Σκοπός, αιτία, χρόνος- οἶδα, δέδοικα, έοικα, τέθνηκα, κειμαι κάθημαι,

μέμνημαι, δύναμαι

Εἰ δέ τῳ δοκεῖ ταῦτα καὶ δαπάνης μεγάλης καὶ πόνων πολλῶν καὶ

πραγματείας εἶναι, καὶ μάλ’ ὀρθῶς δοκεῖ· ἀλλ’ ἐὰν λογίσηται τὰ τῇ πόλει μετὰ

ταῦτα γενησόμενα, ἂν ταῦτα μὴ ’θέλῃ, εὑρήσει λυσιτελοῦν τὸ ἑκόντας ποιεῖν

τὰ δέοντα. Εἰ μὲν γάρ ἐστί τις ἐγγυητὴς θεῶν (οὐ γὰρ ἀνθρώπων γ’ οὐδεὶς ἂν

γένοιτ’ ἀξιόχρεως τηλικούτου πράγματος) ὡς, ἐὰν ἄγηθ’ ἡσυχίαν καὶ ἅπαντα

προῆσθε, οὐκ ἐπ’ αὐτοὺς ὑμᾶς τελευτῶν ἐκεῖνος ἥξει, αἰσχρὸν μὲν νὴ τὸν Δία

καὶ πάντας θεοὺς καὶ ἀνάξιον ὑμῶν καὶ τῶν ὑπαρχόντων τῇ πόλει καὶ

πεπραγμένων τοῖς προγόνοις, τῆς ἰδίας ἕνεκα ῥᾳθυμίας τοὺς ἄλλους πάντας

Ἕλληνας εἰς δουλείαν προέσθαι, καὶ ἔγωγ’ αὐτὸς μὲν τεθνάναι μᾶλλον ἂν ἢ

ταῦτ’ εἰρηκέναι βουλοίμην· οὐ μὴν ἀλλ’ εἴ τις ἄλλος λέγει καὶ ὑμᾶς πείθει,

ἔστω, μὴ ἀμύνεσθε, ἅπαντα πρόεσθε.

ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ, ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΝ ΧΕΡΡΟΝΗΣΩ, 48-49

Λεξιλόγιο

λυσιτελῶ: πληρώνω, ωφελώ

ἀξιόχρεως: υπολογίσιμος, σπουδαίος, σημαντικός, χρήσιμος, ικανός

προΐεμαί τινα εἰς δουλείαν: ρίχνω κάποιον σε δουλεία

 ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ 25

1. Να γραφούν οι ζητούμενοι τύποι:

μεγάλης: την αιτιατική πληθυντικού αριθμού ουδετέρου γένους στον συγκριτικό βαθμό
ἑκόντας: την κλητική ενικού αριθμού στο ίδιο γένος
ἐγγυητής: την δοτική πληθυντικού αριθμού
ἀξιόχρεως: να κλιθεί
πάντας: την κλητική ενικού αριθμού στο ίδιο γένος
εὑρήσει: το β’ ενικό πρόσωπο προστακτικής αορίστου β’ στην ίδια φωνή
προῆσθε: το γ’ πληθυντικό πρόσωπο οριστικής ενεστώτα στην ίδια φωνή
τελευτῶν: το α’ πληθυντικό πρόσωπο ευκτικής ενεστώτα στην ίδια φωνή πεπραγμένων: το
απαρέμφατο ίδιου χρόνου στην ίδια φωνή
τεθνάναι: το β’ πληθυντικό πρόσωπο ευκτικής μέλλοντα

2. μεγάλης, πολλῶν: Να κλιθούν στο αρσενικό και ουδέτερο στο θετικό και συγκριτικό

3. ταῦτα, τις, ὑμᾶς, οὐδεὶς, τηλικούτου: Να κλιθούν

4. λογίσηται, εὑρήσει, ἄγηθ’: να γίνει εγκλιτική αντικατάσταση.

5. λυσιτελοῦν, τὰ δέοντα, τελευτῶν: να κλιθούν οι μετοχές και να γίνει εγκλιτική

αντικατάσταση στο β΄ενικό πρόσωπο ενεστώτα

6. τεθνάναι: να γίνει εγκλιτική αντικατάσταση στο β΄ενικό πρόσωπο στον αόριστο β΄

7. Αφού αναγνωρίσετε το είδος του υποθετικού λόγου στην ακόλουθη περίοδο, να τον
επαναδιατυπώσετε έτσι, ώστε να σχηματιστεί το αντίθετο του πραγματικού και την
απλή σκέψη του λέγοντος: «ἀλλ’ ἐὰν λογίσηται τὰ τῇ πόλει μετὰ ταῦτα
γενησόμενα, ἂν ταῦτα μὴ ἐθέλῃ ποιεῖν, εὑρήσει λυσιτελοῦν τὸ ἑκόντας ποιεῖν τὰ
δέοντα».

8. Να μετατρέψετε τον πλάγιο λόγο που διαπιστώνετε στην παρακάτω περίοδο σε

ευθύ: «Εἰ δέ τῳ δοκεῖ ταῦτα καὶ δαπάνης μεγάλης καὶ πόνων πολλῶν καὶ
πραγματείας εἶναι».

9. «οὐ γὰρ ἀνθρώπων γ’ οὐδεὶς ἂν γένοιτ’ ἀξιόχρεως τηλικούτου πράγματος»: Να

τρέψετε την παραπάνω περίοδο σε όλες τις δυνατές μορφές πλαγίου λόγου με
εξάρτηση την φράση που σας δίνεται: «Οὗτος λέγει».