Sa Leipzig at Dresden

Agosto 9, 1886 nilisan niya ang Heidelberg

Agosto 14, 1886- Narating niya ang Leipzig

Unibersidad ng Leipzig- dumalo siya ng panayam tungkol sa
kasaysayan at sikolohiya
Propesor Friedrich Ratzel bantog na mananalaysay na
Aleman
Dr. Hans Meyer- Alemang antropolohista



Sa Leipzig...
William Tell ni Schiller- Mula Aleman isinalin sa
tagalog. Para malaman ng mga Pilipino ang kwento
tungkol sa kampeon ng kasarinlan ng mga swisa.

Fairy tales ni Hans Christian Andersen. Para sa
kanyang pamangkin.
Sa Leipzig...
Mababa ang antas ng pamumuhay
Nanirahan ng dalawat kalahating buwan
Nagwasto ng ilang kabanata ng kanyang pangalawang
nobela
Nag-eehersisyo sa gymnasium ng lungsod
Nagtrabaho bilang proofreader sa isang limbagan
Dresden
Oktubre 29- umalis ng Leipzig papuntang Dresden
Dr. Adolf B. Meyer- Direktor ng Museo Antropolohikal at
Etnolohikal

Ngayon lamang sa tanang buhay ko akoy nakinig ng misa kung
saan ang musikay napakaganda

Nobyembre 1- nilisan ang Dresden at narating ang Berlin
Tinanggap si Rizal ng Sirkulo
Siyentipiko ng Berlin
Nahalina si Rizal sa Berlin dahil ditoy maunlad ang larangan
ng siyensiya at walang panlalait sa lahi.
Dr. Feodor Jagor- bantog na manlalakbay at siyentipikong
Aleman at awtor ng Travels in the Philippines
Sa kanyang aklat, inihula ni Jagor ang pagbagsak ng
kolonyalismong espanyol sa Pilipinas at pagdating ng mga
Amerikano sa baybaying Pilipinas.
Dala ni Rizal ang isang liham na pagpapakilala na ginawa ni
Blumentritt
Dr. Rudolf Virchow- bantog na Alemang antropolohista
Dr. Hans Virchow- propesor ng Panlarawang
Anatomiya.
Dr. W. Joest- kilalang Alemang heograpo
Dr. Karl Ernest Schweigger- bantog na Alemang
optalmolohista

Naging miyembro si Rizal ng Samahang Antropolohikal at
Samahang Heograpikal, sa tulong ng rekomendasyon nina Dr.
Jagor at Dr. Meyer. Pinatunayan dito na ang kaalaman ni
Rizal sa agham ay kinikilala ng mga siyentipikong Europeo.
Siya ang unang Asyano na nabigyan ng ganitong karangalan.

Inanyayahan naman ni Dr. Virchow si Rizal na magbigay
ngpanayam sa Samahang Etnograpiko ng Berlin.
Tagalische Verkunst (Sining Metrikal ng Tagalog)

Buhay ni Rizal sa Berlin
1. Mapalawak ang kanyang kaalaman sa optalmolohiya
2. Mapaunlad ang kanyang pag-aaral sa mga agham at wika
3. Obsrbahan ang kalagayang politikal at ekonomiko ng
bansang Alemanya
4. Makipagkilala sa mga bantog na Alemang siyentipiko at
iskolar
5. Mailathala ang kanyang nobela, Noli Me Tangere
Buhay ni Rizal sa Berlin
Naging matipid at masinop
Dr. Schweigger eminenteng Alemang optalmolohista
Sa gabi, dumadalo sa mga panayam sa Unibersidad ng
Berlin
Araw-araw na ehersisyo
Nagsanay sa pagsasalita sa wikang Aleman, Pranses, at
Italyano

Gusto niyang magpakadalubhasa sa wikang Pranses
nang sa gayoy magamit niya ang wikang ito sa
pagsusulat, gaya ng alam niyang gawin sa Espanyol.
Kumuha siya ng pribadong pagtuturo sa ilalim ng
pamamahala ni Madame Lucie Cerdole.
Binibisita niya ang kanayunan sa paligid ng berlin.
Inoobserbahan nang mabuti ang kaugalian,
pananamit, tahanan at gawain ng mga magbubukid.
Iginuhit niya ang lahat ng nakikita niya.

Unter den Linden- madalas na puntahan ng kabataan
sa Berlin , para makapag-inuman ng beer at
makipagkuwentuhan at makipagkaibihgan sa mga
taga-Berlin

Pananaw ni Rizal sa Kababaihang
Aleman
Isa sa pinakamahalagang liham ni Rizal nang siya ay
nasa Alemanya ay para sa kanyang kapatid na si
Trinidad. Sa kanyang sulat noong Marso 11, 1886,
ipinahayag ni Rizal ang mataas na pagpapahalaga at
paghanga niya sa kababaihang Aleman
Ang babaeng Aleman, sabi ni Rizal sa kanyang kapatid
na babae, ay seryoso, masipag, edukado, at
palakaibigan. Hindi siya tsismosa, magarbo, at
palaaway, gaya ng mg babaing espanyol. Hindi siya
partikular sa magagandang damit at mamahaling
alahas, bagaman nakapagdadamit din siya nang
maayos gaya ng ibang babae sa buong mundo.
Ipinanghihinayangan ni Rizal na sa Pilipinas , ang
kababaihan ay mas binigyan ng kabuluhan ang kanilang
pananamit kaysa sa kanilang nalalaman. Gayunman pinuri
niya ang sensitibong pandama, mabining pagkilos, debosyon,
at hospitalidad ng kababaihang Pilipino, lalo na yaong mga
nasa lalawigan na di pa gaanong sopistikado. Kung
mapapanday nila ang kanilang talino sa pamamagitan ng
edukasyon at pagkakaroon ng interes sa mga kalakarang
pandaidig , puna ni Rizal, makukuha nila ang respeto ng
kalalakihan.
Habang ngayong bata ka pa, magsikap kang matutong
magbasa, at matuto. Hindi mo dapat hayaan ang sarili na
malupig ng katamaran dahil pagbabayaran mo ito nang
malaki
Mga Kaugalian ng mga Aleman
Kaugalian ng mga Aleman tuwing pasko.
Tuwing Bisperas ng Pasko, pumuputol ng puno ng pino ang mga
Aleman, pinipili nila di lamang ang pinakamatuwid, kundi pati
yaong may dahong di agad nalalagas; Ibig kong sabihin, ang mga
tuyong dahon ay hindi dahon sa kasong ito, itoy tila maliliit na
karayom. Pinalamutian ito ng parol, papel, ilaw, manyika, kendi,
prutas, atbp.; At ipinakikita ito sa mga bata (na di nakita ang
pagpapalamuti sa puno) pagsapit ng gabi. Sa paligid ng punong
ito ipinagdiriwang ng pamilya ang okasyon.
Pagpapakilala sa sarili sa mga estranghero sa isang
pagtitipon.
Ayon sa etiketa ng mga Aleman, hindi mabuting asal
para sa bisita na maging mapag-isa at hintayin pa ang
maybahay para ipakilala siya sa ibang panauhin.
Pinakamalungkot na Taglamig ni Rizal
Ang taglamig ng 1886 sa Berlin ay kaniyang pinakamalungkot na
taglamig.
Naghihirap siya dahil walang natatanggap na pera mula sa
Calamba.
Isinanla niya ang sising na dyamante na binigay ng kapatid
niyang si Saturnina
Isang beses sa isang araw na lamang siya kumakain
Siya na mismo ang naglalaba ng kanyang damit dahil wala siyang
pambayad sa labandera.
Samantala, sa Calambay nagsisikap si Paciano na makaipon
ng perang ipadadala sa kapatid. Alam niyang ang
nakababatang kapatid ay naghihikahos sa Berlin.

Si Rizal naman ay naghihikahos sa Berlin at nanginginig sa
tindi ng taglamig. Nanghihina na ang kanyang katawan dahil
sa kakulangan ng maayos na nutrisyon, Inuubo na siya, at
natatakot siyang baka dinapuan na siya ng tuberkulosis. Noon
lamang siya nakadama ng ganoong paghihirap.
END! THANK YOU!!!