SI JESUS, ANG ANGKLA

NG KALULUWA
Liksyon 7 para sa ika-12 ng Pebrero, 2022
Mula sa Hebreo 5:11 hanggang sa Hebreo 6:20, itinigil ni Pablo ang kanyang talumpati
tungkol sa pagkasaserdote ni Jesus upang pasiglahin ang kanyang mga tagapakinig.
Ipinaliwanag niya sa kanila kung bakit hindi sila handang unawain ng lubusan ang kanyang
pangangatwiran. Sinisi nya rin sila at hinikayat.
Hinikayat tayong iwasan ang pagiging tamad, at kumapit sa “ankla ng kaluluwa” (Heb. 6:19),
si Jesus.

Paglingon:
Pagtikim sa mabuti (6:4-5)
Pagbagsak sa kasalanan (6:6)
Walang balikan (10:26-29)
Pagtayo sa kasalukuyan:
Gawain ng pag-ibig (6:9-12)
Angkla ng kaluluwa (6:13-20)
 PA G T I K I M S A M A B U T I
“[…] Sapagka't tungkol sa mga minsang naliwanagan at nakalasap ng kaloob ng
kalangitan, at mga nakabahagi ng Espiritu Santo, At nakalasap ng mabuting
salita ng Dios, at ng mga kapangyarihan ng panahong darating,” (Heb 6:4-5)

Alin ang naging karanasan ng mga tagapakinig ni Pablo (at natin)?

Nabago sila at napalaya mula sa kasalanan. Lumakas sila
Naliwanagan
palayo sa kadiliman (Efe. 5:8)
Natikman ang
Natikman nila ang kaloob ng biyaya ng Dios (Eph. 2:8)
makalangit na kaloob
Mga kasalo ng Banal Tinanggap nila ang Banal na Espiritu at nagabayan Niya sila
na Espiritu (Rom. 8:5)
Natikman ang
Natikman nila ang salita ng Dios sa pamamagitan ng
mabuting salita ng
Kasulatan at ng Salita (Jn. 1:14)
Dios
Natikman ang Natikman nila ang una nang inihanda ng Dios: ang
kapangyarihan ng pagkabuhay na mag-uli (Col. 2:12), ang pagkukumpuni (Rom.
panahong darating 12:2), ang buhay na walanghanggan (Jn. 5:24)
PAGBAGSAK SA KASALANAN
“Sapagka't tungkol sa mga minsang naliwanagan […] At saka nahiwalay sa Dios ay di maaaring
baguhin silang muli sa pagsisisi; yamang kanilang ipinapapakong muli sa ganang kanilang sarili
ang Anak ng Dios, at inilalagay na muli siya sa hayag na kahihiyan.” (Hebreo 6:4, 6)6:4, 6)

Ipinako ng mga pinunong Judio si Jesus dahil

isinapanganib Niya ang kanilang kapangyarihan.
Kung tinanggap natin si Jesus bilang Tagapagligtas
ngunit tinanggihan Sya bilang tanging paraan ng
kaligtasan, ating “pinapako Siyang muli” at
“inilalagay Siya sa hayagang kahihiyan.” Tayo ay
maghihimok na matanghal sa pamamagitan ng
ating lakas.
Ang pananaw na ito ay salungat sa mga turo ni Jesus. Hinihimok Niya tayong
maipako; ito ay, mamatay Sa ating sarili at dalhin natin ang Kaniyang
pagkadusta kasama Niya (Mt. 16:24; Heb. 13:13).
Hindi tayo “mapapanibago sa pagsisis” kung hindi tayo sasang-ayon na
“Siya'y kinakailangang dumakila, nguni't ako'y kinakailangang bumaba.”
(Juan 3:30)
 WA L A N G B A L I K A N
“Sapagka't kung ating sinasadya ang pagkakasala pagkatapos na ating matanggap
ang pagkakilala sa katotohanan, ay wala nang haing natitira pa tungkol sa mga
kasalanan,” (Hebreo 10:26)
Bahagyang sinipi ni Pablo ang Bilang 15:30-31, tungkol sa taong
gumagawa ng anumang “pagmamataas.” Malinaw na hindi niya
tinutukoy ang mga kasalanang hindi sinasadya o dahil lamang sa
kahinaan sa natatanging tukso (1Jn. 2:1), ngunit isang mas seryoso.
Tinutukoy ni Pablo ang “kasalanang ikamamatay” (1Jn. 5:16), na
ipinaliwanag sa sumusunod (Heb. 10:29):

Pagyurak sa Anak ng Dios. Umaring di banal sa dugo umalipusta sa Espiritu ng

Pagtanggi kay Jesus bilang
kanilang Panginoon,
paglagay sa sarili bilang
panginoon na kapalit Niya
ng tipan na nagpabanal sa biyaya. Pagkakasala laban
kaniya. Pagtanggi sa sa Banal na Espiritu
sakripisyo ni Jesus (Mr. 3:29)
 GAWAIN NG PAG-IBIG
Matapos ang mabagsik na mensahe, siniguro ni Pablo sa kanyang mga
tagapakinig na wala sa kanila ang nagkasala sa Banal na Espiritu ngunit
nanghahawak kay Jesus bilang kanilang Tagapagligtas 6:10)

Matapos ang mabagsik na mensahe, siniguro ni Pablo sa kanyang

mga tagapakinig na wala sa kanila ang nagkasala sa Banal na
Espiritu ngunit nanghahawak kay Jesus bilang kanilang
Tagapagligtas (Heb. 6:9).
Pinatunayan niya ito sa pag-alala sa mga gawa
ng pag-ibig na ginawa nila para kay Kristo. Iyon
ay hindi isahang kilos, ngunit pamumuhay.
Kinikilala, sinasang-ayunan, at pinupuri ng Dios
ang ganitong uri ng paggawa (Apoc. 2:2-3, 19).
Ang pag-asa ay hindi napapanatiling buhay sa
pananampalatayang nasa isip lamang, kundi ng
pananampalatayang ipinapahayag sa mga
gawa ng pag-ibig.
 ANGKLA NG KALULUWA
“Na ating inaring tulad sa sinepete ng kaluluwa, isang
pagasa na matibay at matatag at pumapasok sa nasa
loob ng tabing,” (Hebreo 6:19)
Tinapos ni Pablo ang kanyang panawagan sa pagbanggit ng
kasiguruhan ng ating kaligtasan. Gaya ito ng matibay na angklang
nakapirmi kasama ng “dalawang bagay na di mababago, na diya'y
di maaaring ang Dios ay magbulaan” (Heb. 6:18): Kanyang
pangako ng Tagapagligtas, at ang panata na sumusuporta sa
pangakong iyon (Gn. 22:16-17; Aw. 89:35-36).
Lahat ay tumuturo kay Jesus.
Matapos na si Jesus ay umakyat,
pumasok Siiya “sa likod ng tabing” at
umupo sa kanang kamay ng Dios
bilang ating tagapagpauna (Rom. 8:34;
Heb. 6:20).
Siguradong Siya ang ating “angkla ng kaluluwa,” at ang kasiguruhan ng
mga pangakong darating.
 E. G. W. (The Upward Look, January 5)

“Sinabihan tayo ni Jesu ng panganib at nagbabala sa atin laban sa

tusong kaaway. Palagi Niyang inuulit sa atin ang tungkulin na
laging magbantay at manalangin, baka pumasok tayo sa tukso.
Maniwala kay Jesus, magtiwala kay Jesus sa pamumuhay, patuloy
na pananampalataya, at umasang walang pag-aalinlangan kay
Jesus na iingatan at ililigtas ka. Isang makapangyarihang
makaliligtas ang may hawak sa iyo, at habang nagpapasakop ka
sa Kanyang pangunguna, upang matututoto sa Kanya, magtiwala
sa Kanya, iingatan ka Niyang huwag mahulog. At, kung
makibahagi ang Dios sa pag-iingat sa iyo, Siya ay siguradong
tanggulan.”