Leesverslag 1

BOYNE, J., De jongen in de gestreepte pyjama,4de druk,Van In, Wommelgem, 2012.

Ik heb voor het boek De jongen in de gestreepte pyjama gekozen. Ik scoorde het hoogst voor Literair
op mijn lezersprofiel. Ik heb voor dit boek gekozen omdat ik van heel veel mensen gehoord heb, dat
dit een goed boek is, en zijn verfilming heel ontroerend. Dus wou ik het lezen om vast te stellen of het
echt een goed boek was. Ik had verwacht dat ik op romanticus of adrenalinezoeker zou uitkomen,
dus was mijn resultaat wel heel verrassend.
Mijn boek gaat over een jongen genaamd Bruno, hij is de zoon van de commandant van het
concentratiekamp in Auschwitz of zoals Bruno het zegt. Oudwis omdat iemand zei weg met die oude
mensen die hier voor ons waren. Bruno en zijn familie verhuisden van Berlijn naar Auschwitz omdat
zijn vader in het concentratiekamp moest gaan werken op bevel van de Furie (Fhrer). Bruno vond het
dan niet zo leuk dat hij zijn luxeleven en 3 beste vrienden moest verlaten. Op hun nieuwe huis in
Auschwitz werd Bruno geconfronteerd met de verdorvenheid van de nazis. Ik vind het onderwerp heel
interessant, nu er heel in media veel te lezen is over de Eerste Wereldoorlog, ook al situeert dit
verhaal in de Tweede Wereldoorlog. Ik wist dat het verhaal slecht zou eindigen, waardoor het dichter
bij de realiteit komt. Persoonlijk vind ik dat het nogal zachtjes word verteld hoe barbaars en ellendig
het was in zon concentratiekampen, maar aan de andere kant. De schrijver heeft dit boek geschreven
vanuit het standpunt een negenjarige Duitse jongen, zoon van een commandant. Hiermee toont hij
hoe onwetend kinderen toen waren. De schrijver toonde ook, dat hoe goed sommige Duitsers echt
waren, alleen hun kijk op de Joden als bermenschen, maakte hen slecht.
Ik had het gevoel, dat het verhaal opbouwde naar de stip die een vlek werd die een bobbel werd die
een figuur werd die een jongen werd, het moment wanneer Bruno en Shmuel eindelijk elkaar hadden
ontmoet. Het belangrijkste hoofdpersonage is natuurlijk Bruno. De schrijver verteld heel goed hoe
rebels Bruno werkelijk is, maar ook wel hoe oprecht. Hij verzet zich, zonder eigenlijk te weten dat hij
zich aan het verzetten is. Het verhaal had een heldere opbouw, het was heel gemakkelijk te
snappen. Het was meestal altijd straight to the point, wat heel goed is, omdat het boek geen 200
paginas bevat. Wat ik wel niet zo goed vond, is het einde. Ik vond het einde heel gehaast. Het moest
gedetailleerder zijn. De schrijver had gedetailleerder de emoties van Brunos familie moeten schrijven.
Het was bijvoorbeeld Haar moeder huilt. en dat was het dan. Het verhaal speelde zich af tijdens de
Tweede Wereldoorlog, het was belangrijk voor het verhaal, want anders zou men niet snappen
waarom de Joden in concentratiekampen worden gebracht, en worden vergast als ongedierte.
Ik vond het boek heel vlot om te lezen, het was een heel dun boek, waardoor ik het op n dag uit kon
lezen. Het was heel gemakkelijk geschreven. Soms was het wel moeilijk te volgen omdat de schrijver
woorden zoals Oudwis en Furie gebruikt, waardoor je niet meet zo goed weet wie of wat wordt
bedoeld.
Ik vond het een goed boek. Ik zou het aanraden aan iemand die lezen niet zo leuk vindt, ten eerste
omdat het een zeer dun boek is, ten tweede omdat het heel gemakkelijk en vlot leest en ten derde
omdat er een verfilming is van dit boek. Dus geef ik het een 9 op 10.
Het einde was heel goed. Het was geen happy end zoals bij de meeste boeken, waardoor het boek
realistischer en volwassener overkomt.