1944‒1968 możemy wyróżnić kilka okresów. Pierwszy z nich stanowią lata tuż powojenne, od lipca 1944 do czerwca 1946 roku. Drugi wyznaczają pogrom Żydów w Kielcach 4 lipca 1946 roku i emigracja po tych tragicznych wydarzeniach. Czas stabilizacji życia żydowskiego w Polsce (jesień 1946 – koniec 1948) stanowi kolejny ważny okres w powojennych dziejach ludności żydowskiej. W okresie XVI-XVII w. do Polski napływała ludność żydowska uchodząca przed prześladowaniami z Zachodu Europy, tworząc w miarę upływu czasu największe skupisko Żydów na kontynencie – na początku XVI w. ich liczba szacowana jest na ziemiach polskich i litewskich na 10–24 tys., na przełomie XV i XVI w. Kazimierz Wielki uregulował prawa Żydów w Królestwie Polskim
•Żydzi zaczęli osiedlać się na ziemiach polskich już w XI
w. Przybyli przede wszystkim z zachodu Europy. Pierwszym i zarazem najważniejszym dokumentem wydanym dla regulacji statutu mieszkańców żydowskich w Polsce był Statut kaliski, nadany Żydom wielkopolskim w 1264 r. Król Kazimierz rozszerzył go na inne ziemie. Nie wszyscy wiedzą, że władca ten zapisał się w pamięci kolejnych pokoleń nie tylko jako ten, który zastał Polskę drewnianą, a zostawił murowaną, lecz także jako dobroczyńca Żydów. Imigracja fachowców
•Pierwsi Żydzi, którzy w X wieku docierali na ziemie przyszłej
Polski, byli kupcami z arabskich kalifatów. Kupowali tu głównie skóry i niewolników, zostawiając tysiące arabskich dirhemów. Jednemu z tych kupców, Ibrahimowi ibn Jakubowi z Tortosy, wysłannikowi kalifa Kordowy, al-Hakama i jego żydowskiego wezyra, Chasdaja, zawdzięczamy najwcześniejsze historycznie wiadomości o Polanach, twórcach państwa polskiego. Takich samych zresztą zdobywcach i zbójcach, jak twórcy innych państw średniowiecznej Europy. Inni tacy kupcy, prawdopodobnie z Chorezmu lub Bagdadu, mieli swoją stację w Przemyślu, gdzie odkopano cały skład dirhemów. Główne organizacje:
• Towarzystwo Społeczno - Kulturalne Żydów w Polsce,
• Stowarzyszenie Żydowski Instytut Historyczny, • Stowarzyszenie Żydów Kombatantów i Poszkodowanych w II Wojnie Światowej, • Stowarzyszenie „Dzieci Holokaustu” w Polsce, • Żydowska Ogólnopolska Organizacja Młodzieżowa, • Fundacja „Shalom”, • Fundacja Ochrony Dziedzictwa Żydowskiego. Język hebrajski
•Język hebrajski należy do kananejskiej gałęzi języków semickich. Posługuje
się pismem spółgłoskowym liczącym 22 znaki. Pismo to jest używane przez Żydów od V w. p.n.e. i występuje w kilku odmianach. Posiada własny alfabet. •Językiem hebrajskim posługiwano się już w starożytności, do czasów niewoli babilońskiej, kiedy stał się językiem używanym jedynie w modlitwie, podczas ceremonii oraz do zapisu tekstów religijnych. W życiu codziennym Żydzi posługiwali się innymi językami, początkowo aramejskim, później jidysz (aszkenazyjczycy), ladino (sefardyjczycy) oraz językami krajów osiedlenia. Pod koniec XIX wieku, dzięki staraniom m.in. Eliezera ben Jehudy powstała nowoczesna wersja języka hebrajskiego. Do języka wprowadzono mnóstwo nowych słów, aby przystosować go do współczesnego świata (sam Jehuda wymyślił ich ok. 4 tysięcy). Język jidysz
•Jidysz znaczy dosłownie „żydowski” –
od pierwotnego określenia w tym języku. Zwany jest również „żydowskim niemieckim”, „językiem matczynym” lub „językiem aszkenazyjskim” – w odróżnieniu od „języka świętego”, którym to terminem określany jest tradycyjnie język hebrajski Religia-Judaizm •religia monoteistyczna, ukształtowana w II tysiącleciu p.n.e.; stanowi religię narodową ydów. Jest te pierwszą religią abrahamową. Jej wyznawcy znajdują się na całym świecie, ale obecnie jest ich najwięcej w Stanach Zjednoczonych - 5,6 mln i Izraelu - 4,7 mln. BIBLIOGRAFIA •https://www.polin.pl/sites/default/files/podreczni k_1000_lat_historii_zydow_polskich_podroz_prze z_wieki_web.pdf •https://www.polin.pl/pl/system/files/attachments /wstep_kontekst_historyczny_0.pdf •https://www.gov.pl/web/mniejszosci-narodowe-i- etniczne/zydzi •https://pl.wikipedia.org/wiki/Judaizm •https://www.youtube.com/watch?v=RxNwHA8irH s Prezentację wykonała Joanna Głaz