Professional Documents
Culture Documents
METODOLOGJI E MËSIMDHËNIES
Tipar dallues dhe mbizotërues i mësimdhënies si veprimtari e organizuar, është procesi i emërtuar planifikim.
Planifikimi është:
një proces sistematik për të vendosur sa dhe si do të nxisë nxënësit.
një pjesë e konsiderueshme e kohës dhe veprimtarisë, duke vendosur kështu, se çfarë dhe si doni që të mësojnë
nxënësit.
Planifikimi i mësimit është e padiskutueshëm.
Detyra kryesore e mësuesit është të ndërtojë veprimtari mësimore, të cilat të përmbushin arritjet e rezultateve
të të nxënit që parashikohen në objektiva.
Mësuesit model shfaqin tre tipe të përbashkëta:
- zotërojnë shprehi shumë të organizuara planifikimi,
- u përcjellin ose u transmetojnë qartë dhe me efektshmëri nxënësve objektivat e mësimdhënies, si dhe
- kanë nivel të lartë kërkesash për nxënësit e tyre.
Të gjitha këto vendime janë në koherencë me njëri- tjetrin dhe të lidhura me objektivat e
Metodologji e mësimdhënies/ Dr. M.Hala 3/23/20
mësimit.
Elementi i katërt i planifikimit është edhe përzgjedhja e materialeve të mësimdhënies. Mësuesi me
kalimin e kohës dhe fitimi i përvojës, e ka më të lehtë përzgjedhjen e mjeteve të tilla.
Pra si përfundim, katër elementet kryesore që janë të domosdoshëm nga mësuesi në planifikim janë:
Njohuri për qëllimet dhe objektivat
Njohuri për karakteristikat e nxënësve
Njohuri për lëndën
Njohuri për metodat mësimore.
Mësuesi mund t’i fitojë këto njohuri përmes burimeve të ndryshme si materiale të botuara, studime,
kualifikime, përvoja praktike etj.
Qëllimet dhe funksionet e planifikimit të mësimit , që vlejnë për t’u shënuar janë të shumta. Ja disa prej tyre.
Së pari, planifikimi ndihmon mësuesin të mendojë qartë për tipin e të nxënit që dëshiron të ndodhë në një
mësim të veçantë dhe të lidhë objektivat mësimore, me atë që di për nxënësit dhe me vendin që zë mësimi
konkret në programin e lëndës.
Së dyti, planifikimi ndihmon mësuesin të mendojë për strukturën dhe përmbajtjen e mësimit. Kjo përfshin
në mënyrë shumë të rëndësishme mendimin rreth sasisë së kohës që do t’i kushtohet çdo veprimtarie më të
rëndësishme në mësimdhënie, përcaktimi sa kohë do të harxhohet në secilën veprimtari të mësimit, si dhe e
ritmit më të mirë të përparimit gjatë veprimtarive.
Së treti, planifikimi i mirë zvogëlon në mënyrë të konsiderueshme kohën që mësuesi duhet të mendohet
gjatë mësimit, për zhvillimin e tij.
Fakti që i tërë mësimi është planifikuar mirë, nënkupton që mësuesi e ka më të lehtë të përqendrohet në
zhvillimin normal të veprimtarive, deri në përfundim të mësimit sesa të përpiqet të ndërmarrë vendime kryesore
për veprimtaritë që janë duke u zhvilluar.
Së pesti planifikimi është mbajtja e shënimeve tuaja në fund të mësimit, çka mund të sigurojë një
orientim të vlefshëm për planifikimin e mëvonshëm, në mënyrë të veçantë në lidhje me dhënien e po të
njëjtit mësim, në një klasë apo në një grup tjetër nxënësish.
Planinifikimi ditor mund të zbatohet në mënyra të ndryshme. Për këtë nuk ka asnjë recetë,
por edhe asnjë kufizim. Përderisa mësimdhënia është e drejtë e mësuesit e përcaktuar në
Ligjin për sistemin arsimor parauniversitar” dhe për të organizuar mësimdhënien, më parë
duhet përgatitur plani ditor kjo çon në përfundimin se edhe përgatitja e planit ditor është liri
e mësuesit. Duke dashur të respektojmë këtë të drejtë të mësuesit kemi marrë përsipër vetëm
të paraqesim disa mundësi të përgatitjes së planit ditor.
Vendoja e objektivave mësimore, për të patur të nxënë rezultativ të nxënësve. Pasi vendos
objektivat, mësuesi:
përcakton metodat që do të jenë të efektshme në udhëheqjen e nxënësve drejt arritjes së secilit
objektiv.
Çdo objektiv ka një shumëllojshmëri procedurash, ku përbërësit kryesorë të një procedure
të suksesshme janë disa.
Shtatë përbërës janë për zbatimin e planit ditor.
Mësimi nuk mund të dëgjohet ose dëgjohet pak, pa vëmendjen e nxënësve, duke i lënë ata të përfshihen vetë
në procesin e të nxënit.
Çdo mësim fillon me përfshirjen dhe ngjalljen e interesit të nxënësve, kuriozitetin dhe vëmendjen e
tyre.
Një nga mjetet më të mira për të tërhequr vëmendjen e nxënësve është ngjallja e kureshtjes, në mënyrë
të shpeshtë p.sh.:
Këto pyetje, mund t’i quajmë edhe “dritare”, hartohen me qëllim që të mos kenë një përgjigje të vetme,
madje ato tentojnë të pasqyrojnë detaje më të përparuara pas mësimit që vjen më pas. Në vend që të
zbavitni, nxitni, apo madje, tëngatërrojnë nxënësit, ato ndikojnë të përvetësohet mirë përmbajtja dhe, pas
tyre vijnë pyetje të tjera. Më poshtë janë disa pyetje të tilla “dritare”, që nxisin të menduarit.
Grafikët apo mjetet e tjera pamore janë kryesisht “dritare” që hapin mendjen e
nxënësve, të cilët dihen se janë më shumë të orientuar drejt paraqitjeve pamore,
sesa atyre verbale.
Një nxënës i motivuar fiton dije dhe shprehi të reja, më shpejt se ai që nuk është i
motivuar.
një tregim i zgjuar që lidhet me përvojën e nxënësve, një anekdotë, një analogji që lidhet me
konceptin kryesor të mësimit, një eksperiment që kërkon zgjidhje ose një situatë e ngatërruar dhe,
madje, një “nuancë magjie”nxit nxënësit të bëjnë pyetje. Është e rëndësishme të ngulitet në mendje
se çështja që trajtohet nuk është qëllim në vetvete.
Mënyra se si paraqitet tema që trajtohet, është po aq e rëndësishme sa përmbajtja. Në mënyrë që
të nxitet interesi dhe motivimi i nxënësve, mësuesi duhet ta paraqesë atë me shumë shije. Gjithsesi,
kjo kërkon që të besojë atë që u mëson nxënësve dhe më e rëndësishme është që të mendohet
pozitivisht për ta, të paraqitet që t’i aftësojnë për një përparim të dukshëm në të gjitha drejtimet.
Tema që do të trajtohet duhet të përdoret për të mbajtur të ndezur, së pari, vëmendjen e
nxënësve dhe, pastaj, të thuhet shkurt ajo që pritet të jetë në gjendje të bëjë nxënësit në fund të
veprimtarive mësimore.
Është e domosdoshme që objektivat të jenë të kuptueshme dhe interesante për nxënësit. Mënyra
me të cilën mësuesi komunikon objektivat duhet të lidhet me nivelin intelektual të nxënësve.
Metodologji e mësimdhënies/ Dr. M.Hala 3/23/20
2. Komunikimi i objektivave
Shembull, disa nga ato që pritet të arrihen mund të shprehen në mënyrat si më poshtë:
Të shprehni dy përkufizimet e mbi ritmet e thjeshta dhe ritmet e përbëraqë do të trajtohen në mësim
(fizikë(
Të shprehni me gojë në klasë kuptime të ndryshme të fjalës /konceptit “kërcim”, në fjali të ndryshme
(anglisht)
Të dalloni saktë një punë dy dimensionale nga një punë 3 dimensionale , duke konkretizuar me anë të
veprave të ndryshme.
Të shprehni ndjenjat tuaja rreth etydit të ekzkekutuar nga shoku/shoqja .
Metodologji e mësimdhënies/ Dr. M.Hala 3/23/20
Nëse nxënësit e dinë se prej tyre pritet që të jenë në gjendje të japin përkufizimet e ( shkallëve
muzikore; monologut; apo 6 lëvizjet bazë në kërcim), në fund të mësimit, atëherë ata do të
përqendrohen në ndërtimin e tyre, në procesin e ruajtjes së informacionit në kujtesë gjatë
mësimit, duke u përqendruar në llojet e shkallëve muzikore që jep apo paraqet mësuesi.
Informacioni i nxënësve për objektivat i ndihmon ata të organizojnë të menduarit e tyre dhe
të përqendrohen në aspektet më kryesore të tij. Kjo vë në veprim procesin e të nxënit dhe i
përqendron nxënësit në arritjet e përfundimeve të veprimtarisë së dëshiruar (të nxënit)
Çelësi i suksesit të këtij përbërësi mësimor është të shprehin qartë objektivat. Në këtë
mënyrë, zgjidhni fjalët, në përshtatje me fjalorin dhe nivelin gjuhësor të nxënësve.
Një përbërës tjetër paraprak mësimi, përpara se mësuesi tëvazhdojë me përmbajtjen e mësimit të ri pasi ë nxënit nuk
mund të ndodhë në boshllëk, është një rimarrja një detyrë tjetër e përshtatshme dhe e gatshme për përdorim.
Metoda për:
përsëritjen, përmbledhjen, riformulimin ose ndryshe rikthimin tek disa koncepte të mësimit të mëparshëm apo
të mësuara më parë. Ky informacion është i rëndësishëm në arritjen e nivelit të llojshmërisë së sjelljes së pritshme në
mësim.
Për shembull, nëse qëllimi i mësimit është që nxënësit të përdorin në mënyrë të përshtatshme ngjyrat për të punuar një
pikturë, duke përdorur ngjyrat e ngrohta ose të ftohtat, është e qartë që kërkohen disa njohuri dhe shprehi që janë të
lidhura me këtë mësim, si përkufizimi I ngjyrave, miksimi i tyre, kuptimi i tyre, përdorimi i tyre në tematika të
ndryshme për të shprehur një mendim, dhe përdorimi i penelave , kërkohen që të dihen që më parë dhe kjo do të
bëjë që të arrihen rezultatet e dëshiruara në mësim.
ndihmohen nxënësit për të rikujtuar informacionin që ato dinë që më parë e që lidhet më mësimin e ri.
përdoren teknikat që nxitin të menduarit, të përqendrohet në një masë të konsiderueshme në të nxënit të mëparshëm
dhe jo në të gjithë përmbajtjen e mësuar më parë.
Metodologji e mësimdhënies/ Dr. M.Hala 3/23/20
Pyetjet e mëposhtme i ndihmojnë nxënësit të rikujtojnë pjesë të rëndësishme të mësimit të
mëparshëm:
Ju kujtohet pse Arbëri nuk e përdori ngjyrën e kuqe në punim? (pasi pëlqen më shumë ngjyrat
e ftohta)
Ju kujtohet vizatimi me ngjyra që bëri Dardani për strukturën e qelizës së amebës? (të
gjithëve u kishte bërë përshtypje sa i gjallë dukej vizatimi.)
a) shumëllojshmërinë e procedurave dhe strategjive për shpjegimin dhe përpunimin e materialit mësimor,
b) krijimin e përvojave të të nxënit që mësuesi synon të krijojë për të arritur rezultatet e parashikuara.
Në shikim të parë, ky përbërës kërkon pak shpjegim; por shumë çështje të tjera të rëndësishme për plotësimin e
tij, kalojnë pa u vënë re. Paraqitja e materialit mësimor përbëhet nga tri pjesë: vërtetësia, përzgjedhshmëria
dhe llojshmëria e mësimit të ri.
Vërtetësia. Që të mësosh një sjellje, që është e vërtetë, përmbajtja duhet të paraqitet në një mënyrë që të
përdoret nga nxënësit më vonë, në klasat pasardhëse, por edhe kur të dalë në jetë, në punë. Nëse qëllimi i
mësimit tuaj është t’i mësoni nxënësve të përdorin ngjyrat për të realizuar një punim të vetin dhe, më pas, t’u
mësoni atyre mësimin se teorisë së ngjyrave, kontrastit, cilësitë etj., nuk do të ishte e mjaftueshme për të arritur
qëllimin e dëshiruar të mësimit në një renditje tjetër.
Kujdes, ashtu si e ushtroni një sjellje në jetën e përditshme, ashtu do të zhvilloni mësimin për të qenë i
vërtetë.
Shembuj të tillë të evidentimit të këtyre aspekteve janë theksimi verbal i rëndësisë së ngjarjeve të ndryshme, kur u
tregohet nxënësve p.sh., se çfarë të vështrojnë në një foto apo skicë, evidentimi i fjalëve më kryesore në tabelën e zezë,
duke i shënuar me ngjyra të theksuara apo duke i nënvizuar, etj. Këto dhe të tjera mënyra për përzgjedhjen, duke vënë
theksin në çështjet kryesore, do të trajtohen më gjerësisht në kapitujt që pasojnë.
Llojshmëria. Një nga sjelljet kryesore të mësuesit të suksesshëm është llojshmëria e mësimdhënies. Tërheqja e
vëmendjes së nxënësve në fillim të mësimit është njëra anë, por të madh të përqendruar vëmendjen e tyre, është tjetër
gjë.
Llojshmëria në mënyrat e mësimdhënies : (si pamore, verbale, me gjeste etj) dhe veprimtaritë mësimore (shpjegimi me
të gjithë klasën, pyetjet dhe përgjigjet, diskutimet në grupe) nxitin të menduarit dhe interesin e nxënësve.
Ndryshimet nga mësimi pamor, në atë verbal (apo edhe përdorimi i kombinuar i të dyve) dhe ndarja e mësimit në pjesë të
ndryshme të veprimtarive mësimore (për shembull, shpjegimi i pasuar më pas nga pyetje përgjigjet) janë të
rëndësishme.
Metodologji e mësimdhënies/ Dr. M.Hala 3/23/20
Planifikimi i ndryshimeve në mënyrat e veprimtarive mësimore e paraqet
mësimin në përmbajtje të shumëllojshme, i jep nxënësve mundësinë të
përvetësojnë shpejt në mënyra të ndryshme materialin mësimor, në përputhje
me stilin e tyre të të nxënit.
Për shembull, materiali i mësuar nga një shpjegim mund të zhvillohet deri në
kufijtë e pyetje – përgjigjeve, çka ndodh kur nxënësi i përgjigjet një pyetjeje
dhe gjen se ajo që dinte më parë ishte pjesërisht e saktë, si rrjedhojë e
kontekstit të kufizuara në të cilën e kishte mësuar. Krejt larg nga fakti i
njohurive, që llojshmëria në mësimdhënie i ndihmon nxënësit të përfshihen
në mënyrë të vëmendshme dhe aktive në procesin e të nxënit, ajo gjithashtu, i
ofron atyre më shumë përvoja të të nxënit afatgjatë dhe të ndërgjegjshëm.
në përmbajtje të shumëllojshme,
i jep nxënësve mundësinë të përvetësojnë shpejt në mënyra të ndryshme materialin mësimor, në përputhje me
stilin e tyre të të nxënit.
i jep nxënësve mundësinë të shohin në mënyra të ndryshme materialin e mësuar më parë.
përforcon materialin e mësuar, më mirë sesa duke e dhënë gjithnjë në të njëjtën formë dhe mënyrë.
i nxit nxënësit të zgjerojnë dhe thellojnë njohuritë, në përputhje me mënyrën dhe procedurën e përdorur.
Llojshmëria në mësimdhënie:
- i ndihmon nxënësit të përfshihen në mënyrë të vëmendshme dhe aktive në procesin e të nxënit,
- i ofron atyre më shumë përvoja të të nxënit afatgjatë dhe të ndërgjegjshëm.
Tek llojshmëria dallojmë dy elemente kryesore: procedurat e mësimdhënies dhe veprimtaritë e të nxënit
a) Për përzgjedhjen e metodave mësimore, mësuesi bazohet në aftësitë dhe njohuritë e mëparshme të nxënësve.
b) Strategjitë që ai zgjedh duhet t’i sjellin nxënësve suksese dhe nuk do të thotë se duhet të ngurojë të përdorë metoda dhe teknika të
reja.
c) Metodologjia e përdorur duhet t’i përshtatet nevojave të nxënësve. Ashtu sikurse ai sjell shprehi vetjake në situatat mësimore
ashtu edhe çdo nxënës hyn në klasë me dëshira, interesa dhe përvoja të ndryshme.
d) procedurat e mësimdhënies varen nga vendi ku do të mësohet, gjithmonë mësuesi duhet t’i bëjë vetes pyetjen: “A është metoda e
planifikuar e përshtatshme për mjedisin?
1. Qëndrimi i mësuesit.
Kur vjen radha e paraqitjes së mësimit, mënyra se si e bën mësuesi atë është po aq e rëndësishme, sa edhe
çfarë bën. Mësuesi duhet:
a) të bëjë pyetje me interes të transmetuar nëpërmjet tonit të përshtatshëm të zërit dhe shprehjes së jashtme të
fytyrës;
b) Nuk duhet që tingëllimi i zërit të tregojë lodhje dhe shprehja e fytyrës të tregojë mërzitjen.
c) Ndryshimi është i ndjeshëm në tipin e përgjigjes që do të merret, pavarësisht, sa e mirë formuluar është
pyetja.
d) qarkullon në klasë për të vëzhguar si po punojnë nxënësit dhe kur ndihmon ndonjë prej tyre që ka
vështirësi,
Kujdes ! Nuk duhet që mësuesi të qëndrojë ulur në karrige e të korrigjojë detyra të zhvilluara më parë, u jep një
mesazh nxënësve, për një qëndrim të drejtë ndaj mësimit. Këto mesazhe, në dukje të thjeshta e të
parëndësishme, së bashku krijojnë një përshtypje tek nxënësit. Ai vlerëson përpjekjet e mësuesit dhe bëhet
gati për të nxënë.
Metodologji e mësimdhënies/ Dr. M.Hala 3/23/20
Për të lehtësuar dhe mbështetur efektivitetin e të nxënit, në përgjithësi, qëndrimi i mësuesit duhet të jetë i
e)
e) Duhet të transmetojë përshtypjen tek nxënësit se mësuesi ndjehet i qetë, është i afruar e i çiltër me ta, ka besim e siguri në
vetvete. p.sh., fillimit të mësimit. Ndodh që në fillim të mësimit, ai të jetë nervoz i shqetësuar, por ai duhet të shpresojë se më
vonë, gjatë mësimit, do të ketë mundësi të çlirohet nga ky nervozizëm dhe të reflektojë ndaj qëndrimit të tij
f) Duhet të ketë një gjendej shpirtërore pozitive e cila reflektohet mjaft nga shprehja e jashtme e mësuesit, toni i zërit,
ligjërimi, përdorimi i kontaktit me sy, i gjesteve dhe qëndrimi. Kur ndjehet i shqetësuar, natyrisht do të duket nervoz.
g) Nuk duhet të ketë raste ku mësuesi është në gjendje jo të mirë por duhet të bëjë përpjekje që të sigurohet se ligjërimi i tij
është i rrjedhshëm, i qartë dhe i dëgjueshëm, se po kontakton me sy të gjithë nxënësit dhe po kontrollon me vëmendje
klasën, se po i kushton kujdes qëndrimit përballë, në qendër dhe me qëndrimin drejt.
Për një mësues, kyçi i suksesit mund të jetë të qenit i qëndrueshëm, i paepur, për një tjetër, suksesi mund të burojë nga qëndrimi
i ngrohtë dhe i kujdesshëm. Megjithatë, në përgjithësi, duket qartë se cilësia për të përçuar entuziazëm dhe interes për lëndën
është e rëndësishme.
Entuziazmi dhe interesi i mësuesit për lëndën durimi dhe sensi i humorit janë faktorë të sigurt të arritjes së rezultateve
pozitive.
Përgatitja nënkupton:
- përgatitjen e tërë shtyllave mbështetëse që do të përdoren në mësim ku përfshihen, midis të tjerash edhe
puna me shkrim dhe zhvillimi i modeleve të fishave apo fletëve të punës; kërkesa, dhënia dhe kontrolli i
pajisjeve apo mjeteve të mësimit, rregullimi i tavolinave e karrigeve sipas sistemit të kërkuar etj.
Planifikimi dhe përgatitja shkojnë përkrah dhe shumë vendime planifikimi merren, kur ende vazhdon
përgatitja.
Kujdesi dhe përpjekja që mësuesi tregon për përgatitjen mund të kenë një ndikim pozitiv kryesor tek
nxënësit sepse kuptojnë se mësuesi kujdeset për të nxënit e tyre dhe se veprimtaritë që ndërmerren janë
tërësisht të vlefshme dhe të rëndësishme për ta.
Në të kundërt, mungesa e përgatitjes e cila mund të dukej qartë nëse u duhej të linit klasën në një
moment kritik, për të gjetur disa tabela me të dhëna statistikore që u duhen shpërndarë nxënësve apo
ndonjë gjë tjetër, s’është vetëm prishje e orës së mësimit, por mund të merret nga nxënësit si fyerje për
ta.
Një përfshirje e tillë mund tëpërmbushet në mënyra të ndryshme. Madje ajo mund të ndodhë spontanisht si rezultat i
tërheqjes së vëmendjes së nxënësve, informimit të tyre rreth objektivave, përdorimit të njohurive të mëparshme
dhe paraqitjes së materialit mësimor; por mos u mbështetni vetëm në to.
Përfshirja aktive, veçanërisht në një nivel të pranueshëm vështirësie, është një koncept jo i lehtë për t’u zbatuar. Nëse
kjo do t’i lihet rastësisë, ajo do të ndodhë rrallë për atë që kërkohet për të nxënit. Të gjithë ata përbërës të paraqitur
deri diku, për përfshirjen e nxënësve në procesin e të nxënit, nuk mund të garantojë një përfshirje të tillë. Pra vijmë,
kështu tek përbërësi i pestë i planit ditor, i cili kur përfshihet në planin e mësimit, nxit dhe udhëheq nxënësit drejt një
procesi që pritet të prodhojë sjelljen e kërkuar
Përbërësi i gjashtë i planit ditor është i lidhur ngushtë në kohë me të pestin, arritjen e sjelljes së
dëshirueshme. Sjellja e dëshirueshme nxënit të nxënit deri në ata kufij sa nxënësit arrijnë të kuptojnë
saktësinë e përgjigjeve të tyre.
Përgjigja në vetvete mund të jetë një përpjekje individuale për të riprodhuar, përmbledhur perifrazuar,
zbatuar apo zgjidhur një problemë, por komentet e ndërsjella, që bëhen menjëherë, mund të drejtohen
tek e gjithë klasa.
Për shembull, mësuesi mund t’i drejtohet të gjithë klasës me një përgjigje të saktë të një nxënësi, apo të
presë përgjigje të shumta të nxënësve, për t’i krahasuar. Pra, në të dy rastet, ai kërkon komente të
ndërsjella nga nxënësit.
Ky përbërës nuk ka për qëllimin vlerësimin. Në këtë fazë të procesit të të nxënit, është e rëndësishme që
të reagohet pozitivisht nga një përgjigje negative dhe kjo duhet të nxitet, me qëllim që të mbahet gjallë
“atmosfera jovlerësuese” e përgjigjeve. Përgjigje të tilla si “Kjo është një përpjekje e mirë”, “Nuk
është kjo ajo që kërkohet në këtë çast”, “Vazhdo mendohu” etj mund të ndikojnë nëpërqendrimin e
nxënësve në përgjigje më të vlefshme, pa i penalizuar për përgjigjet e tyre.
Metodologji e mësimdhënies/ Dr. M.Hala 3/23/20
7. Materialet për vlerësim
Formimi i shprehive, gjithashtu, përfshin nevojën për të përgatitur materiale për vlerësim. Në të
vërtetë, vëzhgimi i përparimit dhe arritjeve të nxënësve, gjatë viteve të shkollimit, kërkon që të
mbahet dokumentacion i rregullt. Këtu përfshihen testet diagnostikuese ose në fund të vitit shkollor,
pjesa më e madhe e vlerësimit bazohet në vëzhgimet e veprimtarisë së nxënësve në klasë. Të gjitha
punimet e nxënësve përmbahen në dosjen e veçantë të secilit nxënës, e cila shërben për vlerësimin e
tij. Kjo është e rëndësishme të lidhet me vëzhgimin e zhvillimit të aftësive , shkathtësive e shprehive
të ndryshme të nxënësit, të përcaktuara në programin mësimor. Kjo kërkon që të përgatiten vlerësime
të përshtatshme dhe ato të përfshihen në planin ditur. Kështu, disa veprimtari në mësim do të
planifikohen me synim vlerësimin e nxënësve.
Për planifikimin e tyre mbani parasysh:
Së pari, sa nxënës do të vlerësohen në një mësim të caktuar?
Së dyti, çfarë procedurash do tëpërdoren për të vlerësuar nxënësit? T’u thoni nxënësve që do të
zhvillojnë një testim formues dhe nëse po, si do të përfshihet ai në dokumentacionin e mësuesit dhe
në dosjen e nxënësit?
Tema mësimore:
- -
Metodologjia dhe veprimtaritë e nxënësve
Lidhja e temës me njohuritë e mëparshme të nxënësve
Vlerësimi
Vlerësimi i nxënësit do të bëhet për demonstrimi e rezultateve të arritura në:
- -
- Detyra: