14.

Η παραβολή του
σπλαχνικού πατέρα
(παραβολή του «ασώτου υιού»)

Η απέραντη αγάπη
του Θεού για όλους
 Ερώτηση 1
 Οι Γραμματείς και Φαρισαίοι (που
θεωρούνταν ευσεβείς)
δεν επιθυμούσαν τη συναναστροφή με
τους αμαρτωλούς (που ήταν και οι
τελώνες)
 Προφανώς πιστεύουν ότι ο Θεός
επιθυμεί κοντά του μόνο όσους σέβονται
το νόμο Του
 Αφορμή λοιπόν για να ειπωθεί αυτή η
παραβολή ήταν οι διαμαρτυρίες -
κατηγορίες των Φαρισαίων και των
νομοδιδασκάλων ότι ο Ιησούς
συναναστρέφεται αμαρτωλούς.
 Ερώτηση 2
 Το λάθος του μικρού γιου δεν ήταν μόνο η
απομάκρυνσή του από το πατρικό αλλά ο
λάθος τρόπος ζωής του στην αλλοδαπή:
ανευθυνότητα, κατασπατάληση της
περιουσίας, πλήρης αλλοτρίωσή του
προσωπική, εθνική, κοινωνική (κατάντησε
χοιροβοσκός-ακάθαρτος για τους
συμπατριώτες του) και θρησκευτική
(παραβίαση των εντολών)
 Όλα αυτά αποτελούν ντροπή για τον
πατέρα του και εξευτελισμό για αυτόν
ενώπιον Θεού και ανθρώπου
 Ερώτηση 3
 Η αγαπητική ατμόσφαιρα της
οικογενειακής του ζωής, η
οικονομική άνεση που τους παρείχε
η περιουσία του πατέρα του και η
γλυκιά ανάμνηση της ήρεμης ζωής
του εκεί ήταν οι αφορμές για την
επιστροφή του στο πατρικό του.
 Η πραγματική αιτία, λοιπόν, ήταν
κατανόηση του σφάλματός του, η
συναίσθηση της αμαρτωλότητάς του, η
μετάνοια του και η αλλαγή στον τρόπο
σκέψης και συμπεριφοράς.
 Ερώτηση 4
 … τον είδε, τον σπλαχνίστηκε, έτρεξε,
τον αγκάλιασε, τον καταφιλούσε,
γύρισε, είπε: βγάλτε…………….
 Ο πατέρας είναι υπόδειγμα
φιλεύσπλαχνου και συγχωρητικού
πατέρα. Αγαπά τον γιο του γι΄ αυτό τον
συγχωρεί, τον στηρίζει και χαίρεται για
την επιστροφή του
 Ερώτηση 5
 Δεν δέχεται την επιστροφή του μικρότερου γιου
και θεωρεί ότι ο πατέρας του είναι άδικος μαζί
του για χάρη του μικρότερου αδερφού του.
 Το λάθος του ήταν ότι δεν ένιωθε, δεν αγαπούσε,
δεν χαιρόταν, δεν έκρινε και δεν ενεργούσε τελικά
όπως ο πατέρας του που δεν τον εμπιστεύεται.
 Προφανώς δεν γνωρίζει πραγματικά τον πατέρα
του, για τον οποίο πιστεύει ότι είναι ένας σκληρός
εργοδότης.
 Ερώτηση 6
 Σπεύδει, συνομιλεί, παρακαλεί και
καλεί να συμμετάσχει στην
οικογενειακή χαρά.
 Είναι παρών στη ζωή και των δύο
γιων του
 Ο πατέρας έχει να διαχειριστεί και τη
συμπεριφορά του μεγαλύτερου γιου.
Αγαπά το ίδιο και τα δύο τα παιδιά του και
η καρδιά του είναι γεμάτη αγάπη,
καλοσύνη και συγχώρεση.
 Ερώτηση 7
 Πρωταγωνιστής της ιστορίας δεν είναι
ο μικρός γιος αλλά ο πατέρας που ο
Χριστός μας καλεί να του μοιάσουμε
στην συμπεριφορά απέναντι σε όλα τα
παιδιά του
 Ερώτηση 8
 Αγαπά αληθινά, σέβεται και εμπιστεύεται το
πλάσμα του.
 Είναι αγαθός, γενναιόδωρος, εγκάρδιος,
φιλόστοργος, φιλάνθρωπος.
 Σπεύδει με καλοσύνη προς το συντετριμμένο του
παιδί, συγχωρεί, στηρίζει, χαίρει. Είναι
ανεκτικός, πατρικός, τρυφερός.
 Είναι ο Θεός της σπλαχνικής αγάπης και
καλοσύνης, της φιλεύσπλαχνης αγκαλιάς, του
μεγαλείου, της συγνώμης, της συγχώρεσης και
της θαλπωρής.
• Νοιάζεται για το πλάσμα του, αυτός πρώτος
το αναζητεί, το φροντίζει και το θεραπεύει
ανάλογα με τις ανάγκες και τα τραύματά του.
• Όλα τα πλάσματά του είναι μοναδικά και
διαφορετικά στις ανάγκες. Γι' αυτό και η
προσφορά αγάπης διαφέρει προς αυτά.
 Ερώτηση 9
 Δεν τους επικρίνει, δεν τους κατηγορεί.
Τους παρακαλεί και κάνει έκκληση: να
αλλάξουν συμπεριφορά, να φέρονται
προς τους αμαρτωλούς σπλαχνικά και
να συμμερίζονται με χαρά το
χαρμόσυνο γεγονός της επιστροφής
τους.
 Ερώτηση 10
 Θέμα της παραβολής δεν είναι ο
άσωτος μικρός γιος αλλά η
φανέρωση του νέου προσώπου του
αληθινού Θεού: το σπλαχνικό και
φιλάνθρωπο, της απέραντης
αγάπης, ελευθερίας, καλοσύνης και
συγνώμης για όλους τους
ανθρώπους, αμαρτωλούς και μη.
 Σύνοψη
 Ἡ παραβολὴ τοῦ «σπλαχνικοῦ Πατέρα» ἐμπεριέχει τὴ βασικὴ χριστιανικὴ
διδασκαλία γιὰ τὸν Θεό, ὁ ὁποῖος «περιγράφει» ὡς Πατέρας γεμάτος ἀγάπη
γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἰδιαίτερα τοὺς ἁμαρτωλούς. Δὲν ἀπέχει πολὺ
ἀπὸ τὴν ἀλήθεια τὸ λεγόμενο ὅτι ἡ παραβολὴ αὐτὴ μπορεῖ νὰ ἀντικαταστήσει
ὅλα τὰ βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης σὲ περίπτωση ποὺ αὐτὰ χάνονταν.
 Ὁ Πατέρας τῆς παραβολῆς δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὸν Θεὸ Πατέρα μας, ὁ ὁποῖος
ἐκδηλώνει πλουσιοπάροχα τὴν ἀγάπη του πρὸς τὸν κόσμο καὶ ἰδιαίτερα τὸν
ἄνθρωπο, οἱ «ἀγκάλες» Του εἶναι πάντοτε ἀνοιχτὲς περιμένοντας τὸν καθένα
μας.
 Ὁ μικρότερος γιὸς ἀντιπροσωπεύει ἐκείνους ποὺ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὸν
Θεὸ ἀπὸ ἐγωισμὸ καὶ μὲ τὴν ψευδαίσθηση ὅτι μακριά του θὰ ζήσουν
εὐτυχισμένοι. Ἡ πραγματικότητα ὅμως βεβαιώνει ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο. Ὅσοι
ὅμως μοιάζουν μ᾿ αὐτόν, καλὸ εἶναι νὰ τὸν μιμηθοῦν στὸ δεύτερο μέρος τῆς
ζωῆς του· δηλαδὴ νὰ συναισθανθοῦν τὴν ἁμαρτωλότητά τους καὶ
πραγματικὰ μετανοημένοι νὰ ἐπιστρέψουν στὴν πατρικὴ ἀγκαλιά.
 Ὁ μεγαλύτερος γιὸς ἀντιπροσωπεύει ἐκείνους ποὺ εἶναι φαινομενικὰ κοντὰ
στὸν Θεό, τὶς ἐντολὲς τοῦ ὁποίου γνωρίζουν καὶ ἐφαρμόζουν τυπικά. Ὁ
ψυχικός τους κόσμος εἶναι φτωχός.
 ΣΧΟΛΙΑ
γιὰ βαθύτερη προσέγγιση τῆς παραβολῆς
 Μὲ αὐτὴν τὴν παραβολὴ ὁ Θεὸς (πατέρας)
ἀπευθύνεται στὸν κάθε ἁμαρτωλό, σὲ ὅλους τοὺς
ἀνθρώπους· σ᾿ ἐκείνους ποὺ ἔφυγαν ἀπὸ κοντά
Του, σ᾿ ἐκείνους ποὺ τὸν ἀρνήθηκαν, σ᾿ ἐκείνους
ποὺ τὸν πολεμοῦν, τὸν ὑβρίζουν καὶ καθημερινὰ
τὸν σταυρώνουν μὲ τὰ ἔργα τους. Σ᾿ ὅλους
αὐτοὺς ὁ σπλαχνικὸς πατέρας ἀπευθύνει μήνυμα
ἐλπίδας, δείχνοντας τὸν ὠκεανὸ τῆς ἀγάπης Του
καὶ θυμίζοντας πὼς καμμιὰ ἀνθρώπινη πτώση,
ἀκόμη καὶ ἡ πιὸ ἐγκληματική, δὲν εἶναι
μεγαλύτερη ἀπὸ τὸ δικό Του ἔλεος, τὴν δική Του
ἀγάπη καὶ στοργή.
 Ὁ ἄσωτος υἱὸς εἶναι σύμβολο τοῦ κάθε ἀνθρώπου,
τῆς κάθε ἐποχῆς, κυρίως ὅμως τῆς τωρινῆς. Στὸ
πρόσωπό του ἀναγνωρίζουμε τὸν ἑαυτό μας, ἐνῶ
στὴν φυγή του ἀπὸ τὸ πατρικὸ σπίτι βλέπουμε τὶς
ἐπιλογές μας. Συχνὰ φεύγουμε ἀπὸ τὸ «σπίτι» τοῦ
Πατέρα, ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τὶς χριστιανικὲς
ἀρχὲς καὶ φεύγουμε σὲ «μακρινὴ χώρα», γιὰ νὰ
ἀναζητήσουμε τὴν εὐτυχία στὶς ἀπολαύσεις καὶ στὶς
περιπέτειες. Πολλὲς φορὲς καταλήγουμε στὸν
«βόρβορο τῶν χοίρων» (Μαρτίνος Κίνγκ).. Ὁ
κατήφορος τῆς ἁμαρτίας εἶναι πάντα ὁ πιὸ εὔκολος
δρόμος, ἡ κατάληξή του ὅμως, πάντα ὀδυνηρή.
 Ὁ Πατέρας περιμένει συνεχῶς τὴν
ἐπιστροφὴ τοῦ παιδιοῦ Του. Κι ὅταν αὐτὸ
ἐπιστρέψει τὸ ἀγκαλιάζει καὶ τὸ καταφιλεῖ.
Δὲν λέει τίποτα στὸ παιδί Του, γιατὶ δὲν
ὑπάρχουν λόγια γιὰ νὰ φανερώνουν τὴν
ἄβυσσο τῆς ἀγάπης Του. Ἡ πρώτη καὶ
καλύτερη στολὴ εἶναι τὸ ἔνδυμα τῆς
ἀφθαρσίας, τὸ σιτευτὸ (καλοθρεμμένο)
μοσχάρι εἶναι ἡ σωτηρία μας, ποὺ μας
προσφέρει ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς μὲ τὰ
Μυστήρια τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας