This story's originally entitled, 'A Place in Time: We'll end where we started' H ope you enjoy it as much

as I enjoyed writing it. Thanks. ***1*** Haay, naririnig ko na naman ang tunog niya. Siguro nga sanay na sanay na akong m arinig ang tunog na iyan. Sa dinalas-dalas ko ba naman dito eh hindi malabong al am na alam ko na ang tunog na iyon. Iba na kasi kapag volunteer ka. Hindi naman sa nagsasawa na ako, pero tuwing naririnig ko kasi iyon parang... parang hindi l ang nagyayaya ng tao na pumasok sa loob kung hindi parang isang bagong... bagong paalala. Volunteer na ang family namin sa simula nung bata pa ako. Sabi ng mga magulang ko, mas mabuti daw na nakakatulong ka. Alam kong hindi na karaniwan sa mga tao ngayon na nagsasalita ng ganyan, pero sa mga magulang ko... wala.. hindi nagbabago yung paningin nila sa buhay. I started singing since I was four. Don' t get wrong. Nung sinabi kong singing... I meant... "Sapagkat sa 'yo nagmumula A ng kaharian at kapangyarihan At kapurihan Magpakailanman, Amen." Yeah. Singing, as in church choir. Religious kasi ang parents ko. So yun, sinasama nila ako sa simbahan. Minsan kapag walang pasok, pumupunta ako sa Day Care sa may gilid lang ng simbahan para magbasa sa mga bata o kaya naman tumulong kung may gagawin doo n. Nakalakihan ko na iyon. Nung una kasali pa ako sa weekend bible study, tuwang tuwa pa ako nun, tapos nung lumaki ako, ako na yung nag-assist sa ibang mga nagt uturo doon. But I'm not four.. or even 10 years old. I'm 15. At third year high school na ako sa pasukan. Only child lang ako. Kaya siguro ganun na lang kung ib uhos ng mga magulang ko ang attention nila sa akin. I was adopted, at hindi ako nalulungkot na ganun. Sinabi

naman na nila sa akin maaga pa, at inexplain nila na walang magbabago sa pagting in nila sa akin. Hindi kasi sila magkaanak, kaya nag-ampon na lang sila. And mag ic, ako na yun. Mahal na mahal ko yung Mama at Papa ko, at hinding-hindi na magb abago yun. Lagi nga nilang sinasabi na GIFT FROM ABOVE daw ako. Siguro isa na ri n sa naging reason kung bakit sobrang religious ng parents ko eh yung dahilan na hindi sila magkaanak. Noon kasi nung hindi pa nila ako inaampon, lagi na daw si lang nasa simbahan at nagdadasal na sana bigyan sila ng anak. Bakasyon pa namin nun pero malapit na yung pasukan nung magising ako isang araw at naririnig ko na si Mama. Kinuha ko yung salamin ko tapos lumabas na ako ng kwarto ko. Akala ko kung anong meron.. si Mama lang pala. Nakahawak siya doon sa lababo namin, at na mumutla na siya. "Mama, okay ka lang?" tinanong ko siya tapos hinimas ko yung li kod niya. "Oo naman anak. Ayos lang ako. Nasobrahan lang siguro ng kain doon sa seafood kagabi." Pagkatapos niyang sinabi yun eh yumuko na uli siya doon sa laba bo, at alam niyo na yung kasunod nun. Nakakaawa naman talaga ang Mama ko nun. An g aga-aga tapos ganun na. Ako naman eh hindi na ako makatulog, kaya kinuha ko na lang yung cellphone ko, at tinawagan ko yung bestfriend ko. Hindi naman nagtaga l, may sumagot naman. Yung sound eh parang bagong gising pa. Hindi ko naman siya masisisi, past-6 pa lang ng umaga. "Hello?" parang tinatamad pa siyang sumagot ng telepono nun. "Sino 'to?" "Ano ka ba, nakikita naman sa cellphone kung sinong tumatawag 'di ba? Bakit tinanong mo pa kung sino?" "Eh kasi naman... hindi ko t inignan." narinig ko na nag-hikab pa siya, "Ano bang drama mo at ang aga-aga mo namang tumawag. Panira ka ng momentum sa pagtulog eh." "Hindi na kasi ako makatu log. Si Mama kasi narinig ko sa labas. Masama yata yung pakiramdam. Nagsusuka." pinakinggan ko yung pintuan ko kung ano nang nangyari

kay Mama, pero mukhang wala naman nang sound kaya siguro nakatulog na siya uli. "Nagsusuka? Bakit daw?" "Sa seafood daw yata kagabi. Ewan ko ba, napapadalas na nga eh." sa totoo lang, nag-aalala na talaga ako. Hindi kaya may sakit ang Mama ko? "Napapadalas? Sa umaga ba madalas?" parang interesado na yng bestfriend ko. "Oo. Bakit interesado ka yata ngayon Tjay?" "Oh My God! Hindi kaya buntis ang Ma ma mo?" Nagulat ako sa sinabi ni Tjay. Grabe naman. Si Mama buntis? Eh hindi nga sila magkaanak ni Papa tapos ngayon... Isa pa hindi maaari. 'Di ba? "Hoy Maria Teresa Jayne! Huwag ka ngang ganyan!" "Hello? Baka naglilihi Mama mo. Hindi nama n malabong after all these years, magkakaroon ka na ng kapatid." Napasandal na l ang ako nun. Kahit na bago pa yun sa pandinig ko, parang natuwa ako at the same time. Magkakaroon na ako ng kapatid! "Ipacheck-up mo kaya siya.." suggestion nam an ni Tjay, "Baka mamaya buntis na nga pala talaga hindi niyo pa alam. Tapos bak a uminom ng gamot yan dahil alam niya sakit sa tiyan, sige, bawal yun sa buntis! " May point nga siya. Kung tutuusin, ayoko namang may mangyaring masama sa baby brother ko, or sister.. "Tama. Papacheck-up ko siya. Kaya ang wala si Papa eh. E h kung bigla na lang sumpungin si Mama, 'di ko kaya siyang alalayan mag-isa no!" "Sasamahan kaya kita! Ito naman! Wala akong gagawin ngayon eh." "Thanks Tjay ah ." Ako na naghanda ng agahan namin nun dahil nga masama yung pakiramdam ni

Mama. Sinabi ko na kay Mama na ipapacheck-up ko siya. Nung una ayaw pa, simpleng sakit sa tiyan lang daw yun. Pero ayun, pumayag na rin. Dumating naman si Tjay bandang 9 na. Tapos yun, umalis na kami ng bahay. Pagkalabas na pagkalabas ko ng a may nakatyo doon sa may poste namin pero kahit medyo malayo eh nakilala ko na kung sino. "Oh bakit kasama mo yata Kuya mo ngayon?" hawak-hawak ko pa si Mama s a braso niya,"Himala yata." "Sina mader at pader kasi. Ipacheck-up din daw yan. Kagabi kasi hindi makahinga. Inaatake ng asthma. Pero hindi naman sasabay sa ati n yan. Hinatid lang ako dito, tapos siya na daw pupunta mag-isa. So no worries." May Kuya nga si Tjay. Si Terrence. Pero ayun, sobrang sungit naman. Sa tinagalt agal ko nang bestfriend si Tjay, hindi pa kami nagkakakilala ng formal. Ayon kay Tjay, ayaw daw ng kuya niya. I wonder kung kilala nga niya ako eh. "Hoy Tjay! A lis na ko! Bahala ka na!" sumigaw siya kay Tjay nun. Nakasimangot si Tjay. "Ting nan mo, ang galang talaga masyado niyan. Pasensya na po kayo tita ah, ganyan tal aga ugali niyan. Napaka-sama." Nung naglalakad na paalis yung Kuya niya at sinas ara na namin yung gate, sumigaw yung Kuya niya ng... "Good Morning po Ate! Ingat sa check-up." Natawa si Tjay nun. "May natitira pa palang paggalang sa katawan. " tapos nakita niya na tumakbo yung Kuya niya,"Hoy! Sige kapag ikaw hinika sa da an... ewan ko lang sa iyo!"Umalis na kami talaga sa bahay. In no time, nadala na namin si Mama sa doktor. Ayun, ewan ko kung paanong test ginawa. Pina-ihi sigur o or something. Kasi pagbalik nung doktor sa kinauupuan namin ni Tjay...

"It's positive." ***2*** Nung sinabi talaga ng doktor yun, hindi mo maipinta yung mga mukha namin. Wala n ga kaagad na naka-react sa amin eh. Si Tjay lang ang unang tumili eh. "Aaaahhhhh hhhh!" tapos nagtatatalon-talon siya at nawala yata siya sa sarili niya dahil hu mawak ba naman siya doon sa damit nung doktor eh. Nalukot pa nga, "Oooww.. sorry po."inayos niya yung damit tapos humarap siya sa akin, "BBBBBBEESSSTTTT! Magkak aroon ka na ng kapatid!" Talon pa rin siya ng talon nun. Ako rin naman eh nahawa yata sa pagka-energetic ni Tjay, nakitalon na rin. Si Mama eh nakaupo lang doon at nananahimik. Yung doktor nga na nagcheck-up eh nagpaalam na dahil may patien t pa daw siyang pupuntahan. Nung napagod na ako kakatalon at kakatawa, lumuhod a ko at tinignan ko si Mama. "Mama narinig mo yun? Magkakaroon na daw ako ng kapat id!" Hindi sumagot si Mama. Nakatingin lang siya sa sahig. Ang tahimik nga niya eh. Ako naman eh nag-alala na ako. Hindi naman basta-basta nananahimik si Mama e h. "Ma okay ka lang?" Nung tumingala siya eh napansin ko na naiiyak na siya. The n yun na, umiyak na siya talaga. Sa sobrang saya na rin niya siguro. Akalain mo yun after all these years, ngayon lang sila nagkaroon ng anak ni Papa. At parang hindi pa rin kapani-paniwala na magiging ate na rin ako. Umuwi na kami nun. Tum ambay si Tjay sa bahay. Actually, boring naman talaga sa amin kaya lang ayaw ko namang umalis at iwan si Mama na nag-iisa. Isa pa, buntis nga. Mamaya madulas pa siya or something... Pero panay ang sabi niya na okay lang daw siya. Na pwede d aw kaming umalis na dalawa at kaya na niya yung sarili niya. Kaya ako naman eh a yoko pa rin umalis ng

wala siyang kasama, tinawagan ko na lang si Tita Rowena. Saglit lang eh dumating na siya at kami ni Tjay eh lumarga na. Gustung-gusto kong tumambay sa bahay nil a Tjay. Hindi naman sila mayaman. Okay lang. Natutuwa lang ako kasi cute yung ba hay nila. Tapos ang bango pa, may mga scented candles kasi sila eh. Mahilig kasi yung Mama niya. Pagdating namin doon eh eksakto namang lumabas si Terrence. Tin amaan pa nga niya ako sa braso ko pero hindi naman siya huminto. Dumire-diretso lang siya sa gate ng nakasimangot. "Ayoko nga eh! Paulit-ulit na lang yan Mama!" sabi niya doon kay Tita Jayne, Mommy nila kung saan nakuha yung 3rd name ni Tja y. "Oi oi oi.. Terrence Kelvin saan ka pupunta?" parang kunsumido na naman yung Mama nila. "Diyan lang po sa tabi-tabi." Kahit kailan talaga suplado yung kapati d ni Tjay. Ganun na daw kasi yun. Sabi niya sa akin, mana daw yun sa Lolo nila. Super sungit daw nun. Konting galaw mo lang, naku may hawak na daw na pamalo. "K ailan pa bumalik yun?" tinuro lang sya ni Tjay, "Mama, may balita ako tungkol Ti ta."Ayun binalita namin na buntis nga si Mama and all that. Saglit lang eh ang d aming pabalot na kung anu-anong pang-care daw kay Mama na dapat gawin. Kesyo dap at ang buntis eh ganito, at ang buntis eh ganyan. Nahilo nga yata ako eh. Panay opo na lang din ako. "Oo nga pala," nakatingin sa akin si Tita Jayne, "Nag-volun teer ka pa rin ba sa simbahan?" Tumango lang ako. Lagi naman akong nandun. "Ayun naman pala eh. Nandun ka naman pala.." "Haayyy naku mader! Hindi magandang idea yan!" sabi ni Tjay nun. "Hindi pwede! Huwag mo nang perwisyuhin itong best ko. Ang ganda-ganda ng buhay bigla na lang may ganun." "Teka ano ba yun?" hindi ko k asi alam kung ano yung tinutukoy niya.

"Naku wag mo pansinin yan si mader. Magtatanong pa yan kay pader eh." Ganun lang kami nag-spend ng remaining na bakasyon namin. Minsan nagpupunta lang kami kung saan, pero madalas nasa bahay lang kami. Bahay ko, o bahay ni Tjay. Binalita na rin namin kay Papa yung kalagayan ni Mama. Syempre ano pa nga bang reaksiyon ni ya kung hindi masaya??? Pagkatapos ng isang linggo, pasukan na naman. Hindi na k apani-panibago na excited ako. Siguro nga corny pakinggan sa iba, pero kami ni T jay, excited dahil may matututunan na naman kami. Hindi kasi kami ganun ka-socia ble sa ibang tao sa school. Sa public school kami nag-aaral. Public school na ti pong, walang electric fan yung rooms, minsan walang upuan kapag huli ka, may upu an man eh sira yung paanan, may computers pero kulang, yung iba may virus... you get the idea. Super hirap talaga ng school namin. Pero kahit ganun pa man, sa s chool namin nanggagaling yung mga nananalo sa mga district, regionals, or nation als na competition. Minsan tinatalo pa namin yung mga private schools eh. Nung f irst day of school, sobrang daming tao sa school. Pati kasi mga parents nung mga first year kasama sa paghahanap nung mga pangalan ng anak nila. Sa mga rooms ba . Ako naman eh matanda na ako para magganun pa. Ang aga-aga eh pinagpapawisan na ako. Pati nga yung salamin ko nag-moist na sa sobrang init. Nung naglalakad ako sa hallway at sa may left side eh garden, narinig ko na lang na may tumawag sa akin. "Shaylie!" Napahinto ako nun. Sino naman kaya yung tumatawag sa akin? Doon pa sa may tapat ng garden ako nun napahinto. Ang hirap maghanap kung sino. Kaya lang paglingon ko kung sino yung tumatawag sa akin, si Terrence lang ang nakita ko. Nakaupo siya doon sa bench sa may garden. Mag-isa lang siya doon. Tinawag a ko ni Terrence? Hindi yata kapani-paniwala yun. Haay school spirit nga naman. Ta mbayan na ni Terrence yung bench na yun. Yung mga kaibigan niya na mga lalaki. K aya lang hindi pa siguro sila dumarating, kaya ayun, siya pa lang ang nandun.

"Terrence??" lumapit naman ako sa kanya. Hindi kasi siya nakatingin nun. Lumingo n naman siya nung tinignan niya ako. Tapos nagsalubong yung kilay niya ng... "An o?!?" parang iritado pa siya nun. Napastep-back na lang ako. Hindi pala siya yun g tumawag sa akin. Kasi kung siya yun, hindi naman siya sasagot ng 'Ano?!?' sa a kin 'di ba? Sasagot na sana ako, kaya lang may kumalabit sa balikat ko. "SHAY! H OY!" tumingin ako sa kaliwang side ko. "Johnny!" yumakap naman ako sa kanya, "Ku musta ang bakasyon?"Kaibigan ko yan si Johnny. Isa sa mga naka-close ko simula n ung first year. Eh ngayon binata na yan hindi na totoy, may pimples na nga eh. U malis na si Terrence sa bench nun dahil dumating na yung mga kaibigan niya. 4th year na kasi siya. Last year niya na dito. "Bakit kausap mo yata si Quintero?" Q uintero kasi ang last name nila Tjay at ni Terrence. "Wala. Akala ko siya yung t umawag sa akin. Mukhang nainis nga eh. Ikaw pala yung tumawag sa akin." dinaan k o na lang sa ngiti, "Si Tjay ba dumating na? Nandito na yung Kuya niya ah!" "Nak u yun? Maagang dumating. Ayaw daw niyang maubusan ng upuan. Kasi 'di ba nga last year, naupo siya sa sahig." Nung naglalakad na kami at hinahanap namin yung roo m namin, sinabi ko rin kay Johnny yung tungkol sa Mama ko. Hindi naman niya alam na ampon ako, si Tjay lang. Pero sabi niya, nakakatuwa daw na magkakaroon ako n g kapatid. Nakita na namin si Tjay nun. Naglolokohan nga kami eh. Sabi ko kasi g usto ko babae, para naman naayusan ko. Saka ayos yung babae, parang kapag kailan gan niya ng advice na pambabae, nandito naman ako 'di ba? Ito namang si Tjay, sa bi niya lalaki daw. Tutal daw babae na ako, hindi na daw

kailangan pang madagdagan ng Shay sa mundo. Wala na raw puwesto para sa isa pa k aya lalaki na lang. Si Johnny wala lang, sabi niya kahit ano daw basta daw norma l yung baby. Sabagay may point naman siya. Saglit lang din, nagsimula na yung kl ase. Ang gulu-gulo pa nga nun eh. Kasi yung mga teachers kung saan-saan nagpupun ta. Nagsusulat lang sila sa board, tapos aalis kung saan. Hindi kami sikat sa sc hool. Hindi rin naman rejects. Kumabaga kung may social pyramid man ang school n amin, may mga nasa taas, may mga nasa baba. Kami nasa gitna nila Tjay at Johnny. Kilala rin naman kami, pero hindi dahil cool kami o kung ano mang tawag doon. K ilala kami dahil, honor students kami. Si Johnny honor students din yung dalawa pa niyang kapatid na babae. Yung isa elementary, yung isa second year. Ako only child, kaya ewan ko yung magiging kapatid ko balang araw. Siguro nasa blood na r in yun. Pero teka nga, hindi nga pala kami magiging blood-related ng magiging ka patid ko. But anyway, nasa isang family kami kaya tiyak baka maging honor studen t din siya. Sa opinion ko, may dalawang klase ng matalinong tao sa mundo. Yung u na, matalino dahil gumagawa ng work sa school, ng projects, nagsasaulo kung kail angan.. mga ganung bagay kaya nakakakuha ng mataas na grades. Yung isang klase n g matalino eh, gift. I mean, matalino na yung tao na yun, by heart. Kahit isang beses lang niyang nabasa ang isang bagay, sobrang talas ng memory.. natatandaan pa rin kahit ilang years pa. Si Tjay siguro nasa pangalawa. Ako doon sa pang-una . Ang ipinagtataka ko naman eh kung anong itinalino ni Tjay sa school, eh siya n amang kabaliktaran nung kapatid niya. Surviving student lang si Terrence. Mababa ang grades nun eh. Hindi naman sa lahat ng klase, pero hindi mawawalan ng line of '7' sa report card yun. Pumasok ng room namin nun si Arwyn. Late nga siya eh. Pero wala, nakangiti pa rin siya nun. Alam niya kasi wala lang sa mga tao yun. "Ang gwapo!!" sabi naman ni Tjay. Si Arwyn kasi, maraming nagkakacrush. Saksakan naman ng yabang. Siguro nga hindi dapat nanghuhusga ng tao, pero yun naman yung nakikita ko sa kanya. Ang hangin kasi niya masyado eh.

"Psst.. may nakaupo ba dito?" tinuro niya yung upuan sa may gilid ko. Yun na lan g kasi yung bakanteng upuan eh. Tinignan ko lang siya, tapos umiling ako. Tumabi siya nun sa akin, pero inurong niya ng kaunti yung upuan niya para hindi siya s iguro madikit sa akin. Parang nainis ako nun. Wala naman akong sakit para pandir ian niya eh. Saglit lang, tatawag na naman siya. "Hey.. may extra pen ka ba?" ti nignan ko na naman siya. Tumango lang ako. Naghanap ako sa bag ko nun. Dahil nga bago yung pasukan, sagana ako sagamit ngayon. Inabot ko lang sa kanya. "Salamat ." nung sinabi niya yun, parang hindi sincere eh. Basta parang sinab lang niya, "Bakit naman kulay orange?" Tinaas ko lang yung balikat ko nun. Tapos nagsulat n a naman ako. "Marunong ka ba magsalita? Kasi kung hindi ka iiling, tatango ka, t itingin, magshrug ng shoulders.. ano pa ba? Pipi ka ba?" Nakakainis nung sinabi niya yun. Kahit kailan naman nakakainis siya eh. "Hindi." diretso pa rin yung ti ngin ko nun. "Uuuy.. nagsalita rin!" tumawa pa siya nun, "Pasalamat ka nga kinak ausap pa kita eh." Binaba ko yung pen ko nun. Tinignan ko siya uli. "Ano namang kapasa-pasalamat doon?" sa totoo lang, meron ba? Mas okay nga siguro kung hindi niya ako kausapin eh. "Ang sungit mo alam mo yun!" mukhang asar na siya nun. "Hi ndi naman ako nagsusungit eh. Sinasabi ko lang, bakit naman ako magpapasalamat k ung kinakausap mo ko?"

"Excuse me Miss, kilala mo ba ko?" Kilala ko nga siya. Pero hindi naman ako kaka gat sa ganun no. Bakit ba ganito tong lalaki na to? "Hindi eh. Hindi kita kilala . Sino ka ba?" Lalo yata siyang naasar nun kasi tinignan niya ako na mukhang gal it na yung itsura. "Saang planeta ka ba galing at hindi mo ko kilala?" "Sorry.." mahinahon na yung pagkakasabi ko, "Artista ka ba? Hindi na kasi ako nakakanood ng tv eh." "Weirdo." sabi lang niya sa akin. Ang sama talaga ng ugali nun. Hindi na nga niya ako pinansin eh. Basta naupo lang siya doon at nagopya ng requireme nts namin. Napansin ako nila Tjay nun. Kaya nga nung bago mag-breaktime, bumulon g siya sa akin kung ano daw bang nangyari. Kaya sinabi ko naman. "Bakit mo naman ginanun?" "Siya naman may kasalanan eh. Wala naman kasi siyang galang." Panay a ng ring ng cellphone niya nun. Hindi ko tuloy maintindihan yung sinasabi ng teac her kasi naririnig ko siyang makipag-usap. Laking pasasalamat ko nga nung nag-br eaktime na eh. Naiwan ako doon sa upuan. Nauna na si Tjay. Siguro kasabay si Joh nny. Ako kasi nakakalat pa yung gamit ko nun sa desk. Kailangan kong itabi kasi uso pa man din yung nakawan. Nakatayo si Arwyn malapit sa pintuan nun. Dadaanan ko na lang sana kaya lang tinawag ako eh... "Jimenez.. right?" tinuro niya ako. "Ha?" hindi ko pa kasi naintindihan yung sinabi niya, "Oww.. yeah. Jimenez. Jime nez nga. Bakit?"

"Sorry kanina ah. Medyo hindi maganda simula natin. Arwyn nga pala." nakikipagka may siya nun. Nung una hindi ko pa kinuha, pero nakipagkamay na rin ako. "I need a chem partner. Pwede bang ikaw na lang?" "Ano kasi.. yung bestfriend ko.." ini isip ko kasi si Tjay. "Bestfriend mo yung katabi mo kanina 'di ba? Partner na ni ya yung dude na maraming pimples." parang nandiri pa siya, "Anyway, ano na?" "Ew an ko." "Just say.. yes.. ok?!?" "SURE??" "Great." Dumaan nun si Terrence sa roo m namin na as usual, ganun na naman yung itsura. Iritado na naman. "Arwyn ano na ? Kanina pa kami naghihintay ah!"Humarap sa akin si Arwyn nun. "Oo nga pala, Si Terrence. Terrence si--" "Shaylie." sabi niya lang ng mahina. Nagulat ako nun. K ilala niya ko? "Kilala mo ko?" Tinignan lang ako ni Terrence. "Shaylie Jimenez." tinuro niya yung ID ko. "Ooww.." ngumiti na lang ako pero pilit lang. Natawa si Arwyn nun. "Nagulat ako! Akala ko kilala mo talaga 'to.." tinuro niya ako ng na tatawa-tawa

pa, "I mean ito??" itinuro niya uli ako. Seryoso na si Terrence nun. Tinignan ni ya ako uli. "Teka, parang kilala kita. Parang nakita na kita.. once or twice.. s aan nga ba?" Sa bahay niyo? Like everyday? Tapos hindi mo ko kilala? Tapos sa ba hay ko? Nung nagpunta ka kahit isang beses lang? Saka ano... yung kapatid mo.. b estfriend ko lang naman. Kahit ako hindi ko rin alam kung saan mo ko nakita eh.. .. "Si Tja--" "Tama." ngumiti siya nun, "Nakita na nga kita before. Kilala kita. " "Talaga?" "Oo." humawak siya sa balikat ni Arwyn nun... "Hindi ba ikaw yung babaeng kumakanta sa simbahan???" si Terrence nga, hindi mai pagkakaila. ***3*** I can't believe this dude. Hindi niya talaga ako kilala. Sabagay, hindi pa naman talaga kami naguusap niyan kaya hindi ko naman siya masisisi. Madalas kapag nas a bahay ako nila Tjay, wala siya. O kung nandun man siya, nasa kwarto lang siya at hindi lumalabas. So I'm just.. Shaylie. The church girl. Tumawa na lang ako n g pilit. "Oo nga, ako yun." Bigla na lang may dumating kaya sabay-sabay kaming t umingin na tatlo. Nagulat nga ako kasi napahawak ako sa dibdib ko eh. "Ano ba na man ito kanina pa ko nakatayo doon!" tinuro niya yung railings papunta sa cafete ria

namin. "Sorry kasi ano eh.." tinuro ko yung dalawa kaya lang parang hindi ko mai sip yung sasabihin ko.. "Hi Arwyn!" kumaway naman yung bruha. "Wag ka ngang maar te diyan!" sabi naman kaagad ni Terrence nung makita niya si Tjay. Si Tjay naman , halata mong nagulat na nandun pala yung Kuya niya. Dinaan lang niya sa ngiti e h. "Oh Kuya nandiyan ka pala!" tumingin siya sa akin, "Nga pala, naalala mo si S hay?" "Oo. Kakakilala lang namin." "Engot ka ba. Matagal mo na siyang kilala eh. " "Kilala ko siya sa mukha, hindi sa pangalan. Siya nga yung kumakanta sa simbah an.." tapos nagkunut-noo siya, "At ikaw rin yung nagvo-volunteer minsan sa chari ty work ng siimbahan di ba?" "Uhmmm.. oo.." "Teka nga teka nga.." parang nainis naman si Tjay nun, "Ibig mong sabihin besides sa kumakanta siya sa simbahan at n agvovolunteer siya, hindi mo siya kilala?" Seryoso na yung usapan. Ito namang si Arwyn eh sumingit na naman. "Eh bakit ba kailangang kilala pa itong si Jimenez? " "Tumigil ka muna diyan.." sabi ni Tjay ng mabilis, "Ang sama mo naman hindi mo maalala yung bestfriend ko?" Nanlaki yung mata ni Terrence sa akin. Tinignan ni ya lang ako tapos bigla niya akong tinuro.. "Ito bestfriend mo? Kailan pa?" "Sin ce like... " nag-isip naman si Tjay, "Basta matagal na. Hindi ko na matandaan." Hinila na ako ni Tjay nun. Nagkunwaring inis siya sa Kuya niya. Nagpunta na kami nun sa cafeteria para kumain. Ayun panay ang kwento niya na nakakaasar daw yun at siya na daw ang nagsosorry sa Kuya niya dahil napaka-rude daw. Then afterward s panay ang sabi niya na ang gwapo daw ni Arwyn. Ako naman sinabi ko na lang na hindi siya dapat magka-crush doon dahil

ang sama naman ng ugali. "Ewan ko nga bakit magkabarkada sila eh. Sikat si Arwyn , kuya ko hindi naman. Pero matalino naman si Kuya, si Arwyn.. uhmm.. hindi masy ado." Na-choke ako sa sinabi niya. Si Terrence matalino? Kailan pa? Eh panay lin e of '7' nga ang grades nun eh. Well.. hindi nga nawawalan. "Teka, akala ko ba e h slacker yang Kuya mo at sinabi mo nga na may line of '7' sa card di ba?" "Nagexaggerate lang ako nun. Slacker tawag ko sa kanya kasi hindi naman nagtatry di tulad ko. Pero hindi pa naman siya nagkaka-palakol." ngumuya pa siya ng chips ni ya, "Gusto nga ni Mama mag-apply si Kuya ng scholarship for college eh." "Oh eh bakit naman hindi?" "Paano yung magaapply ang may ayaw. Ewan ko ba dun!" Oh well , I guess hindi na mystery sa akin na magkapatid sila. Bumalik na kami sa room n un. May dalawa pa kaming klase. Habang nagtatanghali, lalong umiinit sa room. Pa kiramdam ko nga magkakaheat stroke ako eh. Ito namang katabi ko na mayabang, paw is na pawis na. Inalis na nga niya yung polo niya kaya naka t-shirt na lang siya ng puti. Saglit lang eh inabot niya sa akin yung notebook niya. "Anong gagawin ko dito?" tinanong ko naman kasi pinahawak niya eh. Bigla ba naman akong tinalik uran. "Paypayan mo ako, dito.." tapos tinuro niya yung likod niya. Binagsak ko n ga yung notebook niya sa desk niya. Aba sinuswerte naman siya. Pare-parehas lang kaming naiinitan dito ah. Saka hindi naman ako katulong niya para paypayan ko p a. Isa pa kapag pinaypayan ko siya, paano ako magsusulat ng requirements? "Alam mo Jimenez, akala ko pa naman mabait ka. May pa church-church ka pang nalalaman eh hindi ka naman pala marunong tumulong sa kapwa mo?" Arrgghhh. Nakakairita nam an 'to! "Marunong naman." tinaasan ko siya ng kilay ko, "So drop it. Bakit hindi ako ang paypayan mo para mabawasan naman ang kasalanan mo sa mundo."

"Ano ka sinuswerte?" So yun, nagklase kami ng sobrang init. Mainit na nga, nakak abwisit pa yung katabi mo. Paano ka naman magiging peaceful niyan? Sana nga sa r ight side ko na lang naupo si Johnny eh, kaya lang sa side kasi siya ni Tjay nau po. Si Arwyn kasi sobrang hangin. Ayoko pa naman ng ganun. Kesyo ang gwapo daw n iya, at ang swerte ko daw na katabi ko siya, na marami daw naiinggit sa akin.. a no namang pakialam ko dun?? Lumabas na kami ni Tjay nun dahil tanghalian na. Hin di pa kami nakakaalis ng school, tumawag si Papa sa phone ko at sinabi na wala d aw sila sa bahay dahil sasamahan daw niya si Mama sa doctor. Regular na kasi nag papacheck si Mama. Kaya ayun, sabi niya kay Tjay na ako sumabay na kumain. Pagda an namin sa Bulletin Boards, nakita na namin na pwede na daw mag sign up sa Spor ts. Para daw maaga yung practice ng mga members. Kasi nga by mid-October, may mg a district games na naman. May isang babae naman na lumapit kay Tjay tapos may i nabot na letter. Natuwa nga yung bruha eh. "Uuy.. may love letter ako?" excited na excited pa siyang buksan. Ako naman na-curious. Aba, may admirer effect na pa la ang bestfriend ko. Rejects kasi kami pagdating sa ganyan. Kaya yung mga ganit o, bago sa amin. Kaya lang nakita ko na nag-iba yung expression ng mukha ni Tjay . Bigla na lang niyang nilukot. Pupunitin na sana niya kaya lang inagaw ko. Gust o ko kasing mabasa. "Akin na nga! Akin na!" inagaw ko naman. Then binasa ko yung nakasaulat... Ate, Ano po bang number at email address ni Terrence? Halata mong disappointed si Tjay eh. "Akala ko pa naman may nagpapabigay na nun.." tapos na tawa siya pero nakasimangot pa rin, "Akala naman nila ibibigay ko yung number ni ya at email!" Ito namang si Terrence na palabas na rin ng school para sa lunch, narinig yung last lines ni Tjay..

"Number nino?" "Number mo raw.." sabi ni Tjay. Tumingin siya sa akin nun. Yung t ingin na para bang, "Bakit mo naman tinatanong?" Nung una hindi ko pa maintindih an, kaya sinabi ko na lang eh... "Oi hindi ako ah! Yung babaeng nagpapatanong!" isa pa ito eh.. may pagka-Arwyn din paminsan-minsan. "Tara na nga!" niyaya na ni ya kami umalis. Hindi naman sumasabay umuwi sa amin si Terrence. Actually, ako p ala yung hindi sumasabay. Pero I doubt na sabay din umuwi yung magkapatid kahit before. "Terrence, 'di ka ba sasali sa Sports?" "Nang-aasar ka ba? Gusto mong ma saktan?" nagulat ako sa sagot niya, "Syempre hindi. Mga tanong mo ah!" "May asth ma nga yan. Kaya hindi pwede.." sabi ni Tjay. "Sorry nakalimutan ko." "Frustrate d lang yan, hindi kasi makasali ng Sports." "Hindi ako frustrated! Nakakaasar na kayo ah!" "Sungit nito! Asar-talo ka lang." Sobrang pikon talaga si Terrence ka si bigla na lang hinawakan yung bag niya ng mahigpit tapos iniwan kaming dalawa doon. Dapat nga kasabay na namin siyang umuwi eh. Tapos konting pang-aasar lang pikon na??? Sinabi ni Tjay na hayaan na lang namin. Siraulo lang daw talaga yung kapatid niya. Pinanood na lang naming maglakad. Mukhang haragan eh. Parang duma an sa harap mo matatakot ka na eh. Nung nasa gate na siya, bigla na lang siyang huminto tapos lumingon sa amin. Ito namang kapatid, mapang-asar pa lalo. "Akala ko ba aalis ka na?"

Hindi niya pinansin si Tjay. Ako naman eh inaayos ko yung zipper ng bag ko dahil bukas pala. Kaya lang narinig kong may sinabi siya... "Hoy Bible girl!" Teka ak o ba yun? Hindi ako lumingon kaagad, kasi baka hindi naman ako. Tapos nung inang at ko yung ulo ko, nakita ko na nakatingin siya sa akin. "Ako ba?" tinuro ko yuu ng sarili ko. "Alangan namang si Tjay? Tingin mo Bible girl yan? Malamang ikaw!" napaka-sarcastic talaga ng pagkakasabi niya, "Yung kaibigan ko may pinapatanong ..." "Ano ba yun?" Tumingin lang siya ng seryoso nun. Tapos nakita ko na parang natatawa siya na 'di mo maintindihan. "Teka nga bago ko tanungin..." parang nagisip pa siya, "You seem like the nerdy type.." inilipat niya yung bag niya sa ka bilang balikat niya, "May nagyaya na ba sa iyo ng date? Ever?" Sasagot na sana a ko ng "Wala eh. Wala namang nasa tamang pag-iisip na magyaya..." kaya lang humaw ak si Tjay sa braso ko. "Syempre naman! Pero hindi siya katulad niyo eh! Mga tak ot nga kayo eh... kasi gusto niyo yung kilala niyo lang! Siya kasi masyadong adv enturous kaya kahit na-meet niya online o sa text nakikipag-eyeball and date siy a. Hindi lang siya nakikipagdate sa mga kakilala lang niya! Kaya chupi na Kuya l ayas!" Napatingin ako kay Tjay nun. Saan galing yun? "Really.. e di ikaw na lang pala napapag-iwanan Tjay. No boyfriend. No suitors. No experience on anything. Kawawa ka naman pala." "Sino namang maysabi sa iyo Kuya na wala? Excuse me! Kapa g umaalis si Shay, kasama ako! Di ba Shay?"siniko naman niya ako. "Ooh.. oo nama n. Ayoko mag-isa eh." "May nagtitiyaga sa inyo??" Tumakbo si Tjay nun tapos ako eh sumunod na lang. Kaharap na niya yung Kuya niya. "Adventurous nga kami eh." n agyabang naman si Tjay, "Pustahan pa tayo!" sabi niya ng pabiro.

"Sure." tapos nakikipagkamay na si Terrence nun, "Tig-500 kayong dalawa kung nak akuha kayo ng date by Saturday. Sama kami ni Arwyn. Dala na lang kami ng kasama namin. Kapag hindi, babayaran niyo kami ni Arwyn." Sineryoso niya yung pustahan? ?? "Sige ba! Feeling mo Kuya ah! Yabang mo hikain ka naman!" Naasar lalo si Terr ence nun kaya umalis na. Ako naman eh hinintay ko lang na makalayo si Terrence. Si Tjay nun eh humarap sa akin at humawak pa sa braso ko. "Ano bang pinagsasasab i mo? Papansin ka rin eh.." "Oh my God.. limang-daan yun!" tapos napaisip siya, "Well one thousand kasi kasali ka." "Ikaw lang! Ikaw may pakana nun!" "Eh nakaka bwisit eh. Ang yabang masyado..." tapos huminto siya saglit, "Seriously Shay..." "Saan ba makakahanap ng date??" uhmmm.. sa kalendaryo? ***4*** May benefit din kapag may bestfriend ka. Pero may mga times na perwisyo rin. Kat ulad ngayon, tama bang isali ako sa kalokohan niya? Hindi naman ako naghahanap n g date eh. At lalung-lalo na wala ring balak maghanap. Kumain kami sa bahay nila . Then pumasok kami ng hapon at naki-deal na naman ako kay Arwyn. Mukhang bagong ligo nga si Arwyn nun dahil ang bango-bango niya at iba na yung suot niyang t-s hirt. Puti pa rin, pero may print na. Kahit na nakakabwisit din naman yang si Ar wyn, alam pa rin naman niya ang proper hygiene. Nung uwian ng first day of schoo l, tumambay sa bahay ko si Tjay. Ayaw daw niya munang umuwi at baka makita pa da w ng Kuya niya nagkakaroon daw siya ng mental breakdown. Nung tinanong ko kung a nong mental breakdown, ito ba naman ang isinagot sa akin... "Shay.." parang malu ngkot na di mo maintindihan yung boses niya, "Alam mo desperate na talaga ako ma gka-date. Hindi lang naman ito dahil sa pera eh. 3rd year high school na tayo

pero wala tayong experience sa ganyan. Ano tayo napapag-iwanan???" Tinignan ko s iya na para bang tinubuan siya ng isa pang ulo. Tama ba yung naririnig ko? Si Tj ay ba talaga ito? Yung valedictorian namin? "Desperate? Talaga bang narinig ko y ung saling 'desperate' at 'date' na ginamit mo sa isang sentence?" "Ano ka ba.. seryoso ako.." tapos nakita ko na seryosong-seryoso si Tjay, "Nalulungkot lang a ko. Kasi tignan mo, compared kina-Stef, kay Maya, Jill.. ano tayo? Sila kaliwa't kana may nanliligaw. Tapos minsan kapag nagkakaroon ng usapang pambabae sa scho ol, naririnig kong problema nila lovelife." "Mabuti nga wala tayong pinoproblema na ganun eh.." sagot ko naman sa kanya tapos humiga ako sa kama ko. "Yun na nga eh, wala tayong heart problems kasi hindi naman tayo nagkalovelife." then humig a siya kasabay ako.. "We're such losers." Natawa ako nun. Hinampas ko yung unan sa mukha niya kaya lang inalis niya uli. Tumatawa na siya nun. "Ilang taon mong pinag-aralan yang english na yan?" gusto ko lang patawanin si Tjay kapag nagigin g super seryoso siya. Hindi kasi ako sanay eh. Sa totoo lang, may point din si T jay. Siguro nga may gift kami na "brains" sa school. Siguro nga sumobra kami sa brains, pero masyado naman kaming walang alam pagdating sa whole "Dating" thing. Wala kasing nanligaw sa amin, at tiyak wala ring magbabalak. I mean, may mga na gkacrush sa amin, pero crush yun. Ewan ko ba bakit napakabig deal. Nung sumunod na araw, maaga ako ng pumasok sa room. Malamig-lamig pa nun hindi katulad kapag tanghalian talaga. Nakaupo na ako nun sa upuan ko at yung ibang classmates namin eh binati na ako ng 'good morning'. Hindi naman nagtagal, dumami na kami. Wala kaming alarm sa school hindi katulad ng ibang schools na alarm lang, alam mong t ime na. Kami bell. Kung hindi man mag-bell, basta pumasok yung teacher, yun na y ung sinasabing time. Anyway, pumasok naman na si Arwyn nun. This time, hindi nam an siya late. Wala pa kasi yung teacher nun. Dami ngang girls sa class namin na bumati sa kanya, tapos ngumiti lang siya. Yung pwede nang close-up smile. Sinima ngutan ko nga eh. Kaya lang tumingin doon sa direksiyon ko. Sabagay titingin nga yun dito, dahil katabi ko nga yung upuan niya. Kaya lang imbis na dumeretso ng upo, tumayo ba

naman sa harap ko, at nilagay niya yung kamay doon sa notebook ko kaya natatakpa n yung sinusulat ko. Tumingala naman ako... "Ano na namang problema mo Velasco?! ?" Velasco ang last name ni Arwyn. "Good morning to you too!" sagot naman niya s a akin. Hindi ko naman siya binati. Ang lakas din mang-asar nito eh. "Alisin mo nga yung kamay mo at nagsusulat ako.." inaalis ko yung kamay niya kaya lang ang bigat eh, kaya wala ring nangyari. Nalukot tuloy yung page na sinusulatan ko. "H oy ano ba!" "Ano na naman yung naririnig ko kay Terrence?" ang lakas ng boses ni ya kaya yung iba nakatingin sa kanya,"May date ka sa Saturday?" "Pwede ba huwag mo kong guluhin nakakainis ka naman eh.." sa totoo lang, ayoko naman talagang sa gutin yung tanong niya. Ayokong magyabang dahil hindi naman totoo. At ayoko ring magyabang, dahil wala naman talaga. Naku Tjay, sasamain ka talaga sa akin! "Tap os nakikipag-date ka ng mga hindi mo na-meet? Hindi ba nakakatakot naman yun?" " Bakit naman nakakatakot? I mean, kung alam mo namang teenager.. 'di ba?" "Paano mo nga malalaman kung online? O kung text?" "Well.. ang sinasabi namin.. hindi n amin kilala na friends ng mga friends namin na nakakausap namin sa chat or text. " Hay, iba nga naman nagagawa kapag in-need ka, nakakapagsinungaling ka. Sorry p o God!! Kailangan ko lang talaga... Tumingin ako sa kanya ng suspicious... "Teka nga, bakit ba ang laki ng problema mo? Kung masamang tao man yun, eh ano naman sa iyo? Hindi naman ikaw yung makikipag-date." "I'm just saying!" sabi niya tapo s naupo doon sa upuan niya, "Kasi kung date lang ang hanap mo, I mean kung exper ience lang naman, I can give you that.." nagyayabang na naman siya, "Marami na a kong naka-date." "Like.. who cares?" sabi ko na lang.

Generally, I'm not a sarcastic person. Pero pagdating kay Arwyn, hindi ko maiwas an eh. Kasi parang hindi ko kayang mag keep up sa kanya. Yung mga remarks niya k asi, puro sarili lang niya. Hobby na niya siguro. Hindi kaya siya nagsasawa? "An g suplada mo alam mo yun?" sinabi niya sa akin, "Oh well, alam ko naman na wala kang date eh." That's it. Naubos talaga yung pasensiya ko. "At sino namang maysa bi sa iyo na wala? Alam mo parehas kayo ni Terrence eh. Mga stuck-up kayo. You f eel like.. "you're all that"." sabi ko kaagad ng mabilis, "Kung si Terrence sobr ang sungit, sobra ka naman ng kayabangan." tapos sinara ko ng malakas yung noteb ook ko. "Kailangan mo ng anger management." "Malamang!" sabi ko tapos tinalikura n ko na siya. Hindi ko na siya kinausap all morning. Siya naman kinakausap pa ak o, pero nanghiram na naman siya ng bagong pen. Yung una nga hindi na niya isinol i tapos ngayon nanghihiram na naman. Nakakaawa naman eh at baka ma-zero pa doon sa "what do you expect from me" quiz, pinahiram ko na naman. Nung nag-lunch na k asi kami, hinila ko na si Tjay nun. For the first time, nasa side ako ng isa sa mga walang kwentang idea ni Tjay. "Tjay.." nagulat siya kasi hinila ko siya sa b raso niya, "Nasa side mo na ako." "Ano?" hindi pa niya alam yung sinasabi ko. "Y ung.. yung maghanap ng date thingy.." Parang nag light-up yung mukha niya. Alam niya kasi na hindi ako favor sa idea na yun, pero ngayon parang nagbago ang ihip ng hangin. May miracle pa nga sa mundo. "Oo. Binibwisit kasi ako ni Arwyn kanin a. Pinalalabas niya na kung experience lang din naman ang gusto ko, pwede na ako ng makipagdate sa kanya. Alam mo yun, parang sinasabi niya na pwede na akong pag tiyagaan." "Sana pumayag ka! Si Arwyn yun!" "Hello? Hindi naman ako ganun kababa nun. Kailangan natin i-prove diyan na mali sila. Hindi dahil sikat sila.. o mat alino.. or mabilis sa girls.. hindi ibig sabihin na kaya na nila tayong

ganunin no.." sumimangot talaga ako,"Nakakainis kasi eh." "Oh easy lang magkahea rt attack ka.." Magre-react na sana ako sa comment ni Tjay kaya lang may nauna e h. "Teka, sinong may heart problems?!?" seryoso nun si Terrence. Ito naman, bigl a-bigla na lang sisingit sa usapan ng may usapan. Tumingin naman si Tjay. "Wala. OA ka Kuya ah. Seryoso ka kasi sa buhay kaya yung joke na 'heart attack' eh ibi g sabihin nun, 'easy ka lang.' Hindi yun literal." "Shut up sis. Hindi ako nagsa salita ng retarded tulad mo." tumingin siya sa akin, "Anong bago Bible girl? May nagtiyaga na sa inyo sa date?" Si Tjay na naman ang sumagot para sa akin. "Ihan da niyo na yung one thousand dahil matatalo kayo. Alis na nga Kuya sinisira mo y ung araw ko eh.."tinulak niya si Terrence nun. "Hindi ka ba uuwi?" nagtanong siy a, pero this time, mahinahon na totoong, pang-Kuya talaga. "Saan ka kakain?" "Sa bay na kami. Diyan siguro sa cafeteria. Bahala na. Huwag mo kaming problemahin. Maghanap ka na lang ng mauutangan ng limang-daan." Tumawa lang si Terrence nun. "Sige. Uwi lang ako. Gutom na ko eh." Nag-bye kami ni Tjay nun. Ewan ko kung ano ng pinagsasasabi niya na sa cafeteria daw kakain. Ang alam ko nga sa bahay ako k akain, pero ngayon parang iba na yung plano. Mukhang merong nasa isip si Tjay eh . "So.. anong plano mo?" Sabi ko nga ako eh.. "Anong plano??" "Saan tayo hahanap ng date?" hindi na nagbibiro si Tjay, "Siguro naman may idea ka 'di ba?"

"Eh kung.. manghula tayo ng number na itetext. Tapos kung may sasagot, tanungin lang natin kung teenager or whatever.." "Pangit na idea yun. Paano kung taga iba ng lugar o mukhang halimaw yun? What if hindi na teenager?" tapos nag-isip din s iya, "Paano kung magtanong na lang tayo ng schoolmate natin? Hindi naman siguro lahat dito kilala nila Kuya 'di ba?" "Nakakahiya yun no! Tayu-tayo nga lang kada lasan ninenerbiyos na tayo kapag may guys eh. Saka kaya mo ba?" "Hindi no. Akala ko ikaw magsasabi eh." "Anong sasabihin natin? Hello pwede ba ikaw ang maging d ate namin?" Nag-isip kami nun. May idea pa nga si Tjay na may vandalize doon sa playground ng.. Need a date? Guys ages 14-18. Text 0921******* Kaya lang hindi a ko pumayag. Kasi kahit papaano, volunteer pa rin ako ng simbahan. At against sa will ko yung pagvavandalize. Then kung anu-anong idea yung pumasok sa isip namin . We came up with two. Yung talagang reasonable at hindi naman nakakahiya. Una, pupunta kami doon sa school website at makikipagchat. At least doon hindi person al, okay lang na magsabi. Thousands din ang population ng school, kaya okay lang magyaya ng date. Actually may school website kami, pero hindi naman yun authori ze ng school. Actually, I doubt na may teacher na nakakaalam nun. Sa students la ng sikat yun. Ewan ko nga paano kumalat, pero ang hatak eh. May isang student ka si na administrator ng site na gumawa nun. Pero hindi naman niya sinasabi yung n ame niya.. so yun.. alam lang namin username niya.. si darkcrazy_vampire. Ni-hin di mo nga alam kung anong year niya, o anong age niya. Basta alam namin, siya yu ng nag-create. Chat at forum doon. Usually about school stuff and chismis. May c hismis nga hindi mo naman kilala lahat, so what's the point? So yung second na i dea namin eh itext yung pinsan nila Tjay na taga ibang school tapos ihanap kami ng date doon. I guess mas decent pa nga yung idea na yun kaysa doon sa una. Pero sabi ni Tjay, ang alam ng kuya niya eh total stranger daw ang dinadate ko, so b akit hindi ko na daw pinangatawanan. Una naming ginawa yung number 2, tinawagan niya kasi yung pinsan niya. "Oo. Talaga? Thanks ha! I owe you a lot!" nakangiti nun si Tjay. I guess success 'di ba?

"Anong sabi? May date na daw tayo?" "Tangek wala pa. Pero baka meron. Sabi niya sasabihin daw niya sa friends niya doon. I-meet daw natin sa Friday sa Wimpy's. 2 ng hapon. Eh ayun, para daw magkakilanlan. Okay na rin yun 'di ba?" "Sounds go od to me. Eh bakit hindi na lang kasi pumayag 'di ba?" "Ikaw ba kapag may nagsab i na iseset-up ka sa date at hindi mo kilala papayag ka ba?" "Hindi." "So huwag ka na mag-reklamo diyan!" Kumain lang kami ng burger nun kasi wala na kaming tim e na kumain pa sa kakadaldal namin. Napagkasunduan namin na sa gabi na lang kami mag log on sa site ng alas-7. Basta daw susubukan niyang maghanap, at ako din e h susubukan ko maghanap. Siguro nga masyado occupied yung utak ko kasi wala akon g naintindihan sa lessons namin. Sa pagyayabang nga ni Arwyn nung hapon, hindi k o na napansin. Iba talaga pala kapag may pinoproblema ka. Nag goodluck kami ni T jay sa isa't isa para mamaya. Sabi ko nga bakit kailangan pa naming maghanap kun g yung pinsan naman niya ang maghahanap para sa amin. Sabi niya, kailangan daw m ay reserve kami in case na magkaproblema. Saka hindi daw sigurado yung sa pinsan niya dahil Friday yun, at Saturday yung date. So here's the thing.. umuwi ako n un sa bahay ng maaga. Wala pa naman kaming homework so pahiga-higa lang ako sa c ouch namin. Tapos si Mama ang daming hinihinging soup.. ewan ko kung pinaglilihi an niya na yun kasi yun lagi ang hinihingi. At ayaw daw niyang maamoy yung paban go ko, nasusuka daw siya. Eh samantalang siya yung bumili nun dati dahil ang ban go daw. Geez.. being pregnant is so complicated. Nanood lang ako ng TV. May mga palabas nga na horror kaya lang hindi ko nilagay. Baka kasi makaapekto sa Mama k o eh. Safety first na para sa magiging kapatid ko. Alam ko overprotective na ako , pero ganun talaga. Nung quarter to seven na, nainip ako kaya umakyat ako sa kw arto ko nag-online na ako sa website ng school. Ang username ko eh daisies_23. A ng corny nga daw sabi ni Tjay eh, pero hayaan mo na. Kaysa naman magpalit pa ako . Nagsign in ako doon sa java chatroom ng site. Ang konti ng tao. 8 lang kami. S o yun nag-chat

ako doon sa mainboard. daisies_23: hi po sa lahat! Then panay flooding ng number nila. Na i-add daw sila sa mga friends community. Pahingi daw testimonial, comm ent.. basta panay ganun. Haay ang boring naman dito. Then nagsign-in si darkcraz y_vampire. Sabi lang niya eh, "Flooding is strictly prohibited in this chatroom. " Tuwing may nagflooding, yun lagi ang tinatype niya. I wonder kung tinatype ba niya yun, o machine na instant. Anyway, may nakachat ako na dude. Nag-PM sa akin eh. ragna09: hello po. asl? daisies_23: 15 f. kaw? ragna09: 13 m. anong year mo na? daisies_23: 3rd year. ikaw freshman ka pa lang no? Ayun ang tagal mag-reply ... ragna09: opo ate. bago pa lang sa school. Ako naman, kahit na 13 ito, pwede naman na siguro di ba? I mean, date lang naman? daisies_23: anyway, may mga guy friends ka naman di ba? ragna09: meron naman. daisies_23: ano name mo? ragna09: Rap. daisies_23: oh rap.. I'm Shay. libre ka ba sa saturday? ragna09: siguro po. bakit? daisies_23: labas tayo. sama mo friend mo. ragna09: para saan po? Geezz. .. kaya minsan ayaw ko sa freshman eh. Daming tanong. Sasagot na sana ako doon k ay Rap, kaya lang may nag-PM sa akin. Natabunan yung IM box ni Rap. Paul: enjoy ba? Istorbo naman itong Paul na ito.

daisies_23: yeah. bakit naman? Paul: wala lang. tanong lang. kita ko kasi hindi ka na nagtytype sa mainboard di katulad kanina. May ka-chat ka na? daisies_23: m eron naman na. Paul: sino si ragna09? Nainis ako nun. Paano niya nalaman? daisie s_23: Teka, paano mo nalaman? Paul: magaling ako eh. Alam ko lahat dito. daisies _23: whatever. yung admin lang may alam lahat dito. Eh sino ba si admin? si dark crazy_vampire. Paul: eh sa alam ko nga eh. Niyaya mo nga sa sabado 'di ba? Tinan ong mo pa anong pangalan? At ano ba yung sa iyo? Shay? daisies_23: teka, siguro sinabi sa iyo nung ragna na yun no? Paul: hindi ko nga siya kilala. daisies_23: eh paano mo nalaman? hacker ka ba! papa-ban kita kay darkcrazy_vampire. Paul: ok ay. be my guest. Ayun, feeling stupid, sinubukan kong i-pm si darkcrazy_vampire. Sikat kasi sa site yun, so malamang suplado yun. O baka hindi nagrereply. O bak a naman online lang siya nakalagay, pero machine yung may nagtytype ng rules. Ma lay ko ba hindi naman na ako webmaster. daisies_23: Ei kuya, pwede po bang pakib an yung may username na Paul? Kasi po hacker yata eh. darkcrazy_vampire: lol. da isies_23: Paul: bakit ko naman ibaban yung sarili ko? Nakita ko yung name na dar kcrazy_vampire na lumabas sa isang IM box, then nag-change to Paul. daisies_23: Ikaw yung admin? Paul: yeah. I can change my username whenever I want to. daisie s_23: ano namang deal doon sa pagyayaya ko kay ragna? Bakit ba nakikisingit ka? Paul: wala lang. nakikita ko kasi lahat ng messages sa archive. natawa lang ako sa inyo. pati ba naman first year.. shay right? daisies_23: alam mo, nakakainis pala yung admin dito. Paul: may messenger ka? daisies_23: meron. Paul: naka-on k a? anong email mo? Binigay ko naman yung email ko sa kanya. Tapos saglit lang, n akita ko na may nag-add sa

akin. Paul: may mic ka and headset? daisies_23: meron. bakit ba? Paul: basta tig nan mo na lang. Nakita ko na ginamit niya yung call option. Nakinig naman ako do on sa boses. Tapos narinig ko nag-hello siya. Lalaki nga yung webmaster ng site ng school. "Hello?" "Anong last name mo?" "Bakit ko naman ibibigay sa iyo?" "Nev er mind. Makikita ko nga pala sa site. Sa registration mo." tapos ewan ko, narin ig ko nag-click siya,"Shaylie Jimenez. Junior." "Oo bakit naman?" "Eh bakit nagh ahanap ka ng date sa site ko?" "Eh ano naman sa iyo? Wala naman sa rules yun di ba? Na bawal?" totoo lang, wala talaga. "Wala naman. Natatawa lang ako." Nakita ko na nag-invite siya para i-view ko yung cam niya. Ako naman ewan ko kung bakit gusto niyang makita ko siya, so ini-accept ko. Ang tagal nga ng response eh. Si guro dahil dial-up yung connection ko. Pero sumunod na lang na alam ko, nagkaroo n na ng connection... nahulog ako doon sa upuan ko. Ngumiti siya ng nakakaloko. "Sup Shay?" "Terrence? Ikaw yung admin ng site?" Delayed yung actions niya sa ca m, doon sa boses niya. "I guess you can call me that. I can't believe wala ka pa ring date. Sabi ko na nga ba nagsisinungaling lang si Tjay eh." tapos tumawa ta laga siya ng nakakaasar..

"Uhmmm.. ehh.. ano eh.." Geezz.... Talk about worse than public humiliation! ***5*** Sobrang hiya na talaga ako nun. As in pakiramdam ko sana eh bumuka na lang yung lupa at isama na akong lamunin doon at huwag na akong lumabas uli. Akalain mo yu n, sa dami-rami naman ng makakahuli sa akin, si Terrence pa! Kapag minamalas ka nga naman! At ito pa, malay ko ba na siya yung admin ng site! Seriously, hindi k o inaasahan. Ni-hindi ko nga alam na mahilig siya sa web desgning eh. Ewan ko ba , marami kasi akong 'di alam sa Kuya ni Tjay. Kaya yung mga bagay na ganyan, wal a akong idea. Kung hindi ko alam, siguro si Tjay din. I mean hello? Wala rin siy ang nabanggit na yung Kuya niya ang admin. Kasi kung meron, hindi naman siya pap ayag na maghanap kami doon 'di ba? "Err.. ano kasi..." sabi ko at parang wala na akong maisip na isagot sa tanong niya, "Naghahanap lang ako ng date para sa sus unod pang linggo. Alam mo naman, may date na kami this saturday. And after that, kailangan namin ni Tjay ng bago..." ano ba yan, saan na naman galing yun? "Real ly?!?" narinig ko yung boses niya na parang hindi naniniwala, "As far as I know ang sabi mo 'this' saturday, not the next next one." "Sinabi ko ba yun? Typo lan g siguro." wow Shay, matinding kasalanan na itong ginagawa mo, "Anyway, MR. ADMI N, bakit wala yatang nababanggit si Tjay na ikaw yung gumawa ng site ng school?" "Paano naman niyang mababanggit eh hindi naman niya alam?" sabagay may point na man siya, "Hindi ko naman sinabi kahit kanino eh. Ikaw pa lang nakakaalam. So or as na may sabihan ka na ako yung admin, sasabihin ko sa lahat na desperada kang maghanap ng date. Are we clear?" Blackmail ito! Ang sama ng ugali! Kaya lang ang masama, ako yung talo. "Fine." ano namang maga-gain ko kung sabihin ko 'di ba? Kung tutuusin baka nga sumikat pa siya eh. Come on, ang ganda-ganda ng site ng s chool namin.

Baka nga isipin pa nila genius siya. Oh well, baka nga genius siya hindi ko lang alam dahil hindi ko naman siya classmate. But anyway... "Nakakainis yung buhok ko.." tapos nakita ko na humawak siya sa buhok niya, delayed pa rin, "Teka lang ah." Tumayo siya at kitang-kita mo na may kinuha siyang nakasabit doon sa pintua n niya na ball cap. Tapos naupo siya harap uli ng PC at naka-cap na siya. Pabali ktad nga lang. White and Blue yung kulay ng cap niya. Ang cute nga tignan eh. Pa rang ang neat niyang tignan. Hindi naman pangit yung buhok niya. Siguro may stan dards lang talaga ang mga lalaki. Parang babae, medyo conscious din paminsan-min san. "Aminin niyo na kasi ni Tjay na hindi kayo mga pang-date na type." "Bakit b a napakabig deal kung nagda-date kami or what? Kasi feeling ko ang laki ng probl ema mo sa bagay na yun." "I'm doing you gals a favor. I'm saying, kailangan niyo ng social life. Not just books." "May social life naman kami eh. Hindi lang kay o naniniwala. Naku kapag nagpakita talaga kami sa sabado kasama yung dates namin , mapapahiya talaga kayo ni Arwyn.." sa totoo lang kabado talaga ako, pero feel ko lang sabihin yun kasi parang nakakagaan sa pakiramdam. "Bahala kayo." natataw a pa siya nun. "Teka nga pala, bakit Paul yung name mo doon sa site?" napaisip d in naman ako, "As in, nakuha mo kay Saint Paul?" "Hindi. Yun lang naunang pumaso k sa isip ko." tapos niyang sinabi yun eh narinig ko na lang, "Online na si Tjay ." Tinignan ko yung mga online doon sa site. Ayun nga, nakita ko yung username n i Tjay. Nandun na kasi yung, Punk_T. Magtatype sana ako doon sa IM ni Terrence n g thanks, kaya lang black na yung cam niya. Tapos sa IM box nakalagay nag sign-o ff na siya. Ang rude talaga nun. Hindi man lang nagpapaalam. Nakita ko sa site n a nandun pa rin siya. I-PM ko sana, kaya lang nagbago isip ko. Wala naman na ako ng sasabihin.

Si Tjay na ang sunod na nag-message sa akin. Si Rap, wala na. As in hindi ko na nireplyan, at offline na rin naman na siya. Then itong si Tjay eh panay ang sabi na tuloy daw ang modus operandi namin, pero naisip ko na nababasa nga ni Terren ce yung mga messages kaya sinabi ko na sa messenger na lang kami mag-usap. Hindi ko sinabi sa kanya na si Terrence yung admin. Takot ko lang na ikalat niya na n aghahanap ako ng date doon. Sabi ko lang na nahihiya ako at hindi ko talaga kaya na maghanap ng date na ka-school namin, kaya sabi niya ang arte ko raw at pumay ag din naman. Sabi niya ipagdasal na lang daw namin na pumayag yung mga nahanap ng pinsan niya, dahil kung hindi eh maghanap na daw kaming dalawa ng tig-500. Ki nabukasan nung nasa school na kami, nag-check na si Tjay doon sa pinsan niya tun gkol doon sa kaibigan niya na "date" daw namin. Ayun, sabi ng pinsan niya tuloy pa rin daw at magkikita nga daw sa Friday. Wednesday pa lang nun, pero pakiramda m ko nauubusan na kami ng oras. Try-outs na ng basketball at soccer nun. Lahat n g barkada ni Terrence nun eh nagtry-out sa basketball. Siya nga lang ang nakatay o doon sa gilid ng gym eh. Kung minsan di ko alam kung maawa ba ako sa kanya or what. Kung wala siguro siyang asthma, siguro nag try-out na siya. Ang hirap din kapag may ganun. Mabuti na lang ako eh wala. Nung gym namin ng thursday ng hapon , nag-battery test kami. Ang nakakainis, inuna sa amin yung Mile Run. Ayaw na ay aw ko ng mga takbuhan, dahil super duper napapagod ako. Alam ko na iyon ang purp ose nun, pero ayoko lang talaga ng takbuhan. Si Arwyn naman, parang excited pa n un. Palibhasa kasi nasa Basketball Team, kaya feeling niya ang galing-galing na niya. Kami ni Tjay ang pinakamabagal tumakbo nun. Actually ako lang pala, sumasa bay lang si Tjay. Siya kasi pwedeng-pwede naman akong iwan, kaya lang ayaw naman daw niya na ako daw yung last at ako na lang yung maiwan sa track. Then sinabi ko sa kanya na okay lang na iwan niya ako dahil nga baka mahawa pa siya sa mabab ang minutes ko, kaya tumakbo na siya ng mabilis. In no time, ako na lang yung tu matakbo mag-isa. At nakaka-dalawang lap pa lang ako. Apat pa naman yung kailanga n. Super duper nakakahiya talaga. "Kaya mo yan Jimenez!" sumisigaw pa nun si Arw yn. Siya kasi ang unang natapos sa guys. Pero may kasabay siya sa girls, yung gi rl na nasa track team na classmate na rin namin. Ni-Ayaw ko ngang tumingin sa di reksiyon niya eh. Kasi alam ko ako na lang yung hinihintay. At nanonood lahat sa akin sa misery ko. Ano ba yan.. hindi talaga ako sporty. Dahil nga ako lang yun g nandun, panay ang motivate sa akin nung gym teacher namin. Hawak niya yung sto pwatch at panay ang sigaw niya ng konti na lang daw tapos na ako.

Nung nakakalahati ko na yung second lap, humabol si Arwyn sa akin nun. "Bagal mo naman Jimenez.." sabi niya tapos nakiki-jog na siya sa akin, "Takbo ba yan o la kad?" "It's called.. jogging???" "You mean limping?" tinignan ko siya ng masama nun, ang yabang talaga. "Wala ka namang magagawa kung mabagal ako tumakbo eh." " Takbo tawag mo diyan?" tinuro niya yung paa ko, "Takbo eh ganito." Tumakbo siya ng mabilis. Ako naman eh dire-diretso lang sa pag-jog ko. Nakita ko na tumakbo s iya ng isang lap, tapos huminto siya uli doon sa tabi ko. Nasa third lap na ako nun. Grabe, ang bilis niyang tumakbo. Naabutan pa niya ako. "And that's what you call.. athletic.." tinuro niya yung sarili niya at nakangiti pa siya ng nagyaya bang. "You mean pathetic?" "Hindi ka talaga papatalo eh no?" sabi niya sa akin k asi napansin niya sumasagot talaga ako. "May nagsabi na ba sa iyo na ang yabang mo? No offense." humawak ako sa balikat niya, "Honest lang." "Ouch!" humawak siy a kunwari sa dibdib niya, "Ang sakit mo namang magsalita! Ikaw lang nagsabi sa a kin niyan!" "Well, at least ngayon alam mo na." Natawa rin ako sa itsura niya nu n. Kasi umaarte eh. Tumakbo naman ako nun kaya naiwan siya kasi nga nag-iinarte pa nga. Hindi pa naman ako nakakalayo nun eh.. "Tara na nga.. bilisan na natin!" Nagulat na lang ako nung humawak siya sa bewang ko tapos binuhat ako. Kaya lang akala ko bubuhatin lang ako, pero sinabay ako sa pagtakbo niya. Ang bilis niyan g tumakbo, kaya natakot ako na baka bigla na lang akong mabitawan. "AAAAAAAHHHHH HHHHHHHHHHHHHH! AAAAYYYOOOOKKKOOO NAAAA!" I swear, natanggal siguro yung tonsils ko, "AAAARRRRWWWWYYYNNN!!!"

Ayoko naman pumalag ng pumalag. Baka kasi kapag lalo akong pumalag, lalo akong m abitawan. Pero hindi niya ako binaba. Yung teacher namin nun eh nagtatime pa rin pero hindi siya nakatingin sa amin. Nung tumatakbo siya nun, nahulog yung salam in ko. Sinabihan ko siya na huminto, kaya lang akala niya siguro huminto sa pagb uhat sa akin kaya hindi niya ginawa. GUsto ko siyang huminto, dahil kukunin ko s ana yung salamin ko. Nung malapit na matapos yung lap, saka lang niya ako binaba para hindi kami makita nung teacher namin. Nahilo ako doon. Siguro dahil sa pag kakaalog. Nagulat nga yung teacher namin eh, sabi niya kanina lang nandun pa lan g ako sa curve, ngayon tapos na ako. Tawa lang ng tawa yung mga classmates namin . Inasar pa nga kami eh. Ako dahil nahihilo, hindi ko na napansin. Pati si Tjay nun, nakikitawa. Pabalik na kami nun sa locker rooms, nung sinuntok ko sa braso si Arwyn. "Baliw ka talaga! Nakakabwisit naman eh!" Nagbihis na kami nun. Tapos nag-Values Ed lang kami. Wala nga yung teacher namin eh. Actually, simula nung p umasok kami, hindi pa namin kilala yung bagong teacher namin. Nagtaka naman si T jay kung bakit wala yung salamin ko. Okay naman ako kung wala akong salamin, hin di naman blurry yung paningin ko, pero hindi ako sanay na wala. Dahil nga nakali mutan kong kunin, bumalik na lang ako sa field para hanapin. Ayun nakita ko nama n kaagad kasi alam ko naman kung saan nahulog, kaya lang nung makita ko, basag n a. Aarrgghhh! Bwisit talaga! Kinuha ko na lang yung salamin ko kahit na sira. Ba ka kasi mapaayos pa or something. Kasalanan ni Arwyn to eh. Asar naman talaga oh ! Nung pabalik na ako sa room, nakabangga ko pa yung isang sophomore na babae. I nirapan pa nga ako eh. Tapos may tawa ng tawa doon sa gilid na nakakita doon sa pagkakabangga ko doon sa babae. "Anong tawag dun?" sabi niya tapos super duper n akakabwisit talaga yung tono, "Hindi kasi tumitingin sa dinadaanan eh." Kapag na kakainis talaga yung araw mo, hindi nakakatulong kung may mang-aasar pa sa iyo e h. "Pasensya na ah! Sorry! Kasalanan ko!" sinabi ko kay Terrence ng super sarcas tic. "Hindi mo kasi ginagamit yung mata mo!" tawa pa rin siya ng tawa nun.

Lumapit ako sa kanya nun sa sobrang inis ko. Tapos kinuha ko yung kamay niya at nilapag ko yung salamin ko doon. "OO nga eh, hindi ko ginagamit yung mata ko." t hen umalis na ako doon sa spot niya sa bench. "HOY! Bakit binibigay mo sa akin t o??" "Hindi ko naman ginagamit mata ko di ba? Bakit magsasalamin pa??" Reading g lasses lang naman yun. Hindi talaga malabo ang mata ko. Nahihirapan lang ako mag basa ng super liit na mga letters. Minsan nahihilo ako. Pero kahit wala pa naman yun pansamantala, I'm okay. It was one terrible day. Nung dumating yung Friday, malamig na yung ulo ko. Cheerful na uli ako eh. As if may ichicheer pa ang buha y ko. But you get the idea. I'm still the same old me, may mga bad day, merong g ood. Wala lang yung salamin ko, yun lang ang nagbago. Hindi man lang nag-sorry s i Arwyn sa pagkakabasag niya sa salamin ko. Actually I doubt na magsosorry siya kasi hindi naman yata niya natandaan eh. Kasi panay ang kwento niya ng basketbal l, at walang nasingit na PE namin kahapon. Hindi bale, mura na lang ang reading glasses. Papabili na lang siguro ako ng bago. "Dahil wala na yung Captain last y ear, baka ako na yung maging MVP ngayon. Hindi ba?" "Hindi." sagot ko lang. Napa kafeeling naman talaga ng taong ito. Parang kahapon lang sinabi ko ang yabang ni ya, nalimutan rin niya yata. "Ang sama talaga ng ugali nito oh." Tuwing Friday, may free period ang Junior at Seniors. At ang free period namin eh yung after lu nch. 1:30-2:30. Kaya parang extended lunch hour yun. Tinawagan na ni Tjay yung p insan niya uli. Friday.. the meeting day. Sabi ng pinsan niya, mauna na daw kami sa Wimpy's, at pupunta na daw sila doon. Mas malayo kasi yung school nila eh. P rivate kasi. Parang sa facilities, yun ang pinakamagandang school dito sa amin. Mahal nga lang tuition. Pero the best naman yung turo doon. Maraming mga matatal ino din doon eh. Almost 2 na kami dumating doon. Dahil hindi pa kami kumakain ng lunch, umorder na kaming dalawa. Uhaw na uhaw na kami nun dahil sobrang init sa labas. Alam namin na dapat kaming maghintay doon sa imi-meet namin para kasbay namin silang kumain, pero hindi na namin

napigilan at kumain na kami. Aba gutom na kami ah! Ang dami naming inorder ni Tj ay. Malalaking platter pa nga eh. Tapos sa dessert namin, may malaki akong ice c ream with brownie. "Ang tagal naman nung mga yun, 2:15 na ah!" sabi ni Tjay pero kumakain pa rin siya, "Baka ma-late tayo. 2:30 may klase tayo eh." "Kaya nga. G rabe naman yung mga yun. To think na sila pa yung lalaki." Kailangan naming suma kay ng jeep kung babalik kami sa school. Kaya kailangan umalis kami dito ng befo re 2:30 para on time lang kami sa second period class namin ng hapon. Kaya lang nung naiinip na kami at tatawag na sana si Tjay, may isang lalaki at babae na lu mapit sa amin. "TJAY!!!" Sumigaw siya kaya nasamid ako doon sa iniinom ko, "Long tiime no see!" Tumayo si Tjay nun at kumiss doon sa babae. "Rae.." sabi naman n i Tjay, "Bestfriend ko nga pala si Shay." tapos natawa siya nun, "Aba magka-rhym e pa name niyo ah!" Nag-hello naman sa akin yung Rae kaya tumayo ako at nakipagkamay ako sa kanya. Nung tumayo nga ako, ako yung pinakamatangkad sa kanilang la hat. Feeling ko tuloy poste ako. "Oo nga pala si Carlo, friend ko." tinuro niya yung Carlo na dude. Nakipag-kamay yung Carlo sa amin. He looks okay. He looks de cent actually. "San na yung isa??" tinanong naman ni Tjay. Tama nga, bakit isang dude lang??? "Yun nga eh kaya kami na-late. Hinihintay kasi namin si Jian kanin a, yung isa sa kinausap ko. Kaya lang nasa practice. Tapos dahil siya yung pinag alitan ng coach, nabadtrip kaya hindi na daw siya sasama. May practice din siya sa Saturday kaya hindi na siya pwede. Wala naman akong mahanap ng last minute." then tumingin siya sa amin, "Sorry talaga ah." "Okay lang yun." "Well, sorry kun g si Carlo lang nahanap ko. Okay naman yan.. 'di ba Carlo?" tapos ngumiti lang y ung Carlo.

"Hey.. okay lang sa amin ni Tjay yun no. Huwag mo nang problemahin. Kami na dapa t ang magkaproblema dun!" sabi ko naman ng nakangiti. Actually I meant it. Ayoko naman talagang siya ang mamroblema sa paghahanap ng date. "So.. since Shay's to o tall for Carlo, si Tjay na lang date mo." siniko niya si Carlo, "Well at least isa na lang hahanapin niyong date. Si Shay na lang ang wala." "Bigay mo na lang number mo sa akin Carlo para i-text kita mamayang gabi sa details para bukas. K ailangan na naming umalis ni Shay eh, mala-late kami sa school." Ang bilis nilan g nagpalitan ng number. Ayun, pagkatapos nun nagpaalam na kami doon sa dalawa, a t sumakay na kami ng jeep. Hindi na ako nagsalita nun. Si Tjay parang ang cheerf ul hanggang sa bumaba kami. "Cute din naman siya di ba? I mean come on, mas okay pa siya kaysa sa ibang guys dito.." nakangiti siya,"Haaay.. at least problem so lved." Napahinto na lang ako at tumingin ako sa kanya. Siya eh napansin ako na h uminto ako, kaya huminto din siya. "Oo nga eh, your problem is solved." nakakapa nghina naman... "What about mine???" magpupuyat talaga ako maghanap sa kalendaryo ng date... ***6*** Ang malas ko nga naman talaga. Sa dinami-rami naman kasi ng mawawalan ng date sa sabado, bakit ako pa? Isa pa, saan ako kukuha ng 500 'di ba? Eh baon ko na iyon sa isang buong linggo eh. Hindi naman pwedeng hindi ako kumain. Hindi naman yat a tama yun. Ayoko ring sabihin kay Mama. Buntis yun, baka sigawan ako eh makasam a pa dun sa pinagbubuntis niya. Kay Papa hindi ko rin masabi na kailangan ko ng pera, kapag sinabi ko na dahil wala akong date sa sabado kaya ako magbabayad ng 500 eh baka mahigh-blood yun. Hindi pa kasi niya ako naririnig na nag-boyfriend, niligawan, o nag-date man lang. Pero ayos lang naman yun kay Papa. Si Tjay lang talaga ang pag-asa ko na magpahiram sa akin ng pera. Tutal siya naman ang nagpa simula nito, siya naman dapat tumulong sa akin na bayaran yun. Dapat nga wala ak ong bayaran eh. Nakikisakay lang naman ako.

Teka lang.. may nag-IM sa akin... darkcrazy_vampire: hoy Nung makita ko na si Te rrence yun, hindi ko sana sasagutin eh. Kaya lang nagtype na rin ako. Ang babaw ko naman kung magalit pa ako tungkol doon sa salamin ko. daisies_23: Hoy ka rin. Sumagot naman siya kaagad. Ang bilis nga eh. darkcrazy_vampire: sumagot ah... h imala. daisies_23: ano bang drama mo quintero? darkcrazy_vampire: ako wala. si t jay siguro, si mama at si papa baka meron. Pilosopo masyado. Pilosopo na may hal ong nakakainis ang dating. Yun si Terrence. darkcrazy_vampire: ready ka na bukas ? Naitype ko na yung 'hindi pa' kaya lang hindi ko maisend sa kanya. Syempre tiy ak malalaman niya 'di ba? Kaya sinagot ko na lang eh... daisies_23: you'll see. darkcrazy_vampire: OA niyong mga babae. para yun lang. daisies_23: eh ganun tala ga. iba kami. Nag-open ako ng isa pang browser para mag-check ng kung anu-ano sa net. Kaya lang nung nakita ko na nakalight-up yung IM box ni Terrence, inuna ko na naman yun. darkcrazy_vampire: bye. As in yun lang. Nag-bye na siya. Ni-wala man lang, 'matutulog na ako ah, bye.' o kaya naman simpleng,'Pagod na ko. Bye.' eh bigla na lang.. 'Bye'. Ano yun?!? I swear kailangan talagang magpa-DNA test n g magkapatid na yun. Baka kasi may nagkapalit na anak or something. Nag-check la ng ako ng mail ko. Nag-stay pa ako for another 30 minutes at naglalaro lang ako ng online game. Kaya nga nung napagod na yung mata ko kakalaro, naisipan kong ma tulog na. Past-9 na rin kasi nun. Nung papatayin ko na yung PC, oddly, yung last box na pinatay ko eh IM box ni Terrence.

*** Nakahiga ako nun sa kama ko. Lagpas na ng ala-1 at nakahiga pa rin ako at wa la akong ginagawa. Si Tjay bihis na bihis na at si Carlo, yung date niya na sine t-up ng pinsan niya, ay nasa baba at naghihintay sa amin at malamang siguro eh n akikinig sa mga kwento ng nanay ko na buntis. Ganun naman kapag buntis at may ho rmonal imbalance, kung hindi ka magsusuka, maghahanap ng certain na pagkain, aya w mo ng amoy nito, ayaw mo ng ayos ng ganyan, sabi ni ganito, at sabi ni ganyan, eh malamang baka mabaliw ka kapag may buntis sa bahay niyo. Sabi nila may wonde rs daw kapag buntis ka, then I realized, seriously, nasaan ang wonder sa nanay k o??? Ang tanging WONDER lang na nag-cross sa isipan ko eh kung magiging ganyan d in ako balang araw. ...eeewwww.. talk about gross. Si Tjay eh panay ang hila ng damit sa closet ko. Ako talaga nagmamatigas, ayoko talagang tumayo. "Hindi na ng a ako sasama eh! Willing na akong magbayad ng 500 kay Arwyn o kay Terrence. Kung sino man sa kanila. Pero hindi ako sasama dahil lahat kayo may dates tapos ako tatayo lang doon at walang kasama! Mukha naman akong ewan nun." Halungkat pa rin siya ng halungkat ng damit ko. Actually, pinakamarami sa damit ko eh skirt cons idering madalas nga ako sa simbahan. Ayaw nga ni Mama yung mga damit ko na iyon dahil daw maiikli. Eh nung hindi siya buntis eh sabi niya ang cute daw ng mga sk irts ko. I can't wait when my mother's not pregnant anymore. "Sumama ka na! Wala namang ganyanan Shay! Ayokong pumunta doon ng ako lang! Hello? Unang date ko to . Tapos wala ka. What if may nangyaring nakakahiya, please sumama ka na! At leas t, may kasama ako 'di ba?" Tinalikuran ko si Tjay. Naligo na ako kanina pa, pero wala talaga akong balak magbihis. "Hindi mo naman naiintindihan eh. Tatayo lang ako doon. Si Arwyn saka yung kuya mo sabi nila magdadala sila ng date, ikaw mer on, ako lang talaga ang wala. Bakit pa ako pupunta?" "I'll keep you company! Tat lo tayo nila Carlo. Tingin ko naman maiintindihan niya eh. Mabait naman si Carlo . Isa pa alam niya hindi nakahanap ng date sa iyo di ba? Baka nga flattered pa s iya na dalawa yung ka-date niya." "Tangek! Flattered ka diyan! Bankrupt kamo dal awa tayo." Dahil kaka-kulit sa akin ni Tjay, saglit lang eh nakita ko na yung sa rili ko na naka-skirt at pink na blouse then naka sandalsl ang ako ng puti na ma y lining lang ng pink.

Sinabi ko sa kanya kapag nagmukha talaga akong ewan doon, uuwi talaga ako. Pero nagpromise siya na hindi daw niya ako hahayaang maging poste doon. So ayun, buma ba na kami at nakabihis na kami parehas nang makita ko si Carlo na nakaupo doon sa sofa at kung hindi pa naman panghaharass ang ginagawa ng nanay kong buntis sa kanya, ewan ko na. Hawak kasi ni Carlo yung remote at sabi ni Mama eh ilipat da w sa cooking channel. Tapos wala pang 5 seconds eh ipapalipat niya doon sa HBO, o sa movies na tagalog. E di panay ang lipat ng ni Carlo. Tawa nga lang siya ng tawa eh. Mukhang hindi naman naiinis. Nagtataka na talaga ako. Bakit yung ibang buntis hindi naman ganyan kakulit? Nanay ko lang ba talaga? Sinabi ko kay Mama n a tigilan na niya yung pangungulit kay Carlo at nagpaalam na kami na aalis na ka mi. Nung naglalakad na kami, napansin ni Carlo na wala nga kaming kasama. Imimee t kasi namin sila Terrence sa may sakayan malapit sa school. Kasi susunduin daw nila yung dates nila. Tapos simula doon, aalis na kami at kung saan na kami mapa dpad. Malapit lang yung school namin sa bahay namin kaya nilalakad lang namin ni Tjay. Kaya etong si Carlo dahil taga ibang school, panay ang tanong tungkol sa school namin. "Ok ba turo sa school niyo?" sabi ni Carlo ng mahina lang. "Ayos n aman. Hindi naman masama. Well, at least ma alam naman kami." tumawa kami ni Tja y nun, "Sa inyo alam namin okay na okay. Madalas namin makalaban mga taga sa iny o eh." Private school kasi sila. At super mahal ng tuition fee. Tapos pili lang yung students na nandun sa kanila. Either malaki ang sweldo ng parents mo para p aaralin ka doon, or scholar ka. Pero pretty much, hindi naman pang rich school a ng school niya. Private lang kaya mahal ang tuition. "Hindi ba may closed gym ka yo? Tapos carpeted yung sa cheerers?" "Oh yeah. Papalitan nga yata nila yung car pet eh. May stains na kasi." Wow. I wonder kailan kami magkakaron nun. Anyway.. lakad lang kami ng lakad nun. Nung nakarating na kami sa school, nakita ko na na katayo na si Arwyn doon sa tapat ng sakayan at may kasama siyang babae. Syempre alam ko na yun na yung date niya. Nakita na niya kami at ngumiti siya. Tapos nag -hi siya kay Carlo. "Hi Pare, Arwyn nga pala."

Then si Carlo eh nag-pakilala lang din naman. Tinuro niya si Carlo sabay sabing. .. "Date mo si..." Nagtinginan kami ni Tjay nun. Then sinabi ko eh... "Date ni T jay." kahit na ayokong i-admit, sige na nga. "San date mo Jimenez???" parang nak akahalata na siya kasi wala akong kasama. Si Tjay naman ang sumingit. Siya na an g sumagot para sa akin. "Nag out of town. Nag-sorry nga eh. Nagpadala na lang ng flowers kay Shay. Hindi daw niya sinasadya." This time, tumingin kami ni Carlo sa kanya. As in, saan na naman galing yun??? "Oh yeah... nandun ako eh." sabi na man ni Carlo pero seryoso siya. "Uhmmm.. yeah.. what she said." napalunok naman ako nun. "Pare excuse lang ah, kausapin ko lang itong dalawa na ito in private.. " sabi niya tapos hinila niya kami sa gilid, "Usapan, kailangan may date kayo di to. Magbabayad rin kayo." Dumating naman si Terrence nun. May hawak siya na keyc hain at nilalaro-laro niya sa gilid niya. "May meeting kayo 'di niyo ko sinasali ???" Tumawa ng tumawa si Arwyn nun tapos tinuro ako. "Walang date si Jimenez." N gumiti si Terrence ng nakakaloko nun. As in yung nakakabwisit talaga. "Paano ba yan, 500 namin." "Nakakatawa Kuya!" sabi ni Tjay, ang taray talaga nito, "May da te ako. Which means babayaran niyo rin dapat ako. Ibig sabihin, quits tayong lah at. Walang magbabayad! HA! Ano ka ngayon!" Teka.. oo nga no? Bakit hindi ko nais ip yun? Ang utak din ni Tjay eh. "Okay okay.. sige na.. we get your point. Itulo y na lang natin to. Nakabihis naman na tayong lahat saka may inimbita pa tayong ibang tao.. nakakahiya sa kanila."

Parang ayoko na. Makikita ko na mangyayari eh. Sama-sama silang lahat na couples . Tapos ako, sa likod lang maglalakad mag-isa! Waah! Kawawa naman ako nun. "Sige una na kayo. Hindi na ako sasama." sabi ko na lang dahil nagbago yung isip ko. "Shay ano ka ba! Di ba napag-usapan natin na ano--" "Bakit naman Jimenez? Dahil wala kang date?" tumawa na naman si Arwyn. Sa totoo lang, gusto ko na siyang sab unutan. Kung pwede lang. "Huwag ka na umuwi, ayos lang yan. Yung iba nga diyan yung date may chicken pox! " tapos tinignan niya si Terrence. "Shut up Arwyn! Baka masaktan ka lang!" ang s ungit ng itsura niya nun. Humarap sa akin si Terrence nun. Napatingala nga ako n g konti lang naman kasi hindi nman nagkakalayo ang height namin. "May sakit yung date ko eh..." sabi niya ng mahinahon. "Ako na lang date mo." Finally tumingin na rin si Terrence nun sa aming lahat. H indi niya alam na nagtatalo-talo kami. Tapos kaming mga babae eh nagpuppy dog lo ok na kunwari eh nagmamakaawa kami sa kanya. "Anong choices?" "PizzaHauz o kaya Parrot Ice." sabi ni Carlo. Tumingin siya sa aming mga babae tapos nagsalubong y ung kilay niya, then ok na naman uli. "Give me a break. Parrot Ice?!?" sarcastic yung pagkakasabi niya, "PizzaHauz syempre." E di yun. 3-3 yung score. Dahil aya w patalo ng guys, nauwi pa sa Rock Paper Scissors yung laban. Si Tjay at si Arwy n ang naglaro. Syempre natalo si Tjay. So in the end, sa PizzaHauz kami kumain. Date ba talaga ito? Bakit ayaw yata kaming pagbigyan nung mga lalaki? Ang

sama ng mga ugali! Pero nakita na rin namin yung point nila. Sa PizzaHauz pala, hindi lang pizza ang sineserve. Specialty lang nila yun. Pero may spaghetti, bur gers, saka ice creams din naman pala. So yun, inorder namin yung ice cream. Gust o sana namin sa Parrot Ice kasi iba't ibang klase, pero ayos na rin doon. "Anong order mo?" tinanong ako ni Terrence nun. Aba, siya yata magbabayad ah. "Yung me dium size na ice cream na lang. Strawberry." sabi ko pero parang hindi nakikinig si Terrence nun. "Pizza na lang kaya sa akin," narinig kong bumubulong siya sa sarili niya, "Ano sa iyo uli?" "Strawberry ice cream. Yung medium." Tinignan niy a ako nun na para bang may nasabi akong masama. Kaya pakiramdam ko tuloy parang napakauncomfortable. Mahal ba yung inorder ko? Hindi naman. Tumingala siya doon sa waitress na naghihintay ng order namin tapos sinabi niyang... "Medium ice cre am. Mocha-caramel. And a solo-size pizza. Supreme." narinig kong iniorder niya y ung kanya. Sumingit naman ako. "Straw---" hindi ko natapos yung sinasabi ko kasi si Terrence eh sumingit." "Anong inoorder mo?" "Yung ice cream ko." "Inorder na nga kita eh. Mocha-caramel..." "Pero lagi kong inoorder yung strawberry eh.." n anghihina na yung boses ko nun. "Yun na nga eh, lagi mong inoorder yun. Dapat ma g-try ka naman ng iba." nakatingin siya sa akin then sa waitress, "Mocha-caramel ." Nagpunta na yung babae doon sa table nila Tjay. Dalawa-dalawa lang kasi yung table kaya ayun, hiwa-hiwalay kami. Okay lang, halos magkakasingtabi lang naman kami. Nasa harap ko si Terrence, pero parang iniiwas niya yung tingin niya.

Nung tumingin siya sa akin, parang napansin niya na nanahimik ako. "Masarap yun ok? Hindi ko naman ioorder sa iyo yun kung hindi masarap." Pero ayoko nga nun. G usto ko strawberry. Ano ba yan, para pala akong bata kahit sa isip ko lang??? "F ine. Kapag hindi mo nagustuhan, bibilihan kita ng extra large na strawberry. Is that any better?" Ngumiti ako nun. Ako kasi kapag natutuwa, madalas akong yumaka p sa tao. Kahit lalaki pa. Si Johnny madalas ko niyayakap yun, kaya nung yayakap in ko sana si Terrence kasi may kabaitan pa pala sa katawan, bigla ba namang nag back-off. "Whoa whoa whoa.. anong gagawin mo?" "Wala lang mag thank you." nakan giti na ako nun. "Mag thank you ka na lang bakit may body movements pa?" Nakita ko nang ngumiti si Terrence Kelvin Quintero. Pero hindi lang niya habit. Siguro nga mas madalas mo siyang makikitang irritated kaysa sa nakangiti siya eh. Pero this time, confused look na naman siya na para bang baliw yung kasama niyang bab ae. "You know what Quintero, ayaw mo lang aminin pero deep inside mabait ka rin eh." "Kung ayaw mong magbayad ng kakainin mo, Shaylie Jimenez, tumahimik ka na l ang. Pwede?" Naghintay lang kami ng another 15 minutes or so kasi niluto pa yata nila yung pizza. Kami lang na mga babae ang nag-order ng ice cream namin. Banan a-split kay Jona, Rocky Road yata kay Tjay. Lahat ng guys pizza talaga. Ang tiga s talaga nila, ayaw magpalit. Dumating yung order namin. Dumating din yung coke nila Arwyn. Pare-parehas sila ng inorder. Bakit kaya pare-parehas ang takbo ng u tak ng mga yun? May mental satellite kaya sila of some sort? Then eto pa yung cr azy idea ni Arwyn. Sabi niya, pustahan daw. Siguro nga mahilig sa pusatahan si A rwyn at si Terrence kasi meron na naman. Sabi nila, dare kung sino ang makakagaw a. Kapag nagawa mo, babayaran ka ng 50 ng mga gustong maki-dare na hindi mo kaya . Yung coke niya eh nilagyan niya ng toyo, hot sauce, ketchup, salt, pepper, sug ar, may konting banana split pa ni Joan na natunaw na. Kailangan inumin mo iyon.

I swear nakakadiri talaga yung itsura. Parang brownish na orangy na hindi mo mai ntindihan. "Sinong susubok? 100.." sabi niya at nagbigay na ng presyo, "Girls la ng ah." "Ayoko nga niyan nakakadiri naman!" "Hindi ko kaya yan.." nakangiti si J oan, pero parang disgusted yung itsura. This time, humarap sa akin si Arwyn tapo s tinaas niya yung pinaghalu-halong kung anu-ano niya. "Ikaw Jimenez???" nakakal oko yung ngiti niya, "Dali na! Gusto kitang makitang gawin mo 'to! Matapang ka n aman... ibuhos mo lahat ng pagkasungit mo dito.." Kay Arwyn kasi madalas masungi t ako kaya ganun... "Ayoko nga! Hindi ako mukhang pera.." tapos binalik ko yung baso sa table niya. "Dali na.." tumayo si Arwyn sa gilid ko, then lumuhod ng kau nti, "Kaya mo ito. 200 na." Nilapit niya sa akin yung baso kaya naamoy ko naman. Amoy soy sauce na. "Ano ba Arwyn! Yuck kadiri ka ayoko!!" pinipilit niya talaga ako na inumin ko eh. Hindi talaga ako makaiwas. Kasi naman gusto niya talagang inumin ko eh nakakadiri. Ito namang si Terrence dahil nandun lang sa harapan at nakaupo, inagaw yung baso kay Arwyn tapos nilagay niya sa table. "Bakit ba pinip ilit mo to? Bakit hindi ikaw ang gumawa at ako na lang magbabayad sa iyo kapag n agawa mo??" asar na siya kay Arwyn nun. "Para yan lang ang dali-dali niyan!" ang yabang talaga nito. Kukunin na sana uli ni ni Arwyn yung baso para inumi niya, kaya lang naunahan siya ni Terrence. "Teka parang kulang eh.." tapos nilagyan ni ya ng patis. Tapos dinamihan niya yung hot sauce at soy sauce. Sobrang kadiri. Y ung kaninang 1/3 ng baso, buong baso na ngayon. "Now do it." Tinignan ni Arwyn y ung baso. Ang dami nun. Parang nag-alangan tuloy siya. Tapos binaba niya

yung baso. "Ikaw na lang ang gumawa, ako magbabayad sa iyo." "Ok." as in ok lang talaga ang sinagot niya. Tinignan niya yung baso, then next time na nakita ko e h ininom na lang niya yung buong baso ng hindi man lang humihinga. As if parang uhaw na uhaw siya at umiinom ng tubig. Ako naman sa sobrang gulat ko, yung kinak ain ok na mocha-caramel na favorite ko na nga pala officially today, tumulo na s a skirt na suot ko. Grabe, paano niya ginawa yun? Binaba niya yung baso tapos tu mingin siya kay Arwyn. "200 ko nga pala." tapos ngumiti lang siya. Totoong ngiti . "Kuya bakit mo naman ininom yun? Baliw ka ba???" halata mong gulat din si Tjay eh. Tapos na kami lahat kumain nun kaya ako naman sa sobrang dami ko nang nakit a at sa dumi ng damit ko, nagpaalam na ako na papasok ako doon sa restroom. May nakabangga ako na babae. Natumba pa nga ako tapos sinabi niya hindi ko daw tinit ignan yung dinadaanan ko. Inirapan pa nga ako. Basta sobrang sama ng tingin niya . Ako naman hindi ko na lang napansin. Nag-sorry na lang ako at dumiretso ako do on sa loob ng restroom. Nanguha lang ako ng tissue at binasa ko ng tubig para ma alis yung mantsa doon sa damit ko. Nung medyo okay na yung skirt ko, nilagay ko yung kamay ko sa bulsa ng hoodie ko. Then kinabahan ako... Yung cellphone ko? Ki napa-kapa ko yung likuran ko. Useless naman dahil wala namang pockets yung skirt ko. Yung hoodie lang sa harapan at doon ko nilagay. Wala akong purse, hindi kas i ako mahilig. Nasaan na ba yun? Naalala ko yung babae. Yung nakabangga ko. Hind i kaya... Binuksan ko yung pintuan sa restroom tapos lumabas ako kaagad. Nakita ko yung babae na malapit na siya sa pintuan at papalabas na naglalakad. Then nil aksan ko yung boses ko... "Miss!" Lumingon naman siya nun. Nung nakita niya ako, binuksan niya yung pintuan at tumakbo palabas.

Hanep na yun.. mandurukot!!! Sisigaw na sana ako kaya lang narealize ko nasa tap at ako ng restroom ng guys. May lumabas pa nga na isa, pero hindi ko na tinignan dahil dumeretso na ako sa table namin. Si Tjay na lang at si Terrence ang nandu n. Hinihintay yata ako. Lahat yata sila nasa labas na. "Ninakaw nung babae yung cellphone ko!!!" "Ano??? Sino???" napatayo naman si Tjay nun. "Yung babae na kak alabas lang!" tinuro ko yung punto. Ang bilis na ng tibok ng puso ko nun. Tatakb o na sana ako palabas kaya lang sinabi ni Tjay.. "Kuya.. hindi mo ba hahabulin?" Nakatingin lang kasi si Terrence sa sahig nun. Tapos tumingin siya sa akin... " Bakit ko naman hahabulin? Ano ka sinuswerte?" sabi niya sa akin. I felt... hurt. Seriously hurt. Kaya nga nung lalabas na ako para ako na lang yung humabol, pin ipilit pa rin ni Tjay si Terrence. "Tjay ano ba!" sabi niya kay Tjay na parang d i ko maintindihan kung galit ba. "Sorry.." tumingin sa akin si Tjay, "Ipahabol m o kay Arwyn." Wala na akong time na sabihin pa kay Arwyn dahil nasa kabilang sto re siya. Ako na sana yung tatakbo kaya lang sabi ni Terrence.. "Sige na nga haha bulin ko na.." sabi niya ng mahinahon. Na-relieved ako nun. Kaya lang nakita ko siya na naglalakad ng sobrang bagal papunta ng pinto. Yung lalaki na nalampasan ko sa restroom kanina eh nakasabay pa niya sa sobrang bagal niya. Tinignan ko si Terrence hanggang sa labas. Yung lalaki kanina, wala na. Naunahan pa siyang mag lakad yata. As in naglalakad lang siya na para bang nasa beach siya. Paano niya mahahabol yung babae kung ganun siya kabagal??? Nakita kong lumiko siya. "On-cra ck ba yung Kuya mo?" sabi ko kasi sa totoo lang, there's no way na mahahabol niy a

yung babae. Kabadong-kabado na ako nun. Si Mama ang bumili nun. At buntis si Mam a. Alangan namang sabihin ko eh baka maghysterical yun??? Naghintay lang kami sa glit. Nakita ko si Terrence. Cool lang ang itsura niya. NI-walang pawis or what. As in naglalakad siya ng mabagal. Tapos may binato siya sa akin, pero nasalo ko . "Yan na cellphone mo..." then naglakad na siya kasama nila Carlo. ***8*** That day was okay. Pero yun nga, hindi ko maiwasang magtaka kay Terrence. Kasi, tumakbo yung babae eh. Pero siya naglakad. At hindi basta-bastang lakad lang. So brang bagal talaga. Paano niya nakuha yung phone ko??? Hindi kasi talaga kapanipaniwala. Nung lumabas nga kami sa PizzaHauz nun eh nagtinginan lang kami ni Tja y. Tinaas lang niya yung balikat niya na parang sinasabi niya na hindi rin niya alam. Pero hindi na niya nakuhang magtanong. Siguro tamang desisyon na yun. Hind i ka kasi basta-bastang nagtatanong kay Terrence. Masyadong... nakakatakot eh. A fter naming kumain nun, wala kaming maisip kung hindi ang manood ng sine. Suspen se na movie yung pinanood namin. Ayaw nga naming mga babae, pero sabi ng mga guy s hindi daw sila makarelate sa mga chick flicks. So ayun, nag end-up kami sa sus pense. Sa totoo lang, mas takot ako sa suspense kaysa sa horror. Mga suspense mo vies kasi, nangyayari sa totoong buhay like murders. Eh yung horror??? Maniniwal a ka ba na may lumalabas sa puno niyo tapos papasok sa bahay niyo??? Come on!!! Nandoon na kami sa part na hinahabol yung babae at may hawak na palakol yung may takip sa mukha. Hindi ko talaga makayanan, kaya tinakpan ko yung mukha ko tapos nakayuko na ako. Naririnig ko lang na nagsisigawan yung ibang tao. Nasa pinakag ilid kasia ko. Nasa kanan ko, si Terrence. Wala na akong katabi sa kaliwa. Then yung iba nandun na sa kabilang side ni Terrence. "Ano... wala na ba? Pinatay na ba siya???" hindi ako nag-iinarte, hindi ko talaga kayang tignan, "Hey Terrence. . ano wala na ba?" "Paano mong malalaman kung hindi ka manonood?" halata mong in is yung boses niya. "Ninenerbiyos kasi ako eh.." sabi ko talaga at hindi ako nag sisinungaling, "Sabihin mo kapag tapos na ah!"

Ang daming sound effects nun. Nabingi ako dahil ang daming sumisigaw. Tumingin n ga ako sa side nila Tjay eh. Si Tjay lang yata sa aming tatlong babae ang nakati ngin sa screen. Si Joan kasi, nakatakip na rin yung mata na parang ako. Yung tat long lalaki, tawa lang ng tawa nung pinugutan daw ng ulo yung gardener. Then nai magine ko naman... ano namang nakakatawa doon? Minsan talaga ang weird ng mga la laki. Ibang klase ang mga sense of humor eh. As in tawa sila ng tawa as if may j oke na sinabi. Haaay.. laking tuwa ko talaga nung natapos yung movie. Although m araming namatay, nabuhay naman yung lead na babae dahil nasagasaan yung murderer . Kung hindi pa siguro yun nasagasaan, malamang na-murder rin ang beauty niya. H indi naman masyadong eventful yung sinasabing "first date" ko na kung hindi pa n agpustahan eh malamang hindi ko pa naranasan. Ang masama lang, ka-date ko yung k apustahan namin. Idagdag mo pa na Kuya ng bestfriend ko. Okay naman si Terrence eh, kapag may topak lang may pagkamasungit. But pretty much, he's okay. Nung mag -uuwian na nga nun, syempre nagpapaalam na lahat sa isa't isa. Si Arwyn eh ihaha tid na yung ka-date niya. Ako naman eh nung uuwi na, umiba ng direksiyon si Terr ence. Nakita ni Tjay, kaya ayun, sinermonan. "Hoy!" sumigaw si Tjay sa kanya, "H indi mo ba ihahatid si Shay?" "Bakit nawawala ba siya?" sabi niya tapos tumingin siya sa akin, "Kaya mo namang umuwi 'di ba?" Tumango na lang ako. Kaya ko naman talagang umuwi. Hindi naman ako naghahangad na ihatid pa ako. As if naman, gust o kong ihatid ako ni Quintero. Anyway, dahil naaawa yata sa akin si Tjay dahil a ko lang yung walang kasabay umuwi, nirequest niya kay Carlo na kung pwede eh isa bay na daw nila ako at mauuna na akong ihahatid. Dahil nga si Carlo eh gentleman 'di katulad ng ibang tao diyan, pumayag naman siya at wala naman daw yung probl ema. Inihatid na nila akong dalawa. Dahil walking distance lang yung bahay nila Tjay sa amin, hindi ko alam kung ano nang nangyari sa kanila na Carlo. Basta tum awag lang siya mga 15 minutes later.. at nabingi yata ako... "SHHHHHHAAAAAYYYYYY !!!!" inilayo ko yung phone ko sa tenga ko eh, "Hindi ka maniniwala sa sasabihin ko! AAAHHHHHH!!!!" Sumakit talaga yung tenga ko. Hindi kaya nabasag yung ear dr ums ko nun?

"Kailangan ba talagang sumigaw?" "OO! Alam mo ba si Carlo... si Carlo..." parang sa sobrang excited niya eh hiningal, "Hinalikan ako!!!" Nahulog ako sa kama ko nun. As in, sa sobrang gulat ko rin. "Hinalikan ka? Paano? Saan?? Anong ginawa? Diyan sa inyo???" "Easy ka lang..." sabi niya tapos parang siya nga sa amin ang hindi easy, "Sa pisngi lang." "Asus.. akala ko naman..." actually akala ko talag a, "Sa pisngi lang pala." "Pero at least 'di ba???" mahinahon na yung boses niya nun, "Anyway, sorry talaga kay Kuya ah. Badtrip talaga yun eh. May pinuntahan p a siguro kasi wala pa hanggang ngayon." "Parang 'di pa ko sanay sa kuya mo eh ga nun naman talaga yun!" "Kumusta na pala Mama mo???" Nakinig ako sa labas nun kun g anong ginagawa ni Mama. Kanina pa nagdadaldal yun eh. "Ayun, hindi na yung tv ang pinagdidiskitahan. Buksan daw lahat ng ilaw. Swerte daw yun." ang weird tala ga ng nanay ko, "Hindi kaya may sakit si Mama?? Kung anu-ano kasing voodoos ngay ong buntis eh." "Eh buntis nga eh! May hormonal imbalance!" "Kanina nga lang pin atay ni Papa yung extra lights kasi pati sa bathroom bukas lahat. Pinapatay niya kapag hindi nakatingin si Mama. Si Mama naman parang psychic, papasok uli sa ba nyo at bubuksan. Hindi ba... ano kayang nangyayari sa nanay ko??" Tawa lang kami ng tawa nun. Hindi ko alam na ganun pala kakumplikado kapag buntis ka. Nagpaala m na si Tjay nun dahil kakain na raw sila, at sinabi niya na kita na lang daw ul i kami bukas. Kakanta kasi ako sa simbahan... at magsisimba yata sila. *** Nag-b ihis na ako nun ng maayos. Si Mama at si Papa eh naka-formal attire lang din nam an. Naka-skirt na naman ako, this time, mas formal kaysa sa suot ko kahapon. Mas mahaba lang nag kaunti. Dumating ako sa simabahan eh maaga pa. Wala pang masyad ong tao nun at nagpapractice na yung choir. Sabi nila, ako daw assign sa verse n un. So sabi ko, okay lang naman.

Then saglit lang din, narinig kong tumunog na yung bell ng simbahan. Napaka-fami liar talaga ng tunog nun. Dumami na ng dumami yung tao, hanggang sa napuno na ri n. Nakita ko na si Tjay saka yung Mama at Papa niya, nakaupo sila doon sa bandan g unahan. Kumaway pa nga siya sa akin eh. Si Terrence lang ang wala. Syempre, na gsimula na yung misa. Kumakanta-kanta kami sa mga parts na dapat kakanta at yung ibang mga tao eh sumasabay sa amin. Nagkamali pa nga ako eh, pero natawa lang k ami. Hindi naman halata. May solo-part ako doon sa verse. Eto lang ang ayaw ko k apag may solo, mag-isa ka na nga, may speakers pa sa labas ng simbahan kaya dini g ng sambayanang pilipino. "Panginoon, Narito ako Naghihintay, sa utos Mo Lahat ng yaman ko Ay alay ko sa Iyo Ikaw ang tanging buhay ko." Then may babasahin sil a na verse galing sa bible, tapos ako na naman yung kakanta. "Batid ko nga, at n atanto Sa kasulatan Mong turo Pagsuyo mo, ay itatago Sa sulok ng puso." After ko ng kumanta, sasabay na yung mga choir members na kumanta nung unang paragraph na kinanta ko. Simple lang naman, pero nakakatouch pa rin. Maya-maya lang communio n na. Saglit lang din eh ginawa na naman yung mga usual na ginagawa sa mass. Tum agal din ng mga dalawang oras, at pakiramdam ko eh gasgas na ang vocal chords ko kasi hanggang sa matapos yung misa, kumakanta pa rin kami. Isa si Tjay sa lumap it kay Father at nag-bless. Nakasabay pa niya nun si Mama at si Papa. Dahil hind i pa naman malaki yung tiyan ni Mama, sinabi yata nila na buntis siya kay Father tapos ayun, nagsign of the cross sya sa tiyan ni Mama. Nakita rin nila Mama yun g parents nila Tjay. Si Tita Jayne, at si Tito Kevin. Ewan ko nga bakit Kevin, a kala ko Kelvin. Kasi Kelvin yung second name ni Terrence. Pero ganun talaga.. ib a-iba ang takbo ng utak ng tao. "Aba ayos tayo sa concert ah!" inasar ako ni Tja y nun, "Parang nasa Araneta!" Hay naku baliw talaga itong babaeng ito..

Nagkamustahan nun sina Tita Jayne at sina Mama. Magkakilala na sila. Sus, sa tin agal-tagal ba namang magbestfriend namin ni Tjay, malamang lang kilala na nila s ina Mama. Then hindi rin nagtagal, pumasok si Terrence. Akalain mo, nandito pala ito? Akala ko hindi sumama magsimba eh. "Pa, ano???" irritated na naman siya, " Hindi pa ba tayo aalis?" Nagsalubong yung kilay ng Papa nila. Natawa nga ako eh. Kapag nagagalit kasi yung Papa nila Tjay, magkamukha na sila ni Terrence. "Kelv in ano ka ba! Nasa simabahan yung ugali mo ayusin mo!!" Si Mama at si Tita Jayne naman eh nagdidiscuss ng kung ano. Then humawak sa tiyan ni Mama si Tita Jayne. Nakatayo lang kami ni Tjay sa gilid at pinag-usapan yung nangyari sa kanila ni Carlo kagabi, at kilig na kilig namana ng bruha. Nung napagod na kami sa subject na yun, nakinig na lang kami sa usapan nila. "Ayun nga, nag-apply na kami sa sc holarship nitong si Kelvin.." then parang hinila ni Tita Jayne si Terrence sa ta bi niya at parang ayaw ni Terrence, "Para sa college niya." "Ayoko nga Mama.." s abi niya ng mahina. Parang hindi nakikinig si Tita Jayne nun. Then sa akin siya tumingin, kaya ako naman eh nagulat ako. "Hindi ba nag-volunteer ka para rin sa Day Care dito Shay?" "Opo. Every Saturday. Minsan sunday din po. Wala lang po ak o kahapon kasi merong lang po akong pinagkakaabalahan.." Hindi nila alam nag bai l-out ako sa Day Care dahil nakipag-date ako. Ang sama ko. "Ayun naman pala Kelv in eh!" parang natuwa si Tita Jayne nun. "Ano na naman 'to???" Ngumiti sa akin s i Tita Jayne. Parang ito yung dati-rating sinasabi niya sa akin kaya lang hindi natuloy dahil pinigilan ni Tjay. "Kailangan kasi ni Kelvin ng Community Service para sa scholarship application. Wala kasi siyang extracurricular activities na kahit isa kasi hindi naman siya nag sports o nag-join ng

contest. So kailangan niya at least 75 hours ng community service..." Tinignan k o si Terrence nun. Wala lang. Parang badtrip lang. "Eh naisip ko, kailangan nama n nila ng tao sa Day Care. Eh kung pwede sana..." "Sabay na lang kayo magvolunteer sa Day Care.." ***9*** Nung narinig ni Terrence yun, parang namutla yung mukha niya na hindi mo maintin dihan. Inalis niya yung kamay ng Mama niya na nakahawak sa kanya. Tapos nag-step back siya at tinaas niya yung isang kamay niya na parang sign sa traffic. "Ther e's no way..." then parang na-gag siya na 'di mo maintindihan, "There's no way n a magtratrabaho ako sa Day Care." "There's 'yes' way." niloko naman siya ni Tjay . Tinignan lang siya ng masama ni Terrence. Yung magkapatid na 'to, buti na lang nakakatagal na magkasama sa iisang bahay. Kasi baka malaman ko na lang may bali ta na may na-murder na isa sa kanila. Bumulong naman ako kay Tjay nun. Kasi naki ki-argue pa si Terrence sa parents niya. "Akala ko wala siya dito??" "Nag-stay s a labas ng simbahan. Ayaw pumasok kanina. Nung natapos lang." Umalis na kami doo n. Kinausap yata si Terrence ng parents nila kasi parang nag-iba yung ihip ng ha ngin at parang gagawin na yata niya. Alam ko pinilit lang siya. Kung ano namang pagkukumbinsi ang ginawa ng parents niya sa kanya, ewan ko na. Basta alam ko lan g saludo ako sa kanila. Kapag may ayaw si Terrence na gawin, asahan mo mahirap s iyang pilitin. Milagro lang yung ngayon. After nung simba, kinausap na nila yung mga tao doon sa Day Care at isasabay daw nila sa akin. Sabi nila, ayos daw na m ay bagong volunteer, kasi kailangan na kailangan daw nila at wala naman daw na g ustong gumawa nun. Gusto daw kasi nila medyo bata pa para daw makaka-interact da w sa mga bata ng maayos. Mas maganda rin daw kasi ang approach ng teenagers kays a sa mga middle-aged kung minsan. Niyaya kami ni Tita Jayne sa bahay nila at nag luto daw siya. Siyempre pumayag sina Mama, kaya sa kanila na kami nag-dinner. Pa gkadating na pagkadating nga namin doon sa bahay nila,

wala man lang pasabi eh pumasok na kaagad si Terrence at nagdire-diretso doon sa kwarto niya at sinara yung pinto. ...Classic Terrence. Kaya nga siguro hindi ni ya ako kilala dati pa kahit na matagal kong bestfriend si Tjay. Kasi tuwing nasa kanila ako, kung wala siya sa labas nagkukulong siya sa kwarto niya. Hindi nama n dahil weird siya or what, pero siguro dahil nasanay na siya. Bata pa kasi si T errence hindi na siya nakakalaro sa mga bata na katulad niya. Kasi nga may asthm a. So parang lumaki siya na malayo sa ibang tao. Anyway, nagluto si Tita Jayne n g beef and gravy. Ang sarap nga eh. May corn and carrots lang sa gilid. Si Tjay natuluan pa ng gravy yung shirt niya, kaya ayun namantsahan yata. Doon pa lang s a living room nila, dinig na dinig mo yung malakas na stereo ni Terrence. Hindi kaya siya nagugutom? Hindi pa kasi siya lumalabas eh... "Hindi ba kakain yung Ku ya mo? Masarap pa naman itong niluto ni Tita Jayne." "Naku hayaan mo yun! Lalaba s din yan kapag gutom na. Madalas naman hindi sumasabay sa amin kumain yun eh, k aya hindi na bago yan." sabi ni Tjay sa akin tapos sumubo na naman siya ng malak i ng pasta niya na may beef. Mag-8 na kami ng gabi nakaalis sa kanila. Lumabas d in naman si Terrence, mga dalawang beses. Nung una dahil kumuha siya ng hotdog n iya, yung pangalawang beses eh kinuha niya yung isang DVD na nasa divider nila. I wonder anong itsura ng kwarto niya. Lagi kasing sarado yung pinto eh kaya hind i mo makikita. Si Tjay, naku saulong-saulo ko na yung itsura ng kwarto nun. Pati alikabok nga bilang ko na. Natulog ako ng maaga. May homeworks din, pero tinapo s ko ng mabilis dahil madali naman na. Kaya ayun, maaga akong nahiga sa kama ko. Bago pa nga ako nakatulog narinig ko yung nanay ko na nanghihingi ng Chinese Ti koy kay Papa. Eh hindi naman Chinese New Year. Ewan ko kung anong gagawin ni Pap a tungkol doon. Magic siguro or something. O baka magbiyahe siya sa China para d oon. Pero baka meron naman sa ChinaTown, eh di naligtas pa ang buhay ni Papa. Ma aga akong dumating sa school nun. May mga nauna na naman na sa akin at nakita ko si Johnny. Kausap nga niya si Arwyn nun eh. Teka-teka.. si Johnny kausap si Arw yn? Major breakdown yata yun??? Pinikit ko uli yung mata ko in case na mali lang yung nakita ko. Then nakita ko na nakatayo na lang si Johnny doon, pero wala na si Arwyn. Sabi ko na nga ba mali lang yung nakita ko.

Lumapit ako kay Johnny. Kinalabit ko lang siya sa balikat niya tapos lumingon na man siya. Yung usual spirit pa rin niya na masaya. Kinumusta ko lang naman siya. Brainiac din yan, siya yung third place sa amin. Actually tinalo na niya ako da ti sa ranking, pero alam mo yun, walang inggitan sa amin. No matter what, friend s pa rin kami. Hindi naman kami nagkokompetensiya sa ranking. Si Tjay wala lang yun, eversince nursery yata siya first na yun eh. Genius kasi na parang may ment al defect na di mo maintindihan. Pwede pala yun no? Na may mental defect ka tapo s genius ka. Mahirap mang paniwalaan... here's the living proof.. Maria Teresa J ayne Quintero. "Alam mo ba nahahawa yata ako sa pagkakaroon ng hormonal imbalanc e ng nanay ko, kung anu-ano na nakikita ko.." ngumiti naman ako kay Johnny, "Nak atayo ako doon kanina, tapos akala ko kausap mo si Arwyn Velasco." Nakatingin si Johnny sa akin nun na parang naghihintay na.. "San yung big news?" na reaction. Minsan hindi ko rin maintindihan to eh. "Kausap ko nga siya. Kanina." Hinawakan ko yung tenga ko. Baka kasi mali na naman yung narinig ko. Never in my life na nakita ko na nag-usap si Arwyn at si Johnny. I mean, it's like saying naimbento na ang time machine. Malabo talagang mangyari. Kasi as far as I know, stuck-up s i Arwyn, naive-genius si Johnny. Mag-usap man sila, parang tribal language at Ge rman. ...Of course si Arwyn yung tribal language. Wala namang alam sa buhay yun kung hindi slam dunk. "Eeeww, bakit?" parang yun lang ang unang pumasok sa utak ko, "Nagkaintindihan ba naman kayo?" "Wala lang. Tinatanong niya kung dumating k a na ba." Napatingin naman ako sa likod ko. Parang gusto kong magtago bigla. "Te ka teka.. anong sinabi mo? Hindi mo naman siguro sinabi na nandito na ako 'di ba ?" hinla ko si Johnny sa gilid at baka sumulpot kasi si Arwyn. Nakakairita kasi yung tao na yun, "Alam mo naman yung lalaki na iyon. Baka magkatornado na sa sup er lakas ng hangin sa katawan." "Syempre hindi. Hindi ko nga alam na dumating ka . Pumunta yata siya sa garden, dun sa tambayan nila ni Quintero." seryoso pa rin si Johnny nun. "Ayun pala, at least alam ko na kung saan ako dadaan!" ngumiti a ko nun, "Thanks Johnny, life saver ka!" Iniwas niya yung tingin niya sa akin. Na pansin ko naman kaagad. May problema kaya? Hindi

naman kasi ganyan si Johnny eh. "Hoy!" nag snap ako sa mukha niya, "Kanina lang ang saya-saya mo tapos ngayon nagbago na mood mo?" Humarap siya nun tapos parang ang lungkot niya. "Wala, nagtatampo lang ako sa inyo ni Tjay." "Ngak, bakit nam an?" nagulat ako nung sinabi niya yun, hindi ko pa kasi narinig yun na sinabi ni Johnny. "Kasi hindi niyo man lang sinabi sa akin na nung weekend nakipagdate ka yo. Ano na sa susunod na malalaman ko? May asawa na kayo?" Parang na gross out a ko kaya lumayo ako ng kaunti kay Johnny. "Hey hey hey.. hinding-hindi ako pakaka sal kay Quintero noh! That's gross." totoo naman yung sinabi ko, "Ni-hindi nga y ata alam ng tao na yun ang difference sa strawberry at mochacaramel." Sa totoo l ang, ang sarap nung mocha-caramel ah. So yun nga, malapit na kasi magtime nun, d umating si Tjay. Mukhang puyat ang itsura kasi may eyebags eh. Tapos sabi niya s a amin na antok na antok daw siya dahil daw sa kapatid niya na kumag. Hindi nama n niya sinabi kung bakit, but I bet dahil yun sa music niya na malakas. "Jimenez zzzz!!" narinig kong may sumigaw doon sa pintuan. Hindi pa ako lumilingon, paran g gusto ko nang mag-disappear doon. Kilala ko kasi yung boses na yun. Pwede na s iya sa trono ng 'Most Annoying Person in the Whole Galaxy.' "Ano na naman Velasc o???" "Oh well thank you.. you look so pretty yourself." "Wala akong sinabi na g wapo ka.." sabi ko naman sa kanya. "You're so darn smart too..." arrrggghhh! Wal a bang itak dito??? Nakasimangot na ako nun. Kasi sa totoo lang nakakainis yung mga arte ni Arwyn eh. "Seriously ano nga???"

"Wala naman.." nakaclose-up smile na naman siya, "Sinusubukan ko lang i brighten up yung araw ko." "---at sirain yung akin? Great job!!!" tinapik ko siya sa bal ikat ng malakas. "Thanks!!" masaya pa siya nun. It was supposed to be an insult. Pero dahil nga si Arwyn siya at mabagal ang pag-process niya ng mga sinasabi sa kanya. hindi niya maiintindihan yung mga bagay na iyon. Tribal language.. remem ber? Ito namang si Tjay, parang sa sobrang antok, natumba na yung kamay niya at nagising na siya uli. Nag-slide kasi yung ulo niya eh. "Nice one!" tinignan siya ni Arwyn, "May drool ka nga pala dito." tinuro niya yung gilid ng bibig ni Tjay , "Baka hindi mo alam." Napahawak naman bigla si Tjay sa bibig niya. Ako rin eh napatingin. Nakakahiya naman kung meron. I mean, kahit na ganyan si Arwyn, nakak ahiya pa rin na mag messed up sa harapan niya. After all his annoying and stuck up remarks, siya pa rin naman ang captain ng basketball team at marami pa ring h umahanga sa kanya kahit na para siyang caveman. "Bwisit ka talaga Arwyn kahit ka ilan!!" inis na nun si Tjay, hahampasin niya kasi si Arwyn sana eh. "Oo nga Arwy n asar ka!" naki chip in namana ko. It turned out, wala namang drool si Tjay. Si nabi lang niya yun, para mag-panic siya. Dapat hindi niya ginawa yun, kasi paran g bagong gising lang si Tjay, at super duper masama ang kinalalabasan na inisin kapag puyat ka na, at hindi ka pa makatulog ng maayos. "Bagay nga kayo ni Kuya n a makaibigan! Parehas kayong may mental defect!!" "Hindi naman kami tatawaging g waping kung hindi 'di ba?" nag Mr. Pogi pa siya nun, "Of course mas gwapo pa rin ako." "Sa Martians.." sarcastic yung sabi ni Tjay. Na-choke ako nun. Parang kan ina lang iniisip ko pati si Tjay may mental defect eh. Pero at least sinabi ko G enius naman. So balance pa rin naman. Lumabas muna ako nun dahil feeling ko magw re-wrestling si Tjay at si Arwyn. Si Johnny naiwan sa loob. Pwede na siyang refe ree.

Paglabas ko naman, nakasandal doon si Terrence sa may bench sa may gilid ng room namin. May hawak siyang papel nun at pencil tapos nasa bibig niya na para bang nag-iisip siya ng malalim. Then ginulat ko naman siya... "Hoy galaw-galaw baka m a-stroke!!" tumawa ako nun. Tinignan niya ako nun ng masama. Hindi basta-bastang tingin eh, basta parang galit na galit siya na hindi mo maintindihan. "Kung wal a kang magawang matino, tumahimik ka na lang..." "Joke lang naman eh!" na-shock ako. Sineryoso pa ba niya pati yun? "Sorry ka, hindi ako mahilig sa jokes." then tinignan niya yung bintana sa room namin, "Hindi pa ba tapos si Arwyn sa kapati d ko?" Ang bilis ng tibok ng puso ko nun. Parang natakot yata ako ng kaunti kay Terrence. Grabe pala ito.. para joke lang... "Ano ba??? Ngayon namang kailangan ka sumagot, ngayon ka hindi nagdadaldal." umupo siya uli tapos tinupi niya yung papel na sinusulatan niya kanina. "Uhmm.. ewan ko. H-hindi ko alam eh." Napansin niya yata napaka-uneasy ko. Sa susunod talaga tatandaan ko, hindi ko na gagawin yun kay Terrence. Hindi na talaga. I swear.. ayoko na. Ayoko na makita yung tin gin na iyon. Nakakatakot na parang mananakit na lang eh. "Hey.. sorry. 'Di ko si nasadya kung natakot ka sa akin." sabi ng mahinahon, "Ayoko lang ng ginugulat ak o kapag nagko-concentrate ako." "Ahhh... hmm..." hindi ko na alam yung sasabihin ko. "Anyway, hindi ko na iuutos kay Arwyn 'to. Tutal nandito ka naman at ikaw n aman yung pagbibigyan nito.." Hindi ko maintindihan yung sinasabi niya. Kaya nak ita ko na lang na may kinuha siya sa bulsa niya na nakabalot ng puting panyo, at yung isa eh isang box. Then nagulat na lang ako nung kinuha niya yung kamay ko. "Kung gusto mo lang malaman, you look better without this.." tinaas niya yung p uting panyo at

nilagay niya sa kamay ko, may matigas sa loob, "Kung kailangan mo ng opinion ko, you'll look better with this.." nilapag niya yung box sa kaliwang kamay ko, "Pe ro sa totoo lang, you look okay... no matter what." Nakatayo lang ako doon at na katingin ako sa kanya. Wala pa rin akong sinasabi. Tinignan ko yung binigay niya . Para akong abnormal. "Para san 'to???" tinaas ko yung nilagay niya. Tinapik ni ya ako sa balikat ko. Tapos ngumiti siya. Mas gumaan yung pakiramdam ko kaysa nu ng tinignan niya ako ng masama. "Let's just say..." nag-isip naman siya... "It's my way to say I'm sorry." tapos nun, umalis na siya. ***10*** Tinignan ko yung binigay sa akin ni Terrence. Nung nakita ko nasa kaliwang kamay ko, nakita ko na may box ng contact lenses doon. Then medyo hinigpitan ko yung hawak ko doon sa puting panyo.. parang alam ko na yung laman ng nasa loob. I can 't help it, pero napangiti na lang din akong mag-isa. Sino ba talaga si Terrence Kelvin Quintero 'di ba??? Pumasok na ako sa loob nun. Nakita ko na binabatukan na ni Tjay si Arwyn nun kaya lumapit na ako at inawat ko. Tingin ko kasi hindi n a biro yung ginagawa ni Tjay eh. Masama talaga yung lagay ng babae na yan kapag hindi maganda ang tulog. Tapos ito namang si Arwyn dahil lalaki pa rin naman siy a at nagpapaka-gentleman, tawa pa rin siya ng tawa at hindi na lang pinapatulan si Tjay. Nagklase naman kami nun. Sa katunayan, nagsimula na yung totoong lesson s namin. Sa chemistry nga, unang homework namin eh ung sino daw ba yung nag came up sa Periodic Table of Elements. Ako naman iniisip ko pa kung sino kasi nabasa ko na kung saan, nung marinig ko si Tjay na nagsusulat na ng sagot niya sa note book niya. "Dimitri Mendeleev." sinabi niya after nabanggit ng teacher namin yun g homework, "Shay, ano bang spelling ng name niya? D-M-I ba sa Dmitri.. or DIMI. . dahil Dimitri? Tapos may books din nun na spelling ng last name niya may 'Y'.. para sa Mendeleyeev.. ano ba yung tama?" Inirapan ko si Tjay nun, pero yung ira p na pabiro. Tinatanong niya ako sa spelling ng pangalan nung kung sino man yun, eh samantalang hindi ko nga kilala.

Anyway, dumating na naman yung kalbaryo namin sa Social Studies. Every year kasi , may debate na ginagawa sa school para sa mga third year students lang. Ang lag ing magkalaban, first and second section lang ng third year. Then yung iba, audi ence. Yung mga 2nd year at first year eh hindi pwedeng manood, kasi hindi nila p wedeng malaman kung paano nangyayari yung debate. Kaya kinakabahan kami kasi hin di namin alam. Naririnig-rinig namin na yung mga 4th year ang nagbibigay ng topi c on the spot, then bibigyan kayo ng sides. Hindi daw mahalaga kung ang side na naibigay sa iyo eh oppose ka, basta ang purpose eh manalo yung side niyo sa deba te. Hindi ako magaling sa mga open speeches. Either feeling ko hihimatayin ako, o nageend up na walang lalabas sa bibig ko. Si Tjay malakas ang loob niyan pagda ting sa ganyan. Siya pa nga ang nagsasabi sa akin na ang mga activity daw na inv olved ang pagharap sa maraming tao, parang pagkanta ko rin yun sa church choir k aharap ng lahat. Sinabi ko naman sa kanya na iba pa rin yung idea. Sa church kah it sintunado ka at magkamali ka sa kanta, walang tatawa sa iyo dahil... ewan ko. . parang lahat kasi nagkakaintindihan kapag nasa simbahan. At least ganun yung p akiramdam ko. Pero kapag nasa school ka at nag screw up ka sa school debate, wal ang iintindi sa iyo kung may stage fright ka. Mga seniors? Tatawanan ka na lang. Binigyan naman kami ng enough time para doon. Sabi sa amin, bibigyan kami ng tw o weeks para mag-prepare. Tinanong ko nga sa teacher ko kung ano namang kinalama n ng debate sa pinag-aaralan namin. Lagi naman niyang sagot, sa world affairs da w, kailangan may voice ka para mangyari yung gusto mong gawin. Oo na lang din ak o eh kahit hindi ko naman alam yung sinasabi niya. Oh well... One day nga pala, nahabol ko pa si Terrence kasi naglalakad siya doon sa may hallway papunta ng ca feteria. Ayun, typical na naman yung itsura na parang galit na naman sa mundo. N agkakataon kasi na tuwing hinahanap ko siya, either wala dahil may ganito, or wa la dahil may ganyan. Hindi pa kasi ako nakakapagthank you sa kanya doon sa binig ay niya. "Terrence!" narinig na niya yung boses ko nun kaya huminto siya. "Ano?! ?" Kung babae lang siguro ito, inisip ko na lagi siyang meron. Dinaan ko na lang sa ngiti. After all, binalik niya yung salamin ko ng maayos na. Hindi ko na kin ailangang magalit 'di ba? Isa pa kung magsusungit din ako sa kanya, wala namang mangyayari sa amin. So might as well be nice to him. "Gusto ko lang mag thank yo u.." sumabay na akong maglakad sa kanya.

Tinignan lang niya ako nun saglit tapos tumingin na uli siya ng diretso. "Saan n aman?" sabi niya na parang hindi interesado. "Doon sa pagpapaayos sa salamin ko. . saka doon sa contacts.." Huminto na siya nun. Magkasalubong na yung kilay niya . Ang tindi talaga ng galit sa mundo ng kuya ni Tjay. "Ang hirap niyo talagang i ntndihing mga babae no?" napatingin na ako sa kanya nun, "Tinawanan kita, nagali t ka... nag-sorry ako. Dapat tapos na dun. Tapos ngayon nagthathank you ka?" "Eh kasi naman feeling ko yun yung tamang--" "Well hindi." hindi ko pa natapos yung sasabihin ko, "Dapat lang tanggapin mo yung sorry. Hindi mo kailangang mag than k you." Iniwan na niya ako doon. Ewan ko kung pumunta ba siya sa cafeteria o ano . Basta hindi ko na sinundan eh. Hmph! Sungit! Nagsimula na yung practice ng bas ketball. Pati yung ibang sports na hindi ko naman pinapanood dahil hindi ko nama n naiintindihan. Si Arwyn eh ilang beses na akong niyayaya na manood daw ako one time, pero lagi kong sinasabi na may homework ako kahit wala. Tapos yun, magpap anic siya dahil behind na naman daw siya sa homework. Baka mag-fail daw siya at kapag nalaman na naman ng parents niya eh ipull-out daw siya sa team uli. Dahil nga nakakakonsensya naman na ganun na lang siya ka-worried, sinabi ko na lang ho mework, meaning, may gawaing bahay ako. Saka lang siya nag-settle. Saturday came , yung unang day ng community service ni Terrence at araw naman ng pagvovoluntee r ko sa Day Care. Iisa lang naman yung gagawin namin at pupuntahan, pero iba pa yung tawag nila sa gagawin. Si Papa eh walang pasok kaya siya na ang mag-aalaga kay Mama. Hindi naman dahil sa kailangan ni Mama ng magbabantay sa kanya all the time, kung anu-ano lang kasi ang naiisip eh. Then nag-ring yung phone ko, kaya nataranta pa ako. Hindi pa kasi ako nakakapagsapatos nun eh. "Hello?" "Wala ka b ang balak buksan yung pinto Bible Girl???"

Tinignan ko yung cellphone ko, unknown number. Pero dahil hindi ko naman talaga alam yung number ni Terrence. Siguro binigay in Tjay yung number ko sa kanya. "S andali lang bababa ako." Nag-hung up na ako doon sa kanya at bumaba na ako para buksan yung pintuan. Nakita ko na ang taas na ng sikat ng araw dahil mag-10 na n g umaga nun at pinagpapawisan na siya. "Ano?!? Tapos ka na ba??" Napaka-ikli tal aga ng pasensya niya. Nagpaalam na ako kina-Mama at Papa na aalis na kami at dum iretso na kami sa simbahan nun. Sa gilid kasi n simbahan yung Day Care, at every Saturday may mga kids doon na iniiwan lang ng mga parents nila either kung wala ng magaalaga, nagbible study. Nagbibigay naman sila ng donations sa simbahan. At dahil volunteer nga kami, wala kaming nakukuha. And it's great, helping. Seriou sly. Pagkadating na pagkadating ko doon sa room kung saan kami mag-aalaga ng mga 10 or so kids, paalis na nun si Sister Mia. Nakita na nga ako nung mga bata at tumakbo pa nga yung iba sa akin. May malaking playground lang sila sa likuran na pwede silang magtatakbo. Wala naman silang lalabasan kaya walang mawawala. Naun a akong pumasok, tapos si Terrence eh nanatiling nakatayo doon sa labas. Iba na nga yung itsura niya nun na parang magkakasakit siya. "Hey, papasok ka ba?" niya yaya ko na siya nun sa loob, "Tara na!" "Sige na mauna ka na.." Nauna na akong p umasok nun. Nagpaalam na si Sister dahil may gagawin yata siya sa simbahan. Then tumayo na ako doon sa harapan nung mga bata. Nakakatuwa nga yung mga yun eh, ka si parang kung iisipin mo, ang liit-liit ng alam nila sa mundo.. then unti-unti na lang napapansin mo duamrami na yung alam nila. "Okay.. kids.. uhmm.. may bago tayong makakalaro!" kailangan kasi masaya yung boses mo sa mga bata dahil kung hindi ka masya, feeling nila masamang bagay yung kung ano man yung sinasabi mo, "Makakasama natin siya every week. Siya si Kuya Terrence! I-welcome natin siya a h!" Nagpalakpakan naman sila at nagtinginan sa pinto. Pero hindi pumasok si Terr ence. Kaya ayun, lumabas pa ako para hilahin ko siya sa loob. Parang alangan pa siya dahil nakahawak pa siya sa ulo niya. "Hi." yun lang ang sinabi niya tapos n aupo siya doon sa table.

Lumapit naman si Oli sa kanya, short for Noli, isa sa pinaka-cute pero pinakamak ulit na bata sa Day Care. "Bakit b-bakit po Terrace ang pangalan mo?" "Err.. Ter rence. Hindi Terrace." ganun lang yung sagot ni Terrence nun. "Kami rin merong t errace sa bahay. Siguro mahilig ka sa terrace kaya Terrace pangalan mo no?" luma pit pa lalo si Oli sa kanya. "Bakit..." tumalon-talon pa siya, "Bakit ang tigas ng buhok mo? Hindi ka siguro naliligo no?" Nagtawanan yung ibang mga bata nun. S i Terrence eh tumayo na. Nung tumayo nga siya, halata mo yung height gap nila. H anggang sa puwet lang niya yata si Oli, tapos tumingala lang si Oli sa kanya. "I t's gel..." Whoa.. talk about hot. Syempre naisip ko na tama na pumasok na ako s a eksena at mukhang hindi sanay sa mga bata si Terrence. "Oli.. Oli.. hindi Terr ace ang pangalan ni kuya.. TER-RENCE." inulit ko pa uli sa kanya kaya lang hindi niya talaga makuha, "O sige, kuya TK na lang. Pangalan din niya yun." Tinignan lang ako ni Terrence pero iniwas niya yung tingin niya na parang wala siyang pak ialam sa sinabi ko. Sumingit naman si Betty. "T-cake!" tinaas-taas niya yung kil ay niya, "Masarap ang cake 'di ba? Kuya cake ka pala!" Parang naiinis na si Terr ence nun kasi tinignan na niya ako ng masama. "Paano ka tumatagal dito?" "They'r e good kids. Masasanay ka rin." "I don't think so." Then hinihila-hila ni Oli yu ng pantalon ni Terrence kaya tumingin si Terrence pababa. Nung nakatingin na siy a, saka lang nagtanong si Oli. "Kuya Cake, bakit ang laki ng pantalon mo? Saka b akit may bakal dito? Hindi ba ito yung nilalagay sa leeg ng aso?"

"Uhhmm... hindi ko alam basta nandiyan na yan. Pwede ba bawasan mo naman yung mg a tanong mo?" It was one horrible day. Lumabas nga kami doon sa field dahil magl alaro daw sila, at si Oli eh nakadikit parati kay Terrence. Halata mong naiirita si Terrence kasi gusto niyang matulog, pero ginigising siya ni Oli. Panay lang ang 'OO' niya.. at tango. Nung kakain na kami, nilapag lang ni Terrence yung pru tas sa harapan nung mga bata tapos naupo siya doon sa gilid. Kaya ako naman kahi t may buhat-buhat pa akong isa, tumakbo naman ako sa direksyon niya. "Hey, hindi mo dapat ginagawa yan! Hindi mo rin binibigay yung ganito kalalaki.. paano kung ma-choke sila?" "Heimlich Maneuver." yun lang ang sagot niya sa akin. "Ano ka b a.. hindi mo nakikita yung point. Delikado sa mga bata na kumakain ng malalaki. Dahil minsan nalulunok nila ng buo." "E di ikaw yung magpakain." tumayo siya doo n sa kinauupuan niya at papunta na siya sa pinto. Ako naman dahil nakita ko na a alis na yata siya, sumigaw na lang ako. Sabi kasi ng Mommy niya kailangan niya i to sa scholarship tapos ngayon nag-quit na kaagad siya? "Terrence! Terrence san ka pupunta!" "Kakain ako sa labas!" tapos nag-wave siya ng patalikod, "Sinong sa sama?" Sumunod na lang na alam ko, nagtakbuhan lahat sa kanya. As in lahat, mali ban siyempre doon sa 1 year old na bata na laging katabi ko tuwing nagpupunta ak o. Lagi kasing tahimik yun. Natawa na lang ako. Na-shock nga si Terrence eh. Mun tik pa nga siyang matumba nung nagtakbuhan sa kanya eh. Tapos di ko inaasahan, t umawa na lang din siya. "Siguro papadeliver na lang ako.. tingin mo bible girl?" Hindi na siya kasi makakalabas. Paano naman tiyak lahat sasama sa kanya. Kaya a yun, nakita ko na nag-dial siya ng number sa cellphone niya at tinawagan niya ku ng saan man siya nagpadeliver. Nung binaba niya yung phone, tinignan niya yung i sang bata. "Yuck... huwag mong ihahawak sa akin yan ang lagkit ng kamay mo!" ini iwas pa niya yung paa

niya nun. "Ang alin po?" tapos humawak sa tuhod niya yung isa. "Wow great! Ikaw ba maglalaba nito?" "Uhuh." tumango-tango naman yung bata. Mukhang hindi nga ako masyadong mapapagod nun dahil halos lahat ng bata, nasa side ni Terrence. Halat a mong ayaw niya pero hindi naman niya makuhang patulan dahil nga maliliit yung mga yun. Then hindi na lang namin inaasahan, nadapa si Gaille, at gumulong pa yu ng orange na daladala niya. Tumakbo naman si Terrence nun at tinayo niya kaagad si Gaille. Ako naman tinitignan ko lang siya, mukhang under control naman niya. PInagpag pa niya yung tuhod eh. Mukhang paiyak na kasi si Gaille nun. "Oh GOD! W aterworks! Huwag kang iiyak.." tapos nataranta si Terrence at nagtitingin-tingin siya sa likod niya pero panay bata lang yung nandun, "Huhugasan natin yung suga t mo.." Lalong umiyak si Gaille nun. "Ayoko masakit yun eh!" "Hindi na.. hindi n a pala natin huhugasan. Alcohol na lang.. para..." Hindi pa niya tapos yung sasa bihin niya, lalong lumakas yung pag-iyak ni Gaille. "Hindi na! HIndi na natin ga galawin yung sugat mo. Ganyan na lang!" tapos kinapa-kapa niya yung pockets niya , "Wala pa naman akong dalang panyo ngayon." Naupo siya nun sa harap ni Gaille. Binuhat pa nga niya para iupo doon sa kandungan niya. "Hey huwag ka namang umiya k ano eh..." hindi niya talaga alam yung gagawin niya, "Ano bang gusto mo???" Lu mapit na ako nun dahil parang hindi na talaga alam ni Terrence yung gagawin niya . Nanguha ako ng candy doon sa basket. Tapos umupo ako doon sa inuupuan nila nin a Terrence. Umiiyak pa rin si Gaille nun. "Gaille, lollipop gusto mo?"

"Ito oh may maganda ako na stick." Tinignan ko lang si Terrence. Wala talagang a lam sa bata to. Huminto na si Gaille sa pag-iyak. Haay salamat. Humihikbi-hikbi na lang din siya. Then ngumiti siya nun. Sunod na lang na alam ko... Kinuha niya yung stick ni Terrence. ***11*** Natawa lang ako nun. Alam kong alam naman niya na lollipop ang tawag dun, pero s iguro gusto lang niya mag-sound na parang bata yung dating. Maybe Terrence can b e mean and snob sometimes, but he's nice by heart. Nung hapon eh naupo lang kami doon. Dumating din yung delivery niya. Fried chicken lang pala galing sa KFC. S yempre yung mga bata nakita yung order niya, lahat tuloy naupo sa tabi niya. Kay a ang trabaho ni Terrence nung kumakain eh himayin yung chicken para sa kanila. Merong isa ayaw daw nung crust, yung isa gusto lang yung crust, at yung isa nama n eh gusto niya pero kailangan takpan mo pa yung ilong niya. Siguro nga may poin t din si Terrence kung bakit hindi siya tumatagal sa mga bata. Then after nun, g usto yata ng mga bata na tumakbo ng tumakbo pero hindi namin pinayagan dahil kak akain lang din nila. Sabi namin maglaro na lang sila ng puzzle. Sumunod naman si la. Yung iba nakatulog naman na. Then out of nowhere, lumapit sa akin si Terrenc e at pinupunasan niya yung kamay niya ng napkin. Tinignan ko lang siya. "Saan ba pwedeng linisin itong.." tinignan niya yung paa niya, "Pantalon ko. Marumi na k asi eh." Panay mantsa na ng candy, ng ketchup, ng lints ng kung anu-ano yung pan talon ni Terrence. Kaya siguro gusto rin niyang hugasan man lang. Ayaw naman niy ang umuwi ng ganung yung itsura niya. Kung sabagay ako rin naman. Sa totoo lang, may dala-dala akong bag. Lagi akong may dalang extra na damit. Kaya in case man na madumihan ako, hindi ko na kailangan pang problemahin. "May laundry room dit o doon lang sa bandang likod..." tinuro ko naman yung likuran namin, "Kung gusto mo ako na lang maglalaba niyan. Madali lang naman."

"Uhmm.. uhh.. nah.. ako na lang. Kaya ko naman siguro." parang nahihiya na yung itsura niya nun. Lumabas siya doon sa pintuan para tignan kung saan yung sinasab i ko. Then ayun, napansin na yata niya kung saan pwedeng labhan yung pantalon ni ya. Lumapit siya uli sa akin tapos tinanong niya kung may towel daw ba na pweden g i-wrap sa kanya kung saka-sakaling lalabahan na niya yung damit niya. Hindi ko naiwasan, pero natawa ako. Sinabi ko meron doon sa may taas na mga puting towel s. Mukhang nainis yata siya sa akin eh. Kasi ako naman eh tinatawanan ko pa kasi siya. "Ano namang nakakatawa?" "Wala lang.." hindi ko talaga mapigilan yung sar ili ko nun, "Marunong ka bang maglaba?" "Why do you care?" Hindi ko talaga maint indihan kung saan siya nagmana. Mabait naman si Tita Jayne at Tito Kevin. Hindi kaya ampon si Terrence? Oh baka may genetic something sila na nag-skip ng genera tion kaya sa kanya napasa yung pagkasungit? Anyway, nagsismula nang tumakbo uli yung mga bata. Kaya ayun, hinila siya ni Oli at ni Betty para daw kasali siya sa taya-tayaan. Syempre mabagal tumakbo yung mga bata, kaya si Terrence kunwari bi nabagalan lang din niya yung takbo niya. Hindi naman nagtagal, hinila naman nila ako. Sumali rin daw ako sa laro nila. Kaya lang that time, hindi na taya-tayaan . Tagu-taguan naman daw. Una syempreng taya eh si Terrence. Kasi siya na ang pin akamatanda, siya pa ang lalaki. Eh di lahat kunwari eh tatakbo na kung saan magt atago. Ang worst part kapag ang kalaro mo nga eh mga 4 years old, 5 years old.. no older than 7, larong bata talaga ang mangyayari. Si Gaille nga na may sugat n agtago doon sa isang maliit na bato. Tinago niya yung mukha niya. Pero kitangkit a naman yung katawan niya. Siguro ganun ka nga nung bata, kapag hindi mo nakikit a yung taong nasa tagu-taguan, feeling mo hindi ka rin nila nakikita. Then yung iba nagtago lang doon sa likod nung pintuan, at kung saan-saan na kita lang din naman sila. Pati sa ilalim ng table. Bibigyan ko na sana ng credit, kaso wala na mang tablecloth. Nakita kong nahanap ni Terrence yung iba. Eto pa ang isa sa hin di ko maintindihan sa larong tagu-taguan. Kapag nahanap ka, kailangan pupunta ka pa doon sa original position nung "IT" para lang sabihin mo yung salitang "SAVE ." Ako siguro ang pinakamatagal sa nahanap ni Terrence. Ako kasi yung huli eh. N agtago ako doon sa likod nung room. Hindi naman malayo yun, pero syempre yun lan g ang decent na taguan. Nahanap ako ni Terrence dun, tapos siyempre nag-unahan k ami doon sa main spot

pero naunahan niya ako mag-save. Kaya ayun, taya na ako next time. Ganun pa rin nung second time. Kitang-kita mo pa rin yung mga bata. Naisip ko na nga na si Te rrence lang ang pinakamahirap hanapin dito. Si Oli wala man lang yatang effort. Nung tapos na kasi akong magbilang nakita ko na nakatayo pa rin siya doon sa tab i ko, tapos tinakpan lang niya yung mata niya. Haay, pakiramdam ko nun mamamatay ako sa kakatawa. Inipon ko sila lahat. Lahat nag-save doon sa main spot pero si Terrence talaga ang hindi ko mahanap. Sinubukan ko doon sa pinagtaguan ko, pero wala talaga. Binalikan ko na lahat nung pinagtaguan kanina, pero wala pa rin ta laga. Siguro 15 minutes na, hindi ko pa rin siya mahanap. Napagod na ako nun sa kakatakbo. "Terrence.. give-up na ko!" hindi ko na talaga kaya nun. Wala pa ring lumabas, "Hooyy! Terrence ano ba! Panalo ka na! Taya na ako uli!" Wala pa rin a kong nakitang movement nun. Finally, narinig kong parang may bumagsak sa likuran ko, kaya paglingon ko, biglang may tinamaan yung ilong ko. "Whoa..." bigla siya ng parang nag-matrix effect na exbihition pabaliktad, parang bending na ewan kas i humawak siya sa sahig, "Huwag ka ngang ganyan kalapit sa akin." Saka ko lang n a-realize kung bakit niya ginawa yun. Kasi siya pala yung tinamaan ng ilong ko. Sa may chin niya. Ang awkward nga eh. Kaya pala siya nag-bend bigla-bigla. Tumay o rin naman siya nung nakaatras na ako. Taops napansin ko, namumula na yung mukh a niya. "Pagod na ko." sabi niya tapos nakatingin lang siya sa akin ng seryoso. "Ako rin eh. Taya na naman ako." "Nahanap mo ko tapos ikaw pa rin ang taya? Di b a dapat tatakbo pa doon--" tinuro niya yung spot. "Pero sabi ko give-up na ako." "Di naman ako nag-surrender. Na out of balance ako doon..." hinihingal na siya nun tapos tumingin ako sa taas kung saan siya nagtago. Sa taas pala ng puno, "Pa no ba yan, ira-race kita doon." Pansin ko na hinihingal na siya nun. Namumula pa yung mukha niya. Napaka-unusual nga eh.

"Ok ka lang?" "Yeah." hinihingal pa rin siya. Then bigla na lang siyang tumakbo, kaya ako eh nagulat at nakitakbo na rin. Nag-unahan kami doon sa main spot nami n. Yung mga bata nga nagchi-cheer pa nga kung sinong mauuna. Si Terrence ang nau una nun dahil mabilis siyang tumakbo. But in no time, nahabol ko rin siya at nau nahan ko rin naman. Tapos nauna akong nag-save kaya nagtatatalon-talon ako dahil nauna ako. "Ikaw na ang taya Terrence! Yehey! Nauna ako!" In circles kasi yung pagtalon ko nun. Kaya nung pagkaikot ko, nakita kong nakaluhod na si Terrence, a t hawak niya yung didbdib niya. I swear, nag-panic siguro ako. Kaya ayun, tumakb o ako kaagad sa direction niya. Saka ko lang nakita na medyo bluish na yung mukh a niya. Hindi na red. Ang lalim na ng paghinga niya. "Terrence! Hoy! Ok ka lang? ??" hinawakan ko siya sa balikat niya. Napaka-ewan talaga ng tanong na yun. Obvi ous ba na hindi siya ok? Hindi man lang siya tumingin sa akin. Basta nakaluhod l ang siya doon, hawak yung dibdib niya at nakatingin sa damo. Parang gusto ko siy ang ishake ng ishake in case na wala na siya sa sarili niya. "Tu--huh---Tubig. B igyan mo--oh ko ng tubig." Wala na nga siguro ako sa sarili ko nun. Kasi dinala ko sa kanya yung buong pitcher eh. Wala man lang baso. Kaya uminom siya doon. Th en bigla-bigla na lang siyang humiga doon sa damo. Mukhang umo-ok na yung itsura niya pero hinihingal pa rin siya. Tinignan niya ako. Shock pa rin siguro ako nu n eh. "Ok na ko. Lagi naman akong ganito. Asthma. Kakatakbo ko kasi." then ngumi ti siya sa akin nun para siguro hindi na ako kabahan. Sino ba namang hindi kakab ahan kung yung kasama mo medyo blue na yung kulay ng mukha??? I swear, that's th e last time I'll ask him to run.

*** Matapos nung asthma attack niya, medyo tahimik na siya nun. Hindi ko kasi al am kung paano, pero baka may aftermath pa sa dibdib mo yun or something. Wala na man kasi sa family ko ang may asthma. Sinundo na isa-isa yung mga bata kaya ang naiwan na lang doon eh ako at si Terrence. Si Oli nandun pa rin pero dahil lagin g late naman yung parents nun na sunduin siya. Si Terrence hindi niya alam paand arin yung washing machine, kaya kinailangan ko pa siyang turuan nun. Kahit alam kong ayaw niya, napilitan din siya. Nakita ko namumula na naman yung mukha niya, kaya nag-panic na naman ako. Tinanong ko siya kung nahihirapan na naman ba siya ng huminga or what, then saka ko lang narealize na namumula siya hindi dahil sa nahihirapan siyang huminga, kung hindi dahil nandun ako sa laundry room at nakaboxers lang siya. Tumalikod nga ako. Actually hindi ko naman napansin. Pinaalala lang niya kaya ako nahiya. Kaya sinabi ko lang yung instructions habang nakatal ikod ako. Then yun, umalis na ako ng hindi ko man lang siya tinitignan. Nakauwi naman ako ng maayos. This time, hinatid ako ni Terrence. Usapan daw kasi nila ni Tjay na ihahatid daw niya ako everytime na may community service siya. Ewan ko kung anong pangkukulam ang ginawa ni Tjay sa kapatid niya at napasunod niya ng g anun. Tinanong ko nga kung gusto niya pumasok sa loob, pero sinabi niya hindi na daw at uuwi na siya dahil pagod na rin siya. Tapos naisip-isip ko na mabuti na lang pala at hindi pumasok si Terrence dahil makikita niya yung nanay ko na nasa lababo at kumakain ng apples. Binabalatan nga niya yung kinakain niyang apples eh. Kaibahan lang, yung balat ang kinakain niya. Ako pa yung kumain nung binalat an niya. Oh God. Pagkatapos kong maligo at makapagbihis, tinawagan ko si Tjay at sinabi ko yung nangyaring asthma attack kay Terrence. "Natakot nga ako kasi blu e na yung itsura niya.." "Nagkaroon siya ng asthma attack?" narinig kong nagulat din si Tjay. "Yeah." "Bakit? Ano bang ginawa niya?" "Tumakbo ng tumakbo. Napago d siguro." totoo naman yung sinabi ko. Mas marami pa nga siyang tinakbo sa akin. "Bobo talaga yung Kuya ko. Ilang beses na siyang sinabihan na huwag papagurin y ung sarili niya eh. Kapag nagkakaasthma attack kasi yun usually dinadala na nami n sa hospital kasi

talagang hindi na siya makahinga. Buti ngayon hindi naman..." alam ko worried di n yan si Tjay, kunwari pa, "Sa susunod ha, pigilan mo siya kapag gustong makipag laro. Baka kasi next time, ma-hospital na naman siya." "Yeah sure. I don't think gagawin naman niya uli eh." Nung sumunod na linggo, besides sa problema namin y ung speech/debate thingy namin sa SocStud, nameet na namin ang among lovable new teacher sa TLE. Lalaki siya. Usually kapag third year ka at TLE ay isa sa class es mo, either you'll do something about electricity.. or something about Woodsho p. This year.. we'll do both. I hate to admit it, pero wala akong talent sa agri culture side. Or stud's side. Pero kailangan kong itake yun, kahit gusto ko man o hindi. Uunahin daw namin ang woodshop. I don't mind at all kasi wala pa akong tiyaga mag-isip sa voltage this and that. Inisa-isa sa amin yung mga tools. Yung hammer, yung screw driver.. yung saw.. whatever. Tapos tinanong nung teacher na min kung ano daw ba yung iba't ibang klase ng saw.. tapos si Arwyn naman ang nag taas ng kamay niya. Akalain mo yun, may alam pala ito sa mundo. "Ang iba't ibang klase ng saw... jig-saw.. a-so... la-so..." "Mr. Velasco wala akong panahon mak ipaglokohan.." Saka lang tumigil si Arwyn nun. Pero halata namin nung umikot si Sir, natawa rin naman siya. Abnormal. Nung breaktime namin ng hapon, lumabas ako at si Tjay. Hindi pa kami nakakarating sa cafeteria, may lumapit sa amin na bab ae na mas maliit sa amin ni Tjay. Medyo marami nga yata siyang pimples eh. Napaa tras nga si Tjay ng kaunti nung makita niya yung girl eh. "Ulah!" ngumiti naman siya pero parang hindi natural, "Kumusta na?" "Okay naman." ngumiti din siya, "S i Terrence nakita mo?" "Hindi eh. Baka pakalat-kalat."

"Ganun.." tumingin siya sa gilid niya, "Pakisabi sa kanya, nag-bake ako ng cake para sa kanya. Kasi alam mo na.. nakakahiya kasi yung nakaraan." "Owww yun lang ba.." nag-tap si Tjay sa balikat nung Ulah, "Wala yun. I'm sure nakalimutan na n iya yun." Bumulong sa akin si Tjay nung hindi nakatingin si Ulah.. "Talagang kin alimutan na ni Kuya yun!" then humarap siya kay Ulah uli, "So anong plano mo?" " Wala lang. Gusto ko lang bumawi sa kanya." "I'm sure makakabawi ka rin sa kanya. " "Tingin mo nasaan siya?" Medyo malaki yung school namin kaya kapag sinabi mong 3rd year, maraming building yun. At talagang hindi mo na alam kung saan yung ib a. It just so happens, na yung class ni Terrence ng 4th year, the same building sa amin, sa taas nga lang. "Ewan ko eh.. baka doon building sa dulo. Hanapin mo doon." tinuro niya yung malayo. Paalis na sana yung Ulah nun, tapos pinakilala n iya ako. Kaya ayun, umalis na siya ng diretso. Saka lang umirap si Tjay. Ewan ko kung anong saga meron siya doon sa girl na iyon, pero parang hindi maganda. "Si no yun? At bakit ganyan yang itsura mo?" "Si Ulah. May crush yun kay Kuya since first year siya." irritated na si Tjay nun. That time, saka ko lang napatunayan na kapatid niya nga si Terrence. "I don't see the point. So?" "Siya yung dapat d ate ni Kuya. Yung nagkachicken pox? Pustahan pa tayo kaya lang niyaya ni Kuya yu n kasi katulad natin desperate na rin siya makahanap ng date. Kaya no choice siy a kaya si Ulah. Eh nakakaasar yun. Lagi ngang nagpupunta sa bahay namin yun tapo s hahanapin si Kuya." then tumingin siya sa likod niya, "Last week nga gusto niy a yatang sumama si Kuya sa kanya, sabi ni Kuya sabihin ko daw may sakit siya ng SARS." Natawa ako nun. Bakit naman SARS pa? "Ano bang problema sa kanya?"

"Hello? She's the most annoying person in the world. Magkakasister-in-law na lan g din ako yung ayos na." Grabe naman itong si Tjay. Mag-16 pa lang ang Kuya niya at ngayon iniisip na niya yung mapapangasawa? Nung malapit na kami sa cafeteria , nandun na si Terrence kasama si Arwyn. Then lumapit kami ni Tjay sa kanya dahi l ibabalita niya yata yung tungkol kay Ulah. "Hoy, niligtas lang naman kita. Kun g ayaw mo magka-AIDS ng de-oras, umalis ka dito sa cafeteria." "Huh?" "Si Ulah. Hinahanap ka. Ewan ko dun. May cake daw yata ni binake para sa iyo." Tumayo si T errence nun sa inuupuan niya tapos tinapon niya yung pinagkainan niya. "Anong si nabi mo?!?" "Sabi ko doon ka sa kabilang building. Tiyak ko hinahanap ka nun. Pa ano kung masalubong ko na naman at hanapin ka sa akin?" "Bahala ka na. Magsinung aling ka. Sabihin mo may German measles ako, may amnesia kaya hindi ko na siya k ilala.." then nataranta siya, "Basta mag-imbento ka na lang." "Naman Kuya! Tinut uruan mo akong magsinungaling eh yung katabi ko eh.." tumingin sa akin si Tjay n g nakakaloko, "Amen!" "Then tell her a real thing." sabi ni Terrence. "Ano naman ?" "Na.. na girlfriend ko 'tong si Bible girl." Parehas kaming nanahimik ni Tjay nun. Ako siguro nanigas na sa pagkakatayo ko. Ni-wala ngang naglakas loob all m y life na tawagin akong girlfriend eh. Napansin siguro ni Terrence na state of s hock kami ni Tjay. Tumingala lang siya sa amin as if alien kaming dalawa. "Ano?! ?" sumubo siya ng mashed potato nun. "Girlfriend?"

"Wala ka talagang alam sa mundo. Syempre, half-lie. Girlfriend lang sasabihin mo , iisipin niya na mag-syota kami. Pero parang hindi rin tayo nagsinungaling, kas i girlfriend, meaning kaibigang babae. Alam mo naman yun si Ulah, ibang klase tu makbo ang isip nun kaya baka magsawa na rin." then tumingin siya sa akin nun,"Hi ndi naman siguro against sa faith mo yun ha.. Bible girl?" Parang nawala yung di la ko nun. Tinapik lang ako ni Tjay ng malakas nun sa likod ko kaya naisipan kon g magsalita eh. "Oh sure. Okay lang naman tumulong." if you put it that way. "Gr eat. Ngayon umupo ka dito.." tinapik niya yung upuan sa tabi niya, "Baka dumatin g pa si Ulah.." Tumingin sa akin si Tjay nun, tapos naupo din siya across namin ni Terrence. "Hoy hoy kayong dalawa ah.." "Huwag niyong totohanin to!" ***12*** Hindi naman nagpakita si Ulah, thank God. Pero ayun, doon kami kumain ni Tjay sa table nila Terrence at grupo nila Arwyn. Hindi kasi kami umalis hanggang sa mat apos yung breaktime dahil ayaw daw ni Terrence na magtake ng chances. Nagtingina n yung iba sa amin, pero hindi naman lahat. Unang-unang reason siguro eh dahil h indi sila sanay na doon kami kumain dahil iba yung table namin sa table nila. Pa ngalawa, sikat si Arwyn dahil Captain siya ng basketball team kahit saksakan nam an ng yabang. Pangatlo eh 4th year na sina Terrence at yung mga classmate niya. Usually sa school, magkakasama madalas eh yung mga magkakaklase. Which is, pareparehas ng year. Anyway, dahil two weeks lang ang practice time at Socstud lang ang period namin na pwedeng mag-sample ng debate, super duper rush na kami. Naka kahiya naman na magmessed up ka sa buong 3rd year at 4th year population ng scho ol mo. One time nga dahil naisipan namin ni Tjay na magpractice ng sabay aftersc hool sa bahay dahil nga sa upcoming week na yung debate. Nakaupo kai nun sa carp et nila at nasa magkabilang direksiyon kami ng coffee table nila. Nagdedebtae ka mi kung dapat bang tanggapin ang same sex marriage. Dahil nga may religious conc ern ako, doon ako sa against at si Tjay naman kunwari eh sa pro.

Nag-iisip na naman kami ng bagong topic ng pagtatalunan namin nung lumabas si Te rrence sa kwarto niya at may hawak na can ng soda. Nag-lean siya doon sa may hag dan nila at nakatingin siya sa amin. "O sige, debate naman tayo tungkol sa... ab ortion. Kung dapat gawin na legal." "Against ako, pro ka." "Teka, against din na man ako. Ikaw na lang mag-pretend na pro ngayon." "O sige na nga, game na." Mags isimula na sana kami nun kaya lang biglang tumawa ng malakas si Terrence kaya na patingin kami sa kanya ng de-oras. Hindi ko alam kung anong nakakatawa. Tinignan ko si Tjay, wala naman siyang dumi sa mukha. Tingin ko naman wala akong dumi sa mukha dahil kung meron sinabi na sana sa akin ni Tjay. Pero bakit naman tumataw a itong si Terrence? "Kuya may nakakatawa ba?" tanong ni Tjay nung napansin na n iya yung Kuya niya. "Wala-wala... sige carry on." Halata mong pinipigilan niyang tumawa. Namumula na yung mukha niya. Last time na namula yun, dahil nagsisimula na siyang hindi makahinga hanggang sa naging blue na. Tapos ngayon eh namumula yung mukha niya, dahil sa kakatawa. Huminto ako sa pagsasalita nun. Nasa middle na ako ng sentence ko na kailangan ng abortion dahil paano yung mga na-rape, kay a lang tumatwa pa rin si Terrence. "Uhmm.. hindi na ko makapag-concentrate." sab i ko kay Tjay. Itong si Tjay eh tumayo sa pagkakaupo niya at lumapit kay Terrenc e. Halata mong naiinis na siya. Wala kasi kaming matatapos kung nakatayo doon yu ng Kuya niya at tatawa ng tatawa sa ginagawa namin. Baliw yata ito eh, wala nama ng nakakatawa. "Kuya, kung wala kang magawang matino pumasok ka na lang sa kwart o mo. Doon ka naman madalas at bakit lumabas ka yata sa taguan mo ngayon? Kasama ba yan sa symptoms ng hika mo?" Saka lang tumigil ng pagtawa si Terrence. Seryo so na siya nun. Naasar na naman siya kay Tjay eh. Sa totoo lang, parang hindi na man yata tama na inaasar niya yung kuya niya dahil may asthma. Kung tutuusin, he can't help it kung meron siya nun di ba? "Well, natatawa lang ako kung paano ma g-debate. Same-sex marriage? Abortion? Yeah..

sure." tapos humakbang siya sa hagdan nun. "Eh bakit ano bang alam mo? Feeling m o naman superior ka at alam mo lahat! Well sorry na lang Kuya.. you don't know a thing!" Kaya lang naisip ko, senior na siya. Which means, alam na niya kung paa no yung debate. Kung anong ginagawa. Kasi na-experience na siya. That means, he knows something. So we're probably doing it wrong kaya siya tumatawa. Right? Nun g nakaakyat na siya, naisipan ko namang tawagin siya. "Terrence saglit lang!" hi ndi naman malakas yung pagkakasigaw ko, "Pwede kang mag-stay." Nakita ko na napa nganga si Tjay sa tabi ko. Pero ayun, hindi ko na lang pinansin. "Tama ba yung g inagawa namin? I mean, senior ka. Na-experience mo na kung paano yung debate. Pw ede bang bigyan mo kami ng samples? Kasi naisip ko, baka tanungin nila kami kung dapat bang iimplement ang divorce--" Hindi ko pa tapos yung sinasabi ko, suming it na si Terrence. "Have you been---?" tapos naghihintay siya ng sagot ko. For o ne second, nalito ako. Pero nakuha ko rin kung ano yung tinatanong niya. "Divorc ed? Hindi pa naman." Umupo si Terrence sa hagdan nun. Hindi na siya tumatawa. Se ryoso siya, pero hindi yung seryoso na galit hindi katulad kay Tjay kanina. Para ng, you know, kalmado lang siya. Parang mas Kuya pa ang dating niya ngayon kaysa kanina na tumatawa lang siya. "That's the point. Bakit ka makikipag-argue sa is ang tao about divorce when you're only in high school? Why would you argue about same sex marriage? Why do you care so much? Member ka ba ng third sex? Abortion ? That's just... worldly matter. Masyadong general." then nag-isip siya, "Do you deal with that right now?" "Hindi naman." well, sana naman makakuha ako ng maay os na sagot kaysa naman 'hindi naman'. "Teka nililito mo ba kami? Kasi kung sina sabi mo na hindi kami nagdi-deal sa mga babaeng namromroblema sa abortion, then mali ka. Ang dami-dami na kaya ngayon. Common na nga sa Pilipinas eh." sumingit naman si Tjay. "I know. Marami ngayon. Common na. Problema na. But here, tell me , magbigay ka ng name ng

kilala mo na namromroblema ngayon sa pagpapaabort ng baby niya dahil na-rape siy a?" Na-gag si Tjay. Wala yata siyang sinabi. "Tell me one of your gay friends wh o's planning to get married with a dude next month." Wala pa ring nasagot si Tja y. I think I'm getting his point. "Kaya yung mga juniors, lagi silang namimislea d. They always practice, on the wrong stuff." wow, talaga bang binibigyan niya k ami ng lessons? "Pero sabi ng teacher namin, debate is something we should start of kung gusto naming marinig yung opinion mo.. yung thoughts mo.." "Here's a th ing: Kung yung mga grown-ups ngayon, government officials, religious figures, an d critics can't decide whether we should have gay marriage here, what more can y ou do? The argument will go on until they reach a compromise. Pero habang di pa nangyayari yun, you should start with something you care about. Something small, but you deal with everyday." Tinaas ni Tjay yung kilay niya. Ewan ko kung bakit parang irritated siya sa kuya niya. "Eh kung masyado kang matalino, kagaya nama n ng ano?" "Like.. if we actually learn alot by focusing on books, without doing it manually. Science perhaps." Sabay kaming sumagot ni Tjay nun. Kaya lang, mag kaiba yung sagot namin. "No." tapos siya naman eh, "Yes." "Or maybe kung worth i t ba na magbayad sa PTA.. pero iba naman nakikita natin" "Yes." si Tjay nman eh, "No." Nagtinginan kami ni Tjay nun. Magkaiba yung sagot naming dalawa. Eh saman talang, dalawang concerns pa lang yung sample na sinabi ni Terrence. Tumingin ka mi kay Terrence nun. Ngumiti siya sa amin. Totoong ngiti. "That's what I thought ." tumayo na siya uli, "Ngayon pwede na kayo mag-practice." Tapos nun, pumasok n a siya sa kwarto niya. ***

It was a compleye dudd. Yung debate namin ni Tjay eh nagiging totoo. Hindi kami galit sa isa't isa, pero nagpapalitan talaga kami ng opinion. Well, isa sa pinak anaging-hot kami eh yung focusing in books, not much on laboratory. Ang side ko kasi, bale-wala kung natututo lang tayo sa books, pero hindi naman natin alam ga win. Sabi naman ni Tjay, mas maayos na matuto ka sa librao dahil kapag marami ka nang knowledge, saka mo yun iaapply. Saka naman ako sasagot na sa real world eh panay hands-on, hindi lang libro. Nagpunta kami uli sa Day Care. This time para ng hindi na irritated at nahihiya si Terrence. Mukhang kahit papaano, alam na ni ya yung ieexpect niya. Medyo naiinis pa rin siya sa mga tanong ni Oli, pero para ng wala na lang. Hindi na siya nakilaro ng habulan, kasi alam mo na yung ieexpec t mo. Pero nung binuhat nga niya yung isang bata at nakailang balik siya dahil n agra-race kami, napagod siya ng kaunti at sabi niya hindi daw siya makahinga. Na gpanhinga lang siya, pero okay na. Dumating na rin yung susunod na linggo. Sabi sa amin sometime between Wednesday to Friday gagawin yung debate. Basta surprise na lang daw. Sasabihin na lang daw amin. Lahat nga yata kinakabahan. Then yung ibang classmate namin eh narinig namin na nagpa-practice din ng debate. I heard Arwyn talking about birth control. Ewan ko kung parang nagiging Terrence ako, pe ro natatawa rin ako nun. Hindi ko mapigilan. It's pretty stupid really, na nagsa salita ka as if you're a parent, then hindi naman pala. What'e the point taking a side, when you don't even know what it's like? Well, Terrence is so smart afte r all. Nung umagang-umaga, may isang 4th year na humarang sa akin sa hallway. On the way na ako nun para sa English Club dahil sinabi na may meeting daw. Presid ent ako ng Club na iyon, kaya kailangan kong pumunta. Nagkatao naman na yung Eng lish Lab eh sa taas ng building, kaya maraming 4th year na nagkalat doon. Ang ka lat nga sa hallway nila eh. "Miss.. Miss.." sabi nung lalaki na humarang sa akin . Sinusubukan kong umalis doon, pero hinaharangan niya pa rin ako. "May meeting kasi ako eh, pwede mamaya na lang?" "Sandali lang ito. Nagco-conduct kasi kami n g survey sa mga students. Kailangan lang namin yung name mo, saka year mo. Then we'll ask you a couple of questions, then we're done." Siguro naman hindi naman masama. Survey lang naman pala.

"Sige na nga shoot." Okay lang naman siguro na ma-late ako sa meeting. Isa pa, f or a cause din naman ito. Kapag walang nagco-conduct ng survey sa mundo, aba wal ang mangyayari sa atin. "Okay. Let's start." kinuha niya yung papel niya na nand un sa bulsa niya, "Okay anong pangalan mo?" "Shaylie Jimenez. Third year." Sinul at naman niya yun. Tapos tumingin siya sa akin tapos ngumiti rin naman. "First q uestion, kung bibigyan kita ng chance to play baseball with me, would you do bas e 3?" Napakunot noo ako nun. Hindi ko yata naintindihan. I don't know anything a bout baseball, hindi ko alam kung may guards ba bawat bases. "Would I do what?" May tumawa doon sa gilid. Nakita ko na may isa pang lalaki na nakaupo doon sa gi lid ng room nila. Tumingin yung lalaki na nag-interview sa akin, tapos ngumisi l ang. "Second question na lang." nag-flip siya ng page, "Would you be happy if I give you a chastity belt?" "A what-belt?" "You know, medyo out of trend na siya. Pero magiging masaya ka ba kung bibigyan kita? Kasi yung ibang girls medyo diap pointed kung out of trend na ang gift nila." Tumawa na naman yung isa. Then ngum iti na naman yung 4th year na nagiinterview sa akin. Wala pa akong nasasagot. I felt so stupid. Baka iniisip nila na wala palang kwenta na tanungin ito dahil hi ndi ako nakakatulong sa survey nila. Hindi niya hinintay yung sagot ko, tapos na ghanap siya uli ng tanong na sa tingin niya siguro eh masasagot ko. Sana naman a lam ko na. "Gumamit ka na ba ng chocolate syrup?" "Para saan?" Tawa ng tawa yung isa. Namamatay na sa kakatawa. Siguro iniisip niya ang ewan-ewan ko naman kung ganun.

"Hey hold on, Shaylie Jimenez! Naalala kita! Ikaw yung isa sa church choir!" nag light-up yung mukha nung 4th year na dude, "May right question para sa iyo. Tam ang-tama..." Tapos hanap siya ng hanap doon sa papel niya. Until finally, nahana p na niya yata. "Since you're active in church, you know the missionaries right? So.. alam mo ba gawin yung missionary--" Naramdaman ko na lang na may umakbay s a akin. More like a friendly thing. Tapos tinignan ko, si Terrence lang pala. "S pare her. She's with me." "Ooh. okay Terrence." Aalis na sana yung dude, kaya la ng tinignan ni Terrence yung papel, bago umalis ng tuluyan yung dalawa. Umiinom siya ng kung ano nun. Tapos seryoso niyang tinitignan yung papel na may pangalan ko. Wala naman akong nasagot eh. Nakakahiya. Nung wala na yung lalaki, saka lan g siya humarap sa akin. "Saan ka nga pala pupunta?" Pero wala akong pakialam doo n. Ano bang klaseng survey yun? "Lunatic ba yung 4th year na yun? Oh ako lang? K asi wala akong alam sa mga tintanong niya." "Huwag mong pansinin yun. Siya ang l unatic." Pero hindi ako mapakali. Nakakahiya talaga. Sana kahit isa man lang may nasagot ako. "Hindi man lang ako nakasagot. Hindi tuloy ako nakatulong sa surve y." yumuko ako nun. Ngumiti lang si Terrence. "Actually, hindi yun survey. More like a prank." seryoso na siya. "Anong ibig mo ng sabihin?" "Lahat ng tanong dun, it's trying to prove if you're still a virgin ." Na-shock ako nun. Kaya hindi ko mapigilan nung sinabi kong...

"ANO?!?" tinakpan niya yung bibig ko pero inalis niya rin. "Yeah. Ano bang tinan ong sa iyo?" "Mali ka naman yata eh. Tinanong niya ako tungkol sa baseball. Eh w ala naman akong alam sa sports.." "Which one? Base 1, 2, 3 or home run?" Nalilit o pa ako nun pero sinagot ko naman siya. "Base 3." "Tinatanong niya kung may dud e na humawak na sa chest mo." "Ganun? That's so gross.." sa totoo lang, nakakadi ri talaga. "Ano pa tinanong niya?" "Something na may kinalaman sa belt." "Chasti ty?" tinanong niya ako casually lang. "Yeah, yun yata." "Tinanong ka niya kung m agiging happy ka doon?" natawa si Terrence, "Yun yung metal na binibigay sa mga babae noong unang panahon. To strap around their privates para hindi sila makapa gtwo time sa asawa nila." Parang ang dami kong natutuklasan ngayon ah. Hindi ko yata alam yun? "Siguro naman yung chocolate syrup walang kinalaman dito?" "Nilal agay yun sa body mo then they'll lick it off. Usually they ask for whipped cream ."

Tinakpan ko na yung tenga ko nun. Kung anu-ano na pala yung tinanong sa akin kan ina! "As for the missionaries na sinasabi kanina, he was about to ask kung alam mo ba yung standard position when making love." "Kadiri naman sila!!" talagang s inigaw ko iyon. Ngayon alam ko na bakit tumatawa yung lalaki kanina. Kasi kung a nu-ano na pala yung tinatanong nung lalaki na iyon! Bwisit na iyon! Dapat i-repo rt yun eh! "He's in gangs kaya ganun. Hindi lahat ng 4th year ganun." sabi niya sa akin. "Good thing hindi mo alam yung mga bagay na yun.." Nag-tap siya sa bali kat ko. "Means, you're on the plus side. My plus side anyway." ***13*** Tinanong ko si Terrence anong plus side na tinutukoy niya. Tapos sabi niya, plus side daw, meaning, nasa good side daw niya ako. Ayaw daw naman niya kasi na mag -hang out yung kapatid niya sa kung sinu-sinong mga babae lang daw. Akalain mo y un, concern din pala kay Tjay? Nagpunta na ako sa meeting ng English Club. Meeti ng namin eh tungkol doon sa pinaplano nilang school play. Dahil ako eh president ng club, isa ako sa mga mag-judge sa auditions. Hindi na rin ako sasali sa play , isa na lang ako sa gagawa ng props at assistant director ako. Hindi ko pa alam kung original piece ang gagawin namin, o baka kukuha na naman kami ng well-know n play sa libro.

Nag-test kami sa chemistry. I swear, hindi ako magaling sa chemistry kahit anong pakikinig ang gawin ko. Nung una eh madali pa dahil panay definitions lang ang gagawin at magsasaulo ka lang. Nakaka-perfect score pa ako nun eh. Tapos nung si nimulan na namin yung mga valence electron at shell na yan, ayun na, wala na ako ng alam. Sunud-sunod kasi yung score ko na 100, tapos yung huli eh 78. Quiz nama n yun, hindi pa naman major grade. Napatingin nga si Arwyn sa papel ko eh. "Anon g nangyari Jimenez?" tinanong niya ako dahil hindi siya sanay na nakikita na mab aba ang quiz scores ko. Nagyabang pa nga siya eh. Sabi niya siya nga daw na wala sa top 10, naka-75 sa quiz. Ano ba yun?!? Si Tjay naka-100. Sabi ko nga sa inyo top 1 namin yan at magiging valedictorian namin balang araw. Pero sa ngayon, ka ilangan ko talaga ng tulong ni Tjay sa chemistry. Si Arwyn pa man din ang kapart ner ko sa lab, at hindi ang pagbagsak naming dalawa ang solusyon sa problema ko. Then isang araw, na-corner na ako ni Mr. Yabang. Sabi niya manood daw ako ng pr actice nila. Ewan ko ba kung bakit big deal na manood ako ng practice. Ano bang makikita ko sa gym? Yun pawis niya? Wow great. Ewan ko kung bakit maraming gusto ng manood ng practice nila. Kasi pagdating ko doon, hindi man puno yung bleacher s, ang daming tao. Then nakita ko yung mga players na naglalaro na dun sa gitna at pawis na pawis sila. Afterschool na ngayon, kaya wala nang klase. Si Tjay eh ginagawa yung lab niya sa chemistry. Sabi niya mabuti na raw na matapos niya ng maaga, kaysa naman late na. Sabi ko sa kanya na ininvite ako ni Arwyn na manood, kaya hindi na kami magsasabay umuwi. Nauna na siya sa kanila. Pagpasok na pagpa sok ko doon eh feeling ko out of place na ako. Then nung lumalakad ako sa harapa n para maghanap ng upuan, may narinig akong mga nagcha-chant. "Lasing ako Lasing ako Ito ang paborito ko." then pansin ko panay lalaki yung kumakanta. "Dumadaan , dumadaan Sa aking harapan Babaeng kay ganda ng katawan." Hindi ko naman pinans in. Alam ko naman kapag nasa gym ka, maraming ingay kang maririnig. Sa mga cheer ers pa lang immune na ako eh. Usually kasi nagpa-practice sila sa kabilang room kung saan may meeting yung English Club. Sa sobrang hirap ng school, wala na yat a silang

pwesto kung saan dapat mag-practice. Then tuluy-tuloy pa rin yung mga lalaki sa pagakanta. "Ako man ay iyong lasingin Ikaw pa rin ang aking gugustuhin Ang aking paborito ay.. V-I-R.... GIN." This time, naasar na talaga ako kaya tumingin ako doon sa mga kumakanta. Then napansin ko na isa doon sa mga kumakanta eh yung 4t h year na nagtanong sa akin sa survey, at yung tumatawa. Then may kasama pa sila ng apat na lalaki na hindi ko kilala. Kumakanta sila ng kumakanta nung dumadaan ako. Magsusungit na sana ako kaya lang may humawak sa braso ko. "Jimenez! Dumati ng ka!!" then paglingon ko si Arwyn eh medyo pawis na, tapos naka-jersey siya. A aminin ko, kahit na mayabang yang si Arwyn, cute din naman siya. Katulad ngayon, nakajersey siya. Alam kong typical, pero ayos pa rin yung dating. Mabuti nga du mating siya eh, dahil kung hindi baka nagtatataray na ako doon sa mga lalaki. Wa la kasing mga modo. Iniupo ako ni Arwyn doon sa may gilid. Mag-isa nga lang ako doon dahil wala akong kakilala. I mean meron din, pero hindi ko naman sila ka-cl ose. Just my luck, nandun pa ako. Kung hindi lang talaga ako nahihiya kay Velasc o na nakailang invite na sa akin, wala naman talaga akong balak manood. Inaantok -antok na nga ako dahil panay takbuhan lang naman at shoot ang nangyayari nung n arinig ko na lang na.. "Whoa... kakatakot!" Napalingon ako kung sino yun. Nakita ko na nasa baba ng bleachers si Terrence tapos hawak niya yung hoodie niya na j acket at tinatakip niya yata sa mukha niya. At least yun sa paningin ko. Then na kita ko nasa harap niya si Ulah. Nag flying kiss sa kanya. Hindi kaya yun yung d ahilan at tinakpan niya? "Actually Ulah busy ako eh.." binaba na niya yung pinan ghaharang niyang hoodie sa mukha niya dahil tumigil na si Ulah sa pag flying kis s niya, "Alam mo yun, sa scholarships and such. Kasi senior na ako eh. Saka na l ang." "Sige naman na Terrence!" tapos lumapit sa kanya si Ulah tapos humawak sa braso ni

Terrence. "Inimbitahan mo ako sa date di ba?" Si Terrence naman inalis kaagad na parang nandidiri na hindi mo maintindihan. "May.. uhh.. sakit kasi ako nun. Wal a ako sa sarili ko. Parang kung anu-anong pumapasok sa isip ko.." "Eh bakit ba p arang iniiwasan mo ko?" nagpapaawa na siya nun. "Hindi naman sa ganun... yun nga , marami akong ginagawa." Parang naiirita na naman siya. Then pagkalingon niya d oon sa side ko, nakita niya na nakaupo ako doon sa bleachers mag-isa at nakakunu t-noo na ako na pinapanood siya. Natawa na nga ako nun eh, kasi nakakaawa siya n a hindi mo maintindihan na gustong umalis sa pagkakahawak ni Ulah. Inalis niya u li yung kamay ni Ulah, tapos umakyat doon sa bleachers. "Saka ano eh.. alam mo n a... " sumunod naman si Ulah sa kanya, "Magalit siya." tinuro ako ni Terrence. T inignan ako ni Ulah. Then naalala niya ako. Kasi pinakilala na nga kami ni Tjay sa isa't isa. "Hindi ba ikaw yung bestfriend ni Tjay?" Tumango lang ako nun. Ewa n ko ba kung bakit dinadamay pa ako ni Terrence sa kalokohan niya. Hindi naman k asali doon. "Bakit ka naman magagalit kung malapit ako kay Terrence?" Tinignan k o si Terrence. Tingnan mo ito, magsasabi lang din ng kung ano yung hindi ko pa a lam. Napansin niya siguro na hindi ako sumasagot, kaya siya na ang sumagot para sa akin. "Si...bib--, si Shay kasi... girlfriend ko." Nanlaki yung mata ni Ulah sa akin. Ako naman nagulat pa rin ako kahit na matagal ko nang alam yun. Then si Terrence, naupo doon sa kanan ko. Sa pinakadulo para wala nang tumabi sa kanya kung hindi ako lang. Itong si Ulah, ayaw yatang malayo kay Terrence kaya naupo s iya doon sa kaliwa ko naman. Nakapagitna pa nila ako.

"Ikaw pala girlfriend niya.." tinignan niya ako mula ulo hanggang paa pero nakan giti naman siya, "Anong pabango mo?" "Uhmmm..." "Ako kasi bumibili ng pabango ni ya. Regalo ko sa kanya lagi." sabi ni Terrence tapos bumulong siya sa akin,"Pwed e bang paalisin mo yan?" Hindi ako makasagot nun dahil nga katabi ko si Ulah. Ku ng sasagot man ako, kailangan ibulong ko pa. Panay nga ang tanong ni Ulah eh, an o daw bang hobby ko, ano daw bang favorite kong ganito at ganyan. Ulah's nice. H indi siya katulad nung ibang girls na kapag sinabi ng guy na gusto nila yung isa ng girl eh girlfriend niya eh nagtataray na. She's really nice.. but she's also annoying. Kaya siguro ayaw rin siyang sabihan ng masakit na salita ni Terrence d ahil mabait naman siya, nakakairita nga lang. Panay ang tanong niya habang nanon ood ako mag-shoot si Velasco. Half listening na nga lang ako eh. Sagot na lang a ko ng sagot sa mga tanong niya kahit hinid ko na alam yung mga pinagsasasagot ko . Then itong si Terrence, finally siguro may peace of mind na siya, nilabas niya yung sketch pad niya at nag-drawing. Tumingin ako uli doon sa mga naglalaro ng basketball, then doon uli sa sketch pad niya. Marunong pala siya mag-drawing? "M arunong ka?" tinuro ko yung dina-drawing niya. "Obvious ba?" Tingnan mo ito, mat apos mong tulungan nagsusungit pa. Half the time na nandun ako nun, panay ang ti ngin ko doon sa sketch niya. Ang galing nga niya eh. Hindi na ako nagtanong kasi baka isagot niya lang sa akin eh, 'obvious ba charcoal?!?' Natapos din yung pra ctice. Nagsitayuan na lahat at ako rin eh tumayo na. Si Arwyn eh lumapit na kung gusto daw niyang ihatid niya ako, hintayin ko lang daw siya at mag-shower siya. Sabi ko naman, kailangan ko na umuwi at hindi na kailangan na ihatid pa niya ak o. Itong si Ulah, nalaman niya yata na uuwi ako mag-isa, kaya ayun, nag-offer na sasama daw siya sa bahay nila Terrence at may itatanong daw siya na project kay Tjay. As far as I know, gusto lang niyang makasabay umuwi si Terrence. "O sige pala una na ko ah.." Nakababa na ako nun sa bleachers pero sinundan ako ni Terre nce. Siguro iniisip niya na hindi

talaga siya lalayuan nung babaeng yun. Kaya ayun, nag-isip na naman ng palusot. "Actually, ihahatid ko si bib--" then parang nainis siya dahil lagi siyang nagka kamali, "Si Shay!!" then napaatras ako eh, "Pupunta muna ako sa bahay nila." "Gr eat!" sabi naman ni Ulah at nakatodo ngiti na naman siya, "Okay lang ba na sumam a ako sa bahay mo Shay? Hindi ko pa kasi nakikita yung bahay mo eh. Okay lang ba ?!?" Dahil hindi naman masama, pumayag na ako. Nakita ko na hinawakan ni Terrenc e yung ulo niya, na para bang sumasakit na hindi mo maintindihan. Kaya ayun, nap ilitan si Terrence na ihatid ako kahit hindi naman yun ang pakay niya. Palusot n a nga lang, pumalpak siya. Wala tuloy siyang magawa kung hindi ilakad kaming dal awa ni Ulah. Malapit lang naman yung bahay, walking distance lang. At all the ti me na naglalakad kami, hindi tumigil sa kakasalita si Ulah. Kesyo bahay daw nila eh ganito, at bahay niya eh ganyan. Actually hindi na ako nakinig. Parang naiin tindihan ko na si Terrence kung bakit gusto nga niyang iwasan yung girl. Grabe e h. Walang tigil!!! Dumating kami nun sa bahay, tapos sabi ni Ulah eh aalis na si ya. Nauna niyang sinabi yun, then si Terrence eh nakakita ng pagkakataon eh sabi niya mag-stay daw siya. Nahihiya na yata si Ulah na magsabi na mag-stay siya, k aya umalis na nung nahatid niya ako sa gate. Sumama si Terrence sa loob ng bahay . Magpapatagal lang daw siya ng kaunti hanggang sa wala na si Ulah. "Grabe yung babae na yun! Naaasar na talaga ako! Kung hindi lang babae yun baka nasaktan ko na yun!" "Hoy OA ka.. babae pa rin yun. Hindi ka dapat ganyan magsalita." "She's getting into my nerves! That... dweeb!" sobrang asar na asar na talaga siya. Th en pagpasok na pagpasok namin sa bahay, sumigaw na ako kay Mama na nandun na ako . Kasi baka nasa itaas yun. Si Papa tiyak wala pa dahil may pasok nga siya. Si T errence ngayon lang nakapunta doon. Kaya medyo ilang pa siya. Ang bagal nga niya pumasok eh. Naupo lang siya doon sa couch namin, at nilabas na naman yung sketc h pad niya. "Gutom ka ba? O baka nauuhaw ka?" "Tubig na lang." pero hindi man la ng siya tumingin sa akin. Pumunta ako sa kusina nun para ikuha siya ng tubig. Ka lalabas ko pa lang ng baso eh narinig

ko na nag-ring yung landline phone namin. Then narinig ko si Terrence na nagtata nong kung dapat daw ba niyang sagutin, kaya sinabi ko na sagutin na niya. Nung p inapakinggan ko dahil nag-hello na siya, ito yung nasagap ko... "Bakit ako tinat anong mo kung sino? Ikaw nag tumawag.. sino ka ba?" Then maya-maya lang, teka la ng narinig ko na sinabi niya.. "Si Terrence kaibigan niya. Bakit? Sino ka ba? Te ka nga tatawagin ko!" talagang pabalang yung sagot niya. Ganito ba to sumagot ng phone? Lumapit na ako dahil inaabot na niya sa akin yung phone. Inabot ko rin y ung tubig sa kanya. Tinanong ko kung sino, then sabi ni Terrence ang bastos bast os daw. "Kaibigan lang daw naman pala ako eh boyfriend mo daw siya!" Yung boyfri end ko??? Naman! "Hello?" "Sino ba yung sumagot na yun na akala mo kung sino at walang modo! Nakakaasar na ah!" Nilayo ko sa tenga ko yung phone. Kilala ko na k ung sino ito. "Oh my God ikaw ba to?" "Oo ako na Shay. Huwag nang mag-inarte..." "Na-miss ko na boses mo! Kailan ka pupunta dito?" "Ikaw rin na-miss na kita. Pu punta na ako diyan. Surprise na lang. May ibibigay nga pala ako sa iyo. Hintayin mo na lang.. favorite mo yun tiyak.." "Ganun! Talaga! I love you Ran!" Then si Terrence, tumayo na. Uuwi na daw siya. Badtrip daw kasi eh. Nawala daw concentra tion niya. Tapos tiyak naman daw wala na si Ulah. "Saka ayokong marinig yung mga pagka-mushy niyong dalawa. Masuka pa ko diyan sa boyfriend mo."

Tinakpan ko yung phone para hindi marinig yung sinasabi ko. Tumingin ako kay Ter rence nun.. "Tangek! Sabi lang niya boyfriend ko siya kasi nainis din siya sa iy o! Si Ran 'to.." tinuro k yung phone.. "Pinsan ko." ***14*** Nung sinabi ko kay Terrence na pinsan ko lang talaga si Ran, sinabi niya na uuwi na daw talaga siya. Mukhang wala lang naman sa kanya. Actually ito nga yung sin abi niya nung palabas na siya ng pintuan... "Ano naman ngayon kung pinsan o boyf riend mo siya? Kahit nga asawa mo pa o siamese twins kayo baka wala rin akong pa kialam eh." Sasabihan ko sana nun si Ran na mag-hold dahil nga aalis na si Terre nce, pero sabi ni Terrence eh huwag na akong mag-abala kaya umalis na lang siya ng hindi ko man lang sinabayan. I don't think he cared that much, so hinayaan ko na. Kinausap ko na lang si Ran dahil ilang buwan na rin akong walang balita sa kanya. 4th year high school na si Ran, katulad ni Terrence. Kapatid ng Papa ko a ng Mommy ni Ran kaya iba ang apelyido niya. Mayaman nga si Ran kung titignan ko eh. Lagi lang niyang sinasabi na hindi daw kahit halata naman. Retired US Army r eserve officer yata yung stepdad niya pero Filipino. Kaya ayun, malaki ang pensi on. Yung real dad niya, may pamilya. Nung una kasi, hindi alam ng Mommy niya na married pala yung tatay niya. Kaya nung pinanganak siya, isinunod sa apelyido ng tatay niya. Pero ngayon ayos naman na, married na ang Mommy niya at tiyak naman masaya na sila sa stepdad niya. Hindi ko pa nga lang nami-meet. Nung nagpunta k asi kami sa kanila nun, nasa US pa yung stepdad niya. I know he's bald, kasi sa pictures. Sabi niya tumawag lang daw siya kasi nga nabalitaan niya na magkakaroo n na daw ako ng kapatid. Kaya sinabi ko na yun nga, meron na. Dumating naman si Mama, at sila na nag-usap. Hindi ko na nakausap uli si Ran dahil umakyat na ako sa taas. Nung dumating yung Wednesday, hindi na surprise nung sinabi na mamaya n a daw may assembly kami para sa junior debate. Ewan ko ba, bumilis yung tibok ng puso ko eh. Hindi yung debate mismo ang nagpakaba sa akin, kung hindi yung idea na haharap ako sa maraming tao. Si Tjay nga parang wala lang, iba yung pinagkak aabalahan eh. "Hoy Tjay, bakit parang busy ka yata?" Nag-iisip siya nun na hindi mo maintindihan. Seryoso, pero parang hindi naman problemado. Tumingin lang siy a sa akin tapos nag-lean siya doon sa desk niya. Now that's Terrence-like.

Minsan may mga actions kasi si Tjay na, kahit alam mong lalaki yung kapatid niya , may resemblance pa rin. "Ano kayang magandang pa-birthday kay Kuya?" tinanong niya ako nun pero parang sinabi niya lang out loud. "Magbibirthday si Terrence?" "Oo nga eh. Not til Friday. Nag-iisip lang ako ng regalo alam mo yun? Usually k asi kapag birthday nun wala naman siyang plano.. aalis lang. Babalik gabi na." " Eh ayun naman pala eh, may tradition na siyang susundin." natawa ako nun. Parang di ko kasi maimagine si Terrence na nagce-celebrate ng birthday niya. "Hindi yu n, gusto ko maiba naman. Kasi tuwing birthday ko, kahit ganyan yang si Kuya, tho ughtful naman yan. Kung hindi ako iti-treat kung saan, bibigyan ako ng regalo. S amantalang ako wala lang." tumingin siya sa akin, "Tingin mo magpa-party ako sa bahay? Iinvite ko yung mga classmates niya?" "Tangek! Baka ikagalit ng Kuya mo y un! Isipin mo na lang, si Terrence ang pinag-uusapan dito hindi si Arwyn. Kung s i Arwyn gusto ng attention, si Terrence ayaw." Teka sa akin ba talaga galing yun ? Parang mas kilala ko pa si Terrence ngayon kaysa dati ah! Nag-iisip na rin ako nun. Kung si Tjay nga na kapatid na ni Terrence eh nahihirapan na mag-isip ng i reregalo, ako pa kayang bestfriend lang ni Tjay? Sure thing mahirap nga mag-isip , kasi napakamoody ng tao na yun. Hindi mo maintindihan. Minsan masayahin naman, minsan parang ewan. Mas madalas lang yung ewan. Then finally, nakaisip yata si Tjay kasi muntik na akong tumaob sa upuan ko. "Alam ko na!" sumigaw siya tapos h umawak siya sa kamay ko, "Bakit hindi na lang tayo magluto para sa kanya?!? Laha t ng paborito niya! Di ba? Mahilig naman kumain si Kuya eh. Mabilis lang ang met abolism kaya hindi halata. Ano?! Okay ba?" Mukhang okay naman. Hindi naman sigur o masama yun. Parang sinabi lang ni Tjay na maghanda na lang tayo sa birthday ni ya. "Magdala ka na lang ng pang-overnight ayos na.." sabi niya tapos kinuha na n iya yung gamit niya. Nung lumabas na siya ng pintuan, saka ko lang naisip... tek a nga... Overnight??? Anong klaseng luto ba ang gagawin namin???

*** Last period na namin gagawin yung debate bago mag-uwian dahil baka daw gabih in kami. Kaya ayun, naurong yung mga classes namin ng hapon. Nauna yung TLE, the n Values, tapos Gym a.k.a P.E. class. Pinakuha sa amin yung mga gamit namin dahi l ila-lock daw yung girls locker room. May track meet kasi that time, kaya yung mga girls na nasa track eh kasama yung coach na laging nagbabantay sa lockers. K aya ayun, sarado. Sabi lang sa amin eh pwede daw kaming magbihis at mag-shower s a locker room ng mga guys, pero paunahin daw kami. Hello? Hindi kami pwedeng mag sabay lahat. Kaya ayun, ayos lang daw sa mga guys as long as hindi daw mag-snoop yung mga girls. Volleyball yung lesson namin. Dahil marami kami sa class, may n aunang batch na maglalaro, at merong lang susunod. Sa second batch ako napunta n g girls, at yung mananalong team ang makakalaban naman ng team ng guys na nanalo . Hindi ako magaling sa volleyball. Actually kapag nag-serve nga ako di umaabot sa net. Pero hindi naman ganun kasama, dahil kapag malapit ako sa net eh nakakat ira naman ako at pumapasok na sa net. Pero hindi naman ako ang pinakamagaling sa team. Mahirap talaga kapag hindi ka athletic. Nakakahiya eh. Unfortunately kahi t na nandun ako sa team, nanalo pa rin kami kaya kami yung nakalaban ng mga guys . Ang lalakas nila mag serve at spike pa, kaya umaabot sa likuran. Tawa lang sil a ng tawa dahil lagi silang nakaka-score. May isang time nga na nag-serve yung i sa at tinamaan pa ako sa ulo. Gusto ko sanang mag-disappear doon sa spot kasi na gtawanan sila eh. We did okay. But not good enough. Umabot lang kami hanggang se cond set dahil parehas na game eh nanalo yung guys. Pawis na pawis na nga kami n un dahil mainit na nga, tapos naglalaro pa kami. Parang hindi na ako makakahindi sa shower. Sabay-sabay kaming lahat. Ayaw ko na nga tumabi kay Tjay nun dahil b aka mamaya amoy pawis na ako. Hindi kasi nanalo yung team niya, kaya hindi naman siya pinagpawisan di tulad ko. Nagpunta kami nun sa locker rooms at syempre, na g-shower. Yung mga guys nun eh nasa labas dahil naghihintay sa amin. May dala-da la lang kaming mga damit na pampalit.. at kanyakanyang stalls na kami. Ayun, nag bihis na kami lahat. Yung mga guys yata naiinip na eh.. "Ano ba yan 68 years na! !" narinig kong may sumigaw doon sa labas. Yung iba nga nang-aasar pa na sisirai n daw nila yung pinto at titignan daw nila yung view sa loob. Alam naman naming biro lang, pero kapag tinotoo nila yun, ewan ko na lang. Marami kasing mga nakaundies lang doon eh.

Katulad ng gym, amoy pawis yung locker room ng guys. Sa girls kasi ang bango eh. Ewan ko ba. Ang dami nga naming mga seremonyas nun, powder dito, pabango diyan. . at make-up din. Pero ako hindi nagmake-up so sila lang. Kasama ko sina Tjay at yung ibang mga babae na lumabas ng locker room. Syempre akala nung mga guys tap os na kami, kaya lang hindi pa tapos yung iba kaya hindi pa sila nakapasok. Nagh intay pa sila ng 10 minutes or so, bago sila sumigaw uli at baka daw may babae p a sa loob. Ang bibilis nilang tumakbo, kasama si Arwyn na inamoy pa nga yung buh ok ko. Nung nakalabas na kami, dapat babalik na kami sa room at hintayin na lang yung guys dahil pupunta na kami sa assembly. Then kinabahan ako, hindi dahil sa debate, kung hindi dahil may nakalimutan ako sa locker room ng guys. "Ano yung naiwan mo? PE uniform mo?" "Worse. Undies ko." "ANO?!? Bakit mo iniwan?!? Panay lalaki doon ah! Paano kung nakita nila yun???" Hindi na niya kailangang ipaalala yun kasi alam ko na iyon. Hindi ko naman kayang bumalik pa doon dahil panay lal aki. Saka malalaman nila na sa akin nga iyon. Eh di ang balak namin ni Tjay eh m ay sneak in na lang kapag wala nang tao sa loob at kunin yung naiwan ko. Hindi k ami nag-stay sa labas dahil obvious nga iyon. Doon lang kami sa gilid at naghint ay kami na matapos sila. Ang ingay mag-shower ng mga lalaki kaya nung tumahimik na eh alam naming tapos na sila. Pinatagal lang namin ng kaunti dahil baka may n aiwan pa sa loob. Sabi ni Tjay eh pumasok na ako sa loob at kunin ko na, at siya na lang daw ang look-out sa labas in case na may bumalik na mga lalaki. Ako nam an, nagtiptoe doon sa loob. Sa bandang dulo kasi ako naligo, kaya kailangan pumu nta pa ako doon. Kaya lang nung napunta na ako doon sa dulo, narinig ko na lang may nagsabi na.. "What the hell---" Pagtingin ko nun, nakatayo si Terrence doon sa harapan ko. May hawak siya na roller ng tissue handle at sa dulo nun eh nakas abit yung strap ng bra ko at yung lady boxers ko. Nagulat din siya nung nakita n iya ako. "Anong ginagawa mo dito?" Sabay pa kami nagsalita nun. For a minute or two, walang nakasagot kaagad. "Coach's aide ako. Counted as community service. P umasok ako kanina lang nung nandito pa yung mga 3rd year." tinignan niya ako mul a ulo hanggang paa, "Ikaw anong ginagawa mo sa

locker room ng mga lalaki??" "Uhmm ano.." na-mental block talaga ako nun. Nagsus petsa na siya nun. Parang alam na niya eh. Pero si Terrence naman yan, kuya ng b estfriend ko. Hindi naman siguro masyadong nakakahiya di ba? "Sa iyo 'to noh?" t inaas niya yung tissue roller kaya parang nakasabit doon na hawak niya. Hindi na ako makatanggi, kaya might as well aminin ko na. "Uhh.. yeah." tumango naman ak o, nakakahiya pa rin, "Dito kasi kami pinag-shower kanina. Naiwan ko kasi. Ayoko namang makita nila kaya nagsneak in na ako kasi nakakahiya naman.." "O siya, it o na yung bra mo at..." tinignan niya yung rack, "Whatever you call that." tinur o niya, "Normal lang yan. I have a sister, so sanay na ako. It's not like it's n ew or something." Lumapit naman ako para kunin ko. Hindi pa niya naabot ng maayo s eh narinig ko na lang na... "Terrence kailangan nating i clear out yung mga lo ckers doon sa---" tapos nakita niya kaming dalawa na nakatayo doon at hawak ni T errence yung tissue roller kung saan nakalagay yung lady boxers ko at bra. Kung titignan mo nga sa malayo, parang hawak lang niya. "Uhmm.. Coach... ano.." Pumas ok si Tjay nun. Alam kong sinubukan niya yung best niya na pigilan, pero parang walang nangyari kasi nakatingin siya nun na parang nagso-sorry. "It's not what i t looks like.." Mag-eexplain na sana kami nun. Pero parang sa sobrang gulat nung coach eh.. tinuro niya yung pinto at parang out of words na siya. "Kayo.... dal awa..." parang bulol na hindi mo maintindihan. "Mag report kayo sa Guidance Office. Ngayon na!!" ***15*** Nilagay ko na sa bag ko yun at nagtinginan kami ni Terrence. Mageexplain na kami kaya lang pinalabas na kami at sa Guidance na lang daw kami mag-explain. Parang wala si Coach na panahon para makinig sa amin. Sabi niya eh pumunta na daw kami doon at itatawag daw niya

yung nakita niya sa conselor. I wonder kung anong iniisip niya. Nung nakalabas n a kami doon, hindi pinasama si Tjay sa Guidance dahil nagtatanong lang daw siya ng schedule ng games sa labas ng locker room. Kahit ganyan yang si Tjay, ang bil is gumana ng utak kapag emergency. Kaya kami lang talaga ni Terrence ang pinagre report doon at mukhang seryosong-seryoso si Coach. Pinaderetso na si Tjay sa aud itorium dahil sa debate, at yun naisip ko na kung magtatagal ako doon sa Guidanc e eh isa siguro ako sa makaka-zero doon sa performance na yun. Naglalakad na kam i sa may hallway tapos panay ang tingin ni Terrence sa kisame na parang hindi ma pakali na hindi mo maintindihan. Ayun, galit na naman na hindi mo maintindihan. "Ano ganun-ganon na lang pala?!?" sabi niya tapos parang kung may tao siguro sa harapan niya nasuntok na niya, "Ngayon pupunta pa ako sa Guidance!" tumingin siy a sa akin. "Whoa easy ka lang baka atakihin ka sa puso!" sinubukan ko mag-joke k asi napakahigh blood naman nitong tao na ito. Tinignan niya lang ako ng masama. "Hindi ako nakikipagbiruan!" tapos binilisan niya yung lakad niya. "Sa tingin mo naman nakakatawa yun?" Sabi ko nga eh, seryoso siya. I mean, bakit ba ganyan na lang siya ka-problemado? Gaano ba kahirap ibigay yung side mo ng story at sabih in mo yung totoo? Bakit ba masyado siya kung mag-react kung alam naman niyang hi ndi kami guilty? Teka, guilty ba kami ng ano? Nakarating na kami ng Guidance at hindi na kami kumatok dahil mukhang ineexpect naman na kami nung conselor. I mea n, nakatawag na siguro yung coach namin. Kaya ayun, pinapasok naman na kami kaag ad at si Terrence eh hindi pa nag li-lo yung pagka-badtrip kaya tinapik niya ng malakas yung upuan kung saan siya pinapaupo kaya muntik pang natumba. "School pr operty yan Mr.---" sabi nung Counselor. Hindi sumagot si Terrence. Nakaupo lang siya doon. Arms folded up front, nakatingin sa sahig at magkasalubong yung kilay . Ako na nga yung sumagot eh. Kasi mukhang wala siyang balak.

"Quintero. Terrence Kelvin Quintero." tapos umupo ako ng maayos, "I'm Shay nga p o pala, Shaylie Jimenez." Nag-lean sa table yung counselor at mukhang hindi nama n siya galit. The way she looked at us she seems... friendly. Mukhang hindi nama n siya nangangain ng tao na nagpupunta doon. Ngumiti siya, pero pagkatapos nun n agseryoso rin naman siya. "Tumawag dito si Coach Pinaglabanan at ni-report niya yung nakita niya sa locker room ng mga guys." Then hindi pa tapos yung Counselor eh nag-react na kaagad si Terrence. "I have nothing to do with her? Anong klase siya?!?" "Mr. Quintero.." tapos parang nag-motion siya na mag calm down si Terr ence. Grabe pala itong tao na ito?!? "I know.. I know.. sa generation niyo ngayo n uso na yan. Everybody wants to try something different." Sasagot na naman si T errence kaya lang tinignan ko siya. Hindi kasi maayos na kausap eh, kaya nung tu mingin siya, parang sinasabi niya na ako yung mag-try. Parang iba kasi yung kina hahantungan eh. "Ang totoo po nun kasi---" Pero katulad ni Terrence, pinahinto d in ako. Patapusin daw muna siya. Bibigyan daw niya kami ng time para ma-explain daw yung side namin. Nag-continue lang siya sa paglelecture sa amin. "Alam ko na man ang mga teenagers ngayon.. confused yan. Hindi mo malaman yung kung anong gu sto..."mahinahon na yung pagkakasabi. "Heck I'm confused.. halata ba?!?" sarcast ic yung pagkakasabi ni Terrence nun. Tinignan lang siya ng counselor. Pero wala namang sinabi. Basta parang binibigay lang niya yung pangaral niya. Ganito ba ta laga sa Guidance? Actually, hindi pa ako napunta dito. It's something new. "Iton g mga ganitong bagal eh dapat i-deal seriously... hindi dapat tinotolerate. Kung kailangan niyo ng advice, you can always come to me. Hindi niyo naman kailangan itago sa inyong dalawa lang yun."

"Wala naman kaming ginagawang masama ah!" binaba niya yung fist niya doon sa tab le dahil napapagod na yata siya makipagreason out. "Actually po, pumasok po ako doon dahil nga po yung undies ko.." "Sinabi na sa akin ni Coach. Hawak ni Mr. Qu intero yung undies mo. At nandun pa kayo sa loob ng locker room. It turned out t hat it's not right Mr. Quintero. Public school tayo all right, pero we're more l ikely following the catholic values. That's a sin Mr. Quintero," nag-nod siya ka y Terrence tapos tumingin siya sa akin, "At hindi niyo dapat ginagawa yun. It's not right." Super duper asar na asar na si Terrence nun. Tapos tumayo na siya sa pagkakaupo niya dahil hindi na niya siguro ma-take yung sinasabi niya. "Pwede p o ba makinig kayo sa amin? Lagi niyo sinasabi na patapusin ka muna pero hindi ni yo po kami binibigyan ng chance na makapagsalita eh! Now, well let's see.. kung hindi kayo naniniwala na wala kaming ginagawa in that freaking locker room, go r un some tests! Pelvic whatever. But I'm not going through it!" "Of course you wo n't. Lalaki ka Mr. Quintero." tapos seryosong-seryoso na yung counselor nun, "Yu n na nga yung point ko kanina pa. It's a sin. Dalawa lang ang nilikha ng Diyos n a kasarian. Walang pangatlo." tumingin sa akin yung counselor, "At alam ko na na giging mabuti ka lang na kaibigan kay Mr. Quintero, Ms. Jimenez. Alam ko tinutul ungan mo lang siya na maging masaya sa mga nararamdaman niya." Nagtinginan kami ni Terrence nun. This time, parang lalo kaming naguluhan ni Terrence. "May stage s tayo sa buhay na nalilito tayo sa kasarian natin. At yun siguro ang stage mo n gayon Mr. Quintero. Pero ang pagsusuot mo ng undies ng babae won't make you one. And by giving him one Ms. Jimenez doesn't help him either." Na-choke ako nun. S i Terrence, napaupo sa upuan niya tapos kung kanina galit siya, ngayon naman big la na lang tumawa ng tumawa. As in yung tawa na totoo. "Uhmm... parang mali po y ata yung view niyo.." I was expecting something different. And I guess si Terren ce din. Iniisip namin na baka ni-report ni Coach eh we're doing something, you k now, sexual, kasi yun naman talaga ang unang papasok mo kapag nakakita ka ng und ies, tapos dalawang students, a guy and a gal, alone sa locker room. And now may another angle pa. Third sex? "Oo. Sinabi sa akin ni Coach na nakita daw niya at narinig na sinosoli na daw ni Terrence yung underwear mo. Ngayon, kung nanghihi ram siya sa iyo Ms. Jimenez dahil curious siya sa mga

bagay na pambabae.. well hindi naman yata tama yun. You should very well realize Mr. Quintero that you're a man, and will always be one." Tawa pa rin ng tawa si Terrence. Namumula na naman yung mukha niya at hawak niya yung tiyan niya. Ting nan mo nga naman ito, ang bilis magbago ng mood. "Teka lang po.. teka lang.." sa bi ko tapos tumingin na sa akin yung counselor, "Mali naman po kayo eh. Hindi na man po ganun yun. Ang totoo po kasi, naiwan ko po yun doon sa locker room nung n ag-shower kami after nung P.E. class namin. Nahihiya lang po ako pumasok doon ka si maraming guys kaya nag-sneak na lang ako nung tapos na sila. Ayoko naman po k asing may makakita. It turned out, Terrence was there, eh nakita na niya. Ibinab alik lang po niya sa akin yung underwear ko. Kaya ayun.." mahinahon naman ako, b ilib din ako sa sarili ko eh, "I swear we're not doing anything wrong." "Oh." sa bi lang nung counselor nung narinig niya kami, "So you mean, kinukuha mo lang do on dahil doon ka nag-shower? Bakit doon?" "May track meet po kasi yung coach ng girls. Yung nagbabantay po sa locker room namin. Kaya naka-lock yun. Sabi pwede daw po kaming gumamit doon. Misunderstanding lang po." Humarap na siya kay Terre nce nun. As in parang nalito siya na hindi mo maintindihan that sa tinagal-tagal naming nakikinig sa lecture niya, maling lecture naman pala. "Hindi ka pala bak la Mr. Quintero?" Tumayo na si Terrence sa upuan niya. Mukhang cheerful na siya. Kapag honest ka talaga at inaayos niyo ang misundertandings, hindi malabong maclear ka sa mga bagay-bagay. Hindi naman pala kami in-trouble eh! Haay. "Actuall y aalis na po kami ni Bible girl dahil may debate pa po kami na gagawin sa audit orium." tumayo siya sa gilid ko dahil nakaupo pa ako sa upuan at siya eh nakatay o, "Sorry to blew you off like that. Medyo, badtrip lang po talaga ako." tapos n aramdaman ko na humawak siya ng mahigpit sa balikat ko. Yumuko siya at nag-level siya sa sa akin. Nagulat na lang ako kasi sa harap ng counselor, naglean siya.. . ---at hinalikan niya ako sa pisngi. Nilagay pa nga niya yung kamay niya na par ang umakbay sa akin at ini-squeeze ako. Tumayo rin naman siya kaagad. Nakangiti pa siya nun. "Sure thing..." tumingin siya doon sa counselor..

"I'm gay all right." tapos nun, lumabas na siya. ***16*** Lumabas naman na ako ng Guidance nun after kong mag-nod doon sa counselor. Nakak ahiya naman kasi eh. Akalain mong halikan ako sa harapan ng isa sa school staff? Hindi naman yata tama yun. Tumakbo naman ako. Nakita kong hindi pa siya nakakal ayo kaya hinabol ko naman siya. Tumingin siya sa akin sa side nun at nakatingin din ako sa kanya. Tapos para kaming sirang dalawa na tumawa ng sabay. Terrence i s so not gay. Halata naman eh. The way he acts, talks... I mean physically he's a guy. Kaya nga it's a wonder na napagkamalan siyang bading. Gusto ko lang makas abay si Terrence. Kasi naman kung papagalitan lang din naman ako sa debate, mabu ti nang may kasama ako. At least hati kami ng kahihiyan 'di ba? Dumating naman k ami sa auditorium. At sure thing, late na nga kami. Last batch na yata ng debate nun kaya pinanghinaan ako ng loob. Naka-zero na ako nun sa performance. Pinagal itan ako ng teacher ko nun, at wala na raw siyang magagawa kung late na kami. "P inapunta po kasi kami sa Guidance." sabi ko naman. "At kasalanan ko pa ngayon ku ng pinapaunta ka sa Guidance?" "Kung pwede lang po sana bigyan niyo naman ako ng chance.." nakikiusap na ako nun. Kaht bigyan na lang ako ng passing grade. Kahi t hindi na mataas bata wag naman zero. Baka bumaba ang grade ko nun. Tapos ano? Malalaman nila Papa. Baka madisappoint sila sa akin. "Ms. Jimenez kahit bigyan k ita ng chance, lahat tapos na. Lahat ng classmates mo. Nai-group ko na sila. Unl ess ikaw lang mag-isa at maghanap ka ng ka-debate mo. Eh tapos na nga sila.." "I 'll do it." nakataas yung kamay ni Terrence nun, "Ako na lang. Bigyan niyo na la ng po kami ng topic na may opposing sides, then I'll do it with her." Tinignan l ang siya nung teacher ko. Pero syempre, hindi pwede yun dahil 4th year siya. Tiy ak mas marami na siyang alam sa bagay-bagay. Eh matalino yan. Paano kung napahiy a ako? Izero ko na ang kaya? Hindi ba? "Sige. Punta na kayo dun sa stage." tumin gin sa akin yung teacher ko, "Ngayon lang ito Miss Jimenez. Sinasabi ko sa iyo n a walang special treatment dito. Pagbibigyan lang kita dahil hindi mo naman sina sadya.."

Umakyat na ako sa stage. Nanginginig na yung tuhod ko nun. Nakita ko na maraming nakaupo sa audience nun dahil nanonood sa amin. Tinignan ko si Terrence. Magkat apat lang kami kaya hindi naman kami nagkakalayo. Seryoso siya, pero parang wala lang naman sa kanya na katapat na namin ang mga 3rd year at 4th year ng school. Humawak ng microphone yung teacher ko nun at humarap sa amin. Naririnig na siya sa buong auditorium. "Topic ng debate niyo eh.." tinignan niya yung papel niya tapos binasa niya, "Student Council campaign.."tumingin siya kay Terrence, "Mr. Quintero, you represent the popular kids' side. Ms. Jimenez, you represent the b rainiac side. Ijujustify niyo yung ideas niyo, whether which one deserves the po sition. Take note, it doesn't mean kayo na talaga yun. This is just a practice d ebate sa student council. Okay, let's start with... your side Mr. Quintero. You have to tell us na ang popular kids ang nararapat sa position." Nag-lean si Terr ence doon sa kinatatayuan niya na parang wala lang sa kanya na nasa harapan siya . Nasa harap din niya yung microphone tapos nakatingin siya sa akin, then sa aud ience. Akala ko nga di siya magsasalita eh, pero sa wakas, ayun may lumabas din sa bibig niya. "The student body needs school spirit. Sino bang nagdadala nun di to sa atin? Kami hindi ba? Kami yung nagbibigay buhay sa school, at alam din nam ing makibagay sa ibang mga tao. Siguro nga sikat kami, then why? It's for a reas on. Sikat kami dahil sa mga ideas namin na tinitingala ng karamihan. Kaya kami a ng nararapat sa posisyon. Not that we care, panalo naman na kami sa pangalan pa lang." simple lang yung sinabi niya, for a start. "Ideas like what? More time sa sports, less sa academics? More excuse forms para hindi counted yung quizzes sa inyo dahil wala kayo sa classes? Ano bang ideas meron kayo? Ang alam niyo lang, yung mga bagay-bagay na makakapagpakita sa tao na mas nakakaangat kayo sa iba. Hindi lahat tinitingala kayo. Paano naman yung concern ng iba? Maliban ba sa sik at kayo, ano pa bang naicocontribute niyo maliban sa 3-point shot at pompoms?" N agtawanan sila sa audience nun. Si Terrence, nakatayo pa rin. Wala nga siyang re action eh. Hindi man lang nagbago yung expression ng mukha niya. "Eh kung magali ng nga kayo at sagana kayo sa mga bagay na makakapagpabuti sa school, bakit hind i kayo ang nananalo sa student council? Paano ba maiimprove ang school natin kun g ididiscuss niyo sa amin ang atomic number ng isang element? Alam niyo anong pr oblema niyo? Kulang kayo sa communication skills. Bumuka lang yung bibig niyo, l ahat nakanganga na sa inyo. It turned out, you all speak complete Greek." Ouch! Hindi ba niya naiiisip na brainiac side yung kapatid niya? So as me.. parang nag iging personal nga eh...

"Who listens to weird people anyway?" Oh no he didn't! The galing doon sa audien ce, bigla na lang may sumigaw ng... "Sino namang natutuwa sa mga egotistic na at hletes ng school? Kayabangan lang naman alam niyo ah!" Napatingin kami ni Terren ce sa audience. Saglit lang din, nagsasagutan na sila. Ang gulo, hindi mo alam k ung saan galing. "Paano ka naman makikinig sa mga nerds? Ano bang alam nila? Tot al world domination?" tapos nagtawanan naman yung isang side ng mga lalaki. "At least yung mga nerds, hindi stuck-up." "Sinong maysabi? Napaka-conceited niyo ri n naman eh. Akala niyo kung sino na kayong mga matatalino diyan!" "Condescending !" Tapos ang daming palitan. Tumingin si Terrence nun tapos hinila ako doon sa h arap ng teacher ko. Tapos naupo kami doon sa may hagdan habang nagsasagutan yung mga students. "Arrest our case!" sabi niya doon sa teacher tapos nakangitin pa siya. Hindi siguro inaasahan ng teacher na magkakagulo ng ganun. Kaya hindi na n amin tinuloy yung debate. Wala na ring point. Dahil wala na ring nakikinig sa am in eh. Sayang lang pagod namin doon. Hindi na yata kami napansin ng teacher, ewa n ko kung nagka-grade ba ako or what. Saglit lang din, lumapit si Tjay. "Whoa, g rabe naman mga tao dito. Totohanin daw ba yun?" Palabas na si Terrence nun. Tina wag pa nga siya ni Tjay kung saan siya pupunta, sabi niya uuwi na daw siya. Wala na daw siyang balak makipagtalo doon sa mga tao sa auditorium. Napakawala daw s a lugar. Humarap sa akin si Tjay nun. Tapos nakangiti na siya sa akin. PInaalala lang niya na magsleepover daw ako sa kanila sa Friday. Then dahil nga busy yung teacher namin na nag-aawat dun sa mga students na nag-aaway, sinabi niya na bib igyan na lang daw niya ako ng special project para daw hindi daw mababa yung gra de ko. Mabait din naman pala siya eh. Sinundan na namin si Terrence nun. Uuwi na nga lang din siguro kami. Alam naman niya na

sinusundan namin siya, pero parang wala naman siyang pakialam. Syempre, makulit naman talaga kami ni Tjay kaya sanay na yan sa amin. "Kuya anong balak mo sa Sat urday?" Saturday yata ang birthday ni Terrence eh. "Matutulog." sabi ni Terrence ng hindi man lang lumilingon kay Tjay. "Wala ka man lang bang balak? Lakad? Wal a?" "Lalakad ako sa kusina." then lumiko siya doon sa corridor namin. Ang piloso po ng mga sagot eh no. "Eh hindi ba birthday mo sa Saturday?" This time, tumingi n na siya pero seryoso lang siya. "Birthday ko ba? Oh e di happy birthday sa aki n." Nakalabas na kami ng gate ng school nun nung may nakita kami na nakatayo doo n sa may gilid at nakataas yung paa. Medyo madilim na nun kaya hindi ko na masya dong makita. Then pagtingin ko.. teka parang kilala ko ito ah... Lumapit ako ng kaunti. Nagtaka pa nga is Tjay kung anong ginagawa ko. Then nung nakalapit na ak o, tumingin din naman siya sa akin. Sinasabi ko na nga ba eh. "Oh-My-God! RAAAAN NNNNN!" humawak ako sa pisngi niya nun tapos kinurot-kurot ko siya, "Nandito ka na! ANg gwapo-gwapo mo naman!" Huminto nun si Tjay saka si Terrence. Si Tjay kil ala na niya si Ran, so wala na lang sa kanya. Si Terrence, ayun nakatayo doon na parang nakakita ng multo. "Aray ko naman kailangan ba talaga kurutin ako?" "Ran kumusta ka na?" tinanong naman siya ni Tjay. "Ganun pa rin.." ngumiti siya. Ang cute talaga ng pinsan ko. Nakatayo lang si Terrence dun na para bang pinag-aara lan niya si Ran. Oo nga pala, yung unang conversation nila hinid maganda yung ki nalabasan. "Ran, si Terrence nga pala. Terrence, pinsan ko si Ran." "Oh boyfrien d mo?" sabi ni Terrence ng sarcastic.

"Hindi ano ka ba.. nagloloko lang siya nun." "Bakit naniwala ka naman pare?" nag step forward nun si Ran kaya magkatapat na sila ni Terrence. Mas matangkad nga l ang si Ran. "Hindi. Bakit naman ako maniniwala?!?" "Bakit ba may pakiramdam ako na ang angas mo?" Napaatras na ako nun. Tumabi ako kay Tjay. Sabi ko nga dapat h indi sila nagkakilala eh. Parang may feud sila parehas sa isa't isa. "Alam niyo ba.. gigimik kami ni Tjay bukas.. bukas di ba Tjay?" sabi ko lang yun para maiba yung usapan. Pero parang wala lang yung dalawa. Hindi yata kami narinig. Nakata yo lang sila doon at tinitignan yung isa't isa. "Oo. Dapat maniwala ka. Kasi lah at ng nanliligaw sa pinsan ko, dapat ako muna ang ligawan. Kaya kung nanliligaw ka, bagsak ka na." sabi ni Ran sa kanya na parang galit. "Sinong may sabing nanl iligaw ako kay Shay?" akalain mo yun tinawag ako sa pangalan ko? "Hindi ko naman na siya kailangang ligawan eh." "Bakit feeling mo sure ka na sasasagutin ka niy a?" "Yeah right." sabi niya tinignan niya mula ulo hanggang paa si Ran. "Girlfri end ko na si Shay eh." My jaw dropped. Sa tingin ko si Tjay din eh. Grabe naman yun, akala ko ba kay Ulah lang yung pagpapanggap??? Tumingin si Ran sa akin nun na para bang hindi siya makapaniwala sa narinig niya. Ako naman, hindi ko alam g agawin ko. Nakatingin lang ako nun. Then tinapik ni Terrence sa balikat si Ran n ung hindi pa siya nakatingin... "Bakit naniwala ka naman?!?" sabi ni Terrence ta pos ngumiti siya ng nakakaloko. "Eh siraulo pala ito eh!" Bigla na lang naglakad si Terrence papalayo nun. Si Ran nga mukhang badtrip talaga, pinigilan ko na la ng. Kasi baka magkaroon pa ng away, ma-Guidance na naman ako. Hindi naman yata

tama na mapunta ako dun twice sa isang araw. "Hey Ran ano ka ba? Kaibigan ko yun si Terrence!" "Dang, I don't like him!" "Pagpasensyahan mo na Kuya ko, medyo ma initin ang ulo nun by nature." ngumiti lang si Tjay. "Basta huwagl ang siyang ma gpakita sa akin hangga't maari." then humarap na siya uli sa akin na para bang n awala na naman yung galit niya, "So may lakad ka ba sa Friday? Iti-treat kita. S a inyo na ako mag-stay eh." "Oh for real?" napaisip naman ako, "Teka lang di pwe de ng Friday eh, mag-sleepover ako kinaTjay." "Nakatira ba yung siraulo na iyon sa inyo?" tinuro niya si Terrence. "Err yeah. Hindi pa naman college si Kuya." N apakunut-noo si Ran nun. "Two choices. Isa lang pwedeng piliin.." sabi ni Ran sa akin, "Either you're not going at all..." "Or I'll go with you." uhmm.. can I have a hint?? ***17*** Isinabay na namin si Tjay sa pag-uwi dahil si Terrence eh ang bilis-bilis maglak ad at ayaw naman namin siyang umuwi mag-isa dahil delikado naman na. Naabutan pa nga kami nung ibang mga 3rd year at 4th year na naiwan doon sa auditorium. Si R an din nagulat dahil ang dami pa rin daw palang students. Nagtinginan nga yung i bang mga babae sa kanya eh. Nagkamot lang siya ng ulo niya na para bang nag-aala ngan lang din siya. Nung nakauwi na kami sa bahay, nakita ko na nasa living room pa yung mga bags ni Ran. Halata mong kadarating pa lang niya eh umalis na kaaga d. Baliw din talaga 'to. Close kami ni Ran. Paano kami na lang yata ang magpinsa n sa side ni Papa eh. Tapos hindi pa nagkakalayo yung age namin, kaya magkasundo kami. Kaya ayan, para na kaming magkapatid kahit na hindi naman kami lumaki sa isang bahay.

Si Randrei. Randrei Yu. Ang overprotective kong pinsan. Kaya nga minsan nakakata kot na magdala ng guys na kaibigan ko eh. Baka kasi anong pagiinterrogate ang ga win niya. Ayun, tinulungan ko lang din siya sa gamit niya para dalhin doon sa is ang bakanteng kwarto namin. Para ngang kwarto na niya yun all along. Reserba ba. "Ano bang balak mo at nasugod ka yata dito sa amin?" tinanong ko siya nung maki ta kong nilalabas niya yung mga gamit niya sa bag niya. "Bakit ayaw mo naman?" t umingin siya sa akin pero nanloloko lang na nagtatampo. "Hindi. Nagulat lang ako . Usually kasi bakasyon ka lang. O kaya ako yung magbabakasyon.." tapos tinuro k o yung gamit niya, "Pero whoa, hindi naman ganito karaming bag." Kinuha niya yun g upuan sa computer table. Dati may computer doon, yung lumang set namin kaya la ng dahil nga sobrang luma na, nag-collapsed na. Ewan ko kung saan dinala ni Mama . Binigay yata sa bakal-bote eh. Kaya ayun bakante na. "Ano ka ba.." sabi niya s a akin ng nakangiti na, "Dito na kaya ako mag-stay sa inyo." Hindi ko mapaniwala an yung naririnig ko. Parang gusto kong magtatatalon-talon doon sa kama. Si Ran dito titira sa amin? Ang saya kaya nun! At least 'di ba. may kasa-kasama na ako! "You mean to say.. dito ka mag-aaral?" tinuro ko yung sahig nun as if nandun yu ng school. "Oo. Alam kasi nina Mommy na buntis si Tita. Kaya ayun, sabi ko willi ng ako mag -help out. Isa pa, paalis-alis din naman sila sa bahay, kaya nabobori ng lang din ako. Sabi ko ok na ako dito.." Yung sinasabi-sabi niyang paalis-alis , ibig sabihin nun patravel-travel. Ibang bansa pa nga. Wala naman siyang hinana kit sa parents niya, ayaw lang niya sumama. Sa studies na rin siguro. "Hanggang sa manganak lang si Mommy?" "Til college." sumandal siya doon sa upuan, "Yun ay kung.. okay lang kina Tita." Nagulat na lang kami nung may sumagot doon sa pintu an. Pagtingin namin, si Mama lang pala. Ito talagang buntis na ito kung hindi la ng may hormonal imbalance, baka nasermonan ko na eh. Bigla-bigla na lang kasing sumusulpot ng walang pasabi. "Syempre naman okay lang.." hawak-hawak niya yung t iyan niya eh hindi pa naman malaki, "Mabuti nang marami tayo. Dahil kapag lumaba s na ito, ikaw ang paglilinisin ko ng diapers."

"Kadiri naman yun Tita!" sabi ni Ran na parang nandiri na ba, "Ano na po ba yang magiging pinsan ko, babae o lalaki?" "Hindi pa namin alam, gusto kasi nila surp rise daw." ako na ang sumagot kay Ran nun, "Pero gusto ko sana babae. Si Tjay gu sto niya lalaki daw." "Ang smart talaga ni Tjay no?" niloko pa niya ako, "Lalaki sana." "Babae!" nakikipagtalo pa ako nun, "Gusto ko yung makakausap ko sa mga b agay-bagay.." "Katulad naman ng ano? Guys? Dating? O yung mga kababalaghan ng mg a babae?" tinignan ko si Ran ng masama nun, "Kapag 15 years old na yung sinasabi mong sister, you'll be around 30 or 31." Binato ko nga ng unan. Pero sa totoo l ang, may point siya nun ah. Baka nga by that time may asawa na ako. Worst baka m ay anak na ako. Eeeh.. kakakilabot naman. Nilabas ni Ran yung laptop niya. Sinab i ko nga sa kanya na mag-register siya doon sa school site namin. Hindi ko syemp re sinabi na si Terrence ang admin nun, syempre naman baka mainis na naman yan. Isa pa, nangako naman ako kay Terrence na hindi ko sasabihin. Kaya huwag na lang . Nung nakita ko na nagreregister si Ran sa site as 'exterior_ran', pinigilan ko naman. Syempre naman, hindi kaya mahalata ni Terrence na si Ran lang din naman yun? Kaya sinabi ko palitan niya. Sabi ko ang pangit-pangit naman ng ginawa niya . So he ended up as, R4_n. Parang Ran pa rin, pero hindi na masyadong obvious. B y next day, ini-enroll na si Ran sa school namin. Just his luck dahil 4th year n a rin siya, he ended up at Terrence's class. Hindi pa ako sure, pero yun ang sab i sa akin ni Tjay. Si Terrence daw parang wala lang pakialam na nandun si Ran, s i Ran naman eh ayaw doon. Ewan ko kung anong nangyari sa class nila. Friday came . Mag-sleepover kami kina-Tjay eh. Kaya lang, kasama si Ran sa akin. Gusto ko ri n kasi tulungan si Tjay, pero ayaw naman ni Ran na pumunta daw ako na ako lang. Kung minsan nga iniisip ko na parang hindi rin yata magandang idea na nandito si Ran, pero minsan naiisip ko rin na ganyan naman talaga siya dati pa. Kaya masas anay na rin ako diyan. Alam na nila Tita Jayne at Tito Kelvin, parents nila Tjay . Ayos lang naman sa kanila. Basta daw wala lang daw malakas na music na manggag aling sa mga kwarto namin sa kalagitnaan ng gabi, ayos lang daw sa kanila. Sinab i nga namin na hindi alam ni Terrence na kaya kami magsleepover dahil may plano kami para sa birthday niya.

"Teka teka.. kaya ba tayo nandito dahil sa birthday nun?" bumulong sa akin si Ra n. "Oo kaya huwag kang masungit diyan dahil birthday niya at pagbigyan mo na!" s inagot ko naman sa kanya,"Magpakabait ka. Bahay nila ito, nakikitulog lang tayo. " Nilagay muna namin yung mga bag namin sa kwarto ni Tjay. Tatlo lang kasi ang r ooms sa bahay nila. Isa kay Tjay, isa kay Terrence, at yung Master's Bedroom. Al angan namang ilagay namin yung bags namin sa kwarto ni Terrence ng wala siya, eh di riot yun. Wala pa kasi siya nun eh, hindi namin alam kung saan naggala. Prob lema pa nga namin yung tulugan mamaya. Malay ko ba.. bahala na. Napagkasunduan n aming dalwa ni Tjay na lulutuin namin yung beef and gravy na favorite ni Terrenc e. Tapos may corn pa na aside na lulutuin sa butter. Dadagdagan na lang daw nami n ng kung anong mahahanap sa fridge. "Mahilig si Kuya sa mocha-caramel. Alam mo yung nabibili sa PizzaHauz? Yun. Gusto niya yun." "Ang weird naman ng taste niya ." Siniko ko si Ran. "Actually Ran masarap. Natikman ko na nga yun eh. Inorder n iya ako dati sa Pizzahauz.. masarap siya." Nagdidiscuss pa kami ng mga gagawin n amin na pagkain para sa surprise whatever para kay Terrence nung biglang bumukas yung front door. Nanahimik kami dahil baka marinig niya. Nakaupo kami doon sa c arpet nila, kaya napatingin sa amin si Terrence nung pumasok siya. May hawak siy ang video camera sa kaliwang kamay niya, tapos yung sketch pad niya. Napataas pa nga yung kilay niya nung makita niya kami doon. "Hey Terrence!" "Ano bang meron at ang lalakas ng boses niyo? Naririnig ko kayong nagsisigawan hanggang sa gate eh."naiirita na naman siya. "Eh kasi dito kami mag-sleepover sa inyo.." "Kami?! ?" nagtaka siya nun kaya nag-bend siya at nakita niya na nasa gilid ko si Ran na nananahimik, "Ooh. Kumpleto pala kayo ngayon eh." ngumiti siya, "May girls nigh t out pala." tapos tumawa siya para asarin si Ran. Sasagot pa sana si Ran kaya l ang pinigilan ko na. Magbibirthday na nga eh, pagbigyan na niya.

Actually parang wala lang kay Terrence na magbibirthday siya. I mean, alam niya, pero parang.. hello ordinary day? "Saan ba yung banyo niyo? Kailangan ko na gum amit eh." "Doon sa may dulo ng hallway sa kanan." tinuro ni Tjay yung papunta do on sa banyo nila. Umalis na si Ran nun. Naupo na lang kami ni Tjay at nag-usap k ami ng mahina. Si Terrence napansin ko eh bukas yung pinto niya. May salamin nga doon eh, kaya kahit hindi siya katapat ng pinto, nakikita ko pa rin siya mula d oon sa pagkakaupo ko. Inalis na ni Terrence yung polo niya saka yung white na tshirt niya. Then nakita ko naka-pants niya at wala nang shirt. Naghahanap yata d oon sa drawer niya. When you look at him kapag naka-polo, he looks kinda' skinny . Pero kapag wala pala siyang suot, he looks fine. May muscles din naman siya, h indi naman katulad nung sa mga nagbobody building.. pero alam mo yun.. muscles.. na.. okay lang. Sinuot na niya yung shirt niya, tapos umalis na siya sa kinatat ayuan niya kaya hindi ko na nakita. "Hoy!" sabi ni Tjay sa akin kaya nagulat ako . Tinignan ko siya. Seryoso naman siyang nakatingin sa akin. "B-bakit?" "Chinich eck mo ba yung Kuya ko?" tinanong niya ako nun na para bang napakabig deal. "Ako ?!?" "Oo kaya ikaw Shay!" sabi niya pero parang may halong biro, "Nakatingin ka kasi sa pintuan niya eh." inasar-asar naman niya ako, "Ikaw ha, baka may hidden feelings ka na diyan hindi ko pa alam!" "Huwag ka nga!" tinulak ko naman siya ka ya natawa-tawa lang din siya, "OA na yan." then nagseryoso naman ako, "Gwapo nam an yung Kuya mo eh.. pero wala akong gusto sa kanya." "Bakit kaya 'di mo sabihin sa kanya yan.." tapos nagulat na lang ako nung sumigaw siya ng sumigaw, "Kuya! Kuya! Tara nga dito!" Pinipilit kong takpan yung bibig niya pero nakalabas na si Terrence sa kwarto niya. Parang nagtataka pa yung itsura na naiirita na hindi m o maintindihan na naman.

"Ano?!?" "Si Shay daw..." "Wala!" sabi ko naman nung hindi pa natutuloy yung sin asabi ni Tjay. Tumingin sa akin si Terrence nun kasi nakikipag-wrestling ako. "D ali na may sinabi ka sa looks ni Kuya eh! Sasabihin mo lang naman.." Nakakahiya naman. Tinignan ko si Terrence nun dahil nakatayo lang siya doon at parang nahih intay ng sasabihin ko. Syempre naman mabuti nang tapusin ko na ito para naman hi ndi siya nakatayo doon di ba? "Wow Terrence you look..." inisip ko pa yung sasab ihin ko. "Neat." Tinignan niya yung shirt niya nun. Tapos binalik niya yung ting in niya sa akin. Wala man lang siyang expression na maayos-ayos. Parang hindi pa nga siya interested eh. "Thanks." then tumalikod na siya para pumasok sa kwarto niya. Nagma-mouth pa si Tjay nun na kung ano daw ba yung sinabi ko at chance na daw yun hindi ko pa sinabi. Kaya lang bumalik si Terrence tapos sabi niya.. "Yo u too.. you look.." nag-slant siya ng ulo niya. "Clean." uhmmm... at least something 'di ba? ***18*** Pumasok na si Terrence nun sa kwarto niya at sinara niya yung pinto niya. Actual ly hindi naman sarang-sara, kasi medyo nakabukas ng kaunti. Hindi mo nga lang si ya makikita. Lumabas din si Ran, tapos sumama sa discussion namin tungkol sa lit tle something para kay Terrence. Parang hindi nga siya interesado eh, parang nan dito lang siya dahil nga nandito ako. Then yun nga, napagkasunduan na yung beef and gravy na may corn. Then sabi ni Tita Jayne, sila na lang daw bahala dun sa c ake. Ibibigay na lang nila sa amin kapag hindi na alam ni Terrence. Tinanong nga namin kung sasali sila sa kunwaring party namin, pero sabi nila hindi na daw. K ami na lang daw apat na bahala. Hahayaan na daw niya ang "teenagers" na magpakas aya. Nung bumalik kami sa kwarto ni Tjay, tinignan namin yung bed. Naisip ko na hindi kami kakasyang tatlo doon. Full-size lang kasi yun.

"Sa sahig na lang ako matutulog okay lang naman." sabi ni Ran nung naisip niya r in na hindi siya kakasya. "Ano ka ba 'di papayag si Mama!" then binuksan ni Tjay yung closet niya, "Wala pa naman kaming airbed o kaya folding bed." "Sa sahig n a nga lang ako, sanay naman na ako." Sabay kaming tumingin ni Tjay sa kanya ng m asama. Yung tingin na 'Ano bang pinagsasasabi mo?!?'. Pagala-gala pa yung tingin ni Ran sa kwarto ni Tjay saka lang niya napansin na nakatingin sa kami sa kanya . "Okay, hindi ako sanay sa sahig.." umiling-iling siya, "Pero ngayong gabi lang naman. Hindi naman isang buong taon." Kung may nanay na lang din na super galan g sa guest, nangunguna na si Tita Jayne sa list. Ayaw niya ng may bisita na natu tulog sa sahig, ayaw niya na may natutulog sa couch nila, o kung saan man na hin di daw kwarto at may proper na bed. So malabong matulog si Ran na katabi namin. Naisip nga namin na patagilid kaming lahat sa isang kama, pero hindi kaya sumaki t naman yung leeg namin nun??? Isang solusyon lang ang naisip ni Tjay. At yun na nga yung ginawa niya.. "KUYA!!!" sumigaw siya doon sa labas ng kwarto ni Terren ce pero hindi naman pagalit,"Papasok ako ah!" Narinig kong hininaan ni Terrence yung music niya. Then parang may tumalon, at binusan yung pinto. Nakaheadset siy a, tapos may hawak din siyang lapis sa kamay niya. "Ano?!?" Pumasok si Tjay sa k warto ni Terrence na parang Mother Superior. Sumunod lang kami ni Ran. "Dito mat utulog si Ran." casual lang yung pagkakasabi niya. Yung tingin niya kay Tjay, na baling naman kaagad kay Ran. Ito namang si Ran parang walang kagandahan ng loob, nag-react kaagad. "Ayoko ngang matulog kasama yan!" nung narinig ko yun, yung s ound ng boses niya eh mas mahinahon kaysa naman nung una namin siyang nakita sa school. "Ang arte mo naman Ran! Sige nga pumili ka, ikaw ang matutulog dito o ak o?!?"

Nagulat siya siguro sa sinabi ko. Kasi naman, sinabi ko ba talaga yun? Matutulog ako kasama ni Terrence? "Eh bakit hindi si Tjay na lang ang matulog dito kasama ng Kuya niya? Magkapatid naman sila, magpinsan tayo. E di isang kwarto sila, is ang kwarto tayo." "I am not giving up my room." sabi ni Terrence tapos sinuot ni ya uli yung headset niya, "At bakit ko ba proproblemahin kung saan ka matutulog eh hindi naman ako kasali sa Girls Paty niyo?!?" "Sinasabi mo ba na bading ako?! ?" nagtaas na naman ng boses si Ran. Call Ran a loser, but never ever call him a fag. Expect the worst kapag ganun. "May sinabi ba ako?!?" hindi pa rin tumingin si Terrence nun. "Eh parang ganun yung gusto mong iparating!" hinawakan ko na s i Ran nun, "Alam mo ba kung bakit ako nandito? Dahil sa pinsan ko. At nandito ka . Kung si Tjay lang okay naman sa akin eh..." huminto siya saglit, "Ngayon magig ing masaya lang ako kung tapos na itong little---" Tinakpan ko yung bibig ni Ran . Baka mamaya sa sobrang emotional niya eh masabi pa niya yung balak namin. "Sig e dito na ako matutulog para tapos na ito." tumingin siya sa akin, "Yun ay kung okay lang sa IYO." inemphasize niya pa talaga yung 'iyo'. "Sure." "Alam ko naman na---" nagulat din si Ran nung narinig niya yung sinabi niya, "Teka.. pumapayag ka?!?" "Kanina ka pa nga nag-iingay diyan eh. Wala naman akong sinabi kanina na hindi ka pwede matulog dito, ikaw lang yung may ayaw. Ngayon kung pwede lang, i sara niyo na muna yung pinto at pumasok ka na lang kung matutulog ka na. Busy ak o eh." Lumabas na kami nun. Sinara ni Terrence yung pinto nung lumabas kami. Sab i ni Tjay, hindi na daw lalabas yung Kuya niya oras na sinabi niya na busy siya at oras na nagsara na yun ng pinto. So marami daw kaming panahon na magluto. Nag -ubos lang kami ng oras. Nagluto lang kami ng popcorn at nagmovie marathon kami na tatlo. Yung unang movie, kasama pa namin si Tito Kevin. Pero umalis din at ma tutulog na daw siya. Then si Tita Jayne, tumulong na maglabas ng lulutuin namin. Hindi na nga lumabas si Terrence. Pumasok nga si Tita Jayne sa kanya para i-che ck siya, tapos nakita ko na lang na parang seryosong-seryoso naman siya.

"Bakit Ma?" "Hindi na naman makahinga yung Kuya mo." "Ok lang siya?!?" concern d in si Tjay nun. "Kanina pa daw. Hindi lang niya sinasabi na hindi siya makahinga . Pero umo-ok na daw pakiramdam niya kaysa kanina." Nakita ko na dinalahan ni Ti ta Jayne ng tubig si Terrence. Nag-stay yata siya doon ng matagaltagal din, tapo s lumabas na siya at matutulog na rin daw siya. Sabi niya na huwag daw naming ka limutan na linisin yung mga pinaglutuan namin at pinagkainan. Kami na daw bahala sa kusina. Tinanong namin yung cake, at ayun nga sabi niya na kami na daw ang m agpick-up. 24-Hour naman yata yung pinag-orderan nila. Malapit sa Victory Liner. Antok na antok na daw siya. Alas-8 na nun. Sinimulan na naming magluto at balak naming kunin yung cake maya-maya na. Lumabas si Terrence at nakita niya na nagl uluto kami, pero inisip lang niya siguro na para sa kakainin lang namin sa movie . Si Ran, palipat-lipat ng tv. Hindi yata mapakali. Hindi naman siya tumutulong sa pagluluto, I doubt na tutulong siya kasi hindi naman yata siya marunong. Nagboil muna kami ng beef. As in sobrang tagal dahil inubos pa namin yung tubig. Ta pos nun nilagyan na namin ng cooking oil, so medyo piniprito pa namin. Naggisa l ang.. tapos ewan ko na. Hindi ko kasi alam lutuin. Mostly si Tjay ang gumawa, ta ga-hiwa lang ako at taga-abot ng kailangan. Pinakamadali sa lahat, I-boil yung c orn. Lalagay mo lang sa tubig, lagyan mo ng butter.. and then MAGIC! Instant swe et corn. Yun nga siguro pinaka-achievement ko eh. Hinihintay pa namin na maluto yun, so hininaan lang ni Tjay yung stove tapos sumama na kami kay Ran uli sa har apan ng tv. Isang malaking milagro nga nung lumabas ng kwarto si Terrence, at na upo doon sa couch nila. Mukhang makikibonding yata sa amin. "Makikinood ka sa am in?" tinanong ko naman siya nung nakaupo na siya. Tumango lang siya. Si Ran pa r in yung may hawak ng remote. "Ano bang gusto niyong panoorin?!?" Tinignan namin yung nililipat niya. Walang masyadong magandang palabas nun. Sabihin lang daw na min na hinto na siya kung yun na daw yung channel.

Naglilipat pa si Ran nun nung biglang... "STOP!!! STOP, STOP, STOP!" sumigaw si Tjay nun. Literally, nahulog ako sa upuan ko sa sobrang gulat ko. Nabingi pa yat a ako. Katabi ko kasi si Tjay, kaya nung sumigaw siya, direkta sa tenga ko. Nata wa pa nga si Terrence sa akin nun eh. "Gusto mo ng koreanovela?" tinanong siya n i Ran nun. "Teka lang diyan muna may gwapo eh.." Ang talas ng mata. Grabe, nagli lipat pa ng channel nun nakita pa niya yun?!? Si Ran nga parang na-bore kasi bin aba niya yung remote eh. Tama naman si Tjay, may gwapo nga dun. Kaya lang hindi naman namin sinusubaybayan yun, kaya hindi namin alam yung story. Nilipat uli ni Ran. Na-stop pa nga siya sa isang channel na movie na Tagalog. Luma na kasi bro wn, then sabay-sabay kaming tumingin sa isa't isa at nagtawanan kami. Ayaw kasi namin ng lumang movie. Ang baduy kasi eh. Si Terrence wala lang, nakaupo lang do on at naghihintay siguro ng maayos na channel. Then may something tungkol sa mga isda. Sabi ni Tjay ayaw daw niya yun dahil boring daw. Yung simpleng pagkakasab i niya ng boring, napunta sa discussion about marine biologist.. tapos may narin ig pa ako na binanggit niya about sa way kung paano ma-distinguish ang babaeng i sda sa lalaki. Sa totoo lang, si Tjay pwede nang encyclopedia. "Tjay kung boring , bakit hindi ka na lang tumahimik?" sa wakas nagsalita uli si Terrence. Tumahim ik si Tjay nun. Then nilipat na naman ni Ran yung channel. Nag-stop kami sa cart oon. Powerpuff girls yung palabas nun kaya natuwa kami ni Tjay. Sabay pa kami na gsabi na ihinto doon dahil gusto namin yun. "No way." sabi ni Ran. "Freakin' gay ." sabi naman ni Terrence. Nagtinginan silang dalawa nun, pero wala naman silang sinabi. Aba nag-agree yata sila. Sumimangot kami ni Tjay nun, pero sa totoo lan g pambata naman talaga yung palabas kaya pumayag na kami na ilipat nila. Then on e thing's for sure... nung natapat sila sa channel ng basketball, binaba na ni R an yung kamay niya dahil yun ang gusto niyang panoorin. Then si Terrence sumanda l na sa upuan niya,

I guess sign na yun na manonood din siya ng basketball. "Ayaw ko niyan!" sabi ni Tjay tapos inaagaw niya yung remote kay Ran kaya lang di niya makuha, "Nakakata mad namang manood ng basketball eh!" "Oo nga! Lagi namang ganun, magkabilang sid e,.. shoot.. wala na." Mukhang 'di kami mananalo dahil wala sa amin yung remote. Tumayo na lang kami ni Tjay dahil ichecheck namin yung lulutuin namin. At yun n ga, luto naman na. "Kunin na kaya natin yung cake?" tinanong ako ni Tjay nun. Ga bi na kasi. Siguro tama lang na kunin na rin namin yung cake. Siguro nga late pa st 9 na, almost 10 na rin. Ngayon alam ko na yung idea ni Tjay na sleepover, dah il pagsapit ng 12 at tulog na si Terrence, saka kami papasok sa kwarto niya at k akantahan namin siya ng Happy Birthday. Pumayag na ako na kunin namin yung cake. Bumalik kami sa living room nila, at sinabi namin na aalis muna kami dahil magiikot-ikot kami. Tumayo nga si Ran nun dahil siguro nandiyan na naman yung overp rotective na side niya, pero nalaman niya yata sa tingin namin na cake yung kuku nin namin. Isa pa kapag sumama siya, baka mamaya lang si Terrence sumama rin. "S aan kayo pupunta?!?" nagtanong naman si Terrence nun. "Iikot nga. Ano ba yan ang bingi naman!" "Gabi na ah! Bakit nagyon pa?" tumayo na si Terrence sa pagkakasa ndal niya, "Alam mo namang may tindahan diyan sa kanto Tjay na maraming naglalas ing, kapag kayo nadisgrasya.." "Hindi naman kami dadaan doon eh! Doon kami sa li kod ng high school." then umakbay sa akin si Tjay, "Isa pa dalawa kami. Kapag ma gkasama kami sisipain namin sila!" Nung hindi na sila sumagot, lumabas na kami n i Tjay. Kasasara pa lang namin ng pinto nung marinig namin na sinigaw ni Ran eh. .. "Lalabas ako mamaya! Aabangan ko kayo sa malapit sa high school para may bant ay kayo!" Hindi na kami sumagot. Asahan mo pa si Ran sa safety first. Totoo nga yung sinabi ni Tjay. Sa likod ng high school kami dumaan. Nakakatakot kasi yung mga naglalasing doon sa tindahan sa may kanto. Araw-araw yun actually. Although wala pa namang nababalita na may ginawa silang masama, nakakatakot pa rin. Siyem pre hindi mo pa rin masasabi.

Medyo malayo na parang malapit yung Victory liner. Ang gulo no? Malyo dahil lala karin mo pa yung kahabaan ng high school, tapos isa lang yung poste kaya medyo m adilim. Wala namang tao doon kaya okay lang sa amin ni Tjay kaysa naman may mga lasinggero. Then malapit dahil nalalakad mo lang yung Victory liner na katabi nu ng pinag-orderan nung cake ni Terrence. Nakarating din naman kami doon. Marami-r ami nang tao at marami nang ilaw. Sabi ko ako na lang ang magbabayad ng cake dah il wala naman akong masyadong naitulong. Ayaw pa nga ni Tjay, pero pinilit ko ka ya pumayag na lang. P365 yung cake, P500 yung binayad ko. Pinasulat namin sa cak e.. 'Happy Birthday Terrence! Love, Shay, Tjay but mostly... Ran.' Tawa kami ng tawa na dalawa nun. Ano kayang reaction niya dun? Isipin ko na lang yung itsura ni Ran, baka magsungit na naman yun! Ako yung naghawak ng box ng cake. Kami nama n eh bumalik na para makauwi na kami. Gabing-gabi na nun. Doon sa may side ng hi gh school tiyak tulog na karamihan. Siguro past-10 na. "Sana magustuhan ni Kuya no?" "Hindi naman insensitive siguro si Terrence.." sa tingin ko, hindi naman ta laga kahit ganun yun umarte, "Ma-appreciate niya yun." Nakakalahati pa lang nami n yung high school at medyo madilim nga dahil isa lang yung poste, bigla na lang huminto si Tjay. "Nakalimutan ko yung sukli!" humarap siya sa akin, "Yung sukli mo hindi ko nakuha!" "Babalikan natin?!?" parang nangangayaw na ako. Hawak-hawa k ng dalawang kamay ko yung malaking cake, tapos babalik na naman? "Ako na lang babalik. Hinatayin mo ako at tatakbuhin ko. Mabilis lang yun kapag tinakbo ko." Nag-isip pa ako nun, kaya ayun pumayag rin naman ako. Tumakbo nga si Tjay. Ang b ilis nga eh. Sumandal ako doon sa bakod ng high school dahil nangangawit na ako. Umupo pa nga ako eh. Dahil siguro gabi na rin, ilang jeep na lang ang nakita ko ng dumaan.

Nagsimula na akong magbilang nun. Ang boring. Madilim na nga, boring na, tahimik pa! Gusto ko isandal yung ulo ko nun sa tuhod ko, kaya lang may cake ako na haw ak. Nakakangawit naman pala ng braso. Pumipikit-pikit na yung mata ko nun. Inaan tok na kasi ako. Then nagulat na lang ako nung may humawak sa braso ko tapos nag sabing... "Miss ano okay ka lang diyan?" Tiningala ko yung ulo ko. May apat na l alaki nun pero hindi ko masyadong makita yung mukha. Madilim kasi, tapos yung il aw hindi pa masyadong maliwanag. "Yeah okay lang." hindi ko na sila pinansin uli . "Ikaw lang ba dito?" "Hindi ano.. may kasama ako." tinuro ko yung way ni Tjay, "Darating na yun." Tumingin naman sila doon sa tinuro ko. Bigla na lang sinabi nung isa na.. "Mukhang wala pa naman yung kasama mo eh. Gusto mo sa amin ka suma ma?" hinigpitan niya yung hawak sa braso ko. Muntik nang mahulog yung cake nun. "Ano ba ang sakit ah!" inalis ko yung kamay ko. "Ano ba itong hawak mo?" sabi nu ng isa tapos lumapit sa akin. Inaagaw niya yung cake nun, ayaw ko pa ngang ibiga y, kaya lang nalulukot na yung box at baka masira yung nasa loob... malakas din naman siya.. kaya binigay ko na. "Cake? Saan party natin?!?" Nagsimula na akong kabahan nun. Nasaan ka na ba Tjay?!? Naisipan ko na umalis na doon, na tumakas, tapos kapag nakabalik na ako sa bahay isasama ko si Ran na balikan si Tjay. Wala na akong pakialam doon sa cake. Basta gusto ko lang umalis na doon. Then nung a alis na ako, isinandal nung isa yung braso niya kaya hindi ako makadaan. Then nu ng sa kabila ako dadaan, sinandal din niya yung kamay niya. Hindi ako makadaan. "Saan ka pupunta?!?"

For the fisrt time, saka ko naamoy yung bibig niya. Amoy alak eh.. "Ano ba.. uma lis nga kayo sa harapan ko kung hindi sisigaw ako!" "Sumigaw ka wala namang maka karinig sa iyo!" Lalo lang bumilis yung tibok ng puso ko nun. Totoo naman yung s inasabi niya, walang makakarinig sa akin. Tapos kapag dumating si Tjay, parang w ala ring silbi. Parehas kami babae, apat na lalaki ito. "Uuwi na nga ako eh!" na gulat na lang ako nung, nagsimula na akong umiyak, "Pwede ba pauwiin niyo na ako ?!?" "Bakit naman?!?" Parang wala silang pakialam na umiiyak na ako. Nawalan na talaga ako nung pag-asa nung sinabi nung isa na... "Pare tirahin na natin 'to.." Saka na ako nagsisimulang sumigaw. Sigaw na ako ng sigaw. Yung luha ko nun tulo na ng tulo. Bakit naman ganito? Sumandal sa akin yung lalaki ng sobrang diin. T apos nilapit niya yung mukha niya sa mukha ko. Saka ko iniwas, kaya yung nadikit yung mukha niya sa pisngi ko. Sinubukan kong sumipa nun, kaya lang yung isa kan ila eh hinawakan ako paa, at yung isa eh hinawakan ako sa braso ko. Hindi na ako makagalaw nun. Sumigaw ako ng sumigaw then tinakpan nila yung bibig ko. Stuffed na yung ilong ko nun sa kakaiyak. Pero wala akong pakialam. Hindi na ako nahihi ya. Gusto ko lang... gusto ko lang... "Hoy Pare bitawan mo siya!" Hindi ako maka lingon dahil nakaharang sila. Pero alam ko na yung boses na yun. Si Ran! Sabi ng a pala ni Ran na maghihintay siya malapit sa High school. Siguro naisip niya na ang tagal namin... Ililigtas ako ni Ran! Binitawan ako nung mga humahawak sa aki n. Saka lang ako nakahinga. Ngayon, yung atensiyon nila na kay-Ran na. "Sino ka ba at bakit nakikialam ka?"

"Pinsan ko lang naman yung hinahawakan niyo!" "Ahh si Miss?!?" Lumapit sila kay Ran nun at pinalibutan nila. Si Tjay wala pa rin. Bakit ba ang tagal niya? Sabi niya tatakbuhin daw niya ah?!? Then saglit lang, na-corner na nila si Ran. Yung isa lumapit sa kanya, tapos sinuntok siya sa tiyan niya. Alam kong kaya ni Ran y un, dahil nung gaganti na siya ng suntok eh... "Ano papalag ka?!?" hinarap sa ka nya yung kutsilyo at tinapat sa bibig niya, "Pumalag ka, o baka gusto mong magka samaan tayo dito." Ako naman hindi ko na alam yung gagawin ko. Hindi na makapala g si Ran dahil may kutsilyo sila. Kaya ang ginawa ko, tumakbo ako ng tumakbo. Hi hingi ako ng tulong. Siguro naman merong tutulong sa amin. Tulo na ng tulog yung luha ko nun. Hindi na rin ako makahinga nun. Alam ko lang, nandun si Ran at bak a kung anong gawin nila sa kanya. Medyo nahihilo na ako nun.. then kakatakbo ko at wala na ako sa sarili ko.. may tinamaan ako. "B-bitawan mo ako! A-ano b-ba bi tawan mo ako!" may humawak na naman sa akin,"Tulong..." sabi ko ng mahina pero h indi ko na maisigaw. "Anong nangyari sa iyo?!?" Nanlalabo na yung mata ko nun. S aka ko nakita si Terrence, hawak niya yung braso ko pero hindi naman mahigpit ga ya nung ginawa nung mga lalaki kanina. "T-tterrence.." tinuro ko yung likuran ko , "Ran.. ano.." Hindi ko pa naayos ung sinasabi ko, tumakbo na si Terrence nun. Ako naman hindi ko alam kung dapat ba akong sumunod. Walang tao nun.. at malayo pa yung mga bahay dito. Nanguha ako ng kahoy nun. Just in case. Then tumakbo na ako kasunod ni Terrence. Kaya lang pagdating ko doon, hawak pa rin nila si Ran. Laking pasasalamat ko at hindi pa naman nila ginagawan ng masama. Tapos si Terre nce, sinipa niya yung isa na may hawak ng kutsilyo kaya natumba siya. Ako naman tumulong ako, pinaghahahampas ko yung isa na humawak sa akin kanina. Si Ran naka tayo na rin, tapos tumulong na siya kay Terrence. Then hindi kalayuan, nakita ko na parating na si Tjay. Mukhang wala pa siyang alam.

Nung napansin ko na nasaktan na namin yung mga lalaki at tumakbo na yung tatlo, yung isa eh sumugod pa at sinubukan niyang saksakin si Terrence. Sigaw na naman ako ng sigaw nun at iyak na naman ako ng iyak nung makita ko na dumudugo na yung kamay ni Terrence.. "Arrrgghh! Dang!" tapos hinawakan niya yung braso niya at n apaupo na lang siya bigla-bigla. Napaluhod ako kay Terrence nun. Naagaw naman ni Ran yung kutsilyo, tapos tumakbo na yung lalaki. "Pare ano? Okay ka lang?" Dumu dugo pa rin yung braso ni Terrence. Kita ko nga eh, puti na kasi yung suot niya nun. "Masakit.. pero hindi naman malalim. Sa braso lang ako tinamaan.." diniinan niya yung braso niya, "OUCH!!!" Iyak pa rin ako ng iyak sa harapan niya. "Terre nce.. okay ka lang? G-gusto mo tumawag na kami ng ambulansiya?!? Ano kailangan k a na ba dalhin sa hospital?!?" "Relax.. masakit pero hindi naman malalim.. sa br aso lang naman." tumingin siya sa akin,"Sinasabi ko na nga bang hindi magandang idea na lumalabas kayong mga babae ng wala kayong kasama! Gabi pa naman! Ano ban g inisiip niyo?!?" Malapit na si Tjay nun. Nakita namin na tumatakbo na siya sa direksiyon namin. "Kukunin lang sana namin yung cake mo. Surprise sana namin par a mamayang 12. Kaya lang, naiwan ni Tjay yung sukli kaya bumalik siya. Tapos nun g naiwan ako.. yung mga lalaki hinarang ako. Hinawakan pa nga nila ako.." then t inakpan ko na yung mukha ko nun dahil iyak na ako ng iyak. Dumating na rin si Tj ay. At syempre, na-shock sa mga itsura namin. Lalo na kay Terrence. Katulad ko, umiyak rin siya ng umiyak. Inalalalayan ni Ran si Terrence nun. Umuwi rin kami a t sinabi namin sa parents nila yung nangyari. At siyempre, dinala si Terrence sa hospital. Hindi daw kasi nila alam kung baka may masamang nerve daw na na-damag e.. at kailangan daw siguro ng stitches ni Terrence. Sumama kami sa hospital. Na kahiga na si Terrence nun, tapos mag nag-assist na sa kanya na doctor at nurse n un. Ewan namin san siya dadalhin. Kaya lang, nilabas ko yung cake na binili nami n. Yupi-yupi na yung carton, sira na yung cake sa loob, at smudged na yung icing . Nilapag ko yun sa harapan ni Terrence.

"Ano 'to?!?" Umakbay ako kay Tjay. "Balak kasi namin na gumawa ng isang 'di maka kalimutang birthday para sa iyo kaya may surprise kami. Hindi naman namin alam n a ganito." Binuksan niya yung carton. And yun nga, ngumiti lang siya. Isang toto ong ngiti galing kay Terrence Kelvin. "Well hell.." tumingin siya sa amin, "It's one birthday I won't forget for sure." Then nung tinutulak na siya ng nurse, hu minto na kami. Kasi hindi kami pwedeng sumama eh. "Pare, ang angas mo pa rin!" t umawa si Terrence nun. Tumingin si Ran sa amin na para bang puzzled na hindi mo maintindihan. Tawa kami ng tawa ni Tjay. Kanina lang iyak kami ng iyak, ngayon n aman parang masaya na naman kami. "Kayong dalawa anong nilagay niyo doon sa cake ?!?" "Let's just say..." tumingin si Tjay sa akin, "Way lang yun ng Kuya ko para sabihin gusto ka niya Ran. Hindi dahil sa cake.." Nagulat na lang ako nung tuma wa rin si Ran. Kinamot niya yung ulo niya na lagi niyang ginagawa kapag awkward situation. "Well ako rin naman eh.." then sumigaw siya doon hallway ng hospital. . "I hate you too pare!" then nagtawanan kaming lahat. ***19*** Hindi ko alam kung anong ginawa kay Terrence nun. Basta nandoon lang kami naghin tay lang doon. Siguro nilagyan siya ng stitches or something. Pero kung tutuusin , nakakatakot yun ah. Paano kung natuluyan siyang nasaktan? Siguro hanggang ngay on umiiyak pa rin ako. More likely, baka sisihin ko yung sarili ko dahil kung hi ndi naman dahil sa akin hindi naman sila darating doon. But anyway, all's well n aman. Bukod sa panay dugo ni Terrence yung damit namin nina

Ran, okay naman na siya. Nakaupo lang kami doon sa labas nun dahil naghihintay k ami, tapos sinabi sa amin na pwede daw naman kaming umuwi para makapagpalit kami ng damit. Ginawa naman naming tatlo nila Tjay, pero bumalik din kami kaagad sa hospital. Dinala pa nga namin yung beef and gravy eh. Kapag okay na si Terrence, bibigyan namin siya nung niluto namin na favorite niya. Aba, kahit may ganyan, tuloy pa rin ang birthday. Past 1 na ng madaling araw nung lumabas si Tita Jayne at sinabi niya na nagkakaroon ng palpitations si Terrence. I don't know why, pe ro siguro dahil sa aftermath pa yun nung nangyari. Then inatake pa yata siya ng asthma, kaya si Tjay pumasok pa sa loob. Hindi na ako sumama, kasi naman hindi a ko kamag-anak. Katabi ko nun si Ran. Bago na yung damit niya. Ang bango nga niya nung sumandal ako sa kanya. "Nakakainis ka talaga Ran!" hinampas ko siya sa dib dib niya pero nakasandal pa rin ako,"Nakakainis kayo ni Terrence!" Hinawakan niy a yung dibdib niya at hinimas-himas niya. Napalakas yata yung hampas ko. "Ano na namang kasalanan ko?" nag-adjust siya ng upo dahil nga nakasandal ako sa kanya, "Ikaw ang sadista mo rin minsan." "Eh kasi naman.." naramdaman ko na naiiyak na naman ako. Kaya ayun dahil pinipigilan ko, panay ang lunok ko at punas sa gilid ng mata ko, "P-paano kung nasaksak ka dun? O kaya siya? T-tingin mo anong marar amdaman ko?" "Eh kung may nangyaring masama sa iyo doon at wala akong ginawa.. t ingin mo anong mararamdaman ko?" inakbayan niya ako nun na parang yakap na mahig pit, "Kuya mo nga ako remember?" Naupo lang kami doon, hintay lang ng hintay. Ay un, nakatulog pa nga ako eh. Around 2 a.m., lumabas na si Tjay at okay na raw si Terrence. Nung pumasok kami sa room niya, nakita ko na nakaalis yung shirt niya . May malaking bandage na siya sa braso niya, at meron din siya sa sides niya. N agtaka nga ako kung bakit pati doon meron, yun pala umabot hanggang gilid niya s a bandang likod yung may sugat. Kaya pala nagtataka ako kung bakit may dugo siya doon kanina, akala ko umagos lang. Yun pala hanggang doon yung sugat.

Sinuot niya ng dahan-dahan yung shirt na dinala namin. Ang bagal nga niya kumilo s eh. Siguro masakit pa. Tapos ngumiti siya na parang naghihina na hindi mo main tindihan kaya lang nung sinigawan niya si Tjay dahil tinikman yung beef and grav y doon sa sandok na dala namin, nagalit naman siya. YEP, he's Terrence all right . Nagkamayan lang sila ni Ran. Halata mo namang hindi sila at-ease na at-ease pe ro alam mong okay na sila sa isa't isa. Hindi na namin inabala sina Mama at Papa na tawagan na nasa hospital pa kami ng ganung oras ng madaling araw. Syempre ka pag sinabi ko kay Papa yung nangyari at yung muntik-muntikan nang mangyari sa am in, tiyak magtatanong at magtatanong si Mama. Sa kalagayan ni Mama ngayon, at sa hormonal imbalance ng katawan niya, I doubt na tama lang na sabihin sa kanya yu n. Kawawa naman yung baby sister of brother ko kapag nagkataon. So yun, umuwi na kami. Pwede naman nang umuwi si Terrence nun, pero sinabi ni Tita Jayne doon da w muna siya sa hospital. Mas mabuti na ang sigurado. Si Tita Jayne, order kung o rder. Mga nanay nga naman. May Day Care volunteer chuva pa ako nun, at si Terren ce eh Community Service para sa scholarship nga niya. Kaya lang dahil nga may su gat naman siya, hindi na niya kailangang pumunta. Nagpaalam na kami nila Tjay at Ran, at umuwi na kami doon sa bahay nila. Antok na antok na ako nun. Nag-tricyc le nga kami eh. Kami ni Tjay ang nasa loob, si Ran ang nasa labas. Pagod na pago d kami nun. Gusto lang namin eh matulog na. Kaya nga nung nakarating kami sa bah ay nila, ang bilis na pagto-toothbrush ang ginawa ko. Hindi na nga ako nakapagpa lit ng Pj's eh.. sobrang pagod na ako. Si Ran binuksan yung pintuan sa kwarto ni Terrence. Solo niya yung kwarto eh. Kami ni Tjay tabi na sa kwarto niya. Then s aka ko lang nakita, ang daming sketches ni Terrence doon. Iba-iba. Walang partic ular na theme. Then may mga nakadikit pa siya sa gilid ng computer table niya na mga codes at kung anu-ano na hindi ko maintindihan. Tungkol yata sa computer eh .

I guess kung Quintero ang last name mo, may genius kang kapatid, at Admin ka ng isang site at gifted ka sa pagsusulat.. ganun ang idea ng room mo. How amazing. *** Nung Sunday, I got up past 9 na. Late na ako sa Day Care nun pero okay lang. Kung ieexplain ko naman sa kanila yung nangyari, understanding naman ang mga ta o doon. Si Terrence uuwi na ngayon, pero maya-maya pa yata. Nung nagising ako, n agising na rin si Tjay. Si Ran nung dumaan pa ako sa kwarto niya, ewan ko, tulog na tulog pa. Yung unan nga tinakpan pa niya yung mukha niya. Ewan ko kung nakak ahinga pa siya nun. Nagbihis naman ako. Kasabay ko si Tjay kumain. Sinabi ko na kapag nagising na si Ran, umuwi na lang siya at dalhin na niya yung gamit ko sa bahay. Tiyak naman okay na kay Ran na pumunta ako sa Day Care mag-isa. Ang aga-a ga kasi eh. Pagkadating na pagkadating ko doon, nagtatakbo sa akin si Oli. Nagul at nga ako kasi bigla na lang yumakap sa akin eh. Tapos nung dumating ako, panay ang tingin niya sa likuran ko. Napataas nga yung kilay ko. "Oli anong tinitigna n mo?" Nagpuppy dog look siya sa akin. Ang mga bata nga naman daming pampaawa ef fect. "San si Kuya Terrace?" "Oli, Kuya Ter-rence. Wala siya eh, nasa hospital." umupo ako nun para ka-level ng mukha ko yung mukha niya. "Bakit nasa hospital s i Kuya Cake?" si Betty naman ngayon yung nagtanong. "May sugat kasi siya eh. Per o gagaling din siya. Baka pupunta na siya dito sa susunod na linggo na." May hum ihila nun sa blouse ko. Then tinignan ko, nakatayo si Gaille sa gilid ko. Then m ay nilabas siya na kung ano galing sa bulsa niya na kulay brown, tapos inaabot n iya sa akin.

"Gaille ano 'to?" tinignan ko naman. Saka ko lang nakita na nakabalot ng dahon e h isang lollipop. Half-eaten lollipop. "Uhmm..." napalunok ako, "Anong gagawin k o dito?" "Yan yung magandang stick galing kay kuya T-cake eh." tapos sinisinok p a yata siya. Pati ba naman lollipop eh chini-cherish-cherish pa niya? "That's ac tually..." ngumiti ako pero awkward, "Sweet." Wala naman kaming ginawa. Usually kapag nandun ako at ako lang ang nagbabantay sa kanila, kumakain lang kami, nagl alaro, o kaya natutulog. Minsan binabasahan ko sila ng stories pero yun lang ang ginagawa namin. Monotonous nga, pero nakakatuwa sa mga bata. Kaya rin siguro nu ng dumating si Terrence doon sa Day Care, excited din sila kasi nasubukan nila y ung mga bagong bagay na hindi ko nagagawa kasama sila. Nung nag-uwian na, si Oli na naman ang naiwan doon. Laging siya ang naiiwan na huli. Late kasi ang parent s niya eh. Tapos nagulat na nga lang ako nung aalis na ako, humawak siya sa akin at ayaw na niyang bumitaw. "Oli, kailangan ko nang umalis eh. Kakanta pa ako sa simbahan mamaya." "Ate.. pwede po ba tayong dumalaw sa os..." nabulol pa siya n un, "oshpital? Dun kay Kuya Terrace?" "Hindi kita pwedeng ilabas eh. Baka hanapi n ka sa akin." "Tawagan mo si Mommy.." hinila niya ako doon sa office ng Day Car e, "Itanong mo number ni Mommy. Sasabihin ko sama ako sa 'yo." Actually nakakatu wa si Oli. Walang kapatid. Laging wala yung parents. Kaya siguro naghahanap din ng makakasama kasi kahit papaano nalulungkot din siya. Ginawa ko naman yung sina bi niya. Tinawagan ko yung Mommy niya, it took me about 10 minutes bago ko nakau sap, then pumayag din naman. As long as ibabalik ko daw siya doon bago mag-4 ng hapon. Sabi ko okay lang, kasi 3 naman ng hapon nandun na ako dahil may simba pa .

Sumakay kami ni Oli. Hindi ko na nga kinandong eh. Ang likot kasi. Tapos tuwangtuwa siya doon sa jeep. Kami lang kasi ang sakay, tapos panay ang tanong niya sa driver. I guess if you're a rich kid, hindi mo alam yung ganung bagay. I guess Oli will turn out.. okay. Kasi bata pa lang siya, may character na. Dumating kam i sa hospital. Hinabol ko pa siya kasi sumasama siya doon sa nurse na nagtutulak sa wheelchair. Binuhat ko na nga lang kasi napagod ako kakahabol eh. Binaba ko lang siya nung nasa labas na kami ng room ni Terrence. "Oh Oli, dapat tahimik ka lang ah. Maraming may sakit dito, kawawa naman sila." yun lang ang sabi ko sa k anya. Then doon siya tumayo sa likuran ko. Humawak lang siya sa blouse ko. Ewan ko, feeling ko over na ang pagka-stretch ng blouse ko. Kumatok lang ako. Saka ko narinig na pumasok daw ako. Saka ko nakita si Terrence na nakahiga at may hawak na remote. Iba na yung shirt na suot niya, pero may bandage pa rin sa braso. Um ayos nga siya ng upo nung pumasok ako eh. "Oi.." sabi niya tapos umupo siya sa c ot niya, "Akala ko umuwi ka na. Sabi ni Tjay eh.." Then tinuturo ko yung likod k o. Tumagilid naman siya para makita niya yung tinuturo ko. Then eksakto naman pa gkatingin niya, saka naman lumabas si Oli. "BULAGA!!!" ang lakas-lakas kaya napa atras si Terrence nun, "Gulat ka no!" tumataastaas pa yung kilay ni Oli nun. "An o yan?!?" halata mong gulat siya eh, tinuro niya si Oli, "Kailan ka pa nanganak ng nuno sa punso???" Natawa ako nun. Kahit may sakit na at may pagkamasungit, ok ay pa rin si Terrence eh. "Gusto sumama sa akin eh. Ayaw magpaiwan. Dadalawin da w niya si Kuya 'Terrace.'" Tumakbo si Oli simula sa likod ko hanggang sa gilid n g kama ni Terrence. Then tinitigan niya yung bandage sa braso niya. Tinignan lan g namin si Oli. Seryosong-seryoso lang siya na nakatayo doon. Tumingin siya sa a kin, tumingin kay Terrence.. tapos biglang tumawa... tapos bigla na lang...

"OUCH!!!" pinisil-pisil niya yung braso ni Terrence.. Tawa ng tawa si Oli nun. " Ang taba ng braso mo." bwisit na bata ito! Pisilin daw ba? "Concern ba talaga sa akin yan o pinapalala niya yung braso ko?" hinimas ni Terrence yun braso niya, "Musta naman sa Day Care?" "Ayun, okay lang. Nilabas ni Gaille yung lollipop na binigay mo sa kanya noon. May crush yata sa iyo yung bata eh." "Murder me." sabi ni Terrence tapos tumingin siya kay Oli, "Bakit ba ganyan ka makatingin bata ka ? Parang nakakatakot dahil pataas-taas yang kilay mo eh..." "Ano po yung crush?? ?" tinanong niya si Terrence, kaya si Terrence eh nagkamot ng ulo na parang si R an. "Crush.. yung.. parang isang babae may gusto sa isang lalaki. O kaya naman i sang lalaki may gusto sa isang babae." "Ahh ganun ba yun. E di si Mommy ko pala saka si Daddy ko may crush sila sa isa't isa?" "Uhmmm.. parang ganun na nga." hi rap naman i-explain sa bata na hindi lang crush yun. Pero para di kumplikado, oo na lang ako. Umupo si Oli doon sa couch sa gilid at nagtatatalon. Ang lambot da w ng couch eh. "Lahat ba nagganun?" "Pwede rin." then nakita ko si Terrence na u mabot ng tubig sa gilid ng bed niya. Uminom ng tubig si Terrence nun. Tapos sabi ni Oli... "Ako gusto ko si Ate Shay saka si ikaw Kuya Terrace magka-crush sa is a't isa..." Binuga ni Terrence yung tubig na ininom niya. Buti nga hindi ako tin amaan eh. Nashock nga ako, pati si Oli eh nakatingin lang at nanlalaki yung mata .

"Hindi naman ganun yun eh.. nararamdaman yun." humawak si Terrence sa dibdib niy a. "Ganun ba yun?" nagkunut-noo si Oli na parang matanda. Naku ha, nakakailang n a dito. Nakakainis itong si Oli eh. Tumingin lang si Terrence sa akin saglit, pe ro iniwas din niya yung tingin niya. "Ibig sabihin wala kang crush kay Ate Shay? " "Uhmmm..." nag-isip naman siya. "Kung may crush ako sa kanya?" "Opo." Whoa.. m asyado nang awkward ito. Bigla ko na lang binuhat si Oli nun tapos tinayo ko siy a sa harapan ko. "Oli.. nalimutan ko.. bibili pa tayo ng candy sa labas 'di ba? Mag-bye ka muna kay Kuya Terrence at babalik tayo. Bibili lang tayo sa labas." " Ayoko. Dito muna ako. Bili mo na lang ako, balik ka na lang." Parang ayos din yu n. Basta makaalis ako doon. Tumingin lang si Terrence sa akin nun. Tapos nag-sig n ako na lalabas na ako. Excuse ko lang naman yun para mawala ako sa spot na yun . Nakakahiya talaga. Then nung papasara na ako ng pinto, I can't help overhearin g Terrence... parang ayaw ko marinig yung sagot niya na parang gusto ko... kaya lang narinig ko siya eh... "Well si Ate Shay mo?" nakakandong na si Oli sa kanya nun. "Napaka-typical niya. Napaka-simple, napaka-practical.. she's just... her own self." "Ano po yun?" "Minsan nakakainis siya, minsan okay naman siya. So I g uess ang sagot kung may crush ba ako sa kanya or wala...." I closed the door. Ma hina lang. I doubt na narinig nila. There's too many things in this world na gus to kong malaman yung sagot. But there are

some things in this world... ---that you want to keep as a mystery. And at that moment, I can name one. ***20*** I got out para bumili ng candy. Kahit hindi iyon ang sadya ko, ginawa ko na lang . Ayoko namang mag-stay doon. Si Oli kasi kung anu-anong tinatanong eh. Mahirap din kasi kapag may kasama kang bata, tanong na nga ng tanong, hindi pa nila alam kung nakakahiya ba iyon or what. Ewan ko ba, siguro nga dapat masanay na ako. K asi kapag nanganak na yung Mama ko, tiyak magkaka-Oli rin kami sa bahay in a few years time. Hindi naman ako nagtagal, bumili lang ako ng iba't ibang klase. Tiy ak naman hindi rin mauubos ni Oli yun eh. Kukuha na lang ako ng ilan-ilan para m alibang ako. Lumabas pa ako ng hospital nun. Sa may labas kasi may mga malalapit na tindahan na malapit sa may sakayan. Ayun bumili na lang ako doon sa matandan g babae. P20 rin binayaran ko. Sinasabi ko na nga ba basta may bata, magastos eh . Nung nakabalik na ako sa taas, nakita ko na nakahiga na si Oli doon sa bed kas ama ni Terrence. Magkatabi na sila at nanonood ng tv. May milagro talaga sa mund o. Ayaw ni Terrence ng bata, pero si Oli mukhang kaya naman niyang i-handle. Tum ingin nga sila ng sabay sa akin nung pumasok ako, pero binalik din nila yung tin gin nila sa tv. Akalain mo yun, wala silang pakialam sa akin??? Bumaba sa bed si Oli para kumuha ng candy pero bumalik din sa bed at nanood. Seryosongseryoso si la parehas kung ano yung pinapanood nila. Panay ang subo ni Oli ng candy pero na ka-glue yung mata nila sa tv set. Nasa taas kasi yung tv, kaya ako naman eh na-c urious, tinignan ko na kung ano yung pinapanood nila na parang addict na addict sila parehas.. "Teka ano ba yang pinapanood niyo at parang---" tumingin ako sa t aas ng tv at na-shock ako sa nakita ko, "AAAAAHHHHH!!!!" tinakpan ko yung bibig ko, "Holy Moley ano yang pinapanood niyo na dalawa?" Nung pagkakitang-pagkakita ko kasi doon sa pinapanood nila, may dalawang babae na nakulong yata sa tanning bed.. at parehas silang naka-bikini. And the scene was so revolting. Kaya nga na -shock ako nung nakita ko. Yung kinakain kong candy, ayun nahulog na sa sahig.

Natawa nga si Terrence sa akin kasi nakita niya siguro na nailuwa ko yung candy. But I don't care. "Bakit pinapanood mo yan?!? Nakita mong may bata kang kasama! " hindi naman yata tama yun? "Ano ka ba... enjoy nga siya eh!" tapos siniko ni T errence si Oli doon sa good arm niya,"Hindi ba Oli?" Tinaas ni Oli yung kilay ni ya tapos binaba niya lang uli na parang sinasabi niya na 'OO'. Hindi pa rin naal is yung mata niya sa tv. Si Terrence naman nakatingin sa akin kasi alam niya na hindi ako pabor sa pinapanood nila. "Come on, he's old enough para manood yan. K ahit ikaw kaya mo namang panoorin yan."then ngumiti lang siya, "Final Destinatio n 3. Okay naman yung movie eh. Nasunog sila sa tanning bed. Ano namang nakakadir i doon?" Nag-roll ako ng mata ko pero pabiro lang. Ayaw ko talagang panoorin yun g movie. Kasi kapag nanood ako nun, baka sikmurain ako, hindi maganda ang kalaba san. Pero si Oli? Imagine si Oli na kalahati lang yata ng age ko kayang-kayang p anoorin yun? Nanlalaki yung mata ni Oli kapag may scene na nakakadiri o nakakagu lat. Pero nood lang naman siya ng nood. Finally after an hour or so, dumating na si Tita Jayne at may kasama siyang nurse. Ire-release na yata si Terrence nun e h. Ako naman, kailangan kong umuwi at magbihis. Dadalhin ko pa si Oli sa bahay, dahil sabay na kaming babalik sa simbahan para sunduin naman siya ng Mommy niya. Humawak lang si Oli sa binti ko nun. Ang hirap nga lumakad kapag may parang lin tang nakadikit sa iyo ng ganun na sobrang higpit. "Ingat na lang kayo." sabi ni Terrence tapos humawak siya sa ulo ni Oli, "Yung secret natin ah!" "Sikwet natin yun Kuya Terrace!" "Teka anong secret?" "WALA!" nag-snap sa akin si Terrence, " Sige una na kami ni Mama. Ingatan mo yung anak mong nuno sa punso!" Hinampas ko nga sa braso niya. Too bad nahampas ko yung may sugat niya. Kaya ayun nasaktan d aw siya, kaya daw may atraso ako.

Other than that.. I went with my afternoon agenda. *** Nung bagong linggo na nam in sa school eh medyo okay na yung spirit ko. Siguro nga nagkaroon ng traumatic effect sa akin yung nangyari nung gabi na hinarang kami kasi tuwing may lalabas na lang sa isang room na hindi ko inaasahan, bumibilis yung tibok ng puso ko sa sobrang gulat. Sana nga hindi na lang nangyari yun. Baka kasi forever kong pangh ahawakan yung grudge na yun sa buhay ko. Nung umaga nga, hinarang pa ako ni Arwy n sa hallway. Napaatras pa nga ako eh. Kasi naman bakit ba ugali nila yung bigla -bigla na lang susulpot? "Arwyn!" humawak ako sa dibdib ko, "Magandang umaga rin !" Hindi naman niya ako binati. Feel ko lang nasa sabihin yun. "Namalikmata lang ba ako o tama lang yung nakita kong magkasama sa garden yung pinsan mo at si Te rrence?" tinuro niya yung garden sa akin at tama nga siya dahil magkasama yung d alawa, "Parang last week lang kulang na lang magsaksakan silang dalawa eh." "I g uess magkasundo na sila 'di ba?" "May kung ano yung pinsan mo na hindi mo malama n kung ano at hindi ko gusto yun.."humwak siya sa chin niya at hinimas-himas niy a, "Malalaman ko rin anong ginawa niya kay Terrence at magkasundo na sila." lumi ngin siya uli sa garden, then binalik niya yung tingin niya, "Hindi ba bading yu ng pinsan mo?" Na-choke ako nun. "Hoy wag ka nga! Lalaking-lalaki si Ran no!" th en nag-cross arms ako nun, "Ang sama mo para pag-isipan ng ganyan yung pinsan ko !" "Eh bakit parang wala siyang hilig sa mga babae?" "Paano mo naman nasabi aber ???" nakapamewang na ako nun. "Wala lang. Mahilig kasi siya mag-hang out sa guys ." sabi niya sa akin pero seryoso siya. "Naghang out din naman ako kasama si Tja y madalas, pero hindi ibig sabihin lesbian ako. What's wrong with you?" tinulak ko nga siya pero hindi masyadong malakas.

Pati ba naman si Ran iisipin niyang bading? Arwyn's so full of himself. Dahil si guro nagkakaroon na ng attention si Ran sa school, gagawa pa siya ng rumour na b ading siya. I don't get him at all. Ewan ko ba kung bakit nagtitiyaga ang mga ba bae sa kanya eh. Kung siya siguro ang huling lalaki sa mundo at kami na lang ang pag-asa ng human race, I swear hindi mag-populate ang mundo kung siya lang din. Ang galing mag-conceal ni Terrence ng sugat niya. Kasi kung titignan mo siya, p arang normal lang siya na walang nagyari. Pero siyempre hindi mo maiiwasang may makakapansin kaya tinanong pa siya kung anong nangyari sa braso niya. Sinabi nam an niya yung totoo, pero umalis din siya kaagad. Alam ko na kung ano yung specia l project ko sa Social Studies. Dahil nga hindi maganda yung kinalabasan ng deba te, ako lang yung may kakaibang project sa klase namin. Sabi sa akin eh gagawa d aw ako ng special report tungkol sa World War II. Sabi ko okay lang, kasi madali lang naman mag-report sa harap ng klase. "Kunin mo na lang yung kopya nung repo rt sa Lab. Gusto ko creative ka, ayoko ng cartolina at tatayo ka lang sa harapan !" Nakasimangot ako na lumabas ng room nun dahil inutusan nga ako nung teacher n amin. Tumakbo pa nga ako nun eh, kaya mabilis akong nakaalis sa building namin. Nung malapit na ako sa Lab, nakita ko na may naka-lean doon sa bench at nakayuko . Yung braso niya nakahawak sa doon sa bench. "Oi.. ei... okay ka lang?" Nagulat siya nung nakita niya ako, kaya umatras siya ng konti. "Oohhh..." huminga siya ng malalim, "Ohhhkay lang." "May asthma attack ka na naman?" tinanong ko naman s iya. "Ohhh... o-o eh." "Gusto mo dalhin kita sa nurse?" humawak ako sa kanya nun para alalayan siya. "Kagagaling ko lang doon. Wala naman siyang ginawa eh." "Ba kit ba hindi ka nagdadala ng inhaler? Hindi ba gamot yun in-case na may asthma a ttack ka?" "Wala. Hih... H-hindi ko kailangan nun."

Sumabay na ako sa kanya maglakad. Baka mamaya mag-turn blue na naman siya katula d nung nangyari nun sa Day Care. Sabi nila kapag ganun daw, delikado daw yun. "N akakatakot nga nung nakita kita sa Day Care eh. Nung nag-iba na yung kulay ng mu kha mo. Hindi ko talaga alam yung gagawin ko." mabagal lang kami maglakad nun, t apos diretso lang siya maglakad, "Hindi kaya dapat i-drop mo na yung Community S ervice mo? Kasi alam mo yun, hindi malabong maulit yun kasi nakakapagod sa Day C are eh." "G-ginagawa ko lang naman yun kay Mama." tumingin siya sa akin saglit, "Ayaw ko lang madisappoint siya." "So gusto mo rin pala talagang makuha yung sch olarship para sa kanya?" "Gusto ko? Hindi. Gusto niya? Oo." "Pero 'di ba... okay na may scholarship ka. At least hindi niyo na kailangang bayaran yung college m o." Humarap siya sa akin nun na parang naiinis na siya na hindi mo maintindihan. May nasabi ba akong masama??? Hindi ko siya pinansin, basta tuloy-tuloy pa rin ako sa pagsasalita ko. "Ano bang balak mong kunin na course?" tinignan ko siya p ero hindi siya nakatingin sa akin. "Sa totoo lang, wala naman sa plano ko ang co llege eh." "Bakit naman?" "Gusto ko lang pagka-graduate ko, magtrabaho na. Ganun din naman kalalabasan ko in the end." then nakita ko na hindi na malalim yung p aghinga niya, "Ayoko lang pahabain pa na magaral pa ako." "Pero kapag nag-colleg e ka, mas magandang opportunities mo. You're smart Terrence. Maybe a genius. Mas okay na hindi mo sayangin." "Ayoko lang. Nakakapagod mag-aral. Gusto ko tapos n a ako para real world na kaagad."binilisan niya yung lakad niya, "Si Mama naman may gusto na mag-college ako." Huminto naman siya nun. Malapit na kasi kami sa h agdan paakyat sa rooms ng mga 4th year. Saka naman nya ako tinanong... "Thanks p ala sa pagsabay. Saan ka pala pupunta?"

"Sa SocStud Lab. May kukunin akong report eh. Yung special project ko. Sabi niya dapat daw creative ako. Ang OA nga eh." "Anong ibig sabihin na.. 'creative?'" " Malay ko! Wala pa nga akong maisip eh." naglakad naman na ako patalikod, "Sige p ala una na ko. Ingat ka na lang sa pag-akyat! Baka hikain ka!" ang sama ko inasa r ko pa! "Kung.. kung gusto mo ng tulong pwede kitang tulungan sa report mo.." N agulat ako nung sinabi niya yun. Nago-offer siya ng tulong? Typical Terrence ba yun? Ang bait niya yata ngayon. "Anong tulong naman?" "Tungkol saan ba yung repo rt mo?" "World War II." ngumiti naman ako, "I think." "Okay..." turn naman niya ngumiti ngayon tapos nagbox in siya sa gamit yung daliri niya... Nakatayo lang s iya doon habang pinag-aaralan niya yata ako. Ewan ko ba, ang weird talaga ng mga lalaki. "You look nice." sabi niya tapos tumalikod na siya. Parang natuwa naman ako sa sinabi niya na hindi mo maintindihan. Then nagulat na lang ako nung may tumakbong babae sa hagdan at yumakap sa kanya patalikod at hinalikan siya sa mag kabilang pisngi niya. "TERRENCE!!!" ang higpit-higpit ng hawak niya. Nagulat din si Terrence. Inaalis pa nga niya yung kamay eh. "Who the hell are you?" "Ano ka ba hindi mo na ako natatandaan no?" nakangiti pa siya ng todo-todo "Dina. Nakadate mo ako before. Remember?" ilan na ba nakadate niya? ***21***

Tinignan lang ni Terrence yung Dina. Grabe talaga makayakap sa kanya. Parang nai inis na nga siya nun eh, pero inalis naman nung babae at ngumiti lang sa kanya n g todo-todo. "Kilala ba kita?" Nung tinanong siya ni Terrence nun, tumawa yung D ina at may narinig kami na mga babae na tumawa rin. Napatingin kami dahil may mg a pababa ng hagdan nun na grupo ng mga babae na hindi namin kilala. "Hey girls n analo ako ah!" tapos tinaas niya yung kamay niya na parang nag-sign siya doon sa kanila. Tinignan lang siya ni Terrence nun. Tapos sabi niya... "Hindi ako nakik ipagbiruan sa inyo!" Papaakyat na sana yung Dina kaya lang humawak siya sa chin ni Terrence nun. Nagulat na lang ako nung nag-lean siya uli, kaya napaatras si T errence bigla at muntik nang mahulog sa hagdan dahil umiiwas siya. "Biruan lang Terrence, pero alam mo.. hindi naman ako hihindi sa kung yayain mo ko eh!"then u makyat na siya sa hagdan niya. "Whoa.. palabas kung palabas eh no!" natatawa na ako nun. Si Terrence naman, mukhang walang nakakatawa sa kanya. Wala na siyang s inabi sa akin nun basta nagdire-diretso na siya sa pag-akyat papunta ng room nya . Hindi na siya nag-bye sa akin. Ako naman, nakatayo lang ako doon, pero umalis din ako para kunin ko na yung papel para sa special project ko sa Socstud. *** N ung uwian namin ng hapon, nagpasama ako kay Ran para bumili kami ng mga gagamiti n ko para sa special project ko. Wala pa akong idea kung ano man ang gagawin ko, pero mabuti nang marami akong Art materials in case na makaisip ako ng kung ano man. Aba mas maayos na yung may gamit ako para ma-express ko ang 'creative' spi rit ko, whatever that is. Nung nasa store na kami ng school supplies, nagtingintingin si Ran ng notebooks na kulay black yung cover. Ewan ko ba, ang hilig niya sa kulay black. Mahilig din siya sa red, pero more on black nga. Haay... guys n ga naman. Nung nandun na ako sa area ng mga felt paper at hindi ko alam kung ano ng gagawin ko nun, may natalisod naman sa paa ko. Nakaharang kasi ako doon sa gi tna dahil humihila ako ng mahaba.

"Naku.. sorry ah.. hindi ko sinasadya." Paglingon ko nun, nakita ko na si Carlo pala yung nadapa dahil sa paa ko. Nagulat nga ako eh. Kasi matagal-tagal ko na r in siyang hindi nakikita simula nung naka-group date niya si Tjay kasama namin. Hindi pa niya ako nakita, kaya lumapit na ako para tulungan siya. "Carlo.. sorry talaga!" Nakita na rin naman niya ako. Tumayo naman siya kaagad tapos ngumiti r in siya. Ngayon alam ko na kung bakit ang swerte ni Tjay at siya ang naka-date n iya. Cute naman si Carlo. Yun nga lang kumpara sa akin parang mas maton siguro a ko. Mas matangkad kasi ako sa kanya. "Shay, musta na?" Yumakap naman ako sa kany a. Yakap na, alam mo yun, kaibigan. "Okay naman buhay pa! Na-miss na kita!" tina pik-tapik ko naman siya sa likod niya, "Ikaw kumusta ka na?" "Ganun pa rin. Medy o busy lang lately, malapit na kasi exams eh." Saka naman lumitaw si Ran nun. Ma y hawak na siyang tatlong black notebooks na bibilihin niya yata. Nakita niya si guro na kayakap ko si Carlo nun kaya lumabas na naman ang pagiging OA. "Hoy hoy hoy, bakit mo niyayakap si Shay?" Si Carlo naman medyo cool lang. Nginitian lang si Ran. Kung si Terrence siguro yun, baka kung ano na namang nasabi nun. "Carlo nga pala. Don't worry, friends lang kami." nakikipag-shake hands siya nun. Si R an naman eh humawak din sa kamay ni Carlo ng mahigpit. "Ran nga pala." Ako naman dahil ganyan talaga yan si Ran, mukhang cool naman siya. Hindi kasi basta-basta naniniwala yun sa simpleng friends lang kami. Ako naman nag-isip na ng reason p ara hindi na naman siya maging overprotective. "Wag kang OA Ran friends nga lang kami. If it's any better, siya yung naka-date ni Tjay nung lumabas kami as a gr oup." ngumiti naman ako ng nakakaloko sa kanya.

"ANO??? ANONG SINABI MO???" shocking naman itong pinsan ko. "Sabi ko siya yung n aka-date ni Tjay nung---" natigilan naman ako nun. "H-hindi. Hindi yun. Lumabas ka? Ikaw?" "Oo. Group naman eh. Hindi naman ako lang. Ano ka ba ang OA mo masyad o." humarap ako kay Carlo nun at tinuro ko si Ran, "Parang sira no?" "Sinong kas ama mo nun??" tumingin naman siya sa akin. "Si Terrence okay? Gosh masyado na ya n Ran nakakainis na." "Ahhh.." naging mahinahon naman na siya, "T-tapos ikaw yun g kasama naman ni Tjay? Sino pang kasama niyo nun?" "Si Arwyn, classmate namin. May date siya.. nalimutan ko name." tapos humawak ako sa balikat ni Ran, "Noon p a yun Ran. Century na." Nalimutan ko na nakatayo pala doon si Carlo. Nakakahiya nga sa kanya eh. Baka isipin niya parang siraulo naman si Ran kung mag-inarte. S a totoo lang nakakanis na nga siya minsan eh, pero minsan naman iniisip ko ok na man si Ran kahit ganyan yan. Kapag lumaki kasi kayo ng halos sabay, kapag naggan yan sanay ka na. "So ano namang dinayo mo dito?" "Ako?" tinuro ni Carlo yung sar ili niya, "Wala. Hinihintay ko lang yung kaibigan ko si Jian. Nasa kabila siya b umibili ng bagong jersey niya. Sabi ko puntahan na lang niya ako kapag tapos na siya." "Ahh..." tapos napansin ko na nalukot ko pala yung felt paper na kinukuha ko kanina, "Ako naman bumibili ng pang-project. Paalis na rin kami. Sige pala, una na kami. Ikukumusta na lang kita kay Tjay." "O sige ingat kayo. Ge bro..." k umaway lang siya kay Ran. Ngumiti naman si Ran nun. Pero papilit. Kung wala lang si Carlo doon, baka nga binatukan ko na siya eh. Nung huli akong lumingon kay C arlo nun, nakita ko na kasama na niya yata yung kaibigan niya pero nakalayo na k ami ni Ran kaya hindi ko na nakita kung saan sila nagpunta. Nung nasa jeep na ka mi, nananahimik si Ran. Eh alam ko naman kapag ganyan yan, kaya naisip ko na kau sapin ko na at baka puti na yung buhok ko eh hindi pa rin niya ako kinakausap.

"Ran alam mo..." "Pumapasok ba sa school yun???" Napaisip naman ako kung ano yun g tinatanong niya. Then saka pumasok sa isip ko si Carlo. "Hindi Ran. Taga priva te school yun. May pustahan kasi kami nun nila Terrence tungkol sa paghahanap ng date, long story, short, pinakilala ng pinsan ni Tjay si Carlo sa kanya kaya na gka-date siya. Ako naman walang date nun, then nagkasakit si Ulah yung date ni T errence, kaya kami yung magkasama. No biggy.." then sumandal ako tapos huminga a ko ng malalim, "Bakit ba ganyan ka? Masyado ka naman kung mag-react. As if naman may mangyayaring masama sa akin." "Paano naman akong hindi magrereact eh kung-" tinignan niya ako, "Hey sorry okay? Syempre parang kapatid na kita. Ayaw ko la ng na may manloloko sa iyo." "Wala namang lalaki na manloloko sa akin eh." "Hind i mo naman masasabi yan eh. Trust me, I've done that." seryoso na si Ran nun. "I big mong sabihin may niloko ka na babae before?" "1st year ako. May girlfriend a ko pero hindi ko naman siniseryoso. Pero kahit kami, may nililigawan pa ako na t aga ibang school nun." "RAN!!!" hindi ko alam yun ah! "Bakit mo naman gagawin yu n?" "Noon pa yun. See what I mean? You think I'm really nice, pero sa totoo lang pwede rin akong manloko. Kaya ikaw gusto lang kitang alagaan. May magpaiyak sa iyo.. ewan ko na lang." "Well wala kang magiging problema diyan dahil wala naman g nagkakamali pa sa akin." "We'll see." sabi naman niya. Nakauwi naman na kami k aagad. Si Papa nga ang nagbukas ng pintuan para sa amin eh. Si Mama naman, medyo okay naman na. Medyo makulit pa rin paminsan-minsan, pero hindi na kasing lala 'di tulad ng dati. Gagawin ko na sana yung project ko kaya lang tinamad ako. Wal a kasi akong maisip nun. Isa pa may ginagawa si Ran doon sa laptop niya, so naki singit na lang ako. Nagpunta kasi kami ng chatroom eh, tapos nagpanggap siya na babae at yung British na dude eh parang interesadong-interesado sa kanya. Pictur e ba naman na ipakita eh picture ng model. Nagpatugtog din siya ng malakas doon sa media player niya. Tawa nga kami ng tawa kasi yung

lalaki eh nagpipilit na magkita daw sila. Sabi kasi namin taga Fulham kami. Nagring naman yung cellphone ko nun kaya nag-dive pa ako sa kama ni Ran para saguti n ko. "Hello?" "Bruha!!! Aaaaahhhhhh!" Nabasag na naman yata yung eardrums ko nu n. Si Ran naman eh pinatay na yung media player niya. Naririnig ko naman si Tjay kahit nagpapatugtog siya, pero siguro nagpapakabait lang yan si Ran. "Pwede ba 'wag ka namang sumigaw sa phone? Ikaw Tjay ha nagiging habit mo na yan."naupo ak o sa kama ni Ran. Si Ran naman nakatingin sa akin nun. Then balik sa laptop niya , tapos occassionally tumintingin uli sa akin. Pero saglit lang tawa na naman si ya ng tawa doon sa British dude na kausap niya. "Ano na namang meron?" "Nag-text sa akin si Carlo. Sabi niya nakita ka daw niya ngayon ah! Ikaw hindi mo sinabi sa akin yun." "Oo nga nakita ko siya. Nalimutan ko lang itawag sa iyo. May pinag tritripan kasi kami ni Ran sa chatroom eh." "Nakakainis ka naman! Dapat sinama m o ako kanina!" "Malay ko bang makikita ko iyon dun! Saka kasama niya yung kabiga n niya kaya lang siya nandoon." "Kainis naman 'di ko nakita yung boyfriend ko." "HA-HA.." sarcastic pa yung pagtawa ko nun, "Boyfriend ka diyan! Feeling ka Tjay ah. Si Carlo? In your dreams." "Sus pwede namang mangarap." tapos narinig ko na may maingay doon sa kabilang linya, siguro may nahulog siya, "Oo nga pala sabi ni Kuya pupunta daw siya bukas diyan sa inyo. Tutulungan ka daw niya sa project mo?" "Oo nga daw. Himala nga eh." tumingin ako kay Ran nun, "Hoy Ran, pupunta di to si Terrence bukas. Tutulungan niya ako sa project ko. 'Wag ka na umangal dahi l hindi mo grade ang nakasalalay." then binalik ko na yung tenga ko sa phone, "P akisabi kay Terrence, thanks in advance."

"Wala nga siya dito eh!" Binaba ko na yung phone nun. Ako naman eh pumunta na ak o doon sa kwarto ko at nag-online din naman ako. Pinuntahan ko yung school websi te namin, as usual nandun na naman yung usual na lumalabas na bawal ang flooding and bawal yung mga foul na usapan. Hindi ko alam kung nandiyan si darkcrazy_vam pire, a.k.a Paul, a.k.a Terrence Kelvin Quintero. Hindi na lang ako nag-chat. In stead nagpunta ako doon sa forum nila at nagreply na lang sa mga threads. Tinign an ko nga yung last posts ni Terrence eh. Yung iba maiikli yung sagot niya, may mahahaba naman. Karamihan maiikli. Then nakita ko na iba na yung avatar niya. Hi ndi na vampire. Parang chinese character na hindi ko naman maintindihan. Binuksa n ko yung profile niya para lumakiy ung avatar, kaya lang bigla na lang may nagpop sa harapan ko. darkcrazy_vampire: At bakit mo naman tinitignan yung profile ko Jimenez? Nagulat nga ako eh. Kaya ayun, nag-reply namana ko. daisies_23: wala lang. Ang cute kasi nung bagong avatar mo. darkcrazy_vampire: yun ba? ginawa ko yun kanina eh. balak ko sanang magpatattoo. san ba maganda, sa likod o sa arm? daisies_23: teka, teka, magpapatattoo ka? darkcrazy_vampire: wala lang. naisip k o lang. daisies_23: that's tacky. darkcrazy_vampire: who cares? Kahit talaga sa chat may pagkamasungit itong taong ito. Saka teka nga, paano ba niya ako napadal ahan ng message eh nasa forum ako? daisies_23: hoy paano mo ko napadalahan ng me ssage eh nasa forum ako? darkcrazy_vampire: di ka nag logout doon. kita ko actio ns mo dito. daisies_23: napakaunfair talaga kapag admin ka. darkcrazy_vampire: s abihin mo, napakaswerte talaga kapag admin ka. daisies_23: whatever. pero sa tot o lang terrence, magpapatattoo ka talaga? darkcrazy_vampire: ewan ko. bahala na. daisies_23: wag na lang no. alam mo madumi tignan kung may tattoo ka. darkcrazy _vampire: e di hindi na pala. Hindi ko pa nababasa nun yung huli niyang tinatype nung may sumunod naman... darkcrazy_vampire: heymag log out na ako. di ba sinabi ko tutulungan kita sa project mo? daisies_23: yeah sabi mo nga. totoo ba yun?

darkcrazy_vampire: yeah. i'll keep my word. daisies_23: wow thanks. darkcrazy_va mpire: wag ng thanks. do me a favor.. daisies_23: ano yun??? darkcrazy_vampire: hmmm teka iisipin ko... Hinihintay ko yung sagot niya. Super tagal. As in sobran g tagal. darkcrazy_vampire: may gagawin akong video for my new media class. at k ailangan ng isang subject for two weeks. and that would be you. daisies_23: new what? darkcrazy_vampire: susundan kita for two weeks. sa school lang naman. ever y chance na may makuha ako.. okay? daisies_23: teka teka bakit ako? darkcrazy_va mpire: ayt that's settled then. daisies_23: terrence saglit lang ano explain mo nga??? para saang class? darkcrazy_vampire: see you tomorrow. gawin natin projec t mo. daisies_23: terrence!!! darkcrazy_vampire: please? Whoa nag-please??? dais ies_23: sige na nga!! Then nakita ko na lang, darkcrazy_vampire has signed out. Ang rude talaga nun wala man lang pasabi. Ako naman hindi ko maintindihan yung s inabi niya. Kaya ako naman eh lumabas ako sa kwarto ko at nagsisigaw ako sa hall way sa labas ng room ni Ran. "Ran! Ran! RAAAAAANNN!" "Ano???"

"What's new media?" "Gusto mong i-explain ko in what way? As a school work or as a..." "School work sira." "New media. Bunch of kids with cameras. Pero kung iba ng view mo titignan..." "Cameras??? Cameras? As in video cameras???" "Uhuh. Baki t?" Tumalikod ako nun. Ano ba yung inoohan ko? Susundan niya ako ng two weeks with his stupid camera??? ***22*** I got to see Terrence the next day. Nginitian nga niya ako nung dumating ako sa school, which was odd, kasi hindi pala-ngiti si Terrence sa umaga. Usually, 'Don 't bother me' ang drama niya. Remember nung first day of school? Sungitan daw ba ako nung napagkamalan kong siya yung tumawag sa akin? Pumasok lang ako sa room nun. Wala namang sinabi yung teacher ko sa SocStud, basta ang sabi niya kailanga n ko daw matapos yun as soon as possible. Dahil kapag super late na at malayo na kami sa book na pinag-aaralan namin, baka daw mabalewala yung ginawa ko. Nung t anghali nga at lunch break na namin, nauna akong lumabas kay Tjay nun. Inaayos p a kasi niya yung bag niya. Then nakita ko si Terrence na nakaupo doon sa bench s a labas ng pintuan namin. Nagsketch na naman siya. Ang dami nga niyang hilig. Ma g web designing, magdrawing, and siguro manguha ng videos kasi nasa "new media" daw siya. Siguro kung wala lang siyang asthma, nasa sports din siya. Tumayo nama n ako sa bandang likod niya. Hindi naman siya tumingin eh. I guess hindi naman n iya ako napansin. Tinignan ko yung drawing niya. Then nung napansin ko, may guy siya na ini-sketch na hindi ko

kilala. "Whoa, sino siya???" Nagulat siya nun. Bigla na lang niya sinara yung sk etch niya pero nung nakita niya ako, parang hindi na siya nataranta. Binuksan ni ya pakonti-konti yung sketch pad at pina-polish niya yung gawa niya. I'm pretty sure di ko pa nakikita yung dude. "Sino siya???" inulit ko yung tanong ko. "Uhmm .. kaibigan ko." tinignan niya ako saglit tapos binalik niya yung atensiyon niya doon sa drawing, "Bakit?" "Wala lang. Ang odd kasi eh. Lalaki ka tapos nagdra-d rawing ka ng lalaki???" tumingin siya sa akin ng parang naiinis nun, "Hey wala a kong sinasabi!" tinaas ko yung kamay ko na peace tayo, "Parang 'di ko pa siya na kikita." Hindi kaya totoo yung sinabi ng Guidance Counselor na bading si Terrenc e?? Ano ba yan! Kung bading siya sayang siya ah. Cute pa naman siya. Sinara na n iya yung dinadrawing niya. Tapos na yata siya eh tapos humarap siya sa akin ng d iretso. Nakatayo ako nun, nakaupo siya. "Sa tingin mo, kung may 3000 kids sa sch ool at nagdrawing ako ng isang student na hindi mo classmate na taga ibang curri culum, ano ba ang chances na nakita mo na siya? May be nakakasalubong mo na siya , pero dahil hindi mo siya kilala you don't pay attention to them. Baka nga hind i mo pa lingonin." then sumandal siya sa upuan niya, "Isang case lang yun. But n ah, hindi siya pumapasok dito. Taga ibang school siya." "Eh bakit parang walang nababanggit sa akin si Tjay about sa..." tinignan ko yung sketch pero sarado na, "Friend mo." "Tingin mo naman dinidiscuss ko yung friend ko sa kapatid ko?" muk hang naiinis na siya sa akin nun, "Let's say, diniscuss ka sa akin ni Tjay. Mga ginagawa mo, and mga bagay na pinaggagagawa niyo.. pinag-uusapan niyo... ano nam an mararamdaman mo?" "Mahihiya." sabi ko naman. "Exactly. So hindi ko ginagawa." tumingin siya sa room namin, "Nasaan na ba si Tjay at ang tagal-tagal naman niy ang lumabas? Baka tapos na yung lunch break nasa loob pa rin siya." Di rin nagta gal, lumabas na si Tjay. Uuwi kasi sila para kumain sa bahay nila. Si Ran naman

dumating din, late nga siya, kasi nag-sign up daw siya doon sa basketball team. Kasama na niya si Arwyn. Kami naman ni Ran eh wala nang balak umuwi, so kumain n a lang kami sa cafeteria. Di nga masarap yung pagkain eh, tapos mukhang madumi p a so hindi ko rin nakain masyado. Natapon lang yung karamihan. Nagpapalibre nga ako kay Ran, kaya lang sabi niya ang swerte ko naman daw kung lagi niya ako nili libre. Kaya ayun, ako ang nagbayad. Wala naman kaming ginawang mahalaga nung hap on na. Na-boring nga ako eh. Then si Ran hinihintay ko sa practice (first basket ball practice niya nun), so naupo ako nun sa garden malapit sa gym. Ang baho kas i sa gym,a moy pawis na ang init pa. Sa garden naman, nakakapag-isip ako anong b alak ko para sa project ko. Nung nakaupo ako doon at nakalatag yung papel para s a report ko, bigla na lang may tumawag sa akin. Hindi ko pa nga nilingon eh. Per o alam ko naman na kung sino. "Anong ginagawa mo?" Hindi pa rin ako lumingon. "P roject ko syempre. Kailangan ko na simulan baka bumagsak ako eh.." sabi ko naman sa kanya. "Sabi ko sa iyo gagawin natin ng sabay 'di ba??" Tinignan ko siya nun . And that's the time na nakita ko na may hawak siyang camera. Nailang ako nun k aya tumayo ako para takpan ko. "Hey ano ba yan!" Umatras naman siya. Dahil may r ailings doon sa pagitan namin, hindi ko na siya maabot. Pero hawak pa rin niya y ung camera. Ginawa ko, tinakpan ko yung side ng mukha ko at naupo ako. "Hey.. I need this project. Gusto ko lang naman natural ka. Just think wala akong dalawan g camera." "Ang hirap nun ah! Patayin mo na nga yan." di ko pa rin sya tinitigna n nun. "Hindi na pala.." binaba niya yung camera niya, "So anong balak mo dito s a project mo?" "Siguro gagawa na lang ako ng posters.... with drawings di naman typical yun di ba?" "Ewan. Siguro." tinaas niya yung balikat niya. Kinuha niya y ung isang poster board ko. Tapos ewan ko, huminto lang siya saglit na parang nag -isip kung anong gagawin niya. Then nakita ko na lang na gumagawa siya ng black borders.

Ang galing nga eh, parang computerized. Pero marker lang ang gamit niya. Nung na tapos siya doon sa isa, inabot niya sa akin. Ako na daw bahala kung anong gusto kong ilagay sa report ko. Siguro nga napagod siya, kaya hinayaan ko na lang siya ng sumandal doon sa inuupuan niya. Busy na ako nun. Nag-drawing ako ng army eh. Ang pangit nga, but who cares? Nahihiya kasi ako na tanungin siya kung pwede ba siya mag drawing para sa akin, so ayun, sinubukan ko na lang. Kapag siya kasi na g drawing, parang siya na yung gumawa ng presentation ko. It took me forever par a makadrawing ng mga army guys na nakasakay sa tank. Then nung natapos ko yung s ketch, at nagmukhang ulo lang sila lahat, tumingin ako sa kanya. That's the time na napansin ko sya. He was staring at me. Pero yung camera niya hawak lang niya na parang wala lang. Kinukuhanan ba niya ako nun o tinitignan niya ako? "Anong problema mo?" yun lang naisip ko na hindi masyadong nakakahiya tanungin, "Ok ka lang???" Wala nga siya sa sarili niya. Natauhan lang siya nung may narinig kamin g tumawag sa kanya... "Terrence!" Napaupo siya ng straight bigla sa upuan niya. Lilingon na sana ako, kaya lang... "Wag.. wag kang lilingon.." hindi tuloy ako l umingon. "Bakit???" Nag-lean siya doon sa drawing ko na nakalatag doon sa table. Magkaharap kasi kami. Nasa likod ko yung gate kaya di ko alam kung sino yun. Ha wak pa rin niya yung camera niya... "I-tilt mo yung ulo mo at an angle like this ..." then dahan-dahan niyang hinawakan yung ulo ko.. "Bakit?" Then ini-angle niy a yung ulo niya. Tapos tinignan niya ako ng weird na para bang pinag-aaralan niy a yung mukha ko. "Ano na naman ba ito? Lokohan??"

"Ganyan ka lang." then nag-switch siya.. at dahil magkatapat mukha namin, ako na man nagswitch din sa kabila. Nakakahiya kasi eh. After nun, saka na lang ako uma tras. Sumandal na ako. Para saan ba yun??? Then narinig ko na lang na may nag-st ep sa tabi ko.. kaya tinignan ako. It's that Dina girl.. "Oh my God.." tinakpan niya yung bibig niya, "Pa-religious effect ka lang naman pala PDA ka naman!" sab i niya sa akin kaya tumingin ako nun sa kanya. "Leave us alone and mind your own business." "Kayo ba? Kasi sa totoo lang di kayo bagay!" sinimangutan niya ako. "What are you talking about?" "Asus kunwari ka pa.." sabi ni Dina nun tapos naka pamewang na siya, "Isusumbong kita doon sa pinsan mo." "Para saan???" "Nagmamaan g-maangan pa eh kita ko naman na kayo ni Terrence eh---" Hindi na natuloy yung s inabi niya. Kasi sabi ni Terrence eh... "I can kiss her whenever I want to.. just leave us alone." ***23*** Asahan mong tinotoo ni Dina yung pagkakasabi niya. Nagsumbong nga siya kay Ran. Kasi hindi pa nangangalahati yata yung practice, lumabas si Ran ng naka-jersey n a black na iba yung school na nakatatak dahil sa dati niyang school yun, at naka mahabang shorts siya. Halata mong galit siya dahil pasugod yung paglakad niya. K aya ako naman eh tumayo na ako sa pagkakaupo ko at humarang ako sa pagitan nila ni Terrence. Tama nga ako, kay Terrence siya galit. Siguro nga nasabi na ni Dina , kasi nasa likod siya. Teka nga, ano bang meron si Dina kay Terrence? May gusto ba siya katulad ni Ulah? At kung meron, masyado naman yatang sinuswerte si Terr ence at ang daming naghahabol sa kanya. 'Di ba??? "Ano bang problema mo?!?" susu god na sana si Ran kaya lang dahil nga humarang ako,

napahawak ako sa dibdib niya kaya 'di siya natuluyan, "Pinagkakatiwalaan na sana kita pero kapag hindi pala ako nakatingin kung anu-ano naman palang nasa isip m o! Siraulo ka pala eh!" Sabi ko nga galit si Ran... "Ran ano ba! Makinig ka nga muna!" sumigaw naman ako nun, "Kung ano man ang sinabi sa iyo ng babae--" "Ngayo n may iba pa palang istorya? Sino ngayon ang dapat kong paniwalaan?!? Ha?" "Ako! Ako dahil ako yng pinsan mo! Pwede ba makinig ka muna?!?" "Bakit ba nagsisinung aling ka pa?" sabat naman ni Dina doon sa likod, nakangisi siya ng kaunti, "Toto o naman yung sinasabi ko ako pa yung pinapalabas niyong sinungaling? Pasalamat n ga kayo hindi ko pa kayo kinuhanan sa cellphone ko at hindi ko naipakita sa mga tao dito eh!" Humarap si Ran nun kay Dina at nagulat na lang ako nung sumigaw si ya.. "Ikaw naman, tapos ka na! Pwede ba umalis ka na at iwanan mo kaming tatlo d ito?!? Nagsumbong ka na, so pwede lumayas ka na!" Napaatras si Dina nun. Namutla nga yung mukha niya eh. Si Ran kapag nagalit siya, kakaiba. Hindi nga siguro ma labong pati babae patulan niya eh. Pero so far, wala pa naman siguro siyang pina patulan. "Magkaliwanagan nga tayong dalawa dito ha!" tinulak ni Ran si Terrence, "Ano bang pakay mo talaga sa pinsan ko?" tinulak niya uli si Terrence. Si Terre nce naman, mukhag walang balak lumaban. Nakatayo lang siya doon, tinutulak ni Ra n pero yung kamay niya nasa bulsa lang niya. "Hindi ganun yun bro.." sabi ni Ter rence ng mahina, "Mali yung pagkakaalam mo." "Na ano? Na hinalikan mo yung pinsa n ko? Ano pa pala kung wala ako dito?" Hindi ko talaga siya mapigilan. Masyado k asing matangkad si Ran, mabigat, at lalung-lalong lalaki pa siya kaya hindi ko k aya. Balewala nga siguro na hilahin ko siya sa jersey niya dahil walang mangyaya ri. "Hindi ko siya hinalikan at hindi rin niya ako hinalikan Ran! Yun lang sigur o yung lumabas pero hindi!" naiinis na naman ako nun. Ang sakit na talaga ng lal amunan ko kakasigaw na lang parati.

"Ang hirap kasi sa inyo ang dumi kaagad ng isip niyo eh!" Saka lang tumingin sa akin si Ran nun. Parang nag-relax yung mukha niya nun, pero kahit papaano parang may halong galit pa rin. ako makakasiguro na hindi mo lang nililigtas ito?" tinuro niya si Terrence,"Shay kung hindi ka niya kayang respetuhin, hindi siya karapatdapat lumapit sa iyo." "Pero hindi nga niya ako hinalikan! Ano ba!" nakakainis na talaga si Ran. "Bakit hindi mo ko pinagkakatiwalaan???" "Hindi ikaw Shay.. siya!" humarap siya uli ka y Terrence, "Kapag nalamanlaman ko lang..." "Sinabi naman niya sa iyo yung totoo , hindi ko siya hinalikan." mahina pa rin yung boses ni Terrence nun, "Sinabi ko sa kanya i-tilt niya yung ulo niya nung nakita ko na dumarating yung babae na y un. Umarte lang din ako." nakatingin lang si Terrence kay Ran nun, "I used her s o Dina won't bug me." Nung narinig ko yung huling linya ni Terrence, parang nabi ngi ako. Parang yung galit ko kay Ran, napunta lahat sa kanya. "Ginamit mo ko?!? " Sa totoo lang, akala ko hindi niya sinasadya. Akala ko si Dina lang yung marum i ang isip. Yun pala... yun pala ginagamit lang niya ako para lumabas sa iba na. .. Akala ko ginagawa niya yun dahil... ayoko nang isipin. "Sinadya mo yun para p alabasin sa kanya na hinahalikan mo ko?! Ha?!" lumapit ako nun pero humawak sa b alikat ko si Ran. "Shay...." hahawak siya sana sa akin kaya lang iniwas ko yung kamay ko. "Paano naman

Pumunta ako doon sa bench kung saan siya nag-drawing ng border para doon sa proj ect ko. Kinuha ko yung poster na pinagdrawingan niya. Nakakabwisit siya! Manggag amit! "Hindi ko kailangan ng tulong sa mga taong tulad mo!" sinabi ko sa harapan niya nun, "At hindi rin kailangan ng taong tulad mo ang tulong ng taong katulad ko." tinignan ko siya nun, hindi ako naiiyak, naiinis ako sobra! "Kaya ka lang ba nag-offer ng tulong para gamitin mo lang ako sa project mo? Willing na sana a kong tulungan ka sa media class mo dahil sa totoo lang sa isip-isip ko ang bait mo para tulungan ako.. and you deserve it. Ngayon hindi ko alam kung alin yung t otoo!" Sumunod na lang na alam ko, pinunit ko yung ginawa niya sa harap niya. An g masama lang, nandun din yung pinaghirapan kong drawing ko. Pero wala akong pak ialam. Pinaghirapan niya yung drawing doon... ayaw ko nang makita yun. "Tara na nga Shay ihahatid na kita.." "Ayoko! Uuwi ako mag-isa. Isa ka rin Ran! Akala mo rin naman kung sino ka maka-asta! Parehas lang kayo!" tinignan ko silang dalawa. Kinuha ko yung mga gamit ko ng mabilis. Nakakaasar talaga. Bakit ba ganun sila? Siya? "Magsama kayong dalawa!" tapos tumakbo na ako. "SHAYLIE!!!" Hindi ko alam kung nasa katwiran pa ba ako nun o hindi. Nakakaasar sobra! Hindi kasi sila nag -iisip! Si Ran hindi ako masyadong galit. OA nga siya siguro, pero ako pa rin na man yung iniisip niya. Pero overall, hindi pa rin siya dapat nagrereact ng ganun dahil nakakapikon din. Pero si Terrence... akala ko talaga...

Nabangga ko pa nga si Arwyn nun eh. Hindi na ako nag-sorry. Siguro napansin rin naman niya na bad mood ako. Dapat talaga uuwi na ako. Kaya lang naisip ko na si Ran baka habulin lang ako, magkita pa kami kaagad. Ayaw ko muna. Mainit pa ulo k o. Magkasigawan pa kami nun. Siguro nga kung sa ibang tao at sasabihin ko ito, b aka isipin nila ang nerd ko.. ang geek.. ang baduy.. o ano pa man ang tawag doon . Sa totoo lang kapag nag-uumapaw siguro yung galit, lungkot, saya.. o kahit ano ng emotion sa katawan ko.. isa lang pinupuntahan ko.. ...sa simbahan. Sumakay ak o. Ayun malayo pa lang naririnig ko na yung bell. Narinig ko na naman yun. Famil iar na familiar nga sa iyo kung lagi mo ring naririnig. Kahit doon sa driver sig uro nabuhos ko yung galit ko kasi nung nagbayad ako, ang bigat-bigat ng kamay ko . Bumaba rin naman ako kaagad at naglakad ako papasok ng simbahan. Sa sobrang bi gat ng bag ko at dami kong dala, may nabangga na naman ako. Pangalawa na yun aft er ni Arwyn. Kasalanan ko na ako yung nakakabangga, pero wala akong pakialam. "A no ba naman yan!" ako pa talaga yung nagalit. "Sorry!" sabi nung lalaki pero hin di ako tinulungan nung nahulog yung gamit ko. Lumabas na siya ng simbahan. Ako n aman dumiretso sa loob. Kung tutuusin nasa simbahan siya tapos nakasumbrero siya ? Kung hindi pa ako nagkamali naka sunglasses din siya. Ang bastos nga naman! Da pat inaalis yun kung pumapasok ka sa ganitong lugar eh.

Nung una naupo lang ako doon sa bandang harapan. Nanahimik lang ako at nakatingi n sa altar. Then saglit lang, lumuhod naman ako at nagsimula akong magdasal. Mag dasal sa lahat ng nangyayri sa buhay ko. Sa totoo lang, parang nitong mga huling linggo at nagpupunta ako dito, hindi ko isinasapuso yung pagpunta ko. Kumbaga s a libro na binabasa ko, binasa ko lang yung linya pero walang pumasok sa isip ko . Nakita ko si Sister Jenny na naglalagay ng bulaklak doon sa altar. Lumapit nam an ako sa kanya. Iba talaga ang effect ng simbahan sa iyo. Kahit siguro anong ga lit mo, bigla na lang may kung ano na nagpapakalma sa iyo. "Sister..." tapos hum awak ako sa braso niya. "Espiritu Santo.. bata ka!" ngumiti naman siya kasi nagu lat siya sa akin, "Anong sadya mo?" "Sorry po kung nagulat kayo ah. Si Father po ? Balak ko po kasi sanang magconfess eh." "Mag-confess???" nakahigher pitch tala ga yung boses niya kaya nage-echo doon sa simbahan, "Sandali lang at sasabihin k o sa kanya." Naupo na lang ako uli. May daanan kasi sa likod ng simbahan kung sa an magdadamit yung pari at papasok doon sa inuupuan niya na kahoy at hindi mo na siya nakikita. Tapos doon mo na sabihin sa kanya yung gusto mong sabihin, at mg a gusto mong pagsisihan. Narinig ko na sumara na yung pinto sa likuran kaya ako naman eh nagsimula na rin akong maglakad. Nagpunta ako doon sa bandang kanan at lumuhod ako para mag-confess. Bukas naman na yung maliit na window at alam ko na nakikinig siya. "Father, pagsisisihan ko po lahat ng nagawa ko nitong mga hulin g araw.. lahat ng kasalanan ko." sabi ko ng mabilis at parang pakiramdam ko nauu busan ako ng oras.

"Ano ba iyon anak???" tapos narinig kong inubo siya. May sakit na naman siya. "A lam ko po ilang beses akong nagsinungaling.. nakapanloko... nakapagsalita ng hin di maganda sa mga tao sa paligid ko at pinagsisisihan ko po iyon. Sana po mapata wad po ako." sa totoo lang, totoong gusto kong mawala lahat ng kasalanan ko. "La lo na po yung nangyari ngayong araw na ito. Nakapagsalita po ako ng hindi magand a sa pinsan ko saka sa kaibigan ko." "Ano ba ang sinabi mo?" "Siya naman po kasi ang may kasalanan. Ginamit niya po kasi ako eh. Bakit po ganun siya? Akala ko p a naman iba siya. Kaya ko lang naman po nasabi yun kasi nagalit lang ako. Nasakt an na rin siguro. Kasi sa harap ng iba, pinagmukha niya akong t---" sasabihin ko na sana yung word, kaya lang naisip ko si father yung kausap ko, "Ewan. Pinagmu kha niya akong ewan." "Humingi na ba siya ng tawad sa iyo?" "Hindi pa nga po eh. Kaya nga po nagagalit siguro ako. Kasi hindi man lang siya nag-sorry."humawak a ko ng mahigpit doon sa gilid. "Pero may sinabi ba siya sa iyo na anyong hihingi ng tawad?" "Tinawag niya lang po yung pangalan ko. Pero--" "Iyon naman pala. San a pinakinggan mo man lang siya. Alalahanin mo, dapat matuto tayong magpatawad." "Tama.. opo. Dapat hayaan ko po siyang humingi ng tawad at magpatawad din po ako ."huminga ako ng malalim, "Father, napatawad na po ba ako sa mga kasalanan ko?" "Oo naman." "Hindi niyo man lang po ba sasabihin yung linya niyo na ako'y pinapa tawad

na.. yung lagi niyo pong sinasabi tuwing pagkatapos kong mag-confess?" "Napatawa d ka na ng Panginoon." inubo uli si Father, "Ano ka ba, sa lahat ng babaeng naki lala ko ikaw na yata ang pinakakakaiba sa lahat kaya hindi malabong hindi ka niy a patawarin Shay. Mahal ka ng Diyos.. maraming nagmamahal sa iyo hindi mo lang n apapansin. Sa lahat ng babaeng nakilala ko ikaw lang ang pinakanapapag-isip ako. . ewan ko kung bakit pero half the time sinusubukan kong isipin kung ano ba yung iniisip mo. Kaya sana huwag ka nang magalit okay?" "Father???" Natigilan din si ya nun. Kaya nagulat na lang ako nung umubo siya uli. "Napatawad ka na ng Pangin oon." Pero hindi na ako kakagat doon. Lumabas ako doon sa pinagluhuran ko at bin uksan ko yung pintuan kung saan nakaupo madalas si Father. At hindi nga ako nagk amali... "Wala ka rin talagang pinapalampas no? Pati ba naman sa simbahan??? Hin di ka ba natatakot sa ginagawa mo???" "Teka lang Shay!" sumigaw si Terrence nun kaya pati si Sister, at si Father na papalapit na sana doon sa kinatatayuan nami n eh natigilan din. "Hindi ko naman talaga sinasadya eh! Kahit si Father pa ako o hindi, alam ko.. at alam ko dito.." tinuro niya yung puso niya,"Papatawarin ka niya." Tinignan ko lang siya nun. Isang masamang tingin. "Alam ko! Alam ko papa tawarin niya ako kasi sinasapuso ko yung paghingi ko ng tawad! Pero ikaw! Ikaw a ng dapat humingi ng tawad!" "Sorry na nga eh! Hindi ko naman sinasadya yung sa s chool kanina.." "Hindi sa akin." tinignan ko si Father, "Sa kanya." tapos tuming in ako sa

altar, "At sa kanya!" "Shay.." nakatayo na naman siya doon. Kinuha ko na naman u li yung bag ko. Tapos nung lumapit si Father, nag-bless lang ako sa kanya. Kilal a na niya kasi ako, at siguro sa itsura naming dalawa ni Terrence, alam na niya yung nangyari. "Father, malaki na po ang kasalanan ng tao na yan. So sana po tul ungan niyo po siyang alisin yung mga kasalanan niya..." kumiss din ako sa kanya, "Bye Father." Bago ako umalis, one last look pa kay Terrence. How dare he??? Ng umiti lang si Father sa akin. Nakaputi kasi siya eh. Si Terrence, natigilan. Ewa n ko ba, hindi ko na siya maintindihan. Hindi siya ganun ka-religious unlike his parents and his sister. Tuwing nagsisimba, sasama siya pero lagi lang siyang na sa labas. I doubt he cares. Confused lang yung itsura niya nun. Then bago pa ako nakalayo, nakita ko na umakbay na si Father sa kanya at narinig ko na lang... " Ikaw anak..." umupo sila doon sa gilid, "Sa paanong paraan kita matutulungan?" " Kasalanan ko po Father... malaki yung kasalanan ko. Sorry nga po pala sa inyo... " Umiiling lang si Father na para bang sinasabi niya na huwag mong problemahin y un. Ang kalmado niya talaga kahit kailan. "Ano bang problema natin?" "Malaki na po kasi yung mga kasalanan ko. Lahat-lahat." yumuko lang si Terrence nun...

"Lalo na sa mga taong mahal, minamahal, at mamahalin ko. Tutulungan niyo po ba t alaga ako?" ***24*** Umalis na ako nun sinabi ni Terrence yun. Ayaw ko naman na kasing marinig yung p agcoconfess niya kay Father. Tiyak naman wala akong mapapala doon dahil tiyak ma rami nang kasalanan sa mundo yung tao na iyon. Hindi na nahiya! Pati ba naman sa simbahan gagawin yung ganun??? Umuwi na ako afterwards. Medyo dumidilim na kasi nun. Ako naman dahil may mga sobra pa akong poster boards at mga pang-design sa project ko dapat, naalala ko na naman na dapat maaga ko yun maipasa at maiprese nt. Baka kasi mawalan ako ng credit, baka bumaba yung grade ko. Pero ayaw ko nam ang simulan na ngayong gabi, nakakatamad naman kasi. Nung gabi na at nakauwi na si Ran nun galing sa basketball practice, sinara ko yung pinto ko bago pa siya n akadaan sa hallway. Ayun, saglit lang narinig ko may kumakatok na. Tinanong pa n ga niya ako kung pwede daw ba siyang pumasok. Alangan namang sabihing kong hindi . Ang OA ko naman kung magtanim pa ako ng galit. Kay Ran pa!!! Malabo yata yun. "Kung sesermonan mo ako, isara mo yung pinto okay?" hawak-hawak ko yung poster b oards ko at nilalagay ko doon sa table sa gilid. Lumapit naman siya doon sa kama ko. "Pwedeng umupo?" Tinignan ko lang siya. Mukhang alam naman na niya yung ibi g sabihin ng tingin na iyon. Umupo din naman siya. Nung una hindi siya nagsalita . Naupo lang siya doon at pinanood ako na mag-ayos ng gamit ko. Nung tapos na ak o, tinapik niya yung space sa kama katabi kung saan siya nakaupo. Ako naman ayun , umupo tuloy ako. "Ang drama mo Ran!" sabi ko sa kanya. Kahit kailan talaga kap ag nag-away kami niyan, maya-maya lang medyo okay na. Siguro dahil masyado lang kaming close sa isa't isa, kaya malabo talaga na mag-away kami ng tuluyan.

Sinandal ko yung ulo ko nun sa balikat niya. Comfortable naman. Parang na-choke nga ako nung nagtanong siya ng... "Am I being hard on you?" Sa sobrang gulat ko siguro, naiangat ko yung ulo ko ng malakas. Tinamaan si Ran sa chin niya. "Ouch! " tapos hinawakan niya yung chin niya, "Ang sakit nun ah!" "Tinatanong mo ko niy an???" tinaas ko yung kilay ko, "Heck yeah! Ang OA-OA mo kasi masyado. Grabe ka pa kung mag-exaggerate. Kung ayaw mo akong makipagkaibigan sa mga guys, siguro d apat bumili ka ng handcuffs para kasama mo ako parati.. o kaya kadena para nakak abit na ako sa iyo." "Ok lang???" tapos ngumiti siya sa akin ng nakakaloko, "Sor ry na okay. Alam mo naman noon pa lang 'di ba ganun na ako? Hindi ka pa ba sanay sa akin?" "Hindi Ran. Hindi pa ako sanay at ayaw kong sanayin yung sarili ko." tinignan ko siya,"Alam ko concern ka sa akin. And wow.. ang bait mo. Pero pwede bang i-tone down mo naman?" sa totoo lang, dapat niyang i-tone down. Dahil kung dito titira si Ran for the next few years, hindi dapat magpatuloy yung ganun. I guess I'll die. Para akong na-strangle siguro. "So anong gusto mo bang mangyari? ??" Nag-isip ako nun. Mukhang si Ran balak nga niyang i-tone down yung pagiging overprotective niya. Saka seryoso siya. "Kapag nasa school tayo..." tinaas ko yu ng daliri ko... "Gusto mong iignore natin ang isa't isa???" "Hindi no! Ano ka ba ! Ganun pa rin. Walang magbabago. Except.. kung may kausap ako na guys... hindi ka dapat nagiinarte na dapat malayo ako sa kanila... na dapat di ko sila kausapi n. Come on! Sometime in the future I have got to interact with them. Hindi mo na man siguro gusto na i-deprive ako sa privilege na masanay sa kanila 'di ba?" "Wh at kind of privilege? Populate the world?" "Ran!!!" binatukan ko nga. "Loko lang !" hinimas niya yung ulo niya, "Ang violent mo masyado."

"Gusto ko lang, nandiyan ka pa rin sa tabi ko. Yung Ran na kilala ko. Pero siyem pre sa ganung bagay, normal lang naman na kinakausap ko sila 'di ba? I guess wha t I'm trying to say is, gusto ko yung pakiramdam na concern ka. Pero hindi naman sobra-sobra. Gusto ko nandito ka sa akin when I really need your help. At least alam kong secure ako." "Fine. I'll let you do that. Hindi na kita guguluhin... 'di na rin ako magiging overprotective. Pero kailangan mo pa rin sabihin sa akin mga bagay-bagay everyday.." sabi niya sa akin. "When there's something to talk about.. bakit hindi." Sumandal uli ako sa kanya. Mahal ko naman yan si Ran. Kaya nga siguro ayaw ko rin siyang umalis. Parang gusto ko nga dito na lang siya par ati. "Ran?" Tahimik na kasi kami parehas nun. Ako kasi siguro dahil inaantok na, siya siguro dahil pagod naman. Pero para kaming sira na magpinsan na nakaupo do on at panay ang drama namin sa buhay namin. "Hmmm?" "Bakit hindi ka pa rin nagka kagirlfriend ng bago? I mean alam ko naging matinik ka rin sa mga babae, nakakap agtaka lang na wala kang bagong prospect." "Actually, may gusto na ako. Pero it' ll be too weird siguro kung liligawan ko siya. It's just... doesn't feel right." "Bakit naman?" na-curious ako tuloy nung sinabi niya. "Teka sino ba?" "Naku dam i mong tanong!" tinakpan niya ng kamay niya yung mukha ko pero mabilis lang,"Gaw in mo na homeworks mo bago pa gumabi ng gumabi at mapuyat ka pa." Tumayo siya do on sa pintuan at hawak na niya yung door knob. Mukhang masaya na naman si Ran. N akangiti na naman ng medyo nakakainis eh. "Sleep tight couz." Sa tingin ko isa n a yun sa pinaka-productive na pag-uusap namin ni Ran. Wala kasing kwenta topics namin niyan kapag kami lang. As in panay kalokohan. Pero kapag pinili naman nami n magseryoso, may nangyayari din naman kahit papaano. The next day, hindi naman ako kinausap ni Terrence. Nagkasalubong lang kami twice sa hallway, pero yun lan g yun. Ngumiti naman siya, ako naman ngumiti na lang din. Siguro naman

gets na niya na hindi ako galit di ba? Pero hindi pa rin excuse yun para hindi s iya mag-sorry. Kasalanan naman niya talaga. Sinimulan ko na gawin yung project k o. Pero siyempre napakatypical. Wala kasi akong maisip na 'creative' way. So ayu n, bumalik ako doon sa garden kung saan kami gumawa ni Terrence, pero ako lang m ag-isa. Kaya ko naman na siguro yun. Nakakadalawang poster pa lang ako ng drawin g ng army, saka ng mga tao na may hawak ng baril, nung dumating si Tjay at ginul at ako. Nagkaroon tuloy ng mark doon sa gilid kaya binura ko pa. "Nakakainis nam an ito eh.. bakit ka ba nanggugulat?" naiinis pa ako na nagbubura nun. Umupo nam an si Tjay sa bench sa may tabi ko. "Balita ko inaway mo raw si Kuya kahapon ah. " "Correction. Hindi ko inaway, nagalit lang ako." Teka hindi ba parehas din yun ? Ewan ko ba... "Basta ang point kasalanan naman niya. But anyway, hindi naman n a ako galit. Sabi nga nila sa church..." "--blah blah.. eto ka na naman baka ant ukin ako niyan!" lukaret na ito. Buti na lang hindi siya mas malala sa Kuya niya . "Kung nandito ka para tanungin kung galit pa ako sa Kuya mo, hindi na." inayos ko yung gamit ko kasi 'di naman ako makagawa kapag may kausap ako, "But I could use a simple 'sorry' though." "Sa Kuya ko?" umirap si Tjay ng pabiro, "Fat chan ce!" tinignan niya yung ginagawa ko,"Ano bang ginagawa mo?" Then nilabas ko yung mga drawing ko. Tinignan naman niya yung drawing ko. "Oh bakit may kariton dito ?" tinuro niya yung drawing ko ng tank, "Kariton ba noon sa Pilipinas?" Hindi ko alam kung maiinis ako kay Tjay, matatawa, o madidisappoint sa walang kwentang d rawing ko. "Come on! Alam mo naman 'di ako marunong mag-drawing. Isa pa it's a t ank, at hindi sa Pilipinas ang report ko. US involvement sa World War II."

"Oh? Eh kung tank yan... at sa US ang setting..." tinignan niya ako, "Ang panget ng drawing mo Shay!!! Ang panget!!" inasar pa ako lalo at tawa siya ng tawa. "A ng sama nito! Dapat ineencourage mo ako. Mag-iisang buwan na ba yung debate? Tap os wala pa akong report? Anong tingin mo sa akin? Slacker?" "Ganito na lang.. ba kit 'di ka na lang magpunta sa bahay namin.. tutulungan kita. Ayos ba yun?" "Tal aga??" as in 'di ko maipakakailang natutuwa ako, "Thanks Tjay! The best ka talag a!"niyakap ko siya ng mahigpit. "Anong the best ka pa diyan na nalalaman! May ba yad 'to!" Alam ko namang nagbibiro lang si Tjay. Pero ang bait din niya no. Kahi t anong mangyari talaga nandiyan siya para sa akin in case kailangan ko ng tulon g. Kaya totoo na 'di ka talaga mabubuhay mag-isa. Pumunta ako sa bahay nila nung uwian na siyempre. Kasabay ko si Tjay nun eh. Dala-dala ko rin yung gamit ko. P retty much, marami na akong naidrawing at hindi ko na uulitin pa. Napansin ko na nasa bahay din si Terrence nun. Nasa kwarto na siya. Napansin ko lang kasi buka s yung pintuan doon sa kwarto niya. Hindi naman siya lumabas nung nandun ako. Si guro umiiwas din. Pero ako naman, nasa living room nila ako at gagawa talaga ako ng project ko. Pumunta lang si Tjay sa kusina nila saglit at nanguha yata ng mai inom namin. Naupo siya doon sa upuan nila sa gilid. "Sige nga practice tayo. Paa no mo iprepresent yang drawing mo sa klase?" ngumiti si Tjay nun, "Paano ba nain volve ang US???" Tinaas ko naman yung drawing ko ng American flag then may Japan ese flag. "Ang pinaka nag drag talaga sa US sa World War II was the bombing of P earl Harbor. Gusto kasi ng America to stay neutral as possible, pero lumalabas n a in favor sila sa Allies. But then laging natetest yung neutrality nila, and th en nagkaroon ng bombing.. the President wanted war.. kaya pati Congress tingin n ila necessary na." Ganun kami lagi mag-practice ni Tjay kapag may presentation. Tanungan. In case na tanungin kami ng kahit anong maisip ng classmates o ng teac her, at least may maisasagot kami. "Paano naman yung mga babae? Anong naging rol e nila?" "Since marami nang men ang nagseserve sa military, kinailangan ng emplo yees sa work force.

So yung mga dating jobs ng mga lalaki, ginawa ng mga babae. Yung ibang babae nam an, nagserve sila sa army as nurses at may clerical jobs sila." tinaas ko yung d rawing ko na may nurse na nag-aalaga dun sa patient. "Kaya nagkaroon ng opportun ities for them." Tinanong din niya ako about Great Migration. Kaya ayun sinabi k o na 'Tungkol iyon sa paglipat ng mga Hispanics sa North America kasi kailangan nga ng workers sa field naman.'then after that sinundan niya ng question about A frican Americans, 'Nagserve din sila sa army, saka may jobs na rin na available sa kanila although may discrimination and ang treatment sa kanila eh minority.' Talagang feel na feel ko na yun. Iniimagine ko talaga nagrereport ako. Si Tjay n apapanganga sa akin. Hawak-hawak ko yung drawings ko. "Kahit pangit yung drawing ... nadadala na ng speech!" sabi ni Tjay. Tinignan ko nga ng masama pero pabiro. Nakikain na ako sa kanila. Tinatawag pa nga si Terrence nun para kumain, pero b usog daw sya. Sabi nila di daw nila mapilit yun kapag dinner, kaya sabi nila sub ukan ko raw na ako ang tumawag baka daw kasi mahiya dahil bisita ako. Kaya ako n aman, tumayo. Ayaw ko naman na malaman nila Tita Jayne na may conflict kami. Pum unta tuloy ako doon sa kwarto niya at kumatok ako. Narinig ko na medyo maingay s a loob. "Ano?!?" pero di pa rin niya binuksan yung pinto, "Sabi ko hindi ako kak ain 'di ba?" "Terrence..." sabi ko ng mahina doon sa may labas ng pinto. Narinig ko na may parang nahulog sa loob. Then saglit lang, binuksan niya, pero hindi t otally... "Err... bakit?" "Hindi ka ba kakain?" tinanong ko naman siya at medyo mahina yung boses ko. "Wala pa kong balak." sagot naman, "Kakain na lang ako mag -isa. Maya-maya siguro." "Pero hindi ba maganda kung sasabay ka?" hindi talaga a ko umalis doon. Tinignan niya lang ako na parang nakukulitan sa akin. "Uhmm yeah .. pero.. ano.. kasi.." tumingin siya sa kitchen, "May ginagawa pa kasi ako." "A no naman?"

Tinignan niya yung kamay niya nun. Saka ko lang napansin na nag-sketch na naman siya. Hindi siya sasabay dahil nag-sketch siya? Ang weird naman nun. "Is it real ly that important?" "Yeah." ngumiti lang siya sa akin. "Pwede bang sumabay ka sa amin?" "Bakit naman? Hindi ba kayo makakakain kung wala ako?" "Please?" ewan ko ba.. nagpapakabait ako nung mga oras na iyon. Natigilan naman siya. Then parang nag-isip siya. "Ok. Pero ngayon lang." then sinara niya yung pinto. Nung papunt a na kami sa kusina nila nun, natatawa-tawa ako. Kasi siyempre kahit papaano, na papayag ko siya 'di ba? Ain't that something? "May nakakatawa ba?" tinanong nama n niya ako na parang naiirita na naman siya. Umiling naman ako. Saglit lang, siy a naman ang tumatawa. Tinignan ko tuloy sya at ako naman yung na-curious. "May n akakatawa ba?" teka nanggagaya ba ako? "Wala naman." ngumiti lang siya, "Akala k o ba galit ka sa akin?" "Akala ko ba turo sa church dapat magpatawad?" "Ok.. all right." sabi niya tapos tumingin siya, "I didn't say sorry though." "Alam ko." hindi ko siya tinignan nun. "Gusto mo ba mag-sorry ako?" Arrgggh! Nakakaasar tal aga. Tinatanong ba yun? "Tinatanong ba yun? Of course!" "Okay. Sorry."

Hindi man lang ba galing sa puso? Alam mo yun? Nagsorry dahil sinabi ko. Sinabi niya dahil binanggit ko. Ano namang klase yun??? "I'm sorry I told your cousin n a ginamit lang kita para palabasin na ikaw yung hinahalikan ko. I did." seryoso na siya nun, "I don't care kung may rumors sa school. I don't care kahit anong i pagkalat nila.. alam naman natin yung totoo eh.." Nakatayo lang ako dun. Alangan naman sabihing kongl.. OO nga no??? "Ikaw yung pinili ko na magpanggap na gf ko kay Ulah.. coz I think you're really cool. At ikaw din yung pinili ko na palaba sin na hinalikan ko, because I like the idea. I don't care how bad they talk abo ut us.." "As long as you're the one I'll share it with. Sorry kung nasaktan ka." ***25*** Sa katunayan, nagulat din ako sa sinabi ni Terrence. Hindi ko naman kasi inaasah an na manggagaling sa kanya iyon. At sa totoo lang, nagtaka rin ako kung bakit n iya sinabi yun. Hindi naman ako totally clueless sa mga bagay-bagay. At siguro d apat ko ring aminin sa sarili ko na may naramdaman din ako kahit papaano kaya na paatras na lang ako at hindi na ako sumabay sa kanya. Mukhang hindi naman niya n apansin. Nung nasa kusina na kaming lahat, naupo na kami ng sama-sama. Para tulo y akong kasali sa family nila. Si Terrence eh kumain naman, tumulong ng kaunti m agligpit, tapos bumalik na siya kaagad sa kwarto niya. Ako naman eh dahil nakika in na ako at sanay naman na ako sa bahay nila, naghugas na rin ako ng pinggan. S i Tjay ang nagpunas at nagbalik sa shelves nila. Seriously, kailangan magbati na kayo ng Kuya ko. Ayaw ko ng in the middle ako ng kung ano. Seryoso naman yung sou nd ng boses niya. Actually, ok na kami. Sabi ko naman dahil yun ang totoo. Nag-sorr y ba siya sa iyo? saka lang lumingon si Tjay, Anong sinabi mo? Ahh.. wala. S-sabi ko naman sa iyo ayos na kami dati pa dahil sabi nga sa Bible Hallelujah! tumawa naman si Tjay kaya natawa na rin ako, Sabi sa Bible magpatawad ka. I

know I know Yung remaining time that night eh nag-practice ako uli sa presentation ko. Habang tumatagal nga nagsasawa na ako at naisip ko na kahit sobrang typical ng presentation, wala na akong pakialam kung mababa ang maging grade ko. At leas t meron pa rin. Tumayo-tayo na lang ako at nag-pretend na may audience sa harap ko kahit na si Tjay lang ang nandun. Dumilim na nun dahil gabi na kaya naisipan ko namang umuwi na. Ang dami kong posters nun, idagdag mo pa yung bag ko, kaya a ng hirap talaga. Uuwi ka na? tinanong ako ni Tjay nung Makita niya na nagliligpit na ako. Oo. Gabi na kasi. Saka pagod na rin ako. Lalabas n asana ako ng pintuan ni la nang tawagan ako uli ni Tjay. Oi! Oi! huminto naman ako at lumingon, Saan ka pup unta? Uuwi na nga. Hindi pwede! Uuwi ka mag-isa? lumapit siya at humawak sa braso ko , Gusto mo maulit na naman yung dati na naharang ka diyan sa daan. Bruha ka talag a! Naalala ko na naman yun. Kinabahan tuloy ako. Hindi mo naman ako pwedeng ihatid . Eh di pagbalik mo ikaw naman ang mag-isa. Sino bang maysabi na ihahatid kita? tum ingin siya doon sa may hagdan nila,KUUUYYYAAA!!! KUUUYYYAAA!!! Uuwi na si Shay! I hatid mo na! nagulat ako nun. Sumigaw daw ba? Ano ka ba! Baka tulog na yung tao. S aka wala naman na siguro yung mga tambay na yun. Tangek! Kita mo yung pinto niya b ukas pa? Gising pa yun. Kapag sarado na yan ibig sabihin ayaw niyang maistorbo o kaya tulog na siya. Hindi talaga binitawan ni Tjay yung braso ko para hindi ako makaalis. Saglit lang eh lumabas si Terrence sa kwarto niya ng halfway pa lang n iyang nasusuot yung shirt niya kaya nakita ko na naman siyang walang suot na shi rt. Alam ko namang walang masama doon. Besides, nakakita na ako ng guys na walan g shirt eh. Saglit lang magtsinelas lang ako. Sabi niya tapos pumasok na siya sa k warto niya uli. Hindi na ako umalis. Kasi mukhang maghahatid nga sila sa akin. I sa pa si Tjay eh hawak nga ako kaya wala ring point makipaghilahan ako. Mabuti n ang may kasama ako umuwi kaysa mag-

isa ako, nakakatakot pa rin naman kahit papaano. Nung mukhang okay na si Terrenc e at lumabas na kami, si Tjay naman eh hindi lumabas ng bahay nila. Tinignan ko lang siya kasi nagtaka ako at hindi siya sasama. "Teka, akala ko ba sasama ka sa amin?" "Bakit pa? Kailangan ba ng dalawa para ihatid ka? Kaya na niya yan!" tum ingin siya sa Kuya niya, "Oh sige ingatan mo 'tong si Shay ah. Ikaw rin umuwi ka rin kaagad." "Eh kung tumahimik ka na lang at baka mabadtrip pa ako." Grabe nam an. Ang harsh nun ah! Umalis na kami dahil mukhang hindi naman sasama si Tjay. S inara na kasi niya yung pinto eh. That time, parang gusto kong sumama si Tjay da hil ayaw ko namang maglakad pauwi ng si Terrence lang ang kasama ko. Ewan ko ba. Nung una talaga sobrang awkward. Walang nagsasalita sa amin. Basta naglalakad l ang kami parehas at walang pakialam sa isa't isa. Yun nga lang ang sadya niya, a ng ihatid ako. Finally nung hindi ko na nakayanan sa sobrang tahimik, naisipan k o namang magtanong. "Kumusta naman pala---" Ano ba yan. Sa dinami-dami naman ng oras na magkakasabay kami ngayon pa. Nagkatinginan kami nun. Pero dahil nga sa n agkasabay kami. "Sige na nga ikaw na ang mauna..." natawa na ako nun, "Ok ako na ." Siya rin tumawa na. Sabay na kaming tumahimik nun. Then saglit lang din nung ngumingiti-ngiti siya, siya na lang ang nagsalita. "Ikaw na talaga mauna." "Uhmm m.. itatanong ko lang sana kung kumusta na yung new media class mo.. yung video ba.." aba parang walang nangyari sa amin ah! Normal na naman! "So far so good. T ingin ko maganda naman yung kalalabasan," huminto lang siya saglit, "Eh ikaw yun g presentation mo kumusta naman?" "Hindi magandang-maganda. Ok lang. Pasado na r in siguro." sabi ko naman dahil yun sa tingin ko yung totoo.

"You'll do fine. Trust me." seryoso naman yung pagkakasabi niya. Kung kailan nam an na kami nagsisimulang makapag-usap, saka naman kami nakarating sa bahay namin . Pumasok naman kami doon sa gate hanggang sa pintuan, at yung nanay ko pa na bu ntis ang nagbukas ng pinto. "Oh bakit ngayon ka lang?" then nakita niya si Terre nce sa likod, "Galing ba itong si Shay sa inyo?" "Opo." ang galang nga naman, "A no na nga po palang balita sa inyo?" Tinutukoy niya eh yung pagbubuntis ng Mama ko. Siguro nga kapag buntis ka mataas ang estrogen o progesterone o kung ano man g hormone yun. Kasi yung nanay ko obviously mataas ang production niya nun dahil napaka-energetic madalas. May connection nga kaya? Ewan ko ba. Basta kapag bunt is ang kumplikado! "Ay eto ok naman!" ang saya ng nanay ko, "Lumalaki ng lumalak i ang tiyan." hawak niya yung tiyan niya. "Alam na po ba ninyo kung babae o lala ki?" "Hindi pa nga eh. Gusto kasi namin surprise na lang." surprise pa? Eh kung niregaluhan siya ng panlalaking baby stuff, tapos babae naman pala. "Baby sister gusto ko." sumingit naman ako. "Lalaki yan." sabi naman ni Terrence. Ano ba yan ! Lahat na lang sila lalaki. Si Tjay gusto lalaki. Si Ran... ngayon naman si Ter rence? Ako lang ba ang gusto na maging babae yan? "O sige po pala, mauuna na ako . May gagawin pa po kasi ako sa bahay. Hinatid ko lang po si Shay." Nung papaali s na siya, ayun sumabay naman ako sa kanya. Nanay ko naman pumasok pero iniwan n a hindi naka-lock yung pinto. Naglakad ako hanggang sa labas ng gate namin nung huminto si Terrence nun at tinignan ako. "May balak ka bang ihatid ako uli sa ba hay namin?" ngumiti siya sa akin, "Kasi kung ihahatid mo ako, ihahatid na naman kita... baka hindi tayo matapos." Natawa rin ako nun. Sa totoo lang may point si ya. Bakit ba ako lumabas uli ng bahay???

Huminto na ako sa paglalakad para hindi na ako makalayo. Siya naman eh nilagay n iya yung kamay niya sa bulsa niya at naglakad ng patalikod. "Sige kita na lang t ayo bukas." "Ingat sa pag-uwi ah!" Tumango lang siya at ngumiti sa akin bago tum alikod at naglakad na siya ng diretso. Ako naman eh bumalik na sa bahay namin. T umakbo pa nga ako sa loob ng bahay hanggang sa hallway nung makita ko na nandun na si Ran at nagcocomputer. Nakatayo lang ako doon sa labas ng pintuan niya at k akatok doon sa gilid kaya lang alam niyang nandun na ako eh. "Sinong naghatid sa iyo?" tinanong niya ako pero hindi siya lumingon. "Si Terrence..." "Silang magk apatid?" lumingon siya doon sa bintana. "Hindi si Terrence lang. Hindi na sumama si Tjay tinamad na yata." pumasok ako sa kwarto niya, "Anong pinagkakaabalahan mo?" "Wala yung website lang ng school." tapos nakita ko yung website na ang adm in eh si Terrence. "Ran, medyo naiilang ka pa rin ba kung may guys ako na kasama ?" "Ako??" umikot siya doon sa upuan niya, "Medyo. Pero nag-usap na tayo 'di ba? Kaya ayun, okay na lang. Saka si Terrence naman yun.." "Ibig sabihin okay sa iy o si Terrence?" Nag-isip naman siya. "Mukha naman siyang matino eh. Saka nung ma y mga siraulo nun na nasaksak siya... tumulong siya. Wala naman siya sigurong in tensiyong masama." tapos tumayo siya doon sa upuan niya, "Oo nga pala, pakibigay ito kay Tjay." may inabot naman siya sa aking papel. "Para saan 'to?" Tinignan ko yung papel. Panay angle eh. "Nagpatulong sa akin si Tjay diyan. Para daw sa g eometry class niyo."

"Eh wala pa nga kami dito! Nag-trig na siya?" "Nag-advance study yata siya. Yan ang kaibahan ng valedictorian sa ibang students. At yan din ang kaibahan ng mga taong ang pangalan eh Maria Teresa Jayne Quintero sa mga Shaylie Jimenez ng mund o." "Sipain kita diyan Ran..." tinignan ko naman siya, "O sige bibigay ko na lan g bukas sa kanya. Pagod na ako. Mapapalit na nga ako at magtoothbrush. Good nigh t na lang." Ginawa ko na yung mga ritwal ko sa gabi. Tinabi ko na rin yung mga g amit ko at natulog na rin ako. Grabe feeling ko napagod talaga ako ng sobra-sobr a. Kaya ayun, saglit lang nakatulog ako. The next day, ang ganda nga ng gising k o eh. Pakiramdam ko kasi nabunutan ako ng pasanin sa buhay dahil nagawa ko na yu ng presentation ko. Konting practice na lang at paganda ng posters okay na. Kahi t na mukhang retarded yung mga drawing ko. Hindi ako sumabay kay Ran nung umaga kasi mas tanghali siyang nagising sa akin. Sabi ko eh mauuna na ako sa kanya dah il ayaw ko namang maghintay sa kanya nun. Kaya ayun, nung dumating ako eh tumamb ay ako sa garden. Nag-drawing-drawing lang ako doon sa project ko. Sabay na duma ting ng school yung magkapatid na Quintero, kaya nga nagulat din ako dahil hindi sila nagsasabay madalas. Kaya lang si Tjay lang ang tumambay kasama ko, at yung isa naman eh naupo doon sa bench ng mga 4th years at hawak na naman yung video cam niya. Nag-practice kami uli ni Tjay. Ayun, medyo alam ko na yung mga sasabih in ko. Mukhang ayos naman ang kalalabasan kung saka-sakali. Paglingon ko nga nun sa side nila Terrence napansin ko na parang tine-testing niya yung camera niya. May kulay red kasi. Binaba rin niya kaagad nung nakita ko na dumating yung teac her nila. By lunch time, umuwi ako sa bahay kasama si Ran at iniwan ko doon yung posters ko. Naku ha, wala yata akong balak na dalhin yun buong maghapon. Ang da mi-dami, masyado na akong napapagod. Masaya naman ako buong umaga hanggang first half ng hapon. As in kampanteng-kampante na ako. Kaya lang after nung breaktime , dumating na yung teacher ko nun sa Social Studies at sinabi sa akin... "Ano re ady ka na i-present yung report mo?" Nanlaki siguro yung mata ko nun. Parang nab ingi ako na hindi ko maintindihan. Anong ready? Eh inuwi ko nga kanina eh. Saka hindi ko alam na ngayon. Ngayon ba yun??? "Ngayon po yung report? Akala ko po ba eh wala akong deadline? Sabi niyo po maging ready

lang ako..." "Yun na nga. Sabi ko maging ready ka para kung sinabi ko na ipre-pr esent mo eh nandiyan na. So ano? Ngayon na iyon." "P-pero Ma'am.. wala po yung m ga gamit ko sa presentation. Iniwan ko po sa bahay eh." "Ano ba naman yan Jimene z. Second chance na nga yung binigay ko sa iyo. Alangan namang bigyan pa kita ng pangatlong pagkakataon eh masyado nang special treatment ang nakukuha mo." "Gin awa ko po talaga." 'di ko alam kung maiiyak ba ako o ano. Pinaghirapan ko din yu n, tapos wala naman palang mangyayari, "Uuwi po ako. Nilalakad ko lang naman po yung bahay ko. Tatakbuhin ko na lang po." "Uuwi ka pa eh mauubos yung time ng kl ase." nagsungit na siya nun, "Kung wala kang report, zero. Ganun ka simple." "Eh kung wala po akong props? I-explain ko lang po sa klase may credit pa rin po ba ?" "Mababang grade. Pero mas mabuti kaysa sa wala." Ang sama-sama ng pakiramdam ko nun. Pinaghirapan ko yung posters na iyon, tapos hindi ko rin naman pala maga gamit. Tapos wala rin naman akong magagawa, hindi naman na ako makakauwi. Napans in yata ni Tjay na kausap ko nun yung teacher namin. Pumunta ako doon sa bag ko para kunin yung notecard ko kung saan meron akong notes para sa report, then tin anong ako ni Tjay. "Anong problema?" "Ngayon na pala yung presentation ko, hindi ko alam. Inuwi ko pa man din kaninang lunch yung posters ko." sabi ko sa kanya dahil nalulungkot ako. "Sayang lang lahat ng dinrawing ko. Balewala rin pala." " Huh? Ngayon na? Tapos magprepresent ka ng ganyan ka lang?" tinuro niya yung note cards ko, "Teka lang..." then tumayo siya doon sa upuan niya, "Ma'am 10 minutes po ah! Saglit lang. Mag-ready lang po si Shay." Kinuha niya yung cellphone niya nun at nagpipindot. Ako naman kabado na sa report ko, kaya hindi ko na siya pina nsin. Sinasaulo ko na nga yung sasabihin ko nun eh, kaya lang nilakasan ni Tjay yung boses niya.

"Oo ngayon na nga eh ang kulit naman!" binaba na niya yung phone tapos tumingin siya sa akin, "Ano ka ba relax ka lang!" Kahit ano talagang gawin ko nun hindi a ko makapag-relax. Sobrang kabado talaga ako nun. Malapit na akong matapos doon s a notecard na sinasaulo ko nung makita ko na may dalawang lalaki na naglalakad s a hallway. Nagtinginan din yung mga classmate ko eh. "Excuse me lang po..." naki ta ko si Ran na may dalang projector. "Sa presentation po ng pinsan ko.." tinuro niya ako. Ano daw? Si Terrence naman ngumiti lang tapos dumeretso doon sa lames a ng teacher. May dala siyang laptop eh. Pumunta ako sa harapan. Kasi totally na clueless ako sa ginagawa nila. Anong presentation yun? Wala yata akong alam dun . Inaayos ni Terrence yung projector saka yung laptop. Ako naman lumapit ako kay Ran. "Ran ano 'to?" tinuro ko yung dala nilang dalawa, "Anong presentation?" "S iya na lang mag-explain sa iyo. Nagpaalam lang kami. May Physics class pa nga ka mi ngayon kaya lang sabi ni Tjay ngayon daw yung presentation mo kaya tumakbo ka mi. Sige mamaya na lang." then tinapik niya si Terrence sa balikat, "Bro una na ko sa taas." Hindi lumingon si Terrence dahil sa sobrang busy. Nagthank you lang siya kay Ran dahil tinulungan siya. Ako naman, lumuhod ako nun. Nung maayos na at pinatay yung ilaw doon sa room, tumayo lang siya sa gilid. "Hoy ano 'to? Kina kabahan ako sa inyo lalo.." Ngumiti lang siya sa akin. "Easy ka lang. 'Wag kang kabahan." umakbay siya na parang kino-comfort lang niya ako dahil kabado nga ako , "Sagot kita." For some reason, hindi na ako kinabahan. Yung pinasok na cd ni T errence eh may lumabas na doon sa projector. Ayun, may kung anong music. Then ma y letters pa nga na lumabas at nakalagay... 'US INVOLVEMENT IN WORLD WAR II Pres ented by: Shaylie Jimenez Edited by: Terrence Kelvin Quintero'

Pinanood ko rin. Nawala na lang yung music tapos nakita ko yung sarili ko sa gar den. Nagbubura ng kung-ano. Pero hindi ko alam basta nakayuko ako. Then out of n owhere narinig ko yung boses ni Terrence.. 'Anong ginagawa mo?' 'Project ko syem pre! Kailangan ko nang simulan baka bumagsak ako eh.' parang alam ko ito. Ito yu ng day na dumating si Dina at kinukuhanan niya ako sa camera niya. 'Sabi ko sa i yo gagawin natin ng sabay 'di ba?' Saka naman ako lumingon nun na parang walang alam sa buhay. Tapos nagulat yung itsura ko. 'Hey ano ba yan!' Ewan ko ba, nagta wanan yung classmates namin nun. Maya-maya lang, nakita ko na kung ano yung mga nandun sa cd. Ako, nung nasa living room nila kagabi. Tapos narinig ko si Tjay n a tinatanong ako about sa World War II nung practice, tapos ako naman eh panay a ng explain ko. Talagang nagpa-practice ako. Tawa pa ako ng tawa. Pero wala akong alam... ....wala akong alam na may nangunguha ng video ko. Panay ang speech ko nun, tungkol sa Pearl Harbor... sa role ng women nung war. Lahat-lahat ng pinapr actice ko. Hindi nga lang ako nakatingin sa camera. Nakatayo lang ako doon haban g pinapanood ko yung sarili ko na magsalita. May video pa ako na hawak ko yung m ga drawing ko tapos ineexplain ko kung ano yun. Nanahimik na lang ako doon sa gi lid. Then nakita ko yung video ko kaninang umaga. Kasama ko si Tjay. Then napati ngin ako sa camera... kaya lang... biglang nawala na. Sa bandang dulo nakalagay. .. 'World War II Presentation... the Shaylie Jimenez Way..' Nung natapos yung vi deo, nagpalakpakan yung classmates ko.

Saka lang ako tumingin kay Terrence. Napansin ko na nakatingin siya sa akin. "Sa bi ko naman sa iyo tutulungan kita 'di ba?" "Pero hindi kita natulungan sa new m edia class mo.." sabi ko sa kanya. "You already did.." tinuro niya yung screen, "Yan yung project ko. Video mo." I can't help it. Sa sobrang saya ko siguro, niy akap ko siya. Doon sa loob ng classroom. Wala kong pakialam nung tinukso na kami ng classmates namin. Basta alam ko, saviour siya. At natapos na yung presentati on ko. Ewan ko rin... but that day... Terrence became a whole new person for me. ***26*** Nagulat lang siya nung niyakap ko siya. Namula nga yung mukha niya eh. Ewan ko k ung dahil ba sa sobrang higpit ng pagkakayakap ko at hindi siya makahinga, o nam umula yung mukha niya dahil--...nah. I don't think so. With Terrence? Fat chance that he'd blush. Yeah right!!! So my greatest fear as of now eh wala na. At lea st mataas yung grade ko. Yun kasi sinabi ni Ma'am Socstud. Si Terrence? Ayun, ti nulungan ko na isoli yung mga hiniram niya sa Media Center. Nagthank you talaga ako sa kanya, pero sabi niya sa tone na parang wala siyang pakialam eh, 'Tinutup ad ko lang yung sinabi ko. And sorry na rin nung nakaraan.' Sa katunayan, ewan k o kung bakit nag-bother pa siya na mag-sorry. Kasi nung hinatid naman niya ako, okay naman na. Hindi naman na ako galit sa kanya dahil nga nag-sorry naman siya. Pero tignan mo nga naman, gagawa at gagawa pa rin siya ng paraan para hindi mo ma-resist na patawarin na lang siya. I can't believe sa tinagal ko nang bestfrie nd si Tjay, ngayon ko lang narerealize na may crush ako sa Kuya niya. Or maybe m atagal na, hindi lang ako aware??? Hay buhay!!! Paano ko naman sasabihin sa best friend ko na may crush ako sa Kuya niya? That would be too weird. I guess...

Nagpunta kami sa cafeteria nung uwian ng hapon. Uhaw na uhaw na kasi ako nun kas i napagod din ako sa P.E. Si Tjay galing kung saan, pero nagpakita rin naman. Ma gkasalubong pa nga yung kilay niya nung dumating eh. "Sabihan mo nga yang pinsan mo ah! Nakakainis na! Binasa ba naman ako doon sa garden! Papansin eh!" nakita ko nga medyo basa yung damit niya, "Ano bang problema nun?" Bakit naman gagawin ni Ran yun? "Nag-aaway ba kayo?" uminom naman ako ng soda nun. "Yun na nga eh, h indi naman. Nung dumadaan ako binasa ako tapos nagpanggap na hindi siya. Eh siya lang naman ang may hawak ng hose. Ang weird niya ah!" Nakiinom naman siya doon sa iniinuman ko. Naubos nga niya eh kaya nagulat ako. Saglit lang din, dumating si Terrence. Ewan ko ba, parang hindi ako mapakali na ewan kaya nilaro-laro ko y ung kamay ko sa ilalim ng table. "Hoy tinatawagan ka daw ni Mama hindi ka sumasa got." sabi lang niya na parang walang galang kasi 'Hoy' ang tawag niya. "Naka-of f yung cellphone ko eh." "Nag-cellphone ka pa naka-off din naman pala." Nakating in lang ako sa kanya nung nakatayo siya doon. Medyo mahaba pala yung buhok niya sa bandang mata kaya medyo natatakpan. Cute din naman pala siya ngumiti kahit pa paano, kaya lang madalas nakasimangot eh. Nagulat na lang ako nung nag-snap siya sa harapan ko. "Hey.." parang natauhan ako, "Bakit ganyan ka makatingin sa akin ?" tapos naupo siya doon sa upuan na inupuan ni Tjay kanina. "Ahh... wala lang." "That's rude." sabi niya pero mahina lang. "Anong rude??" "Yung pagtingin mo ka si eh parang... kakaiba." umiling siya, "Hindi ka dapat ganun tumingin sa isang tao. Parang ina-analyze mo ko eh."

"Nga pala, si Tjay saan nagpunta?" Bigla na lang siyang nawala! Baliw din yung b abaeng yun, hindi man lang nagpaalam sa akin? Iwanan ba ako sa Kuya niya eh kina kabahan na nga ako makita 'to? "Hindi mo ba napansin? Kaalis lang. Sabi niya sa iyo may meeting siya." "Sinabi niya?" Siguro nga dazed na dazed ako nun kay Terr ence. Hindi ko matandaan na nagpaalam si Tjay eh. "Oo nga pala!" ngumiti ako nun pero sa totoo lang, malay ko sa pag-alis ni Tjay. "Anong ginagawa mo pa dito sa school?" "Balak ko sanang hintayin si Ran eh." "Hanggang mamaya pa practice nil a.. gagabihin na kayo ng uwi.." then nilaro niya yung salt and pepper shaker doo n sa table, "May tanong lang ako..." Hindi siya nakatingin sa akin. Nakatingin s iya doon sa nilalaro niya. "Kung one day na lang ang natitira sa mundo dahi end of the world na, anong huli mong gagawin?" Nagulat ako sa tanong niya. Tama bang dalhin na lang yun out of nowhere? "Bakit mo naman natanong?" "Wala lang. May t hread kasi doon sa website tapos yan yung tanong. Iniisip ko lang kung anong gag awin ko kung one day na lang. Hindi ko masagot." tumingin siya sa akin, "Kaya ti natanong kita." "Hmmm.. ako siguro.. baka susubukan kong hanapin yung totoong pa rents ko. Mahal ko naman parents ko ngayon, pero syempre minsan curious din ako kung sino yung biological ko 'di ba?" Nanlalaki na yung mata niya sa akin sa gul at. Oo nga pala, hindi niya alam yun. "Adopted ako. Nung baby pa. Pero happy ako sa family ko ngayon, so... kahit hindi ko mahanap yung biological parents ko, o kay lang. Pero kung makilala ko man sila, gusto ko lang itanong kung bakit hindi nila ako ni-raise. Yun lang.." "Galit ka ba sa kanila?"

"Oddly, hindi. Kasi kung hindi naman nila ako iniwan, eh di hindi ko makikilala parents ko ngayon 'di ba? God's will nga. Swerte pa rin talaga ako." ngumiti ako . Sa totoo lang, masaya talaga ako sa buhay ko ngayon. Wala na siguro akong mahi hiling. "Napaka-religious mo no? I mean, usually kapag serious na bagay, you'll bring up God and religion." "Sa kanya naman naka-center lahat eh. Hindi ba?" tin ignan ko sya, "Bakit ikaw usually nasa labas ka ng simbahan kapag nagsisimba kay o?" "Ayaw kong pumasok." "Bakit nga?" "May personal reason ako. Okay lang ba na sa akin na lang yun?" seryoso na siya nun. "Sure." May kinukuwento siya sa akin about sa classmate niya. Actually nakakatawa nga eh kaya tawa ako ng tawa. Siya rin naman. Pero ako habang kausap ko siya, tinititigan ko lang siya. Ang gwapo p ala niya no? Alam ko hindi siya yung pinakagwapo sa mundo. Siguro nga kung ikuku mpara siya kay Arwyn, mas crush ng bayan si Arwyn. Pero si Terrence yung tipo ng guy na iba yung aura niya. Lalaking-lalaki ba. Pero kahit ganun, hindi mo maiiw asang tumingin sa kanya. Kakaiba rin kapag kilala mo siya. Noon kasi iniignore n iya ako. Pero ngayon.. nakakapag-usap na kami. "Ano masasabi mo?" hawak-hawak ni ya yung back ng ulo niya. Uhmm.. ano na nga ba yung kinuwento niya?? "Ha-ha-ha!" ang peke ng tawa ko, "Oo!!' tapos tawa pa rin ako ng tawa nun. Madalas naman na kakatawa yung kinukuwento niya, kaya Oo na lang ako. "Ow-kei. Sige una na ko. Ma y homework pa ko eh. Bye." Nahihiya na akong tanungin kung ano yung kinuwento ni ya. Kanina pa ako nawawala sa sarili ko kakatingin ko sa kanya, nakakahiya na yu n. Naghintay lang ako sa school. Medyo gabi na nga nun eh. Kaya lang ayaw ko nam ang umuwi mag-isa, kaya nagpunta ako sa gym. Eksakto namang pagpasok ko, si Ran nun eh palabas na.

Pawis na pawis nga eh. "Pinsan!" nakangiti siya ng nakakaloko at yayakapin niya sana ako. "Ran ano ba!" tinulak ko nga. Bwisit na 'to. Yayakapin ako eh pawis si ya. Excuse me! "Ang baho-baho mo yayakap ka sa akin." "Ang sama nito. Ikaw kaya mag-practice ng basketball ng dalawang oras hindi ka kaya pagpawisan?" binaba ni ya yung gym bag niya. "Hindi ka na magpapalit ng damit mo? O kaya mag-shower man lang?" Nakajersey pa kasi siya nun. "Hindi na. Sa bahay na lang. Ganun din nama n pag-uwi ko maliligo rin naman ako." Naglakad na kami nun. Parang ang bigat-big at kasi ng gym bag niya eh. Hindi naman na kami sumasakay kasi malapit-lapit lan g naman yung bahay. Pero kung sore siguro ang buong katawan mo dahil sa practice , may mabigat kang bag na dala, at maglakakad ka pa pauwi, hindi naman yata tama yun. "Ran gusto mo ng tulong?" tinuro ko yung bag niya. "Hindi na kaya ko na 't o no.." tumingin siya sa akin saglit, "May tanong nga pala ako. Anong pangalan n ung dude na nakita natin sa mall? Yung niyakap mo?" "Sinong dude??" "Yung.. taga private school? Na sabi mo nakadate mo?!?" "Si Carlo?!?" nagtaka naman ako nun. "Ayun. Carlo nga yata." tumango si Ran nun. "Naka-date ni Tjay. Hindi ako. Si T errence nga kasama ko nun.." tapos naalala ko na naman yun. One time thing, by a ccident pa na naging magkasama kami ni Terrence. Haay. I wonder if that will hap pen again. "Bakit mo naman natanong?"

"Hindi kasi siya mukhang mapapagkatiwalaan." binilisan niya yung lakad niya. "Ra n?" tinaasan ko siya ng kilay ko. "Totoo naman eh. Hindi niyo naman siya kilala kung kani-kanino kayo sumasama!" Hindi ako na-convince eh. Magkasalubong na yung kilay ko nun. "Randreii???" Hindi ko tinatawag ng Randreii si Ran. Kapag Randre ii na, alam niya seryoso ako. "Taga ibang school yun. Malay niyo kung anong gawi n nun sa inyo." Ano bang meron sa pinsan ko??? Hinila ko siya sa jersey na suot niya tapos tumayo ako sa harapan niya. "Mr. Randreii Yu, aayusin mo ba mga sagot mo o gusto mong suntukin pa kita???"nakapamewang na ako nun, "Anong problema mo kay Carlo?" "I don't like him." sabi niya ng mabilis. "Ni-hindi mo nga siya kil ala eh!" "Basta ayoko sa kanya!" Hindi niya ako hinintay maglakad. Kaya ayun, na katayo lang ako doon at nakikita yung likod ni Ran nun. Ang bilis niya maglakad. There's something fishy about my cousin. And this time... hindi ko palalampasin . "Owww.. I get it.." sabi ko nun kaya napahinto siya. "You get what???" Tumakbo ako nun sa gilid niya uli tapos siniko-siko ko siya sa tagiliran niya ng nakaka loko. "Nagseselos ka kay Carlo noh?" "A-ano? A-ako?" tinuro niya yung sarili niy a, "H-hindi no." "Kilala na kita Ran. Hindi ka naman ganyan eh."

"Para kang siraulo Shay." sabi niya sa akin na parang naiinis na talaga siya. Na mumula na talaga yung mukha niya nun. Alam ko na... I can't believe it. "Ayaw mo talagang umamin?" "Ano namang aaminin ko??" Painosente pa kasi hindi naman baga y sa kanya. Nakakainis yung mga ganyan. Kinuha ko yung cellphone ko, at yun nga, hinanap ko yung number ni Tjay. Ako naman si bruha, tinawagan ko. "Hello Tjay?? ?" ang cheerful pa ng boses ko nun. Tinignan ko si Ran, parang namutla na hindi mo maintindihan yung mukha. "Anong ginagawa mo?" "Homework eh." narinig kong sin agot niya. "Busy ka ba masyado?" "Hindi naman. San ka na pala?" "Eto pauwi pa la ng. Kasabay ko si Ran." natatawa na ako nun, "Speaking of Ran, may gusto siyang sabihin sa iyo." Pabulong-bulong pa si Ran nun. 'Anong pinagsasasabi mo? Wala ak ong sasabihin!' "Ito na siya.." inabot ko yung phone kay Ran. Parang hindi siya mapakali na hindi mo maintindihan. Kaya lang dahil nasa kanya na yung phone at t iyak naghihintay si Tjay, nilagay din naman niya sa tenga niya. "Hello Tjay? Uhu h.. okay lang. Pagod. Oo nga eh.." hay sana lang alam ko pinag-uusapan nila.. "Y ung sasabihin ko? Sabi ni Shay? Gusto kong sabihin eh... uhhh...." nagkakamot na siya ng ulo niya dahil nag-aalangan siya.. "I.. uhh.. j-just think you're prett y---" Nag-thumbs up ako kay Ran nun. Sinabi niya rin!!! Nakita niya ako tapos su mimangot siya. "Stupid. I think you're pretty stupid." tapos binaba niya yung ph one ko. My jaw dropped. Bakit niya sinabi yun? Ang sakit nun ah! "Ano ka ba baki t mo sinabi yun? Baliw ka ba! Bestfriend ko yun eh!" nainis talaga ako

sobra."Hindi ka naman torpe 'di ba? Ikaw na nga nagsabi may pagkaplayboy ka dati pa tapos si Tjay pa na bestfriend ko torpe ka???" Galit din yata si Ran nun. Ib a kasi yung expression ng mukha niya. "Bakit mo ba sinabi sa kanya na may sasabi hin ako?!?" ang lakas ng boses niya, "Gusto mong sabihin ko sa kanya na may gust o ako sa kanya??? Yeah right! Bestfriend mo siya.. at kapatid siya ni Terrence n a ngayon kaibigan ko na! Tingin mo hindi ba hindi ako naiilang nun?!" Bigla na l ang niya akong tinakbuhan. Nung nasa gate na sya ng bahay namin sabi na lang niy a eh... "Oo natotorpe ako sa kanya! Kasi siya lang yung babaeng hindi ko alam an g gagawin ko kapag kaharap ko!" Pumasok siya ng mabilis sa loob ng bahay. Naiwan tuloy ako doon sa bahay. Oh Lord. Yung pinsan ko may issues sa buhay... "Para s a isang tao na marami nang naging girlfriend... iba pa rin pala talaga kapag fir st time kang mainlove." sabi ko doon sa sarili ko. Nung nakapasok na ako sa loob ng bahay, hindi ko na kinausap si Ran. Natatawa nga lang ako eh. Saka baka pago d din naman siya. Bukas ko na lang siya aasarin. Tumawag sa akin si Terrence. Na gtatanong kung gusto ko daw ba ng copy ng video nung presentation ko. Kaya umoo na lang ako. OO lang ang naisagot ko sa kanya. Maliban doon sa hello. Hindi tala ga ako makapagsalita. Na tongue tied ako eh. Ano ba naman yan.. ang bobo ko tala ga! Kaya lang na-realize ko yung sinabi ni Ran. First time mainlove ng loko. Pal ibhasa player eh. Pero sabi niya, hindi niya alam ang gagawin niya kapag kaharap niya si Tjay. Minsan ganun ako kay Terrence. Ngayon naman sa cellphone... Hindi kaya..... Nah. Hindi naman ako in-love kay Terrence 'di ba? ***27***

Maganda nga rin siguro yun. Yung may gusto si Ran kay Tjay. At least 'di ba kung sila ni Tjay ang makasama, eh di ibig sabihin kami naman ni Terrence. Asa pa ko . Nung Saturday nga following that week, pumunta si Terrence sa bahay dahil nga sabay kaming pupunta sa Day Care. Seryoso pa rin naman siya sa Community Service niya para doon sa scholarship. Kaya lang dahil medyo mainit na nun, napansin ko na iba na yung itsura niya nung makarating siya sa bahay namin. Inaatake na nam an yata siya ng asthma niya nun dahil ang lalim ng paghinga niya, tapos medyo na mumula na yung mukha niya. Buti nga hindi nag-blue eh, dahil kung ganun baka tum awag na ako ng ambulansiya. Trust me kung nakita niyo lang si Terrence na nag-bl ue yung mukha nun, baka mag-panic din kayo katulad ko. Nakakatakot naman kasi. " Bakit ba wala kang inhaler?" inabutan ko siya ng tubig nun dahil galing ako sa k usina. "Ayaw ko nga nun. Wala namang cure sa asthma so why bother?" parang naiin is na naman siya sa akin dahil topic namin eh yung asthma niya, "Drop the subjec t na lang okay? Ayaw ko kasi ng kinakaawaan ako." "Sino bang maysabi na kinakaaw aan ka?" Sa totoo lang, nagsinungaling ako. Naaawa nga ako sa kanya kapag nakiki ta ko siya na may asthma attack. Parang hirap na hirap kasi siya na hindi ko mai ntindihan. Ang hirap din nun no? Parang may mga bagay dito sa mundo na hindi mo magagawa dahil may asthma ka. Pero minsan naglalaro din naman siya ng guy stuff, wag lang sobra-sobra. So overrall, he's living a normal life just like the othe rs. Dumating na din yung season ng interhigh basketball. Syempre, panay ang laba n nila Ran at ng buong team nila ni Arwyn. Limang beses na silang lumalaban, isa ng beses pa lang silang natalo. So sa standing nila, nangunguna pa rin sila. Ang nakakatawa nga, natalo sila doon sa isa sa pinakamahinang team. Ang weird nga e h. As usual kapag may laban, kasama namin si Terrence sa bleachers dahil hindi n aman siya kasali sa team. Minsan siya ang bumibili ng pagkain. Si Tjay sa lahat ng laban, dalawa yung hindi niya napuntahan. Kasi minsan either tinatamad siya, or may meeting na naman siya sa club niya. Hinahanap nga siya ni Ran sa akin tuw ing wala siya eh. Nanghahaba yung leeg sa likod ko. "Wala po siya.. may meeting daw sila ngayon." Pawis na pawis si Ran nun. May towel pa siya na puti sa leeg n iya. Tinignan lang niya ako na para akong alien or something.

"Sino bang maysabi na hinahanap ko siya?" tapos ayun, iniwan akong nakatayo doon at magshower daw siya. Nakatayo nun si Terrence sa likuran ko at umiinom ng cok e. Lumapit lang siya nung mag-isa na lang ako. Nanghahaba nga siguro yung nguso ko nun sa inis ko kay Ran eh. "Tingnan mo yun pakipot pa eh halata naman!" sinas abi ko lang sa sarili ko yun, pero dahil katabi ko nga si Terrence, naririnig ni ya. "Sinong pakipot?" "Pinsan ko." then inayos ko yung bag ko, "Ang hirap niyong intindihin! Kayong mga lalaki! Tinutulungan na nga kayo, kayo pa itong ang hira p... basta mahirap!!" "Ano bang sinasabi mo?" tuloy pa rin siya sa pag-inom ng c oke niya na parang wala lang sa kanya na medyo naiinis ako. "For example, kahara p niyo yung babaeng gusto niyo. Kapag oras na ng usapan, you'll act stupid. Sasa bihin niyo yung mga maling bagay. Like.. 'you're pretty stupid'. Sino namang nag sasabi nun? Bakit hindi mo na lang sabihing you're pretty 'di ba?" Tawa ng tawa si Terrence nun. Napaupo nga siya sa kakatawa niya eh. Hawak niya yung tiyan niy a. Haay.. ang cute niya rin tumawa. Sana nga gawin niyang habit kaysa laging mag kasalubong yung kilay niya. "Ano namang nakakatawa?" Hindi niya mapigilan yung s arili niya. Namula na naman yung mukha niya. Pero this time alam ko hindi dahil sa asthma niya, kung hindi dahil sa pagtawa niya. It took him another minute par a tumigil. Hindi kaya may mental disorder yung kapatid ni Tjay? "A-ano ka ba?" n gumingiti-ngiti pa siya nun, "Ito lang masasabi ko. Generally, may two sides ang guys. The outspoken one, and yung mga madalas tahimik. Sabi ko GENERALLY, so hi ndi lang yun ang sides ng guys. So what I'm saying, sanay ka na sa pinsan mo na outspoken siya. Ang nangyayari, it flips. So the more na yung outspoken guys eh nagsasabi ng worst things sa girls, the more they're into the girl." "Ganun ba y un?" parang ngayon ko lang narinig yun? "That's how I see it. Wala naman talagan g exact logic 'di ba?" ngumiti lang siya sa akin nun.

Sa sinabi ni Terrence, the more I understood Ran sa feelings niya kay Tjay. Tapo s naalala ko pa na tinawagan ko si Tjay dahil sabi ko may sasabihin si Ran kahit wala naman, naisip ko na para talaga akong sira. Alam ko naman na natotorpe si Ran sa kanya, tapos ganun pa yung move ko. Nothing special happened the next few days... weeks.. so on. Daily routine pa rin kami. Yung tiyan ng Mama ko naku na kakagulat na ngayon. Malaki na kasi. Takot ko lang na baka nakalunok siya ng isa ng buong pakwan or something. Kapag umuuwi nga ako sa bahay, madalas usapan nila Mama at Papa eh yung pangalan nung baby. Nakaisip na sila ng pangalan kung baba e daw yung magiging kapatid ko. Nasa table kami nun at kumakain, tapos sabi ni M ama.. "Shanadine." napatingin ako sa kanya, "Shanadine ang ipapangalan natin kun g babae. Para kaparehas siya ni Shay, parehas S-H-A ang simula." Hindi naman ako against. Kung tutuusin, maganda rin naman yung pangalan. Isa pa, si Mama excite d yan, kaya siya na siguro ang bahala sa pangalan. Si Papa seryoso sa pagkain ni ya. Parang, okay lang naman sa kanya kahit ano. "Eh kung lalaki? Anong ipapangal an natin?" nakatingin siya doon sa plato niya, "Bakit hindi na lang natn isunod sa pangalan ng tatay ko? Porfirio." Na-choke ako nun kaya uminom ako ng tubig. S i Ran naman natawa kaya yung kanin na sinubo niya eh lumabas pa sa bibig niya. " Papa! Porfirio ka diyan!" sabi ko nga. "Uncle.." tumatawa pa rin si Ran, "Modern day na. Hindi na uso yung pangalan na yun." "Pangalan lang naman. Isa pa tatay ko yun. Ang mahalaga sa isang tao eh kung paano ka lumaki.. hindi yung pangalan mo." Ako naman sarcastic yung pagkakasabi ko. "Oh malamang palitan niyo rin yung pangalan kapag babae na. Baka Ignacia na susunod!" "Bakit hindi??" Nanlaki yung mata ko sa Papa ko. Talagang dapat hindi siya ang magpangalan sa magiging kapat id ko. "Uncle, isipin niyo na lang balang araw magkakaboyfriend of magkakagirlfr iend yung magiging anak niyo. Parang hindi naman yata magandang tawagin sa panga lan na ganun."sabi ni Ran

tapos humarap siya sa akin at humawak sa pisngi ko, "Ignacia, aking mahal. Tatah akin ko ang lahat makasama ka lamang!" Ako naman nakibiro na lang din. Binaba ko yung tinidor ko at humawak din ako sa pisngi ni Ran. "Porfirio, irog ko. Ikaw l ang ang aking sinisinta!" Pagkatapos nun tawa kami ng tawa na dalawa. Ang baduy kasi ng pangalan! "Kayong dalawa tigilan niyo yan." sabi ni Mama at tapos na siy a kumain. "Ma! Huwag mon pag-iisipin ng pangalan si Papa! Ang baduy eh. Okay, ma hal ko naman si Lolo, pero syempre Papa.. iba pa rin kung ikaw mismo ang mag-iis ip. Hindi dahil sinunod mo? 'Di ba? 'Di ba???" "O siya sige.. kung napakagaling mo sa pangalan bakit hindi ikaw ang mag-isip ng pangalan!" tumayo si Papa para l igpitin yung pinagkainan niya. "Basta Shanadine na ang gusto ko kung babae." sin git naman ni Mama. "Ok. Ako mag-iisip kapag lalaki. Tignan niyo lang maganda yun g maiisip ko." That night bago ako matulog, naglista ako ng pangalan ng mga lala ki. Kasi gusto ko maging maganda rin naman pangalan ng magiging kapatid ko. Kahi t na wish ko babae nga. Pero kung lalaki, hindi naman kailangang maarteng-maarte , pero hindi naman masama kung may class di ba??? Nung pasukan na namin at hapon na, tumambay uli si Terrence sa tabi ko sa garden. Ayaw daw niya kasi na mag-is a ako na naghihintay kay Ran. Isa pa, wala nang masyadong students sa school ng ganung oras maliban doon sa mga may meeting sa clubs at nagpapractice. Madalas p a ako lang ang nandun, kung may mangyari daw na masama sa akin wala daw makakaal am. Na-touch nga ako eh. Anyway, kinuwento ko sa kanya yung dinner incident nami ng mag-anak. Ngumiti lang siya, pero hindi siya tumawa ng malakas gaya namin ni Ran. "Pero hindi ba tama naman yung Papa mo? Hindi naman mahalaga kung anong ipa pangalan niyo. Ang mahalaga kung lumaki sya, desente siyang tao." "Alam ko yun. Pero ayos din kung desente kang tao, at maganda rin yung pangalan mo. 'Di ba?"

"Sabi mo eh." then nilabas niya yung sketch pad niya, "Nakaisip ka na ba?" "Hind i pa nga eh. Pero may listahan na ako." nilapag ko yung listahan ng names ng guy s. Nag-drawing na naman siya nun. Ako naman eh nag-isip ng pangalan na pwede kon g idagdag. Sinulat ko pa nga eh.. 'Li' pero usually kapag ganun, may karugtong d apat. Wala nga akong maisip eh. "Ano bang magandang karugtong ng Li???" tinignan ko siya dahil seryoso siya sa pag-drawing niya. Nakita ko na yung drawing na yu n. Familiar na. Pinakita na niya sa akin dati. Yung kaibigan niya na guy na hind i ko pa nakikilala. "Bading ka ba?" yun lang ang lumabas sa bibig ko kaya nagula t din ako, "Uhhh... ibig kong sabihin.. kasi.. ano... lagi mo na lang kasing din o-drawing yung lalaki na yan." Mukhang hindi naman siya naasar. "Sabi ko nga sa iyo, matagal ko na syang hindi nakikita. Ayaw ko lang makalimutan yung mukha niy a. Ikaw din naman 'di ba, ayaw mong makalimutan yung mukha ng kaibigan mo?" "Hmm m.. sure?!? Nasaan na ba siya?" "Hindi ko rin alam." maikli lang yung sagot niya . "Sorry sa tanong ko ah. Akala kasi nila bading ka. Pero alam ko hindi naman. K asi tingnan mo..." tinignan ko siya, "May girlfriend ka ba?" Natawa siya nun. "T ingin mo?" Umiling lang ako. "Eh di.. wala." sabi niya pero panay pa rin ang dra wing niya. "Nililigawan?" This time, binaba na niya yung charcoal niya at tuming in siya sa akin. "Wala akong balak ligawan. Wala ring nililigawan. At lalong wal ang niligawan." ngumiti siya, "Hindi ko naman kailangan ng girlfriend."

"Pero 'di ba normal lang yun? Nakikipag-date ka naman 'di ba?" "Oo. Normal lang naman na makipagdate 'di ba?" Haay ang gulo niya!!! "Pero kung wala kang balak m ag-girlfriend, ibig sabihin wala ka ring balak mag-asawa."ganun din kalalabasan nun. Ang lungkot naman nun in the future, "May balak ka bang mag-pari?" "Wala pa naman. But I'll consider it." HUWAG! Ano ka ba! Nakakainis ka naman eh! Bakit m o naman icoconsider na mag-pari?? "Bakit ayaw mong magka-girlfriend?" "Actually kapag may girlfriend ka kasi, napakaphysical niyo madalas. Holding hands, kissin g.. hugging.. alam mo na yun. Sa totoo lang, hindi ko alam yun. Kapag hinawakan ko ang kamay ng isang babae, hinalikan ko siya sa pisngi, o niyakap ko.. it does n't mean special siya sa akin. It means I'm being friendly. Kaya yung iba, namim isinterpret nila ako." He's just being friendly. Yun lang ang ibig sabihin nun. "Pero kung gagawin ko yung mga bagay na yun dahil more than friends ang feelings ko para sa isang girl, eh hindi ko pa nagagawa." tumingin siya sa akin. Nagulat na lang ako nung nag-lean siya sa table uli at one inch na lang siguro yung pag itan ng mukha namin. Sobrang lapit talaga. Parang hindi ako makagalaw nun sa sob rang kaba ko na rin siguro. Bakit ba kailangang ilapit niya yung mukha niya sa a kin ng ganun? "So... since hindi ko alam..." "Wanna' do it???" Psycho ba siya or what? ***28*** Nagulat talaga ako nun. Ni-hindi ako makakilos, at lalo akong walang nasabi. Siy a naman eh seryosong nakatingin sa akin na parang casual na casual lang yung pag kakasabi niya. Dahil sobrang lapit ng mukha niya, hindi ko talaga malaman yung g agawin ko. Pakiramdam ko nun ako yung may asthma at hindi ako makahinga. May sak it ba siya at kung anu-anong pinagsasasabi niya?

Saglit lang din, bigla na lang siyang umayos ng pagkakaupo doon sa bench, hinawa kan yung tiyan niya, at tumawa siya ng tumawa. Ako naman, nakitawa na lang din n g pilit. Saka lang ako nakahinga ng kaunti dahil hindi na malapit yung mukha niy a sa akin. Nakita mo sana yung mukha mo! hindi niya talaga mapigilan na tumawa, Nag bibiro lang ako, baka sineryoso mo. Hindi talaga siya tumigil sa kakatawa. Kung b abae siguro siya eh napaluha na siya ng kakatawa. Nung hindi na talaga ako makat awa, saka lang siya tumigil. Hey, hindi ako ganun. Sabi niya sa akin, and this tim e, ito na yung seryosong Terrence na madalas kong nakikita, Bakit ko naman gagawi n ng walang feelings di ba? Tumango na lang ako at wala akong sinabi. Hanggang sa umuwi nga kami nun ni Ran eh nagiisip-isip pa rin ako. Sa totoo lang kung talaga ng pagtutuunan mo ng pansin, ano bang nagustuhan ko kay Terrence? Sure thing ang hirap niyang intindihin. Hindi naman siya athletic. Usually ginagawa niya yung mga bagay-bagay sa sarili niya. Magugulat ka na lang, may plano pala siya doon. Hes just this typical next-door-type of guy. Siguro nga yun yung nagustuhan ko sa kanya. Hes real. Hoy, para kang siraulo diyan na nakatulala. May problema ka ba? Ti nignan ko si Ran nun at ngumiti na lang ako sa kanya. Siya naman, napakunot noo na lang. Huwag mo nga akong ngitian ng ganyan, nakakatakot eh. Tapos lumayo siya s a akin. Hinabol ko naman siya para kasabay ko pa rin siyang maglakad. Then occas ionally, titignan ko siya simula doon sa gilid at titingin na naman siya sa akin na para akong alien. Shay, ang weird mo ngayon. Nauntog ba yung ulo mo? Ran, naisi p ko lang anong nagustuhan mo kay Tjay? Tricky question ba to? tinignan niya ako pero naglalakad pa rin siya ng diretso. Ewan ko ba. Lahat ng babae na niligawan ko, e ither muse, cheerleader, o yung mga sikat sa school. Obviously si Tjay wala sa m ga yun. Kung ibabase mo nga sa kilos niya, baka nga classified as nerd siya eh. S inuntok ko nga siya sa braso niya. Ang sama mo! Bestfriend ko yun ah!

Totoo naman eh. Ikaw lalo ka na noon. Nung nakasalamin ka pa. Buti nga nag-contac ts ka na ngayon eh. Binilog niya yung kamay niya at nilagay niya sa mata niya, Gan ito ka noon oh! Natawa na lang ako. Siguro nga tama si Ran. Hindi kami kapansin-p ansin ni Tjay. Simulat simula pa naman hindi na talaga. Pero kahit ganun, hindi n aming nakuhang maiinggit sa iba. Si Tjay kasi nung makita ko si Ran nun, parehas na yung pagkakaseryoso niya kay Terrence kanina, Totoo siya. Nagulat ako nun. Coinci dence nga siguro, pero nagulat ako na parehas kami ng reason. Alam mo yun? Sa din ami-dami ng babaeng niligawan ko at naging girlfriend ko, siya lang yun walang k aarte-arte. Hindi nagmamake-up. Hindi preppy. Higit sa lahat siya lang yung baba eng kinakausap ako dahil.. ako si Ran. Hindi ako si Randreii Yu. Yung simpleng 'ak o' lang. Wow I wonder how that feels. Sa old school kasi ni Ran, private school y un, sikat siya sa kanila. Bukod nga sa may kaya yung napangasawa ng Mom niya, ma galing siya sa basketball at may itsura, hindi talaga malabong iba ang turing sa kanya ng mga tao. Natutuwa lang siya siguro ngayon at nagsisimula siya uli. Pub lic school, senior year, tapos wala pang nakakakilala sa kanya dahil transferee siya. Siguro yun yung change na hinahanap niya. Kahit na may mga babae pa rin sa school namin ngayon na tinatanong ako kung may girlfriend si Ran, ngayon may ba bae siyang nakilala na gusto niya pero hindi naman siya hinahabolhabol. Kaya sig uro nacha-challenge din siya kay Tjay. Pero kung titignan ko si Ran ngayon, mukh ang wala naman siyang balak lokohin si Tjay. Yung playboy image niya siguro nun eh balak na niyang kalimutan. Bestfriend ko si Tjay, at alam na niya siguro na k ung saka-sakaling saktan niya si Tjay, eh magagalit lang ako sa kanya. Alam ko na ! nagulat ako nun kaya napahawak ako sa dibdib ko, Alam ko na gagawin ko! Humawak s iya sa magkabilang balikat ko. Ako naman, hindi ko alam sinasabi niya kaya puzzl ed talaga ako. Kung sa amin lang din na dalawa, mas may topak siya. Shay, ano sa tingin mo kung kung kung tanungin ko si Tjay bukas kung pwede kaming lumabas? Date ba? Nanlaki yung mata ko nun. Pero ngumiti ako. Sa wakas, sa tagal kong hinintay to eh may lakas na rin pala siya ng loob na magtanong. Inakbayan ko naman siya.

Im all for it insan! Ang saya nga nun eh. Naisip ko na rin yung mga possibility. Ku ng magiging si Ran at si Tjay, ibig sabihin nun eh madalas na silang magiging ma gkasama. Hati na yung time ni Tjay sa akin, at lalong hati na yung time ni Ran. Sa school tiyak silang dalawa yung sabay kakain. Kapag uwian tiyak ihahatid ni R an si Tjay. Alangan namang sumingit ako sa kanila. So ang kalalabasan, ako na la ng ang uuwi mag-isa. Some change huh? Kahit ganun pa man, masaya ako kung saka-s akaling mag work-out sa kanilang dalawa. After all, ang saya yata makakita ng ch anges. Excited nga ako kinabukasan eh, pero sabi ni Ran uwian na lang daw niya t atanungin si Tjay para daw kung saka-sakali na ang isagot eh hindi, makakauwi si ya ng walang nakakakita ng facial expression niya. Kunung sabagay, may point din naman siya. Nung breaktime ng umaga at naglalakad ako galing ng cafeteria, naki ta ko si Terrence sa hallway malapit sa garden at hawak na naman niya yung video camera niya. This time, wala siyang kinukuhanan dahil napansin ko, kinukuhanan niya yung sarili niya. Natawa nga ako eh. Kumakain kasi ako ng Nova nun. So nag-de cide ka na pala na from director slash editor, magiging actor ka na??? nguya pa r in ako ng nguya nun. Napaatras siya nung nakita niya ako tapos bigla na lang niy ang sinara yung camera niya. Namula nga yung mukha niya sa hiya siguro sa akin e h. Bakit mo kinukuhanan yung sarili mo? tumabi ako sa kanya pero halata mong nahih iya siya dahil nakita ko siya. Ahh.. ano.. wala lang. Tinetesting ko lang. If it ma kes it any better, kapag gusto kong mag-pose ng maganda sa isang picture kinukuh anan ko rin yung sarili ko kasi ayaw kong may kumuha dahil nakakahiya. Natawa na siya nun. At least di ba, hindi na awkward. May assignment ka pa rin para sa new m edia class mo??? Umiling lang siya sa akin.

Kakaiba rin hilig mo Terrence no? Mag-drawing, manguha ng videos, web designing..t inignan ko siya pero sa camera pa rin siya nakatingin, Hindi katulad nung iba, hi lig nila sports. Hindi ako pwedeng mag-sports! napaka-fierce ng pagkakasabi niya as if galit siya sa akin,Alam mo namang hindi ako pwede. Sorry. Yun na lang ang nasabi ko. Ang ewan ko naman kasi. Bakit ba pinaalala ko pa yun? Bakit ka nagso-sorry?! ? ano bang meron sa kanya? Totoo naman di ba? Hindi ako pwede? Iba yung hilig ko? O o nga katulad nila nakakapaglaro ako, pero hindi ako pwedeng tumagal maglaro. Nil apag niya yung camera sa gilid niya tapos yumuko siya, Bakit ako pa? Sa dinamidam i ng tao bakit ako pa? Terrence okay ka lang--- Lagi nilang sinasabi hindi naman ako nag-iisa. Na normal pa rin naman ako. Pero kung wala naman siguro to di ba mas no rmal ako?!? 'Di ba??? Sabihin mo nga! Mas magagawa ko yung gusto ko 'di ba? Paran g galit na galit siya. Akala ko ako yung sinisisi niya, pero habang tumatagal na iisip ko na mas lalo niyang sinisisi yung sarili niya. Hindi mo naman kasalanan e h. Hahawakan ko sana siya sa balikat niya kaya lang bigla na lang siyang tumayo. Humarap siya sa akin pero hindi niya ako tinignan. Sa paa niya lang siya nakatin gin. Im sorry. Hindi ko sinasadya yung sinabi ko. Sorry. Hindi ko maintindihan ng m abuti. Pero naisip ko, kung ako rin ang nasa kalagayan ni Terrence, darating at darating yung panahon na mapapagod ako. At hindi ko rin siguro maiiwasang magtan ong Bakit ako??? Wala nga ako sa sarili ko nung matapos sabihin sa akin ni Terren ce yun. Hanggang sa naguwian na nga kami ng tanghali at tumambay uli ako sa gard en, parang di maalis sa isip ko yung itsura niya. Parang ang tagal-tagal na niyan g gustong sabihin yun. Nung mag-isa ako, nakita ko na lang na may dalawang 4th y ear students na umaalalay kay Ran. Nasa gitna siya at yung expression mukha niya eh namumula pa. Parang wala siya sa sarili niya kaya ako naman eh tumayo kaagad nung iniupo nila si Ran sa bench.

Oh my God, anong nangyari sa kanya? tinignan ko si Ran pero parang wala talaga siy a sa sarili niya, Bakit namumula yung pisngi niya??? Yung isang lalaki ang sumagot . Kaya ako naman eh tumingin sa kanya. Sinampal siya. Kilala mo yung kapatid ni Q uintero niyaya niya yata sa date kaya ayan Tinakpan ko ng kamay ko yung bibig ko at lumuhod ako para ka-level ng mukha ko si Ran. Sinampal ka niya? Dalawang beses pa! tumawa yung isang 4th year naman. Tinurndown ka niya??? Mukhang walang balak sumag ot si Ran. Ano ba yan, state of shock yata siya. Napansin ko na umiiling-iling d in yung dalawang kasama niya. She said no? Tawa ng tawa yung dalawa niyang kasama. Si nampal siya kasi akala nagbibiro siya. Sabi nung isa na hindi ko naman kilala, Tap os nung sinabi niya na hindi siya nagbibiro, sinampal uli siya. Ano ba yun? Anong nangyari kay Tjay? Ibig sabihin.. hindi siya umoo sa iyo? Kaya ka ganyan?? Ran?? ? shinake ko nga siya. S-shay.. medyo nanginginig pa yung boses niya, She said Yes!! AHHHHH!! Hindi ko talaga mapigilan. Nakisigaw na lang din ako at niyakap ko si Ra n. May date silang dalawa! Bago nga mag-uwian nun, inaasar ko pa si Tjay. Sabi n iya, hindi naman daw niya kasi aakalain na yayayain siya ng pinsan ko. Ang nakak ahiya pa daw nun, ang dami daw nakatingin kaya nasampal niya si Ran. Akala niya daw kasi eh niloloko siya sa harap ng tao. It turned out, may crush pala si Tjay kay Ran. Kaya lang dahil nga pinsan ko, nahihiya daw siyang sabihin sa akin. Ba ka daw kasi maging awkward sa aming lahat. Pero nung sinabi ko na okay na okay a ko doon, mukha wala naman nang naging problema.

Oo nga pala, y-yung Kuya mo ba ayos lang siya? Saka naman siya nag-seryoso. Umuwi n a siya bago mag second period. May asthma attack. Nag-stay siya sa clinic kaya l ang pinauwi na rin. Nagkakaroon na naman ng tantrum. Then tinignan niya ako, Moody nga yun lately. Parang babae na may mens. Tapos ngumiti siya sa akin. E-ewan ko b a. Kanina kasi parang nagalit siya sa akin na hindi ko maintindihan. Punta kaya a ko sa inyo? Wala rin naman siya doon. Pupunta siya sa tita namin. Sa bahay nila Ra e. Naalala mo yung pinsan ko di ba? Yun. May project yata sila. Si Kuya tutulong. Bukas o sa isang bukas na siya uuwi. Ahh napag-isip naman ako, So anong balak mo par a bukas sa date niyo ni Ran? Anong anong balak pinagsasasabi mo? Anong isusuot mo? E d .. yung damit ko sa bahay. Excuse me??? parang hindi naman yata tama yun. Okay, ima gine this. Ang damit lang ni Tjay sa bahay nila eh either jeans, or brown na pan ts. Dont get me wrong, meron pang ibang kulay pero yan ang pinakamarami. Balak ko ng tulungan si Tjay sa date niya, nagpunta ako sa simbahan nung hapon para magpa alam na hindi ako makakapunta sa Day Care. Sinabi nga sa akin ni Sister na si Te rrence din daw eh one week advance na daw na nagpasabi na hindi siya pupunta thi s Saturday. Naalala ko naman yung project ng pinsan nila. Masyado lang ready si Terrence. Dahil nandun na naman na ako sa simbahan, niyaya ako nung isa sa kasam a ko sa choir na kumanta raw kami. Kaya ayun, nag-keyboard pa siya doon sa gilid tapos tinugtog niya yung kinanta namin dati. If there's one more gift I'd ask of You, Lord It would be peace here on earth As gentle as Your children's laughter All around, all around

Si Kuya Arnold ang nag-keyboard. Kahit kailan talaga ang mga church songs nakaka -relax. Kahit ano pang sabihin nila na nerd ako, masyadong religious.. wala akon g pakialam. Your people have grown weary Of living in confusion When will we real ize That neither heaven is at peace When we live not in peace Inuulit lang namin yung chorus nung kanta. Nakangiti nga lang si Kuya sa akin eh. Matagal na siya d ito sa simbahan, kaya sanay na ako sa kanya. Ang galing nga niya sa keyboard eh. Grant me serenity within For the confusions around Are mere reflections Of what' s within What's within me. Bago ko pa naulit yung chorus eh tumigil si Kuya dahil nag-ring yung cellphone niya. Sinagot naman niya kaya ako rin eh tumigil na. Jos eph?? Anong boring ka diyan! Oo nga kaya marami ka nang kasalanan eh! sabay tawa naman si Kuya Arnold. Matutulog? Punta ka nga dito! Tara dito may papakilala ako sa iyo!then tumingin siya sa akin, Oo, yung isa sa choir. Busy? Tapos na school ah ! Saglit lang naman. Lagi ka na lang diyan sa practice na yan. Sige na nga di na kita pipilitin. Basta sa susunod alisin mo naman yung sumbrero mo kapag nasa simb ahan ka. Tapos nun bumaba na niya yung phone niya. Napatingin tuloy ako doon sa m ain door ng simbahan. Nakita ko na may nakatalikod na lalaki nun na pababa na. N akaputing sumbrero. Tinaas lang niya yung kamay niya na parang nagsasabing nagpa paalam na siya. Sino yun? Si Joseph. Dumadaan-daan dito paminsan-minsan lalo na kun g may nangyari. Sabi ni Kuya Arnold tapos inayos niya yung mga papel na nasa hara pan niya, May attitude kung badtrip yan. Ang hirap i-handle. Pero matino naman ka usap kapag nasa mood. Sa Trinity High School pumapasok yun. Kaya may pagka-spoil ed. Kaya naman pala eh. Private school pumapasok. Ang Trinity High, isa sa pinaka mandang school dito sa amin. Mahal naman yung tuition. Kaya ayun, huwag na lang. Magtiya-tiyaga na ako sa school ko. Kahit na walang upuan madalas. Tumayo na ri n ako nun.

Magpapaalam na sana ako kay Kuya kaya lang lumabas si Father. Nakita naman na ni ya ako kaya hindi na ako nakaalis kaagad. Oh bata ka, kumusta ka naman? Ayos lang p o Father. Nag-bless naman ako, Kayo po? Eto, maraming biyaya. Tapos hinimas niya yung tiyan niya na medyo malaki. Tumitingin-tingin siya sa likod ko nun kaya ako nam an eh tumingin din. Ano po yun? Hindi mo ba kasama yung kaibigan mo? Nagtaka naman a ko. Sinong kaibigan po? Yung bata nun na nagpanggap na ako. Tumawa naman si Father, N akakatuwa yung batang yun. Si Terrence po? Ayun. Si Terrence nga. Tumango-tango namam siya. Wala po eh. Hindi ko po kasama. Baka nasa kanila siya ngayon. Mabuti naman a t nagkaayos na kayo. Tumingin siya kay Kuya Arnold, tapos sa akin uli,Tama yung gi nagawa niyong dalawa. Dapat nagkakaintindihan kayo. Tumango lang ako. Nung nakausa p ko siya nun eh natuwa naman ako sa kanya dahil sinabi niya sa akin yung mga pi noproblema niya. Kaya bilang magkaibigan, dapat nagtutungan kayo. Kapag kay Fathe r talaga nanggaling, hindi ko maiwasang ma-enlightened Isa pa, kung hindi mo lang alam, sinabi niya sa akin ayaw ka niyang nasasaktan. Dahil Dahil isa ka sa babaeng pinapahalagahan niya bukod sa pamilya niya. sinabi niya ta laga

yun??? ***29*** Grabe. Na-shock ako dun. Si Father na siguro ang least expected ko na magsisinun galing sa akin kaya hindi ko maiwasang paniwalaan yung sinasabi niya. Si Terrenc e pinapahalagahan ako??? Parang ang sarap lang sa pakiramdam na alam mong may na gpapahalaga sa iyo na isang tao. Umuwi ako nun na parang siraulo na sobrang saya . Si Ran nun, ayun kauuwi lang din niya at naunahan pa niya ako. Naghanap pa nga siya ng maayos na damit niya eh. Sa katunayan, hindi mahirap hanapan ng damit s i Ran. Halos lahat kasi ng nasa closet niya pamporma talaga. Karamihan mahal pa. Medyo inispoil ng nanay niya eh. Tinulungan ko naman siya doon. Sabi niya kasi hindi daw siya mapakali. Ang weird din makipag-date ng pinsan ko no??? Ayun, dum ating din naman ang araw ng date. Ang ginawa ko eh umalis ako ng maaga sa bahay namin dahil lalakad pa ako papunta sa bahay nila Tjay. Tutulungan ko siya na mag -ready para sa first ever date nila ng pinsan ko. Si Tita Jayne pa nga ang nagbu kas, at sa ngiti niya alam ko na alam niya na may date ang anak niya. Kunsintido r no??? Hindi naman. May tiwala lang siguro sila kay Ran dahil pinsan ng bestfri end ng anak nila ang kadate ni Tjay. "Si Tjay po???" tinanong ko si Tita Jayne n ung binuksan na niya yung pinto. "Nasa kwarto niya nakahiga." sagot ni Tita Jayn e sa akin. "Nakahiga pa po???" Dali-dali naman akong tumakbo sa kwarto niya. Dah il nga madadaanan yung kwarto ni Terrence, hindi ko naman maiwasang hindi tuming in. Napansin ko na walang tao sa loob. Saka ko lang naalala na pumunta nga pala siya sa bahay nila Rae. Kaya nga pala wala rin siya sa Day Care ngayon. Nung pap unta na ako sa kwarto ni Tjay eh nakita na may pile na naman ng cds si Terrence sa kwarto niya. Ang dami nga eh. Pero dahil kwarto niya yun at wala yung may-ari , ayaw kong makialam. Nakita ko naman si Tjay na nakahiga pa sa kama niya. At an g masama pa, nagkalat yung damit niya at nakatingin lang siya sa kisame. "TJAY!! ! ANO KA BA! MAY DATE KA PA NAKAHIGA KA LANG DIYAN!!!" sumigaw nga ako kaya lumi ngon naman siya.

Binalik din naman niya yung ulo niya sa pagkakahiga. "Pwede pakisabi kay Ran 'di na lang tuloy yung date???" Para akong nabingi nun. Hindi pwedeng hindi matuloy yung date. Pinaghandaan ni Ran yun tapos wala lang? "Hindi pwede ano ka ba!" hu mawak ako sa kamay niya at hinila ko siya para tumayo, "Dali na magbihis ka na!" "Wala nga akong isusuot!" Binitawan ko yung kamay niya at parang matamlay naman na napahiga uli si Tjay. Alam ko namang sinadya niya. Nagtingin ako doon sa clo set at nakakita ako ng puting skirt at pink na blouse na sleeveless. Kinuha ko n aman yun tapos binagsak ko sa kama niya. "Yan na ang isusuot mo." Pinaupo ko siy a doon sa harapan ng salamin niya at sinimulan ko siyang ayusan. Parehas kami ni Tjay na hindi mahilig sa make-up, pero this time eh nilagyan ko siya ng lip glo ss na nagpapared pa rin ng lips. Ang cute nga tignan kasi natural lang ang datin g. Then nilagyan ko siya ng blush on na konti lang, so medyo pink yung pisngi ni ya na parang hindi blush on ang dating. Hay ang weird. Mahirap talaga pag wala k ang alam sa makeup. Inayusan ko rin yung buhok niya. Meron siyang malaking hairc lip na kapag nilagay mo sa likod ng buhok, mukhang butterfly kahit hindi naman. Nung nilagay ko yun sa kanya, nagclear out talaga yung mukha niya. Ini-spray ko rin siya ng pabango at tinulak ko siya doon sa closet niya at magpalit na siya n ung damit na kinuha ko. Siya naman ang bagal-bagal kumilos.. nagpalit din naman siya. Siguro 15 minutes na, hindi pa rin siya lumalabas. "TJAY ANO BA!!!!" "AYOK O NANG LUMABAS!" sumigaw naman siya doon sa closet nila. Matapos siguro ang maha ba-habang paghihilahan, nanalo naman ako at napalabas ko rin siya. Ayaw pa nga n iya eh. Pero dahil nakayuko siya nun, pinatayo ko siya ng diretso at tinignan ko siya mula ulo hanggang sa paa. Hindi na ako makapagsalita nun. Literally, speec hless talaga

ako. "ANO? Sabi ko na nga ba ayaw ko na eh! Magpapalit na nga ako!" pabalik na s ana siya uli nun sa closet kaya lang hindila ko naman siya. Hinarap ko siya doon sa malaking salamin nila. Hindi ko kasi alam kung anong sasabihin ko, so mas ma ganda siguro na ipakita ko na lang sa kanya. Parehas kami ni Tjay na nagulat nun g matapos ko siyang ayusan. Nagulat ako dahil hindi ko aakalain na ganoon pala s iya kaganda. I'm not saying hindi siya maganda, pero hindi kasi mahilig mag-ayos ng sarili niya si Tjay. Kaya nung naayusan siya at nagbihis ng cute na outfit, pati ako napanganga. Pero higit sa lahat na ikinagulat ko eh may talent pala ako para mag-ayos ng iba. Hindi rin kasi ako girly na girly. Ewan ko kung saan ko n apulot yung talent ko ngayong araw na ito. "Oh my God! Tjay ang ganda mo!" "Naka kainis ka naman eh!" sabi niya tapos yumuko siya, "Hindi kaya ako mukhang clown? Baka tawanan ako ni Ran!" "Sisipain ko siya kung tawanan ka niya!" sabay tuming in ako doon sa wall clock niya,"Lukaret!!! Late ka na! 'Di ba hihintayin ka niya sa kanto???" Dali-dali namang hinawakan ni Tjay yung paa niya dahil naka-heels siya. Kinuha rin niya yung purse niya at tumakbo doon sa pintuan. Grabe, unang s olo date late kaagad. "Good luck!!!" "Thanks nga pala!!" Tinignan ko siya hangga ng doon sa pintuan. Kaya lang huminto siya bigla na para bang may nakalimutan. " Oo nga pala, pinapabigay ni Kuya.." tapos may inabot siya sa akin na papel, "Bye na!" Tumakbo na si Tjay hanggang sa hindi ko na nakita. Hay sana maging maganda yung kalabasan ng date nila. Nung wala na siya sa paningin ko, tinignan ko yung inabot niya na papel sa akin na galing daw kay Terrence. Ang liit nga eh, pati yung nakasulat sa loob sobrang liit kaya hindi ko pa mabasa nung unang beses. Ka ya lang 'di ko talaga maintindihan. Hindi dahil sa malabo yung mata ko. Ito ba n aman ang

ilagay niya: 'MBBQS Ok?? Terrence' Ehem... Sus akala ko naman kung ano na. Yun l ang pala eh... ANO DAW??? Tatanungin ko sana si Tjay kaya lang wala naman na siy a. Ano ba ito? Code sa computer? Kasi parang wala yata akong maintindihan na kah it isa. Tinanong ko rin si Tita Jayne, pero hindi daw niya alam. Wala naman daw kasing nababanggit si Terrence sa kanya. Actually wala naman daw talagang binaba nggit si Terrence sa kanila tungkol sa school o kahit ano pa man. Madalas daw ka si nasa kwarto eh. Sinubukan kong tawagan yung cellphone niya para itanong ko. K aya lang nung tinawagan ko, nag-ring naman doon sa kwarto niya. Tama bang iwanan ang cellphone??? Ayun, naisip ko tuloy na itanong na lang sa school. Nagpaalam na ako kay Tita Jayne, at kay Tito Kevin na rin, at umuwi na lang ako mag-isa. W ow kawawa naman ako. Ako na lang yata ang walang lakad. Pinsan ko at bestfriend ko eh may date, si Terrence may ginagawa doon sa bahay ng pinsan niya rin... sam antalang ako stuck sa loob ng bahay at walang ginagawa. Uhmm.. not really. My mo m kept me busy. Dahil nga lumalaki-laki na rin yung tiyan niya, madalas nakataas yung paa niya. Dalhin mo sa akin ito, at dalhin mo iyan ang drama ng nanay ko. Ako naman dahil nga buntis nga, pinagbibigyan ko na. Phew! I can't wait na manga nak na ang nanay ko sa baby sister ko. Or brother. Pero gusto ko sister. Okay ri n naman kahit lalaki. Haay.. bahala na!!! Bakit ba nagpapanic ako??? Ano na kaya ng nangyayari sa date ni Ran and Tjay??? MBBQS??? Nanay ko buntis??? Teka mataga l ko nang alam yun eh... Arrrrggghhh!!! Sumasakit na ulo ko! Parang lahat na lan g nasa akin ah. Kahit gusto ko na

gawing busy yung sarili ko, pumapasok at pumapasok sa isip ko yung mga kung anuano. "Ayan nag-iinarte ka pa kasi! Nawala na tuloy si Juan Jose sa iyo!!!" Napat ingin ako sa Mama ko. Nanonood ng telenovela. Ayun, carried away na naman. Hindi nga ako nanonood nun eh. "Ma, kung hindi magpapakamartir yung bida, eh di magig ing masaya na sila ni Juan Jose, tapos na kaagad yung istorya. Pinapahaba nga ni la eh. Tingnan mo sa susunod niyan susundan niya yung babae..." Teka, akala ko b a hindi ako nanonood??? Tinanong ko rin yung nanay ko kung ano yung MBBQS kung a lam niya. Sabi niya noong araw daw may contest daw na Ms. Body Beautiful Queen S earch... or something like that. Tapos sabi ko imposible naman yun.. kaya sabi n iya bakit daw kasi may nag-iiwan ng note hindi naman daw maintindihan??? Maliban sa pagkeep up ko sa nanay ko, hinintay ko lang si Ran na umuwi dahil gusto ko n ga na malaman yung latest na balita sa kanila ni Tjay. Balak ko nga sanang tawag an yung phones nila, kaya lang naisip ko baka naman makaistorbo ako. Syempre sin o bang gusto maistorbo sa date 'di ba? Saka para naman akong asungot na tatawagtawag pa. Kaya siguro ayun, mas maganda na lang na naghintay ako. Gabi na nun eh hindi pa umuuwi si Ran. Dahil naiinip na rin ako sa kakahintay, natulog na rin ako nun mag-isa. Antok na antok na kasi ako eh. Nagising naman ako ng madaling a raw at binuksan ko yung pintuan ni Ran, pero nakadapa na siyang natutulog at yun g mukha niya eh nasa unan niya. Hindi naman tamang gisingin ko siya. Ako na sigu ro ang pinakamaagang nagising sa bahay nung Sunday dahil hindi na ako makatulog. Naalala ko na naman kasi yung MBBQS. Bakit ganun no, kapag merong kang hindi ma isip, talagang hindi ka titigil hangga't hindi mo nafigure-out? Hindi naman sigu ro totoo sa lahat, pero minsan ganun ako eh. Maaga nagising si Mama at si Papa. Sabi nila, 11 na daw ng gabi umuwi si Ran kaya daw puyat. Ako naman kaysa panoor in ko maghilik si Ran, naisip ko na pumunta na lang kina-Tjay at para siya na la ng ang tanungin ko, at the same time, tanungin din si Terrence kung ano na naman g kababalaghan niya. Tumawag muna ako, at sabi ni Tito Kevin eh tulog pa rin daw si Tjay, pero pumunta pa rin ako. Si Terrence ang nagbukas ng pinto nila, pero nung nakita niya ako eh nagdire-diretso siya uli sa kusina nila at kinuha yung k inakain niya. Nag-breakfast pa lang kasi siya nun. Papasok na siya sa kwarto niy a kaya lang hindi ako mapakali. Tanungin ko na nga..

"Terrence!" sumigaw ako kaya huminto siya pero hindi naman tumingin, "Saglit lan g. Yung tungkol doon sa note---" "Tinapon mo na ba??" "Huh???" "Sabi ko kung tin apon mo na ba? Kasi kung hindi pa, itapon mo na. Hindi para sa iyo yun. Nagkamal i lang ako." Ayun, pumasok na sa loob at sinara yung pinto. Ano na namang proble ma nun?? Hindi nga yata siya morning person eh. Masyadong masungit!!! Sabagay ka hit hindi maaga, masungit na talaga si Terrence. Pinasok ko si Tjay sa kwarto ni ya. Bumangon naman siya kasi inalog-alog ko yung kama niya. "Ano ba natutulog yu ng tao eh!" sabi niya tapos tinakpan niya ng unan yung mukha niya. "Ano ka ba! G umising ka! Ikuwento mo sa akin yung nangyari!" "Mamaya na! Tinatamad pa ako.." tapos tinalikuran niya ako para hindi ko na siya makita. Naupo na lang ako doon sa kama niya dahil ayaw naman niya yatang magpatalo. Kinuha ko yung unan niya pa ng isa, at sumandal ako doon sa headboard niya. "Meron ba yung Kuya mo? Kasi ang sungit na naman niya sa akin kanina." sabi ko na lang doon mag-isa. Ewan ko kun g tulog ba si Tjay o nakikinig. "Saka yung note na binigay mo, 'di naman pala pa ra sa akin yun. Sabi niya nagkamali lang siya. Kaya naman pala hindi ko maintind ihan." Nung sinabi ko yun, bigla na lang tumayo si Tjay sa pagkakahiga niya. Per o halata mong inaantok pa siya. "Ooh... that's odd. Siya pa nga nagsabi na huwag ko daw kalimutang ibigay sa iyo, the night before. Imposible namang nagkamali s iya kung ayaw niyang kalimutan ko 'di ba? Sabi pa nga niya alam mo na yan kapag binigay ko sa iyo." "Ewan ko dun. Yun ang sabi niya eh." "Ano bang sabi sa note? ??" Kinuha ko naman yung note doon sa bulsa ko. Lukot-lukot na nga, may punit pa . Sobrang liit

nga nun eh. Si Tjay naman napakunut-noo dahil hindi niya rin siguro mabasa. Sagl it lang tumingin siya sa kisame. Then tumingin siya sa akin. "Ano???" "Alam ko n a kung ano ito.." sabi niya tapos tinaas niya yung note sa mukha ko, "It's a ste ak." "Steak??? Bakit naman niya isusulat yun???" "Teka nga... may date ba kayo n a nakalimutan mo?" sabi niya sa akin na may halo pang paghihinala. "Wala no! OA ka. Hindi nga nagyayaya yung Kuya mo eh." tapos tumingin ako doon sa gilid,"Wala naman.. At least..." "Not that I know of." Aaaahhhhhhh!!! ***30*** Kung may date man kami ni Terrence at hindi ako nakapunta, kasalanan ko ba at hi ndi ko alam? Ni-hindi naman kasi maintindihan yung nasa note niya. What in the w orld is MBBQS??? I mean sino namang matinong tao ang makakaintindi nun? "Mongoli an BBQ Steak. Favorite ni Kuya yun eh!" Napanganga ako sa kanya. Parang nababasa ni Tjay iniisip ko ah! Kanina lang nagtatanong ako kung ano ba yung MBBQS. Tapo s ngayon may sagot na siya. Masubukan nga uli. 'Nagtanong ba si Terrence sa akin before???' "Ibig sabihin special ka. Ganun ba yun kung dadalhin ka niya sa plac e na nagseserve ng isa sa favorite na steaks niya?" Sabi ko nga hindi magwowork. "Malay ko dun! Saka hindi ko naintindihan kaya wala naman akong kasalanan techn ically." "Pero usually nagyayaya yun beforehand. Saka hindi naman siya magsusula t ng kung ano kung alam niyang hindi mo maiintindihan 'di ba?"

"Hay naku! Tatanungin ko na nga lang! Kaysa nama nanghuhula ako 'di ba?" Lumabas ako sa kwarto ni Tjay nun. Siya naman eh bumalik sa pagkakahiga niya. Dahil ako eh nalilito sa bagay-bagay, pumunta ako doon sa kwarto ni Terrence na half open ngayon. Nakita ko na piles ng cd na nasa kama niya, may sketch pad, ung video c amera at kung anu-anong kalat na nagpamukha tuloy sa kanya na busy. Kahit na hal f open yun, kumatok pa rin ako. "Terrence? Pwedeng pumasok?" Huminto siya doon s a pagkalikot doon sa camera niya. Tinaas niya ng konti yung ulo niya dahil narin ig niya ako. Hindi siya lumingon. Saglit lang, yumuko na uli siya at kinalikot n iya yung camera niya. Nung una nagpapakabait pa ako. Alam ko naman na galit siya eh. Pero kasalanan ko ba na hindi ko maintindihan? Tapos ngayon sisisihin niya ako. Umupo ako doon sa edge ng kama niya. Side view ko lang siya nakikita. Pasim ple pa ako na tumitingin-tingin sa kanya. Busy pa rin siya doon. Hello? Earth to Terrence? May tao dito!!! Mas mahalaga pa rin yung camera mo? Mukha talagang wa la siyang balak kausapin ako. Kaya ayun, hindi ako nakapagpigil... "Ikaw naman k asi eh! May panote-note ka pang nalalaman hindi ko naman maintindihan! Kung magy ayaya ka sana ng date, diretsuhin mo na lang para hindi ako nalilito ok?" This t ime, huminto na talaga siya sa pagkalikot niya sa camera niya. Tumingin siya sa akin ng super seryoso, kaya ayun hindi ko alam kung galit ba siya o ano. Tumayo siya sa side niya sa kama tapos lumakad papunta doon sa kinauupuan ko. Nakatayo lang siya doon sa harapan ko, kaya napatingala pa ako para makita ko yung mukha niya. "I'm not asking you for a date. I'm telling." Aba, hindi naman yata tama y un. Ano ako, slave na sunud-sunuran? "Hoy!" yun na lang ang sinabi ko kaya tumay o na ako. Magkalapit lang ang height namin ni Terrence. Mas matangkad siya ng ka unti, pero hindi ako nahihirapang tignan siya. Magtataray na sana ako kaya lang dinugtong niya... "I'm not asking, because I already did. And I'm telling.. tell ing you where to go. Yun yung ibig

sabihin ng note." "So tama si Tjay? Yun yung Mongolian chuva tienes?" napatingin ako na parang nalilito nanaman ako na ewan. Tinalikuran niya ako nun. Humawak s iya sa ulo niya na parang binibigyan ko siya ng headache. Aba "Niyaya mo ako?Kai lan?" Humarap siya uli sa akin. Seryoso pa rin siya nun. "Yan yung mahirap sa iy o eh. Papasok dito.." tinuro niya yung kaliwang tenga niya,"Lalabas dito." tinur o niya yung kanang tenga niya. "You heard me, but you didn't listen. Tinanong ki ta ages ago. I told you it's either we'll go out and eat stew meat, or Mongolian BBQ steak. Sabi ko I'll let you know. You said yes. Remember me asking you that ?? Yung day na sinabi mong adopted ka. Now if you can't remember that, may issue s ka." "Teka nga.. teka nga.." hindi kaya yun yung.. nasa cafeteria kami at nagp apantasya ako? Tapos bigla na lang akong umoo dahil hindi ko naintindihan yung k wento niya? Magdadahilan pa sana ako. Kasi kung alam ko naman talaga, pupunta na man ako. "OUT!" tinuro niya yung pinto niya. Humawak din siya sa braso ko, "I sa id out." Nung nasa labas na ako eh nakatayo pa rin ako sa labas. Sinara niya yun g pintuan niya. Tumama pa nga yung ilong ko sa pinto eh. Hala, ikick-out daw ba ako? Hindi naman yata tama yun. Kakatok pa sana uli ako para makipag-ayos, kaya lang mukhang mainit yung ulo eh. Saka na nga lang! Fine.. kasalanan ko naman pal a! Tinapik ko yung ulo ko ng kamay ko. Ikaw naman kasi eh, Oo ng OO hindi naman alam kung ano yung inooohan. Sa susunod nga makinig ka na nga Shay! Ayun nga. So much for my first solo date tapos 'di ko pa sinipot. Well ano pa nga bang magag awa ko dun sa taong galit sa akin? Mag-sorry 'di ba? Ayun, ayaw naman ako kausap in. Hindi ko tuloy kinausap the rest of the day.Tapos yung pakay ko na magtanong kay Tjay sa date nila ni Ran, hindi ko na nagawa. Tinanong ko siya, pero hindi talaga ako nakinig so wala naman akong naintindihan. Kasi may sarili pa akong pr oblema para makinig sa love story nila.

Dumating naman yung Monday. Nakasalubong ko si Terrence nun pero wala talaga ako ng lakas na loob na mag-hi man lang. Hindi niya ako nakita, kasi nakayuko siya n un at may hinahanap sa bag niya. Binilisan ko na lang yung lakad ko para 'di niy a ako mapansin. Busy na sa school namin. Paano ba naman eh malapit na ang laban ng school namin at ng Trinity. Syempre si Arwyn may pagka-OA yun at competitive, so masyado na niyang pinapump yung team namin. Pumunta ako ng gym nun kasama ko si Tjay. Gusto daw niya kasi manood mag-practice si Ran. Feeling ko nga magthro w up ako sa dalawang yun eh, but oh well... "Kailangan naming talunin yung mga y un! Ang yayabang nung mga taga Trinity! Akala nila dahil private school sila eh ganun na sila kagagaling! Pinagmamalaki pa yung jerseys nila!" "Sa katunayan mas maganda naman talaga jerseys nila." sabi ni Arwyn na tumatawa-tawa pa doon sa g ilid, "Pero tama ka doon. Kailangan nga nating talunin sila. 3 years nang champi on yung school nila 'di ba? Kaya pala ganun na lang sila magmalaki eh." "Kaya ng a kailangan nating mag-practice lalo." sabi nung isa na hindi ko kilala. "Sino b a Captain sa atin?" sagot naman ni Arwyn. Kapag ganyang scene naman ang maabutan mo kung kadarating mo lang sa gym, parang ayaw ko nang makita. Masyadong hot 't ong mga players namin eh. Seryoso na sila. Makakalaban na kasi nila yung Trinity High. Sila lang lagi ang umaagaw ng Championship sa school namin. Sa totoo lang , mas mapepera yung tao sa Trinity. Mas magagaling siguro magbasketball dahil la ging nananalo. At syempre lalo pang mas magaganda yung jerseys nila. "Balita ko yun pa rin yung Captain nila. Yung nakalaban natin last year." "Yung magaling ma g 3-point shot?" "Oo yun." Nagpapahinga na yung mga players nun dahil ang tagaltagal na nilang nagpa-practice. Nung napatingin nga ako sa bleachers, nakita kon g may nakayuko at may nagda-drawing na naman. Gusto kong lumapit, pero parang na gdadalawang-isip ako. Nasa gilid na naman siya, palibhasa hindi siya makapaglaro . Baka magka-asthma na naman siya. Lapitan ko kaya??? Pero natatakot ako. Baka k asi.... Sige na nga... Kinuha ko yung bola na ginamit nung mga players. Pumunta ako doon sa gilid at tumayo ako sa

bandang kanan niya. "Wow.. ganda ng sketch natin ah." for the first time nitong mga huling araw, isang puno na nasusunog ang dina-drawing niya. Bigla na lang ni yang sinara yung sketch pad niya. Tinaas niya yung ulo niya pero hindi tumingin sa akin. "Terrence, gusto mo maglaro tayo ng basketball. Tayo lang???" Inabot ko yung bola sa kanya. Tinignan naman niya. Kinuha niya yung bola, tapos tumingin siya sa akin. Nginitian ko na lang siya. Kaya lang nagulat na lang ako, nung bin ato niiya ng malakas yung bola at tumama doon sa ding-ding. Sa sobrang takot ko, napaatras ako. Nagtinginan nga yung mga tao sa amin eh. "Kung gusto mo maglaro, maglaro ka mag-isa mo." sabi niya tapos lumabas na siya ng gym. Si Terrence ba talaga yun??? Grabe naman. Ako na nga itong nakikipag-ayos tapos siya pa itong n agsusungit. Gusto ko na nga mag-sorry doon sa nangyari eh, tapos ganyan pa siya. Siguro nga na-shock ako na ganun na lang yung ginawa niya at nakita ng maraming tao. Hinabol naman siya ni Ran, dahil napansin niya. Usapan kasi namin ni Ran n a hindi na siya magiging overprotective sa akin, pero asahan mo sa ganitong baga y nandito siya. "Hoy ano bang problema mo?!?" narinig ko na sinigaw ni Ran nung kalalabas lang ni Terrence ng gym. Hindi ako makakilos. Nakatayo lang ako doon. Hindi ko alam kung ano nang pag-uusap ang ginawa nila. Si Arwyn ang lumapit sa a kin. Medyo yumakap pa nga siya eh. "Okay ka lang ba?" narinig ko na medyo concer n din siya, "Sabi ko naman sa iyo eh, kung sa akin ka lang din naman nagkagusto, e di hindi kita gaganyanin. Mas gwapo pa naman ako kay Terrence." Kahit kailan talaga ang yabang nito! Pero ewan ko kung natural self lang ni Arwyn yun o pinap atawa niya lang ako. "Sino namang maysabi na may gusto ako kay Terrence??" Si Tj ay naman ang sumagot nun.

"Obvious kaya." sabi niya tapos ngumiti siya. "Obvious ba?" tanong ko naman at n ahiya na ako nun. Nagtawanan sila nun. Si Ran nun lumalabas na naman yung pagkav iolent niyang tao, kaya inawat na nung ibang ka-team nila. Pumasok na siya sa lo ob at umupo. Si Terrence parang wala lang reaction. "Di bale ako bahala dito.." sabi ni Arwyn ng nakangiti tapos lumabas siya. May hawak siya na bola nun. Ang n agulat lang ako, binato niya kay Terrence, pero nasalo ni Terrence sa dibdib niy a. "Pare kung wala kang gusto kay Shay, hindi mo siya dapat ginaganun. Mahal ko yan eh.."tapos tumingin siya sa akin sa likod at kumindat na halata mong nagbibi ro lang siya, "Balak ko sanang ligawan si Shay nun kaya lang nakakahalata ako na may gusto sa kanya kaya naggive way na ako eh. Pero ngayon na wala naman pala, e di ayos na tayong dalawa." Yung hawak ni Terrence na bola nun eh pinatalbog ni ya mula sa pagkakahawak niya. Sa sobrang lakas, tumama nga sa bubong eh. "Siraul o ka pala eh! Umayos ka Arwyn! Baka hindi ko alam magawa ko sa iyo!" hinawakan n iya sa jersey si Arwyn. "Bakit nagagalit ka? Nagseselos ka ba?" Saka lang binita wan ni Terrence si Arwyn nun. Tumalikod na siya para umalis. Ewan ko kung bakit ganun na lang katindi yung galit niya para sa simpleng date. Paalis na siya nun. Nagdire-diretso na siya ng lakad. Naisip ko, it's now or never. Kaya ako naman. .. "Terrence!" sumigaw ako pero hindi pa rin siya huminto nun, "Gusto ko lang sa na bumawi. Alam ko naman kasalanan ko eh. Bakit hindi na lang natin gawin uli 'd i ba? Bukas kung gusto mo. It's not as good as Mongolian.. whatever something. B ut I'll try my best. Hihintayin kita sa tapat ng school tomorrow night okay???" Saka lang siya huminto nun. Hindi talaga siya lumingon. "Maghintay ka hanggang k ailan mo gusto. Hindi ako pupunta." Ngumiti na lang ako kahit hindi niya ako nak ikita. That seems fair.

"Alam ko." sabi ko sa kanya kahit na wala siyang pakialam sa sinasabi ko, "Alam ko hindi ka pupunta." "Pero hihintayin pa rin kita. Kahit anong mangyari hihinta yin kita." **31*** Malungkot ako nung gabi na iyon. Pakiramdam ko may kung anong mabigat sa dibdib ko. Lahat din nagulat sa sinabi ko, pero si Terrence nun eh nagdire-diretso at p arang wala siyang pakialam sa sinabi ko. Hinding-hindi ko makalimutan yung expre ssion ng mukha niya. Siguro nga kung magsalita siya eh ang tono ng boses niya eh galit, pero iba yung nakikita ko sa mukha niya. Para bang nalulungkot siya na n ag-aalala na hindi ko mawari. Hanggang ngayon nakikita ko parin yung itsura niya na yun. Iyon din kaya ang dahilan kung bakit hindi ako makatulog ngayon? O dahi l nakokonsensya ako sa ginawa ko? Puno't dulo kasi, ako talaga ang may kasalanan kahit saan ko tignan. Siguro nga bandang 4 na ng umaga ako nakatulog. Tapos 6 o ' clock kailangan gising na ako para mag-ready para sa school. Dalawang oras lan g talaga yung tulog ko. Kaya nga nung bumangon ako, antok na antok ako at pagod. Nakaligo na si Ran nun. Ako naman nilalaro-laro ko pa yung pagkain ko dahil sig uro inaantok ako, at the same time kabado para mamayang gabi. "Shay okay ka lang ?" tanong ni Ran sa akin habang pinupunasan niya ng towel yung ulo niya. Siguro nga matamlay yung ngiti ko, tapos tumango lang ako sa kanya. "Alam mo, hindi mo naman kailangang pumunta. It's Tuesday night and---" Alam ko badtrip si Ran kay Terrence dahil sa inarte niya kahapon. Kukumbinsihin niya lang ako na huwag nang maghintay, pero nag-decide na ako na itutuloy ko. "Ran, pupunta ako. Mahalaga s a akin yun eh." "Darn. Ang swerte naman ni Terrence sa iyo!" sabi niya tapos umi iling-iling pa siya. "Basta ingat ka lang ah. At kung kailangan mo ng susundo sa iyo, tawagan mo lang ako." Pumasok naman ako. Most of the time sa klase ko nun eh natulog lang ako. Actually sinandal ko yung ulo ko na hindi masyadong halata na natutulog ako para hindi ako pagalitan ng teachers ko. Nag-work naman eh. Ala m ko nakakahiya na matulog sa school. Pero ganun talaga, sobrang antok na antok ako nun. Si Tjay lumapit lang sa akin ng breaktime, binilihan ako ng pagkain, at ako naman eh umupo ng

maayos. "Oi kain ka muna bakla." nginitian niya ako kaya that time, I'm so glad na bestfriend ko si Tjay, "Ikaw naman kasi bakit nagpupuyat ka?" Kinuha ko yung sandwich na dala niya. Nakatingin lang ako doon habang ina-unwrap ko. "Hindi kas i ako makatulog kagabi." Saglit namang nanahimik si Tjay. Alam ko tinitignan niy a ako nun. Narinig ko na lang na sinabi niya.. "Hindi nga ako kinausap ni Kuya e h. Nasa kwarto yun buong gabi. Ang aga umalis. Hindi ko pa nakikita sa school ng ayon. Pero pumasok naman sabi ng mga kaklase niya." then cheerful na yung sumuno d na tono niya, "Naku 'wag mong pinagpapapansin yung tao na iyon! Siraulo yun eh !" Ewan ko ba. Worried ako na hindi ko maintindihan. Worried siguro na hindi siy a darating. Pero sinabi naman na niya sa akin na hindi siya darating, pero bakit magtitiyaga pa akong maghintay 'di ba? Siguro nga doon lang din magiging fair p ara sa kanya. Na maghintay naman ako, para sa kanya. Wala sina Ran, si Arwyn, at yung ibang nasa varsity basketball ng school. Nagpa-practice daw sila sa gym eh . Mamayang gabi na pala yung laban nila. Pero dahil kasabay nga nung so-called d ate namin ni Terrence, hindi na ako makakapunta. Nung una hindi naman mahalaga s a akin dahil hindi naman ako mahilig sa basketball. Pero in the end nanghihinaya ng din ako dahil hindi ko mapapanood sina Ran. Nung natapos yung whole day of sc hool, nagsimula na naman akong kabahan. Walang sign ni Terrence ako na nakita. S iguro dahil iniiwasan niya na dumaan sa hallway namin. Okay na rin siguro yun da hil kung magkita kami eh hindi ko rin naman alam ang sasabihin ko sa kanya. Naggoodluck naman si Tjay sa akin. Sabi niya kung magbago daw yung isip ko, pumunta na lang ako sa Championship game. Tumango lang ako, pero alam ko na maghihintay ako para sa kanya. Umuwi muna ako ng bahay at sinabi ko kay Mama na uuwi ako ng gabi na. Sinabi ko na may pupuntahan pa ako, at baka sumilip din ako sa game ni la Ran. Gustong pumunta ni Mama sa game, pero ayaw naman siya papuntahin ni Papa . Overprotective nga si Papa kasi nga buntis si Mama. Hindi na umuwi si Ran. Sig uro nag-practice sila o nagpapahinga kasama ng team niya sa school.. hindi ko al am. Six ng gabi ang game. Hindi talaga ako aabot. Sa school gaganapin yung game. Sa may gym namin. Pero dahil malaki nga yung school namin kahit public, sa

kabilang side pa yun ng school. Ako naman nung dumating ako eh naupo ako doon sa bench sa harap ng school. Doon ako maghihintay, gaya ng sinabi ko. Dahil sa har apan ako ng school naghihintay, nakita ko naman ang kung sinu-sinong tao. Yung i ba kilala ko at tinatanong nila ako kung anong ginagawa ko doon at hindi pa ako pumasok sa loob, kaya sinabi ko na lang na may hinihintay nga ako. Yung iba nama n pinagtitinginan ako na parang naweweirduhan sa akin. Siguro iniisip nila kung anong ginagawa ko doon. Nakaupo rin ako doon nung dumating yung team ng Trinity. Nasa school service sila nun. Ang ingay-ingay kasi nila kaya napansin ko kaagad . Black yung jerseys nila na may neon green na lining. Kumpara nga sa team namin , mukhang mahal yung kanila. Pare-parehas din sila ng sapatos, pati ng gym bags. Lahat sila eh may face paint sa mukha na parang mask ba. Kaliwa eh black na pai nt na iba't ibang style na gusto nila siguro, samantalang yung sa kanan naman eh pure green lang na natatakpan yung mukha nila. No wonder may aura sila ng, "coo l rich kids." Panay ang cheer nila nun kaya ako naman eh nakatingin lang sa kani la. Wow, grabe talaga ang team spirit nila. Tumingin yung iba sa akin dahil ako lang yung nakaupo sa labas, pero yung iba naman eh hindi ako pinansin at nagdire -diretso lang sa loob. At that moment, nagkaroon ako ng urge na pumasok sa loob at panoorin kung gaano sila kagaling maglaro. Kaya lang naisip ko, kailangan pan indigan ko na maghintay ako dito kagaya ng sinabi ko. Nakita ko si Carlo at si R ae kasama ng mga barkada siguro nila. Manonood kasi sila ng game eh. Hindi katul ad ng iba, huminto silang dalawa sa harapan ko para kausapin ako. "Shay, anong g inagawa mo dito? Hindi ka ba manonood ng game? Magsisimula na ah."tinanong ako n i Carlo nun. "Kaya nga. Sabay ka na sa amin." sabi ni Rae tapos tinuro niya yung mga barkada nila sa likod. "Uhmm.. thank you pero may hinihintay kasi ako eh. E njoy niyo na lang yung game." "Ganun ba?" nagkamot si Carlo ng ulo niya, "O sige pala. Una na kami sa loob." Nakaupo lang ako doon mag-isa. Narinig ko na nagsim ula na yung game dahil hanggang sa kinauupuan ko sa harap ng school eh naririnig ko yung sigawan. Dumilim na nun at ang tanging ilaw lang na nasa poste sa labas ang natitirang liwanag. Tinignan ko yung clock sa cellphone ko. 6:30 na nun per o wala pa ring Terrence. Mukhang tinotoo niya yung sinabi niyana hindi siya dara ting. Nung una nakababa sa sahig yung paa ko. Saglit lang tinaas ko. Hindi talag a ako mapakali,

sinandal ko na yung ulo ko doon sa gilid. Saglit lang eh may grupo ng mga lalaki na dumating at may hawak sila na maliit na pillow na nakalagay yung pangalan ng school namin. Nabibili lang kasi yun sa labas. Dahil mag-isa lang ako doon, hin di ko sila pinansin at baka alam mo na... masasamang tao pa iyon. Yung isang lal aki ang lumapit sa akin. Lumuhod ng konti dahil nga nakasandal ako doon sa poste . Tinanong niya kung okay lang daw ba ako. Kaya ayun sabi ko okay naman. Binigay niya sa akin yung pillow na binili nila at akin na lang daw. Mas kailangan ko d aw sa ngayon kaysa sa kanila. Para daw hindi ako mahirapan sumandal. Ayaw ko pa nga tanggapin dahil nakakahiya, pero ini-insist niya kaya pumayag na rin ako. Na gthank you na lang ako tapos nun pumasok na sila sa loob. Tama nga yung lalaki. Hindi na masyadong masakit yung leeg ko nung may unan na. Tinignan ko yung relo nun, nasa 6:37 na. Gutom na gutom na rin ako nun. Tatayo na sanaako para bumili ng pagkain, kaya lang naisip ko baka yung time na umalis ako eh saka naman dumat ing si Terrence. Nagbago yung isip ko at naupo na lang ako. Panay kagat na ng la mok yung braso ko. Namumula na nga eh. Nakapantalon ako kaya hindi naman nakagat yung legs ko. Pero sa braso ko talaga, ang dami ko nang kagat. Bandang 6:45 nam an nung lumabas si Tjay galing sa loob. May inabot siya sa akin na jacket. Sabi niya hiniram daw niya sa isa sa mga lalaki sa loob. Para daw hindi ako lamukin, gamitin ko na. Natuwa naman ako doon. Half time pa lang daw kasi, kaya nakalabas siya. Ngayon pa lang yung half time dahil dumami daw ang seremonyas bago sinimu lan yung game. Sabi nga niya pumasok na ako sa loob dahil abnormal naman daw yun g Kuya niya para paghintayin ako ng ganito katagal, pero sinabi ko na maghihinta y ako doon. Bumalik din siya sa game. Gusto nga niya mag-stay kasama ko pero sab i ko i-enjoy na niya. Sabi niya sa akin, tie daw yung score. Medyo tight pala ta laga yung laban. Panay ang tingin ko sa relo. Walang Terrence pa rin. Wala talag a siyang balak dumating. May dalawang babae pa nga na lumabas dahil half time pe ro late na dahil bumili pa sila ng snacks nila. Binigay nila sa akin yung extra nila. Naaawa siguro mga tao sa akin at panay ang bigay nila sa akin ng kung anuano. Hindi naman ako makatanggi, dahil gutom na gutom na talaga ako nung mga ora s na iyon. I waited and waited for a couple more minutes. It's not till 6:57 nun g may lalaki na hindi ko naman kilala ang lumapit na naman this time ng malaman ko kung bakit wala si Terrence. "Hey, ikaw yung girl na naghihintay kay Terrence 'di ba?" tinanong niya ako na parang alam ba niya. Tinignan ko siya na parang n agtataka. Siguro napansin niya na parang nagtatanong yung istura

ko kaya bigla na lang niyang dinagdag... "Alam ng mga 4th years. Syempre ipagsig awan mo ba naman yun sa gym." sabi niya pero nakangiti siya, "Anyway, pumunta la ng ako dito para sabihin sa iyo na huwag ka nang maghintay dahil hindi siya dara ting." Nakaramdam ako ng inis nun. Sino ba siya para sabihing huwag na akong mag hintay 'di ba? "Ano bang pakialam mo, gusto kong maghintay dito!" Pero cool lang siya. As in wala lang na sinungitan ko siya. "Kanina pa siya nasa loob. Assigne d siya sa new media para kumuha ng sample videos ng game.""Pero ngayon talagang hindi siya makakarating dito kung saka-sakali mang pinlano niya dahil naglalaro siya sa loob." Nagulat ako sa sinabi niya. Bakit naman maglalaro si Terrence par a sa team eh hindi naman siya kasali??? "Nagloloko ka ba?" "Bakit naman ako magl oloko?" natatawa na siya sa akin nun, "Naglalaro nga siya nitong 4th quarter. Ka sisimula pa lang. Pinalitan niya si... si Yu. Mali yung bagsak kanina kaya hindi masyadong makalakad. Eh yung iba injured, kulang naman sa players kaya nagprisi nta siya." "ANO???" Yu?? Si Ran yun ah! Kahit wala talaga akong balak na umalis doon, pumasok na ako. Nandun si Terrence sa loob, may pilay siguro si Ran... kai langan nandun ako. Sumabay ako doon sa lalaki. Hindi ko na nga siya pinansin eh. Dinala niya ako sa side ni Tjay. Nandun kami sa bandang likuran at sobrang dami ng tao. Nakita ko na nasa gitna yung mga naka-blue at naka-black. huminto lang siya saglit, "Shay!!" sumigaw si Tjay nung nakita niya ako, "Pumasok ka rin!" niyakap naman n iya ako. Naka-jacket pa rin ako nun. Pakiramdam ko nag-iinit yung braso ko hindi dahil sa jacket, kung hindi dahil doon sa kagat ng lamok. "Anong nangyari?!? Ssabi nung lalaki.." hinihingal-hingal pa ako nun dahil tumakbo ako,"S-si Ran daw ...""OKAY LANG SIYA! NA-SPRAIN LANG SIGURO PERO OKAY LANG SIYA!!! NANDUN SIYA SA GILID!" sabay turo niya doon sa side ng team namin at nakita ko nga si Ran

na shirtless, pero black yung shorts na suot niya. Sumisigaw si Tjay dahil hindi kami magkarinigan. "S-si Terrence daw... naglalaro???" Ang hirap nila makita da hil sa dami ng tao. Then nung nakasingit ako ng kaunti, nakita ko yung isa sa tu matakbo. Ang may suotng #21 Yu na jersey, eh walang iba kung hindi si Terrence. Hindi ko alam anong nangyayari. Basta tinignan ko yung scoreboard at nung una eh lamang ng 1 point yung Trinity. "NAKIKITA MO BA YUNG #8???" tinanong ako ni Tja y at medyo nabibingi na ako sa sigawan, "YUN YUNG CAPTAIN NG TRINITY. SIGURO HAL F NG SCORE NILA SIYA ANG MAY GAWA. MASYADONG MAGALING. KATAPAT SIYA NI ARWYN KAN INA, PERO SYEMPRE MAS MAGALING... WOOOOOO!" sumigaw si Tjay pero hindi ko alam k ung bakit. Nasa team na namin yung bola. Nung makita ko kung bakit, hawak ni Ter rence pala. Hindi ko pa siya nakita maglaro ng tunay na basketball dahil nga ini iwasan niya siguroat may asthma siya. Pero ngayon nakikita ko, pinagpapawisan si ya at seryosong-seryoso siya sa laro. Yung Captain ng Trinity eh sobrang bilis t umakbo. Kanina lang eh nasa kabilang side siya ng court, tapos ngayon nasa tapat na siya ni Terrence na nag-dribble ng bola. Siguro hinaharangan niya para hindi makalapit si Terrence ng ring. Grabe talaga yung game na yun. Last quarter na, pero ang bilis pa ring tumibok ng puso ko. Lahat nun nakatutok na sa game. May 3 minutes pang natitira. Pero lahat seryoso, lalo pa ngayon na lamang ng isa yung Trinity High. Masyado nang pumped ang audience. Dahil nga sa close fight yung n angyayari, nagtatalo yung cheer para sa school namin, at para sa school ng Trini ty High. Nakita rin namin si Carlo, pati yung pinsan nila Tjay. Kahit na kalaban namin ang school nila, wala namang personalan sa amin yun. Panay pasahan lang n g bola ang nakikita ko. Nauubos na unti-unti yung oras, pero panay pasahan lang. Lamang pa rin sila. Kung wala pang nag-shoot ngayon, malaki ang possibility na matatalo kami. Nung last 10 seconds na lang, hindi ko na kinaya. Halos lahat na ng tao sa bleachers eh nakatayo. Ako eh naupo at hindi ko kayang panoorin. Matat alo na naman kami. Ganito pala kapag nanonood ka ng laro, nakakakaba ng sobra-so bra. Bigla na lang tumunog yung buzzer. Lahat nagsigawan na. Pati si Tjay eh nag tatatalon sa tabi ko. Nung tinignan ko siya, nakangiti siya nun kaya naisip ko n a baka nanalo kami. Kaya lang,

saglit lang din, bigla na lang siyang namutla na hindi ko maintindihan. Nagkagul o na nun sa gym. Ewan ko ba. Dahil nakaupo ako, natabunan na ako ng mga tao. Sin ubukan kong tumungtong, pero dahil hindi naman ako katangkaran... wala ring nang yari. Bago pa ko walang makita ng tuluyan, nakita ko si #8 ng Trinity High. Siya pala yung sumisigaw ng 'Padaan! Ano ba magpadaan kayo! Tumawag kayo ng ambulans iya!" Kaya lang nung nakita ko kung sino yung hawak-hawak niya, isa sa mga nakablue... Isa sa naka-blue. May kung sinong nasaktan galing sa team namin. At katu lad ni Tjay, namutla nga siguro ako dahil nakita ko kuing sino. Wala na akong pa kialam, tinulak ko yung mga nasa harap ko at tumakbo ako nun. "RAN??? ANONG NANG YARI???" Nakita ko na yung mukha niya. Nakapikit na yung mata niya. Hinding-hind i ko talaga makakalimutan yung itsura niya nun. "ANONG NANGYARI ANO BA???" Si Tj ay nun nasa gilid lang at hawak niya yung bibig niya. Parang na-shock siya na hi ndi ko maintindihan. "Bilisan niyo po! Dalhin niyo na siya sa hospital!!!" Hindi ako tumigil nun. Yung referee, yung coach, at yung ibang players eh pumalibot n a kay Terrence. Si Ran halata kong nagulat din, pero hindi siya makatayo dahil n ga may sprain yung paa niya. "RAN ANONG NANGYARI???""E-ewan ko. Pagkatapos nung game humawak na lang siya sa sahig tapos hindi na siya tumayo." Napalingon ako d oon sa mga tao na nagkakagulo kay Terrence. Gustung-gusto ko lumapit, pero malab o na iyon. Tiyak hindi rin naman nila ako papalapitin. Ang ingay-ingay sa gym. Y ung Captain ng kabilang team ang may hawak kay Terrence. Sa isang tao na galing sa kabilang team, worried siya para kay Terrence. Yung mga tao nun na dumating n a galing sa ambulansiya, may kung anu-ano muna silang ginawa kay Terrence bago n ila binuhat ng dahandahan at dinala sa ambulansiya. Umiiyak si Tjay nun. Siguro masyado siyang nag-aalala sa Kuya niya. Pinilit niya yung mga tao na pasamahin s iya sa ambulance dahil kapatid siya, at sinama naman siya.

Hindi ko alam kung anong nangyari at bigla na lang nag-collapse si Terrence. Sig uro dahil sa asthma niya... who knows? All I remember nung sinara na yung pintua n ng ambulance, nagsisimula na namang mag-blue yung mukha niya. Kagaya noon sa D ay Care nung hindi na naman siya makahinga. Hindi ako makakilos. Parang gusto ko ng umiyak na hindi ko maintindihan. Alam ko magiging okay lang siya, pero parang ang hirap kalimutan nung mukha niya na ganun. Pakiramdam ko tuloy parang ang hi na-hina niya. Yung Captain ng Trinity eh lumapit na doon sa mga ka-team niya. Ma lapit lang ako sa kanila, kaya naririnig ko sila. Yung iba sa kanila eh naalis n a yung face paint dahil na rin sa pawis nila. But nobody seems to care. Narinig ko lang yung Captain ng Trinity High na tinatanong yung mga ka-team niya kung si no daw ba si Yu ng team namin. And may sinabi siya na si Terrence lang ang nakag awa nun sa kanya, and something about Terrence being one heck of a player. Nag-s tay lang sila doon saglit. Syempre inannounce na kami yung bagong champion for t he first time in three years. Although masaya kami, medyo malungkot yung team da hil may nasaktan. Kahit na hindi member si Terrence ng team exactly, he's the on e who made the game ball. 91-90. We won by one point. Hindi ko na mapigilan yung sarili ko nun. Naluluha talaga ako na hindi ko mapigilan. Lumapit sa akin si Ra e. Si Carlo nun sumama na sa barkada nila. Medyo malungkot din si Rae dahil pins an pa rin naman niya yung dinala sa hospital. "Hey, I see you're worried just li ke I am. Gusto mo sabay tayo pumunta sa hospital?" Tinignan ko lang siya. Tumang o naman ako afterwards. Si Ran nun eh nilingon ko. Binigyan niya ako ng nod na s ige lang at magiging okay naman na siya. Kaya ayun, sumama na ako kay Rae. Nung naglalakad kami ni Rae papuntang sakayan, nananahimik ako. Siya lang ang nagsasa lita nun. "I don't know what he's thinking!" sabi ni Rae na parang naiinis na ew an, "Alam naman niyang hindi siya built para maglaro, nagprisinta pa. Lalo pa ga nun ka-intense na game? Terrence can be pretty stupid." Wala akong sinabi. Basta nakatingin ako sa sahig nun.

"Sana hindi na lang siya naglaro.""B-baka naman... gusto niyang ipakita sa lahat na healthy siya.""Eh hindi naman siya as healthy as the others.""---despite his asthma." Tumingin sa akin si Rae nun. "Yeah, he's asthmatic alright." parang ir ritated siya na hindi mo maintindihan, "So you're his girl pala." sabi niya sa a kin kaya nagulat ako, "I heard you ditched him sa date niyo.""Ako??" tinuro ko y ung sarili ko, "I didn't. H-hindi ko alam na may date pala kami.""Takot magkagir lfriend yung mokong na yun eh. Kaya walang nililigawan. Akala nga namin nung una bading siya eh.. hindi naman.." ngumiti siya sa akin, "So nung nalaman ko na na nliligaw siya sa iyo, wow some change.""Hindi siya nanliligaw." umiling lang ako kay Rae. "Well at least pinopormahan ka niya, and may effort kahit papaano. Hin di naman niya ginagawa yun. Katulad nga ng sabi ko, takot nga siya magkagirlfrie nd.""Bakit ba siya takot?""Eh syempre sino bang hindi matatakot kung scarred ka na right here..." tinuro niya yung puso niya. Nasaktan na pala si Terrence befor e nung nagmahal siya? "He's maybe stupid at times, pero isa si Terrence sa mga g uys who acts for a reason."tinapik niya ako sa balikat ko, "Don't think too much of it. Tumingin ka kung ano yung nasa harapan mo na. So kung nasa harapan mo na si Terrence sa ngayon, then you're lucky. Para sa akin, the best way you can do is...""Tell him you like him." **32*** Sumabay nga ako kay Rae nun. Hindi kami close or anything, pero okay naman ako s a kanya. Si Rae kasi yung tipo ng tao na kahit hindi kayo personal na magkakilal a, kaya niyang iparamdam sa iyo na para bang ang tagal na ninyong magkakilala. T ignan mo ngayon, nabibilang ko pa lang sa daliri ko kung ilang beses pa lang kam ing nagkausap, pero binibigyan na niya ako ng advice about Terrence. Siguro nga hindi naman masamang subukan ko 'di ba? Hindi naman siguro sa lahat ng bagay lal aki ang nauuna sa mga ganyang bagay. Isa pa, Terrence is a nice guy. Deep down h im, there's really something. At matagal ko nang nakita yun. Kaya nga lang, wala akong lakas na loob na sabihin sa kanya. Para bang naghahanap ako ng magtutulak sa akin na sabihin ko yun. Yung taong sasabihin sa akin na hindi naman masamang sabihin ko sa kanya. I guess dumating na yung time na iyon. "You think so???" t inanong ko naman siya kasi nag-aalangan pa ako nun. Ngumiti lang si Rae sa akin. "Hey ako si Rae!" tinuro niya yung sarili niya, "I don't think so..." nag-trail yung boses niya sa tenga ko at parang pinanghinanaan ako ng loob. Then after th at sabi niya, "I don't think so..

because I KNOW so!" I have to admit, I'm a very shy person. Alam ko naman na mar ami nang may alam nun. Although I have a bestfriend, hindi naman lahat naaamin k o sa kanya ng ganun-ganon na lang. Usually dahil kilala na nga niya ako ng sobra ng tagal, na figure out na lang niya dahil sa kinikilos ko. I love Tjay. I love everything sa family niya. Everytime kasi na nasa kanila ako, they treat me as a family. Well way way back I had this dream na magkapatid daw kami ni Tjay. Sa d ream ko sobrang happy ko kasi nga lumaki naman ako ng walang kapatid. Finally, n agkaroon daw ng white smoke, may nakaupo sa gilid...then I heard somebody's coug hing. I saw Terrence. He was looking at me na para bang sinasabi na 'sino ka ba para tignan ako' kind of look. Hindi na bago sa akin yun, 'coz that time, hindi kami magkakilala ni Terrence. That time I don't think he does care na his sister 's bestfriend ever existed. Nagulat na lang ako when he said... 'Kung tayo'y mag kapatid, paano na tayo? I thought it was a nightmare. Then maybe it was. Kasi na gising ako nun at pinagpapawisan ako. Kagaya nga ng sinabi ko, that was way way back. So I realized na maybe noon pa lang may feelings na ako sa kanya. Hindi la ng ako sure, or maybe I thought hindi tama dahil Kuya siya ng bestfriend ko. Wou ldn't that be the weirdest thing? Anyway, enough with all the memories. Kung gus to ko lang naman sabihin kay Terrence, bakit hindi ko na lang sabihin 'di ba? Ka ya lang parang... parang ang hirap naman kung galit siya sa akin, nasa hospital sya, at malamang bawal pa akong lumapit sa kanya at the moment. Lahat nag-aalala then all of a sudden I'll be like... 'Terrence, crush kita.' Nah. Alam ko naman it's more than just a crush. 'Terrence, gusto kita.' Ang crush ba at gusto eh i isa? Kasi kung iisa, there's what's the point saying 'Gusto kita' kung pwede ko namang sabihin na 'Crush kita?' Totally pointless. Ayaw ko naman sabihin, infatu ated ako sa kanya. I hate that word. Sa opinion ko lang naman, infatuation ang w ord sa mga taong hindi sigurado. Akala mo nagmamahal, then hindi naman pala. Sab agay mahirap naman talagang ipagkaiba. Ano bang gusto ko sabihin? 'Terrence, Mah al kita.'

Hindi kaya corny naman yun masyado? Hindi kaya weird sa pandinig? Nakarating kam i ni Rae sa hospital. Hindi naman busy masyado. Una nga naming pinuntahan eh yun g emergency section. Naabutan namin si Tjay doon at si Tita Jayne. Si Tito Kevin daw eh on the way na from work. Lahat sila worried. Nung tinignan ko si Tjay at si Tita Jayne, I've never seen that face before. Alam ko naging gloomy na sila, but never like that. Siguro kasi dati naman, kahit atakihin pa si Terrence, he' s always fine. Yun bang, hindi umaabot sa emergency. Saglit lang sasabihin sa ka nila, nasa room na siya.. nagpapahinga. Parang ganun ba. Pero this time, parang nalungkot din ako para sa sarili ko. Gaano ba kagrabe ang asthma niya? Walang ma y asthma sa family ko, so hindi ko talaga alam. And I've heard of it na. Everyon e says kahit may asthma ka, you can live as normal as everyone else. Just like T errence. He's normal. Pero yun nga lang, there's still the fact na may asthma si ya. We've been there for 15 minutes na yata, maybe more, nung lumabas yung docto r na nagasikaso yata kay Terrence. "Are all of you... family?" tinuro niya kamin g apat na babae. Tumayo naman ako. Although they treat me as family, ayaw ko nam ang makinig kung ayaw naman nila ako doon. Aalis na sana ako para maggive way sa kanila, pero humawak sa kamay ko si Tjay. "He's okay. He's not in danger or any thing. May oxygen supply na siya. His breathing's still ragged, but he'll be fin e. Kapag stable na yung blood pressure niya and breathing, ililipat na namin siy a sa isa sa mga private rooms. No worries." nag-assure naman yung doctor sa kany a, "In fact he's conscious naman all the while. And that's good." tumingin siya nun kay Tita Jayne, "Ma'am, are you the mother?" Tumango lang si Tita Jayne nun. May sinabi yung doctor na since siya yung mother, gusto niyang kausapin about m edications or something. Kami namang tatlong babae eh naupo doon sa gilid at nag hintay na lang. Hindi na umiiyak si Tjay although medyo namumula pa rin yung muk ha niya. Alam ko relieved na siya dahil okay na daw si Terrence. Nagusap-usap la ng kaming tatlo doon. Mainly about Terrence. Then tumagal, naisip namin na mag-u sap tungkol doon sa game para hindi naman kami namromroblema masyado. Nakakatand a kasi eh. Well for one, I didn't know Terrence is that good. Sabi ni Tjay dahil nga daw ayaw maglaro ng

Kuya niya, walang masyadong nakakaalam nun. Pangalawa, obvious naman na mas bett er ang team ng Trinity. Isang malaking swerte lang talaga ang dumapo sa amin kay a nanalo. And isa pa sa nalaman ko, isa pala sa barkada ni Rae yung Captain ng T rinity. "He's quite alright. Typical guy ba. Nakakainis paminsan-minsan." "Eh na kita mo naman kung gaano kagaling! Dami siguro may crush dun no?" tinanong naman siya ni Tjay. "Uhmmm yeah. Sabi nila cute daw." tapos dumila si Rae, "Pero kahi t kailan di naman ako nagkagusto kay Jian." then tumingin siya sa amin, tumigil siya saglit tapos tumuloy din,"Ayun, so-so. Hindi ako nagkagusto dun. Eh paano L adies Man ba. Man of the World. Hindi naman babaero or anything, pero kung may l umalapit na babae alam mo yun pakiramdam ko gustonggusto niya? Nakakainis eh." t apos ngumiti siya sa amin, "Si Carlo talaga naging crush ko dati. Kaya lang hind i na ngayon. Close buds na lang kami." then napaisip siya,"Ay hindi pala. Nagkac rush ako kay Jian ng one day pero that was like way back in elementary. Ngayon n agtataka ako kung bakit nagkacrush ako sa kanya. Napaka-eee.. blah!" Habang nags asalita si Rae nun, narinig na lang namin na may mga maiingay na dumating. Ayun yung isang buong team yata eh dinala na nila sa hospital. Nandun si Arwyn, si Ra n na inaalalalyan nung isa pa, at lahat talaga sila na mga nakajerseys pa. Kakag ulat nga eh. Well I was stunned nung tumayo si Tjay at lumapit kay Ran. Panay an g tanong niya kung okay lang ba yung ankle ni Ran, kung masakit ba yung legs niy a.. mga ganung bagay. "Paano naman tayo lalabas bukas kung may sprain ka?" hinam pas niya si Ran pero hindi malakas. Nagulat ako doon. Hindi ko alam na lalabas s ila. "Oi oi.. may hindi ba ako nalalaman?" "Ano ka ba.. yun yung sinasabi ko sa iyo nung nasa bahay ka pagkatapos nung date. Sabi niya, officially na siyang man liligaw.'Di ba???" siniko niya naman si Ran. Halata kong namula yung mukha ni Ra n. Inasar naman siya nung mga ka-team niya. "Si Terrence nga pala?" tinanong nam an ni Arwyn. "Tina-transfer na yata sa room niya. Hintayin niyo na lang." sagot naman ni Rae sa kanya. "And you are???" nagtanong na naman si Arwyn palibhasa ma ganda si Rae eh, "Arwyn nga pala. Captain ako ng team namin."

"Ahh ikaw pala yun." Tumango-tango naman si Arwyn. "Oo yung taga-Trinity na yun na akala mo kung sinong magaling!" sabi naman ni Arwyn kaya natatawa na kami ni Tjay nun. "Actually Arwyn---" "Feeling naman niya mananalo siya sa akin. Akala m o kung sino!" naki-ayon naman yung ibang mga taga-team. "Sa totoo lang ano eh... " nag-alangan pa si Rae pero ngumiti siya, "I'm from Trinity High, and yung Capt ain sa team namin eh kabarkada ko." Nagulat si Arwyn eh. Nanlaki ba naman yung m ga mata. Para hindi siya mapahiya, tinignan na lang niya si Tjay at si Ran na na kaupo na sa gilid at magkatabi. "Hoy lovers... papasok lang kami sa loob!" tinig nan niya si Rae na parang naiilang siya na ewan, "Sige!" Sumunod na yung buong t eam nun na pumasok sa loob. Lahat sila, pati si Tjay. Ang naiwan lang sa labas e h si Tita Jayne na sumalubong kay Tito Kevin at nag-usap silang dalawa, at syemp re kami ni Rae. Naghintay lang kami doon. May ingay na nanggagaling sa loob kaya alam ko na may kalokohan siguro sila na sinasabi para pasayahin lang si Terrenc e. Hindi na muna ako pumasok. Syempre parang gusto ko na mamaya-maya na lang. Lu mabas naman sila. Isa-isa nga lang. Dahil gabing-gabi na rin naman na, nagpaalam na sila sa amin. Si Ran at si Tjay eh naupo uli doon sa hintayan, at si Arwyn e h nagpaalam sa amin at medyo nahihiya yata kay Rae sa sinabi niya kaya nag-nod n a lang. Turn naman na namin ni Rae na pumasok sa loob. Nakita ko na may hawak si Terrence na kung ano mang tawag doon na pang-oxygen ba para makahinga siya at n akatingin siya sa side niya kaya hindi niya kami nakita. "Pinsan! Siraulo ka tal aga!" yun ang pambungad ni Rae sa kanya. Saka lang siya lumingon. Nagulat siya s iguro kasi meron pa palang dadalaw sa kanya. Nung unang beses ko siyang nakita, unlike kanina nung dinadala siya sa ambulansiya na blue na yung mukha niya, medy o namumutla naman siya ngayon. "Oh. Nandito ka pala." ang tamlay niya nun.

Sumabay naman akong pumasok Rae. Syempre nagkakailangan pa, tinignan ako ni Rae, then si Terrence, tapos sa akin uli. "Ano ba kayong dalawa para kayong mga ewan eh. Hindi man lang ba kayo magbabatian???" Walang umimik sa aming dalawa. "O si ya. Ako nama'y pumasok lang para sabihing magpagaling ka at huwag kang maglalaro at alam mo namang hindi mo kaya! Siraulo ka talaga!" saka lang siya bumaling sa akin, "O sige iwan ko na kayo ah.Bye!" Tumatakbo na si Rae palabas nun. "Rae sa glit lang!!!" Sabay pa kami. Pero sinara na ni Rae yung pintuan. Ayun, kami na l ang ang nandun sa loob. Hindi ko talaga alam ang sasabihin ko. Nakakailang talag a. Syempre alangan namang magfeeling close ako eh galit nga yung tao sa akin. In iwas naman niya yung tingin niya. Pero iniwas niya hindi dahil galit siya, pero dahil tinitignan niya yung nasa lamesa niya. Nakita ko na may malaking garapon d oon sa gilid. Akala ko naman kung ano, yun pala eh mga arm bands ng mga players ng school. Tapos may punit pang papel na halata mong minadali isulat at tinape a t nakalagay eh, 'Kahit hikain ka, ikaw pa rin nagpanalo!' "Ang kukulit nila no?" Nagulat ako kasi bigla na lang niya akong kinausap.Ng maayos ba. Na-miss ko kas i yun nitong mga huling araw. "Hindi ka na galit sa akin?" Nakahiga kasi siya nu n. Ngayon naman eh pinilit niyang umupo doon sa kama niya. Saka lang siya tuming in sa akin eh. "Hindi naman ako nagalit sa iyo eh. It may seem like it, but I wa sn't mad. It's more like showing my.... disappointment." "Sorry talaga ah! Hindi ko kasi sinasadya! Alam mo naman na kung alam ko talaga at kung ano.. ayun.. al am mo na.. na ano... na.. yung.. kung nakinig ako saka---" nabubulol na ako nun at nawawala na ako sa sarili ko.

"Hey hey hey.. sabi ko hindi ako galit or anything. I was disappointed, but a so rry's ok." sabi niya tapos ngumiti siya sa akin, "No need to wait for me." "Akal a ko nga galit ka pa rin. Kasi hindi ka pumunta. Pero okay lang, inexpect ko nam an yun dahil sinabi mo nga." "Are you kidding me? I'm not stupid enough para hay aan ka mag-isa doon. You didn't see me, pero pumunta ako. Not totally kasi busy pa rin ako sa loob." Nagulat ako doon. Kasi hindi ko talaga siya nakita. "Pumunt a ka?" "Palabas-labas lang. Hindi naman ako pwede mag-stay eh. Kailangan ko ng s ample videos ng game para sa new media class ko. Kaya kapag nakahanap lang ng ch ance, lumalabas ako. Technically I wasn't there physically, but I was there by s pirit." "Anong ibig mong sabihin?" Ngumiti siya nun. "Let's put it this way..." nag-isip naman siya, "Sumasakit yung leeg mo kakahintay, pagod ka na at inaantok .. a group of guys were passing tapos may isang lumapit sa iyo.. at binigyan ka ng pillow." "Yeah meron nga. Nakita mo yun???" Hindi naman niya sinagot. Basta n agtuloy-tuloy lang siya. "Nung half time, lumabas si Tjay and told you she borro wed a jacket sa isang guy na pwede mong gamitin para hindi ka kagatin ng lamok. Pinahiram ng guy kay Tjay... then pinasa sa iyo. Tignan mo yung sleeves nung jac ket na suot mo.." Tinignan ko naman yung jacket nun. May maliit na initials sa g ilid. It says, 'T.K.' "It's yours." "And lastly bago ako nag-end up dito sa bed na ito, a girl offered food and drinks sa iyo dahil may extra sila. I bought it. Para hindi ka magutom." That was really nice. At least may pakialam pala siya s a akin 'di ba? I didn't see him there, pero ginawa pa rin niya yun para sa akin. "Thanks ah." gusto ko sana siyang yakapin kaya lang 'di ko magawa kasi nahihiya ako,"Pero

teka lang pala..." tiniginan ko na naman siya at yung puting-puti na kama niya a t suot niya, "Sino ba naman kasing maysabi na maglaro ka? Huh? Alam mo naman na may asthma ka naglalaro ka pa!" Yung maputla niyang mukha eh nagpalit from gloom y to playful. Nakakatuwa nga eh. "Well wala na tayong players eh. If I didn't do that, kailangan natin mag-forfeit dahil walang papalit. Sinong namang matino na papayag magpatalo sa championship game?" Sabagay may point siya. Pero... "Who c ares about a game kung ikaw naman ang at stake?!? Huh?" sinuntok-suntok ko yungk ama niya pero parang wala lang, "Nakakainis ka naman eh! You don't think! You ca re about a stupid championship game kahit masaktan ka but you don't even care na may masasaktan kung nasasaktan ka!" "Yeah right.. like who would? My family? Sa nay na sila sa attacks ko. Nothing new, so nobody would care as much..." Ewan ko na lang kung saan nanggaling, pero talagang sinabi ko na lang... "I DO!!! I CAR E FOR YOU OKAY?!?" yun na lang ang nasabi ko kaya nag-trail yung bose ko, "Kaya sana lang... please, don't hurt yourself kasi ako rin--- basta huwag mo na uling gagawin yun!" Nag-lean siya nun sa bed niya. Nilapit niya yung mukha niya sa ak in. Ako naman, nakaupo pa rin doon at hindi ko alam kung anong ginagawa niya. Ng initian niya ako. Siguro mga one inch na lang ang pagitan ng mukha namin tapos n akangiti pa siya. Ngayon ko lang siya nakita na nakangiti ng ganun kalapit. "You care for me?" natatawa siya nun pero parang tawa na hindi nakakaloko, "Hope you won't stop caring for me. Because that makes me happy." tapos kiniss niya ako s a forehead ko... "Actually kasalanan mo naman talaga most of the time kung bakit nagkakaasthma attacks ako..." "Kasalanan ko??? Bakit naman???" "Eh kasi naman.. .whenever you're around..." nag-aalangan pa siya nun na hindi ko maintindihan. H uminga siya ng malalim, "You take my breathe away." Hinawakan niya ako sa magkab ilang pisngi ko. Nakatingin lang ako sa kanya. Ang bilis ng tibok ng puso ko nun .

He leaned.. and next thing I know... Terrence kissed me. ***33*** Thats something I did not expect from Terrence. Hindi ko nga alam na hahalikan ni ya ako. I was surprised, pero hindi ako nagalit. Ewan ko ba, hindi ko nakuhang m agalit sa kanya. Sa totoo lang, the kiss wash short, but sweet. Parehas nga sigu ro kaming napatayo sa pagkakalean namin nung may nagta-try magbukas ng pinto. Ki nabahan siguro si Terrence dahil bigla-bigla na lang siyang lumayo sa akin at ki nuha niya ng mabilis yung pang oxygen ba. Sabay kaming tumingin sa pintuan. Si R ae pala yung nagbubukas ng pinto. Okay lang kayo diyan? tanong niya na napakainose nte pa ng itsura at walang alam sa nangyari sa loob. Ngumiti si Terrence. Yung n giti na nakakaloko. Oh, were fine. Sagot naman niya. Parang naghinala si Rae. Pero dahil nga ang position naming eh kaparehas nung iniwan niya kami, she dropped th e idea. Okay! Magpapaalam lang naman ako. Gabi na kasi saka may pasok pa bukas. Ti nignan niya si Terrence, Oi, insan, ala nang stupid ideas ah! tapos nun sa akin na man siya tumingin, "May improvement na ba sa inyong dalawa? tinaas-taas niya yung kilay niya. Anong improve---" hindi ko natapos yung isasagot ko dahil bigla na l ang tinakpan ni Terrence yung bibig ko. Yeah. I kissed her. Nagulat naman si Rae. Papauwi na sana siya kaya lang pumasok siyauli para lumapit sa amin. Are you kidd ing me? You did? Magrereact n asana ako kaya lang nakatakip yung bibig ko. Dahil nasabi naman na ni Terrence, saka lang niya inalis yung kamay niya sa bibig ko. Iu h

I knew it! sabi ni Rae sabay snap naman niya sa daliri niya, Konting push lang pala sa inyong dalawa. Inaasar-asar niya lang kaming dalawa tapos lumabas na rin siya . Kami na lang ang naiwan ni Terrence sa loob. Bakit mo sinabi? Totoo naman di ba? su mandal siya doon sa pinakaheadboard nung cot. Besides, whats wrong with kissing? Af ter a few minutes or so, tumawag na si Papa sa cellphone ko. Tinatanong kung saa n na daw ba ako napadpad at hindi pa ako umuuwi dahil that time eh mag-11 na ng gabi. Inexplain ko naman sa kanya yung nangyari, at sinabihan niya lang ako na m ag-ingat daw kami ni Ran na umuwi. I left the hospital. Naiwan sina Tjay doon at yung buong family nila. Si Ran naman eh inalalayan ko naman maglakad. Medyo mab igat lang ng kaunti dahil sa laki ba naman niyang tao, but it was alright. Nag-s tay si Terrence sa hospital for a few more days then bumalik na siya sa school. Mas lalo na siyang kilala ngayon sa school considering siya ba naman ang game ba ll ng championship at sa scene na ginawa niya after nung game. Nairita naman siy a, pero alam ko na masasanay din siya sa attention kapag tumagal. Were okay with each other. Mas madalas na nga kaming nag-aasaran ngayon kaysa dati. May time pa nga na pinagtritripan niya akong kunan ng video sa camera niya. Nakakainis nga eh. Pero overall, masaya rin naman. Minsan nakikipag-agawan ako sa kanya pero hi ndi naman ako nananalo dahil tinatakbo niya yung camera. I wonder kung pinapanoo d niya ba tapos tinatawanan niya yung itsura ko doon na mukhang ewan. December c ame and Christmas is approaching. Malapit na rin mag 7 months pregnant ang nanay ko. Ang laki-laki na ng tiyan niya, nag-gain na siya ng weight, and obviously m ay pagkapasaway pa rin paminsan-minsan. Akalain mo ba namang nagyayaya sa Enchan tedKingdom at sasakay daw siya sa roller coaster doon? Naku yung buntis nga nama n na yun!!! Bumalik na kami sa duty namin ni Terrence sa Day Care. Dahil malapit na nga ang pasko, tumulong kami sa decorations doon pati na rin sa simbahan. Na tuwa naman si Father sa ginawa namin. At syempre natuwa rin siya at nakita na ni ya uli si Terrence. Nung sabay nga kaming pumasok sa Day Care tuwang-tuwa yung m ga bata. Talagang tumakbo pa sila sa amin. Si Oli favorite kami nun, kaya ayun n angunguna. Yumakap siya sa akin, tapos niyakap din yung paa ni Terrence. Pagkata pos nun eh tumayo lang siya sa harapan

ni Terrence ng nakangiti. Nagsalubong yung kilay ni Terrence hindi dahil galit s iya kay Oli kung hindi dahil nagtataka siya kung bakit nakatayo si Oli sa harapa n niya. Tumingin siya sa akin tapos tinuro si Oli. Ano na namang problema nito? Ka hit ako rin kinilabutan ako sa ngiti ni Oli. Alam niyo ba yung napakaliit na bat a tapos yung ngiti eh parang may meaning? Parang may ginawa ba na kalokohan. Lum uhod si Terrence para ka-level ng mukha niya si Oli. O sige umamin ka na.. anong ginawa mo ha??? tanong ni Terrence pero pabiro lang. Hindi naalis yung ngiti ni O li. Natatakot na ako ah. Saglit lang din naman, nalaman ko na kung bakit siya na kangiti. Pakiramdam ko ng aatakihin ako sa puso nung sinabi niya ng malakas SYOTA MO NA NO?? Tinakpan bigla ni Terrence yung bibig niya. Tumingin sa akin ng sobran g seryoso tapos bumalik kay Oli. Hindi ko alam yung sasabihin ko kaya nanahimik ako. Nakakahiya yun ah! Oli, hindi sinasabi yun ah! Hindi tama yun.. inalis na niy a yung kamay niya sa bibig ni Oli,Kapag may mahal ka, pinapahalagahan mo. Hindi m o dapat tinatawag ng kung anu-ano. Hindi tamang tawagin na syota, dapat girlfrie nd. Tandaan mo yun ah??? tumango-tango naman si Oli. Tumingin si Terrence saglit sa akin, pero binalik na naman niya kay Oli yung tingin niya, At hindi po, hindi ko po girlfriend si Ate Shay, okay? Hindi PO o hindi PA??? Ang kulit nitong batang t o no? Parang matanda eh. Mas malakas pa yata mang-asar to kay Arwyn at kay Ran. N atawa si Terrence nun. Binuhat niya si Oli sabay sabi niya ng mahina Hindi pa! Hina mpas ko nga siya sa braso niya. Narinig ko yun ah!

Sumunod na yung iba sa amin. Ni-lock ko yung pinto uli kasi baka lumabas doon yu ng mga bata mahirap na maghabol. At least kapag nakalock, alam naming dito-dito lang sila sa frield ng Day Care magtatakbo man sila. Nag-suggest naman na maglar o yung mga bata. Yun naman favorite nila kapag nandito ako o kaya si Terrence. Y un bang kalaro kami. Kapag si Sister kasi hindi nakikilaro. Hinahayaan na sila-s ila lang. Yung assigned kasi na madre sa Day Care eh may edad na. So yun, hindi na malaro. Nung tinanong namin sila ni Terrence kung ano yung laro na gusto nila nagbuo sila ng isang circle at pag-uusapan daw nila kung anong lalaruin. Hindi kami kasali ni Terrence sa usapan dahil nga kami yung kalaban nila. "Pulit-pulit an na lang." sabi ni Betty kaya napanganga ako. "Ano raw?" sabi ni Terrence sa a kin kasi medyo bulol si Betty sa ibang words pero hindi naman masyado. "Ewan ko. " "Pulis-pulisan." sabi naman ni Gaille. "Yun nilalaro namin eh." "Anong laro yu n???" May hawak na stick nun si Oli. Para bang umaarte na siya na pulis na may b atuta. "Hati tayo. Kami isang team. Tapos kayo naman ni Kuya Terrace." umakbay s iya doon sa mga bata na kasama niya, "Sige kayo mauna. Pulis kayong dalawa. Tapo s huhulihin niyo kami kukulong niyo kami doon kunwari.." then tinuro niya yung r oom sa likuran namin. "O sige game na. Pulis pala kami tapos huhulihin namin kay o???" Tinignan ko si Terrence. Takbuhan na naman ito tiyak. Paano kung atakihin na naman siya ng asthma niya? "Hey Terrence, baka mapagod ka uli." "Ano ka ba, l alakad na lang ako. Ang liliit niyan oh!" sabay nguso niya doon sa mga bata. Nag sitakbuhan nga yung mga bata. Tapos ang ginawa nga namin eh kapag nahuli eh nila lagay namin doon sa room, yung pinakaclass room ng Day Care, tapos isasara na na min yung pinto dahil kunwari sila na yung prisoners.

Tinotoo naman ni Terrence yung sinabi niya. Naglakad lang siya dahil siyempre ay aw niya na rin siguro ng isa pang asthma attack. Nahuhuli naman niya dahil ang b abagal naman nung iba eh. Si Oli ang pinakamahirap hulihin dahil umakyat pa sa p uno, pati yung ibang mga batang lalaki. Nung kinulong na namin sila, kunwari sin ara lang namin tapos sila eh nasa loob. Yung iba tumatawa-tawa lang. Yung iba na mang babae umaarte na akala mo eh nakakulong talaga. Bago pa may umiyak, pinalab as na namin sila. "Kami naman pulis ah!" sabi nung isang bata na bago lang yata kaya hindi ko alam ang pangalan. "Oo nga po hulihin naman namin kayo!" Tumakbo n a kami ni Terrence. Este ako lang pala. Naghiwalay na kami para 'di kami madalin g mahuli. Si Terrence mabilis nahuli dahil nga palakad-lakad lang, so ayun nilag ay na kaagad sa kulungan na room. Sabi niya piyansahan ko daw siya. Maya-maya la ng kakatakbo ko rin, napagod na ako. Kaya nagpahuli na ako. Saka isa pa, pawis n a pawis na rin yung mga bata. "Sige na po Mamang pulis, suko na po ako sa inyo." May hawak pa rin si Oli na stick nun na parang batuta ng pulis. "Sige dalhin na sa kulungan." Siguro mga lima silang humawak sa akin. Para namang tatakbo pa ak o. Ang kulit eh. Sumabay naman ako at pumasok na ako doon sa kulungan. Sinara na man nila kaya kami ni Terrence eh umarte na nagmamakaawa na palayain na kami. Sa totoo lang, larong pambata nga siguro yun pero nakakaenjoy pa rin kahit na papa ano. Pakiramdam ko tuloy naging bata ako uli. "Gaano po ba katagal ang sentensya namin dito?" nagbibiro naman na tanong ni Terrence. "Et-yers." sabi nung bata n a walang front teeth. "Ano raw???" tinanong na naman ako ni Terrence as if naint indihan ko naman yung Japanese na salita. "Eight years daw yata..." yun kasi ang intindi ko.

"Dahil kayo ang mga magnanakaw, dapat kayong makulong." sabi ni Oli na parang si ya ang Chief of Police. "Opo sir." sabi ko naman at natatawa na ako. Nagpakulong kami ni Terrence doon sa loob ng mga 5 minutes. Syempre di naman kami pwedeng m agtagal doon at yung mga bata eh nasa labas. Kahit na naka-lock yung pintuan par a 'di sila makalabas, dapat nandun pa rin kami na nagbabantay sa kanila. Lumapit naman ako doon sa pintuan ng kulungan 'daw' namin para lumabas, kaya lang nung bubuksan ko, hindi ko maitulak palabas. "Terrence tulong nga, na-stuck yata yung pinto eh." Tumayo naman si Terrence para tulungan ako. Sinubukan niyang itulak, pero ayaw talaga eh. "Na-stuck nga yata." Sumigaw kami nun. Si Betty lang ang m alapit sa pintuan kaya siya lang ang matatanungan. Lahat kasi nandun sa field at naglalaro na naman. Tignan mo nga naman yung mga pulis na yun! "Betty... pakiti gnan mo nga kung may nakaharang sa likod ng pintuan???" tinanong ko siya tapos n akatingin siya sa akin. "Wala po." Tumingin ako kay Terrence. "Wala naman daw eh . Na-stuck lang talaga. Itulak mo na lang ng malakas." Tinutulak naman ni Terren ce. Ayaw talaga. Bakal kasi yung pintuan na yun eh. Nag-lollipop na nun si Betty at nakaupo na nanonood sa amin sa bintana. "Pero nakasara po yung lock." sabi n iya sabay sipsip doon sa lollipop niya. "Ni-lock niyo???" Ngumiti si Betty nun. Ang lagkit-lagkit na ng mukha niya pati ng damit niya. "Opo. Magnanakaw po kayo 'di ba?"

Oh my God. This is so not good. "Ahh.. Betty.. uhmm.. pwede pakialis na lang yun g lock? Tapos na kasi yung laro eh." "Ayaw 'to!" nalito pa ako run pero naisip k o rin ibig sabihin niya. "Bibigyan kita ng maramig lollipop.." Nagdalawang-isip si Betty nun. Kaya lang mabilis niya na sabi.. "Dami naman lollipop dun eh!" Nak ita namin na papalapit na si Oli. Niyayaya niya si Betty na maglaro doon sa fiel d. May kinalat sila doon na kung ano. "OLI!!!" sumigaw naman si Terrence pero hi ndi ko alam kung galit ba siya o ano, "Alisin mo na yung lock at lalabas na si K uya!" Tumingin na si Oli kay Terrence nun. Sabay umiling na siya. "Diyan na muna kayo." Ako naman yung pumunta sa bintana nun. Grabe ang init doon sa loob. "Oli , palabasin mo na si Ate huh?" "Ayaw." Mukhang useless talaga na pakiusapan. Bat a kasi eh, kaya hindi nakikinig. "Tawagan na lang natin sina Sister. Cellphone m o???" hinahanap niya cellphone ko sa akin. "Naglaro tayo, malamang nilapag ko yu ng bag ko sa labas." tinignan ko siya, "Cellphone mo?" "Wala akong dala." kinapa niya yung bulsa niya nun. Huminga siya ng malalim at pinagpapawisan na rin siya sa init nun, "Maghintay na lang siguro tayo. Naka-lock naman sila hindi sila ma kakalabas. Anong oras na ba?" Tinignan ko yung relo ko. "12:15." sabi ko naman. "Anong oras darating parents nila???"

Nagtinginan kaming dalawa na para kaming nagpapanic. 5:30 pa ang oras ng pick up ng parents doon sa mga bata. "OLI!!!" sumigaw ako uli doon dahil naglalaro nama n na sila. "Buksan mo na yung pinto. Galit na si Kuya!" sinubukan i-shake ni Ter rence yung bintana nun. "Eeeh ayaw ko na! Galit si Kuya Terrace eh." Hinampas ko nga si Terrence. Lalo pang tinakot e di lalong hindi binuksan. "Oli, ako lang p ala palabasin mo. Hayaan natin nakakulong si Kuya Terrace sa loob 'di ba???" Hum arap si Terrence sa akin nun. "Oh bakit ikaw lang??" sabay humarap na siya sa bi ntana. "Makisakay ka na lang..." "OOOOLLLLLIIIII!" Haay wa-epek talaga. Ang saki t na ng lalamunan ko eh. Naupo naman na si Terrence. Napagod na yata. Ako naman nakatayo pa rin nun. "Oli! Buksan mo na!" "Lovey Dovey na lang kayo diyan!" sabi niya ng tumatawa. Nag-init yung mukha ko nun lalo,"Sabi naman ni Kuya Terrace n ag-iisang Ate Shay ka daw ng puso niya eh!" Tinignan ko si Terrence nun. Narinig niya rin kaya tumayo siya. Nahiya yata kaya hindi tumingin sa akin. "At kailan ko naman sinabi yun???" pineke niya yung tawa niya, "Bata eh no. Kung anu-ano si nasabi..." "Sa ospital nung maysakit ka nung nanood tayo nung nakakatakot!" "Who a.. " bumulong si Terrence sa gilid pero narinig ko, "Natandaan pa niya yun???" hindi na niya makuhang tumingin sa akin nun, "Oli! Palabasin mo na kami! Ngayon na! Kung hindi... kung hindi... ibibitin kita sa puno!" "Ayaw!!!"

Ayun tumakbo na lalo. Wala na tuloy bata malapit sa amin. I guess we'll stay for four hours and 45 minutes. Ang init pa naman. "Ikaw kasi eh! Pumayag ka pa doon sa pulis pulisan!" sabi niya sa akin at ako pa ang sinisi. "Aba sino ba ang nan akot ng bata! Ayan tuloy hindi na binuksan!" "At least ako hindi ko iniiwan yung cellphone ko sa labas!" "Buti nga meron pa kaysa naman sa hindi nagdadala!" "Ma y dala nga hindi naman magamit!" ini-stretch naman niya yung paa niya. Ewan ko b a. Nag-aaway kami pero parang wala lang. Asaran lang ba. "Malay ko ba na makukul ong tayo! Kung maglalaro ka ba kasama mo yung bag mo sa pagtakbo? I mean common sense naman! Isa pa---" Nagsasalita ako nang bigla na lang may bumagsak sa kamay ko. Naramdaman ko na may gumagalaw. Pagtingin ko, may gagamba na gumagapang na sa wrist ko. "AAAAAAAAAHHHHHHHH!!!" nagtatatalon-talon ako as if naman mahuhulog yun pero hindi ko maalis ng kamay ko. "WHAT??? ANO??? ANONG NANGYARI SA IYO???" nagulat si Terrence kasi bigla na lang akong nagsisisigaw. "Get it off! Alisin mo na!! AAAAHHHH!!!" Nakita ni Terrence yung nasa kamay ko. Saglit lang din, kin uha niya tapos inalis niya sa kamay ko. "Para gagamba lang! Akala ko naman kung ano na!" then tinignan niya ako, "Darn you're cute!" Tawa siya ng tawa nun. Nama matay na siya sa kakatawa dahil siguro sa nakita niyang reaction ko doon sa gaga mba. Ako naman, parang wala akong nakitang nakakatawa doon. Naiiyak na ako sa ta kot nun. Hinawakan niya yung tiyan niya sa kakatawa. Ako naman nakatayo doon tin akpan ko ng kamay ko yung mukha ko. Naiiyak ako nun. Hindi ko talaga mapigilan. "Maybe this is not a bad idea after all. Nakita mo sana yung mukha mo..." then h uminto naman siya, "Shay???"

Lumapit naman siya sa akin nun. Inalis niya yung kamay ko sa pagkakatakip sa muk ha ko. "Hey hey hey.. whoa.. are you crying???" nakita niya yung mukha ko na nam umula na nun. "Oo! Nakakainis ka kasi eh!" yun na lang yung nasabi ko kasi naiin is talaga ako. "May phobia ka sa gagamba?" Hindi na ako sumagot. Umiyak na lang ako nun saka lalo kong tinakpan yung mukha ko. In turn, niyakap ako ni Terrence ng mahigpit nun. Nagulat nga ako eh. Ang init ng kamay niya. "Sorry tinawanan ki ta..." sabi niya ng mahina sa akin, "Promise ko hindi na kita tatawanan."lalo ni yang hinigpitan yung yakap niya, "Sabihin mo lang sa akin kung natatakot ka..." "Nandito lang ako para bantayan ka..." ***34***Para siguro akong bata doon na umiiyak at pinapatahan ni Terrence. Syemp re mas nakakagaan naman sa pakiramdam. Saglit lang din nung may narinig kami na... "Uuu yyy! Kayo ha!" Pagtingin namin eh nakatayo si Oli malapit doon sa bintana katabi yung ilan-ilan sa mga batang kalaro niya. Akala ko nga eh mahihiya si Terrence dahil may mga bata pero niyakap pa rin niya ako. Nakita ko nga na ngumiti pa siy a. "Natatakot si Ate Shay, pinapatahan ko lang. Ang laki-laki na kasi takot pa s a gagamba." That time hindi na ako naiyak. Natawa na lang din ako. Nawala na kas i yung takot ko. Hindi nga kami nakalabas doon ng halos maglilimang-oras. Pinagb uksan lang kami ni Sister at nagulat siya kung ano daw ba ang nangyari sa aming dalawa at nakulong kami ng mga bata. Inexplain naman namin. Nakakahiya mang amin in eh naisahan pa rin talaga kami. At sa dinadami yung maliliit na bata pa! Hind i naman nagalit si Terrence kay Oli, syempre bata pa rin naman yun. Boring sa sc hool namin ngayong December. Wala man lang kung anong activity na related sa Chr istmas. So ang hinihintay na lang namin eh yung Christmas Party ng bawat classro oms,

tapos bakasyon na namin. Kaya lang binago kasi nila this year. Originally by yea r at section ang parties. Pero para daw makatipid, joint party na lang daw. Bawa t year and section eh magdadala ng pagkain, then pagsasamahin na lang sa isang v enue. In that case, parang big feast daw talaga. Dahil para sa mga students yun, mga teachers ang tumulong na mag-design doon sa paggaganapan. This time sa isan g hotel gaganapin. Pinagbayad pa kami ng 150 para umattend ng party. Ang bisyo n ga! Nakakainis eh. Hindi pa kasali doon yun exchange gift. Sa exchange gift nama n, doon na papasok yung by year and section. Magulo kasi kung joint na. Saka ang dami namin ah! Mga one week bago yung party, nagbunutan na kami sa room kung si no ang reregaluhan namin. Kapag babae ka, sa names ng guys ka bubunot. And vice versa. Isa ako sa mga nahuling bumunot. Tatlo na lang kasi yung natitira nun sa bowl. At kung dadapuan ka lang din naman ng malas ang nabunot ko pa eh... "Arwyn ???" tumingin ako kay Tjay, "Si Arwyn nabunot ko. Ikaw?" "Si John." natatawa-taw a pa siya nun, "Madali lang regaluhan si John, hindi mapili yun eh. Si Arwyn? Ew an ko na lang." Nagsabay na kami mag-shopping ni Tjay ng pang-regalo namin. Sabi kasi worth P100 pataas. Ang nabili ni Tjay para kay John eh set ng Star Wars na pentoppers worth P150. Ang cute nga eh. Collection kasi ni John yung Star Wars. Kaya ayun, tama lang yung regalo ni Tjay sa kanya. Ako naman, nakakatatlong ara w na eh hindi ko pa alam ang ireregalo ko. Si Arwyn ba naman yun. Captain ng bas ketball team namin, mayabang paminsan-minsan, babaero, alam mo yun??? Hindi bast a-basta nareregaluhan. Nagkataon naman nung nasa mall kami eh nakita namin si Te rrence at si Ran. Syempre naghahanap din daw pala sila ng ireregalo doon sa nabu not nila. "Ano namang ibibigay ko kay Rebecca?" naiirita na si Ran nun, "Hair cl ip. Tama hair clip na lang siguro." Pasalamat talaga si Rebecca kay Tjay at nari nig niya. "Hair clip ka diyan! Mahiya ka nga! Bibili ka ng isang buong plastic n g hair clip para mag worth P100??? Hindi ka nag-iisip." "Malay ko mag-regalo sa babae!"

Tinignan ko si Terrence nun. Siya naman nakafold lang yung kamay niya sa harapan niya. Parang wala lang sa kanya na nagtatalo si Ran at yung kapatid niya. Nandu n na lang din naman sila at nandun kami ni Tjay eh nagtulungan na kami sa pagbil i ng regalo. Nakabili na si Tjay so ako na lang ang nagpatulong. Ayun in the end nakabili ako ng kung ano mang tawag doon na nilalagay sa kamay para hindi ka ma sugatan kapag nagbasketball ka. Sabi kasi ni Terrence, ang mga lalaki daw na-app reciate nila ang regalo especially daw kung related sa interests nila. Pero over all daw kung ang isang lalaki eh may gusto sa babae, kahit ano pang ibigay niya eh okay na okay. Weird stuff.. but that's what he said. Tinulungan ko siya doon kay Tanya, yung nabunot niya. Kinuha namin eh lava lamp. Pero super cute kasi ka pag sinaksak mo nagiiba-iba ng kulay. Sa katunayan, excited din ako sa party kah it papaano. Yung usual lang naman, kainan, games, saka exchange gifts. Pero dahi l nga first year namin mag joint party kasama yung ibang year level at sections, nakakapanibago. Si Ran ang kasabay kong dumating doon sa hotel nung araw nung p arty. 6 daw ng gabi kasi ang sabing simula nun so 10 minutes before 6 nandun na kami. Sobrang daming tao, at hindi mo malaman kung sinu-sino yung mga nandun. Ka hit pala joint, may nakalagay na year and section sa bawat tables para hindi nak akalito. Tinulungan ako ni Ran na hanapin yung sa amin, tapos tinawagan na lang niya si Terrence kung saan yung sa kanila. Naka-skirt ako nun na abot hanggang s a tuhod. Yung suot ko eh cute lang, hindi naman magara na kung ano man. Si Tjay nakita ko na rin nun, kumukuha ng inumin ang bruha. Oddly that time, hinahanap-h anap ko si Terrence dahil hindi ko pa siya nakikita. Pero dahil hindi ko alam ku ng saan yung table nila, at sa dami ng tao doon, malabo talaga na makita ko siya . Ayaw ko namang tanungin si Tjay. Nakakahiya naman kasi kahit bestfriend ko pa siya. Dinalahan niya lang ako ng inumin, tapos naupo na siya doon sa table namin . Saglit lang din naman, tumayo na si Ms. Olivia, siya kasi ang pinaka-emcee nun g party at maggames na daw. Unang ipa-game ba naman eh paper dance. May certain number lang ng students na pwedeng sumali. Sa dami, iilan lang talaga. Ako naman naupo na lang at wala naman talaga akong balak sumali. Yun yung game na may par tner ka tapos may newspaper kayo. Tuwing titigil yung tugtog eh kailangan nakatu ngtong kayo nung newspaper. Kung may lumagpas na kahit anong bahagi ng katawan n iyo sa sahig, alis na kayo. Kada tigil ng tugtog, paliit ng paliit yung papel. P agkatapos nung game, nanalo yung mga 2nd year. May binigay sa kanila na tig isan g paper bag na ewan ko kung anog laman. After nun, nagpa "Bring Me" lang sila pa ra may pagitan yung

isang game sa isa pang game. Neenjoy ko naman yun party kahit na nakaupo lang ak o doon. Kaya lang sana magpakita naman si Terrence 'di ba??? Si Arwyn naman eh t umabi pa sa akin. Kaya ayun inabot ko na yung regalo ko. Dapat mayamaya pa yun, kaya lang pinilit ako eh. Ayaw ko naman na nangungulit yun, binigay ko na tuloy. "Ang next game natin eh Stop Dance. Ngayon pwede tayo ng maramihan dahil malaki naman yung Dance Floor. Mga chaperone teachers natin ang titingin kung sino ang mga gagalaw. Yung mga gustong sumali pumunta na kayo sa harap." Nagsipuntahan n aman sa gitna yung mga gustong sumali. Ako naman naupo pa rin doon. "Hindi ka sa sali?" tinanong ako ni Arwyn dahil hindi talaga ako gumagalaw sa inuupuan ko. "A yaw ko. Ang dami-daming kasali. Makikipagsiksikan pa ba ako?" Ngumiti lang siya. "O sige pala sasali lang ako. Balik na lang ako mamaya ah." tapos tumayo na siy a at iniwan ako doon. Kasabay nung stop dance, pwede ka nang kumain kung gusto m o. Tinatamad naman akong tumayo para kumuha ng pagkain dahil sa kabilang side pa yun. Nagsimula na yung stop dance nun. Ang lakas-lakas ng tugtog sobra kaya nab ibingi na ako nun. Parang disco sa loob eh. Bumulong naman ako kay Tjay nun.. "Y ung Kuya mo?" "Ikaw ha! Bakit mo hinahanap?" inasar-asar pa ako ni Tjay nun. "Er r.. hmmm.. wala lang. Hindi ko pa kasi siya nakikita." Siniko naman niya ako. "K unwari pa ito eh." then lumingon siya likuran, "Di ko rin alam. Pero alam ko sa likuran yung table ng mga 4th year." sumandal naman siya sa upuan niya, "Ikaw ng a, umamin ka na sa akin. ung diretsong-diretso. Hindi naman ako magagalit o ano eh. May gusto ka ba kay Kuya? Kasi lagi na lang ikaw may pasikot-sikot kahit hal ata naman na."

"ANO???" ang lakas kasi ng tugtog nun kaya hindi ko alam kung tama ba yung narin ig ko. "Wala. Kukuha ako ng pagkain. Anong gusto mo?" "Fries na lang. 'Di pa ko gutom eh." Tumayo na si Tjay nun para kumuha ng pagkain. Yung mga naglalaro nama n ng stop dance eh ayun nagwawala na sa dance floor. Patigil-tigil nga yung tugt og eh. Ang lakas-lakas nakakabingi, tapos biglang mawawala... tapos babalik... N akakainis na nga eh. Pakiramdam ko nasisira na eardrums ko. Napagisip-isip ko ng a yung sinabi ni Tjay. Bestfriend ko siya pero hindi ko pa inamin sa kanya ng di retso na may gusto ako sa Kuya niya. Siguro dahil nga obvious naman, hindi ko na man na kailangang sabihin. Pero siya nagkaroon ng lakas ng loob na aminin sa aki n na may gusto siya kay Ran. Hindi ba ako unfair na bestfriend sa kanya??? Malap it na si Tjay doon sa side ng mga pagkain. Pero dahil nga malakas naman yung tug tog, wala na akong pakialam. "TJAY!!! OO NA! INAAMIN KO NA MAY GUSTO AKO SA KANY A!" Lumingon naman siya sa akin at napakunot-noo siya. "ANONG SABI MO???" Yung t ugtog naman kasi eh! "SABI KO UMAAMIN NA AKO NA MAY GUSTO AKO SA KUYA MO!!!" "AN O???" hinawakan niya yung tenga niya, "SAGLIT LANG DI KO MAINTINDIHAN!!" Nakakai nis naman ito si Tjay eh. Bingi lang ba talaga siya o talagang malakas lang yung tugtog??? Nagsimula na siyang maglakad uli nun papalapit sa pagkain. So malapit na siya sa kabilang side. Kaya ako naman sinigawan ko na siya... "SABI KO MAY G USTO AKO SA KUYA MO! MAY GUSTO AKO KAY TERRENCE! OKAY?!? BINGI KA TALAGA!!!" Sum akit yung lalamunan ko sa kakasigaw nun. Nakatingin sa akin si Tjay na parang na gulat sa sinabi ko. Naupo naman ako ng maayos.

Lumingon-lingon ako. Nagtaka naman ako kung bakit sila nakatingin sa akin. Ito n amang mga taong 'to kung makatingin akala mo naman narinig nila yung sinasabi ko . Teka... Nakatingin sila??? "Shay, yung tugtog..." sabi ni Tjay ng mahina. Naki nig ako nun. Saka ko lang napansin, tumigil na pala yung tugtog. That means.... AAAAAAAHHHHHHHHH!!!! t ba kasi sinigaw ko !!! Okay lang.. okay hang wala naman siya ***35*** Parang gusto kong mag-disappear doon sa kinauupuan ko. Baki pa yun? Just my luck narinig pa ng marami. Ano ba naman yan lang yan.. as long as hindi naman narining ni Terrence. Muk di--Terrence! Bro!" Help! Somebody?

Nakakahiya talaga. Sa dinami-dami ba naman ng pagkakataon na titigil yung tugtog eh yung time pa na sinigaw ko na may gusto ako kay Terrence. And worse, nandun siya at hindi lang siya ang nakarinig kung hindi yung buong school lang naman. P akiramdam ko nun sana mag-magic na lang at mawala ako doon. Parang nanliliit ako ng 'di ko maintindihan dahil nakatingin sila lahat sa akin. Laki talagang pasas alamat ko at Christmas Party nun. Syempre mababakasyon na at tiyak kapag bumalik na kami sa school eh makakalimutan na nila yun. At least I hope so. Paano ba na man, hindi ko na makakayanan pa na pumasok sa school na nakatingin sa akin ang m ga tao at pinag-uusapan ako. Iniisip ko pa lang kinikilabutan na ako eh. "Ano ka ba! Hindi naman ganun kasama eh!" sabi ni Tjay sa phone nun at pinapagaan lang yung pakiramdam ko. "Nakalimutan na nila yun! Isa pa ang mahalaga si Kuya eh wal ang sinasabi na kahit ano." Parang hindi yata nakatulong yun...

"Eh talaga namang walan sinasabi yun eh!" Sa totoo lang kung titignan mo talaga, wala namang masama sa ginawa ko. Marami na rin naman nang gumagawa nun sa ngayo n 'di ba? Ang nagbobother lang talaga sa akin ay kung ano yung iniisip ni Terren ce sa nangyari. After all, wala pa naman siyang inaadmit sa akin na may gusto ba niya ako o ano pa man. Oo alam kong galing kay Father na isa ako sa mga babaeng pinapahalagahan niya. Galing naman kay Oli na nag-iisa akong Ate Shay ng puso n iya. Pero wala naman siyang inaamin ng diretso eh. Yung confession ba niya the s ame as the words 'Babantayan kita' Aaaahhh!!! Nakakainis naman eh. Bakit ang mga lalaki ba masyadong puzzle? Ang masama pa, wala silang exact na pattern. Lucky you kung mafigure out mo. Wala bang exact logic sa behavior nila? Si Ran naman g inagawang katatawanan yung nangyari. Hanggang ngayon inaasar pa rin niya ako. Mi nsan umaarte pa siya na luluhod siya tapos naka-stretch yung kamay niya sa harap an ko tapos sasabihin niyang, 'Oo Terrence, gusto kita.'. Kaya ayun tinakot ko n ga. Sabi ko kapag inasar pa niya ako sasabihin ko kay Tjay ang mga deepest and d arkest secrets niya. Biglang tumigil naman. Nung lumabas ako ng kwarto, Christma s vacation na, narinig ko na may kausap si Ran sa phone. Akala ko nga may kaaway eh kasi ang lakas-lakas ng boses niya. Nung narinig ko lang nga kaunti, si Tita lang pala ang kausap niya. Paikot-ikot pa siya doon sa kwarto niya. "Mom, gradu ating na ako ng high school this coming March. Wala ka man lang bang balak umuwi ?" inilipat niya yung cellphone niya sa kabilang tenga niya, "Lagi na lang ganun eh! Ikaw na lang parati yung tama! Fine! Who said I care?" halata mong naiinis na siya,"Whatever. Bye." tapos binaba na niya yung phone. Pagkababang-pagkababa niya ng phone ay pabagsak siyang patalikod na humiga sa kamaniya. Hindi naman ni ya ako napansin kaya kumatok pa rin ako kait bukas naman yung pintuan. "Ran may problema ba?" Hindi siya sumagot kaagad. Halata mong badtrip talaga siya. "Wala. Si Mommy lang kasi." yun lang ang sinabi niya at hindi naman siya tumingin sa a kin."Oo nga pala, 'di ba ngayon tayo pupunta kina-Lola?" Lola namin parehas. Nan ay ng Papa ko at Mommy ni Ran. "Oo ngayon yun. Sinabihan nga pala tayo na mag-pa ck at doon tayo mag-celebrate ng Christmas eh."

Tumakbo na ako nun sa kwarto ko para mag-pack. Sinabihan nga pala kami na doon k ami magpapasko. Si Lola kasi mapilit. Sabi niya, hindi pa daw niya nakikita yung dalawang apo niya. Tapos si Mama daw ba kung inaalagaan niya ba yung sarili niy a. You know, typical granadmom ba ang dating. Haaay torture 'to! Ang kulit pa ma n din ni Lola. Mas lalo si Ran. Nung maliit kami nun panay ang suklay ni Lola sa buhok niya at may pinahid na kung ano na hindi ko magustuhan yung amoy. Naging kamukha ni Ran si Rizal kahit papaano. Kaya ngayon kung masamang panaginip man i to.. sana magising na ako!!! Siguro hindi naman masama. Usually kasi sa tinitira han ni Lola maraming nagpupunta dahil sinasara nila yung street at may party yun g mga magkakapitbahay sa gitna. It won't be that bad. As long as makalimutan ko yung confession ko na may gusto ako kay Terrence sa buong school, okay lang ako. Nakarating kami doon about 30 minutes or so. Inaantok-antok na nga ako nun eh. Made of wood ang bahay ni Lola, kaya ayun traditional ba. Ang kasama lang niya s a bahay eh si Tita May, pinsan nila Papa at yung mga anak niya. Kakapasok pa lan g namin ng gate eh napansin namin na pababa na ng hagdan si Lola at sinasalubong kami. Syempre hinalikan niya si Papa, si Mama rin at hinawakan yung tiyan. Pagk atapos nun eh bumaling siya sa akin. "Ito na ba ang apo ko na si Haylie? Naku an g tagal-tagal ko nang hindi nakikita itong apo ko!" sabay yakap sa akin ng sobra ng higpit. Naman Lola! "Shaylie Lola. Nawala na naman yung S." Pagkatapos niya a kong yakapin eh nakita naman niya si Ran. Tinitigan naman niya si Ran ng mabuti na para bang naka-microscope siya. Dahil matangkad si Ran, nakatingala pa si Lol a. "Ito na ba ang boyfriend mo apo?" Natawa ako nun. Tinuturo-turo ni Lola si Ra n. "Lola naman si Ran po 'to!" sabi ni Ran na parang na-disappoint dahil hindi s iya nakilala ni Lola. "Apo ko?" lumapit naman si Lola at pinipilit halikan si Ra n sa noo niya kaya lang iniiwas ni Ran yung ulo niya, "Naku hindi ko na nakilala si Andres ko!"

Lalo akong tumawa nun at ang sakit na ng tiyan ko. Parang hiyang-hiya si Ran na hindi mo maintindihan eh. Andres talaga ang tawag sa kanya ni Lola bata pa lang kami. Hindi dahil nakalimutan ni Lola, kung hindi dahil in-denial siya. Noon daw kasi Andres dapat ang ipapangalan sa kanya instead of Andrei. Kaya lang ayaw ng Mommy ni Ran dahil daw parang makaluma sa pandinig. Saka gusto daw niya Ran ang maging nickname ng anak niya, so nag-end up na Randrei. Pero itong si Lola, han ggang ngayon, siya pa rin daw ang nagiisang Andres na apo niya. "Ano ka ba naman Andres! Hinahalikan ka ni Lola oh!" dinagukan ko nga kaya yumuko ng kaunti si R an at hinalikan siya sa noo. Umalis na si Lola nun at sumabay kay Mama dahil daw buntis nga. Tumingin sa akin si Ran habang pinupunasan yung noo niya. "Kadiri ' to si Lola oh may nilawayan pa ko!" Saglit pa lang kami na nandoon eh nagsimula na yung party sa street nila Lola. Panay bata naman yung sumali doon. Kaya kami naman ni Ran eh naupo lang doon sa gilid ng daan at nanood na lang kami. May mal alaking speakers nun kaya malalakas na tugtog yung maririnig mo. May mahaba rin silang table na panay regalo para sa prizes yata ng mga bata. Tawa ng tawa si Ra n doon sa Banana Eating Contest dahil yung isang bata eh napunta na sa mata niya yung saging. Nagulat na lang kami parehas nung may isang bata naman na tumayo s a harapan namin. Nakangiti pa nga ng todo-todo. Nagsalubong yung kilay ni Ran da hil may batang babae nakatayo sa harapan niya. "Anong pangalan mo?" Napatingin s i Ran sa akin na nag-aalangan habang nakaturo doon sa bata. "Kilala mo???" Umili ng naman ako. Hindi ko naman talaga kilala yung batang babae. Although ang cute niya ah. Hindi pa rin nawawala yung bata sa harapan namin kaya hindi na lang pin ansin ni Ran. Kaya lang ewan ko, naiirita siya siya siguro na may nakatayo sa ha rapan niya. "Ahh bata, may kailangan ka ba?" hinawakan niya sa ulo yung bata. Na hulog yung maliit na sunglasses na bata na pink. Kinuha ko naman at umarte ako n a suot ko. Ang liit nga masyado pero nagkasya pa naman.

"Anong pangalan mo? Ako pala si Liz. Crush kita." Na-choke si Ran nun at humawak siya sa akin na para bang nagtatago. "C-crrush mo ko? Uhhh..." helpless na tala ga si Ran, "Ilang taon ka na?" "6." tumaas-taas yung kilay ng bata na nag-remind tuloy sa akin kay Oli, kaya lang babae naman siya, "Ikaw magiging asawa ko." Hi ndi ko alam kung gusto na bang tumakbo ni Ran nun. Ako naman tawa ako ng tawa nu n dahil dumidikit na sa kanya yung batang babae na maliit. Hinawakan ako ni Ran sa sleeves ko ng sobrang higpit. Bata naman yun, ewan ko kung bakit takot na tak ot siya. Tawa pa rin ako ng tawa nun, saglit lang si Ran nakitawa na rin sa akin dahil nakita niya yung itsura ko na suot yung pink na sunglasses nung bata. "So rry bata ah, may girlfriend na ako." tapos tumingin siya sa akin at kumindat. Hi nampas ko nga siya. Pati ba naman bata niloloko! "Ano ka diyan! Girlfriend ka di yan!" "Meron naman talaga eh!" tapos bumulong siya sa akin na makisakay na lang ako. "Hindi bata. Wala akong boyfriend. Hindi ko siya boyfriend! Pwede mo siyang maging asawa!" "Oo nga pala bata wala siyang boyfriend." tumayo si Ran nun hawa k-hawak niya yung cellphone ko. Napakapa ako sa likod na pocket ng pants ko. Hin di ko man lang naramdaman na nakuha niya yung cellphone ko. "May text pa man din si Terrence dito.." Nakatayo lang yung bata at nanonood sa amin. Hindi niya sig uro alam kung anong nangyayari. "Akin na nga!" tumalon-talon ako para maagaw ko kaya lang 'di ko pa rin makuha eh. Ang kulit talaga ni Ran nun. Hindi niya talag a binibigay yung cellphone ko. Umupo siya doon sa bata at tinap niya sa ulo.

"Sorry bata may girlfriend na ako, Tjay ang pangalan." "Bading ka ba?" "Sinong b ading?!?" nainis naman si Ran nun. "Eh bakit Tjay pangalan? Lalaki may pangalan nun ah!" "Sinong bading huh! Bwisit na bata 'to!" Tignan mo itong si Ran. Pati b a naman bata papatulan pa. Umaarte siya na sinusugod niya yung batang babae pero alam ko naman may halong biro lang si Ran. "Umuwi ka na nga Ran! Uwi na! Pati b ata..." tinulak-tulak ko siya para umuwi na siya. "O sige uwi muna ako." tapos n un eh tumakbo na siya ng mabilis, "Nasa akin yung cellphone mo!" Hahabol na sana ako kaya lang naisip ko na mabilis naman siyang tumakbo. Lalaki yun, babae ako. Matangkad siya, ang liit ko. "Randrei Yu! Bumalik ka dito! RAAAANNNNN!!!" Bwisi t talaga yung lalaki na yun. Nakakainis! Bwisit eh! Nakikialam talaga! Sigaw pa rin ako ng sigaw doon. Labas na nga siguro veins ko hindi pa rin talaga bumalik si Ran. Kaya nga naman paglingon ko... "AAAAHHHH!" tinakpan ko naman ng mabilis yung bibig ko. May kung sinong tao na nakatayo nun sa gilid ko na panay icing ng puti yung mukha. Tama bang ilapit yung mukha ng ganun sa mukha ko? Yun tuloy... "Uhh.. anong..." Binuhat niya yung bata. Yung Liz ba yun. Malamang magkamag-ana k sila kung binuhat niya. Nag-aaway pa silang dalawa. Pinapagalitan nung lalaki yung bata kung bakit daw ba tumatakbo siya ng hindi nagpapaalam at kung saan-saa n daw nagsusussuot at walang pasabi. Wala man lang siyang sinabi sa akin. Basta kinuha niya lang yung bata at umalis na. Ano ba yan, trend na ba ngayon na layas an ako??? Hindi pa sila nakakalayo, huminto sila doon malapit sa may poste. Naka talikod na yung lalaki.

Buhat-buhat pa rin niya yung bata na nakaharap sa akin. "Ate! Ate!" sumigaw siya kaya napansin ko na ako yung tinatawag niya. "Papuntahin mo daw yung boyfriend mo sa court bukas ng 2:00 sabi ni Kuya!" Nagtaka naman ako. Sino ba yun? Saka si nong boyfriend? Nagsimula na uling maglakad yung lalaki. Nakatawa lang yung Liz sa akin. "Teka lang! Pssst hoy! Sino ka ba???" Nagdire-diretso lang siya ng laka d. Ang sungit naman nun! Parang si... "Tanga ka ba?" sabi nung bata kaya nagulat pa ako. Grabe parang matanda magsalita ah!"Hindi mo ba kilala kuya ko? MVP yan! Saang planeta ka ba nanggaling? Si Kuya ko pa... dami naghahabol diyan!" "Captain yata yan ng basketball team!" could it be the guy from----Nah ***36*** Pagkauwing-pagkauwi ko ay sinabi ko kaagad kay Ran yung sinabi nung lalaki. Nagt aka rin siya dahil wala naman daw siyang matandaan na nakilala niyang Captain ng basketball team sa personal maliban kay Arwyn. Sabi pa niya na-meet niya yung m ga captains ng ibang teams na nakalaban nila pero sa game lang yun. Sinabi ko na mukhang seryoso yung lalaki kaya pumunta na lang siya. Nakipag-agawan naman ako sa kanya sa cellphone ko nun. Talagang nakikipagkulitan pa sa akin at ayaw tala ga ibigay yung phone ko. Finally wala na akong maisip na paraan kung hindi takut in ko na naman siya na may kinalaman kay Tjay, saka lang siya tumigil. Haay, iba talaga ang impact kapag taong gusto mo na ang involve. Chineck ko na yung phone ko. Kahit na alam ni Ran na may texts si Terrence sa phone ko, hindi naman niya binasa. Kahit papaano hindi naman siya nakikialam. Nakita ko na dalawa yung tex t messages ni Terrence sa akin. Dahil nga pinoproblema ko pa yung confession-fia sco, kinabahan naman ako nun. Kahit anong may kinalaman sa kanya simula nun kina kabahan na ako eh. 'merry xmas =)' Naku ha, maikli man at least naisip naman niy ang bumati. May isa pa siyang text. Binuksan ko naman at binasa ko rin. Kung mai kli yung isa, mas mahaba naman yung pangalawa.

'worid k b dun s nngyri? wag m n cla pncnin kng ano man iniisip nla. mas mhlaga nmn iniisip k d b? i think wat u did was d absolute gr8tst. tke cre. T.K.' Nakag aan naman yun sa pakiramdam ko kahit papaano. Syempre kung iniisip ni Terrence n a okay lang yung nangyari, eh di mas ayos. Pero siyempre nandun pa rin yung hiya na nararamdaman ko. Ni-hindi ko pa nga alam kung paano ko siya haharapin kung s aka-sakaling pumunta man ako sa bahay nila o kaya naman kung magkasalubong kami sa school. Ano namang sasabihin ko??? The next day nung stay namin sa bahay ni L ola, umalis si Ran before 2 dahil nga dun sa lalaking nagpapapunta sa kanya sa c ourt. Sinasama naman niya ako kaya lang ako yung may ayaw. Tanghaling tapat kasi kaya sobrang init nun at ayaw kong lumabas. Isa pa, tinatamad ako nung mga oras na iyon. Tumulong na lang ako kina-Mama at Lola na gumawa ng jell-o at ginataan g bilo-bilo. Excited nga ako nun dahil ang tagal ko nang 'di nakakain nun. Kahit papaano talaga may advantage kapag nandiyan si Lola although minsan makukulitan ka na lang sa kanya. Bumalik naman si Ran bandang 4 na. Shirtless na siya nun a t yung t-shirt niya eh nasa balikat na niya. Pansin na pansin mo na pawis na paw is siya. Nagdire-diretso siya doon sa fridge at nanguha lang siya ng b aso. Kani na lang nung umalis siya eh nakaporma pa siya, pero tignan mo nga naman ngayon p ara siyang sumabak sa giyera. Nakatatlong baso siya ng sunud-sunod na ininom Nak atingin kami nina Mama sa kanya. Saka lang niya napansin na nakatitig kami sa ka nya nung naubos na niya yung pangatlong baso niya. "A-ano?!?" hinihingal-hingal pa siya nun. "Humihinga ka pa ba?" tinanong ko naman habang gumagawa pa rin ako ng bilo-bilo. Si Lola naman eh bumalik na sa kusina at may kinuha lang siya na k ung ano. Nung nakita niya si Ran na walang shirt eh dali-dali siyang lumapit. "N aku apo ko? Bakit wala kang baro ha? Halika nga dito at bibihisan kita at baka m atuyuan ka ng pawis!" Ang bilis-bilis umatras ni Ran. Alam niya kasi si lola, ex aggerated yan kapag dating sa mga ganyang bagay. "Lola okay lang ako! Maliligo n aman na po ako eh!" Hinawakan naman siya ni Lola sa likod niya.

"Ito talagang batang ito.." nanguha ng pamunas si Lola na bimpo, "Pupunasan ko y ang likod mo.""Haylie, apo, kapag natapos ka diyan eh kunin mo yung pulbos natin at lalagyan ko itong si Andres." Tawa ako ng tawa nun. Panay ang iling ni Ran s a akin na huwag kong kukunin. Pero siyempre gusto ko talaga. Kung hindi lang ako gumagawa ng bilo-bilo makikiasar ako kay Ran eh. Hinihila naman siya ni Lola at pinupunasan yung likod niya. Nakakatawa lang si Ran kapag cornered ni Lola. Ang tangkad-tangkad kasi niyang tao pero binababy pa. "Lola naman tama na po yang p agpunas niyo!" panay pa rin kasi ang punas ni Lola sa likod niya. Wala namang ma gawa si Ran, kaya ayun tumayo na lang siya ng diretso at hinayaan na lang si Lol a. Matanda naman na hindi pa kasi pagbigyan. Sumimangot lang naman siya sa akin. "Oo nga pala Ran, ano bang ginawa mo at pawis na pawis ka?" tanong ko sa kanya ng hindi nakatingin at diretso pa rin sa paggawa ko doon. "Naglaro ng basketball ." napansin ko na lumayo-layo siya ng kaunti kay Lola nung natapos na siyang pun asan, "Alam mo yung nagpapunta sa akin sa court na captain daw ng basketball tea m?" "Oh?" hindi ko naman siya masyadong pinapansin nun. "Siya pala yung Captain ng Trinity High. MVP siya for 3 years in a row na." Nagulat ako nun kaya nahulog yung siko ko sa edge ng table. Tumingin akong bigla sa kanya. "Siya yung Captai n ng Trinity High? T-teka, kilala mo siya? Bakit 'di mo sinabi sa akin? Naglaro kayo?" Nagulat si Ran sa akin. Sunud-sunurin ko ba naman yung tanong. "Eh bakit excited ka naman yata masyado?" tinignan niya si Lola na naupo na, "Hindi ko siy a kilala pero sabi niya natandaan daw niya ako sa championship. Gusto daw niya n g ka one-onone." umupo si Ran doon sa upuan pero pabaliktad yung upo niya, "Hane p yung tao na yun, ang galing sa basketball. Natambakan ako eh." "Wala ka pala e h!" inasar ko naman siya, "Pero napanood ko siya saglit lang nung laro, magaling naman siya talaga." ngumiti naman ako ng nakakaloko, "Gwapo ba???" Nagsalubong yung kilay ni Ran at tumayo na siya uli sa pagkakaupo niya.

"Ewan ko! Ako pa tinanong mo kung gwapo yun! Mas gwapo pa ko dun eh." inilipat n iya yung shirt niya sa kabilang balikat niya, "Maliligo na nga ako at ang init e h." Nung narinig ni Lola yung sinabi ni Ran eh parang alarm ba sa kanya. Tumayo na naman siya at lumalapit kay Ran. "Apo ko magpahinga ka muna! Yung likod mo ba ka mabigla.." binibilisan na ni Ran yung paglakad papalabas ng kusina, "Teka lan g at kukunin ko yung langis natin at lalagyan ko yung likod mo." Tumalikod si Lo la nun at may kukunin yata na langis para kay Ran. Itong si Ran naman sinamantal a na hindi nakatingin si Lola, tumakbo na sa banyo at sinara yung pinto. Nung hu marap si Lola, halata mong hinahanap niya si Ran. "Nasaan na si Andres?" "Lola n aman! 16 na po si Ran hindi 6!" Pasaway naman kasi si Lola. OA masyado eh. Hindi naman na baby si Ran. Haay matatanda nga naman!!! Masaya naman yung bakasyon na min kina-Lola. Dapat talaga pasko lang kami mag-stay pero sabi nila Mama hanggan g New Year na rin. Kaya ayun dun pa rin kami sa bahay nila Lola nag New Year. Ti nawagan naman ako ni Tjay nung New Years Eve, nasa Baguio daw sila at binibisita naman nila yung mga pinsan din nila. Hindi ko na tinanong si Terrence, hindi ko naman alam ang sasabihin ko sa kanya. Pero sabi ni Tjay casually, natutulog daw si Terrence at ang sabi daw niya eh gisingin na lang siya kung quarter to 12 na . Siguro mga 7 minutes after 12, nag-text siya sa akin ng Happy New Year. Ako na man si bruha nag-reply lang ng 'U 2' Sabi nila kapag nasanay ka na nagpapakasaya lang dahil walang pasok sa school at walang ginagawa, ma-spoil ka. Ganun nga si guro yung nangyari sa akin dahil pakiramdam ko nun eh ang bilis-bilis lumipas ng bakasyon. Bumalik na rin kami sa school at nakita ko na si Tjay kaagad. Hindi d aw sila nagsabay ng Kuya niya, which was a total relief, dahil siyempre baka maw eirduhan sa akin si Terrence. Hindi ko alam nung una kung nakalimutan na ng mga tao sa school yun. Iniisip ko nga na baka pagdating ko sa loob eh pagtitinginan nila ako. Merong ilang mga tao na tumingin sa akin, babae at lalaki, pero kadala san may kanya-kanya na silang business. Naku makakahinga naman pala ako ng maluw ang.

"Sabi ko sa iyo makakalimutan na nila yan eh!" Mukhang tama naman si Tjay, somew hat, kaya parang nawala kahit papaano yung half na pasanin sa dibdib ko. Ang hin di ko lang talaga maharap, si Terrence. Ewan ko ba, nakakahiya talaga yung ginaw a ko kahit saang anggulo ko tignan. Usual pa rin yung spirit ng school. Nung dum ating nga kami sa room namin eh nakapaikot yung mga classmates namin na mga baba e doon sa isang desk at may tinitignan yata sila. Kami naman ni Tjay eh nakisiks ik naman. "Anong tinitignan niyo?" Nakita namin ni Tjay na may magazine sila na hawak na panay gowns. Nagtinginan naman kami ni Tjay, ang aga-aga naman yata par a problemahin yun 'di ba? "Teka kailan ba yung Prom?" napakunut-noo si Tjay nun. "Sa February 22 pa." "Ang OA niyo naman ang aga niyo nagtitingin!" nagsungit na man si Tjay. "Syempre kung magpapagawa kami ng gown kailangan mga isang buwan pa ra makita na at maiadjust kung may maling sukat." sagot naman nung isa pa. Nakip agdaldalan lang si Tjay doon sa mga classmate naming babae. Ako naman eh naupo d oon sa isa pang desk na nakahiwalay sa kanila ng 'di malayo. Parang ewan ko ba, shock ako na 'di ko maintindihan. First ever Prom namin ito. Alam ko naman dance yun na mga nakagown kayo, nakamake-up, at syempre yung mga lalaki nakaformal at tire din. Sabi nila isa daw yun sa pinaka must-attend events ng high school life . Eh bakit kinakabahan ako??? Napansin yata ako ni Tjay. Umupo naman siya sa tab i ko at tinitigan ako. "Hoy bakla anong nangyari sa iyo??" Sumimangot naman ako. "Tjay prom na next month. Paano kung walang magsayaw sa atin? Malay mo wall flo wer lang ako doon. Nakakahiya!" "Sira ka ba??!" binatukan ako, "Imposibleng wala no. Saka hindi lang naman sa lalaki pwedeng sumayaw. Mga babae pwede rin. Grupo -grupo tayo sus! Walang maiiwan sa tabi!"ngumiti naman siya, "Saka imposibleng h indi ka maisasayaw kung may date ka."

Nanlaki siguro yung mata ko nun. "Uso ba yun?" "Uso na rin. Pero syempre kung ma y date ka, sigurado naman na may kasama ka 'di ba???" Nagmala-Ninoy Aquino ako d oon sa desk. Malabo na iyon. Sino namang matino na magyayaya sa akin 'di ba? Isa pa alam nila na si Terrence yung gusto ko, iisipin nila kapag niyaya nila ako e h irereject ko sila. Si Ran naman tiyak si Tjay ang yayayain nun. Si Terrence la ng ang pag-asa ko talaga. Pero ang chances na yayain niya ako eh one in a millio n. "Malabo yun. Sino namang---" Biglang nagring sabay vibrate yung phone ko kaya nagulat ako. Sabay pa kami ni Tjay na muntik nang tumaob sa inuupuan namin. Nak a-todo pala yung tunog ng phone ko. "Grabe naman yang phone na yan! Bingi ka ba? ?" Tinignan ko naman kung sino yung tumatawag. Nung makita ko yung pangalan ni T errence, bigla ko na lang inabot kay Tjay yung phone. Ano ba yan kanina lang ini isip ko yung Prom at si Terrence, bigla na lang tumunog yung phone ko. Nakita na man ni Tjay kung sino yung tumatawag. "Si Kuya, bakit ayaw mong sagutin???" inaa bot niya sa akin yung phone ko kaya lang ayaw kong kunin. "Ikaw na!" "Ang arte n aman nito hindi ka naman niya kakainin!" Sasagutin na sana niya kaya lang tumigi l na sa pag-ring. Nag miss call na. "Bakit ba ayaw mong sagutin?" "Eh ano namang isasagot ko sa kanya?" "Hello??" sabi ni Tjay na naiinis na sa akin, "Trust me wala lang kay Kuya yung nangyari nung party. Kilala mo naman yun eh. Hindi naman siya katulad ni Arwyn na sobrang energetic masyado." Grabe ang bilis ng tibok n g puso ko nun. Sa kaba na rin siguro. Bakit kaya siya tumatawag?

"Eh h-hindi naman yun eh. Baka kasi alam mo na.. yung sa Prom.." "Anong meron sa prom??" tinaasan niya ako ng kilay niya, "Iniisip mo baka yayain ka niya? Ilusy on na naman yan hindi ka yayayain nun!" Napataas din yung kilay ko pero pabiro l ang. "Ano namang ibig sabihin mo na hindi ako yayayain ng Kuya mo Maria Teresa J ayne???" Sumandal siya ng maayos. Kinuha niya yung backpack niya at may inaayos siya sa loob. "Hindi ka niya yayayain sa Prom. Hindi mo ba narinig kanina, Sadie Hawkins yung dance." Napanganga na lang ako sa kanya. Ano daw??? "Sadie what no w?" "Ano ba naman yan Shaylie!" nag-lean siya sa table kaya malapit na yung mukh a niya sa mukha ko, "Hindi magyayaya ang guys sa girls..." "It's the other way around." ehem.... WHAT??? ***37*** Parang gustong mabingi ng dalawang tenga ko. Hindi ko kilala kung sino man si Sa die Hawkins pero ngayon pa lang sinisisi ko na siya dahil style niya ang gagamit in para sa prom. I mean, sino namang matino na magkakaroon ng idea na babae ang mga magyayaya sa mga lalaki sa Prom??? At ako pa.. ako na si Shaylie... magyayay a??? Kill me now. Parang wala lang kay Tjay yung balita. Buti pa siya confident na si Ran na talaga yung yayayain niya. At sigurado ko naman na papayag si Ran. Obvious naman na talagang gusto niya si Tjay. Pero ako kaya ko bang yayain si Te rrence? Hindi yata. Nakakahiya naman yun. Kung kailan nakakarecover na ako doon sa Christmas Party incident, eto na naman tayo. Katulad ko meron ding mga babae na ayaw yung idea ng Sadie Hawkins. Yung iba sabi nila mas prefer daw nila yung traditional dahil nakakahiya daw talaga magyaya ng lalaki. Yung iba naman sinasa bi na hindi daw sila magyayaya dahil hindi mo naman daw kailangan ng date para m aging masaya ka sa prom, which is sa view ko eh tama. Pero sabi nga ni Tjay, mas okay nga daw kung may company ka sa gabi na iyon. The next day after kong malam an yung balita, tumabi sa akin si Arwyn nung last period nung umaga. Nakangiti p a ang loko. Alam kong nagpapapansin lang siya. Siguro iniisip niya na baka

yayain ko siya doon sa dance. "Busy ka?" tinanong niya ako. Hindi naman ako lumi ngon. Hindi rin naman ako busy eh. Kunwari nagsusulat lang ako ng kung ano pero sa totoo lang ayaw kong lang seryosohin si Arwyn. Kahit na gwapo si Arwyn, iba k asi yung dating niya. Masyadong presko eh. "Oo eh. Bakit ba?" "Nabalitaan mo na ba?" "Ang alin?" "Yung sa prom. 'Di ba Sadie Hawkin's yung---" Hindi ko naman si ya pinatapos. Ang mean ko nga eh but who cares??? "Ahh yung prom. Oo naman syemp re nabalitaan ko na. Sino ba namang hindi eh pinaguusapan na sa buong school." b inaba ko yung ballpen ko saglit at tumingin ako sa kanya,"Pupunta siguro ako per o walang date. O kaya hindi na lang ako pupunta..." tinignan ko uli yung noteboo k ko, "Tama hindi na lang ako pupunta." Sabi ko lang yun. Syempre pupunta pa rin ako ng prom. May date man o wala. Nakita ko na nag-iba yung expression ng mukha ni Arwyn. "T-teka bakit ka naman di a-attend? 'Di mo ba alam na mahalagang expe rience ang prom sa high school??" "Eh 'di nawalan ako ng isa sa pinakamahalagang experience sa high school." Nung sinabi ko yun kay Arwyn, nakita ko na dumadaan si Terrence. May sumusunod sa kanya na babae na hindi niya siguro alam na nandu n, tapos huminto lang siya nung tinawag siya. Sinusundan ko naman sila ng tingin kahit nasa labas sila. Dahil nga nandun kami sa loob ng classroom, hindi ko mar inig yung pinag-uusapan nila. Pero malamang niyayaya siya nung babae sa prom.. S ana huwag siyang pumayag... Kung titignan mo si Terrence, madalas seryoso ang mu kha. Hindi masyadong nagbabago ang expression kaya minsan hindi mo alam kung ano ng sinasabi niya kung ibabase mo sa mukha lang niya. Ngayon naman hindi ko alam kung ano yung sinasabi niya doon sa babae... Umoo kaya siya??? Paano kung oo, e 'di wala nang chance na yayain ko siya?? Sabagay 'di ko

naman siya talaga mayaya... Wait lang.. tumatango siya. Hindi kaya umoo na siya? ?? Ano ba yan... Terrence 'wag naman... "Gusto mo siyang yayain no?" Muntik na a kong nahulog sa kinauupuan ko. Nalimutan ko na si Arwyn eh nandun pa pala sa upu an sa tabi ko. Napakunut-noo ako at dumiretso ako ng upo at kunwari eh niyuko ko yung sarili ko doon sa notebook na sinusulat ko. "Hindi no.." nag-deny pa. "Ano ka ba, halata naman na tinatanggi mo pa. Saka alam naman na ng buong school na gusto mo siya kaya wala nang point na itago mo pa." siniko niya ako, "Bakit hind i mo subukan?" "Ano ka! Ayaw ko nga! Nakakahiya yun no!" "Walang nakakahiya doon . Isa pa lahat naman ng babae ganun ang gagawin so isipin mo na lang trend yun. At si Terrence ang pinag-uusapan, I don't think he'll make such a big deal out o f it kung yayain mo siya. If he's that kind of guy, dapat pinagyabang na niya yu ng nangyari nung party." Sa totoo lang, parang yan na ang pinakagolden words ni Arwyn. Pinakamatino sa lahat ng narinig ko. Kapag nagseryoso pala siya may sense din siya kausap. Nginitian ko na lang siya. Tumayo naman siya at nagpaalam dahi l kakain pa daw siya. Kakalunch break lang namin nun kaya lang hindi ako makalab as dahil nga nandun pa si Terrence. Gutom na gutom na ako nun. Isa pa sa pinakam asaklap na nangyari eh tumambay yung mga 4th year kasama si Terrence doon sa ben ch sa tapat ng room namin. E di lalong hindi tuloy ako makalabas. Mag 12:30 na n un nandoon pa rin ako. Saglit lang nakita ko si Ran na sumisilip-silip sa bintan a namin. Kumaway naman siya nung nakita niya ako at nag-sign na lumabas ako. Per o syempre ako naman dahil ayaw kong lumabas, ako ang nag-sign na siya ang pumaso k sa loob. Pumasok naman siya. Seryosong-seryoso si Ran na parang naiinis sa aki n. "Hoy ano ka ba! Kanina pa kita hinihintay lumabas sa gate ang tagal-tagal mo. Akala ko kung saan ka na nagsuot. May balak ka bang mag-lunch??" Ayos na ayos n a yung gamit ko sa bag. Cleared na rin yung desk ko. Ngumuso naman ako doon sa m ga 4th year na nasa labas.

"Hindi kasi ako makalabas. Tignan mo yun..." Lumingon si Ran doon sa mga 4th yea r. "Anong problema? Kakainin ka ba nila?" Hinampas ko nga siya. Nakakainis eh, a ng ewan masyado. "Ano ka ba! Nahihiya akong lumabas! Nandun si Terrence oh! Tapo s may mga 4th year pa. Tingin mo naman dadaan ako sa harap nila???" Lalong naiin is si Ran sa akin pero ngayon naman eh may halong biro. "Oh for the Love of God! Shay, 68 years na yung nakalipas doon sa nangyari sa party. Limot na yun ng mga tao. 84 years old na si Terrence. May alzheimer's disease na siya.. so trust me .. wala nang trace yun sa utak niya." Kinamot ko naman yung ulo ko. Nag-aalangan pa rin ako. "Eh paano kung asarin nila ako?" "At most tatawanan ka. Hindi ka na man mamamatay 'di ba?" Nakatayo na si Ran nun kaya ang ginawa ko eh tumayo rin a ko. Humawak ako sa polo niya sa likod at nagtago ako. "Ganito na lang tayo para hindi nila ako makita." sabay tinutulak-tulak ko siya. "Paano mo naman siya yaya yain kung hanggang ngayon nahihiya ka pa rin sa kanya?" Speaking of yayayaan... Hinarap kong bigla si Ran sa akin. Ang hirap nga kasi ang bigat niya saka ang ta ngkad niya. Straight na straight pa kung tumayo. "Niyaya ka na ni Tjay?!?" Nahal ata ko na namula yung mukha ni Ran tapos bumalik na naman yung parang bata na ex pression niya. "Opo. Kaninang umaga pa." "Aaaahhh!" sumigaw ako pero hindi masya dong malakas.

I can't believe it. Talagang niyaya ni Tjay si Ran. "T-teka.. paano ka niya tina nong? Paanong pagkakasabi?" Dahil mukhang hahaba pa ng kaunti yung usapan, naupo si Ran doon sa ibabaw ng desk, hindi sa upuan. "Actually, she wasn't asking, sh e was telling." then tumingin siya sa kisame,"Nagkasalubong lang kami sa hallway kanina. Eh kasama ko yung ibang mga 4th year. Lumagpas na kami sabay sumigaw na lang siya, 'Hoy Yu! Ikaw ang date ko sa Prom.' Ayun, tapos tumakbo na siya." Aw ww... kahit kailan talaga kengkoy si Tjay. Pero at least ang cute sana ng scene na yun kung nandun ako. "Ang cute naman nun. Sayang hindi ko nakita." umiling-il ing naman ako. "Pero may problema ako eh.." Napansin ko yung itsura ni Ran. This time, parang may semester exam na paparating tapos hindi siya nag-review type o f expression. "Anong klaseng problema???" Huminga siya ng malalim. Nilagay niya yung kamay niya sa bulsa niya. "Remember before nung Christmas narinig mo ko na nakikipag-away ako kay Mommy dahil hindi siya makakauwi sa graduation ko?" Tuman go na lang ako. "Well yun, hindi talaga siya makakauwi kasi sa March may schedul ed court date yata sila. Pero sabi niya babawi daw siya sa akin. Uuwi siya somet ime this February para bisitahin na ako, at syempre alam niya due ni Tita sa pan ganganak ng February." Oo nga pala. Muntik ko nang makalimutan. Late February an g ika-9th month ng pagbubuntis ng Mama ko. "So sana..." nagisip-isip siya tapos tumingin siya sa akin ng diretso, "Ipapakilala ko si Tjay sa kanya." "ANO???"

No. Freaking. Way. That shocked me. Don't get me wrong, mahal ko si Tita. Pero a nything that concerns Ran, seryoso siya. Ngayon unang girl na ipapakilala ni Ran ? Now it's a biggy. Playboy nga si Ran dati. Pero kahit isa sa mga ex niya, wala siyang pinakilala. So this time... Tjay's a big deal. "Naririnig mo ba yung sin asabi mo? Come on Ran. Napaka-perfectionist ng Mommy mo. Baka kung anong sabihin nun kay Tjay. Saka mataas ang expectations niya. Ngayon lang kayo magkikita uli tapos bibiglain mo na may ipapakilala kang babae???" "I know. Pero tutulungan m o naman ako 'di ba? Tjay's really special to me. I couldn't care less kay Mommy. Basta gusto kong makilala niya siya. I know Tjay can pull this off."humawak siy a sa kamay ko, "Will you help me? I-guide mo lang si Tjay about my Mom, and sigu ro magiging okay lang ang lahat." "Ewan ko Ran. Parang si Hitler yung nanay mo e h.." "Please??" "Yung effect pa niya minsan parang si Jason ng Friday the 13th.. ." "Pretty please?" tapos pinikit-pikit ni Ran yung maya niya. Hinampas ko siya ng sobrang lakas. Kung makikita mo lang yung itsura niya, mukha talaga siyang ba ding. "Fine fine! Basta huwag mong uulitin yang pretty please na yan. Kinikilabu tan ako!" "That's my girl!" sabay akbay naman niya sa akin. Papalabas na kami ng classroom nun. Kaya lang naalala ko na nandun pa pala si Terrence kaya nung mun tik na kaming makalabas, umatras ako bigla. "Shay ano ba... makinig ka nga." hum arap siya sa akin, "Alam ko deep deep down gusto mong yayain si Terrence. I know kaya mo naman eh." ngumiti siya sa akin, "Say what, dahil tutulungan mo ako kay Tjay, tutulungan naman kita ngayon para even tayo. I'll help you out. Sasamahan kita." "Pero ang daming 4th year doon.."

"I know all of them. Isa pa, kailangan mag-rub ng confidence ni Tjay sa iyo.. ku lang ka kasi eh.." "Okay.. okay.. hinga lang ng malalim.." Lalabas na sana ako. Hindi ko mapaniwalaang yayayain ko si Terrence. Nung malapit na ako sa pinto, tu malikod uli ako kaya tumama ako sa dibdib ni Ran. kaya lang hinarap niya ako uli at tinutulak-tulak niya ako. "Go ahead.. kaya mo yan..." "Eh kanina lang may ka usap siya na babae. Baka may date na siya.." "Wala pa. Kausap ko siya kanina. 3 na nagyaya sa kanya, lahat hindi siya umoo. Baka ikaw lang hinihintay niya.." Al am kong dederetso na ako. Malapit na talaga akong makalabas sa pintuan nun. Nari rinig ko na silang mag-usap. Pero hindi ko pa rin talaga makuhang lumabas. Nagta tawanan sila doon. Yung isa sinabi niya na okay daw yung idea nung Prom ngayon p ara maiba naman. Yung isa sinabi niya may date na siya. Sumilip naman ako. Si Ra n nasa likod ko. Nakita ko si Terrence na nanahimik at yung sketch pad niya eh n asa lap niya. Ginulo naman nung isang lalaki yung buhok niya sabay umakbay sa ka nya. Tinignan lang siya ni Terrence pero binalik din niya yung attention niya do on sa dinadrawing niya. "Ikaw Terrence, bro, sinong date mo sa Prom?" tanong nun g isa na 'di ko kilala. "Wala." sagot niya ng hindi man lang tumitingin. "Wala? Bakit naman wala? Kanina lang may nagyayaya sa iyo ah. Bakit hindi ka pa umoo?" "Ayoko nga. Ano bang pakialam mo?" Haay ang sungit naman talaga. Kung ganyan lan g din naman mga sagot niya, paano ko pa siya mayayaya? "Baka naman may hinihinta y!" inasar siya nung isa, "Uy sino yan bro?" Sumabat naman yung isa uli na nakaa kbay sa kanya. "Baka hinihintay niya yung babae na sumigaw nung Party." tumatawa -tawa pa siya nun,"Yung madalas sa simbahan na pinsan ni Ran."

"Shaylie Jimenez? 'Di ba third year yun?" Bumilis yung tibok ng puso ko. Ano ba yan, ako ba talaga yung pinag-uusapan nila? "Bakit ko naman siya hihintayin?" "A sus! Kaya panay ang hindi mo sa mga babae, kasi hinihintay mo siya na yayain ka! "hinigpitan ng lalaki yung pagkakaakbay niya, "Malabo yun, conservative eh!" Taw a ng tawa yung isa. Hindi ko alam kung maiinsulto ba ako o ano. "Pero okay lang yan bro. Kung crush mo naman kaya naiintindihan namin na maghintay ka." This tim e ewan ko kung anong nangyari. Sinara na lang bigla ni Terrence yung sketch pad niya. "Hindi ko siya hiinhintay, at wala akong balak hintayin siya." sobrang ser yoso na niya, "I don't have a crush on her. I don't like her at all. So it's com pletely impossible na mahalin ko siya." Pakiramdam ko lumalabo na yung mata ko. Kahit anong gawin ko naiiyak talaga ako. Hindi ko alam kung bakit ko siya iiyaka n. Hindi tama. "I only see her for what she is..." "That she's my sister's bestfriend. Nothing else." ***38*** Nasaktan ako sa sinabi ni Terrence. Hindi ko maiwasang hindi masaktan. Kahit ano ng pigil ko para hindi ako umiyak, tumulo na lang talaga yung luha ko. Si Ran nu n eh pilit akong niyayayakap, pero tinulak ko lang siya at lumabas ako sa classr oom namin. Tumayo lang ako doon sa harapan ni Terrence at sa harapan ng lahat. A lam kong nagulat sila na nakita nila ako doon. Pero hinding-hindi talaga mapapan tayan yung expression ng mukha ni Terrence. Pinupunasan ko yung luha ko nun. Hin di ko alam kung anong ginagagawa ko at tumatayo ako sa harapan niya. Wala na sig uro ako sa sarili ko dahil bigla na lang lumabas sa bibig ko na... "H-hindi k-ko n-naman hiniling na m-mahalin mo ko 'di ba?" nagtuluy-tuloy na yung luha ko,"Be stfriend lang naman ako ni Tjay, sino ba ako para gustuhin ka?" Hindi siya nagsa lita. Nakatayo lang siya doon at tinitignan ako. Pinunasan ko na ng tuluyan yung mga pisngi ko. Hindi ako iiyak.

"Teka nga, bakit ba ako nagbo-bother na sabihin sa iyo? Wala ka namang pakialam sa mga tao. Doon ka naman magaling 'di ba?" Pagkatapos kong sinabi yun eh tumakb o na ako. Hindi na ako tumingin sa kanya. Parang pakiramdam ko ang bigat-bigatng dibdib ko. Hindi ko alam kung anong nangyayari, pero nasasaktan ako. Saglit lan g din eh nasa tabi ko na si Ran. Bilang pinsan ko, pilit niya akong inaalalayan pero lagi ko lang siyang tinutulak. Ayaw kong umiyak, pero tuwing yayakapin ako ni Ran hindi ko mapigilan. Kahit si Ran tinakbuhan ko nung araw na iyon. Hindi a ko kumain, at hindi rin ako pumasok sa mga klase ko nung hapon. Bumalik lang ako nung third period na ng afternoon classes. Kagaya nga ng inaasahan, sinubukan k ong gawing normal pa rin ang lahat. Tumayo lang ako sa classroom nun na parang w alang nangyari. Ang hirap pala magpanggap, parang pakiramdam mo hindi ka na maka hinga. Nag-aalala si Tjay. Ganun din si Ran. Sinubukan kong idaan sa ngiti ang l ahat. Gusto kong ipakita sa kanila na masaya ako. Na-hindi ako apektado sa nangy ari. "Uhh.. Tjay hindi na siguro ako pupunta sa Prom. Kasi hindi naman ako mahil ig sumayaw eh." sabi ko sa kanya ng hindi man lang tumitingin. Bigla na lang ako ng niyakap ni Tjay. Wala siyang sinabi sa akin na kahit ano, pero sinandal ko na lang yung ulo ko sa kanya. Wala na akong magawa. Nung niyakap ako ni Tjay, umiy ak na lang ako ng umiyak. *** Hours, days, and weeks already passed. Pero wala p a ring nagbabago simula nung araw na iyon. Bumalik ako sa usual spirited self ko sa harap ng ibang tao, pero deep inside umiiyak ako. Mahal ko si Terrence, hind i ko na ipagkakaila yun. Pero hindi ko lang matanggap na alam kong alam niyang m ay gusto ako sa kanya, pero nakaya pa rin niyang sabihin yun. Doon ko napatunaya n na wala siyang pakialam kung anong nararamdaman ko, at imposible para sa aming dalawa. So much for me para umasa. It's February already. Bukas na yung Prom, p ero lagi ko pa ring sinasabi kay Tjay at Ran na hindi ako pupunta. Parang nawala na yung focus ko doon sa idea. Kung saan man alam ko na

nandun si Terrence, ayaw kong nandun ako. Tuwing nakikita ko siya sa hallway, um iiwas ako. Kapag nakikita ko siyang nasa loob ng cafeteria, hindi ako pumapasok. Gusto ko siyang kalimutan. Ayaw ko nang magpatuloy ng ganito. Kung bestfriend l ang ni Tjay ang tingin niya sa akin, it's fair enough to see him as my bestfrien d's brother. Nothing else. Isa lang talaga ang tanging inaasahan ko ngayong Febr uary. Ika-9th month na ng pagbubuntis ng Mama ko. This late February inaasahan n amin na anytime manganganak na siya. At least meron akong isang bagay na iniisip . Siguro excuse na rin yun, to set my mind off Terrence. "Hindi ka na ba talaga pupunta ng Prom?" tinanong ako ni Tjay a day before ng Prom. Nainis na ako nun. Paulit-ulit na lang yung tanong niya. Napapagod na akong ulit-ulitin din yung sa got ko. "Tjay ilang beses ko nang sinabi sa iyo na hindi ako pupunta! Ilang bese s ko bang uulitin sa iyo yun? Huwag mo na akong pilitin pwede ba???" Bigla na la ng tumayo si Tjay mula sa pagkakaupo sa tabi ko. Tinignan niya ako ng galit na g alit na siya. Siguro dahil sa sinabi ko, pero punong-puno na ako. Lahat na lang ng bagay kailangan nakaikot sa akin, nakakapagod na. "Ang hirap kasi sa iyo mapa gpanggap ka! Alam mo yun Shay? Mapagpanggap ka!" ang lakas ng boses ni Tjay nun, "Pinipilit mong ipakita sa lahat na wala lang sa iyo yung mga nangyari kahit na alam naman naming nasasaktan ka! Bakit mahirap bang tumanggap ng dumadamay sa i yo? Feeling mo kinakaawaan ka?" huminto siya saglit at binagsak niya ng malakas yung kamay niya doon sa desk, "Tell you what, nakakaawa ka nga. Sa inaarte mo ng ayon lalo lang akong naaawa sa iyo. Sino bang niloloko mo? Ako? Kami??" tinuro n iya yung sarili niya, "Hindi naman kami 'di ba? Yung sarili mo!" Umikot-ikot siy a doon sa classroom. Yung ibang papasok na sana, bigla na lang silang lumabas. E wan ko ba, pero lahat ng mga bagay na nasa dibdib ko, parang gusto ko nang ilaba s. "Sinabi ko bang kaawaan mo ko? Kailangan ko ba yung awa mo? Hindi naman 'di b a? At huwag mong sabihin sa akin na alam mo yung nararamdaman ko dahil wala kang alam!" Hinawakan niya ako sa magkabilang balikat ko. This time, mahinahon na si ya. Nagulat ako sa sudden change ng mukha niya. "S-shay.." lumapit siya sa akin, "Huwag ka namang ganyan. Hindi ko naiintindihan eh. Malay mo... malay mo sinabi lang ni Kuya yun dahil.. ewan ko.. may reason sya? Hindi naman niya masasabi yu n ng ganun-ganon na lang. Kilala mo naman si Kuya 'di ba? Hindi siya ganung tao.

Kaya sana huwag ka namang ganyan." Lalo lang akong nagalit nun sa sinabi niya. " Hindi nga ako sigurado kung kilala ko siya eh!" inalis ko yung kamay niya sa bal ikat ko,"Kung kakampihan mo yung Kuya mo, magsama kayo! You and your brother hav e a good life!" Palabas na ako ng classroom nun. Ayaw ko nang balikan si Tjay. W ala na rin akong pakialam sa mga taong nakatingin. Ayaw ko na.. "Shay..." Napahi nto ako nung tinawag niya ako. Lumingon lang ako sa kanya. Nakatayo pa rin siya doon kung saan ko siya iniwan. "Gusto mong ipakita sa lahat na hindi ka apektado sa mga nangyari? Sa ginagawa mo ngayon, sa hindi mo pagpunta sa prom, pinapakit a mo lang sa lahat na apektado ka. Na hindi mo kayang harapin yung nangyari. I k now you hate my brother right now. Why let the person you hate ruin special even ts in your life? That's the most pathetic story I've ever heard." Lumakad siya n un papunta rin sa pinto. Palabas na rin siya. Pero huminto siya nung katapat na niya ako. "And dang sure we'll have a good life." Nung lumabas si Tjay, nakatayo lang si Ran doon at may hawak na notebook. Dadalhin niya sana yung homework ko na naiwan ko kanina nung kasama ko siya pero nakita niya yung nangyari. Hindi ni ya alam kung sinong pupuntahan niya. Si Tjay ba ako. Nalilito na siya siguro nun . Finally tinignan ko siya at nginitian ko na lang kahit mahirap. "Sige sundan m o na siya." Alam kong nadadala lang ako ng galit, inis, at sakit na nararamdaman ko kaya nasabi ko lahat kay Tjay yun. In the end, siya na naman ang tama at ko pa rin yung talo. That time na-realize ko, I'm losing Terrence and now my bestfr iend. Konting time na lang makakapagsabi at yung hating attention ni Ran sa akin mawawala na lang bigla. I've never felt so left out than what I felt that time. Parang pakiramdam ko wala akong matakbuhan. Usually si Tjay ang kinakausap ko k apag may problema ako, pero ngayon wala siya para damayan ako. Umuwi ako mag-isa . Hindi ko alam kung iiyak ba ako o ano. Si Mama ang sumalubong sa akin sa pinto . Kakapasok ko pa lang, umakbay na siya sa akin si Mama. Tinignan ko lang siya.

Gusto kong lumayo sa kanya dahil buntis siya atmay problema ako, hindi ko naman gustong paghaluin yung dalawang yun. "Tara nga dito at ano ba yang problema mo?? ?" Iniupo niya ako sa couch namin. Hindi pa rin ako makapagsalita. Naamoy ko na may nilulutong pagkain doon sa kusina. Itatanong ko na sana at baka masunog yung ginagawa niya, kaya lang nasagot na yung tanong ko nung may lumabas na. "Sinong may problema???" Nanlaki siguro yung mata ko. Nakatayo doon at may may suot na apron eh si... "Tita Marie?!? Kailan ka pa dumating?" *** The night of the Prom already arrived. Inexplain ni Ran sa akin na hindi galit si Tjay. Hindi lang daw niya ako kinausap nung past night dahil gusto niyang magisip-isip din ako sa sa rili ko. Siguro nga naguguluhan lang din ako. Pero tignan mo nga naman, I bought a really really simple dress at the very last minute, at papunta na ako sa prom . Sabi ni Ran, he doesn't mind having two dates. Pero sabi ko hindi na ako sisin git sa kanila. Gusto ko lang pumunta. Well, hindi naman ako makakapunta kung wal a akong dress. Thanks to Tita Marie. Syempre naglakad na lang kami ni Ran nun pa puntang bahay nila Tjay. Dahil magkasabay kami na umalis, akala nila Mama at ni Tita na kami yung magka-date. Sinabi ni Ran na may ipapakilala siya sa Mommy niy a, pero hindi pa alam ni Tita Marie na babae pala. Nakarating naman kami kaagad sa bahay nila Tjay dahil malapit lang naman. Usapan lang namin pupunta ako, pero hindi ako pumasok sa loob. I wonder kung nasa loob pa si Terrence. Pero ano ban g pakialam ko, dapat hindi ko sirain yung gabi for thinking of such a thing? Lum abas si Tjay wearing a really gorgeous lime green gown. Compared to how I look, walangwala ako. Pero that time it's not a matter of look, kasi makita ko lang yu ng bestfriend ko na sinasalubong ng pinsan ko eh isa sa pinakamagandang scene na nakita ko buong buhay ko. Nakita naman niya ako kaagad. Lumapit na siya sa akin at nangtinginan lang kaming dalawa. Next thing na nalaman na lang namin, nagyak apan na kaming mag-bestfriend at panay ang sorry namin isa isa't isa. Iiyak na s ana kami parehas kaya lang sinabi ko huwag naman niyang sirain yung make-up niya . Umalis kaming tatlo doon ng wala si Terrence. I didn't ask about him. Hindi ri n naman minention ni Tjay yung Kuya niya. I guess she's trying her best not to r uin the night for me. And I value

that. A WHOLE LOT. Syempre si Ran being a gentleman, sinabayan kaming dalawang b abae. Hindi naman pala masama ito as I thought it would be. Date or no date sigu ro maeenjoy ko naman. I've never been to any dances at all. Well except siguro y ung sa mga debut or wedding receptions and such... but that doesn't count. Ito t alaga yung first ever dance na pinuntahan ko. Nung makita ko na maraming tao na nakagown, nakamake-up, tuxedo's, polo's... it was overwhelming. Parang may malak ing event sa school namin. Like the President came and we're all there for a wel come party. Syempre nagsimula rin naman yung dance and such. With the usual pray er sa simula, speeches and cotillion, it's great really. Sinubukan nila Tjay at Ran na hindi ako maleft out, since ako eh walang date, pero okay lang naman dahi l marami rin akong classmates na guys and gals na walang dates. So ayun sama-sam a kaming lahat. You don't need a date after all!! May mga guys din na nagsayaw s a akin. Mga classmates ko. Si Ran at si Tjay ilang beses nang sumayaw. Isa sa mg a guys nun na walang dates eh si Arwyn. major shocker, but yeah. "Arwyn, san dat e mo?" tinanong ko siya casually pero alam kong wala kasi wala naman siyang kasa ma na dumating. "Wala akong date no." sabi niya pero pangiti-ngiti lang. "Teka b akit wala? Imposible naman yun. Ikaw pa mawawalan?" Ang cute din ni Arwyn nun. N ung napalapit nga ako sa kanya, ang bango-bango niya. "May nagyaya sa akin na gi rls, pero hindi na ako umoo." tapos tumingin siya sa akin, "Hindi ko naman maeen joy kung hindi ko naman kilala mga dates ko 'di ba?" That's the deal with Arwyn. Siguro nga conceited guy siya madalas. He's cute and popular. Yun din yung reas on siguro na yung girls na nagyayaya sa kanya kadalasan hindi niya kilala. At yu ng girls na gusto niyang makasama, yun naman yung hindi nagmomove sa kanya kasi kilala nga siya bilang siya. As friends, it's really nice talking to Arwyn. Para ng siya na nga yung lumalabas na date ko nun. But anyway, it's better than nothi ng. "Gutom ka ba? Kukuha kita ng pagkain." sabi niya sa akin at tumayo siya sa u puan na katabi ko.

"Sure. Kuha mo ko ng coke, a hotdog sandwich, cake, saka yung lasagna nila." paa lis na sana siya nun kaya lang nagpahabol pa ako, "Oh and an ice cream." Tinigna n niya ako ng nakakaloko as if sinasabi niyang ang takaw ko naman. Nginisian ko lang siya. "Thank you Arwyn!" Umalis na si Arwyn nun at kumuha na yata ng pagkai n. Ako naman eh naupo pa rin doon. Disco na yung tugtog. Hindi katulad kanina na slow, medyo kumonti yung tao sa dance floor pero marami-rami pa rin. Bumalik na si Ran at si Tjay doon sa side namin at pawis na pawis na sila parehas. Natutuw a nga ako sa kanila eh. Paano ba naman enjoy na enjoy sila parehas. Nung nakatin gin si Ran sa kabilang side dahil may kausap siya na ibang 4th years, may binulo ng naman si Tjay sa akin. "Shay..." sabi niya tapos nilapit niya yung bibig niya sa tenga ko para marinig ko siya,"Sasagutin ko na si Ran." Napalayo ako ng de-o ras. As in na shock ako. "Oh my God. Hindi nga???" Hindi ko aakalain yun. Sasagu tin ni Tjay si Ran sa prom night. Ain't Ran the luckiest guy??? "Pinag-isipan ko naman na eh. Mabait naman siya sa akin eh. I don't see the reason why I won't." "Go for it sistah!" tapos tinapik ko siya sa braso niya. Napansin naman ako ni Ran kaya tinaas niya yung kilay niya. Si Tjay tumingin na rin sa akin. Thinking this is a really private moment for them, naisip ko na umalis na muna at sundan ko na lang si Arwyn sa pagkuha nung pagkain. Nagpaalam ako a kanila parehas. Lum ingon si Tjay at nagthumbs up na lang ako sa kanya. Ako naman, naglakad na ako p apunta doon sa direction nung pagkain. Nakatingin pa ako sa paa ko nun dahil mas akit na sa heels. Kakalakad ko nun, no matter how many times na iwasan mo yung i sang tao, you can't help bumping into them. Parang kapag lalo mong iniiwasan, la lo kayong magkikita. And that time I bumped into Terrence. With some girl.

It was really awkward kasi pare-parehas kaming huminto. Nakahawak yung babae sa kanya na hindi ko kilala kung sino. Tumingin lang siya sa akin, at ako naman eh nakatayo lang na parang ewan. The first person who broke the ice was the girl. " Shay right?" sabi niya na nakatodo ngiti pa sa akin, "I remember you sa Christma s Party eh. 'Di ba ikaw yung nakipagsigawan na may gusto kay Terrence?" I don't think kailangan pa niya akong i-remind nun. Hindi ako nag-react. Pero yung babae , dire-diretso lang siya. "Well akala ko yayayain mo si Terrence sa Prom knowing that. But oh well, I see hindi naman pala." tinignan niya ako uli, then si Terr ence, "Or maybe niyaya mo siya but you got turned down?" This time, nagalit yata si Terrence. "Will you shut up Lianne?" na-shock yung babae sa kanya, "It's non e of your business. Pwede ba pumunta ka na lang muna doon sa table natin. Susund an na lang kita. I need to talk to her." then saglit nag-glance siya sa akin. Um alis naman yung babae sa gilid ni Terrence. Ako naman hindi ako makagalaw. Kakau sapin niya ako? Tungkol saan? Tungkol doon sa nangyari? He felt bad? WHAT??? A m inute or two na nakaalis na yung babae, wala pa ring nagsasalita sa amin. Nagtit inginan lang kami na parang walang nangyayari. Then finally I couldn't take it a nymore, I smiled at him. "Nice tux. Bagay pala sa iyo eh." sabay tap ko sa balik at niya, "Naeenjoy mo ba? Ang saya pala no?" tumingin-tingin kako sa gilid ko, " Anyway, kailangan ko munang sundan si Arwyn. Nanguha kasi siyang pagkain. Marami yun so baka hindi niya mabuhat lahat. Sige ha." Dadaanan na sana ako sa gilid n iya. Kaya lang 'di ko inaasahan na hahawakan niya ako sa braso ko. Napahinto tul oy ako. "I'm sorry." Alam ko galit ako sa kanya. I kept telling myself galit ako sa kanya. But at that moment, ewan ko kung bakit, but my heart totally melt whe n I heard those two words came from him.

"The fact that I don't like you, that I don't have a crush on you at all was a t otal bull. Pero yung sinabi ko na imposible kitang mahalin... it's true." sabi n iya sa akin ng mahinahon. Saka lang ako humarap sa kanya. For the first time tha t night, tinignan ko si Terrence ng may halong inis at pagtataka. "Terrence nali lito na ko." yun na lang ang nasabi ko sa kanya. "Matagal ko nang gustong sabihi n sa iyo, but I can't. It's just that---" natigilan siya saglit nun,"Shay I'm... " Hindi natuloy yung sinasabi niya. Nag-ring na lang bigla yung phone ko. Among all the time na pwedeng mag-ring ng phone ko, bakit nung mga oras pa na yun. Tin ignan niya lang ako, but he finally calmed down. I did too. Tapos sinagot ko yun g phone ko. Si Terrence nakatayo lang doon sa harapan ko at pinapanood ako haban g may kinakauap ako sa phone. "Shay..." narinig ko yung boses ni Tita Marie sa l ine, "Pumunta ka na kaagad dito. Your Mom's having pains." "Ano po???" ninerbiyo s akong bigla nun, "Nasa hospital na po kayo? Uhmm.. uhh.. sige po pupunta na ak o diyan." Binaba ko na yung phone ko nun. Tinignan ko si Terrence na parang puzz led yung mukha. He looks kinda' pale, pero dahil siguro yun sa kaba niya rin nun g kausap niya ako. "Ano daw nangyari?" "Si Mama. She's having pains daw." tinapi k ko uli siya sa braso niya, "Anyway, kailangan ko na umalis. I'm so sorry Terre nce. Next time na lang tayo mag-usap. My Mom needs me. Pakisabi na lang kay ran na sumunod siya kaagad. Bye!" Iniwan ko na siyang nakatayo doon. Tumakbo ako ng tumakbo. Medyo mahirap nga considering naka-heels ako, pero wala na akong pakial am ngayon. Ngayon manganganak yung Mama ko? Kabadong-kabado ako. Hanggang sa nak asakay ako nun ang bilis ng tibok ng puso ko. Between Terrence being so serious, and my mom probably giving birth... well I'm totally helpless. Mag-isa lang ako na dumating sa hospital. Nagtitinginan nga yung mga tao sa akin eh. Siguro inii sip nila I'm one of those teenagers na naka-high. I'm wearing a dress, kalat na siguro yung make up ko, I'm sweating, and nabali na yung heels ko.

Nagpunta ako doon sa front desk para tanungin yung Mom ko. Then yun nga, binigya n nila ako ng room number. I was thinking... Oh well. I rushed there. Nasa third floor kasi yun. Hindi na ako makahinga. But who cares? I couldn't think straigh t anyway. Si Tita Marie kaagad yung nakita ko. Nasa labas siya ng room. Then nun g sumilip ako, nakita ko na si Papa eh nandun na sa tabi ni Mama. Napaupo na lan g ako sa sobrang hingal ko. Hindi na talaga ako makahinga sa tinakbo ko. "Ano po ng nangyari??" Hindi kaagad inexplain ni Tita Marie sa akin. Sabi niya magpahing a lang daw muna ako saglit. Nung kalmado na ako, saka lang niya sinabi sa akin n a false alarm lang daw pala. Hindi pa manganganak si Mama. Pero nung nakita ko s i Mama na nakahiga sa hospital bed, I thought she's sick somehow or may nangyari doon sa baby. Wala naman pala. Sinabi daw ng doctor na since anytime naman daw pwede nang manganak si Mama, dapat daw mag-stay na siya sa hospital. At yun na n ga siguro yung gagawin nila. Sinabihan ako ni Papa na kumuha ng damit ni Mama sa bahay dahil nga doon na siya magstay. Siya na daw ang bahalang magbantay muna a t bumalik na ang ako kaagad. Si Tita Marie naman dahil gabi naman na daw, ayaw n iya akon umuwi mag-isa dahil delikado. Sinamahan naman niya ako na bumaba ng hos pital at pauwi na kami. Kaya lang nung nandun na kami sa baba, nakita namin na m ay flashing lights na naman. Since hospital yun, normal lang na may ambulansiya ng madalas. But I was stoned as ice nung makita ko na naglalakad si Ran at inaal alayan si Tjay. Nagsmudge na yung make-up niya sa mukha niya. Her hair's messed up. Nagulat si Ran nung nakita niya ako at yung Mommy niya. Pero ganun pa man, h indi pa rin niya binitawan si Tjay. Yung kaba ko kanina, three times as much na kung ikukumpara ko dito. I've never seen Tjay cry like that. "Anong.. anong nang yari?" Unang pumasok sa isip ko, they rushed here dahil sinabi ni Terrence yung tungkol kay Mama. But then I thought, walang reason para umiyak si Tjay ng ganun .

Walang makasagot sa akin. Then suddenly nakita ko na lang na bumabana yung mga t ao na nasa ambulance, and I saw Terrence lying there. Nakapikit na yung mga mata niya. May kung anu-anong mga bagay na naka-connect sa body niya. Tumatakbo na y ung mga tao, at pinasok siya sa loob. Iyak pa rin ng iyak si Tjay. Hindi ako mak apagsalita. It felt like I was in a big shock, na parang hindi ako maka-recover. I've seen Terrence in a hospital before. But that time, I knew it's different. Hindi na simple yung nangyari. Niyakap ko ng mahigpit si Tjay. Hindi ko alam kun g anong nangyayari. "S-sshay..." sabi niya at iyak pa rin siya ng iyak, "S-si Kkuya S-shay. Si K-kuya..." yun lang ang nasabi niya at iyak pa rin siya ng iyak. Lalo kong hinigpitan yung pagkakayakap ko sa kanya. Although I wasn't sure what 's happening, I actually had the feeling. I started to cry. ***39*** Nakiiyak ako nun kasama ni Tjay. Kahit hindi ko alam kung anong nangyayari, naiy ak na lang ako ng naiyak. Nung makita ko pa lang si Tjay na ganun yung itsura, a t yung view ni Terrence na dinadala sa loob... parang hindi ko na nakayanan. Hin di siguro alam ni Ran kung anong gagawin niya. Paano ba naman dalawang babae yun g umiiyak sa harapan niya. Narinig ko pa na pinapakilala niya si Tjay kay Tita M arie, pero after that parang nawala na ako sa sarili ko. "Ano bang nangyayari?!? T-tjay...a-ano ba?" hindi na ko masyadong makahinga nun, "S-sabihin mo n-naman oh. Please naman gusto kong malaman!" Pero hindi sinabi sa akin ni Tjay kung ano ng nangyari. Umiiling-iling lang siya sa akin habang umiiyak. Tinignan ko si Ran , hoping may alam siya, pero umiling lang din siya sa akin. Wala na nga siguro a ko sa sarili ko, kaya bigla-bigla na lang akong tumakbo sa loob ng hospital at h inabol ko yung mga nurse at kung sinu-sinong mga tao na nasa paligid ni Terrence . Narinig ko pa si Ran na sumisigaw-sigaw at tinatawag ako, pero wala ako ng pak ialam. Hindi ako lumingon nun at hindi ako huminto. Naabutan ko naman sila. Ang bibilis nilang maglakad. Ibang-iba na yung itsura ni Terrence ngayon. Kung nung nakaraan na dinala siya sa hospital gising siya, ngayon naman unconscious

na siya. Humawak ako doon sa hinihigaan niya. Binilisan ko rin yung paglakad ko. "Terrence! Ano ka ba?!? Gumising ka na nga! Huwag ka namang ganyan!" hinawakan ko siya doon sa kamay niya at inalog-alog ko siya, "May sasabihin ka pa 'di ba?? Magpagaling ka ha?!? Hihintayin kita okay? Terrence maiinis ako sa iyo kapag na natilli kang tulog. Basta gumising ka kaagad. Huh??? Promise mo yan. Terrence ba sta nandito lang ako..." Napahinto na lang ako bigla dahil may yumakap sa akin. Pilit pa rin akong humahabol kay Terrence, pero pinasok na siya doon sa Emergenc y Room. Si Ran nun pilit kong inaalis yung pagkakayakap niya sa akin, kaya lang ang higpit-higpit kaya hindi ako makaalis. Lalo lang akong naiyak nun. Sinuntok ko siya sa balikat niya. "R-ran..." nanginginig na yung boses ko nun, "R-ran si T-terence.. s-si T-terence.." "Magiging okay lang siya. Shay calm down.. he'll b e fine." hinihimas-himas niya ako sa likod ko nun. Hindi ko mapigilan yung saril i ko. Kapag naiisip ko yung itsura ni Terrence nun, naiiyak ako ng naiiyak. Si T jay huminto na sa pag-iyak, pero nakaupo lang siya doon sa isang tabi at nakatul ala. Sinubukan naman siyang kausapin ni Ran, pero ayaw na niyang magsalita. Duma ting din naman si Tita Jayne at si Tito Kevin. Kagaya ni Tjay, umiiyak na rin si Tita Jayne. Naupo lang sila parehas doon sa may upuan malapit sa amin. Ako nama n parang nanghihina na ako. Gustung-gusto ko malaman kung anong nangyayari, pero wala akong lakas na loob na magtanong pa. After an hour or two, may lumabas na doctor. Nilapitan sina Tita Jayne. Dahil hindi naman ako member ng family, hindi na ako sumama. May privacy pa rin naman sila. Umiyak lalo si Tita Jayne. Seeing her expression, naiyak na naman ako. Kahit hindi ko alam kung anong meron sa as thma attack ni Terrence, I know it's something serious. Pagod na pagod na ako nu n. Inaantok na rin ako, at considering na umiyak pa ako eh pumipikit na yung mat a ko. Isinandal ko lang yung ulo ko sa ballikat ni Ran, saglit lang eh nakatulog na ako. Nung magising ako, 1 a.m. na yata ng umaga. Tinatapik-tapik ako ni Ran sa pisngi ko nun. Nagising naman ako kaagad, kaya lumingon-lingon ako sa paligid ko. Wala na sina Tjay pati parents nila. "San na sila Tjay?" nataranta naman ak o na tumayo nun pero hinila ako ni Ran kaya napaupo

ako uli. Ewan ko kung bakit ganun na lang ako mag-panic. "Si Tjay iniuwi na ng P apa nila. Yung Mama nila naiwan. Magbabantay siya kay Terrence." Lalo akong tuma yo nun. "S-si Terrence? Nasaan na siya??" nagsisimula na naman akong umiyak nun, "Okay na ba siya? Ano nang nangyari sa kanya???" Panay ang punas ko ng luha ko sa pingi ko. Si Ran halata mong naaawa na sa akin sa kakaiyak ko, kaya hinawakan niya ako uli para tumigil ako sa pagpapanic ko. "Shay, nilipat na siya sa isang room." tumingin ako sa likuran ko pero hinawakan ako ni Ran sa ulo ko at inihar ap yung mukha ko sa kanya, "Pagod ka na eh. Uuwi na tayo." Yumuko na lang ako nu n. Hindi talaga ako mapakali. Kahit anong gawin ko, parang ang bigatbigat ng pak iramdam ko. Tinignan ko si Ran. Pinilit kong huwag umiyak nun. "Hindi! Hindi pa ako pagod! Gusto ko siyang makita.." humarap ako kay Ran nun, "Ran, gusto ko lan g siyang makita." Tumango naman si Ran. Nginitian naman niya ako. "Sige. Pero pa gkatapos nun uuwi na tayo." Dinala ako ni Ran doon sa kabilang dulo. Nandun kasi yung private room ni Terrence kung saan siya inilipat. Si Ran ang unang lumapit doon sa pinto. "Ito na yun." sabay turo niya doon sa pintuan na puti na nakasar ado sa harapan niya. Dahan-dahan akong lumakad nun. Hahawak na sana ako doon sa door knob, kaya lang may maliit na window doon sa pintuan. Doon ko na lang sinil ip yung loob. Nakahiga si Terrence at may oxygen sa tabi niya. May dextrose din siya. May kung ano pa na nakakabit sa kanya na hindi ko na alam kung anong tawag . Nakapikit na yung mata niya na para lang siyang natutulog. Sa gilid ng bed niy a eh nakaupo si Tita Jayne, at hawak-hawak yung kamay niya. Pagkatapos kong maki ta yun, tinignan ko uli si Ran na naghihintay sa akin sa gilid.

"Uwi na tayo." Lumapit lang si Ran sa akin. Inalalayan naman niya ako. Pagkatapo s nun eh umuwi na kaming dalawa. *** Wala na kaming pasok kinabukasan dahil kata tapos lang ng Prom at tiyak eh puyat pa ang lahat. Ako naman eh past 9 na yata a ko nagising. Sinubukan kong matulog uli pero hindi na talaga ako makatulog. Pagk alabas na pagkalabas ko sa kwarto eh narinig ko na nag-aaway yata si Ran saka si Tita Marie. Nakasarado yung pintuan ng kwarto ni Ran, pero dahil mukhang issue nilang magnanay yun, ayaw ko namang makinig. Binilisan ko naman yung lakad ko, k aya lang nung nasa tapat na ako ng pintuan niya, bigla na lang bumukas at lumaba s si Ran. Nakatingin siya sa likod niya. "MOM, AYOKO NGA!!!" Sinara niya ng mala kas yung pintuan. Magkasalubong yung kilay ni Ran, pero nawala naman nung nagula t siya at nakita niya akong nakatayo doon. "Oh Shay... uhmm.. nagising ka ba nam in?" "Hindi naman." tinuro ko yung pintuan, "Nag-aaway ba kayo ni Tita Marie?" N ginitian lang niya ako. "Hindi ka pa ba nasanay sa amin na lagi kaming nag-aaway ?" pababa na kami sa hagdan nun, "Medyo puffy pa yung mata mo eh. Gusto mo ng ic e?" "Ayoko." umiling-iling naman ako sa kanya. "Pupunta pala ako sa hospital. Da dalawin ko si Mama saka si Terrence." Mabilis ako na tinignan ni Ran nun. Seryos o na rin siya. "Gusto mo samahan kita??" "Hindi na. Kaya ko na mag-isa." Ang bai t-bait talaga ni Ran sa akin. Siya pa yung nagluto ng breakfast ko. Si Papa daw pumasok sa trabaho kaya kanina pa wala. Si Tita Marie naman eh pupunta daw sa ho spital after lunch, at siya daw ang magbabantay kay Mama. Nung naka-ready na ako at lahat-lahat, umalis na ako ng bahay nun. Dumaan pa ako doon sa

grocery para bumili ng prutas saka get well na card. Kay Mama wala na akong bini li, dahil maayos namaan yung lagay niya. Naghahalu-halo na nga yung nararamdaman ko. Excited para kay Mama dahil ano mang oras pwede siyang manganak, pero natat akot para kay Terrence. Nung nabili ko na yung dalawang basket ng prutas, dumaan muna ako kay Mama dahil iyon ang malapit. Gising naman siya at nakikipag-chikah an siya doon sa mga kasama niya sa room. Yung mga kasama niya eh mga nanganak na . So sa kanila doon, si Mama lang ang hindi pa. Pinakilala pa nga niya ako, kaya ayun napatagal pa ako ng kaunti. Nagpaalam din naman ako kaagad at sinabi ko ng a na dadalawin ko si Terrence. Katulad kaninang madaling araw, ni-hindi ko mabuk san yung door knob sa kwarto ni Terrence. Nakatayo lang ako doon sa labas at nag -iisip kung papasok ba ako. Saglit lang, may dumating na nurse at may tray siya na dalang pagkain para daw kay Terrence. Ako naman nag-iisip siguro ng reason pa , kinuha ko na yung tray at sinabi ko na ako na ang magdadala sa loob. Finally n abuksan ko naman. Nahirapan nga ako dahil may basket pa ako na dala. Narinig ko na may sound na nanggagaling sa tv. Pagtingin ko sa loob, nakaupo na si Terrence at nakasandal siya doon sa headboard ng cot niya. Halata mong nagulat din siya nung nakita niya ako. "Hey kumusta ka na?" yun na lang ang naisip ko na sabihin kaagad dahil sa kaba ko, "Para sa 'yo pala." sabay taas ko naman nung basket ng prutas na dala ko. "Lagay mo na lang diyan." ibinalik niya yung tingin niya doon sa tv at wala man lang kareareaksiyon yung mukha niya. Hindi ko alam kung alam niya, pero tinitignan-tignan ko siya nun habang inaayos ko yung mga prutas sa gi lid. Kung titignan ko naman siya, walang masyadong nagbago sa itsura niya. Paran g siya pa rin yung Terrence dati, except nasa hospital bed siya. Kumukuha ako ng mainit na tubig nun para doon sa noodles na dinala nung nurse. Panay ang press ko doon sa thermos. Kaya lang nagulat ako nung lumingon siya, kaya natabig ko yu ng bowl at napaso ako sa kamay ko. "Ouch!!!" Napatalon si Terrence doon sa bed n iya. Kaya ako naman natakot ako, dahil may mga nakaconnect sa kanya. "Huwag kang tatayo!" tinuro ko siya kaagad, "Diyan ka lang!" Nagtaka siya siguro sa akin. P ero ayaw ko namang lumala pa yung sakit niya kung bigla-bigla na lang may nahila doon na kung ano. Hinugasan ko ng malamig na tubig yung kamay ko doon sa banyo nung room niya. Medyo

namumula pa siya, pero nawala naman na yung sakit. Nung lumabas ako, lumingon si ya sa akin na parang concern na concern sa nangyari. "Ok ka lang?" Tumango naman ako. Kinuha ko na yung tray sa gilid at umupo ako doon sa upuan sa tabi ng bed niya. "Si Tita Jayne?" tinanong ko naman siya kaagad. "Pinauwi ko. Sabi ko matul og siya ng maayos hindi yung nakaupo siya dito." Kahit na nasa hospital si Terre nce, parang ang sungit pa rin ng dating niya. Oddly, that made me smile. At leas t he's still the same old Terrence. "Eto pala, galing dun sa nurse kanina. Nagka taon kasi nakatayo ako doon sa labas kanina, kaya ayun.. sabi ko ako na magdadal a." Tinignan niya ako na nakakunot yung noo niya. Ako naman nakaupo doon, at nil apag ko yung tray sa harap niya. Kaya lang ang ginawa niya, tinabi niya kaagad d oon sa gilid. "Ayaw kong kumain wala akong gana." sabi niya sa akin tapos hinawa kan niya yung ulo niya, "Shay ano ba?!? Huwag ka ngang magpanggap na parang okay lang yung lahat!" Hindi ko alam kung galit ba siya o ano. Wala naman akong sina bi kaya nagdire-diretso lang siya. Siguro nga naiinis na siya. Tama siya, pinipi lit kong magpanggap na okay lang ang lahat. "Let me get this straight para tapos na.." humarap siya sa sa akin kahit na nasa kama siya. Huminga siya ng malalim nun. Seryosong-seryoso na siya at nakatingin siya sa mata ko. At that same momen t, nakaramdam ako ng kaba. "Shay... I'm sick." Yun lang yung sinabi niya, pakira mdam ko na-punch ako sa stomach ko. Kinuha ko naman lalo yung tray, at hinawakan ko yung bowl ng noodles. "Kaya nga dapat kumain ka 'di ba?" hinalo-halo ko yung noodles dahil naiiyak na ako nun,nagsimula nang tumulo yun luha ko, "Para gumal ing ka kaagad. Hindi ba kapag kumain ka lalakas ka, babalik ka na sa dati at lal abas ka na dito.""G-gusto mo tutulungan pa kita. Magpalakas ka lang. Kainin mo n a ito oh.." Kinuha niya sa akin yung bowl at nilagay na naman niya sa gilid. Hin awakan niya ako sa magkabilang balikat ko kaya ako naman eh yumuko na ako at umi yak ako ng umiyak. Siya

naman, inangat niya yung ulo ko. Pero hindi ako makatingin sa kanya. Tuwing gina gawa ko yun, lalo lang akong naiiyak. "I have it since I was born." hinawakan ni ya ako sa pisngi ko at pinunasan niya yung luha ko, "Wala akong asthma. That's a lie. Yun yung sinasabi namin sa lahat eversince I was a kid. Hiniling ko kina-M ama, Papa, at Tjay na huwag sasabihin na may sakit ako. Kahit kanino. Pati sa mg a relatives ko pinakiusap ko na huwag nilang sasabihin." Hindi ko na mapigilan. Iyak pa rin ako ng iyak. "Bakit hindi mo sinabi sa akin?!?" Sumandal siya doon s a headboard. Tinignan niya lang ako, from calmed expression, to troubled. "Hindi ko sinabi sa lahat dahil ayaw kong i-treat ako na iba sa lahat dahil sa sakit k o. Hindi ko sinabi dahil ayaw kong kaawaan ako. At hindi ko sinabi sa iyo dahil hindi deserving na masaktan ng mga taong tulad mo!" Hindi ako makasagot nun. For a minute or two, nakatingin lang ako sa kanya at wala akong masabi. I can't bel ieve it. "K-kung wala kang asthma, a-anong sakit mo?" Iniwas niya yung tingin ni ya sa akin. Halata kong nalulungkot din siya. "VSD." sabi niya then tinignan niy a ako uli. "I have holes right..." kinuha niya yung kamay ko at tinapat niya sa puso niya, "Here." Lalo akong naiyak nun. Hindi ko maisip, sa dinami-dami ng tao .. bakit siya pa? "Nung pinanganak ako, sabi ng doctors usually sumasara daw yun ng kusa in a period of time. Mine didn't. Walang pera yung parets ko that time for a surgery, so we didn't do it. It'll cost alot of money para isara yung hole s sa separator ng right and left ventricles ko. By the time na may pera na kami for the surgery, lumaki na ng lumaki yung butas sa puso ko, making it harder to close. Maybe impossible to close." tumingin siya ng diretso nun, "Dahil malaki n a yung butas sa puso ko, nagpapump yung dugo sa lungs ko. That's why hindi ako m akahinga. I turn blue more likely. And it's fatal." Huminto siya nun. Nagsimula na siyang yumuko. Seeing him like that, broke my heart. "Yan din ba yung reason kung bakit ayaw mong mag-college?" Tinignan niya ko. Nginitian lang niya ako. Na gulat ako kung bakit siya ngumiti.

"Come on, let's face it. I could die tomorrow and you think going to college mat ters?" "Huwag ka ngang ganyan! Nakakainis ka naman eh! Bakit ba gustung-gusto mo kong saktan? Natutuwa ka ba ng ganun? Kapag sinaktan mo ba ko gagaling ka? Gawi n mo na! Gumaling ka lang kahit ilang beses mo kong saktan!" "Ginawa ko lang yun dahil imposibleng mahalin mo ko Shay!" hinigpitan niya yung hawak sa dalawang b alikat ko, "Maraming deserving ng pagmamahal mo! Hindi ako!" "Pero ikaw yung mah --" "Forget it." galit na galit na siya nun, "You're making it hard for me. Just ..." tinignan niya ako,"Forget it." Hindi ko na alam kung anong gagawin ko. Tala gang pinipilit niya yung gusto niya. Wala na akong pakialam sa pride ko. Totoo n aman eh.. mahal ko siya. "Terrence..." sabi ko ng mahina, "Takot ka bang mahalin kita, o takot kang mahalin ako???" Nagulat na lang ako nung bigla na lang niya akong hinila at niyakap niya ako ng mahigpit. Sobrang higpit. "OO! Nung una tako t akong magmahal. Takot akong mahalin ka. Dahil noon pa lang alam ko na hindi ak o pwedeng magmahal. Masasaktan lang ako at yung babaeng mamahalin ko oras na gaw in ko. Kaya ayaw kong mapalapit kahit kanino.." may naramdaman ako na tumulong l uha sa balikat ko, "Then you came along. Kahit anong gawin ko hindi ko magawang hindi ka mahalin." It's the first time Terrence cried. He never did cry sa harap an ng kahit na sino. Siguro takot siyang ipakita sa lahat na may kahinaan siya. Dahil para sa kanya, dapat yung malakas na Terrence yung nakikita nila. "You're the one who filled my heart." nung sinabi niya yun lalo akong naiyak, "Hindi mo ako kailangang mahalin dahil ayaw kitang masaktan. Hayaan mong ako na lang yung magmahal sa iyo." then inalis na niya yung pagkakayakap niya sa akin, "Even if I die today, tomorrow, or the whenever.. "I'll always love you. Tandaan mo yan." I couldn't help it, umiyak na lang ako sa balikat niya. ***40*** Hindi ko na maipagkakaila pang nalungkot ako nung umamin sa akin si Terrence. Wa la akong magawa kung hindi sumandal sa balikat niya at nag-iiiyak na lang ako. S iya naman eh hinawakan na lang ako. Dati-rati alam ko kung anong gagawin ko kung may mga problemang dumarating sa akin. Pero ngayon wala akong maisip na gawin, at wala ring makakatulong sa

akin. I felt totally helpless. That same moment, I realized I'm not half as stro ng as Terrence. Kung siya kinaya niyang harapin yung bagay na iyon buong buhay n iya, ako hindi ko man lang magawa. Then I thought, if the two of us are in a rac e against time, I'd rather spend the remaining time with him. Make the most of i t. After all, nag-iisa lang si Terrence. At alam ko na wala na akong makikilala pang katulad niya. Lagi na rin akong pumupunta sa simbahan before school, lunch break, and after school. I'm hoping and praying na sana may mangyari na pabor sa amin. Alam ko naman na walang makakapagsabi kung ano ang mangyayari. But I won' t lose hope. The next two days palagi pa rin akong dumadalaw kay Terrence at kay Mama. Si Mama, ayun mataba pa rin dahil buntis nga. Hindi pa rin siya nangangan ak, that's for sure. Mas kinakabahan pa nga yata ako sa kanya. Please.. please.. please.. let it be a baby sister!!! Gusto ko kasi talaga ng kapatid na babae. I 'm back to my old self, sort of. Syempre sinusubukan kong huwag malungkot. Pero deep inside me, syempre nandun pa rin iyon. The least I can do for Terrence is t o be happy myself. At least kapag alam niyang masaya ako, hindi siya masyadong m asasaktan. After all, ako naman lagi yung iniisip niya. It's time na ako naman y ung mag-isip para sa kanya. Alam na sa school yung condition ni Terrence. Katula d ko, maraming nagulat. Nagpadala na yung doctor ng medical statement sa school kung bakit hindi siya pumapasok. Kaya ayun, tuwing nasa school ako at si Tjay eh pinapaulanan kami ng tanong. Lagi lang naman naming sagot eh nagpapagaling pa s iya. Funny thing was that nung isang araw, may limang babae ang dumating sa hosp ital para dalawin si Terrence. May dala silang bulaklak at basket din ng fruits. It turned out, admirers pala ni Terrence yung mga babae. He was all weird out k asi may dala silang isang malaking scrapbook na punong-puno ng pictures ni Terre nce simula sa pagkain ng hotdog sa cafeteria, hanggang sa naka t-shirt na si Ter rence from Prom. Tawa nga ako ng tawa nun kaya tinignan ako ni Terrence ng masam a na may halong biro. Si Tjay naman eh seryosong-seryoso doon sa mga pictures at nanghingi pa siya ng isa. Umalis din naman yung mga babae, kaya ayun kami na la ng uli yung natira sa loob. Nakikipagagawan pa nga si Terrence doon sa picture n a hiningi ni Tjay, pero hindi naman siya makaalis sa bed niya dahil nga naka-dex trose siya. Terrence lost weight na rin, and mukhang nanghihina rin siya paminsa n-minsan kaya inaalalayan pa namin. "Ano ka ba ang cute mo nga sa picture eh! Na tutulog ka sa desk ng teacher mo." tinaas naman

ni Tjay yung picture, "Maipakita nga kay Mama at Papa para malaman nila kung ano ng pinaggagagawa mo sa school." Wala namang pakialam si Terrence. Kasi after sin abi ni Tjay yun, hindi na siya nakipag-agawan. Alam naman niya na may paka-child ish naman talaga yung kapatid niya. Lumabas din naman di Tjay dahil tinawagan si ya ni Ran at may pupuntahan pa raw sila. Inasar ko nga siya na may date na naman silang dalawa. Iniwan niya ako at si Terrence doon sa hospital room niya. Ayaw ko naman siyang iwan mag-isa dahil wala pa si Tita Jayne. Hinintay lang ni Terre nce na makaalis si Tjay bago pa siya nagsalita. Siguro ayaw niya munang magsabi ng kahit ano kung nandun pa si Tjay dahil baka asarin lang kaming dalawa. Kaya l ang nung nakaupo na kami doon, may inabot sa akin si Terrence na papel na nakatu pi. Akala ko naman kung ano na, yun pala eh may log in and password doon sa scho ol website namin. Nagtaka naman ako doon. "Teka, bakit mo binibigay sa akin?" ti nanong ko siya sabay taas ko nung papel na binigay niya. "Walang nag-manage nun ngayon 'di ba? Bakit hindi mo subukan?" "Ako??" tinuro ko yung sarili ko, "Ano k a ba, wala akong alam sa ganyan mga web hosting, designing saka kung ano pa man yan. Terrence maghanap ka na lang ng ibang marunong." Nag-lean siya papalapit sa akin. "Pero ikaw nga lang nakakaalam na ako ang admin niyan." then sumandal siy a uli, "Saka tingin ko kaya mo naman. Mabilis ka namang matuto. Isa pa, lahat na man ng mga bagay-bagay mababasa mo naman doon." "Ewan ko ha.." kinamot ko yung u lo ko, "Wala talaga akong alam sa ganito eh. Pero sige susubukan ko." Hindi nama n na ako naiilang kay Terrence. Siguro dahil nga alam kong may sakit siya, saka ko naisipan na laging pumunta doon at maging masaya na lang. Kasi alam ko hindi rin naman ako makakatulong sa kanya kung magpapakalungkot ako eh. Dumating din s i Rae doon. Nung una nagsasalita pa siya about sa asthma ni Terrence. Hindi pa n iya kasi alam that time na alam ko na yun totoo. Nagtaka na lang siya sa amin ni Terrence kung bakit ganun kami makatingin sa kanya kaya natigilan siya. "Teka n ga..." tinignan niya ako, "Alam mo na no?"

Tumango naman ako sa kanya. Nagulat na lang ako nung nag-snap siya sa gilid. "Sa bi ko na nga ba eh yung mga tingin na iyan may ibig sabihin!" then lumapit siya sa akin,"Sinabi ba sa iyo ni Terrence o na work out mo yung sinabi ko sa iyo bef ore?" Napaisip ako. May sinabi ba siya sa akin before??? Napansin niya siguro na confused yung itsura ko kaya nagdire-diretso na lang siya sa pageexplain. "Well alam ko fed-up ka na sa idea na may asthma siya. Pero remember nung may champio nship game at sinugod si Terrence sa hospital, sinabi ko sa iyo scarred na siya dito.." tinuro niya yung puso niya, "Kaya ayaw na niyang magmahal?" bigla na lan g tumawa ng tumawa si Rae, "I was talking literally, pero baka yung inisip mo eh baka may past si Terrence sa ibang babae... wala naman." "Rae ano ba!" sigaw na man ni Terrence. Sa totoo lang, naalala ko nga yung sinabi ni Rae na iyon. Pero hindi ko inisip literally. I was thinking may bad experience siya sa girls kaya ganun. If I'd known na ganun pala... "Si Tjay pala?" inikot ni Rae yung paningin niya sa loob ng hospital. "Wala. Lumabas kasama nung pinsan niya." tinignan ako ni Terrence, "May date yata." "Ano ba yan pinsan napapagiwanan ka na! Nauunahan ka na ng kapatid mo! Buti pa siya may experience na sa dating.. eh ikaw?" "Shut up Rae. I've been on dates before. One of them, I had fun." sinimangutan siya n i Terrence. "Kanino naman?" Hindi na sana ako magsasalita. Kaya lang nung tuming in si Terrence sa akin, so as Rae. Nailang tuloy ako. Hindi ko alam kung ngingit i ba ako or what. "Uhh... yeah. We've been on a date... once." "ONCE???" biglang hinampas ni Rae si Terrence ng malakas sa braso niya, "Mahina ka pala eh!" "Jus t leave us alone Rae. Ang daldal mo masyado eh! Para kang si Tjay."

Nung nang-aasar si Rae doon, ako naman napaisip ako. Yeah, weve been on a date o nce. By accident pa. Kung parehas siguro kaming may date nun, I doubt na magkasa ma kami that day. Yes, he did ask me para kumain sa labas, but I totally blew it . Kung titignan mo kaming dalawa ni Terrence, wala pa naman talagang masasabing date between the two of us. Salita ng salita si Rae nun. Naririnig ko na lang pe ro wala akong maintindihan. Siguro occupied ako masyado nung mga iniisip ko kaya ganun. Naisip ko lang... ...maybe just maybe I can plan something for us 'di ba ??? "HOY NAKIKINIG KA BA???" Nagulat ako nun nung sinigawan ako ni Rae. Napatayo na lang ako bigla. Kailangan ko namang umalis doon. May naisip na ako na gawin para kay Terrence. Dahil may kasama naman na si Terrence doon, siguro okay naman na iwanan ko na siya pansamantala. I want to see Terrence happy. So dapat gawin ko ito. "Sorry Rae, Terrence, aalis na ako. Bye!" Siguro nagulat sila parehas k asi pagkasabi ko nun eh tumakbo na ako ng mabilis. Hindi na ako lumingon pabalik . Kung gusto ko ng something special, dapat paghandaan kong mabuti 'di ba? Kaya kailangan kong gawin ito. Pinuntahan ko naman yung pinaka-main na plano ko. Para ng pinanghinaan ako ng loob dahil sinabi sa akin na 500 pesos daw isa. Hindi ko alam kung saan ako kukuha ng 1,000 para sa aming dalawa. Pero bahala na. Mangung utang siguro ako kay Ran or whatever. Tinawagan ko naman si Tjay para alamin kun g nasaan sila. Alam kong hindi maganda yung ginagawa ko dahil baka nakakaistorbo ako sa date nila, pero desperate lang talaga ako nun. Hindi kasi sinasagot ni R an yung phone niya. Si Tjay parang inis na inis yung boses. "Malay ko dun! Umuwi na yata sa inyo! Iniwan ako! Hindi man lang ako hinatid. Ewan ko ba dun hindi m apakali." "Bakit ba anong nangyari?" "Eh di ba sabi ko sa iyo nung Prom pa lang dapat sasagutin ko na siya? Eh si Kuya nga inatake nung sakit niya, kaya hindi n atuloy. Tapos lately tuwing kumukuha ako ng bwelo para sagutin na siya, madalas naman wrong timing ako. Ngayon sabi niya kailangan niyang bumalik dahil paalis n a daw yung Mommy niya. Bwisit talaga yun!!" "Nagkakataon lang yun. Sana sinabi m o na lang ng mabilis."

"Hoy OA ka, gusto ko naman may feelings." then narinig ko tumawa siya, "Teka bak it mo ba hinahanap si Ran?" "Wala lang may importante kasi akong hihingiin sa ka nya. Sige pala nagmamadali ako eh. Hahanapin ko na lang siya sa bahay." Sumakay na ako para makauwi. Tiyak nasa bahay na nun si Ran dahil flight na nga pala ni Tita Marie bukas. Ni-hindi man lang siya aabot sa graduation ng anak niya. Sabag ay ganun naman na siya dati pa. Hindi naman ako nagkamali. Pagkadating ko sa bah ay eh nasa baba si Tita Marie at nagluluto para sa aamin. Tinanong ko si Ran at sinabi niya eh nasa kwarto na raw niya. Ako naman eh umakyat ako sa hagdan namin at pumunta ako sa kwarto ni Ran. Kumatok ako pero walang sumagot nung una. Naka ilang katok ako wala pa rin. "Ran? Si Shay 'to. Pwedeng pumasok?" Wala pa rin. A ko naman hindi na ako makapaghintay, binuksan ko na lang kahit hindi ako pinapap asok. Akala ko natutulog siya kaya hindi sumasagot, pero nung makita ko eh nakah iga si Ran sa kama niya at nakatingin lang sa kisame. "Ran may problema ba?" Tin ignan niya lang ako saglit. Pagkatapos eh tumingin na siya uli sa kisame. "Wala. " Naupo ako doon sa edge ng kama niya. Kahit kailan talaga hindi magaling magsin ungaling si Ran. Malalaman at malalaman mo talaga kung may problema siya. "Hindi ko alam kung anong nangyayari..." sabi ko ng mahina, "Pero nakakainis ka na ah! "tinulak ko yung isang paa niya, "Hindi ko dapat sabihin sa iyo pero dapat sasag utin ka na ni Tjay pero lagi ka na lang may excuse!! Gusto mo bang sagutin ka ni ya? Ayusin mo nga!" "Alam ko." Ang ikli ng mga sagot niya. Hindi ganun si Ran. " Ok ka lang?" nagtataka na talaga ako sa kanya. Nagulat na lang ako nung tumayo n g mabilis si Ran. Kinuha niya yung basketball model niya na nasa headboard ng ka ma niya. And next thing I know, binato niya ng malakas doon sa wall kaya nabasag na lang bigla.

Napatingin ako kay Ran nun. Hindi ko alam kung galit ba siya o ano. "Ran anong n angyayari sa iyo?" "OKAY LANG AKO!!!" Sasandal na sana siya, kaya lang hindi niy a itinuloy at bigla-bigla na lang niya akong niyakap ng mahigpit. Mahigpit na ma higpit. "Shay... hindi ako okay. Hindi ako okay Shay." Naramdaman kong nalulungk ot si Ran. Hindi siya ganyan kapag normal self siya. Pero ngayon... "Mahal ko si Tjay! Seryoso ako sa kanya... at gusto ko siyang maging girlfriend ko. Pero hin di pwede! Hindi niya ako pwedeng sagutin!" Nakaupo lang ako at yung kamay ko nun eh nasa gilid ko. Bakit ba ganun sila? Kailangan bang pag-isipin nila kaming mg a babae? "Bakit? Bakit hindi mo sabihin sa akin baka makatulong ako..." Katulad ng ginawa ko nun kay Terrence, sinandal ni Ran yung ulo niya sa balikat ko at na gsimula siyang umiyak. Doon ako kinabahan, dahil hindi umiiyak si Ran ng ganun-g anon na lang. "P-pagkatapos ng graduation.. aalis na ako. Hindi ko alam kung bab alik pa ako dito. Shay..." "Sa States na ako mag-aaral." ***Ending Part 1*** Nalungkot talaga ako para kay Ran nun. Kahit hindi ako sigurado sa pakiramdam ni ya, alam ko na mabigat talaga yung kanyang dinadala. At alam mo na ganun-ganon n a lang kahirap sa kanya yung mga nangyayari dahil hindi siya basta-basta umiiyak ng ganun. Sa totoo lang, ngayon ko lang siya nakitang umiyak uli. Nung huli ko siyang nakita, mga bata pa kami. Tinanong ko siya kung anong balak niya para kay Tjay. Sinabi naman niya na darating at darating yung time na kailangan niya rin g sabihin sa kanya pero hindi na muna sa ngayon. Siguro wala pa siyang lakas ng loob na aminin kay Tjay yung balak ni Tita Marie para sa kanya. Kahit ako tuloy hindi ko alam kung paano ko sila tutulungang dalawa. Ang hirap naman kasi ng sit uwasyon nila.

Ewan ko ba, parang naitatanong ko na lang sa isip ko kung bakit nangyayari sa am ing lahat ito. Hindi ko alam kung may ginawa ba kaming kasalanan lahat at may ba d karma kami ngayon. Pero kahit papaano, wala akong sinisisi sa nangyayari. Dahi l alam ko sa sarili ko na lahat ng bagay na nangyayari sa atin ay may dahilan. A t ilan sa mga bagay na iyon eh yung mga nangyayari sa amin sa ngayon. "Teka nga pala, bakit mo ba ako hinahanap kanina?" tinanong ako ni Ran nung pinilit niya y ung sarili niya na huwag munang isipin yung problema niya. Alam kong hindi iyon yung tamang oras para sabihin ko sa kanya yung panghihiram ko ng pera. May probl ema na nga yung tao tapos wrong timing pa ako sa pangungutang. "Ahh.." tinapat k o yung palad ko sa harapan ko tapos shinake ko, "Wala naman. Saka na lang hindi pa naman kasi kailangan." Sumandal na siya uli doon sa headboard ng kama niya. N ag-cross arms pa siya sa harapan ko. "Hindi nga insan, ano yun? Mukhang importan te kasi ang dami mong missed calls sa phone ko." Napaisip naman ako. Mukhang pip ilitin lang ako ni Ran na sabihin ko sa kanya yung pinunta ko talaga doon. Well, mabuti nang mas maaga kaysa naman ipagpabukas ko pa. "Uhmm.." nag-aalangan kasi ako nun, "May balak kasi akong little something para kay Terrence. Kaya lang ka kailanganin ko ng pera. Eh yung pera ko---" "You got it." sabi ni Ran ng mabilis at hindi pa ako tapos magsalita. "Huh?!?" nagtaka naman ako sa kanya. "Anong ib ig mong sabihin?" "You got the money." nginitian niya ako, "Come on couz, do wha t you think is special for you. I'm all for it." Hindi talaga ako makapaniwala n un sa naririnig ko. Parang sasabog yung dibdib ko sa sobrang saya. Nung una naka tingin lang ako kay Ran, sumunod na alam ko eh tumalon na ako sa kama niya at ni yakap ko siya ng niyakap ng sobrang higpit. "Thank you thank you thank you thank you talaga Ran!!!" tapos kiniss ko siya sa magkabilang pisngi niya, "I love you talaga! The best ka! Promise babayaran kita uli!" "Tulong! Rape!" niloloko niya ako dahil nga niyayakap ko siya nun at kiniss ko pa siya sa pisngi niya. "Thank s talaga Ran!"

"Oo na thanks na nga eh! Na-gets ko na." pinisil-pisil ko naman yung pisngi niya . Ewan ko kung naiinis ba siya sa akin nun pero tumatawa rin naman siya, "O siya tigilan mo na yang pagpisil sa pisngi ko at baka magbago pa yung isip ko." Tini gilan ko na yung pagpisil sa pisngi niya pero hindi pa rin ako umalis sa pagkaka yakap ko sa kanya. Mamimiss ko talaga itong pinsan ko na ito kapag umalis na. "A no nga pala itong plano na ito para kay Terrence? Hindi naman siguro kalokohan?" Sinabi ko sa kanya yung plano ko. Nakinig naman siya ng seryoso. Talagang dinet ail ko pa. Alam ko na simple lang yung plano ko para kay Terrence. Sa ibang tao siguro yun walang espesyal. Pero dahil nga mahalaga sa akin yung gagawin ko, tam a na yun para maging dahilan na isa sa pinakaimportanteng bagay yun ngayon sa bu hay ko. Pagkatapos kong sabihin kay Ran eh hindi siya kaagad nagsalita. Tahimik lang siya na nakinig sa akin. Akala ko nga tatawanan niya ako. Pero hindi naman dumating yung moment na iyon. "Kailangan mo ng tulong? Tutulungan kita." sabi ni ya sa akin ng mahina, "Para mabilis na matapos 'di ba?" Tinotoo naman ni Ran yun g sinabi niya dahil nung sumunod na araw eh tinulungan niya ako sa pag-prepare n ung plano ko kay Terrence. Kaya ayun hindi tuloy ako nakadalaw sa hospital at hi ndi ko pa siya nakikita. Si Mama nabisita ko pero isang beses pa lang. Super dup er pregnant na talaga ang Mama ko. Hindi pa rin nasasabi ni Ran kay Tjay yung pl ano ni Tita Marie sa kanya. Siguro wala pa siyang lakas na loob na gawin yun. Ka hit naman ako yung nasa lagay niya baka hindi ko rin naman masabi. Nung nagpunta ako nun sa hospital, nagkakataon na tulog si Terrence. Ewan ko ba kung nagkakat aon na tulog siya, o talagang madalas na siyang tulog. Pero kung titignan ko siy a ngayon, ang laki na ng binawas ng weight niya. Medo pumayat na si Terrence dah il 5 days na rin siyang nasa hospital nun. March the 2nd ko balak gawin yung pla no ko. Doon sa may balcony ng hospital room ni Terrence. Pero hindi ko naman mad ala yung mga bagay-bagay ng gising siya. Kaya tuwing tulog siya eh iniisa-isa na min ni Ran dalhin yung mga kailangan. I know lately, everything's happening agai nst our will. Kaya lang the day before ng plano ko para kay Terrence, I received one great news. News na nagpaiyak talaga sa akin. I can't believe that things w ill brighten up one by one. "Hey I know hindi tayo makakasiguro sa mangyayari.. but at least 'di ba.. trying is better than

nothing." "I'm not crying dahil nalulungkot ako." pinunasan ko ng panyo ko yung mata ko, "Umiiyak ako dahil masaya ako." Nginitian ko si Tjay nun. "Maooperahan na si Terrence!" ***Ending part 2*** The long awaited March the 2nd came. Sobrang saya ko. I prepared so much for thi s thing. At sana lang magustuhan ni Terrence yung ginawa ako para sa kanya. Alth ough it's not the best, at least I tried. I woke up really early para kunin yung Mongolian BBQ Steak na inorder ko. Yeah, I thought that making it up to him thi s way is really great. Gusto kong i-relive yung moment na iyon. Hindi man natulo y, everything's sweeter the second time around. Ang dami kong dala-dala nun. I w as thinking na dapat ako ang magdala kay Terrence personally sa hospital before lunch. That would be great kung kakain kami ng sabay. Excited na excited ako na malaman yung reaction niya. After all, I haven't seen him awake in a few days. I was smiling to myself that time. Kaya lang nung nakarating ako sa room niya, my jaw dropped. May dalawang nurse na nag-aayos nung bed doon. Empty na rin yung c ounter kung saan nakalagay yung mga gamit at prutas na dinadala para kay Terrenc e. Ewan ko ba kung anong nangyari. "Uhmmm.. nurse, nasaan na po yung patient dit o?" Sabay silang tumingin sa akin. Nung una hindi pa sila sumagot pero dahil inu lit ko yung pagtanong ko, sinabi rin nila. "Na-dicharge na po yung patient na na ndirito sa room na ito. Maaga pa lang lumabas na siya." "Discharge?!?" Nagulat a ko sa narinig ko. I wasn't sure I like the idea of that. May sakit siya at hindi pa siya magaling. Okay lang ba talaga na i-discharge siya???

Ewan ko ba parang nataranta ako na hindi ko maintindihan. The next thing I know, tumakbo na ako ng mabilis at iniwan ko yung Mongolian Steak na binili ko. I did n't care really. Ni-hindi rin ako sigurado sa nararamdaman ko. Bakit pumayag sil ang umalis na siya ng hospital??? Tumakbo ako ng tumakbo kahit hindi ko sigurado kung saan ako pupunta. Napansin ko na lang eh dinala ako ng mga paa ko sa bahay nila Tjay. Hindi man lang ako kumatok o tumawag sa labas, basta pumasok na lang ako sa loob. Hingal na hingal na ako nun sa ginawa kong pagtakbo... pero hindi ko na talaga napansin yun. Si Tjay ang nagbukas ng pinto. Alam kong gulat na gul at siya nung nakita niya ako na nakatayo sa labas ng pintuan nila at pawis na pa wis. "Shay bakit ka---" Hindi ko na siya pinatapos. Pumasok na lang ako bigla-bi gla sa loob ng bahay nila at hinanap ko si Terrence. Binuksan ko yung pintuan ng kwarto niya. It looks the same. Parang walang nagbago. "W-wala na si Terrence s a hospital..." yun na lang ang nauna kong sinabi kay Tjay. "Alam mo na pala." "B AKIT KAYO PUMAYAG NA I-DISCHARGE SIYA???" hindi ko alam kung bakit nagtataas ako ng boses. Ewan ko kung galit ba ako o nag-aalala. "Si K-kuya yung may gusto. Ay aw na daw niya sa hospital." "Ganun lang pumayag na kayo???" "Sabi niya hindi da w siya kakain kapag hindi siya nilabas. Sinabi rin niya hihilahin niya yung dext rose niya kapag pinag-stay pa siya doon." nakakunot noo na si Tjay, "Gusto siyan g pagbigyan nila Mama kaya pumayag na. Hahanap na lang daw sila ng private nurse para sa kanya hanggang sa scheduled operation niya." "Nasaan siya ngayon???" in iikot ko yung paningin ko sa buong bahay nila. "Hindi ko nga alam eh. Nagpumilit na lumabas kanina pa. Hinahanap nga nila Mama eh. Hindi pa bumabalik sa ngayon. " Kung gaano ako kabilis pumasok, ganoon din ako kabilis lumabas ng bahay nila. Nagtaka nga siguro si Tjay sa akin, kaya tinatanong niya pa ako kung saan ako pu punta. Syempre sinaiko sa kanya na hahanapin ko rin siya. Si Tjay kasi hindi pwe deng umalis ng bahay nila dahil siya yung pinagbantay.

Wala akong idea kung saan ko hahanapin si Terrence. Kakalabas pa lang niya ng ho spital at hindi ko alam kung anong nasa isip niya at aalis siya ng siya lang mag -isa. Kinakabahan ako nun para sa kanya. Sinubukan kong hanapin siya doon sa sch ool. Pero naisip ko na imposibleng pumunta siya doon dahil may pasok. Tiyak maki kita siya ng mga tao doon. And knowing Terrence, the last thing he wants right n ow is people asking him tons of questions. So I doubt na magpupunta siya sa scho ol. At ayaw ko rin namang pumunta doon. I decided na hindi na ako papasok dahil hahanapin ko siya. At kung makikita man ako ng mga tao doon, iisipin nila nag-sk ip nga ako ng classes. I tried sa Pizza Hauz, yung tambayan madalas ng mga teena gers sa amin. Wala rin siya doon at wala akong kakilala na mga kumakain doon. Pi nuntahan ko rin yung parks kung saan madalas nag-skateboard yung mga lalaki, at yung madalas nilang tambayan pero walang Terrence akong nakita. I was almost giv ing up. Pagod na pagod na akong maghanap sa kanya. I tried almost all sorts of p laces. I've been looking for him for hours... pero wala pa rin... 'di ko pa rin nahahanap si Terrence. Naisip ko nang tumigil na lang at hintayin na lang siyang bumalik. Uuwi na sana ako dahil hindi ko na kaya, but then... there's one more place... Maybe... I'm taking my chances at sinusubukan ko lahat ng possibilities . Naisip ko na baka nagpunta sa church si Terrence. I doubt it at first dahil si ya yung tipo ng tao na ayaw pumapasok sa loob ng simbahan. He does, but not much . Kaya lang dahil gusto ko siyang mahanap, hindi ko inignore yung idea. My legs were shaking nung nakarating ako sa simabahan. Kakapasok ko pa lang sa main door , may nakatayo doon sa harapan ko na papalabas na sana at nagulat na lang nung n akita ako. Nagtitigan lang kaming dalawa. Wala akong masabi. I saw the expressio n on his face. He looks very.. very pale. Malayo yung distance namin. Naghihinta y ako na may sabihin siya dahil ganun na lang niya ako tignan. Kaya lang nagulat na lang ako nung bigla siyang napahawak doon sa gilid, at bigla bigla na lang s iyang napaluhod. "TERRENCE!!!" Tumakbo talaga ako nun at yumuko ako para alalaya n siya. Itinayo ko naman siya with a great effort dahil mas matangkad siya sa ak in. Naiupo ko naman siya doon sa upuan sa second row

ng simbahan. He's breathing so hard that time. Yung kamay niya eh nasa knees niy a, and he was looking down. "Okay ka lang?" "Oo." Nahihirapan akong tignan si Te rrence nun. Parang pakiramdam ko kapag nakikita ko siyang ganun, ako yung nahihi rapan sa lagay niya. Dumeretso ako ng upo. Walang makapagsalita sa amin nung una . Total silence talaga sa loob ng simbahan. Kaya nga nagulat na lang ako nung ma gtanong siya. "Paano mo nalamang nandito ako?" "I didn't." sabi ko naman kaagad sa kanya, "Sa totoo lang ito yung huling lugar na inakala kong pupuntahan mo. Na isip ko lang kasi..." Hindi ko alam kung dapat ko bang ituloy yung sinasabi ko. "Pwede..." huminga siya ng malalim, "Pwede bang isandal ko yung ulo ko sa iyo?" "Sure." Isinandal ni Terrence yung ulo niya sa balikat ko. Knowing that Terrence is beside me made me smile. Kahit na alam ko na mahirap yung situwasyon niya, k inakaya pa rin niya lahat. "Y-you know what, dati-rati tuwing pumapasok ako sa s imbahan lagi ko siyang tinatanong kung bakit ako.. kung bakit ako at hindi yung ibang tao yung nagkasakit. Hindi ko siya sinisisi pero hindi ko lang alam bakit ako yung pinili niya." Nakatingin na lang ako doon sa altar katulad niya, "Nagag alit ako sa sarili ko. Naisip ko kung bakit ganito ako. I kept asking him the sa me question every day, pero kahit kailan hindi ko makuha yung sagot. That's why I stopped going inside the church. Ayaw ko ulit-ulitin dahil kahit kailan hindi ko makuha yung sagot." Huminto lang siya ng kaunti. Parang hirap na hirap siyang magkuwento sa akin. "Then kanina lang nung pumasok ako dito... naisip ko na noo n pa lang maling tanong na yung tinatanong ko sa kanya. Lagi kong tinatanong sa kanya kung bakit ako... pero ang dapat na tinanong ko sa kanya.. bakit hindi ako ??? I've had a great life. At alam ko, whether or not I'm sick, I will never be the same Terrence na nagtatanong sa kanya. I wouldn't be the same person sitting here. That's how perfect his decisions are."

Yung isang kamay niya na nakapatong sa tuhod niya eh hinawak niya sa kamay ko. H inigpitan niya yung pagkakahawak sa kamay ko. Ang init nga ng kamay niya, at pak irdamdam ko ayaw ko na siyang bumitaw sa akin. "Sh-Shay.." ang bagal na niyang m agsalita, "You're one of the best things that's ever happen to me. And I'm thank ful for that." He smiled at me. A very weak smile. "You're one of mine too! Kaya papagaling ka ha!" I knew he laughed. Pero yung tawa na pakiramdam ko nun eh hi ndi ko pa narinig. Hindi ko alam anong nangyayari, pero pakiramdam ko bumibigat lalo yung pakiramdam ko. "Noon.... noon p-pa lang gusto kong sabihin sa iyo na g usto kitang maging girlfriend. Pero hindi ko ginawa. It'll be really selfish of me kapag ginawa ko yun." At ayoking maging selfish sa iyo dahil mahal kita. Inisqueeze niya ng sobrang higpit yung kamay ko, "Darating yung time maiintindihan mo ko." Nung hawak niya ako ng mahigpit sa kamay ko, naramdaman ko yung pulse ni ya. Sobrang bilis. Kung mabilis yung akin, hindi ko maikumpara kay Terrence. "Ou r first and only date might be an accident, but that day was very important to m e. At alam ko na may karapatan kang malaman yung totoo. That day na may nagnakaw ng phone mo, I wasn't the one who retrieved it from the person who stole it." " Huh?!?" nagulat ako nun sa sinasabi niya. Hindi ko alam kung ano ba yun. "Anong sabi mo?" "Yung guy na lagi kong ini-sketch, the guy I told you na bestfriend ko ... he's... he's..." he kept on breathing hard. Kahit nakasandal siya sa balikat ko, nararamdaman ko yung paghinga niya, "He's the one who deserves all the cred it. You should find him and say thanks to him personally." Hawak pa rin niya yun g kamay ko nun. Napaisip ako. Ano ba yung sinasabi niya? Yung lalaki na dinadraw ing niya? Siya ba yun??? "Teka.. paanong siya? Hindi ba ikaw yung pumunta after dun sa nagnakaw???" nalilito na talaga ako nun, "Terrence, bakit hindi mo na lan g sabihin sa akin kung taga saan yung bestfriend mo huh? Tapos samahan mo ako 'd i ba?" "Y-yeah I guess I will." Naisip ko naman lahat ng bagay na nagawa ni Terr ence para sa akin. Naisip ko, ano bang mga bagay na maganda ang nagawa ko naman para sa kanya in return? Parang nung nandoroon

ako at nag-iisip... wala akong maisip na nagawa ko para sa kanya. He was the one who helped with me with my report before. Kung hindi dahil sa kanya, I would ex pect a very low grade. But fortunately, hindi siya nagpapadaan sa obvious. He wa nts to do things his way. Although Terrence may seem like a very ordinary guy, y un naman ang minahal ko sa kanya. He doesn't care about what people thinks of hi m. At napakasimple lang niyang tao. His family and friends are all what matters to him. "Terrence gusto mong kumain sa labas? Iti-treat kita." Kahit nakasandal siya sa balikat ko, sinubukan niyang umiling sa akin. Hindi ko siya makita dahil nasa gilid ko siya, pero sinubukan ko pa ring gawin. Nakita ko na pinipikit niy a yung mata niya, hindi ko alam kung pagod na ba siya. Ipinikit na niya ng dahan -dahan yung mata niya. Ako naman, naupo lang ako ng diretso. Kung matutulog siya , ayaw ko na siyang istorbohin pa. Pero hindi naman pwedeng ganun siya matulog d ahil hindi naman comfortable na ganun lang. Isa pa, kailangan niya ng pahinga. H awak-hawak niya ng mahigpit yung kamay ko kanina pa. "Pagod ka na ba? Gusto mo i hatid kita?" This time, he didn't anwer me. Nahirapan akong tignan ko siya uli, pero nakita ko na nakapikit na ng tuluyan yung mata niya. Tinignan ko yung kamay niya, unti-unti na lang nag-loose sa pagkakahawak sa kamay ko. "Terrence, iuuwi na kita ha?" Still no answer. Nung time na iyon, hindi ko na napigilan yung sar ili ko. Inalis ko siya sa pagkakasandal sa balikat ko at humawak ako sa kanya. H is head just dropped. Nakapikit na siya, at wala nang response sa kanya. "Terren ce?!? Terrence gumising ka!" tinapik ko siya ng tinapik sa pisngi niya pero hind i malakas. "Iuuwi na kita para makapagpahinga ka ha?? Doon mas maayos na makakap agpahinga ka." tinatapik tapik ko pa rin siya doon, "Pero gumising ka muna. Hind i naman kita kayang buhatin eh. aalalayan na lang kita. Ikaw talaga yung mga bir o mo..." Hindi ko alam kung anong nangyari. Basta sumunod na lang na nangyari, I kept on swallowing and swallowing. Tumulo na yung luha ko. Hinawakan ko siya sa pisngi niya at tinignan ko lang siya.

"Huwag kang ganyan ha! 'Di ba sabi mo kakain pa tayo ng favorite mo? Yung Mongol ian Steak? Sa katunayan... nag-prepare ako para doon. Paano ka naman kakain kung ayaw mong gumising?" Niyakap ko na siya nun at iyak na ako ng iyak. Ayaw ko na siyang bitawan. Pakiramdam ko, nawala na yung puso ko. "Di ba sabi mo sasamahan mo ko hanapin yung bestfriend mo? Saka alam mo ba... maooperahan ka na.. 'di ba ang saya nun? Gagaling ka na..." Sa kakaiyak ko nun, wala na akong makita dahil puno na ng luha yung mata ko. Nahihirapan na akong huminga. Pero kahit ganun pa rin, hindi ko siya binitawan. "Saka alam mo.. at alam ko.. hindi ko pa nasasabi sa iyo ng diretso yung matagal ko nang gustong sabihin sa iyo kasi ayaw mong sab ihin ko. Pero gusto ko Terrence.. gusto kong sabihin sa iyo..""Mahal Kita Terren ce." Tumulo na yung luha ko sa t-shirt na suot niya. Lalo ko siyang niyakap ng m ahigpit. "Naririnig mo ba ko? Sabi ko Mahal Kita. Hindi na magbabago yun." Umali s ako sa pagkakayakap ko sa kanya. Tinitigan ko lang yung mukha niya. Hinawakan ko siya sa magkabilang pisngi niya at hinalikan ko siya sa noo niya. Pagkatapos nun eh umupo ako ng diretso uli kagaya nung kanina.. at isinandal ko yung ulo ni ya sa balikat ko. This time, it's my turn to hold his hand.

"Bye Terrence." *** *** Epilogo Turnpikes at mga Pagbabago Isang buwan na lumipas ngunit hanggang sa ngayon maaa ri ko pa rin pakiramdam Terrence resting ang kanyang ulo sa aking balikat. Hindi ko matanggap. Hindi ko alam kung sa Sobrang sakit ba, ako nadama manhid.Ayaw ko ng may kumausap sa kamag-anak. hindi ko alam kung dapat kong pakiramdam nalulum bay dahil nawala si Terrence, o Maging Masaya dahil maaaring bago na akong kapat id. araw Na ay isang tarangkahan para sa akin, para sa lahat ng tao, na talagang signal ... baguhin. Sabi nila dapat winewelcome ang mga pagbabago. Pero hindi a ko sigurado kung kaya kong tanggapin yung pagbabago na iyon sa Ngayon. Nasanay n a ako na lagi kong nakikita si Terrence kahit na ano. Yung Terrence na Kuya ng b estfriend ko, yung Terrence na masungit pero magaling magbasketball, si Terrence na webmaster sa visual artist ... Sa higit eh sa Lahat yung nag-iisang Terrence na mahal, minamahal, at patuloy na mamahalin ko. Ito ay hindi tungkol sa kanila Aalis ka sa likod, ito ay tungkol sa iyo naghahanap ng pasulong para sa kanila na bumalik Ran kaliwa matapos ng graduation. Talagang tinuloy Niya iyon. DOON na siya sa States magaaral katulad ng sinabi sa Kanya ni Tita Marie. Sa kalaunan, kinailangan Niya pa rin niyang sabihin kay Tjay yung totoo, kaya ang ginawa niya . Mas nahirapan nga siya alang Tjay's sa isang estado ng shock sa pagkawala ng K uya Niya. Siya sa wakas tinanggap ang katunayan.Umiyak siya siyempre, kaya sinab i ni Ran na kahit ano mang mangyayari, babalik siya para sa Kanya. Ang bagay ko hinangaan tungkol Tjay eh nung NASA airport na kami para ihatid si Ran, hindi na siya umiyak. Sa katunayan siya sinabi hindi siya nangyaring masaya kanina laman g kaysa sa kung ano siya nadama na ang oras. Hindi bababa sa kahit nawala daw yu ng Kuya Niya sa umalis si Ran, siya pa rin ay may isang bagay upang tumingin for ward sa sa hinaharap. At iyon ay Ran pabalik. Hi's at Goodbye's Terrence sa waka s nagpunta. tanggapin Ang hirap pero lahat ng alam ko ay na mayroon ako

magpaalam sa anumang paraan. Kapag ang kanyang puso ay bigo, hulaan ko sadyang d apat siya sa iba. Siya ay sa pamamagitan ng isang pulutong. Kahit na wala siya d ito sa Amin pisikal, makikita siya magpakailanman manatili sa ating mga puso. ma aari kong sabihin mabuti bye sa kanya, ngunit hindi ako sigurado ko bitawan siya ngayon. Ang kakaiba bagay na araw ng ilang minuto pagkatapos Terrence namatay, ako got ang isang tawag mula sa aking tatay na nanay ko manganak. Ito ay parang sinasabi hi sa bago kong kapatid, at paalam na sa Terrence at sa parehong oras. A pook Saan ang lahat ng bagay talaga nagsimula ... Bilang isang bata ko na nais ip ng simbahan bilang aking kanlungan. Dito ako nagsimula. Ako ay isang ulila. L umaki ako na nakalabas na sa simbahan .. sa dito rin nagsimula ko ang Buhay. I r emembered simula ito kuwento bells pagdinig tugtog ... sa habang tumatagal ito a y hindi lamang ang mga kampanilya tugtog sa akin pero mas tulad ng isang awit .. . isang signal .. na ang isang bagong yugto sa aming buhay ay sa wakas ladlad. A t ko na napatunayan na ito. Hindi ko alam na ako magsisimula dito ... isang simp leng girl choir na mangyayari na magkaroon ng isang relihiyosong pamilya. Ako ay isang kahanga-hangang karanasan para sa nakaraang taon, pero hindi ko alam na y ung karanasan na yun eh mag-end kapag Terrence namatay sa loob ng simbahan. Kahi t ano ang panahon o na phase ng aming buhay kami ay tunay na sa .. . Kami lamang ang kailangan upang makinig at kami alam. At ngayon .. Ako simula muli. "Shay!! !" Mahangin nun sa labas ng simbahan. Ako suot ng isang pink agos damit.Tumingin ako sa paligid ng simbahan bago ako lumingon DOON sa tumatawag sa kamag-anak. N akita ko si Tjay na nakangiti sa kauri DOON sa main entrance ng simbahan. "Tara na kaya magsisimula na!" Binyag ng kapatid ko. Sa kinuha ko na Ninang si Tjay. M y mom's okay sa mga ito. Matapos ang lahat, siya's ang pinakamahusay na kaibigan na maaari mong kailanman nais para sa. Katulad ko na sinabi, kami na nagsimula dito. Simpleng mga isip sa mga simpleng mga puso. Ngayon hindi na ako hulaan kah it na ano ang buhay ang maibibigay, Handa kong mukha ito. Ako ay isang malaking kapatid na babae na. At ang aking sanggol kapatid sa doon .. naghihintay na tina tanggap. "Para Kang siraulo diyan pangiti-ngiti ka mag-isa." sabi sa katulad ni Tjay sa nakita ko na

hawak-hawak Niya yung one-month old kapatid ko baby. Hinawakan ko yung kapatid k o sa pisngi. Tumawa naman siya ng tumawa. "Hi Mr Terrence Kelvin Jimenez." binuh at ko yung kapatid ko sa tinignan ko siya, "Handa na para sa tunay na mundo? " N atawa kami parehas ni Tjay nun. Ako laging nais na magkaroon ng isang kapatid na babae. Pero ito pala ang baby na kapatid ang naging kapatid ko. Subalit ang lah at ng mabuti, dahil mahal ko siya. At ang aking ama ay kanan pala ng tanghali pa . Sabi Niya ako ang mag-isip ng pangalan para sa magiging kapatid ko sa kaso na lalaki tao. At maaari ko lamang sa tingin ng isa. Dito tayo ay muli. Ang lugar n a ito ay ang lugar kung saan lahat ng bagay na nagsimula. At pagkakaroon ng akin g mga bagong kapatid sa paligid ay isang bagong yugto sa aming buhay ... Ito ay kung saan kukunin ko katapusan ito.