Brief Uit de Rijn - Maas - Schelde-Delta - 5 2013

Brief uit de Rijn-, Maas-, Schelde-delta Uitgave van de Werkgemeenschap De Lage Landen
Nummer 2013-5 Pagina 1

Brief uit de Rijn-, Maas-, Schelde-delta

nummer 5/2013
oktober 2013
Een uitgave van de Werkgemeenschap De Lage Landen
Elektronische voortzetting van het maandblad Delta, 49
ste
jaargang
Verschijnt als het past
Elke auteur is verantwoordelijk voor zijn bijdrage

Het eerste woord

Het Vlaanderen der flaminganten is een belgicistisch begrip:
het is een verzamelnaam der Nederlandssprekenden binnen de
grenzen van de Belgische staat. Deze valse voorstelling biedt
ernstige gevaren voor de toekomst.

Staf Vermeire

Als lid van onze kleine Werkgemeenschap hebben wij allen slechts n ambitie in ons leven: onze Nedere
Landen trouw te dienen en daardoor mee te bouwen aan een stuk klassiek Europa, de eenheid en de luister
van Gods Rijk te vestigen.

Dit zijn voor ons meer dan grotesk klinkende woorden, deze ambitie heeft een tastbare en concrete inhoud
en verwijst in eerste instantie naar diegenen die ons het meest nabij zijn: ons gezin, onze familie, onze
buren. Het heeft niets te maken met hoera-patriotisme. Elke mens heeft om gelukkig te zijn een plaats op
aarde nodig waarvan hij kan zeggen: hier voel ik mij thuis, hier voel ik mij geborgen, dit is mijn Terra
Patria.

Bij dit alles denken wij vooral aan de vele gewone mensen rondom ons die wij dagelijks ontmoeten If you
can talk with crowds and keep your virtue, or walk with Kings, not lose the common touch (Kipling) - die
wij een land als een noodzakelijk middel willen bezorgen om als een vrije burger te leven, met het nodige
zelfvertrouwen en aan niemand van het heersende regime schatplichtig.



Wij leven in gevaarlijke, maar ongehoord boeiende tijden, waarin veel mogelijk wordt, waarin de mens zich
kan verlagen tot het leven van de bijen en de mieren, maar waaruit hij ook kan verrijzen, statig en groots als
de homo occidentalis. Want wij geloven niet dat de rol van Europa is uitgespeeld, verre van. Vergrijzing
betekent nog niet verdorring. Onze cultuur is een voortdurende tegenstelling tussen traditie en verandering,
tussen materie en geest, machine en geest, kapitaal en arbeid, het tijdelijke en het eeuwige, geloof en
wetenschap. Telkens als n van deze begrippen het overwicht verovert, als het noodzakelijk evenwicht
wordt verstoord leidt zulks tot rampen.

Het is evenwel nodig dat wij in dit Europa de zin voor de realiteit bewaren en voor ogen houden dat
kleinschaligheid de kern ervan is; de kleinschaligheid die ons de nodige geborgenheid waarborgt. Eenheid
mag geen afbreuk doen aan diversiteit: Europa mag geen eenheidsworst worden.

Als er n ruimte te vinden is die dit mogelijk kan maken, die in dit groeiproces het voortouw kan nemen,
dan is het wel deze van onze Lage Landen, al onze Lage Landen in het Noordwesten van ons continent. Wij
moeten ophouden met ons zelf altoos voor te stellen als klein, want dat zijn wij niet. Benelux moet de
hoeksteen van het Europese gebouw worden, Benelux is mr dan zo maar een middel om de mosselfraude
te bestrijden. Het moet een grand dessin voorstellen.

Laten wij daarvan de leiding nemen, wij moeten het admiraalschip worden

ALS DE BENELUX SPREEKT,
LUISTERT EUROPA

Feiten en beschouwingen 1

STANDPUNT VAN EEN DEELNEMER AANGAANDE EEN CONFEDERATIE DER NEDERE
LANDEN, STEUNEND OP EEN GEINTEGREERDE DEFENSIE ONDER EEN ENKEL COMMANDO
EN OP EEN BEPERKT GEINTEGREERDE JUSTITIE
zoals verwoord tijdens de namiddagzitting van de Miniconferentie Benelux in de EU die op 6 september 2013 werd georganiseerd door het Comit Nieuwe
Benelux

1.Aanknoping
Het standpunt op 6 september 2013 verwoord tijdens de namiddagzitting knoopte aan bij verschillende
elementen geput uit de bespreking die op de Conferentie werd gehouden en bij wijze van inleiding tot het
debat bij voorbaat enigszins werd gestuurd door een aantal door de inrichtende organisatie vooropgestelde
stellingen. Uiteraard ging er ook enige sturing uit van toespraken van verschillende sprekers, die kennelijk
evenzeer bedoeld waren om het debat in te leiden.


En van de vooropgestelde stellingen kwam erop neer zich af te vragen welke materile bevoegdheden aan
de Benelux zouden kunnen of moeten worden toevertrouwd.
Bij het verwoorden van het standpunt tijdens de namiddagzitting werd er verder ook nog aangeknoopt bij
een aantal uitspraken reeds gedaan tijdens het debat lopende de voormiddagzitting.
Om de lectuur van n en ander voor buitenstaanders beter verteerbaar te maken wordt hier en daar via een
voetnoot beter verduidelijkt wat met het standpunt precies werd beoogd aan te reiken. Onder meer alzo
wordt ook gepoogd zo streng mogelijk onderscheid te maken tussen wat als standpunt werd verwoord, wat
derden hebben gezegd en wat dient beschouwd als bedenkingen of duiding achteraf.
2.Uitspraken tijdens voormiddagzitting
Bij de verwoording van het standpunt tijdens de namiddagzitting werd uitdrukkelijk verwezen naar een
aantal sprekers die tijdens de voormiddagzitting het woord hadden gevoerd.
2.1.Er werd verwezen naar de woorden van de heer Henne Schuwer, Nederlands Ambassadeur in Belgi, die
de Benelux typeerde als een trait dunion in Europa
1
.

2.2.Waar tijdens de voormiddagzitting er een uiteenzetting werd gehouden door Beneluxparlementslid de
heer Bart Tommelein werd er bij de verwoording van het standpunt in de namiddag op gewezen dat tijdens
die uiteenzetting de heer Hein van der Hoeven van het Nederlands buitenlandministerie had gevraagd of er
ook kan worden nagedacht over Beneluxsamenwerking op het gebied van sociale politiek en in financile
zaken
2
.
2.3.Nog tijdens de voormiddagzitting had de heer Olaf baron van Boetzelaer gewezen op het jaar 1648 toen
de Nederlanden uit elkaar vielen (noot : scheuring welke zich in 1830 nog eens voordeed).
3.Standpunt tijdens namiddagzitting
3.1.Tijdens de namiddagzitting werd vooreerst verwezen naar de voorgaand beschreven elementen.

1
De heer Schuwer hield tijdens de voormiddagzitting een boeiend betoog over het feit dat de EU met 27 lidstaten een cohesieprobleem vertoont zodat regionale
verbanden zich meer en meer opdringen. Hij beriep er zich daarbij op dat de Benelux de vierde economie in Europa uitmaakt, groter dan Itali. Hij benadrukte dat
enerzijds de zogenaamd kleinere lidstaten in Europa teveel in de schaduw leven van de zogenaamd groteren die de kleineren uit elkaar pogen te spelen, maar
anderzijds ook dat de as Berlijn-Parijs uit mekaar is gevallen hetgeen de dominantie van Berlijn versterkt heeft. Berlijn is daar volgens de heer Schuwer niet
gelukkig mee en zoekt daarom zelf naar een tegengewicht. En daar ligt volgens hem een kans voor de Benelux als trait dunion. Dit wil zeggen dat, als de
Benelux als een soort van mini-EU erin slaagt de Europese Noord-Zuid tegenstelling, die ook dwars doorheen de Benelux loopt, te overbruggen dan kan dit
bruggetje model staan en mag zij zelf rustig wat voorop lopen. Een akkoord binnen de Benelux, zelfs wat afwijkend qua noodzakelijke N/Z solidariteit, kan dan als
een soort van nucleus model staan. Op de vraag van moderator Rik van Cauwelaert of de Benelux kan doorgaan als een step-up voor Duitsland bracht de heer
Jan van Laarhoven, Secretaris Generaal van de Benelux, in het midden dat de Benelux een tegengeluid kan bieden dat Duitsland aflost en hij verwees daarbij naar
de historische rol van wat nu de Benelux is als middengebied tussen twee andere (Noot : dat middengebied is ooit wel veel groter geweest want ontstond in het
jaar 843, zowat twaalf eeuwen geleden. Zo gezien heeft Benelux wel een heel lange voorgeschiedenis, wat niet belet dat het standpunt van Secretaris-Generaal van
Laarhoven historisch absoluut correct is.)
2
In wezen haakte de heer Van der Hoeven in op een uiteenzetting van de heer Tommelein inzake subsidiariteit waarop de heer Van der Hoeven met name had
tussengeworpen dat het loslaten van partijpolitieke standpunten als noodzakelijk voorkomt om meteen de kern van de zaak aan te kunnen vatten, doelende op
sociale en financile politiek, waarop de heer Tommelein dan weer had gereageerd door te stellen dat subsidiariteit op Beneluxniveau wel degelijk zich kan
doorzetten. Dit kunnen details lijken maar het feit dat zo onmiddellijk werd doorgeduwd naar belangrijke bevoegdheden als sociale en financile politiek is
verrassend verfrissend wanneer men weet dat in een Belgische politieke context het jaren en zelfs decennia kan duren eer een sprong in het denken van een
dergelijk formaat mogelijk wordt. Er is duidelijk een groot verschil naar gelang welke richting men uitgaat : deconstructie van bevoegdheden is duidelijk
moeilijker dan con-federeren.


3.2.Er werd gesteld dat de Benelux reeds dient beschouwd als een confederatie die echter een andere naam
verdient. Om niemand voor het hoofd te stoten werd afgezien van de naam Heelnederlandse Confederatie
en werd er daarom geopteerd voor een andere benaming : Confederatie der Nedere Landen
3
.
3.3.Er werd uitdrukkelijk verwezen naar een verklaring van Bondskanselier Angela Merkel zoals afgelegd in
de Duitse Bonsdag op 26 oktober 2011 : Scheitert der Euro, dann scheitert Europa
4
. Het is duidelijk dat
de Bondskanselier toen, bij de behandeling van een zoveelste reddingsplan voor Griekenland zich niet
alleen wendde tot haar eigen meerderheid en tot haar eigen oppositie in het Duitse parlement, maar over de
hoofden van de parlementsleden heen - evengoed tot haar Europese medelanden die zeer duidelijk werden
gewaarschuwd voor een vervluchtiging van de stabiliteit in Europa indien de Euro zou verdwijnen.
3.4.Er werd als standpunt benadrukt dat de stabiliteit in Europa duidelijk in gevaar is doordat de politieke
evenwichten sedert het jaar 2008 zijn beginnen schuiven, dermate zelfs dat moet worden aanvaard dat met
of zonder behoud van de Euro Europa dusdanig veranderd is dat een nieuwe belangrijke factor zich opdringt
die stabiliteit brengt in Europa.
3.5.Een Confederatie der Nedere Landen is in staat om zulke stabiliteit te bieden op voorwaarde dat zij
vermag te beschikken over twee soevereiniteitbrengende
5
bevoegdheden, met name inzake Strafrecht en
inzake Defensie. Een Benelux-procureur-generaal dringt zich op om de bovenbouw van de strafvordering te
beheersen en een gentegreerde Benelux-defensie evenzeer en expliciet under one command
6
.

3
Deze benaming kan immers beschouwd worden als een vlag die op heden evengoed de lading dekt.
4
Zie als aangehechte bijlage een uittreksel uit het Plenarprotokoll 17/135, stenografisch verslag van o.m. de verklaring van Bondskanselier Angela Merkel voor de
Duitse Bondsdag op 26 oktober 2011, pp. I-V en pp. 15954-56. Uit dit verslag leert men ook hoe expliciet de Bondskanselier duidelijk maakt dat het
machtsevenwicht in Europa in gevaar is : () ein persnliches Wort. Niemand sollte glauben, dass ein weiteres halbes Jahrhundert Frieden und Wohlstand in
Europa selbstverstndlich ist. Es ist es nicht. Deshalb sage ich : Scheitert der Euro, dann scheitert Europa. Das darf nicht passieren. (...) Wir haben eine
historische Verpflichtung, das Einigungswerk Europas, das unsere Vorfahren nach Jahrhunderten des Hasses und des Blutvergieens vor ber 50 Jahren auf den
Weg gebracht haben, mit allen uns zur Verfgung stehenden verantwortbaren Mitteln zu verteidigen und zu schtzen. Die Folgen, wenn das nicht gelnge, kann
niemand von uns absehen.
5
Het begrip soevereiniteit is afkomstig uit de vredesverdragen gesloten ter beindiging van n de 80-jarige n de 30-jarige oorlog in 1648. Men kan het begrip
nog het best aanduiden als volgt: wie het voor het zegen heeft. Noord-Nederland kwam uit die verdragen te voorschijn als een soevereine staat. Soevereiniteit
ontstaat doordat n de binnenlandse n de buitenlandse veiligheid worden verzekerd. Binnenlandse veiligheid hangt in de eerste plaats samen met het uitoefenen of
tot zich trekken van de strafvordering. Buitenlandse veiligheid hangt erg nauw samen met de bescherming van het grondgebied. Het is niet toevallig dat het begrip
soevereiniteit erg dicht staat bij de bepaling van het begrip staat in de volkenrechtelijke zin ([1] grondgebied [2] bewoners [3] zekere vorm van bestuurlijke
organisatie). Het zou te ver leiden hierover verder uit te weiden nu deze rechtstheoretische materie op zichzelf alleen al een tweede mcBenelux zou kunnen
wettigen.
6
In de Engelstalige versie van Wikipedia leest men daarover op heden het navolgende (de verschillend aangewende lettertypes zijn uiteraard subjectief maar alzo
wordt de gedachte beter weergegeven): The Germans launched a surprise counter offensive in the Battle of the Bulge in December 1944 which was turned
back in early 1945 by the Allies after Eisenhower repositioned his armies and improved weather allowed the Air Force to engage.
[79]
German defenses
continued to deteriorate on both the eastern front with the Soviets and the western front with the Allies. The British wanted Berlin but Eisenhower decided it
would be a military mistake for him to attack Berlin, and said orders to that effect would have to be explicit. The British backed down, but then wanted
Eisenhower to move into Czechoslovakia for political reasons. Washington refused to support Churchill's plan to use Eisenhower's army for political
maneuvers against Moscow. The actual division of Germany followed the lines that Roosevelt, Churchill and Stalin had previously agreed upon. The Soviets,
along with the Polish, captured Berlin in a very large-scale bloody battle, and the Germans finally surrendered on May 7, 1945.
[80]

De literatuur over het meningsverschil tussen opperbevelhebber Eisenhower enerzijds en de generaals Patton en Montgomery anderzijds is onuitputtelijk maar
toont wel duidelijk aan dat meningsverschillen tussen militaire bevelhebbers nefast kunnen zijn. Indien er op dergelijk ogenblik geen opper-bevelhebber is die de
knoop doorhakt dan brokkelt zelfs een gentegreerde defensie noodzakelijk af. Vandaar dan ook dat de overbekende sleutelwoorden under one command zo
belangrijk zijn omdat zij met een verwoording die niets aan duidelijkheid te wensen overlaat, de kern van de zaak samenvatten. Dat deze sleutelwoorden vaak
alleen in het Engels worden gebruikt heeft mogelijk te maken met het feit dat het een Amerikaans opperbevelhebber was die op 28 maart 1945 de beslissing nam
om de troepen onder zijn opperbevel te doen afbuigen naar het zuiden. Anders gezegd : bij meningsverschil te velde moet n enkel iemand de knoop doorhakken.
Al de rest verzwakt een alliantie. En laat nu precies dat in 1945 de hoop geweest zijn bij de tegenpartij.



3.6.In reactie op de standpuntbepaling stelde de heer Michael Ardui, Ambassaderaad Dienst
Buurlandenbeleid FOD Buitenlandse Zaken, dat er reeds veel defensiesamenwerking bestaat in
Beneluxverband. De heer Ardui voegde hier echter wel onmiddellijk aan toe dat er geen sprake is van een
nheidscommando. Noot : bovendien is samenwerking toch nog wel iets anders dan integratie.
3.7.Er werd ook gesteld dat alle Benelux-samenwerking hoopgevend is maar niet bepalend : het gaat nog
teveel om een verzameling glinsterende steentjes die weliswaar kunnen worden samengevoegd tot een
schitterende mozaek. Maar een mozaek is nog geen nheid.
4.Tegenspraak
Wat hiervoor werd uiteengezet is uiteraard voor niemand bindend, ook niet als iemands woorden worden
geciteerd. Daarom is het de evidentie zelf de huidige tekst over te maken of minstens pogen te laten
overmaken aan de personen wiens woorden werden geciteerd zodat dezen daarop kunnen reageren als zij dat
wensen. De vrijheid van mening en van meningsuiting is een danig belangrijk grondrecht en in een
democratische rechtstaat moet alles eraan worden gedaan om zeker die twee vrijheden te doen eerbiedigen.
Zij kunnen immers worden beschouwd als stut en steun voor alle andere grondrechten : want, als zij
verdwijnen, dan verdwijnt ook algauw elk ander grondrecht, meestal sluipend, vaak voor een veel langere
tijd dan oorspronkelijk aangekondigd of geacht te zijn.
Overigens gebiedt intellectuele eerlijkheid alleen al tegenspraak mogelijk te maken.
Duidelijker uitnodiging tot het voeren van tegenspraak kan bezwaarlijk worden geformuleerd, mede ook
omdat het voeren van tegenspraak precies het denken in gang kan zetten waardoor het mooie Franse
spreekwoord gestalte kan krijgen dat zegt : Du choc des ides jaillit la lumire.

Marc Smout
Deelnemer aan de mcBenelux op 06.09.13
Advocaat bij de balie van Brussel
Steenokkerzeel, 30 september 2013

---
Naschrift (voor wie daar geen aanstoot aan neemt):
Schep stout een nieuw gezag dat kan en durft te leiden
Dat stevig samensmeedt wat oude veten scheidden
(uit Gebed voor het Vaderland van Remi Piryns en Gaston Feremans)



Geen misverstanden !
Naar de mening van onze vriend Wido Van Kaaster zou onze Brief uit Rijn-, Maas- en Scheldedelta
ontsierd worden door doorlopend en misplaatst anti-N-VA proza. De schrijver hoopt op een zo
groot mogelijke meerderheid van die partij volgend jaar [bij de verkiezingen] om de traditionele
spelletjes schaakmat te zetten.
De lezers van onze Brief weten dat wij ons onpartijdig houden. Het is waardevol en verrijkend dat er
verschillende opinies bestaan. Wel wordt het problematisch wanneer partijen het parlement degraderen tot
een stemmenmachine en enkele partijvoorzitters de wet dicteren. In de huidige Belgische particratie poogt
men elk orgaan dat een dam kan opwerpen tegen de almacht der partijen systematisch uit te hollen (de
provincies, de Monarchie, de Senaat ...).
Dit gezegd zijnde, mag men onpartijdigheid niet met neutraliteit verwarren.
Wij hebben steeds een waarachtig federalisme dat niet gebonden is aan taalkundige criteria noch bipolair
van aard is verdedigd. Sommigen zouden dit ook een eenheidsstaat met erg verregaande decentralisatie
noemen. De entiteiten waarnaar de macht gefederaliseerd, gedecentraliseerd of gedeconcentreerd wordt zijn
dan bijvoorbeeld de (historische) provincies en de steden.
Wij wensen zeker geen op Vlaanderen en Walloni gebaseerde staatsstructuur die steeds systematisch
en omwille van haar tweeledige aard zelf de Belgen tegen elkaar opzet en de staatkundige afbrokkeling van
het land in de hand werkt.
Het spreekt voor zich dat de vernietiging van de Belgische staat een ramp zou zijn voor onze Nederlandse
gewesten. Van Luxemburg tot Friesland bestaat er een gedeelde cultuur, een Bourgondische erfenis, een
potentieel Gemenebest dat tot op heden jammerlijk verwaarloosd wordt. Binnen dit ruimer geheel is Belgi
een onmiskenbare schakel. Reeds in 1912 schreef de grote Nederlandse historicus Huizinga:
De Zuidelijke Nederlanden werden in bijna alle opzichten de echte, maar aan weerszijden gesnoeide
uitgroei van den Bourgondischen staat
7
.
Deze visie staat haaks op het Vlaams- (en Waals!) nationalistische mythe waarbij onomwonden beweerd
wordt dat het Koninkrijk Belgi een artificile constructie is van de Grootmachten, bestaande uit twee
onverzoenbare volkeren ...
Om terug te komen op het verschil tussen neutraliteit en onpartijdigheid, volstaat het te zeggen dat wij het
separatisme en confederalisme en derhalve ook maar niet alleen de N-VA en het Vlaams Belang bestrijden.
Of, nog preciezer: het Heel-Nederlandse gedachtegoed is fundamenteel onverzoenlijk met het Vlaams-
nationalisme n met het Waals-nationalisme. Het is zelfs onverzoenlijk met elk nationalisme omdat
een echt federalisme de antithese is van het waanbeeld waarbij volks- met staatsgrenzen moeten
samenvallen.

7
J. HUIZINGA, Uit de voorgeschiedenis van ons nationaal besef, De Gids, jg. 76 p. 487.


Het Vlaams-nationalisme kan nooit de idee van een Belgische, laat staan Hl-Nederlandse, staat verdragen.
Wat Belgisch is, is in de taal nationalistische logica anti-Vlaams.
Joris Van Severen ondervond dat reeds in de jaren 1930 van de vorige eeuw. In Volk en Staat, dagblad van
het V.N.V. schreef de leider de latere collaborateur Staf de Clercq:
Mijnheer Van Severen is thans volksvijand nr. 1. Wie zich langs de rug van een lijdend en kampend volk
opwerpt tot een verrader, tot een bondgenoot van de vijand des volks, schakelt zichzelf uit de
volksgemeenschap uit. Van Severen wordt voor ons geen tegenstander meer, maar een vreemdeling
8
.
Wie het nationalisme bestrijdt is een volksvijand. Wie niet tot de natie behoort omdat hij een andere taal
spreekt is een dief, een profiteur, een parasiet ... Dat was de taal van de nationalisten gisteren en zo spreken
ze ook vandaag. Ze bestrijden geen ideen, maar mensen.
Er is evident een continuteit tussen het antibelgicisme van achtereenvolgens de Frontpartij, het VNV, de
Volksunie, het Vlaams Blok, de N-VA en het Vlaams Belang. Dit nationalistisch paradigma beperkt zich
natuurlijk niet tot die partijen. Minstens sedert de splitsing van de traditionele partijen nemen alle partijen
in Belgi een eigen volk eerst-strategie aan. Dat verklaart ook de staatshervormingen waarbij steeds
meer bevoegdheden op etnische basis gesplitst werden en de taalgrens stilaan een binnenlandse staatsgrens
is geworden voor de eerste maal in 1.500 jaar!
Met name de verantwoordelijkheid van de christen(?)-democraten en de socialisten (die als enige lle
staatshervormingen ratificeerden) is hierin verpletterend onze lezer geeft dit trouwens zelf aan. Zij en
hun secessionistische bondgenoten hebben Belgi tot de institutionele knoeiboel gemaakt die we vandaag
kennen, uiteraard met af en toe de hulp van andere (traditionele) partijen.
Natuurlijk was het unitaire Belgi niet perfect, geen enkel land trouwens. Onze lezer stelt echter de
Belgische staat verantwoordelijk voor de verfransing van Belgi in de 19
de
eeuw. Deze stelling kunnen we
onmogelijk bijtreden. In 1830 was enkel het leger, het hoger onderwijs en het centrale bestuur eentalig
Frans. De communicatie met de lokale besturen gebeurde in de volkstaal, de gemeente- en provincieraden
(die overigens een zeer grote mate van autonomie genoten) waren minstens tweetalig, net als het lager en
middelbaar onderwijs of zelfs het gerecht. Dit was een aanknoping met de Bourgondische tradities. (De
situatie stond niet op zich. In Luxemburg was Frans tot 1984 de enige landstaal, in Friesland kon men tot
1997 niet met het Fries in rechtszaken terecht...).
Het enige verschil was dat nu de hogere klassen benvloed door de Verlichting en de Franse Revolutie zich
massaal van het Frans gingen bedienen. Op dat moment ziet men dat notarissen, artsen, apothekers,
advocaten, fabrieksbazen, middenstanders,... Frans gaan spreken, daarin ideologisch gesteund door het
liberalisme dat de volkstaal overigens sedert eeuwen in verval in de Zuidelijke Nederlanden maar een
reliek van het verleden vond. In steden zoals Gent, Antwerpen en het reeds voor de onafhankelijkheid van
Belgi deels verfranste Brussel werd die beweging zeer sterk merkbaar. Het waren de gegoede Vlamingen
die overschakelden op Frans. Als de Nederlandstalige Belgen al onderdrukt werden, dan was het door hun
eigen taalgenoten.
Maar werden de Vlamingen politieke rechten ontnomen? Kregen ze minder zetels in de Kamer of in de
Senaat? Het antwoord hierop is een ondubbelzinnig neen. Vanaf 1831 tot nu zetelde er steeds een Vlaamse
meerderheid in het Parlement. Sedert de eerste staatshervorming van 1970 is deze meerderheid weliswaar
vergrendeld: voor bijzondere (communautaire) wetten en grondwetswijzigingen bestaan er inderdaad zgn.

8
Uit Volk en Staat, overname in De Tijd, 7 maart 1937, p. 2.


dubbele meerderheden, er is de alarmbelprocedure, er bestaan belangenconflicten enz. Dat is
democratisch allemaal zr betwistbaar.
Onze lezer merkt in dat verband terecht op:
Als er een partij is die de historische verantwoordelijkheid draagt om de Vlaamse meerderheid niet te
hebben gevaloriseerd is het wel de CVP en erfgename CD&V. Toen ze bijna de absolute meerderheid
hadden lieten ze de droom van Van Cauwelaert vallen voor de macht van het geld en van de postjes. Met
alle funeste financile gevolgen voor de inwoners van dit land
9
.
Maar tevens uit hij zijn ongenoegen over het feit dat het federalisme zo lang is tegengehouden tijdens de
20
ste
eeuw.
Dit is een contradictie: Van Cauwelaert wilde een unitaire staat, beheerd door een Nederlandstalige
elite ...
Hoe dan ook, binnen het unitaire kader heeft de Vlaamse Beweging (wat i.c. niet gelijk staat aan de Vlaams-
nationale beweging!) een lange en moedige strijd gevoerd, wat resulteerde in opeenvolgende taalwetten en
uiteindelijk in de taalgrens. Niemand zal ontkennen dat er vandaag nog problemen zijn met de
taalwetgeving (vooral in en rond Brussel), maar die schijnen ons voor het merendeel anekdotisch toe. De
taalstrijd is gestreden. Steeds meer Franstaligen kennen Nederlands en terwijl in de Vlaamse gemeenschap
immersiescholen verboden zijn, bloeien ze op in het Zuiden...
Is confederalisme dan de oplossing? In het vorige nummer hebben we uiteengezet waarom wij stellig menen
dat dit crypto-separatisme, indien uitgevoerd, een ware ramp zou zijn. Onze vriend en lezer is het weliswaar
eens met onze definitie, maar stelt dan dat omdat Belgi nooit aan de echte definitie van het federalisme
heeft kunnen beantwoorden, zal het ook niet beantwoorden aan de juridische definitie van het
confederalisme. Maar laat dat geen probleem zijn, want: In de praktijk zal het neerkomen op: wat doen wij
nog samen en wat doen we zelf. Wat mij betreft: samen, zo weinig mogelijk.
Graag twee opmerkingen daarbij: 1) Belgi is wel degelijk een federale staat, zij het met specifieke
kenmerken (o.a. geen normenhirarchie, geen eengemaakt buitenlands beleid, geen federale politieke
partijen ...); 2) Wat doen wij nog samen en wat doen we zelf is al binnen het federale Belgi een adagium; 3)
Frans-, Nederlands- en Duitstaligen zouden dus zo weinig mogelijk moeten samen doen in Belgi. Dat
belooft niet veel goeds voor een Benelux-Unie ...
Tot slot schrijft onze lezer nog dat hij meent te weten dat de EU zomaar niet zal accepteren dat Frankrijk
morgen tot aan het Zoninbos reikt. Maar wie geloofde vr 1990 in de Duitse hereniging? Hoe dan, zo luidt
het: De arrogante Franstaligen van dit land kunnen ook niet zo maar bewegen [naar Frankrijk]. Onder
fatsoenlijke mensen is het niet oorbaar dat een hele bevolkingsgroep als arrogant wordt bestempeld en dit
taalgebruik is dan ook zeer betreurenswaardig ...
Hoe dan ook, wij bestrijden inderdaad het nefaste separatisme in al zijn vormen en dus ook de N-VA.
Natuurlijk zijn de andere partijen, in de vele parlementen die Belgi rijk is, geen haar beter (soms zijn ze
zelfs nog huichelachtiger omdat ze onbeschaamd de grondwet schenden en de staat geniepig ontmantelen).
Maar zwijgen over staatsgevaarlijke partijen die de mensen pogen te lokken met hun confederale
sirenezang is een morele capitulatie.

9
Onze onderlijning.


Laat er geen misverstanden over bestaan: onze Werkgemeenschap staat aan de kant van hen die
eenheid in verscheidenheid nastreven, van hen die los van taal, ras, klasse, sociale achtergrond,
woonplaats ... de gemeenschappelijke lotsverbondenheid van onze historische gewesten een warm hart
toedragen. Daar behoren separatisten, nationalisten en andere enggeestige extremisten niet toe
ongeacht de taal die ze spreken.
Bruno Yammine


CANAL SEINE-NORD EUROPE
Le point faible de ce dossier titanesque devant aboutir au creusement de 106 km de canaux pour relier le
Havre, Dunkerque et les grands ports du Nord de l'Europe, est sans conteste son peu dattrait mdiatique.
Snatrice du Nord, prsidente de Valenciennes Mtropole et de la fdration UDI (= Union des
Dmocrates et Indpendants) Nord, Valrie Ltard, ds aot 2012, a exprim son inquitude face la lourde
incertitude qui continue aujourdhui de peser sur le projet Canal Seine-Nord Europe et sa voix continue de
slever ce sujet :
Dans un contexte conomique sensible, notre pays ne peut pas s'offrir le luxe de se priver d'un grand projet
d'avenir permettant de relier la Seine aux 20.000 km du rseau grand gabarit d'Europe du Nord. Cette
infrastructure, seul projet structurant de cet ordre l'chelle du pays, est un levier conomique qui doit
gnrer 45.000 emplois directs et indirects lhorizon 2050, dont la moiti pour le Nord - Pas-de-Calais et la
Picardie.
Ella avait alors aussi point les mauvais calculs du gouvernement : Alors que la bataille pour l'emploi et le
dveloppement conomique doit nous animer, l'apport de la subvention publique initiale de 2,2 Md sur le
Canal Seine Nord doit tre rapport une mesure ponctuelle, sans rel impact pour les Franais et sans
vision politique d'avenir, qu'est la baisse temporaire de 3 centimes des taxes de l'tat sur les carburants
pendant 3 mois qui va coter 300 millions d'euros l'tat. Ces 300 millions d'euros pourraient venir
complter le financement d'un projet indispensable pour l'avenir de notre pays et du nord de Paris. Qui la
entendue ?
Soulignons encore combien ce projet rpond parfaitement aux enjeux majeurs de relance conomique,
d'investissements d'avenir et de dveloppement de moyens de transport alternatifs. Le fluvial est assurment,
avec le rail, le transport le plus structurant pour le dveloppement durable, pour les changes avec les grands
ports du Nord de l'Europe. Mais le gouvernement franais a, sans nul doute, dautres proccupations

Jean-Pierre Destrebecq


Wat is Benelux ?
Het zou vandaag al een moeilijke quiz-vraag zijn voor vele jongeren om op deze vraag zinnig te
antwoorden. Niet zo voor enkele VVD-verkozenen die in de Nederlandse Kamer voorstelden de Benelux
domweg af te schaffen.
Als Comit Nieuwe Benelux (www.benelux2010.eu) zou je voor minder verzamelen blazen om het merk
Benelux, met zijn grootse mogelijkheden, opnieuw in de kijker te plaatsen.
Op vrijdag 6 september kwamen een veertigtal belangstellenden samen in het gebouw van de Benelux
secretaris-generaal in Brussel. Onder hen volksvertegenwoordigers van Noord en Zuid, de Nederlandse
ambassadeur in Belgi, advocaten, docenten, beleidsmedewerkers allerhande en enkele Benelux-
betrokkenen, zoals ondergetekende. Uiteraard zijn alle inwoners van onze landen betrokkenen maar het
besef van het Benelux-belang leeft slechts bij een kleine groep. Benelux klinkt niet sexy en mist
visibiliteit. Dat komt o.a. omdat het voorbereidende werk van de Benelux-parlementairen
onbekend/onbemind is vermits hun zeer concrete dossiers nadien door andere autoriteiten overgenomen of
gemplementeerd worden, die dan met de pluimen voor de bekomen resultaten gaan lopen.
Het gesprek, in goede banen geleid door Rik Van Cauwelaert, werd opgehangen aan vier stellingen. Zonder
alle voor en tegens, die vanuit het publiek kwamen, te willen gaan opsommen volgen ze hierna, als matire
de rflexion:
1. Zonder Benelux fungeert de E.U. zwak
2. De Benelux-Unie moet als n binnenland beschouwd worden
3. Zonder parlementair orgaan geen structuur voor aparte onderwerpen.
4. De Benelux-unie wordt als onaantrekkelijke dossierautoriteit ervaren.

Een historicus, en dat was eens een andere invalshoek, merkte op dat de Rijn-Delta sinds de 14 eeuw tot
n van de welvarendste regios ter wereld behoort, wat een absoluut record is in de geschiedenis. Dat heeft
alles te maken met het open-grenzen-beleid dat de regio kenmerkt. En toch blijkt er vandaag, ondanks 60
jaar Benelux n de EU, nog veel werk aan de winkel om over open grenzen te kunnen spreken. Enkele
bedrijfsleiders konden dat praktisch onderbouwd getuigen.
Veel heeft ook te maken met de houding van de grootste partner in Benelux-verband: wil Nederland de
grootste zijn van de kleintjes, of de kleinste van de groten?
Ook al door het te grote Europa, dat bovendien nog groter dreigt te worden, is de Benelux een noodzakelijk
contacten-platform net zoals het overleg der Baltische Staten, de Nordic Council (de Scandinavische
landen), de Visegradlanden, de regio Nord-Rhein Westfalen met zijn 26 miljoen inwoners enz.
De goed afgeronde Benelux-dossiers i.v.m. BTW-caroussels, drugstrafieken, grenscriminaliteit, enz.,
kortom allerhande problemen of opportuniteiten die Europa laat liggen worden door het Benelux-parlement


concreet op de agenda gezet. Leuk om te horen is dat in het Benelux-parlement geen cordon sanitaire bestaat
en er prettig en efficint worden samengewerkt met alle partijen van de betrokken landen, inclusief met
vertegenwoordigers van Vlaams Belang.
Men noemt Benelux het trait dunion tussen Noord en Zuid maar daarmee wordt Noord- en Zuid-Europa
bedoeld. Was het niet Jacques Attali die zei dat de Benelux voorbestemd is om de Dubbelmonarchie van
het Noorden te worden?
Even een doemscenario, n een oplossing: eind augustus hoorden we voor het eerst, van een
adviseur/medewerker van de Duitse minister van Financin, dat wat Duitsland betreft de Euro nog hoogstens
3 jaar zal meegaan. Stel. Gaan we dan terug naar de Gulden en de Franc? Of zal de Benelux als vierde
economische macht van de EU zijn eigen munt bouwen? Hierna alvast een sterke naam voor een sterke
munt: de Benelux.

Herman Meuleman

Die Librije
IN VLAANDERENS VELDEN, DRIE VERKENNINGEN LANGS HET IJZERFRONT 14-18 is de
titel van het jongste boek van de Uitgeverij Egmont. Het werd geschreven door Jan Huijbrechts (1962) die
daarmee niet aan zijn proefstuk is.
Een vroeg werk in de reeks die n.a.v. de 100
ste
verjaardag van dit voor Europa zo dramatische conflict - dat
in ons geheugen geboekt staat als de Grote Oorlog - waarschijnlijk nog het licht zal zien. Noem het literair
ramptoerisme. Er volgen er ongetwijfeld nog vele anderen.
Dit boek is geen gewone toeristische gids, omdat de auteur veel aandacht besteed aan de dramatiek van de
Vlaamse IJzerfronsoldaten en hun agitatie voor meer erkenning, waardering en respect voor hun taal. Wat
ons niet mag verbazen als wij weten dat Egmont de uitgeverij van het Vlaams Belang is. Inderdaad, het was
tijdens deze oorlogsjaren dat de Vlaamse rechtmatige eisen voor meer rechten geradicaliseerd werden tot
eisen voor Vlaamse autonomie. Toen ontstond in feite wat we het Vlaams-nationalisme noemen. De auteur
besteedt trouwens ook meermaals aandacht aan de identieke verlangens van andere kleine volkeren:
Bretoenen, Ieren, Welshmen, enz..
Je voelt bij het lezen zo de sombere dreiging die uitging van het verwoeste landschap, maar ook van de
rauwe oorlogsrealiteit en de miskenning tot in de dood toe van de Vlaamse piotten.
In dit werk wordt niet minder dan 15 keer naar de naam Joris van Severen verwezen. Zonder een oordeel te
vellen weliswaar, maar meestal verwijzend naar de werken van de historicus D. Vanacker en de uitgave door
het Studie Centrum van Van Severens Oorlogsdagbok onder de titel Die vervloekte Oorlog 1914-1918.
Het boek is mooi en verzorgd uitgegeven en bevat tal van illustraties en fotos.
Warm aanbevolen in elk geval.

N.a.v. In Vlaanderens velden, J. Huijbrechts, Uitg. Egmont,191 pag. Met talrijke fotos en illustraties.


Het Orangisme in het Waasland en in het bijzonder in de steden Lokeren en Sint-Niklaas (1)

Bij het aanhoren van het woord orangisme en orangisten denken velen ten onrechte aan een strekking
binnen het flamingantisme en zelfs het Vlaams-nationalisme. Ten onrechte, de eerste Orangisten hadden
daarmede niets te maken. Aanvankelijk waren de orangisten die personen die zich verzetten tegen de
scheiding van 1830 en die koning Willem l trouw bleven. Slechts toen bleek dat hun droom van Nederlandse
eenheid geen realiteit zou worden, zijn een aantal onder hen gevolueerd tot flaminganten, anderen gingen
meestal over naar het liberalisme.
Het dient toegegeven: aanvankelijk werd het bewind van Willem l ook door de Orangisten wantrouwig
bekeken, vooral door de katholieken onder hen die van die protestantse vorst niet wilden weten en die het in
groten getalle eens waren met het streven naar op zijn minst een bestuurlijke scheiding mits behoud van de
band met het Noorden. Maar hun mening veranderde snel, vooral na 1820, toen zij aan den lijve
ondervonden welke voordelen die eenheid met zich bracht op economisch vlak. Het Noorden bezat immers
kolonies, d.w.z. afzetgebieden voor hun producten en de koning begunstigde op tal van vlakken hun
industrie. Voor het Waasland was dit vooral gunstig voor de daar talrijk aanwezige textielfabrieken. En het
waren vooral de eigenaars daarvan die omdat ze door het cijnsstemrecht het in de gemeentebesturen voor het
zeggen hadden, die Willem l steunden.

In deze studie wordt de invloed van het Orangisme in het Waasland, vooral dan in Lokeren en Sint-Niklaas,
uitvoerig ontleed en besproken. Velen onder hen waren overigens van liberale strekking en zagen graag dat
de koning de (te) grote invloed van de Kerk trachtte in te tomen door zijn godsdienst- en onderwijspolitiek.

Het was pas toen in 1839 het Verdrag van Londen met zijn 24 artikelen, ons opgelegd door de grote
mogendheden, aantoonde dat hun wens van blijvende eenheid van het Nederlandse Rijk niet zou
verwezenlijkt worden dat het Orangisme langzaam aan invloed inboette en dat de meeste orangisten
onderdak vonden in de liberale partij.

V.E.

(1) Auteur: Hilaire Liebaut, oud-burgemeester van Loker en historicus
Uitg. Provincie Oost-Vlaanderen, Gent, 2013
200 pp. Te bestellen bij Hilde De Mulder, Provinciebestuur Oost-Vlaanderen, Dienst Erfgoed,
Woodrow Wilsonplein 2, 9000 Gent
Prijs: 30 euro.
hilde.de.mulder@oost-Vlaanderen.be



SLAAPWANDELAARS

Hoe Europa in 1914 ten oorlog trok.
Christopher Clark
Uitg. De Bezige Bij, Antwerpen, 2013
749 pp., ill.
ISBN 978 90 8542 4130

Misschien wel de belangrijkste studie naar aanleiding van de
herdenking van de Eerste Wereldoorlog (Sddeutsche Zeitung).

Het is indrukwekkend hoe de Australische historicus Christopher Clark (1960) zich heeft ingewerkt in deze
materie. Hij is niet aan zijn proefstuk. Voorheen konden van hem o.a. lezen Iron Kingdom. The Rise and
Downfall of Prussia, 1600-1947 en Kaiser Wilhelm II. A Life in Power.

Twintig jaar geleden werd een overzicht gepubliceerd van de literatuur over de Eerste Wereldoorlog tot dan
toe. Het telde 25.000 boeken en artikelen. Een zware klus voor de historicus blijft, naast het ontzagwekkend
aantal te raadplegen bronnen, het doorprikken van het gebrek aan objectiviteit: vele geschriften zijn
postrationalisatie en voer voor het vrijpleiten van verantwoordelijkheid. Dat debat is al een eeuw aan de
gang en zal dat nog lang blijven. Maar rond het overzicht van Clark kan niet men meer omheen: zijn meer
dan 600 bladzijden tellende studie leest als een trein. De escalatie van diplomatieke blunders en
achterkamertjespolitiek is leerrijk voor wie vandaag verantwoordelijkheid draagt in de internationale
politiek. Het is evident dat de actie van de anarchistische studenten, die in Sarajevo richting de Aartshertog
de bommen gooiden, is niet meer dan een voorwendsel, een gebeurtenis die niet veel te maken had met de
werkelijke krachten wier interactie tot de oorlog heeft geleid. Een jarenlang voorspel met talloze actoren
ging eraan vooraf: naast de tenoren (tsaar, keizer enz.) waren er de eerste ministers met hun kabinetten en de
ministers van Buitenlandse zaken met hun leger ambassadeurs die dan weer verdeeld waren in
oorlogsstokers en anderen die door overleg tot een oplossing wilden komen. Bovendien hadden alle landen
hun publieke opinie die de volgende verkiezingen zou benvloedenEn natuurlijk zijn er de extreme
gevallen. Een voorbeeld: Conrad van Htzendorf, chef van de generale staf van de Dubbelmonarchie, was
verliefd op Gina van Reininghaus, de vrouw van een Weense industrieel die samen 6 kinderen hadden. Van
een scheiding was geen sprake want dat zou een onvoorstelbaar schandaal geweest zijn in het milieu van de
Weense bourgeoisie. Hans von Reininghaus liet zich moeiteloos de horens opzetten want de lucratieve
militaire contracten konden hem wel boeien. Conrad schreef zijn geliefde in de periode 1907-1915 meer dan
3000 (!) brieven waarvan sommige meer dan 60 (!) bladzijden lang. Hij heeft er geen enkele verzonden maar
plakte ze in een boek. In sommige brieven fantaseert hij hoe hij als een oorlogsheld uit een Balkanoorlog


zou terugkeren getooid met de lauwerkrans van de overwinning, waarna ze voor hem zou vallen. En
dergelijke leiders beslisten mee over oorlog en vrede! Het grenst aan schizofrenie. Daaraan dacht ik toen ik
op een oorlogskerkhof in de Westhoek stond voor een graf van een Nieuw-Zeelander (van verder kun je niet
komen naar Flanders Fields) die sneuvelde op 10 november 1918, of n dag voor de wapenstilstand.
De waanzin voorbij.
Dit boek is inderdaad het best geschreven verslag ooit van n van de grootste collectieve blunders uit de
geschiedenis (Niall Ferguson).

Herman Meuleman.

Van stroom tot stroom tot aan de zee
West-Vlaanderen

Wij vernamen het overlijden op 13 september van mevrouw Gaby Warris uit Brugge. Mevrouw Warris was
een kunstschilderes. Haar werken werden over de hele aardbol tentoon gesteld. Zij bereikte de hoge leeftijd
van 91 jaar. Als jong meisje maakte zij de tragische moordpartij te Abbeville op 20 mei 1940 mee waarbij
haar grootmoeder, Maria Ceuterick, n van de 21 slachtoffers was. Zij was de enige nog levende getuige
van deze oorlogsmisdaad. Wij veronderstellen dat deze geschiedenis, waar het Belgische gerecht en de
Belgische politici alles behalve tros op mogen zijn, bij al onze lezers voldoende gekend is. Zij vertrouwde
ons meer dan n keer toe dat die Franse soldaten weliswaar in paniek verkeerden, maar zeker NIET
dronken waren. Was het misschien in opdracht?
Mevrouw Warris is rustig ingeslapen in het ziekenhuis waar zij sinds de dag tevoren verbleef. De uitvaart
had plaats in Sint-Kruis Brugge. Wij bieden de familie onze christelijke deelneming aan.

Frans-Vlaanderen

De Kapelle van Sinte-Mulders,
n Ingsje Hellege en Prinsesse

Op 10 augustus werd aan de Sinte Mildredakapel Sinte-Mulders in het dialect van de streek te Millam
nabij Waten, een memoriebord onthuld. Initiatiefnemers waren, naast ZANNEKIN, het FVV (Forum van
Vlaamse Vrouwen) en EUVO (de vereniging die sinds jaar en dag Nederlandstalige borden in de Frans-
Vlaamse Westhoek promoot). Ook de Orde van den Prince-afdeling Land van Edingen werkte mee aan de
realisatie van dit initiatief.



Tijdens de plechtigheid werd het woord gevoerd door Nederlanders uit Noord en Zuid inclusief de Franse-
of Zuidelijkste Nederlanden. Respectievelijk namen ZANNEKIN en het FVV het peter- en het meterschap
van dit initiatief op zich. Wim van Heugten, president van de Orde van den Prince en bestuurslid van
ZANNEKIN, plaatste de heilige Mildreda in haar tijdskader en lichtte haar betekenis toe (zie verder).
De E.H. Cyriel Moeyaert lichtte op een schitterende wijze de religieuze betekenis van Mildreda toe. Jan Paul
Sepieter uit Niepkerke bij Armentiers sprak in vloeiend Nederlands de menigte toe en wist heel wat
interessante zaken te vertellen. Jacques Delafosse uit Tatinghem bij Sint-Omaars bracht in sappig Vlamsj
een getuigenis uit zijn jeugd tijdens dewelke hij van het naburige Volckerinckhove naar Millam stapte om
samen met zijn broer Guy de mis in de Sinte-Mulderskapel te volgen. Jacques Porteman uit Thernes bij
Beauvais, wiens ouders in Millam wonen, gaf interessante toelichtingen bij de kapel en het onderhoud ervan.
FVV-voorzitster Gudrun Crassaerts sprak vriendelijke dankwoorden uit, waarna tot slot EUVO-voorzitter
Karel Appelmans uit Bray-Dunes het memoriebord onhulde.
Een kleine honderd aanwezigen vonden elkaar achteraf in de nabijgelegen Taverne Flamande voor de lunch.



Het tweetalige memoriebord
geflankeerd door de Leo Belgicus-vlag
met de pijlenbundel van de Zeventien Provincin

+++
Wij vernamen dat de oude Frans-Vlaamse Sint-Paulusabdij van Wisques (1889) nabij Sint-Omaars
nieuw leven werd ingeblazen door twaalf benedictijnen afkomstig van de abdij van Fontgombault
(Indre), en op hun beurt afhangende van de congregatie van Solesmes. De vroegere monniken werden
in 1901 uit Frankrijk verdreven en stichtten vervolgens de Nederlandse abdij van Oosterhout. In 1920
mochten zij naar Frankrijk terug keren. Sinds 1954 hangt in de toren de klok Bertine, uit de
voormalige abdij van Sint-Omaars. De abdij was voorheen een vermaard studiecentrum van
Gregorianse zang en Nederlandse mystiek.
Wij hopen dat ze weldra haar oude luister zal herwinnen.

Noord-Brabant

In een van onze vorige mededelingen hebben wij verteld dat het bestuur van de Zuidnederlandse
Ontmoetingen (ZNO) het plan had opgevat om er einde 2013 na zovele jaren mee op te houden. Op dit
moment schijnt de kans op een doorstart dan toch verre van denkbeeldig, dit mede dank zij de
bemoeienissen van een van onze leden. Tijdens de voorlaatste uitstap van dit jaar naar het Maasland heeft dit
lid tijdens de heenreis overigens een uiteenzetting gegeven over het thema onze slechte
geschiedenisboeken, er op wijzende dat de tegenstellingen binnen onze Nedere landen niet noodzakelijk
van Noord naar Zuid (en omgekeerd) lopen, maar in het verleden haast altijd van West naar Oost gingen
(met leze er de professoren Wim Blockmans en Raoul Bauer maar eens op na!). Korte uiteenzetting die door
de medereizigers erg gesmaakt werd.

De Benelux Unie moet als n binnenland worden beschouwd



De boom van goed en kwaad
De boom van goed en kwaad

*Zoals geweten kwam generaal Dumouriez in november 1792 als overwinnaar uit de slag van Jemappes.
Daarop volgde een eerste bezetting van de Zuidelijke Nederlanden door de Franse Revolutionaire troepen.
Deze militaire overheersing had tot gevolg dat de Franse troepen op kosten van onze bevolking dienden
onderhouden en bevoorraad. Om dat doel te bereiken was hen alles toegelaten. In september 1793 kwam
vanuit Parijs, uitgaande van het Comit du Salut Publique, volgend bevel (wij citeren in het Frans): il faut
dsarmer les habitants, dsigner des otages, lever sur les villes des contributions, rquisitioner les
substances, les chevaux, les mtaux, largenterie, dtruire ponts et cluses, dpaver les chemins (). Cest
par la grandeur (sic! NvdR.) de leurs sacrifices que les peuples se rendront dignes de la libert (ge moet
maar durven!)
Na de Revolutionaire troepen volgden dan ook alras commissarisen opgeleid en geschoold om ware
kunstwerken te herkennen en naar Frankrijk te sturen. Het ordewoord daarbij was Nous avons besoin de
tout, il faut donc tout prendre! Onze gewesten kregen af te rekenen met drie opeenvolgende roofcampagnes
en bleven totaal uitgeplunderd achter.

*Zou men nu a.u.b. eindelijk eens willen ophouden met die belachelijke soap rond de natuurlijke dochter
van koning Albert ll? Wij hebben er zo stilaan de buik van vol. Uiteraard kan koning Albert er niet fier op
zijn, in de veronderstelling dat hij inderdaad haar biologische vader is. Het toont voor ons slechts aan dat
ook prinsen en koningen menselijke wezens zijn en dat niets des mensen hen vreemd is. Liever een
normale, natuurlijke vader dan bijvoorbeeld een pedofiel. Mogen wij herinneren aan de prachtige uitvaart-
ceremonie van de Habsburgers in de Kerk der Kapucijnen in Wenen? Waarbij tot tweemaal toe aan de
keizer, na het opnoemen door de dignitaris van het Hof, van een schier eindeloze reeks ere-titels, de toegang
door de abt geweigerd wordt met het argument: Der kenne ich nicht. Het is slechts bij de derde poging, als
op de vraag wie vraagt om binnen gelaten te worden?, de dignitaris antwoordt: Ein Mensch und
Sndner dat de poort zich opent. Indrukwekkend is dat en. toepasselijk op Belgische (en andere)
koningen en prinsen.

*De VOS is nu niet bepaald een blad waarmede wij politiek op dezelfde lijn zitten. Maar dat mag niet
beletten dat wij met ontroering het artikel Krijgsgevangene en vader worden! van Prof. Dr. Luc
Vandeweyer hebben gelezen in nr. 8 van september 2013. Welke ellende veroorzaakt een oorlog, lke
oorlog?!

*Slaapwandelaars. Wij brengen in dit nummer de recensie van dit boek, dat eenieder van u zou moeten
lezen. Uiteraard moest onze medewerker zich beperken. Zo had u o.a. ook nog volgende anekdote kunnen
lezen: een Frans diplomaat in Moskou had de gunst bekomen een afspraak te mogen maken voor een
gesprek met de Russische Tsaar. Vol enthousiasme schreef hij al bij voorbaat een rapport voor BZ in Parijs
dat op een groeiende militaire samenwerking tussen Rusland en Frankrijk in de toekomst wees. Echter door
omstandigheden ging dat gesprek nooit door, maar Parijs gebruikte het wel in zijn meningsvorming. Helaas,
heel die klucht zou uiteindelijk leiden tot de dood van miljoenen mensen.



NAJAARSBIJEENKOMST TE NAMEN!

In het kader van de Vrede van Utrecht in 1713 komt de Vereniging/Stichting ZANNEKIN dit jaar
samen in de Barrirestad NAMEN op zaterdag 26 oktober 2013

Voor wie meer inlichtingen wenst, n adres:
Maurits Cailliau, Paddevijverstraat 2 te 8900 Ieper, tel. 057-204 194
(en uiteraard ook op ons Secretariaat)

Iedereen hartelijk welkom!

Niet tevreden over onze Brief? U wenst hem niet langer te ontvangen?
Dan kunt u ten allen tijde op eenvoudige vraag uw naam laten verwijderen.

Brief Uit de Rijn - Maas - Schelde-Delta - 5 2013

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Brief Uit de Rijn - Maas - Schelde-Delta - 5 2013

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Brief uit de Rijn-, Maas-, Schelde-delta Uitgave van de Werkgemeenschap De Lage Landen

Nummer 2013-5 Pagina 1

You might also like