Tandvulling

Ga naar: navigatie, zoeken

Tandvullingen worden gebruikt om gecarieerde of afgebroken tanden te

herstellen. Wanneer een tand om een of andere reden niet onmiddellijk
gevuld kan worden, wordt de tand met een tijdelijk vullingsmateriaal
gevuld zoals met een mengsel van zinkoxide en eugenol. Nadien dient
de tand definitief gevuld worden.
Definitieve vullingen kunnen rechtstreeks aangemaakt worden en in de
mond geplaatst worden. Vroeger was het enig materiaal bladgoud. Maar
nu worden amalgaam en composiet gebruikt. Amalgaam wordt
aangevochten omwille van de kwik die het bevat. Biologische tandartsen
gebruiken nooit amalgaam.
Melktanden worden soms met glasionomeercementen gevuld. In
bepaalde gevallen worden ook kunsthars gemodificeerde glasionomeren
(compomeren) gebruikt.
Naast deze rechtstreekse methoden bestaan er ook onrechtstreekse
methoden waarbij de tandarts na het uitcuretteren van de caris en het
beslijpen van de tand, een afdruk neemt van de mond waarna een
tandtechnieker de restauratie (inlay of onlay) in goud, porselein of
kunsthars zal maken die de tandarts uiteindelijk in een volgende zitting in
de tand zal cementeren of kleven.
Door gebruik van de computer en CAD CAM toepassingen is het nu ook
mogelijk om keramische vullingen te maken in n zittijd. Na het

beslijpen van de tand zal de tandarts geen afdruk nemen, maar met een
mini scanner de juiste gegevens registreren die de computer nodig heeft
om een 3D restauratie te tekenen. Nadien stuurt de computer deze
gegevens naar een freesmachine, waar de tandrestauratie uit een stukje
keramiek gefreesd wordt. De tandarts zal dan de zo vervaardigde
keramische vulling in de tand kleven.