Bajka Runo pae Hansa Kristijana Andersena duhovita je i svevremena pria koja tretira

pitanja identiteta, proces odrastanja i probleme koji ga prate - neprihvatanje od strane drugih
zbog razliitosti, pogrene odluke, te spoznaju samog sebe. Kroz humoran, ironian i kritian
pogled na iaene ljudske odnose, ova alegorijska pria preispituje uobiajeni sistem mjerila
obinosti i normalnosti, pa tako, kao arhetipska matrica o razliitom pojedincu koji je stranac u
sredini u kojoj ivi, moe da funkcionie i bez osavremenjavanja.
Ipak, s obzirom da su sve velike klasine bajke uobiajeni repertoar pozorita za djecu, suvie
poznate i izlizane od upotrebe, pozorini stvaraoci najee su svjesni potrebe da ih teatarski
prenesu na istovremeno poznat i nov nain. Dramatizacija Igora Bojovia i scenska postavka
reditelja Jaroslawa Antoniuka na Andersenovom su tragu - uz manje zahvate u radnji
(proirivanja i redukovanja) i sporadina modernizovanja (detaljma iz svakodnevice i igrama
rijei), zadravaju cjelovitost, te vedar, ne-tragian i humoran ton originalnog teksta. Pria o
runom paetu pripovijeda se kroz okvir glumca/pilota Milovana, kojeg su vrnjaci u pubertetu
odbacili, izrugivali mu se i maltretirali ga radi neuglednog izgleda i bubuljica. Kada Milovan
zbog toga poeli da ga nema i namjeri da skoi sa mosta, iz vode izranja Andersen, koji ga
odgovara od samoubilakog nauma prianjem prie. Ovakvo uokviravanje funkcionalno je prije
svega jer je Milovan postavljen u prvi plan za identifikaciju djeijoj publici, koja ga moe
razumjeti kao nekog bliskog njihovom iskustvu. Osim toga, preplitanjem nivoa pripovjedanja
razigrava se i dinamizuje pria (koja ipak jasno i logino tee), i sugerie publici nain
posmatranja sa distanciranog mjesta u sadanjosti, to je svrsishodno s obzirom na mlai uzrast
djece za koju je predstava primjerena.
Scena, kostimi i lutke Eve Farkaove vizuelno su atraktivni i poetini u jednostavnosti. Ogledala,
video-projekcije, svjetlosni efekti i muziki akcenti (bajkovito-nostalgina lajtmotivska
melodija) unose atmosferu zaudnosti, koja doprinosi zanimljivosti odvijanja poznate prie na
sceni. Prostor za igru jednostavno je koncipiran kao pomjerajui sto, uz upotrebu paravana u
vidu ogromnog suvog lia, koji podvlae opti nostalgino-profinjeni izgled predstave.
Postavku odlikuje i eklektinost, pa se tako koriste i proimaju elementi nijemog filma, pozorita
sjenki, dramskog i lutkarskog pozorita. Istovremeno, i lutke su razliito tehniki rijeene, s
obzirom na njihovu veliinu: manje kao papirne pljosnate marionete (pomou kojih se odvija
Milovanova pria), a vee kao svojevrsne okruglaste marionete (pomou kojih se pripovijeda
unutranja pria o runom paetu).
Glumci Branko Ili, Dejan onovi, Dijana Dragojevi, Pavle Ili i Katarina Krek animacijom
lutaka uspijevaju postii relativno irok spektar emocija, koje podvlae glumei i sopstvenim
pokretima i izrazima lica. Bitno je napomenuti da u ovoj izvedbi pohvalno izostaje
prenaglaenost u glumakom izrazu, i infantilizirana spektakularnost koja se oituje u deranju i
furioznom ritmu, to su este zamjerke produkcijama za djecu Gradskog pozorita. Nesumnjivo,
za ovo je osim umjetnike vizije kljuna i injenica da je predstava igrana u malom, intimnom
prostoru koji je za pozorini kontakt sa djeijim gledaocima daleko pogodniji nego velike
pozornice. Ta mogunost za interakciju izvoaa i djeije publike, koja je veoma potrebna kada

su u pitanju mlai uzrasti, zadovoljavajue je iskoritena, kroz direktno obraanje djeci i

dopadljive songove (kompozitor Bogdan Szczepanski).
Ono to se moe zamjeriti ovoj atmosferinoj, na simpatian i prihvatljiv nain edukativnoj
predstavi, koja tei da kroz prividnu lakou tretira ozbiljne teme esto bolnog samotraenja i
samostvaranja, jeste poneto zbrzan kraj. Naime, pae se prilino iznenada, nakon nekoliko
susreta sa razliitim antropomorfizovanim ivotinjama, razvija u predivnog labuda. Iako nam
narator i zavrni song skreu panju na unutranju ljepotu kao ono to je bitno, u samoj postavci
dominantna i podvuena je ipak spoljanja, ijem prirodnom pojavljivanju paetov trnoviti put
samospoznaje niim ne doprinosti. Radi toga, osavremenjavanja bajke ostaju nekako na povrini,
bez sutinske reinterpretacije u duhu dananjice. Iako je predstava izvedena zanatski vrlo
korektno i sa potovanjem zahtjeva teatra za djecu, sa neto vie kritikog stava prema osnovnim
postavkama izvorne prie mogla je biti intrigantnija.