გამოკვლევის მეთოდები თერაპიულ სტომატოლოგიაში

1. კბილების დათვალიერებას ვიწყებთ შემდეგი თანმიმდევრობით:

ა) ზედა ყბის კბილებიდან მარჯვნიდან მარცხნივ და შემდეგ გადავდივართ ქვედა ყბის
კბილების დათვალიერებაზე მარჯვნიდან მარცხნივ;
ბ) ქვედა ყბის კბილებიდან მარჯვნიდან მარცხნივ და შემდეგ გადავდივართ ზედა ყბის
კბილების დათვალიერებაზე მარცხნიდან მარჯვნივ;
გ) ქვედა ყბის კბილებიდან მარცხნიდან მარჯვნივ, შემდეგ გადავდივართ ზედა ყბის
კბილების დათვალიერებაზე მარჯვნიდან მარცხნივ;
*დ) ზედა ყბის კბილებიდან მარჯვნიდან მარცხნივ და შემდეგ გადავდივართ ქვედა ყბის
კბილების დათვალიერებაზე მარცხნიდან მარჯვნივ.

2. ვერტიკალური პერკუსია მტკივნეულია:

*ა) მწვავე პერიოდონტიტის დროს;
ბ) მწვავე კეროვანი პულპიტის დროს;
გ) ქრონიკული ფიბროზული პულპიტის დროს;
დ) ქრონიკული გრანულომური პერიოდონტიტის დროს.

3. რენტგენოლოგიური გამოკვლევა ინფორმატიულია:

ა) დიფერენციული დიაგნოზის ჩატარებისას ღრმა კარიესსა და საშუალო კარიესს შორის;
ბ) დიფერენციული დიაგნოზის ჩატარებისას მწვავე პულპიტსა და მწვავე პერიოდონტიტს
შორის;
*გ) დიფერენციული დიაგნოზის ჩატარებისას საშუალო კარიესსა და ქრონიკულ
პერიოდონტიტს შორის;
დ) დიფერენციული დიაგნოზის ჩატარებისას მწვავე ლოკალურ პულპიტსა და მწვავე
დიფუზურ პულპიტს შორის.

4. რა დადებით ძვრებს იწვევს სეკრეტორული იმუნოგლობულინი (SIGA) პირის ღრუში?

ა) იწვევს ფერმენტ ჰიალურონიდაზას სინთეზის ბლოკირებას;
ბ) იწვევს ფერმენტ კოლაგენაზას სინთეზის ბლოკირებას;
*გ) გამძლეა პროტეოლიზური ფერმენტების მოქმედებისადმი;
დ) იწვევს ფერმენტ გლუკოზილტრანსფერაზას მოქმედების ბლოკირებას.

5. მოზრდილი ადამიანის გულის შეკუმშვათა ნორმალური სიხშირეა:

ა) 40-80 დარტყმა წუთში;
*ბ) 60-100 დარტყმა წუთში;
გ) 80-120 დარტყმა წუთში;
1
დ) 90-130 დარტყმა წუთში;

6. პაციენტის მაჯისცემის დათვლის დროს ჯობია არ ისარგებლოთ ცერა თითით.ამის

ძირითადი მიზეზია:
ა) თითის ძალზე დიდი ზედაპირი;
ბ) კანის გარქოვანების მაღალი ხარისხი;
*გ) თითის ქსოვილებში გადის საკუთარი არტერია, რამაც შეიძლება შეცდომაში
შეგვიყვანოს;
დ) თითის ქსოვილებში არ არის პულსირებადი არტერია;

7. მოზრდილი ადამიანის სუნთქვის სიხშირე წუთში:

ა) 10-14;
*ბ) 14-20;
გ) 16-24;
დ) 24-28;

8. დიდი რაოდენობით სალიცილატების რეგულარული მიღება წარმოადგენს

სტომატოლოგიური, განსაკუთრებით კი ქირურგიული მანიპულირების ჩატარებისას
მნიშვნელოვან რისკს. მიუთითეთ მიზეზები:
ა) ალერგიული გამოვლინებები;
*ბ) სისხლდენისადმი მიდრეკილება;
გ) მკურნალობის დაწყებამდე შიშის გრძნობა;
დ) დაბალი არტერიული წნევა;

9. პირის ღრუს რომელი ქვემოჩამოთვლილი უბნის დათვალიერებისას გამოიყენება

ბიმანუალური პალპაცია?
ა) ღრძილების;
ბ) მაგარი სასის;
გ) რბილი სასის;
*დ) ყბა-ყურა ჯირკვლის (სტენონის) სადინრის.

10. რა სახის ინფორმაციას აძლევს სტომატოლოგს ელექტროოდონტო დიაგნოსტიკა?

ა) აჩვენებს კბილის ფესვის სიგრძეს;
ბ) აჩვენებს ფესვის ანომალიათა ტიპს;
*გ) კბილის პულპის ცხოველმყოფელობის ხარისხს;
დ) არხის დაბჟენის ხარისხს.

2
11. როგორია რენტგენოლოგიურ დანადგარებთან მომუშავე პერსონალის დასხივების
მაქსიმალურად დასაშვები დოზა წელიწადში?
ა) 1-2 ბერი;
*ბ) 5 ბერი;
გ) 15 ბერი;
დ) 10 ბერი.

12. სუნთქვის სიხშირის გაზრდას ეწოდება:

ა) აპნოე;
ბ) დისპნოე;
გ) პიპერპნოე;
*დ) ტაქიპნოე.

13. ჩამოთვლილი მდგომარეობიდან ტრაქეოსტომიის ჩვენებაა:

ა) ბულბარული პოლეომიელიტი;
*ბ) ხორხის შეშუპება;
გ) კისრის ტრავმული გადაკვეთის დროს პროფილაქტიკური ტრაქეოსტომია;
დ) თავის ქალის ტრავმები.

14. გულის გაჩერების ძირითადი მაჩვენებლებია:

ა) კრუნჩხვა;
*ბ) საძილე არტერიაზე პულსის არარსებობა;
გ) დამოუკიდებელი სუნთქვის შეუძლებლობა;
დ) ვიწრო გუგა.

15. მოზრდილებისათვის გულის არაპირდაპირი მასაჟის დროს ხელის გულები უნდა

იმყოფებოდეს:
ა) მკერდის ძვლის ზემო მესამედში;
ბ) მკერდის ძვლის შუა და ქვედა მესამედის საზღვარზე;
*გ) მეხუთე და მეექვსე ნეკნთაშორის მონაკვეთზე მარცხნივ;
დ) მეხუთე ნეკნთაშორის მონაკვეთზე მარჯვნივ.

16. გულის გარე მასაჟის ეფექტურობაზე მეტყველებს:

ა) გუგების შევიწროება;
ბ) საძილე არტერიაზე პულსის გაჩენა;
გ) კანის ციანოზის შემცირება;
*დ) ცალკეული სპონტანური ჩასუნთქვის გაჩენა;
3
17. კლინიკური სიკვდილის დიაგნოზის დასმის შემდეგ ექიმის ტაქტიკა:
ა) გამოცდილი ექიმის გამოძახება;
ბ) სარეანიმაციო ბრიგადის გამოძახება;
გ) ნატრიუმის ჰიდროკარბონატის ვენაში შეყვანა;
*დ) გულის კუნთში ადრენალინის ჰიდროქლორიდის შეყვანა.

18. ჩატარებული სარეანიმაციო ღონისძიებების ეფექტურობის მაჩვენებელია:

ა) გუგების შევიწროვება;
ბ) სისტოლური არტერიული წნევა 30 მმ ვწყ. სვ;
გ) სისტოლური არტერიული წნევა 70 მმ ვწყ. სვ;
*დ) საკუთარი ჩასუნთქვის ნიშნები;

19. ნორმაში პულპის ელექტროაგზნებადობა ტოლია:

*ა) 2-დან 6 მკა;
ბ) 0-დან 150 მკა;
გ) 10-დან 50 მკა;
დ) 50-დან 100 მკა.

20. არაფორმირებულ კბილში პულპა პასუხობს დენის ძალის შემდეგ სიდიდეებზე:

ა) 2-3 მკა;
ბ) 15-20 მკა;
*გ) 40-60 მკა;
დ) 80-90 მკა.

სტერილიზაცია

21. სტომატოლოგიური ინსტრუმენტების ცივი სტერილიზაცია გულისხმობს:

*ა) ქიმიური საშუალებებით ინსტრუმენტების სტერილიზაცია;
ბ) „B“ კლასის ავტოკლავებში ინსტრუმენტების სტერილიზაცია;
გ) ჰაერღუმელში ინსტრუმენტების სტერილიზაცია;
დ) გაზით სტერილიზაცია.

22. ინსტრუმენტების ავტოკლავირების ძირითადი ნაკლოვანებაა:

ა) არ ანადგურებს სპორებს;
ბ) ინსტრუმენტების არასაკმარისი გასუფთავება;
*გ) ბასრი ინსტრუმენტების დაზიანება;
4
დ) დროის ხარჯვა.

23. მიკროორგანიზმების გამრავლების ყველაზე ხელსაყრელი ტემპერატურაა:

ა) 34,4 გრადუსი;
ბ) 34,5 გრადუსი;
*გ) 37,7 გრადუსი;
დ) 38,2 გრადუსი.

24. რომელი ქვემოჩამოთვლილი მიკროორგანიზმი წარმოქმნის სპორებს?

*ა) ბაცილები;
ბ) კოკები;
გ) ვიბრიონები;
დ) სპიროქეტები.

25. ბაქტერიების მოძრაობის განსახორციელებლად მნიშვნელოვანია:

*ა) თხევადი არე;
ბ) მშრალი ზედაპირი;
გ) სხეულის ტემპერატურა;
დ) ჟანგბადის არე.

26. ბაქტერიებს, რომელთა ზრდის პროცესისათვის აუცილებელია ჟანგბადი, ეწოდებათ:

ა) ობლიგატური ანაერობები;
*ბ) ობლიგატური აერობები;
გ) ფაკულტატური ანაერობები;
დ) ფაკულტატური აერობები.

27. მიკროორგანიზმების კულტივირებისათვის მყარი არე შექმნა:

ა) პასტერმა;
ბ) ივანოვსკიმ;
*გ) კოხმა;
დ) ჯენერმა.

28. რომელი მტკიცებაა სწორი:

ა) ყველა ბაქტერია ზრდისათვის საჭიროებს ჟანგბადს;
ბ) მხოლოდ ვეგეტირებად ორგანიზმებს შეუძლიათ ზრდა ნახშირორჟანგის გარეშე, თუმცა
ისინი საჭიროებენ ჟანგბადს;
*გ) ყველა ცოცხალი მცენარე და ცხოველი მოიხმარს ჟანგბადს და გამოყოფს ნახშირორჟანგს;
5
დ) არც ნახშირორჟანგი და არც ჟანგბადი არ თამაშობს დიდ როლს ჰეტეროტროფული
ორგანიზმების მეტაბოლიზმში.

29. მიკროორგანიზმები, რომლებიც ვერ ცოცხლობენ ჟანგბადის გარემოში:

ა) ობლიგატური აერობები;
*ბ) ობლიგატური ანაერობები;
გ) ფაკულტატური აერობები;
დ) ფაკულტატური ანაერობები.

30. მიკროორგანიზმების სრული მოსპობა მიიღწევა:

ა) ანტისეპტიკით;
*ბ) ასეპტიკით;
გ) ბაქტერიოსტატიკით;
დ) დეზინფექციით.

31. ფაკულტატური ანაერობები:

ა) საჭიროებენ მხოლოდ სუფთა ჟანგბადს;
ბ) არ საჭიროებენ სუფთა ჟანგბადს;
*გ) ამჯობინებენ უჟანგბადობას, მაგრამ შეუძლიათ არსებობა სუფთა ჟანგბადის არეშიც;
დ) ამჯობინებენ სუფთა ჟანგბადს, მაგრამ შეუძლიათ უიმისოდაც.

32. ბაქტერიებით ინფიცირებისაგან ყველაზე საიმედო თავდაცვა მიიღწევა:

ა) გაყინვის საშუალებით;
*ბ) სტერილიზაციის საშუალებით;
გ) დეზინფექციის საშუალებით;
დ) გამხსნელში გახსნის გზით.

33. 100 გრადუსზე დუღილის მიმართ 10 წუთის განმავლობაში ყველაზე მდგრადია:

ა) ტუბერკულოზის ბაცილები;
ბ) შიდსის ვირუსი;
*გ) ჰეპატიტის ვირუსი;
დ) გონოკოკი.

34. ჩირქოვანი გამონადენი არ შეიცავს:

ა) ლეიკოციტებს;
ბ) ბაქტერიებს;
*გ) პოლისაქარიდებს;
6
დ) ლიმფას.

35. ყველაზე პირველი ბარიერი, რომელიც იცავს ადამიანის სხეულს ინფექციისაგან, არის:
ა) კუჭ-ნაწლავის ტრაქტი;
*ბ) კანი;
გ) ლიმფური სისტემა;
დ) ანტისხეულები.

36. ვირუსული ჰეპატიტის მატარებელს შეიძლება ვირუსი აღმოაჩნდეს:

ა) განავალში;
ბ) სისხლში;
*გ) ნერწყვში და სისხლში;
დ) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილიში.

37. რომელი ქვემოჩამოთვლილი საშუალებით მიიღწევა ინსტრუმენტების დეზინფექცია?

*ა) ქიმიური საშუალებებით;
ბ) ფიზიკური მეთოდებით;
გ) გამდინარე წყალში ხანგრძლივი გავლებით;
დ) ულტრაბგერის აბაზანაში ინსტრუმენტების დამუშავებით.

38. ჰეპატიტის ვირუსით დაინფიცირებული ინსტრუმენტების დეზინფექცია წარმოებს:

ა) 1%-იანი ქლორამინით 30 წთ-ის განმავლობაში;
*ბ) 3%-იანი ქლორამინით 60 წთ-ის განმავლობაში;
გ) 3%-იანი ქლორამინით 45 წთ-ის განმავლობაში;
დ) 1%-იანი ქლორამინით 60 წთ-ის განმავლობაში.

39. ტუბერკულოზით დაავადებული პაციენტის მიღების შემდეგ, სტომატოლოგიური

ინსტრუმენტები დეზინფექციის მიზნით მუშავდება:
ა) 5%-იანი ქლორამინით 140 წთ-ის განმავლობაში;
ბ) 5%-იანი ქლორამინით 120 წთ-ის განმავლობაში;
გ) 3%-იანი ქლორამინით 160 წთ-ის განმავლობაში;
*დ) 5%-იანი ქლორამინით 240 წთ-ის განმავლობაში.

40. ლიზოფორმინის 2%-იან ხსნარში ინსტრუმენტების დეზინფექციისათვის საჭირო დრო:

*ა) 15 წთ;
ბ) 30 წთ;
გ) 25 წთ;
7
დ) 40 წთ.

41. მეტალისა და მინის ინსტრუმენტების სტერილიზაციის რეჟიმი მშრალ

სტერილიზატორში:
ა) 180 გრადუსი 20 წთ;
*ბ) 180 გრადუსი 60 წთ;
გ) 120 გრადუსი 60 წთ;
დ) 120 გრადუსი 30 წთ.

42. გასტერილებული შესახვევი მასალა (თუ ბიქსი არ გახსნილა) სტერილობას ინარჩუნებს:

*ა) 3 დღე (72 სთ);
ბ) 1 კვირა;
გ) 1 დღე;
დ) 2 დღე (48 სთ).

43. სტერილური მასალა ბიქსის გახსნის შემდეგ შეიძლება გამოვიყენოთ:

ა) ერთი კვირის განმავლობაში;
ბ) 2 დღე (48 საათი);
გ) 3 დღე (72 საათი);
*დ) ერთი დღის განმავლობაში.

44. ინსტუმენტის სტერილიზაციის (სისხლისა და სარეცხი ხსნარის ნარჩენები) ეფექტურობა

მოწმდება:
ა) ბენზიდინის სინჯით;
ბ) ამიდოპირინის სინჯით;
გ) ფენოლფთალეინის სინჯით;
*დ) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილით.

45. გამოყენებული ინსტრუმენტების ზედაპირებიდან ბიოლოგიური სითხეების მოცილება

შემდეგი საშუალებებით ხდება:
ა ) წინასასტერილიზაციო დამუშავება, დეზინფექცია, სტერილიზაცია
*ბ) დეზინფექცია, წინასასტერილიზაციო დამუშავება, სტერილიზაცია
გ ) წინასასტერილიზაციო დამუშავება, სტერილიზაცია, დეზინფექცია
დ ) დეზინფექცია, სტერილიზაცია, პოსტსასტერილიზაციო დამუშავება

46. ჩირქით დაინფიცირებული ინსტრუმენტების დეზინფექცია წარმოებს:

ა ) სპირტის შემცველი სადეზინფექციო ხსნარით;
8
ბ ) ფორმალინის შემცველი სადეზინფექციო ხსნარით;
გ ) უსპირტო დეზინფექტანტებით;
*დ) ძლიერი დამჟანგველებით.

47. ქიმიური სტრილიზაციის გამოყენებისას, დეზინფექციის და სტერილიზაციის შემდეგ,

ინსტრუმენტები უნდა მოთავსდეს:
ა) მშრალ ჭურჭელში;
ბ) წყლიან ჭურჭელში;
*გ) გამდინარე წყალში;
დ) ქლორამინის ხსნარში.

48. კოლდსპორის ხსნარი გამოიყენება:

ა) სტერილიზაციის მიზნით
ბ) დეზინფექციის მიზნით
*გ) სტერილიზაციისა და დეზინფექციისათვის;
დ) ზედაპირების დასამუშავებლად.

49. სტომატოლოგიური ინსტუმენტთა დეზინფექციისათვის გამოიყენება კოლდსპორის:

ა) 5%-იანი ხსნარი;
*ბ) 10%-იანი ხსნარი;
გ) 20%-იანი ხსნარი;
დ) 25%-იანი ხსნარი.

50. სტომატოლოგიურ ინსტრუმენტთა სტერილიზაციისთვის გამოიყენება კოლდსპორის:

ა) 5%-იანი ხსნარი;
ბ) 10%-იანი ხსნარი;
გ) 15%-იანი ხსნარი;
*დ) 20%-იანი ხსნარი.

51. ბაქტერიული, ვირუსული და სოკოვანი ეტიოლოგიის ინფექციათა შემთხვევაში

დეზინფექციის მიზნით კოლდსპორის 10%-იან ხსნარში ინსტუმენტების ექსპოზიციის დრო
შეადგენს:
*ა) 10 წუთს;
ბ) 20 წუთს;
გ) 1 საათს;
დ) 2 საათს.

9
52. ბაქტერიული, ვირუსული და სოკოვანი ეთიოლოგიის ინფექციათა შემთხვევაში
სტერილიზაციის მიზნით კოლდსპორის 20%-იან ხსნარში ინსტრუმენტების ექსპოზიციის
დრო შეადგენს:
ა) 1 საათს;
ბ) 2 საათს;
*გ) 9 საათს;
დ) 24 საათს.

53. დეზინფექციისა და სტერილიზაციის მიზნით კოლდსპორის ხსნარის გამოყენება

შესაძლებელია:
ა) ერთჯერადად;
ბ) მრავალჯერადად მისი დამზადების მომენტიდან 14 დღის განმავლობაში;
*გ) მრავალჯერადად მისი დამზადების მომენტიდან 24 საათის განმავლობაში;
დ) მრავალჯერადად მისი დამზადების მომენტიდან 48 საათის განმავლობაში.

54. ჰეპატიტის ვირუსით დაინფიცირებული ინსტრუმენტების დეზინფექცია წარმოებს

ქლორამინის
ა) 0,5%-იანი ხსნარით;
ბ) 1%-იანი ხსნარით;
*გ) 3%-იანი ხსნარით;
დ) 5%-იანი ხსნარით.

55. ტუბერკულოზით დაინფიცირებული ინსტრუმენტების დეზინფექცია წარმოებს

ქლორამინის:
ა) 0,5%-იანი ხსნარით;
ბ) 1%-იანი ხსნარით;
გ) 3%-იანი ხსნარით;
*დ) 5%-იანი ხსნარით.

56. ბუნიკებისა და ბორების გაწმენდა წარმოებს ქლორამინის:

ა) 0,02%-იანი ხსნარით;
ბ) 0,05%-იანი ხსნარით;
*გ) 1%-იანი ხსნარით;
დ) 6%-იანი ხსნარით.

გაუტკივარება თერაპიულ სტომატოლოგიაში

10
57. ნარკოზის ქვეშ სტომატოლოგიური ჩარევისთვის პაციენტის მომზადებისას
აუცილებელია:
ა) დაავადებულ კბილთა ჯგუფის განსაზღვრა;
ბ) დაავადების დაწყების დრო;
გ) პაციენტის სქესი;
*დ) პაციენტის ზოგადი მდგომარეობის გათვალისწინება.

58. ადგილობრივი ანესთეზიის ჩატარების უკუჩვენებაა:

ა) დაავადების ხანდაზმულობა;
ბ) კბილების ფესვთა რაოდენობა;
გ) პაციენტის ასაკი;
*დ) ალერგიული განწყობა.

59. არტერიული წნევა აშკარად გამოხატულ სისხლძარღვთა კოლაფსის დროს:

*ა) ეცემა;
ბ) რჩება უცვლელი;
გ) იკლებს, შემდეგ იმატებს;
დ) ვარირებს (ცვალებადია).

60. ულტრაკაინს ახასიათებს შემდეგი თვისებები:

ა) ანტიჰისტამინური;
*ბ) ადგილობრივი ანესთეზიის;
გ) ქავილის საწინააღმდეგო;
დ) შოკის საწინააღმდეგო.

61. ინფილტრაციული ანესთეზია ყველაზე ეფექტურია:

*ა) ზედა პრემოლარებისთვის;
ბ) ზედა მოლარებისთვის;
გ) ქვედა პირველი მოლარისთვის;
დ) ქვედა მეორე მოლარისთვის.

62. ინფილტრაციული ანესთეზია ყველაზე არაეფექტურია:

ა) ზედა მოლარებისთვის;
ბ) ზედა პრემოლარებისთვის;
*გ) ქვედა მეორე მოლარისთვის;
დ) ქვედა პრემოლარებისთვის.

11
63. შოკის პირველი ნიშანია:
ა) ცენტრალური ვენური წნევის დაქვეითება;
ბ) გულიდან გადადევნილი სისხლის მოცულობის დაქვეითება;
*გ) არტერიული წნევის დაცემა;
დ) არტერიული წნევის აწევა.

64. თერაპიული სტომატოლოგიის კლინიკაში ჩასატარებელი მანიპულაციების დროს

პრემედიკაციის ჩვენებებია:
ა) სისხლის მიმოქცევის სისტემის დაავადება;
ბ) სასუნთქი ორგანოების დაავადება;
*გ) სტომატოლოგიური ჩარევის წინ გამოხატული შიში;
დ) სტომატოლოგიური ჩარევის მასშტაბი.

კარიესი და საბჟენი მასალები

65. ქვემოჩამოთვლილი რომელი ფაქტორი ამცირებს ორგანიზმში კარიესისადმი

რეზისტენტობის დონეს?
ა) საკვებში ცხიმების ჭარბი რაოდენობა;
ბ) სასმელი წყლის ნაკლებობა;
გ) საკვებში ცილების ჭარბი რაოდენობა;
*დ) საკვებში ნახშირწყლების ჭარბი რაოდენობა.

66. დაწყებითი კარიესის დროს, მინანქარში მიმდინარე ძირითადი პროცესებია:

ა) მინანქარში ცილოვანი მატრიცის დარღვევა;
*ბ) დემინერალიზაცია დეკალცინაციით;
გ) მინანქრის რემინერალიზაცია;
დ) მინანქრის ცილოვან და მინერალურ კომპონენტებს შორის კავშირის დარღვევა.

67. ლაქოვანი კარიესისა და მინანქრის ჰიპოპლაზიის დიფერენციალური

დიაგნოსტიკისათვის გადამწყვეტი მნიშვნელობა ენიჭება შემდეგ ფაქტორებს:
*ა) პროცესის პროგრესირება, რომელიც გამოხატულია კარიესის დროს, ხოლო არ აქვს
ადგილი მინანქრის ჰიპოპლაზიისას;
ბ) პროცესის ლოკალიზაცია;
გ) ლაქის ზედაპირის კონსისტენცია;
დ) დაზიანების სისტემურობა.

68. დაწყებითი კარიესის თერაპიაში ძირითადია:

12
ა) ჰიგიენური და დიეტური რეჟიმი;
ბ) ფტორის პრეპარატების ადგილობრივი გამოყენება;
გ) ზოგადი გამაჯანსაღებელი ღონისძიებები;
*დ) სამინერალიზაციო ხსნარები (რემთერაპია).

69. ქვემოჩამოთვლილი ფაქტორებიდან, რომელია უპირატესი კბილის მინანქარზე

ნახშირწყლების მოქმედების რეგულირებისთვის?
ა) კბილის ჯაგრისის ტიპის შერჩევა;
ბ) კბილის პასტის ტიპის შერჩევა;
გ) პირის ღრუს სავლების ტიპის შერჩევა;
*დ) პირის ღრუს ჰიგიენის რეგულარულად დაცვა.

70. მიკროორგანიზმის რომელი სახეობის მიერ ხდება წყალში ხსნადი გლუკანის

წარმოქმნა,რაც განაპირობებს კბილის მინანქარზე მიკრობების ადჰეზიას:
ა) S. aureus;
ბ) S.pyrogenes;
*გ) S.mutans;
დ) M. tuberculosis.

71. ქვემოთ ჩამოთვლილი ნივთიერებებიდან, კარიესის დროს მინანქრის

რემინერალიზაციას ყველაზე ეფექტურად ახორციელებს:
ა) მოლიბდენი, ვანადიუმი, სელენი, სპილენძი, ფოსფატი, კალციუმი;
ბ) ვიტამინები;
*გ) ფტორი, კალციუმი;
დ) ჰორმონები.

72. ადგილობრივი ფლუორიზაციის ეფექტი დამყარებულია:

*ა) რემინერალიზაციის პროცესების აქტიურობაზე, მინანქრის ხსნადობის და განვლადობის
შემცირებაზე, ფტორაპატიტების წარმოქმნაზე;
ბ) კბილის ტროფიკის გაუმჯობესებაზე;
გ) ფტორის ბაქტერიციდულ მოქმედებაზე;
დ) კბილის ნადების PH-ის ცვლილებაზე.

73. ღრმა კარიესის სადიაგნოსტიკო ნიშნებია:

ა) ქიმიური გამღიზიანებლებით გამოწვეული ტკივილები; დეფექტი მოთავსებულია
დენტინის ღრმა ფენებში; მტკივნეული ზონდირება კედელზე;

13
ბ) პირის ღრუში საჭმლის მოხვედრით გამოწვეული ტკივილი; დენტინის შუა ფენებში
არსებული დეფექტი; ზონდირება მტკივნეულია მინანქრისა და დენტინის საზღვრის არეში;
*გ) მიზეზობრივი ხასიათის ტკივილები თერმულ, მექანიკურ და ქიმიურ
გამაღიზიანებლებზე,რომელიც მიზეზის მოხსნის შემდეგ ქრება. ღრუ ლოკალიზებულია
დენტინის ღრმა ფენებში;ზონდირება მტკივნეულია მთელი ფსკერის გასწვრივ;
დ) თერმული გამღიზიანებლებით გამოწვეული ტკივილი; გამღიზიანებლის მოცილების
შემდეგაც დიდხანს რჩება ტკივილის შეგრძნება; ღრუ დენტინის ღრმა ფენებშია;
ზონდირება მტკივნეულია ერთ წერტილში.

74. ღრმა კარიესის დროს რაციონალურია შემდეგი სარჩულების გამოყენება:

ა) ანტიმიკრობული მოქმედების;
ბ) კორტიკოსტეროიდების საფუძველზე დამზადებული;
*გ) ოდონტოტროპული;
დ) ინდიფერენტული.

75. პრეპარატები, რომლებსაც ოდონტოტროპული თვისებები გააჩნიათ:

ა) სულფანილამიდები;
*ბ) კალციუმის ჰიდროჟანგი;
გ) ანტიბიოტიკები და ანტისეპტიკები;
დ) კორტიკოსტეროიდები.

76. შესაძლებელია თუ არა სამკურნალო სარჩულის სახით ღრმა კარიესის დროს

კორტიკოსტეროიდზე დამზადებული პასტების გამოყენება:
ა) დიახ, ამით პულპაში მცირდება ანთებითი პროცესი, რომელსაც ადგილი აქვს ღრმა
კარიესის დროს;
*ბ) არა, რადგანაც ისინი თრგუნავენ ოდონტოგენეზის პროცესს;
გ) არა, ეს ხელს უწყობს დისბაქტერიოზს, რითაც ასტიმულირებს კარიესული ღრუს
ფლორის ზრდას;
დ) არა, ისინი აღიზიანებენ შემაერთებელ ქსოვილს.

77. ღრმა კარიესის დროს კალციუმის ჰიდროჟანგის გამოყენება დამყარებულია?

ა) ანტიბაქტერიულ ეფექტზე;
*ბ) ოდონტოტროპულ და ანთების საწინააღმდეგო მოქმედებაზე;
გ) ბაქტერიული ენზიმების დათრგუნვის თვისებაზე;
დ) დესენსიბილიზაციის ეფექტზე.

78. ბლეკის მიერ შემუშავებული კარიესული ღრუს კლაფისიკაციას საფუძვლად უდევს:

14
ა) კარიესული ღრუს დამუშავების სისტემატიზაცია;
ბ) ის წარმოდგენა, რომ კარიესი ჩნდება ზედაპირზე, სადაც ხდება საკვების ნარჩენებისა და
ნადებების რეტენცია;
*გ) აზრი იმის შესახებ, რომ კარიესი შეიძლება წარმოიქმნას კბილის ყველა ზედაპირზე;
დ) ბჟენის ფიქსირების პირობების უზრუნველყოფა.

79. კარიესული ღრუს ფორმირების ძირითადი პირობები, რომლებიც მიმართულია

კარიესის რეციდივის თავიდან აცილებისაკენ:
ა) დამატებითი მოედნების და რეტენციული პუნქტების შექმნა;
ბ) კიდური მინანქრის მოხსნა;
*გ) დემინერალიზებული და ნეკროზული ქსოვილების მოცილება;
დ) ღრუს ყუთისებრი ფორმა.

80. დაწყებითი კარიესის მინანქრის ეროზიისაგან სადიფერენციაციო ნიშნებია:

*ა) მეთილენის ლურჯით შეღებვა, დაზიანებული ადგილის დარბილება, დეფექტის
ტიპიური ლოკალიზაცია;
ბ) მეთილენის ლურჯით შეღებვისას ფერის უქონლობა, დეფექტის მაგარი ფსკერი;
გ) დენტინის ჰიპერესთეზია, რომელიც თბილი წყლის ზემოქმედებით მატულობს;
დ) დეფექტი მომრგვალებულია, გასწორებული კიდეებით, გლუვი ფსკერით.

81. ღრმა კარიესის მწვავე პულპიტისაგან სადიფერენციაციო ნიშნებია:

ა) მაღალი მგრძნობელობა ცხელის მიმართ, კარიესული ღრუს ფსკერის ზონდირებისას
ტკივილის შეგრძნება;
ბ) მაღალი მგრძნობელობა ქიმიური გამღიზიანებლების მიმართ, თვითნებითი ტკივილის
არსებობა;
*გ) თვითნებითი ტკივილების უქონლობა, მიზეზობრივი ხასიათის ტკივილები თერმულ
ქიმიურ და მექანიკურ გამღიზიანებელზე, რომელიც მიზეზის მოხსნის შემდეგ ქრება;
დ) თვითნებითი ტკივილების არსებობა, ტკივილი ცივთან შეხებისას.

82. დაწყებითი (ლაქოვანი) კარიესის მკურნალობის ყველაზე რაციონალური მეთოდია:

ა) დაზიანებული მინანქრის ფინირება;
ბ) დაზიანებული მინანქრის მოშორების შემდგომი დაბჟენა;
*გ) კბილის მინანქრის მინერალური შემადგენლობის აღდგენა - რემთერაპია;
დ) ლაქის ზედაპირის სილანტებით ჩაბეჭდვა.

83. ფაქტორები, რომლებიც აძლიერებენ ფტორიდების ანტიკარიესულ მოქმედებას

პროფილაქტიკური ღონისძიებების ჩატარებისას:
15
ა) წყალში ფტორიდების მაღალი კონცენტრაცია (1,5-2 მგ/ლ-მდე);
*ბ) ფტორის შემცველი პასტების მუდმივი გამოყენება;
გ) ფტორის შემცველი აბების გამოყენება არანაკლებ 100 დღისა წელიწადში.
დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.

84. ზედაპირული კარიესის საშუალო კარიესისაგან სადიფერენციაციო ნიშნებია:

ა) ქიმიური გამღიზიანებლების მიმართ მაღალი მგრძნობელობა და კბილის ქსოვილების
საგრძნობი დაშლა;
ბ) სრული შეუგრძნობლობა ქიმიური და მექანიკური გამღიზიანებლების მიმართ მხოლოდ
მინანქრის დაშლა;
გ) უმნიშვნელო მგრძნობელობა ქიმიური გამღიზიანებლების მიმართ და ქსოვილების ღრმა
დაზიანება;
*დ) მაღალი მგრძნობელობა ქიმიური გამღიზიანებელის მიმართ და მხოლოდ მინანქრის
დაზიანება;

85. ღრმა კარიესის დროს, რომელსაც თან ახლავს პულპის ჰიპერემია აუცილებელია:
ა) პულპის ექსტირპაცია;
*ბ) დარბილებული და პიგმენტირებული დენტინის მოშორება; პულპის გაშიშვლების
თავიდან აცილება; ანთების საწინააღმდეგო პასტის დადება;
გ) დაზიანებული დენტინის მთლიანად მოშორება და ანთების საწინააღმდეგო პასტის
დადება პულპის გაშიშვლების ხარისხის მიუხედავად;
დ) არასრული ნეკრექტომის ჩატარება და ანთების საწინააღმდეგო პასტის დადება.

86. სილიკატური ბჟენის გამოყენების ყველაზე შესაძლო ეფექტი, რომელსაც უნდა

ველოდოთ ღრმა კარიესული ღრუს სარჩულის გარეშე დაბჟენისას:
ა) მონაცვლე დენტინის წარმოქმნა;
ბ) ე.წ. მკვდარი გზების წარმოქმნა;
გ) ტკივილების ლიკვიდაცია;
*დ) პულპის ნეკროზი;

87. დროებით საბჟენ მასალას უნდა გააჩნდეს შემდეგი თვისებები:

ა) მექანიკური და ქიმიური გამძლეობა, ფერის სიმტკიცე;
ბ) მინანქრის შესაფერისი ფერი, ნელი გამყარების უნარი;
*გ) ღრუს კედლებზე კარგი ადჰეზიის უნარი, პულპაზე არ იქონიოს მავნე გავლენა,
ადვილად შესატანი და გამოსატანი კარიესული ღრუდან, არ უნდა იწოვებოდეს და
რამდენიმე თვის განმავლობაში მუდმივ მოცულობას ინარჩუნებდეს;
დ) უნდა იყოს რენტგენოკონტრასტული.
16
88. პულპა შეიძლება დანეკროზდეს სილიკატ-ცემენტური ბჟენების გამოყენების შედეგად:
ა) ცემენტში შემავალი დარიშხანის მჟავას ანჰიდრიდის მოქმედების ხარჯზე;
ბ) ცუდი ადჰეზიური თვისებების გამო;
გ) მაღალი ხარისხის გაწოვის გამო;
*დ) მჟავას მოქმედების გამო.

89. ერთფესვიანი კბილის არხის 2/3 დაბჟენილია არაგამყარებადი პასტით. დაავადების

გამწვავების შემთხვევაში რეკომენდებულია:
*ა) არხის განბჟენა;
ბ) არხის მწვერვალის რეზექცია;
გ) კბილის ექსტრაქცია;
დ) განაკვეთის გატარება.

90. სხივური ეფექტით გამყარებადი ბჟენების გამოყენების დროს არ არის აუცილებელი

დამატებითი საფიქსაციო მოედნების შექმნა. ამის მიზეზია:
ა) კომპოზიტების კარგი დენადობა;
*ბ) ბჟენს გააჩნია კარგი ადჰეზიური სისტემა;
გ) ბჟენი არის ცვეთამედეგი;
დ) ბჟენს არ ახასიათებს პოლიმერიზაციული კუმშვადობა.

91. საშუალო კარიესის დროს ბლეკის კლასიფიკაციის მიხედვით IV კლასის ღრუს

აღდგენისას ექიმის ტაქტიკაა:
ა) ვიტალური ან დევიტალური ექსტირპაცია;
ბ) პარაპულპური და ინტრაპულპური წკირების გამოყენება;
*გ) კბილის ადჰეზიური რესტავრაცია;
დ) კბილის ხელოვნური გვირგვინით დაფარვა.

92. ფოსფატ-ცემენტის მუდმივ ბჟენად გამოყენება:

ა) შეიძლება, რადგან ითვლება მუდმივ საბჟენ მასალად;
ბ) არ შეიძლება დაბალი ესთეტიკური თვისებების გამო;
*გ) შეიძლება გარკვეულ მდგომარეობაში, როცა კბილების დაფარვა ხდება ხელოვნური
გვირგვინებით; სარძევე კბილების დასაბჟენად, როდესაც კბილის მოცვლამდე დარჩენილია
არა უმეტეს 6 თვისა;
დ) არ შეიძლება, ის პულპისათვის ძალზე ტოქსიკურია.

93. კომპოზიციური საბჟენი მასალით (პასტა-პასტა). დაბჟენის სწორი მეთოდიკა:

17
ა) სარჩული თავსდება მხოლოდ ფსკერზე, მასალა შეიტანება ღრუში რამდენიმე ულუფად;
*ბ) სარჩული თავსდება მინანქარ-დენტინის საზღვრამდე; მასალა შეიტანება ერთ ან
მაქსიმუმ ორ ულუფად; საგულდაგულოდ კონდენსირდება;
გ) რესტავრირებისას სარჩული არ გამოიყენება;
დ) სარჩული გამოიყენება კომპოზიტის ყოველი ულუფის შემდეგ.

94. შეარჩიეთ ამალგამის სწორი განმარტება. ამალგამა არის:

ა) ლითონის შენადნობი ვერცხლთან;
*ბ) ლითონის შენადნობი ვერცხლისწყალთან;
გ) ლითონის შენადნობი სპილენძთან;
დ) ლითონის შენადნობი კალასთან.

95. რომელია ქიმიურად გამყარებადი კომპოზიტების დადებითი თვისებები?

*ა) ესთეტიკური პარამეტრები;
ბ) დაბალი ტოქსიკურობა;
გ) მაღალი თბოგამტარობა;
დ) პულპაზე ნეიტრალური ზემოქმედება.

96. გამოყავით სხივური ეფექტით გამყარებადი კომპოზიტების დადებითი თვისება:

ა) თერმული გაფართოვება;
ბ) პოლიმერიზაციული კუმშვადობა;
გ) ნესტგამძლეობა;
*დ) მაღალი ადჰეზიურობა.

97. შეარჩიეთ აქვაიონომერული ცემენტით კარიესული ღრუს დაბჟენის სწორი ტაქტიკა:

ა) ღრუს პრეპარირება, საიზოლაციო სარჩულის მოთავსება, რესტავრაცია;
*ბ) პრეპარირება, რესატვრაცია;
გ) პრეპარირება, სამკურნალო სარჩულის მოთავსება, რესტავრაცია;
დ) პრეპარირება, სამკურნალო და საიზოლაციო სარჩულების მოთავსება, რესტავრაცია.

98. შეარჩიეთ კომპოზიციური საბჟენი მასალების შედგენილობის სწორი ვარიანტი:

*ა) ორგანული მატრიცა, შემავსებელი, სილანი;
ბ) არაორგანული მატრიცა, ეპოქსიდური მინა, სილანი;
გ) ორგანული მატრიცა, მოლიბდენის ნაწილაკები, სილანტები;
დ) ორგანული შამავსებელი, არაორგანული ფისი, კოპოლიმერი.

99. მონიშნეთ მინაიონომერული ცემენტის ფხვნილის შედგენილობის სწორი ვარიანტი:

18
ა) ბარიუმსილიკატური მინა;
*ბ) ალუმინსილიკატური მინა;
გ) კალციუმსილიკატური მინა;
დ) თუთიასილიკატური მინა.

100. კომპოზიციური მასალებით დაბჟენისას მატრიცები გამოიყენება შემდეგი მიზნით:

*ა) ბჟენის კონტურების და კბილის ანატომიური ყელის ფორმირებისათვის;
ბ) მასალის რაოდენობის შემცირებისათვის;
გ) გამძლეობის ხარისხის გაუმჯობესებისათვის;
დ) ფერის მდგრადობის გაუმჯობესებისათვის;

101. გამოიცანით, კომპოზიციური საბჟენი მასალებით კარიესული ღრუს დაბჟენის სწორი

თანმიმდევრობა:
ა) ადჰეზივის აპლიკაცია, მჟავური გრავირება, კომპოზიტის კონდენსაცია;
ბ) მჟავური გრავირება, კომპოზიტის კონდენსაცია, ადჰეზივის აპლიკაცია;
*გ) მჟავური გრავირება, ადჰეზივის აპლიკაცია, კომპოზიტის კონდენსაცია;
დ) ადჰეზივის აპლიკაცია, კომპოზიტის კონდენსაცია, მჟავური გრავირება.

102. ჩამოთვლილი მასალებიდან, კბილის პულპას არ აღიზიანებს:

ა) სილიცინი;
*ბ) აქვაიონომერული ცემენტი;
გ) ევიკროლი;
დ) სტომადენტი.

103. ამალგამით და კომპოზიციური მასალებით დეფექტების დაბჟენისას გამოიყენება ხის

სოლები:
*ა) ბჟენის კიდის ფორმირებისათვის;
ბ) ამალგამის კონდენსაციის გაუმჯობესების მიზნით;
გ) მასალის წნევის ქვეშ პოლიმერიზაციის პირობების შექმნისათვის;
დ) ღრძილის დვრილების მატრიცით დაზიანების თავიდან აცილებისათვის.

104. მიუთითეთ ამალგამის დამუშავების ვადები, მისი მოთავსების შემდეგ:

*ა) 24 სთ;
ბ) 14 დღე;
გ) 12 საათი;
დ) 48 საათი.

19
105. ფესვთა არხების გუდაპერჩის წკირებით დაბჟენისას გამოიყენება:
*ა) პლუგერი;
ბ) დრილბორი;
გ) ზონდი;
დ) შტოპფერი.

106. შეარჩიეთ მინანქრის მჟავური გრავირებისთვის გამოყენებული ქიმიური ნაერთის

სწორი ვარიანტი:
ა) 10% ორთოფოსფორმჟავა;
*ბ) 37% ორთოფოსფორმჟავა;
გ) 5% ლიმონმჟავა;
დ) 40% მალეინის მჟავა.

107. რომელი ტიპის ბოჭკოები ქმნის კბილის დენტინის ორგანულ სტრუქტურას?

ა) ფიბროზული;
ბ) ელასტიკური;
გ) არგილოფილური,
*დ) კოლაგენური.

108. ოქროს გვირგვინის ქვეშ კარიესული დეფექტი არ უნდა დაიბჟინოს:

*ა) ამალგამით;
ბ) სილიდონტით;
გ) იონომერული ცემენტით;
დ) ფოსფატ-ცემენტით.

109. იონომერული ცემენტის შემადგენლობა:

*ა) პოლიაკრილის მჟავა, მინა, საღებავები;
ბ) ფოსფორმჟავა, მინა, საღებავები;
გ) პოლიაკრილის მჟავა, მინა, ვერცხლის, ოქროს ან პლატინის იონები;
დ) ორთოფოსფორ მჟავა, თუთიის ჟანგი, მინა.

110. პულპიტების ამპუტაციური მეთოდით მკურნალობისას, პულპის დევიტალიზაციის

შემდეგ, უმჯობესია შემდეგი პასტების გამოყენება:
ა) თიმოლის, იოდოფორმის, ევგენოლ-თიმოლის;
ბ) სულფანილამიდური პასტები; სტრეპტოციდი, ნორსულფაზოლი, ანტიბიოტიკები და
კორტიკოსტეროიდები;
*გ) ფორმალინის შემცველი პასტები;
20
დ) თუთია-ევგენოლური პასტა კალციუმის ჰიდროჟანგით.

111. სტომატოლოგიური ცემენტი ალუმოდენტი მიეკუთვნება:

ა) თუთია-ფოსფატურ ცემენტებს;
*ბ) სილიკატურ ცემენტებს;
გ) სილიკო-ფოსფატურ ცემენტებს;
დ) თუთია-ევგენოლურ ცემენტებს.

112. ფესვთა არხების დასაბჟენი პასტების შემადგენლობაში არსებული კალციუმის

ჰიდროჟანგი გამოიყენება შემდეგი მიზნით:
ა) რენტგენოკონტრასტულობა;
ბ) დენტინო-ცემენტოგენეზის სტიმულირება;
*გ) ოსტეოგენეზის სტიმულაცია;
დ) ანთების საწინააღმდეგო თერაპია.

113. განსაზღვრეთ, სრულყოფილი პოლიმერიზაციისთვის პრეპარირებული კბილის ღრუში

შეტანილი კომპოზიციური მასალის სისქე:
ა) 0.5 მმ;
ბ) 6 მმ;
გ) 7-8 მმ;
*დ) 2 მმ.

114. პულპიტის დროს კალციუმის ჰიდროჟანგი სამკურნალო სარჩულად გამოიყენება:

ა) არხის დასაბჟენად;
*ბ) პულპის შენარჩუნების მიზნით;
გ) რენტგენოკონტრასტულობისათვის;
დ) ფესვის არხთა მიკროფლორაზე ანტიმიკრობული მოქმედების მიზნით.

115. ითვლება თუ არა ღრმა კარიესის მკურნალობის დროს კალციუმის ჰიდროჟანგის

გამოყენება ენდოდონტიის პრევენციად:
*ა) დიახ, ამ ბოლო დროს მისი გამოყენება ხდება პროფილაქტიკის მიზნით;
ბ) არა, ეს მეთოდი არ არის პროფილაქტიკური;
გ) არა, კალციუმის ჰიდროჟანგი ტუტეა, 10-12 PH -ით და შეიძლება გამოიწვიოს პულპის
ნეკროზი;
დ) არა, ამ მიზნისათვის სხვა პრეპარატებს იყენებენ.

116. იონომერული ცემენტებისათვის მნიშვნელოვანია შემდეგი თვისებები:

21
ა) ტოქსიურობა;
*ბ) კარგი ადჰეზია კბილის მაგარი ქსოვილების კალციუმთან კავშირის ხარჯზე;
გ) ფერის მდგრადობა;
დ) მოცულობაში არ იკლებს.

117. რით განსხვავდება ერთმანეთისგან ქიმიურად და სხივური ეფექტით გამყარებადი

კომპოზიციური საბჟენი მასალები:
ა) ფერთა გამით;
ბ) ადჰეზიური სისტემით;
გ) დაბჟენის ტექნიკით;
*დ) პოლიმერიზაციის ტექნიკით.

118. კომპოზიციური საბჟენი მასალის რომელი სახეობა გამოირჩევა გაუმჯობესებული

თვისებით?
ა) მაკროფილები;
ბ) მიკროფილები;
გ) მინიფილები;
*დ) ჰიბრიდები.

119. პოლიაკრილის მჟავაზე დამზადებული სტომატოლოგიური ცემენტების უპირატესობა:

ა) მექანიკური დატვირთვის მიმართ გამძლეობა;
ბ) გამჭვირვალობა და შუქგამტარიანობა;
*გ) კბილის მაგარი ქსოვილების კალციუმთან კავშირი, არატოქსიურობა, დაბალი ხსნადობა;
დ) სწრაფი გამყარება; სიმაგრე, მაღალი ესთეტიური თვისებები, არატოქსიურობა.

120. არხის დროებით სამკურნალო ნახვევებში შემავალი რომელი ინგრედიენტი

განაპირობებს მათ ანთებისსაწინააღმდეგო მოქმედებას?
ა) ანტიბიოტიკები;
*ბ) კორტიკოსტეროიდები;
გ) ანტისეპტიკები;
დ) ფერმენტები.

121. ქვემოთ ჩამოთვლილი ნახშირწყლებიდან განსაკუთრებით კარიესოგენულია:

*ა) საქაროზა;
ბ) გლუკოზა;
გ) კრახმალი;
დ) ფრუქტოზა.
22
122. ქვემოთ ჩამოთვლილი მიკროელემენტებიდან რომელი ატარებს კარიესოგენულ
ხასიათს
ა) ფტორი;
ბ) ფოსფორი, მარგანეცი;
გ) კალიუმი, რკინა;
*დ) სელენიუმი.

123. კარიესის განვითარებისათვის განსაკუთრებული მნიშვნელობა ენიჭება:

ა) ვიტამინების მიღების სიხშირეს;
ბ) საკვებთან ერთად მიღებული ცილების რაოდენობას;
გ) ნახშირწყლების მიღების სიხშირეს;
*დ) ნახშირწყლების მიღების სიხშირეს და მათი პირის ღრუში დაყოვნების ხანგრძლივობას.

124. ქვემოთ ჩამოთვლილი ფორმებიდან, რომელი შეიძლება მივაკუთვნოთ კარიესის

კლინიკო-ანატომიურ (ტოპოგრაფიულ) კლასიფიკაციას
ა) დუღაბის კარიესი;
ბ) რეციდიული კარიესი;
*გ) საშუალო კარიესი;
დ) სუბკომპენსირებული კარიესი.

125. კარიესის კლასიფიკაცია, რომელიც ითვალისწინებს კარიესული პროცესის

გავრცელების სიღრმეს:
*ა) კლინიკო-ანატომიური (ტოპოგრაფიული) კლასიფიკაცია
ბ) კლასიფიკაცია, რომლის მიხედვით განარჩევენ კარიესის კომპენსირებულ,
სუბკომპენსირებულ და დეკომპენსირებულ ფორმებს
გ) კლასიფიკაცია, რომლის მიხედვით განარჩევენ მინანქრის, დენტინის და დუღაბის
კარიესს
დ) ბლეკის კლასიფიკაცია

126. კარიესული დეფექტების პრეპარირებისას რომელი კლასების შემთხვევაშია სასურველი

დამატებითი მოედნის შექმნა:
ა) I - VI კლასი;
ბ) V - VI კლასი;
*გ) II - IV კლასი;
დ) I - V კლასი.

23
127. კარიესული ღრუების მედიკამენტური დამუშავებისთვის მოწოდებული რომელი
ნაერთი ასუსტებს ადჰეზიური სისტემის მოქმედებას?
ა) ფიზიოლოგიური ხსნარი;
ბ) გამოხდილი;
*გ) წყალბადის ზეჟანგი;
დ) ქლორჰექსიდინის ხსნარი.

128. ქვემოთ ჩამოთვლილი გამოკვლევის მეთოდებიდან რომლის გამოყენება არის

ეფექტური საშუალო და ღრმა კარიესს შორის დიფერენციული დიაგნოზის გატარებისას: 1)
ზონდირება; 2) პერკუსია; 3) ელექტროოდონტოდიაგნოსტიკა; 4) რენტგენოლოგიური
გამოკვლევა; 5) პაციენტის სუბიქტური ჩივილები (ანამნეზი)
ა) სწორია 1;2;
ბ) სწორია 3;5;
გ) სწორია 4;5;
*დ) სწორია 1;5.

129. რომელი ელემენტი არ გააჩნია კარიესულ ღრუს

ა) კიდეები;
*ბ) თაღი;
გ) ფსკერი;
დ) კუთხეები.

130. სილიკატურ ცემენტებს მიეკუთვნება:

ა) სილიდონტი;
ბ) ადჰეზორი;
გ) აკრილოქსიდი;
*დ) ალუმოდენტი.

131. სილიკატური ცემენტები გამოიყენება:

ა) I კლასის დროს;
ბ) II კლასის დროს;
*გ) III კლასის დროს;
დ) IV კლასის დროს.

132. მუდმივი საბჟენი მასალების ჩამოთვლილი სახეობებიდან შეარჩიეთ მინერალური

ცემენტის სახეობა:
ა) აქვაიონომერული ცემენტი;
24
ბ) კომპოზიციური ცემენტი;
*გ) სილიკო-ფოსფატური ცემენტი;
დ) იონომერული ცემენტი.

133. დროებით საბჟენ მასალებს მიეკუთვნება:

ა) ხელოვნური დენტინი, ვისფატი, ბაქტეროციდული ცემენტი
*ბ) დენტინ პასტა, ვინოქსოლი, ხელოვნური დენტინი;
გ) ფოსფატ ცემენტი, ვიტაკრილი;
დ) პოლიმერული ცემენტი, თუთია ევგენოლური ცემენტი.

134. ვისფატ-ცემენტი ფოსფატ-ცემენტისაგან განსხვავდება:

ა) კარგი ესთეტიკური მახასიათებლებით;
ბ) ის ქიმიურად უკავშირდება მინანქარსა და დენტინს;
გ) შეიცავს ფტორიდებს;
*დ) მაგრდება უფრო სწრაფად და ნერწყვში ნაკლებად ხსნადია.

135. რა შემთხვევაში ვიყენებთ მინაიონომერულ ცემენტებს:

ა) IVკლასის დასაბჟენად;
ბ) მუდმივ კბილებში II და IV კლასის დასაბჟენად;
*გ) მუდმივ კბილებში III და V კლასის დასაბჟენად;
დ) მუდმივ კბილებში ყველა კლასის კარიესული ღრუების დასაბჟენად.

136. რას იწვევს მინაიონომერული ცემენტების საიზოლაციო სარჩულად გამოყენების დროს

მათი ზედმეტი გადაშრობა?
ა) მათი მექანიკური თვისებების გაუარესებას;
ბ) ფტორიდების რაოდენობის შემცირებას;
გ) ფერადი მახასიათებლებისა და ადჰეზიის გაუარესებას;
*დ) დაბჟენის შემდეგ ტკივილის ჩამოყალიბებას.

137. შტრიფსები გამოიყენება:

ა) ფერადი მახასიათებლების გასაუმჯობესებლად;
ბ) დაბჟენის დროს ღრძილის დვრილზე ზეწოლისაგან დასაცავად;
*გ) საკონტაქტო ზედაპირებზე, ბჟენის ფინირებისა და პოლირებისათვის;
დ) ფერის მდგრადობის გაუმჯობესებისათვის.

138. კომპოზიციური მასალა "ჰელიოპროგრესი" მიეკუთვნება:

ა) მაკროშემავსებელს;
25
*ბ) მიკროშემავსებელს;
გ) კომპომერებს;
დ) მიკროჰიბრიდებს.

139. ხის სოლები გამოიყენება შემდეგი მიზნით:

*ა) საკონტაქტო პუნქტის კორექციული ფორმირება;
ბ) მატრიცით ღრძილის დვრილის ტრავმირების თავიდან აცილება;
გ) მასალის პოლიმერიზაციისთვის პირობების შექმნა ზეწოლის ქვეშ;
დ) სარეტრაქციო ძაფის ფიქსირებისთვის.

140. ფრონტალური კბილების დასაბჟენად არ გამოიყენება:

ა) პრიზმა TPH;
ბ) ჰერკულაიტი;
გ) Z-100;
*დ) ჰალოდენტი.

141. მასალები, რომლებიც გამოიყენება ნებისმიერი სახის რესტავრაციული სამუშაოს

ჩასატარებლად:
ა) არაჰომოგენური მიკროშემავსებელი კომპოზიტები;
ბ) სხივზე გამყარებადი იონომერული ცემენტები;
გ) მაკროჰიბრიდები;
*დ) ტოტალური ჰიბრიდები.

142. რესტავრაცია თანამედროვე კომპოზიციური მასალების გამოყენებით, არის:

ა) სამკურნალო მანიპულაცია, რომელიც ატარებს კბილის ქსოვილების რეგენერაციის
ხელშემწყობ ხასიათს;
ბ) სამკურნალო მანიპულაცია, რომელიც ითვალისწინებს კბილის ფუნქციის აღდგენას;
*გ) კბილების ესთეტიკური და ფუნქციური პარამეტრების კორექცია და აღდგენა;
დ) დშლილი გვირგვინის ანატომიური ფორმის აღდგენა.

143. დენტინის გრავირება აუცილებელია ისეთი კომპოზიციური მასალების გამოყენებისას

ა) რომლებსაც კომპლექსში მოჰყვება საბჟენი მასები, ადჰეზივი და მომწამვლელი
ნივთიერება;
ბ) რომელსაც კომპლექსში მოჰყვება საბჟენი მასები - მინანქრის შრე და გამჭირვალე შრე;
გ) ნებისმიერი კომპოზიციური მასალის გამოყენებისას;
*დ) რომელსაც კომპლექსში მოჰყვება საბჟენი მასები, ადჰეზივი და პრაიმერი.

26
144. შეარჩიეთ დენტინში ჰიბრიდული ზონის სწორი განმარტება:
ა) მესამეული დენტინი რომელიც წარმოიქმნება დენტინის გრავირებით;
ბ) ინტერგლობულური დენტინი, რომელიც დაფარულია პირის ღრუს მიკროფლორით,
ეპითელიოციტებით და პრეპარირებული დენტინის ნაწილაკებით;
*გ) კბილის დენტინის შრე, რომელიც გაჟღენთილია პრაიმერითა და ადჰეზივით;
დ) კბილის დენტინის შრე, რომელიც გაჟღენთილია კომპოზიტითა და სილანით.

145. რა შემთხვევაში გამოიყენება ადჰეზიური სისტემა, საბჟენი მასალების შრეობრივად

შეტანის დროს
ა) როდესაც ჟანგბადით ინჰიბირებული შრე არ არის დაზიანებული;
ბ) თუ კომპოზიციური მასალა მყარდება ჰაერზე;
*გ) როდესაც ჟანგბადით ინჰიბირებული შრე მექანიკურად არის დაზიანებული;
დ) როდესაც შეტანილი მასალის ფენის შრე 3მმ-ს აღემატება.

146. მინანქრის და დენტინის გრავირების დრო, სინათლეზე გამყარებადი კომპოზიციური

მასალების გამოყენებისას
ა) 40წმ-60წმ;
ბ) 10წმ-35წმ;
*გ) 30წმ-15წმ;
დ) 30წმ-35წმ.

147. მინანქრის გრავირების დრო სარძევე კბილებში:

ა) 30წმ;
ბ) 40წმ;
გ) 15წმ;
*დ) 60წმ.

148. მინანქრის გრავირების დრო არაკარიესული დაავადებებით დაზიანებულ კბილებში

ა) 30წმ;
ბ) 40წმ;
გ) 15წმ;
*დ) 60წმ.

149. ქვემოთ ჩამოთვლილი მასალებიდან რომელი მიეკუთვნება კომპომერებს:

ა) სპექტრუმ TPH;
ბ) პროზმა TPH;
გ) Z-100;
27
*დ) დაირაქტ -AP.

150. უნივერსალური პოლირებადი (სარკის ეფექტი) მასალები

ა) მაკროშემასებელი კომპოზიციური მასალები;
*ბ) მიკროშემავსებელი კომპოზიციური მასალები;
გ) მაკროჰიბრიდული კომპოზიციური მასალები;
დ) ტოტალური ჰიბრიდული კომპოზიციური მასალები.

151. თუთია-ოქსიდევგენოლურ ცემენტებს მიეკუთვნება:

ა) ფორედენტი
ბ) ინტრადონტი
*გ) კარიოსანი
დ) ფოსფატ-ცემენტი

152. ქვემოთ ჩამოთვლილი არხის საბჟენი მასალებიდან ჰორმონალური დანამატები

შემადგენლობაში არ აქვს
ა) ენდომეტაზონს;
ბ) ფორფენანს;
*გ) ევგედენტს;
დ) მერპაზონს.

153. შეარჩიეთ კბილის კარიესის სწორი დეფინიცია:

ა) კარიესი არის ანატომიური წარმონაქმნი დემინერალიზაციის ელემენტებით;
ბ) კარიესი არის კბილის ამოჭრამდე განვითარებული პათოლოგიური პროცესი, კბილის
კრიალა ზედაპირით;
*გ) კარიესი არის კბილის ამოჭრის შემდეგ განვითარებული პროცესი, დემინერალიზაციით
და ღრუს წარმოქმნით;
დ) კარიესი კბილის ამოჭრის შემდეგ განვითარებული პათოლოგიაა, მაგარი ქსოვილების
რემინერალიზაციით.

154. რა არის მატივი კარიესი

*ა) კარიესის სახეობა, რომელიც მოიცავს კბილის მხოლოდ მაგარ ქსოვილებს და
ახასიათებს მიზეზობრივი ხასიათის ტკივილები, რომლებიც მიზეზის მოცილებისთანავე
ქრებიან;
ბ) კარიესის სახეობა, რომელიც მოიცავს, კბილის როგორც მაგარ ქსოვილებს, ისე რბილ
ქსოვილებსაც და ახასიათებს მიზეზობრივი ხასიათის ტკივილები, რომლებიც მიზეზის
მოცილების შემდეგ არ ქრებიან;
28
გ) კარიესის სახეობა, რომელიც მოიცავს კბილის მაგარ ქსოვილებს და ხასიათდება
თვითნებითი ხასიათის ტკივილებით;
დ) კარიესის სახეობა, რომელიც მოიცავს მხოლოდ მინანქრის ქსოვილს.

155. რომელ დაავადებებთან უნდა მოხდეს ლაქოვანი კარიესის დიფერენციაცია?

ა) ეროზია, სოლისებური დეფექტი;
ბ) მინანქრის ნეკროზი, ეროზია;
გ) აბფრაქცია, ფლუოროზი;
*დ) ფლუოროზი, ჰიპოპლაზია.

156. ზედაპირული კარიესის შემთხვევაში დიფ. დიაგნოზი უნდა გატარდეს შემდეგ

დაავადებებთან:
*ა) ჰიპოლაზია, მინანქრის ეროზია, სოლისებური დეფექტი;
ბ) საშუალო კარიესი, მინანქრის ეროზია;
გ) მინანქრის ეროზია, მინანქრის ნეკროზი;
დ) ღრმა კარიესი, სოლისებური დეფექტი.

157. საშუალო კარიესის დროს დიფ. დიაგნოზი ტარდება შემდეგ დაავადებებთან:

ა) ღრმა კარიესი, ზედაპირული კარიესი;
ბ) ქრ. პერიოდონტიტი, ქრ. განგრენოზული პულპიტი;
გ) ეროზია, ჰიპოპლაზია;
*დ) ღრმა კარიესი, სოლისებური დეფექტი, ქრ. პერიოდონტიტი.

158. ღრმა კარიესის დიაგნოზის დასმის დროს დიფ. დიაგნოზი ტარდება:

ა) მწვავე კეროვან და დიფუზურ პულპიტთან;
ბ) მწვავე კეროვან პულპიტთან;
გ) ქრონიკულ ფიბროზულ და ქრონიკულ განგრენოზულ პულპიტთან;
*დ) მწვავე კეროვან, ქრონიკულ ფიბროზულ პულპიტთან და საშუალო კარიესთან.

159. შეარჩიეთ გამოკვლევის ის მეთოდი, რომელიც ყველაზე უფრო ინფორმატიულია,

საშუალო კარიესის ქრონიკული პერიოდონტიტისგან სადიფერენციაციოდ:
ა) თერმოდიაგნოსტიკა;
ბ) პაროდონტული ჯიბის ზონდირება;
*გ) ელექტროოდონტომეტრია;
დ) აპექსლოკაცია.

160. მარტივი კარიესის დროს პულპის ელექტროაგზნებადობის ამპლიტუდა მერყეობს:

29
ა) 2-6 მიკროამპერამდე;
*ბ) 2-დან 12 მიკროამპერამდე;
გ) 15-დან 20 მიკროამპერამდე;
დ) 20-25 მიკროამპერამდე.

161. ამალგამით კარიესული ღრუს დაბჟენის დროს როგორი ფორმა უნდა მივცეთ
კარიესულ ღრუს
ა) ყუთისებური;
*ბ) კასრისებური;
გ) ჯვარისებური;
დ) ოვალური.

162. ვერცხლის ამალგამის დადებითი მხარეებია

ა) ესთეტიკური პარამეტრები;
ბ) თბოგამტარობა;
*გ) მაღალი სიმტკიცე;
დ) მაღალი ადჰეზია.

163. სჭირდება თუ არა საიზოლაციო სარჩული სილიდონტს:

ა) არ სჭირდება, რადგანაც იგი არ აღიზიანებს პულპას;
ბ) სჭირდება, რადგანაც იგი მიეკუთვნება პლასტმასებს და წარმოადგენს პულპის ძლიერ
გამღიზიანებელს;
*გ) სჭიდება, რადგანაც იგი მიეკუთვნება სილიკოფოსფატცემენტებს და აღიზიანებს
პულპას;
დ) არ სჭირდება, რადგანაც იგი თავისთავად სასარჩულე მასალაა.

164. რისთვის ვახდენთ კომპოზიციური საბჟენი მასალით კარიესულ ღრუს დაბჟენისას

მინანქრის გრავირებას (კონდენსირებას)
ა) გვეხმარება ბჟენის ფერის შერჩევაში;
*ბ) გრავირებისას გამოყენებული მჟავა ხსნის მინანქრის ზედაპირიდან 10 მკ სისქის შრეს და
წარმოქმნის ფორებს, სადაც ადვილად ჩაიჟონება ბონდი;
გ) კბილის ზედაპირს წმენდს ნადებისაგან აუმჯობესებს ბჟენის ფიქსაციის ხარისხს;
დ) აქვს სამკურნალო თვისებები და უზრუნველყოფს მეორადი კარიესის განვითარების
თავიდან აცილებას.

165. კომპოზიციური საბჟენის მასალით კბილის დაბჟენამდე აუცილებელი პირობაა კბილის

გაპრიალება არაფთორირებული, აბრაზიული პასტით, იმიტომ, რომ:
30
ა) აუმჯობესებს ბჟენის ფიქსაციის ხარისხს;
*ბ) პასტა აცილებს ნადებს, აუმჯობესებს მჟავურ გრავირებას და კბილის ფერის
განსაზღვრის ხარისხს;
გ) უზრუნველყოფს მეორადი კარიესის განვითარების თავიდან აცილებას;
დ) გაპრიალებული ზედაპირი უზრუნველყოფს ბონდის ფიქსაციის ხარისხს.

166. ამოირჩიეთ მეთოდი, რომელიც ყველაზე მეტად უზრუნველყოფს კბილთა

რესტავრირებისას პირის ღრუში მშრალი გარემოს შექმნას:
ა) ნერწყვის საქაჩების გამოყენება;
ბ) ბამბის ლილვაკებით კბილის იზოლაცია;
გ) კბილის დამცავი ლაქით დაფარვა;
*დ) რაბერ-დამის სისტემის გამოყენება.

167. გამოყავით ის გარემოება, რაც მუდმივი ბჟენების ამოვარდნას უწყობს ხელს:

ა) პაციენტის ასაკი;
ბ) სამკურნალო და საიზოლაციო სარჩულების მოთავსება;
გ) კბილის ზედაპირის აბრაზიული პასტით დამუშავება;
*დ) დაბჟენის თანმიმდევრობის დარღვევა.

168. როგორია ადჰეზიურ სისტემაში შემავალი პრაიმერის მოქმედების მექანიზმი?

*ა) წარმოქმნის ჰიბრიდულ შრეს და ახდენს დენტინის მილაკების კუპირებას;
ბ) წარმოქმნის მეორად დენტინს და ხელს უწყობს დენტინოგენეზს;
გ) აქვს სამკურნალო თვისებები;
დ) ამოავსებს მინანქრის დემინერალიზებულ უბნებს და აუმჯობესებს ბჟენის ფიქსაციის
ხარისხს.

169. რამდენი ხნის განმავლობაში ვახდენთ პრაიმერის შეზელვას დენტინის ქსოვილში

ა) 5-10 წმ-ის განმავლობაში;
*ბ) 30 წმ-ის განმავლობაში;
გ) 60 წმ-ის განმავლობაში;
დ) 10-15 წმ-ის განმავლობაში.

170. რა ტიპის საბჟენი მასალების კომბინაციას წარმოადგენს კომპომერები:

ა) კომპოზიციურის და კომბინაციურის;
ბ) პლასტმასების და სილიკო-ფოსფატური ცემენტების;
გ) სილიკო-ფოსფატურის და მინაიონომერული ცემენტების;
*დ) მინაიონომერული ცემენტების და კომპოზიციურის.
31
171. მინანქრის სრულყოფილი გრავირების ჩასატარებლად ფოსფორმჟავას ოპტიმალურ
კონცენტრაციად ითვლება:
ა) 50%-იანი ფოსფორმჟავა;
ბ) 27%-იანი ფოსფორმჟავა;
*გ) 30-40 %-იანი ფოსფორმჟავა;
დ) 20-25 %-იანი ფოსფორმჟავა.

172. გამოიცანით ის საბჟენი მასალა, რომელიც არ საჭიროებს ადჰეზიური სისტემის

გამოყენებას:
ა) კომპოზიტი;
ბ) ამალგამა;
გ) კომპომერი;
*დ) მინერალური ცემენტი.

არაკარიესული დაავადებები

173. კბილის მაგარი ქსოვილების ქვემოთ ჩამოთვლილი პათოლოგიებიდან, ჩანასახების

ფორმირების პერიოდში აღმოცენდება:
ა) კბილის ეროზია;
*ბ) ჰიპოპლაზია, მინანქრის ჰიპერპლაზია;
გ) მჟავური ნეკროზი;
დ) სოლისებრი დეფექტი.

174. ქვემოთ ჩამოთვლილი არაკარიესული წარმოშობის დეფექტებიდან (რომლებიც

კბილების ამოჭრის შემდეგ წარმოიშვება) ხშირად გვხვდება:
*ა) ტრავმა, კბილის ეროზია, სოლისებრი დეფექტი;
ბ) ფლუოროზი;
გ) მინანქრის ჰიპოპლაზია;
დ) ჰიპერპლაზია.

175. ჰიპოპლაზიის დროს ავადმყოფი უჩივის:

ა) მომატებულ მგრძნობელობას;
ბ) მინანქრის გაცვეთას;
*გ) კბილების ფერის და ფორმის შეცვლას;
დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი;

32
176. ჰიპოპლაზიის დროს დეფექტის ყველაზე ტიპიური ლოკალიზაციაა:
ა) ყველა ჯგუფის კბილების ვესტიბულარული ზედაპირი;
ბ) ყველა კბილის ფისურა;
გ) ფრონტალური კბილების ყელის მიდამო;
*დ) პირველი მოლარების ბორცვების, ეშვების და საჭრელების ვესტიბულური ზედაპირი.

177. შეარჩიეთ ჰიპოპლაზიის ერთ-ერთი კლინიკური ფორმა:

ა) სამკუთხოვანი;
ბ) რომბისებური;
გ) სფერული;
*დ) შტრიხოვანი.

178. გამოყავით ის ძირითადი მიზეზი, რაც ხელს უწყობს ფლუოროზის განვითარებას:

ა) გაურკვეველი მიზეზები;
*ბ) ფტორის ჭარბი შემცველობა სასმელ წყალში;
გ) ნივთიერებათა ცვლის მოშლა;
დ) ფტორის დაქვეითებული შემცველობა სასმელ წყალში.

179. რომელი ქვემოჩამოთვლილი მახასიათებელი არ შეესაბამება ფლუოროზის კლინიკურ

გამოვლინებას?
ა) ლაქოვანი;
*ბ) ჰიპერპლაზიური;
გ) ცარცისებრ-წერტილოვანი;
დ) დესტრუქციული.

180. კბილთა რომელი ზედაპირი ზიანდება ყველაზე ხშირად ფლუოროზის დროს

*ა) საჭრელების და ეშვების ვესტიბულარული ზედაპირი;
ბ) ფისურები, ბუნებრივი ღრმულები;
გ) კბილის ყელის მიდამო;
დ) ყველა ჯგუფის კბილის მაგარი ქსოვილების დაზიანება.

181. გამოიცანით კბილის რომელ მიდამოშია ლოკალიზებული სოლისებური დეფექტი:

*ა) კბილის ყელის მიდამოში;
ბ) საჭრელი კიდის მიდამოში;
გ) ფისურებს შორის სივრცეში;
დ) ბორცვთაშუა ღარში.

33
182. ამოარჩიეთ კბილთა ეროზიის გამომწვევი ერთ-ერთი ფაქტორი:
ა) ნახშირწყლების შემცველი პროდუქტების ხანგრძლივი მიღება;
ბ) ცილებით მდიდარი პროდუქტების ხანგრძლივი მიღება;
გ) დიდი რაოდენობით სითხის მიღება;
*დ) მჟავების შემცველი სითხეების ხანგრძლივი მიღება.

183. რომელი ქვემოჩამოთვლილი ფაქტორი მიიჩნევა კბილების პათოლოგიური ცვეთის

ერთ-ერთ გამომწვევად:
ა) პირის ღრუს სავლებების გამოყენება;
ბ) კბილების მრავლობითი კარიესი;
გ) ენისა და ტუჩის დაავადებები;
*დ) თანკბილვის ანომალია;

184. კბილის ფლუოროზის ეროზიული ფორმის მკურნალობა გულისხმობს:

ა) კომპოზიციური მასალებით კბილის დაბჟენას;
*ბ) რემინერალიზაციურ თერაპიას კბილის შემდგომი დაბჟენით;
გ) ცემენტებით კბილის დაბჟენას;
დ) კბილების გათეთრებას და დეფექტების კომპოზიტებით დაბჟენას.

185. შეარჩიეთ კბილთა ფლუოროზის გამომწვევი მიზეზის სწორი ვარიანტი:

ა) სასმელ წყალში ფტორის დაბალი კონცენტრაცია;
ბ) სასმელ წყალში ფოსფატების მაღალი კონცენტრაცია;
*გ) სასმელ წყალში ფტორის მაღალი კონცენტრაცია;
დ) სასმელ წყალში ფოსფატების დაბალი კონცენტრაცია.

186. ქვემოჩამოთვლილი ფაქტორებიდან კბილების აბფრაქციის გამომწვევ რომელ ფაქტორს

მიიჩნევთ სარწმუნოდ:
ა) პირის ღრუს ჰიგიენის დაუცველობა;
*ბ) საღეჭი ძალის არასწორი განაწილება;
გ) ფოტოპოლიმერიზაციის გაუმართავი მუშაობა;
დ) ენის მოკლე ლაგამი.

187. შეარჩიეთ მინანქრის ეროზიის რაციონალური მკურნალობის სწორი ვარიანტი:

ა) კბილების დეფექტების დაბჟენა კომპოზიციური მასალებით;
ბ) კბილების პროტეზირებისათვის პაციენტის ორთოპედიულ კაბინეტში გაგზავნა;
*გ) ზოგადი და ადგილობრივი რემთერაპია და კბილების დაბჟენა;
დ) ცემენტებით კბილების დაბჟენა.
34
188. დენტინის ჰიპერესთეზიის მკურნალობა:
ა) ფტოროვანი ნატრიუმის შემცველი პასტის შეზელვა;
ბ) ფტოროვანი ნატრიუმის 1% ხსნარის ელექტროფორეზი;
*გ) კომპლექსური (საერთო და ადგილობრივი). რემინერალიზაციური თერაპია;
დ) ვიტამინოთერაპია, ლაზეროთერაპია, B12 ვიტამინით ელექტროფორეზი.

189. ჰიპოპლაზიის დროს ავადმყოფის ჩივილებია:

ა) დისკომფორტი ჭამის დროს;
*ბ) კბილების ფერის და ფორმის შეცვლა;
გ) ყლაპვის გაძნელება;
დ) მეტყველების დეფექტი.

190. გამოიცანით ის პათოლოგია, რომლის კლინიკური გამოვლინება ჰიპოპლაზიის

მსგავსია:
*ა) ლაქოვანი კარიესი;
ბ) მინანქრის ჰიპერპლაზია;
გ) მინანქრის აპლაზია;
დ) ზედაპირული კარიესი.
პულპის დაავადებები

200. როგორია პულპის უჯრედული შემადგენლობა:

*ა) პულპა, როგორც შემაერთებელი ქსოვილი, მდიდარია ამ ქსოვილისთვის
დამახასიათებელი უჯრედებით;
ბ ) პულპის უჯრედული შემადგენლობა წარმოდგენილია მხოლოდ პლაზმოციტებით და
მაკროფაგებით;
გ ) შემადგენლობის მიხედვით პულპა ახლოსაა ეპითელურ ქსოვილთან;
დ ) ემსგავსება ნერვულ ქსოვილს.

201. რომელ შრეს ესაზღვრება პერიფერიულ შრეში განთავსებული ოდონტობლასტები:

ა) სუბოდონტობლასტურს;
ბ) ოდონტობლასტურს;
გ) პერიფერიულს;
*დ) პრედენტინის შრეს.

202. არხოვან და გვირგვინოვან პულპას შორის განსხვავება მდგომარეობს:

ა ) ამ ზონებში შემაერთებელი ქსოვილის ბოჭკოს აგებულების თავისებურებაში;
35
ბ ) ვასკულარიზაციის თავისებურებაში;
*გ) ბოჭკოების, უჯრედების და შუალედური ნივთიერების თანაფარდობაში;
დ ) შემაერთებელი ქსოვილის თავისებურებაში, მის ინერვაციასა და სისხლმომარაგებაში.

203. კბილის ჩანასახის განვითარების რომელ სტადიაში ხდება პულპის ქსოვილის

ჩამოყალიბება:
ა) კოკრის სტადია;
ბ) ქუდაკის სტადია;
გ) ეჟვანის სტადიის ადრეული ფაზა;
*დ) ეჟვანის სტადიის გვიანი ფაზა.

204. რით განისაზღვრება პულპის დაცვითი ფუნქციები:

ა ) ფიბრობლასტური უჯრედების მოქმედებით;
ბ ) უჯრედების ფაგოციტური აქტივობით;
გ ) ოდონტობლასტების უნარით გამოიმუშაონ მონაცვლე დენტინი;
*დ) ქსოვილოვანი იმუნიტეტით, რომელიც განისაზღვრება ზემოთ ჩამოთვლილი
ქსოვილის ელემენტების ერთობლივი მოქმედებით; აგრეთვე, ორგანიზმის ნეირო-
რეფლექტორული და ჰუმორული რეგულაციით.

205. რომელი უჯრედებითაა წარმოდგენილი ჯანმრთელი პულპის პერიფერიული შრე:

ა) ფიბროპლასტებით;
*ბ) ოდონტობლასტებით;
გ) ლიმფოციტებით;
დ) ცემენტოციტებით.

206. კბილის ამოჭრისას როგორია მიელინიანი და უმიელინო ბოჭკოების თანაფარდობა:

ა) თანაბარია;
ბ) მიელინიანი ჭარბობს უმიელინოს;
*გ) უმიელინო ჭარბობს მიელინიანს;
დ) ინდივიადუალურია.

207. რომელი ფაქტორია ქრონიკული და ჰიპერპლასტიური პულპიტის დიფერენციალურ

დიაგნოსტიკაში გადამწყვეტი:
ა ) ტკივილების ხასიათი;
ბ ) თერმოდიაგნოსტიკა;

36
*გ) ინსპექცია და ზონდირება;
დ ) რენტგენოგრაფიული მონაცემები.

208. რომელი მეთოდია ყველაზე რაციონალური შექცევადი პულპიტის მკურნალობის

დროს:
ა ) პულპის დევიტალიზაცია;
*ბ) ჩვენების მიხედვით მთლიანი პულპის სიცოცხლისუნარიანობის შენარჩუნება;
გ ) ვიტალური ამპუტაცია;
დ ) კბილის ამოღება.

209. რომელი მეთოდია ყველაზე რაციონალური შეუქცევადი პულპიტის მკურნალობის

დროს:
ა ) პულპის სიცოცხლისუნარიანობის შენარჩუნება;
ბ ) ვიტალური ამპუტაცია;
*გ) ვიტალური ექსტირპაცია;
დ ) კბილის ამოღება.

210. რომელი უჯრედებითაა წარმოდგენილი უჯრედებით მდიდარი ზონა:

ა) მაკროფაგებით;
ბ) პოხიერი უჯრედებით;
*გ) ფიბრობლასტებით;
დ) ჰისტიოციტებით.

211. რომელი მეთოდია ყველაზე რაციონალური ჰიპერპლასტიური პულპიტის

მკურნალობის დროს:
ა ) დევიტალური ექსტირპაციის;
ბ ) ვიტალური ამპუტაციის;
გ ) პულპის სიცოცხლისუნარიანობის შენარჩუნების;
*დ) ვიტალური ექსტირპაციის.

212. რომელი მეთოდია ყველაზე რაციონალური ქრონიკული წყლულოვანი პულპიტის

მკურნალობის დროს:
ა ) დევიტალური ექსტირპაციის;
ბ ) ვიტალური ამპუტაციის;
*გ) ვიტალური ექსტირპაციის;
დ ) ვიტალური ექსტირპაციის პულპის დიათერმოკოაგულაციით.

37
213. რომელი უჯრედებითაა წარმოდგენილი უჯრედებით ღარიბი ვეილის ზონა:
ა) მაკროფაგებით;
ბ) პოხიერი უჯრედებით;
*გ) შედარებით თავისუფალია უჯრედული ელემენტებისგან;
დ) ჰისტიოციტებით.

214. ჯანმრთელი პულპის პერიფერიული შრე წარმოდგენილია ერთ რიგად განლაგებული

ოდონტობლასტებით, რომელთაც პულპის გვირგვინოვან ნაწილში აქვს:
*ა) ცილინდრის ფორმა
ბ) ოვალის ფორმა
გ) კუბის ფორმა;
დ) ბრტყელი ფორმა.

215. რომელი არაორგანული კომპონენტები იზრდება დენტიკლის ორგანულ მატრიქსზე:

ა) ფტორაპატიტები;
*ბ) ჰიდროქსიაპატიტები;
გ) კალციუმის ფტორიდები;
დ)კალციუმის კარბონატები.

216. ასაკობრივი ცვლილებები დენტინში გამოხატულია:

ა) პერიტუბულური (მილაკის ირგვლივი) და სკლეროზული დენტინის შემცირებით;
ბ) მხოლოდ პერიტუბულური (მილაკის ირგვლივი) დენტინის გაზრდით;
*გ) პერიტუბულური (მილაკის ირგვლივი) და სკლეროზული დენტინის გაზრდით;
დ) მხოლოდ სკლეროზული დენტინის შემცირებით.

217. პულპის გვირგვინოვან ნაწილში:

ა) ოდონტობლასტების რაოდენობა ნაკლებია არხოვანთან შედარებით;
*ბ) ოდონტობლასტების რაოდენობა მეტია არხოვანთან შედარებით;
გ) ოდონტობლასტების რაოდენობა გვირგვინოვან და არხოვან ნაწილში თანაბარია;
დ) კბილთა ჯგუფის მიხედვით ინდივიდუალურია.

218. ვიტალური ამპუტაციის შემდეგ ყველაზე ხშირ გართულებებს წარმოადგენს:

ა ) მწვერვალოვანი პერიოდონტიტი;
38
ბ ) რეციდიული კარიესი;
*გ) არხოვანი პულპის ანთება;
დ ) სამწვერა ნერვის ნევრალგია.

219. მწვავე პულპიტის კლინიკური სურათი:

*ა) მწვავე, ხანგრძლივი ტკივილი ყველა სახის გამღიზინებელზე, აგრეთვე ღამის და
თვითნებითი ხასიათის ტკივილები; საწყის ეტაპზე თვითებითი ტკივილის შეტევის
ხანმოკლე პერიოდი, ტკივილებს შორის ინტერვალი ხაგრძლივი;
ბ ) ქიმიური გამღიზიანებლებით გამოწვეული ტკივილი, რომელიც მიზეზის მოხსნის
შემდეგ ქრება;
გ ) მუდმივი ხასიათის ტკივილი, რომელიც თანდათან ძლიერდება, კბილის
„დაგრძელების“ შეგრძნება;
დ ) გამუდმებული, მზარდი, მფეთქავი ხასიათის ტკივილი, რომელიც ძლიერდება კბილზე
მექანიკური ზეწოლის დროს.

220. ფესვის არხისთვის მიღებული სამუშაო სიგრძე:

ა ) ზუსტად შეესაბამება კბილის ანატომიურ სიგრძეს;
ბ ) 1 მმ-ით გრძელია კბილის რენტგენოლოგიური სიგრძეზე;
*გ) აპექს-ლოკატორით დადგენილი მანძილი გვირგვინის საორიენტაციო წერტილიდან
ფიზიოლოგიურ მწვერვალამდე;
დ ) იდენტურია რენტგენოლოგიური სიგრძის.

221. ქრონიკული პულპიტის კლინიკური სურათი:

ა ) შეტევითი ხასიათის ტკივილი ტემპერატურულ გამღიზიანებელზე;
ბ ) თვითნებითი ხასიათის ტკივილები, სამწვერა ნერვის გასწვრივ;
*გ) ხანგრძლივი, ყრუ ხასიათის ტკივილი სხვადასხვა გამღიზიანებელზე, მაგალითად,
ტემპერატურულ ცვლილებაზე;
დ ) დადებითი პერკუტორული რეაქცია.

222. ოდონტობლასტებს პულპის არხოვან ნაწილში აქვს:

ა) ცილინდრის ფორმა
ბ) ოვალის ფორმა
*გ) კუბის ფორმა;
დ) ბრტყელი ფორმა.

223. ქრონიკული ჰიპერპლასტიური პულპიტის დიფერენციალური დიაგნოზი უნდა

გატარდეს:
39
ა ) მწვავე პულპიტთან;
*ბ) ჰიპერტროფიულ გინგივიტთან;
გ ) ქრონიკულ პაროდონტიტთან;
დ ) ქრონიკული წყლულოვან პულპიტთან.

224. საჭრელების კბილის ღრუს გახსნისას ენდოდონტიური მისადგომის შექმნა საჭიროა:

ა ) გვირგვინის დისტალური კედლის არეში;
ბ ) საჭრელი კიდიდან;
*გ) გვირგვინის ზედა მესამედში, გვირგვინის ცენტრალურ წერტილში, კბილის სასისკენა
ზედაპირიდან;
დ ) კბილის სასისკენა ზედაპირიდან.

225 ქრონიკული ჰიპერპლასტიური პულპიტის დროს:

ა ) კბილის ღრუ ყოველთვის დახურულია;
ბ ) აღინიშნება პერიაპიკალური ცვლილებები;
*გ) კბილის ღრუ ყოველთვის ღიაა;
დ ) პულპის რქა გაშიშვლებულია, ზონდირება უმტკივნეულო.

226. ქვედა პრემოლარების გვირგვინის ტრეპანაციის დროს კბილის ღრუს გახსნა ხდება:
ა ) საღეჭი ფისურის გავლით, ბორის მიმართულებით ენისკენა ბორცვისაკენ;
ბ ) საღეჭ ფისურში, კბილის მედიალურ და დისტალურ კედელს შორის შუამდებარე
წერტილში;
გ ) საღეჭ ფისურში, ახლოს მედიალური კედლისაკენ;
*დ) საღეჭ ფისურში, კბილის მედიალურ და დისტალურ კედელს შორის საშუალო
მანძილზე, უფრო ახლოს ლოყისკენა ბორცვისაკენ.

227. ოდონტობლასტებს პულპის აპიკალურ ნაწილში აქვს:

ა) ცილინდრის ფორმა
ბ) ოვალის ფორმა
გ) კუბის ფორმა;
*დ) ბრტყელი ფორმა.

228. ქრონიკული წყლულოვანი პულპიტის კლინიკური სურათი:

ა ) ხანმოკლე ტკივილი მექანიკურ, ტემპერატურულ და ქიმიურ გამღიზიანებელზე;
ბ ) ტკივილი კბილის კბილზე დაჭერისას;

40
*გ) გამღიზიანებელი ფაქტორით გამოწვეული ყრუ ტკივილი, წარსულში - ინტენსიური
თვითნებითი ტკივილები და ნებისმიერი სახის გამღიზიანებლით გამოწვეული
მიზეზობრივი ტკივილების არსებობა;
დ) ირადირებული ხასიათის თვითნებითი ტკივილები;

229. მრავალფესვიანი კბილების ენდოდონტიური დამუშავების დროს ბიფურკაციის ან

ტრიფურკაციის პერფორაციის მიზეზია:
*ა) კბილის ღრუს ტოპოგრაფიის არასრულფასოვანი ცოდნა;
ბ ) მიკრომოტორის ბუნიკის გამოყენება;
გ ) ტურბინული ბუნიკის გამოყენება;
დ ) ლაზერული ბუნიკის გამოყენება.

230. ქრონიკული ჰიპერპლასტიური პულპიტის დიფერენციალური დიაგნოზი უნდა

გატარდეს:
ა) ქრონიკულ ფიბროზულ პულპიტთან;
ბ) ქრონიკულ აპიკალურ პერიოდონტიტთან;
გ) ფესვის კისტასთან;
* დ) ღრუს ფსკერის პერფორაციის შედეგად, ბიფურკაციიდან განვითარებულ პოლიპთან.

231. მკურნალობის რომელი მეთოდი გამოიყენება მოზრდილებში ზედა ყბის ეშვის

პულპიტის დროს:
ა ) ბიოლოგიური მეთოდი
*ბ) ვიტალური ექსტირპაციის მეთოდი
გ ) ვიტალური ამპუტაცია
დ ) დევიტალური ამპუტაცია

232. მკურნალობის რომელი მეთოდი გამოიყენება მოზრდილებში ქვედა ყბის მოლარის

მწვავე პულპიტის დროს:
ა ) ღრუს ფსკერზე სამკურნალო ნახვევის მოთავსება;
*ბ) ვიტალური ექსტირპაცია
გ ) დევიტალური ამპუტაცია
დ ) პულპის ელექტროკოაგულაცია

233. ინტრაპულპური ანესთეზიის ჩატარების ჩვენებას პულპიტების მკურნალობის დროს

წარმოადგენს:
ა ) ალერგია საანესთეზიო ნივთიერებების მიმართ;
*ბ) რეგიონული ანესთეზიის ნაკლებეფექტურობა ან არაეფექტურობა
41
გ ) ფრონტალურ კბილთა მკურნალობა
დ ) მრავალფესვიან კბილთა მკურნალობა

234. რომელ სილერებს ენიჭება უპირატესობა არხების დაბჟენის დროს:

ა ) აბსცეს-პასტა;
ბ ) დექსამეტაზონის შემცველი პასტა;
*გ) ეპოქსიდური ფისის შემცველი პასტა;
დ) რეზორცინ-ფარმალდეჰიდის შემცველი პასტა.

235. რომელ შემთხვევაშია რეკომენდებული ფესვის მწვერვალის რეზექცია:

ა ) ქრონიკული პერიოდონტიტის დროს;
ბ ) ქრონიკული წყლულოვანი პულპიტის დროს;
*გ) ფესვის მწვერვალში ჩატეხილი ენდოდონტიური ინსტრუმენტის შემთხვევაში;
დ ) მწვავე აპიკალური პერიოდონტიტის დროს.

236. ქვედა ყბის მოლარის გაუტკივარების მიზნით გამოიყენება:

ა ) ინფილტრაციული ანესთეზია;
ბ ) მენთალური ანესთეზია;
გ ) ტუბერული ანესთეზია;
*დ) მანდიბულური ანესთეზია.

პერიოდონტის დაავადებები

237. როგორია პერიოდონტის ბოჭკოვანი სტრუქტურის შემადგენლობა:

ა ) კოლაგენურ ბოჭკოსთან ერთად გვხვდება ელასტიური ბოჭკოების დიდი რაოდენობა;
ბ ) რეტიკულური და კოლაგენური ბოჭკოების მცირე რაოდენობა;
გ ) ელასტიური ბოჭკოების არარსებობა;
*დ) კოლაგენური, ელასტიური, რეტიკულური, ოქსითალანური ბოჭკოების სხვა ჯგუფები.

238. პერიოდონტის კოლაგენური ბოჭკოების ძირითად ფუნქციებს წარმოადგენს:

*ა) კბილის ვერტიკალურ მდგომარეობაში შენარჩუნება და წნევის თანაბარი განაწილება
ალვეოლის კედლებზე;
ბ ) ტროფიკული ფუნქცია;
გ ) ანთების დროს ფაგოციტოზის უნარი;
დ ) რეპარაციულ პროცესებში მონაწილეობა.

239. პერიოდონტის უჯრედოვანი შემადგენლობა წარმოდგენილია:

42
ა ) მხოლოდ შემაერთებელი ქსოვილისთვის დამახასიათებელი უჯრედებით;
*ბ) იმუნურით, შემაერთებელი ქსოვილით, ნეიროვასკულური უჯრედებით და
ეპითელიუმის სპეციალური უჯრედებით;
გ ) მხოლოდ ნეიროვასკულური უჯრედებით;
დ) მხოლოდ იმუნური უჯრედებით.

240. პერიოდონტის ძირითადი ფუნქციაა:

ა ) ტროფიკული და საყრდენი;
ბ ) რეგენერაციული, საყრდენი და ტროფიკული;
*გ) ტროფიკული, საყრდენი,სენსორული, რეზორბციული, რეგენერაციული.;
დ ) სენსორული, რეზორბციული, რეგენერაციული.

241. პერიაპიკალური აბსცესის (ხვრელ-არხის გარეშე) დიფერენციალური დიაგნოზი უნდა

გატარდეს:
ა) ღრმა კარიესთან;
ბ) პერიაპიკალურ აბსცესთან (ხვრელ-არხით),
*გ) პაროდონტულ აბსცესთან;
დ) ფესვის კისტასთან.

242. ღრმა ზონდირების დროს ტკივილს და არხიდან სისხლდენას ადგილი აქვს:

ა ) ქრონიკული პერიოდონტიტის დროს;
ბ ) ფესვის კისტის დროს;
*გ) ქრონიკული წყლულოვანი პულპიტის დროს;
დ ) მწვავე პერიოდონტიტის დროს.

243. შეიძლება თუ არა არხში დროებითი ბჟენის ქვეშ EDTA-ს პასტის დატოვება?
ა ) შეიძლება;
ბ ) არ შეიძლება, რადგან EDTA დენტინის მილაკებში იწვევს საცობების წარმოაქმნას;
*გ) არ შეიძლება, ძლიერი დეკალცინირების და არხის მექანიკური გაფართოვებისას
პერფორაციის საშიშროების გამო;
დ ) არ შეიძლება, რადგანაც კბილი ვერ გაუძლებს ჰერმეტიზაციას.

244. ფესვის არხში სამკურნალო ნახვევი მოთავსებულ უნდა იქნას:

ა ) შექცევადი პულპიტის დროს;
ბ) ჰიპერპლასტიური პულპიტის დროს;
გ) არხიდან სისხლდენის შემთხვევაში;
*დ) ქრონიკული აპიკალური პერიოდონტიტის დროს.
43
245. რეკომენდებულია თუ არა რეზორცინ-ფორმალინის პასტით კარგად გამავალი არხების
დაბჟენა?
ა ) რეკომენდებულია, რადგან ის უზრუნველყოფს არხის კარგ ჰერმეტულობას;
ბ ) რეკომენდებულია, რადგან მას ახასიათებს ანტისეპტიკური და მუმიფიცირების უნარი;
*გ) არარეკომენდებულია, რადგან ის აღიზიანებს პერიოდონტს და კბილს ფერს უცვლის;
დ ) რეკომენდებულია, რადგან ის გამოიწვევს პროცესის გამწვავებას, რაც ხელს შეუწყობს
საბოლოო გამოჯანმრთელებას.

246. ითვლება თუ არა ქრონიკული პერიოდონტიტის მკურნალობის ეფექტურ მეთოდად

საბჟენი მასალის ფესვის მწვერვალიდან გადატანა?
ა ) დიახ, რადგან საბჟენი მასალა ხელს უწყობს ძვლოვანი ქსოვილის რეგენერაციას;
ბ ) არა, რადგან ის არ იძლევა ფესვის არხების სრული ჰერმეტიზაციის საშუალებას;
*გ) არა, რადგან ის უცხო სხეულია და ხელს უშლის პერიოდონტის ქსოვილების
რეგენერაციას;
დ ) დიახ, რადგან საბჟენ მასალას ანთების საწინააღმდეგო მოქმედება გააჩნია.

247. ქრონიკული აპიკალური პერიოდონტიტის ფორმებს შორის რომელს ხასიათებს

მკვეთრად გამოხატული ჩივილები?
ა ) ქრონიკულ პერიოდონტიტს;
*ბ) პერიაპიკალური აბსცესი ხვრელ-არხის გარეშე;
გ ) პერიაპიკალური აბსცესი ხვრელ-არხით;
დ ) ფესვის კისტას.

248. პერიაპიკალური აბსცესის (ხვრელ-არხით) წამყვანი სადიაგნოსტიკო ნიშანია:

ა ) კბილის არეში პერიოდულად წარმოშობილი ტკივილი;
ბ ) კბილების გვირგვინების კონვერგენცია;
*გ) მწვერვალის ახლომდებარე ქსოვილების გამეჩხერებული უბანი, რენტგენოლოგიური
კერა შემოუფარგლავი საზღვრით, ზოგჯერ ხვრელ-არხის არსებობა;
დ ) პერიოდონტული ნაპრალის გასქელება.

249. პერიაპიკალური აბსცესის (ხვრელ-არხით) მკურნალობის შორეული შედეგების

შეფასებისას წამყვანი კრიტერიუმია:
ა ) ჩივილის არარსებობა;
ბ ) ხვრელ-არხის დახურვა;
გ ) ხარისხიანად დაბჟენილი ფესვის არხი;

44
*დ) ფესვის მწვერვალის არეში ახლომდებარე ქსოვილების გამეჩხერებული
რენტგენოლოგიური კერის არარსებობა.

ენდოდონტია

250. ზედა პირველი მოლარის რომელი ფესვის არხია ყველაზე ცუდად გამავალი?
ა ) სასისკენა;
*ბ) ლოყისკენა მედიალური;
გ ) ლოყისკენა დისტალური;
დ ) სასისკენა და ლოყისკენა დისტალური.

251. ფესვის არხის სამუშაო სიგრძის მიღებული ზომა:

ა ) ზუსტად შეესაბამება კბილის ანატომიურ სიგრძეს;
*ბ) 1 მმ მოკლეა, ვიდრე კბილის ანატომიური სიგრძე;
გ ) 1 მმ-ით გრძელია, ვიდრე კბილის რენტგენოლოგიური სიგრძე;
დ ) ზოგჯერ უდრის სიღრმის მზომის სიგრძეს (სუბიექტური შეგრძნება);

252. არხის დამუშავების დროს ინსტრუმენტის ჩატეხვის შემთხვევაში აუცილებელია:

*ა) რენტგენოგრაფიული სურათის გადაღება;
ბ ) პაციენტის ინფორმირება მომხდარის შესახებ;
გ ) ინსტრუმენტის დარჩენილი ნაწილის გაზომვა;
დ ) ჩატეხილი ინსტრუმენტის ამოღების მცდელობა.

253. რომელი ენდოდონტიური ინსტრუმენტი გამოიყენება ფესვის არხის

გასაფართოვებლად:
ა ) პულპექსტრაქტორი;
ბ ) დრილბორი;
*გ) K ფაილი
დ ) არხის სიგრძის საზომი.

254. არხის დაბჟენის შემდეგ, საბჟენი მასალა უნდა:

ა ) აღწევდეს არხის სიგრძის მესამედს;
ბ ) რენტგენოლოგიური შეფასებით, აღწევდეს ფესვის მწვერვალს;
გ ) 1-2 მმ -ით უნდა იყოს გადასული ფესვის არხიდან;
*დ) იმყოფებოდეს 1 მმ-მდე ანატომიური ხვრელიდან.

255. გუტაპერჩას წკირების ძირითად შემადგენელ კომპონენტებს წარმოადგენს:

45
*ა) თუთიის ჟანგი, გუტაპერჩას სუბსტანცია, მეტალთა სულფატები, ფისები-ცვილი;
ბ) კალციუმის ჟანგი, გუტაპერჩას სუბსტანცია, ფისები-ცვილი;
გ) სილიციუმის ჟანგი, გუტაპერჩას სუბსტანცია, მეტალთა სულფატები;
დ) სპილენძის ჟანგი, გუტაპერჩას სუბსტანცია, მეტალთა სულფატები, ფისები-ცვილი;

256. რა გართულება შეიძლება გამოიწვიოს პულპიტური კბილის მკურნალობის დროს

გუდაპერჩას წკირის ანატომიური აპექსიდან 2 მმ-ით გადატანამ:
ა ) არ გამოიწვევს არავითარ ცვლილებებს;
*ბ) გამოიწვევს პერიოდონტის ქსოვილის ქრონიკულ გაღიზიანებას;
გ ) გაიწოვება;
დ ) გამოიწვევს ღრძილის გაღიზიანებას.

257. K ფაილის შემობრუნების კუთხის დასაშვები ზომა ფესვის ფართო და ვიწრო არხებში:
ა ) შესაბამისად 90-180 გრად. და 45-90 გრად.;
ბ ) შესაბამისად 180-360 გრად. და 90-180 გრად.;
*გ) შესაბამისად 360 გრად. და 45-90 გრად.;
დ ) შესაბამისად 120 გრად. და 90 გრად.

258.კარგად გამავალი არხებისთვის საუკეთესო მუდმივ საბჟენ მასალას წარმოადგენს:

ა ) ვერცხლის წკირი;
ბ ) ფოსფატ-ცემენტი;
*გ ) გუტაპერჩა;
დ) რეზორცინ-ფორმალინის პასტა.

259. ენდოდონტიური ჩარევის შემდეგ მოხდა კბილის გვირგვინის ღრმა მოტეხილობა.

ნატეხის ამოღების შემდეგ, გვირგვინის საბოლოო აღდგენის საუკეთესო ვარიანტს
წარმოადგენს:
ა) არხებში წკირების მოთავსება და კომპოზიტური საბჟენი მასალით რესტავრაცია;
ბ) მეტალის გვირგვინით აღდგენა;
გ) ვინირით რესტავრაცია;
*დ) ადჰეზიური კერამიკული გვირგვინით აღდგენა.

260. EDTA-ს ძირითადი თვისებებია:

ა ) ქიმიური ინერტულობა;
*ბ) დენტინის დეკალცინაცია;
გ ) არხის გამოშრობა;
დ ) ენდოდონტური ინსტრუმენტების მჭრელი თვისებების გაზრდა.
46
261. რა არის რეკაპიტულაცია:
ა ) არხში პირველი ფაილის გამოყენება, რომელიც აპიკალურ მწვერვალს აღწევს (IAF – Initial
Apical File);
ბ ) ბოლო, ყველაზე დიდი ზომის ფაილის გამოყენება, რომლითაც არხის დამუშავება მოხდა
(FF – Final File);
გ ) არხის კედლების ჰედსტრემ-ფაილით (H ფაილი) დამუშავება;
*დ) ერთი ზომის ინსტრუმენტიდან მეორე ინსტრუმენტზე გადასვლის შუალედში მასტერ-
ფაილის გამოყენება.

262. ინსტრუმენტული დამუშავების შედეგად, დაბჟენის წინ ფესვის არხს შემდეგი

პარამეტრები უნდა ჰქონდეს:
*ა) არხის ზედა (გვირგვინოვან) მესამედს ძაბრის ფორმა, შუა მესამედს - კონუსური,
აპიკალურ მესამედს - კონუსური ან ცილინდრული;
ბ) არხის ზედა (გვირგვინოვან) მესამედს და შუა მესამედს ცილინდრული ფორმა,
აპიკალურ მესამედს - კონუსური;
გ) არხის ზედა (გვირგვინოვან), შუა და აპიკალურ მესამედს ცილინდრული ფორმა;
დ) არხის ზედა (გვირგვინოვან), შუა და აპიკალურ მესამედს კონუსური ფორმა.

263. არხის პერფორაციის პრევენციის მიზნით აუცილებელია:

ა ) არხში შეტანის წინ ინსტრუმენტის წვერის მოხრა;
ბ ) არხის დიამეტრის შესაბამისი ინსტრუმენტის შერჩევა;
გ ) უარის თქმა არხის გაფართოებაზე;
*დ) არხების გასაფართოვებლად ქიმიური და მექანიკური საშუალებების კომბინაციაში
გამოყენება.

264. რა ზომის გუტაპერჩას წკირის გამოყენება ხდება არხის ენდოდონტიური დამუშავების

შემდეგ:
ა ) ზომას არა აქვს მნიშვნელობა;
*ბ ) ზომა შეესაბამება არხის მწვერვალოვანი ნაწილის გასაფართოებლად გამოყენებული
ბოლო ფაილის ზომას;
გ ) ზომა აღემატება არხის სანათურის გასაგანიერებლად გამოყენებული ბოლო ფაილის
ზომას ორი ნომრით;
დ) ზომა ერთი ნომრით ნაკლებია არხის სანათურის გასაფართოვებლად გამოყენებული
ბოლო ფაილის ზომაზე.

47
265. ანტიბაქტერიული არხშიდა ნახვევის სახით გამოყენებულ კალციუმის ჰიდროქსიდს
აქვს:
*ა) ძლიერი ტუტე რეაქცია, რომლის PH არის დაახლოებით 12,5;
ბ) ძლიერი ტუტე რეაქცია, რომლის PH არის 18,5;
გ) სუსტი ტუტე რეაქცია, რომლის PH არის 7,5;
დ) მჟავა რეაქცია, რომლის PH არის 5.5.

266 არხის საირიგაციოდ გამოყენებულ ხსნარებს შორის ყველაზე ეფექტურია:

ა) წყალბადის ზეჟანგი;
*ბ) ნატრიუმის ჰიპოქლორიტი;
გ) იოდინოლი;
დ) სტერილური წყალი.

267. პოხიერი შრის მოსაცილებელ საშუალებებს წარმოადგენს:

*ა) ეთილენდიამინტეტრაძმარმჟავას ნატრიუმიანი მარილი (EDTA) და ლიმონმჟავა;
ბ) უკუოსმოსური წნევით გაფილტრული წყალი (RO წყალი);
გ) იოდის ნაერთები და წყალბადის ზეჟანგი;
დ) ნატრიუმის ჰიპოქლორიტი.

268. რამდენი ზომის ენდოდონტური ინსტრუმენტი არსებობს ISO სტანდარტის მიხედვით:

ა ) 22
*ბ) 21
გ ) 31
დ ) 18

269. რა არის აპიკალ მასტერ ფაილი (Apical Master File – AMF):

ა) ყველაზე დიდი ზომის ფაილი, რომლითაც არხის დამუშავება მოხდა;
* ბ) ბოლო ფაილი, რომელიც მწვერვალთან „აპიკალურ საყრდენს“ ქმნის;
გ) პირველი ფაილი, რომელიც აპიკალურ მწვერვალს აღწევს;
დ) „ხავერდოვანი გზის“ შესაქმნელად მოწოდებული ფაილი.

270. რამდენია მანძილი ფესვის ფიზიოლოგიურ და ანატომიურ მწვერვალებს შორის:

*ა) 0,5-1მმ
ბ ) 1-2მმ
გ ) 2-3მმ
დ ) 2-2,5მმ

48
271. რომელი ენდოდონტური ინსტრუმენტი გამოიყენება არხის შესასვლელის
გასაფართოებლად:
*ა) გეითს გლიდენი
ბ ) ფლექსორიმერი
გ ) K ფაილი
დ) H ფაილი

272. რომელი ენდოდონტური ინსტრუმენტი გამოიყენება არხის გამავლობის შესაქმნელად:

*ა) რიმერი
ბ ) პლაგერი
გ ) H-ფაილი
დ ) სფრედერი

273. რომელი ენდოდონტური ინსტრუმენტი გამოიყენება არხის გასაფართოებლად:

*ა) K-ფაილი
ბ ) ლენტულო
გ ) სფრედერი
დ ) პლაგერი

274. რომელი ენდოდონტური ინსტრუმენტი გამოიყენება არხის ობტურაციისთვის:

*ა) ლენტულო
ბ ) ნიტიფაილი
გ ) K ფლექსოიფაილი
დ ) A-ფაილი

275. რა ფერითაა კოდირებული 015, 045, 090-ზომის ენდოდონტური ინსტრუმენტი:

ა ) წითელი
*ბ) თეთრი
გ ) ყვითელი
დ ) შავი

276. რა ფერითაა კოდირებული 020, 050, 100 ზომის ენდოდონტური ინსტრუმენტი:

ა ) თეთრი
*ბ) ყვითელი
გ ) შავი
დ ) ლურჯი

49
277. რა ფერითაა კოდირებული 025, 0,55, 110 ზომის ენდოდონტური ინსტრუმენტი:
ა ) მწვანე
ბ ) თეთრი
გ ) ყვითელი
*დ) წითელი

278. რა ფერითაა კოდირებული 030, 060, 120 ზომის ენდოდონტური ინსტრუმენტი:

ა ) წითელი
ბ ) შავი
*გ) ლურჯი
დ ) მწვანე

279. რა ფერითაა კოდირებული 035, 070, 130 ზომის ენდოდონტური ინსტრუმენტი:

ა ) შავი
ბ ) ყვითელი
გ ) წითელი
*დ) მწვანე

280. რა ფერითაა კოდირებული 040, 090, 140 ზომის ენდოდონტური ინსტრუმენტი:

ა ) ყვითელი
ბ ) წითელი
გ ) თეთრი
*დ) შავი

281. რა ფერითაა კოდირებული 006 ზომის ენდოდონტური ინსტრუმენტი:

ა ) ნაცრისფერი
*ბ) ჟოლოსფერი
გ ) იასამნისფერი
დ ) თეთრი

282. რა ფერითაა კოდირებული 008 ზომის ენდოდონტური ინსტრუმენტი

ა ) იასამნისფერი
ბ ) ყვითელი
გ ) ჟოლოსფერი
*დ) ნაცრისფერი

283 რა ფერითაა კოდირებული 010 ზომის ენდოდონტური ინსტრუმენტი

50
ა ) ჟოლოსფერი
ბ ) თეთრი
*გ) იასამნისფერი
დ ) წითელი

284. ხელის რომელი ინსტრუმენტით ხდება გუტაპერჩას წკირის ვერტიკალური

კონდესაცია:
ა ) კონდენსორი
ბ ) სპრედერი
*გ) პლაგერი
დ ) რიმერი

285. ხელის რომელი ინსტრუმენტით ხდება გუტაპერჩას წკირის ლატერალური

კონდენსაცია:
ა ) კონდენსორი
*ბ) სპრედერი
გ ) პლაგერი
დ ) რიმერი

286. ISO სტანდარტის მიხედვით, არხის მწვერვალის გაფართოების მინიმალური

აუცილებელი ზომა არის:
*ა) 030
ბ ) 020
გ ) 040
დ ) 015

287. პულპიტის დროს არხის ენდოდონტური დამუშავება და დაბჟენა ხდება:

*ა) ფიზიოლოგიური აპექსამდე
ბ ) ანატომიურ აპექსამდე
გ ) რენტგენოლოგიური აპექსიდან 1-2 მმ გარეთ
დ ) რენტგენოლოგიურ აპექსამდე

288. რომელი ენდოდონტური ინსტრუმენტის ბრუნვა (რიმინგი) არ შეიძლება არხში:

ა ) K-ფაილი
*ბ) H-ფაილი
გ ) K-ფლექსოფაილი
დ ) ნიტიფაილი
51
289. რომელი ფაილები გამოიყენება მოხრილი არხების დასამუშავებლად:
ა ) K-ფაილი
*ბ) Niti-ფაილები
გ ) H-ფაილი
დ ) პროფაილები

290. არხის ობსტურაციის მიზნით გამოიყენება:

ა ) ფილერები
ბ ) პროფაილები
გ ) სილერები
*დ) ფილერების და სილერების კომბინაცია

291. როგორი უნდა იყოს ნიკელ-ტიტანის ფაილის წრიული მოძრაობის დიაპაზონი არხის
ენდოდონტური დამუშავებისას:
ა ) 180 გრადუსი კუთხით
ბ ) 360 გრადუსი კუთხით
*გ) 90 გრადუსი კუთხით
დ ) 120 გრადუსი კუთხით

292. რომელი ჯგუფის სილერებს ახასიათებს ციტოტოქსიური და მუტაგენური მოქმედება:

*ა) სილერები, რომლებიც შეიცავს ალდეჰიდებს;
ბ ) სილერები, რომლებიც დამზადებულია კალციუმის ჰიდროქსიდის ფუძეზე;
გ ) სილერები, რომლებიც დამზადებულია პოლიმერების ფუძეზე;
დ ) სილერები, რომლებიც დამზადებულია ფისის ფუძეზე.

293. რომელ ფაზაში იმყოფება გუტაპერჩას წკირი არხის ობტურაციის დროს, თერმაფილის
სისტემის გამოყენებისას:
ა ) ბეტა
*ბ) ალფა
გ ) დელტა
დ ) გამა

294. პულპის არაპირდაპირი დაფარვის მეთოდის დროს:

*ა) სამკურნალო ნივთიერება მცირე მოცულობის კარიესულ დენტინზე თავსდება ანუ
ქსოვილზე, რომლის მთლიანად მოცილების შემთხვევაში პულპის გაშიშვლება შეიძლება
მოხდეს;
52
 ბ) სამკურნალო ნივთიერება დიდი მოცულობის კარიესულ დენტინზე თავსდება;
გ) სამკურნალო ნივთიერება მცირე მოცულობის კარიესულ მინანქარზე თავსდება;
დ) სამკურნალო ნივთიერება გაშიშვლებული პულპის ზედაპირზე თავსდება.

295. პულპის პირდაპირი დაფარვის მეთოდის დროს:

ა) სამკურნალო ნივთიერება მცირე მოცულობის კარიესულ დენტინზე თავსდება ანუ
ქსოვილზე, რომლის მთლიანად მოცილების შემთხვევაში პულპის გაშიშვლება შეიძლება
მოხდეს;
ბ) სამკურნალო ნივთიერება დიდი მოცულობის კარიესულ დენტინზე თავსდება;
გ) სამკურნალო ნივთიერება მცირე მოცულობის კარიესულ მინანქარზე თავსდება;
*დ) სამკურნალო ნივთიერება გაშიშვლებული პულპის ზედაპირზე თავსდება.

296. რომელი მედიკამენტი გამოიყენება ფესვის არხის გამავლობის შესაქმნელად:

ა ) წყალბადის ზეჟანგი
ბ ) სპირტი
*გ) ეთილენდიამინტეტრაძმარმჟავა
დ ) ორთოფოსფორმჟავა.

297. პულპის რევასკულარიზაცია/რეგენერაცია ახალი, აპექსიფიკაციის ალტერნატიული

მეთოდია, რომელიც გამოიყენება:
*ა) მოუმწიფებელ კბილებში შეუქცევადი პულპიტის ან პულპის ნეკროზის მქონე კბილთა
ენდოდონტიური მკურნალობის დროს;
ბ) ფორმირებულ კბილებში შეუქცევადი პულპიტის ან პულპის ნეკროზის მქონე კბილთა
ენდოდონტიური მკურნალობის დროს;
გ) მოუმწიფებელ კბილებში შექცევადი პულპიტის დროს ენდოდონტიური
მკურნალობისას;
დ) ფორმირებულ კბილებში შეუქცევადი პულპიტის დროს ენდოდონტიური
მკურნალობისას.

298. რამდენი ფესვი და არხი აქვს ქვედა ლატერალურ საჭრელს

*ა) ერთი ფესვი ერთი არხი
ბ ) ორი ფესვი ორი არხი
გ ) სამი ფესვი სამი არხი
დ ) ორი ფესვი სამი არხი

299. რამდენი ფესვი და არხი აქვს ქვედა პრემოლარებს

53
*ა) ერთი ფესვი ერთი არხი
ბ ) ორი ფესვი ორი არხი
გ ) სამი ფესვი სამი არხი
დ ) ორი ფესვი სამი არხი

300. რამდენი ფესვი და არხი აქვს ქვედა პირველ მოლარს

*ა) ორი ფესვი სამი არხი
ბ ) ორი ფესვი ორი არხი
გ ) ოთხი ფესვი ოთხი არხი
დ ) ერთი ფესვი ორი არხი

301. რამდენი ფესვი და არხი აქვს ქვედა ეშვს

ა ) ორი ფესვი ორი არხი
ბ ) ერთი ფესვი სამი არხი
*გ) ერთი ფესვი ერთი არხი
დ ) ორი ფესვი სამი არხი

302. რამდენი ფესვი და არხი აქვს ზედა ცენტრალურ და ლატერალურ საჭრელებს

*ა) ერთი ფესვი ერთი არხი
ბ ) ერთი ფესვი ორი არხი
გ ) ორი ფესვი ორი არხი
დ ) ერთი ფესვი სამი არხი

303. რამდენი ფესვი და არხი აქვს ზედა ეშვს

*ა) ერთი ფესვი ერთი არხი
ბ ) ერთი ფესვი ორი არხი
გ ) ორი ფესვი ორი არხი
დ ) სამი ფესვი სამი არხი

304. რამდენი ფესვი და არხი აქვს ზედა მოლარებს:

*ა) სამი ფესვი სამი არხი
ბ ) ორი ფესვი ორი არხი
გ ) ორი ფესვი სამი არხი
დ ) ოთხი ფესვი ოთხი არხი.

305. პულპოტომიის ჩვენებებს წარმოადგენს კბილის ღრუს შემთხვევითი გახსნა:

ა) მხოლოდ მუდმივი არაფორმირებული ფესვის მქონე კბილებში;
54
 ბ) მხოლოდ სარძევე კბილებში;
*გ) სარძევე ან მუდმივი არაფორმირებული ფესვის მქონე კბილებში;
დ) ერთფესვიან მუდმივ კბილებში.

306. არაფორმირებული ფესვის მქონე კბილებში, აპექსიფიკაციის მიზნით ყველაზე

რეკომენდებულ მასალას წარმოადგენს:
ა) ტრიკალციუმ ფოსფატი;
ბ) თუთიის ოქსიდის პასტა;
გ) ანტიბიოტიკის პასტა;
*დ) კალციუმის ჰიდროქსიდი.

307. ფესვის რომელი აპექსის გახსნაა საჭირო პულპიტების დროს არხების ენდოდონტიური
დამუშავებისას:
ა ) ანატომიური აპექსის
*ბ) ფიზიოლოგიური აპექსის
გ ) რენტგენოლოგიური აპექსის
დ ) ანატომიური აპექსიდან 2-3 მმ-ის გარეთ

308. ენდოდონტიური მანიპულაციების განხორციელება ხდება:

ა ) ზონდით
*ბ) H-ფაილით
გ ) ექსკავატორით
დ ) საგლინავით

309. არხის სამუშაო სიგრძის განსაზღვრის ყველაზე ზუსტ, ობიექტურ და დამაჯერებელ

მეთოდს წარმოადგენს:
ა ) სუბიექტური და რენტგენოლოგიური მეთოდი;
ბ ) ცხრილის გამოყენება და ანატომიური მეთოდი;
*გ) ელექტრომეტრული მეთოდი, შესაძლებელია კომბინაცია გამზომ რენტგენოგრამასთან
ერთად (ფესვის არხში შეტანილი ენდოდონტიური ინსტრუმენტით);
დ ) მხოლოდ ანატომიური მეთოდი.

310. არხების ობტურაციის რომელი მეთოდია უფრო საიმედო

ა ) ობტურაცია პასტით
ბ ) ობტურაცია ცემენტით
გ ) ობტურაცია გუტა-პერჩის წკირებით

55
*დ) ობტურაცია პასტით და გუტა-პერჩის წკირებით

311. არხის რომელი საბჟენი მასალა გამოიყენება გუტა-პერჩის წკირით დაბჟენის დროს
აპექსის ობტურაციისთვის
ა ) ხელოვნური დენტინი
ბ ) თუთიაფოსფატური ცემენტი
*გ) ცემენტი AH-26
დ ) რეზორცინ-ფორმალინის პასტა

312. მწვანე ფერით მარკირებულია შემდეგი ზომის ენდოდონტიური ინსტრუმენტები

ა ) N 30
*ბ) N 35
გ)N5
დ ) N 140

313. ნაცრისფერით მარკირებულია შემდეგი ზომის ენდოდონტიური ინსტრუმენტები

ა ) N 40
ბ ) N 60
*გ) N 8
დ ) N 10

314. რომელი ხელის ენდოდონტური ინსტრუმენტებით სრულდება არხში წრიული

მოძრაობა
*ა) რიმერი
ბ ) პლაგერი
გ ) H-ფაილი
დ ) სპრედერი

315. ზედა მოლარის კბილის ღრუს მისადგომ ხვრელს, ჩვეულებრივ, უნდა ჰქონდეს:
ა ) კბილის გვირგვინის ფორმის შესაბამისი ფორმა;
*ბ) სამკუთხედის ფორმა
გ ) სფეროსმაგვარი ფორმა
დ ) რომბისებური ფორმა

316. ზედა ყბის პირველი პრემოლარის კბილის ღრუს მისადგომ ხვრელს უნდა ჰქონდეს:
*ა) ნაპრალისებური ფორმა
ბ ) სამკუთხა ფორმა
56
გ ) ოთხკუთხედის ფორმა
დ ) წრიული ფორმა

პაროდონტის ქსოვილთა დაავადებები

317. ფიზიოთერაპიული მკურნალობის ჩატარების უკუჩვენებები:

ა) ღრძილის ჯიბეებიდან ჩირქის დენა;
*ბ) ონკოლოგიური დაავადებები, ტუბერკულოზი, ინფექციური დაავადებები მაღალი
ტემპერატურით, ორსულობა;
გ) პაროდონტის დაავადების ქირურგიული მკურნალობა;
დ) ასაკი 15 წლამდე;

318. გამოიცანით, რომელ ქსოვილებს მოიცავს პაროდონტის კომპლექსი.

ა) ღრძილს და კბილის ირგვლივ იოგს;
ბ) პერიოდონტს, ღრძილს, ძვლისსაზრდელას, კბილს;
*გ) კბილის ცემენტს, ღრძილს, პერიოდონტს, ალვეოლის ძვალს;
დ) ღრძილს, კბილის ქსოვილებს.

319. ჩამოთვალეთ პაროდონტის ფუნქციები:

*ა) ბარიერული, ტროფიკული, რეფლექტორული, პლასტიკური, ამორტიზატორული;
ბ ) ბარიერული, ამორტიზატორული;
გ ) რეფლექტორული;
დ ) ბარიერული, რეფლექტორული, პლასტიკური;

320. რა განაპირობებს პაროდონტის ბარიერულ ფუნქციას?

ა) ეპითელიუმში პოხიერი უჯრედების არსებობა;
ბ) ნერწყვის და ღრძილის სითხის ანტიბაქტერიული ფუნქცია;
*გ) მრავალშრიანი ბრტყელი ეპითელიუმის გარქოვანება;
დ) დიდი რაოდენობით რეცეპტორების არსებობა.

321. ალვეოლის ძვლოვანი ქსოვილის აღნაგობა:

ა) შედგება კომპაქტური ძვლოვანი ნივთიერებისაგან;
ბ) შედგება ღრუბლისებური ძვლოვანი ქსოვილისაგან;
*გ) ალვეოლის და კბილთაშორისი ძგიდე წარმოდგენილია ძვლოვანი კომპაქტური
ნივთიერებით, რომელიც წარმოქმნის კორტიკალურ ფირფიტას; ალვეოლური მორჩის
ძვალი წარმოდგენილია ღრუბლისებური ძვლოვანი ქსოვილით;
57
დ) ალვეოლის ძვალი წარმოდგენილია კორტიკალური ფირფიტებით.

322. პაროდონტის მიკროცირკულაციის სტრუქტურული წარმონაქმნებია:

ა) კაპილარები;
ბ) ვენულები და არტერიოლები;
*გ) არტერიოლები, პრეკაპილარები, კაპილარები, პოსტკაპილარები, ვენულები;
დ) პრეკაპილარები, კაპილარები, პოსტკაპილარები;

323. პაროდონტის ინერვაციას ახორციელებს:

ა) სახის ნერვი;
ბ) სამწვერა ნერვის პირველი ტოტი;
*გ) სამწვერა ნერვის მეორე და მესამე ტოტების კბილის წნულის ტოტები;
დ) სამწვერა ნერვის მეოთხე ტოტი.

324. პაროდონტის დაავადების ეტიოლოგიის ძირითადი ფაქტორები:

ა) ორგანიზმის რეაქტიულობის ცვლილება;
ბ) კბილის ბალთის მიკროორგანიზმები;
*გ) კბილის ნადებში მიკროორგანიზმები და მათი ცვლის პროდუქტები; პირის ღრუს ის
ფაქტორები,რომლებსაც შეუძლიათ მიკროორგანიზმების გავლენის შესუსტება და
გაძლიერება; ზოგადი ფაქტორები, რომლებიც არეგულირებენ პირის ღრუს ქსოვილების
მეტაბოლიზმს;
დ) მემკვიდრეობა;

325. კბილის ბალთის შემადგენლობა:

ა) წარმოადგენს მიკროორგანიზმების გროვას;
ბ) შედგება ნახშირწყლებისა და ლიპიდებისაგან;
*გ) არის უჯრედებსშორისი მატრიქსი, რომელიც შედგება პოლისაქარიდების,
ლიპიდების,პროტეინების, არაორგანული კომპონენტებისაგან; მასში შესულია
მიკროორგანიზმები,ეპითელური ქსოვილები, ლეიკოციტები და მაკროფაგები;
დ) შეიცავს ორგანულ კომპონენტებს;

326. რა პათოგენეზური ფაქტორი განასხვავებს ერთმანეთისგან პაროდონტიტს და

პაროდონტოზს?
ა) არა, ეს მხოლოდ ფორმებია ყბის ერთი და იმავე დისტროფული პროცესისა;
*ბ) სულ სხვადასხვა დაავადებებია;
გ) განსხვავება გამოიხატება დასაწყისში, ხოლო შემდგომ განვითარებული პროცესები არ
განსხვავდებიან ერთმანეთისაგან;
58
დ) ანთებითი პროცესი წინ უსწრებს დისტროფიულს;

327. კულაჟენკოს სინჯი ტარდება:

ა) პაროდონტის ბარიერული შესაძლებლობების გამოსავლენად;
ბ) კბილის ბალთის გამოსავლენად;
*გ) პაროდონტის სისხლძარღვთა კედლების გამძლეობის გასარკვევად;
დ) ღრძილში ანთებებითი ცვლილებების დასადგენად.

328. ჰიგიენურ ინდექსებს მიეკუთვნება:

ა) პაროდონტალური ინდექსი, პაპილარულ-მარგინალურ-ალვეოლარული ინდექსი;
ბ) რამფორდის ინდექსი, კულაჟენკოს სინჯი;
*გ) ფიოდოროვ-ვოლოდკინას და გრიინ-ვერმილიონის ინდექსი;
დ) გინგივიტის ინდექსი, მორყევის ინდექსი.

329. პაპილარულ-მარგინალურ-ალვეოლარული ინდექსი გამოიყენება:

ა) პაროდონტის ანთებითი ცვლილებების ხარისხის განსაზღვრისათვის;
*ბ) ღრძილის სხვადასხვა ზონების ანთებითი ცვლილებების განსაზღვრისათვის;
გ) ღრძილებიდან სისხლდენის განსაზღვრისათვის;
დ) პირის ღრუს ჰიგიენური მდგომარეობის შესაფასებლად;

330. რომელია პაროდონტოლოგიაში გამოყენებული ფუნქციური დიაგნოსტიკის მეთოდი?

ა) ორთოპანტომოგრაფია;
ბ) რენტგენოვიზიოგრაფია;
*გ) რეოპაროდონტოგრაფია;
დ) ელექტროოდონტომეტრია.

331. გამოყავით კატარული გინგივიტის კლინიკური ნიშანი:

ა) ღრძილების შეშუპება;
ბ) ღრძილების ატროფია;
*გ) ღრძილთა კიდეების ჰიპერემია;
დ) ღრძილებიდან ჩირქოვანი ექსუდატი.

332. გამოყავით ჰიპერტროფიული გინგივიტისთვის დამახასიათებელი კლინიკური ნიშანი.

*ა) "ცრუ" ღრძილოვანი ჯიბეების არსებობა;
ბ) მკვრივი ღრძილების არსებობა;
გ) ფიბროზული ღრძილების არსებობა;
დ) ჭეშმარიტი ღრძილოვანი ჯიბეების არსებობა.
59
333. ჰიპერტროფიული გინგივიტის ფიბროზული ფორმის კლინიკური სურათი:
*ა) შეშუპებული, მკვრივი, არასისხლმდენი ღრძილები;
ბ) შეშუპებული, ფაშარი, სისხლმდენი ღრძილები;
გ) ღრმა პაროდონტული ჯიბეები;
დ) ღრმა ძვლოვანი ჯიბეები.

334. მწვავე წყლულოვანი გინგივიტის დიაგნოზის დასმისას, ყურადღება ექცევა:

*ა) ღრძილის დვრილების დაწყლულებას და მის ჰიპერემიას;
ბ ) ღრძილის დვრილების განლაგებას;
გ ) ღრძილის დვრილების პალპაციას;
დ ) ღრძილის დვრილების ზონდირებას.

335. პაროდონტიტის მსუბუქი ფორმის ძირითადი კლინიკური სურათი:

*ა) შეშუპება, ღრძილის კიდის ჰიპერემია, სისხლისდენა ზეწოლისას, 3-3,5მმ სიღრმის
პაროდონტალური ჯიბეები, კბილთაშორისი ძგიდეების კომპაქტური ფირფიტის
რეზორბცია;
ბ) შეშუპება, ღრძილის დვრილების ჰიპერემია, ზეწოლისას სისხლისდენა,
პაროდონტალურიჯიბეების არარსებობა, კბილების მორყევა არ შეიმჩნევა;
გ) ღრძილის დვრილების ზომაში მომატება, ტკივილის შეგრძნება, სისხლის
დენა,პაროდონტალური ჯიბის სიღრმე 8 მმ;
დ) ღრძილის დვრილების ატროფია და ციანოზი.

336. როგორია რენტგენოლოგიური გამოკვლევის მონაცემები პაროდონტიტის მსუბუქი

ფორმის დროს:
ა) ალვეოლური მორჩის ძვლოვანი ქსოვილის რეზორბცია ფესვის სიგრძის 1/2-ზე;
*ბ) კბილთაშორისი ძგიდეების მწვერვალის კომპაქტური ფირფიტის რეზორბცია 1/3 -ზე;
გ) ღრმა ძვლოვანი ჯიბეები;
დ) ალვეოლური მორჩის ძვლოვან ქსოვილში ცვლილებები არ ვლინდება.

337. არის თუ არა პაროდონტალური ჯიბეები პაროდონტიტის მსუბუქი ფორმის დროს:

ა) არა;
ბ) არსებობს - 6 მმ სიღრმით;
*გ) არსებობს - 3-3,5 მმ სიღრმით;
დ) არსებობს ცრუ ჯიბეები;

338. საშუალო სიმძიმის პაროდონტიტის დროს პაროდონტალური ჯიბეების სიღრმე:

60
ა) ჯიბეები არ არის;
*ბ) 3,5-დან 5 მმ-მდე სიღრმის;
გ) 8 მმ და მეტი სიღრმის;
დ) არსებობს 3-3,5 მმ ცრუ ჯიბეები.

339. საშუალო სიმძიმის პაროდონტიტის დროს კბილების მორყევის ხარისხია:

ა) IV;
ბ) არ არის;
*გ) I-II;
დ) II-III.

340. აღინიშნება თუ არა საშუალო სიმძიმის პაროდონტიტის დროს პაროდონტალური

ჯიბეებიდან ჩირქოვანი გამონადენი:
ა) არასდროს;
ბ) ყოველთვის;
*გ) შესაძლებელია;
დ) ექსუდატი მხოლოდ სეროზულია.

341. როგორია ყბის ძვლის ალვეოლარული მორჩის რენტგენოგრაფიული გამოკვლევის

მონაცემები საშუალო სიმძიმის პაროდონტიტის დროს?
*ა) კბილთაშორისი ძგიდეების რეზორბცია კბილის ფესვის სიგრძის 1/3-დან 1/2-მდე;
ოსტეოპოროზის კერები ალვეოლური მორჩის ღრუბლისებრ ნივთიერებაში;
ბ) ძვლის ღრუბლისებრ ნივთიერებაში შეიმჩნევა ოსტეოპოროზული კერები;
გ) კბილთაშორის ძგიდეების მწვერვალის რეზორბაცია, ალვეოლური მორჩის ღრუბლისებრ
ნივთიერებაში ოსტეოპოროზის კერების არსებობა;
დ) ძვლოვან ქსოვილში ცვლილებები არ არის.

342. რომელი სტრუქტურების შეფასებაა გადამწყვეტი ქრონიკული კატარალური

გინგივიტის და მსუბუქი ფორმის პაროდონტიტის დიფერენციული დიაგნოსტიკისთვის?
ა) ღრძილები, მათი ფორმა და ფერი;
*ბ) კბილის ირგვლივი იოგის მთლიანობა და პაროდონტული ჯიბეების სიღრმე;
გ) კბილები, მათი ფორმა და ფერი;
დ) გარდამავალი ნაოჭი და ტუჩის ლაგმები.

343. როგორია მძიმე ფორმის პაროდონტიტის დროს პაროდონტალური ჯიბეების სიღრმე?

ა) ჯიბეები არ არის;
ბ) 3-4 მმ;
61
გ) 5-6 მმ-მდე;
*დ) 5-7 მმ და მეტი;

344.როგორია მძიმე ფორმის პაროდონტიტის დროს კბილების მორყევის ხარისხი?

ა) I-II;
ბ) მორყევა არ არის;
*გ) II-III;
დ) მხოლოდ ძლიერი დატვირთვისას.

345. შეარჩიეთ მოცემულობა, რომელიც პაროდონტოზის კლინიკას ასახავს.

*ა) არაანთებადი ღრძილები, პაროდონტული ჯიბეების არარსებობა, კბილთაშორისი
ძვლოვანი ძგიდეების კორტიკალური ფირფიტების შენარჩუნება;
ბ) კბილების მორყევა და გადაადგილება, ღრძილების ჰიპერემია, სისხლდენა;
გ) პაროდონტული ჯიბეების არსებობა, კბილთაშორისი ძვლოვანი ძგიდეების
ოსტეოპოროზი;
დ) ღრძილის ჯიბეებიდან ჩირქოვანი გამონადენის არსებობა, ღრძილების ჰიპერტროფია.

346. საშუალო სიმძიმის პაროდონტოზის დროს პაროდონტალური ჯიბეები:

ა) არსებობს, კბილის იოგის დაზიანების გამო;
*ბ) არ არის, რადგანაც დისტროფიული პროცესები ღრძილში და ძვალოვან ქსოვილში
ერთდროულად მიმდინარეობს;
გ) ღრძილის ჯიბეების სიღრმე 5 მმ-მდეა, ღრძილქვეშა ქვების არსებობის გამო;
დ) არის, მხოლოდ კბილების გადატვირთვის უბნებში.

347. რომელი პათოლოგია მიეკუთვნება პაროდონტის სისტემურ დაავადებას?

ა) ღრძილების ფიბრომატოზი;
*ბ) ეოზინოფილური გრანულომა;
გ) იცენკო-კუშინგის დაავადება;
დ) დეკომპენსირებული შაქრიანი დიაბეტი.

348. შეარჩიეთ დაავადების „პაროდონტოლიზი“ სწორი დეფინიცია:

*ა) იდიოპათიური დაავადება, პაროდონტის ქსოვილთა ლიზისით;
ბ) იდიოპათიური დაავადება, ღრძილთა გენერალიზებული ლიზისით;
გ) სისტემური დაავადება, ალვეოლური ძვლის ლიზისით;
დ) მემკვიდრული დაავადება ირგვლივი იოგის ლიზისით.

62
349. რომელია, ჰიპეტროფული გინგივიტის შეშუპებითი ფორმის მკურნალობის
რაციონალური მეთოდი?
ა) გინგივოტომია;
ბ) ნაფლეთოვანი ოპერაცია;
*გ) ანთებისსაწინააღმდეგო თერაპია;
დ) ვიტამინოთერაპია.

350. გამოიცანით, პაროდონტული ნახვევების აპლიკაციის ოპტიმალური დრო.

ა) არაუმეტეს 10 წუთი;
*ბ) არაუმეტეს 2 საათი;
გ) არაუმეტეს 12 საათი;
დ) არაუმეტეს 24 საათი.

351. გამოიცანით, მწვავე წყლულოვანი ნეკროზული გინგივიტის მკურნალობის გეგმა:

*ა) პაციენტის მოტივაცია, პირის ღრუს ჰიგიენა, სისტემური ანტიმიკრობული თერაპია;
ბ) გაუტკივარება, გინგივოტომია, პირის ღრუს ჰიგიენა;
გ) ელექტროკოაგულაცია, ვიტამინოთერაპია;
დ) პაციენტის მოტივაცია, მასკლეროზებელი თერაპია.

352. განსაზღვრეთ, რომელ ფაქტორთა გათვალისწინებაა უპირატესი, ქრონიკული

გენერალიზებული პაროდონტიტის მსუბუქი ფორმის მკურნალობისას?
ა) სისხლში ლეიკოციტების შემცველობის;
ბ) პაციენტის ცხოვრების პირობების;
გ) პაციენტის კვების რეჟიმის;
*დ) ადგილობრივი გამღიზიანებელი ფაქტორების.

353. პაროდონტალურ კისტას მიაკუთვნებენ:

ა) პაროდონტიტებს;
*ბ) პაროდონტომებს;
გ) პაროდონტის იდიოპათურ დაავადებებს;
დ) გინგივიტებს;

354. დაასახელეთ ჰიპერტროფული გინგივიტის ფიბროზული ფორმის მკურნალობის

ყველაზე ქმედითი ღონისძიება:
ა) ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებისა და ფერმენტების აპლიკაცია;
ბ) ანტიბიოტიკების შეყვანა;
*გ) მასკლეროზირებელი თერაპიის ჩატარება, ელექტროკოაგულაცია, კრიოქირურგია;
63
დ) ბიოაქტიური ნივთიერებების შეყვანა.

355. საშუალო სიმძიმის პაროდონტიტის მკურნალობის ოპტიმალური ვარიანტია:

ა) ღრძილების დარსონვალიზაცია;
*ბ) ადგილობრივი გამღიზიანებლების ლიკვიდაცია და ანთებისსაწინააღმდეგო თერაპია;
გ) ანტისეპტიკური დამუშავება, მასკლეროზირებელი თერაპია;
დ) კიურეტაჟი, მასკლეროზირებელი თერაპია.

356. მიუთითეთ კიურეტაჟის ეტაპების სწორი თანმიმდევრობა:

*ა) გაუტკივარება, ღრძილქვეშა ნადების მოცილება, ფესვის ზედაპირიდან დარბილებული
ცემენტის მოცილება, გრანულაციური ქსოვილების მოცილება, ნაფლეთის
დეეპითელიზაცია, ნახვევის დადება;
ბ) ღრძილზედა და ღრძილქვედა კბილის ნადებების და ქვების მოცილება, გრანულაციური
ქსოვილის გამოფხეკა, ჯიბის დამუშავება ანტისეპტიკებით;
გ) კბილის ნადების, ფესვის დარბილებული ცემენტის მოცილება, გრანულაციური
ქსოვილის მოცილება, ჯიბეების გამორეცხვა, ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების
ჯიბეებში შეტანა;
დ) ნადებების მოცილება, პაროდონტალურ ჯიბეებში ანტიბიოტიკების შეტანა;

357. გამოყავით, კიურეტაჟის ძირითადი მიზანი:

ა) ღრძილის სისხლმომარაგების გაუმჯობესება;
ბ) კბილების აწეული მგრძნობელობის ლიკვიდაცია;
გ) კბილთა მუდმივი შინირება;
*დ) კბილის ღრძილქვეშა ნადების და გრანულაციური ქსოვილების მოცილება.

358. მკურნალობის ელექტროქირურგიული მეთოდის უპირატესობა ჩვეულებრივ

ქირურგიულთან შედარებით
ა) გაუტკივარება არ არის აუცილებელი;
*ბ) უსისხლო ოპერაციაა;
გ) პოსტოპერაციული ტკივილების უქონლობა;
დ) ტექნიკური სიმარტივე (მარტივი ტექნიკა).

359. პაროდონტის დაავადების მკურნალობის დროს ოპერაციების ჩატარების ჩვენებაა:

ა) გინგივიტი;
ბ) პაროდონტოზი;
გ) მსუბუქი და საშუალო სიმძიმის პაროდონტიტი;
*დ) 6-7 მმ სიღრმის ჯიბეების არსებობისას საშუალო და მძიმე ფორმის პაროდონტიტი;
64
360. ქლორჰექსიდინის ხსნარის კონცენტრაცია, რომელიც რეკომენდებულია პირის ღრუში
გამოსავლებად:
ა) 2%;
ბ) 0,5%;
გ) 0,1%;
*დ) 0,05-0,06 %;

361. პაროდონტის დაავადების დროს კბილების შერჩევითი მოქლიბვის მიზანია:

ა) კბილების ანატომიური ფორმების აღდგენა;
ბ) ანთებითი პროცესების ჩაქრობა;
გ) ესთეტიკური ჩვენებები;
*დ) ნაადრევი საოკლუზიო კონტაქტების აღმოფხვრა, რაც აგვაშორებს ოკლუზიით
გამოწვეულ ტრავმას.

362. კბილების გასაწმენდად რეკომენდებულია ჯაგრისი:

ა) ნატურალური ჯაგარით;
*ბ) ხელოვნური ჯაგარით;
გ) არა აქვს მნიშვნელობა;
დ) უხეში.

363. კბილის ჯაგრისი ინახება:

ა) ბუდეში;
ბ) შესაპნული ჯაგრით;
გ) მარილის ჰიპერტონულ ხსნარში;
*დ) ბუდის გარეშე;

364. პაროდონტიტიანმა პაციენტმა მკურნალობის პერიოდში უნდა გამოიყენოს შემდეგი

სიხისტის ჯაგრისი:
*ა) რბილი;
ბ) მაგარი;
გ) საშუალო სიხისტის;
დ) ძალიან მაგარი.

365. როგორი ჯაგრისის დანიშვნა არის უმჯობესი ჯაგრულების განლაგების მიხედვით

პაროდონტიტიანი პაციენტისათვის:
ა) ერთმომენტიანი;
65
ბ) ორმომენტიანი;
*გ) სამმომენტიანი;
დ) არა აქვს მნიშვნელობა.

366. პირის ღრუს სრულფასოვანი ჰიგიენის ჩასატარებლად კბილების გამოხეხვა

აუცილებელია:
ა) დღეში ერთხელ;
*ბ) დღეში ორჯერ დილით და საღამოს;
გ) დღეში ოთხ-ხუთჯერ;
დ) კბილების გამოხეხვა საერთოდ არ არის საჭირო.

367. პირის ღრუს სრულფასოვანი ჰიგიენის ჩასატარებლად აუცილებელია:

*ა) კბილის პასტების, ჯაგრისების, სავლებების და ფლოსების გამოყენება;
ბ) საკმარისია მხოლოდ ჯაგრისით კბილების გამოხეხვა;
გ) პაციენტმა უნდა იხმაროს ან კბილის პასტა ან სავლები;
დ) კბილის ფლოსებისა და ენის საწმენდის გამოყენება.

468. მუხის ქერქისაგან დამზადებული ნაყენი პაროდონტიტით დაავადებულმა პაციენტმა

უნდა იხმაროს:
ა) მკურნალობის პროცესში;
*ბ) მკურნალობის კურსის დამთავრების შემდეგ;
გ) მკურნალობის კურსის დაწყებამდე;
დ) მკურნალობის კურსის დამთავრებიდან 2 თვის შემდეგ.

469. რომელი მიკროორგანიზმები თამაშობენ ძირითად ეტიოლოგიურ როლს გინგივიტის

წარმოქმნაში:
*ა) ფუზობაქტერიები და სპიროქეტები;
ბ) ვიბრიონები და მიკოპლაზმები;
გ) ქლამიდიები და რიკეციები;
დ) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი სწორია.

470. პაროდონტის ქსოვილთა კომპლექსის ანთების ნიშნებად ითვლება შემდეგი:

*ა) შეშუპება, ჰიპერემია, ტკივილი და ფუნქციის დარღვევა;
ბ) თვითნებური სისხლდენა;
გ) ტურგორის მოშლა;
დ) ღრძილის რეტრაქცია;

66
471. რა გზით იწვევს და ხელს უწყობს ღრძილის ანთებას კბილის ქვა:
*ა) ღრძილის ტრავმირებით და ინფიცირებით;
ბ) ღრძილის სისხლმომარაგების გაუარესებით;
გ) კბილის ზედაპირის ეროზირებით;
დ) კბილთა აწეული მგრძნობელობით.

472. კბილის აპროქსიმალური ზედაპირის გაწმენდისათვის ყველაზე ეფექტურია:

ა) კბილის ჯაგრისი;
*ბ) ძაფი (ფლოსი);
გ) წყლის ნაკადი;
დ) კბილის გამწმენდი.

473. პაროდონტის დაავადებების მკურნალობის ქირურგიული მეთოდები გამოიყენება:

ა) ძალზე ფართოდ;
ბ) ფართოდ;
გ) ძალზე იშვიათად;
*დ) ჩვენებების მიხედვით;

474. კიურეტაჟის დროს ხდება შემდეგი ქსოვილების მოცილება:

ა) გრანულაციური ქსოვილი;
ბ) ღრძილქვეშა ქვა, დარბილებული ცემენტი;
გ) ღრძილქვეშა ქვა, გრანულაციური ქსოვილი, ჩაზრდილი ეპითელი;
*დ) ღრძილქვეშა ქვა, დარბილებული ცემენტის ნაწილი, ჯიბის შიგთავსი,გრანულაციური
ქსოვილი, ეპითელური ქსოვილი.

475. კიურეტაჟის შემდეგ პაროდონტალური ნახვევი დაიდება:

ა) 12-14 დღით;
ბ) საერთოდ არ ადებენ;
გ) 5-7 დღით;
*დ) 24 საათით.

476. კიურეტაჟის შემდეგ გამოიყენება შემდეგი პაროდონტალური ნახვევები:

*ა) საიზოლაციო ნახვევი;
ბ) კერატოპლასტიკური პრეპარატებიანი ნახვევი;
გ) ფერმენტშემცველი ნახვევი;
დ) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი სწორია.

67
477. პაროდონტის ქსოვილების არტერიული სისხლმომარაგების წყაროა:
ა) ყბის არტერიის განტოტება;
ბ) ფრთასასის არტერია;
გ) ყბისქვეშა არტერია;
*დ) გარეთა საძილე არტერიის აუზი.

478. პაროდონტის ტროფიკულ ფუნქციას ასრულებს:

ა) არტერიები;
ბ) არტერიოლები;
გ) არტერიოლები და ვენულები;
*დ) კაპილარების ქსელი და ნერვული რეცეპტორები;

479. პათოლოგიური თანკბილვის სახეობა, რომელიც იწვევს განსაკუთრებით მძიმე

ცვლილებებს პაროდონტში:
ა) ღია თანკბილვა;
ბ) ჯვარედინი თანკბილვა;
*გ) ღრმა თანკბილვა;
დ) პროგენია;

480. ტრავმული ოკლუზიის განვითარებას ხელს უწყობს შემდეგი ფაქტორები:

ა) ნაწილობრივი მეორადი ადენტია;
ბ) თანკბილვის პათოლოგია;
გ) პროტეზირების შეცდომები;
*დ) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი.

481. ღრძილში ანთებითი ცვლილებების ძირითადი ნიშნებია:

ა) ჩირქის დენა;
*ბ) დესქვამაცია, დაწყლულება, შეშუპება, სისხლდენა, ჰიპერემია;
გ) სისხლდენა;
დ) ჰიპერემია, ჩირქის დენა.

482. გენერალიზებული კატარალური გინგივიტის განვითარების ძირითადი მიზეზებია:

ა) ღრძილზედა და ღრძილქვეშა ქვები;
ბ) პროტეზირების და კარიესული ღრუს დაბჟენისას დაშვებული შეცდომები;
*გ) ადგილობრივი და საერთო იმუნიტეტის დაქვეითების ფონზე კბილის ცუდი მოვლის
შედეგად კბილის ბალთის არსებობა;
დ) კუჭნაწლავის და გულ-სისხლძარღვთა სისტემის დაავადება.
68
483. ჰიპერტროფიული გინგივიტის განვითარების ძირითადი მიზეზებია:
ა) პაციენტის მავნე ჩვევები;
ბ) არასწორი ინდივიდური ჰიგიენა,
გ) დაუბალანსებელი კვება;
*დ) ორგანიზმში ჰორმონალური ცვლილებები, ზოგადი მედიკამენტის მიღება, სისხლის
დაავადება, ვიტამინ C - ს დეფიციტი, უხარისხო პროთეზირება.

484. ჰიპერტროფიული გინგივიტის შეშუპებითი ფორმის კლინიკური სურათი:

ა) სისხლდენა შეხებისას;
ბ) ღრძილის დვრილების გადიდება, მოლურჯო ელფერი და ქსოვილების დაჭიმულობის
გაზრდა;
გ) ღრძილზედა და ღრძილქვეშა ნადებების არსებობა;
*დ) ღრძილის დვრილების გადიდება, მოლურჯო ელფერი, ჰიპერემია, სისხლდენა
შეხებისას, ცრუ ღრძილოვანი ჯიბეების წარმოქმნა.

485. ჰიპერტროფიული გინგივიტის ფიბროზული ფორმის კლინიკური სურათი:

ა) ღრძილის დვრილების გაზრდა;
ბ) ღრძილებიდან სისხლდენა;
*გ) მკვრივი, გადიდებული ღრძილოვანი დვრილები, მკრთალი ვარდისფერი, სისხლდენის
არარსებობა ცრუ ღრძილოვანი ჯიბეების არსებობა;
დ) 5 მმ სიღრმის პაროდონტალური ჯიბეების წარმოქმნა, ღრძილიდან სისხლდენა;

486. წყლულოვანი გინგივიტის განვითარების ძირითადი მექანიზმებია:

*ა) ინფექციური დაავადების შემდეგ ორგანიზმის რეაქტიულობის შეცვლა,
სტრესი,რომელიც იწვევს მონონუკლეარულ მაკროფაგების სისტემის ბლოკადას;
ბ) პაროდონტის ქსოვილების გრამუარყოფითი ბაქტერიებისადმი რეზისტენტულობის
დაქვეითება;
გ) ღრძილქვეშა და ღრძილზედა ქვების წარმოქმნა;
დ) ორგანიზმში ჰორმონალური ცვლილებები.

487. მწვავე წყლულოვანი გინგივიტის კლინიკური სურათი:

ა) საკვების მიღების დროს ღრძილების ტკივილი და სისხლდენა;
ბ) ღრძილების ზომაში მომატება, სისხლიდენა შეხებისას;
*გ) ღრძილის კიდის დაწყლულება დვრილების მწვერვალების ზომაში შემცირებასთან
ერთად; ღრძილების ტკივილი, პირის ღრუში ცუდი სუნი, კბილის ნადების დიდი
რაოდენობა, სხეულის ტემპერატურის აწევა, მადის დაკარგვა;
69
დ) ღრძილიდან ჩირქის დენა, ჰიპერემია, ტკივილი შეხებისას;

488. პაროდონტიტის ძირითად დიფერენციალურ-სადიაგნოსტიკო ნიშნებს

პაროდონტოზთან წარმოადგენს:
ა) ღრძილის ჯიბეებიდან ჩირქის დენა;
*ბ) პაროდონტალური ნაპრალის ფსკერის მთლიანობის დარღვევა და პაროდონტალური
ჯიბეების წარმოქმნა;
გ) ღრძილებიდან სისხლის და ჩირქის დენა ღრძილის დვრილებზე ზეწოლის დროს;
დ) ღრძილის ჯიბის სიღრმე 5 მმ და მეტი;

489. პაროდონტიტის ძირითადი კლინიკური ნიშნებია:

ა) ღრძილიდან სისხლის დენა;
ბ) ღრძილოვანი ჯიბეების სიღრმე 5-7 მმ;
გ) ღრძილოვანი ჯიბეებიდან ჩირქის დენა, კბილის ყელის მგრძნობიარობის მომატება;
*დ) ღრძილიდან სისხლის დენა, ღრძილქვეშა ქვის წარმოქმნა, კბილების მორყევა, ჩირქის
გამოყოფა ღრძილოვანი ჯიბეებიდან, ღრძილკბილოვანი ჯიბეების სიღრმე 3 მმ და მეტი;

490. პაროდონტოზის კლინიკური სურათი:

ა) ღრძილების ჰიპერემია, ღრძილოვანი ჯიბეებიდან ჩირქის დენა;
*ბ) კბილების ყელის გაშიშვლება, ღრძილის რეტრაქცია, ანთებითი ცვლილებების
არარსებობა,კბილების მორყევის არარსებობა, კბილის ყელის მომატებული მგრძნობელობა,
ღრძილების ქავილი, არაკარიესული წარმოშობის დეფექტების არსებობა;
გ) შეშუპება, ღრძილების ჰიპერემია, ღრძილის ჯიბეების სიღრმე 5 მმ და მეტი, ღრძილების
ქავილი;
დ) ღრძილების ტკივილი და სისხლის დენა, კბილების მორყევა, კბილის ყელის აწეული
მგრძნობიარობა.

491. პაროდონტოზის დროს ყბის ძვლოვანი ქსოვილების რენტგენოლოგიური სურათის

თავისებურება შეიძლება იყოს:
ა) კბილთაშორისი ძგიდეების სიმაღლის შემცირება;
*ბ) ღრუბლისებრი ძვლოვანი ქსოვილის სურათის შეცვლა, კბილთაშორისი ძგიდეების
სიმაღლის თანაბარი შემცირება კორტიკალური ფირფიტის შენარჩუნებით;
გ) ძვლოვან ქსოვილში ატროფიული პროცესები;
დ) ალვეოლის ძვლოვანი ქსოვილის ანთებითი რეზორბაცია.

492. პაროდონტოზის პათომორფოლოგიური სურათი:

ა) მარგინალურ პაროდონტში ანთებითი მოვლენები;
70
ბ) კბილის მაგარი ქსოვილების დესტრუქციული ცვლილებები - დუღაბში, დენტინში და
სხვა;
*გ) მარგინალურ პაროდონტში ანთებითი პროცესების არარსებობა, შემაერთებელი
ქსოვილის სკლეროზული ცვლილებები, კბილის მაგარი ქსოვილების დისტროფიული
ცვლილებები, ღრძილის გარქოვანების პროცესის დარღვევა;
დ) ალვეოლის და კბილებშორისი ძგიდეების ძვლოვანი ქსოვილის და კორტიკალური
ფირფიტების განლევა.

493. პაროდონტომებს წარმოადგენენ:

ა) გინგივიტი, პაროდონტიტი, პაროდონტალური კისტა;
*ბ) ღრძილების ფიბრომატოზი, ეპულისი, პაროდონტალური კისტა, ეოზინოფილური
გრანულომა;
გ) პაროდონტიტი, პაროდონტოზი;
დ) ჰიპერტროფიული გინგივიტი, ღრძილების ფიბრომატოზი, პაროდონტალური კისტა.

494. კბილების შერჩევითი გაქლიბვა პაროდონტიტის მკურნალობის დროს ტარდება:

ა) კიურეტაჟამდე და ანთების საწინააღმდეგო თერაპიამდე;
*ბ) კიურეტაჟის შემდეგ, ანთების საწინააღმდეგო თერაპიამდე;
გ) კიურეტაჟის და ანთების საწინააღმდეგო თერაპიის შემდეგ;
დ) არა აქვს მნიშვნელობა;

495. კბილის შერჩევითი გაქლიბვა ტარდება:

ა) პაროდონტოზის დროს;
ბ) პაროდონტიტის მძიმე ფორმის დროს;
გ) ჰიპერტროფიული გინგივიტის დროს;
*დ) ოკლუზიური ტრავმის არსებობისას, ნოზოლოგიური ფორმის მიუხედავად;

496. შერჩევითი მოქლიბვის ჩატარების ასაკობრივი ჩვენებები:

ა) სარძევე თანკბილვა;
ბ) ცვლადი თანკბილვა;
*გ) ყველა მუდმივი კბილის ამოსვლის შემდეგ;
დ) მხოლოდ მოზრდილებში.

497. მუდმივი შინირების ჩატარების ჩვენებებია:

ა) კბილის მორყევის I ხარისხი;
*ბ) კბილის მორყევის II-III ხარისხი;
გ) მძიმე ხარისხის პაროდონტოზი;
71
დ) ქირურგიულ მკურნალობამდე.

498. კბილთა ჯგუფი, რომლებზედაც შეიძლება ჩატარდეს მუდმივი შინირება კბილების

მორყევის დროს:
ა) მოლარები;
ბ) საჭრელები;
გ) მოლარები და პრემოლარები;
*დ) კბილთა ნებისმიერი ჯგუფი;

499. რომელი ფიზიოთერაპიული პროცედურის ჩატარება არის რეკომენდებული

პაროდონტიტის გამწვავების დროს, როდესაც პაროდონტალური ჯიბეებიდან გამოიყოფა
ჩირქოვანი ექსუდატი?
ა) ვიტამინების ელექტროფორეზი და ფონოფეროზი;
*ბ) მოკლე სპექტრის ულტრაიისფერი დასხივება, ლაზეროთერაპია, ფლუქტოორიზაცია;
გ) მაგნიტოთერაპია;
დ) უმსდ-თერაპია;

500. ივარაუდეთ, პაროდონტის დაავადების მკურნალობის დროს ჰიდრომასაჟის დაწყების

დრო:
ა) კიურეტაჟამდე ან კიურეტაჟიდან სამი კვირის შემდეგ;
*ბ) კიურეტაჟიდან ერთი კვირის შემდეგ;
გ) მკურნალობის ყველა ეტაპზე;
დ) კიურეტაჟის დამთავრებისთანავე;

501. პაროდონტის დაავადებების დროს ელექტროფორეზისათვის გამოიყენება:

ა) მაღალი ძაბვის მუდმივი დენი, სუსტი ძალის;
*ბ) დაბალი ძაბვის მუდმივი დენი, სუსტი ძალის;
გ) მაღალი ძაბვის ცვლადი დენი, სუსტი ძალის;
დ) მაღალი ძაბვის მუდმივი დენი, დიდი ძალის.

502. პაროდონტის დაავადების დროს ელექტროფორეზის ჩატარების უკუჩვენებებია:

*ა) მუდმივი დენის აუტანლობა, ლორწოვანი გარსის ეპითელური საფარის მთლიანობის
დარღვევა, წყლულოვანი გინგივიტი;
ბ) კბილის მორყევა II-III ხარისხის;
გ) კბილღრძილოვანი ჯიბეების სიღრმე 6 მმ;
დ) პაროდონტის დაავადების ქირურგიული მკურნალობა.
72
503. პაციენტთან პირის ღრუს ჰიგიენის შესახებ საუბრის დროს აუცილებელია აღინიშნოს:
კბილების ხარისხიანი გაწმენდის შემდეგ რამდენ საათში ხდება კბილის ნადების ხელახალი
წარმოქმნა და მისი მავნე ზემოქმედება კბილსა და ღრძილზე:
ა) 1 საათში;
ბ) 3 საათში;
გ) 6 საათში;
*დ) 12 საათში;

504. პარადონტული ჯიბეების წარმოქმნის მიზეზია:

ა) ღრძილის ატროფია კბილის ფესვის გაშიშვლებით;
ბ) გვერდითი კბილის დაკარგვა;
*გ) კბილღრძილოვანი ნაპრალის ფსკერის მთლიანობის დარღვევა და ეპითელიუმის ზრდა
კბილის ფესვის დუღაბის გასწვრივ;
დ) ღრძილის კიდის ქსოვილების ზრდა.

505. პარადონტული ჯიბე წარმოადგენს:

ა) კბილის ზედაპირსა და მომიჯნავე ღრძილის თავისუფალ კიდეებს შორის ნაპრალის
სივრცეს;
*ბ) კბილის ზედაპირსა და ღრძილის თავისუფალ კიდეს შორის ნაპრალს, რომლის სიღრმე
2-3 მმ-ზე მეტია, დარღვეულია ეპითელიუმის მიმაგრების მთლიანობა;
გ) კბილის ზედაპირსა და ღრძილის თავისუფალ კიდეს შორის ნაპრალს, რომლის სიღრმე 2-
3 მმ; არ არის დარღვეული ეპითელიუმის მიმაგრების მთლიანობა;
დ) ალვეოლის კედელსა და კბილის ფესვს შორის სივრცე, რომელიც წარმოიშვება ძვლოვანი
ქსოვილის რეზორბციის გამო.

506. ძვლოვანი ჯიბე წარმოადგენს:

ა) კბილის ზედაპირსა და ღრძილის თავისუფალ კიდეს შორის ნაპრალს;
*ბ) ალვეოლის კედელსა და კბილის ფესვს შორის სივრცეს, რომელიც წარმოიშვება
ძვლოვანი ქსოვილის რეზორბციის გამო;
გ) კბილსა და ღრძილის თავისუფალ კიდეს შორის სივრცეს, რომლის სიღრმე 2-3 მმ. არ არის
დარღვეული ეპითელური მიმაგრების მთლიანობა;
დ) კბილის ზედაპირსა და ღრძილის თავისუფალ კიდეს შორის ნაპრალს, რომლის სიღრმე
2-3 მმ-ზე მეტია; დარღვეულია ეპითელიუმის მიმაგრების მთლიანობა.

507. "ცრუ" ჯიბე წარმოადგენს:

ა) კბილის ზედაპირსა და ღრძილის თავისუფალ კიდეს შორის ნაპრალს;
73
ბ) ალვეოლის კედელსა და კბილის ფესვს შორის სივრცე, რომელიც წარმოიშვება ძვლოვანი
ქსოვილის რეზორბციის გამო;
*გ) კბილსა ზედაპირსა და ღრძილის ჰიპერტროფიულ კიდეს შორის ნაპრალს, როდესაც
ღრძილოვანი ნაპრალის ფსკერის მთლიანობა არ არის დარღვეული;
დ) კბილის ზედაპირსა და ღრძილის ჰიპერტროფიულ კიდეს შორის ნაპრალს, როდესაც
ღრძილოვანი ნაპრალის ფსკერის მთლიანობა დარღვეულია.

508. მარტივი გინგივექტომიის ჩვენებები:

ა) ცალკეული ძვლოვანი ჯიბეები, ჰიპერტროფიული გინგივიტის შეშუპებითი ფორმა;
ბ) ალვეოლური მორჩის ძვლოვანი ქსოვილის არათანაბარი რეზორბცია;
*გ) ღრძილებიდან სისხლის დენა, ღრმა პაროდონტალური და ძვლოვანი ჯიბეები;
დ) ჰიპერტროფიული გინგივიტის ფიბროზული ფორმა.

509. პაროდონტული ჯიბეების კიურეტაჟის ჩვენებებია:

ა) "ცრუ" ჯიბის არსებობა;
ბ) ღრძილის შეშუპება და ჰიპერემია;
გ) ღრძილის კიდის ფიბროზული გადაგვარება 5 მმ-მდე სიღრმის პაროდონტული ჯიბის
თანხლებით;
*დ) პაროდონტული ჯიბეების სიღრმე 3-4 მმ-მდე.

510. განსაზღვრეთ ღია კიურეტაჟის უკუჩვენება:

ა) პაროდონტული და ძვლოვანი ჯიბეები;
ბ) ღრძილის კიდის ჰიპერტროფია;
*გ) პაროდონტული ჯიბის გათხელებული კედელი;
დ) პაროდონტული ჯიბეების სიღრმე 3 მმ.

511. გენერალიზებული ქრონიკული პაროდონტიტის დროს მასტიმულირებელი თერაპიის

გამოყენების ჩვენებებია:
ა) ჰიპერემია, ღრძილის შეშუპება, პაროდონტალური ჯიბეებიდან ექსუდაცია;
*ბ) კომპლექსური მკურნალობის ჩატარების შემდეგ, მკურნალობის საბოლოო ეტაპია;
გ) კბილების პათოლოგიური მორყევა II-III ხარისხის, ღრმა ძვლოვანი ჯიბეების არსებობა;
დ) ცალკეული კბილების არეში აბსცესების არსებობა.

512. ქვემოთ ჩამოთვლილი ანტისეპტიკებიდან რომელს არა აქვს სოკოს საწინაამღდეგო

მოქმედება?
ა) 0,05%-იანი ქლორჰექსიდინი;
ბ) 1%-იანი იოდინოლი;
74
*გ) 3%-იანი წყალბადის ზეჟანგი;
დ) 2%-იანი ბორის მჟავა;

513. რომელი ანტიბიოტიკის დანიშვნა არ შეიძლება კბილების ჩანასახების ფორმირების

პერიოდში იმის გამო, რომ მისი მოქმედებით ხდება მინანქრის ფერის შეცვლა მუქი
ყვითელი შეფერილობით?
*ა) ტეტრაციკლინი;
ბ) პენიცილინი;
გ) ლინკომიცინი;
დ) ერითრომიცინი.

514. რომელი მიკროორგანიზმების გამრავლებას უწყობს ხელს ანტიბიოტიკების დიდი

დოზებით ან ხანგრძლივად გამოყენება?
ა) ქლამიდიების;
*ბ) სოკოების;
გ) ვირუსების;
დ) რიკეტსიების.

515. შეარჩიეთ სწორი მტკიცებულება:

ა) პაროდონტიტი არის დისტროფიული დაავადება;
ბ) პაროდონტიტი არის ეპიდემიური დაავადება;
*გ) პაროდონტიტი არის ანთებით-დესტრუქციული დაავადება;
დ) პაროდონტიტი არის სიმსივნური დაავადება.

516. პირის ღრუს ნორმალური მიკროფლორა:

ა) ხელს უწყობს პათოგენური მიკროორგანიზმების გამრავლებას
*ბ) არის ორგანიზმის ბიოლოგიური ბარიერი და ხელს უშლის პათოგენური
მიკროორგანიზმების გამრავლებას
გ) არ მონაწილეობს არც ერთ პროცესში
დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი

517. გაიხსენეთ, რამდენი ფაზისგან შედგება კბილის ბალთის ფორმირების შედეგი?

ა) ერთი;
ბ) ორი;
*გ) სამი;
დ) ოთხი.

75
518. ლოკალური პაროდონტიტის განვითარებას ხელს უწყობს:
ა) ღრძილზედა ნაპრალში ღრმად ჩამჯდარი გვირგვინის კიდე
ბ) არასწორად ფორმირებული ბჟენი ყელის მიდამოში
გ) ღრძილის ქიმიური და ფიზიკური დაზიანება
*დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი

519. ქვემოთ ჩამოთვლილი ანტისეპტიკებიდან რომელს აქვს სოკოს საწინააღმდეგო

მოქმედება:
ა) 5% ნატრიუმის ჰიპოქლორიტი;
ბ) 3%–იანი წყალბადის ზეჟანგი;
გ) 10% ლიმონმჟავა;
*დ) 0,05%–იანი ქლორჰექსიდინი.

520. როგორია კბილის ჯაგრისის გამოყენების ოპტიმალური ვადა?

ა) 1 კვირა;
ბ) 1 წელი;
*გ) 2 თვე;
დ) 6 თვე.

521. პაროდონტოზის დროს:

ა) ღრძილები ალისფერი წითელია;
ბ) ღრძილებს აქვთ ციანოზური ელფერი;
*გ) ღრძილები ღია ვარდისფერია;
დ) აღინიშნება ღრძილების ჰიპერემია ციანოზური ელფერით.

522. ფიბრომატოზის დიფერენციალური დიაგნოსტიკა უნდა გავატაროთ:

ა) მძიმე ფორმის პაროდონტიტთან;
*ბ) ჰიპერტროფიულ გინგივიტთან;
გ) საშუალო სიმძიმის პაროდონტოზთან;
დ) ვენსანის წყლულოვან-ნეკროზულ გინგივო-სტომატიტთან.

523. ქვემოთ ჩამოთვლილი კვლევის მეთოდებიდან რომელი არ მიეკუთვნება პაროდონტის

სისხლძარღვთა მდგომარეობის შეფასების მეთოდს:
ა) ბიომიკროსკოპია;
ბ) ფოტოპლეტიზმოგრაფია;
*გ) ჰემოგრამა;
დ) რეოგრაფია.
76
524. ქვემოჩამოთვლილი პრეპარატებიდან შეარჩიეთ პაროდონტოლოგიაში გამოყენებული
სააპლიკაციო მალამო:
*ა) მეტროჟილ დენტა;
ბ) 0.05% ქლორჰექსიდინის ხსნარი;
გ) ბეტადინის ხსნარი;
დ) 0.5% ქლორამინის ხსნარი.

525. გაიხსენეთ, რამდენი სტადიისგან შედგება ალვეოლური მორჩის დესტრუქცია:

*ა) 4;
ბ) 2;
გ) 3;
დ) 1.

526. კლინიკური ჯიბის სიღრმე ნორმაში შეადგენს:

*ა) 1–2 მმ;
ბ) 3–4 მმ;
გ) 5–6 მმ;
დ) 0,5–1 მმ.

527. პაროდონტის ანთებით დაავადებებს არ მიეკუთვნება:

*ა) ღრძილების ფიბრომატოზი;
ბ) პაროდონტიტი;
გ) პაროდონტოლიზი;
დ) გინგივიტი.

528. ქვემოთ ჩამოთვლილი ანტიფუნგური პრეპარატებიდან რომლის გამოყენება შეიძლება

ორსულებში ორალური კანდიდოზის მკურნალობისასა
ა) ორუნგალი, დიფლუკანი;
ბ) ამფოტერიცინ-B, ატრიკან-250;
გ) ნიზორალი, მაკმირორი;
*დ) არც ერთის გამოყენება არ შეიძლება.

529. ჟანგბადოვან მეთოდს ვატარებთ:

*ა) 3%-იანი წყალბადის ზეჟანგითა და 1%-იანი კალიუმის პერმანგანატის ხსნარით;
ბ) 6%-იანი წყალბადის ეჟანგითა და 1%-იანი კალიუმის პერმანგანატის ხსნარით;
გ) დისტილირებული წყლითა და 1%-იანი კალიუმის პერმანგანატის ხსნარით;
77
დ) 3%-იანი წყალბადის ზეჟანგითა და 1%-იანი იოდინოლით.

530. ქვემოთ ჩამოთვლილი ანტისეპტიკებიდან რომელს გამოიყენებთ სოკოვანი ფლორით

დამძიმებული პაროდონტიტის მკურნალობის კომპლექსში
ა) იოდოფორმი;
*ბ) 1%-იანი იოდინოლი;
გ) 6%-იანი წყალბადის ზეჟანგი;
დ) არც ერთს არა აქვს სოკოს საწინააღმდეგო მოქმედება.

531. პაროდონტიტის მკურნალობის კომპლექსში სახმარ ანტიბიოტიკს ვირჩევთ:

ა) პაციენტის სურვილის გათვალისწინებით;
*ბ) მიკრობიოლოგიური ანალიზის საფუძველზე, მიკროფლორის მგრძნობელობის
გათვალისწინებით;
გ) ყველა პაციენტს ვუნიშნავთ ლინკომიცინის ინექციებს გარდამავალ ნაოჭში;
დ) ანტიბიოტიკს საერთოდ არ ვიყენებთ პაროდონტიტის მკურნალობის კომპლექსში.

532. პრაქტიკულ პარადონტოლოგიაში აქტოვეგინოსი იხმარება შემდეგი სახით:

ა) ამპულები, გარდამავალ ნაოჭში უინექციოდ;
*ბ) 20%-იანი თვალის ჟელე აპლიკაციისთვის;
გ) 5%-იანი მალამო;
დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.

ლორწოვანი გარსის ტუჩის და ენის დაავადებები

533. რა სახის ცვლილებები აღინიშნება პირის ღრუს ლორწოვანზე აფთის მოშორების

შემდეგ?
ა) გლუვი ნაწიბური;
ბ) დეფორმირებული ნაწიბური;
*გ) ლორწოვანი გარსი უცვლელი რჩება;
დ) გრანულაციური ქსოვილი.

534. გაიხსენეთ, პირის ღრუს ლორწოვანის დაავადებათა რომელ ჯგუფს მიეკუთვნება

მრავალფორმიანი ექსუდაციური ერითემა.
ა) ინფექციურ-ვირუსულს;
ბ) თანდაყოლილ-გენეტიკურს;
*გ) ინფექციურ-ალერგიულს;
დ) გაურკვეველი ეტიოლოგიის დაავადებებს.
78
535. დაზიანების რომელი ელემენტია დამახასიათებელი მრავალფორმიანი ექსუდაციური
ერითემასთვის?
ა) ბუშტი;
ბ) პაპულა;
გ) ბერბერა;
*დ) დაზიანების სხვადასხვა ელემენტები.

536. გამოყავით, ის ფაქტორი, რომელიც მრავალფორმიანი ექსუდაციური ერითემის

პროვოცირებას იწვევს.
*ა) ორგანიზმის გადაცივება;
ბ) დიეტის დარღვევა;
გ) სამკურნალო პრეპარატების მიღება;
დ) ქრონიკული ინფექციის კერებში ანთების გამწვავება.

537. რამდენადაა დამოკიდებული დაავადების ხანგრძლივობაზე მრავალფორმიანი

ექსუდაციური ერითემის მიმდინარეობის სიმძიმე?
ა) მრავალფორმიანი ექსუდაციური ერითემის ხანგრძლივობა ყოველთვის 1 კვირაა;
*ბ) რაც უფრო მძიმედ მიმდინარეობს დაავადება, მით ხანგრძლივია იგი;
გ) არ არის დამოკიდებული, დაავადება მონოტონურად მიმდინარეობს;
დ) დროის განმავლობაში დაავადება უკვალოდ ქრება.

538. გაიხსენეთ, ლეიკოპლაკიის რამდენი ფორმა არსებობს:

ა) ერთი;
ბ) ორი;
*გ) ოთხი;
დ) სამი.

539. პირის ღრუში გამოვლენილი, წითელი ბრტყელი ლიქენის რამდენი კლინიკური ფორმა
გამოიყოფა?
ა) სამი;
ბ) ოთხი;
*გ) ხუთი;
დ) ექვსი.

540. როგორია ექიმის ტაქტიკა პირის ღრუში დეკუბიტალური წყლულის აღმოჩენისას?

*ა) დიფერენცირება;
79
ბ) წყლულის მოწვა;
გ) წყლულის კრიოდესტრუქცია;
დ) ეპითელიზაციის მასტიმულირებელი მალამოების აპლიკაცია.

541. მედიკამენტური სტომატიტის წამყვან ნიშნად ითვლება:

ა) პროდრომალური მოვლენების უქონლობა;
*ბ) სამკურნალო პრეპარატების მიღების შემდეგ პირის ღრუში დაზიანების ელემენტების
აღმოჩენა;
გ) მადის გაძლიერება;
დ) მხედველობის დაქვეითება.

542. შეარჩიეთ ტუჩის, ლოყის, რბილი სასის ლორწოვანი გარსის ეპითელური შრის
აგებულების სწორი ვარიანტი:
ა) ბაზალური და გარქოვანებული შრეები;
*ბ) ბაზალური, ეკლისებური შრეები;
გ) ბაზალური, ეკლისებური, რქოვანი შრეები;
დ) ეკლისებური, რქოვანი.

543. ანტივირუსული მოქმედების პრეპარატებია:

ა) ირუქსოლი, რიოდოქსოლი;
ბ) ამოქსიკლავი და ტეტრაციკლინი;
*გ) ინტერფერონი, ოქსოლინი;
დ) ქიმოფსინი, დეზოქსირიბონუკლეაზა.

544. შეარჩიეთ ის პრეპარატები, რომლებიც გამოიყენება ალერგიული სტომატიტის

ადგილობრივი მკურნალობისთვის:
ა) ფართო სპექტრის ანტიბიოტიკები;
ბ) სულფანილამიდები;
*გ) კორტიკოსტეროიდები;
დ) პროტეოლიზური ფერმენტები.

545. შეარჩიეთ პირის ღრუს ლორწოვანის დაზიანების პირველადი ელემენტები:

ა) პაპულა, ეროზია, ნახეთქი;
ბ) წყლული, ეროზია, აფთა;
*გ) ლაქა, ბუშტი, კვანძი;
დ) ნახეთქი, ბუშტი, ლაქა.

80
546. ენის ზედაპირის ეპითელიალური შრის შენება:
ა) ბაზალური და რქოვანი;
ბ) ბაზალური და ეკლისებური;
გ) ეკლისებური და რქოვანი;
*დ) ბაზალური, ეკლისებური და რქოვანი.

547. პემფიგუსის კლინიკური ნიშნებია:

ა) ბუშტები, ეროზია, შეშუპება, ჰიპერემია, ეპითელიუმის აშრევების სიმპტომი
უარყოფითია;
*ბ) ბუშტები, ეროზიები, უმნიშვნელო შეშუპება და ჰიპერემია, პირის ღრუს ლორწოვანი
გარსის ეპითელიუმის აშრევების სიმპტომი დადებითია;
გ) ბუშტები, ეროზიები, პირის ღრუს ლორწოვანი გარსის უმნიშვნელოდ გამოხატული
შეშუპება და ჰიპერემია;
დ) ბუშტები, ეროზიები, ჰიპერემია, უმნიშვნელო შეშუპება, ეპითელიუმის აშრევების
სიმპტომი უარყოფითია.

548. დაავადებები, რომელთაც ახასიათებთ პირის ღრუს ლორწოვანი გარსის წვა:

ა) პარესთეზია, გლოსალგია, გლოსიტი;
ბ) ნეიროგენური გლოსიტი, გლოსოდინია, განგლიონიტი;
გ) პარესთეზია, სტომალგია, ნევრალგია;
*დ) გლოსალგია, ორალური კანდიდოზი.

549. სამკურნალო პრეპარატები, რომლებიც აჩქარებენ პირის ღრუს ლორწოვანი გარსის

ეპითელიზაციას:
ა) ანტიბიოტიკები, ვიტამინები;
ბ) ჰორმონული მალამოები, ანტიბიოტიკები;
გ) ძლიერი ანტისეპტიკები, ტუტოვანი პრეპარატები;
*დ) სამკურნალო ბალახების ნაყენები, A ვიტამინი, სოლკოსერილი.

550. წითელი ბრტყელი ლიქენის კლინიკური ნიშნებია:

*ა) მცირე ზომის სფერული, მოცისფრო-სადაფისფერი კვანძები, რომლებიც წარმოქმნიან
მაქმანისებრ ბადეს ენის ან ლოყის ანთებით ან არაანთებით ლორწოვან გარსზე;
ბ) გარკვევით გამოხატული ჰიპერემია ინფილტრაციასთან ერთად;
გ) მოთეთრო-რუხი ფერის კერები, ოდნავ ჰიპერემიულ ფონზე ძნელად მოსაცილებელი
ნადებით; მაცერაციის მოვლენების თანხლებით;
დ) მოთეთრო-რუხი ფერის ოდნავ ამაღლებული უბნები,რომლებიც გარშემორტყმულია
ჰიპერემიის ვიწრო გვირგვინით არაანთებითი ლორწოვანი გარსის ფონზე.
81
551. პრეპარატები, რომელებიც ჭრილობის შეხორცებას უწყობენ ხელს:
ა) "პროპოცეუმი" - მალამო, წყალბადის ზეჟანგი 1% ხსნარი, გალასკორბინის 1% ხსნარი;
*ბ) სოლკოსერილი - მალამო და ჟელე, ვიტამინ -A ზეთოვანი ხსნარი, მეთილურაცილის
მალამო;
გ) იროქსოლი - მალამო, ქაცვის ზეთი;
დ) ოქსიციკლოზოლი, ვინიზოლი.

552. პირის ღრუს ლორწოვანი გარსის ალერგიული დაავადებების პათოგენეზი:

*ა) ორგანიზმის სენსიბილიზაცია;
ბ) მედიკამენტების დოზების გადაჭარბება;
გ) მედიკამენტების ტოქსიური მოქმედება;
დ) დისბაქტერიოზის მდგომარეობა.

553. პარესთეზიის კლინიკური ნიშნებია:

ა) წვა, სიმშრალე, ლორწოვანი გარსის ჰიპერემია;
ბ) ენის ლორწოვანი გარსის ჰიპერემია, ენის დვრილთა ატროფია, ტკივილები, რომლებიც
კვების დროს უფრო ძლიერდება;
გ) ლორწოვანი გარსის სიმკრთალე, ენის დვრილების ატროფია, ტკივილები, რომლებიც
საკვების მიღების დროს ძლიერდება;
*დ) წვა, სიმშრალე, ენის ლორწოვანი გარსის ცვლილებების მკვეთრი გამოხატვის გარეშე.

554. გამოიცანით, რომელი მორფოლოგიური ელემენტია დამახასიათებელი მესამეული

სიფილისისთვის?
ა) აფთა და ნახეთქი;
ბ) მაგარი შანკრი და წყლული;
გ) ქერცლი და ქერქი;
*დ) გუმა და ბორცვი.

ფიზიოთერაპია

555. ელექტროდენს ყველაზე კარგად ატარებს:

ა) ძვლოვანი ქსოვილი;
ბ) კანი;
გ) კბილის მაგარი ქსოვილი;
*დ) ნერწყვი.

82
556. ელექტროდენს ყველაზე ცუდად ატარებს:
ა) კუნთის ქსოვილი;
ბ) კანი;
*გ) კბილის მაგარი ქსოვილი;
დ) ნერწყვი.

557. ჰიდროფილური საფენის დანიშნულება:

*ა) დენის თანაბარი განაწილების ხელშეწყობა;
ბ) ცვალებადი დენის გამაღიზიანებელი მოქმედების შემცირება;
გ) ქსოვილის წინააღმდეგობის შემცირება მუდმივი დენის მიმართ;
დ) ქსოვილის გათბობის შემცირება.

558. გალვანიზაციის დროს საჭიროა ჰიდროფილური საფენის გამოყენება?

ა) არა, რადგანაც მასში გროვდება იონები და წარმოიქმნება მოწვის უნარის მქონე
ნივთიერებები;
*ბ) დიახ, რადგანაც ჰიდროფილური საფენი იცავს კანს დამწვრობისაგან და ხელს უწყობს
ელექტროგამტარობის გადიდებას;
გ) არ არის საჭირო, რადგანაც ის აუმჯობესებს კანის ელექტროგამტარობას;
დ) არ არის საჭირო, რადგანაც მუდმივი დენი არ იწვევს ელექტროდის და ქსოვილების
გაცხელებას.

559. ელექტროფორეზი არის:

ა) ელდენის სამკურნალო მიზნით გამოყენება;
ბ) მაღალი სიხშირის ელდენის სამკურნალო მიზნით გამოყენება;
*გ) მუდმივი დენის საშუალებით ქსოვილში სამკურნალო პრეპარატების შეყვანა;
დ) ულტრაბგერის აპარატის საშუალებით ქსოვილში სამკურნალო პრეპარატების შეყვანა.

560. ფესვის არხების ელექტროფორეზის დროს კარიესული ღრუ მიზანშეწონილია

დაიხუროს:
ა) დენტინით, რადგანაც ის პროცედურის შემდეგ ადვილად მოიხსნება;
ბ) ცემენტით, რადგანაც ის ჰერმეტულად ხურავს ღრუს;
*გ) წებოვანი ცვილით;
დ) ბამბის დაჭიმული ტამპონით, რადგანაც ის უზრუნველყოფს ელექტროდის
შენარჩუნებას კარიესულ ღრუში.

561. კალიიოდატით ელექტროფორეზის ჩატარება ყველაზე მიზანშეწონილია :

ა) ქრონიკული მაგრანულირებელი პერიოდონტიტის დროს;
83
ბ) მედიკამენტოზური პერიოდონტიტის დროს;
*გ) კბილებში, რომლებიც ვერ იტანენ ჰერმეტულობას;
დ) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილ შემთხვევაში.

562. უმსდ-თერაპია ნაჩვენებია:

ა) ქრონიკული პერიოდონტიტის დროს;
*ბ) მწვავე პერიოდონტიტის, ქრონიკული გამწვავებული პერიოდონტიტის დროს;
გ) ქრონიკული პერიოდონტიტის ყველა ფორმის დროს, გაუვალი არხების მქონე პირებში;
დ) კბილებში, რომლებიც ვერ იტანენ ჰერმეტიზმს.

563. არხის დაბჟენის შემდგომი გართულების, შეშუპების, ჰიპერემიის შემთხვევაში

მიზანშეწონილია გამოვიყენოთ:
*ა) უმსდ-თერაპია;
ბ) მიკროტალღები;
გ) დარსონვალიზაცია;
დ) ნოვოკაინის ელექტროფორეზი.

564. ელექტროფორეზის ხანგრძლივობა:

*ა) 20-30 წუთი;
ბ) 6-8 წმ;
გ) 20-60 წმ;
დ) 2-4 წუთი.

565. კბილების კარიესის დროს ყველაზე მიზანშეწონილია:

*ა) ელექტროფორეზი;
ბ) საერთო ულტრაიისფერი საშუალებები;
გ) მიკროტალღები;
დ) დარსონვალიზაცია.

566. პერიაპიკალური დიათერმოკოაგულაციის ექსპოზიცია შეადგენს:

ა) 60 წმ;
ბ) 6-8 წმ;
*გ) 2-3 წმ;
დ) 20 წუთი.

567. ფესვის არხში გრანულაციური ქსოვილის დიათერმოკოაგულაციის ექსპოზიცია

შეადგენს:
84
*ა) 2-3 წმ;
ბ) 6-8 წმ;
გ) 60 წმ;
დ) 20 წმ.

568. ფესვის არხში დიათერმოკოაგულაცია გამოიყენება:

ა) ფესვის არხის სტერილიზაციისათვის;
*ბ) ფესვის პულპის და გრანულაციური ქსოვილის დიათერმოკოაგულაციისათვის;
გ) ტკივილის გასაყუჩებლად;
დ) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილის შემთხვევაში.

569. ელექტროოდონტომეტრია არის:

*ა) პულპის ნერვული დაბოლოების მდგომარეობის გამოკვლევა;
ბ) პულპიტის დიაგნოსტიკა;
გ) კარიესის დიაგნოსტიკა;
დ) პერიოდონტიტის დიაგნოსტიკა.

570. პულპიტის მკურნალობის დროს უფრო ხშირად გამოიყენება:

ა) ელექტროფორეზი;
*ბ) დიათერმოკოაგულაცია;
გ) ფლუქტუორიზაცია;
დ) მიკროტალღები.

571. ქრონიკული პერიოდონტიტის მკურნალობის დროს უფრო ხშირად გამოიყენება:

*ა) ელექტროფორეზი;
ბ) დიათერმოკოაგულაცია;
გ) ფლუქტუორიზაცია;
დ) მიკროტალღები.

572. პულპის რეაქციას 60 მკა-ზე შეესაბამება დაავადებები:

ა) მწვავე პულპიტი;
ბ) ღრმა კარიესი;
გ) ქრონიკული პერიოდონტიტი;
*დ) განგრენოზული პულპიტი;

573. რა თვისების გამო გამოიყენება დიათერმოკოაგულაცია პულპიტების მკურნალობაში:

ა) სტერილიზაციის უნარი;
85
ბ) ტკივილგამაყუჩებელი და სტერილიზაციის უნარი;
გ) სისხლის დენის შემაჩერებელი მოქმედება;
*დ) კოაგულაციისა და სისხლის დენის შეჩერების უნარი.

574. რა თვისების გამო გამოიყენება დიათერმოკოაგულაცია მწვერვალოვანი

პერიოდონტიტის სამკურნალოდ:
ა) სისხლის დენის შემაჩერებელი, სტერილიზაციის უნარი;
ბ) კოაგულაციის და ტკივილგამაყუჩებელი უნარი;
გ) ტკივილგამაყუჩებელი, სტერილიზაციის უნარი;
*დ) არხში გრანულაციური ქსოვილების კოაგულაციისათვის.

575. 200 მკა დენზე რეაქციის უქონლობა შეიძლება მიუთითებდეს შემდეგ დაავადებებზე:
ა) საშუალო კარიესი;
ბ) ინტაქტური კბილი;
*გ) ქრონიკული პერიოდონტიტი;
დ) განგრენოზული პულპიტი.

576. ფლუოქტუორიზაცია მიზანშეწონილია დაინიშნოს:

ა) კარიესის დროს;
ბ) ქრონიკული პერიოდონტიტის დროს;
გ) ქრონიკული პულპიტის დროს;
*დ) მწვავე გინგივიტის და პაროდონტიტის დროს.

577. დარსონვალიზაცია რეკომენდებულია დაინიშნოს:

ა) მრავლობითი კარიესის დროს;
ბ) ქრონიკული პერიოდონტიტის დროს;
*გ) ქრონიკული გინგივიტის დროს;
დ) სამწვერა ნერვის ნევრალგიის დროს.

578. ულტრაიისფერი სხივები დაინიშნება:

ა) საშუალო კარიესის დროს;
ბ) პერიოდონტიტების დროს;
გ) პულპიტის დროს;
*დ) დეკუბიტალური წყლულის, აფთოზური სტომატიტის დროს.

579. ქრონიკული პერიოდონტიტის დროს შეიძლება გამოყენებული იქნას:

*ა) არხშიდა ელექტროფორეზი;
86
ბ) დარსონვალიზაცია;
გ) ულტრაიისფერი სხივები;
დ) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი სწორია.

580. ექიმის ტაქტიკა დიათერმოკოაგულაციის შემდგომი გართულებების დროს:

ა) კბილის სასწრაფო ამოღება;
ბ) კბილის ფიქსაცია, უმსდ-თერაპია;
გ) პროტეოლიზური ფერმენტები;
*დ) პროტეოლიზური ფერმენტები, მაეპითელიზებელი საშუალებები.

581. დიათერმოკოაგულაციის შემდგომი გართულებები:

*ა) პერიაპიკალური ქსოვილების დამწვრობა და აპიკალური პერიოდონტიტი;
ბ) კბილის ფესვის ნეკროზი;
გ) არხიდან სისხლდენა;
დ) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი სწორია.

582. ელექტროფორეზის უკუჩვენებას წარმოადგენს

ა) ენდოკრინული დაავადებები;
*ბ) სიმსივნური დაავადებები;
გ) გულ-სისხლძარღვთა დაავადებები;
დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.

ქირურგიული სტომატოლოგია, გამოკვლევის მეთოდები ქირურგიულ სტომატოლოგიაში

583. ზოგად გაუტკივარებას წარმოადგენს:

ა ) აპლიკაციური ანესთეზია;
*ბ) ენდოტრაქეარული ნარკოზი;
გ ) გამტარებლობითი ანესთეზია;
დ ) ინფილტრაციული ანესთეზია.

584. ბუჟირება გამოიყენება:

ა) ქვედა ყბის ტრავმული ოსტეომიელიტის დროს;
*ბ) ყბაყურა ჯირკვლის გამომტანი სადინარის სტენოზის დროს;
გ) სანერწყვე ჯირკვლის არასრული ფისტულის დროს;
დ) ქვედა ტუჩის რეტენციული კისტების დროს.

87
585. პათოლოგიურდ შეცვლილი ქსოვილების აუსკულტაცია გამოიყენება:
ა ) ყბა-სახის მიდამოს ფლეგმონის დროს;
*ბ) ჰემანგიომის დროს;
გ ) ლიმფანგიომის დროს.
დ ) ავთვისებიანი სიმსივნეების დროს.

586. გამოკვლევის მეთოდებიდან ქირურგიულ სტომატოლოგიაში ანამნეზი მოიცავს:

*ა ) ავადმყოფზე ზოგად ცნობებს;
ბ ) პათოლოგიური კერის ინსპექციას
გ ) პათოლოგიური კერის პალპაციას
დ ) პათოლოგიური კერის ინსტრუმენტულ გამოკვლევას

587. ბიმანუალური პალპაცია გამოიყენება:

ა ) ყბა-სახის მიდამოს პათოლოგიების ყველა შემთხვევაში;
ბ ) ყბა-სახის არეში არ გამოიყენება;
*გ ) პირის ღრუს ფსკერის ქსოვილების პათოლოგიის დროს;
დ ) კისრის ლიმფური კვანძების პათოლოგიის დროს

588. რენტგენოკინემატოგრაფია არის:

ა ) რენტგენოგრაფია - შორი მანძილიდან;
ბ ) რენტგენოგრაფია - მწოლიარე მდგომარეობაში;
*გ) მოძრავი ობიექტების R-გრაფია;
დ ) R-გრაფია მჯდომარე მდგომარეობაში.

589. სტომატოსკოპიისათვის გამოიყენება

ა ) მეთილის ლურჯი;
ბ ) ბრილიანტის მწვანე;
*გ) იოდის ხსნარი;
დ ) იოდონატი.

590. ნიკაპის ხვრელი მდებარეობს

ა ) ნიკაპის შემაღლებაზე
ბ ) ნიკაპის ბორცვზე
გ ) ნიკაპის წვეტის არეში
*დ) ქვედა ყბის სხეულის გარეთა ზედაპირზე

88
591. ნიკაპის ხვრელი მდებარეობს ქვედა ყბის გარეთა ზედაპირზე
ა ) მოლარების საპროექციოდ
*ბ) პრემოლარების საპროექციოდ
გ) ეშვების საპროექციოდ
დ) საჭრელების საპროექციოდ

592. ნიკაპის ხვრელი იხსნება:

ა ) უკნიდან წინ, ზევიდან ქვევით
*ბ) წინიდან უკან, ქვევიდან ზევით
გ ) წინიდან უკან, გარედან შიგნით
დ ) უკნიდან წინ, შიგნიდან გარეთ

593. რამდენი ნიკაპის ხვრელი აქვს ადამიანს

ა ) ერთი
*ბ) ორი
გ ) სამი
დ ) ოთხი

594. ნიკაპის ხვრელით ქვედა ყბის გარეთა ზედაპირზე იხსნება:

*ა) ქვედა ყბის არხი
ბ) საჭრელი არხი
გ) საცრემლე არხი
დ) ფრთა-სასის არხი

595. ქვედა ყბის ხვრელი მდებარეობს:

ა ) ქვედა ყბის სხეულის გარეთა ზედაპირზე
ბ ) ქვედა ყბის სხეულის შინითა ზედაპირზე
გ ) ქვედა ყბის ტოტის გარეთა ზედაპირზე
*დ) ქვედა ყბის ტოტის შიგნითა ზედაპირზე

596. ნიკაპის წვეტი მდებარეობს:

ა ) ნიკაპის ქვედა კიდეზე
ბ ) ნიკაპის ბორცვზე
გ ) ნიკაპის წინა ზედაპირზე
*დ) ქვედა ყბის სხეულის შიგნითა ზედაპირზე

597. ნიკაპის ბორცვი მდებარეობს;

89
ა ) ნიკაპის ქვედა კიდეზე
*ბ) ნიკაპის შემაღლების ლატერალურად
გ ) ნიკაპის უკანა ზედაპიზე
დ ) ქვედა ყბის ალვეოლურ ნაწილზე

598. ირიბი ხაზი მდებარეობს:

ა ) ქვედა ყბის ტოტის გარეთა ზედაპირზე
ბ ) ქვედა ყბის ტოტის შიგნითა ზედაპირზე
*გ) ქვედა ყბის სხეულის გარეთა ზედაპირზე
დ) ქვედა ყბის სხეულის შიგნითა ზედაპირზე

599. ყბა-ინის ხაზი მდებარეობს;

ა ) ქვედა ყბის შემაღლებაზე
ბ ) ქვედა ყბის ყელის მიდამოში
გ ) ქვედა ყბის სხეულის გარეთა ზედაპირზე
*დ) ქვედა ყბის სხეულის შიგნითა ზედაპირზე

600. ყვრიმალ-ალვეოლის ქვედი ვრცელდება:

*ა) ყვრიმალის ძვლის ქვედა კიდიდან პირველი მოლარის კბილბუდეზე
ბ ) ყვრიმალის ძვლის ქვედა კიდიდან მესამე მოლარის კბილბუდეზე
გ ) ყვრიმალის ძვლის ქვედა კიდიდან ეშვის მიმართულებით
დ ) ყვრიმალის ძვლიდან ზედა ყბის ბორცვზე

601. ქვედა ყბის თავი მდებარეობს:

ა ) ქვედა ყბის ალვეოლურ ნაწილზე
ბ ) ქვედა ყბის გივრგვინოვან მორჩზე
*გ) ქვედა ყბის როკისებრ მორჩზე
დ ) ქვედა ყბის ამონაჭდევის არეში

602. რამდენი ქვედა ყბის ხვრელი აქვს ადამიანს:

ა ) ერთი
*ბ) ორი
გ ) სამი
დ ) ოთხი

603. რამდენი ქვედა ყბის არხი აქვს ადამიანს

ა ) ერთი
90
*ბ) ორი
გ ) სამი
დ ) ოთხი

604. რამდენი ტოტი აქვს ქვედა ყბას

ა ) ერთი
*ბ) ორი
გ ) სამი
დ ) ოთხი

605. ქვედა ყბის ფოსო მდებარეობს:

ა ) ქვედა ყბის სხეულზე
ბ ) ქვედა ყბის ტოტზე
გ ) ზედა ყბაზე
*დ) საფეთქლის ძვალზე

606. ქვედა ყბის ფრთისებრი ფოსო მდებარეობს:

ა ) ფრთისებრ ხორკლიანობაზე
ბ ) გვირგვინოვან მორჩზე
*გ) ქვედა ყბის ყელის არეში
დ ) ნიკაპის შიგნითა ზედაპირზე

607. ორმუცელა ფოსო მდებარეობს:

ა ) ქვედა ყბის გვირგვინოვან მორჩზე
ბ ) ქვედა ყბის როკისებრ მორჩზე
გ ) რეტრომოლარულ არეში
*დ) ნიკაპის შიგნითა ზედაპირზე

608. საღეჭი ხორკლიანობა მდებარეობს:

*ა) ქვედა ყბის კუთხის არეში გარეთა ზედაპირზე
ბ ) ქვედა ყბის კუთხის არეში შიგნითა ზედაპირზე
გ ) ქვედა ყბის სხეულის შიგნითა ზედაპირზე
დ ) ნიკაპის გარეთა ზედაპირზე

609. სად მდებარეობს ფრთისებრი ხორკლიანობა?

ა ) ქვედა ყბის კუთხის არეში გარეთა ზედაპირზე
*ბ) ქვედა ყბის კუთხის არეში შიგნითა ზედაპირზე
91
გ ) ყვრიმალის ძვალზე
დ ) ყვრიმალის რკალზე

610. ქვედა ყბას აქვს:

ა ) ერთი მორჩი
ბ ) ორი მორჩი
გ ) სამი მორჩი
*დ) ოთხი მორჩი

611. სად იხსნება ზედა ყბის წიაღი?

ა ) ცხვირის ზედა გასავალში
*ბ) ცხვირის შუა გასავალში
გ ) ცხვირის ქვედა გასავალში
დ ) პირის ღრუში

612. როგორი ფორმა აქვს ზედა ყბის წიაღს?

ა ) ცილინდრული
ბ ) ოთხკუთხა
გ ) ხუთკუთხა
*დ) შებრუნებული პირამიდის

613. სად მდებარეობს torus palatinus?

ა ) სასის ძვლის ვერტიკალურ ფირფიტაზე
ბ ) სასის ძვლის ჰორიზონტალურ ფირფიტაზე
*გ) სასის შუა ნაკერის გასწვრივ
დ ) სასის განივი ნაკერის გასწვრივ

614. სად მდებარეობს სასის დიდი ხვრელი?

*ა) სასის მცირე ხვრელების წინ
ბ ) სასის მცირე ხვრელების უკან
გ ) სასის მცირე ხვრელების მედიალურად
დ ) სასის მცირე ხვრელების ლატერალურად

615. სასის დიდი ხვრელი მდებარეობს:

ა ) სასის ძვლის ვერტიკალურ ფირფიტაზე
*ბ) სასის ძვლის ჰორიზონტალურ ფირფიტაზე
გ ) ზედა ყბის ძვლის სასის მორჩზე
92
დ ) სასის შუა ნაკერზე

616. სად მდებარეობენ სასის მცირე ხვრელები

ა ) სასის ძვლის ვერტიკალურ ფირფიტაზე
*ბ) სასის ძვლის ჰორიზონტალურ ფირფიტაზე
გ ) სასის შუა ნაკერზე
დ ) ზედა ყბის ძვლის სასის მორჩზე

617. რამდენი მორჩი აქვს ყვრიმალის ძვალს

ა ) ერთი
*ბ) ორი
გ ) სამი
დ ) ოთხი

618. ყვრიმალის ძვლის მორჩებია

ა ) სასის მორჩი, სოლისებრი მორჩი
*ბ) შუბლის მორჩი, საფეთქლის მორჩი
გ ) ზედა ყბის მორჩი, შუბლის მორჩი
დ ) ცხვირის მორჩი, თვალბუდის მორჩი

619. რამდენი ზედაპირი აქვს ყვრიმალის ძვალს

ა ) ერთი
ბ ) ორი
*გ) სამი
დ ) ოთხი

620. ყვრიმალის ძვლის ზედაპირებია:

ა ) სასის, ლოყის
*ბ) თვალბუდის, საფეთქელქვედა, ლატერალური
გ ) ფრთისებრი, სახის, საფეთქლის
დ ) სოლისებრი, სახის, საფეთქლის

621. ფრთა-სასის ფოსოს მოსაზღვრავენ:

*ა) სოლისებრი ძვლის სხეული, სასის ძვლის ვერტიკალური ფირფიტა, ზედა ყბის ძვლის
სხეულის უკანა ზედაპირი
ბ ) სასის ძვლის ჰორიზონტალური ფირფიტა, ცხვირის ძვალი, ზედა ყბის ძვლის
თვალბუდის ზედაპირი
93
გ ) ყვრიმალის ძვალის ლატერალური ზედაპირი, ზედა ყბის ბორცვი, ზედა ყბის სასის
მორჩი
დ ) ყვრიმალის ძვლის საფეთქელქვედა ზედაპირი, სასის ძვალი, ყვრიმალის რკალი

622. რით უკავშირდება ფრთა-სასის ფოსო პირის ღრუს

*ა) სასის დიდი არხით
ბ ) ფრთა-ზედა ყბის ნაპრალით
გ ) თვალბუდის ქვედა არხით
დ ) თვალბუდის ქვედა ღარით

623. რით უკავშირდება ფრთა-სასის ფოსო საფეთქელქვედა ფოსოს

ა ) სასის დიდი ხვრელით
ბ ) სასის მცირე ხვრელებით
*გ) ფრთა-ზედა ყბის ნაპრალით
დ) თვალბუდის ქვედა ნაპრალით

624. ქვედა ყბის ზევით და უკან გადანაცვლებაში მონაწილეობენ:

*ა) საფეთქლის კუნთი
ბ ) ორმუცელა კუნთის უკანა მუცელი
გ ) ყბა-ინის კუნთი
დ) ენა-ინის კუნთი

625. ქვედა ყბის წინ წამოწევაში მონაწილეობენ:

ა) საფეთქლის კუნთი
ბ) ყბა-ინის კუნთი
გ) ნიკაპ-ენის კუნთი
*დ) მედიალური და ლატერალური ფრთისებრი კუნთები

626. ქვედა ყბის გვერდზე გადანაცვლებაში მონაწილეობენ:

ა ) ორმუცელა კუნთი
ბ ) ყბა-ინის კუნთი
*გ) მედიალური და ლატერალური ფრთისებრი კუნთები
დ ) საღეჭი კუნთი

627. მედიალური ფრთისებრი კუნთის ქვედა ბოლო უმაგრდება;

ა ) ქვედა ყბის ტოტის უკანა კიდეს
ბ ) ქვედა ყბის სხეულის ქვედა კიდეს
94
გ ) ქვედა ყბის ტოტის გარეთა ზედაპირს კუთხის არეში
*დ) ქვედა ყბის ტოტის შიგნითა ზედაპირს კუთხის არეში

628. საღეჭი კუნთის ქვედა ბოლო უმაგრდება:

ა ) ქვედა ყბის ტოტის შიგნითა ზედაპირს
ბ ) ქვედა ყბის სხეულის შიგნითა ზედაპირს
გ ) ყვრიმალის ძვალს
*დ) ქვედა ყბის საღეჭ ხორკლიანობას

629. სამწვრა ნერვის ტოტებია:

ა ) სახის ნერვი, ენის ნერვი, ენა-ხახის ნერვი
ბ ) მხედველობის ნერვი, ქვედა ყბის ნერვი, ენისქვეშა ნერვი
გ ) თვალბუდის ნერვი, ენა-ხახის ნერვი, ქვედა ყბის ნერვი
*დ) თვალბუდის ნერვი, ზედა ყბის ნერვი, ქვედა ყბის ნერვი

630. ზედა ყბის ნერვის ტოტებია:

ა ) თვალბუდისქვედა ნერვი, თვალბუდისზედა ნერვი, შუბლის ნერვი
ბ ) ჭაღზედა ნერვი, ჭაღქვეშა ნერვი, ზედა უკანა ალვეოლური ნერვები
*გ) თვალბუდის ქვედა ნერვი, ზედა უკანა ალვეოლური ნერვები, ფრთა-სასის ნერვები
დ ) სახის ნერვი, ლოყის ნერვი, სასის დიდი ნერვი

631. ქვედა ყბის ნერვის ტოტებია:

ა ) კბილბუდეთა ქვედა, ენის, თვალბუდის ქვედა ნერვები
*ბ) ქვედა ალვეოლური, ენის, ლოყის ნერვები
გ ) ყბა-ინის, ნიკაპ-ინის, ყურ-საფეთქლის ნერვები
დ ) ენის, ენისქვეშა, ენა-ხახის ნერვები

632. რომელი ნერვი ანერვებს ენის წინა ორი მესამედის ლორწოვან გარსს
ა ) ენისქვეშა ნერვი
ბ ) ენა-ხახის ნერვი
*გ) ენის ნერვი
დ ) ნიკაპის ნერვი

633. რომელი ნერვი ანერვებს ენის უკანა მესამედის ლორწოვან გარსს

ა ) ენისქვეშა ნერვი
*ბ) ენა-ხახის ნერვი
გ ) ენის ნერვი
95
დ ) ნიკაპის ნერვი

634. რომელი ნერვი ანერვებს ქვედა ტუჩის კანსა და ლოწოვან გარსს

ა ) საჭრელი ნერვი
*ბ) ნიკაპის ნერვი
გ ) ენის ნერვი
დ) ლოყის ნერვი

635. რომელი ნერვი ანერვებს ქვედა პრემოლარებსა და მოლარებს:

*ა) კბილბუდეთა ქვედა ნერვი
ბ ) ნიკაპის ნერვი
გ ) ენის ნერვი
დ) ყბა-ინის ნერვი

636. რომელი ნერვი აინერვებს ღრძილების ლორწოვანს ქვედა მეორე პრემოლარიდან მეორე
მოლარამდე ვესტიბულური მხრიდან
ა ) კბილბუდეთა ქვედა ნერვი
*ბ) ლოყის ნერვი
გ ) ნიკაპის ნერვი
დ ) ენა-ხახის ნერვი

637. რომელი ნერვი ანერვებს სასის ლორწოვან გარსს მესამედან მერვე კბილამდე
საპროექციოდ
ა ) სასის მცირე ნერვები
ბ ) ხვირ-სასის ნერვი
*გ) სასის დიდი ნერვი
დ ) თვალბუდის ქვედა ნერვი

638. რომელი ნერვი ანერვებს სასის ლორწოვან გარსს ეშვიდან საჭრელებამდე

*ა) ცხვირ-სასის ნერვი
ბ) თვალბუდისქვედა ნერვი
გ) ზედა წინა ალვეოლური ნერვები
დ) სასის დიდი ნერვი

639. რომელი ნერვის ტოტია ენის ნერვი

ა ) ენა-ხახის ნერვის
ბ ) ენისქვეშა ნერვის
96
გ ) კბილბუდეთა ქვედა ნერვის
*დ) ქვედა ყბის ნერვის

640. რომელი ნერვის ტოტია ყბა-ინის ნერვი

*ა ) ქვედა ყბის ნერვის
ბ) ქვედა ალვეოლური ნერვის
გ ) ენის ნერვის
დ ) ენისქვეშა ნერვის

641. რომელი ნერვის ტოტია ნიკაპის ნერვი

ა ) ენისქვეშა ნერვის
*ბ) ქვედა ალვეოლური ნერვის
გ ) ენის ნერვის
დ ) ენა-ხახის ნერვის

642. რომელი ნერვის ტოტია ქვედა ალვეოლური ნერვი

*ა) ქვედა ყბის ნერვის
ბ ) ყბა-ინის ნერვის
გ ) ენის ნერვის
დ ) ენა-ხახის ნერვის

643. რომელი ნერვის ტოტია ქვედა ყბის ნერვი

ა ) ზედა ყბის ნერვის
ბ ) ქვედა ალვეოლური ნერვის
გ ) სახის ნერვის
*დ) სამწვერა ნერვის

644. ზედა ყბის ნერვის ტოტებია;

ა ) შუბლის ნერვი, თვალბუდისქვედა ნერვი, თვალბუდისზედა ნერვი
ბ ) ზედა ალვეოლური ნერვი, ჭაღზედა ნერვი, ჭაღქვეშა ნერვი
*გ) ფრთა-სასის ნერვები, ზედა უკანა ალვეოლური ნერვები, თვალბუდის ქვედა ნერვი
დ ) სასის დიდი ნერვი, ლოყის ნერვი, სახის ნერვი

645. რომელი ნერვი ანერვებს რბილი სასის ლორწოვან გარსს

ა ) სასის დიდი ნერვი
ბ ) ცხვირ-სასის ნერვი
*გ) სასის მცირე ნერვები
97
დ ) თვალბუდისქვედა ნერვი

646. რომელი ნერვი ანერვებს ზედა მოლარებს

ა ) სასის დიდი ნერვი
ბ ) ცხვირ-სასის ნერვი
*გ) ზედა უკანა ალვეოლური ნერვები
დ) ზედა წინა ალვეოლური ნერვი

647. რომელი ნერვი ანერვებს ზედა პრემოლარებს

ა ) სასის დიდი ნერვი
ბ ) ცხვირ-სასის ნერვი
გ ) ზედა უკანა ლავეოლური ნერვები
*დ) ზედა შუა ალვეოლური ნერვი

648. რომელი ნერვი ანერვებს ზედა საჭრელებს

ა ) სასის დიდი ნერვი
ბ ) თვალბუდისზედა ნერვი
გ ) ზედა უკანა ალვეოლური ნერვები
*დ) ზედა წინა ალვეოლური ნერვები

649. კბილთა ზედა წნულს ქმნიან

ა ) ლოყისა და ცხვირ-სასის ნერვები
ბ ) სასის დიდი და მცირე ნერვები
*გ) ზედა უკანა, შუა და წინა ალვეოლური ნერვები
დ ) ლოყის, ფრთა სასის და ყვრიმალის ნერვები

650. რომელი ნერვი გამოდის ქალას ღრუდან მრგვალი ხვრელით

*ა) ზედა ყბის ნერვი
ბ ) ქვედა ყბის ნერვი
გ ) თვალბუდის ნერვი
დ ) ენა-ხახის ნერვი

651. ოვალური ხვრელით ქალას ფუძეზე გამოდის:

ა ) ზედა ყბის ნერვი
ბ ) მხედველობის ნერვი
*გ) ქვედა ყბის ნერვი
დ) ენისქვეშა ნერვი
98
652. ქვედა ყბის არხში მდებარეობს
*ა) კბილბუდეთა ქვედა ნერვი
ბ ) ნიკაპის ნერვი
გ ) ყბა-ინის ნერვი
დ ) ენის ნერვი

653. სად იხსნება საჭრელი არხი

*ა) ძვლოვან სასაზე პირის ღრუში
ბ ) ცხვირის ღუში
გ ) ჰაიმორის ღუში
დ ) ფრთა-სასის ფოსოში

გაუტკივარების მეთოდები ქირურგიულ სტომატოლოგიაში

654. ყველაზე ხანგრძლივი მოქმედებით გამოირჩევა შემდეგი ადგილობრივი საანესთეზიო

საშუალება:
ა ) ტრიმეკაინი;
ბ ) ნოვოკაინი;
გ ) ლიდოკაინი;
*დ) ბუპივაკაინი

655. ინჰალაციური ნარკოზის დროს გამოიყენება:

ა ) კალიფსოლი;
*ბ) ფტოროტანი;
გ ) დროპერიდოლი;
დ ) ნატრიუმის ოქსიბუტირატი.

656. არაინჰალაციური ნარკოზის ხერხს წარმოადგენს:

ა ) ნიღბით ნარკოზი;
*ბ) ინტრავენური;
გ ) ენდოტრაქეალური.
დ) ნაზოფარინგიალური ნარკოზი

657. არაინჰალაციური ნარკოზისათვის გამოიყენება:

ა ) ტრიქლორეთილენი
ბ ) ფტოროტანი;
99
*გ) სომბრევინი;
დ ) აზოტის ქვეჟანგი.

658. არაინჰალაციური ნარკოზისათვის გამოიყენება:

ა ) ციკლოპროპანი;
*ბ) კეტამინი;
გ ) მეთოქსიფლურანი;
დ ) აზოტის ქვეჟანგი.

659. ხანგრძლივი და ტრავმული ოპერაციების დროს გამოიყენება შემდეგი ნარკოზი:

ა ) ნიღბით;
ბ ) ინტრავენური;
გ ) ნაზოფარინგიალური
*დ) ენდოტრაქეალური.

660. ნეიროლეპტანალგეზიის დროს გამოყენებული პრეპარატები:

ა ) პრომედოლი, დიაზეპამი;
ბ ) ციკლოპროპანი, მორფინი;
გ ) ჰექსენალი, სომბრევინი;
*დ) ფენტანილი, დროპერიდოლი.

661. ათარალგეზია ეწოდება:

*ა) ნეიროლეპტანალგეზიის სახესხვაობას;
ბ ) გაუტკივარების დამოუკიდებელ საშუალებას;
გ ) ინჰალაციური ნარკოზის ჩატარების საშუალებას;
დ ) არაინჰალაციური ნარკოზის ჩატარების საშუალებას.

662. ზედა ყბის ნერვი ქალას ღრუდან გამოდის:

ა ) საძილე ხვრელით;
ბ ) ოვალური ხვრელით;
გ ) ძვლოვანი ხვრელით;
*დ) მრგვალი ხვრელით.

663. ინფრაორბიტალური ანესთეზიის დროს ხდება შემდეგი ზედა ალვეოლარული

ტოტების ბლოკადა:
ა ) შუა და უკანა;
ბ ) წინა და უკანა;
100
*გ) წინა და შუა.
დ) წინა, შუა და უკანა

664. სასის დიდი ხვრელის მიდამოს ანესთეზიის დროს ხდება ბლოკადა

ა ) ცხვირ-სასის ნერვის;
*ბ) სასის დიდი ნერვის;
გ ) ზედა უკანა ალვეოლური ნერვები
დ) სასის მცირე ნერვები

665. სასის დიდი ხვრელის მიდამოს ანესთეზიის დროს გაუტკივარების ზონა ვრცელდება
მაგარი სასის ლორწოვან გარსზე მესამე მოლარიდან -
*ა) ეშვამდე;
ბ ) პირველ საჭრელ კბილამდე;
გ ) პირველ მოლარამდე
დ) მეორე პრემოლარამდე

666. ქვედა ყბის ნერვი ქალას ღრუდან გამოდის შემდეგი ხვრელის საშუალებით:
ა ) საძილე;
ბ ) მრგვალი;
*გ) ოვალური;
დ ) ძვლოვანი.

667. ტორუსული ანესთეზიით ხდება ისეთი ნერვების ბლოკირება, როგორიცაა:

ა ) ენის და ლოყის;
ბ ) ენის და ქვედა ალვეოლური;
*გ) ენის, ლოყის და ქვედა ალვეოლური;
დ ) ენის, ქვედა ალვეოლური და ნიკაპის.

668. ქვედა ყბის ნერვის ღეროვანი ანესთეზია ტარდება:

ა ) საძილე ხვრელთან;
*ბ) ოვალურ ხვრელთან;
გ ) ძვლოვან ხვრელთან;
დ ) მრგვალ ხვრელთან.

669. ქვედა ყბის ნერვის მამოძრავებელი ბოჭკოების გამოთიშვა ტარდება:

ა ) ნაწიბუროვანი კონტრაქტურის დროს;
ბ ) ყვრიმალის ძვლის ჩასწორებისას;
101
*გ) ანთებადი კონტრაქტურის დროს.
დ) ძვლოვანი კონტრაქტურის დროს

670. ბერშეს მეთოდით ანესთეზიის ჩატარებისას ბლოკირდება:

ა ) ენის და ქვედა ალვეოლური ნერვები;
ბ) ლოყის და ქვედა ალვეოლური ნერვები;
*გ) სამწვერა ნერვის მამოძრავებელი ტოტები;
დ) ენის, ლოყის და ქვედა ალვეოლური ნერვები

671. ღეროვანი ანესთეზიის დროს გაუტკივარების ზონა მოიცავს:

ა ) კბილებს;
*ბ) ნახევარ ყბას;
გ ) ყბის ლორწოვან გარსს.
დ) ლბილებს და საკბილე მორჩის ლორწოვან გარსს

672. ზედა ყბის ნერვის ღეროვანი ანესთეზია ტარდება:

ა ) საძილე ხვრელთან;
ბ ) ოვალურ ხვრელთან;
გ ) ძვლოვან ხვრელთან;
*დ) მრგვალ ხვრელთან.

673. სამწვერა ნერვის II და III ტოტის ღეროვანი ანესთეზიის ჩატარებისას ორიენტირს

წარმოადგენს:
ა ) საფეთქელქვედა ქედი;
ბ ) საღეჭი კუნთის წინა კიდე;
*გ) სოლისებური ძვლის ფრთისებრი მორჩის გარეთა ფირფიტა
დ) ყვიმალ-ალვეოლური ქედი.

674. ღეროვანი ანესთეზიის დროს გამოიყენება შემდეგი სიგრძის ნემსი:

ა ) 3-4 სმ;
ბ) 5-6 სმ
*გ) 7-8 სმ;
დ) 10-15 სმ.

675. ვაისბლატის მიხედვით ზედა ყბის ნერვის ანესთეზიის დროს ნემსის ჩხვლეტის
ორიენტირს წარმოადგენს:
ა ) სასახსრე ბორცვი;
102
ბ ) ყვრიმალ-ალვეოლური ქედი;
*გ) ტრაგოორბიტალური ხაზის შუა წერტილი.
დ) ფრთა-ქვედა ყბის ნაოჭი

676. ადგილობრივი ანესთეზიის უშუალო ზოგად გართულებას წარმოადგენს:

*ა) გულის წასვლა;
ბ ) ჰემატომა;
გ ) საღეჭი კუნთების კონტრაქტურა
დ) ქსოვილების ინექციის შმდგომი ნეკოზი.

677. გამტარებლობითი ანესთეზიის ადგილობრივი გართულებები:

*ა) ნევრიტი;
ბ ) ნევრალგია;
გ ) ვაზოპათია
დ) კოლაფსი.

678. საანესთეზიო საშუალების გადამეტებული დოზირების დროს წარმოშობილი ზოგადი

გართულებაა:
ა ) ტრიზმი;
*ბ) მოტორული აგზნება, კრუნჩხვები;
გ ) იშემიური უბნების წარმოქმნა საანესთეზიო ნივთიერების შეყვანის ადგილას
დ) სამწვერა ნერვისტოტების პარესთეზია

679. გულის არის:

ა ) სისხლძარღვოვანი უკმარისობის გამოვლენა ცნობიერების შენახვით;
ბ ) ანტიგენზე ალერგიული რეაქცია;
*გ) გონების დაკარგვა კუნთოვანი ატონიით.
დ) ორგანიზმის ინტოქსიკაცია გამოწვეული საანესთეზიო ხსნარის გადაჭარბებული
დოზირებით

680. კოლაფსი არის:

ა ) ალერგიული რეაქცია ანტიგენზე;
ბ ) ცნობიერების დაკარგვა კუნთოვანი ატონიით;
*გ) მწვავე სისხლძარღვოვანი უკმარისობის გამოვლენა ცნობიერების შენახვით.
დ) ორგანიზმის ინტოქსიკაცია გამოწვეული საანესთეზიო ხსნარის გადაჭარბებული
დოზირებით

103
681. კოლაფსის დროს კანის საფარველი:
ა ) მშრალია და ფერმკრთალი;
*ბ) სველია, მკრთალი;
გ ) მშრალია, ჰიპერემიული;
დ ) სველია, ჰიპერემიული.

682. პულსი კოლაფსის დროს:

*ა) ხშირი, ძაფისებური;
ბ ) ძაფისებური, გაიშვიათებული;
გ ) ხშირი, კარგი ავსების.
დ) იშვიათი და კარგი ავსების

683. საანესთეზიო საშუალებების შეყვანით გამოწვეულ ანაფილაქსიურ შოკზე ეჭვის

შემთხვევაში ჩატარებული მედიკამენტური მკურნალობისას წამყვან პრეპარატებს
წარმოადგენს:
ა ) ანალეპტიკები და ჰორმონული პრეპარატები;
ბ ) ნეიროლეპტიკები და ტრანკვილიზატორები;
გ ) ანტიჰისტამინური პრეპარატები და ანალეპტიკები;
*დ) ანტიჰისტამინური და ჰორმონული პრეპარატები.

684. ანაფილაქსიური შოკი არის:

ა ) ცნობიერების დაკარგვა კუნთოვანი ტონუსის არარსებობით;
*ბ) ანტიგენზე განსაკუთრებით მძიმე ალერგიული რეაქცია;
გ ) სისხლძარღვოვანი უკმარისობის გამოვლენა ცნობიერების შენახვით.
დ) ორგანიზმის ინტოქსიკაცია გამოწვეული საანესთეზიო ნივთიერების ჭარბი დოზირებით

685. გულის არაპირდაპირი მასაჟის ჩატარების დროს ბიძგების რაოდენობა ერთ წუთში
არის:
ა ) 30;
*ბ) 60;
გ ) 80
დ) 90

686. გულის არაპირდაპირი მასაჟის დროს რეანიმატოლოგის ხელები მდებარეობს:

ა ) ეპიგასტრიუმზე;
*ბ) მკერდის ძვლის სხეულის ქვედა მესამედში
გ) მკერდის ძვლის მახვილისებურ მორჩზე;.
104
დ) მკერდის ძვლის ტარზე

687. კლინიკური სიკვდილის დადგომისას ინტრაკარდიალურად შეყავთ ადრენალინის

ჰიდროქლორიდის ხსნარი შემდეგი კონცენტრაციით:
ა ) 1%;
ბ ) 10%;
*გ) 0,1%
დ) 0.5%.

კბილის ამოღების ოპერაცია

688. ჩვენებას კბილის ამოღებისთვის წარმოადგენს:

ა ) მწვავე პულპიტი;
ბ ) ღრმა კარიესი;
გ ) მწვავე პერიოდონტიტი;
*დ) მესამე ხარისხით მორყეული კბილი

689. პირდაპირი მაშით იღებენ:

ა ) ზედა ყბის მოლარებს;
ბ ) ქვედა ყბის პრემოლარებს;
*გ) ზედა ყბის საჭრელებს;
დ) ქვედა ყბის საჭრელებს.

690. S-ის მაგვარი სადა ლოყებიანი მაშებით იღებენ:

ა ) ქვედა ყბის მოლარებს;
ბ) ზედა ყბის მოლარებს;
*გ) ზედა ყბის პრემოლარებს;
დ ) ქვედა ყბის მესამე მოლარებს.

691. კბილებიანი S-ის მაგვარი მაშით იღებენ:

ა ) ზედა ყბის მესამე მოლარებს;
*ბ) ზედა ყბის პირველ და მეორე მოლარებს;
გ ) ზედა ყბის პრემოლარებს;
დ) ქვედა ყბის მესამე მოლარებს.

692. ხიშტისებური მაშებით იღებენ:

ა ) ქვედა ყბის საჭრელებს;
105
ბ ) ზედა ყბის მოლარებს;
გ ) ქვედა ყბის პრემოლარებს;
*დ) ზედა ყბის ფესვებს;

693. თანმხვედრი ლოყების მქონე ნისკარტის მაგვარი მაშებით იღებენ:

ა ) ქვედა ყბის საჭრელებს;
ბ ) ქვედა ყბის მოლარებს;
გ ) ზედა ყბის პრემოლარებს;
*დ) ქვედა ყბის კბილების ფესვებს.

694. არათანმხვედრი მომრგვალებული ლოყების მქონე ნისკარტისმაგვარი მაშებით იღებენ

ქვედა ყბის შემდეგ კბილებს:
ა ) საჭრელებს;
ბ ) მოლარებს;
*გ) პრემოლარებს;
დ ) კბილის ფესვებს.

695. ქვედა ყბაზე კუთხისქვეშა ელევატორით იღებენ:

ა ) ეშვებს;
ბ ) საჭრელებს;
გ ) პრემოლარებს;
*დ) კბილის ფესვებს.

696. ხიშტისებური ელევატორით (ლეკლუზის გასაღები). იღებენ ქვედა ყბის შემდეგ

კბილებს:
ა ) ეშვები;
ბ ) პრემოლარებს;
გ ) მეორემოლარებს;
*დ) მესამე მოლარებს.

697. კბილის ექსტრაქციის უშუალო გართულებას მიეკუთვნება:

ა ) ჰაიმორიტი;
ბ ) ალვეოლიტი;
გ ) ოსტეომიელიტი;
*დ) გვირგვინის და ფესვის მოტეხვა.

106
698. გართულებას, რომელიც თან სდევს უშუალოდ კბილის ამოღების ოპერაციას,
მიეკუთვნება:
ა ) პაროტიტი;
*ბ) სისხლდენა;
გ ) სამწვერა ნევრის ნევრალგია;
დ ) საფეთქელ-ქვედა ყბის სახსრის ართრიტი;

699. შესაძლო გართულებებს კბილის ამოღების ოპერაციის დროს მიეკუთვნება:

ა ) პაროტიტი;
ბ ) სამწვერა ნევრის ნევრალგია;
*გ) ზედაყბის წიაღის ფსკერის პერფორაცია;
დ ) საფეთქელ-ქვედა ყბის სახსრის ართრიტი;

700. კბილის ამოღების ოპერაციის დროს შესაძლო გართულებებს მიეკუთვნება:

ა ) პაროტიტი;
*ბ) ზედა ყბის ბორცვის ატეხვა;
გ ) სამწვერა ნერვის ნევრალგია;
დ ) საფეთქელ-ქვედა ყბის სახსრის ართრიტი;

701. ქვედა ყბის მესამე მოლარის ექსტრაქციის უშუალო გართულება შეიძლება იყოს:
ა ) სინუსიტი;
ბ ) პერიოსტიტი;
გ ) ოსტეომიელიტი;
*დ) ქვედა ყბის მოტეხილობა.

702. კბილის ამოღების ოპერაციის დროს ზოგად სომატურ გართულებებს მიეკუთვნება:

ა ) სინუსიტი;
ბ ) ალვეოლიტი;
გ ) ოსტეომიელიტი;
*დ) ჰიპერტონული კრიზი.

703. ზოგად სომატურ გართულებებს კბილის ამოღების ოპერაციის დროს მიეკუთვნება:

ა ) სინუსიტი;
*ბ) გულის წასვლა;
გ ) ალვეოლიტი;
დ ) ოსტეომიელიტი.

107
704. კბილის ამოღების ოპერაციის დროს ზოგად სომატურ გართულებებს მიეკუთვნება:
ა ) სინუსიტი;
*ბ) კოლაფსი;
გ ) ალვეოლიტი;
დ ) ოსტეომიელიტი.

705. კბილის ამოღების ოპერაციის შემდეგ ადგილობრივი ხასიათის შორეულ გართულებებს

მიეკუთვნება:
ა ) მიოზიტი;
ბ ) კოლაფსი;
გ ) ნევრალგია;
*დ) ოსტეომიელიტი.

706. ადგილობრივი ხასიათის შორეულ გართულებებს ზედა ყბის კბილების ამოღების

შემდეგ მიეკთვნება:
ა ) მიოზიტი;
ბ ) კოლაფსი;
*გ) ჰაიმორიტი;
დ ) ნევრალგია.

707. ზედა ყბის საჭრელი კბილების ამოსაღებ მაშებს ეწოდება:

ა ) ხიშტისებური;
*ბ) პირდაპირი;
გ ) ფესვის ნისკარტისებური;
დ ) S-ის მაგვარი არათანმხვედრი ლოყებით.

708. ზედა ყბის ეშვების ამოსაღებ მაშებს ეწოდება:

*ა) პირდაპირი ფართო ნისკარტით;
ბ ) წვეტის მქონე S-ის მაგვარი;
გ ) ფესვის ნისკარტისებური;
დ ) ჰორიზონტალურ სუბრტყეზე მოღუნული

709. ზედა ყბის პრემოლარების ამოსაღებ მაშას ეწოდება:

ა ) წვეტის მქონე S-ის მაგვარი;
ბ ) ნისკარტისებური;
გ ) ჰორიზონტალურ სიბრტყეზე მოღუნული;
*დ) S - ის მაგვარი არათანმხვედრი ლოყებით.
108
710. ზედა ყბის I და II მარჯვენა მოლარების ამოსაღები მაშაა:
ა ) S-ის მაგვარი თანმხვედრი ლოყებით;
*ბ) S-ის მაგვარი წვეტით მარჯვნივ;
გ ) S-ის მაგვარი არათანმხვედრი ლოყებით;
დ ) S-ის მაგვარი წვეტით მარცხნივ.

711. ზედა ყბის I და II მარცხენა მოლარის ამოსაღები მაშაა:

ა ) S-ის მაგვარი თანმხვედრი ლოყებით;
ბ ) S-ის მაგვარი წვეტით მარჯვნივ;
გ ) S-ის მაგვარი არათანმხვედრი ლოყებით;
*დ) S-ის მაგვარი წვეტით მარცხნივ.

712. ზედა ყბის მესამე მოლარის ამოსაღებ მაშას ეწოდება:

ა ) S-ის მაგვარი ლოყაზე წვეტით;
ბ ) S-ის მაგვარი მომრგვალებული ლოყებით;
გ ) ხიშტისებური თანმხვედრი ლოყებით;
*დ) ხიშტისებური არათანხვედრი და მომრგვალებული ლოყებით.

713. ზედა ყბის საჭრელი კბილების ფესვების ამოსაღებ მაშას ეწოდება:

ა ) ნისკარტისებური;
*ბ) პირდაპირი თანმხვედრი ლოყებით;
გ ) S-ის მაგვარი თანმხვედრი ლოყებით;
დ ) S-ის მაგვარი არათანმხვედრი ლოყებით.

714. ზედა ყბის საჭრელი კბილების ფესვების ამოსაღებ ინსტრუმენტს ეწოდება:

*ა) პირდაპირი ელევატორი;
ბ) ნისკარტისებური მაშა წვეტით;
გ) S-ის მაგვარი თანმხვედრი ლოყებით;
დ) S-ის მაგვარი არათანმხვედრი ლოყებით.

715. ქვედა ყბის საჭრელი კბილების ამოსაღებ მაშას ეწოდება:

ა ) ნისკარტისებური - თანმხვედრი ლოყებით;
*ბ) ნისკარტისებური - არათანმხვედრი ლოყებით;
გ ) S-ის მაგვარი მაშა კბილით;
დ ) ხიშტისებური მაშა თანმხვედრი ლოყებით.

109
716. ქვედა ყბის ეშვების ამოსაღებ მაშას ეწოდება:
ა ) ნისკარტისებური - თანმხვედრი ლოყებით;
ბ ) S-ის მაგვარი მაშა - წვეტით;
*გ) ნისკარტისებური - არათანმხვედრი ლოყებით;
დ ) ხიშტისებური მაშა თანმხვედრი ლოყებით.

717. ქვედა ყბის პრემოლარების ამოსაღებ მაშას ეწოდება:

ა ) ნისკარტისებური - თანმხვედრი ლოყებით;
ბ ) S-ის მაგვარი მაშა - წვეტით;
*გ) ნისკარტისებური - არათანმხვედრი მომრგვალებული ლოყებით;
დ ) ხიშტისებური მაშა თანმხვედრი ლოყებით.

718. ქვედა ყბის პირველი და მეორე მოლარების ამოსაღებ მაშას ეწოდება:

ა ) ნისკარტისებური - თანმხვედრი ლოყებით;
ბ ) S-ის მაგვარი მაშა-წვეტით;
*გ) ნისკარტისებრი წვეტიანი, არათანმხვედრი ლოყებით;
დ ) ხიშტისებური მაშა - თანმხვედრი ლოყებით.

719. ქვედა ყბის მესამე მოლარის ამოსაღებ ინსტრუმენტს ეწოდება:

ა ) პირდაპირი მაშა;
*ბ) ლეკლუზის ელევატორი;
გ ) S-ის მაგვარი მაშა თანმხვედრი ლოყებით;
დ ) S-ის მაგვარი მაშა არათანმხვედრი ლოყებით.

720. ქვედა ყბის კბილების ფესვების ამოსაღებ ინსტრუმენტს ეწოდება:

ა ) პირდაპირი მაშა;
ბ ) ნისკარტისებური მაშა - წვეტით;
*გ) ნისკარტისებური მაშა თანმხვედრი ლოყებით;
დ) S-ის მაგვარი მაშა არათანმხვედრი ლოყებით.

721. ქვედა ყბის ფესვების ამოსაღებ ინსტრუმენტს ეწოდება:

ა ) პირდაპირი მაშა;
*ბ) კუთხისქვეშა ელევატორი;
გ ) ნისკარტისებრი მაშა - წვეტით;
დ ) S-ის მაგვარი მაშა - არათანმხვედრი ლოყებით.

110
722. დამატებით ინსტრუმენტს კბილის ფესვის ამოსაღებად ზედა და ქვედა ყბაზე
წარმოადგენს:
*ა) ბორმანქანა;
ბ ) პირდაპირი მაშა;
გ ) ნისკარტისებური მაშა;
დ ) S-ის მაგვარი მაშა

723. დამატებით ინსტრუმენტს კბილის ფესვების ამოსაღებად ზედა და ქვედა ყბაზე

წარმოადგენს:
*ა) სატეხი და ჩაქუჩი;
ბ ) პირდაპირი მაშა;
გ ) ნისკარტისებური მაშა
დ ) S-ის მაგვარი მაშა

საფეთქელ-ქვედა ყბის სახსრის დაავადებები და დაზიანება

724. ქვედა ყბის ამოვარდნილობის ძირითად მიზეზს წარმოადგენს:

ა ) საფეთქელ-ქვედა ყბის ართრიტი;
ბ ) ქვედა მაკროგნათია;
გ ) თანკბილვის სიმაღლის შემცირება;
*დ) საფეთქელ-ქვედა ყბების სახსრის იოგოვანი აპარატის სისუსტე.

725. ქვედა ყბის ამოვარდნილობის ძირითად მიზეზს წარმოადგენს:

ა ) საფეთქელ-ქვედა ყბის სახსრის ართრიტი;
ბ ) ქვედა მაკროგნათია;
გ ) ღრმა თანკბილვა საჭრელი კბილების მიდამოში;
*დ) სასახსრე ბორცვის დადაბლება.

726. ქვედა ყბის ამოვარდნილობის წამყვანი ნიშანი:

ა ) ცრემლდენა;
ბ ) თანკბილვის სიმაღლის შემცირება;
*გ) შეუძლებელია თანკბილვის დაყენება ცენტრალურ ოკლუზიაში;
დ ) ჰიპერსალივაცია

727. საფეთქელ-ქვედა ყბის სახსრის მწვავე ართრიტის მიზეზს წარმოადგენს:

ა ) აქტინომიკოზი;
*ბ) მწვავე ტრავმა;
111
გ ) ყურის ირგვლივ მიდამოს ჰიპერჰიდროზი;
დ ) საფეთქელ-ქვედა ყბის სახსრის ქრონიკული ტრავმა, ოკლუზიის ცვლილების შედეგად.

728. საფეთქელ-ქვედა ყბის სახსრის ქრონიკული არასპეციფიური ართრიტის მიზეზს

წარმოადგენს:
ა ) აქტინომიკოზი;
ბ ) მწვავე ტრავმა;
გ ) ყურის ირგვლივ მიდამოს ჰიპერჰიდროზი;
*დ) საფეთქელ-ქვედა ყბის სახსრის ქრონიკული ტრავმა, ოკლუზიის ცვლილებების
შედეგად.

729. საფეთქელ-ქვედა ყბის სახსრის ქრონიკული არასპეციფიური ართრიტის გამწვავების

მიზეზს წარმოადგენს:
ა ) აქტინომიკოზი;
ბ ) ყურისირგვლივი მიდამოს ჰიპერჰიდროზი;
გ ) გარემომცველი ქსოვილებიდან ინფექციის გავრცელება;
*დ) საფეთქელ-ქვედა ყბის სახსრის ქრონიკული ტრავმა ოკლუზიის ცვლილებების
შედეგად.

730. საფეთქელ-ქვედა ყბის სახსრის სპეციფიური ართრიტის მიზეზს წარმოადგენს:

*ა) აქტინომიკოზი;
ბ ) საფეთქელ-ქვედა ყბის სახსრის მწვავე ტრავმა;
გ ) ყურის ირგვლივ მიდამოს ჰიპერჰიდროზი;
დ ) საფეთქელ-ქვედა ყბის სახსრის ქრონიკული ტრავმა, ოკლუზიის ცვლილებების
შედეგად.

731. საფეთქელ-ქვედა ყბის სახსრის სპეციფიური ართრიტის მიზეზს წარმოადგენს:

*ა) ტუბერკულიოზი;
ბ ) რევმატიული შეტევები;
გ ) ყურის ირგვლივ მიდამოს ჰიპერჰიდროზი;
დ ) საფეთქელ-ქვედა ყბის სახსრის ქრონიკული ტრავმა, ოკლუზიის ცვლილებების
შედეგად.

ყბა-სახის მიდამოს სიმსივნეები და სიმსივნისმაგვარი დაავადებანი

732. პირის ღრუს ლორწოვანი გარსის ავთვისებიანი სიმსივნეების განვითარების ძირითად

ეტიოლოგიურ ფაქტორს წარმოადგენს:
112
ა ) ჰიპერსალივაცია;
ბ ) ნაწილობრივი ადენტია;
*გ) ლორწოვანი გარსის ქრონიკული ტრავმა;
დ ) კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დაავადებანი.

733. რადიკულური კისტის რეციდივის მიზეზს წარმოადგენს:

ა ) ოდონტოგენური ინფექცია;
ბ ) კისტის ხანგრძლივი არსებობა;
გ ) პოსტოპერაციული ჭრილობის ანთება;
*დ) კისტის გარსის არასრული მოცილება.

734. ცისტექტომიის ოპერაციისათვის მზადება მოიცავს დაბჟენას:

ა ) მიზეზობრივი კბილის;
ბ ) ყბის ყველა კბილის;
გ ) ანტაგონისტი კბილების;
*დ) ყველა კბილის, რომლის ფესვებიც მიმართულია კისტის ღრუში.

735. ცისტოტომიის შემდეგ რადიკულური კისტის რეციდივის მიზეზს წარმოადგენს:

ა ) კისტის ხანგრძლივი არსებობა;
ბ ) ჭრილობის პოსტოპერაციული ანთება;
გ ) კისტის გარსის არასრული მოცილება;
*დ) სატრეპანაციო ხვრელის ადრეული დახურვა.

736. არაოდონტოგენური წარმოშობისაა:

ა ) კერატოკისტა;
ბ ) რადიკულური კისტა;
გ ) ფოლიკულური კისტა;
*დ) ცხვირ-სასის არხის კისტა.

737. არაოდონტოგენური წარმოშობისაა:

ა ) კერატოკისტა;
ბ ) რადიკულური კისტა;
გ ) ფოლიკულური კისტა;
*დ) ზედა ყბის სფერული კისტა.

738. არაოდონტოგენური წარმოშობა აქვს:

*ა) ცხვირ-ტუჩის კისტას;
113
ბ ) კერატოკისტას;
გ ) რადიკულურ კისტას;
დ ) ფოლიკულურ კისტას.

739. ყბების არაოდონტოგენური კისტების მკურნალობის ძირითადი მეთოდია:

ა ) ცისტოტომია;
*ბ) ცისტექტომია;
გ ) კრიოდესტრუქცია;
დ ) ყბის ნაწილობრივი რეზექცია;

740. ყბების არაოდონტოგენური კისტების განვითარების მიზეზი დაკავშირებულია

დარღვევასთან:
*ა) ორგანიზმის ემბრიოგენეზის;
ბ ) კბილის ფესვის ფორმირების;
გ ) კბილის ჩანასახის ფორმირების;
დ ) კბილის ფოლიკულის განვითარების.

741. ყბის რადიკულური კისტის ოპერაციული მკურნალობის დროს მიზეზობრივ კბილს

უტარებენ:
ა ) ჰემისექციას;
ბ ) ჰემისეპარაციას;
გ ) არხშიდა ელექტროფორეზს;
*დ) არხის დაბჟენის შემდეგ ფესვის მწვერვალის რეზექციას.

742. მანგანოტის ქეილიტის კლინიკურ სურათს ახასიათებს:

*ა) 2-3 ეროზია სისხლდენის და ეპითელიზაციის ტენდენციის გარეშე;
ბ ) ეროზიული ზედაპირი ქვეშმდებარე ქსოვილების ინფილტრაციით;
გ ) გასქელებული ატროფიული ფოლაქები დაფარული ქერქით, ,,გეოგრაფიული" სურათი;
დ ) გარქოვანების შემოსაზღვრული უბანი, დაფარული თხელი, მჭიდროდ ფიქსირებული
ქერცლებით;

743. ტუჩის წითელი ყაეთნის კიბოსწინარე მდგ-ის მკურნალობის ძირითად მეთოდს

წარმოადგენს:
*ა) დაზიანებული უბნის ამოკვეთა;
ბ) მანუალური თერაპია;
გ) ქიმიოთერაპია;
დ) კანქვეშა ინიექცია ანტიბიოტიკებით.
114
744. ტუჩის წითელი ყაეთნის შემოსაზღვრული კიბოსწინარე ჰიპერკერატოზის
მკურნალობის ძირითად მეთოდს წარმოადგენს:
ა) ქიმიოთერაპია;
*ბ) კრიოდესტრუქცია;
გ) კანქვეშა ინიექცია ანტიბიოტიკებით;
დ) სხივური თერაპია;

745. მანგანოტის აბრაზიული პრეკანცერული ქეილიტის მკურნალობის ძირითად მეთოდს

წარმოადგენს:
ა) ქიმიოთერაპია;
*ბ) კრიოდესტრუქცია;
გ) სხივური თერაპია;
დ) ამოკვეთა კაფსულასთან ერთად.

746. პერიფერიული გიგანტურუჯრედოვანი გრანულომა არის:

ა) ძვლოვანი სიმსივნე;
ბ) რბილქსოვილოვანი სიმსივნე;
*გ) სიმსივნისმაგვარი წარმონაქმნი;
დ) ჭეშმარიტი ოდონტოგენური სიმსივნე.

747. პერიფერიული გიგანტურუჯრედიანი გრანულომის განვითარების ძირითად

ეტიოლოგიურ ფაქტორს წარმოადგენს:
ა) კისტის რეციდივი;
ბ) მწვავე პულპიტი;
გ) ყბის მოტეხილობა;
*დ) ალვეოლური მორჩის ლორწოვანი გარსის ქრ. ტრავმა.

748. პერიფერიული გიგანტურუჯრედოვანი გრანულომის განვითარების ძირითად

ეტიოლოგიურ ფაქტორს წარმოადგენს ქრ. ტრავმა:
ა) ენის;
*ბ) ღრძილების;
გ) ყბის;
დ) ცხვირის ქვედა გასავლის.

749. ფიბროზული ეპულისის კლინიკური სურათი ხასიათდება:

ა) ღრძილის შემოსაზღვრული უბნის გარქოვანებით;
115
ბ) ღრძილის ფაშარი, სისხლმდენი წარმონაქმნებით;
*გ) მკვრივი, უმტკივნეულო წარმონაქმნით განიერ ფეხზე;
დ) მკვრივი, მტკივნეული ინფილტრაციით რამდენიმე კბილის არეში.

750. ანგიომატოზური ეპულისის კლინიკური სურათი ხასიათდება:

*ა) ღრძილის შემოსაზღვრული სისხლმდენი წარმონაქმნით ვიწრო ფეხზე;
ბ) ღრძილის ფაშარი მტკივნეული სისხლმდენი წარმონაქმნით;
გ) მკვრივი უმტკივნეულო ინფილტრაციით რამდენიმე კბილის არეში;
დ) ღრძილის 2-3 ეროზიით, სისხლდენისა და ეპითელიზაციის ტენდენციის გარეშე.

751. პერიფერიული გიგანტურუჯრედოვანი გრანულომის კლინიკური სურათი

ხასიათდება:
ა) ღრძილის შემოსაზღვრული გარქოვანებული უბნით;
ბ) ღრძილი ფაშარი, მტკივნეული, სისხლმდენი წარმონაქმნით;
გ) მკვრივი, უმტკივნეულო ინფილტრაციით რამდენიმე კბილის არეში;
*დ) რბილი კონსისტენციის მოლურჯო-რუხი ხორკლიანი წარმონაქმნით ღრძილზე.

752. ფიბროზული ეპულისის რენტგენოლოგიური სურათი ხასიათდება:

ა) ძვლოვანი ცვლილებების არსებობით ეპულისის არეში;
ბ) ყბის კორტიკალური ფირფიტის რეზორბციით მთელ სიგრძეზე;
*გ) ეპულისის არეში ძვლოვანი ცვლილებების არქონით;
დ) ყბის ღრუბლისებური ნივთ-ბის კეროვანი დესტრუქციით მთელ სიგრძეზე.

753. ფიბროზული ეპულისის მკურნალობის ძირითად მეთოდს შეადგენს:

ა) ქიმიოთერაპია;
ბ) კრიოდესტრუქცია;
გ) სხივური თერაპია;
*დ) წარმონაქმნის ამოკვეთა.

754. ამელობლასტომიის კლინიკური სურათი ხასიათდება:

ა) ყბის ძვლოვანი ქსოვილის მტკივნეული დეფექტით;
*ბ) ყბის უმტკივნეულო დეფორმაციით, გამობერილობის სახით;
გ) ღრძილის ფაშარი სისხლმდენი მტკივნეული წარმონაქმნით;
დ) რამდენიმე კბილის არეში მკვრივი მტკივნეული წარმონაქმნით.

755. ამელობლასტომის რენტგენოლოგიური სურათი ხასიათდება:

ა) ძვლოვანი ქს-ის ცვლილებებით დამდნარი შაქრის ტიპით;
116
ბ) ძვლოვანი ქს-ის ცვლილებებით დაბურული მინის ტიპით;
*გ) ძვლის დესტრუქციით მრავლობითი კერის სახით;
დ) ყბის კორტიკალური ფირფიტის რეზორბციით მთელ სიგრძეზე, მკაფიო საზღვრებით,
გამოცალკევებული ძვლოვანი ხარიხებით.

756. საბოლოო დიაგნოზი: "ამელობლასტომა" დგინდება შემდეგი მონაცემების

საფუძველზე:
ა) ანამნეზის შეკრება;
*ბ) ციტოლოგია;
გ) სისხლის ანალიზი;
დ) კლინიკო-რენდგენოლოგიური გამოკვლევა.

757. ამელობლასტომის მკურნალობის ძირითად მეთოდს წარმოადგენს:

ა) ცისტექტომია;
ბ) ქიმიოთერაპია;
გ) სხივური თერაპია;
*დ) ყბის რეზექცია.

758. რბილი ოდონტომა მიეკუთვნება ჯგუფს:

ა) პრეკანცერული;
ბ) ანთებითი დაავადება;
*გ) კეთილთვისებიანი ოდონტოგენური სიმსივნე;
დ) ავთვისებიანი ოდონტოგენური სიმსივნე.

759. დიაგნოზი რბილი ოდონტომა ისმება შემდეგი მონაცემების საფუძველზე:

ა) გამოკითხვა;
*ბ) ჰისტოლოგია;
გ) სისხლის ანალიზი;
დ) კლინიკო-რენტგენოლოგიური გამოკვლევა.

760. რბილი ოდონტომის დიფერენცირება საჭიროა:

ა) ჰემანგიომასთან;
ბ) პაროდონტიტთან;
*გ) ამელობლასტომასთან;
დ) პოლიმორფულ ადენომასთან.

761. რბილი ოდონტომის დიფერენცირება საჭიროა:

117
ა) ჰემანგიომასთან;
ბ) პაროდონტიტთან;
*გ) გიგანტურუჯრედოვან სიმსივნესთან.
დ) ყბის ოსტეომიელიტთან.

762. რბილი ოდონტომის დიფერენცირება საჭიროა:

*ა) მიქსომასთან;
ბ) პაროდონტიტთან;
გ) ჰემანგიომასთან;
დ) პოლიმორფულ ადენომასთან.

763. რბილი ოდონტომის მკურნალობის ძირითად მეთოდს წარმოადგენს:

ა) ცისტექტომია;
ბ) ქიმიოთერაპია;
გ) სხივური თერაპია;
*დ) ყბის რეზექცია.

764. ამელობლასტომისთვის დამახასიათებელია:

*ა) ინვაზიური ზრდა;
ბ) არაინვაზიური ზრდა;
გ) შორეულ ლიმფურ კვანძებში მეტასტაზირება;
დ) რეგიონალურ ლიმფურ კვანძებში მეტასტაზირება.

765. რბილი ოდონტომა ხშირად გვხვდება:

ა) ხანდაზმულ პაციენტებში;
*ბ) ახალგაზრდულ პაციენტებში;
გ) ბავშვთა ასაკში;
დ) როგორც ახალგაზრდა, ისე ხანდაზმულ პაციენტებში.

766. შედგენილი ოდონტომის ჰისტოლოგიური შენება ხასიათდება:

ა) მაპროლიფერირებული ოდონტოგენური ეპითელით;
ბ) სხვადასხვა ხასიათის მინერალიზირებული ცემენტისებრი ქს-ით;
*გ) ცალკეული კბილის მაგვარი სტრუქტურებით, რომელიც წარმოადგენს კბილის ყველა
ქსოვილს;
დ) თხელი ფიბროზული კაფსულით, რომელიც ამოფენილია გარქოვანებული ბრტყელი
ეპითელით.

118
767. რთული და შედგენილი ოდონტომის კლინიკური სურათი ხასიათდება:
ა) მრავლობითი ფისტულით კანზე;
ბ) ყბის კონტრაქტურით;
*გ) უსიმპტომო მიმდინარეობით;
დ) მკვრივი, მტკივნეული ინფილტრატით რამდენიმე კბილის არეში.

768. რთული და შედგენილი ოდონტომის რენტგენოლოგიური სურათი ხასიათდება:

ა ) ოდონტომის არეში ძვლოვანი ხარიხების არსებობით;
*ბ) კბილის გვირგვინის სიმკვრივის მქონე შემოსაზღვრული ჰომოგენური ჩრდილით;
გ ) ყბის მთელ სიგრძეზე ღრუბლისებური ნივთიერების დესტრუქციით;
დ) რენტგენოგრამაზე არ აღინიშნება ცვლილებები.

769. რთული და შედგენილი ოდონტომის ამოკვეთის ძირითად ჩვენებას წარმოადგენს:

ა) დიდი ზომები;
ბ) შორეული მეტასტაზები;
*გ) კლინიკური გამოვლინებების არსებობა;
დ) რეგიონალურ ლიმფურ კვანძებში მეტასტაზები.

770. რთული და შედგენილი ოდონტომის მკურნალობის ძირითად მეთოდს წარმოადგენს:

ა ) ქიმიოთერაპია;
ბ ) კომბინირებული მკურნალობა;
გ ) ყბის ბლოკ-რეზექცია;
*დ ) წარმონაქმნის ამოკვეთა.

771. გიგანტურუჯრედოვანი სიმსივნე მიეკუთვნება დაავადებათა შემდეგ ჯგუფს:

*ა) ჭეშმარიტი სიმსივნეები;
ბ) კბილის ქსოვილის განვითარების მანკები;
გ) ავთვისებიანი ოდონტოგენური სიმსივნეები;
დ) კეთილთვისებიანი ოდონტოგენური სიმსივნეები.

772. გიგანტურუჯრედოვანი სიმსივნის მკურნალობის ძირითად მეთოდად ითვლება:

ა) ქიმიოთერაპია;
ბ) კრიოდესტრუქცია;
გ) ანტიბიოტიკოთერაპია;
*დ) სიმსივნის ამოკვეთა ჯანსაღი ქსოვილის ფარგლებში.

119
773. დიდი ზომის გიგანტურუჯრედოვანი სიმსივნის მკურნალობის ძირითად მეთოდს
წარმოადგენს:
ა) ქიმიოთერაპია;
ბ) კრიოდესტრუქცია;
გ) კომბინირებული მკურნალობა;
*დ) ყბის რეზექცია.

774. კაპილარული ჰემანგიომის კლინიკური ნიშნების მსგავსება აღინიშნება:

*ა) ნევუსთან;
ბ) ლიპომასთან;
გ) ფიბრომასთან;
დ) პაპილომასთან.

775. პულსაცია აღინიშნება ყბა-სახის მიდამოს შემდეგი ტიპის ჰემანგიომის დროს:

ა) კავერნოზული;
ბ) კაპილარული;
*გ) არტერიული;
დ) მტევნისებური.

776. სარკომები ვითარდება:

ა) ეპითელიდან;
ბ) ჯირკვლოვანი ქსოვილიდან;
*გ) შემაერთებელი ქსოვილიდან;
დ) კუნთოვანი ქსოვილიდან.

777. სარკომა ვითარდება:

*ა) სისხლძარღვებისაგან;
ბ) ეპითელისაგან;
გ) ჯირკვლოვანი ქსოვილისაგან;
დ) ცხიმოვანი ქსოვილისგან.

778. სარკომების მეტასტაზირების უპირატესი გზა:

ა) ლიმფოგენური;
*ბ) ჰემატოგენური.
გ) შემაერთებელქსოვილოვანი;
დ) ჯირკვლოვანი.

120
779. ზედა ყბის სარკომის სიმპტომებად ითვლება:
*ა) ეგზოფთალმი;
ბ) სახის ნერვის ტოტების პარეზი;
გ) პირის სიმშრალე, შეტევითი მწვავე ტკივილი, ყლაპვის გაძნელება;
დ) ჰიპერსალივაცია, შემცივნება, მუფთისებრი ინფილტრატი ყბაზე.

780. არჩევენ ენის კიბოს ზრდის ფორმებს:

ა) დისკოიდური;
*ბ) ენდოფიტური;
გ) აქტინიური;
დ) მულტიცენტრული.

781. ენის კიბოს I სტადიის კლინიკური სურათი ხასიათდება:

*ა) პირველადი კერით 1 სმ-მდე, რომელიც ვრცელდება ლორწოვანი გარსის მთელ
სიღრმეზე;
ბ) 1,5-2 სმ-მდე წყლულით, რომელიც ვრცელდება კუნთოვან შრემდე ცალმხრივი
მეტასტაზებით;
გ) წყლულით, რომელიც ვრცელდება მეზობელ ორგანოებზე, მრავლობითი რეგიონული და
ცალკეული მეტასტაზებით;
დ) წყლულით, რომელიც ვრცელდება მეზობელ ანატომიურ წარმონაქმნებზე მრავლობითი
მეტასტაზებით.

782. ენის კიბოს II სტადიის კლინიკური სურათი ხასიათდება:

ა) პირველადი კერით 1 სმ-მდე, რომელიც ვრცელდება ლორწოვანი გარსის მთელ სიღრმეზე;
*ბ) 1,5 სმ-მდე წყლულით, რომელიც ვრცელდება კუნთოვან შრემდე, ცალმხრივი
მეტასტაზებით;
გ) წყლულით, რომელიც ვრცელდება მეზობელ ორგანოებზე, მრავლობითი რეგიონალური
და შორეული მეტასტაზებით;
დ) წყლულით, რომელიც ვრცელდება მეზობელ ანატომიურ წარმონაქმნებზე, მრავლობითი
მეტასტაზებით.

783. ენის კიბოს დიაგნოზის დასაზუსტებლად დამატებით ტარდება:

ა) ტომოგრაფია;
ბ) ანგიოგრაფია;
გ) ლაპარასკოპია;
*დ) ციტოლოგიური გამოკვლევა.

121
784. ენის კიბოს დიაგნოზის დასაზუსტებლად დამატებით ტარდება:
*ა) ბიოფსია;
ბ) ტომოგრაფია;
გ) ანგიოგრაფია;
დ) ლაპარასკოპია.

785. პროგნოზულად უფრო კეთილსაიმედოა პირის ღრუს ლორწოვანის გარსის ფსკერის

კიბოს შემდეგი ლოკალიზაცია:
ა) უკანა ნაწილი;
*ბ) წინა ნაწილი;
გ) შუა ნაწილის;
დ) ენის ძირის.

786. პირის ღრუს ფსკერის ლორწოვანი გარსის კიბოს დიაგნოზისათვის გამოკვლევის

მეთოდი არის:
ა) ტომოგრაფია;
ბ) კლინიკური გამოკვლევა;
*გ) ციტოლოგიური გამოკვლევა;
დ) ულტრაბგერა.

787. ქვედა ტუჩის კიბოს განვითარების ძირითადი მიზეზი:

ა) რეტენციული კისტა;
*ბ) ობლიგატური პრეკიბო;
გ) ფაკულტატიური პრეკიბო;
დ) ოსტეომიელიტი.

788. კიბოს მეტასტაზირების გზები:

ა) ნევროგენური;
*ბ) ლიმფოგენური;
გ) ჰემატოგენური;
დ) კუნთოვანი.

789. ქვედა ტუჩის კიბოს დიფერენცირებას ახდენენ:

*ა) სიფილისთან;
ბ) აქტინომიკოზთან;
გ) რეტენციულ კისტასთან;
დ) გლანდულარულ ქეილიტთან.
122
790. ზედა ყბის კიბოს ადრეულ კლინიკურ ნიშანს წარმოადგენს:
ა) სურდო;
ბ) მხედველობის დაქვეითება;
გ) ცხვირიდან სისხლდენა;
*დ) ინტაქტური კბილების მორყევა.

791. ზედა ყბის წიაღის კიბოს ეჭვის შემთხვევაში ციტოლოგიურად იკვლევენ უჯრედულ
შემადგენლობას:
ა) ნერწყვის;
*ბ) წიაღიდან მიღებული სითხის;
გ) პაროდონტალური სითხის;
დ) ხახის უკანა კედლის ანაფხეკის.

792. ქვედა ყბის კიბოს საწყის სტადიაში ტკივილი განპირობებულია:

ა) სიმსივნის დაშლით;
ბ) ძვლისაზრდელის ინფილტრაციით;
გ) მეორადი ინფექციის დართვით;
*დ) სიმსივნის ქვედა ალვეოლურ ნერვზე ზეწოლით.

793. ქვედა ყბის კიბოს დიფერენციაციას ახდენენ:

ა) რეტენციულ კისტასთან;
ბ) პოლიმორფულ ადენომასთან;
გ) ქრონიკულ ჰაიმორიტთან;
*დ) ქრონიკულ ოსტეომიელიტთან.

794. ქვედა ყბის მეორადი კიბო ვითარდება:

ა) ნერვული ქსოვილიდან;
*ბ) ლორწოვანი გარსიდან
გ) ლიმფური ქსოვილიდან;
დ) შემაერთებელი ქსოვილიდან.

795. ქვედა ყბის პირველადი კიბო ვითარდება:

ა) ეპითელიუმიდან;
ბ) ნერვული ქსოვილიდან;
გ) ლიმფური ქსოვილიდან;
*დ) მალასეს კუნძულების ეპითელიუმიდან.
123
ყბა-სახის მიდამოს ტრავმული დაზიანებანი

796. ქვედა ყბის მოტეხილობის ძირითადი სიმპტომებია:

ა) თავის ტკივილი;
ბ) ცხვირიდან სისხლდენა;
*გ) ქვედა ყბის ძვლების პათოლოგიური მოძრაობა;
დ) ზედა ყბის ძვლების პათოლოგიური მოძრაობა.

797. ძირითადი ჩივილები ზედა ყბის მოტეხილობისას:

ა) ტკივილი, პირის სიმშრალე, სისხლნაჟღენთები;
*ბ) თანკბილვის დარღვევა, ტკივილი, შესივება;
გ) მკვეთრად გამოხატული სინათლის შიში, ტკივილი, სმენის დაქვეითება;
დ) ტკივილი სამწვერა ნერვის ტოტების საპროექციოდ.

798. ძირითადი ჩივილები ქვედა ყბის მოტეხილობისას:

ა) ტკივილი, პირის სიმშრალე, სისხლნაჟღენთები;
*ბ) თანკბილვის მოშლა, ტკივილი, შესივება;
გ) მკვეთრად გამოხატული სინათლის შიში (ფოტოფობია)., ტკივილი, სმენის დაქვეითება;
დ) ტკივილი, სმენის დაქვეითება.

799. გაიხსენეთ ზედა ყბის მოტეხილობის რომელ ტიპს მიეკუთვნება „Le Fort - I“:
ა) სუბბაზალურს;
ბ) სუბორბიტალურს;
*გ) ჰორიზონტალურს;
დ) ვერტიკალურს.

800. გაიხსენეთ ზედა ყბის მოტეხილობის რომელ ტიპს მიეკუთვნება „Le Fort - II“:
ა) სუბბაზალურს;
*ბ) სუბორბიტალურს;
გ) ალვეოლური მორჩის მოტეხილობას;
დ) ჰორიზონტალურს.

801. გაიხსენეთ ზედა ყბის მოტეხილობის რომელ ტიპს მიეკუთვნება „Le Fort - III“:
*ა) სუბბაზალურს;
ბ) სუბორბიტალურს;
გ) ალვეოლური მორჩის მოტეხილობას;
124
დ) ჰორიზონტალურ ანუ განივ მოტეხილობას.

802. ზედა ყბის მოტეხილობის დროს დატვირთვის სიმპტომი დგინდება ზეწოლით:

ა) ყვრიმალის ძვლებზე ქვემოდან ზემოთ;
ბ) ნიკაპზე ქვემოდან ზემოთ დახურული პირით;
გ) ნიკაპზე ნახევრად ღია პირით ქვემოდან ზემოთ;
*დ) ფრთისებრი მორჩის კავზე ქვემოდან ზემოთ.

803. ქვედა ყბის მოტეხილობის დროს დატვირთვის სიმპტომი დგინდება ზეწოლით:

ა) ყვრიმალის ძვლებზე ქვემოდან ზემოთ;
ბ) ნიკაპზე ქვემოდან ზემოთ დახურული პირით;
*გ) ნიკაპზე ნახევრად ღია პირით ქვემოდან ზემოთ;
დ) ფრთისებრი მორჩის კავზე ქვემოდან ზემოთ.

804. ანთებითი ხასიათის გართულებები ყბის ძვლების მოტეხილობისას:

*ა) პერიოსტიტი;
ბ) ფურუნკულოზი;
გ) წითელი ქარი;
დ) სახეზე ჭრილობის დაჩირქება.

805. ქვედა ყბის როკისებრი მორჩის ცალმხრივი მოტეხილობის დამახასიათებელი ნიშანი:

ა) ღია თანკბილვა;
ბ) ცხვირიდან სისხლდენა;
გ) მოტეხილობის მხარეს მოლარების თანკბილვის შეცვლა;
*დ) მოტეხილობის საწინააღმდეგო მხარეს მოლარების თანკბილვის შეცვლა.

806. ეშვების არეში ქვედა ყბის ორმხრივი მოტეხილობის დროს ნიკაპის ფრაგმენტის
შეცილება ხდება:
*ა) ქვემოთ;
ბ) ზემოთ;
გ) მედიალურად;
დ) ლატერალურად.

807. ქვედა ყბის მოტეხილობის კლინიკური ნიშნები:

ა) ტკივილი, რომელიც განიცდის ირადიაციას სამწვერა ნერვის ტოტების საპროექციოდ;
ბ) ეგზოფთალმი, სუნთქვის გაძნელება;

125
*გ) თანკბილვის დარღვევა, ტკივილი კვების, მეტყველების, ქვედა ყბის მოძრაობის დროს,
ყლაპვის, სუნთქვის გაძნელება;
დ) სხეულის ტემპერატურის მომატება, სმენის დაქვეითება.

808. სახის ცეცხლნასროლი ჭრილობა სხეულის სხვა ნაწილების ჭრილობებისაგან

განსხვავდება:
ა) ჭრილობის პროცესის მიმდინარეობით;
ბ) ჭრილობის ეპითელიზაციის ვადებით;
გ) გართულებების სწრაფი განვითარებით;
*დ) ჭრილობაში მეორადად დამაზიანებელი ჯგუფის ნამსხვრევის არსებობით.

809. მეორადად დამაზიანებელი ჭურვები არის:

ა) ფეთქებადი ტყვიები;
ბ) ჭურვის ნამსხვრევები;
გ) ისრისმაგვარი ელემენტები;
*დ) კბილები, სახის ქალას ძვლების ნამტვრევები.

810. შეარჩიეთ ყბა-სახის მიდამოს ჭრილობების პირველადი ქირურგიული დამუშავების

ეტაპების სწორი ვარიანტი:
ა) ანტისეპტიკურ დამუშავებაში, ნაკერების და ნახვევის დადებაში;
ბ) სისხლდენის გაჩერებაში, ანტისეპტიკურ დამუშავებაში, ნაკერების და ნახვევის
დადებაში;
გ) ნეკროზულად შეცვლილი ქსოვილების ამოკვეთაში, სისხლის კოლტის მოცილებაში,
ჭრილობის დრენირებაში;
*დ) ჭრილობის არეში ქსოვილების ეკონომიურ ამოკვეთაში პირველადი პლასტიკის
გამოყენებაში, ჭრილობის გაკერვაში.

811. სახის ჭრილობების ადრეული პირველადი ქირურგიული დამუშავება ტარდება დაჭრის

მომენტიდან შემდეგ ვადებში:
ა) პირველ საათში;
ბ) 8-12 საათში;
*გ) 24 საათში;
დ) 48 საათში.

812. სახის ჭრილობების გადავადებული პირველადი ქირურგიული დამუშავება ტარდება

დაჭრის მომენტიდან შემდეგ ვადებში:
ა) პირველ საათში;
126
ბ) 8-12 საათში;
*გ) 24-48 საათში;
დ) 3 დღე-ღამეში.

813. სახის ჭრილობის დაგვიანებული პირველადი ქირურგიული დამუშავება ტარდება:

ა) 8-12 საათის შემდეგ;
ბ) 24 საათის შემდეგ;
*გ) 48 საათის შემდეგ;
დ) 8 დღე-ღამის შემდეგ.

814. სახის ჭრილობების დროს პირველად გადავადებულ ნაკერს ადებენ:

*ა) 4-5-ე დღეს;
ბ) 6-7-ე დღეს;
გ) 7-8-ე დღეს;
დ) 8-9-ე დღეს.

815. სახის ჭრილობის დროს ადრეულ მეორად ნაკერს ადებენ:

ა) 4-5-ე დღეს;
ბ) 8-9-ე დღეს;
გ) ჭრილობის ეპითელიზაციის შემდეგ;
*დ) ნეკროზული ქსოვილების მოშორების და გრანულაციის გამოჩენის შემდეგ.

816. სახის ჭრილობების დროს მოგვიანებითი მეორადი ნაკერი ედება:

ა) 4-5-ე დღეს;
ბ) ჭრილობის ეპითელიზაციის შემდეგ;
*გ) ნაწიბურის ფორმირების დასაწყისში;
დ) ნეკროზული ქსოვილების მოშორების და გრანულაციის გამოჩენის შემდეგ.

817. სახის ჭრილობის პირველადი ქირურგიული დამუშავების დროს აუცილებელ

ღონისძიებად ითვლება შემდეგი ნივთიერების შეყვანა:
ა) გამა-გლობულინის;
ბ) ცოფის საწინააღმდეგო შრატის;
გ) სტაფილოკოკური ანატოქსინის;
*დ) ანტიტეტანური შრატის.

818. შეთავსებული ტრავმა ეწოდება:

ა) დაზიანებას ტრავმის გამომწვევი რამდენიმე ფაქტორით;
127
*ბ) სხეულის რამდენიმე ანატომიური ნაწილის დაზიანებას;
გ) ტრავმას, გამოწვეულს ბლაგვი საგნით;
დ) ცეცხლსასროლი იარაღით მიყენებული ტრავმა.

819. კომბინირებული ტრავმა ეწოდება:

*ა) დაზიანებას ტრავმის გამომწვევი რამდენიმე ფაქტორით;
ბ) სხეულის რამდენიმე ანატომიური ნაწილის დაზიანებას;
გ) ტრავმას, გამოწვეულს ბლაგვი საგნით;
დ) ცეცხლსასროლი იარაღით მიყენებული ტრავმა.

820. სახის მიდამოს დამწვრობის თავისებურება მდგომარეობს:

ა) ჭრილობის პროცესის დუნედ მიმდინარეობაში;
ბ) მნიშვნელოვან აუტოინტოქსიკაციაში;
*გ) სახის კანის არათანაბარ დაზიანებაში;
დ) ჩირქოვან-სეპტიური გართულებების სწრაფ განვითარებაში.

821. I ხარისხის დამწვრობის დროს ზიანდება:

ა) ეპიდერმისის ყველა შრე;
ბ) კანი და კანქვეშა ქსოვილი;
*გ) ზედაპირული ეპიდერმისი;
დ) ზედაპირული ეპიდერმისი და კაპილარები.

822. II ხარისხის დამწვრობის დროს ზიანდება:

ა) ეპიდერმისის ყველა შრე;
ბ) კანი და კანქვეშა ქსოვილი;
გ) ზედაპირული ეპიდერმისი;
*დ) ზედაპირული ეპიდერმისი და კაპილარები.

823. III (ბ). ხარისხის დამწვრობის დროს ზიანდება:

*ა) ეპიდერმისის ყველა შრე;
ბ) კანი და კანქვეშა ქსოვილი;
გ) ზედაპირული ეპიდერმისი;
დ ) ეპიდერმისის ყველა შრე, კანის დერივატების შენარჩუნებით.

824. IV ხარისხის დამწვრობის დროს ზიანდება:

ა) ეპიდერმისის ყველა შრე;
*ბ) კანი და კანქვეშა ქსოვილი;
128
გ) ზედაპირული ეპიდერმისი;
დ) ზედაპირული ეპიდერმისი და კაპილარები.

825. სასუნთქი მილის უცხო სხეულით დახშობის შედეგად ასფიქსია შეიძლება იყოს:
ა) სარქვლოვანი;
ბ) სტენოზური;
*გ) ობტურაციული;
დ) ასპირაციული.

826. სასუნთქ მილზე ზეწოლის დროს ასფიქსია შეიძლება იყოს:

ა) სარქვლოვანი;
*ბ) სტენოზური;
გ) ობტურაციული;
დ) დისლოკაციური.

827. გადაადგილებული დაზიანებული ორგანოების მიერ სასუნთქი გზების გამავლობის

მოშლით გამოწვეული ასფიქსია შეიძლება იყოს:
ა) სარქვლოვანი;
ბ) სტენოზური;
გ) ობტურაციული;
*დ) დისლოკაციური.

828. ჭრილობის თხიერი შიგთავსის ან პირნაღები მასის ასპირაციის შედეგად სასუნთქი

გზების გამავლობის მოშლით გამოწვეული ასფიქსია შეიძლება იყოს:
ა) სარქვლოვანი;
ბ) სტენოზური;
გ) ობტურაციული;
*დ) ასპირაციული.

829. დაზიანებული ქსოვილებით სასუნთქი გზების ნაწილობრივი და პერიოდული

დახშობის გამო განვითარებული ასფიქსია შეიძლება იყოს:
*ა) სარქვლოვანი;
ბ) სტენოზური;
გ) ობტურაციული;
დ) ასპირაციული.

830. სამკურნალო ღონისძიებები დისლოკაციური ასფიქსიის დროს:

129
ა) ტრაქეოტომია;
ბ) ჰაერგამტარი მილის ჩადგმა;
გ) უცხო სხეულის ამოღება;
*დ) ორგანოს ანატომიური მდებარეობის აღდგენა.

831. ასფიქსიის სახე იმ პირებში, რომელთაც ქვედა ყბის ნიკაპის არეში აქვთ ორმხრივი
მოტეხილობა:
ა) სარქვლოვანი;
ბ) სტენოზური;
გ) ობტურაციული;
*დ) დისლოკაციური.

832. ტრაქეტომიის ოპერაციის ძირითადი ეტაპი მდგომარეობს:

ა) ტრაქეის რგოლების გათიშვაში;
*ბ) ტრაქეის რგოლების უბნის გაკვეთაში;
გ) ტრაქეის ზემოთ რბილი ქს-ის გათიშვაში;
დ) ტრაქეას მიდამოს კუნთების გაკვეთაში.

833. ასფიქსიის პროფილაქტიკის მიზნით ენა მიეკერება:

ა) ძირით;
ბ) შუა მესამედით;
გ) შუა ხაზზე;
*დ) წინა და შუა მესამედის საზღვარზე.

834. ეპიდემიური პაროტიტის გამომწვევია:

ა) დიპლოკოკი;
ბ) სტრეპტოკოკი;
გ) სტაფილოკოკი;
*დ) ფილტრში გამავალი ვირუსი.

835. ეპიდემიური პაროტიტის დროს ზიანდება შემდეგი სანერწყვე ჯირკვლები:

ა) მცირე;
*ბ) ყბაყურა;
გ) ენისქვეშა;
დ) ქვედა ყბის ქვეშა.

836. ყველაზე ხშირად ეპიდემიური პაროტიტით ავადდებიან:

130
*ა) ბავშვები;
ბ) მოზრდილები;
გ) მოზარდები;
დ) ასაკოვანი ხალხი.

837. ინფექციის გადაცემის გზა ეპიდემიური პაროტიტის დროს:

ა) სქესობრივი;
ბ) კონტაქტური;
გ) ალიმენტური;
*დ) აირწვეთოვანი.

838. სალივაცია ეპიდემიური პაროტიტის დროს:

ა) ჩვეულებრივი;
*ბ) დაქვეითებული;
გ) მომატებული;
დ) აღინიშნება ძლიერი ჰიპერსალივაცია.

839. ეპიდემიური პაროტიტის დროს სანერწყვე ჯირკვლის მოცულობა:

ა) მცირდება;
*ბ) იზრდება;
გ) არ იცვლება;
დ) დეფორმირდება.

840. ეპიდემიური პაროტიტის გადატანის შემდეგ იმუნიტეტის სახე:

*ა) მყარი;
ბ) ხანმოკლე;
გ) 3 თვე;
დ) 6 თვე.

841. ეპიდემიური პაროტიტის მკურნალობა მდგომარეობს:

ა) სხივურ თერაპიაში;
*ბ) სიმპტომატურ მკ-ში;
გ) სადინარების ბუჟირებაში;
დ) კონტრასტულ სიალოგრაფიაში.

842. ეპიდემიური პაროტიტის ზოგად გართულებებს წარმოადგენს:

ა) გასტრიტი, ცისტიტი;
131
ბ) ოსტეომიელიტი, ნევრალგია;
გ) დუოდენიტი, ილეიტი, პროქტიტი;
*დ) ორხიტი, პანკრეატიტი, მენინგიტი.

843. როგორი სახისაა ნერწყვი მწვავე სიალოადენიტის დროს:

ა) გამჭვირვალე, წებოვანი;
ბ) გამჭვირვალე, თხიერი;
*გ) შემღვრეული, წებოვანი;
დ) შემღვრეული, თხიერი.

844. ნერწყვის გამოყოფას ასტიმულირებს:

ა) ატროპინი;
*ბ) პილოკარპინი;
გ) ქლორჰექსიდინი;
დ) კალიუმის იოდიდი.

845. ნერწყვის გამოყოფას თრგუნავს:

*ა) ატროპინი;
ბ) პოლიკარპინი;
გ) ქლორჰექსიდინი;
დ) კალიუმის იოდიდი.

846. კალკულოზური საიალოადენიტის ძირითად კლინიკურ ნიშანს წარმოადგენს:

ა) ტკივილი ჯირკვლის არეში;
ბ) ჰიპოსალივაცია;
გ) ჰიპერსალივაცია;
*დ) საკვების მიღების დროს ჯირკვლის შესივება.

847. სანერწყვე ჯირკვლების ქრონიკულ ანთებით დაავადებებს მიეკუთვნება:

ა) შეგრენის დაავადება;
ბ) მიკულიჩის დაავადება;
გ) ეპიდემიური პაროტიტი;
*დ) ინტერსტიციალური სიალოადენიტი.

848. რანულა ეწოდება:

ა) ყბაყურა სანერწყვე ჯირკვლის კისტას;
*ბ) ენისქვეშა სანერწყვე ჯირკვლის კისტას;
132
გ) ენისქვეშა სანერწყვე ჯირკვლის სიმსივნე;
დ) ქვედაყბისქვეშა სანერწყვე ჯირკვლის კისტას.

849. თვალბუდის ქვედა მიდამოს ზედა საზღვარს წარმოადგენს:

ა) ყვრიმალ-ყბის ნაკერი;
*ბ) თვალბუდის ქვედა კიდე;
გ) მსხლისებრი ხვრელის კიდე;
დ) ზედა ყბის ალვეოლარული მორჩი.

850. თვალბუდის ქვედა მიდამოს ქვედა საზღვარს წარმოადგენს:

ა) ყვრიმალ-ყბის ნაკერი;
ბ) თვალბუდის ქვედა კიდე;
გ) მსხლისებრი შესავლის კიდე;
*დ) ზედა ყბის ალვეოლური მორჩი.

851. თვალბუდის ქვედა მიდამოს მედიალურ საზღვარს წარმოადგენს:

ა) ყვრიმალ-ყბის ნაკერი;
ბ) თვალბუდის ქვედა კიდე;
*გ) მსხლისებრი შესავლის კიდე;
დ) ზედა ყბის ალვეოლური მორჩი.

852. ყვრიმალის მიდამოს ზედა საზღვარს წარმოადგენს:

ა) ყვრიმალ-საფეთქლის ნაკერი;
ბ) ყვრიმალ-ყბის ნაკერი;
გ) ლოყის მიდამოს წინა ზედა ნაწილი;
*დ) საფეთქლის მიდამოს წინა ქვედა ნაწილი, თვალბუდის ქვედა კიდე.

853. ყვრიმალის მიდამოს ქვედა საზღვარს წარმოადგენს:

ა) ყვრიმალ-საფეთქლის ნაკერი;
ბ) ყვრიმალ-ყბის ნაკერი;
*გ) ლოყის მიდამოს წინა ზედა ნაწილი;
დ) საფეთქლის მიდამოს წინა ქვედა ნაწილი, თვალბუდის ქვედა კიდე.

854. ყვრიმალის მიდამოს წინა საზღვარს წარმოადგენს:

ა) ყვრიმალ-საფეთქლის ნაკერი;
*ბ) ყვრიმალ-ზედა ყბის ნაკერი;
გ) ლოყის მიდამოს წინა ზედა ნაწილი;
133
დ) საფეთქლის მიდამოს წინა ქვედა ნაწილი, თვალბუდის ქვედა კიდე.

855. ყვრიმალის მიდამოს უკანა საზღვარს წარმოადგენს:

*ა) ყვრიმალ-საფეთქლის ნაკერი;
ბ) ყვრიმალ-ყბის ნაკერი;
გ) ლოყის მიდამოს წინა ზედა ნაწილი;
დ) საფეთქლის მიდამოს წინა ქვედა ნაწილი, თვალბუდის ქვედა კიდე.

856. თვალბუდის საზღვრებს წარმოადგენს:

*ა) თვალბუდის კედლები;
ბ) ყვრიმალის ნაწილი, ყვრიმალ-ყბის ნაკერი, რეტრობულბალური შემაერთებელი ქსოვილი
(უჯრედისი), საცრემლე ძვალი;
გ) რეტრობულბარული ფაშარი შემაერთებელი ქსოვილი, საცრემლე ძვალი, ყვრიმალის
ძვლის შუბლის მორჩი, თვალბუდის ქვედა ნაკერი;
დ) ლოყის მიდამოს წინა ზედა ნაწილი.

857. ლოყის მიდამოს ზედა საზღვარს წარმოადგენს:

ა) საღეჭი კუნთის წინა კიდე;
*ბ) ყვრიმალის ძვლის ქვედა კიდე;
გ) ქვედა ყბის ქვედა კიდე;
დ) თვალბუდის ქვედა მიდამოს ქვედა კიდე.

858. ლოყის მიდამოს ქვედა საზღვარს წარმოადგენს:

ა) საღეჭი კუნთის წინა კიდე;
ბ) ყვრიმალის ძვლის ქვედა კიდე;
*გ) ქვედა ყბის ქვედა კიდე;
დ) ყვრილმალის ძვლის ქვედა კიდე.

859. ლოყის მიდამოს უკანა საზღვარს წარმოადგენს:

*ა) საღეჭი კუნთის წინა კიდე;
ბ) ყვრიმალის ძვლის ქვედა კიდე;
გ) საღეჭი კუნთის უკანა კიდე;
დ) ქვედა ყბის ქვედა კიდე;

860 საფეთქლის მიდამოს ზედა და უკანა საზღვარს წარმოადგენს:

ა) ყვრიმალის რკალი;
*ბ) შუბლის და თხემის ძვლების საფეთქლის ხაზი;
134
გ) საფეთქლის ძვლის ქიცვი;
დ) ყვრიმალის ძვლის შუბლის მორჩი.

861. საფეთქლის მიდამოს ქვედა საზღვარს წარმოადგენს:

ა) საფეთქლის ხაზი;
ბ) საფეთქლის ძვლის ქიცვი;
გ) ყვრიმალის ძვლის შუბლის მორჩი;
*დ) ძირითადი ძვლის საფეთქელქვედა ქედი.

862. საფეთქლის მიდამოს წინა საზღვარს წარმოადგენს:

ა) ყვრიმალის რკალი;
ბ) საფეთქლის ხაზი;
გ) საფეთქლის ძვლის ქიცვი;
*დ) ყვრიმალის ძვლის შუბლის მორჩი.

863. საფეთქლის მიდამოს შიდა საზღვარს წარმოადგენს:

ა) ყვრიმალის რკალი;
ბ) საფეთქლის ხაზი;
*გ) საფეთქლის ძვლის ქიცვი;
დ) ყვრიმალის ძვლის შუბლის მორჩი.

864. საფეთქლის მიდამოს გარეთა საზღვარს წარმოადგენს:

*ა) ყვრიმალის რკალი;
ბ) საფეთქლის ხაზი;
გ) საფეთქლის ძვლის ქიცვი;
დ) ყვრიმალის ძვლის შუბლის მორჩი.

865. ყბაყურა-საღეჭი მიდამოს ზედა საზღვარს წარმოადგენს:

ა) საღეჭი კუნთის წინა კიდე;
*ბ) ყვრიმალის რკალის ქვედა კიდე;
გ) ქვედა ყბის სხეულის ქვედა კიდე;
დ) ქვედა ყბის ტოტის უკანა კიდე.

866. ყბაყურა-საღეჭი მიდამოს ქვედა საზღვარს წარმოადგენს:

ა) m.masetery-ს წინა კიდე;
ბ) ყვრიმალის ძვლის და რკალის ქვედა კიდე;
*გ) ქვედა ყბის სხეულის ქვედა კიდე;
135
დ) ქვედა ყბის ტოტის უკანა კიდე.

867. ყბაყურა-საღეჭი მიდამოს წინა საზღვარს წარმოადგენს:

*ა) საღეჭი კუნთის წინა კიდე;
ბ) ყვრიმალის რკალის ქვედა კიდე;
გ) ქვედა ყბის სხეულის ქვედა კიდე;
დ) ქვედა ყბის ტოტის უკანა კიდე.

868. ყბაყურა-საღეჭი მიდამოს უკანა საზღვარს წარმოადგენს:

ა) საღეჭი კუნთის წინა კიდე;
ბ) ყვრიმალის რკალის ქვედა კიდე;
გ) ქვედა ყბის სხეულის ქვედა კიდე;
*დ) ქვედა ყბის ტოტის უკანა კიდე.

869. ენისქვეშა მიდამოს ზედა საზღვარს წარმოადგენს:

ა) ყბა-ინის კუნთი;
*ბ) პირის ღრუს ფსკერის ლორწოვანი გარსი;
გ) ნიკაპ-ენის და ნიკაპ-ინის კუნთები;
დ) ქვედა ყბის ძვლის სხეულის შიგნითა ზედაპირი.

870. ენისქვეშა მიდამოს ქვედა საზღვარს წარმოადგენს:

*ა) ყბა-ინის კუნთი;
ბ) პირის ღრუს ფსკერის ლორწოვანი გარსი;
გ) ნიკაპ-ენის და ნიკაპ-ინის კუნთი;
დ) ქვედა ყბის ძვლის სხეულის შიგნითა ზედაპირი.

871. ენისქვეშა მიდამოს გარეთა საზღვარს წარმოადგენს:

ა) ყბა-ინის კუნთი;
ბ) პირის ღრუს ფსკერის ლორწოვანი გარსი;
გ) ნიკაპ-ენის და ნიკაპ-ინის კუნთი;
*დ) ქვედა ყბის ძვლის სხეულის შიგნითა ზედაპირი.

872. ენისქვეშა მიდამოს შიგნითა საზღვარს წარმოადგენს:

ა) ყბა-ინის კუნთი;
ბ) პირის ღრუს ფსკერის ლორწოვანი გარსი;
*გ) ნიკაპ-ენის და ნიკაპ-ინის კუნთები;
დ) ქვედა ყბის ძვლის სხეულის შიგნითა ზედაპირი.
136
873. სუბმანდიბულარული მიდამოს ზედა შიგნითა საზღვარს წარმოადგენს:
*ა) ყბა-ინის კუნთი;
ბ) m.digastricus-უკანა მუცელი;
გ) m.digastricus-წინა მუცელი;
დ) ქვედა ყბის სხეულის შიგნითა ზედაპირი.

874. სუბმანდიბულარული მიდამოს გარეთა საზღვარს წარმოადგენს:

ა) ყბა-ინის კუნთი;
ბ) ორმუცელა კუნთის-უკანა მუცელი;
გ) m.digastricus-წინა მუცელი;
*დ) ქვედა ყბის სხეულის შიგნითა ზედაპირი.

875. სუბმანდიბულარული მიდამოს წინა ქვედა საზღვარს წარმოადგენს:

ა) ყბა-ენის კუნთი;
ბ) ორმუცელა კუნთის-უკანა მუცელი;
*გ) ორმუცელა კუნთის-წინა მუცელი;
დ) ქვედა ყბის სხეულის შიგნითა ზედაპირი.

876. სუბმანდიბულარული მიდამოს უკანა ქვედა საზღვარს წარმოადგენს:

ა) ყბა-ინის კუნთი;
*ბ) ორმუცელა კუნთის-უკანა მუცელი;
გ) m.digastricus-წინა მუცელი;
დ) ქვედა ყბის სხეულის შიგნითა ზედაპირი.

877. პირის ღრუს ფსკერის ზედა საზღვარს წარმოადგენს:

ა) ენის ფუძე;
ბ) m.digastricus უკანა მუცელი;
გ) სუბმანდიბულარული მიდამოს კანი;
*დ) პირის ღრუს ფსკერის ლორწოვანი.

878. პირის ღრუს ფსკერის ქვედა საზღვარს წარმოადგენს:

ა) ენის ფუძე;
ბ) m.digastricus უკანა მუცელი;
*გ) სუბმანდიბულარული მიდამოს კანი;
დ) პირის ღრუს ფსკერის ლორწოვანი.

137
879. პირის ღრუს ფსკერის წინა გარეთა საზღვარს წარმოადგენს:
ა) ენის ფუძე;
ბ) ორმუცელა კუნთის უკანა მუცელი;
გ) სუბმანდიბულარული მიდამოს კანი;
*დ) ქვედა ყბის სხეულის შიგნითა ზედაპირი.

880. პირის ღრუს ფსკერის შიგნითა საზღვარს წარმოადგენს:

*ა) ენის ფუძე;
ბ) m.digastricus უკანა მუცელი;
გ) სუბმანდიბულარული მიდამოს კანი;
დ) პირის ღრუს ფსკერის ლორწოვანი.

881. პირის ღრუს ფსკერის უკანა საზღვარს წარმოადგენს:

ა) ენის ფუძე;
*ბ) ორმუცელა კუნთის უკანა მუცელი კუნთები, რომლებიც უმაგრდება სადგისისებურ
მორჩს;
გ) სუბმანდიბულარული მიდამოს კანი;
დ) პირის ღრუს ფსკერის ლორწოვანი.

882. რომელი მიდამოს ფლეგმონის დროს აღინიშნება ყლაპვის გაძნელება:

ა) საფეთქლის;
ბ) ყვრიმალის;
გ) ლოყის მიდამოს;
*დ) პირის ღრუს ფსკერის.

883. რომელი მიდამოს ფლეგმონის დროს აღინიშნება ყლაპვის გაძნელება:

ა) საფეთქლის;
ბ) ყვრიმალის;
გ) ლოყის არის;
*დ) ხახის ირგვლივ მიდამოს.

884. რომელი მიდამოს ფლეგმონის დროს არის მკვეთრად გაძნელებული პირის გაღება:
ა) ყვრიმალის;
ბ) ყბისქვეშა;
გ) თვალბუდის ქვედა;
*დ) ყბაყურა-საღეჭი.

138
885. სახის ქვედა ნაწილების ფლეგმონის სერიოზულ გართულებას წარმოადგენს:
ა) პაროტიტი;
*ბ) მედიასტინიტი;
გ) სახის ნერვის პარეზი;
დ) რბილი ქსოვილების ჰემატომა.

886. პირის ღრუს ფსკერის ფლეგმონის მიზეზად ყველაზე ხშირად გვევლინება შემდეგი
გამომწვევი:
ა) ანაერობები;
*ბ) სტაფილოკოკები;
გ) სხივური სოკოები;
დ) მკრთალი სპიროქეტა.

887 რომელი მიდამოს ანთებითი პროცესი გვევლინება პირის ღრუს ფსკერის ფლეგმონის
განვითარების მიზეზად:
ა) ზედა ტუჩის;
*ბ) ქვედა ყბის კბილები;
გ) ზედა ყბის კბილები;
დ) ლოყის არის ლიმფური კვანძების.

888. პირის ღრუს ფსკერის ფლეგმონის ტიპიურ კლინიკურ ნიშანს წარმოადგენს:

ა) ტრიზმი;
ბ) ფრთა-ყბის ნაკეცის შეშუპება;
გ) ლოყის მიდამოს ჰიპერემია და შეშუპება;
*დ) სუბმანდიბულარული და ნიკაპქვეშა მიდამოს რბილი ქსოვილების ინფილტრაცია.

889. პირის ღრუს ფსკერის ფლეგმონის დიფერენცირება საჭიროა:

ა) ტრიზმისაგან;
*ბ) ლუდვიგის ანგინისაგან;
გ) ქვედა ტუჩის კარბუნკულისაგან;
დ) ლოყის მიდამოს ფლეგმონისაგან.

890. პირის ღრუს ფსკერის ფლეგმონის დროს ექიმთან მიმართვის პირველ დღეს
აუცილებელია:
*ა) ჩირქოვანი კერის გაკვეთა;
ბ) რეფლექსოთერაპიის დაწყება (აკუპუნქტურა).;
გ) ნოვოკაინის ბლოკადის გაკეთება;
139
დ) ფიზიოთერაპიული მკურნალობის დანიშვნა.

891. ტიპიურ კლინიკურ ნიშანს საფეთქლის არის ფლეგმონის დროს წარმოადგენს:

ა) ყბა-ფრთის ნაოჭის შეშუპება;
ბ) ლოყის არის შეშუპება და ჰიპერემია;
გ) რბილი ქს-ის ინფილტრატი და ჰიპერემია ყვრიმალის რკალის ქვეშ;
*დ) რბილი ქს-ბის ინფილტრატი და ჰიპერემია ყვრიმალის რკალის ზემოთ.

892. ენის აბსცესის და ფლეგმონის დიფერენცირება საჭიროა:

ა) ტრიზმისაგან;
ბ) ქვედა ტუჩის კარბუნკულთან;
გ) ლოყის არის ფლეგმონასთან;
*დ) პირის ღრუს ფსკერის ფლეგმონასთან.

893. ლოყის მიდამოს ფლეგმონის გამომწვევს ყველაზე ხშირად წარმოადგენს:

ა) სხივური სოკო;
ბ) მკრთალი სპიროქეტა;
გ) ობლიგატური ანაერობები;
*დ) ფაკულტატური ანაერობები.

894. ლოყის მიდამოს ფლეგმონის განვითარების ოდონტოგენურ მიზეზს წარმოადგენს

შემდეგი მიდამოს ანთებითი პროცესი:
ა) ზედა ტუჩის;
*ბ) ზედა ყბის კბილების;
გ) ლოყის მიდამოს ლიმფური კვანძების;
დ) ყბაყურა მიდამოს ლიმფური კვანძების.

895. ლოყის მიდამოს ფლეგმონის განვითარების ყველაზე ხშირი არაოდონტოგენური

მიზეზია:
ა) ქვედა ტუჩის ფურუნკული;
ბ) ყბაყურა მიდამოს ლიმფადენიტი;
*გ) ლოყის ლორწოვანის ტრავმები;
დ) სუბმანდიბულარული არის ლიმფადენიტი.

896. ლოყის მიდამოს ფლეგმონის განვითარების ყველაზე ხშირი არაოდონტოგენური

მიზეზია:
ა) ქვედა ტუჩის ფურუნკული;
140
*ბ) ლოყის მიდამოს ლიმფადენიტი;
გ) ყბაყურა მიდამოს ლიმფადენიტი;
დ) სუბმანდიბულარული არის ლიმფადენიტი.

897. ლოყის მიდამოს ფლეგმონის ტიპიურ კლინიკურ ნიშანს წარმოადგენს:

ა) სახის ასიმეტრია;
*ბ) ლოყის ჰიპერემია და ინფილტრაცია;
გ) პირის გაღების გაძნელება;
დ) ფრთა-ყბის ნაოჭის შეშუპება.

898. ლოყის მიდამოს ფლეგმონის დიფერენცირება აუცილებელია:

ა) ტრიზმთან;
ბ) ქვედა ტუჩის კარბუნკულთან;
გ) პირის ღრუს ფსკერის ფლეგმონასთან;
*დ) სუბმასსეტერულ აბსცესთან.

899. ხახის ირგვლივი სივრცის ფლეგმონის გამომწვევს ყველაზე ხშირად წარმოადგენს:

ა) ანაერობები;
ბ) სხივური სოკოები;
გ) მკრთალი სპიროქეტები;
*დ) სტაფილოკოკები, სტრეპტოკოკები.

900. ხახის ირგვლივი სივრცის აბსცესის განვითარების არაოდონტოგენურ მიზეზს

წარმოადგენს:
*ა) მწვავე ტონზილიტი;
ბ) ზედა ტუჩის ფურუნკული;
გ) ლოყის მიდამოს ლიმფადენიტი;
დ) ყბაყურა მიდამოს ლიმფადენიტი.

901. ხახის ირგვლივი სივრცის აბსცესის განვითარების ოდონტოგენურ მიზეზს

წარმოადგენს:
ა) მწვავე ტონზილიტი;
ბ) ლოყის მიდამოს ლიმფადენიტი;
გ) ყბაყურა მიდამოს ლიმფადენიტი;
*დ) ზედა და ქვედა ყბების მოლარების მწვავე პერიოდონტიტი.

902. ლუდვიგის ანგიგის გამომწვევს წარმოადგენენ:

141
ა) მკრთალი სპიროქეტები;
ბ) ტუბერკულოზური მიკობაქტერიები;
გ) სტაფილოკოკები, სტრეპტოკოკები;
*დ) ფაკულტატური ანაერობები, ჰემოლიზური სტრეპტოკოკი.

903. ლუდვიგის ანგინის განვითარების ოდონტოგენურ მიზეზს წარმოადგენს შემდეგი

მიდამოს ანთებითი პროცესი:
ა) ზედა ტუჩის;
ბ) ზედა ყბის მოლარების;
*გ) ქვედა ყბის მოლარების;
დ) ლოყის მიდამოს ლიმფური კვანძების.

904. ლუდვიგის ანგინის კლინიკური სურათის დამახასიათებელ თავისებურებას

წარმოადგენს:
*ა) პირის ღრუს ფსკერის ჩირქოვან-განგრენოზული ფლეგმონა;
ბ) ენის ძირის შემოფარგლული ანთებითი ინფილტრატი;
გ) პირის ღრუს ლორწოვანის წითელი ქარით ანთების შესახედაობა;
დ) ჩირქოვანი კერის გაკვეთის შემდეგ უხვი ჩირქოვანი გამონადენი.

905. ლუდვიგის ანგინის კლინიკური სურათის დამახასიათებელ თავისებურებებს

წარმოადგენს:
ა) პირის თავისუფალი გაღება;
*ბ) სუნთქვის და პირის გაღების გაძნელება;
გ) ანთებითი ინფილტრატის მკაფიო საზღვრები;
დ ) ფრთა-სასის, საფეთქლის, საფეთქელქვედა და ყბა-ფრთისებრი მიდამოს გაფანტული
ანთებითი ინფილტრატი.

906. პერიოსტიტის განვითარების მიზეზს წარმოადგენს:

ა) სახის რბილი ქსოვილების დაჟეჟილობა;
ბ) ალვეოლური მორჩის ფიბრომა;
გ) ქრ. ჰაიმორიტის გამწვავება;
*დ) ქრ. პერიოდონტიტის გამწვავება.

907. პერიოსტიტის განვითარების მიზეზს წარმოადგენს:

*ა) პერიკორონარიტი;
ბ) სახის რბილი ქს-ბის დაჟეჟილობა;
გ) ალვეოლური მორჩის ფიბრომა;
142
დ) ქრ. ჰაიმორიტის გამწვავება.

908. პერიოსტიტის განვითარების მიზეზს წარმოადგენს:

*ა) მწვავე პერიოდონტიტი;
ბ) სახის რბილი ქსოვილების დაჟეჟილობა;
გ) ალვეოლური მორჩის ფიბრომა;
დ) ქრ. ჰაიმორიტის გამწვავება.

909. პერიოსტიტის დროს ჩირქოვანი პროცესი ლოკალიზებულია:

ა) კანქვეშ;
ბ) კუნთის ქვეშ;
*გ) სუბპერიოსტალურად;
დ) ალვეოლური მორჩის საპროექციოდ, სუბმუკოზურად.

910. თუ პერიოსტიტის მიზეზად გვევლინება ერთფესვიანი კბილი, საჭიროა მისი:

ა) ამოღება;
ბ) პერიოსტეუმის გაკვეთამდე არხის დაბჟენა;
გ) არხის დაბჟენა რეზორცინ-ფორმალინის პასტით;
*დ) კბილის ღრუს გახსნა, განაკვეთის გატარება.

911. თუ პერიოსტიტის მიზეზად გვევლინება ერთფესვიანი კბილი, საჭიროა მისი დაბჟენა:

ა ) ერთი კვირის შემდეგ;
ბ ) დრენაჟის ამოღებისთანავე;
*გ) ანთებითი პროცესის კუპირების შემდეგ;
დ) დრენაჟის ამოღებიდან მესამე დღეზე.

912. თუ პერიოსტიტის მიზეზად გვევლინება მრავალფესვიანი კბილი, საჭიროა მისი:

*ა) ამოღება;
ბ) პერიოსტეუმის გაკვეთამდე არხების დაბჟენა;
გ) დაბჟენა რეზორცინ-ფორმალინის პასტით;
დ) კბილის ღრუს გახსნა პერიოსტეუმის გაკვეთამდე.

913. პერიოსტიტის ტიპიურ კლინიკურ ნიშანს წარმოადგენს:

ა) სახის ასიმეტრია;
ბ) ყველა კბილის მორყევა;
გ) პირის გაღების გაძნელება;
*დ) გარდამავალი ნაოჭის შეშუპება და ჰიპერემია.
143
914. პერიოსტიტის მკურნალობის დროს ტიპიურ ოპერაციულ მიდგომად ითვლება შემდეგი
განაკვეთები:
ა) ქვედა ყბის კუთხის შემომფარგვლელ ხაზზე;
ბ) ნიკაპქვედა არეში შუა ხაზზე;
გ) ლორწოვანი გარსის ყბა-ფრთისებრ ნაოჭზე;
*დ) გარდამავალი ნაოჭის საპროექციოდ ლორწოვანის და პერიოსტეუმის გახსნით.

915. მწვავე პერიოსტიტის მკურნალობის კომპლექსში შედის:

ა) კრიოთერაპია;
*ბ) ანტიბიოტიკოთერაპია;
გ) ქიმიოთერაპია;
დ) რენტგენოთერაპია.

916. მწვავე პერიოსტიტის მკურნალობის კომპლექსში შედის:

ა) სხივური თერაპია;
ბ) სედატიური თერაპია;
გ) მანუალური თერაპია;
*დ) ანტიბაქტერიული თერაპია.

917. მწვავე პერიოსტიტის მკურნალობის კომპლექსში შედის:

ა) სხივური თერაპია;
ბ) სედატიური თერაპია;
გ) მანუალური თერაპია;
*დ) მადესენსიბილიზებელი თერაპია.

918. ყბის ძვლების მწვავე ოდონტოგენური ოსტეომიელიტის განვითარების მიზეზს

წარმოადგენს:
ა) მწვავე პაროტიტი;
ბ) ყბის ძვლების მოტეხილობა;
გ) მწვავე ლიმფადენიტი;
*დ) ორგანიზმის რეაქტიულობის დაქვეითება.

919. ყბის ძვლების მწვავე ოდონტოგენური ოსტეომიელიტის განვითარების მიზეზს

წარმოადგენს ანთებითი პროცესი:
ა) ლიმფური კვანძების;
ბ) სანერწყვე ჯირკვლების;
144
*გ) პერიაპიკალურ ქსოვილებში;
დ) ზედა ყბის წიაღში.

920. ყბის ძვლების მწვავე ოდონტოგენური ოსტეომიელიტის განვითარების მიზეზს

წარმოადგენს:
ა) მწვავე პაროტიტი;
ბ) ყბის ძვლების მოტეხილობა;
გ) მწვავე ლიმფადენიტი;
*დ) ორგანიზმის დაქვეითებული რეაქტიულობის ფონზე ქრ. პერიოდონტიტის გამწვავება.

921. მწვავე ოდონტოგენური ოსტეომიელიტის პირველადი მომართვის დღეს

აუცილებელია:
ა) რეფლექსოთერაპიის დაწყება;
*ბ) ავადმყოფის ჰოსპიტალიზაცია;
გ) ნოვოკაინის ბლოკადის გაკეთება;
დ) ფიზიოთერაპიის დაწყება.

922. მწვავე ოდონტოგენური ოსტეომიელიტის დროს აუცილებელია მიზეზობრივი კბილის:

*ა) ამოღება;
ბ) გახსნა;
გ) დაბჟენა;
დ) რეპლანტირება.

923. ყბის ძვლების მწვავე ოდონტოგენური ოსტეომიელიტის სამკურნალოდ

გამოიყენებაოსტეოტროპული მოქმედების შემდეგი პრეპარატი:
ა) კანამიცინი;
ბ) ამპიცილინი;
*გ) ლინკომიცინი;
დ) პენიცილინი.

924. ყბის ძვლების ოდონტოგენური ოსტეომიელიტის მკურნალობის კომპლექსში შედის:

ა) სხივური თერაპია;
ბ) სედატიური თერაპია;
გ) მანუალური თერაპია;
*დ) ფიზიოთერაპია.

145
925. ყბის ძვლების მწვავე ოდონტოგენური ოსტეომიელიტის მკურნალობის კომპლექსში
შედის:
ა) სხივური თერაპია;
ბ) სედატიური თერაპია;
გ) მანუალური თერაპია;
*დ) მადესენსიბილიზებელი თერაპია.

926. ყბის ძვლების მწვავე ოდონტოგენური ოსტეომიელიტის ოპერაციული მკურნალობა

მდგომარეობს:
ა) მიზეზობრივი კბილის ამოღებაში;
ბ) ყბის ძვლების ორმხრივ ფართო პერიოსტეოტომიაში;
გ) მიზეზობრივი კბილის ამოღებაში, ცალმხრივ ფართო პერიოსტეოტომიაში, დრენირებაში;
*დ) მიზეზობრივი კბილის ამოღებაში, ფართო ორმხრივ პერიოსტეოტომიაში,
დრენირებაში.

927. ყბის ძვლების ქრონიკული ოდონტოგენური ოსტეომიელიტის დიაგნოზი ისმება

შემდეგ საფუძველზე:
ა) ავადმყოფის ჩივილების;
ბ) ავადმყოფის გამოკითხვის;
გ) კლინიკური მონაცემების;
*დ) კლინიკო-რენტგენოლოგიური გამოკვლევის.

928. მესამე მოლარის გაძნელებული ამოჭრის ადგილობრივ გართულებას წარმოადგენს:

ა) ნევრალგია;
ბ) მიკროსტომა;
გ) ქსერორსტომია;
*დ) პერიკორონარიტი.

929. მესამე მოლარის გაძნელებული ამოჭრის ადგილობრივ გართულებას წარმოადგენს:

*ა) ტრიზმი;
ბ) ნევრალგია;
გ) მიკროსტომა;
დ) ქსეროსტომია.

930. მესამე მოლარის სწორი დგომის და პერიკორონარიტის დროს აწარმოებენ:

ა) კბილის ექსტრაქციას;
ბ) სეკვესრექტომიას;
146
*გ) ქუდაკის მოკვეთას.

931. მესამე მოლარის არასწორი დგომის და პერიკორონარიტის დროს აწარმოებენ:

*ა) კბილის ექსტრაქციას;
ბ) სეკვესტრექტომიას;
გ) ქუდაკის ამოკვეთას;
დ) აპლიკაციას ლიდოკაინით.

932. ქვედა მესამე მოლარს იღებენ:

ა) პირდაპირი მაშებით;
ბ) S - ის მაგვარი მაშებით;
გ) კარაპეტინის ელევატორით;
*დ) სიბრტყეზე მოხრილი მაშით.

933. ქვედა მესამე მოლარს იღებენ:

ა) პირდაპირი მაშით;
ბ) ლიმბერგის კავით;
გ) ვოლკოვის ელევატორით;
*დ) ლეკლუზეს ელევატორით.

934. ქვედა მესამე მოლარს იღებენ:

ა) პირდაპირი მაშით;
ბ) ლიმბერგის კავით;
*გ) პირდაპირი ელევატორით;
დ) ვოლკოვის ელევატორით.

935. მესამე მოლარის ექსტრაქციის უშუალო გართულებაა:

ა) ტრიზმი;
ბ) სახის ნერვის პარეზი;
*გ) ქვედა ყბის მოტეხილობა;
დ) ქვედა ყბის ოსტეომიელიტი.

936. ქვედა მესამე მოლარის ექსტრაქციის შორეულ გართულებას წარმოადგენს:

*ა) ტრიზმი;
ბ) დიპლოპია;
გ) სახის ნერვის პარეზი;
დ) ქვედა ყბის მოტეხილობა.
147
937. ქვედა მესამე მოლარის ექსტრაქციის შორეულ გართულებას წარმოადგენს:
*ა) ალვეოლიტი;
ბ) დიპლოპია;
გ) სახის ნერვის პარეზი;
დ) ქვედა ყბის მოტეხილობა.

938. ქვედა მესამე მოლარის ექსტრაქციის შორეულ გართულებას წარმოადგენს:

ა) დიპლოპია;
*ბ) ალვეოლონევრიტი;
გ) სახის ნერვის პარეზი;
დ ) ქვედა ყბის მოტეხილობა.

939. მესამე მოლარის ექსტრაქციის შორეულ გართულებას წარმოადგენს:

ა) დიპლოპია;
*ბ) ალვეოლის ოსტეომიელიტი;
გ) სახის ნერვის პარეზი;
დ) ქვედა ყბის მოტეხილობა.

940. ქვედა მესამე მოლარის ექსტრაციის შესაძლო გართულებაა:

ა) სამწვერა ნერვის II ტოტის დაზიანება;
ბ) სახის ნერვის დაზიანება;
*გ) ქვედა ალვეოლური ნერვის დაზიანება;
დ) სამწვერა ნერვის III ტოტის დაზიანება.

941. ქვედა მესამე მოლარის ექსტრაქციის შესაძლო გართულებას წარმოადგენს:

ა) ალვეოლიტი;
ბ) დიპლოპია;
*გ) ქვედა ყბის მოტეხილობა;
დ) ოსტეომიელიტი.

ორთოპედიული სტომატოლოგია, ორთოპედიული სტომატოლგიური დახმარების

ორგანიზაცია

942. საგიტალური სასახსრე გზა არის:

ა ) მანძილი, რომელსაც გადის ქვედა ყბის თავი პირის გაღების დროს
148
*ბ) მანძილი, რომელსაც გადის ქვედა ყბის თავი ქვედა ყბის წინ გადაადგილების დროს
გ ) მანძილი, რომელსაც გადის ქვედა ყბის საჭრელი კბილები ქვედა ყბის წინ
გადაადგილების დროს
დ ) მანძილი, რომელსაც გადის ქვედა ყბის თავი ქვედა ყბის გვერდზე გადაადგილების
დროს

943. საგიტალური სასახსრე გზის კუთხე (გიზის მიხედვით) საშუალოდ უდრის:

ა ) 22 გრადუსი
*ბ) 33 გრადუსი
გ ) 44 გრადუსი
დ ) 55 გრადუსი

944. საგიტალური სასახსრე გზის კუთხე არის

ა ) კუთხე, რომელიც იქმნება საგიტალურ სასახსრე გზაზე გამავალი ხაზისა და ქვედა ყბის
ალვეოლური მორჩის მწვერვალზე გამავალი ხაზის გადაკვეთაზე
ბ ) კუთხე, რომელიც იქმნება საგიტალურ სასახსრე გზაზე გამავალი ხაზისა და ზედა ყბის
ალვეოლური მორჩის მწვერვალზე გამავალი ხაზის გადაკვეთაზე
*გ) კუთხე, რომელიც იქმნება საგიტალურ სასახსრე გზაზე გამავალი ხაზისა და
საოკლუზიო სიბრტყის გადაკვეთაზე
დ) კუთხე, რომელიც იქმნება საგიტალური და ტრანსვერზალური სასახსრე გზების
გადაკვეთით.

945. საგიტალური საჭრელების გზა არის

ა ) გზა, რომელსაც გადის ქვედა ყბის საჭრელები პირის გაღების დროს
*ბ) გზა, რომელსაც გადის ქვედა ყბის საჭრელები ქვედა ყბის წინ გადაადგილების დროს
გ ) გზა, რომელსაც გადის ქვედა ყბის საჭრელები ქვედა ყბის უკან გადაადგილების დროს
დ ) გზა, რომელსაც გადის ქვედა ყბის საჭრელები ქვედა ყბის მარჯვნივ გადაადგილების
დროს

946. საგიტალური საჭრელების კუთხე არის

ა ) კუთხე, რომელიც იქმნება საგიტალური საჭრელების გზაზე გამავალი ხაზისა და ზედა
ყბის ალვოლური მორჩის მწვერვალზე გამავალი ხაზის გადაკვეთაზე
ბ ) კუთხე, რომელიც იქმნება საგიტალური საჭრელების გზაზე გამავალი ხაზისა და ქვედა
ყბის ალვოლური მორჩის მწვერვალზე გამავალი ხაზის გადაკვეთაზე
*გ) კუთხე, რომელიც იქმნება საგიტალური საჭრელების გზაზე გამავალი ხაზისა და
საოკლუზიო სიბრტყის გადაკვეთაზე

149
დ) კუთხე, რომელიც იქმნება საგიტალური და ტრანსვერზალური სასახსრე გზების
გადაკვეთით.

947. საჭრელების გზის კუთხე (გიზის მიხედვით) საშუალოდ უდრის:

ა ) 20-30
*ბ) 40-50
გ ) 60-70
დ ) 80-90

948. ბენეტის კუთხე საშუალოდ უდრის:

ა ) 10-12 გრადუსი
ბ ) 14-16 გრადუსი
*გ) 15-17 გრადუსი
დ ) 18-20 გრადუსი

949. გოთიური კუთხე უდრის:

*ა) 100-110 გრადუსი
ბ ) 120-130 გრადუსი
გ ) 140-150 გრადუსი
დ ) 160-170 გრადუსი

950. ცენტრალური ოკლუზია ხასიათდება:

*ა) ზედა და ქვედა ყბის ანტაგონისტი კბილების კონტაქტების მაქსიმალური რაოდენობით
ბ ) ქვედა ყბის წინ გამოწევით
გ ) ქვედა ყბის გადანაცვლებით მარჯვნივ ან მარცხნივ
დ ) ქვედა ყბის უკან გადანაცვლებით

951. ცენტრალური ოკლუზიის დროს ქვედა ყბის თავი მდებარეობს

ა ) სასახსრე ბორცვის მწვერვალთან ახლოს
*ბ) სასახსრე ბორცვის ფუძესთან
გ ) სასახსრე თავი გადანაცვლებულია დისტალურად და ზემოთ
დ ) სასახსრე თავი გადაინაცვლებს მედიალურად

952. წინა ოკლუზიის დროს ქვედა ყბის თავი მდებარეობს

*ა) სასახსრე ბორცვის მწვერვალთან ახლოს
ბ ) სასახსრე ბორცვის ფუძესთან
გ ) სასახსრე თავი გადანაცვლებულია დისტალურად და ზემოთ
150
დ ) სასახსრე თავი გადანაცვლებულია მედიალურად

953. უკანა ოკლუზიის დროს ქვედა ყბის თავი მდებარეობს

ა ) სასახსრე ბორცვის მწვერვალთან ახლოს
ბ ) სასახსრე ბორცვის ფუძესთან
*გ) სასახსრე თავი გადანაცვლებულია დისტალურად და ზემოთ
დ ) სასახსრე თავი გადანაცვლებულია მედიალურად

954. ანომალური თანკბილვის სახეებია

*ა) დისტალური თანკბილვა, მეზიალური თანკბილვა, ღრმა თანკბილვა, ღია თანკბილვა,
ჯვარედინი თანკბილვა
ბ ) ორთოგნათიული თანკბილვა
გ ) ორთოგნათიული თანკბილვა ღრმა გადმოკბილვით
დ ) ორთოგნათიული თანკბილვა წინა კბილების პროტრუზიით ან რეტრუზიით

955. ორთოგნათიული თანკბილვა წინა კბილების პროტრუზიით ხასიათდება:

ა ) ზედა და ქვედა ყბის ალვეოლური მორჩები და ფრონტალური კბილები დახრილია უკანა
მიმართულებით
*ბ) ზედა და ქვედა ყბის ალვეოლური მორჩები და ფრონტალური კბილები დახრილია წინა
მიმართულებით
გ ) ზედა ყბის ფრონტალური კბილები დახრილია წინა მიმართულებით, ხოლო ქვედა ყბის
ფრონტალური კბილები უკანა მიმართულებით
დ ) ზედა ყბის ფრონტალური კბილები დახრილია უკანა მიმართულებით

956. ორთოგნათიული თანკბილვა წინა კბილების რეტრუზიით ხასიათდება:

ა ) ზედა და ქვედა ყბის ალვეოლური მორჩები და ფრონტალური კბილები დახრილია წინა
მიმართულებით
*ბ) ზედა და ქვედა ყბის ალვეოლური მორჩები და ფრონტალური კბილები დახრილია
უკანა მიმართულებით
გ ) ზედა ყბის ფრონტალური კბილები დახრილია უკანა მიმართულებით, ხოლო ქვედა ყბის
ფრონტალური კბილები წინა მიმართულებით
დ ) ზედა ყბის ფრონტალური კბილები დახრილია წინა მიმართულებით

დიაგნოსტიკა ორთოპედიულ სტომატოლოგიაში

957. ორთოპედიული სტომატოლოგიის კლინიკაში ავადმყოფის გამოკვლევის ძირითადი

მეთოდია:
151
*ა) კლინიკური;
ბ ) რენტგენოლოგიური;
გ ) ბიომეტრული;
დ ) რეოგრაფიული;

958. ორთოპედიული სტომატოლოგიის კლინიკაში ავადმყოფის გამოკვლევის დამატებითი

(დამხმარე) მეთოდებია:
ა ) კლინიკური;
ბ ) გამოკოთხვა;
გ ) დათვალიერება;
*დ) მასტიკაციოგრაფია.

959. ორთოპედიული სტომატოლოგიის კლინიკაში ავადმყოფის სუბიექტური გამოკვლევა

მოიცავს შემდეგს:
ა ) დათვალიერებას;
ბ ) პალპაციას;
*გ) გამოკითხვას;
დ ) რენტგენოლოგიური გამოკვლევას.

960. ორთოპედიული სტომატოლოგიის კლინიკაში ავადმყოფის ობიექტური გამოკვლევა

მოიცავს შემდეგს:
ა ) ავადმყოფის ისტორიის საპარსპორტო ნაწილის შევსებას;
*ბ) პალპაციას;
გ ) ავადმყოფის ჩივილებს;
დ ) მოცემული დაავადების ანამნეზის შეგროვებას;

961. ექიმი სტომატოლოგი-ორთოპედი, ავადმყოფობის ისტორიის შევსებისას, გრაფაში -

გადატანილი და თანმხლები დაავადებები- ყურადღებას ამახვილებს:
ა ) სახის სიმეტრიულობაზე;
ბ ) ლორწოვანის მდგომარეობაზე;
*გ) ინფექციურ დაავადებებზე;
დ ) ალვეოლური მორჩის ატროფიაზე;

962. ზედა და ქვედა ყბის კბილების ფესვთა არხების დაბჟენის ხარისხის შესაფასებლად
ყველაზე ინფორმაციულ რენტგენოლოგიური გამოკვლევის მეთოდად ითვლება:
*ა) დენტალური რენტგენოგრაფია;
ბ ) პანორამული რენტგენოგრაფია;
152
გ ) ორთოპანტომოგრამა;
დ ) ტელერენტგენოგრამა;

963. მუდმივ თანკბილვაში კბილთა მწკრივის ფორმა ზედა ყბაზე:

ა ) ნახევარწრე;
*ბ) ნახევარელიფსი;
გ ) პარაბოლა;
დ ) ტრაპეცია.

964. მუდმივ თანკბილვაში კბილთა მწკრივის ფორმა ქვედა ყბაზე:

ა ) ნახევარწრე;
ბ ) ნახევარელიფსი;
*გ) პარაბოლა;
დ ) ტრაპეცია.

965. ლოყის კუნთის ლათინური სახელწოდება:

ა ) M. orbicularis oris;
ბ ) M. masseter;
*გ) M. buccalis;
დ ) M. phterygoydeus lateralis et medialis.

966. პირის ირგვლივი კუნთის ლათინური სახელწოდება:

*ა) M. orbicularis oris;
ბ ) M. masseter;
გ ) M. buccalis;
დ ) M. phterygoydeus lateralis;

967. საღეჭი კუნთის ლათინური სახელწოდება:

ა ) M. buccalis;
*ბ) M. masseter;
გ ) M. temporalis;
დ ) M. phterygoydeus.

968. საფეთქლის კუნთის ლათინური სახელწოდება:

*ა) M. temporalis;
ბ ) M. masseter;
გ ) M. buccalis;
153
დ ) M. orbicularis;

969. გარეთა ფრთისებრი კუნთის ლათინური სახელწოდება:

ა ) M. phtyerygoydeus medialis;
ბ ) M. masseter;
გ ) M. buccalis;
*დ) M. phterygoydeus lateralis

970. კბილის ანატომიური ყელი შეესაბამება:

*ა) მინანქრის და დუღაბის საზღვარს;
ბ ) კბილის ეკვატორს;
გ ) კბილის ღრძილზედა და ღრძილქვედა ნაწილებს შორის საზღვარს.
დ) კბილის ეკვატორსა და ყელს შორის შუა წერტილს

971. კბილის კლინიკური ყელი შეესაბამება:

ა ) მინანქრის და დუღაბის საზღვარს;
ბ ) კბილის ეკვატორს;
*გ) კბილის ღრძილზედა და ღრძილქვედა ნაწილებს შორის საზღვარს.
დ) კბილის ეკვატორსა და ყელს შორის შუა წერტილს

972. კბილის ანატომიური გვირგვინი - ეს არის:

*ა) კბილის მინანქრით დაფარული ნაწილი;
ბ ) კბილის დუღაბით დაფარული ნაწილი;
გ ) კბილის ღრძილზედა ნაწილი.
დ) კბილის მინანქრით და დუღაბით დაფარული ნაწილები

973. კბილის კლინიკური გვირგვინი - ეს არის:

ა ) კბილის მინანქრით დაფარული ნაწილი;
ბ ) კბილის დუღაბით დაფარული ნაწილი;
*გ) კბილის ღრძილზედა ნაწილი;
დ) კბილის მინანქრით და დუღაბით დაფარული ნაწილები

974. კბილთა რკალი:

ა ) გაივლის ალვეოლური მორჩის ქედზე;
*ბ) გაივლის კბილების საჭრელ და საღეჭ ზედაპირებზე;
გ ) გაივლის ფესვთა მწვერვალებზე.
დ) გაივლის კბილთა ვესტიბულურ ზედაპირებზე
154
975. ალვეოლური რკალი:
*ა) გაივლის ალვეოლური მორჩის ქედზე;
ბ ) გაივლის კბილების საჭრელ და საღეჭ ზედაპირებზე;
გ ) გაივლის ფესვთა მწვერვალებზე.
დ) გაივლის კბილთა ვესტიბულურ ზედაპირებზე

976. ბაზალური რკალი:

ა ) გაივლის ალვეოლური მორჩის ქედზე;
ბ ) გაივლის კბილების საჭრელ და საღეჭ ზედაპირებზე;
*გ) გაივლის ფესვთა მწვერვალებზე.
დ) გაივლის კბილთა ვესტიბულურ ზედაპირებზე

977. ბაზალური რკალი:

*ა) ზედა ყბაზე - მცირეა, ვიდრე კბილთა რკალი;
ბ ) ზედა ყბაზე - დიდია, ვიდრე კბილთა რკალი;
გ ) ბაზალური რკალი - ტოლია კბილთა რკალის.
დ) ბაზალური რკალი - ტოლია ალვეოლური რკალის.

978. ბაზალური რკალი:

ა ) ქვედა ყბაზე - მცირეა, ვიდრე კბილთა რკალი;
*ბ) ქვედა ყბაზე - დიდია, ვიდრე კბილთა რკალი;
გ ) ბაზალური რკალი ტოლია კბილთა რკალის.
დ) ბაზალური რკალი - ტოლია ალვეოლური რკალის.

979. პირის ღრუს ზოგადგამაჯანსაღებელი მომზადება პროთეზირებისათვის:

*ა) კბილის ქვების მოცილება;
ბ ) მიკროსტომიის მკურნალობა;
გ ) ლორწოვანი გარსის ჭიმვების და ნაწიბურების მოცილება;
დ ) ინტაქტური კბილების დეპულპირება.

980. პირის ღრუს მომზადება პროთეზირებისათვის:

*ა) ზოგადგამაჯანსაღებელი;
ბ ) უშუალო;
გ ) უახლესი;
დ ) შორეული.

155
981. საკვების დაქუცმაცების ხარისხი დროის ერთეულში გვიჩვენებს:
ა ) პაროდონტის ამტანიანობას;
*ბ) ღეჭვით ეფექტურობას;
გ ) კბილბუდის ატროფიის ხარისხს.
დ) კბილების ცვეთის ხარისხს

982. აგაპოვის მიხედვით პირველი მოლარის ღეჭვითი ეფექტურობა ტოლია:

ა ) 1%;
ბ ) 2%;
გ ) 4%;
*დ) 6%;

983. აგაპოვის მიხედვით პრემოლარების ღეჭვითი ეფექტურობა ტოლია:

ა ) 1%;
ბ ) 2%;
გ ) 3%;
*დ) 4%;

984. აგაპოვის მიხედვით მეორე მოლარის ღეჭვითი ეფექტურობა ტოლია:

ა ) 2%;
ბ ) 3%;
*გ) 5%;
დ ) 6%;

985. აგაპოვის მიხედვით ცენტრალური საჭრელის ღეჭვითი ეფექტურობა ტოლია:

*ა) 2%;
ბ ) 3%;
გ ) 1%;
დ ) 4%;

986. აგაპოვის მიხედვით ეშვის ღეჭვითი ეფექტურობა ტოლია:

ა ) 1%;
ბ ) 2%;
*გ) 3%;
დ ) 6%;

987. აგაპოვის მიხედვით გვერდითი საჭრელის ღეჭვითი ეფექტურობა ტოლია:

156
*ა) 1%;
ბ ) 2%;
გ ) 4%;
დ ) 3%;

988. კურლიანდსკის მიხედვით ცენტრალური საჭრელის ღეჭვითი კოეფიციენტი ტოლია:

ა ) 1;
*ბ) 1,25;
გ ) 2;
დ ) 1,75;

989. კურლიანდსკის მიხედვით გვერდითი საჭრელის ღეჭვითი ძალა ტოლია:

*ა) 1;
ბ ) 1,75;
გ ) 2;
დ ) 2,5;

990. კურლიანდსკის მიხედვით ეშვის ღეჭვითი ძალა ტოლია:

ა ) 1,75;
*ბ) 1,5;
გ ) 2;
დ ) 1,25;

991. კურლიანდსკის მიხედვით პრემოლარების ღეჭვითი ძალა ტოლია:

ა ) 1;
ბ ) 2;
*გ) 1,75;
დ ) 2;

992. კურლიანდსკის მიხედვით პირველი და მეორე მოლარის ღეჭვითი ძალა ტოლია:

ა ) 1;
*ბ) 3;
გ ) 1,75;
დ ) 2,5;

993. კურლიანდსკის მიხედვით მესამე მოლარის ღეჭვითი ძალა ტოლია:

ა ) 2,5;
157
*ბ) 2;
გ ) 1,75;
დ ) 1,5;

994. კურლიანდსკის მიხედვით კბილის ფესვის გაშიშვლება 1/4-ით მიეკუთვნება ატროფიას:

*ა) I ხარისხის;
ბ ) II ხარისხის;
გ ) III ხარისხის;
დ ) IV ხარისხის.

995. კურლიანდსკის მიხედვით კბილის ფესვის გაშიშვლება 1/2-ით მიეკუთვნება ატროფიას:

ა ) I ხარისხის;
*ბ) II ხარისხის;
გ ) III ხარისხის;
დ ) IV ხარისხის.

996. კურლიანდსკის მიხედვით კბილის ფესვის გაშიშვლება 3/4-ით მიეკუთვნება ატროფიას:

ა ) I ხარისხის;
ბ ) II ხარისხის;
*გ) III ხარისხის;
დ ) IV ხარისხის.

997. კურლიანდსკის მიხედვით კბილის ფესვის გაშიშვლება 3/4-ზე მეტად მიეკუთვნება

ატროფიას:
ა ) I ხარისხის;
ბ ) II ხარისხის;
გ ) III ხარისხის;
*დ) IV ხარისხის.

998. ოკლუზია - ეს არის:

ა ) კბილთა მწკრივების შეერთება ორთოგნატიული თანკბილვისას;
ბ ) ქვედა ყბის ყველანაირი მოძრაობა ზედა ყბის მიმართ;
*გ) ქვედა ყბის ყველანაირი მდებარეობა (პოზიცია) ზედა ყბის მიმართ.
დ) ქვედა ყბის საგიტალური მდებარეობა ზედა ყბის მიმართ;

999. არტიკულაცია - ეს არის:

ა ) კბილთა მწკრივების შეერთება ორთოგნატიული თანკბილვისას;
158
*ბ) ქვედა ყბის ყველანაირი მოძრაობა ზედა ყბის მიმართ;
გ ) ქვედა ყბის ყველანაირი მდებარეობა ზედა ყბის მიმართ.
დ) ქვედა ყბის საგიტალური მდებარეობა ზედა ყბის მიმართ;

1000. აპარატი, რომლებიც იმეორებს ქვედა ყბის მოძრაობას:

*ა) არტიკულატორი;
ბ ) გნატოდინამომეტრი;
გ ) მიოტონომეტრი;
დ ) პარალელომეტრი.

1001. აპარატი, რომელიც იმეორებს ქვედა ყბის ყველა მოძრაობას:

ა ) ოკლუდატორი;
ბ ) პარალელომეტრი;
გ ) გნატოდინამომეტრი;
*დ) არტიკულატორი.

1002. აპარატი, რომელიც იმეორებს ქვედა ყბის მხოლოდ ვერტიკალურ მოძრაობას:

*ა) ოკლუდატორი;
ბ ) პარალელომეტრი;
გ ) გნატოდინამომეტრი;
დ ) არტიკულატორი.

1003. სახის ქვედა ნაწილის სიმაღლე შედარებითი ფიზიოლოგიური სიმშვიდის დროს,

ცენტრალური ოკლუზიის მდგომარეობასთან შედარებით:
ა ) მეტია 6-8 მმ-ით;
*ბ) მეტია 2-4 მმ-ით;
გ ) ნაკლებია 3-4 მმ-ით;
დ ) ნაკლებია 0,5-1 მმ-ით

1004. შედარებითი ფიზიოლოგიური სიმშვიდის დროს კბილთა მწკრივები:

ა ) შეერთებულია;
ბ ) დაშორებულია 0,5-1 მმ-ით;
*გ) დაშორებულია 2-4 მმ-ით.
დ) დაშორებულია 6-8მმ-ით

1005. ცენტრალური ოკლუზიის მდგომარეობაში ქვედა ყბის ამწევი კუნთები იმყოფება

შემდეგ მდგომარეობაში:
159
ა ) თანაბარი, ერთდროული მოდუნების;
ბ ) შედარებითი ფიზიოლოგიური მოსვენების;
*გ) თანაბარი, ერთდროული შეკუმშვის.
დ) არათანაბარი, ერთდროული შეკუმშვის.

1006. ექიმი სტომატოლოგი, ავადმყოფის ისტორიის შევსებისას, გრაფაში - გადატანილი და

თანმხლები დაავადებები - ყურადღებას ამახვილებს:
ა ) სახის ქვედა მესამედის სიმაღლის დადაბლებაზე
*ბ) გულ-სისხლძარღვთა სისტემის პათოლოგიაზე
გ ) კბილთა რკალის დეფორმაციაზე
დ ) პაროდონტის პათოლოგიაზე

1007. გამოკვლევის ფუნქციურ მეთოდებს მიეკუთვნება

*ა) რუბინოვის ღეჭვითი სინჯი
ბ ) ექოსკოპია
გ ) მაგნიტურ რეზონანსული ტომოგრაფია
დ ) რენტგენოგრაფია

1008. ქვედა ყბის ამწევი კუნთია:

ა ) ნიკაპ-ინის
*ბ) საფეთქლის
გ ) ყბა-ინის
დ ) ორმუცელა კუნთის გარეთა კედელი

1009. ქვედა ყბის დამწევი კუნთია:

ა ) საღეჭი
ბ ) საფეთქლის
გ ) შიგნითა ფრთისებრი
*დ) ყბა-ინის

1010. ქვედა ყბის გვერდზე გადაწევას ახდენს:

ა ) საფეთქლის კუნთის ორმხრივი შეკუმშვა
ბ ) ორმუცელა კუნთის ორმხრივი შეკუმშვა
*გ) გარეთა ფრთისებრი კუნთის ცალმხრივი შეკუმშვა
დ ) გარეთა ფრთისებრი კუნთის ორმხრივი შეკუმშვა

1011. ქვედა ყბის წინ წამოწევას ახდენს:

160
ა ) საღეჭი კუნთის შეკუმშვა
ბ ) საფეთქლის კუნთის ორმხრივი შეკუმშვა
*გ) გარეთა ფრთისებრი კუნთების ერთდროული შეკუმშვა
დ ) შიგნითა ფრთისებრი კუნთების ერთდროული შეკუმშვა

1012. პირის ღრუს მომზადება პროთეზირებისთვის არის:

ა ) უშუალო
ბ ) უახლესი
*გ) სპეციალური
დ ) შორეული

1013. პირის ღრუს მომზადება პროთეზირებისთვის არის:

*ა) ზოგადგამაჯანსაღებელი
ბ ) უშუალო
გ ) უახლესი
დ ) შორეული

1014. ნაწილობრივი ადენტიის მკურნალობა შეიძლება:

*ა) ხიდისებრი პროთეზით
ბ ) ჩანართებით
გ ) წკირიანი კბილით
დ ) მთლიანი მოსახსნელი პროთეზით

1015. რით აიხსნება კბილების ფორმის თანდათანობითი გართულება წინიდან გვერდითი

კბილებისკენ?
ა ) სანერწყვე ჯირკვლების ლოკალიზაციით;
*ბ) ღეჭვითი ფუნქციის თავისებურებით;
გ ) თანკბილვით;
დ ) კბილის შენების თავისებურებით;

1016. რა არის საგიტალური საოკლუზიო მრუდი?

*ა) ხაზი, რომელიც გადის გვერდითი კბილების საოკლუზიო ზედაპირზე;
ბ ) ხაზი, რომელიც გადის ფრონტალური კბილების საჭრელ ზედაპირზე;
გ ) ხაზი, რომელიც აერთებს კბილების ეკვატორებს;
დ ) ) ხაზი, რომელიც აერთებს გვერდითი კბილების ეკვატორებს.

1017. რა არის ტრანსვერზალური საოკლუზიო მრუდი?

161
ა ) ხაზი, რომელიც აერთებს ფრონტალური კბილების საჭრელ ზედაპირებს;
ბ ) ხაზი, რომელიც აერთებს ეშვებს;
*გ) ხაზი, რომელიც გადის პრემოლარებისა და მოლარების საღეჭ ზედაპირებზე
ტრანსვერზალური მიმართულებით;
დ ) ) ხაზი, რომელიც აერთებს გვერდითი კბილების ეკვატორებს.

1018. როგორი ფორმა აქვს პერიოდონტალურ ნაპრალს?

ა ) ცილინდრული;
ბ ) ტრაპეციული;
გ ) სამკუთხა;
*დ) ქვიშის საათის.

1019. პერიოდონტალური ნაპრალი შევიწროებულია:

ა ) კბილის ყელთან;
ბ ) ფესვის ზედა მესამედში;
*გ) ფესვის შუა მესამედში;
დ ) ფესვის ქვედა მესამედში.

1020. ვის მიერ იქნა პირველად მოწოდებული გნათოდინამომეტრი?

ა ) რუბინოვის;
*ბ) ბლეკის;
გ ) ვებერის;
დ ) ზაუერის.

1021. რა არის ჯონსონ ვებერის კოეფიციენტი?

*ა) ძალა, რომელსაც ავითარებს საღეჭი კუნთის 1 სმ2. განივკვეთის ბოჭკოები;
ბ ) ძალა, რომელიც ვითარდება ყველა საღეჭი კუნთის მაქსიმალური შეკუმშვისას;
გ ) ძალა, რომელიც ვითარდება ქვედა ყბის დამწევი კუნთების შეკუმშვისას;
დ ) ძალა, რომელიც ვითარდება ქვედა ყბის დამწევი კუნთების შეკუმშვისას.

1022. წინა ოკლუზია მიიღწევა:

ა ) საფეთქლის კუნთების შეკუმშვით;
ბ ) საფეთქლის კუნთების მოდუნებით;
*გ) ლატერალური ფრთისებრი კუნთების ორმხრივი შეკუმშვით;
დ ) ლატერალური ფრთისებრი კუნთების ორმხრივი მოდუნებით.

1023. დისტალური თანკბილვა ხასიათდება:

162
*ა) ზედა პირველი მოლარის მედიალური ლოყისკენა ბორცვი თანხვდება ქვედა პირველი
მოლარის თანამოსახელე ბორცვს;
ბ ) ზედა პირველი მოლარის მედიალური ლოყისკენა ბორცვი თანხვდება ქვედა პირველი
მოლარის დისტალურ ბორცვს;
გ ) ზედა პირველი მოლარის მედიალური ლოყისკენა ბორცვი მდებარეობს ქვედა მეორე
მოლარი მედიალურ ბორცვზე;
დ) ზედა პირველი მოლარის დისტალური ლოყისკენა ბორცვი მდებარეობს ქვედა მეორე
პრემოლარის მედიალურ ბორცვზე.

1024. კბილის ანატომიური გვირგვინი ღრძილის ატროფიისა და ფესვის გაშიშვლების

შემდეგ
ა ) შეიძლება დამოკლდეს
ბ ) შეიძლება დაგრძელდეს
*გ) დარჩება უცვლელი
დ ) გადაინაცვლებს ვესტიბულური მიმართულებით

1025. ობიექტურ გამოკვლევას ვიწყებთ

ა ) პაციენტის გამოკითხვით
*ბ) სახის გარეგანი დათვალიერებით
გ ) რენტგენოლოგიური გამოკვლევით
დ ) პერკუსიით

კბილის სატექნიკო ლაბორატორია

1026 კბილის სატექნიკო ლაბორატორიის რომელ ოთახში შეიძლება შესრულდეს ცვილის

შეცვლა ლითონით:
ა ) მისარჩილავი;
ბ ) სათაბაშირე;
გ ) გასაპრიალებელი;
*დ) ჩამოსასხმელი;

1027. კბილის სატექნიკო ლაბორატორიის რომელ ოთახში შეიძლება შესრულდეს ცვილის

შეცვლა პლასტმასით:
ა ) მისარჩილავი;
ბ ) გასაპრიალებელი;
გ ) ჩამოსასხმელი;
*დ) საპოლიმერიზაციო.
163
1028. კბილის სატექნიკო ლაბორატორიის რომელ ოთახში შეიძლება შესრულდეს
ხიდისებური პროთეზის ნაწილების შეერთება:
*ა) მისარჩილავი;
ბ ) სათაბაშირე;
გ ) გასაპრიალებელი;
დ ) ჩამოსასხმელი;

1029. კბილის სატექნიკო ლაბორატორიის რომელ ოთახში შეიძლება შესრულდეს

პროთეზების საბოლოო დამუშავება:
ა ) მისარჩილავი;
ბ ) სათაბაშირე;
*გ) გასაპრიალებელი;
დ ) ჩამოსასხმელი;

ნაბეჭდები, საანაბეჭდო მასალები

1030. ანაბეჭდი არის საპროთეზო ველის ზუსტი გამოსახულება:

ა ) პოზიტიური;
*ბ) ნეგატიური;
გ ) შემცირებული;
დ ) გადიდებული.

1031. მოდელი არის საპროთეზო ველის ზუსტი გამოსახულება:

*ა) პოზიტიური;
ბ ) ნეგატიური;
გ ) გადიდებული;
დ ) ხემცირებული.

1032. ანატომიურ ანაბეჭდს ვიღებთ:

*ა) სტანდარტული კოვზით;
ბ ) ინდივიდუალური კოვზით;
გ) აუცილებლად მეტალის კოვზით;
დ) აუცილებლად პლასტმასას კოვზით.

1033. ფუნქციურ ანაბეჭდს ვიღებთ:

ა ) სტანდარტული კოვზით;
164
*ბ) ინდივიდუალური კოვზით;
გ) აუცილებლად მეტალის კოვზით
დ) აუცილებლად პლასტმასას კოვზით

1034. სტომალგინი მიეკუთვნება ელასტიური საანაბეჭდო მასალების ქვეჯგუფს

ა ) სილიკონურს;
ბ ) თიოკოლურს;
*გ) ალგინატურს;
დ ) თუთიაევგენოლის.

1035. ალგინატურ საანაბეჭდო მასალას ხსნიან:

*ა) ცივ წყალში;
ბ ) თანმხლებ კატალიზატორში;
გ ) 3% მარილის ხსნარში;
დ ) ტკბილ წყალში.

1036. ალგინატური მასით აღებულ ანაბეჭდზე მოდელი უნდა ჩამოისხას არა უგვიანეს:
*ა) 15 წთ;
ბ ) 60 წთ;
გ ) 24 სთ.;
დ) 48 სთ

1037. სილიკონურ საანაბეჭდო მასალას მიეკუთვნება:

ა ) სტომალგინი;
ბ ) რეპინი;
*გ) სიელასტი;
დ ) სტენსი;

1038. თუთია-ევგენოლის პასტა მყარდება:

ა ) ტემპერატურის ზეგავლენით;
ბ ) ნერწყვის ზეგავლენით;
*გ) ქიმიური რეაქციით;
დ ) ფიზიკური რეაქციით.

1039. ანაბეჭდის ასაღებად თაბაშირს ვხსნით:

ა ) ცივ წყალში;
ბ ) თბილ წყალში;
165
*გ) ცივ 3% მარილის წყალხსნარში;
დ ) თანმხლებ კატალიზატორში.

1040. სამედიცინო თაბაშირის კრისტალიზაციის დასაჩქარებლად მასში შერევის დროს

ვუმატებთ:
*ა) . სუფრის მარილს;
ბ ) შაქარს;
გ ) ბორაქსს;
დ) მარილმჟავას

1041. ჩამოსხმის დროს მოდელის ხარისხი შეიძლება გავაუმჯობესოთ:

ა ) ანაბეჭდის ჩადებით წყალში;
*ბ) ჩამოსხმის დროს სტომატოლოგიური ელექტრო ვიბრატორის გამოყენებით;
გ ) გამაგრების დროს თაბაშირის ჩადებით წყალში;
დ ) ანაბეჭდის ჩადებით თბილ წყალში.

1042. ძირითადი მასალაა

*ა) ფაიფური
ბ ) სტომალგინი
გ ) ცვილი
დ ) თაბაშირი

1043. ძირითადი მასალაა:

ა ) რეპინი
*ბ) პლასტმასა
გ ) ფოსფატ-ცემენტი
დ ) ცვილი

1044. ძირითადი მასალაა:

ა ) თაბაშირი
*ბ) ოქრო
გ ) ადვილმდნობი ლითონი
დ ) ბორაქსი

1045. ძირითადი მასალაა:

ა ) თაბაშირი
ბ ) სტომალგინი
166
*გ) ფოლადი
დ ) ცვილი

1046. დამხმარე მასალაა:

*ა) თაბაშირი
ბ ) ფოლადი
გ ) ოქრო
დ ) ფაიფური

1047. დამხმარე მასალაა:

*ა) ცვილი
ბ ) ფაიფური
გ ) პლასტმასი
დ ) ოქრო

1048. დამხმარე მასალაა

*ა) სიელასტი
ბ ) პლასტმასა
გ ) ფოლადი
დ ) კობალტო-ქრომის შენადნობი

1049. ხელოვნური გვირგვინების დასამზადებლად გამოიყენება ოქრო

ა ) 750 სინჯის
*ბ) 900 სინჯის
გ ) 958 სინჯის
დ ) 583,3 სინჯის

კბილთა მწკრივის მკურნალობა მოსახსნელი პროთეზებით

1019. კენედის კლასიფიკაციით - ორმხრივი, დისტალურად კბილებით შემოუსაზღვრელი

დეფექტი მიეკუთვნება:
*ა) პირველ კლასს;
ბ ) მეორე კლასს;
გ ) მესამე კლასს;
დ ) მეოთხე კლასს.

167
1020. კენედის კლასიფიკაციით - ცალმხრივი, დისტალურად კბილებით შემოუსაზღვრელი
დეფექტი მიეკუთვნება:
ა ) პირველ კლასს;
*ბ) მეორე კლასს;
გ ) მესამე კლასს;
დ ) მეოთხე კლასს.

1021. კენედის კლასიფიკაციით - წინა კბილების მიდამოში ჩართული დეფექტი

მიეკუთვნება:
ა ) პირველ კლასს;
ბ ) მეორე კლასს;
გ ) მესამე კლასს;
*დ) მეოთხე კლასს.

1022. ხიდისებური პროთეზი ღეჭვით ეფექტურობას აღადგენს:

ა ) 30%-მდე;
ბ ) 50%-მდე;
გ ) 60%-მდე;
*დ) 100%-მდე.

1023. ხიდისებური პროთეზის შუალედი ნაწილი გვერდითი კბილების მიდამოში ქვედა

ყბაზე ღრძილს:
ა ) ეხება მთელი ზედაპირით;
ბ ) ეხება 2 წერტილში;
გ ) ეხება 1 წერტილში;
*დ) არ ეხება.

1024. ტელესკოპური გვირგვინი შედგება

ა ) ოთხი ნაწილისგან
*ბ) ორი ნაწილისგან
გ ) სამი ნაწილისგან
დ) ერთი ნაწილისგან

1025 ტელესკოპური გვირგვინი გამოიყენება:

ა ) მხოლოდ ფრონტალურ კბილებზე
ბ ) მაღალი კლინიკური გვირგვინების არსებობისას
*გ) დაბალი კლინიკური გვირგვინების არსებობისას
168
დ ) მხოლოდ პრემოლარებსა და მოლარებზე

1026. მეორადი ნაწილობრივი ადენტიის დროს ადგილი აქვს

*ა) კბილთა ცალკეული ჯგუფების ფუნქციურ გადატვირთვას
ბ ) მოხუცებულობით პროგენიას
გ ) სახის ქვედა მესამედის სიმაღლის მკვეთრ შემცირებას
დ ) ალვეოლური მორჩების ვაკატურ ჰიპერტროფიას

1027. მეორადი ნაწილობრივი ადენტიის დროს, ანტაგონისტი კბილების არსებობისას

ადგილი აქვს
ა ) მოხუცებულობით პროგენიას
ბ ) ლორწოვანი გარსის ჰიპერტროფიას
*გ) კბილთა მწკრივის დეფორმაციას
დ ) ალვეოლური მორჩების ვაკატურ ჰიპერტროფიას

1028. მეორადი ნაწილობრივი ადენტიის დროს კბილებს, რომელთაც აქვთ ანტაგონისტები

ეწოდება
*ა) ფუნქციონირებადი კბილთა ჯგუფი
ბ ) მობალანსირე კბილთა ჯგუფი
გ ) არაფუნქციონირებადი კბილთა ჯგუფი
დ ) სიმეტრიულ კბილთა ჯგუფი

1029. მეორადი ნაწილობრივი ადენტიის დროს კბილებს, რომელთაც არა აქვთ

ანტაგონისტები ეწოდება
ა ) ფუნქციონირებად კბილთა ჯგუფი
ბ ) მობალანსირე კბილთა ჯგუფი
*გ) არაფუნქციონირებადი კბილთა ჯგუფი
დ ) სიმეტრიული კბილთა ჯგუფი

1030. ღეჭვითი ძალის გადაცემის მიხედვით ფირფიტოვანი პროთეზი (ნაწილობრივი და

მთლიანი) არის:
ა ) ფიზიოლოგიური;
*ბ) არაფიზიოლოგიური;
გ ) ნახევრად ფიზიოლოგიური.
დ) პარაფიზიოლოგიური

169
1031. ორ კლამერს შორის გატარებულ წარმოსახვით ხაზს ეწოდება:
ა ) დიაგონალური:
*ბ) კლამერული;
გ ) ეკვატორული;
დ ) საოკლუზიო'

1032. ტერმინი "მოხუცებულობითი პროგენია იხმარება:

ა ) კბილების ნაწილობრივი დაკარგვის დროს ზედა და ქვედა ყბაზე
*ბ) კბილების სრული დაკარგვის დროს ზედა და ქვედა ყბაზე
გ ) კბილების სრული დაკარგვის დროს ქვედა ყბაზე
დ ) ქვედა ყბის ფრონტალური კბილების წინ გადაცვლების დროს
1033. ატროფიის შედეგად ქვედა უკბილო ყბის ალვეოლური რკალი
ა ) ვიწროვდება
*ბ) ფართოვდება
გ ) არ იცვლის ზომას
დ) ვიწროვდება არათანაბრად.

1034. ზედა ყბაზე ოპტიმალური კლამერული ხაზი:

*ა) დიაგონალური;
ბ ) საგიტალური;
გ ) ტრანსვერზალური.
დ) ფრონტალური

1035. ქვედა ყბაზე ოპტიმალური კლამერული ხაზი:

ა ) დიაგონალური;
ბ ) საგიტალური;
*გ) ტრანსვერზალური.
დ) ფრონტალური

1036. ცვილის ბაზისის დეფორმაციის თავიდან აცილების მიზნით მას ამაგრებენ:

ა ) სწრაფმაგრი პლასტმასით;
ბ ) თაბაშირის ბლოკებით;
*გ) ლითონის მავთულით;
დ ) ცვილის სისქის მომატებით.

1037. ფირფიტოვანი პროთეზის მომზადების კლინიკური ეტაპია:

170
ა ) მოდელის ჩამოსხმა;
*ბ) ცენტრალური ოკლუზიის განსაზღვრა;
გ ) მოდელების დათაბაშირება დარიჯაში;
დ ) პოლიმერიზაცია;

1038. ნაწილობრივი ფირფიტოვანი პროთეზის საზღვრები- პირის ღრუში დარჩენილი წინა

კბილების მიმართ ზედა ყბაზე:
ა ) გაივლის კბილის საჭრელ ზედაპირთან ახლოს;
*ბ) გაივლის კბილების ყელის დონეზე;
გ ) დაფარავს კბილის 2/3 -ს;
დ) დაფარავს კბილის 3/4 -ს.

1039. ნაწილობრივი ფირფიტოვანი პროთეზის საზღვრები- პირის ღრუში დარჩენილი წინა

კბილების მიმართ ქვედა ყბაზე:
ა ) გაივლის კბილის საჭრელ ზედაპირთან ახლოს;
ბ ) გაივლის კბილების ყელის დონეზე;
*გ) დაფარავს კბილის 2/3 -ს;
დ) დაფარავს კბილის 3/4 -ს.

1040. ნაწილობრივი ფირფიტოვანი პროთეზის საზღვრები- პირის ღრუში დარჩენილი უკანა

კბილების მიმართ ზედა ყბაზე:
ა ) გაივლის კბილის საღეჭი ზედაპირთან გასწვრივ;
ბ ) გაივლის კბილების ყელის დონეზე;
*გ) ფარავს კბილის ნახევარს.
დ) დაფარავს კბილის 3/4 -ს.

1041. ნაწილობრივი ფირფიტოვანი პროთეზის საზღვრები- პირის ღრუში დარჩენილი

გვერდითი კბილების მიმართ ქვედა ყბაზე:
*ა) გაივლის საღეჭი ზედაპირის დონეზე;
ბ ) გაივლის კბილების ყელის დონეზე;
გ ) დაფარავს კბილის ნახევარს;
დ) დაფარავს კბილის 3/4 -ს.

1042. დარიჯაში პირდაპირი წესით დათაბაშირებისას დარიჯის გახსნის შემდეგ

ხელოვნური კბილები:
171
*ა) რჩება დარიჯის ფუძეში მოდელთან ერთად;
ბ ) გადადის კონტრში;
გ ) ნაწილი რჩება ფუძეში, ნაწილი გადადის კონტრში;
დ) რჩება დარიჯის ფუძეში მოდელის გარეშე.

1043. ქვედა უკბილო ყბის ალვეოლური მორჩი უფრო მეტად ატროფირდება

ა ) ვესტიბულარული მხრიდან
*ბ) ენის მხრიდან
გ ) ორივე მხრიდან თანაბრად
დ) ორივე მხრიდან თანაბრად, გვერდითი კბილების მიდამოში.

1044. ატროფიის შედეგად ზედა უკბილო ყბის ალვეოლური რკალი

*ა) ვიწროვდება
ბ ) ფართოვდება
გ ) არ იცვლის ზომას
დ) ფართოვდება არათანაბრად.

1045. დარიჯაში არაპირდაპირი წესით დათაბაშირებისას ხელოვნური კბილები:

ა ) რჩება დარიჯის ფუძეში
*ბ) გადადის კონტრში;
გ ) ნაწილი გადადის კონტრში, ნაწილი რჩება ფუძეში;
დ) რჩება დარიჯის ფუძეში მოდელის გარეშე.

1046. დარიჯაში დათაბაშირების კომბინირებულ წესს იყენებენ, როდესაც:

*ა) წინა კბილები დაყენებულია მილესვის წესით, ხოლო გვერდითი კბილები ხელოვნურ
ღრძილზე;
ბ ) მთლიანი პროთეზის დამზადებისას;
გ ) კბილები დაყენებულია ხელოვნურ ღრძილზე, ხოლო კლამერი პროთეზის წინა კბილში;
დ) ნაწილობრივი პროთეზის დამზადებისას.

1047. ბიუგელისებური პროთეზი საღეჭი ძალის გადაცემის მიხედვით არის:

ა ) ფიზიოლოგიური;
ბ ) არაფიზიოლოგიური;
*გ) ნახევრადფიზიოლოგიური.

172
დ) პარაფიზიოლოგიური
კბილების სრული დაკარგვა. პროტეზირება მთლიანი მოსახსნელი პროთეზებით

1048. ზედა და ქვედა ყბაზე ალვეოლური მორჩის სრული ატროფია, ბრტყელი მაგარი
სასა,კუნთებისა და ლაგმების მიმაგრების ადგილი ალვეოლური მორჩის ქედზეა.
ალვეოლურიმორჩის ატროფიის ხარისხი (კურლიანდსკით):
ა ) I;
ბ ) II;
*გ) III;
დ ) IV;

1049. ზედა და ქვედა ყბაზე კარგად გამოხატული ალვეოლური მორჩი, მაღალი სასის თაღი,
გამოხატული სასის ნაოჭები. ლაგმები და გარდამავალი ნაოჭი დაშორებულია ალვეოლური
მორჩის ქედიდან. ალვეოლური მორჩის ატროფიის ხარისხი (კურლიანდსკით):
*ა) I;
ბ ) II;
გ ) III;
დ ) IV;

1050. ზედა და ქვედა ყბაზე ალვეოლური მორჩის თანაბარი ატროფია, გარდამავალი

ნაოჭიდა ლაგმების მიმაგრების ადგილები მიახლოებულია ალვეოლური მორჩის
ქედთან.ალვეოლური მორჩის ატროფიის ხარისხი (კურლიანდსკით):
ა ) I;
*ბ) II;
გ ) III;
დ ) IV;

1051. ქვედა ყბაზე - ალვეოლური მორჩის არათანაბარი ატროფია. ატროფია მკვეთრად არის
გამოხატული უკანა კბილების მიდამოში, წინა კბილების მიდამოში ალვეოლურიმორჩი
შენარჩუნებულია. ალვეოლური მორჩის ატროფიის ხარისხი (კურლიანდსკით):
ა ) I;
ბ ) II;
გ ) III;
*დ) IV;

173
1052. ქვედა ყბაზე - ალვეოლური მორჩის არათანაბარი ატროფია. ატროფია მკვეთრად არის
გამოხატული წინა კბილების მიდამოში. უკანა კბილების მიდამოში ალვეოლურიმორჩი
შენარჩუნებულია. ატროფიის ხარისხი (კურლიანდსკით):
ა ) I;
ბ ) II;
გ ) III;
*დ) V.

1053. ზედა უკბილო ყბის ალვეოლური მორჩი უფრო მეტად ატროფირდება

*ა) ვესტიბულარული მხრიდან
ბ ) სასის მხრიდან
გ ) ორივე მხრიდან თანაბრად
დ) ორივე მხრიდან თანაბრად, გვერდითი კბილების მიდამოში.

1054. ინდივიდუალური კოვზი უკეთესია მომზადდეს:

ა ) ლითონისაგან;
ბ ) ცვილისაგან;
*გ) პლასტმასასგან;
დ ) თაბაშირისგან

1055. კბილების სრული დაკარგვისას ვიღებთ ანაბეჭდს:

ა ) სტანდარტული კოვზით;
*ბ) ინდივიდუალური კოვზით;
გ ) სტანდარტული კოვზით ალვეოლური მორჩის ატროფიის I ხარისხის დროს;
დ ) ინდივიდუალური კოვზით ალვეოლური მორჩის ატროფიის III ხარისხის დროს.

1056. პროთეზის დამაგრებას ყბაზე სიმშვიდის დროს ეწოდება:

*ა) ფიქსაცია;
ბ ) სტაბილიზაცია;
გ) ამორტიზაცია;
დ) აქსიალიზაცია.

1057. პროთეზის დამაგრებას ყბაზე ღეჭვის დროს ეწოდება:

ა ) ფიქსაცია;

174
*ბ) სტაბილიზაცია;
გ) ამორტიზაცია;
დ) აქსიალიზაცია.

1058. სახის ქვედა ნაწილის სიმაღლის განსაზღვრის ყველაზე ოპტიმალური მეთოდია:

ა ) ანატომიური;
ბ ) ანთროპომეტრიული;
*გ) ანატომოფიზიოლოგიური.
დ) კომბინირებული.

1059. ლორწოვანი გარსის თვისებას - შეიცვალოს რელიეფის დონე

ვერტიკალურიდაწოლისას, ეწოდება:
ა ) ბუფერული;
*ბ) დამყოლი;
გ ) მოძრავი;
დ) ელასტიური.

1060. მაგარი სასის ლორწოვანი გარსის უხვ სისხლძარღვოვან ზონას გავრილოვის

მიხედვით ეწოდება:
ა ) ამორტიზატორული;
*ბ) ბუფერული;
გ ) დამყოლი;
დ ) მოძრავი.

1061. მოსახსნელი პროთეზების დამზადებისას, ცენტრალური ოკლუზიის

განსაზღვრისთვის, კბილის სატექნიკო ლაბორატორიიდან თაბაშირის მოდელები მოდის:
ა ) ოკლუდატორში დათაბაშირებული;
*ბ) ცვილის ბაზისებით და საოკლუზიო მორგვებით;
გ ) ცვილის ბაზისებით და საოკლუზიო მორგვებით, რომლებიც დათაბაშირებულია
ოკლუდატორში.
დ) ცვილის ბაზისებით და საოკლუზიო მორგვებით, რომლებიც დათაბაშირებულია
არტიკულატორში.

1062. მოსახსნელი პროთეზის კონსტრუქციის შემოწმების ეტაპზე კლინიკაში მოდის:

ა ) ცვილის ბაზისი საოკლუზიო მორგვებით მოდელზე;
ბ ) პლასტმასის ბაზისი კბილებით;

175
გ ) ცვილის ბაზისი კბილებით მოდელზე;
*დ) ცვილის ბაზისი კბილებით მოდელზე დათაბაშირებული არტიკულატორში,ან
ოკლუდატორში.

1063 . ფირფიტოვანი პროთეზის კონსტრუქციის შემოწმებას იწყებენ:

ა ) სახის ქვედა ნაწილის სიმაღლის განსაზღვრით;
ბ ) პროთეზის შეტანით პირის ღრუში;
*გ) ოკლუდატორში მოდელზე კონსტრუქციის დამზადების შეფასებით;
დ) ჰერბსტის სინჯების გამოყენებით.

1064. ფაიფურის კბილები პროთეზის ბაზისში ფიქსირებულია შეერთებით:

*ა) მექანიკური;
ბ ) ქიმიური;
გ ) წებოს დახმარებით;
დ) პოლიმერიზაციით.

1065. მთლიანი მოსახსნელი პროთეზის უკანა კიდემ ზედა ყბაზე:

*ა) უნდა გადაფაროს "ა" ხაზი 1-2 მმ-ით;
ბ ) არ უნდა მიაღწიოს "ა" ხაზს;
გ ) უნდა დამთავრდეს "ა" ხაზზე;
დ) უნდა გადაფაროს "ა" ხაზი 3-4 მმ-ით.

1066. უკბილო ყბების პროთეზირებისას ცვილის მორგვების გამოყენება საჭიროა, რათა:

ა ) განვსაზღვროთ ქვედა ყბის შეთანასოვნება ქვედა ყბის საფეთქლის სახსართან;
*ბ) განვსაზღვროთ ზედა და ქვედა ყბების შეთანასოვნება;
გ ) განვსაზღვროთ კბილების საოკლუზიო ზედაპირის მორფოლოგია;
დ ) განვსაზღვროთ პროთეზის გარეთა კიდე.

პაროდონტის დაავადებების ორთეპედიული მკურნალობა

1067. გნატოდინამომეტრია გამოიყენება განსაზღვრისათვის:

ა ) საღეჭი კუნთების ძალის;
176
*ბ) ღეჭვითი ზეწოლის;
გ ) ქვედა ყბის მოძრაობის ამპლიტუდის;
დ ) ალვეოლაში კბილის მდგრადობის.

1068. შერჩევითი მოქლიბვის ჩვენებაა:

ა ) მრავლობითი კარიესი;
*ბ) კბილთა ნაადრევი კონტაქტები;
გ ) კბილთა მწკვრივების დეფორმაცია;
დ ) მეორადი ნაწილობრივი ადენტია.

1069. გვერდითი კბილების დაკარგვისას წინა კბილებში აღინიშნება:

ა ) პირდაპირი ტრავმული კვანძი;
*ბ) გამოხატული ტრავმული კვანძი;
გ) ირიბი ტრავმული კვანძი;
დ) არაპირდაპირი ტრავმული კვანძი

1070. პაროდონტიტის დროს გადანაცვლებულ კბილებზე აღინიშნება:

*ა) პირდაპირი ტრავმული კვანძი;
ბ ) გამოხატული ტრავმული კვანძი.
გ) ირიბი ტრავმული კვანძი;
დ) არაპირდაპირი ტრავმული კვანძი

1071. პაროდონტიტის დროს კბილების გამოთიშვა ოკლუზიური კონტაქტიდან:

ა ) შეიძლება;
*ბ) არ შეიძლება;
გ ) მხოლოდ ახალგაზრდა ასაკში;
დ ) 40 წლის ზევით.

1072. შერჩევითი მოქლიბვის შემდეგ კბილის გაპრიალება:

*ა) აუცილებელია;
ბ ) არ არის აუცილებელი;
გ ) მხოლოდ ზედა ყბაზე;
დ ) მხოლოდ ქვედა ყბაზე.

1073. ორთოპედიული მკურნალობის როლი პაროდონტიტის კომპლექსურ

მკურნალობებში:
ა ) კბილის ქვის მოცილება;
177
*ბ) კბილების გაერთიანება ერთ ბლოკში;
გ ) ანთებითი პროცესის ლოკალიზაცია;
დ ) სისხლდენის შეჩერება.

1074. დროებითი არტაშნები შეიძლება იყოს:

*ა) მოსახსნელი;
ბ ) გამოშტამპული;
გ ) მოპირკეთებული;
დ ) კომბინირებული.

1075. შერჩევითი მოქლიბვა პაროდონტიტის დროს ტარდება:

ა ) ერთ სეანსში;
ბ ) 2-3 სეანსში დღეგამოშვებით;
*გ) 3-4 სეანსში კვირაგამოშვებით;
დ) 4 სეანსში ყოველდღე.

1076. პაროდონტიტის და კბილების ძლიერი მორყევის დროს შერჩევითი მოქლიბვა

უკეთესია ჩატარდეს:
*ა) წინასწარი შინირების შემდეგ;
ბ ) ფესვების ამოღების შემდეგ;
გ ) დეპულპირების შემდეგ;
დ) შინირებამდე.

1077. პაროდონტის დაავადებების მკურნალობისას დროებითი არტაშნები უნდა:

ა ) ჩადიოდეს ღრძილის ქვეშ 1მმ-ით;
ბ ) ჩადიოდეს ღრძილის ქვეშ 1,5მმ-ით;
*გ) ტრავმას არ აყენებდნენ ლორწოვან გარსს;
დ ) ავსებდეს კბილის გვირგვინის დეფექტს.

1078. კბილის შერჩევითი მოქლიბვის შემდეგ აუცილებელად ატარებენ:

*ა) კბილის გაპრიალებას;
ბ ) კბილის დეპულპირებას;
გ ) ანესთეზიას;
დ ) კბილის პრეპარირებას.
ბავშვთა თერაპიული სტომატოლოგია,ამოჭრის ვადები.

178
ბავშვთა თერაპიული სტომატოლოგია, ამოჭრის ვადები.

1079. კბილების განვითარება იწყება ემბრიონული ცხოვრების:

ა ) პირველ კვირას;
ბ ) პირველ თვეს;
*გ) მეორე თვეს;
დ ) მესამე თვეს.

1080. კბილის რბილი ნადები უპირატესად გვხვდება კბილის:

ა ) საჭრელ კიდესთან;
ბ ) საღეჭ ზედაპირზე;
*გ) ყელის მიდამოში;
დ) ორალურ ზედაპირზე.

1081. კბილის ქვები უპირატესად გვხვდება:

*ა) ქვედა ფრონტალური კბილების ენისკენა ზედაპირზე;
ბ ) ზედა ფრონტალური კბილების სასისკენა ზედაპირზე;
გ ) ზედა პრემოლარების ვესტიბულურ ზედაპირზე;
დ ) ქვედა მოლარების ვესტიბულურ ზედაპირზე.

1082. პირის ღრუს ლორწოვანი გარსის დაავადებების დროს რეკომენდებულია შემდეგი

სიმაგრის ჯაგრისის გამოყენება:
ა ) მაგარი;
ბ ) საშუალო;
*გ) რბილი;
დ) ნებისმიერი.

1083. ბავშვთა ასაკში (წინასასკოლო პერიოდი) რეკომენდებულია შემდეგი სიმაგრის

ჯაგრისის გამოყენება:
*ა) რბილი;
ბ ) საშუალო;
გ ) მაგარი;
დ) ნებისმიერი.

1084. კბილის ელექტროჯაგრისი არ არის რეკომენდებული:

ა ) ბავშვებისთვის;
ბ ) შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირთათვის;
179
გ) ახალგაზრდებისთვის;
*დ ) ჩვილებისთვის.

1085 ჯაგრისის ხმარების საშუალო ვადას წარმოადგენს:

ა ) ერთი თვე;
*ბ) 3-4 თვე;
გ ) ერთი წელი;
დ ) როდესაც ჯაგრისი იწყებს ცვეთას და ის ვეღარ ასრულებს თავის მთავარ ფუნქციას.

1086. ფლოსის გამოყენების ძირითადი მიზანია კბილების შემდეგი ზედაპირების გაწმენდა:

ა ) საღეჭი ზედაპირი;
*ბ) შემხები ზედაპირი;
გ ) ვესტიბულარული ზედაპირი;
დ ) ორალური ზედაპირი

1087. რომელი ასაკიდან არის რეკომენდებული კბილების გამოხეხვა:

*ა ) 1 წლამდე;
ბ) 2 წწლიდან:
გ ) 6 წლიდან;
დ ) 9 წლიდან.

1088. რომელი ასაკიდან არის რეკომენდებული პირის ღრუს ჰიგიენის სწავლება ბავშვებში:
*ა ) 1 წლიდან;
ბ) 2-4 წლიდან;
გ ) 6-4 წლიდან;
დ ) 6-8 წლიდან.

1089. რომელ რისკ-ფაქტორს მიეკუთვნება წყლისა და ნიადაგის შემადგენლობა?

ა ) ენდოგენურს;
*ბ) ეგზოგენურს;
გ ) სპეციფიკურს;
დ ) არასპეციფიკურს.

1090. რომელ რისკ-ფაქტორს მიეკუთვნება ბავშვის განვითარების ასაკობრივი ანატომ-

ფიზიოლოგიური თავისებურებანი?
ა ) ენდოგენურს;
ბ ) სპეციფიკურს;
180
გ ) მართვადს;
*დ) არამართვადს.

1091. რას ითვალისწინებს მეორადი პროფილაქტიკა?

ა ) კბილის მაგარი ქსოვილების პირველად მინერალიზაციას;
ბ ) ბავშვის რაციონალური კვების უზრუნველყოფას;
გ ) პირის ღრუს მოვლის ჰიგიენური ჩვევების სწავლებას;
*დ) დაავადებათა ადრეულ გამოვლინებასა და მათი გართულებების თავიდან აცილების
უზრუნველყოფას.

1092. საერთო-სახელმწიფოებრივი პროფილაქტიკის ღონისძიებებია:

*ა) სასმელი წყლის, მარილისა და რძის ფტორირება;
ბ ) კარიესის პროფილაქტიკისათვის ენდოგენური საშუალებების დანიშვნა;
გ ) პროფილაქტიკის მეთოდებისა და საშუალებების ინდივიდუალური შერჩევა;
დ ) კბილების ჰიგიენური მოვლის დანერგვა.

1093. რამდენი მორჩისაგან ვითარდება ბავშვის სახე ჩანასახის პერიოდში?

ა ) 2;
ბ ) 3;
გ ) 4;
*დ) 5.

1094. რამდენი ნაწილისაგან შედგება პირის ღრუ?

ა ) 1;
*ბ) 2;
გ ) 3;
დ ) 4.

1095. როდის მთავრდება მინანქრის მომწიფება?

ა ) კბილის ამოჭრამდე;
ბ ) კბილის ამოჭრისთანავე;
*გ) კბილის ამოჭრის შემდეგ გარკვეული პერიოდის განმავლობაში;
დ) გრძელდება მთელი ცხოვრება.

1096. კბილების მინერალურ ფუძეს შეადგენს აპატიტების იზომორფული კრისტალები,

რომელთაგან ძირითადი კომპონენტებია:
181
*ა) ჰიროქსიაპატიტი;
ბ ) კარბონატაპატიტი;
გ ) ფთორაპატიტი;
დ ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.

1097. თავისუფალი წყლის დაახლოებით რა რაოდენობას შეიცავს ჯანმრთელი მინანქარი?

*ა) 4%-ს;
ბ ) 10%-ს;
გ ) 20%-ს;
დ ) 30%-ს.

1098. აქვს თუ არა მნიშვნელობა მინანქრის რეზისტენტობის აწევისთვის, მჟავების

მოქმედების მიმართ მასში კალციუმფოსფორის (Ca/P) ბალანსის სიდიდეს:
*ა) აქვს დიდი მნიშვნელობა;
ბ ) არა აქვს მნიშვნელობა;
გ ) აქვს ზოგიერთ შემთხვევაში;
დ) მნიშვნელობა აქვს მხოლოდ კალციუმის რაოდენობას.

1099. მინანქრის რა პროცენტს შეადგენს არაორგანული ნივთიერებები?

ა ) 12%-ს;
ბ ) 30%-ს;
გ ) 50%-ს;
*დ) 95%-ს.

1100. კბილების განვითარების პერიოდში A ვიტამინის ხანგრძლივი უკმარისობა იწვევს:

*ა) მინანქრის ყვითელ პიგმენტაციას და ჰიპოპლაზიას;
ბ ) ამინომჟავების დეფიციტს;
გ ) მიკროელემენტების დეფიციტს;
დ ) მჟავაწარმომქმნელი მიკროფლორის განვითარებას.

1101. სიცოცხლის რომელ პერიოდში გამოიყოფა ნერწყვი მცირე რაოდენობით მცირეწლოვან

ბავშვებში?
*ა) სიცოცხლის პირველ კვირას;
ბ ) 6-8 თვის ასაკში;
გ ) 10-12 თვის ასაკში;
დ ) 2 წლის ასაკში.

182
1102. ორგანული ნივთიერებებიდან ნერწყვი ყველაზე დიდი რაოდენობით შეიცავს:
ა ) ამინომჟავებს;
*ბ) მუცინს;
გ ) C, K და B ჯგუფის ვიტამინებს;
დ ) პროტეოლიტურ ფერმენტებს.

1103. რა შემთხვევაში იზრდება რეფლექტორულად ნერწყვის სეკრეცია?

ა ) მრავლობითი კარიესის დროს;
*ბ) პირის ღრუში მიმდინარე პათოლოგიური პროცესების (გინგივიტი, სტომატიტი) დროს;
გ ) ზოგიერთი სომატური დაავადების დროს;
დ ) დეპრესიისა და ციებ-ცხელების დროს.

1104. რა განაპირობებს მინანქრის მომწიფებას კბილის ამოჭრის შემდეგ?

ა ) საკვების შემადგენლობა;
ბ ) პირის ღრუს ჰიგიენა;
*გ) ნერწყვის საშუალებით განხორციელებული იონური ცვლის რეაქციები;
დ ) ორგანიზმის საერთო მდგომარეობა.

1105. რას უზრუნველყოფს ნერწყვის გამოხატული ბუფერული თვისებები?

*ა) კბილის მინანქრის ჰომეოსტაზის შენარჩუნებას;
ბ ) იონური ცვლის რეაქციების გააქტიურებას;
გ ) კბილის რეზისტენტობის ზრდას კარიესის მიმართ;
დ) კბილის რეზისტენტობის შემცირებას კარიესის მიმართ.

1106. წყალბადის იონების კონცეტრაციის (PH) დაბალი მაჩვენებლის დროს პირის ღრუს
სითხე:
ა ) გაჯერებულია ჰიდროქსიაპატიტით;
ბ ) გაჯერებულია ფთორაპატიტით;
*გ) არ არის გაჯერებული ჰიდროქსიაპატიტით და ფთორაპატიტით;
დ) გაჯერებულია მინერალური ნივთიერებებით.

1107. ნერწყვის მაღალი ბუფერული უნარი განაპირობებს:

*ა) კარიესის მიმართ რეზისტენტობის აწევის ფაქტორს;
ბ ) კბილის მინანქრის დემინერალიზაციას;
გ ) კბილის მაგარ ქსოვილებზე არ ახდენს არავითარ გავლენას;
დ) კარიესის მიმართ რეზისტენტობის დაქვეითების ფაქტორს.

183
არაკარიესული წარმოშობის დეფექტები

1108 კბილის მაგარი ქსოვილის რომელი ნაწილია ექტოდერმული წარმოშობის?

*ა) მინანქარი;
ბ ) დენტინი;
გ ) დუღაბი;
დ ) პულპა.

1109. რომელ კბილებში გვხვდება ჰიპოპლაზია ყველაზე ხშირად?

ა ) სარძევე კბილებში;
*ბ) მუდმივ კბილებში;
გ ) ერთნაირი სიხშირით, როგორც სარძევე, ისე მუდმივ კბილებში;
დ) მუდმივ მესამე მოლარებში.

1110. ჰიპოპლაზიის რომელი ფორმაა ყველაზე მეტად გავრცელებული და კბილების რომელ

ზედაპირზე აღინიშნება ჰიპოპლაზიური უბნები?
*ა) მინანქარზე ლაქებით წარმოდგენილი, განლაგებული სხვადასხვა ჯგუფის კბილებზე;
ბ ) ტალღოვანი ფორმა, განლაგებული მუდმივი ცენტრალური საჭრელების და მოლარების
საკონტაქტო და ვესტიბულარულ ზედაპირზე;
გ ) კიბისებური ფორმა, რომელიც მოიცავს კბილების გარკვეული ჯგუფების მთელ
ზედაპირს;
დ ) წვეტიანი ფორმა, რომელიც გვხვდება ცენტრალური საჭრელებისა და მოლარების
ლოყისკენა და ენისკენა ზედაპირებზე.

1111. რომელი ჯგუფის მუდმივ კბილებზე გვხვდება ადგილობრივი

(ლოკალური).ჰიპოპლაზია ყველაზე ხშირად?
ა ) გვერდითი საჭრელები;
ბ ) მოლარები;
გ ) ეშვები;
*დ) პრემოლარები.

1112. რომელი მედიკამენტები იწვევს კბილის მაგარი ქსოვილის ფერის შეცვლას?

*ა) ქლორტეტრაციკლინი;
ბ ) დოქსაციკლინი;
გ ) კანამიცინი;
დ ) ერითრომიცინი.
184
1113. რომელი ჯგუფის კბილებზე მჟღავნდება ფლუოროზი ყველაზე ხშირად?
ა ) ქვედა ყბის საჭრელები;
ბ ) ქვედა ყბის პრემოლარები;
გ ) ქვედა ყბის მოლარები;
*დ) ზედა ყბის საჭრელები და პრემოლარები.

1114. რა კონცენტრაციით უნდა შეიცავდეს ნორმაში სასმელი წყალი ფტორს?

ა ) 0,5 მგ/ლ - 0,9 მგ/ლ;
ბ ) 1,2 მგ/ლ - 1,5 მგ/ლ;
გ ) 1,5 მგ/ლ - 2,0 მგ/ლ;
*დ) 0,9 მგ/ლ - 1,0 მგ/ლ.

1115. რომელი დაზიანებები მიეკუთვნება კბილის მაგარი ქსოვილის

დაავადებებს,რომელიც ყალიბდება კბილის ამოჭრის შემდეგ?
ა ) ჰიპოპლაზია;
ბ ) ჰიპერპლაზია;
გ ) კბილის მემკვიდრეობითი დაავადებები;
*დ) სოლისებური დეფექტი.

1116. კბილის მაგარი ქსოვილის რა ნაწილი ზიანდება არასრულყოფილი ამელოგენეზის

დროს?
ა ) პულპა;
*ბ) მინანქარი;
გ ) დენტინი;
დ ) დუღაბი.

1117. კბილის რა ნაწილში ლოკალიზდება წარმონაქმნი კბილის ჰიპერპლაზიის დროს?

ა ) მინანქარში;
ბ ) დენტინში;
*გ) ყელის მიდამოში;
დ ) კბილის ღრუში.

კარიესი ბავშვთა ასაკში

1118. როდის მიმდინარეობს დროებითი კბილების პირველადი მინერალიზაცია:

*ა) ანტენატალურ პერიოდში;
185
ბ ) დაბადების შემდგომ 6 თვის განმავლობაში;
გ ) ბავშვის წლამდე ასაკში;
დ ) ბავშვის 5 წლამდე ასაკში.

1119. დროებითი კბილების რომელი ჯგუფები ზიანდება კარიესით უფრო ხშირად ბავშვთა
ადრეული კარიესის დიაგნოზის დროს:
*ა ) ზედა ყბის ფრონტალურები;
ბ ) ქვედა ყბის ფრონტალურები;
გ) მოლარები;
დ ) ეშვები.

1120. რა სიმპტომები ახასიათებს კარიესულ ლაქას:

ა ) ტკივილი თერმულ გამაღიზიანებელზე;
ბ ) ტკივილი ქიმიურ გამაღიზიანებელზე;
*გ) მინანქრის სიმქრქალე;
დ ) ზონდირებისას მგრძნობელობა.

1121. რა სახის მკურნალობას ჩაატარებთ კარიესული ლაქის შემთხვევაში:

ა ) პრეპარირებას დაბჟენით;
*ბ) მარემინერალიზებელ კომპლექსურ თერაპიას;
გ ) მხოლოდ ფტორლაქით დაფარვას;
დ ) მხოლოდ ფტორიან აპლიკაციებს.

1122. რომელი დაავადების დროს აღინიშნება ტკივილი ტკბილი საკვების მიღებისას:

ა ) კარიესული ლაქა;
*ბ) მინანქრის კარიესი;
გ ) ფლუოროზი;
დ ) ჰიპოპლაზია.

1123. რომელი დაავადების დროს აღინიშნება ტკივილი კარიესული ღრუს კედლების

დამუშავებისას:
ა ) ფლუოროზი;
*ბ) დენტინის კარიესი;
გ ) მასკლეროზებელი ოსტიტი;
დ ) პერიოდონტიტი.

1124. რამდენი კბილის ჩანასახით იბადება ბავშვი:

186
ა ) 20;
ბ ) 30;
*გ) 36;
დ ) 40.

1125. რა ცვლილებები აღინიშნება პერიაპიკალურ ქსოვილებში დენტინის კარიესის დროს:

ა ) დესტრუქციული ცვლილებები;
*ბ) ცვლილებები არ აღინიშნება;
გ ) პერიოდონტალური ნაპრალის შესქელება;
დ ) ფესვების პათოლოგიური რეზორბცია.

1126. რომელ მუდმივ კბილებზე მოდის კარიესის დაზიანების ყველაზე დიდი პროცენტი:
ა ) ზედა ყბის ფრონტალურებზე;
ბ ) ქვედა ყბის ფრონტალურებზე;
*გ) პირველ მოლარებზე;
დ ) პრემოლარებზე.

1127. ბლეკის კლასიფიკაციის რომელ კლასს მიეკუთვნება ყელის კარიესი:

ა ) პირველს;
ბ ) მეორეს;
გ ) მესამეს;
*დ) მეხუთეს.

1128. კარიესის ინტენსივობის რომელი ფორმისთვისაა დამახასიათებელი კარიესული ღრუს

ბაცი ფერი, დარბილებული დენტინი და წვეტიანი კიდეები:
ა ) კომპენსირებული;
ბ ) სუბკომპენსირებული;
*გ) დეკომპენსირებული;
დ) შეჩერებული.

1129. კარიესის ინტენსივობის რომელი ფორმისთვისაა დამახასიათებელი კარიესული ღრუს

მუქი ფერი, მკვრივი დენტინი და გლუვი კიდეები:
*ა) კომპენსირებული;
ბ ) სუბკომპენსირებული;
გ ) დეკომპენსირებული;
დ) სუპერკომპენსირებული.

187
1130. დენტინის კარიესის დროს, დიფერენციალური დიაგნოზის გატარებისას რომელ
დაავადებასთან ხდება რენტგენოგრაფიული გამოკვლევის ჩატარება:
ა ) კარიესული ლაქა;
ბ ) მინანქრის კარიესი;
გ ) ჰიპოპლაზია;
*დ) ქრონიკული პერიოდონტიტი.

1131. მკურნალობის რომელი ტაქტიკა უნდა აირჩიოს ექიმმა, თუ დროებითი კბილის

დენტინის კარიესის პრეპარირებისას შემთხვევით მოხდა კბილის ღრუ გახსნა:
ა ) დევიტალური ექსტირპაციის მეთოდი;
ბ ) ვიტალური ექსტირპაციის მეთოდი;
*გ) პირდაპირი დაფარვის მეთოდი;
დ ) კბილის ექსტრაქცია.

1132. ბლეკით I კლასის კარიესულ ღრუს ვერცხლის ამალგამით დაბჟენისას როგორი

ფორმაუნდა მივცეთ უკეთესი ადგეზივობისათვის:
*ა) კასრისებური;
ბ ) ოვალური;
გ ) სწორკუთხოვანი;
დ ) სამკუთხედი.

1133. რა გართულება შეიძლება გამოიწვიოს კარიესული ღრუს პრეპარირებისას, მინანქრის

მაქსიმალური დაზოგვის მიზნით კიდური მინანქრის დატოვებამ:
ა ) გართულებას არ გამოიწვევს;
*ბ) განვითარდება მეორადი კარიესი;
გ ) გამოიწვევს ბჟენის ამოვარდნას;
დ) გამოიწვევს ლოკალურ პაროდონტიტს.

პულპიტები ბავშვთა ასაკში

1134. სად არის მოთავსებული პულპა?

ა ) დენტინ-მინანქრის საზღვარზე;
ბ ) პერიოდონტალურ ნაპრალში;

188
*გ) კბილის ღრუში;
დ ) კარიესულ ღრუში.

1135. რომელ ქსოვილოვან ორგანოს წარმოადგენს პულპა?

ა ) ეპითელურს;
*ბ) შემაერთებელს;
გ ) კუნთოვანს;
დ ) ნერვულს.

1136. რამდენ შრეს არჩევენ პულპაში?

ა ) 2;
ბ ) 4;
გ ) 1;
*დ) 3.

1137. რომელია პულპის უჯრედოვანი ელემენტები?

*ა) ფიბრობლასტები;
ბ ) ოსტეოციტები;
გ ) ოსტეობლასტები;
დ) ცემენტოციტები.

1138. მიმდინარეობის მიხედვით რომელი სახის პულპიტი გვხვდება უფრო ხშირადსარძევე

კბილებში?
ა ) მწვავე;
*ბ) ქრონიკული;
გ ) თანაბრად, როგორც მწვავე, ასევე ქრონიკული;
დ ) ქრონიკული გამწვავებული.

1139. მწვავე ანთებითი პროცესის ქრონიკულში სწრაფად გადასვლის პირობას ჰქმნის:

*ა) პულპის ქსოვილის ჰისტოლოგია;
ბ ) დენტინის ფართე მილაკები;
გ ) კბილის ღრუს სიდიდე;
დ ) პერიოდონტული ნაპრალის სიფართე.

1140. ობიექტური გამოკვლევის რომელი მეთოდით შეგვიძლია განვსაზღვროთ

სარძევეკბილებში მწვავე პულპიტისას ანთებით პროცესში პერიოდონტის ქსოვილის
ჩართვა?
189
ა ) ზონდირება;
ბ ) პალპაცია;
*გ) პერკუსია;
დ ) დათვალიერება.

1141. რომელ გამღიზიანებელზე იწყება ტკივილი სარძევე კბილებში პროლიფერაციული

პულპიტის დროს?
ა ) ქიმიურ გამღიზიანებელზე;
ბ ) ცხელზე;
გ ) კბილის კბილზე დაჭერისას;
*დ) კარიესულ ღრუში საკვების მოხვედრისას.

1142. სად შეიძლება ჩაიზარდოს ქრონიკული პროლიფერაციული პულპიტის დროს

ჰიპერტროფირებული პულპა?
*ა) კარიესულ ღრუში;
ბ ) ფესვების ბიფურკაციის მიდამოში;
გ ) პერიოდონტის ქსოვილში;
დ ) ზედა ყბის ძვალში.

1143. პერიოდონტის ქსოვილის როგორი მდგომარეობის დროს შეიძლება გამოვიყენოთ

პულპიტის სამკურნალოდ ვიტალური ამპუტაციის მეთოდი?
ა ) პერიოდონტში აღინიშნება დესტრუქციული ცვლილება;
ბ ) აღინიშნება პერიოდონტის ნაპრალის გასქელება;
გ ) პერიოდონტში აღინიშნება პულპის ქსოვილის ჩაზრდა;
*დ) პერიოდონტში არ აღინიშნება დესტრუქციული ცვლილება.

1144. რომელი ნივთიერება იწვევს ერთდროულად როგორც პულპის დევატალიზაციას,ასევე

მის მუმიფიკაციას?
ა ) კარბოლის მჟავა;
ბ ) ფენოლი;
გ ) დარიშხანოვანი მჟავას პასტა;
*დ) პარაფორმალდეჰიდი.
1145. მკურნალობის რომელი მეთოდი გამოიყენება პულპიტის დროს მუდმივ ფრონტალურ
კბილებში არაფორმირებული ფესვით?
ა ) ვიტალური ამპუტაციის მეთოდი;
ბ ) დევიტალური ამპუტაცია შემდგომი მუმიფიკაციით;
190
გ) ანესთეზიის ქვეშ პულპის ექსტირპაცია;
*დ ) დევიტალიზაცია შემდგომი ექსტირპაციით.

1146. როგორი ტკივილი არ ახასიათებს პულპიტს?

ა ) მიზეზობრივი;
ბ ) თვითნებითი;
გ) შეტევითი;
*დ ) ტკივილი პერკუსიაზე.

პერიოდონტიტები ბავშთა ასაკში

1147. მიუთითეთ, სად არის მოთავსებული პერიოდონტის ქსოვილი?

*ა) პერიოდონტურ ნაპრალში კბილის ფესვსა და ალვეოლის კორტიკალურ ფირფიტას
შორის;
ბ ) ცემენტსა და დენტინს შორის;
გ ) მინანქარსა და ცემენტს შორის;
დ ) დენტინსა და პულპას შორის.

1148. მიუთითეთ, რომელ ქსოვილოვან ორგანოს წარმოადგენს პერიოდონტი?

*ა) შემაერთებელს;
ბ ) ეპითელურს;
გ ) კუნთოვანს;
დ ) ნერვულს.

1149. მიუთითეთ, სად არის განთავსებული პერიოდონტი ჩამოუყალიბებელ კბილში:

*ა) კბილის ყელიდან ფესვის ჩამოყალიბებულ ნაწილამდე,სადაც ერთვის ზრდის ზონას;
ბ ) მხოლოდ ყელის მიდამოში;
გ ) ფესვის შუა ნაწილში;
დ ) ფესვის მწვერვალოვან ნაწილში.

1150. მიუთითეთ, ფესვის ჩამოყალიბებიდან რამდენი წლის შემდეგ მთავრდება

პერიოდონტული ნაპრალის სიგრძის ზრდა:
*ა) ერთი წლის შემდეგ;
ბ ) ორი წლის;
გ ) ოთხი წლის შემდეგ;
დ ) ჩამოყალიბებისთანავე მთავრდება.

191
1151. რა მოსდის პერიოდონტალურ ნაპრალს სარძევე კბილების ფესვების გაწოვის
პერიოდში:
ა ) არ იცვლება;
*ბ) მოკლდება;
გ ) იზრდება;
დ ) ფართოვდება.

1152. რომელი ქსოვილით იცვლება სარძევე კბილების ფესვების ფიზიოლოგიური გაწოვის

პერიოდში პერიოდონტის ქსოვილი:
ა ) ეპითელურით;
*ბ) გრანულაციით;
გ ) შემაერთებელი ქსოვილით;
დ ) ძვლოვანი ქსოვილით.

1153. რა ქსოვილი წარმოიქმნება პერიოდონტის ზედაპირზე განლაგებული

ცემენტობლასტებისაგან:
ა ) ძვალი;
*ბ) ცემენტი;
გ ) დენტინი;
დ ) მინანქარი.

1154. რა ქსოვილი წარმოიქმნება პერიოდონტის ზედაპირზე განლაგებული

ოსტეობლასტებისაგან:
ა ) ცემენტი;
ბ ) პულპა;
*გ) ძვალი;
დ ) დენტინი.

1155. სარძევე კბილების ქრონიკული პერიოდონტიტების წამყვანი სადიაგნოზო

მეთოდებია:
*ა) რენტგენოლოგიური;
ბ ) ინსტრუმენტული;
გ ) ანამნეზის შეკრება;
დ ) პალპაცია.

1156. მიუთითეთ, როდის იწყება სარძევე კბილების ფესვების ფიზიოლოგიური რეზორბცია:

192
*ა) ფესვის ჩამოყალიბებიდან 2-3 წლის შემდეგ;
ბ ) ერთი წლის შემდეგ;
გ ) ფესვის ჩამოყალიბებისთანავე;
დ ) 4 წლის შემდეგ.

1157. მიუთითეთ, ფიზიოლოგიურ რეზორბციის რამდენ ტიპს არჩევენ:

*ა) 3 ტიპს;
ბ ) 5 ტიპს;
გ ) 4 ტიპს;
დ ) ორ ტიპს.

1158. როგორია პათოლოგიური რეზორბციის დროს ძვლის წარმოშობის პროცესი:

*ა) მინიმალურია და ჩამორჩება რეზორბციას;
ბ ) ჭარბობს რეზორბცია;
გ ) რეზორბციის ტოლია;
დ ) ძვალი საერთოდ არ წარმოიქმნება.

1159. მიუთითეთ, პერიოდონტიტის დროს ექსტრაქციის ჩვენებანი:

ა ) ყველა ფორმის პერიოდონტიტი;
*ბ) პერიოდონტში დესტრუქციული ცვლილებები და პათოლოგიური პროცესის
გავრცელება მუდმივი კბილების ფოლიკულასა და ჩანასახზე;
გ ) გვირგვინის მცირედი დაზიანება;
დ ) რენტგენოლოგიურად გაფართოებული პერიოდონტალური ნაპრალი.
1160. ფესვის რა ნაწილის რეზორბციის დროს არის არარაციონალური სარძევე კბილების
პერიოდონტიტების მკურნალობა:
*ა) 2/3;
ბ ) 1/3;
გ ) 1/2;
დ ) 1/4.

1161. რომელი კლინიკური სიმპტომებია დამახასიათებელი სიმპტომური აპიკალური

პერიოდონტიტისთვის:
*ა) გამუდმებული ხასიათის მწვავე ტკივილი, რომელიც ძლიერდება ვერტიკალურ
პერკუსიაზე;
ბ ) ტკივილი არ არის დამახასიათებელი;
გ ) ახასიათებს მწვავე შეტევითი ხასიათის ტკივილი;
დ ) დამახასიათებელია თვითნებითი ტკივილი.
193
1162. ღრმა საჭრელი გადმოკბილვის დროს კეროვანი პაროდონტიტი უხშირესად
ვითარდება:
ა) ზედა პრემოლარებში;
*ბ) ქვედა ფრონტალურ კბილებში;
გ) ზედა მოლარებში;
დ) ქვედა მოლარებში.

1163. გამოიცანით არტაშნის სწორი განმარტება:

ა) ორთოდონტიული აპარატი, რომელიც ხელს უწყობს ქვედა ყბის საგიტალურ
გადაადგილებას;
*ბ) საშუალება კბილთა ჯგუფის, ან მთელი კბილთა მწკრივის იმობილიზაციისათვის;
გ) ქვედა ყბა საფეთქლის სახსრის დისფუნქციის სამკურნალო მოწყობილობა;
დ) ბრუქსიზმის სამკურნალო მოწყობილობა.

1164. გამოიცანით კაპა-არტაშნის მახასიათებელი.ისინი მოიცავენ:

ა) კბილის ყველა ზედაპირს მთლიანად;
*ბ) კბილის გვირგვინოვან ნაწილს საოკლუზიო ზედაპირიდან ეკვატორამდე;
გ) საყრდენ კბილებს, რომლებიც შემოსაზღვრავენ დეფექტს და ალვეოლურ მორჩს.
დ) ფრონტალური კბილების საჭრელ კიდეებს.

1165. მაშინირებელი აპარატების მიმართ წაყენებული მოთხოვნები:

ა ) იცავდეს ღრძილის ატროფიისაგან;
ბ ) კარიესის პროფილაქტიკა;
*გ) ფუნქციური დატვირთვის გადანაწილება;
დ ) ანთებითი პროცესის ლიკვიდაცია.

1166. როგორი უნდა იყოს ექიმის ტაქტიკა, თუ ლოკალურ პაროდონტიტს კბილებზე

ფიქსირებული ხელოვნური გვირგვინები იწვევს?
ა ) პაროდონტოლოგთან კონსულტაცია;
ბ ) კრიოდესტრუქციის დაგეგმვა;
გ ) ლაზეროთერაპია;
*დ ) ორთოპედიული კონსტრუქციის შეცვლა.

1167. პაროდონტის დაავადებათა ორთოპედიული მკურნალობის ძირითადი მიზანია:

ა ) პათოლოგიური პროცესის ლოკალიზაცია;
194
ბ ) ანთებითი პროცესის ლიკვიდაცია;
*გ) ფუნქციური ტრავმული გადატვირთვის მოხსნა;
დ ) დისტროფიული პროცესების ლიკვიდაცია;

1168. რომელია პაროდონტის დაავადებათა ორთოპედიული მკურნალობის მეთოდი:

ა ) კიურეტაჟი;
ბ ) გინგივოტომია;
*გ) კბილების შერჩევითი მოქლიბვა;
დ ) გინგივექტომია;

1169. გაიხსენეთ, რა შეიძლება ჩაითვალოს კბილთა შინირების უკუჩვენებად:

ა ) კბილებზე ჩატარებული ენდოდონტიური მკურნალობა;
ბ ) პაციენტის ზოგადი მდგომარეობა;
გ ) საყრდენი კბილების III ხარისხის მორყევა;
*დ ) პაციენტის ასაკი.

1170. რომელი პროცედურა მიგაჩნიათ პაროდონტის დაავადებათა ორთოპედიული

მკურნალობის მეთოდად?
ა) კიურეტაჟი;
ბ) დარსონვალიზაცია;
გ) ფლუქტუორიზაცია;
*დ) რაციონალური პროთეზირება.

1171. რა მიზანს ემსახურება კბილთა შერჩევითი მოქლიბვა?

ა) საოკლუზიო ზედაპირის ბჟენების დადაბლებას;
ბ) ფრონტალურ კბილთა იმობილიზაციას;
*გ) კბილთა ნაადრევი კონტაქტების ლიკვიდაციას;
დ) კერამიკული გვირგვინებისთვის კბილების მომზადებას.

1172. რა მეთოდით უნდა ჩატარდეს კბილების შერჩევითი მოქლიბვა?

ა ) ბეთელმანის მეთოდით;
*ბ) ჯენკელსონის მეთოდით;
გ ) გავრილოვის მეთოდით;
დ ) კატცის მეთოდით.

1173. ჯენკელსონის კლასიფიკაციის მიხედვით რამდენ კლასად იყოფა კბილთა ნაადრევი

კონტაქტები?
195
ა) 2;
ბ) 1;
გ) 5;
*დ) 3.

1174. ქვემოჩამოთვლილი კონსტრუქციებიდან რომელი წარმოადგენს დროებით არტაშანს?

ა) პლასტმასის გვირგვინები;
ბ) კერამიკული გვირგვინები;
*გ) იმედიატ-პროთეზები;
დ) კბილთა იმპლანტები.

1175. დისტალური (უკანა) ოკლუზიის დროს ნაადრევი კონტაქტების გამოვლენისათვის

უმჯობესია გამოვიყენოთ:
ა ) კოპირების ქარალდი;
*ბ) დიაგნოსტიკური ოკლუდოგრამა;
გ ) პარადონტოგრამა;
დ ) რენტგენოგრამა.

1176. წინა და გვერდითი ოკლუზიების დროს ნაადრევი კონტაქტების გამოვლენისათვის

უმჯობესია გამოვიყენოთ:
*ა) საარტიკულაციო ქაღალდი;
ბ) ცვილის ფირფიტა;
გ) პარადონტოგრამა;
დ) რენტგენოგრამა.

1177. შერჩევითი მოქლიბვა პაროდინტიტის დროს ტარდება:

ა ) ერთ სეანსში;
ბ ) ორ-სამ სეანსში დღეგამოშვებით;
გ ) ორ-სამ სეანსში ერთი კვირის ინტერვალით;
*დ) 3-5 სეანსში 5-7 დღის ინტერვალით;

1178. განსაზღვრეთ შინირების მიზანი პაროდონტიტის დროს:

ა დაიცვას კბილები გაცვეთისაგან;
ბ) დაიცვას ღრძილი ტრავმისაგან;
*გ) ღეჭვითი ძალის თანაბარი გადანაწილება კბილებზე;
დ) ღეჭვითი ძალის თანაბარი გადანაწილება ლორწოვან გარსზე.

196
კბილის მაგარი ქსოვილის ცვეთა

1179. კბილის მაგარი ქსოვილის ფიზიოლოგიური ცვეთის დროს:

ა ) პაციენტი უჩივის ტკივილებს სხვადასხვა გამღიზიანებელზე;
*ბ) პაციენტს არა აქვს ჩივილები ;
გ ) ადგილი აქვს ანატომიური გვირგვინის გადადებას;
დ ) ადგილი აქვს კლინიკური გვირგვინის გადიდებას.

1180. კბილის მაგარი ქსოვილის ფიზიოლოგიური ცვეთა:

*ა) მიმდინარეობს ნელა;
ბ ) მიმდინარეობს სწრაფად;
გ ) დაკავშირებულია სქესთან;
დ ) ახასიათებს მტკივნეულობა.

1181. როგორია კბილების პათოლოგიური ცვეთის მკურნალობა, როდესაც არ არის

შემცირებული სახის ქვედა ნაწილის სიმაღლე:
ა) საკონტაქტო პუნქტების მოქლიბვა;
ბ) ფტორის შემცველი ლაქების აპლიკაცია;
გ) კბილთა მწკრივის ბრეის-სისტემით კორექცია;
*დ) ერთეული გვირგვინების დამზადება.

1182. შეარჩიეთ სწორი მტკიცებულება. კბილის მაგარი ქსოვილის ფიზიოლოგიური ცვეთა:

*ა) ბუნებრივი პროცესია, რომელიც სიცოცხლის მანძილზე მიმდინარეობს;
ბ) ბუნებრივი პროცესია, რომელიც ზედა და ქვედა ეშვებს;
გ) ბუნებრივი პროცესია, რომელსაც თან ახლავს პულპიტური ტკივილები;
დ) ბუნებრივი პროცესია, რომელიც სრულდება 40 წლის ასაკში.

1183. კბილის მაგარი ქსოვილის ფუნქციური უკმარისობა, განპირობებული მათი

მორფოლოგიური არასრულფასოვანებით, შეიძლება იყოს:
ა ) მემკვიდრეობითი;
ბ ) თანდაყოლილი (დედის და ნაყოფის დაავადებების შედეგად);
გ ) შეძენილი;
*დ) ყველა ზემოჩამოთვლილი.
1184. კბილების ფუნქციონალური გადატვირთვა შეიძლება მივიღოთ:
ა ) კბილების ნაწილობრივი დაკარგვისას (ანტაგონისტების რიცხვის შემცირება,შერეული
ფუნქცია და სხვ.);
ბ ) პარაფუნქცია (ბრუქსიზმი);
197
გ ) ცენტრალური წარმოშობის საღეჭი კუნთების ჰიპერტონუსი და პროფესიასთან
დაკავშირებული (ვიბრაცია, ფიზიკური დაძაბულობა);
*დ) ყველა ჩამოთვლილი;

1185. კბილების პათოლოგიური ცვეთის გენერალიზირებული ფორმის მიზეზი შეიძლება

იყოს:
*ა) მინანქრის და დენტინის თანდაყოლილი უკმარისობა;
ბ ) მავნე ჩვევები;
გ ) არასწორად დამზადებული ხელოვნური გვირგვინი;
დ ) ყველა ზემოჩამოთვლილი.

1186. ამოარჩიეთ კბილთა პათოლოგიური ცვეთის ორთოპედიული მკურნალობის მიზანი:

ა) გემოვნების აღდგენა;
ბ) ორგანიზმის დესენსიბილიზაცია;
გ) კბილის პულპის ანთების პრევენცია;
*დ) ქვედა ყბა-საფეთქლის სახსრის დაავადების პროფილაქტიკა.

1187. კბილის მაგარი ქსოვილის პათოლოგიური ცვეთის მიზეზი შეიძლება იყოს:

ა ) კბილების ფუნქციონალური გადატვირთვა;
ბ ) კბილის მაგარი ქსოვილის ფუნქციური უკმარისობა;
გ ) პროფესიონალური მავნე გარემო;
*დ) ყველა ჩამოთვლილი.

1188. პათოლოგიური ცვეთის მკურნალობა, როდესაც შემცირებულია სახის ქვედა ნაწილის

სიმაღლე, უმჯობესია ჩავატაროთ:
ა ) პლასტმასის გვირგვინებით;
ბ ) ოქროს გვირგვინებით;
გ ) ფოლადის გამოშტამპული გვირგვინებით;
*დ) მეტალოკერამიკის გვირგვინებით.

კბილის მწკრივების დეფორმაციები

1189. შეარჩიეთ კბილთა მწკრივების დეფორმაციის გამოწვევის მიზეზი:

ა) უხარისხო რესტავრაციები;
ბ) ალერგიული სტომატიტი;
გ) კატარული გინგივიტი;
*დ) მეორადი ადენტია.
198
1190. ნაწილობრივი მეორადი ადენტია, რომელიც გართულებულია პოპოვ-გოდონის
ფენომენით, შესაძლებელია დიფერენცირებულ იქნას:
ა ) ნაწილობრივი ადენტიისგან, რომელიც გართულებულია ოკლუზიური სიმაღლის
დაწევით და ქვედა ყბის დისტალური გადაადგილებით;
ბ ) ნაწილობრივი ადენტიისგან, რომელიც გართულებულია კბილის მაგარი ქსოვილის
გაცვეთით და საოკლუზიო სიმაღლის შემცირებით;
გ ) ორივე ყბის ნაწილობრივი ადენტიისაგან, როდესაც შენარჩუნებული არ არის არც ერთი
ანტაგონისტი კბილი;
*დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.

1191. ვ.პონომარიოვა გამოყოფს კბილთა მწკრივების დეფორმაციის:

ა ) 3 ფორმას;
*ბ) 2 ფორმას;
გ ) 4 ფორმას.

1192. როგორია კბილთა მწკრივების დეფორმაციებისა და პაციენტის ასაკის

დამოკიდებულება:
ა) დეფორმაციები ხშირია ჭაბუკობის პერიოდში;
*ბ) დეფორმაციების სიხშირე მატულობს შუახნის ასაკიდან;
გ) დეფორმაციები ხშირია სკოლამდელ ასაკში;
დ) ასაკს არ აქვს მნიშვნელობა.

1193. როგორია ექიმის ტაქტიკა კბილთა მწკრივების დეფორმაციით გართულებული

ნაწილობრივი ადენტიის მკურნალობისას:
*ა) საჭიროა ჯერ დეფორმაციის გასწორება, შემდეგ კი დეფექტის შევსება;
ბ) საჭიროა ჯერ დეფექტების შევსება, შემდეგ დეფორმაციის გასწორება;
გ) დეფექტის და ადენტიის კორექცია ერთად უნდა მოხდეს;
დ) კბილთა მწკრივის დეფექტის დროს ადენტიის მკურნალობა დაუშვებელია.

1194. შეარჩიეთ კბილთა მწკრივების დეფორმაციათა მკურნალობის რადიკალური მეთოდი:

ა ) გადანაცვლებული კბილების მოქლიბვა;
ბ ) თანმიმდევრული დეზოკლუზიის მეთოდი;
გ ) დროებითი არტაშნების დამზადება;
*დ ) ქირურგიული კბილების ექსტრაქცია და კორტიკოტომია.

1195. გაიხსენეთ ნორმული ოკლუზიის დეფინიცია:

199
ა) ოკლუზია, რომლის დროსაც შეხებაშია პრემოლარები;
*ბ) ოკლუზია, რომლის დროსაც ადგილი აქვს კბილების ნორმალურ დატვირთვას;
გ) ოკლუზია, როდესაც შეხებაშია კბილების მაქსიმალური რაოდენობა;
დ) ოკლუზია, როდესაც შეხებაშია ფრონტალური კბილები.

1196. ტრავმული ოკლუზია არის:

*ა) ოკლუზია, რომლის დროსაც ადგილი აქვს კბილების ფუნქციურ გადატვირთვას
ბ ) ოკლუზია, რომლის დროსაც ადგილი აქვს კბილების ნორმალურ დატვირთვას
გ ) ოკლუზია, როდესაც ეხება ფრონტალური კბილები
დ ) ოკლუზია, როდესაც ეხება კბილების მაქსიმალური რაოდენობა

1197. პირველადი ტრავმული ოკლუზიის დროს:

*ა) გადამეტებულ დატვირთვას განიცდის საღი პაროდონტის ქსოვილი
ბ ) დატვირთვას განიცდის პაროდონტის ქსოვილი, რომელშიც აღინიშნება
გ ) დატვირთვას განიცდის ფრონტალური კბილები
დ ) დატვირთვას განიცდის გვერდითი კბილები

1198. მეორადი ტრავმული ოკლუზიის დროს:

ა ) გადამეტებულ დატვირთვას განიცდის საღი პაროდონტის ქსოვილი
*ბ) დატვირთვას განიცდის პაროდონტის ქსოვილი, რომელშიც აღინიშნება პათოლოგიური
ცვლილებები
გ ) დატვირთვას განიცდის ფრონტალური კბილები
დ ) დატვირთვას განიცდის საღეჭი კბილები

1199. გაიხსენეთ რა პროცესებს ასახავს კბილის მწკრივში პოპოვ-გოდონის ფენომენი:

ა ) ფრონტალური კბილების გადანაცვლება ვესტიბულურად;
ბ ) კბილების გადანაცვლება ორალურად;
*გ) მეზობელი კბილების გადანაცვლება დეფექტის მხარეს;
დ ) კბილების შემობრუნება ვერტიკალური ღერძის ირგვლივ.

ყბა-სახის მიდამოს ტრავმები და დეფექტები

1200. ქვემოჩამოთვლილი ორთოპედიული კონსტრუქციებიდან შეარჩიეთ ფუნქციურ-

მაშინირებელი ვარიანტი:
ა) ერთეული კერამიკული გვირგვინი;
ბ) მეტალოპლასტმასის ერთეული გვირგვინი;
*გ) ნაწილობრივი მოსახსნელი პროთეზი;
200
დ) ხელოვნური კბილი იმპლანტზე.

1201. გაიხსენეთ რა მიზნით გამოიყენება ვანკევიჩის მაფიქსირებელი აპარატი:

*ა) ქვედა ყბის მოტეხილობის დროს;
ბ) ზედა ყბის მოტეხილობის დროს;
გ) ორივე ყბის მოტეხილობის დროს;
დ) ჰაიმოროტომიის დროს.

1202. გაიხსენეთ, საიმობილიზაციო არტაშნების რომელ ტიპს მიეკუთვნება ტიგერშტედის

არტაშანი:
*ა) მავთულოვან-მარყუჟოვანს;
ბ) სწრაფმაგრი პლასტმასის;
გ) გვიანგამყარებადი პლასტმასის;
დ) არჰეზიური არტაშნის.

1203. მიუთითეთ ყბების მონატეხი ფრაგმენტების არასწორად შეხორცების მიზეზები:

*ა) მონატეხების არასწორი ჩაყენება;
ბ ) მონატეხების არასაკმარისი ფიქსაცია;
გ ) პირის ღრუს ჰიგიენის დარღვევა;
დ ) სამკურნალო ვარჯიშის გამოყენება.

1204. გაიხსენეთ, როგორი უნდა იყოს ცრუ სახსრის შემთხვევაში მოსახსნელი პროთეზის
კონსტრუქცია:
ა) ერთი ბაზისით;
*ბ) ორი ფრაგმენტით და მათ შორის მოძრავი ფიქსაციით;
გ) ლითონის ბაზისით;
დ) ცრუ სახსრის კორექცია მავთულოვანი არტაშნით ხდება.

1205. ანაბეჭდის აღების თავისებურებანი სტომონაზალური დეფექტებისას:

*ა) აუცილებელია დეფექტის ტამპონირება;
ბ) ანაბეჭდის აღება სეგმენტებით;
გ) ანაბეჭდის აღება დასაშლელ-ასაწყობი კოვზით;
დ) ანაბეჭდის აღება ტამპონების გარეშე.

1206. სახის და ზედა ყბის ერთდროული დეფექტების დროს ფიქსაციის ყველაზე მიღებულ
მეთოდებად ითვლება:
ა ) სისტემის შერწყმა სათვალესთან;
201
ბ ) მაგნიტური ელემენტების გამოყენება;
გ ) ელასტიური პლასტმასის გამოყენება;
დ ) სპეციალური ქირურგიული მომზადება;
*ე) ყველა ჩამოთვლილი.

1207. რეზექციული პროთეზის ძირითადი ფუნქციებია:

ა ) ყბა-სახის მიდამოს ესთეტიური ნორმების აღდგენა;
ბ ) სუნთქვის ფუნქციის აღდგენა;
გ ) ჭრილობის ზედაპირის დაცვა;
დ ) საპროთეზო ველის ფორმირება;
*ე) ყველა ჩამოთვლილი.

1208. ქვედა ყბაზე მონატეხების არასწორად შეხორცების ნიშნებია:

ა ) მეტყველების დარღვევა;
ბ ) საკვების გუნდის ფორმირების დარღვევა;
გ ) პირის ნაპრალის დახურვის შეუძლებლობა;
*დ) ზედა ყბის კბილებთან საოკლუზიო შეთანასოვნების დარღვევა.

1209. ქვედა ყბის ჩვეული ამოვარდნილობის მიზეზი შეიძლება იყოს:

ა ) რევმატიზმი
ბ ) ტუბერკულოზი
გ ) პოდაგრა
დ ) ოტიტი
ე ) ტრავმა
*ვ) ყველა ჩამოთვლილი

1210. ქვედა ყბის ჩვეული ამოვარდნილობის დროს ადგილი აქვს:

ა ) საღეჭი კუნთების კოორდინირებულ შეკუმშვას
*ბ) საღეჭი კუნთების შეკუმშვის დისკოორდინაციას
გ ) საღეჭი კუნთების მოდუნებას

1211. ქვედა ყბის ჩვეული ამოვარდილობის დროს ქვედა ყბის თავი მდებარეობს:
ა ) სასახსრე ბორცვის უკან
ბ ) სასახსრე ბორცვის უკანა დაქანებაზე
*გ) სასახსრე ბორცვის წინ
დ ) სასახსრე ბორცვის მწვერვალზე

202
1212. პირის მაქსიმალურად გაღების დროს ქვედა ყბის ჩვეული ამოვარდნილობის დროს
ქვედა ყბის თავი:
ა ) კონტაქტშია სასახსრე ბორცვის მწვერვალთან
*ბ) კონტაქტში არ არის სასახსრე ბორცვთან
გ ) კონტაქტშია სასახსრე ბორცვის წინა დაქანებასთან
დ ) კონტაქტშია სასახსრე ბორცვის უკანა დაქანებასთან

1213. პირის მაქსიმალურად გაღებისას ქვედა ყბის ქვე ამოვარდნილობის დროს ყბის თავი:
ა ) კონტაქტშია სასახსრე ბორცვის უკანა დაქანებასთან
ბ ) კონტაქტშია სასახსრე ბორცვის მწვერვალთან
გ ) კონტაქტში არ არის სასახსრე ბორცვთან
*დ) კონტაქტშია სასახსრე ბორცვის წინა დაქანებასთან

1214. ქვედა ყბის ჩვეულ ამოვარდნილობას ახასიათებს;

*ა) პირის ნახევრად გაღება
ბ ) პირის გაღება ხდება თავისუფლად
გ ) პაციენტი ვერ აღებს პირს

1215. ქვედა ყბის ჩვეულ ქვეამოვარდნილობას ახასიათებს:

ა ) პირის ნახევრად გაღება
*ბ) პირის გაღება ხდება თავისუფლად
გ ) პაციენტი ვერ აღებს პირს

1216. ქვედა ყბის ჩვეული ამოვარდნილობის დროს პეტროსოვის აპარატის დანიშნულებაა:

ა ) ხელი შეუწყოს პირის გეღებას
ბ ) ხელი შეუწყოს ქვედა ყბის წინ წამოწევას
გ ) ხელი შეუშალოს ქვედა ყბის გვერდით გადანაცვლებას
*დ) შექმნას დაბრკოლება პირის ფართოდ დაღებისას

1217. საფეთქელ-ქვედა ყბის სახსრის პათოლოგიის დროს რომელი კუნთების შეკუმშვის

კოორდინაციის დარღვევა იწვევს ქვედა ყბის თავების შეუთანხმებელ მოძრაობას:
ა ) ყბა-ინის კუნთი
ბ ) მედიალური ფრთისებრი კუნთი
*გ) ლატერალური ფრთისებრი კუნთი
დ ) ნიკაპ-ინის კუნთი

203
1218. საფეთქელ-ქვედა ყბის სახსრის დაავადებათა პათოგენეზში განსაკუთრებული
მნიშვნელობა ენიჭება:
ა ) კბილების დეფორმაციას ფრონტალურ მიდამოში ზედა ყბაზე
ბ ) კბილების დეფორმაციას ფრონტალურ მიდამოში ქვედა ყბაზე
გ ) კბილების დეფორმაციას ფრონტალურ მიდამოში ზედა და ქვედა ყბაზე
*დ) ალვეოლათშორისი სიმაღლის დადაბლებას

1219. სახის დეფექტის პროთეზირების დროს გამოიყენება:

ა ) ენდოპროთეზები
*ბ) ეკზოპროთეზები
გ ) ეკზოსტოზები
დ ) ენდოსალური პროთეზები

1220. რბილი და მაგარი სასის დეფექტი შეიძლება იყოს:

ა ) მხოლოდ თანდაყოლილი
ბ ) მხოლოდ შეძენილი
*გ) თანდაყოლილი და შეძენილი
დ ) პირველადი და მეორადი

1221. რით ხასიათდება მაგარი და რბილი სასის შეძენილი დეფექტები თანდაყოლილი

დეფექტებისგან განსხვავებით:
*ა) ლორწოვანი გარსის ნაწიბუროვანი ცვლილებებით
ბ ) ლორწოვანი გარსის ატროფიით
გ ) ლორწოვანი გარსის ჰიპერტროფიით
დ ) ლორწოვანი გარსის ფერით

1222. გაიხსენეთ რა შეიძლება გამოიწვიოს სასის გამჭიმავი კუნთის დაზიანებამ:

ა) მაგარი სასის მგრძნობელობის დაქვეითება;
ბ) რბილი სასის მგრძნობელობის დაქვეითება;
გ) მაგარი სასის მოძრაობის შეზღუდვა;
*დ) რბილი სასის აწევის შეზღუდვა.

1223. ობტურატორის შემადგენელი ნაწილებია:

ა) მაფორმირებელი და მაობტურირებელი;
*ბ) მაფიქსირებელი და მაობტურირებელი;
გ) მაობტურირებელი და მარეპონირებელი;
დ) რეგენერაციული და გამჭიმავი.
204
1224. ნაწიბუროვანი ცვლილებებით გართულებული რბილი სასის დეფექტის დროს
გამოიყება:
ა) ჩასოვსკის ობტურატორი;
ბ) ვარესის ობტურატორი;
*გ) პომერანცევ-ურბანსკის ობტურატორი;
დ) პოპოვის ობტურატორი.

1225. ქვედა ყბის რეზექციის ან ძვლოვანი პლასტიკის შემდეგ პროტეზირება უნდა

ჩატარდეს:
ა) 2-4 თვის შემდეგ;
ბ) 5-6 თვის შემდეგ;
*გ) 7-8 თვის შემდეგ;
დ) 9-12 თვის შემდეგ.

1226. ქვედა ყბის რეზექციის დროს, როდესაც შენარჩუნებულია მისი სხეულის მთლიანობა,
უნდა ჩატარდეს:
ა) დაუყოვნებლივი პროთეზირება;
ბ) უახლესი პროთეზირება;
*გ) მოგვიანებითი პროთეზირება;
დ) პროთეზირება უკუნაჩვენებია.

1227. ქვედა ყბის რეზექციის დროს, როდესაც შენარჩუნებული არ არის მისი სხეულის
მთლიანობა, უნდა ჩატარდეს:
*ა) დაუყოვნებლივი პროთეზირება;
ბ) უახლესი პროთეზირება;
გ) მოგვიანებითი პროთეზირება;
დ) პროთეზირება უკუნაჩვენებია.

1228. ქვედა ყბის პასიური კონტრაქტურის გამომწვევია:

*ა) სახსარსა და ირგვლივ არსებულ ქსოვილებში არსებული სტრუქტურული ცვლილებები;
ბ) ნევროგენული მიზეზები;
გ) ენდოკრინული მიზეზები;
დ) კბილების მრავლობითი დაზიანებები.

1229. ქვედა ყბის აქტიური კონტრაქტურის გამომწვევია:

ა) სახსარსა და ირგვლივ არსებულ ქსოვილებში არსებული სტრუქტურული ცვლილებები;
205
*ბ) ნევროგენული მიზეზები;
გ) ენდოკრინული მიზეზები;
დ) პაროდონტის ანთებით-დესტრუქციული დაავადებები.

1230. გაიხსენეთ ზედა ყბის კონტრფორსების სწორი დეფინიცია:

ა) ზედა ყბის წიაღების კომბინაცია;
*ბ) ზედა ყბის კომპაქტური ძვლის შემადგენელი ფირფიტოვანი კომბინაცია;
გ) ზედა ყბის ღრუბელოვანი ძვლის შემადგენელი ფირფიტების კომბინაცია;
დ) ზედა ყბის კუნთების კომბინაცია.

1231. ექიმის არასწორი მოქმედება, რომელიც შეიძლება გახდეს ქვედა ყბის კონტრაქტურის
მიზეზი, არის:
ა) ჭრილობის არსწორი პირველადი დამუშავება;
ბ) ხანგრძლივი ყბათაშორის იმობილიზაცია;
გ) სამკურნალო ფიზკულტურის ნაგვიანები გამოყენება;
*დ) ყველა ჩამოთვლილი.

1232. ქვედა ყბის მოტეხილობის დროს ყბათაშორისი ჭიმვების გამოყენებისას იმისთვის,

როს არ განვითარდეს სახსრის კონტრაქტურა, სამკურნალო ვარჯიშის მიზნით საჭიროა
ჩატარდეს:
ა) საფეთქლის კუნთების ვარჯიში;
ბ) საღეჭი კუნთების ვარჯიში;
გ) პირის გაღებაში მონაწილე კუნთების ვარჯიში;
*დ) მიმიკური კუნთების ვარჯიში.

1233. ქვედა ყბის კონტრაქტურის მკურნალობის პროცესში მექანოთერაპია უნდა ჩატარდეს:

ა) ფიზიოთერაპიულ პროცედურებთან ერთად;
*ბ) ფიზიოთარაპიული პროცედურების ჩატარების შემდეგ;
გ) ფიზიოთერაპიული პროცედურების ჩატარების წინ;
დ) მექანოთერაპია არ უნდა ჩატარდეს.

1234. ქვედა ყბის პასიური კონტრაქტურა შეიძლება იყოს:

*ა) ართროგენული, მიოგენური, დერმატოგენული, დესმოგენური;
ბ) ფსიქოგენური, ცენტრალური, პერიფერიული;
გ) პირველადი და მეორადი;
დ) ოდონტოგენული და პაროდონტოგენული.

206
1235. ქვედა ყბის აქტიური კონტრაქტურა შეიძლება იყოს:
ა) ართროგენული, მიოგენური, დერმატოგენული, დესმოგენური;
*ბ) ფსიქოგენური, ცენტრალური, პერიფერიული;
გ) პირველადი და მეორადი;
დ) ოდონტოგენული და პაროდონტოგენული.

1236. ქვედა ყბის კონტრაქტურის სამკურნალოდ მექანიკური აპარატი პირველად

მოგვაწოდა:
ა) კატცმა;
ბ) ფოშარმა;
*გ) დარსისაკმა;
დ) ლიმბერგმა.

1237. ქვედა ყბის კონტრაქტურის სამკურნალოდ აპარატი გამოიყენება:

*ა) ქირურგიული მეთოდით მკურნალობის შემდეგ;
ბ) ქირურგიული მეთოდით მკურნალობამდე;
გ) კონტრაქტურის აპარატურული მკურნალობა არ უნდა ჩატარდეს;
დ) ქირურგიული მკურნალობის პროცესში.

1238. ი. ზბარჟის მიერ მოწოდებული სასის დამცველი ფირფიტა მზადდება:

ა) სწრაფად გამყარებადი პალასტმასისაგან სამედიცინო თაბაშირისგან დამზადებულ
მასალაზე;
ბ) სწრაფად გამყარებადი პალასტმასისაგან კერამიკული თაბაშირისგან დამზადებულ
მოდელზე;
გ) თერმული ზემოქმედებით პოლიმერიზირებადი პლასტმასისაგან;
*დ) სწრაფად გამყარებადი პლასტმასისაგან უშუალოდ ავადმყოფის პირის ღრუში.

1239. ობტურატორით სარგებლობის პერიოდში დეფექტის სიდიდე

ა) არ იცვლება;
*ბ) მატულობს;
გ) კლებულობს;

1240. ილინა-მარკოსიანის ობტურატორი მზადდება:

ა) მთლიანად სწრაფად გამყარებადი პლასტმასისაგან;
ბ) მთლიანად თერმული ზემოქმედებით პოლიმერიზირებადი პლასტმასისაგან;
*გ) მაგარი სასის ნაწილი მზადდება მაგარი პლასტმასისაგან, რბილი სასის ნაწილი კი
ელასტიური პლასტმასისაგან;
207
1241. ვანკევიჩის არტაშანი გამოიყენება:
ა) ზედა ყბის მონატეხი ფრაგმენტების ფიქსაციისათვის;
*ბ) ქვედა ყბის მონატეხი ფრაგმენტების ფიქსაციისათვის;
გ) უკბილო ზედა ყბის მონატეხი ფრაგმენტების ფიქსაციისათვის;

1242. რუდკოს აპარატი გამოიყენება:

ა) კბილებიანი ზედა ყბის მონატეხების იმობილიზაციისთვის;
ბ) ძვლის დეფექტის მქონე კბილებიანი ზედა ყბის მონატეხი ფრაგმენტების
იმობილიზაციისთვის;
გ) ძვლის დეფექტის მქონე უკბილო ზედა ყბის მონატეხი ფრაგმენტების
იმობილიზაციისთვის;
*დ) ძვლის დეფექტის მქონე უკბილო ქვედა ყბის მონატეხი ფრაგმენტების
იმობილიზაციისთვის.

1243. გუნინგის არტაშანი გამოიყენება:

*ა) უკბილო ქვედა ყბის მოტეხილობის მკურნალობისათვის;
ბ) უკბილო ზედა ყბის მოტეხილობის მკურნალობისათვის;
გ) კბილიანი ზედა ყბის მოტეხილობის მკურნალობისათვის;
დ) კბილებიანი ქვედა ყბის მოტეხილობების მკურნალობისათვის.

1244. სუბორბიტული და სუბბაზალური მოტეხილობისას გამოიყენება:

ა) გუნინგის არტაშანი;
ბ) ლიმბერგის არტაშანი;
*გ) შურის არტაშანი;
დ) ვებერის არტაშანი.

1245. შპრენგის არტაშანის დასამზადებლად აუცილებელია:

ა) ფრონტალური კბილების საკონტაქტო ზედაპირების მოქლიბვა;
*ბ) ფრონტალური კბილების საჭრელი კიდეების დადაბლება;
გ) საჭრელი კბილების საკონტაქტო ზედაპირების მოქლიბვა;
დ) საღეჭი კბილების საოკლუზიო ზედაპირების დადაბლება.

1246. შპრენგისა და ვან-ტილის არტაშანის ფიქსაცია ხორციელდება:

ა) ჩანართების დახმარებით;
ბ) წკირების საშუალებით;
*გ) დამჭერ-დამყრდნობი კლამერების საშუალებით;
208
დ) საღეჭ კბილებზე არსებული გვირგვინების საშუალებით.

1247. შპრენგის არტაშანი:

ა) ფარავს საჭრელი კბილების მხოლოდ ორალურ ზედაპირს;
*ბ) ფარავს ფრონტალური კბილების საჭრელ კიდეებს;
გ) ფარავს ფრონტალური კბილების საჭრელ კიდეებსა და გადადის ვედტიბულურ
ზედაპიზე;

1248. ვან-ტილის არტაშანი

ა ) ფარავს საჭრელი კბილების მხოლოდ ორალურ ზედაპირს
ბ ) ფარავს ფრონტალური კბილების საჭრელ კიდეებს
*გ) ფარავს ფრონტალური კბილების საჭრელ კიდეებსა და გადადის ვესტიბულურ
ზედაპიზე

1249. ელბრეხტის არტაშანი ეს არის:

ა) ხუფებიანი არტაშანი;
ბ) რგოლებიანი არტაშანი განლაგებული კბილების ვესტიბულარულ და ორალურ
ზედაპირზე;
გ) წკირებიანი არტაშანი;
*დ) უწყვეტი კლამერების შეერთება, განლაგებული კბილების ორალურ და ვესტიბულურ
ზედაპირზე.

1250. პირის ღრუში გალვანიაზციისთვის დამახასიათებელია: 1 გემოვნების

გაუკუღმართება; 2 ღებინება; 3 სიმშრალე; 4 ენის წვა; 5 ნერწყვის გაძლიერებული დენა; 6
ლითონის გემო პირის ღრუში; 7 სიმჟავის შეგრძნება:
ა) სწორია 1;2;3;4;6;
ბ) სწორია 1;3;4;5;6;
გ) სწორია 1;2;4;5;6;
*დ) სწორია 1;2;4;6;7.

1251. საოკლუზიო სიბრტყე ეს არის:

*ა) სიბრტყე, რომელიც გაივლის ქვედა ყბის ცენტრალური საჭრელი კბილის საჭრელ
კიდეზე და უკანასკნელი მოლარის დისტალური ლოყისკენა ბორცვის მწვერვალზე;
ბ) სიბრტყე, რომელიც გაივლის ზედა ყბის ცენტრალური საჭრელი კბილის საჭრელ კიდეზე
და უკანასკნელი მოლარის დისტალური სასისკენა ბორცვის მწვერვალზე;
გ) სიბრტყე, რომელიც გაივლის ზედა ყბის გვერდითი კბილების საოკლუზიო ზედაპირზე;

209
1252. ბიუგელისებრი პროთეზის პირის ღრუში მორგების გზებია: 1 ჰორიზონტალური; 2
ჰორიზონტალური მარჯვენა; 3 ვერტიკალური; 4 ჰორიზონტალური უკანა; 5 ვერტიკალური
წინა; 6 ვერტიკალური მარჯვენა; 7 ვერტიკალური მარცხენა; 8 ვერტიკალური უკანა
ა) სწორია 1;2;3;5;8;
ბ) სწორია 1;3;5;8;
გ) სწორია 1;3;5;8;
*დ) სწორია 3;5;6;7;8.

1253. ქვედა ყბის პასიური კონტრაქტურის სახეებია: 1 ჰემატოგენური; 2 ართროგენული; 3

ნევროგენული; 4 მიოგენური; 5 დერმატოგენული; 6 დესმოგენური; 7 ოსტეოგენური:
ა) სწორია 1;2;4;5;6;
ბ) სწორია 2;3;5;6;
გ) სწორია 1;3;5;6;7;
*დ) სწორია 2;4;5;6.

1254. ქვედა ყბის აქტიური კონტრაქტურის სახეებია: 1 მიოგენური; 2 დესმოგენური; 3

ფსიქოგენური; 4 არტროგენული; 5 ცენტრალური; 6 ჰემატოგენური; 7 პერიფერიული
ა) სწორია 2;3;4;5;
*ბ) სწორია 3;5;7;
გ) სწორია 1;2;4;6;
დ) სწორია 2;3;4.

კბილის გვირგვინოვანი ნაწილის დეფექტების ორთოპედიული მკურნალობა

1255. კბილის გვირგვინოვანი ნაწილის დეფექტების კლასიფიკაცია:

ა) გავრილოვის;
ბ) კენედის;
*გ) ბლეკის;
დ) ბეთელმანის.

1256. კბილის გვირგვინოვანი ნაწილის დეფექტების ბლეკისკლასიფიკაცია:

ა) სამი კლასი;
*ბ) ხუთი კლასი;
გ) ექვსი კლასი;
დ) ოთხი კლასი.

210
1257. ჩანართი შეიძლება გამოვიყენოდ:
ა) მორყეული კბილის საფიქსაციოდ;
*ბ) ხიდისებრი პროთეზის საყრდენად;
გ) გახლეჩილი ფესვის აღსადგენად;
დ) თანკბილვის სიმაღლის გასადიდებლად.

1258. ჩანართი შეიძლება გამოვიყენოდ:

ა) ბიუგელისებრი პროთეზის საფიქსაციოდ;
*ბ) კბილის გვირგვინის მთლიანობის აღსადგენად;
გ) წკირიანი კბილის საფიქსაციოდ;
დ) არტაშნის საფიქსაციოდ.

1259. კბილის მაგარი ქსოვილის დეფექტების ბლეკის კლასიფიკაციით I კლასს მიეკუთვნება

ღრუები, განლაგებული:
ა) წინა კბილების აპროქსიმალურ ზედაპირებსა და კუთხეში;
*ბ) საღეჭი კბილების ბუნებრივ ფისურებში;
გ) მოლარეების და პრემოლარების აპროქსიმალურ ზედაპირებზე;
დ) ყველა კბილის ყელის მიდამოში ვესტიბულურ ზედაპირზე.

1260. კბილის მაგარი ქსოვილის დეფექტების ბლეკის კლასიფიკაციით II კლასს

მიეკუთვნება ღრუები, განლაგებული:
ა) საღეჭი კბილების ბუნებრივ ფისურებში;
ბ) წინა კბილების აპროქსიმალურ ზედაპირებსა და კუთხეში;
*გ) მოლარეების და პრემოლარების აპროქსიმალურ ზედაპირებზე;
დ) ყველა კბილის ყელის მიდამოში ვესტიბულურ ზედაპირზე.

1261. კბილის მაგარი ქსოვილის დეფექტების ბლეკის კლასიფიკაციით III კლასს

მიეკუთვნება ღრუები, განლაგებული:
ა) საღეჭი კბილების ბუნებრივ ფისურებში;
ბ) წინა კბილების აპროქსიმალურ ზედაპირებსა და კუთხეში;
გ) მოლარეების და პრემოლარების აპროქსიმალურ ზედაპირებზე;
*დ) წინა კბილების აპროქსიმალურ ზედაპირებზე.

1262. კბილის მაგარი ქსოვილის დეფექტების ბლეკის კლასიფიკაციით IV კლასს

მიეკუთვნება ღრუები, განლაგებული:
ა) საღეჭი კბილების ბუნებრივ ფისურებში;
*ბ) წინა კბილების აპროქსიმალურ ზედაპირებსა და კუთხეებში;
211
გ) მოლარეების და პრემოლარების აპროქსიმალურ ზედაპირებზე;
დ) ყველა კბილის ყელის მიდამოში ვესტიბულურ ზედაპირზე.

1263. კბილის მაგარი ქსოვილის დეფექტების ბლეკის კლასიფიკაციით V კლასს

მიეკუთვნება ღრუები, განლაგებული:
ა) საღეჭი კბილების ბუნებრივ ფისურებში;
ბ) წინა კბილების აპროქსიმალურ ზედაპირებსა და კუთხეებში;
გ) მოლარეების და პრემოლარების აპროქსიმალურ ზედაპირებზე;
*დ) ყველა კბილის ყელის მიდამოში ვესტიბულურ ზედაპირზე.

1264. ჩანართის დამზადების წესებია:

ა) უშუალო და შორეული;
*ბ) პირდაპირი და არაპირდაპირი;
გ) უახლესი და შორეული;
დ) მატივი და რთული.

1265. ჩანართის დამზადების პირდაპირი წესი:

*ა) ცვილის ჩანართის მოდელირება პირის ღრუში;
ბ) ცვილის ჩანართის მოდელირება მოდელზე;

1266. ჩანართის დამზადების არაპირდაპირი წესი:

ა) ცვილის ჩანართის მოდელირება პირის ღრუში;
*ბ) ცვილის ჩანართის მოდელირება მოდელზე;

1267. ხელოვნურ გვირგვინს ამზადებენ:

ა) როდესაც ბუნებრივი კბილის გვირგვინოვანი ნაწილი მთლიანად დაშლილია და არის
მხოლოდ ფესვი;
*ბ) როდესაც კბილის გვირგვინი ნაწილობრივ არის დაშლილი, ისე რომ მისი აღდგენა
ბჟენით ან ჩანართით ვერ ხერხდება;
გ) როდესაც კბილის გვირგვინი საღია;
დ) როდესაც აღინიშნება პაროდონტის გადატვირთვა.

1268. ხელოვნურ გვირგვინს ამზადებენ

ა) როდესაც ბუნებრივი კბილის გვირგვინოვანი ნაწილი მთლიანად დაშლილია და არის
მხოლოდ ფესვი;
ბ) როდესაც კბილის გვირგვინი საღია;
*გ) როდესაც საჭიროა ხიდისებრი პროთეზის საყრდენები;
212
დ) როდესაც აღინიშნება პაროდონტის პათოლოგია.

1269. ხელოვნურ გვირგვინს ამზადებენ:

ა) როდესაც ბუნებრივი კბილის გვირგვინოვანი ნაწილი მთლიანად დაშლილია და არის
მხოლოდ ფესვი;
ბ) როდესაც კბილის გვირგვინი საღია;
*გ) როდესაც გვაქვს კბილის ფერის, ფორმის ან დგომის ანომალია;
დ) როდესაც აღინიშნება პაროდონტის პათოლოგია.

1270. ლითონის ხელოვნური გვირგვინი მზადდება:

ა) პოლიმერიზაციით;
*ბ) გამოშტამპვით;
გ) გამოწვით;
დ) ვულკანიზაციით.

1271. ლითონის ხელოვნური გვირგვინი მზადდება:

ა) პოლიმერიზაციით;
ბ) გამოწვით;
*გ) ჩამოსხმით;
დ) ვულკანიზაციით.

1272. პლასტმასის ხელოვნურ გვირგვინს ამზადებენ:

ა) გამოწვით;
ბ) ჩამოსხმით;
*გ) პოლიმერიზაციით;
დ) გამოშტამპვით.

1273. ფაიფურის ხელოვნურ გვირგვინს ამზადებენ:

ა) პოლიმერიზაციით;
ბ) გამოშტამპვით;
*გ) გამოწვით;
დ) ჩამოსხმით.

1274. ხელოვნური ლითონის გვირგვინის საბოლოო გამოშტამპვა ხდება:

ა) სამსონის აპარატში;
ბ) შარპის აპარატში;
*გ) პარკერის აპარატში;
213
დ) რუდკოს აპარატში.

1275. კბილის პრეპარირება ლითონის, პლასტმასის და ფაიფურის გვირგვინისათვის:

ა) ვამუშავებთ 3 ზედაპირს;
*ბ) ვამუშავებთ 5 ზედაპირს;
გ) ვამუშავებთ 4 ზედაპირს;

1276. კბილის პრეპარირება ფაიფურის და პლასტმასის გვირგვინისათვის

ა) ვქლიბავთ 0,3 მმ სისქის ფენას;
*ბ) ვქლიბავთ 0,8-1,5 მმ სისქის ფენას;
გ) ვქლიბავთ 0,5 მმ სისქის ფენას;

1277. კბილის პრეპარირება ლითონის გვირგვინისათვის

*ა) კბილს ვაძლევთ ცილინდრულ ფორმას;
ბ) კბილს ვაძლევთ კონუსის ფორმას;
გ) კბილს ვაძლევთ წაკვეთილ კონუსის ფორმას;

1278. ოქროს გვირგვინის სისქე:

ა) 0,5 მმ;
ბ) 0,2 მმ;
*გ) 0,3 მმ;

1279. უჟანგავი ფოლადის გვირგვინის სისქე:

ა) 0,1 მმ;
*ბ) 0,2 მმ;
გ) 0,3 მმ;

1280. კლინიკაში ექიმი მოსარგებად გამზადებულ, დაშტამპულ გვირგვინს ღებულობს:

ა) თაბაშირის მოდელზე;
*ბ) თაბაშირის შტამპზე;
გ) ლითონის შტამპზე;
დ) შტამპის გარეშე.

1281. დაშტამპული გვირგვინის კიდე უნდა ჩავიდეს ღრძილის ჯიბეში:

*ა) 0,2-0,5 მმ;
ბ) 0,5-1,0 მმ;
გ) 1,0-1,5 მმ;
214
1282. ცვილის გამოდნობა და პლასტმასის პოლიმერიზაცია ხდება:
ა) ოკლუდატორში;
ბ) პარალელომეტრში;
*გ) დარიჯაში;
დ) გნატოდინამომეტრში.

1283. ალგინატური საანაბეჭდო მასალის ასაბეჭდს იღებენ გვირგვინისათვის:

ა) ჩამოსხმულის;
ბ) ფაიფურის;
*გ) დაშტამპულის;
დ) მეტალოკერამიკის.

1284. დაშტამპული გვირგვინისათვის ცვილით მოდელირება ხდება:

ა) თაბაშირის შტამპზე;
*ბ) თაბაშირის მოდელზე;
გ) დასაშლელ მოდელზე;
დ) ცეცხლგამძლე მოდელზე.

1285. უჟანგავი ფოლადის გვირგვინის მოსამზადებელი მასრის სისქეა:

ა) 0,12 მმ;
*ბ) 0,22 მმ;
გ) 0,3 მმ;
დ) 0,5 მმ.

1286. ოქროს გვირგვინის მოსამზადებელი დისკის სისქეა:

ა) 0,12 მმ;
ბ) 0,22 მმ;
*გ) 0,3 მმ;
დ) 0,5 მმ;

1287. კონსტრუქციის მიხედვით გვირგვინები შეიძლება იყოს

*ა) გვირგვინი, ნახევარგვირგვინი, სამმეოთხედიანი, ტელესკოპური;
ბ) კომბინირებული, ლითონის, პლასტმასის, ფაიფურის;
გ) ჩამოსხმული, დაშტამპული, პოლიმერიზებული;
დ) აღმდგენელი, საყრდენი, მაშინირებელი.

215
1288. მასალის მიხედვით გვირგვინები შეიძლება იყოს
ა) გვირგვინი, ნახევარგვირგვინი, ტელესკოპური;
*ბ) კომბინირებული, ლითონის, პლასტმასის, ფაიფურის;
გ) ჩამოსხმული, დაშტამპული, პოლიმერიზებული;
დ) აღმდგენელი, საყრდენი, მაშინირებელი.

1289. დამზადების მეთოდის მიხედვით გვირგვინები შეიძლება იყოს

ა) გვირგვინი, ნახევარგვირგვინი, ტელესკოპური;
ბ) კომბინირებული, ლითონის, პლასტმასის, ფაიფურის;
*გ) ჩამოსხმული, დაშტამპული, პოლიმერიზებული;
დ) აღმდგენელი, საყრდენი, მაშინირებელი.

1290. დანიშნულების მიხედვით გვირგვინი შეიძლება იყოს:

ა) გვირგვინი, ნახევარგვირგვინი, ტელესკოპური;
ბ) კომბინირებული, ლითონის, პლასტმასის, ფაიფურის;
გ) ჩამოსხმული, დაშტამპული, პოლიმერიზირებული;
*დ) აღმდგენი, საყრდენი, მაშინირებელი.

1291. პლასტმასის გვირგვინისათვის კბილს უნდა მიეცეთ ფორმა:

ა) ცილინდრული;
ბ) კონუსის;
*გ) წაკვეთილი კონუსის;
დ) ტრაპეციის.

1292. პლასტმასის გვირგვინიანი ღრძილის კიდესთან მიმართებაში უნდა თავსდებოდეს:

ა) დაცილებული იყოს ღრძილიდან 0,5 მმ-ით;
*ბ) ღრძილის დონეზე;
გ) ღრძილის ქვეშ 0,5 მმ-ით;

1293. საჭიროა თუ არა საფეხურის ფორმირება პლასტმასის გვირგვინისათვის:

*ა) დიახ;
ბ) მხოლოდ წინა ზედაპირზე;
გ) არა;
დ ) თუ კბილი დეპულპირებულია.

1294. კბილების და მისი მეზობელი ქსოვილების უფრო ზუსტ ანაბეჭდს გვაძლევს:

ა) სტომალგინი;
216
ბ) ელასტიკი;
გ) აკროდენტი;
*დ) სიელასტ 05.

1295. შესაძლებელია თუ არა 2 ფერის პლასტმასის გვირგვინის მომზადება:

*ა) დიახ;
ბ) არა;
გ) არა, რადგანაც პლასტმასის გვირგვინს აკეთებენ ერთჯერადი პოლიმერიზაციით.

1296. შეიძლება თუ არა პლასტმასის გვირგვინის გამოყენება პაროდონტიტის დროს:

ა) არა;
ბ) არა, რადგანაც პროცესი ღრმავდება;
*გ) დიახ;
დ) დიახ, თუ პროცესი რემისიაშია.

1297. პლასტმასის გვირგვინის მომზადებისას პოლიმერიზაციის რეჟიმის დარღვევამ

შეიძლება გამოიწვიოს:
ა) გვირგვინის ზომის მომატება;
ბ) გვირგვინის ზომის შემცირება;
*გ) შიდა ფორების გაჩენა.

1298. ჩამოსხმული გვირგვინისათვის ორმაგ ანაბეჭდს იღებენ მასით:

ა) ალგინატური;
*ბ) სილიკონური;
გ) თერმოპლასტიური;
დ) თუთია-ევგენოლის.

1299. ჩამოსხმული გვირგვინი შეიძლება დამზადდეს:

ა) ქრომის და კადმიუმის შენადნობისგან;
*ბ) ქრომის და კობალტის შენადნობისგან;
გ) ქრომის და სპილენძის შენადნობისგან;
დ) ვერცხლისა და სპილენძის შენადნობისგან.

1300. ფაიფურის გვირგვინისათვის კბილის პრეპარირებისას, საფეხური

ა) შეიძლება არ ვაფორმიროთ;
*ბ) უნდა ვაფორმიროთ კბილის მთელ პერიმეტრზე;
გ) უნდა ვაფორმიროთ კბილის ვესტიბულურ ზედაპირზე;
217
1301. ფაიფურის გვირგვინისათვის კბილის პრეპარირებისას უპირატესობა ეძლევა
საფეხურის ფორმას:
ა) დამრეცი;
*ბ) პირდაპირი;
გ) დამრეცი, მწვერვალით;
დ) პირდაპირი, დაქანებული კიდით.

1302. ქსოვილების ქიმიურ-მექანიკური რეტრაქცია ხელს უწყობს:

*ა) ღრძილის ლატერალურ გაწევას კბილიდან;
ბ) ღრძილის აპიკალურ გადაადგილებას;
გ) კბილს და ღრძილს შორის იოგის მთლიანობის დარღვევას;
დ) ქსოვილების შეკუმშვას.

კბილის გვირგვინოვანი ნაწილის დაკარგვა, მკურნალობა წკირიანი და კულტიანი

კონსტრუქციებით

1303. წკირიანი კბილი შეიძლება გაკეთდეს:

ა) ზედა და ქვედა ყბის ერთფესვიან კბილებზე;
ბ) ზედა ყბის საჭრელზე, ეშვებზე და პრემოლარებზე;
გ) ქვედა ყბის საჭრელზე, ეშვებზე და პრემოლარებზე;
*დ) ნებისმიერი ჯგუფის კბილებზე.

1304. წკირიანი კბილის მომზადებისას წკირმა უნდა შეავსოს:

ა) ფესვის 1/3;
ბ) ფესვის 1/2;
*გ) ფესვის 2/3;
დ) მთელი ფესვი.

1305. რა შესაძლებელი შეცდომები და გართულებები შეიძლება მოჰყვეს კულტიანი

გვირგვინის გამოყენებას?
ა) ფესვის კედლის პერფორაცია;
ბ) წკირის არასაკმარისი სიგრძე;
გ) ფესვის გახლეჩა;
დ) ცემენტის გამორეცხვა;

1306. ჩამოსხმული წკირიანი ჩანართის (ტაკვიანი გვირგვინის) გაკეთების ჩვენებანი:

218
ა) თუ კბილი დეპულპირებულია ერთი წლის წინ;
*ბ) კბილის გვირგვინოვანი ნაწილის 1/3 და მეტის დაკარგვა;
გ) კბილი დეპულპირებულია 5 წლის წინ;

1307. წკირიანი ჩანართის (კულტიანი გვირგვინის) წკირის ოპტიმალური სიგრძე:

ა) ფესვის 1/4;
ბ) ფესვის 1/3;
გ) ფესვის 1/2;
*დ) ფესვის 2/3.

დამატებითი საკითხები ორთოპედიულ სტომატოლოგიაში

1308. ფრანგმა აფთიაქარმა დიუშატომ პირველად ფაიფურის ხელოვნური კბილის

დამზადებაზე პატენტი მიიღო
ა) 1688 წელს;
*ბ) 1788 წელს;
გ) 1877 წელს;
დ) 1922 წელს.

1309. ყველაზე უძველესი ხელოვნური კბილების პროტეზი, რომელიც ნაპოვნია გათხრების

შედეგად, დამზადებული იყო:
ა) 6500 წლის წინ;
ბ) 5400 წლის წინ;
*გ) 4500 წლის წინ;
დ) 2500 წლის წინ.

1310. აკრილის პლასტმასების გამოგონებამდე მოსახსნელი პროთეზების ბაზისის

დასამზადებლად გამოიყენებოდა:
ა) ფაიფური;
*ბ) კაუჩუკი;
გ) რეზინი;
დ) გუტაპერჩი.

1311. კაუჩუკის ვულკანიზაციის მეთოდი მოწოდებული იქნა:

ა) გავრილოვის მიერ;
ბ) გოფუნგის მიერ;
გ) კატცის მიერ;
219
*დ) გუდიერის მიერ.

1312. ფუნქციური ანაბეჭდის აღების შესახებ იდეა ეკუთვნის:

ა) ჰერბსტს;
ბ) კატს;
*გ) შროტის;
დ) ეფრონს.

1313. პირველი არტიკულატორი დაამზადა:

ა) გიზიმ;
*ბ) გარიომ;
გ) ევანსმა;
დ) ჰაიტმა.

1314. საფეთქელ-ქვედა ყბის სასახსრე ზედაპირების იკონგრუენტულობას ასწორებს

ა) სასახსრე თავი;
ბ) სასახსრე ფოსო;
*გ) სასახსრე დისკო;
დ) სასახსრე ბორცვი.

1315. თანამედროვე შეხედულებით პროთეზირება ბავშვთა ასაკში

*ა) ხელს უწყობს საღეჭი აპარატის ნორმალურ განვითრებას;
ბ) აფერხებს საღეჭი აპარატის ნორმალურ განვითარებას;
გ) გავლენას არ ახდენს საღეჭი აპარატის განვითარებაზე;

1316. სარძეო თანკბილვის ხანაში კბილთა მწკრივში დეფექტების აღსადგენად გამოიყენება:

ა) ხიდისებრი პროთეზები ცალმხრივი საყრდენით;
ბ) ხიდისებრი პროტეზები ორმხრივი საყრდენით;
გ) წკირიანი კბილები;
*დ) ნაწილობრივი მოსახსნელი ფირფიტოვანი პროთეზები.

1317. ქვედა ყბის დამწევი კუნთებია: 1) M. temporalis; 2) M. genyohyoideus; 3) მ. M.

mylohyloideusს; 4) M. masseter; 5) M. digastricus; 6) M. phterygoydeus medialis
ა) სწორია 1;3;4;5;
ბ) სწორია 2;4;6;
*გ) სწორია 2;3;5;
დ) სწორია 1;2;4.
220
1318. ქვედა ყბის ამწევი კუნთებია: 1) M.temporalis; 2) M. genyohyoideus; 3) M.mylohyoideus; 4)
M. masseter; 5) M digastricus; 6) M.phterygoydeus medialis
ა) სწორია 1;2;4;
ბ) სწორია 1;4;5;
გ) სწორია 2;3;5;
*დ) სწორია 1;4;6.

1319. სარძეო თანკბილვის ხანაში მოსახსნელი პროთეზები უნდა დამზადდეს:

*ა) გადიდებული საზღვრებით ბუნებრივ კბილებსა და ”ა” ხაზის მიდამოში;
ბ) შემცირებული საზღვრებით ბუნებრივი კბილების მიდამოში;
გ) ბაზისის გარეშე;
დ) ლითონის კლამერებით.

1320. სარძეო თანკბილვის ხანაში მოსახსნელი ფირფიტოვანი პროტეზების საფიქსაციოდ

რეკომენედირებულია გამოვიყენოთ:
ა) ლითონის კლამერები;
ბ) დამყრდნობ-დამჭერი კლამერები;
*გ) დენტო-ალვეოლური კლამერები;
დ) უწყვეტი კლამერები.

1321. ბავშვი თუ ვერ ეჩვევა მოსახნელ ფირფიტოვან პროტეზს, ამ შემთხვევაში ნაჩვენებია:

ა) ხიდისებრი პროთეზის დამზადება;
*ბ) გამბჯენი პროთეზის დამზადება;
გ) დასაშლელი პროთეზის დამზადება;
დ) ბიუგელისებრი პროთეზის დამზადება.

1322. სარძეო თანკბილვის ხანაში გამოყენებული მოსახსნელი ფირფიტოვანი პროთეზი

ახლით უნდა შეიცვალოს:
ა) 2-3 თვეში ერთხელ;
ბ) 1-2 წელში ერთხელ;
*გ) 6-8 თვეში ერთხელ;
დ) 3 წელში ერთხელ.

1323. გამჯბენი პროთეზი სარძეო თანკბილვის ხანაში საშუალებას გვაძლევს

ა) გავაფართოვოთ საკბილე რკალი;
ბ) შევავიწროვოთ საკბილე რკალი;
221
გ) ფრონტალური კბილები გადავხაროთ ვესტიბულარული მიმართულებით;
*დ) აღიკვეთოს დეფექტის მოსაზღვრე კბილების გადახრა დეფექტის მხარეს.

1324. გამბჯენი პროთეზი:

ა) ეყრდნობა ალვეოლარულ მორჩს ვესტიბულური მხრიდან;
ბ) ეყრდნობა ალვეოლურ მორჩს ორალური მხრიდან;
გ) ეყრდნობა ღრძილის კიდეს;
*დ) არ ეყრდნობა ღრძილის კიდეს.

1325. გამჯენი პროთეზები ფიქსირდება:

ა) წკირიანი კბილებით;
ბ) ჩანართებით;
*გ) გვირგვინებით ან რგოლებით;

1326. ცვლადი თანკბილვის ხანაში კბილთა მწკრივის დეფექტის შემთხვევაში გამოიყენება:

ა) ხიდისებრი პროთეზი ორმხრივი ფიქსაციით;
*ბ) ხიდისებრი პროთეზი ცალმხრივი ფიქსაციით;

1327. მუდმივი თანკბილვის ხანაში კბილთა რკალში შექმნილი დეფექტის დროს

მოსახსნელი ფირფიტოვანი პროტეზის დამზადება კლამერით
*ა) შესაძლებელია;
ბ) არ შეიძლება;
გ) შეიძლება ცალკეულ შემთხვევაში;

1328. ქვედა ყბის მოძრაობათა გამოკვლევის გრაფუკულ მეთოდს მიეკუთვნება:

ა) მიოტონომეტრია;
ბ) გნატოდინამომეტრია;
გ) ელექტრომიოგრაფია;
*დ) მასტიკაციოგრაფია.

1329. საანაბეჭდო მასებისა სახეობებია 1) ალგინატური; 2) სილიკონური; 3)

ჰიდროქსილაპატიტური; 4) ჰიდროკოლოიდური; 5) იონომერული
ა) სწორია 1;2;3;
ბ) სწორია 2;3;4;
*გ) სწორია 1;2;4;
დ) სწორია 1;2;5.

222
1330. საანაბეჭდო მასების სახეობებია: 1) თერმოპლასტიური; 2) ჰიდროკოლოიდური; 3)
ალგინატური; 4) ადგეზიური; 5) ჰიდროქსილაპატიტური
ა) სწორია 2;4;5;
*ბ) სწორია 1;2;3;
გ) სწორია 1;2;4;
დ) სწორია 2;3;4.

1331. საანაბჭდო მასების სახეობებია: 1) სილიკონური; 2) სილიდონტური; 3)

ჰიდროკოლოიდური;4) ჰიდროქსილაპატიტური; 5) თერმოპლასტიური
*ა) სწორია 1;3;5;
ბ) სწორია 2;3;4;
გ) სწორია 2;3;5;
დ) სწორია 1;3;5.

1332. მეტალოკერამიკის კბილთპროთეზირების დროს უმჯობესია გამოვიყენოთ

საანაბეჭდო მასები:
ა) თერმოპლასტიური;
ბ) ალგინატური;
*გ) სილიკონური;

1333. ტრავმულ ოკლუზიას ადგილი აქვს:

ა) ზედა და ქვედა უკბილო ყბების ტრავმული დაზიანების დროს;
ბ) საფეთქელ-ქვედა ყბის სახსრის ტრავმული დაზიანების დროს;
*გ) კბილების ფუნქციური გადატვირთვის დროს;

1334. პირველადი ტრავმული ოკლუზიის დროს ადგილი აქვს:

*ა) გადიდებული ღეჭვითი წნევის გადაცემას ჯანმრთელი პაროდონტის ქსოვილზე;
ბ) გადიდებული ღეჭვითი წნევის გადაცემას უკბილო ყბების ლორწოვან გარსზე;
გ) გადიდებული ღეჭვითი წნევის გადაცემას საფეთქელ-ქვედა ყბის სახსარზე;
დ) ჩვეული ღეჭვითი წნევის გადაცემას დაავადებულ ლორწოვან გარსზე.

1335. პირველადი ტრავმული ოკლუზია შეიძლება განვითარდეს:

ა) თანკბილვის სიმაღლის შემცირების დროს;
*ბ) თანკბილვის სიმაღლის გადიდების დროს;
გ) საფეთქელ-ქვედა ყბის პათოლოგიის დროს;

223
1336. პირველადი ტრავმული ოკლუზიის მიზეზი შეიძლება იყოს: 1) სრული ადენტია; 2)
ბრუქსიზმი; 3) ნაწილობრივი ადენტია; 4) ტრიზმი; 5) სარეჭი კუნთების ტონუსის
შემცირება
ა) სწორია 1;2;3;4;
*ბ) სწორია 2;3;4;
გ) სწორია 2;4;5;
დ) სწორია 1;3;4;5.

1337. მეორადი ტრავმულ ოკლუზიას ადგილი აქვს:

ა) სრული ადენტიის დროს;
ბ) ბრუქსიზმის დროს;
*გ) პაროდონტოპათიის დროს;
დ) პულპიტის დროს.

1338. ტრავმული ოკლუზიის დროს რენტგენოლოგიურად ადგილი აქვს:

ა) პერიოდონტალური ნაპრალის შევიწროვებას;
ბ) პერიოდონტალური ნაპრალის შევიწროვებას ფესვის მწვერვალის მიდამოში;
გ) პერიოდონტალური ნაპრალის შევიწროვებას ფესვის შუა მიდამოში;
*დ) პერიოდონტალური ნაპრალის გაგანიერებას.

1339. კბილის ფუნქციური გადატვირთვის დროს ტრავმული სინდრომის დამახასიათებელი

სიმპტომებია: 1) კბილების პათოლოგიური რყევადობა; 2) ალვეოლის ჰიპერტროფია; 3)
ტრავმული ოკლუზია; 4) ალვეოლის ატროფია; 5) ართროზი
*ა) სწორია 1;3;4;
ბ) სწორია 1;2;3;5;
გ) სწორია 2;3;5;
დ) სწორია 1;2;5.

1340. ჩანართისათვის ღრუს როდის მიეცემა ”მერცხლის კუდის” ფორმა, თუ იგი

მდებარეობს:
ა) საოკლუზიო ზედაპირზე;
ბ) ვესტიბულურ ზედაპირზე;
*გ) მედიოოკლუზიურ ან დისტალუროკლუზიურ ზედაპირზე;
დ) საკონტაქტო ზედაპირზე.

1341. ბლეკის მიხედვით III კლასის კარიესული ღრუს შემთხვევაში, თუ მეზობელი კბილი
ამოღებულია, ჩანართვისათვის ღრუს უნდა მიეცეს:
224
ა) ელიფსოიდური ფორმა;
ბ) ყუთისებური ფორმა;
გ) კუბისებური ფორმა, მერცხლის კუდის ფორმის ღრუს დამატებით;
*დ) სამკუთხედის ფორმა.

1342. ბლეკის მიხედვით, V კლასის კარიესული ღრუს შემთხვევაში ჩანართისთვის ღრუს

უნდა მიეცეს:
ა) სამკუთხედის ფორმა;
*ბ) ელიფსის ან ოვალის ფორმა;
გ) ყუთისებური ფორმა;
დ) მერცხლის კუდის ფორმა.

1343. კბილის პრეპარირების დროს არსებული ტკივილი იწვევს: 1) გულის ცემის რიტმის
გახშირებას; 2) ჰიპერსალივაციას; 3) არტერიული წნევის მომატებას; 4) მიოკარდიუმის
მხრიდან ჟანგბადზე მოთხოვნილების გაზრდას; 5) ტრიზმს
*ა) სწორია 1;3;4;
ბ) სწორია 1;2;3;
გ) სწორია 2;3;5;
დ) სწორია 1;2;5.

1344. ფაიფურის გვირგვინის დასამზადებლად კბილის პრეპერირების დროს პულპაში

ადგილი აქვს: 1) სისხლძარღვთა შევიწროვებას; 2) ჰიპერემიას; 3) სისხლჩაქცევებს; 4)
სისხლძარღვთა გაფართოებას; 5) სისხლძარღვთა სპაზმს
ა) სწორია 1;3;5;
ბ) სწორია 1;2;3;
გ) სწორია 2;3;4;
*დ) სწორია 2;3;4.

1345. ფაიფურის და პლასტმასის გვირგვინები კბილის პულპის ცხოველმოქმედების

შენარჩუნებით უნდა დაუმზადდეთ პაციენტებს:
ა) 15 წლის ასაკის მიღწევის შემდეგ;
ბ) 20 წლის ასაკის მიღწევის შემდეგ;
გ) 30 წლის ასაკის მიღწევის შემდეგ;
*დ) 35 წლის ასაკის მიღწევის შემდეგ.

1346. ტელესკოპური გვირგვინები გამოიყენება:

*ა) მოსახსნელი პროთეზების საფიქსაციოდ;
225
ბ) მოუხსსნელი პროთეზების საფიქსაციოდ;
გ) არტაშანების საფიქსაციოდ;

1347. არტიკულაციური წონასწორობის თეორია მოგვაწოდა:

ა) კატცმა;
ბ) გოფუნგმა;
*გ) გოდონმა;
დ) კალველისმა.

1348. ფიზიოლოგიური წონასწორობის თეორია მოგვაწოდა:

*ა) კატცმა;
ბ) გოდონმა;
გ) გოფუნგმა;
დ) კურლიანდსკიმ.

1349. უფრო მეტად ენის რომელ მიდამო შეიგრძნობს ტკბილ გემოს:

*ა) ენის წვერი;
ბ) ენის ძირი;
გ) ენის გვერდითი ზედაპირები;

1350. უფრო მეტად ენის რომელ მიდამო შეიგრძნობს მწარე გემოს:

ა) ენის წვერი;
*ბ) ენის ძირი;
გ) ენის გვერდითი ზედაპირები;

1351. უფრო მეტად ენის რომელ მიდამო შეიგრძნობს მჟავე და მლაშე გემოს:
ა) ენის წვერი;
ბ) ენის ძირი;
*გ) ენის გვერდითი ზედაპირები;

1352. რომელი იონები განაპირობებს მჟავე გემოს შეგრძნებას

ა) ნატრიუმის იონები;
ბ) კალიუმის იონები;
*გ) წყალბად-იონები;
დ) ნახშირბად-იონები.

226
1353. პროთეზის გაპრიალება მისი დამზადების შემდეგ:
ა) აუცილებელი არ არის
*ბ) აუცილებელია ყველა შემთხვევაში
გ) აუცილებელია ლორწოვანი გარსის გაღიზიანების შემდეგ
დ) აუცილებელია ლორწოვანი გარსის ატროფიის დროს
ორთოდონტია

1354. ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება

გენეტიკური?
*ა) ენდოგენურს;
ბ ) ეგზოგენურს;
გ ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1355. ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება

ექსტრაგენიტალური დაავადებები?
*ა) ენდოგენურს;
ბ ) ეგზოგენურს;
გ ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1356. ყბა-კბილთა სისტემის რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება ენდოკრინული

სისტემის დაავადებები?
*ა) ენდოგენურს;
ბ ) ეგზოგენურს;
გ ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1357. ყბა-კბილთა სისტემის რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება სანაყოფე

წყლების არათანაბარი განაწილება?
*ა) ენდოგენურს;
ბ ) ეგზოგენურს;
გ ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1358. ყბა-კბილთა სისტემის რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება ნაყოფის

მდებარეობა მუცლადყოფნის პერიოდში?
227
*ა) ენდოგენურს;
ბ ) ეგზოგენურს;
გ ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1359. ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება

მავნე ჩვევები?
ა ) ენდოგენურს;
*ბ) ეგზოგენურს;
გ ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1360 ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება

სამშობიარო ტრავმა?
ა ) ენდოგენურს;
*ბ) ეგზოგენურს;
გ ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1361. ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება

ნაადრევი მშობიარობა?
ა ) ენდოგენურს;
*ბ) ეგზოგენურს;
გ ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1362. ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება

არასწორი ხელოვნური კვება?
ა ) ენდოგენურს;
*ბ) ეგზოგენურს;
გ ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1363. ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება

ჩონჩხოვანი დეფორმაციები?
ა ) ენდოგენურს;
ბ ) ეგზოგენურს;
228
*გ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1364. ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება

რაქიტი?
ა ) ენდოგენურს;
*ბ) ეგზოგენურს;
გ ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1365. ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება

ცენტრალური ნერვული სისტემის დაავადებები?
ა ) ენდოგენურს;
ბ ) ეგზოგენურს;
*გ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1366. ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება

ძვალ-სახსროვანი დაავადებები?
ა ) ენდოგენურს;
*ბ) ეგზოგენურს;
გ ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1367. ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება

ზედა სასუნთქი გზების პათოლოგია?
ა ) ენდოგენურს;
*ბ) ეგზოგენურს;
გ ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1368. ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება

ტრავმა?
ა ) ენდოგენურს;
*ბ) ეგზოგენურს;
გ ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.
229
1369. ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება
კარიესი?
ა ) ენდოგენურს;
*ბ) ეგზოგენურს;
გ ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1370. ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება

კბილთა ნაადრევი ექსტრაქცია?
ა ) ენდოგენურს;
*ბ) ეგზოგენურს;
გ ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1371. ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება

ზედა და ქვედა ტუჩის ლაგამის ანომალია?
*ა) ენდოგენურს;
ბ ) ეგზოგენურს;
გ ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1372. ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება

ენის ლაგამის ანომალია?
*ა) ენდოგენურს;
ბ ) ეგზოგენურს;
გ ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს

1373. ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება

მაკროგლოსია?
*ა) ენდოგენურს;
ბ ) ეგზოგენურს;
გ ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

230
1374. ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება
ენის არასწორი მდებარეობა?
ა ) ენდოგენურს;
*ბ) ეგზოგენურს;
გ ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1375. ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორსმიეკუთვნება

სახის არის კუნთების ფუნქციის დარღვევა?
ა ) ენდოგენურს;
ბ ) ეგზოგენურს;
*გ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1376. ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება

ყლაპვის ფუნქციის დარღვევა?
ა ) ენდოგენურს;
ბ ) ეგზოგენურს;
*გ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1377. ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება

სუნთქვის ფუნქციის დარღვევა?
ა ) ენდოგენურს;
ბ ) ეგზოგენურს;
*გ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1378. ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება

ღეჭვის ფუნქციის დარღვევა?
ა ) ენდოგენურს;
ბ ) ეგზოგენურს;
*გ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1379. ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება

მეტყველების ფუნქციის დარღვევა?
231
ა ) ენდოგენურს;
ბ ) ეგზოგენურს;
*გ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1380. ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება

ოსტეომიელიტი?
ა ) ენდოგენურს;
ბ ) ეგზოგენურს;
*გ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1381. ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება

ტრავმა ყბა-სახის არეში?
ა ) ენდოგენურს;
*ბ) ეგზოგენურს;
გ ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1382. ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს

მიეკუთვნებაპირის ირგვლივი კუნთის ფუნქციის დარღვევა?
ა ) ენდოგენურს;
ბ ) ეგზოგენურს;
*გ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1383. ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება

ყბა-სახის არის ნაპრალები?
*ა) ენდოგენურს;
ბ ) ეგზოგენურს;
გ ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1384. ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება

ანკილოზი?
ა ) ენდოგენურს;
ბ ) ეგზოგენურს;
232
*გ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1385. ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება

დედის დაავადებები?
*ა) ენდოგენურს;
ბ ) ეგზოგენურს;
გ ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1386. ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება

ბავშვთა ხშირი ავადმყოფობა ადრეულ ასაკში?
ა ) ენდოგენურს;
*ბ) ეგზოგენურს;
გ ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1387. ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების რომელ ეტიოლოგიურ ფაქტორს მიეკუთვნება

სარძევე კბილების ბორცვების ფიზიოლოგიური ცვეთის დარღვევა?
ა ) ენდოგენურს;
*ბ) ეგზოგენურს;
გ ) როგორც ენდოგენურს ისე ეგზოგენურს;
დ ) სოციალურს.

1388. რა სახის ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიებს იწვევს ძილის დროს თავის არასწორი
მდებარეობა?
ა ) კბილთა დგომის ანომალიებს;
ბ ) კბილთა რკალის;
გ ) ყბების დეფორმაციებს;
*დ) თანკბილვის ანომალიებს.

1389. ყბა-კბილთა სისტემის რომელ ანომალიებს იწვევს ყლაპვის დარღვევა?

ა ) კბილთა დგომის;
*ბ) კბილთა რკალის;
გ ) ყბების დეფორმაციებს.

1390. რა სახის ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიებს იწვევს ღეჭვის დარღვევა?

233
ა ) კბილთა დგომის ანომალიებს;
*ბ) კბილთა რკალის;
გ ) ყბების დეფორმაციებს.

1391. ყბა-კბილთა ანომალიების კვლევის რომელ მეთოდს მიეკუთვნება ყბების

საკონტროლო დიაგნოსტიკური მოდელების შესწავლა?
ა ) ანტროპომეტრიულს;
ბ ) რენტგენოლოგიურს;
გ ) ფუნქციონალურს;
*დ) კლინიკურს.

1392. ყბა-კბილთა ანომალიების კვლევის რომელ მეთოდს მიეკუთვნება

ორთოპანთომოგრამა?
ა ) ანტროპომეტრიულს;
*ბ) რენტგენოლოგიურს;
გ ) ფუნქციონალურს;
დ ) კლინიკურს.

1393. ყბა-კბილთა ანომალიების კვლევის რომელი მეთოდით ხორციელდება კბილთა

რკალების განივი ზომების განსაზღვრა?
*ა) ანტროპომეტრიული;
ბ ) რენტგენოლოგიური;
გ ) ფუნქციონალური;
დ ) კლინიკური.

1394. ყბა-კბილთა ანომალიების კვლევის რომელი მეთოდით ხორციელდება კბილთა

რკალების სიგრძივი ზომების განსაზღვრა?
*ა) ანტროპომეტრიული;
ბ ) რენტგენოლოგიური;
გ ) ფუნქციონალური;
დ ) კლინიკური.

1395. ყბა-კბილთა ანომალიების კვლევის რომელი მეთოდით ხორციელდება კბილთა

რკალების საგიტალური და ტრანსვერზალური ზომების განსაზღვრა?
*ა) ანტროპომეტრიული;
ბ ) რენტგენოლოგიური;
გ ) ფუნქციონალური;
234
დ ) კლინიკური.

1396. ყბა-კბილთა ანომალიების კვლევის რომელი მეთოდით ხორციელდება კბილთა

რკალების დეფორმაციების ეტიოლოგიური ფაქტორის დადგენა?
ა ) ანტროპომეტრიული;
ბ ) რენტგენოლოგიური;
გ ) ფუნქციონალური;
*დ) კლინიკური.

1397. ყბა-კბილთა ანომალიების კვლევის რომელი მეთოდით ხორციელდება ყბებს შორის

არსებული ვერტიკალური სივრცის დადგენა?
ა ) ანტროპომეტრიული;
ბ ) ფუნქციონალური;
*გ) კლინიკური;
დ ) რენტგენოლოგიური.

1398. ყბა-კბილთა ანომალიების კვლევის რომელი მეთოდი გამოიყენება კბილთა

ანომალიების დიაგნოსტიკისთვის?
ა ) ანტროპომეტრიული;
*ბ ) რენტგენოლოგიური და კლინიკური;
გ ) ფუნქციონალური;
დ ) კლინიკური.

1399. ყბა-კბილთა ანომალიების კვლევის რომელი მეთოდი გამოიყენება სახის ნაკვთების

დათვალიერების დროს?
ა ) ანტროპომეტრიული;
ბ ) რენტგენოლოგიური;
გ ) ფუნქციონალური;
*დ) კლინიკური.

1400. ყბა-კბილთა ანომალიების კვლევის რომელი მეთოდი გამოიყენება სახის ტიპის

დადგენისათვის?
ა ) ანტროპომეტრიული;
ბ ) რენტგენოლოგიური;
გ ) ფუნქციონალური;
*დ) კლინიკური.

235
1401. ყბა-კბილთა ანომალიების კვლევის რომელი მეთოდი გამოიყენება ღეჭვის ფუნქციის
დარღვევის აღსადგენად?
ა ) ანტროპომეტრიული;
ბ ) რენტგენოლოგიური;
*გ) ფუნქციონალური;
დ ) კლინიკური.

1402. ყბა-კბილთა ანომალიების კვლევის რომელი მეთოდი გამოიყენება ყლაპვის ფუნქციის

დარღვევის დასადგენად?
ა ) ანტროპომეტრიული;
ბ ) რენტგენოლოგიური;
*გ) ფუნქციონალური;
დ ) კლინიკური.

1403. ყბა-კბილთა ანომალიების კვლევის რომელი მეთოდი გამოიყენება სუნთქვის

ფუნქციის დარღვევის დასადგენად?
ა ) ანტროპომეტრიული;
ბ ) რენტგენოლოგიური;
*გ) ფუნქციონალური;
დ ) კლინიკური.

1404. ყბა-კბილთა ანომალიების კვლევის რომელი მეთოდი გამოიყენება მეტყველების

ფუნქციის დარღვევის დასადგენად?
ა ) ანტროპომეტრიული;
ბ ) რენტგენოლოგიური;
*გ) ფუნქციონალური;
დ ) კლინიკური.

1405. ყბა-კბილთა ანომალიების კვლევის რომელ მეთოდს ეკუთვნის სათითურისებრი

სინდრომი?
ა ) ანტროპომეტრიულს;
ბ ) რენტგენოლოგიურს;
*გ) ფუნქციონალურს;
დ ) კლინიკურს.

1406. რა ანომალიებს იწვევს ბავშვთა ყბა-კბილთა სისტემაში ძილის დროს თავის უკანა
მდებარეობა?
236
ა ) კბილთა დგომის ანომალიებს;
ბ ) კბილთა რკალის ანომალიებს;
*გ) თანკბილვის ანომალიებს;
დ ) ფუნქციურ დარღვევებს.

1407. რა ანომალიებს იწვევს ბავშვთა ყბა-კბილთა სისტემაში ძილის დროს თავის მაღალ
ბალიშზე მდებარეობა?
ა ) კბილთა დგომის ანომალიებს;
ბ ) კბილთა რკალის ანომალიებს;
*გ) თანკბილვის ანომალიებს;
დ ) ფუნქციურ დარღვევებს.

1408. რა ანომალიებს იწვევს ბავშვთა ყბა-კბილთა სისტემაში ზარმაცი ღეჭვა?

ა ) კბილთა დგომის ანომალიებს;
ბ ) კბილთა რკალის ანომალიებს;
*გ) თანკბილვის ანომალიებს;
დ ) ფუნქციურ დარღვევებს.

1409. რა ანომალიებს იწვევს ბავშვთა ყბა-კბილთა სისტემაში მაგიდასთან ან მერხთან

არასწორი ჯდომა?
ა ) კბილთა დგომის ანომალიებს;
ბ ) კბილთა რკალის ანომალიებს;
*გ) თანკბილვის ანომალიებს;
დ ) ფუნქციურ დარღვევებს.

1410. რომელ ასაკში ატარებს პროფილაქტიკურ ღონისძიებებს პედიატრი?

*ა) ახალშობილობის პერიოდში;
ბ ) სარძევე თანკბილვის პერიოდში;
გ ) ცვლადი თანკბილვის პერიოდში;
დ ) მუდმივი თანკბილვის პერიოდში.

1411. რამდენი დისპანსერული ჯგუფი არსებობს ორთოდონტიაში?

*ა) 4;
ბ ) 5;
გ ) 3;
დ)6

237
1412. რომელ დისპანსერულ ჯგუფს მიეკუთვნებიან ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების
განვითარების რისკ-ფაქტორების მქონე ბავშვები?
ა ) I;
*ბ) II;
გ ) III;
დ ) IV.

1413. რომელ დისპანსერულ ჯგუფს მიეკუთვნებიან ყბა-კბილთა სისტემის ანომალიების

მონაცემების მქონე ბავშვები?
ა ) I;
ბ ) II;
*გ) III;
დ ) IV.

1414. კბილთა რომელ ანომალიებს ეკუთვნის ადენტია?

ა ) კბილთა დგომის;
*ბ) კბილთა რიცხვის;
გ ) კბილთა ფორმის;
დ ) კბილთა მაგარი ქსოვილების.

1415. კბილთა რომელ ანომალიებს ეკუთვნის გიგანტური კბილები?

ა ) კბილთა დგომის;
ბ ) კბილთა რიცხვის;
გ ) კბილთა ფორმის;
*დ) კბილთა ზომის.

1416. კბილთა რომელ ანომალიებს ეკუთვნის ჰიპოპლაზია?

ა ) კბილთა დგომის;
ბ ) კბილთა რიცხვის;
გ ) კბილთა ფორმის;
*დ) კბილთა მაგარი ქსოვილების.

1417. კბილთა რომელ ანომალიებს ეკუთვნის ზეკომპლექსური კბილები?

*ა) კბილთა დგომის;
ბ ) კბილთა რიცხვის;
გ ) კბილთა ფორმის;
დ ) კბილთა ზომის.
238
1418. კბილთა რომელ ანომალიებს ეკუთვნის რეტენციული კბილი?
ა ) კბილთა დგომის;
ბ ) კბილთა რიცხვის
გ ) კბილთა ფორმის;
*დ) კბილთა ამოჭრის ვადების ანომალია.

1419. კბილთა რომელ ანომალიებს ეკუთვნის გეჩისონის, ფურიეს კბილები?

ა ) კბილთა დგომის;
ბ ) კბილთა რიცხვის;
*გ) კბილთა ფორმის;
დ ) მაგარი ქსოვილის.

1420. კბილთა რომელ ანომალიებს ეკუთვნის აპლაზია?

ა ) კბილთა დგომის;
ბ ) კბილთა რიცხვის;
გ ) კბილთა ფორმის;
*დ) მაგარი ქსოვილის.

1421. კბილთა რომელ ანომალიებს ეკუთვნის ვესტიბულური დგომა?

*ა) კბილთა დგომის;
ბ ) კბილთა რიცხვის;
გ ) კბილთა ფორმის;
დ ) კბილთა ზომის.

1422. კბილთა რომელ ანომალიებს ეკუთვნის ტორტოანომალია?

*ა) კბილთა დგომის;
ბ ) კბილთა რიცხვის;
გ ) კბილთა ფორმის;
დ ) კბილთა ზომების.

1423. კბილთა რომელ ანომალიებს ეკუთვნის დისტოპია?

*ა) კბილთა დგომის;
ბ ) კბილთა რიცხვის;
გ ) კბილთა ფორმის;
დ ) კბილთა ზომების.

239
1424. კბილთა რომელ ანომალიებს ეკუთვნის ტრანსპოზიცია?
*ა) კბილთა დგომის;
ბ ) კბილთა რიცხვის;
გ ) კბილთა ფორმის;
დ ) კბილთა ზომების.

1425. კბილთა რომელ ანომალიებს ეკუთვნის ქიცვისებური მდებარეობა?

*ა) კბილთა დგომის;
ბ ) კბილთა რიცხვის;
გ ) კბილთა ფორმის;
დ ) კბილთა ზომების.

1426. კბილთა რომელ ანომალიებს ეკუთვნის ორალური მდებარეობა?

*ა) კბილთა დგომის;
ბ ) კბილთა რიცხვის;
გ ) კბილთა ფორმის;
დ ) კბილთა ზომების.

1427. კბილთა რომელ ანომალიებს ეკუთვნის სახისკენა მდებარეობა?

*ა) კბილთა დგომის;
ბ ) კბილთა რიცხვის;
გ ) კბილთა ფორმის;
დ ) კბილთა ზომების.

1428. კბილთა რომელ ანომალიებს ეკუთვნის ლოყისკენა მდებარეობა?

*ა) კბილთა დგომის;
ბ ) კბილთა რიცხვის;
გ ) კბილთა ფორმის;
დ ) კბილთა ზომების.

1429. კბილთა რომელ ანომალიებს ეკუთვნის კბილთა ნაადრევი ცვლა?

ა ) კბილთა დგომის;
*ბ) კბილთა ამოჭრის ვადების;
გ ) კბილთა ფორმის;
დ ) კბილთა ზომების.

1430. კბილთა რომელ ანომალიებს ეკუთვნის კბილთა დაგვიანებითი ცვლა?

240
ა ) კბილთა დგომის;
*ბ) კბილთა ამოჭრის ვადების;
გ ) კბილთა ფორმის;
დ ) კბილთა ზომების.

1431. კვლევის რა მეთოდები გამოიყენება ადენტიის დიაგნოზის დასადგენად?

ა ) კლინიკური;
*ბ) რენტგენოლოგიური;
გ ) ფუნქციონალური;
დ ) ანამნეზის შეკრება.

1432. კვლევის რა მეთოდები გამოიყენება რეტენციის დიაგნოზის დასადგენად?

ა ) კლინიკური;
*ბ) რენტგენოლოგიური;
გ ) ფუნქციონალური;
დ ) ანამნეზის შეკრება.

1433. კვლევის რა მეთოდები გამოიყენება შერწყმული კბილების დიაგნოზის დასადგენად?

ა ) კლინიკური;
*ბ) რენტგენოლოგიური;
გ ) ფუნქციონალური;
დ ) ანამნეზის შეკრება.

1434. კვლევის რა მეთოდები გამოიყენება კბილთა დგომის ანომალიების დიაგნოზის

დასადგენად?
*ა) კლინიკური;
ბ ) რენტგენოლოგიური;
გ ) ფუნქციონალური;
დ ) ანამნეზის შეკრება.

1435. დროებით თანკბილვაში კბილთა საოკლუზიო ზედაპირების მოქლიბვის ჩვენებებია?

ა ) ზედა ყბის ეშვების რკალგარეთ დგომა;
ბ ) ღრმა თანკბილვა;
*გ) კბილთა ბორცვების არათანაბარი ცვეთა;
დ ) პროგენიული თანკბილვა.

1436. ზედა ტუჩის ლაგამის ანომალიის ქირურგიული კორექციის ჩვენებაა:

241
*ა) ცენტრალურ კბილებს შორის დიასთემა;
ბ ) კბილთა რკალის დამოკლება;
გ ) ზედა ყბის კბილთა რკალის შევიწროება;
დ ) კბილთა რკალის დაგრძელება.

1437. ქვედა ტუჩის ლაგამის ანომალიის ქირურგიული კორექციის ჩვენებაა:

*ა) ცენტრალურ კბილებს შორის დიასთემა;
ბ ) კბილთა რკალის დამოკლება;
გ ) ზედა ყბის კბილთა რკალის შევიწროება;
დ ) კბილთა რკალის დაგრძელება.

1438. რომელი კონსტრუქციის პროტეზებს ვიყენებთ კბილთა რკალის პროთეზირებისთვის?

ა ) მეტალის გვირგვინებს;
ბ ) პლასტმასის გვირგვინებს;
გ ) ხიდისებრ პროტეზებს;
*დ) მოსახსნელ ფირფიტოვან პროთეზებს.

1439. რამდენ ხანში უნდა მოხდეს მოსახსნელი ფირფიტოვანი პროთეზების შეცვლა სარძევე
თანკბილვის დროს?
ა ) 3 თვეში ერთხელ;
*ბ) 6 თვეში ერთხელ;
გ ) წელიწადში ერთხელ;
დ ) არ უნდა შეიცვალოს.

1440. რამდენ ხანში უნდა მოხდეს მოსახსნელი ფირფიტოვანი პროთეზების შეცვლა

ცვლადი თანკბილვის დროს?
ა ) 3 თვეში ერთხელ;
ბ ) 6 თვეში ერთხელ;
*გ) წელიწადში ერთხელ;
დ ) არ უნდა შეიცვალოს.

1441. რომელი სახის გვირგვინები გამოიყენება სარძევე თანკბილვის დროს?

*ა) მეტალის;
ბ ) პლასტმასის;
გ ) მეტალოკერამიკის;
დ ) ფანჯრისებრის.

242
1442. რომელ ასაკში უნდა მოხდეს მოუხსნელი ხიდისებრი პროთეზის გამოყენება?
ა ) 6 წლის;
ბ ) 12 წლის;
გ ) 14 წლის;
*დ) 18 წლის.

1443. რომელი სახის გვირგვინები გამოიყენება სარძევე თანკბილვის დროს, როცა ადგილი
აქვს გვირგვინის დაშლის შედეგად თანკბილვის დაწევას?
ა ) შტიფტიანი;
ბ ) პლასტმასის;
*გ) მეტალის;
დ ) მეტალოკერამიკის.

1444. რომელი ეტიოლოგიური ფაქტორები იწვევს მაკროდენტიას?

ა ) რაქიტი;
ბ ) ჩანასახების არასწორი მდებარეობა;
გ ) მავნე ჩვევა;
*დ) ენდოკრინული სისტემის მოშლილობა.

1445. რომელი ეტიოლოგიური ფაქტორები იწვევს მიკროდენტიას?

ა ) რაქიტი;
*ბ) მემკვიდრეობითობა;
გ ) მავნე ჩვევა;
დ ) კბილთა ნაადრევი ცვლა.

1446. რომელი ეტიოლოგიური ფაქტორები იწვევს პირველად ადენტიას?

ა ) მავნე ჩვევა;
ბ ) დედის ექსტრაგენიტალური დაავადებები;
*გ) მემკვიდრული ფაქტორი;
დ ) რაქიტი.

1447. რომელი ეტიოლოგიური ფაქტორები იწვევს მეორად ადენტიას?

ა ) მავნე ჩვევა;
*ბ) მრავლობითი კარიესი;
გ ) მემკვიდრული ფაქტორი;
დ ) რაქიტი.

243
1448. რბილბაზისიანი პროთეზი გამოიყენება:
ა) ალვეოლური მორჩების მკვეთრი ატროფიის დროს;
ბ) თხელი ლორწოვანი გარსის შემთხვევაში;
გ) საპროთეზო ველის არეში ძვლოვანი ამოშვერილობის და ბასრი წვეტიანი კიდეების
არსებობის შემთხვევაში;
დ) ობტურატორის დასამზადებლად მაგარ საბაზისო მასალასთან ერთად;
*ე) ყველა ჩამოთვლილი.

1449. პაციენტს აღენიშნება ღრძილებიდან სისხლდენა (სიმძიმით III ხარისხი), შეარჩიეთ ამ

მდგომარეობის კლინიკური სურათის შესაბამისი სწორი ვარიანტი:
ა) სისხლდენა აღინიშნება იშვიათად;
*ბ) სისხლდენა აღინიშნება არამყარი საკვების მიღების დროს;
გ) ღრძილებიდან სისხლდენა აღინიშნება კბილების წმენდის დროს;
დ) სისხლდენა საერთოდ არ აღინიშნება.

1450. მიუთითეთ, რომელი ჯგუფის კბილები იღებება პირის ღრუს ჰიგიენური ინდექსის
განსაზღვრისას ფეოდოროვ-ვოლოდკინას მიხედვით?
ა) მოლარები და პრემოლარები;
ბ) პრემოლარები;
გ) ქვედა ყბის საჭრელები და პრემოლარები;
*დ) ქვედა ყბის საჭრელები და ეშვები.

1451. რენტგენოლოგიური კვლევის რომელი მეთოდია ინფორმაციული ბავშვთა კბილთა

სისტემის ანალიზისთვის ?
ა) ტელერენტგენოგრაფია;
*ბ) ორთოპანტომოგრაფია;
გ) ვიზიოგრაფია;
დ) კომპიუტერული ტომოგრაფია.

1452. მიუთითეთ, რატომ იღებება ღრძილის ანთებითი უბნები შილერ-პისარევისსინჯის

ჩატარებისას?
*ა) იოდის იონები რეაქციაში შედიან გლიკოგენთან;
ბ) იოდის იონები ცვლის ნადების ფერს;
გ) პაროდონტის ქსოვილის დაავადების დროს ნერწყვის PH - ის ცვლილებების გამო.
244
1453. რა შემთხვევაში არის მიზანშეწონილი ბავშვთა ასაკში გინგივოტომიის ჩატარება?
ა) ყველა შემთხვევაში;
*ბ) როდესაც არ არის ღრძილებში ანთებითი პროცესი;
გ) როდესაც გვაქვს კატარული გინგივიტი;
დ) როდესაც გვაქვს ჰიპერტროფიული გინგივიტი.

ლორწოვანის დაავადებები ბავშვთა ასაკში

1454. შეარჩიეთ რომელი ფაქტორი არ უდევს საფუძვლად ბავშვთა ასაკში პირის ღრუს
ლორწოვანი გარსის დაავადებათა კლასიფიკაციას:
ა) კლინიკა;
ბ) ეტიოლოგია;
გ) პათოგენეზი;
*დ) ონტოგენეზი;

1455. შეარჩიეთ ბავშვთა ასაკში პირის ღრუს ლორწოვანი გარსის ტრავმული დაზიანების
ჩამოთვლელ მიზეზებს შორის ყველაზე ხშირი:
ა) კარიესულიკბილებისბასრი კიდეები;
ბ) ადრეამოჭრილიკბილი;
გ) მავნეჩვევა;
*დ) საყოფაცხოვრებო ტრავმები;

1456. ბედნარის აფტების არსებობის ხანგრძლივობა საშუალოდ შეადგენს:

ა) 10 დღეს;
ბ) 15 დღეს;
გ) 20 დღეს;
*დ) 20-30 დღეს.

1457. პირის ღრუს ლორწოვანი გარსის ვირუსული დაავადებების ეტიოპათოგენეზში

ბავშვებში წამყვანი მნიშვნელობა ენიჭება:
ა) კბილის მაგარი ქსოვილების მდგომარეობას;
*ბ) ლორწოვანი გარსის მთლიანობის დარღვევას;
გ) გაცივებას;
დ) ტემპერატურის მომატებას.

1458. პირის ღრუს რეციდიული აფთების გამომწვევ მექანიზმებში შეიძლება დავასახელოთ:

245
ა) ლორწოვანი გარსის ტრავმული დაზიანება;
ბ) ტროფიკის დარღვევა;
*გ) ატოპიური ალერგიული დიათეზი;
დ) საჭმლის მომნელებელი ტრაქტის პათოლოგია.

1459. პირის ღრუს რეციდიული აფთების კლინიკურ ნიშნებს ბავშვებში მიეკუთვნება:

*ა) მადის შეცვლა;
ბ) ტემპერატურის მომატება;
გ) სახის ასიმეტრია;
დ) რინოლალია;

1460. მიუთითეთ ანტივირუსული მოქმედების პრეპარატები:

ა) ირუკსოლი, რიოდოკსოლი;
ბ) მეთილურაცილი, ტეტრაციკლინი;
*გ) ინტერფერონი, პლაფერონი;
დ) ქიმოპსინი, დეზოქსირობონუკლეაზა.

1461. შეარჩიეთ პირის ღრუს ლორწოვანი გარსის დაზიანების მეორადი მორფოლოგიური

ელემენტები:
ა) პაპულა, ეროზია, ნახეთქები;
ბ) ლაქა, ბუშტუკი, პაპულა;
*გ) წყლული, ეროზია, აფთა;
დ) კვანძი, ლაქა, წყლული.

1462. მწვავე ჰერპესული სტომატიტის კლინიკურ ნიშნებს მიეკუთვნება:

*ა) ბუშტუკები - ცალკეული, ან შეჯგუფებული, ერთეული ეროზიები შეშუპებულ და
ჰიპერემიულ ფონზე;
ბ) დიდი ზომის ეროზიები, როგორც წესი, ერთეული სახით. ფსკერი დაფარული
ფიბროზული ნადებით, განლაგებული ძირითადად ან მაგარი სასის მფარავლორწოვან
გარსზე, ან ენის დორსალურ ზედაპირზე;
გ) მცირე ზომის ეროზიები, რომლებიც განლაგებულია მაგარი სასის მფარავჰიპერემიულ
ლორწოვან გარსზე.
დ) ლოყების ლორწოვან გარსზე, მოლარების მოდამოში, უსწორო ფორმის ფილატოვის
ლაქები.

1463. პირის ღრუს ლორწოვანი გარსის ეპითელიზაციის მასტიმულირებელ საშუალებებს

განეკუთვნება:
246
ა) ანტიბიოტიკები და ვიტამინებისზეთოვანიხსნარები;
ბ) ანილინის შემცველი საღებავები;
გ) ანტივირუსული მალამოები;
*დ) A ვიტამინის ზეთოვანი ხსნარები, სოლკოსერილის პრეპარატები.

1464. პრეპარატები, ჭრილობის შესახორცებელი მოქმედებით

ა) მალამო "პროპოცეუმი", წყალბადის ზეჟანგის 1%-იანი ხსნარი;
*ბ) მალამო ან ჟელე "სოლკოსერილი", ვიტამინ A-ს ზეთოვანი ხსნარი, მეთილურაცილის
მალამო,ქაცვის ზეთი;
გ) ოქსიციკლოზოლი, ვინიზოლი;
დ) ოლაზოლი, ტეტრაზოლი;

1465. პირის ღრუს ლორწოვანი გარსის ალერგიული დაავადებების პათოგენეზში

წამყვანიმნიშვნელობა ენიჭება:
*ა) ორგანიზმის სენსიბილიზაციას;
ბ) მედიკამენტების გადამეტებით დოზირებას;
გ) დისბაქტერიოზის მდგომარეობას;
დ) ტროფონეკროზს.

1466. პრეპარატები, ზოგადგამაჯანსაღებელი მოქმედებით:

ა) ფეროპლექსი, ლევომიცეტინი, ატფ;
ბ) რიბოქსინი, დეზოქსირიბონუკლეაზა, ჰემოსტიმულინი;
გ) ჰისტაგლობულინი, ფიტინი, აცეტილსალიცილის მჟავა;
*დ) გლუტამევიტი, რიბოქსინი, ფეროპლექსი;

1467. დიფტერიის გამომწვევია:

ა) ჰემოლიტური სტრეპტოკოკი;
ბ) მკრთალი სპიროქეტა;
გ) ეპშტეინ-ბარის ჰერპესის გამომწვევი ვირუსი;
*დ) ლეფლერის ჩხირი.

1468. დიფთერიის დიაგნოზის დასასმელად აუცილებელია:

ა) რენტგენოლოგიური გამოკვლევა;
ბ) სისხლის საერთო ანალიზი;
გ) შარდის ანალიზი;
*დ) ბაქტერიოლოგიური ანალიზი.

247
1469. შეარჩიეთ პირის ღრუში წითელას კლინიკური სურათის შესაბამისი სწორი ვარიანტი?
ა) როგორც პირის ღრუში, ასევე კანზე ვეზიკულარული გამონაყარი, რომელიც სწრაფად
გადადის ეროზიებში;
*ბ) ლოყის პირის ღრუს ლორწოვან გარსზე ეპითელიუმის ზედაპირული ფენის ნეკროზის
შედეგად წარმოშობილი ფილატოვ-კოპლიკის ლაქები;
გ) არასპეციფიკურ ცვლილებებს პირის ღრუში თან ახლავს ღვიძლის, ელენთის
ლიმფურიკვანძების, ხახის ნუშურა კვანძების გადიდება;
დ ) ჰიპერემია, შეშუპება, ნეკროზი, შემდეგ პირის ღრუს ლორწოვანის ეროზიები,მკვეთრად
ჰიპერემიულ ლორწოვანზე რუხი, მკვრივი, სადა ნადები, რომელიც ძნელად სცილდება
ლორწოვან გარსს;

1470. რომელი კლინიკური სურათი შეესაბამება კლინიკურ ცვლილებებს პირის ღრუში

ქუნთრუშას დროს?
ა) როგორც პირის ღრუში, ასევე კანზე ვეზიკულარული გამონაყარი,რომელიც სწრაფად
გადადის ეროზიებში;
ბ) ლოყის პირის ღრუს ლორწოვან გარსზე ფილატოვ-კოპლივის ლაქები;
გ) არასპეციფიკურ ცვლილებებს პირის ღრუში თან ახლავს ღვიძლის, ელენთის,ლიმფური
კვანძების, ნუშურა კვანძების გადიდება;
*დ) ანგინა, კატარული სტომატიტი, გამოხატული ლიმფადენიტი, დასაწყისში ენა
გასადავებული. აღინიშნება პირის ღრუს სიმშრალე. შემდეგ ენის ძაფისებრი დვრილების
დესქვამაციის გამო ენაზე კარგად ჩანს სოკოსებრი დვრილები (ჟოლოსებრი ენა).

1471. "გეოგრაფიული ენის" დროს ენის ზედაპირზე დესქვამაციური ცვლილებელი

განპირობებულია:
ა) ძაფისებრი დვრილების ჰიპერპლაზიით და გარქოვანებით;
ბ) მაკროგლოსიით;
გ) წყლულოვან-ნეკროზული სტომატიტით;
*დ) ორგანიზმის ზოგადი მდგომარეობით და მისი ჰიპერერგიული განწყობით;

1472. "გეოგრაფიული ენის" მკურნალობის მეთოდებს მიეკუთვნება:

ა) ანტივირუსული თერაპია;
ბ) ანტიმიკრობული თერაპია;
გ) ქირურგიული მეთოდები;
*დ) ლოკალური ტკივილგამაყუჩებელი საშუალებები ჩვენებების მიხედვით.

1473. ქეილიტი ეწოდება:

ა) ტუჩის წითელი ყაეთნის ანთებას;
248
ბ) ტუჩის ლორწოვანი გარსის ანთებას;
გ) ტუჩის კანის ანთებას;
*დ) ტუჩის წითელი ყაეთნის, ლორწოვანი გარსის, კანის ანთებას.

1474. ქეილიტის მკურნალობა ბავშვებში მოიცავს შემდეგ ღონისძიებებს:

ა) ჰორმონოთერაპია და ანთებისსაწინააღმდეგო თერაპია;
ბ) ანტივირუსული პრეპარატები და კორტიკოსტეროიდები;
გ) კრიოდესტრუქცია და ფიზიოთერაპია;
*დ) ანთებისსაწინააღმდეგო თერაპია,სუნთქვის კორექცია, მასაჟი.

1475. ჩამოთვლილი მიზეზებიდან რომელს მიიჩნევთ ქეილიტების ეტიოლოგიურ

ფაქტორად:
ა) სხვადასხვა ტრავმები;
*ბ) მეტეოროლოგიური ფაქტორები;
გ) მიკროცირკულაციის მოშლა;
დ) ტუჩის სანერწყვე ჯირკვლების ატონია;

1476. ქეილიტების მკურნალობა ბავშვებში დიაგნოსტიკისა და მკურნალობის სწორი გეგმის

შემუშავების მიზნით საჭიროებს შემდეგი სინჯის ჩატარებას:
ა) ალერგოლოგიული სინჯი;
ბ) ბაქტეროლოგიური სინჯი;
გ) სეროლოგიური სინჯი;
*დ) სუნთქვის ფუნქციონალური სინჯი.

ბავშვთა ასაკის ქირურგიული სტომატოლოგია, გაუტკივარება და რეანიმაცია ბავშვთა

სტომატოლოგიურ პოლიკლინიკაში

1477. ანაფილაქსიური შოკის საწყისი სტადიისათვის დამახასიათებელია:

*ა) გამონაყრის გამოჩენა, სახის კანის ჰიპერემია, გაძნელებული სუნთქვა;
ბ) გონების დაკარგვა;
გ) აგზნება, მოუსვენრობა;
დ ) სახის კანის გაფერმკრთალება, გონების დაკარგვა.

1478. გულ-სისხლძარღვთა კოლაფსისათვის დამახასიათებელია:

*ა) სახის კანის გაფერმკრთალება, გუგის გაფართოვება;
ბ) პულსის გაიშვიათება;
გ) გუგის შევიწროვება;
249
დ) გონების დაკარგვა.

1479. გულის წასვლისათვის დმახასიათებელია შემდეგი ნიშნები:

ა) სახის კანის ჰიპერემია;
*ბ) გონების დაკარგვა, პულსის გაიშვიათება;
გ) პულსის გახშირება;
დ) გუგის შევიწროვება.

1480. კანისა და ლორწოვანი საფარველის ჰიპერემია დამახასიათებელია:

ა) კოლაფსისათვის;
ბ) გულისწასვლისათვის;
*გ) ანაფილაქსიური შოკისათვის;
დ) ფებრილური გულყრისთვის.

1481. სახის კანისა და ხილული ლორწოვანი გარსის გაფერმკრთალება დამახასიათებელია:

*ა) გულისწასვლისათვის;
ბ) ანაფილაქსიური შოკისათვის;
გ) საანესთეზიო ნივთიერებაზე ალერგიული რეაქციიათვის;
დ) არტერიული ჰიპერტენზია.

1482. ამოიცანით რომელი ნერვების ბლოკადას ახდენს ტორუსული ანესთეზია:

ა) ენის, ლოყის და ნიკაპის ნერვების;
ბ) ლოყისა და ნიკაპის ნერვების;
გ ) ქვედაალვეოლურის და ენის ნერვების;
*დ) ენის, ლოყის და ქვედა ალვეოლური ნერვების.

1483. რომელი სახის გამტარებლობითი ანესთეზია ტარდება ზედა ყბაზე:

ა) მენთალური;
ბ) ტორუსული;
გ) მანდიბულური;
*დ) ინფრატემპორული.

1484. მანდიბულური ანესთეზიის დროს ვაუტკივარებთ:

*ა) ენის ნერვს, ქვედა ალვეოლურ ნერვს;
ბ) ლოყის ნერვს;
გ) ქვედა ალვეოლური და ლოყის ნერვებს;
დ) ლოყის და ენის ნერვებს.
250
1485. გამტარებლობითი ანესთეზიის მეთოდს ზედა ყბაზე მიეკუთვნება:
ა) ტორუსული;
ბ) მენთალური;
*გ) ტუბერული;
დ) აპოდაქტილური.

1486. გამტარებლობით ანესთეზიას ქვედა ყბაზე მიეკუთვნება:

ა) ტუბერული;
ბ) პალატინური;
*გ) ტორუსული;
დ) ინციზივური.

1487. ქვედა ალვეოლური და ენის ნერვების ერთდროული გაუტკივარებისათვის

გამოიყენება ანესთეზია:
ა) მენთალურ ხვრელთან;
*ბ) მანდიბულური;
გ) ტუბერული
დ) ინციზივური.

1488. ტორუსული ანესთეზიის დროს ვაუტკივარებთ შემდეგ ნერვებს:

ა) ენის და ლოყის;
ბ) ლოყის და ქვედა ალვეოლური;
გ) ქვედა ალვეოლური და ენის;
*დ) ენის, ქვედა ალვეოლური და ლოყის.

1489. ზედა ყბაზე სარძევე კბილების ექსტრაქციისათვის ადგილობრივი გაუტკივარების

ძირითად მეთოდს მიეკუთვნება:
ა) ტუბერული;
ბ) ინფრაორბიტალური;
*გ) ინფილტრაციული;
დ) ძვალშიგნითა.

1490. ენის ლაგამის პლასტიკის დროს გამოიყენება ანესთეზია:

ა) მანდიბულური;
ბ) ტორუსული;
*გ) ინფილტრაციული;
251
დ) მენთალური.

1491. პოლიკლინიკის პირობებში, ზოგადი ანესთეზიით, პირის ღრუში ოპერაციის

ჩატარების ჩვენებებია:
*ა) გულის თანდაყოლილი კომპენსირებული მანკი;
ბ) გულის თანდაყოლილი დეკომპენსირებული მანკი;
გ) დეკომპენსირებული შაქრიანი დიაბეტი;
დ) მწვავე რესპირატორული ვირუსული ინფექცია.

1492. გამონაყარი, ტუჩებისა და ქუთუთოების შეშუპება დამახასიათებელია:

ა) კოლაფსისთავის;
*ბ) ანაფილაქსიური შოკისათვის;
გ) გულისწასვლისათვის
დ) კრუნჩხვითი სინდრომის.

1493. გაძნელებული ხშირი სუნთქვა ექსპირატორული ამოსუნთქვით დამახასიათებელია

ა) გულისწასვლისათვის;
ბ) კოლაფსისათვის;
*გ) ანაფილაქსიური შოკისათვის;
დ) არტერიული ჰიპერტენზიისთვის.

1494. ზოგად გაუტკივარებას მიეკუთვნება:

ა ) ატარალგეზია;
*ბ) ენდოტრაქეალური ნარკოზი;
გ ) გამტარებლობითი ანესთეზია;
დ ) ვაგოსიმპათიკური ბლოკადა.

1495. პირის ღრუში ჩირქოვანი კერების გაუტკივარებისას საანესთეზიო საშუალების

მოქმედების არაეფექტურობა განპირობებულია შემდეგი ფაქტორებით:
ა) ანთებითი კერის მიდამოში ტუტე გარემო სარსებობით, რომელიც ანეიტრალებს
საანესთეზიო ნივთიერებას;
ბ) ყბა-სახის მიდამოს სისხლმომარაგების თავისებურებებით;
გ) ყბა-სახის მიდამოს ინერვაციის თავისებურებებით;
*დ) ანთებითი კერის მიდამოში მჟავე გარემოს არსებობით, რომელიც ანეიტრალებს
საანესთეზიო ნივთიერებას.

1495. ინჰალაციური ნარკოზისათვის გამოიყენება:

252
ა) კალიფსოლი;
*ბ) ფტოროტანი;
გ) დროპერიდოლი;
დ) ნატრიუმის ოქსიბუტირატი.

1496. ადგილობრივი გაუტკივარების ჩატარების დროს ჰემატომის წარმოშობის მიზეზი

შეიძლება იყოს:
*ა) სისხლძარღვის კედლის დაზიანება;
ბ) ასეპტიკის წესების დარღვევა;
გ) ანესთეტიკის სწრაფად შეყვანა;
დ) საანესთეზიო საშუალების დიდი დოზა.

1497. შეარჩიეთ არაინჰალაციური ნარკოზისათვის გამოიყენებული საშუალება:

ა) ეთერი;
ბ) ფტოროტანი;
*გ) კალიფსოლი;
დ) აზოტის ქვეჟანგი.

1498. რა ტიპის ზოგადი გაუტკივარება გამოიყენება ხანგრძლივი ოპერაციის დროს :

ა) ნიღბით;
ბ) ინტრავენური;
გ) ელექტრონარკოზი;
*დ) ენდოტრაქეალური.

1499. სამწვერა ნერვის რომელი ტოტით ინერვირდება ქვედა ყბა:

ა) 1 ტოტით;
ბ) 11 ტოტით;
*გ) 111ტოტით;
დ) IV ტოტით.

1500. სამწვერა ნერვის რომელი ტოტით ინერვირდება ზედა ყბა?

ა) 1 ტოტით;
*ბ) 11 ტოტით;
გ) 111ტოტით;
დ ) IV ტოტით.

253
1501. შეარჩიეთ პალატინური ანესთეზიის დროს სასის გაუტკივარების საზღვრების სწორი
ვარიანტი:
*ა) სასის დიდი ხვრელიდან თანამოსახელე ეშვამდე;
ბ) სასის დიდი ხვრელიდან ცენტრალურ საჭრელამდე;
გ) სასის დიდი ხვრელიდან პირველ სარძევე მოლარამდე;
დ) სასის დიდი ხვრელიდან მეორე სარძევე მოლარამდე.

1502. მიუთითეთ ინციზივური ანესთეზიის დროს გაუტკივარებული ზონის ლოკალიზაცია:

*ა) სასის ზედაპირი;
ბ) ვესტიბულარული ზედაპირი;
გ) ენის ზედაპირი;
დ) ზედა ყბის ლაგამი.

1503. ანაფილაქსიური შოკი არის:

ა) გონების დაკარგვა კუნთოვანი ტონუსის მოშლით
*ბ) მძიმე ალერგიული რეაქცია ალერგენზე
გ) გულ-სისხლძარღვთაუკმარისობა ცნობიერების შენახვით;
დ) მოტორული აგზნება და კრუნჩხვები.

1504. შეარჩიეთ ქვედაყბისსაჭრელიკბილებისამოსაღებადრეკომენდებული მაშების სწორი

ვარიანტი: 1. პირდაპირი, 2. ნისკარტისებური, ქედით (ბორცვით), 3. ნისკარტისებური,
ქედისგარეშე, 4. S-სებრიქედით, 5. S-სებრიქედისგარეშე.
*ა) 3;
ბ) 1 , 5;
გ) 1, 2, 4;
დ) 2, 4.

1505. შეარჩიეთ ზედა ყბის პრემოლარების ამოსაღებად რეკომენდებული მაშების სწორი

ვარიანტი: 1. პირდაპირი, 2. ნისკარტისებური, ქედით (ბორცვით), 3. ნისკარტისებური,
ქედისგარეშე, 4. S-სებრიქედით, 5. S-სებრიქედისგარეშე.
*ა) 5;
ბ) 2, 3;
გ) 1, 2, 4;
დ) 4.

254
1506. იპოვეთ ქვედა ყბის მოლარების ამოსაღებად რეკომენდებული მაშების სწორი
ვარიანტი: 1. პირდაპირი, 2. ნისკარტისებური, რკალისებური ქედით (ბორცვით), 3.
ნისკარტისებური, რკალისებური ქედის გარეშე, 4. S-სებრი ქედით, 5. S-სებრი ქედის გარეშე.
*ა) 2;
ბ) 1, 2;
გ) 3, 5;
დ) 4.

1507. იპოვეთ ზედა ყბის საჭრელი კბილების ამოსაღებად რეკომენდებული მაშების სწორი
ვარიანტი: 1. S-სებრი მოხრილი ქედის გარეშე, 2. S-სებრი ქედით, 3. პირდაპირი, 4.
ნისკარტისებური, რკალისებური ქედის გარეშე, 5. ნისკარტისებური ქედით.
*ა) 3;
ბ) 1, 3;
გ) 1, 2, 4;
დ) 2.

1508. მიუთითეთ ზედა ყბის მოლარების ამოსაღებად რეკომენდებული მაშების სწორი

ვარიანტი:1. S-სებრი მოხრილი ქედის გარეშე, 2. S-სებრი ქედით, 3. პირდაპირი, 4.
ნისკარტისებური ქედის გარეშე, 5. ნისკარტისებური ქედით.
*ა) 2;
ბ) 1;
გ) 2, 5;
დ) 4.

1509. მიუთითეთ ქვედა ყბის პრემოლარების ამოსაღებად რეკომენდებული მაშების სწორი

ვარიანტი:1. S-სებრი მოხრილი ქედის გარეშე, 2. S-სებრი ქედით, 3. პირდაპირი, 4.
ნისკარტისებური ქედის გარეშე, 5. ნისკარტისებური ქედით.
ა) 2, 3;
ბ) 1;
გ) 5;
*დ) 4.

1510. გამოიცანით ქვედა ყბის ეშვების ამოსაღებად რეკომენდებული მაშების სწორი

ვარიანტი: 1. ნისკარტისებური ბორცვის გარეშე, 2. ნისკარტისებური ბორცვით, 3. S-სებრი
მოხრილი ქედის გარეშე, 4. S-სებრი მოხრილი ქედით, 5. ნისკარტისებური
ჰორიზონტალურ სიბრტყეში ქედით.
ა) 1, 4;
255
ბ) 5;
*გ) 1;
დ) 2.

1511. გამოიცანით ზედა ყბის მცირე ძირითადი კბილების (პრემოლარების) ამოსაღებად

რეკომენდებული მაშების სწორი ვარიანტი: 1. ნისკარტისებური ბორცვის გარეშე, 2.
ნისკარტისებური მოხრილი ბორცვით, 3. S-სებრი მოხრილი ქედის გარეშე, 4. S-სებრი
მოხრილი ქედით.
*ა) 3;
ბ) 1;
გ) 4;
დ) 2.

1512. გამოიცანით ქვედა ყბის დიდი ძირითადი კბილების ამოსაღებად რეკომენდებული

მაშების სწორი ვარიანტი: 1. S-სებრი მოხრილი ბორცვის გარეშე, 2. S-სებრი მოხრილი
ბორცვით, 3.პირდაპირი, რომლის ლოყებიც ერთმანეთს არ ეხება, 4. ბაიონეტი, 5.
ნისკარტისებური მოხრილი ბორცვის გარეშე, 6. ნისკარტისებური მოხრილი ბორცვით.
ა) 4, 5;
*ბ) 6;
გ) 3;
დ) 1, 2.

1513. შეარჩიეთ ზედა ყბის საჭრელების ამოსაღებად რეკომენდებული მაშების სწორი

ვარიანტი: 1. S-სებრი მოხრილი ბორცვის გარეშე, 2. S-სებრი მოხრილი ბორცვით, 3.
პირდაპირი, რომლის ლოყებიც ერთმანეთს არ ეხება, 4. ნისკარტისებური მოხრილი
ბორცვის გარეშე.
*ა) 3;
ბ) 1;
გ) 4;
დ) 2.

1514. ბავშვის ფსიქოემოციური დაძაბულობის მოხსნის მიზნით პოლიკლინიკის პირობებში

ხშირად გამოიყენება:
ა) საძილე საშუალებები;
*ბ) დიაზეპამის რიგის ტრანკვილიზატორები;
გ) ნარკოტიკული პრეპარატები;
დ) ტკივილგამაყუჩებლები.
256
1515. მანდიბულური ანესთეზიის არასწორად ჩატარების შედეგად შეიძლება განვითარდეს:
ა) სახის ნერვის ნევრიტი;
ბ) ალვეოლიტი;
*გ) ფრთისებური კუნთების ანთებითი კონტრაქტურა;
დ) ჰემატომის განვითარება მენთალურ ხვრელთან.

1516. პოლიკლინიკის პირობებში პირის ღრუს სანაციის მიზნით ნარკოზის გამოყენების

უკუჩვენებაა:
ა) ბავშვის ასაკი-10 წლამდე;
*ბ) მწვავე ინფექციური დაავადება;
გ) ადგილობრივი ანესთეტიკების მიმართ ალერგია;
დ) ბავშვს აქვს დაუნის დაავადება.

1517. ზედა ყბის ცენტრალური საჭრელების ჩაჭედილი ამოვარდნილობის დროს 6 წლის

ასაკში რეკომენდებულია:
ა) დავტოვოთ მეთვალყურეობის ქვეშ;
ბ) რეპოზიცია;
*გ) ამოღება;
დ) რეპოზიცია და ფიქსაცია.

1518. 10 წლის ბავშვს ტრავმული დაზიანების შედეგად აღენიშნება ცენტრალური საჭრელი

კბილის სრული ამოვარდნილობა, დასახეთ მკურნლობის ოპტიმალური გეგმა:
ა) იმპლანტაცია და შემდგომი პროთეზირება;
ბ) მოსახსნელიპროთეზის დამზადება;
გ) კბილისრეპლანტაცია და ფიქსაცია არტაშნით;
*დ) კბილის ენდოდონტიური მკურნალობა, რეპლანტაცია და არტაშნით ფიქსაცია.

1519. ფორმირებული ფესვის მქონე მუდმივი საჭრელის ჩაჭედილი ამოვარდნილობის დროს

რეკომენდებულია:
ა) კბილის ამოღება;
ბ) ამოღება, ტრეპანაცია, დეპულპირება, დაბჟენა, კბილის რეპლანტაცია;
გ) დატვირთვის მოხსნა, დაკვირვება (რენტგენოგრაფია, ელექტროდიაგნოსტიკა), ჩვენების
მიხედვით მკურნალობა;
*დ) რეპოზიცია, ფიქსაცია, დაკვირვება, რენტგენოგიური კონტროლი და
ელექტროოდონტოდიაგნოსტიკა.

257
1520. 4-5 წლის ასაკში ბავშვებში უფრო ხშირად გვხვდება ტრავმა:
ა) კბილის მოტეხილობა,
ბ) ყბის მოტეხილობა,
*გ) კბილის ამოვარდნილობა,
დ) საფეთქელ-ქვედა ყბის სახსრის ამოვარდნილობა.

1521. სამშობიარო ტრავმის გვიანი კლინიკური სიმპტომი შეიძლება იყოს:

ა) ენის მოკლე ლაგამი,
ბ) სახეზე არსებული ნაწიბური,
გ) რინოლალია,
*დ) ქვედა ყბის განუვითარებლობა.

1522. ძვლისსაზრდელას შიდა მოტეხილობები უფრო ხშირად გვხვდება ბავშვებში:

ა) 14-15 წლის,
ბ) 1-2 წლის,
*გ) 6-7 წლის,
დ) 10-14 წლის.

1523. ქვედა ყბის მთლიანი სრული მოტეხილობის ნიშნებია:

*ა) ძვლოვანი კრეპიტაცია;
ბ) ღეჭვის ფუნქციის დარღვევა;
გ) ჰემატომა, მიმდებარე ქსოვილბის შეშუპება;
დ) ლოკალური ტკივილი, რომელიც პალპაციის დროს ძლიერდება.

1524. ყბების მოტეხილობის ზუსტი დიაგნოსტიკის ყველაზე ინფორმაციული და საიმედო

მეთოდია:
ა) რეოგრაფია;
ბ) ელექტრომიოგრაფია;
*გ) რენტგენოგრაფია;
დ) მიოგრაფია.

1525. ქვედა ყბის ფრაგმენტების კონსოლიდაციის (შეხორცების) უტყუარ ნიშანს

წარმოადგენს:
ა) ტკივილის გაქრობა;
*ბ) ძვლოვანი კორძის წარმოქმნა;
გ) ფრაგმენტების უძრაობა;
დ) შესივების ალაგება.
258
1526. ნიკაპზე დაცემის შემთხვევაში ქვედა ყბის მოტეხილობა მოსალოდნელია შემდეგ
მიდამოში:
ა ) ქვედა ყბის კუთხის
ბ ) ქვედა ყბის ტოტის
*გ) სასახსრე მორჩების
დ ) შუა ხაზზე

1527. ქვედა ყბის სასახსრე თავის მოტეხილობის შემთხვევაში, მკურნალობის შემდეგ ბავშვი
დისპანსერულ აღრიცხვაზე უნდა იმყოფებოდეს:
ა ) მოტეხილობის ადგილზე რენტგენოლოგიურად ძვლოვანი კორძის გამოჩენამდე;
ბ ) მუდმივი თანკბილვის ჩამოყალიბებამდე;
გ ) ტრავმიდან 2-3 წლის მანძილზე;
*დ) 16-18 წლის ასაკამდე.

1528. ყბა-სახის მიდამოში ჭრილობის ადრეულ გართულებებს მიეკუთვნება:

ა) ტრავმული ოსტეომიელიტი;
ბ) სახის ნერვის ნევრიტი;
*გ) სისხლდენა;
დ) ჭრილობის დაჩირქება.

1529. ყბა-სახის მიდამოში ჭრილობის ადრეულ გართულებებს მიეკუთვნება:

*ა) ასფიქსია;
ბ) პაროდონტიტი;
გ) სანერწყვე ჯირკვლების ხვრელარხები;
დ) სახის ნერვის ნევრიტი.

1530. ყბა-სახის მიდამოს მწვავე ლიმფადენიტების გამომწვევ მიზეზს 2-3 წლის ბავშვებში
უპირატესად წარმოადგენს ინფექცია:
*ა) მწვავე რესპირატორული ვირუსული ინფექცია;
ბ) ოდონტოგენური;
გ) დერმატოგენური;
დ) ტონზილარული.

1531. ყბა-სახის მიდამოს მწვავე ლიმფადენიტების გამომწვევი ოდონტოგენური მიზეზები

სჭარბობს ბავშვებში:
ა) 2-3 წლის ასაკში;
259
ბ) 3-4 წლის ასაკში;
*გ) 6-8 წლის ასაკში;
დ) ყველა ასაკობრივ ჯგუფში თანაბრად.

1532. ჰემატოგენური ოსტეომიელიტი უფრო ხშირად გვხვდება:

ა) ქვედა ყბაზე;
*ბ) ზედა ყბაზე;
გ) შუბლის ძვალზე;
დ) ცხვირის ძვალზე.

1533. 3-12 წლამდე ბავშვებში, უფრო ხშირად ყბების ძვლების ოსტეომიელიტის რომელი
ფორმა გვხვდება?
ა) პოსტტრავმულს;
*ბ) ოდონტოგენურს;
გ) ჰემატოგენურს;
დ) სპეციფიკური.

1534. მწვავე ჩირქოვანი პერიოსტიტის დროს პირველი რიგის გადაუდებელი ღონისძიება

მდგომარეობს:
ა) დეზინტოქსიკაციურ თერაპიაში;
*ბ) ქირურგიულ ჩარევაში;
გ) იმუნოთერაპიაში;
დ) ანტიბაქტერიულ თერაპიაში;

1535. შეარჩიეთ დაავადების ის ფორმა, რომლის გამოსავალია მწვავე ოსტეომიელიტი:

ა) მწვავე პულპიტი;
*ბ) გამწვავებული პერიოდონტიტი;
გ) დესქვამაციური გლასიტი;
დ) ლოყის ჰემანგიომა.

1536. ოდონტოგენური ანთებითი დაავადების მიმდინარეობის ხასიათს ბავშვებში

განაპირობებს:
ა) კარიესის გავრცელების მაღალი სიხშირე;
*ბ) ქსოვილებისა და ორგანოების მორფოლოგიური და ფუნქციური განუვითარებლობა;
გ) ანთებითი დაავადების დიაგნოსტიკის სირთულე ;
დ) მკურნალობის მეთოდების შეზღუდული არეალი.

260
1537. ამოიცანით ყბა-სახის მიდამოს სპეციფიკური ლიმფადენიტის მიზეზი ბავშვთა ასაკში:
ა) ყელ-ყურ-ცხვირის დაავადებები;
ბ) კარიესული კბილები და მათი გართულებები;
გ) მწვავე ჰერპესული სტომატიტი;
*დ) ანტინომიკოზური ინფექცია.

1538. გამოკვლევის რომელი მეთოდია უპირატესად ინფორმაციული ყბების ძვლების

ანთებითი დაავადებებისა და კისტების სადიფერენციაციოდ:
ა) აპექსლოკაცია;
*ბ) რენტგენოგრაფია;
გ) ელექტროოდონტოდიაგნოსტიკა;
დ) დაზიანების მიდამოში კბილთა ვიტალური შეღებვა.

1539. გამოიცანით, რომელი ჯგუფის კბილთა ქრონიკული პერიოდონტიტი ხდება

უხშირესად ანთებითი აპიკალური კისტების განვითარების მიზეზი:
ა) ზედა სარძევე ეშვების;
ბ) ქვედა მუდმივი საჭრელების;
გ) ზედა სარძევე პირველი მოლარების;
*დ) ქვედა მუდმივი მოლარების.

1540. შეარჩიეთ ბავშვთა ასაკში ტრავმული წარმოშობის ანთებითი კისტების უხშირესი

ლოკალიზაციის სწორი ვარიანტი:
*ა) საჭრელი კბილების მიდამო;
ბ) ქვედა ეშვების მიდამო;
გ) ზედა ყბის პრემოლარების მიდამო;
დ) ქვედა მოლარების მიდამო.

1541. შეარჩიეთ მუდმივი საჭრელი კბილების მცირე ზომის აპიკალური კისტების

მკურნალობის რაციონალური მეთოდი:
ა) ცისტოტომია;
ბ) ცისტექტომია, რადიკალური ჰაიმოროტომიით;
*გ) სრულფასოვანი ენდოდონტიური მკურნალობა;
დ) ფესვის მწვერვალის რეზექცია.

1542. ცისტოტომიის შემდეგ ჩატოვებული იოდოფორმიანი ტამპონის გამოცვლა ხდება:

ა) მეორე დღეს;
*ბ) მე-5-7 დღეს;
261
გ) მე-10-14 დღეს;
დ) 21-ე დღეს.

1543. რომელ სიმპტომს მიიჩნევთ მწვავე ჩირქოვანი ოდონტოგენური პერიოსტიტის

ადგილობრივ სადიაგნოსტიკო კრიტერიუმად:
ა) ყლაპვის დროს გამოხატულ ტკივილს;
ბ) რამდენიმე კბილის მორყევას;
გ) პირის გაძნელებულ გაღებას;
*დ) გარდამავალი ნაოჭის გასადავებას.

1544. მწვავე ჩირქოვანი პერიოსტიტების დროს საჭიროა დიფერენციაცია მოვახდინოთ:

ა) ქრონიკულ პერიოდონტიტთან;
ბ) მწვავე სიალოადენიტთან;
*გ) მწვავე ოსტეომიელიტთან;
დ) ქრონიკულ ოსტეომიელიტთან.

1545. მწვავე ოსტეომიელიტის გართულება შეიძლება იყოს:

ა) სანერწყვე ჯირკვლების ხვრელ-არხები;
ბ) ნაწიბუროვანი კონტრაქტურა;
გ) სახის ნერვის ნევრიტი;
*დ) ოდონტოგენური სეფსისი.

1546. მწვავე ოდონტოგენური ოსტეომიელიტის კომპლექსური მკურნალობა, გადაუდებელი

ქირურგიული დახმარების გარდა, მოიცავს:
ა) კრიოთერაპიას;
*ბ) ანტიბაქტერიულ თერაპიას;
გ) რენტგენოთერაპიას;
დ) ელექტროკოაგულაციას.

1547. ქრონიკული დესტრუქციული ოდონტოგენური ოსტეომიელიტის დროს, როდესაც

სეკვესტრი უკვე ჩამოყალიბებულია, უნდა ჩატარდეს მკურნალობა:
*ა) სეკვესტრექტომია;
ბ) ანტიბაქტერიული თერაპია;
გ) პერიოსტოტომია;
დ) ფიზიოთერაპია.
1605. ქრონიკული ოსტეომიელიტის დროს სეკვესტრექტომია ნაჩვენებია:
ა) ფიზიოთერაპიული მკურნალობის ჩატარების შემდეგ;
262
*ბ) სეკვესტრის ფორმირების შემდეგ;
გ) სეკვესტრის ჩამოყალიბების პერიოდში;
დ) ანტიბაქტერიული მკურნალობის ჩატარების შემდეგ.

1548. ქრონიკული დესტრუქციული ოსტეომიელიტის ადგილობრივი გართულება

შეიძლება იყოს:
ა) ეგზოფთალმი;
*ბ) პათოლოგიური მოტეხილობა;
გ) კონტრაქტურა;
დ) სახის ნერვის ნევრიტი.

1549. აქტინომიკოზის დიაგნოზის დასმა ხდება:

*ა) ციტოლოგიური გამოკვლევის საფუძველზე;
ბ) რენტგენოლოგიური მონაცემის მიხედვით;
გ) სისხლის საერთო ანალიზის საფუძველზე;
დ) ჰორმონალური გამოკვლევის საფუძველზე.

1550. შეარჩიეთ ყბა-სახის მიდამოს აქტინომიკოზის სამკურნალოდ გამოყენებული

საშუალება:
ა) ინტერფერონი;
*ბ) აქტინოლიზატი;
გ) სტაფილოკოკური ანატოქსინი.
დ) პლაფერონი.

1551. რამდენად ხშირია ქრონიკული მორეციდივე პარენქიმატოზული პაროტიტის

გამწვავებისას ჯირკვლის პარენქიმის ჩირქოვანი გალღობა:
ა) ხშირია;
ბ) პარენქიმატოზული პაროტიტი არ მწვავდება;
*გ) იშვიათად;
დ) პარენქიმატოზულ პაროტიტს არ აქვს ჩირქოვანი ფაზა.

1552. გამოიცანით რომელი დაავადება შიძლება გართულდეს ორქიტით:

ა) ქრონიკული პარენქიმატოზული პაროტიტი;
*ბ) მწვავე ეპიდემიური პაროტიტი;
გ) კალკულოზური სიალოადენიტი;
დ) ახალშობილების პაროტიტი.

263
1553. სანერწყვე ჯირკვლის პარენქიმის ჩირქოვანი ან ჩირქოვან-ნეკროზული გალღობა
დამახასიათებელია:
ა) მწვავე ეპიდემიური პაროტიტისათვის;
ბ) ქრინიკული მორეციდივე პაროტიტისათვის;
*გ) ახალშობილთა პაროტიტისათვის.
დ) ქრონიკული კალკულოზური პაროტიტისთვის.

1554. რომელი დაავადების სიმპტომატიკას ჰგავს ახალშობილთა პაროტიტისათვის

დამახასიათებელი კლინიკა:
ა) მწვავე ეპიდემიურ პაროტიტს;
*ბ) ქვედა ყბის სასახსრე მორჩის ჰემატოგენურ ოსტეომიელიტს;
გ) ქრონიკული მორეციდივე პარენქიმატოზულ პაროტიტს;
დ) კალკულოზურ სიალოადენიტს.

1555. თირკმლის კენჭოვანი დაავადება ხშირად თან ახლავს:

*ა) კალკულოზურ სიალოადენიტს.
ბ) მწვავე ეპიდემიურ პაროტიტის;
გ) ქრონიკულ მორეციდივე პარენქიმატოზულ პაროტიტს;
დ) ახალშობილთა პაროტიტს.

1556. შეარჩიეთ ქრონიკული კალკულოზური პაროტიტის კლინიკურ-რენტგენოლოგიური

ნიშნების სწორი ვარიანტი: 1. როგორც წესი ზიანდება ერთი ჯირკვალი, 2. ტკივილი ჭამის
დროს, 3. კონტრასტულ სიალოგრამაზე ძირითადი გამომტანი სადინარი გაფართოვებულია,
4. დაავადების გამწვავებას ხშირად წინ უსწრებს მწვავე ვირუსული ინფექცია.
*ა) 1, 2,
ბ) 3, 4,
გ ) 4,
დ) 1, 3, 4.

1557. გამოყავით ქრონიკული მორეციდივე პარენქიმატოზული პაროტიტის სადიაგნოსტიკო

ნიშანი:
ა) ყბა-ყურა-ჯირკვლის მიდამოში გამონაყარი,
ბ) პირის სიმშრალე,
გ) ანამნეზში ეპიდემიური პაროტიტის არსებობა;
*დ) შემღვრეული ნერწყვი ნაფიფქით.

264
1558. შეარჩიეთ საფეთქელ-ქვედა ყბის მეორადი მადეფორმებელი ოსტეოართროზის
მკურნალობის რაციონალური მეთოდი:
ა) ფიზიოთერაპია სამკურნალო ფიზკულტურასთან ერთად;
ბ) სახსრის ფუნქციის შეზღუდვა, ანთების საწინააღმდეგო ფიზიოთერაპიულ
მკურნალობასთან ერთად;
*გ) ქირურგიული მკურნალობა, ორთოდონტიულთან ერთად;
დ) არტაშნის დადება, ფიზიოთერაპიასთან ერთად.

1559. ბავშვთა აღნაგობის რომელ ტიპთან და ჩონჩხოვან პათოლოგიასთანაა შეუღლებული

საფეთქელ-ქვედა ყბის სასხრის ფუნქციური დაავადება:
ა) ნორმოსთენიული აღნაგობა;
ბ) ჰიპერსთენიული აღნაგობა;
*გ) ასთენიური აღნაგობა.
დ) ბრტყელტერფიანობა.

1560. რა ასაკშია მაღალი საფეთქელ-ქვედა ყბის სასხრის ფუნქციური დაავადების

შეხვედრის სიხშირე:
ა) 8-11 წლის;
*ბ) 12-15 წლის;
გ) 3-7 წლის;
დ) 1-2 წლის.

1561. პირის ღრუს ლორწოვან გარსზე შეშუპებული უბნების არსებობა, რომელიც სითხითაა
ამოვსებული, დამახასიათებელია:
*ა) ლიმფანგიომისათვის;
ბ) ჰიპერტროფიული ღრძილისთვის;
გ) ფიბრომისათვის;
დ) ეოზინოფილური გრანულომისათვის.

1562. მასკლეროზიბელი თერაპია ნაჩვენებია:

ა) რეტენციული კისტის დროს;
*ბ) ჰემანგიომის დროს;
გ) პაპილომატოზის დროს;
დ) ოსტეობლასტოკლასტომის დროს.

1563. გაიხსენეთ, რომელ დაავადებას ახლავს თან ადენტია:

*ა) ექტოდერმულ დისპლაზიას;
265
ბ) ზედა ტუჩისა და ალვეოლური მორჩის ნაპრალს;
გ) სასის ნაპრალს;
დ) I -II სალაყუჩე რკალების სინდრომს.

1564. რომელი პათოლოგია ახლავს თან ბავშვებში გარეთა ყურის დეფორმაციას?

*ა) ყბების ძვლების ცალმხრივი განუვითარებლობა;
ბ) ნაწილობრივი ადენტია;
გ) კისრის კისტების არსებობა;
დ) ცხვირის განვითარების მანკი.

1565. ამოიცანით დაავადება, რომლისთვისაც დამახასიათებელია შემდეგი ნიშნები:

„მაკროდენტია, გადიდებული ყურის ნიჟარა, კანზე პიგმენტური ლაქები“
ა) ჰემანგიომა;
*ბ) ნეიროფიბრომატოზი;
გ) ლიმფანგიომა;
დ) ეოზინოფილური გრანულომა.

1566. შეარჩიეთ მცირე სანერწყვე ჯირკვლის რეტენციული კისტის მკურნალობის

რაციონალური მეთოდი:
*ა) ქირურგიული;
ბ) სხივური თერაპია;
გ) მასკლეროზირებელი თერაპია;
დ) ანტიბიოტიკოთერაპია.

1567. რომელი დაავადების სამკურნალოდ გამოიყენება მონოპოლარული

ელექტროკოაგულაცია:
ა) კავერნოზული ჰემანგიომების;
*ბ) სოლიტარული ტელეანგიოექტაზიების;
გ) პიგმენტური ნევუსების სამკურნალოდ.
დ) დატოტვილი ჰემანგიომების სამკურნალოდ

1568. გამოიცანით დაავადება, რასაც შემდეგი სიმპტომები ახლავს თან: „კანის კეროვანი
ჰიპერპიგმენტაცია, ადრეული სქესობრივი მომწიფება, სახის ძვლების დაზიანება“
ა) ეოზინოფილური გრანულომა;
ბ) იუნგის სარკომა,
*გ) ოლბრაიტის სინდრომი,
დ ) ნეიროფიბრომატოზი.
266
1569. რომელი დაავადების სიმპტომატიკა ჰგავს ქრონიკული გამწვავებული
ოსტეომიელიტისათვის დამახასიათებელ კლინიკურ სურათს:
*ა) იუნგის სარკომა;
ბ) ოსტეოგენური სარკომა;
გ) ფიბროზული დისპლაზია;
დ) ლიმფანგიომა.

1570. რომელი ავთვისებიანი სიმსივნე ექვემდებარება სხივურ თერაპიას ბავშვთა ასაკში:

ა) ფიბროსარკომა;
*ბ) რეტიკულური სარკომა;
გ) ოსტეოგენური სარკომა;
დ) ოსტეობლასტოკლასტომა.

1571. კანზე პიგმენტური ლაქები დამახასიათებელია:

ა ) ჰემანგიომისათვის;
*ბ) ოლბრაიტის სინდრომისათვის;
გ) ლიმფანგიომისათვის;
დ) ეოზინოფილური გრანულომისათვის;

1572. ზომების არასტაბილურობა უპირატესად ახასიათებს:

ა) ფესვის ირგვლივ ანთებით კისტას;
*ბ) სანერწყვე ჯირკვლის რეტენციულ კისტას;
გ) ფიბრომას;
დ) ფიბროზულ დისპლაზიას.

1573. ემბრიოგენეზის რომელ პერიოდში აქვს ადამიანის ემბრიონს ზედა ტუჩისა და სასის
ნაპრალი, როგორც ფიზიოლოგიური ნორმა:
*ა) პირველი 6 კვირის განმავლობაში
ბ) 16-18 კვირის განმავლობაში
გ) 24-28 კვირის განმავლობაში
დ) 12 კვირის განმავლობაში.

1574. რომელ ფაქტორს აქვს ტერატოგენური მოქმედება, რომელიც ნაყოფში სასის ნაპრალის
ფორმირებას უწყოფს ხელს:
ა) ტკბილი პროდუქტების ჭარბად გამოყენება ორსულობის პერიოდში;
*ბ) ორსულობის პერიოდში მიღებული მედიკამენტები;
267
გ) ნახშირწყლების ჭარბი მიღება;
დ) გაზიანი სასმელების მოხმარება ორსულობის პერიოდში.

1575. შეარჩიეთ სწორი ფორმულირება:

ა) მაგარი და რბილი სასის ხაზოვანი ნაპრალი;
ბ) მაგარი და რბილი სასის სამკუთხა ნაპრალი;
გ) მაგარი და რბილი სასის საწყისი ნაპრალი;
*დ) მაგარი და რბილი სასის მთლიანი ნაპრალი;

1576. რა ტიპის ანატომიური დარღვევა აღინიშნება ზედა ტუჩის თანდაყოლილი ფარული

ნაპრალის დროს:
*ა) ზედა ტუჩის დამოკლება;
ბ) ცხვირის კან-ხრტილოვანი ნაწილის დეფორმაცია;
გ) პირის შესავლის შევიწროება;
დ) რბილი სასის დამოკლება.

1577. შეარჩიეთ ის პათოლოგია, რომლის დროსაც ადგილი აქვს ცხვირის კან-ხრტილოვანი

ნაწილის დეფორმაციას:
ა) ტუჩის თანდაყოლილი ფარული ნაპრალი;
ბ) ტუჩის ცალმხრივი ნაწილობრივი ნაპრალი;
გ) ტუჩის ორმხრივი ფარული ნაპრალი;
*დ) ტუჩის ორმხრივი მთლიანი ნაპრალი.

1578. რბილი და მაგარი სასის თანდაყოლილი ფარული ნაპრალის დროს მეტყველების

დარღვევა გამოწვეულია:
*ა) რბილი სასის დამოკლებით
ბ) ანკილოგლოსიით;
გ) მიკროგლოსიით;
დ) მაკროგლოსიით.

1579. რბილი და მაგარი სასის თანდაყოლილი ნაწილობრივი ნაპრალის დროს მეტყველების

დარღვევას იწვევს:
ა) ცხვირის ნესტოების დეფორმაცია;
ბ) ბავშვის არასწორი ჯდომა;
გ) ტუჩის კონტურების დარღვევა;
*დ) ცხვირისა და პირის ღრუს გაერთიანება

268
1580. რომელ ასაკში წარმოადგენს ლოკალური პაროდონტიტი ენის ლაგამის კორექციის
ჩვენებას:
ა) 5-6 წლის ასაკში;
ბ) 7-8 წლის ასაკში;
*გ) ნებისმიერ ასაკში
დ) 12-14 წლის ასაკში.

1581. ზედა ტუჩის ლაგამის დაბალმა მიმაგრებამ შეიძლება გამოიწვიოს:

ა) ქვედა ყბის ფრონტალური ნაწილის გასქელება;
*ბ) ლოკალური პაროდონტიტი;
გ) მეტყველების დარღვევა;
დ) ღრძილის დვრილის ჰიპერტროფია.

1582. ყურის ნიჟარის განუვითარებლობა ახასიათებს:

ა) ქერუბიზმის;
ბ) ვან-დერ-ვუდის სინდრომის;
გ) საფეთქელ-ქვედა ყბის სახსრის სამშობიარო ტრავმის;
*დ) ჰემიფაციალური მიკროსომიის.

1583. ყურისწინა კან-ხრტილოვანი რუდიმენტები ახასიათებს:

*ა) ჰოლდენხარის სინდრომს;
ბ) ვან-დერ-ვუდის სინდრომს;
გ) ოლბრაიტის სინდრომს;
დ) ქერუბიზმს.

1583. ზედა ტუჩის ლაგამის პლასტიკის დროს კომპაქტოსტეოტომიის ჩვენებაა:

ა) კბილთაშორისი დვრილის ჰიპერტროფია;
*ბ) მკვეთრად გამოხატული დიასთემა;
გ) ზედა ტუჩის ლაგამის ალვეოლური მორჩის მწვერვალზე მიმაგრება.
დ) ფრონტალურ კბილთა მჭიდრო დგომა.

1584. მიუთითეთ კისრის შუა და გვერდითი კისტების მკურნალობის მეთოდები:

ა) სხივური თერაპია;
*ბ) ქირურგიული მკურნალობა;
გ) ქირურგიული მკურნალობა სხივური და ქიმიოთერაპიით;
დ) ელექტროკუაგულაცია.

269
1585. შეარჩიეთ რადიკულური კისტების რენტგენოლოგიური მახასიათებელი:
ა) კბილის ფესვის პერიოდონტული ნაპრალის დეფორმაცია;
*ბ) კბილის ფესვის მწვერვალთან ძვლოვანი ქსოვილის დესტრუქციის მკვეთრად
შემოსაზღვრული უბანი;
გ) კბილის ფესვის ირგვლივ ძვლის არამკვეთრი დესტრუქციის უბანი;
დ) კბილის ფესვის ირგვლივი ოსტეოსკლეროზი.

1586. რბილი ქსოვილების ნაწიბუროვანი დეფორმაციების კორექცია შესაძლოა ჩატარდეს:

ა) ნაწიბურის განვითარებისთანავე;
*ბ) შეხორცებიდან 12-14 თვის შემდეგ;
გ) 5 წლის შემდეგ;
დ) შეხორცებიდან 2-4 თვეში.

1587. შეარჩიეთ ბავშვებში მწვავე ჩირქოვანი ოდონტოგენური პერიოსტიტის კლინიკური

ნიშანი:
*ა) სხეულის ტემპერატურის მომატება 38C;
ბ) დაავადებულ მხარეზე რამდენიმე კბილის მორყევა;
გ) ალვეოლურ მორჩის ორივე მხარეს სუბპერიოსტალური აბცესების არსებობა;
დ) გახშირებული შარდვა.

1588. ბაშვებში მწვავე ოდონტოგენური პერიოსტიტი მიმდინარეობის მიხედვით არის:

ა) ჰიპერტროფიული;
ბ) დესტრუქციული;
გ) პროდუქციული;
*დ) ჩირქოვანი.

1589. ბაშვებში მწვავე ოდონტოგენურ ოსტეომიელიტისთვის დამახასიათებელია:

ა) ხვრელ-არხის (ხვრელ-არხების) არსებობა;
*ბ) სახისა და პირის ღრუს აბსცესების და ფლეგმონების არსებობა;
გ) გაძლიერებული მადა;
დ) სმენის დაქვეითება.

1590. ბაშვებში მწვავე ოდონტოგენური ოსტეომელიტისათვის დამახასიათებელი არ არის:

ა) ჩირქგროვების არსებობა ალვეოლური მორჩის ორივე მხარეს;
ბ) მძიმე ზოგადი მდგომარეობა;
გ) მიზეზობრივი და მის მეზობლად მდებარე კბილების მორყევა;
*დ) გართულება ორქიტით.
270
1591. ბავშვებში ქრონიკული დესტრუქციული ოსტეომელიტებისთვის დამახასიათებელია:
ა) ძვლის მოცულობაში გაზრდა;
*ბ) პირის ღრუს ლორწოვანზე ან კანზე ხვრელ-არხის (ხვრელ-არხების) არსებობა;
გ) ჰექტიური ტემპერატურა;
დ) წონის მატება.

1592. შეარჩიეთ ბავშვებში მწვავე ოდონტოგენური ოსტეომიელიტის კლინიკური ნიშანი:

ა) ხვრელ-არხის არსებობა;
ბ) დამაკმაყოფილებელი ზოგადი მდგომარეობა;
გ) ტუჩის ლორწოვანის ანთება;
*დ) პირის ღრუში დაავადებულ კბილთან ლორწოვანის შეშუპება.

1593. გამოიცანით ბავშვთა მწვავე ოდონტოგენური ოსტეომიელიტის სწორი ფორმები:

ა) სეპტალური, პროდუქციული, ტრავმული;
ბ) ოდონტოგენური, ნაზალური, ორალური;
გ) დესტრუქციული, ჰემატოგენური, ფრონტალური;
*დ) ოდონტოგენური, ჰემატოგენური, ტრავმული .

1594. შეარჩიეთ ბავშვებში ყბების ძვლების ქრონიკული ოსტეომელიტის სწორი კლინიკურ-

რენტგენოლოგიური ფორმა:
ა) მწვავე;
ბ) ქვემწვავე;
გ) კონსტრუქციული;
*დ) დესტრუქციული.

1595. ბავშვებში ქრონიკული პროდუქციული ოსტეომიელიტებისთვის დამახასიათებელია:

ა) ჰექტიურიტემპერატურა;
ბ) მძიმეზოგადიმდგომარეობა;
*გ) ძვლისმოცულობაშიგაზრდა;
დ) სეკვესტრაცია.

1596. ბავშვებში ქრონიკული პროდუქციულიო სტეომიელიტებისთვის დამახასიათებელია:

ა) დიდი ზომის სეკვესტრი (რენტგენოლოგიურად);
ბ) მცირე ზომის სეკვესტრი (რენტგენოლოგიურად);
*გ) გამოხატული პერიოსტალური რეაქცია (რენტგენოლოგიურად);
დ) კისტური ჩანართები (რენტგენოლოგიურად).
271
1597. მწვავე ჩირქოვანი პერიოსტიტის დროს ბავშვებში პირველი რიგის გადაუდებელი
დახმარება მდგომარეობს:
ა) დეზინტოქსიკაციურ თერაპიაში ;
ბ) იმუნოთერაპიაში;
*გ) ქირურგიულ ჩარევაში;
დ) ანტიბაქტერიულ თერაპიაში.

1598. მწვავე ოსტეომელიტის დროს პირველი რიგის გადაუდებელი დახმარება

მდგომარეობს:
ა) ანტიბაქტერიულ თერაპიაში.
ბ) სრული მოცულობის ანთებისსაწინააღმდეგო თერაპიაში;
გ) მადესენსიბილიზირებელ თერაპიაში;
*დ) სრული მოცულობის ქირურგიულ ჩარევაში.

1599. რა შეიძლება იყოს ბავშვთა ასაკში გადატანილი ქრონიკული დესტრუქციული

ოსტეომიელიტის გართულება:
ა) სმენის დაქვეითება;
ბ) მეტყველების დეფექტი;
გ) პოლიდენტია;
*დ) ყბების ძვლების დეფექტი.

1600. ბავშვებში ყბა-სახის მიდამოს სპეციფიკური ლიმფადენიტის მიზეზი შეიძლება იყოს:

ა) ყელ-ყურ-ცხვირის ორგანოების დაავადება;
ბ) მწვავე ჰერპესული სტომატიტი;
გ) კარიესული კბილები და მათი გართულება;
*დ) ტუბერკულოზური ინფექცია.

1601. რომელი თქვენს მიერ შერჩეული მდგომარეობა შეიძლება გახდეს ყბა-სახის მიდამოს
მწვავე ლიმფადენიტის მიზეზი ბავშვთა ასაკში?
*ა) ტონზილიტი;
ბ) ბრონქიტი;
გ) გასტრიტი;
დ) ნეფრიტი.

1602. ბავშვებში ყბის ძვლების მოტეხილობისას ზუსტი დიაგნოსტიკისათვის ყველაზე

ინფორმაციული მეთოდია
272
ა) რეოგრაფია;
ბ) ელექტროოდონტოდიაგნოსტიკა;
გ) ელექტრომიოგრაფია;
*დ) ორთოპანტომოგრაფია

1603. ბავშვებში სახის რბილი ქსოვილების ჭრილობების პირველადი ქირურგიული

დამუშავების (ყრუ ნაკერის დადების) ვადებია:
ა) 24 საათამდე;
*ბ) 36 საათამდე;
გ) 72 საათამდე;
დ) 96 საათAმდე.

1604. ბავშვებში სახის რბილი ქსოვილების ჭრილობების დროს პირველადი გადავადებული

(მოგვიანებითი) ქირურგიული (ყრუ ნაკერის დადების) ვადებია:
ა) 24 საათამდე;
ბ) 36 საათამდე;
*გ) 72 საათამდე;
დ) 96 საათამდე.

1605. რა პერიოდის მანძილზე უნდა იმყოფებოდეს 4 წლის ბავშვი დაკვირვების ქვეშ ქვედა
ყბის ორივე სასახსრე თავის მოტეხილობის დროს ?
ა) მოტეხილობის მიდამოში ძვლოვანი კორძის ჩამოყალიბებამდე;
ბ) ცვლადი თანკბილვის ჩამოყალიბებაზე;
გ) მუდმივი თანკბილვის ჩამოყალიბებაზე;
*დ) 16-18 წლის ასაკამდე.

1606. 13 წლის ბავშვისთვის ქვედა ყბის ორივე სასახსრე თავის მოტეხილობისას უხშირესად
გამოიყენება:
*ა) მავთულის არტაშანი მარყუჟებით ყბათაშუა ჭიმვებისათვის და განბჟენი რეზინი;
ბ) ძვლოვანი ნაკერი;
გ) კბილღრძილზედა პლასტმასის არტაშანი მარჯვენამხრივი მორგვით (პელოტით);
დ) კბილ-ღრძილზედა პლასტმასის არტაშანი მარცხენამხრივი მორგვით (პელოტით).

1607. ყბა-სახის მიდამოში ჭრილობის ადრეულ გართულებას მიეკუთვნება:

ა) ტრავმული ოსტეომიელიტი;
ბ) ჭრილობის დაჩირქება;
გ) ნევრალგია;
273
*დ) სისხლდენა.

1608. ზედა ყბის ცენტრალური საჭრელების ჩაჭედილი ამოვარდნილობის დროს 6 წლის

ასაკში რეკომენდებულია:
ა) დავტოვოთ მეთვალყურეობის ქვეშ;
ბ) რეპოზიცია;
*გ) ჩაჭედილი კბილების ამოღება;
დ) რეპოზიცია და იმობილიზაცია.

1609. 11 წლის ბავშვს ტრამვის გამო აქვს ცენტრალური საჭრელი კბილების სრული
ამოვარდნილობა ამ დროს რეკომენდებულია:
ა) ხიდისებური პროთეზის დამზადება;
ბ) მოსახსნელი პროთეზის დამზადება;
გ) კბილის რეპლანტაცია, წინასწარი დაბჟენის გარეშე;
*დ) კბილის ტრეპანაცია, დეპულპაცია, დაბჟენა, რეპლანტაცია.

1610. სამშობიარო ტრავმის გვიანი კლინიკური სიმპტომი შეიძლება იყოს:

ა) სახეზე არსებული ნაწიბურები;
ბ) რინოლალია;
*გ) ქვედა ყბის ზომებში ჩამორჩენა;
დ) ზედა და ქვედა ტუჩისა და ენის ლაგამის ანომალიები;

1611. ბავშვთა ასაკში ყბების ძვლების რომელი ოსტეომიელიტი გვხვდება უფრო ხშირად:
*ა) ოდონტოგენური;
ბ) ტრავმული;
გ) ჰემატოგენური;
დ) კონტაქტური.

1612. პაროტიტის სამკურნალოდ რომელ ქვემოჩამოთვლილ შემთხვევებში გამოიყენება

მკურნალობის ქირურგიული მეთოდი ?
ა) მწვავე ეპიდემიურის;
ბ) ქრონიკულის;
გ) ქრონიკული გამწვავებულის;
*დ) ახალშობილთა.

1613. თირკმლის კენჭოვანი დაავადება ხშირად თანახლავს:

ა) მწვავე ეპიდემიურ პაროტიტს;
274
ბ) ქრონიკულ პაროტიტს;
*გ) კალკულოზურ სიალოადენიტს;
დ) ახალშობილთა პაროტიტს.

1614. ქრონიკული გამწვავებული მორეციდივე პაროტიტისთვის დამახასიათებელია:

ა) ორქიტით გართულება;
*ბ) ყბა-ყურა სანერწყვე ჯირკვლის სადინარიდან ჩირქოვანი სეკრეტი;
გ) მაღალი კონტაგიოზურობა;
დ) ცხვირიდან გამონადენი.

1615. ქრონიკული მორეციდივე პარენქიმული პაროტიტის დიაგნოსტიკაში ყველაზე

დამაჯერებელ სიმპტომს წარმოადგენს.
ა) ეპიდემიური პაროტიტი ანამნეზში.
*ბ) შემღვრეული ნერწყვი ნაფიფქით
გ) პირის სიმშრალე;
დ) ყბა-ყურა მიდამოს შეშუპება.

1616. საფეთქელ-ქვედა ყბის სახსრის მეორადი მადეფორმირებელი ოსტეოართროზის

მკურნალობის ძირითადი მეთოდია:
ა) სახსრის ფუნქციის შეზღუდვა და ანთებისაწინააღმდეგო მკურნალობა;
ბ) ფიზიოთერაპია და სამკურნალო ფიზკულტურა;
გ) არტაშნის დადება და ანთებისაწინააღმდეგო მკურნალობა;
*დ) ქირურგიული და ორთოდონტიული მკურნალობა.

1617. საფეთქელ-ქვედა ყბის სახსრის ფუნქციურ დაავადებებს მიეკუთვნება:

ა) ნეოართროზი;
ბ) ოსტეოართროზი;
*გ) ჭაბუკური მადეფორმირებელი ართრიტი;
დ) ქვედა ყბის სასახსრე მორჩის აპლაზია.

1618. ბავშვთა ასაკში მარჯვენა საფეთქელ-ქვედა ყბის სახსრის ანკილოზის კლინიკური

ნიშანია:
*ა) ქვედა ყბის მარჯვენა ნახევრის განუვითარებლობა;
ბ) ქვედა ყბის მარცხენა ნახევრის განუვითარებლობა;
გ) ქვედა ყბის მთლიანი განუვითარებლობა;
დ) ქვედა ყბის მოძრაობები თავისუფალია.
275
1619. ბავშვთა ასაკში მარჯვენა საფეთქელ-ქვედა ყბის სახსრის ანკილოზისათვის
დამახასიათებელია:
ა) ქვედა ყბის მოძრაობა თავისუფალია;
*ბ) პირის გაღების შეზღუდვა;
გ) ქვედა ყბის მარცხენა ნაწილის განუვითარებლობა;
დ) ნიკაპის გადანაცვლება მარცხნივ.

1620. ბვშვთა ასაკში ყბა-სახის მიდამოს სიმსივნეებზე კრიოზემოქმედება გულისხმობს:

ა) ელექტრული დენით მოქმედებას;
ბ) მაღალი ტემპერატურით ზემოქმედებას;
*გ) დაბალი ტემპერატურით ზემოქმედებას;
დ) ქიმიურ ზემოქმედებას.

1621. თავის ქვემოთ დახრისას სახის მიდამოს რომელი სახის სიმსივნე იზრდება ზომებში:
ა) ნეიროფიბრომა;
ბ) ცენტრალური ოსტეობლასტოკლასტომა;
გ) პერიფერიული ოსტეობლასტოკლასტომა;
*დ) კავერნოზული ჰემანგიომა.

1622. თავის ქვემოთ დახრისას რომელი სიმსივნის ფერი მუქდება:

ა) კაპილარული ჰემანგიომის;
ბ) ჰიპერტროფიული კაპილარული ჰემანგიომის;
გ) კავერნოზული ჰემანგიომის;
*დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.

1623. ჰეილოპლასტიკა ეწოდება:

ა) ყურისპლასტიკას;
*ბ) ტუჩისპლასტიკას;
გ) სასისპლასტიკას;
დ) ცხვირის პლასტიკას.

1624. შეარჩიეთ ის დაავადება, რომლის კლინიკა წააგავს ოდონტოგენურ ანთებით

პათოლოგიას:
*ა) იუნგის სარკომა;
ბ) კავერნოზული ჰემანგიომა;
გ) სანერწყვეჯირკვლისრეტენციულიკისტა;
276
დ) ლიმფანგიომა.

1625. კანის კეროვანი ჰიპერპიგმენტაცია, ადრეული სქესობრივი-მომწიფება, სახის ძვლების

ფიბროზული დისპლაზია დამახასიათებელია:
*ა) ოლბრაიტის სინდრომისათვის;
ბ) პიერ რობენის სინდრომისათვის;
გ) ფრანჩესკეტის სინდრომისათვის;
დ ) ვან-დერ-ვუდის სინდრომისათვის.

1626. რომელი ეტიოლოგიური ფაქტორები იწვევს ჰიპერდენტიას?

ა) მავნე ჩვევა;
ბ) ზედა სასუნთქი გზების პათოლოგია;
*გ) მემკვიდრული ფაქტორი;
დ) კბილთა ცვლის დაგვიანება.

1627. რომელი ეტიოლოგიური ფაქტორები იწვევს ჰიპოდენტიას?

ა) მავნე ჩვევა;
ბ) ზედა სასუნთქი გზების პათოლოგია;
*გ) მემკვიდრული ფაქტორი;
დ) კბილთა ცვლის დაგვიანება.

1628. რომელი ეტიოლოგიური ფაქტორები იწვევს კბილთა ვესტიბულურ დგომას?

ა) რაქიტი;
*ბ) მავნე ჩვევები;
გ) ინფექციური დაავადებები;
დ) კბილთა ნაადრევი ექსტრაქცია.

1629. რომელი ეტიოლოგიური ფაქტორები იწვევს კბილთა ტორტოანომალიას?

*ა) ზეკომპლექსური კბილების არსებობა;
ბ) მიკროდენტია;
გ) რაქიტი;
დ) ენის ლაგამის ანომალია.

1630. რომელი ეტიოლოგიური ფაქტორები იწვევს კბილთა მეზიალურ დგომას?

ა) ენდოკრინული სისტემის დაავადებები;
*ბ) ადენტია;
277
გ) რაქიტი;
დ) ტუჩების ლაგამის ანომალია.

1631. რომელი ეტიოლოგიური ფაქტორები იწვევს კბილთა სუპრა ანომალიას?

*ა) ყბების, ძვლების ზრდის დარღვევა;
ბ) კბილთა ჩანასახების არასწორი მდებარეობა;
გ) კარიბჭის ანომალია;
დ) რაქიტი.

1632. რომელ ფუნქციურ დარღვევებს იწვევს მაკროდენტია?

*ა) ღეჭვის ფუნქციის დარღვევას:
ბ) სუნთქვის ფუნქციის დარღვევას;
გ) ყლაპვის ფუნქციის დარღვევას;
დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.

1633. რომელ ფუნქციურ დარღვევებს იწვევს მიკროდენტია?

*ა) ღეჭვის ფუნქციის დარღვევას:
ბ) სუნთქვის ფუნქციის დარღვევას;
გ) ყლაპვის ფუნქციის დარღვევას;
დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.

1634. რომელ ფუნქციონალურ დარღვევებს იწვევს ადენტია?

ა) სუნთქვის ფუნქციის დარღვევას;
*ბ) მეტყველების ფუნქციის დარღვევას;
გ) ყლაპვის ფუნქციის დარღვევას;
დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.

1635. რომელ ფუნქციონალურ დარღვევებს იწვევს ჰიპერდენტია?

*ა) ღეჭვის ფუნქციის დარღვევას:
ბ) სუნთქვის ფუნქციის დარღვევას;
გ) ყლაპვის ფუნქციის დარღვევას;
დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.

1636. რომელ ფუნქციონალურ დარღვევებს იწვევს ჰიპოდენტია?

*ა) ღეჭვის ფუნქციის დარღვევას:
ბ) სუნთქვის ფუნქციის დარღვევას;
გ) ყლაპვის ფუნქციის დარღვევას;
278
დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი;

1637. რომელ ფუნქციონალურ დარღვევებს იწვევს ზეკომპლექსური კბილები?

*ა) ღეჭვის ფუნქციის დარღვევას:
ბ) სუნთქვის ფუნქციის დარღვევას;
გ) ყლაპვის ფუნქციის დარღვევას;
დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.

1638. რომელ ფუნქციონალურ დარღვევებს იწვევს კბილთა ვესტიბულარული დგომა?

*ა) ღეჭვის ფუნქციის დარღვევას:
ბ) სუნთქვის ფუნქციის დარღვევას;
გ) ყლაპვის ფუნქციის დარღვევას;
დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი;

1639. რომელ ფუნქციონალურ დარღვევებს იწვევს კბილთა მეზიალური დგომა?

*ა) ღეჭვის ფუნქციის დარღვევას;
ბ) სუნთქვის ფუნქციის დარღვევას;
გ) მეტყველების ფუნქციის დარღვევას;
დ) ყლაპვის ფუნქციის დარღვევას.

1640. რომელ ფუნქციონალურ დარღვევებს იწვევს კბილთა დისტალური დგომა?

*ა) ღეჭვის ფუნქციის დარღვევას;
ბ) სუნთქვის ფუნქციის დარღვევას;
გ) მეტყველების ფუნქციის დარღვევას;
დ) ყლაპვის ფუნქციის დარღვევას.

1641. რომელ ფუნქციონალურ დარღვევებს იწვევს კბილთა სუპრა ანომალია?

*ა) ღეჭვის ფუნქციის დარღვევას;
ბ) სუნთქვის ფუნქციის დარღვევას;
გ) მეტყველების ფუნქციის დარღვევას;
დ) ყლაპვის ფუნქციის დარღვევას.

1642. რომელ მორფოლოგიურ ცვლილებებს იწვევს მაკროდენტია?

ა) კბილთა რკალის დამოკლებას;
ბ) კბილთა რკალის შევიწროვებას;
*გ) კბილთა რკალის დაგრძელებას;
დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.
279
1643. რომელ მორფოლოგიურ ცვლილებებს იწვევს მიკროდენტია?
*ა) კბილთა რკალის დამოკლებას;
ბ) კბილთა რკალის შევიწროვებას;
გ) კბილთა რკალის დაგრძელებას;
დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.

1644. რომელ მორფოლოგიურ ცვლილებებს იწვევს ადენტია?

ა) კბილთა რკალის გაფართოებას;
*ბ) კბილთა რკალის დამოკლებას;
გ) კბილთა რკალის შევიწროვებას;
დ) კბილთა რკალის დაგრძელებას.

1645. რომელ მორფოლოგიურ ცვლილებებს იწვევს ჰიპოდენტია?

ა) კბილთა რკალის გაფართოებას;
*ბ) კბილთა რკალის დამოკლებას;
გ) კბილთა რკალის შევიწროვებას;
დ) კბილთა რკალის დაგრძელებას.

1646. რომელ მორფოლოგიურ ცვლილებებს იწვევს ჰიპერდენტია?

ა) კბილთა რკალის გაფართოებას;
ბ) კბილთა რკალის დამოკლებას;
გ) კბილთა რკალის შევიწროვებას;
*დ) კბილთა მჭიდრო დგომას.

1647. რომელ მორფოლოგიურ ცვლილებებს იწვევს ზეკომპლექსური კბილის არსებობა?

ა) კბილთა რკალის გაფართოებას;
ბ) კბილთა რკალის დამოკლებას;
გ) კბილთა რკალის შევიწროვებას;
*დ) კბილთა მჭიდრო დგომა.

1648. შეარჩიეთ საფეთქელ-ქვედა ყბის სახსრის ართროპათიას გამომწვევი მიზეზი?

*ა) ღია დიზოკლუზია;
ბ) ზედა ყბის კბილთა რკალის დაგრძელება;
გ) ქვედა ყბის შევიწროება;
დ) ქვედა-ყბის კბილის რკალის დამოკლება.

280
1649. რომელ მორფოლოგიურ ცვლილებებს იწვევს კბილთა ვესტიბულური დგომა?
*ა) ფრონტალურ კბილთა პროგნათია;
ბ) კბილთა რკალის გაფართოვება;
გ) კბილთა მჭიდრო დგომა;
დ) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი.

1650. რომელ მორფოლოგიურ ცვლილებებს იწვევს კბილთა სუპრა ანომალია?

*ა) კბილთა რკალის დეფორმაცია ვერტიკალური მიმართულებით;
ბ) კბილთა რკალის დაგრძელებას;
გ) კბილთა რკალის გაფართოებას;
დ) კბილთა მჭიდრო დგომა.

1651. რომელ მორფოლოგიურ ცვლილებებს იწვევს კბილთა ინფრა ანომალია?

*ა) კბილთა რკალის დეფორმაციას ვერტიკალური მიმართულებით;
ბ) კბილთა რკალის დაგრძელებას;
გ) კბილთა რკალის გაფართოებას;
დ) კბილთა მჭიდრო დგომას.

1652. რომელი ეტიოლოგიური ფაქტორები იწვევენ კბილთა რკალის დაგრძელებას?

ა) ადენტია;
ბ) მიკროდენტია;
გ) რაქიტი;
*დ) მაკროდენტია.

1653. რომელი ეტიოლოგიური ფაქტორები იწვევენ კბილთა რკალის გაფართოებას

პრემოლარების არეში?
*ა) მაკროგლოსია;
ბ) ადენტია;
გ) ზედა სასუნთქი გზების პათოლოგია.
დ) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი.

1654. რომელი ეტიოლოგიური ფაქტორები იწვევენ კბილთა რკალის ინფრაანომალიას?

*ა) გენეტიკური ფაქტორი;
ბ) კბილთა ამოჭრის ვადების დარღვევა;
გ) ინფექციური დაავადებები;
დ) კარიბჭის ანომალია.

281
1655. ამოირჩიეთ „შავი მრუდის“ სწორი დეფინიცია?
ა) ქვედა ყბის საოკლუზიო მრუდი საგიტალურ სიბრტყეში;
ბ) ქვედა ყბის საოკლუზიო მრუდი ტრანსვეზიულ სიბრტყეში;
გ) ზედა ყბის საოკლუზიო მრუდი ვერტიკალურ სიბრტყეში;
დ) ზედა ყბის საოკლუზიო მრუდი საგიტალურ სიბრტყეში;

1656. რა მორფოლოგიური ცვლილებები აღინიშნება კბილთა რკალის სუპრაანომალიის

დროს?
*ა) კბილთა რკალის ვერტიკალური ზომების მომატება;
ბ) კბილთა რკალის გაფართოება;
გ) პროგნათიული თანკბილვა;
დ) ირიბი თანკბილვა.

1657. რა მორფოლოგიური ცვლილებები აღინიშნება კბილთა რკალის ინფრაანომალიის

დროს?
*ა) კბილთა რკალის ვერტიკალური ზომების შემცირება;
ბ) კბილთა რკალის შევიწროება;
გ) პროგნათიული თანკბილვა;
დ) ღია თანკბილვა.

1658. რა ფუნქციონალური ცვლილებები აღინიშნება კბილთა რკალის დაგრძელების დროს?

*ა) კბეჩისა და ღეჭვის ფუნქციის დარღვევა;
ბ) სუნთქვის ფუნქციის დარღვევა;
გ) მეტყველების ფუნქციის დარღვევა;
დ) ყლაპვის ფუნქციის დარღვევა.

1659. რა ფუნქციონალური ცვლილებები აღინიშნება კბილთა რკალის დამოკლების დროს?

*ა) კბეჩისა და ღეჭვის ფუნქციის დარღვევა;
ბ) სუნთქვის ფუნქციის დარღვევა;
გ) მეტყველების ფუნქციის დარღვევა;
დ) ყლაპვის ფუნქციის დარღვევა.

1660. რა ფუნქციონალური ცვლილებები აღინიშნება კბილთა რკალის შევიწროვების დროს?

*ა) კბეჩისა და ღეჭვის ფუნქციის დარღვევა;
ბ) სუნთქვის ფუნქციის დარღვევა;
გ) მეტყველების ფუნქციის დარღვევა;
დ) ყლაპვის ფუნქციის დარღვევა.
282
1661. რა ფუნქციონალური ცვლილებები აღინიშნება კბილთა რკალის გაფართოების დროს?
*ა) კბეჩისა და ღეჭვის ფუნქციის დარღვევა;
ბ) სუნთქვის ფუნქციის დარღვევა;
გ) მეტყველების ფუნქციის დარღვევა;
დ) ყლაპვის ფუნქციის დარღვევა.

1662. რა ფუნქციონალური ცვლილებები აღინიშნება კბილთა რკალის ინფრაანომალიის

დროს?
*ა) კბეჩისა და ღეჭვის ფუნქციის დარღვევა;
ბ) სუნთქვის ფუნქციის დარღვევა;
გ) მეტყველების ფუნქციის დარღვევა;
დ) ყლაპვის ფუნქციის დარღვევა.

1663. აირჩეთ, რომელი ეტიოლოგიური ფაქტორი იწვევს ფრონტალურ კბილთა

ვესტიბულურ დგომას?
*ა) ზედა სასუნთქი გზების პათოლოგია;
ბ) სანაყოფე წყლების არათანაბარი გადანაწილება;
გ) რაქიტი;
დ) ზედა და ქვედა ტუჩების ლაგამების ანომალია;

1664. რომელი ეტიოლოგიური ფაქტორები იწვევენ პროგნათიულ თანკბილვას?

*ა) ზედა სასუნთქი გზების პათოლოგია;
ბ) სარძევე კბილების ნაადრევი ექსტრაქცია;
გ) მაკროგლოსია;
დ) ზედა და ქვედა ტუჩების ლაგამების ანომალია.

1665. გამოიცანით სახის როგორი ნაკვთებია დამახასიათებელი დისტალური

თანკბილვისთვის?
ა) სახის ქვედა მესამედის დაგრძელება;
*ბ) სახის ქვედა მესამედის დამოკლება;
გ) ტუჩ-ნიკაპის ნაოჭის გასადავება;
დ) ზედა ტუჩის ჩავარდნა.

1666. სახის როგორი ნაკვთებია დამახასიათებელი პროგნათიული თანკბილვისათვის?

ა) სახის ქვედა მესამედის დაგრძელება;
*ბ) სახის ქვედა მესამედის დამოკლება;
283
გ) სახის ასიმეტრია;
დ) ზედა ტუჩის ჩავარდნა;

1667. რომელი ფორმები ეკუთვნის ფრონტალურ კბილთა პროგნათიულ თანკბილვას?

ა) ზედა ყბის კბილთა რკალის დაგრძელება;
ბ) ზედა და ქვედა ყბის ზრდაში ჩამორჩენა;
*გ) ქვედა ყბა ჩამორჩება განვითარებაში და დაცურებულია დისტალურად;
დ) ზედა ყბა ძლიერადაა განვითარებული;

1668. ქვემოჩამოთვლილი ვარიანტებიდან შეარჩიეთ პროგნათიული თანკბილვისთვის

დამახასიათებელი კლინიკური ნიშნები:
ა) ზედა ყბის კბილთა რკალი დაგრძელებულია და შევიწროვებულია;
ბ) ზედა და ქვედა ყბის ზრდაში ჩამორჩენილია და გაფართოვებულია;
*გ) ქვედა ყბა ჩამორჩენილია განვითარებაში და გადანაცვლებულია დისტალურად;
დ) ზედა ყბა ძლიერად განვითარებული და უცვლელია.

1669. გამოიცანით მოსახსნელი ფირფიტოვანი პროთეზის შეცვლის სიხშირე ცვლადი

თანკბილვის დროს:
*ა) 12 თვეში;
ბ) 3 თვეში;
გ) 6 თვეში;
დ) ყოველთვე.

1670. რა ფუნქციონალურ დარღვევებს აქვს ადგილი პროგნათიული თანკბილვის დროს?

*ა) კბეჩისა და ღეჭვის ფუნქციის დარღვევას;
ბ) ყლაპვის ფუნქციის დარღვევას;
გ) მეტყველების ფუნქციის დარღვევას;
დ) სუნთქვის ფუნქციის დარღვევას.

1671. რომელი ეტიოლოგიური ფაქტორები იწვევს პროგენიულ თანკბილვას?

ა) ქვედა ტუჩის ლაგამის ანომალია;
*ბ) მაკროგლოსია;
გ) სანაყოფე წყლების არათანაბარი გადანაწილება;
დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი;

1672. შეარჩიეთ ორთოდონტიული მკურნალობის პროცესში პაროდონტის კომპლექსში

წარმოქმნილი ზონების სწორი ვარიანტი:
284
*ა) ზეწოლის და გაჭიმვის;
ბ) მხოლოდ ზეწოლის;
გ) მხოლოდ გაჭიმვის;
დ) ზეწოლის და შეკუმშვის.

1673. პირის გაღების დროს „ტკაცუნის“ სიმპტომი დამახასიათებელია:

ა) საფეთქელ-ქვედა ყბის სახსრის მეორად მადეფორმირებელი ოსტეოართროზისთვის
დროს;
*ბ) საფეთქელ-ქვედა ყბის სახსრის ქრონიკული ართრიტისთვის დროს;
გ) ძვლოვანი ანკილოზისთვის;
დ) ნეოართროზისთვის.

1674. ქვემოჩამოთვლილი ვარიანტებიდან აირჩიეთ პროგენიული თანკბილვისთვის

დამახასიათებელი კლინიკური ნიშნები:
*ა) ქვედა ყბა ძლიერადაა განვითარებული და დაცურებულია მედიალურად;
ბ) ზედა ყბა ძლიერადაა განვითარებული;
გ) ქვედა ყბა ძლიერადაა განვითარებული;
დ) ზედა ყბის ფრონტალური კბილების ორალური დგომა.

1675. მიუთითეთ მკურნალობის მეთოდი პროგენიის დროს სარძევე თანკბილვის

პერიოდში?
ა) მიოთერაპია;
ბ) ქირურგიული მკურნალობის მეთოდი;
გ) აპარატურული მკურნალობის მეთოდი;
*დ) მიოთერაპიული და პროფილაქტიკურ-აპარატურული მკურნალობის მეთოდი.

1676. მიუთითეთ მკურნალობის მეთოდი პროგენიის დროს მუდმივი თანკბილვის

პერიოდში?
ა) მიოთერაპია;
ბ) ქირურგიული მკურნალობის მეთოდი;
გ) აპარატურული მკურნალობის მეთოდი;
*დ) აპარატურული და ქირურგიული მკურნალობის მეთოდები.

1677. შეარჩიეთ სარძევე თანკბილვის დროს ხელოვნური გვირგვინების მასალა:

*ა) ლითონი;
ბ) პლასტმასი;
285
გ) კერამიკა;
დ) ბულატი.

1678. რომელ კბილთა და კბილთა რკალის ანომალიებს მივყავართ პროგენიულ

თანკბილვამდე?
*ა) ქვედა ყბის ზომების შემცირებას და მედიალურ დაცურებას;
ბ) ქვედა ყბის ზომების შემცირებას;
გ) ზედა ყბის ფრონტალურ კბილთა ვესტიბულარულ დგომას;
დ) ზედა ყბის ზომების გაზრდას.

1679. რომელი ეტიოლოგიური ფაქტორები იწვევენ ღრმა თანკბილვას?

ა) ენდოკრინული სისტემის დარღვევები;
ბ) ზედა სასუნთქი გზების პათოლოგია;
გ) რაშიტი;
*დ) მემკვიდრეობითობა.

1680. გაიხსენეთ რომელი თანკბილვის ანომალიებთან კომბინაციაში გვხვდება ღრმა

თანკბილვა?
ა) ღია;
ბ) ირიბი;
*გ) პროგნათია;
დ) ნეიტრალური.

1681. სახის რომელი ნაკვთებია დამახასიათებელი ღრმა თანკბილვისათვის?

*ა) ტუჩ-ნიკაპის ხაზის მკვეთრად გამოხატული;
ბ) ჩიტისებრი სახე;
გ) სახის ქვედა მესამედის დაგრძელება;
დ) ყვრიმალის არე გასადავებულია.

1682. რომელი ფორმები ეკუთვნის ღრმა თანკბილვას?

*ა) ზედა ყბის ფრონტალურ არეში ალვეოლური მორჩის დაგრძელება;
ბ) ზედა ყბის ზომების გადიდება;
გ) ქვედა ყბის ზომების შემცირება;
დ) ზედა ყბის კბილთა რკალის დაგრძელება.

1683. რომელ ფუნქციონალურ ცვლილებებს აქვს ადგილი ღრმა თანკბილვის დროს?

*ა) ესთეტიური;
286
ბ) სუნთქვის ფუნქციის დარღვევა;
გ) ყლაპვის ფუნქციის დარღვევა;
დ) მეტყველების ფუნქციის დარღვევა.

1684. მიუთითეთ მკურნალობის მეთოდი ღრმა თანკბილვის დროს სარძევე თანკბილვის

პერიოდში?
*ა) მიოთერაპია;
ბ) ქირურგიული;
გ) მიოთერაპია, ქირურგიული;
დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.

1685. მიუთითეთ მკურნალობის მეთოდი ღრმა თანკბილვის დროს მუდმივი თანკბილვის

პერიოდში?
ა) მიოთერაპია;
ბ) ქირურგიული;
*გ) აპარატული;
დ) აპარატული, მიოთერაპია.

1686. რომელი ეტიოლოგიური ფაქტორები იწვევენ ღია თანკბილვას?

ა) სამშობიარო ტრავმა;
ბ) სანაყოფე წყლების არათანაბარი გადანაწილება;
გ) რაქიტი;
*დ) მაკროგლოსია.

1687. რომელ თანკბილვის ანომალიებთან კომბინაციაში გვხვდება ღია თანკბილვა?

ა) ნეიტრალური;
ბ) ღრმა;
*გ) პროგენია;
დ) ირიბი.

1688. სახის რომელი ნაკვთებია დამახასიათებელი ღია თანკბილვისათვის?

ა) სახის ქვედა მესამედის დამოკლება;
ბ) ტუჩ ნიკაპის ხაზი მკვეთრადაა გამოხატული;
გ) ჩიტისებრი სახე;
*დ) სახის ქვედა მესამედი დაგრძელებულია, პირის ნაპრალი ღიაა.

1689. რომელი ფორმები ეკუთვნის ღია თანკბილვას?

287
*ა) ზედა და ქვედა ყბის ფრონტალური არის კბილ-ალვეოლური დამოკლება;
ბ) ზედა ყბის გაძლიერებული ზრდა;
გ) ქვედა ყბის განუვითარებლობა;
დ) ზედა ყბის განუვითარებლობა.

1690. რომელ ფუნქციონალურ ცვლილებებს აქვს ადგილი ღია თანკბილვის დროს?

ა) კბეჩისა და ღეჭვის ფუნქციის დარღვევა;
ბ) ყლაპვის ფუნქციის დარღვევა;
გ) მეტყველების ფუნქციის დარღვევა;
*დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.

1691. მიუთითეთ მკურნალობის მეთოდები ღია თანკბილვის დროს სარძევე თანკბილვის

პერიოდში?
ა) პროფილაქტიკური;
ბ) აპარატული;
*გ) პროფილაქტიკური და აპარატული;
დ) ქირურგიული.

1692. მიუთითეთ მკურნალობის მეთოდები ღია თანკბილვის დროს მუდმივი თანკბილვის

პერიოდში?
ა) მიოთერაპია;
ბ) აპარატული;
გ) ქირურგიული;
*დ) აპარატული და ქირურგიული.

1693. რომელი ეტიოლოგიური ფაქტორები იწვევენ ირიბ თანკბილვას?

*ა) ქვედა ყბის სახსრის ანკილოზი;
ბ) ზედა სასუნთქი გზების პათოლოგია;
გ) სანაყოფე წყლების არათანაბარი განაწილება;
დ) სამშობიარო ტრავმა.

1694. სახის რომელი ნაკვთებია დამახასიათებელი ირიბი თანკბილვისათვის?

ა) ჩიტისებრი სახე;
*ბ) სახის ასიმეტრიულობა;
გ) სახის ქვედა მესამედის დაგრძელება;
დ) სახის ქვედა მესამედის დამოკლება.

288
1695. რომელ ფუნქციონალურ ცვლილებებს აქვს ადგილი ირიბი თანკბილვის დროს?
*ა) კბეჩისა და ღეჭვის ფუნქციის დარღვევა;
ბ) სუნთქვის დარღვევა;
გ) მეტყველების დარღვევა;
დ) ყლაპვის დარღვევა.

1696. მიუთითეთ მკურნალობის მეთოდები ირიბი თანკბილვის დროს?

ა) პროფილაქტიკური;
ბ) ქირურგიული;
*გ) აპარატული;
დ) აპარატულ-ქირურგიული.

1697. რომელ კბილთა და კბილთა რკალის ანომალიებს მივყავართ ლატეროგენიამდე?

*ა) ქვედა ყბის ტრანსვერზალური გადანაცვლება;
ბ) ზედა ყბის ძლიერი განვითარება;
გ) ქვედა ყბის ცალმხრივი შევიწროვება;
დ) ზედა ყბის ცალმხრივი შევიწროვება.

1698. შეარჩიეთ კბილთა ანომალიების ის სახეობა, რაც დამახასიათებელია ზედა ყბის

ალვეოლური მორჩის ცალმხრივი ნაპრალისთვის?
ა) ეშვის დისტალური დგომა;
ბ) ცენტრალური საჭრელის სატეხისებური ფორმა;
*გ) გვერდითი საჭრელის ადენტია;
დ) ქვედა ფრონტალური კბილების ვესტიბულური დგომა.

1699. თანკბილვის აწევის რამდენი ეტაპი არსებობს:

ა) 1;
ბ) 2;
*გ) 3;
დ) 4.

1700. რომელია თანკბილვის აწევის I ეტაპი:

*ა) მეხუთე სარძევე კბილის ამოჭრა;
ბ) მუდმივი მეექვსეს ამოჭრა;
გ) მუდმივი მეშვიდე ან მერვე კბილის ამოჭრა;
დ) ყველა ჩამოთვლილი.

289
1701. რომელია თანკბილვის აწევის II ეტაპი:
ა) მეხუთე სარძევე კბილის ამოჭრა;
*ბ) მუდმივი მეექვსეს ამოჭრა;
გ) მუდმივი მეშვიდე ან მერვე კბილის ამოჭრა;
დ) ყველა ჩამოთვლილი.

1702. რომელია თანკბილვის აწევის III ეტაპი:

ა) მეხუთე სარძევე კბილის ამოჭრა;
ბ) მუდმივი მეექვსეს ამოჭრა;
*გ) მუდმივი მეშვიდე ან მერვე კბილის ამოჭრა;
დ) ყველა ჩამოთვლილი.

1703. ნორმაში ახალშობილის თანკბილვა არის:

ა) ორთოგნათიული;
*ბ) პროგნათიული;
გ) ლატეროგენული;
დ) ღრმა.

1704. რომელ ასაკში ხდება დროებითი თანკბილვის ჩამოყალიბება:

ა) 2 წლის ასაკში;
*ბ) 3 წლის ასაკში;
გ) 4 წლის ასაკში;
დ) 5 წლის ასაკში.

1705. გაიხსენეთ რა ანომალიას იწვევს, ზედა ტუჩის ლაგამის დაბალი მიმაგრება (ე.წ. მოკლე
ლაგამი):
ა) პრემოლარების ადენტიას;
ბ) ეშვების ტორტოანომალიას;
გ) ღრძილთა სიმჭიდროვეს;
*დ) დიასთემას.

1706. რომელ ასაკში ხდება მუდმივი თანკბილვის ჩამოყალიბება:

ა) 9-12 წლამდე;
ბ) 12-15 წლამდე;
*გ) 21-24 წლამდე;
დ) 25 წლის ზემოთ.

290
1707. სარძევე თანკბილვის დროს კბილთა რკალს აქვს:
ა) ნახევარელიფსის ფორმა;
*ბ) ნახევარწრის ფორმა;
გ) პარაბოლის ფორმა;
დ) ყველა ჩამოთვლილი ფორმა.

1708. მუდმივი თანკბილვის დროს ზედა ყბას აქვს:

*ა) ნახევარელიფსის ფორმა;
ბ) ნახევარწრის ფორმა;
გ) პარაბოლის ფორმა;
დ) ყველა ჩამოთვლილი ფორმა.

1709. მუდმივი თანკბილვის დროს ქვედა ყბას აქვს:

ა) ნახევარელიფსის ფორმა;
ბ) ნახევარწრის ფორმა;
*გ) პარაბოლის ფორმა;
დ) ყველა ჩამოთვლილი ფორმა.

1710. ნორმაში ზედა ფრონტალური კბილები გადმოკბილავენ ქვედას:

ა) 1/2 სიმარლეზე;
*ბ) 1/3 სიმაღლეზე;
გ) 2/3 სიმაღლეზე;
დ) 1/5 სიმაღლეზე.

1711. ნორმაში ზედა მე-6 კბილის ლოყისკენა მედიალური ბორცვი კონტაქტშია:

ა) ქვედა მე-6 კბილის ლოყისკენა ბორცვთან;
ბ) ქვედა მე-6 კბილის ენისკენა ბორცვთან;
*გ) ქვედა მე-6 კბილის ბორცვთაშუა ღარში;
დ) ბორცვი ბორცვზე.

1712. ენგლეს I კლასს შეესაბამება:

ა) პროგნათიული თანკბილვა;
ბ) პროგენიული თანკბილვა;
*გ) ნეიტრალური თანკბილვა;
დ) ღრმა თანკბილვა.

1713. ენგლეს II კლასს შეესაბამება:

291
*ა) პროგნათიული თანკბილვა;
ბ) პროგენიული თანკბილვა;
გ) ნეიტრალური თანკბილვა;
დ) ღრმა თანკბილვა.

1714. ენგლეს III კლასს შეესაბამება:

ა) პროგნათიული თანკბილვა;
*ბ) პროგენიული თანკბილვა;
გ) ნეიტრალური თანკბილვა;
დ) ღრმა თანკბილვა.

1715. ოკლუზიის გასაღებია:

*ა) მე-6 კბილების შეთანასოვნება;
ბ) მე5 კბილების შეთანასოვნება;
გ) მე3 კბილების შეთანასოვნება;
დ) ყველა ჩამოთვლილი.

1716. პირით სუნთქვის დროს ენა თავსდება:

ა) გვერდით კბილებს შორის;
*ბ) ქვედა ყბაზე;
გ) ზედა ყბაზე;
დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.

1717. ცხვირით სუნთქვის დროს ენა თავსდება:

*ა) ზედა ყბაზე;
ბ) ქვედა ყბაზე;
გ) გვერდით კბილებს შორის;
დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.

1718. ყლაპვის დროს ენის წვერის სწორი მდებარეობა:

ა) კბილებს შორის;
ბ) მაგარ სასაზე;
*გ) ზედა ფრონტალური კბილების უკან სასის მხრიდან;
დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.

1819. ნორმალური ოკლუზიის დროს ნებისმიერი კბილი ესაზღვრება ანტაგონისტ და მის

წინ ან უკან მდგომ კბილს, გამონაკლისს წარმოადგენს:
292
ა) ზედა მე-8 კბილი;
ბ) ქვედა ფრონტალური კბილები;
*გ) ქვედა ცენტრალური კბილების და ზედა მე-8 კბილი;
დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.

1820. ნორმალური ოკლუზიის დროს ნებისმიერი ზედა ყბის კბილი ესაზღვრება:

ა) მის ანტაგონისტს;
ბ) მის ანტაგონისტ და წინა მდებარე კბილს;
*გ) მის ანტაგონისტ და უკან მდებარე კბილს;
დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.

1821. ნორმალური ოკლუზიის დროს ნებისმიერი ქვედა ყბის კბილი ესაზღვრება:

ა) მის ანტაგონისტს;
*ბ) მის ანტაგონისტ და წინა მდებარე კბილს;
გ) მის ანტაგონისტ და უკან მდებარე კბილს;
დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.

1822. ორთოპანთომოგრამა გვიჩვენებს:

ა) კბილთა დგომას;
ბ) კბილთა ჩანასახების მდგომარეობას;
გ) ქვედა ყბა-საფეთქლის სახსრის მდგომარეობას;
*დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.

1823. კბილთა ადენტიის და რეტენციას შორის სწორ სადიაგნოსტიკო საშუალებას

წარმოადგენს:
ა) კლინიკური;
*ბ) ორთოპანთომოგრამა;
გ) პირშიგნითა რენტგენოგრამა;
დ) ვიზიოგრაფია.

1824. აპარატურული მკურნალობის დროს დასაშვები გართულებებია:

*ა) აპარატის შემადგენელ მასალაზე ალერგია;
ბ) არასწორად შერცეული კონსტრუქციის აპარატი;
გ) კბილის დაგრძელება;
დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.

1825. აპარატული მკურნალობის დროს ექიმის შეცდომაა:

293
ა) არასწორად შერჩეული კონსტრუქციის აპარატი;
ბ) კბილის დაგრძელება ან ჩაჭედვა;
გ) პერიოდონტიტის განვითარება დიდი ძალის გამოყენების შედეგად;
*დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.

1826. მიოთერაპიული ვარჯიშები და მასაჯები ეფექტურია:

*ა) სარძევე თანკბილვის პერიოდში;
ბ) ცვლადი თანკბილვის პერიოდში;
გ) მუდმივი თანკბილვის პერიოდში;
დ) ყველა ჩამოთვლილი.

დამატებითი ტესტები

1827. ბიომიმეტიკური მიდგომის საფუძველზე რესტავრაციის დროს გამოიყენება:

ა ) პარაპულპური და ინტრაპულპური წკირები;
ბ ) ანკერის წკირები;
გ ) მინაბოჭკოვანი წკირები;
*დ) ფესვის კომპოზიტური ჩანართები.

1828. კბილის გვირგვინის იერსახე არის:

*ა) კბილის ყველა ქსოვილის ფერისა და გამჭვირვალობის ჯამი კონკრეტული განათების
პირობებში;
ბ ) კბილის მინანქრის ფერისა და გამჭვირვალობის ჯამი კონკრეტული განათების
პირობებში;
გ ) კბილის მინანქრისა და დენტინის ფერისა და გამჭვირვალობის ჯამი კონკრეტული
განათების პირობებში.

1829. რესტავრაციის პროცესში კბილის გამჭვირვალობაზე დაკვირვება ხდება:

ა ) დღის განათების პირობებში
*ბ) საპოლიმერიზაციო ნათურის გაშუქებით
გ ) დანადგარის ნათურის გაშუქების პირობებში

1830. რესტავრირებული კბილის ხანგრძლივობის უზრუნველსაყოფად აუცილებელია:

ა ) ადჰეზიური სისტემის გამოყენება
*ბ) სარესტავრაციო ფუძე, თავად სარესტავრაციო კონსტრუქცია და მათ შორის მტკიცე
შეერთება
გ ) კომპოზიტური ჩანართი
294
1831. მინანქარი მტკიცე და მყიფე ქსოვილია და მის მთლიანობას უზრუნველყოფს:
*ა) დენტინის ელასტიკურობა
ბ ) ადჰეზიური სისტემა
გ ) კომპოზიტი

1832. პირველ მექანიკურ ზემოქმედებას იღებს:

*ა) მთელი მინანქარი
ბ ) მინანქარ-დენტინის საზღვარი
გ ) დენტინი

1833. მექანიკური ზემოქმედების საკომპენსაციოდ და საპასუხო რეაქციის სახით მისი

კონცენტრირების ადგილებში ადგილი აქვს:
ა ) მინანქრის სკლეროზს
*ბ) დენტინის სკლეროზს
გ ) პულპის სკლეროზს

1834. ერთი კომპოზიტის სხვადასხვა ფერის ოპტიკური თვისებები განსხვავდება

ა ) ოპაკერობით
*ბ) ოპაკერობითა და ფერთა ტონებით
გ ) ფერთა ტონებით

1835. ერთი კომპოზიტის სხვადასხვა ფერი განსხვავდება

ა ) მექანიკური თვისებებით
*ბ) ოპაკერობითა და ფერთა ტონებით
გ ) ფერთა ტონებით

1836. რესტავრაციის კიდოვანი შეთავსების ფორმირება ტარდება

*ა) წვრილი მარცვლოვნოვის (15 მკმ) ფინალური ბორით
ბ ) საშუალო მარცვლოვნობის (20 მკმ) ფინალური ბორით
გ ) მსხვილი მარცვლოვნობის (25 მკმ) ფინალური ბორით

1837. რესტავრაციის კიდოვანი შეთავსების ფორმირების დროს მბრუნავი ბორის

მიმართულება უნდა იყოს:
ა ) რესტავრაციის კიდის პარალელურად
ბ ) პერპენდიკულარულად
*გ) კუთხით
295
1838. რესტავრაციის კიდოვანი შეთავსების ფორმირების დროს მბრუნავი ბორს უნდა
ჰქონდეს:
*ა) მახვილი წვერი და სამუშაო ნაწილის მომრგვალებული ბოლო
ბ ) მახვილი წვერი და სამუშაო ნაწილის მახვილი ბოლო
გ ) მახვილი წვერი და სამუშაო ნაწილის ბლაგვი ბოლო

1839. ცენტრალური საჭრელების რესტავრაციის დროს ოპაკერობის გაზრდა უნდა მოხდეს:

ა ) საკონტაქტო ზედაპირებისაკენ
ბ ) პულპისაკენ
*გ) რესტავრაციის ზედაპირისაკენ

1840. საკონტაქტო პუნქტების პოზიციების შერჩევისას გასათვალისწინებელია:

ა ) მედიალური და ლატერალური საკონტაქტო პუნქტების ერთ დონეზე დგომა
*ბ) მედიალური საკონტაქტო პუნქტი ლატერალურზე ოდნავ დაბლა უნდა იდგეს
გ ) მედიალური საკონტაქტო პუნქტი ლატერალურზე ოდნავ მაღლა უნდა იდგეს

1841. რესტავრაციის ნათელ იერსახეს უზრუნველყოფს :

ა ) სარესტავრაციო კონსტრუქციის ნათელი ფერები
*ბ) სარესტავრაციო კონსტრუქციის ნათელი ფერები და მაღალი ოპაკერობა
გ ) სარესტავრაციო კონსტრუქციის ნათელი ფერები და დაბალი ოპაკერობა

1842. რესტავრაციის იერსახის დაგეგმვისას აუცილებელია

ა ) ფერების გათალისწინება
ბ ) ოპაკერობის გათვალისწინება
*გ) ფერებისა და ოპაკერობის გათვალისწინება

1843. ბიომიმეტიკური მიდგომით რესტავრაციის იერსახის მიღწევის ოთხფენიანი

კონცეფცია დაფუძნებულია
ა ) ნათელი ფერების შეტანაზე
ბ ) მაღალი ოპაკერობის ფერების შეტანაზე
*გ) პარაპულპური დენტინის შეტანაზე

1844. სარესტავრაციო კონსტრუქციაში ბიომიმეტიკური თვალსაზრისით კბილის სხეულსა

და დენტინს შორის საზღვარი
ა ) არ უნდა შეიცვალოს
*ბ) უნდა გადაიწიოს 1მმ-ის სიღრმეში მინანქარ-დენტინის ბუნებრივი საზღვრიდან
296
გ ) უნდა გადაიწიოს 1მმ-ით ზედაპირისაკენ მინანქარ-დენტინის ბუნებრივი საზღვრიდან

1845. მაღალი ოპაკერობის მასალებით შესრულებულ სარესტავრაციო კონსტრუქციებში

დენტინსა და მინანქრის ფერებს შორის ტოპოგრაფიული საზღვარი:
ა ) არ იცვლება
*ბ) ინაცვლებს სიღრმეში
გ ) ინაცვლებს ზედაპირისაკენ

1846. პარაპულპური დენტინის აღდგენა სარესტავრაციო კონსტრუქციაში უნდა მოხდეს:

ა ) დაბალი ოპაკერობის მქონე ღია ფერის კომპოზიტით
ბ ) დაბალი ოპაკერობის მქონე მუქი ფერის კომპოზიტით
*გ) მაღალი ოპაკერობის მქონე ღია ფერის კომპოზიტით
დ ) მაღალი ოპაკერობის მქონე მუქი ფერის კომპოზიტით

1847. დაშლილი მოლარის ფესვის ჩანართი უნდა დამზადდეს:

ა ) დაბალი ოპაკერობის მქონე ღია ფერის კომპოზიტით
ბ ) დაბალი ოპაკერობის მქონე მუქი ფერის კომპოზიტით
*გ) მაღალი ოპაკერობის მქონე ღია ფერის კომპოზიტით
დ ) მაღალი ოპაკერობის მქონე მუქი ფერის კომპოზიტით

1848. დაშლილი მოლარის ბორცვების აღდგენა უნდა მოხდეს:

ა ) დაბალი ოპაკერობის მქონე ღია ფერის კომპოზიტით
ბ ) დაბალი ოპაკერობის მქონე მუქი ფერის კომპოზიტით
*გ) მაღალი ოპაკერობის მქონე ღია ფერის კომპოზიტით
დ ) მაღალი ოპაკერობის მქონე მუქი ფერის კომპოზიტით

1849. დაშლილი მოლარის ბორცვების აღდგენა იწყება:

*ა) პარაპულპური დენტინის აღმავალი კოლონების სახით
ბ ) ძირითადი დენტინის ფენის სახით
გ ) პარაპულპური დენტინის და ძირითადი დენტინის ფენების სახით

1850. დაშლილი მოლარის ეკვატორის ამობურცულობა უნდა შეიქმნას:

*ა) მინანქრის ფერებით
ბ ) ძირითადი დენტინით
გ ) პარაპულპური დენტინით

297
1851. სტომატოლოგიურ სავარძელში კბილის იერსახის ცვალებადობის შემოწმება ხდება
პირველი ტესტით:
ა ) სტომატოლოგიური დანადგარის ნათურის პირდაპირი განათების ფონზე
*ბ) სტომატოლოგიური დანადგარის ნათურის განათების გამორთვის ფონზე
გ ) კაბინეტის დღის განათების ნათურის ფონზე

1852. სტომატოლოგიურ სავარძელში კბილის იერსახის ცვალებადობის შემოწმება ხდება

მეორე ტესტით:
*ა) გვერდითი განათების ფონზე
ბ ) გვერდითი განათების გამორთვის ფონზე
გ ) კაბინეტის დღის განათების ნათურის ფონზე

1853. სტომატოლოგიურ სავარძელში კბილის იერსახის ცვალებადობის შემოწმება ხდება

მესამე ტესტით:
*ა) სარკის გამოყენებით
ბ ) კაბინეტის დღის განათების ნათურის ფონზე
გ ) სარკის გამოყენებით კაბინეტის დღის განათების ნათურის ფონზე სარკის გამოყენებით

1854. სტომატოლოგიურ სავარძელში კბილის იერსახის ცვალებადობის შემოწმების

ყველაზე ძლიერი ტესტია:
*ა) საპოლიმერიზაციო ნათურის სხივით კბილის გვირგვინის გაშუქება
ბ ) კაბინეტის დღის ნათურის განათება
გ ) ყველა ჩამოთვლილი

1855. ფრონტალური კბილების რესტავრაციისას ტრემების შემთხვევაში ერთრკალიანი

პრემოლარის მომჭერები გამოიყენება როგორც:
ა ) ძირითადი მომჭერები
*ბ) დამხმარე მომჭერები
გ ) არ არის სავალდებულო

1856. ზედა მოლარების მომჭერების:

*ა) ვესტიბულური მარწუხი გრძელია, ვიდრე სასისკენა მარწუხი
ბ ) სასისკწენა მარწუხი გრძელია, ვიდრე ვესტიბულური მარწუხი
გ ) ვესტიბულური მარწუხი სასისკენას ტოლია

1857. ქვედა მოლარების მომჭერების:

ა ) ვესტიბულური მარწუხი გრძელია, ვიდრე ორალური მარწუხი
298
ბ ) ორალური მარწუხი გრძელია, ვიდრე ვესტიბულური მარწუხი
*გ) ვესტიბულური მარწუხი ორალურის ტოლია

1858. დიდი ზომის მარწუხების მქონე მოლარების მომჭერები გამოიყენება:

ა ) დიდი ზომის ზედა მოლარებზე
ბ ) დიდი ზომის ქვედა მოლარებზე
*გ) ორივე შემთხვევაში

1859. ერთ სიბრტყეზე განლაგებული მარწუხების მქონე მომჭერის დანიშნულებაა:

*ა) შენარჩუნებული გვირგვინის მქონე კბილის იზოლაცია
ბ ) ნაწილობრივ დაშლილი გვირგვინის მქონე კბილის იზოლაცია
გ ) მთლიანად დაშლილი გვირგვინის მქონე კბილის იზოლაცია

1860. შიგნით გადახრილი მარწუხების მქონე მომჭერის ფიქსირება ხდება:

*ა) ყელის ქვემოთ ფესვის ზედა მესამედში
ბ ) ყელის ზემოთ ეკვატორამდე
გ ) ყელზე

1861. ვესტიბულური ზედაპირის საბოლოო პოლიმერიზაციის ჩატარება უმჯობესია:

*ა) პოლირებამდე
ბ ) პოლირების შემდეგ
გ ) მნიშვნელობა არა აქვს.

1862. ღრუბლით პოლირება ხდება:

*ა) დაბალი სიჩქარით
ბ ) მაღალი სიჩქარით
გ ) მონაცვლეობით

1863. რესტავრაციის პროცესში ზედაპირის მოდელირებისას მიიღწევა:

ა ) ბუნებრივი მინანქრის მსგავსი მიკროფორმა
*ბ) ბუნებრიბი მინანქრის იდენტური მაკროფორმა
გ ) ბზინვარება

1864. სარესტავრაციო კონსტრუქციის გასადავებით მიიღწევა:

ა ) ბუნებრივი მინანქრის მსგავსი მიკროფორმა
*ბ) ბუნებრივი მინანქრის იდენტური მაკროფორმა
გ ) ბზინვარება
299
1865. სარესტავრაციო კონსტრუქციის პოლირებით მიიღწევა:
ა ) ბუნებრივი მინანქრის მსგავსი მიკროფორმა
ბ ) ბუნებრივი მინანქრის იდენტური მაკროფორმა
*გ) ბზინვარება

1866. ალმასის წითელზოლიანი ბორი აბრაზიულობის მიხედვით შეესაბამება:

*ა) 8-ფრთიან მაგარშენადნობიან ბორს
ბ ) 16-ფრთიან მაგარშენადნობიან ბორს
გ ) 32-ფრთიან მაგარშენადნობიან ბორს

1867. ალმასის ყვითელზოლიანი ბორი აბრაზიულობის მიხედვით შეესაბამება:

ა ) 8-ფრთიან მაგარშენადნობიან ბორს
*ბ) 16-ფრთიან მაგარშენადნობიან ბორს
გ ) 32-ფრთიან მაგარშენადნობიან ბორს

1868. ალმასის თეთრფრთიანი ბორი აბრაზიულობის მიხედვით შეესაბამება:

ა ) 8-ფრთიან მაგარშენადნობიან ბორს
ბ ) 16-ფრთიან მაგარშენადნობიან ბორს
*გ) 32-ფრთიან მაგარშენადნობიან ბორს

1869. სარესტავრაციო კონსტრუქციის დადებითი და უარყოფით მხარეები შეიმჩნევა:

*ა) მოდელირებისთანავე
ბ ) გასადავების შემდეგ
გ ) პოლირების შემდეგ

1870. ხელოვნური და ბუნებრივი მინანქრის უსწორმასწორობა უმჯობესია გასადავდეს:

ა ) Enhance-ის თავებით
ბ ) რეზინის თავებით
*გ) ფინირით

1871. Enhance-ის თავების ხმარებისას საჭიროა შემდეგი მოძრაობების ჩატარება:

ა ) მსუბუქი ზეწოლა
*ბ) მსუბუქი ზეწოლიდან ზომიერამდე წნევის შეცვლა
გ ) ძლიერი ზეწოლა

300
301