'Beste vrienden, schrijf een hoek.

' Oat waren medio 1985 de aanmoedigende woorden van Herman Blekman, een van de hoofdpersonen in dit hoek. Wij spraken oud-verzetsstrijder Blekman in de laatste fase van onze joumalistieke opleiding over de manier waarop hij na de Tweede Wereldoorlog is tegengewerkt. Linkse illegale werkers hadden hij de hevrijding hooggespannen verwachtingen over een nieuwe, rechtvaardiger maatschappij . Veertig jaar en een Koude Oorlog later restten de teleurstelling en de vraag waarom die nieuwe maatschappij er niet is gekomen. De vraag is op allerlei manieren heantwoord. Er is veel geschreven over de periode na de oorlog. Maar het heeft in hoofdzaak historische, analyserende hoeken opgeleverd . De persoonlijke ervaringen die er in voorkomen, lijken vooral ter illustratie te dienen. In dit hoek zijn de rollen omgedraaid. Centraal staan de verloren illusies en de hlijvende idealen van zeventien oudverzetsstrijders . Historisch materiaal ondersteunt hun relaas. In deze opzet ligt volgens ons de kracht van het hoek hesloten, maar er kleven ongetwijfeld ook nadelen aan. Na veertig jaar kunnen geheurtenissen anders in de herinnering voortleven dan ze in werkelijkheid hehhen plaatsgevonden . Het ging ons echter niet om de vraag of de gei'nterviewden alle feiten ongeschonden uit hun geheugen zouden kunnen opdiepen. Het leek ons helangrijker om te heschrijven hoe de herinneringen aan de geheurtenissen tot op de dag van vandaag hun leven helnvloeden. Daamaast hehhen we het idee dat, gezien de leeftijd van de hetrokkenen, een hoek als dit over tien jaar niet meer geschreven kan worden. We zijn aan dit hoek hegonnen uit verontwaardiging over het contrast tussen verzetswerk en tegenwerking na de oorlog. De lezer zal merken dat onze sympathie uitgaat naar de ge'interviewden. Daarmee schenden we ongetwijfeld de regels van de zogeheten ohjectieve joumalistiek. Het zij zo; wij geloven niet in ohjectiviteit. Joumalisten kiezen en selecteren voortdurend en moeten volgens ons niet de schijn ophouden dat ze hoven de partijen staan . Wij hehhen partij gekozen, want wij vinden dat joumalisten dat moeten kunnen, zonder hun vakhekwaamheid te verliezen en tot plat pamflettisme te vervallen . De zeventien hoofdpersonen hehhen in urenlange interviews hun strijdhare leven de revue laten passeren. Daarhij kwamen onvermijdelijk ook pijnlijke herinneringen hoven , wat niet wil zeggen dat de gesprekken in een rouwstemming werden gevoerd. Op sommige momenten is er ook onhedaarlijk gelachen. Die uitersten kenmerken het vertrouwen dat de gelnterviewden in ons hehhen gesteld . Daarvoor hedanken we hen hier nadrukkelijk.

Joost van Lingen Niek Slooff