Peto poglavlje: Maksimum je Jedno

Iz prethodnih razmatranja jasno je i očigledno da je apsolutni Maksimum ujednom neshvatljivo

nerazumljiv i neimenljivo imenljiv. Bilo šta preko, ili ispod čega, više ili manje ne može biti
postulirano ne može ni biti imenovano. Jer po kretanju našeg razuma imena se dodjeljuju
stvarima koje, u uslovima komparativnog odnosa, mogu poređenjem biti veće ili manje. I kako
sve stvari postoje na najbolji način na koji su sposobne da postoje, ne može biti mnoštva bića
nezavisno od broja. Jer ukoliko se ukloni broj, različitosti, red, komparativni odnos, i harmonija
stvari prestaje; čak i sama mnoštvenost bića nestaje. Ali ako bi sami broj bio beskonačan – u tom
slučaju maksimum i minimum bi se podudarali sa brojem – sve bi takođe tada prestalo, jer bi se
beskonačnost i minimalanost broja pridodali istoj stvari. Prema tome, ako u povećavajućoj skali
brojeva mi stvarno dođemo do maskimalnog broj, pošto je broj konačan, mi opet ne stižemo do
maksimalnog broja od kojeg može bti neki veći broj; jer bi takav broj bio beskonačan. Slijedi
očigledno da je povećavajuća skala brojeva stvarno konačna, i da bi dostignuti maskmimalni broj
bio u odnosu prema pontencijalno većem broju. Isto vrijedi i na silaznoj skali gdje se
pretpostavlja postojanje uvijek manjeg broja. Tada ne bi postojale razlike među stvarima; niti bi
bilo kakav red ili mnoštvo ili stepen poređenja većeg i manjeg bio pronađen među brojevima;
zaista ne bi postojalo ni broja. Prema tome, u brojanju, neophodno je da dođemo do minimuma
ispod koga neće biti manje, a to je jedinstvo. I kako ne može postojati ništa manje od jedinstva,
jedinstvo će biti bezuslovni minimum, koji se, po naravu prikazanih razmatranja, poklapa sa
maksimumom.
Međutim, jedinstvo ne može biti broj; stoga što broj, koji po poređenju može biti veći, nikako ne
može biti bezuslovni minimum ili bezuslovni maksimum. Radije, jedinstvo je početak svih
brojeva zato što je minimum; isto tako ono je kraj svih brojeva, jer je maksimum. Prema tome (po
poređenju) Apsolutno Jedinstvo, kome se ništa ne suprotstavlja, jeste Apsolutni Maksimum, koji
je Blagoslovljeni Bog. Pošto je Jedinstvo maksimalno, ne može biti Množina (pošto jeste sve što
može biti). Zbog toga, ne može postati broj. Pogledajte da smo putevima broja bili navedeni na
poimanje 1) da „Apsolutno Jedinstvo“ poprilično blizu pristaje neimenljivom Bogu i 2) da je Bog
takvo jedno da je On, u stvari, sve što je moguće. Sljedstveno tome, Apsolutno Jedinstvo ne može
po poređenju biti više ili manje; niti može biti Množina. Stoga, Božanstvo je Beskonačno
Jedinstvo. Shodno tome, onaj koji je rekao „Čuj, Izraele, tvoj Bog je jedno“ i „Tvoj Bog i Učitelj
u Raju je jedno“ nije mogao govoriti istinitije. I ko god bi rekao da postoji mnoštvo bogova
poricao bi, previše lažno, ne samo postojanje Boga nego i svih stvari u univerzumu – kao što će
biti pokazano u onome što slijedi. I to zato što mnoštvenost stvari, koje se izlivaju iz
Beskonačnog Jedinstva jeste povezano sa Beskonačnim Jedinstvom (u takvom maniru) da one ne
mogu postojati nezavisno od Jedinstva (baš kao što broj, entitet razuma proizveden našim
moćima odnosnog razlikovanja, nužno pretpostavlja jedinstvo kao takav početak broja koji ne bi
bez ovog početka, uopšte bio broj). Jer kako bi one mogle postojati nezavisno od Bića?
Apsolutno Jedinstvo je Biće, kao što ćemo vidjeti kasnije.