere gitmemiz gerekti ini söylerlerdi. O dönem
sosyal güvencemiz yoktu ve maddi durumumuz da kötüydü, gö-
türemedim. Çõrpõndõm ama kimseden yardõm alamadõm. Çaresiz,
sa lõk karnesinin çõkmasõnõ bekledim. ki ya õnõ geçmi tin. Biraz
zaman kaybõ oldu. Sonra çok zorlu hastane günleri ba ladõ. Ra-
hatsõzlõ õnõ yeni yeni tanõyõ õm, bir seneye yakõn hastanelere gi-
dip gelmeler beni epeyce yõkmõ tõ. Daha 23-24 ya larõndaydõm; bu
yük bana baya õ a õr gelmi ti. Geceleri yastõ õm çok õslanmõ tõr,
koynumda sen… Baban hep Ankara dõ õndaydõ, i için. Yanõmda
beni teselli eden hiç kimse yoktu. Kendi kendime çõrpõnõyordum.
Bu ölüm acõsõndan da kötüydü, her gün yeniden do uyordum, gün
batarken ölüyordum. Her gün aynõ acõyõ atlatmak çok zor oldu des-
teksiz. Senin için ne yaparõm diye çok çõrpõndõm. Bir yol aradõm.
Bazen çok iyi oldun bazen çok kötü… “Ha imdi oldu açõlõyor ga-
liba Melike kabu unu kõrõyor, kendi dünyasõndan çõkõyor. Bir ey-
leri eksik yaptõm galiba olmadõ yetemedim… ” Bir yandan da hep
dü ünüyordum bu hastalõ õn sebebi ne acaba? Cevabõ olmayan bir
soru… Aklõma olmadõk eyler geliyordu; hamilelikte ya adõklarõm
en ince ayrõntõsõna kadar… Bebeklik dönemin ve her ey…
Üç ya õnda Özel E itime ba ladõn. Bir umut õ õ õydõ, çaresiz
anõmda biraz rahatlamõ tõm. ki ileri bir geri ama çok fayda gör-
düm. Dört ya õnda da kre e ba ladõk. Yeni bir umut; pek beklentim
olmasa da yine de fayda gördüm. Özel E itimle; basit yönergeleri
anladõk, zamanla kapasitemiz arttõ, öz bakõmda bazõ eyleri kazan-
dõk, tuvaletine u anda bile kendin gidiyorsun. Olabilmesi büyük
bir nimet… Objeleri anlamsõz kullanõrken imdi daha anlamlõ kul-
lanõyor, makas kullanabiliyor, sõnõfta ö retmeninle bensiz kalabi-
liyor, masada oturup çalõ abiliyor, çizgi çalõ masõ yapabiliyorsun.
De i ik ortamlara daha uyumlusun. Bunlara ra men a mamõz
gereken birçok ey var çünkü iyi yanlarõn oldu u gibi, olumsuz
yanlarõn daha çok. Otizmin hemen hemen bütün özelliklerini gös-

37
 www.konyasaygi.com

teriyorsun ve geriye dönü lerin çok oluyor. Her eyden kolayca et-
kileniyorsun.
Otizm gerçekten çok zor bir hastalõk. Çok ilginç ve enteresan.
ki kelimeyle tanõmlanacak bir ey de il. Ya çok iyi e itim almak
ya da birebir ya amak lazõm tanõmak için. Ben hep çevremdeki in-
sanlara anlatarak bu hastalõ õ tanõtmaya çalõ õyorum ama insanlar
çok sabit fikirli. Bu niyetimi bile göremiyorlar; sanki ben ikayetle-
niyormu um, Allah’a isyan ediyormu um gibi görüyor, beni ükür-
süz sayõyorlar. Halbuki tam tersi; ben Allah’a hiç isyan etmedim.
“Niye ben” demedim. Tüm sorularõn cevabõ “sõnav”dõ. Bu Allah’õn
bizim için seçti i bir sõnavdõ. Ömür boyu sürecek bir sõnav… n-
sanlar rahatça gezip e lenirken ben rahatça oturamadõm bile. Ye-
me imi bile yiyemedim, uyuyamadõm, e lenmek ise yasaktõ. u
anda bu satõrlarõ bile çok zor yazõyorum. Sen rahat vermiyorsun.
Her eye ra men “anne” olmak çok güzel. Benim için dünya-
daki en büyük nimet çocuktur. En büyük nimetim “melike”. Sana
elimden geldi ince, gücümün yetti ince en iyi ekilde bakõyorum.
Otizmi çok iyi biliyorum. Bilmek yetmez elbette; çevremdeki in-
sanlarõ da bilinçlendirmeye çalõ õyorum. Ailemde hiç böyle bir ey
olmadõ õ için epey zorluk çekiyorum. Beni anlamasalar da ben hep
u ra aca õm. Hatalarõm var elbette, bazen çok fevri davranabili-
yorum. Bunu da ya adõ õm üzüntüler sonucunda psikolojimin
bozulmasõna ba lõyorum. Sende bu hastalõ õn çõkmasõndaki etken-
ler, gözlemlerime göre, genetik ve çevresel birçok faktör olabilir.
Özellikle genetik yönünün çok baskõn oldu una inanõyorum. O
kadar hassas bir yapõdasõn ki bizim için normal olan eyler, hastalõ-
õnõ olumsuz etkileyebiliyor. Sabah-ak am, yaz-kõ gibi de i imler
bile… Daha senle ilgili anlatabilece im o kadar çok eyler var ki…
ki sayfaya ancak bunlarõ sõ dõrabildim.
Sonuç olarak; çok eziyet çeksem de, dünyanõn birçok nimetle-
rinden eksik kalsam da, hepsine kar õlõk, benim en büyük nimetim
sensin Melike’m. ükürler olsun Allah’õma…

Meral KARADAYI / Ankara

Çocu un Adõ: Melike KARADAYI
Çocuk Tanõ: Otizm

38
 www.konyasaygi.com

Su Damlasõna…
Sekiz ya õndasõn. Bu zamana kadar akan
göz ya larõm senin için… Hasta olmandan çok
belki de duydu um vicdan azabõndan…
Hatalõ mõydõm? Senin çok çok güzel bir
Anne olmak, bir bebek olmanõ isterken… En umutsuz zaman-
canõn dünyaya larõmda kuca õma almak istedi im, her eye
geli ine teselli olacak, dualarõmda ay parçasõ gibi güzel
vesile olmak bir bebek isterken, sa lõklõ, eli aya õ düzgün
olsun demedim mi? Yoksa acõlar bana unut-
ve Allah’õn
turdu mu?
varlõ õna ahit
So uk bir Ocak ayõydõ seni ilk kuca õma
olmaktõr.
alõ õm. ”Bir o lunuz oldu” diyen hem irenin
sesi duvarlardan yankõlandõ tekrar tekrar. O
kadar zayõftõn ki ne acõ! Do an bütün bebekler
böyle miydi. Takatim kesildi, dü üp kaldõm.
Sonra bakõ larõn öyle güzeldi ki… ”Anne kalk
kalk, anne bu bizim sava õmõz” diyordun sanki. Sen benim hem
en umutsuzlu um hem en büyük mutlulu um oldun. Güldün her
eye ra men. Güldün ve yürüdün… “Anne” dedin ve en mutlu ben
oldum.
Acõ nedir ki ya da hüzün insana ne yapabilir ki bir umut varken…
Umudu veren Yaradan varken…
Acõlarla, umutsuzluklarla yanan yüre im…
Çölde kalmõ susayan insana, bir su damlasõ gibi gülü ün…
Gül, gül ve hep gül… Yaradan’õn adõyla… Yaradan’a ükür…
Sen benimsin; ne olursan ol, nasõl olursan ol, benim…
Sen yokken ben ben de ildim.
Bembeyaz tenin, kokun, dertlerime deva...
O lum,
Seni nasõl sevmeli, daha fazla, daha derin…
Nurcan P LAVCI / Ankara
Çocu un Adõ: Ömer P LAVCI
Tanõ: MR + Epilepsi

39
 www.konyasaygi.com

Umut, Sevgili O lum,

Sen do du un zaman, inan dünyalar bi-
zim olmu tu ve ailede bir sevinç yuma õ haline
gelmi tik. Hele do duktan sonra o ye il gözle-
rinle o kadar masum bakõyordun ki insanlarõn
Anne olmak, yüzüne, o kadar güzel bir çocuktun ki; kom-
kendi ularõmõz seni evlerine götürmek için sõraya
girerlerdi. Sen de merdivenlerden tõpõ tõpõ , o
annemizin süt
tombik vücudunla iner, çõkardõn. Arada “baba-
kokusunu hiç anne” derdin; mutlulu umuz daha bir artardõ.
unutmamak ve Ak am olmasõnõ iple çekerdik. Seninle oyna-
bir gün o süt mak en büyük zevkimizdi.
gibi kokmaktõr. Sonra ne oldu? Birden durdun. çine dön-
dün. Konu maz, dinlemez oldun. Bakmaz
oldun. Kayõp gitmi tin. Hayatõmõz kabusa
döndü. Hayattan, hiçbir eyden zevk alamaz
olmu tuk. Ama imdi bazõ eyleri a tõk.
imdi on iki ya õndasõn. Yeniden hayata dönmeye karar ver-
din. Okuyor, yazõyor, bilgisayarla oynuyorsun. steklerini belirti-
yorsun ve bizleri dünyanõn en mutlu insanlarõ yapõyorsun o lum.
Belki normal insanlar gibi askere gidemeyecek, evlenemeyeceksin.
Belki de kendi ba õna bir otobüse binemeyeceksin. Ama sen benim
canõmsõn, kanõmsõn.
yi ki do dun o lum. Seni seviyoruz. Sen bizim her eyimiz-
sin. yi ki varsõn. Gözlerinden öperim canõm o lum. Seni canõndan
çok seven annen…

Gülay AKGÜL / Ankara

Çocu un Adõ: Umut AKGÜL
Tanõ: Otizm

40
 www.konyasaygi.com

Meryem’im, Bebe im,

1988 yõlõnda babanla hayatõmõ birle tir-
dim kõzõm. lk önce abin oldu. Mutlu evlili i-
miz, abinin do umuyla daha da güzelle mi ti.
nsanõn ba õna ne gelece i, yarõn ne olaca õ
Anne olmak, bilinmiyor. Daha sonra Allah abinden sonra
yürüyemeyen bize bir kõz çocu u daha verdi. Ama maalesef
daha do madan karnõmda öldü. Hayat devam
çocu una diz
ediyordu.
olmaktõr.
1999 yõlõna kadar mutlulu umuz devam
etti fakat o yõl baban trafik kazasõ geçirdi. Ba-
bamõz öldü diye yolun kenarõna yatõrmõ lar,
üzerine gazete ka õtlarõnõ örterken babanõn
eli oynamõ . Sonra hastaneye kaldõrmõ lar.
Allah’tan umut kesilmiyor. Sonra baban bit-
kisel hayata girdi, bir ay yo un bakõmda yattõ.
Hastaneden çõktõ õ zaman uurunu kaybet-
mi ti bizi tanõmõyordu. Hafõza kaybõ ya õyordu. Beyni su topla-
mõ tõ. Doktorlar belki bir ay sonra, belki bir yõl sonra, bekli de hiç
hatõrlamaz dediler. Kolu, baca õ kõrõlmõ tõ. Yemek yiyemiyor, ihti-
yaçlarõnõ kar õlayamõyordu. E i olarak büyük bir zevkle bütün ih-
tiyaçlarõnõ kar õlõyordum. Allah’tan umut kesilmez. Kolu ve aya õ
için ameliyat olurken, o acõyla babanõn hafõzasõ yerine geldi.
Hayatõmõz eskisi gibi olmu , düzene girmi ti. Baban çalõ ma-
ya ba lamõ tõ. 2001 yõlõnda sen geldin dünyaya. Yeniden hayatõmõ-
za renk gelmi ti ama bu mutlulu umuz da 2003 yõlõna kadar de-
vam etti. Bir imtihan daha ba lõyordu bizim için. Babanõn gözüne
çapak kaçtõ. ki kere ameliyat oldu. Dört ay hastanede yattõ. Baba-
mõz hastanede yatarken sen rahatsõzlandõn. Doktorlara gidiyorduk
ama bir türlü te his koyamadõlar. Orta kulaklarõnda, bo azlarõnda
intihap var, ci erleri ü ümü deyip eve gönderiyorlardõ bizi. Tek-
rar gittik ve ilaçlarõn fayda etmedi ini söyledim. Yeni haplar verdi.
“Bunlarõ kullanõn” dedi. Ramazan bayramõ yakla õyordu. Bayram
tatili olmadan tekrar seni doktora götürmeye karar verdim. Baban
bu arada hala hastanede yatõyordu. Seni hastaneye götürdü ümüz

41
 www.konyasaygi.com

gün, babanõ hastaneden çõkardõk ama doktor senin hastanede kal-

man gerekti ini söyledi. Hem acõ hem sevinç ikisi bir arada; tama-
men zõt kavramlar… Çok zordu kõzõm, çok zor. Beyninde tümör
oldu unu söylediler. Bayram tatili dönü ü seni hemen ameliyata
aldõlar. Ameliyat olmu tun ama konu amõyordun artõk. Bizi tanõ-
mõyordun. Bir tek a larken sesin çõkõyordu. Bizi tanõmadan, “anne,
baba” diye a lõyordun. Sen a ladõkça biz de a lõyorduk. Baban bir
gün “sana ne oldu böyle kõzõm” diye a larken sen de babana “baba-
cõm ba õma gelenleri sen bir bilsen” dedin. Doktora telefon açtõk.
Neden böyle oldu diye sordu umuz zaman, “kolay mõ” dedi doktor
“beynini açtõk, bunlar normal” dedi. Bir ay sonra kontrole getirin
dedi. Kontrole gitti imiz gün yõkõlmõ tõk. Doktor senin ömrünün
fazla uzun olmadõ õnõ, ölece ini ama Allahtan ümit kesilmeyece i-
ni söyledi. Doktor “bir ümit; bir de Ankara’ya götürün” dedi. He-
men hazõrlanõp yola çõktõk. Fõrtõna vardõ. Çok zor ula tõk Ankara’ya.
Hastanenin birinde paramõz olmadõ õ için almadõlar. On bin ytl
istediler tedavin için. Baban “kõzõmõ kurtarõn, sabah parayõ bulup
getirece im” dedi ama nafile… . Ba ka bir hastaneye gittik. Bir ay
sonraya randevu verdiler. Randevu günümüz yakla õrken, sen bizi
tanõmaya ba ladõn. “Anne, baba” diyordun artõk. Hiçbir eyin kal-
madõ. Ko up oynamaya bile ba lamõ tõn. Ankara’ya gitmi tik yine
de. I õn tedavisine aldõlar seni iki ay boyunca. O simsiyah saçla-
rõn dökülmü tü artõk. laçlarõnõ verip tekrar Konya’ya gönderdiler.
laçlarõ kullandõkça vücudun a rõyor, ya õnõn küçük olmasõndan
dolayõ, tansiyonunu ölçemiyorlardõ. Tekrar Ankara’ya gönderdiler
bizi. Bu sefer belinden kemik ili i aldõlar. On be gün kalõp tekrar
Konya’ya geldik. Konya’da iki- üç ayda bir emar çekiyorlardõ. Bu
esnada seni okula yazdõrdõk. Hayatta sa lõktan önemli bir ey yok.
2006 yõlõnda bir emar daha çektirdik. Beynindeki tümörun yeniden
olu tu unu söylediler. Ameliyat için gün aldõk ama bu ameliyatõn
sonunda bütün vücut fonksiyonlarõnõ kaybedece ini, yürüyemeye-
ce ini, konu amayaca õnõ söylediler. Ameliyatõn ikinci kez olmasõ
ve õ õn tedavisi sonuncunda ameliyatõn çok a õr olaca õnõ, bunlarõ
ya ayabilece ini söylediler. Ameliyat olmu tun. On iki gün yo un
bakõmda kaldõn. Yüz felci geçirmi tin, yürüyemiyordun, ellerini
kullanamõyordun. Sadece nefes alõp veriyordun.

42
 www.konyasaygi.com

Sadece konu abiliyorsun imdi. Soruyorsun bana: “Ben ne-

den yürüyemiyorum, neden dõ arõ çõkamõyorum?”… Ama cevap
veremiyorum kõzõm. çim kan a lõyor. “Ben okumak, yazmak is-
tiyorum” diyorsun. Bir gün gelecek, her eyi yapacaksõn kõzõm.
Allah’tan umudunu kesme yavrum. Ben kesmiyorum. çim kan
a lasa da, kendim a lasam da, seni üzmemek için, sana belli etme-
mek için kar õnda hep gülüyorum oynuyorum. Seni çok seviyorum
kõzõm.

K RAZ YILMAZ / Konya

Çocu un Adõ: Meryem YILMAZ
Tanõ: Mental Motor Retardasyon

43
 www.konyasaygi.com

Sevgili Torunum, O uzhan,

On sene bitti baban vefat edeli. ki buçuk
ya õndaydõn. O günden bugüne, kendi çocuk-
larõmdan daha çok sevdim. Sana umut ba la-
dõm. Her eyimsin.
Anne olmak, Okul aradõm, buldum. E itim almanõ, ge-
çaresiz bakan li meni istedim. Doktorlara götürdüm. yi ol-
bir çift göz için man için çaba gösteriyorum. Ben ölene kadar
çare olmaktõr. seni bõrakmayaca õm. Nerede destek bulur-
sam pe inde gezece im. Her ey senin iyili in
için O uzhan.

Babaannen Safure SARAN / Ankara

Çocu un Adõ: O uzhan SARAN
Tanõsõ: Orta Derecede MR

44
 www.konyasaygi.com

Öncelikle bu fõrsatõ bizlere, annelere ta-

nõdõ õnõz için size, kurumunuza, eme i geçen
herkese çok te ekkür ederim. Benim Sude’m
Saygõ’ya ba ladõ õnda bir ya õndaydõ. O za-
mandan beri ö rendi i bütün becerilerle,
davranõ larla, önce Allah’õn sonra da sizin ve
Anne olmak,
Nükhet Ö retmenimizin sayesinde bu günle-
kendi içinde re geldi. Sizlere ömrümün sonuna kadar min-
büyüyen bir nettarõm ve duacõnõzõm. Hepinize çok te ek-
canõn aylarca kür eder, saygõlarõmõ sunarõm.
yüzünü
görememek, Dünyadaki Tek De erli Varlõ õm,
özlemek ve Biricik Kõzõma…
sabretmektir Bir tanem, seni daha do madan önce çok
istemi tim. Baban istemedi i halde ben inatla
bir çocu um olsun istiyordum. Baban istemi-
yordu çünkü daha yeni evliydik ve ikimiz de
çok gençtik. Erken oldu unu dü ünüyordu ve iki sene gezip toz-
mak istiyordu. Benim de içimde hep anne olma arzusu vardõ. Bir an
önce anne olmak ve seni kollarõmõn arasõna almak istiyordum.
Ve nihayet sana hamile kalmõ tõm. Öyle çok sevinmi tim ki
dünyalar benim olmu tu. O anda kalbim duracak sanmõ tõm. Çok
heyecanlõydõm, içim içime sõ mõyordu. Bu sevincimi önce babanla
ve evdekilerle payla tõm. Onlar da en az benim kadar sevinmi ler-
di. Sonra da dõ arõ çõkõp, kim var kim yok, konu kom u herkesle
sarõlõp sevincimi payla mõ tõm.
Canõm kõzõm, anne olmak öyle özel ve güzel ki senin annen
olmaktan ve senin de benim yavrum olmandan gurur duyuyorum.
nan bana bir tanem, bundan çok mutluyum. Seni çok seviyorum
bir tanem. Sen benim her eyimsin. Anamsõn, babamsõn, sõrda õm-
sõn. Sen Allah’õmõn bana verdi i en güzel de erlerden birisin.
Canõm Sude’m, sana hamileyken ya adõ õm zorluklarõ, yap-
mak isteyip de yapamadõklarõmõ, hastanede ya adõ õm sõkõntõlarõ,
üzüntümü, hiçbirini anlatamayaca õm. Çünkü bunlarõn hepsi seni
kuca õma aldõ õmda bitmi ti. Sen öyle bir eysin ki cansõn, canõm-

45
 www.konyasaygi.com

sõn. Dedim ya prensesim sen Allah’õn bana verdi i en güzel varlõk-

sõn. Allah’õma binlerce kez ükürler olsun ki bana annelik duygu-
sunu tattõrdõ. Bana senin kokunu, o güzel kokunu koklamayõ nasip
etti. Canõm kõzõm, seni anlatmaya ne kelimeler yeter ne de kale-
mimdeki mürekkep… Sen hiçbir eye benzemiyorsun güzel kõzõm.
Herkesin yeri ayrõ ama sen ne anaya ne de babaya benziyorsun.
Çünkü sen evlatsõn. Çünkü sen özelsin.

Allah’õm hepimizin hakkõnda hayõrlõsõnõ versin ve sana yar-

dõmcõ olsun. Bütün çocuklarõn dertlerine deva, hastalõklarõna ifa
versin. Allah’õmdan tek dile im, tek duam, iyile men… Seni çok
seviyorum.
Seni canõndan çok seven annen…

Tülay ÇA LAYAN / Ankara

Çocu un Adõ: Sude Naz ÇA LAYAN
Tanõsõ: Hidrosefali

46
 www.konyasaygi.com

Canõm Yavrum,
Seni kuca õma aldõ õmda henüz on sekiz
ya õmdaydõm. Biz beraber büyüdük yavrum.
Seni her eyden çok seviyorum. Seni bize ver-
di i için Allah’õma her gün ükrediyorum. Bi-
Anne olmak, zim bu dünyadaki en de erli varlõ õmõzsõn.
yemek nasõl O saf, temiz, beklentisiz, sevgi dolu yüre-
olursa olsun, ine hiçbir zaman gölge dü memesi için; senin
dünyanõn için verdi im mücadelenin -ya õnõn küçük ol-
en iyi a çõsõ masõna ra men- farkõnda oldu unu biliyorum
gibi muamele canõm. Bizi bekleyen iyi ve kötü günleri, sevgi-
görmektir. mizin verdi i güçle beraber a aca õmõza inanõ-
yorum. Gelece ini ve hayatõnõ kurtarmak için
elimden geleni yapaca õm yavrum.
Benden kendine ait bir oda istiyorsun
ama biliyorsun ki maddi sõkõntõlarõmõzdan do-
layõ, bir tek odayõ payla õyoruz. imdi de il ama ilerleyen zaman-
larda Allah izin verirse sana ait bir odan olacak. Hayatta istedi in
eyler istedi in zaman olamayabiliyor. Hayatõn ini li çõkõ lõ yol-
larõnda mutlulu u, saygõyõ ve sevgiyi kaybedebiliyorsun. Babanla
zaman zaman, tek oda içerisinde, hayat mücadelesinden kaynak-
lanan bazõ tartõ malar ve seni üzecek olaylara istemesem de ahit
oluyorsun. Bu beni çok üzüyor yavrum ama unu bil ki bunlara
susuyor, katlanõyor ve ba kaldõrmõyorsam, bu sana olan sevgimin
büyüklü ündendir yavrum. Senin için her eye de er… Sen benim
canõmsõn. Bunlara üzülme. Gün gelecek her ey daha iyi olacak.
Baban ve ben okumadõ õmõz için çok üzülüyoruz. Bu ya am
artlarõmõz okumadõ õmõzdan… Sen oku yavrum. Oku ki bizim bu
ya adõklarõmõzõ sen ve senin çocuklarõn ya amasõn. Sen oku ve bizi
de bu sefaletten kurtar. Sana güveniyorum bir tanem.
Bu hayatta tek bir eyden korkuyorum canõm yavrum. Hasta-
lõ õmdan dolayõ senden ayrõ kalmaktan. n allah hastalõ õm ilerle-
mez. lerlerse, daha önce oldu u gibi belki yine seninle ayrõ kalaca-

47
 www.konyasaygi.com

õz. Hatõrlõyor musun o lum, üç gün hastanede yatmõ tõm. Ziya-

rete geldi inde bana ne söylemi tin? “Anneci im kom ular yemek
getiriyor. Sen çabuk gel de bize sen yemek yap” demi tin. O an
hissettiklerimi bilemezsin yavrum. Bütün zorluklarõn üstesinden
geldi imiz gibi Allah’õn yardõmõyla bunun da üstesinden gelece iz
bir tanem. Allah’õma her gün dua ediyorum. yi olayõm da senden
ayrõlmayayõm diye. Sana kimsenin benden daha iyi bakamayaca õ-
nõn farkõndasõn. Benim ya õ küçük ama aklõ büyük yavrum…

Benim o lum, büyüyecek, okuyacak, güzel yerlerde olacak

yavrum. Seninle gurur duyuyorum. Sen benim ya am kayna õm-
sõn. Zaman zaman seni üzdüm, kõrdõm; bunun için senden özür
diliyorum. Unutma sadece çocuklar de il anneler de özür diler.
Berkant Mutlu’cum, seni çok seviyorum yavrum.

lknur KABLAN / Ankara

Çocu un Adõ: Berkant Mutlu KABLAN
Tanõ: MR

48
 www.konyasaygi.com

Sevgili Kõzõm eyma,

Yavrum, bakmaya doyamadõ õm, kõya-
madõ õm kõzõm, ne zorluklarla geldik annecim
bu günlere. Çok zor günler geçirdik. Yavrum
eyma’m, ya õn daha çok küçük annecim. Ol-
Anne olmak, sun!.. Annelik duygusu o kadar kuvvetli ki;
senin bu ya õna ra men, yanõmda oldu unu
yol olmaktõr.
hissediyorum. Ben de senin yanõndayõm bir
Üzerine basa tanem. Ya adõ õmõz yeri sevmiyorsun biliyo-
basa geçen rum, hissediyorum. Karde lerin de sevmiyor
küçük adõmlarõ kõzõm. Bir gün gelecek, karde lerinle ve seninle
düzlü e çok güzel bir hayat ya ayaca õz.
çõkarmaktõr. “Hayatõn anlamõ; hayatõnõ vermektir ”
diye güzel bir söz vardõr kõzõm. Sana ve kar-
de lerine hayatõmõ vermeye hazõrõm yavrum.
Sizin daha iyi ya amanõz için… Buna da ükür
yavrum! Biz her günümüzü bayram tadõnda,
her nefes alõ õmõzõ bayram nefesinde ya ayalõm da imdilik… Allah
büyük istedi imiz her eyi verir bize. lk önce senin sa lõ õn yerine
gelsin de hepsinin üstesinden geliriz canõmõn içi.
Kollarõmõ açtõm imdi, sonsuz sevgilerle, sabõrla, efkatle
dolu… Hadi hadi annecim gel. Gel de giriver kollarõmõn arasõna.
Hayat güzel; her ne olursa olsun ya amaya de er. Hadi gel kõzõm,
doyasõya ya ayalõm bize verilen bu hayatõ.
Bu gün yine her zamanki gibi, bakõ larõnõn arasõndaki o hiç
bitmek bilmeyen, sevgi isimli kitabõ okuyorum. Bitmesin kõzõm!
Ben bu kitabõ defalarca okumaya hazõrõm, razõyõm. Yeter ki sen hep
öyle bak.
Annecim, yavrum, biricik kõzõm, canõmõn içi, sabõr kõzõm…
Zaman her eyin ilacõ. Allah verecek elbet bizim de ilacõmõzõ. imdi
kaldõr ma rur ba õnõ. Bakõ larõn öyle kuvvetli olsun ki, herkese ba-
araca õmõzõ kanõtlayalõm. Seni çok ama çok seven annen, kõzõm.
AY E KÖSE / Konya
Çocu un Adõ: eyma KÖSE
Tanõ: Bilateral, Çok leri Derecede Sensorial

49
 www.konyasaygi.com

Karagözlü Canõm O lum.

Sen benim ilk çocu umsun. Ailecek dört

gözle do manõ bekledik. Do du unda baban
ve ailesi, ben ve ailem çok sevindik. Bütün
anne ve babalar gibi sana özenle baktõk. Her
Anne olmak, eyin en iyisini yapmaya çalõ tõk.
gökku a õ
adõnda Bir buçuk- iki ya õna kadar her ey nor-
maldi. Konu amaman dõ õnda… Bekliyorduk,
rengarenk bir
bir gün konu ursun diye. Bir gün karar aldõk
köprü olmaktõr, ve seni bir psikologa götürdük. Seni anlat-
çocukla hayatõ tõk. Doktor da bizi dinledi. Daha sonra senin
birbirine otizm belirtileri gösterdi ini söyledi ve bir
ba layan… damla verdi. Biz önce bunu ciddiye almadõk,
ilacõ da varmõ dedik. Günler, aylar, yõllar geç-
ti. 2 ya derken 3 ya oldun. Bu süre içerisinde
seni bir özel e itim kurumuna verdik. Her gün
düzelirsin diye bekledik, ama bu i o kadar kolay de ilmi .
Bize yakla amõyor, kendini odaya saklõyor, çok a lõyor, sõra dõ õ
hareketler yapõyordun. te zaman böyle geçiyordu. 3, 5 ya õnda
kulak ameliyatõ geçirdin. Tamam dedik i te, artõk her eyi duyuyor;
artõk konu ur dedik. Ama yine konu madõn. Bu sõrada çe itli okul-
lar da de i tirdin. Farklõ psikologlara gittin. Hep aynõ eyleri söyle-
diler; “otizm, çok zor, sevgi istiyor, ilgi istiyor… ” vs… nanõyorum
ki biz sana, sevginin de, ilginin de en iyisini verdik. Hep diyorum
ki ne olur konu sun, ya õtlarõyla oynasõn. Ümit i te... Bir gün 4
ya civarõndaydõn. Doktorunun dedi i geldi aklõma; “öpmeyi ve
üflemeyi biliyor mu Baran?” demi ti bana. Ben ise “üflemiyor ama
duda õnõ yana õma koyuyor” demi tim. “Hayõr öyle de il, öperken
ses çõkõyor mu?” diye sordu bana. Ben “hayõr ama ne ilgisi var ” diye
sordum kendisine. Bana bu iki ey konu manõn basama õ dedi.
Baran, öpmeyi de üflemeyi de ö rendin. Hiç beklemedi im
eyler yapmaya ba ladõn. Suyunu içmeye, az da olsa gözüme bak-
maya, top oynamaya, yeme ini yemeye, vs… nsanlardan kaçma-
maya ba ladõn! Bana, babana ve diyebilirim ki hemen hemen her-

50
 www.konyasaygi.com

kese sevgi göstermeye ba ladõn. Bunlar otistik bir çocuk için çok
zor eylerdir ama sen bunlarõ ba ardõn. nanõyorum ki sen, istesen
her eyi yapabilecek kabiliyete sahipsin. Seninle bunlarõ ya amaya
devam ederken amcan seni ve beni Almanya’ya götürdü. Oradaki
doktorlara kontrol ettirdik. Senin otistik bir çocuk olarak iyi sevi-
yede oldu unu söylediler ama hala konu amõyordun. Almanya’dan
dönüp belli bir süre geçtikten sonra çok güzel bir ey oldu. Neydi
o biliyor musun? Kelimeleri tekrar etmeye ba ladõn. Dünyalar bi-
zim oldu. “Tamam i te bu” dedik, gerisi gelecek diye bekledik. Bu
zaman a õmõnda beni çok yordun, bazen çok zor durumlarda bõ-
raktõn. Seni bazen yargõladõm, bazen de affettim. nsanõn hayatõn-
daki en büyük sevgi evlat sevgisiymi . Bunu seninle bu zor günleri
geçirirken anladõm. Belki bir ba kasõ için bu kadar fedakarlõk yap-
mazdõm. Bütün hayatõmõ sana adadõm. Bundan ikayetçi oldu um
anlar da oldu ama ben anneyim; senin için ölürüm bile.
Neyse Baran… Zaman i te, iyisiyle kötüsüyle geçiyor. imdi
9 ya õndasõn. Hala e itimin devam ediyor, hala konu muyorsun.
Olsun kara gözlüm. Ben sana bir gün konu ur gözüyle bakõyorum.
Olur ya e er konu amazsan, bu benim içim de kanayan bir yara
olacak. Ölene kadar senin yanõndayõm. yi ki benim o lumsun.
Senden utanmõyorum. Seninle gurur duyuyorum. Her eye ra -
men hayat seninle güzel. Senin her aldõ õn nefes; benim aldõ õm
nefes… yi ki do dun.

Yeliz DO AN / Ankara
Çocu un Adõ: Baran DO AN
Tanõ: MR

51
 www.konyasaygi.com

Canõm o lum,
Her ey 01. 03. 1982 pazar gecesi, saat ya-
rõmda senin dünyaya geli inle ba ladõ. Sevinç
hüzün, gariplik… lginç bir yolculuk… Do-
umdan bir gün sonra Ankara’ya geli imiz…
Anne olmak,
Hani bir çocu a oyuncak alõrsõn da sevi-
bütün engelleri nir, biraz oynar, biraz yiter… Öyle bir ba lan-
sevgiyle a an gõç… Yine de anneli i kabul etmeye çalõ õyor-
iki kahramanõn dum. Yirmi bir ya õnda ve zayõftõm. Kuca õm-
masalõnõ da simsiyah saçlõ, güzel bir çocuktun… Daha
yazmaktõr. babanõn kuca õnda gazõnõ çõkartõrken, dört
aylõkken, “Allah” diyen bir çocuktun sen…
Ve on sekiz ya õna geldin. Liseyi bitirip,
üniversite sõnavlarõna hazõrlanan bir genç
oldun. Basketbol oynamaya gidiyordun. Ka-
sõ õnda bir a rõ olu tu. Önce umursamadõk;
spordan oldu unu sandõk. “Gitmeyece im anne” dedi inde ben de
“biraz dinlen” demi tim. Aradan zaman geçti. ÖSS sõnavõna zor-
lukla gittin. Sonra doktor hayatõ ba ladõ. Tetkikler, tahliller, bir ay
hastanede yatõ ve sonra da ameliyat… Dokuz gün de ameliyattan
sonra hastanede geçen günler… Taburcu olu un, sedye üzerinde
ambulansla eve getirili in, evde üç ay alçõda istirahat… Üç-dört
yastõk üzerinde yemek yeyi in, pipetle süt içi in, banyo yapmadan
geçirdi in üç ay, tuvalete gidemeyi in… Bütün bunlarõn ardõndan
ilk pijamanõ giyi in, ilk adõm atõ õn, sonra egzersizler… Sürekli yü-
rüyü yapmaya çalõ arak gösterdi in azim… Bu arada psikolojik
durumun üzerine bizim arayõ içine giri imiz… Radyoda rastladõ-
õm program ve program sunucusu Sultan Hanõm’la tanõ mamõz…
Onun nasihatleri; güzel nasihatleri sonrasõnda durumunu kabul
etmeye ba layõ õn… Çift koltuk de ne iyle yürüyü ün, sonra te-
kini bõrakõ õn… Ve ba ladõ õn kurslar, aldõ õn sertifikalar, dõ arõya
daha fazla çõkma iste in, sabrõn, ükrün ve tevekkülle durumunu
kabul edi in… Ba ta baban ve karde lerinin, Osman dayõnõn yar-

52
 www.konyasaygi.com

dõmõ ile hayatõna kaldõ õn yerden devam edi in... Arayõ devam
ediyor. Ankara Büyük ehir Belediyesinin Engelliler Merkezine gi-
dip kayõt yaptõrõ õmõz… Bir dostumuzun Özel Saygõ’yõ önermesi...
E itim için oraya ba vuru umuz… Belma Hanõm, Fatma Hanõm,
Esra Hanõm, Zehra Hanõm ile tanõ mamõz. Engeller çõksa da e itim
alamasak da tanõ mak güzeldi.
Canõm O lum Süleyman’a ve hepinize sevgiler...

Medine SEV ML / Ankara

Çocu un Adõ: Süleyman SEV ML
Tanõ: Ortopedik Engelli

53
 www.konyasaygi.com

Canõm kõzõm, Hayatõmõn Mele i,

layda’m,
Biliyorum ki sen, Rabbimin bana lütfet-
ti i çok de erli bir hediyesin. Annen oldu um
için çok anslõ hissediyorum kendimi. Annelik
Anne olmak, duygusu tarif edilmez. Bunu seni ilk kuca õma
sevgi impara- aldõ õm gün hissettim. Tarif edilemez güzel bir
duygu… Benim bütün gayem ve dile im; seni
torlu unun
en güzel ekilde büyütebilmek. Sen sevgilerin
vazgeçilmez en güzeline layõksõn.
topra õ
Belki çok zor sõkõntõlar ve zorluklar ya-
olmaktõr.
adõm ve ya õyorum ama bana küçücük bir
gülümsemen ve simsiyah gözlerinle masum
masum bakõ õn, her eyi unutturuyor. Bana
hafiflik ve mutluluk veriyor. unu bil ki seni
çok seviyorum. Her ey seninle daha bir güzel,
daha bir anlamlõ.
Yeter ki sen hep benimle ol. Senden gelecek sõkõntõlar bile bana
tatlõ gelir. Hayatõmõn en güzel yanõ, ya ama sevincim…
Ben hiç üphesiz inanõyorum ki bir gün bana ko arak gelecek-
sin. Elimi öpüp bana sarõlacaksõn ve diyeceksin ki; “Anneci im seni
çok seviyorum. Ama en çok seni seviyorum” diyeceksin. Ben de
seni çok ama çok seviyorum kõzõm. Her eyi a aca õz seninle.

Nejla SARI / Konya

Çocu un Adõ: Ecre layda SARI
Tanõ: Mental Motor Retardasyon

54
 www.konyasaygi.com

Sevgili O lum,
Otistik oldu unu ö rendi im an, dünyam
bir anda kararmõ tõ. Çünkü hayatõmda duy-
madõ õm ve kar õla madõ õm bir eydi ve ken-
di kendime ne yapabilirdim! Küçük bir kazada
Anne olmak, ya õyorduk. Daha iyi bir e itim alman için,
içinde bir can buradan gitmemiz gerekiyordu. Ama bunu
babana kabullendirmek oldukça zor olacaktõ.
daha ta õmaktõr
Bir süre sonra baban da anladõ, senin e itimin
ve vakti için buradan gitmemizin art oldu unu.
geldi inde o
Bir süre sonra senin e itimini daha iyi
canõ hayatla
alabilece in bir ehre ta õndõk. Aslõnda ta õn-
tanõ tõrmaktõr. mamõz bu kadar kolay olmadõ. Ev ararken,
kalacak yerimizi kararla tõrõrken, ben bo
durmadõm. Çok geni çaplõ ara tõrma yaptõm.
Otizm nedir? Belirtileri nelerdir? Hastalõ õn
tedavisi nedir? Nasõl bir e itim verilebilir? Bu
sorularõn hepsinin cevabõnõ buldum. Kendimce uygulamaya ba la-
dõm. Çünkü otizmde erken te hisin çok önemli oldu unu ö ren-
mi tim. Vakit kaybetmemeliydim. Artõk senin hayat ö retmenin
olmu tum.
lerleyen zamanlarda yaptõ õm her eyi yapõyor, hatta kendi
çapõnda uygulama bile yapõyordun. Annelik bu olsa gerek, mutlu-
luk bu olsa gerek. Senin o halini gördükçe biraz daha ümitleniyor
her gün seninle beraber ben de yeni eyler ö renmeye ba lõyordum.
Okuldaki sõra arkada õn, sokakta oyun oynadõ õn arkada õn olmu -
tum. Ama en önemlisi anne olmu tum.
Dönüp bakõyorum da imdi geriye, tabiri caizse bir duvar vardõ
kar õmda. Takõntõlarõ olan, sürekli kendi etrafõnda dönen, yuvarlak
ve dönme özelli ine sahip cisimler gördü ünde dünyayla ili kisi-
ni kesercesine döndürmeye ba layan, kendine zarar veren ve buna
benzer daha birçok davranõ larõ olan bir çocuktun.
Hayatõmdaki tüm sosyal ili kilerimi kesip kendimi sana ada-
dõm. Önce yemek yemeyi, sonra parkta ba õmsõz bir ekilde oyna-

55
 www.konyasaygi.com

mayõ, markette alõ veri yapmayõ, toplu ta õm araçlarõna binmeyi,

tehlikeleri kavramayõ, kalabalõk ortamda ya amayõ ve en önemlisi
dõ dünyaya açõlmayõ ö rettim.
Ben anneyim, evet ben bir anneyim ama ben özel bir anneyim.
Otistik bir çocuk annesi olmak, hiç de hazin bir durum de ilmi
aslõnda. Üzüldü üm günlere kõzõyorum imdi. er bildi inde hayõr,
hayõr bildi inde er varmõ . Ne kadar da do ru… Otistik o lumla
birlikte ben de bir çok ey ö rendim. Allah sabrõnõ veriyor, müka-
fatõnõ da veriyor.
Yemek yeme e bir lokantaya gidiyorduk. Sen durmuyor, ma-
sadaki her eyi da õtõyor, ba kalarõnõn yemek masasõna gidip ora-
larõ da da õtõyordun. Karde in utanõyordu bu durumdan ve artõk
seninle hiçbir yere gitmek istemiyordu. Karde inle konu maya
ba ladõm; ona utanmamasõ gerekti ini anlatmaya çalõ tõm. “Sen
Yasin’e yardõm edeceksin ve o ba arõ senin ba arõn olacak” dedim.
Artõk haftada bir kez dõ arõda yemek yiyorduk. Altõncõ gidi-
imizden sonra, sen en güzel masaya oturup, kimseye rahatsõzlõk
vermeden yeme ini bitirdi in zaman, karde in, “bu benim ba a-
rõm” diyordu. imdi karde in, “anne ben Yasin’le gurur duyuyo-
rum” diyor. imdi ikiniz de çok mutlusunuz. Tabiî ki bu duruma
dõ arõdan bir seyirci, bir anne olarak, en fazla ben mutluyum.
Daha çok e itim alman gerekiyor Yasin’cim. Olsun buna da
ükür. Senin ve senin gibi çocuklarõn tek ihtiyacõ olan ey sevgi ve
efkat Yasin’cim.

Ay e ENGÜL / Konya
Çocu un Adõ: Yasin ENGÜL
Tanõsõ: Otizm

56
 www.konyasaygi.com

Canõm Kõzõm Merve,

1996 Yõlõ Kasõm Ayõnõn 8. gününde evlen-

dim. 1998 yõlõnda ablan Mine dünyaya geldi.
Aradan iki geçti ve 2000 yõlõnda sen dünyaya
geldin. Ablan da sen de sezaryenle oldunuz.
Anne olmak,
bir dilim Do du unda normal bir bebek olarak
ekme i ikiye geli iyordun ama sürekli a lõyordun. Yedinci
bölüp, yarõsõnõ ayõndan itibaren oturamamaya ba ladõn. Bu
çocu una, durum böyle sürdü. Bir buçuk ya õna geldi-
inde hiç dönememeye ba ladõn. Hareketlerin
di er yarsõsõnõ
de i ti, titremeye, terlemeye ba ladõn. Ben
yine çocu una
seni hastaneye götürmek istiyordum ama hiç-
yedirmektir. bir yeri bilmiyordum. Elime bir adres verdiler;
Sami Ulus Çocuk Hastanesi’nin adresi… Seni
kuca õma aldõm. Sora sora hastaneyi buldum.
Doktorlar sordu, ben anlattõm. Doktor bana,
“niye daha önce getirmedin? Sen ne biçim bir annesin!” deyince
a lamaya ba ladõm. Bütün tetkikleri yaptõlar. “Kõzõnõn demir ek-
sikli i var. “dediler. Üç ay urup kullanmamõ söylediler. Randevu
verdiler ama ben gidemiyordum. O kadar kötü durumdaydõk ki
ben yol parasõ bulamõyordum. Baban çalõ amõyordu ve sürekli has-
taneye gitmemiz gerekiyordu. 2004 senesine kadar böyle devam
etti. “Hiçbir eyi yok “dediler ama sen konu amõyor ve yürüyemi-
yordun. Bu durum beni çok üzüyordu. Her gün sabahtan ak ama
kadar hastanelerdeydim. Seni kimseye bõrakamõyordum. Bir de et-
raftan babanõ “karõn her gün hastanede, evde durdu u yok” diye
kõ kõrtõyorlardõ. Artõk o kadar bõkmõ tõm ki bir yanda sen bir yanda
karde in… Hastaneye gidecek yol parasõ bile bulamamaya ba la-
mõ tõm. yice bunalmõ tõm. Dõ arõ çõkmak istemiyordum. Üç sene
boyunca kimseye gitmedim. Evde sizinle oturuyor, sürekli a lõyor-
dum. Yokluktan sana süt yerine çay verebiliyordum.

57
 www.konyasaygi.com

Allah’õn izniyle ve çabalarõmla sen az da olsa yürümeye ba -

ladõn. Beni anlamaya ve dinlemeye ba ladõn. Seni çok seviyorum.
Senin için her eyi yaparõm. Siz benim her eyimsiniz. Yedi yõl bu
kadarcõk sayfaya sõ maz ama sõ dõrmaya çalõ tõm. Bana bu fõrsa-
tõ veren ö retmenlerine çok te ekkür ederim. Buna çok ihtiyacõm
vardõ.

Zemzem ÖNGÖÇMEN / Ankara

Çocu un Adõ: Merve ÖNGÖÇMEN

Tanõ: Orta Derecede MR

58
 www.konyasaygi.com

Benim O lum, Canõm O lum,

08. 07. 1989 tarihinde do dun. Henüz iki
aylõkken ana sa lõ õna gitti imizde, rahatsõzlõ-
õnõ ö rendik. Kalbinin delik oldu undan üp-
helendiler ve Hacettepe’ye sevk ettiler. Yapõlan
Anne olmak, tahlil sonuçlarõnda kalbinde delik olmadõ õnõ
dikenleri söylediler. Canõm o lum, çok uslu bir bebeklik
dönemi geçirdin sen.
ayõklamaktõr,
gülü-vermeden Sekiz aylõkken yüz felci geçirdin. Hasta-
önce… neye götürdük. Ya õna girdi inde ba õnõ yeni
yeni tutmaya ba lamõ tõn. Biz ailece senin
üzerine çok fazla dü tük. Her istedi ini ya-
põp seni fazlasõyla õmartõyorduk. Üç ya õn-
da emeklemeye ba ladõn. Hasta olursun diye
dõ arõ çõkarmadõk, el bebek gül bebek büyüt-
tük. Dõ arõ çõkarmamamõzõn di er sebebi ise;
toplumun bize acõyarak bakmasõ zoruma gidi-
yordu. Bu yüzden sen de, sõkõlõr, bunalõr, kalabalõktan ho lanmaz,
gelen misafirlerden tanõmadõ õn çocuklardan kendini geri çeker,
odadan misafir gidene kadar çõkmazdõn. Dört ya õnda yava yava
yürümeye ba ladõn. Biz senin yaptõ õn her eyden çok büyük keyif
alõyorduk. E itiminde çok geç kaldõk; ihmalkarlõk vardõ ama maddi
açõdan da elimiz kolumuz ba lõydõ.
Soner ’cim sen, Serdar abine çok dü künsündür. Ablanõ hem
çok sever hem de çekinirsin. Babana farklõ bir dü künlü ün vardõr.
Onu görünce nazlanõr, çok ilgi görmek istersin. Herkes beni sevsin
istersin. Biz seni elimizden geldi i kadar ilgisiz bõrakmamaya çalõ õ-
yoruz. E itimine 2003 yõlõnda ba ladõk. Ba ladõ õn günden bugüne
senin çok de i ti inin farkõndayõz. Çok hõrçõn bir çocuktun fakat
hõrçõnlõ õn kalmadõ. Ö retmenimizden çok memnunuz. Sen de çok
memnunsun, çok seviyorsun. Ders yapmaktan ho lanmõyorsun
ama ablanla yalnõzken dersini yapõyorsun. Kimse yoksa benimle,
“Kar õlõ õnda sana kola alaca õm” dersem, nazlanmadan ders ya-
põyorsun.

59
 www.konyasaygi.com

Senin sevdi in insan sayõsõ çok az… Sevildi ini hissetti in ki-
ileri seviyor, onlarõ kimseyle payla mak istemiyor, kõskanõyorsun.
Çok titiz, tertipli, düzenli, yemek yerken üstüne dökülmesinden
korkan bir çocuksun. Çocuklarõ sevmezsin. Dalga geçiyorlar diye…
Yanlarõna gitmez, yalnõz oynamayõ çok sever, oyuncaklarõna zarar
vermezsin. E er bize ya da ba kalarõna kõzdõysan oyuncaklarõnõ kõ-
rar, tepkini böyle belli edersin. Televizyon izlemekten çok ho la-
nõrsõn. Sevdi in diziler; Cennet Mahallesi, En Son Babalar Duyar,
Kurtlar Vadisi dizileri… Kurtlar Vadisi Dizisini çok seviyorsun; id-
det içerikli eyler çok ho una gidiyor. Yemek yemeyi çok seversin
ama her yeme i de il sevdi in yemekleri… Kimseyle payla maz,
vermezsin. Karanlõktan korkar, ya mur ya dõ õnda dõ arõ çõkmaz,
arabayla gezmekten çok ho lanõrsõn. Ak am dõ arõ çõktõ õnda kafa-
nõ dik tutmazsõn; neden korktu unu henüz anlayamadõk ama kor-
kuyorsun. Karnõn acõktõ õnda canõn ne istiyorsa onu hazõrlarsõn ve
karnõn doyunca sofrayõ kaldõrõp, her eyi aldõ õn yere düzenli yer-
le tirirsin. Yüksekten korkarsõn. Hatan oldu unda sana kõzarsak
sesli a lamaz, oturdu un yerden kalkmaz, gönlünü almamamõzõ
beklersin. E er ba kasõnõn yanõnda ba õrõrsak, bizi dövmeye kalkõp,
üstümüze yürürsün. Toplum içinde bozulmaktan hiç ho lanmaz-
sõn.
Allah’tan dile im, senin konu man, derdini anlatabilmen…
n allah onu da görece iz.

Havva ÖZDEM R / Ankara

Çocu un Adõ: Soner ÖZDEM R
Tanõ: Down Sendromu

60
 www.konyasaygi.com

Sevgili Kõzõm,
Önce seni ne kadar çok özledi imi söyle-
yerek ba lamak istiyorum sözlerime. En kõsa
zamanda gel ki özlemimizi giderelim. Biliyo-
rum, çok uzakta de ilsin. Belki birkaç saat
Anne olmak, sonra yanõmda olacaksõn. Ama yine de benden
kutsal bir ayrõldõ õn anda ba lõyor sana olan özlemim.
Evet, evet hasretim sana kõzõm. Annelik i te!.
meslek
. Yanõndayken bile özlersin. Elde de il, birkaç
sahibi olmaktõr. saatli ine bile olsa ayrõlõk özletiyor seni. smi-
ni andõkça yüre im titriyor.

“Anne”, her sözden kõymetli.

Kelimeler kifayetsiz kalõyor, isminin yanõnda.
Sõcaklõ õn yayõlõyor sonra tüm bedenime.
çime õlõk õlõk efkat akõyor.
Hayatõmõ sen ekillendirdin diye mi anne, yoklu unda ekilsiz
kalõ õm.
Senin varlõ õn renklendiriyor dünyamõ.
Siyah beyazdan ibaret görüntü, gökku a õ oluyor seninle.
Sana duydu um sevgi, dalga dalga her yanõmõ sarõyor.
nsanlarõ seviyorum anne;
Ruhum acõ çekiyor senin yoklu unda.
Varlõ õnla her ey tamamlanõyor.
Senin gözlerine bakmak, senin ellerine dokunmak istiyorum.
Çünkü o zaman her ey anlam kazanõyor gözümde.
Kõymet veriyorum büyük, küçük canlõ cansõz her eye.
Güzelli i görüyorum.
Çirkinliklerin hükmü kalkõyor.
Kötülü e, çirkinli e set çekiyor gözlerim.
Affedilmez sanõlanõ affediyor yüre im.

61
 www.konyasaygi.com

Anne, yüre i gibi mü fik, sevecen, tertemiz bir dünyada ya amak

imdi emelim.
te kõzõm anne ve çocu u arasõndaki ba böyle bir ey. Anlat-
maya kelimeler, cümleler yetmez aslõnda… Bu yeryüzündeki en
kutsal ba larõ anlatmaya. Seni çok seviyorum kõzõm.

Müslime PARLAMI / Konya

Çocu un Adõ: Teslime PARLAMI
Tanõ: Özgül Ö renme Güçlü ü

62
 www.konyasaygi.com

Dünyalarõ U runa Feda Edebilece im

O lum Emrehan’õm,
Dokuz ayõn sonunda do umu müjdele-
meye ba lamõ tõn. Apar topar hastaneye git-
tik. Hemen do uma alõndõm. Doktor, “yara-
Anne olmak, maz, sevimli bir o lunuz oldu” dedi. Dünyaya
do um gibi bir gözlerini açmõ tõn artõk. Ho gelmi tin yara-
maz, sevimli o lum.
mucizeye vesile
olmaktõr. Do um sonrasõnda kendime gelmi ve
seni görme arzusuyla yanõp tutu maya ba la-
mõ tõm. Seni getirdiler, kuca õma verdiler. Ama
evet amasõ var o lum; mosmordun, a zõndan
köpükler çõkõyordu. Anlam verememi tim bu
duruma. Hem irelere durumunu söylüyor, ne-
den böyle oldu un hakkõnda açõklama istiyor-
dum. Senin hiçbir eyin olmadõ õnõ, gayet sa -
lõklõ bir bebek oldu unu söylüyorlardõ. Ama
sen ne emiyor, ne de bir damla su içiyordun. Bunu söyledi imde ise
benim emzirmeyi bilmedi imi söylediler. Refakatçim seni ba hem-
ireye götürmeye karar verdi. Ba hem ire, fazla narkozdan dolayõ
böyle oldu unu, a zõnda hortum salõp seni kusturmaya çalõ tõrdõk-
larõnõ söyledi. Böylece hastaneden evimize geldik.
Gece gündüz durmadan a lõyordun, ne yapaca õmõ bilmi-
yordum. Her on be günde bir doktora gidiyorduk. Hiçbir eyinin
olmadõ õnõ söylüyorlar, bunun yanõ sõra bir sürü ilaçlar veriyorlar,
gönderiyorlardõ. laçlarõnõ bitince tekrar gidiyorduk; senin çok sa -
lõklõ oldu unu söylüyorlardõ. Böylece iki seneyi geride bõrakmõ tõk.
Senin ya õtlarõn konu uyor, seslenildi i zaman tepki veriyorlardõ.
Sende ise tõk yoktu. Babana söylüyordum benim o lumun bir eyi
yok diyordu. Tabi kim ister çocu unda sorun olmasõnõ! Belki bazõ
eyleri fark ediyor ama o da kendini kandõrõyordu. Sonunda babanõ
razõ edip tekrar doktora gitmeye karar verdik. itme testleri ya-
põldõ. Sa kula õnda %20 veya 30 arasõnda i itme kaybõ oldu unu,
sol kula õnda ise sorun olmadõ õnõ söylüyorlardõ. Bundan sonraki
hayatõna bir kulakçõk yardõmõyla devam edece ini söylediler. A -

63
 www.konyasaygi.com

lamaktan artõk gözlerim görmüyordu. Aradan biraz zaman geçti

bunun böyle olmayaca õna, ba ka yerlere de götürmemiz gerek-
ti ine karar verdik. Ve uygulamaya geçtik. Doktorumuz Ankara
Hacettepe hastanesine gitmemizi tavsiye etti. Evet, Ankara’daydõk
artõk. Doktorlar seni muayene etmeye ba ladõ ve ameliyat olman
gerekti ini söylediler. Geniz eti, bademcik ve kulaklarõna tüp takõl-
masõ gerekti ini söylediler. Ameliyat masraflarõ bizim boyumuzu
a õyordu. Peki imdi ne yapacaktõk. Bunun üzerine Konya’ya geri
döndük. Konya’da e ten dosttan para bulup tekrar Ankara’ya dö-
necektik. Parayõ bulduk. Tekrar Ankara yollarõna dü tük.
Ümitliydim bu sefer o lum iyi olacaktõ. Ameliyat olmu tun
sonunda doktorlar ameliyatõnõn çok ba arõlõ geçti ini söylediler.
Ameliyat sonrasõnda, altõ ay boyunca tekrar Ankara’ya kontrollerin
için gidip geldik. Altõncõ ayõn sonunda kulakçõk takman gerekti ini
söylediler. Ameliyatõ bile borçla yapmõ ken imdi nasõl alacaktõk.
Ara tõrmaya ba ladõk, taksitle satan yerler oldu unu ö rendik ve
sana kulakçõk aldõk. Çevremdekiler yüzüme bazõ eyleri söylemi-
yordu ama bir ekilde arkamõzdan söylenenler kula õma geliyordu
yavrum. “Bu kadar masrafa ne gerek var, o çocuk zaten sa õr!”,
diyorlardõ. Annelik, annelik duygusu i te… Hiç umudunu yitirme-
mek… En kötü anlarda bile kendimi toparlayõp, “onlara senin sa õr
olmadõ õnõ gösterece iz de il mi yavrum”, diyordum. Tabiri caizse
tüm yakõnlarõmõz destek yerine köstek oldular bize. Sanki bula õcõ
bir hastalõ õn varmõ gibi bakõyorlardõ bize. Psikolojik sorunlarõm
olu maya ba lamõ tõ. Babana bir ey diyemiyordum.
Bir doktor bana özel e itim alõp almadõ õnõ sordu. Ben de “al-
mõyor ” dedim. Özel e itimin senin için çok iyi olaca õnõ, senin adõ-
na çok büyük geli meler olabilece ini söyledi. imdi konu uyor-
sun. Saygõ Özel E itim Kurumlarõ’nõn kapõsõndan girdi imiz gün,
her ey de i ti. Hem benim psikolojim düzeldi. Hem sen konu ma-
ya ba ladõn o lum. Te ekkür ederim herkese.

Meryem YAMAN / Konya

Çocu un Adõ: Emrehan YAMAN
Tanõ: Mental Retardasyon

64
 www.konyasaygi.com

Sevgili Kõzõm Seval,

Do du un gün dün gibi aklõmda. Seni ilk
kuca õma aldõ õm anõ, kokunu, sesini hiç unu-
tamadõm. O an bana farklõ bir heyecan ya at-
mõ tõn. imdi bunlarõ yazarken tekrar ya amõ
Anne olmak, gibi oluyorum.
evdeki ö retmen Her anne gibi, çocu umun sa lõklõ do up
olmak, geli mesini isterdim. Ne yazõk ki geçirmi ol-
ölünceye dek du un talihsiz bir hastalõktan dolayõ konu ma
mesle ine sadõk bozuklu un meydana geldi. lk zamanlar bu
duruma çok üzülmü ve neden ben diye dü-
kalmaktõr.
ünmü tüm. Ama daha sonra her eyin farkõ-
na varõp, senin toplumda sa lõklõ bir birey ola-
rak yeti meni sa lamak için, elimden geleni
yapaca õma dair kendime ve sana söz verdim.
Tabii di er aile bireylerimiz de bu durum-
dan olumsuz etkilenmi ti. Herkes senin en-
gelinin olu masõna çok üzülmü tü. Bir anne olarak bu durumdan
en çok ben etkilendim. Daha sonra senin sa lõklõ bir birey olarak
yeti men için bütün olanaklarõmõ zorladõm, seninle herkesten fazla
ilgilendim. Çabalarõmõn hepsi normale dönebilmen içindi. Zaman
içerisinde geli me gösterdi ini gördükçe anlatõlmaz bir mutluluk
ya õyordum. E itiminde en iyi ko ullarõ sa lamaya çalõ tõm. Top-
lum içerisinde kendini savunabilmeni, anlatabilmeni, normal bir
ki ilik olarak ya amanõ sa lamaya çalõ tõm.
Umarõm senin için iyi olan her eyi sa layabilmi imdir. Senin
için iyi bir anne olabilmi imdir. Seni çok seviyorum.

Hatun YALÇIN / Ankara

Çocu un Adõ: Seval YALÇIN
Tanõ: MR

65
 www.konyasaygi.com

Canõm Yavrum,
02. 05. 1983 tarihinde dünyaya geldin.
Sen bir mucize bebektin. Kalbi delik, gözleri
görmeyen bir bebek… Sõmsõcak sarõldõm sana.
Sen benim gören gözlerim, atan kalbim, yürü-
yen ayaklarõm oldun.
Anne olmak,
Canõm Ali’m, sen benim canõmsõn, ka-
göremeyen nõmsõn, nefes aldõ õm soluksun. Ba rõma ba-
gözlere yol sõp koklarõm seni. Hayatõmõ payla tõ õm varlõ-
göstermektir. õmsõn. Ya amõ sevmeyi yavrumdan ö rendim
ben. Sen bana güç verdin. Sevgiyle büyüdün.
Ali’m, sen benim 28 yõllõk yuvamõn meyve-
sisin. Solmayan çiçe imsin. Uykunda sana
baktõkça, Allah’a ükrediyorum bana böyle bir
evlat verdi i için. Gurur duyuyorum.
Bize bu engeli Allah verdi. Allah’a etti i-
miz dualarla ya õyoruz. Dualarõm hep senin
için biricik yavrum. Seni çok seviyorum. Seni
hep Canõm Ali’m diyerek uyandõrõrõm ben. Ceylanõm diye sesleni-
rim. Seni çok seviyorum biricik bebe im.
Allah Ali’min acõsõnõ göstermesin. O benim dünyam.
Ay parçasõ gibi parlaksõn.
Do an güne gibi sõcaksõn.
Dönen dünya gibi bir tanem
Canõm, biricik yavrum
A açtaki meyvemsin.
Aldõ õm nefesimsin.
Duydu um sesimsin.
Tuttu um elimsin.
Atan kalbimsin
Gördü üm gözümsün.
Sen benim her eyimsin.
Biricik, canõm yavrum.
Ülkü Ç DEM / Ankara
Çocu un Adõ: Ali Ç DEM
Tanõ: Görme Engelli

66
 www.konyasaygi.com

Sevgili Kõzõm Ümmü,

Seni çok seviyorum. Seninle her zorlu u
yenmeye çalõ õyoruz. Çünkü sen her eye ra -
men, hayatõn sana verdi i bütün zorluklara
ra men, hayat dolu, ne eli, güler yüzlü, çok
Anne olmak, güzel bir çocuksun yavrum.
çocu una Üç ya õnda konu maya ba ladõn. Gözle-
duadan bir zõrh rinde her geçen gün biraz daha kayma oluyor-
giydirmektir. du. Her sabah yata õmdan kalktõ õmda, içim
kan a lõyordu. Altõ ya õnda gözlerinden ame-
liyat oldun. ükür yavrum, gözlerin düzeldi
imdi. On ya õnda, gencecik bir kõz oldun.
lkokula imdilik gitmiyorsun. Bu yõl ol-
madõ seneye, seneye olmadõ, bir sonraki se-
neye okula gideceksin. Ümmü’m, yapaca õz
bunu; biz ne zorluklar atlattõk, bunu mu atla-
tamayaca õz! Özel e itim alõyorsun yavrum.
Oradaki ö retmenlerim gibi ö retmen olmak istiyorum diyorsun.
Ke ke yavrum!. . Hangi anne istemez yavrusunun en iyi yerlere
gelmesini?
Ben her eye ra men seni çok seviyorum. Çok zor büyüttüm
ben seni kõzõm. Sürekli hasta oluyorsun. imdi sen diyeceksin; “Ne
var anne, her çocuk hasta ola ola büyür”. Evet kõzõm, haklõsõn! Her
çocuk hasta olur ama senin hastalõ õn di er çocuklarõn hastalõ õ gibi
de il annecim. Senin geli im problemin var kõzõm. Ya õtlarõnõn iki yõl
gerisinden geliyorsun. Karde in Serkan, ikinci sõnõfa gidiyor imdi.
Sen de gidebilseydin, dördüncü sõnõfa gidiyor olacaktõn. Olsun iri-
nim, hiçbir ey bizim için sorun de il. Biz her eyi ba arõrõz.
Kõzõm, sen benim için çok özelsin bebe im. Ben hayatta oldu-
um sürece, hep yanõnda olup seni koruyaca õm. Hayat bizim için
kõzõm… Her eye ra men YA AYALIM bebe im.

Sevgi TA OLUK / Konya

Çocu un Adõ: Ümmü TA OLUK
Tanõ: A õr Düzeyde Zihinsel Yetersizlik

67
 www.konyasaygi.com

Canõm O lum Emre,

Senin için yazacaklarõm sayfalara sõ maz.
15 yõllõk hayatõmõzõ iki sayfaya sõ dõrmaya ça-
lõ aca õm.
15. 01. 1992’de do du un gün, yeniden
Anne olmak, do du um gündü. 15. 12. 1992 gününden
a zõnda ta õdõ õ sonra ise bir daha asla eskisi gibi gülemeyece-
çalõlardan im günler ba ladõ. 2 yõl cehennemi ya adõm
yavrusuna yuva o lum. Bütün dünyam sendin. Ablanõ, baba-
yapan bir ku nõ, annemi, babamõ, karde lerimi, dostlarõmõ
herkesi unutmu tum. Bir tek sen vardõn.
olmaktõr.
Her gece uyurken “bu bir kabus, sabah
kalkaca õm ve bitecek” diye dua ettim. ki-
üç yõl oldu. Uyandõm. Bu bir kabus de ildi.
Dünya denen bu gezegende çok zor bir rolü-
müz vardõ ve biz seninle bu rolü sonuna kadar
oynayacaktõk. Bu bizim yazgõmõzdõ. Yaradan
böyle istemi ti; elbet bir bildi i vardõ. Çok sendeledim ama yõkõl-
madõm. Yõkõlmamalõydõm. Senin için ayakta durmalõydõm.
O lum, a kõm, ya ama sevincim, dikensiz gülüm. Sensiz bir
ya am dü ünemem o lum. Hastalõ õna tanõk olana kadar yalvar-
dõm Yaradan’a; “onu benden alma Rabbim, sõrtõmda ta õmaya razõ-
yõm” dedim. Artõk isyan edemezdim. Ama yine de zaman zaman
isyan ettim. Tanrõm beni affetsin.
Bütün ya õtlarõn okula giderken, biz seninle özel e itime gidi-
yorduk. lkö retim okulunun önünden geçerken burnumun dire i
sõzladõ o lum. Artõk o günler geride kaldõ. imdi ya õtlarõn liseye
ba ladõ. Boyun uzadõ, bõyõklarõn terledi. Dünya güzelim, bundan
sonraki tek amacõm okuyup yazman ve bir ekilde hayata tutun-
man.
nsanlar tarafõndan incitildin. Et yemedin, süt içmedin. Ben
yedim bo azõmda dü üm dü üm. Ba õ la beni bebe im, sana ya-
saktõ bunlar. Hala da yiyemiyorsun hepsinden a kõm.

68
 www.konyasaygi.com

Bundan sonra ya am bize ne getirecek bilmiyorum. Hep dua

ediyorum, sadece senin için de il bütün hastalar ve engelliler için.
nsanlar yeni silahlar yerine yeni ilaçlar bulsun diye… Bütün in-
sanlarõn gönlü merhametli olsun diye.
Do du umuz ve ya adõ õmõz co rafyada i imiz çok zor o -
lum. Bu artlar altõnda ölemem, gözümü kapatamam asla. Ya a-
malõyõm, ya amak zorundayõm. Seni insan gibi ya atmak için…
Ayakta durmalõyõm.
Sen benim her eyimsin, ya ama sevincimsin canõm o lum.
yi ki do dun, iyi ki varsõn canõm o lum. Seni canõmdan çok sevi-
yorum.

Sevilay YILDIZ / Ankara

Çocu un adõ: Emre Samet YILDIZ
Tanõ: MR IQ:40

69
 www.konyasaygi.com

Annesinden Bir Tanesine,

O lum Abdullah’õm, imdi belki beni an-
layamazsõn. Anlatõlanlar, ya ananlar, çok sõra-
dan gelebilir sana. Her anne gibi ben de senin
iyi yerlere gelmeni, üniversite okumanõ iste-
Anne olmak, rim. n allah üniversiteyi bitirip meslek sahibi
toplumu in a oldu un günleri de Allah gösterir bana.
eden bir mimar Hayat çok zor o lum. Tutunabilirsen bu
olmaktõr. hayatta, sen de insanlar arasõnda bir yer edi-
nip insanlõ a faydalõ olursan, ayakta kalõrsõn.
Yoksa ezilirsin yavrucum. Bunun için senin
okumanõ ve yapabilece inin en iyisini yapma-
nõ istiyorum.
Sen dünyadaki sahip oldu um en güzel
eysin. Senden ba ka kimsem yok. Senin de
benden ba ka kimsen yok. Bu nedenle birbiri-
mize sõkõca kenetlenip, ya am mücadelemizi vermek zorundayõz.
Bunlarõ dü ündükçe seni Yaradan’a bir kez daha ükrediyo-
rum ve “iyi ki varsõn” diyorum.
Seni çok seviyorum o lum.

ER FE SUNNA / Konya
Çocu un Adõ:Abdullah Ya ar SUNNA
Tanõ: Özgül Ö renme Güçlü ü

70
 www.konyasaygi.com

Canõm Kõzõm,
Her anne gibi, benim de tek arzum sa -
lõklõ bir evlat sahibi olmaktõ. Kendi i lerini ya-
pabilen, okuluna gidip gelebilen, kendi prob-
lemlerini dü ünebilen ve onlarõn çözümleri
için çaba sarf edebilen bir evlat… Bu konudaki
Anne olmak, dü üncelerimi sözcüklerle ifade etmek gerçek-
sevgi ö retmeni ten çok zor!
olmak, sevgiyi Canõm Kõzõm Fatmam,
ya ayarak Ömrünün daha ilk yõllarõnda sa lõk prob-
ö retmektir. lemleriyle kar õla tõn. Kalça çõkõklõ õ, beden
geli imindeki yava lõk... Biz senin en yakõnõn,
canõn, kanõn olarak her türlü sõkõntõnõ payla -
tõk. Çözüm yollarõ aramaya çalõ tõk. Yeri gel-
di beraber a ladõk, yeri geldi beraber güldük.
Gün geldi okula ba layacak ya a geldin. lk ka-
yõt zamanõ okul yetkilileri, geli imini tamam-
layamadõ õn için kayõt yaptõrmamõzõn yanlõ
olaca õ dü üncesiyle kaydõnõ yapmadõlar. Bu durum birkaç yõl daha
böyle devam etti. Sonunda okula ba ladõn kõzõm ama daha kalem
tutamõyordun, kaldõ ki okumayõ sökecektin. Sana önce kalem tut-
mayõ ö rettik. Sonra fi lere bakarak yazõlarõn aynõsõnõ yazmayõ…
Tabi bu kadarcõk ilerleme dört be yõlõmõzõ aldõ. Bunun ne demek
oldu unu benden ve babandan ba ka kimse anlayamaz.
Yalnõzca devlet okulunda bir ilerleme sa layamayaca õnõ geç
de olsa anladõk. Bir gün Saygõ Özel E itim Okulu’yla tanõ tõk. im-
di ise yalnõz de iliz. Senin için bizlerle birlikte sava an birileri daha
var. Ö retmenlerin… Her birine binlerce kez te ekkür ederim.
Artõk büyüdün ve bizlerle çok iyi anla amõyorsun. Her iste-
di inin yerine getirilmesini istiyorsun. Sürekli gezmek ve dõ arõda
olmak istiyorsun. Kõzõm, biz de senin için elimizden ne geliyorsa
eksiksiz yerine getirmeye çalõ õyoruz. Ö retmenlerinin de böyle
yaptõ õna inanõyoruz.
Sevgiler…
Memnune GAZELO LU / Ankara
Çocu un Adõ: Fatma GAZELO LU
Tanõ: Mental Retardasyon

71
 www.konyasaygi.com

Sevgili O lum Muhammed,

Dünyaya gözlerini açalõ tam on iki sene
oldu. Küçücük bir bebektin. Do du un za-
man di er bebeklerle aranda bazõ farklõlõklar
vardõ. Sol kolun yoktu. Sana bu eksi ini belli
Anne olmak, etmemek için yõllarca elimden geleni yapma-
uzun bir cümle ya çalõ tõm.
olmaktõr, bir lkokul dördüncü sõnõfta baban öldü. Ba-
hayatõn sonuna basõz kalmanõn zorlu unu ben de biliyordum.
dek uzanan… Çünkü ben de babasõz büyüdüm o lum. Se-
ninle bu zorlu un üstesinden elbet gelece iz.
Benim senden, senin de benden ba ka kimsen
yok. Sana kar õ olan sevgim sonsuz. Sana kõz-
dõ õm zaman bile senin iyili ini dü ünüyorum.
Her zaman oldu u gibi... Ben seni her eyden
çok seviyorum. Senin büyüyüp delikanlõ ol-
du un zamanlarõ da görürüm in allah. imdi
sana bu söylediklerimi anlayamazsõn ama ileride sen de büyüyüp
baba oldu un zaman anlarsõn beni.
“Dersini çalõ ” dedi im zaman kõzõyorsun bana. n allah Allah
bana senin çocuklarõnõn oldu u günleri gösterir. O zaman sen de
çocuklarõnõn okumasõnõ isteyeceksin. O zaman bana hak verecek-
sin.
Allah senin acõnõ bana göstermesin. Seni çok seviyorum o -
lum. Birlikte her eyi ba araca õz seninle yavrum. yi ki varsõn.
Seni çok seviyorum.

Hatice ÜRKÜT / Konya

Çocu un Adõ: MUHAMMET ÜRKÜT
Tanõ: Mental Retardasyon

72
 www.konyasaygi.com

Sevgili Yavrum rem,

Benim için Allah’õn en büyük lütfusun ca-
nõm yavrum. rem, yavrum, üç ablan oldu u
halde, benim içimde ilk kez hamile kalmõ õm
gibi bir heyecan vardõ. Hamileli im çok yo un
Anne olmak, duygularla geçti. lk kez anne olmu gibi he-
kitap olmaktõr, yecanlõydõm. Benim için çok de erlisin yav-
okundukça rum. Ben çalõ an bir anneyim. Her gün apayrõ
bir heyecanla eve ko ardõm, seni görmek için.
ö reten…
Yine ilk gün gibi hislerim. Duygularõm hep
aynõ; hiçbir zaman de i meyecek. Seni inan ki
canõmdan çok seviyorum kõzõm. Hayatta se-
nin için yapamayaca õm bir ey yok.
Yavrum, senin bir yerlere gelmeni çok is-
terim ama gelemesen de benim için yine her
zaman aynõsõn. Seni uçan ku tan bile kõskanõ-
rõm. remci im seni canõmdan çok seviyorum
yavrum. Güzel yavrum seni ben satõrlara sõ dõramam.
Fatma YILMAZ / Ankara
Çocu un Adõ: rem YILMAZ
Tanõ: Hafif Düzeyde Zihinsel Yetersizlik

73
 www.konyasaygi.com

Canõm, Biricik O lum, Adülkadir,

Bundan 15 yõl önce senin gibi o lum ola-
ca õnõ söyleselerdi inanmazdõm. Sen imdi
14 ya õndasõn 14 yõldõr ne badireler atlatõldõ,
ne çileler çekildi. Anneci im, sen dünyaya 11
Anne olmak, ayda geldin. Biliyordun ne çileler çekece ini u
gerçek sevgiye fani dünyada.
eri ebilmektir. O lum, 3 Kasõm 1993’te dünyaya geldin.
Senin a lamalarõndan, hasta oldu unu anla-
mõ tõm. 6 günlükken seni Ankara hastanesine
yatõrmõ tõm ve elimden kayõp gidiyordun. O
günleri hiç unutamõyorum. Seni hastaneye bõ-
rakõp geldikten sonra, sana o kadar özlem duy-
dum ki; de il dirini, ölünü bulsam öpecek gibiy-
dim. Önce seni menenjit sandõlar. Belinden su
aldõlar. Yüre im parçalanmõ tõ o an. 12 yõl önce
karde in ölmü tü ve sebebi de bilinememi ti.
Ben bunu doktorlara söyledi imde senin kan ve idrar tetkiklerini,
Hacettepe Üniversitesi Metabolizma Bölümüne yolladõlar. Yapõlan
test sonuçlarõnda, kalõtsal hastalõk ta õdõ õnõ, enziminin eksik oldu-
unu, yani proteini parçalayan maddenin vücudunda bulunmadõ õ-
nõ ve MSUD hastasõ oldu unu; akçaa aç vakasõ bulundu unu söy-
lediler. Ankara Hastanesinde komada iken, acilen Hacettepe hasta-
nesine sevk edildin. Güzel o lum, sen benim kuca õmda yarõ baygõn
haldeydin, hastaneye gitti imizde. Hemen acile alõndõn ve saatlerce
kan alõndõ senden. Orada çalõ an sa lõk görevlisine “kan alaca õz
diye u ra mayõn, zaten ölecek” dedim. Onlar da beni teselli ettiler;
“böyle çocuklar ya õyor” diye… O haldeyken seni 5.kata çõkararak
küveze koydular. O sõrada metabolizma bölümündeki Prof.Dr. Tur-
gay CO KUN, babanla beni yanõna ça õrdõ ve bize çocu umuzun
kalõtsal hastalõk ta õdõ õnõ, me akkatli bir yolculu a hazõr olmamõz
gerekti ini, yurtdõ õndan gelecek ilaçlarla, mamalarla beslenece i-
ni, özel bir diyetle hayatõnõ devam ettirece ini, ancak tedaviye geç
kalõndõ õnõ, 10 gün içerisinde komadan çõkmazsa belki de ölece ini
söylemi lerdi. Doktor bey, senin hastalõ õnõ anlattõ õnda dünyamõz

74
 www.konyasaygi.com

kararmõ tõ. Bir nevi umudu kesmi tik senden. Nasõl 10 gün önce a -
layarak komaya girdiysen yine aynõ ekilde a layarak komadan çõk-
tõn. Komadan çõktõktan 3 gün sonra seni kuca õma verdiklerinde bir
hafta bile bakamam sanõyordum. Çok ükür Allah’õn izniyle, O’na
olan inancõmõn sa lamlõ õyla, candan, yürekten, elimden geldi ince
sana bakmaya ba ladõm. Ço u zaman oldu, ümidimi yitirdim. Sana
iyi baktõ õm takdirde düzelece ini, özürlü kalmayaca õnõ söylediler.
Sen daha önce 8 günlükken komaya girdi in için beyin fonksiyon-
larõn hasar görmü tü. Ben ne kadar çabalarsam çabalayayõm senin
zihinsel özürlü olmanõ engelliyemedim. Bu arada saçlarõn, tõrnakla-
rõn döküldü. Boynun, bacaklarõn, ba õn, belin hiçbir tarafõn tutmaz
oldu. Öyle azimle çabaladõm ki 3 yõl boyunca bir odada nefes ala-
bilmen için buhar kaynattõm ve seni damla damla besledim. Çün-
kü bo azõndan hiçbir ey yiyemiyordun. 2 ya õnda ba õnõ tuttun, 3
ya õnda saçlarõn uzadõ, 4 ya õnda sõraladõn, sonrasõnda ise 2 sene de
emekledin. 7 yasõndaysa tamamen yürümeye ba ladõn. Bu 7 sene
zarfõnda baban, abilerin seni çok sevdiler. Maddi manevi yardõmlarõ-
nõ eksik etmediler. Halen de gönülden, candan seviyorlar seni. imdi
14 ya õndasõn okula gidiyorsun, Çok sevdi in bir ö retmenin var.
Canõm; Abdülkadirim, sen ba kalarõna göre özürlü bir çocuk
olarak algõlanabilirsin ama benim gözümde bir pa asõn. Canõmsõn,
ci erimsin, gecelerimin õ õ õ, hayatõmõn yolda õsõn. Sen bana ne-
fes alamamanõn, her eyi yeyip içememenin, esas hakiki dünyanõn
ne oldu unu gösterdin. Sana layõk bir anne olabildim mi acaba,
bilmiyorum! Bazen bunun õzdõrabõnõ ya õyorum. Gönül heybem-
de gözya larõm, yürek tezgahõnda i lenen sancõlarõm ve senden di-
lendi im efaatin var. Yarõm kalmõ yanõmõ seninle tamamladõm.
Gönlüme hayat, gözlerime õ õk oldun. Bir hurma kütü ü kadar bile
olamayan muhabbetimi kabul eder misin o lum. Ücret istemeden,
teklif beklemeden seviyorum seni. Sen benim her gün farklõ farklõ
o lum oldun. Bu açõdan hislerimin de her gün çehresi de i ti, de i-
iyor sayende.
“Ho görmek” yerle ti lügatime, “hor görmek” ba göstermi -
ken… Adalet, bir ey vermenin kar õsõnda bir ey almanõn adõysa
e er, Allah’õn merhameti, adaleti kar õsõnda, adaletsizim o lum

75
 www.konyasaygi.com

sana kar õ! Ötede takdim ederken, elimde avucumda, hayatta sen-

den ö rendiklerim olacak Abdülkadir. O’na senden razõ olmasõ için
yalvaraca õm. Senden de tek iste im, herkesin her eyi unuttu u
o gün, beni unutma olur mu. nsanlarõ bekleyen o saatte beni de
yanõna alõr mõsõn? u çileli, sõkõntõlõ ama Yaradan’a hiçbir zaman
senden yana isyan etmeyen annenin cennete girmesi için, onu da
dualarõna dahil eder misin? Sõratta iken beni elimden tutup götü-
rür müsün, benim senin elinden tuttu um gibi… Allah’õm sana bu
mekanda kalman için biraz daha vakit verirse e er, “sana ifa versin
bir an önce” derim yürekten o lum. Kalbimiz güçlü, yolumuz açõk
olsun o lum. Seni çok seviyorum. Annen…
“Anneci im” lafõnõ bir kere olsun diyemedin.
çim acõdõ her seferinde ama sustum.
Bayramlarda ekerlemeleri çocuklar çok sever.
Ama sen ekerin tadõnõ dahi hiç alamadõn.
Kurbanlar kesildi senin adõna.
Fakat sen bir kere bile yiyemedin.
Canõm o lum,
Hikmetlerin en büyü ü sende.
Sabrõn doruk noktasõ yine sende.
Sen benim canõm bir tanemsin.
Hayat seninle daha bir güzel.
Vazgeçemedi im,
Üzüldü ünde üzüldü üm,
Sevindi inde sevindi im,
En büyük alõ kanlõ õmsõn o lum.
Sen benim pa am,
Sen benim çiçe imsin.

Fatma TET K / Ankara

Çocu un Adõ: Abdülkadir TET K
Tanõ: A õr Derecede MR + Quadriparezi

76
 www.konyasaygi.com

Canõm Kõzõm,
imdi kõrk yedi ya õndayõm. On sekiz
ya õndayken ilk kez bir kõz çocu u dünyaya
getirdim. Sonra uzunca bir aradan sonra, otuz
altõ ya õmda sen do dun. Senin do umunun
Anne olmak, ardõndan, bir erkek karde in do du ve ben
fedakar otuz yedi ya õndaydõm. ki karde in sa lõk-
lõydõ fakat sen fiziksel engelli olarak dünyaya
olmaktõr.
geldin. Seni doktorlara götürdüm. Fizik tedavi
merkezlerine götürdüm. Çok uzun tedaviler
gördün. Geçen yõl bir ameliyat geçirdin. Mad-
di ve manevi çok zorluklar çektik. Allah bizim
gibi ailelere yardõm eylesin. Ailecek zorluk
çektik ve çekiyoruz.
Kõzõm, benim için çok de erlisin. Üç ço-
cu um içinde senin yerin ayrõ. Çünkü sen be-
nim bir parçamsõn; benden ayrõ olamazsõn.
Etrafõmdaki fiziksel engelli insanlarla kar õla tõkça ve hasta
insanlar gördükçe halime ükrediyorum. Sen, bana halini arz eden,
isteklerini söyleyen, aklõ ba õnda bir çocuksun. Baban da seni çok
sever. Bir yere gitti im zaman, seni ablana bõrakõyorum. On- on
be gün gelmedi im zamanlarda bile gözüm arkada kalmõyor. Ab-
lan bana yardõmcõ oluyor.
Bizim gibi anne ve babalara Allah yardõm etsin. Evlatlarõmõza
da Allah ifa versin.

Hatice ÇET NKAYA / Ankara

Çocu un Adõ: Eda Gülay ÇET NKAYA
Tanõsõ: Quadriparezi / Orta Derecede MR

77
 www.konyasaygi.com

Kõzõm Eslem Nur,

Önce seni çok ama çok sevdi imi, bir
anne olarak sen ve ablanõn çok de erli ve kõy-
metli oldu unuzu bilmeni isterim. Güzel kõ-
zõm benim… Annelik duygusu öyle güzel ki;
Anne olmak, dünyadaki hiçbir güzelli e benzemez ve de i-
bebe i gibi süt ilmez. Kelimelerle ifade edilmez bir duygudur
ve sen bana bu duyguyu ablandan sonra ikinci
kokmaktõr.
kez tattõrdõn.
Erken do man, bizim için bir sürpriz
oldu. Do umuna daha dokuz hafta varken,
yirmi yedinci haftada 04. 12. 2002 tarihinde,
bir bayram öncesi dünyaya gözlerini açtõn.
Seni uzaktan bir kere görebildim. O kadar
küçüktün ki; birkaç dakika sonra, yanõna
vaktinde do an bir bebek getirdiler. Onunla
aranõzda çok büyük bir fark vardõ. Senin ki-
lonu sordu umda, bir kilo iki yüz elli gram oldu unu söylediler.
a õrdõm, üzüldüm. Ama asõl üzücü haberi daha sonra verecekle-
rini tahmin edememi tim. Acõ haber geldi. Ci erlerinin daha tam
olarak geli medi ini, bu nedenle nefes almakta zorlandõ õnõ ve te-
davin için Ankara’ya gitmemiz gerekti ini söylediler. Bu haberden
on be dakika sonra babanla birlikte Ankara yolculu unuz ba la-
dõ. Bir annenin bebe ini dünyaya getirdikten sonra, onu kuca õna
alõp, öpüp koklayamamasõ çok kötü, üzücü. Ertesi gün bayramdõ.
Yalnõz de ildim. Ablan herkes yanõmdaydõ. Ama sen ve baban yok-
tunuz. Baban iki gün sonra döndü. Bir süre makineye ba lõ olarak
ya ayaca õnõ ve iyile inceye kadar orda kalaca õnõ söyledi. Her gün
doktorunu arayõp durumunu soruyor, makineden çõkarõldõ õnõ, iyi
oldu unu söylüyorlardõ. Ertesi gün tekrar makineye ba landõ õnõ
söylüyorlardõ. Günler böyle geçiyordu. Baban, tekrar yanõna gel-
me kararõ aldõ. Doktorlar göz muayenesi olman gerekti ini söyle-
mi ler. ükür temiz çõkmõ . Sen orada yalnõz, biz burada, “kõzõmõz
acaba nasõl” derken, tam kõrk be gün geçmi aradan. Nihayet iyi
haber geldi. Dünyalar bizim oldu. Seni artõk evimize getirebilece-

78
 www.konyasaygi.com

imizi, iyi oldu unu söylediler. Baban seni almaya gitti, ak amõ-
na gelmi tiniz. çimi garip bir heyecan sarmõ tõ. Seni gördü üm
o an, Allah’õm, o küçücük yüzün, üstünü açtõ õmda bir oyuncak
bebek kadar olan vücudun… Saçlarõnõ kesmi ler… O gözlerindeki
anlatamadõ õm tuhaf bakõ larõn… A lõyordum, yanõmdakiler bana
“kõzõn sa salim geldi” diyorlardõ. Bir anne için gayet normaldi ben-
ce! Kõrk be gün boyunca hiç kilo almamõ , aksine kilo vermi bir
haldeydin. A ladõ õn bile duyulmuyordu. Gözlerinde kayma vardõ.
Doktora gösterdik; iki ya õnda gözlük takman gerekti ini ve za-
manla düzelece ini söyledi. Onun dõ õnda, gözle görülen bir prob-
lemin yoktu ya da biz fark edemedik. Etrafõmõzdaki insanlar, “bu
çocuk neden oturamõyor ” gibi sorular yöneltmeye ba ladõlar. Bir
ya õna girmi tin, doktora gittik. Prematüre do du un için, bazõ
nedenlerden dolayõ geli iminin yava ilerleyece ini söylediler. ki
ya õna girmi tin ama hiçbir geli me yoktu sende.
ki ya õnda ba ladõ õmõz e itim, sonuç verdi. imdi beni anlõ-
yorsun. Anlatabiliyorsun. u anda sadece yürüme problemin var.
Kõzõm Eslem Nur ’um, in allah bu mektubu okuyabildi in za-
man, yürümü de olursun.

Fatma Nur AKIL / Konya

Çocu un Adõ: Eslem Nur AKIL
Tanõ: Mental Motor Retardasyon

79
 www.konyasaygi.com

Sevgili O lum, Arif,

Sen bizim ilk göz a rõmõzsõn. lk sevinci-
miz, umudumuzsun ve hayat boyu da umut-
larõmõzõ yitirmeyece iz.
imdi 13 ya õndasõn. Zorluklarõyla, umut-
Anne olmak, larõyla hastane kapõlarõnda geçen 13 umut dolu
küçük bir yõl… Ve sen bizim tertemiz mele imizsin, bu
varlõ õ kuca õna gün de tõpkõ ilk do du un gündeki gibi… im-
alarak, kollara di alõ maya çalõ tõ õmõz; senin bu hiç bitmeye-
yüklenen cek bebekli in!..
anlamõ Üzüyor beni; hiç top oynayamayacak
de i tirmektir. olman ve okula gidemeyecek, bir eyler ö re-
Ana kuca õ nemeyecek olman. Ama kötülü ü de ö rene-
meyeceksin sen! Hep benim umut dolu bebe-
olmaktõr.
imsin. Ö renebildiklerinle ve bizlere ö retti-
in evlat sevgisi ile ya amaya devam edece iz.
Hayatõmõzõ hayatõna adadõk. Gülmelerinle
mutlu olduk ve olaca õz. Varlõ õn bize hep umudu hatõrlatacak ve
saflõ õ, temizli i ve güzel olan her eyi…
Ben senin annenim o lum. Senin için a larõm, senin için üzü-
lürüm. Anneler böyledir; bakma böyle oldu uma, üzüldü üme!
Yanlõ giden bir durum yok, üzülme buna. “Kader” demek gereki-
yormu , doktorlar böyle diyor. Bana Allah’õm hiç günah i lemeye-
cek bir evlat verdi ve ben varlõ õnla mutlu oluyorum. Ve hep bekle-
yece im, bir gün “ANNE” demeni.
Minik kalbinin atõ õ, hep umudum olacak. Seni seviyorum ca-
nõm o lum.. .

Seher DÜNDAR / Ankara

Çocu un Adõ: Arif DÜNDAR
Tanõ: A õr Zeka Gerili i + CP

80
 www.konyasaygi.com

Canõm O lum,

Sen benim ikinci çocu umsun. Sana ha-

mile kaldõ õmda, bir çocuk daha istedi imden
emin de ildim. Do du unda dünyalar benim
oldu; abine arkada olmaya gelmi tin. Ho
Anne olmak, geldin o lum. Çok tatlõ, güzel, esmer, kapkara
dünyayõ bir eydin.
yeniden ke fe
çõkmaktõr. Hastaneden çõkõp eve gelmi tik. Birkaç
gün sonra sapsarõ oldun. Korktuk, hemen has-
taneye götürdük. Daha ne oldu unu bile an-
lamadan küveze aldõlar seni. Çok ükür bunu
atlatmõ tõk. ki ay geçmi ti aradan, bu sefer-
de bron it oldun. Akci erin sõkõ tõ, nefes alõp
vermekte zorlanõyordun. Altõ aylõk olmu tun
artõk. Babanõn tayini nedeniyle Merzifon’dan
Konya’ya geldik. On aylõkken emeklemeye
ba ladõn. Her ey normal görünüyordu bu zamana kadar. Eeee ço-
cuk dedi in dü e kalka büyür derler. Olacaktõ o kadar. Çok fazla
reklâm seyreder, bana bakmaz, televizyondaki cafcaflõ reklâmlarõ
seyrederdin. Oyuncaklarla ilgilenmezdin. Neden diye sorardõm
kendi kendime. Bir buçuk ya õnda geçirdi in bir ameliyat sonucu,
kapalõ ortamlardan korkar olmu tun. Hiçbir ey konu masan da
annelik hislerim sayesinde ben seni anlõyordum. Sonra etrafõmõz-
daki herkes “bu çocuk duymuyor mu, bakmõyor mu?” diye sorular
sormaya ba ladõlar. Tela lanmõ tõm. Tamam ben anlõyordum da,
etrafõmõzdaki insanlar anlamõyordu seni. Hastaneye götürmeye
karar verdim. Saatlerce doktor kapõsõnda bekledikten sonra sõra ni-
hayet bize gelmi ti. Birkaç soru sordular sana ve te hisinin “otizm”
oldu unu söylediler. Allah’õm bu nasõl bir hastalõktõ; ilacõ yok, fi-
ziksel bir sorun yok!.. . Tedavinin e itim oldu unu söylediler. Der-
dini veren Allah dermanõnõ da verirdi.

81
 www.konyasaygi.com

Canõm o lum, yavrum, kõyamadõ õm, güne im,

Senin için uyku uyumasam da yemek yemesem de kendim

için hiç bir ey yapmasam da umurumda de il. Sen yeter ki bir
eyler ö ren. Senden gelecek bütün zorluklara razõyõm.

yi ki varsõn.

Gülcan ADIGÜZEL / Konya

Çocu un Adõ: Hasan Kaan ADIGÜZEL
Tanõ: Otizm

82
 www.konyasaygi.com

Canõm Çocu um,

Ankara’nõn bir gecekondu semtinde otu-
ruyorduk. Her genç kõz gibi benim de hayal-
lerim vardõ. Mutlu bir evli im ve sa lõklõ bir
çocu um oldu. Adõnõ “Serdar ” koyduk. Çok
Anne olmak, tatlõydõ Serdar... 8 ya õna gelmi ti, artõk büyü-
ayaklarõnõn mü tü. Ona bir karde getirmenin sõrasõ geldi
diye dü ünüyorduk. Serdar da bir karde i ol-
altõnda saklõ
sun istiyordu. “Herkesin karde i var, benim
olan cennet niye yok” diyordu. Belli ki tek olmak istemi-
anahtarõnõ yordu ama daha olmadan kõskançlõ õ ba la-
görmek ve mõ tõ. Serdar ’õn bir karde i olacaktõ. Devamlõ
göstermektir. hastaneye kontrollere gidiyordum. Sa lõklõ bir
çocu umuz olaca õnõ söylüyorlardõ. Bir erkek
çocu uydu. Bizim için önemli olan sa lõklõ ol-
masõydõ. Kõz, erkek fark etmezdi. Do acak ço-
cu umuz için evde bir kö e bile hazõrlamõ tõk.
Oyuncaklar, giysiler almõ tõk. Her ey çok güzeldi.
Bekledi imiz bebek nihayet geldi; sen dünyaya geldin. Sa lõklõ
bir çocuk oldu unu söylemi lerdi. Havale geçirmeye ba lamõ tõn,
seni küveze aldõlar. Doktorlar hiçbir ey söylemiyorlardõ. “ nceli-
yoruz” diyorlardõ. Neden havale geçirdi ini ara tõrõyorlardõ. Sezar-
yenle do um yapmõ tõm, çok acõ çekiyordum. Evimde olmam gere-
kirken, küvezin önünde hep sana bakõyordum. Sürekli a lõyordum
ama elimden bir ey gelmiyordu. Tam iki gün bir ey yememi tim.
Doktorlar sürekli kan alõyor, tomografi çekiyor ve inceliyorlardõ.
Bize henüz bir ey söylemiyorlardõ. Hastane benim için güvenilir
bir yerdi. Sen havale geçirdi inde hemen müdahale ediyorlardõ. He-
nüz bir haftalõkken ilaca ba landõ. Havalelerin bir türlü engellene-
miyordu. Doktorun “Aziz’i kan kültürü için bir yere gönderece iz”
dedi. Söylenilen yere gittik, kan sonucunun bir haftadan önce çõk-
mayaca õnõ söylemi lerdi. Acõyõ ve sabrõ bir arada ya amaya ba la-
dõk. Kan sonucunu aldõk. Doktoruna gösterdi imizde derin bir iç
çekerek, “Aziz epilepsi hastasõ, ilerde belki düzelir, belki kalõcõ olur ”
dedi. Kanõnda protein c. s eksikli i çõkmõ tõ. Bu nedenle kanda põh-

83
 www.konyasaygi.com

tõla ma olmu ve bu põhtõ beynine atmõ tõ. O an babanla dünyamõz

ba õmõza yõkõlmõ tõ. Ben sürekli a lõyordum. Göz ya larõm hiç din-
miyordu. çim kan a lõyordu. Ne yapacaktõm, nasõl ba edecektim
bu hastalõkla!.. Artõk beynimi kemiren dü ünceler ba õmõ a rõtõyor-
du. Hastanede toplam üç ay kaldõktan sonra bizi taburcu ettiler.
Abin hiç aklõma gelmiyordu. O sa lõklõydõ, bana ihtiyacõ yoktu.
Sanki sinirlerim alt üst olmu tu. laç içmeye ba lamõ tõn ve sürekli
içmen gerekiyordu. “ laç bir kere bile unutuldu unda havale geçi-
rir ” dediler. Havalelerin biraz durmu tu. En çok korktu um; senin
sakat kalmandõ. lacõnõ içti in halde defalarca havale geçirdin. Her
havale geçirdi inde gücünün azaldõ õnõ ve tükendi ini hissediyor-
dum ve her seferinde seni hastaneye götürüyorduk.
Hastaneler mekanõmõz olmu tu artõk. Evde kaldõ õm, çocu u-
mun hastalanmadõ õ günler, benim en güzel günlerimdi. Dü enin
dostu olmazmõ derlerdi, do ruymu . Artõk evimizde en akrak
kadõn sesleri çekilmi ti bir bir. Benim için çok önemli de ildi. Bir
gün abinin okulundan haber geldi. “Ö retmen sizi istiyor, Serdar
hakkõnda konu acakmõ ” dediler. çime bir sõzõ dü tü. Tahmin et-
mi tim ve tahmin etti im gibi ö retmen, “çocu unuzun bir derdi
mi var? Karadeniz’de gemileri batmõ gibi!.. “ dedi. Ve o an her eyi
yeniden dü ündüm. O da bir çocuktu ve onun annesi de bendim.
Onun da sevgiye, efkate ihtiyacõ vardõ. Onu ihmal etmi tim. Son-
ra aklõmõ ba õma almam gerekti ini, benim bir de il iki çocuk anne-
si oldu umu, ona göre hareket etmem gerekti ini dü ünmü tüm.
Bazen “ke ke hamileyken ba ka bir hastaneye gitseydim” veya “bir
eye mi üzüldüm de böyle oldu” diyordum. Ke keler, acabalar, insa-
na bir ey getirmiyor ancak insanõn beynini bulandõrõyor.
imdiden sonra çocu umuz için ne yapmam gerekti ini dü-
ünmem gerekiyordu. Sen büyümeye ba lamõ tõn. Normal bir ço-
cuk gibi agucuklar, gülücükler saçõyordun ve benim içimi rahat-
latõyordun. Her ey güzel giderken birden tekrar havale geçirmen
hepimizi mahvediyor, günler böyle geçiyordu. Artõk elinden tutup
dõ arõlara çõkma zamanõmõz gelmi ti. Dõ arõda da ba ka bir hayat
bekliyordu. Bizim bir zamanlar evimizden çõkmayanlar, garip so-
rular sormaya ba lamõ tõ. Artõk onun bunun lafõnõn çok önemli

84
 www.konyasaygi.com

olmadõ õnõ, benim için çocuklarõmõn önemli oldu unu anlamõ tõm.
Ve ikinize de sabõr gösterip, sizinle birlikte mutlu olmaya karar ver-
dim. Acõlar insanlarõ birbirine yakõnla tõrõrmõ ve olgunla tõrõrmõ .
Biz de öyle olduk; babanõzla ve sizinle.. .
Ben bir anneyim ve annelik çok kutsal bir görev. Bu kutsal
görevde sabrõn, acõnõn en güzel deneyimini, bizim gibi annelerin,
babalarõn ya adõ õna inanõyorum. Biz her türlü acõyõ çocuklarõmla,
e imle beraber a tõk. Sanki yeniden güçlendik ve yeniden hayata
ba landõk.
Canõm çocuklarõm.. .

efika DO AN / Ankara
Çocu un Adõ: Aziz DO AN
Tanõ: Statif Spastik Paraparetik CP

85
 Sevgili O lum,
Seni çok ama çok seviyorum. Bir anne ev-
ladõndan ne isteyebilir ki! Sadece birkaç ey…
Evet, o lum ben senden tek bir ey istiyorum.
Derslerinde ba arõlõ olmanõ, iyi bir yere gel-
Anne olmak, meni… Ama ba arõlõ olman için çalõ man ve
gelece in ö retmenlerini dinlemen gerekiyor. Sen çok
becerikli, dirayetli bir çocuksun. stedi in her
kollarõna bir
eyi yapaca õna inanõyorum. Sana sonsuz gü-
canavar ya da venim var. Allah sana sa lõklõ, sõhhatli uzun
bir kahraman ömürler versin de yavrum.
bõrakabilecek
Bu dünyada hiçbir ey mükemmel de-
iksire sahip ildir. Her insanõn bir hatasõ, kusuru vardõr.
olmaktõr. Zaten mükemmel olmasõnõ da bekleyemeyiz.
Dünyanõn kuralõ böyle… Yapabilece in her
eyin en iyisini yapmaya çalõ . Senin gibi bir
o lum oldu u için çok mutluyum. Dünyanõn
en güzel varlõ õsõn benim için. Sen benim kõvõrcõk saçlõ, kara gözlü
o lumsun. Büyüsen de hep aynõ kalacaksõn benim gözümde.
Büyüyüp, okulu bitirip, bir yerlere geldi in zamanlarõ görür
gibi oldum imdi. Hz. Mevlana’nõn bir sözü vardõr. ”Bir mum di er
bir mumu tutu turmakla, õ õ õndan hiçbir ey kaybetmez. ” Öyle
duruma gel ki o lum, ileride senin durumunda olan birçok çocu a,
ö retmenlerinin sana õ õk oldu u gibi, õ õk ol yavrum.
Bana yine “of anne tamam, söz çok çalõ aca õm “ dedi ini du-
yar gibi oluyorum. Yapma annecim… Her ey senin için; beni ile-
ride daha iyi anlayacaksõn. Sen benim canõmsõn. Gözbebe imsin.
Her ey senin ve senin iyili in için.
Kendini yorgun hissetsen bile,
Ba arõ senden kaçsa bile,
Bir hata sana zarar verse bile,
Bir hayal yok olsa bile,
Gözya larõn gözlerini yaksa bile,

86
 www.konyasaygi.com

Kimse gayretini fark etmese bile,

Nankörlük ödülün olsa bile,
Anlayõ sõzlõk seni gülmekten alõkoysa bile,
Ve hatta her ey hiçbir ey olsa bile,
VAZGEÇME!
YEN DEN BA LA!

Nazmiye AYDIN / Konya

Çocu un Adõ: Muhammet Mücahit AYDIN
Tanõ: Özgül Ö renme Güçlü ü

87
 www.konyasaygi.com

Canõm Kõzõm Birsen,

Sen, do u tan görme engelli olarak dün-
yaya geldin. Çocuklu undan bu yana sürekli,
ilgi, sevgi ve bakõm istedin. Her anne çocu u-
na her eyin en iyisini verir. Ama özürlü çocu-
Anne olmak, u olan her anne, bunun iki kat daha fazlasõnõ
geceyi geçmek verir. Çünkü özürlü bir insan her yönüyle bir
insana ba õmlõdõr. Çok sabõr, çok fedakarlõk is-
ve sabaha
ter ve ben bunu çocu uma vermekteyim. Ver-
çõkabilmektir. dikçe de mutlu oluyorum. Ömrümün sonuna
kadar devam edece im. Hiç bir zaman özürlü
çocu um oldu u için isyan etmedim; ükret-
tim. Çünkü aklõn, zekan yerinde… Ne mutlu
bize; akõl en büyük nimettir insanlar için. Ben
her zaman buna ükreden bir insanõm.
Kõzõm, aklõn ve zekan sayesinde üniver-
siteyi bitirip bir kamu kurulu unda devlet
memuru olarak görev yapmaktasõn. Bu da hem kendin hem de bi-
zim için büyük bir nimettir. Bu nimetin de erini bilelim. Rabbim
kullarõnõn sabrõnõ denemek için, bazõ zorluklarla imtihan eder. Bu
imtihanõ kazanana ne mutlu! n allah bizim gibi aileler de kaza-
nanlardan olur. Tabii ki bunlarõ kazanmak kolay de il. Yapmamõz
gereken görevlerimiz var. Bu görevleri yerine getirmek için, sabõrla
azimle mücadele edece iz.
Rabbim hepimizin yardõmcõsõ olsun. Allah’a emanet olalõm.
B R ANNEN N ÇOCU UNA OLAN SEV NC
Birsen kõzõm sen bir meleksin
Sanki dalda uçan bir kelebeksin
Bu dünyada görmedin ama
Ahirette göreceksin.
Sen her zaman sabreden
manõyla ükreden
nsanlarõ çok seven

88
 www.konyasaygi.com

Sevecen bir insansõn

Dünyan karanlõk ama
Kalbin aydõnlõk
Bu aydõnlõk sana
Tutacak bir õ õk
Birsen senin dõ güzelli in gibi
ç güzelli in de var.
Bu nimeti iyi bildi in zaman
Allah katõnda büyük mükafatõn var.
Yavrum bu dünya hayatõ geçicidir aldanma
Ben özürlüyüm diye ümitsizli e kapõlma
Bizi yaratan Rabbim var
Bunu hatõrõndan çõkartma
Ne mutlu ki Rabbim sana akõl vermi
Bu akõl ile seni yönlendirmi
Sabõrla seni denemi
Rabbim sabrõnõ bol versin yavrum
Dünya durdukça dur yavrum
Vatana millete hayõrlõ insan ol
Ba kasõnõ ele tirme
Sanki huri melek gibi ol,
Yavrum tevazu ve alçak gönüllüsün
Çok yardõm sever çok duygusalsõn
En ufak bir sõkõntõda
Yardõm için elini uzatõrsõn
Seni çok seven annen

Ferhan ÖZKIRANATLI / Ankara

Çocu un Adõ: Birsen ÖZKIRANATLI
Tanõ: Görme Engelli

89
 www.konyasaygi.com

Canõm O lum, Biricik Bebe im,

Sana birlikte geçti imiz yollarõ anlatmak
istiyorum. Bu yollar zor olmasõna ra men gü-
zeldi. Ne olursa olsun sen benim canõmsõn.
Bebe im, babanla 1986 yõlõnda evlendik
Anne olmak, ve çok zor günler geçirdik. Altõ yõl boyunca
emekleyen bir seni bekledik ama bir türlü gelmedin bebe im.
bebe e adõm 1992 Yõlõnda Mayõs ayõnõn ilk günü doktora
olmaktõr. gittim ve hamile oldu umu ö rendim. Dün-
yalar benim oldu, bebe im, canõm, biricik
o lum. Seni o kadar beklemi tim bebe im.
Dokuz ay bile bana çok uzun geldi. Artõk seni
kuca õma almak istiyordum ve senin üzerine
toz kondurmuyordum. Çok sevinçliydim ve
seni çok özlüyordum. Do manõ bekliyordum.
Nihayet o gün geldi. Onuncu ayõn otuzunda,
Cuma günü, saat 4’te gözlerini dünyaya açtõn.
Çok mutlu olmu tuk, baban da, ben de… Zayõf do mu tun. Sõska
bir bebektin. Sana çok iyi bakmak gerekiyordu. Seni kendi sütümle
beslemek istiyordum ama olmadõ. Çünkü ben büyük bir hastalõk
geçirmi tim. Yerimden kalkamõyordum. Seni bir kom umuz sü-
tüyle birkaç gün besledi. Ben hasta oldu um için sana babaannen
baktõ. Sonra seni inek sütüyle beslemeye ba ladõk ve büyümeni
bekliyorduk. Üç-be ay, hiçbir eyin yok gibiydi. Aylar geçtikçe ben
artõk üphelenmeye ba lamõ tõm. Çünkü sende gerilik vardõ. Otur-
man, emeklemen gecikmi ti. Kabullenmek istemiyordum ama ger-
çekti. Baban hiç kabullenmedi. “Benim o lumun hiçbir eyi yok”
diyordu.
Canõm o lum, artõk iyile meye ba lamõ tõm ve sana kendim
bakõyordum. O zamanlar köydeydik ve köyde imkanlar kõsõtlõy-
dõ. Buna ra men sana çok iyi bakõyordum. Sen benim canõmdõn.
Seninle do anlar, artõk emekliyor ve oturuyordu ama sen bunlarõ
yapamõyordun. Çok üzülsem de umudumu kaybetmiyordum. Ay-
lar geçti ve bir ya õnõ doldurdun. Yürümüyordun. Seni bu bir sene
içinde çok doktora götürdüm. Doktorlar bir eyinin olmadõ õnõ

90
 www.konyasaygi.com

söylüyorlardõ ama ben inanmõyordum. Senin iyi olmanõ çok isti-

yordum bebe im, canõm, biricik yavrum… Ama yolunda gitmeyen
eyler vardõ ve gerçekti. Ne doktorlar ne de ben adõnõ koyabiliyor-
duk. En zoru da buydu. Ben çok a lõyordum. Hem de çok…
ki ya õna gelmi tin ve hala yürümüyordun. Teyzen seni çok
seviyordu. yapaca õm zamanlar seni teyzene bõrakõyordum ve
teyzen seninle çok ilgileniyordu. Bir gün teyzen bize geldi. Ben yine
a lõyordum. Niye a ladõ õmõ sordu. Ben de “abla Volkan yürümü-
yor, ona a lõyorum” dedim. Teyzen, “Nebiye dinle beni! Volkan’õn
do um gününde sana sürpriz yapacaktõm ama senin üzülmene
daha fazla dayanamayaca õm. Artõk söylemem lazõm; Volkan yü-
rüyor. ” Dedi. Ben çõldõrdõm. Allah’õm bu ne büyük sevinçti. Me er
teyzen seni yürütmü tü. Babanõn i ten gelmesini iple çekiyordum.
Müjdeyi vermek için sabõrsõzlanõyordum. Ak am baban geldi, ka-
põyõ açtõm ve o anda ba õrarak “Arif, Volkan yürüyor ” dedim ve
babana sõmsõkõ sarõldõm. Baban da inanamadõ. Çünkü kendin yü-
rüyemiyordun. Tay tay durdurunca yürüyebiliyordun. O gece saat
on ikiye kadar babanla birlikte seni yürüttük. En büyük sevincimiz
buydu.
Bebe im, canõm yavrum, sana anlatacak çok eyim var ama
anlatsam roman olur. Burada noktalamak zorundayõm. Geçti imiz
yõllar içinde çok ey oldu. Dayõn Kemal’e, Zülbüye Teyze’ne çok
ama çok te ekkür ederim. Dayõn sayesinde i te buradasõn. Yürü-
yor, konu uyor ve okumaya ba lõyorsun. Ho ça kal bebe im. Seni
çok seviyorum.

Nebiye SARP / Ankara

Çocu un Adõ: Volkan SARP
Tanõ: MR

91
 www.konyasaygi.com

Bengisu, Biricik Yavrum,

Sen istemedin dünyaya böyle gelmeyi,
ben de istemedim, seni dünyaya böyle getir-
meyi. Ama bu da Allah’õn bize bir lütfu… Yani
sen bana Allah’õn bir lütfüsün. Benim canõmõn
bir parçasõsõn sen.
Anne olmak, Evime geldi in ilk günü hatõrlõyorum
güçlü olmaktõr, da, evimizin havasõ de i mi ti. Birden bire o
bõkmamaktõr, koskoca eve bir õ õk yayõldõ. Bazen elektrikler
kesildi ama ben hiç perdeyi açmadõm. Çünkü
usanmamaktõr. evimdeki o õ õk hiç ama hiç gitmedi. Her za-
man beni, ablalarõnõ, babanõ ve evimizi aydõn-
lattõn. Ne mutlu ki bana, senin gibi bir evlada
sahibim.
Yõllar ne çabuk geçmi bebe im. Sadece
gülemeyece imi ö renmi im. Ya da ö retmi -
ler. E er gülmüyorsam, bu, sen bende fazlasõn
anlamõna gelmiyor kõzõm. Hani camdan dõ arõ
baktõ õn zaman, dõ arõda ya õtlarõn oynarken
sen gülüyorsun ya, boynunu bükerek onlara bakõp çõrpõnõyorsun
ya… Boncuk boncuk ya lar dökülüyor ya gözlerinden. E er gülmü-
yorsam tek sebebi budur a lamamõn. Sana iyi bir hayat veremedi-
im için affet beni; kõzma bana.
Bazen kõzõyorum, hani ba õrõyorum ya sana. Hani korkarak
a lamaya ba lõyorsun ya. te o an kendi canõmõ almamak için nasõl
dayandõ õmõ bir ben bilirim. Yine ya õyorsam senin için bebe im.
Hani konu amõyorsun ya, hani bazen derdini anlatmaya ça-
lõ õyorsun da ben anlamõyorum ya… Ne olur affet beni bebe im.
Üzüp kõrõyorsam seni, kendimle olan kavgamdandõr.
Bazen dü ünüyorum da iyi ki varsõn, iyi ki gelmi sin dünyaya.
Her ne halde olursan ol, iyi ki benim kõzõmsõn.
Hayatta hiç bir zaman tek kalmayacaksõn. Tek duam; Allah
ikimizi beraber yanõna alsõn. Sen çok küçüksün tutunamazsõn bu
hayatta bensiz. Ben seni ba ka ellere nasõl bõrakõrõm.
Canõm kõzõm seni çok seviyorum bebe im.
Emi TURHAN / Konya
Çocu un Adõ: Bengisu KESK N
Tanõ: Down Sendromu

92
 www.konyasaygi.com

Sevgili O lum Bahattin,

Seni çok seviyorum o lum. Hem de ken-
di hayatõmõ gözümü kõrpmadan senin u ru-
na feda edebilecek kadar çok seviyorum. Sen
benim ilk göz a rõmsõn. Küçücük o lumsun.
Anne olmak, Seni kendi istedi im gibi yeti tiremedim bel-
ya ama dört ki. Bebekli indeki ko ullar müsait de ildi.
elle sarõlmak Bebekli inden bu tarafa hayatõmõz hep
için bir vesile aile içi kavgalarla geçti. Anlayamadõm senin
bulmaktõr. ne zaman büyüdü ünü. Çok gitmek istedim
ama seni bõrakõp gidemedim. imdi karde in-
de tam anlamõyla ya õyorum annelik duygula-
rõnõ. Karde inle bu duygularõ ya arken, seninle
bebeklik döneminde geçirdi imiz günleri ha-
tõrlõyorum bazen. Sonra içimi sana anlatama-
dõ õm, tarif edemedi im bir sõzõ sarõveriyor.
te o zaman ba lõyor hayatõmda hiç bitme-
yen ke keler. Ya adõ õn, ister istemez tanõk oldu un o kötü gün-
ler, imdi bana tekrar verilse, neler yapmazdõm o lum neler? Sana
ya attõ õm her ey için, özellikle o kötü günler için, senden özür
diliyorum o lum. Beni affet. Bunlarõ sana ya atmayõ asla ve asla
istemezdim. Hem hangi anne ister ki ben isteyeyim.
Her eye ra men seni çok seviyorum. Bana ilk annelik duygu-
sunu ya atan sen, her eyimsin o lum. Bazen “bana bebekli imi
anlat anne” diyorsun. Ne çok isterdim anlatmayõ ama hatõrlamak
bile istemiyorum o günlerimizi. O günlerden sana anlatacak hiç
olumlu anõlarõmõz yok o lum. O yüzden bo ver sen o lum. Geç-
mi imize de il gelece imize bakalõm ve Allah’õn bize lütfetmi ol-
du u bu ya amõ elimizden geldi i kadar doya doya ya ayalõm.
Bazen çok kötü bir anne oldu umu bile dü ünüyorum. Çok
çabuk kõzõyor, çok çabuk parlõyorum, farkõndayõm. Sonra “of anne
yine kõzõyorsun, ne yaptõm da kõzõyorsun” diyorsun. te o anda
senin daha birçok eyin farkõnda olmadõ õnõ anlõyorum. Sonra
içimde fõrtõnalar kopuyor ve pi man oluyorum. Sana kõzmak iste-

93
 www.konyasaygi.com

miyorum. Ama elimde olmuyor. Affet beni annecim. Benim için

çok de erlisin bebe im.
Do du un gün ba lamõ tõ aslõnda bizim hayatõmõzdaki olum-
suzluklar. Havale geçirdin, bir buçuk ya õnda. Yürümeye, konu -
maya ba lamõ ken hepsini unuttun. Konu man gecikti. Yürümen
gecikti. unu asla unutma yavrum; duymak istedi im tek ayak
sesi, senin ayak sesin…
Hepsini ba araca õz o lum. Biz ne zorluklar atlattõk. Bunlarõ
da atlatõrõz Allah’õn izniyle.
Seni çok seviyorum.
Ay e TÜRKAN / Konya
Çocu un Adõ: Bahattin hsan TÜRKAN
Tanõ: Mental Retardasyon

94
 www.konyasaygi.com

Gonca Gülüm,
Sen dünyanõn en tatlõ bebe isin.
Seni uykuda seyretmek güzeldi bebe im.
Gözlerine baktõ õmda mutluluk a acõ kurar-
dõm;
Anne olmak, Senden ö rendim mutluluk a acõ kurmayõ.
kadõnlõ õ en
Gözlerinden anladõm,
de erli makama
Korkuyorum imdi.
çõkarmaktõr.
Beni benimle bõrakõp gideceksin.
Yõkõlmaktan korkuyorum ikinci kez.
Yüre im kaldõrmaz bu acõyõ.
Yolda yürürken seninle, hayaller içindeyim.
Ellerini tutup gezdi imiz günleri asla unut-
mam.
Bir ömür boyu yanõmda olup gonca gülüm
olur musun,
Ben de senin gülün olabilir miyim gonca gülüm.
Ne olur beni reddetme, terk etme beni,
Mutlu olmak istersin sen de herkes gibi.
Söz veriyorum, seninleyim ömür boyu.. .

Nilgün S VASLIO LU / Ankara

Çocu un Adõ: Duygu Muazzez S VASLIO LU
Tanõ: Hafif Düzeyde Zihinsel Yetersizlik

95
 www.konyasaygi.com

2000 yõlõnõn 10 ubat günü… Günlerden

pazartesi; do du un gün… Dünyaya gözle-
rini açmanla beraber sorunlarõmõz ba ladõ.
Hatta gözlerini bile açmadan desek yeri var
o lum. Do duktan üç, dört dakika sonra a la-
maya ba ladõn. Do umun üzerinden be gün
Anne olmak,
geçmesine ra men sütümü hiç almadõn ve be
sa anak gün boyunca uykundan hiç uyanmadõn. Son-
ya murda kalan ra doktorlar, hastaneler… Maratonumuz ba -
bir gelinci i lamõ oldu. Ne oldu unu bile anlayamadan
tehlikeye kar õ seni hastaneye aldõlar. Te his “sarõlõk”tõ. Sonra
ku atan güçlü senin o ufacõk bünyenden, o minicik ayakla-
bir yaprak rõnõn topuklarõndan kan almaya ba ladõlar.
olmaktõr. Sarõlõ õn yirmi sekize yükselmi ti. Daha son-
raki günlerde müjdeli haberini aldõk Doktorlar
sarõlõk derecenin artõk dokuza dü tü ünü has-
taneden çõkabilece imizi söylediler. Derin bir
nefes almanõn zamanõ gelmi ti. Ama nereden
bilebilirdim asõl sorunlarõmõzõn o gün ba ladõ õnõ.
Doktorlar senin rahatsõzlõ õnõn kalõcõ oldu unu, ilerleyen za-
manlarda bu rahatsõzlõ õnõn sana bazõ sõkõntõlar yarataca õnõ bana
söylemediler. Doktorlara “yavrum iyile ti mi” diye sordu umda,
artõk sorununun kalmadõ õnõ, iyile ti ini söylediler. Nereden bile-
bilirdik kanõnõn de i mesi gerekti ini… Eve geldik sürekli a lõyor-
dun, yemek yemiyordun, uyumuyordun. Tekrar doktora gittik. Bu
sefer de ba õrsaklarõnda problem oldu unu söylediler. Uykusuz, aç,
sürekli a layarak… Böylece aradan altõ ay geçti. Ba ka bir doktora
gitmeye karar verdik. Doktorun ilk sordu u; daha önce bir rahat-
sõzlõk geçirip geçirmedi in oldu. Ben de be günlükken sarõlõk geçir-
di ini söyledim. Nereden bileyim yavrum sarõlõ õn böyle kötü bir
hastalõk oldu unu, bizim hayatõmõzõ karartaca õnõ! O gün bir acõ
daha sardõ içimi çünkü sarõlõktan dolayõ beyninde özür olu tu unu
söylediler. Beynindeki hareket damarlarõn, iki yerinden tõkanmõ tõ.
Nasõl kaldõrõrdõ küçücük bünye bu kadar hastalõ õ, nasõl kaldõracak-
tõn yavrum. Doktor anlattõkça anlatõyordu. Sait’im daha yürüme-
den, konu madan, “anne, baba” demeden, ko madan, yaramazlõk

96
 www.konyasaygi.com

bile yapamadan… lerleyen senelerde bunlarõn hiç birini yapama-

yaca õnõ anlattõ. Hani “dünyam ba õma yõkõldõ” derler ya bu olsa
gerek. Evet, o lum dünyam ba õma yõkõldõ. A lamaktan gözlerim
yorulmu tu artõk. Ya baban yavrum!.. Onun halini hele hiç anla-
tamam sana. Ama olsun, insanlarõ ya atan, hiç bitmeyen umutlarõ
vardõr ya, i te sen umutlarõn arasõnda yer alõverdin. Umutluydum
yavrum. Anneni yalnõz bõrakmayaca õnõ hissediyordum. Hastane-
den eve geldik daha sonra, nasõl geldi imizi hatõrlamõyorum bile.
Doktorun söyledikleri durmadan kulaklarõmda çõnlõyor, her anõ-
õmda, saç diplerimden ba layan, ayak uçlarõma kadar inen bir sõzõ
sarõyordu. Hiç böyle olmamõ tõm. Hem umut, hem umutsuzluk!..
Ne kadar zõt kavramlar ama ben her ikisini de aynõ anda ya õyor-
dum. Sonra arka arkaya çekilen eeg filmleri… Çok ükür, filmle-
rinden hiç havale geçirmedi ini anladõlar. Bu kadar kötü haberin
arkasõndan duydu um en güzel haberdi.
Kõsa bir süre sonra fizik tedaviye ba ladõk. Bir yõl boyunca her
sabah hastanenin yolunu tuttuk. Yava yava sanki bazõ eyler dü-
zeliyordu. Bir süre sonra, fizik tedavi kendi ba õna yeterli olma-
maya ba ladõ çünkü büyümü tün artõk o lum. Senin daha kaliteli
ya aman için e itim de alman gerekiyordu.
O lum yedi ya õna girdin. Bu günlerimize de ükür yavrum.
Derdini veren Allah, dermanõnõ da veriyor. Sen yeter ki istemeyi
bil. Bir yõl içinde sen kendini hazõr hissetti in zaman, stanbul’da
ameliyat olacaksõn. Yavrum, yedi ya õndasõn Sait’im. Yürüyemi-
yor, konu amõyorsun. Biberonla besleniyorsun. Razõyõm yavrum,
sen ol da hepsine razõyõm. Annelik bu olsa gerek. Seni çok seviyo-
rum o lum, ya ama sebebimsin.

Nurcan TOPRAKKALE / Konya

Çocu un Adõ: Sait TOPRAKKALE
Tanõ: Mental Motor Retardasyon

97
 www.konyasaygi.com

Canõm Kõzõm,
Sana hamile oldu umu ö rendi im gün
ne kadar mutlu oldu umu anlatamam. Her ne
kadar sorunlu bir hamilelik geçirsem de dün-
yaya gelmeni dört gözle bekledim.
Anne olmak, Dünyaya geldi inde di er çocuklar gibi
açõlan bir çok güzeldin. Ailede bir erkek çocuk bekleni-
kapõdan yordu ve kõz olarak dünyaya geldi in için pek
besmeleyle ho kar õlanmadõn. Belirli bir ya a geldi inde
girmek ve senin konu amadõ õnõ söylediklerinde sanki
içeriyi dünyam ba õma yõkõldõ. Baban e er zamanõn-
da çevresindekileri ve beni dinleseydi belki de
güzelle tir-
imdiye kadar konu mu olacaktõn.
mektir.
Allah’õma ükrediyorum etrafõma bak-
tõkça. Umarõm ileride konu abildi in zaman,
belirli bir ya a geldi inde, seninle uzun uzun
konu uruz bunlarõ.
Canõm Kõzõma…
Annen

Hatice Ç MGAR / Ankara

Çocu un Adõ: Kübra Ç MGAR
Tanõ: MR

98
 www.konyasaygi.com

Merhaba Sait,
O lum Sait’im, iki karde in daha var ama
sen özel bir çocuksun o lum. Bir buçuk ya õn-
da iken, senin kas hastasõ oldu unu, yani tõp-
taki adõyla; “miyotapinin” oldu unu ö rendik.
Anne olmak, Daha kötüsü doktorlar u an için rahatsõzlõ õ-
insan denen nõn tedavisinin olmadõ õnõ söylediler. te beni
en ereßi bitiren cümle… Dünyam ba õma yõkõldõ. Ne
varlõ a bir isim yapaca õmõ bilmeden, deliler gibi dola õyor,
koymaktõr. aklõma bir ey gelmiyor ve çaresiz kalõyordum.
Bir annenin çaresizli i.. . Bir süre sonra teda-
visinin olmadõ õnõ kendime kabullendirdim
ama bu hastalõ õnõn ilerlememesi için bir ey-
ler yapmalõydõm. Çevreden önerilenler vardõ.
Yüzmen, fizik tedaviye ba laman… Söylenen-
lerin hepsini yapõyorduk. Bunun yanõnda her
annenin çocu una yapaca õ gibi sevgi saygõ ve
a õrõ alakayõ üzerinden hiç eksik etmiyorduk.
imdilik aya a kalkarken bile zorlanõyorsun. Ama biliyorum
bir gün ko acak, oyunlar oynayacak, bisiklete binecek, merdivenle-
rin basamaklarõnõ iki er iki er çõkacaksõn. Gözümün önünde bun-
larõ yapamaman ve elimden bir ey gelmemesi beni kahrediyor. Bir
de maddi sõkõntõlar eklenince, sorunlar da gibi oluyor ve i in için-
den çõkõlmõyor.
O lum her eyi bildi inin farkõndayõm. Zaman zaman “anne
niye ben abim gibi de ilim?” diye sorman beni bitiriyor. Anne yü-
re i, dayanamõyor i te… Artõk bazõ eyleri kabul etmeliyiz o lum.
Bundan sonraki hayatõnõ bu ekilde geçirece ini… Ama inan bana
daha kaliteli ya aman için elimden gelenin çok daha fazlasõnõ ya-
paca õm senin için.
Bu ülkede engelli olarak ya amak çok zor biliyorum. Gerek
i gerekse sosyal hayatta sen ve senin gibiler için imkân sõnõrlõ.
“Türkiye’de bazõ i yerlerinde engelli çalõ tõrmak zorunludur ” di-
yorlar ya beni çok acõtõyor o lum. Dü ünebiliyor musun? Zorunlu

99
 www.konyasaygi.com

olduklarõ için çalõ tõrõyorlar. Acõyarak bakõyorlar. Bu durumu sade-

ce sen ve senin gibi olanlar ve aileleri anlar. Malum, ate dü tü ü
yeri yakar.
Hastane önünde incir a acõ
Doktorlar bulamadõ benim derdimin ilacõnõ.
Aldõ õm her nefeste gördü üm acõ.
Ben dertli bir anneyim,
O lumun durumunu görünce,
Hüzünlerim de sevinçlerim de karõ õyor.
Rüyada bile a lar oldum.
Hep iyile mesini bekliyorum.
Hatice TEZCAN / Konya
Çocu un Adõ: Muhammet Sait TEZCAN
Tanõ: Mental Retardasyon

100
 www.konyasaygi.com

Merhaba Kõzõm,
Ya adõklarõmõzõ anlatmam için sana, ay-
lar, yõllar yetmez kõzõm. Do du un gün a la-
maya ba ladõn. Bebektir dedik, a lar dedik, o
a lamasõn da kim a lasõn dedik. Ama a laman
Anne olmak, yõllar sürdü. Hiç susmadõn. Doktorlar, hasta-
neler… Sonuç alamadõk. Anne de il miydim;
merhametli
dayanmõyordu yüre im. Sen a ladõkça ben de
olmaktõr. a lõyordum. Her eye ra men kendimi top-
lamalõydõm. Hayat devam ediyordu. Sorunu
bile bilmiyorduk. Sorunu bilemeyince çözüm
de bulamõyorduk.
Ablanõ büyütürken sende ya adõ õm bir-
çok eyi ya amadõm kõzõm. Bu da beni üzü-
yordu. Banyo yaptõrõrken çõldõracakmõ gibi
a lardõn. Zorla, a layarak banyonu yaptõr-
maya devam ederdim. Her eye a lõyordun.
Zamanla benim de psikolojim bozuldu. çime kapanõk bir anne
oldum. nsanlardan çekinir oldum. Bazen kendime gelip “Allah’õm
ben ne yapõyorum” diye kendime teselli verirdim. Yine de ükre-
diyorum çünkü fiziki bir problemin yok kõzõm. Kendi i ini kendin
yapabiliyorsun. Sekiz ya õna kadar beraber yaptõk, imdi kendin
yapõyorsun. Ne mutlu bize Dilara’m. Bu i biraz da sabõr i i. Sabre-
dersek kazanõrõz kõzõm.
Allah’tan hiç ümidimi kesmiyorum kõzõm. Bu bize verilen bir
imtihandõ. Biz bu imtihanõ kazanaca õz kõzõm. Bizden çok daha
kötü ve zor durumda olanlar var. Her ey zamanla azalacak in al-
lah. Öyle umut ediyorum.
Sen çok fazla sevgiye, ilgiye ihtiyacõ olan bir çocuksun kõzõm.
Senin gibi çocuklarõn en çok ihtiyacõ olan ey zaten sevgi ve ilgi.
Elimden gelenin çok daha fazlasõnõ yapmaya çalõ õyorum. Bazen
seni anlayamõyorum. Kusura bakma kõzõm, seni çok seviyorum.
Emine DALKIRAN / Konya
Çocu un Adõ: Dilara DALKIRAN
Tanõ: A õr Derecede Zihinsel Yetersizlik

101
 www.konyasaygi.com

Canõmõn çi, Yavrum,

Aslõnda yazacak o kadar çok ey var ki, ne-
reden ba layaca õmõ bilemiyorum. Do du un
gün, dün gibi aklõmda. Bundan tam on dört yõl
önceydi. Seni ilk kuca õma alõ õm, ba rõma ba-
Anne olmak, sõ õm, aklõmdan gitmiyor. “Allah’õm bu küçü-
dört mevsim; cük bebek benim mi?” demi tim. Evet, benim-
din, sen benim bebe imdin. nanõlmazdõ ama
bahar
gerçekti. Seninle birlikte geçirdi im ilk gece
olabilmektir. inanõlmazdõ. Hayat, sanki senden önce yoktu,
bombo tu ve anlamsõzdõ. Sen gelince hayatõm
anlam kazandõ. Sen yokken, ne çok eye ka-
famõ yorar, anlamsõz eylere üzülürmü üm.
Sen do unca her ey de i ti; hayatõmdaki en
önemli varlõk sen oldun. Kuca õmda uyudu-
unda, sen uyanma diye saatlerce, kõmõldama-
dan, öylece kalõrdõm. Sen a lamadan, mamanõ
hazõrlamak için ne çok çaba harcadõ õmõ görmeni isterdim. Tabii
bu arada küçük kazalar ve sakarlõklarõm da olmuyor de ildi. Baban
bu halime bakõp gülerdi. “Bebek bu, elbette a layacak” derdi ama o
ne derse desin, çok fazla a lamaman için elimden geleni yapardõm.
Seni kucaklayõp, içimin en derinine sokmak istiyordum. Yüre i-
min en güzel ve özel yeri senindi ve sana aitti.
Zaman o kadar hõzlõ ki nasõl geçti ini anlayamadõm. lk adõm-
larõn ve ilk “anne” deyi in hala kulaklarõmda. O gün nasõl mutlu
oldu umu anlatamam. Çok yaramaz bir çocuktun. Sürekli ko mak
isterdin. Bu ko turmalarõn sonunun ne oldu unu ben çok iyi bilir-
dim. Yaralõ bacaklar, kirli elbiseler içinde eve gelirdin. Sana kõzsam
mõ, haline acõsam mõ bilemezdim. Toprakla oynamayõ çok sever-
din. O kadar çok severdin ki bir gün babanõn sana aldõ õ kamyonla
evin içini toprakla doldurmu tun.
Diyorum ya zaman çok hõzlõ geçiyor diye, daha dün oyun-
lar oynadõ õm, beraber parklara gitti im, evdeki yaramazlõklarõna
bazen sinirlenip bazen güldü üm, sordu un sorularla a õrdõ õm,
ne cevap verece imi bazen bilemedi im, benim biricik yavrum, ilk

102
 www.konyasaygi.com

okula ba lõyordu. Bu bir anne için ne demektir, bilemezsin. Büyük

bir gurur, mutluluk ve anlatamadõ õm birçok duygu… Ba larda bi-
raz zorlandõn tabi… Bu bizi de zorladõ. Okula alõ mak biraz zor
oldu ama sen bunu da ba ardõn. Zaten benim o lumun elinden
hiçbir ey kurtulmazdõ. steyince her eyi yaparsõn sen. Okuma
bayramõnda ne kadar da mutluydun. Sõnõfõnõ ba arõyla bitirmenin
mutlulu u ve bir eyleri ba armõ olmanõn vermi oldu u gurur
okunuyordu gözlerinden. Bir üst sõnõfa geçince dersler de zorla -
maya ba ladõ. yi- kötü birçok gün atlattõk seninle. Kavga da ettik,
yaramazlõk da yaptõk ama her eyin üstesinden beraber geldik.
Ben o kadar anslõ bir anneyim ki senin gibi bir o lum var.
Yüce Allah’õma binlerce kez ükürler olsun; seni bana verdi. Bana
dünyadaki en yüce sevgiyi, yani evlat sevgisini tattõrdõ ve bana
anne olma gururunu ya attõ. Seni o kadar çok seviyorum ki bunu
anlatmaya ne satõrlar ne ka õtlar ne de kalem yeter. Tek dile im;
senin sa lõklõ, mutlu ve ba arõlõ bir hayat sürdürmen. Bunun ger-
çekle mesi için her eyi yapaca õma, her zaman yanõnda olaca õma
ve seni çok sevece ime söz veriyorum. Anne sözü veriyorum sana,
canõmõn içi o lum.
Seni canõndan çok seven annen…

Hatice ENGÜL / Ankara

Çocu un Adõ: Ümit ENGÜL
Tanõ: MR

103
 www.konyasaygi.com

Canõm yavrum, Bir tanem,

Senin için canõmõ vermeye hazõrõm. Kõ-
zõm, dokuz aylõkken yürüyüp üç aylõkken
bezden çõktõn. Bir ya õnda konu maya ba la-
dõn. Üç ya õndayken ba õnda, nedenini bile-
Anne olmak, medi imiz bir yara çõktõ. Sonra dilin tutuldu
merhamet ve bütün hayallerimiz yõkõldõ. Yedi ya õna
geldin “anne” ve “baba” kelimeleri çõktõ a zõn-
yüklü bulutlarõ
dan. O kadar mutluyduk ki… Sekiz ya õnda
yüre inde ilk okula gitme zamanõn gelmi ti artõk. Kay-
barõndõrmak dõnõ yaptõrdõm. Okul açõldõ. Tam sekiz ay bo-
ve insanlara yunca, sen ön sõrada, ben senin arka sõranda,
efkat dolu, birinci sõnõfõ geçtin. Sen bir harf ö rendin, bir
nemli gözlerle rakam ö rendin, dünyalar benim oldu. Dokuz
bakmaktõr. ya õna geldin. kinci sõnõfa geçtin ama ilerleme
olmuyordu. Ankara’ya gitmeye karar verdik.
Doktorlar, hastaneler… Ankara’da aklõna ge-
lebilecek her yeri gezdik ve senin Epilepsi oldu unu ö rendik. te
o günden sonra Ankara bize mesken oldu. Bir yõl boyunca ayda bir
kere, ikinci yõl üç ayda bir kere, sonrasõnda da iki yõl boyunca her
ay bir kere gittik geldik. Seni bu hale böyle getirdik. ükrediyorum
imdi senin bu haline.
Ankara yollarõ bizim yolumuz, ba kalarõnõn evleri bizim evi-
miz, lokantalar bizim mutfa õmõz oldu. Otel odalarõnda sabahlara
kadar oturup beyninden eeg filmi çekilecek diye uyumadõk. imdi
güzel zarif bir kõz oldun. kimiz de yorulduk, yorulduk ama cana
de di kõzõm. Bu hale geldin, okudun, büyüdün, kendi i ini kendin
görmeyi ba ardõn. Çok ükür kõzõm, bu günümüz de varmõ . Her-
kes horladõ, herkes yõpratmaya çalõ tõ; ba aramadõlar kõzõm. Senin
için sana iirler yazdõm, senin u runa yoruldu umuz yerlere han
yaptõrmaya hazõrõm bir tanem.
Çileli geldim çileli gidiyorum
Otel kö elerini kendime yurt ediyorum
Hastane kö esinde derman arõyorum

104
 www.konyasaygi.com

Derdimin dermanõnõ ver Allah’õm

Yarama merhem sürüver Allah’õm
Otel kö esinde uykular gidiyor
Sen uyku uyudun diye doktorlar film çekmiyor
Paran pulun var mõ kimse sormuyor
Derdime derman veriver Allah’õm
Her yerde olacak amcan dayõn
Kimsen olmayõnca herkesten alõyorsun payõnõ
Hep karalõ çõkõyor çekti i film
Yarama merhem sürüver Allah’õm
Pijama diktirdim allõ karalõ
Film çektirdim yürek yaralõ
Bir gün görmedim gelin olalõ
Derdime derman oluver Allah’õm
Hastane kö esinde bitmiyor çilem
Yavrumun güldü ünü bir daha göster
Yarama merhem sürüver Allah’õm
Otel kö esinde sabah olmuyor
Hastane kö esinde sõram gelmiyor
Her doktor yavrumun derdini bilmiyor
Derdime derman ol Allah’õm
Paran var iken dostun çoktur
Parasõz yüzüne bakmõyor doktor
Pansiyon kö eleri bize yurttur
Yarama merhem sürüver Allah’õm
Allah’tan gelene külli eyin kadir
Allah’tan ba ka gidecek yerim yoktur
Allah’õn verdi i derdi bilmiyor doktor
Derdimin dermanõ ol Allah’õm
Yarama merhem sürüver Allah’õm
Kimisi gelir Kars’tan Ardahan’dan
Kimisi gelir Konya Çumra’dan

105
 www.konyasaygi.com

Verdi in derde ükür Yaradan

Derdime derman sürüver Allah’õm
Hem irelerin hep acõ sözleri
Yavrumun arkasõna bakõyor hüzünlü gözleri
Hastane sõrasõ üzüyor bizleri
Yarama merhem sürüver Allah’õm
Götüremeyece imiz yükü yükleme
Makine altõnda yavrumun kalbini tekleme
Hastane kö esinde sõra bekletme
Derdime derman veriver Allah’õm
Ankara’da güne do muyor
Otel kö esinde sabah olmuyor
ükürler olsun Allah’õm dertler bitiyor
Canavar derisi post olur sanma
Her yüze güleni dost olur sanma
Hastane kö esi yurt olur sanma
Elbet bitecek çilemiz bir gün
stemiyorum amcamõ dayõmõ
Doktorlardan aldõm ben payõmõ
Hastane kö esinde kimse sormaz halini
Derdime derman veriver Allah’õm
Hani nerede o lun kõzlarõn
Hastane kö esinde dinmiyor sõzõlarõn
ükür Allah’õm imtihan verdin bizlere
Kazanabilirsek ne mutlu bizlere
El açõp semaya ederim duamõ
ükürler olsun Allah’õm verdin imtihanõ
Ne mutlu kazanabilirsek bizlere

Emine AKIN / Konya

Çocu un Adõ: Bü ra AKIN
Tanõ: Mental Retardasyon

106
 www.konyasaygi.com

Canõm O lum Umut,

Baban ve ben do aca õnõ ö rendi imizde
dünyalar bizim olmu tu. Seni kuca õmõza ala-
ca õmõz günü sabõrsõzlõkla bekliyorduk. Ancak
sen bu sabrõ gösteremedin ve yedi aylõk bir be-
Anne olmak, bek olarak dünyaya geldin.
hayatta yol Malatya Devlet Hastanesinde cuma gü-
almõ ken tekrar nünü cumartesi gününe ba layan gece saatler
ba a dönmek ve 23. 50’yi gösterdi inde hastanede nefes alma-
aynõ yollardan ya ba ladõn. Erken de olsa bekledi imiz gün
gelmi ti. Maalesef her ey umdu umuz gibi
bir kez daha
geli medi. Erken do du un için sorunlar ola-
geçmeyi göze bilece ini tahmin edebiliyorduk. Ancak dok-
almaktõr. torlarõn senin için “ya amaz” dedikleri gibi
öyle kati bir sonuç aklõmõza gelmemi ti.
Doktorlar yanõlmõ tõ. Sen hayata dört elle
sarõldõn ve günden güne düzelmeye ba ladõn.
Hastanede bir ay tedavi gördükten sonra taburcu oldun. Doktor-
lar, sana çok iyi bakmamõzõ ve belirtilen saatlerde mama vermemiz
gerekti ini söylemi ti.
Babanla birlikte sa lõ õn ve gelece in için elimizden gelenin
en iyisini yapmaya çalõ tõk ve çalõ maya devam ediyoruz. Her ey
normal ekilde ilerlerken hesaplayamadõ õmõz geli meler ba lamõ -
tõ. Zamanõ gelmesine ra men oturamõyor, emekleyemiyordun. Bu-
nun üzerine yeniden doktora gitmeye karar verdik. n allah kötü
bir ey çõkmaz diye Allah’a dua ettik. Gülhane Askeri Hastanesine
gittik. Bütün doktorlar incelediler ve kaygõlarõmõzõn yersiz oldu-
unu, erken do umdan dolayõ geç geli ti ini belirttiler. Üç ya õna
gelmi tin ancak ya õtlarõnõn gösterdi i fiziksel geli imi sende hala
göremiyorduk. Yürüyemiyor ve dikilemiyordun.
Çorlu Askeri Hastanesine gittik. Tedaviye karar verildi. Teda-
vi sonrasõnda ameliyata karar verildi ve ameliyatlarõn yürümene
faydalõ olaca õ söylendi. Fakat ameliyat için acele etmedik. Birkaç
doktorun daha görmesinin faydalõ olaca õnõ dü ündük. Sonuç ola-

107
 www.konyasaygi.com

rak ameliyat uygun görüldü. Dört ya õnda bacak arasõ ameliyatõ

yapõldõ. Bir yõl sonra ayak bile i uzatma amaçlõ bir ameliyat daha
geçirdin. Ameliyat sonrasõnda ikinci önemli adõm ise fizik tedaviy-
di. O zamanlar bugünki gibi fizik tedavi merkezleri yaygõn de ildi.
Baban buna ra men bir fizyoterapist buldu ve evimizde ba layan
fizik tedavi dört yõl boyunca devam etti. Tabii bu tedavi masraflarõ-
nõ kar õlayabilmek için maddi- manevi bütün zorluklarla ba ettik.
Gereken bütün tedavileri elimizden geldi ince yaptõrdõk.
Ankara’ya ta õndõ õmõzda yeni bir ameliyat dü üncesi aklõ-
mõza takõldõ. On üç ya õndayken kas transferi ameliyatõ yapõldõ.
Her yeni ameliyat ve tedavi, bizim için yeni umut kayna õ, senin
için ise “gelecek” demekti. Yapõlan bu son ameliyat ya õn gere i son
ümidimizdi. Ameliyat sonucunda ümitlerimizin bo a çõkmadõ õnõ
görünce umudumuz daha da arttõ. Bu a amadan sonra geriye kalan
bütün yükü sen yüklenecektin. Sen isteyecektin ve sen yürüyecek-
tin.
imdi gelece in için senden tek iste im;
Bunlarõ kabullenmenin zor oldu u bir dönemde elinden geleni
yapman… Arzulu olup hedefine ula man…
Ailenin ve Saygõ Özel E itim Kurumu’nun deste iyle gö sünü
gere gere yürümelisin ve bu zor sõnavõ atlatmanõn verdi i ba arõ
ödülüyle gelece e daha emin adõmlar atmalõsõn. Ben ve baban seni
çok seviyoruz ve her zaman yanõndayõz.

Zeliha KIYMAZ /Ankara

Çocu un Adõ: Umut KIYMAZ
Tanõ: CP

108
 www.konyasaygi.com

Canõm Kõzõma,
Ben anneyim. Sen çok küçüksün daha
beni anlayamazsõn ama sen de büyüyeceksin.
n allah anne olacaksõn. O zaman anlarsõn sen
de beni. Anneli in ne kutsal oldu unu, nasõl
Anne olmak, sabõr ve emek gerektirdi ini… Sen ve karde -
kar õlõksõz lerin bana ya ama gücü veriyorsunuz. Sizinle
hayata daha bir farklõ bakõyorum.
sevmektir.
Ben okuyamadõm. O zamanki artlar
öyle gerektiriyordu. imdi sen bana kõzõyor-
sun “Anne neden sen bana derslerimde yar-
dõmcõ olmuyorsun?” diyorsun. Ama elimden
gelmiyor kõzõm. Üzüldü ünü fark ediyorum
bazen. Sen üzülme kõzõm, gerekirse seninle
beraber okula gitmeye razõyõm ben. Sen yapa-
sõn istiyorum kõzõm. Benim gibi cahil kalma-
nõ istemiyorum. Sana belki yeterince maddi
destekte bulunamõyorum ama manevi olarak hep yanõnda olmaya
çalõ tõm. Elimden geldi i kadar, ömrümün bitece i yere kadar, hep
yanõndayõm. Sonuna kadar seninle olaca õm.
n allah hayatõn boyunca her ey istedi in gibi olur. unu asla
ve asla unutma kõzõm. Sen benim yarõnlarõmõ süsleyen ve süsleye-
cek olan en güzel eysin. yi ki do dun iyi ki varsõn eymacõm.

Ay e DÜ TÜ / Konya
Çocu un Adõ: eyma DÜ TÜ
Tanõ: Mental Retardasyon

109
 www.konyasaygi.com

Sevgili O lum Harun,

Seninle birlikte ya adõklarõmõzõ, sana ya-
zaca õm bu mektupta anlataca õm.
Harun o lum, sen do duktan sonra çok
uyuyordun. Baban senin hakkõnda çok endi e-
Anne olmak, lendi. Sonra da seni hastaneye götürdü. Özel
bir insanõn bir hastaneydi. Doktorun ismi de Hüseyin
de i mez Efesoy’du. Doktor, ikayetimizi sordu. Biz de
kahramanõ çok uyudu unu söyledik. Doktor bize güldü
olmaktõr. ve dedi ki “çok uyuyan çocuk iyi olur, uyku
ilaç gibidir, tabii ki uyuyacak” dedi ve muaye-
ne etti. Senin down sendromlu bir çocuk ol-
du unu el çizgilerinden bildi ve bize anlattõ.
Geçici bir hastalõk oldu unu sandõm. Ameli-
yat veya ilaçla düzelir diye dü ündüm. Sonra
bizi Ankara Sami Ulus hastanesine gönderdi.
Gittik. Orada senin iç organlarõnõn hepsini in-
celediler. Senin tek böbrekli oldu unu söylediler. Hastalõ õnõn da
zihinsel oldu unu ve e itimle düzelme imkanõn oldu unu, belli bir
seviyeye gelebilece ini anlattõlar. O zaman anladõm ki, senin hasta-
lõ õn kalõcõymõ ve çok üzüldüm. Bir türlü kabullenemedim. Böyle
bir eyi hiç beklemiyordum.
Bir gün baban i yerinde çalõ õrken fõrõna ekmek almaya, down
sendromlu bir çocuk gelmi . Ertesi gün de babasõ ile birlikte gelmi .
Baban, çocu un babasõyla tanõ mõ . Çocuk dokuz ya õndaymõ ve
ismi de rem’mi . Sonra ailesiyle tanõ tõk ve görü tük. Harun, o
zaman sen altõ aylõktõn. Seni nasõl yeti tirece imiz konusunda ve
e itimin hakkõnda gereken bilgiyi aldõk ve ona göre e itim verme-
ye ba ladõk. rem’in ailesinden senin durumun hakkõnda epey bilgi
aldõk. leti imi kesmedik. ki ya õnda yürüdün.
Baban bir gün gezerken bir rehabilitasyon merkezi görmü ve
merak edip içeri girmi . Konu up görü mü . “Harun burada e itim
alabilir ” demi ler. Üç ya õnda Saygõ Özel E itim ve Rehabilitasyon
Merkezi’ne ba ladõn. Aynõ yõl sünnet olurken “baba” dedin. Be ya-
õna gelince ana sõnõfõna ba ladõn, çok zorluk çektik. Ö retmenler

110
 www.konyasaygi.com

kabul etmedi. Okulda, sõnõfõn kapõsõnda her gün bekledim. Herkesin

annesi geliyordu ama ben orada senin yanõnda bekliyordum. Evde
tuvalet becerilerini yerine getiriyordun ama okulda yapmõyordun.
Bir müddet sonra tuvaleti de söylemeye ba ladõn. O lum Harun,
seni okula hep sõrtõmda getiriyordum. Çok zorluklar çektik ve göz
problemi çektik. Bunun için seni doktora en az dört kez götürdük
ve en sonunda bir netice aldõk. Gözünde kayma ve tembellik var-
mõ . Altõ ay boyunca günde iki saat kapatõlarak dinlendirilecek de-
diler. Harun ne duyduysak elimizden ne geldiyse yaptõk. Hocalara
götürdük; her eyi uyguladõk. Belki bir umut… Allah’tan umut ke-
silmez... Ama yine de elimizden geleni yaptõk mõ bilmiyorum.
O lum ben ilkokul mezunuyum ama senin kültürlü okumu
bir adam olmanõ isterdim, kader böyleymi . Hiç bir ey bilmedi-
imiz halde yine de çabaladõk. Teknoloji geli ti. n allah daha iyi
yerlere gelirsin. Bir konu saydõn ve bir de birinci sõnõfa ba lasaydõn
çok sevinirdim. n allah o lum, Allah’tan umut kesilmez. Allah’tan
tek dile im, Allah’a emanet olman o lum. Burada mektubumu bi-
tirece im ama unu unutma; seni kanõmdan çok seviyorum. Hadi
ho ça kal.

Ayfer ATE / Ankara

Çocu un Adõ: Harun ATE
Tanõ: Down Sendromu

111
 www.konyasaygi.com

Sevgili Kõzõm,
Öncelikle bize bir annenin sevgi dolu
sözlerini ta õyan, güzel bir mektup yazma
fõrsatõnõ sa layan okulumuza te ekkürlerimi
sunarõm.
Anne olmak, Canõm Kõzõm, sen benim dünyadaki en
çocuklu umuz- de erli varlõ õmsõn. Bu bütün anneler için böy-
dan bu yana ledir. Çocuklarõmõz bizim kendi canõmõzdan
sürdü ümüz daha de erlidir. Bir anne çocu u karnõnday-
ken kendini de il de ta õdõ õ canõ dü ünür ve
saltanattan
onu do urduktan sonra hayatõnõ, ömrünü ona
vazgeçmek ve adar. Kõzõm, bebe im, her eyim, belki bu söz-
o tahtõ minik lerimi pek ciddiye almaz, anlamazsõn. Ama bi-
kahramanõmõza liyorum ki gün gelecek sen de beni anlayacak
devretmektir. ve aynõ duygularõ sen de ya ayacaksõn. Ne de
olsa sen de bir ana yüre i ta õyorsun.
Seninle birlikte, acõ, tatlõ birçok gün, ay,
yõl, payla tõk. Sen üç ya õndaydõn ve yaramaz bir çocuktun. Bir gün
yemek sõrasõnda, kaynayan suyun buharõnõ bir anda içine çekerek
bo azõnõn buhar nedeniyle tahri olmasõna neden olmu tun. O gün
belki de hayatõmõn en korkulu günüydü. Ne yapaca õmõ a õrmõ ,
sanki uurumu kaybetmi gibiydim. Seni a abeyinle beraber apar
topar hastaneye kaldõrmõ tõk. Doktorlarõn kontrolünden sonra iki
gün hastanede kalmõ tõk. Sana sadece sõcak çorba veriyorduk. Ney-
se ki iki gün sonra eski sõhhatine kavu tun. O günlerim, o stresim
hala gözümün önünde… O gün gerçekten hayatõmda canõmdan
daha kõymetli bir canõn varlõ õnõ bir kez daha anlamõ tõm.
Sevgili yavrucu um, Annecim,
Sana ne kadar kõzsam da seni ne kadar çok sevdi imi, üstüne
titredi imi bilirsin. Senden tek iste im derslerine çalõ . Ülkene ve
yurduna hayõrlõ bir vatanda ol.
Seni Seven Annen…
Havva UZUNER / Ankara
Çocu un Adõ: Sevilay UZUNER
Tanõ: MR

112
 www.konyasaygi.com

Canõm O lum,
Abin ilk do du unda, nasõl mutlu olduy-
sak, aynõ ekilde sen do du un zaman da çok
sevinmi ve mutlu olmu tuk.
5 Ocak 1999 Tarihinde, sabah saat 5’te
Anne olmak, dünyaya gözlerini açtõ õnda, seninle beraber
do urmaktan birçok mücadeleden geçece imizi bilmiyor-
duk. Sen çok a lõyordun, ben ise neden a la-
öte, ona
dõ õnõ bilmeden çaresizlik içinde sana bakõyor
do ru rehber ve nedenini bulmaya çalõ õyordum. Karnõn
olabilmektir. doyuruluyor, altõn temizleniyordu. Her iste-
di in yapõlõyordu ama yine de huzursuzdun.
Doktorlarla ve hastanelerle arkada lõ õmõz o
zamandan itibaren ba ladõ. Henüz bir aylõk
var ya da yoktun, doktor, kasõklarõnda fõtõk
oldu unu fakat dört aylõk olmadan ameliyat
edemeyeceklerini söyledi. Ameliyat gerekti i-
ni yeni anlamaya çalõ õyorduk ki, bu sefer de gözlerin sulanmaya
ve çapaklanmaya ba ladõ. Yine baban, sen, ben, doktor, hastane
derken verdikleri göz damlasõ, merhemler sana yaramõyordu bir
türlü. En sonunda gözlerindeki rahatsõzlõk geçmezse ameliyat ol-
man gerekti ini söylediler ama bunun da garantisi yoktu. Tekrarla-
yabilir deniliyordu. Daha sonralarõ her yaz oldu u gibi tatilde yine
memlekete gitmi tik. Orda gitti imiz bir doktorun verdi i ilaçlar
ve bize ö retti i masajdan sonra çok ükür bu zorlu u da atlat-
tõk. Sonra tam sorunlarõmõz bitti, her ey normale döndü derken,
geçirdi in havale her eyi alt üst etti. O günden sonra ya am bi-
zim için durdu sanki. Havalenin nedenini bulmaya çalõ õyorduk.
Vücudun normal bir vücut õsõsõna sahipti. Çok fazla ate in yoktu.
lk gitti imiz doktor, “enerji fazlalõ õ” demi ti. “Enerjisini harcaya-
madõ õndan kaynaklanõyor olabilir ” dedikten sonra ikinci havalede
nörolojiyle tanõ tõk. Doktorlarõn verdi i ilaçlarla seni kontrol altõna
alabildik ama bu sefer de hiç yerinde duramõyordun. Zaten hare-
ketliydin, hareketlerin iyice artmaya ba ladõ. Sürekli kõpõr kõpõrdõn.
Alõp atõyor, döküyor, vuruyor, sinirleniyor, ba õrõp ça õrõyordun.

113
 www.konyasaygi.com

Zaten emeklemeye ba lamadan da yan yan yuvarlanõrdõn kendi

kendine.
Artõk iyice çõkmaza girmi tim. Evde tek ba õma, sana yeti e-
miyordum. Bunalõma girdi imi fark ediyordum ve psikiyatristlere
gider olmu tuk. Sana hiperaktivite te hisi konmu tu. Bana ise sinir
haplarõ, sakinle tiriciler verilmi ti.
Bu arada ailevi ili kiler de bozulmaya ba lamõ tõ. Baban beni
anlamõyor, ben onu anlamõyordum. Çünkü o, i inde sabahtan ak-
ama kadar yoruluyor, ben ise evde tek ba õma, ev i i, yemek, bula-
õk, çama õr, ütü, temizlik derken sabahtan ak ama kadar evin için-
de ko turup duruyordum. Abinle de yeteri kadar ilgilenemiyorduk.
Zaten artõk sosyal ya am tamamen ortadan kalkmõ tõ. Kendimize
yeteri kadar zaman ayõramõyorduk. Bu durum bizi agresifle tiri-
yordu. yice gerilmi tik. Artõk en ufak hareket, bakõ , sözler rahat-
sõz etmeye ba lamõ tõ. Bu duygular içindeyken okul ya õn gelmi ti.
Aynõ zamanda özel e itim programõnõ da uygulamaya ba lamõ tõk.
Okullar açõldõ õ zaman hazõrlõk sõnõfõna kaydõnõ yaptõrdõ õmõzda
çok sevinçliydik. Daha bir hafta geçmemi ti ki ikayetler gelmeye
ba ladõ. “Kafama vurdu, itti, beslenmemi aldõ, yumurtamõ yedi”
vs… Bu arada bu olaylardan kendim de zarar görüyordum. Hatta
bir gün okuldan telefon geldi inde gözlerimin karardõ õnõ, beyni-
min durdu unu hissettim ve kalbimin güm güm diye attõ õnõ du-
yuyordum. Sõk sõk telefon geliyordu ve ben her defasõnda bir ey
mi oldu diye telefonu açmaya korkar hale gelmi tim. Çocuklarõn
birbirlerine verdikleri zarar o kadar fazlaydõ ki seni okuldan almaya
karar verdik.
u anda Saygõ Özel E itim Okulu’nda e itim görüyorsun.
Özel e itim alõyorsun, sõnõfõn var ve sõnõfõnda e itim görüyorsun.
n allah kõsa zamanda okulun ilk ö retim kõsmõna da geçip ö reni-
mine devam edeceksin. Okuma- yazmayõ ö renebileceksin, bun-
dan eminim. Çünkü okulunu ve ö retmenlerini seviyorsun. Bizler
de seviyoruz. Zaten en büyük de erlerimiz “sevgi” ve “saygõ” de il
midir.
Sadece unu söylemek istiyorum. Anneler, babalar, kimin ba-
õna, ne zaman, ne gelece i belli olmaz. Lütfen biraz daha anlayõ lõ

114
 www.konyasaygi.com

olalõm. Bizleri ve bizim çocuklarõmõzõ dõ layanlar bir gün hayattan

dõ lanõrlar.
Sevgili yavrum, sana ve abine ve böyle bir e e sahip oldu um
için Allah’õma ükrediyorum. Daha da iyi olaca õna inanõyorum.
Seni hepimiz çok seviyoruz.
Songül KILIÇDO AN / Ankara
Çocu un Adõ: Sercan KILIÇDO AN
Tanõ: Orta Derecede Zeka Gerili i

115
 www.konyasaygi.com

Sevgili O lum Abdullah,

Seni ben çok zorluklarla büyüttüm. Sü-
rekli hasta oluyordun, ate leniyordun. Hiçbir
gelirim olmadõ õ için seni doktora götüreme-
dim.
Anne olmak, Okula gidiyorsun, ikinci sõnõftasõn ve geç
zorluklara ö reniyorsun. Dört- be ya õna kadar sürekli
gö üs ate lendin. Doktora gidemeyince ne oldu unu
germektir. ö renemedim.
Seni çok seviyorum canõm o lum.

Ay e KÖSE / Konya
Çocu un Adõ: Abdullah KÖSE
Tanõ: Hafif düzeyde zihinsel yetersiz-
lik

116
 www.konyasaygi.com

Canõm O lum,
Nasõl hasta oldu unu anlatmamõ istiyor-
sun. Öyleyse otur yanõma ve dinle. Do du un
zaman normal do umla, normal bir bebek
olarak dünyaya geldin. O zaman rahatsõz
Anne olmak, bir de ildin. Burcu burcu kokunla seni ba rõmõ-
sanattõr. za bastõk. Büyümeye, gülmeye, konu maya,
emeklemeye ve yürümeye ba ladõn. Her ha-
linle bizim ne e kayna õmõzdõn.
Bir gün ben mutfakta i yaparken, sen
salondaki kuzinenin üzerinde su dolu çaydan-
lõklarõ tutmaya çalõ õrken, içerisindeki kaynar
suyun bir kõsmõ gö süne ve aya õna sõçradõ.
Sen a layõnca hemen yeti ip suya tuttum ve
üzerini çõkardõm. Numune hastanesine götür-
düm. Yaran derin oldu u için gö süne suni deri
yapõ tõrdõlar. Tedavini görüp eve geldik. Çok
a lõyordun ve bir anda gö sündeki o suni deriyi çekip kopardõn,
attõn. Sonra bir daha deri taktõrmadõk ama bir hafta yara kuruya-
na kadar babanla birlikte uyumadan ba õnõ bekledik, tekrar yarayõ
koparmayasõn diye… Yaran iyile ti ama sen hõrçõnla maya ba la-
dõn. Sebep, o yanõk mõ hala karar vermi de iliz. Olaydan birkaç
ay sonra bir ak am ate li havale geçirdin. Baban seni su ile õsladõ ve
ate ini dü ürdü. Birkaç gün sonra kanepeye çõkmõ pencereden yol-
dan geçenleri izleyerek gülüp e lenirken ansõzõn sõrt üstü kanepeye
dü tün. Kasõlmõ tõn ve baygõn gibiydin. Baban a zõnõ açtõ ve nefes
almanõ sa ladõ. Yine biraz õslak bezle sildik, serinletmek için ama
bu sefer ate in yoktu. O gece yine kasõldõn, gözlerin sabitle ti. Yine
baygõn gibiydin. Kendine gelmen için baban yine seni hareket et-
tirdi, yürüttü. Apar topar Sami Ulus Çocuk Hastanesine götürdük.
Hemen ilk yardõm için sedyenin üzerine yatõrdõlar ve sakinle tirici
i neyle birlikte serum verdiler. Tanõ olarak da “epilepsi” dediler. Biz
o zamana kadar epilepsi hastalõ õnõ bilmiyorduk ve ok olduk. Tah-
liller, filmler derken nöbetlerin ço almaya ba ladõ. Nöbet geçirir-
ken hep sakinle tirici kullandõlar. Sen o sedyede yatõyorken, günler

117
 www.konyasaygi.com

geçiyordu ve servise çõkarmõyorlardõ. Yanõnda beklerken ve senin

acõnõ ya arken her gün ilk yardõma gelen yüzlerce hastanõn da acõ-
larõnõ, feryatlarõnõ duyup ya amak zorunda kalõyorduk.
Evladõm, neler çekiyordun, bir bilsen!... Bu, anlatõlacak gibi
de il. Günler geçtikçe oklar ( konvizyon) artõyor, doktor da sürekli
diyazem veriyordu. Günde 20-25 defa ok (konvizyon) geçirmeye
ba layõnca tahammülümüz kalmadõ ve seni oradan çõkaraca õmõzõ
söyledik. tiraz ettilerse de kucaklayõp Gazi Tõp Hastanesine götür-
dük. Orada doktorlar, hem ireler ve ö renciler ba õnda toplandõlar.
Biz a lamaya ba ladõk, çocu umuz ölüyor diye… Bizi yatõ tõrdõ-
lar ve seni hemen yo un bakõma aldõlar. 15 gün kaldõn. Bir hafta
boyunca sadece vücuduna verilmi olan a õrõ dozdaki diyazemleri
yok etmek için u ra tõlar. Bizi yanõna almõyorlardõ. Seni camdan
seyrediyorduk. Ellerin, ayaklarõn yata a ba lanmõ tõ, serum ve
elektronik cihazlarõn, hortum ve kablolarõnõ koparmayasõn diye…
O zaman da çok a ladõk. Sonra seni servise aldõlar. Burada yanõna
rahatça girebiliyorduk. Artõk do ru dürüst konu amõyor, yürüye-
miyordun. Bir buçuk ay üzerine taburcu oldun.
Canõm O lum,
Belki sana masal gibi gelecek ama seni yürütebilmek için gün-
lerce egzersiz yaptõrdõk. Sonra gündüzleri halan sana bakmaya
ba ladõ. Yine bir gün halanõn yanõnda konvizyon geçirince halan
mahalleyi aya a kaldõrmõ tõ, çocuk öldü diye… Allah’a ükrediyo-
ruz ki güç verdi, sabõr verdi; dayandõk, yõlmadõk. En önemlisi senin
durumunu kabullendik. Allah’a isyan etmedik. Küçük olmasõna
ra men sana baksõn diye ablandan bile medet umuyorduk. Bu ara-
da kõzamõk ve suçiçe i hastalõklarõnõ da geçirdin. Allah’õn izniyle
bunlarõn da üstesinden geldik. Çok ükür, okula ba ladõn, konu -
man düzeldi. Ablanõn, babanõn ve ö retmenlerinin de ilgisiyle bu
günlere geldin. Bu sõkõntõlardan ben de senin gibi ok (konvizyon)
geçirdim. Yani anlayaca õn benim de senin gibi epilepsi hastasõ ol-
du um anla õldõ. Babanõn midesinde defalarca ülser olu tu.

118
 www.konyasaygi.com

Canõm O lum, imdi senden tek iste im; ö retmenlerine, ab-

lana ve ikimiz için de yõlmadan gündüz i e gidip gece uykusuz ka-
lan babana, daima saygõlõ olman ve onlarõ sevmendir.
Allah gelece inizi parlak etsin. ifa versin. Mürüvvetini gö-
rüp, sizlerle uzun yõllar ya amayõ nasip etsin. Amin.
Haruncu um, in allah yine konu ur, hasbihal ederiz.

Gül en BAYRAKTAR /Ankara

Çocu un Adõ: Harun Safa BAYRAKTAR
Tanõ: Mental Retardasyon

119
 www.konyasaygi.com

Canõm o ullarõm,
Sizler benim canõmsõnõz. Yeri geliyor ya-
ramazlõk yapõyorsunuz, yeri geliyor beni a la-
tõyorsunuz ama olsun. Umurumda de il, siz
yeter ki yanõmda olun. Anne yüre i bu. nsan
Anne olmak, nasõl yemek yemekten, su içmekten vazgeçe-
gece olmaktõr, mezse, ben de sizden vazgeçemem o ullarõm
kusurlarõ benim.
örten… nsanõn küçücük bir yerine i ne batsa,
aklõ orada kalõr; canõ acõr çünkü. Sizler de, ca-
nõm kadar kõymetli ve de erlisiniz benim için.
Bazen kõzõyorum size ama elimde olmuyor
yavrularõm. Bir anne evladõna kõyabilir mi hiç;
kendi canõndan kopan parçalarõ incitmek ister
mi hiç? Asla! Ben de sizi incitmemek için kõz-
mõyorum size. Belki yanlõ … Do ru ve yan-
lõ larõ birbirinden ayõrt edebilmeniz için tüm
çabam.

Canõm yavrularõm, size sayfalar dolusu mektup yazsam, anla-

tamam u içimdekileri. Anlatamam sizlere olan sevgimi. Kelimeler
kifayetsiz kalõyor derler ya böyle bir ey olsa gerek. Anlatõlmaz, ya-
anõr yavrularõm. Sizleri çok seviyorum. Bana annelik kadar kutsal
bir duyguyu tattõrdõ õnõz için.

Halime Ç ÇEK / Konya

Çocuklarõn adlarõ: Ramazan- Mehmet Ç ÇEK
Tanõlarõ: Mental Retardasyon

120
 www.konyasaygi.com

Canõm O luma…
Canõm o lum, selam eder gözlerinden
öperim. Bugün senin için bir mektup yazõyo-
rum. Canõm o lum on iki senedir hayalim ve
dünyam bombo idi. Hep gözya õ ile geçti. Bir
Anne olmak, gün bir bebek sevdim, annesinden ve babasõn-
iki canõ bir dan laf duydum; dünyam yõkõldõ. Üstelik bunu
yapan bir de akrabaydõ. O gün Allah’tan bir di-
bedene
lek diledim. “Çocu um olsun” diye dua ettim
sõ dõrabilmek- ve üç sene sonra rüyam, hayalim gerçekle ti.
tir. Dünyalar benim oldu. O gün Kurban Bayramõ
idi ama biz çifte bayram yaptõk. Çünkü seni
kuca õmõza aldõk. Senin kokun senin sevincin,
o anõ hiç unutamam…
Bir gün okula ba ladõn. Sevinç ve gözya õ
vardõ. Sonra sorunlarõn ba ladõ. Bir anda dün-
yam yõkõldõ. Ama mücadele etmekten vazgeç-
medim. imdi güzel haberlerini aldõkça mutlu oluyorum.
Sen benim dünyam
Geceleri rüyam
Gündüz hayalim
Sen benim canõm yavrum
stemem sensiz bir dünya
stemem sensiz bir yuva
Sensiz geçen on iki sene
Gözya õm oldu canõm yavrum
Allah’a emanet ol Canõm O lum…
Seni Çok Seven Annen…

Emine ESER / Ankara

Çocu un adõ: Muhammed Ali Eser
Tanõ: Hafif düzeyde zihinsel yetersizlik

121
 www.konyasaygi.com

Evimizin Kraliçesi Biricik Kõzõmõz

layda,
Daha do madan inatçõ olaca õn belliydi.
Çünkü bizi hastaneye götürmü tün ama dün-
yaya gelmeye nazlanõyordun. Ö len olmu tu,
Anne olmak, sen halen do mamõ tõn. Sonra sancõlar kesildi
gitgide ve doktor bizi eve yolladõ. Eve geldikten son-
ra biraz bekledik sonra sancõlar tekrar geldi
büyüyen bir
ve tekrar hastaneye geldik. Bir saat içerisinde
göbekle dokuz dünyaya geldin. Tombul mu tombul, sevimli
ay boyunca mi sevimli bir kõz çocu uydun sen layda.
muhabbet
Her ey normaldi. Ertesi gün hastaneden
etmektir. çõktõk eve geldik. Abin ba õndan ayrõlmõyordu.
Adõnõ dahi abin koydu. Bir sabah, bezini de i -
tirirken bir aya õnõn parmaklarõnõn altõ tane
oldu unu fark ettim. Hemen babana ko up,
“bir ey söyleyece im ama üzülme” dedim. O
da “hadi söyle neymi ?” dedi. “Kõzõmõzõn aya õndaki parmaklardan
bir tanesi fazla” dedim. E im çok sakin kar õladõ. Beni teselli ede-
rek, üzülme eksik de il ya fazla ba ka bir ey olmasõn dedi. Daha
sonra Hacettepe Hastanesine götürdük. Ak ama kadar ortopedi,
plastik cerrahi, genel cerrahi, derken, hiçbir sonuç alamamõ tõk.
Baban sinirlendi ve bütün film ve tetkikleri alarak oradan çõktõk.
Daha sonra özel hastaneye götürdük. Dört yüz milyon Türk Lirasõ
para istediler. Sa lõk güvencemiz olmadõ õ için yaptõramamõ tõk.
Halamõzõn kõzõ, Sungurlu Devlet Hastanesinde hem ire olarak ça-
lõ õyordu. Bir bayram günü, dedi ki; “Abi çocu un filmlerini bana
ver de bizim cerraha göstereyim, e er olumlu cevap verirse bizim
oraya getir, yaparõz” dedi. Birkaç gün sonra bir telefon geldi. “Abi
çocu u hafta sonu al gel” dedi. “Burada aldõralõm” dedi ve gittik.
Orada on dakikalõk bir operasyonla aldõlar. Üzerimizden büyük bir
yük kalkmõ tõ sanki. Bu arada sen gittikçe güzelle iyordun ve se-
vimlili in artõyordu. Ne giydirsem çok yakõ õyordu. Hele saçlarõna
güzellikten bakõlmõyordu. Herkes çok seviyordu, hele abin hiç kõ-
yamõyordu.

122
 www.konyasaygi.com

O lum Kaancõ õm, hiç kõyamazdõ karde ine. Ben i yaparken

sen a layõnca “karde im a lõyor anneci im, i ini bõrak karde ime
bak” diyordu. Hiçbir zaman seni kõskanmamõ tõ. Çünkü seni çok
seviyordu. “O benim biricik karde im” diyordu. Sen a lasan a abe-
yin de a lõyordu. Halen öyle… Biriniz a lasanõz, di eriniz teselli
eder. “A lama a abeycim” dersin.
Günler su gibi geçiyordu. layda’m, sen büyüdükçe, kilo al-
maya devam ediyordun. Kilonu kontrol ettirmek için doktora git-
ti imizde, bütün sonuçlarõn normal çõktõ. Hormonal bir bulguya
rastlanmadõ, “çok ükür ” dedik. Doktor önemli bir ey olmadõ õnõ
söyledi ama abur cubur yedirmememizi söyledi ve bize diyet yap-
mamõzõ önerdi. Ya õn küçük oldu u için pek diyet yaptõramõyor-
duk. Artõk üç aylõk periyotlarla hastaneye kontrollere gidiyorduk.
En sonunda bir te his konuldu: “Bardet Bidõl Sendromu”… Çok
hafif geli im bozuklu u oldu unu ama çocu un hayatõnda pek faz-
la sorun olmayaca õnõ, korkmamamõz gerekti ini söylediler. Tabi
senin bu arada bir yönün daha ortaya çõkõyordu. O da a lamak…
A lamakla her eyi yaptõrõyordun bize. Biz de susman için her eyi
yapõyorduk. Bunu bize kar õ bir silah gibi kullanmaya ba lamõ tõn.
Hiç sorumluluk almõyordun. Bu artõk bizi de bunaltõyordu. Çok
inatçõ, kimseyle hiçbir eyini payla mayan, hazõrcõ bir çocuk ol-
dun. Artõk ana okuluna ba lamõ tõn. Okulda sõkõntõlarõn biraz daha
belirginle ti. çine kapanõk bir çocuk oldu un için okul iyi olur diye
dü ünüyorduk. Okulda resim ve faaliyet çalõ malarõnda iyiydin.
Biz durumunu bildi imiz için, pek fazla bir ey beklemiyorduk.
Bunu ö retmen de fark etmi ti ve benimle konu tu. Senin, okulda
ezildi ini ve doktorunla görü memi söyledi. Ben de doktorla gö-
rü meye gittim. Doktor bizi psikiyatriste yönlendirdi. Gitti imiz-
de çok sõra oldu unu söylediler, bir yõl sonraya randevu verdiler.
Bir yõl sonra gitti imizde doktor, senin zeka olarak ya õtlarõndan
biraz geriden geldi ini ve bu açõ õ kapatabilmen için özel e itim
yani destek e itimi almanda fayda oldu unu söyledi. Birinci sõnõfta
arkada larõndan çok geride kaldõn. Okulda hiçbir ey yapmadan,
kendi kafana göre istedi ini yapõyordun; resim, karalama v. s… Eve
geldi inde, “bugün ne yaptõn kõzõm” diye sordu umuzda hemen
a lamaya ba lõyordun, hiçbir ey anlatmõyordun.

123
 www.konyasaygi.com

Özel e itim almaya ba ladõ õnda sendeki de i ikli i fark et-

meye ba ladõk. Okulda hala pek ilgili sayõlmazdõn ama ilk günler
gibi de de ildi. Biraz kendine güvenin geldi. Ama çok çabuk bõkõ-
yordun.
Biz bunlarõn, Allah tarafõndan bize verilen bir imtihan oldu-
unu, bu özel çocu umuzun bize hayatta pek çok ey ö retti ini
ve ileriki yõllarda ö retece i daha çok eyler oldu unu dü ünüyo-
ruz. Allah’a kar õ hiçbir zaman isyan etmemek ve bu durumumuza
ükretmek gerekti ini dü ünüyorum.

Aysel DEM R / Ankara

Çocu un Adõ: layda Demir
Tanõ: Bardet Bidõl Sendromu

124
 www.konyasaygi.com

Sevgili O lum Kadir,

Seni ben çok zorluklarla büyüttüm. Sü-
rekli ate leniyor, hasta oluyordun. Gözlerinde
kayma vardõ. Gözünün tedavisi için sürekli
u ra tõm. Senin en iyi yere gelmen için…
Anne olmak, Unutkanlõ õn var, on ya õndasõn. Okula
Yaradan’õn giderken, birkaç sefer arabanõn önüne geçmi -
gücüne ahit sin, kurtarmõ lar. Bunlar neden kaynaklanõyor
olmaktõr. bilmiyorum. Birkaç kez havale geçirdin. Baban
seninle ilgilenmiyor. Benim kadar o da ilgilen-
seydi belki daha iyi olurdu.
Seni çok seviyorum. Senin için her eyi
yapaca õm. Saygõ Özel E itim Kurumlarõ’na
gidiyorsun. imdi oradan fayda görmeye ba -
ladõn. n allah daha iyi olacaksõn. Seninle her
eyi ba araca õz.
Emine DEM R / Konya
Çocu un Adõ: Kadir DEM R
Tanõ: Ö renme Güçlü ü

125
 www.konyasaygi.com

25 Eylül 1997’de Allah’õn emriyle bir to-

run geldi dünyaya. Elleri, ayaklarõ minicik,
gözleri çekik, kafasõnda bir tutam saç; elime
do du Mertcan. kinci torunumdu ama yine
de babaannelik i te… O kadar tatlõydõ ki sev-
meye kõyamõyordum yavrumu. Ama kader
Anne olmak,
Mertcan’õma gülmedi. Anne- baba ayrõldõ.
do an her Tam bir ya õnda geldi, do du benim dünya-
güne umutla ma.
bakabilmektir. Mertcan’õm,
En ba larda hiçbir problemin yoktu. Son-
ra iki- iki buçuk ya õnda kabõzlõk nedeniyle
gittik hastaneye. Tetkikler derken, her yerini
delik de ik ettiler. Sen her a ladõ õnda sanki
bana bõçak saplõyorlarmõ gibi canõm yanõ-
yordu. Belli tetkikler yapõldõ. Sonuç: Akdeniz
anemisiydi. Artõk benim için kabus günler
ba lõyordu. Her gün i neler, her gün hastane… Doktorlar da bir
sürü ey söylüyorlardõ. Çok a larsan ölürmü sün, bir daha düzel-
mezmi sin ve neler neler… Bu sözlere de, hastanelere de katlandõk
fakat sana da bana da uyku haram oldu. nsanõn gözü önünde, ço-
cu unun eriyip gitmesi ne kötü eymi .
Yavrum, karnõn kaskatõydõ. Yedi sene boyunca hep böyle oldu
ama ne oldu unu tam olarak anlayamõyorduk. Gene ta õndõk has-
tanelere. Kitle varmõ o lumun karnõnda. Yatõrdõlar hastaneye. Her
gün karnõndakiler az az çõkartõldõ. Çõkartõldõ ama o lu um, sen de
ben de bittik. A laya a laya gözünde ya kalmadõ. Ama bitti artõk.
Zulümden, acõdan kurtulduk o lum. imdi bir de konu up yürü-
sen yavrum, gözüm açõkken. Canõm o lum, Canõm Mertcan’õm,
sebebim, seni çok seviyorum.
Allah senin sa lõ õnõ, bana dünya gözüyle göstersin.

ahnur KALYONCU / Ankara

Çocu un Adõ: Mertcan KALYONCU
Tanõ: A õr Derecede MR + Quadriparezi

126
 www.konyasaygi.com

Kõzõm Atiye,
Bu sana ilk mektubum ama son olmaya-
cak. Aslõnda ne yazaca õmõ da bilmiyorum.
öyle bir geriye baktõ õm zaman, o kadar çok
ey var ki aslõnda. Hayatta ba arõlõ olmanõ
Anne olmak, istiyorum kõzõm. Yanõnda olmak ve senin de
toprak benim yanõmda olmanõ istiyorum. Ben senin-
le gurur duyuyorum her eye ra men kõzõm.
olmaktõr;
Dünyamsõn; ya ama sebebimsin sen benim.
güne e ve
suya kana Dünyadaki bütün güzellikler ve iyilikler
seninle olsun.
kana meyve
vermektir. Fidan NCE / Konya
Çocu un Adõ: Atiye NCE
Tanõ: Özgül Ö renme Güçlü ü

127
 www.konyasaygi.com

Benim Biricik O lum Utkucu um,

u an 12 ya õnda, ya adõklarõna bakõlõrsa,
çekti i acõlar ve ameliyatlarla maalesef u an-
daki ya õnõ ya amamõ gibi…
1993 yõlõnda 24 ya õnda iken evlendim.
Anne olmak, Sana hemen hamile kalmõ tõm. Hiç planlarõ-
mõzda yokken... Çünkü anne olmaya kendimi
kuca õnda
hazõr hissetmiyordum. Zamanla annelik duy-
bir melek gusunun çok güzel bir ey oldu unu hisset-
ta õmaktõr. meye ba lamõ tõm. Hamileli im çok düzgün
bir ekilde, doktor kontrolünde devam etti. Ta
ki do um anõna dek! Çünkü özel doktorum
olmasõna ra men, ilgisizlik mi yoksa kader
mi bilemiyorum, çok zor bir do um ile kar õ
kar õya kaldõm. Sezaryen olmam gerekirken
normal do um yaptõrõlmaya çalõ õlmasõ senin
mosmor do mana sebep oldu. Do um yaptõk-
tan sonra seni yanõma verdiklerinde annelik duygusuyla hüngür
hüngür a lamaya ba lamõ tõm. Çekti im bütün acõlar o an son bul-
mu tu. Dünyanõn en mutlu insanõ bendim. O duyguyu dille tarif
etmem mümkün de il. Ancak anne olan bu duyguyu anlar.
Utku’cu um, aylõk kontrollerin Hacettepe’de ba ladõ ve de-
vam etti. Ayak ba parma õnõ geriye çekmen bana tuhaf gelmi -
ti. Doktora söyledi imde “Babasõna veya babaannesine çekmi tir“
diye ilgisi olmayan bir cevapla kar õla tõm. Bu arada ememiyordun.
lerleyen zamanlarda, yapman gereken eyleri yapamõyordun. Eli-
ne oyuncak verdi im zaman kavrayõp tutamõyor, altõ aylõk olma-
na ra men oturamõyor, aya a bastõrdõ õmõzda yõ õlõyordun Bunun
gibi eksiklikleri fark ettim. Artõk sende bir sorun oldu unu anla-
maya ba lamõ tõm. Oysaki ilk çocu umdun; böyle bir sorunu kon-
durmak çok zordu. Fakat ya õtlarõn ile kar õla tõrdõ õm zaman, bir
gerilik oldu u gözle bile görülebiliyordu. Artõk õsrarlarõm üzerine
doktor, dokuz aylõk olunca tahlil ve tetkiklere ba lamõ tõ. Hastane-
ye aylarca gidip gelmeler, bütün bölümlerde incelemeler sonucun-
da her ey normal çõkõyordu. Daha sonra fizik tedavi bölümüne
yönlendirildik. Burada acõ gerçeklerle yüz yüze geldik. Doktorun

128
 www.konyasaygi.com

“çocu unuz spastik (beyin felci)” demesi ile dünyamõz ba õmõza

yõkõlmõ tõ. Bazõ eylerin ters gitmesine ra men, böyle bir rahatsõz-
lõ õ duymak bizi çok yõkmõ tõ. Aradan geçen zamanda bu gerçekle
ya amayõ kabullenmi tik.
Bundan sonra Özel E itime ba ladõk. Birçok suistimalle kar-
õla tõk. Devam etti imiz bir kurumda, amaçlarõnõn çocu u iyile -
tirmek de il, para kazanmak oldu unu dü ündük. “Çocu unuzu
ayaklarõnõn üzerine bastõrmayõn, tay tay tutmayõn yoksa çok kötü
sonuçlarla kar õla õrsõnõz, çocu unuz bir daha yürüyemez, biz diz-
leri üzerinden kaldõraca õz, sizler yanlõ bir ey yaparsõnõz” dediler.
Oysaki o zamanlar o lum, ayaklarõna basarak kanepeye tutunup
adõmlarõnõ sõralayabiliyordun. Bir yõl sonunda, bu kurumla ili ki-
mizi kesmek istedi imizde, sahibinin a õrõ tepkisi bizi a õrtmõ tõ.
Bir daha gelmek isterseniz bu çocu u geri almam dedi. Bizse çocu-
umuz için elimizden geldi ince en iyisini yapmaya çabalõyorduk.
Bunlar yetmezmi gibi, meraklõ ve acõyan gözlerle çevrenin
tepkisi, bizi dõ arõ çõkamaz hale getirmi ti. Çocu umun sorun-
larõyla u ra mak, bir yandan da etrafa hesap vermek benim için
çok zordu. Bir süre kendimi dõ arõdan soyutlayõp, kendi kabu u-
ma çekilmi tim. Hiç kimseyle görü mek istemiyordum. Psikolojik
çöküntü içerisindeydim. Bunu da e imin büyük deste i ile a tõm.
Bunun bir imtihan oldu unun bilincindeyiz.
Utku’m, canõm o lum, bir taraftan fizik tedavi görüyordun,
eve fizyoterapist geliyordu, her bölümden doktorlar görüyor, en
sonunda ameliyat olman öneriliyordu. Bunu duyunca çok sevin-
dik. Çünkü yürüyebilecektin. Bizim için ufak da olsa ümit õ õ õ
do mu tu. Tek amacõmõz senin kendi ihtiyaçlarõnõ kar õlayabilecek
duruma gelmendi. Böyle ya amak bizim için zor oldu u kadar se-
nin için de çok zordu. Çünkü kendi ya õtlarõn yürürken sen yürü-
yemiyordun, bu çok acõ bir eydi. Ama ne olursa olsun o lum, çok
cana yakõn, güler yüzlü, merhametli ve bilinci yerinde bir çocuk-
tun.
Yine de halimize ükrediyordum; daha kötü bir durumda ola-
bilirdik. Bütün günlerim acõ- tatlõ seninle geçiyordu. Sen benim her
eyimdin.

129
 www.konyasaygi.com

Kendimi sana adamõ ken, ikinci o luma hamile kalmõ tõm. Ne

kadar çeli kiler ya asak da, sana daha faydalõ olabilece ini dü üne-
rek, do urmaya karar verdim.
Karde inin do umundan sonra, sende ufak da olsa geli meler
gözledik. Üç ya õnda olmana ra men karde ini çok seviyordun.
Seni doktora götürdü ümüzde, ameliyat olman gerekti ini
söyledi. Biz de ani bir kararla “evet” dedik. Karde in yirmi günlük-
tü. lk ameliyatõnõ oldun. Bundan sonra, bir buçuk sene arayla, iki
kere daha kas uzatma ameliyatlarõ oldun. Her ameliyata giri te,
ben bin kere öldüm öldüm dirildim. Zaman o kadar uzun gelmi ti
ki bana, aynõ zamanda korkular da ya õyordum. Küçücük çocuk-
tun, narkoz alacaktõn, ya uyanamasaydõn… Çok korkuyordum.
Senle ya amak ne kadar zor olsa da, benim bir tanecik evladõmdõn.
Sana bir ey olsa ya ayamam duygusu kaplamõ tõ içimi. Ama iki
tane evladõm; her eyim için, hayata daha sõkõ sarõlmam gerekti ini
de biliyordum. Ya adõ õmõz bu kadar acõ ve sõkõntõlõ günlerin sona
erece ini dü ünürken, hayõrlõ haberler beklerken, hayal kõrõklõ õ-
na u radõk. Çünkü geçirdi in ameliyatlarõn faydasõnõ göremedik.
Umutlarõmõz suya dü mü tü. Hala senin için her türlü zorlu a gö-
üs germeye çalõ õyoruz.
O lum, halen Özel E itim Kurumundan, e itim ve fizik teda-
vi alõyorsun. Aynõ zamanda devlet okuluna gidiyorsun.
Bizim tek amacõmõz, yürüyemesen de seni topluma kazan-
dõrabilmek, bizim sa lõ õmõzda sana iyi bir gelecek hazõrlamaktõr.
E er bize bir ey olursa, hayatõnõ devam ettirebilmen, temel ihti-
yaçlarõnõ kar õlayabilmen, bizim için çok önemli. Bütün çabam ve
dualarõm bunun içindir.
CP olan bir çocu un annesi ve babasõ olmak çok zor. Allah’õn
izniyle bu zorluklarõn üstesinden gelebiliriz. Ben böyle çocu u
olanlara Allah’tan sabõr ve yardõm diliyorum. Allah hepimize güç
kuvvet versin.
Ümran ÖZDEM R / Ankara
Çocu un Adõ: Utku ÖZDEM R
Tanõ : Serebral Palsi + MMR

130
 www.konyasaygi.com

Büyümeyen bebe im,

TUBAM;
Ve bitti. Nefesin durdu. Bõraktõn beni.
imdi nasõlsõn bebe im? Hiçbir zaman
bana cevap veremedin, iyi oldu unu söyleye-
Anne olmak, medin ama…
canõndan Biliyorum ben de hep geri dönü lerinle
bir emaneti, mutlu oldum, umutlandõm. Senin her gün
sahibine geri acõlar çekerek ya adõ õnõ görmek beni arsõz
vermek ve acõlara sürüklese de seninle olmak, nefes aldõ-
elinde bir õnõ duymak, gülümsedi ine ahit olmak bana
avuç toprakla bir o kadar da arsõz mutluluklar veriyordu. Ne
kalakalmaktõr. kadar bencilim öyle de il mi? Senin annen ol-
mak i te böyle duygusal gariplikler, çeli kiler
ya attõ bana.
nsanlara kõzõyordum… Doktorlara da!
Seni hep onlara götürdüm; onlar hep umudumu kõrdõlar. Bu
çocuk ölecek, ölecek, ölecek… ”Ne mükemmel bir annesin” diye
beni takdir eden doktorlar da; ani rahatsõzlõklarõn sonucu acil ser-
vislere yaptõ õmõz hastane ziyaretlerinde, hastalõ õna ve insanlõ a
yabancõ doktorlar da, bize hep merhametle(!) yakla tõlar.
Benim hissettiklerimin içinde de merhamet vardõ aslõnda. Ama
bu acõma duygularõ senden çok kendime dönüktü. Çünkü gün gele-
cek sensiz kalacaktõm.
Nefes alõp almadõ õnõ kontrol edebilece im, sarõlabilece im,
dertle ebilece im bir TUBAM olmayacaktõ. Ya adõ õm tüm çal-
kantõlar sana olan ba lõlõ õmõ ve çaresizli imi arttõrdõ. Öyle anlar
geldi ki; a lamayõ õna a ladõm ve aylar sonra ilk a layõ õnla mutlu
oldum; her ne kadar canõn yandõ õ için a lasan da… Biz seninle
hastalõ a inat ya adõk Tubi im…
Bana kõzgõn mõsõn bilmiyorum bebe im? Ortada olan senin
hayatõndõ ama sana dair kararlarõ almak, sonunda kazanmanõn
mümkün olmadõ õ bu kumarõ oynamak, bir anda bütün a õrlõ õy-

131
 www.konyasaygi.com

la omuzlarõma çöküvermi ti. Bu sorumlulu u benimle payla an

kimse olmadõ. Biraz umut biraz destek vermek çok mu zordu?
Umudumu yitirdi im anlarda, minicik bedeninle yaptõ õn, minicik
güzelliklerle, sen tek umudum ve tek dayana õm oldun büyüklere
inat!!!
Bütün bu güzelliklere ra men artõk o küçücük bedenin hayata
daha fazla tutunamadõ; hani sana söyledi im bir ey vardõ; ”biz tõp
tarihinde ilk olaca õz, literatürleri yõkõp daha çooook uzun ya aya-
caksõn”… Kõsmen ba ardõk bebe im. Maalesef kõsmen... Ve sonun-
da beni sensiz bõraktõn ama seninle ya adõ õmõz her ey tazeli ini
gün gibi koruyor. Son günlerimiz; birlikte uyudu umuz son gece,
bensiz uyumak istemeyi in ve nefesini derin derin son kez soluyu-
um.
Artõk ubat ayõ bitti, do um gününü atlattõk, bir ey olmaz
derken ubatõn son günü ellerimin arasõndan kayõp gittin. Öylece
kalakaldõm, hiçbir ey yapamadan.
Hastaneye ula tõ õmõzda her eyin bitti ini biliyordum yine
de umut ediyordum. Çünkü sen bana en çok umut etmeyi ö ret-
tin. Doktorlar beni teselli için sürekli duydu um cümleleri arka
arkaya sõraladõlar. Ben õsrarla “öldü öyle de il mi?” diye sordum.
çeriye attõ õm kaçamak, ürkek bakõ lar doktor eldivenlerini çõkar-
dõ õ anda bitti. Artõk umut etmemem gerekti ini anlamõ tõm. Seni
görmem için izin verdiler; öylece uyuyordun sanki. Yine bir sürpriz
yapmanõ bekledim ta ki kara topra õ üzerine örtene kadar. Senle
ya amaya alõ mõ ken artõk sensiz ya amayõ ö renmeliymi im.
Artõk ötelerde bulu aca õz güzel gözlüm. Sözle ti imiz gibi…

Nuray nci CAN / zmir

Çocu un Adõ: Tuba CAN
D. T:21 UBAT 2001 Ö. T: 28 UBAT 2007
Tanõ: Mukopolisakkaridoz

132
 www.konyasaygi.com

SONSÖZ
ANNEM, BEN
ve
SAH PL K / A TL K KARMA ASI
Anlat anne,
Bir sen bir ben varmõ õm gibi…
Sancõlõ bir do umun ardõndan kollarõnla ilk temasõmõ anlat.
Beni içinde sakladõ õn günlerde duydu un özlemi…
çinde ya ayan ikinci canla birlikte nasõl ya adõ õnõ,
Ve o canõ hayatla nasõl payla tõ õnõ…
Beni hayata kar õ sahiplendi in ilk savunma anõnõ anlat.
lk ö rettiklerini,
Çevremi bana göre ekillendiri ini,
Beni hayata de il de hayatõ bana alõ tõrdõ õn,
Sahibim oldu un ya da öyle hissetti in zamanõ anlat.
Ve sonra
Yalnõz sen ve ben olamadõ õmõz,
Ya da olmak istedi imiz gibi kalamadõ õmõz,
Birbirimize ait olmadõ õmõz gerçe ini yüzümüze çarpan ilk oku anlat.
Hatõrlayõ õnõ,
Uyanõ õnõ,
Bir sabah,
Kapõna vuran tokmak gibi yüre ini titreten kavrayõ õ anlat:
“O sana sadece bir emanet ” diyerek beni ellerinden hafifçe çeken,
Ellerindeki gücü kaybetti ini hissettiren,
Ya da o gücün aslõnda hiçbir zaman sana ait olmadõ õnõ anlatan,

133
 www.konyasaygi.com

Yalnõzca be er oldu unu yeniden kavratan dönemeci anlat.

Anne,
Anlat,
Bana duydu un sevginin varabilece i son noktayõ,
Beni koruyabilece in en uç tehlikeyi anlat.
Bana hükmedebilece in,
Hayatõmõ garantileyebilece in,
Bana verilen tüm uzuvlarõmõ ömrüm boyunca koruyabilece in bir yer söyle;
Yerle eyim oraya.
Ya da böyle bir gücünün yoksunlu unu anlat.
“Yok” de bana!
Benim tek sahibim senmi sin gibi davranma anne.
Beni tanõ tõr O’nunla…
Bana beni veren,
Hayata gelmem için seni vesile kõlan,
Bütün uzuvlarõmõ lütfeden,
Koruyan,
Ya atan,
Gerçek sahibimi söyle.
Söyle anne,
Sen gidince kime emanetim,
Ben kime aitim,
Rõzkõmõ veren kim?
Lütfen anne!
Senden önce ben ölürsem üzülme;
Emanetim sadece.
Beni sana emanet eden,
stedi i zaman geri alõr anne.
Ve sen gidersen önce,
Nerede oldu unu bilmeliyim.
Beni,

134
 www.konyasaygi.com

bu hislerimin kar õlõ õnõ bulaca õm bir inançtan mahrum etme

Gitmeden önce anlat anne
Ne sen bana aitsin, ne ben sana.
Ne sen yalnõzsõn bu kadar, ne de ben anne.
Bana bir adres ver,
Gideyim kapõsõna; tanõ ayõm,
Sõ õnayõm.
Lütfen yalnõz kalmama izin verme
Anlat anne!
Esra SERDARO LU

135
 www.konyasaygi.com

·9·² §¿²†²†¦¼¿§†¦ô §¿µ†²†²†¦¼¿§†¦ò

137
 www.konyasaygi.com

Õ«®«³´¿®†³†¦æ
Ó»®µ»¦æ Õ¿´¿¾¿ Y·9»µ´· Ó¿¸¿´´»­· Y¿³´†µ ͱµ¿µ Ò±æ ë Õ¿´¿¾¿ó
Õ»9·*®»² ñ ßÒÕßÎß
Ì»´ æ øíïî÷ íëè ğì ìì Ú¿µ­ æ íëè êè îğ

Y¿²µ¿§¿ ñßÒÕßÎß
Ì»´æ øíïî÷ ìíç ğê ìî Ú¿µ­æ ììğ çì íë

Ò»½·° Ú¿¦†´ Ó¿¸¿´´»­· Ğ·§¿´» ͱµ¿µ Ò±æì Ó»®¿³ ñ

ÕÑÒÇß
Ì»´ ú Ú¿µ­æ øííî÷ íîì ìì ïë

ÕÑÒÇß
Ì»´ ú Ú¿µ­æ øííî÷ íîì ëğ ïë

Ò»½·° Ú¿¦†´ Ó¿¸¿´´»­· Ø¿´µ¿´† ͱµ¿µ Ò±æ é Ó»®¿³ ñ

ÕÑÒÇß
Ì»´æ øííî÷ íîì ëğ ïê Ú¿µ­æ íîì ìì ïê

138