Συγχώρηση

Παραβολή ασώτου
O νεαρός γιος εγκαταλείπει το πατρικό με το μερίδιο της κληρονομιάς
που του αναλογεί. Ο πατέρας δεν προσπαθεί να τον κρατήσει, δεν τον
ακολουθεί, δεν τον επιπλήττει για τη συμπεριφορά του. Στέκεται στο
κατώφλι και τον βλέπει βουβός να ξεμακραίνει.
Μετά από χρόνια, ο γιος διαπιστώνει πως οι επιλογές και οι
περιπλανήσεις του ήταν αδιέξοδες. Ο δρόμος του γυρισμού μοιάζει
πιο μακρύς από εκείνον που διένυσε φεύγοντας. Γιατί το βάρος της
μετάνοιας που κουβαλάει μέσα του είναι πολύ πιο βαρύ και πολύ πιο
ακριβό από το γεμάτο νομίσματα πουγκί που έσφιγγε τότε στη μέση
του.
Παραβολή ασώτου
Καθώς πλησιάζει στο σπίτι, βλέπει ξανά τον πατέρα του στο κατώφλι,
σαν να έστεκε εκεί μαρμαρωμένος όλο τον καιρό της δικής του
απουσίας. Ο πατέρας τον διακρίνει σαν μια θολή κουκίδα στο
σκονισμένο δρόμο, τα μάτια του έχουν κουραστεί, όμως δεν διστάζει.
Βγαίνει να προϋπαντήσει το παιδί του. Ο γιός σωριάζεται στα πόδια
του σαν σε πόδια αφέντη, γυρεύοντας μια θέση εργάτη στα χωράφια.
Ο πατέρας τον σηκώνει χαρούμενος και τον κρύβει στην αγκαλιά του.
Του αρκεί πως το παιδί είναι ξανά κοντά του. Του αρκεί πως είχε βρει
το δρόμο.
Εστιάζοντας – Ο σεβασμός της ελευθερίας
Ο σεβασμός της ελευθερίας είναι συστατικό αναντικατάστατο της
αγάπης.
Η αγάπη που δεν σέβεται την ελευθερία είναι βιασμός ή μάσκα για
εγκόσμιους σωτήρες. Ο πραγματικός Μεσσίας δεν έσωσε κανέναν με
τη βία.
Ο πραγματικός Μεσσίας στέκεται και χτυπά, περιμένοντας από τους
ασθενείς να του ανοίξουν. Δεν παραβιάζει ούτε την πόρτα τους, ούτε
τη βούλησή τους.
Εστιάζοντας – Ο δρόμος της μετάνοιας
• Συνειδητοποίηση του λάθους
• Μεταμέλεια
• Μετάνοια
• Ο δρόμος της επιστροφής
• Το αίτημα της συγγνώμης
• Η συγχώρηση
Εστιάζοντας – Η συγχώρηση
Αίτημα συγγνώμης από εκείνους που αδικήθηκαν ή πληγώθηκαν
• Πατέρας. Το αίτημα της συγγνώμης εκφράζεται με τα λόγια και τη
στάση του γιου που επιστρέφει
• Αδελφός. Το αίτημα της συγγνώμης εκκρεμεί.....
Ερωτήματα
• Ποιες είναι οι προϋποθέσεις της συγχώρησης;
• Ποια είναι τα προαπαιτούμενα της συγχώρησης;
• Φτάνει η συγγνώμη του Θεού στα σφάλματά μας; Και πώς είμαστε
σίγουροι ότι έχουμε συγχωρηθεί από ‘κείνον;
• Από ποιον/ποιους πρέπει να ζητείται η συγγνώμη;
• Σχετίζεται η συγχώρηση με την αγάπη; Και πώς μπορεί να νοηθεί αυτή η
αγάπη;
• Η συγχώρηση διατηρεί την απόσταση, το χάσμα, που έσκαψε το
σφάλμα;
• Μήπως η συγχώρηση γεφυρώνει τα διεστώτα; Και αν ναί, πώς μπορεί να
νοηθεί εκείνο το «μακριά και αγαπημένοι» που λέγεται συχνά;
• Η άρνηση της συγχώρησης στο επίμονο αίτημα για συγγνώμη τί να
σημαίνει άραγε και τί συνέπειες μπορεί να έχει;