Οριστικό και αόριστο άρθρο

Άρθρο ονομάζεται η μικρή λέξη που χρησιμοποιούμε πριν από ένα ουσιαστικό, για να δηλώσουμε
αν αναφερόμαστε σε κάτι συγκεκριμένο ή όχι.
Στην ελληνική γλώσσα υπάρχουν δύο είδη άρρου, το οριστικό και το αόριστο.
α. !ο οριστικό άρθρο ο, η, το χρησιμοποιείται συγκεκριμένα: όταν αναφερόμαστε σε κάτι το
οποίο ο ακροατή" ή ο αναγνώστη" γν#ρίζει ή μπορεί να αναγν#ρίσει επειδή έχουμε ήδη μιλήσει γι$
αυτό,
π.χ. Σε λίγο α έρει η %αρία.& 'ώσε μου το ποτήρι.
(λλε" χρήσει" του οριστικού άρρου)
* με ουσιαστικά που δηλώνουν στοιχεία ή φαινόμενα που είναι μοναδικά, π.χ. +νέτειλε ο ήλιο"
* με γενικευτική σημασία, όταν αναφερόμαστε σε όλα τα μέλη ενό" συνόλου π.χ. Το σκυλί είναι
πιστό ζώο
* σε ποσοτικέ" εκφράσει", π.χ. Το μισό κιλό κοστίζει δύο ευρώ
* σε ελλειπτικέ" επιφ#νηματικέ" προτάσει" με αρνητική σημασία, π.χ. Ο άλιο", %ου μίλησε τόσο
άσχημα,
* στον προφορικό κυρί#" λόγο, για να δώσουμε έμφαση, π.χ. -φαγα το παγ#τό
!ο οριστικό άρρο χρησιμοποιείται υποχρεωτικά στι" παρακάτ# περιπτώσει")
 πριν από κύρια ονόματα .εκτό" από την κλητική προσφώνηση ή μετά τα ρήματα λέγομαι,
ονομάζομαι, καλούμαι/ π.χ. Ο Αλέξης και ο Ηλίας α έρουν στην εκδρομή.
 στον υπερετικό 0αμό τ#ν επιέτ#ν, π.χ. 1ε#ρείται ο καλύτερος ποδοσφαιριστή" τη" εποχή"
μα".
 πριν από τακτικά αριμητικά που προηγούνται του ονόματο", π.χ. 2 3αρασκευή είναι η έκτη έρα τη"
ε0δομάδα"
 στα κλάσματα, π.χ. Σύμφ#να με την έρευνα, μόνο το έ!α πέπτο τ#ν 4ηφοφόρ#ν ε#ρεί 5
 πριν από απόλυτο αριμητικό σε διανεμητική χρήση, π.χ. +πό αυτού", οι "ύο ήταν συμμαητέ"
μου
 πριν από απόλυτο αριμητικό σε συνολική αρίμηση .προηγείται το και/, π.χ. +πό4ε α έρουμε
και οι πέ!τε μαζί
 σε διανεμητικέ" 6 κατανεμητικέ" χρήσει", π.χ. 7οστίζει πέντε ευρώ το λίτρο
 πριν από τι" αντ#νυμίε" ο ένα", ο άλλο", ο εαυτό" μου, ο ίδιο", ο οποίο", ο τάδε, ο δείνα, π.χ.
8ήτησε να έρει ο ί"ιος.
 μετά από δεικτική αντ#νυμία και πριν από όνομα, π.χ. Αυτός ο ά!θρωπος φαίνεται ενδιαφέρ#ν
 πριν από όνομα που ακολουείται από δεικτική αντ#νυμία, π.χ. Ο ά!θρωπος αυτός φαίνεται
ενδιαφέρ#ν
 μετά την αντ#νυμία όλο", όλη, όλο, π.χ. #λος ο κόσος τη γν#ρίζει
9ταν οι πλάγιε" πτώσει" του οριστικού άρρου .γενική, αιτιατική/ συνδυάζονται με την πρόεση σε,
προκύπτει το επρόθετο άρθρο: στου, στη", στο.ν/, στη.ν/, στο, στ#ν, στου", στι", στα.
$. !ο αόριστο άρθρο έ!ας, ια, έ!α χρησιμοποιείται γενικευτικά: όταν αναφερόμαστε γενικά
και αόριστα σε κάτι το οποίο είτε είναι άγν#στο στον ακροατή ή τον αναγνώστη είτε το γν#ρίζει
αλλά εμεί" δε έλουμε να μιλήσουμε συγκεκριμένα, π.χ. 7ρατούσε έ!α χαρτοφύλακα.&& Σε λίγο α
έρει ια φίλη μου.
(λλε" χρήσει" του αόριστου άρρου)
* με γενικευτική σημασία, όταν αναφερόμαστε σε όλα ή σε καένα από τα μέλη ενό" συνόλου
στοιχεί#ν, για να δηλώσουμε τι είναι κανονικό ή συνηισμένο για αυτά, π.χ. %ια μέλισσα δεν τσιμπάει
αν δεν την πειράξει".
* στον προφορικό κυρί#" λόγο, για να δώσουμε έμφαση π.χ. -φαγα έ!α παγ#τό5
!ο αόριστο άρθρο μια :το οποίο κανονικά δεν τονίζεται: δεν πρέπει να συγχέεται
& με το αριθητικό μία .που χρησιμοποιείται πάντα τονισμένο/ ούτε
& με την αόριστη α!τω!υία μια,
π.χ. +γόρασα ια σοκολάτα .αόριστο άρρο) χρησιμοποιείται με γενικευτική σημασία/
+γόρασα ία σοκολάτα .αριμητικό) μία και όχι δύο ή περισσότερε"/
+γόρασα ια από το περίπτερο .η αόριστη αντ#νυμία αντικαιστά τη λέξη σοκολάτα/
&λίση τω! άρθρω!
Οριστικό άρθρο Αόριστο άρθρο
'!ικός αριθός (ληθυ!τικός αριθός '!ικός αριθός
αρσ. θηλ. ου". αρσ. θηλ. ου". αρσ. θηλ. ου".
ο!ο. ο η τα οι οι τα ένα" μια ένα
)ε!. του τη" του τ#ν τ#ν τ#ν ενό" μια" ενό"
αιτ. το.ν/ τη.ν/ το του" τι" τα ένα.ν/ μια ένα
* Στην αιτιατική ενικού, το αρσενικό οριστικό και αόριστο άρρο .τον, έναν/ και το ηλυκό οριστικό
.την/ κρατούν το τελικό &ν στι" παρακάτ# περιπτώσει")
α. όταν η επόμενη λέξη αρχίζει από *ω!+ε!, π.χ. τον ήλιο, την (ννα, έναν άνρ#πο
$. όταν η επόμενη λέξη αρχίζει από κ, π, τ, π.χ. τον 7ώστα, την 3ηνελόπη, έναν ταύρο
). όταν η επόμενη λέξη αρχίζει από "ί,η*ο σύ*ω!ο .π, !τ, )κ, τσ, τ-/ π.χ. τον γκρίζο, έναν
τσιγγάνο
". όταν η επόμενη λέξη αρχίζει από "ιπλό σύ*ω!ο .ξ, ,/, π.χ. τον ξακουστό, την ξανιά, έναν
ξένο