ΒΟΤΣΑΛΟ

Ποίηµα
Χρήστος Κ. Λορέντζος

1
Τόση γαλήνη, τόσο φώς
Απλόχερα διαχέει
Η υπέροχη θάλασσα
Που τραγουδάει ερωτευµένη
Στ΄ ακρογιάλι δωρίζοντάς του
Κάτασπρα βότσαλα
Θαυµάσια σχήµατα
Πολύχρωµα όστρακα.

∆ανείζοµαι παρασυρµένος
Και αποθέτω µε ευλάβεια
Στις χούφτες µου
Λίγο απ’ όλα.

Και πάνω – πάνω

Ένα τέλειο Χ λευκό
Που χάραξε ο αιθέρας
Σ’ένα κόκκινο βότσαλο.

Σαν χρίσµα, σαν χρησµός

Που ανταποκρίνεται
Σε µυηµένο βλέµµα

2
Σαν διακλάδωση
Του απίθανου µε την ανάγκη.

Αποτύπωση
της διασταύρωσης των δρόµων µας.
Που µε ξάφνιασε
Και µ’ αναγέννησε.

Ίσως, αδιόρατη υπόσχεση

Πως κάπου – κάποτε
Θα συµπορευτούµε ξανά.
Η µήπως,
Τίποτε απ’ όλα αυτά
Και απλά, µε στοιχειώνεις.