Π Ρ Ο Γ ΡΑ Μ Μ Α Π Α ΡΑ Σ ΤΑ Σ Ε Ω Ν

ΜΑΪΟΣ 2018
Σκηνοθετικό
σημείωμα
Είναι όλα μέρος της παράστασης μας.
Μιας φρικιαστικής παράστασης θα έλεγε κάποιος εξωτερικός
παρατηρητής,
Μιας δοκιμασίας λέω εγώ και μιας δοκιμής να συνδεθούμε
και να απογειωθούμε.
Και; Συνδεθήκαμε; Απογειωθήκαμε;
Ναι, τα καταφέραμε·
Υπήρξαμε·
Με διάφορους τρόπους.
Μιλήσαμε για διάφορα πράγματα, καθημερινά,
Ήρθε και κόσμος να μας δει -
Ζωντανή έκθεση - Ελάτε να περάσετε μερικές ώρες μαζί μας.
Είμαστε φιλόξενοι·
Αν δε μπορείς να δεχτείς τον Άρη έτσι όπως είναι καλύτερα να φύγεις.
Ζωντανή μουσική,
Ζωή λοιπόν, πώς αλλιώς;
Υπήρξατε ως ένα πράσινο πρωινό -ούτε πολύ ούτε λίγο-
Δεν είμαι κανείς, παρά μόνο εγώ· όπου είμαι, είμαι κάτι και τώρα είμαι
κάτι που δεν μπορείς να αλλάξεις.

Δήμητρα Καλεσιάκη,
Σκηνοθέτης
 Άφαντοι, Θεατρικός Τομέας του Π.Ο.Φ.Π.Α.
Ο θεατρικός τομέας ΠΟΦΠΑ αποτελείται από τρεις
ομάδες Άφαντοι- Θεατροδίνη- Δρυς
Οι Άφαντοι μπορούν να παραπλανήσουν, το όνομα
τους όμως ποτέ! Μόλις βρεθούν όλοι μαζί – τυχαίως
ή ατυχώς – αυτοσχεδιάζουν, σατιρίζουν, διαβάζουν
και πλημμυρίζουν το μικρό ροζ υπόγειο του Πολιτι-
στικού Κέντρου «Κωστής Παλαμάς» με τα νερά της
φαντασίας τους.
Στην αρχή του χρόνου ,τον Οκτώβρη συγκεκριμένα
η ομάδα καλωσορίζει τα νέα της μέλη που την ανα-
νεώνουν και την επαναπροσδιορίζουν διατηρώντας
όμως πάντα την αυτο-οργάνωση και τον ανοιχτό
της χαρακτήρα.
Τους πρώτους μήνες τις πρόβες μας συντονίζουν
μέλη της ομάδας που θέλουν να μεταφέρουν τις
γνώσεις και δεξιότητές τους στα υπόλοιπα μέλη.
Με έναν συνδυασμό αυτοσχεδιασμών, θεατρικών
παιχνιδιών και ασκήσεων κινησιολογίας η ομάδα
ενεργοποιεί τη φαντασία, ανακαλύπτει τα όρια της
και ανοίγει νέους ορίζοντες. Η μουσική, ο ρυθμός,
η ροή στη κίνηση, η αναπνοή, η χαλάρωση και η
αυτοπαρατήρηση λειτουργούν απελευθερωτικά,
δημιουργικά και εν τέλει θεραπευτικά! Περίπου στα
μέσα της χρονιάς επιλέγουμε έναν σκηνοθέτη με
τον οποίο/την οποία συμπορευόμαστε με εκείνον
να μας μεταλαμπαδεύει τις γνώσεις του και να μας
δίνει την καθοδήγησή του, και εμάς να τον αγκα-
λιάζουμε σαν ομάδα. Πρόκειται για μία συνεχή εξέ-
λιξη-ροή όπου οι συναντήσεις μας καταλήγουν να
γίνονται καθημερινές και πολύωρες μέχρι και την
στιγμή της παράστασης.
Η ομάδα στο τέλος κάθε συνάντησης δημιουργεί
έναν κύκλο, οι γνώσεις και οι εμπειρίες του οποίου
γίνονται δομικό συστατικό της και διαχέονται στα
μέλη της. Ο κύκλος αυτός είναι η ώρα που ο κα-
θένας από εμάς μπορεί να μοιραστεί ό,τι θέλει να
πει και παράλληλα να ακούσει ό,τι έχουν να πουν οι
υπόλοιποι. Παράλληλα είναι το βασικό και μόνο όρ-
γανο λήψης αποφάσεων της ομάδας. Κάθε τι μικρό
ή μεγάλο αποφασίζεται μέσα από αυτόν. Πέρα από
τον κύκλο και τη σημασία του για τη λειτουργία της
ομάδας, μία εξίσου βασική αρχή της ομάδας είναι
ο αφιλοκερδής χαρακτήρας της. Όλοι οι συντελε-
στές της παράστασης, συμπεριλαμβανομένου και
του σκηνοθέτη, καλούνται να συμμετάσχουν αφι-
λοκερδώς, ενώ οι παραστάσεις μας δεν έχουν ποτέ
εισιτήριο.
Η ομάδα λαμβάνει μέρος σε εγχώρια και διεθνή Φε-
στιβάλ. Επίσης είναι ενεργό μέλος του Πανελλήνιου
Συλλόγου Ερασιτεχνικού Φοιτητικού Θεάτρου και
τα τελευταία χρόνια δίνει το παρόν με την παρά-
σταση της στο ετήσιο φεστιβάλ που διοργανώνει
ο σύλλογος επικοινωνώντας έτσι την παράστασή
της σε διάφορες πόλεις της χώρας. Παράλληλα,
είναι μέλος του Συντονισμού Ομάδων Αθήνας που
φέτος βρίσκεται στον πρώτο χρόνο λειτουργίας
του. Ακόμη, συμμετέχει στο Πολιτιστικό Κάμπινγκ
Αστριτσίου που διοργανώνεται κάθε χρόνο στο
Ηράκλειο της Κρήτης. Τέλος, υπάρχει η παράδοση,
πέρα από τις βασικές παραστάσεις μας στο Ροζ μας
κτίριο «Κωστής Παλαμάς», να ανεβάζουμε την πα-
ράστασή μας και στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο
Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ.
 Χρονολόγιο παραστάσεων
Η Θεατρική Ομάδα Άφαντοι ιδρύθηκε το 1996 και
έχει ανεβάσει τις εξής παραστάσεις:
1997: «Οι γυναίκες διασκεδάζουν» του Κάρλο
Γκολντόνι
Σκηνοθεσία: Άννα Γιαννάκη
1998: «Φαντασιακοί Κόσμοι-Ανάρμοστοι Έρωτες»
Μονόπρακτα σε ομαδική σκηνοθεσία
1999: «Το σακάκι που βελάζει» του Στάνισλαβ Στρά-
τιεβ
Σκηνοθεσία: Θοδωρής Ευστρατιάδης
2001: «Οι Αρχάγγελοι δεν παίζουν φλίπερ» του
Ντάριο Φο
Σκηνοθεσία: Γιάννης Μητρέλης
2002: «Η Ισαβέλλα, τρεις καραβέλες και ένας παρα-
μυθάς» του Ντάριο Φο
Σκηνοθεσία: Γιάννης Μητρέλης
2003: «Η Ερυθρά Νήσος» του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ
Σκηνοθεσία: Δέσποινα Μαραγκουδάκη
2004: «Καπέλο από ψάθα Ιταλίας»
Σκηνοθεσία: Δέσποινα Μαραγκουδάκη
2005: «Ποια Ελένη» των Θ. Παπαθανασίου, Μ. Ρέππα
Σκηνοθεσία: Δέσποινα Μαραγκουδάκη
2006: «Ο θείος ΜακΠάτο και το χάπι» του Αουγκού-
στο Μποάλ
Σκηνοθεσία Μαργαρίτα Αμαραντίδη
2007: «Του Μποστ or not του Μποστ» του Μποστ
Σκηνοθεσία: Χρύσα Αυλωνίτη
2008: «Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα» του Μιχαήλ
Μπουλγκάκοφ
Σκηνοθεσία: Χρύσα Αυλωνίτη
2009: «Η μεγάλη Παντομίμα» του Ντάριο Φο
Σκηνοθεσία: Γρηγόρης Δροσίδης
2010: «Όνειρο Θερινής Νυκτός» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μαραβέλιας
2011: «Όχι, παίζουμε!» βασισμένο σε έργα του Μαρ-
τσέλλο Ντ’ Όρτα
Σκηνοθεσία: Πέτρος Σπυρόπουλος
2012: «Η Όπερα της Πεντάρας» του Μπέρτολτ Μπρε-
χτ
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μαραβέλιας
2013: «Γελώντας Άγρια» του Κρίστοφερ Ντουράνγκ
Σκηνοθεσία: Ολίνα Γεωργουλοπούλου
2014: «Δεσποινίς Μαργαρίτα» του Ρομπέρτο Ατάιντε
Σκηνοθεσία: Βίκυ Κυριακουλάκου
2015: «6ο Πάτωμα» του Αλφρέντ Ζερί
Σκηνοθεσία: Γιάννης Ιωάννου
2016: «Mistero Buffo Extended» του Ντάριο Φο
Σκηνοθεσία: Μιχάλης Οικονόμου
2017: «Το παιχνίδι της σφαγής» του Ευγένιου Ιονέσκο
Σκηνοθεσία: Μαρία Νικητοπούλου

Συντελεστές
Θεατρική Ομάδα: Άφαντοι, Πολιτιστικές Ομάδες
Φοιτητών Πανεπιστημίου Αθηνών

Σκηνοθεσία: Δήμητρα Καλεσιάκη, Άρης Πλιός

Σχεδιασμός Φώτων: Δημήτρης Παναγιώτου

Φωτισμός: Κατερίνα Χρονάκη, Έλλη Αγγουράκη
Επιμέλεια σκηνικών: Στέλλα Κελεπούρη & Άφαντοι
Επιμέλεια ενδυματολογίας: Φώτης Χαλβατζάρας
& Άφαντοι
Επιμέλεια Βίντεο: Αναστάσης Ιγνατιάδης, Γιώργος
Πλάτων Περλέρος,Πέτρος Πίγκας, Φώτης Χαλβα-
τζάρας
Βιντεοσκόπηση παράστασης: Ίωνας Παπαδάκης,
Αντώνης Χαλίδας
Φωτογραφίες: Αναστάσης Ιγνατιάδης, Φιλιώ
Χρήστου
Επιμέλεια προγράματος: Αναστάσης Ιγνατιάδης,
Βικτώρια Βαρελά
Αφίσα και γραφιστική επιμέλεια: Ειρήνη Ελευθε-
ριάδη

Μουσικοί, οι Άφαντοι:
Ακορντεόν: Χριστίνα Σταματάτου
Σαξόφωνο: Παναγιώτης Ελευθεριάδης
Κιθάρες: Πέτρος Πίγκας, Αλέξανδρος Μπιάγκης,
Δημήτρης Ξυπνητός, Άγγελος Σακαλής
Πιάνο: Άννα Μαρίνου, Αλέξανδρος Μπιάγκης,
Αγγελική Καραφωτιά, Χριστίνα Σταματάτου
Φωνές: Γεωργία Βαρβέρη, Μαρία Ηλέκτρα Γοντσι-
τοπούλου, Παναγιώτης Ελευθεριάδης, Αγγελική
Καραφωτιά, Χρήστος Ζαραϊδώνης
Χορωδία: Άφαντοι

Πρωτότυπη μουσική:
ένα εκατομμύριο μίλια κοντά:
Σύνθεση: Χριστίνα Σταματάτου

το τραγούδι της Ζενεβιέβ:

μουσική: Πέτρος Πίγκας
στίχοι: Πέτρος Πίγκας, Ευθύμης Ζαννίκος

το τραγούδι της Ύλλα:

μουσική, στίχοι: Πέτρος Πίγκας

νεκρή περίοδος:
μουσική, στίχοι: Πέτρος Πίγκας

Ιδιαίτερες ευχαριστίες για την πολύτιμη βοήθεια

τους στους Άφαντους Δημήτρη Ψαράκο, Στρατή
Ηλιάκη και Στέβη Πάχη, στην κ. Ξανθάκη Γεωργία
Μαρία, στον Γίωργο Τσαμπού καθώς και στις ομά-
δες Θεατροδίνη, Δρυς και τον κ. Παναγιώτη Τσίρο
για τη συνεργασία τους, και το θέατρο Εμπρός για
την φιλοξενία του.
 Εμφανίζονται οι Άφαντοι
1. Αλεξάνδρα Αναστασοπούλου
2. Γεωργία Βαρβέρη
3. Πανωραία Βαδάση
4. Βικτώρια Κατερίνα Βαρελά
5. Ηλέκτρα Γοντσιτοπούλου
6. Παναγιώτης Ελευθεριάδης
7. Ευθύμης Ζαννίκος
8. Χρήστος Ζαραϊδώνης
9. Ιωάννα Ζαχαριουδάκη
10. Αναστάσης Ιγνατιάδης
11. Δανάη Καραίσκου
12. Αγγελική Καραφωτιά
13. Αθανάσιος Κατσιλάκης
14. Στέλλα Κελεπούρη
15. Χρήστος Κεφαλίδης
16. Παύλος Κιούλπαλης
17. Ελένη Λάδη
18. Άννα Μαρίνου
19. Ρία Μοιρανάιου
20. Στέλιος Μοίρας
21. Αλέξανδρος Μπιάγκης
22. Δημήτρης Ξυπνητός
23. Ειρήνη Οικονόμου
24. Νίκη Παλούκη
25. Αθηνά Παπαδάκη
26. Έφη Παπανίκου
27. Δημήτρης Παρώνης
28. Γιώργος Πλάτων Περλέρος
29. Πέτρος Πίγκας
30. Χρυσούλα Ρακοπούλου
31. Άγγελος Σακαλής
32. Κωνσταντίνα Σγούρα
33. Αναστασία Σιδηροκαστρίτη
34. Βίκυ Σκαμπαρδώνη
35. Δέσποινα Σκρεπετού
36. Χριστίνα Σταματάτου
37. Κατερίνα Στειακάκη
38. Φώτης Χαλβατζάρας
Σημειώσεις Άφαντων
Ειναι μια προσπάθεια να αγγίξεις το χρόνο , μια κραυγή απελπισίας , ο έρωτας που τραβά μεσα απο χιλιάδες μίλια
σκοταδιού , η αγάπη της μάνας και το πάθος κάποιου που παλεύει για να νικήσει ο,τι τον φυλακίζει. Έιναι το ανθρώπινο
είδος που καθρεφτίζεται ναρκισσισιτικά στα ‘’κατ’εικόνα και καθ’ομοίωσιν’’ δημιουργήματα του και το πάτημα του
ατσαλιού και της εργατικής μπότας στο χώμα αρχαίων πολιτισμών. Ειναι μια μυρωδιά, ενας ήχος ή μια λάμψη που θέλει
να τρυπώσει μέσα σου. Σαν τα καρέ ενος φωτογραφικού φίλμ, σκηνές παγωμένες στο χρόνο, περιμένουν υπομονετικά
να ζωντανέψουν μπροστά στα μάτια σου, αρκεί να κοιτάξεις λίγο καλύτερα.
Παναγιώτης

Ένα γλυκό τραγούδι που άκουσε στον ύπνο της μια ερωτευμένη, ένα φρενοκομείο γεμάτο γητευτές, ένα βαλς χαμένων
προσώπων, μια ασθένεια που κατέστρεψε έναν λαό, όλα αυτά συνθέτουν την ιστορία ενός πονεμένου πλανήτη. Και
το σημαντικότερο από όλα… τα τέρατα. Ψηλά πλάσματα με άσπρο δέρμα, μορφές που σπέρνουν την καταστροφή.
Πλάσματα που δεν σέβονται τον πολιτισμό που πέρασε, δολοφονούν, ρυπαίνουν , αρπάζουν την γη. Πλάσματα που
προέρχονται από έναν ζοφερό τόπο που βρίσκεται στα πρόθυρα της καταστροφής. Όσοι απέμειναν τα ονομάζουν
ανθρώπους. Εδώ στον πλανήτη Τυρρ ή όπως θα τον ονομάζαμε εμείς… στον πλανήτη Άρη.
Πέτρος

Η ανθρώπινη ύπαρξη καταντά ανυπόφορη. Σε αναγκάζει να μετοικήσεις σε τόπους αλλότριους, ξένους και εχθρικούς.
Εφοδιασμένος με σφυριά και καρφιά θα σμιλέψεις τον νέο σου κόσμο σε ένα γλυπτό γνώριμο και φιλικό που δε θα σε
τρομάζει πλέον. Δημιουργείς μόνος σου την προηγούμενη ανυπόφορη κατάσταση από την οποία ήθελες να ξεφύγεις. Δε
φταις, καθώς δεν ξέρεις άλλον τρόπο. Γιατί όμως έπρεπε κάποιοι να πεθάνουν από ασφυξία, για να αναπνεύσεις εσύ; Ή
γιατί έπρεπε κάποια ολόλευκα ξυλόφωνα να αποτεφρωθούν, για να παίξεις εσύ μουσική; Ακόμη, γιατί έπρεπε ο χρόνος
να σταματήσει, για να μπορέσεις εσύ να τον μυρίσεις;
Κι ενώ, λοιπόν, προσπαθείς πάνω στα συντρίμμια των άλλων να ορθοποδήσεις, η μοίρα σου σού επιτίθεται, συντρίβεσαι
και εσύ... Ενώ ξεκίνησες όλο χαρά για το ταξίδι σου, κατέληξες μόνος και έρημος, επιθυμώντας τα ανεκπλήρωτα.
Θανάσης

“Υπάρχει δουλειά για σας στον ουρανό!”

Μαζεύεις τα πράγματά σου, παίρνεις στα χέρια βιαστικά τα παπούτσια σου, αφήνεις πίσω την μοναξία, την ανία σου, τις
ατέλειωτες άδειες Κυριακές σου και φεύγεις για ένα ταξίδι εκατομμυρίων χρόνων στον ουρανό.
Θα ανακαλύψεις μιαν έρημο θαμπή, με γαλαζωπή άμμο, ερείπια από ζατρικιώδεις πολιτείες, κίτρινα δειλινά με 2
φεγγάρια και παμπάλαια αμμόπλοια να επιπλέουν στον πλανήτη Τυρρ.
Οι άνθρωποι φέραν τον πολιτισμό σε ένα υπέροχα νεκρό πλανήτη. Ποιοι είμαστε και πως φαίνεται το πρόσωπό μας;
Τηλεπάθεια, ύπνωση, αναμνήσεις, φαντασία. Ό,τι μας επιτρέπει να προβάλλουμε πάνω στο πρόσωπο του τελευταίου
Αρειανού αυτό που θέλουμε να είμαστε. Επαγγελματίες κυνικοί. Καλοί, φορολογούμενοι πολίτες. Άπληστοι, ηθικολόγοι,
φανατικοί παίζουμε με την ατομική ενέργεια όλο δύναμη και ζωντάνια! Όσο και αν κοιτάς τα ρυτιδωμένα νερά των
καναλιών του κόκκινου πλανήτη, θα δεις μονάχα αυτό που πραγματικά είσαι.
Το καλοκαίρι του πυραύλου έφτασε. Ο πύραυλος στο πεδίο εκτόξευσης βγάζει ρόδινα σύννεφα καπνού και ο θερμός
του άνεμος φέρνει για μια στιγμή το καλοκαίρι.
“Πότε θα δούμε τους Αρειανούς, μπαμπά;
Θα τους καταλάβεις, μόλις τους δεις.” Ελένη