One-Shot

Stories
(A compilation of short stories written by Kharu435 of Wattpad)

All Rights Reserved. No part of this story should be changed or tampered without the authors consent. Please
do not claim as your own story. All parts of this story are fictional. Note that the names of the characters, time,
place and events are story bound. Thank you.

^_______^

kharu435@yahoo.com l wattpad.com l 2012

Story No. 1
Love is Magic, Indeed
Magkaibigan.
Ganyan tayong dalawa.
"Best Friends" pa nga diba?
Palagi tayong masaya, palagi tayong magkasama..
Pag-pasok, pag-uwi, pag lunch time, free time.. minsan nga kahit weekends pa..
Yan ang bestfriends!! Hindi nag-iiwanan.. Best Friends Forever kaya tayo!!!
Pero, noon lang pala yun.
Noong bago ko naramdaman 'tong kakaibang pakiramdam na 'to.
Alam ko, hindi na lang bestfriend ang turing ko sayo..
Mahal na yata kita eh. :(
Masisisi mo ba 'ko? Sabi nga nila perfect catch ka na raw eh.
Tapos ako pa na araw-araw mong kasama, hindi mai-inlove sa'yo?
Ilang taon ko ring inalagaan ang pagka-kaibigan natin.
Natatakot akong masira ko yun.
Ayokong layuan mo 'ko.
Ayokong iwasan mo 'ko.
Ayos lang kahit nasasaktan ako sa bawat sulyap ko sa'yo..
Alam ko namang hindi lalampas sa best friend ang turing mo sa'kin..

Ay, Pwede pala. ^__^

Bilang kapatid =((
Ayos na sa'kin yung hindi mo suklian ang pagmamahal ko..
'Wag mo lang kukunin sa'kin yung mga bagay na bumubuhay sa puso ko ngayon..
Sa puso ko na unti-unting nadudurog sa bawat ngiting pinapakita mo..
Yung bati mo sa'kin tuwing umaga..
Yung boses mo na nakakapagpa-talon sa puso ko..
Yung ngiti mong bumubuo sa araw ko..
Yung mga biro mo na kahit nakakainis na, napapakilig pa rin ako..
Yung mga jokes mo na kahit sobrang corny, napapangiti pa rin ako..
At higit sa lahat..
Yung presensya mo.
Basta alam kong nasa tabi kita, ayos na ako.
Martir ba? Ayoko lang talagang mawala siya sa'kin
Nakayanan ko naman.
Naitago ko lahat-lahat kahit araw-araw, parang sa isang maling galaw lang ng dila ko, mawawala
lahat ng pinag-hirapan ko.
Kaso, isang araw..
"Pamsy Best friend!!!" Sabay ngiti niya sa'kin.
Nginitian ko rin siya, umaasa na balang araw, hindi na lang best friend ang kadugtong ng pangalan
ko..
"Morning Dan.."
"May sasabihin sana ako eh.."
"A-ano yun?"

"Pwede ba dun sa tayong dalawa lang?"

Ano kayang sasabihin niya?
"Oh, ano na?"
"Uhh.. Ano kase.."
"Hmm??"
"Ikaw lang ang babaeng napalapit sa'kin ng ganito.. Alam mo yan.."
Ang lakas ng tibok ng puso ko..
"Kaya gusto kong sabihin to sa'yo, gusto kong ikaw ang unang maka-alam.."
Napa-ngiti ako..
"Liligawan ko na si Aileen.."
Sa oras na yon, gumuho ang mundo ko.
--Katulad nga ng sinabi niya, niligawan niya si Aileen.
Maganda siya, bagay sila.
Masakit.
Pero masaya siya eh. Sobra. Kaya palalayain kita, kahit na in the first place, noon ka pa naman
malaya.
Ginawa ko lahat para iwasan siya.. Hindi ako nagpupunta sa tambayan kahit alam kong araw-araw
hinihintay niya ako doon.
Hahayaan kong maging masaya sila. Yun naman ang role ng mag-bestfriend diba? ANg pasayahin
ang isa't-isa?
But in my case,
Siya lang ang masaya.

Ilang buwan na ang lumipas. Walang nagbago, mahal ko pa rin talaga siya.
Wala na akong balita sa kanya. Hindi nga niya ako hinahanap eh.
Baka sila na ni Aileen.
Ayoko nang masaktan. Ngayon ko lang na-realize yun.
Kung kelan patay na ang puso ko..
[ PROM DAY ]
Wala akong date. Required lang talaga sa amin ang pumunta dito... kahit na ayaw ko, kasi baka
may makita akong kung ano, pumunta na rin ako.
Lahat ng mga kaibigan ko nagsasayaw na.. Habang ako, nandito sa table mag-isa.
Nakaisip ako ng solusyon.
Lumabas ako ng gym at nagpunta sa fields. Dito, walang love songs at walang love birds. Tahimik,
stars lang ang kasama ko.
Maya-maya..
"PAMSY!! PAMSY! hAA!" Hingal na hingal si Kathy.
"Oh, anong meron Kathy?" Tumingin ako sa orasan.. 9:30 PM
"E-eto, para sayo, sa bag ko napalagay pero mukhang sayo. Ang layo naman kasi ng
pinuntahan mo, mage-emo ka na nga lang! Geh!"
Tiningnan ko yung... Sulat??
"To the one with curly hair, wearing a tiara and a pink gown."
No doubt, sa'kin nga 'to.
Sa unang linya pa lang ng sulat, kumirot kaagad ang puso ko.
"Best Friend, I miss you.."
Nakakainis. Sobra. =((

"Galit ka ba sa'kin? Bakit mo 'ko iniiwasan? Hindi mo ba alam na nasasaktan ako sa

ginagawa mo??"
Hindi mo ba alam na mas nasasaktan ako??
"Bigla-bigla ka na lang umiiwas ng walang pasabi kung bakit. Halos mabaliw na 'ko alam
mo ba yun? Hindi mo man lang ako binigyan ng pagkakataong sabihin lahat sa'yo.."
Sinasabi nito?
"Hindi naging kami ni Aileen.."
So? Ano kailangan mo ng karamay?
"Kasi, hindi niya ako mahal.. At hindi ko rin naman siya mahal."
"Walang anumang namagitan sa'ming dalawa.. Lahat yun palabas lang.. Palabas na
pinlano ko talaga para sa'yo.. But unfortunately, mukhang hindi gumana. Masaya ka
talaga sa nangyari eh.. halos ipamigay mo na nga ako sa kanya.."
Napapangiti ako. Bwisit.
"Akala ko kasi, kapag ginawa ko yun.. Mapapansin mo ako.. Mapapa-amin kita. Kaso,
TAKTE. Mas matatag ka pa yata sa'kin! Best friend nga lang ata talaga ang tingin mo
sa'kin.. naperwisyo ko pa tuloy si Aileen. Bakit ba ang manhid mo ha Pamsy??"
Aba. Ako dapat ang nagsasabi niyan ah?!
"Hoy engot. Mahal kita! Hindi mo ba napapansin na palagi akong nagpa-pagwapo para
sa'yo kahit alm kong sobrang gwapo ko na? Palagi akong nagpapa-cute sa pag-ngiti
kahit hindi ko na kailangan yun? MAHAL KITA HIGIT PA SA BESTFRIEND!!"
FOR REAL?? O_________O
'P.S. pasensya na, torpe ang best friend mo. Mahal lang talaga kita kaya ayaw kong
mawala ka sa'kin. Pero ngayon, hindi ko na kaya eh..
Kung willing ka pang bigyan ako ng chance, punta ka sa tambayan ng 9PM. I'll be
waiting for you no matter what, gaya ng lagi kong ginagawa. I love you."
Totoo ba 'to? As in??!!

All this time.. pareho lang pala kami??

Ay tangek!
9:45 PM na!!
Tumakbo ako, tinanggal ko na yung heels ko para hindi hassle. Late na 'ko!!
Nakarating ako by 9:50.
Nagulat ako sa nakita ko..
A table for two..
Yung flowers naka form ng heart..
It was perfect.. Except for one thing..
Walang Dan na nagpakita sa'kin..
Nung lumapit ako sa table, may nakita akong letter.
"Sabi ko na, hanggang best friends lang talaga tayo. Sorry for the corny letter."
Tumulo na lang yung luha ko.
This was all I've been dreaming of.
Tapos ano? Sinira ko lang?
"Nakakainis! Ikaw naman, Sabi mo you'll wait for me no matter what??!! Wat-watin ko
mukha mo!!"
Ako napaka-raming patience ang binigay sa kanya.. Tapos siya, 50 mins. lang akong late hindi pa
niya nahintay??
Nagulat na lang ako nang may biglang yumakap sa'kin galing sa likod..
"Kala mo iniwan kita? 'To naman walang tiwala sa'kin! I told you I'd wait for you no
matter what, right? Tinetest ko lang kung mahal mo rin ako.."
Kung mahal mo 'RIN' ako.. Sarap pakinggan.. ^____^

"Bwisit!! Naka-kainis ka!!"

"Tsk. Common sense Pamsy, tngin mo maga-abala pa akong mag-iwan ng letter dito
kung alam kong 'di ka pupunta? Syempre alam kong wala kang ligtas sa ka-gwapuhan
ko kaya pupunta ka at mababasa mo yun. The perfect crime. Bwahahaha!! Iniiyakan mo
pala ako ha? Uyyyyyyyyyyyyyy.. Hahah!!"
"Ah ganun? Pag-katapos ng lahat ng ginawa mo sa'kin, tatawanan at aasarin mo lang
ako?"
"So? It's my way of showing you how much I love you. Matatpos na ang prom, could i be
your first and last dance?"
"Sure thing"
Then we danced. Ngayon, hindi na lang one-sided ang lahat. Wala nang nasasaktan.
Ni minsan, hindi ko pinagsisihang minahal ko siya.
Love is Magic, Indeed.

Story No. 2
Glimpses of You
These are lines which never meet and never intersect.

That defines parallel lines. That defines US.

We always go the same way, the same direction.

But we never meet. We never crossed the boundaries.

Hindi yata tayo pwedeng mag-kasama.

Dadaan ka, titingin lang ako..

Lalampasan mo ako, susundan lang kita ng tingin ko.

Ang hirap mong maabot..

Kuntento na ako sa pag-titig sayo sa malayo.

Pam! Tingnan mo, nagla-laro sa labas ang soccer team!! Napa-tayo ako. Sa tuwing
naririnig ko kasi ang soccer team, Nabubuhayan agad ako.
Asan? Asan? Tanong ko kay Angel, bestfriend ko.
Halika sa bintana, dali!! Hinila niya ako papunta sa bintana. Buti na nga lang naka-singit pa
kami, halos lahat kasi ng kaklase kong babae naka-dungaw na.

Namangha na naman ako sa nakita ko.

Ang galing talaga ni no. 18 no? No wonder crush mo siya..
Shhh!! Wag kang maingay baby!! Baby ang tawagan namin ni Angel. Haha!

Wag maingay-Wag maingay ka jan. Eh siya na lang ata sa buong mundo ang hindi
nakaka-alam na crush mo siya eh.
Yun na nga eh. Madaming may alam, Oo. Pero siya? Mukhang hindi eh.
Oh baka naman alam niya, pero ayaw niya sakin.

Tahimik akong sinusundan ang bawat galaw niya habang nagla-laro.. Kahit yata patak ng pawis
niya, nabibilang ko..
Sa ilang taon na nagdaan, Expert na ako sa pagtitig sa kanya. Di ko na kailangan ng magnifying
glasses para makita ko yung maliliit na bagay tungkol sa kanya.
Saulado ko kung paano siya pumorma, yung posture niya at yung built ng katawan niya. Kahit
naka-talikod siya at kahit gaano pa siya kalayo, kilala ko pa rin na siya yun.

Hindi ako stalker, okay?

Baby.. Baka matunaw siya niyan ha!

Kung totoo ngang nakakatunaw ang pagtitig ko, dapat matagal na siyang natunaw
no.
Nagtatawanan kami nang ibalik ko ang tingin ko sa fields..

Nakita kong naka-tingin din siya sakin. Lumingon pa ako sa mga kaklase ko para masigurado ko na
sa akin nga siya naka-tingin.

Bumilis ang tibok ng puso ko..

*kurap* *kusot mata* *kurap*

Kinusot ko ang mata ko, kumurap din ako ng ilang beses.. Mga 10 secs ata yun. Baka kasi namamalikmata lang ako. First time niyang tumingin sa akin!
Naka-ngiti kong iminulat ang mata ko, hoping na sa pag-mulat ko, makikita ko ulit siyang nakatingin sa akin.

But instead, I saw an empty field.

Wala siya, wala ang team mates niya.

Mukhang guni-guni ko nga lang yun..

Nag-simula na ang klase. Iniisip ko talaga yung nakita ko kanina. Nakaka-praning pala talaga kapag
tiningnan ka ng taong gusto mo!
Kahit sa imagination lang..

[ Breaktime ]
Baby, baba tayo.. Nagu-gutom ako eh.. Minsan lang kami bumaba ni Angel.. Nagba-baon
naman kasi kami madalas.
Nagu-usap kami, paliko na kami sa kabilang building..

Baby anong bibi--- Hindi nai-tuloy ni Angel ang sasabihin niya kasi bigla ko siyang hinila sa
pader bago pa siya maka-liko.
Aray masakit ha! Ano bang problema, bigla-bigla kang nanghi-hila??! Inis na sabi ni
Angel.
Si ano.. Si Keith dadaan Tiningnan ako ni Angel.
Dadaan lang pala eh! Eh bakit kailangan mo pa mag-tago??
Bakit nga ba ako nagta-tago? Nahihiya kasi ako sa kanya..
Eh bakit ako nahihiya? As if naman titingnan niya ako. Ako lang naman ang mahilig tumitig eh..
Eh.. Sorry.. Tara na.. Tumuloy na kami ni Angel sa cafeteria, bumili ng pagkain at umupo sa
table.

Gosh.. Nandun din siya. Six tables away.

As usual, binubusog ko na naman ang sarili ko sa pagtitig sa kanya. Kahit wag na akong kumain,
okay lang. XD

Ganun lang naman ang buhay ko araw-araw eh. Kuntento na sa ibat-ibang ekspresyong nakikita ko
sa mukha niya.
I feel happy everytime I see a different expression from him.

Parang unti-unti, nakikilala ko rin siya..

Yung Keith na masaya, malungkot, galit, pagod, gutom, napahiya, nalilito,at kahit tulog.

Baby, sure ka na hindi ka sasabay pauwi? Labasan na, pinapa-una ko si Angel, may
gagawin pa ako eh.
Nope. Madami akong gagawin sa library eh, baka gabihin ako.. Pwede naman akong
mag-pasundo..
Okay.. Ingat ka na lang ha? Text mo ko. Bye!
Nagpunta na ako sa library. Ang dami kong ire-research!!
Homer Iliad.. Odyssey.. Binubulong ko yung mga kailangan kong libro habang nagti-tingin
sa bookshelves para hindi ko makalimutan.
Homer... Iliad.. Ody--- Ayun!!! Sa wakas! Nakita ko rin!
Dalawang libro ang nakita ko kaya nung inalis ko, natumba yung ibang libro sa shelf. Mabait ako,
kaya inayos ko. Ang kakapal nung libro kaya malaking space ang nabawas sa shelf.

Nung naayos ko na, nagulat ako sa nakita ko sa kabilang side ng shelf.

K-Keith? Bulong ko.

Siya nga! Nagba-basa siya ng.. Twilight series??
Shocks.. Hindi ko na naman maigalaw ang paa ko.. I just cant get enough of his sight.

Ito na yata ang pinaka-malapit na distansya na narating ng titig ko sa kanya.. Yung bookshelf lang
ang pagitan namin!!

Anong gagawin ko? Magha-Hi? Hello? Kakausapin ko ba siya??

Nag-iisip ako ng gagawin nang bigla niyang isinara ang libro at mukhang ibabalik niya na sa shelf.
O___O Makikita niya ako!!

Mabilis ang reflexes ko at yumuko kaagad ako para hindi niya ako makita.

Maya-maya, umalis na siya.

*sigh* another wasted opportunity. Mukhang kahit kelan, hindi ko na masasabi sa kanya to.

Nag-tuloy na ako sa pagbabasa ng mga libro.. gagawa pa ako ng book reports. Sana lang makapagfocus ako. Ang gwapo niya pala sa malapitan!!

Mga 7PM na ako naka-uwi.

Kumain lang ako, nag-shower at dumiretso sa kwarto.

Pero hindi pa ako natulog. Tinitigan ko muna yung stolen shots niya sa cellphone ko. Hah! Kumpleto
yata ako! Hindi siya makakatakas sa mga titig ko kahit nasa bahay na ako.

Kinabukasan, nag-commute na ako papuntang school. Maaga pa naman eh.

Sumakay ako, medyo maluwag pa.

Bayad po.. Inabot ko ang bayad. Pinagpasa-pasahan yun ng mga pasahero, Nasa dulo kasi ako,
sa may pintuan ng jeep. Favorite spot ko kasi to.

Tumigil ang jeep. Psh. Traffic. Buti pala inagahan ko.

Napa-tingin ako sa jeep na nasa likod namin.. Particularly, sa taong naka-upo dun sa tabi ng
drivers seat.
Naka-cap siya at naka-tungo. Pero alam kong siya yun.

Ang gandang view naman nito! Ganda ng start ng araw ko! Haha!

Maya-maya, tumingala na siya at tumingin sa unahan..

*gasp*

Nagulat ako, sumandal agad ako sa upuan at isiniksik ang sarili ko para hindi niya ako makita.
Naman!! Bakit ba lagi na lang ganito!! Pinagti-tinginan tuloy ako ng mga tao.

Ganun ang posisyon ko hanggang sa makarating ako sa school. Aray. Nangalay ata ako sa posisyon
ko kanina. Bakit kasi hindi umaalis sa likod ng jeep na sinasakyan ko yung jeep na sinasakyan niya.
Namitig yung paa ko, kaya pagbaba ko sa may gate halos matumba na ako.

Aray!! Matutumba na sana talaga ako pero may humawak sakin.

Miss, okay ka lang? Nasaktan ka ba? Tumingala ako, at nakita ko siya. O///////////O

A-ah? H-hindi ah!! Ang sarap nga ehEh Este!! Okay lang ako! Haha! Sige Thank
you!!! Nagta-takbo na ako papasok sa campus. Ano ba yung pinagsasa-sabi ko?? Nakaka-hiya!!
Wa poise!!

Mabilis akong nakarating sa room. Hindi ako makaget-over sa nangyari. His voice is so manly! Mas
malapit pa ang distansya namin kaysa kahapon!!

Ngiti ka dyan??
Baby, ang gwapo niya pala sa malapitan..
You mean, naka-usap mo??
Oo!! Ang gwapo rin ng boses niya!!
Oooooh? Lume-level up ka na sis!! Haha!
Oo, kaso nakaka-hiya talaga yung pinagsasabi ko kanina..
Kinuwento ko sa kanya ang nangyari, tinawanan niya lang ako. Ah basta! Masaya ako! Haha!!
Maganda talaga ang mood ko ngayong araw. As in!!
Baby, gala tayo mamaya, gusto mo? Yaya ni Angel.
Hmm.. Kapag wala masyadong gagawin sige.
Napansin kong parang hindi mapakali si Angel.
Angel, may problema?
A-ah? Wala! Haha! Eh Pam, may tanong ako sayo.
Ano yun? Huminga siya ng malalim. Ano kayang meron?

Paano kung malaman mo na may girlfriend, nililigawan or may nagugustuhan nang iba
si Keith?

Napa-isip ako sa tanong niya. Paano nga kung magka-ganun?

Ill accept my defeat, perhaps... Wala naman kasi siyang kasalanan eh, wala akong
karapatang magalit kahit kanino..
T-talaga?
Oo, tsaka, hindi naman kai close eh! Hindi siguro ganun kasakit kung mahaheartbroken ako dahil sa kanya..

Well, akala ko talaga hindi masakit.

Kasi Baby, tingnan mo yun.. Tinuro niya yung room ng section 3, katapat na room namin.

Nakita ko sa pintuan yung muse ng section 3..

May kayakap siyang lalaki.. Nakatalikod yung lalaki. Pagkatapos, nag-holding hands naman sila
habang nagu-usap.

I even saw her kiss the guy on his cheek.

Sa puntong yun, gusto kong burahin sa isipan ko yung image ni Keith na kabisadong-kabisado ko..

Baka sakaling ma-bago pa yung nakikita ko..

Baka sakaling hindi likod ni Keith ang makikita ko.

Suddenly, I felt a hand wiping my cheeks.

Baby, hindi masakit di ba?? Sa sinabi niyang yun, napaiyak ako lalo.

Akala ko ba hindi ako masasaktan?

Posible bang lumalim ng ganun ang nararamdaman ko para sa kanya kahit hindi naman kami
nagka-kausap? Kahit wala kaming kahit anong koneksyon?

Ssh.. Tama na...

Angel.. Dapat nakinig ako sayo nung una pa lang. Ano nga bang mapapala ko sa
kakatitig sa kanya? I even turned down all the guys who had courted me before para sa
kanya. Ganun nap ala ako nagpaka-obssess sa kanya..
Uyy.. Di mo naman kasalanan ano ka ba! Nagmahal ka lang. Yun lang. Tama na, marami
pa dyan.

Nanghihinayang ako.

I regret all those years Ive spent on loving him, without even asking for return.
Akala ko okay na yun eh. Stupid lang talaga ako para hindi ko maisip na pwede palang mang-yari
to.

I was broken. Nasaktan niya ako nang wala siyang kamalay-malay.

-o-o-o-o-o-oGOAL!!! Sigaw nung coach.

Yeaaaaaah!! Galing mo talaga Keith! Nag-body slam at nag-high five pa kami ng team
mates ko.
Mga tol, practice lang to. Saka niyo ako purihin kapag nagawa ko to sa laban.
Haha!!

Masaya kaming nagu-usap nang mapatingin ako sa bintana ng 3rd floor ng building sa tapat
namin. Girls building yun. Magka-hiwalay kasi ang building ng lalaki at babae sa school namin.
Kung bakit? Ewan. Tanong niyo kay Mr. Principal.
Doon, nakita ko siya. Hindi ko alam ang pangalan niya. Ni minsan hindi ko pa siya nakaka-usap.
Tiningnan ko lang siya at nakita kong naka-tingin din siya sakin. Gusto ko siyang ngitian, kaso
baka isipin niya, feeling close ako.
Kausap niya yung bestfriend niya. Oo, alam ko. Palagi niya yung kasama eh.
Tinitingnan ko siya hanggang sa tinawag na kami ni coach. Tapos na ang practice, pumasok na
kami sa building, may meeting pa kasi ang team.

Breaktime na nang natapos kami sa meeting, nakaka-gutom!

Tol, kain tayo. Yaya ng team mate at class mate ko.
Oo ba, libre mo?
Lul. Mas mayaman ka nga sakin ako pa mangli-libre? Magpaka-gentleman ka naman
tsong. Haha!!
Naglalakad kami s corridor, malapit sa girls building. Magkadikit lang naman ang building namin
eh.
Nakita ko yung bestfriend ni.... Hindi ko alam yung pangalan, na paliko galing sa room nila, akala
ko makikita ko rin si ano kaso parang may humila kay bestfriend ni ano.. Pero alam kong kamay ni
ano yung humila eh, kilala ko yung bracelet na suot niya.
Hindi ako stalker, okay?
I just enjoy looking at her. Palihim ko siyang tinititigan tuwing makikita ko siya. Mabuti nga at hindi
siya tumitingin sa akin kaya hindi niya ako nahuhuli.

Kaso hindi ko talaga siya magawang kausapin.. Hindi ko matanong ang pangalan niya. Umuurong
dila ko eh.
Takte. Si Keith Luzano, team captain ng soccer team ng campus, torpe? Hindi ah. *whistles*
Pero minsan, hindi ko rin mapigilang mag-isip. Ano kayang tunog ng boses niya? Paano siya
magsalita? Kilala ko lang siya physically eh.

Nung sumunod na araw, inagahan ko ang alis sa amin. May practice kami, pero kapag regular
days, lagi akong 30 mins. late. Haha!

Pumara ako ng jeep at sumakay sa unahan. Mas gusto ko rito, wala masyadong tumitingin. Haha!!
Naka-cap pa nga ako. Ayokong dumugin na naman nila ako.

Maya-maya, bumagal ang jeep. Putek. Wooooo. Traffic.

Di bale, maaga pa naman eh.

Napatingin ako sa jeep sa unahan namin, uniform kasi ng school namin ang suot nung naka-upo sa
dulo..

Teka, parang kilala ko siya.. Nakatingin siya sa unahan kaya di ko sigurado kung sino siya.

Seconds later, BOOM!!!

Tumingin din siya sakin.

Nagulat siya, tapos parang tumago sa upuan ng jeep. Nangyari dun? Nakaka-takot ba ako
tumingin?
Tsk. Chance na sana yun oh. +__+

Nakarating ako sa school 10 mins. Before time. Yes, di ako mabubulyawan ni coach.

Papasok na sana ako sa campus pero nakita ko na naman si Ano..

Aray! Matutumba siya!

Tumakbo ako at inalalayan siya. Ngayon ko lang siya nalapitan ng ganito kalapit..
Miss, okay ka lang? Nasaktan ka ba? Tumingala siya at nanlaki ang mata nung nakita niya
ako. Ano?? Nakakatakot ba taaga ako??

A-ah? H-hindi ah!! Ang sarap nga ehEh Este!! Okay lang ako! Haha! Sige Thank
you!!! Tumakbo siya papasok sa campus.

Haha! Nakaka-tawa naman siya.

But the thing is, I already heard her voice. BDD

Morning dude! Wednesday ngayon ah, Pupunta ka ulit sa girls building? Sama ako.
Haha! Bati sakin ni Kyle. Tsk. Playboy kahit kelan.
Mambababae ka na naman? Sumbong kita kay Lindsay, gusto mo?
Tol naman! Sinabi ko bang mambababae ako? Kaya nga ako pupunta dun kasi
pupuntahan ko siya. Sabi niyang naka-Mr. Pogi pose pa.
Yabang mo. Haha! Sige na.
Tuwing Wednesday kasi, binibisita ko yung pinsan ko na si Nikki, maganda yun! Muse yun sa
section nila eh. She is my one and only cousin. Walang kuya, kaya ako ang bantay niya.

Nung breaktime, binisita ko siya.. Hindi ko nga lang mapigilang mapalingon sa room na katapat ng
room nila.. Dun kasi ang room ni Ano..
Tol, punta ako kina Len-Len ha. Paalam ni Kyle. Aba! Pupunta nga kay Len-len! Improving
ang loko.

Kuya Keeeeiiith!!! Sinalubong ako ng yakap ni Nikki.

Nikki!! Musta na? Behave ka ba?
Of course kuya! Ako pa? Malaki na ako no! Haha! Nga pala! Gift ko sayo! She kissed
my cheeks. Batang to, kaya napapagkamalang kami eh. Haha!
Alam mo kung may Girlfriend ako, Ikaw yata ang magiging dahilan ng break up
namin!
Eh wala naman diba kuya? Hindi mo pa kasi ligawan yung----
Hep hep! Haha! Sige na, alis na kami, binisita lang kita. Be good. Pinat ko yung ulo siya
at umalis na.

Napa-dungaw ako sa room ni Ano.

Teka.. umiiyak ba siya?

Sana pwede kitang lapitan, sana pwede kitang patahanin.

Kung lalaki man ang nag-paiyak sayo, sabihin mo! Bubugbugin ko..

Kahit gaano ko kagustong lapitan siya, hindi ko magawa.

Sino ba ako para gawin yun?
-o-o-o-o-o-o-

Pinilit kong baguhin ang sarili ko simula nung nasaktan ako. Pinilit kong huwag na siyang tingnan.
Mahirap, yun na kasi ang naka-gawian ko araw-araw.

Baby, kumusta na?

Doing good. Haha!!
Wehh??
Oo nga!
Eh paano kung sabihin kong.. Nasa likod mo si Keith? Bulong ni Angel.

Napalingon ako sa likod ko.

Asan??
Then na-realize kong ginu-goodtime na naman ako ni Angel.
Haha! That was funny. Sarcastic kong sagot kay Angel. Nakaka-inis lang kasi na palagi niya
akong niloloko tungkol dun. At nakakainis din na lagi naman akong nagpapa-loko sa mga jokes
niya.
Chiiiilll. Haha! Ay girl, may entry ka na sa photo essay contest?
Nabura ko eh. Gagawa na lang ulit ako ng bago.
Nabura mo? Oh binura mo? If I know, tungkol kay Keith yun.
Oo na, ikaw na magaling mang-hula. Anong gusto mo? Ilantad ko sa public yun? Hah!
Wag na.
Oo na! Puso mo girl haha!

Asar. Psh.

Yung photo essay contest kasi sa school namin, kukuha ka ng picture and then youll write a poem
about it, kahit one stanza lang.
Eh yung ginawa ko para sa kanya, nobela ata. It was well-prepared. Pero dahil sa sobrang inis ko,
binura ko siya. Laman nun lahat ng stolen pics niya tapos gumawa ako ng poem para sa kanya.

Ang baduy kaya! Grr.

Ngayon, 3 days na lang ang meron ako para gumawa pa ulit ng isa. Thats life =___=

[3 days after]

Oh ano, naka-gawa ka ulit? Tanong ni Angel

Of course! Para saan pa at natulog ako ng 2 AM matapos lang to.
Kaya pala may eye bags ka baby.. Haha!!
Isinubmit na naming sa Teacher-in-Charge ang entries namin. After an hour, ia-announce na ang
winners.
Hindi na ko aasa na mananalo ako. Antok na ako nung ginagawa ko yun eh, malay ko ba kung
nagka-mali na ako dun. Haha!!

Baby!! Ia-announce na ang winners! Haha! Ipa-paskil na rin yun sa website ng school!
Oh? Tara tingnan natin!!
Nag-punta kami sa computer shop sa tapat ng school para tingnan ang list ng mga nanalo.

3rd runner up- Len-Len Guillo

2nd runner up- Kyle de Mayo
Tingnan mo oh, magka-sunod si Kyle at Len-len!! Kinikilig na siguro yun, haha!! Scroll
down mo pa dali!!
Opo, makapag-utos naman to. Maga-ganda ang entries nila, deserving talaga.

1st runner up- Angel Lal

Eeeeeeeeehhhhh!!!!! Masayang masaya si Angel. Akalain mo yun?
For real Angel? Haha!!!
Oo! Ayaw pang maniwala! Haha!! Waaaaa!! Galing ko! Tingnan mo yung entry ko
dali!!

Kinlick ko yung link.

Lumabas ang edited pictures naming dalawa, at may poem tungkol sa friendship.

Uhhhh.. Thanks Baby!

Sure, oy bayaran mo ko, may exposure ka haha!!!

Winner na yung titingnan namin.

Winner- Keith Luzano

Si Keith??

Nagtinginan kami ni Angel.

Bumilis bigla ang tibok ng puso ko nung naglo-loading ang page ng entry niya. Naman!!

Pero mas bumilis ang puso ko nung nakita ko ang laman ng entry niya.

P-pam?? Puro ikaw yan ah..??

His entry contained my pictures. Hindi ko na nga matandaan kung kelan kinuha ang mga to.. Puro
stolen.. Some of it was taken years ago... Meron pa ngang painting at sketches ng mukha ko..
Hindi ako maka-galaw kaya si Angel na ang nag-scroll down para sakin.

Glimpses of you.
From the very start,
I never thought Id do this kind of art
For the girl who did her part
Of stealing my lonely heart
Ive been afraid of the distance
Blocking us every instance
So please this time, give me a chance
To see you and have a dance.
Meet me at the place where together, we shared a quick glance.
Aaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhh!!! Babyyyyyyyyyyy!! Hindi ba ikaw ang tinutukoy niya
sa poem niya?? Dali!! Go ka na!! Teka, saan bang place yun??

Hindi ako maka-sagot. Nasa state of shock pa ako.

I mean, FOR REAL?? HINDI BA AKO ANG DAPAT MAG-ALAY NG POEM NA GANYAN SA KANYA?
Sino ba ang mahilig tumitig.. Ako di ba?

*Snap*
HOY!! Ano na??!!

Meet me at the place where together, we shared a quick glance.

Hindi kaya

Sa classroom!!!!! Tumakbo ako at ipintaong ang 20 pesos sa manager ng shop, hindi ko na

kinuha ang sukli.

Sa classroom unang nagtama ang tingin namin, kung hindi ako nagka-kamali.

Shocks! Ang bilis-bilis-bilis-biliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiis ng tibok ng puso ko!

Pero may doubt pa rin, kahit na ako ang nasa pictures ng entry niya, theres a part of me na
nagsasabing posibleng niloloko niya lang ako.

Hindi yata nakasunod si Angel sa akin. Nasa tapat na ako ng room.

Inhale..... Exhale.
Binuksan ko ang pinto, pumasok ako sa loob.

K-Keith?? Lakas-loob kong sinabi ang pangalan niya. Ambisyosa. +__+

*BLAG!*

Biglang sumara ang pinto.

Dont tell me may multo dito?????

Ano!! Anong Ano??

Sino yan?? Haharap n asana ako pero may humawak sa balikat ko.
Youre unfair.

That. That voice..

Bakit naman ako naging unfair? I managed to say kahit sobrang napapangiti ako.
Bakit ikaw, alam mo pangalan ko, samantalang ako, Ano lang ang tawag sayo.
H-ha?

Ikaw si Ano. Yung palagi mong kasama, si bestfriend ni Ano. Can you imagine how hard
it is na mag-salita kapag puro pronouns ang gamit ko?
Hindi mo naman kailangang kabisaduhin ang pangalan namin. You dont even know us!
M-may Nikki ka, baka makita niya tayo. Magkatapat lang ang room namin.
Nikki? Nikki L. Hernandez? Oo na, siya na ang saulo mo ang pangalan. Tsk.
O-Oo..

Ha.. Haha... Hahaha.. HAHAHHAHAH!!! Tumawa siya at nabitawan niya ako.

Bakit ka tumatawa??!!!
Haha!! Shes Nikki Luzano Hernandez, my one and.. haha!! Only cousin!! Dont be
jealous with her..

J-Jealous? HOY!! Ngayon lang tayo nagka-kilala! Paano mo naconclude yan ha??
Napa-tingin ako sa bintana kasi parang may kumakaway doon.
Si Angel??
Nag-thumbs up sa akin si Angel at sinabi niya GO Girl! Solo mo na siya!

Teka.. Wag mong sabihing

Kapartido ko bestfriend mo eh. Mayabang niyang sabi.

Grrrr.. Nakakainis kayo! Pinagtu-tulungan niyo ako! Aalis na ako. Nakakainis lang, parang,
ano ako.. trial and error?

Pam.. I hate this feeling.. This floating feeling when I heard him say my name.. For the first
time..

Ive been afraid of the distance

Blocking us every instance
So please this time, give me a chance
To see you and have a dance.

Could you please, allow me to show my romance? Inulit niya yung line ng poem niya.
Romance-Romance na sinasabi nito??

Tsk. Korni mo.

Edi, I love you na lang.
O__O
Kinilabutan ako. JOKE. Kinilig pala ako.
Wag mo ngang sabihin yan with that tone! Kinikilabutan ako eh! Haha!
Aylabyu Aylabyu Aylabyu Aylabyu Aylabyu Aylabyu
Inulit ulit niya yun. Argh! Hindi pa nga ako nakaka-move on.. Nabawi na niya agad. Tsk.

Its funny how I fell in love with someone whom I barely knew.
I just found myself falling for him deeper in every glimpse I threw.

Story No. 3
123!

Anak! Ingat ah! Wala ka nang nakalimutan?!

Opo!! Wala na! Bye Ma!! Dali-dali akong tumakbo palabas ng bahay. Kyaaaah! Kailangang
agahan ko, gagawa pa ako ng assignments sa room!
Syempre, yung iba hindi ko maintindihan. Mas mabuti na yung makakapag-tanong ako sa mga
kaklase ko diba?
Naga-antay na ako ng jeep. Hay. Ito lang ang mahirap dito kapag napa-aga ka, mag-hihintay ka pa
ng jeep. Okay lang, at least hindi traffic.
Minutes later, sa wakas! May dumaan din!!
Yes! Maluwag pa! Madalas kasi, yung mga driver, sikip na sikip na nga yung mga pasahero pasakay
pa nang pasakay, sabay sigaw ng Oh, kasya pa, makiki-isod lang..
I mean, huh? Makiki-isod? Eh hindi na nga maka-galaw ang pasahero no! Tapos kapag pumreno
naman, WAGAS!!
Yun nga lang ang maganda, kapag pume-preno nang malakas, biglang lumuluwag. Haha!
Naiinis lang ako sa diskarte ng mga driver na ganun. Kaya ako, hanggat hindi ako nakaka-upo ng
maayos at kumportable, hindi ako nagba-bayad. Hassle kaya!
Sa likod ako ng driver naka-upo. Mas gusto ko sana sa dulo, dun sa may pinto kaso eto na yung
pinaka-maayos na spot eh. Pag kasi nandito, ako lagi ang tiga-abot ng bayad. Eh madalas naman di
ko napapansin. Tapos ako pa ang masasabihan ng isnabera. >___<
Maya-maya, tumigil yung jeep. Nung tiningnan ko kung sino yung sumakay..
Aba? Schoolmate ko? Same year.

Nung napa-tingin ako sa mukha niya..

Ay! Siya yung madalas kong nakaka-sabay! Hindi ko maiwasang mapa-tingin sa kanya.. Actually,
lahat naman ng nakaka-sabay namin sa jeep eh napapa-tingin sa kanya.
Maputi siya, Chinito, Matangkad at ang cool ng tindig niya, pati paglalakad niya.. Pati yung way
niya ng paghawak sa hawakan ng jeep.. He looks so cool. Kahit yung eyeglasses niya, ang cool din
tingnan! Hindi siya mukhang nerd..

Teka, hindi pa pala ako nagba-bayad! Napa-titig yata ako masyado sa katapat ko. Hihi.

Kinapa ko yung bulsa ko. Nandun ang wallet ko eh.

*kapa-kapa.*

Teka? ASAN YUNG WALLET KO??

Hinanap ko sa bag ko, wala rin.

Saan ko nga ba nailagay yun? Sigurado naman akong dala ko-----

TAKTE!! NAI-PATONG KO SA KAMA!!

Bakit naman yun pa ang naka-limutan ko? AAAAAH!

Paano na ako ngayon? Well makaka-utang naman ako sa classmates ko para sa breaktime pero
dito sa jeep? WALA AKONG KAKILALA!!
Isip Avi, Isip! Nakakahiya naman kapag nakita ni Mama yung wallet ko dun, sabi ko pa naman wala
akong naka-limutan.
Choices:
A. Bumaba sa jeep at balikan ang wallet sa bahay.
Hindi pwede! Ang layo ko na! Male-late ako kapag ganun!
B. Kapalan ang mukha at umutang sa katabi.
Ano yun? Napaka-FC ko naman. Paano ko masasabi na babayaran ko siya eh ni hindi ko nga kilala?
Hahanapin ko pa makapag-bayad lang sa kanya ng pitong piso?
C. Mas kapalan ang mukha at humingi ng syete sa katabi.
Mas lalo naman yun, baka masampal lang ako ng katabi kO! Mukha pa namang mataray T__T
D. Umutang sa katapat na gwapong schoolmate.
Pwede sana kaso.. Wag! Nakakahiya! >/////<
E. No choice, magpatay-malisya na lang at umakto ng normal.
For short, magwa-1-2-3 ako? Waaaaaaaaaa! Napaka-laking kasalanan naman non!!
Mawawalan ng Seven Pesos ang dapat na kita ni Manong driver ngayong araw, paano kung nagiipon pala siya para sa tuition fee ng anak niya? O kaya naman, may sakit yung asawa niya? O kaya
agaw-buhay na yung bunso nila? Aaaaaaaaaaaah! Magkaka-sala ako nito!!

Pero sa sitwasyon ko ngayon, mukhang wala na talagang choice kundi........

Ate, makiki-abot po ng bayad. Sabi ng katabi ko.
Ahehe.. Sige. Pikit-mata kong tinanggap ang bayad niya at inabot kay Manong.

Ang plano ko? Kunwari na lang naka-bayad na ako, tutal ako naman ang naga-abot ng bayad nila.
Kung titingnan, hindi na mahahalata na hindi ako nagbayad. Waaaaaaa.. Im so bad.

Ilang bayad din ang nahawakan ko. Buti pa sila. Huhu.

Maya-maya, nagsibabaan na majority ng mga pasahero. Apat na lang kaming nasa loob.
Nakita kong may kinuha sa bulsa niya yung schoolmate ko. Hay, magbabayad na siya. (__)
Manong, bayad po. He said with her manly voice.
Napakunot yung noo ni Manong.
Ilan dito? Tanong ni Manong. Ay?
Dalawa po. Dalawa? E dib a isa lang siya? Hala!! Creepy!
Sigurado ka? Uyy, natatakot na rin si Manong. Haha! Baka nasa isang TV Show kami? WOW
Mali? XD
Opo, sa amin pong dalawa. Tapos tinuro AKO????!
Na-laglag na lang yung panga ko sa sinabi niya. I mean, kilala ba niya ako? Yes, I should be
thankful pero bakit?
At paano niyang nalaman na wala akong pera?? Psychic? O__O
Nginitian niya lang ako. O___O

So ayun, buong byahe, bothered ako sa nang-yari. Bakit alam niya, waaaaaa. Wala pa akong
pambayad sa kanya!
Hindi ko napansin na nasa babaan na pala kami. Hinabol ko siya.
Hey!
Lumingon siya.
T-thanks! Promise bukas, babayaran kita! Anong room number mo?

Nah, just tell me your name. Sabi niya at inayos yung salamin niya. Waaah! Kuminang ang
paligid!
H-ha? Bakit?
Gusto mong maka-bayad diba? Yun na lang ang bayad mo.
A-Avi.
Okay. Bayad na ang kalahati ng utang mo. See yah. Tapos umalis na siya.
Kalahati? Waaa. Di ko magets. Basta! Sabi niya kalahati, edi 3.50 ang babayaran ko sa kanya.
Muhaha.
Dire-diretso ako ng classroom. Hay, kailangan konti lang ang gastusin ko ngayong araw,
nakakahiyang umutang ng madami!
Bespren! Tawag ni Cait. Bespren ko ^__^
Bespreeeeeeen! Huhu.
O bakit?
Pautang >3<
Kano? Ayos. ^O^
Mamaya nang break. Pangkain lang tsaka pamasahe, bayaran kita bukas! Naiwan ko
kasi wallet ko..
Okay, pero teka! Paano ka naka-punta dito? Dont tel me......
Hindi ah! Nag-bayad ako!
Sabi mo naiwan mo wallet mo?
Eh, may nagpa-utang sakin sa jeep.
Wow, swerte! Haha! Swerte talaga, ang cool niya eh.
Nung breaktime, pina-utang nga ako ni Cait. Hindi na ako nag-lunch, nakaka-hiya na eh.
Kinabukasan, sinigurado ko nang dala ko yung wallet ko. Ginawan ko na nga siya ng chain para lagi
lang siyang naka-kabit sa backpack ko.
Nandito ako sa canteen. Ano kayang kakainin ko?
AVI!! May tumawag sakin.
Lumingon ako, pero wala akong mahanap na kakilala ko. Weird. Baka may kapangalan ako?
Tinuloy ko lang ang pagtitig sa mga pag-kain. Doughnut. *Q*

AVI, TAWAH KA NI---- ASDFGHJKL Ayun na naman, tapos nakarinig ako ng tawanan at
sigawan. Napalingon ako, three tables away.
Nandun siya, yung nang-libre---- ay, yung nagpa-utang sakin ng pamasahe.
AY!! BABAYARAN KO NA SIYA!
Kinawayan ko siya.

WOOOOOOOOOOOOHH!! Nag-sigawan yung mga kaibigan niya.

Lalapit pa sana ako sa kanya pero bigla siyang tumakbo palabas.
Ay?
Miss, pasensya na, mahiyain yung Si Renz. Haha! Sabi ng isang kasama niya kanina.

Araw-araw, ganun ang nangya-yari. Kapag nginingitian ko siya, bigla niyang ii-iwas yung tingin niya
tapos mawawala na lang siya sa paningin ko.
Kailan ko siya mababayaran neto?

Uwian na. Maglalakad na ulit ako sa sakayan ng jeep. Wala akong kasabay!

Nung patawid ako, nakita ko siya. Napa-ngiti ako. Ililibre ko na lang siya ng pamasahe ngayon!

Palapit na ako, kaso, nakita kong may kasama siya. Naka-ngiti sila pareho at nagtatawanan pa,
papunta rin sila sa sakayan ng jeep.
Hindi ko alam pero bigla akong nakaramdam ng inis. Napatakbo ako sa pinaka-malapit na jeep.

Bakit ganun? Na-badtrip ako bigla? UGH.

Hanggang pag-uwi ko, badtrip ako.

Tuwing makikita ko siya, naba-badtrip din ako. Ngayon, siya naman ang ngumingiti sakin at ako
naman ang nangi-isnab.

Ayoko na nang may utang na loob ako sa kanya. Kahit syete lang yun, utang pa rin. Babayaran ko
pa rin.

Nung uwian,pumunta ako sa room nila. Nagulat siyang makita ako.

Whoa Bulong ng mga kasama niya.

Lumapit ako sa kanya at pinatong sa desk niya ang 20 pesos.

O, bayad ko. Tapos dali-dali akong umalis. Naiinis talaga ako! Bakit ba ganito!

Nung makarating ako sa sakayan, sumakay kaagad ako ng jeep. Grabe. Nakakahiya yata yung
ginawa ko.
Bayad po. May nag-abot sakin ng 20.
Napa-tingin ako sa nag-abot ng bayad. O_O

HOY! BAT KA NANDITO?

Malamang, pareho tayo ng biyahe.
Sabi ko nga.
Tss. Sa dinami-dami ng jeep, dito pa sumakay. Bulong ko at inabot kay Manong yung
bayad. Tumawa siya ng mahina. Argh. May sayad!
Di bale, una naman siyang bababa, mamaya makakapag-solo na ulit ako.
Galit ka?
Bakit naman ako magagalit?!
Tingnan mo, pasigaw ka palagi. Tsaka, nakakatakot ka kanina. Inayos niya ulit yung
salamin niya. Ugh. Cool.
Matagal bago ako sumagot. Hah! Mag-antay siya.

HindiAkoGalit
....

Okay, hindi na siya sumagot. So what?

Maya-maya, naramdaman kong may sumandal sa balikat ko.
Sumulyap ako sa kanya. Uh-Oh...

(==.ZZZzzz)
Tulog +__+ Bahala siya kapag lumampas siya sa bahay nila. Amp.

Maya-maya pa, ka-boooooooooom!

Lumampas na nga kami sa bahay nila. Haha!

Talagang hindi natitinag. Bahala ka talaga. Ahit gaano ka pa ka-charming kapag tulog, hindi kita
gigisingin. Hmpf.
Oh, nandito na pala ako samin.

Para po. Pagka-para ko, nagulat ako kasi automatic na nagising yung katabi ko. Haha! Lampas
ka no?
Nauna siya bumaba sakin.
Teka, papunta siya sa daan papunta samin!!! May gubat pa kasi na dadaanan papunta samin, kaya
bawal akong gabihin.

Hoy! Saan ka pupunta diyan!!??

Sa inyo.
B-bakit alam mo ba? Atsaka, ano ako? Baby? Ilang taon na akong umuuwi mag-isa!
Tsupi!
Hahatid kita. Natigilan ako sa sinabi niya. Eh?
Bakit? Kaya ko na! Ang liwa-liwanag pa oh!
Hindi siya sumagot at nauna na sakin. Aba, alam nga niya ang daan. Waaaaah, stalker! Tsaka,
waaaaah! Pag nakita siya ng mga kapit-bahay nako! Skandalo yun!
Uy! Umuwi ka na! Kaya ko na!
Ayaw. Dire-diretso siya.
Huuuuuuy. T__T
Tumigil siya at humarap sakin. Yan!! Gumagana na!!

A-yaw. Ngumisi siya at tumakbo. O__O

HOOOOOOOOOOOY! BUMALIK KA!
Tapos tumigil ulit siya. Takte! Hinihingal ako!
Bakit mo ba ko kailangang ihatid? Ang layo-layo na ng bahay niyo oh! Umuwi ka na!
Nangangalahati na kami papunta samin.

Ligaw. Sabi niya. Ano raw? Ligaw?

HAHAHA!! ANONG LIGAW? Sa tinagal-tagal ko nang nag-lalakad dito, maliligaw pa ako?
Baka ikaw! Sige na!
Hinampas niya noo niya. Oh, ano? May nasabi ako?
Slow mo. Sabi niya. Abat???
Anong slow? Lumayas ka na nga!

Ang ibig kong sabihin, manliLIGAW AKO SAYO!!!

.......

A-ANO??!!!
KAILANGAN KO BA TALAGANG ULITIN?
EH A-NO!! Bakit??
Anong bakit? Eh sa liligawan kita eh, masama ba? Ang sungit-sungit mo kasi, hindi ka
namamansin! Hindi ko tuloy masabi sayo!
Anong hindi, eh ikaw kaya ang nangi-isnab noon! Gumaganti lang ako!

Eh syempre, na-torpe ako noon! Nahihiya ako! Takte! Mahal kita!

Natahimik ang tahimik na gubat.
Sige, uwi na lang ako. Malungkot niyang sabi at humakban na pabalik.

OmO. What to do, what to do!!

A-ah.. Teka!!! Tumigil siya.

A-ano.. Kasi Uhm.. Argh! Bakit pakiramdam ko tinatawanan niya ako kasi naka-talikod siya.
T_T
HUMARAP KA KASI!! Sigaw ko. Nung humarap naman siya ako yung napa-pikit. Ay! Abnormal!
Ill take that as a Yes. Tapos hinila niya ako papunta samin.

OOOPS! Hindi pa kami ah! Yes lang na pinayagan ko siyang manligaw, since sincere naman siya.
Swerteng bata nito, unang araw pa lang ng panliligaw, nakilala kaagad sina Papa at ka-vibes na
kaagad niya.

Promise, balang araw, hindi na tayo sa jeep sasakay. Sabi niya habang nasa byahe kami
pauwi.
Saan? Sa Airplane? WOW. XD
Hindi.
Sa cruise ship?
Hindi rin.
Eh saan?
Sa puting kotse.
Ha?

Yung puting kotse na may bulaklak sa unahan. Tapos tayo lang dalawa ang sakay. Ang
destination natin?

Sa SIMBAHAN. Naka-ngisi niyang sabi. >////////<

Stop it!
Kilig ka naman eh.
---

Tuloy lang ang byahe ng buhay naming dalawa, pero hinding-hindi ko pagsisisihan na minsan,
dumaan ako sa intersection at nagka-salubong ang mga byahe namin.
Saan kami nag-park?
Sa puso namin, kung saan walang NO PARKING ^_________^

Story No. 4
Sayo
Napaka-daya nga naman talaga ng buhay.
Nandyan na, hindi mo pa nakita. Muntik na, naudlot pa. Hawak mo na, naka-wala pa.
Sa kaso ko,

Mahal ko na, taken na pala.

Yung kaisa-isang lalaking laman ng panaginip at pantasya ko, nakuha na pala. Hindi pa ako
gumagawa ng move, nasulot na!! Susme, Obssess na nga raw ako sabi nila.
Eh anong magagawa ko? Ngayon lang ako tinamaan nang ganito. Hindi naman ako maka-bitaw,
kahit na wala namang humahawak sakin, kasi kapag iniisip kong magmo-move on na ako, baka
ma-realize iya bigla na mahal niya pala ako.
HAHA. Maka-expect, wagas.
Yan ako. Yan si Michelle.
Ganito na lang ba talaga tayo?
Hindi ba pwedeng ma-inlove ka rin sakin?
Nung malaman kong may nililigawan na siya, feeling ko gumuho na ang mundo ko.
Kelan mo lang ba nakilala yan? Eh tayo mag-kaibigan na since first year pa!! Hello, third year na
tayo at loyal pa rin ako sayo!! Ang sakit kaya, ang manhid mo!!
Eh kung sabihin ko kaya? Hala. Edi baka sabihin naman ng iba, malandi ako? Taken na pinipilit ko
pa?
Eh paki nila? Nililigawan pa lang naman!
Err. Bad Mich. Bad.
Itatago ko na lang. Haaaay.
Eh paano kapag tinatago lang din niya pala yung feelings niya para sa;kin, na sa sobrang inip niya
eh nanligaw na lang siya ng iba? Hintayan kami forever, GANOOOOON?
AAAAAAAGH. Ang Daydreamer ko talaga.
Sana ako na lang, Xander.
Napaka-desperada ko tuloy pakinggan. Eeww.
Hindi niyo naman ako masisisi eh.
Kahit gaano ko piliting kalimutan siya, sa kanya lang ako sumasaya. Kahit simpleng mapadaan lang
siya sa harap ko, buo na ang araw ko.
Siguro makaka-move on din ako. Sana...
Hi, Mich! Sabi niya pagka-upo ko.
Isa pa yan. Try mo ngang kalimutan yung seatmate mo?
Uy, Xander. Huhu.
Ay, Bad mood ka?
Whatever. Kunwari ansungit. Labas naman sa ilong. Pweehhh.
Sungit namaaaaaaaan!

May nililigawan ka na di ba? Err, tama ba yung tanong ko? Mukha siyang nagulat.
Psychic ka ba? OMG. BABANAT SIYA? CHEESY PICK-UP LINE??
B-bakit. Eeeeeeeh!

Bat alam mo yun? Balak ko pa lang manligaw eh!! Ay oo nga. Binanatan ako. Tagos.
Kalat na kaya sa school. Sabi ko.
Ganun? Astig. Di pa ko nag-sisimula kumalat na.
Ako nga rin. Di pa gumagalaw, nasulot ka na. Bulong ko.
Anong sabi mo?
Wala! Sabi ko si Sir andyan na!
Kainis!
At nung uwian, mas lalong nakakainis!!
Mich! Tinawag niya ako. Pwede mo kong samahan?
Saan naman? Eeeeeeh!! Anubeeeyy.
Maghahanda lang ako para sa panliligaw ko bukas.
Ang sakit ha.
Syempre ako, dakilang martir, pumayag. At least makakasama ko siya.
Kahit di kaming dalawa.
Grabe, ang generous niya! Bili nto, bili noon. Order nito, order noon. Nagpa-arrange pa siya ng
private place para sa CONFESSION niya.
Ang swerte naman ng bwisit na babaeng yun.
Galante mo ah.
Syempre, special kasi yung babae sakin. Sige, ipa-mukha mo pa sakin. Di naman siya
masyadong masakit eh. Slight lang.
Ah. Grabe. Nakaka-bitter dito!!
Sa lahat naman kasi ng isasama, ako pa!
Nakaka-adik pala no? Pag kasama ko siya, parang ayaw ko nang lumipas ang oras..
Unfortunately, hindi yun pwede. Nasa sakayan na kami ng jeep. Magkaka-hiwalay na kami...
Sige, ingat ka.
Ganun? Ayoko pa sana pero sige, ingat!! Kumaway siya at umandar na yung sinasakyan ko.
Friends tayo ngayon ah??! Sigaw niya.
Ano raw yun? Hay. Parang sinabi niyang ayaw niya pa akong umalis. Haaaaay. Pa-fall din tong
lalaking to eh.
***
Nakaka-buwisit na umaga. Nag-text siya sakin, edi ako tuwang-tuwa!! Tapos, ang sabi pala,
samahan ko raw siya sa resto. Gusto niya raw ma-witness ko lahat. HUWAW. Chaperone lang??
Tapos ano? Bakit kasi hindi ako maka-tanggi sa kanya!?
Nag-bihis ako at pumunta na. Nadatnan ko siyang mag-isang naka-upo sa table. Ni-reserve niya

yung buong lugar eh. Buti wala pa yung kontrabida, este yung bidang babae. Kundi, hindi ko alam
kung saan ako lulugar.
Pangarap ko to. Yung ginawa niya. :(
Pormang-porma ah? Act normal.
Ikaw din. Upo ka.. Inayos niya yung upuan ko.
Kung hindi niya ako kasama kahapon, malamang feel na feel ko na kami ang magka-date ngayon.
Gutom ka na? Sabi niya pagka-upo namin/
Ha? Paano yung kasama mo?
Rehearsal to. Sabi ko nga, pang-practice lang ako..
A-ah. Sige.
Kumain kami, nag-kwentuhan, nag-tawanan. Ang saya na sana.
Ilang oras na kami naghi-hintay. Bakit ganun?
Uy, Xander, bat wala pa yung ina-antay mo? Anong oras na ba?
Di ko alam.
May relo ka oh?!
Hindi gumagana yan.
Nyek, nag-relo ka pa??!
Edi ba, sabi ko ayokong lumipas ang oras? Ayan!
Ang lakas nung impact nung sinabi niya, idagdag pa yung nakakatunaw na pagtitig niya.
Adik lang. Ang tagal naman ng hinihintay mo!
Oo nga eh. Mga ilang taon pa siguro yun.
HA? Sira ka ba? Sinasabi nito?
Hindi mo talaga gets no?
HAAAAAAAAA? Tumawa siya tapos tumayo. Ano bang sistema ito? Suskopo.
Ayokong lumipas ang oras. Ilang taon pa ang hihintayin ko. Practice lang to. Friends
tayo ngayon. Sunod-sunod niyang sabi. May sense ba yun?
Ano bang sinasabi mo?
Mich, pwede bang manligaw?
LOADING. LOADING FAILED.
Teka, lokohan ba to? Baka isang gag show to, asan yung camera?
Naman eh!! Haha!! Liligawan nga kita, kaya kita niyaya rito!
A-Akala ko ba practice lang to?
Oo nga. He grinned. =__=
Eh sasampalin na kita eh!! Ako ba ni-loloko mo??! Akala niya masaya ha???
Sige, uulitin ko. This time, mas malinaw. Lumuhod siya at hinawakan ang kamay ko. Eeeeh.
Wag ganyan!
Mich, ayokong lumipas ang oras pag kasama kita. Ilan taon pa ang hihintayin ko bago
ko mapatunayan ang sarili ko sayo. Practice lang to para sa kinabukasan nating
dalawa. Friends tayo ngayon, bukas, more than friends na.. Napa-takip ako ng bibig. Pakitadyakan ako, baka sakaling panaginip to!!

For short, Mahal kita.

At that was the start of my own fairytale. Bahala na kayo sa pagtu-tuloy nito sa imagination niyo,
basta happy ending din yan ha. Kundiii. HAHAHA.

Sayo lang ako sasaya, Xander. Sayo lang. :>

Story No. 5
Stucked.
Grabe ka Ryuu! Biruin mo pati yung nanalo sa pageant patay na patay sayo?
At hindi lang yun! Pati yung SC President ng All-Girl School sa kabilang village
nabingwit mo! Mamigay ka nga!!
Kinutusan ako ng barkada ko. Mga bangag. Kasalanan ko bang habulin ako?
Para namang ginusto ko talaga to.
Oo ngat gwapo ako, sikat, mayaman at kahit papano top 38 naman ako sa campus.

Kala mo perpekto no? pero NICE.

Isa akong malaking TORPE.
Kung sana yung babaeng mahal ko, isa sa mga humahabol sakin, edi masaya na!
Kaso, hanep! Siguro nga parang hindi ako nage-exist sa mundo niya!
Sino ba ako para mapansin niya? Putik. Ambaduy, dude.
Matalino siya, malinis sa katawan, tahimik.. Ang layo niya sakin, bulakbol, basagulero, magulo...
Pwede ring g*go.
Ilang beses na kong sumubok na kausapin siya. Gustong-gusto kong lumapit pero tinatamaan
talaga ako ng hiya. Napapa-tigil ak, tapos tititigan ko na lang siya hanggang matapos ang isang
araw na hindi ko siya naka-usap. Langya. Nadidikit yung paa ko sa lupa.

Di ko rin alam kung bakit ang lakas ng tama ko sa kanya. Basta nung nakita ko siya nung second
year, hindi ko na siya naka-limutan. Isang beses pa lang kaming nakapag-usap. Nung minsang
natawag ako sa graded recitation, hindi ako maka-sagot. Katabi ng pintuan yung upuan ko.
Napadaan siya, saktong inulit ni Maam yung tanong. Nagka-titigan kami. Tinuro niya yung sagot at
TAMA yung sinabi niya. Ang galing pero TAKTE, napa-hiya ako dun.
Bakit kasi ang torpe ko. Gross.
Sabi ng iba, cold siya. Pero para sakin, mas bagay yung term na COOL.
Niyaya ako mag-DOTA ng barkada ko, tumanggi ako. Basta wala ako sa mood. Mas gusto ko
magpa-hangin.
Habang umaakyat ako sa rooftop, ini-isip ko kung masasabi ko pa ba sa kanya bago kami maggraduation. Takteng ka-torpehan naman yan, na-imbento pa!!
Masarap yung hangin sa rooftop. Nakaka-antok. Dito ako dumi-diretso kapag trip ko mag-cutting.
Lumingon ako sa paligid. Ayos. Walang tao. Dito ko lang naman nasasabi yung mga gusto kong
sabihin eh. Palibhasa walang makaka-rinig sakin.
Umupo ako sa railings. 1....2....3....

MAHAL NA TALAGA KITA ZHAIRA/RYUUJI!!! Huwatda? Bakit may kasabay ako? At bakit
narinig ko yung pangalan ko?

Nanggaling sa storage room yung boses.

At hindi lang basta boses. Parang..... AAAAAAAAH!

S-S-S-S-S-S-Sinong N-N-Nandyan??! Syeeeeeeeeeeeet.

Dahan-dahan kong binuksan ang pinto.

May isang babae na naka-upo sa sulok. Naka-ubob siya sa tuhod niya.

Pero kahit gawin niya yun, alam ko kung sino siya.

B-B-Bakit ka nandito??? Anak ng pating naman! Ang sama ng pakiramdam! Mata-tae yata ako
dito.
M-May narinig ka ba? Sabi niya. HUWAW. Narinig ko ulit ang boses niya...
H-Ha?? Ah O-Oo.. M-meron. E siya kaya, may narinig siya? Linteeeeeeeeeeek.
Yumuko siya lalo.
Maya-maya, humihikbi na siya. Oh men!! What did I do????
H-HOY!! B-Bakit ka umiiyak?? Nagb-backle akooooo!! Uwi na!!
L-lalayuan mo na ba ako lalo? Iiwasan? N-narinig mo yung.. confession ko eh..

CONFESSION?? Youve gotta be kidding me, man!!

L-lalayuan? Ano ako? G*go? HINDI AH!!! Natawa siya sa sinabi ko.
HUWAAAAW. Tumawa siya!

May inabot siyang stationary paper. May naka-sulat na pangalan ko. Binasa ko. Ang tagal na nung
sulat. May isang taon na kasi may naka-lagay na date. Bakit ngayon niya lang binigay? Pina-pasma
ako dito!!

Dear Ryuji,
Pasensya na, tinawag kita sa pangalan na yan kahit hindi naman tayo close. Alam mo kasi,
matagal na kitang gusto. Natuwa nga ako nung wala kang mai-sagot sa teacher mo, tapos nagkatitigan tayo. Halos hindi ako maka-galaw nun. Gusto kong matunaw.. Kaso tinawag ka nung
teacher mo, tinuro ko na lang yung sagot sayo. Pagka-tapos kong sabihin yung sagot, tumakbo
ako papunta sa CR.. Doon ako nag0labas ng kilig.. Uhhh. Hindi ko kasi alam kung paano yun
ilalabas. Ano ba yan. Ang pangit ng laman ng letter na to. Mukha bang love letter? Pasensya na,
wala akong alam dito. Pag nakikita kita, hindi ako maka-tingin sayo.. Hindi rin kita malapitan at
maka-usap. Sino ba naman ako? Tahimik at simple kumpara sayo na sikat at gusto ng lahat. Ang
hirap mong abutin. Basta.
P.S. Nakakahiya. Siguro hindi ko na to mabi-bigay sayo.
--- Zhaira

Kung wala lang siya sa tabi ko, malamng nagpa-gulong gulong na ako dito.
HINDI NGA, MGA TSONG? TOTOO BA TO??!!
I-itapon mo na lang k-kung naba-baduyan ka.. S-Sorry.. Umiyak na naman siya.
Hala? Paano ba to? Naman!! Bakit ba hindi ko pa rin masabi ng diretso? Paano ko siya
patatahanin? Lintek naman!
H-Hoy! Tama na, wag ka na umiyak utang na loob! Tatalon ako sa rooftop sige k-ka!!
Ang galing ko talagang magpa-tahan. =___=
E-eh kasi naman.. Na-nakakahiya.. Sabi niya. Ang...... ganda.

Bakit ka naman mahihiya? Ang cool nga eh. Naka-gawa ka ng ganito. Eh ako, kung
hindi pa siguro tayo nagka-usap dito, hindi ko na masasabi. Mas nakaka-hiya ako. Ang
angas tapos torpe.
Ngumiti siya. Dapat pala noon ko pa ginawa to. =________=
P-pero hindi nga, m-mahal mo rin talaga ako?? Ang desperado yata pakinggan nun?
Kagaya ng dati, nagka-titigan kami.
Sinuntok niya ako ng mahina.

Takte. Ang ganda niya.

Tange. Matagal na.

Story No. 6
Hide and Seek
(Part I of the story are mostly based on true events.
Part II on the other hand, are all fictitious.
Names are changed for the privacy of the protagonist.)
***
Part I
Im Gabrielle. Gabby for short.
Normal na Senior Student na may normal na buhay.

I laugh, cry, read and talk a lot.

Buo ang katawan, may buhok, mga mata, tenga, ilong, kamay, paa at internal organs.
May IISANG puso.
In fact, I just had it broken by someone who made me believe that he loves me and that he cares
for me.
Hes too stupid. Dumb. Jerk.
Time passed. I moved on. Nag-mahal ako ulit.
Tapos ano? Niloko lang ako. Sinaktan na naman ako. Naa-awa na ako sa sarili ko..
Back to what Im saying, iisang lang ang puso ko.
I cant afford to have it broken several times.. I dont have any replacements.

Ganun na lang ba ka-simple yun? Basta na lang mawawala kahit mahaba ang pinag-samahan?
JL Rodriguez. Long time crush ko siya. Churchmate ko at ka-MU siguro? He seldom talks about it.

Isang araw, naramdaman ko na lang na nawawala yung bond saming dalawa.

Nakaka-inis tapos masakit.
Nakaka-inis kasi hindi ko alam kung anong problema niya.
Masakit kasi kahit hindi niya sabihin, naco-conclude ko na yung dahilan.

Gabby! Kumusta na yung preparations para sa program next week? Tanong ni Shai,
close friend ko. Churchmate ko rin.
Okay na! Ako pa!
Good! Nga pala, hiningi ni Don ang number mo. Sige, Bye!!
Si Don yung pinsan ni Shai. Hindi ko naman siya churchmate pero nasa Sister church namin siya,
kaya nakaka-sama ko rin siya sa programs.
Hi Gabby, Don to. :D And speaking of, nag-text na siya.
Oh. Hello! Bat mo knuha number ko? I replied.
Wala. Masama ba?
Hindi. Oh, kumusta na si Sarah? Dun tayo sa interesting topic. Textmate pala ha.
Si Sarah yung ka-MU niya. Imagine, grade 6 pala si Sarah. Third year HS naman si Don. Astig nga
eh.
Hindi ko nga alam eh. Parang ang labo na.
Haaa?? Bakit naman?
Basta. Prang nawawala yung feelings.

Ganun ang topic namin, hanggang sa lumayo na yung usapan namin. Ang sarap niya pala ka-text.
Para sa isang Broken-Hearted na katulad ko, napaka-laking tulong nito. Ang sweet niya.. Crush ko
na yata siya. Gravity!!
Hoy Gabby! Ikaw ha, anong meron sa inyo ni Don? Tanong ni Shai.
HAAAA? Mag-katext!!?
Naku!! Ikaw ha, binabalaan kita. May Sarah na yan! Pag ikaw na-fall! Bahala ka
diyan!! Si Shai talaga..
Tuloy lang ang texts namin. Dumaan sa puntong nag-I Love you siya sakin. Hindi ko alam kung
dapat ko bang seryosohin yun.
But I did.
Isang araw, nag-text siya.
Gabby.. Ano bang ginagawa natin? Huh?
Nagte-text? Kahit alam kong higit naman dun ang ginagawa namin.
Gabby.. Tama na... :( That strucked me.
Ano bang sinasabi mo?
Itigil na natin.. Kahit naman ganun si Sarah, mahal ko yun.. Sorry Gabby..
Ah, Okay. Was all I could reply. Grabe. Ang bigat sa dibdib!!
Tinetext niya ako kung okay daw ba ako or kung galit ako. Ano to, lokohan??
Sabagay. Lokohan naman talaga.
Buong gabi, iniyakan ko yun. Grabe, naloko ako. Nasaktan na naman ako. Kakarmahin din siya!!
At grabe, ang t*nga ko.
Pumatol ako.
Ikaw naman kasi!! Binalaan na kita, nakipag-harutan ka pa rin!! Nakaka-inis! Tapos
ngayon iiyak-iyak ka? Grrrr!! Pinapagalitan ako ni Shai.
Eh S-Sorry naman! Magaling man-landi ang pinsan mo!
Tsk. Naku, yan si Don? Wag na wag mo nang lalapitan yan!!
At marami pang kasunod. Si Shai, malala pa sa nanay ko oh.
Yun nga ang ginawa ko. Alam ko naman na kumpara sa feelings ko kay JL, mas mababaw yung
feelings ko kay Don.. Pero mas nasasaktan ako ngayon.
Siguro kasi this time, natapakan na nga yung puso ko.. Sinama pa pati pride ko.
Ang engot ko kasi. Hindi na talaga mauulit yun!!
[Part II.]
Iniwasan ko sya. Bitter na kung bitter.

Kinakausap niya ako, tinetext, pero hindi ko pinapansin. Hinihingi nga ulit ang number ko kay Shai,
pero hindi ako ilalaglag ni Shai.
Pauwi na ako ngayon. Binibilisan ko kasi schoolmate ko si Don. Ang galing. Grabe.
Maya-maya, tinawag na nga niya ako. Binilisan ko pa lalo, pero nahawakan niya kaagad ako.
Gabby, usap tayo.. Galit ka ba? Nag-init ang dugo ko.
Ano ba sa tingin mo ha? Niloko mo ako, Nilandi, hinarot?? Tapos gusto mong kausapin
kita? HAA?!!
Gabby, please naman..
Iwan mo ko. Ang kuliiiit! Ayaw bumitaw!

Pare.. Bitiwan mo na. O_O S-si... Si JL..

Nag-tinginan sila.. Matagal. Tapos maya-maya, umalis na si Don. AWKWARD.
S-Salamat. He just smiled. Wow. Bigla na lang siyang sumulpot ah.
Tara. Hatid na kita.
Inaamin ko naman na na-miss ko siya, pero nai-inis pa rin ako sa kanya. Matapos niyang mangiwan sa ere, ganito lang?!

Walang imik na inihatid niya ako, nagsabi na na-miss niya ako pag-dating sa gate ng bahay namin
tapos umalis na.
Naguguluhan na ako sa dapat kong isipin.

Dumaan ang mga araw, linggo.. Bumabalik na kami ni JL sa dati. Somehow, I learned to forgive
Don.
Mukhang nahuhulog na naman ako sa lalaking unang nanakit sakin. Tama ba to? Lord, baka
nagpapa-loko na naman ako?
Ako na dyan. Pagod ka na oh. Upo ka muna dun. Tinulak ako ni Juan papunta s upuan.
Na-touch ako dun. Ako lang kasi ang namimigay ng pag-kain sa guests sa event ngayon. Sobrang
nakaka-pagod.

Months after, bumalik na talaga kami sa dati ni JL. Nagka-aminan and such.. Okay na.
Naa-awa nga lang ako kay Don. Hindi na sila nagka-ayos ni Sarah. Nung panahong nilalandi ako ni
Don, naka-hanap ng iba si Sarah. Ang bata pa nga niya eh, pero ganun na kaagad. Si Don naman
kasi eh. Hay. Mga batang yun oh.
Namamasyal kami ni JL sa garden sa likod ng church namin. Dito kami palagi tumatambay. Naupo
kami sa bench.. Pina-panood yung mga bata.
JL, bat nawala ka nun, tapos biglang bumalik ulit?

Ayaw mo?
Eeeeh! Bakit nga?
Basta.. naramdaman ko na kailangan ko munang lumayo sayo.. To test you.. To test
myself. Tapos, hindi ko na natiis Hehe.. Napa-kamot siya sa batok niya. Cute.
Nag-enjoy kami boung araw. Nag-laro, kumain, nag-kwentuhan. I do thank God for letting me meet
him. Kahit nasaktan ako.. Worth it yun.
Nag-habulan naman kami. Ang kulit haha!!
Maya-maya, bumagal siya.. Tapos napa-tigil at napa-luhod na. Tumakbo ako pabalik sa kanya.
Uy! Hala, okay ka lang? Hinihingal siya, parang hirap huminga. Hawak pa niya dibdib niya.
Huy!! Wag ka namang manakot!!
W-wala to. Umaarte lang. Galing ko no? HAHAHA. Mukha mo!!
Walangya ka! Binatukan ko siya. Natakot ako!
Sige, taguan naman tayo.. Ikaw taya He whispered. Umubob ako. Bilang ka ng 100 ah.
Hirap mag-tago. Nga pala, mahal kita. Tapos tumakbo na siya. Takteng kilig yan. HAHA.

Ninety-nine... One-Hundred!! Humanda ka!!! HAHAHA!! Ang lamig ng simoy ng hangin

ah.
Nag-simula na akong mag-hanap. Ang galing naman niya!! Hindi ko makita eh maliit lang naman
tong garden! At ang usapan bawal sa church!

After five minutes, nakia ko siya sa may pond. WOOOW. Sarap ng higa nung mokong oh. Hawak pa
niya yung cellphone niya sa dibdib niya.
HULI KA!! Haha! Siya, tayo na diyan!! Libre mo kong ice cream!! He didnt answer.
Nakuu. Nagtulug-tulugan pa.
Hooooy!! Madaya ka!! Gising na kasi!! Hindi pa rin siya sumagot.. Oh, Lord.. Baka naman..
Nilapt ko sa ilong niya ang tenga ko, wala akong naramdaman. Ah! Baka nagpi-pigil lang!!
I checked his pulse, hoping to feel it beating.
But it didnt
JL? JL!!! Wake up!! Ano bang nang-yayari sayo? Bumangon ka nga dyan!!!
Napa-iyak na ako. He is.. lifeless.
Kinuh ko yung cellphone niya. Naka-open yun sa sound recorder.. May naka-save na file.. Three
minutes ago.

Hey Gab! Uhmm. Nasa pond ako. Dito tayo naging close eh. Uhhh, Sorry sa lahat. Kung
lumayo ako bigla. Natakot ako na masaktan ka lang at umiyak ka kapag nalaman mo na

may sakit ako.. Heart disease.. One attack could cost my life.. Anytime, kukunin na ako
ni Lord. Sorry talaga, Gab.. Napa-tigil siya. Narinig ko yung pag-higa niya sa damuhan.. Yung
pag-ubo niya at yung hirap niyang pag-hinga.. It hurts.. so much.. Sheeet lang. Angs-sakit sa
dibdib Gab.. Hindi na ako m-makahinga.. The Lord is taking me now.. Ang tagal mo magbilang.. Basta, Gab.. I love you. Wala man ako physically, but still I promise to be with
you forever.. Bye, Gabrielle. After a few frantic breaths and coughs.. He pressed the stop
button.
Napa-pikit ako.
Lord Bakit naman Po ganito..
Napa-iyak ako ng malakas..
This was the hardest Hide and Seek I have ever played.
Cause I know, I will never be able to find him again.
***
Ang lungkot naman pala ng love story ni Tita Gab.. I told Mom while I was watching Tita
Gab, still beautiful at her 50s, sitting by the pond.
Araw-araw nandun siya. Sabi nila, hindi raw matanggap ni Tita Gab yung pagka-wala ni Tito JL, her
long lost love. Nagka-mental breakdown siya. Lagi niyang sinasabi na hinihintay niyang lumabas sa
taguan si Tito JL. Nung mga nakaraang araw, paulit-ulit niyang sinasabi na malapit na..
Ate ni Daddy si Tita Gab. 17 years old na ako. Imagine? Naaawa na nga ako eh.
Oo, anak. But believe me, their story was one of the greatest, and its never ending.
Its true love. Dad answered.
Umupo ako sa tabi ni Tita Gab. I held her hand. Napa-pikit siya.
JL.. She smiled. Then she fell asleep.. Into a very peaceful slumber.

Nung mga oras na yun, alam kong mag-kasama na sila ni Tito JL.

Story No. 7
Catch me, Please
[1]
So ano? Pwede ka?
Sure babe! Ikaw pa.. The guy held the girls hand.

I love you!
I love you, too!

Great. Just great.

Kailangan talaga sa harap ko magla-lampungan? PDA >__<
Sila na, sila na ang may lovelife. Ugh. I sound so bitter. Screw me T___T

Im Angel Valguna. 15. Senior student. Pretty (sabi nila), Nice (Talaga!), Friendly at Hindi pa
nagkaka-boyfriend. Well yeah, may mga nanli-ligaw pero anong magagawa ko? Yung taong gusto
ko, hindi naman ako napa-pansin. Ano nga bang laban ko sa mga babae sa campus? Napaka-plain
ko lang.

Paano ba naman? Sikat na kasi siya sa school! Kahit transferee lang siya, sumikat siya dahil sa mga
competitions na nasalihan niya. And knowing the girls in our campus, nagla-laway na sila sa mukha
pa lang ni Rui.

And one more thing, may stalker pa ako. Hindi naman sa pagma-mayabang. Kasi hindi naman
talaga dapat ipag-mayabang. Mabuti sana kung kasing good-looking nung crush ko yung stalker ko
di ba?

Hindi naman siya yung stalker na parang hanggang pag-uwi ko sinusundan pa rin ako. Mild lang?
Yung, text ng text kahit palagi kong sinasabi na tumigil na siya. Kinikilabutan na nga ako eh. Kapag
dadaan ako, palagi niya akong tatawagin o kaya tititigan. Alam niyo yung feeling? Napaka-uneasy
kaya as much as possible iniiwasan ko siya. I dont want to be rude on him, kahit paano naging
kaibigan ko rin siya dati.

At kapag sinu-swerte ka nga naman, mukhang makaka-sabay ko siya papasok sa campus. Recess
lang kasi. Patay na!! Hes looking this way now!!

Umiwas ako ng tingin at nag-madali sa pag-pasok. Naku. Mawawala kaagad yung kinain ko. Tsk!
Kailangan kong tumakbo!

Nag-madali akong pumasok sa gate, pero syempre nakita niya ako.

Angel! Angel! Psst! Nase-sense kong tumatakbo na rin siya ngayon. What the fish?! Naku
naman! Anong gagawin ko? Hindi ako titigilan nito!!

Lumingon ako sa paligid ko.. One person caught my attention.

Si Rui Taga-kabilang section lang siya.. Siguro naman kilala niya ako kahit by face lang.

Uhmmm.. Rui Canzares! Lumingon siya. Shocks. Hes awesome-looking!

Kinapalan ko na ang mukha ko at hinawakan ang braso niya. Tiningnan ko siya na parang nagmamakaawa, hoping hell get what I want to say.

Fortunately, hindi siya umimik. Silence means yes, di ba?

Nakaka-ilang hakbang na kami. Nakaka-ilang naman! Tinitingnan ako ng ibang babae sa school.
Naka-hawak kasi ako sa kanya! EH sa wala na akong maisip eh! Siguro naman lalayuan na ako ng
stalker ko..

Angel ano ba! Hindi ka na naman namamansin! Oh great.

Oh! Andyan ka pala! Sorry, you see, Im with my.. uhmm.. s-suitor.. Yeah. I looked at
Rui, desperately.

Tumango lang siya, mukhang hindi interesado. (__)

HAH! Maniwala, eh ngayon ko nga lang kayo nakitang mag-kasama! Kahapon hindi
kayo nag-pansinan! Hanep na stalker!

Eh paki mo ba? Kung manliligaw ko man siya o hindi, wala ka nang paki-alam!
Meron. Kasi kung wala kang boyfriend, hindi pa rin ako susuko sayo. Nag-smirk siya.
Ugh! Stop. It doesnt look that good on you!! SERIOUSLY.

Nai-iyak na ako. Kasi kung ganito nga naman ang kini-kilos ng suitor kuno ko, sino nga ba
namang maniniwala? Mukha lang akong t*nga dito :[[

See? Ni hindi nga kayo maka-sagot. Sumama ka na lang sakin... Ili-libre kita. Kesa
kiligin at matuwa ako sa sinabi niya, lalo lang akong kinilabutan. Unconsciously, napapahigpit na
pala ang hawak ko kay Rui.

Tigilan mo nga si Angel.

Nagulat ako sa sinabi niya. A-alam niya pala pangalan ko??

Bakit? Hindi pa naman kayo ah? Maging patas ka nga. Mas nauna ako sa kanya.

Yun na nga eh. Mas nauna ka sa kanya, ako this week lang. Tapos mas gusto na niya
ako. Got the point? Back off. Ang cool O__O In fairness, feeling ko ang haba ng buhok ko..

Abat!! Wag mo nga akong ma-back off-back off! Wala ka pa sa lugar kasi manliligaw ka
lang din niya!!

Wag mo nga akong itulad sayo. Yan lang ba problema mo? Tumingin siya sakin.

Then Angel, can you be my girlfriend? Mabilis niyang sinabi na parang wala lang. Walang
feelings pero the sentence itself, it strucked me. BIG TIME. At unconsciously ulit, napa-tango na
lang ako.

Good. Now, kami na. So back off, Hinawakan niya yung kamay ko tapos hinila na ako
papunta sa building. Naiwan si stalker na naka-nganga. Pati ako, napa-nganga rin.

I think pulang-pula na ako ngayon. Though walang feelings yun, atleast! Para talagang nililigawan
niya ako! Kami na nga kaya? Ugh! Ambisyosa! Of course hes only doing me a favor..

Uhmm. Thanks Rui.. He nodded, expressionless. Hindi ko alam na kilala mo pala ako.
Sabi ko, pinipigil ang kilig.

Ah. Nakita ko sa ID mo yung pangalan mo. Tapos pumunta na siya sa classroom nila.

Sabi ko nga, sa ID niya lang nakita eh. Amp.

[2]
Aaaaah!! Ano beyh! Kinikilig na nga ako ng sobra eh!! Kinuwento ko kaagad sa bestfriend
kong si L ang balita.

Tss! Wag ambisyosa sis! Naging mabait lang siya no. Haha! Hmp! Palibhasa crush niya
rin si Rui.

Pero, malaki talaga ang nai-tulong niya sakin. Tingnan mo nga! Ni isang text, wala
nang sinend yung stalker na yun! Ahright!! Im freeeeeeeeeee! Haha! Kailangan ko
talagang maka-bawi sa kanya!

Eh anong plano mo?

Hmm.. Pag-iisipan ko pa. Dapat yung maa-appreciate niya.

Okaaaay. Good luck na lang..

Ano nga bang pwede? Itext siya? Wala naman akong number niya.. Regaluhan siya? Eh!
Mahahalatang patay na patay ako sa kanya. Bisitahin na lang kaya siya sa room nila para magthank you ng personal? Wala rin akong budget pambili ng gift. Sige! Yun na lang, atleast nag-effort
ako na personal na magpasalamat.

So nung lunch break nga, nagpa-sama ako kay L para pumunta sa room nina Rui. Nakaka-ilang
lang, since ang sabi nila, iba raw ang ugali ng mga taga-section 1. Well, so Rui naman ang
kailangan ko eh.

Dumungaw ako sa bintana ng room nila. Nakita ko siyang naka-ubob sa desk niya. Hmm, gigisingin
ko ba? Well, may plan B naman ako. May dala akong sulat, pwedeng iwan ko yun sa desk niya.

Huminga ako nang malalim tapos nag-lakad palapit sa pinto.

Papasok na ako kaso hinarang ako nung isang babae. Classmate niya.
Hey! Siya yung kaninang lunchbreak di ba? Sabi sa kanya nung katabi niyang babae.

Yeah. One of the flirty b*tches. Masama ang tingin niya sakin.

At ano raw? Flirty b*tch? Kelan pa? Kung akala nila na dahil taga-section 1 sila eh uurungan ko sila,
hah! In their faces.

Teka nga, ano bang problema niyo? Sabi ko.

Sabihin mo kapag susugod ka na ha. Bulong ni L.

Ikaw! Youre flirting with Rui! They shouted in unison.

Ako????

Teka, baka yung nangyari kanina? Talagang umabot na dito yung issue? Oh my. Naka-gawa ako ng
skandalo!

I-Im not!!

Anong hindi, eh para kang tuko kung maka-kapit! Tinutulak na nila ako at mukhang ready
na silang sabunutan ako. Syempre, kami rin ni L!

Pero bago pa kami magka-lapit, lumabas si Rui at nasa gitna namin siya.

Dont you dare mess up with my girlfriend. Then he pulled me out of the crowd.
[3]
OMGOMGOMGOMGOMGOMGOMG.

Never kong inisip na gagawin niya yun!! He saved me, AGAIN!!

Dumadami ang utang mo sakin. Sabi niya, gamit pa rin ang cool, emotionless tone niya.

Oo nga eh.. I dont know how to thank you.

I want to sleep. Nasa ilalim kami ng puno at nakaka-antok talaga yung hangin.
Wait!! Magc-cut ka? Magta-time na!

Magc-cut. TAYO. Then he placed his head over my lap. SLAP ME PLEASE. I MUST BE DREAMING.
Tiningnan ko lang siya habang natutulog siya. DANG HOT. Ngayon ko lang siya natitigan nang
malapitan, matagalan. Shocks. Mas lalo akong nafo-fall..

Pero mahirap namang maniwala sa isang bagay na hindi kapani-paniwala..

Mga 45 minutes din siyang naka-tulog. Ang cute niya mag-inat. ^__^

Sige, bayad ka na. Balik ka na sa classroom niyo. Tapos iniwan na niya ako. Bayad na..
ako?

Pagka-balik ko sa classroom, napa-galitan ako kasi late ako.

Pero dahil lipad ang isip ko, wala rin akong naintindihan sa sermon ng teacher namin.

Hay Rui.

Mas lalo akong nahuhulog sayo nyan eh..

[3]
Dumaan ang ilang linggo at mas naging close pa kami ni Rui. Tuloy lang ang pagpapanggap namin
kapag nandyan ang stalker ko. Pero dahil dun, mas nahulog ako sa kanya.

Mabait lang siya sakin kasi Kaibigan niya ako.

Mas mabuti pa yata nung hindi pa kami close eh, nung hindi niya ako pinapansin..

Kasi noon, alam ko kung saan ako lulugar. Alam ko na hanggang tingin na lang ako at imposibleng
magkaroon ng KAMI.

Noon, mabigo man ako, hindi masyadong masakit.. Kasi wala naman kaming pinagsamahan. Mas
madaling makalimot.

Eh ngayon, malapit lang siya.. Palagi akong umaasa.. Hindi ako maka-bitaw.

Ang masama pa, nasasaktan na niya ako, hindi pa niya alam..

Dun ko na-realize na dapat lumayo ako.

Dumistansya ako, umiwas. Ayoko nang ituloy! Baka mas masaktan ako.. Bahala na, hindi na rin
naman nakikialam yung stalker ko. Kaya ko na. Kailangan kayanin ko nang wala siya.

Padaan ako sa classroom nila. Okay, chin up Angel. Wag kang lilingon sa room nila. Tumakbo ka
kapag hahabulin ka ulit niya.

Asa naman ako na hahabulin niya ako, kasi ngayon, mukhang busy na siya.

EH bakit ba ako nage-expect na hahabulin niya ulit ako? Nagsawa na siguro.

Nakakainis! Natutuwa pa ako sa thought na gusto niya akong kausapin.

Ano bang magagawa ko? Eh mahal ko sya?

Tumakbo na ako. Ayoko siyang makita na may kasamang ibang babae. Engot ko!

Nagi-iyak ako sa ilalim ng puno.. Yung puno kung saan nag-simula lahat.

Dun ako nag-simulang mahulog, at ngayon nandito ako.

Nahuhulog pa rin. Wala na yatang katapusan yung bangin na tinalunan ko eh.

Bakit mo kasi nilalayo ang sarili mo sakin. Nasasaktan ka naman pala. Nagulat ako
nung sumulpot siya sa tabi ko.

Yabang mo. Kapag umiiyak ako, dahil sayo agad?! Tumawa lang siya nang mahina.
Manhid.

Alam mo, ang pag-ibig parang pag-hinga. Sabi niya habang umuunan sa hita ko. Yung
posisyon niya.. noon.

Gusto kong alisin ang hita ko pero huli na.

Ano na namang sinasabi mo? Umalis ka nga diyan! Male-late na akO! Hindi siya
gumalaw kahit na pumipiglas ako.

Edi mag-cut ka ulit. Kung umarte ka kala mo hindi ka pa nakakapag-cut. Napakaignorante talaga!

So, katulad nga ng sinabi ko, Ang pag-ibig parang pag-hinga.. Tumigil siya at tumitig
sakin.

Mag-react ka naman!!! Sinigawan niya ako. So yun pala yun. Gusto kong tumawa pero
Wag na.

Bakit!! Ugh. Sabi ko.

Bakit mo titigilan kung alam mong ikamamatay mo? Natahimik ako, nagka-titigan kami.
Halu-halo ang naiisip ko.

Ayaw niyang itigil ko yung nararamdaman ko para sa kanya? Bakti naman?

And even before I could think of it, the words came rushing out of my mouth.. Unconsciuosly.

Rui, please be my boyfriend.. I pleaded. OMG. STUPIIIID!

Napa-takip ako ng bibig.

Tumayo siya.. Okay, eto na. Iiwan na niya ako. Nang hindi man lang sinasalo.

Five minutes, hindi pa siya umaalis.

Tumitig siya sakin.. May meaning eh.. Pero hindi ko mabasa..

Then he smiled..

Stupid. Matagal mo na akong boyfriend.

[END]

Story No. 8
Shutting me up is his hobby.
Oo na, Oo na. Pati sa title, pinapa-mukha pa rin sakin.

Araw-araw, o sa kahit anong attempt ko na kausapin siya, Shut up! na malutong lang ang
isasagot niya.
Cant understand him. He said he sees me as a nerd. Kasalanan ko bang masipag ako? Tsaka
malalim lang talaga ang vocabulary ko! Siya pa lang kaya ang nagsasabi nun sakin!
Hoy, Peram notebook. Kokopya ako ng assignment. Bigla niyang kinuha yung Physics
notebook ko. Sanayan lang naman to. Masaya na nga ako kasi nakaka-tulong ako sa kanya, tapos
nahahawakan niya pa ang notebook ko. Hihi.
Ah, gusto mong i-turo ko sayo yung---
Shut up. Sabi ko nga eh.
Bakit ganun? Everyong has the right to speak and voice out their thoughts. Tutulungan ko na nga
siya eh!

Nung matapos na siya, umalis na siya sa tabi ko. Ganito na lang ba yun? Taga-supply niya lang ako
ng knowledge?
Normal lang yung araw na yun. May magk-klase, then sasagot ako sa recitations at magvovolunteer na magpa-kita ng solutions sa board at kapag mage-explain na ako, sisigaw na naman ng
Shut up! si Oliver.
Kung di ko lang to labs. =__=
Okay, take your seat Elle. And Oliver!! Have some manners!
Yeah. And have some feelings, too. T___T
Ini-isip ko nga, martyr nab a ako? My brain just wont stop processing thoughts and images of him.
Nagma-malfunction na yata. Hay.. My head hurts!
*beep-beep*
1 message received
From: Oliver :)
Agahan mo bukas. Kokopya ako ng assignments.
Yeah, he has my number. Eh ano naman? Puro ganyan lang ang texts niya. Yun lang siguro talaga
ang silbi ko sa kanya. Huhu. Ni goodnight wala.
To: Oliver :)
Okay. Goodnight! :]]
Nag-reply pa rin ako. 30% pa rin ang possibility na matuwa siya no!
From: Oliver :)
Shut up.

Huhuhu. 70% possibility na i-shut up niya ako. T__T Kainis!! Maka-tulog na nga!

***
Kinabukasan, gustuhin ko mang pumasok nang maaga eh hindi ko magawa. Pinadala ko na lang
kay cousin Rochelle ang notebooks ko para ibigay sa kanya.
I have a minor virus ailment, commonly known as flu (LOL), and my head hurts badly.
Kinailangan kong umabsent. One day break from getting embarrassed by the one I love. Hay.
***
The next, next day, pumasok na ako. And schools really weird.
Lahat ng nakaka-salubong ko eh ngini-ngitian ako, o kaya babati sakin..Uy!!! Ang swerte-swerte
mo! Sayang lang two days kang absent..
Like, SERIOUSLY, anong nangyari nung wala ako???!!
Nung nasa may classroom na ko, huminga ako nang malalim. Whew.
Kaso hindi pa man ako nakaka-lapit sa upuan ko, may humila, ay kumaladkad pala, sa akin. Nagsigawan lahat nang mga naka-kita samin.
Hey!! Saan mo ba ako dadalhin? Masakit ah!!!
Maya-maya, tumigil kami sa tapat ng lockers niya. May kinuha siya at inabot niya sakin.
Mga notebooks ko.
Oh? Ikaw naman. Hindi mo na ako kailangang kaladkarin para dit---- Hindi pa ako
nakaka-recover pero kinaladkad na naman niya ako. This time, dinala niya ako sa fields.
Hmm, mukhang may program na ginawa rito ah, naka-set pa yung stage pero hinahakot na yung
mga speakers at mics.
Teka, anong program yung ginawa nung absent ako?
He stared at me blankly.
Shut up. And there goes his phenomenal dialogue. Ugh.
You know what? For a nerd, youre so stupid!
Ano raw? Teka nga muna, below the belt na yun ah.
Alam mo nakaka-sakit ka na-----
SHUT UP!! MAKINIG KA LANG!! O___O
He sighed.

Look, I like you. I mean, yeah. Oh, No!!What Im saying is, uhhh.. I smirked at him, napatungo siya.
Oh sh*t He said.

What Im trying to say is that IM CRAZY ABOUT YOU!!! Sigaw niya. ?____?
Nung una pa lang kitang nakita, gusto na kita! Kinuha ko number mo kasi gusto kong
maging close tayo! HUmihiram ako ng notebooks sayo kahit na meron na naman akong
assignment! Tapos, ayaw kitang pagsalitain kasi natatameme at natutulala ako kapag
nagsasalita ka na! Tapos kung kelan nawala na yung ka-torpehan ko, tsaka ka naman
umabsent!
I cant say anything... Baka naman nagha-hallucinate lang ako?
Lumapit siya sakin..
Oh ngayon, papayagan na kitang mag-salita. Let me court you or Ill shut your mouth
forever?
Wait.. Y-you mean, considering all the things youve said, theres really a 99%
possibility that you also have feelings for---
SHUT UP!!!! Nagulat ako. Shut up na naman? Akala ko ba pagsa-salitain niya na ako??

He smiled.. I felt something poked my stomach.

Its 100%. He whispered.

[END]

Story No. 9
She doesnt need eyes.
Watch it, Pirate!! My friend Libby tells me. Oh great. I almost gave my first kiss to the floor.

Haha!! Thanks, Libby. That was close. Whew. I say while composing and assuring myself
that no one else saw what happened.
But hey!! Pirates definitely not my name. Mines Mae. Everyone calls me Pirate because Uhh..
Crap. Its embarrassing.
You see, I can only see through my left eye. The right one has been blind since I was born. But
thats not the embarrassing thing. Its the reason why they call me Pirate.
They say I should wear the pirate eye-patch. You know the kind of eyepatch which only covers one
eye? As if I wanted to look like an extra character from Spongebob Squarepants. But I just let
them call me that way. Its nothing really Ive grown to like it, too. Now I think its cool. Pirate. Yeah.
No ones been bad to me at school and thankfully, they dont pity me because of my disability.
Besides, I dont need to be ashamed of this. Im just thank ful that I can still see.
Im in high school and Im living normally despite my half-blindness. Plus, I can sleep while winking.
I did that many times in class. Teachers thought Im just winking at them. Yes, its possible. All it
takes is practice. *winks*
So.. You eating with us this time? Oh, I almost forgot Libby beside. Kidding.
Because you saved me, YES.
Finally!!! Libby exclaims.
I havent been eating with my friends for a week because Ive got a big bunch of craps, I mean
articles to finish for our school paper.
The aroma of mouth-watering foods hugging my nose and the cozy atmosphere combined with the
comforting noise from the people inside indicates that were already heading for the cafeteria. My,
my. I missed this place. Ive been eating in the editorial boards office for a week, with only papers,
pens and computers as company.
Even through one eye, I immediately saw my friends sitting in three tables which theyve put
together to make a long table.
Libby!! PIRATE!! Oh my gosh!! Youre here!! Next thing I remember was me being an
instant sandwich spread, my friends being the bread.
After our dramatic reunion, they all went back to our table shouting for food.
Well, except for one.
Hey there, Pirate. He says while grinning.
Hey there, Captain. I say, imitating his tone.
Good thing youre back. Come on. Lets join the chums. He says, putting an arm around
my shoulders.
Oh well, Daves absolutely not my boyfriend (But I wish he is). Hes a close friend.
Though Im not a normal girl.. I still have the right to love, even secretly. I cant and I dont have
the guts to tell him. Hes a great guy.. Hes good-looking, smart, friendly and understanding. Plus,
hes very popular. Almost every girl in school chases him. And I dont think a half-blind girl can
catch up with that chasing.
---

Half-running, Im making my way back to school. Im just a streer away at home when Courtney,
my friend, called me that theres a problem with our school paper. Being the editor-in-chief, Its my
freakin responsibility to fix it.
Im a few strides away from our office when I thought I heard some of my friends talking.
I was holding the doorknob when I heard Dave say something Something interesting.
Oh Come on, Libs! What Im asking is very simple. Fnd me a girl whom I could flirt
with. He says.
Uh. A girl whom he could FLIRT with?? Is this really Dave??
Youre silly, Dave. Oh, why not try Mae? Shes pretty and awesome though shes a
Pirate. Libby says with a giggle. Oh, Libby! I could kiss you right now!!
I mean, its okay with me. Dave havent dated anygirl yet. Id love to be the first one.
Crossing my fingers, I waited for his answer.
I.. I dont know.. I dont want her.. Then he trails off.
I want to stay and wait until he adds some more. Maybe hes going to say something else..
Something good.
But my duty calls me.
Hello?
Mae, youve gotta be here in a minute!! Sir Peytons getting hilarious!! Maegan says,
half-begging.
I glanced at the room in front of me for the last time.
Maybe he doesnt really like me. Not the like the way I do.
--People wearing jackets and sweatshirts, heaters giving warmth in their homes, chimneys smoking,
and the cold breeze even in day time proves that the winter season had already entered our town.
Its my favourite season. Its one of the reasons why I thank God for still giving me a chance to see.
Seeing those tiny flakes of snow falling slowly makes me feel so blessed. I could spend a whole day
catching them and letting them melt on my skin. That is if I dont turn into a big block of ice before
the day ends, of course.
Also, being surrounded by these cold clouds makes me feel at ease. They make me forget bad
experiences.
Speaking of bad experiences, I havent talked to Dave after Ive overheard his conversation with
Libby. Its just too painful.
I let out a deep sigh as I swing my feet alternately. Im currently sitting on a swing at a playground
few blocks away from home. No snow today, but the surroundings are still covered with white. Its
still cold I had to rub my palms together quickly to produce little heat.

Merry Christmas. I say to myself. Mom and Dad are still at work. I dont have anyone at home
to celebrate with.
Im humming my favourite Christmas song when a voice singing an irritating song interrupted me.
Ohhhhh.. Who leaves in a pineapple under the sea?
He makes a great effort of imitating the voice of the singer and honestly, it sounds awful.
And who else sings that song just to tease me?
Screw you, Dave. I say while throwing a handful of snow at him.
And Merry Christmas to you, too, Pirate. He says, putting a lot of emphasis on the last
word.
And yeah, we live on the same village.
Why arent you at home? He says.
No ones there. Too lonely. You?
Everyones there. Too noisy. He grins.
We stared at each other for a couple of minutes. We started with a giggle and ended up laughing
our butts off.
Gosh, I missed you. Dave says while wiping a tear from his eye.
And I did, too. I answer while rubbing my poor, tired, little tummy, trying to hide my reddened
cheeks.
This Christmas feels like the best one Ive ever had, because theres someone I have to celebrate it
with.
And we never thought it could also be the worst.
Be careful, okay? He pats my head.
I will, Captain. I say while saluting him.
We bid each other good bye and are now heading to opposite directions.
I am practicing my winking while skipping and hopping happily on my way home, blocking my view
for an approaching car. It was too late when I noticed it coming.
I just felt a killing pain all over my body. Darkness enveloped me at once.
--Ouch. My whole body hurts. I cant even feel my fingers!
And.. I cant open my eyes!!!

Are you saying that? Hey.. Thats Dave!!

Yes. We did everything we can but.. The unfamiliar voice trails off.
I can hear Dave sobbing I can imagine the things going on around me. Its like I can see through
hearing. Since when did I have a strong sense of hearing?
D-Dave? I manage to say.
H-hey, Mae! How are you feeling?
I tried opening my eyes and when I did.. I still cant see a thing.

O-oh my gosh. I cant see!!!

Shh. Shh, Mae.. Im sorry. Im really, really sorry! I shouldve just walked you home!!
Im really sorry, Mae!! He says, trying to hide his sobs.
Oh. I remember everything. I met an accident. And I.. just lost my sight. Completely.
The thought makes me want to cry out loud. Tears started to fall from my now blinded eyes.
Thats the only thing my eyes can do now. To cry.
Mae, Mae. Listen. Dont let this one get you down, okay? Youre brave, right? Im sorry.
I promise Ill be by your side. You lost your sight, but you will never loose the people
who loves you. Especially me..
Still sobbing, I managed to hug him. I dont blame the car, Dave or God. Maybe this is how things
are supposed to be going.
Hours later, my friends, classmates and even my parents are inside my room. Dave never left my
side, too. I felt so.. complete.
Uhm, everyone.. Dave calls. Everyone seems to be listening because all I can hear was the
cound from the air conditioner. I I would like to say something..
Get over it!! You see, I cant see now so silence is so boring. I say, crossing my arms
above my chest to show how bored I am. Teehee.
He lets outy a chuckle and continues speaking.

After college.. I.. I would like to marry Mae.. B-but of course that is after I get a stable
job. Please.. Let me.. Im not doing this out of pity or sympathy, but because I have
been in love with her since grade school. Ive been a coward for so long. He trails off,
and he takes my hand.
Youll marry me, right?

Wiping my tears, I say, Do I have a choice? I mean, Id love to marry you. Judging by the
sound of shoes thumping against the floors, I can say that he is jumping his happy butt off.
I cant believe he really loved me, and that he still loves me after what happened.
Hey, I thought you dont wanna flirt with me, huh? I say after everyone left us alone, so
that we could have quality time (as they say).
Y-you heard that?
Of course. I was meant to have awesome sense of hearing. He looks at me sincerely.
I absolutely dont want to flirt with you. Flirting is a bad thing.. Its nothing serious I
already love you, so why would I flirt with you?
..
Aaaah. Now youre smiling, huh?
--Losing my capability to see was a great loss But it made my relationship with my friends and with
my parents a lot stronger.
After the accident, I had to stop school. Its really sad, yes. But we cant do anything about it.
On the other hand, its amazing that I can still play the piano the way I played it when I can still see
it. That became my job. I do concerts and recitals. I play for different occasions. I also teach
children, normal or not.
Dave decided to study ophthalmology, despite his dream of being the most successful retailer of
eyepatches and blindfolds. Our friends and families never left us even now that we are both
successful.
Well, I guess I have to end it here Ive got a wedding to catch. *winks*

Story No. 10

Lovestrings
Yung third finger mo, ibaba mo sa 4th string. Ganun din naman ang tunog niyan e.
Okay!
Nginitian niya ako nang mabilis kong magawa nang tama yung ininuturo niya. Yun yung ngiti na
kayang magpa-tigil ng mundo ko.
Magda-dalawang taon ko nang naka-kasama tuwing Thursday si Kuya Dave. Tinuturuan niya akong
mag-gitara, ang he is HIGHLY-paid. Gusto kasi ng parents ko na sa lahat ng bagay may alam ako.
Gusto nila talagang maipagma-mayabang nila ako sa clients, friends or relatives namin. Tipikal na
sitwasyon ng isang anak-mayaman, solong anak pa.
Oo, naku-kuha ko lahat ng materyal na bagay na gusto ko, kahit hindi ko naman talaga kailangan.
Pero kapalit noon ay ang napaka-laking responsibilidad at napaka-taas na expectations ng lahat sa
akin.
Clich na masyado ang kwento ng buhay ko, di ba?
Natural. Mas gusto ko yung simpleng buhay lang.. Yung.. Malaya akong magdesisyon para sa sarili
ko.

Malaya akong pumili kung sino makakasama.. At mamahalin ko.

Okay! Naku. Mamayan niyan mas magaling ka na sakin, Audrey! Okay na to ngayong
araw. Next week na ulit. Nilinis na namin yung mga ginamit namin. Hay. Magi-intay na naman
ako ng isang linggo bago ko siya makasama.

Third year high school na ako, 15 years old. 18 years old naman si Kuya Dave, pero tumigil siya sa
pag-aaral dahil sa namatay yung parents niya sa isang sunog dati, wala nang ibang pwedeng
tumulong sa kanya kasi wala na silang kamag-anak, bukod sa Lolo at Lola niya na parehong
disabled na. Doon siya nakatira ngayon, at sa kanila napu-punta yung sinusweldo ni Kuya Dave sa
amin.
Hes such a wonderful person. Inuna niya yung grandparents niya kesa sa pag-aaral niya. Sabi niya
kasi, yung Lolo at Lola niya, anytime pwede na ring mawala sa kanya. Eh yung paga-aral niya,
marami pang time dun since bata pa naman siya, tumigil siya sa kalagitnaan ng second sem ng
Second year niya as Architecture student. Sayang nga kasi matalino talaga siya.
Pero kahit ano pa man ang mangyari.. Kahit ano at sino pa siya.. Walang magbabago. Siya pa rin
ang FIRST love ko.
Hindi namin napapag-usapan yung mga ganoong bagay. Talagang tungkol sa music at paga-aral
lang ang madalas na topics namin. Marami rin kasing pumi-pigil sa amin na mag-open ng ganoong
conversation.
Una, bawal pa akong mag-boyfriend. Syempre, priority ko raw dapat ang paga-aral ko. Second,
nata-takot ako sa pwedeng sabihin ni Dave.. At natatakot din ako sa mga bagay na pwedeng
masabi ko. Masakit kasi.. Alam kong if ever, tututol lahat sa nararamdaman ko para sa kanya.
Kapag sinabi ko sa kanya ngayon.. Maraming pwedeng mangyari. Malaki ang possibility na ilayo
nila sa akin si Dave. Ayoko i-risk yun.
Siya lang yung nagi-isang taong naging totoo sa akin. Siya yung nagpa-palaya sa akin sa kulungan
na to.

Alam kong lahat sa family ko, umaasa na pipili ako ng lalaking, disente (in their own definition ng
salitang disente), mayaman at class.
Pero, gusto rin naman ng lahat dito si Dave. Lahat kasundo niya. Sobrang bait kasi niya.
Yun nga lang..
We still can NEVER be. Parang teleserye lang. At tsaka.. Ni hindi ko nga alam kung gusto niya ba
ako, kung may nagugustuhan siyang iba or kung may nagustuhan na siya noon. Basta ang alam ko
lang, hindi pa siya nagkaka-girlfriend.
Anong kadalasan mong ginagawa kapag wala tayong session? Out of the blue niyang
tinanong. Oo nga naman no? Sa tagal na naming magkakilala ngayon niya lang na-itanong yun.
Hmm. Wala naman. Boring nga eh.
Siguro nami-miss mo ako parati, no? Sabi niya na sobra namang ikinagulat ko. Iba kasi
yung dating eh. Never pa niyang ginamit yung ganoong tono sa pagsa-salita niya.
Excuse me? Sabi ko.
Haha. Wala. Sige baba na. Dinner na rin yata sa baba. 3PM-6PM kasi ang sched namin
since may klase pa ako. Napaka-ikling oras.
Kumain kami habang nagkkwentuhan. Masaya, kahit kami lang apat nung kasambahay, gardener
at si Dave lang ang magkaka-sabay kumain. Bihira kasing umuwi nang maaga sina Mommy at
Daddy. Syempre busy sila parati. Kung nagka-kasabay naman kami, super formal.
Pero kahit ganoon, mahal na mahal ko sila.. At alam kong mahal din nila ako. Kaya nga.. Mas
inuuna ko yung responsibilidad ko sa kanila kesa ang puso ko.
Naku Dave. Sigurado ka bang sa gwapo mong yan eh hindi ka pa nagkaka-gelpren?
Nasa tamang edad ka na! Sabi ni Tatay Dante, yung gardener namin. Muntik na akong
mabilaukan non. Bakit ang daming out-f-the-blue questions sa gabing to?
Oo nga naman! Eh nung kasing edad mo nga ako, pila na ang manli-ligaw ko! Sabi ni
Nanay Elsa, natawa naman kami ni Dave nung makita naming parang gulat na gulat si Tatay
Dante. Hindi makapaniwala.
Haha. Kayo naman po. Hindi ba kayo naniniwala sa akin? Sagot ni Dave kahit nagpi-pigil
pa siya ng tawa.
Naku. At ikaw naman, ang aming magandang prinsesa, wala naman bang umaaligid
sayo? Nalipat bigla sa akin ang atensyon nilang lahat.
Wala po. Alam niyo naman pong.. Nginitian na lang nila akong lahat.. At medyo nagulat ako
nung matagal kaming nagka-tinginan ni Dave.
Ah, sige po. Mauuna na po ako. Baka naga-alala na sina Lola. Tumayo na si Dave. Hay.
Ilang araw ko na naman siyang hindi maki-kita.

Hinatid ko na siya sa gate. Naga-ayos na kasi sa kusina sina Nanay at Tatay.

Ingat pag-uwi. Nginitian ko siya tapos humarap siya sa akin.
Advanced Happy Birthday. Magi-ingat ka parati. Bye bye! Tapos nun umalis na siya. Hindi
ko alam pero..
Kumirot ang dibdib ko sa sinabi niya.
***
Si Audrey? Okay na ba? Naka-ayos na? Rinig kong tanong ni Mommy sa make-up artist ko.
Lahat busy dito sa bahay, wala kang makikitang namamahinga or naka-upo lang.

Anong meron? Ngayon ang 16TH BIRTHDAY KO.

Parang ngang debut na eh. Pinagsuot ako ng gown, inayusan at malaki ang handaan. Para na rin
kasi tong gathering para sa clients at business partners nina Daddy, kaya malaki. Syempre, ayaw
nila ng bad impression.
Simula kaninang umaga.. Hindi ko pa siya naki-kita. Nakaka-lungkot naman.
Normally hindi naman talaga kami nagki-kita kapag wala kaming session e. Pero iba ngayon..
Birthday ko naman eh.. Hindi man lang ba siya dadalaw? Or kahit batiin niya man lang ako?

After 20 minutes, pinalabas na nila ako sa garden kung saan ginaganap ang party. Halos hindi ko
nga nakilala ang garden namin.
Sobrang daming tao.. Andaming naka-tingin sa akin. Alam kong dapat sanay na ako sa ganito, pero
iba eh. Alam kong bawat tingin na yun, may katumbas na panghu-husga sa akin, sa pamilya ko.
Doon ako naka-upo sa table sa may parang stage. May EmCee, may mga nag-entertain. Mabuti
naman at hindi nabo-bore ang mga bisita.
Syempre, hindi ko naman maiwasang mapa-lingon sa paligid.

Hindi ka ba talaga dadating? Alam kong formal gathering ito.. Pero pwede naman siyang dumaan
sa likod ah? Sabi ko kina Nanay tawagin ako kung sakaling dadating siya.
Nawa-walan na ako ng pag-asa..

Oh please ijo, why are you being such a brat now? Save it for later!! Narinig ko ang
boses ni Mommy. Medyo sumisigaw na kasi siya.. Sino yung.. kausap niya?

Hindi na po kasi to makakapag-hintay, Maam! Please!

Si DAVE!!!
Bababa na sana ako ng stage, kaso may humawak sa braso ko. MAHIGPIT.
Stay. Here. Sinabi niya yung habang naka-ngiti, pero mararamdaman mo yung authority sa
boses niya. Naka-ngiti siya para walang makahalata sa mga bisita na may nangyayaring kakaiba.
Yan si Daddy.
Syempre, wala akong magawa.
Si Dave.. Dumating si Dave!!
Pero bakit parang nagka-kagulo sila doon? Nakita kong hinihila na rin siya papunta sa loob ni Tatay
Dante.. Bago siya tuluyang madala sa loob, nagka-tinginan pa kami..
Para bang nagmamaka-awa siya.. Na pakinggan siya.
***
Natapos ang birthday ko.. Hindi ko na naka-usap si Dave. Hindi ko siya naabutan sa loob ng bahay.
Halos ma-iyak na ako noon.
Pero okay lang. Wednesday kasi yung birthday ko, at ngayon, Thursday, may session ulit kami.
Kakausapin ko na siya nang maayos.

2:55PM.
Bakit wala pa siya? Usually 30 mins. Early siya eh.

Narinig kong bumukas yung pinto. Akala ko talaga hindi na siya darating!!
Dave! Akala ko--- Natigilan ako nang makita ko kung sino ang nasa pinto.
D-Daddy.. Nag-bless ako. Good afternoon po.. Bakit ka nandito? Asan po si Dave?
Dumiretso siya sa loob ng kwarto ko.
Wag mo nang asahan si Dave, Audrey. Weve hired another mentor for you, and this
time hindi lang gitara ang alam niya. Hes also an expert with
DAD?! Bakit naman po biglaan? Nag-resign po ba siya? Or.. Did you fire him?

Audrey, Hes no good for you. Natulala ako sa sinabi ni Dad.

What? Dad, bakit nasasabi niyo yan ngayon? Hes been with us for almost two years!!
And now bigla niyong sasabihin na nakaka-sama siya sa akin? Why Dad?!
Yes, we trust him.. We TRUSTED him. We really did, anak. Mabait siyang bata, matalino
at responsible. But we never gave him the permission to fall inlove with you!!!

Natahimik kami pareho ni Dad. What did he just say?

Si Dave? Fell inlove? With me? HA! Kelan pa?

Dad.. I dont get this!
Look, Audrey. Kagabi, halos manggulo na siya sa party para maka-usap ka and worse,
gusto niyang umakyat sa stage para i-announce sa lahat na MAHAL ka raw niya. Dont
you think thats pathetic, anak? Andami-dami nating bisita, tapos gagawa siya nang
ganoong eskandalo??!!!
I looked at my Dad blankly.
Dad.. Since when did loving became pathetic?
Tinitigan lang ako ni Daddy.
Dad.. Sana.. Hinayaan niyo man lang ako na maka-usap siya. Sana.. Hinayaan niyo na
lang kaming magka-sama!! Tumulo na yung luha ko noon.
Dont tell me you Hindi makapaniwalang sabi ni Dad.
Yes, Dad!! I love DAVE! I REALLY DO! Sa lahat ng mga ginawa, binili or hi-nire niyo para
sa akin, siya yung pinaka-gusto ko! Kasi siya lang yung nag-pasaya sa akin ng totoo,
more than anything else! Dad.. Mahal ko siya! Hes the only reason why Im still living
in this PRISON!!
And for the first time, napagbuhatan ako ng kamay ni Daddy.
Sa sinabi mong yan, mas lalo mo lang akong binigyan ng dahilan para ilayo ka sa
kanya. Audrey, alam mo naman kung ano ang responsibilidad mo sa pamilyang to, di
ba? Mabuti sana kung may kapatid ka!!
No, Dad! Mabuti na yung nagi-isa lang ako! I dont want my younger siblings to
experience such nightmare!! Feeling ko.. Feeling ko puppet niyo lang ako!! Dad.. Tao po
ako.. I have my rights.. I need my freedom.. Napa-luhod na ako.
Hindi ako sanay nang lumalaban sa magulang ko eh.. Mahina ako..
Audrey, Im really sorry. But trust me.. Lahat ng ginagawa namin ng Mommy mo.. Para
sayo.. One day, youll realize it.
The day after my birthday, is the day when my heart died.
***

Urgent meeting at 7PM tonight, Miss Audrey. My secretary reminded me.

Ah, yes. Thank you.
Napaka-hectic talaga kapag holiday season na. Bukod sa maraming employees na nagle-leave,
sunod-sunod din ang concerns na dumadating galing sa clients.
Minamasahe ko yung ulo ko nung tumawag si Daddy. Its been a year since he retired, at sa akin na
napunta lahat ng business nila ni Mommy. How tiriing could that get, huh?
Hi Dad. How have you been?
Fine, my Dear. And, dont forget about the meeting at 7PM, okay?
Dad, for the nth time, I WONT!! Natatawa na ako sa Dad ko. Kanina pa kasi niya pinapaalala sakin na may meeting ako at 7PM. Daig niya pa yung secretary ko na twice lang binanggit sa
akin yun. Well ganun naman talaga si Daddy. Perfectionist eh.
Kung ano man ang nangyari noon, Its long been forgiven. Na-realize ko na, kung hindi niya ginawa
yun.. Hindi rin ako magiging ganito ka-seuccessful ngayon. Oo, nanghihinayang ako pero.. Okay na
yun!
Hindi na ako teenager para isipin pa ang mga ganoong bagay.

On the way na kami sa hotel na pagme-meetingan namin. Ang alam ko lang tungkol doon ay may
isang company na willing makipag-merge sa amin, since were on the same field. Successful din
naman daw yung company na yun sa dito sa Pilipinas at sa ibang Asian countries.
Maam, mauna na raw po tayo sa function hall. Medyo male-late daw po kasi ang CEO
nila. Bulong sa akin ng secretary ko.
Oh, how professional. Ako halos marindi na sa kakapaalala nila sa akin na huwag male-late sa
metting na to, then they would be like this? Man, this is so. UGH.
Dumiretso na lang kami sa function hall.

Hey.. Dont you think its too dark here? Sigurado ka bang dito yung meeting,
Francine? Tanong ko sa secretary ko, Too bad, kahit siya hindi ko makita.
Francine? Hey? Dont pull a prank at this kind of situation, Im already PISSED!
Napataas na rin yung boses ko noon. Nakaka-inis naman kasi e.

Hanggang ngayon pala, pikon ka pa rin.

Natigilan ako nung marinig ko yun.. The voice.. The tone.. The smell.. All familiar.
S-Sino ka? Tinanong ko kahit na may idea ako kung sino siya.

Ow. Naging CEO ka lang, naka-limot ka na? Bakit hindi mo ako gayahin? That moment,
the lights turned on, and I saw HIM. Smirking at me.
DAVE?! Ngumiti lang siya.
Siya.. Siya nga!
Teka.. Anong.. Anong ginagawa mo rito? You shouldnt be here.. May meeting kami
rito.. How rude. Pero para bang.. Ayokong umalis siya.
Could it be that.. May feelings pa rin ako para sa kanya.. Yun ba yung rason kaya.. Hindi ako
nakapag-boyfriend kahit isa after niyang mawala?
Whoa, Ms. Roxas. Dont speak to me like that. I might cancel our meeting. Then he
winked.
IKAW ANG KA-MEET KO?????!
Yup. The one and only. And I should say, that we have several agendas for tonight.
O-oh. Im sorry. Okay.. Lets start the meeting.
Pinilit kong i-compose ang sarili ko kahit sobrang na-distract ako sa nalaman ko.. So.. Nagpatuloy
pala siya ng pag-aaral.. Paano? Kelan? Saan? Ugh!
Hindi mo talaga gets, ano? Sabi niya, habang nakapamewang.
Huh?
He giggled. That made my heart melt?
10 years ago, sa isang malaking party, pinilit kong manghimasok. Lumapit siya sa akin
at pinaupo niya ako. Umupo siya sa tapat ko. Nagpumilit ako kaya lalong nagalit ang
parents mo. I really wanted to talk to you.. Kinabukasan kasi noon, papunta na akong
Germany.. Naka-tanggap ako ng email galing sa isang Trina Romualdez, saying that
shes my aunt, and she wanted to help. Kilala niya nga ang tatay ko. Nagsend pa siya
ng documents for further confirmation. Byuda siya, at namatay na rin ang asawa niya.
Shes afraid she might not leave longer na rin. Handa niyang ipamana ang business niya
sa akin. Hindi ko kayang i-take down ang offer dahil na rin sa Lolo at Lola ko.. Kaya
sumama ako. And nung birthday mo.. Gusto ko sanang sabihin sayo lahat ng gusto
kong sabihin.. Pero kahit noon.. Hindi pa rin kita maabot. Kaya eto. Nagpaka-buti ako..
Feeling ko kasi.. Sa bawat progress na nagagawa ko sa business world, kahit na
napakalayo ng Pilipinas sa Germany.. Naaabot na kita..
Nagka-tinginan kami. Ni hindi ko napansin na umi-iyak na pala ako. Sobrang tagal kong nagpakabato..
Pinangako ko sa Daddy mo na babalik ako.. Babalik ako, as a successful.. and worthy
man. Para sayo. Unfair nga kasi ni hindi ko naman tinanong kung mahal mo rin ako.
Malay ko ba kung pag-balik ko dito may asawa ka na di ba? Pero luckily.. Ive heard..
Kagaya ko..You stayed single up to this point. Sa huli niyang sentence, para bang ina-asar
niya ako.

W-wala pa nga! And so? Pinilit kong itago ang ngiti ko.
So.. Pwede ko bang.. Kuhanin ang title na yun?
What title?
Youre first.. and forever love. Lumuhod siya sa harap ko at hinalikan ang kamay ko.

Akala ko.. Never tong mangya-yari sa akin. Akala ko, wala na talaga. Pero.. Akala ko lang pala
talaga. Kapag pala meant to be talaga ang dalawang tao.. Kahit gaano katagal pa silang magkalayo.. Sila pa rin talaga ang magkaka-sama sa huli. Its really an AWESOME feeling. Para bang..
Naka-tali na kayo sa isat-isa?
Yung taling stretchable na kahit saan pa kayo mapunta, mahi-hila at mahi-hila pa rin kayo pa-balik
sa isat-isa.

These are called LOVESTRINGS.

[end]