Professional Documents
Culture Documents
சிறிது வெளிச்சம் - எஸ். ராமகிருஷ்ணன் PDF
சிறிது வெளிச்சம் - எஸ். ராமகிருஷ்ணன் PDF
திடீரென நீங்கள்
ஒரு வாசனனயாக மாற நவண்டும் என்று
ரசான்னால், என்ன வாசனனனயத் நதர்வு
ரசய்வீர்கள்? நிறம் என்று நகட்டால்கூடச்
சட்ரடன ஒரு நிறத்னதச் ரசால்லிவிடுநவாம்.
யாொக மாற விருப்பம் என்றால், எளிதாகச்
ரசால்லிவிடலாம். ஆனால், ஒரு
வாசனனயாக மாற விருப்பம் என்றால், என்ன
வாசனனனயத் நதர்வு ரசய்வது? எது ேம்
மனதின் நீங்காத வாசனன?
எலினார் அநபாட் என்ற அரமரிக்கப் ரப2ண் எழுத்தாளர், இனத னவத்து ஒரு சிறுகனத
எழுதியிருக்கிறார். அந்தக் கனதயில் இெண்டு குழந்னதகள் சானலயில் நபாகிற
வருகிறவர்கனள நிறுத்தி, 'நீங்கள் என்ன வாசனனயாக மாற விரும்புகிறீர்கள்?' என்று
நகட்கிறார்கள். 'இது என்ன அசட்டுத்தனமான நகள்வி?' என்று ஒருவர் எரிச்சல் படுகிறார்.
மற்றவநொ, 'தனக்கு இதற்ரகல்லாம் நேெமில்னல' என்று ஒதுங்கிப் நபாகிறார்.
சாவு வீட்டின் வாசலில் நின்றாலும், முகத்தில் அடிக்கும் ஒரு மணம். மனழ தூறத்
துவங்கியதும் மண் புெளும் வாசம். அழுக்குத் துணியில் கிடந்த சில்லனறகளில்
ஒட்டிக்ரகாண்டு இருக்கும் மணம். இருள் பானதனயக் கடக்கும்நபாது புதரில் ரேளியும்
பாம்பின் வாசனன. டீக்கனடயின் வடிகட்டியிலிருந்து சக்னகயாகித் தூக்கி எறியப்பட்ட
நதயினலத் தூளின் வாசனன. ெஷ்யப் புத்தகங்களுக்கு மட்டுநம உள்ள காகித வாசனன.
இன்னும்... அப்பாவின் வாசனன, மனனவியின் வாசனன, குழந்னதகளின் வாசனன,
காதலியின் வாசனன, ரவறுப்பின் வாசனன என எத்தனனநயா வாசனனகள்!
பல நேெம் சிரிப்பதற்காக இடம் நதடி, ஆள் நதடி அனலகிநறாம். ேடுத்தெ வயதில் சிரிப்னப
முழுனமயாகக் னகவிட்டுவிடுகிநறாம். தீர்க்க முடியாத நோய்களில் ஒன்று, சிரிப்னப
இழப்பது. அனத ோம் உணர்வநத இல்னல. ஞானிகளும் குழந்னதகளும் சிரிப்பதற்குக்
காெணத்னத ோடுவதில்னல. பனி உருகுவது நபால சிரிப்பு அவர்களின் மனதின் இயல்பாக
ரவளிப்படுகிறது.
பார்னவ ரவளிச்சம்
அந்தப் ழபயன் யார்? அவன் அம்மா எந்த ஊழரச் நசர்ந்தவர்? அவர்கள் பிரச்ழே
தீர்ந்துநபாேதா? எதுவும் கதரியவில்ழல. ஆோல், இத்தழே வருைங்களுக்குப் பிைகு
படிக்கும்நபாதும் அந்தக் கடிதம் அப்படிநய ஈரத்துைன் இருக்கிைது.
கபண் குைந்ழத பிைக்கிைது. ஆோல், சில ோளிநல அது இைந்துவிடுகிைது. பிரசவ அழையில்
மரணம் வந்து நின்று அவழேயும் அழைக்கிைது. நோயும் மரணமும் கபண்கழே கேருங்கி
வரும்நபாது, அழதத் தடுக்க எவருக் கும் விருப்பம் இருப்பதில்ழல என்பழத
அறிந்துககாள்கிைாள். எமனுக்கும் கபண் உயிர் அற்பம் என்று நதான்றிநயா என்ேநவா
அவழே விட்டுவிடுகிைான்.
முடிவில் ஒரு ோள் தனிநய பயணம் கசய்து கவளிநயறிய மிருணாள், பூரிக்கு வந்தவுைன்
இனிநமல் கணவழேத் நதடி வீட்டுக்குப் நபாகக் கூைாது என்று முடிவு கசய்கிைாள்.
தனித்து வாழ்வது, ஆண்கழேப் நபாலநவ கபண்களுக்கும் விருப்பம் சார்ந்தது என்பதில்
உறுதியாக இருக்கிைாள். கணவனுக்கு அழதத் கதரியப்படுத்தி, 'வாழ்க்ழகக்குப் பயந்து
என் பள்ளி ோட்களில் நீதிநபாதவன ெகுப்பில் ஒரு கவதவைக் நகட்நடன். ஒரு கப்பல்
மாலு-மி வைப்பற்றிைது அது. அென் ெருடத்தில் பாதி ோட் கவளக் கடலில் கழிக்கிறான்.
அென் மவனவியும் குழந்-வதகளும் வதாவலதூர ேகரம் ஒன்றில் ெசிக் கிறார்கள். அென்
கடலில் மிதந்தநபாதும் அெர்கவளப் பற்றிநை நிவனத்துக்வகாண்டு இருப்பான். ேகரில்
ெசித்த அெர்கநளா, அென் வீடு திரும்பும் ோளில் மட்டுநம அெவன நிவனப்பார்கள்.
அதுவும் அென் வகாண்டு ெரும் பரிசுப் வபாருட்களுக்காக.
ைாரும் இல்லாமல் தனிவமயில் தினமும் அென் வசெக் காலணிகள் வசய்து ெந்-தான். ஓர்
இரவு அென் வசருப்புக் கவடக்கு ஒரு கார் ெந்து நின்றது. பைக்காரப் வபண் இறங்கி,
கவடயில் உள்ள வசருப்புகவள நெடிக்வக பார்க்கத் துெங்-கினாள். தன்னிடம் நதால்
வசருப்பு எதுவும் இல்வல என்று அென் தைக்கத்துடன் வசான்-னான். அெள் தனக்கு நதால்
வசருப்பு அெசிைம்-இல்வல என்றபடிநை தன் காவலக் காட்-டி-னாள். அெள் மரத்தால் ஆன
வசைற்வகக் கால் அணிந்-திருந்தாள்.
அென் உற்சாகத்துடன் மரக் காவலச் சீர் வசய்து வகாடுத்தான். அென் திறவமவைக் கண்டு
மகிழ்ந்து நபான அெள், 'என்வனப் நபால கால்கள் இழந்து நபான எத்தவனநைா
ஆயிரமாயிரம் நபர் உன் நபால மரத்தில் காலணி வசய்ைத் வதரிந்தென் கிவடக்காமல்
சிரமப்படுகிநறாம். நீ மிகத் திறவமைானென். என் னிடம் உள்ள பைம் முழுெவதயும்
வசலெழித்து வசைற்வகக் கால்கவளத் தைாரிப்நபாம். நதவெப்-படுபெர்களுக்கு உதவி
வசய்நொம்' என்று அெவன அவழத்துச் வசன்றாள் என்று முடிகிறது கவத.
இது படித்துக் கடந்து வசல்ல நெண்டிை ஒரு கவத இல்வல. ேம் கெனம்வகாள்ள மறந்தவத
நிவனவூட்டும் கவத. ஒரு நிமிடம் நைாசவன வசய்துபாருங்கள்... வசன்வன நபான்ற
ராய் ொக்கர் என்ற சண்வடப் பயிற்சிக் கவலஞன் தன் காதலிவை ெசீகரப்படுத்த ஒரு
சண்வடப் பயிற்-சியில் ஈடுபடும்-நபாது காை-ம-வடந்து மருத்துெ மவனயில்
அனுமதிக்கப்படு கிறான். அநத மருத்துெ-மவனயில் வகமுறிவு சிகிச்-வசக்-காக ெந்து
நசர்கிறாள் அவலக்-ஸாண்ட்ரிைா என்ற சிறுமி. அெள் கவத நகட்ப-தில் ஆர்ெம்
வகாண்டெள். மருத்துெ-மவன-வைச் சுற்றி அவலயும் அெ-ளுக்கு ராய்-- ொக்-கரு-டன்
ேட்பு உருொகிறது. ராய் ொக்கர் தன் ொழ்க்-வகவை ஒரு சாகசக் கவத நபாலச் வசால்
கிறான். அென் வசால்லும் கவதயும் மருத்துெமவன ோட் களும் மாறி மாறி ெருகின்றன.
இரண்டு தளங்களில் ஒநர நேரத்தில் படம் வசல்கிறது.
படத்தில், டார்வின் என்ற சிந்திக்கத் வதரிந்த குரங்கு இடம் வபறுகிறது. இது மனிதர்களின்
வசைல் கவளத் வதாடர்ந்து நகலி வசய்கிறது. ேம் ொழ்க்வக ேம் கவதகளின் ெழிநைதான்
ேம்பிக்வககவளப் வபறுகிறது எனும் ேர்ஸிம் சிங், மகாபாரதம் நபான்ற இந்திைக் கவத
வசால்லும் முவறவை ஹாலிவுட்டுக்கு அறிமுகம் வசய்திருக்கிறார். காட்சிப்படுத்துதல்
மற்றும் கவத வசால்லும் விதத்தில் இப்படம் ஒரு முன்நனாடி.
ேண்பன் என்ை விழை என்று நகட்டான். சமலிந்த நதாற்றமுழடய அந்த வீட்டு மனிதர்,
'ஐயாயிரம் குடுத்துட்டு எடுத்துட்டுப் நபாங்க!' என்றார். 'இவ்வேவு மலிவாை விழைக்கு
ஏன் அழத விற்கிறீர்கள்?' என்று நகட்டநபாது, 'இழத வாங்கிக் குடுத்து என் மகழேப்
பறிகுடுத்துட்நடன், சார்! காநைஜ் படிக்கப் நபாை சபாண்ணு... நடங்கர் ைாரி அடிச்சு சசத்
துட்டா!
அந்த ஸ்கூட்டிழய விழை சகாடுத்து வாங்க மைதின்றி ேண்பன் ஒடிந்து நபாய் நின்றான்.
ோன் ஒருநபாதும் முகம் பார்த்தறியாத அந்த மாணவியின் சாவுச் சசய்தி என்ழை
கைக்கமழடயச் சசய்தது.
என்ை தவறு சசய்தாள் அந்த மாணவி? ஏன் அழத விபத்து என்று ோம் ஒரு சசய்தியாகக்
கடந்து நபாகிநறாம்? சபண்ழண இைந்த குடும்பம் சகாள்ளும் இந்த வலி, ஏன் யாநரா
ஒருவரின் துயரமாகக் ழகவிடப்படுகிறது?'
சாழைழயக் கடந்து மருந்துக் கழட நோக்கிச் சசல்கிறார் ஒரு முதியவர். நவகமாக வந்த
வாகைம் நமாதி, அநத இடத்தில் சாகிறார். அவரது மருந்துச் சீட்டு காற்றில் பறக்கிறது.
நோயில் இருந்து தன்ழைப் பை ஆண்டுகள் காத்துக்சகாள்ேத் சதரிந்தவழர, ஒரு
நிமிடத்தில் சாழை பலிவாங்கிவிட்டது.
ஒரு ோள் அந்த வீட்டின் மூத்த மகள் தன் அப்பாவின் சாழவயும் அதில் இருந்து தன் அம்மா
தங்கழே எப்படி வேர்த்து எடுத்தாள் என்பழதயும் ஒரு கழத நபாை எழுதி, பிரபைமாை
இதழ் ஒன்றுக்கு அனுப்பிழவக்கிறாள். அது பிரசுரமாகிறது. அந்த கழதக்கு 50 டாைர் பணம்
கிழடக்கிறது.
அது தன் முதல் சம்பாத்தியம் என்று சசால்லி, அம்மாவிடம் தைக் சகை ஒரு வங்கிக்
கணக்ழகத் துவக் கச் சசால்கிறாள் மகள். தாய், மகள் இருவரும் வங்கிக்குப் நபாகிறார்கள்.
உள்நே நபாை அம்மா மிகுந்த தயக் கத்துடன் மகளிடம் சசால்கிறாள்... ''எைக்கு இந்த
வங்கியில் ஒருநபாதும் கணக்கு இருந்ததில்ழை. அம்மாவிடம் பணமில்ழை என்று நீங்கள்
நிழைக்கக் கூடாது என்பதற்காக அடிக்கடி இந்த வங்கிக்கு உங்கழே அழைத்து வரு நவன்.
உங்கழே சவளிநய நிறுத்தி விட்டுத் தனிநய உள்நே சசன்று வருநவன். அது உங்களிடம்
ேம்பிக்ழக ஏற்படுத்துவதற்காை ோடகம். அழத நிஜம் என்று நீங்கள் ேம்பினீர்கள். ழகயில்
காசில்ைாமல் கஷ்டப் படும்நபாது, அழத நிழைத்து நீங்கள் பயந்துவிடக் கூடாது
என்பதற்காக அப்படிச் சசய்நதன். ஏதாவது ஒரு ேம்பிக்ழகழயப் பற்றிக்சகாண்டுதான்
வாழ்க்ழக சசல்கிறது. படிப்பறிவு இல்ைாத எைக்குத் சதரிந்த ஒரு ேம்பிக்ழக இதுதான்.
இன்று நீ எழுத்தாேராகி, ஒரு வங்கிக் கணக்ழகத் துவக்கப் நபாகிறாய். சந்நதாஷமாக
இருக்கிறது'' என்று வாய்விட்டு அழுதாள்.
ஜார்ஜ், தான் இல்ைாத உைழகக் காணத் துவங்கு கிறான். அவன் பிறக்காமல் நபாயிருந்தால்,
அவ ைால் காப்பாற்றப்பட்ட தம்பி, பனி ஆற்றில் மாட் டிச் சசத்துப்நபாயிருப்பான் என்பது
அவனுக்குப் புரிகிறது. வீட்டில், தன் பள்ளியில், தன் ேண்பர்களி டம் தான் எவ்வேவு
சேருக்கமும் அன்பும் சசலுத்தி நைாம், எத்தழை நபருடன் தன் உறவு அர்த்தபூர்வ மாக
இருந்திருக்கிறது என்பழத உணர்கிறான்.
அவன் மழைவி நவறு ஒரு ஆழேத் திருமணம் சசய்து வறுழமயில் வாடி, சதருவில் பிச்ழச
எடுக்கும் நிழைக்குத் தள்ேப்பட்டு இருப்பழதக் காண் கிறான். தன் ஒவ்சவாரு சசயலும்
யாநரா ஒருவ ருக்குப் பயன்பட்டிருக்கிறது. அர்த்தம் நிழறந்திருக் கிறது என்பழத
உணர்கிறான். இப்நபாது நதவழத கிறிஸ்துமஸ் சகாண்டாடும்படியாக அவழை அவைது
வீட்டுக்குத் திரும்பி அழைத்துச் சசல்கிறது.
பார்வை வைளிச்சம்
இந்தக் கடத பவறும் கற்ெடன அல்ை; ேம்டமச் சுற்றி ேேக்கும் அன்றாே நிகழ் வுகள் இந்தக்
கடதடை நிஜம் என்று உறுதிப்ெடுத்துகின்றன.
அப்ெடி ஒரு பெண்டணப் ெற்றிநை 'தி கைர் ெர்ப்பிள்' என்ற ஹாலிவுட் திடரப்ெேம் விவரிக்
கிறது. மிக அற்புதமான ெேம். ெத்துக்கும் நமற்ெட்ே முடற அடதப் ொர்த்திருக்கிநறன்.
ஆலீஸ் வாக்கரின் ோவடை ஸ்பீல்பெர்க் ெேமாக்கி உள்ளார். சுறா மீன்கடளயும்,
நவற்றுக்கிரகவாசிகடளயும்,டேநனா சர்கடளயும் பகாண்ே சாகசப் ெேங்கடள இைக்கி,
பெரும் பவற்றிபெற்ற ஸ்பீல்பெர்க்கூே சினிமா பவறும் வணிகம் மட்டுமில்டை என்ெடத
உணர்ந்து இைக்கிை இரண்டு ெேங்களில் ஒன்றுதான் 'The Color Purple'; மற்றது 'Schindler's
List'.
'தி கைர் ெர்ப்பிள்' ெேத்தில், சிலி ஜான்சன் என்ற முக்கிை நவேத்தில் வூப்பி நகால்ட்பெர்க்
ேடித் திருக்கிறார். 1900-களின் துவக்கத்தில் அபமரிக்காவில் வாழும் கறுப்பினப் பெண்ணின்
வாழ்டவ விவரிக்கும் இந்தப் ெேம், ஒரு பெண்ணின் 30 ஆண்டுக் காைக் குடும் ெப்
நொராட்ேத்டத மிக உண்டமைாக விவரிக்கிறது.
தனது 14-வது வைதில் கர்ப்பிணி ஆகிறாள் சிலி. அதற்குக் காரணம் அவளது அப்ொ.
வளர்ப்புத் தந்டதநை மகடளக் பகடுத்துக் கர்ப்பிணி ஆக்கிவிடுகிறார். அவ ளுக்கு என்ன
பசய்வது, ைாரிேம்பசால்லி அழுவது என்று புரிைவில்டை. குழந்டதடைப் பெற்று
எடுக்கிறாள். அடத அவளது அப்ொ பிடுங்கிச் பசன்றுவிடுகிறார். இந்த விஷைம் ெற்றி
ைாரிேமும் அவள் பசால்ைக்கூோது என்று மிரட்டி, மடனவிடை இழந்த ஆல்ெர்ட் ஜான்சன்
என்ெவருக்கு சிலிடைத் திருமணம் முடித்துடவக்கிறார்.
ஜான்சன் அவடள ஓர் அடிடம நொை ேேத்துகிறான். அவனுக்குச் சிலியின் தங்டக ேட்டி மீது
கண். ஒவ்பவாரு ோளும் குடிபவறி அதிகமாகி அவன் சிலிடை ொலிைல்
வன்புணர்ச்சிபகாள்கிறான். ேட்டி அக்காவின் கஷ்ேங்கடளக்கண்டு அவளுக்கு உதவி
பசய்ைமுைற்சிக்கிறாள். ெடிக்கக் கற்றுத் தருகிறாள்.ஆனால், அந்தக் குடும்ெத்தின் வீழ்ச்சிடை
அவளால் தடுக்க இைைவில்டை.
பார்வை வைளிச்சம்
இதில் நேடிக்லக ொர்க்க என்ை இருக்கிறது என்று புரியாைல், ோன் அேர் கலளநய
ொர்த்துக்பகாண்டு இருந்நதன். தலலலை ஆசிரியரின் மூத்த ைகள் பெரிய உண்டியல் நொல்
இருந்த ஒரு ைரப்பெட்டி ஒன்லற எடுத்துக்பகாண்டு ேந்து, அந்த சலெயின் ேடுவில்
லேத்தாள். தலலலை ஆசிரியர் யார் முதலில் எடுக்கப் நொேது என்று அங்கு
இருந்தேர்கலளக் நகட் ார். அன்று அந்த வீட்டின் சின்ை ைருைகள் முதலில் எடுக்கட்டும்
என்று யாேரும் முடிவு பசய்து, அந்தப் பெட்டிலய அேள் முன்ொகக் காட்டிைார்கள்.
தலலலை ஆசிரியநரா, "இது எங்கள் வீட்டின் புகார்ப் பெட்டி. ஒருேர் மீது ைற்றேருக்கு உள்ள
நகாெத்லத, தேறுகலளச் சுட்டிக்காட்டுேதற்காக லேத்திருக்கிநறாம். ைாதம் கல சி ஞாயிறு
ைாலல ோங்கள் ஒன்று கூடி இந்தப் பெட்டிலயத் திறப்நொம்.
இதில் யார் யாலரயும் ெற்றி ைைதில் உள்ள குலறகலள, நகாெத்லத எழுதிப் நொ லாம். அது
புகாராகநோ, ொராட் ாகநோ எதுோகவும் இருக்கலாம். எழுதுெேர் தைது பெயநராடு
எழுதிப் நொ நேண்டும். அப்ெடி எழுதியது ோசிக்கப்ெடும். சம்ெந்தப்ெட் ேர் அதற்குத்
தகுந்த ெதில் தர நேண்டும். தேறாக இருந்தால் ைன்னிப்பு நகட்க நேண்டும்.
ைாற்றிக்பகாள்ள நேண்டிய ெைக்கைாக இருந்தால், ைாற்றிக்பகாள்ள நேண்டும்" என்றார்.
தன் ைகன் இறந்த துக்கத்தில் உள்ள ஐயநைாவ் அலதப் ெற்றி யாரி ைாேது பசால்ல
நேண்டும் என்று ஆலசப்ெடுகிறான். அேைது குதிலர ேண்டியில் ஒரு வியாொரி ஏறுகிறான்.
அேனி ம் ஐயநைாவ், "ஐயா, இன்று என் ைகன் இறந்துவிட் ான்" என்று துக்கத்நதாடு
பசால்லத் துேங்குகிறான். அந்த வியாொரி எரிச்சலு ன், "உன் கலத எைக்கு எதற்கு?
ொலதலயப் ொர்த்து ஓட்டு" என்று ோலய அல த்துவிடுகிறான். புத்திர நசாகத்து ன் அேன்
ேண்டி ஓட்டுகிறான்.
அடுத்து, ஒரு ராணுே வீரன் அேைது ேண்டியில் ஏறுகிறான். அேனி மும் 'ஐயா, என் ைகன்
இறந்துவிட் ான்' என்று பசால்லி ஐயநைாவ் விம்ை ஆரம்பித்தவு ன், ராணுே வீரன்
'அதைால் என்ை..?' என்றெடிநய ேகரில் எங்நக ோட்டியம் ே க்கிறது, எங்நக அைகாை
பெண்கள் இருக்கிறார்கள் என்று தன் விருப்ெங்கலளப் நெச ஆரம்பித்துவிடுகிறான். அேனி
மும் துக்கத்லதப் ெகிர்ந்துபகாள்ள முடியவில்லல. இப்ெடி ோள் முழுே தும் தன் ேண்டியில்
ஏறுகிற ஒவ்போ ருேரி மும், நோயால் தன் ைகன் இறந்துநொைலதப் ெற்றிச் பசால்ல
விரும்புகிறான். ஒரு ஆள்கூ அேைது நசாகத்லதக் நகட்கத் தயாராக இல்லல.
முடிவில், இரவில் அேன் வீடு திரும்பி, தன் ைைநேதலைகலள யாரி ம் பகாட்டுேது என்று
பதரியாைல் தன் குதிலரலயக் கட்டி அலணத்துக்பகாண்டு, "கண்நண, இன்று என் ைகன்
இறந்து நொய்விட் ான். அேலை என்ைால் காப்ொற்ற முடியாைல் நொய்விட் து. நோயில்
விழுந்து அேதிப்ெட்டு இறந்துநொய்விட் ான்" என்று கதறிக் கதறி அழுதெடிநய, தன்
நசாகத்லத குதிலரயி ம் பசால்கிறான்.
இந்தக் கலத என்நறா நூற்றாண்டின் முன்பு ரஷ்யா வில் ே ந்த நிகழ்ச்சி இல்லல. ஒவ்போரு
ோளும் ேம்லைச் சுற்றி ே ப்ெதும் இதுதாநை! ோன் நெசுேலத ைற்றேர்கள் காது பகாடுத்துக்
நகட்க நேண்டும்; ஆைால், எேர் நெசுேலதயும் ோம் காது பகாடுத்துக் நகட்கநே ைாட்ந ாம்
என்ெதுதான் பொது இயல்ொக ைாறி இருக்கிறது. ஏநைா இன்று நெச்சு ஒருேழிப் ொலத
ஆகிவிட்டு இருக்கிறது.
"நயாசிச்சிட்டு இருக்நகன்.''
"என்ன நயாசிக்கிநை?''
"அப்படி இல்ரை.''
"அரதத்தான் நயாசிக்கிநைன்.''
"ஏம்ொ கிரடயாது?''
"ஒரு வயசு.''
"எப்படி?''
"ஏம்ொ நகாவிச்சிக்கிநை?''
"மகான்னுடுநவன். கிளம்பு.''
இது யாநைா ஒருவரின் வீட்டில் அபூர்வொக ேரட மபற்ை நிகழ்வு அல்ை. ேம் ஒவ்மவாருவர்
வீட்டிலும் இது நபான்ை முடிவற்ை உரையாடல்கள் ேடந்துமகாண்டுதான் இருக்கின்ைன.
பதிைற்ை நகள்விகளின் முன் ோம் நகாபம் அரடகிநைாம். சிறுவர்கரள அடிக்கிநைாம்.
ரபத்தியம், முட்டாள், உதவாக்கரை என்று திட்டுகிநைாம்.
ஒரு ோள் இைவு, பாதி தூக்கத்தில் கண் விழித்து ெணி என்ன என்று பார்க்க முயற்சிக்கிைார்.
கடிகாைத்தினுள் ஒரு கைப்பான்பூச்சி இருப்பது மதரிகிைது. கைப்பான்பூச்சி எப்படி
உடநன அவர் கடிகாை முள்ரளத் திருகி, அந்தப் பூச்சிரயத் துைத்த முயற்சிக்கிைார். முள்ரள
ேகர்த்தியதும் கைப்பான்பூச்சி கடிகாைத்தின் உள்நள நபாய்விடுகிைது. அவர் நிறுத்தியதும்
மவளிநய வந்துவிடுகிைது.
'ஐ ஆம் சாம்' (I AM SAM) என்ை ஹாலிவுட் படம் 2001-ல் மவளியானது. ெனவளர்ச்சி
குன்றிய சாம் தனது ஏழு வயதுக் குழந்ரதரய வளர்ப்பதற்கு எவ்வளவு பிைச்ரனகரளச்
ேண் ரின் அப் ொவுக்கு 65 ேயது இருக்கும். சேரம் மசய்யப் டொத, ேலரத்த முகம். ந சுேதற்கு
மிகுந்த தயக்கத்துடன் இருப் லத அேரது கண்கள் கொட்டிக்மகொண்டு
இருந்தன. ேொன் அருகில் அெர்ந்து, 'உங்கலளப் ொர்க் கத்தொன்
ேந்திருக்கிநறன்' என்று மசொன்நனன்.
ஒரு புலகப் டத்லதக் லகயில் எடுத்துப் ொர்த்நதன். இறந்து ந ொய் தொலட கட்டப் ட்ட
ஒருேரின் புலகப் டம். இன்மனொரு புலகப் டத்லதக் லகயில் எடுத்துப் ொர்த்நதன். நிலறய
ெைர் ெொலைகள் ந ொடப் ட்ட இறந்து ந ொன ெனிதனின் புலகப் டம். 'என்ன இது' என்று
புரியொெல் ேொலைந்து புலகப் டங்கலளக் லகயில் எடுத்துப் ொர்த்தந ொது, எல்ைொநெ
மசத்துப்ந ொன ெனிதர்களின் புலகப் டங்கள்.
அேரொகநே மசொன்னொர், 'ேொன் எங்க கிரொெத்தில் யொர் மசத்துப் ந ொனொலும் அேங்கலள ஒரு
ந ொட்நடொ எடுத்து மேச்சுக்கிடுநேன். எதுக்குன்னு மதரியலை. ஆனொ, என் 30 ேயசுை இப் டி
ஒரு ஆலச ேந்துச்சு. அதுக் கொகநே ஒரு நகெரொ ேொங்கிநனன். வீட்ை இருக்கிறேங் கலள
ஒன்றிரண்டு டம் எடுத்திருக்கிநறன். ெற்ற டி எங்க ஊர்ை மேவ்நேறு ேயசுை மசத்துப்ந ொன
எல்நைொரது புலகப் டங்களும் என்கிட்நட இருக்கு.
சிை செயம், மசத்துப்ந ொன ஆநளொட ந ொட்நடொ நேணும்னு நகட் ொங்க. பிரின்ட் ந ொட்டுத்
தருநேன். இப் டி என்கிட்நட மரண்டொயிரத்துக்கும் நெை ந ொட்நடொ இருக்கு. இன்மனொரு
ம ட்டி நிலறய மேச்சிருக்நகன். இப்ந ொ இலத என்ன மசய்றதுன்னு மதரியலை' என்றொர்.
ஒரு ேடிகர், ஒரு ெொணேன், ஒரு ேணிக நிர்ேொகி, ஓர் உணேக உரிலெயொளர் என ேொன்கு
நேறு ட்ட ெனிதர்களுக்கு ஒருேொள், ஒநர ெொதிரியொன கடிதம் ஒன்று ேந்திருந்தது. அந்தக்
என் ொலைக் குடிப் தற்கு முன்ந அது இறந்துவிட் டது. தொன் யொருலடய சொயலிலும் இருக்க
விரும் வில்லை என்று அந்தக் குைந்லத கர்ப் த்திநைநய நிலனத்திருக்கக் கூடும். அதனொல்தொன்
பிறந்தவுடன் இறந்துவிட்டது. உங்க ளுக்குப் ம ண் மேறும் சுகப்ம ொருள் ெட்டுநெ! ேொன்
கர்ப் ெொனவுடன் நீங்கள் எவ்ேளவு கைக்கமும் நகொ மும் அலடந்தீர்கள் என் லத இப்ந ொது
நிலனத்துப் ொர்க்கிநறன். நீங்கள் டித்த அறிேொளிகள். உங்கலளச் சுகப் டுத்துேநதொடு ேொன்
விைகிப் ந ொயிருக்க நேண்டும் என்று நீங்கள் விரும்பினீர்கள்.
இப் டியொன அற் ெனிதர்கள் ஒரு க்கம் என்றொல், இன்மனொரு க்கம் சொலே
எதிர்மகொள்ேதில்கூட சந்நதொஷமும் நதடுதலுெொக இருக்க முடியும் என்று அலடயொளம் கொட்டும்
சிைரும் உைகில் இருக்கநே மசய்கிறொர்கள். அப் டியொன இருேலரப் ற்றிய டநெ 'ஜிலீமீ
ஙிuநீளீமீt லிவீst'. ரொப் மரய்னர் இயக்கிய இந்தப் டத்தில் ஜொக் நிக்கல்சன், ெொர்கன் ப்ரீமென்
இருேரும் ேடித்து இருக்கிறொர்கள். மசன்ற ஆண்டு மேளியொன அற்புதெொன டம் இது.
ஜொக் நிக்கல்சன் மிகப் ம ரிய ணக்கொரர். இேருக்குப் புற்றுநேொய் ஏற் டுகிறது. ெருத்துே
ெலனயில் சிகிச்லச ம றுகிறொர். அங்நக தன்லனப் ந ொைநே சொவுக்கொகக் கொத்திருக்கும்
இன்மனொரு புற்றுநேொயொளி ெொர்கன் ப்ரீமெலனச் சந்திக்கிறொர். ேட்புமகொள்கிறொர்.
ஜொக் உல்ைொச ேொழ்க்லக அனு வித்தேர். ெொர்கன் ப்ரீமெநனொ குடும் ம் ெட்டுநெ ேொழ்க்லக
என்று இருந்தேர். மெக்கொனிக். சிறு ேயதில் இருந்நத சரித்திரப் ந ரொசிரியரொக ஆக நேண்டும்
என்று கனவு கண்டேர். ஆனொல், ேொழ்க்லக மேருக்கடி அேலர அனுெதிக்கநே இல்லை.
அது 100 சதவிகித உண்லெ. ம ரும் ொன்லெ ெனிதர் கள் அலத ெறந்து, ேொன் யொர் மதரியுெொ
என்று சுய நெொகத்தில் ஆர்ப் ொட்டம் மசய்கிறொர்கள் என் துதொன் ரிதொ கரெொன நிஜம்!
ேம் குழந்லத, மற்றவர் குழந்லதகள் என்ற நபதம் இன்று துல்லியமாக உள்ளது. அடுத்தவர்
குழந்லதகள் என்பதால், அதன் வயலத மறந்து தன் இயல்லப மறந்து அலத பவறும்
பபாருளாகக் கருதும் சூழல் வந்திருக்கிறது.
ஒரு முலற சித்தூரில் இருந்து நபருந்தில் வந்துபகாண்டு இருந்தநபாது, ஒரு பபண் இரண்டு
வயதுக் குழந்லதயுைன் நின்று பகாண்டு இருந்தார். குழந்லத இலைவிைாமல் அழுதபடிநய
இருந்தது. 'இந்த ஸீட்டில் உட்காருகிறீர்களா?' என்று நகட்நைன். 'நவண்ைாம்' என்றார்.
நபருந்தில் இருந்த பபண்கள் ஒருவர்கூை எழுந்து அவருக்கு ஸீட் பகாடுக்கவில்லை.
வழியில் நவரா பிரசவ வலி காண்கிறாள். குழந்லத பிறக்கிறது. 'இது என் குழந்லத இல்லை.
யாநரா ஒருவன் என்நனாடு வன்புணர்ச்சிபகாண்ைதால் உருவானது' என்று குழந்லதலய
ஏற்றுக்பகாள்ள மறுக்கிறாள் நவரா. 'குழந்லத என்ன தவறு பசய்தது. எதற்காக அது
புறக்கணிக்கப்பை நவண்டும்?' என்று பைனிஸ் நகாபப்படுகிறான். அதற்குள் நவராவின்
அப்பாவும் சநகாதரர் களும், 'அந்தக் குழந்லத நவறு மதத்லதச் நசர்ந்தது. கற்பழித்துப்
பிறந்தது. அது பகால்ைப்பை நவண்டும்' என்று துரத்துகிறார்கள்.
சாவின் விளிம்பில் பிறக்கும் குழந்லத யின் நபாராட்ைத்லதப் பற்றி இந்தத் திலரப்பைம் ஒரு
தளத்தில் பவளிப் படுத்துகிறது என்றால், சாவிலும் குழந் லதலயக் லகவிை மாட்நைன்
என்று மன உறுதிபகாண்ை இளம் தாயின் கலதலயச் பசால்கிறது மார்க்பரட் யூரிசனாரின்
'மரணத்தின் பால்' என்ற சிறுகலத. பிபரஞ்சு இைக்கியத்தின் முக்கிய எழுத்தாளரான
மார்க்பரட் யூரிசனார் கீலழோட்டுக் கலதகலள எழுதுவதில் நதர்ந் தவர். இவர், பிபரஞ்சு
கலை - இைக்கிய அகாைமியின் தலைவராகப் பணியாற்றிய முதல் பபண் எழுத்தாளர்.
அக்கலத அல்நபனிய கிராம மக்களின் ேம்பிக்லகயில் ஒன்று. ஓர் ஊரில் மூன்று சநகா
தரர்கள் இருந்தார்கள். மூவருக்கும் திருமணம் ஆகி இருந்தது. அவர்கள் அடிக்கடி
பகாள்லளக் காரர்கள் வந்து, தங்களது பண்லணலயத் தாக்கிவிட்டுப் பபாருட்கலள
பகாள்லள அடித்துப் நபாவலதத் தடுப்பதற்காக, பாதுகாப்புக் நகாபுரம் உள்ள ஒரு
நகாட்லைலயக் கட்ை முலனந்தார்கள்.
ஒரு கட்ைைம் இடிந்து விழாமல் உறுதியாக நிற்க நவண்டும் என்றால், அதன் அடிப் பகுதி
யில் ஒரு பபண்லண நிற்கலவத்து அவலளச் சுற்றி சுவர் எழுப்பிவிட்ைால், அந்த
எலும்புக்கூடு கற்களின் பளுலவத் தாங்கிக்பகாள்ளும் என்ற ேம்பிக்லக அந்த மக்களிைம்
இருந்தது. அதன் படிநய சநகாதரர்கள் மூவரும் எந்தப் பபண் லணப் பலி பகாடுப்பது என்று
நயாசித்தார்கள். மறு ோள் நவலை துவங்கும்நபாது யாருலைய மலனவி அவர்களுக்கு
உணவு பகாண்டுவரு கிறாநளா... அவலளப் பலி பகாடுத்துவிடுவது என்று முடிவு
பசய்கிறார்கள்.
தெங்கிெ குைலில் அவர் நெச ஆைம்பித்தார். 'என் கணவருக்கு ோன் ெணம் பகாடுத்துப்
புத்தகம் வாங்குவது பிடிக்காது. வீட்டில் புத்தகம் ெடித்தால் திட்டுவார். நகாெம் வந்தால்
கிழித்துப் நொட்டுவிடுவார். அவரிடம் இருந்து தப்பிப்ெதற்காக ோனாக
உண்டாக்கிக்பகாண்ட நதாழியின் பெெர்தான் அநித்ொ.
'உங்கள் கணவர் என்ன நவதை பசய்கிோர்?' என்று நகட்நடன். 'ென்னாட்டு வங்கியின் நிதி
ஆநைாசகைாக இருக்கிோர். எம்.பி.ஏ., ெடித்து இருக்கிோர்' என்ோர். 'எதனால் புத்தகங்கள்
மீது அவருக்குக் நகாெம்?' என்று நகட்நடன். 'பதரிெவில்தை. இததப்ெற்றிப் நெசினாநை
நகாெம் வந்துவிடும். அதனால் வீட்டில் அதிகம் ெடிக்க முடிெவில்தை. ையிலில்தான்
நிம்மதிொகப் புத்தகம் ெடிக்க முடிகிேது' என்ேெடிநெ தகபெழுத்திட்டு வாங்கிக்பகாண்டு
நொனார்.
ோன் பசன்தன வந்த புதிதில் ஒரு நமன்ஷனில் தங்கி இருந்நதன். அந்த நமன்ஷனில் 80
சதவிகிதம் நெர் மாத வருமானம் உள்ளவர்கள். அதில் சிைர் முதுகதைப் ெட்டம்
பெற்ேவர்கள். ஒன்றிைண்டு நெர் ஆய்வு மாணவர்கள். விதிவிைக்காக என்தனப் நொன்ே
இைண்டு உதவாக்கதைகள் இருந்நதாம்.
எனது அடுத்த அதேயில் இருந்த ேெர் தினமும் காதை எட்டதை மணிக்கு அதேக்கு வந்து
ஆங்கிை ோளிதழ் நவண்டும் என்று நகட்ொர். ெைவாயில்தை, ெடிப்ெதற்கு இவ்வளவு
ஆர்வமாக இருக்கிோநை என்று தந்துவிடுநவன். அடுத்த அதை மணி நேைத்துக்குப் பிேகு
அதத மடித்தெடிநெ திரும்ெக் பகாண்டுவந்து தருவார்.
'ததை பைாம்ெ அழுக்கா இருக்கு சார். அதான்...' என்று இெல்ொகச் பசான்னார். அவதை
என்ன பசய்வது என்று புரிெநவ இல்தை. அவைாவது ெைவாயில்தை என்ெது நொை
இன்னும் சிைர் மின்சாைம் இல்ைாத நேைங்களில் விசிறுவதற்கும், ஆடும் கட்டிலுக்குக் கீநழ
முட்டுக்பகாடுப்ெதற்கும் மட்டுநம புத்தகங்கதள உெநொகப்ெடுத்துகிோர்கள்.
ஆறு மாதங்களுக்கு முன்பு தஞ்தச மாவட்டத்தில் உள்ள கிைாமத்தில் ஒரு நூைக விழாவுக்குச்
பசன்று இருந்நதன். படல்லியில் வசிக்கும் ஒரு ேண்ெர் தனது தந்ததயின் நிதனவாக
நூைகம் ஒன்றிதனச் பசாந்த ஊரில் உருவாக்கி அதன் திேப்பு விழாவுக்கு என்தன அதழத்து
இருந்தார்.
இைண்டு மாதங்களுக்குப் பிேகு ேண்ெர் நொன் பசய்தார். எப்ெடி இருக்கிேது நூைகம் என்று
நகட்நடன். கடந்த ெத்து ோட்களாக ஒருவர்கூடப் புத்தகம் ெடிக்க வைநவ இல்தை. இந்த
நூைகம் கட்டிெ ெணத்தில் ோலு அடிெம்பு நொட்டுக் பகாடுத்திருந்தால்கூட
குடிதண்ணீருக்கு பைாம்ெப் பிைநொசனமாக இருந்திருக்கும் என்று ஊர்க்காைர்கள்
நகாெப்ெடுகிோர்கள் என்ோர். என்ன நெசுவது என்று புரிொமல் அதமதிொக இருந்நதன்.
அவைாகநவ பதாடர்ந்து பசான்னார்.
'ொருக்கும் புத்தகம் ெடிப்ெதில் விருப்ெம் இல்தை. ோள் முழுவதும் வீட்டுக்குள்ளாக
அதடந்துகிடந்து பதாதைக்காட்சி மட்டுநம ொர்க்கிோர்கள். அது ஏன் என்றுதான்
தடரிதயப் படித்து முடித்த மகன், அப்பா நபால ஏன் சபாறுதமயாகத் தன்னால் பதில்
சசால்ல முடியவில்தல என்று உணர்ந்தவன் நபால, அப்பாவின் ததலதயக் நகாதி அவதரக்
கட்டிக் சகாள்கிறான். அத்துடன் படம் முடி கிறது.
பார்தவ சவளிச்சம்!
வாடமக வீநடா, வசாந்த வீநடா எதுவாயினும் ோம் வசிக்கத் துவங்கியதும் ேம் ஆமசகளும்
ஏமாற்றங்களும் டிந்த ேமது அந்தரங்க வடிவமாகிவிடுகிறது வீடு. வீட்டின் சுவர் களுக்கு
மட்டும் ந சத் வதரிந்தால், எவ்வளவு கமதகமளச் வசால்லியிருக்கும் வதரியுமா? சுவர்கள்
ேம்மமப் ார்த்துக்வகாண்டு இருக்கின்றன என்ற பிரக்மை ேமக்கு இருப் து இல்மல.
மாறாக, ஒரு ந ார்மவ ந ால ேமது அந்தரங்கத்மத மூடிப் ாதுகாக்கின்றன சுவர்கள். ேமது
அழுமகமய வவளித் வதரியாமல் தன் அகன்ற மககளால் சுவர்கள் மமறத்துக்வகாள்கின்றன.
சுவரில் இருந்து உதிரும் காமரகமளப் ந ாலநவ ேம் இயலாமமகள் வீவடங்கும்
உதிர்ந்துகிடக்கின்றன.
வீடு மாறிப் ந ாகின்றவர்களின் ந ச்சில் எப்ந ாதாவது வசித்த வீடுகள் பீறிடுகின்றன. அந்த
வீட்டில் ஒரு கிணறு இருந்தது. அந்த வீட்டின் பின்புறம் நிலா வவளிச்சம் டிக்கட்டில்
அடிக்கும். அந்த வீட்டில் மமை வ ய்யும்ந ாது நகட்கும் சத்தம் நவறுவிதமாக இருக்கும்.
அந்த வீட்டின் தமர குளிர்ச்சியானது என்று எமதநயா வசால்லி வீட்டின் நிமனவுகள் அதிகம்
பீறிட்டுவிடாமல் அடக்கிக்வகாள்கிநறாம்.
சிறுவர்கள், வசித்த வீடுகமள உடநன மறந்து விடுவது இல்மல. அமதக் கடந்து வசல்லும்
சந்தர்ப் ங்களில் எல்லாம் அது ேம் வீடுதாநன என்று அமடயாளம் காட்டுகிறார்கள். அந்த
வீட்டிமன ஏக்கத்துடன் திரும்பிப் ார்க்கிறார்கள். ேமக்கும் அப் டிப் ார்க்க நவண்டும்
என்று உள்ளூற ஆமச இருக்கக்கூடும். ோம் தயங்கி நிற்கிநறாம். ல நேரம் சமூகக்
கூச்சங்களுக்காக அமத விலக்கிப் ந ாய்விடுகிநறாம்.
ஆனால், ோம் வசித்த வீடுகள் ேம் நிமனவில் எப்ந ாதும் இருந்துவகாண்நட இருக்கின்றன.
அப் டி விருதுேகரில் ோன் வசித்த வீடு ஒன்றுக்குச் சமீ த்தில் ந ாயிருந்நதன். என்ன
நிமனப் ார்கள் என்ற தயக்கம் எனக்கு இல்மல. காமல திநனாரு மணி இருக்கும்.
முன்னால் உள்ள இரும்புக் கதமவத் தள்ளி நுமையும்ந ாது த்து வருஷங்கள் பின்னால்
ந ாவது ந ாலநவ இருந்தது. அது என் வீடு என்ற உரிமம இப்ந ாது இல்மல என்றந ாதும்,
அது எனக்குப் ரிச்சயமான இடம் என்ற உரிமம எனக்கு இருப் தாகநவ உணர்ந்நதன்.
வீட்டின் காலிங்வ ல்மல அடிப் தற்காக நின்றுவகாண்டு இருந்நதன். இநத காலிங்வ ல்மல
எத்தமன இரவுகளில் வந்து அடித்திருக்கிநறன். ஏநதநதா யணங்களின் முடிவில், யாவரும்
உறங்கிய பின்னிரவில் இநத காலிங்வ ல் முன்னால் நின்ற டிநய கதமவ
வவறித்துக்வகாண்டு இருந்திருக்கிநறன். அன்றும் அந்தக் கதவின் முன்னால் அப் டிநயதான்
இருந்நதன்.
காலிங்வ ல் சத்தம் நகட்டுக் கதவு திறந்த வ ண், 'யார் நவணும்' என்று நகட்டாள். ோன் இந்த
வீட்டில் குடி இருந்நதன் என் மதச் வசான்நனன். அவள் புரியாமல் அதனால் என்னவவன் து
எனது நமமை ந ாடப் ட்டு இருந்த இடத்தில் மதயல் மிஷின் உள்ளது. என் குைந்மதகளின்
புமகப் டம் வதாங் கிய ஆணியில் மஞ்சள் ம காணப் டுகிறது. முன்னாட் களில் எனது
உமடகள் காய்ந்துவகாண்டு இருந்த வவாயர் வகாடியில் ச்மச நிறப் புடமவ ஒன்று கிடந்தது.
அது என் வீடு இல்மல. மாறி இருக்கிறது. மூடிய கதவுக்கு வவளியில் நின்று வ ருமூச்சு
இட்ட டிநய வவளிநய வந்நதன்.
கடந்து வசல்லும்ந ாது அருகாமம நதநீர் கமடக்காரர் என்மனக் கண்டுவகாண்டு உட்காரச்
வசால்லி, நதநீர் தந்து உரிமமயுடன் ந சிக்வகாண்டு இருந்தார். 'நீங்கள் இருந்த வீட்டில்
இநதாடு இரண்டு மூன்று ந ர் மாறிவிட்டார்கள்' என்று விளக்கிக்வகாண்டு இருந்தார். வசித்த
வீடுகள் ேம் நிமனவில் மட்டும் இல்மல, அமத அறிந்தவர் நிமனவில் இருந்தும் மமறயாது
என் து சந்நதாஷம் தந்தது. நதநீரின் ஒவ்வவாரு துளிமயயும் ரசித்து அருந்திநனன்.
இந்தப் டமும் ோவலும் அமடந்த வவற்றி ஃபிராங்க் வமவகார்ட்மட மிகச் சிறந்த எழுத்தா
ளர் ஆக்கியது. சிறந்த ோவலுக்கான புலிட்சர் விருது வ ற்றார் ஃபிராங்க். அயர்லாந்து மக்கள்
அவமரத் தங்களது கடந்த காலத்தின் பிரதிநிதி யாகக் வகாண்டாடினார்கள்.
ார்மவ வவளிச்சம்!
இந்திய இலக்கிய வரலாற்றில் ஒநர கிராமத்மதச் நசர்ந்த இரண்டு ேண் ர்கள் ஒன்றாக
எழுதத் துவங்கி எழுத்தாளர்கள் ஆனதும், இருவரும் சாகித்ய அகாடமி ரிசு வ ற்றதும்
அபூர்வமான நிகழ்வு. அந்தச் சிறப்பு இமடவசவல் கிராமத்துக்கு உள்ளது.
என்ன அது என்று நகட்நடன். அது ரகசியத் துவாரம். யாரிடமும் சசால்லாமல் ேமக்குள்
மறைத்துறவக்கப்பட்டு உள்ள ரகசியங்கறள இந்தத் துவாரத்தில் சசால்லிவிட்டால்,
ஒருநபாதும் அடுத்த மனிதர்களால் அறிய முடியாதபடி அது பூமியின் உள்நள நபாய்விடும்
என்ைார்கள்.
அந்த நிமிஷம் அப்படி என்ன ரகசியம் என்னிடம் இருக்கிைது என்று நயாசித்நதன். எதுவும்
இல்றல. சட்சடன ஐந்தாம் வகுப்பு படிக்றகயில் ஒரு ேண்பன் என்னிடம் பாதுகாத்து
றவத்துக்சகாள்ளச் சசான்ன ஒரு ரகசியம் நிறனவுக்கு வந்தது. ஒரு ோள் பள்ளிவிட்டுத்
திரும்பும்நபாது எனக்கு மிக சேருக்கமான ேண்பனாக இருந்த பாண்டி, ஒரு ரகசியத்றத
என்னிடம் சசால்லி, 'யார்கிட்நடயும் சசால்லிடாநத' என்று சத்தியம் வாங்கினான். நிச்சயம்
சசால்ல மாட்நடன் என்று வலது றகயில் சத்தியம் சசய்நதன். அப்படியும் ேம்ப முடியாமல்
வீரப்சபருமாள் நகாயில் படியில் சத்தியம் சசய்யச் சசான்னான்.
கப்பல் பனிப் பாறையில் சிக்கி முழ்குவறதப் பற்றி அறியாமல், ேல்ல உைக்கத்தில் இருந்தார்.
அபாய மணிச் சத்தமும் சதாடர்ந்த கூக்குரலும் எழுப்பநவ பயத்தில் என்ன சசய்வது என்று
தடுமாறி சவளிநய வந்தநபாது பயணிகளில் சபண் களும் குழந்றதகளும் மீட்புப்
படகுகளில் ஏற்ைப்படுவறதக் கண்டார். கப்பல் மூழ்கப் நபாகிைது என்று அப்நபாது அவர்
ேம்பவில்றல. விபத்து காரணமாக மாற்று ஏற்பாடு ேடக்கிைது என்நை உணர்ந்தார்.
பார்வை வைளிச்சம்!
ோம் அன்ைாடம் சாப்பிடும் அரிசியில் எது என்ன அரிசி, அதன் பெயர் என்ன? அதன் சாதம்
எப்ெடி இருக்கும் என்ை எளிய விெரங்கள்கூட ஏன் ெைருக்கும் பதரியவில்மை என்று
வியப்ொக இருந்தது.
உருமளக் கிழங்கு ெற்றி மெபிளில் எந்தக் குறிப்பும் இல்மை என்ெதால், அமதச் சாப்பிடக்
கூடாது என்று ெை நூறு ெருஷம் ஐநராப்ொவில் தடுத்துமெத்திருந்தார்கள். பின்பு
ரஷ்யாவிலும், இங்கிைாந்திலும் அது மகதிகளுக்கும், அடிமைகளுக்கும், ஆடு ைாடுகளுக்கும்
நொடப்ெடும் உணொக இருந்தது. இன்று உருமளக் கிழங்கு இல்ைாைல் ஒரு ோமள
பெள்மளக்காரர்கள் கழிக்க முடியாது.
உணவு அருந்த என்நனாடு ெந்திருந்த ேண்ெரிடம், 'இந்தப் ெட்டியலில் எது எல்ைாம் தமிழ்ப்
பெயர் கள்?' என்று நகட்நடன். அெர் முழுமையாகொசித்து விட்டு,
'எல்ைாநை தமிழில்தாநன இருக்கு' என்ைார். 'ெநராட்டா ெற்றி
நீங்கள் ெடித்த சங்க இைக்கியத்தில் குறிப்பு இருக்கிைதா?' என்று
நெடிக்மகயாகக் நகட் நடன். அெர், 'இந்த உணவு ெமககள்
பெளியில் இருந்து ெந்தமெ என்ைால், தமிழ் ைக்கள்
காைங்காைைாக என்ன உணவு ெமககமளச் சாப்பிட்டார்கள், அது
ஏன் இன்று சாப்பிடக் கிமடப்ெது இல்மை?' என்று ெதில் நகள்வி
நகட்டார்.
ொர்மெ பெளிச்சம்!
'ஒரு மனிதனின் மிேப் ப ரிய சோதனனயோே எனதக் ேருதுவது? எனதத் தனது குழந்னதப்
ருவத்தின் ேனவுேளோே, ரேசிய ஆனசயோேத் தனக்குள்ளோே வளர்த்து வந்தோநனோ, அனத
அவன் அனடந்து ேோட்டுவது' என்று அபமரிக்ேோவின் புேழ்ப ற்ற ேணிப்ப ோறித் துனறப்
ந ரோசிரியர் ரோன்டி ோஷ் தனது சிறப்புச்பசோற் ப ோழிவில் குறிப்பிடுகிறோர். அது 100
சதவிகிதம் உண்னம!
ேமது சிறு வயது ேனவுேள் எனவ என்ற ட்டியல் நினனவில் இருக்கிறதோ? ரோன்டி தன் ோல்ய
வயதின் ேனவுேளோே புவியீர்ப்பு வினச இல்ெோத இடத்தில் றப் து. புட்ஃ ோல் நசம்பியன்
ஆவது, கின்னஸ் ரிக்ேோர்டு புக்கில் இடம்பிடிப் து, வோல்ட் டிஸ்னிநயோடு ணியோற்றுவது
என்ற ேனவுேளின் நீண்ட ட்டியனெ னவத்திருந்தோர். அதில் எனத அனடந்தோர். எப் டி
அனடந்தோர். எனதத் தவறவிட்டோர் என் னதநய தனது உனரயின் முக்கிய அம்சமோேக்
குறிப்பிடுகிறோர். அந்த உனரயில் என்னனக் ேவர்ந்த விஷயம் வோழ்வின் அடிப் னடேள் ற்றி
அவர் பசோல்லிய ேருத்துக்ேள்.
ஒரு பென் ேனத நினனவுக்கு வருகிறது. புேழ்ப ற்ற ெப் ோனியப் னடத் தள தி தனது
வீட்டுக்கு ஒரு துறவினய அனழத்திருந்தோர். துறவி வீட்டுக்குள் நுனழந்தவுடன் தனது ேனெப்
ப ோருட்ேளின் நசமிப்ன க் ேோட்டி அனதப் ற்றி புேழ்ந்தோர் தள தி. துறவி அனத ெட்சியம்
பசய்யநவ இல்னெ. முடிவில், துறவி அங்கிருந்த சீனக் ேளிமண்ணோல் பசய்த ஒரு
கிண்ணத்னதத் தனரயில் தூக்கிப்ந ோட்டோர். ேண் முன்நன கிண்ணம் உனடந்து
பேோறுங்குவனதத் தோள முடியோமல் தள தி துடித்துப் ந ோய் நேோ த்தில் ேத்தினோர்.
துறவி அனமதியோேச் பசோன்னோர். 'உன் ேண் முன்னோல் ஒரு பீங்ேோன் கிண்ணம் உனடந்து
பேோறுங்குவனத உன் மனதோல் தோங்ே முடியவில்னெ. ஆனோல், உன் முன்நன எத்தனன
மனிதர்ேள் பேோல்ெப் ட்டோர்ேள். எவ்வளவு உயிர்ேள் னே ேோல் துண்டோகி வலியோல் துடித்து
இறந்துந ோயின. அப்ந ோது ஏன் உன் மனது துடிக்ேவில்னெ?' இந்தப் தினெக் நேட்ட மறு
நிமிடம் தள திக்குத் தனது அறியோனமயும் உெகின் இயல்பும் புரிந்துவிடநவ, தோனும்
துறவியோனோர் என்கிறது பென் ேனத.
எங்நே ந ோவது... என்ன பசய்வது என்று எதுவும் புரியோமல் தடுமோறும் சோன்ஸ் அவர் னவத்த
பசடிேள், மரங்ேனள இனி யோர் ோர்த்துக்பேோள்வோர்ேள் என்று மிேவும் வருத்தப் டுகிறோர்.
னேயில் ஒரு குனட, ஒரு ப ட்டியுடன் ந ோக்கிடம் இல்ெோமல் சோனெயில் அனெயும் சோன்ஸ்,
சோனெநயோரம் உள்ள மரங்ேள் ஏன் தண்ணீர் ஊற்றிப் ரோமரிக்ேப் டோமல் கிடக்கின்றன
என்று ேோவெர்ேளிடம் அக்ேனறயுடன் விசோரிக்கிறோர். அவர்ேள் அவ னரப் ன த்தியம் என்று
துரத்துகிறோர்ேள்.
சோனெனயக் ேடக்கும்ந ோது ஒரு ேோரில் மோட்டி அவரது ேோல் அடி டுகிறது. அந்த
வி த்துக்குக் ேோரணமோே இருந்த ப ண், அவனரத் தன் வீட்டுக்கு அனழத்துப் ந ோய் சிகிச்னச
தருகிறோள். அவள் ப ன் ரோன்ட் என்ற ப ரும் நேோடீஸ்வரரின் மனனவி. அவளது ேணவருக்கு
சோன்னைப் பிடித்துப்ந ோகிறது.
'பவயில் ேோெம் வந்தோல் நிச்சயம் மனழக் ேோெம் பதோடர்ந்து வரும். ேோம் மனழக்கு முன் ோே
வினதத்துவிட நவண்டும். மனழக் ேோெம் தள்ளிப்ந ோேெோம். ஆனோல், தவறுவநத இல்னெ!'
என்று தனது விவசோய அறினவ ஆநெோசனனயோேச் பசோல்கிறோர். அந்த தினெ அபமரிக்ே
ெனோதி தி ேோட்டின் ப ோருளோதோரத்துக்ேோன மோற்று நயோசனனயோே ஏற்றுக்பேோண்டு,
உறுப்பினர் சன யில் பசோல்லி ோரோட்டினனப் ப றுகிறோர். உடநன,
யோர் இந்த சோன்ஸ் என்று த்திரினேேள் நதட ஆரம்பிக்கின்றன.
பதோனெக்ேோட்சிேள் நேரடி ஒளி ரப்பு பசய்கின்றன. எல்ெோ
நேள்விேளுக்கும் தனது நதோட்டக் ேனெ அறிவில் இருந்நத சோன்ஸ்
தில் பசோல்கிறோர். அந்தப் திலின் நுட் ம் எதற்கும் அது
ப ோருந்துவது ந ோெ அனமகிறது. மிகுந்த புேழ்ப ற்றுவிடுகிறோர்.
சோன்ஸ் தன் அனு வத்தில் இருந்து ேண்டறிந்த உண்னமேனள எந்த ஒளிவு மனறவும் அற்று
பவளிப் டுத்துகிறோர். அனதத் நதசநம பேோண்டோடுகிறது. ஆனோல், அவர் தனக்குக்
கினடக்கும் ணம், புேழ் யோனவயும்விட்டு எப்ந ோதும் ந ோெநவ ஒரு நதோட்டக்ேோரரோே ஒரு
ஏரினய நேோக்கிப் யணம் பசய்கிறோர். முடிவில் ஒரு நதவதூதன் ந ோெ அந்த ஏரித் தண்ணீரின்
மீது ேடந்து ந ோய்க்பேோண்டு இருக்கிறோர் சோன்ஸ்.
ோர்னவ பவளிச்சம்!
ேைது ைரபுக் கலைகள் கைனிப் ார் அற்றும், ைரபு என்று ோைாக விதித்துக்பகாண்ை
கட்டுப் ாடுகளாலும் பின் ற்ைப் ைாைநை ந ாய்விடுகின்ைை. ை கலைகள் அந்த வீட்டு
ைனிதர்கலளத் தவிர, நைறு எைருக்கும் கற்றுத்தரப் ைக் கூைாது என்று ைலைந்து
ந ாய்விட்ைை. அது ந ாைநை, சாதி, ைதம், ஆண் - ப ண் ந தம் என்று ப ால்ைாத
10 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு காஞ்சியில் ஒரு சிறுைன் கல்ைால் பசய் ப் ட்ை ஓர் அடி உ ர
புத்தரின் சிலைகலள விற் லதக் கண்நைன். அைன் ஒரு சிலையின் விலை 15 ரூ ாய்
என்ைான். இதன் ைதிப்பு பதரிந்துதான் பசால்கிைாைா என்ை சந்நதகத்துைன் ைறு டியும்
நகட்நைன். அைன் இரண்டு சிலைகலள ைாங்கிக்பகாண்ைால்
25 ரூ ாய்க்குத் தருைதாகச் பசான்ைான். அலை எங்கிருந்து
கிலைத்தை என்று நகட்ைந ாது, அந்தப் ல ன் தில்
ந சாைல் இருந்தான். ஏநதா ஓர் இைத்தில் இருந்து உலைத்துக்
பகாண்டுைந்திருக்கிைான் என் து புரிந்தது.
ஆயிரம் ைருைங்களுக்கு முந்தி ைாழ்ந்த ைனிதனின் எலும்பு கூை இன்று இல்லை. ஆைால்,
அைன் பசய்த சிற் ம், ஓவி ம் ைற்றும் நுண்கலைகள் ேம்நைாடு இருக்கின்ைை. அைன் ந சி
பைாழி அப் டிந இருக்கிைது. அலதப் புரிந்துபகாள்ைதுைன் காப் ாற்ைவும் நைண்டி து
ேைது அைசி ைாை பச ல் அல்ைைா!
ார்லை பைளிச்சம்!
ஒரு கட்டத்தில், இருவரும் ஒன்றாகச் நசர்ந்து நவதல சசய்தால் ைட்டுநை அங்கிருந்து தப்பிச்
சசல்ல முடியும் என்பதத உைர்கிறார்கள். அவர்களுக்குள் இருந்த ோடு, இனம் சார்ந்த
அதடயாளங்கள் சைள்ள அழிகின்றன. இருவரும் ைனிதர்கள் என்ற சபாதுதை ைட்டுநை
அவர்களிடம் உள்ளது. ஒரு படதக உருவாக்கப் நபாராடுகிறார்கள். அதில் தப்பி கடலில்
பயைம் சசய்து இடிந்து நபான இன்சனாரு ேகரத்துக்கு வந்து நசர்கிறார்கள். அங்நக யாருநை
இல்தல. ஆனால், ஆயுதங்கள் கிடக்கின்றன. அததக் கண்டதும் பதழய பதக திரும்பத்
துவங்கிவிடுகிறது. ஒருவதர ஒருவர் தாக்க முற்படும்நபாது அங்கு புததத்துதவக்கப்பட்ட
கண்ணி சவடி சவடித்து இருவரும் இறந்துவிடுகிறார்கள்.
பார்தவ சவளிச்சம்!
எனக்குத் கதரிந்த ேண்பரின் வீட்டில், அவரது மரனவி ஒருோள் இரவு, தான் கன்னியாகுமரி
நபாய் வருவதாக ஒரு தாளில் எழுதிரவத்துவிட்டு, தனிநய புறப்பட்டுப் நபாய்விட்ோள்.
யாரிேமும் கசால்லிக்ககாள்ளவில்ரல. திருமணமாகி 15 வருேங்களில் அவள் தனிநய
எங்கும் நபானது இல்ரல. அவளது அம்மா வீட்டுக்குப் நபாவதாக இருந்தால்கூே ேண்பர்
கூட்டிக்ககாண்டு நபாய்வருவார். ஆனால், திடீகரன எந்தக் காரணமும் இல்லாமல் ஒரு
துண்டுச் சீட்ரே எழுதிரவத்துவிட்டு கன்னியா குமரி புறப்பட்டுப் நபாய்விட் ோள்.
1991-ம் ஆண்டு ரிட்லி ஸ்காட் இயக்கி ஹாலிவுட் டில் கவளிவந்த 'கதல்மா அண்ட் லூயி'
(Thelma & louise) என்ற பேம் கபண்களின் தீராத அகத் தனிரமரயப் பற்றியது. ெுனா
நேவிஸ் ேடித்த இந்தப் பேம், அன்றாே வாழ்க்ரக நபாரடித்துப்நபான இரண்டு இளம்
கபண்கள் வீட்ரேவிட்டு கவளிநயறி, தங்கள் விருப்பத்தின் பாரதயில் சில ோட்கள்
கசல்லும் பயணத்ரதயும் அதில் அவர்கள் அரேயும் எதிர்பாரா ரமரயயும் பற்றியது.
லூயி, காபி ஷாப் ஒன்றில் நவரல கசய்கிறாள். அவளது நதாழி கதல்மா. இருவருக்கும்
வாழ்க்ரக அலுப்பூட்டுகிறது. கதல்மாவின் கணவன் மிகக் கண்டிப்பானவன். அவனது
அேக்குமுரற தன்ரன மூச்சுத்திணறச் கசய்வதாகச் கசால்கிறாள். இந்த கேருக்கடியில்
இருந்து விடுபட்டு, இருவரும் ஒரு பயணத்ரத நமற்ககாள்கிறார்கள்.
பார்ரவ கவளிச்சம்!
விோனத்தில் ஒரு முனறைாவது பைணம் சசய்ை நவண்டும் என்ற ஆனச ைாவர் ேனதிலும்
ஒட்டிக்சகாண்டுதான் இருக்கிறது. அது ஒரு ரகசிை விருப்பம். விோனத்தில் பைணம் சசய்ைப்
நபாகிநறாம் என்றும், வைனத ேறந்து சபரிைவர்கள்கூட சிறுவர்கள் நபாலக்
குதூகலம்சகாள்கிறார்கள். விோனத்தில் நபாகிற ஆனச பலருக்கும் நினறநவறாேநலநை
நபாய்விடுகிறது.
டிக்சகட் கினடக்க வழிநை இல்னல. துக்கம் தாள முடிைாத ேகன் சத்தோகக் கதறி அழ
ஆரம்பிக்க, ஒரு பைணி அவன் மீது அக்கனறசகாண்டு எதற்காக அவன் அழுகிறான் என்று
சதரிந்து, உடனடிைாக ோற்று ஏற்பாடுகள் சசய்து, தனது இருக்னகயில் அவன் பைணம்
சசய்வதற்கு உதவும்படிைாகக் நகட்டுக்சகாண்டார். முடிவில் விோன நிறுவனநே
அவனுக்காக ஓர் இருக்னகனை ஏற்பாடு சசய்தது.
அழுதபடிநை ஊர் சசன்று, தன் தாயின் இறுதிக் காரிைங்கனளச் சசய்து முடித்தான். துக்கம்
வடிந்து 15 ோட்களுக்குப் பிறகு மும்னப திரும்பும் ோளில், விோனத்தில் வந்த நினனவு
அவனுக்குள் துளிர்விடுகிறது. நச! எத்தனன ோட்கள் விோனத்தில் நபாவனதப்பற்றிக் கனவு
கண்டிருக்கிநறாம். எத்தனன ேண்பர்கனள வழிைனுப்பினவத்துவிட்டு ஆனசநைாடு
விோனத்னதப் பார்த்து நின்றிருக்கிநறாம்; விோனத்தில் சசய்த முதல் பைணம், அனத
ேறுபடியும் நினனத்துப் பார்க்க முடிைாதபடி ஆகிவிட்டநத என்று புலம்பி இருக்கிறான்.
எளிை ேனிதர்கள் பலருக்கும் முதல் விோனப் பைணம் சாவு வீட்டுக்கு வந்து நசர நவண்டிை
அவசரப் பைணோகநவ அனேந்துவிடுகிறது.
ஒவ்சவாரு விோன நினலைமும் ஒரு தனி உலகம். அது எப்நபாதுநே பைம் கலந்த வசீகரோக
இருக்கிறது. காவலர்களின் முகங்கள் ேம்னே உற்று நோக்குகின்றனநவா என்ற அச்சம்
அடிேனதில் எழுகிறது. வந்து நபாகும் ேனிதர்கள், ஏநதநதா ோடுகளில் இருந்து வந்து
இறங்கும் பைணிகளின் முகங்கள், பரபரப்பான விோன நினலை ஊழிைர்கள், அவர்களின்
அழகான சீருனடகள், வண்ணத்துப்பூச்சிகள் நபாலத் தாவிச் சசல்லும் விோன நிறுவன
யுவதிகள், அடுத்த விோனத்துக்காகக் காத்திருப்பவர்கள், அதிகாரிகள், அரசிைல்வாதிகள்,
சதாழில் அதிபர்கள், சுற்றுலாப் பைணிகள் என்று கலனவைான உலகம். விோன நினலைங்கள்
உலசகங்கும் ஒன்று நபாலநவ இருக்கின்றன. அதன் சேருக்கடியும், நிமிடத்தில் ோறிவிடும்
அதன் இைல்பும் புரிந்துசகாள்ளப்பட முடிைாதது.
இரண்டு காரணங்களால் இந்தப் படம் மிக அற்புதோனது. ஒன்று, சபரு ேகரங்களில் விோன
நினலைத்தில் ோட்டிக்சகாள்ளும் ேனிதனின் அவஸ்னதகள் நிஜோகப் படோக்கப்பட்டு
இருக்கின்றன என்பது. இரண்டாவது, இவ்வளவு சிரேப்பட்டு அந்த ேனிதன் எதற்காக
அசேரிக்கா வந்திருக்கிறான் என்ற காரணம். ஜாஸ் இனசயின்
தீவிர ரசிகரான தன் அப்பா ஆனசப்பட்டார் என்பதற்காக,
அவருக்கு விருப்போன ஜாஸ் இனசக் கனலஞர்கள்
ஒவ்சவாருவராகத் நதடி, அவர்களது ஆட்நடாகிராஃப்
சபறுகிறான் விக்டர். இதில் அசேரிக்கானவச் நசர்ந்த
சபன்னி நகால்சன் என்ற இனசக் கனலஞர் ஒருவர் ேட்டுநே
பாக்கி.
சிறுது சவளிச்சம்!
''எப்படி இருக்கிறது புதிய வீடு?'' என்று நகட்நடன். ''வீடு ேன்றாக இருக்கிறது. ஆனால்,
பயமாக இருக்கிறது'' என்றார். ''என்ன பயம், உங்கள் வீட்தடச் சுற்றிலும் நிதறய வீடுகள்
இருக்கின்றனநவ?'' என்நறன். ''பயம் அததப்பற்றி இல்தல. என் புதிய வீட்டில் பல்லிநய
இல்தல. 'பல்லி வராத வீட்டில் மனிதர்கள் வாழ முடியாது' என்று என் மதனவி
கசால்கிறாள்'' என்றார்.
அந்தப் பயணத்தில் அவன் நிதறயச் சம்பவங்கதள எதிர்ககாள்கிறான். அதில் ஒன்று, ஒரு ஜீப்
அவதன நவகமாகக் கடந்து நபாகிறது. மணலில் ஜீப் டயர்கதளக் காணும் அவன், அது
என்ன மிருகம் என்று புரியாமல் விசாரிக்கிறான். இவ்வளவு நவகமாக ஓடும் மிருகத்ததத்
தான் கண்டதில்தல என்று வியக்கிறான். கவள்தளத் நதால் உள்ள கபண்தணக் கண்டதும்
அவளுக்கு உடல் முழுவதும் ஏன் வியாதியாக உள்ளது என்று விசாரிக்கிறான்.
'The house lizard love story' என்ற தாய்லாந்து ோட்டின் விளம்பரப் படம் ஒன்றிதன
இதணயத்தில் பார்த்நதன். 40 கசகண்டுகள் ஓடக்கூடியது. ஒரு வீட்டின் கூதரயில் இரண்டு
ேம் வீடு ோம் வசிப்பதற்கானது மட்டுமில்தல. ேம்தமச் சார்ந்த எவ்வளநவா நுண் உயிரிகள்
பறதவகள், கசடிககாடிகள் வளர்கின்றன. அதன் மீது ேம் அக்கதற நவண்டும் என்பததநய
இந்த விளம்பரம் கவளிப்படுத்துகிறது. ோம் அததத் தவறாகப் புரிந்துககாண்நடா அல்லது
பயமாகநவா மாற்றிவிட்டால், அதன் முழுப் கபாறுப்பும் ேம்தமநய சாரும்.
பயம், ேம் நிழல் நபான்றது. அது ேம்தமவிட கபரிதாக இருப்பது நபால பல நேரம்
நதான்றும். அது நிைம் இல்தல, கவறும் மயக்கம். அந்த எளிய உண்தமதய ோம்
மறந்துவிடுவநத இத்ததனக்கும் காரணம்!
பார்தவ கவளிச்சம்!
அேர்கள் டவ் நமோஸ்பமன் இந்த ஒநர ஒரு ேோேதலத்தோன் எழுதினோர். அதன் பிறகு எததயும்
எழுதநே இல்தல. எழுத்துலதகவிட்நட விலகிப் ந ோய்விட்டோர் என்கிறோர்கள். அேர்
எங்நக இருக்கிறோர் என்று விசோரிக்கிறோன். அேரது முகேரிநயோ, அேதரப் ற்றிய
விேரங்கநளோ எததயும் அறிந்துபகோள்ள முடியவில்தல.
தனது ஆதர்ச எழுத்தோளதரத் தோநன நதடிக் கண்டு பிடிப் து என்று கிளம்புகிறோன். இதற்கோக
அந்த ேோேலின் எடிட்டதர, அட்தடப் டம் ேதரந்த ஓவியதர, த்திரிதகயில் விமர்சனம்
எழுதியேதர என எல்நலோதரயும் ோர்த்து விேரம் நகட்கிறோன். ஆனோல், ஒருேருக்கும்
நமோஸ்பமன் ற்றி எந்தத் தகேலும் பதரியவில்தல. கோலம் அேர் ப யதர முழுதமயோக
மறந்து ந ோயிருந்தது. ஆனோல், விடோப்பிடியோக மோஸ்நகோவிட்ச் நதடி அதலகிறோன்.
தன் விருப் மோன எழுத்தோளதரச் சந்தித்த மகிழ்ச்சியில், அேர் ஏன் அந்த ஒரு ேோேநலோடு
எழுதோமநல ந ோனோர் என்று நகட்கிறோன் மோஸ்நகோவிட்ச். அேர் தில் பசோல்லவில்தல.
பமௌனமோக இருக்கிறோர். எது அேதர இப் டி ஆக்கியது? குடும் மோ... அகப்பிரச்தனகளோ
அல்லது எதிர்விதனயோ, ோரோட்டுகநள இல்லோத புறக் கணிப் ோ? கோரணம் பதரியவில்தல.
ஒரு சிறந்த ேோேதல எழுதியந ோதும் நமோஸ்பமன் ஒருேர் நிதனவில்கூட இல்லோமல்,
ேோழும் ேோளிநல மறக்கப் ட்டேரோக இருக்கிறோநர என்று நேததனப் டுகிறோன்.
மிக ேன்றோக ேோசிக்கிறோர்கள் என்று ோரோட்டிச் பசோல்ல நேண்டும் என்று மனதில் நதோன்றும்.
ஆனோல், பசோன்னநத இல்தல. அேர்களின் ப யர்கதளக்கூட அறிந்துபகோள்ள
ஆர்ேப் ட்டது இல்தல. என்ன கோரணம்? நயோசிக்தகயில் அேமோனமோக இருக்கிறது.
உலகின் உன்னத இதச யோவும் முடிவில் கோற்றில் கலந்துவிடுேதுந ோல, அந்தக் கிரோமத்து
இதசக் கதலஞனின் முடிவும் அதமந்துவிட்டிருந்தது. இது யோநரோ ஒருேருக்கு எங்நகோ
ேடந்த ஒன்றல்ல. தமிழ்ேோட்டின் ப ரும் ோன்தமக் கிரோமங்களில் நகோயில் சோர்ந்து ேோழ்ந்து
மடிந்த அத்ததன இதசக் கதலஞர்களுக்கும் ப ோதுேோனது.
அேர்களில் எேரும் அதத உலகின் மீதோன பேறுப் ோக மோற்றநே இல்தல. தனக்குப் ப யர்
கிதடக்கவில்தலநய, தன்தன எேரும் ோரோட்டவில்தலநய என்று ஒருேர்கூட இதசதயப்
புறக்கணிக்கவில்தல. தன்னடக்கமும், ந ோதுபமன்ற மனதும்பகோண்டு இருந்ததோல்தோன்
புறக்கணிக்கப் ட்டோர்கநளோ என்னநேோ.
கோலம் கருதணயற்றது. அது கண் முன்நன உன்னதங்கதளக் குப்த யில் வீசி எறிகிறது.
கண்டு பிடிக்கவும், மீட்டு எடுக்கவும், உரியேற்றுக்கு மீண்டும் பகௌரேம் தரவும்
மோஸ்நகோவிட்ச் ந ோல ஒருேன் அதலந்துபகோண்டு இருப் ோன். அந்த ேம்பிக்தகதோன்
கதலஞர்கதள என்தறக்கும் பசயல் டதேக்கிறது!
ோர்தே பேளிச்சம்
மறுோள் அநத கதாற நபசி அறழப்பு. கணவன் மறனவி இருவரும் கட்டாயம் ஒன்று
நசர்ந்து வர நவண்டும். இந்தப் பரிசு முற்றிலும் இ வசமானது. தவைவிட நவண்டாம் என்று
அன்பாகச் கசான்னாள் ஒரு கபண். சந்திப்புக்கான நேரம் குறிக்கப்பட்டது. சந்திக்க நவண்டிய
இடத்தின் முகவரி குறுஞ்கசய்தியாக அனுப்பப்பட்டது.
குறிப்பிட்ட நேரத்தில் அந்த அலுவ கத்துக்குச் கசன்ைார்கள். அது ஒரு தனியார் நிறுவனம்.
தாங்கள் இந்தியா முழுறமயாக ேவீன வசதிககாண்ட ரிசார்ட் றவத்துள்ைதாகவும் அதில்
எதில் நவண்டுமானாலும் அவர்கள் தங்கிக்ககாள்ை ாம் என்றும், அறதப் பற்றிய ஒரு
விைம்பரப் படம் ஒன்றிறன அவர்கள் காண நவண்டும் என காத்திருக்கச் கசான்னார்கள்.
பயம், அவமானம், தங்கள் கனவு சிதறிப்நபானதன் வலி யாவும் ஒன்று நசர, அவர்கள்
கவளிநய வரும்நபாது, இன்கனாரு ந ாடி தங்களின் விடுமுறைக் கனவுகளுடன்
வரநவற்பறையில் உட்கார்ந்திருப்பறதக் கவனித்திருக்கிைார்கள்.
ேடந்தறத நிறனக்கும்நபாது படித்து உயர் பதவி ஒன்றில் நவற கசய்யும் என் ேண்பர்
மீதுதான் நகாபமாக இருந்தது. ேல் நவற யில் உள்ைவர்கள் கூடப் பகுத்தறிறவ மைந்து
இ வசமாகக் கிறடக்கிைது என்ைவுடன் எறதயும் கபற்றுக்ககாள்ை ஏன் துடிக்கிைார்கள்.
இறதப்பற்றி ஊடகங்கள், காவல் துறை எவ்வைவு விழிப்பு உணர்வு தந்தநபாதும் ஏன்
அறதப் கபாருட்படுத்துவநத இல்ற .
'Not a Penny More, Not a Penny Less' என்கைாரு படம். க ஃப்ரி ஆர்ச்சரின் ோவற
அடிப்பறடயாகக்ககாண்டது. ஏமாந்துநபானவர்களின் வலிறயப் பிரதிபலிக்கிைது. ஹார்வி
பங்குச் சந்றத விற்பறனறயப் பயன்படுத்தி, மக்கறை ஏமாற்றுவதில் கில் ாடி. அவன்
வற யில் விழாத ஆட்கநை இல்ற . ஒரு நபாலி நிறுவனத்தின் நபரில் அவன் பங்குச்
சான்றிதழ்கறை விற்பறன கசய்து ஏமாற்றுகிைான். இதில் ோன்கு நபர்
ஏமாந்துநபாயிருக்கிைார்கள். ஒருவர், ஸ்டீபன் என்ை நபராசிரியர். மற்ைவர், ராபின் என்ை
மருத்துவர். மூன்ைாவது, ஜீன் பியாரி என்ை கற ப் கபாருள் விற்பறனயாைர். ோன்காவது,
ந ம்ஸ். பரம்பறரப் பணக்காரன்.
பரிசு என்பது ோம் விரும்பி மற்ைவர்களுக்கு அளிப்பது. அன்பின் கவளிப்பாடு. பிைந்த ோள்,
திருமணம் என்று நிகழ்வுகளில் மட்டுநம ோம் பரிசளிக்கப் பழகியிருக்கிநைாம். ேமக்குப்
பரிசளிக்கக் காரணங்கள் நதறவயாக இருக்கின்ைன. நி த்தில் பரிசு கபறுவதும் தருவதும்
உன்னதமான தருணம். வாங்கிக்ககாள்வறதவிடவும் பரிசளிப்பது கபரிய சந்நதாஷம். பரிசு
கிறடத்திருக்கிைது என்பறத மலிவான விைம்பர யுக்தியாக மாற்றியது வணிகச் சந்றத. அதன்
அதீத வைர்ச்சிதான் இன்றைய ஏமாற்று வித்றதகள். முடிவற்ை ஏமாற்ைத்தின் பட்டியல்
நீண்டுககாண்நட இருக்கிைது. அதில் ோம் இருக்கிநைாமா என்பறத முடிவு கசய்வது ேம்
றகயில்தான் இருக்கிைது!
பார்றவ கவளிச்சம்!
தேலையின் சாவு நிச்சயம் விபத்துச் நசய்தியாக இடம் நபைாது. அலத நின்று கேனிப்பதுகூட
நேட்டி நேலை என்நை நிலனக்கப்படும். ோன் அந்தத் தேலைலயப் பார்த்தபடிநய
நின்றிருந்நதன். இங்நக எப்படி அந்தத் தேலை ேந்தது? எங்கிருந்து எங்நக நபாய்க்நகாண்டு
இருந்தது? எந்த ோகனம் அலத அடித்துச் நசன்ைது? அந்த காநராட்டி தேலைலயக்
கேனித்திருப்பானா? சாலை விபத்துக்களில் மனிதர்களின் சாநே நேறும் நசய்தியாகிவிட்ட
சூழலில், தேலைகளின் சாலே எதற்காக முக்கியத்துேம்நகாள்ை நேண்டும். நகேைம், அது
தேலைதாநன என்ை நபரும்பான்லமயினர் குரல் எனக்குள்ளும் எழுகிைது.
பிரபை ரஷ்ய எழுத்தாைர் மாக்சிம் கார்க்கி தன்லன எது எழுத்தாைன் ஆக்கியது என்பதற்கு ஒரு
சம்பேத்லதக் குறிப்பிடுகிைார். ஒருோள் இரவு அம்மா, உைங்கிக்நகாண்டு இருந்த கார்க்கிலய
எழுப்பி, 'அப்பாலேக் கலடசியா ஒரு தடலே பார்த்துக்நகா' என்கிைாள். அப்நபாது
கார்க்கிக்கு ஏழு ேயது. அேரது அப்பா பை மாதங்கைாக நோயாளியாகப்
படுக்லகயில்கிடக்கிைார். எதற்காகத் தன்னிடம் கலடசியாகப் பார்த்துக்நகாள் என்கிைாள்
என்று புரியாமல் பாதி தூக்கத்துடன் அப்பாவின் அலைக்குள் நசல்கிைார்.
நேஷனல் ஜியாக்ரஃபி நசனலில் சிை ேருடங்களுக்கு முன்பு புலி பற்றிய ஓர் ஆேணப்படம்
பார்த்நதன். அதில் ஒரு புலிக் குட்டி முதன் முலையாக ஒரு தேலைலயப் பார்க்கிைது. தேலை
தாவுகிைது. மிரட்டுேது நபாைக் கத்துகிைது. அலதக் கண்ட புலிக்குட்டி பயந்துவிடுகிைது.
தன்னால் நசய்ய முடியாதலத இந்தத் தேலை நசய்கிைநத என்று தானும் தாவிப் பார்த்துத்
நதாற்றுப்நபாகிைது. முடிவில் தேலைலயப் பார்த்து பயப்படத் துேங்குகிைது.
அங்நக ேந்த தாய்ப் புலி இலதக் கேனித்து, தன் ேலிலமயான கால்கைால் தேலைலய ஓங்கி
அடித்துக் நகால்கிைது. பிைகு, புலிக் குட்டி அருகில் நசன்று தேலைலயத் நதாட்டுப்
பார்க்கிைது. புரட்டிப் பார்க்கிைது. தேலை தவ்ேவில்லை. அது உயிநராடு இல்லை என்பது
புலிக் குட்டிக்குப் புரியவில்லை. மாறி மாறித் தேலைலயப் புரட்டுகிைது. பின்பு
ஊருக்குப் புைப்படும் முதல் ோளில் யூதச் சிறுேன் தன் அப்பாலே முகாமில் காணவில்லை
என்று நசால்லிக் கேலைப்படுகிைான். அேலரத் நதட தானும் அந்த முகாமில் ேருேதாகச்
நசால்கிைான் நெர்மானியச் சிறுேன். அதன்படி அேனுக்காக அகதி உலட ஒன்லைத் திருடி
ேந்து தருகிைான் யூதச் சிறுேன்.
பார்லே நேளிச்சம்!
ஆனொல், இந்த முளற ளமசூரில் உள்ை புத்தகக் களட ஒன்றில் இநத புத்தகத்ளதப் பொர்த்நதன்.
விற்பளனப் வபண் கண்ணில் வியப்பு ழிய... இளதப் படித்தொல் நிச்சயம் அழுதுவிடுவீர்கள்.
பயணத்தில் படிக்க உகந்த புத்தகம் இல்ளல. இது ஒரு ொழ்க்ளகப் பொடம் என்று புகழொரம்
சூட்டியபடிநய சிபொரிசு வசய்தொள். அப்படிச் சிபொரிசு வசய்யப்பட்ட பல புத்தகங்கள்
ஏமொற்றத்ளதத் தந்திருக்கின்றன. ஆனொல், நமொரியுடனொன வசவ் ொய்க்கிழளமகள், அந்தப்
வபண் வசொன்னளத நிஜமொக்கியது.
இதற்கொகத் தன்னிடம் படித்த மொண ர்கள், ேண்பர்கள் பலளரயும் அளழத்து, தொன் இது ளர
குப்பில் கற்றுத்தரொத எவ் ைந ொ விஷயங்கள் இருக்கின்றன. ேொம் ொரத்தில் ஒருேொள்
சந்தித்து ொழ்க்ளகபற்றி கற்றுக் வகொள்ைலொம். இதில் ேொன் நபரொசிரியர், நீங்கள் மொண ர்கள்
என்று இல்ளல. பரஸ்பரம் அ ர ருக்குத் வதரிந்த அனுப ங்களை, உண்ளமகளைப்
பகிர்ந்துவகொள்ைலொம் என்கிறொர். அப்படித்தொன் அ ரது வசவ் ொய்க்கிழளமச் சந்திப்புகள்
து ங்கின.
குடும்பம் என்றொல் என்ன? மன்னிப்பது சரியொ... த றொ? ஏன் மனிதர்கள் அன்பு வசலுத்த
ந ண்டும்? மனிதர்கள் எளத ேம்புகிறொர்கள்? சமூகத்தின் சரி, த றுகளுக்குத் தனி ேபர்கள்
வபொறுப்பு எவ் ைவு? பல்ந று தளலப்புகளில்அ ர்கள் கூடிப் நபசினொர்கள். இந்தச்
சந்திப்புகளை வ றும் தத்து வி ொதம் நபொல ஆக்கிவிடொமல், ஒவ்வ ொரு குப்புக்கு
ரும்நபொதும் ஒவ்ந ொர் ஆளும் தனக் குப் பிடித்த இன்வனொரு ருக்கு உணவு ொங்கி ந்து
தர ந ண்டும். நசர்ந்து உணவு உண்ண ந ண்டும். ஆடிப் பொடி மகிழ ந ண்டும். என்று
மனிதர்களுக்குள் ேல்லுறள ஏற்படுத்த முளனந்தொர் நமொரி.
ஒருேொள் அ ர் தன் மரணத்தின் பிறகு ேடத்தப்படும் இறுதி நிகழ்ச்சிளயத் தன் கண் முன்நன
ேடத்திப் பொர்க்க ஆளசப்பட்டொர். 'உயிர் ொழும் இறுதிச்சடங்கு' என்று அந்த நிகழ்ச்சி ஏற்பொடு
வசய்யப்பட்டது. அதில் அ ர் முன்னொல் ேண்பர்கள், உறவினர்கள் ஒன்று கூடி அழுதொர்கள்.
அ ர் இறப்புக்கொன இறுதி அஞ்சலிக் கவிளதகளை ொசித்தொர்கள். அ நரொடு பழகியளத
நிளனவுவகொண்டொர்கள். அ ர்களுடன் நமொரி நசர்ந்து அழுதொர்... சிரித்தொர். தன்ளன
அறிந்துவகொள்ை அந்த நிகழ்ச்சி உதவியது என்றொர்.
களடசிப் படம். உசிதொ என்ற முதிய நபரொசிரியருக்கும் அ ரிடம் படித்த மொண ர்களுக்கும்
உள்ை உறள ப்பற்றியது இப்படம். தன் ஆசிரியரின் பிறந்த ேொளைக் வகொண்டொடு து என்று
அ ரிடம் படித்த மொண ர்கள் முடிவு வசய்கிறொர்கள்.
பொர்ள வ ளிச்சம்
57 யதொன கிம்வபக் பிறவியிநலநய மூளை ைர்ச்சி குளறந்த ர். உடல் ேலிந்து, சக்கர
ேொற்கொலியில் ொழ்க்ளகளய ஓட்டிய கிம்ளம அ ரது தந்ளத வதொடர்ந்து க னித்து
உற்சொகப்படுத்தினொர். அப்நபொது தொன் கிம்மிடம் 'நபொட்நடொகிரொஃபிக் வமமரி'
எனப்படும் அதீத நிளன ொற்றல் திறன் இருப்பது கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. கிம் தொன் படித்த
புத்தகங்களை ஒரு ொர்த்ளத விடொமல் முழுளமயொகத் திரும்பச் வசொல்ல முடியும் அைவு
நிளன ொற்றல் வபற்றிருந்தொர். ஒநர நேரத்தில் இரண்டு புத்தகங்களைப் படிக்கும் திறன்
அ ருக்கு இருந்தது. அதனொல், மடமடவ ன 12 ஆயிரம் புத்தகங்களைப் படித்துத் தள்ளிய
கிம், எளதக் நகட்டொலும் பதில் வசொல்லத் து ங்கினொர்.
பிர ல ஹிந்தி எழுத்தாளர் பிநரம்சந்த், உறவு என்று ஒரு கதத எழுதியிருக்கிறார். ஆற்றின்
கதரநயாரம் உள்ள சிறிய கிராைம். அங்நக தனது வயதான அப் ா - அம்ைாதவக்
ஆலிவர் தன் கதாழிலில் நைம் ாடு அதைகிறான். ணம் வரத் துவங்குகிறது. ேண் ர்களுக்கு
வீட்டில் க ரிய விருந்து தருகிறான். அதில் அவன் ேண் ர்களிைம் க ாய்யாகச் சிரித்து
ேடிப் தத ார் ரா நகலி கசய்கிறாள். அததத் தாங்க முடியாைல் ஆலிவர் சண்தை
ந ாடுகிறான். ார் ராவும் தன் நவதலயில் முன்நனற்றம் அதைகிறாள். தனிநய சம் ாதிக்க
ஆரம்பிக்கிறாள். யார் க ரியவர் என்ற சண்தை வீட்டில் ஆரம் ைாகிறது. இருவரும் ஒருவதர
ஒருவர் கவறுக்கிறார்கள். தான் க ரிய ஆள் என் ததக் காட்ை நததவயற்ற க ாருட்கதள
வாங்கி வீட்தை நிரப்புகிறார்கள். வருைங்கள் ந ாகின்றன.
ார்தவ கவளிச்சம்
அந்தச் பசய்தி ஒரு பக்கம் என்லனத் துக்கம் அலடயச் பசய்தது. இன்பனாரு பக்கம் இவ்வளவு
உயர்வான மனிதர்கள் இன்னமும் இருக்கிறார்களா என்று வியப்பலடயவும் லவத்தது.
எவ்வளவு உன்னதமான நேர்லம.
வில்மாவின் பவற்றிக்கு யார் காரைம்? எங்நக இருந்து அவளது ேம்பிக்லக உயிர் பபற்றது
என்று நேர்காைலில் நகட்டநபாது, தன்னால் நோயில் இருந்து விடபட முடியும் என்று
அம்மா முழுலமயாக ேம்பினாள். அதற்குக் குடும்பநம தன்லன மிகுந்த அக்கலறயுடன்
கவனித்துக்பகாண்டது. ஒருநவலள தான் புறக்கணிக்கப்பட்டு இருந்தால், கால்கள் முடங்கி
வீட்டில் மூலையில்கிடந்து பசத்துப் நபாயிருப்நபன் என்று அறிவித்தாள் வில்மா.
அந்தப் புத்தகத்லதப் படிக்கப் படிக்க, எனக்கு வில்மாலவ விடவும் அவளது தாய் மிக
உன்னதமான வளாகத் நதான்றினாள். எவ்வளவு பபரிய நபாராட் டம். தன் மகள் பந்தயத்தில்
ஓடி பவன்றநபாது அந்த தாயின் மனது எவ்வளவு உவலகபகாண்டு இருக்கும். அந்த
நிமிஷத்தில் அந்தத் தாயின் கண்களில் இருந்து பீறிட்ட கண்ணீலரப்நபாை உைகில்
உயர்வானது நவறில்லை. ேம்பிக்லக ஒரு விலத. அது மனதில் ஆழமாக ஊன்றிவிட்டால்,
அதில் இருந்து நிச்சயம் அதிசயங்கள் விலளயத் துவங்கும்.
'Pay it Forward' என்ற ஹாலிவுட் படத்லதப் பார்த் நதன். மிகச் சிறப்பான படம் என்று
வலகப்படுத்தமுடி யாது. ஆனால், அவசியம் பார்க்க நவண்டிய படம்.
பார்லவ பவளிச்சம்
The Story of the Weeping Camel ஒரு டாக்கு வமன்டரி படத்கதப் பார்த்நதன். ைடுகமயான
வவக்கையும் குளிரும்வைாண்ட நைாபி பாகல வனத்தில் மங்நைாலிய ோநடாடி இன மக்ைள்
வசிக்கிைார்ைள். அவர்ைளது பிரதான வதாழில் நராமத்துக்ைான ஆடு வளர்ப்பது மற்றும்
நராமங்ைகளப் பின்னி குளிராகடைள் மற்றும் அலங்ைாரப் வபாருட்ைள் தயாரிப்பது. படம்
துவங்கும்நபாது ஒட்டைங்ைள் பிரசவிக்கும் ைாலம் துவங்குகிைது. இதற்ைாை ஒட்டைங்ைகள
நமய்ச்சலில் இருந்து இருப்பிடத்துக்குக் வைாண்டு வருகிைார்ைள். பிரசவத்தின்நபாது ஒட்டைம்
எழுப்பும் வலி நிகைந்த சத்தம் பாகலவனம் எங்கும் எதிவராலிக்கிைது.
அப்படிப் பிரசவ நேரம் வந்த ஒட்டைம் ஒன்று குட்டி நபாடாமல் தவிக்கிைது. ஏன் என்று
அந்தக் குடும்பத்துக்குத் வதரியவில்கல. பிரார்த்தகன வசய்கிைார்ைள். மருத்துவம்
பார்க்கிைார்ைள். ஒட்டைம் பிரசவிக்ைப் நபாராடுகிைது. குட்டியின் தகல வவளிநய
வருவதற்குப் பதிலாைக் ைால் வவளிநய வந்துவிடுகிைது. குடும்பநம ஒன்று நசர்ந்து
பண்டுவம் பார்க்கிைார்ைள். முடிவில் ஒட்டைம் பிரசவிக்கிைது.
பார்கவ வவளிச்சம்!
பெர்மனியில் உள்ை கனைகத் பதாழிற்சாறல ஒன்றில் உயர் பதவியில் நவறல பசய்த 28 வயது
இறைஞன், அறத உதறிவிட்டு, பசன்றனயில் உள்ை மனேலம் குன்றியவர்களுக்கான
தன்னார்வத் பதாண்டு நிறுவனத்தில் நசர்ந்து பணியாற்றுவறத ோன் அறிநவன். இது
நபாலநவ, அபமரிக்காவில் பார்த்து வந்த நவறலறயத் துைந்துவிட்டு, வனவாசிகளுக்கு
என்று சிைப்புப் பள்ளி அறமத்து, கல்வி அறிவு தந்து வரும் இறைஞர்கறை அறிநவன்.
அதுதான் படத்தின் ஆதாைப்புள்ளி. படத்தில் மூன்று இறைஞர்கள் ேகரில் உள்ை மிகப் பபரிய
பணக்காைர்களின் வீடுகறைத் நதடி அறடயாைம் காண்கிைார்கள். அதில் ஒரு வீட்டுக்குள்
புகுந்து, அங்குள்ை நசாபா, கட்டில் ோற்காலி நபான்ைவற்றை இடம் மாற்றிப்
நபாடுகிைார்கள். 'உங்கள் பாதுகாப்றப மீறி உங்கள் வீட்டுக்குள் எங்கைால் உள்நை வை
முடியும். இப்நபாது ோங்கள் உங்கள் அறைறய மாற்றிறவத்துள்நைாம். உங்கறை
மாற்றிக்பகாள்ை நவண்டியது உங்கள் பபாறுப்பு. அறத நீங்கள் பசய்யத் தவறினால்
கடுறமயான விறைவுகறைச் சந்திக்க நவண்டிஇருக்கும்' என்று ஒரு குறிப்றப இறைஞர்கள்
எழுதிறவத்துவிட்டு வந்துவிடுகிைார்கள். இப்படி அவர்கள் புகுந்த வீடுகறைச் நசர்ந்த
பணக்காைர் ஒருவர்கூட அவர்கள் மீது புகார் பகாடுப்பது இல்றல. 'பணக்காைன் தனது
பயத்றத பவளிக்காட்டிக்பகாள்ைநவ மாட்டான்' என்று ஒரு இறைஞன் ஆத்திைப்படுகிைான்.
பார்றவ பவளிச்சம்!
அதுந ாலநவ தான் ோதலிக்கும் ச ண்ணின் பிைந்த ோளுக்கு அழோை ரிசு ஒன்னைக்
சோண்டுந ாகிைார். அந்தப் ரிசு மிேப் ச ரியதாே இருக்கிைது. நிச்சயம் வினலமதிப்புமிக்ே
ஏநதா ஒன்னைக் சோண்டுவந்திருப் தாேக் ோதலி மகிழ்ச்சிசோள்கிைாள். பிைந்த ோள்
சோண்ோட்ேம் துவங்குகிைது. லைது முன் ாே அந்தப் ரினசப் பிரித்துப் ார்க்ேச்
சசால்கிைார். உள்நை திைந்து ார்த்தால், 10, 15 வண்ைத்துப்பூச்சிேள் ைக்கின்ைை. அதுதான்
பிைந்த ோள் ரிசு.
தற்சசயலாே அப் ாவிேம் ந ச்சுக் சோடுத்தந ாது, இது தன்னுனேய ன யன் இல்னல
என்றும் தன் நவனலக்ோரியின் மேன் என்றும் சசான்ைார். வியப் ாே இருந்தது. அந்தச்
சிறுவனுக்கு அப் ா இல்னல. சதுைங்ேத்தில் மிகுந்த ஆர்வமாே இருக்கிைான். ந ாட்டிேளில்
ேலந்துசோண்டு சதாேர்ந்து சவற்றி ச றுகிைான். ஆேநவ, அவனைத் தாநை ந ாட்டி
ேேக்கும் ஊர்ேளுக்கு அனழத்துப் ந ாய்வருவதாேச் சசான்ைார்.
உங்ேளுக்கும் சதுைங்ே வினையாட்டில் ஆர்வமா என்று நேட்நேன். அவர் சிரித்த டிநய
அப் டி எல்லாம் இல்னல. அந்தச் சிறுவனுக்ோே ோநை இப்ந ாதுதான் ேற்றுக்சோண்நேன்.
வில் ஸ்மித் ேடித்து 2008-ல் சவளியாை Seven Pounds என்ை ேம், இது ந ான்ை ஓர் அரிய
மனிதனைப் ற்றிநய ந சுகிைது. ச ன் தாமஸ் என்ை ேதா ாத்திைத்தில் வில் ஸ்மித் ேடித்திருக்
கிைார். இைண்டு வருேங்ே ளுக்கு முன் ாே வில் ஸ்மித் ஓட்டிச் சசன்ை ோர் எதிர் ாைா மல் ஒரு
வி த்துக்கு உள்ைாகி, அதில் ஏழு ந ர் இைந்துவிடுகிைார்ேள். அதில் ஒருவர் அவைது ோதலி.
அந்த வி த்து அவனை மிகுந்த குற்ைவுைர்ச்சி சோள்ைச் சசய்கிைது. தைது தவறுேளுக்கு அவர்
பிைாயச் சித்தம் சசய்ய விரும்புகிைார்.
அதற்ோே, தைக்கு முன்பின் சதரியாத ஏழு ே ர்ே ளுக்கு உதவிேனைச் சசய்வது எைத்
நதடுகிைான். சரியாை ே ர்ேளுக்கு உதவி சசய்ய நவண்டும் என் தற்ோே, தைது சநோதைன்
ச யரில் தான் வரி வசூல் சசய்யும் துனைனயச் நசர்ந்தவன் என்ை அனேயாைத்துேன் ேைத்தில்
இைங்கித் நதடுகிைான்.
இன்னும் சில மாதங்ேளில் இைந்துவிடுவாள் என்று சதரியவரும் எமிலி ந ாசா என்ை இதய
நோய் சிகிச்னச ச றும் ச ண்னைச் சந்திக்கிைான். அவள் எந்த உைவும் இல்லாமல், தனிநய
ஒரு ோயுேன் வசிக்கிைாள். நோயும் தனினமயும் அவனை மிே நமாசமாை நினலயில்
னவத்திருக்கிைது. அவளுக்கு உதவி சசய்வது என்று முடிவு சசய்து மருத்துவமனைக்நே
நதடிச் சசன்று நதனவயாை உதவிேள் சசய்கிைான். அவள் தன்மீதும் ஒருவர் ரிவு ோட்டு
கிைார் என் தில் சேகிழ்ந்துவிடுகிைாள். ச ன் ஒரு தானயப்ந ால அவனைத் நதற்றுகிைான்.
ைாமரிக் கிைான். அவைது உேல்ேலத்தில் அக்ேனைசோள் கிைான்.
நஷக்ஸ்பியரின் சவனிஸ் ேேை வணிேன் ோேேத்தில், னஷலாக் என்ை ேதா ாத்திைம் தன்னிேம்
ேேன் ச ற்ைவர்ேள், அதற்கு மாற்ைாே உேலில் இருந்து ஒரு ைாத்தல் இனைச்சினயத் தை
நவண்டும் என்று சசால்வதாே ஒரு வரி வருகிைது. அப் டித் தன் உேலின் ஏழு குதிேனைத்
தாைம் தந்த ஒருவனின் ேனததான் இந்தப் ேம். தைது தவறுேளுக்ோே வருந்தும் ஒரு
மனிதனின் அன்பு தூய்னமயாைது. அது எந்த விந்னதனயயும் உருவாக்ேக்கூடியது!
ார்னவ சவளிச்சம்!
வீடு வந்து நசரும் வறர அந்தத் தந்றதயின் ஆதங்கக் குரல் என்றன வருத்தியெடிநய
இருந்தது. இது தனி ேெரின் நவதறன இல்றல. சமூகம் காலம் காலமாகநவ இந்த நெதத்றத,
எள்ளறலக் கூடநவ றவத்திருக்கிைது. மாறிவரும் ோகரிக மாற்ைங்கள் எதுவும் இந்த மனப்-
நொக்றக மாற்ை-வில்றல.
தன்னுறடய ெள்ளிக்குச் சரியான ஒரு ஆசிரியர் கிறடத்தால் ேன்ைாக இருக்கும் என்று அவள்
முறையிட்டெடிநய இருக்கிைாள். ெடித்த, ேகறரச் நசர்ந்த எவரும் இது நொன்ை கிராமப்
ெள்ளிக்குச் நசறவ பசய்ய முன்வருவநத இல்றல. ஒரு ோள் ஜியா என்ை ஆசிரிறய அவர்கள்
ெள்ளிக்குப் புதிதாக வந்து நசர்கிைாள். அவறள பமய்லிக்கு பராம்ெவும் பிடித்துப் நொகிைது.
பார்வை வைளிச்சம்!
கவுன்சிைர் தனது துணிப் ரபரயத் திறந்து அதிலிருந்து ஒரு பிைாஸ்டிக் டம்ைர், குளிர்பானம்
இைண்ரடயும் வெளிநய எடுத்துரெத்தார். பிறகு, இடுப்பில் இருந்து ஒரு குொட்டர்
பாட்டிரை எடுத்து டம்ைரில் ஊற்றிக் கைந்தார். பிறகு, அெர்களிடம் தன்னிடம் இன்வனாரு
குொட்டர் இருப்பதாகவும் அெர்கள் விரும்பினால் நசர்ந்து சாப்பிடைாம் என்றும்
வசான்னார். அதற்கு ைஃநபல் தாங்கள் பயணத்தின்நபாது குடிப்பது இல்ரை. அதிலும்
பிைாஸ்டிக் டம்ைரில் ஊற்றிக் குடிப்பது பார்க்கநெ வைாம்பக் கஷ்டமாக இருக்கிறது என்றார்.
எனக்குப் பிைபை ஹாலிவுட் இயக்குேர் மநனாஜ் ரேட் சியாமைன் இயக்கிய 'Praying with
Anger' படம் நிரனவுக்கு ெந்தது. அது சியாமைனின் முதல் படம். 1992-ல் வெளியானது.
பாண்டிச்நசரிரயச் நசர்ந்த சியாமைன் அவமரிக்காவில் ெைர்ந்தெர். இந்தப் படம்
வசன்ரனக்குப் படிக்க ெரும் ஓர் அவமரிக்க இரைஞரனப் பற்றியது.
பார்வை வைளிச்சம்!
பள்ளியில் படித்த ேொட்களில் சிங்கமுத்து என்ற என் குப்புத் நதொைன் ஒரு ன் எம்.ஜி.ஆடரப்
பொர்க்க ந ண்டும் என்பதற்கொக வீட்டைவிட்டு ஓடிப்நபொைொன். எம்.ஜி.ஆர். இருப்பது
வசன்டையில் என்றுகூைத் வதரியொமல், அ ன் கள்ள ரயில் ஏறி கன்னியொகுமரியில்
இறங்கியிருக்கிறொன். ந கந கமொகக் கைற்கடரயில் ேைந்து நபொய் எம்.ஜி.ஆர். வீடு எங்நக
இருக்கிறது என்று விசொரித்து இருக்கிறொன். ஒரு ருக்கும் வதரியவில்டை. பசிநயொடு
அடைந்து திரிந்து நபொலீஸொரிைம் மொட்டிக்வகொண்ைொன்.
சிை ொரங்களுக்கு முன்பு ேொளிதழ் ஒன்றில் ஒரு வசய்திடயப் படித்நதன். ஒன்பதொம் குப்பு
படிக்கும் டபயன் ஒரு ன், தன் வீட்டில் இருந்து 10 ஆயிரம் ரூபொடயத் திருடிக்வகொண்டு
ேண்பர்களுைன் வசன்டைக்கு ஓடி ந்து இஷ்ைம்நபொைக் குடித்து, ஊர் சுற்றி, டகயிருப்பு
கொலியொைதும் நபருந்தில் ஒரு ஆளின் வசல்நபொடைத் திருை முயன்று பிடிபட்ைொன்
என்றிருந்தது.
சிறு ர்கள் ஏன் தன் யடத மீறி ேைந்துவகொள்ள எப்நபொதும் ஆடசப்படுகிறொர்கள். ஆறொம்
குப்பிநை கொதல் நதொல்வி கண்ை சிறு ர்கள் இன்று இருக்கிறொர்கள். ஒன்பதொம் குப்புக்கு
நபொ தற்குள் பொய் ஃப்வரண்ட், நகர்ள் ஃப்வரண்ட் எண்ணிக்டக எத்தடை என்று
கணக்கிடுகிறொர்கள்.
உல்ைொசமொக ஊர் சுற்ற டபக் நதட ப்படுகிறது. வசை ழிக்க டக நிடறயப் பணம்
ந ண்டியிருக்கிறது. இடணயத்தின் ழிநய எளிதொகக் கிடைக்கும் ஆபொசப் பைங்கள்
அ ர்கள் பொலியல் ஆடசகடளக் வகொந்தளிக்கச் வசய்கின்றை. விளம்பரங்கள் உரு ொக்கும்
கைவுகள் தூண்டுகின்றை. குற்றத்டதக் வகொண்ைொடும் திடரப் பைங்கள் அ ர்களுக்கு முன்
உதொரணமொகின்றை.
சிறு யதில் குற்ற ொளிகளொகப் பிடிபட்டு, சீர்திருத்தப் பள்ளியில் படித்த ர்கள் இன்று
என்ை ொக இருக்கிறொர்கள்? அ ர்களில் எத்தடை நபர் ொழ்வில் உயர்ந்திருக்கிறொர்கள்?
நேரடியொக அந்தத் தக ல்கடள ேொம் அறிந்துவகொள்ள முடி தில்டை. சிறு ர் சீர்திருத்தப்
பள்ளியொக உள்ள வெயில் எப்படி இருக்கிறது? அங்நக என்ை கற்றுத்தரு ொர்கள்? யொர் பொைம்
ேைத்துகிறொர்கள்? அந்த குப்படற எப்படி இருக்கிறது என்ற அடிப்படை வி ரங்கள்
வபொதுமக்கள் அறியொதட .
குக்கூ... 11 யது கிரொமத்துச் சிறு ன். ஒருேொள் வீட்டைவிட்டு ஓடி வகௌஹொத்தி ேகருக்கு
ந்துவிடுகிறொன். ேகரில் எங்நக நபொ து, என்ை வசய் து என்று வதரியவில்டை. ஒரு கொர்
வமக்கொனிக் பட்ைடறயில் ந டைக்குச் நசருகிறொன். அங்நக அ டைப்நபொை ஓடி ந்த சிை
சிறு ர்கள் ந டை பொர்க்கிறொர்கள். பட்ைடறயிநை உறங்குகிறொன். ஒருேொள் குக்கூட
வமக்கொனிக் ன்புணர்ச்சிவகொள்ள முயற்சிக்கிறொன். பயந்துநபொை குக்கூ அ டை இரும்பு
ஸ்பொைரொல் ஓங்கி அடிக்க, அந்த வமக்கொனிக் இறந்துநபொய்விடுகிறொன்.
வீட்டை விைக்கி ஓடிய கொல்கள் எவ் ளவு தூரம் கைந்து நபொைொலும், கண்ணில் விழுந்த
மணல் துகள்நபொை வீட்டின் நிடைவுகள் மைதில் உறுத்திக்வகொண்நை இருக்கக்கூடும்.
அதுதொன் என்றொ து அ ர்கடள ஊருக்கு அடைத்து ரும் ஒநர துடண!
பார்வை வைளிச்சம்!
அப்ைடி ஊரில் இருந்து வந்த மாமா ஒருவர் அந்தச் சிறுமிபயப் ைார்த்து, "இதுதான் அைாப்ைட்
பசல்ைா? நோகாம பிள்பள சைத்துக்கிைறதுன்னு சசால்வாங்க. அது உங்க விஷயத்துை
ேைந்திருக்கு. சைத்த பிள்பளகபளநய ேம்ை முடியபை. தத்துப் பிள்பளன்ைா சராம்ை
ஜாக்கிரபதயா இருங்க. எவபையாவது இழுத்துக்கிட்டு ஓடிப் நைாயிரும். பிறகு, ோமதான்
சதருவுை நிக்கணும்'' என்று கசமன்ட் அடித்திருக்கிறார்.
100 நகாடிக்கும் நமைாக மக்கள்சதாபக உள்ள ோட்டில் குழந்பத இல்பை என்ைது ைற்றி
எரியும் பிரச்பையாக இருப்ைது எவ்வளவு சைரிய அைத்தம். முந்பதய தபைமுபறகள்நைாை
தத்து எடுப்ைதற்கு இன்பறய சைற்நறார்கள் அதிகம் நயாசிப்ைநதா, தயக்கம் காட்டுவநதா
இல்பை. ஆைால், அவர்களின் மைபதப் புரிந்துசகாள்ளாமல் காயப்ைடுத்து ைவர்கள்
சைரிதும் குடும்ைத்து ேைர்கநள.
ஆகநவ, அவனுக்குச் சிறப்பு ையிற்சியளிக்க ேல்ை ஆசான் ஒருவர் நதபவ என்று அறிந்து,
சீைாவின் புகழ்சைற்ற இபசக் கபைஞர் ஒருவபரத் நதடிச் சசன்று, தன் மகன் அவரிைம்
ைாைம் ைடிக்க அனுமதிக்கும்ைடி நகட்கிறார். அதற்கு நிபறயப் ைணம் சசைவாகும்
என்றநைாதும், தன்னிைம் உள்ள சைாருட்கபள விற்றுக் கைன் வாங்கி அவபைப் ைடிக்க
அனுமதிக்கிறார்.
சிறுவனுக்நகா ைதின் பிராயத்தில் நதான்றும் ஊர் சுற்றும் ஆபச. சைண்கள் மீது நதான்றும்
ஏக்கம் காரணமாக அவன் திபச தடுமாறத் துவங்குகிறான். அப்ைா அவபைக் கண்டிக்கிறார்.
இபசயில் சாதபை சசய்வது மட்டுநம அவைது உைகம் என்று திட்டுகிறார். அவன் நதர்ந்த
இபசத் திறனுைன் இருந்தநைாதும், அப்ைாவின் ஆபசக்காக எதற்கு தான் சாதிக்க நவண்டும்
என்று வீண்பிடிவாதம்சகாள்கிறான். அப்ைா சசான்ை இபசக் கபைஞரிைம் மைமில்ைாமல்
ைாைம் ைடிக்கிறான்.
நைாட்டி ேைக்கும் ோளில் தைக்கு இபச முக்கியம் இல்பை என்று விைக முடிவு சசய்கிறான்.
அப்ைா ஆத்திரமாகி அவபைப் பிரிந்து நைாகிறார். அப்நைாதுதான் அவன் ஒரு தத்துப்பிள்பள,
அவபைக் குழந்பதயாக யாநரா ரயில் நிபையத்தில் நைாட்டுவிட்டுப் நைாய்விட்ைார்கள்.
அப்ைா அவபைக் கண்சைடுத்து வளர்த்து இபசக் கபைஞைாக உருவாக்க மிகவும்
நைாராடியிருக்கிறார் என்ற உண்பமகள் சதரியவருகின்றை.
''இன்று மிக அழகாை ோள். ஆைால், அகத என்ைால்தான் பார்க்க இைைாது' என்று
எழுதிஇருக்கிநறன். உங்களிடம் உள்ை குகறகைச் சசால்வதற்குக்கூடச் சரிைாை
வார்த்கதகள் நவண்டும். உண்கமயில் சரிைாை வார்த்கதகள் ேம்கம மாற்றிவிடும். ேம்கம
சவளிப்படுத்திக்சகாள்ைத் நதகவைாை வார்த்கதகள் ேம்மிடம் இல்கை. அகத
அறிந்துசகாண்டுவிட்டால் வாழ்க்கக மாறிவிடும்!' என்று சசால்லிக் கடந்து நபாகிறான்.
ஆறு நிமிடக் குறும்படத்தில் ஆயிரம் வருட உண்கமகைச் சசால்லிைது நபால் இருந்தது.
அடுத்த ோள் புதிை ககதி சிகறயில் இருந்து தப்பிப்நபாக முைற்சிக்கிறான். அகதக் கிழவன்
பார்க்கிறான். அவகைத் தடுக்கவில்கை. ஆைால், தப்பிப்நபாை ககதி சிகறக் காவைர்கைால்
ககது சசய்ைப்படுகிறான். விசாரகண ேடக்கிறது. கிழவகைச் சாட்சிைாக அகழக்கிறார்கள்.
இப்நபாது கிழவன் நிகைத்தால், அந்தப் புதிை ககதிகைக் காட்டிக்சகாடுத்துவிடைாம்.
சிகறகைவிட்டுத் தப்பிைதற்காக உடநை மரண தண்டகை வழங்கப்பட்டுவிடும்.
உண்கமயில் ேம்மில் பைரும் அந்த ஆப்பிரிக்க மனிதகரப் நபாைநவ மைதில் வலி நிரம்பிை
சசாற்ககைச் சுமந்துசகாண்நட அகைகிநறாம். அகதப் பகிர்ந்துசகாள்ை ஆள் இல்கை. ேமது
குழந்கதகள், மகைவி, ேண்பர்கள், சபற்றவர்களிடம் நபசுவதற்காை சசாற்ககை
இழந்துநபாயிருக்கிநறாம். ேமது சசால்ைற்ற தனிகமகைத்தான் சதாகைக்காட்சியும்
நகளிக்கக ஊடகங்களும் ககப்பற்றிக்சகாண்டுவிட்டை. ேம்கம
அகடைாைம்சகாள்ைகவப்பகவ ேமது சசாற்கநை! அகதக் கண்டகடவதும், கவைமாகப்
பிரநைாகம் சசய்வதும், வைர்த்துக்சகாள்வதும் ேமது அவசிைமாை சசைல்கள் ஆகும்.
இன்னும் பரவும்...
பார்கவ சவளிச்சம் !
"இத்ததை வரு வொழ்வில் ேொன் அத ந்த மிகப் கபரிய சந்நதொஷம் இதுநவ. இந்த இ ண்டு
ஆண்டுகளில் என்தை ஒரு மொணவதைப்நபொலநவ நிதைத்துக்ககொண்ந ன். நூலகத்துக்குச்
கசன்று படிப்பது, பரீட்தசக்குத் தயொர்கசய்வது, என்நைொடு படிக்கும் இதளஞர்களு ன்
கலந்து உத யொடுவது என்று ேொட்கள் நபொைநத கதரியவில்தல.
பரீட்தசக்கு முதல் ேொள் என்னுத ய நபத்தி எைக்கொகப் நபைொ வொங்கிப் பரிசு தந்தொள். வீந
உற்சொகமொக என்தைப் பரீட்தசக்கு அனுப்பிதவத்தது. எத்ததை ஆண்டுகளுக்குப் பிைகு
பரீட்தச எழுதப் நபொகிநைன் என்று உள்ளூ ேடுக்கமொக இருந்தது. பள்ளி வயதில் வீட்டில்
அம்மொ என் ததலக்கு எண்கணய் நதய்த்து, கேற்றியில் திருநீறு பூசி மைம் நிதைய வொழ்த்தி
பரீட்தசக்கு அனுப்பிதவத்தது நிதைவில் ஊசலொடியது. அந்த மைகவழுச்சியு ன் கசன்று
பரீட்தச எழுதிநைன். கஜயித்தும்விட்ந ன். இனி, அடுத்து எம்.ஏ., பிலொசஃபி படிக்கலொமொ
என்று நயொசித்துக்ககொண்டு இருக்கிநைன்'' என்ைொர்.
கற்ைல் தரும் சந்நதொஷத்துக்கு இதணயொக நவறு என்ை இருக்கிைது! என்ை படிப்பது என்பது
அவ வர் விருப்பம். சிலருக்கு அது இதச, ேொ கம், ஓவியம் நபொன்ை கதலத் துதையொக
இருக்கலொம். சிலருக்கு விதளயொட் ொக இருக்கலொம். விரும்பிைொல், நவற்று கமொழிகளில்
ஏதொவது ஒன் தைக் கற்றுக்ககொள்ளலொம். கற்றுக்ககொள்வதொல் இனி என்ை பி நயொசைம்
இருக்கிைது என்று நயொசிக்க நவண் ொம். மொைொக, எந்த ஒன்தைப் புதிதொகக்
கற்றுக்ககொள்ளும்நபொதும் ேம் மைது விசொலமத கிைது. அக்கதைககொள்ளத் துவங்குகிைது.
ேம்தமப் புத்துருவொக்கம் கசய்யதவக்கிைது. அதற்கொகவொவது ேொம் கற்றுக்ககொள்ள
நவண்டும்.
ருதொ ேொ ொ என்ை கபண் இயக்குேரின் கநைடியத் தித ப்ப மொை 'ஷிணீதீணீலீ' மத்திய
வயதின் தடுமொற்ைங்கதள அழகொகச் சித்திரிக்கிைது. ஷொபொ என்ை 40 வயதுப் கபண்ணின்
கததநய இந்தப் ப ம். அவள் கணவன் இைந்துநபொகிைொன். மகள் மற்றும் வயதொை தொயு ன்
தனிநய வொழ்ந்துககொண்டு இருக்கிைொள். ம பொை இஸ்லொமியக் குடும்பம். ஷொபொவின்
சநகொத ன் அநத ேகரில் மதைவிநயொடு வசிக்கிைொன். அவன் தீவி மத
ேம்பிக்தகககொண் வன்.
அந்தப் புதகப்ப த்தில் ஷொபொ ஒரு நீச்சல் குளத்தில் 10 வயதுச் சிறுமியொக அப்பொவு ன் ஈ ம்
கசொட் ச் கசொட் நிற்கிைொள். அததக் கண் ஷொபொவின் மகள் ஆச்சர்யத்து ன், 'அம்மொ
உைக்கு நீச்சல் கதரியுமொ? நீ நீந்துவொயொ?' என்று நகட்கிைொள். அப்நபொதுதொன் ஷொபொ தொன் பல
வரு ங்களொக நீந்தநவயில்தல என்பதத உணர்கிைொள்.
மறுபடியும் ஒரு முதை குளத்தில் இஷ் ம்நபொல நீந்திக் குளிக்க முடியுமொ என்று
ஆதசககொள்ளத் துவங்குகிைொள். வீட்டில் அவளது மகளுக்கு நீந்தத் கதரியொது. துதணக்கு ஆள்
யொரும் இல்தல. ஒருேொள் தனிநய அவநள கத யில் நபொய் நீச்சல் உத வொங்குகிைொள். ஆள்
அதிகம் வ ொத ஒரு நே த்தில் நீச்சல் குளத்துக்குச் கசன்று நீந்துகிைொள். அப்நபொது
அவள்ககொள்ளும் சந்நதொஷம் அளவில்லொதது. தன்தை மைந்து ஷொபொ நீந்துகிைொள். யொந ொ
ஆள் வரும் சத்தம் நகட்டு அவச மொக ஓடி ஒளிகிைொள்.
எப்படிக் கண்டுபிடித்தொள் என்று புரியொமல் தொய் தன் மகளி ம் தைது நீச்சல் குள
அனுபவங்கதளச் கசொல்கிைொள். அததக் நகட் மகள், 'இதில் என்ை தப்பு இருக்கிைது. நீ
யொருக்கும் பயப்ப நவண் ொம்' என்கிைொள். ஆைொல், ஷொபொ நிதைத்ததுநபொலநவ அவளது
சநகொத ன் இததக் கண்டுபிடித்து, அவதளத் திட்டுகிைொன். 'நீச்சல் குளத்துக்குப் நபொைொல்
ஷொபொவின் வயதொை தொய் ஆத்தி மொகி, 'நீந்திக் குளிப்பதற்குக்கூ ஒரு கபண் எவ்வளவு
நபொ ொ நவண்டி இருக்கிைது. ஏன் அததப் புரிந்துககொள்ள மறுக்கிைொய்?' என்று கத்துகிைொள்.
ஷொபொவின் சநகொத ன் அதத ஒப்புக்ககொள்ளநவ இல்தல. இந்த மறுப்பும் பிடிவொதமும்
ஷொபொதவ நிதைய நயொசிக்கதவக்கிைது. ஏன் அந்த ஆநணொடு தொன் நசர்ந்து வொழக்கூ ொது
என்று முடிவு கசய்கிைொள். அவதைக் கொதலிக்கவும் துவங்குகிைொள். முடிவில் அவர்கள் ஒன்று
நசர்க்கிைொர்கள்.
இன்னும் ப வும்...
பொர்தவ கவளிச்சம் !
பாரீஸின் மிகப் பிேபலமான ஒரு வணிக நிறுவனம். அதன் தறலவருக்கு ஒநே மகள். தசல்ல
மகள். தபயர் நமரி. அவளுக்கு எறதத் ததாட்டாலும் பிேச்றன. விமான நிறலயத்துக்குச்
தசன்ைால், விமானம் இயந்திேக் நகாளாறு ஆகிவிடுகிைது. லிஃப்ட்டில் ஏறினால் பாதியில்
நின்றுவிடுகிைது. அறைக்குச் தசன்ைால் கதறவத் திைக்க முடியவில்றல. டி.வி-றயப்
நபாட்டால் அதில் சத்தநம வருவதில்றல. இப்படி துேதிர்ஷ்டம் அவளது கூடப்பிைந்த
நிைல்நபால வருகிைது.
தபரின், தன் வாழ்வில் ஒரு முறைகூட அதிர்ஷ்டம் வந்தநத இல்றல என்று வருந்துகிைான்.
தன்றனப் பரிநசாதறன எலியாக ேடத்தப்நபாகிைார்கள் என்று ததரியாமல், அவன் அந்த
நவறலக்கு ஒப்புக்தகாள்கிைான். அவனுக்கு நேர் எதிர் கம்பனா. எறதயும் திட்டமிட்டுத்
ோம் ஒரு வரிறசயில் நின்றிருந்தால் ேமக்குப் பக்கத்து வரிறசதான் நவகமாக ேகேத் துவங்கும்.
ஆசிரியருக்கு மிக ஆர்வமாக இருக்கும் பாடம், மாணவர்களுக்கு மிக அறுறவயாக இருக்கும்.
நீங்கள் நபேம் நபசி ஒரு தபாருறள வாங்கி வந்த மறுோள், அதன் விறல மிகவும் குறைந்து
இருக்கும். நீங்கள் றபக்கில் சாறலறயக் கடக்கும்நபாதுதான் சிவப்பு விளக்கு எரியத்
துவங்கும். நீங்கள் ஒரு தபண்றண மிக அைகாக இருக்கிைாள் என்று ேசித்தால், அவள்
ஏற்தகனநவ திருமணம் ஆனவளாக இருப்பாள். இப்படி ஆயிேக்கணக்கில் மர்ஃபி விதிகள்
நீள்கின்ைன. இறவ தவறும் விதிகள் அல்ல. ேமது காேணமற்ை ஆதங்கங்கள். இந்தத் தறடகள்
ஒன்றுக்கு நமற்பட்ட முறை ேறடதபறும்நபாது, ஒருவன் தனது அதிர்ஷ்டத்றதக் நகள்வி
நகட்கத் துவங்குகிைான். மறுபரிசீலறன தசய்கிைான். பயப்படத் துவங்குகிைான்.
இன்றுவறே எத்தறனநயா நபர் நகாடி ரூபாய் லாட்டரிச் சீட்டுகள், எதிர்பாோத பரிசு மறை
களில் தவற்றிதபற்றிருக்கிைார்கள். அவர்களது புறகப்படத்றதயும் ோளிதழ் களில்
பார்த்திருக்கிநைன். ஆனால், அதன் பிைகு அவர்கள் என்னவானார் கள், அந்த அதிர்ஷ்டக்
காேர்களில் ஒருவோவது வாழ்வில் நிம்மதியாக உயர்ந்த நிறலக்கு வந்திருக்கிைார்களா என்று
இன்று வறே ததரியவில்றல. மாைாக, எதிர்பாோமல் கிறடத்த பணம் அவர்களது
நிம்மதிறயக் தகடுத்திருக்கிைது. குடும்பங்களில் பிளறவ உண்டு பண்ணிஇருக்கிைது.
இன்னும் பேவும்...
சமீபத்தில் என் ேண்பர் ஒருேர், கிராமத்தில் ேசிக்கும் தன் ேயதான தாய்க்கு ஒரு தசல்நபான்
பரிசாைத் தந்தார். அம்மாநோ, 'எனக்கு எதுக்கு தசல்நபான்? இதில் எப்படிப் நபசுேது...
எனக்கு நேண்ைாம்!' என்று மறுத்தார். 'தேச்சுக்நைாம்மா... இருக்ைட்டும்!' என்று ேண்பர்
தந்துவிட்டு ஊர் திரும்பியதும், அம்மாவின் மகிழ்ச்சி ைகரபுரண்டு ஓடியது. இத்தகனக்கும்
அேர் தசல்நபாகன உபநயாகிக்ைநே இல்கல. அகத இயக்ைக்கூைக்
ைற்றுக்தைாள்ளவில்கல. ஆனால், நபாகிற ேருகிறேர்ைளிைம் அகதக் ைாட்டிக் ைாட்டி
அகைந்த சந்நதாஷம் அளவில்லாதது. அத்துைன், 'ேண்பரின் அப்பா இறந்துநபான இந்த ஆறு
ேருைத்தில், யாரும் ஒரு நபாதும் தனக்ைாை எகதயும் ோங்கித் தந்தநத இல்கல; இதுநே
தனக்குக் கிகைத்த முதல் பரிசு' என்று அம்மா ைண்ணீர்விட்டிருக்கிறார்.
அகத ைண்ை பிருந்தா, 'மாமா! எனக்கும் ஒரு பரிசு நேண்டும்!' என்று ோய்விட்டுக்
நைட்கிறாள். அேநரா, 'சித்ரா படித்த பிறகு அகத ோங்கிக் தைாள்' என்கிறார். பிருந்தாவுக்கு
மிை ஏமாற்றமாகி விடுகிறது. அந்த ஏக்ைத்திநலநய மறுோள் அேளுக்குக் ைாய்ச்சல்
ேந்துவிடுகிறது. அப்நபாதும் அேர் குழந் கதைளிைம் நபதம் ைாட்டுேகதப்பற்றி
நயாசிக்ைநே இல்கல. சில ோட்ைளில் புது ேருைம் துேங்குகிறது. அழைான சிேப்பு நிற
கைரிைள் இரண்டு ோங்கி ேந்து சித்ராவுக்கும்சுந்தரராஜனுக்கும் பரிசாைத் தருகிறார்.
சாரங்ைனுக்குப் பரிசு தரவில்கல. அேன் ஆதங்ைத்துைன் எழுத்தாளகரப் பார்த்தபடிநய
இருக்கிறான். ோய்விட்டுக் நைட்ை அேனுக்கு மனம் ேரவில்கல. அங்கிருந்து
தேளிநயறிவிடுகிறான்.
மறுோள், யாரும் இல்லாத நேரம் பார்த்து ேரும் சாரங்ைன், தன் பாக்தைட்டில் இருந்து ஒரு
கைரிகய எடுத்து அேர் முன் நீட்டுகிறான். அது அேர் சித்ராவுக்கு தந்தது நபான்ற அநத
கைரி. சாரங்ைன் தான் விகலக்கு ோங்கியதாைச் தசால்கிறான். பிறகு தகலைவிழ்ந்தபடிநய
'சாரங்ைனுக்கு அன்புப் பரிசு' என்று கைதயழுத்துப் நபாட்ைாேது தைாடுங்ைள் என்று
நைட்கிறான். அது எழுத்தாளரது முைத்தில் அகறேதுநபால் இருக்கிறது என்று ைகத
முடிகிறது.
ேருைத்துக்கு ஒநர ஒரு முகற ஏன் பிறந்த ோள் ேரு கிறது, பல முகற ேந்தால் ேன்றாை
இருக்குநம என்று நிகனக்ைக்கூடியேர்ைள் சிறுேர்ைள். அதற்கு முக்கியக் ைாரணம், பரிசுைள்.
அந்த எதிர்பாராகம தரும் சந்நதா ஷம் அேர்ைகள உற்சாைமூட்டுகிறது. ஆனால், ஒரு
குழந்கதக்குப் பரிசு கிகைத்து மற்தறாரு குழந்கதக்குப் பரிசு கிகைக்ைாமல் நபாய்விட்ைால்,
அேமானம் தாங்ை முடியாமல் நதம்பி அழுகிறது. அகதச் சமாதானம் தசய் ேதுஎளிதானது
இல்கல. இந்த மனப்பாங்கு தபரியேர் ைள் ஆனாலும் மகறந்துவிடுேது இல்கல. மகறத்துக்
தைாள்ளப்படுகிறது; ஏளனம் தசய்ோர்ைநள என்று ஒளித்துக்தைாள்ளப்படுகிறது.
சில ஆண்டுைளுக்கு முன் லண்ைனில் உள்ள ேணிை நிறுேனம் தனது புதிய கிகள ஒன்றிகனத்
துேங்கும்நபாது ேைரில் உள்ள நஜப்படித் திருைர்ைகளப்
பயன்படுத்தி, பயணிைளுக்குத் ததரியாமல் அேர்ைளது பாக்
தைட்டில் தங்ைளது பரிசுப் தபாருகளகேத்து விட்ைார்ைள்.
எதிர்பாராத பரிகசக் ைண்ை மக்ைள், அந்த நிறுேனத்தின் புதிய
கிகள திறக் ைப்படும் ோளில் தபருந்திரளாைக் குவிந்து
சந்நதாஷத்கதத் ததரிவித்தார்ைள். ேழிமுகற தேறாை
இருந்தாலும் அந்த உத்தி, நிறுேனத் தின் தேற்றிக்குத் துகணயாை
இருந்தது.
கமக் ைாலின் இயக்ைத்தில் ஹாலிவுட்டில் தேளியான 'நரடிநயா' (Radio) என்ற பைம் அன்பு
ஒரு மனிதகன எவ்ேளவு நமம்படுத்தும் என்பகதயும், அதற்குப் பரிசு தருதல் எவ்ேளவு
தபரிய விகனயாற்றுகிறது என்பகதயும்சுட்டிக் ைாட்டுகிறது.
ஒருோள், புதிய நரடிநயா ஒன்கற அேனுக்குப் பரிசாைத் தருகிறார் நைாச். அது தந்த உற்சாைம்
அேகன மாற்றத் துேங்குகிறது. ேமக்குப் பிடித்தமான பாைல்ைகளப் நபாட்டு
உற்சாைப்படுத்துேதுதாநன நரடிநயா ைருவியின் நேகல! அது தனக்குப் பிடித்துஇருக்கிறது
என்று நரடிநயாகே எப் நபாதும் கையில் கேத்துக் நைட்டுக் தைாண்நை இருக்கிறான்.
இன்னும் பரவும்...
பார்கே தேளிச்சம்!
தன்தன எப்நபாதுநை இயக்கிக்க ாண்டு இருக்கும் ஒநர சக்தி பசிதான் என்கிறார் சாப்ளின்.
'ந ால்டு ரஷ்' என்ற சாப்ளின் பைத்தில், பசி தாங் முடியாத ஒரு தங் நவட்தைக் ாரன்,
சாப்ளிதன ஒரு ந ாழிகயன நிதனத்து, அடித்துச் சாப்பிைத் துரத்துவான். அவனிைம் இருந்து
தப்பி ஓடுவார் சாப்ளின். அவராலும் தனது பசிதயத் தாங்கிக்க ாள் முடியாது. நவறு வழி
இல்லாைல், தனது பூட்தை நவ தவத்துச் சாப் பிடுவார். நதாலால் ஆன பூட்தை அவர்
ரசித்துச் சாப்பிடும்நபாது, அவரது மு த்தில் நதான்றி ைதறயும் ஆனந்தம் ைனிதனின் ஆதார
உணர்ச்சி ளில் ஒன்று.
இன்தறக்கும் சில வயதானவர் ள், ஓரைா யாரும் பார்க் ாைல் தனிநய உட் ார்ந்துதான்
சாப்பிடுகிறார் ள். அதற்குக் ாரணம், தன்தன யாராவது உற்றுப்பார்க்கிறார் ந ா என்ற
சந்நத ம். அதுநபாலநவ இன் னும் க ாஞ்சம் நவண்டும் என்று ந ட்ைால், ஏதாவது
நிதனத்துக் க ாள்வார் ந ா என்ற பயத்து ைன் சாப்பிட்ை தட்தை கவறித்துப் பார்ப்பார் ள்.
பசிநயாடு உள் வர் ளின் ண் ள் நபசக்கூடியதவ. அதவ வார்த்தத ள் இல்லாைல்
யாசிக்கின்றன.
ஓர் இரவு, அவன் த யூன்றி ேைந்தநபாது கதாதலவில் ஒரு வீடு ண்ணில் கதன்படுகிறது.
பதுங்கிப் பதுங்கி அந்த வீட்தை கேருங்கிச் கசன்று, துப்பாக்கி முதனயில் அங்குள்
வயதான கெர்ைனியப் கபண்தண மிரட்டுகிறான். அவள் தன்னிைம் உணவு எதுவும் இல்தல
என்று கசால்கிறாள். 'ஏதாவது சாப்பிைத் தா! இல்லாவிட்ைால் உன்தனக் க ான்றுவிடுநவன்'
என்று த்துகிறான். அந்தப் கபண் தன்னிைம் இருந்த தானியத்ததக்க ாண்டு சூைா க் ஞ்சி
தயாரித்துத் தருகிறாள்.
'இரண்டு குைந்தத ள்' என்று கெய ாந்தன் ஒரு சிறு தத எழுதிஇருக்கிறார். பசிதயப்பற்றிய
மி அற்புதைான தத. ராைோதபுரம் ைாவட்ைத்தில் இருந்து பஞ்ச ாலத்தில் பிதைக்
வழியில்லாைல் சிவப்பி என்ற கபண் தன் குைந்ததநயாடு தஞ்தசப் பகுதிக்குச் கசல்கிறாள்.
அங்ந ஓடியாடி வீட்டு நவதல ள் கசய்கிறாள். கிதைத்ததததவத்து வயிற்தற
நிரப்புகிறாள். அவளுக்கு ஒரு தபயன். எப்நபாதும் அம்ைாவின் இடுப்பிநல
கதாற்றிக்க ாண்டு இருக்கிறான்.
ஏதாவது நவதல வரும்நபாது தபயதன ஓர் இைத்தில் உட் ாரதவத்து, அவன் த யில் ஒரு
முறுக்த க் க ாடுத்துவிட்டு சிவப்பி அந்த நவதலதயக் வனிக் ப் நபாய்விடுவாள்.
சிவப்பி எங்ந சுற்றினாலும், ைதிய நேரம் சுப்தபயர் வீட்டுக்குப் நபாய்விடுவாள். அதற்கு
முக்கியக் ாரணம், அவர் ள் வீட்டில் கிதைக்கும் வடித்த ஞ்சி. அந்தக் ஞ்சியின் ருசி
அவளுக்கு மி வும் பிடித்தைானது. அதற் ா த் தன் பிள்த தயத் தூக்கிக்க ாண்டுநபாய்
வடி ஞ்சிதய யாசிப்பது வைக் ம்.
சுப்தபயரின் ைதனவிக்கு அவள் மீது வாஞ்தச உண்டு. ஆனால், சுப்தபயர் வடி ஞ்சியில்
ோதலந்து பருக்த ள் நசர்ந்து விழுந்துவிடுகின்றனவா என்று ண்க ாத்திப் பாம்பா ப்
பார்க் க்கூடியவர். வடி ஞ்சிதயக் குடித்நத இந்தப் கபண் இவ்வ வு ஆநராக்கியைா
இருக்கிறாந என்று எரிச்சலும் பைக்கூடியவர்.
அதனால், ைதனவி யாநரா ஒரு நவதலக் ாரப் கபண்ணுக்கு வடி ஞ்சிதயத் தானம்
க ாடுப்பததத் தாங் முடியாைல், 'இனிநைல் சாதத்ததப் கபாங்கிவிடு. வடிக் ாநத!' என்று
திட்டுகிறார். 'ஒரு குவத வடித்த ஞ்சிதயத் தருவதால் என்ன குதறந்துவிைப்நபாகிறது?'
என்று ைதனவி ைறுகைாழி தரும்நபாது, 'கேல்லு ஒண்ணும் உங் அப்பன் வீட்டில் இருந்து
வந்ததில்தல' என்று குத்திக் ாட்டுகிறார். இதனால், அந்த வீட்டில் வடி ஞ்சிச் சண்தை நித்தம்
ேதைகபறுகிறது.
ஒருோள் ைதியம், பசி தாங் முடியாைல் சிவப்பி அந்த வீட்டின் வாசலில் நின்று
குரலிடுகிறாள். அன்று சுப்தபயர் வீட்டில் விருந்து. ஆ நவ, அவர் ள் அவத க் வ
னிக் நவ இல்தல. குைந்தத பசி தாங் முடியாைல் தறுகிறது. சிவப்பிதயக் ண்ை ைாமி,
அவத க் கிணற்றில் தண்ணீர் இதறத்து ஊற்றச் கசால்கிறாள். நவறு வழி இல்லாைல் அவள்
குைந்தததய வாசலில் பசிநயாடு உட் ாரதவத்துவிட்டுப் நபாகிறாள். நவதலக் ாரியின்
பிள்த இவ்வ வு திைைா , ஆநராக்கியைா இருக்கிறாநன என்று அந்தக் குைந்ததயின்
மீதும் ஐயருக்கு எரிச்சல். ஆ நவ, அவதன ஒரு வித யாட்டுப் கபாம்தை நபாலத் தன்
நபத்திக்கு நவடிக்த ாட்டுகிறார்.
சில ஆண்டு ளுக்கு முன், இரு சக் ர வா னங் த ப் பழுதுபார்க்கும் பட்ைதறயில் ஒரு
கைக் ானிக்த ப் பார்த்நதன். அவர் நின்றபடிநய சாப்பிட்டுக்க ாண்டு இருந்தார். 'ஏன்,
அப்படி உட் ார்ந்து சாப்பிைலாநை?' என்நறன். 'இப்படிநய பைக் ைாகிவிட்ைது சார்' என்று
சிரித்தார். '18 வயதில் இதுநபால ஒரு கைக் ானிக் ஷாப்பில் நவதலக்குச் நசர்ந்த நபாது,
ஒருோளும் என்தன உட் ார்ந்து சாப்பிைவிை ைாட் ைார் ள். தினமும் ைதியச் சாப்பாடு ோலு
ைணிக்குத்தான் கிதைக்கும். அதுவும் நின்றபடிநயதான் சாப்பிை நவண்டும். சாப்பாட்தை
ஐந்து நிமிைங் ளுக்குள் முடித்துவிை நவண்டும். இல்லாவிட்ைால் முதலாளி த்துவார்.
அப்படிநய பைகிவிட்ைது. கசான்னால் சிரிப்பீர் ள், வீட்டில்கூை ோன் உட் ார்ந்து சாப்
பிடுவதில்தல' என்றார்.
உதைப்பு அந்த ைனிததர இன்று முதலாளியாக்கி இருக்கிறது. ஆனால், பசி ஆறாத அடிைனது
இன்றும் அவதர நிற் தவத்திருக்கிறது. இந்த ஆறாத ரணம், பலதரயும் இன்றும் சாப்பிடும்
நவத ளில் பதற்றம்க ாள் தவக்கிறது. பசியின் சரித்திரம் மி ப் கபரியது. அதத எழுதித்
தீர்த்துவிை முடியாது.
அன்றாைம் உணவ ம், வீடு ள் என்று வீணடிக் ப்படும் உணவின் அ வு, ோம்
உட்க ாள்ளும் அ தவவிை அதி ைானது. ஒவ்கவாரு முதற சாப்பிடும்நபாதும் எங்ந ா
உலகின் மூதலயில் இருந்து பசித்த ண் ள் ேம்தை உற்று நோக்கிக்க ாண்டு இருக்கின்றன
என்பதத உணருங் ள். உணவு, கவறும் கபாருள் அல்ல... அது அக் தற! அது உயிர்
வ ர்க்கும் சக்தி. பகிர்ந்துக ாள் ப்பை நவண்டிய சந்நதாஷம். அந்த நிதனவு இருந்தால்
ோம் பசிதயப் புரிந்துக ாள் வும் ஆற்றுப்படுத்தவும் முடியும்!
இன்னும் பரவும்...
பார்தவ கவளிச்சம்!
தன்னுடைய முதல் சம் ளத்தில் புத்தாடை ைாங்குைதில் ஒரு ச ருடம இருக்கிறது. அப் டி
ைாங்கி அணியும் உடை மற்ற உடைகடளவிை மிக அழகாகவும், ச ருடமயாகவும்
இருப் துந ாலத் நதான்றக்கூடும். அடை சைறும் மை மயக்கங்கள்தான்; என்றாலும், அந்த
மயக்கம் நதடையாக இருக்கிறது.
உடைகள் ஏற் டுத்தும் கைவுகள் ைாழ்வில் மறக்க முடியாதடை. ஒவ்சைாரு ையதி லும்
ஒருவித உடை ஆதங்கமாகநை இருந்துைந்திருக்கிறது. எைது ள்ளி ையதில் என்நைாடு
டித்த ஒரு சிறுைன் சிைப்பு நிறத்தில் இளமஞ்சள் ைட்ைமிட்ை ஒரு புதுச் சட்டைடய
அணிந்து ைந்திருந்தான். அதுந ான்ற ஒரு சட்டை தைக்குக் கிடைக்காதா என்று ைகுப்பில்
இருந்த ஒவ்சைாரு ட யனும் ஆடசப் ட்ைார் கள்.
அந்த சட்டைத் துணி எங்நக கிடைக்கிறது, எந்த சைய்லரிைம் அடதத் டதத்தான் என்று
மாறிமாறி விசாரித்தார்கள். ட யநைா ச ருமிதத்துைன், தைது அப் ா மிலிட்ைரியில் இருந்து
திரும்பி ைரும்ந ாது, ோக்பூரில் ைாங்கி ைந்தது என்றான். ஏன் ேமது அப் ாக்கள்
மிலிட்ைரியில் நைடல சசய்யவில்டல என்று என் க்கத்தில் உட்கார்ந்திருந்த சிறுைன்
ச ருமூச்சுவிட்ைான்.
இைனுக்காகநை அதுந ான்ற ஒரு சட்டைடய எப் டியாைது ைாங்கிவிை நைண்டும் என்று
துடித்நதன். அடுத்த பிறந்த ோளுக்குச் சட்டை ைாங்கச் சசன்றந ாது அநத நிறம், அதுந ான்ற
ைட்ைம் உள்ள சட்டை கிடைத்துவிைாதா என்று கடை கடையாகத் நதடிநைன். ஆைால், அது
ந ான்ற சட்டை கிடைக்கநை இல்டல.
நைறு நிறத்தில் புதுச் சட்டை ைாங்கியந ாதும் மைதின் ஆதங்கம் தீரவில்டல. அந்தச்
சிறுைன் ள்ளி மாறி நைறு ஊருக்குச் சசன்றுவிட்ைான். அைன் ச யர்கூை இன்று
மறந்துவிட்ைது. ஆைால், அந்தச் சிைப்பு நிற ைட்ைம்ந ாட்ை சட்டை மைதில் அப் டிநய
இருக்கிறது. இப் டி உடைகள் ேமக்குள் மறக்க முடியாத சில ஏக்கத்டத
உருைாக்கிவிடுகின்றை. அடை ஒருந ாதும் தீராதடை.
கல்லூரி ையதில் ேட்ந பிரதாைம். அப்ந ாது ஒன்றுந ால ஒநர நிறத்தில் உடை
அணிந்துசகாள்ைது ேட்பின் அடையாளம். ஒருைர் சட்டைடய மற்றைர்
ந ாட்டுக்சகாள்ைார்கள். ேண் ர்கடள இப் டிப் ந ாட்டுக்சகாள்ள அனுமதிக்கும் மைது,
வீட்டில் உள்ள அண்ணநைா, தம்பிநயா அநத சட்டைடயக் நகட்காமல் எடுத்துப்
ந ாட்டுவிட்ைால் நகா ம்சகாள்ளும்; சண்டை ந ாைத் தூண்டும். உடைகள் குறித்த
விசித்திரங்களில் இதுவும் ஒன்று.
ஆண்களில் லர் ோற் து ையடதக் கைந்தவுைன் உடைகள் மீதாை ரசடை உணர்டை இழக்கத்
துைங்குகிறார்கள். ச ண்களுக்நகா ையது அதிகமாகும்ந ாதுதான் உடைகளின் மீதாை
ரசடையும் அக்கடறயும் அதிகமாகிறது. ார்த்துப் ார்த்து நதர்வுசசய்கிறார்கள். புதுவித
உடைடய அணிந்து ார்க்க ஆடசப் டுகிறார்கள். மயில்கழுத்து நிறம், கத்திரிப் பூ நிறம்,
துத்தோக கலர் என்று துல்லியமாக நிறத்டதச் சசால்லி கடைகளில் நதடுகிறார்கள்.
உடைகடளப் கிர்ந்துசகாள்ைதிலும், நதர்வுசசய்ைதிலும் ஆண்கடளவிைப் ச ண்கநள
அதிக ஆர்ைமுடையைர்கள். உடைகள் குறித்துப் புரிந்துசகாள்ள முடியாத அதீத ற்றும்,
காரணமற்ற நகா மும் ச ண்களின் இயல் ாக இருக்கிறது.
ஹிந்தி இலக்கியத்தின் முக்கிய எழுத்தாளராை பிநரம்சந்த், ' ட்டுச் சட்டை' என்று ஒரு கடத
எழுதியிருக்கிறார். ஒரு கிராமத்தில் இரண்டு சிறுைர்கள் ஒநர ள்ளியில் டிக்கிறார்கள்.
ஒருைன் ணக்கார வீட்டைச் நசர்ந்தைன். மற்றைன் ஏடழ. சலடைத் சதாழிலாளியின்
வீட்டுப்பிள்டள.
ணக்காரச் சிறுைனுக்குத் திைம் ஒரு புது உடை கிடைக்கிறது. ஏடழச் சிறுைன் எப்ந ா துநம
கிழிந்த ைவுசர் - சட்டை கடள அணிந்து ைருகிறான். அதற்காக த ால்ச ட்டி என்று நகலி
சசய்யப் டுகிறான். என்றாைது ஒரு ோள் தானும் ணக்காரச் சிறுைடைப்ந ால உடை
அணிய நைண்டும் என்று கைவு காண் கிறான்
ஒரு ோள், ணக்காரச் சிறுைனின் சில்க் சட்டை சலடைக்காகத் தைது வீட்டில் கிைப் டத
ஏடழச் சிறுைன் ார்க்கிறான். அடத ஒரு முடற அணிந்து ார்க்க விரும்பி, யாரும் அறியாமல்
எடுத் துப் ந ாட்டுக்சகாள்கிறான். அந்த உடை அைடை மிகவும்
சந்நதாஷம்சகாள்ளடைக்கிறது. உற்சாகத்நதாடு அைன் ஆற்றின் க்கம் ஓடுகிறான். அங்நக
ணக்காரப் ட யனின் வீட்டு நைடலயாள் அடதக் கண்டுபிடித்துவிடு கிறான்.
'அது ஒரு கைன். மிகவும் ோள் ட்ை கைன். அடத இப்ந ாதுதான் திருப்பிச் சசலுத்த முடிந்தது'
என்று சலடைத் சதாழிலாளி இறந்துந ாை ேண் னுக்காகக் கண்ணீர்விட்ை டிநய வீடு
திரும்பிச் சசன்றான் என்று கடத முடிகிறது
உடைகள் ேமது மைடதநய பிரதி லிக்கின்றை. ோம் மாறத் துைங்கியதும் ேமது உடைகளும்
மாறிவிடுகின்றை. அழகாை உடை என்று தனியாக எதுவும் இல்டல. அது
அணிந்துசகாள் ைரின் சந்நதாஷம் மற்றும் மைவிருப் த்தால் அழகுசகாள்கிறது
என் டதநய ைம் சுட்டிக்காட்டுகிறது. அதுதான் உடைகள் சசால்லும் உண்டமயும்கூை!
-இன்னும் பரவும்...
ார்டை சைளிச்சம்!
இன்று உள்ள ைோேகைச் சூழலில் பக்கத்து வீடு என்பது இன்வனோரு கதவிலக்கம் ைட்டுநை.
அவசைத்துக்கு கோலிங்வபல் அடித்து ஏதோவது நகட்கும்நபோதுகூை அவர்கள் சினநைறி
முகத்துைன் பதில் நபச ைறுக்கிறோர்கள்.
ஓர் இைவு, வில்வெடைத் நதடி அவைது ேண்பர் வந்திருந்தோர். அவரிைம் அந்த நேோட்டைத்
தந்து புகோர்கடள அடுக்கி நபோது அவர் சிரித்தபடிந , 'நீ வசோல்வவதல்லோம் உண்டை.
எனக்கும் இதுநபோலநவ பிைச்டன இருக்கிறது. உண்டையில் இது உலகம் முழுவதும் உள்ள
பிைச்டன. ஆனோல், இதற்கு ஒரு போதிக் கோைணம் அவர்கள். ைறுபோதி நீதோன். நீ ோரும் இல்லோத
தனிடையில் இருப்பதுதோன் இந்தப் புகோர்கள் அத்தடனக்குைோன ஆைம்பக் கோைணம்.
இன்னும் பரவும்...
போர்டவ வவளிச்சம்!
ோன் அறிந்தவறர இந்தத் தடுமாற்ைம் இல்லாத ஒரு மனிதன்கூட இல்றல. எவ்வைவு உயர்
தவியில் இருந்தாலும், சசல்வம் நசர்ந்து இருந்தாலும், அறிவாளியாக உலகம்
சகாண்டாடினாலும், அவனுள் இருக்கும் ஒநர ஊசலாட்டம், முன்னால் ந ாவதா அல்லது
பின்னால் ந ாவதா? அந்தப் யநம ேம் இயக்கத்றதத் தறட சசய்துவிடுகிைது.
அப்ந ாதுதான் அந்தரத்தில் நிற்கிநைாம் என்ை உணர்வு ேம்றமக் கவ்விப் பிடித்துவிடுகிைது.
தடுமாற்ைத்தின்ந ாது ேமது கால்கள் முன்னால் ஓர் அடி சசல்வதற்குப் யப் டுகின் ைன.
பின்னால் ந ாகவும் நயாசிக்கின்ைன. ஒவ்சவாரு ோளும் வாழ்வில் இந்த ஊசலாட் டத்தில்
சசய்வது அறியாமல் மாட்டிக்சகாள் வர்கள் நிறைய இருக்கிைார்கள்.
ஒரு சமக்சிகன் கறத நிறனவில் வருகிைது. ஒரு வங்கி நமலாைர் அடுக்குமாடிக் குடியிருப்பு
ஒன்றில் 30-வது தைத்தில் தனிநய வசிக்கிைார். அவர் ஒருந ாதும் ணத்றத
ஒருோள் காறல அவர் அலுவலகம் புைப் டும்ந ாது அவரது வீட்டுக் கதவின் சாவி திைக்க
முடியாமல் சிக்கிக்சகாள்கிைது. தனது லத்றத உ நயாகித்துத் திைக்க முயற்சிசசய்கிைார்.
ாதிச் சாவி உறடந்து உள்நை மாட்டிக்சகாள்கிைது. எப் டிக் கதறவத் திைந்து வீட்டுக்கு
சவளிநய ந ாவது என்று சதரியவில்றல. ஆகநவ, அவர் உடநன பூட்டு திைப் வனுக்கு
சதாறலந சி சசய்கிைார். அவனும் உடநன வந்து நசர்கிைான்.
அது தனது சங்க விதிகறை மீறுவதுந ாலாகும். தன்னால் கதறவத் திைக்க முடியாது
என்கிைான் பூட்டு திைப் வன். அவர் ஆத்திரப் ட்டு பூட்டு திைப் வறனத் திட்டுகிைார்.
உடநன, அவன் தன்றன அவர் அவமதித்த காரணத்தால், சங்கத்தில் புகார்
சசய்யப்ந ாவதாகவும், ஆகநவ 'இனி இந்த ேகரில் உள்ை பூட்டு திைப் வன் எவனும்
அவருக்கு உதவி சசய்ய வர மாட்டான்' என்றும் கத்திவிட்டுப் ந ாகிைான். அதன் டிநய,
அவர் நவறு எந்த பூட்டு திைப் வறன அறைத்தாலும், வர மறுக்கிைார்கள். உடநன, தனது
அலுவலகத்துக்கு ந ான் சசய்து தனது உதவியாைரிடம் பிரச்றனறய எடுத்துச்சசால்லி
உடநன வந்து தன்றனக் காப் ாற்றும் டி சசால்கிைார்.
அவநனா, 'ஐயா! ோன் இதுந ால ஒரு சேருக்கடியான நேரத் தில் அறர ோள் விடுப்பு
நவண்டும் என்று உங்களிடம் நகட்நடன். நீங்கள் தரவில்றல. ஆகநவ, இப்ந ாது என்னால்
உதவ முடியாது. அநத நேரம், நீங்கள் அலுவலகம் வரவில்றல. அதற்கான காரணமும்
சதரியவில்றல என்று தறலறம அலுவலகத்துக்குத் தகவல் அனுப்பிவிடுநவன். இனி,
இந்தத் சதாறலந சி றலனும் நவறல சசய்யாது' என்று துண்டித்துவிடுகிைார்.
இனி என்ன சசய்வது என்று புரியாமல் தனது காதலிக்குந ான் சசய்கிைார். அவள்
விவரங்கறைக் நகட்டு அறிந்துசகாண்டு, 'உனக் காக எத்தறனநயா ோட்கள் ோன்
காத்துக்சகாண்டு இருந்திருக் கிநைன். நீ வரநவ இல்றல. இன்று ஒருோள் கிடந்து ார்.
அப்ந ாது என் வலி புரியும்' என்று ந ாறனத் துண்டித்துவிடுகிைாள்.
அவர் அடுத்த ந ான் சசய்ய முயற்சிக்க, அவரது சசல்ந ான் கணக்கில் ந ாதுமான ணம்
இல்றல என்று சசயலற்றுப்ந ாகிைது. அவர் தனக்குத் சதரிந்த ஒவ்சவாரு வழியாகக்
றகயாண்டு, சவளிநய வரப் ார்த்துத் நதாற்றுப்ந ாகிைார். யம் பிடித்துக்சகாள்கிைது.
ஒருநவறை இப் டிநய வீட்டில் மாட்டிக்சகாண்டால் சாப் ாட்டுக்கு என்ன சசய்வது என்று
தடுமாறுகிைார். அந்த உயரத்தில் இருந்து காகிதத்தில் உதவி நகட்டு எழுதித் தூக்கி எறிகிைார்.
சாறலயில் கிடக்கும் காகிதத்றத ஒருவர்கூட எடுத்துப் டிக்கநவ இல்றல. ஓர் ஆள்
கவனமாக அறத எடுத்துக் குப்ற த் சதாட்டியில் ந ாட்டுப் ந ாகிைான்.
இந்த நமலாைறர எந்த ஞானியும் வந்து அறிவுறர சசால்லி மாற்ை வில்றல. மாைாக, அவர்
தன்றன அறிந்துசகாள்வதற்குப் பூட்டிய கதவு ஒரு சந்தர்ப் த்றத உருவாக்கித் தந்தது. திைந்து
சவளிநயறுவதற்குள் அவர் தனது சிக்கல்களின் ஆணிநவறரத் சதரிந்துசகாண்டுவிட்டார்.
ேம்மில் லரும் இதுந ான்று ஆயிரம் சிக்கல்கள் வந்தந ாதும் பிரச்றன றயப் ச ரிதாக்க
முயல்கிநைாநம அன்றி, அறதப் புரிந்துசகாள்வநத இல்றல.
சஜல்நசாமினா, ஓர் அப் ாவி. உலகம் அறியாப் ச ண். அவறை ஜம் ாநனா தனது
முரட்டுத்தனத்தால் யமுறுத்துகிைான். வன்புணர்ச்சி சகாள்கிைான். அடித்து உறதத்து
சர்க்கஸ் மிருகம்ந ாலப் ைக்குகிைான். டிரம் ட் வாசிக்கப் ைகித் தருகிைான். வித்றத
காட்டும் இடத்தில் சிறிய நவடிக்றக நிகழ்ச்சி சசய்கிைாள் சஜல்நசாமினா. ஒருோள்
ஜம் ாநனாவின் அடி தாங்காமல் அவறனவிட்டுத் தப்பிநயாடி ஒரு ேகரத்துக்கு வருகிைாள்.
அங்நக ஒரு வித்றதறயக் காண்கிைாள். மிக உயரமான கட்டடம் ஒன்றில் கயிற்றில் ேடக்கும்
ஒருவன் வித்றத காட்டுகிைான். அவன் அந்தரத்தில் ேடப் நதாடு, ாதிக் கயிற்றில்
இன்னும் பரவும்...
ார்றவ சவளிச்சம்!
ஜப்பானில் ஒரு சபௌத்தத் துைவி இருந்தார். அவர் ஃப்யூஜி எரிைட அருந உள்ள
கிராைத்தில் தங்கியிருந்தார். அவரது தினசரி நவட , ேைந்து சசன்று எரிைட அருந
அைர்ந்து, அடதப் பார்த்துக்ச ாண்நை இருப்பது. அப்படி அதில் என்னதான் பார்க்கிைார்
என்று அவரது சீைர் ளுக்குப் புரியவில்ட . அவர் ளும் அவடரப்நபா நவ அந்த
ைட டயச் சி நிமிைங் ள் பார்ப்பார் ள். பிைகு, வனம் நவசைங்ந ா நபாய்விடும்.
ஒருோள் அவர் எடதநயா மி வியப்புைன் பார்ப்படதக் வனித்த சீைர் ள், 'குருநவ அப்படி
என்ன அதிசயம்?' என்று ந ட்ைனர். அதற்கு அவர், 'ஃப்யூஜி எரிைட யின் மீது ஒரு எறும்பு
நபாய்க்ச ாண்டு இருக்கிைது' என்ைார். 'இவருக்கு என்ன டபத்தியைா? ஏன் இடதப் பார்த்துச்
சிரிக்கிைார்?' என்று ஒரு சீைன் ஆதங் ப்பட்ைான். அவரிைம் துணிந்து அடதக்
ந ட்டும்விட்ைான்.
அதற்கு அவர், 'எறும்பு ஒருநபாதும் ஃப்யூஜி எரிைட டயக் ண்டு பயப்படுவது இல்ட .
அவ்வளவு அக்னிக் குைம்டபக் க்கிச் சீறும் எரிைட எவ்வளவு அடைதியா ஒடுங்கி
இருக்கிைது. அந்த அடைதிடய உறுதிப்படுத்துவதுநபா த்தாநன இந்த எறும்பு
நபாய்க்ச ாண்டு இருக்கிைது' என்ைார். சீைனுக்கு அப்நபாதும் சதளிவில்ட . 'எறும்பும்
எரிைட யும் ஒன்றில்ட நய' என்ைான். குரு சிரித்தபடிநய, 'எறும்பின் அடைதி எறும்புக்கு.
எரிைட யின் அடைதி எரிைட க்கு. இரண்டுக்குள்ளும் எந்தப் நபதமும் இல்ட .
அடைதியில் சிறிய அடைதி, சபரிய அடைதி என்று நபதம் இருக்கிைதா என்ன?' என்று
ந ட்ைார். சீைன் தவற்டை உணர்ந்து அவரது ஞானத்டதப் புரிந்துச ாண்ைான் என்று
முடிகிைது டத.
உரத்த சத்தம், உரத்த இடச, உரத்த சண்டை என்று எல் ாவற்றிலும் மிட நய ேைது
இயல்பாகி இருக்கிைது. உண்டையில் சத்தத்தில் இருந்து ோம் துண்டிக் ப்படும்நபாது
ோம் விரும்பும் அடைதி ேைக்குக் கிடைக் ாைல் நபாவது ஒரு பக் ம் என்ைால், யாரும்
வனிக் ைைந்து தன்டனத்தாநன நிசப்தத்தில் புடதந்துச ாண்டுவிடுவது ைறுபக் ைா
இருக்கிைது. எத்தடனநயா வயதானவர் ள் தன்னுடைய நபச்சுக்கு இப்நபாது ைதிப்பில்ட
என்று வாடயக் ட்டிக்ச ாண்டுவிடுகிைார் ள். அவர் ள் தங் ளுக்குத்தாநைகூை
நபசிக்ச ாள்வது இல்ட . அதிலும் பு ழ் சபற்ை ேடி ர் ளா நவா, பாை ர் ளா நவா,
அல் து நபச்சாளரா நவா இருந்து அவர் ள் மீதான ஈர்ப்பு நபாய்விட்ை ாரணத்தால்
புைக் ணிக் ப்படும்நபாது வலிநயாடு தங் டள நிசப்தத்துக்குள் ஆைைா ப் புடதத்துக்
ச ாண்டுவிடுகிைார் ள்.
1950- ளில் ோை ங் ளில் ஹார்நைானியம் வாசித்து வந்த வாத்தியக் ட ஞர் ஒருவடரச்
சமீபத்தில் சந்தித்நதன். அவர் அந்தக் ா த்தில் தான் பங்குசபற்ை ோை ங் ளின்
நோட்டீஸ் டளப் பத்திரைா டவத்திருந்தார். 'எனக் ா ஒரு ோை ப் பாட்டு
ஹார்நைானியத்தில் வாசித்துக் ாட்ை முடியுைா?' என்று ந ட்நைன். 'ஹார்நைானியம்
எல் ாம் இப்நபா யார் ந ட்கிைா? நரடிநயா, டி.வி. சினிைா எதி ாவது ஹார்நைானியச்
சத்தம் இப்நபா இருக்குதா? எல் ாம் சைஷின்!' என்று எரிச்சல்பட்ைபடி தன்னால் வாசித்துக்
ாட்ை இய ாது என்று உறுதியா ச் சசான்னார்.
'ஆடசக் ா ஒரு முடை வாசியுங் ள்' என்று திரும்பக் ந ட்ைநபாது, அவர் உடைந்து நபான
குரலில், 'ஐயா, நீங் இன்னிக்கு ஒருோள் ந ட்டுட்டுப் நபாயிருவீங் . ஆனா, ோடளக்கு
இருந்து என் ைனசு ஏங் ஆரம்பிச்சிரும். இங்ந யாரும் ஹார்நைானியம் ந ட் ஆள்
இல்ட . ோநன அடத ைைந்துநபாய் சவறும் ஆளா வாழ்ந்துக்கிட்டு இருக்ந ன். நீங்
நதடவயில் ாை அடதக் கிளறிவிட்டுைாதீங் ' என்று சசான்னார்.
ஒரு ா த்தில் எதற் ா த் தன்டன ஆயிரைாயிரம் ரசி ர் ள் ரசித்தார் நளா, அது தான் இன்று
தனது ஒநர குடையா இருக்கிைது என்று ண்டுபிடிக்கிைார். அந்த உண்டைடய அவரால்
எளிதா ஏற்றுக்ச ாள்ள முடிய வில்ட . ஆனால், அதில் இருந்து மீண்டு புதிய ட த்
திைடைடயக் ாட்டி ேடிக்கிைார். அது மீண்டும் வரநவற்புக்கு உள்ளாகிைது.
இன்னும் பரவும்...
பார்டவ சவளிச்சம்!
நகோரிய இயக்குேரோை கிம் கி டிக் '3- Iron' என்ற டத்னத இயக்கியிருக்கிறோர். சமகோல
உலகத் தினரப் டங்களில் மிக முக்கியமோைது. நவறுனமயோை மைநினலநகோண்ட ஒரு
திருடனின் கனதனயப் ற்றியது. டி சுக் என் வன் கல் நேரங்களில்
அடுக்குமோடிக்குடியிருப்பு களுக்குச் நசன்று பீட்சோ உைவக விளம் ர அட்னடகனள வீடு
வீடோகப் ந ோட்டு வருவோன். அநத வீடுகளுக்கு மறுேோள் ந ோவோன். ஏதோவது வீடுகளில் ஆள்
இல்லோமல், விளம் ர அட்னடகள் வோசலிநலநய கிடந்தோல், அந்த வீட்னடத் திறந்து
உள்நள ந ோய்விடுவோன்.
திருடனைப் ோர்த்த யம் அந்தப் ந ண்ணின் கண்களில் இல்னல. மோறோக, தன்னை அவன்
விடுவிக்க நவண்டும் எை அந்தப் ோர்னவ நகஞ்சு கிறது. அவனள விடுவிக்கிறோன். அவள்
தன்னை எப் டியோவது அங்கிருந்து நவளிநய நகோண்டுந ோய்விடும் டிக் நகஞ்சுகிறோள்.
அவள் யோர். எதற்கோக அங்நக அனடப் ட்டு கிடக்கிறோள் என்று நகட்கிறோன். தைது கைவன்
தன்னை அடித்துக்நகோடுனமப் டுத்துவதோகவும், அவன் ஒரு சந்நதகப்பிரோணி என்று
அழுகிறோள். அவனளக் கோப் ோற்ற முடிவு நசய்து அனழத்துக்நகோண்டு புறப் டும் நேரம்
அதன் பிறகு, அவர்கள் இருவரும் ஒன்றோக முன்புந ோல யோரும் இல்லோத வீடுகளில் கல்
நேரங்களில் நுனழகிறோர்கள். அந்தப் ந ண் வீட்னடச் சுத்தம் நசய்கிறோள். அவன்
சனமக்கிறோன். அந்தப் ந ண் துணி துனவப் ோள். அவன் இஸ்திரி ந ோடுவோன். இப் டித்
தங்களோல் முடிந்த நசனவனய இருவரும் கிர்ந்துநகோள்கிறோர்கள்.
அநத நேரம் அவர்கள் இருவரும் அந்த வீட் னடத் தங்களது புதிய வீடுந ோல
நகோண்டோடுவோர்கள். புதிதோகத் திருமைமோகி வந்தவர்கள்ந ோல நகலி நசய்வதும்,
சிரிப் தும், ஒன்றோகச் சோப்பி டுவதும், டி.வி ோர்ப் தும் என்று அந்த வீட்டில் தங்கும்
கலினை முழுனமயோக அனு விப் ோர்கள். மோனலயில் நசர்ந்து புனகப் டம்
எடுத்துக்நகோள்வோர்கள்.
தன் மனைவினய ஓர் ஆள் கடத்திக்நகோண்டு ந ோய்விட்டோன் என்று புகோர் தந்த கைவன்
திருடனைத் நதடுகிறோன். ஒருேோள் திருடன் பிடி டுகிறோன். சினறக்கும் ந ோகிறோன். அங்நக
அவன் ஆட்கள் இல்லோத வீடுகளில் புகுவனதவிட அனைவரும் இருக்கும்ந ோது உள்நள
நுனழந்து தோன் விரும்பியனத எப் டிச் நசய்வது என்று யிற்சி நசய்கிறோன். அதன் டிநய
சினறயில் இருந்து நவளியோகி வந்து, தன்நைோடு சுற்றிய ந ண்ணின் வீட்டுக்குள்
இன்னும் பரவும்...
ோர்னவ நவளிச்சம்!
ேயில் நிலையம் அருகில் உள்ள கிோமங்கலள விழிக்கச் தசய்வநத ேயில் ஓலசதான். காலை
கடந்து தசல்லும் ேயிலும் மாலை திரும்பி வரும் ேயிலும் கிோமத்தின் ேயில் நிலையத்தில்
நிற்காதநபாதும்கூட அந்தச் சத்தம்தான் கடிகாேம்நபாை அவர்கலள இயக்கிக்தகாண்டு
இருந்தது.
ேயில் சிநனகம் என்பது விசித்திேமான ஒரு குமிழ். அது உருவாகும்நபாது ஏற்படும் கிளச்சியும்
அது வளர்ந்து காட்டும் அழகும் ஒவ்தவாருமுலறயும் புதிதாகநவ இருக்கிறது. ோன்
இன்னும் பரவும்...
பார்லவ தவளிச்சம்
குடும்பத்துக் ொ வும், சமூ க் ட்டுப்பொடு ளுக் ொ வும் கபண்நணொ, ஆநணொ தங் ளது
ர சியக் ொதகல கவளிநய கசொல்லொமல் இருக் க்கூடும். ஆனொல், ேடுத்தர வயதில்
திடீகரனக் ொதல்வசப்படுவது பலருக்கும் ேடந்நதறி இருக்கிறது. அகத அவர் ள்
எதிர்க ொண்ட விதமும் பின்விகளவு ளும் ஒநர நேரத்தில் மகிழ்ச்சியும் சப்புமொனகவ.
தங் ள் வயகத மறந்து அவர் ள் ேடந்துக ொள்ளும் விகளயொட்டுத்தனம் ஒரு பக் ம் என்றொல்,
மறுபக் ம் தங் ள் வயகத நிகனத்து அவர் ள் நபொடும் நவஷங் ளும் ஒளிவுமகறவு ளும்
இந்தக் ொதகலக் குழப்பத்தின் உச்சத்துக்குக் க ொண்டு கசல்கின்றன. அல்லது ஆறொத மன
வலிகய, ஏமொற்றத்கதத் தருகின்றன.
அவநனொடு இரண்டு ேொள் இருந்து பொர். அதன் பிறகு இந்த உறகவத் கதொடர்வதொ...
நவண்டொமொ என்று முடிவு கசய்யலொம் என்று பிள்கள ளின் ந ொபத்கத மீறி அவகள
இப்ரொகிகமச் சந்திக் அனுப்பிகவக்கிறொன். அவள் நபொவதொ... நவண்டொமொ என்று
குழம்புகிறொள். மறுேொள் இப்ரொகிகமத் நதடிப் நபொகிறொள்.
முடிவில் ஒருேொள் கபண் ளின் அழகு உல த்துக்குப் பகிர்ந்து தருவதற் ொ அளிக் ப்பட்டது.
அது உனக்கு மட்டுநம உரிகமயொனது இல்கல. உன் அழக ேொன் அறிய நவண்டொமொ என்று
வித்துவமொ ப் நபசி அவகள அகடந்துவிடுகிறொர். 50 வயதில் தனக்குள் உருவொன அந்தக்
ொதகல லூரி கதொடர விரும்புகிறொர். அவநளொ அவர் தன்கனத் தந்திரமொ ப் பயன்படுத்தி
உடலுறவு க ொண்டுவிட்டதொ நவ உணர்கிறொள். இகதப்பற்றித் தனது ேண்பனிடம்
ஆத்திரப்படுகிறொள் கமலனி.
அவன் மறுேொள் நபரொசிரியகர அவரது அகறயில் கசன்று மிரட்டி வருகிறொன். அந்த மிரட்டல்
லூரிக்கு கமலனி மீதொன ொதகல அதி ப்படுத்துகிறது. அவள் பரீட்கசக்கு வரொதநபொதும்
அவளுக்கு மதிப்கபண் நபொடுகிறொர். விலகி விலகிச் கசல்லும் அவகள எப்படியொவது
தன்வசமொக் முயல்கிறொர். ஆனொல், நிகல க மீறிப் நபொய்விடுகிறது. அவகரக் ொமகவறி
பிடித்த நபரொசிரியர் என்று அகடயொளம் ொட்டுகிறொள் கமலனி. விசொரகண
ேகடகபறுகிறது. மொணவிகயப் பலொத் ொரம் கசய்துவிட்டொர் என்ற குற்றசொட்டு
கபரிதொகிறது.
விசொரகணயின்நபொது லூரி குற்றத்கத ஒப்புக்க ொண்டு பதவி விலகுகிறொர். இனி, அந்த ஊரில்
இருந்தொல் அவமொனம் தன்கனப் பின்கதொடரும் என்று ம ள் லூசிகயத் நதடிப் நபொகிறொர்.
ஆப்பிரிக் ொவின் சிறு ே ரில் தனித்து வொழும் அவள், அப்பொகவ வரநவற்றுத் தன்னுடன்
இருக் ச் கசொல்கிறொள்.
ேடுத்தர வயதின் ொதல், அவமொனத்கத மட்டுநம உருவொக் க்கூடியது. அது ஒரு தற்க ொகல
முயற்சி நபொன்றது. தனது அன்பு உல ொல் புரிந்துக ொள்ளப்பட முடியொத மொகபரும் மன
கேருக் டி என்று அழுது ஓய்கிறொர். முடிவில் தொன் நேசித்த ேொகயத் தொநன க ொன்றுவிட்டுத்
தனிநய அகடயொளமற்று வொழப் புறப்பட்டுப் நபொகிறொர்.
ேடுத்தர வயதில் ஏற்படும் ொதல் வலி கசொற் ளொல் ஆறுதல்படுத்த முடியொதது. அது
அகணயொத கேருப்புநபொல ேமக்குள் உள்ள ொதலின் மிச்சத்தொல் உருவொக் ப்படுகிறது.
அகதப் புரிந்துக ொள்ளவும் சிக் ல் இன்றித் தீர்த்துக்க ொள்ளவும் திறந்த மனதும் பக்குவமும்
நிஜமொன அக் கறயும் நவண்டி யிருக்கிறது. அது இல்லொமல்நபொனநத இன்றுள்ள உறவுச்
சிக் ல் ளுக் ொன முக்கியக் குகறபொடு ஆகும்!
பொர்கவ கவளிச்சம்
ஆைொலும், மிட்ச் மீதொை ஈர்ப் ொல் அெனுக்குத் வதரியொமல் அெைது தங்லகயின் பிறந்த
ேொளுக்கொகக் கொதல் றலெகலை ெொங்கிக்வகொண்டு அெலைத் நதடி சிபிக்
கேற்கலரநயொரம் உள்ை சிறிய கிரொமத்துக்குச் வசல்கிறொள். அது ஒரு சிறிய துலறமுகக்
கிரொமம். அங்நக கேல் றலெகள் நிலறயக் கொணப் டுகின்றை.
சிை ேொட்களுக்கு முன்பு ஒரு ஆரம் ப் ள்ளி ஆசிரிலய தைது ெகுப்பில் ேலேவ ற்ற ஒரு
சம் ெத்லதப் ற்றி இலணயத்தில் எழுதியிருந்தொர். முதைொம் ெகுப்பில் டிக்கும் இரண்டு
சிறுெர்கள், அநத ெகுப்பில் டிக்கும் மற்வறொரு சிறுெலை மிரட்டி, அென் தங்களுக்கு
அடிலம என்று யமுறுத்தி, தங்கைது புத்தகப் ல லயச் சுமக்கலெப் து, பூட்லைத்
துலேக்கச் வசொல்ெது, உட்கொரும் வ ஞ்ச்லச கர்சீப் ொல் துலேக்கலெப் து என்று மொறி
மொறித் தண்ேலை வகொடுத்திருக்கிறொர்கள். அந்தப் ல யனும் யந்துவகொண்டு வெளிநய
இலதப் ற்றிச் வசொல்ைநெஇல்லை.
ஆைொல், ஒருேொள் அெர்கள் தங்கள் அடிலமகுடிக் கும் தண்ணீர் ொட்டிலில் மூத்திரம் வ ய்து
குடிக்கச் வசொல்லியிருக்கிறொர்கள். அென் அழுதுவகொண்நே ஆசிரியரிேம் முலறயிே, விஷயம்
வ ரிதொகி ள்ளியில் விசொரலண ேலேவ ற்றிருக்கிறது. ஒரு சிறுெலை அடிலமயொக்க
நெண்டும் என்ற ஐடியொ எப் டி அெர்களுக்கு ெந்தது என்று நகட்ேதற்கு, அந்த இரண்டு
சிறொர்களும் டி.வி-யில் அப் டி ஒரு நிகழ்ச்சி ெருகிறது. அதில் ஒருெலை மற்றென் அடிலம
ஆக்கிக்வகொள்கிறொன் என்று அழுத டிநய வசொல்லியிருக்கிறொர்கள்.
யம் முழுெதும் ந ய், பிசொசுகள், ஆவிகள் மற்றும் ொம்பின் மீநத குவிந்திருந்தை. ஐந்து
தலைப் ொம்பு ெந்து வகொத்திவிடும். றக்கும் ொம்பு இருக்கிறது. அது கண்லணக் வகொத்திக்
குருேொக்கிவிடும் என்று உருெொக்கப் ட்ே யம், யொெர் மைதிலும் இருந்தது. தனிநய
இருட்டில் ேேந்தொல் ந ய் பிடித்துவிடும் என்று ஊநர யந்தது. இன்று ந ய்கள், பிசொசுகள்
மீதொை யம் வ ரும் ொலும் ந ொய்விட்ேது. ஆைொல், அந்த இேத்லத மனிதர்கள்
பிடித்துக்வகொண்டுவிட்ேொர்கள். இன்று யநம ேம்லம ெழிேேத்துகிறது.
படிப்பு, நெலை, குடும்பம், சம்போத்தியம், அதிகோரம், அந்தஸ்து, புகழ் இந்த ஏழு சுற்றுக்
நகோட்லடகலள வென்று முடிப்பநத ெோழ்வின் ைட்சியம் என்பதுதோன் வபோதுப் பழக்கம்.
ஆனோல், இதற்கு வெளியில் உைகம் இருக் கிறது. அதன் ெனப்பு ேோம் கனவிலும் கோணோதது
என்று அறிந்துவகோள்ளநெ இல்லை.
ஹோலிவுட் ேடிகர் ஷோன் வபன் இயக்கிய 'Into the Wild' என்ற படத்லதப் போருங்கள். அது
உங்கள் தினசரி ெோழ்க்லகலய மறுபரிசீைலன வசய்துவகோள்ள லெக்கும். உடனடியோக,
எங்கோெது பயணிக்க நெண்டும் என்ற உந்துதலை உருெோக்கும். ேம்லமச் சுற்றிய உைகின் மீது
அளவில்ைோத பிடிப்பும் நேசமும் ஏற்படத் துெங்கும். மனித ெோழ்வு எவ்ெளவு மகத்தோனது
என்பலத நீங்கநள உணர்வீர்கள்.
தன்லனச் சுற்றிய உைகம் பணம், அதிகோரம் என்று நபரோலச பிடித்து அலைகிறது. ேண்பர்கள்
பணத்தோல் உருெோக்கப்படுெது இல்லை. ஆனோல், பணத்தோல் பிரிக்கப்படுகிறோர்கள். தனது
சுயேைத்துக்கோக மனிதர்கள் எந்தத் தீங்லகயும் எெருக்கும் வசய்யத் தயங்குெநத இல்லை.
உறவு கலள ேம்ப முடியவில்லை.
அென் தனது ெோழ்ேோள் முழுெதும் நசர்த்துலெத்த பணத்லத ெங்கியில் இருந்து எடுத்து ஒரு
கோப்பகத்துக்கு அளித்துவிடுகிறோன். தன்லனப்பற்றிய சுயவிெரங்கள், ெங்கிக் கணக்குகள்
அத்தலனயும் அழித்து ஒழிக்கிறோன். அலடயோளமற்ற எளிய மனிதனோக இயற்லகநயோடு
இலணந்து ெோழ்ெது மட்டுநம இனி தனது விருப்பம் என்று அென் மோேகலரவிட்டு
நீங்குகிறோன்.
போர்லெ வெளிச்சம்!
அந்த ெயசத, கண் ோடி ோர்க்கும் கோைம் என்நற வசோல்நென். முன் எப்ந ோசதயும்விட
தின்ெயதில்தோன் ஆணும் வ ண்ணும் அதிகம் கண் ோடி ோர்ப் தும் தனது
நிசறகுசறகசளப் ற்றிநய வதோடர்ந்து நயோசிப் துமோக இருக்கிறோர்கள். திடீவைனத்
தன்சனப் பிடிக்கோமல் ந ோய்விடுகிறது. தீவிைமோகக் கெசைப் டுெதும் அழுெதுமோக
இருக்கிறோர்கள். நிசனத்தோற்ந ோைத் தன்சன அழகு டுத்திக்வகோள்கிறோர்கள்.
வகோண்டோடுகிறோர்கள்.
நேற்று ெசை பிடித்தமோனதோக இருந்த வீடும், அப் ோவும், அம்மோவும், அண் ன்,
தங்சககளும் நெற்று மனிதர்கள்ந ோைத் வதரியத் துெங்குகிறோர்கள். மீசச முசளக்கத்
துெங்கிய ச யனும் ருெம் எய்திய வ ண்ணும் உடசை அப்ந ோதுதோன் உற்று
நேோக்குகிறோர்கள். அதுெசை வெறும் கோகிதம்ந ோல் இருந்த உடல், அந்த ெயதில்
கட்டுப் ோடு இல்ைோமல் அசைவுறுகிறது. உடலின் ைகசியக் கதவுகள் திறந்துவகோள்கின்றன.
அதன் ெழிநய கனவுகள் ஊற்றுந ோைப் வ ருகுகின்றன. தனக்குத்தோநன
சிரித்துக்வகோள்ளவும், தன்சனத்தோநன திட்டிக்வகோள்ளவும் ஆசசப் டும் அந்த ெயதின் ஒநை
குசற, தன்சன யோருநம புரிந்துவகோள்ெது இல்சை என் நத!
முதல் காட்சி...
ள்ளி இறுதி ஆண்டில் டிக்கும் 15 ெயதோன நிஷோ ஒருேோள் கோசை ெகுப்புக்குப் ந ோகோமல்
டுத்துக்கிடக்கிறோள். நெசைக்குச் வசல்லும் அெளது அம்மோ, 'என்னடி ஆச்சு... உடம்புக்கு
முடியசையோ?' என்று அக்கசறயோகக் நகட்டுக் நகட்டு அலுத்துவிட்டோள். மகளிடம் திநை
இல்சை. நிஷோ கோசையில் எழுந்ததில் இருந்து கோபி குடிக்கவில்சை. குளிக்கவில்சை,
சோப்பிடவில்சை. டுக்சகயிநைநய கிடக்கிறோள். யோர், எது நகட்டோலும் நகோ ப் டுகிறோள்.
அெளுக்கோன கோசை உ வு, மதிய உ வு அத்தசனயும் உ வு நமசையில்
இைவில் நிஷோவின் அப் ோ அருகில் ெந்து உட்கோர்ந்து, 'என்னம்மோ நகோ ம்? யோைோெது
ஏதோெது வசோன்னோர்களோ? ஏதோெது நெண்டுமோ?' என்று அெள் சகசயப் பிடித்துக்வகோண்டு
ந சுகிறோர். அெள் உசடந்து அழுத டிநய, 'எனக்கு உடல் ேைமில்சை என்று என் ேண் ர்கள்
அத்தசன ந ருக்கும் எஸ்.எம்.எஸ். அடித்நதன். ஒருத்திகூட தில் அனுப் வில்சை.
என்சனப் ற்றி யோருக்குநம அக்கசற இல்சை. ஆனோல், ேோன் திவ்யோவுக்கு உடல்ேைமில்சை
என்று வதரிந்தந ோது, எத்தசன ந ோன் வசய்நதன். அெள் என்சன ஏமோற்றிவிட்டோள்' என்று
குமுறுகிறோள்.
'உனக்கு உடம்புக்கு என்ன வசய்கிறது?' என்று அப் ோ நகட்கிறோர். 'எனக்கு ஒன்றும் இல்சை.
இப் டிச் வசய்து ோர்த்தோல், ேண் ர்கள் நிைமோக ேம் மீது அக்கசறயுடன் இருக்கிறோர்களோ
என்று கண்டுபிடித்துவிட முடியும் என்று விநேோதினி வசோன்னோள். அெள்
வசோன்ன டிநயதோன் ேடந்தது. என்சன யோருக்குநம பிடிக்கவில்சை. எல்நைோரும்
ேடிக்கிறோர்கள். ஏமோற்றுகிறோர்கள்' என்று அழுகிறோள் நிஷோ. எப் டிச் சமோதோனம் வசய்ெது
என்று அப் ோவுக்குப் புரியவில்சை. அெளோகத் தீர்த்துக்வகோள்ளும் டி விட்டுப் ந ோகிறோர்.
மறுேோள் நிஷோ இயல் ோகப் ள்ளிக்குப் ந ோகிறோள். முந்திய ேோளின் சுெநட இல்சை. தோன்
சழய ேண் ர்கசள விைக்கிவிட்டதோகவும் புதிதோக இைண்டு ேண் ர்கள்
நசர்ந்திருக்கிறோர்கள் என்றும் உற்சோகமோகச் வசோல்கிறோள். அத்துடன், ஒரு ஆளுக்கு எவ்ெளவு
எஸ்.எம்.எஸ். ெருகிறநதோ, அசத செத்துத்தோன் அெர்களின் ோப்புைோரிட்டி. எங்கள்
ெகுப்பிநை எனக்குத்தோன் அதிக எஸ்.எம்.எஸ். ெருகிறது என்று மிகச் சந்நதோஷமோகச்
வசோல்கிறோள். அப் ோ, அம்மோ இருெரும் தங்கள் மகசள எப் டிப் புரிந்துவகோள்ெது என்று
வதரியோமல் தசையோட்டுகிறோர்கள்.
இரண்டாம் காட்சி...
சோப்பிடும் நேைம் ஒரு இட்லிசய அென் அசை மணி நேைம் வமன்றுவகோண்நட இருக்கிறோன்.
என்னடோ ழக்கம் என்று அப் ோ ஒருேோள் ஆத்திைத்தில் அடித்துவிட்டோர். வீட்டில்
அப் ோவுக்கும் ச யனுக்கும் எப் வும் சண்சடதோன். அம்மோ அலுத்துக்வகோள்கிறோள்.
மகனின் தனிசம அப் ோசெ அச்சமூட்டுகிறது. அப் ோவின் நகோ ம் மகசனத் தனிசமக்குள்
தள்ளுகிறது.
மூன்றாம் காட்சி...
ஒருேோள் இைவு எட்டு மணிக்கு சங்கர் தன் அம்மோவிடம், 'மணி ெந்தோல் ேோன் வெளிநய
ந ோயிருக்நகன்னு வசோல்லித் திருப்பி அனுப்பிவிடு' என்று தன் அசறக் கதசெப்
பூட்டிக்வகோள்கிறோன். அம்மோவுக்கு எதற்கு என்று புரியவில்சை. மணிகண்டன் ெந்து
நசர்கிறோன். சங்கர் வெளிநய ந ோயிருப் தோக அம்மோ வசோன்னதும், ெரும் ெசை
கோத்திருப் தோகச் வசோல்லி ெைநெற் சறயில் உட்கோர்ந்துவகோள்கிறோன்.
ஒன் து மணியோகிறது. சங்கர் அசறக் கதசெத் திறந்து வெளிநய ெருகிறோன். மணி மிக
இயல் ோக, 'உள்நளயோ இருந்நத?' என்று நகட்க, சங்கர் ந சநெ இல்சை. அம்மோ
இருெருக்கும் சோப் ோடு ந ோடுகிறோள். சங்கர் முகத்சதக் நகோ மோகசெத்துக்வகோண்டு, 'ேோன்
தனியோப் டிக்கப் ந ோநறன். இனிநம ெைோநத' என்று வசோல்கிறோன். மணி எதற்கு என்று
புரியோமல், 'என்னடோ ஆச்சு?' என்று நகட்கிறோன். சங்கர் ஆத்திைத்துடன், 'அது என் இஷ்டம். நீ
சோப்பிட்டுக் கிளம்பு' என்று விைட்டுகிறோன். மணி சோப்பிடவில்சை. தன்சன மீறி அழுகிறோன்.
அம்மோ மணிசயச் சமோதோனம் வசய்கிறோள். ஆனோல், அென் ெலிநயோடு எழுந்து சசக்கிசள
எடுத்துக்வகோண்டு ந ோய்விடுகிறோன்.
தின் ெயதின் இந்த புரிந்துவகோள்ளப் டோத கோட்சிகள் மூன்றிலும் உள்ள ஒநை அம்சம்
தன்சனப் ற்றி மட்டுநம நிசனக்கிறோர்கள். தனது வசயல்கள், நதோற்றம் விருப் ம் மட்டுநம
முதன்சமயோனது என்று எண்ணுகிறோர்கள். அசத மற்றெர் புரிந்துவகோள்ளத் தெறும்ந ோது
சிக்கலும் சிடுக்கும் உருெோக ஆைம்பிக்கிறது!
இன்னும் பரவும்...
ோர்செ வெளிச்சம்!
எதற் ொ என்று எந்த விைக் மும் இல்லொமல் ஆயிரக் ணக்கில் பள்ளி பணம் ந ட்கிைது.
டதயல் டட, வசருப்புக் டட, துணிக் டட, டட, வபல்ட், அடடயொை அட்டட, நேொட்டு,
புத்த வ ளியீட்டொைர் ள் என்று எல்லொநரொடும் ஓர் உள் ஒப்பந்தம் வசய்துவ ொண்டு,
மிஷன் ஏவென்ட்டு ள்நபொலச் வசயல்படுகிைொர் ள்.
ல்வி அடமச்ச ம், இதற்கு எனத் தனிநய ஒரு ண் ொணிப்புப் பிரிட உரு ொக்கி, அ ர் ள்
மூலம் இடத ஒழுங்குக்குள் வ ொண்டு ரலொம். அ சர நபொலீஸ் எண், ஆம்புலன்ஸ்,
வதொடலநபசி எண்நபொல பள்ளி நிர் ொ ம் குறித்த முடைந டு டைப் பதிவு வசய்யும்
சிைப்புத் வதொடலநபசி எண் ள் மற்றும் இடணய சதி உடநன உரு ொக் ப்பட ந ண்டும்.
அத்துடன் பு ொர் ள் மீது டுடமயொன ேட டிக்ட டை நமற்வ ொண்டொல் மட்டுநம இடதத்
தீர்க் முடியும்.
இந்தக் குைறுபடி ள் ஒரு பக் ம் என்ைொல், மறு பக் ம் பொடப் புத்த ங் ளில் எழுத்துப்
பிடழ ள் வபருகி இருக்கின்ைன. பொடம் என்ை வபயரில் அபத்தமொன ருத்து ள், த ல் ள்
அதி ம் உள்ைன. அடதச் சீர்வசய்யொமல் அப்படிநய மொண ர் ள் தடலக்குள்
திணிக்கிைொர் ள். டியூஷன், ஸ்வபஷல் கிைொஸ், கூடுதல் பயிற்சி என்று மொண ன் ல்வி
பயிலச் வசலுத்தும் ட்டணத்டதவிடப் பல மடங்கு பணம் உபரியொ ப் பறிக் ப்படுகிைது.
வபற்நைொர், தங் ள் பிள்டையின் ஆசிரியர் யொர் என்று வதரிந்துவ ொள்ை முடியொது. ஒருந டை
வதரிந்துவ ொண்டொலும் அ ர் டைச் சந்தித்து தன் பிள்டையின் ல்விபற்றி அறிந்துவ ொள்ை
பள்ளி அனுமதிப்பது இல்டல. யொர், எந்த குப்புக்கு, என்ன பொடம் எடுக்கிைொர் ள்?
அ ர் ளின் ல்வித் தகுதி என்ன? வபயர், வி ரம், மு ரி, வதொடலநபசி எண் டைப்
வபற்நைொர் ளுக்குத் தரு தற்கு பள்ளி நிர் ொ ம் ஒருநபொதும் அனுமதிப்பது இல்டல.
சிடைச்சொடல ளில்கூட இவ் ைவு டுடமயொன விதி ள் பின்பற்ைப்படு து இல்டல.
ஆனொல், சிடைச்சொடல டைவிட நமொசமொ வபற்நைொர் டையும் மொண ர் டையும் பள்ளி
ேடத்துகிைது. இது குறித்த எதிர்ப்புக் குரல் வபற்நைொர் ள் மனதுக்குள்ைொ ந
ஒடுங்கிப்நபொய்விடுகிைது.
தனியொர் ங்கி ள், தனியொர் ணி நிறு னங் ள் என்று அடனத்துக்கும் தணிக்ட யும்,
ண் ொணிப்பும், பிரச்டன ள் மீதொன உடனடி சட்ட ேட டிக்ட ளும் சொத்தியமொகி ரும்
அந்தப் பள்ளியில் ஒன்று முதல் ஐந்து டர ஆரம்ப குப்பு ள் ஒன்ைொ ஒநர அடையில்
உள்ைன. ேொன்கு யதில் இருந்து 12 யது டர உள்ை 14 மொண ர் ள் அங்ந
படிக்கிைொர் ள். நலொபஸ் அந்தப் பள்ளியில் 20 ருடங் ளுக்கும் நமலொ ப் பணியொற்றி
இருக்கிைொர். அ ரிடம் படித்த மொண ர் ள் அறி ொளி ைொ ொழ்க்ட யில் உயர்ந்து,
வ வ்ந று துடை ளில் ேல்ல ந டலயில் பணியொற்றுகிைொர் ள். படம் 2000-மொ து
ஆண்டில் அ ரது பள்ளி து ங்கு தில் ஆரம்பித்து, ஒரு ருடம் அங்ந என்ன ேடக்கிைது
என்படதக் ொட்டுகிைது.
பொர்ட வ ளிச்சம்!
உடநன, யோநைோ ஒருவர் ததலயிட்டு, யோர் பக் ம் உண்தம இருக்கிைது என்று எடுத்துச்
வசோல்வோர். வபோது விஷயத்துக் ோ க் ந ோபம்வ ோள்வோர். அந்தக் ந ோபத்தில் நியோயம்
இருக்கும். மனசோட்சியின் குைல்நபோல ஒலித்த அந்தக் ந ோபம் ோணோமல் நபோய் பல
ோலமோகிவிட்டது.
தனது ந ோபத்துக்கு தோன் வபோறுப்போளி இல்தல என்று யோர் பக் நமோ த ோட்டுவநத
இன்தைய வழக் மோ இருக்கிைது. ந ோபம் எதிர்மதையோ நவ எப்நபோதும்
புரிந்துவ ோள்ளப்பட்டு இருக்கிைது. ந ோபத்தின் ேன்தம தள ேோம் ற்றுக்வ ோள்ளநவ
இல்தல.
ஒருநவதள வமன் உணர்ச்சி ள் அதி மோகிவிட்டனவோ? அதுவும் நிஜம் இல்தல என்று இதச,
ேோட ம், மற்றும் கிைோமியக் தல ள் போர்தவயோளர் ள் இன்றி வமள்ள அழிந்து வருவது
ோட்டுகிைது.
ேல்ல இதச, ேல்ல சினிமோ, ேல்ல இலக்கியம் எததயும் விரும்பித் நதடிப் நபோகிைவர் ள்
குதைந்துநபோனோர் ள். ைசதனவ ட்ட சூழல் அதி மோகி வருகிைது. இப்படியோ வமன்
உணர்ச்சியும் இல்தல. ந ோபமும் இல்தல என்ைோல் மக் ள் என்னவோ த்தோன்
ஆகியிருக்கிைோர் ள்.
முதல்வரின் ோர் டிதைவர், அந்தப் பயணியர் விடுதியில் இருந்த ஒரு பலோப் பழத்தத அறுத்து
எடுத்து, ோரின் டிக்கியில் நபோட்டு வசன்தனக்குக் வ ோண்டுவந்துவிட்டோர். இந்தச் வசய்தி
ஓமந்தூைோருக்குத் வதரியவருகிைது.
நடனியல் ஒரு பத்திரித யோளன் - ஆப் னில் உள்ள தீவிைவோதக் குழுக் ள்பற்றி வசய்தி
நச ரிப்பதற் ோ ைோச்சிக்கு ர்ப்பிணியோன தனது மதனவியுடன் வசல்கிைோன். அங்ந
தீவிைவோதி ளுக்கு உதவி வசய்யும் ஒரு மதத் ததலவதைச் சந்தித்துப் நபட்டி ோண ஏற்போடு
வசய்கிைோன். அதற் ோ ந ோட்டலில் இருந்து ோரில் புைப்பட்டுப் நபோனவன் திரும்பி வைநவ
போர்தவ வவளிச்சம்!
சகாஞ்சம் கற்படன சசய்து பாருங்கள். ஒவ்சவாரு புத்தகமும் ஒரு பறடவ. அது ஒரு
கிடளயில் வந்து அமர்ந்து இருக்கிறது. ஒவ்சவான்றுக்கும் ஒரு வசீகர வண்ணமும்
இனிடமோன குரலும் இருக்கிறது. அடவ ஒன்றாகத் தங்களுக்குள் பாடிேபடி இருக்கின்றன.
அப்படிோனால், அந்த இைம் எப்படி இருக்கும்? எவ்வளவு தூரம் ேம் மனடத அது
களிப்பூட்டும்? அப்படித்தான் இருக்கிறது புத்தகக் கடையின் உள்நள இருக்கும்நபாது.
கடை திறப்பு விழா அன்று 100 நபருக்கும் நமலாக வந்திருந்தார்கள். அதன் மறுோளில்
இருந்து இரண்டு மாதங்கள் தினம் ஒரு ஆள் கடைக்கு வருவநதகூை சபரிே விஷேமாக
இருந்தது. காடல ஒன்பதடர மணிக்கு கடைடேத் திறந்துடவத்துவிட்டு இரண்டு மணி வடர
ஒரு வாரம் கடைப் பக்கநம நபாகவில்டல. கடைடேக் காலி சசய்து சாவிடே ஒப்படைக்க
ஒரு ோள் ேண்பர் நபானநபாது, தான் டவத்துவிட்டுப் நபான சபட்டியில் பாதிப் புத்தகங்கள்
அப்படிநே இருந்தன என்றும், ஓசியில் எடுத்துப் நபாங்கள் என்று சசான்னால்கூை மக்கள்
புத்தகங்கடளக் சகாண்டுநபாக விரும்பவில்டல என்றும் சாடலயில் நின்று கண்ணீர்விட்டு
இருக்கிறார். அதன் பிறகு அவர் வாசிப்படதநே நிறுத்திவிட்ைார். அவரது ரசடன அப்படிநே
மாறிப்நபாய்விட்ைது.
பார்டவ சவளிச்சம்!
'The beautiful country' என்ற வியட்ேொமியப் படம் பொர்த்நதன். பினொ என்ற பதின்வயதுப்
தபயன் தன்தனக் கிரொமத்தில் விட்டுவிட்டு ஓடிப்நபொன தனது தொதயத் நதடிக் கிரொமத்தில்
இருந்து சிநகொன் வருகிறொன்.
படம் பொர்த்துக்சகொண்டு இருக்தகயில், ஈைத் தமிழ் மக்கள் கடல் கடந்து சசன்ற நிகழ்வுகள்
மனததத் துவைச்சசய்தன. எவ்வைவு நபர், எத்ததன சிரமங்களுடன் ேொடு கடந்து, புகலிடம்
இலங்தகத் தமிழ் மக்கள் யொவர் மனதிலும் நீங்கொத வலி ஒன்று உள்ைது. அது புகலிடம்
நதடி அதலந்துபட்ட அவமொனங்கள், அனுபவங்களின் நிதனவுகள். அனுபவம் என்ற
சசொல் எவ்வைவு அழுத்தமற்றது என்பதத உைருவது இதுநபொன்ற சூைலில்தொன்.
முதறயொன நுதைவு உரிதம இன்றி விமொன நிதலயங்களில் பிடிபட்டவர்கள். கப்பல் ஏறிப்
பசி தொகத்நதொடு தப்பிப் பிதைத்துக் கதர கண்டநபொதும், தன்தன ஒரு நதசமும்
அனுமதிக்கொது என்று திருப்பி அனுப்பப்பட்டவர்கள், எப்படிநயொ ஒரு நதசத்தினுள்
நுதைந்துவிட்நடொம் என்று ஆசுவொசம்சகொண்டநபொது, அங்நக குடியுரிதம அதிகொரிகைொல்
திருப்பி அனுப்பப்பட்டவர்கள், யொவர் கண்களிலும் மதறந்து நிைலொக ஒளிந்து
வொழ்பவர்கள் என்று எத்ததன துயர அனுபவங்கள், அவல நிகழ்வுகள்.
ஐநரொப்பிய ேொடுகள் ஒன்றில் வொழும் ஈைத் தமிழ் ேண்பர் ஒருவர், சமீபத்தில் சசன்தனக்கு
வந்திருந்தொர். 17 வருடங்களுக்குப் பிறகு இலங்தகயில் உள்ை தனது சசொந்த ஊருக்குச்
சசன்ற அனுபவத்தத விவரித்துக்சகொண்டு இருந்தொர்.
இப்படி 11 சிதறகள். ஆறு ஆண்டுகள் ஓர் இடம்விட்டு மறுஇடம் என்று அதலந்து, உடல்
ேசிந்து முடிவில் ேொர்நவ சசன்று நசர்ந்நதன். வீட்டில் இருந்து கிைம்பி இன்சனொரு
நதசத்திதன அதடவதற்கு எனக்கு இரண்டொயிரம் ேொட்கள் ஆகியிருந்தன.
ேொனொவது உயிர் தப்பிப் புகலிடம் நதடிவிட்நடன். என்நனொடு புறப்பட்ட என் தம்பி வழி
மொறி ரஷ்யொ சசன்று, அங்நக அதிகொரிகளிடம் பிடிபட்டு சித்ரவதத சசய்யப்பட்டு,
யுத்தம் முடிவுக்கு வந்தது. உடநன, ஊர் சசன்று வர நவண்டும் என்ற நவட்தக தீவிரமொனது.
இனி அங்நக என்ன இருக்கிறது என்ற நிதர்சனம் சதரிந்தநபொதும், மனது சொந்தம்சகொள்ை
மறுத்தது. சில வொரங்களில் பயை ஏற்பொடு சசய்நதன். 17 வருடங்களுக்குப் பிறகு தொய்
மண்ணில் கொலடி எடுத்துதவக்கிநறன். மிதக உைர்ச்சி என்று நீங்கள் சசொல்லக்கூடும்.
ஆனொல், விமொனம் ததர இறங்கி, சசொந்த ேொட்டுக்கு வந்துவிட்நடொம் என்று உைரும்நபொது
சதொண்தட அதடத்துக்சகொண்டது. ஒரு பக்கம் சந்நதொஷம்... மறுபக்கம் ஆறொத வலி.
இன்று என் குடும்பத்தில் உயிநரொடு எவரும் இல்தல. ஆனொல், என்தன வைர்த்த ஊர்,
சபருகிநயொடும் ஆறு... பைம் சகொடுத்த விருட்சங்கள், ேடந்து திரிந்த சொதலகள், கற்றுத்தந்த
பள்ளிக்கூடம் யொவும் சிததந்து உருத்சதரியொமல் நபொயிருந்தன. எவதரயும் சந்திக்கநவொ,
உதரயொடநவொ மனம் இல்லொமல் இரண்டு ேொட்களில் ஐநரொப்பொ திரும்பி விட்நடன். ஊரில்
இருந்து என்ன சகொண்டுவந்தீர்கள் என்று நகட்ட மதனவிக்கு நபருந்தின் பயைச்சீட்தடக்
கொட்டிநனன். அதிசயமொன சபொருதைக் கொண்பததப்நபொல அததப் பொர்த்துக்சகொண்டு
இருந்தொள். பின்பு, அவைொலும் அழுதகதய அடக்க முடியவில்தல. ஐநரொப்பிய ேொட்டின்
அத்ததன குளிதரயும் மீறி, எங்கள் மனதில் ஊதரப் பிரிந்த நிதனவு சேருப்பொக
வொட்டிக்சகொண்டு இருக்கிறது. அதத எந்த பனிப் சபொழிவொலும் தணிக்க முடியவில்தல!'
பொர்தவ சவளிச்சம்!
சரி, பிரசாதமாெது ொங்கி ெருகிநைன் என்று நபாை ேண்பர் அசதிநயாடு திரும்பி ெந்து,
ஒநர வகாள்னையா இருக்கு. பிரசாதம் வினல அதிகம். ொய்ல னெக்கநெ முடியனல என்று
புலம்பிைார். நகாயிலுக்கு ெந்ததுக்கு சாமிப் படம் ஒன்று ொங்கிக்வகாள்ைலாம் என்று
அருகில் இருந்த கனடக்குப் நபாய், ேண்பரின் மனைவி வினலனயக் நகட்டதும் அெருக்குத்
தனல சுற்றியது.
ஏனழ எளிய மக்கள் நிம்மதியும் சாந்தியும் நதடி ெரும் நகாயில்கள் ஏன் இப்படிக் வகாள்னை
அடிக்கும் னமயமாக மாறிப்நபாைது. கானச ொரி இனைத்தால் மட்டுநம கடவுனை அருகில்
வசன்று ெணங்க முடியும் என்ை அெலத்னத ஏன் சகித்துக்வகாண்டு இருக்கிநைாம். 'நகாயில்,
வகாடியெர்களின் கூடாரமாகிவிடக் கூடாது' என்று வகாதித்து எழுந்தான் 'பராசக்தி'
படத்தில் குணநசகரன். ஆைால், இன்று தமிழகக் நகாயில்கனைப்நபால பக்தர்கனைத்
துச்சமாக, அெமரியானதயாக ேடத்தும் நகாயில்கள் நெறு எந்த மாநிலத்திலும் இல்னல.
பார்வை வைளிச்சம்!
துணிக் கடையில் ஒரு கர்ச்சீப் திருடிைால். குற்றம், ஓடும் நபருந்தில் அடுத்தேர் பாக்ககட்டில்
உள்ை 10 ரூபாடயக் டகவிட்டு எடுத்தால், அது குற்றம். ஆைால், ஒரு கடலப் படைப்டப
அப்படிநய ேகல் எடுத்து முடறயாை உரிடம இன்றி அடுத்தேர் பயன்படுத்திக்ககாள்ேது மட்டும்
எப்படிக் குற்றம் இல்லாமல் நபாகிறது. இன்கைாரு பக்கம், கசாற்பப் பணம் தந்துவிட்டு
அடுத்தேர் படைப்டப விடலக்கு ோங்கி, அடதத் தன் கபயரில் தைது படைப்பாக
உருமாற்றிக்ககாள்ளும் ேக்கிரமும் சமகாலத்தில் அதிகமாகி ேருகிறது.
அப்படி ஒரு திடீர் பிரபலம், எைது எழுத்துக்கடை ோசித்திருப்பதாகச் கசால்லி, மாடல ோம்
சந்திக்கலாமா என்று ஒருோள் நகட்ைார். அேரது வீட்டில் சந்திப்பு ேடைகபற்றது. மிகப் கபரிய
வீடு. அேரது அடற விஸ்தாரமாக இருந்தது. அடற முழுேதும் புத்தகங்கள். புத்தகங்கடைத் நதடி
விடலக்கு ோங்குேதற்காகநே ஓர் உதவியாைர் நேடலக்கு இருந்தார் என்றால் பாருங்கள்.
எப்படியும் 5,000 புத்தகங்களுக்கு நமலாக இருக்கக்கூடும்.
இன்நைார் அடறயில் 2,000 உலகத் திடரப்பைங்கள், ந ாம் திநயட்ைர். அந்த அடறயின் சுேரில்
பதிக்கப்பட்ை அலமாரியில் உலகின் பல்நேறு விதமாை இடசத் தகடுகள், இடசக் கருவிகள்,
கூடுதலாக ஓர் அலமாரி முழுேதும் படைடமயாை கபாருட்கள், ஓவியங்கள், சிற்பங்கள்,
மாடியில் உள்ை ஓர் அடறக்கு அடைத்துப் நபாைார். அங்நக விதவிதமாை என்டசக்நைாபீடியா,
படைய ஏடுகள், பிரதிகள், ஏநதா ஒரு விநோத மியூஸியத் துக்கு ேந்துவிட்ைதுநபான்று இருந்தது.
அேநராடு நபசத் துேங்கிய மறு நிமிைம், அேர் முழு முட்ைாள் என்பதும், அேரது டகயில்
மிதமிஞ்சிய அைவில் பணம் இருப்பதால், யார் எடதச் கசான் ைாலும் விடலக்கு ோங்கி, அதில்
தைக்கு அதிக ஆர்ேம் இருப்படதப்நபால நபாலியாகக் காட்டிக்ககாள்கிறார் என்ப டதயும் உணர
முடிந்தது.
ஒநர ஆள் எப்படி இலக்கியம், இடச, சினிமா, நுண்கடல, அகழ்ோராய்ச்சி, பயணம், ஆய்வு,
சமூக சிந்தடை, எழுத்து, விடையாட்டு, இதழியல் என்று அத்தடை துடறகளிலும் ஒநர நேரத்தில்
விற்பன்ைராக இருக்க முடியும் என்று கதரியவில்டல. அந்தப் பிரபலம் அப்படித் தன்டைக்
காட்டிக்ககாண்டு இருந்தார். அேரது வீடு மிகப் கபரிய ோைக நமடைநபாலநே நதான்றியது.
தன்டை அறிோளியாகக் காட்டிக்ககாள்ை ஓர் ஆள் எவ்ேைவு முட்ைாைாக ேைந்துககாள்ை
முடியுநமா, அத்தடையும் அேர்நமற்ககாண் ைார். தைது தேறுகடை அடுத்தேர்
அறிந்துவிடுோநரா என்ற கூச்சம்கூை அேரிைம் துளியும் இல்டல. அதுதான் பணத்தின்
இயல்புநபாலும்.
தான் அறிோளி இல்டல. தைக்கு அதிகம் கதரியாது என்று கசால்லிக்ககாள்ேடத ஏன் மனிதர்கள்
எப்நபாதும் அேமாைமாக நிடைக்கிறார்கள். எல்லாம் கதரிந்தேர்நபால காட்டிக்ககாள்ேதில்
அப்படி என்ை சுகம் இருக்கிறது?
அந்தப் பிரபலத்திைம் ோன்குவிதமாை கசல்நபான்கள் இருந் தை. ோன்கிலும் அேர் மாறி மாறிப்
நபசிக்ககாண்டு இருந்தார். இடையிடைநய, லத்தீன் அகமரிக்க இலக்கியம், கபட்நராப்
அல்மநதாோர் சினிமா, கலமூரியா கண்ைம் உண்டமயாைதா, ஈைத் தமிைர் பிரச்டை என்ற
அேர் எைக்கு ஜப்பானிய முடறயில் நதநீர் தயாரிப்பது பிடிக்கும் என்றுச் கசால்லித் தாநை, நதநீர்
தயாரித்து ேருேதாக கிச்சன் நோக்கிச் கசன்றார். அப்நபாது அேரது உதவியாைர் அடறக்கு ேந்து
10 நிமிைங்கள் என்நைாடு நபசிக்ககாண்டு இருந்தார். அப்நபாதுதான் ஓர் உண்டம புரிந்தது.
அந்தப் பிரபலம் திைமும் மாடலயில் கேவ்நேறு துடற சார்ந்த ஆட்கடைத் தன் வீட்டுக்கு
அடைத்துப் நபசிக்ககாண்டு இருப்பது அேருக்கு ஒரு கபாழுதுநபாக்கு. தன்டைத்
கதரியாதேர்கள் எந்தத் துடறயிலும் இருக்கக் கூைாது என்பநத அேரது லட்சியம்.
அதற்குள் ஜப்பானியத் நதநீர் ேந்திருந்தது. தான் அடத எப்படித் தயாரித்நதன் என்று விைக்கமாக
பிரபலம் கசான்ைார். அதன் பிறகு, ஜப்பான் கதாைர்பாகத் தன்னிைம் உள்ை இடசத் தட்டுகள்,
திடரப்பைங்கள், ஓவியங்கடை எடுத்துக் காட்டிைார். நேடிக்டக என்ைகேன்றால், அதில் பாதிப்
புத்தகங்கள் அட்டைகூைப் பிரிக்கப்பைவில்டல. அடத அேர் அறிந்துககாள்ை நேண்டும் என்று
சுட்டிக்காட்டிநைன். உைநை, அேர் அதன் முந்டதய பதிப்டபத் தான் ோசித்து இருப்பதாகவும்,
இது தற்நபாது கேளியாை புதிய பதிப்பு என்று கசால்லிச் சிரித்தார்.
ஆனசப்பைவில்னல.
திடீபரை, அவர் தோன் புனகத்துக் பகோண்டு இருந்த சிகபரட் நுனியோல் அந்தப் பலூனைத்
பதோட்டு பவடிக்க னவத்தோர். பலூன் பவடிப்பனதக் கோணும்நபோது அவர் முகத்தில் நதோன்றிய
சந்நதோஷம் என்னை அச்சமூட்டியது. வயது ஏை ஏை, பலூனை பவடிக்கனவப் பதில் மைது
ஏன் குரூர ஆனசபகோள்கிைது என்று நயோசித்தபடிநய இருந்நதன்.
வயது ேம்னம ஏன் சிறு பபோருள் கனளக்கூை ரசிக்கவிைோமல் பசய்கிைது. ஒரு முதியவர்
பலூன்விடுவது தவறு என்று யோர் பசோன்ைது. அல்லது ேடுத்தர வயதுக்கோரன் ஆனசயோக ஒரு
பலூனை வோங்கிைோல் உைநை, அவன் முட்ைோள் ஆகிவிடுவோைோ என்ை? இனவ ேமது
கற்பிதங்கள். சிறு வயனத எந்த வடிவத்தி லும், எந்தச் பசயலிலும் யோரும் நினைவு
படுத்திவிைக் கூைோது என்பதில் ஏன் இவ்வளவு கவைமோக இருக்கிநைோம். உண்னமயில் ேோம்
போல்யத்தில் இருந்து விடுபடும்நபோது போல்யத்தின் வசீகர மோை பபோருட்களில் இருந்தும்
விடு படுகிநைோம். வளர்ந்த மனிதன் ஏன் பலூன்களுக்கு எதிரோக மோறிவிடுகிைோன். அல்லது
பபரியவர்கள் ஏன் பலூன் கனள பவறுக்கிைோர்கள் என்று புரியநவ இல்னல.
கவைமோக ஊதி அழகோை வடிவம் பகோண்ை பலூனை நூலோல் கட்டி, அந்த நூனலக் னகயில்
பிடித்தவுைன் சிறுவனின் மைதும் பைக்கத் துவங்கி விடும். வோனைத் தன்ைோல் பதோட்டுவிை
முடியும் என்று அவன் ேம்புவோன். தன்ைோல் பலூனைக்பகோண்டு பைனவ நபோல் பைக்க
முடியும் என்று கைவு கோண்போன். பலூன்கநளோடு வீதியில் ஓடும் சிறுவர்கள் தோங்கள்
உலகிநல பபரிய அதிர்ஷ்ைசோலிகள் என்நை கருதுகிைோர்கள்.
இன்னைக்குக் கனையில் பலூனை வோங்கி அனத ஊதுவதற்கு ஆள் நதடும் சிறுவர்கள் எவரும்
இல்னல. கோற்று அனைத்து விற்கப்படும் பலூன்கனள மட்டுநம வோங்குகிைோர்கள். தோைோகக்
கோற்ைனைத்துப் போர்க்கும் ஆர்வம் சிைோர்களிைம்கூை இல்னல. அனதவிை, பலூன் இன்னைக்கு
போர்ட்டிக்கோை பபோருளோகிவிட்ைது. யோரோவது ஒன்றுக்கு நமற்பட்ை பலூன்கள் வோங்கிைோல்,
உைநை வீட்டில் போர்ட்டியோ என்று நகட்கிைோர்கள்.
பார்வை வைளிச்சம்
தினசரி ேகடப் பயிற்சி, எளிய உணவு, பகல் நேைங்ககை படிப்பதிலும் இகச நகட்பதிலுமாக
ஈடுபடுத்தி ேந்தார். அேருக்குத் தனது 48 ேயது மகன் ேலி தாங்க முடியாமல் கூப்பாடு
நபாடுேதும், மருத்துேர்ககைத் நதடி அகலேகதயும் காண்பது சிறுபிள்கைத்தனமாக
இருந்தது.
"முட்டாள் மாதிரி நபசுேப்பா. என் ேலி எனக்குத்தான் சதரியும். உன் அட்கேஸத் தூக்கிக்
குப்கபல நபாடு. இந்த வீட்ல என் ேலிகய நீங்க யாரும் புரிஞ்சுக்கநே இல்கல. உங்களுக்கு
நேடிக்ககயா இருக்கு" என்று கடுகமயாகக் கத்தி, வீட்டில் இருந்த மகனவி, பிள்கைகள்
யாேகையும் திட்டித்தீர்த்தார்.
"உனக்கு எல்லாத்துக்கும் பயம். அதுல பாதி நீநய ஏற்படுத்திக்கிட்டது. 100 நபர் கூடநே
இருந்தாலும், நோய் யாருக்கு ேருநதா, அேங்கதான் அத்தகனயும் அனுபவிக்கணும். நோய்ல
இருந்து விடுபட மருந்து மட்டும் நபாதாது. மனசுதாம்ப்பா முக்கியம்" என
நமாகனசுந்தைத்திடம் அேரின் அப்பா மனம்விட்டுச் சசான்னார். தற்நபாது நமாகனசுந்தைம்
மறுபடி முதலில் பார்த்த மருத்து ேரிடம் சிகிச்கச சபேலாம் என்று சதாடங்கி இருக்கிோர்.
இது யாநைா ஒருேரின் பிைச்கன இல்கல. சபரும்பான்கமயினர் மருத்துேத்கத,
மருத்துேர்ககைச் சந்நதகத்துடநன பார்க்கிோர் கள். அதற்குத் துகண சசய்ேதுநபாலநே
நபாலி மருந்துகள், பணம் பறிக்கும் மருத்துேமகனகள், நபாலி டாக்டர்கள் சபருகி
ேருகிோர்கள். அேர் கைால் பாதிக்கப்பட்ட நோயாளிகளின் ககதககை ஊடகங்கள்
சதாடர்ந்து சேளியிடுகின்ேன. அது நோகயவிட அதிக அச்சம் ஊட்டுகிேது.
நூற்ைாண்டுகளாகநவ ஆதிவாசிகள்
என்ை வுடன் ேம் மனதில்
படிப்பறிவு இல்ைாத, இறை தறைகறள உறடயாக அணிந்து
நவட்றடயாடிப் பிறைக்கும் ஏளனத்துக்கு உரிய, ஒதுக்கப்பட்ட
மனிதர்கள்பற்றிய பிம்பநம தங்கி இருக்கிைது. இன்றைக்கும் பள்ளிகளில்
மாறுநவஷப் நபாட்டியில் ஆதிவாசியாகச் சிறுவர்கள் எளிதாக நவஷமிட்டு,
றகயில் ஈட்டிநயாடு குதிக்கிைார்கள். இதுதான் சபரும்பான்றம மக்களின் மனதில் உள்ள
பிம்பம்.
பிஹலி, சக்மா, டங்கி, சதாடியா, துந்தாரி கடிகாலி, கசாரியா. நகாஷ்ரி, ஹல்பி, நகாட்டா,
ஹின்பி, ைம்பானி, ைாரியா, மாவிச்சி, மன்வாரி, சர்நகாடி, தாகூகுரு, வர்லி, ஹாநரா, மரிங்,
மம்பா, சுைாங், நதாடா, பூச்நசாரி, நசமா, சஷர்பா, சகாண்டி, ஹதார், அசூரி, நிநகாபாரிசி,
வாஞ்நசா, நிமாரி... இசதல்ைாம் என்னசவன்று பார்க்கிறீர்களா?
இங்கு உள்ள மரத்றத நீங்கள் சவறும் மரமாகப் பார்க்கிறீர்கள். ோங்கள் அறத எங்கள்
மூதாறதயர்களாகப் பார்க்கிநைாம். இங்கு உள்ள ஒரு பாறை சவறும் பாறை இல்றை. அது
எங்கள் தாறயப் புறதத்த இடம். இங்கு பூத்துள்ள பூக்கள் இைந்துநபான எங்கள்
சநகாதரிகளின் சிரிப்பு. காடுதான் எங்களின் வீடு. காடுதான் எங்களின் தாய் - தகப்பன்.
எங்கறள நீங்கள் அதிகாரத்தின் துறணசகாண்டு விரட்டி இறதக் றகப்பற்ைவும்கூடும்.
ஆனால், இதன் புனிதத்றத நீங்கள் புரிந்துசகாள்ளாமல் சிறதத்துவிடுவீர்கள் என்பதற்காகநவ
ோங்கள் நபாராட நவண்டியிருக்கிைது.
விதி வலியது என்று ோங்கள் ேம்புகிநைாம். அதுதான் உங்கறள அனுப்பி எங்கநளாடு சமர்
சசய்கிைது. எங்களின் ரத்தம் இந்தப் பூமிக்குத் நதறவப்படுகிைது என்பதால், உங்கநளாடு
நபாராட ோங்கள் முன் நிற்கிநைாம். ோங்கள் இைந்துநபானாலும் எங்களின் அழியாத
சசாற்கள் உங்கறள ேட்சத்திரம்நபாை வானில் இருந்து பார்த்தபடிநயதான் இருக்கும்!'
ஜீவன் சாைா பள்ளிகறள அரசு அங்கீகரிக்க நவண்டும் என்று இந்திய அளவில் அறிவுஜீவிகள்,
அறிைர்கள், கல்வியாளர்கள் நபாராடி... இன்று அனுமதிசபற்று இருக்கிைார்கள். சம்பளம்
வாங்கும் அரசுப் பணியில் இருக்கும் ஆசிரியர் யாரும் சசல்ை முன் வராத மறைவாழ்
கிராமங்களுக்கு, சம்பளம் இல்ைாமல் நவறை சசய்ய... அசமரிக்காவில் தான் பார்த்துவந்த
நவறைறயத்துைந்து விட்டுச் சிை இறளைர்கள் முன் வருகிைார்கள். இந்த மாற்ைத்றத ஓர்
ஆவணப் படமாக உருவாக்கி இருக்கிைார்கள். இது பல்நவறு திறரப்பட விைாக்களில் விருது
சபற்றுள்ளது.
'Small Hands' என்ற நடனிஷ் குறும் டத்ததப் ோர்த்நதன். சேலிந்த தக ஒன்று பூதவ
வதரகிறது. ேறு நிமிஷம் எங்கிருந்நதோ ஒரு முரட்டுக் தக அததப் பிடுங்கிக்சகோண்டு
ந ோகிறது. உடநன, சேலிந்த தக ஒரு மீதன வதரகிறது. முரட்டுக் தகநைோ, அததத்
தூண்டில் ந ோட்டுப் பிடித்துப் ந ோய்விடுகிறது. எளிை தக இப்ந ோது ஒரு ேரத்தத
வதரகிறது. ைேோன தக நகோடோலிைோகி அதத சவட்டுகிறது. எளிை தக ஒரு புறோதவ
வதரகிறது. முரட்டுக் தக அததக் சகோன்று ந ோடுகிறது.
10 வருடங்களுக்கு முன்பு,
சவலிங்டனில் உள்ை ரோணுவ அதிகோரி
ஒருவரின் வீட்டுக்குச் சசன்று
இருந்நதன். அவரது வரநவற் தறயில்
இரண்டு தககளின் புதகப் டம். ைோநரோ
ஒரு புனிதரின் தககைோக இருக்கக்கூடும் என்று நிதனத்து, அததப் ற்றிக் நகட்கநவ இல்தை.
அவநரோடு கோரில் ைணம் சசய்யும்ந ோது, அநதந ோன்ற தககளின் புதகப் டத்தத
ேறு டியும் ோர்த்நதன். ஆவலில் அது ைோருதடை தககள் என்று நகட்நடன்.
அம்ேோ இறப் தற்குச் சிை ேணி நேரம் முன் ோக இந்தப் புதகப் டத்தத எடுத்நதன். இந்தக்
தககள் இப்ந ோது உைகில் இல்தை. ஆனோல், இநத தக கைோல் வைர்க்கப் ட்டவன் உங்கள்
முன்னோல் உட்கோர்ந்திருக்கிநறன். என் அம்ேோ எனக்கு விவரம் சதரிந்த ேோளில் இருந்து ஓய்வு
எடுத்தநத இல்தை.
அம்ேோ கஷ்டப் டுகிறோள் என்று சதரிந்தந ோதும் ைோர் அவதை இப் டிக் கஷ்டப் டச்
சசோன்னது என்றுதோன் அந்த ேோளில் நதோன்றிைது. கல்லூரி வைதில் ேண் ர்கநைோடு நசர்ந்து
சுற்றவும், புதுப் புது ஆதடகள் வோங்கவும் குடிக்கவும் எத்ததனநைோ ச ோய்கள் சசோல்லி
இருக்கிநறன். என் அண்ணனும் தங்தகயும்கூட இப் டித்தோன் சசய்திருக்கிறோர்கள். ஆனோல்,
அம்ேோ அதற்கோக எவதரயும் நகோபித்துக்சகோள்ைநவ இல்தை.
முதிை வைதில் அம்ேோ மிகுந்த கூச்சத்துடன், 'எனக்கு ஒநர ஒரு வோட்ச் நவண்டும். சின்ன
வைதில் வோட்ச் கட்டிக்சகோண்டு நவதைக்குப் ந ோக நவண்டும் என்று ஆதசப் ட்நடன்.
ஆனோல், அது ேடக்கநவ இல்தை. அதன் பிறகு, எனக்குள் இருந்த கடிகோரம் ஓடு... ஓடு...
அம்ேோ விரும்பிை டி ஒரு வோட்ச் வோங்கித் தந்நதன். ஒரு ள்ளிச் சிறுமிதைப்ந ோை அதத
ஆதசைோக அம்ேோ எல்நைோரிடமும் கோட்டினோள். அதத அணிந்துசகோள்வதில் அம்ேோ
கோட்டிை ஆர்வம் என்தன சேகிழ்வூட்டிைது. அதன் பிறகு அம்ேோ, ேோன் திருேணம் சசய்து
சடல்லி, ச ங்களூரு என்று நவதைைோக அதைந்தந ோது கூடநவ இருந்தோர். சடல்லியில்
எதிர் ோரோத சேஞ்சுவலி ஏற் ட்டு ேருத்துவேதனயில் அனுேதிக்கப் ட்டு இருந்தோர். ேோன்
கூடநவ இருந்நதன்.
'ேோங்கள் ஏேோற்றிைந ோது எல்ைோம் ஏன் அம்ேோ எங்கதை ஒரு வோர்த்ததகூடத் திட்டநவ
இல்தை?' என்று நகட்நடன். அம்ேோ, 'அதற்கோக ேோன் எவ்வைவு அழுதிருக்கிநறன் என்று
உங்களுக்குத் சதரிைோது. ஆனோல், அன்று ேோன் நகோ ப் ட்டு இருந்தோல், என் பிள்தைகள்
என்தனவிட்டுப் ந ோயிருப் ோர்கள்' என்று சசோல்லி, தன் தகதை என்னுடன்
நசர்த்துதவத்துக்சகோண்டோர்.
அப்ந ோதுதோன் அந்த முதிை தககதைப் ோர்த் நதன். அது எவ்வைவு உதழத்திருக்கிறது.
எவ்வைவு தூய்தேப் டுத்தி இருக்கிறது. எவ்வைவு அன்த ப் கிர்ந்து தந்திருக்கிறது. அதத
ஒரு புதகப் டம் எடுத்துக்சகோள்ை நவண்டும் என்று நதோன்றிைது. பிறகு ஒருேோள், எனது
நகேரோதவ எடுத்து வந்து, புதகப் டம் எடுத்துக்சகோண்நடன். இன்று அம்ேோ என்நனோடு
இல்தை. ஆனோல், இந்தக் தககள் என்தன வழி ேடத்துகின்றன. ஒவ்சவோரு ேோளும் ேோன்
எப் டி வைர்க்கப் ட்நடன் என் தத இந்தக் தககள் நிதனவு டுத்துகின்றன. இதத
வணங்குவததத் தவிர, நவறு ேோன் என்ன சசய்துவிட முடியும்?" என்றோர்.