ANG ALAMAT NG PAROL

Ang Parol ay sumusimbolo at nagpapaalala sa atin na

nalalapit na kapanganakan ng Mesias.Ito ang nagbibigay
kulay sa pasko.
Noong unang panahon,hindi pa nauuso ang parol at ang
kapaskuhan ay hindi ipinagdiriwang.Ang mga tao ay hindi
marunong magbigayan.
Sa isang malayang bayan ay may batang mabait na
nagngangalang Carol.Ulila siya at tanging ang lola ang
nag-aalaga at kumukupkop sa kanya.Tumutulong si Carol
sa mga gawaing bahay at siya ay masunuring
bata.Pagtitinda ng kakanin ang ikinabubuhay nila.Madalas
sumasama si Carol sa paglalako ng paninda at siya ang
nagbibitbit ng mga dahong ginagamit na pangbalot ng
kakanin.Simple ang buhay nilang mag-lola pero masaya si
Carol dahil sapat na sa kanya na may isang taong
nagmamalasakit sa kanya.
Nagkasakit ng malubha at namatay ang lola ni Carol dahil
hindi nadala sa ospital. Naiwan na mag-isa sa buhay si
Carol at labis ang kanyang kalungkutan lalo na sa gabi
kung saan madilim ang paligid.Pinilit ni Carol na mabuhay
at ipinagpatuloy niya ang pagluluto ng mga kakanin
upang mabuhay.Minsan ay may isang matandang
maruming- marumi siyang nakasalubong at gutom na
gutom.Naawa siya sa matanda kaya isinama niya ito sa
bahay binihisan at pinakain.Talagang napakabait mong
bata.Pinagpapala ang mga taong may ginintuang puso
tulad mo wika ng matanda.Ngiti lamang ang iginanti ni

Carol.Bago ito umalis ay may ibinilin sa kanya kapag

ikaw ay nalulungkot sa gabi ay tumingala ka sa langit at
mapapawi ang iyong lumbay.Masdan mo ang ganda ng
kalangitan at sundan mo ang pinakamalaking tala at
ituturo niya ang daan patungo sa Panginoon,ito ang
tinuran ng matanda.
Nang sumapit ang gabi ay muling nalungkot si
Carol.Naalala niya ang sinabi ng matanda kaya tumingala
siya sa langit at nakita ang tala. Sinundan niya ito at
nakarating siya sa isang lugar kung saan ang mga angel
ay nag-aawitan at may tatlong haring may dalang handog
kay Hesu Kristo. Makalipas ang ilang araw ay nagbalik
siya sa kanilang baryo at ipinamalita ang kanyang
nasaksihan.Walang naniwala sa kanya. Kinabukasan
lumikha siya ng isang hugis bituin na gawa sa siit ng
kawayan.Binalutan niya ito ng palara na kulay dilaw at
isinabit sa labas ng bahay.Nagtaka ang kanyang mga
kapitbahay at nagtanong kung ano ang kahulugan.Ito
ang bituin na nagturo sa akin kung saan isinilang ang
Panginoong Hesu- Kristo. Ang ibig sabihin nito ay dapat
tayong magmahalan at magbigayanmatapat na wika ni
Carol.Nawala si Carol at hindi na muling nagbalik subalit
naiwan ang hugis bituin na palamuting gawa niya.
Mula noon gumawa na rin ng palamuting bituin ang mga
kapitbahay.Ito ang nagpaalala sa kanila ng kagandahan
ng Poong Maykapal.Doon nag-umpisa at nauso ang
pagdiriwang ng kapaskuhan.Tuwing buwan ng Disyembre
ay naghahanda ang lahat sa araw ng kapaskuhan.Ang
mga tao ay nagmamahalan at nagbibigayan.Hindi nila

makakalimutang magsabit ng palamuting bituin na sa

katagalan ay tinawag nilang Parol bilang pag-alala sa
isang batang mabait na si Carol.