“ANG KALUPI”

Ni:Benjamin Pascual

Nako! Nawawala ang

aking kalupi!

Ano
kaba!?

Mataas na ang araw ng lumabas si aling martha sa Nang papasok na si aling martha sa palengke Nang bibili na si aling martha ay napansin niyang
kanilang bahay napag desisyonan ni aling martha na ng tondo ay, nabangga siya ng bata, nagalit siya nawawala ang kaniyang kalupi. Dalidali siynag
mamalengke ngunit kalaunan ay tumalikod at umalis
tumakbo at hinanap ang bata.

Patay na ang dumukot sa kwarta

“Sa palagay kaya “Ngunit, Marta”. Ang pitaka mo e
Hindi po ako ang kumuha Isa uli mo niyo,! Siguroy matutuwa na kayo
ninyo e may “Saan ka Naiwan mo! Kaninang bago ka
ng inyong kalupi, kahit ang niyan!
sasagutin ako sa kumuhang umalis ay kinuha ko iyon sa bulsa
kapkapan niyo pako aking ipinamili mo ng iyong bestidong nakasabit at
nangyari?”
kalupi! niyan, kumuha ako ng pambili ng tabako,
Sandali Nanay?” pero nakalimutan kong isauli.
maari
natin
itong pag Saan
usapan sa wala paba edi
kwartel. sa aking
pitaka.
Hindi ko kinuha ang iyong pitaka

Natakot ang bata kaya tumakbo siya, sa hindi inaasahan ay

Nakita niya muli ang bata, at binatak ang bata sa leeg,
tumawag si aling martha ng pulis, ngunit wala sa bata
ang nasabing kalupi, ipinilit parin ni aling martha na
ang bata ang kumaha ng kaniyang kalupi.
nabangga siya ng mabilis na sasakyan at hindi nag taggal
ay namatay ang batang si andres. Ibinigay ni Aling Marta
ang tinitirhan at pagkatapos ay tuwid ang tinging
lumalayo sa karamihan.
Nang dumating sa bahay ay nag taka ang asawa at anak kung
ano ang kaniyang ipinambili, nagbalik sa gunita ni
Aling Marta ang larawan ng isang batang payat, duguan ang
katawan, at narinig ang mahina at gumagaralgal na tinig nito;
Maski kapkapan ninyo ako, e, wala kayong makukuha sa ‘kin.