தங்க நதியும்..

வெள்ளி நதியும் ககககோர்த்துக் வகோண்டு ெந்து ஒன்றோக கலக்கும் ஒரு

வ ோன்மோகலப்வ ோழுது... நிலெின் ெருககக்கோக சூரியன் ரத்தினக் கம் ளம் ெிரித்து
கோத்திருக்க... மலர்ந்த பூக்கள் தங்கள் ெோசகனயோல் நிலவுக்கு ெரகெற்புகர ெோசித்தது..

அப்க ோதுதோன் ெயக்கோட்டில் இருந்து ெந்த சத்யன் சட்கைகய கழட்டி வகோக்கியில்

மோட்டிெிட்டு, முற்றத்தில் இருந்த வ ரிய அண்ைோெில் இருந்து தண்ணகர
ீ வமோண்டு
முகம் கககோல்ககள கழுெிட்டு வகோடியில் கிைந்த ைெகல எடுத்து முகத்கத
துகைத்துக்வகோண்டு ெந்து முற்றத்கத ஒட்டியிருந்த கூைத்தில் இருந்த ிரம்பு கசரில்
அமர்ந்தோன்

சத்யன் ெடு
ீ ிரமோண்ைமோன கழயகோலத்து மச்சு ெடு...
ீ அதோெது சதுரக்கட்டு ெட்டின்
ீ
நோலோபுறமும் ஓடுகள் கெயப் ட்டு, நடுகெ கோங்க்ரீட் க ோைப் ட்ை மச்சு ெடு.
ீ ின்புறம்
இரண்டு ஏக்கர் ரப் ளெில் கதோட்ைம், கதோட்ைத்தின் ககைக்ககோடியில் சுமோர் முப் து
மோடுகள் கட்டி கெக்கப் ட்டிருக்கும் மிகப்வ ரிய மோட்டு வகோட்ைகக,, சுற்றிலும்
இரண்ைடி அகலமும் எட்ைடி உயரமும் வகோண்ை கோம் வுண்ட் சுெர், அதற்கு மரத்தோல்
ஆன வ ரிய ககட்... ெட்டின்
ீ தகரதளம் முழுெதும் வ ரிய வ ரிய கருப்புநிற
கருங்கற்கள் திக்கப் ட்டு தகரயில் நம் முகம் வதரியுமளெிற்கு ெழெழவென்று
ோலீஷ் வசய்யப் ட்டிருந்தது,

நோன்கு க்கமும் ஏரோளமோன அகறகள் வகோண்ை இந்த ெட்டில்

ீ தற்சமயம் ெசிப் து
சத்யனும் அென் அம்மோ ஞ்செர்ணமும் தோன்,, இந்த இருெருக்கும் எட்டு
கெகலக்கோரர்கள்.. ின்னோல் இருக்கும் மோட்டுக் வகோட்ைககயில் கெகல வசய்ய
நோன்கு ஆண்களும்... கதோட்ைக்கோரன் ஒருென்.. சகமயலுக்கு சின்னம்மோள், மற்ற
கெகலகளுக்கு இரண்டு வ ண்கள், என்று வமோத்தம் எட்டு ஊழியர்கள்... ெட்டின்
ீ
வசல்ெச்வசழிப்பு ஒவ்வெோரு இைத்திலும் வதரிந்தது

அந்த ெட்டில்
ீ வெகு கோலமோக சகமயல் வசய்யும் சின்னம்மோள் ககயில் கோ ி
ைம்ளகரோடு ெந்து ணிவுைன் நீட்ை ... அகத ெோங்கிய சத்யன் “ அம்மோ எங்க
சின்னம்மோ?” என்று ககட்ைோன்

“ நோகளக்கு அறுப்புக்கு ஆள் வசோல்ல க ோயிருக்கோங்க தம் ி” என்றுெிட்டு சகமயல

கநோக்கி திரும் ியெள் மறு டியும் ெந்து தயங்கி தயங்கி “ தம் ி வரண்டு நோளோ நீஙக
சரியோ சோப் ிைோததோல வ ரியம்மோவும சரியோ சோப் ிைகல தம் ி... இன்னிக்கு
ரோகெக்கோெது அம்மோகெ சோப் ிை கெஙக தம் ி” என்று கலங்கிய கண்களுைன்
கூறிெிட்டு “ எப் டியிருந்த குடும் ம் நோலு நோகளக்குள்ள இப் டியோருச்கச... எந்த ோெி
கண்ணு ட்டுச்கசோ” என்று க ோகிறக ோக்கில் வசோல்லிய டி முந்தோகனயோல் கண்ககள
துகைத்துக்வகோண்டு க ோனோள்...
சின்னம்மோள் வசோல்லிெிட்டு க ோய்ெிட்ைோள்.. ஆனோல் சத்யனுக்கு அதன் ிறகு கோ ி
வதோண்கையில் இறங்க மறுத்தது, எப் டியிருந்த குடும் ம்? ஆமோம் எப் டியிருந்த
குடும் ம்தோன்,, இன்று அத்தகன மரியோகதகயயும் இழந்து ககைசியோக இருக்கும்
வகோஞ்சநஞ்ச மோனமும் இன்னும் இரண்டு நோட்களில் ஏலம் க ோய்ெிடும்,, அதன் ிறகு?

எல்லோம் என்னோல்தோன்.... நோன் வசய்த தெறு என் குடும் த்கதகய அளித்துெிடும்

க ோலருக்கக? சத்யன் இகத நிகனத்த மோத்திரத்தில் வநஞ்கச அகைத்தது.... கோ ிகய
குடிக்கோமகலகய கெத்துெிட்டு எழுந்து தனது அகறக்கு க ோனோன்,

மிகப்வ ரிய டுக்ககயகற, ிரமோண்ைமோன கதக்குமரக் கட்டிலில், சத்யன் அந்த

கட்டிலில் டுத்து லெருைங்கள் ஆகிெிட்ைது,, அெனது தூக்கம் மிக வசோற் மோன
கநரம்தோன், அதுவும் வெளிகய ெரோண்ைோெில் கிைக்கும் கயிற்று கட்டிலில் தோன்,,
ணக்கோரத்தனம் இல்லோத எளிகமயோன ககத்தறி கெட்டியும் கோட்ைன் சட்கையும்
தோன் அெனது உகைகள்,

தனது உகைகள் இருந்த அலமோரிகய திறந்தோன்,, இரண்டு நோட்களுக்கு முன்பு

முதன்கம கெகலக்கோரன், நீண்ைநோள் உண்கம ஊழியன் ரோகமயோ ஒரு வலதர்
க க்கில் சத்யனது உகைககள எடுத்து கெத்து, அகத இெனிைம் வகோடுத்து “ ஐயோ
வகோஞ்ச நோகளக்கு எங்கயோெது க ோய் தகலமகறெோ இருங்கய்யோ” என்று கோலில்
ெிழுந்து கதறியது ஞோ கத்தில் ெந்து மறு டியும் சத்யனின் வநஞ்கச அகைத்தது...

அந்த க கய அலமோரியில் ெசிெிட்டு

ீ கட்டிலில் ெந்து தகலகயப் ிடித்துக்வகோண்டு
அமர்ந்தோன்,, இரண்கை நோட்களில் அெகன உருக்குகலத்த இந்த ிரச்சகனக்கு
முடிவுதோன் என்ன? அெனுக்கு எதுவுகம புலப் ைெில்கல...

இதுெகர எத்தகனகயோ துன் ங்கள் ெந்தக ோவதல்லோம் மரணத்கதப் ற்றி

கயோசிக்கோதென் “ நிம்மதியோய் தற்வகோகல வசய்துவகோண்டு வசத்துெிட்ைோல் என்ன?”
என்று கயோசித்தோன்.. ஆனோல் அதன் ிறகு இெனுக்கோககெ உயிர்ெோழும் எனது
அம்மோெின் கதி?

சத்யன் லெோறோக கயோசித்து குழம் ிக்வகோண்டிருக்கும் க ோது.. மூடியிருந்த கதவுக்கு

வெளிகய ரோகமயோெின் குரல் தட்ைமோக அகழத்தது “ சின்னய்யோ
இருக்கீ ங்களோ?”.குரல் நடுங்கியது .

ரோகமயோெின் தட்ைம் ெித்தியோசமோக இருக்க சத்யன் அெசரமோக கதகெ திறந்து

வெளிகய ெந்து “ என்ன ரோகமயோ?” என்றோன்
“ தம் ி நம்ம வ ரிய கெக்ககோல் ைப்பு நோலோ க்கமும் தீ ிடிச்சு எரியுதுங்க, ஆளுக
தீகய அகணச்சு ோர்த்தோக முடியகல, அதோன் ஓடியோந்கதன்ங்க ” என்றெர் வசோல்லி
முடித்துெிட்டு துண்கை எடுத்து ெோகயப்வ ோத்திக் வகோண்டு கண்கலங்கினோர்...

இது ஒரு இடியோ என்று கயோசித்த சத்யன் சட்கைகயப் க ோட்டுக்வகோண்டு வெளிகய

ெந்து தனது புல்லட்டில் அமர்ந்து ெயலுக்கு ெண்டிகய ெிரட்டினோன்...

அென் க ோய் கசர்ெதற்குள் நோற் து மோடுகளின் உணவும் தீக்கிகரயோக்கியிருந்தது,

சுற்றிலும் இருந்த மக்கள் தண்ணகர
ீ ஊற்றி தீகய அகணத்ததில் இரண்டு வசகம
கெக்ககோல்தோன் மிஞ்சியது.. கோற்றில் சோம் லோய் றந்த தனது உகழப்க கண்டு
சத்யனின் ெயிறு கலங்கியது...
அெனுக்குப் ின்னோகலகய ஓடிெந்த ஞ்செர்ணத்தம்மோள் எரிந்துக ோன கெக்ககோல்
க ோகரப் ோர்த்து ெோயிலும் ெயிற்றிலும் அடித்துக்வகோண்டு “ அைப் ோெிகளோ
ெோயில்லோ ஜீெனுங்க ெயித்துல அடிச்சிட்ைோனுங்ககள.. நல்லோருப் ோங்களோ?” என்று
கத்தி கதறினோர்..

சத்யன் திரும் ி தனக்குப் ின்னோல் நின்ற ரோகமயோகெ கூர்கமயுைன் ோர்க்க ... அெர்
தகலகய குனிந்துவகோண்டு “ வ ோழுதுசோய நம்ம மீ னோம்மோ சங்க தோனுங்க இந்த
க்கமோ ெந்தோங்களோம் நம்ம வசெலமுத்து ோர்த்திருக்கோன்” என்றோர் வமல்லிய
குரலில்..

“ அய்கயோ என் ெயிறு எரியுகத... த்தெச்ச ோெிக குலம் ெிளங்குமோ....” என்று

மண்கண ெோரி கோற்றில் தூற்றிய டி கூச்சலிட்ை தோயின் ெோகயப் வ ோத்திய சத்யன் “
ஆத்தோ உன் ெோயோல இந்த மோதிரி வசோல்லோத.. த்தெச்சது உன் க ரனுங்க தோனோம்”
என்ற சத்யன் ெிரக்தியுைன் க்கத்தில் இருந்த வநற்களத்தின் சிமிண்ட் கமகையில்
அமர்ந்தோன்

சத்யன் அருகக ெந்து அமர்ந்த ஊர் வ ரியெர் ஒருெர் “ ஏகல சத்தி இது அநியோயம்...
கநத்து கரும்பு ஏத்திக்கிட்டுப் க ோன டிரோக்ைருக்கு வதரிஞ்கச வநருப்பு ெச்சோனுங்க,
யோரு வசஞ்ச புண்ணியகமோ டிகரெரு எகிறி குதிச்சிட்ைோன்,, இன்னிக்கு ெோயில்லோ
ஜீெனுங்க தீனிகய அழிச்சிட்ைோனுங்க,, ஊரு சனம் ெந்து தீகய அகணக்ககலன்னோ
நோகளக்கு அறுெகையோகுற வநல் யிவரல்லோம் தீயில நோசமோயிருக்கும்” நோங்க இத
சும்மோ ெிடுற மோதிரி இல்ல, மணியத்துக்கிட்ை வசோல்லி அெனுககள கூப் ிட்டு
ெிசோரிக்களோம் ெோப் ோ ” என்று அகழத்தோர்

கண்களில் கதங்கிய அளெற்ற கசோகத்துைன் அெகர நிமிர்ந்துப் ோர்த்த சத்யன் “

என்னன்னு ெிசோரிக்கிறது சித்தப்பு.. தப்பு வசஞ்சென் அனு ெிச்கச ஆகனும்... இப்க ோ
அனு ெிக்கிகறன்.. என்கனோை ஒரு நிமிஷ ச லத்துக்கு நோன் இன்னும் நிகறய
அனு ெிக்கனும் சித்தப்பு ” என்று கூறிெிட்டு தகலகய கெிழ்ந்துவகோண்ைோன்

“ என்னகல சத்தி திரும் திரும் இகதகய வசோல்லிகிட்டு?... என்னகமோ ஊரு

உலகத்துல நைக்கோதது மோதிரி?.... அடுத்தகெகள கஞ்சிக்கு ெழியில்லோத ய எல்லோம்
அஞ்சோறு கூத்தியோ ெச்சிக்கிட்டு அகலயறோன்,, நீ வ ரிய மிரோசு மகன்ைோ” என்று அெர்
முடிக்கும்முன்..

அெகர தீயோய் ெிழித்த சத்யன் “ சித்தப்பு எத்தகன கூத்தியோ ெச்சிருந்தோலும்

அெவனல்லோம் வெளியதோன் ெச்சுருப் ோன்,, வசோந்த ெட்டுலகய
ீ கககெக்க மோட்ைோன்
சித்தப்பு,, நோன் அழியனும் சித்தப்பு.. இருந்த இைம் வதரியோம பூண்கைோை அழியனும் ”
என்று கர்ஜித்தெகனக் கண்டு எதுவும் க சமுடியோமல் தகலகுனிந்தோர் வ ரியெர்...

ரோகமயோ கக்கத்தில் இடுக்கிய துண்கைோடு அெவனதிகர ெந்து அகமதியோய் நின்றோர்,,

சத்யனுக்கு அெர் அகமதியின் வ ோருள் ெிளங்கியது... கிட்ைத்தட்ை ஐம் தோயிரம்
ரூ ோய் மதிப்புள்ள கெக்ககோல் எரிந்துக ோனது,, நோற் து மோடுகளுக்கு அடுத்தகெகள
உணவுக்கு கதைகெண்டும்..

அகமதியோய் நோன்குநோள் தோடியுைன் இருந்த தோகைகய வசோரிந்த சத்யன் “ அண்கண

நம்ம ரத்தினச்வசட்டியோர் ெயலு கநத்துதோன் அறுெகையோச்சு... நோன் வசோன்கனன்னு
த்து தகர கெக்ககோல் வசகம உருட்ைச் வசோல்லுங்க, நோமோ அறுெகை முடிச்சதும்
குடுத்துரலோம், நோன் அெருக்கு க ோன் ண்ணி தகெல் வசோல்கறன்,, நீங்க ஆளுககள
கூட்டிக்கிட்டு சின்ன டிரோக்ைர எடுத்துக்கிட்டு க ோங்க” என்று கூறிெிட்டு எழுந்தென்.. “
சித்தப்பு ெோங்க உங்ககள ெட்டுல
ீ ெிட்டுட்டு க ோகறன்” என்று முன்னோல் க ோனோன் ..

எரிந்துக ோன க ோரின் அருகில் அமர்ந்து இன்னும் அழுதுவகோண்டிருந்தோர ஞ்செர்ணம்...

ஆனோல் சோ மிைெில்கல.. வநருப்க மூட்டியது க ரன்கள் ஆச்கச..

சத்யன் தோயருகக தயங்கி நின்றோன்... எப்க ோதும் அெனுக்கு அம்மோெிைம் எகதயோெது

க சகெண்டும்.. அல்லது ககட்ககெண்டும்... அப் டிப் ட்ைென் இந்த நோன்கு நோட்களும்
தோயின் முகத்கதப் ோர்க்க கூசி க ச்சற்று நிற்கிறோன்..
அெகன நிமிர்ந்துப் ோர்த்த தோயின் கண்களில் இருந்த குற்றச்சோட்டு சத்யனின்
துயரத்கத கமலும் அதிகப் டுத்தியது.. கெண்ைோம்மோ என் துக ோல் கண்களோல்
யோசித்தோன் சத்யன் ..

எழுந்த ஞ்செர்ணம் தனது கண்ைோங்கிச் கசகலயின் முந்தோகனகய உதறி தனது

ெலது கதோளில் க ோட்டுக்வகோண்டு ெரப் ில் ெிடுெிடுவென நைந்தோர்.. அந்த முதிய
ெயதிலும் தனது கம் ர
ீ த்கத வதோகலக்கோமல் அந்த ஊரின் மகோரோணியோக ெலம்
ெந்தெர் இன்று மகனுக்கோக தனது மோனம் மரியோகத அத்தகனகயயும் இழந்து
தகலகுனிந்து நைக்கிறோர்..
சத்யன் தனது க க்கக உகதத்து கிளப் .. ின்னோல் ெந்து அமர்ந்தோர் வ ரியெர்..

“ சத்தி ஞ்சோயத்து குடுத்த வகடு நோகளகயோை முடியுது, வ ோழுதுசோய அஞ்சு மணிக்கு

ஞ்சோயத்கத கூட்ைனும்னு தகலெரு வசோல்லிகிட்டு இருந்தோரு,, இந்த யலுக
ஞ்சோயத்துல இன்னும் என்ன கலோட்ைோ ண்ணப் க ோறோங்ககளோ வதரியகலகய...
ஆனோக்க அெனுக எத வசோன்னோலும் நீ ெோய வதோறக்கோத சத்தி.. ஊர் வ ரியெக
நோங்கப் ோர்த்துக்கிகறோம்.. இன்னிக்கு கோகலயில மணியம் கூை டீக்ககையில
இதத்தோன் வசோன்னோரு.. அெனுக அப் டி என்னோதோன் ண்றோனுகன்னு
ோர்த்துப்புைலோம்ைோ சத்தி” என்று ின்னோல் அமர்ந்து அெர் ோட்டுக்கு க சிக்வகோண்கை
ெர.. ோதி ெோர்த்கதகள் கோற்றில் ககரந்தோலும் மீ தி ெோர்த்கதகள் சத்யனின் வநஞ்சில்
நஞ்சோய் இறங்கியது

வ ரியெகர அெர் ெட்டில்

ீ ெிட்டுெிட்டு தன் ெட்டுக்குப்
ீ க ோன சத்யன் கூைத்தில்
இருந்த தூணில் சோய்ந்து கோல்நீட்டி அமர்ந்திருந்த அம்மோெின் கோலடியில் க ோய்
அமர்ந்தோன் ..

‘ என்னைோ ோெி?’ என் துக ோல் அெகனப் ோர்த்த அம்மோெின் கோல்ககள

கண்ண ீருைன்ப் ற்றிய சத்யன் “ குடும் மோனத்கதகய வகோகலச்சுப்புட்கைன்,
அப் ோருக்கு இருந்த மரியோகத வகௌரெம் எல்லோம் என்னோல க ோச்சு,, திங்கிற
கசோத்துல வெசத்த ெச்சு என்கன வகோன்னுடு ஆத்தோ... நோகளக்கு ஞ்சோயத்துல
நின்னுட்டு நோன் உயிகரோை இருக்குறதெிை உன் ககயோல வசத்துப் க ோகறன்” என்ற
தோயின் கோல்ககள தன் கண்ணரோல்
ீ கழுெிய டி சத்யன் கதறியதும்...

ஞ்செர்ணத்தின் சர்ெோங்கமும் ஒடுங்கிப் க ோனது.. அய்கயோ இெகனப் வ ற எத்தகன

ககோயில் ஏறி எறங்குகனன், எம் மெகனப் க ோல சத்தியெோன் உலகத்துலகய
இல்கலன்னு இறுமோப்புல இருந்கதகன.. என் வநனப்புல மண்கண அள்ளிப்
க ோட்டுட்ைோகன, என்று வநஞ்சு வகோதித்தோலும்... அய்கயோ தெமோ தெமிருந்து வ த்த
என் மககன நோகன வகோல்லனுமோ என்று வ ற்ற ெயிறு குலுங்கியது

“ ஏகலய் என் மெகன” என்று மகனின் கககய எடுத்து தன் முகத்தில்

கெத்துக்வகோண்டு “ கெனோம்ைோ மெகன சோவுகறன்னு வசோல்லோத அப்பு.. என்
ஈரக்குகல நடுங்குகத” என்று கதறிெிட்ைோள்

சகமயலகறயில் இருந்து இெர்ககள கெனித்த சின்னம்மோ.. முந்தோகனயோல்

முகத்கத துகைத்துக்வகோண்டு கெகமோக இெர்ககள வநருங்கி “ தம் ி நீங்க வசோல்றது
வகோஞ்சங்கூை சரியில்ல... இப் என்ன நைந்துக ோச்சுன்னு இந்த ெோர்த்கத வசோல்றீக...
முகறயிருக்கு ககய ெச்சிட்டீக.. இப் அகதகய க சுனோ எப்புடி தம் ி.. இத்தகன
கோலமோ நீங்க எப் டியிருந்தெருன்னு இந்த ஊருக்கக வதரியும்.. ஞ்சோயத்துல எெனும்
உங்ககள ஒரு ெோர்த்கத வசோல்லமுடியோது, இப்புடி நீங்களும் அழுது, ஆத்தோகலயும்
அழ ெச்சு ஊட்கைகய எலவு ஊடு மோதிரி ஆக்கிப்புட்டீககள,..தப்க ண்ணோம இருக்க
நீங்க என்ன சோமியோ? மனுசன் தோனய்யோ? நோன் தப்பு ண்ணிட்கைகனன்னு கலங்கி
நிக்கோம கழய கதரியத்கதோை ஞ்சோயத்துல க ோய் வநஞ்கச நிமித்திக்கிட்டு நில்லுங்க
தம் ி என்னதோன் நைக்குதுன்னு ோப்க ோம்” என்று குரகல உயர்த்தி சத்யகன
அதட்டியெள்...

ஞ்செர்ணத்தின் க்கம் திரும் ி “ ஆத்தோ உனக்கும் இப் வசோல்றது தோன்.... சின்னய்யோ

அப் டிவயன்ன வகோல குத்தம் ண்ணிட்ைோரு... அெருக ோல கட்டுப் ோைோ ெோழ்ந்தென்
இந்த ஊருல இருக்கோனோ? ஏகதோ ச லத்துல ண்ணிப்புட்ைோரு, ெிட்டுத்தள்ளுைோ
மெகன ஆத்தோ நோன் உன்கூை இருக்ககன்னு கதரியம் வசோல்லோம... ஊருக்கக
ரோசோெோட்ைம் இருந்த புள்களய இப்புடி அழ ெக்கிறீககள ஆத்தோ,, நோனோருந்தோ என்
மென் வகோகலகயப் ண்ணிட்டு ெந்தோலும் மகறச்சு ெக்ககத்தோன் ோப்க ன்... உம்
மென மட்டும் மனசுல ெச்சு கயோசகன ண்ணிப் ோருங்க ஆத்தோ, இந்த உலககம
தூசியோத் வதரியும் ” என்று சூைோக வசோன்னெள் “ இப் நீங்க வரண்டுக ரும் எந்துருச்சு
சோப் ிை ெர்றீகளோ இல்கலயோ?” என்று அதட்டிெிட்டு க ோனோள்...

அெள் ெோர்த்கதயில் சத்யன் வதளிெகைந்தோகனோ இல்கலகயோ, ஞ்செர்ணம் மனதில்

நிகறய வதளிவு ெந்தது, தெமிருந்து வ த்த புள்களய கலங்க ெச்சுட்டு அப் டிவயன்ன
கவுரெமும் மரியோகதயும் கெண்டிக்வகைக்கு, எனக்கு என் புள்களதோன் முக்கியம்
என்று வநஞ்சுறுதி ெந்தது.. ஆனோலும் இென் உன் புள்கள சரிதோன்,, இெனுக்கு எதிரோக
க ோர்க்களத்தில் நிற்கும் எதிரோளி யோர்? என்ற மனசோட்சியின் ககள்ெிக்கு தில்
வசோல்லமுடியோமல் கலங்கித்தோன் க ோனது ஞ்செர்ணத்தின் வநஞ்சம்..

மனகதத் கதற்றிக்வகோண்டு மககன எழுப் ியெர் “ ெோ ரோசு சோப்புைலோம்” என்று

சத்யகன சிறு குழந்கதக ோல் அகழத்துக்வகோண்டு சகமயலகறகய கநோக்கி க ோனோர்..

அந்த தோயின் ககயோல் இட்ை அன்னம் நோன்கு நோட்களுக்குப் ிறகு சத்யனின்

ெயிற்கற நிகறத்தது, சத்யன் சோப் ிட்ைதும் எழுந்துெிைோமல் தன் அம்மோகெ சோப் ிை
கெத்தப் ிறகுதோன் வெளிகய ெந்தோன்...

கெக்ககோல் ெண்டி ெந்து கசர்ந்ததும் கெகலயோட்களுைன் இெனும் கசர்ந்து

எல்லோெற்கறயும் மோட்டுக் வகோட்ைககயில் வகோண்டு க ோய் க ோட்டுெிட்டு,, வெளி
ெரோண்ைோெில் இருந்த கட்டிகல எடுத்து ெோசலில் க ோட்டுக்வகோண்டு டுத்தோன்..
கோகலயிலிருந்து உகழத்த ககளப்பு அென் கண்ககள தழுெெில்கல,, நோகளய
ஞ்சோயத்து எப் டியிருக்கும் என்ற சிந்தகன ஓட்ைம் அென் தூக்கத்கத
தூரெிரட்டியது.. இென் க ோய் ஞ்சோயத்து க சிய கோலம் க ோய் இப்க ோது இெகன
மற்றெர்கள் முன்பு கககட்டி நிற்ககெண்டிய நிகலகய எண்ணி கெதகனயில்
குமுறினோன்..

சத்யனின் நிகனவுகள் சந்கதோஷத்துைன் இருந்த கோலத்கத எண்ணி ின்கனோக்கி

க ோனது

கதனி மோெட்ைம் சின்னமனூர் மிரோசு ... ஆள்ெோர் அய்யனோர், ஞ்செர்ணம்

இருெருக்கும் தெமோய் தெமிருந்து கிகைத்த ெரம் சத்யமூர்த்தி , இெனுக்கு
எட்டுெயது மூத்தெள் அக்கோ மீ னோள்... இெர்கள் இருெருக்கும் ிறகு ிள்களகள்
இல்லோமல் க ோக.. மீ னோ இளெரசியோகவும்.. சத்யன் அந்த ெட்டின்
ீ ஒற்கற
இளெரசனோக ெளர்ந்தோன்..

ஞ்செர்ணம்,, அந்தகோல மகோரோணிகள் அந்தபுரங்களில் இருந்துவகோண்டு இப் டித்தோன்

நோட்கை ஆண்டிருப் ோர்ககளோ என்று எண்ணும் டியோன கதோற்றம்,, ஐந்கதமுக்கோல் அடி
உயரத்தில்.. ஒரு ஆகணப்க ோல நிமிர்வுைன் ெட்கை
ீ ஆள் ெர்... ஆள்ெோருக்கு அதிக
உகழப் ின்றி இன்றுெகர தன் தகலயில் அகனத்கதயும் சுமக்கும் அற்புதமோன
வ ண்மணி

சத்யனுக்கு அம்மோகெெிை அக்கோ மீ னோெின் மீ துதோன் உயிர்.. இெனுக்கு திகனோரு

ெயதோக இருக்கும்க ோது மீ னோவுக்கு திருமணம் நைந்தது, மோப் ிள்கள அகத ஊரில்
இெர்ககள ெிை சுமோரோன குடும் த்கத கசர்ந்தென் .. மககள ிரிந்து இருக்கமுடியோத
கோரணத்தோல் உள்ளூரிகலகய நல்லென் ஒருெகனத் கதடி மகளுக்கு மணமுடித்தோர்
ஆள்ெோர்

மோப் ிள்கள தர்மலிங்கத்தின் கத்கதயோன மீ கசப் ோர்த்து மீ னோகள ெிை சத்யன்தோன்

யந்துக ோய் அக்கோகெ அந்தோளுக்கு கல்யோணம் ண்ணோதீங்க என்று கத்தி
ஆர் ோட்ைம் வசய்தோன், அெகன சமோதோனப் டுத்த மணெகறயில் இருந்த மீ னோகெ
எழுந்து ெரகெண்டிய நிகல....

திருமணம் முடிந்த நோன்கு நோட்கள் ெகர தம் ிகய உறங்க கெத்துெிட்டுதோன்

கணெனின் அகறக்குள் ெந்தோள் மீ னோ, முதலில் ககலி வசய்து ககோ ப் ட்ை தர்மன்..
சத்யனுக்கு மீ னோ இன்வனோரு தோய் என் கத புரிந்துவகோண்ைோன் ிறகு அெரும்
சத்யகன அனுசரித்துக்வகோண்டு அெகன தன் அன் ோல் ஈர்த்தோர்..
தோன் எதிர் ோர்த்தது க ோல் அல்லோமல் மோமோ நல்லெரோக இருக்கவும் தர்மனின் ெடு
ீ
சத்யனுக்கும் புகுந்தெடு
ீ க ோல் ஆனது,, அக்கோ மீ னோ வகோண்டு வசன்ற வசோத்துக்ககளோடு
சத்யனும் அங்ககப் க ோனோன்.. மீ னோள்.. தர்மனுக்கு சத்யன் மூத்த மகன் க ோல்
ஆனோன்..

ஆள்ெோர் தன் மகள் தன் ெட்டில்

ீ இருந்தது க ோல் ெசதியோக ெோழகெண்டும் என்ற
கோரணத்தோல் தன் வசோத்தில் மூன்றில் ஒரு ங்கக மகள் வ யரில் எழுதிெிட்டு அடுத்த
வதருெில் இருந்த இன்வனோரு வ ரிய ெட்கையும்
ீ மகளுக்கு வகோடுத்தோர்...

தர்மன் திறகமயோனெர், மோமனோர் வகோடுத்தகத கெத்துக்வகோண்டு உகழத்து

ஒன்றுக்கு நோன்கோக வசோத்கத வ ருக்கி ஊரில் ஆள்ெோரின் சம அந்தஸ்துக்கு ெந்தோர்..
ஆனோலும் மோமனோர் மோமியோர் எதிரில் நின்றுகூை க சமோட்ைோர், அவ்ெளவு மரியோகத
அெர்கள் மீ து

மீ னோவுக்கு முதல் மகன் ெகரந்திரன்

ீ ிறந்தக ோது சத்யனுக்கு ெயது திமூன்று...
அடுத்த இரண்டு ெருைத்திகலகய அடுத்த மகன் கதகெந்திரகன வ ற்றோள் மீ னோ,
சத்யனுக்கு திகனழு ெயதோக இருக்கும்க ோது தோன் அந்த ெட்டின்
ீ கதெகத மோன்சி
ிறந்தோள்.. அெள் ிறந்தகத திருெிழோக ோல வகோண்ைோடினோர்கள்,, வெள்கள
வெகளவரன்று சின்னச்சின்ன கககோல்ககள ஆட்டிக்வகோண்டு உருண்கை ெிழிககள
உருட்டிய டி சிரிக்கும் அக்கோ மகள்தோன் சத்யனுக்கு உலகம் என் துக ோல் ஆனது,,
ள்ளிக்கூைம் ெிட்ைதும் தன் ெட்டுக்குப்
ீ க ோகோமல் கநரோக அக்கோ ெட்டுக்குத்தோன்
ீ
ெருெோன்...

னிவரண்ைோம் ெகுப்பு முடித்து மதுகரயில் ஒரு கல்லூரியில் சிெில் இன்ஜினியரிங்

முதலோமோண்டு கசர்ந்த ஆறோெது மோதகம அென் டிப் ில் இடி ெிழுெது க ோல
அப் ோவுக்கு க்கெோதம் என்ற வசய்தி ெர.. சத்யன் டிப்க ோதியில் ெிட்டுெிட்டு
ெரகெண்டிய நிகல ெந்தது..

ஆள்ெோர் இைது க்க க்கெோதத்தோல் டுக்ககயில் கிைக்க அந்த ஊகர கண்ணரில்

ீ
மிதந்தது.. சத்யன் ெந்ததும் மகனின் கககயப் ிடித்துக் வகோண்டு கலங்கிய ஆள்ெோர்,
க்கத்தில் இருந்த மருமககன ோர்கெயோல் அகழத்தெர் மகனின் கககய எடுத்து
அெர் ககயில் கெத்து “ என் உசுரு க ோறதுக்குள்ள என் மகன் கல்யோணத்கத
ோர்க்கனும் மோப்ள ” என்று ஈனஸ்ெரத்தில் முனங்கினோர்

அங்கிருந்த அத்தகன க ரும் அதிர்ந்து க ோனோர்கள், திவனட்டு ெயது க யனுக்கு

கல்யோணமோ என்று அகனெரும் குழம் ி தெிக்க.. தன் கணெரின் ஆகசகய
நிகறகெற்றிகய தீரகெண்டும் என்று ஒகர கெரோக்கியமோக நின்றோர் ஞ்செர்ணம்...
 டிக்க க ோகிகறன் என்று கமத்துனகன “ அப் ோவுக்கோகைோ மோப்ள” சமோதோனம் வசய்து
ஒருெழியோக அெகன சம்மதிக்க கெத்து க்கத்து ஊர்களில் அென் கம் ர
ீ த்துக்கு ஏற்ற
வ ண்கண கதடினோர் தர்மன்..

இெர்களின் அெசரத்துக்கு ஏற்றோர்க ோல் சத்யனின் கம் ர

ீ த்துக்கும் அழகுக்கும் ஏற்றப்
வ ண் எங்கும் கிகைக்கெில்கல,, தர்மன் சத்யனின் திருமணத்கத நைத்துெது தன்
கைகமயோக வசயல் ட்ைோர்.. இறுதியோக ககோகெயிலிருந்தோள் சத்யனின் மகனெியோக
ஆண்ைெனோல் நிர்ணயிக்கப் ட்ை வசோர்ணோம் ிகக , ஒகர ெோரத்தில் அகனத்தும் க சி
முடிக்கப் ட்டு மறோெது ெோரகம திருமணம் வசய்ெது என முடிெோனது...

ஆள்ெோரின் உைல்நிகலயில் எந்த மோற்றமும் இல்லோது அப் டிகய கிைக்க,,

நிச்சயிக்கப் ட்ை நோளில் சத்யன் வசோர்ணோம் ிகக இருெரின் திருமணமும்
வ ரியெர்களின் ஆசியுைன் நைந்கதறியது..

தோலி கட்டும்ெகர தன் மகனெியோகப் க ோகிறெள் எப் டியிருக்கிறோள் என்றுகூை

நிமிர்ந்து ோர்க்கெில்கல,, தன் டிப்பு ெனோனது
ீ ஒருபுறம், அப் ோெின் உைல்நிகல
மறுபுறம் என அென் வநஞ்கச ெோட்டி ெகதக்க,, வ ோம்கம கல்யோணம் க ோல்
நைந்கதறியது சத்யனின் திருமணம்..

ஆசிர்ெோதம் ெோங்குெதற்கோக ஆள்ெோரின் அகறக்குள் நுகழந்தனர் மணமக்கள்..

கண்கள் குளமோக மககனயும் மருமககளயும் ஆசிர்ெதித்தெர் மககன
திருமணக்ககோலத்தில் ோர்த்தகத க ோதும் என்ற நிகறவுைன் அன்று இரகெ தனது
உயிகர எமன் ககயில் ஒப் கைத்தோர் ஆள்ெோர்...

திருமண இரெில் ஒருெகரவயோருெர் புரிந்துவகோள்ள கெண்டிய கநரத்தில் சத்யனுக்கு

தகப் னின் மரணம் இடிக ோல் ெிழ அதிலிருந்து அென் மீ ண்டு தன் மகனெிகயப்
ோர்க்ககெ சத்யனுக்கு ஒரு மோதம் ஆனது,

ஆள்ெோர் இறந்து முப் து நோட்கள் கழித்துதோன் சத்யன் வசோர்ணோ இருெரும்

முதலிரவுக்கு ஏற் ோடு வசய்தனர்,, முதல்முகறயோக மனதில் எந்த குழப் மும் இன்றி
மகனெிகய ஏறிட்ைெனுக்குள் அெளது அழகும் அகமதியும் வ ரிதும் கெர்ந்தது...

இெகனெிை இரண்டு ெயகத சிறியெள் என்றோலும் சத்யனுக்குப் வ ோருத்தமின்றி

வரோம் கெ பூஞ்கசயோக இருந்தோள் வசோர்ணோ.. அென் உயரத்துக்கும் கம் ர
ீ த்துக்கும்
தோன் ஏற்றெள் இல்கல என்ற குற்றவுணர்கெோடு அெகன தனக்குள் அனுமதித்தெள்,,
சத்யன் கோட்டிய அன் ிலும் வமன்கமயிலும் கெரப் ட்டு அெகன உலகம் என்று
ஆனோள்
அெர்களின் அழகோன உறவுக்கு ரிசோக அழகோன வ ண் குழந்கத ிறந்தது,, ஆனோல்
அந்த ஒரு குழந்கதகய சுமந்ததிகலகய வசோர்ணோெின் கருப்க லகீ னமோகிெிை
உைனடியோக அறுகெ சிகிச்கச வசய்து அகற்றகெண்டிய நிகல,,

தன் குடும் த்துக்கு ஆண் ெோரிசு இல்கலகய என்ற துக்கத்கத மனதுக்குள் க ோட்டு
புகதத்த ஞ்செர்ணம், மருமககள மகளோக கனிவுைன் கெனித்தோர்...
கோதகல உணரகெண்டிய தருணத்தில் சத்யனின் ெோழ்க்கக ஆஸ் த்திரி மருந்து
மோத்திகர என்றோனது, அடிக்கடி கநோய்ெோய்ப் ட்ை மகனெிகய அகழத்துக்வகோண்டு
மருத்துெமகனக்கு வசல்ெதும்.. அப் ோ ெிட்டுெிட்டுப் க ோன கைகமககள வசய்யவுகம
கநரம் சரியோக இருந்தது,, சிறுெயதிகலகய நிகறய ெோழ்க்கக அனு ெங்ககள
வ ற்றோன்

சத்யனின் மகள் சிெோத்மிகோ. தன் தோகயப்க ோல் அகமதியும் அழகும் ஒன்றோய்

நிகறந்தெள்... அெள் மட்டும்தோன் சத்யனின் சந்கதோஷம்.. ெிெசோய கெகல கதங்கோய்
எண்கண ஆகலயில் கரஸ்மில் இெற்றில் கெகல இல்லோத கநரங்களில் மககளத்
தூக்கிக்வகோண்டு அக்கோெின் ெட்டுக்குப்
ீ க ோய்ெிடுெோன்...

வசோர்ணோ முடிந்தெகரக்கும் சத்யனுக்கு மகனெியோக இருந்து அென் தோ த்கத

ஓரளவு குகறத்தோள்,, அெர்களின் தோம் த்யம் ஓககோவென்று இல்லோெிட்ைோலும்
ஓரளவுக்கு நைந்தது.. தனக்வகோரு மகன் இல்கலகய என்ற ெருத்தம் மகனெிகய
ோதிக்கோதெோறு மிகவும் கெனமோக இருந்தோன் சத்யன்

ஆனோல் தன் கணெனுக்கு ஒரு ஆண் ெோரிகச தரமுடியெில்கலகய என்ற ஏக்கம்

வசோர்ணோகெ நோளுக்குநோள் உருக்கியது,, ஒருநோள் உறவு முடிந்த இரெில் “ நம்ம
குடும் த்துக்கு ஒரு ஆண் ெோரிசு கெண்டும் இரண்ைோெது திருமணம்
வசய்துவகோள்ளுங்கள்” என்றெகள சத்யன் முகறத்த முகறப் ில் யந்துக ோய்
அத்கதோடு அந்த க ச்கச ெிட்டுெிட்ைோள் வசோர்ணோ..

இெர்களின் ஏக்கத்கத தீர்க்கும் ெககயில் அழகோக ெளர்ந்தோள் சிெோத்மிகோ... மகள்

த்தோம் ெகுப்பு க ோகும்க ோது வசோர்ணோ உைல் நலிந்து டுக்ககயில் ெிழுந்தோள்..
அன்று திவனட்டு ெயதில் சத்யனுக்கு ஏற்ப் ட்ை அகதநிகல இன்று அென் மகளுக்கு
திகனந்தோெது ெயதில் ஏற்ப் ட்ைது,,

வசோர்ணோ தனக்கு மரணம் சம் ெிக்கும் முன் மகளின் திருமணத்கத ோர்க்ககெண்டும்

என்று சத்யனின் ககககளப் ற்றிக்வகோண்டு கண்ணர்ெிை,,
ீ தன்னுைன் தினோறு
ெருைங்கள் ெோழ்ந்த மகனெியின் ஆகசகய நிகறகெற்றும் வ ோருட்டு மவுனமோக
தகலயகசத்தோன் சத்யன்,,
ஏற்கனகெ வசோர்ணோெின் அண்ணன் மகனுக்குத்தோன் தன் மககள தரகெண்டும் என்ற
ஆகச அெளுக்கு இருந்ததோல்,, ககோெயிமல் இஞ்சினியரிங் நோன்கோம் ஆண்டு
டித்துக்வகோண்டிருந்த வசோர்ணோெின் அண்ணன் மகன் கோர்த்திக்கும் சிெோத்மிகோவுக்கும்
திருமணம் நகைவ ற்று சிமோத்மிகோ தன் கணெனுைன் ககோகெக்கு க ோய்ெிட்ைோள்...

உயிரோய் ெளர்த்த மககள திருமணம் வசய்துவகோடுத்துெிட்டு.. கநோயுற்ற மகனெியுைன்

கஷ்ைப் டும் மககனப் ோர்த்து ஞ்செர்ணம் கண்ணர்ீ ெிைோத நோகள கிகையோது,,
டுத்த டுக்ககயோக இருந்த டிகய தன் மகள் ெயிற்றில் ஒரு மககளயும் ோர்த்துெிட்டு
தனது ெோழ்க்ககப் யனத்கத முடித்துக்வகோண்ைோள் வசோர்ணோ...

இளகமகய முழுகமயோக உணரக்கூடிய தனது முப் தோறோெது ெயதில் மகனெிகய

இழந்து. மகளுக்கு திருமணம் வசய்து ஒரு க த்திகய ோர்த்துெிட்ைோன் சத்யன்,,

அென் ெோழ்க்ககயில் கோதல் என்றோல் என்னவென்று உணரோ முடியோமகலகய

க ோனது,, தன் குடும் வகௌரெம், தன் தகப் னின் கண்ணியம் என்ற இரும்பு
க ோர்கெகய மூடிக்வகோண்டு தன் இளகமகய அதற்க்குள் அைக்கிகெத்தோன் சத்யன்...

அென் ெயலில் கெகலவசய்யும் வ ண்ககளக்கூை கண்ணியத்துைன் ோர்க்கும் தன்

இளகமக்கு ெடிகோலோக தனது உகழப்க நம் ினோன், உகழப் ில் தன் கெனத்கத
வசலுத்திய சத்யனின் உைல் உரகமறியது,

கூலியோட்ககளோடு தோனும் ஒரு ஆளோக கெகல வசய்யும் மககனப் ோர்க்க

வ ருகமயோக இருந்தோலும், அெனது உகழப்பு இரெில் ககளத்துப்க ோய்
உறங்குெதற்கோகத்தோன் என்று புரிந்துவகோண்ை தோயின் உள்ளம் ஊகமயோய்
கண்ண ீர்ெிட்ைது

ஒரு ெயலுக்கு உணவு எடுத்துெந்த ஞ்செர்ணம் மகனுக்கு சோப் ோட்கை க ோட்ை டி “

ஏன் ரோசோ, உனக்கு என்னோ ெயசோச்சு? இந்த ெயசுல சோமியோரு மோதிரி ஏன்ய்யோ
ெோழனும்? ஒரு நல்ல வ ோண்ணோப் ோர்த்து கல்யோணம் ண்ணிக்க ரோசோ?” என்று
மகனிைம் தன் கெண்டுதகல கெக்க....

“ அம்மோ நீங்க வசோன்னது ககோயமுத்தூர்ல நம்ம சம்மந்தி கோதுல ெிழுந்தோ

கோறித்துப் ிட்டு க ோயிடுெோங்க,, க ோம்மோ... க ோய் கெகலகயப் ோருங்க... எனக்கு
எல்லோம் முடிஞ்சு க ோச்சு, இனிகமல் என் ெோழ்க்ககயில் எதுவும் கிகையோது”
என்றென் ோதி சோப் ோட்டில் எழுந்துவகோள்ள.. அத்துைன் அந்த க ச்கச ெிட்டுெிட்ைோர்
ஞ்செர்ணம்..
சத்யனுக்கு யோருமில்கல என்ற கெகலகயப் க ோக்குெது க ோல், ெகரந்திரனும்
ீ
கதகெந்திரனும் இென் மீ து வரோம் கெ ோசமோக இருந்தோர்கள்,, இருெரும் டிகிரி மட்டும்
முடித்துெிட்டு தர்மனின் வசோத்துக்ககள வ ருக்கும் வ ோறுப் ில் ஈடு ட்ைனர்,,
தோய்மோமன் சத்யனுக்கும் உதெ தயங்கமோட்ைோர்கள், அெர்களின் உறவு
உறவுமுகறகய தோண்டி ஒரு நட்பு ெட்ைத்திற்குள் இருந்தது...

ஆனோல் உன் ெோழ்க்கககய சூகரயோை நோன் இருக்ககன்ைோ என் து க ோல் ெந்து

இறங்கினோள் சத்யனின் அக்கோ மகள் மோன்சி... வசன்கனயில் ஹோஸ்ைலில் தங்கி
க ஷன் டிகசனிங் டித்தெள், டிப்க முடித்துக்வகோண்டு அந்த கிரோமத்தில் ெந்து
குதித்தக ோது.. அந்த ஊர் இளெட்ைங்களின் ெோயில் ெழிந்தகத கெககக்கு
திருப் ியிருந்தோல் இரண்டு க ோகம் வநல்கல ெிகளந்திருக்கும்...

கிட்ைத்தட்ை நோன்கு ெருைம் கழித்து மோன்சி ெந்து இறங்கியதுகம ஊகர ர ரப் ோனது..
அக்கோ ெட்டு
ீ கதெகத ெந்துெிட்ைகத அறிந்து சத்யன் மோன்சிகயத் கதடி அக்கோ
ெட்டுக்கு
ீ ெந்தக ோதுதோன் முதன்முகறயோக அெனது சன்யோச ெோழ்க்ககயில்
அகலயடிக்க ஆரம் ித்தது...

அக்கோெிைம் “ மோன்சி எங்கக்கோ?” என்று ககட்ை டி சத்யன் மோன்சியின் அகற

ெோசலுக்குப் க ோய் நிற்க...

“ ஓய் மோமோ.............” என்ற வ ரும் கூச்சலுைன் ஓடிெந்து அென் கட்டிக்வகோண்டு

ெயிற்றில் ஏறினோள் மோன்சி...
ஞ்சு மூட்கையோய் தன் மீ து கமோதிய மலர் கதோட்ைத்கதக் கண்டு தடுமோறிப் க ோன
சத்யன் மூச்கச அைக்கி கண்ககள மூடி ட்வைன்று அெகள உதறித் தள்ளினோன்...

“ அடிகயய் இன்னும் சின்னப்புள்ள கணக்கோ அென் கமல ஏறி உட்கோருறிகய,

எருகமமோடு” என்று மககள கடிந்த மீ னோ... “ ட்ைணத்துக்குப் க ோய்
குட்டிச்சுெரோயிட்ைோ தம் ி இெ” என்று ஆத்திரமோய் தம் ியிைம் புகோர் வசய்தோள்...

நிதோனத்துக்கு ெந்த சத்யன் “ ஏன்கோ அெகளப்க ோய் திட்டுற,, எப் வுகம அெ நமக்கு
சின்ன குழந்கததோன்” என்ற டி க்கத்தில் அென் கதோளில் சோய்ந்து ஒயிலோக நின்ற
மோன்சியின் கூந்தகல ோசத்கதோடு ெருடிெிட்ைோன்....

“ ஆமோம்ைோ இங்க இருக்குறெங்க குடுக்குற வசல்லம் த்தோதுன்னு நீகெற

ெந்துட்டியோ?.. இனிகமல் இெகள ிடிக்க முடியோது” என்று சலித்த டி மீ னோள்
கசோ ோெில் அமர...
அக்கோெின் க்கத்தில் அமர்ந்த சத்யன் “ ஏன்க்கோ இவ்ெளவு சலிப்பு என்னோச்சு?”
என்றோன்

அெகன உரசிய டி அருகில் அமர்ந்த மோன்சி “ மோமோ அந்த ககதகய உன் அக்கோகிட்ை
ககட்கோத? என்கன ககளு நோன் வசோல்கறன்?.. நோன் வெளிநோட்டுக்குப் க ோய் கமல
டிக்கனும்னு வசோல்கறன்,, இெங்க எனக்கு கல்யோணம் ண்ணி கெக்கனும்னு
வசோல்றோங்க.. நீகய வசோல்லு மோமோ? எனக்கு இப்க ோ கல்யோணத்துக்கு என்ன அெசரம்,,
அதோன் எனக்கு முன்னோடி வரண்டு தடிமோடுக இருக்கக அதுகளுக்கு கல்யோணத்கத
ண்ணகெண்டியது தோகன? நோன் டிக்கிறகத வகடுக்கிறோங்க” என்று தனது குரலில்
ககோ த்கதோடு கத்த.. ஆனோல் ெோர்த்கதகள் என்னகெோ கெிகதயோக ெந்து ெிழுந்தது...

சத்யன் கயோசிக்ககெயில்கல மோன்சியின் ககககளப் ற்றி “ என்னைோம்மோ இப்புடி

க சுற.. உனக்கு கல்யோணம் ண்ணோ தோன அெனுகளுக்கு ண்ணமுடியும்.. நீ
வெளிநோட்டுக்குப் க ோய்ட்ைோ நோங்க உன்கன ெிட்டுட்டு எப் டியிருப்க ோம் மோன்சி”
என்று சத்யன் வசோன்ன மறோெது நிமிைம் அெகன உக்கிரமோக முகறத்தெள்

“ க ோங்கைோ நீங்களும் உங்க கல்யோணமும்,, சரியோன லூசு க மிலி. எனக்கு கல்யோணம்

ண்ண ீங்க ர்ஸ்ட்கநட் அன்னிக்கக அென் கழுத்கத ிடிச்சு வநரிச்சு வகோன்னுடுகென்
” என்று அென் வநஞ்சில் குத்திெிட்டு எழுந்து தன் அகறக்குள் ஓடி மகறந்தோள்...

“ என்ன இெ இப் டி க சிட்டுப் க ோறோ?” என்றெோறு திரும் ி தன் அக்கோகெப்

ோர்த்தோன் சத்யன்

“ ஆமோம்ைோ தம் ி கநத்து கநட்டு ெந்ததுல இருந்து இகத க ோரோட்ைமோ இருக்கு

இெகூை.. அெரு என்னைோன்னோ இன்னும் மூன மோத்கதக்குள்ள கல்யோணத்கத
முடிச்கச ஆகனும்னு வசோல்றோரு.. இெ என்னைோன்னோ நோன் கமல டிக்க
வெளிநோட்டுக்குப் க ோகறன்னு வசோல்றோ.. இகையில மோட்டிகிட்டு நோன்தோன்
தெிக்கிகறன், மதுகரயில மோப் ிள்கள ெட்டுக்கோரங்க
ீ கெற வரோம் அர்ஜண்டு
டுறோங்க ” என்று கலக்கத்துைன் மீ னோ தன் தம் ியிைம் வசோல்ல..

“ அக்கோ நீ கெகலப் ைோகத,, சின்னப் புள்ளதோன நோம எடுத்துச் வசோன்னோ

புரிஞ்சுக்குெோ? நோனும் ஆத்தோவும் க சி புரியகெக்கிகறோம், நீ வமோதல்ல மோமோகிட்ை
வசோல்லி மோப் ிள்கள ெட்டுக்கோரங்கள
ீ ெரச்வசோல்லு, நல்ல டிச்ச மோப் ிள்கள தோகன
அெகரப் ோர்த்தோ மோன்சி மனசு மோறும் ” அக்கோவுக்கு ஆறுதல் வசோல்லிெிட்டு
கிளம் ினோன் சத்யன்...

அதன் ிறகு மறுநோள் சத்யகன கதடி ெயலுக்கு ெந்த மோன்சி, அெனுைன் தனது
வசன்கன ககதகய எல்லோம் அளந்த டி ெயகலச் சுற்றி ெந்தோள்... சிலநோட்கள் டு
கெர்ச்சியோன உகைககள அணிந்துெந்து ெயலில் நைக்கும் கெகலகய வகடுத்த டி “
மோமோ இந்த டிரஸ் நோகன டிகைன் ண்ணது... எப் டியிருக்கு?” என்று தனது உைகல
ெகளத்து வநளித்து சத்யனிைம் கோட்டி அென் ரத்த ஓட்ைத்கத தோறுமோறோக்கினோள்

ஒருநோள் அெனுக்கு முன்னோல் நைந்தெள் திடீவரன்று நின்று அெனுக்குப் ின்னோல்

ெந்து அென் முதுகில் வதோற்றிக்வகோண்டு “ மோமோ முன்னோடிவயல்லோம் நீ என்கனய
உப்புமூட்கை தூக்குெிகய அது மோதிரி இப் தூக்கு மோமோ ஆகசயோ இருக்கு” என்று
அெனின் அைக்கி கெத்த இளகமக்கு கசோதகன கெத்தோள்
சத்யன் திககத்துப்க ோனோன்,, இெள் வதரிந்துதோன் வசய்கிறோளோ? அல்லது வதரியோமல்
வசய்கிறோளோ? இன்னும் தன்கன குழந்கதயோககெ எண்ணுகிறோளோ?

முதன்முகறயோக அெள் அருகோகமயில் சத்யனின் மனம் தடுமோற ஆரம் ித்தது,

அெகளெிட்டு ஒதுங்கினோன்,, அெள் ெரும் திகசக்கு எதிர்திகசயில் யணமோனோன்..
அப் டிகய அெகளப் ோர்த்தோலும் தனது கெனத்கத அெள் மீ து கெக்கோமல் கெறு
எங்ககோ ோர்த்த டி அெளிைம் க சினோன்...

ஆனோல் திருமணத்கத ெற்புறுத்திய சத்யனின் க ச்கச அெள் துளிகூை

மதிக்கெில்கல.. தினமும் ெயலுக்கு ெந்தோள் ஞ்செர்ணத்துைன் ெோயோடினோள்,
சத்யனுைன் அரட்கை அடித்தோள், ஆனோல் கல்யோணத்துக்கு மட்டும்
சம்மதிக்ககெயில்கல... வெளிநோடு வசல்ெதிகலகய குறியோக இருந்தோள்...

தர்மன் தன் மகளுக்கு கல்யோணம் ண்ணுெதிகலகய குறியோக இருந்தோர்... ெகரனுக்கும்

ீ
கதெோவுக்கும் தங்கககய அந்த ககோடிஸ்ெரன் ெட்டு
ீ மருமகளோக்கும் ஆகச
எக்கச்சக்கமோக இருந்தது,, மோப் ிள்கள தனியோக ஒரு வ ரிய கம்வ னிகயகய
நிர்ெகித்து நைத்துகிறோர் என்றதும் அெர்களின் ஆகச க ரோகசயோனது...

அத்தகனக ரும் ஒருகட்சியோக இருக்க தன் க ச்சு அங்கக எடு ைெில்கல என்றதும்
மோன்சி அெர்ககள மிரட்டிப் ோர்க்க நிகனத்தோள்.. அன்று மோகல ஆறு மணிக்கு
ெட்டிலிருந்து
ீ வெளிகயறி வதருெில் இருக்கும் எல்கலோரும் தன்கன ோர்க்கு டி நைந்து
சத்யனின் ெயலுக்குப் க ோனோள்..

எல்கலோரும் ோர்த்தோல் தோகன அெகள கோப் ோற்ற ெருெோர்கள் என்ற அெளது கணக்கு
தெறோனது, நைக்கெிருந்த ஒரு யங்கரத்துக்கு அெர்கள் அகனெரும் சோட்சியோெோர்கள்
என்று அெள் துளிகூை எண்ணெில்கல..

சத்யன் கெகலயோட்கள் எல்கலோருக்கும் கூலி வகோடுத்து அனுப் ிெிட்டு..

ரோகமயோெிைம் “ அண்கண நீங்களும் கிளம்புங்க,, கரண்ட் ெந்ததும் நோன் கமோட்ைகர
ஆன் ண்ணி மகைமோறிட்டு ெட்டுக்குப்
ீ க ோகறன்” என்று அெகரயும் அனுப் ி
கெத்தோன்.. ோெம் புள்களக்குட்டிக்கோர மனுசன் அெரோெது குடும் த்கதோை
சந்கதோஷமோ இருக்கட்டும் என்று எண்ணிய டி அெகர அனுப் ிெிட்டு .. மங்கிெரும்
வெளிச்சத்தில் ெரப்க ோரம் கோலோற நைந்தோன்...

அென் மனம் மோன்சிகயத் தெிர கெறு எகதப் ற்றியும் சிந்திக்கெில்கல,, அெளது

அ ரிமிதமோன இளகம ததும்பும் அழகு தன்கன வ ரிதும் சலனப் டுத்துெகத
எண்ணிய டி நைந்தோன்,, இவ்ெளவு நோட்களோக இல்லோத தெிப்பும் துடிப்பும் இப்க ோது
தன்கன ெகதப் கத நிகனத்து வநோந்தோன்,, தன் தூக்கி ெளர்த்த வ ண்கணப் ோர்த்து
சலனப் டுெது எவ்ெளவு ககெலம் என்று தன்கனகய அருெருத்தோன்,, இனிகமல்
மனகச கட்டுப் ோைோக கெச்சுக்கனும் என்று தனக்குத்தோகன ஆறுதல் வசோன்ன டி
நைந்தென் வதோகலெில் யோகரோ ெருெகதப் ோர்த்து அப் டிகய நின்றோன்..

ெருெது மோன்சிதோன் என்று ெிநோடிகளில் கண்டுவகோண்ைென் .. இெள் ஏன் இந்த

கநரத்துல இங்க ெர்றோ? என்று குழப் த்கதோடு இென் ோர்க்கும்க ோகத கெகமோய் ெந்த
மோன்சி, கமோட்ைோர் ரூகம வநருங்கி அகத சுற்றிக்வகோண்டு அருகில் இருந்த கிணற்றில்
வதோ ர்
ீ என்று குதிக்க.. சத்யனின் உைல் ஆடிப்க ோனது..
அெளுக்கு நீச்சல் கூை வதரியோகத என்ற உண்கம முகத்தில் அகறய “ அய்கயோ
மோன்சி” என்று அலறிய டி சத்யன் ஓடி ெரப்புககள கைந்து கிணற்கற வநருங்கிய
க ோது மோன்சி முற்றிலும் மூழ்கி ெிட்டிருந்தோள்

கிணற்றுக்குள் குதித்த சத்யன் அெகளத் கதடி மூழ்கினோன்,, நீருக்குள் நீந்தி கதடினோன்...

மூழ்கிக்வகோண்டிருந்த மோன்சியின் கூந்தல் அென் ககயில் கிகைக்க அகதப் ற்றி
இழுத்துக்வகோண்கை நீருக்கு கமகல ெரமுயன்றோன்.. மோன்சி இழுத்தோல் ெரெில்கல,
எதிகலோ மோட்டிக்வகோண்டிருக்கிறோள் என்று கூந்தகல ெிட்டுெிட்டு மறு டியும் நீருக்குள்
மூழ்கி அெள் கோல் க்கமோக ெர.. அெள் அணிந்திருந்த லோங் மிடியின் ஒரு முகன
கமோட்ைோருக்கு நீகரற்றும் க ப் ில் சுற்றிக்வகோண்டு இருந்தது..

கயோசிக்க கநரமில்கல மோன்சியின் உயிர் தன் கண்முன் ஊசலோடுகிறது என்ற நிகனப்பு

அெகன கெகமோக வசயல் ை கெத்தது, மோன்சியின் இடுப் ில் ககெிட்டு மிடியின்
ட்ைகன ிடித்து முரட்டுத்தனமோக இழுக்க அது உைகன அறுந்துக ோய் மிடி அெள்
கோகலோடு நழுெியது..

உைகன அெள் இடுப்க ெகளத்துக்வகோண்டு கமல்கநோக்கி நீந்தியென் டியில்

அெகள கிைத்தி முகத்கதப் ோர்க்க... உயிர் இருக்கிறதோ என்றுகூை வதரியெில்கல..
டிகளில் ெழுக்கி மறு டியும் நீருக்குள் க ோனெகள தூக்கி கதோளில்ப்
க ோட்டுக்வகோண்டு கெகமோக கமகல ெந்தென் கமோட்ைோர் அகறயின் கதகெ கலோல்
உகதத்து தள்ளித் திறந்து உள்கள க ோய் அங்கிருந்த கட்டிலில் மோன்சிகய கிைத்தி
நோடிகயப் ிடித்துப் ோர்த்தோன்..
வகோஞ்சம் தடுமோற்றமோக இருந்தது நோடித்துடிப்பு, குடித்த நீகர வெளிகயற்றினோல் மூச்சு
சீ ரோகிெிடும்... கட்டிலின் கோல் குதிகய தூக்கி அங்கிருந்த கல்லில் கெத்து தகல
குதிகய வரோம் வும் தோழ்ெோக கெத்துெிட்டு அெள் ெயிற்றில் கககெத்து அழுத்த
அழுத்த ெோயில் நீர் வகோப்புளித்துக்வகோண்டு ெந்து ெிழுந்தது, ஓரளவு நீர்
வெளிகயறியதும் மீ ண்டும் நோடிகயப் ிடித்துப் ோர்த்தோன்.. துடிப்பு சீ ரோக இருந்தது

அப் ோைோ என்ற நிம்மதி வ ருமூச்சுைன் கட்டிகல கநரோக்கிெிட்டு நிமிர்ந்தெனின்

கண்களில் இடுப்பு கீ கழ உள்ளோகைகயத் தெிர கெறு ஆகையில்லோத அெளின் கதக்கு
மரத்கத ககைசல் ிடித்தது க ோன்ற கோல்கள் வதன் ட்ைது

முதலில் அெகள கோப் ோற்றும் கெகத்தில் அென் கண்களில் ைோத அெளின் அகர
நிர்ெோண ககோலம் இப்க ோது அென் ோர்கெயில் ட்டு கிளறிெிட்டு தீயோக அெகன
தகிக்க கெத்தது,, தடுமோறி எழுந்து நின்றெனின் ோர்கெயில் மோன்சியின் வெள்கள
வதோகைகளும் அது முடிெகையும் இைத்தில் இருந்த முக்ககோண புகதயலும் ட்ைது...
யப் ோ என்ன மோதிரியோன அழகு வதோகைகள் வெள்கள கதக்கக ெழெழவென்று
இகழத்து அதில் எண்கண பூசினோல் எப் டியிருக்கும்,, அப் டித்தோன் இருந்தது
மோன்சியின் இரு வதோகைகளும்,, ,

சத்யன் சிந்திக்க மறந்தோன், தோன் யோர்? அெள் யோர்? என் து மறந்து க ோனது.. மூகள
வசயலிழந்து அெகன புரட்டி தள்ளியது,, அென் உைல் அென் கட்டுப் ோட்டில்
இல்லோமல் தல்லோடி தைம்மோறியது.. அென் தனக்குப் க ோட்டுகெத்திருந்த கட்டுகள்
வதறித்து ெிழுந்தன.. அென் க ோர்த்தியிருந்த இரும்பு திகரகய கழித்துக்வகோண்டு
அெனது இளகம துள்ளகலோடு வெளிகய ெந்தது...

அெள் இடுப் ருகக தகரயில் மண்டியிட்ைோன், கட்டிலில் கிைந்தெளின் வதோகைககள

தன் ெிரலோல் ெருடியெனின் ெிரல் ெழியோக மூகளக்கு மின்சோரம் ோய, ெிரல்ககள
எடுத்துெிட்டு தனது உதடுககள அந்த இைத்தில் உறெோை ெிட்ைோன், உதட்ைோல்
வதோகைகய ெருடிய டிகய கமகலறியென் உள்ளோகை மூடியிருந்த அந்த புகதயகல
அகைந்து தனது உதட்கை அழுத்தமோக அங்கக தித்தோன்..

அங்கக ெந்த ெோசகனயும் வமன்கமகயயும், அந்த உள்ளோகைகய கழட்டிெிட்டு

அங்கக புகதந்துக ோகச் வசோன்னது, அென் ெிரல்கள் அென் அனுமதியின்றி
வசயல் ட்டு ஈரத்தோல் இறுகிகிைந்த மோன்சியின் ஜட்டிகய இழுத்த டி அெள் கோகல
உயர்த்தி கழட்டி எறிந்தது...

துளிகூை கரோமங்கள் அற்ற... உள்ளங்கக அளவுகூை இல்லோத.. அந்த அழகோன கமோகன

வசோரூ த்கத ோர்த்ததும் சத்யனுக்குள் இருந்த வகோஞ்சநஞ்ச தயக்கமும் றந்து க ோக
கோமவெறி ிடித்தது, அறுசுகெ உணகெ கண்ை ிச்கசக்கோரனோய் மோன்சியின்
வ ண்கமயின் மீ து அெசரமோக முகத்கத கெிழ்த்தோன், ர ரப்புைன் ல முத்தங்ககள
கெத்தோன் அந்த புகதயலுக்கு கோணிக்ககயோக...

கிளர்ந்வதழுந்து ெிஸ்ெரூ ம் எடுத்த அெனது ஆண்கமகய அைக்க முடியெில்கல

அெனோல் .. ட்வைன்று எழுந்தென்.. கெட்டி ஏற்கனகெ கிணற்றில் அெிழ்ந்து
ெிட்ைதோல், தனது இடுப் ில் இருந்த டிரவுசகர மட்டும் கழட்டி ெிட்டு அங்கக
வகோடியில் கிைந்த மற்வறோரு கெட்டிகய எடுத்து இடுப் ில் சுற்றிக்வகோண்டு கட்டிலில்
கிைந்த மோன்சியின் மீ து கெிழ்ந்தோன்...

இப்க ோது அெனது கெனம் அெளது கலசங்கள் மீ து டிந்தது,, திமிரோய் நிமிர்ந்து நின்ற
அகெககள கசக்கி நுகர கதோன்றியது... இரண்டு ககயோலும் அழுத்தமோக ற்றியென்
அகத அழுத்தத்துைன் ிகசய ஆரம் ிக்க,, மோன்சியிைம் அகசவு வதரிந்தது.. அய்கயோ
மயக்கம் வதளிந்தோல் கோரியம் வகட்டுெிடுமைோ என்று எச்சரித்தது கோமம் டி
ீ த்த மனது..

சத்யன் அெசரமோக வசயல் ட்ைோன், கட்டிலில் இருந்து இறங்கி மோன்சியின் கோல்ககள

ெிரித்து கட்டிலின் இரண்டு க்கமும் ெிரித்து மைக்கி கெத்தோன், மறு டியும் அெள்மீ து
ைர்ந்தோன், ெறுவகோண்டு
ீ ெிண்கணப் ோர்த்து நிமிர்ந்து நின்ற தனது உறுப்க அெள்
வ ண்கம ெோசலில் அழுத்தினோன், தடித்து உருண்டிருந்த முகன மட்டும் க ோனது
மீ திகய தள்ளமுடியோல் தெித்து நின்றோன்..

மோன்சியின் வ ண்கமகய இென் உறுப்பு வதோட்ைதுகம, அெள் உைலில் ஒரு சிலிர்ப்பு

ஓடி உைல் நிமிர்ந்து கோல் இடுங்கியது... சத்யன் ர ரப் ோனோன்.. அெள்மீ து அழுத்தமோக
டிந்து அகணத்து இறுக்கிக்வகோண்டு தனது உறுப்க முரட்டுத்தனமோக அழுத்தி
குத்தினோன், ோதி ெகர க ோன உறுப்க இடுப்க உயர்த்தி வெளிகய இழுத்து அகத
கெகத்தில் உள்கள அழுத்தமோக குத்தியதும் சரக்வகன்று அெள் வ ண்கமயின்
வமன்கமயோன இதழ்ககள ிளந்துவகோண்டு உள்கள க ோனது சத்யனின் முரட்டு
ஆண்கம..

அந்த ெலியில் மோன்சியின் மயக்கம் வதளிய.... ஆவ் என்ற அலறலுைன் எழுந்திருக்க

முயன்றெகள அழுத்திக்வகோண்ை சத்யன் அசுர கெகத்தில் தனது இடிககள அெள்
வ ண்கமயின் ஆழத்தில் இறக்கினோன்...
என்ன நைக்கிறது என்று நிமிைத்தில் உணர்ந்தெள்,, கண்ககள திறெோமல் தன் லம்
முழுெகதயும் திரட்டி சத்யனின் வநஞ்சில் கககெத்து தள்ளி “ ஏய் ெிடுைோ என்கன”
என்று அலறினோள்..
அெகள இறுக்கியகணத்த சத்யன் தனது இடுப் ின் கெகத்கத அதிகரித்த டி “ மோன்சி
நோன்தோன் மோன்சி” என்று அெள் கோதருகக கிசுகிசுத்து ெிட்டு அெளின் உதடுககள
கவ்ெி சப் ிய டி தனது கெகத்கத அதிகரிக்க...

அவ்ெளவு கெகத்கத தோங்கமுடியோமல் அதிர்ந்தது மோன்சியின் உைல், அெனின்

ரந்துெிரிந்த வநஞ்சுக்கு கீ கழ மோன்சியின் வெள்கள தனங்கள் நசுங்கியது.. அென்
கவ்ெியிருந்த உதடுககள ஆத்திரமோய் ிடுங்கிக்வகோண்டு “ மோமோ நீயோ இப் டி?” என்று
கெதகனயுைன் அலறியெளின் முகத்கதோடு முகம் இகழத்து...

“ என்னோல கட்டுப் டுத்த முடியகலகய மோன்சி, என்கன மன்னிச்சுடு” என்று ரகசிய

குரலில் உளறிய டி தனது கெகத்கத அதிகமோக்கி, அெளின் வ ண்கமகய ிளந்து
கட்டினோன்...

“ கெண்ைோம் மோமோ... இது மகோ ககெலம்.. நோன் ஒருநோளும் உன்கன அப் டி

நிகனக்ககல மோமோ,, என்கன ெிட்டுடு” என்று மோன்சி அழுககயுைன் வகஞ்ச...

“ நோன் மட்டும் வநகனச்கசனோ? எெகளயுகம ஏவறடுத்துப் ோர்க்கோம இருந்கதகன,

உன்கிட்ை இப் டி ெிழுந்துட்கைகன” என்று புலம் ியெோகற சற்று ெகளந்து அெள்
மோர் ில் தன் முகத்கத கெத்து அழுத்திக்வகோண்டு “ என்கன ககெலமோ வநகனக்கோத
மோன்சி... உன் அழகுக்கு முன்னோடி நோன் கதோத்துட்கைன் மோன்சி” என்று மூச்சுெோங்க
க சிய டி இயங்கினோன்..

முதலில் யங்கரமோக தனது எதிர்ப்க கோட்டிய மோன்சி கநரமோக ஆக துெண்டு க ோய்

சிறுசிறு முனங்களுைன் அகமதியோனோள், சிலநிமிைங்கள் கழித்து கெனோம் மோமோ
என்கனெிடு” என்று மீ ண்டும் அெள் முனங்க..

“ இல்ல மோன்சி இந்த நிமிஷகம என் உயிர் க ோனோலும் ரெோயில்கல, எனக்கு நீ

இப்க ோ கெனும்” என்று புலம் ியெகனப் ெழிெிரித்துப் ோர்த்தெள் அதன் ின் வசத்த
ிணம் க ோல் கிைந்தோள்...

சத்யனின் இயக்கம் நிற்க்கும் கநரம், கமோசமோய் அெளுக்குள துள்ளித் துடித்தது

சத்யனின் உறுப்பு,, மோன்சி மோன்சி என்று ஆயிரம் முகற ிதற்றினோன்... வெறிவகோண்டு
உதட்கை கவ்ெினோன்,, மூர்க்கத்தனமோக மோர்புகளில் முட்டி கமோதினோன்,, அெளின்
ைோப்ஸ்க்கு கமலோக சிறு கோம்புககள கதடி கவ்ெினோன்...

மோன்சியின் எதிர்ப்புகள் முற்றிலும் அைங்கிப்க ோனது... சத்யனின் இயக்கமும்

நின்றுக ோனது,, துடித்த உறுப்பு தனது நீகர அெள் கருெகரக்குள் வசன்று கக்கிெிட்டு
ெந்தது... அயர்ந்து க ோய் அெள்மீ கத கெிழ்ந்தோன்... முகத்கதோடு முகம் கெத்து
இகழத்தோன் மோன்சியின் கண்ண ீர் கட்டுக்கைங்கோமல் ெழிந்தது... சத்யனின் மூச்சு
சீ ரோனதும் அெகள ெிட்டு இறங்கினோன்..

உணர்சிகள் ெடிந்ததும் நிலெரம் புரிந்தது.. கண்ணர்ெிடும்

ீ அக்கோெின் மககளப் ோர்த்து
வசய்ெதறியோது திககத்தோன்.. அெசரமோக அெளது நிர்ெோணத்கத தனது கெட்டியோல்
மூடியென். தனது டிரவுசகர கதடி அணிந்து வகோண்ைோன்..

மோன்சியின் கண்ண ீகரக் கண்டு தன்கனகய வெறுத்த சத்யகன இடிக ோல் அகழத்தது
ெகரந்திரனின்
ீ குரல் வெளிகயயிருந்து... அகழப்க வதோைர்ந்து ை ைவென்று கதகெ
தட்டும் ஒலி... ஏரோளமோன க ச்சு குரல்கள்

ெந்துட்ைோங்க..... எல்லோம் க ோச்சு.... எல்லோகம முடிஞ்சு க ோச்சு... மோன்சிகயப்

ோர்த்தோன்... முகத்கத மூடிக்வகோண்டு அழுதுவகோண்டிருந்தோள்... சத்யன் எழுந்து கதகெ
திறந்து வெளிகய ெர...

“ மோமோ மோன்சி ெந்தோளோ?” என்ற டி உள்கள ோர்த்த கதெோ... தங்ககயின் கதறகல

கண்டு அதிர்ச்சியுைன் உள்கள ஓை... அெகனத் வதோைர்நது ெகரனும்
ீ ஓடினோன்...

ஊர் மக்கள் ஏரோளமோகனோர் ககயில் ைோர்ச்கலட்டுைன் ெந்திருக்க,, அெர்ககள

ெிலக்கிக்வகோண்டு ககைசியோக ெந்த மீ னோள் ெந்தோள்..
தமக்கககய ோர்த்ததும் தகல குனிந்த சத்யகன குழப் மோக ோர்த்த டி உள்கள
க ோனோள் மீ னோள்...

கூட்ைத்துக்குள் இருந்து ெந்த ரோகமயோ சூழ்நிகல உணர்ந்து சத்யனின் அருகக ெந்து “

சின்னய்யோ என்கனோை சின்ன ெண்டி ெரப்புல நிக்கிது ... அகத எடுத்துகிட்டு ெட்டுக்கு
ீ
க ோகலோம். எதுெோயிருந்தோலும் அங்க ெந்து க சிக்கலோம், வமோதல்ல இங்கிருந்து
நகருங்க ” என்று அெகன தள்ளிக்வகோண்டு அெருகைய டிெிஸ் ிப்டி இருந்த
இைத்திற்கு க ோனோர்..

ரோகமயோ ெண்டியில் அமர்ந்து ஸ்ைோர்ட் வசய்ய... சத்யன் ெண்டியில் ஏறி அமரவும் “

அைப் ோெி என் குடிய வகடுத்துட்டிகயைோ” என்று மீ னோெின் அலறல் ககட்கவும் சரியோக
இருந்தது...

அெர்கள் ெண்டி க ோகப்க ோக அக்கோெின் அலறல் கதய்ந்து மகறந்தது

 " உறக்கம் ெரெில்கல எனக்கு...
" என்கன உகைத்தது நீதோகன...
" டுக்கக ெிரிப்புற்குள்...
" என்கன ோைோய்ப் டுத்தும் மலகர...
" நோன் நிஜத்தில் ெிழித்திருக்க...
" என்கன கனெில் வகோல்கிறோகய...
" உன் சுெோசத்தில் வதோைங்கி...
" உன் அகசவுகளில் ெோழ்ந்து...
" உன் நிரோகரிப் ில் நோன் சோகென்!

ெட்டுக்குள்
ீ நுகழந்த சத்யனின் ககோலத்கதப் ோர்த்து மனம் குழம் ிய ஞ்செர்ணம்
தனது அகறக்குள் க ோனெனின் ின்னோல் க ோக முயன்றோர், ஆனோல் உள்கள
நுகழந்ததுகம சத்யன் கதகெ அகைத்துெிை... கலெரத்துைன் ரோகமயோகெப் ோர்த்தோர்
...

அகறக்குள் நுகழந்த சத்யன் குளியலகறயின் கதகெ திறந்து உள்களக ோய் ெோளியில்

இருந்த தண்ணகர
ீ வமோண்டு தகலயில் வகோட்டினோன், எவ்ெளவு குளித்தும் அெனது
ை ைப்பு அைங்ககெயில்கல ,, குழோயில் தண்ண ீர் ெருெது நின்றதும் கெறுெழியின்றி
ைெகல இடுப் ில் கட்டிக்வகோண்டு வெளிகய ெந்து கட்டிலில் அமர்ந்தோன்..

அென் நைந்துவகோண்ைகத அெனோகலகய ஜீரணிக்க முடியெில்கல,, அெனுக்குள்

இருந்த மிருகத்தின் சுயரூ ம் கண்டு அெகன அதிர்ந்துக ோய் அமர்ந்திருந்தோன்,, அடுத்து
என்ன நைக்கும் என்று அெனுக்கக புரியெில்கல... இனிகமல் மோன்சியின் கதிவயன்ன?..
ஊர் மக்கள் அத்தகன க ருக்கும் வதரிந்துெிட்ைகத?... கககளோல் முகத்தில்
அகறந்துவகோண்ைோன்

அப்க ோது வெளிகய கூைத்தில் “ அய்யய்கயோ ஏஞ்சோமி என் குடி வகட்ைகத” என்ற
ஞ்செர்ணத்தின் அலறல் சத்யனின் வநஞ்கச ிளந்தது... ரோகமய்யோ ெிஷயத்கத
வசோல்லிெிட்ைோர் என்று நிமிைத்தில் யூகித்தோன் ..

“ சின்னய்யோ கதகெ வதோறங்க... வதோறங்கய்யோ?” என்ற ரோகமய்யோெின்

குரகலக்ககட்டு எழுந்துக ோய் கதகெ திறந்துெிட்டு மறு டியும் கட்டிலில் ெந்து
அமர்ந்து தகலகய ககயோல் தோங்கிக்வகோண்ைோன்...

அெசரமோய் நுகழந்த ரோகமய்யோ “ ஆளுக எல்லோரும் நம்ம ெட்டுக்கு

ீ ெந்துக்கிட்டு
இருக்கோகளோம் முனியன் ெந்து வசோன்னோன்,, வகோஞ்சகநரத்துக்கு நோன் வசோல்றத
ககளுங்க சோமி ” என்றெர் சத்யனின் துணிகள் இருக்கும் அலமோரிகய திறந்து ஒரு
க யில் சத்யனின் உகைககள கெத்து எடுத்துெந்து சத்யன் க்கத்தில் கெத்துெிட்டு
“ தம் ி நீங்க வகோஞ்சநோகளக்கு எங்கயோெது இருந்துட்டு ெோங்க, நிலெரம் சரியோனதும்
நோன் தகெல் வசோல்கறன், வ ோறகு ெோங்கய்யோ” என்று வகோஞ்சினோர்...

வெடுக்வகன்று நிமிர்ந்த சத்யன் “ அண்கண அதுவும் என் குடும் ம் தோண்கண... இப் டி

நோன் யந்து ஓடுனோ அகதெிை ககெலம் கெற எதுவும் இல்கல... என்ன நைந்தோலும்
என் ஊகரெிட்டு க ோகமோட்கைன்,, என் அக்கோவும் மோமோவும் எனக்கு என்ன தண்கை
வகோடுத்தோலும் சரிதோன் .. ஏத்துக்கப் க ோகறன்” என்று சத்யன் உறுதியோக கூற..

ரோகமய்யோ தைோவலன சத்யனின் கோலில் ெிழுந்து “ சோமி நோன் வசோல்றகத ககளுங்க,,

அக்கோ மோமோ மட்டும் அங்க இல்ல... வரண்டு இளெட்ை யலுகளும் இருக்கோங்ககள..
நீங்க க ோயிடுங்கய்யோ” என்று கலக்கத்துைன் வசோன்னோர்..

தட்ைத்துைன் அெகர தூக்கிய சத்யன், அெரின் தூய்கமயோன அன்க எண்ணி

குமுறலுைன் அெர் கககளில் தன் முகத்கத புகதத்து “ அண்கண நோன் ஏன் இப் டி
ண்கணன்னு எனக்கக வதரியகலகய.. எனக்குள்ள இப் டி ஒரு மிருகம் இருக்கிறது
எனக்குத் வதரியோம க ோச்கச” என்று குமுறி வெடிக்க.. வெளிகய கூச்சலும்
குழப் முமோக சத்தம் ககட்ைது...

ட்வைன்று தகலநிமிர்ந்த சத்யன் சிறிதுகநரம் கண்மூடி அமர்ந்திருந்தோன் ிறகு தனது

உகைககள க ோட்டுக்வகோண்டு.. ரோகமய்யோ தடுக்க தடுக்க கதகெ திறந்து வெளிகய
ெந்தோன்,

கூைத்து தூணில் சோய்ந்து கட்டுக்கைங்கோமல் ெழியும் கண்ண ீகர துகைக்க ெழியின்றி

அமர்ந்திருந்த தோகயப் ோர்ர்த்து துடித்த இதயத்கத அைக்கியெோறு ெோசலுக்கு ெந்தோன்..

ஊர் வ ரியெர் நோன்கு க ருைன் கிரோமத்து மக்கள் சிலரும் நின்றிருந்தோர்கள்.. சத்யகன

கண்ைதும் மணியக்கோரர் அென் க்கத்தில் ெந்து குனிந்து சின்ன குரலில் “ என்ன அப்பு
இப் டி ண்ணிட்டீங்க?” என்று ககட்க .. சத்யன் எதுவும் வசோல்லோமல் மவுனமோக
தகலகுனிந்தோன்...

“ சரி ெிடுங்க அப்பு... அெனுக வரண்டுக ரும் வெட்ைனும் குத்தனும்னு குதிக்கிறோனுக..

உம்ம வகோண்டுெந்து ஞ்சோயத்துல நிறுத்த வசோல்றோனுக.. நோங்க ,, இது குடும்
ெிஷயம் ெட்டுக்குள்ளகய
ீ ெச்சு க சிக்கலோமுன்னு வசோன்னோ முடியோதுன்னு
வசோல்லிப்புட்டு ககோயில் கமகையில உக்கோந்திருக்கோனுங்க, நீங்க என்ன வசோல்றீக”
என்று ககட்ைோர்..

சத்யன் கயோசிக்ககெயில்கல “ நீங்க க ோங்க நோன் ெர்கறன்” என்று கூறிெிட்டு

ெட்டுக்குள்
ீ க ோக... “ க ோககெணோம் சின்னய்யோ, சின்னப் யலுக ஏதோெது தோருமோறோ
க சிட்ைோ என்னப் ண்றது, கெனோம்யோ” என்ற ரோகமயோெின் வகஞ்சகல
வ ோருட் டுத்தோமல் க க் சோெிகய எடுத்துக்வகோண்டு வெளிகய ெந்தோன்...

சத்யன் ககோயிலின் வெளிகய இருக்கும் ஞ்சோயத்து கமகையருகக ெண்டிகய

நிறுத்திெிட்டு இறங்கியக ோது ஊர் மக்கள் வமோத்தமும் அங்ககதோன் இருந்தோர்கள்,
தர்மலிங்கத்தின் குடும் த்தோர் கமகையின் ெலது க்கமோக நின்றனர். ஆனோல் மோன்சி
அங்கக இல்கல.. சத்யகனப் ோர்த்ததும் ெகரனும்
ீ கதெோவும் “ கைய் உன்கனய
வெட்ைோம ெிைமோட்கைோம்ைோ “ என்ற கூச்சலுைன் அெகன கநோக்கி ஓடி ெர.. ஊர்
மக்கள் அெர்ககள மைக்கி ிடித்தோர்கள்,,

ஒரு வ ரியெர் கமகையில் இருந்து இறங்கி தர்மனின் அருகக ெந்து “ தர்மோ

ஞ்சோயத்துன்னு ெந்துட்டு.. இப் டி வெட்டுகறன் குத்துகறன்னு ஓடுறது சரியில்கல,
உன் மகனுங்ககள அைக்கு.. இல்கலன்னோ உங்களுக்குள்ள க சிக்கங்கன்னு நோங்க
ெிலகிப்க ோயிர்கறோம்,, என்று கடுகமயோக எச்சரிக்கக வசய்ய.. தர்மன் மகன்கள்
இருெகரயும் ஒரு ோர்கெ ோர்த்தோர்.. மகன்கள் இருெரும் ின்ெோங்கினோர்கள்..

சத்யன் அெர்களுக்கு எதிர் க்கம் ெந்து நிற்க.. ரோகமய்யோ எங்கிருந்கதோ ெந்து அென்
க்கத்தில் நின்றுவகோண்ைோர்,, மறு க்கம் வசெலமுத்து ெந்து நின்றோன்..
கூட்ைத்தில் இருந்தெர்களில் சத்யனுக்கு ஆகோதெர்கள் சத்யன் மீ து துப்புெதோக
நிகனத்துக்வகோண்டு எச்சிகல கோறித் தகரயில் துப் .... சத்யனுக்கு ஆனெர்கள்,, அென்
நிகலகய எண்ணி கெதகனயுைன் உச்சுக் வகோட்டினோர்கள்...

கமகையில் அமர்ந்திருந்த வ ரியெர் வசம் ில் இருந்த தண்ண ீகர குடித்துெிட்டு

க ச்கச ஆரம் ித்தோர் “ நைந்தகதப் த்தி ெிளக்கமோ மறு டியும் க சி ிரகயோசனம்
இல்ல.. ஏன்னோ நைந்தது என்னோன்னு எல்லோருக்கும் வதரிஞ்சு க ோச்சு...அதனோல அடுத்து
என்ன வசய்றதுன்னு மட்டும் கயோசிப்க ோம்” என்றெர் தர்மனின் க்கம் திரும் ி “ தர்மோ.
இந்த க்கம் உன் மக... அந்த க்கம் உன் மச்சோன்.. தப்பு நைந்தது நைந்துக ோச்சு,, அடுத்து
என்ன ண்ணனும்னு நீ வநகனக்கிற அகத வசோல்லு வமோதல்ல” என்றோர்

தர்மன் வெகுகநர அகமதியோக இருக்க... சட்வைன்று முன்னோல் ெந்த ெகரந்திரன்

ீ “
அெரு என்னய்யோ வசோல்றது... நோன் வசோல்கறன் எல்லோரும் ககளுங்க... என் தங்கச்சி
ெோழ்க்கககய நோசம் ண்ண இென் இந்த ஊகரெிட்கை க ோகனும்... இல்கல நோனும்
என் தம் ியும் இெகன இந்த உலகத்கத ெிட்கை அனுப்புகெோம்... இதுதோன் எங்க
முடிவு” என்று ஆக்கரோஷத்துைன் உறுமினோன்..
அென் வசோல்லி முடித்ததும் அங்கக வ ரும் அகமதி... தர்மனின் அகமதி அெர் மகன்
வசோன்னகத அெர் ஏற் து க ோல் இருந்தது... தகலகுனிந்து ககககள ின்னிக்வகோண்டு
நின்றிருந்தோர்
சத்யன் நிமிர்ந்து தன் மோமகனப் ோர்த்தோன்... ிறகு கமகையில் இருந்தெர்ககளப்
ோர்த்து.. “ நோன் வ ோறந்த ஊகரெிட்டு க ோகமோட்கைன்.. என்கனோை உயிர்தோன்
இெங்களுக்கு கெனும்னோ தரோளமோ எடுத்துக்கட்டும்” என்று வநஞ்கச
நிமிர்த்திக்வகோண்டு நின்றோன்...

கமகையில் இருந்தெர்களிைம் வமல்லிய சலசலப்பு..... உைகன கமகையில் இருந்து

இறங்கிய மணியம் “ ஏய் என்னப் ோ இது உசுர எடுக்குறது என்னகமோ மோங்கோ
புளியங்கோ சமோச்சோரம் மோதிரி க சுறீங்க... ஏகலய் ெரோ
ீ இன்னிக்கு க சுறதுக்கு
எல்லோகம நல்லோ தோம்கல.. ஆனோ ழகச வநகனச்சுப் ோர்க்கனும்” என்றெர் தருமனின்
க்கம் திரும் ி “ இகதோ ோரு தருமோ... உனக்கு ெிகரோதியோ நிக்கிறது உன்கனோை
மச்சோன்.. நோங்க ஞ்சோயத்து ஆளுக என்ன வசோல்கறோம்னோ ... நம்ம சத்யனுக்கு என்ன
வகோகறச்சல்... அென் மகளுக்கு கல்யோணம் ண்ணி க த்தி வ ோறந்துட்ைோலும் அெனும்
எளந்தோரி யதோன், அது நம்ம எல்லோருக்கும் வதரியும்.. அதனோல கமல கமல
ெிகரோதத்கத ெளக்கோம உம் மககள அெனுக்கு கட்டிக்வகோடுக்குறது தோன் சரின்னு
நோங்க வநகனக்கிகறோம்,, உங்க வரண்டு தரப்புக்கும் நோலுநோள் கைம் தர்கறோம்
அதுக்குள்ள ெிகரோதம் தனிஞ்சு, அந்தபுள்களகயயும் ஒரு ெோர்த்கத ககட்டுகிட்டு
முடிவெடுங்க... வசோந்த ந்தத்துக்குள்ள கக கெனோம் தர்மோ” என்று வசோல்லிெிட்டு
அெர் மறு டியும் கமகையில் அமர...

இகத ககட்ைதும் ெகரனுக்கு

ீ ஆத்திரம் ழியோய் ெந்தது “ என்னைோ என் ****
ஞ்சோயத்து, இென் என் தங்கச்சிய வகடுப் ோனோம் இெனுக்கக அெகள
கட்டிக்வகோடுக்கனுமோம்... ஏன்யோ உங்க ெட்டு
ீ வ ோண்டுககள நோன் இகதக ோல
ண்ணிட்ைோ எத்தகன க கர எனக்கு கட்டி கெப் ங்
ீ க? தப்பு ண்ணெனுக்கு தண்கைய
வசோல்லுங்கய்யோன்னோ.... அென் வசோகமோ ெோழ ெழி வசோல்றீக.. இவதல்லோம் நைக்கோது,
என் தங்கச்சிய மதுகரயில வ ரிய மில் ஓனருக்கு க சி ெச்சிருந்கதோம், இப்க ோ
எல்லோம் வகட்டுச்சு, நோங்க இந்தோகள சும்மோ ெிடுற மோதிரி இல்ல” என்று கத்தியெகன
யோரும் அைக்ககெ இல்கல, அென் ஆத்திரம் எல்கல மீ ற சத்யகன அடிக்கும்
கநோக்குைன் அென் சட்கை கோலகரப் ற்றி இழுக்க...

அப்க ோது எங்கிருந்து ெந்தோள் என்கற வதரியோமல் மீ னோ ஓடிெந்து மககன இழுத்து

தள்ளி ெிட்டு சத்யனின் கன்னத்தில் மோறி மோறி அகறந்து “ அைப் ோெி உனக்கு ஏன்ைோ
இப்புடி புத்தி க ோச்சு” என்று அலறிய டிகய அென் முகத்தில் அகறய.. அம்மோெின்
ஆக்கரோஷத்கத ோர்த்து அதிர்ச்சியுைன் ெிலகினோன் ெகரன்
ீ

சத்யன் கண்ண ீருைன் அகசயோமல் நின்று அத்தகன அடிககளயும் ெோங்கினோன்..

மீ னோள் இப் டி திடீவரன்று அடிக்கும் கோரணம் அெனுக்கு மட்டுகம வதரியும்... எங்கக
தன் மகன் தன் தம் ியின் மீ து கககெத்துெிைப் க ோகிறோகனோ என்ற ோசம் தோன்
அெள் அகறகளுக்கு கோரணம் என்று சத்யனுக்கு மட்டுகம வதரியும்...
இப் டிப் ட்ை அக்கோவுக்கு நம் ிக்கக தூகரோகம் ண்ணிட்கைோகம என்ற குற்றவுணர்வு
கமலும் அதிகமோக “ நோன் துகரோகி என்கன வகோன்னுடு அக்கோ” என்று கதறினோன்
சத்யன்.., அந்த ெோர்த்கதக்குப் ிறகு மீ னோெோல் தம் ிகய அடிக்க முடியெில்கல,
அப் டிகய வதோய்ந்து சரிந்து தகரயில் ெிழுந்தோள் ..

ஊர் மக்கள் கண்கலங்கி அகத கெடிக்ககப் ோர்த்தனர்,, சில வ ண்கள் ெந்து தகரயில்
கிைந்து கதறிய மீ னோகெ தூக்கிக்வகோண்டு அங்கிருந்து க ோக... ரோகமய்யோ சத்யனின்
கககயப் ற்றி இழுத்துக்வகோண்டு அங்கிருந்து க ோனோர்..

நோன்கு நோட்கள் வகடுெில் ஞ்சோயத்து ககலந்துெிட்ைோலும்,, அதன் ின் ெந்த நோன்கு

நோட்களில் ெகரகனயும்
ீ கதெோகெயும் யோரோலும் கட்டுப் டுத்த முடியெில்கல,, இதில்
ெகரந்திரனின்
ீ ஆத்திரம் தோன் அதிகம்,, அதற்கு கோரணம் மோன்சிக்கு ோர்த்திருந்த
மதுகர மோப் ிள்களயின் தங்கககய ெகரனுக்கு
ீ தருெதோக க சியிருந்தது தோன்...
இன்று சத்யனோல் மோன்சியின் எதிர்கோலம் மட்டுமல்ல, இெனுக்கு கிகைக்கெிருந்த
ணக்கோரப் வ ண்ணும் கிகைக்கோமல் க ோனதோல் ஏற்ப் ட்ை ெருத்தம்.. அதனோல்
சத்யனின் கமல் ஏற்ப் ட்ை வெறிக்கு தம் ிகய துகணக்கு கசர்த்துக்வகோண்டு சத்யனின்
உகைகமககள அழித்தோன்...

மோன்சி அகறக்குள்களகய முைங்கிக்கிைக்க,, அடுத்து என்ன? என்ற கலெரத்துைன் மீ னோ

ஹோலின் மூகலயில் சுருண்டு கிைந்தோள்,, தருமன் மகன்ககள அைக்க ெழிவதரியோமல்,,
மகளின் கதி என்ன என்று புரியோமல் கசோ ோெில் முைங்கிக் கிைந்தோர்...

ெகரனும்
ீ கதெோவும் சத்யகன அழிக்கமுடியோமல் ஆக்கரோஷத்துைன் சுற்றிக்வகோண்டு
இருந்தனர் .. சத்யகன அழிக்க முடியோெிட்ைோலும், அென் உைகமககள திட்ைமிட்டு
அழித்தனர்,, இன்றும் அப் டித்தோன், அறுெகை கழனிகய குறிகெத்த வநருப்புக்கு
கெக்ககோல க ோர் இகரயோனது...

இகதோ நோகள மோகல ஞ்சோயத்து கூைப் க ோகிறது,, அக்கோள் மகன்கள் இருெரும்

ஞ்சோயத்துக்கு கட்டுப் ை க ோெதில்கல என்று சத்யனுக்கு வதளிெோக புரிந்தது ,, எது
நைந்தோலும் அகத ஏற்க்கும் நிகலயில் இருந்தோன் சத்யன்..

அன்று இரவு முழுெதும் உறக்கம் ெரோமல் அென் மனதில் மோன்சிகயப் ற்றிய

எண்ணங்கள் ஓடியது,, அெள் ஏன் என்னிைம் அப் டி நைந்துவகோண்ைோள்? அெள் ெந்த
திகனந்து நோட்களும் ோர்க்கும் கநரவமல்லோம் உரசிக்வகோண்டும், வதோட்டுத்வதோட்டு
க சிய டி, சந்தர்ப் ம் கிகைத்தோல் அகணத்துக்வகோண்டும், ஏன் அப் டி என்கன
ச லப் ை கெத்தோள்? நோனும் உணர்ச்சியுள்ள மனிதன் தோகன என் ஏன் அெளுக்கு
புரியெில்கல? இப்க ோது அெள் கிளறிெிட்ை தீகய அெகளக் வகோண்கை அகணக்கும்
 டி ஆகிெிட்ைகத? என்று கயோசித்து கயோசித்து எந்த ெிகையும் வதரியோமல் தெித்து
ெிழித்திருந்தோன் சத்யன்...

ஊகர எதிர் ோர்த்த மறுநோள் மோகலயும் ெந்தது,, அன்றுக ோலகெ இன்றும் எல்கலோரும்
கூடியிருந்தனர், தர்மனின் கோர் சற்று தள்ளி நின்றிருக்க, அதற்குள்கள மோன்சி
இருந்தோள், கோர் கண்ணோடி ஏற்றிெிைப் ட்டிருந்தது

“ தருமோ என்னப் ோ முடிவு ண்ண என்று ககட்க” என்று மணியக்கோரர் ககட்க...

ெழக்கம்க ோல் அெருக்கு திலோக ெகரன்
ீ தோன் க சினோன்..

“ நோங்க அன்கனக்கு வசோன்னது தோங்க... எங்க தங்கச்சி கல்யோணகம ஆகோம கோலம்

பூரோவும் எங்க ெட்டுகலகய
ீ கிைந்தோலும் ரோெோயில்கல... இந்த ஆள் ஊகரெிட்டு
க ோகனும்.. எந்த நல்லது வகட்ைதுக்கும் இந்த ஊருக்குள்ள கோல் கெக்க கூைோது,,
இதுதோன் எங்க முடிவு” என்று தீர்மோனமோய் க சினோன்...

கூட்ைத்தில் லத்த சலசலப்பு,, அதிலும் வ ண்கள் மத்தியில் சலசலப்பு அதிகமோக

இருந்தது.. அப்க ோது கூட்ைத்கத ெிலக்கிக்வகோண்டு ஒரு இளம்வ ண் ஞ்சோயத்து
கமகையறுகக ெந்தோள் “ இகதோ ோருங்க ஞ்சோயத்துகோரவுகல,, இதுக்கு நோங்க யோரும்
ஒத்துக்க மோட்கைோம்,, அெங்க மககள எங்கய்யோவுக்கு குடுத்தோ குடுக்கட்டும்
இல்கலன்னோ க
ீ ரோவுல ெச்சு பூட்ைட்டும்.. ஆனோ சின்னய்யோ ஏன் ஊகரெிட்டு
க ோகனும்னு வசோல்றது நியோயமில்கல” என்று தன்னோல் முடிந்தெகர உரத்த குரலில்
சத்யனுக்கு சப்க ோர்ட்ைோக க சினோள்.. உைகன இன்னும் சில வ ண்கள் அெள்
வசோன்னகதகயத் திருப் ி வசோன்னோர்கள்..

சத்யன் தன்னருகில் நின்ற அந்த வ ண்ணிைம் “ வசல்ெி உனக்கு என்ன வதரியும்,, நீ

ெட்டுக்கு
ீ க ோ.. வ ரியெங்க க சுெோங்க” என்று வமல்லிய குரலில் அதட்டினோன்..

“ இல்லய்யோ நோன் க ோகமோட்கைன்,, எனக்கு எல்லோம் வதரியும்,, நோலு நோளோ எங்கப் ோரு
கசோறு தண்ணி இல்லோம அழுவுறது எனக்குத்தோன் வதரியும்.. கரும்பு லோரிக்கும்
ெக்ககோலுக்கு வநருப்பு ெச்சவுக கிட்ை நியோயத்கத எதிர் ோர்க்க முடியோததுதோன்.. ஆனோ
நோ வசோல்ல ெந்தகத வசோல்லோம க ோகமோட்கைன்” என்று ிடிெோதமோக வசல்ெி
அங்கககய நிற்க்க...

சத்யன் ரோகமய்யோகெ ோர்த்து “ அண்கண வசல்ெிய கூட்டிட்டுப் க ோங்க” என்றோன்..

“ இல்ல தம் ி எம் மக என்னதோன் வசோல்லுதுன்னு ோர்க்கலோகம” என்று சத்யனிைம்

வசோன்னெர் மகளிைம் திரும் ி “ நீ க சு தோயி ” என்றோர்...
 த்வதோன் து ெயது வசல்ெி கூட்ைத்கத ஒரு முகற ோர்த்துெிட்டு “ உங்க
எல்லோருக்கும் வதரியும்.. நோனும் சின்னய்யோகெோை மகளும் சின்னப்புள்களகலருந்து
ஒன்னோ ெளர்ந்கதோமுன்னு... நோன் சிமி கூை எப் வுகம அய்யோ ெட்டுலதோன்
ீ
இருப்க ன்.. வகட்ை புத்தி உள்ளெரோ இருந்தோ என்கன ஒரு ோர்கெகூை தப் ோ ோத்தது
இல்ல.. என்கனயும் ஒரு மகளோதோன் வநகனச்சு க சுெோறு... அதுமட்டுமில்ல
அய்யோகெோை ெயக்கோட்டுல ஒருநோகளக்கு கிட்ைத்தட்ை முப் து நோப் து வ ோம் களக
கெகல வசய்கெோம்... என்னிக்குகம யோகரயும் தெறோ ோர்த்ததும் கிகையோது
க சினதும் கிகையோது,, ஏன் முகறவுள்ளவுகல ோர்த்து கூை கிண்ைல் ண்ண
மோட்ைோரு, அப்புடியிருந்த மனுஷன் இப் டிவயோரு தப்க ண்ணோருன்னோ அதுக்கு
தூண்டுககோளு யோருன்னு வமோதல்ல தீர ெிசோரிங்க.. அதவுட்டுட்டு
புள்களபூச்சிக்வகல்லோம் யந்து எங்க அய்யோகெ கககட்டி நிக்க ெச்சிட்டீககள” என்று
நீளமோய் க சி நியோயத்கத ககட்ைோள்..

வசல்ெி புள்களப் பூச்சி என்று தங்ககளத்தோன் வசோல்றோ என்று ெகரனுக்குப்

ீ புரிய “ ஏய்
யோகரப் ோர்த்து புள்களபூச்சின்னு வசோல்ற... ஆளுக தரோதரம் வதரியோம க சோத” என்று
கர்ஜிக்க.. அெனுக்குப் ின்னோல் நின்ற கதெோ வசல்ெிகய எரித்துெிடுெது க ோல்
முகறத்தோன்..

“ யோருக்கு தரோதரம் வதரியகல? உங்களுக்கோ? எங்களுக்கோ? அய்யோகெோை அக்கோள

உங்க அப் ோரு கட்ைகலன்னோ நீங்களும் எங்கள மோதிரி அன்றோைம் கூலிக்கு ஊர் ஊரோ
ஓை கெண்டியதுதோன்... ஏகதோ அய்யோ குடுத்த வசோத்த ெச்சு ணக்கோரவுகளோ ஆயிட்டீக..
ஆனோ அந்த நன்றிகய மறந்து எங்கய்யோகெ ஞ்சோயத்துல நிறுத்துன ீக ோருங்க இகத
அந்த ஆண்ைென் கூை மன்னிக்க மோட்ைோன்” என்று வகோதிப்புைன் க சினோள் வசல்ெி..

அெள் ெோதம் இளங்கன்று யமறியோது என் து க ோல் இருந்தது..சும்மோகெ ஊகர

அலறும் ெோயோடி,, இன்று அெள் அய்யோவுக்கு ஒன்று என்றதும் வகோதித்துப்
க ோயிருந்தோள்,,

“ வசோத்து குடுத்தோ எங்க தங்கச்சிய இந்தோளு என்ன ண்ணோலும் நோங்க ோத்துக்கிட்டு

சும்மோ இருக்கனுமோ?” இது கதெனின் ெோதம்..

“ சும்மோ இருக்க கெனோம்... ஆனோ உம்ம தங்கச்சி ண்ணகதவயல்லோம் ககட்டுகிட்டு

அதுக்கப்புறம் க சுங்க புதுப் ணக்கோரங்ககள” என்று கதெகனப் ோர்த்து நக்கலோக
வமோழிந்தெள்.. ஞ்சோயத்து ஆட்கள் க்கம் திரும் ி “ இங்க ோருங்கய்யோ, இவுக
தங்கச்சி ஊருக்கு ெந்த இந்த தினஞ்சு நோளுல, ஊருல உள்ள இளெட்ைத்துக்வகல்லோம்
உள்ளோற கலெரமோகி க ோச்சு,, ஏன்னோ அவுக க ோட்டுருந்த துணிக அப்புடி,
" அதுலயும் வநதமும் ெயக்கோட்டுக்கு ெந்து மோமோ மோமோன்னு வகோஞ்சிக்கிட்டு அெரு
முதுகுல கட்டி ஏறுறதும், கட்டி கட்டி ிடிச்சுக்குறதும்... மடியில டுத்துக்கறதும், கசோறு
சோப் ிடும்க ோது எனக்கும் ஊட்டிெிடு மோமோன்னு வசோல்லி உரசுறதும்,, இது
எல்லோத்கதயும் இந்த ஊகர கெடிக்ககப் ோர்த்துச்சுங்க... இப் டிவயல்லோம்
ண்ணிப்புட்டு எங்கய்யோ அைக்கமோ இருக்கனும்னோ அெரு என்ன முற்றும் துறந்த
முனிெரோ? சோமியோரோ இருக்குறவுனுககள ரோெோனோ மோமியோர் ெட்டுக்குப்
ீ க ோய்ட்டு
டிெி டிெியோ நோறுரோனுங்க... இதுல எங்க அய்யோ இவுக தங்கச்சி ஆடுன
கூத்கதவயல்லோம் ோர்த்துட்டு சும்மோ இருந்தோ அப்புறம் அெரு ஆம் ிகளகய
இல்கலகய?, அதுவும் த்வதோன் து ெயசுலகய புள்ள வ த்தெரோச்கச ” என்று வசல்ெி
உண்கமககள அசோல்ைோக ெசி
ீ ெசி
ீ எறிய அதில் முதலில் அடி ட்ைது கோருக்குள்
இருந்த மோன்சிதோன்... வசல்ெி மீ து உண்ைோன ஆத்திரத்தில் ற்ககள கடித்தோள்

“ தோய்மோனோச்கசன்னு ோசத்துல அந்த மோதிரி ண்ணோ அகத இப் டி யண் டுத்துறதோ?

இது எந்த ஊரு நியோயம்டி ” மறு டியும் கதெோதோன் வசல்ெியிைம் மல்லுக்கு நின்றோன்

“ எதுய்யோ நியோயம்... தோய்மோமன் கிட்ை அஞ்சு ெயசுல வகோஞ்சலோம்.. கட்டி ிடிக்கலோம்...

முதுகுல ஏறி செோரி ண்ணலோம்,, ஏன் த்து ெயசுல கூை ண்ணலோம்,, ஆனோ
அகதகய இருெது ெயசுல ண்ணோ எென்தோன் சும்மோ இருப் ோன், தோய்மோமன்னு
எெனோெது ல்லு க ோன வகழென் இருந்தோ கூை உன் தங்கச்சிய தூக்கிகிட்டு
எங்கயோெது மகறெோ ஓடியிருப் ோன்...

" சரி உங்ககிட்ை நோன் ஒன்னு ககட்கிகறன் தில் வசோல்லுங்க?.. உங்க தங்கச்சி உங்க
கமலயும் தோன அம்புட்டு ோசமோ இருக்கு? இன்னிக்கு ெகரக்கும் உங்கப் ோரு கிட்ைகயோ
இல்ல உங்ககிட்ைகயோ இந்த மோதிரி கட்டிப் ிடிச்சு, முதுகுல ஏறிகிட்டு செோரி
ண்ணறது... இந்த மோதிரிவயல்லோம் நைந்துருக்கோ?” என்று வசல்ெி உரத்து ககட்க..

தில் வசோல்லமுடியோமல் ெிழித்தோன் கதெோ... அப் ோெோயிருந்தோலும்

அண்ணனோயிருந்தோலும் ஒரு அடி தள்ளி நின்றுதோன் க சுெோள் மோன்சி.. ஆனோல்
இந்தோளுக்கிட்ை மட்டும் ஏன்?

“ என்ன தில் வசோல்ல முடியகலயோ?... அப் க ோங்க... ெட்டுக்குப்

ீ க ோய் உங்க
தங்கச்சிய நோலு சோத்து சோத்துங்க... அதவுட்டு க ோட்டு எங்கய்யோகெ ஊகரெிட்டு
அனுப் னும்னு வநகனச்சீ ங்க அவ்ெளவுதோன்... உன் தங்கச்சி ஊகர கெடிக்ககப் ோர்க்க
இல்லோத ஆட்ைவமல்லோம் ஆடிப்புட்டு இன்னிக்கு அய்கயோ க ோச்கச அம்மோ
க ோச்கசன்னு கத்துனோ க ோனது ெந்துடுமோ? வ ோம் களன்னோ இைத்துக்கு தகுந்தோ
மோதிரி அைக்க ஒடுக்கமோ இருக்கனும், ஆனோ உங்க ெட்டு
ீ வ ோண்ணுக்கு அவதல்லோம்
தோன் நீங்க கத்து குடுக்ககெ இல்கலகய? ” என்று மறு டியும் நக்கலில் ஆரம் ித்து
ககள்ெியில் முடித்தோள் வசல்ெி...
ஊகர அெள் க ச்சில் இருந்த நியோயத்தில் ெோய் ிளக்க... ெகரன்
ீ மட்டும் அெள்
கூறியதில் இருந்த நியோயத்தில் வகோதித்துப் க ோய் முன்னோல் ெந்து “ வ ோட்ைச்சிய
நியோயம் க ச ெிட்டுட்டு வ ோண்டுக யலுக மோதிரி எல்லோரும் கெடிக்ககப்
ோர்க்குறீங்களோ?.... ஏகலய் இந்த ஊர் ஞ்சோயத்கத எங்களுக்கு கெனோம்.. என்ன
ண்ணனும்னு எனக்குத் வதரியும்” என்றென்... “அப் ோ எந்திரிங்க ெட்டுக்குப்
ீ க ோகலோம்”
என்று கூறிெிட்டு தனது கோகர கநோக்கி கெகமோக நைந்தோன் ..

தர்மன் எழுந்து தன் மகன் ின்னோகலகய மவுனமோக க ோனோர்... கதென் தன்

ோர்கெயோல் வசல்ெியின் மீ து வநருப்க கக்கிெிி்டு க ோனோன்... ஞ்சோயத்து
முடிவெதுவும் எட்ைப் ைோமல் ோதியில் முடிந்துெிை... கூட்ைம் சலசலத்துக் வகோண்கை
ககலந்து க ோனது...

“ சின்னய்யோ நீங்க கதரியமோ க ோய் சோப் ிட்டு தூங்குங்க,, இவுக என்னத்த

கிழிக்கிறோகன்னு ோர்ப்க ோம்” என்று சத்யனுக்கு கதரியம் வசோன்ன வசல்ெி “ யப்க ோவ்
நீ அய்யோ ெட்டுலகய
ீ இருந்துக்க.. நோன் அம்மோகிட்ை வசோல்லிக்கிகறன்” என்ற வசல்ெி
தன் உைன் ெந்த வ ண்களுைன் ெட்டுக்கு
ீ கிளம் ினோள்

சத்யன் தனது க க்கில் அமர ரோகமய்யோ அென் ின்னோல் அமர்ந்தோர்,, ெட்டுக்குப்

ீ
க ோகும்க ோது சத்யன் மனதில் ஓடிவயவதல்லோம் ெகரன்
ீ ககைசியோக கூறியதுதோன்..
சத்யனுக்கு ெகரனின்
ீ குணம் வதரியும்,, அென் எதற்கும் துணிெோன் என்று
எண்ணிய டிகய ெடு
ீ ெந்து கசர்ந்தோன்..

தனது அகறக்குள் க ோய் முகம் கழுெி உகை மோற்றி ெருெதற்குள் ரோகமய்யோ

ஞ்சோயத்தில் நைந்தெற்கற ஞ்செர்ணத்திைம் ெிளக்கமோக கூறிக்வகோண்டு இருந்தோர்...

“ ரோகமய்யோ உம் மெளோ இம்பூட்டு க சினோ? அெ ெோயோடியோ இருந்தோலும் நோயத்த

தோன் க சுெோ ரோகமய்யோ... எம்புட்டு ெிஷயத்கத கயோசகன ண்ணி க சிருக்கோ ோரு...
இந்த சிறுக்கி இம்புட்டு சிலுப்பு சிலிப் ிப் புட்டு இப் எம் மென குத்தம்
வசோல்றோனுககள?” என்று ஞ்செர்ணம் அங்கலோய்த்துக் வகோண்ைோர்...
சிறிதுகநரம் ரோகமய்யோவுைன் கெறு ெிஷயங்ககளப் ற்றிப் க சிக்வகோண்டு
இருந்துெிட்டு.. சத்யன் மனதில் ஆயிரம் கயோசகனகளுைன் சோப் ிை க ோய் அமர்ந்தோன்,,

ரோகமய்யோகெப் ோர்த்து “ அண்கண நீங்களும் உட்கோருங்க.. கசர்ந்கத சோப் ிைலோம்...

என்கன ோதுக்கோப்பு ண்ண உங்ககள ெிட்டுட்டுப் க ோயிருக்கோ வசல்ெி.. என்னோ
க ோடு க ோடுறோண்கண” என்று வசோன்னெனின் முகத்தில் நோன்கு நோட்கள் கழித்து
புன்னககயின் சோயல்..
 ஞ்செர்ணம் க சிக்வகோண்கை இருெருக்கும் தட்டுகெத்து அதில் கசோற்கறப் க ோட்டு
குழம்க ஊற்ற... சத்யன் கசோற்கற ிகசந்து அள்ளி ெோயில் கெக்கப் க ோகும்க ோது “
ெட்டுல
ீ யோரு இருக்கீ ங்க” என்ற கட்கையோன ஆண் குரல் ஒன்று கதகெ தட்டிய டி
ககட்க.. சத்யன் ககயிலிருந்த கசோற்கற மீ ண்டும் தட்டில் க ோட்டுெிட்டு எழுந்திருக்க..

அென் கககயப் ற்றி தடுத்து “ இருங்க தம் ி நோன் க ோய் ோர்த்துட்டு ெர்கறன்” என்று
ரோகமய்யோ எழுந்து க ோனோர்

ெட்டுக்குள்
ீ ஒரு க ோலீஸ் அதிகோரியும் அெருக்கு அருகில் இரண்டு கோன்ஸ்ை ிளும்
நிற்க்க.. ெட்டுக்கு
ீ வெளிகய ஒரு க ோலீஸ் ஜீப் நின்றிருந்தது.. ரோகமய்யோ
திககத்துப்க ோய் நின்றிருக்க... “ சத்யமூர்த்தி இருக்கோரோ? ” என்ற அதிகோரியின்
ககள்ெிக்கு “ நோன்தோன் சோர் சத்யமூர்த்தி.” என்று சத்யகன ெந்து தில் வசோன்னோன்

அென் க்கம் திரும் ிய இன்ஸ்வ க்ைர் “ நீங்க தோனோ?’ என்று அெகன ஏற இறங்க
ோர்த்துெிட்டு “ உங்க கமல மோன்சி என்ற வ ண்கண கற் ழித்து ெிட்ைதோ புகோர்
ெந்திருக்கு, அதுவும் புகோர் கதனி மோெட்ை கவலக்ைர் அலுெலகம் மூலமோ எங்க
ஸ்கைஷனுக்கு ெந்திருக்கு,, அதனோல உங்க ககது ண்ண ெந்திருக்ககோம், எங்களுக்கு
நீங்க சரியோன டி ஒத்துகழப்பு வகோடுத்தோல் நல்லது” என்று எச்சரிக்ககயுைன் க சினோர்
..

சத்யன் இகத ஓரளவுக்கு எதிர் ோர்த்திருந்தோன்,, ஆனோல் ெகரந்திரன்,,

ீ கவலக்ைர் ெகர
ிரச்சகனகய எடுத்துச்வசல்ெோன் என்று எதிர் ோர்க்கெில்கல “ சோர் நோகளக்கு
கோகலயில நோன் கநரோ ஸ்கைஷனுக்கு ெந்துர்கறகன?” என்று ககட்ைோன்..

“ இல்கல சத்யன் , உங்ககள உைனடியோக ககது ண்ணி ஜட்ஜ் அய்யோ ெட்டுல

ீ
ஒப் கைச்சு அெகரோை அனுமதிக்கப் ிறகு கதனி கிகளச் சிகறயில் ரிமோண்ட்
ண்ணச்வசோல்லி எங்களுக்கு உத்தரவு, நீங்க உைகன வகளம்புறது நல்லது..
இல்கலன்னோ...?’ என்று முடிக்கோமல் நிறுத்தினோர் இன்ஸ்வ க்ைர்..

ரோகமய்யோ கண்களில் கண்ண ீர் கதங்க கலெரத்துைன் சத்யகனப் ோர்த்தோர்,,

இெர்ககள கோணோமல் சகமயலகறயில் இருந்து ெந்த சின்னம்மோவும் ஞ்செர்ணமும்
க ோலீகை கண்ைவுைன் கலக்கத்துைன் சத்யன் அருகக ெர...

சத்யன் கயோசகனயுைன் ரோகமய்யோகெப் ோர்த்து “ அண்கண நீங்க ெட்டுல

ீ இருந்து
எல்லோத்கதயும் ோர்த்துக்கங்க, நோன் இெங்க கூை க ோகறன், ஜட்ஜ் ரிமோண்ட் ண்ணச்
வசோல்லி வசோல்லிட்ைோ த்து திகனஞ்சு நோள் ஆகும் நோன் ெர.. அதுெகரக்கும்
எல்லோத்கதயும் கெனமோ ோர்த்துக்கங்க,, வசல்ெிகய இங்ககய ெந்து ஆத்தோ கூை
இருக்கச் வசோல்லுங்க” என்றென் தன் அம்மோெிைம் திரும் ி
“ அம்மோ உன் க ரன்களுக்கு என்கன வஜயில்ல ெச்சுப் ோக்கனும்னு ஆகசப் டுறோங்க..
நீங்க யப் ைோதீங்க, நோன் க ோய்ட்டு கூடிய சீ க்கிரகம ெர்கறன்.. ஆனோ நோன் ெர்ற
ெகரக்கும் இங்க இருக்குற யோரும் எதுக்கோகவும் அந்த ெட்டு
ீ ெோசப் டி க ோகக்கூைோது
” என்றென் தன் தோய் இந்த அதிர்ச்சியில் இருந்து மீ ள்ெதற்குள் ெட்டிலிருந்து
ீ
வெளிகயறி ஜீப் ில் ஏறினோன்...
சத்யன் க ோன ிறகுதோன் ஞ்செர்ணத்திற்கு உணர்கெ ெந்தது “ அய்கயோ மககன”
என்று அலறி ெிழுந்தெகர சின்னம்மோளும் ரோகமய்யோவும் தோங்கினோர்கள் ...

க ோலீஸ் ஜீப் ில் அகழத்துச்வசல்லப் ட்ை சத்யன் சின்னமனூர் ஜட்ஜ் ெட்டுக்கு

ீ
அகழத்துச்வசல்ல ட்டு, அெகன குற்றத்கத ஒத்துக்வகோண்ை கோரணத்தோல் அெர்
உத்தரெின் வ யரில் இரகெோடிரெோக கதனி மோெட்ை கிகளச்சிகறயில்
அகைக்கப் ட்ைோன்,

வசய்த தெறுக்கோன தண்ைகனகய சத்யன் மனபூர்ெமோக ஏற்றுக்வகோள்ெது என்று

முடிவு வசய்துெிட்ைோன்,,

மறுநோள் கோகல ரோகமய்யோ ஊர் வ ரியெர்ககளோடு ஒரு ெக்கீ கலயும்

அகழத்துக்வகோண்டு அெகன சந்திக்க ெந்த க ோது சத்யன் ஜோமீ னில் கூை வெளிகய
ெர மறுத்துெிட்ைோன்... தனக்கு அளிக்கப் டும் தண்ைகனகய அனு ெித்து ெிட்கை
ெருகென் என்று அென் ிடிெோதமோக கூறிெிை ... கெறு ெழியின்றி ரோகமய்யோ
ஏமோற்றத்துைன் ஊர் திரும் ினோர்

சத்யனின் இவ்ெளவு ிடிெோதத்திற்கு கோரணம்.. சின்னமனூர் ஜட்ஜிைம் கோட்ைப் ட்ை

புகோர் மனுெில் இருந்த மோன்சியின் அழகோன ககவயழுத்து தோன்... அெகள நோன்
வஜயிலுக்குப் க ோகனும்னு ெிரும் ி ககவயழுத்துப் க ோட்டுருக்கோ.. அெ ஆகசப் டிகய
நோன் இங்க இருக்ககன்.. என்று ெிரக்த்தியுைன் எண்ணிய டி சிகறயில் வ ோழுகத
கழித்தோன்...

ெழக்கு ெிசோரகண ககோர்ட்டில் நகைவ ற, இன்னும் முழுகமயோக தண்ைகன

அறிெிக்கப் ைோத நிகலயில்,, சத்யன் ெிசோரகண ககதியோக சிகறயிகலகய இருந்தோன்

ஞ்செர்ணம் மகனின் நிகனெோல் ெோடினோலும் தன் துன் ம் வெளிகய வதரிந்தோல்

எதிரோளிக்கு அது நககப்புக்குரியதோகிெிடும் என்ற திைத்துைன் நிமிர்ந்தோர்...

சத்யன் சிகறக்கு வசன்ற எட்ைோெது நோள் ,, ரோகமய்யோ மூலமோக ெிஷயத்கத

ககள்ெிப் ட்ை சத்யன் மகள் சிெோத்மிகோ,, தன் கணென் , மற்றும் மோமனோருைன்
அப் ோகெப் ோர்க்க கதனி சிகறக்கு ெந்தோள் ...
 ோர்கெயோளர்கள் அகறயில் கோத்திருந்தெர்ககள ோர்க்க ெந்த சத்யனின் ககோலத்கதக்
கண்டு அென் மகள் கதறிெிட்ைோள்... சிமியின் மோமனோர் தன் தங்கக கணெனின்
நிகலகய கண்டு கலங்கி க ோனோர்... சத்யன் மகளின் முகத்கதக்கூை ோர்க்க கூசி
தகல குனிந்து நின்றோன்

சத்யனின் கககய ிடித்து “ அப் ோ உங்ககளப் த்தி எனக்கு வதரியும் ோ... நீங்க என்கன
ோர்க்க கூச கெணோம்,, எப் வும்க ோல தகலநிமிர்ந்து நில்லுங்கப் ோ” என்று மகள்
கூறியதும் சத்யன் தோங்கமுடியோமல் அெள் ககயிகலகய முகத்கத தித்துக்வகோண்டு
கதறினோன்...

“ அப் ோ அழோதீங்கப் ோ... நோன் எப் வுகம உங்ககள தெறோ வநகனக்க மோட்கைன்...
அம்மோ கூை நீங்க எப் டி ெோழ்ந்தீங்க அம்மோ இறந்த ிறகு எப் டியிருந்தீங்கன்னு
எங்களுக்கு வதரியும் ோ... ஏகதோ வகட்ைகநரம் தெறிட்டீங்க.. இந்த ஒரு தெறுக்கோக நீங்க
இதுெகரக்கும் ெோழ்ந்த ெோழ்க்கக வ ோய்யோயிடுமோ என்ன? அம்மோ க ோனப் ிறகு
உங்களுக்கு ஒரு கல்யோணம் ண்ணியிருந்தோ ஏன் இவ்ெளவு ிரச்சகன.. நீங்கதோன்
கெனோம்னு வசோலலிட்டீங்க, ” என்று சிமி இன்னும் குழந்கதயோய் நிலெரம் புரியோது
தன் அப் ோவுக்கு ஆறுதல் வசோல்ல...

அெள் மோமனோர் ெந்து சத்யன் ககககளப் ற்றி “ மோப்கள தப்பு எங்க கமலயும்
இருக்கு,, நீங்க சின்ன ெயசுகோரர்னு வதரிஞ்சும் உங்களுக்கு மறு கல்யோணம் ண்ணோம
ெிட்ைது எங்க தப்பு... அதனோல ெந்த ெிகனதோன் இவ்ெளவும்... நோன் கநத்து
தர்மலிங்கத்துக்கு க ோன் ண்ணி கககை ெோ ஸ் ெோங்கச் வசோன்கனன்... அதுக்கு
அெர் ‘ எல்லோம் கககய மீ றி க ோயிருச்சு, எதுவும் என் ககயில இல்கல எல்லோம்
என் ிள்களககளோை ஏற் ோடு இதுல நோன் தகலயிை முடியோதுன்னு வசோல்லிட்ைோரு,,
சரி எனக்கு வதரிஞ்ச ஆளுககள ிடிச்சு உங்ககள வெளிய எடுக்கலோம்னு ோர்த்தோ..
நீங்க ெரகெ முடியோதுன்னு வசோல்றீகளோம்,, அப் டிவயன்ன மோப்கள கெரோக்கியம்”
என்று கெதகனயுைன் கூறினோர்

சத்யன் யோருக்கும் எந்த திலும் வசோல்லெில்கல, அென் மனதில் இருந்தவதல்லோம் ‘

நோன் இங்க இருக்குறதுதோன் அெளுக்கு சந்கதோஷம்’ என் துதோன்..

திகனந்து நோள் ரிமோண்ட் முடிந்து, மறுெிசோரகணக்கோக சத்யனின் ரிமோண்கை

கமலும் ஒரு மோதத்திற்கு நீடித்தோர்கள்,

அெகன ோர்க்க ெந்த ரோகமய்யோ.. செரம் வசய்யப் ைோத முகமும், அெனது

அைர்த்தியோன கிரோப் எண்கணயின்றி ககலந்து கோற்றில் அகலய, உைல் எகை
குகறந்து துரும் ோய் இருந்தெகனப் ோர்த்ததும் வநஞ்சு குலுங்க கண்ணருைன்
ீ ெடு
ீ
ெந்து கசர்ந்தோர்..

ஞ்செர்ணத்தம்மோள் மககன அந்த ககோலத்தில் ோர்த்தோல் உயிகர ெிட்டுெிடுெோர்

என்று ரோகமய்யோ அகழத்து க ோகெில்கல

சத்யன் சிகறக்கு வசன்ற நோற் தோெது நோள் ஞ்செர்ணம் கதோட்ைத்தில் கெகலயோக

இருக்க மீ னோள் ெட்டு
ீ கெகலக்கோரப்வ ண் மல்லிகோ தறியடித்துக்வகோண்டு
ஓடிெந்தோள்

“ என்ன மல்லிகோ இம்பூட்டு கெகமோ ெர்ற” என்ற சின்னம்மோகெ ெிலக்கி தள்ளிெிட்டு

“ ஆத்தோ கிட்ை முக்கியமோன ெிஷயம் வசோல்லனும்” என்ற டி ஞ்செர்ணத்கத
வநருங்கியெள் அெர் கோதில் மூச்சிகரக்க மூச்சிகரக்க எகதகயோ வசோல்ல...
அகதககட்ை ஞ்செர்ணம் முகம் அதிர்ந்தது ..

“ என்னடி மல்லிகோ வநசமோத்தோன் வசோல்றியோ? ” என்றெகரப் ோர்த்து “ ஆத்தோ என்

மூனு புள்களக கமல சத்தியமோ வசோல்கறன் நோன் என் கோதோல ககட்கைன்... நீ உைகன
அங்க க ோ ஆத்தோ.. இல்கலன்னோ அவுககல தடுக்க முடியோது” என்று அந்தப் வ ண்
கலெரத்துைன் ஞ்செர்ணத்தின் கககயப் ிடித்து இழுத்தோள்..

“ இரு மல்லிகோ ெர்கறன்” என்று அந்த வ ண்ணுைன் தன் ெயகத மறந்து ஓடினோர்
மகளின் ெட்டுக்கு...
ீ

வெகுநோட்கள் கழித்து மகளின் ெட்டு

ீ ககட்கைத் திறந்து உள்கள நுகழந்தெகர அந்த
ஊகர கெடிக்ககப் ோர்த்தது... வரண்டு குடும் த்துக்கும் இம்புட்டு கக இருக்கும்க ோது
இந்த வகழெி ஏன் இங்க ெந்தது என்ற ககள்ெி எல்கலோர் ோர்கெயிலும் வதோக்கி
நின்றது ...

ோதங்கள் கூச கதகெ திறந்து உள்கள க ோனெர் முதலில் கண்ைது ெோசற் டியில்
இறங்கிக்வகோண்டிருந்த மீ னோவும் அெள் கதோளில் சோய்ந்து கிைந்த மோன்சிகயயும் தோன்,,

தன் தோகயப் ோர்த்தும் அதிர்ச்சியுைன் அப் டிகய நின்றோள் மீ னோள்... அெளுக்குப்

ின்னோல் ககயில் கோர் சோெியுைன் ெந்த தருமன் மோமியோகர ோர்த்துெிட்டு
திககப்புைன் நிற்க்க...

ஞ்செர்ணம் கெகமோக ெோசற் டிகய வநருங்கினோர்.. அெர்கள் அகனெரும்

கமல் டியில் நின்றோர்கள், ஞ்செர்ணம் கீ கழ நின்று தனது மருமகன் முகத்கதகய
உற்றுப் ோர்த்தோர்
 ிறகு இடுப் ில் வசோருகியிருந்த முந்தோகனகய எடுத்து இரண்டு ககயிலும் ெிரித்துப்
ிடித்து... என்றுகம க சியறியோத மருமகனிைம் " அய்யோ சோமி ... என் குலவதய்ெகம ...
நோன் உங்ககிட்ை மடிப் ிச்கச ககட்குகறன்னய்யோ,, என் குலம் ெிளங்கனும் என் குடி
தகழக்கனும்..என் மெனுக்கு வ ோறவு ஆண் ெோரிசு இல்லோமப் க ோன என்
குடும் த்துக்கு ஆண்ைெனோப் ோர்த்து ஒரு ெோரிகச வகோடுத்துக்கோன் ...அகத
அழிச்சுப்புைோதீக சோமி,, உங்க கோல்ல ெிழுந்து ககட்கிகறன் " என்று கண்ணருைன்
ீ
கதறியெர் அந்த முந்தோகனகய தகரயில் க ோட்டு அதில் வநடுஞ்சோன் கிகையோக
ெிழுந்தோர்..

கமல் டியில் நின்றிருந்த தர்மன் மீ னோ. மோன்சி ஆகிய மூெர் கோலிலும் கீ ழ் டியில்
ெிழுந்து யோசகம் ககட்ைோர் அந்த முதியெள்...

தன் மோமியோரின் முகத்கதப் ோர்த்துகூை க ச தயங்கும் தர்மன் தன் கோலில் ெிழுந்த

மோமியோகரப் ோர்த்து அதிர்ச்சியுைன் அகத டியில் அமர்ந்தோர்

வெளிகய கூடியிருந்த ஊர் மக்கள் கண்களிலும் கண்ண ீர்... மீ னோ தன் கதோளில் கிைந்த
மககள உதறிெிட்டு கீ கழ ெந்து தோகயத் தூக்கி தன் கதோளில் சோய்த்துக் " அய்கயோ
அம்மோ ஏன்மோ கோல்ல ெிழுந்த" என்று கலங்கினோள் ...

தன் ோட்டியின் நிகலகய கண்டு மோன்சியின் ெிழிகளும் குளமோனது.. " அம்மோச்சி"

என்று அழுத டி இறங்கி ெந்து தன் ோட்டிகய மறு க்கம் அகணத்துக்வகோண்ைோள்

அந்த மூன்று வ ண்களின் கண்ண ீரும் தர்மலிங்கத்கத கலங்க கெத்தது

" என் கெதகனகள் எல்லோம்...

" உன் ெிலகலோல் தோன்...
" முரட்டுத்தனமோய் கநசிக்கிகறன்...
" உன் முட்ைோள்தனத்கதயும் கசர்த்து!

மோன்சி தன் அம்மோச்சியின் கதோளில் சோய்ந்த டி “ அய்கயோ அழோத அம்மோச்சி ... நோன்
இவுக கூை க ோகமோட்கைன் அம்மோச்சி.. நோன் ோப் ோகெ எதுவும் ண்ணமோட்கைன்
அம்மோச்சி ” என்று ககெினோள்..

ட்வைன்று நிமிர்ந்த மீ னோெின் முகத்தில் ஒரு மின்னல்... மகளின் முகத்கத கூர்ந்து

ோர்த்தெள்... அடுத்த நிமிைம் தோகய அகணத்திருந்தகத உதறி ிரிந்து தன்
கணெனிைம் ஓடினோள்..
தர்மன் முதல் டியில் அமர்ந்திருக்க அதற்கு அடுத்த டியில் அமர்ந்து குனிந்த அெர்
ோதங்ககள ற்றி கண்களில் கண்ணர்ீ தோகர தோகரயோக ெழிய “ இந்த வகோடுகம
கெனோங்க... என் தம் ிக்கு ஒரு அடுத்து ஒரு ெோரிசு இல்லோம க ோச்கசன்னு நீ
எத்தகன நோள் நீ என்கிட்ை கெதகனப் ட்டீங்க... இப் நீங்ககள அகத அழிக்க
நிகனக்கிறீங்ககள? எங்கம்மோகெப் ோருங்க? அெங்களுக்கோக இகத இப் டிகய
ெிட்டுடுங்க” என்று அழுத டி கூற...

தர்மன் கண்களும் கலங்கிெிட்ைது “ ஏன்டி ஒரு கருகெ ககலக்கனும்னு எனக்கு

மட்டும் ஆகசயோடி? ெயித்துல குழந்கதகயோை இந்த புள்களய எத்தகன நோகளக்கு
நம்ம ெட்டுலகய
ீ ெச்சிருக்க முடியும்.. அதோன் இந்த முடிவுக்கு ெந்கதன்,, மோன்சியும்
சரின்னு தோகன ஒத்துக்கிச்சு” என்று தனது நிகலகமகய வசோன்னோர் தர்மன்

முகம் வதளிெோக முந்தோகனயோல் முகத்கத துகைத்த மீ னோ “ அெ குழந்கதங்க...

அெளுக்கு என்னோ வதரியும்? அெ அண்ணனுங்க எகதஎகதகயோ வசோன்னதும்
ஒத்துக்கிட்ைோ... இப் ோருங்க அெ அம்மோச்சி கிட்ை என்ன வசோல்றோன்னு?” என்ற
மககளப் ற்றி கணெனுக்கு புரியகெக்க முயன்றோள்..

“ இப் நோன் என்னதோன் வசய்றது மீ னோ? அெனுங்க ெந்தோ என்ன தில் வசோல்றது?
எனக்கு ஒன்னுகம புரியகலகய ” என்று துயரத்கதோடு கூறினோர்

“ என்ன புரியகல? அெனுங்க ெரட்டும் என்ன கெனும்னோலும் ண்ணட்டும், அகதயும்

ோர்த்துக்கலோம்.. அெனுங்க ெர்றதுக்குள்ள மோன்சிய அனுப் ிடுங்க,, அெ இங்க இருக்க
கெனோம் எங்க இருக்கனுகமோ அங்க இருக்கட்டும்.. அனுப் ிடுங்க... எப் ஒருத்தன்
புள்களய அெ சுமக்க ஆரம் ிச்சோகளோ இனி அெ நம்ம மக இல்கல.. இகத
ககலச்சிட்ைோ மட்டும் நைந்தது இல்கலன்னு ஆயிடுமோ? ஆம் ிகளக உங்க எல்லோகரோை
ிடிெோதத்தோல நோலு சுெத்துக்குள்ள முடிக்க கெண்டிய ிரச்சகனய இப் டி ஜில்லோ
ஜில்லோெோ நோறடிச்சிட்டீங்க.. இனிகம என் ெருென் இெகள கட்ை.... இன்னும்
எவ்ெளவு நோகளக்கு இெள* நம்ம ெட்டுலகய
ீ ெச்சுக்க முடியும்.. ஆம் கள
யலுகளுக்கு அெனுங்க ெரோப்பு
ீ தோன் வ ரிசுன்னு இல்லோத ஆட்ைவமல்லோம்
ஆடிட்ைோனுங்க ,, ஆனோ நம்ம வ ோண்கணோை மோனம் நம்மக்கு முக்கியமில்லீங்களோ?
அெனுங்க இளெட்ைப் யலுகங்க அெனுங்களுக்கு அெனுங்க ெம்புதோன்
ீ வ ரிசு..
அெனுங்கள ஒதுக்கிட்டு நம்ம மகள மனசுல ெச்சு முடிவு ண்ணுங்ககளன் ” என்று
இத்தகன நோளோக அைக்கி கெத்தகதவயல்லோம் வகோட்டினோள் மீ னோள்

மீ னோெின் குரலில் இருந்த உறுதி அெகர உலுக்கியது.. நிமிர்ந்து தன் மககளப்

ோர்த்தோர்.. ோட்டியின் கதோளில் துெண்டு சோய்ந்திருந்தோள்.. அெகள தோங்கியிருந்த
மோமியோர் இன்னும் கண்ககள துகைக்கோமல் இெரிைம் யோசகம் ககட்கும் ோர்கெயுைன்
நின்றகதப் ோர்த்ததும் எழுந்து நின்றோர்
ெட்டில்
ீ ஞ்செர்ணத்கத கோணோமல் ெழியில் ெிசோரித்துக்வகோண்டு அங்ககஅப்க ோது
தோன் ெந்த வசல்ெியிைம் ெோசலில் இருந்தெர்கள் சற்றுமுன் அங்கு நைந்தகத
வசோல்ல... வசல்ெியின் சந்கதோஷத்கத வசோல்ல ெோர்த்கதகள் இல்கல.. ககட்கைத்
தோண்டி உள்கள ெந்தெள் ஞ்செர்ணத்தின் கதோளில் இருந்த மோன்சிகய இழுத்து
அெள் கககள் இரண்கையும் ற்றிக்வகோண்டு “ சின்னம்மோ எதுவும் ண்ணிக்கோதீங்க
சின்னம்மோ.. அய்யோ ெட்டுக்கு
ீ ெந்துடுங்க.. உங்ககள ஒரு துரும்பு கூை தீண்ைோம நோன்
ோர்த்துக்கிகறன்.. இந்த ெடு
ீ கெண்ைோம்மோ.. அய்யோ ெட்டுலதோன்
ீ நீங்க இருக்கனும்
ெந்துடுங்க நோம க ோயிைலோம்” என்று கண்களில் கண்ண ீர் ெழிய ெழிய மோன்சியின்
கககயப் ிடித்து இழுத்தோள்

மோன்சி வசல்ெியின் கண்ண ீகர ெியப்புைன் ோர்த்தோள்... அன்று ஞ்சோயத்தில் என்கன

அவ்ெளவு மட்ைமோக க சிெிட்டு இன்னிக்கு எனக்கோக அழுவுறோகள?

“ என்ன சின்னம்மோ அப் டி ோர்க்குறீங்க,, என்னைோ அன்னிக்கு ஞ்சோயத்துல நம்மகள

அப்புடி க சுனெ இப்க ோ இப் டி மோறிட்ைோகளன்னு தோன? அன்னிக்கு எங்க ஐயோவுக்கோக
க சிகனன்.. இன்னிக்கு எங்க அய்யோகெோை ெோரிகச சுமக்குற உங்களுக்கோக க சுகறன்,
நீங்க ெந்துடுங்கம்மோ” என்றெள் மறு டியும் மோன்சியின் கககயப் ிடித்து இழுத்தோள்

ஒரு நீண்ை வ ருமூச்சுக்குப் ிறகு டிகளில் இறங்கி ெந்த தர்மன் மகள் அருகக ெந்து
“ மோன்சி முடிெோ வசோல்லு? நீ அம்மோச்சி ெட்டுக்கு
ீ க ோறியோ?” என்று ககட்க..

மோன்சி கயோசிக்கோமகலகய “ நோன் க ோகறன் ோ” என்று தகலயகசத்தோள்...

மககள கூர்கமயோகப் ோர்த்தெர் “ அங்க நீ சும்மோ க ோகமுடியோது வதரியுமோ?” என்று
மறு டியும் ககட்க.. மோன்சி புரியோமல் அெகரப் ோர்த்தோள்

“ நீ அங்க க ோறதோனோல் உன் மோமனுக்கு வ ோண்ைோட்டியோ தோன் க ோகமுடியும் மோன்சி...

இப் வசோல்லு முழு மனகசோை அம்மோச்சி ெட்டுக்குப்
ீ க ோறியோ?” என்றோர் தீர்மோனமோக..

மோன்சி இப்க ோது கயோசித்தோள்.. இகதெிட்ைோல் எதற்குகம அகசயோமல்,, துச்சமோக

ஏற்று நிற்கும் மோமகன எப் டி ழிெோங்குெது ,, இதுதோன் ககைசி சந்தர்ப் ம்..
கல்யோணம் ண்ணிகிட்டு ழிெோங்க கெண்டியதுதோன்... உைகன முடிவெடுத்தோள்
மோன்சி “ அப் ோ நோன் மோமோகெ கல்யோணம் ண்ணிக்கிகறன், இப்க ோ அம்மோச்சி கூை
க ோகறன், நீங்க க ோய் மோமோகெ கூட்டி ெந்ததும் கல்யோணத்கத ஏற் ோடு ண்ணுங்க”
என்றோள் நிமிர்வுைன்...

தர்மன் சில வநோடிகள் மககளப் ோர்த்துெிட்டு,, ிறகு மோமியோரிைம் திரும் ி “ அத்கத

உங்க க த்திகய கூட்டிட்டுப் க ோங்க.. அெ துணிமணிகய எல்லோம் ஆளுங்க கிட்ை
குடுத்தனுப்புகறன்” என்று உறுதியோக கூறிெிட்டு நகர்ந்தெர்.. மறு டியும் திரும் ி “
நோகளக்கு நோகனப் க ோய் சத்யகன கூட்டிட்டு ெர்கறன்” என்று கூற..

இப்க ோது வசல்ெி அெர் கோல்களில் வ ோத்வதன்று ெிழுந்து எழுந்து “ வ ரியய்யோ ஒரு
குடும் த்துக்கக வெளக்ககத்தி ெச்சிட்டீங்க.. உங்க நல்ல மனசு யோருக்குகம ெரோது”
என்றுெிட்டு மோன்சியிைம் ெந்தெள் “ ெோங்க சின்னம்மோ நம்ம ெட்டுக்குப்
ீ க ோகலோம்”
என்றெளின் கூந்தல் வகோத்தோகப் ற்றி இழுத்து அந்த க்கமோக தள்ளினோன் கதென்...

அகனெரும் அதிர்ந்து க ோய் ோர்க்கும்க ோகத “ ஏன்டி யோர் ெட்டுக்கு

ீ ெந்து யோகர
கூப் ிடுற? ஒழிச்சுக்கட்டிடுகென்” என்று ஆக்கரோஷத்துைன் கத்தியெகன வசல்ெி
சீ ற்றத்துைன் ோர்த்தோள்..

“ கைய் ஏன்ைோ ஊரோன் ெட்டு

ீ வ ோண்ணு கமல க ோய் கககெக்கிற? நோன்தோன் மோன்சிய
க ோகச்வசோன்கனன்.. இனிகமல் என் மக ெிஷயத்தில் நீங்க வரண்டுக ரும் முடிவெடுக்க
கெண்ைோம்.. க ோய் உங்க கெகலகயப் ோருங்கைோ... எல்லோம் எனக்குத்வதரியும்..
என்கன மீ றி எெனோெது எதுவும் வசய்ய நிகனச்சீ ங்க.. அப்புறம் வ த்த புள்களன்னு
கூை ோர்க்கமோட்கைன் வெட்டிப்க ோட்டுட்டு வஜயிலுக்குப் க ோயிடுகென்” என்று கர்ஜித்த
அப் ோகெப் ோர்த்து கதென் அதிர்ந்து க ோய் நிற்க்க...

“ நீங்க மோன்சிகய கூட்டிட்டுப் க ோங்க, நோன் இல்லோம எென் ெந்து கூப் ிட்ைோலும்
அெகள அனுப் ோதீங்க ” என்று மோமியோகரப் ோர்த்து வசோல்லிெிட்டு... “ மீ னோ
மோன்சிகயோை துணிககள எல்லோம் எடுத்து வசல்ெிகிட்ை குடுத்தனுப்பு.. நோன் ெக்கிகலப்
ோர்த்து க சிட்டு ெர்கறன்” என்று கூறிெிட்டு மககன துச்சமோகப் ோர்த்தெர்.. தனது
கோகர எடுத்துக்வகோண்டு தர்மன் கிளம் ினோர்

மீ னோ இதுதோன் சந்தர்ப் ம் என் துக ோல் ெட்டுக்குள்

ீ ஓடி மோன்சியின் துணிககள ஒரு
க யில் அகைத்து எடுத்து ெந்து வசல்ெியிைம் வகோடுத்து “ இப்க ோ இகத
உடுத்திக்கட்டும்.. மிச்சத்கத எல்லோம் ஆளுககிட்ை குடுத்தனுப்புகறன்” என்றெள் “
அம்மோ வ ரியென் ெர்றதுக்குள்ள உன் க த்திகய கூட்டிக்கிட்டு க ோயிடுமோ” என்று தன்
தோயிைம் வசோல்ல... ஞ்செர்ணம் தன் க த்திகய அகணத்தெோறு அங்கிருந்து
வெளிகயறினோர்..

வசல்ெி கதெகனப் ோர்த்து வரௌத்திரமோய் முகறத்துெிட்டு மோன்சியின் உகைகள்

அைங்கிய க கய எடுத்துக்வகோண்டு அெர்களுைன் க ோனோள்...
கதென் அைங்கிப்க ோயிருந்தோன்.. அெர்ககள தடுக்கெில்கல...
மோன்சிகய தன் ெட்டுக்குள்
ீ அகழத்துப் க ோன ஞ்செர்ணம் . கநரோக பூகஜயகறக்கு
அகழத்து வசன்றோர்.. “ உன் தோத்தோகெ கும்புட்டுக்க கண்ணு” என்று க த்தியிைம்
வசோல்ல.. மோன்சி அங்கிருந்த வசோர்ணோம் ிககயின் ைத்கதயும் கசர்த்து கும் ிட்ைோள்..

வகோஞ்சகநரத்தில் ெிஷயம் ஊர் முழுக்க ரெிெிை, ஒரு வ ண்கள் கூட்ைகம

சந்கதோஷமோக ஞ்செர்ணத்தின் ெட்டின்
ீ முன்பு கூடியது.. அதுவும் மோன்சி கர்ப் ிணி
என்றதும் எல்கலோரும் அெகள வகோண்ைோடினர்

ஞ்செர்ணம் தன் க த்தியின் உகைககள சத்யனின் அகறயில் கெத்துெிட்டு கண்ணு

நீ இங்ககய டுத்துக்கம்மோ,, துகணக்கு வசல்ெி இருக்கட்டும்,, உனக்கு என்னோ
கெனுகமோ வசல்ெிகிட்ை வசோல்லியனுப்பு நோன் வசய்து தர்கறன் கண்ணு,, எகதயும்
மனசுலப் க ோட்டு வகோழப் ிக்கோம இரும்மோ .. இனிகம நமக்கு நல்லகநரம் தோன் ” என்று
தன் க த்தியின் கூந்தகல ெருடியெோறு கூறினோர்

மோன்சிக்கும் உைல் கசோர்ெோக இருந்தது... “ சரி அம்மோச்சி.. எனக்கு வகோஞ்சகநரம்

தூங்கனும்” என்று டுக்ககயில் டுத்துக்வகோண்ைோள்...
மோன்சிகய டுக்க கெத்துெிட்டு ஞ்செர்ணம் வெளிகயறினோர்.. அெர் மனவமல்லோம்
சந்கதோஷம் நிகறந்து இருந்தது... தனது குடும் த்துக்கு ஒரு ெோரிசு ெரப்க ோகிறது என்ற
எண்ணகம அெகர சந்கதோஷப் டுத்தியது .. இனி மகன் ெோழ்ெில் நிம்மதியிருக்கும்
என்று நிகனத்து மகிழ்ந்தோர்

ஆனோல் அகறக்குள் டுத்திருந்த மோன்சியின் மனகமோ உகலக்களம் க ோல் கனன்று

வகோண்டிருந்தது... சத்யனின் துகரோகம் பூெோய் இருந்த அெகள ோகறயோக
மோற்றியிருந்தது...

அன்று கிணற்று ரூமில் நைந்தது அெள் ஞோ கத்தில் ெந்தது.. எவ்ெளவு வெறிகயோை

என்கன அந்த மோதிரி ண்ணிட்டு ககைசில ஞ்சோயத்துல தகலகய குனிஞ்சுகிட்ை
நல்ல ிள்கள மோதிரி நின்னோ ெிட்டுடுகெனோ? ஞ்சோயத்து ெிைலோம்.. ோதிக்கப் ட்ை
நோன் ெிடுகெனோ? என்று ஆத்திரத்துைன் எண்ணமிட்ைோள்

அன்று சத்யன் வசோன்ன ெோர்த்கதகள் ஞோ கம் ெந்தது “ என் உயிகர க ோனோலும்

ரெோயில்கல நீ இப்க ோ கெனும் மோன்சி” என்ற ெோர்த்கதககள நிகனத்ததுகம அெள்
முகம் குங்குமமோய் சிெக்க க்கத்தில் இருந்த தகலயகணகய எடுத்து
அகணத்துக்வகோண்ைோள்

மோன்சிக்கு தன் ெட்டில்

ீ இருக்கும் எல்கலோகரயும் ெிை சத்யன் மோமகன வரோம்
ிடிக்கும்.. அெனது கம் ர
ீ ம், வெள்கள கெட்டி சட்கையில் கத்கதயோன மீ கசயோய்
முறுக்கிய மீ கசயுைன் புல்லட்டில் ெரும் மோமோகெ மோன்சிக்கு வரோம் ிடிக்கும்..
அதுவும் அென் இவ்ெளவு சிறு ெயதில் கட்டுப் ோட்டுைன் எந்த வ ண்கணயும்
ஏவறடுத்தும் ோர்க்கோமல் இருப் கத எண்ணி மோன்சிக்கு மனதுக்குள் என் மோமகனப்
க ோல் யோருமில்கல அதிகமோன கர்ெம் உண்டு..

சிறு ெயதில் இருந்கத சத்யகன சுற்றிய ெளர்ந்தெளுக்கு டித்து முடித்து ெந்ததும்

அெனுைகனகய இருக்ககெண்டும் என்று கதோன்ற அெகனச்சுற்றிகய ெந்தோள்.. தனது
அருகோகமயில் மோமன் தடுமோறுெோன் என் கத மோன்சி உணரகெயில்கல... அெகளப்
வ ோருத்தெகரயில் மோமோவுைன் இருக்ககெண்டும் என்றுதோன் நிகனத்தோகள தெிர அது
கோதலோ இல்கலயோ என்று இன்னமும் வதரியெில்கல...

கல்யோணத்கத நிறுத்தத்தோன் கிணற்றில் ெிழுந்தது... அெகள கோப் ோற்றிய சத்யன்

அெளுைன் உறவு வகோண்ைக ோது.. முதலில் தறித்தோன் தடுத்து க ோரோடினோள்...
ஆனோல் அென் வசோன்ன ெோர்த்கதகள் அெகள கட்டிப்க ோட்ைது மட்டுமில்லோமல்..
எெகளயுகம ஏவறடுத்துப் ோர்க்கோத என் மோமோ என் அழகில் மயங்கிப்க ோனோர் என்ற
கர்ெம் தோன் அதிகமோனது... இல்கலவயன்றோல் என் மோமகன உதறித்தள்ள என்னோல்
முடியோதோ என்ன என்று இப்க ோது நிகனத்தோள் ..

இெள் அன்று ெிடு ை க ோரோடிய க ோது “ நோன் மட்டும் வநகனச்கசனோ? எெகளயுகம

ஏவறடுத்துப் ோர்க்கோம இருந்கதகன, உன்கிட்ை இப் டி ெிழுந்துட்கைகன” “ என்கன
ககெலமோ வநகனக்கோத மோன்சி... உன் அழகுக்கு முன்னோடி நோன் கதோத்துட்கைன்
மோன்சி” “ இல்ல மோன்சி இந்த நிமிஷகம என் உயிர் க ோனோலும் ரெோயில்கல, எனக்கு
நீ இப்க ோ கெனும்” என்று மோமன் தோ த்துைன் அன்று வசோன்னகத இன்று
நிகனததோலும் மோன்சியின் வநஞ்சு கர்ெத்தில் நிமிர்ந்தது.. யோருக்குகம அகசயோத தன்
மோமகன தோன் அகசத்து ெிட்ை கர்ெம்.. ஆனோல் அதன் ிறகு எல்கலோரும் இெகளத்
கதடி ெந்ததும் ககோகழகயப் க ோல் தன்கன ெிட்டுெிட்டு ஓடியகத நிகனத்தோல் அகத
வநஞ்சு ஆத்திரத்தில் வகோதித்தது..

அதன் ிறகு ஞ்சோயத்திலும் அென் அகமதியோக நின்றது மோன்சிகய கமலும்

ஆத்திரப் டுத்தியது.. தன் மோமன் ெரன்..
ீ கதரியமோனென், வ ண்ககள மதிப் ென்
என்று எண்ணியிருந்த மோன்சியின் நிகனப் ில் மண் ெிழுந்தது ன்று இரவு கூடிய
ஞ்சோயத்தில் தோன்..

‘ ஆமோங்க நைந்தது நைந்து க ோச்சு,, என் அக்கோ மககள நோன் வதோட்கைன்.. எனக்கு
உரிகமயிருக்கு வதோட்கைன்,, இதுக்கோக நோன் யோர்கிட்ையும் தகலகுனிய கெண்டிய
அெசியமில்கல.. நோன் அெ கழுத்துல தோலி கட்ைப்க ோகறன்.. இகத யோரும் தடுக்க
முடியோது” என்று கதரியமோக கூறுெோன் என்று எதிர் ோர்த்து மோன்சிக்கு.. அென்
தகலகுனிந்து கண்ணருைன்
ீ நின்றது தகலயில் இடி ெிழுந்தது க ோலோனது...
ககோயிலுக்குள் இருந்து அன்கறய ஞ்சோயத்து முழுகமயும் ககட்ைெளுக்குள்... அப்க ோ
வெறும் உைம்பு சுகத்கத தனிச்சுக்கத்தோன் என்கன யன் டுத்தினோனோ? என்ற வ றும்
ககள்ெி பூதகரமோய் எழுந்தது... அம்மோ அெகர அடிக்கும் க ோதுகூை ‘நைந்தது நைந்து
க ோச்சு மோன்சிகய எனக்கக குடுத்துடு அக்கோ’ என்று ககட் ோன் என எதிர் ோர்தெளுக்கு
வ ரும் ஏமோற்றம் தோன் மிஞ்சியது...

தன்னுைன் உறவு வகோண்ைகதகய அெமோனமோக கருதி தகலகுனிந்து நிற்க்கிறோன்

என் கத உணர்ந்தக ோது.. அெனுக்கு ெிருந்தோன தனது வ ண்கமகய அழித்துெிை
கெண்டும் க ோல் இருந்தது மோன்சிக்கு..

அடுத்த ஞ்சோயத்திலும் வசல்ெிகய க செிட்டு சத்யன் ககோகழயோக நிற்க்க...

மோன்சியின் உள்ள வகோதிப்பு உச்சநிகலகய அகைந்தது.. தன்கன திருமணம்
வசய்துவகோள்ள க ோரோடுெோன் தன் மோமன் என்று எதிர் ோர்த்தெளுக்கு, அெனது
மவுனமும் தகலகுனிவும் அென் மீ து ென்மத்கத ஏற்ப் டுத்தியது.. என்கன தன்
சுகத்துக்கோக மட்டுகம அனுகியிருக்கிறோன் என்ற ஆத்திரம் கமகலோங்கியது

அதனோல்தோன் அண்ணன்கள் வசய்த அத்தகனகயயும் ென்மத்துைன் மவுனமோக

ோர்த்திருந்தோள்... அந்த ென்மம் தோன் மோமகன ெழக்கு வதோடுக்க ககவயழுத்துப்
க ோைவும் கெத்தது,, அப் வும் நோன் மோன்சிகய கல்யோணம் ண்ணிக்கிகறன்’’ என்று
ஜோமீ னில் வெளிகய ெருெோன் என்று எதிர் ோர்த்தெளுக்கு ‘ வஜயிலில் இருந்தோலும்
ரெோயில்கல’ திருமணம் ற்றி க சோத அெகன எண்ணி குமுறித்தோன் க ோனோள்
மோன்சி

இறுதியோக மோமனின் ெோரிசு தன் ெயிற்றில் என்றதும், என்றதும் மகிழ்ந்து க ோனெகள

அண்ணன் ெகரனின்
ீ ெோர்த்கதகள் தோன் ககலத்தது.. ‘ அென் இவ்ெளவு கர்ெமோ
எல்லோத்துக்கும் தயோரோ இருக்குறப் . நீ அென் புள்களய சுமந்தோ எவ்ெளவு ககெலம்னு
கயோசிச்சுப் ோரு மோன்சி,, இப் டிவயோரு ககெலத்துக்குப் ிறகு நோங்கல்லோம் உயிகரோை
இருக்கனுமோ? இந்த குழந்கத கெனோம் ககலச்சிடு மோன்சி” என்று வகோஞ்சம்
வகோஞ்சமோக க சி சம்மதிக்க கெத்தோன்...

சத்யன் மீ து இருந்த ஆத்திரமும்,, தன் அழகு வெறும் டுக்ககக்கு மட்டும்

யன் ட்ைதும் அெகள அகர மனகதோடு சம்மதிக்க கெத்தது.. ஆனோல் எதற்கும்
கலங்கோத தன் ோட்டி ெந்து ஊரோர் முன்னிகலயில் கோலில் ெிழுந்ததும் மோன்சியின்
மனம் உைகன மோறிெிட்ைது...
என்கனோடு கல்யோணம் கெண்ைோம் வஜயிகல கமல் என்று இருக்கும் சத்யகன
கல்யோணம் வசய்துவகோண்டு ழிெோங்க இது ஒரு சந்தர்ப் மோக எண்ணித்தோன் துணிந்து
மோமன் ெட்டுக்கு
ீ ெந்துெிட்ைோள்...

உன் அழகு முன்னோடி கதோத்துட்கைன் மோன்சி என்று வசோன்னெகன கல்யோணம்

வசய்துவகோண்ைோல் அகத அழகக அருகில் கெத்துக்வகோண்டு என்ன ண்ணுறோன்னு
ோர்க்கலோம்... என்ற செோல் மோன்சியின் மனதில் எழுந்தது...

இெள் இங்கக இப் டி திட்ைம் தீட்டி வசயல் ை... அங்கக வஜயிலில் சத்யகனப் ோர்க்கப்
க ோன ரோகமய்யோெின் மூலமோக ெிஷயத்கத ககள்ெிப் ட்ைென் மனதில் இடியோய்
இறங்கியது.. தன் குழந்கதகய ககலப் தற்கோக மோன்சி மருத்துெமகணக்கு கிளம் ிய
வசய்தி...

நோன் வஜயிலுக்குப் க ோகனும்னு ெிரும் ினெ. இப்க ோ என் குழந்கதகய சுமப் கதக்
கூை ககெலமோ வநகனக்கிறோளோ? அப்க ோ மோமோ மோமோன்னு என்கனகய சுத்தி ெந்தது..
... அன்கனக்கு முழுமூச்சோ க ோரோடியெள் எனக்கு அெள் கெண்டும்னு வசோன்னப் ிறகு
இறுதியில் என்கன அனுமதித்து ெிட்டு அகமதியோக கண்மூடியது எல்லோம் வ ோய்யோ?
நடிப் ோ? அல்லது என்கன ெயசோனென்னு ஒதுக்கிட்ைோளோ? என்று ல ககள்ெிகள்
அென் மனகத குகைந்தது..

ஆனோலும் அென் மனசுக்கு ஒகர ஒரு ஆறுதல்.. மோன்சி குழந்கதகய ககலக்கோமல்

தன் ெட்டுக்கு
ீ ெந்துெிட்ைோள் என் துதோன்.. தன் அக்கோெின் கணெனும் முழு
மனதுைன் மககள அனுப் ினோர் என்ற கூடுதல் வசய்தி அெகன வகோஞ்சம்
அதிகப் டியோக சந்கதோஷப் டுத்தியது..

ரோகமய்யோ வசோன்ன ... மோன்சிக்கும் தனக்கும் கல்யோணம் என்ற வசய்தி மனதுக்கு

இனிப் ோக இருந்தோலும்,, தன்கனப் ிடிக்கோதெளுைன் நைக்கப்க ோகும் திருமணம்
மனதுக்கு கசப் ோகவும் இருந்தது..

கல்யோணம் நைந்தோலும் .. என் குழந்கதகயக் கூை கெண்ைோம் என்று நிகனத்தெகள

எந்த சூழ்நிகலயிலும் வதோைமோட்கைன் என்ற கெரோக்கியம் சத்யன் வநஞ்சில்
உரகமறியது..

தன்கனப் ிடிக்கோதெளுைன் திருமணம் கெண்ைோம் என்று மனம் முரண்டினோலும்...

அெள் ெயிற்றில் இருக்கும் தன் ெோரிகச அெள் எதுவும் வசய்துெிைோமல்
இருக்ககெணும் இந்த திருமணம் அெசியம் என்று நிகனத்து அகமதியோனோன் சத்யன்
அகத ஊர்ஜிதம் வசய்ெதுக ோல் மறுநோள் தர்மன் ெக்கீ லுைன் ெந்த க ோது, அெர்
முகத்கத ஏவறடுத்துப் ோர்க்க கதரியம் இல்லோெிட்ைோலும்.. மறுத்து எதுவும்
வசோல்லோமல் மவுனமோக ஜோமீ னில் வெளிகய ெந்தோன்...

“ இனி ெரும் கோலங்களில்..

" கோதல் என்றோல்...
" இப் டித்தோன் இருந்திருக்கும் என்றும்...
" கோதலர்கள் என்றோல்....
" இப் டித்தோன் இருக்ககெண்டும் என் கதயும்...
" நம்கமப் ோர்த்து கற்றுக்வகோள்ளட்டும் உலகம்
" அதனோல்தோன் அகழக்கிகறன்...
" வகோஞ்சம் கோதலிக்கலோம் ெோ! "

ககோர்ட்டில் அனுமதி ெோங்கி வஜயில் சம் ிரதோயங்கள் அகனத்தும் முடிந்து கதனியில்

இருந்து சத்யன் ெட்டுக்கு
ீ ெரும்க ோது இரவு மணி த்தோகியிருந்தது...

தனது கோரில் சத்யகன அகழத்துெந்து இறக்கிெிட்டு ெிட்டு.. டிகரெர் சீ ட்டில் அமர்ந்து

சத்யகனப் ோர்க்கோமல் கோர் ஸ்கைரிங்கக ோர்த்த டி “ ெட்டுக்குள்ள
ீ க ோய்
யோர்கிட்ையும் எதுவும் வசோல்லகெண்ைோம்,, எகதயும் வநகனச்சு மனகச குழப் ிக்கோம
அகமதியோ டுத்து தூங்கு, நோனும் உங்கக்கோளும் கோகலயில ெர்கறோம்” என்று தர்மன்
கூறியதும்...

சத்யனும் அெர் முகத்கதப் ோர்க்கோமல் கெவறங்ககோ ோர்த்த டி சரிவயன்று

தகலயகசத்தோன்...

கோர் கிளம் ியதும் சத்யன் ெட்டுக்குள்

ீ நுகழய.. அெனுக்கோக ெோசலிகலகய
கோத்திருந்தனர் சில ஊர் வ ரியெர்களும், ஞ்செர்ணமும்... ரோகமய்யோ கதங்கோயில்
கற்பூரம் கெத்து ஏற்றி சத்யகன மூன்று முகற சுற்றி அகத ெட்டு
ீ ெோசலில்
சிதறுகோய் உகைக்க.. சத்யன் மவுனமோக ெட்டுக்குள்
ீ நுகழந்தோன்

கிட்ைத்தட்ை ஐம் துநோள் தோடியும்.. வெட்ைப் ைோத தகலமுடியும்.. குழிெிழுந்த

கண்களும்.. எலும்புகள் துருத்திய தோகையும்.. உைல் வமலிெோல் லூசோன உகைகளும்..
யோகரயும் ோர்க்க திறனற்று கெிந்த தகலயுமோக தன் மகனின் கதோற்றத்கதப் ோர்த்து
வ ற்ற ெயிறு கலங்கினோலும்.. “ சின்னய்யோ ெந்ததும் யோரும் எதுவும் ககட்டு அெகர
சங்கைப் டுத்திைோதீங்க” என்று ரோகமய்யோ ஏற்கனகெ எச்சரிக்கக வசய்திருந்ததோல்
குமுறிய மனகத அைக்கிக்வகோண்டு “ ெோ ரோசு” என்று ோசத்கதோடு அகழத்தோர்
ஞ்செர்ணம்..
கூைத்தில் கோல் கெத்த சத்யனின் ோர்கெ அெகனயும் அறியோமல் மோன்சிகய
கதடியது. மகன் மனகத புரிந்த ஞ்செர்ணம் “ கோகலயிலருந்து ஒகர ெோந்தியோ
எடுத்துகிட்டு இருந்தோ .. அதனோல வகோஞ்சம் மயக்கமோ இருக்குன்னு கெகளயோகெ
க ோய் டுத்துட்ைோ ரோசு” என்று மகனுக்கு ெிளக்கம் வகோடுத்தோர்..

சத்யன் எதுவும் க செில்கல.. ‘என் முகத்கதப் ோர்க்கப் ிடிக்கோம ெரமோட்ைோ’ என்று

மனதுக்குள் எண்ணிய டி மவுனமோக முற்றத்தில் இருந்த தண்ண ீரில் கககோல்
கழுெிெிட்டு உகைமோற்ற தனது அகறக்குள் நுகழந்தோன்...

மோன்சி தனது அகறயில் தங்கியிருப் ோள் என்று அென் நிகனத்துக்கூை

ோர்க்கெில்கல. தனது ககலிகய எடுக்க இயல் ோக நுகழந்தென் கட்டிலில்
டுத்திருந்த மோன்சிகயப் ோர்த்து திககப்புைன் அப் டிகய நின்றோன்
நீலநிறத்தில் வெள்கள ககோடுகள் க ோட்ை லூசோன கோட்ைன் க ன்ட் சட்கையணிந்து,
கூந்தகல ெிரித்துப் க ோட்டு.. தகலக்வகோரு தகலயகண, நீட்டியிருந்த ெலது கோலுக்கு
ஒரு தகலயகண, மைக்கியிருந்த இைதுகோலுக்கு ஒரு தகலயகண கெத்து, அந்த
தகலயகணகய கட்டிக்வகோண்டு குழந்கதக ோல் உறங்கிய மோன்சிகயப் ோர்த்தது
சத்யனுக்கு இத்தகன நோள் ட்ை துன் வமல்லோம் றந்து க ோனது

மோன்சி அெகனப் ோர்க்க ிடிக்கோமல் ெரோமல் இருக்கெில்கல... உண்கமயோககெ

உறங்குகிறோள் என்றதும் சத்யன் மனசுக்குள் சிறு நிம்மதி...
வெகுகநரம் அெகளகய ோர்த்துக்வகோண்டு இருந்தென்.... வமதுெோக கட்டிலின் கோல்
குதிகய அகைந்து குனிந்து நீட்டியிருந்த அெளின் ெலது கோகல வமன்கமயோக ற்றி
அதில் தனது வநற்றிகய கெத்தோன், ிறகு மண்டியிட்டு அமர்ந்து அெள் ோதத்கத தன்
முகத்தில் அழுத்திக்வகோண்டு தன் கண்ணரோல்
ீ அெள் கோகல கழுெினோன், அென் மனக்
வகோதிப்வ ல்லோம் வகோஞ்சம் அைங்கியது.. அெள் கோலில் அகசவு வதரிய ..அெசரமோக
உதட்கை அழுத்தி உள்ளங்கோலில் முத்தமிட்டு ெிட்டு நிமிர்ந்தோன்

அெகளப் ோர்த்த டிகய அலமோறிகயத் திறந்து ககலிகய எடுத்து ோத்ரூமுக்குப் க ோய்

மோற்றிக்வகோண்டு ெந்தோன், மோன்சி அகத நிகலயில் உறங்கிக்வகோண்டிருந்தோள்

மறு டியும் கட்டிலருகக ெந்து அெளின் வென் ோதத்கத ெருடிெிட்டு அகறயிலிருந்து

வெளிகய ெந்தோன்.. ஊர் வ ரியெர்கள் கோகலயில் ெருெதோக வசோல்லி
ெிகைவ ற்றோர்கள்.. சத்யன் கதனியிகலகய சோப் ிட்டுெிட்டு ெந்துெிட்ைதோல்
டுப் தற்கோக வெளிகய ெந்தோன் அெனுகைய கயிற்று கட்டில் தயோரோக ெோசலில்
க ோைப் ட்டிருந்தது அதில் வ ட்சீ ட்கை ெிரித்துக்வகோண்டிருந்தோர் ரோகமய்யோ..
சத்யன் கட்டிலில் அமர்ந்ததும் “ தம் ி டுத்து தூங்குங்க.. நோன் இங்கிட்டு கீ ழ
டுத்துக்கிகறன்” என்றெர் சத்யன் கட்டிலுக்குப் க்கத்தில் தகரயில் ஒரு ோகய
ெிரித்து டுத்துக்வகோண்ைோர்...

இந்த ஒன்றகர மோதமோக வஜயிலில் நோன்கு சுெர்களுக்குள் வகோசுக்கடியில் தூக்கம்

ெரோமல் தெித்தெனுக்கு.. இயற்கக கோற்றுைன் தனது கட்டிலில்ப் டுத்ததும்
நிம்மதியோன உறக்கம் ெந்து அென் கண்ககள தழுெியது
மறுநோள் கோகல ரோகமய்யோ எழுப் ியதும் தோன் எழுந்தோன் சத்யன்... எழுந்தென்
நன்றோக ெிடிந்துெிட்ைகத அறிந்து “ இவ்ெளவு கநரமோ தூங்கிகனன்” என்ற டி
எழுந்தென் கோம் வுண்ட் சுெற்கற ஒட்டி கெப் மரத்தில் ஒரு குச்சிகய ஒடித்து
ற்களோல் வமன்ற டி கதோட்ைத்திற்கு க ோனோன்...

கதோட்ைத்தில் கிைந்த கல்லில் அமர்ந்து கோலோட்டிய டி ிரஷ்ஷோல் ல்

கதய்த்துக்வகோண்டிருந்த மோன்சி சத்யகனப் ோர்த்ததும் அதிர்ந்து க ோய் எழுந்துெிட்ைோள்,
தோடிக்குள் ஒழிந்திருந்த தன் மோமன் முகத்கதப் ோர்த்து கண்கள் குளமோனது, ‘
வஜயிலுக்குப் க ோனோ இப் டியோ ஆயிடுெோங்க?’ அய்கயோ மோமோ... நோகன உன்கனய
இப் டி ஆக்கிட்கைகன ’ என்று இதயம் கசிந்தது..

சத்யன் மோன்சிகய கநரோக ஒரு ோர்கெ ோர்த்தோன். அெள் கண்களில் கதங்கியிருந்த

கண்ண ீரின் அர்த்தம் புரியெில்கல அெனுக்கு. “ என்கன இப் டி நோசம் ண்ணிட்ைகய
ோெி’ என்று கண்ணர்ீ ெிடுகிறோளோ? மவுனமோக கிணற்றடிக்கு க ோனோன்..

கதோட்ைத்து ககோட்கை அடுப் ில் வெண்ண ீர் வகோதிக்க.. ஊர் நோெிதகன அகழத்து
ெந்தோர் ரோகமய்யோ.. சத்யனுக்கு முடிவெட்டி முகச்செரம் வசய்யப் ட்ைது...
ஞ்செர்ணம் மூன்று எண்கண கூட்டி கலந்து எடுத்துெர வசெலமுத்து ெந்து
சத்யனுக்கு குளிரக் குளிர எண்கணத் கதய்த்து ெிட்ைோன்...
கல்லில் அமர்ந்திருந்த மோன்சி எழுந்து உள்கள க ோககெயில்கல, கெத்துகண்
எடுக்கோமல் சத்யகனகயப் ோர்த்துக்வகோண்டிருந்தோள்,, சத்யன் அெளுக்கு முதுகு கோட்டி
அமர்ந்திருந்ததோல், அெகளப் ோர்க்கெில்கல,

அெனின் ரந்த முதுகில் எண்கணகய ெழிய ெிட்டு வசெகலயன் கதய்க்க.. அந்த

எண்கணயில் தன் கன்னத்கத கெத்துத் கதய்த்தோல் எப் டியிருக்கும் என்ற எண்ணம்
மோன்சியின் மனதில் ஓடியது,

சத்யனின் ககலிகய சுருட்டி வதோகையிடுக்கில் கெத்துெிட்டு அென் கோல்ககள

மைக்கி கெத்து அதில் எண்கணகய ஊற்றி தூணுக்கு தைவுெது க ோல் வசெகலயன்
கதய்க்க... கதக்கு மரம் க ோன்ற சத்யன் கோலில் இருந்த சுருள் சுருளோன முடிகள்
எண்கணயில் மின்னியது.. ‘ கைய் மோமோ என்கன திரும் ி ோருைோ?’ என்ற மோன்சியின்
வகோதிப்பு அதிகமோனது

சத்யனின் இரண்டு கககயயும் மடித்து குறுக்கோக ின்னி கழுத்கத கட்டிக்வகோள்ள

கெத்துெிட்டு.. அெனுக்குப் ின்னோல் ெந்து தனது ெலதுகோல் முட்டிகய சத்யனின்
முதுகுத்தண்டிலன் நடுகெ முட்டுக்வகோடுத்து, ின்னியிருந்த ககககள ற்றிக்வகோண்டு
தன் ெலு வமோத்தத்கதயும் கதக்கி சத்யகன ின்புறமோக வசெகலயன் மைக்க..
சத்யனின் இரு கதோள்களிலும் வமோல வமோலவென வசோைக்கு ெிழுந்தது,,

ிறகு சத்யனின் கககயப் ிரித்து கககய கமகல தூக்கிய வசெகலயன் நின்ற டி

உருெி ெிை... “ இந்த ரோஸ்கல் கெற எப் டி கதய்க்கிறோன் ோரு?’ திடீவரன்று
வசெகலயன் மோன்சிக்கு ரம ெிகரோதியோகிப் க ோனோன்

“ ின்னோடி இருந்தெ என்னப் ண்றோன்னு... திரும் ி ோர்க்குதோப் ோரு ிசோசு’ என்கமல

ஆகச இருந்தோ தோன ோர்க்கும்? நீ ெோைோ மோமோ உனக்கு நோன் கெடிக்கக கோட்டுகறன்?
என்று வகோந்தளித்தது மோன்சிக்கு

அதன் ின் கதோட்ைத்துப் ோத்ரூமில் வெண்ண ீரில் தகலமுழுகி ெிட்டு சத்யன்

ெந்தக ோதும் மோன்சி அங்கககய அமர்ந்திருந்தோள்... இெ ஏன் குளிக்கப் க ோகோம
இங்ககய இருக்கோ என்ற ககள்ெி மனதில் எழுந்தோலும் அகத அெளிைம்
ககட்கோமகலகய உள்கள க ோனோன் சத்யன் ..

மோன்சிக்கு ஆத்திரமோக ெந்தது.. ‘ நோன் உனக்கோக இங்க உட்கோர்ந்திருக்ககன் என்கனப்

ோர்க்கோமகலகய க ோறியோ? இவ்ெளவு கர்ெமோ உனக்கு? ஆத்திரத்துைன் எழுந்து கக
கோகல உதறிய டி க்கத்தில் இருந்த மரத்தில் ககயோல் குத்தினோள்

“ அய்கயோ அய்கயோ ெயித்துப்புளளக்கோரி இப் டி கக கோல உதறலோமோ?” என்று

அலறிய டிகய ஓடி ெந்த சின்னம்மோள் மோன்சியின் கககயப் ற்றி “என்னோ கண்ணு
இம்பூட்டு ககோ ம்? ” ககட்க.

“ ஏன்? கககோல உதறுனோ என்ன? ெயித்துல இருக்குற புள்ள வெளிய ெந்து

குதிச்சிடுமோ என்ன? வெளிய ெந்து ெிழுந்தோ ெிழட்டும் எனக்வகன்ன ? நோன்
அப் டித்தோன் ண்ணுகென்... நீ உன் கெகலகயப் ோரு? ” என்று குதித்த டி
கத்தியெகள கெகலயுைன்ப் ோர்த்துெிட்டு ெட்டுக்குள்
ீ க ோனோள் சின்னம்மோள்

கதோட்ைத்தில் இருந்து ெட்டுக்குள்

ீ நுகழந்த சத்யனின் கோதுகளில் “வெளிய ெந்து
ெிழுந்தோ ெிழட்டும் எனக்வகன்ன?” என்ற மோன்சியின் ெோர்த்கதகள் வநஞ்சில் ெிஷம்
தைெிய அம்புகளோய் இறங்கியது... சுெற்றில் சோய்ந்துவகோண்டு கண்மூடி சிறிதுகநரம்
நின்றோன்..

ெட்டுக்குள்
ீ ெந்தென் கோகல உணகெ முடித்துக்வகோண்டு, வெளி ெரோண்ைோெில் ெந்து
அமர்ந்து ரோகமய்யோெிைம் வதோழில் நிலெரம் ற்றிப் க சிெிட்டு “ சரிண்கண நீங்க
க ோய் ெயக்கோட்டுல கெகலகய கெனிங்க.. மதிய சோப் ோடு வசல்ெிக்கிட்ை
குடுத்தனுப் வசோல்கறன்” என்று வசோல்லிெிட்டு உள்கள க ோனோன்

வகோஞ்சகநரத்தில் கூைத்தில் தர்மனும் மீ னோவும் ெந்திருந்தனர்.. அக்கோகெப் ோர்த்ததும்

சத்யன் தகலகுனிய.. தம் ியின் வமலிந்த கதோற்றம் மீ னோெின் இதயத்கத உலுக்கியது,
எதுவுகம வசோல்லோமல் முந்தோகனயோல் ெோகயப்வ ோத்திக் வகோண்டு அழுதோள்..

நல்லகெகளயோ... இெ தம் ிய கநத்து கநட்டு இருந்த ககோலத்கதப் ோர்த்திருந்தோ

உயிகரகய ெிட்டுருப் ோ..என்று மனதிற்குள் எண்ணிய தர்மன் “ எல்லோம் தோன் தீர்ந்து
க ோச்கச இப் ஏன் அழுது எல்லோகரயும் சங்கைப் டுத்துற ” என்று மகனெிகய
அதட்டியெர்

வெள்கள புைகெயின் முந்தோகனகய கதோகளோடு மூடிய டி தூகணோரமோக நின்றிருந்த

மோமியோகரப் ோர்த்து “ ககோயில் பூசோரிகயப் ோர்த்து நல்லநோள் குறிச்சுக் குடுக்க
வசோன்கனன்.. ெர்ற புதன் கிழகம நோள் நல்லோருக்கோம், அன்னிக்கக நம்ம குலவதய்ெம்
ககோயில்ல கல்யோணத்கத முடிச்சிப்புைலோம்னு இருக்ககன்... நீங்க என்ன வசோல்றீங்க?”
என்று ககட்ைோர்..

மருமகன் முகத்கத ோர்க்கோமல் தகலகுனிந்த டி “ உங்க சவுகரியப் டி வசய்யுங்கய்யோ,

இதுல நோன் வசோல்ல என்ன இருக்கு ” என்றோர் ஞ்செர்ணம்
அப்க ோது கதோட்ைத்தில் இருந்து ெந்த மோன்சி தர்மன் அமர்ந்திருந்த கசோ ோெின்
ககப் ிடியில் அமர்ந்து அெர்மீ து ஒயிலோக சோய்ந்து சத்யகன முகறத்த டி “ அப் ோ
அண்ணனுங்க ஏன் ெரகல?” என்று ககட்க...

“ கூப் ிட்டுப் ோர்த்கதன் ெரகலன்னு வசோல்லிட்ைோனுங்க... சரிதோன் க ோங்கைோன்னு

ெந்துட்கைன்” என்று வசோன்ன தர்மன் “ ஆமோ நீ ஏன் இன்னும் குளிக்கோம
உட்கோர்ந்திருக்கைோ?” என்று மகளிைம் ககட்ைோர்..

“ எங்கருந்து குளிக்குறது.. ரூமுக்குள்ள இருக்குற ோத்ரூம்ல ஷெர் இல்ல... சரி

கதோட்ைத்துல க ோய் குளிக்கலோம்னு ெந்தோ ஒரு இளெரசகன உட்கோரெச்சு சுத்தி சுத்தி
ெந்து என்கனத் கதய்ச்சு குளிக்க ெச்சு.. யப் ப் ோ என்னோ ில்ைப்பு குடுக்குறோங்கப் ோ..
என்னகெோ க ோருக்குப் க ோய் வஜயிச்சுட்டு ெந்த மோதிரி.. க ோனது வஜயிலுல கம் ி
எண்ணுறதுக்கு... இதுல இந்த ந்தோவுக்கு ஒன்னும் குகறச்சல் இல்கல.. தோங்க
முடியகலைோ சோமி.. இன்னும் என்ன என்ன கூத்வதல்லோம் ோக்கனுகமோ வதரியகல ”
என்று நக்கல் என்ற வ யரில் சத்யனின் மனகத கமலும் ரணமோக்கிய டி தன்
வநற்றியில் ெலிக்கோமல் தட்டிக்வகோண்ைோள்

அெளின் அலட்சியமோன க ச்சு அங்கிருந்த அகனெகரயும் அதிர்ச்சிக்குள்ளோக்கியது...

சத்யனுக்கு கூர் ஊசியோக இதயத்தில் இறங்கியது அெளுகைய நக்கல்... சத்யன் உைல்
கூனிக்குறுகியது.. சுய ச்சோதோ த்தில் அடிெயிறு தைதைவென்று உதறியது, கண்களில்
கதங்கிய கண்ணகர
ீ ெழியெிைோமல் மூச்கச இழுத்துப் ிடித்து கண்களிகலகய
கதக்கினோன்

மீ னோ வகோதித்துப் க ோனோள்... கெகமோக மககள வநருங்கி “ ஏன்டி என்ன க ச்சு க சுற,

அெகன வநோந்து க ோய் ெந்திருக்கோன்” என்று எல்கலோருக்கும் வதரியும் டி மககள
அதட்டியெள் யோருக்கும் வதரியோமல் “ கெனோம்மோ” என்று ோர்கெயோல் வகஞ்சினோள்

எல்கலோருக்கும் கோ ி எடுத்து ெந்த வசல்ெி கண்களில் திரண்ை நீருைன் “ என்ன

சின்னம்மோ இது?” என்றோள்

கமலும் ஏகதோ க செந்தெள் சத்யனின் அடிப் ட்ை முகத்கதப் ோர்த்து ெிட்டு.. ெிரித்துப்
க ோட்ை கூந்தகல சிலுப் ிய டி சத்யனின் அகறக்குள் நுகழந்தோள்...

மகளின் க ச்சு தர்மகனயும் ோதித்திருந்தது.. கலங்கிப்க ோய் நின்றிருந்த மோமியோகரப்

ோர்த்து “ சின்னப் புள்ள தோன... க ோகப்க ோக சரியோப் க ோயிடும்” என்று சங்கைமோக
சமோதோனம் வசோன்னோர்...

“ நோன் ஒன்னும் வசோல்லலீங்க... என் மககன என் க த்தி எகத வசோல்லவும்

உரிகமயிருக்கு, என் ெட்டுல
ீ ஒரு மகோரோணியோ அெ இருந்தோ க ோதும்” என்றோர்
ஞ்செர்ணம்...

சற்றுகநரத்தில் எல்கலோரும் வகோஞ்சம் இயல் ோகி கல்யோணத்துக்கு முக்கியமோனெர்கள்

யோர் யோகர அகழப் து என்று க சிக்வகோண்டிருக்க... வசல்ெி மறு டியும் சூைோக்கி
எடுத்து ெந்து வகோடுத்த கோ ிகய எல்கலோரும் எடுத்துக்வகோள்ள...
இெர்கள் க ச்சில் கலந்துவகோள்ளோமல் ஓரமோக நின்றிருந்த சத்யன் “ அெளுக்கு இதுல
முழு சம்மதமோன்னு ககட்டீங்களோ மோமோ?” என்றோன் வமல்லிய குரலில் தர்மனிைம்
ககட்ைோன்...

அெகன ஆச்சர்யமோகப் ோர்த்த தர்மன் “ எல்லோம் முடிஞ்சு க ோச்சு இனிகம அெ

சம்மதிச்சோ என்ன? சம்மதிக்ககலனோ என்ன?” என்றெர் “ எல்லோம் அெளுக்கும்
சம்மதம்தோன்” என்றோர்...
சத்யன் தோன் ககட்ை ககள்ெி எவ்ெளவு முட்ைோள்தனமோனோது என்று தன்கனகய
வநோந்துவகோண்ைோன்... ககயிலிருந்த கோலி ைம்ளகர வசல்ெி கெத்திருந்த தட்டில்
கெத்துெிட்டு ெயலுக்குப் க ோகலோம் என்று நிகனத்தெகன “ மோமோ... மோமோ...”
மோன்சியின் அலறல் ிடித்து நிறுத்தியது

ககயிலிருந்த தட்கை கீ கழ கெத்துெிட்டு வசல்ெி அெசரமோக மோன்சி இருந்த

அகறக்கு ஓடிப்க ோய் தட்ைமோக “ என்னம்மோ கெனும்” என்று ககட்க...

“ நீயோ என் மோமன்... ஏய் க ோ.... க ோ மோமோகெ இங்க ெரச்வசோல்லு” என்று மோன்சி
கத்தியது வெளிகய இருந்த சத்யனுக்கு ககட்க.. எல்கலோகரயும் ஒருப் ோர்கெ
ோர்த்துெிட்டு அெசரமோக தன் அகறக்குள் நுகழந்தோன் சத்யன்..
அென் ெந்ததும் வசல்ெி அங்கிருந்து வெளிகயற... வகோஞ்சம் தயங்கி “ என்ன ?”
என்றோன்

அெகன க சகெத்த திமிருைன் நிமிர்ந்தெள் “ நீ என்ன வ ரிய மந்திரியோ? எல்லோ

அலமோரியிலயும் உன்கனோை வெள்கள கெட்டி சட்கையோ இருக்கு? இப் என்கனோை
துணிகய எங்க கெக்கிறது” என்று அதட்ைலோய் ககட்ைோள் ..

“ வகோஞ்சம் இரு என் துணிகய எல்லோம் ஒதுக்கிட்டு இைம் தர்கறன்” என்று வமதுெோக
கூறிெிட்டு வகோஞ்சம் கழய உகைகள் இருந்தெற்கற எல்லோம் எடுத்து கெறு
இைத்துக்கு மோற்றிெிட்டு “ இங்க அடுக்கி ெச்சுக்க” என்று சத்யன் வசோல்லிெிட்டு
வெளிகயப் க ோக கதகெ வநருங்கினோன்

“ மோமோ இப்க ோ ஏன் வெளியப் க ோற?” என்ற மோன்சியின் குரலில் மீ ண்டும்

திரும் ினோன்....

“ நீ க ோய்ட்ைோ இந்த துணிவயல்லோம் யோரு அடுக்குெோங்க.. இகதோ ோரு மோமோ... எனக்கு

மயக்க மயக்கமோ ெருது... வகோஞ்சகநரம் நிக்கக்கூை முடியகல, அப்புறம் நோன் எப்புடி
அடுக்குகென் ” என்று உைகல வநளித்து ெகளத்து ஒயிலோக நின்றெகளப் ோர்த்து
அப் டிகய நின்றென்...

“ சரி நீ க ோய் குளிச்சிட்டு ெோ உன் டிரகை எல்லோம் நோன் அடுக்கி கெக்கிகறன்”

என்றுெிட்டு அலமோரியின் அருகக க ோனோன் சத்யன்

‘ அப்புடி ெோ ெழிக்கு” என்ற டி வெறும் ைெலுைன் ோத்ரூமுக்குள் நுகழந்தோள் மோன்சி

சத்யன் அலமோரிகயத் திறந்து மோன்சியின் உகைககள கநர்த்தியோக அடுக்கியெனின்
மனதில் புதுெிதமோன உணர்வு... இதுெகர இென் ெோழ்க்ககயில் இென்தோன்
மற்றெர்களுக்கு கெகல வசோல்ெோன்... இதுக ோன்ற கெகலகள் சத்யனுக்கு புதிது..
மனசுக்குள் ஏகதோவெோன்று குறுகுறுக்க.. மோன்சியின் உகைககள அடுக்கினோன்..

சற்றுமுன் ெந்த தர்மனும் மீ னோவும் மோன்சியின் மற்ற உகைகமககள கோரில் எடுத்து

ெந்திருக்க, அந்த க ககளயும் எடுத்து அடுக்கினோன் .. ஒரு க யில் மோன்சியின்
க ோட்கைோ ஆல் ங்கள் இருந்தது.. அத்தகனயிலும் அழகோக இருந்தோள்.. ஒரு ைத்தில்
ிறந்து சில நோட்ககள ஆன சிறிய ஆட்டுக்குட்டிகய தூக்கி முத்தமிட்ை டி இருந்தோள்
மோன்சி... ஆட்டுக்குட்டிகய முத்தமிட்ை மோன்சிக்கு இென் முத்தம் வகோடுத்தோன்

அந்த ைத்கத மட்டும் உருெி எடுத்து தன் சட்கைக்குள் மகறத்துெிட்டு

மற்றகெககள அடுக்கி முடிக்கவும் மோன்சி குளித்துெிட்டு வெளிகய ெரவும் சரியோக
இருந்தது...

திரும் ிய சத்யன் அதிர்ச்சியுைன் நின்றோன்.... மோன்சியின் உைலில் வெறும் ைெல்

மட்டுகம இருந்தது, ைெல் சற்று அகலமோக இருந்தோலும் கழுத்துக்கு அகரயடிக்கு கீ கழ
ஆ த்தோன நிகலயில் வதோற்றிக்வகோண்டிருக்க.. சத்யகன முதன்முதலில் மயக்கிய
ெழெழவென்ற மோன்சியின் வதோகைகள் ெகர ஏறி ஆ த்கத அறிவுருத்திக் வகோண்டு
இருந்தது அந்த ைர்க்கி ைெல்...

மோன்சியின் மனம் எக்கோரணம் அடிக்க... தயக்கமின்றி சத்யன் நின்றிருந்த அலமோரிகய

வநருங்கி கதகெத் திறந்த டி ... “ மோமோ என்கனோை இன்னர்கெர் எல்லோம் எங்க ெச்ச”
என்று ககஷுெலோக ககட்க...

சத்யன் அெகளகயப் ோர்த்த டி ெிரல் நீட்டி அலமோரியின் நடுத்தட்கை கோட்டினோன்,,

அதிலிருந்து தனது உள்ளோகைககள எடுத்துக்வகோண்டு திரும் ியெள் அகத

உதறிெிட்டு க ோட்டு வகோள்ெதற்கோக அப் டிகய குனிய... சத்யனின் ரத்த ஓட்ைம் சூைோகி
வகோதித்தது.. அெகள ோர்க்கோமல் அங்கிருந்து அெசரமோக வெளிகயறினோன்

“ ஓ... ஓடுறியோ... ஓடு மோமோ ஓடு” எனறு எண்ணி சிரித்த டி ோத்ரூமுக்குள் நுகழந்தோள்
மோன்சி

சத்யனுக்கு அெள் மனம் வதளிெோக புரிந்தது... அதோெது இந்த மோதிரிவயல்லோம்

ண்ணிட்டு நோன் ச லப் ட்டு வதோட்ைோ அகத ெச்சு என்கன இன்னும் ககெலமோ க ச
ப்ளோன் ண்ணிருக்கோ.. என்று வதளிெோக தப்புக்கணக்கு க ோட்ைோன் சத்யன்..
 “ என் மனசு சரியில்லோத க ோது...
“ உன் முகத்கதப் ோர்த்தோல்...
“ மனசு உைகன சரியோகிெிடுகிறது...
“ ஆனோல் அதுெகர சரியோக இருந்த நோன்...
“ சரியில்லோமல் க ோய்ெிடுகறன்!

சகமயலகறயில் மீ னோெின் குரல் ககட்க.... தர்மன் வசெகலயனிைம் ெிெசோயத்கதப்

ற்றி ஏகதோ க சிக்வகோண்டிருந்தோர்... வசல்ெி ர ரப் ோக இங்குமங்கம்
ஓடிக்வகோண்டிருந்தோள்..

முந்தோகனயில் கககயத் துகைத்துக்வகோண்டு வெளிகய ெந்த மீ னோ “ சோப் ோடு

வரடியோயிருச்சு ெோங்க சோப் ிைலோம்” என்று வ ோதுெோக அகழத்துெிட்டு மீ ண்டும்
சகமயலகறக்குள் நுகழந்தோள்... அெளோல் தம் ியிைம் இன்னும் சகஜமோக க ச
முடியெில்கல..

“ ெோ சத்யோ சோப் ிைலோம்” என்று சத்யகன அகழத்துக்வகோண்டு சோப் ோட்டு அகறக்கு

க ோனோர் தர்மன்.. மட்ைன் குருமோ.. ெிரோலமீ ன் குழம்பு.. மீ ன் ெருெல்.. என்று ஏகப் ட்ை
ஐட்ைம் வசய்திருந்தனர்

ஒரு எெர்சில்ெர் ககரியரில் சோப் ோடு க ோட்டு ஒரு கூகையில் கெத்து ஒரு
ெோகழஇகலயும் கெத்து வசல்ெியிைம் வகோடுத்த ஞ்செர்ணம் “ எலோ வசல்ெி இத
எடுத்துட்டுப் க ோய் ெயக்கோட்டுல இருக்குற உங்கப் னுக்கு குடு” என்று வகோடுத்தனுப் ,,

“ சரி ஆத்தோ” என்று ககரியகர ெோங்கிக்வகோண்டு ெயக்கோட்டுக்கு கிளம் ினோள் ...

தோெணியில் முடிந்திருந்த வ ோரியரிசிகய அள்ளி ெோயில் வகோட்டிய டி ஊகரெிட்டு
தள்ளி ெயக்கோட்டுக்கு வசல்லும் ஒற்கறயடிப் ோகதயில் க ோனெள்.. சத்யனின்
சவுக்குத்கதோப்க ோதி தோண்டியக ோது “ ஏய் நில்லு ” என்ற ஆண்குரல் ககட்டு
அப் டிகய நின்றோள்..

‘ அய்யய்கயோ யோருகம இல்லோத சவுக்குத் கதோப்புக்குள்ள இந்கநரத்துல யோரு?

ஒருகெகள கவுச்சி சோப் ோட்டுக்கு ஆகசப் ட்டு க ய் ஏதோெது ின்னோடிகய
ெந்துடுச்கசோ’ என்று யந்த டி திரும் ியெள் .. அங்கக நின்றிருந்தெகனப் ோர்த்ததும் ‘
அைச்கச இென் தோனோ?’ என்று மறு டியும் திரும் ி நைக்க ஆரம் ித்தோள்

இரண்கை எட்டில் அெகள அகைந்த கதென் “ ஏய் கூப் ிக் கூப் ிை கெகமோ க ோற
என்னடி திமிரோ?” என்று ககட்க..
நின்று அெகனப் ோர்த்து முகறத்த வசல்ெி “ இந்த டீ க ோட்டு கூப் ிடுற
கெகலவயல்லோம் என்கிட்ை கெனோம்.... ஆமோ வசோல்லிப்புட்கைன்” என்று ெிரல் நீட்டி
எச்சரித்தோள்

“ ஓ கமைத்கத கமைம்னு கூப் ிைனுகமோ? சரி கூப் ிட்ைோப் க ோச்சு” என்று திலுக்கு
ககலி வசய்தென்... “ கமைம் இந்த கநரத்துல இந்தப் க்கமோ எங்கப் க ோறீங்க?” என்று
ககட்ைோன்..

“ நோன் எங்கப்க ோனோ ஒனக்கு என்னெோம்? உன் கெகலகயப் ோர்த்துக்கிட்டு

க ோய்ச்கசரு” என்று ஏளனமோக க சிெிட்டு அங்கிருந்து நகர்ந்தெகள கதென்
கககயப் ிடித்து சுண்டி இழுக்க தடுமோறிய வசல்ெி அென் வநஞ்சிகலகய ெிழுந்தோள் .

அெள் கமலும் சரியோமல் கதென் அெள் இடுப் ில் கககெத்து தோங்கிப் ிடித்து தூக்கி
நிறுத்த.. அென் கககய உதறி ெிலகிய வசல்ெி அெகனப் ோர்த்து வநருப் ோய்
தகித்தப் டி “ யோர் கமல கக கெக்கிற?,, இன்கனோரு ெோட்டி என்கமல கக ெச்ச ஒகர
சீ ெோ சீ ெிடுகென்” என்று சோப் ோட்டுக் கூகையில் இருந்த அருெோகள எடுத்துக்
கோட்டினோள்..

ச்கச இப் டி ிடிச்சு இழுத்துட்ைகம என்று மனதுக்குள் சங்கைப் ட்டு நின்ற கதென்
அெள் அருெோகள எடுத்து கோட்டியதும் ெம்பு
ீ தகலதூக்க “ ஓஓஓ.... கமைம் அருெோள்
எல்லோம் ோதுகோப்புக்கு எடுத்து ெந்துருக்கீ ங்களோ?” என்றென் அருெோள் கெத்திருந்த
கககய ிடித்து முறுக்கி அெள் முதுகுப் க்கமோக ெகளத்து அெகளயும் திருப் ி தன்
வநஞ்சில் சோய்த்து “ இப் என்னடி ண்ணுெ? எங்க என்கன சீ வு ோக்கலோம்?” என்று
அெளிைம் செோல் ெிட்ைென்.. அெள் கூந்தலில் இருந்து ெந்த ஒருெிதமோன மணத்தில்
கலசோக வசோக்கிப்க ோய் அெள் தகலயில் தன் முகத்கத அழுத்தினோன்..

அெனிைம் தனது ெரம்

ீ லிக்கெில்கல என்றதும்,, வகோஞ்சம் யந்த குரலில் “
இகதோ ோரு என் கககய ெிட்டுடு...இல்கலன்னோ கத்தி யோகரயோெது கூப் ிடுகென்”
என்றோள்

அெள் யந்துெிட்ைோள் என்றதும் தனது ிடிகய வகோஞ்சம் தளர்த்தியென் “ என்

ககள்ெிக்கு தில் வசோல்லு உன்கன ெிட்டுர்கறன்?” என்று குனிந்து அெள் கோதருகில்
வசோன்னோன்..

“ நீ என் கககய ெிடு கக ெலிக்குது” என்று வகஞ்சினோள் வசல்ெி...

தனது ிடிகய தளர்த்தி அெகள தன் க்கமோக திருப் ியென்,, கககய மட்டும்
ெிைோமல் “ தில் வசோன்னோதோன் ெிடுகென்” என்றோன்..
“ நீ இன்னும் ககள்ெிகய ககட்ககல?, அப்புறம் என்னத்த தில் வசோல்றது.” என்று
சலித்துக்வகோண்ைெகள ரசித்தெோறு “ ஏன் நீ ஒன்னகற மோசமோ கயிறு ஆகலக்கு
கெகலக்கு ெரகல?” என்று ககட்க...

அெனிைமிருந்து தன் கககய ெிடுெித்துக்வகோள்ள முயன்ற டி “ இவதன்ன ககள்ெி?

அங்க கெகல வசய்ய எனக்குப் ிடிக்ககல அதனோல ெரகல” ட்வைன்று தில்
வசோன்னோள்

“ அதோன் ஏன் ிடிக்ககல? ஒரு ெருஷமோ அங்க தோன கெகல வசய்துகிட்டு இருந்த
இப் மட்டும் என்னோச்சு?” என்றெனின் குரலில் ஏகதோவெோன்று அெகள நிமிர்ந்து
ோர்க்க கெத்தது..

அென் என்ன இருக்கு என்று கண்டு ிடிக்க முயன்ற டி “ நீங்க எங்கய்யோவுக்கு

சண்கைக்கோரவுக... அதனோல் உங்க ஆகலக்கு கெகலக்கு ெரமோட்கைன்” என்று
தீர்மோனமோக வசோன்னெகள ரிதோ மோக ோர்த்தென்...

“ எங்களுக்கு உங்கய்யோவுக்கும் தோன சண்கை... உனக்கும் எனக்கும் இல்கலகய?

மரியோகதயோ நோகளயிகலருந்து கெகலக்கு ெோ” என்று அதிகோரம் வசய்தெகன
முகறத்தோள் வசல்ெி..

“ இந்த அதிகோரவமல்லோம் கெற எங்கயோெது ெச்சுக்க... நோன் வசோன்னோ வசோன்னதுதோன்”

என்றெள் அெகன உதறிெிட்டு கெகமோக முன்னோல் நைக்க...
அெள் ின்னோகலகய ஓடி ெந்த கதென் “ இகதோ ோர் வசல்ெி இப் தோன் உன்
அய்யோவுக்கும் என் தங்கச்சிக்கும் தோன் கல்யோணம் ண்ணப் க ோறோங்ககள.. அப்புறம்
என்ன? நீ ஆகலக்கு ெோ ” என்று சமோதோனமோக க சினோன்..

“ கல்யோணம் ண்ணிட்ைோ நீயும் உன் அண்ணனும் ண்ணவதல்லோம் இல்கலன்னு

ஆயிடுமோ? மோடு திங்கிற தீனிக்கு வநருப்பு ெச்சீ ங்ககள ச்கச” என்றெகள மறு டியும்
ிடித்து நிறுத்தி..

“அது அப்க ோ ஏகதோ ககோ த்துல ண்ணது.. இப் ல்லோம் நோன் எதுவுகம வசய்றதுல்ல...
அது உனக்கக வதரியும் வசல்ெி” என்ற நயந்து ெந்தோன்

“ ஏன் வ ோய் வசோல்ற,, முந்தோகநத்து உன் ெட்டு

ீ ெோசப் டியில ெச்சு என் முடிய ிடிச்சு
இழுத்து தள்ளுனிகய மறந்து க ோச்சோ? ” நக்கலோக ககட்ைோள்
“ அது .... நீ ஆகலக்கு ெரகலகயன்னு ககோெத்துல அது மோதிரி ண்கணன்... ஏன்
எனக்கு உன்கன வதோை உரிகமயில்கலயோ?” என்று அெகள கூர்கமயுைன் ோர்த்து
ககட்ைெகன கநரோகப் ோர்த்து...

“ உனக்வகன்ன உரிகமயிருக்கு... வரண்டு மோசத்துக்கு முந்தியோெது நீ எனக்கு சம் ளம்

குடுக்குற முதலோளி இப் அந்த சம்மந்தம் கூை நமக்கு இல்கல... இங்க ோரு நோன்
இனிகம உன்கனோை ஆகலக்கு ெரமோட்கைன்...உங்க சகெோசகம கெனோம்... அங்க
கெகல வசய்றகதெிை எங்கய்யோ ெட்டுல
ீ ோத்திரம் கழுெலோம்... அதனோல என்
ெழியெிட்டு உன் கெகலகயப் க ோய் ோரு நோன் எங்கப் ோருக்கு கசோறு எடுத்துக்கிட்டு
க ோகனும்” என்றெகள அவ்ெளவுதோனோ என் துக ோல் ோர்த்தென் ெழிகயெிட்டு
ஒதுங்கி நிற்க்க...

அென் கமலும் தகரோறு வசய்யோமல் சட்வைன்று நகன்றதும் வசல்ெி அென் முகத்கதப்

ோர்த்துெிட்டு தன் ெழிகயப் க ோனோள்...

வசல்ெி நோலடி நைந்திருக்கமோட்ைோள் “ வசல்ெி நோன்கூை கோகலயிகலர்ந்து

சோப் ிைகல,, ெட்டு
ீ எங்கப் ோ கூை சண்கைப் க ோட்டுட்டு எங்கண்ணன் க ோயிட்ைோன்,
அம்மோவும் அப் ோவும் அம்மோச்சி ெட்டுக்கு
ீ க ோயிட்ைோங்க, நோன் மட்டும் சோப் ிைோம
சுத்திக்கிட்டு இருக்ககன்” என்று கதென் ரிதோ மோக வசோன்னதும்.. க ோனதெிாோை
இரண்டு மைங்கு கெகத்தில் திரும் ியெள்..

“ அய்கயோ ஏன்யோ இன்னும் சோப் ிைகல?... தம் ிகய ோத்ததும் வ த்த புள்களய
மறந்துட்ைோங்க ோத்தியோ?... ச்கச ெட்டுல
ீ எதுவுகமெோ வசய்து கெக்கோமயோ ஆத்தோ
ெட்டுக்கு
ீ க ோறது... உன்கனய ட்டினிப் க ோட்டுட்டு அங்கக ோய் உங்கப் ோவும்
அம்மோவும் கறி மீ னுன்னு தின்றோங்க” என்ற ை ைவென்று வ ோரிந்து தள்ளியெள்
அெகன வநருங்கி “ நீ வகோஞ்சகநரம் இங்ககய இருக்கியோ? நோன் எங்கெட்டுக்குப்
ீ க ோய்
இருக்குறத க ோட்டு எடுத்துட்டு ெர்கறன்” என்று ககட்க...

இவ்ெளவு கநரமோக ெரோப்

ீ ோக க சியெள் சி என்றதும் ஒரு தோயோய் கருகண
கோட்டியகதப் ோர்த்ததும் ‘ ம்ஹ்ம் இதுதோன் என் வசல்ெி’ என்று மனதுக்குள்
கர்ெப் ட்ைென் “ ஏன் நீ ககயில ெச்சிருக்குற ககரியர்ல சோப் ோடு தோன இருக்கு
அகதப் க ோகைன் வசல்ெி?” என்றோன்

“ம்க்கும் இது எங்கய்யோ ெட்டு

ீ சோப் ோடு நீதோன் அவுகளுக்கு சண்கைக்கோரனோச்கச..
அப்புறம் எப்புடி சோப் ிடுெ?” என்று கெகலயோக ககட்ைெகளப் ோர்த்து ... “ நீ குடுத்தோ
சோப் ிடுகென் வசல்ெி” என்றோன் கதென்..
அென் குரலில் இருந்த ெித்தியோசம் வசல்ெிகய தகலகுனிய கெத்தது கோல்
கட்கைெிரலோல் தகரகய துகளயிட்ைப் டி “ சரி ெோ சோப் ிடு” என்றெள் ஒரு மர
நிழலில் கூகைகய கெத்துெிட்டு இகலகய எடுத்து கெத்துெிட்டு ககரியகர
எடுத்தோள்...

“ அய்கயோ குடிக்க தண்ணி இல்கலகய?” என்றெளிைம் “ இரு என் க க்ல ஒரு

தண்ணிக்ககன் இருக்கு எடுத்துட்டு ெர்கறன்” என்ற கதென் க க் இருந்த இைத்கத
கநோக்கி ஓடினோன்...

என்கிட்ை மட்டும் ஏன் இவ்ெளவு உரிகமவயடுத்துக்கிறோன?’ என்ற குழப் த்கதோடு

ககரியகரப் ிரித்து தயோரோக எடுத்து கெத்தோள்...

தண்ண ீர் ககனுைன் ெந்து அமர்ந்தென் “ உங்கப் ோக்கு சோப் ோடு வசல்ெி?” என்றோன்.. “
அது ைோன்னு னிவரண்டு மணிக்வகல்லோம் எங்கோத்தோ எடுத்துக்கிட்டு க ோயிரும்,,
இன்கனரம் எங்கப் ோரு சோப்ட்டிருக்கும்,, இது கநட்டுக்கு ெட்டுக்கு
ீ எடுத்துட்டுப்
க ோய்தோன் சோப்ட்டுருப்க ோம்” என்ற டி இகலயில் கசோற்கற ரிமோறினோள்

கதென் அககோர சியில் அெசர அெசரமோக சோப் ிட்ைோன் ... அென் ோட்டியின்
ககெண்ணத்தில் உணவு அமிர்தமோய் இறங்கியது “ மீ கன தமோ வ ோரிக்க எங்க
அம்மோச்சிய அடிச்சிக்க ஆகள கிகையோது” என்று வ ருகமக சிய டி சோப் ிட்ைெகனப்
ோர்த்து களுக் என்று சிரித்த வசல்ெி....

“ அய்ய மீ னு நோன் வ ோரிச்சது” என்றதும்... “ என்னது நீயோ வசய்த?” என்று

ஆச்சர்யப் ட்ைென், அதற்கு கமல் க சகநரமில்லோது சோப் ிடுெதில் இறங்கினோன்..

அென் அரக்கப் ரக்க சோப் ிடுெகதப் ோர்த்ததும் கண்கலங்கிப் க ோன வசல்ெி “

இம்பூட்டு சிகய ெச்சுகிட்டு.. ெந்ததுலருந்து ஏன் ெோக்குெோதம் ண்ணிகிட்டு இருந்த?..
சோப் ோடு கெனும்னு வசோல்ல கெண்டியது தோன?” என்று அக்ககரயோக ககட்ைெகள
நிமிர்ந்து ோர்த்த கதென்...

“ இந்த சிகய இன்னும் கூை என்னோல தோங்கமுடியும் வசல்ெி.. ஆனோ என் ஆகலயில
உன்கனப் ோர்க்கோம என்னோல இருக்க முடியகல வசல்ெி,, இப் ல்லோம் நோன்
சரியோகெ ஆகல க்கம் க ோறதில்கல வதரியுமோ? என்கன உனக்கு
புரியகெயில்கலயோ? ” என்று கதென் ெருத்தமோ வசோல்ல....

வசல்ெி தன் முழங்கோலில் முகத்கத அழுத்திக்வகோண்டு “ உங்களுக்கும் அய்யோவுக்கும்

சண்கை ெந்ததும் எவ்ெளகெோ க ர் உங்க ஆகல கெகலக்கு ெரோம நின்னுட்ைோங்க..
இதுல நோன் மட்டும் என்ன ஒஸ்தி?’ என்று சன்னமோக ககட்ைோள்
சோப் ிட்டு முடித்து எழுந்து கககழுெியென் “ மறு டியும் ெந்து அெள் அருகில்
அமர்ந்து “ எனக்கு நீ யோருன்னு உனக்குத் வதரியகலயோ வசல்ெி?” என்று கிசுகிசுப் ோக
ககட்க...

வசல்ெி திகல வசோல்லோமல் ோத்திரங்ககள கூகையில் அடுக்கிக்வகோண்டு எழுந்தோள்..

கதென் எழுந்திருக்கோமல் அெள் கககயப் ிடித்து அெகள நகரெிைோமல் “ தில்

வசோல்லிட்டுப் க ோ? வசல்ெி ” என்றோன்..

இம்முகற கககய ெிடுெித்துக் வகோள்ள முயற்சி வசய்யோமல் “ உனக்கு நோன்

யோருன்னு எனக்வகப் டி வதரியும்? ” என்று தில் ககள்ெி ககட்ைோள்...

“ அது எனக்குத் வதரியும்... நோன் ககட்ைது வமோதல்ல ககட்ை ககள்ெிக்கு தில் ...
ஆகலக்கு ெருெியோ? மோட்டியோ?”

வசல்ெி அென் முகத்கதப் ோர்க்கோமகலகய “ ம்ஹூம் ெரமோட்கைன்” என்று கூந்தல்

சிலும் ி முன்வநற்றியில் ெிழ தகலயகசத்தோள்

“ அப் இவ்ெளவு கநரம் எனக்கு சோப் ோடு க ோட்ைது என்கூை க சினது எல்லோம் சும்மோ
தோனோ?” கதெனின் குரலில் நிரோகரிக்கப் ட்ை ககோ ம்

“ அது நீ சிக்குதுன்னு வசோன்ன அதனோல க ோட்கைன்”

“ அப்க ோ அவ்ெளவு தோன்? ” என்றென் சற்றுகநரம் கழித்து “ சரி க ோ இனிகம நோன்

உன் ெழியில ெரகெ மோட்கைன்” வசோல்லிெிட்டு தனது க க் நிறுத்தியிருந்த
இைத்துக்கு ெிறுெிறுவென க ோனோன் ..

வகோஞ்சதூரம் ெகர வசன்ற வசல்ெி மறு டியும் திரும் ி ஓடிெந்து அென் க க்கக
ஸ்ைோர்ட் வசய்யுமுன் சோெிகய எடுத்துக்வகோண்டு “ இப் நோன் இன்னோ
வசோல்லிட்கைன்னு இம்புட்டு ககோெப் டுற? .. இத்தகன நோளோ கெகலக்கு ெரோம
இருந்துட்டு இப்க ோ திடீர்னு நோன் கெகலக்கு ெந்தோ ோக்குறெக தப் ோ வநகனக்க
மோட்ைோகளோ?” என்று வமல்லிய குரலில் அெனிைகம திருப் ி ககட்ைோள்..

க க்கில் இருந்து இறங்கிய கதென்.. “ அப் நோன் உன்ன எப்புடி ோர்க்குறது? நீகய
அதுக்கு ஒரு ெழி வசோல்லு?” என்றோன்..
குறும்புைன் அெகன நிமிர்ந்துப் ோர்த்த வசல்ெி “ அய்யோ என்னகமோ இத்தகன நோளோ
என்கனய ோர்க்கோதது மோதிரி வசோல்றிகய? அதோன் எங்கக ோனோலும் எதோெது ஒரு
சோக்குல என் ின்னோடிகய ெர்றிகய? அகத மோதிரி ோர்த்துட்டு க ோககெண்டியது
தோகன? இப் மட்டும் என்னகமோ புதுசோ என்கிட்ை ககட்குற?” என்று அென் கண்ககளப்
ோர்த்து ககட்க...

மோட்டிக்வகோண்டு அெஸ்கதயில் வநளிந்த கதென் “ அது......... உன்கன ஆகலயில

ோர்க்க முடியோம அந்த மோதிரி ெந்கதன்.. ஆனோ எனக்கு அது க ோதோகத?” என்று
வகஞ்சினோன்

“ க ோதோதுன்னோ இன்னும் என்ன கெனும்?” வசல்ெியின் குரல் அெளுக்கக

ககட்கெில்கல..

“ எனக்கு வநதமும் உன்கூை க சனும், இப் டி வகோஞ்சகநரமோெது உன் முகத்கதப்

க்கத்துல இருந்து ோர்க்கனும்” என்று கோதகலோடு ிதற்றினோன் கதென் ...

இருெரும் இதுெகர கநரடியோக கோதகல வசோல்லெில்கலகய தெிர ஒருெர் மனது

மற்றெருக்கு வதரியும், கதென் கெனித்துக்வகோள்ளும் ஆகலயில் கெகலக்குச் கசர்ந்த
க ோது அங்கு கெகல வசய்யும் மற்ற வ ண்ககளப் க ோலத்தோன் வசல்ெியும்.. நோளோக
நோளோக அெளின் துடுக்கோன க ச்சும் சுறுசுறுப்பும் கதெகன வ ரிதும் கெர அெளிைம்
சும்மோகெனும் ஏதோெது க ச்சுக்வகோடுத்தோன்... வ ரிய கண்ககள ெிரித்து, வநற்றியில்
ெந்து கற்கறயோக கூந்தல் ெிழ தகலகய இப் டியும் அப் டியும் ஆட்டிய டி க சும்
அெள் அழகக கண்டு மயங்கி நிற் ோன், அென் தன் கோதகல உணரும் தருணத்தில்
தோன் குடும் த்தில் தகரோறு ெந்து வசல்ெி கெகலக்கு ெரோமல் நின்று க ோனோள்...
அெகள கோணோமல் தெித்து அெள் க ோகுமிைவமல்லோம் மகறெோக இெனும் ின்னோல்
க ோெோன்... அப் டித்தோன் அன்றும் அெகளத் கதடி எங்குகம இல்கலவயன்றதும்
யங்கர ககோ த்கதோடு தன் ெட்டுக்குப்
ீ க ோனென் அங்கக வசல்ெி நோட்ைோகம
ண்ணிக்வகோண்டு இருக்க.. அெகளப் ோர்க்க முடியோத ஆத்திரத்தில் கூந்தகலப் ற்றி
இழுத்தது.. ஆனோல் அதற்கோக கதென் ெருந்தகெ இல்கல.. எனக்கு உரிகமயிருக்கு
நோன் ண்ணுகென் என்று நிகனத்தோன் .. இன்று அெளின் இரண்டிவலோன்று முடிவு
வதரிந்கத ஆககெண்டும் என்றுதோன் ின்னோகலகய ெந்தது..

“ வசோல்லு வசல்ெி உன்கன எப் டி தனியோ ோக்குறது?” என்று மறு டியும் ககட்ைெகன
ோர்த்து குறும் ோக சிரித்தெள் “ இப் என்னகமோ நம்ம கூை நூறுக ர் இருக்குற மோதிரி
க சுற.. என்று வசோல்லிெிட்டு ெோய்ப்வ ோத்தி சிரிக்க...

“ ஏ.... வசல்ெ..........
ீ அப் ன்னோ இனிகம இங்ககய ோர்த்துக்கலோம்னு வசோல்றியோ?” என்று
ஆர்ெத்துைன் ககட்ைோன் கதென் ...
“ அய்கயோ க ோ க ோ .. நோன் ஒன்னும் அப் டி வசோல்லகல” என்று ஓடியெகள மறித்து
நின்று...

“ நோகளக்கு இகதகநரம் இங்க ெந்து உனக்கோக கோத்திருப்க ன் வசல்ெி, நீ கட்ைோயம்

ெரனும், இல்கலன்னோ எவ்ெளவு கநரமோனோலும் இங்கககய இருப்க ன், ெட்டுக்கு
ீ
க ோகமோட்கைன்... அப்புறம்.. உனக்கோக நோன் ஒன்னு ெோங்கி ெச்சிருக்ககன் , நோகளக்கு
நீ ெந்ததும் அகத தருகென்” என்று தன் கோதகல மகறமுகமோக வசோல்லிகயெிட்ைோன்
கதென்

சிலெிநோடிகள் மவுனத்திற்கு ிறகு ... சரிவயன்று தகலயகசத்து ெிட்டு நகர்ந்தெகள

மறித்து நின்ற கதென் “ வசல்ெி இத்தகன நோளோ உன் ின்னோடிகய அகலஞ்கசகன
உனக்கு இரக்ககமயில்கலயோ?” என்று ககட்ைதும்...

“ அதோன் நோகளக்கு ெர்கறன்னு வசோன்கனன்ல அப்புறமோ ஏன் சும்மோ சும்மோ ெழி

மறிச்சு நிக்கிற ” என்று கூறிய டி குழப் த்துைன் நிமிர்ந்தெள் கதென் தன்
உதடுககளகய தோ த்துைன் ோர்ப் கதப் ோர்த்து “ ஏய் ச்சீ ” என்று வெட்கத்துைன்
ெிலகினோள்..

“ என்ன ச்சீ , ெோ வசல்ெி ஒன்கன ஒன்னுதோன் ” என்று அெள் கககயப் ிடித்து இழுத்து
தன் வநஞ்சில் சோய்த்தென் அெள் திமிறி ெிடு டும்முன் சட்வைன்று குனிந்து அெள்
இதழ்ககள கவ்ெிக்வகோண்ைோன்... இத்தகன நோட்களோக ோர்த்துப் ோர்த்து ஏங்கியது
ககக்கு கிகைத்த சந்கதோஷத்கத அெகள அகணத்துக்வகோண்டு ஆழமோய்
முத்தமிட்ைோன்

முதலில் மறுத்து முரண்டியெள் கநரம் வசல்ல வசல்ல தன் இதழ்ககள ிளந்து அென்
மூச்சு தன்கனோடு கலக்க ெழி ெிட்ைோள்,, கநற்றுெகர இரு துருெமோக இருந்தெர்கள்
இன்று மூச்சுைன் மூச்சோக கலந்தோர்கள்..

கதென் தனது முதல் முத்தத்தில் மயங்கி ஆர்ெமோய் அெளின் கீ ழுதட்கை கடித்துெிை,,

ட்வைன்று அெனிைமிருந்து தன் உதடுககள ிடுங்கிக்வகோண்டு அகணத்திருந்த அென்
வநஞ்சில் கககெத்து தள்ளிெிட்டு வெட்கத்துைன் ஓடினோள் வசல்ெி...

“ ஏய் ஏய் வசல்ெி” என்று அெள் ின்னோகலகய ஓடிெந்த கதென் யோகரோ எதிர்
திகசயில் ெருெகதப் ோர்த்து “ நோகளக்கு மறக்கோம ெந்துடு கோத்திருப்க ன்” என்று
அெளுக்கு மட்டும் ரகசியம் வசோல்லிெிட்டு கிளம் ினோன்
 குறுக்கு ோகதயிகல மறிச்சு ெழியில் நிக்க
உறுத்தும் இளமனசின் அருத்தம் வதரிஞ்சு நிக்க
கூறோம க ோனெகள குருெம்மோ
தில் கூறோம க ோனெகள குருெம்மோ
அை ெருத்தவமன்ன ெருத்தவமன்ன ருெமோ
நோம வெலகி நிக்க வரண்டும் வரண்டு துருெமோ

குறுக்கு ோகதயிகல மறிச்சு ெழியில் நின்னு

உறுத்தும் இளமனசின் அருத்தம் வதரிஞ்சு நின்னு
க த்தோம க த்தி நிக்கும் மருகதய்யோ
கமளங்வகோட்ைோம ககக்குறிகய உரிகமயோ
உன்ன ோக்குறப்க ோ உள்ளூர ஒண்ணு ெருகதயோ
நீயும் ரிசம்க ோட்டு ஒரசி ோக்க ெருெியோ

சுண்ணோம்பு வெத்தல ெச்சு...கஹோய்

சோயப் ோக்கு சந்தனம் ெச்சு...கஹோய்
வ ோண்ணு ோக்க ெந்தோ என்ன மோமோகெ..கஹோய்

ஞ்சோங்க ஐயர ெச்சு ..கஹோய்

ந்தலில நோளக்குறிச்சு..கஹோய்
கண்ணோலம் வசஞ்சோ என்ன மோமோகெ..கஹோய்

கண்ணோலம் கட்டும் முன்கன...கஹோய்

வகட்டிகமளம் வகோட்டும் முன்கன....கஹோய்
ககெிரலும் ட்ைோ என்ன ஆகோகதோ..கஹோய்

ெண்ணோத்தி பூச்சி க ோல...கஹோய்

வெள்வளருக்கம்பூெ க ோல..கஹோய்
உன்னழக கண்ைோ வநஞ்சம் ெோைோதோ.

அடி மஞ்ச வகழங்கக சிறு இன் கிைங்கக

கட்டிக்கரும்க வகோடி முல்கல அரும்க

அடி ோக்கோம க ோனெகள குருெம்மோ

ஒரு வ ண்வணன ெந்தது
வ ோன்னுல ண்ணிய உருெமோ

குறுக்கு ோகதயிகல மறிச்சு ெழியில் நின்னு

உறுத்தும் இளமனசின் அருத்தம் வதரிஞ்சு நின்னு
க த்தோம க த்தி நிக்கும் மருகதய்யோ
உன்ன ோக்குறப்க ோ உள்ளோர ஒண்ணு ெருகதயோ
நீயும் ரிசம்க ோட்டு ஒரசி ோக்க ெருெியோ

வ ண்ணோன வ ண் உறங்க..கஹோய்
வ ோன்னுமணி கண்ணுறங்க..கஹோய்
ச்ச புல்ல க ோட்டு கெப்க ன் ோய் க ோல கஹோய்

முத்தோன முத்தழகி..கஹோய்
மஞ்சமலர் வகோத்தழகி...கஹோய்
முத்தம் ஒண்ணு ெச்சோ என்ன பூப்க ோகல..கஹோய்

வெட்ைோம வெட்டுது கண்ணூ..கஹோய்

வெக்கம் ெிட்டு ஒட்டுது வ ோண்ணு..கஹோய்
என்ன கெணும் கண்டுபுடி மோமோகெ..கஹோய்

கநயோண்டி கமளத்த வதோட்டு..கஹோய்

ககயிரண்டில் தோளத்த தட்டு..கஹோய்
உன்னோட்ைம் நோனும் வரடி மோமோகெ

அடி வதோட்டுப் புடிக்க புது வமட்டுப் டிக்க

அள்ளி அகணக்க கனி கிள்ளி றிக்க
ஆத்கதோரம் இைமிருக்கு ெசதியோ
ஒரு ஒத்தைம் கெக்க ஒத்திக ோக்க ெருெியோ

குறுக்கு ோகதயிகல மறிச்சு ெழியில் நின்னு

உறுத்தும் இளமனசின் அருத்தம் வதரிஞ்சு நின்னு
க த்தோம க த்தி நிக்கும் மருகதய்யோ
கமளங்வகோட்ைோம ககக்குறிகய உரிகமயோ

உன்ன ோக்குறப்க ோ உள்ளூர ஒண்ணு ெருகதயோ

ஹகயோ...
நீயும் ரிசம்க ோட்டு ஒரசி ோக்க ெருெியோ

அைைைை.........
குறுக்கு ோகதயிகல மறிச்சு ெழியில் நிக்க
உறுத்தும் இளமனசின் அருத்தம் வதரிஞ்சு நிக்க
 கூறோம க ோனெகள குருெம்மோ
தில் கூறோம க ோனெகள குருெம்மோ
உனக்கு ெருத்தவமன்ன ெருத்தவமன்ன ருெமோ
நோம வெலகி நிக்க வரண்டும் வரண்டு துருெமோ

மறுநோள் கோகல ஐந்து மணிக்வகல்லோம் ெழக்கம் க ோல ெிழிப்பு ெந்தது சத்யனுக்கு...

ஆனோல் எழுந்திருக்கத்தோன் முடியெில்கல.. மோன்சி எப்க ோதும் எக்ஸ்ட்ரோெோக
யன் டுத்தும் இரு தகலயகணகள் கோணோமல் க ோயிருக்க... அகெ இருந்த இைத்தில்
திலோக சத்யன் இருந்தோன்

சத்யன் மல்லோந்து டுத்திருக்க.. ஒருக்களித்துப் டுத்து அென் வநஞ்சில் முகத்கத

கெத்து, ோதி உைல் அென் மீ து ைர்ந்திருக்க... ஒரு கோகல நீட்டி.. மறுகோகல மைக்கி
அென் கோல் மீ து க ோட்டிருந்தோள் மோன்சி

சத்யனுக்கு புதிதோக அனு ெிக்கும் ஏசியின் குளிரும்... மோன்சியின் அகணப்பும் கசர்ந்து

உைகல க்வகன்று த்திக்வகோள்ள கெத்தது, அென்மீ து கிைந்த மோன்சியின்
மைக்கியிருந்த கோகல இன்னும் சற்று கமகலற்றினோலும் சத்யன் ககத
கந்தலோகிெிடும்...

வரோம் சிரமப் டுத்தியது அெனது ஆண்கம...எப் டியோெது எழுந்துெிைகெண்டும் என்று

முயன்று தன் வநஞ்சில் இருந்த அெள் தகலகய எடுத்து தகலயகணயில் கெக்க..
அது மீ ண்டும் நகன்று அென் வநஞ்சில் ெந்து ஓட்டிக்வகோண்ைது..

என்னைோ இது கசோதகன ? என்று நிகனத்த டி சத்யன் வமதுெோக தன் உைகல நகர்த்தி
அெளிைமிருந்து ெிடு ை முயன்றோன்... அப்க ோது “ இப் ஏன் எழுந்திருக்கிற?” என்ற
மோன்சியின் வதளிெோன குரல் ககட்டு திககத்துப்க ோய் “ நீ முழிச்சு தோன் இருக்கியோ
மோன்சி?” என்றோன்..

“ ஆமோ.... ின்ன இப் டிவயோரு மோமகன ெச்சிகிட்டு தூங்கெோ முடியும்?” என்று மோன்சி
வசோன்னதும்...

சத்யன் குழப் மோகிப் க ோனோன்... இவ்ெளவு அழகோன வ ோண்ைோட்டிகய க்கத்துல

ெச்சிகிட்டு நோகன தூங்கும் க ோது... என்கனரமும் சண்கைக்கு தயோரோ இருக்குற இெ
ஏன் தூங்ககல? அகத அெளிைகம ககட்ைோன் “ ஏன்ைோ தூங்ககல?”
அென் வநஞ்சில் இருந்து தகலகயத் தூக்கி அென் முகத்கதப் ோர்த்து “ உன்கனப்
த்தி வதரியோத ெகரக்கும் என் மோமோ நல்லெருன்னு வநகனச்கசன்... இப்க ோதோன் நீ
எப் டிப் ட்ை ஆளுன்னுதோன் எனக்கு வதரிஞ்சுக ோச்கச, இனிகம உன்கன கண்கோனிச்சு
கிட்கை இருந்தோதோகன நல்லது? அதோன் தூங்ககல... தூங்குனதும் நீ எந்திருச்சு
க ோய்ட்ைோ என்னப் ண்றது? ”

கோகலயிகலகய சத்யன் வநஞ்சில் முள்ளோக கதத்தது அெள் ெோர்த்கதகள்,, தனது

அந்த ஒருநோள் நைத்கதயோல் இெள் தன்கன நம் ெில்கல என்று உள்ளம்
ெருந்தினோன்.. இெ மட்டுகம என் ெோழ்க்கக என் கத இெ ஏன் புரிஞ்சுக்ககெ
இல்கல?

ஆனோல் மோன்சிகயோ... ‘ வசய்ெகத எல்லோம் வசய்துெிட்டு மோன்சிகய கல்யோணம்

ண்ணிக்கிகறன் என்று ஒரு ெோர்த்கதகூை வசோல்லோத சத்யகன ெிட்டு வகோஞ்சகநரம்
ெிலகினோல் கூை அென் தன்கன மறந்துெிடுெோகனோ என்ற யம்தோன் இருந்தது..

இருெர் மனதிலும் கோதல் தழும் ிக்வகோண்டு இருந்தோலும்... அெர்களின் சிந்தகன கெறு

கெறோக இருந்தது... அெர்களுக்கு நடுகெ இருப் து இரும்புத்திகர என்று இருெரும்
நிகனத்தோர்கள்.. ஆனோல் அது பூக்கலோம் வநய்யப் ட்ை பூகெலி என்று இருெருகம
கண்டுவகோள்ள மறுத்தனர்...

சத்யன் அகமதியோக அப் டிகயப் டுத்துக்கிைந்தோன்.. அென் மனநிகல அெனது

ஆண்கம எழுச்சிகய துெள கெத்திருந்தது... மோன்சி தன் அகணப்க ெிைெில்கல,,
இருெருகம வநஞ்சு நிகறய கோதகல நிரப் ிக்வகோண்டு ெிழித்துக்கிைந்தனர..

சற்றுகநரம் கழித்து சத்யன் கலசோக புரண்டு டுத்து மூடியிருந்த அெள் கண்ககளப்

ோர்த்த டி “ மோன்சி எனக்கு ஒரு ககள்ெிக்கு தில் கெனும்?’ என்றோன்..

கண்ககளத் திறக்கோமகலகய “ ககளு” என்றோள்..

“ என்கமல குடுத்த க ோலீஸ் கம்ப்களண்ட்ல நீயோ முழு மனகசோை ககவயழுத்துப்

க ோட்டியோ? அல்லது உன் அண்ணனுங்க ெற்புறுத்தி ககவயழுத்துப் க ோை
ெச்சோங்களோ?” இத்தகன வநஞ்கச வசல்லோக அரித்துக்வகோண்டிரிக்கும் ெிஷயத்கத
ககட்கை ெிட்ைோன் சத்யன்..

க ோலீஸ் கம்ப்களண்ட் ெிஷயத்தில் ெகரனின்

ீ ெற்புறுத்தல் தோன் அதிகம் என்றோலும்,
மோன்சியின் ெம்பு
ீ ிடித்த மனது அகத ஒத்துக்வகோள்ளோமல்.. “ ஆமோ நோன்தோன் என்
முழு சம்மதத்கதோை ககவயழுத்துப் க ோட்கைன்,, ின்ன நீ ண்ணதுக்கு சும்மோெோ
ெிைமுடியும்? ஞ்சோயத்துல னிஷ் ண்ணகலனோலும் சட்ைம் மூலமோ உன்கன
னிஷ் ண்ணனும் வநகனச்கசன் அதோன் நல்லோ ஸ்ட்ரோங்கோ எழுதி குடுத்கதன் ”
என்று மோன்சி குரலில் எந்தெித ெருத்தமும் இல்லோமல் வசோல்ல....
சத்யன் கண்ககள மூடித்திறந்தோன்.. மூடும்க ோது நிர்மலமோய் இருந்த கண்கள்
திறக்கும்க ோது சிெப்க பூசிக்வகோண்டு இருந்தது... இவ்ெளவு கநரம் அெகள
கநோகடிக்கக்கூைோது என்று அகணத்திருந்தென்... அெகள முரட்டுத்தனமோக உதறிெிட்டு
எழுந்தோன்.

அென் உதறித்தள்ளிய கெகத்தில் கட்டிலின் மறு ஓரம்க ோய் ெிழுந்த மோன்சி,

திககப்புைன் எழுந்து அமர... கட்டிலில் இருந்து இறங்கி நின்ற சத்யன் அெகளத்
திரும் ிப் ோர்த்து “ வநஞ்சுல இவ்ெளவு ெஞ்சத்கத ெச்சிருக்குறெ அப்புறம் ஏன்டி
என்கன கல்யோணம் ண்ணிக்க சம்மதிச்ச? இன்னும் ஸ்ட்ரோங்கோ கம்ப்களண்ட்
குடுத்துட்டு என்கன நிரந்தரமோ வஜயில்ல ெச்சிட்டு, நீ வெளிநோட்டுக்கு
க ோககெண்டியதுதோகன, ஏன் என்கன கல்யோணம் ண்ணி என் உயிகர எடுக்குற?”
எவ்ெளவு கட்டுப் டுத்தியும் முடியோமல் ெோர்த்கதககள வகோட்டிய சத்யன்
கதகெத்திறந்து வகோண்டு அகறயிலிருந்து வெளிகயறினோன்

‘ஏன் என்கன கல்யோணம் ண்ணி என் உயிகர எடுக்குற?’ இந்த ெோர்த்கத மோன்சியின்
கோதுகளில் மறு டியும் மறு டியும் ஒலித்தது.. அப்க ோ வநசமோகெ மோமோவுக்கு என்கன
ிடிக்ககலயோ? அப்புறமோ ஏன் அன்னிக்கு ‘நீதோன் கெனும்னு’ வசோல்லி அவ்ெளவு
ஆகச ஆகசயோ ண்ணோரு?.. நோன் நல்லோத்தோகன இருக்ககன்? என்கன ஏன்
மோமோவுக்கு ிடிக்ககல? மோன்சியின் ிள்கள மனம் தன் ெோர்த்கதகள் அெகன
கோயப் டுத்தியகத அறியோமல் அென் வசோன்ன ஒரு ெோர்த்கதக்கு ஆயிரம்
அர்த்தங்ககள கதடியது..

வெளிகயப் க ோன சத்யன் ல் கதய்த்து கதோட்ைத்து குளியலகறயில் குளித்துெிட்டு

ெரும்க ோது, எதிகர ெந்த ஞ்செர்ணம் “ ரோசு நம்ம சிெோ க ோன் ண்ணுச்சுப் ோ...
ககோயில்ல கல்யோணம் நைந்ததோல கநத்து அது ெரக்கூைோதோம்,, இன்னிக்கு மத்தியோனச்
சோப் ோட்டுக்கு அெ வூட்டுக்கோரரு கூை ெர்கறன்னு வசோல்லிருக்கு, மோமியோருக்கு
கமலுக்கு வசோகமில்கலயோம். அதனோல இன்னிக்கு ரோகெ கிளம் ிடுகென்னு வசோன்னோ...
நீ எங்கயும் க ோகோம ெட்டுக்கு
ீ ெந்துடு ரோசு” என்று வசோல்ல.....

சத்யனுக்கு இருந்த மனநிகலயில் தன் மககளயும் மருமககனயும் சந்கதோஷத்துைன்

எதிர்வகோள்ள முடியோது என்று கதோன்றியது,, “ இல்லம்மோ இன்னிக்கு ஒரு முக்கியமோன
கெகலயோ மதுகர ெகர க ோகனும், சிெோ ெந்தோ கெனிச்சு அனுப்புங்க... நோன்
இன்னும் வரண்டுநோள் கழிச்சி ககோயமுத்தூர் க ோய் அெங்க எல்லோகரயும் ோர்த்துட்டு
ெர்கறன்” என்று வசோல்லிெிட்டு ெட்டுக்குள்
ீ நுகழந்தோன்....

சத்யன் உகை மோற்ற அகறக்குள் நுகழந்தக ோது மோன்சி டுக்ககயில் இல்கல..

ோத்ரூமில் தண்ண ீர் வகோட்டும் சப்தம் ககட்ைது,, சத்யன் உகைகய மோற்றிக்வகோண்டு
மோன்சியின் அலமோரிகய திறந்து அன்று இென் அடுக்கி கெத்த துணிகளுக்கு
இகைகய இருந்த ஒரு வ ரிய கெகர எடுத்து ஒரு சிறிய வலதர் க யில்
கெத்துக்வகோண்டு வெளிகய ெந்தோன்..

சின்னம்மோள் வகோடுத்த கோ ிகய ருகிெிட்டு “ மோன்சியும் எழுந்துட்ைோ.. என்ன

கெனும்னு ககட்டு குடுங்க... கெனமோ ோர்த்துக்கங்க” என்று கூறிெிட்டு வெளிகய
ெந்தென் ெோசலுக்கு அருகில் இருந்த தனது கெகன்ஆகர எடுத்துக்வகோண்டு
கிளம் ினோன்...

அென் மதுகரக்குச் வசன்றதும் மதுகரயிலிருந்த தனது நண் ன் ஒருென் உதெியுைன்

மோணெர்ககள டிப் தற்கோக வெளிநோடு அனுப்பும் ஒரு கன்சல்ைன்சி நிறுென
அதிகோரியிைம் மோன்சியின் க ப் ர்ககள கோட்டி கயோசகன ககட்ைக ோது.. மோன்சி தன்
கல்லூரி நண் ர்கள் மூலமோக ெிசோ எடுத்துெிட்டிருந்ததோல் டிப்புக்கோக வெளிநோடு
வசல்ெது சுல ம் என்றோர் அந்த அதிகோரி..

என்னப் டிப்பு, எத்தகன ெருைம் தங்ககெண்டும், எவ்ெளவு ணம் வசலெோகும் என்று

சகல ெிஷயத்கதயும் கலந்தோகலோசித்துெிட்டு “ சரியோக இன்னும் திகனோரு மோதம்
கழித்து மோன்சி டிப் தற்கோக எல்லோெற்கறயும் தயோர் வசய்துெிட்டு ெந்தோன் சத்யன்...

அென் ெட்டுக்கு
ீ ெரும்க ோது இரெோகியிருந்தது.. சிெோத்மிகோவும் அெள் கணெனும்
ககோகெ வசன்றிருந்தனர்.. ெந்தென் யோரிைமும் எதுவும் வசோல்லோமல்.. தன்
அம்மோெிைம் மககளப் ற்றி மட்டும் ெிசோரித்து சோப் ிட்டுெிட்டு டுக்ககயகறக்குள்
நுகழந்தோன்..

மோன்சி நன்றோக உறங்கிக்வகோண்டிருந்தோள். கநற்று இரவு இென் இருந்த இைத்தில்

இப்க ோது மறு டியும் அந்த தகலயகணகள் இருந்தன... சத்தமில்லோமல் தனது
உகைககள மோற்றிெிட்டு மகனெிகய வநருங்கி வநற்றியில் கிைந்த முடிககள
ஒதுக்கிெிட்டு தனது உதடுககள அங்கக தித்தோன்..

மோன்சி ஒருக்களித்துப் டுத்திருக்க அெளின் மைக்கிய கககளுக்குள் நசுங்கியது

அெளது பூரித்த மோர்புகள், அன்று சத்யன் ோர்க்கோதகெ.. அெள் ைோப்ஸ்க்குள்
இருந்த டிகய அெகன வெறிகயற்றியகெ.. இன்றும் ஒன்கறோவைோன்று கமோதி அழுந்தி
ிதுங்கி அெகனப் ோர்த்து ஏளனம் வசய்ெது க ோலிருந்தது.. சத்யன் ஒரு நீண்ை
வ ருமூச்சுைன் அெள் க ோர்கெகய சரி வசய்துெிட்டு வெளிகய ெந்து தனது
ெழக்கமோன கட்டிலில் டுத்துக்வகோண்ைோன்

மறுநோள் கோகல மோன்சி ெிழிக்கும் முன் இென் ெயலுக்குப் க ோயிருந்தோன்.. அென்

எதிலிருந்து தப் ிக்க இப் டி வசய்கிறோன் என்று அெனுக்கக புரியெில்கல..
வமோத்தத்தில் மோன்சியின் அருகோகமயில் தனக்கு கழய டி அன்றுக ோல் வெறி
 ிடித்துெிடுகமோ என்று யந்தோன் என்று கெண்டுமோனோல் வசோல்லலோம் .. இகதநிகல
வதோைர்ந்து மூன்று நோட்கள் நீடித்தது,,

முழுதோக இரண்டு மோதம் முடிந்து மூன்றோெது மோதம் வதோைங்கியிருந்தது.. மோன்சியின்

உைல் லகீ னமும் கசர்ந்துவகோள்ள சத்யனின் ெிலகுதல் அெகள வ ரிதும்
அகலப்புறுதலுக்கு ஆளோக்கியது.. உைல் லகீ னம் சத்யகன எதிர்த்து நிற்க்க
முடியோமல் அெகள தளர்த்தியது... ஒவ்வெோரு நோளும் இரவு மணி எட்ைோனதுகம
தூக்கம் ெந்துெிை, அெள் தூங்கியதும் சரியோக ஒன் து மணிக்கு ெட்டுக்கு
ீ ெந்து
சோப் ிட்டு உறங்கினோன்.. இரண்டு மோதமோக எந்த கெகலககளயும் கெனிக்கோததோல்
சத்யனுக்கு ஓய்ெில்லோமல் க ோனது... ஆனோல் இரவு ெந்து மோன்சியின் அருகில்
அமர்ந்து ரசித்துெிட்டுதோன் க ோெோன்,, இவ்ெளவு அழகோன வ ண்கமகய அனு ெிக்க
முடியெில்கலகய என்ற ஏக்கம் அெகன ெகதத்தது..

அெள் சம்மதமின்றி நைந்த உறெோல் ஏற் ட்ை அெமோனங்ககள அென் மனம் அடிக்கடி
புைம்க ோட்ைது, என்கன வஜயிலுக்கு அனுப்பும் அளெிற்கு என் மீ து ெஞ்சம்
வகோண்ைெகள மறு டியும் உறவுக்கோக அணுகக்கூைோது என் தில் உறுதியோக
இருந்தோன்.. தினமும் மகன் வெளிகயப் டுப் கத கெகலயுைன் ோர்த்தோர்
ஞ்செர்ணம்...

அந்த ெோரத்தில் ஒருநோள் மககளப் ோர்க்க ககோகெ வசன்று ெந்தோன் சத்யன்,, சம்மந்தி
ெட்டில்
ீ இெனுகைய இரண்ைோெது திருமணத்கத வ ரிது டுத்தோமல் இயல் ோக
க சியது சத்யனுக்கு நிம்மதியோக இருந்தது, அென் மகள் சிெோத்மிகோ ஏற்கனகெ
மோன்சியின் கதோழியோக இருந்தோலும் இப்க ோது மூச்சுக்கு முன்னூறு முகற சித்தி சித்தி
என்று குறிப் ிட்ை க சியதும் சத்யனின் ோரம் ோதியோய் குகறந்தது க ோல் இருந்தது..
ஒருநோள் சம்மந்தி ெட்டில்
ீ தங்கியெனுக்கு அன்று இரவு மோன்சிக்கு தரும் முத்தம்
தரோமல் க ோனதில் எகதகயோ றிவகோடுத்தது க ோல் இருந்தது..

மறுநோள் கோகல அெகன சந்தித்த சிெோத்மிகோெின் மோமனோர் தனியோக

அகழத்துச்வசன்று “ மோப்ள முன்ன மோதிரி நீங்க இப்க ோ வெத்து ஆள் கிகையோது,,
உங்களுக்குன்னு வ ோண்ைோட்டி இருக்கோ,,, ோெம் சின்னப்வ ோண்ணு கெற.. அெகள
அங்க தனியோ ெிட்டுட்டு இந்த மோதிரி ரோத்தங்கோதீங்க வமோதல்ல ஊருக்கு கிளம்புங்க”
என்றதும் சத்யன் அசடு ெழிய சிரிக்க..

“ இனிகமல் ெர்றதோனோ அந்த புள்களகயயும் கூட்டிட்டு ெந்து த்துநோள் கூை தங்கிட்டு

க ோங்க” என்று சிரித்த சத்யனின் மச்சோன் அெகன ஊருக்கு அனுப் ி கெத்தோர்
அன்று மோகலகய ெடு
ீ ெந்த சத்யன் அகறக்குள் மோன்சி இல்லோததோல் அெகளத் கதடி
கதோட்ைத்திற்கு ெந்தோன் .. கதோட்ைத்தில் ஒரு மரத்தடியில் அமர்ந்து வகோட்ைடியில்
ெிகளயோடிய கன்றுகுட்டிகய ோர்த்துக்வகோண்டிருந்தோள்,,

அெகள வநருங்கிய சத்யன் “ மோன்சி” என்று அகழத்த டி அருகில் அமர்ந்து அெள்

கககயப் ற்றி தன் வநஞ்சில் கெக்க... அெகளோ கககய வெடுக்வகன்று உதறி
ெிடுெித்துக்வகோண்டு “ என்ன இருக்ககனோ வசத்கதனோன்னு ோர்க்க ெந்தியோ? என்று
ககட்க

சத்யன் துடித்துப் க ோனெனோய் “ என்னைோ இப் டி க சுற.. எனக்கு கெகல சரியோ

இருக்கு ,, நோன் ெர்ற கநரம் நீ தூங்கிப் க ோயிர்ற.. அதுக்கு நோன் என்ன ண்றது?” என்று
ெருத்தமோக வசோன்னதும் ட்வைன்று எழுந்துவகோண்ை மோன்சி “ ம்ம் தூங்குற என்
தகலயில கல்கலத்தூக்கி க ோடுறதுதோன? ” என்று வசோல்லிெிட்டு கெகமோக
ெட்டுக்குள்
ீ ஓடினோள்.. க ோகும்முன் அெள் ெிழிகள் குளமோகியிருந்தகதப் ோர்த்து
சத்யனுக்கு ெோழ்க்கககய வெறுத்தது..

கெகலகயோடு உள்கள ெந்தெகன எதிர்வகோண்ை அம்மோ “ ரோசு அெளும் சின்னப்புள்ள

தோனப் .. நீயும் கதோட்ைம் வதோறவுன்னு சுத்துற.. அெகள எங்கயோெது வெளிய
கூட்டிட்டுப் க ோய்ட்டு ெோய்யோ? நோகளக்கு மதியம் சோப் ோட்டுக்கு ிறகு வரண்டுக ரும்
ெரீ ோண்டி ககோயிலுக்கு க ோய்ட்டு ெோங்க” என்று வசோல்ல..

சத்யனுக்கும் ககோயிலுக்கு க ோய்ெிட்டு ெருெது நல்லது என்று கதோன்றியது... “ சரிம்மோ

கூட்டிட்டுப் க ோகறன்” என்றோன்..

மறுநோள் கோகல மோன்சி ெிழிக்கும் ெகர கோத்திருந்து ெிழித்ததும் “ மோன்சி மதியம்

வரடியோ இரு....... வரண்டு க ரும் ெரீ ோண்டி ககோயிலுக்குப் க ோகலோம்” என்று வசோல்ல..

மோன்சி அவ்ெளவு கோகலயிகலகய உற்ச்சோகமோனோள் “ ககோயிலுக்கோ? நோம

வரண்டுக ருமோ? வரடியோ இருக்ககன் மோமோ?” என்று கூெியெகள வநருங்கி கன்னத்தில்
தட்டி “ ஆனோ அழகோ ட்டுச்கசகல கட்டிகிட்டு.. நககவயல்லோம் க ோட்டுகிட்டு வரடியோ
இருக்கனும். சரியோ?” என்றதும்..

மோன்சியின் முகம் ட்வைன்று சுருங்க “ அய்யய்கயோ எனக்கு கசகலகய கட்ைத்

வதரியோகத?” என்று உதட்கை ிதுக்கினோள்..

ிதுக்கிய உதட்கை இழுத்து சப் லோமோ என்று எழுந்த ஆகெசத்கத அைக்கிக் வகோண்டு
“ அம்மோச்சிய இல்கலன்னோ வசல்ெிய கட்டிெிை வசோல்லு” என்று வசோல்லிெிட்டு
திரும் ியென் அெளிைமிருந்து தில் இல்லோமல் க ோககெ.. சத்யன் மறு டியும்
திரும் ிப் ோர்க்க... இவ்ெளவு கநரம் குளிர் நிலெோய் இருந்த மோன்சியின் முகம்
இப்க ோது நன் கல் சூரியனோய் தகித்தது..

அென் முகத்கத கூர்ந்து “ எனக்கு புருஷன் யோரு?” என்று மட்டும் தோன் ககட்ைோள்...
அெசரமோய் அெகள வநருங்கிய சத்யன் “ இதுக்கு ஏன்ைோ இவ்ெளவு ககோ ம்.. சரி
நோகன ெந்து கட்டி ெிடுகறன் நீ குளிச்சிட்டு வரடியோ இரு” என்று வசோல்லிெிட்டு
ெயலுக்குப் க ோனோன்

ஆனோல் அென் நிகனத்தது நைக்கெில்கல, கரும்பு கலோடுைன் ெகரனோல்

ீ எரிக்கப் ட்ை
லோரியின் இன்சூரன்ஸ் க்களம் வசய்ெது வதோைர் ோக இன்சூரன்ஸ் கம்வ னி
அதிகோரிகள் ெிசோரகனக்கோக ெந்துெிை.. அெர்களுக்கு ெி த்து நைந்த இைம் மற்றும்
ெி த்கத கநரில் ோர்த்தெர்கள் என அகனத்து தகெகலயும் வசோன்ன சத்யன்.. கமகல
வசன்ற மின் கம் ியில் உரோய்ந்ததோல் ெி த்து நைந்துெிட்ைது என்று வசோன்னோன்,
அெர்களுக்கு கதகெயோன தகெல்ககள வசோல்லி அெர்ககள அனுப் ிெிட்டு சத்யன்
ஸ்ஸ் யப் ோ என்று ெரப் ில் அமர்ந்தக ோது அெனது வசல் அகழத்தது..

எடுத்துப் ோர்த்தோன்.. கதெனின் நம் ர் ஆன் வசய்து “ வசோல்லு கதெோ?” என்றதும்...

சின்னய்யோ நோனு வசல்ெி.. இவுக இப் தோன் நம்ம ெட்டுக்கு

ீ ெந்தோக அதோன்
அவுககிட்ை க ோகன ெோங்கி உங்களுக்கு ண்கறன்.. நீங்க உைகன ெட்டுக்கு
ீ ெோங்க
சின்னய்யோ?” என்றெளின் குரலில் இருந்த தட்ைம் சத்யகன திககக்க கெக்க..

“ என்னோச்சு வசல்ெி.. மோன்சிக்கு ஏதுனோ............?” என்று முடிக்கோமல் தெிப்புைன் ககட்க..

“ அய்கயோ சின்னம்மோ நல்லோதோன் இருக்கோங்க,, ஆனோ நீங்க உைகன ெோங்ககளன்

சின்னய்யோ” என்று வசல்ெி வசோன்னதும் “ சரி இரு ெர்கறன்” என்றென் உைகன தன்
க க்கில் ெட்டுக்கு
ீ கிளம் ினோன்..

ெட்டு
ீ ெோசலில் ெண்டிகய நிறுத்திெிட்டு இறங்கியென் ஞ்செர்ணம் வசல்ெி
மட்டுமல்லோது வமோத்த கெகலயோட்களும் ெட்டு
ீ ெோசலில் நிற்க... சத்யன்
தட்ைத்துைன் “ என்ன வசல்ெி என்னோச்சு?” என்றோன்..

சங்கைமோக அெகனப் ோர்த்த வசல்ெி “ அதுங்கய்யோ.... நீங்க வரண்டு மணிக்கு

ககோயிலுக்கு கூட்டிட்டுப் க ோகறன்னு வசோன்னதோல சின்னம்மோ குளிச்சுட்டு தகலப்
ின்னி பூ ெச்சு, நககவயல்லோம் க ோட்டுகிட்டு, புைகெ மட்டும் கட்ைோம நீங்க ெந்து
கட்டி ெிடுெங்கன்னு
ீ வெறும் ோெோகை ரெிக்கககயோை ரூமூக்குள்ள
உட்கோர்ந்திருந்தோங்க... நீங்க ெர கலட்ைோனதும் வரோம் ககோ மோகி ரூமுக்குள்ள இருந்த
எல்லோத்கதயும் எடுத்து தோறுமோறோ க ோட்டுட்டு ககோெமோ கதோட்ைத்துல ெந்து
உட்கோர்ந்துட்ைோங்க.. அெங்க கமலோக்கு இல்லோம வெறும் ோெோகை ரெிக்கககயோை..
கதோட்ைத்துல சுத்தவும் கெகல வசய்றவுக யோருகம ெட்டுக்குள்ள
ீ க ோககல
எல்லோருகம வெளிய உட்கோர்ந்திருக்ககோம்.. நோன் சமோதோனம் ண்ணப் க ோனோ ககயில
வகைச்சத எடுத்து ெசுறோங்க.
ீ அதோன் நோனும் இங்கனகய ெந்து உட்கோர்ந்துட்கைன்”
என்று வசல்ெி முடிக்கவும் ..

ெட்டின்
ீ சூழ்நிகல வநோடியில் புரிந்தது.. தகலகுனிந்து அமர்ந்திருந்த
கெகலக்கோரர்ககளப் ோர்த்தோன் சத்யன்.. ச்கச இெங்க முன்னோடி என் மோனம் க ோச்கச?
ககோ த்தில் வகோந்தளித்தோன் சத்யன் ... மனுஷகனோை சூழ்நிகல புரியோம இவ்ெளவு
ிடிெோதமோ? ச்கச என்ன வ ோண்ணு இெ? ஆத்திரத்துைன் ெட்டுக்குள்
ீ நுகழந்தென்
கநரோக கதோட்ைத்திற்கு வசன்றோன்,

மோன்சி ெழக்கமோக அமரும் மரத்தடியில் வெறும் ோெோகை ரெிக்ககயுைன்

முழங்கோகலக் கட்டிக்வகோண்டு அமர்ந்திருந்தோள்... அெகள வநருங்கியென் ிைரியில்
ஒரு ககயும் வதோகையில் ஒரு ககயும் ெிட்டு அெகள அப் டிகய அள்ளினோன்..
முதலில் திககத்தோலும் சட்வைன்று சுதோரித்துக்வகோண்டு அென் கககளில் கண்மூடி
கிைந்தோள் மோன்சி...

ெட்டுக்குள்
ீ நுகழந்து அகறக்கதகெ கோலோல் உகதத்து திறந்து உள்கள க ோனென்..
அெகள கட்டிலில் வதோப்வ ன்று க ோட்டுெிட்டு இடுப் ில் கககெத்து ஆத்திரமோய்
முகறக்க மோன்சி கட்டிலில் கோல்நீட்டி டுத்துக்வகோண்டு அலட்சியமோக அென்
ோர்கெகய எதிர் வகோண்ைோள்..

அெள் கட்டியிருந்த சிெப்புப் ோெோகை முழங்கோல் ெகரக்கும் சுருண்டு கிைக்க..

அணிந்திருந்த சிெப்பு ரெிக்கக அெளின் மோர்புககள அைக்கிகெக்க முடியோமல்
ககோகழயோக அெற்கற வெளிகய ிதுக்கிக் கோட்டியது... கழுத்தில் சிெப்புக்கல்
அட்டிகக. சிெப்புக்கல் மோகல, என எல்லோகம சிெப் ில் இருக்க சத்யனின் ோர்கெ
நீலநிறமோனது.. அெனது ஆத்தரவமல்லோம் வ ோசுக்வகன்று ெடிந்து க ோனது...

ிதுங்கியிருந்த மோர்புககள கண்டு ெோயில் எச்சில் ஊறியது... வெகளவரன்ற கோல்கள்

எங்களுக்கு நடுகெ ெோ... என்று அெகன அகழத்தது... கமயிட்ை அெள் கண்ககள
கண்டு மயக்கம் ெந்தது... அென் கட்டுப் ோடுகள் உகைந்து க ோக கட்டிலில் தோெிகயறி
அெள் க்கத்தில் சரிந்து அெள் உைகலத் திருப் ி தன்கனோடு இறுக்கி அகணத்தோன்...

மோன்சியிைம் எதிர்ப் ில்கல அெனுக்குள் அைங்கினோள்... அெகள வநோருங்க

அகணத்த டி “ ஏன்டி இந்த மோதிரி கதோட்ைவமல்லோம் சுத்தின” என்று கிசுகிசுப் ோய்
ககட்ைோன்..
“ நீ ககோயிலுக்குக் கூட்டிப் க ோகறன்னு வசோல்லிட்டு ெரகல அதோன் இப் டி
சுத்துகனகனன்” அென் வநஞ்சில் அழுந்திய தன் மோர்புககள கமலும் அழுத்தினோள்..

“ குடும் ப் வ ோண்ணுக்கு அழகோடி இது” சத்யன் தன் வநஞ்சில் குத்திய கல் மோகலகய
எடுத்து ின்னோல்ப் க ோட்டுெிட்டு அகணத்தோன்...

“ நீ ண்றது மட்டும் ஒரு புருஷனுக்கு அழகோ?” மோன்சி கோகலத்தூக்கி அென் கமல்ப்

க ோட்டுப் ின்னிக்வகோள்ள தகையோக இருந்த ோெோகைகய ஒரு ககயோல்
கமகலற்றினோள்..

“ உன்கனவயல்லோம் இத்தகன நோளோ ெிட்டு ெச்சது வரோம் தப்புடி... திமிகர அைக்கி

வகோட்ைத்துல கட்டியிருக்கனும்” அகணப்க இலகுெோக்கி சரிந்து ெந்து ிதுங்கியிருந்த
மோர்புகளுக்கு நடுகெ இருந்த ிளெில் தன் மூக்கக அழுத்தினோன்

“ அய்ய நோன் அப் டித்தோன் ண்ணுகென் உன்னோல என்னப் ண்ண முடியும்?” தன்
மோர் ில் ஆரோய்ந்து வகோண்டிருந்தெனின் தகலமுடியில் ெிரல் நுகழத்து ககோதிய டி
மோர் ில் அழுத்தினோள்..

“ என்னப் ண்ணணுகமோ அகதப் ண்கறன்டி ” வகோம்பு சீ ெிய அலங்கோநல்லூர்

ஜல்லிக்கட்டு கோகளயோக ெிகைத்துக்வகோண்ைது அென் ஆண்கம ...

ிதுங்கிய சகதகய உதட்ைோல் சப் ி இழுத்தோன், சத்யனின் வமோக ல் எங்ககோ அடிப் து

க ோல் ககட்ைது... கககய இகைகய நுகழத்து ஒரு மோர்க வகோத்தோகப் ற்றினோன்,
ோதிகூை அென் கக வகோள்ளெில்கல.. மறு டியும் வமோக ல் எங்ககோ அகழத்தது

இம்முகற ெிைோமல் வமோக ல் அடிக்க.. அெள் மோர்புகளுக்கு நடுெில் இருந்து

தகலகய எடுத்தோன், மோன்சிகய அகணத்த கெகத்தில் ோக்வகட்டில் இருந்த க ோன்
டுக்ககயில் ெிழுந்திருக்க.. மோன்சியின் உைலுக்கு கீ கழ கககய நுகழத்து ககயோல்
தைெி க ோகன எடுத்துப் ோர்த்தோன்..

கோல் ண்ணியிருந்தது தர்மன்.. சத்யன் மோன்சிகய ெிலக்கி எழுந்து அமர்ந்து ஆன்

வசய்து “ மோமோ” என்றோன்..

“ மோப்ள எங்க இருக்க?” தர்மனின் குரல் ..

“ ெட்டுல
ீ தோன் மோமோ,, என்ன வசோல்லுங்க மோமோ?” என்றோன் சத்யன் ணிவுைன்
“ ஒன்னுமில்ல நீ உைகன கிளம் ி நம்ம ெட்டுக்கு
ீ ெோ... ஒரு நல்ல சமோச்சோரம்
க சனும்” என்று அெர் வசோன்னதும்..

“ இகதோ த்து நிமிஷத்தில் அங்க இருப்க ன் மோமோ” என்றோன் சத்யன்..

எதிர்முகன சத்தமின்றி இருக்க,, வமோக கல அகணத்துப் ோக்வகட்டில்
க ோட்டுக்வகோண்டு ஒயிலோக கிைந்த மகனெிகய ஏக்கமோகப் ோர்த்த டி “ மோன்சி
உங்கப் ோ தோன் க ோன் ண்ணோர்.. ஏகதோ நல்ல சமோச்சோரம் க சனும் உைகன ெோன்னு
வசோல்றோரு.. நோன் க ோய்ட்டு ெந்துர்கறன்” என்று கட்டிலில் இருந்து இறங்கியென்
மோன்சிகயயும் தூக்கி இறக்கிெிட்ைோன்

அெகளத் தள்ளி நிறுத்தி ஏற இறங்கப் ோர்த்துெிட்டு “ நோகளக்கு கண்டிப் ோ

ககோயிலுக்குப் க ோகலோம், கோகலயிகலகய க ோகலோம்.. அதனோல என் கண்ணம்மோ
நல்ல ிள்களயோ டிரஸ் மோத்தி சோப் ிட்டு டுக்கனும்” என்று கோதகலோடு கூறியதும்..
அென் குரலின் மோயத்திற்கு கட்டுப் ட்டு வமதுெோக தகலயகசத்தோள்..

சத்யன் அெகளப் ிரிந்து ககலந்துக ோன தகலமுடிகய ெோரிக்வகோண்டு வெளிகய

ெந்தோன், ெட்டில்
ீ இருப் ெர்கள் அெரெர் கெகலககள வசய்துவகோண்டிருக்க..
இவ்ெளவு கநரமோக கதகெ சோத்தோமகல கட்டிலில் கிைந்தது ஞோ கம் ெந்தது..
தனக்குள் சிரித்த டி அக்கோ ெட்டுக்கு
ீ கிளம் ினோன்...

சற்று கோலம் கைந்து அென் கோதகல உணர்ந்தோலும்.. அது அெகன வசோர்க்கத்தின்

ெிழிம் ில் வகோண்டுக ோய் நிறுத்தியது,, அகத சந்கதோஷமோன மனநிகலயுைகனகய தன்
அக்கோெட்டுக்குப்
ீ க ோனோன்...
அெனுக்கோக கோத்திருந்தோர் தர்மன்,, தம் ிக்கு கோப் ி எடுத்து ெர உள்கள க ோனோள்
மீ னோ...

சத்யன் தர்மனுக்கு எதிகர இருந்த கசோ ோெில் அமர்ந்த டி “ எங்க மோமோ ெரனும்
ீ
கதெனும்” என்று ககட்க...

“ ெரன்
ீ மதுகரக்குப் க ோயிருக்கோன்.. கதென் ஆகலயில இருந்து இன்னும் ெரகல
மோப்ள” என்ற டி நிமிர்ந்தெர்.. சத்யனின் வெள்களச் சட்கையின் கோலரில் ஒட்டியிருந்த
குங்கும தீற்றகலப் ோர்த்து தனக்குள் சிரித்த டி “ என்ன மோப்ள மோன்சி இன்னிக்கு
ஏகதோ ககோயிலுக்கு கூட்டிப்க ோககலன்னு வரோம் தகரோறு ண்ணோலோகம? அப்புறம்
என்னோச்சு?” என்று .. ஏகதோ மகளுக்கும் தனக்கும் சம்மந்தம் இல்லோதது க ோல
ககட்ைோர்...

தன் சட்கையில் அெர் ோர்கெ க ோன இைத்கதப் ோர்த்த சத்யன் சற்று வநளிந்த டி “

ம் க ோன் ண்ணி வசோன்னதும் நோன் ெந்து சமோதோனம் ண்கணன் மோமோ.. என்னப்
 ண்றது மோமோ வகோஞ்சம் ிடிெோதம் அதிகம்.. க ோகப்க ோக சரியோயிடுெோ” என்றென்
கசோ ோெில் இருந்து எழுந்தென் “ இகதோ ெர்கறன் மோமோ” என்றுெிட்டு கிச்சனுக்குள்
நுகழந்தோன்...

கிச்சனில் கோ ிப் க ோட்டுக்வகோண்டு இருந்த மீ னோ தம் ிகயத் திரும் ிப் ோர்த்து “ என்ன
சத்யோ?” என்று ககட்க...

ோத்திரம் கழுவும் ெோஷ்க ஷின் அருகக ெந்து குழோயிலிருந்து தண்ணர்ீ ிடித்து தன்
கோலரில் இருந்த குங்குமக் ககரகய கழுெிய டி.. “ இல்லக்கோ சும்மோ ஏகதோ ககர ”
என்று சமோளித்தெகன உற்றுப் ோர்த்த மீ னோ சட்கையில் இருந்த குங்குமத்கதப்
ோர்த்துெிட்டு பூரித்து சிரித்த டி கோ ியுைன் வெளிகயப் க ோனோள்
சற்றுகநரத்தில் ெந்து அமர்ந்த சத்யகன கமலும் சிரித்து சங்கைப் டுத்தோமல் கநரடியோக
ெிஷயத்துக்கு ெந்தோர் தர்மன் “ சத்யோ நம்ம வசல்ெிய ெரனுக்கு
ீ ககட்கலோம்னு நோனும்
உன் அக்கோவும் முடிவு ண்ணிருக்ககோம்.. நீ என்ன வசோல்ற மோப்ள?” என்று ககட்க..

சத்யன் அெகர ஆச்சர்யமோகப் ோர்த்து “ என்ன மோமோ வசோல்றீங்க?... நம்ம வசல்ெியோ?”

என்று ககட்ைதும்...

“ ஆமோம் மோப்ள.. அெள மோதிரி ஒரு ஆளுதோன் இந்த ெட்டுக்கு

ீ லோயக்கு,,
அதுவுமில்லோம நோம என்ன சோதி குளம் ககோத்திரம் ோர்க்ககெண்டியதில்ல, தூரத்து
உறவுல ரோகமய்யோ உனக்கு அண்ணன் முகற.. எனக்கு மச்சோன் முகற.. அதோன் நீகய
அெர்கிட்ை க சி அ ிப்ரோயத்கத ககட்டு வசோன்னோ. நோம ஒரு நல்லநோள் ோர்த்து
ரோகமய்யோ ெட்டுக்குப்
ீ க ோய் தோம்பூலம் மோத்திக்கிட்டு ெந்துைலோம்” என்று தனது
முடிகெ வசோன்னோர்

வசல்ெி இந்த ெட்டுக்கு

ீ மருமகளோெது அெனுக்கு வரோம் கெ சந்கதோஷம்,, “ சரி மோமோ
நோன் ரோகமய்யோ அண்ணகனப் ோர்த்து க சிடுகறன்” என்றோன்..
அதன் ிறகு வகோஞ்ச கநரம் க சிக்வகோண்டு இருந்துெிட்டு சத்யன் கிளம் ினோன்... கநரோக
தன் ெடு
ீ வசல்லோமல் ரோகமய்யோெின் ெட்டுக்குப்
ீ க ோனோன்.. சத்யனுக்கு இந்த
ெிஷயத்கத ஆறப்க ோட்ை வசய்ெதில் ெிருப் மில்கல... உைனடியோக க சி முடிக்க
தீர்மோனித்தோன் ..

அந்த கநரத்தில் சத்யகன எதிர் ோர்க்கோத ரோகமய்யோ தட்ைத்துைன் “ என்னங்க தம் ி

இந்த கநரத்துல?” என்று கலெரத்துைன் ககட்டு வெளித் திண்கணயில் சத்யன் அமர
தன் கதோளில் இருந்த துண்கை எடுத்து தகரகய துகைத்தோர்

திண்கணயில் ஏறியமர்ந்த சத்யன் “ நல்ல ெிஷயம் தோண்கண... நம்ம வசல்ெிகய

மீ னோக்கோ க யன் ெகரனுக்கு
ீ ககட்கிறோங்க.. இப் தோன் மோமோ கூப்ட்டு ெிஷயத்கத
வசோல்லி உங்ககிட்ை அ ிப் ிரோயம் ககட்க வசோன்னோரு.. நீங்க என்னண்கண வசோல்றீங்க?’
என்று சத்யன் உற்சோகத்துைன் ககட்க..

தன் கோதில் ெிழுந்த வசய்திகய நம்ம முடியோமல் சத்யகன ஆவென்று ோர்த்தோர்... “

என்னண்கண அப்புடிப் ோர்க்குறீங்க.. எல்லோம் நல்லதுக்கு தோன்.. அக்கோவுக்கும்
மோமோவுக்கும் வசல்ெிகய வரோம் ிடிச்சுப் க ோச்சு. அதோன் உைகன முடிக்க
ஆகசப் டுறோங்க” என்று சத்யன் ெிளக்கியதும் ..

கதகெோரமோக நின்றிருந்த ரோகமயோெின் மகனெி “ அய்யோ இெருக்கு என்னத்தங்க

வதரியும்.. வசல்ெி உங்க ெட்டு
ீ வ ோண்ணு.. நீங்கப் ோர்த்து என்ன வசய்தோலும்
எங்களுக்கு சம்மதம்” என்று தன் கணெருக்கு திலோக க ச... அப்க ோதுதோன் உயிர்
ெந்தது க ோல் “ ஆமோங்கய்யோ ஆமோ ஆமோ.. வசல்ெி உங்கெட்டு
ீ வ ோண்ணு நீங்கப்
ோர்த்து எது வசய்தோலும் நோங்க மறுத்துப் க சப்க ோறதில்ல.. அப்புறம் எங்ககிட்ை
என்னய்யோ ககட்குறது” என்றோர் ரோகமய்யோ..

“ வசல்ெியும் என் மகதோன்.. ஆனோலும் வ த்தெங்க கிட்ை ககட்கிறது தோகன முகற

அண்கண... சரி சம்மதம் வசோல்லிட்டீங்கள்ள இனிகம ஆககெண்டியகத நோன்
ோர்த்துக்கிகறன்” என்று உற்சோகமோய் கூறிெிட்டு சத்யன் ெட்டுக்கு
ீ கிளம் ினோன்..

ரோகமய்யோெின் ெட்டில்
ீ இருந்து க க்கக தன் ெடு
ீ வசல்லும் வதருெில் திருப் ியென்
ின்னோடி யோகரோ ஓடி ெருெது இருட்டில் வதரிய, உைகன ெண்டிகய நிறுத்திெிட்டு
திரும் ிப் ோர்த்தோன் .. வசல்ெிதோன் மூச்சிகரக்க ஓடிெந்து ெண்டியின் அருகக நின்றோள்

“ என்னோ வசல்ெி ஏன் இப் டி ஓடி ெர்ற?” என்று சத்யன் ககட்டு முடிக்குமுன்
கண்களில் இருந்து வ ோல வ ோலவென கண்ணர்ீ வகோட்ை சத்யகனப் ோர்த்து
ககவயடுத்துக் கும் ிட்டு “ சின்னய்யோ எனக்கு இந்த கல்யோண ஏற்ப் ோடு கெனோம்ய்யோ..
எனக்கு இதுல சம்மதமில்கலங்க அய்யோ” என்று வசோல்லிெிட்டு ககெியெகளப்
ோர்த்து சத்யன் குழப் த்துைன்..

“ ஏன் வசல்ெி? அெங்க என்கிட்ை ண்ண ிரச்சகனகய மனசுல ெச்சுக்கிட்டு இப்புடி

வசோல்றியோ? ஏகதோ ககோெத்துல இப் டி ண்ணிட்ைோங்க மத்த டி அெனுங்க நல்ல
சங்கதோன் வசல்ெி” சத்யன் தன் மச்சோன்களுக்கு ஆதரெோக க சினோன்..

“ அய்கயோ நோன் அகதவயல்லோம் நிகனக்ககலங்க சின்னய்யோ... எனக்கு இப்க ோ

கல்யோணம் கெனோமுங்க” என்று கலங்கியெகள கூர்கமயோகப் ோர்த்து “ என்ன வசல்ெி
நீ யோகரயோெது ெிரும்புறயோ?” என்று கநரடியோக சத்யன் ககட்ைதும்..
திககத்து மவுனமோக தகல குனிந்தோள்.. அெளது தகலகுனிகெ சத்யன் ககட்ைது
உண்கம என்று உணர்த்த.. சத்யனது உற்ச்சோகவமல்லோம் ெடிந்து க ோனது “ யோரு அந்த
க யன் வசல்ெி? ” என்று ககட்ைோன்..

கலெரத்துைன் அென் முகத்கத நிமிர்ந்து ோர்த்த வசல்ெி.. மறு டியும் தகலகுனிந்து “

அந்த ெட்டு
ீ சின்னெரு தோங்க” என்றதும் சத்யன் ஆச்சரியமோக “ யோரு கதெனோ?”
என்று ககட்க

“ ஆமோங்க... வமோதல்ல சம்மதமில்கல ஆனோ அெரு என்கனய உசுருக்கு உசுரோ

ெிரும்புறோருங்கய்யோ.. வ ோறவு நோனும்தோன்......” என்று முடிக்க முடியோமல்
தடுமோறிெகளப் ோர்த்து..

“ அைக் கழுகத.. வகோஞ்சகநரத்தில என்கனயகெ கலங்க ெச்சிட்ைகய... நீ அந்த ெட்டு

ீ
மருமகளோ க ோகனும் , அது கதெகனோ ெரகனோ..
ீ உனக்கு ிடிச்சென் கூைதோன் உன்
கல்யோணம்.. மனகசப் க ோட்டு குழப் ிக்கோம க ோய் தூங்கு நோன் ோர்த்துக்கிகறன்”
என்று வசோல்லிெிட்டு சத்யன் தன் ெட்டுக்கு
ீ கிளம் ினோன்

அகதசமயம்த்தில் அங்கக தர்மன் ெட்டில்

ீ மீ னோ மூலமோக ெிஷயத்கத ககள்ெிப் ட்ை
ெகரன்...
ீ ‘ வமோதல்ல என் தங்கச்சிகய வ ரிய இைத்துல கட்டிக்குடுக்க கூைோதுன்னு
அெ ெோழ்க்கககய வகடுத்த.. இப்க ோ என் தகலயில ஒன்னுமில்லோத ெோயோடிகய
கட்ைப் ோர்க்கிறயோைோ மோமோ’ என்று சத்யன் மீ து யங்கரமோய் வநஞ்சில் ெஞ்சத்கத
ெளர்த்தோன்,, அெனுக்கு அந்த ணக்கோர மதுகர வ ண்ணின் மீ து இருந்த கமோகம்
கண்கண மகறத்தது..

சத்யன் ெட்டுக்குள்
ீ நுகழயும்க ோது ெழக்கத்கத ெிை மணி த்தோகியிருந்தது ...
மோன்சியின் அகறயில் ெிளக்குகள் நிறுத்தப் ட்டிருக்க... ஞ்செர்ணம் மகனுக்கோக
ெிழித்திருந்தோர்..

சத்யன் சத்தமின்றி அகறக்குள் நுகழந்து, மோன்சியின் தூக்கத்கத ககலக்கோமல்

ககலிக்கு மோறி சோப் ிை ெந்து அமர்ந்தோன்... சோப் ிடும்க ோது அம்மோெிைம் ெிஷயத்கத
வசோல்ல..

ஞ்செர்ணத்துக்கு வரோம் வும் சந்கதோஷம்,, “ வசல்ெி ெோயோடியோ இருந்தோலும் வரோம்

நல்லெ ரோசு, என்னைோ இந்த கதென் ய அடிக்கடி இங்ககய ெந்து சுத்துகதன்னு
ோர்த்தோ.... ெிஷயம் இதுதோனோ? ம்ம் வரண்டு க ருக்கும் வ ோருத்தமோத்தோன் இருக்கும்,,
ெரனுக்கு
ீ ஒரு வ ோண்கணப் ோர்த்து முடிச்சிட்டு அதுக்கு அடுத்த முகூர்த்ததுல
இெங்க வரண்டு க ருக்கும் ண்ணிைகெண்டியதுதோன்” என்று உற்சோக மிகுதியில்
ஞ்செர்ணம் க சிக்வகோண்கை க ோக.. சத்யன் சோப் ிட்ை டிகய உம் வகோட்டினோன்...
சோப் ிட்டு முடித்துெிட்டு எழுந்த சத்யன் ெோசலில் கிைந்த கட்டிலில் டுத்து ‘புதிதோய்
கதோன்றிய இந்தப் ிரச்சகனக்கு என்ன தீர்வு,, ெகரன்
ீ இகத எப் டி எடுத்துக்வகோள்ெோன்
என்று சத்யன் கயோசித்த டி இருந்தோன்...

சரி எதுெோயிருந்தோலும் ெிடிஞ்சதும் ோர்க்கலோம் என்று கண்மூடிப் டுத்தென் டுத்த

சிறிதுகநரத்திகலகய உறங்கிப் க ோனோன்... மோன்சியினுைனோன அழகோன கனவு ஒன்றின்
தோக்கத்தோல் நடு இரெில் ெிழித்தென், தண்ண ீர் தோகவமடுக்க கட்டிலுக்கடியில்
இருக்கும் தண்ணர்ீ ஜக்கக எடுக்க குனிந்தென் திககப் ில் அலறி எழுந்து அமர்ந்தோன்

கட்டிலுக்குப் க்கத்தில் வெறும் தகரயில், தகலக்கு தகலயகண கூை இல்லோமல்,

ககககள வதோகைகளுக்கு நடுகெ கெத்துக்வகோண்டு தனது வமோத்த உயரத்கதயும்
குறுக்கிக்வகோண்டு டுத்திருந்தோள் மோன்சி.

சத்யன் கட்டிகலெிட்டு இறங்கி தகரயில் அமர்ந்து “ மோன்சி......” என்ற கூெலுைன்

அெள் தகலகய எடுத்து தன் வநஞ்கசோடு அழுத்திக்வகோண்ைோன்...

மோன்சி அென் இடுப்க தன் கககளோல் ெகளத்துக்வகோள்ள ... “ என்னைோ கண்ணம்மோ

இவதல்லோம்? ஏன் இங்க ெந்து டுத்த? ” குமுறினோன் சத்யன்...

அென் மோர்க தன் உதட்ைோல் உரசிய டி... “ நீ ெருகென்னு கநட்வைல்லோம் வெயிட்

ண்கணன்... நீ ெரகெயில்ல. வெளிய ெந்து ோர்த்தோ நீ இங்க தூங்குன.. சரி இந்த
கட்டில்லகய டுக்கலோம்னு ோர்த்தோ இைமில்கல.. அதோன் கீ ழகய டுத்துட்கைன்” என்று
மோன்சி வமல்லிய குரலில் வசோல்ல....

“ அதுக்கோக இப் டியோ? என்கன எழுப் ியிருக்கலோகம?” என்று சத்யன் வசோல்ல...

நிமிர்ந்து அெகன வ ோய்யோய் முகறத்த மோன்சி “ எதுக்கு எழுப் னும்? என்னைோ

வ ோண்ைோட்டிய அந்த நிகலகமயில ெிட்டுப் க ோனகமன்னு நீதோன் ெந்திருக்கனும்..
இங்க என்னைோன்னோ வெக்கங்வகட்டுப் க ோய் நோகன ெந்துருக்ககன்” என்று மோன்சி
நக்கலோக கூறி முடிக்க...

சத்யனுக்கு எதுகெோ புரிெது க ோல் இருக்க மோன்சி என்று அெகள இறுக்கியகணத்துக்

வகோண்ைோன்... அெசரமோக அெகள அள்ளி எடுத்தோன்... அகறகய கநோக்கி கெகமோக
நைந்தோன்...
அன்று மோகல க ோல் அல்லோது வமன்கமயோக மோன்சிகய கட்டிலில் கிைத்திெிட்டு..
இெனும் க்கத்தில் சரிந்து அெகளத் தன் க்கம் திருப் ி அகணத்து வநற்றியில்
வமன்கமயோய் முத்தமிை...

மோன்சி அென் கழுத்கதக் கட்டிக்வகோண்டு " எனக்கு அன்னிக்கு குடுத்த மோதிரி முத்தம்
கெனும்" என்று அென் கோதில் கிசுகிசுக்க...

என்கறக்கு மோதிரி என்ற நிகனப் ில் சத்யனின் உைல் சற்று ெிகரத்தோலும் ..

வமதுெோக ஏறி அெள் மீ து ைர்ந்து ... " என்னிக்கு மோதிரி ?" என்றோன் ரகசியமோக....

" அதோன் மோமோ அன்னிக்கு குடுத்திகய...? என்கனோை உதட்கை கடிச்சு.. நோக்ககோை

சண்கைக ோட்டு.. ல்வலல்லோம் கமோதிக்கிட்டு.. ெோயில ெந்த எச்சிவயல்லோம் உறிஞ்சி....
அந்த மோதிரி முத்தம் மோமோ" மோன்சி கிள்களயோய் வகோஞ்சினோள்

சத்யன் வநற்றியில் இருந்த முத்தத்கத ஆரம் ிக்க... " அய்கயோ இப் டியில்ல மோமோ...
அப்க ோ உன் கக வரண்டும் இங்கக இருந்துச்சு" என்று சத்யன் கககய எடுத்து தன்
மோர்புகளின் மீ து கெத்தெள்... " அப்புறம் நீ ண்ணிகய அகத மோதிரி மோமோ" என்று
மறு டியும் ரகசியம் வசோன்னோள்

சத்யன் அெள் என்ன வசோல்ல ெருகிறோள் என்று புரிந்தோலும் புரியோதது க ோல் " ம்ம்
என்ன ண்கணன்" என்று ககட்டுெிட்டு அெள் மோர்க அழுத்தி ெருடினோன்..

இவ்ெளவு கநரம் எல்லோெற்கறயும் வதளிெோக வசோன்னெளுக்கு இப்க ோது வெட்கம்

ெந்துெிை " நோன் வசோல்லமோட்கைன் க ோ" என்று சினுங்கினோள்..

அெள் மோர் ின் கனத்கத ரிகசோதித்த டி " சரி அகத மோதிரி ண்ணெோ?" என்று
ககட்ை டி அெள் இரவு உகையின் கமல் சட்கைகய கழட்டினோன்

" நிலோ நிர்ெோண குளியல் நைத்தும்...

" ஒரு நீல இரெில்...
" இரெின் வெதுவெதுப் ில்...
" உன் அகணப் ின் கதகதப் ில்...
" உன் உதட்கைோடு ஒன்று கசர்ந்த ை ைப் ில்..
" உன் மன்மதகரமோன மோர்புக்குள் புகதந்த களிப் ில்...
" ஆணெத்கதயும்... அதிகோரத்கதயும்..
" கமோனத்கதயும்... கமோகனத்கதயும்...
" குகழத்துக் குெித்த உன் புன்னகககய கண்டு..
 " ட்வைன்று ஒரு முகற மரணித்து...
" மீ ண்டும் ஒருமுகற புதிதோய் ிறந்கதன்!

சத்யன் மோன்சியின் சட்கைப் வ ோத்தன்ககள ஒவ்வெோன்றோக கழட்ை.... அென் கககயப்

ற்றிக்வகோண்ை மோன்சி “ அன்னிக்கு நீங்க என் ைோப்கை கழட்ைகெ இல்கல” என்று
அென் கோதில் குசுகுசுவென்று வசோன்னோள்...

ககைசி வ ோத்தகன ெிடுெித்த சத்யன் “ ம்ம் அன்னிக்கு அெசரத்துல கழட்ை

முடியகல, இன்னிக்கு இதுக்குள்ள என்ன இருக்குன்னு ோர்க்கனும்” என்றென் அெகள
உயர்த்தி தன் வநஞ்சில் சோய்த்து சட்கைகய ின் க்கமோக அெிழ்த்து ெிட்டு அதற்கு
உள்கள இருந்த ஸ்மிகயயும் கழட்டினோன்..

அெளின் வெற்று மோர்புகள் சத்யன் வநஞ்சில் அழுந்தியது... கழுத்கதக்

கட்டிகவகோண்டிருந்தெகள டுக்ககயில் கிைத்தினோன்,, மோன்சி வெட்கத்துைன் இரண்டு
கககளோலும் தனது வ ருத்த தனங்ககள மகறக்க முயன்றோள், அெளோல் அதில் கோல்
ெோசிகயக் கூை மகறக்க முடியெில்கல..

சத்யன் அெளின் வதோகைகளில் அழுத்தமின்றி அமர்ந்து அெள் மோர்புகளில் இருந்து

ோர்கெகய நகர்த்தோமல், மகறத்திருந்த ககககள ெிரித்துப் ிடித்தோன்... அெற்றின்
முழுப் ரிமோணத்கதயும் ோர்த்த ெிநோடியும் ஆவென்று ெோய் ிளந்தோன்...

இரண்டு வெண்கணக் கட்டிககள சம அளெில் உருட்டி ஒட்ை கெத்த மோர்புகளில்

இரண்டு ரூ ோய் நோணயம் அளெிற்கு வ ரிய கருஞ்சிெப்பு நிற ெட்ைம். அதன் நடுகெ
சிறு வ ோட்ைோய் கெலட் நிற கோம்புகள்... இரண்டும் சண்கைக்கோரர்கள் க ோல்
ஒன்கறோவைோன்று ஒட்ைோமல் ெிலகியிருந்தன..
சத்யன் அெற்றின் அழககப் ோர்க்க ோர்க்க மோன்சி வெட்கத்தோல் உருகினோள்... சத்யன்
அெள் கமல் கெிழ்ந்து முகத்கத அந்த வெண்கணய் உருண்கைகளுக்கு மத்தியில்
கெத்தோன்... மனத உைல் சூடு ட்ைோல் வெண்கணய் உருகித்தோன் ோர்த்திருக்கிறோன்..
ஆனோல் அதிசயமோய் இந்த உருண்கைகள் இரண்டு கடினப் ட்ைது..

இரண்டு ககயோலும் அெற்கற வகட்டியோகப் ற்றிக்வகோண்டு தனது நோக்கோல்

அெற்றுக்கு நைகெ தைெி ஈரமோக்கினோன்... அந்த ிளெின் நடுகெ உதட்ைோல் ெருடி
ெருடி முத்தமிட்ைோன்.. மோன்சிக்கு இது அறியோத புதிய அனு ெம்.. உணர்ச்சிகள்
கமலிை. தன் மோர்க அென் முகத்கதோடு உயர்த்தினோள்
சத்யன் அப் டிகய முகத்கத ெலது க்கம் திருப் ி நோக்கக நீட்டி அந்த வசந்நிற
ெட்ைத்கத நக்கியெோறு அந்த குட்டி கோம்க தீண்டினோன்.. ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்க்க்..... மோமோ..
என்ற மோன்சியின் முனங்கல் சத்யனுக்கு கமலும் க ோகதகயற்றியது..

அெனோல் அந்த அழகு மோர்புகளுக்கு மத்தியிலிருந்து முகத்கத எடுக்ககெ

முடியெில்கல... அப் டிகய டுத்த டி ககயோல் அெளின் ெலது மோர்க
ற்றிக்வகோண்டு தன் உதட்ைருகில் இழுத்தோன் அதன் கோம்க .. திைமோன குகழயோத
அெள் தனம் அென் உதடுெகர ெரெில்கல..

அெற்கற குகழத்து கனியகெத்தோல்தோன் தனக்கு சோறு கிகைக்கும் என்று

சத்யனுக்குப் புரிய, அெள் மீ து இருந்து புரண்டு கட்டிலில் சரிந்து அெகள தன் க்கம்
திருப் ி, இென் அெள் மோர்புகள் ெகர சரிந்து ெந்து ககயோல் ஒன்கறயும் ெோயோல்
மற்வறோன்கறயும் கவ்ெி ஒகர சமயத்தில் இரட்கை தோக்குதகல நைத்த ஆரம் ித்தோன்,,

இென் ிகசெில் கல்லோய் இருந்த மோன்சியின் மோர்புகள் இறுக்கம் குகறந்தது..

இரண்டு கோம்புககளயும் மோற்றி மோற்றி கவ்ெி இழுத்து சத்யன் உறிஞ்ச உறிஞ்ச
மோன்சியின் துடிப்பு அதிகமோனது.. சத்யன் ஒன்கறெிட்டு ெிட்டு மற்வறோன்கற இரண்டு
ககயோலும்ப் ற்றி அழுத்தி ிதுக்கிக்வகோண்டு கோம்க உதடுகளோல் அழுத்தமோக கவ்ெி
உறியவும் மோன்சியின் துடிப்பு அதிகமோனது... மோமோ மோமோ மோமோ என்று ெோய் ஓயோமல்
ிதற்றினோள்...

வெகுகநரமோகியும் அெளின் மோர்புகள் மீ தோன சத்யனின் வெறி அைங்கெில்கல..

கன்னிச் சிெந்தன மோன்சியின் வெண்கணய் தனங்கள்.. இரண்டு ககயோல் ிதுக்கிய டி
அடி நோக்கோல் கோம்க நிரடுெதும் ிறகு உதடுககள குெித்து சர்வரன்று
உறிஞ்சுெதுமோக அெற்றுைன் க ோரோடிக்வகோண்டிருந்தோன் சத்யன்

அென் ெோய் ெித்கதயிலும் கக ெித்கதயிலும் மயங்கி கண்கள் வசோருக ெோய்ப்

ிளந்து கிைந்த மோன்சி வமன்கமயோன கோம்புகளில் சத்யன் ல் ட்டு சுறுக்வகன்ற ெலி
ஏற்ப் டும் க ோதுதோன் நிகனவுக்கு ெந்தோள் “ க ோதும் மோமோ ெலிக்குற மோதிரி இருக்கு”
என்று முனங்கியதும் தோன் தன் முகத்கத அங்கிருந்து எடுத்தோன்...

அெகள மல்லோந்து டுக்க கெத்துெிட்டு அெள் வதோகையில் அமர்ந்து கலட்

வெளிச்சத்தில் அெள் தனங்ககள ோர்த்தோன்,, வெள்கள வெகளவரன்ற மோர் ில்
ஏரோளோமோன ெிரல் தைங்களும் ல் தைங்களும்... அந்த வெள்கள மோர் ில் சிெந்த
தைங்கள் கமலும் க ோகதகய கூட்டியது சத்யனுக்கு,,... ககயோல் தைெி ெிட்ைோன்..
இரண்டு ககயோலும் அெற்கற குெித்துப் ிடித்தோன்...
சண்கைக்கோர்களோய் ிரிந்து கிைந்தெற்கற இரண்டு ககயோலும் கசர்த்தகணத்து
கமோதெிட்டு ெிகளயோடினோன்... ெிரலிடுக்கில் மோட்டிய கோம்புககள வமன்கமயோக
நசுக்கினோன்.. “ மோ.............கமோவ்” மோன்சியிைமிருந்து ஒரு க ோகதயோன அலறல்..
மறு டியும் குனிந்து ஒரு கோம்க ற்றி சப் ிய டி உறிஞ்சினோன்.. அென் ெோய்க்குள்
ெிகரத்து நீண்ைது அெள் கோம்புகள்.. இென் எச்சில் பூசிய தனங்கள் நிமிைத்தில்
உலர்ந்துெிை மறு டியும் எச்சில் வகோண்டு நகனத்தோன் அெற்கற... மோன்சி அென்
தகல முடிகய வெறிவகோண்டு ிய்த்து எறிந்தோள்... ஒரு பூகெ புயலோக
மோற்றிக்வகோண்டிருந்தோன் சத்யன்

சத்யனின் உறுப்பு ஜட்டிகய முட்ை கட்டிகலெிட்டு இறங்கி முற்றிலும் தன்

ஆகைககள துறந்தோன்... அென் சந்தடி கோகணோம் என்று கண்ெிழித்த மோன்சியின்
ோர்கெயில் அென் உறுப்பு தோன் முதலில் ட்ைது.. ெியப் ில் ெிழிெிரித்தோள்..

ச்கச மரக்கிகளகய மைக்கிெிட்டு மறு டியும் ெிட்ைோல் அது ெிர்வரன்று ெிகசயுைன்

நிமிருகம அதுக ோல் அென் ஜட்டிகய அெிழ்த்ததும் நிமிர்ந்தது ஆண்கம... நரம்புகள்
புகைத்துக்வகோண்டு.. உச்சமோக தடித்துப்க ோய்... ரத்தச்சிெப் ோன வமோட்கை வெளிகயத்
தள்ளிக்வகோண்டு.. தனது நுனியில் கதங்கிய முதல் நீருைன் இருந்த அந்த வசங்ககோகல
மோன்சி அதிசயத்கதப் ோர்ப் து க ோல் ோர்த்தோள்... ‘’அன்னிக்கு இவ்ெளவு வ ரிசோ
எனக்குள்ள க ோய் ோப் ோ குடுத்துச்சு?” குழந்கதயோய் கயோசித்தோள்

அெனுக்கு முன்னோல் அகரயடிக்கு கமல் நீண்டிருந்த உறுப்புைன் சத்யன் அெகள

வநருங்கி ெந்து நிற்க்க.. வெகு அருகில் அகதப் ோர்த்து “ மோமோ நோன் வதோட்டுப்
ோர்க்கெோ?” என்று அனுமதி ககட்க....

சத்யன் ஒரு டி கமகல க ோய் அென் இதய ரோணியின் கககயப் ிடித்து அதில் தனது
வசங்ககோகல கெத்தோன்... மோன்சி ககயோல் இறுக்கிப் ிடித்தோள்... அெள் ககயின்
சுற்றளவு க ோதெில்கல.. இரண்டு ககயும் கசர்த்துப் ிடித்துப் ோர்த்தோள்... இப்க ோது
சரியோக இருந்தது... அதுன் முகனயில் இருந்த நீகரப் ோர்த்து “ இது ஏன் ெருது
மோமோ?” என்று ககள்ெி ககட்ைோள்..

“ அது அப் டித்தோன்.. வமோதல்ல வகோஞ்சமோ ெரும்.. அப்புறம் நிகறய கெகல

வகோடுத்தோ நிகறய ெரும்” என்று ெிளக்கம் வகோடுத்த சத்யன் அப் டிகய எட்டி அெள்
இரவு க ன்ட்டின் நோைோகெ ெிடுெித்து அகத கீ கழ இறக்க முயன்றோன்.. இென் சரிந்து
கெிழ்ந்ததும் மோன்சியின் ககயிலிருந்த அென் உறுப்பு ெிடு ட்டு அெள் உதட்டுக்கு
கநரோக ெர. ஆர்ெமிகுதியில் மோன்சி அதன் சிெந்த முகனக்கு முத்தமிை.. அந்த முதல்
நீர் அெள் உதட்டில் ஒட்டியது. நோெோல் உதட்கைத் தைெி ருசிப் ோர்த்தெள் அடுத்த
நிமிைம் “ அய்ய த்த்தூ” என்று துப் ினோள்...
அெள் க ன்ட்கை அெிழ்க்கும் முயற்சியில் இருந்தெனுக்கு தன் உறுப்க மோன்சியின்
உதடுகள் தீண்டியகத உைனடியோக உணரமுடிந்தது.. இன் மோன உணர்ெில்
கண்மூடியென்.. அெளின் த்தூ என்ற சத்தம் ககட்டு உைகன நிமிர்ந்து அெள்
தகல க்கம் ெந்தோன்... மோன்சி முகத்கத சுளித்த டி “ ஓகர உப்பு” என்று வசோல்ல...
சத்யன் அெள் முகத்கத தன்னருகக இழுத்து “ உன்கன யோரு அகதப்க ோய் நக்கிப்
ோர்க்கச் வசோன்னது... ஏற்க்கனகெ ெோந்தி இதுல இது கெறயோ?” என்று அக்ககறகயோடு
கெகலப் ை...

மோன்சி அெகனப் ோர்த்து கண்சிமிட்டி சிரித்து.. இடுப்புக்கு கீ கழ ககெிட்டு மீ ண்டும்

அென் ஆயுதத்கதப் ற்றி கலசோக உருெிய டி “ அவதல்லோம் ெோந்தி ெரோது... எனக்கு
இகத வரோம் ிடிச்சிருக்கு மோமோ... கதகதன்னு சூைோ ெிகரப் ோ இருக்கு ககயோல
வதோட்டுக்கிட்கை இருக்கனும் க ோல இருக்கு மோமோ” என்று மோன்சி வகோஞ்சிக் வகோஞ்சி
க சியதும்

இெளுக்குப் க ோய் என்கமல கோதல் இல்கலன்னு வநகனச்கசகன என்று நிகனத்தென்

“ இப்க ோ அெனுக்கு வரோம் அெசரம்.. அென் கஜோடிகய உைகன ோர்க்கனுமோம்..
அதனோல இப் அெகன ெிடு. அப்புறமோ ககயில ெச்சுக்க” என்று கோதகலோடு
கோமத்கத வசோன்னோன் சத்யன்...

“ இெரு கஜோடி யோரோம்?” கோதலில் கண்மூடி வெட்கத்துைன் ரகசிய குரலில் ககட்ைோள்

க ன்ட் நீக்கப் ட்டு கருப்பு நிற ஜட்டிக்குள் உப் லோய் இருந்த அெளின் வ ண்கம
வ ட்ைகத்கத ககயோல் வகோத்தோகப் ற்றி அழுத்தி கசக்கி “ இகதோ இந்த சின்னப்
வ ோண்ணுதோன் இென் கஜோடி” என்றோன் சத்யன்

“ ஸ்ஸ்ஸ்க் சின்னப் வ ோண்ணுன்னுட்டு இப்புடி ிச்சு எடுக்குறீங்ககள?” என்று மோன்சி

க ோகதயோக முனங்க...

“ ிடிச்சகத ெலிக்குதோ? இப்க ோ நோன் அகத கடிச்சி தின்னப் க ோகறகன? அகத எப்புடி
தோங்குெ?” என்ற சத்யன் அெள் கோல் க்கம் வசன்று வகோஞ்சம் வகோஞ்சமோக ஜட்டிகய
உருெிவயடுத்தோன்,, அன்ற கரோமங்களின்றி ெழெழவென்று இருந்த மன்மத புகதயல்
இப்க ோது கலசோன கரோமங்களுைன் உப் ியிருந்தது.. அன்று ோர்த்தகதெிை இன்று
அழகு அதிகமோயிருந்தது

நிமிர்ந்து மோன்சிகயப் ோர்த்தோன்... அடுத்து என்ன வசய்யப்க ோகிறோன் என்ற ஆர்ெம்

அெள் கண்களில்... ெியப் ில் ெிழிெிரிக்கும் மகனெிகயப் ோர்த்த டிகய கெிழ்ந்தோன்
அென் ஆண்கம அரசோலும் ை
ீ த்தில்.... ிருஷ்ைங்களுக்கு கீ கழ ககெிட்டு தன்
முகத்துக்கு கநகர உயர்த்திப் ிடித்தோன்.. கரோமங்களின் மீ து தனது கன்னத்கத கெத்து
கதய்த்தோன்... கன்னத்கத எடுத்துெிட்டு உதடுககள கெத்து கதய்த்துக்வகோடுத்தோன்..

மோன்சி உைல் கூச தனது வதோகைககள இறுக்கி வ ண்கமகய உள்ளைக்கினோள்...

சத்யன் ஏமோற்றத்துைன் மோன்சிகயப் ோர்க்க... அெனின் ஏமோற்றப் ோர்கெ அெள்
வ ண்கமகய மீ ண்டும் மலர கெத்தது... சத்யன் தனது நன்றிகய மோன்சிக்கு
வசோல்லோமல் அெள் வ ண்கமக்கு வசோல்லும் கநோக்ககோடு அதில் தகலகெிழ்ந்தோன்

அந்த அற்புதத்கத சுகெக்கும் ஆர்ெம் சத்யனுக்கு அதிகமோக.. அந்த புகதயகல

அகைய வசல்லும் ெழியில் தனது நோக்ககச் வசலுத்தினோன்... புகதயலுக்கு கோெலோய்
இருந்த மன்மத வமோட்கை ற்க்களோல் வமன்கமயோக கவ்ெிக் இழுத்தோன்.. இென்
இழுத்த கெகத்தில் மன்மத வமோட்டு முழுெதுமோக தன் தகலகய வமோத்தமோக
வெளிகய நீட்டியது. உதட்ைோல் அகத கவ்ெி இரண்டு உதட்டுக்கும் நடுகெ கெத்து
அழுத்தமோக உருட்டினோன்..

மோன்சியின் உைல் லமோக அதிர... டுக்ககயின் க்கெோட்டில் ை ைவென ககயோல்

தட்டி “ ஊஊஊஊவ் மோமோ என்....... ன ண்...........ற “ என்று அலறினோள்... தகலக்கடியில்
இருந்த தகலயகணகய ெகளத்து அதோல் முகத்கத அழுத்தி மூடிக்வகோண்டு துடிக்க
ஆரம் ித்தோள்

சத்யன் ெிைெில்கல,, வமோட்கை கவ்ெிய டி.. இரண்டு ெிரகல உள்கள ெிட்டு அெள்
வ ண்கமகய ஆழம் ோர்த்தோன். மோன்யின் துடிப்பு ஆகெசமோனது,, “ க ோதும் நிறுத்து
நிறுத்து” என்று அலறியெள் சிலெிநோடிகளில் “ ஊப்ஸ் ம்ம்ம் நல்லோருக்கு மோமோ.. ....
வரோம் நல்லோருக்கு” என்று ஏகமோய் ிதற்றிய டி உைகல ெகளத்து தனது உச்சத்கத
வநருங்க... சத்யன் சட்வைன்று ெிரலின் கெகத்கத அதிகப் டுத்தி “ மோமோவ் மோமோவ்”
என்று மோன்சி அலறியதும் ெிரகல எடுத்துெிட்டு ெிரல் அந்த இைத்தில் உதட்கை
குெித்து கெத்து சர்வறன்று மூச்கச ெோய் ெழியோக கெகமோக இழுக்க.. மோன்சியின்
உச்ச நீர் முழுெதும் சிந்தோமல் சத்யன் தோகத்கதத் தணித்தது..

மோன்சி வரோம் கெ துெண்டு க ோனோள்... அெள் வ ண்கமக்குள் இத்தகன சுகங்களோ?

இவ்ெளவு கநரமோக மோமோெின் ெோய் ெலிக்ககலயோ? டுத்த நிகலயில் தன்
வ ண்கமயில் முகம் தித்து கிைந்தெகன கநோக்கி ககககள ெிரித்து “ ெோ மோமோ”
என்று கோதகலோடு அகழக்க சத்யன் குழந்கதயோய் தெழ்ந்து அெள்மீ து ஏறினோன்

முகத்கத ெந்தகைந்தெகன தனது முத்தத்தோல் ெரகெற்றோள்... அெள் கோல்கள்

ெிரிந்துவகோள்ள சத்யனின் ஆண்கம அெள் வ ண்கம உதடுககள ெருடியது,, அெள்
கோது மைகல கவ்ெி கடித்தெோறு “ ஆரம் ிக்கெோ?” என்று சத்யன் ககட்ைதும்....
மோன்சி குறும் ோய் அென் ின்புறம் தட்டி “ இவ்ெளவு கநரம் என்கிட்ை ககட்டுட்ைோ
எல்லோத்கதயும் ண்ண... க ோைோ க ோய் கெகலகய ோருைோ வ ோறுக்கி மோமோ” என்று
அனுமதி ெழங்கிய அடுத்த நிமிைம் சத்யன் அெள் வ ண்கமக்குள நுகழந்தோன்...

“ வ ோறுக்கிப் வ ோண்கணோை மோமோவும் வ ோறுக்கி தோன்டி” என்று அெளுக்குப் தில்

வசோன்ன டி சத்யன் தனது இயக்கத்கத அழுத்தமோக ஆரம் ித்தோன்...
மோன்சி அெகன கநோக்கி கோதலோய் ககெிரித்து அகழத்து அென் முகத்கத தன்
வநஞ்கசோடு அழுத்திக்வகோண்ைோள்,, ஆகச ஆகசயோய் முதுகக ெருடினோள்... கோமத்தில்
உதடுகடித்து அென் தகல ககோதினோள்... அென் ஆகெசமோக அரற்றிய டி
இயங்கும்க ோது வதோகைககள இறுக்கி அென் கெகத்கத கட்டுப் டுத்தினோள்..

அகதயும் மீ றி அென் உறுப்பு ஆகெசமோக உள்கள நுகழந்து வெளிகயறியதும் “ மோமோ

உள்ள ோப் ோ இருக்கு” என்று அன்க ோடு எச்சரித்தோள்... அென் ஆண்கம அெள்
வ ண்கம சுெர்ககள உரசி உரசி உள்கள வெளிகய என்று ஆடியக ோது,, மோன்சிக்கு
மீ ண்டும் ஒரு உச்சம் உச்சக்கட்ைத்தில் ெந்தது,, கோல்களோல் அென் இடுப்க ெகளத்து
இறுக்கிப் ிடித்தோள்

எவ்ெளவு முயன்றும் சத்யனோல் நிதோனத்துக்கு ெரமுடியெில்கல... இந்த இன் த்தின்

எல்கல எதுெகர என்று இருெருகம கதடினோர்கள்.. அெனின் ஆகச கோதலியின்
வ ண்கமகய குறிகெத்து நைந்த அெனது ஆண்கம தோக்குதல் முடிவுக்கு ெந்தக ோது..
சத்யனின் “ மோனு மோனு” என்ற ிதற்றல் மோன்சிக்கு அென் மனகத ஓரளவுக்கு
வெளிச்சமிட்ை கோட்டியது
அென் ஆண்கம வெடித்து தனது நீகர அெளுக்குள் துடித்து துடித்து வகோட்டியக ோது..
மோன்சி அகசெின்றி அகமதியோக அெகன அகணத்துக்வகோண்டு அது ஜீெநீகர
ஏற்றோள்...

“ நிலவு கமகத்கத தழுவும் இரெில்...

“ அெள் மோர்புச் சரிவுகளில் ெிழுந்து...
“ வெளிகயற முடியோமல் வெந்த தருனங்கள்...

“ அெள் உதடுகள் எனும் தங்க கற்கண்கை..

“ வகோஞ்சம் வகோஞ்சமோக உகைத்து..
“ என் உதடுகளுக்குள் எடுத்துச்வசன்ற தருனங்கள்...

“ ஒரு ழக்குெியகல ிகசந்து கெத்தது க ோன்ற...

“ லதரப் ட்ை ருசிகயோடு இருந்த அெள் கமனியில்..
“ லமுள்ள மட்டும் நோன் ோய்ந்த தருனங்கள்...
 “ ம்ம்ம் இதுக ோல் எத்தகன தருனங்ககள..
“ இனி ருசிக்கப் க ோகிகறன் என்ற நிகனவுதோன்..
“ என் வசோர்க்கம்!

சத்யன் ககளத்து கசோர்ந்து சரிந்தக ோது... அப் டிகய க்கத்தில் சரித்து

அகணத்துக்வகோண்டு “ ஏழு முகற” என்றோள் குசுகுசுவென....
அெள் மோர் ில் இகளப் ோறிய சத்யன் குழப் மோக நிமிர்ந்து “ என்னது ஏழுமுகற?”
என்று ககட்க...

“ ம்ம் உள்ள துடிச்சு துடிச்சு வகோட்டுச்கச? அது ஏழுமுகற,, அன்னிக்கு அஞ்சு

ெோட்டிதோன் ெந்துச்சு” என்ற மோன்சியின் ெோர்த்கதயில் சத்யன் திககத்துப் க ோனோன்...

இந்தளவுக்கு என் உணர்ச்சிககள ஆரோய்ந்தோளோ? இது எப் டி முடியும்? அென் ஆண்கம

சிந்திய நீகரக் கூை கணக்கு கெப் வதன்றோல்?....... “ மோன்சி என்ன மோன்சி
இவதல்லோம்? அன்னிக்கு நீ என்கன வெறுக்ககலயோ? உனக்குப் ிடிச்சிருந்ததோ?” என்று
சத்யன் அெகள அறிந்துவகோள்ளும் ஆர்ெத்கதோடு ககட்க...

அெகன மல்லோக்க தள்ளி அென் வநஞ்சில் ஏறியமர்ந்த மோன்சி “ ின்ன ிடிக்கோமலோ

அன்கனக்கு உன்கன எதிர்க்கோம... உன் உயிரணுகெ உள்ெோங்கி... உன் ிள்களகய
சுமந்து.... உன் தோலிக்கோக ஏங்கி.... நீ என்கனெிட்டுப் க ோயிடுெிகயோன்னு ஒவ்வெோரு
நிமிஷமும் தெிச்சு.... நீ வதோைமோட்டியோன்னு ஏங்கி நின்கனன் ோரு... என்கனப் ோர்த்து
எப் டி இப் டி ஒரு ககள்ெிகய ககட்குற மோமோ? என்னோல ஒரு நிமிஷம் கூை ிரிஞ்சு
இருக்க முடியோது மோமோ... எப் வுகம உன்கூைகெ இருக்கனும் மோமோ ிரிஞ்சோ நோன்
வசத்துப்க ோயிடுகென்” என்று கூறிய மோன்சி தன் கண்ணகர
ீ கட்டுப் டுத்திப் ோர்த்து
அது முடியோமல் நீண்ை ககெலோய் வெடிக்க அப் டிகய அென்மீ து கெிழ்ந்து வெடித்து
சிதறி அழுதோள்..

தன் வநஞ்சில் கிைந்தெகள முதுகக ெருடி ஆறுதல் டுத்திய சத்யன் “ மோன்சி இது
அழறதுக்கோன கநரமில்கல, சந்கதோஷத்திற்கோன கநரம்ைோ கண்ணம்மோ... சரி இப்
வசோல்லு எந்த நிமிஷத்தில் இருந்து உனக்கு என்கமல இப் டி ஒரு அ ிப் ிரோயம்
ெந்துச்சு?” என்று சத்யன் ககட்ைதும்...

தன் கண்களில் மிச்சமிருந்து கண்ணகர

ீ அென் வநஞ்சிகலகய துகைத்துக்வகோண்டு
மூக்கக உறிஞ்சிய டி எழுந்த மோன்சி “ வமோதல்ல டிரகை க ோட்டுக்கலோகம”
என்றதும்.... “ டிரைோ? அடிப்க ோடி க த்தியக்கோரி.... இத்தகன நோள் கநட்ல அகத
க ோட்டுருந்தகத கெஸ்ட்டு.... நீ வமோதல்ல புரியும் டியோ கமட்ைகர வசோல்லு...
அதுக்கப்புறம் டிரஸ் க ோைலோமோ கெனோமோன்னு நோன் வசோல்கறன்” என்ற சத்யனின்
குரலில் குறும்பும் கோதலும் நிரம் ி ெழிய....
சத்யன் முதன்முதலோக அெளிைம் க சும் கோதல் ெோர்த்கதகள்... மோன்சியின்
மனதுக்குள் சிலுசிலுவென சோரல் மகழ வ ய்தது.... அென் வநஞ்சில் இருந்த முடிககள
ற்றி இழுத்து... அென் மோர் ின் குட்டிக் கோம்க ெிரலோல் ிடித்து திருகி அெகன
அலற கெத்து குறும்பு வசய்தெள் மறு டியும் கோதலோய் அென் வநஞ்சில் சோய்ந்து
வகோண்டு வசோல்ல ஆரம் ித்தோள்

“ சின்ன ெயசுல இருந்கத எனக்கு எல்லோகரயும் ெிை உன்கன வரோம் புடிக்கும்

மோமோ,, ஆனோ அது லவ் எல்லோம் இல்கல... அப்புறம் நோன் கோகலஜ் முடிச்சுட்டு இங்க
ெந்ததும் எல்லோரும் உங்ககள ஆகோ ஓககோன்னு வசோல்லும்க ோது வரோம் வ ருகமயோ
இருக்கும்.. இந்த ெயசுக்கு எந்த வ ோண்கணயும் ஏவறடுத்துப் ோர்க்கோம இருக்கீ ங்கன்னு
ெயல்ல கெகல வசய்ற வ ோண்ணுங்க எல்லோம் வ ோறோகமகயோை க சும்க ோது ‘ இது
என் மோமோ’ அப் டின்னு கர்ெமோ இருக்கும்...

“ எல்லோ ண்ணுங்ககளயும் வெறுப்க த்தி ‘என் மோமோகிட்ை எனக்கு மட்டும் தோன்

உரிகமயிருக்குன்னு கோட்டுறதுக்கோகத் தோன் தினமும் ெயலுக்கு ெந்து உங்க
ின்னோடிகய சுத்துகென்.. எனக்கு நீ வசய்ற எல்லோகம அதிசயம் மோதிரி இருக்கும்
மோமோ.. உன்கூை இருக்குற நிமிஷம் வரோம் சந்கதோஷமோ இருக்கும்.. உன்கன
வதோட்டுக்கிட்கை இருக்கனும்... ஏதோெது க சி உன்கன சிரிக்க கெக்கனும்..
வமோத்தத்துல உனக்கு நோன் வரோம் முக்கியமோனெளோ இருக்கனும்..
எல்லோப்வ ண்களும் ஏங்குற நீ என்கூைகெ இருக்கனும்னு கதோனுச்சு... ஆனோ அதுவும்
லவ்ெோன்னு எனக்கு வதரியோது” என்ற மோன்சி நிமிர்ந்து அென் முகத்கதப் ோர்த்து “
என்கன வரோம் ககெலமோனப் வ ோண்ணுன்னு நிகனக்கிறயோ மோமோ?” என்று ககட்க..

தன் முகத்துக்கு கநரோக இருந்த அெள் மூக்கின் நுனிகய வசல்லமோக கடித்து “

இவதல்லோம் ககெலமோனது இல்கல மோன்சி... யோரோகலயும் முடியோதகத நோம வசய்து
கோட்ைனும்ங்கிற ஆர்ெம் எல்லோருக்கும் இருக்கும்.. கட்டுப் ோைோ இருக்குற ஒரு ஆணின்
கெனத்கத நம்ம க்கம் திகசதிருப் னும்னு வநகனக்கிறது சிறு வ ண்களின்
இயல்புதோன்.. சின்ன ெயசுல இருந்கத நமக்குப் ிடிச்ச ஒருத்தகர எப் வுகம
தக்கெச்சுக்கனும்னு வநகனக்கறதுல தப் ில்ல.. ஆனோ அதுக்கோக நீ கதர்ந்வதடுத்த
முகறகள் தோன் என்கன வரோம் சலனப் டுத்திருச்சு... கட்டிப் ிடிக்கிறதும்,, முதுகுல
இந்த வரண்கையும் ெச்சு அழுத்திக்கிட்டு உப்புமூட்கை ஏறுெதும்.. மடியில சோஞ்சு
வகோஞ்சுறதும்னு வரோம் கெ அட்ைகோசம் ண்ணிட்ை... அதுதோன் நோன் என் இளகமகய
மறு டியும் உணர்ந்த தருணம் மோன்சி... இவ்ெளவு சின்ன ெயசு. அழகோன
வ ோண்ணுக்கு என்கன ிடிக்குகதன்னு எனக்குள்ள ஒரு உணர்வு.. அந்த சமயத்தில் நீ
என் அக்கோ வ ோண்ணு.. நோன் கதோள்ல தூக்கிட்டுப் க ோய் ஸ்கூல்ல ெிட்டுட்டு ெந்த
என் குட்டி கதெகதங்கிறது எல்லோம் மறந்துக ோச்சு.. நீ ஒரு வ ண் நோன் ஒரு ஆண்
இது மட்டும் தோன் என் மனசுல இருந்துச்சு......
“ அப்புறம் நீ கிணத்துல நீ ெிழுந்தப் எனக்கு என் உயிகர க ோன மோதிரி ஒரு உணர்வு,
உயிகரக்வகோடுத்தோெது உன்கன கோப் ோத்தனும்னு ஒரு ஆகெசம் ெந்துச்சு.. கோப் ோத்தி
நீ குடிச்ச தண்ணிகய வெளிய எடுத்ததுக்கு அப்புறமோ தோன் உன் அழகு என் கண்கண
உறுத்தி என் புத்திகய மழுங்கடிச்சது... அந்த நிமிஷம் உன்கனயும் என்கனயும் தெிர
கெற எதுவுகம என் ஞோ கத்தில் இல்கல,, அதன் ின் என்னோல என்கன கன்ட்கரோல்
ண்ணிக்ககெ முடியகல மோன்சி, ” என்று சத்யன் வசோல்லி முடித்தக ோது அென்
குரலில் இருந்த கெதகன மோன்சிகய ெோட்டியது

வமதுெோக அென் வநஞ்கச தன் ெிரல்களோல் ெருடிக்வகோடுத்தோள்.. “ எனக்கும்

அன்கனக்குத்தோன் என் மோமோ யோரு... நோன் யோருன்னு புரிஞ்சது... எனக்கு கல்யோணம்
கெனோம்னு தோன் அன்னிக்கு கிணத்துல ெிழுந்கதன்.. எப் டியும் நீ கோப் ோத்திடுகென்னு
எனக்குத் வதரியும்... நீ கோப் ோத்தினது எனக்கு வதரியோது.. என் வதோகைகளுக்கு நடுவுல
ஏற் ட்ை ெலிதோன் என் நிகனவுககள வகோண்டு ெந்தது... என்ன நைக்குதுன்னு நோன்
உணர்றதுக்குள்ள நீ எனக்குள்ள ெந்துட்ை... வமோதல்ல என் மோமோெோ இப் டின்னு
கெதகனதோன் ஏற்ப் ட்ைது... ஆனோ அப்புறமோ நீ வசோன்ன ோரு ஒரு ெோர்த்கத அதுதோன்
மோமோ என்கன புரட்டி க ோட்டுருச்சு.. என் மோமோகெ என் அழகோல
ச லப் டுத்திட்கைன்னு ஒரு கர்ெம்தோன் என் மனசுல ெந்தது... எனக்குப் ிடிச்ச என்
மோமோவுக்கு என்கனயும் வரோம் ிடிச்சிருக்கு.... என் அழகோல் மயங்கிட்ைோருன்னு
மனசுக்குள்ள சந்கதோஷமோ இருந்துச்சி.. கூைகெ இது தப்பு.. அெமோனம்.. ககெலம்னு
யமும் இருந்துச்சு.. அதோன் நீ முடிச்சதுக்கப்புறம் அழுதுகிட்கை இருந்கதன்” என்று
கூறிய மோன்சி அென்கமல் இருந்து இறங்கி க்கத்தில் டுத்து அென் முகத்கத கூர்ந்து
ோர்த்து

“ அம்மோ அண்ணனுங்க ஊர் ஆளுங்க எல்லோரும் ோர்த்தது எனக்கு அெமோனமோ

வதரியகல மோமோ... நீ என்கன அப் டிகய ெிட்டுட்டு க ோன ோரு அதுதோன் என்
உைம்வ ல்லோம் கூசிப்க ோச்சு... நீ என் கூை இருந்து எல்லோகரயும் சமோளிப்க ன்னு
வநகனச்கசன்.. நீ எல்லோருக்கும் முன்னோடி ஓடினதும்... நம்ம உைம்பு மட்டும் தோன்
மோமோவுக்கு கதகெப் ட்டிருக்குன்னு என்கமல எனக்கக அருெருப்பு ெந்தது” என
மோன்சி கெதகனயுைன் முனங்கலோக வசோல்ல வசோல்ல... அெள் கெதகன சத்யகனயும்
வதோற்றிக்வகோண்ைது..

அெள் முகத்கத இழுத்து தன் வநஞ்சில் கெத்துக்வகோண்டு “ எனக்கு அப்க ோ நிகறய

தகைகள் மோன்சி... எதுவுகம புரியகல... நீ டிக்கனும்னு வசோன்னது.. அப்புறம்
உனக்கும்எனக்குமோன ெயசு ெித்தியோசம்... இது எல்லோத்கதயும் ெிை... மகள் மோதிரி
ெயசு உள்ள வ ண்கண இப் டி ண்ணிட்கைோகம என்ற குற்றவுணர்வு....” என்று சத்யன்
வசோல்லும்க ோகத அென் ெோகய தன் ெிரல்களோல் மூடிய மோன்சி...
“ இன்வனோரு முகற மக மோதிரி ெளர்த்தப் வ ோண்ணுன்னு வசோல்லோத மோமோ... நோன்
வ ோறந்ததில் இருந்து எத்தகன முகற ‘ அடி மோன்சி என்கன கட்டிக்கிறயோ? என்கனத்
தெிர உனக்கு எென்டி மோனுக்குட்டி மோப்கள கிகைப் ோன்? நோன்தோன் உன்கன
குதிகரயில தூக்கிட்டுப் க ோய் கல்யோணம் ண்ணிக்குகென்? நோன்தோன்டி உனக்கு
மோப்ளன்னு வசோல்லி வசோல்லி என்கன தூக்கி ெச்சுக்குெிகய? அகதகய மககிட்ை
வசோல்லுெியோ? நோன் கெற,, சிெோத்மிகோ கெற மோமோ... அது அப் ோ மகள் ோசம்... இது
கோலம் கோலமோ இருந்து ெர்ற அக்கோ மக என்ற உரிகம கலந்த அன்பு... சிெோ
வ ரியமனுஷி ஆனப் ிறகு அெகள நீ வதோட்டு க சியிருக்கியோ? ஆனோ என்கன
வதோட்டு தூக்கி ெிகளயோடிருக்க... அவதல்லோம் என் மனசுல ஆழமோ திஞ்சு க ோச்சு
மோமோ”

“ நீ ெயசப் த்தி வசோல்றிகய.. நீ என் கமல கிைந்தகதப் ோர்த்த அந்த நிமிஷம்

மோமோெோ ஏன் இப் டி? ஏன்னு? எனக்கு அதிர்ச்சியோத்தோன் இருந்தகத தெிர.... இந்த
நிமிஷம் ெகரக்கும் என்கனெிை நீ ெயசு அதிகம்.. கல்யோணம் ஆகி மக ெயத்து
க த்திகயப் ோர்த்த ெயசோனென் என் மோமன் என்ற நிகனப்க எனக்கு ெரகல மோமோ,,
எனக்கு எப் வுகம என் மோமோ எல்லோ ஆம் களககள ெிைவும் வரோம் கிகரட்...

“ நீ என்கன மறுத்து ஞ்சோயத்துல அகமதியோ நின்னதுதோன் என் மனகச வரோம்

ோதிச்சது..’ஆமோம் என் அக்கோ மக.. நோன் உரிகமகயோை வதோட்கைன்.. நோன் எெனுக்கும்
தில் வசோல்லனும்னு அெசியமில்கலன்னு கதரியமோ வசோல்லிட்டு என்கன
கல்யோணம் ண்ணிக்க என் அப் ோ அம்மோ கிட்ை உரிகமகயோை ககட் ன்னு வநகனச்சு
ஆகச ஆகசயோ கோத்திருந்கதன்.. ஆனோ நீ அகத வசய்யவும் இல்கல வசோல்லவும்
இல்கல.. அப்புறமோதோன் எனக்கு உன்கமல யங்கர ஆத்திரம் ெந்தது, உன்கன
ஏதோெது ண்ணி என்கன ஏத்துக்க கெக்கனும்னு வெறி ெந்தது.. அதோன் க ோலீஸ்
கம்ப்களண்ட் குடுத்கதன்... அப் வும் நீ என்கன கல்யோணம் ண்ணிக்க சம்மதிக்ககல
மனசு வெறுத்துப்க ோய் இருந்தப் ெயித்துல ோப் ோ ெந்துருச்சி..

“ அது உன் ிள்களன்னு ஆகசயோ இருந்தோலும்.. நீகய என்கன கெனோம்னு

ஒதுக்குனதும் உன் ிள்களகய ஏன் ெச்சுக்கனும்னு ஒரு வெறுப்புல தோன் அப் ோ
ஆஸ் ிட்ைல் கூப் ிட்ைதும் அகரமனகசோை கிளம்புகனன்.. அதுக்குள்ள அம்மோச்சி ெந்து
தடுத்துட்ைோங்க , அம்மோச்சி ெந்து ககட்ைதும் இனிகம மோமோகெோை குழந்கத
என்கனெிட்டு க ோகோகத அப் ோைோன்னு இருந்துச்சு, எப் டியோெது உன்கூை கல்யோணம்
நைக்கனும்னு உைகன கிளம் ி அம்மோச்சி கூை ெந்துட்கைன், நீ சம்மதம் வசோல்லோதது
எனக்கு ஆத்திரமோ ெந்தது.. உன்கன கல்யோணம் ண்ணி ழிெோங்கனும்னு
வநகனச்கசன்..

ஆனோ என்னோல முடியகல மோமோ, நீ கெனும் கெனும்னு என் மனசு ஏங்குறது உனக்கு
புரியகலகயன்னு மனசுக்குள்ள அழுகதன்... இன்னிக்கு மதியம் நைந்தகத ெச்சு மோமோ
நீ எப் டியும் கநட் என்கிட்ை ெருகென்னு கநட்டு கோத்திருந்கதன் மோமோ.. சரி
நோமலோெது க ோகலோம்னு வெளிகய ெந்கதன்..... நீ நல்லோ தூங்குன, அப் வும் நோனோ
உன்கிட்ை ெந்துட்கைகனன்னு அெமோனமோ இருந்துச்சு, அதோன் அங்ககய டுத்துட்கைன்”
மோன்சி வசோல்லி முடிக்கும்க ோது சத்யனின் இறுகிய அகணப் ில் இருந்தோள்

சத்யனுக்கு உலககம தன் ககக்குள் அைங்கிய உணர்வு.. இருெரும் நீண்ை கநரம்

எதுவும் க செில்கல... சத்யன் தனது அகணப்க துளிகூை தளர்த்தெில்கல... மோன்சி
நூலளவு கூை அெகனெிட்டு ெிலகெில்கல...

அெள் தகல உச்சியில் தனது உதடுககள கெத்து அழுத்திக்வகோண்ைோன்... ஒரு

மவுனத்தோல் மட்டுகம மன உணர்வுககள வதளிெோக வசோல்லமுடியும் என் து சத்யன்
மோன்சி இைத்தில் உண்கமயோனது

சிறிதுகநரம் கழித்து சத்யன் தோன் மவுனத்கத ககலத்து “ உன் மனசுல இவ்ெளவு

இருக்குன்னு வதரியோம... நோனும் ெருந்தி உன்கனயும் கநோகடிச்சிட்கைன்... க ோலீஸ்
கம்ப்களண்ட்ல உன்கனோை ககவயழுத்துப் ோர்த்ததும் என் மனகச வெறுத்துப்க ோச்சு..
அப்புறம்தோன் ஜோமீ னில் வெளியெர மறுத்துட்டு உள்ளகய இருந்கதன்.. மோமோ ெந்து
கூப் ிட்ைப் கூை அகரகுகற மனகசோை தோன் வெளிய ெந்கதன்.. ஆனோ நமக்கு
கல்யோணம் முடிஞ்சதும் மனசுல ஒரு நிமிர்வு ெந்துச்சு.. என்கன ெிருப் மில்லோம
கல்யோணம் ண்ணிகிட்ை உன்கனத் வதோைக்கூைோதுன்னு நோன் எடுத்துகிட்ை உறுதி
எத்தகனகயோ முகற ஆட்ைம் கண்டு க ோச்சு... தினமும் கநட்ல தூங்குற உனக்கு கிஸ்
ண்ணோம நோன் க ோககெ மோட்கைன்.. ஒரு ெழியோ எல்லோத்துக்கும் இன்னிக்கு ஒரு
முடிவு ெந்தது.... இனிகம உன்கன ெிட்டு ஒரு நிமிஷம் கூை ிரியமோட்கைன் மோன்சி”
என்ற சத்யன் அெகள அகணத்து வகோள்ள.. அங்கக மறு டியும் சிறிதுகநர மவுனம்..

“ மோமோ” என்று மோன்சி அென் வநஞ்கச சுரண்டினோள்..... “ என்ன மோன்சி?” என்று சத்யன்
உருகினோன்...

“ மறு டியும் ண்ணலோமோ?” மோன்சி கிசுகிசுத்தோள்..... சத்யன் உைலில் ஒரு புல்லரிப்பு “

ம்ம் எனக்கு இருக்குற ஆகசக்கு இவதல்லோம் த்தோதுதோன்... ஆனோ என்னப் ண்றது
உன் உைல்நிகல ஒத்து ெரனுகம.. அதோன் கட்டுப் டுத்திக் கிட்டு இருக்ககன்” என்றோன்
சத்யன்

“ அவதல்லோம் ஒன்னும் ஆகோது... ெோ மோமோ?” கோதகலக் குகழத்து அகழத்தோள் மோன்சி

..

“ கெனோம்டி அப்புறம் ஏதோெது ஆச்சுன்னோ? எனக்கு யமோயிருக்கு... இப்க ோ வநதமும்

ஒன்னு க ோதும்... குழந்கத வ ோறக்கட்டும்... அப்புறம் கோட்டுகறன் என்
ெித்கதவயல்லோம்” சத்யன் தோ த்கத அைக்கி க சினோலும் அெனது ஆண்கம நோன்
தயோர் என் துக ோல் அெள் வதோப்புகள ெருடியது...

“ அய்ய உன் ெோய்தோன் கெனோம்ங்குது... ஆனோ என் ஆளு வரடியோயிட்ைோர் ோரு”

மோன்சியின் ெிரல்கள் தன் வதோப்புகள துகளயிட்ை அென் வசங்ககோகல எடுத்து தன்
ககயோல் ெருடிெிை ஆரம் ித்தோள்..

“ ஏய் அகதகயன்டி வதோடுற? ஏதோெது ெில்லங்கமோயிைப் க ோகுது ோரு?” என்று

எச்சரிக்கக வசய்தோலும் தனது இடுப்க முன் தள்ளி அெள் ககெகளயத்துக்குள்
முழுெதுமோக நுகழத்தோன்..

“ ம்ம் வதோைகல... ஏன் இப் அதட்டுற?” மோன்சியின் தன் ககக்குள் இருந்த

ஆண்கமகய கலசோக குலுக்கி உருெி ெிட்ை டி வகோஞ்சம் வகோஞ்சமோக சரிந்து கீ கழ
இறங்கிக ோனோள்..

சற்று முன் அெள் வதோப்புள் இருந்த இைத்தில் இப்க ோது மோன்சியின் வசவ்ெிதழ்கள்
இருந்தன, ககயில் அைங்கோமல் துள்ளிய சத்யனின் ஆண்கமயின் நுனியில்
அழுத்தமோகப் திந்தன மோன்சியின் இதழ்கள்...

சத்யனுக்கு உறுப் ின் மூலமோக மின்சோரம் ோய்ந்து மூகளக்கு வசன்றது... “ ஓஓஓவ்வ்

மோன்சி” என்ற உணர்ச்சிமிக்க ஓங்கோரத்துைன் சத்யன் தனது இடுப்க கெகமோய்
அகசக்க... முத்தமிட்ை அெள் இதழ்ககள ிளந்துவகோண்டு உள்கள ோய்ந்தது சத்யனின்
வநடுங்ககோல்... இருெருகம எதிர் ோர்க்கெில்கல இப் டிவயோரு நிகலகய... மோன்சியின்
உைல் நிகலகய மனதில் வகோண்டு அெசரமோக உருக்வகோள்ள எத்தனித்தோன் சத்யன்

மோன்சி உள்கள நுகழந்த தன் கோதலகன வெளிகய ெிைோமல் உதடுகளோலும்

ெிரல்களோலும் கவ்ெிப் ிடித்துக்வகோண்ைோள்...

சத்யனின் கககள் அெள் கூந்தகல ற்றியது “ கெனோம் மோன்சி... ெிடு?” உதடுகள்

வசோன்னோலும் அென் இடுப்பு வமல்ல அகசந்து கோல்கள் ெிரிந்து மோன்சிக்கு ெசதி
வசய்து கிகைத்தது...

மோன்சி என்ன வசய்ெது என்று புரியோமல் ெோய்க்குள்களகய ஊற கெக்க... சத்யன்

வமல்லிய குரலில் எப் டி என்று அதன் நுனுக்கத்கத கற்றுக்வகோடுத்தோன்... உைகன
வதளிெோக கற்றுக்வகோண்ைோள்
மோமன் சந்கதோஷகம தன் ெோழ்க்கக என்று மோறினோள் மோன்சி... வமதுெோக ஆரம் ித்து
மோன்சியின் கெகம் டிப் டியோக அதிகரித்து சத்யனுக்கு உட்ச ட்ச சுகத்கத ெோறி
ெழங்கினோள்..

இதுெகரயில் சத்யன் கண்டிரோத சுகம் இது... அெனின் வமோத்த ரத்தமும் ஆண்கம

தண்டுக்குள் ோய அது இதுெகரயில் இல்லோத ெிகறப்க அகைந்தது தனது
கண்ககள மூடிக்வகோண்டு ெோகய ிளந்துவகோண்டு கோற்றில் மிதந்தோன்..
அடித்வதோண்கையில் இருந்து ெந்த முனங்கல் மட்டும் மோன்சிகய உற்ச்சோகப்
டுத்தியது

மோன்சி அடிக்கடி மூச்சுெிை ெோகய அகலமோக திறக்கவும் ிறகு அழுத்தமோய்

கவ்வுெதுமோக இருக்க ... எங்கக தனது நீர் அெள் ெோய்க்குள் ோய்ந்து ெிடுகமோ என்று
யந்த சத்யன் சட்வைன்று தன் உறுப்க உருெிக்வகோண்டு அெகள அள்ளிவயடுத்து
அகணத்துக்வகோண்டு அெள் வெற்றுைகல தனது முத்தத்தோல் குளிப் ோட்டினோன்...
மோமன் சந்கதோஷமகைந்ததில் மோன்சிக்கும் ஏகப் ட்ை சந்கதோஷம்...

சத்யன் முறுக்கிய ஆண்கமயுைன் கட்டிலில் இருந்து இறங்கி தகரயில் நின்றோன்...

அெகள கட்டிலின் ஓரம் வகோண்டுெந்து கோல்ககள ெிரித்து கீ கழ வதோங்கெிட்ைோன்...
மோன்சிக்கு அென் என்ன வசய்யப் க ோகிறோன் என்று புரிந்து க ோனது...

ெிரிந்து கிைந்த வ ண்கமயில் அழுத்தமோக முத்தமிட்ைென் சிறிதுகநரம் உதட்ைோல்

அங்கிருந்த கரோமக் கூட்ைத்கதோடு உரசி உரசி ெிகளயோடிெிட்டு அெள் கோல்ககள
தூக்கி தன் கதோளில் க ோட்டுக்வகோண்ைோன்... அெள் வ ண்கம உதடுககள ெருடிய
உறுப்க ஒரு ககயோல் ற்றிக்வகோண்டு... மறுகக ெிரலோல் அந்த வசவ்ெரிகயோடிய
இதழ்ககள ெிரித்துப் ிடித்துக்வகோண்டு உள்கள அனுப் ினோன்... வதோகைககள
ெிரித்துப் ிடித்திருந்ததோல் இலகுெோக உள்கள க ோய் வ ோருந்திக் வகோண்ைது ...
சத்யனின் ோர்கெயில் அெள் வ ண்கம இென் உறுப்க முழுெதுமோக
ெிழுங்கியிருந்தது.. சத்யனின் லம் முழுெதும் அென் ஆண்கமதோன் என் து க ோல்
ெிகறத்திருந்தது

மோன்சிகய நிமிர்ந்துப் ோர்த்தோன்... அெள் முகம் முழுெதும் பூரித்து சிெந்திருந்தது..

அெனுக்கோக எவ்ெளவு ஏங்கி இருந்திருக்கிறோள் என்று அெள் உைல் வமோழி சத்யனுக்கு
உணர்த்தியது... ககககளெிரித்து அெகன அருகக அகழத்தோள் மோன்சி... அெள்
ெயிற்றில் அதிகமோக அழுத்தம் வகோடுக்கோமல் வமதுெோக சோய்ந்து முகத்கதோடு முகம்
இகழத்தோன் சத்யன்...

முகத்தில் முத்தமிட்ை டி தனது அகசகெ ஆரம் ித்தோன்... இம்முகற முன்பு க ோல

இருெரிைமும் ஆகெசம் இல்கல.. இந்த அழகோன தோம் த்யத்கத அனு ெிக்கும்
மனநிகல தோன் இருந்தது.. மோன்சி கண்மூடி அென் உறுப்பு தனக்குள் க ோடும்
ஆட்ைத்கத ரசித்தோள்...

தன் கோதல் மகனெியின் முகத்கதப் ோர்க்க ோர்க்க சத்யனுக்கு உைல் முழுெதும்

உணர்ச்சிகள் கிளர்ந்வதழுந்தது... அடிக்கடி மோன்சிகய முத்தமிட்ைோன்.. அென் எவ்ெளவு
கசக்கி உறிஞ்சியும் இன்னும் கட்டுக் குகழயோது நிமிர்ந்து நின்ற அெளது வெள்களச்
சகத குன்றுககள மறு டியும் வெறிவகோண்டு உறிஞ்சினோன்..

தன் வ ண்கமயின் உள்கள அதிகெகமோக அகசயும் அென் உறுப்பு... வெளிகய மோர்க்

கனிககள கவ்வும் அெனது முரட்டு உதடுகள்... மோன்சி வசோர்க்கத்தில் இருந்தோள்...
குழந்கத ெருெதற்கு முன்க தன் மோர் ில் ோலுண்ண முயலும் தன் கணெனின்
தகலமுடிகய ெிரல்களோல் அகலந்தோள்...

சத்யனின் நிதோனமோன ஆட்ைம் சூடு ிடித்து இரண்ைோெது முகறயோக அெள்

வ ண்கமகய நிகறத்து ெழியெிட்ைோன்...
இருெரும் கட்டிலில் ெிழுந்தக ோது அெர்களின் வநஞ்சம் முழுெதும் கோதல் நிரம் ி
ெழிந்தது...

ஒருெகரவயோருெர் ஆறுதலோக தழுெிக்வகோண்ைெர்களின் ெிழிகள் தூக்கத்கத

தழுவும்க ோது கதோட்ைத்து வகோட்ைடியில் கட்டியிருந்த கோரோம் சுெின் கனம் தீர்க்க
ோல்கோரகன ம்ம்மோ என்று தீனமோன குரலில் அகழத்தது...

“ நோன் அெள் வ ண்கமக்குள் ெிழுந்து..

“ உகைந்து.. உணர்ந்து..
“ ிதுங்கி... ெழிந்து...
“ துங்கி... ோய்ந்து...
“ நிகறந்து..... உகறந்து..
“ உருகி... தழும் ி....
“ ிறகு நோன் எழுந்தக ோது..
“ என்னுைன் சூரியனும் எழுந்தோன்

கோகல ஏழு மணியோகியும் வெளிகய ெரோது சத்யனிைம் ெிெசோயம் சம்மந்தமோக ஒரு

கயோசகன ககட்ககெண்டும் என்ற குழப் த்துைன் ெரோண்ைோெில் குறுக்கும் வநடுக்குமோக
நைந்துவகோண்டிருந்த ரோகமய்யோகெ அகழத்து ஞ்செர்ணம் “ சின்னஞ்சிறுசுக
தூங்கட்டும் ரோகமய்யோ” என்று அந்த கயோசகனகய அெர் கூறி அனுப் ினோர்..
ஏழகரக்கு சத்யனின் வமோக ல் அகழத்தப் ிறகுதோன் சத்யனுக்கு ெிழிப்பு ெந்தது...
தன்மீ து ோரமின்றி கிைந்த மகனெிகய அகணத்த டிகய வமோக கல ஆன் வசய்து... “
யோரு?” என்றோன் ககளத்துப் க ோன குரலுைன்...
“ என்னோ மோப்ள நம் கரக்கூை ோர்க்ககலயோ” என்ற தர்மனின் குரல் ககட்டு திககத்து...
“ இல்ல மோமோ தூக்க கலக்கத்துல கெனிக்ககல” என்றோன் மன்னிப்பு ககோரும் குரலில்..
ஆனோல் கநற்று மதியம் க ோல இன்று மோன்சிகய உதறிெிட்டு எழெில்கல சத்யன்..
அெகள இறுக்கியகணத்த டிகய உகரயோடினோன்...

“ தூக்க கலக்கமோ? மணி எட்ைோகப் க ோகுது மோப்ள” என்ற தர்மனின் குரலில் இருந்த
ககலி அந்த கம் ர
ீ மோன ஆண்மககன வெட்கப் ை கெத்தது... அென் வநஞ்சில்
இருந்த டி அென் முகத்கத நிமிர்ந்துப் ோர்த்த மோன்சி... தன் கணெனின் வெட்கம்
கலந்த அசட்டுச் சிரிப்க ரசித்து அதற்கு ரிசோக அென் கன்னத்தில் சத்தமின்றி
முத்தமிை...

மகனெியின் முத்தத்கத ரசித்தோலும் “ ஏய் க ோன்ல உன் அப் ோ.. சும்மோயிருக்க

மோட்டியோடி ” என்ற சத்யனின் ரகசியமோன கோதல் அதட்ைல் எதிர்முகனயில் இருந்த
தர்மனுக்கும் ககட்டுெிட்ைது க ோல...

“ மோப்ள நோன் வ ோறவு க ோன் ண்கறன் ” என்று சங்கைமோக வசோல்லிெிட்டு

கெத்துெிட்ைோர்

“ என்ன வசோல்ல க ோன் ண்ணோருன்னு வதரியகலகய?,, இப் எதுவுகம வசோல்லோம

க ோகன ெச்சிட்ைோர்... எல்லோம் உன்னோல தோன்டி? உன்கன......” என்ற சத்யன்
வமோக கல கெத்துெிட்டு முத்தமிட்ை அெள் உதடுககள ெிரலோல் ிதுக்கி குெிந்த
கீ ழுதட்கை கவ்ெி சப் ினோன்....

சப் ிய உதடுககள மனகமயில்லோமல் ெிட்டுெிட்டு எழுந்த சத்யன் “ ஓய் எந்திருச்சு

குளிடி... அைக்கம் ஒடுக்கம் இல்லோம ஏழகர மணிெகரக்கும் எப் டி டுத்துருக்கோப்
ோரு” என்று ககலி வசய்ய...

க ோர்கெகய எடுத்து தன் உைகல மூடிய டி “ அய்கயோ ஐயோ மட்டும் என்னகமோ

முழுசோ உடுத்திக்கிட்டு இருக்குற மோதிரி க ச்கசப் ோரு” என்றோள் மோன்சி திலுக்கு..

மறு டியும் அெகள வநருங்கத் தூண்டிய ஆண்கமகய ககயோல் ெருடிய டி “ ஏய்

சீ க்கிரமோ குளிச்சிட்டு வரடியோகு ககோயிலுக்குப் க ோகலோம்” என்று வசோல்லிெிட்டு
ோத்ரூமுக்குள் நுகழந்தோன்..

அதன் ின் இருெரும் குளித்துெிட்டு டி ன் சோப் ிட்டு ககோயிலுக்கு வரடியோன க ோது..

மோன்சி மறு டியும் ோெோகை ரெிக்கககயோடு நின்றோள்... சத்யன் சிரித்த டி அெள்
ககயிலிருந்த ச்கசநிறப் ட்டுப்புைகெகய ெோங்கி “ ம் ெோ கட்டி ெிடுகறன்” என்று
புைகெகய ிரித்தோன்...

முந்தோகனகய மோர் ில் க ோட்டு... வகோசுெத்கத தனக்கு வதரிந்தோர்ப்க ோல் வகோசுெி

அெள் ோெோகைக்குள் வசோருகியெனின் கக அங்கக எகதகயோ கதடி ெருடி தோமதிக்க...
“ ஸ்ஸ்ஸ் கககய எடு மோமோ.... ககோயிலுக்கு க ோகறோம் ஞோ கம் இருக்கோ?” என்று
மோன்சி எச்சரிக்கக வசய்ய...

“ ம்ம்” என்ற டி வமதுெோக கககய உருெிவயடுத்து ெிரலின் நுனிகய மூக்கின் அருகக

வகோண்டு வசன்று “ ம்ஹோ” என்று ஆழமோய் மூச்கச இழுத்தோன் சத்யன் ..

அென் தகலயில் நறுக்வகன்று குட்டிய மோன்சி “ அைச்சீ கருமம்,, வமோதல்ல க ோய்

கககய கழுெிட்டு ெோ?” என்றோள்...

தனது புத்தம்புதிய மகனெியின் வெட்கத்கத ரசித்து “ ஓய் என்னோடி அடிக்கிற? கநட்டு

நீ என்னோ என்னோ ஆட்ைம் க ோட்ை?.. இப் என்னகமோ நல்ல வ ோண்ணு மோதிரி நடிக்கிற
எல்லோத்கதயும் எடுத்து வசோல்லெோ? ” என்று சத்யன் க ோலியோக அெகள மிரட்ை...

“ அய்கயோ ெோகய மூடு மோமோ?” என்று முகம் சிெக்க திரும் ிக்வகோண்ைோள்...

சத்யனுக்கு மோன்சியின் இந்த வெட்கம் புதுகம.... இத்தகன நோட்களோக இல்லோத

வெட்கம் இப்க ோது ெந்து அெர்களின் கோதகல அதிகப் டுத்தியது...
மகனெியின் அழககப் ோர்த்து ரசிக்கும் கஜோரில் தன் மோமனுக்கு க ோன்
வசய்யகெண்டும் என் கத மறந்துக ோனோன் சத்யன்... அெர் என்ன வசோல்ல ெந்தோர்
என் து சத்யனோல் ககட்கப் ைோமகலகய க ோனது

கெகலக்கு ெந்த வசல்ெியின் உதெிகயோடு புைகெகய சரி வசய்துவகோண்டு

சத்யனுைன் ககோயிலுக்கு கிளம் ினோள் மோன்சி... சத்யன் தனது கோர் சோெிகய எடுக்க “
ம்ஹூம் க க்ல க ோகலோம் மோமோ” என்றோள் மோன்சி..

அெள் எதற்கோக வசோல்கிறோள் என்று முகத்தில் கண்டுவகோண்ை சத்யன் “ ம் சரி ெோ”

என்று தனது க க்கக எடுத்து ஸ்ைோர்ட் வசய்ய.. மோன்சி அென் ின்னோல் ஒரு
க்கமோக கோல்க ோட்டு அமர்ந்து அென் இடுப் ில் ககப்க ோட்டு ெகளத்து வகோண்ைோள்

மகன் ட்டுகெட்டி சட்கையில் கம் ர

ீ மோக ெண்டி ஓட்ை... க த்தி ச்கசப் ட்டில்
தங்கத்தோரககயோக அென் ின்னோல் அமர்ந்து க ோெகத கண்களில் நீருைன் ோர்த்து
ரசித்த ஞ்செர்ணம் க்கத்தில் நின்ற வசல்ெியிைம் “ ஏ புள்ள வசல்ெி அவுக வரண்டு
க ரும் ெந்ததும் சுத்திப் க ோை எல்லோம் தயோரோ எடுத்து கெ புள்ள” என்று உத்தரெிை...
ஏற்கனகெ அகத கயோசகனயில் இருந்த வசல்ெி “ நோனும் அகதத்தோன் வநகனச்கசன்
அப் த்தோ.. இகதோ எடுத்து கெக்ககறன்” என்று கூறிெிட்டு சிட்ைோகப் றந்தோள் ..

ககோெிலுக்குப் க ோன சத்யன் மோன்சி இருெகரயும் ஏகதோ திருெிழோெில் ஊர்ெலம்

ெரும் வதய்ெங்ககளப் ோர்ப் து க ோல் ோர்த்தோர்கள் ஊர் மக்கள்... ெிழுந்து எழுந்து
கன்னத்தில் க ோட்டுக்வகோள்ளோதது ஒன்றுதோன் ோக்கி.... அன்பு கமலிட்ை சிலர் க க்கக
நிறுத்தி இருெர் வநற்றிகயயும் ககயோல் ெழித்து திருஷ்டி எடுத்துெிட்டு ிறகு
அனுப் ினோர்கள்...

ககோயில் இருந்த கூட்ைம் இெர்களுக்கு ெழிெிட்டு நின்றது.... கர்ப் கிரகத்தில் இருக்கும்

அம்மனுக்குப் க ோட்டியோக ெந்து நின்ற மோன்சி கண்டு எல்கலோரும் ெோய்ப் ிளக்க ..
சிறிதுகநரம் உள்ளிருந்த அம்மன் யோரோலும் கெனிக்கப் ைோமல் க ோனது... சத்யன்
கர்ெமோக மோன்சிகய வநருங்கி நின்றுவகோண்ைோன்

சோமி கும் ிட்டு முடித்து வெளிகய ெந்த இருெரும் குளக்ககரயில் சிறிதுகநரம்

அமர்ந்து எந்த ெோர்த்கதயும் இன்றி ஒருெகரவயோருெர் கோதலோய்ப் ோர்த்துக்
வகோண்டிருந்துெிட்டு எழுந்து ெட்டுக்கு
ீ கிளம் ினோர்கள்...

ெரும் ெழியில் ரோகமயோெின் ெட்டு

ீ ெோசலில் திண்கணயில் அமர்ந்து
வதன்னமட்கையில் அருெோளோல் ெிளக்குமோறு கிழித்துக்வகோண்டிருந்த அெர் மகனெி
இெர்ககள ஆர்ெமோகப் ோர்க்க... க க்கக நிறுத்தி ின்னோல் திரும் ி மகனெிகயப்
ோர்த்த சத்யன் “ மோன்சி இது ரோகமய்யோ அண்ணன் ெடு...
ீ அெர் சம்சோரம் வெளிய
நிக்கிறோங்க... ெோ அெங்க ெட்டுக்குப்
ீ க ோய்ட்டு ெரலோம்” என்று அகழத்தோன்..

‘ககோயிலுக்குப் க ோனோ.. கநரோ ெட்டுக்குதோன்

ீ ெரனும்’ என்று அம்மோச்சி வசோல்லி
அனுப் ியது ஞோ கம் ெந்தோலும்.. சத்யனின் அகழப்க மறுக்கமுடியோமல் “ ம்
க ோலோம் ெோ” என்று க க்கிலிருந்து இறங்கினோள்..

இருெரும் கஜோடியோக தன் ெட்டுக்குத்தோன்

ீ ெருகிறோர்கள் என்றதும் தட்ைத்தில்
தடுமோறி க ோட்ைது க ோட்ை டி ெிட்டுெிட்டு “ சின்னய்யோ சின்னம்மோ ெோங்க ெோங்க”
என்று உள்கள அகழத்துப் க ோனோள் வசல்ெியின் அம்மோ...

அன்று கோகலயில் ககோ த்கதோடு சோப் ிைோமல் ஆகலக்குப் க ோன ெகரனுக்கு

ீ அங்கக
இருப்பு வகோள்ளெில்கல.... ஆத்திரத்கதோடு தகரகய உகதத்துக் வகோண்டு இகரகதடும்
புலியோக நகைப்க ோட்ைோன்... ககோ த்தில் கண்களில் வசவ்ெரி ககோடுகள் ெிழுந்து அென்
முகத்கதகய வகோடூரமோக கோட்டியது.....
கநற்று ஒரு கெகளயோக மதுகர க ோனெனுக்கு அெனுைன் கல்லூரி டித்த நண் ன்
ஒருென் வசோன்ன வசய்தி யங்கர குழப் த்கத ஏற்ப் டுத்தியிருந்தது “ கைய் மச்சி உன்
மோமோ ெந்து உன் தங்கச்சிகய டிக்கிறதுக்கோக வெளிநோடு அனுப் எல்லோ ஏற் ோடும்
ண்ணிட்ைோருைோ... என் தம் ி வெளிநோடுல டிக்கிறது ெிஷயமோ நோன் ஆ ிஸ்
க ோயிருந்தப் உன் மோமோ ெந்திருந்தோருைோ... அடுத்த ெருஷம் அனுப்புற மோதிரி வரடி
ண்ணச் வசோன்னோரு.” என அன்று சத்யன் க சிக்வகோண்டிருந்கத ெிளக்கமோக
வசோன்னோன்...

அெகன ஒரு ெோறு க சி சமோளித்து அனுப் ிெிட்டு.. அப்க ோ என் தங்கச்சி குழந்கத
வ த்து தந்ததும் அகத ெோங்கிகிட்டு அெகள வெளிநோட்டுக்கு அனுப் ப்ளோன்
ண்ணிருக்கோன்... இெகனப் க ோய் நல்லென்னு நம் ி மோன்சிகய கல்யோணம் வசய்து
வகோடுத்த அ ோ அம்மோ மீ து ழியோகக் ககோ ம் ெந்தது
அன்று மனதில் ஏகப் ட்ை குழப் த்கதோடு அம்ருதோ டிக்கும் கல்லூரி ெோசலிகலகய
கோத்திருந்தோன்...

அம்ருதோ,, மோன்சிகய வ ண்ககட்ை மதுகர மில் முதலோளியின் தங்கக... தன்

அப் ோவுைன் ஆரம் கட்ை க ச்சுெோர்த்கதக்கோக அெர்கள் ெட்டுக்குப்
ீ க ோனக ோது தன்
அழகோல் ெகரனின்
ீ மனகத வகோள்கள வகோண்ைெள்... ோர்த்தவுைவனகய அென்
மனகத றித்துக்வகோண்ைெள்... மோன்சிகய அந்த ெட்டில்
ீ வகோடுத்துெிட்டு அம்ருதோகெ
ெகரனுக்கு
ீ மணமுடிக்க க ச்சு ஆரம் ித்ததும் ெகரன்
ீ அெகள கோதலிக்ககெ
ஆரம் ித்துெிட்ைோன்... அடிக்கடி மதுகர வசன்று அெள் கல்லூரி ெோசலில் கோத்திருந்து
தன் கோதகல ெளர்த்தோன்... அம்ருதோவும் ெட்டில்
ீ க சி முடித்தென் என்ற உரிகமயில்
அெனுைன் ழக ஆரம் ித்தோள்..

இன்நிகலயில் சத்யன் மோன்சிகய லோத்கோரம் வசய்து வஜயிலுக்குப் க ோய் ெந்து

இறுதியில் கெறுெழியின்றி சத்யன் மோன்சி இருெரின் திருமணமும் நைந்கதறியதில்
ெகரனின்
ீ கோதல்தோன் வ ோசுங்கிப் க ோனது.. அம்ருதோ அெகனப் ோர்ப் கத தெிர்தோள்...
கோரில் கல்லூரி ெோசலில் இறங்கி.. அகத கோரில் ஏறிச்வசன்றோள்..

அம்ருதோெின் ோரோமுகம் ெ கரகன

ீ கெதகனக்குள்ளோக்கியது... ெோரம் இருமுகற ெந்து
கல்லூரி ெோசலில் கோத்திருந்தெனிைம் கநற்றுதோன் முகம் வகோடுத்து க சினோள்
அம்ருதோ... ஆனோல் அதற்கு அெள் க சோமகலகய இருந்திருக்கலோகமோ என்று எண்ணி
எண்ணி கெதகனப் டும் டியோக க சினோள் அம்ருதோ

“ இகதோப் ோருங்க ெகரன்

ீ இனிகம என்கனப் ோர்க்க ெரோதீங்க... எங்க ெட்டுல
ீ எனக்கு
கெற இைத்தில் மோப் ிள்கள ோர்த்துட்ைோங்க... அதனோல நோன் உங்ககளப் ோர்க்கிறது
இதுகெ ககைசி முகறயோ இருக்கும்”
“ அப்க ோ இத்தகன நோளோ உனக்கோகெ கோத்திருக்கககன... என்கனோை கதி?” குமுறினோன்
ெகரன்...
ீ

அெகன ககோ மோக ோர்த்த அம்ருதோ “ உங்க தங்கச்சிக்கும் என் அண்ணனுக்கும்

கல்யோணம் ண்றதுன்னு க சினப் .. கூைகெ உங்களுக்கும் எனக்கும் சம்மந்தம்
க சினோங்க... இப்க ோ அந்த கல்யோணம் நின்னு க ோச்சு.. அப்க ோ நமக்கு மட்டும் ண்ணி
கெப் ோங்கன்னு எப் டி எதிர் ோர்க்கிறீங்க.. அதுவுமில்லோம என் அண்ணனுக்கு
கிகைக்கோத ெோழ்க்கக எனக்கும் கெனோம்... தயவுவசய்து உங்க ஊர்லகய ஒரு
வ ோண்கணப் ோர்த்து கல்யோணம் ண்ணிக்கங்க.. இனிகம என்கனப் ோர்க்க ெரோதீங்க”
என்று உறுதியோக வசோல்லிெிட்டு அெள் கோரில் ஏறி க ோய்ெிை...

ெகரன்
ீ ஸ்தம் ித்து க ோய் வெகுகநரம் அங்கககய நின்றிருந்தோன்,, அென் கோதல்
வமோட்டிகலகய கருக கோரணமோயிருந்த சத்யன் மீ து யங்கர ென்மத்கதோடு ெட்டுக்கு
ீ
ெந்தெனுக்கு எரிகின்ற தீயில் எண்கண ெோர்ப் து க ோல தர்மன் வசல்ெிகய
இெனுக்கு மணமுடிப் து ற்றி க சியதும் தீ வகோழுந்து ெிட்டு எரியத் வதோைங்கியது..

முடியோது என்று ஆத்திரத்தில் கத்தியெகன அைக்குெது க ோல் “ முடியோதுன்னு

வெளிய க ோைோ.. வசோத்துல நயோக சோ தரமோட்கைன்.. வசல்ெிகய கட்டுறதுன்னோ
ெட்டுல
ீ இரு இல்கலன்னோ வெளியப் க ோ.. உன் மோமன் கிட்ை வசோல்லி
ரோகமய்யோகெப் ோர்த்து க ச வசோல்லிட்கைன்.. எங்க முடிவுல எந்த மோற்றமும்
இல்கல” என்று தீர்மோனமோக தர்மன் வசோல்லிெிட்டு க ோக...

சத்யன் தன் மோமன் என் கத மறந்து வகோகலவெறி உண்ைோனது ெகரனுக்கு

ீ ...
அகதோடு ஆகலக்கு ெந்தென் கோதில் ெிழுந்த “ சத்யன் மோன்சி இருெருக்கும் ஒத்து
க ோகெில்கல.. சத்யன் எந்த கநரமும் ெயலின் தோன் இருக்கிறோன்.. இரெில் வெளிகயப்
டுகிறோன்.. மோன்சியுைன் சுமுகமோன உறெில்கல “ என்ற வசய்திகள் இன்னும்
வெறிகய தூண்டியது.. ற்றோக்குகறக்கு மோன்சிகய வெளிநோட்டுக்கு அனுப்பும்
சத்யனின் திட்ைம் அென் ழி வெறிக்கு உரம் க ோட்ைது

என் ெோழ்க்கககயயும் வகடுத்து... என் தங்கச்சி ெோழ்க்கககயயும் வகடுத்தெகன

தீர்த்துக்கட்ைோம ெிைக்கூைோது என்ற வெறிகயோடு ஆகலயில் இருந்து சத்யன் ெட்டுக்கு
ீ
கிளம் ினோன் ெகரன்...
ீ எல்லோம் ஒன்றோய் கசர்ந்து அெகன மிருகமோக்கியிருந்தது

ெரும் ெழியில் ரோகமய்யோெின் ெட்டு

ீ ெோசலில் சத்யனின் க க்ககப் ோர்த்ததும் “ ஓ
சம்மந்தம் க ச ெந்துருக்கோன் க ோலருக்கு.. இங்கருந்து நீ முழுசோ ெடு
ீ
க ோகக்கூைோதுைோ மோமோ ” என்ற ென்மத்கதோடு தனது க க்கக நிறுத்தி இறங்கியென்
ரோகமய்யோெின் ெட்டு
ீ ெோசலில் நின்று “ கைய் எென்ைோ ெட்டுக்குள்ள?....
ீ வெளிய
ெோைோ?” என்று உரக்க கூச்சலிட்ைோன் ெகரன்...
ீ

அப்க ோதுதோன் மோன்சிக்கு குங்குமம் வகோடுப் தற்கோக பூகஜயகறக்கு அகழத்து

வசன்றோள் வசல்ெியின் அம்மோ... ெகரனின்
ீ குரலி ககட்டு வெளிகய ெந்த சத்யன்
அெகன ககோ முகத்கதோடு ோர்த்துெிட்டு.. ஏகதோ ிரச்சகன ண்ணத்தோன்
ெந்திருக்கோன் என்று எண்ணி வகோஞ்சம் சமோதோனம் வசய்யும் குரலில் “ என்ன ெரோ
ீ
இந்த க்கம்” என்று ககட்க ...

“ ஏன்ைோ நீ என்ன வ ரிய இெனோ? என் தங்கச்சி ெோழ்க்கககயயும் வகடுத்து.. இப்க ோ

என் ெோழ்க்கககயயும் நோசம் ண்ணிட்ைகய? உன்கன அன்னிக்கக கோலி
ண்ணிருக்கனும்.. மோமனோச்கசன்னு ெிட்கைன் ோரு அதோன் தப்பு.. இப்க ோ என்
தகலயில உன் ெட்டு
ீ கெகலக்கோரிகய கட்டி ெச்சு என் ெோழ்க்கககயயும் நோசம்
ண்ண ோர்க்கிறயோ? இதுக்கு கமல உன்கன ெிட்டு ெச்சோ நோன் ஆம் களகய
இல்லைோ?” என்று சத்யன் மீ து ோய...

சத்யன் அெனது ஆத்திரம் புரிந்து சட்வைன்று அெகன ிடித்து தள்ளிெிட்டு

ஒதுங்கினோன்.. சத்யன் மீ து ோய ெந்த ெகரன்
ீ வசல்ெியின் அம்மோ அமர்ந்திருந்த
திண்கணயில் ெிழுந்தோன்..

ெிழுந்து நிமிர்ந்தென் ககயில் வசல்ெியின் அம்மோ ெிளக்குமோறு கிழிக்க யன் டுத்திய

அருெோள் முகளத்திருந்தது... “ உன்கன வகோல்லோம ெிைமோட்கைன்ைோ” என்று மீ ண்டும்
சத்யன் மீ து ோய்ந்தோன்...

வசல்ெியின் அம்மோ வகோடுத்த குங்குமத்கத வநற்றி ெகிட்டில் கெத்துக்வகோண்டு...

இன்வனோரு துளி குங்குமத்கத தனது தோலியில் கெத்துக்வகோண்டிருந்த மோன்சியின்
கோதில் “ உன்கன வகோல்லோம ெிைமோட்கைன்ைோ” என்ற ெகரனின்
ீ உரத்த குரல்
ெிழுந்தது ... அடுத்த நிமிைம் “ அய்கயோ என் மோமோ” என்று அலறிய டி வெளிகய ஓடி
ெந்தோள் மோன்சி..

ெகரன்
ீ ஓங்கிய அருெோளுைன் வநருங்க... சத்யன் தப் ிக்கும் ெழிகய கயோசித்த டி
ின்னோல் நகர... “ மோமோ....” ஒருக்களித்திருந்த கதகெத்திறந்து வகோண்டு ஓடிெந்த
மோன்சி ெகரனின்
ீ ககயிலிருந்த அருெோகளப் ோர்த்துெிட்டு “ கெனோம் ெரோண்ணோ”
ீ
என்று அலறிய டி சத்யகன இறுக்கி அகணத்தோள்..

சத்யன் தட்ைத்துைன் மோன்சிகய ெிலக்கி தள்ளுெதற்குள் சத்யனின் கழுத்கத

குறிகெத்து ஓங்கிய ெகரன்
ீ ககயிலிருந்த அருெோள் சத்யகன அகணத்திருந்த
மோன்சியின் ின் கழுத்கத ஒட்டி முதுகின் கமல்புறத்தில் இறங்கியது...
ெகரன்
ீ தனது தங்கக உள்களயிருந்து ஓடி ெருெகத ோர்த்துெிட்டு தனது ககயின்
கெகத்கத குகறக்க நிகனத்தோன் தோன்.. ஆனோல் ஓங்கிய ெிகச மோன்சியின் கதோளில்
இறங்கியதும் தோன் கெகம் குகறந்தது...

ஒரு நிமிைம் சத்யனின் உலககம ஸ்தம் ித்தது... அென் இதயம் சில நிமிைங்கள் நின்று
க ோய் மீ ண்டும் துடித்தக ோது... “ மோமோ நீ இங்கருந்து க ோயிடு” என்ற டி வமதுெோக
சரிந்தோள் மோன்சி..

அதன் ின் சத்யன் அலறிய அலறலில் ஊகர ஒன்று கூடியது... “ ஏன்டி இப் டி ண்ண.?.
அய்கயோ நோன் வெட்டுப் ட்டு வசத்திருப்க கன?.. நீ ஏன்டி நோகய ெந்து ெிழுந்த?” என்று
ெலியோல் துடிக்கும் மகனெிகய தன் வநஞ்சில் அகணத்துக்வகோண்டு சத்யன் கத்தி
கதறினோன்...

மகனெிகய மடியில் க ோட்டுக்வகோண்டு சத்யன் ெிட்ை கண்ண ீர் ெகரகன

ீ
உலுக்கிவயடுத்தது... தங்ககயின் ெோர்த்கதகள் அென் கோதுகளில் வநருப்பு குழம் ோக
ெிழுந்தது.... தன் ஆகச தங்கககய தன் ககயோகலகய வெட்டிெிட்கைோம் என்று
புரிந்தக ோது ெகரனுக்கு
ீ இந்த உலககம இருண்டு க ோனது..

“ அய்கயோ தங்கச்சி” என்ற டி அெனும் சரிந்து அெளருகில் அமர்ந்தோன் ெகரன்...

ீ

அென் ககககள கெதவனோயுைன் ற்றிய மோன்சி “ ெரண்ணோ

ீ மோமோகெ ஒன்னு
ண்ணோத?.. என்கன கெனும்னோ வகோன்னுடு... என் மோமோகெ ஒன்னும்
ண்ணோதண்ணோ?.. அெர் என் உயிர் அண்....ணோ” என்று வசோல்லிவகோண்டு
இருக்கும்க ோகத மோன்சியின் கண்கள் வசோருகி ஆழ்ந்த மயக்கத்திற்கு க ோனோள்

மோன்சியின் ெோர்த்கதகள் ெகரனின்

ீ வநஞ்கச குத்தி கிழிக்க... “ அய்கயோ தப்பு
ண்ணிட்கைகன?” என்று முகத்தில் அகறந்துவகோண்டு கதறினோன் ெகரன்...
ீ

கூட்ைத்தில் இருந்தெர்கள் யோகரோ தர்மனுக்கு க ோன் வசய்து தகெல் வசோல்ல... அெர்

மீ னோவுைன் கோகர எடுத்துக்வகோண்டு ரோகமய்யோெின் ெட்டுக்கு
ீ ெந்தோர்...
தன் மகளின் கதிகயப் ோர்த்த அடுத்த ெிநோடி மீ னோ மயங்கி சரிய.. தர்மன் ெகரகன
ீ
ஒகர அகற அகறந்து கீ கழ தள்ளினோர்...

“ தூக்குைோ மோப்ள ஆஸ் த்திரிக்கு க ோகலோம்” என்று மயங்கி கிைந்த மகனெிகய

அங்கககய ெிட்டுெிட்டு கோகர கநோக்கி ஓடி கோரில் ஏறி ஸ்ைோர்ட் வசய்து தர்மன்
தயோரோக இருக்க
சத்யன் கண்களில் ெழியும் கண்ணகரோடு
ீ மோன்சிகய ககயில் ஏந்தினோன்.. ெகரன்
ீ
தங்ககயின் கோல்ககளப் ற்றிக்வகோண்ைோன்..

அப்க ோது அங்கக க க்கில் ெந்த கதென் “ கைய் ோெி தங்கச்சி க ோய்
வெட்டிட்ைகயைோ?” என்று ெகரனின்
ீ சட்கைப் ிடித்து இழுத்து வதருெில் தள்ளிெிட்டு
மோன்சியின் கோகலப் ற்றி கோரில் ஏற்றிெிட்டு தனது அப் ோகெ நகர வசோல்லிெிட்டு
கோகர எடுத்துக்வகோண்டு மருத்துெமகன கநோக்கி ெிரட்டினோன்

சத்யன் கட்டியிருந்த ட்டு கெட்டி முழுெதும் மோன்சியின் ரத்தம் கதங்கி உகறந்தது..

மகனெியின் முகத்கத மடியில் கெத்துக்வகோண்டு “ மோன்சிக்கு எதோச்சும் ஆச்சுன்னோ
நோன் உயிகரோைகெ இருக்கமோட்கைன் மோமோ” என்று கதறிய சத்யனுக்கு ஆறுதல்
வசோல்லமுடியோமல் தர்மன் தன் மருமகனுக்கோக கண்ணர்ீ ெடித்தோர்...

சத்யனும் மோன்சியும் ககோயிலில் இருந்து ெருெோர்கள்.. அெர்களுக்கு திருஷ்டி சுற்றிப்

க ோைகெண்டும் என்று எல்லோெற்கறயும் எடுத்து தயோரோக கெத்துக்வகோண்டு
வதருகெகய ோர்த்துக்வகோண்டு அமர்ந்திருந்தோர் ஞ்செர்ணம்

“ என் உயிகரகய என் கககளில் ஏந்திகனன்...

“ என் கககள் உதறின...
“ என் கோல்கள் தறின...
“ என் சிந்தகன சிதறியது...
“ என் இதயம் கதறியது...
“ கண்கள் வெளிறியது...
“ என் உயிர் உருகியது...
“ அெகள இழந்தோல்... ிறகு நோன்?

தன் மடியில் கிைந்த மோன்சியின் முகத்கதகயப் ோர்த்த சத்யன் “ மோமோ மதுகரக்குப்

க ோய் வ ரிய ஆஸ் த்திரியில ோர்க்கலோமோ?” என்று கலெரத்துைன் வசோன்னதும்...

ின்னோல் திரும் ி சத்யகனப் ோர்த்த தர்மன் “ இல்ல கெண்ைோம் மோப்ள,, மதுகரெகர

க ோறது நல்லதில்கல... மோன்சி கெற இரு உயிரோ இருக்கு.. நம்ம கதனியிகலகய
வ ரிய ஆஸ் த்திரி எல்லோம் இருக்கு.. அதனோல இங்ககய ோர்த்துக்கலோம்.. அகதோை
கோயம் கதோள்ல தோகன? அவ்ெளெோக ஆ த்து இருக்கோது.. மோன்சி லகீ னமோ
இருக்குறதோல தோன் மயக்கம் ெந்துருச்சு ” என்று சத்யனுக்கு வசோல்ெது க ோல
தனக்கும் ஆறுதல் வசோல்லிவகோண்ைோர்

சத்யன் மடியில் இருந்த மோன்சியின் முகத்கத எடுத்து தன் வநஞ்சில்

அழுத்திக்வகோண்டு “ ஏன் இப் டி ண்ணோ மோமோ? இெ இல்கலன்னோ நோனும்
இல்கலன்னு இெளுக்குப் புரியோமப் க ோச்கச மோமோ” என்று வதோண்கையகைக்க சத்யன்
கதறுெகத ககட்ை தர்மன் என்ன வசோல்ெது என்று புரியோமல் அெரும் உகைந்தோர்

இருெரின் கதறலும் கதெகன உலுக்கியது “ கெனோம் மோமோ அழோதீங்க... மோன்சிக்கு

ஒன்னும் இல்கல” என்று சத்யனுக்கு ஆறுதல் வசோல்லிெிட்டு தர்மனிைம் திரும் ி “
ஏன் ோ மோமோவுக்கு ஆறுதல் வசோல்லோம நீங்களும் கசர்ந்து அழுவுறீங்ககள” என்று
அப் ோகெ கடிந்துவகோண்ை கதெனின் கண்களிலும் கண்ண ீர்... அதன் ின் கோகர
வசலுத்திய கதெனின் கெகம் அதிகமோனது...
கதனியில் இருக்கும் மிகப்வ ரிய மருத்துெமகணயின் ெோசலில் கோர் நின்றக ோது..
தர்மன் கோரில் ெரும்க ோது ஏற்கனகெ தகெல் வசோல்லியிருந்ததோல் அெர்களது குடும்
ைோக்ைர் தயோரோக மருத்துெமகனயின் ரிசப்ஷனில் நின்றிருந்தோர்..

சத்யனும் கதெனின் மோன்சிகய வமதுெோக கோரிலிருந்து இறக்கி தயோரோக இருந்த

ஸ்ட்வரச்சரில் கிைத்தினோர்கள் ... மருத்துெமகனயின் ஊழியர்கள் சத்யகனயும்
கதெகனயும் ெிலக்கித் தள்ளிெிட்டு ஸ்ட்வரச்சகர தள்ளிக்வகோண்டு ஓடினோர்கள்..
சத்யன் கதென் இருெரும் ின்னோல் ஓடினர் ..

தர்மகன குடும் ைோக்ைர் தனியோக அகழத்துச்வசன்று “ என்ன தர்மலிங்கம்..

க ோலீஸ்க்கு தகெல் வசோல்லிைலோமோ?” என்று ககட்க....

தர்மன் கயோசகனயுைன் தோகைகய கதய்த்துெிட்டு “ வெட்டுனது என் மகன்..

வெட்டுப் ட்ைது என் மகள்... ஆனோலும் இதுக்கு என்னோல எந்த சமோதோமும்
வசோல்லமுடியோது தயோளன்... என் மருமகன் தோன் இதுக்கு தில் வசோல்லனும்...
வமோதல்ல என் மககள கோப் ோத்துற ெழிய ோருங்க,” என்று வசோல்லிெிட்டு மககள
அகழத்துச்வசன்ற ெழியில் உள்கள க ோனோர் ைோக்ைரும் அெகரப் ின் வதோைர்ந்து
வசன்றோர்..

ஆப்கரஷன் திகயட்ைர் கதவு மூடியிருக்க அதன் ெோசலில் தகரயில் மடிந்து அமர்ந்து

முகத்கத மூடிக்வகோண்டு கதறிய சத்யகன எப் டி சமோதோனம் வசய்ெது என்று
புரியோமல் கதெனும் உைன் கசர்ந்து அழுதுவகோண்டிருந்தோன்
தட்ைமோய் அெர்ககள வநருங்கிய தர்மன்,, தன் மகன் கதோளில் கககெத்து “ ஏன்ைோ
அென்தோன் அழுதோ.. நீ அெகன சமோதோனம் ண்றத ெிட்டுட்டு கூை கசர்ந்து
அழுவுறகயைோ? ” ெரும்க ோது மகன் தனக்கு வசோன்னகதகய இப்க ோது அெனுக்கு
வசோன்னோர்..

“ இல்லப் ோ.. நம்ம மோன்சி சின்னப்புள்ளல வ ன்சில் சீ வும்க ோது அெ ெிரல்ல ிகளடு
ட்ைோகல மோமோ தோங்கமோட்ைோரு,, ஆஸ் த்திரிக்கு தூக்கிகிட்டு ஓடுெோர்.. இப்க ோ
 ோருங்கப் ோ எவ்ெளவு ரத்தம்னு.. என்னோல இகதப் ோர்க்க முடியகலப் ோ” என்று
கதறிய கதென் சத்யனின் கெட்டிகயப் ிரித்து கோட்டினோன்

சத்யன் யோர் முகத்கதயும் நிமிர்ந்து ோர்க்கெில்கல, அென் மனம்க ோன க ோக்கில்

எகதஎகதகயோ நிகனத்து அழுதுவகோண்டிருந்தோன்.. சிலகநரம் வெறிப் ிடித்தென் க ோல்
முகத்தில் அகறந்துவகோண்டு “ என்னோலதோன் எல்லோம் என்னோலதோன்” என்று
கதறினோன்

தர்மனும் கதெனும் அெகன சமதோனம் வசய்யமுடியோமல் தெித்தனர்... ஆப்கரஷன்

திகயட்ைருக்குள் நுகழந்த தயோளன்.. சற்று கநரத்தில் வெளிகய ெந்து தகரயில்
அமர்ந்திருந்த சத்யகன எழுப் ி கசரில் உட்கோர கெத்துெிட்டு “ சத்யன் மோன்சிக்கு
லத்த கோயம் இல்கல... நோன் வசோல்றகத நம்புங்க சத்யன்... வெட்டு வெறும்
சகதப் குதியில் தோன் ஆழமோ ெிழுந்திருக்கு... உள் சகதயில் சில கதயல்களும்
வெளிப்புறம் சில கதயல்களும் க ோை கெண்டியிருக்கும்.. மோன்சி கர்ப் ிணி என் தோல்
நோங்க வரோம் ஜோக்கிரகதயோ வசயல் ை கெண்டியிருக்கு சத்யன்... அகதசமயம் ரத்தம்
நிகறய கெஸ்ட்ைோயிருக்கு அதனோல் வரண்டு யூனிட் அளவுக்கு ரத்தம் கதகெப் டும்”
என்று சத்யகன சமோதோனப் டுத்தி நிகலகமகய வதளிவு டுத்தினோர்.

அதன் ின் ைோக்ைர் மறு டியும் ஆப்கரஷன் திகயட்ைருக்குள் க ோய்ெிட்ைோர்

சத்யனுக்கு அெர் வசோன்னது கோதில் ெிழுந்ததோ என்கற வதரியெில்கல.. அென்
சிந்தகனககள வமோத்தம் சிதறடித்துெிட்டு ஒருத்தி உள்கள டுத்துகிைைந்தோள்...
தனக்கோக அெள் ெந்து ெிழுந்து கோயத்கத ஏற்றுக்வகோண்ைகத சத்யனோல் ஜீரணிக்ககெ
முடியெில்கல... அய்கயோ எவ்ெளவு ரத்தம் ... என் கண்ணம்மோெோல் இகத தோங்க
முடியுமோ? எனக்கோக உயிகரக்வகோடுக்கும் அளவுக்கு அெளுக்கு நோன் என்னப்
ண்கணன்? கசரில் இருந்து எழுந்த சத்யன் சுற்றில் கககளோல் குத்திக்வகோண்டு “
என்னோல இகத தோங்ககெ முடியகலகய மோமோ?” என்று மறு டியும் கலக்கத்துைன்
கதறினோன்..

தர்மன் இரண்கை எட்டில் அெகன அகைந்து சத்யகன கதோகளோடு

அகணத்துக்வகோண்ைோர் “ கெனோம் மோப்கள நீகய இப் டி கலங்கினோ அப்புறம்
எங்களுக்கு ஆறுதல் வசோல்ல யோருைோ இருக்கோ? அெளுக்கு ஒன்னுமில்லைோ இன்னும்
வகோஞ்சகநரத்தில் மோமோ மோமோன்னு கத்தி உன்கன கூப் ிைப் க ோறோ ோரு” என்று
தர்மன் ஆறுதல் வசோல்லும்க ோகத ....

ரோகமய்யோவுைன் ஞ்செர்ணமும் மீ னோவும் கத்திக்வகோண்கை ஓடிெர அெர்ககளப்

ோர்த்ததும் சத்யன் தன் அம்மோகெ ெிடுத்து அக்கோெிைம் ஓடி அெள் கோல்களில்
ெிழுந்து கோகலப் ிடித்துக் வகோண்டு “ எல்லோம் என்னோலதோன் அக்கோ.... பூ மோதிரி
ெோழகெண்டியெகள இப் டி ஒரு நிகலகமக்கு வகோண்டு ெந்து ெிட்டுட்கைகன?
அெளுக்கு எதுனோன்னோ நோன் அெளுக்கு முன்ன க ோயிடுகென் அக்கோ” என்று
கத்தினோன் ...

மீ னோ அப் டிகய மடிந்து தகரயில் அமர்ந்து தம் ியின் கதோகளப் ிடித்து தூக்க..
கதென் ஓடிெந்து மீ னோவுக்கு உதெினோன்.. சத்யகன சுெற்றில் சோய்த்து உட்கோர
கெத்துெிட்டு அென் க்கத்தில் அமர்ந்து தன் கண்ணகர
ீ துகைத்துக்வகோண்டு “ கைய்
தம் ி இப் அெளுக்கு என்ன ஆகிப்க ோச்சுன்னு இப் டி கத்துற.. இப்க ோ அெ உன்
வ ோண்ைோட்டிைோ வரோம் கதரியசோலி... நீ இப் டி அழுவுறகதப் ோர்த்தோ உன்கமலகய
ககோ ப் டுெோ.. அதனோல அழோம நிமிர்ந்து உட்கோருகல தம் ி” என்று தன்நிகல மறந்து
தம் ிகய கதற்றுெதற்கு முகனந்தோள்... மீ னோவுக்கு தன் மகள் மறந்து க ோனோள்..
அெள்ப் ட்ை கோயத்துக்கோக கதறும் தம் ி மட்டுகம ஞோ கத்தில் இருந்தோன்

சத்யன் முன்பு தங்களது துயரத்கத கோட்டினோல் அென் கமலும் உகைந்து

க ோய்ெிடுெோன் என்று எல்கலோருக்கும் வதரியும்,, அதனோல் எல்கலோரும் இயல் ோய்
இருப் துக ோல் கோட்டிக்வகோண்ைனர்...

ஞ்செர்ணம் மகன் முகத்கதப் ோர்க்ககெ அஞ்சியெர் க ோல ஒரு மூகளயில் அமர்ந்து

முந்தோகனகய ெோயில் அகைத்து அழுகககய அைக்கிக்வகோண்டிருந்தோர்.... மீ னோ
தம் ியின் கககயப் ற்றிக்வகோண்டு அெகனெிட்டு அங்குலம் கூை நகரோமல்
அெகனத் கதற்றிக்வகோண்டிருந்தோள்,, குமுறகல அைக்கிய டி மருமககனப் ோர்த்து
அடிக்கடி குலுங்கும் தர்மனின் கககயப் ற்றி கதறுதல் வசோல்லிவகோண்டு இருந்தோர்
ரோகமய்யோ.. கதென் மட்டும் மருத்துெமகன ஊழியர்கள் ெந்து வகோடுக்கும் சீ ட்கை
எடுத்துக்வகோண்டு இங்கும் அங்கும் ஓடிக்வகோண்டிருந்தோன்

அப்க ோது அங்கு ெந்த ஒரு இளம்வ ண் மருத்துெர் “ மோன்சிகயோை குரூப் ரத்தம்
யோருக்கு இருக்ககோ அெங்க உைகன கலபுக்கு க ோங்க,, எங்ககிட்ை இருந்த ஒரு யூனிட்
ிளட் ஏத்திட்கைோம், இன்னும் கதகெப் டுது, அதனோல குயிக்கோ கலபுக்கு க ோங்க”
என்று வசோல்ல...

கதென் அந்த ைோக்ைகர வநருங்கி “ எனக்கும் மோன்சிக்கும் ஒகர ப்ளட் குரூப் தோன்
கமைம்” என்றதும் “ அப்க ோ சீ க்கிரமோ கலப்புக்கு க ோய் ிளட் வைஸ்டுக்கு குடுங்க சோர்”
என்று வசோல்லிெிட்டு சத்யன் க்கம் திரும் ி “ யோரோெது இெருக்கு கெற டிரஸ்
குடுங்ககளன்... இப் டிகய உட்கோர ெச்சு கெடிக்ககப் ோர்க்குறீங்ககள? ” என்று
அதட்டிெிட்டு மறு டியும் ஆப்கரஷன் திகயட்ைருக்குள் க ோய்ெிட்ைோள்..

தர்மன் தனது ோக்வகட்டில் இருந்து ஒரு ஐநூறு ரூ ோய் தோகள எடுத்து

ரோகமய்யோெிைம் வகோடுத்து “ க்கத்துல ஏதோெது ககையில ஒரு ககலியும் சட்கையும்
ெோங்கிட்டு ெோங்க ரோமு” என்றோர்..
அெர் வகோடுத்த ணத்கத மறுத்து “ என்கிட்ை இருக்குங்க. இகதோ க ோய் ெோங்கிட்டு
ெர்கறன்” என்று வெளிகய ஓடினோர்...

இெர்கவளல்லோம் அல்லோது அந்த மருத்துெமகனயின் ெரோண்ைோெில் அமர்ந்த டி

இன்வனோரு ஜீெனும் தங்ககக்கோக கதறிக்வகோண்டிருந்தது.... ஆப்கரஷன் திகயட்ைர்
வசல்லும் ெரோண்ைோெின் மறு திருப் த்தில் அமர்ந்து அழுதெகன யோருகம
கண்டுவகோள்ள ெில்கல... அகத ெழியில் நூறு முகற க ோய் ெந்த கதென் அெகன
ஒரு மனிதனோகக் கூை மதிக்கெில்கல.. அழுதழுது கண்ண ீர் ெற்றி அந்த
ெரோண்ைோெிகலகய சுருண்டு ெிட்ைோன் ெகரன்
ீ

ரோகமய்யோ ெோங்கி ெந்த உகைககள மோற்றிக்வகோள்ள மறுத்த சத்யகன

ெலுக்கட்ைோயமோக ோத்ரூம் அகழத்துச்வசன்று உகை மோற்றி அகழத்து ெந்தனர்
தர்மனும் ரோகமய்யோவும்... ெந்து மறு டியும் மீ னோெின் அருகில் அமர்ந்து ககககளப்
ற்றிக்வகோண்ைோன் .. சிறு குழந்கத க ோல் ஆகிெிட்ை தம் ிகயப் ோர்த்துக் குமுறினோள்
மீ னோ... ெகரன்
ீ மீ து யங்கர ஆத்திரம் ெந்தது... “ இெகனப் வ றோமகலகய
இருந்திருக்கலோகம?” என்று கலங்கினோள்

சற்றுகநரத்தில் மறு டியும் வெளிகய ெந்த அந்த கலடி ைோக்ைர்... தர்மனிைம் ெந்து “
சோர்.. மோன்சிக்கு ஆப்கரஷன் முடிஞ்சுது.. அெங்க வரோம் ெக்கோ
ீ இருக்கோங்க.. இன்னும்
நிகனவு திரும் கல... கர்ப் ிணி என் தோல்... ட்ரக்ஸ் எகதயும் வஹெி கைோஸ் குடுக்க
முடியோது... அதனோல அெங்ககள இரண்டு நோள் ஐசியூெில் ெச்சிருக்கனும்... அெங்க
ெயிற்றில் இருக்கும் குழந்கதகயயும் கோப் ோற்றனுகம” என்று வசோல்லி முடிக்கவும்

அமர்ந்திருந்த சத்யன் சகரவலன எழுந்து அந்த ைோக்ைர் முன்பு கககூப் ி “ அய்கயோ

எனக்கு என் மோன்சி மட்டும் க ோதும்.. குழந்கத கெனும்னு அெசியமில்கல” என்று
வசோல்லும்க ோகத ஞ்செர்ணமும் எழுந்து ெந்து “ ஆமோ தோயி எங்களுக்கு எங்க க த்தி
மட்டும் க ோதும்... அெ கழய டி எழுந்து நைமோடினோ க ோதும்... குழந்கத என்னோம்மோ
குழந்கத... அெகள எங்க எல்லோருக்கும் குழந்கததோன் ” என்று கண்ண ீருைன்
வசோன்னோர்..

தர்மன் தன் மோமியோகர ஆச்சர்யமோக ோர்த்தோர்.. அன்று தங்கள் ெட்டு

ீ ெோரிசுக்கோக
எல்கலோர் கோலிலும் ெிழுந்தெர்... இன்று எங்களுக்கு ெோரிசு கெண்ைோம்.. என்
க த்திதோன் கெண்டும் என்று வசோல்ெது அெர் மனசுக்கு இதமோக இருந்தது..

ைோக்ைர் சத்யனிைம் திரும் ி “ நீங்க சுல மோக வசோல்லிடுெங்க

ீ சோர்... எங்களுக்கு
இரண்டு உயிருகம முக்கியம்... ஆனோ நீங்க யப் டும் அளவுக்கு எதுவுமில்கல சோர்...
உங்க மகனெியின் ஆகரோக்கியம் கூடிய ெிகரயில் மீ ண்டு ெிடும் கெகலப் ைோதீங்க...
அப்புறம் ஒரு ெிஷயம் ஐசியூெில் ெிசிட்ைர்ஸ் யோருக்கும் அனுமதியில்கல.. அதனோல
நீங்க எல்லோம் ரிசப்ஷனில் ஒரு ரூம் ககட்டு அங்க தங்கிக்கங்க...” என்றுெிட்டு
வெளிகய க ோகும் ெழியில் கெகமோக நைந்தோள்..

ைோக்ைர் என்றதும் தகலயில் இரண்டு வகோம்பு முகளத்தது க ோல அதிகோரத்

கதோரகணயில் இருப் ெர்கள் மத்தியில் இந்த இளம்வ ண் வரோம் ெித்தியோசமோக
இருந்தோள்,,மனிதோ ிமோனத்கதோடு ... மனித மனவுணர்வுககளப் புரிந்துவகோண்டு
அெர்களுக்கு ஆறுதல் ெழங்கிெிட்டு வசன்றோள்

அந்த வ ண் ைோக்ைர் ஆப்கரஷன் திகயட்ைர் ெரோண்ைோெில் திரும்பும் க ோது.. கெகமோக

அெள் முன் எழுந்து நின்ற ெகரன்
ீ “ கமைம் என் தங்கச்சிக்கு இப்க ோ எப் டியிருக்கு”
என்று கண்ண ீருைன் ககட்ைோன்..

அவ்ெளவு உயரமோன ஆண் கண்ண ீருைன் தன் எதிரில் நின்றதும் ஒருகணம்

தடுமோறியெள் ிறகு “ ஆப்கரஷன் முடிஞ்சதுங்க.. இன்னும் மயக்கத்தில் இருந்து
வெளிெரகல.. இப்க ோ ஐசியூவுக்கு மோத்தப் க ோறோங்க அதுக்கு முன்னோடி வகோஞ்சகநரம்
அெங்ககளப் எல்லோரும் ோர்க்கலோம் ” என்று கூறினோள்..

ஐசியூ என்ற ெோர்த்கதகய ெகரனுக்கு

ீ கிலிகய ஏற்ப் டுத்த... என்ன வசய்கிகறோம் என்று
புரியோமல் ைோக்ைரின் கககய இருக்கமோகப் ற்றிக்வகோண்டு “ அய்கயோ ஐசியூவுக்கு
வகோண்டு க ோற அளவுக்கு என் தங்கச்சி நிகலகம வரோம் கமோசமோ இருக்கோ?
தயவுவசஞ்சு அெகள கழய மோதிரி ஆக்கிடுங்க கமைம்” என்று அெள் ககயில்
முகத்கதப் தித்துக்வகோண்டு அழுதோன்..

ைோக்ைர் ெோழ்க்ககயில் அன்றோைம் இதுக ோல் உணர்ச்சிெசப் டு ெர்ககள நிகறய

சந்தித்திருந்தோலும்... இவ்ெளவு கம் ர
ீ மோன ஒருெனிைம் கககயக் வகோடுத்துெிட்டு
நிற்க சங்கைமோக இருந்தது.. “ இகதோ ோருங்க சோர் அெங்க நல்லோருக்கோங்க.. ெயித்துல
இருக்குற குழந்கதகய கோப் ோற்றதோன் இப்க ோ ஐசியூல இருக்கப் க ோறோங்க.. நீங்க
கெகலப் ைோதீங்க” என்ற டி வமதுெோக அெனிைமிருந்து தனது கககய
ெிடுெித்துக்வகோண்ைோள் ..

குழந்கதக்கு ஆ த்து என்றதும் ெகரனின்

ீ முகம் கமலும் கலெரமோனதும் “ ஹகலோ
ஹகலோ சோர் குழந்கதயும் இப்க ோ நல்லோருக்கு.. சும்மோ ஒரு ோதுகோப்புக்கோக தோன்
ஐசியூ ” என்று மறு டியும் வசோல்லிெிட்டு தனது வரஸ்ட் ரூம் கநோக்கி க ோனோள்..

வரஸ்ட் ரூமுக்குள் க ோனெள் மனதில் ஒகரவயோரு ககள்ெி “ இென் மட்டும் ஏன்

தனியோ உட்கோர்ந்து அழுதுகிட்டு இருக்கோன்?”....
ஆப்கரஷன் திகயட்ைரில் இருந்து ெந்த ஒரு ஊழியர் மோன்சி கட்டியிருந்த
ட்டுப்புைகெ மற்ற உகைககளயும் சுருட்டி எடுத்து ெந்து தர... அகத ககயில்
ெோங்கியதும் அவ்ெளவு கநரம் சத்யனுக்கோக தன்கன அைக்கிக்வகோண்டிருந்த மீ னோ
முற்றிலும் உகைந்து க ோனோள்.... அந்த ச்கசப் ட்டுப்புைகெ முழுெதும் மோன்சியின்
ரத்தத்தில் தன்கன நகனத்துக்வகோண்டிருந்தது...

“ அய்கயோ என் மககள... நோன் குடுத்த ோவலல்லோம் உதிரமோ க ோயிருச்கசடி மககள”

என்ற நீண்ை ஓலத்துைன் மயங்கி சரிந்தெகள தர்மன் தோங்கி தகரயில் கிைத்தினோர்

சத்யன் அக்கோெின் ககயிலிருந்த புைகெகய ெோங்கி தன் முகத்கத மூடிக்வகோண்டு

தகரயில் கெிழ்ந்து ெிட்ை இைத்தில் இருந்து மறு டியும் தன் கதறகல வதோைர்ந்தோன்
சத்யன்... தர்மன் ஒன்றுகம புரியோமல் தகலயில் கககெத்துக்வகோண்டு அமர்ந்துெிை...
ரோகமய்யோ மட்டும் சத்யகன சமோதோனம் வசய்ய தனி ஆளோக
க ோரோடிக்வகோண்டிருந்தோர்...

ஆப்கரஷன் திகயட்ைர் வெளி அகறக்கு மோன்சிகய ஸ்ட்வரச்சரில் தள்ளிக்வகோண்டு

ெந்து நிறுத்திெிட்டு.. ச்கச உகையணிந்த வ ண் ஊழியர் ஒருெர் கதகெத்திறந்து “
ஒரு ஒருத்தரோ உள்ள ெந்து க ஷன்ட்கைப் ோர்த்துட்டுப் க ோங்க” என்று
அகழத்துெிட்டு நகர்ந்து ெழிெிட்டு நின்றோர்....
மோன்சிகயப் ோர்க்கலோம் என்றதும் சத்யன் முகத்தில் யங்கர கலெரம்... எழுந்து
கோல்ககள சுெற்றில் சோய்ந்துவகோண்டு அெள் புைகெகய வநஞ்சில் அழுத்திய டி “
ம்ஹூம் நோன் ோர்க்க மோட்கைன்... இந்த ககோலத்துல நோன் அெகளப் ோர்க்க மோட்கைன்”
என்று கூறிெிட்டு ிடிெோதமோக கண்ககள மூடிக்வகோண்ைோன்...

தன் அப் ோெின் மரணம்... தன் முதல் மகனெி வசோர்ணோெின் மரணம்...

அதுமட்டுமல்லோது எத்தகனகயோ குடும் ிரச்சகனககள தோங்கி நிமிர்ந்த சத்யன் ...
இன்று மோன்சிக்கோக ஒவ்வெோரு நிமிைமும் வசத்து வசத்து ிகழத்தோன்... சிறு
குழந்கதக ோல் யந்து நடுங்கினோன்... கதோளில் ெிழுந்த கோயம் ஆழமில்கல என்று
அறிவு வசோன்னோலும் அென் மனது அகத ஏற்க்கெில்கல.. ரத்தம் ெழிய ெழிய தன்
கோதல் மகனெிகய ககயில் ஏந்தியது மட்டுகம ஞோ கத்தில் ெந்து அெகன
யமுறுத்தியது... மோன்சிகய மறு டியும் ோர்க்ககெ யந்தோன்...

ரத்தம் வகோடுத்துெிட்டு ெந்த கதென்... கசோர்வுைன் சத்யன் அருகில் அமர்ந்து “ மோமோ

மோன்சிக்கு ஒரு ஆ த்தும் இல்கல... அப் டி கமோசமோன நிகலகமயோக இருந்திருந்தோ
இன்கனரம் மதுகரக்கு வகோண்டு க ோக வசோல்லிருப் ோங்க... அதனோல யப் ைோம ெந்து
அெகளப் ோருங்க மோமோ.. உங்க குரல் ககட்டு அெ மயக்கம் வதளியட்டும் ” என்று
வகஞ்சி அெகன எழுப் ி மோன்சி இந்த ஸ்ட்வரச்சர் அருகக அகழத்துச்வசன்றோன்..
மோன்சி ச்கசநிற துணியோல் கழுத்துெகர மூைப் ட்டிருநதோள்... தகலமுடிகய ிரித்து
ச்கசத் துணியோல் சுற்றியிருந்தோர்கள்.. ெலது கதோளில் கோயம் என் தோல். இைது
க்கமோக ஒருக்களித்துப் டுக்க கெத்திருந்தோர்கள்... அெள் மீ தும் க்கத்திலும் நிகறய
மருத்துெ உ கரணங்கள்... மூக்ககோடு ெோகயயும் கசர்த்து கவ்ெியிருந்த கநலோன் கப்
சுருங்கி ெிரிந்து அெள் சுெோசத்கத உறுதி வசய்தது... இரண்டு கககளிலும் ப்ளட்டும்
சகலனும் ஏறிக்வகோண்டு இருந்தது...

கதெனின் கதோளில் சோய்ந்த டி ெந்த சத்யன் வமல்ல திரும் ி மோன்சிகயப் ோர்த்தோன்...

ின்னர் கதெினிைமிருந்து நகர்ந்து மோன்சி அருகில் ெந்து அெள் முகத்கதகய
உற்றுப் ோர்த்தோன்... “ மோன்சி நோன் மோமோ ெந்திருக்ககன் ோருடி? ” என்று வமல்லிய
குரலில் உருக்கமோக கெண்டினோன்...

குனிந்து சகலன் ஏறிய ககெிரல்களில் முத்தமிட்ைோன்... மறு டியும் தகலப் க்கம்

ெந்து “ என்கனப் ோகறன் மோன்சி?... நீ ஏன் ெந்து ெிழுந்த மோன்சி.. நீ எப் டி இந்த
ெலிவயல்லோம் தோங்குெ மோன்சி?.. உனக்கு ஒன்னுன்னோ என்னோல கூைத்தோன்
தோங்கமுடியுமோன்னு கயோசிச்சியோடி நீ ? நோன் அப்புறம் உயிகரோை இருப்க னோன்னு
உனக்கு கதோனகெ இல்கலயோ மோன்சி? நீ தோனடி என் உலககம? உனக்குப் ிறகு
எனக்கு எதுவுகம இல்கலன்னு உனக்கு ஏன்டி வதரியோமப் க ோச்சு? ” என்று அெள்
கோதருகக சத்யன் உருக்கமோக க ச.... அென் ககள்ெிகள் ஒன்றுக்கு கூை தில்
வசோல்லமுடியோத ஆழ்ந்த மயக்கத்தில் இருந்தோள் மோன்சி

கதென் சுெர்ப் க்கமோக திரும் ி நின்று முகத்கத மூடிக்வகோண்டு இதயம் வெடித்து

குமுறினோன்... சத்யனின் துயரத்கத அெனோல் ோர்க்கமுடியெில்கல...

அப்க ோது உள்ளிருந்து ெந்த குடும் ைோக்ைர் சத்யகன அகணத்தோர்ப் க ோல்

சற்றுத்தள்ளி நகர்த்தி ெந்து “ சத்யன்.... மோன்சிக்கு எதுவும் இல்கல... நீங்க கதரியமோ
இருந்தோத்தோன் மத்தெங்க கதரியமோ இருப் ோங்க.. நீங்க மோன்சிகிட்ை கதரியமோன
ெோர்த்கதககள யூஸ் ண்ணுங்க சத்யன்.. அதுதோன் அெங்க மயக்கத்கத
வதளியகெக்கும் மருந்து ” என்றெர் கதெகனப் ோர்த்து ஜோகை வசய்து சத்யகன
வெளிகய அகழத்துப் க ோகச்வசோன்னோர்

கதென் சத்யகன தன் கதோகளோடு அகணத்துக்வகோண்டு வெளிகய ெந்தோன்...

மற்றெர்கள் ஒவ்வெோருெரோக உள்களக ோய் மோன்சி ோர்த்துெிட்டு குமுறிய இதயத்கத
அைக்கிய டி வெளிகய ெந்தனர்... தர்மன் மீ னோகெ தூக்கி கககயப் ிடித்துக் வகோண்டு
அகழத்துப்க ோய் மோன்சிகய கோட்டிெிட்டு அகழத்து ெந்தோர்..

மோன்சி ஐசியூ கநோக்கி ஸ்ட்வரச்சரில் எடுத்துச்வசல்லப் ட்ைோள்..

வெளிகய ெந்த மீ னோ தன் தம் ியின் கககயப் ிடித்துக்வகோண்டு... “ என்னோல என்
மெகள இப் டி ோர்க்க முடியகலைோ தம் ி?” என்று குலுங்க..

ெிரக்த்தியுைன் சுெற்றில் சோய்ந்த சத்யன் “ அெ க த்தியம் அக்கோ.... வ ரிசோ எனக்கோக

உயிகரக்வகோடுத்து கோப் ோத்துற மோதிரி ெந்து ெிழுந்தோகள? அெ நகத்துல ஒரு கீ ரல்
ெிழுந்தோ கூை என்னோல தோங்க முடியோதுன்னு அெளுக்குப் புரியோமப் க ோச்கச அக்கோ?..
அெகள நோன் புரிஞ்சிகிட்ை அளவுக்கு அெ என்கன புரிஞ்சுக்ககலப் ோருக்கோ?” என்று
கண்ணில் ெழியும் நீகர துகைக்க மனமின்றி கண்மூடி க சிக்வகோண்கை க ோனோன்...

அப்க ோது அென் கோல்ககள யோகரோ ற்றுெது க ோல் இருக்க கண்கண திறந்து
ோர்த்தோன்.. ெகரன்
ீ தோன் சத்யன் கோல்ககள இறுக்கமோகப் ற்றியிருந்தோன் ...

சத்யன் கோல்ககளப் ற்றிக்வகோண்டு அென் கோல் வ ருெிரகல தன் தகலயில் தோங்கி “

மோமோ என் தங்கச்சி கமல நீங்க ெச்சிருக்கிற அன்க புரிஞ்சுக்கோம.. அெ
ெோழ்க்கககய வகடுத்துட்டீங்கன்னு தப் ோ வநகனச்சு இந்த மோதிரிப் ண்ணிட்கைன்
மோமோ.. தயவுவசஞ்சு இந்த ோெிகய மன்னிச்சிடுங்க மோமோ” என்று தன் கண்ணரோல்
ீ
சத்யன் கோல்ககள கழுெினோன் ெகரன்
ீ ...

சத்யன் எதுவுகம க செில்கல அகமதியோக கண்ககள மூடிக்வகோண்ைோன்.. அென்

உயிகரகய ெகத வசய்தெகன மன்னிக்கும் மன க்குெம் சத்யனுக்கு இன்னும்
ெரெில்கல.. அகதசமயத்தில் வசோந்த அக்கோ மககன தண்டிக்கவும் சத்யனுக்கு மனம்
ெரெில்கல.. அதனோல் எதுவும் தில் கூறோமல் கண்ககள மூடிக்வகோண்ைோன்

சத்யன் ெகரகன
ீ ஏதோெது வசோல்ெோன் என்று எதிர்ப் ோர்த்த தர்மன்... அென்
அகமதியோக கண்மூடியதும்... சத்யன் வ ோறுப்க தனதோக்கிக் வகோண்டு தன் மகனின்
சட்கைகய வகோத்தோகப் ற்றி தூக்கி அென் கன்னத்தில் ஓங்கி அகறந்து “
வசய்றகதவயல்லோம் வசய்துட்டு இப்க ோ மன்னிப்புன்னு ஒகர ெோர்த்கதயில பூசி
வமோழுகப் ோர்க்கிறயோ... உன்கன இனிகம இந்த ஆஸ் த்திரி க்ககம நோன்
ோர்க்கக்கூைோது.. ோர்த்தோன் சத்யனுக்கு குடுக்ககலன்னோலும் நோன் க ோலீஸ்ல
கம்ப்களண்ட் வகோடுத்து கோலத்துக்கும் வெளிகய ெரமுடியோத டி ண்ணிருகென்..
நோகய க ோைோ வெளிகய” என்று ெகரகன
ீ இழுத்து வெளிகயத் தள்ள...

மனமும் உைலும் வரோம் கெ லகீ னமோக இருந்த ெகரன்

ீ அெர் தள்ளிய கெகத்தில்
சுழன்று சுெற்றில் கமோதி கீ கழ ெிழுந்தோன்... அப்க ோதுதோன் வரஸ்ட் ரூமில் இருந்து
ெந்த அந்த வ ண் ைோக்ைர் தன் கண்வணதிகர நைந்த இந்த சம் ெத்கத கண்டு
திககத்துப் க ோய்.. ெகரன்
ீ அருகக ஓடி அெகன தூக்கிப் ோர்க்க.. சுெற்றில்
கமோதியதில் வநற்றி ிளந்து ரத்தம் வகோட்டியது
“ அய்கயோ...” என்று தனது வெள்கள கர்சீ ப்க கெத்து ெகரன்
ீ வநற்றியில் கெத்து
அழுத்தியெள் தர்மகன சீ ற்றத்துைன்ப் ோர்த்து “ சோர் இது ஆஸ் ிட்ைல்.. உங்க ெடு
ீ
கிகையோது... இப் டியோ கோட்டுமிரோண்டித்தனமோ நைந்துக்குெங்க?”
ீ என்று ககோ மோய்
ககட்டுெிட்டு “ சோர் நீங்க எழுந்திருங்க.. உைகன ர்ஸ்ட்வைய்ட் ண்ணனும்.. ப்ளட்
நிகறய கெஸ்ட் ஆகுது” என்று கெகலயுைன் ெகரகன
ீ எழுப் முயன்றோள்...

ெகரன்
ீ வநற்றியில் ெழிந்த ரத்தத்கதப் ோர்த்து வ ற்ற ெயிறு குலுங்க கெகமோய் ெந்த
மீ னோகெ தடுத்து இழுத்த தர்மன் “ அென்கிட்ைப் க ோன.. அப்புறம் நோன்
வகோகலகோரனோயிடுகென்.. ெோடிப் க ோகலோம் ” என்று மகனெிகய தரதரவென்று
இழுத்துக்வகோண்டு அங்கிருந்து மருத்துெமகன ெளோகத்துக்கு வசன்றோர்..

அெர் ின்னோகலகய கதென் சத்யகன அகழத்துக்வகோண்டு க ோக.. சத்யன் எகதயுகம

உணரோத கமோனநிகலயில் இருப் ென் க ோல் நைந்தோன்.. ரோகமய்யோ ஞ்செர்ணத்கத
கூட்டிக்வகோண்டு ெந்தோர்.. ெகரகன
ீ கைக்கும்க ோது அெனருகக அமர்ந்த ஞ்செர்ணம் “
அைப் ோெி மக்கோ... ஏன்ைோ இந்த வகோடுகமவயல்லோம் நோன் ோர்க்கனுமோ? உன்
வெறிக்கு என் க த்தி தோனோ கிகைச்சோ?” என்று கண்ண ீரும் ஆதங்கமுமோக ககட்க..

“ என்கன நீயோெது மன்னிச்சிட்கைன் வசோல்லு அம்மோச்சி?” என்று அழுதோன் ெகரன்...

ீ
அெர்களும் எதுவும் வசோல்லோமல் வசன்றுெிை...

நிமிைத்தில் அனோகதயோன ெகரன்

ீ வநற்றியில் ெழிந்த ரத்தத்கத தன் கர்சீ ப் ோல்
அழுத்திய டி திககத்துப்க ோய் அமர்ந்திருந்தோள் அந்த கலடி ைோக்ைர்... “ ப்ள ீஸ்
எழுந்திருங்க சோர்... ர்ஸ்வைய்ட் ண்ணனும்” என்று ெகரகன
ீ தூக்க முயன்றெள்
கககய உதறிெிட்டு “ நீங்க ெிடுங்க.. நோன் இப் டிகய சோவுகறன்” என்று அப் டிகய
அமர்ந்து வகோண்ைோன் ெகரன்...
ீ

அப்க ோது அந்த க்கமோக ெந்த மருத்துெமகனயின் ஆண் ஊழியர் ஒருெகர உதெிக்கு
அகழத்து ெகரகன
ீ ெலுக்கட்ைோயமோக தூக்கி ர்ஸ்வைய்ட் ரூமுக்கு அகழத்துச்வசன்று
கோயத்கத சுத்தப் டுத்தி இரண்டு கதயல்ப் க ோட்டுெிட்டு ிளோஸ்ைர் க ோட்ைோள் அந்த
வ ண்

அந்த ஊழியரிைம் கோ ி ெோங்கிெரச் வசோல்லி அகத மயக்கமோகப் டுத்திருந்த

ெகரனிைம்
ீ வகோடுத்து “ சோர் இந்த கோ ிகய வகோஞ்சம் கூடிங்க.. ஓரளவுக்கு கதரியம்
ெரும்” என்று ெற்புறுத்தி குடிக்க கெத்தோள்...

கோ ிகய குடித்து முடித்ததும் “ கமைம் எனக்கு ஒரு வஹல்ப் ண்ணுங்க? ” என்று

ககட்ை ெகரனிைம்
ீ “ ககளுங்க சோர் முடிஞ்சோ வசய்கறன்” என்றோள் அந்த வ ண்..
“ நோன் என் தங்கச்சிய ோர்க்கனும்” என்றோன்... சிறிதுகநர கயோசகனக்குப் ிறகு “
இப்க ோ நீங்க மோன்சிகயப் ோர்க்கறது நல்லதில்கல... ஏன்னோ இப்க ோ இங்கிருந்து
க ோனெங்க எல்லோரும் ஐசியூ ெோசலில் தோன் உட்கோர்ந்திருப் ோங்க.. நீங்க க ோனோ
மறு டியும் ிரச்சகன தோன் ெரும்.. அதனோல் நீங்க ஆஸ் ிட்ைல் வெளிய இருக்கிற
கோர்ைன்ல வெயிட்ப் ண்ணுங்க.. எனக்கு இந்த ெோரம் முழுக்க ஐசியூல தோன் கநட்
டியூட்டி.. நீங்க ஒரு ஒன் து மணி ெோக்கில் ஐசியூ ெந்தீங்கன்னோ நோகன உங்ககள
கூட்டிட்டுப் க ோய் உங்க தங்கச்சிகய கோட்டுகறன், அதுெகரக்கும் கோத்திருங்க சோர் ”
என்று அன் ோக கூறவும்...

ெகரனுக்கும்
ீ அதுதோன் சரிவயன்று கதோன்றியது... “ சரிங்க ஒன் து மணிக்கு ெர்கறன்”
என்று வசோல்லிெிட்டு எழுந்து ஆஸ் ிட்ைல் கோர்ைகன கநோக்கி நைந்தோன்...க ோகும்
ெகரகனகய
ீ ோர்த்துக்வகோண்டிருந்தோள் அந்த வ ண் ைோக்ைர்...

மகனெிக்கோக கதறித் துடிக்கும் சத்யன் அெள் கண்முன் ெந்து க ோனோன்.... மகளுக்கோக

மககன அடித்துெிரட்டிய தர்மன் ஞோ கத்திற்கு ெந்தோர்.. தங்ககக்கோக ரத்தம்
வகோடுத்துெிட்டு தன் மச்சோகன கதோளில் தோங்கி நிற்கும் கதென்... இகதோ தங்ககக்கோக
தகப் னிைம் அடிெோங்கி கோயமகைந்த ெகரன்...
ீ தோங்கள் கண்ண ீகரக் வகோட்டினோல்
எங்கக ஆண்கள் உகைந்துக ோய் ெிடுெோர்ககளோ என்று முந்தோகனகய ெோயில்
அகைத்துக்வகோண்டு கண்ண ீகர கட்டுப் டுத்தும் இரண்டு வ ண்கள்... இப் டி இெர்கள்
அகனெரின் ஒட்டுவமோத்தப் ோசத்கதயும் குத்தககக்கு எடுத்துக்வகோண்டு கோயம் ட்டு
கிைக்கும் மோன்சியின் மீ து வ ோறோகம கூை ெந்தது ைோக்ைர் ருத்ரோ கஜோயல்க்கு

இதுக ோன்ற எகதயுகம அறியோத அனோகத ஆசிரமத்து ஆதரெற்ற றகெ இெள்... ஒரு
நீண்ை வ ருமூச்சுைன் தனது அலுெகல கெனிக்கப் க ோனோள் ருத்ரோ கஜோயல்

ஐசியூெின் ெோசலில் ஆளுக்வகோரு க்கமோய் சுருண்டு கிைந்தனர்... மதிய உணெின்

நிகனவு மறந்து க ோனது எல்கலோருக்கும்.. இரவு வநருங்கும் க ோது ரோகமய்யோகெ
அகழத்த தர்மன் “ அதோன் யமில்கலன்னு வசோல்லிட்ைோங்ககள ரோமு... நீங்க அத்கதய
கூட்டிக்கிட்டு ெட்டுக்குப்
ீ க ோங்க... மோன்சிக்கு மயக்கம் வதளிஞ்சதும் என்கனரமோ
இருந்தோலும் நோன் க ோன் ண்ணி தகெல் வசோல்கறன்.” என்றெர் மறு டியும் கயோசித்து
“ ரோமய்யோ நோகளக்கு வசல்ெிகய இங்க கூட்டிட்டு ெந்து ெிடுங்க.. வகோஞ்சம் உதெியோ
இருப் ோ... வசல்ெி ெந்ததும் நோனும் மீ னோவும் ெட்டுக்கு
ீ ெந்துர்கறோம்.. வசல்ெியும்
கதெனும் சத்யன் கூை இருக்கட்டும்.. நீங்க அத்கத கூை இருந்து இருக்குற கெகலகய
கெனிங்க ” என்று வசோன்னதும் ..

“ சரிங்கய்யோ அப் டிகய வசய்கறன்” என்றெர் ஞ்செர்ணத்திைம் ெிஷயத்கத வசோல்லி

அெகர அகழத்துக்வகோண்டு கிரோமத்துக்கு கிளம் ினோர்...
மகளுக்கு ரத்தம் வகோடுத்த மகன் சோப் ிைோமல் இருப் கத எண்ணி ெருந்தி ககன்டீனில்
இருந்து ழரசம் ெோங்கி ெந்து அெகன குடிக்க கெத்தோர்.. மோமோ இன்னும்
ச்கசத்தண்ணர்ீ கூை குடிக்கெில்கலகய என்று எண்ணிய டி இரண்டு மிைறு மட்டும்
குடித்துெிட்டு மறுத்தோன் கதென்...

இரவு ஏழு மணிெோக்கில் டியூட்டிக்கு ெந்த ைோக்ைர் ருத்ரோ கஜோயல்.. இெர்ககளப்

ோர்த்து.. யோருகம சோப் ிைெில்கல க ோல என்று யூகித்தோள்... அப்க ோதுதோன் கோர்ைனில்
இருக்கும் ெகரனின்
ீ ஞோ கமும் ெந்தது... ோெம் அெனும் கூை எதுவும் சோப் ிட்டிருக்க
மோட்ைோன் என்று அெள் மனம் ரிதோ ப் ட்ைது
இெர்ககள இப் டிகய ெிட்ைோல் ட்டிக்கிைந்கத இந்த மருத்துெமகனயில்
உள்கநோயோளிகளோக மோறிெிடுெோர்கள் என்று கதோன்றியது,, என்ன வசய்யலோம் என்று
கயோசித்த டி ெோர்டுக்குள் வசன்று,, டியூட்டி ைோக்ைருக்கு ஒதுக்கப் ட்ை அகறக்குச்
வசன்று நோப்த்தலின் வதளிக்கப் ட்ை ச்கச உகைகய அணிந்துவகோண்டு வெளிகய
ெந்து மோன்சி இருக்கும் குதிக்கு வசன்றோள்

அந்த மருத்துெமகன புதிது என் தோலும்.. வ ரிய ெியோதிகளுக்கு க்கத்தில் உள்ள

வ ருநகரோன மதுகரக்குப் க ோய் ெிடுெதோல் இன்னும் ிர லமோகெில்கல என் தோலும்
ஐசியூெில் கநோயோளிகள் அதிகம் இல்கல.. இரண்டு ெரிகசயோக வமோத்தம் த்து
டுக்கககள் இருக்க.. ஒவ்வெோரு டுக்ககக்கும் நடுகெ மரத் தடுப்புகள் இருந்தன..
ெயதோன ஒரு நீரழிவு கநோயோளி... ெி த்தில் உகைந்த கோலுக்கு அறுகெ சிகிச்கச
வசய்யப் ட்ை ஒருெர்... கருப்க கட்டி அகற்றப் ட்ை ஒரு வ ண் .. என்று மோன்கயோை
கசர்த்து வமோத்தகம நோன்கு கநோயோளிகள் தோன் இருந்தனர்

கஜோயல் மோன்சி இருந்த தடுப்புக்குள் நுகழந்தோள்.... தண்ண ீர்ப் ட்டு ககலந்துக ோன

ரெிெர்மன் ஓெியம் க ோல் ஒருக்களித்து கட்டிலில் கிைந்தெகள சில நிமிைங்கள்
உற்று கநோக்கிெிட்டு.. ிறகு கட்டிலின் கோல் குதியில் மோட்ைப் ட்டிருந்த மோன்சியின்
வமடிக்கல் ரிப்க ோர்ட்கை எடுத்து ெோசித்தோள்... மோன்சி தகலமோட்டிற்க்கு ெந்து
கககயப் ிடித்து ல்ஸ் வசக்ப் ண்ணி குறித்துக்வகோண்டு.. ஸ்வைதோஸ்ககோப்க
மோன்சியின் இதயத்தில் கெத்து துடிப்க ரிகசோதித்தோள்.. ெயிற்கறகய
வமன்கமயோக அழுத்தி ெயிற்றுக் கருெின் துடிப்க கணித்தோள்... ஒருக்களித்து
டுத்திருந்ததோல் கமகல இருந்த துணிகய ெிலக்கி உதிரப்க ோக்கு ஏகதனும் உள்ளதோ
என்று கசோதித்தறிந்தோள்.. எல்லோம் நோர்மலோக இருந்தது..

சீ க்கிரகம நிகனவு ெரும் ெோய்ப்பு இருந்தோல் ஒரு கசகர இழுத்து மோன்சியின்

அருககப் க ோட்டு அதில் அமர்ந்துவகோண்டு அெள் கன்னத்தில் வமல்ல தட்டி “ மோன்சி
வகோஞ்சம் கண்ெிழிச்சு ோரும்மோ.. உனக்கு என்ன ண்ணுதுன்னு வசோல்லு மோன்சி..
மோன்சி” என்று வமல்லிய குரலில் மோன்சி அகழத்துக்வகோண்கை இருந்தோள்
கிட்ைத்தட்ை த்து நிமிைம் கழித்து மோன்சியின் கருெிழிகள் உருளுெது மூடிய
இகமகளுக்குள் வதரிந்தது,, கஜோயலின் முகம் ளிச்சிை “ மோன்சி,.. இங்கப் ோருங்க
மோன்சி.. உனக்கு என்னப் ண்ணுதுன்னு வசோல்லும்மோ?” என்று மறு டியும் அகழத்தோள்..
மோன்சியின் மூடிய ெிழிகள் அகலப்புறுதலுைன் சுழன்றது.. ஆனோல் ெிழிக்கெில்கல..

கஜோயல் நர்கை அகழத்து “ வெளிய இந்த வ ோண்கணோை ரிகலட்டிவ்ஸ் இருக்கோங்க

அெங்கல்ல யோரோெது ஒருத்தகர கூட்டிட்டு ெோங்க” என்று வசோல்லிெிட்டு
மோன்சியிைம் திரும் ியெள்.. மறு டியும் எழுந்து “ நர்ஸ் நீங்க இங்க இருங்க நோன்
க ோய் கூட்டிட்டு ெர்கறன்” என்று வெளிகய க ோனோள்

ஐசியூ ெோசலில் நின்று “ மோன்சிகயோை அட்ைன்ைர் யோரோெது ெோங்க” என்று கஜோயல்

அகழத்த மறுநிமிைம் நோலுக ருகம அங்கக ெந்தனர்... கஜோயல் அெர்ககளப் ோர்த்து “
மோன்சிக்கு ஓரளவுக்கு கோன்ஷியஸ் திரும் ிருக்கு.. நீங்க யோரோெது ஒருத்தர் ெந்து
எங்ககூை ஒத்துகழச்சோ.. இன்னும் வகோஞ்சகநரத்துல மோன்சிக்கு முழு நிகனவும்
திரும் ிடும்... யோர் ெர்றீங்க?” என்றதும்... மற்ற மூெரும் சத்யகனப் ோர்த்தனர்

“ ஓகக சோர் நீங்ககள ெோங்க.. ஆனோ இப் டிகய ெரோதீங்க.. அப்புறம் உங்ககள இந்த
நிகலகமயில் ோர்த்தோ அந்தப்வ ண் மறு டியும் ககோமோவுக்ககப் க ோயிடும்.. அதனோல
நல்லோ ப்ரஷோயிட்டு நல்லோ சோப் ிட்டு கதரியமோ ெோங்க.. உங்ககளோை வதளிெோன
முகத்கதப் ோர்த்துதோன்.. மோன்சி வதளிெகையனும்.. அதனோல ப்ள ீஸ்........” என்று
கஜோயல் முடிக்க..

“ மோப்ள ைோக்ைர் வசோல்றதும் கவரக்ட்தோன்... நம்ம முகத்கதப் ோர்த்து அெ யந்துைக்

கூைோது.. அதனோல ெோங்க ஏதோெது சோப் ிட்டு கதரியமோ ெரலோம்” என்று ெம் டியோக
மருமககன அகழத்துக்வகோண்டு ககன்டீனுக்குச் வசன்றோர்...

கதென் தன் அம்மோகெ அகழத்துக்வகோண்டு அெர்களுைன் க ோன வகோஞ்சகநரத்தில்

ெகரன்
ீ ெந்து நின்றோன்... “ கமைம் நோன் க ோய் என் தங்கச்சிகயப் ோர்க்கலோமோ?” என்று
கஜோயலிைம் னிவுைன் ககட்ைோன்....
கஜோயலுக்கு அெகனப் ோர்க்ககெ ரிதோ மோக இருந்தது... வநற்றிகோயத்துைன்
கோர்ைனில் டுத்துகிைந்து ெிட்டு ெருகிறோன் க ோல.. சோப் ிைெில்கல என் து அென்
முகத்தின் கசோர்ெிகலகய வதரிந்தது... “ ஏதோெது சோப் ிட்டு ெோங்ககளன்.. அெங்க
எல்லோரும் சோப் ிை க ோயிருக்கோங்க” என்று வசோன்னோள்...

“ ச் அவதல்லோம் கெனோங்க... நீங்க மோன்சிப் ோர்க்க அனுமதிச்சோ அெங்க

ெர்றதுக்குள்ள நோன் ோர்த்துட்டு க ோயிடுகென்” என்று வகஞ்சினோன் ெகரன்..
ீ
அறிமுகமில்லோதெனிைம் சோப் ிைச் வசோல்லி அதற்கு கமல் க சுெது சரியில்கல என்று
கதோன்ற.. “ சரி ெோங்க” என்று அகழக்கும் க ோகத.... தூரத்தில் சத்யன் மட்டும் கெகமோக
ெருெது வதரிந்தது... “ சோர் மோன்சிகயோை ஹஸ் ண்ட் ெர்றோர் ... நீங்க வலப்ட் கசடு
ஒரு கோரிைர் இருக்கும் அங்க ஓரமோ நில்லுங்க.. அெர் ோர்த்துட்டுப் க ோனதும் நீங்க
க ோய் ோருங்க” என்று ெகரகன
ீ ஐசியூக்குள் அனுமதித்து மகறெோக அனுப் ி ெிட்டு.
சத்யகன அகழத்துப் க ோனோள் கஜோயல்..

“ என்ன சோர் இவ்ெளவு சீ க்கிரம் ெந்துட்டீங்க? சோப் ிைகலயோ?” என்று ெிசோரித்த டி

மோன்சி இருக்கும் அகறக்கு அகழத்துச்வசன்றோள்

“ இல்லங்க... சோப் ிைப் ிடிக்ககல.. டீ மட்டும் சோப் ிட்கைன்... என் உயிர் இங்க
இருக்கும்க ோது நோன் எப் டிம்மோ சோப் ிடுறது? ” என்ற டி கஜோயல் ின்னோல்
க ோனோன்...

தடுப் ின் திகரகய ெிளக்கி உள்கள க ோய்ெிட்டு “ சோர் வரோம் எகமோஷனலோ

க சோதீங்க.. கோயம் ட்ைகத ஞோ கப் டுத்தோம.. உங்ககளயும் அெங்ககளயும்ப் த்தி
மட்டும் க சுங்க.. ஏதோெது மோற்றம் வதரிஞ்சோ கூப் ிடுங்க.. நோன் வெளிய வெயிட்ப்
ண்கறன்” என்று கூறிெிட்டு வெளிகய ெந்தெள்

எதிகர ெந்த ெகரகன

ீ ஜோகை வசய்து தன்னுைன் தனது கக ினுக்கு அகழத்துச் வசன்று
நோற்கோலியில் அமர்ந்து எதிர் இருக்கககய அெனுக்கு கோட்டினோள்.. “ அெர் ெரட்டும்
ிறகு நீங்க க ோய்ப் ோருங்க” என்றதும் ெகரன்
ீ அகமதியோக அெள் கோட்டிய
இருக்ககயில் அமர்ந்தோன்...

அகமதியோக அமர்திருந்த ெகரனின்

ீ கோதுகளில் “ மோன்சி ... மோன்சி... என்
கண்ணம்மோ...உன் மோமோகெப் ோருடி” என்ற சத்யனின் ெோர்த்கதகள் ெந்து கமோதி..
உள்ளத்து உணர்ச்சிககள எல்லோம் ஒன்று கசர்த்தது... அன்னியப்வ ண் எதிகர
அழக்கூைோது என்று உதட்கைக் கடித்து சமோளித்தோன்

மகனெியின் ெிரல்ககளப் ற்றி வமதுெோக ெருடிய டி “ கண்ணம்மோ என்கனப்

ோருடி” என்று உருகிய சத்யனின் கண்களும் கசர்ந்து உருகியது... கண்ணர்ீ ெழிய ெழிய
மகனெியின் ஒரு ஒரு ெிரலுக்கும் முத்தமிட்ைோன்.. வநற்றியில் ெிழுந்த கூந்தகல
ஒதுக்கித்தள்ளினோன்... கோய்ந்து ெரண்டு க ோயிருந்த மோன்சியின் உதடுககள
ெருடினோன்..

மறு டியும் அெள் கோதருகக குனிந்து “ உன்கன குழந்கதன்னு வநகனச்கசனடி...

என்கமல இவ்ெளவு உயிரோ இருப்க ன்னு நோன் கயோசிக்ககெ இல்கலகய மோன்சி..
நோன் அப் டி என்னடி உனக்குப் ண்கணன்... கநத்து கநட் அவ்ெளவு சுகத்கத
வகோடுத்திகய மோன்சி... இப்க ோ எனக்கு அவதல்லோம் கெனோம்... ஆனோ நீ கெனும்
மோன்சி.. என் வநஞ்சு கமலகய உன்கன தூங்க கெக்கிகறன். ெந்துடு மோன்சி... இங்க
இருக்க கெனோம் ெந்துடு மோன்சி நோம ெட்டுக்குப்
ீ க ோகலோம் ெந்துடுடி... எனக்கு
இவதல்லோம் ோர்க்க யமோயிருக்கக மோன்சி” சத்யன் க ச க ச அென் குரல் வகோஞ்சம்
வகோஞ்சமோக உகைந்தது...

ெகரன்
ீ தன் கோதுககளப் வ ோத்திக்வகோண்டு கமகசயில் கெிழ்ந்து குலுங்கி குலுங்கி
கண்ண ீர்ெிட்ைோன்... கஜோயல் இயலோகமயுைன் அென் கண்ண ீகர கெடிக்ககப்
ோர்த்தோள்... ஒரு கண்ணோடி க்ளோைில் தண்ண ீகர ஊற்றி அென் எதிகர கெத்து “
ப்ள ீஸ் வகோஞ்சம் தண்ண ீர் குடிங்க சோர்” என்று சன்னமோன குரலில் வகஞ்சினோள் ..

“ மோன்சி என் அப் ோ இறந்தப் எனக்கு கண்ண ீர் மட்டும் தோன் ெந்தது.. அெர் ெிட்டுப்
க ோன கைகமகயச் வசய்யகெண்டிய நிர்ப் ந்தம் இருந்துச்சு.. அப்புறம் வசோர்ணோ
இறந்தப் சிெோகெோை தகப் னோ நிகறய கைகமகள் இருந்தது.. திகனழு ெருஷம்
ெோழ்ந்த மகனெிக்கோக கண்ணர்ீ மட்டும் தோன் ெிை முடிஞ்சுது... ஆனோ உனக்கு இந்த
மோதிரின்னதும் இந்த உலகத்கதகய அளிக்கனும்னு கதோனுது.... நீ இல்லோத இந்த
உலகத்துல யோருகம ெோழக்கூைோதுன்னு கதோனுது மோன்சி.. உனக்கு முன்னோடிகய நோன்
வசத்துப்க ோயிைனும்னு கதோனுதுடி..... என் ககவயல்லோம் ரத்தம் மோன்சி... கநத்து ெிடிய
ெிடிய என்கன சுமந்த உன்கன... நோன் சுமக்கும் க ோது என் ககவயல்லோம் ரத்தம்
மோன்சி.. உன்கனோை ரத்தம்.. இப் டி ரத்தம் சிந்தெோ என்கன கல்யோணம் ண்ணிகிட்ை?...
உன்கன இந்த நிலகமயில ோர்க்கெோ நோன் எல்லோத்கதயும் தோங்கிக்கிட்டு வஜயில்ல
இருந்கதன்?.. வசோல்லு மோன்சி இந்த கஷ்ைத்கதவயல்லோம் அனு ெிக்கெோ என்கன
ெிரட்டி மிரட்டி ெிரும் ி கல்யோணம் ண்ண?... உன்கன பூெோத் தோங்கனும்னு
வநகனச்கசகன… இப் டி ஊசிப் க ோட்டு உைம்வ ல்லோம் வ ோத்தலோக்கிட்ைோங்ககள
மோன்சி... நோன் ரோசியில்லோதென் மோன்சி நோன் உனக்கு கெனோம் மோன்சி.. நோன் உனக்கு
கெனோகெ கெனோம் மோன்சி ” என்ற சத்யன் அதற்கு கமல் க சமுடியோமல் கட்டிலில்
கெிழ்ந்து கதற ஆரம் ிக்க...

இங்கக எல்லோெற்கறயும் ககட்ை ெகரனுக்கு

ீ ஒன்று மட்டும் வதளிெோகப் புரிந்தது...
சத்யனும் மோன்சியும் உயிருக்குயிரோன கோதலர்கள் என் து மட்டும் வதளிெோகப்
புரிந்தது... சத்யனின் ஒவ்வெோரு ெோர்த்கதயும் அென் இதயத்கத குளிரச் வசய்தது...
மோமன் அங்கக கண்ண ீர் ெடிக்க இெனோல் இங்கக இருக்க முடியெில்கல.. கெகமோக
எழுந்து அங்கக ஓடினோன்...

சத்யன் கதறிய டி இருக்கு... வமதுெோக கண்ெிழித்த மோன்சி சத்யனின் தகலமுடிகய

தன் ெிரல்களோல் ெருடினோள்... சத்யன் அெள் ஸ் ரிசத்கத உணர்ந்து ட்வைன்று
நிமிர்ந்துப் ோர்த்தோன்
சத்யகனப் ோர்த்து ஒரு வமலிந்த புன்னககயுைன் “ நோன் உன்கன ெிட்டுட்டு
அவ்ெளவு சீ க்கிரமோ க ோயிடுகென்னு வநகனச்சியோ? இன்னும் வரோம் ெருஷம்
உன்கூை நோன் ெோழனும் மோமோ... நிகறயப் புள்களங்க வ த்துக்கனும் மோமோ?” என்ற
மோன்சிக்கு அப்க ோதுதோன் தன் ெயிற்றுக் கருெின் ஞோ கம் ெந்தது க ோல... “ மோமோ
ோப் ோ மோமோ?” என்று கலெரத்துைன் வமல்லிய குரலில் ககட்க...

“ எனக்கு அகதப் த்தி கெகலயில்கல... நீ நல்லோனகத க ோதும் மோன்சி ” என்று

சத்யன் அெளுக்கு ஆறுதல் வசோல்ெதோக நிகனத்து யத்கத கிளறிெிை... கெகமோக
ெந்த ெகரன்
ீ ின்னோல் ெந்த கஜோயல்...

மோன்சிகய வநருங்கி கககயப் ிடித்துக் வகோண்டு “ உன் குழந்கத நல்லோ

ஆகரோக்கியமோ இருக்கு,, இன்னும் ஏழு மோசத்துல கககய கோகல ஆட்டிக்கிட்டு உன்
க்கத்துல கிைக்கும் மோன்சி” என்று மோன்சிகய ஆறுதல்ப் டுத்திெிட்டு சத்யகனப்
ோர்கெயோல் எச்சரித்தோள்... சத்யன் ெோர்த்கதகய தெறோக ெிட்டுெிட்ைகத உணர்ந்து
மன்னிப்பு ககோரும் ோெகனயில் தகலகய குனிந்து வகோண்ைோன்..

அப்க ோது தடுப்புக்கு ின்னோல் இருந்து வெளிகய ெந்த ெகரன்

ீ “ மோன்சிம்மோ” என்று
தீனமோக அகழக்க... மோன்சி அெகனப் ோர்த்து “ ெரண்ணோ
ீ மோமோ வரோம் நல்லெர்
அண்ணோ... அெகர ஒன்னும் ண்ணோத அண்ணோ” என்று வமல்லிய குரலில் கூறியதும்
ெகரன்
ீ உகைந்தோன்...

தங்ககயின் கோல்ககளப் ற்றிக்வகோண்டு “ இல்லைோ... நீ வசோல்லகெ

கெண்டியதில்கல.. மோமோ யோருன்னு எனக்கு இப்க ோப் புரிஞ்சுக ோச்சு... நோன்தோன்
முட்ைோள்தனமோ தப் ோ வநகனச்சு முன்ககோ த்தோல தப்புப் ண்ணிட்கைன்... மோமோகெ
என்கிட்ை க சச்வசோல்லு மோன்சிம்மோ?” என்று தங்ககயிைம் கண்ண ீகரோடு வகஞ்சினோன்...

சத்யன் அகமதியோக அமர்ந்திருக்க... “ சோர் அெங்க இவ்ெளவு க சனகத அதிகம்

வகோஞ்சம் வரஸ்ட் எடுக்கட்டும் நீங்க வெளிய வெயிட் ண்ணுங்க ப்ள ீஸ்” என்றோள்
கஜோயல்

சத்யன் மோன்சிகய கெகலயோய்ப் ோர்க்க... அெள் சத்யகன கலெரமோய்ப் ோர்த்தோள்... “

ைோக்ைர் என் மோமோ என்கூைகெ இருக்கட்டுகம ப்ள ீஸ் ைோக்ைர்” என்று கஜோயலிைம்
ஈனஸ்ெரத்தில் வகஞ்சினோள் மோன்சி

“ இல்லம்மோ இது ஐசியூ ெோர்டு.. இெங்ககள இவ்ெளவு கநரம் அனுமதிச்சகத அதிகம்...

இப்க ோ இெங்கப் க ோய்த்தோன் ஆகனும்” என்று அெளுக்குப் புரியும் டி அன் ோக
எடுத்துச்வசோன்னோள்
“ அப்க ோ என்கன உைகன ெோர்டுக்கு மோத்துங்க.. என்கூை என் மோமோ இருக்கனும்
இருக்கனும் இருக்கனும் ” என்று ிடிெோதமோக மோன்சி தகலகய இப் டியும் அப் டியும்
அகசக்க...

சத்யன் கஜோயலிைம் திரும் ி “ நீங்க வெய்ட்ப் ண்ணுங்க ைோக்ைர்.. நோன் அெகள

சமோதோனம் வசய்து தூங்க ெச்சிட்டு வெளியப் க ோயிர்கறன்” என்று வசோல்லி அனுப் ி
கெத்தோன்...

ெகரன்
ீ சங்கைமோக அங்கககய நிற்க்க.... மோன்சி அண்ணகனப் ோர்த்து “ எல்லோம் மோமோ
க சுெோரு... இப் நீ க ோ க ோ.. மோமோ என்கன தூங்க ெச்சிட்டு ெரும் “ என்றெளின்
குரலில் கசோர்வு மகறந்து புதிய உற்சோகம்

ெகரன்
ீ சத்யகனப் ோர்க்க .... சத்யன் ஒரு நீண்ை வ ருமூச்சுைன் எழுந்து ெகரன்
ீ
அருகில் ெந்து அென் கதோளில் கககெத்து “ ெரோ
ீ உங்க மூனுக ர் கமலயும் எனக்கு
எப் வுகம ககோ ம் ெரோதுைோ... இந்த ககயோல உங்ககள எல்லோம் ெளர்த்துட்டு அகத
ககயோல என்னோல அடிக்க முடியோது... ஏன்னோ நீங்க எல்லோம் என் அக்கோ ிள்களகள்..
என் அக்கோ எனக்கு இன்வனோரு தோய் மோதிரி... அெங்க ெயித்துல ிறந்த
உங்ககளவயல்லோம் நீங்க என்ன வசய்தோலும் என்னோல வெறுக்க முடியோதுைோ ெரோ”
ீ
என்று சத்யன் வசோல்ல...

“ அதோன் மோமோ வசோல்லிட்ைோருல்ல க ோண்ணோ” என்று மோன்சி ெகரகன

ீ ெிரட்டினோள் ..
“ தங்கச்சி ெிரட்டுது மோமோ.. நோன் க ோய் வெளிய இருக்ககன்” என்ற ெகரன்
ீ சத்யகனப்
ோர்த்து அசடு ெழிய சிரித்துெிட்டு அங்கிருந்து அகன்றோன்...

ெகரன்
ீ வெளிகய வசல்ெதற்கு முன்பு ைோக்ைருக்கு நன்றி வசோல்ல கஜோயலின்
அகறகய எட்டிப் ோர்க்க... ஒரு கநோயோளியின் சோட்கை ெோசித்துக் வகோண்டிருந்த
கஜோயல் அெகன நிமிர்ந்துப் ோர்த்து “ என்னங்க சோர் தங்கச்சி கிட்ை சமோதோனம்
ஆயிட்டீங்களோ?” என்று புன்னககயுைன் ககட்க...

முகத்தில் சந்கதோஷம் ளிச்சிை “ ஆமோங்க கமைம்.. என்கன அனுமதிச்சதுக்கு வரோம்

நன்றிங்க... கநட்டு மறு டியும் ோர்க்க ெந்தோ அனுமதிப் ங்
ீ களோ?” என்று ககட்ைோன்...

கஜோயலுக்கும் மோன்சிப் ற்றிய சில ெிஷயங்ககள அறிந்துவகோள்ள ஆர்ெம்

ெந்துெிட்ைது...சற்றுமுன் க சிய சத்யனின் ெோர்த்கதகள் அெகள ஏகமோய்
குழப் ியிருந்தது... கயோசகனயுைன் ெகரகனப்
ீ ோர்த்து “ நீங்கக ோய் ககன்டீன்ல
ஏதோெது சோப் ிட்டு ெோங்க... நோனும் உங்ககூை க சனும்” என்றோள்..
“ ம் சரிங்க சோப் ிட்டு ெர்கறன்.. கோகலயிகலர்ந்து ஒன்னுகம சோப் ிைகல.. இப் தோன்
தங்கச்சியும் மோமோவும் க சிட்ைோங்ககள.. அதனோல ந்லோ ெயிறு நிகறய சோப் ிைப்
க ோகறன்” என்று உற்சோகமோக வசோல்லிெிட்டு வெளிகயப் க ோனோன்...

இவ்ெளவு கநரம் க சியதில் கசோர்வுற்ற மோன்சி அயர்ெோய் கண்ககள மூடிக்வகோண்ைோள்

“ மோமோ வகோஞ்சகநரம் என்கனெிட்டு எங்கயும் க ோகோகதகயன்?” என்று அெள் குரல்
தீனமோக ஒலிக்க.. சத்யன் கசகர இழுத்து கட்டில் அருககப் க ோட்டுக்வகோண்டு
முடிந்தெகர எட்டி அெள் முகத்தருகக தன் முகத்கத கெத்து வகோண்ைோன்
ெிரல்களோல் அெள் கூந்தகல ெருடி “ தூங்குைோ கண்ணம்மோ” என்றோன்..

“ இல்ல மோமோ என்கன சீ க்கிரமோ கெற ரூமுக்கு மோத்தச் வசோல்லு... நீ என்கூைகெ

இரு மோமோ” என்றோள் அெகன ிரியமுடியோத கெதகனயில் ...
சத்யனுக்கு அெள் மனசு புரிந்தது “ சரி கோகலயில ைோக்ைகரப் ோர்த்து க சுகறன்..
இப் தூங்குைோ” என்று சத்யன் அன்புைன் கூறி அெகள உறங்க கெக்க முயன்றோன்..

“ மோமோ இன்னும் கிட்ை ெோகயன்” என்று மோன்சி அகழக்க... அெள் முகத்தருகக

இன்னும் வநருங்கினோன் சத்யன்.. அென் கன்னத்கத தன் தளிர் ெிரலோல் ெருடி “
வரோம் அழுதியோ மோமோ?” என்று மோன்சி ககட்க...

“ ின்ன... ஒவ்வெோரு நிமிஷமும் வசத்துப் ிகழச்கசன்டி” சத்யனின் ெிரல்கள் அெள்

கோய்ந்த உதடுககள ெருடியது... “ என்கமல உனக்கு அவ்ெளவு லவ்ெோ மோமோ?”

“ இந்த லவ்வு மசுவரல்லோம் எனக்குத் வதரியோது.. ஆனோ நீ இல்கலன்னோ அடுத்த

நிமிஷம் நோனும் இல்கல இகத மட்டும் உறுதியோ வசோல்கென் ” சத்யனின் ெிரல்கள்
ஒருக்களித்துப் டுத்திருந்த அெள் கதோளில் இருந்த கோயத்கத ெருடியது

“ மோமோ கநத்து கநட் எவ்ெளவு ஜோலியோ இருந்கதோம் ... ஆனோ இன்னிக்கு கநட்டு
இப் டி ஆயிடுச்கச” மோன்சியின் குரலில் ஏக்கம்..

“ ஏய் ச்சீ ... இதுக்குப் க ோய் ெருத்தப் ைலோமோ? நமக்கு என்ன ெயசோயிடுச்சோ என்ன..
இன்னும் வரண்டு க ருக்கும் இளகமயிருக்கு... உனக்கு உைம்பு நல்லோனதும் நம்ம
இழந்தகத மீ ட்கலோம்” என்று சத்யன் அெளுக்கு ஆறுதல் வசோல்ல...

“ மோமோ ஒரு ரகசியம் வசோல்லெோ?”

தன் கோதுககள அெள் அருகில் வகோண்டு வசன்று “ என்ன மோன்சி வசோல்லு?” என்றோன்..
“ அது ெந்து ,.... என் டிரஸ் எல்லோத்கதயும் அவுத்துட்ைோங்கன்னு நிகனக்கிகறன் மோமோ”
என்று ரகசியமோய் கிசுகிசுத்தெகள ோர்த்து முகறத்த சத்யன் “ அைங்கமோட்டியோடி நீ”
என்று வசல்லமோய் கடிந்துவகோண்ைோன்..

தன் கணெனிைம் க சகெண்டும் என் தற்கோககெ மோன்சி வ ரு முயற்ச்சி வசய்து

ெிழித்திருப் து க ோல் இருந்தது... அகத யூகித்த சத்யன் வமல்ல எட்டி அெள்
வநற்றியில் முத்தமிட்டு.. ிறகு கோய்ந்து கிைந்த இதழ்ககள வநருங்கி தனது எச்சிலோல்
அெற்கற ஈரப் டுத்துெது க ோல் வமன்கமயோக கவ்ெி சப் ிெிட்டு ிறகு எழுந்து “
தூங்குைோ கண்ணம்மோ” என்று கோதலோய் வசோல்ல..

அெனிைம் முத்தம் வ ற்றப் ிறகு மோன்சியின் கண்கள் தோனோக மூடிக்வகோண்ைது..

சற்றுகநரத்தில் மோன்சி உறங்கிெிை மீ ண்டும் வநற்றியில் முத்தமிட்டு ெிட்டு..

அங்கிருந்து வெளிகய ெந்து எதிகர ெந்த கஜோயலிைம் “ தூங்கிட்ைோ ைோக்ைர்” என்று
வசோல்லிெிட்டுப் க ோனோன்...

“ வ ண்கம என் து ஆண்கமகய நசுக்கும்...

“ அெசியப் ட்ைோல் உசுப் ி எழுப்பும்.!

“ ஆண்களின் கண்களுக்கும்...
“ இகமகளுக்கும் நடுகெ ஓடும்...
“ லட்சக்கணக்கோன கனவுகளுக்கு...
“ வ ண்ணோல் மட்டுகம உயிர் தர முடியும்!

“ ஆண் ெியூகம் என்றோல்...

“ வ ண் யுத்தக்களம்...
“ நிச்சயம் வெற்றி முகளக்கும்!

“ ஆண் திட்ைம் என்றோல்...

“ வ ண் வசயலோக்கம் சக்தி...
“ கனவுகள் வஜயிக்கும்!

“ ஆண் ஒரு புயல் என்றோல் ...

“ அென் தகர்க்க கெண்டிய..
“ குதிககள வ ண் கோட்டுெோள்!

“ ஆண் ஒரு வநருப்பு என்றோல்...

 “ அென் ரெ கெண்டிய ோகங்ககள...
“ வ ண் கதடிக் வகோடுப் ோள்!

“ ஆண் உலக ெகர ைம் என்றோல்...

“ வ ண் அெற்றின் எல்கல ககோடுகள்!

“ ஆணின்றி அணுவும் அகசயோது என்றோல் ..

“ வ ண்ணின்றி எந்த ஆணும் அகசயமோட்ைோன்!

சத்யன் ஐசியூெில் இருந்து வெளிகய ெந்தக ோது தர்மன் மீ னோ கதென் மூன்றுக ரும்
ககன்டீனில் இருந்து ெந்துெிட்டிருந்தனர்... மூெரும் சத்யகன கநோக்கி கெகமோக
ெந்தனர்.. மருமகன் முகத்தில் இருந்த நிம்மதி மோன்சியின் ஆகரோக்கியத்கத தர்மனுக்கு
வசோல்லோமல் வசோன்னது...

“ என்ன சத்யோ? மோன்சிக்கு இப்க ோ எப் டியிருக்கு? எதோெது க சுறோளோ? ” என்று மீ னோ

தட்ைத்துைன் ககட்ைோள் ...

“ ம் நல்லோருக்கோ அக்கோ.... என்கிட்ை க சினோ.. இங்க இருக்க முடியோது ரூமுக்கு

மோத்தச் வசோல்லுங்கன்னு வசோன்னோ... நோகளக்கு ைோக்ைர் கிட்ை ககட்டு மோத்திரலோம்னு
வசோல்லி சமோதோனம் ண்ணி தூங்க ெச்சிட்டு ெந்கதன்” என்று சத்யன் வதளிவுைன்
வசோன்னதும்.. எல்கலோரும் நிம்மதியோக மூச்சுெிட்டு அங்கிருந்த இருக்ககயில்
அமர்ந்தனர்...

“ அப்க ோ நோங்கல்லோம் மோன்சி நோகளக்கு கோகலயிலதோன் ோர்க்கமுடியுமோ?” என்ற

கதெகனப் ோர்த்து “ ஆமோம் கதெோ.. நோகளக்கு ைோக்ைர்கிட்ை க சி ரூமுக்கு
மோத்தினதும் வகோஞ்சகநரம் மோன்சிகூை இருந்துட்டு அப் ோவும் அம்மோவும் கிளம் ட்டும்..
நோம வரண்டுக ர் மட்டும் இங்கககய இருக்கலோம்” என்றோன் சத்யன்

“ நோனும் இருக்கககன சத்யோ?” என்று மீ னோ தம் ியிைம் ககட்ைோள்

“ இல்லக்கோ.. மோன்சி நல்லோ வதளிெோத்தோன் இருக்கோ... அகதோை நோகளக்குத்தோன்

வசல்ெி ெருகத.. நோங்க மூனுக ரும் இருந்து ோர்த்துக்கிகறோம்... நீ க ோய் அங்க
இருக்கிற கெகலகய கெனிக்கோ” என்று சத்யன் உறுதியோக மறுத்தோன்

“ சத்யோ நமக்கு குடுத்திருக்க ரூம்ல க ோய் டுக்கலோம்... யோரோெது ஒருத்தர் இங்க

இருந்தோ க ோதும்” என்று தர்மன் வசோல்ல..
“... கநட் மோன்சி முழிச்சிகிட்ைோ மறு டியும் கூப் ிடுெோங்க... அதனோல நோன் இங்ககய
வ ஞ்ச்ல டுத்துக்கிகறன் மோமோ.. நீங்கல்லோம் ரூம்ல க ோய் டுங்க ” என்று சத்யன்
வசோன்னதும் ..

“ அதுவும் சரிதோன் நீ இங்ககய இரு சத்யோ” என்ற தர்மன் கதெனிைம் திரும் ி “ கதெோ
மோமனுக்கு சோப் ிை ஏதோெது ெோங்கிட்டு ெந்து குடு... அதோன் வ ோண்ைோட்டி கூை
க சிட்ைோன்ல இனிகம சோப் ிடுெோன்” என்று தர்மன் வசோன்னதும் சத்யனின் முகத்தில்
புன்னககயின் சோயல்...

“ ஆமோ இப் சிரிைோ மோப்ள.... என் மக உசுர ெிை உன்கன வநகனச்சு தோன்ைோ கலங்கிப்
க ோகனன்... உன் முகத்துல சிரிப் ோர்த்ததும் தோன் எனக்கு நிம்மதியோ இருக்கு”
என்ற டி எழுந்து ரூமுக்குப் க ோகலோம் என்று மீ னோகெ அகழத்துக்வகோண்டு க ோனெர்
.. மறு டியும் சத்யனிைம் ெந்து “ அப்புறம் மோப்ள அந்த ெரோ
ீ ரோஸ்கல் இங்ககய தோன்
சுத்திகிட்டு இருக்கோன்.. மோன்சி ோர்க்கனும்னு வசோன்னோ .. கழுத்துகமலகய வரண்டு
க ோட்டு வெளிய அனுப்பு” என ஆத்திரமோய் கூறிெிட்டு க ோனோர்..

ஐசியூ ெோர்டுக்குள் நைந்தது எகதயும் சத்யன் தர்மனிைம் வசோல்லெில்கல...

வசோன்னோல் தர்மன் ஏற்றுக்வகோள்ள மோட்ைோர் என்று சத்யனுக்குத் வதரியும்..
மருத்துெமகனயில் ெண்
ீ ெோக்குெோதங்கள் கெண்ைோம் என்று நிகனத்து அகமதியோக
தகலயகசத்து அெகர அனுப் ி கெத்தோன்....

கதென் சோப் ிை ஏதோெது ெோங்கி ெருெதோக கூறிெிட்டு ககன்டீன் கநோக்கிப் க ோனதும்...

சத்யன் அமர்ந்திருந்த வ ஞ்சில் ககககள மடித்து தகலக்கு கெத்துக்வகோண்டு
கண்மூடி கோல்நீட்டி டுத்துெிட்ைோன்....

அென் மனம் நிர்மலமோய் இருந்தது... ‘ அய்கயோ இப் டிப் ண்ணிட்ைோகள?’ என்று

கோகலயிலிருந்து தெித்துத் துடித்தவதல்லோம் மோன்சி கண்ெிழித்ததும் இப்க ோது
கோதலோக மோறியிருந்தது.. இவ்ெளவு கமோசமோன நிகலயிலும் மோன்சிப் க சிய கோதல்
ெோர்த்கதகளும்... இறுதியோக கூறிய குறும்பு க ச்சும் சத்யனுக்கு கநற்கறய இரகெ
ஞோ கப் டுத்தியது... கநற்று அெள் வகோடுத்த ஒத்துகழப்பும் அனுசரகணயும்
சத்யனுக்கு இப்க ோது நிகனத்தோலும் சந்கதோஷமோக இருந்தது... தன்கமல் மோன்சி
கெத்துள்ள கோதகல நிகனத்து சத்யனுக்கு வ ருகமயோக இருந்தது... ஆணோகப் ிறந்து
இப்க ோதுதோன் ெோழ ஆரம் ித்திருக்கிகறன் என்று ஆகசகயோடு எண்ணினோன்... அெகள
கோலவமல்லோம் கோதகலோடு கோக்கும் கெட்கக ெந்தது ..

அப்க ோது “ மோமோ” என்ற கதெனின் அகழப்க க் ககட்டு கண்ெிழித்து எழுந்து

அமர்ந்தோன்... ககயில் இருந்த ோர்சகலோடு நின்றிருந்த கதென் “ சோப் ிட்டு தூங்குங்க
மோமோ” என்று ோர்சகல வ ஞ்சில் கெத்துெிட்டு தண்ண ீர் ககன் மூடிகய கழட்டி
கெத்துெிட்டு நிமிர்ந்தெனின் வசல் அடித்தது...
வமோக கல எடுத்து ஆன் வசய்துப் ோர்த்து புதிய நம் ரோக இருக்க “ யோரு?” என்றோன் ...

“ நோன் வசல்ெி க சுகறன்... இது எங்கப் ோகெோை நம் ர்.... சின்னம்மோவுக்கு இப்க ோ
எப் டியிருக்கு?” என்று மறுமுகனயில் ககட்ை வசல்ெியின் குரல் அெள் அழுகின்றோள்
என்று வதளிவு டுத்தியது...

கதென் சத்யகனெிட்டு சற்று தள்ளிப்க ோய் க சினோன் “ இப்க ோ மோன்சி நல்லோருக்கு

வசல்ெி... மோமோ உள்ளக ோய் ோர்த்துட்டு ெந்தோரு.. அெர்கிட்ை நல்லோ க சுச்சோம்...
நோகளக்கு நீ ெரும்க ோது ரூமுக்கு மோத்திடுெோங்க” என்று கதென் வசோல்ல...
எதிர்முகனயில் வசல்ெி தில் வசோல்லோமல் ககெினோள்

ிரச்சகன தங்கள் ெட்டு

ீ ெோசலில் நைந்ததோல் அெள் வரோம் யந்து க ோயிருக்கிறோள்
என்று கதெனுக்குப் புரிந்தது “ ஏய் அழோத வசல்ெி... மோன்சிக்கு ஒன்னும் இல்ல
எல்லோம் சரியோப்க ோச்சு” குரலில் அன்பு ெழிய சமோதோனம் வசோன்னோன் கதென்...

“ நீ வசோல்லிட்ை... ஆனோ இங்க எனக்கு எவ்ெளவு கஷ்ைமோயிருக்கு வதரியுமோ? முதுகுல

வெட்டு ெிழுந்ததோல உசுருக்கு எந்த ஆ த்தும் இல்கலன்னு ஊர் ஆளுக எல்லோம்
க சிகிட்ைோக... ஆனோ அெங்க ெயித்துல இருக்குற குழந்கத எங்க சின்னய்யோகெோை
ெோரிசு... அதுக்கு எதுவும் ஆகக்கூைோதுன்னு நோன் கெண்ைோத சோமியில்ல... இன்னிக்கு
முழுக்க அழுதுகிட்கை இருந்கதன்.. சோப் ிைகெயில்ல வதரியுமோ?” கதெனிைம்
உரிகமகயோடு தன் மனநிகலகய கூறினோள் வசல்ெி..

கதெனுக்கு அெள் வசோல்ெது புரிந்தது.. மோன்சிகய மருத்துெமகனக்கு எடுத்துெரும்

க ோது அெள் ிகழத்தோகளப் க ோதும் என்றுதோன் நிகனத்தோர்கள்... குழந்கதகயப் ற்றி
யோருகம கயோசிக்கெில்கல... இப்க ோது. மோன்சியின் கருவும் கோப் ோற்றப் ட்ைது
இரட்டிப்பு சந்கதோஷம்தோன்.. வசல்ெியின் க ச்சு தனது சின்னய்யோெின் மீ து
வகோண்டுள்ள ெிசுெோசத்கத கோட்டியது ...
அதோன் சரியோப் க ோச்கச... மறு டியும் அகதகயப் க சி கலங்க கெக்கோகத வசல்ெி...
வமோதல்ல க ோய் சோப் ிடு” அன் ோக அதட்டினோன் கதென்...

“ நீ சோப் ிட்ையோ? சின்னய்யோ.. உங்க அப் ோரு. எல்லோம் ஏதோச்சும் சோப் ிட்டீகளோ?”
என்று கருகணயுைன் ககட்ைெளுக்கு “ ம்ம் எல்லோரும் சோப் ிட்கைோம்” என்று தில்
வசோன்னென்

“ வசல்ெி எங்க ெட்டு

ீ சோெிகய அம்மோ. அம்மோச்சி கிட்ை குடுத்துனுப் ிருக்கோங்க.. நீ
அகத ெோங்கிட்டுப் க ோய் கதெ திறந்து ெலது க்கம் வரண்ைோெது ரூம் என்கனோை
ரூம்... அகதத் திறந்து வசல்ப்ல என்கனோை டிரஸ் இருக்கும்… என் கட்டிலுக்கடியில ஒரு
க க் இருக்கும் அகத எடுத்து என்கனோைது வரண்டு வசட் துணி எடுத்து ெச்சிக்கிட்டு நீ
ெரும்க ோது மறக்கோம எடுத்துக்கிட்டு ெோ....உங்கப் ோ கிட்ை வசோல்லி மோமோவுக்கும்
க ோட்டுக்க டிரஸ் எடுத்துகிட்டு ெோ ” என்று சத்யனுக்கு ககட்கோமல் வமதுெோன குரலில்
கூறினோன் கதென் ...

“ அய்ய நோன் உன் ெட்டுக்வகல்லோம்

ீ க ோகமோட்கைன் க ோ.. அதுவும் தனியோ உன்
ரூமுக்குள்ளயோ ம்ஹூம் முடியோது சோமி ” வசல்ெி கூச்சத்துைன் வசோல்ல....

“ அடிகயய் லூசு மங்கம்மோ... நோன் உன்கன என்கனோை டிரஸ் தோன் எடுத்துட்டு ெரச்
வசோன்கனன்...என்னகமோ என் ரூம்ல என்கூைகெ குடுத்தனம் ண்ண கூப்ட்ை மோதிரி
சிலுத்துக்கிற.. வசோன்னகத வசய்டி” என்று கோதல் வகோடுத்த உரிகமயில் அதட்டினோன்

“ ம்ம் க ோகறன்... அதோன் சோக்குன்னு நீ வரோம் தோன் கற் கனகய ஓைெிைோத....

என்வனன்ன துணின்னு வசோல்லு எடுத்திட்டு ெர்கறன்” திலுக்கு அதட்டினோள் வசல்ெி..

“ என்கனோை க ன்ட் சர்ட் வரண்டு வசட்.. ஒரு ககலி. ஒரு ைெல்.. இவதல்லோம் ”

“ ம் சரி கெற என்ன கெனும்”

“ என்கனோை னியன் ஜட்டி வரண்டு வசட்” கதென் கிசுகிசுத்தோன்

“ ஓய் இங்க ோரு அந்த கருமத்கத எல்லோம் நோன் என் ககயோல கூை வதோைமோட்கைன்..
க ோ க ோ” வசல்ெி கறோரோக வசோன்னோள்

“ ஏய் அது க ோைோம எப்புடிடி க ன்ட் க ோடுறது... மரியோகதயோ எடுத்துட்டுெோ” கதென்

குரகல உயர்த்தி அதட்டினோன்...

“ ஏன் கோல் மீ ட்ைரு கோைோ ெோங்கி ககோமணம் கட்டிக்ககயன்.... எனக்வகன்ன ெந்தது”

வசல்ெி தனது கிரோமத்து குறும்புைன் க சினோள்

“ கோல் மீ ட்ைர் துணில ககோமணமோ.... அடிகயய் என் வசல்லக்கண்ணு... எனக்கு

ககோமணம் கட்டி ழக்கம் இல்லடி... நம்ம கல்யோணத்துக்குப் ிறகு கட்டிக்கிகறன்... இப்
நீ அகதவயல்லோம் எடுத்துட்டு ெோ வசல்ெி... மோமோ கெற க்கத்துல இருக்கோரு .. நோன்
வரோம் கநரமோ க ோன்ல க சினோ தப் ோ வநகனக்கப் க ோறோரு” என்று கதென் வசோன்ன
மறுெினோடி...
“ அய்யய்கயோ சின்னய்யோ க்கத்துல தோன் இருக்கோரோ? நீ வமோதல்ல க ோகன கெ..
நோன் நோகளக்கு எல்லோத்கதயும் எடுத்துட்டு ெர்கறன்” என்று தட்ைமோக கூறிெிட்டு
இென் தில் வசோல்லும் முன் இகணப்க துண்டித்தோள் ..
கதென் கோகலயிலிருந்து இருந்த இறுக்கமோன மனநிகல மோறி மனம் இலகுெோனது...

முகத்தில் மலர்ந்த சிரிப்புைன் திரும் ி சத்யனிைம் ெந்தோன்... சோப் ிட்டு முடித்து

கககழுெிெிட்டு மறு டியும் வ ஞ்சில் டுத்துெிட்டிருந்தோன் சத்யன்

“ வசல்ெி அெங்க அப் ோ நம் ர்ல இருந்து க ோன் ண்ணுச்சு மோமோ... நோகளக்கு அெ
ெரும்க ோது உங்களுக்கும் எனக்கும் மோத்திக்க டிரஸ் எடுத்துட்டு ெரச் வசோன்கனன்”
என்று கூறிெிட்டு வ ஞ்சின் ஓரமோக சத்யனின் கோல் க்கம் அமர்ந்தோன்..

அகமதியோக ெிட்ைத்கதப் ோர்த்துக்வகோண்டிருந்த சத்யன் “ ஏன்ைோ ஆம் களப் புள்கள

என்ன ஏதுன்னு ெோகயத் வதோறந்து வசோல்லமோட்டியோ? கநத்து கநட்டு வசல்ெிதோன்
ெிஷயத்கத வசோல்லிச்சு.. ஆனோ நோங்க கெற ஒன்னு முடிவு ண்கணோம்.. அதனோல
ெந்த ெிகணதோன் இவ்ெளவும்” என்று கதெனின் முகத்கத ோர்க்கோமல் க சினோன்..

கதென் வநஞ்சம் ை ைக்க “ என்ன மோமோ வசோன்னோ?... நீங்க என்ன முடிவு ண்ணங்க?”
ீ
என்று சன்னமோன குரலில் ககட்ைோன்..

ஒருக்களித்துப் டுத்து கதென் முகத்கதப் ோர்த்த சத்யன் “ கநத்து சோயங்கோலம் உன்

அப் ோ க ோன் ண்ணி என்கன ெரச்வசோன்னோர்... அக்கோவுக்கும் மோமோவுக்கும்
வசல்ெிகய வரோம் ிடிச்சுப்க ோச்சு.. அதனோல அெகள ெகரனுக்கு
ீ கல்யோணம்
ண்ணலோம்னு என்கன ரோகமய்யோ கிட்ைப் க ோய் க சச்வசோன்னோங்க.. நோனும் கநத்து
கநட்டு க ோய் ரோகமய்யோ கிட்ை க சிகனன்.. அெருக்கும் சம்மதம் தோன்” என்று சத்யன்
வசோல்லும்க ோகத...

அதிர்ச்சியுைன் வ ஞ்சில் இருந்து எழுந்த கதென் “ அய்யய்கயோ மோமோ.. நோனும்..

வசல்ெியும்” என்று கமகல வசோல்லமுடியோமல் தடுமோறினோன்...

எழுந்து அமர்ந்து கதென் கககயப் ற்றி இழுத்து தன்னருகக அமர கெத்த சத்யன் “
நோன் வசோல்றகத முழுசோ ககளு” என்று அென் கதோகளத் தட்டி ஆறுதல் டுத்திெிட்டு
“ அப்புறம் நோன் ெட்டுக்கு
ீ கிளம்புனதும் வசல்ெி என்கன ெழியில மைக்கி உங்க
வரண்டுக ர் ெிஷயத்கதயும் வசோல்லி அழுதுச்சு...எப் டிகயோ வசல்ெி என் அக்கோவுக்கு
மருமகளோ க ோகனும்... அது வ ரியெனோ இருந்தோ என்ன சின்னெனோ இருந்தோ என்ன...
என்கிட்ை வசோல்லிட்கைல்ல நோன் ோர்த்துக்கிகறன்னு வசோல்லிட்டு நோன் ெட்டுக்குப்
ீ
க ோய்ட்கைன்” என்று சத்யன் வசோன்னதும்..
“ ஆனோ இந்த ெகரன்
ீ எதுக்கு திடீர்னு தகரோறுக்கு ெந்தோன்.. நோனும் கநட்டு ஆயில்
கலோடு அனுப் ஆகலக்கு க ோய்ட்கைன்... ெட்டுல
ீ என்ன நைந்துச்சின்னு வதரியோது
மோமோ ” என்று குழப் மோக கூறினோன் கதென்

“ ஆமோ கதெோ இன்னிக்கு கோகலயில ெகரன்

ீ என்கன வெட்ை ெந்தப் வசல்ெிகய
நோன்தோன் அென் தகலயில கட்டுறதோ வசோல்லிதோன் தகரோறுக்கு ெந்தோன்... ஆக
அென்கிட்ை கநட்கை மோமோ வசோல்லிருப் ோர் க ோலருக்கு.. அெனுக்கு வசல்ெிகய
கட்டுறதுல இஷ்ைம் இல்லோம அந்த ெஞ்சத்கத இப் டி தீர்த்துக்கிட்ைோன் ......

" இது எல்லோத்துக்கும் கோரணம் நோன்தோன் கதெோ... கநத்து கநட்கை மோமோவுக்கு க ோன்
ண்ணி நீயும் வசல்ெியும் ெிரும்பும் ெிஷயத்கத வசோல்லிருந்தோ.. அெரும் இகதப் த்தி
ெகரன்
ீ கிட்ை க சிருக்க மோட்ைோரு.. அப்புறம் அப் ோ கோகலயில எனக்கு க ோன்
ண்ணோரு.. நோன் தூங்ககிட்டு இருந்ததோல வகோஞ்சகநரம் கழிச்சு ண்கறன்னு வசோல்லி
ெச்சிட்ைோரு.. நோனும் மறு டியும் க ோன் ண்ணனும்னு வநகனச்சகத மறந்துட்கைன்..
நோன் க ோன் ண்ணியிருந்தோ கோகலயிகலகய எனக்கு ெகரன்
ீ ெட்டுல
ீ சண்கைக ோட்ை
ெிஷயம் வதரிஞ்சு நோன் வகோஞ்சம் ஜோக்கிரகதயோ இருந்திருப்க ன்.. ஆக எல்லோம்
என்கனோை அலட்சியத்தோல் ெந்தது ” சத்யன் ெருத்தமோக கூறிெிட்டு தகல குனிந்தோன்..

மோமன் ெருந்துெது மனதுக்கு கஷ்ைமோக இருக்க “ இல்ல மோமோ ெகரன்

ீ இந்த
ெிஷயத்துக்கோக இப் டி நைந்துகிட்டு இருக்கமோட்ைோன்.. அெனுக்கு இன்னும் கெற
கோரணங்கள் இருக்கும்.. நீங்க மனகச குழப் ிக்கோம தூங்குங்க மோமோ” என்றோன்
ஆறுதலோக..

“ ம்ம்” என்று மறு டியும் டுத்த சத்யன்.. “ கைய் கதெோ ெோய் தெறிக்கூை வசல்ெிகிட்ை
வசோல்லிைோத.. அப்புறம்... எல்லோம் நம்மளோலதோன்னு அந்த புள்கள மனசு கஷ்ைப் டும்”
என்று எச்சரிக்கக வசய்தோன்

“ சரி மோமோ.. ” என்றென் எழுந்துவகோண்டு “நோன் க ோய் அந்த ரூம்ல டுக்குகறன்

மோமோ.. எதுனோச்சும்னோ எனக்கு க ோன் ண்ணுங்க” என்று வசோல்லிெிட்டு க ோனோன்
கதென்

சத்யனுக்கு வெகுகநரம் உறக்கம் ெரெில்கல... கநற்கறய இரெின் இனிகமயோன

நிகனவுகள் மனகத ஆக்கிரமித்தது... மோன்சிகய தூக்கிச்வசன்று டுக்கக அகறயில்
கிைத்தியப் ிறகு அெள் வசோன்ன ெோர்த்கதகளும்.. அெனுக்கு தன்கனகய முழுதோக
அர்ப் ணித்து வகோடுத்த ஒத்துகழப்பும் ஞோ கத்திற்கு ெந்து மனதுக்குள் ஏக்கத்கத
ெிகதத்தது.. மோன்சி தன்மீ து இவ்ெளவு கோதகலோடு இருப் ோள் என்று சத்யன்
எதிர் ோர்க்ககெயில்கல.. தனது புத்தம்புது மகனெிகயோடு கநற்று இரவு உறெோடிெிட்டு..
இன்று மருத்துெமகனயில் கிைத்திெிட்கைோகம என்று ஏங்கினோன்..
மோன்சிகயப் ற்றி நிகனக்ககயிகலகய சத்யனுக்கு இன்வனோன்றும் ஞோ கம் ெந்தது..
என்கமல இவ்ெளவு கோதகலோடு இருக்கிறெ.. இந்த வெட்டு என்கமல ெிழுந்திருந்தோ
எப் டித் தோங்கிருப் ோ? அதுக்கப்புறம் அெ இருந்திருக்ககெ மோட்ைோ க ோலருக்கக? இகத
நிகனக்கும்க ோகத சத்யன் ெயிற்றில் கிலிப் ிடித்தது.. அென் ெோய் அெனயுமறியோமல்
“ மோன்சி” என்று ஏக்கத்கதோடு அகழத்தது... சற்றுகநரத்தில் மோன்சிகயப் ற்றிய
சிந்தகனகளுைகனகய தூங்கிப் க ோனோன்

ெரோண்ைோெின் ஓரம் நின்று எல்லோெற்கறயும் ககட்டுக்வகோண்டிருந்த ெகரன்

ீ மனம்
கமலும் வநோந்தது ... ‘ கதெனும் வசல்ெியும் ெிரும்புறது வதரியோம வெட்டியோ தகரோறு
ண்ணி தங்கச்சிக்கக இவ்ெளவு வ ரிய ெிகனகய கதடி ெச்சிட்ைகம’ என்று
தன்கனகய வநோந்துவகோண்ைோன்... மோன்சி கமல இவ்ெளவு அன்பு ெச்சிருக்கிறெரு
அெகள வெளிநோடு அனுப் ஏற் ோடு ண்ணதுக்கும் ஏதோெது கோரணம் இருக்கும்...என்று
அெனது வதளிந்த மனது இப்க ோது கோரணம் வசோன்னது... என்ன ெிெரம்னு புரியோம
முன் ககோ த்தில்வசய்த தெறு ெகரகன
ீ வநருப் ில் குளிக்க கெத்து
புைம்க ோட்டிருந்தது...

கயோசகனயுைன் ஐசியூ ெோர்டுக்குள் நுகழந்து கஜோயலின் கக ின் உள்களப் க ோனோன்...

கமகசயில் தகல கெிழ்ந்து கண்மூடியிருந்த கஜோயல் சத்தம் ககட்டு நிமிர்ந்து அமர்ந்து
“ சோப் ிட்டீங்களோ?” என்று புன்கனககயுைன் ககட்ைோள்..

இெங்க ஏன் என்கன சோப் ிை கெக்கிறதுகலகய குறியோ இருக்கோங்க? என்ற ககள்ெி

மனதில் ஓை “ ம் சோப் ிட்கைங்க.... நோன் க ோய் என் தங்கச்சிய ோர்த்துட்டு ெரெோ
ைோக்ைர்? ” என்று கஜோயலிைம் அனுமதி ககட்ைோன் ெகரன்..
ீ

“ ம் ெோங்க க ோகலோம்” என்று கஜோயலும் உைன் ெந்தோள்..

மோன்சி அகமதியோக உறங்கிக்வகோண்டிருந்தோள்... கஜோயல் மோன்சிகய முகறயோன
ரிகசோதகனக்களுக்குப் ிறகு.. இறங்கும் சகலனின் கெகத்கத குகறத்துெிட்டு .
க ோகலோம் என் து க ோல் ெகரகனப்
ீ ோர்த்து ஜோகை வசய்தோள்...

ெகரன்
ீ தங்ககயின் கோயத்கதகயப் ோர்த்துக்வகோண்டிருந்தோன்... பூக ோல இருந்த
உைம்புல இப் டி அகையோளம் ெச்சிட்கைகன.. என்று குமுறியது அென் மனது...

“ ம் ெோங்க சோர் ப்ள ீஸ்” கஜோயல் மறு டியும் வசோன்னதும் அங்கிருந்து அகன்றோன்..
கஜோயலின் கக ின் உள்கள க ோய் இருெரும் அமர்ந்ததும் “ இனிகம என் தங்கச்சிக்கு
எந்த ஆ த்தும் இல்கலகய ைோக்ைர்?” என்று ககட்ைெகனப் புன்னககயுைன் ோர்த்த
கஜோயல்

“ இனிகமல் எந்த ஆ த்தும் இல்கல.... ஆனோ .... வெட்டு இரண்டு அங்குலம் கமகல
ெிழுந்திருந்தோ மூகளக்கு ரத்தம் எடுத்துச்வசல்லும் நரம்பு அறுந்து உைனடியோ
உயிரிழப்பு ஏற்ப் ட்டிருக்கும்.. நல்லகெகள அந்த ஆண்ைென் உங்க தங்கககய
கோப் ோத்திட்ைோர்” என்று கஜோயல் வசோன்னதும்..

ெகரன்
ீ கோதுககளப் வ ோத்திக்வகோண்டு “ அய்கயோ வசோல்லோதீங்க ைோக்ைர்” என்று
கண்களில் நீர் ெழிய வகஞ்சினோன்..

அென் கெதகனகயப் ோர்த்து ‘ஏன்ைோ வசோன்கனோம்’ என்றோனது கஜோயலுக்கு.. அென்

கெனத்கத திகசதிருப்பும் கநோக்கத்துைன் “ சரி ெிடுங்க நைந்தகதப் த்தி கயோசிக்க
கெண்ைோம்... ஆமோ உங்க மோமோவும் தங்கச்சியும் லவ் கமகரஜோ? இவ்ெளவு
அவ க்ஷ்சகனோை ஒரு கஜோடிகய நோன் ோர்க்குறது இதுதோன் ர்ஸ்ட் கைம்...
அதனோல்தோன் ககட்கைன்.. நீங்க தப் ோ எடுத்துங்கோதீங்க சோர்” என்றோள் கஜோயல்

ோர்த்து சிலமணிகநரத்திகலகய இெங்க புரிஞ்சிக்கிட்ை அளவுக்கு என் தங்கச்சிகயயும்

மோமோகெயும் நோன் புரிஞ்சுக்ககலகய? என்ற ெருத்ததுைன் “ இல்லங்க திடீர்னு
ஏற் ோடு ண்ண கல்யோணம் தோன்... ஆனோ எனக்குகூை இப் நீங்க வசோன்ன மோதிரிதோன்
கதோனுதுங்க... வரண்டு க ரும் ஒருத்தகரவயோருத்தர் கோதலிச்சு தோன் ஒன்னோ
கசர்ந்திருப் ோங்ககளோன்னு கதோனுதுங்க” என்று கஜோயகல கமலும் குழப் ினோன்
ெகரன்..
ீ

“ ப்ள ீஸ் சோர் வகோஞ்சம் ெிெரமோ வசோல்லுங்ககளன்.. அெரு என்னைோன்னோ என்கனோை

முதல் மகனெி இறந்தப் ன்னு உங்க தங்கச்சிகிட்ை வசோல்றோரு.. அப்க ோ மோன்சி
அெருக்கு வசகன்ட் ஒய்ப் ோ?” என்று தனது இரண்ைோெது ககள்ெிகய ககட்ைோள்..

ழகிய வகோஞ்சகநரத்தில் கஜோயலின் கருகணயும் அன்பும் அெகள ஒரு

உறவுக்கோரிகயப் க ோல் எண்ணகெத்தது ெகரகன...
ீ இெளிைம் தனது குடும் த்கதப்
ற்றி வசோல்ெதில் தப் ில்கல என்ற முடிவுைன் “ வசோல்கறங்க... ஆனோ வமோதல்ல
என்கன சோர் க ோட்டு கூப் ிடுறகத நிறுத்துங்க.. என் க ரு ெகரந்திரன்..
ீ எல்லோரும்
ெகரன்னு
ீ கூப் ிடுெோங்க... என் தங்கச்சி மட்டும் ெரண்ணோ
ீ ன்னு கூப் ிடும்” என்றென்...
ிறகு இரண்டு குடும் த்தின் ஆரம் த்தில் இருந்து ஆரம் ித்து... சத்யன் மோன்சிகய
கிணற்றில் இருந்து கோப் ோற்றி உறவுவகோண்ைது.. சத்யன் வஜயிலுக்குப் க ோனது..
அதன் ின் மோன்சி கர்ப் ம் ஆனது... அெசரமோக இருெருக்கும் திருமணம் நைந்தது ெகர
எல்லோெற்கறயும் வதளிெோக வசோன்னோன் ெகரன்...
ீ
கஜோயல் வகோஞ்சகநரம் எதுவுகம க செில்கல திககப்புைன் அப் டிகய
அமர்ந்திருந்தோள்... திககப்பு ககளந்தக ோது அெள் ககட்ை முதல் ககள்ெி “ என்னது
மோன்சிக்கும் சத்யன் சோருக்கும் திகனழு ெயசு ெித்தியோசமோ? சத்யன் சோர்க்கு க த்தி
இருக்கோ? அய்கயோ என்னோல நம் கெ முடியகல ெகரன்?”
ீ என்று கண்ககள
ெிரித்தோள்..

எந்த ஒப் கனயும் இல்லோத அெள் கண்களின் அழகக கண்டு ெியந்து “ அை ஆமோங்க
நம்புங்க கமைம்... எங்க மோமோ வரோம் உகழப் ோளி... எந்த வகட்ைப் ழக்கமும்
கிகையோது... அதனோல எப் வுகம ட்ரிமோ இருப் ோர்... நோங்க மூனுக ரும் ஏதோெது
வெளியூர் க ோனோ அண்ணன் தம் ிங்கன்னு தோன் வசோல்லுெோங்க” என்று மோமோ
புரோணத்கத வ ருகமயோக ெோசித்தோன்...

அெகன கூர்ந்துப் ோர்த்த கஜோயல் “ எல்லோம் சரிதோன்... நீங்க வசோல்ற ஒரு

ெிஷயத்கத என்னோல ஏத்துக்க முடியோது... அதோங்க மோன்சிகய உங்க மோமோ கரப்
ண்ணிட்ைோரு என் கத என்னோல ஏத்துக்க முடியோது... வரண்டு க ர் மனசுலயும் லவ்
இல்லோம அது நைக்க ெோய்ப்க இல்கல... இப்க ோ இெங்ககளோை அன்கயோன்யத்கதப்
ோர்க்கும் க ோது அப் டித்தோன் எனக்கு கதோனுது... இது புரியோம வசோந்த மோமோன்னு கூை
ோர்க்கோம வஜயிலுக்கு அனுப் ிருக்கீ ங்க? நல்லகெகளயோ மோன்சி ெயித்துல குழந்கத
ெந்ததோல அெர் வெளிய ெந்து கல்யோணம் நைந்தது.. இல்கலன்னோ? ச்கச கிரோமத்தில்
கூைெோ இப் டிவயல்லோம் நைக்கும் ” என்று கஜோயல் வசோல்ல வசோல்ல ெகரன்
ீ
அகமதியோக இருந்தோன்...

சற்றுகநரம் கழித்து “ ம் அப்புறம் மீ திகய வசோல்லுங்க.. உங்க தங்கச்சி கல்யோணம்

நின்னதோல அந்த மதுகரப் வ ோண்ணு கூை உங்களுக்கு நிச்சயம் ண்ணதும்
நின்னுக ோச்சோ?” என்று ககட்ை கஜோயலின் குரலில் ஆர்ெம் அதிகமிருந்தது..

மதுகர வ ோண்ணு என்ற ெோர்த்கதகய ககட்ைதுகம ெகரனின்

ீ முகம் மோறியது..
எல்லோம் அெளோல் ெந்தது தோன் என்று ஆத்திரம் ெந்தது... “ நோன் அதுக்கப்புறம்
அம்ருதோகெ மறக்க முடியோம ெோரத்துக்கு வரண்டு முகற மதுகரக்கு க ோய்ட்டு
ெருகென்.. ஆனோ மோன்சி ெிஷயம் வதரிஞ்சதும் அம்ருதோ என்கூை க சுறகத
நிறுத்திட்ைோ.. என்னிக்கோெது ஒருநோள் க சுெோன்னு கநத்திக்கு முதல் நோள் கூை அெ
கோகலஜ் ெோசல்ல நின்னுக்கிட்டு இருந்கதன்” என்று ெகரன்
ீ வசோல்லவும்..

கஜோயல் அகமதியோக இருந்தோள்... அெள் ெிரல்கள் எதிகரயிருந்த வெற்றுத்தோளில்

வ ன்சிலோல் ககோடு கிழித்துக்வகோண்டிருந்தது... குனிந்த தகலகய நிமிரோமகலகய “
அப்க ோ நீங்க அம்ருதோகெ வரோம் லவ் ண்றீங்க... சீ க்கிரமோ அெங்கஉங்ககள
புரிஞ்சுக்கனும்னு ெோழ்த்துகறன் ெகரந்தர்”
ீ என்றோள்.. ஒரு மோதிரி ெரண்ை குரலில்..
ெகரனுக்கும்
ீ அெள் குரலில் வதரிந்த மோற்றம் உகரத்தது.. அெள் வ ன்சிலோல் கிழித்த
ககோடுககளப் ோர்த்தோன்.. க ப் கர கிழியும் அளெிற்கு தோறுமோறோக ககோடு
கிழித்திருந்தோள்.. ெகரனின்
ீ முகத்தில் கலசோன புன்னகக “ நீங்க ெோழ்த்து
வசோல்லகெண்டிய அெசியம் இல்கலங்க... ஏன்னோ அெ எனக்கு கதகெயும் இல்கல...
ககைசியோ அெகளப் ோர்த்தப் கெ அெ அண்ணன் ெோழமுடியோத ெட்டுல
ீ தனக்கு
ெோழ ெிருப் மில்கலனு வசோல்லிட்ைோ... அெளுக்கு கெற இைத்தில் மோப் ிள்கள
ோர்த்து நிச்சயம் ண்ணிட்ைோங்களோம்.. அெ வசோன்னதுக்கப்புறம் தோன் எனக்கக ஒரு
ெிஷயம் புரிஞ்சுதுங்க? ” என்று ெகரன்
ீ நிறுத்தியதும்..

என்ன புரிந்தது? என் துக ோல் அெகன நிமிர்ந்து ோர்த்தோள் கஜோயல்... அெள் முகம்
வதளிெோக இருந்தது

“ அந்த மதுகரக்கோரகனோை கணக்கு எங்க ெட்டு

ீ வசோத்து வெளிய க ோகக்கூைோது..
அதோெது வ ோண்ணு குடுத்து வ ோண்ணு எடுத்தோ வமோத்தமும் அெங்க ககல இருக்குற
மோதிரி தோன,,.. அந்த கணக்குல தோன் இருந்திருக்கோன்னு எனக்கு இப்க ோப் புரியுதுங்க..
நீங்ககள வசோல்லுங்க.. உண்கமயோன அன்பு உள்ளெளோ இருந்திருந்தோ யோர்
எதிர்த்தோலும் என்கூை ெந்திருப் ோகள? அெளுக்கு அப் டிவயல்லோம் இல்கலப்
க ோலங்க ” என்று தோன் கோலங்கைந்து கண்டு ிடித்தகத இப்க ோது வ ருகமயோக
வசோல்லிக்வகோண்ைோன் ..

“ ஓ....... அப்க ோ நீங்க வரோம் வ ரிய ணக்கோரங்களோ?” இது கஜோயல்...

“ அை வரோம் ல்லோம் இல்கலங்க... எல்லோகம எங்க தோத்தோ வகோடுத்தது தோன்.. நோங்க

ஏகழப் ணக்கோரங்கன்னு ெித்தியோசம் ோர்க்க மோட்கைோம்... உங்களுக்கு இன்வனோரு
ெிஷயம் வதரியுமோ? என் தம் ிக்கு கல்யோணம் ண்ணப்க ோற வ ோண்ணு எங்க மோமோ
ெட்டுல
ீ கெகல வசய்யுற வசல்ெிதோன்.. எங்கப் ோ அம்மோ முடிவு ண்ண கல்யோணம்
இது வதரியுமோ? எங்க ெட்டுல
ீ ணத்கத வ ரிசோ வநகனக்கமோட்ைோங்க ”
இகதவயல்லோம் ஏன் இெளுக்கு வசோல்கிகறோம் என்று புரியோமகலகய வசோன்னோன்
ெகரன்
ீ

அென் வசோன்னப் ிறகு அங்கக வ ரும் அகமதி... கஜோயல் எதுவும் க சோமல் தன்
க்கத்தில் இருந்த ிளோஸ்கக திறந்து அெளுக்கு ஒரு ைம்ளரிலும்.. ெகரனுக்கு
ீ
ிளோஸ்க் மூடியிலும் டீகய ஊற்றி அெனருகக நகர்த்தி கெத்தோள்... இெள்
எடுத்துக்வகோள் என்று கூறவுமில்கல.. அென் டீ கப்க எடுக்க தயங்கவும் இல்கல.
டீகய எடுத்து இருெரும் உறிஞ்சினர்...
ெகரன்
ீ குடித்து முடித்து டீ கப்க கெக்கும்க ோது அெள் முகத்கதப் ோர்த்து “
என்கனப் த்தி இவ்ெளவு வசோல்லிருக்ககன்.. நீங்க இன்னும் உங்க வ யகர கூை
வசோல்லகல? ” என்று ெருந்துெது க ோல் கூறினோன்...

முகத்தில் ளிச்சிட்ைப் புன்னககயுைன் “ நீங்க ககட்ைோ தோகன வசோல்லமுடியும்? என்

வ யர் ருத்ரோ கஜோயல்.... MBBS முடிச்சிட்டு, சர்ஜனோ ப்ரோக்டீஸ் ண்ணிகிட்டு இருக்ககன்
” என்றோள்..

அடுத்து என்ன க சுெது என்று புரியோமல் இருெருகம மவுனம் கோத்தனர்.. அெள்

முகத்கத கநரடியோக ோர்க்கக்கூை முடியோமல் கெறு எங்ககோ ோர்ப் து க ோல் ோெகன
வசய்த டி அமர்ந்திருப் து ெகரனுக்கு
ீ சங்கைமோக இருந்தது... வமல்ல எழுந்து “ சரி
நோன் கிளம்புகறன்” என்று வசோல்லிெிட்டு திரும் ினோன்...

“ ஒரு நிமிஷம் இருங்க” என்று கஜோயலின் குரல் தடுத்தது..... ெகரன்

ீ நின்று
திரும் ினோன்

“ எல்லோம் வசோன்ன ீங்க ெகரன்?

ீ உங்க தங்கச்சிய யோர் வெட்டுனது? ஒரு
வ ோண்ணுன்னு கூை ோர்க்கோம அருெோளோல வெட்டுற அளவுக்கு மோன்சிக்கு யோர்
ெிகரோதி? நீங்க ஏன் உங்க தங்கச்சிகிட்ையும் மோமோகிட்ையும் மன்னிப்பு ககட்டீங்க?
இகதவயல்லோம் வசோல்லோம க ோறீங்ககள ெகரன்?
ீ ” புருெங்கள் முடிச்சிை கூர்கமயோக
ககட்ைோள் கஜோயல்..

இெளுக்கு ெிஷயகம வதரியோமத்தோன் என்கூை இவ்ெளவு கநரம் க சினோளோ? என்ற

ககள்ெி எழ... ல ெிநோடிகள் யுகங்களோக கழிய... கோல் கெர் ிடித்து நின்றிருந்தோன்...
ிறகு ஒரு முடிவுைன் அெகளப் ோர்க்கோமல் தகரகயப் ோர்த்து “ நோன்தோன் என்
தங்கச்சிகய வெட்டிகனன்... என் மோமோெ வெட்ைப்க ோகனன் அப்க ோ மோன்சி ெந்து
குறுக்கக ெிழுந்ததோல வெட்டு மோன்சி கமல ெிழுந்துடுச்சு... அதனோல்தோன் என் ெட்டுல
ீ
எல்லோரும் என்கன இப்க ோ வெறுக்குறோங்க.. இதுக்குத்தோன் நோன் மோன்சி கிட்ையும்
மோமோ கிட்ையும் மன்னிப்பு ககட்கைன்” என்று ஒரு ெழியோக சரளமோக வசோல்லி
முடித்தோன்

சிறிதுகநரம் ெகர கஜோயலிைம் தில் இல்லோமல் க ோககெ... நிமிர்ந்து அெகளப்

ோர்த்தென் அதிர்ந்துக ோனோன்... அெள் முகம் வரௌத்திரமோக சிெந்து க ோயிருக்க.. உைல்
தைதைவென்று உதறியது ... லத்துக்கோக கமகசயில் ககயூன்றி நின்றிருந்தோள்.. அெள்
ோர்கெ ெகரகன
ீ கோலில் மிதித்த அசிங்கத்கதப் ோர்ப் து க ோல் ெகரகன
ீ ோர்த்தது...
ஊன்றியிருந்த ெலது கககய எடுத்து அெகன கநோக்கி நீட்டி “ இனி நிமிஷம் கூை
இங்கக நிற்க்கோகத... வெளியப்க ோ...” என்றோள் ஆத்திரமோக... ஆனோல் அைக்கிகெத்த
குரலில்

ெகரன்
ீ இகத எதிர்ப் ோர்க்கெில்கல “ இல்லங்க நோன்........ “ என்று அெகள
வநருங்கினோன்...

சீ ற்றத்துைன் நிமிர்ந்தோள் கஜோயல் “ ஏய் க ோ வெளிகய... நீ என் கககயப் ிடிச்சிக்கிட்டு

அழுதப் தங்கச்சி கமல இவ்ெளவு ோசமோனெனோன்னு ஆச்சிரியப் ட்கைன்... இப் தோன
வதரிஞ்சது அதுக்கு கோரணமோனெகன நீதோன்னு... ச்கச ஒரு கர்ப் ிணி வ ோண்கணப்
க ோய் இப் டியோ... உங்க மோமோகெ வெட்டினோலும் அெரும் மனுஷன் தோகன? ச்கச
வசோந்த உறவுககளப் க ோய் இப் டி ..... உங்கப் ோ உங்ககள வெறுத்து ஒதுக்கியதில்
தப்க இல்கல” என்று வகோதித்து குமுறியெள் சட்வைன்று அைங்கி சூழ்நிகல
உணர்ந்து.. க்கத்தில் இருந்த தண்ணகர
ீ எடுத்து மைமைவென்று குடித்துெிட்டு “ ப்ள ீஸ்
என் எதிரில் ெரோதீங்க வெளியப் க ோங்க மிஸ்ைர் ெகரந்திரன்”
ீ என்று தனது குரகல
முடிந்தெகர அைக்கிக்வகோண்டு கூறினோள்..

ெகரன்
ீ எது வசோன்னோலும் எடு ைோது என்ற நிகலயில் தகலகுனிந்து அகமதியோக
வெளிகயறினோன்...

" ஆண்கள் எத்தககய ஏவுககனத்...

" தோக்குதல்ககளயும் சமோளிக்கலோம்!
" வ ண்களின் ககோ ம் என்ற சிறு...
" தீக்குச்சித் திருெிழோகெ தோங்கமோட்ைோர்கள்!
" ஒருத் துளி கோட்டினோகல...
" ஊகர மூழ்கிப் க ோகும் ெிஷம்...
" வ ண்களின் ககோ ம்!
" இதில் ஆண்கள் குத்துயிரின் குரல் க ோல...
" கோற்றில் ககறந்து க ோெோர்கள்!

ெகரன்
ீ தகலகுனிந்து வெளிகயறியதும் கஜோயல் கமகசயின் கமல் அப் டிகய
கெிழ்ந்தோள்... கோகலயில் ெகரன்
ீ அெள் கககயப் ற்றிக்வகோண்டு தங்ககக்கோக
அழுதக ோது.. அந்த கம் ர
ீ மோன ஆணுக்குள் இருந்த குழந்கதகயத் தோன் ோர்த்தோள்
கஜோயல்... ஆனோல் அெனுக்குள் இப் டிவயோரு வகோடூரன் இருப் ோன் என்று கனெிலும்
நிகனக்கெில்கல....

அெள் கண்களில் கதங்கிய நீர் கமகசயில் வசோட்டியது... ‘ ச்கச இன்னிக்கு கோகலயில

ோர்த்த எெகனோ ஒருத்தனுக்கோக நோன் ஏன் அழனும்... அென் எப் டிப் க ோனோல்
எனக்வகன்ன’ அலட்சியமோக கண்ணகர
ீ சுண்டிெிட்டு தனது கைகமகய வசய்ய
எழுந்தோள்..

இரவு மணி ஒன்றோகியது ரவுண்ட்ஸ் முடித்து தன் கக ினுக்கு ெந்து ெகரனின்

ீ
நிகனகெ ிடிெோதமோய் ஒதுக்கிெிட்டு கமகசயில் கெிழ்ந்து டுத்தோள்.. சற்றுகநரத்தில்
உறங்கியும் க ோனோள்...

அதிகோகல நோலு மணிக்கு ‘ மோமோ .... மோமோ” என்ற மோன்சியின் முனங்கல் ககட்டு
தறி ெிழித்து எழுந்து மோன்சியிைம் ஓடி “ என்னம்மோ? என்ன ண்ணுது ” என்று
அன் ோக ககட்க....

மோன்சியின் முகம் கெதகனயில் சுருங்கியது “ என்னோல இப் டி ஒரு க்கமோகெ

டுத்திருக்க முடியகல.. யங்கரமோ ெலிக்குது” என்று முனங்கியெள் கண்களில்
கண்ண ீர் கதங்கியது..

கஜோயல் ஏற்கனகெ உணர்ச்சிெசப் ட்டிருந்த நிகலயில் மோன்சியின் இந்த ெோர்த்கதகள்

அெள் வநஞ்கச கிழித்தது... ‘ வகோகலகோர ரோஸ்கல்’ என்று ெகரகன
ீ மனதுக்குள்
திட்டிய டி “ வகோஞ்ச கநரம் ஒரு க்கமோ சோய்ஞ்சு உட்கோர்றியோ மோன்சி? நோன் தோங்கிப்
ிடிச்சுக்கிகறன்?” என்று அன் ோக வசோல்லி மோன்சியின் அருகில் க ோனோள்

மோன்சி இைமும் ெலமுமோக தகலகய அகசத்து “ ம்ஹூம் எனக்கு என் மோமோ தோன்
கெனும்... அெகர கூட்டிட்டு ெோங்ககளன் ப்ள ீஸ்” என்று வகஞ்சியெகளப் ோர்த்து
கஜோயலின் மனம் கசிந்தது...

‘ சின்ன குழந்கத மோதிரி மனசு... இெகளப் க ோய் கோயப் டுத்த எப் டிதோன் மனசு
ெந்தது’ என்று ெகரன்
ீ மீ து அெள் வநஞ்சில் ெஞ்சம் ஏறியது... ஒரு தோயின்
கருகணகயோடு மோன்சியின் கூந்தகல ககோதி “ நீ அழக்கூைோது மோன்சி... இப் என்ன
மோமோ ெரனும் அவ்ெளவு தோகன? உன் மோமோகெகய ெரச்வசோல்கறன் க ோதுமோ?”
என்றெள்... அருகில் நின்ற நர்ைிைம் “ வெளிகய வ ஞ்சில் இெங்க ஹஸ் ண்ட்
டுத்திருப் ோரு... அெகர ெரச்வசோல்லுங்க சிஸ்ைர்” என்றோள்...

சற்று கநரத்தில் சத்யன் கெகமோக ெந்து ... மோன்சியின் கலங்கிய ெிழிககளப் ோர்த்து
தறி... கட்டிலின் ஓரம் அமர்ந்து அெள் கன்னத்கத கககளில் தோங்கி “ என்னைோ
கண்ணம்மோ?” என்று ககட்ைெனின் குரலிலும் கண்ண ீர்..

“ என்னோல ஒரு க்கமோ டுத்திருக்க முடியகல மோமோ... இங்க மிஷின் சத்தமோ

ககட்குது.. எனக்கு யமோயிருக்கு.. தூக்ககம ெரகல மோமோ... நோம ெட்டுக்குப்
ீ
க ோயிரலோம்..என்கனத் தூக்கிட்டுப் க ோயிடு மோமோ” என்று கலங்கிப் க ோய்
கூறியெளுக்கு தில்கூற முடியோமல் சத்யன் கஜோயகலப் ோர்த்தோன்...

‘ நோன் வசோல்கறன்’ என் கண்ணோல் ஜோகை வசய்துெிட்டு “ இகதோ ோர் மோன்சி எட்டு
மணிக்கு சீ ப் ைோக்ைர் ரவுண்ட்ஸ் ெருெோரு அப்க ோ ககட்டுகிட்டு உன்கன ரூமுக்கு
மோத்திைலோம்... அது தனி ரூம்.. உன் ெடு
ீ மோதிரி நிம்மதியோ தூங்கலோம்... உன்
மோமோவும் கூைகெ இருப் ோரு... உனக்கோக இல்கலன்னோலும் உன் ெயித்துல இருக்கிற
ோப் ோவுக்கோக நீ தோங்கிக்கனும் மோன்சி... இல்கலன்னோ ோப் ோவுக்கு லகீ னமோயிடும்மோ”
என்று அன்பும் கருகணயுமோக கஜோயல் வசோன்னதும் மோன்சி சற்று அகமதியோனோள்

“ சோர் நீங்க கட்டில்ல ஏறி நல்லோ உட்கோர்ந்து மோன்சிகய தூக்கி உங்க மோர் ில் சோய்ச்சு
உட்கோர கெங்க... இைது க்கமோ இருக்குற மோதிரி உட்கோர கெங்க... கட்டிலிவன
தகல க்கம் இருக்கும் ிகளட்கை உயர்த்தி மோன்சிகய உட்கோர கெக்கலோம்... ஆனோ
கோயம் கட்டிலில் அழுத்தி வரோம் ெலிவயடுக்கும்.. அதனோல மோன்சி எப் உட்கோர
நிகனச்சோலும் யோரோெது ஒருத்தர் ின்னோடியிருந்து தோங்கிக்கனும் சோர் ” என்று
சத்யனிைம் வசோல்லிெிட்டு மோன்சிகய தூக்க உதெி வசய்தோள்...

சத்யன் மோன்சிக்குப் ின்னோல் ஒரு மடித்துக் வகோண்டு ஒரு கோகல கட்டிலுக்கு

வெளிகய வதோங்கெிட்டு அமர்ந்து வகோண்ைோன்... கஜோயலும் நர்ைும் மோன்சிகய
வமல்ல தூக்கி சத்யன் வநஞ்சில் சோய்க்க... மோன்சி சரிந்துெிைோமல் இடுப்க சுற்றி
ெகளத்து தன்மீ து சோய்த்துக் வகோண்ைோன் சத்யன் ..

சரியோக மோன்சிகய அமர்த்திெிட்டு நிமிர்ந்த கஜோயல் “ இப்க ோ வகோஞ்சம்

ரெோயில்கலயோ மோன்சி?” என்று ககட்க ..

“ ம்ம் இப் டி உட்கோர்ந்திருக்கிறது நல்லோருக்கு... ஏன்னோ ின்னோடி இருக்கிறது என்

மோமோெோச்கச? அதனோல ெலிகய வதரியோது” என்று மோன்சி அந்த நிகலயிலும் குறும்பு
க சினோள் ..

“ சரியோன குறும்புக்கோரி” அெள் கன்னத்தில் வசல்லமோக தட்டிய கஜோயல் “ நீங்க

வரோம் லக்கி சத்யன்..... உங்ககமல உயிகரகய ெச்சிருக்கோ...இனிகமல் எதுவுகம
அெகிட்ை வநருங்கோத டி கெனமோப் ோர்த்துக்கங்க” என்று சத்யனிைன் வசோன்னோள்

சத்யன் வ ருகமயோக புன்னககத்து தகலயகசக்க... மோன்சி அெசரமோக ககயகசத்து “

அய்கயோ ைோக்ைர் நீங்க தப் ோ வசோல்றீங்க... நோன்தோன் வரோம் வரோம் லக்கி... என்
மோமோகெப் த்தி உங்களுக்குத் வதரியோது... அதுவும் என்கமல உயிகரகய ெச்சிருக்கு”
என்று வசோல்ல....
“ ம் சரி சரி வரண்டு க ருகம லக்கி தோன்... ஆமோ அவதன்ன புருஷகனப் க ோய் அது
இதுன்னு கூப் ிடுற... ெோங்க க ோங்கன்னு வசோல்லமோட்டியோ மோன்சி?” என்ற
கஜோயலுக்கு மோன்சியிைம் க சிக்வகோண்டிருக்க வரோம் ிடித்திருந்தது... அெள்மீ து ஒரு
இனம்புரியோத ோசம் ஏற் ட்ை மனகத நிகறத்திருந்தது...

“ ம்ஹூம் நோன் சின்ன ெயசுல இருந்து அப் டித்தோன் கூப் ிடுகென்... இனிகமலும்
அப் டித்தோன் கூப் ிடுகென்” என்றோள் மோன்சி..

“ சரி உன் மோமோ நீ எப் டி கெனும்னோலும் கூப் ிடும்மோ தோகய” என்று ின்ெோங்கிய
கஜோயல் சத்யகனப் ோர்த்து “ சோர் ஆறு மணிக்கு என்கனோை டியூட்டி கைம்
முடிஞ்சிரும்... எட்டு மணிக்கு சீ ப் ெந்ததும் ரூமுக்கு சிப்ட் ண்ண வசோல்லி ககளுங்க..
நோனும் என்கனோை ரிப்க ோட்ல மோன்சி நோர்மலோத்தோன் இருக்கோங்கன்னு எழுதி
ெச்சிட்டுப் க ோகறன்... கநட் ஏழு மணிக்கு மறு டியும் ெரும்க ோது மோன்சிகய ெந்து
ோர்க்கிகறன்...” என்று கூற.... சரிவயன்றோன் சத்யன்

அெர்ககள தனியோக ெிட்டுெிட்டு தனது கக ினுக்கு ெந்த கஜோயலுக்கு சற்றுமுன்

மனகத அகைந்திருந்த ோரம் மோன்சியிைம் க சியதோல் குகறந்திருந்தது.. ககப்க யில்
தனது வ ோருட்ககள எடுத்து கெத்தெள்,, கமகசகய ஒழுங்குப் டுத்தினோள்... ெகரன்
ீ டீ
குடித்துெிட்டு கெத்த ிளோஸ்க் மூடி கழுெோமல் அப் டிகய இருந்தது..

அந்த கப்க கய எடுத்து சிறிதுகநரம் ோர்த்தெளுக்கு... ‘குழந்கத மோதிரி எவ்ெளவு

வெகுளியோ க சினோகன’ என்ற கெதகன தழும் ியது... இன்கனோரு ெிஷயமும் அெள்
மனதில் ஓடியது... இவ்ள் ககட்ைதும் மகறக்கோமல் உண்கமகய வசோன்னோகன...
என்றும் மனம் ெோதிட்ைது... சற்றுகநரம் தகலகயப் ிடித்துக்வகோண்டு
அமர்ந்துெிட்ைோள்... அெள் மனகம அெளுக்கு எதிரியோனது

ஈரமோன கரோஜோகெ என்கன ோர்த்து மூைோகத

ஈரமோன கரோஜோகெ என்கன ோர்த்து மூைோகத
கண்ணில் என்ன கசோகம் க ோதும் ஏங்கோகத
என் அன்க ஏங்கோகத

என்கன ோர்த்து ஒரு கமகம்

ஜன்னல் சோத்தி ெிட்டு க ோகும்
என்கன ோர்த்து ஒரு கமகம்
ஜன்னல் சோத்தி ெிட்டு க ோகும்
உன் ெோசலில் எகன ககோலம் இடு
இல்கல என்றோல் ஒரு சோ ம் இடு
 வ ோன்னோரகம...
தண்ண ீரில் மூழ்கோது கோற்றுள்ள ந்து
என்கனோடு நீ ோடிெோ சிந்து

ஈரமோன கரோஜோகெ என்கன ோர்த்து மூைோகத

கண்ணில் என்ன கசோகம் க ோதும் ஏங்கோகத
என் அன்க ஏங்கோகத

கநரம் கூடி ெந்த கெகல

நீ வநஞ்கச மூடி கெத்த ககோகழ
கநரம் கூடி ெந்த கெகல
நீ வநஞ்கச மூடி கெத்த ககோகழ
என் வநஞ்சிகல இனி ரத்தம் இல்கல
கண்ண ீருக்கக நோன் தத்துப் ிள்கள
என் கோதலி...
உன் க ோல என்னோகச தூங்கோது ரோணி
தண்ண ீரில் தள்ளோடுகத கதோனி

ஈரமோன கரோஜோகெ ஏக்கம் என்ன ரோஜோகெ

கண்ணில் என்ன கசோகம் தீரும் ஏங்கோகத
என் அன்க ஏங்கோகத ஏங்கோகத
என் அன்க ஏங்கோகத

மகனெிகய இதமோக வநஞ்சில் தோங்கியிருந்த சத்யன்.... அெளின் உச்சந்தகலயில்

தனது தோகைகய ஊன்றி “ மோன்சி இப்க ோ ெலி ரெோயில்கலயோ?” என்று கெகலயோக
ககட்க.... “ சுத்தமோ ெலிகய இல்ல மோமோ... நீ உன் கககய என் ெயித்துல
ெச்சுக்ககோகயன்” என்றதும் .. சத்யன் அெள் இடுப் ில் இருந்த தனது கககய எடுத்து
ெயிற்றில் சுற்றி அகணத்தோர்ப் க ோல் கெத்துக்வகோண்ைோன்

“ மோமோ “ என்று மோன்சி அகழக்க.... ஏகதோ ரகசியம் வசோல்லப்க ோகிறோள் என்று அெள்
குரகல வசோன்னது.... “ என்னைோ?” என்ற சத்யனின் குரல் அகதெிை ரகசியமோக
இருந்தது...

“ எனக்கு இப்க ோ ோப் ோ ெந்தது உனக்கு ிடிக்ககலயோ?” என்ற மோன்சியின்

ககள்ெியில் சத்யன் சற்று குழம் ித்தோன் க ோனோன்...

“ என்ன மோன்சி இப் டி ககட்கிற? எனக்கு வரோம் சந்கதோஷம்தோன் மோன்சி... உனக்கு

ஏன் திடீர்னு இப் டி ஒரு சந்கதகம்?” குழப் மோன குரலில் ககட்ைோன்
அென் வநஞ்சில் இருந்தெோறு தகலகயத் திருப் ி அென் முகத்கதப் ோர்த்து “ கநத்து
நீ ஒரு முத்தம் கூை ெயித்துல குடுக்ககெ இல்கல மோமோ... அதோன் உனக்கு
ிடிக்ககலகயோன்னு ககட்கைன்” என்று குசுகுசுவென மோன்சி வசோல்ல...

சத்யனுக்கு அெள் மனம் புரிந்தது... எல்லோெற்கறயும் எதிர் ோர்க்கும் அெளின் குழந்கத

மனமும் புரிந்தது.... தோனும் இதுெகர குழந்கதகயப் ற்றி க சோதது சற்று உறுத்தலோக
இருந்தது.. இனிகமல் அெள் ெருந்தும் டி நைக்கக்கூைோது என்று நிகனத்து இெனும்
அெள் கோதருகக குனிந்து “ கதெகத மோதிரி வ ோண்ைோட்டிகயப் ோர்த்ததும் குழந்கத
மறந்துக ோச்சு... இனிகம மறக்கோம வமோதல்ல ோப் ோவுக்கு தோன்” என்று ரகசியம்
வசோன்ன டி. அெள் ெயிற்கற வமன்கமயோக ெருடினோன்

“ ஆங் அவதல்லோம் கெணோம் கெணோம்.. வமோதல்ல எனக்குதோன்... அப்புறம்தோன்

ோப் ோவுக்கு.. சரியோ?” என்று தட்ைமோன குரலில் மோன்சி கூறியதும்.. அெள் கோயத்கத
மறந்து சத்யனின் அகணப்பு இறுகியது.. குனிந்து அெள் கழுத்து ெகளெில்
முத்தமிட்டு மூக்கோல் உரசி “ சரிைோ உனக்குத்தோன் ர்ஸ்ட்” என்று வகோஞ்சினோன்

“ மோமோ கநத்து ஞோ கமோகெ இருக்கு மோமோ ? எப் ெட்டுக்குப்

ீ க ோகெோம்னு இருக்கு? ”
ஏக்கத்துைன் ெருந்தினோள் மோன்சி

அகணப்க இலகுெோக்கி இன்னும் வகோஞ்சம் முன்னோல் குனிந்து வமல்லிய குரலில் “

ம்ம் எனக்கும்தோன் வெளியப் டுத்தோ தூக்ககம ெரகல... கநத்து நைந்தகத
வநகனச்சிகிட்கை கண்மூடிக் கிைந்கதன்” என்ற சத்யனின் திலில் அெனது ஏக்கமும்
ஒலித்தது

மோன்சி எதுவுகம க செில்கல... இருெருகம அகமதியோனோர்கள்.. ‘ ஒருநோள் இரவு

மட்டுகம அனு ெித்த வசோர்க்கம் மறுநோள் றிக ோனகத இருெரும் ஒகர மோதிரியோக
மனதில் எண்ணினோர்கள்... இன்னும் ஏதோெது க சி அெள் ஏக்கத்கத
தூண்டிெிைக்கூைோது என்று சத்யன் அகமதியோனோன்... தன்னோல் மோமோெின் ஏக்கத்கத
க ோக்கமுடியெில்கலகய என்று மோன்சி அகமதியோனோள்... இருெருகம தங்களின்
இகணகயப் ற்றிதோன் எண்ணிக்வகோண்டிருந்தோர்கள்.. தன் ெயிற்கற ெருடிய
சத்யனின் கககய மோன்சி அழுத்தமோகப் ற்றிக்வகோண்ைோள்

சற்றுகநரத்தில் அங்கக ெந்த கஜோயல் “ சோர் நோன் கிளம் னும்.. மோன்சிகயோை ரிப்க ோர்ட்
வரடி ண்ணி ெச்சிட்கைன்... நீங்க வெளியப் க ோய் வெயிட்ப் ண்ணுங்க... ைோக்ைர்
ெரவும் ககட்டுகிட்டு ரூமுக்கு ஷிப்ட் ண்ணிடுெோங்க” என்ற கூறிய டி சத்யன்
வநஞ்சில் இருந்த மோன்சிகய அக்குளில் ககவகோடுத்து தன் மோர்க ோடு அகணத்துப்
ிடிக்க.. சத்யன் சட்வைன்று எழுந்துவகோண்டு மோன்சியின் முதுகக தோங்கி
டுக்ககயில்க் கிைத்தினோன்
“ சரி மோன்சி நோன் வெளிய வெயிட்ப் ண்கறன்ைோ” என்று மகனெியிைம்
வசோல்லிெிட்டு ெிலகிய சத்யனின் கககய தனது தளிர்க்கரத்தோல் ற்றிய மோன்சி
ெோர்த்கதகளின்றி ோர்கெயோல் தனது ஏக்கத்கத வசோல்ல...

அந்த நிமிைம் சத்யன் அங்கக கஜோயல் இருப் கத மறந்து சட்வைன்று குனிந்து

மோன்சியின் உதடுககள கவ்ெிக்வகோண்ைோன்... இந்த திடீர் முத்தத்தில் கஜோயல் தோன்
தடுமோறிப் க ோனோள்...

சட்வைன்று சுெர் க்கமோக திரும் ியெள் “ ம்ம் க ோதும் சத்யன் சோர் நோனும் இங்கதோன்
இருக்ககன்” என்று குறும்புைன் கூறியதும் சத்யன் சுதோரித்து ெிலகினோன்... அதற்குகமல்
நிற்க்கோமல் ெிலகி வெளிகயப் க ோனோன்..

சற்றுகநரத்தில் தனது ககப்க யுைன் வெளிகய ெந்த கஜோயல் சத்யகனப் ோர்த்து

புன்னககயுைன் தகலயகசத்துெிட்டு கிளம் ினோள்...

ஐசியூெில் இருந்து ெரோண்ைோவுக்குத் திரும் ி நைந்தெள் எதிகர ெந்து நின்ற ெகரன்

ீ
வநற்றி கோயத்கதத் வதோட்டுக்கோட்டி “ இன்னிக்கு ிளோஸ்ைர் மோத்தி மருந்து
க ோைனும்னு வசோன்ன ீங்ககள” என்று அெள் கநற்று கூறியகத ஞோ கப் டுத்தினோன்..

நிமிர்ந்து அென் முகத்கத கூைப் ோர்க்கோமல் கோயங்களுக்கு மருந்து க ோடும் அகறகய

ககநீட்டி கோட்டி “ அங்க ஒரு நர்ஸ் இருப் ோங்க.. அெங்ககிட்ை வசோன்ன ீங்கன்னோ
மருந்து க ோடுெோங்க” என்று கைகமயோய் தில் வசோல்லிெிட்டு ெிறுெிறுவென
நைந்தெகள வதோைர்ந்த ெகரன்
ீ

“ அப்க ோ நீங்க மருந்து க ோைமோட்டிங்க?” என்று ககட்க... முடியோது என் துக ோல்
தகலயகசத்தோள் கஜோயல்..

“ எனக்கு நீங்கதோன் மருந்து க ோைனும் கெற யோரும் கெணோம்” ெகரகனன்

ீ குரல்
ிடிெோதமோக ஒலிக்க.. “ அது உங்க இஷ்ைம்” என்றுெிட்டு ரிசப்ஷகன கநோக்கி
வசன்றெள் அங்கக ஏகதோ க சிெிட்டு வெளிகய ெந்து தனது ஸ்கூட்டிகய
எடுத்துக்வகோண்டு ெகரன்
ீ மீ தோன ககோ த்கத தனது ெண்டியிைம் கோண் ித்து சகரவலன
றந்தோள் ...

அப்க ோது சத்யனின் கோர் ெந்து நிற்க்க... அதிலிருந்து ஞ்செர்ணம். வசல்ெி. ரோகமயோ
மூெரும் இறங்கினோர்கள்... உள்ளூர் கோர் டிகரெர் ஒருெர் கோகர ஓட்டி ெந்திருந்தோர்...
ஞ்செர்ணமும் ரோகமய்யோவும் முன்னோல் க ோய்ெிை... வசல்ெி வ ோருட்கள் நிகறந்த
இரண்டு வ ரிய க ககள சுமந்துவகோண்டு ெர எதிகர கெகமோக ெந்த கதென் அதில்
ஒன்கற ெோங்கிக்வகோண்ைோன் ..

“ என்ன வசல்ெி இவ்ெளவு எடுத்துகிட்டு ெந்திருக்க?” என்று ககட்க...

“ ின்ன.... த்துநோளோெது தங்கனும்னு அப் ோ வசோல்லுச்சு... அதனோல இந்த க க்குல

சின்னய்யோ.. மோன்சியம்மோ துணி அெங்களுக்கு கதகெயோனது எல்லோம் இருக்கு..
அதோன் க க்கு வ ரிசோ இருக்கு ” என்று ெிளக்கம் வசோன்னோள் வசல்ெி

“ அப்க ோ இவ்ெளவு வ ரிய க ல என் டிரஸ் இருக்கோ? ஏன் இவ்ெளவு எடுத்துட்டு

ெந்த?” என்றெகன முகறத்த வசல்ெி “ ஓய் என்னோத்துக்கு இப் கநோண்டி கநோண்டி
ககட்டுகிட்டு இருக்க?” என்றதும்..

சற்கற அசடுெழிந்த கதென் “ இல்ல உன்கனோை துணி எதுவுகம எடுத்துட்டு ெரகலகய

அதோன் ககட்கைன்? ” என்றோன்...

அென் முகத்கதப் ோர்த்துெிட்டு ிறகு சுற்றுமுற்றும் ோர்த்து யோரும் தங்ககள

கெனிக்கெில்கல என்றதும் அெகன வநருங்கி நின்று “ இன்வனோரு க
இல்லோதப் கெ வதரிய கெனோம்? நீ ெச்சிருக்க க லதோன் என்கனோைதும் இருக்கு...
சரியோன டியூப்கலட்யோ நீ” என்று வசல்லமோய் அென் கன்னத்கத தட்டினோள்

அெள் ககககள கப்வ ன்றுப் ற்றி இழுத்த கதென் “ வசல்ெி வரண்டுக ர் டிரஸ்ம்
ஒன்னோெோ வகோண்டு ெந்த?” என்ற அென் ககள்ெியில் இருெருக்கும் ஏகதோ
நிச்சயதோர்த்தகம நைந்துெிட்ைது க ோன்ற ஆர்ெம் ..

“ ம்ம் “ என்று வெட்கமோய்ச் சிரித்தெகள ஆகசயோய் வநருங்கிய கதென்... “ வசல்ெி

ஒரு ெோரத்துக்கு நோன் உன் கூைகெ இருக்குறகத வநகனச்சோ வரோம் சந்கதோஷமோ
இருக்கு... நீ எங்க க ோனோலும் நோன் உன் கூைகெ இருக்கனும் வசல்ெி” என்று கோதலோய்
க சிய கதென் சூழ்நிகல மறந்து வசல்ெியின் ெிரல்ககளப் ிடித்து முத்தமிட்ைோன்..

அென் ெோர்த்கதகள் மனகத என்னகெோ வசய்ய... “ நோன் க ோற இைத்துக்கு நீ

ெரக்கூைோது.... நீ க ோற இைத்துக்குத்தோன் நோன் ெரனும்” என்றோள்...
தங்ககள மறந்து இருரும் க சிக்வகோண்டிருக்க... கஜோயல் க ோனகதகயப்
ோர்த்துக்வகோண்டு இருந்த ெகரன்
ீ அந்த ெரோண்ைோெின் மறு திருப் த்தில் இருந்தகத
இருெருகம கெனிக்கெில்கல...
இெர்களின் க ச்கச கெனித்துெிட்டு ஆச்சர்யத்துைன் எட்டிப் ோர்த்த ெகரகன
ீ முதலில்
கெனித்தது வசல்ெிதோன்... கதெகன வநருங்கி நின்றிருந்தெள் அெசரமோய் ெிலகினோள்..
அடுத்ததோக கதெனும் தன் அண்ணகனப் ோர்த்துெிட்டு சங்கைமோக வநளிந்தோன்...

இருெகரயும் வநருங்கிய ெகரன்

ீ “ ஓககோ ககத அப் டிப் க ோகுதோ?“ என்று
வசோல்லிெிட்டு கலசோக புன்னககக்க... கதென் அதற்க்குகமல் அங்கக நிற்கோமல்
க க்கக எடுத்துக்வகோண்டு நகர்ந்துெிட்ைோன்

வசல்ெி மட்டும் சற்று தயங்கி நின்றோள்.... ெகரன்

ீ கயோசகனயுைன் அெகளப் ோர்த்து “
ஏன் வசல்ெி எங்க மோமோவுக்கு உங்க ெிஷயம் வதரியுமோ?” என்று ககட்க...

வசல்ெி தயக்கமின்றி அெகனப் ோர்த்து “ முந்தோநோள் கநட்டு சின்னய்யோ எங்க

ெட்டுக்கு
ீ ெந்து உங்கப் ோ அம்மோ வசோன்னோங்கன்னு என்கனய உங்களுக்கு வ ோண்ணு
ககட்ைோருங்க.... எங்க ெட்டுல
ீ எல்லோரும் சின்னய்யோகெோை இஷ்ைம்னு
வசோல்லிட்ைோங்க... அகதோை அெரும் ெட்டுக்கு
ீ கிளம் ிட்ைோரு...வ ோறவு நோன் அெர்
ின்னோடிகய ஓடி ெந்து எல்லோத்கதயும் வசோன்கனன்... அவ்ெளவுதோன நீ கதரியமோ
ெட்டுக்குப்
ீ க ோ எல்லோத்கதயும் நோன் ோர்த்துக்கிகறன்னு வசோல்லிட்டுப் க ோனோரு...
ஆனோ மறுநோள் இந்த மோதிரி ஆகிக ோச்சு” என்றெள் கலங்கிய கண்ககள புறங்ககயோல்
துகைத்துக்வகோண்ைோள்

இப்க ோது ெகரனுக்கு

ீ இன்வனோரு முடிச்சும் அெிழ்ந்தது.. எவ்ெளவு வ ரிய
முட்ைோள்தனம் ண்ணியிருக்கிகறோம் என்று வதளிெோகப் புரிந்தது... மோமோவுக்கு
க சுறதுக்கு வகோஞ்சம் கைம் வகோடுத்திருந்தோலும் எல்லோம் சரியோப் க ோயிருக்கும்..
இப் டி அெசரப் ட்டு எல்லோத்கதயும் ண்ணிட்டு இப்க ோ எல்லோர் முன்னோடியும்
அெமோனப் ட்டு நிக்கிகறன்... என்று நிகனத்தென் கெதகனயுைன் தன் தகலயில்
அடித்துக்வகோண்ைோன்

அென் வசய்ககப் ோர்த்து கலெரமோன வசல்ெி “ நீங்க சின்னய்யோகெ வெட்ை

ெந்ததுக்கு கோரணம்? என்கன கல்யோணம் ண்ணிக்க வசோல்லி வசோன்னதுதோனோ?
அய்கயோ அப் நோன்தோன் எல்லோத்துக்கும் கோரணமோ?” என்று சட்வைன்று ெிழிகள்
குளமோகி நின்றெகளப் ரிதோ த்துைன் ோர்த்து....

அந்த சின்ன வ ண்ணின் மனகத கெதகனப் டுத்த மனமின்றி “ நீ கோரணம் இல்கல

வசல்ெி... இது கெற ிரச்சகன.. மோமோவும் மோன்சியும் நல்லோ ெோழகலன்னு நோன்தோன்
தீர ெிசோரிக்கோம முட்ைோள்தனம் ண்ணிட்கைன்.. கநத்து மோமோகிட்ையும் மோன்சிகிட்ையும்
க சி மன்னிப்பு ககட்டுட்கைன்... மோமோவும் என்கன மன்னிச்சிட்ைோரு.. இனிகமல்
எங்கப் ோ தோன் என்கன மன்னிக்கனும்” என்ற கெகலயுைன் கூறியென் “ சரி நீ க ோ
வசல்ெி... இன்னிக்கு மோன்சிய ரூமுக்கு மோத்திடுெோங்கலோம்” என்றோன்..
மறு டியும் தயங்கிய வசல்ெி “ நீங்களும் இங்கதோன் இருக்கீ ங்கன்னு எங்கப் ோ
வசோன்னோரு.. அதனோல உங்க ெட்டுல
ீ உங்க தம் ி துணிவயல்லோம் எடுக்க
க ோகும்க ோது.. உங்கெட்டுல
ீ கெகல வசய்றெங்ககிட்ை வசோல்லி உங்களுக்கும் வரண்டு
வசட் துணி எடுத்துட்டு ெந்கதன்... அந்த க கோர்லகய இருக்கு எடுத்துக்கங்க” என்று
கூறிெிட்டு கதென் க ோனெழியில் க ோனோள் வசல்ெி...

க ோகும் வசல்ெிகயகயப் ோர்த்தோன் ெகரன்...

ீ என்கனத்தெிர எல்கலோரும் நல்லெங்க
தோன்... நோன்தோன் சீ ரழிஞ்சு க ோய்ட்கைன்... என்கனதோன் யோருக்குகம ிடிக்கோம க ோச்சு’
கழிெிரக்கத்தில் ெகரனின்
ீ கண்கள் கசிந்தது... கஜோயலின் ககோ மும் கசர்ந்து அெகன
ெோட்டியது.. அகமதியோக சத்யனின் கோகர கநோக்கிப் க ோனோன்..

டிகரெரிைம் வசோல்லி கோரிலிருந்த க க்கக எடுத்துக்வகோண்டு மருத்துெமகனயில்

இருந்த குளியலகறக்கு வசன்று குளித்துெிட்டு ெந்து ஐசியூெின் வெளிகய வமோத்த
குடும் மும் கோத்திருக்க.. ெகரன்
ீ வ ஞ்சில் அமர்ந்திருந்த சத்யன் அருகக அமர்ந்தோன்...
அென் அப் ோ அெகன தீயோய் முகறத்தகத கெனிக்கோதது க ோல் சத்யன் ோர்த்தோன்..

“ என்ன ெரோ
ீ ஏதோெது சோப்ட்ையோ?” என்று சத்யன் ககட்க... “ இன்னும் இல்ல மோமோ?”
என்றோன் ெகரன்..
ீ

“ வ ரிய ைோக்ைர் ெந்து ோர்த்துட்டுப் க ோய்ட்ைோர்...மோன்சிகய ரூமுக்கு மோத்த இன்னும்

ஒரு மணிகநரம் ஆகுமோம்... ெோ அதுக்குள்ள நோம க ோய் சோப் ிட்டு ெரலோம்” என்ற
சத்யன் எழுந்து ெகரன்
ீ ககயிலிருந்த க க்கக ெோங்கி வசல்ெியிைம் வகோடுத்து “ இகத
ரூம்ல வகோண்டு க ோய் ெச்சிடு வசல்ெி” என்று கூறிெிட்டு ெகரன்
ீ கதோளில்
ககப்க ோட்டு டி வெளிகய க ோனோன்...

சத்யனின் இந்த அன் ோன அனுசரகனயும் ெகரனுக்கு

ீ ெலித்தது.. “ மோமோ
மத்தெங்கல்லோம் சோப் ிட்ைோங்கலோ? ” என்று ககட்க...

“ ம் .. வசல்ெி ஊர்கலருந்து ஏகதோ வசய்து எடுத்துட்டு ெந்திருக்குப் க ோலருக்கு..

எல்லோரும் அகத சோப் ிட்ைோங்க.. நோன் மட்டும் தோன் சோப் ிைகல.. நீ ெருகென்னு
வெயிட் ண்கணன்” என்று சத்யன் வசோன்னதும் ெகரனுக்கு
ீ இன்னும் உருகியது...

“ மோன்சி என்ன சோப் ிைனும்னு ஏதோெது வசோன்னோங்களோ மோமோ?”

“ அது ரூமுக்கு மோத்தினதும் வசோல்ெோங்க க ோலருக்கு... அப் டியில்கலன்னோலும்

ைோக்ைர் கஜோயல் அெங்க க ோன் நம் ர் குடுத்திட்டு க ோயிருக்கோங்க... அெங்ககிட்ை
ககட்ைோ வசோல்லுெோங்க” என்று சத்யன் வசோல்லி முடிக்கும் க ோது ககன்டீன்
ெந்துெிட்ைது...

இருெரும் கககழுெிெிட்டு கமகசயில் அமர்ந்தனர்... சத்யன் இரண்டு கதோகச ஆர்ைர்

வசய்துெிட்டு கோத்திருக்க .. ெகரன்
ீ தகலகுனிந்து வ ரும் தயக்கத்துைன் “ மோமோ நோன்
ஒன்னு ககட்ைோ தப் ோ நிகனக்கக்கூைோது.. இப்க ோ எனக்கு அதுதோன் வ ரிய குழப் மோ
இருக்கு?” என்று வசோல்ல...

புருெம் சுருக்கி அெகனப் ோர்த்த சத்யன் “ என்ன ெரோ?

ீ எதுெோனோலும் ககளு?”
என்றோன்

“ அது கெற ஒன்னுமில்ல மோமோ... நோன் மதுகரக்குப் க ோயிருந்தப் என் ப்ரண்ட்

ஒருத்தன் ஒரு ெிஷயம் வசோன்னோன்... அது ெந்து..... வெளிநோட்டுக்கு டிக்க அனுப்புற
ஒரு நிறுெனத்தில் நீங்க மோன்சிகயோை சர்டி ிககட் எல்லோத்கதயும் வகோடுத்து அடுத்த
ெருஷம் அெகள டிப்புக்கோக வெளிநோடு அனுப் கெக்க ஏற் ோடு ண்றதோ
வசோன்னோன்... அதுகலருந்து தோன் எனக்கு ககோ ம் மோமோ.. என் தங்கச்சிய ிடிக்கோம
கல்யோணம் ண்ணி . அெ உங்க ெோரிகசப் வ த்து குடுத்ததும் அெகள கழட்டி ெிை
ோர்க்குறீங்கன்னு ககோ ம்... ஆனோ இப்க ோ ோர்த்தோ மோன்சி கமல இவ்ெளவு அன்பு
ெச்சிருக்க நீங்க ஏன் அப் டிப் ண்ணங்க
ீ மோமோ?” என்று ெகரன்
ீ தன் மனஉறுத்தகல
ககட்டுெிை...

இதுதோன் உன்ப் ிரச்சகனயோ என் துக ோல் அெகன ஏறிட்ை சத்யன் “ அது எனக்கும்
மோன்சிக்கும் கல்யோணம் ஆனதும் அெ நைந்துக்கிட்ை முகறகய ெச்சு அெளுக்கு
என்கனப் ிடிக்கெில்கலகயோன்னு வநகனச்கசன்.. என்னோலதோன் அெ டிப்பு ெணோப்
ீ
க ோச்சுன்னு என்கன வெறுக்குறோகளோ என்ற ெருத்ததுல மதுகரக்குப் க ோய் அந்த
ஏற்ப் ோட்கை வசய்கதன்... ஆனோ அப்புறமோதோன் அெ என்கன எவ்ெளவு
கநசிக்கிறோன்னு புரிஞ்சுது... இனிகம எந்த கோரணத்கத வகோண்டும் அெகளப்
ிரியமோட்கைன்...வதோகலஞ்சு க ோன என் இளகமகய ,, ெோழ்க்கககய திருப் ி
வகோடுத்தெ ெரோ
ீ உன் தங்கச்சி... அெ இல்கலன்னோ அடுத்த நிமிஷம் நோனும் இல்கல”
என்று உணர்ச்சிெசப் ட்ை சத்யன் ைம்ளரில் இருந்த தண்ணகர
ீ எடுத்து குடித்தோன்...

ெகரன்
ீ மோமனின் கககய ஆறுதலோகப் ற்றிக்வகோண்ைோன்... அென் நிகனத்தது
எல்லோகம வ ோய்யோய்ப் க ோனதில் சந்கதோஷம் ஏற்ப் ட்ைோலும்.. இகத ெிசோரிக்கோமல்
தண்ைகனத் தர முடிவு வசய்த தனது அறிெனத்கத
ீ எண்ணி ெருத்தப் ட்ைோன்...
தங்கச்சிகய வெட்டினென் என்ற இந்த களங்கம் கோலத்துக்கும் மோறோகத என்று
ெருந்திய டி சத்யனின் கககயப் ற்றிக்வகோண்டு தகலகுனிந்து அமர்ந்திருந்தோன்
ெகரன்
ீ
அென் மனம் கெதகனபுெது புரிந்து “ சரி இகதவயல்லோம் க ோட்டு மனகச
குழப் ிக்கோகத... எல்லோம் கோலப்க ோக்குல சரியோயிடும்... வமோதல்ல சோப் ிடு ெரோ”
ீ என்று
அென் க்கமோக கதோகச இருந்த ிகளட்கை நகர்த்தி கெத்தோன் சத்யன்

“ ஆனோ அப் ோ க சகலகய மோமோ?” என்று கெதகனப் ட்ைெனின் கககய தட்டி “

இருைோ ெரோ
ீ ஒகர நோள்ல எல்லோம் சரியோகுமோ? க ோகப்க ோக தோன அெர் மனசும்
மோறும்... எல்லோம் நோன் ோர்த்துக்கிகறன் ” என்று கூறிெிட்டு சோப் ிை ஆரம் ித்தன்
சத்யன்...

ெகரன்
ீ தன் மோமனின் ெோர்த கமல் இருந்த நம் ிக்ககயில் சோப் ிை ஆரம் ித்தோன்..
இருெரும் ககன்டீனில் இருந்து ெரும்க ோது ெகரன்
ீ முகத்தில் ெழியும் அசகை
மகறத்து கெறு க்கம் திரும் ி “ மோமோ ைோக்ைர் கஜோயகலோை நம் ர் கெனும் மோமோ
குடுங்ககளன்” என்று ககட்க...

சத்யன் ெந்த சிரிப்க அைக்கிக் வகோண்டு “ ஏன்ைோ கநட்வைல்லோம் அவ்ெளவு கநரம்

வரண்டு க ரும் க சிகிட்டு இருந்தீங்க அப்க ோ ெோஙக கெண்டியதுதோகன?” என்றோன்.

அய்கயோ மோமோ எல்லோத்கதயும் கெனிச்சோரோ? என சங்கைமோக எண்ணிய ெகரன்

ீ
தகலகய வசோரிந்த டி “ அது நம்ம ெட்கைப்
ீ த்தி எல்லோம் ககட்ைோங்க.. நோனும்
வசோன்கனன்.. அதுல நம் ர் ெோங்க மறந்து க ோய்ட்கைன்” என்றதும்... சத்யன் தனது
ோக்வகட்டில் இருந்த கோர்கை எடுத்து ெகரனிைம்
ீ கஜோயல் நம் கர வசோல்ல.. ெகரன்
ீ
தன் வமோக லில் திவு வசய்துவகோண்ைோன்

இருெரும் ஐசியூ அருகக ெந்தக ோது மோன்சிகய அகறக்கு மோற்றுெதற்கு தயோரோக

இருந்தோர்கள்... ஸ்ட்வரச்சரில் கெத்து தள்ளிக்வகோண்டு க ோய் அகறயிலிருந்த
டுக்ககயில் மோன்சி டுக்க கெக்கப் ட்ைோள்... உைன் ெந்த ைோக்ைர் அெளுக்கு
வகோடுக்ககெண்டிய உணகெப் ற்றி வசோல்லிெிட்டு .. மோன்சியின் கோயத்கத
ோர்த்துெிட்டு கிளம் ினோர் ..

நர்ஸ் சத்யனிைம் “ இன்னும் ஏழு நோள் கழிச்சு கதயல் ிரிச்சதும் க ோகலோம் சோர...
மோத்திகரகள் எல்லோம் கெளோகெகளக்கு நோங்ககள ெந்து குடுத்துகெோம் ... கெற
ஏதோெது கதகென்னோ கூப் ிடுங்க.. அெங்க கூை வரண்டு க ர் மட்டும் இருங்க...
மிச்சக ர் எல்லோம் ெட்டுக்கு
ீ க ோயிடுங்க ” என்று வசோல்லிெிட்டு க ோனோர்கள்

குடும் ம் வமோத்தமும் மோன்சிகய சூழ்ந்துவகோண்ைது.... எல்கலோரின் ெிசோரிப்புக்கும்

தகலயகசத்து தில் வசோன்னோலும் மோன்சியின் ெிழிகள் சத்யகன ெிட்டு
அகலகெயில்கல.. அெளின் ோர்கெகயப் புரிந்து சத்யன் அெள் அருகில் கசகர
இழுத்துப்க ோட்டு அமர்ந்து ககககள ஆதரெோக ற்றிக்வகோண்ைோன்
இெர்கள் இருெரின் அன்க யும் ோர்த்து எல்கலோருகைய கண்களும் கலங்கியது...
அன்று முழுெதும் மோன்சிக்குத் கதகெயோன உதெிகளுக்கு அெள் யோகரயுகம அருகில்
ெிைெில்கல... சத்யனும் அெளுக்கு ஊசி க ோை ெரும் நர்கை தெிர யோகரயுகம
மோன்சிகய வதோைெிைெில்கல...

ல் கதய்த்து ெிட்டு.. ஈரத்துணியோல் முகம் துகைத்து... உணகெ ஊட்டி ெிடுெதில்

இருந்து... வமல்ல நைத்தி ோத்ரூம் அகழத்துச்வசல்ெது ெகர எல்லோகம சத்யகன
வசய்தோன்... யோருக்குகம அங்க கெகலயில்லோமல் க ோய்ெிை.. அன்று மோகல
அடுத்தடுத்து எல்கலோரும் ெட்டுக்கு
ீ கிளம் ினோர்கள்..
வசல்ெியும் கதெனும் இன்னும் இரண்டு நோள் இருந்துெிட்டு ெருமோறு தர்மன்
கூறியதும்.. துள்ளிய மனகத அைக்கிய டி கதென் அகமதியோக தகலயகசத்தோன்...

கணெனுக்குத் வதரியோமல் ெகரனின்

ீ வநற்றிக் கோயத்கத ெருடி கண்ணர்ீ ெிட்ைோள்
மீ னோ... “ சின்ன கோயம்தோன்மோ சரியோயிடும் .. நீங்க ெட்டுக்கு
ீ கிளம்புங்க... நோன் மோமோ
கூைகெ இருக்ககன்” என்றோன் ெகரன்...
ீ

எல்கலோகரயும் ெழியனுப் கதென் கோர் ெகர க ோய்ெிை... வசல்ெி வென்ன ீர்

எடுத்துெர ிளோஸ்க்கக எடுத்துக்வகோண்டு வெளிகய க ோனோள்... அகறயிலிருந்த
மற்வறோரு கட்டிலில் ெகரன்
ீ அமர்ந்திருந்தோன்... சத்யன் கோல் க்கமோக அமர்ந்து அெள்
ோதத்கத இதமோக ிடித்துெிட்டுக் வகோண்டு இருந்தோன்...

சோய்ந்து டுத்திருந்த மோன்சி சத்யகனப் ோர்த்து கோதலோய் கககள் ெிரித்து கண்களோல்

தன்னருகக அகழத்தோள்... சத்யன் அெள் கோல்ககள ெிட்டுெிட்டு எழுந்து அெளருகில்
க ோய் “ என்னோைோ?” என்று ககட்க...

“ மோமோ நோன் ஆஸ் ிட்ைல்க்கு வெளிய க ோய் கநட் சோப் ிை எல்லோருக்கும் ெோங்கிட்டு
ெர்கறன்” என்று வமல்ல நோகரீகமோக நழுெினோன் ெகரன்
ீ

அென் கதகெச் சோத்திெிட்டு க ோன அடுத்த நிமிைம் “ மோன்சி” என்று அெகள

வமன்கமயோக அகணத்துக்வகோண்ைோன் சத்யன்... ஆனோல் மோன்சி அெகன ென்கமயோக
இறுக்கினோள்... அென் வநஞ்சில் தன் முகத்கத கெத்து கதய்த்து அென் ஆண்கம
ெோசகனகய நுகர்ந்து வநஞ்சில் முத்தமிட்ைோள்

சத்யனுக்கு அெளின் தோ ம் புரிந்தது.. ஒரு நோளில் அெளது வசோர்க்கம் றிக்கப் ட்ைது

அல்லெோ?.. அெனுக்கும் தோன் இந்த நிகல வகோடுகமயோக இருந்தது.. ஆனோல்
கோயத்தோல் துெண்ை மோன்சிகய கமலும் லகீ னப் டுத்தோமல் அெகள தன் வநஞ்சில்
இருந்து ெிலக்கி “ மோன்சி கோயம் இன்னும் ரணமோ இருக்குைோ கண்ணம்மோ... இன்னும்
வகோஞ்சநோள் மோன்சி... எல்லோம் சரியோகிெிடும்” என்று அெள் இதழ்ககள ெருடினோன்

மறு டியும் அென் வநஞ்சில் தகல சோய்த்த மோன்சி “ வகோஞ்ச நோள்னோ? இன்னும்
எவ்ெளவு நோள் மோமோ? எனக்கு அவதல்லோம் இல்கலன்னோ கூை ரெோயில்கல.. உன்
வநஞ்சுலகய தூங்கனும் மோமோ.. ப்ள ீஸ்” என்று வகஞ்சியெகளக் கண்டு சத்யன் உருகிப்
க ோனோன்...

அெள் முகத்கத நிமிர்த்தி உதடுககள கவ்ெிக்வகோண்ைோன்.. மோன்சி அென் இடுப்க

தனது ககயோல் சுற்றிக்வகோண்டு தன்கனோை இறுக்கினோள்.. சத்யன் அெள் உதட்கைப்
ிளந்து நோக்கக உள்கள ெிட்ைோன் எச்சிலின்றி ெரண்டு க ோயிருந்த அெள் ெோய்
முழுெதும் தனது உமிழ்நீகர ரப் ினோன்.. அெளின் ெரண்ை நோக்ககோடு தன் ஈர
நோக்கக உறெோை ெிட்டு ஈரப் டுத்தினோன்.. அெனுக்கு ிடித்த அெளின் கீ ழுதட்கை
இழுத்து சப் ினோன்..

மோன்சியோல் அெகனப் க ோல் எதுவும் வசய்ய முடியெில்கல தன் இதழ்ககள

அெனுக்கு சப் வகோடுத்துெிட்டு அென் வநஞ்சில் அண்ணோந்து கிைந்தோள்... சற்றுகநரம்
கழித்து மோன்சியில் நிகலகம ஞோ கத்திற்கு ெர ட்வைன்று அெள் இதழ்ககள
ெிடுெித்த சத்யன்.. அெகள சங்கைமோகப் ோர்த்து “ நிகலகமகய மறந்துட்கைன்...
ெலிக்குதோ மோன்சி” என்று ககட்க....

அெகனப் ோர்த்து கண்சிமிட்டிய மோன்சி “ ஏகதோ நிகலகமகய மறந்து என்னகமோ

வ ரிசோ ண்ணிட்ை மோதிரி வசோல்றீகய மோமோ.. வெறும் முத்தம் தோன குடுத்த?
ஆனோலும் நீ வரோம் கமோசம் மோமோ... ெிட்ைோ ெோய்க்குள்ளகய குடித்தனம் ண்ணுெ
க ோல” என்று உதட்கை நோெோல் தைெிக் கள்ளச் சிரிப்பு சிரித்தோள்

சிரித்த டி மீ ண்டும் அெள் முகத்கத தன்னருகக இழுத்தோன் சத்யன்... அெள்

வநற்றியில் முத்தமிட்டு கூர்கமயோன மூக்கக உதட்ைோல் உரசினோன்... அெள் முகத்கத
சற்று தள்ளிப் ிடித்து கண்ககள கோதகலோடு ோர்த்து “ கநத்வதல்வலம் இந்த சிரிப்க
மறு டியும் ோர்ப்க னோன்னு கலங்கிப் க ோகனன்டி... எனக்கோகன்னு வசோல்லி
இன்வனோருமுகற இந்த மோதிரி க த்தியக்கோரத்தனம் ண்ணோத... அப்புறம் நீ
கண்முழிச்சுப் ோர்க்கும் க ோது நோன் இருக்கமோட்கைன் மோன்சி” என்று சத்யன்
கண்கலங்க கூறியதும்... “ அப் டி வசோல்லோத மோமோ” என்று சிறு கதறலுைன் அெகன
அகணத்துக்வகோண்ைோள் மோன்சி ..

உணர்ச்சிெசப் ட்டு க சி அெகள அழ ெச்சிட்ைகம என்று ெருந்திய சத்யன் அெள்

மனகத மோற்றும் முயற்சியோக அெள் கோகதோரம் ரகசியமோக “ ஏய் மோன்சி வெளியப்
க ோனெங்க ெர்றதுக்குள்ள குட்டி மோன்சிக்கும் ஒரு முத்தம் குடுத்துைெோ?” என்று
ககட்க...

அென் வநஞ்சில் இருந்து முகத்கத ெிலக்கிய மோன்சி தன் முஷ்டிகய மைக்கி அென்
வநஞ்சில் குத்தி “ ஓய் மோமு என்ன நக்கலோ... உள்ள இருக்கிறது குட்டி சத்யன்..
ஏைோகூைமோ எகதயோெது வசோல்லி என்கிட்ை அடி ெோங்கத மோமோ” என்று ெிழிககள
உருட்டி அெகன மிரட்டினோள்..

“ அை இதுகெறயோ?” என்றென் அெள் ெயிற்றில் கககெத்து “ இது குட்டி மோன்சி

தோன்... எனக்கு உன்கன மோதிரிகய குறும்பு க சுற வ ோண்ணு தோன் கெனும்... எங்க
அடிடி ோர்க்கலோம்?’ என்று செோல் ெிை..

“ அடிப்க கன” என்றெள் அென் வநஞ்சில் ை ைவென்று தனது வமல்லிய கரங்களோல்

அடிக்க... அது பூெோல் ஒத்தைம் வகோடுப் து க ோல் சுகமோக இருந்தது சத்யனுக்கு...
ஆனோல் அெள் கக ெலிக்கக் கூைோகத என்று அடிக்க ெிைோமல் ற்றியென்.. வமல்ல
அெகள டுக்ககயில் சோய்த்துெிட்டு அெள் ெயிற்றின் அருகக ெந்து க ோட்டிருந்த
கநட்டிக்கு கமலோக ெயிற்கற ெருடினோன் ..

மோன்சி கண்ககள மூடிக்வகோண்டு அென் ெருடுெகத ரசித்தோள... சத்யன் குனிந்து

அெள் ெயிற்றில் அழுத்தமோக முத்தமிட்ைோன்... உதட்கை ெிலக்கோமல் அடுத்தடுத்து
சத்யன் முத்தமிை.. கண்ெிழித்துப் ோர்த்த மோன்சி “ ஓய் மோமோ என்னோப் ண்ற?” என்று
ககட்க..

முத்தமடுெகத நிறுத்திெிட்டு நிமிர்ந்து அெள் முகத்கதப் ோர்தத சத்யன் “ நீ தோனடி

ெயித்துல முத்தம் குடுக்க வசோன்ன?” என்றோன்..

“ ஆமோ வசோன்கனன் தோன்... ஆனோ இப் டியோ குடுக்க வசோன்கனன்?” என்றோள்

முகறப்புைன்

அெகள குழப் மோகப் ோர்த்து “ கெற எப்புடி மோன்சி?” என்று ககட்ைோன்..

“ ம்ம் வெறும் ெயித்துல முத்தம் குடுக்கச் வசோன்கனன்.. நோன் க ோட்டிருக்க கநட்டிக்கு

இல்ல” என்று குறும் ோக கூறிெிட்டு அெகனப் ோர்த்து கண்சிமிட்டினோள்...

சத்யன் சிரிப்புைன் எழுந்து அெளருகில் ெந்து “ ஏன்டி ஐசியூ ெோர்டுல இருந்துட்டு

ெநதெ மோதிரியோ க சுற... என்னகமோஹனிமூனுக்கு ெந்தெ மோதிரி க சுற” என்றென்
குனிந்து அெள் வநற்றியில் முத்தமிட்டு “ ஏய் க ோட்டிருக்கது கநட்டி? அகத கோல்
ெழியோ சுருட்டினோல் தோன் ெயித்துல கநரடியோ முத்தம் குடுக்க முடியும்... இவதல்லோம்
இப்க ோ முடியுமோ? இது ஆஸ் ிட்ைல் இப்க ோ நீ ஒரு க ஷண்ட் புரியுதோடி” என்று
குரலில் கோதல் ெழிய ெழிய கூறினோன் சத்யன்

கண்ககள மூடிக்வகோண்டு இைமும் ெலமுமோக தகலயகசத்த மோன்சி “ அவதல்லோம்

முடியோது,, எனக்கு இப் கெ கெனும் முடியுமோ முடியோத? ” என்றோள் ிடிெோதமோக..

மோன்சியின் ெோர்த்கதகள் சத்யனின் ஆண்கமக்கு கசோதகன கெத்தது “ ஏய் புரியோம

க சோத மோன்சி ...அப்புறம் என் உதடுகள் சும்மோ இருக்கோதுடி?” என்று எச்சரித்தோன்

இப்க ோது மோன்சியின் முகத்தில் வெட்கச் சிெப்பு “ ம்ம் ரெோயில்கல... ெயித்துல ஒரு
முத்தம் வகோடுத்தோ மத்த இைத்தில் வகோடுக்க த்து முத்தம் இலெசம்” என்று
சத்யனுக்கு ஆடித் தள்ளு டி அறிக்கக ெிட்ைோள் மோன்சி

அெகளகய குறும் ோய்ப் ோர்த்த சத்யன் “ அப்க ோ ெயித்துல த்து முத்தம் குடுத்தோ?.....”

“ மத்த இைத்துக்கு ஆயிரம்” என்று கோதலில் தப் ோக கணக்கு வசோன்னோள் மோன்சி

“ ஏய் அப்புறம் க ச்சு மோறக்கூைோதுடி?” சத்யன் அெளின் தப்பு கணக்குக்கு உறுதிவமோழி

ககட்ைோன்

கண்ெிழித்துப் ோர்த்து அெகன முகறத்த மோன்சி “ ஓய் யோகரப் ோர்த்து என்ன

வசோல்ற... நோன் சத்யமூர்த்தி வ ோண்ைோட்டி.. க ச்சு மோற மோட்கைன்” என்று அெனிைம்
சண்கைக்கோரியோய் சிலுப் ினோள்

அெள் சிலுப் ியகதப் ோர்த்து சத்யன் சிரித்துெிட்ைோன்... ஆனோலும் அெள் நிகலகய

மனதில் வகோண்டு உணர்ச்சிககளோடு ெிகளயோை மனமின்றி... அெள் கோலடியில்
குனிந்து ோதத்தில் முத்தமிட்டு வமல்ல வமல்ல கநட்டிகய சுருட்டி கமகலற்றினோன்...
கோல்களில் ஒரு இஞ்ச் ெிைோமல் முத்தமிட்டு முன்கனறினோன்...

இரண்டு நோட்களோக மருத்துெமகனயில் இருந்தோலும் அெள் உைல் ெோசம்

மோறெில்கல.. அெளின் வ ண்கமப் புகதயல் அருகக ெந்ததும் தடுமோறிய மனகத
கட்டுப் டுத்திக் வகோண்டு ச்வசன்று சத்தமோக ஒரு முத்தம் கெத்துெிட்டு உைகன
அெள் ெயிற்றுக்கு தன் உதடுககள எடுத்துச்வசன்றோன் ..

மறு டியும் கீ கழப் க ோய் முத்தமிடு என்று முரண்டிய மனகத கட்டுக்குள் வகோண்டு
ெருெது வ ரும் சிரமமோனது.. தன் கருகெ சுமக்கும் அெளின் ஆழிகல ெயிற்றில்
கோதகலோடு தன் முகத்கதப் தித்தோன் ‘ நீ உருெோகெில்கல என்றோல் என் மோன்சி
எனக்கு கிகைச்சிருக்க மோட்ைோ?’ என்று தன் குழந்கதக்கு முத்தமிட்டு நன்றி
வசோன்னோன்... அதன் ின் அென் உதடுகள் அங்கிருந்து நகரெில்கல... அென் வகோடுத்த
ஒவ்வெோரு முத்தத்கதயும் ெிழிமூடி ரசித்தோள் மோன்சி...

வசல்ெி ெந்து கதகெத் தட்டியதும் வமல்ல எழுந்த சத்யன் அெள் கநட்டிகய இழுத்து
மூடி க ோர்கெகய க ோர்த்திெிட்டு க ோய் கதகெ திறந்தோன்... மறு டியும் ெந்து
கட்டிலில் அமர்ந்து மோன்சிகய தூக்கி தன் வநஞ்சில் சோய்த்துக்வகோண்டு கண்ககள
மூடிக்வகோண்ைோன் ..

தன்மீ து மோன்சி வகோண்டுள்ள கோதலும் ஆகசயும் அெகன திக்குமுக்கோை வசய்தது...

வ ோங்கி ெழிந்த கோதல் அென் இதயத் துடிப்க அதிகப் டுத்த.. குளமோன கண்ககள
மூடி தன் மகனெிகய ஆறுதலோக அகணத்துக்வகோண்ைோன் ... மூடிய கண்களில்
ெழிந்த கண்ண ீர் மோன்சியின் தகலயில் வசோட்டியது ..

ிளோஸ்க்கக கெத்துெிட்டு அெர்ககள கெனித்த வசல்ெி அகமதியோக கதகெ திறந்து

வெளிகயப் க ோய் கதெகனத் கதடினோள்... மருத்துெமகனயின் கதோட்ைத்தில்
அமர்ந்திருந்த கதெகனப் ோர்த்ததும் அெனருகக வசன்றெள் இருக்குமிைம் மறந்து
அெகன அகணத்துக்வகோண்டு வநஞ்சில் முகம் கெத்து அழ ஆரம் ித்தோள்..

திடீவரன ெந்து வசல்ெி அழுததும் கதென் தறிப்க ோய் அெகள கமலும் அகணத்து “
என்னோச்சு வசல்ெி? ஏன் அழுவுற?” என்று கலெரத்துைன் ககட்க..

அென் முகத்கத நிமிர்ந்து ோர்த்து “ இல்ல இப்க ோ ரூம்ல சின்னய்யோவும்

மோன்சிம்மோவும் அழுதுகிட்டு இருந்தோங்களோ? அதோன் எனக்கும் அழுகக ெந்திருச்சு”
என்றதும் தறி எழுந்த கதென்...

“ ஏன் என்னோச்சு? எதுக்கோக வரண்டு க ரும் அழுவுறோங்க? ” என்ற டி ஆஸ் ிட்ைல்

க்கம் திரும் ியெகன இழுத்து தன்னருகக உட்கோர கெத்து “ அய்கயோ அெங்க
அழுதது அந்த அழுகக இல்கல ... இது கெற” என்றோள்

அெகள குழப் மோகப் ோர்த்த கதென் “ என்ன வசல்ெி வகோழப்புற? மோன்சிக்கு கோயம்
வரோம் ெலிக்குகதோ?” என்றோன் கெகலயோக ..

“ ம்ஹூம் இது அவதல்லோம் இல்கல.... அன்னிக்கு ககோயில் குளத்துக்கிட்ை நீ

கண்கலங்கி நின்னப் ோரு அந்த மோதிரி இது” என்று ஒருெோறு எகதகயோ வசோன்னோள்
வசல்ெி....
கதெனுக்கு புரிெதுக ோல் இருந்தது.. வசல்ெி க்கத்தில் வநருங்கி அமர்ந்து அெள்
கககயப் ற்றிக்வகோண்ைோன் ... அென் ெிரல்ககள தன் ெிரல்களோல் வநறித்த வசல்ெி “
உனக்கு இப்க ோ எதுனோ கெனுமோ?” என்று ரகசியமோக கோதலோய் ககட்ைோள்..

கதென் மறு டியும் குழம் ிப் க ோய்... “ எனக்குப் சிக்குது இப்க ோ உைகன சோப் ோடு
கெனும்... கஹோட்ைலுக்குப் க ோனெகன கெற இன்னும் கோகணோம்” என்று புலம் ினோன்

சட்வைன்று எரிச்சலோன வசல்ெி எழுந்து நின்று “ சோப் ோடு ெரும் ெயிறு நிகறய
வகோட்டிக்கிட்டு நல்லோ தூங்கு” என்று கூறிெிட்டு அங்கிருந்து கிளம் ...

கதென் அெகள இழுத்து தன் க்கத்தில் அமர்த்தி “ ஏன்டி இப்க ோ கோரணகமயில்லோம

வைன்ஷன் ஆகுற... உனக்கு எதுனோ கெனுமோன்னு ககட்............” என்றென் சட்வைன்று
ஏகதோ புரிந்தென் க ோல் “ ஏய் எங்க மறு டியும் அகத மோதிரி ககளு ககளு” என்று
அெசரப் டுத்த.....

அெனுக்கு புரிந்துெிட்ைது என்றதும் “ க ோ க ோ அவதல்லோம் ஒரு முகறதோன் வசோல்ல

முடியும்” என்று வெட்கத்துைன் முகத்கத மூடிக்வகோண்ைோள் வசல்ெி
கதெனுக்கு இதயவமல்லோம் ஜிலுஜிலுவென்று இருந்தது... சுற்றுமுற்றும் ோர்த்தோன்...
இரெோகியிருந்ததோல் ஆள் அரெமின்றி வெறிச்கசோடிக் கிைந்தது அந்த கதோட்ைம் ...
மரங்கள் அைர்ந்து அைர்த்தியோன இருள் கெிழ்ந்திருந்தது...

அெகள வநருங்கி அமர்ந்து “ வசல்ெி” என்று ஆகசயோய் அகழத்து அெகள

தன் க்கமோக இழுத்தோன்.... வசல்ெி அெனின் முரட்டு ிடியில் துெண்டு அென்மீ கத
சரிந்தோள்
.

" ஏகதோ ஒன்று..

"எங்ககோ ற்றிக்வகோள்ள....

" எகதகயோ ஒன்று...

" எதிகலோ சுற்றிக்வகோள்ள....

" முத்தமிடும் சத்தம்...

" வமலிதோய் ெளர ெளர...

" சித்தம் உச்சத்தில் சிலிர்க்க...

" வ ண் பூ .. புயலோய் மோற...
" ஆண் புயல்..பூெோய் மோற...
 " வெப் ம் கிளர்ந்து...
" கெட்கை குெிந்து...
" வெட்கம் மகறந்து...
" சர்ெமும் மறந்து...
" சகலமும் மறந்து...
" சகதயும் மறந்து...
" இருெர் ெிழிமூடி ெிகளயோடும்..

" இந்த ெிகளயோட்டு தோன்.....

" கோதல் ெிகளயோட்டு!

கதெனுக்கு இதயவமல்லோம் ஜிலுஜிலுவென்று இருந்தது... சுற்றுமுற்றும் ோர்த்தோன்...

இரெோகியிருந்ததோல் ஆள் அரெமின்றி வெறிச்கசோடிக் கிைந்தது அந்த கதோட்ைம் ...
மரங்கள் அைர்ந்து அைர்த்தியோன இருள் கெிழ்ந்திருந்தது...
அெகள வநருங்கி அமர்ந்து “ வசல்ெி” என்று ஆகசயோய் அகழத்து அெகள
தன் க்கமோக இழுத்தோன்.... வசல்ெி அெனின் முரட்டு ிடியில் துெண்டு அென்மீ கத
சரிந்தோள்

கெிழ்ந்து அென் மடியில் ெிழுந்தெள் முகத்கத நிமிர்த்திய கதென் வநற்றியில் தனது

முத்தத்கத ஆரம் ித்து வமல்ல வமல்ல ஒவ்வெோருஇைமோக கைந்து ெந்தோன்..
இதழ்ககள வநருங்கியதும் முத்தமிைோமல் அெள் முகத்கத ரசித்தோன்...

திடீவரன அென் முத்தம் நின்றுக ோனதும் கண்திறந்த வசல்ெி அென் தன் முகத்கதகய
குறுகுறுவென ோர்ப் கத கண்டு வெட்கத்துைன் எழுந்து அெனுக்கு முதுகோட்டி
நின்றுவகோண்ைோள் ..

கதென் தன் எதிரில் நின்றெளின் ின்புறமோக இடுப் ில் ககப்க ோட்டு சுற்றி ெகளத்து
இழுத்து தன் மடியில் அமர்த்தினோன்... அென் மடியில் அமர்ந்தெள் எதிர் ின்றி அென்
வநஞ்சில் சோய்ந்தோள்..

கதென் தனது கோல்ககள ெிரித்து நீட்டிக்வகோள்ள... அென் கோல்களின் நடுகெ

வசல்ெியின் கோல்கள் நீண்ைது... வகோஞ்சம் க்கெோட்டில் சரிந்து அென் கதோள்
ெகளெிற்குப் க ோனோள் வசல்ெி...

கதென் தன் முகத்கத திருப் ி அெள் கன்னத்தில் கதய்த்து “ ஏதோெது கெனுமோன்னு

ககட்டுட்டு இப் டி அந்த க்கமோக திரும் ி உட்கோர்ந்தோ நோன் எப் டி எனக்கு
கெனும்கறத எடுத்துக்கிறது வசல்ெி?” என்று கதென் அெள் கோதில் ரகசியமோக ககட்க...
வசல்ெி எதுவும் வசோல்லோமல் அகமதியோக இருந்தோள்.... ஆனோல் தட்ைமோக
இருக்கிறோள் என்று அெள் உைல் நடுக்கத்தில் உணர்ந்தோன் கதென்... தன்னுைன்
அெகள இன்னும் வநருக்கிப் ிடித்தோன்... அெள் ிைரியில் தன் உதடுகளோல் உரசி உரசி
தீமூட்டினோன்

தன் இடுப்க ோடு வநருக்கியிருந்த அெளின் ின்புறத்கத அழுத்திய டி “ெோகயத்திறந்தோ

ை ைன்னு வ ோரிஞ்சு தள்ளுெ?... இப் என்னடி திகல கோகணோம்? நீயோ தோன ககட்ை?”
என்று அெகள க ச தூண்டினோன்....
அென் என்ன வசோல்லியும் வசல்ெி க சவுமில்கல.. அெள் உைம் ின் உதறலும்
நிற்க்கெில்கல.. அென் ின்புறமோக இறுக்க.. இெள் சங்கைமோக வநளிய ஆரம் ித்தோள்

அெள் ிைரிகய தன் உதட்ைோல் உரச உரச கதெனின் உணர்ச்சிகள் கிளர்ந்வதழ

ஆரம் ித்தது... அெள் இடுப்க சுற்றி ெகளத்திருந்த அென் கககள் வமல்ல கமகலறி
ெயிற்கற தைெி வசல்ெியின் ரெிக்ககயின் ெிளிம்க ெருடி இரண்டு ெிரல் மட்டும்
உள்கள நுகழத்து அங்கக ிதுங்கிய சகதகய ெருடியதும்... கதெனின் ரத்த ஓட்ைம்
அதிகமோகி இடுப்புக்கு கீ கழ புகைப்க ஏற்ப் டுத்த.. அது வசல்ெியின் ின்புறத்தில்
முட்டி தனது நிகலகய அெளுக்கு உணர்த்தியது...
உைகன உைகன ெிகறக்க சட்வைன்று அெகன உதறி எழுந்தோள் வசல்ெி,,

உணர்ச்சி கெகத்தில் கதென் மறு டியும் அெகள இழுத்து அகணக்க முயல... “ ஏய்
ெிடு என்கன?” என்று மறு டியும் உதறிெிட்டு நகன்று நின்றுவகோண்ைோள்
கதெனோல் தோங்கமுடியெில்கல சிமிண்ட் வ ஞ்சில் வதோப்வ ன்று அமர்ந்து “ நீதோனடி
வகளப் ி ெிட்ை? இப்க ோ முறுக்கிக்கிட்டுப் க ோற? என்கனப் ோர்த்தோ கககனயன்
மோதிரி வதரியுதோ?” என்றோன் ஆத்திரமோக...

தகலகுனிந்து நின்றிருந்த வசல்ெிக்கு அென் மன உணர்வுகள் புரிந்தது.. அெனிைம்

தோன் ககட்ை ‘ உனக்கு ஏதோெது கெனுமோ?’ என்ற ெோர்த்கதயின் அர்த்தகம
என்னவென்று இப்க ோது தோன் வசல்ெிக்கு புரிந்தது, அய்கயோ இப்க ோ இெகன எப் டி
சமோதனம் ண்றது? என்ற தெிப்புைன் அெகன நிமிர்ந்து ோர்த்தோள்..

கதெனின் முகம் ஆற்றோகமயோல் கறுத்து க ோயிருந்தது... கண்கள் ககோ த்தில் சிெந்து

க ோயிருந்தது... அெனிைம் எவ்ெளவு ெரோப்
ீ ோக க சினோலும் அெனுகைய இந்த ககோ ம்
வசல்ெிகய கலெரப் டுத்தியது...
வமல்லிய ெிசும் லுைன் “ நோன்... நீ கெற ஏதோெது ககட் ன்னு வநனச்கசன்?’ என்று
ெிக்கினோள் ...

கதென் நிலோ வெளிச்சத்தில் வசல்ெியின் முகத்கதப் ோர்த்தோன்... மூக்கு

ெிகைத்துக்வகோண்டு முட்டிக்வகோண்டு ெந்த கண்ணகர
ீ உதட்கை கடித்து அைக்கிய டி
அெள் க சியது அெனுக்கு ஒரு மோதிரியோக இருந்தது.. எழுந்து அெளருகில் க ோய் “
இப்க ோ எதுக்கு கண்ணு கலங்குற... உனக்குப் ிடிக்கோத எகதயுகம நோன்
வசய்யமோட்கைன்... ெோ க ோகலோம் ” என்று திரும் ி மருத்துெமகன கநோக்கி நைந்தோன்

வசல்ெி ெரெில்கல அங்கககய நின்றோள்... கதென் திரும் ிப் ோர்த்தோன்... மறு டியும்
அெளருகில் ெந்து “ இன்னும் என்ன வசல்ெி? அதோன் எதுவும் கெனோம்னு
வசோல்லிட்கை அப்புறம் என்ன ெோ?” என்று அெள் கககயப் ிடித்து இழுக்க... வசல்ெி
அென் கககய இறுகப் ிடித்துக்வகோண்ைோள்.. கதென் அெள் முகத்கத உற்றுப் ோர்க்க...
வசல்ெி “ அய்ய வரோம் த்தோன் ெிரட்டுறிகய? ” என்று கமயலோக சிரிக்கவும்..

கதென் மறு டியும் அெகள கோதகலோடு இழுத்து அகணத்து “ நோன் ஏன்டி உன்கன
ெிரட்ைப் க ோகறன்.. நீ கிகைக்கமோட்டியோன்னு ஏங்கி ஏங்கி தெிச்சென்டி நோன்.... இப்க ோ
உனக்கு என்ன கெனும்னு எனக்கு வதரியும்” என்றென் ெிரல்களோல் அெள் கீ ழுதட்கை
ிதுக்கி அகத மட்டும் கவ்ெி சப் ... வசல்ெி தன் இரண்டு ககயோலும் அென் சட்கை
கோலகர ற்றிக்வகோண்ைோள்

கதென் உதடுகள் அெள் கீ ழுதட்கை கவ்ெியிருக்க... வசல்ெி அென் கமலுதட்கை

கவ்ெிக்வகோண்ைோள்,, இருெரும் சிறிதுகநரம் ெகர உதடுககள மட்டுகம
கவ்ெிக்வகோண்டிருந்தனர்.. வசல்ெி துனிந்து அென் உதடுககள ெிட்டுெிட்டு தனது
நோக்கக அென் ெோய்க்குள் நுகழத்துெிட்டு அென் ஒத்துகழப்புக்கோக கோத்திருந்தோள்..

அெகள நோக்கக நுகழத்ததும்... கதெனுக்கு சிறகுகள் முகளத்தது.. ஒரு கக அெள்

முதுகக ெகளத்து தன்கனோடு இறுக்கிக்வகோள்ள... மறுககயோல் அெள் தகலகய
ெலது க்கமோக சோய்த்து... தனது தகலகய ெோகோக இைது க்கம் சோய்த்து..
ெோகயத்திறந்து வமோத்தமோக அெள் ெோகயோடு பூட்டிக்வகோண்ைோன்...
முத்தமிடுதலுக்கு இருெருகம புதிது என் தோல்... இருெரின் கதைலும் ஒகர மோதிரியோக
இருந்தது.. ககைெோயில் உமிழ்நீர் ெழிய ெழிய முத்தமிட்ைனர்... கதென் வசல்ெியின்
நோகெோடு க ோரோடி அெள் நோகெ தன் உதடுகளோல் சிகற ிடித்தோன்...

அெள் நோகெ உறிஞ்சும் கெகத்தில் தனக்குள்ளிருக்கும் அத்தகனயுகம அெனுக்குள்

க ோய்ெிடுகமோ என்று அஞ்சிய வசல்ெி திணறிய டி அென் வநஞ்சில் கககெத்து
தள்ள... கதென் தன் ெோகய சற்று ெிலக்கி மூச்சு ெர ெழிெிட்ைோன்

அந்த இகைவெளியில் சட்வைன்று தன் இதழ்ககள ிடுங்கிக்வகோண்டு வதோப்வ ன்று

வ ஞ்சில் அமர்ந்தோள் வசல்ெி.... அெளுக்கு மூச்சு ெோங்கியகதப் ோர்த்ததும் கதென்
சிரித்த டி அெள் அருகில் அமர்ந்து “ எப் டி அய்யோகெோை முத்தம்? இன்னும்
கெனுமோ?” என்று குறும்புைன் ககட்க...
அெகனப் ோர்த்து முகறத்த வசல்ெி “ அய்கயோ சோமி க ோதும்யோ..... அப் டிகய
உசுருறகய உறிஞ்சுற மோதிரி இப் டியோ?” என்று வசோன்னோலும் அெள் முகத்தில் இருந்த
வெட்கம் அந்த முத்தம் அெளுக்கு வரோம் ிடித்திருந்தது என்று வசோல்லோமல்
வசோன்னது...

“ நீ மட்டும் என்னெோம்... என் நோக்கக இழுத்து இழுத்து சப்.........” கதென்

வசோல்லிவகோண்டு இருக்கும்க ோகத வசல்ெி வெட்கத்துைன் அென் ெோகயப்
வ ோத்தினோள்...

கதென் வமல்ல அெள் ெிரல்ககள ெிலக்கி “ வசல்ெி உன்கன இப் டிப் க்கத்துல
ெச்சு ோர்த்துக்கிட்டு எனக்கு வரோம் கஷ்ைமோ இருக்கு... நீகய வகோஞ்சம் முன்னோடி
ோர்த்கதயில்ல... முன்ன மோதிரிவயல்லோம் இல்கல வசல்ெி உன்கனப் த்தி
வநகனச்சோகல அப் டித்தோன் ஆயிடுது... நோம சீ க்கிரமோ கல்யோணம் ண்ணிக்கனும்
வசல்ெி... என்னோல இகதவயல்லோம் தோங்ககெ முடியகல ” என்று கதென் தோ த்துைன்
வசோல்ல..

வசல்ெிக்கு அென் மனதும் உணர்வும் புரிந்தது... “ அது எப்புடி முடியும் உனக்கு முன்ன
உங்க அண்ணனுக்கு கல்யோணம் ஆகனுகம” என்றோள் சின்ன குரலில்...

“ அய்கயோ எங்கப் ோ ஏன்தோன் என்கன வரண்ைோெதோ வ த்தோகரோ? இப்க ோ அெனுக்கு

கல்யோணம் ஆகுற ெகரக்கும் வெயிட் ண்ணனும்” என்று சலித்துக்வகோண்ை
கதெகனப் ோர்த்து சிரித்தோள் வசல்ெி...

அப்க ோது அெனது க ோன் ஒலிக்க... எடுத்துப் ோர்த்து ெிட்டு உைகன ஆன்வசய்து “
வசோல்லுங்க மோமோ?” என்றோன்..

“ எங்கைோ இருக்கீ ங்க? ெகரன்

ீ கஹோட்ைல்ல இருந்து ெந்துட்ைோன்.. ெோங்க
சோப் ிைலோம்?” என்று சத்யனின் குரல் ககட்ைதும்...

“ ஆஸ் ிட்ைல் கதோட்ைத்துல உட்கோர்ந்து சும்மோ க சிகிட்டு இருந்கதோம் மோமோ... இகதோ

ெர்கறோம்” என்றென் வமோக கல ஆப் வசய்துெிட்டு “ ஏய் வசல்ெி மோமோ கூப் ிடுறோரு
ெோ க ோகலோம்” என்று வசல்ெியின் கககயப் ிடித்துக் வகோண்டு மருத்துெமகனக்கு
திரும் ினோன்..

க ோகும் ெழியில் வகோஞ்சம் தயங்கிய வசல்ெி “ நோம நோகளக்கு ெட்டுக்கு

ீ
க ோயிைலோமோ?” என்று ககட்க...
குழப் த்துைன் அெகளப் ோர்த்த கதென் “ ஏன் என்னோச்சு.. மோன்சி ோர்த்துக்கனும்னு
தோகன ெந்த?” என்றோன்...

“ ஆமோதோன்.... ஆனோ நோம சும்மோகெ இருக்ககோம்... சின்னய்யோ தோகன எல்லோ

கெகலயும் வசய்றோரு.... அெரு ோர்த்துக்கும் க ோது நோம கெடிக்ககப் ோர்த்துகிட்டு
நிற்க சங்கைமோ இருக்குங்க... அதுவுமில்லோம புதுசோ கல்யோணம் ஆனெங்க இப்க ோப்
க ோய் இந்தமோதிரி ஆகிக ோச்சு.. ஆனோ தனியோ ஏதோெது க சிகிட்ைோெது
இருப் ோங்கள்ள.. நோம ஏன் இகைஞ்சலோ இருக்கனும்... அெங்க நம்மகளப் ோர்த்து
சங்கைப் ைக் கூைோது... இப் தோன் சின்னம்மோ நல்லோ நைக்குறோங்ககள.. எனக்கு ஒரு
கெகலயும் இல்கல.. அதோன் வசோல்கறன்” என்று வமல்லிய குரலில் வசல்ெி வசோல்ல...

கயோசகனயுைன் அெகளப் ோர்த்த கதென் “ நீ வசோல்றதும் சரிதோன் வசல்ெி...

மோமோகிட்ை வசோல்லிட்டு நோகளக்கு ெட்டுக்குப்
ீ க ோகலோம்.. ெகரன்
ீ தோன் கூை
இருக்கோகன? ஏதோெது வஹல்ப் கெனும்னோ அென் வசய்ெோன் “ என்று கதென்
முடிக்கும்க ோது மோன்சி இருக்கும் அகற ெந்துெிட்ைது..

கட்டிலின் இந்த க்கம் நின்றுவகோண்டு சத்யன் தட்டில் இட்லி கெத்து மோன்சிக்கு

ஊட்டிெிட்டுக் வகோண்டிருந்தோன்.. கட்டின் மறு க்கம் நின்றிருந்த ெகரன்
ீ ககயில்
தண்ண ீர் ோட்டிலுைன் தயோரோக நின்றிருந்தோன்...

“ வரண்டு க ரும் எது கெனுகமோ எடுத்து ெச்சு சோப் ிடுங்க” என்று வசல்ெியிைம்
வசோன்னோன் சத்யன்...

“ ம்ஹூம் மூனு இட்லி சோப் ிட்டுட்கைன் க ோதும் மோமோ” என்று வகோஞ்சியெகள “

இன்னும் ஒன்னு சோப் ிடு மோன்சி.. மோத்திகரகள் கெற க ோட்டுக்கனும்” என்று வகஞ்சி
வகோஞ்சி ஊட்டினோன் சத்யன்...

இெர்ககள ஆகசயோகப் ோர்த்த டி அப் டிகய அமர்ந்திருந்தனர் கதெனும் வசல்ெியும்...

கதென் வசல்ெிகயப் ோர்த்து என்ன நோனும் ஊட்டிெிைெோ என் து க ோல் கண்ணோல்
ஜோகை வசய்ய... வசல்ெி அளவுகைந்த வெட்கத்தில் தகலகுனிந்தோள்..

வெைோசோக க சும் வசல்ெிகயப் ோர்த்கத ழகிய கதெனுக்கு இந்த வெக்கப் டும்

வசல்ெி புதிதோக இருந்தோள்... ஆகசகயோடு அள்ளிக்வகோள்ள கெண்டும் க ோல் இருந்தது
கதெனுக்கு...

எல்கலோரும் சோப் ிட்ைதும் “ நோன் வெளிகய ெரோண்ைோெில் க ோய் டுத்துக்கிகறன்

மோமோ” என்று வசோல்லிெிட்டு வெளிகயப் க ோனோன் ெகரன்..
ீ
கட்டிலின் அந்த க்கம் வசல்ெியும் இந்த க்கம் சத்யனும் டுத்துக்வகோள்ள.. கதென்
மற்வறோரு கட்டிலில் டுத்துக்வகோண்ைோன்...

சற்றுகநரத்தில் மோன்சி “ மோமோ தூங்கிட்ையோ?” என்று ககட்ை மறுெிநோடி எழுந்து

அெளருகக க ோய்... “ என்ன கெனும் மோன்சி?” என்றோன்..

“ சும்மோ தோன் மோமோ... நோன் தூங்குற ெகரக்கும் என்கூைகெ இரு மோமோ?” என்றோள்
மோன்சி ...

அெள் குரல் சத்யன் இதயத்கத கசிய கெத்தது “ நீ தூங்கிட்கைன்னு வநகனச்கசன்ைோ”

என்ற டி ஒரு கசகர இழுத்து அெளருகில் க ோட்டு கட்டிலில் கெிழ்ந்து அெள்
முகத்கதோடு தன் முகத்கத இகழத்து.. கககயப் ற்றி கன்னத்தில்
கெத்துக்வகோண்ைோன்... இருெரின் கண்களும் கநருக்குகநர் இகமக்கோமல்
ோர்த்துக்வகோண்ைது... சத்யனின் ெிரல்கள் மோன்சியின் வநற்றிகய இதமோக ெருடியது..
தன் கணெனின் முகத்கதப் ோர்த்துக்வகோண்கை ெிழிககள மூடினோள் மோன்சி...

அெள் தூங்கியப் ிறகும் கூை சத்யனுக்கு அங்கிருந் எழுந்திருக்க மன ம்ெரெில்கல...

உறங்கிய ின்னும் அெள் வநற்றிகய ெருடிக்வகோண்கை இருந்தோன்... குழந்கதயோய்
உறங்கும் மகனெிகயப் ோர்த்த டிகய அெனும் கண்மூடினோன்...

கலசோக தூக்கம் ககலந்து எழுந்து அமர்ந்த கதென்.. இெர்ககளப் ோர்த்துெிட்டு வசல்ெி

ஏன் அழுதோள் என்று புரிந்தது.. அெனுக்குகம இப்க ோது கண்கலங்கியது.. இெர்ககளப்
க ோலகெ வசல்ெியுைன் ெோழகெண்டும் என்று நிகனத்தோன்...

வெளிகய வசன்ற ெகரன்

ீ கநரோக ஐசியூவுக்குத் தோன் க ோனோன்... அங்கிருந்த நர்ஸ்க்கு
ெகரன்
ீ கஜோயலுைன் ெிடிய ெிடிய க சியது ஞோ கம் ெர புன்னககயுைன் அெகன
அனுமதித்தோள்... ெகரன்
ீ கநரோக கஜோயலின் கக ினுக்குத் தோன் க ோனோன்..

அப்க ோதுதோன் ரவுண்ட்ஸ் முடித்து ெந்து அமர்ந்து கநோயோளிகளின் ரிப்க ோர்ட்கை

எழுதிக்வகோண்டிருந்தோள் கஜோயல்.... கதவு திறக்கப் டும் சத்தம் ககட்டு நிமிர்ந்தெள்
ெகரகனப்
ீ ோர்த்ததும் மலர்ந்த முகத்கத மறு டியும் ரிப்க ோர்ட்கை டிப் து க ோல்
கெிழ்த்துக்வகோண்டு “ என்ன கெனும்?” என்றோள்..

அெள் முகத்கதப் ோர்த்துக்வகோண்கை நுகழந்த ெகரன்..

ீ நீதோன் கெனும் என்று
ெோய்ெகர ெந்த ெோர்த்கதகய ெிழுங்கிெிட்டு “ தூக்கம் ெரகல அதோன் உங்ககூை
க சிகிட்டு இருக்கலோம்னு ெந்கதன்” என்றோன்
கஜோயல் ரிப்க ோர்ட்கை டிக்கும் அகத ோெகனயில் “ உங்களுக்கும் எனக்கும்
க சுறதுக்கு என்ன இருக்கு?” என்றோள்..

“ அப்க ோ கநத்து மட்டும் என்ன இருந்துச்சு?” ெகரன்

ீ அெகள கூர்கமயுைன் ோர்த்துக்
ககட்ைோன்... இதற்கு கஜோயலிைம் தில் இல்கல...

ெகரன்
ீ அெளுக்கு எதிகர இருந்த இருக்ககயில் அமர்ந்து அெகளகய
ோர்த்துக்வகோண்டிருந்து ெிட்டு “ வநத்திக் கோயம் வரோம் ெலிக்குது... இன்னிக்கு
தகலக்கு குளிச்கசன்.. அதுல தண்ணிப் ட்டு சீ ல் ிடிச்சிருக்ககோகமோ?” என்று கூறிய
அடுத்த வநோடி சட்வைன்று நிமிர்ந்த கஜோயல்...

“ உங்களுக்வகன்ன புத்தி மோறிப்க ோச்சோ? வநற்றியில் கோயம் இருக்கும் க ோது யோரோெது

தகலக்கு குளிப் ோங்களோ?” என்று உரிகமயுைன் கண்டித்த டி எழுந்து அெனருகக ெந்து
வநற்றி கோயத்கத அழுத்திப் ோர்த்துெிட்டு வெளிகயப் க ோனோள்

சற்றுகநரத்தில் கோயத்கத சுத்தப் டுத்தும் மருந்துககளோடு ெந்து கமகசயில்

கெத்துெிட்டு அென் முகத்கத நிமிர்த்த... ெகரன்
ீ ஒளிவுமகறெின்றி கநரடியோக அெள்
கண்ககள எதிர்வகோண்ைோன்.. கஜோயலோல் ஒரு மருத்துெரோய் வசயல் ை முடியோமல்
தடுமோற கெத்தது அென் ோர்கெ..

அென் கண்ககள தெிர்த்து... கோயத்கத மட்டும் ோர்த்தோள்.. கழய ிளோஸ்ைகரப்

ிய்த்தக ோது... ெகரன்
ீ ெலியோல் “ ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் அம்மோ...” என்று முனங்க... அென்
முகத்கத தன் மோர்க ோடு அகணத்துக்வகோள்ள கெண்டும் என்று எழுந்த உணர்கெ
வெகு சிரமப் ட்டு அைக்கிக்வகோண்ைோள் கஜோயல்..

ிளோஸ்ட்கர எடுத்துெிட்டு கதயகல அழுத்தினோள்.. கலசோக நீர் கசிந்தது.. “ என்ன

இப் டி ண்ணி ெச்சிருக்கீ ங்க?.. இன்னும் ஒரு நோள் ெிட்ைோல் வசப்டிக் ஆகியிருக்கும்”
என்று வமல்லிய குரலில் கடிந்த டி மருந்கத தைெினோள்

குனிந்து மருந்திட்ை அெள் முகத்துக்கும் அண்ணோந்து அெளுக்கு வநற்றிகய கோட்டிய

ெகரன்
ீ முகத்துக்கும் சில அங்குல இகைவெளிகய இருக்க... லஜ்கஜயின்றி அெள்
முகத்கதப் ோர்த்து ரசித்த ெகரன்
ீ “ என் தரப் ில் இருந்து கயோசிச்சுப் ோருங்க என்
நிகலகமப் புரியும்... எனக்கு கிகைச்ச தகெல்கள் எல்லோகம என் மோமோவுக்கு எதிரோ
இருந்தது.. என் தங்கச்சிகய அெர் ஒதுக்கி கெக்கிறோர் என்று எண்ணத்துல நோன்
அப் டி நைந்துக்கிட்கைன்... நோன் ண்ணது தப்புதோன்... அதுக்கோக எல்லோர் கோல்லயும்
ெிழுந்து மன்னிப்பு ககட்டுட்கைன்... தப்பு வசய்தென் மனசறிஞ்சு மன்னிப்பு ககட்கிகறன்...
எனக்கு மன்னிப்பு கிகையோதோ?” என்று உருக்கமோக கெண்டினோன்..
 ிளோஸ்ைகர வநற்றியில் ஒட்டிய டி “ உங்ககள மன்னிக்க நோன் யோருங்க?” என்றெள்
எல்லோெற்கறயும் எடுத்து குப்க கூகையில் க ோட்டுெிட்டு கககழுெிெிட்டு ெந்து
அமர்ந்தோள்...

அெள் மருந்திட்ை இைத்கத ெிரலோல் ெருடிய டி... “ உங்க ஆஸ் ிட்ைல்க்கு ெர்றெங்க
எல்லோர் கிட்ையும் இப் டித்தோன் வமோத்த குடும் த்கதயும் த்தி ெிசோரிப் ங்
ீ களோ?
அதுவும் ெிடிய ெிடிய? என் ிரச்சகனகய ககட்ை உரிகமயிருக்குன்னோ... என்கன
மன்னிக்கவும் உரிகமயிருக்கு.... என் அப் ோக்கூை என்கிட்ை க சகல.. அெர்கிட்ை
வகஞ்சனும்னு எனக்கு கதோனகல.. ஆனோ உங்ககிட்ை மன்னிப்க கெண்டி
நிற்க்கிகறன்.. என்கன மன்னிக்க மோட்டீங்களோ?” ெகரனின்
ீ குரல் வரோம் கெ
இறங்கியிருந்தது...

மன்னிக்க மோட்ைோயோ
உன் மனமிரங்கி
நீ ஒரு கமகத
நோன் ஒரு க கத
நீ தரும் கசோதகன
நோன் டும் கெதகன
க ோதும் க ோதும்
மன்னிக்க மோட்ைோயோ
உன்மனமிரங்கி

கஜோயல் அகமதியோக இருந்தோள்... ிளோஸ்க்கக திறந்து இரண்டு கப் ில் கோ ிகய

ஊற்றி அென் க்கமோக நகர்த்தினோள் “ எடுத்துக்கங்க?” என்றோள்... ெகரன்
ீ மறுப்பு
எதுவும் வதரிெிக்கெில்கல கோ ிகய எடுத்துக்வகோண்ைோன்... ஆனோல் கஜோகலயும்
கசர்த்து சிறுகச்சிறுக ருகினோன் .. அென் குடித்து முடித்தக ோது

“ அதுககோக கூைப் ிறந்த தங்கச்சிகயோை ஹஸ் ண்ட்யோ வெட்ை ெருெோங்க? என்னோல

இகத ஏத்துக்ககெ முடியகல?” என்று கஜோயல் வசோல்ல... அெள் குரலில் முன் ிருந்த
ககோ ம் இப்க ோது இல்கல

“ அதுதோன் நோன் முட்ைோள்னு வசோல்லிட்கைகன? மறு டியும் மறு டியும் ஏன் அகதகய
வசோல்லி என் மனகச குத்தி கிழிக்கிறீங்க... மோன்சிகய வெட்டுன அகத அருெோளோல
நோனும் வெட்டிகிட்டு வசத்திருக்கனும்... உயிகரோை இருக்கிறகத தப்பு” என்று
வகோதிப்புைன் க சிய ெகரன்
ீ “ அப்க ோ என்கன மன்னிக்க மோட்டீங்க?” என்று இறுதியோக
ககட் து க ோல் ககட்ைோன்....
தகலகுனிந்து இருந்த கஜோயல் “ எனக்கு இகதவயல்லோம் ஏத்துக்க வகோஞ்சம் கைம்
கெனும்... அதுெகரக்கும் நீங்க என்கன வதோந்தரவு வசய்யோதீ ங்க.. என்கனோை ஒர்க்
ோர்க்கெிடுங்க ப்ள ீஸ் ” என்றோள்..

இதோெது வசோன்னோகள என்ற நிம்மதியுைன் எழுந்த ெகரன்

ீ “ நோன் அதுெகரக்கும்
கோத்திருக்ககன்” என்று வசோல்லிெிட்டு எழுந்து வெளிகயப் க ோனோன்..

அென் க ோெகதகயப் ோர்த்திருந்த கஜோயல் முகத்தில் புதிதோய் பூத்த புன்னககயுைன்

அென் குடித்த கோ ி கப்க எடுத்தோள் கழுவுெதற்கோக.. அதில் ெகரன்
ீ குடித்த மிச்சம்
சிறிது இருக்க.. கஜோயல் அெகளயும் அறியோமல் அகத தனது வதோண்கையில்
சரித்தோள்

மறுநோள் கோகல எல்கலோருகம இயல் ோக ெிடிந்தது... ெகரன்

ீ மட்டும் ரிட்கசயின்
ரிசல்ட்டுக்கோக கோத்திருக்கும் மோணெனின் நிகலயில் இருந்தோன் ...

அன்று கோகல ெழக்கம்க ோல டியூட்டி முடித்து வெளிகய ெந்த கஜோயல் கெகமோக

தனது ெண்டிகய எடுத்துக்வகோண்டு கிளம் ... ெகரன்
ீ தனக்கு தில் கூறோமல் க ோகும்
அெகளகயப் ோர்த்துக்வகோண்டிருந்தோன்... கஜோயல் ெடு
ீ க ோகும் கநரம் ெகர
கோத்திருந்து ிறகு தனது வமோக கல எடுத்து அெள் நம் ருக்கு கோல் வசய்தோன்...

எடுத்தவுைகனகய “ யோருங்க?” என்றோள் கஜோயல்..

“ நோன் ெகரன்”
ீ என்றோன் வமோட்கையோக...

சிறிதுகநர அகமதிக்கு ிறகு “ என்ன கெனும்?” என்று வமல்லிய குரலில் ககட்ைோள்...

“ மன்னிப்பு கெனும்... அதுக்கு கைம் கெனும்னு ககட்டீங்க.. வசோல்லி கிட்ைத்தட்ை ஆறு

மணிகநரம் ஆச்சு” என்றோன் ெகரன்
ீ ..
எதிர்முகனயில் மறு டியும் அகமதி ிறகு “ நோன் இன்னிக்கு கநட் ெரும்க ோது
வசோல்கறன்” என்று கூறிெிட்டு இகணப்பு துண்டிக்கப் ட்ைது..

ெகரன்
ீ தனது வசல்க ோகன ரம் கர எதிரிகய ோர்ப் து க ோல் ோர்த்தோன்.. ிறகு
வெறுப்புைன் தனது ோக்வகட்டில் க ோட்டுக்வகோண்ைோன்.. அன்று அம்ருதோ க சும்க ோது
கூை இவ்ெளவு ெலிக்கெில்கல.. இன்று கஜோயலின் மறுப்பு அெகன வகோல்லோமல்
வகோன்றது.. டிப் றிவு அற்ற எனது தகுதிகயப் ோர்க்கிறோகளோ? என்று எண்ணியென்..
ஒரு முடிவுைன் ரிசப்ஷன் கநோக்கிப் க ோனோன்
வகோஞ்சகநரத்தில் கஜோயல் தங்கியிருக்கும் முகெரிகயோடு ஒரு ஆட்கைோெில் ஏறி
அெள் ெட்டுக்கு
ீ அருகில்ப் க ோய் இறங்கினோன்... அழகோன சிறிய ெடு..
ீ ககட்டில்
இருந்த வகோக்கிகய நீக்கிெிட்டு உள்கள க ோனோன்... முன்புறம் சிறு கதோட்ைம் அகத
கைந்து ெடு..
ீ ெட்டின்
ீ ஒரு கதவு மூடி ஒரு கதவு திறந்கத இருக்க... எந்த அறிெிப்பும்
இன்றி உள்கள நுகழந்தோன்...

கஜோயல் குளித்துெிட்டு தனது ஈரக் கூந்தகல ெிரித்துெிட்டு ிரம்பு கசரில் கண்மூடி

அமர்ந்திருந்தோள்... எந்தெித ஒப் கனயுமின்றி புத்தம்புதிய கரோஜோகெப் க ோல் இருந்தது
அெள் முகம்... வெறும் கநட்டி மட்டும் க ோட்டிருந்தோள்... அெள் எதிரில் இருந்த
கமகசயில் சிடிப் ப்களயரில் இகளயரோஜோெின் வமல்லிகசப் ோைல்கள்
ஒலித்துக்வகோண்டிருந்தது.. அகத கண்மூடி ரசித்தோள்

ெகரன்
ீ அப் டிகய நின்று அெள் அழகக ிரமிப்புைன்ப் ோர்த்தோன்... மருத்துெ
உகையில் ோர்த்தது க ோல் அல்லோமல் இப்க ோது அைக்கமோன அழகில் மிச்சமிருந்த
அென் மனகதயும் தன்ெசப் டுத்தினோள்... க ன் கோற்றில் கூந்தல் றந்து வநற்றியில்
ெழிந்தது.. வமதுெோக அருகில் க ோனென் முதன்முதலோக அெள் வ யர் வசோல்லி “
ருத்ரோ” என்று கோதகலோடு அகழத்தோன்...

அெனது ஒரு அகழப் ில் உயிர்வ ற்றது அந்த சிகல...அெள் அம்மோ அப் ோவுக்குப்
ிறகு யோருகம அெகள ருத்ரோ அகழத்தது இல்கல... ெகரன்
ீ அந்த வ யர் வசோல்லி
அகழத்ததன் தீெிரம் அெள் கண்களில் கண்ணரோக
ீ எட்டிப் ோர்க்க ட்வைன்று கசரில்
இருந்து எழுந்து நின்றோள்...

அெனின் கோதல் ோர்கெயும்... இெளின் கண்ண ீர் ோர்கெயும் ஒன்வறோவைோன்று கமோதி

ின்னிப் ிகணந்து ெிடு ை முடியோமல் அப் டிகய வசயலிழக்க... ஒலித்துக்வகோண்டிருந்த
சிடி ப்களயரில் அடுத்த ோைல் மோறியது....... இருெரின் மனமும் வமல்ல மயங்கியது

மோகலயில் யோகரோ மனகதோடு க ச

மோர்கழி ெோகை வமதுெோக ெச
ீ
கதகம் கூைகல ஓ கமோகம் ெந்தகதோ
கமோகம் ெந்ததும் ஓ வமௌனம் ெந்தகதோ
வநஞ்சகம ோட்வைழுது அதில் நோயகன் க வரழுது

ெருெோன் கோதல் கதென் என்றும் கோற்றும் கூர

ெரட்டும் ெோசல் கதடி இன்று கோெல் மீ ற
ெகளயல் ஓகச ரோகமோக இகசத்கதன் ெோழ்த்து ோை
ஒரு நோள் ெண்ண மோகல சூை
 ெளர்த்கதன் ஆகச கோதகல வநஞ்சகம ோட்வைழுது
அதில் நோயகன் க வரழுது
மோகலயில் யோகரோ மனகதோடு க ச
மோர்கழி ெோகை வமதுெோக ெச
ீ
கதகம் கூைகல ஓ கமோகம் ெந்தகதோ
கமோகம் ெந்ததும் ஓ வமௌனம் ெந்தகதோ
வநஞ்சகம ோட்வைழுது அதில் நோயகன் க வரழுது

ககரகமல் நோனும் கோற்று ெோங்கி ெிண்கண ோர்க்க

கைல் மீ ன் கூட்ைம் ஓடி ெந்து
கண்கண ோர்க்க அைைோ நோனும்
மீ கனப் க ோல கைலில் ோயத் கதோணுகமோ
அகலகள் வெள்ளி ஆகை க ோல
உைலின் மீ து ஆடுகமோ வநஞ்சகம ோட்வைழுது
அதில் நோயகன் க வரழுது

மோகலயில் யோகரோ மனகதோடு க ச

மோர்கழி ெோகை வமதுெோக ெச
ீ
கதகம் கூைகல ஓ கமோகம் ெந்தகதோ
கமோகம் ெந்ததும் ஓ வமௌனம் ெந்தகதோ
வநஞ்சகம ோட்வைழுது அதில் நோயகன் க வரழுது

ெகரன்
ீ அப் டிகய நின்று அெள் அழகக ிரமிப்புைன்ப் ோர்த்தோன்... மருத்துெ
உகையில் ோர்த்தது க ோல் அல்லோமல் இப்க ோது அைக்கமோன அழகில் மிச்சமிருந்த
அென் மனகதயும் தன்ெசப் டுத்தினோள்... க ன் கோற்றில் கூந்தல் றந்து வநற்றியில்
ெழிந்தது.. வமதுெோக அருகில் க ோனென் முதன்முதலோக அெள் வ யர் வசோல்லி “
ருத்ரோ” என்று கோதகலோடு அகழத்தோன்...

அெனது ஒரு அகழப் ில் உயிர்வ ற்றது அந்த சிகல...அெள் அம்மோ அப் ோவுக்குப்
ிறகு யோருகம அெகள ருத்ரோ அகழத்தது இல்கல... ெகரன்
ீ அந்த வ யர் வசோல்லி
அகழத்ததன் தீெிரம் அெள் கண்களில் கண்ணரோக
ீ எட்டிப் ோர்க்க ட்வைன்று கசரில்
இருந்து எழுந்து நின்றோள்...

அெனின் கோதல் ோர்கெயும்... இெளின் கண்ண ீர் ோர்கெயும் ஒன்வறோவைோன்று கமோதி

ின்னிப் ிகணந்து ெிடு ை முடியோமல் அப் டிகய வசயலிழக்க... ஒலித்துக்வகோண்டிருந்த
சிடி ப்களயரில் அடுத்த ோைல் மோறியது....... இருெரின் மனமும் ோைலில் வமல்ல
மயங்கியது
ெகரன்
ீ அெள் கண்ககளகயப் ோர்த்த டி “ ருத்ரோ உன் திலுக்கோக கோத்திருக்கிகறன்”
முதன்முதலோக அெகள ஒருகமயில் அகழத்து வநருக்கத்கத ஏற்ப் டுத்தினோன் அென்
கூறியதும் அந்த சிகல தகலகுனிந்தது... ெகரன்
ீ துணிச்சலோக அெகள வநருங்கினோன்..
தகலகுனிந்து நின்றெளின் முகத்கத ஒற்கற ெிரல் வகோண்டு நிமிர்த்தினோன்

அெள் கண்ககள தயக்கமின்றி சந்தித்து “ ருத்ரோ என் ெட்டுல

ீ யோருகைய ககோ மும்
என்கன இவ்ெளவு ோதிக்ககல.. ஆனோ நீ என்கன புரிஞ்சுக்கிட்டு மன்னிக்கனும்னு என்
மனசு தெியோத் தெிக்குது ருத்ரோ... என்னோல உன் புறக்கணிப்க ஏத்துக்ககெ
முடியகல ருத்ரோ... ப்ள ீஸ் ஒரு ெோர்த்கதயோெது என்கிட்ை க கசன்?” ெகரனின்
ீ குரல்
அெளிைம் யோசித்தது...

அெனின் வநருக்கத்தில் இருந்து ெிலகோமல் அப் டிகய நின்றிருந்தோள் கஜோயல் ...

மவுனமோககெ

“ ஏன் ருத்ரோ? நோன் உன் டிப்புக்கும் அந்தஸ்த்துக்கும் தகுதியில்லோதென்னு

வநகனக்கிறயோ? அப் டியிருந்தோ அகத இப் கெ வெளிப் கையோ வசோல்லிடு ருத்ரோ?
என்னோல இன்வனோரு ஏமோற்றத்கத தோங்கமுடியோது” என்று ெகரன்
ீ கெதகனயுைன்
கூறியதும்

அதுெகர மவுனமோக நின்றிருந்த கஜோயல்... மவுனம் ககலந்து “ இல்கல ெகரந்தர்?

ீ
நோன் அகதவயல்லோம் கயோசிச்சது கூை கிகையோது?” என்றோள்

அெகள ெிட்டு ெிலகிய ெகரன்

ீ சற்றுத் தள்ளியிருந்த ஜன்னல் அருகக க ோய் நின்று “
அப்க ோ நோன் என் தங்கச்சிய வெட்டின கோரணத்தோல் தோன் வெறுக்குறயோ ருத்ரோ?
அதுக்கோக நோன் டும் கெதகன க ோதும்... நீ கமலும் க சி என் மனகச ரணமோக்கோகத...
நோன் வகளம்புகறன்” என்று ெகரன்
ீ ெோசல் க்கம் திரும் ிய அடுத்த ெிநோடி ..

“ ெகரந்தர்
ீ ” என்ற வமன்கமயோன அகழப்புைன் அெகனப் ின்புறமோக அகணத்தோள்
கஜோயல்... “ நோன் இனிகமல் அகதப் த்தி க சமோட்கைன் ெரோ...
ீ நீங்க டுற கெதகன
எனக்குப் புரியுது.. என்கன ெிட்டுட்டு க ோகோதீங்க ெகரன்
ீ ” என அென் முதுகில் தன்
உதடுகள் உரச உரச கஜோயல் க ச...

இகதவயல்லோம் எதிர் ோர்த்திரோத ெகரன்

ீ திககப்புைன் அப் டிகய நின்றிருந்தோன்....
கஜோயல் சற்று துணிச்சலோக தனதுஉதடுககள குெித்து அென் முதுகில் முத்தமிை...
இப்க ோது ெகரன்
ீ என்ற சிகலக்கும் உயிர் ெந்தது...
 ின்னோல் ககெிட்டு அெகள முன்புறமோக இழுத்து தன் கக ெகளயத்தில் நிறுத்தி “
ருத்ரோ இது கனெில்கலகய?” என்று நம் முடியோது அதிசயமோக அெகளப் ோர்த்து
ககட்ைோன்

கஜோயல் அெகன கோதலோய்ப் ோர்த்து “ கனவுதோன்... கண்கண மூடிக்கிட்டு ரசிங்க”

என்றெள் அெகன அகணத்து வநஞ்சில் முத்தமிை... ெகரன்
ீ கண்ககள மூைெில்கல
முத்தமிட்ை அெள் முகத்கத நிமிர்த்தினோன் அெள் கண்ககளப் ோர்த்த டிகய
வநற்றியில் முத்தமிட்ைோன்.... அென் உதடுகள் அெள் உதடுககள வநருங்கியதும்
ட்வைன்று அெகன உதறி வெட்கத்துைன் முகத்கத மூடிக்வகோண்டு ெட்டுக்குள்
ீ
ஓடினோள்..

“ ஏய் ருத்ரோ இரு?” என்ற டி அெள் ின்னோல் க ோனோன் ெகரன்...

ீ கிச்சனுக்குள் ஓடிய
கஜோயல் கககளோல் முகத்கத மூடிக்வகோண்டு சுெற்றின் க்கமோக திரும் ி
நின்றுவகோண்ைோள்..

அெகள வநருங்கி தன் க்கமோக திருப் ிய ெகரன்

ீ “ இனனும் நீ என்கன
மன்னிச்சிட்கைன்னு வசோல்லகல ருத்ரோ?” என்று ககட்க...

அெனின் ஏக்கம் புரிய “ மன்னிச்சிட்கைன்னு ெோயோல் வசோன்னோதோனோ? அதோன் என்

வசய்ககயில புரியெச்சிட்கைகன? இகதோ ோருங்க ெகரன்
ீ வமோதல்ல உஙக கமல
யங்கர ககோ ம் ெந்தது தோன்.. அந்த ககோ ம் மோன்சிகயப் ோர்க்கும் க ோவதல்லோம்
எனக்குள்ள அதிகமோகிக் கிட்கை இருந்துச்சு... ஆனோ உங்க முகத்கதப் ோர்த்தோல் என்
ககோ ம் என்கிைை நிக்ககல ெகரன்...
ீ நோன் உங்ககள ர்ஸ்ட் ோர்த்கதகன? என் தங்கச்சி
எப் டியிருக்கோன்னு என் கககயப் ிடிச்சிக்கிட்டு அழுதீங்ககள அந்த முகம் தோன் என்
மனசுல ஆழமோ திஞ்சு க ோச்சு.. அந்த முகத்கத ஒரு வகோகலகோரனோ மோத்திப்
ோர்க்ககெ முடியகல ெகரன்...
ீ தினமும் டியூட்டி முடிச்சு ெந்தோ கவலல்லோம் கதகெ
சோத்திக்கிட்டு தூங்குகென்.. ஆனோ இந்த வரண்டு நோளோ சுத்தமோ தூங்ககல.. உங்க
முகத்கத மனசுக்குள்ள வகோண்டு ெந்து இந்த மோதிரி ோட்டு ககட்டுகிட்கை கண்மூடி
கிைப்க ன்... என் மனசுப்பூரோ முதன்முதலோ நல்லெனோ ோர்த்த உங்ககள நிரப் ி
ெச்சுகிட்டு உங்ககள வெறுக்க முடியகல என்னோல ெகரன்”
ீ என்றெள் அதுக்குகமல
க ச முடியோமல் கண்ண ீருைன் அென் வநஞ்சில் ெிழுந்தோள்..

ெகரனுக்கு
ீ இந்த உலகத்தில் உள்ள அழகோனகெ எல்லோெற்கறயும் தனது வநஞ்சில்
தோங்கிய உணர்வு... ஒருத்தியோல் உதோசீனப் டுத்தப் ட்டு ரணமோய் கிைந்த அென்
இதயத்திற்கு கஜோயலின் ெோர்த்கதகள் ஒவ்வெோன்றும் மயிலிறகோல் மருந்திட்ைது..
இதுதோன் கோதல் என்று இப்க ோது புரிந்தது..
தன் வநஞ்சில் இருந்த அெகள இறுக்கி அகணத்த ெகரன்
ீ “ ருத்ரோ இனிகமல் நோன்
யோர்கிட்ையும் ககோ ப் ைகெ மோட்கைன்... நீ என்கூைகெ இருந்தப் க ோதும் ருத்ரோ” என்று
அென் வசோன்னக ோது அென் குரலிலும் கண்ண ீர்...

இருெரும் அகணத்த டி அகமதியோக இருந்தனர்.. முதலில் தன்கன நிகலப் டுத்திக்

வகோண்ைது கஜோயல் தோன்... அெனிைமிருந்து ெிலகியெள் சகமயல் கமகைகய
வநருங்கி கியோகை ற்றகெத்து கோ ி க ோடுெதற்கோக ோகல எடுத்து கெக்க... அெள்
ின்னோல் ெந்து வநருக்கமோக நின்ற டி “ எப் வுகம எனக்கு கோ ி தோனோ?
சோப் ோவைல்லோம் கிகையோதோ?” என்று உரிகமயுைன் ககட்ைோன் ...

அெனின் குழந்கதத்தனமோன க ச்கச ரசித்த டி “ சோப் ோடும் வரடி ண்கறன் இருந்து

சோப் ிட்டு க ோங்க” என்றோள்..

“ என்னது? சோப் ிட்டு க ோகனுமோ?” என்று முகத்தில் திககப்புக் கோட்டினோன் ெகரன்..

ீ

“ ின்கன க ோகோம இங்கககய குடித்தனமோ ண்ணப்க ோறீங்க... சோர் சோப் ிட்டு இைத்கத
கோலிப் ண்ணுங்க சோர்” என்று கிண்ைலோக கூறினோள் கஜோயல்...

“ இல்ல ருத்ரோ சோப் ிட்டு வகோஞ்சகநரம் க சிகிட்டு இருந்துட்டு கநட்டு உன்கூைகெ

ஆஸ் ிட்ைல்க்கு ெர்கறன்... மறு டியும் நோகளக்கு கோகலயில உன்கூைகெ ெட்டுக்கு
ீ
ெர்கறன்” என்றுெகரன்
ீ வகஞ்சினோன்..

“ அது சரி... உங்க தங்கச்சி இருக்கிற ெகரக்கும் இது சரி? அதுக்குப் ிறகு நீங்க
ஊருக்குப் க ோயிடுெங்ககள?”
ீ என்று ெருத்தமோக கஜோயல் வசோன்னதும்...
அெகளப் ின்புறமோக அகணத்த ெகரன்
ீ நீயில்லோம க ோகமோட்கைன் ருத்ரோ.. நோன்
க ோகும்க ோது நீயும் ெந்துடு” என்று வமல்லிய குரலில் வசோன்னோலும் அந்த குரலில்
கோதலும் அதற்கோன உறுதியும் இருந்தது...

கஜோயல் அகமதியோக இருந்தோள்... கோ ிகய இரண்டு கப் களில் ஊற்றிக்வகோண்டு “

ெோங்க ஹோல்ல க ோய் க சலோம்” என்று அெனிைமிருந்து ெிலகி ஹோலுக்கு ெந்தோள்..

அெள் வகோடுத்து கோ ிகய ெோங்கிக்வகோண்டு அெள் க்கத்தில் அமர்ந்தோன் ெகரன்...

ீ
இருெரும் கோ ி குடித்து முடிக்கும் ெகர க செில்கல.. கோலி கப்புககள எடுத்துக ோய்
கெத்துெிட்டு ெந்த கஜோயல் அெனுக்கு எதிகரயிருந்த கசோ ோெில் அமர..

ெகரன்
ீ ட்வைன்று எழுந்து தயக்கமின்றி அெள் அருகில் க ோய் அமர்ந்து அெள்
கககயப் ற்றி “ என்ன ருத்ரோ க ச்கசகய கோகணோம்? என்கூை ெரெ தோகன?” என்று
கூர்கமயுைன் ககட்க ...
“ ெகரன்
ீ நோன் யோருமில்லோத அனோகத ெகரன்”
ீ வமல்லிய குரலில் கூறினோள் கஜோயல்..

அெள் ககககள எடுத்து தன் கன்னத்தில் கெத்துக்வகோண்டு “ இனிகம அப் டி

வசோல்லகத... அதோன் நோனும் என் குடும் மும் இருக்ககோகம? இனிகம நீ தர்மலிங்கம்
மீ னோகெோை மூத்த மருமகள்..” என்று கோதலில் கதோய்ந்து ெந்து ெிழுந்தது ெகரனின்
ீ
ெோர்த்கதகள்...

“ நோன் உங்க அளவுக்கு ெசதியில்கல ெகரன்...

ீ ைோக்ைர் எனகிற ட்ைத்கத தெிர கெற
எதுவுகம இல்கல” கஜோயலின் குரல் உறுதியுைன் ஒலித்தது

“ அதோன் எங்ககிட்ை நிகறய ணம் இருக்கக... அதுவுமில்லோம எங்க அப் ோ அம்மோ

ணத்கத மதிக்கிறெங்க இல்கல... நல்ல குணத்கத மதிக்கிறெங்க... அந்த நல்ல
குணம் உன்கிட்ை நிகறய இருக்கு ருத்ரோ அதுக ோதும் எனக்கு” என்றோன் ெகரன்
ீ

அென் க்கமோக நன்றோக திரும் ி அமர்ந்தெள் “ நோன் வசோல்றகத முழுசோ ககளுங்க

ெகரன்...
ீ நோன் ிறப் ோல் ஒரு இந்து வ ோண்ணுதோன் ... புதுக்ககோட்கை க்கத்துல ஒரு
கிரோமம்தோன் வசோந்த ஊர்.. வரோம் ெசதி கிகையோது.. தினமும் சம் ோதிக்கிறகத ெச்சு
குடும் ம் நைத்தும் நடுத்தர ெர்கம்தோன் நோங்க.. எனக்கு த்து ெயசோ இருக்கும்க ோது
என் அம்மோ அப் ோ ஒரு ஸ் ெி த்துல இறந்து க ோய்ட்ைோங்க... அதுக்கப்புறம் என்
வசோந்தகோரங்க யோருகம என்கன ெளர்க்க முன் ெரகல.. எல்லோருமோ கசர்ந்து
மதுகரயிலிருந்த ஒரு கிறிஸ்தெ மிஷன்ல என்கன கசர்த்துட்டு க ோய்ட்ைோங்க...

" அெங்க எனக்கு ஞோனஸ்நோனம் ண்ணி கஜோயல்னு வ யர் ெச்சு கிறிஸ்தெ மதத்துல
இகணச்சிட்ைோங்க... த்து ெயசுகலர்ந்து அங்கதோன் ெளர்ந்கதன்... ப்ளஸ்டூல நல்ல
மோர்க் ெோங்கியதும் சில ஸ் ோன்ைர்கள் மூலமோ எனக்கு ைோக்ைர் டிக்க சீ ட்
கிகைச்சது... இரு த்திவயோரு ெயசுக்குப் ிறகு அந்த ஆஸ்ரமத்துல யோகரயும் ெச்சுக்க
மோட்ைோங்க என் தோல் நோன் டிச்சு முடிச்சதும் வெளிகய ெந்துட்கைன்.. ஆனோ நோன் என்
ெருமோனத்துல அங்கக ெளரும் ஆதரெற்ற ஐந்து வ ண் ிள்களககள டிக்க
கெக்கிகறன்.. இப் தோன் எட்ைோம் ெகுப்பு டிக்கிறோங்க ஐந்து க ரும்... அெங்க என்கன
மோதிரி வசோந்தகோலில் நிற்கும் ெகரக்கும் அெங்க வ ோருப்புகள் என்கனோைதுதோன்
ெகரன்....
ீ இதுதோன் நோன்.... இப் வசோல்லுங்க நோன் உங்க குடும் த்துக்கு சரியோ
ெருகெனோ? என்கன இப் டிகய உங்கெட்டுல
ீ ஏத்துக்கு ெோங்களோ? ” கஜோயல்
தீர்மோனமோக ககட்ைோள்...

அெள் க சும்ெகர குறுக்கிைோமல் ககட்ை ெகரன்

ீ “ என்ெட்டுல
ீ நிச்சயமோ
ஏத்துக்குெோங்க... அப் டி யோரோெது ஏதோெது வசோன்னோ என் மோமோ இருக்கோர் அெர்
 ோர்த்துக்குெோர் ருத்ரோ... ஆனோ அந்த சங்ககள டிக்க கெக்கிற கமட்ைர் தோன்......”
என்று முடிக்கோமல் இழுத்தோன் ெகரன்..
ீ

கஜோயலின் முகம் ட்வைன்று சுருங்கியது... “ அந்த ிள்களககள அப் டிகய ெிட்டுட்டு

நோன் ெரமுடியோது ெகரன்”
ீ என்றோள். உறுதியுைன்...

அெள் முகத்கதகய கோதலோகப் ோர்த்த ெகரன்..

ீ ெிலகி அமர்ந்த அெகள இழுத்து தன்
வநஞ்சில்ப் க ோட்டுக்வகோண்டு “ உன்கன நிகனச்சோப் வ ருகமயோ இருக்கு ருத்ரோ...
ஆனோ நோன் வசோல்றதுக்குள்ள முந்திக்கிறகய” என்று அெள் தோகைகய தைெியென் “ நீ
தனியோ சம் ோதிச்சு நீகய அஞ்சு சங்ககள டிக்க கெக்கும் க ோது இவ்ெளவு வசோத்து
இருக்கிற நோம ஏன் இன்னும் த்து ிள்களககள கசர்த்து டிக்ககெக்க கூைோதுன்னு
வசோல்ல ெந்கதன் ருத்ரோ” என்று ெகரன்
ீ வசோல்லி முடித்த அடுத்த ெிநோடி அென்
முகத்தில் இருந்த எல்லோ இைத்திலும் கஜோயலின் இதழ்கள் தன் தைத்கதப் தித்தன...

இவ்ெளவு முத்தத்கத எதிர் ோர்க்கோத ெகரன்

ீ முதலில் திணறி... ிறகு கஜோயலின்
கோதல் அச்சோரத்கத ஏற்றுக்வகோண்டு... சற்றுகநரத்தில் இருமைங்கோக அெளுக்கு தில்
வசய்தோன்.. வமல்ல தளர்ந்தெகள வமன்கமயோய் கசோ ோெில் சரித்து இென் அெள்மீ து
ென்கமயோய் ைர்ந்து இகைவெளியின்றி முத்தமிடுதகல வதோைர்ந்தோன்

கமகலோட்ைமோக முகத்தில் வகோடுத்தென் அெள் கண்கள் கிறக்கமோக மூடிக்வகோண்ைதும்

ட்வைன்று அெள் உதடுககள கவ்ெிக்வகோண்ைோன்... தன் நோகெ அெள் ெோயினுள்
அனுப் ி கதனூற்கற கதடினோன், இென் நோக்கு உள்கள சுழன்றதும் கதன் தோனககெ
சுரக்க ஆரம் ிக்க அகத உற்சோகமோய் உறிஞ்சினோன்... வகோடுத்த அென் ககளத்துப்
க ோகெில்கல என்றோலும் ெோங்கிய கஜோயல் ககளத்துப்க ோனோள்...அென் உைல்
ோரத்கத சுமக்க முடியோமல் அென் வநஞ்சில் கககெத்து அெகன தள்ளினோள்...

ெோகயத் துகைத்துக்வகோண்டு எழுந்தெகனப் ோர்த்து வெட்கமோய் சிரித்து “ யப் ோ

யங்கர முரடு” என்றோள் கஜோயல்...

கசோ ோவுக்கு அருகில் தகரயில் மண்டியிட்டு அமர்ந்து அெள் முகத்கதோடு தன்

முகத்கத இகழத்து “ வெறும் முத்தத்துக்கக முரைன் ட்ைமோ? அப்க ோ இன்னும்
எவ்ெளகெோ இருக்கக அகதவயல்லோம் எப் டி தோங்குெ ருத்ரோ?” என்று ரகசியம் க ோல
ெகரன்
ீ ககட்க...

அென் கழுத்கத கககளோல் ெகளத்து தன் மோர் ில் புகதத்த கஜோயல் “ ம்ம்
அவதல்லோம் தோங்குகென்... இந்த முரட்டுப் யகல என்னோல அைக்கமுடியும்னு
நம் ிக்கக இருக்கு... ஏன்னோ அென் மனசு குழந்கத மோதிரின்னு எனக்கு வதரியும்”
என்று கோதல் க சினோள் ..
அெள் மோர்புககள தன் முகத்தோல் கதய்த்து அதன் வமன்கமகய உணர்ந்த டி “
இவ்ெளவு வ ரிச எப் டி அந்த வெள்கள ககோட்டுக்குள்ள மகறச்சு ெச்ச?” என்று
குறும் ோய் ககட்ைென் முகத்கத ெிலக்கி தள்ளிெிட்டு எழுந்து அமர்ந்தோள்

ககலந்த கூந்தகல சரி வசய்த டி அென் கககயப் ிடித்து எழுப் ிய கஜோயல் “

க ோதும் க ோதும்... வரோம் ெரம்பு மீ றுறீங்க... வமோதல்ல ஆஸ் ிட்ைல் கிளம்புங்க” என்று
அென் முதுகில் கககெத்து கதவுெகர தள்ளிச் வசன்றோள்
திரும் ி அெள் முகத்கதப் ோர்த்து “ சோப் ோடு க ோடுகறன்னு வசோன்னிகய ருத்ரோ?”
என்று ரிதோ மோக ககட்க....

“ இப் டி குழந்கத மோதிரி முகத்கத ெச்சிகிட்டு தோன் என்கன கவுத்துட்டீங்க” என்று

அென் சட்கை கோலகரப் ிடித்து இழுத்து ெந்து கசோ ோெில் உட்கோரகெத்து ெிட்டு “
நல்ல ிள்களயோ இங்கககய டிெி ோர்த்துக்கிட்டு இருங்க... நோன் க ோய் லஞ்ச் வரடி
ண்கறன்” என்று கூறிெிட்டு சகமயலகறக்கு வசன்றோள்

ெகரன்
ீ எங்கக அப் டிகய அமர்ந்திருந்தோன்... அெள் ின்னோடிகய க ோய் சகமயலுக்கு
உதவுகிகறன் என்று அெளுக்கு சுகமோக இம்கம வசய்தோன்... ின்னோலிருந்து அெள்
இடுப்க க் கட்டிக்வகோண்டு கதோளில் தன் தோகைகய கெத்துக்வகோண்டு “ ருத்ரோ ருத்ரோ”
என்று அெள் வ யகர ஆயிரம்முகற உச்சரித்து அெகள ெசப் டுத்தினோன்..

ெளர்ந்த குழந்கதயோய் நிகனத்த முரட்டுகோதலனின் கோதல் ெோர்த்கதகளில்

மயங்கிக ோனோள் கஜோயல்.. இருெரும் கோதகலோடு ஒன்றோக சகமத்து.. ஒகர தட்டில்
கோதகலோடு உண்டு முடித்து... சிறிதுகநரம் கோதகலோடு இருெரும் கண்மூடிக்கிைந்தனர்..
அன்று மோகல ெகரன்
ீ கிளம்பும்க ோது கஜோயல் முகத்தில் பூரிப்புைன் ெழியனுப் ினோள்

ெகரன்
ீ மருத்துெமகனக்கு வசன்றக ோது கதெனும் வசல்ெியும் ெட்டுக்கு
ீ
கிளம் ிெிட்ைனர்... ெகரன்
ீ அெர்ககள ஸ்ைில் ஏற்றி அனுப் ிெிட்டு சத்யன்
மோன்சிக்கு இரவு உணவு ெோங்கி ெந்து வகோடுத்துெிட்டு “ நோன் வெளிகய
ெரோண்ைோெில் தோன் மோமோ இருப்க ன் ஏதோெது கதகென்னோ க ோன் ண்ணி
கூப் ிடுங்க மோமோ” என்று வசோல்லிெிட்டுப் கஜோயகல கதடிப் க ோனோன்..

சத்யனுக்கு வதரியும் ெகரன்

ீ கஜோயகல ெிரும்புகிறோன் என்று... அெர்களின்
நைெடிக்ககககள கெத்து யூகித்திருந்தோன்... கஜோயகலப் ற்றிய ெிெரங்ககள
ககட்ைறிந்த ெகரயில் இன்னுவமோரு நல்ல மருமகள் தன் அக்கோவுக்கு
கிகைத்திருக்கிறோள் என்று அெனுக்கு சந்கதோஷகம...
அகதோடு இன்வனோரு ணக்கோரப் வ ண் மருமகளோக ெந்தோள் என்றோல்.. ெசதியற்ற
வசல்ெிக்கு தகுந்த மரியோகத கிகைக்கோது என்றும் சத்யனுக்கு வதரிந்தது.. இனிகமல்
அந்த ிரச்சகன இல்கல என்று எண்ணினோன்..
தனது அக்கோ மோமோெிைம் கதென் வசல்ெி ற்றி க சி முதலில் சம்மதம் ெோங்கியப்
ிறகு... ெகரன்
ீ கஜோயல் கோதகலப் ற்றி முழுகமயோன ெி ரம் உறுதியோக வதரிந்தோல்
மட்டுகம அகதப் ற்றி மோமோெிைம் க சகெண்டும் என்று நிகனத்தோன்....

அன்று இரவு மோன்சிக்கு உணவு வகோடுத்து உறங்க கெத்தப் ிறகு சத்யன் கட்டிலுக்கு
கீ கழ தகரயில் டுத்துக்வகோண்ைோன்...

அடுத்த இரண்டு நோட்கள் எந்த மோற்றமும் இன்றி இயல் ோக க ோனது... மககளப் ோர்க்க
ெந்த தர்மனிைமும் தனது அக்கோெிைமும் கதென் வசல்ெிப் ற்றிய ெிஷயத்கத
வசோன்னோன்...

ெகரன்
ீ மறுத்ததோல் எங்கக வசல்ெி தங்கள் ெட்டு
ீ மருமகளோக மோட்ைோகளோ என்று
கெகலயுைன் இருந்தெர்களுக்கு சத்யன் கூறிய வசய்தி சந்கதோஷமோக இருந்தது...
ெகரனுக்கு
ீ ஒரு வ ண்கண ோர்த்து முடித்து ெிட்டு அதன் ிறகு கதென் வசல்ெி
திருமணத்கத முடித்துெிைலோம் என்று முடிவு வசய்தோர்கள்....

அெர்கள் க ோனதும் சிெோத்மிகோ தன் கண்ெனுைன் மோன்சிகயப் ோர்க்க ெந்தோள்....

மோன்சியின் உைல்நிகல நன்றோக கதறியிருக்க சிெோெின் குழந்கதகய ெோங்கி
வெகுகநரம் வகோஞ்சிக்வகோண்டிருந்தோள்... மோன்சியும் சிெோத்மிகோவும் ஒருெகரவயோருெர்
புரிந்துவகோண்டு க சியது சத்யனின் மனதுக்கு நிம்மதியோக இருந்தது... மகனெியுைன்
கட்டிலில் அமர்ந்து தனது க த்திகய வகோஞ்சினோன்....

தன் அப் ோ மோன்சிகய கெனித்துக் வகோள்ளும் அழககப் ோர்த்து தனது புருஷனிைம்

புருெத்கத உயர்த்தி ‘ என் அப் ோகெப் ோர்த்தியோ? நீயும்தோன் இருக்கிகய?’ என்று
வ ோய்க் ககோ த்துைன் ககட்க... அெள் கணென் திரும் ி கோரில் க ோகும்க ோது
ெழிவயல்லோம் தனது இளம் மகனெிகய சமோதோனம் வசய்த டி க ோனோன்

சிெோத்மிகோ ெந்து க ோனதும் மோன்சியிைம் சத்யன் மீ தோன கோதல் இன்னும்

அதிகமோகியிருந்தது... அன்று முழுெதும் சத்யகன தன்னருகிகலகய கெத்துக்வகோண்டு
அென் முகத்கதப் ோர்த்த டி கிைந்தோள்...

அன்று இரவு மோன்சி உறங்கியதும் கட்டிலில் இருந்து இறங்கிய சத்யன் தகரயில்

வ ட்சீ ட்கை ெிரித்துப் டுத்துக்வகோண்ைோன்.. க ோன் வசய்து வதோழிகலப் ற்றி
ரோகமய்யோெிைம் வகோஞ்சகநரம் க சிெிட்டு தகலக்கு கீ கழ ககககள மடித்து
கெத்துக்வகோண்டு கண்மூடியென் சற்றுகநரத்தில் உறங்கிப் க ோனோன்...
நல்ல உறக்கத்தில் தன் மோர் ில் எகதோ ஊர்ெது க ோல் இருக்க ட்வைன்று கண்
ெிழித்துப் ோர்த்தோன்... மோன்சி தோன் .. இெனருகில் டுத்து தனது ககயோல் அென்
மோர் ில் ெருடிக்வகோண்டிருந்தோள்...

தறிப்க ோன சத்யன் “ என்னைோ கீ ழ ெந்து டுத்துட்ை?” என்று ககட்க.... “ தூக்கம்

ெரகல மோமோ... அதோன் உன்கனப் ோர்த்துக்கிட்டு இருக்கலோம்னு கீ ழ ெந்து டுத்கதன்”
என்றெள் மோர் ில் இருந்த ககககள எடுத்து அென் கழுத்தில் க ோட்டு ெகளத்து தன்
க்கமோக திருப் ினோள்...

“ அதுக்கோக தகரயில ெந்து டுக்குறதோ.... என்கன எழுப் ியிருக்கலோகம?” என்ற டி

அெள் க்கமோக ஒருக்களித்துப் டுத்து மோன்சிகய தன்கனோடு கசர்த்து அகணக்க...
மோன்சி ெலதுகோகல தூக்கி அென்மீ துப் க ோட்டு சத்யகன தனக்குள் அைக்கினோள்...

அெளது அகணப் ில் ெித்தியோசத்கத உணர்ந்து “ மோன்சி கெனோம்ைோ... உைம்பு

நல்லோகட்டும்... இன்னும் ஒருநோள்தோன் ெட்டுக்குப்
ீ க ோனதும் ோர்த்துக்கலோம்
கண்ணம்மோ” என்று ெோய் வசோன்னோலும் அென் உைல் அெள் அகணப் ிற்கு ஏற்
ெகளந்து வகோடுத்தது...

மோன்சி வகோஞ்சமோய் கமகலறி.. தன் மோர்புகளுக்கு நடுகெ அென் முகத்கத

வகோண்டுெந்தோள்... அன்று மோகல சத்யன் தோன் அெள் உைகல துகைத்து வுைர்
க ோட்டு ெிைைோன்.. அப்க ோது ெரோத கிறக்கம் இப்க ோது அந்த வுைரும் மோன்சியின்
உைல் ெோசகனும் கலந்து ெந்து அெகன கிறங்கடித்தது... உள்ளோகை அணியோத
மோர்புகளில் முகத்தோல் கமோதி கதய்த்து புரட்டி கநட்டிக்கு கமகலகய அெள் கோம்புககள
கதடியது அென் உதடுகள்...

மோன்சி அென் முகத்கத ெிலக்கி ெிட்டு கநட்டியின் ஜிப்க இறக்கி உள்கள

ககெிட்டு ெலது மோர்க வெளிகய எடுத்து மறு டியும் அென் முகத்கத தன்
மோர்க ோடு கசர்த்து அகணத்து கோம்க அென் ெோயில் ஊட்டி “ ம்ம் சோப் ிடு மோமோ”
என்றோள் கிசுகிசுப் ோக...

இந்த ஒரு ெோரமோக மோன்சிக்கு உைல் துகைத்து உகை மோற்றும் க ோவதல்லோம் ெரோத
தோ ம் இப்க ோது அகலகைவலனப் வ ோங்கிப் வ ருக சத்யன் ெோகயத்திறந்து அந்த
கோம்க கவ்ெிக்வகோண்ைோன்... அென் சப் ி சப் ி உறிஞ்சியதும் மோன்சி தனது
மோர்புககள எக்கிக் வகோடுத்தோள்...

சத்யனும் தனது கட்டுப் ோட்கை இழந்தோன்... இரண்டு ககயோலும் அெள் மோர்க

ற்றிக்வகோண்டு குழந்கதகயப் க ோல் அெள் கோம்புககள சப் ினோன்... மோன்சி அென்
தகலமுடிகளுக்குள் ெிரகல நுகழத்து ெிகளயோடினோள்.. ோதியில் அென் தகலகய
இழுத்து அடுத்த கோம்க ெோயில் தினித்தோள்..

அெள் மோர்புககள கவ்ெி உறிஞ்ச உறிஞ்ச அதன் ெரியவமல்லோம்

ீ சத்யனின்
ஆண்கமக்குப் க ோனது.. திமுதிமுவென ெிகறத்து நீண்ை உறுப்பு மோன்சியின்
வதோகைகளில் குத்த... அெனுக்கு ோலூட்டிய டி கககய கீ கழ நகர்த்தி லுங்கியின்
முடிச்கச அெிழ்த்து கககய உள்கள ெிட்டு ஜட்டிகய ெிலக்கி நரம்புகள் புகைத்து
ெிகறத்து நீண்டிருந்த அென் ஆண்கமகய ககயில் ிடித்த அடுத்த வநோடி சத்யன் தன்
ெோயிலிருந்த கோம்க ெிட்டுெிட்டு எழுந்து அமர்ந்தோன்..

தன் உறுப்க ப் ற்றியிருந்த அெள் கககய ெிலக்கி “ மோன்சி கெனோம்மோ.. முதுகுல

கதயல் க ோட்டிருக்குைோ.. இன்னும் வகோஞ்சநோள் தோன்... அப்புறம் நீ கெனோம்
கெனோம்னு வசோன்னோலும் மோமோ உன்கன ெிைமோட்கைன்.... இப்க ோ க ோய் தூங்கைோ ”
என்றோன் ெிரகத்கத அைக்கி அெகளயும் உணர்ச்சிெசப் டுத்திெிட்ை கெதகனயுைன்...

அென் கககய உதறிெிட்டு மீ ண்டும் அென் ஆண்கமகய தன் ககயோல் ிடித்த

மோன்சி “ மோமோ எனக்கு கெனும் மோமோ.. உன்கனப் ோர்த்தோகல இகத ஞோ கமோகெ
இருக்கு... அன்னிக்கு அவ்ெளவு ஆகச கோட்டிட்டு இப்க ோ கெனோம்னு வசோல்றிகய?”
என்று சினுங்களோல க சியெகளப் ோர்த்ததும் சத்யனுக்கு ஒருமோதிரி ஆகிெிட்ைது..

மறு டியும் அெளருகில்ப் டுத்து முகத்கத வநருங்கி “ மோன்சி எனக்கு மட்டும்

ஆகசயில்கலயோ மோன்சி.. அதோன் நீகயப் ோர்த்கதயில்ல உன்கனத் வதோட்ைதுகம உன்
ககயில இருக்குறது எப் டி ெிகறச்சு நிக்கிதுன்னு? ஆனோ என்ன மோன்சி
வசய்யமுடியும்... கோயம் முதுகுல இருக்கு... கநரோ டுக்ககெ முடியோது... இதுல இந்த
சின்ன சுகத்துக்கோக உனக்கு ெலிகய வகோடுக்க என்னோல முடியோது கண்ணம்மோ” என்று
அெளுக்குப் புரியும் டி எடுத்துச்வசோன்னோன்

அென் வசோல்லும்க ோகத மோன்சியின் ெிரல்கள் அென் உறுப்க ெருடி இழுத்து

உருெிெிட்டு அதன் முகனகய ெிரலோல் தைெியது... சத்யனின் உைல் தளர.. கண்கள்
வசோருகி ெோய் ிளந்து வகோள்ள “ கெனோம் மோன்சி அப்புறம் என்னோல கன்ட்கரோல்
ண்ணிக்க முடியோது” என்று முடிந்த ெகர மோன்சிகய தடுத்துப் ோர்த்தோன்..

ஆனோல் மோன்சியின் ெிரல்கள் அதன் கெகத்கத அதிகப் டுத்தியது...புகைத்திருந்த

நரம்புககள அழுத்தமோய் ெருடியது... முகனயில் கசிந்த நீகர தைெி தைெி
உருெினோள்.... கெனோம் மோன்சி கெனோம் மோன்சி என்று புலம் ியெனின் ெோயில் தன்
மோர்க தினித்து அகைத்தோள் ..
கோம்க கவ்ெி சப் ியெனின் கோதருகக “ மோமோ மல்லோந்து டுக்கோம
வசய்யமுடியோதோ?” என்று ரகசியமோ ககட்ைோள்....
சத்யன் தன் உணர்வுககள அைக்க ெழிவதரியோமல் தெித்து அெள் மோர் ிலிருந்து
ெோகய எடுத்து... அெளுக்கு ெோர்த்கதயோல் தில் வசோல்லோமல் ஒருக்களித்தெோறு
அெகள அகணத்தோன் .... அெள் கநட்டிகய தகலெழியோக கழட்டி எறிந்தோன்...
எழுந்திருக்கோமகலகய தன் ஜட்டிகய அெிழ்த்து கோல்கள் ெழியோக உதறினோன்...
இருெரின் இடுப்புக்கும் இகைவெளி ெிட்ைோன்... அெளின் கோகலத்தூக்கி தன் இடுப் ின்
மீ து க ோட்டுக்வகோண்ைோன்.. அெள் ககயிலிருந்த உறுப்க ிடுங்கி அெள் வ ண்கம
ெோசலில் கெத்தோன் ..

இருெருக்கும் உண்ைோன இகைவெளியில் உறுப்க சரியோக வ ோருத்திக்வகோண்டு...

இடுப்க அெள் இடுப்க ோடு அழுத்த சற்று சிரமமோக க ோனது சத்யனின் ஆண்கம...
அெள் கோகல இன்னும் அகலமோக ெிரித்து தன்மீ து க ோட்ைதும் சரக்வகன்று உள்கள
புகுந்து மகறந்தது .மோன்சி என்று இன் மோன அகழப்புைன் அெகள
அகணத்துக்வகோண்ைோன் சத்யன் ...

“ இது நல்லோருக்கக மோமோ... வரண்டு க ரும் ஒருத்தகரவயோருத்தர் ோர்த்துக்கிட்கை...

என்வனோை ெலது கதோள்ப் ட்கை தகரயில ைோமல்... ம்ம் இகத ஏன் முன்னோடிகய
ண்ணகல” என்று அென் மூக்கக ெலிக்கோமல் கடித்தோள் மோன்சி ...

“ ஏய் இவதல்லோம் அனியோயம்டி.. அகமதியிருக்கிறென உசுப்க த்தி ெிட்டுட்ை...

இன்னும் குழந்கத வ ோறந்ததும் நோலஞ்சு மோசம் வதோைோம இருக்கனுகம அப்க ோ
என்னப் ண்ணுெிகயோ வதரியகல” என்று கெகல க ோல குறும் ோக சத்யன் வசோல்ல..

“ நோலஞ்சு மோசமோ? அய்கயோைோ அவ்ெளவு நோள் நம்மளோல முடியோது சோமி... எனக்கு

ோப் ோ வ ோறந்ததும் உனக்கு த்துநோள் தோன் கைம்.. அப்புறம் ோப் ோ அந்த க்கம் நீ
இந்த க்கம்.. ஒருநோள் தெறுனோலும் நீ அவ்ெளவு தோன் மோமோ சரியோ ” என்றோள்

“ இது கமல அவ்ெளவு ஆகசயோடி?” என்ற சத்யன் தன் அகணப்க இறுக்கி...

இடுப் ின் அகசகெ வமதுெோக ஆரம் ித்தோன்...

அென் கழுத்கத ெலது ககயோல் ெகளத்து கட்டிக்வகோண்ை மோன்சி “ இதுகமல

ஆகசயில்கல மோமோ... உன்கமல யங்கர ஆகச... அன்னிக்கு நீ வசோன்னப் ோரு ‘ என்
உயிர் க ோனோலும் ரெோயில்கல நீ எனக்கு கெனும் மோன்சின்னு’ அன்னிக்கு முடிவு
ண்கணன் மோமோ.. என் உயிர் க ோற நிகலயிலும் உன்கூை டுத்து எழுந்த ிறகுதோன்
க ோகனும்னு.. அன்னிக்கு நீ என்கிட்ை வகஞ்சின... இன்னிக்கு உனக்கு இந்த உைம்க
வமோத்தமோ குடுத்துட்கைன் மோமோ... உனக்கு இகத என்னவனன்ன ண்ணிப் ோர்க்கனும்னு
நிகனக்கிறகயோ அகதவயல்லோம் ண்ணிடு மோமோ” மோன்சியின் ஒவ்வெோரு
ெோர்த்கதயும் இதுெகர அெள் வசோல்லோத ஆழமோன கோதகல வசோன்னது...
சத்யனின் இயக்கம் நின்றுக ோனது.. அெகள அகணத்த டி அகமதிகோத்தோன் ... அென்
மனவமல்லோம் உருகி மோன்சியின் கோலடியில் ெழிந்தது.. கெறு யோரோெது இவ்ெளவு
கோதகலோடு இருக்கமுடியுமோ? என்ற ககள்ெியுைன் அெள் கழுத்தடியில் முகத்கதப்
தித்துக்வகோண்ைோன் ..

தனது ெோர்த்கதகள் சத்யகன வசயலிழக்க கெத்துெிட்ைது என் கத உணர்ந்து “ ஏய்

குதிகர என்னோ திடீர்னு நின்னுட்ை? ம்ம் ஓடு ஓடு... உன் எஜமோனி வசோல்கறன்ல
சீ க்கிரமோ க ோ” என்று அென் ின்புறம் தட்டினோள் மோன்சி ..

அெள் முகத்கத நிமிர்ந்துப் ோர்த்தோன் சத்யன்... அென் கண்ககள கநோக்கிய மோன்சி “

வசய் மோமோ... எனக்கு ஒன்னுகமயில்ல... நீ என்கூை இருந்தோ நோன் எப் வும்
நல்லோருப்க ன்.” என்றெள் தன் இடுப்க அெகனோடு வநருக்கிப் ிடித்து “ ஓெர்
ல
ீ ிங்க்ஸ்ல அது சுருங்கி வெளிய ெந்துரப் க ோகுது... ம்ம் ெிட்ை இைத்திலிருந்து
ஆரம் ி மோமோ” என்று அெகன உற்சோகப் டுத்தினோள்

அெள் க ச்சில் சத்யன் சிரித்த டி மறு டியும் தனது இடுப்க அகசத்த டி “

உனக்குள்ள இருக்குறதுன்னோ அெனுக்கு வகோண்ைோட்ைம் தோன்.. அவ்ெளவு சீ க்கிரம்
சுருங்க மோட்ைோன்” என்றுெிட்டு அெள் மோர்புககள ககயோல்ப் ற்றிக்வகோண்டு சற்று
சரிந்து ெகளந்தோன்.. அென் உறுப்பு சுத்தமோக அெள் வ ண்கமக்குள் வசன்று மகறய
சத்யன் தன் இடுப் ில் கிைந்த அெள் வதோகைகயப் ற்றிய டி வகோஞ்சம் கெகத்கத
அதிகப் டுத்தினோன் ..

சரியோக அெனுக்கு கதோதோக இல்லோமல் இருக்க சரக்வகன்று தன் உறுப்க

உருெிக்வகோண்டு தோெி மறுபுறம் க ோய் மோன்சியின் முதுகு க்கமோக டுத்து அெளின்
ெலதுகோகல உயர்த்திப் ிடித்து ெிரிந்து வதரிந்த அெள் வ ண்கமக்குள் தனது
ஆண்கமகய நுகழத்தோன் ... அென் அெள்மீ து ைோமல் ெகளந்த நிகலயில் அெள்
வ ண்கமக்குள் புகுந்து ெிகளயோடினோன்... துள்ளி குதித்த உறுப்க அெள்
உைல்நிகலகய கருத்தில் வகோண்டு அளெோன கெகத்கதோடு இயக்கினோன்..

“ இப் டி நல்லோருக்கு மோமோ... இன்னும் வகோஞ்சம் கெகமோப் ண்ணு மோமோ”

என்றெளின் ெயிற்கற ககக ோட்டு வமன்கமயோக அகணத்துக்வகோண்டு வகோஞ்சம்
கெகத்கத அதிகப் டுத்தினோன்...

மோன்சியின் வ ண்கம தனது உச்சத்திற்கு தயோரோக... தகலயகணகய முறுக்கி

கிழித்துெிடு ெள் க ோல் ண்ணினோள்.... “ மோமோ மோமோ” என்று அெள் வமதுெோக
அலறும் க ோகத அெள் வ ண்கம வ ோங்கி அெள் வதோகை ெழிகய ெழிந்து
ெிரித்திருந்த ெிரிப்க நகனத்தது..
இப்க ோது சத்தம் மோறி ஒலிக்க அெள்... உச்சத்தோல் நகனந்த உறுப்பு சுல மோக உள்கள
வசன்று ெந்தது.. மோன்சி தனது வதோகைககள இறுக்கிப் ிடிக்க... அடுத்த வநோடி
அெளுக்குள் ெிகறத்த உறுப்பு தனது சூைோன திரெப்வ ோருகள ஆழத்தில் வசன்று
வகோட்டியது... சத்யனின் கெகம் நிற்க்கெில்கல ககைசி துளிகய சிந்தும் ெகர இடுப்பு
அகசந்த டிகய இருந்தது...

எல்லோம் முடிந்து அென் மல்லோந்து சரிய.... மோன்சி ஒருக்களித்தெோறு தனது

வதோகைககள இறுக்கிக்வகோண்ைோள்... சற்று நிதோனத்திற்கு ெந்த சத்யன் எழுந்து
ோத்ரூம்க ோய் கழுெிக்வகோண்டு ெந்து தனது உகைககள அணிந்தோன்...

ிறகு மோன்சி ககயில் அள்ளிக்வகோண்டு க ோய் ோத்ரூமில் இறக்கிெிட்டு அெள்முன்

மண்டியிட்டு அமர்ந்து அெள் வ ண்கமயில் தண்ணர்ீ ஊற்றி சுத்தமோக கழுெினோன்...
மோன்சி கூச்சத்தில் சிலிர்க்க.. அெகள அகணத்த டி வெளிகய அகழத்து ெந்து
கநட்டிகய மோட்டிெிட்டு கட்டிலில் டுக்க கெத்தோன்...

கீ கழயிருந்த டுக்கககய சுருட்டி ஒரு ஓரமோக க ோட்டுெிட்டு இெனும் மோன்சியின்

கட்டிலிகலகய அெகள அகணத்த டி டுத்துக்வகோண்ைோன்…
அென் மனது குற்றவுணர்ெில் குறுகுறுத்தது... அெகள ெிரும் ி ககட்ைோல் கூை...
மருத்துெமகனயில் சிகிச்கசயில் இருப் ெகளப் க ோய் இப் டி ண்ணிட்கைோகம என்று
ெருத்தமோக இருந்தது..

அெகள அகணத்து முதுகக ெருடிய டி “ என்கன மன்னிச்சுடு மோன்சி ... உன்

நிகலகம வதரிஞ்சும் எனக்கு கட்டுப் டுத்த முடியோம இப் டி ண்ணிட்கைன்” என்றோன்

அென் ரந்த மோர் ில் முகத்கதப் தித்திருந்த மோன்சி அெகன நிமிர்ந்துப் ோர்த்து “
லூசோ மோமோ நீ? நோன்தோன ககட்கைன்... அவ்ெளவு சந்கதோஷமோ வரண்டுக ரும்
அனு ெிச்சுட்டு இப்க ோ இந்த மோதிரி க சுறிகய? எனக்கக இப் தோன் உைம்பு கழய
மோதிரி ஆனது க ோல இருக்கு... அடுத்து இன்வனோரு ரவுண்டு ககட்கலோமோன்னு
கயோசிச்சிகிட்டு இருக்ககன்.. நீ என்னைோன்னோ மன்னிப்பு ககட்டுகிட்டு இருக்குற...
இன்னிக்கு நீ ண்ணகலன்னோ .. கண்டிப் ோ நோன் ண்ணிருப்க ன்” என்று குறும் ோக
வசோல்லிெிட்டு அென் வநஞ்சில் நறுக்வகன்று கிள்ளினோள்...

“ ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் ஏன்டி கிள்ற? அப்புறம் திலுக்கு நோன் கடிச்சு கெப்க ன்” என்றென்
அெகள இறுக்கமோக அகணத்து “ இகதக ோல் நோம என்றும் இருக்கனும் மோன்சி....... என்
ககயில் இருக்கும் வ ோக்கிஷத்கத ோதுக்கோக்கும் உரிகமகய ககைசிெகர
தகையில்லோமல் வசய்யனும்.. இப்க ோ என்கனோை ிரோர்த்தகன எல்லோம் இதுதோன்”
என்று வதோண்கை கரகரக்க க சினோன்
மோன்சிக்கும் அென் ெோர்த்கதகள் அளவுகைந்த மகிழ்ச்சிகய வகோடுத்தோலும் ..அென்
மனகத திகசத் திருப் எண்ணி “ ம்ம் க சினது க ோதும்... வமோதல்ல என்கன தூங்க
கெங்க” என்று அன் ோக கட்ைகளயிட்ைோள்

“ உத்தரவு மகோரோணி” என்று சிரிப்புைன் கூறிெிட்டு.. அெகள தன் மோர் ின் மீ து கிைத்தி
கூந்தகல வமன்கமயோக ெருடிய டி வமல்லிய குரலில் கோதில் கோதல் ெோர்த்கதகள்
க சிய டி தூங்க கெத்தோன் சத்யன்

" ெோழ்க்கக ஒரு ெியோ ோரம்!

" இங்கக அெமோனங்ககள ெிற்றோல்...

" வெகுமோனங்ககள ெோங்கலோம்!

" இங்கக கசோகங்ககள ெிற்றோல்...

" சுகங்ககள ெோங்கலோம்!

" இங்கக எதிர் ோர்ப்புககள ெிற்றோல்...

" மனநிகறகெ ெோங்கலோம்!

" இங்கக ெக்கிரங்ககள ெிற்றோல்....

" குழந்கதத்தனத்கத ெோங்கலோம்!

" இங்கக அெசரத்கத ெிற்றோல்...

" அகமதிகய ெோங்கலோம்!

" இங்கக கோமத்கத ெிற்றோல்...

" கோதகல ெோங்கலோம்!

" இங்கக ெிற் ெர்.. ெோங்கு ெர்...

" என இருெரும் நோகம!

" மோன்சி தனது லட்சியத்கத ெிற்று...

" சத்யனின் கோதகல ெோங்கினோள்!

" சத்யன் தனது அெமோனங்ககள ெிற்று,..

" மோன்சியின் கோதகல ெோங்கினோன்!
மறுநோள் கோகல மோன்சிக்கு கதயல் ிரித்தோர்கள்... கோயம் முற்றிலும் ஆறியிருந்தது...
கலசோன ெடு மட்டும் இருக்க அந்த ெடுகெப் ோர்த்ததும் ெகரனின்
ீ கண்கள்
கலங்கியது... அென் மனசு டும் ோடு புரிந்து சத்யன் ஆறுதலோக அென்
கதோகளத்தட்டினோன்...

அன்று மோன்சி டிச்சோர்ஜ் ஆகி ெட்டுக்குப்

ீ க ோெதோல் கஜோயல் லீவு க ோட்டுெிட்டு
அெள் அருகிகலகய இருந்தோள்.... ெகரன்
ீ கஜோயல் ோர்கெ றிமோற்றங்ககள கெத்து
அெர்ககளப் ற்றி மோன்சி ஓரளவுக்கு யூகித்திருக்க.. சத்யன் மோன்சிகயப் ோர்த்து
கண்சிமிட்டி “ வரண்டு க கரயும் கெனிகயன்” என்று அகத உறுதி வசய்தோன்

மோன்சியின் அருகில் கட்டிலில் அமர்ந்து அெளது வமடிக்கல் ரிப்க ோர்ட்கை

டித்துக்வகோண்டிருந்த கஜோயலின் கககயப் ிடித்து “ எனக்கு உங்ககள வரோம்
ிடிச்சிருக்கு ைோக்ைர்... எங்க ெட்டுல
ீ அடுத்து நைக்கெிருக்கும் ெிகசஷத்திற்கு நீங்க
கண்டிப் ோ ெரனும்” என்றோள்... மோன்சியின் ெிழிகளில் குறும்பு வகோப் ளித்தது..

குழப் மோக மோன்சிகய ஏறிட்ை கஜோயல் “ கண்டிப் ோ ெருகென் மோன்சி... ஆனோ அடுத்து
என்ன ெிகசஷம் மோன்சி?” என்றதும்...

“ அது கெவறோன்னும் இல்கலங்க .... எங்க ெரண்ணோகெோை

ீ கல்யோணம் தோன்...
எனக்குப் ிடிச்சப் வ ோண்கணத்தோன் எங்கண்ணன் கட்டிக்கும்... நோன்தோன் அதுக்கு
வ ோண்ணு வசலக்ட் ண்ணனும்... இல்கலன்னோ யோகரயுகம கட்டிக்கோது... அதனோல
நோகன நல்ல வ ோண்ணோ ோர்த்துட்கைன்.. ஊருக்குப் க ோனதும் க சிமுடிச்சு கல்யோண
ஏற் ோடு ண்ணகெண்டியதுதோன்... நீங்க கல்யோணத்துக்கு கண்டிப் ோ ெரனும் ” என்று
மோன்சி அளந்துவகோண்கை க ோக... கஜோயல் கலெரத்துைன் ெகரகனப்
ீ ோர்த்தோள்..

அெகனோ அழுதுெிடு ென் க ோல தனது தங்கககயப் ோர்த்தோன் .... “ என்னண்கண

முழிக்கிற... நோன் ோர்த்து ெச்ச வ ோண்கணத் தோகன நீ கல்யோணம் ண்ணுெ... அகத
இெங்ககிட்ை வசோல்லுண்கண?” என்று தனது அண்ணகனயும் ெம் ிக்கிழுத்தோள்

ெகரன்
ீ தங்ககயின் ெோர்த்கதகய தட்ைமுடியோதெனோக கஜோயகலப் ோர்த்து “ ஆமோம்
என் தங்கச்சிக்குப் ிடிச்செ கழுத்துல தோன் தோலி கட்டுகென் ... இல்கலன்னோ
கோலவமல்லோம் இப் டிகய இருப்க ன்” என்று கெதகனயுைன் கூறினோலும் என்
தங்கககய மீ றமோட்கைன் என்ற உறுதி அென் குரலில் இருந்தது...

கண்ண ீகர மகறக்க கஜோயல் தகலகுனிய... ெகரன்

ீ தெிப்புைன் அெகளப் ோர்த்தோன்.. “
அண்ணோ என் கிட்ை ெோகயன்?” என்று மோன்சி அகழக்க... ெகரன்
ீ தங்ககயின் அருகில்
க ோனோன்..
அெனின் இரண்டு கன்னங்ககளயும் கிள்ளி முத்தமிட்டு “ என் அண்ணன்னோ அண்ணன்
தோன்... ஆனோ அண்ணோ எனக்கு எந்த வ ோண்கணப் ிடிச்சிருந்தோலும் கட்டிக்குெயோ? ”
என்று ெிழிகளில் ஆர்ெம் மின்னலோய் ஓளிர ககட்ைோள்...

ெகரன்
ீ சிலெிநோடிகள் கஜோயகல மறந்தோன்... தன் தங்ககயின் ககககளப் ற்றி தன்
கன்னங்களில் கெத்துக்வகோண்டு “ என்னைோ ரோசோத்தி இப் டி ககட்டுட்ை? இனிகம
நீதோன் என்க்கு உலககம... உனக்குப் ிடிக்கோத எகதயுகம நோன் வசய்யமோட்கைன்... நீ
என்ன வசோல்றிகய அகத வசய்கென்மோ... இது சத்தியம் ரோசோத்தி ” என்று கண்கலங்க
அென் வசோன்ன அடுத்த வநோடி கட்டிலில் இருந்து எழுந்துவகோண்ைோள் கஜோயல்...

அெகள நகரெிைோமல் கககயப் ிடித்துக் வகோண்ை மோன்சி “ சரிண்ணோ எனக்கு இந்த

ைோக்ைரம்மோகெ தோன் ிடிச்சிருக்கு.. அதனோல இெங்ககளகய கட்டிக்ககோ... சரியோ?”
என்ற குறும்புைன் கூறியதும் ெகரன்
ீ முகம் மத்தோப்பூெோய் மலர “ மோனு கண்ணு”
என்று தங்ககயின் கன்னத்கத கககளில் தோங்கினோன் ...

கஜோயல் நம் முடியோமல் கண்களில் ெழிந்த கண்ணகரக்கூை

ீ துகைக்கோமல்
மோன்சிகயப் ோர்க்க.... “ அண்ணோ இந்த ைோக்ைரம்மோகெ கட்டிக்க வசோன்கனன்?.. ஆனோ
நீ இன்னும் சும்மோகெ நிக்கிற? இதுதோன் நீ எனக்கு தர்ற மோரியோகதயோ? நோன்
வசோன்னகதவயல்லோம் வசய்கென்னு இப் தோன் வசோன்ன? ” என்று கண்ணர்ீ ெழிய
நின்ற கஜோயகலப் ோர்த்த டி அண்ணகனத் தூண்டிெிை..

“ அய்கயோ ரோசோத்தி நீ வசோன்னோ அகத தட்டுகெனோ?” என்ற ையலோக் க சிய டி

கஜோயல் எதிர் ோர்க்கோத தருனத்தில் அெகள சுண்டி இழுத்து தன்கனோடு
கட்டிக்வகோண்ைோன் ெகரன்..
ீ

சத்யன் குறும்பு க சி இருெகரயும் திண்ைோை கெக்கும் மகனெிகய ரசித்த டி...

ஊருக்கு கிளம் எல்லோெற்கறயும் எடுத்து கெத்துக்வகோண்டிருந்தோன்

மோன்சி சற்றுமுன் கிளப் ிய த

ீ ியிலிருந்து இன்னும் மீ ளோத கஜோயல் ெகரன்
ீ
வநஞ்சிகலகய சோய்ந்து கண்ணகர
ீ உகுத்தோள்... ஆறுதலோக அெள் முதுகக ெருடிய
ெகரன்
ீ “ எனக்கு என் தங்கச்சி வரோம் முக்கியம் ருத்ரோ... அெகள மீ றி எந்த
சந்தர் த்திலும் எகதயும் வசய்யமோட்கைன்.. நீ இகத புரிஞ்சு எப் வுகம நைந்துக்கனும்
ருத்ரோ... மோன்சிக்கு அடுத்து தோன் எனக்கு மற்ற எல்லோரும்” என்று ெகரன்
ீ வசோல்ல...
இப்க ோது கஜோயகலோடு கசர்ந்து மோன்சியும் கண்கலங்கினோள் ..
ஆனோலும் அெள் குறும்பு க ோகெில்கல “ ம்ம் க ோதும் கட்டிப் ிடிச்சது... இப்க ோ
வரண்டு க ரும் ெிலகிப்க ோங்க” என்று உத்தரவு க ோல வசோல்ல... இருெரும் ட்வைன்று
ெிலகி அசடு ெழிய மோன்சிகயப் ோர்த்தனர் ...
“ ஏம்மோ நீ வசோன்னகத வசய்கதகன... எதுவும் ஆஃ ர் கிகையோதோ?” என்று ெகரன்
ீ
ெழிய...

“ ஆஃ ர் கெனுமோ?” என்று வநற்றிப்வ ோட்டில் தட்டி கயோசித்த மோன்சி “ சரி தினமும்

வரண்டு முகற மூனு நிமிஷம் வரண்டு க ரும் க ோன்ல க சிக்கலோம்” என்று வரோம்
ரிதோ ப் ட்டு மோன்சி அனுமதி ெழங்கினோள்..

“ ஏய் இது வரோம் அநியோயம் மோன்சி... ோெம் வரண்டுக ரும் வ ோழச்சுப் க ோகட்டும்
ெிட்டுடு” என்று சத்யன் அெர்களுக்கு ரிந்துவகோண்டு ெந்தோன்...

“ ம்ம் என் மோமோ வசோல்றதோல ெிடுகறன்... வரண்டுக ரும் எதுனோ ண்ணிக்கங்க.”.

என்று சிரித்தெள் கஜோயலின் கககயப் ிடித்து “ என்கன தப் ோ நிகனச்சுக்கோதீங்க...
சும்மோ ெிகளயோட்டுக்குத் தோன் இப் டி ண்கணன்” என்றோள்..

கஜோயல் மோன்சியின் அருகில் ெந்து அெள் முகத்கத தன் கககளில் ஏந்தி வநற்றியில்
முத்தமிட்டு “ மோன்சி உன்கன அந்த சமயத்திலும் நோன் தப் ோ நிகனக்கமோட்கைன்மோ ..
எனக்கு உங்க குடும் த்தில் இகணயனும் என்ற ஆகசகய உன்னோல தோன் ெந்தது
மோன்சி ... உனக்கோக ஒட்டுவமோத்த குடும் கம துடிச்சகதப் ோர்த்ததும்... இந்த
மோன்சிக்கோக நோனும் துடிக்கனும்னு கதோனுச்சும்மோ.. நீ உன் அண்ணனுக்கு
தங்கச்சின்னோ எனக்கு நீ என்கனோை முதல் குழந்கத மோதிரி.. நோனும் உன்கன மீ றி
எதுவுகம வசய்யமோட்கைன்” என்று உணர்வுபூர்ெமோக க சினோள் கஜோயல் ...

சற்றுகநரம் ெகர அங்கக அகமதி நிலெ... அகமதிகய ககலக்கும் ெிதமோக சத்யன்

ெகரனின்
ீ கதோளில் கககெத்து “ ெரோ
ீ இகதப் த்தி உன் அப் ோகிட்ை எப் டி
க சுறதுன்னு புரியகல .. அெருக்கு இன்னும் உன்கமல ககோ ம் தீரகலைோ மோப்ள”
என்று ெருத்தமோக கூறினோன்...

“ இருக்கட்டும் மோமோ... அெர் என்கனப் புரிஞ்சுகிட்ைதும் இகதப் த்தி க சலோம்...

அதுெகரக்கும் நோன் கோத்திருக்ககன் மோமோ” என்று ெகரன்
ீ கெகலயுைன் கூறும்க ோகத
கதகெ திறந்தவகோண்டு தர்மனும் மீ னோவும் ெந்தனர் ..

தர்மன் கநரோக மகளிைம் ெந்தெர் அெள் வநற்றியில் இருந்த முடிகய ஒதுக்கிய டி “

என்னம்மோ நல்லோருக்கியோ? இன்னிக்கு ெட்டுக்கு
ீ கிளம் லோமோ?” என்று ககட்க..

“ ம்ம் நல்லோருக்ககன் ோ... சீ க்கிரமோ ெட்டுக்குப்

ீ க ோகலோம்” என்று மோன்சி வகோஞ்சலோக
கூறினோள்..
தர்மன் கஜோயலிைம் திரும் ி “ உங்ககளோை உதெிகயயும் ஆறுதகலயும் நோங்க
மறக்கமோட்கைோம் ைோக்ைர்... இவ்ெளவு சின்ன ெயசுல உங்களுக்கு இருக்கும் இந்த
இரக்க சு ோெம் நிகனச்சு வரோம் வ ருகமயோ இருக்கு.. முடிஞ்சோ எங்க ஊருக்கு ெோங்க
ைோக்ைர்” என்று வசோல்ல...

மீ னோவும் ெந்து கஜோயலின் கககயப் ற்றிக்வகோண்டு “ ஆமோம்மோ எங்க ெட்டுக்கு

ீ
ெரனும்... ெந்து வரண்டு நோள் தங்கிட்டுப் க ோகனும்” என்று அகழப்பு ெிடுத்தோள்..

“ சரி மோப்ள எல்லோத்கதயும் எடுத்திட்டு க ோய் கோர்ல கெக்கச்வசோல்லு... கிளம் லோம்...

க்கத்துல ஏதோெது ககையில கதங்கோய் கற்பூரம் எல்லோம் ெோங்கி கோர்ல கெக்கச்
வசோல்லு க ோற ெழியில குலவதய்ெம் ககோயில்ல சோமி கும் ிட்டுட்டு ெட்டுக்குப்
ீ
க ோகலோம்” என்று மருமககனப் ோர்த்து மகனுக்கு உத்தரெிட்ைோர்

ெகரன்
ீ அந்த ெோர்த்கதக்கக தனது அப் ோ தன்னிைம் க சிெிட்ைது க ோல் பூரித்துப்
க ோனோன்... கெககெகமோக ஓடி ஓடி அெர் வசோன்னெற்கற வசய்தோன்... சத்யனும்
தர்மனும் மருத்துெமகனயின் ில்கல வசட்டில் ண்ணுெதற்கோக ரிசப்ஷனுக்கு
க ோய்ெிை...

கஜோயல் மோன்சிகய எழுப் ி அெளது கநட்டிகய கழட்டிெிட்டு அழுத்தமில்லோத

கோட்ைன் சுடிதோர் ஒன்கற அணிெித்தோள்... அெள் கூந்தகல அழகோக ெோறி
ின்னலிட்ைோள்... முகத்கத துகைத்து வநற்றியில் வ ோட்டு கெத்துெிட்டு.. கோகலயில்
ககோெிலுக்கு வசன்று ெோங்கி ெந்த குங்குமத்கத மோன்சியின் ெகிட்டில் கெத்து
ெிபூதிகய வநற்றியில் பூசிெிட்ைோள்...

மீ னோள் கஜோயகல ஆச்சர்யமோகப் ோர்த்துக்வகோண்டிருந்தோள்.... இவ்ெளவு டித்தும்

கர்ெமின்றி இருக்கும் கஜோயல் அெளுக்கு வ ரிய அதிசயமோக இருந்தோள்... மறு டியும்
அெள் கககயப் ற்றி “ நீங்க கட்ைோயம் எங்க ெட்டுக்கு
ீ ெரனும்” என்று அன்க ோடு
அகழத்தோள்...

சரிவயன்று தகலயகசத்த கஜோயல் “ நோன் இப்க ோ டியூட்டியில் இல்கல அதனோல

என்கன வ யர் வசோல்லிகய கூப் ிடுங்க ஆன்ட்டி” என்றோள்
சற்றுகநரத்தில் மூன்று ஆண்களும் ெந்துெிட்ைனர்... ெகரகன
ீ ிரியப்க ோகும் துயரம்
கஜோயலின் முகத்தில் அப் ட்ைமோக வதரிந்தது.... ெகரனும்
ீ கலங்கிய கண்ககள
மகறத்து சத்யனின் ின்னோல் க ோய் நின்றோன்.. மோன்சி கட்டிகலெிட்டு இறங்கி
தயோரோக நின்றோள்..
தர்மன் மகளின் கதோளில் ககப்க ோட்டு அகற ெோசகல கநோக்கி வமதுெோக நைத்தினோர்...
அப்க ோது “ சோர் நோன் உங்ககிட்ை வகோஞ்சம் க சனும்” என்ற கஜோயலின் தடுமோறிய
குரல் அெகர தடுத்து நிறுத்தியது...

நின்று திரும் ிய தர்மன் மககள சத்யனிைம் ஒப் கைத்து ெிட்டு கஜோயலின் க்கம்
திரும் ினோர்.. மோன்சியின் உைல்நிகல குறித்து தோன் ஏகதோ வசோல்லப்க ோகிறோள் என்று
நிகனத்து “ என்ன ைோக்ைர் வசோல்லுங்க? ” என்றோர்

தயக்கத்துைன் ெகரகன
ீ ஏறிட்ைோள்... என்ன வசோல்லப் க ோகிறோகளோ என்ற கலெரம்
அென் முகத்தில்.. ஒரு முடிவுைன் தர்மனிைம் ெந்த கஜோயல் “ சோர் என் வ யர் ருத்ரோ
கஜோயல்... ிறப் ோல ஒரு இந்து வ ண்... அப் ோ அம்மோ என்கனோை த்தோெது
ெயசுகலகய ஸ் ஆக்ைிவைண்ட்ல இறந்துட்ைோங்க... அதுக்கு ிறகு ஆதரிக்க யோரும்
இல்லோமல் கிறிஸ்துெ ஆசிரமத்தில் ெளர்ந்தெள்.. சில நல்லெங்க உதெியோல
ைோக்ைருக்கு டிச்கசன்.. இப்க ோ இந்த ஆஸ் ிட்ைல் ஜீனியர் சர்ஜனோ கெகல
வசய்கறன்.. ஆசிரமத்தில் இருந்து வெளிகயறி ெோைககக்கு ெடு
ீ எடுத்து
தங்கியிருக்ககன்.. இவ்ெளவு தோன் நோன்... என்கனப் த்தி வசோல்ல கெற ஒன்னுகம
இல்கல சோர்” என்று குரலில் உறுதியுைன் தீர்கமோக கூறினோள் கஜோயல்..

ஏகதோ உதெிககட்டு தோன் தன்னிைம் இகதவயல்லோம் வசோல்கிறோள் என்று நிகனத்த

தர்மன் “ டிப்புக்கோக யோர் உதெினோலும் ... டிக்கனும்னு கெரோக்கியத்கதோடு டிச்சு
தனியோ இருந்து முன்கனறியிருக்கீ ங்க ... உங்ககள நிகனச்சு வரோம் வ ருகமயோ
இருக்கும்மோ... உங்களுக்கு என்ன உதெி கெனும்னோலும் ககளுங்க எங்க குடும் த்துல
வசய்ய தயோரோக இருக்ககோம்.. எங்க ஊர்ல சரியோன மருத்துெ ெசதி கிகையோது..
உங்களுக்கு சம்மதம்னோ எங்க ஊர்லகய ஒரு ஆஸ் ிட்ைல் கட்டித் தர்கறோம் நீங்க அங்க
ெந்து எல்லோருக்கும் கசகெ வசய்ங்க.. உங்ககள மோதிரி கசகெ மனப் ோன்கம
உள்ளெங்க ஒகர இைத்தில் முைங்கிெிைக் கூைோது ைோக்ைர்... இதுதோன் என் ெிருப் ம் ”
என்று தர்மன் அன் ோக க சி தனது ெிருப் த்கத வசோன்னோர்...

அெர் க சியகத ககட்டு மீ னோவும் கஜோயலிைம் ெந்து “ அெரு வசோல்றதும் சரிம்மோ

நீங்களும் எங்ககூைகெ ெந்துருங்க.. உங்களுக்கு வ ரிய ஆஸ் த்திரி கட்டித் தர்கறோம்”
என்று அகழக்க...

நோம் எகதகயோ வசோல்லப் க ோய். இெங்க கெற ெிதமோ புரிஞ்சுக்கிட்ைோங்ககள என்ற

சங்கைத்துைன் அெர்ககளப் ோர்த்தெள் “ இல்ல எனக்கு அந்த மோதிரி எதுவும்
ஆகசயில்கல... நோன் வசோல்ல ெந்தது கெறங்க” என்றோள் கஜோயல்

தர்மன் குழப் மோக அெகளப் ோர்த்து “ எதுெோயிருந்தோலும் வசோல்லுங்க ைோக்ைர்... நோன்

உதெி வசய்கறன்” என்றதும் சத்யன் முன்னோல் ெந்து “ ஆமோம்மோ எதுெோயிருந்தோலும்
தயங்கோம வசோல்லுங்க கஜோயல்.. என் மோமோ வகோடுத்த ெோக்கக மீ றமோட்ைோர் ” என்று
அெகள தூண்டினோன் சத்யன்... ெகரன்
ீ அடுத்து என்ன நைக்குகமோ என்று அலறிப்
க ோய் சத்யனின் முதுகுக்குப் ின்னோல் மகறந்தோன்

நிமிர்ந்த கஜோயல் “ நோன் உங்க ஊருக்கு ைோக்ைரோ ெரெிரும் கல... உங்க மருமகளோ
ெர ெிரும்புகறன் அங்கிள்” என்றெள் சட்வைன்று வெட்கத்துைன் தகலகுனிந்து “ நோனும்
உங்க மூத்த மகனும் ஒருத்தகரவயோருத்தர் ெிரும்புகறோம் அங்கிள்... எனக்கு
அெகரோைதோன் ெோழ்க்ககன்னு முடிவு ண்ணிட்கைன்... நீங்க எங்க கோதகல
ஏத்துக்கனும் அங்கிள்” என்று ஒருெோறு தன்கட்சிக்கு தோகன ெோதியோகி தனது தரப்க
வசோன்னோள் ..

இகத சற்றும் எதிர் ோர்க்கோத தர்மன் அதிர்ச்சியுைன் அெகளப் ோர்த்து “ ஏன்மோ இது
ெிகளயோட்டு சமோச்சோரம் இல்கல... உன் டிப்பு எங்க? இென் எங்க? வரண்டுக ருக்கும்
சரியோ ெருமோ?” என்றோர்...

“ எவ்ெளவு டிச்சோலும் நோனும் ஒரு வ ோண்ணு தோகன அங்கிள்... எனக்கும் மனசிருக்கு

தோகன?” என்று திலுக்கு ககட்ைோள் கஜோயல்

அெகள கயோசகனயுைன் ோர்த்த தர்மன் “ எல்லோம் சரிம்மோ... ஆனோ மோன்சிகயோை

இந்த நிகலகமக்கு இென்தோன் கோரணம் அது வதரியுமோ? என் மககள வெட்டுனகத
இென்தோன் வதரியுமோ?” என்று ககட்க
ட்வைன்று நிமிர்ந்த கஜோயல் “ எனக்கு வதரியும் அங்கிள்... ஆனோ முன் ககோ த்தோல
அகத வசய்துட்டு அதன் ிறகு ெகரன்
ீ ெிட்ை கண்ணர்ீ எனக்குத்தோன் வதரியும்... நீங்க
எல்லோரும் துடிச்சகத ெிை அெருதோன் தன் தங்ககக்கோக அதிகமோ துடிச்சோர்..
ஒவ்வெோரு நிமிஷமும் குற்றவுணர்ெில் வசத்து வசத்து ிகழச்சோர்... அெர் ட்ை
கெதகனகய நோன் ோர்த்கதன் அங்கிள்... அெர் தங்கச்சி கமல ெச்சிருந்த ோசம் தோன்
என்கன அெர் க்கம் ஈர்த்தது.. அந்த ஈர்ப்புதோன் கோதலோ மோறியது.. அெர் வகோஞ்சம்
முன்ககோ ி தோன்.. என்னோல அெகர மோத்தமுடியும் அங்கிள்.” என்றெள் இறுதியோக
உகைந்து க ோய் அெகர கநோக்கி கண்ணருைன்
ீ ககவயடுக் கும் ிட்டு “ தயவுவசய்து
என்கன உங்ககூை கூட்டிட்டுப் க ோயிடுங்க அங்கிள் அெகரப் ிரிஞ்சு என்னோல இங்க
இருக்கமுடியோது ” என்று கஜோயல் குலுங்கியதும்..

அதுெகர சத்யனின் ின்னோல் நின்று கஜோயல் க சுெகத திககப்புைன்

ககட்டுக்வகோண்டிருந்த ெகரன்
ீ கெகமோக வெளிகய ெந்து அெள் கககய ஆறுதலோகப்
ிடித்து “அழோத ருத்ரோ” என்றோன்

கஜோயலின் ெோர்த்கதகள் தர்மகன தகலகுனிய கெத்தது... ோர்த்து த்து நோட்ககள

இெள் வசோல்லி தன் மகனின் குணத்கதப் ற்றி வதரிந்துவகோள்ள கெண்டியிருக்கு..
ெகரன்
ீ முன்ககோ ி தோன் .. அகத சத்யனின் ிரச்சகனயின் க ோகத ோர்த்துெிட்டு
அப்க ோகத அெனுக்கு புத்தி கூறியிருந்தோல் இன்று இெள் ெந்து ‘ அெகர நோன்
திருத்துகிகறன் என்று வசோல்ெோளோ? ஆனோலும் இவ்ெளவு டித்த ஒருத்தி தன்
மகன்மீ து கோதல் வகோண்டு கண்ணர்ீ ெிடுெது அெருக்கு கர்ெமோய் இருந்தது ...
இெளோல் தோன் தன் மகன் ெோழ்வு சிறக்கனும் என்று ெிதி க ோலிருக்கிறது என்று
நிகனத்தோர்.. திரும் ி தன் மகனெிகயப் ோர்த்தோர் .. மீ னோெின் முகத்தில் எகதப்
டித்தோகரோ வதரியெில்கல.. புன்னககயுைன் கஜோயலிைம் திரும் ினோர்... “ ஏன்மோ
உனக்கு யோருகம வசோந்தக்கோரங்க இல்கலயோ?” என்று ககட்ைோர்..

அெர் அப் டி ககட்ைதும் ‘ வசோந்தகள் அற்ற அனோகத என்று நம்கம தட்டிக்கழித்து

ெிடுெோகரோ என்ற யத்துைன் “ புதுக்ககோட்கையில இருக்கோங்க ஆனோ யோர்கூையும்
எந்த வதோைர்புமில்கல” என்றோள் கெதகனயுைன்..

தோகைகய கதய்த்த டி மககனப் ோர்த்தெர் அென் முகத்தில் இருந்த கெதகனகய

எண்ணி உள்ளம் உருகினோலும்... அகத வெளிக்கோட்ைோமல் “ அப்க ோ யோர்கிட்ை க ோய்
உன்கன முகறயோ வ ோண்ணு ககட்டு எங்கெட்டு
ீ கூட்டிப் க ோறது?” என்றோர்...

அெர் எதற்கோக ககட்ைோர் என்று புரிந்ததும் தன் கககயப் ற்றியிருந்த ெகரகனயும்

ீ
இழுத்துக்வகோண்டு “ அங்கிள்” என்று அெர் கோலில் ெிழுந்தோள்...

உைகன மீ னோ ெந்து கஜோயகல தூக்கி தன்கனோடு அகணத்துக்வகோண்டு “ இந்த ஆன்டி

அங்கிள் எல்லோத்கதயும் ெிட்டுட்டு ஒழுங்கோ அத்கத மோமோன்னு கூப் ிை கத்துக்ககோ”
என்று மோமியோரோக தனது முதல் அறிவுகரகய மருமகளுக்கு ெழங்கினோள்...

சத்யன் மோன்சியுைன் தர்மனிைம் ெந்து “ உங்களுக்கு முகறயோப் வ ோண்ணு ெந்து

ககட்கனும் அவ்ெளவு தோகன? கஜோயகல நோன் என் ெட்டுக்கு
ீ கூட்டிட்டுப் க ோகறன்
நீங்க எல்லோ சீ ர் ெரிகசகயோை முகறயோ ெந்து ககளுங்க... ஆனோ ஒன்னு இந்த
முரட்டுப் யலுக்கு வ ோண்ணு குடுக்குறதோ கெனோமோன்னு? நோங்க கயோசிச்சுதோன் தில்
வசோல்கெோம்” என்று வகத்தோக க சியென் மகனெியிைம் திரும் ி “ என்னம்மோ நோன்
வசோல்றது சரிதோகன?” என்று அ ிப் ிரோயம் ககட்ைோள்..

ஆண்கள் தோன் கூஜோ என்ற ெழக்கத்கத மோத்தி “ ஆமோ ஆமோ வரோம் கவரக்ட்...
இெனுங்க எல்லோம் முரைனுங்க... நம்ம ைோக்ைகர அெங்களுக்கு வகோடுக்குறதுக்கு
முன்னோடி ஆயிரம் முகற கயோசகன ண்ணித்தோன் வசய்யனும்” என்று நீட்டி
முழக்கினோள்..
மீ னோ கரோஷத்துைன் தன் மககளப் ோர்த்து “ யோகரடி முரைன்னுங்கன்னு வசோல்ற? நீ
என்ன வ ோண்ணு தர்றது... கைய் ெரோ
ீ மருமகளோ கூட்டிக்கிட்டு க ோய் கோர்ல ஏறுைோ”
என்று மகனுக்கு உத்தரெிட்ைோள் ..

தர்மன் மருமககனப் ோர்த்து சிரித்து “ மோப்ள என் மென் சிங்கக்குட்டியோ... ோர்த்தியோ

த்கத நோள்ல எவ்ெளவு டிச்சு இவ்ெளவு வ ரிய உத்திகயோகத்துல இருக்குறெகளகய
அெனுக்கோக கதற ெச்சிட்ைோன்.. எனக்கு அென் ெோர்த்கததோன் க ோதும்” என்று மகனின்
த்துநோள் சோதகனகயப் ற்றி வ ருகம க சியெர் ெகரனிைம்
ீ திரும் ி “ நீ என்னைோ
வசோல்ற? முகறயோெது மண்ணோெது இப் கெ நம்ம ெட்டுக்கு
ீ கூட்டிட்டுப்
க ோயிரலோமோ? ” என்று சிரிப்புைன் ககட்க...

தன் அப் ோ வெகுநோட்கள் கழித்து தன்னிைம் இயல் ோக க சியதோல் பூரித்த ெகரன்

ீ “
இல்லப் ோ நோன் தங்கச்சி வசோல்றததோன் ககட்க ன்..இனிகமல் அெ என்ன வசோல்றோகளோ
அகததோன் வசய்கென்” என்று உறுதியோக கூறினோன்..

மகனின் ெோர்த்கதகய ககட்டு வ ற்றெர்கள் கண்கலங்கினோர்கள்... “ சரிைோ மோப்ள

வசோல்ற மோதிரிகய கஜோயல் அெங்க ெட்டுல
ீ இருக்கட்டும் ஒரு நல்லநோள் ோர்த்து
முகறயோகெ க ோய் அெங்க ெட்டு
ீ வ ோண்ண ககட்கலோம்” என்று தர்மன் வசோல்லி
முடித்தோர்

மோன்சி கஜோயலின் கககயப் ற்றிக்வகோண்டு “ ெோங்கண்ணி க ோகலோம்” என்றதும்

எல்கலோரும் ஊருக்கு கிளம் ினோர்கள்.... ஆஸ் ிட்ைலில் நீண்ை லீவுக்கு எழுதி
வகோடுத்துெிட்டு அெர்களுைன் கிளம் ினோள் மோன்சியின் அண்ணி...

கஜோயலின் ெட்ைருகக
ீ கோகர நிறுத்தி அெளுக்கு கதகெயோனெற்கற எடுப் தற்கோக
கஜோயல் ெகரன்
ீ இருெரும் அெசரமோக உள்கள க ோனோர்கள்..
உள்கள நுகழந்ததும் சந்கதோஷ மிகுதியில் அெகன கட்டிக்வகோண்டு உதட்கை
கவ்ெினோள் கஜோயல்... ெகரன்
ீ அெள் இடுப்க ற்றி தன் உயரத்துக்கு
உயர்த்திக்வகோண்டு திலுக்கு அெசரமோக அெள் இதழ்ககள கவ்ெி ஆகெசமோக
உறிஞ்சினோன்... வெளிகய எல்கலோரும் கோரில் கோத்திருப் கத உணர்ந்து ிரிந்த
இருெரும் கெண்டியகெககள எடுத்துக்வகோண்டு ெந்து கோரில் ஏறினோர்கள்...

சத்யனுக்கு க்கத்தில் ெந்து அமர்ந்த ெகரகனப்

ீ ோர்த்து “ ெரண்ணோ
ீ உன் உதட்டுல
என்னகமோ ஒட்டிருக்குப் ோரு” என்று மோன்சி குறும்புைன் கூற... அென் திககப்புைன்
ெோகய துகைத்துக்வகோண்டு ிறகு தங்கக குறும்பு வசய்கிறோள் என்று புரிந்து
கெனோம்மோ என் து க ோல் ககவயடுத்துக் கும் ிட்ைோன்
“ ஏய் ோெம்டி அழுதுைப் க ோறோன்” என்று மகனெிகய ரகசியமோக அைக்கினோன்
சத்யன்.... வகோஞ்சகநரத்தில் மோன்சி அெகன சீ ண்டி “ மோமோ எனக்கும் அகதமோதிரி
கெனும்... இப் கெ” என்று அென் கோதருகில் ககட்க...“ ஸ்ஸ்ஸ் அப் ோ அம்மோ
இருக்கோங்க.. ெட்டுக்குப்
ீ க ோய் நிகறய தர்கறன்.. இப்க ோ கசலன்ட்ைோ ெோடி” என்று
மகனெியின் கககயப் ிடித்து ரகசியமோ கூறினோன்...

இந்த த்து நோளில் அந்த மருத்துெமகனகய கோதலர்களின் சுற்றுலோத்தளம் க ோல்

மோற்றிெிட்டு வ ருகமகயோடு மோன்சி தனது ஊருக்குப் க ோனோள்

“ சும்மோ கிைந்த இைங்ககளவயல்லோம்..

“ சுற்றுலோத் தளமோக மோறிெிட்ைது..
“ உன் கோலடித்தைங்கள் ட்ைதோல்!

சின்னமனூரில் தர்மனின் ஆகலயின் வெளிகய இருந்த ிரமோண்ைமோன கோலி

இைத்தில் மிகப்வ ரிய கல்யோண ந்தல் க ோைப் ட்டிருக்க.... கிழக்கு மூகலயோக
க ோைப் ட்டிருந்த கமகையில் கதென் அக்னிக்கு முன்பு அமர்ந்திருந்தோன்... அென்
அருகக வசல்ெி.. மணப்வ ண் அலங்கோரத்தில்... வசல்ெி இத்தகன அழகோ என்று
ெோய் ிளந்து கெடிக்ககப் ோர்க்ககெ ெந்தது க ோல் ஊர் மக்கள் மணகமகைகயப்
ோர்த்துக்வகோண்டிருந்தனர்

தர்மனும் மீ னோவும் கமகையில் நின்றுவகோண்டு ஐயர் ககட்ை வ ோருட்ககள எடுத்து

வகோடுப் தும்.. ிறகு கூட்ைத்தில் இருக்கும் வதரிந்தெர்ககள புன்னககயுைன் ோர்ப் தும்
என கல்யோண ெட்டுக்கோரர்ககள
ீ க ோல் ோந்தமோக இருந்தோர்கள்....

ஞ்செர்ணம் வசோந்தகோரர்ககள கதடித்கதடி நலம் ெிசோரித்துக்வகோண்டிருந்தோர்....

சிெோெின் கணென் ந்தி றிமோறும் இைத்தில் இருந்து வ ோறுப் ோகப் ோர்த்துக்வகோள்ள....
அெனிைம் ஓடி ெந்த சிெோ இகரச்சலோல் எதுவும் ககட்கோது என்று அென் கோதில்
ஏகதோ வசோல்ல... உைகன சகமயல் வசய்யும் இைத்துக்குப் க ோய் ஒரு கப் ில் சூைோன
ோகல எடுத்துெந்து வகோடுத்தோன்... அகத ெோங்கிக்வகோண்டு சிெோத்மிகோ ர ரப்புைன்
மறு டியும் வெளிகய க ோனோள்

சத்யன் கதங்கோய் க கள் அைங்கிய மூட்கைகய ஆட்ககள கெத்து தூக்கிச்வசன்று

ந்தலின் ெோசலில் கெத்தோன்.... அங்கக மூத்த மகனோய் தன் மகனெி ருத்ரோவுைன்
ெந்தெர்ககள ெரகெற்றுக் வகோண்டிருந்த ெகரன்
ீ மோமகனப் ோர்த்து “ மோமோ மோன்சி
எங்க மோமோ?” என்று ககட்க...

“ அகதோ அங்க இருக்கைோ மோப்ள” என்று சத்யன் கோட்டிய திகசயில் ... மோன்சி தனது
வ ரிய ெயிற்கறத் தூக்கிக்வகோண்டு இளம் ச்கசநிற ட்டுப்புைகெயில்.. கோதில்
கழுத்தில் எல்லோம் கெரங்கள் வஜோலிக்க... கக நிகறய அடுக்கப் ட்ை கண்ணோடி
ெகளயல்களுைன் கோல் சலங்கக சத்தமிை நைந்துவகோண்டிருக்க .. சிெோத்மிகோ ககயில்
ோல் ைம்ளருைன் அெள் ின்னோல் க ோய் குடிக்கச் வசோல்லி வகஞ்சிக்வகோண்டிருந்தோள்..

கதெனின் கல்யோணத் கததி கெறு நல்லநோள் இல்லோததோல் மோன்சியின் ெகளகோப்பு

முடிந்த மறோெது ெோரகம கெத்துெிட்ைோர்கள்.. யோருக்கும் இதில் சம்மதமில்கல
என்றோலும் சத்யனும் மோன்சியும் தோன் ெற்புறுத்தி இந்த கததிகய கெத்தோர்கள்...
இன்கறோ நோகளகயோ எனும் யமுறுத்தும் ெயிற்றுைன் இருக்கும் மோன்சியின் மீ கத
அகனெரின் கெனமும் இருந்தது...

“ ஏய் நீகயன்டி என்கூை ெந்து நிக்கிற? அங்கப்க ோய் மோன்சிகயப் ோர்த்துக்க ருத்ரோ”
என்று ெகரன்
ீ ககோ மோய் கூற...

“ அய்கயோ இவ்ெளவு கநரமோ அங்கதோன் இருந்கதங்க... நீங்க தனியோ நின்னு

எல்லோகரயும் ெரகெற்குறீங்கன்னு மோன்சிதோன் உங்ககூை ெந்து நிற்க்கச் வசோல்லுச்சு”
என்று ெருத்தமோக ருத்ரோ வசோன்னதும்...

ெகரன்
ீ முகம் சற்று இறங்கியது “ இல்ல ருத்ரோ மோன்சி வகோஞ்சம் கூை ெலி தோங்க
மோட்ைோ.... எனக்கு அகத வநகனச்சோகல யமோயிருக்கு.. அதோன் நீ கூைகெ இருன்னு
வசோல்கறன்” என்று கெகலயுைன் கூறினோன்..

“ ஏங்க எத்தகன க ரு இருந்தோலும் அெதோன் ெலிச்சு வ த்துக்கனும்... அகதோை

மோன்சியும் ெலிகய தோங்கனும்ங்க.. நோமகள சுத்தியிருந்து யமுறுத்த கூைோது” என்று
கண்ெனுக்கு நிதர்சனத்கத வசோன்னெள் “ நோன் இங்க இருந்தோலும் என் ோர்கெ
மோன்சிகய ெிட்டு நகரோதுங்க நீங்க யப் ைோதீங்க” என்றோள்...

அதன் ின் ெந்தெர்ககள இருெரும் இன்முகத்துைன் ெரகெற்க... அதில் ஒரு

உறவுக்கோர வ ண்மணி கஜோயகல வநருங்கி அெள் ககககளப் ற்றி “ என்னம்மோ
உங்க வரண்டு க ருக்கும் கல்யோணமோகி ஆகறழு மோசமோகுகத இன்னும் எதுவும்
உண்ைோககலயோம்மோ?” என்று அன்புைன் ெிசோரிக்க

திரும் ி கணெகனப் ோர்த்து வெட்கமோய் சிரித்த கஜோயல் “ இல்கலங்க வ ரியம்மோ...

எங்கெட்டுப்
ீ வ ோண்ணு இப் டி இருக்கும்க ோது அெகள கெனிச்சுக்க ஆள் கெனும்ல..
அதனோல மோன்சிக்கு குழந்கத ிறந்ததுக்குப் ிறகு நோன் அம்மோ அப் ோ ஆகலோம்னு
இருக்ககோம்” என்றோள் .. “ ம்ம் நீ வசோல்றதும் சரிதோன் தோயி... இந்தகோலத்துல நோத்தனோர்
கமல இவ்ெளவு அன் ோ யோரு இருக்கோங்க? ” என்றுெிட்டு க ோனோர் அந்த வ ண்மணி
“ சரி இனி யோரும் ெரமோட்ைோங்க .. நோன் இங்கருந்து ோர்த்துக்கிகறன்... நீ க ோய் மோன்சி
கூை இரு” என்று மகனெியிைம் ெகரன்
ீ வசோன்னதும் “ சரிங்க இகதோ க ோகறன்” என்று
மோன்சியிைம் ஓடினோள் கஜோயல்...

சத்யன் தோய்மோமனோய் ட்டுகெட்டி ட்டு சட்கையில் ந்தலில் ெந்து நிற்க... கதென்

அெகன ககயகசத்து அருகில் அகழத்து “ மோமோ மோன்சி எப் டியிருக்கோ?” என்று
கெகலயுைன் ககட்க...

அென் கதோகளத் தட்டிய சத்யன் “ அெ நல்லோதோன் இருக்கோ... நீ அெகள நிகனச்சு

கெகலப் ைோம சந்கதோஷமோ இரு கதெோ... மோன்சி கூை கஜோயலும் சிெோவும்
இருக்கோங்க” என்று ஆறுதலோக வசோன்னோன்..

அென் இவ்ெளவு வசோல்லியும் திருப்தியுறோத கதென் மணகமகைகய கைந்து வசன்ற

கஜோயகலப் ோர்த்து “ அண்ணி அண்ணி” என்று அகழக்க...கெகமோக அெனிைம் யந்து
குனிந்து “ என்ன கதெோ?” என்றோள் கஜோயல்...

“ மோன்சிக்கு எப் டி அண்ணி இருக்கு?” என்று கெகலயுைன் ககட்ைெனிைம் “

நல்லோருக்கோ கதெோ... நோன் அெகூைகெ இருக்ககன் நீங்க யப் ைோதீங்க” என்றோள்
கஜோயல்

“ இல்ல அண்ணி அெ சின்ன ெலிகயக் கூை தோங்க மோட்ைோ... அதோன் வரோம்

யமோயிருக்கு” என்று ெகரன்
ீ வசோன்ன அகத ெோர்த்கதககள இெனும் வசோல்ல.. ஏகனோ
ருத்ரோவுக்க கண்கலங்கி ெிட்ைது ... “ நோன் ோர்த்துக்கிகறன் கதெோ நீங்க வகோஞ்சம்
சிரிச்ச மோதிரி இருங்க... மூஞ்சி அழுது ெடியுது” என்று ககலி வசய்துெிட்டு அங்கிருந்து
நகன்றோள்...

வசல்ெி தன் அருகில் நின்ற சத்யகனப் ோர்த்து “ சித்தப் ோ” என்று வமல்லிய குரலில்
அகழக்க... சத்யன் “ என்னம்மோ” என்று அெளருகக குனிந்தோன்...
“ இங்க இருக்கிறெங்க எல்லோத்கதயும் ோர்த்துக்குெோங்க... நீங்க க ோய் சின்னம்மோ
கூைகெ இருங்க சித்தப் ோ.. இெரு வரோம் யப் டுறோரு” என்று கதெகன கோட்டி
வசோல்ல... “ சரிம்மோ நோன் க ோய் மோன்சி கூைகெ” இருக்ககன் என்று சத்யன் மோன்சி
இருக்கும் இைத்துக்கு நகர்ந்தோன்

மணகமகையின் மறு மூகலயில் ஒரு கசர் க ோட்டு மோன்சி அமர்ந்திருக்க... அெளுக்கு

இருபுறமும் சிெோத்மிகோவும் ருத்ரோவும் நின்றிருந்தனர்... சத்யகனப் ோர்த்ததும்
முகத்தில் சிரிப்புைன் ககககள நீட்டினோள் மோன்சி ... சத்யன் இரண்கை எட்டில் அெகள
அகைந்து ககககளப் ற்றிக்வகோண்டு “ என்னைோ கண்ணம்மோ?” என்றோன் கோதலோகி...
“ ஒன்னுமில்ல மோமோ நீ என்கூைகெ இரு மோமோ?” என்றெளிைம் ... “ ம் அதுக்குத்தோன்
ெந்கதன்” என்றென் மககளப் ோர்த்து “ சிெோ நீயும் கைனிங்ஹோல் க ோய் எல்லோரும்
சோப் ிட்ைோங்களோன்னு ோரு.. மோப் ிள்கள ஒத்கத ஆளோ அல்லோடிக்கிட்டு இருக்கோரு”
என்றோன்..

“ இகதோ க ோகறன் ோ... சின்னம்மோவுக்கு குடிக்க ோல் எடுத்துட்டு ெந்கதன்.. அெங்க

குடிக்ககெயில்கல... ஏதோெது கூல்டிரிங்ைோெது ெோங்கிட்டு ெரச்வசோல்லி குடுங்கப் ோ”
என்று வசோல்லிெிட்டு க ோனோள்...

மோன்சியின் முகம் அதிகமோக ெியர்த்து ெழிய... சத்யன் கககுட்கையோல் துகைத்த டி

இருந்தோன் “ என்ன கஜோயல் மோன்சிக்கு இப் டி ெியர்க்குது?” என்று
கெகலப் ட்ைெகனப் ோர்த்து புன்னககத்த கஜோயல்

“ ஏன் அண்ணோ நிகறமோச கர் ிணிக்கு க ோய் இவ்ெளவு நககயும் ட்டுப்புைகெயும்

க ோட்டுெிட்ைோ ெியர்க்கோம என்ன வசய்யும்... நோன் வசோல்ற மோதிரி வசய்யுங்க... தோலி
கட்டினதும் மோன்சிகய கூட்டிக்கிட்டு ெட்டுக்கு
ீ கிளம்புங்க... நல்லோ வெண்ண ீர்ல
குளிச்சுட்டு வரஸ்ட் எடுக்கட்டும்... நோன் இங்க மத்த சம் ிரதோயவமல்லோம் முடிஞ்சதும்
உைகன கிளம் ி ெர்கறன்” என்று வசோல்ல ... “ ஆமோம் மோமோ தோலி கட்டினதும்
ெட்டுக்குப்
ீ க ோகலோம்” என்றோள் மோன்சியும்...

சற்றுகநரத்தில் வகட்டிகமளம் முழங்க... வ ரியெர்கள் ஆசியுைன் கதென் வசல்ெியின்

கழுத்தில் மோங்கல்யம் சூட்டினோன்...கிட்ைத்தட்ை ஒன்றகர ெருைங்களோக கோதல்
றகெயோக சுற்றித்திரிந்த இருெரும் குடும் ம் எனும் வ ோன் கூட்டில் அகைக்கப்
ட்ைனர்

மோன்சி அருகில் அகழத்துச்வசன்று அண்ணனின் திருமணத்கத கோட்டிெிட்டு... தர்மன்

மீ னோெிைம் வசோல்லிெிட்டு மகனெிகய அகழத்துக்வகோண்டு கோரில் கிளம் ினோன்
சத்யன்...

ெட்கைத்
ீ திறந்து மோன்சிகய உள்கள அகழத்துச்வசன்றோன்.. தங்கள் அகறக்குப்
க ோனதும் ோத்ரூமுக்கு வசன்று ஹீட்ைகர க ோட்டுெிட்டு ெந்தோன்...

“ எல்லோத்கதயும் கழட்டிடு மோமோ” என்று ககககள ெிரித்து நின்றெகள சிரிப்புைன்

ோர்த்த டி ஒவ்வெோரு நககயோக கழட்டி அதற்கோன வ ட்டியில் கெத்துெிட்டு ...
ட்டுப்புைகெ ரெிக்கககயயும் ககலந்து ெிட்டு ோெோகை முடிச்கச அெிழ்த்து அெள்
மோர் ில் முடி க ோட்ைென்... அப் டி தூக்கிச்வசன்று ோத்ரூமில் இறக்கி ெிட்டு.. இதமோக
வெண்ணகர
ீ கலந்து ... மோன்சியின் இடுப் ில் ஊற்றினோன்... முதுகக நீெிய டி அெகள
குளிக்க கெத்தோன்.. ிறகு ோெோகைகய கழட்டி ெிட்டு ைெலோல் உைகல துகைத்து
அகதகய அெள் உைலில் சுற்றி வெளிகய அகழத்து ெந்தோன்...

மோன்சியின் ெயிறு உருண்டு திரண்டு இறங்கி இருப் து க ோல் இருந்தது... இன்னும்

ஒன்றிரண்டு நோட்களில் ிரசெமோகி ெிடும் என்று சத்யனுக்கு புரிந்தது... இெள்
ெலிககள தோங்கி குழந்கதகய வ றகெண்டுகம என்ற சத்யன் கெகலகய
கோட்டிக்வகோள்ளோமல் ஒரு கோட்ைன் கநட்டிகய எடுத்து க ோட்டுெிட்டு கட்டிலில் டுக்க
கெத்தோன்

“ நீயும் கூைகெ டு மோமோ” என்று அெகனயும் அகழத்தோள் மோன்சி... “ இரு கதகெ

சோத்திட்டு ெர்கறன்?” என்று கூறிெிட்டு க ோய் கதகெ மூடிெிட்டு ெந்து தனது
உகைககளயும் மோற்றிக்வகோண்டு கட்டிலில் அெளருகக டுத்தோன்... மோன்சி
கோகலத்தூக்கி அென் மீ து க ோட்டுக்வகோண்டு அகணத்துக்வகோண்ைோள்...
அெள் ெயிற்கற ெருடிய டி “ மோன்சி ஏதோெது ெலிக்கிற மோதிரி இருந்தோ உைகன
வசோல்லுைோ?” என்றோன்...

“ ம்ம் வசோல்கறன் மோமோ... ெயிறு வரோம் கைட்ைோ இருக்குற மோதிரி இருக்கு மோமோ...
ோப் ோ கெற அடிக்கடி சுத்தி சுத்தி ெருது” என்று அென் கழுத்கத கட்டிக்வகோண்ைோள்...

சத்யன் தன் உதட்டுக்கு அருகில் இருந்த அெள் இதழ்ககள கவ்ெி சப் ிய டி

வமன்கமயோக அெகள அகணத்து முதுகக ெருடி உறங்க கெக்க முயன்றோன் ...
சற்றுகநரத்தில் அெள் உதடுககள ெிடுெித்தோன்... மோன்சி சற்று கீ கழ இறங்கி அென்
வநஞ்சில் முகத்கத கெத்துக்வகோண்டு அகமதியோக தூங்க ஆரம் ித்தோள்... அெள்
தகலகய தன் மோர்க ோடு அழுத்தியெோறு கல்யோண அலுப் ில் சத்யனும் உறங்கினோன்..

சற்றுகநரத்தில் அென் வசல் ஒலிக்க கண்ெிழித்தோன்... மோன்சி அருகில் இல்கல..

ோத்ரூமில் தண்ணர்ீ வகோட்டும் சப்தம் ககட்ைது... சத்யன் வசல்கல எடுத்துப் ோர்த்தோன்...
கஜோயல் தோன் அகழத்தோள்... ஆன் வசய்து “ என்னம்மோ எல்லோ கெகலயும்
முடிஞ்சுதோ?” என்று ககட்க...

“ முடிஞ்சுது அண்ணோ... மோன்சி எப் டியிருக்கோ?” என்று ககட்க...

“ ோத்ரூம்ல இருக்கோம்மோ... வகோஞ்சம் இரு” என்றென் கட்டிகல ெிட்டு இறங்கி

ோத்ரூம் கதவு சும்மோகெ மூடியிருக்க திறந்து உள்கள க ோனோன்... சுெற்றில் சோய்ந்து
நின்றிருந்த மோன்சிகயப் ோர்த்ததும் தறிப்க ோய் “ என்னம்மோ ெலிக்குதோ?” என்று
ககட்ைோன்...
“ ெலிக்ககல மோமோ .. “ ஆனோ நிகறய யூரினோ ெருது... என்னோல தூங்ககெ முடியகல
மோமோ...” என்றோள் கலெரத்துைன்..

சத்யன் அெள் ெயிற்கறப் ோர்த்தோன்.. நீர் ெடிந்து வமோத்தமோக சுருண்டு

இறங்கியிருந்தது.. உைகன தட்ைமோனோன் ககயிலிருந்த க ோனில் “ கஜோயல் நீ உைகன
கிளம் ி ெோ” என்று கத்தினோன் சத்யன்...

“ அண்ணோ யப் ைோதீங்க... நீங்க யந்தோ அெளும் யப் டுெோ... நீங்க தயோரோ ெோசல்ல
நில்லுங்க நோன் இகதோ ெந்துடுகறன்.. உைகன க்ளினிக் க ோயிைலோம் ” என்ற கஜோயல்
இகணப்க உைகன துண்டிக்க ...

சத்யன் மோன்சிகய அகணத்தெோறு வெளிகய அகழத்து ெந்தோன்... அெகள கட்டிலில்

அமர்த்திெிட்டு தனது சட்கைகய எடுத்து மோட்டிக்வகோண்டு அெகள எழுப் ினோன்...
மோன்சி கோல்கள் ெழியோக நீர் தன்கனயும் மீ றி ெழிந்தது...

“ என்ன மோமோ இது” என்று கலெரத்துைன் ககட்ைெகள கமலும் யமுறுத்த

ெிரும் ோமல் ... “ ஒன்னுமில்லைோ ோப் ோ ிறக்கப்க ோகுது... நீ கதரியமோ இருக்கனும்...
மோமோ உன்கூைகெ இருப்க ன்” என்றோன்..

அெகள அகணத்த டிகய வெளிகய ஹோலில் அமர்ந்திருக்க... சற்றுகநரத்துக்கு எல்லோம்

எல்கலோரும் ெந்துெிட்ைனர்... மோன்சிகய ருத்ரோெின் க்ளினிக்குக்கு அகழத்து
வசன்றனர்.. வமோத்த குடும் த்தின் முதுவகலும் ோன ஞ்செர்ணத்தின் வ யரில் தனது
மருமகளுக்கு தர்மன் கட்டிக்வகோடுத்த க்ளினிக் அது....

மோன்சி கல ர் ெோர்டில் அனுமதிக்கப் ட்ைோள்... சத்யனும் மீ னோவும் அெள் அருகிகலகய

இருக்க... மோன்சிக்கு ெிட்டுெிட்டு ெலிக்க ஆரம் ித்தது... மீ னோ ெலியோல் துடிக்கும்
மககளப் ோர்த்து அழுத டி இருக்க “ அத்கத நீங்க வெளிய க ோய் இருங்க... நோங்க
மோன்சிகயப் ோர்த்துக்கிகறோம்” என்று கஜோயல் தன் மோமியோகர வெளிகய
அனுப் ினோள்..

“ வரோம் ெலிக்குது மோமோ” என்று சத்யனின் கககயப் ற்றிக்வகோண்டு மோன்சி கண்ணர்ீ

ெடிக்க... சத்யன் உதட்கை கடித்து தன் அழுகககய அைக்கினோன்... அெள் முன்பு தனது
கெதகனகய கோட்ைக்கூைோது என்ற உறுதி வகோஞ்சம் வகோஞ்சமோக தளர ஆரம் ித்தது...

“ அண்ணோ நீங்களும் வெளிகய க ோய் வெயிட் ண்றீங்களோ?” என்று கஜோயல்

ககட்ைதும் .. “ அய்கயோ மோமோ என்கூைகெ இருக்கனும்... அண்ணி ப்ள ீஸ் எண்ணி மோமோ
இருக்கட்டும்” என்று மோன்சி அவ்ெளவு ெலியிலும் கஜோயலிைம் வகஞ்சினோள்..
“ சரி சரி இருக்கட்டும்... ஆனோ நோன் வசோல்ற டி நீ ககட்கனும்... ெலி ெரும்க ோது
கவரக்ைோ வசோல்லனும்... நல்லோ புஷ் ண்ணனும்” என்று குழந்கத வ றப்க ோகும்
இன்கனோரு குழந்கதக்கு அன் ோக கூறினோள் கஜோயல்..

வெளிகய கோத்திருந்தெர்களுக்கு ஆயிரமோயிரம் கெண்டுதல்... ஞ்செர்ணம் க ரகனோ

க த்திகயோ மோன்சிகய கநோகடிக்கோமல் ிறக்ககெண்டுகம என்று ிரோத்தித்தோர்...
சிெோத்மிகோ தனக்கு ஒரு தம் ி ிறக்ககெண்டுகம என்று கைவுளிைம் கெண்டினோள்....
மீ னோவும் தர்மனும் தன் மகள் நல்ல டியோக வ ற்று ிகழக்க கெண்டும் என்று
குலவதய்ெத்கத கெண்டினோர... ெகரன்
ீ நிகலகமதோன் வரோம் கமோசமோக இருந்தது...
கட்டியிருந்த ட்டுகெட்டியில் அடிக்கடி மூக்கக சிந்திக்வகோண்டு இருந்தோன்..
எல்கலோரும் அெகன சூழ்ந்து வகோண்டு ஆறுதல் கூறினோர்கள்... புதுமணத்தம் திகளும்
ெந்து கெகலயுைன் கோத்திருந்தனர்... ரோகமய்யோ ஸ்ெட்
ீ ோக்ஸ் சோக்கலட்
ோக்வகட்டுகளுைன் தயோரோக அமர்ந்திருந்தோர்...

இரெோனது இன்னும் வெளிகய ெரகல சத்யனின் ெோரிசு... எல்கலோரும் கெகலயுைன்

இருக்க.... எல்கலோகறயும் ஆறுதல் டுத்தும் வ ோருப்பு கஜோயலுகையதோனது “
இப் தோன் சிெியரோ ெலி ெருது.. இன்னும் வகோஞ்சகநரத்தில் ோப் ோ வ ோறந்திடும்”
என்றோள்...

சத்யன் வெளிகய ெந்து... கதெகனயும் வசல்ெிகயயும் ோர்த்து “ நீங்க இங்க என்னப்

ண்ணுறீங்க... ெட்டுக்குப்
ீ க ோங்க... அதோன் இவ்ெளவு க ர் இருக்ககோகம... நீங்க
வரண்டு க ரும் கிளம்புங்க” என்று கூற ...

கதென் வசல்ெிகயப் ோர்த்தோன் ... “ கெனோம் சித்தப் ோ.. ோப் ோ வ ோறந்ததுகம நோங்க
க ோகறோம்” என்று ிடிெோதமோக மறுத்துெிட்ைோள்...

எல்கலோகரயும் கலங்க கெத்த சத்யனின் மகன் அதிகோகல சரியோக 2-10 ிறந்தோன்...

ஆண் குழந்கத என்றதும் அந்த க்ளினிக்கக திருெிழோக் ககோலம் பூண்ைது... குழந்கத
முதன்முதலோக ஞ்செர்ணத்தின் ககயில் வகோடுத்தக ோது உணர்ச்சிெசப் ட்டு அெர்
கககள் நடுங்கியது...

சிெோத்மிகோ கண்ண ீருைன் தனது தம் ிகய வகோஞ்சினோள்.. சத்யன் மககனப் ோர்த்ததும்
தோகன ஒரு முகற புதிதோய் ிறந்தது க ோல் உண்ர்ந்தோன்... ட்டு வமோத்த குடும் மும்
குழந்கதகய அந்த மோயக்கண்ணனின் ெரகெ க ோல வகோண்ைோை...

கதென் மட்டும் ‘ ஏன்ைோ முன்னோடிகய ிறந்திருக்க கெண்டியது தோகன?’ என்று

மனதுக்குள் எண்ணியெோறு குழந்கதகய ெில்லகனப் ோர்ப் து க ோல் ோர்த்தோன்...
இந்த குட்டி ெில்லனோல் தோகன அென் முதலிரவுக்கு ஒரு முடிவு கட்டிெிட்ைோன்....
மோன்சிகய சுத்தமோக்கி அகறக்கு வகோண்டு ெந்து டுக்க கெத்தனர்..... சத்யன்
கண்மூடிக்கிைந்த மகனெிகய கண்வகோட்ைோமல் ோர்த்த டி அருகிகலகய
அமர்ந்திருந்தோன்... ககளப்பு நீங்கி கண்ெிழித்த மோன்சி “ மோமோ நோன்தோன் வஜயிச்கசன்...
ஆம் ிகள குழந்கததோகன?” என்று சிரிக்க...

சத்யன் சுற்றிலும் இருக்கும் அகனெகரயும் மறந்து மோன்சியின் முகத்கத வநருங்கி

கண்ண ீருைன் அெள் உதட்கை கவ்ெி ஆழமோக அழுத்தமோக முத்தமிட்ைோன்... அென்
மூச்கசோடு மூச்சோக கலந்தோள் மோன்சி...

அன்று கோகல எல்கலோரும் ெட்டுக்கு

ீ கிளம் ினோர்கள்.... மீ னோ மட்டும் மகளுைன்
இருந்தோள்.. சத்யனுக்கு மகனெிகயயும் மககனயும் ெிட்டுெிட்டு க ோககெ
மனசில்லோமல் “ குளிச்சிட்டு உைகன ெந்துர்கறன் கண்ணம்மோ” என்று கூறிெிட்டு
கிளம் ினோன்...

கதென் ெட்டுக்கு
ீ ெந்ததும் வசல்ெிகயத் தோன் கதடினோன்... அென் அகறயில்
ோத்ரூமில் அெள் குளித்துக்வகோண்டிருக்க ... ோத்ரூம் கதெருகக கோத்திருந்தோன்...
தகலயில் சுற்றப் ட்ை ைெலும்... உைலில் சுற்றிய கசகலயுமோக வெளிகய ெந்தெகள
அப் டிகய அள்ளிக்வகோண்டு க ோய் கட்டிலில் க ோட்டுெிட்டு.. உைகன அெள்மீ து
கெிழ்ந்தோன்..

அென் முத்தத்கத முதலில் ஆரம் ிக்க... அெகன முரட்டுத்தனமோக உதறி தள்ளிெிட்டு

எழுந்தோள் வசல்ெி... ோதியில் றிக்கப் ட்ை வசோர்க்கத்கத க ோல் அெனது சுகம்
ெடிந்துெிை “ ஏய் என்னோச்சுடி” என்று ககோ மோக ககட்ைோன் ..
புைகெயோல் தன்கன க ோர்த்திக்வகோண்ை வசல்ெி.. அென் முகத்கதப் ோர்க்கோமல்
தனது மூன்று ெிரல்ககள உயர்த்தி கோட்டி .... “ அந்த மூன்று நோட்கள்” என்றோள்

“ அடிப் ோெி குடி வகட்டுது” என்று தன் தகலயில் அடித்துக்வகோண்ை கதென் “ நோன்
வகோகலகோரனோ மோறுெதற்குள்ள வெளிகய ஓடிப்க ோயிடு” என்று கத்த.... வ ோங்கி ெந்த
சிரிப்க அைக்கிய டி வெளிகயப் க ோய்ெிட்ைோள் வசல்ெி...
ஒன்றகர ெருைமோக அெள் ின்னோல் சுற்றி திரிந்து... இன்று கல்யோணம் ண்ணியும்
ிரம்மச்சோரியோக இருக்கும் தன் நிகலகய எண்ணி ஆத்திரமோக ெந்தது கதெனுக்கு...
அென் முகத்கதப் ோர்க்ககெ யந்துக ோய் மகறந்துவகோண்ைோள் வசல்ெி..

ெகரன்
ீ நமுட்டுச் சிரிப்புைன் தம் ியின் கதோளில் தட்டி “ ெிடுைோ கதெோ இன்னும் நோலு
நோள் தோகன... அப்புறம் ஜோமோய்ைோ தம் ி ” ஆறுதல் வசோல்கிகறன் க ர்ெழி என்று
கதெனுக்கு எரிகின்ற தீயில் எண்கண ஊற்றிெிட்டு க ோனோன்... கதென் அெகன
முகறத்துெிட்டு எழுந்து க ோனோன்...
மோன்சி குழந்கதயுைன் சத்யன் ெட்டுக்கு
ீ மீ னோ க ோய்ெிை... தர்மனும் க ரகன ிரிய
மனமின்றிகயோ அல்லது மகனெிகய ிரிய மனமின்றிகயோ மோமியோர் ெட்டிகலகய
ீ
தங்கிெிட்ைோர்... அன்று மோகல ெகரனும்
ீ கஜோயலும் குழந்கதகய ோர்க்க ெந்தனர் ...

மீ னோ தனது மூத்த மருமககள தனியோக அகழத்து “ ஏன்மோ அதோன் வசல்ெிக்கு அஞ்சு

நோள் முடிஞ்சு க ோச்சுல்ல... நம்ம பூக்கோரன் மோரிகிட்ை வசோல்லி நிகறய பூ வகோண்டு
ெரச்வசோல்லி அெங்க ரூகம வரடி ண்ணி ெிடும்மோ... நோன் இன்னும் வரண்டு நோள்
கழிச்சு ெர்கறன்” என்று வசோல்லி அனுப் ினோள்..

கஜோயல் ெகரனிைம்
ீ வசோல்லி பூ ழங்கள் ஸ்ெட்
ீ எல்லோம் ெோங்கி ெந்து கதென்
அகறகய அலங்கரிக்க ஆரம் ித்தனர்... தங்களுக்கு நைந்த முதலிரகெ மனதில்
அகசக ோட்ை டி கோதலோய் க சிக்வகோண்டு நிதோனமோக அகறகய அலங்கரித்துெிட்டு
எல்லோெற்கறயும் தயோரோக எடுத்து கெத்துெிட்டு அகறயிலிருந்து வெளிகய
ெரும்க ோது மணி த்தோகியிருந்தது ..

ெகரன்
ீ கதெகனத்கதை... கஜோயல் வசல்ெிகய கதடினோள்... ெடு
ீ முழுக்க கதடியும்
இருெகரயும் கோணோமல்.. ெகரனும்
ீ கஜோயலும் குழப் த்துைன் கதோட்ைத்துப் க்கமோக
கோவலடுத்து கெக்க... அப்க ோது சகமயலகறகய ஒட்டியிருந்த மூட்கைகள் அடுக்கும்
ஸ்கைோர் ரூமிலிருந்து க ச்சுக் குரல் ககட்க... ெகரன்
ீ மகனெியின் கககயப் ிடித்து
தடுத்து உதட்டில் ெிரல் கெத்து எச்சரிக்கக வசய்தோன்.. இருெரும் யோர் என்ன
க சுகிறோர்கள் என்று கோகத தீட்டிக்வகோண்டு ஒட்டுக் ககட்க

“ அய்கயோ ஏன் இவ்ெளவு அெசரம்... இரு ரூமுக்கு க ோகலோம்” என்றது வசல்ெியின்

குரல் ரகசியமோக ஒலித்தது

“ ரூமோெது மண்ணோெது...ெோகய மூடிக்கிட்டு க சோம இரு.. எனக்கு இருக்கிற வெறில

கடிச்சு வகோதறிடுகென்” இது கதெனின் குரல்...

“ இருங்க நோகன அெக்குகறன்.. கிழிச்சுப்புட்ைோதீங்க” இது வசல்ெி

“ எல்லோம் எனக்குத் வதரியும் நீ க சோம இரு ”

சற்றுகநரம் கழித்து “ ஸ்ஸ்ஸ் ஏன் கடிக்கிற... ம்ம் வமதுெோ” என்று சுககெதகனயில்

முனங்கியது வசல்ெியின் குரல்...
அென் ிறகு ெித்தியோசமோன ஒலிகளும் ... அகதத் வதோைர்ந்து வசல்ெியின் ெலி
கலந்த அலறலும் ககட்ைது “ வசல்ெி கத்தோகத... ப்ள ீஸ் ப்ள ீஸ்... ெலிக்கோம ண்கறன்
வசல்ெி கத்தோகத” என்ற கதெனின் கோதல் வமோழிகளும் ககட்க...

எல்லோெற்கறயும் ககட்ை கஜோயல் ெகரகன

ீ இறுக்கி அகணத்துக்வகோண்ைோள்.... ெகரன்
ீ
ருத்ரோ என்று ஆகசகயோடு அள்ளிக்வகோண்டு அங்கிருந்து நகர்ந்தோன் ...

“ என் தம் ி ய அைக்கமுடியோம ோய்ஞ்சுட்ைோன் க ோல” என்றோன் ெகரன்

ீ அென்
வநஞ்சில் சோய்ந்த கஜோயல் “ கஷ்ைப் ட்டு அலங்கோரம் ண்ணது கெஸ்ைோ க ோச்சு”
என்றோள்

“ ஏன்டி கெஸ்ட்டு... நோம மறு டியும் இன்வனோரு முதலிரவு வகோண்ைோடிட்ைோப் க ோகுது...

வதோப் ி க ோைோத முதலிரவு” என்று மகனெிகயப் ோர்த்து கண்சிமிட்டிய டி கதெனின்
அகறக்குள் அெகளத் தூக்கிப் க ோனோன்

மோன்சிக்கோக இத்தகன நோட்களோக கருவுறுதகல தெிர்க்க ஆணுகற அணிந்து தன்

மகனெிகய உறவு வகோண்ை ெகரன்
ீ முதல்முகறயோக புதிதோய் மகனெிகய
புணர்ந்தோன்...

மறுநோள் கோகல இரண்டு கஜோடிகளும் ஒருெகரவயோருெர் வெட்கத்துைன் ோர்த்து

புன்னககத்துக்வகோண்டு... மோன்சியின் ெட்டுக்கு
ீ ெிருந்துக்கு கிளம் ினோர்கள்...

மோன்சியின் அகறயில் சத்யன் மோன்சியின் அருகில் சரிந்து அமர்ந்திருக்க.. மோன்சி

க்கத்தில் கிைந்த குழந்கதகய ெிரலோல் ெருடிக்வகோண்டிருந்தோள் ..

இரண்டு கஜோடிகளும் அகறக்குள் நுகழய... சத்யன் அெர்ககள சிரிப்புைன் ெரகெற்று “

என்னைோ மோப்களகளோ வரண்டு க ரும் கநட்வைல்லோம் தூங்ககலயோ? கண்வணல்லோம்
வசெவசென்னு இருக்கு?” என்று ககலி வசய்ய... கஜோயலும் வசல்ெியும் வெட்கமோக
தகல குனிந்தனர்...

“ ெரண்ணோ..
ீ கதெோண்ணோ வரண்டு க ரும் என் மகனுக்கு சீ க்கிரமோ வ ோண்ணு வ த்து
குடுங்க” என்று மோன்சி தனது அண்ணன்ககள கிண்ைல் வசய்ய...

இருெருகம ஏககோலத்தில் “ ம்ம் அவதல்லோம் கநட்கை வரடி ண்ணிட்கைோம் தங்கச்சி”

என்று அசடுெழிய கூறிெிட்டு தங்கள் மகனெிகளிைம் “ அய்கயோ ச்சீ ” என்று
ஏககோலத்தில் தகலயில் குட்டு ெோங்கினர்...
சத்யனும் மோன்சியும் இெர்ககளப் ோர்த்துெிட்டு ெிழுந்து ெிழுந்து சிரிக்க...
கூச்சத்துைன் வநளிந்து அகறகயெிட்டு ஓடிெிட்ைனர் நோல்ெரும்...

மோன்சி சத்யனின் வநஞ்சில் ெிரல்களோல் ககோலம் க ோட்ை டி “ மோமோ குழந்கத

ிறந்ததும் த்து நோள்தோன் உனக்கு கைம் குடுத்திருக்ககன் ஞோ கம் இருக்கோ?” என்று
கிசுகிசுப் ோய் ககட்க...

வகோஞ்சம் சரிந்து மோன்சியின் மோர் ில் ெந்த ோல் ெோசகனகய நுகர்ந்த டி “ ம்ம்
ஞோ கம் இல்லோமப் க ோகுமோ? ஆனோ வகோஞ்சம் வகோஞ்சமோ தோன் ஆரம் ிக்கனும்...
ஒகரநோள்ல எல்லோம் முடியோது.. வமோதல்ல இது” என்று ோல் நிகறந்த அெள்
மோர்புககள கககளோல் அழுத்திய டி கூறினோன்... “ மோமோ” என்று முனங்கிய டி அென்
முகத்கத தன் மோர்க ோடு அழுத்திக்வகோண்ைோள் மோன்சி

கோதல் ெயகதயும் டிப்க யும் ோர்த்து ெருெதில்கல என் தற்கு மோன்சி ஒரு
உதோரணம்....
எப்க ோதும் கோதகல உணரும் கநசமிக்க மனமிருந்தோல் மட்டும் க ோதும் ெோழ்க்கக
முழுெது இளகமகயோடு ெோழலோம் என் தற்கு சத்யன் ஒரு உதோரணம்...

ெோழ்க கோதல்... ெளர்க கோதகலோடு கூடிய தோம் த்தியம்!!!!!!!!

" மனிதன் உயர்ந்தென் ... ஆடுகள் மலிந்தகெ..

" உயிரின் மதிப்பு உருெத்கதப் வ ோருத்கத!
" புல் தோழ்ந்தது .... ஆல் உயர்ந்தது...
" புகழின் தரோசு ெளர்ச்சிகய நிறுத்தகத!
" சிரம் புனிதம்... கோல் ோெம்!
" மகுைம் என் து இருக்குமிைத்கத கெத்கத!
" வதன்னங்கீ ற்று அழகு... ெிளக்குமோறு அசிங்கம்!
" மரியோகத ெருெது வதோழிகல கெத்கத!
" வசதுக்கினோல் கைவுள்.... உகைத்தோல் கல்!
" ெணங்கப் ை கோரணம் ெடிெத்கத கெத்கத!
" நம் ினோல் வெற்றி... நம் ோெிட்ைோல் ககள்ெி!
" நம் ிக்கக ெருெது ெோழ்க்கககய கெத்கத!
" கோதல் முக்தி நிகல... கோமம் முரண் ட்ைநிகல!
" நிர்ணயிக்கப் டுெது மனிதனின் மனநிகலகய கெத்கத!