Si Nina at ang bayan ng Daldalina

Sa bayan ng Daldalina* nakatira ang

may mga pinakamalalakas na boses sa
buong bansa. Dahil “Kung mahina ang
boses mo, siguro hindi kailangang
marinig ng ibang tao ang sasabihin mo”
ang bukambibig ng mga tao kung
mayroon mang may mahinang boses sa
kanilang bayan. Kaya naman kilala ang
bayan ng Daldalina bilang
pinakamaingay na bayan sa buong
Pilipinas
Pero si Nina ay walang boses at labis
na ikinabahala ito ng kanyang mga
magulang.
“Paano na siya magkakaroon ng mga
kaibigan kung hindi niya kayang
makipagsabayan sa lakas ng kanilang
mga boses?” wika ng kanyang nanay.
“Paano na siya mag-aaral kung hindi
maririnig ng kanyang mga guro ang
sagot niya?” dagdag pa ng kanyang
tatay.
Kaya nilapitan nila ang mga doktor,
siyentipiko, at espirituwalista para
malaman kung nasaan ang boses ni
Nina. Pero ni isa sa kanila ay hindi
alam kung nasaan ang boses ni Nina.
“Kung hindi pa rin niya nahanap ang
boses niya sa ganitong edad,
malamang na hindi na niya mahahanap
pa ito,” wika ng mga doktor.
“Siguro wala naman talaga siyang
kailangang sabihin,” dagdag pa ng mga
siyentipiko.
“Tanggapin n’yo na lang na hindi talaga
para sa kanya ang pagkakaroon ng
boses,” pagwawakas ng mga
espirituwalista.
Hinanap ni Nina, kasama ng kanyang
mga magulang, ang boses sa lahat ng
sulok ng bayan ng Daldalina.
Pinuntahan nila ang mga gusali sa
bayan, kinatok ang bawat bahay,
nilakad ang lahat ng daanan pero wala
pa rin ang boses ni Nina. Pinakinggan
na rin nila ang bawat talumpati,
kantahan at sermon sa bayan pero
wala pa rin ang boses ni Nina.
Kaya naisipan ni Nina na umalis at
hanapin sa ibang lugar ang kanyang
boses. Baka mahanap niya ang boses
niya sa mas malawak na lugar kaysa sa
bayan ng Daldalina.
Kaya kinabukasan, nagpaalam siya sa
kanyang mga magulang.
“Mag-ingat ka, anak! Tingnan mong
mabuti ang daraanan mo at baka
madapa ka,” bilin sa kanya ng kanyang
nanay.
“`Wag mong kalimutang magbaon ng
tinapay, baka magutom ka sa daan,”
dagdag ng kanyang tatay
Naglakbay si Nina kung saan-saan.
Napuntahan na niya ang mga gubat at
nakakita ng kung ano-anong hayop at
halaman pero wala pa rin doon ang
kanyang boses.
Sumunod naman ang pag-akyat niya sa
bundok kung saan nakita niya ang
pinakamagagandang tanawin pero wala
pa rin doon ang kanyang boses.
Pinuntahan niya ang dagat at nakita
ang iba’t ibang kulay ng mga isda at
korales pero wala pa rin doon ang
kanyang boses.
Pagod at malungkot, naupo si Nina sa
isang bangketa sa isang parke ng isang
siyudad. Bakit hindi niya makita ang
kanyang boses kahit saan? Baka nga
tama ang sinabi ng mga siyentipiko,
hindi na niya talaga makikita pa ang
kanyang boses.
Habang nakaupo, napansin ni Nina ang
naggagandahang mga larawan. Mga
larawan ng mga dagat, bundok,
kagubatan, siyudad, mga tao at kung
ano-ano pa.
Namangha siya sa ganda ng mga ito at
napansin niya ang isang lalaki sa isang
tabi na nagpipinta. Walang imik ito sa
ginagawa nito na para bang hindi nito
kailangang magsalita para ipakita ang
naggagandahang mga larawan na
naiguhit nito
Doon marahil nakita ni Nina ang
kanyang boses. Tumayo siya at
naglakbay uli pero ngayon, iginuhit
niya ang lahat ng kanyang nakita. Ang
mga bundok na kanyang naakyat,
dagat na kanyang nalangoy, gubat na
kanyang napuntahan ay itinala niya
gamit ang pinsel at lapis. At nang
makuntento na siya sa lahat ng
kanyang nagawa, naglakbay uli siya
patungo sa bayan ng Daldalina.
Doon marahil nakita ni Nina ang
kanyang boses. Tumayo siya at
naglakbay uli pero ngayon, iginuhit
niya ang lahat ng kanyang nakita. Ang
mga bundok na kanyang naakyat,
dagat na kanyang nalangoy, gubat na
kanyang napuntahan ay itinala niya
gamit ang pinsel at lapis. At nang
makuntento na siya sa lahat ng
kanyang nagawa, naglakbay uli siya
patungo sa bayan ng Daldalina.
Habang lahat ng tao sa bayan ng
Daldalina ay nagkakagulo, isa-isang
inilabas ni Nina ang kanyang mga guhit
ng malalaki at matataas na bundok,
ang may iba’t ibang kulay na mga isda
at koral sa dagat, ang iba’t ibang
hayop sa gubat, ang naggagandahang
ilaw at matataas na gusali sa siyudad
at kahit ang iba’t ibang taong nakilala
niya. Nang sandaling iyon, habang
nawalan lahat ng boses ang mga
tagabayan ng Daldalina, pinakinggan
nila ang naggagandahang boses ni
Nina.
Dahil doon, natutuhan ng mga
tagabayan ng Daldalina na hindi naman
talaga kailangan ni Nina ng boses para
ipakita kung sino siya. Sapat na ang
mga iginuhit niya para masabi kung ano
ang nasa puso niya.
At pinagkaguluhan ng lahat ng tao si
Nina. Lahat ay gustong makakuha at
magpagawa ng isang larawan mula sa
kanya! Tunay nga namang hinangaan
siya ng mga ito sa bagong boses na
kanyang nakita.
Labis ang tuwa ni Nina na nahanap na
niya ang boses niya sa kanyang mga
ipinipinta. Mas labis ang kanyang tuwa
nang magbago ang bayan ng Daldalina.
Oo, pinakamaingay pa rin silang bayan
sa buong Pilipinas, pero pinakikinggan
na rin nila ang mga mahihina ang boses
at ang mga walang boses tulad ni Nina