Professional Documents
Culture Documents
Αποφεύγω να περνώ τα τελευταία δέκα χρόνια από την περιοχή του Μεταξουργείου.
Εκεί κοντά στην Προφήτου Δανιήλ βρίσκεται το θέατρο «Κατερίνα Βασιλάκου».
Ένα θέατρο που έφιαξε η ηθοποιός Κατερίνα Βασιλάκου το 1999.
Ημουν ο βασικός συνεργάτης της τα τελευταία οκτώ χρόνια...Τα πιο δύσκολα για
εκείνη αλλά και για μένα χρόνια…
Από το 1995 πού την «έδιωξαν» από το θέατρο «Πανελλήνιο» της Λεωφ.Συγγρού
χωρίς κάν να την αποζημιώσουν και γιά τέσσερα χρόνια μαζί αγωνιστήκαμε να
φιάξουμε μια νέα στέγη.
Ηταν η μοναδική ηθοποιός που ενώ εκείνο το διάστημα δεν είχε δική της «στέγη»
έκανε συνέχεια παραγωγές. Ανεβάσαμε Λόρκα, Λούς, Ανούιγ, Ξενόπουλο,
μονόπρακτα των Ουίλλιαμς, Τσέχωφ, Κοκτώ, Κιντέρο και «παίζαμε» χειμώνα
καλοκαίρι από το «Ηρώδειο» και το «Λυκαβηττό» ως τα μικρά χωριά της Φλώρινας,
από το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά και το «Βεάκειο» ως τα μικρότερα νησιά του
Αιγαίου. Επαιξε σε χώρους που δεν ήταν θέατρα, σε αίθουσες σχολείων, σε
στρατόπαιδα, σε πλατείες και γήπεδα στις μικρότερες πόλεις της Ελλάδας, φτάσαμε
ως την Κύπρο και τις Βρυξέλλες…
Και πάντα με τον ίδιο στόχο, την απόκτηση στέγης…
Και αυτό το καταφέραμε λίγο πρίν το 2000. Μια παλιά ξυλαποθήκη στα
εγκαταλελειμένα στενάκια του Μεταξουργείου έγινε το Θέατρο «Κατερίνα
Βασιλάκου» με δύο αίθουσες, 350 και 150 θέσεων. Δεν ήθελε να του δώσει το όνομα
της, εγώ επέμενα λές και κάτι ήξερα... Πρώτα εγκαινιάστηκε η μικρή αίθουσα που
έγινε στέκι νεολαίας από την Γ.Γ.Νέας Γενιάς με το όνομα «Στάση Κεραμεικός». Στις
10 Φεβρουαρίου του 2000 εγκαινιάστηκε και η κεντρική σκηνή με το έργο του
Λακλό «Επικίνδυνες σχέσεις». Ηταν η πρώτη και τελευταία φορά που η Κατερίνα
έπαιξε στη σκηνή αυτού του θεάτρου.. Το καλοκαίρι μας βρίσκει και πάλι στους
«δρόμους» με παραστάσεις...Τα έξοδα του νέου θεάτρου «έτρεχαν»…
Χειμώνας 2000-2001. Η Κατερίνα έχει κουραστεί.. Ενοικιάζει για τρείς μήνες το
θέατρο. Ανεβάζει μία παιδική θεατρική παράσταση και αρχίζει την προετοιμασία του
έργου της Γιασμίνα Ρεζά «Ο άντρας που δέν τον περίμενε κανείς». Εφτασε ως την
γενική δοκιμή...Το έργο δέν ανέβηκε..Τα προβλήματα είχαν αρχίσει…
4 Ιουλίου του 2001 η Κατερίνα «έφυγε»…Από εγκεφαλίτιδα που προκάλεσε ένας
σπάνιος μύκητας , είπαν οι γιατροί...
Γιατί τα θυμάμαι τώρα αυτά; Απλά γιατί ο δρόμος με έφερε πριν λίγες μέρες και
μετά από δέκα χρόνια έξω από το θέατρο της. Και στεναχωρήθηκα με αυτό που
είδα…Κάποιοι έσβησαν το όνομα της από την πρόσοψι του θεάτρου…
Το θέατρο μετά την «φυγή» της Κατερίνας πουλήθηκε στον επιχειρηματία Κώστα
Μπάλλα. Και αυτό γιατί υπήρχε ένα εικοσάχρονο παιδί που είχε χάσει και τους δύο
γονείς του μέσα σε δώδεκα χρόνια και βέβαια γιατί υπήρχαν πολλά οικονομικά
προβλήματα που με την «απουσία» της δεν μπορούσαν να επιλυθούν..
Πουλήθηκε όμως με όρους που έβαλε η οικογένεια της. Ορους που αφορούσαν το
όνομα της..
Ορους όμως έβαλε και η Πολιτεία. Με απόφαση του το YΠΕΧΩΔΕ το 2002
χαρακτήρισε ως διατηρητέα την χρήση του θεάτρου «Κατερίνα Βασιλάκου» [ΦΕΚ
682 Δ/2-7-2003] τονίζοντας στην αιτιολογική έκθεση ότι «θεωρεί απαραίτητο να
χαρακτηριστεί η υφιστάμενη σήμερα χρήση στή μνήμη της ηθοποιού Κατερίνας
Βασιλάκου…ως αναπόσπαστο κομμάτι της παράδοσης και της μνήμης μας.»
Δυστυχώς όμως ο επιχειρηματίας που αγόρασε το θέατρο αν και γνώριζε την πιό
πάνω απόφαση μιά και σε αυτή βασίστηκε για να πάρει άδεια λειτουργίας, όλα αυτά
τα χρόνια προσπαθεί να εξαφανίσει το όνομα της από το θέατρο.
Στην αρχή πέταξε όλες τις φωτογραφίες της από το φουαγιέ του θεάτρου. Δεν άφησε
ούτε μία.. Ολα τα θέατρα έχουν φωτογραφία του ιδρυτή τους όταν μάλιστα αυτός
ήταν και ηθοποιός... Δεν είχε κάν την ευγένεια να τις δώσει στην οικογένεια της. Τις
πέταξε…
Στην συνέχεια έβγαλε τους προβολείς που φώτιζαν την επιγραφή «Θέατρο Κατερίνα
Βασιλάκου» στο κέντρο της πρόσοψις. Εβλεπες το όνομα του θεάτρου μόνο την
ημέρα!!
Διαφημίζοντας τις θεατρικές δουλείες του στο χώρο, εξαφάνισε το.. μισό της όνομα.!
Το θέατρο έγινε.. σκέτο «Βασιλάκου».. Ισως για να είναι στην στήλη θεαμάτων των
εφημερίδων στην αρχή στο «Β» και όχι στο «Κ»… Ξεπερασμένα καμώματα που
κάναμε στα θέατρα πρίν τριάντα χρόνια!!…
Φέτος έβαψε την πρόσοψι του θεάτρου και έσβησε εντελώς το όνομα της!!
Δεν ξέρω βέβαια αν το έκανε ο ίδιος ή αυτός που αυτό τον χειμώνα εκμεταλεύεται το
θέατρο. Μου είναι αδιάφορο. Αφησαν μόνο μία μικρή επιγραφή «Θέατρο
Βασιλάκου» αφώτιστη δίπλα στην πόρτα…
Λυπάμαι γιατί ο κ. Μπάλλας ξεκίνησε σαν ηθοποιός και πίστευα – όταν εγώ
επέμενα να μην κρατήσουμε το θέατρο αλλά να δοθεί σε αυτόν - ότι θα σεβόταν μιά
συνάδελφο του πού αγωνίστηκε σαράντα χρόνια γιά να φιάξει αυτό τον χώρο…
Επάνω ότι έμεινε να θυμίζει ότι το θέατρο αυτό έχει το όνομα της έστω..μισό . Κάτω
στο λευκό σημείο στο κέντρο της πρόσοψις υπήρχε το όνομα της. Το έσβησαν...
Τι πιστεύει ο κ. Μπάλλας, ότι δεν υπάρχει κανείς μετά από δέκα χρόνια για να
υπερασπιστεί το όνομα και την μνήμη της; Υπάρχει η αδελφή της, υπάρχει η κόρη
της, υπάρχω και εγώ και πάντα- ακόμα και μετά από μας- θα υπάρχει κάποιος άλλος
που θα φροντίζει γι αυτό..Νομίζει ότι αυτό που έγινε θα μείνει χωρίς απάντηση;
Αλήθεια τι φοβάται ο κ. Μπάλλας από μία ηθοποιό που δεν ζεί; Μήπως νομίζει ότι η
«Θεατρική του Διαδρομή» - όπως θα ήθελε να λέει το θέατρο- είναι πιο σημαντική
από την «διαδρομή» της Κατερίνας Βασιλάκου;
Την ξέρει την «διαδρομή» της Κατερίνας ο κ. Μπάλλας; Οφειλε να την γνωρίζει
όταν αγόρασε ένα χώρο πού πάντα - θέλει ή δεν θέλει - θα έχει το όνομα της…
Η αιτιολογική έκθεση και η δημοσίευση της απόφασης για διατήρηση της χρήσης του θεάτρου
με το όνομα «Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου» Είς μνήμην…
Και μιά και αυτό το διάστημα σκεπτόμαστε με την αδελφή της να κάνουμε κάτι στην
μνήμη της Κατερίνας με αφορμή τα δέκα χρόνια από τότε που «έφυγε» , θέλω να
θυμήσω σε κάποιους – όπως ο κ. Μπάλλας- ποιά ήταν η Κατερίνα Βασιλάκου μιά και
«τριγυρίζοντας» αυτό τον καιρό στο Ιντερνετ για στοιχεία που την αφορούν, βλέπω
πολλές σκόπιμες ή όχι ανακρίβειες. Ακόμα και δικές της παραγωγές είδα να τις
οικειοποιούνται κάποιοι…
Η Κατερίνα επάνω στους ρόλους της τελευταίας δεκαετίας της, κάτω με τον Θανάση Μυλωνά.
Γράφω λίγα πράγματα για την πορεία της στο κινηματογράφο γιατί η Κατερίνα δεν
του είχε καμία..εκτίμηση!!
Το 1960 μαθήτρια ακόμα της σχολής του Εθνικού θεάτρου έπαιξε στην ταινία του
Ανδρέα Λαμπρινού «Της μιάς δραχμής τα γιασεμιά» στο πλευρό του Ορέστη Μακρή.
Πάντα θυμόταν με τρυφερότητα αυτή την ταινία, τον Λαμπρινό και ιδιαίτερα τον
«παππού» της Ορέστη Μακρή..
Από το 1960-1971 έπαιξε σε 25 ταινίες με σκηνοθέτες τους Απόστολο Τεγόπουλο,
Νέστορα Μάτσα, Κώστα Λυχναρά, Αντώνη Τέμπο, Ανδρέα Κατσιμητσούλια,
Παναγιώτη Κωνσταντίνου κά στο πλευρό ηθοποιών όπως ο Νίκος Ξανθόπουλος [7
ταινίες], Θανάσης Μυλωνάς [2 ταινίες], Γιώργος Καμπανέλλης [4 ταινίες], Λευτέρης
Βουρνάς, Σπύρος Φωκάς, Θάνος Λειβαδίτης, Ανέστης Βλάχος κά με την συμμετοχή
σε μικρότερους ρόλους σπουδαίων ηθοποιών όπως ο Ορέστης Μακρής, Βασίλης
Αυλωνίτης, Μάνος Κατράκης, Παντελής Ζερβός, Λαυρέντης Διανέλλος, Ιλυα
Λιβυκού, Ελένη Ζαφειρίου, Χριστίνα Σύλβα, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος κά.
Ταινίες που χαρακτηρίστηκαν «μελό» με τεράστια όμως απήχηση στο κοινό…
Στην τηλεόραση έπαιξε στις σειρές «Αγρίμια» το 1973 της Ελενας Πανταζώνη σε
σκηνοθεσία Μήτσου Λυγίζου, «Μενεξεδένια Πολιτεία» το 1975 του Γιάννη Κανδύλα
από το μυθιστόρημα του Αγγελου Τερζάκη σε σκηνοθεσία Κώστα Φέρρη, «Ο
Φάρος» το 1976 της Σούλας Πιεράκου σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκαλενάκη, «Η
Οικογένεια» το 1990 σε σκηνοθεσία Μάριου Ποντίκα.
Επαίξε σε δώδεκα θεατρικά έργα ανεβασμένα για την τηλεόραση. Στο ραδιόφωνο
εκτός από την μεταφορά πολλών θεατρικών έργων στο μικρόφωνο, από το 1992 και
για πέντε χρόνια είχε στην ΕΡΑ1 δική της νυχτερινή εκπομπή. Σε «φιλώ με αγάπη»
με επιστολές σε πρόσωπα υπαρκτά και ανύπαρκτα..