ΕΠΙΘΕΤΑ

1. Κλίση των επιθέτων

1. Τα τρικατάληκτα με τρία γένη σχηματίζουν πάντα το θηλυκό κατά την α΄

κλίση (ἡ δικαία, ἡ καλή) και το αρσενικό και το ουδέτερο, άλλα κατά την β΄
κλίση (ὁ δίκαιος, τὸ δίκαιον, γεν. τοῦ δικαίου) και άλλα κατά την γ΄κλίση (ὁ
ἅπας, τὸ ἅπαν, γεν. τοῦ ἅπαντος)
2. Τα δικατάληκτα με τρία γένη κλίνονται άλλα κατά την β΄ κλίση (ὁ, ἡ
βάρβαρος, τὸ βάρβαρον, γεν. τοῦ βαρβάρου) και άλλα κατά την γ΄ κλίση (ὁ,
ἡ σώφρων, τὸ σῶφρον, γεν. τοῦ σώφρονος)
3. Τα μονοκατάληκτα με δύο γένη κλίνονται τα περισσότερα κατά την γ΄ κλίση:
ὁ, ἡ φυγάς, γεν. φυγάδος - ὁ, ἡ πένης, γεν. πένητος

2. Ανώμαλα επίθετα

• πολύς, πολλή, πολύ

• μέγας, μεγάλη, μέγα
• πρᾶος, πραεῖα, πρᾶον
• σῶς, σῶς, σῶν (ελλειπτικό, έχει μόνο ονομ. και αιτ. ενικού και πληθυντικού)
• φροῦδος, φρούδη, φροῦδον (ελλειπτικό, έχει μόνο ονομ. ενικού και
πληθυντικού)

ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ

1. Συμπλεκτικοί: οὔτε, μήτε, οὐδέ, μηδέ

2. Διαζευκτικοί: ἦ, ἦτοι, εἶτε, ἐάντε, ἄντε, ἤντε
3. Αντιθετικοί ή εναντιωματικοί:μέν, δέ, μέντοι, ὅμως, ἀλλά, ἀτάρ(=όμως), μήν,
καίτοι
4. Παραχωρητικοί: εἰ καί, ἂν καί, καί εἰ, καί ἄν, κἄν, οὐδ᾿ εἰ, οὐδ᾿ ἐάν, μηδ᾿
ἐάν, καίπερ
5. Χρονικοί: ὡς-ὅτε, ὁπότε-ὁσάκις, ὁποσάκις-ἡνίκα, ὁπηνίκα-ἐπεί, ἐπειδή-
ὅταν, ὁπόταν, ἐπάν, ἐπειδάν-ἕως, ἔστε, ἄχρι, μέχρι, πρίν.
6. Αιτιολογικοί: γάρ, ὅτι, ὡς, διότι, ἐπεί, ἐπειδή
7. Τελικοί: ἵνα, ὅπως, ὡς
8. Συμπερασματικοί: ἄρα, δή, δῆτα, οὖν, τοίνυν, τοιγάρτοι, τοιγαροῦν, οὔκουν,
ὥστε, ὡς
9. Ειδικοί: ὅτι, ὡς
10. Υποθετικοί: εἰ, ἐάν, ἄν, ἤν
11. Ενδοιαστικοί ή διστακτικοί: μή, μή οὐ