Ivoor

Ga naar: navigatie, zoeken

Moorse ivoren pyxis uit 968 (Louvre)

Waaier van ivoor, Qing-dynastie

Ivoor (soms ook: elpenbeen of elp) is het harde, witgekleurde materiaal

afkomstig van de slagtanden van landdieren zoals olifanten, nijlpaarden
of mammoeten, of zeedieren zoals de walrus of narwal. Deze tanden
kunnen tot drie meter lang worden en wel 100 kilogram wegen. Ook zou
de mythologische eenhoorn een ivoren hoorn dragen. Het meeste ivoor
is afkomstig uit de binnenlanden van Afrika.
Al in de oudste beschavingen werd ivoor gebruikt voor de vervaardiging
van beeldjes of om erop te tekenen; de bloeitijd van de beeldhouwkunst
in ivoor lag in de 14e eeuw. In de 20e eeuw werd ivoor vooral gebruikt in

de kunstnijverheid, in de biljartballenindustrie en in de pianobouw, waar

de toetsen met ivoor werden belegd. [1]
Naast olifanten worden ook walrussen wel gejaagd voor hun walrusivoor.
Ook het fossiele ivoor van de mammoet vooral uit Siberi wordt wel
gebruikt. Omdat dit vaak lang in de grond heeft gezeten, is het donkerder
van kleur, soms zelfs bijna zwart.
De jacht op olifanten ten behoeve van het ivoor was een van de
oorzaken van een sterke daling van het aantal olifanten. Om de illegale
jacht op olifanten te ontmoedigen werd in 1989 elke handel in ivoor
verboden. Sinds het aantal olifanten in Afrika weer is toegenomen, is de
handel in ivoor onder strikte voorwaarden weer toegestaan.