பதிப்புரை

பாரத நாடெங்கும் மிகப் பழைய காலந்டதாட்டுப் பரவி நிழலடபற்று

வந்துள்ள கழதகள் பாரதமும் இராமாயணமும் ஆம். இந்த இரு டபரு நூல்களும்
'இதிகாசம்' என்று சிறப்பித்துக் கூறப்படுவன. வெடமாழியில் ததான்றிய இந்தப்
டபருநூல்கழளப் பாரத நாட்டு டமாழிகள் பலவற்றில், கவிழத வடிவிலும்
பிறவாறாகவும், டமாழிடபயர்த்தும், சுருக்கியும், அங்கங்தக வைங்கிய புதிய
கழதகழள உென் பிழணத்தும், நாட்டு நெப்பு, சூழ்நிழல முதலியவற்றிற்கு ஏற்பச்
சிற்சில மாறுதல்கள் டசய்தும், புலவர் டபருமக்கள் பற்பல காலங்களில்
ஆக்கிவந்துள்ளார்கள். இந் நூல்களில் அெங்கிய பல நிகழ்ச்சிகழளயும் கிழளக்கழதப்
பகுதிகள் சிலவற்ழறயும் தனித்தனி நூலாகவும் சிலர் டசய்துவந்துள்ளனர்.

இவ்விரண்டிலும் பாரதக்கழதகள் நம் நாட்டில் மிகுதியாகப் தபாற்றப் டபற்று

வந்துள்ளன. இராம சரிதத்தால் இராமாயணம் ஏற்றம் டபற்றது தபாலதவ, கண்ணன்
சரிதத்ததாடு ஒன்றிப் பாரதம் ஏற்றம் டபற்றுள்ளது. 'மகாபாரதத்தால் தூது தபானவன்
ஏற்றம் டசால்லுகிறது' என்று டபரியார்கள் கூறியுள்ளனர். ஆழ்வார்கள் முதலிதயாரும்
கண்ணன் தூது நெந்த நிகழ்ச்சியில் டபரிதும் ஈடுபட்டுள்ளனர். பகவத் கீழதயின்
ததாற்றத்திற்கு நிழலக்களமாய் அழமந்தது பாரதப் தபார் என்பர். 'மாயன் அன்று ஐவர்
டதய்வத் ததரினில் டசப்பிய கீழதயின் டசம்ழமப் டபாருள் டதரியப் பாரினில்
டசான்ன இராமாநுசன்' என்பது இராமாநுச நூற்றந்தாதி (68). பாரதத்ழத நான்கு
தவதங்கதளாடு ஒக்க ழவத்து ஐந்தாம் தவதம் என்று மக்கள் தபாற்றிவந்துள்ளார்கள்.
'பாரத: பஞ்சதமா தவத:' என்பது ஒரு பைடமாழி.

நீடு ஆழி உலகத்து மரை நாலலாடு ஐந்து என்று நிரலநிற்கவே

ோடாத தே ோய்ரம முனிைாசன் மாபாைதம் லசான்ன நாள்

என வில்லி பாரதத்தின் சிறப்புப் பாயிரப் பாெல் புகழ்தலும் கவனிக்கத்தக்கது. இப்

டபரிய இதிகாசத்தின் டபருழம கருதி இதழன 'மகாபாரதம்' என்றும், 'மாபாரதம்'
என்றும் சிறப்பித்துக் கூறிவருகின்றனர்.

பாரதக் கழதகள் டபாதுமக்கழளப் டபரிதும் பிணித்து வந்துள்ளன. ஏததனும் விரிவான

கழதழயதயா தவறு நிகழ்ச்சிழயதயா மக்கள் குறிப்பிடும்டபாழுது 'இது என்ன!
பாரதமாயிருக்கிறதத! என்பது உலக வைக்கு. சிவப்பிரகாசரும் தம் சதகாதரரது
திருமணக்காலத்தில் வாழ்த்திய வாழ்த்து ஒன்றில், 'சிவன் ஒருவர் தூது என்ன; அத் தூது
டசன்ற கழத டசப்பில் ஒரு பாரதம் என' என்று பாரதம் என்பழதச் சிதலழெப்
டபாருள்பெ அழமத்துள்ளழமயும் தநாக்கத் தகும். பட்டி டதாட்டிகளில் வாழும்
எழுத்தறிவில்லாத மாந்தரும் இக்கழதயின் பல பகுதிகழள அறிவர்; இதில் வரும்
முக்கியமான சில கதாபாத்திரங்களின் டசயல்கழளயும் அறிவர். இப் பாத்திரங்கதளாடு
தம் காலத்தவழர ஒப்பிட்டுப் தபசுதலும் உண்டு. 'டகாழெக்குக் கர்ணன்' என்பதும்,
டநறி தவறா தநர்ழமயாளழனத் 'தருமன்' என்று புகழ்தலும், வலிழமயிற் சிறந்த
புகழுழெயாழர 'வீமவிசயர் தபால' என்று ஒப்பிடுதலும் எங்கும் உண்டு. கலகம்
மூட்டித் திரியும் ஒருவழனச் 'சகுனி மாமன்' என்று டசால்வது டபரு வைக்கு. தருமன்,
விசயன், சகாததவன், பாஞ்சாலி, திடரௌபதி, முதலிய டபயர்கழள மக்களுக்கு இட்டு
வைங்குகின்றனர்.

II

இவ்வாறு மக்களிழெதய இக் கழத டபரிதும் பரவதவ, வியாசர் வைங்கிய

பாரதமும் எங்கும் பயிலப்டபறுவதாயிற்று. இதழனப் பிரசங்கம் புரிதழலதய
டதாழிலாக உழெய டபருமக்களும் அங்கங்தக டபருகினர். அதனால் இவவிதிகாசமும்
நாளழெவில் வளர்ச்சி டபறுவதாயிற்று. இந்தப் தபரிதிகாசத்தில் இழெச் டசருகல்கள்
மிகப் பலவாக ஏற்பட்டுள்ளன என ஆராய்ச்சியாளர் கருதுகின்றனர்.
அவ்வக்காலங்களில் அங்கங்தக வைங்கிய பல கழதகளும் நிகழ்ச்சிகளும் வியாசர்
வாக்குென் பின்வந்தவர்களால் பாடிச் தசர்க்கப்டபற்றன. மதவாதிகளாலும் தத்துவ
நூற் புலவர்களாலும் பல டசய்திகள் இதனுள் புகுத்தப்டபற்றிருத்தல் இயல்தப. சிற்சில
பிரததசங்களில் மட்டும் வைங்கிய சில கழதகளும் அந்தந்தப் பிரததச பண்டிதர்களால்
பிழணக்கப்டபற்றிருக்கலாம். இதன் பகுதிகழளக் தகாவில்களில் ஓதிப் டபாருள்
டசால்லிவந்தவர்களாலும் இதழனப் பிரசங்கித்து வந்தவர்களாலும் காலப்தபாக்கில்
பல மாறுதல்கள் இந் நூலில் ஏற்பட்ென. இதனால் வியாச பாரதத்தில்
இழெச்டசருகல்கள் பல ஏற்பட்டுள்ளததாடு, நூலும் மிகமிக விரிவழெவதாயிற்று.
பிரததசத்துக்குப் பிரததசம் நூற்பகுதிகள் தவறுபட்டுக் காண்பததாடு, பாெல்கள்
பற்பல மாறுபாடுகழளயும் டபற்றுள்ளன. இவ்வழக மாறுபாடுகள் எல்லாம் இந் நூல்
மக்களிழெதய டபரிதும் வைங்கிவந்தழமழயதய புலப்படுத்துகின்றன.
 நம் நாட்டில் மட்டுமின்றி, சுமாத்திரா, ஜாவா, முதலிய தூரக் கிைக்குத்
ததசங்களிலும் பாரதக்கழதகள் பரவியுள்ளன. கி.பி. ஐந்தாம் நூற்றாண்டில் சம்பா
என்னும் இெத்தில் வியாச பகவானுக்குக் தகாவில் கட்டியிருந்தழம சாசனங்களால்
டதரியவருகிறது. ஏைாம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் காம்தபாஜ நாட்டிதல பாரதம்,
இராமாயணம், புராணங்கள் முதலிய நூல்கழளக் தகாவில்களில் படிப்பதற்கு அந்த
நாட்டு அரசன் ஏற்பாடு டசய்திருந்தழமயும் சாசனங்களால் டவளியாகிறது. எனதவ,
இந்திய நாட்டில் பிறந்த இக் கழத மக்களின் வாணிகம், குடிதயற்றம் ஆகியவற்றால்
கீழை நாடுகளில் மிக முற்பட்ெ காலத்திதலதய பரவியுள்ளழம புலனாம்.
இப்டபாழுது, இப் டபருங் கழத உலகில் பல டமாழிகளிலும் டமாழி
டபயர்க்கப்டபற்றுப் தபாற்றும் டபருழம எய்தியுள்ளது.

III

பாரதம் பாடிய டபருந்ததவனார் நற்றிழண, குறுந்டதாழக, ஐங்குறுநூறு,

அகநானூறு, புறநானூறு, என்னும் ஐந்து டதாழக நூல்களுக்கும் கெவுள் வாழ்த்துப்
பாெல் பாடியுள்ளார். இவர் பாரதத்ழத உழரயிழெயிட்ெ பாட்டுழெச் டசய்யுளாக
இயற்றினர் என்று டதரிகிறது. டதால்காப்பியப் டபாருளதிகார உழரயில்
நச்சினார்க்கினியராலும், யாப்பருங்கல விருத்தியுழரகாரர் முதலிதயாராலும், 'இது
டபருந்ததவனார் பாட்டு', 'இது பாரதப் பாட்டு' என எடுத்தாளப்டபறுகின்ற பாெல்கள்
இந் நூழலச் சார்ந்தனவாதல் கூடும். இந் நூல் முற்றும் நமக்குக் கிழெக்கப்
டபறாழமயினாதல இதன் கழதப் தபாக்கு , நழெ, முதலிய பிற இயல்புகழள நாம்
டதரிந்து டகாள்ளக் கூெவில்ழல.

பைந் தமிழ் நூலாகிய புறநானூற்றிலும் பாரதப் தபாரில் தமிைரசர்கள் உதவி

டசய்தது பற்றி ஒருகுறிப்பு உள்ளது. டபருஞ்தசாற்று உதியஞ் தசரலாதன் என்பான்
பாரதப் தபாரில் தசாறு வைங்கினான் என்று முரஞ்சியூர் முடிநாகராயர் என்பவர்
பாடியுள்ளார்.

அலங்கு உரைப் புைவி ஐேலைாடு சிரனஇ

நிலம் தரலக் லகாண்ட லபாலம் பூந் தும்ரப
ஈர்-ஐம்பதின்மரும் லபாருது கைத்து ஒழியப்
லபருஞ் வசாற்று மிகுபதம் ேரையாது லகாடுத்வதாய்! (213-16)
என்பது இப் புலவரின் வாக்கு. சங்க நூல்களில் இவர் பாடியதாகக் காண்பது இந்தப்
பாெல் ஒன்தற. புறம் 366-ஆம் பாெல் தருமபுத்திரழனக் தகாதமனார் பாடியது.
அப்பாெலில் தகாதமனார் தருமபுத்திரழன, 'அறதவான் மகதன! மறதவார் டசம்மால்!'
என்று விளிக்கின்றார். 'அறதவான் மகன்' என்பதனால் ஐவருள் ஒருவனாகிய
தருமபுத்திரழனக் குறித்ததாகுதமா என்னும் ஐயுறவு எழுதல் இயல்தப. ொக்ெர் உ.தவ.
சாமிநாழதயர், 'இவன் ஓர் அரசன்' என்தற பாெப்பட்தொர் வரலாற்றில் குறித்துள்ளார்.
எனதவ, தரும புத்திரனது டபயர் பூண்ெ ஒரு தமிழ் மன்னன் என்தற இவழனக்
டகாள்ளலாம். இதனால் பாரத வீரர்களின் டபயழர மக்கள் தங்கள் டபயராக
தமற்டகாள்ளுதல் மிகப் பைங்காலந்டதாட்தெ வரும் மரபு என்பது தபாதரும்.
டபரும்பாணாற்றுப்பழெயில்,

ஈர்-ஐம்பதின்மரும் லபாருது கைத்து அவிய,

வபர் அமர்க் கடந்த லகாடுஞ்சி லநடுந் வதர்
ஆைாச் லசருவின் ஐேர் வபால (415-417)

இளந்திழரயன் பழக டவன்றான் என்பது குறிக்கப்பட்டுள்ளது. விசயன் காண்ெவ

வனம் எரித்த டசய்தியும், வீமன் வகுத்த மழெநூல் (பாக சாஸ்திரம்) டநறிப்படி பற்பல
உணவு ஆக்கியழமயும்,

கா எரியூட்டிய கேர் கரைத் தூணி

பூ விரி கச்ரசப் புகவ ான் தன்முன்,
பனிேரை மார்பன், பயந்த நுண் லபாருட்
பனுேலின் ே ாஅப் பல் வேறு அடிசில் (238-241)

என வரும் சிறுபாணாற்றுப்பழெ அடிகளால் புலனாகின்றன.

கலித்டதாழகயில்உவழம வாயிலாகப் பாரதக் கழத நிகழ்ச்சிகள் பல காட்ெப்

டபற்றுள்ளன. அரக்கு இல்லில் ஐவழரக் குடிபுகச் டசய்து துரிதயாதனன் அதற்குத்
தீயிட்ெது(25:1-4), அந்தப் தபராபத்திலிருந்து வீமன் தன் கிழளஞழரக்காப்பாற்றியது
(25:5-8), துச்சாதனன் திடரௌபதியின் கூந்தழலப் பற்றியது (101:18-20), அவனது
டநஞ்சத்ழத வீமன் பிளந்தது (101:18-20), துரிதயாதனன் துழெழய வீமன் முறித்தது
(52:2-3), பாரதப் டபாருகளம்(104:57-59), முதலியவற்ழறப் பற்றிய குறிப்புக்கழளக்
காணலாம். சிலப்பதிகாரத்தில், 'இலங்ழகயில் எழுந்த சமரமும், கெல்வணன் ததர் ஊர்
டசருவும், பாடி' (26:238-239) என இராமாயண பாரதப் தபார்கள் இரண்டும்
சுட்ெப்டபற்றுள்ளன. அன்றியும், பாரதப் தபார் பதிடனட்டு நாள் நெந்தழம குறித்தும்
(27:7-10), அப் தபாரில் தசரன் டபருஞ் தசாறு அளித்தழம குறித்தும் (29:24), கண்ணன்
பாண்ெவர்க்குத் தூது நெந்தழம குறித்தும் (17:34,37) குறிப்புகள் வந்துள்ளன.
விராெனது நகரில் விசயன் தபடியாக வாழ்ந்தழம பற்றி மணிதமகழலயில் குறிப்பு
உள்ளது (3:146-147).

ததவார, திவ்யப் பிரபந்தங்களிலும் பாரதக் கழத நிகழ்ச்சிகழளக் காணலாம்.

அருச்சுனன் பன்றியின்டபாருட்டுச் சிவடபருமானுென் தபார் புரிந்ததும், அப்
டபருமான் அவனுக்குப் பாசுபதம் அளித்ததும் ஆகிய நிகழ்ச்சிகள் ததவாரத் திருப்
பாட்டுக்களில் உள்ளன (1,20,6;1,48,6;4,7,10;,6,34,3;7,66,4;7,98,9) திவ்யப்பிரபந்தப்
பாசுரங்களிதல கண்ணதனாடு இழயபுழெய பாரத சரித நிகழ்ச்சிகள் யாவுதம
அங்கங்தக குறிக்கப்படுதல் காணலாம். ஐவர்க்காகக் கண்ணன் புரிந்த டசயல்கள்
எல்லாம் ஆழ்வார்களால் குறிக்கப்டபற்றுள்ளன. முக்கியமாகப் டபரியாழ்வார்,
திருமங்ழக மன்னன் பாசுரங்களிதல பாரதக் கழதகள் மிகுதியும் இெம் டபற்றுள்ளன.

பிற்காலச் தசாைர் காலத்துத் ததான்றிய கலிங்கத்துப்பரணி,

தங்கள் பாைதம் முடிப்பைவும் நின்று தருமன்-

தன் கடற்பரடதனக்கு உதவி லசய்த அேனும் (194)

என்றும்,

வதோசுை ைாமாயை மாபாைதம் உைலேன்று

ஓோ உரை ஓயும்படி உைது, அப் லபாரு கைவம (472)

என்றும், தசாைரின் முன்தனான் ஒருவன் தருமன் பக்கம் நின்று உதவிய வழகழயயும், பாரதப்
தபாழரயும் பற்றிக் கூறுதல் கவனிக்கத்தக்கது.
அைக்கரைப் லபாருத முைட்வபார் வில்லும்,
பாைதம் லபாருத வபர் இரசச் சிரலயும்,
தாருகற் கடிந்த வீைத்து அயிலும்
பாடிய புலேன் பதி அம்பர்ச் வசந்தன்
என வரும் திவாகரத்தின் பத்தாவது ஒலிபற்றிய டபயர்த் டதாகுதி இறுதிக் கட்டுழரயால் திவாகர
நிகண்டின் ஆசிரியர் பாரதம் டபாருத விசயனது டவற்றி வில்ழலப் பாடினார் என்பது டதரிகிறது.
இவர் பாரதக் கழத முற்றும் பாடினரா' அல்லது அதன் பகுதிகளுள் ஏததனும் ஒன்ழறப் பாடினரா'
என்பது துணியக்கூெவில்ழல. தசந்தனாரின் புலழமக்கு எடுத்துக்காட்ொகக் கூறுவதனால்
எல்தலாரும் மதித்துப் தபாற்றிய ஓர் இலக்கியமாகதவ இவருழெய நூல் இருந்திருக்கதவண்டும்
என்று ஊகிக்கலாம். இங்ஙனமாக, சங்கநூல் டதாெங்கிப் பாரதக் கழதப்பகுதிகள் தமிழ் நூல்களில்
புலவர் டபருமக்களால் விதந்ததாதப் டபற்றுள்ளழம மக்களிழெதய இக்கழதயின் டபரு
வைக்கிழனதய புலப்படுத்தும்.

நூலாசிரியர்கழளத் தவிர, பழைய உழரயாசிரியர்களும் இந்த மாக் கழத

பற்றிக் கூறியததாடு பழைய பாரதப் பாெல்கள் சிலவற்ழறயும் தமற்தகாள்
காட்டியுள்ளார்கள். நச்சினார்க்கினியர் தமது உழரயில், 'இராமாயணமும், பாரதமும்
தபால்வன இலக்கியம்' என்று (புறத். 20) குறிப்பிடுகின்றார். யாப்பருங்கல
விருத்தியுழரகாரர் 'டதான்ழம' என்னும் வனப்பிற்கு 'பாரதமும் இராமாயணம்
முதலாயினவும் டகாள்க' (95) என்று உதாரணம் காட்டுகின்றார். நச்சினார்க்கினியர்
உழரயில் காட்டும் பாரதப் பாட்டுக்கள் பழைய பாரதத்ழதச் சார்ந்தனவாக இருத்தல்
கூடும். வீரதசாழிய உழரயிலும் பாரதப் பாெல்கள் தமற்தகாளாகக் காட்ெப்
டபற்றிருக்கின்றன. இக்கழத நிகழ்ச்சி பற்றிய தனிப்பாெல்கள் சிலவும் உள்ளன.

IV

தமிழ்ச் சாசனங்களிலும் மகாபாரதம் பற்றிய டசய்திகள் வந்துள்ளன.

மாபாைதம் லபாருது மன்னேர்க்குத் தூது லசன்று

வதோசுை மதுரக தரித்துத் வதனாரு மரையும் லகாண்டருளி

(T.A.S. ii,19)

என்று வீரபாண்டியன் டமய்க்கீர்த்தியிலும்,

மாைதர் மரல கைத்து அவியப் பாைதத்தில் பகடு ஓட்டியும்

விசயரன ேசுசாபம் நீக்கியும் வேந்தழியச் சுைம் வபாக்கியும்
 (சின்னமனூர்ச் சாசனம், டசந்தமிழ், டதா. 23)

என்று இராசசிங்க பாண்டியன் டமய்க்கீர்த்தியிலும் (சின்னமனூர்ச் சாசனப் பகுதி)

வந்துள்ள பகுதிகள் முன்தனான் டசயழலப் பின்தனானாகிய பாண்டியனுக்கும் ஏற்றி
டமாழிந்த சிறப்புக்களாகும். தவிர, இராச சிங்க பாண்டியன் டமய்க்கீர்த்தியில்,

மாபாரதம் தமிழ்ப்படுத்து மதுராபுரிச் சங்கம் ழவத்து

என்று கூறப்பட்டுள்ளது. இவன் மதுழரயில் நிறுவிய சங்கத்ழதக் குறித்தும், தமிழில் இவன்

ஆக்குவித்த மகாபாரதம் பற்றியும் ஒன்றும் டதரியவில்ழல. ஒருகால் இழவகளும் இவனுழெய
முன்தனாழரப்பற்றிய டசய்திகளாதலும் கூடும். எவ்வாறாயினும், பாண்டியன் ஒருவன்
மகாபாரதத்ழதத் தமிழ்ப்படுத்தச் டசய்தான் என்பது உண்ழம நிகழ்ச்சியாகலாம். தமலும்,
அருணிழல விசாகன் என்தபான் பாரதத்ழத இனிய டசந்தமிழ்ப் படுத்திய டசய்தி திருவாலங்காட்டுச்
சாசனத்தால் டதரிய வருகிறது (சாஸனத் தமிழ்க்கவி சரிதம், பக். 90).

டதள்ளாற்றுப் தபார் டவன்ற மூன்றாம் நந்திவர்மப் பல்லவன் காலத்தில், டபருந்ததவனார்

என்பவரால் உழரயிழெயிட்ெ பாட்டுழெச் டசய்யுளாக ஒரு பாரதம் ததான்றியுள்ளது. இதில்
டபரும்பாலும் டவண்பாக்களும் ஒரு சில ஆசிரியப் பாக்களும் இரண்டொரு விருத்தங்களும்
உள்ளன. இதழனப் 'டபருந் ததவனார் பாரதம்' என்றும், 'பாரத டவண்பா' என்றும் வைங்கி
வருகின்றனர். இவரது நூலில் இப்டபாழுது உத்திதயாக பருவம் முதல் துதராண பருவத்தில்
பதின்மூன்றாம் நாட் தபார் முடிய, 830 பாெல்கதள கிழெத்துள்ளன. எஞ்சிய பகுதிகள்
இறந்துபட்ெழமயால், இவரது பாரத நூலில் டதாெக்கம் முடிவு முதலிய கழதப் தபாக்குப் புலனாக
இெமில்ழல. 'மாவிந்தம்' என்னும் டபயருழெய நூல் ஒன்று தஞ்ழசச் சரஸ்வதி மகால் டவளியீொக
வந்துள்ளது. இது டபருந் ததவனார் பாரத டவண்பாவின் பிற்பகுதி என்று டதரியவருகிறது. பாரத
டவண்பாச் டசய்யுட்கழள உழரயாசிரியர்கள் எடுத்தாண்டுள்ளார்கள். புறத்திரட்டு என்னும் டசய்யுள்-
டதாழகநூல் டசய்தவர் டவண்பாவால் ஆன பாரதப் பாெல்கழள (33) நூலுள் டதாகுத்துள்ளார். இழவ
டபருந்ததவனார் பாரத டவண்பாழவச் சார்ந்தனவாகலாம்.

வில்லிபுத்தூரர் காலத்திற்குச் சுமார் ஐந்து நூற்றாண்டுகளுக்கு முற்பட்ெ இந்தப் பாரத டவண்பாழவச்

குறித்து, அவர் தமது நூலுள் யாதும் குறிப்பிெவில்ழல.

மண்ணில் ஆைைம் நிகர் என வியாதனார் ேகுத்த

எண் இலா லநடுங் காரதரய யான் அறிந்து இயம்பல் (குருகுலச். 4)
என்றும்,

முன் லசாலாகிய லசால் எலாம் முழுது உைர் முனிேன்-

தன் லசாலாகிய மாப் லபருங்காப்பியம்தன்ரனத
லதன்லசாலால் உரைலசய்தலின் (குருகுலச். 5)

என்றும், அவர் வியாசர் தந்த டபருங் காப்பியத்ழதத் தமிழில் பாடுவதாகதவ கூறுகின்றார். ஆயினும்,
பாரத டவண்பாழவயும் அவர் பயன்படுத்தியிருக்கிறார் என்பது இரு நூல்கழளயும் ஒப்பு
தநாக்குவார்க்குப் புலனாகும். பாரத டவண்பாவிலுள்ள சிற்சில டசய்யுட்களின் தபாக்ழகயும்,
அதன்கண் வரும் உழரநழெப் பகுதிகளில் சிலவற்ழறயும் வில்லி தமற்டகாண்டிருக்கிறார். (டபருந்.
140: வில்லி. கிருட். 47; டபருந் 234; வில்லி, கிருட் 232; டபருந். 614; வில்லி. ஒன்பதாம் தபார்ச். 5;
டபருந். 372; விி்ல்லி. சஞ்சய 16; டபருந் 34; வில்லி. உலூகன். 4) தவிரவும், பாரது நிகழ்ச்சி பற்றி
வைங்கிய பல தனிப் பாெல்களும் வில்லியின் நூலுக்கு உதவியிலுக்கலாம்.

VI

வெடமாழியில் உள்ள மற்டறாரு நூலும் வில்லிக்கு வழிகாட்டியிருக்கின்றது.

அதுதவ, அகஸ்திய பட்ெர் பாடிய 'பால பாரதம்'. இப் பாலபாரதம் இருபது
சருக்கங்களில் பாரதக் கழதழயச் சுருக்கமாகத் தருகிறது. எளிய இனிய வெடமாழி
நழெழய இது தமற்டகாண்டுள்ளது. இந்நூழலச் சுதலாகத்துக்குச் சுதலாகம்,
டசால்லுக்குச் டசால், அப்படிதய வில்லி தழுவியுள்ளார் என்றும், பாலபாரதத்தின்
டமாழிடபயர்ப்பாய் அழமந்ததத வில்லிபாரதம் என்றும் சிலர் கூறிவருகின்றனர். இது
முற்றிலும் உண்ழம அன்று. பாலபாரதத்தின் முதல் ஆறு சருக்கங்களுக்கும்
வில்லிபாரதத்துக்கும் டபரிதும் ஒற்றுழம காணப்படுகிறது. ஆனால், தபாகப் தபாக
இரண்டும் இழெயிழெதய தவறுபட்டுச் டசன்று, இறுதியில் முற்றும் தவறுபட்டு
விடுகின்றன. எனதவ, விரிந்த பாரதக் கழதழயச் சுருக்கமாகத் தமிழில்
அழமப்பதற்குப் பாலபாரதத்தின் சுருக்கமுழற வில்லிக்குப் பயன்பட்டிருக்கலாம்.
'வில்லி புத்தூராரின் பாரதம் முழுவதும் பாலபாரதத்தின் டமாழிடபயர்ப்பாக
அழமந்தது என்று டசால்ல இயலாது' என்று கூறி, இரண்டிற்கும் உள்ள ஒற்றுழம
தவற்றுழமகழளயும் தமது வில்லிபாரத உழரப் பதிப்பின் முகவுழரயில் ழவ. மு.
தகாபால கிருஷ்ணமாசாரியர் விளக்கியுள்ளார்.
 இங்கனமாக, வில்லிபுத்தூரர் பாரதம் பாடுவதற்கு முன் வெடமாழியிலும்
தமிழிலும் முதல் நூழல ஒட்டிச் சிற்சில நூல்கள் ததான்றி, நாட்டில்
வைங்கிவந்துள்ளழமழயப் பார்த்ததாம். தம் காலத்து மிகுதியாகக் காப்பியங்களில்
வைங்கிய விருத்த யாப்பில், பல்தவறு சந்தங்கழளயும் தமற்டகாண்டு, சிறந்த
முழறயில் பாரதத்ழத வில்லி அளிக்கதவ, பாரத டவண்பா தபான்ற முந்திய தமிழ்
நூல்கள் மக்களால் டபரிதும் விரும்பிக் கற்கப் டபறவில்ழல. வில்லிபுத்தூரர் காலம்
முதல் வில்லி பாரததம தமிழுலகில் தழலசிறந்து விளங்குவதாயிற்று. வில்லிபுத்தூரர்
பாெல்கழள அங்கங்தக பயன்படுத்திக் டகாண்டு பாரதக் கழதழய விரிவாகப் பாடிய
நல்லாப் பிள்ழள பாரதமும், வில்லியின் நூழலத் டதாெர்ந்து பாரதத்ழத முற்றுவித்த
அட்ொவதானம் அரங்கநாத கவிராயர் பாரதமும் வில்லிபாரதத்ழதப்தபால
அத்துழணயாகப் புலவர் டபருமக்களால் வரதவற்கப்டபறவில்ழல. இங்கனதம,
தவறு சிலர் பிற்காலத்துப் பாடிய பாரத நூல்கள் சில டபயரளவினால்கூெ
அறியப்பொது மழறந்து விட்ெனவும் உண்டு. உதாரணமாகப் பழைய காஞ்சிப் புராண
ஆசிரியர் இயற்றிய பாரதம், 'மாவிந்தம்' முதலியவற்ழறக் கூறலாம். இவ்வாறு
வில்லிபுத்தூரருக்கு முன்னும் பின்னும் ததான்றிய பாரத நூல்கடளல்லாம்
வைக்டகாழியுமாறு கவிழதப் டபருழமயினால் சிறந்து, இன்றும் புலவர்
டபருமக்களால் தபாற்றப்டபற்று வருவது வில்லிபுத்தூரரின் பாரதம் ஒன்தற.

VII

வில்லிபுத்தூரரின் வாழ்க்ழக வரலாற்ழறச் சுருக்கமாக எடுத்தியம்புவது

அவர்தம் புதல்வர் வரந்தருவார் பாடிய சிறப்புப் பாயிரம். இப்பாயிரத்துள் காணும்
டசய்திகளுக்கும் புலவர் புராணத்தில் வில்லிபுத்தூரர் சருக்கத்தில் காணும்
வரலாற்றிற்கும் சிற்சில மாறுபாடுகள் உள்ளன. வில்லியின் வரலாற்தறாடு
இழயபுழெய டசய்திகழளத் டதரிவிக்கும் சில தனிப்பாெல்களும் உள்ளன.

இவரது டபயழரச் சிறப்புப் பாயிரம் 'வில்லிபுத்தூரன்' என்றும், அரங்கநாத

கவிராயர் 'வில்லிபுத்தூராழ்வார்' என்றும் குறித்தல் காணலாம். இவர் திருமால் பக்தர்
என்பது டகாண்டு வில்லிபுத்தூராழ்வார் என்று இக்காலத்தும் சிலர் வைங்குகின்றனர்.
தமிழ்விடு தூதும் தனிப்பாெலும் இவழர வில்லி என்தற குறிக்கின்றன.
 இவர் திருமுழனப்பாடி நாட்டில் சனியூரில் ததான்றியவர். இந் நாட்ழெ நடு
நாடு, தசதிநாடு, மாகதக் டகாங்கு, என்றும் வைங்குவது உண்டு.
டபண்ழணயாற்றினால் வளம் சிறத்தலின், இது டபண்ழண நாடு என்னவும் டபறும்.
அறடநறிச் சாரம் பாடிய திருமுழனப்பாடியார் இந்த நாட்ழெச் சார்ந்தவதர. சனியூர்
என்ற ஊர் எது என்பது இப்டபாழுது விளங்கவில்ழல. இவ்வூரில் அந்தணர் குலத்தில்,
வந்த ழவணவராகிய வீரராகவர் என்பவதர இவர்தம் தந்ழதயார். வட்ெமாமணி
என்னும் குடியில் இவர் பிறந்தவர் என்பர். 'வட்ெமாமணியினன்' என்னும்
வரந்தருவார் பாயிரக் குறிப்பு இதழனப் புலப்படுத்தும். வில்லி திருமால் பத்தியில்
சிறந்தவதர.

மன்னுமாதேன் சரிதமும் இரடஇரட ே ங்கும்

என்னும் ஆரசயால் யானும் ஈது இயம்புதற்கு இரசந்வதன்.

என்னும் இவரது அழவயெக்கச் டசய்யுள் (குருகுலச். 6) இவரது பத்தியின்

டபருழமழய விளக்குதல் காணலாம். திருமால் பத்தியில் விஞ்சிய இவர் அருச்சுனன்
தீர்த்த யாத்திழரச் சருக்கம், அருச்சுனன் தவநிழலச் சருக்கம், முதலிய பல இெங்களில்
சிவ டபருமாழனக் குலடதய்வமாகக் டகாண்டுள்ளவர் தபான்று துதிக்கின்றார்.
மும்மூர்த்திகளில் முதல்வன் சிவதன என்றும் ஒரு சில இெங்களில் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
அன்றியும், சூரியன், வாயு, முதலிய டதய்வங்கழளயும் புகழ்கின்றார். இங்கனமாக
வரும் பல குறிப்புகளினால் ழசவ ழவணவ சமரச ஞானியாய் இவழரப் பாரதத்தில்
காண்கிதறாம். எனதவ, இவழர மதக் காழ்ப்பு இல்லா ழவணவர் என்று டகாள்ளுதல்
டபாருந்தும்.

இவரது டபருங் காவியத்திலிருந்து இவரது வெடமாழி டதன்டமாழிப் புலழமத்

திறம் நன்கு விளங்கும். தமிழிலுள்ள முந்து நூல்கள் பலவற்ழறயும் இவர் நன்கு
கற்றவர். பல நூல்களிலுமிருந்து இவர் எடுத்தாளும் கருத்து, டசால், டதாெர்
முதலியவற்றால் இது விளங்கும். விருத்தப்பாவில் கழதயின் சுதிக்கு ஏற்பப் பல்தவறு
வழகயான சந்தங்கழள இவர் தமற்டகாண்டிருப்பது இவருக்தக உரிய ஒரு தனிச்
சிறப்பாகும்.

ஐந்து பாவுரட நால்ேரகக் கவிக்கு அதிபதியாய்

ேந்து, ேட்டமாமணியினன் மணி முடி புரனந்து
என்று சிறப்புப்பாயிரம் (15) இவரது கவிழதயின் ஆற்றழலப் புலப்படுத்தியுள்ளது.
காளம் முதலிய டவற்றி விருதுகழள இவர் பழெத்தவர் என்பது, 'தீர காகளம்
டபறுதலின் யாரினும் சிறந்ததான்' என்னும் பாயிரப் பகுதியால் (17) டதரியவரும்.
தமலும், இவர் தமிழ் நாட்டு மூதவந்தர்களிெமும் பரிசுகள் பல டபற்றுத் திகழ்ந்தார்
என்றும் பாயிரத்தால் அறிகிதறாம்.

இவ்வாறு தமிைகம் எங்கும் புகழ் பரவ இவர் வாழ்ந்துவரும் காலத்தில், இவர்

வாழ்ந்த நாட்டின் அதிபதியாம் குறுநில மன்னன் ஆட்டகாண்ொன் இவழர வரதவற்று
ஆதரித்தான். இவனது தழலநகர் வக்கபாழக. எனதவ, இவன் வக்கபாழக
வரபதியாட்டகாண்ொன் என்றும் குறிப்பிெப்படுகின்றான்.

சாைர்க்கு முன்னிற்கும் ஆட்லகாண்ட நாயன் தமிழ்க் லகாங்கர் வகான்

பாணுற்ை ேரி ேண்டு வசர் ேக்ரக நகர் ஆதி பக்கத்திவல
ஊணுக்கு ோைாதிருப்பாய், விருப்பாகி உயர் ோனிவல;
வீணுக்கு நின் ஆகம் லமலிகின்ைது இவ்ோறு, லேண் திங்கவை!
(தமிழ் நாேலர் சரிரத, 107)

என இரட்ழெயர் இவனது டகாழெத் திறத்ழதப் புகழ்ந்து பாடியுள்ளனர்.

இந்த வக்கபாழக வரபதி ஆட்டகாண்ொன் தவண்டுதகாளினாதலதய பாரதப் டபருங் கழத வில்லி

வாக்கினின்று பிறந்தது. '

பிைந்த திரசக்கு இரச நிற்பப் பாைதமாம்

லபருங்கரதரயப் லபரிவயார்தங்கள்
சிைந்த லசவிக்கு அமுதம் எனத் தமிழ்லமாழியின்
விருத்தத்தால் லசய்க!'

என ஆட்டகாண்ொன் தவண்டியதாகப் பாயிரம் (22) அறிவிக்கின்றது. வில்லியின் பாரதத்தால்

ஆட்டகாண்ொன் இழசயும் இறவாது நிழலடபறுவதாயிற்று.

துன்னு மரைப் லபாருள் எல்லாம் லபாதிந்து, சுரே முதிர்ந்து,

பன்னு புகழ் லபறு ஐந்தாம் வேதம் என்னும் அப் பாைதத்ரதத்
லதன்னன் லமாழியிற் லசாலச் லசய்து கன்னடற் லசற்ை தமிழ்
மன்னன் ேலியன் ஆட்லகாண்டான் முவனார் லகாங்கு மண்டலவம

என வரும் டகாங்கு மண்ெலச் சதகச் டசய்யுளும் (32) ஆட்டகாண்ொன் பாரதம் டசய்வித்தழமழய

அறிவிக்கின்றது.

வில்லிதயா தமது நூலுள் ஆழசபற்றிப் பாரதப் டபருங்கழதழயப் பாெ முற்பட்ெதாகக்

கூறுகின்றார்.

மன்னும் மாதேன் சரிதமும் இரட இரட ே ங்கும்

என்னும் ஆரசயால் யானும் ஈது இயம்புதற்கு இரசந்வதன் (குருகுலச். 6)

என்பது அவர் வாக்கு. எனினும், நூலுள் நான்கு இெங்களில் தம் நன்றிழயப்

புலப்படுத்தும் வழகயில் வரபதியாட்டகாண்ொழனச் சிறப்பித்துள்ளழமயினால்
(காண்ெவ, 50, நிழரமாட்சி 103, பதினாறாம் தபார் 90, பதிதனைாம் தபார் 33),
இம்மன்னன் தவாண்டுதகாளும் ஆதரவும் பாரதம் பாடுவதற்குத்
துழணக்காரணங்களாய் அழமந்தன என்பது டதளிவாம்.

வில்லிபுத்தூரர் புலழமயில்லாத தபாலிப்புலவர்கதளாடு வாதிட்டு டவன்று,

அவர்கள் காதுகழளத் துறட்டினால் அறுத்து வந்தார் என்றும் ஒரு கர்னபரம்பழரக்கழத
உண்டு. இதழனத் தமிழ்விடு தூதும், ஒரு தனிப்பாெலும் குறித்துள்ளன. டதய்வ
பக்தியில் விஞ்சிய இப் புலவர் இம்மாதிரியான டசயல்களில் ஈடுபட்ொர் என்றல்
டபாருத்தமாகத் ததான்றவில்ழல. ஒட்ெக்கூத்தர் முதலிய தவறு புலவர் சிலழரப்
பற்றியும் இத்தழகய கழதகள் உண்டு. இக் கழதழயக் குறிப்பிடும்,

தமதலாரில்,
பாத் தனதாக்லகாண்ட பிள்ரைப் பாண்டியன், வில்லி, ஒட்டக்-
கூத்தன், இேர் கல்லாது வகாட்டிலகாளும் சீத்ரதயரைக்
குட்டி, லசவி அறுத்து, கூட்டித் தரலகள் எல்லாம்
லேட்டி, கரைபறிக்க, . . . . . . . . (65-67)

என வரும் தமிழ் விடு தூதுப் பகுதிக்குக் குறிப்புழர வகுத்த ொக்ெர் உ.தவ. சாமி
நாழதயர், 'இவற்றிற் கூறப்பட்ெ டசய்திகள், "குெடுி்தற்தகா" என வரும் தனிப்பாெழல
ஒட்டி எழுந்தன தபாலும்; டபரிதயார் பலர்க்கு இக் கழதகள் உென்பாடு அல்ல' என்று
எழுதியிருத்தலும் தநாக்கத்தகும்.

VIII

இனி, வில்லி வாழ்ந்த காலத்ழத தநாக்குதவாம்; இவர் தழுவிய நூல்களுள்

ஒன்றாகிய பாலபாரதம் இயற்றிய அகஸ்திய பட்ெர் டதலுங்கு ததசத்தில் அரசாண்ெ
காகதீயப் பிரதாப ருத்திரனுழெய காலத்தில் (கி.பி. 1232-1323) இருந்தவர் என்று
ஆராய்ச்சியாளர் துணிகின்றனர். எனதவ, வில்லி இக்காலத்திற்குப் பிற்பட்ெவர்
என்பது தபாதரும்.

'நான்காம் சங்கம் என முச்சங்கத் தண்ெமிழ் நூல் தழலகண்ொன்' என்று

வரந்தருவாரால் பாயிரத்துள் (18) சிறப்பிக்கப் டபறும் ஆட்டகாண்ொழன இரட்ழெப்
புலவரும் பாடியுள்ளனர். எனதவ, ஆட்டகாண்ொன் வில்லிபுத்தூரழரத் தவிர தவறு
பல புலவர்களின் மதிப்புக்கும் உரியவனாய் விளங்கியிருக்கின்றான்.
இரட்ழெயர்களால் பாெப்டபற்ற மற்டறாருவன் இராசநாராயண சம்புவராயன்
என்பவனாவன். இவன் கி.பி. 1331 முதல் 1383 வழர ஆட்சி புரிந்தான் என்று சாசன
ஆராய்ச்சியாளர் கூறுவர். எனதவ, வரபதியாட்டகாண்ொனும் வில்லியும் இக்காலப்
பகுதிழயச் சார்ந்தவர் என்றும், வில்லி 14-ஆம் நூற்றாண்டுப் புலவராவர் என்றும்
டகாள்ளலாம்.

IX

வியாச பாரதம் பதிடனட்டுப் பருவங்கழளக் டகாண்டு மிக விரிந்த நூலாய்

உள்ளது. அதில் பாரதக் கழததயாடு எத்தழனதயா கிழளக் கழதகளும் தவறு பல
இழெப்பிறவரல்களும் உள்ளன. அதழன முற்றக் கற்றுப் பாரதக் கழதழயப் புரிந்து
டகாள்ளுதல் ஓரளவு கற்தறாருக்தக அத்துழண எளிய டசயலன்று. ஆகதவ, பாரதக்
கழதழய யாவரும் எளிதில் உணருமாறு சுருக்கமாகச் டசந்தமிழில் சந்த விருத்தத்தில்
அழமக்க முற்பட்டுள்ளவர் வில்லிதய. பாரதப் தபார் முடிவது வழரயிலுள்ள கழதப்
பகுதி மட்டுதம இவர் கூறியுள்ளார்.

இருக்கு ஆதி மரை லமாழிந்வதான் இயம்பிய இப்

 லபருங் கரதரயப் பலரும் வகட்ப,
சுருக்காகப் புைாை முரை லசால்லுக என்ைலின்,
இேன் லசால்லலுற்ைான்

என்ற பாயிரச் டசய்யுட் பகுதி (23) ஆட்டகாண்ொன் பாரதத்ழதச் சுருக்கிப் புராண

முழறயில் அருளுமாறு தவண்டிக்டகாண்ெதாகதவ கூறுகிறது. அதற்கு இழசயதவ
வில்லியும் தமது நூழல யாத்தனர் என்பது ததான்றுகிறது. பாரதத்ழதச் சுருக்கித்
தந்தழம குறித்துப் புலவர்புராணத்தில் (வில்லிபுத்தூரர் சருக்கம்),

காவியப் புலரம ோய்ந்வதார் கைக்கு இல் பற்பலர் ஆனாலும்,

தா இல் சீர் வில்லிபுத்தூர்த் தமிழ்ப் புலேரை ஒவ்ோவை! (16)

என்றும்,

இருந்ததற்கு ஒருபாட்டு, அப்பால் எழுந்ததற்கு ஒரு பாட்டு, ஓதிப்

லபருந் லதாரகப் படுத்துோரைப் வபரதயர் வியந்து லகாள்ோர்;
மருந்து உைழ்கவி ஒன்ைால் பல் ோன் லபாருள் லதளிோச் லசால்லும்
திருந்து இயல் பாைதச் சீர் லதரிபேர் சிலர்தாம் அன்வை' (17)

என்றும் முருகதாச சுவாமிகள் வில்லிழயப் புகழ்ந்துள்ளார். இவர் குறித்தவண்னதம

ஒரு பாெலில் சில வரலாறுகழள அைகாக அழமத்துள்ளார் வில்லி; பல
டபாருள்கழளத் டதளிவுற ஒரு பாெலில் அெக்கிப் பாடும் திறம் இவருக்கு இயல்பாய்
அழமந்துள்ளது. இவர் சில டசய்திகழள முன்னர்க் கூறதவண்டுமிெத்துக் கூறாது,
தமல் நிகழும் நிகழ்ச்சிதயாடு பிழணத்துப் பின்னர்க் காட்டியும், முன் ஓர் இெத்துக்
குறிப்பாகச் சுட்டியழதப் பின்பு மற்தறாரிெத்தில் விளக்கியும் கழதழய விொது
டகாண்டு டசல்கின்றார். விளக்கமாக வருவிக்கதவண்டிய இெங்கழள இவர்
விட்டுவிெவும் இல்ழல. அவசியமாக கழதப் பகுதிகழள எல்லாம் விொது
டதாெர்புபடுத்தி, சுமார் 4,000 பாெல்களிதல மாபாரதக் கழதழய வில்லி தந்தது
மிகவும் தபாற்றுதற்குரியது.
 வில்லியும் வியாசழரப் தபாலதவ பதிடனட்டுப் பருவங்கழளயும் பாடினர்
என்றும் பிற்பகுதி காலடவள்ளத்தில் மழறந்துபட்ெது என்றும் சிலர் கருதுகின்றனர்.
இவர்கள் இதற்கு ஆதாரமாகக் காட்டும் பாெல் வருமாறு;

கலியுக வியாதன் லசால்லக் கைபதி எழுது பாடல்

லபாலிவுறு தமிழின் ஆைாயிைம் என விருத்தம் வபாற்றிச்
சலிவு அறு வில்லிபுத்தூர் இரைேனாம் சார்ே பூமன்
ஒலி லகழு மரைவயார் வகாமான் உயர்ந்தேர் உேப்பச் லசான்னான்.

இத் தனிப்பாெல் பாரதம் முழுவழதயும் ஆறாயிரம் பாெல்களில் வில்லி டசய்தனர்

என்று குறிக்கின்றது.

அப்படிச் சிறிதுநாள் அங்கு அேன் ேசத்தினைா ரேகி,

முப்ப ச் சாறும், பாகும், முதிைவே அட்ட பாலும்,
ஒப்பவே ேண்ைப் பாட்டும் உடனுடன் கலந்து பாடி,
எய்ப்பு அறு கவிகள் ஆைாயிைம் என முடித்திட்டாவை.

என்று ஆறாயிரம் பாெல் பாடியதாகப் புலவர் புராணமுழெயாரும் கூறுகின்றார். இவர்

தமதல காட்டிய தனிப்பாெழல ஆதாரமாகக் டகாண்டு டமாழிந்தார் என்தற
ததான்றுகிறது. பரிதசாதித்த பாரத ஏடுகள் பலவற்றில் இத்தனிப்பாெல் காணப்
டபறவில்ழல. ஒருசில ஏடுகளிதலதான் இப்பாட்டும் வரந்தருவார் பாயிரத்துென்
கலந்து வந்துள்ளது. அச்சுப்பிரதிகளில் மதுழரத் தமிழ்ச் சங்கப் பதிப்ழபத் தவிர தவறு
பதிப்புக்களில் இப்பாெல் தரப்டபறவில்ழல. எனதவ, இதழன உறுதியான
ஆதாரமாகக் டகாள்ளுதற்கு இல்ழல.

தமலும், வில்லி பாரதத்தின் இறுதிப் பாெலில் வரும் 'கழனகெற் பார்

அளித்து, அவரும் அந் நகரில் அறடநறிதய கருதி வாழ்ந்தார்' எனவரும் ஈற்றடிக்கு,
'கழன கெற்பார் அளித்து, அவரும் அந் நகரில் வாழ்ந்த டசயல் கைறுதவாதம'
என்டறாரு பாெதபதம் உளதாகக் காட்டுகின்றனர். இதனால் பிற்பகுதிழயயும் வில்லி
பாடி இருக்கதவண்டும் என்று எண்ணுவர். பாெதபதத்ழதக் டகாண்டு மட்டும்
துணிதல் இயலாது. இப்டபாழுதும் நூலின் பின் இழணப்பாக, இரண்டொரு
ஏடுகளில், 'மாதர்கள் களம் புகுந்து வான் அழெந்த சருக்கம்', 'முடி புழனச் சருக்கம்',
'முடி சூட்டுச் சருக்கம், 'டமௌவி சூட்டுச் சருக்கம்' என்ற டபயர்களில் தவறு தவறு
பாெல்கள் காணப்டபறுகின்றன. இவற்ழற வில்லி வாக்கு என்றல் சிறிதும் ஒவ்வாது.
இவ்வாறு கழதழய வளர்த்து, கம்பன் திருமுடி சூட்டுப் பெலம் அழமத்ததுதபால
பாெதம ஈற்றடியில் காணும் பாெதபதம் என்பது மனம்டகாள்ளத்தகும். 'பாரத சம்பு'
முதலிய நூல்களிலும் தபாருக்குப் பிந்திய கழதப் பகுதி காணப்பெவில்ழல. இவ்வாறு
பலவற்ழறயும் சிந்திக்கும் காலத்து, தபார்ப் பகுதிதயாடு வில்லி தம் டபரு நூழல
முற்றுவித்தார் என்று டகாள்வதத உண்ழம நிகழ்ச்சியாகும்.

வில்லி பாரதத்திற்குப் பல பதிப்புகள் வந்துள்ளன. இவற்றுள்

முற்பட்ெனவாக்க் கருதப்படுவன ஆகிய ஆறுமுகநாவலர் பதிப்பும் தகாமளபுரம்
இராசதகாபாலப் பிள்ழள பதிப்பும் டசன்ற நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் டவளி வந்தன.
ஏட்டுப் பிரதிகள் ஒன்றிலும் காணப்டபாறாத பல டசய்யுட்கள் இவர்கள் பதிப்பில்
உள்ளன. எனதவ, இழவ பிரதிகளின்படி நன்கு பரிதசாதித்து டவளியிெப்
டபற்றனவாக எண்ணக்கூெவில்ழல. அடுத்து, மதுழரத் தமிழ்ச் சங்கப் பதிப்ழபக்
(1907) கூறலாம். பதினான்கு பிரதிகழளக் டகாண்டு தசற்றூர் ரா.சுப்பிரமணியக்
கவிராயரால் பரிதசாதிக்கப்டபற்றது இப் பதிப்பு. முக்கியமான பாெதவறுபாடுகளும்
சில பிரதிகளில் காணப்டபறாத டசய்யுட்கள் முதலியன பற்றிய குறிப்புக்களும்
அங்கங்தக அடிக்குறிப்பில் தரப்பட்டுள்ளன. நூல் முழுழமக்கும் அரும்பதவுழர
சிறந்த முழறயில் உள்ளது. தவிரவும் விஷய சூசிழக, அபிதான அகராதி, டதாழக
அகராதி என்னும் தழலப்புக்களில் தரப்டபற்றுள்ள டபாருள்களும் நூழல
ஆராய்வார்க்கு அவசியமான குறிப்புக்களாகும். இங்ஙனம் பல சிறப்புக்கழளயும்
டபற்று விளங்கும் இப் பதிப்பு மூலப்பதிப்புக்களுள் முதன்ழமயாக ழவத்து எண்ணத்
தகுவது.

இனி, தனிப்பெ எடுத்துக் கூறத் தக்கது ழவ.மு. தகாபாலகிருஷ்ணமாசாரியரின்

உழரப் பதிப்பு. வில்லி பாரதத்தின் டபரும்பான்ழமப் பகுதிகள் ழவ.மு. செதகாப
ராமாநுஜாசாரியராலும், தச. கிருஷ்ணமாசாரியராலும் உழரவகுக்கப் டபற்றுப் பகுதி
பகுதியாக முன்னதர டவளிவந்துள்ளன. இவர்கள் உழர எழுதாத ஆதி பருவம்,
ஆரணிய பருவம், விராெ பருவம் என்னும் பகுதிகளுக்கு ழவ.மு.
தகாபாலகிருஷ்ணமாசாரியர் உழர எழுதி முற்றுவித்து, முற்குறித்த இருவர்
உழரகழளயும் நன்கு பரிதசாதித்து, பாரதம் முழுவதற்கும் உழர நூல் அச்சிட்டுள்ளார்.
பதவுழர, கருத்துழர, விளக்கவுழர முதலிய பலவும் டகாண்டு விரிந்த உழரநூலாய்
இது அழமந்துள்ளது. பாெல்களில் பயின்றுவரும் கழதகழள அங்கங்தக விளக்கி
எழுதியததாடு வியாசபாரதம், பால பாரதம் முதலியவற்தறாடுள்ள ஒற்றுழம
தவற்றுழமப் பகுதிகழள ஆங்காங்தக விளக்கியுள்ளார். பாெ தவறுபாடுகழள
அந்தந்தப் பாெல்களின் கீழ்ச் சுட்டியததாடு பிரதிகளில் காணும் பிற தவறுபாடுகள்
பற்றியும் சிற்சில இெங்களில் குறிப்புத் தந்துள்ளார். அரும்பத அகராதி, அபிதான
சூசிழக அகராதி, ஆகியவற்ழறப் பாெல் எண் குறிப்புென் ஒவ்டவாரு டதாகுதியிலும்
தந்திருப்பது இப் பதிப்பிற்குரிய ஒரு தனிச் சிறப்பு.

இங்கனமாக டவளிவந்துள்ள பதிப்புக்களில் மதுழரத் தமிழ்ச் சங்கப் பதிப்பும்,

ழவ.மு. தகாபாலகிருஷ்ணமாசாரியரின் பதிப்புதம இந்தப்பதிப்பின்
பரிதசாதழனக்குப் டபரிதும் பயன்பட்ென. டசன்ழன அழெயாற்றிலுள்ள
மகாமதகாபாத்தியாய ொக்ெர் உ.தவ. சாமிநாழதயர் நூல்நிழலயம், டசன்ழன
அரசாங்கச் சுவடி நிழலயம், தஞ்ழசச் சரசுவதிமகால், மதுழரத் தமிழ்ச் சங்கம்,
திருவனந்தபுரத்திலுள்ள அரசாங்க நூல் நிழலயம் ஆகியவற்றில் இப்டபாழுது
கிழெக்கும் சுவடிகள் ஒப்பு தநாக்கப்டபற்றன. இதனால், நூல் அழமப்பிலும்,
சருக்கங்களின் வரிழசமுழறயிலும் பாெல்களின் அழெவிலும் சிற்சில மாறுபாடுகள்
காணப்டபற்றன. பாெ ரூப தபதங்களின் விரிவு கருதி அழவ இப் பதிப்பில்
தரப்டபறவில்ழல.

XI

நூற் டபயர் சில ஏடுகளில் குறிக்கப்டபறவில்ழல. டபரும்பாலான ஏடுகளில்

பாரதம், மகாபாரதம்என்னும் டபயர்கழளத் டதாெக்க முடிவுகளில் குறித்துள்ளனர்.
முற்பதிப்பாசிரியர்கள், 'வில்லிபுத்தூராழ்வார் இயற்றியருளிய மகாபாரதம்,
வில்லிபுத்தூராழ்வார் அருளிச்டசய்த மகாபாரதம், வில்லிபுத்தூரர் இயற்றிய
மகாபாரதம், பாரதம்-வில்லிபுத்தூராழ்வார் இயற்றியது' என்று இவ்வாறு நூல்
முகப்பில் தந்துள்ளனர். மகாபாரதம் என்ற டபயர் முதல் நூலால் டபற்ற டபயர்.
ஆனால் இந் நூழல 'வில்லி பாரதம்' என்று குறித்ததல டபருவைக்காய்ப்
புலவர்களிழெதய பயின்று வருகிறது. தமிழிலுள்ள பிற பாரத நூல்கழளயும் டபருந்
ததவனார் பாரதம், நல்லாப்பிள்ழள பாரதம் என்று இவ்வாறு ஆசிரியர் டபயருென்
இழணத்தத வைங்குகின்றனர். ஆகதவ, 'கம்ப ராமாயணம்' என்பது தபால 'வில்லி
பாரதம்' என்பதத இப் பதிப்பில் நூற் டபயராகப் டகாள்ளப்பட்ெது.

நூலாசிரியர் மகனார் வரந்தருவார் பாடிய 'சிறப்புப் பாயிரம்' எல்லாப்

பிரதிகளிலும் நூல் டதாெங்குவதற்கு முன்னாகதவ உள்ளது. இப் பாயிரம் ஆசிரியழரப்
பற்றியும் அவர் நூல் பாடிய காரணம் முதலியன பற்றியும் விளக்கிக் கூறும் ஒரு
டசய்யுள் முன்னுழரயாய் உள்ளழமயின், ஏடுகளில் காண்கின்றபடிதய நூல்-முகப்பில்
தமற்டகாள்ளப்டபற்றது.

XII

அச்சுப்புத்தகங்களில் பருவப் டபயர் சுட்டியிருப்பதுதபால ஏட்டுப்பிரதிகளில்

பருவப்டபயர்குறிக்கப்டபறவில்ழல. இது முதல் நூழல ஒட்டிப் பதிப்பாசிரியர்கள்
அழமத்துக் டகாண்ெ புத்தழமப்தப. பதிடனட்ொம் தபார்ச் சருக்கத்தின் பிற் பகுதிப்
பாெல்கழளப் பத்தாவது டசௌப்திக பருவம் எனக் டகாண்டிருத்தலும், இதில் டசய்யுள்
எண்ணிக்ழக பதிடனட்ொம் தபார்ச் சருக்கத்தின் டதாெர்ச்சியாய் 205 முதல் டதாெர்ந்து
டசல்லுதலும் தநாக்கின், தமற்கூறியதன் உண்ழம புலனாம். எனதவ, இப்பதிப்பில்
பருவப் டபயர்கள் டகாடுக்கப்பெவில்ழல.

சருக்க அழமப்பு, பாெல் டதாழக, முதலியவற்றில் நூல் முதலலும், ஆரணிய

பருவக் கழதப் குதியிலும இந்த முதற் டசய்யுள் அயன், அரி, அரன் மூவர்க்கும்
டபாதுவாய் அழமந்துள்ளது. பின் வரும் சருக்கங்களிலுள்ள வாழ்த்துப் பாெல்கதளா
திருமாழல பற்றிதய கூறுகின்றன. பின் வரும் சருக்கங்களில் கெவுள் வாழ்த்துப்
பாெல்கள் இல்லாமலும் ஒருசில ஏடுகள் உள்ளன. இராசதகாபாலப் பிள்ழள
பதிப்பிதலதான் எல்லாச் சருக்கங்களுக்கும் கெவுள் வாழ்த்து உள்ளது. பிற்பதிப்புகளில்
இழெயிழெதயில சருக்கங்களுக்குக் கெவுள் வாழ்த்துப் பாெல் இல்ழல. இங்கனம்
விடுபட்ெ இெங்களில் இராசதகாபாலப் பிள்ழள டகாடுத்துள்ள பாெலுக்குப்
பிரதியாக ஒரு சில ஏடுகளில் தவறு பாெல்கள் காணப்படுகின்றன. இன்னும் சில
ஏடுகள் ஒரு சருக்கத்திற்கு உரியதாகத் தந்துள்ள பாெழல தவறு சருக்கத்தின்
வாழ்த்தாகவும் டகாண்டுள்ளன. இவ்வழக மாறுபாடுகளினால், 'கெவுள் வாழ்த்துச்
டசய்யுட்கள் யாவும் ஆசிரியர் பாடியழவதாமா'' என்னும் ஐயம் எழுகின்றது.
 இனி, சருக்கங்களின் டபயர், அழமப்பு முதலியவற்றில் காணும்
மாறுபாடுகழளக் கவனிப்தபாம். ஆரணிய பருவக் கழதப் பகுதியில் 'முண்ெகச்
சருக்கம்' என்பது 'புட்பயாத்திழரச் சருக்கம்' என்று அச்சுப் பிரதிகளில் உள்ளது.
தாமழரப் பூழவக் டகாணரதவ வீமன் டசல்வதாக இந்தச் சருக்கத்தின் கழத உள்ளது.
இழத விளக்கும் வழகயில் முண்ெகச் சருக்கம் என்ற டபயர் டபரும்பான்ழமப்
பிரதிகளில் உள்ளழம கருதி, அப் டபயதர தமற்டகாள்ளப்டபற்றது. இப் பருவத்தில்
தரப் டபற்றுள்ள 'மணிமான் வழதச் சருக்கம்' டபரும்பான்ழமயான பிரதிகளில்
இல்ழல. முண்ெகச் சருக்கத்தில் வரும் கழததய சில மாறுதல்களுென் விரிவாக இதில்
தரப் டபறுகிறது. ஆகதவ, கூறியது கூறலாக வரும் இச்சருக்கம் நூலின் பகுதியாகக்
டகாடுக்கப்டபறவில்ழல. இச் சருக்கத்தில் இறுதிப் பாெலாகப் பதிப்புகளில் காணும்
'அப்டபாழுது வானுலகம்' என்னும் பாெல் மணிமான் வழத இன்றியுள்ள பிரதிகளில்,
சொசுரன் வழதச் சருக்கத்தின் ஈற்றயல் பாெலாகப் உள்ளது. அது தபான்தற இப்
பதிப்பிலும் காணப்டபறும். ஆரணிய பருவத்தின் இறுதிச் சருக்கமாக அச்சுப்
பிரதிகளில் காணப்டபறும் நச்சுப்டபாய்ழகச் சருக்கம் பல ஏடுகளில் சொசுரன் வழதச்
சருக்கத்ழத அடுத்து உள்ளது. அவ்வாதற இப்பதிப்பிலும் தமற்டகாள்ளப் பட்டுள்ளது.
பழெ எழுச்சிச் சருக்கத்தின் பின், முகூர்த்தம் தகள்விச் சருக்கம், களப்பலியூட்டு
சருக்கம், அணிவகுப்புச் சருக்கம் என்னும் மூன்று சருக்கங்கள் அச்சுப் பிரதிகளில்
காணப்டபறுகின்றன. இவற்றுள் முகூர்த்தம் தகள்விச் சருக்கம் முதலிய மூன்றும்
இன்றி, யாவற்ழறயும் பழெடயழுச்சிச் சருக்கமாகதவ பல பிரதிகள்
தமற்டகாண்டுள்ளன. முகூர்த்தம் தகள்வி, களப்பலி, அணிவகுப்பு என்னும் மூன்றும்
பழெடயழுச்சியின் அங்கங்கதள. ஆதலின், இப் பதிப்பிலும் பழெடயழுச்சிச் சருக்கம்
ஒன்தற டகாள்ளப் டபற்றது.

XIII

நூல் இறுதியில் ஒரு சில ஏடுகளில் 'மாதர்கள் களம் புகுந்து வான் அழெந்த
சருக்கம்' என்றும், முடி சூட்டுச் சருக்கம்' என்றும், 'டமௌலி சூட்டுச் சருக்கம்' என்றும்
டவவ்தவறு வழகயில் பல பாெல்கள் உள்ளன. இழவ அச்சுப்பிரதிகளில் இெம்
டபறாதழவ. இவற்றுள் டமௌலி சூட்டுச் சருக்கம் என்பது டசன்ழன அரசாங்கச் சுவடி
நிழலயத்தின் தனி டவளியீடு ஒன்றில் (1949) டவளியிெப்டபற்றிருக்கிறது. இதற்கும்
முடி புழன சருக்கத்திற்கும் சம்பந்தம் இல்ழல. டபயர் ஒற்றுழம தவிர, பாெல்கள்
எல்லாம் தவறு பட்ெழவ. இந்தச் சருக்கங்களும், மணிமான் வழதச் சருக்கப்
பாெல்களும், பல பிரதிகளில் காணப்டபறாமலும் சந்தர்ப்பத்திற்கு ஒவ்வாமலும்
அழமந்துள்ள பாெல்களும், 'மிழகப் பாெல்கள்' என்னும் தழலப்பின் கீழ் நூல்
இறுதியில் அழமக்கப்டபற்றுள்ளன.

XIV

முந்திய பதிப்புக்களில் அரங்கசாமி நாயக்கர் பதிப்பில் மட்டும் நூல் முழுவதும்

பாெல்கள் சீர் பிரித்துப் பதிப்பிக்கப்டிருக்கின்றன. ழவ.மு.
தகாபாலகிருஷ்ணமாசாரியர் பதிப்பில் ஒருசில பருவங்கள் சீர் பிரித்து அச்சிெப்
டபற்றிருக்கின்றன. ஏழனய பதிப்புக்களில் அடிவழரயழறப்படி பாெல்கள்
பதிப்பிக்கப்பட்டுள்ளனதவ அன்றி, அடிகளினூதெ இழெடவளி சிறிதும் விெப்
டபறவில்ழல. இம் முழறகளினால் பாரதப் பாெல்கழளப் டபாருளுணர்ச்சிதயாடு
வாசிப்பது கற்றார்தக டபரிதும் இெர்ப்பாடு தருவது ஒன்றாம். இந்தப் பதிப்பில்
பாெல்கள் சந்தி பிரித்து, ஏற்ற நிறுத்தற்குறியீடுகளுென் தரப்டபற்றுள்ளன.
கழதப்தபாக்ழக விளக்கும் வழகயில் தக்க தழலப்புகளும் இழெயிழெதய
டகாடுக்கப்பட்டுள்ளன. இவற்றால் பாெல்களின் டபாருள் முதலியவற்ழற எளிதில்
உணர்ந்துடகாள்ளலாகும். நூல் முகப்பில் காணும் உள்ளுழரப் பகுதியில் தழலப்புகள்
எல்லாம் ஒருதசரத் தரப்டபற்றுள்ளன. இவற்ழறத் டதாெர்ந்து வாசித்தால் வில்லியின்
கழதப் தபாக்கு நன்கு டதளிவாம்.

XV

திருவாளர்கள் தம.வீ. தவணுதகாபாலப் பிள்ழள, வி.மு. சுப்பிரமணியம்,

மு.சண்முகம் ஆகிய மூவரும் பிரதிகளுென் ஒப்பு தநாக்கி ஆராய்ந்து வில்லி
பாரதத்ழத அைகுறப் பதிப்பித்துள்ளார்கள். திருவாளர்கள் டப.நா. அப்புஸ்வாமி,
தபராசிரியர் ரா.பி. தசதுப்பிள்ழள, தபராசிரியர் டத. டபா. மீனாட்சிசுந்தரனார்,
பன்டமாழிப் புலவர் தவ. தவங்கெராஜுலு டரட்டியார், கி.வா. ஜகந்நாதன், அ.ச.
ஞானசம்பந்தன், சா. கதணசன், ஆகிதயார் இப் பதிப்பு சம்பந்தமாகப் பற்பல
ஆதலாசழனகள் கூறியததாடு தவறு பல உதவிகளும் புரிந்தனர். இங்ஙனமாக,
டசவ்விய முழறயில் இப்பதிப்பு டவளிவர உதவி புரிந்த அன்பர்கள் யாவர்க்கும்
எங்கள் உளம் கனிந்த நன்றி உரியதாகுக
 முகவுரை
அருந்தமி ன்பர்காள்!

“அரிதரிதுமானிெராதலரிது” என்றபடி டபறுதற்கு அரிய மானுெப்பிறவி டயடுத்தற்குப்பயன்

இம்ழமயில் நூல்கழளக் கற்றலால் நல்லறிவு டபற்று முன்தனார் கழெப்பிடித்த வழிழய
தமற்டகாண்டு அவ்வாயிலாக மறுழமயில் நற்கதிடபறுததலயாம். அதற்காகதவ நூல்களில்
தழலசிறந்த தவதம் கெவுளால் டவளியிெப்பட்ெ டதன்பது, ழவதிகமதத்தவடரல்லார்க்கும் ஒப்ப
முடிந்த டபாருளாம்.
அதன்டபாருழள யுள்ளவாறு அறிவது கருவியின்றி யியலாத டசயல்: அன்றியும், அஃது
எல்லார்க்கும் இழயவதுமன்று. ஆகதவ, பண்ழெக்காலத்துப் டபரிதயார் அவ்தவதங்களின்
டபாருழளயறிவதற்கு ஸ்மிருதி இதிஹாஸ புராணங்கள் ஆகிய நூல்கழள யியற்றினர்.
அவற்றுள்ளும், ஸ்மிருதி, தவதத்ழதப்தபாலதவ யுள்ளது: இதிஹாஸபுராணங்கதள யாவரும்
ஓதியும் தகட்டும் அறிதற்கு ஏற்றனவாம். இழவ தவதத்தின்டபாருழள வளர்ப்பன என்ற
காரணத்தால் உபப்ரும்ஹணங்க டளனப்படும்: உபப்ரும் ஹண டமன்ற டசால்லுக்கு வளர்ப்பது
என்று டபாருள். தவததாபப்ரும்ஹணங்களான இதிஹாஸபுராணங்களுள் இதிஹாஸங்கதள
சிறந்தனவாதலால், ‘இதிஹாஸபுராணங்கள்’ என்று புராணங்களுக்கு முன் இதிஹாஸம் ழவத்து,
வைங்கப்படுவதாயிற்று.
இதிஹாஸடமன்பது பழையடதாரு சரித்திரத்ழதப் பலகிழளக் கழதகழளக்டகாண்டு கூறுவதாம்.
அங்ஙனமுள்ளழவ பாரதமும் இராமயணமுதம டயன்பது யாவரும் உென்பட்ெ டபாருளாம்.
அந்தப் பாரதம் நம் தமிழ்டமாழியில் வைங்குவதத நம்நாட்ொரால் தபாற்றுதற்கு உரியது.
இவ்வாறாகிய தமிழ்ப்பாரதம் எளியநழெ வாய்ந்ததாய், மிடுக்குள்ளதாய், உள்ளும் புறம்பும்
டபாலிந்திலங் குஞ்சுழவயுழெயதாய், யாவராலும் தபாற்றப்படுவதாய், நம் வில்லிபுத்தூராராற்
டகௌெடநறியாற் பாெப்டபற்றுள்ளது.
இது எளியநழெழய யுழெயததயாயினும் வெடமாழி மிகக் கலந்திருத்தலால்,
டதன்டமாழியறிதவாடு வெடமாழியறிவும் இல்லாதவர்க்கு உண்ழமப்டபாருள் காண்ெலரிது:
ஆகதவ, அப்படிப்பட்ெதற்கு உண்ழமப்டபாருள் விளங்க உழர இன்றியழமயாதது. இத்தழகய
உழர, காலஞ்டசன்ற எனது ஆசிரியன்மாரான ஸ்ரீ.உ.தவ. ழவ. மு, செதகாபராமாநுஜாசார்ய
ஸ்வாமிகளாலும், ஸ்ரீ.உ.தவ.தச. க்ருஷ்ணமாசார்ய ஸ்வாமிகளாலும் பலபகுதிகட்கும் இயற்றி
முன்னதர அச்சிெப்பட்ெது: யானும் சில பகுதிக்கு அவர்களுெனிருந்து உழரடயழுதிப்
பைகியதுண்டு. அங்ஙன் டவளியிட்ெ பகுதிகள் - சபாபருவம் பீஷ்மபருவம் துதராணபருவம் கர்ண
பருவம் சல்லியபருவம் டசௌப்திகபருவம் என்பனவாம்.
இதுவழரயும் டவளிவாராதழவ, ஆதிபருவமும் ஆரணிய பருவமும் விராெபருவமுதம.
(இவற்றிலும் பலசருக்கங்கட்கு முன்னதர அவர்கடளழுதி டவளிப்படுத்திய உழர உண்டு.)
அவற்றுள் உழரயில்லாத பகுதிகளாகிய தற்சிறப்புப்பாயிரம் குருகுலச்சருக்கம் சம்பவச்சருக்கம்
என்ற இழவகட்குப் புதிதாக உழரடயழுதிச் தசர்த்தும், உழரயுள்ள பகுதிகழளப் பார்ழவயிட்டுச்
சில திருத்தங்கள் டசய்தும் சங்கப்பதிப்பிலுள்ள பாெல்கதளாடு ஒத்துப்பார்த்து அப்பதிப்பிற்
சிறப்புற்றிருந்த பாெல்கழள தமற்டகாண்டும் வியாசபாரதம் பாலபாரதம் என்ற இழவகட்கும்
இந்நூற்கும் உள்ள ஒற்றுழமதவற்றுழமகழள ஆங்காங்குக் குறிப்பிட்டும் மூலமும் உழரயுமாக
இந்த ஆதிபருவத்ழத டவளியிட்டுள்தளன். இந்நூலாசிரியரின் குமாரராகிய வரந்தருவார் இயற்றிய
சிறப்புப்பாயிரப் பாெல்கழளயும் முகப்பிற் குறிப்புழரதயாடு டவளியிட்டுள்தளன். இப்பதிப்பில்,
அரும்பதவகராதி முதலியன, அபிதானசூசிழகயகராதி, சில அருந்டதாெர்கள், டசய்யுள் முதற்
குறிப்பகராதி என்பனவும் இறுதியிற் தசர்க்கப்பட்டுள்ளன.
வில்லிபாரதத்தின் முதனூழலப்பற்றிய ஆராய்ச்சி:-‘ வில்லிபுத்தூரார் பாடிய இந்தப்பாரதம்,
வியாசபாரதத்ழத முதனூலாக் டகாண்ெடதன்று நூலாசிரியதர கூறியிருந்த தபாதிலும்,
வெடமாழியில் அகஸ்தியப்பட்ெ டரன்பவரியற்றியுள்ள பாலபாரத டமன்னும் காவியத்தின்
டபாருளழமதிதயாடு பலவிெத்தும் ஒத்திருக்கின்றது: ஒப்பிட்டுப் பார்க்குமிெத்து இந்நூலுக்கும்
அந்நூலுக்கும் இழெயிழெதய பலதவறுபாடுகளும் உள்ளனவாயினும் சிற்சில விெங்களில்
இந்நூல் அந்நூலின் டமாழிடபயர்ப்டபன்தற டசால்லலாம்படி யுள்ளது’ என்று கூறி, இற்ழறக்கு
நாற்பத்துஏழு வருெங்கட்குமுன் பரமபதித்த எனது ஆசிரியர் ஸ்ரீ. உ. தவ. ழவ. மு.
செதகாபராமாநுஜாசார்ய ஸ்வாமி தாம் பரமபதிப்பதற்கு ஏறக்குழறய இருபது வருஷங்கட்கு
முன்னர்க் கண்டுபிடித்து டவளியிட்டுள்ளார். உதாரணங்களும் ஆதிபருவசரிதத்ழதக்
கூறுமிெத்தினின்று காட்டியுள்ளார். இவ்வுண்ழமழய நூல் முழுவதும் ஒப்பிட்டுப்பார்த்துக்
கண்ெறியதவணுடமன்ற அவாத்ததான்றியும், பார்த்தற்குப் புத்தகமும் அவகாசமும்
கிழெக்காமலிருந்தன. இந்த ஆதிபருவத்ழத முதன்முதலில் அச்சிெத்டதாெங்கியதபாது அந்நூல்
கிழெத்தழமயால், ஆதிபருவம் முழுவழதயும் ஒப்பிட்டுப் பார்த்ததன்.
பாலபாரதடமன்பது வெநூல் அகஸ்தியகவியினால் வெடமாழியிற் பாண்ெவசரித்திரத்ழதத்
டதாகுத்துக் கூறும் பத்தியகாவியமாகும்: அது - இருபதுசருக்கங்கழளக் டகாண்ெது.
குலமுதல்வனான சந்திரன் பிறப்புமுதல் பாண்ெவர் தமலுலகஞ் தசர்ந்தது வழரயிலுமுள்ள
சரித்திரம் முழுவழதயும் டதாகுத்துக்கூறுவது. அவற்றுள் முதலாறு சருக்கங்கள், ஆதிபருவத்துச்
சரிழதழயக் கூறுவனவாகும். இந்த ஆறுசருக்கங்கழளயும் ஊன்றிப்படித்துப் பார்த்ததில்
அப்பாரதத்தின் டமாழிடபயர்ப்பு வில்லிபாரதடமன்று டசால்லலாம். முக்கால்பகுதி
பாலபாரதத்ததாடு ஒத்துள்ளது.ஆனால், காண்ெவதகனச் சருக்கத்திதலா ஒன்றுக்குப் பாதிதான்
அங்ஙன்டசால்லத்தக்கது: மற்றழவ வில்லிபுத்தூரார் தமது கற்பனாசக்தியினால் உழரத்த
பாெல்களாகும். டமாழிடபயர்ப்பான பாெல்களும், புதிதாகக் காண்பவர்க்கு டமாழிடபயர்ப்பு
என்று ததான்றாதவாறு இயற்ழகயாகதவ அழமந்தன தபாலத் ததான்றுகின்றன. இங்ஙன் பாடிய
வில்லிபுத்தூரார்திறம் மிகவும் பாராட்ெற்குரியது.
ஆயினும், வில்லிபுத்தூராரின் பாரதம்முழுவதும் பாலபாரதத்தின் டமாழிடபயர்ப்பாகதவ
அழமந்தடதன்று டசால்ல இயலாது. இந்த ஆதிபருவத்ழதப் பாலபாரதத்ததாடு ஒப்பிட்டுப்
பார்த்ததும் இறுதிப் பருவங்கட்கும் பாலபாரதத்துக்கும் ஒற்றுழம தவற்றுழம டயவ்வாறு உள்ளன
என்றுகவனித்து தநாக்கிதனன். வில்லிபாரதத்திற் காணப்படும் இறுதிப் பருவங்களாகிய சல்லிய
டசௌப்திகபருவங்களிற் கூறிய கழதப்பகுதிழயக் கூறுவது, பால பாரதத்திதல 78- சுதலாகங்கழளக்
டகாண்ெ பதிடனட்ொஞ் சருக்கமாகும். அந்தச்சருக்கத்தில், கூறியுள்ளனவான - சல்லியன்
தசனாதிபதியானது, சல்லியன் சகததவனால் மாண்ெது, துரிதயாதனழன வீமன் டகான்றது,
க்ருஷ்ணனுழெய தூண்டுதலால் பாண்ெவர்கள் தவற்றிெத்திலிருக்க அசுவத்தாமன் த்ருஷ்ெத்யும்நன்
முதலாதனாழரக் டகான்றது என்றாற் தபான்ற சில விஷயங்கள் தவிர, மற்ழற வர்ணழனகள்
கழதப்தபாக்குக்கள் யாவும் பாலபாரதத்ததாடு சிறிதும் ஒற்றுழமப்பொது வில்லிபாரதத்தில்
தவறுபட்தெ யுள்ளன. மற்றும் ஆங்காங்குத் தள்ளிப் பார்த்ததபாதும் தவறுபட்டுள்ளதாகதவ
காண்கின்றது. இன்னும் முற்றவும் ஒத்திட்டுப்பார்க்க வசதி தநர்பெவில்ழல.
இங்ஙனிருப்பதுடகாண்டு நான் ஊகிப்பது - மிகவும் டபருகி யிருந்த பாரதகழதழயச் சுருக்கிக்கூற
விரும்பிய வில்லிபுத்தூரார் பாலபாரதடமன்ற வெடமாழிக்காப்பியம் முதற்கழதப்பகுதிழய இனிது
சுருக்கிக்கூறியிருப்பது கண்டு அதழனடயாட்டி நூழலத் டதாெங்கினார்: பின்னர்த்
தம்விருப்பின்படிதய இந்நூழலப் பாடினாடரன்பது.
இனி, பாலபாரதந்தான் வில்லிபுத்தூரார் பாரதத்ழத டயாட்டிச் சில விெத்து எழுதப்பட்ெடதன்று
கூறலாகாததா என்று கற்தபார்க்கு ஓடரண்ணம் உண்ொகலாம்: அந்த எண்ணத்ழத மாற்றுவதற்கு
மூன்று காரணங்கள் உள்ளன.
முதலாவது - பாலபாரதத்துக்கூறிய வருணழனழய வில்லிபுத்தூரார் பின்னும் சிறப்புறக் கூறுவது:
அங்ஙன் கூறுவதற்கு உதாரணம் வருமாறு:- டபாழுது விடிதழல வருணிக்குமிெத்துப்
பாலபாரதத்தில்” உந்மிஷத்யுஷஸி தஸ்ய ரக்ஷதஸா - ரக்தமுஷ்ணமிவ பாது முத்ஸு கா ஸ்வாப
மாகலித மாநிசாத்யயம் - வாஸவ்ருக்ஷமத தத்யஜு : ககா: [இரவுபுலரும்வழரத் தாம் டகாண்ெ
துயிழல விடியல்தநரம் வந்ததபாது விட்டிட்டு அந்த ராக்ஷஸனுழெய டவம்ழமயுள்ள இரத்தத்ழதப்
பருகுவதற்கு ஆழச யுற்றனதபாற் பறழவகள் தம்வாழிெமான மரத்ழதவிட்ென],”
“தாவதுத்திதகரஸ் ததமாமயம் - ராக்ஷஸம் விசகலய்ய பாநுமாந் பீமதஸநஇவ பார்த்தாமநஸாநீ -
அம்புஜாநி தத்ருதச விகாஸயந் [அப்தபாது எழுந்தகரங்கழள யுழெயவனாய்த்
ததமாமயராக்ஷஸழனச் சிதறவடித்துக் கதிரவ னானவன் பீமதஸநன்தபான்று
பிரழதயின்மக்களுழெய மனத்ழதத் தாமழரகள் தபால மலர்த்தியவண்ணம் ததான்றினான்]” என்று
கூறியிருப்பழத, வில்லிபுத்தூரார் “டபருந்திறனிசாசரப்பிணத்ழத யவ்வனத், திருந்துளபறழவகட்
கிருள்டசய்கங்குலின், விருந்திெக் டகாளுத்திய விளக்டகனும்படி, யருந்திழச டபாலிவுற வருக்கன்
தறான்றினான்”,”கரங்களானிசாசரவிருழளக்காய்ந்துடகாண், டிரங்கி நீள்
வனத்திழெயிரவின்மாழ்கிய, வரங்டகாொமழர முகமலர்த்து நீர்ழமயால், உரங்டகாள்
வீமனுக்டகதிருதயபானுதவ” என்று பின்னுஞ்சிறப்புறக் கூறியிருப்பதும்; காண்ெவவனத்ழத
அக்கினி பகவான் எரிக்க தமகம் மழைடபாழிந்தழதக் கூறுமிெத்து “உபரிஜ்வலநஸ்யத்ருச்ய மாநா:
ஹ்ருஷிழதராவத ஹஸ்ததண்ெ ழதர்க்யா: விததுர் ஜகதண்ெ மண்ெபஸ்ய - ஸ்படிக ஸ்தம்பதியம்
கநாம்பு தாரா: [ஐராவதயாழனயின் துதிக்ழகதபால் நீண்ெனவாய் அக்கினிக்கு தமதல
காணப்படுவனவான தமகதாழரகள் ஜகதண்ெமாகிய மண்ெபத்தின் ஸ்படிகஸ்தம்படமன்ற
எண்ணத்ழத யுண்ொக்கின] என்று கூறியிருப்பழத “மண்டிமீ டதழுந்த வன்னியின்சிழகக
ளிந்திரன்மதழலவாளிகளாற், கண்ெ கூட்ெத்திற்கழமத்த டசம்பவளக் காண்ெகுதூண்டிரள் காட்ெ,
அண்ெகூட்ெத்திற் கிந்திரன் பளிங்காலழமத்த பல்லாயிரதகாடி, சண்ெதூணங்கள் தபான்றன பரந்து
தனித்தனி முகில்டபாழி தாழர” என்று பின்னும் நலமுறக்கூறியிருப்பதுங் காண்க. இரண்ொவது -
ழவஷ்ணவராயிருக்கிற இந்த வில்லிபுத்தூரார் “ப்ரணாமலக்தநநலலாெபஸ்மநா - ப்ருசம்
பவித்ரீக்ருதபாதபங்கஜா” என்று அகஸ்தியபட்ெர் கூறியழத டயாட்டி “டதாழுது டநற்றியில் விபூதி
யாலன்ழன தன் துழணயடித் துகணீக்கி” என்று வியாசமுனிவழர டநற்றியில்
விபூதியணிந்திருப்பவராகத் கூறியது. மூன்றாவது - கி.பி. 1232 - 1323 இல் டதலுங்குததசத்தில்
அரசாண்ெ காகதீயபிரதாப ருத்திரனுழெய காலத்திலிருந்தவர் பாலபாரதத்தின் நூலாசிரியராகிய
அகஸ்தியபட்ெடரன்று ஆராய்ச்சியாளர் அகஸ்தியகவியின் காலத்ழத நிர்ணயித்திருப்பது: இது நிற்க.
சுருக்கமுறப் பாரதகழதழயக் கூறதவணுடமன்றுகருதி முதலிற் பாலபாரதத்ழதடயாட்டிப்
பாடிய வில்லிபுத்தூரார் சில விெத்து வியாசபாரதத்ழததய டயாட்டியும் கூறியுள்ளார்: என்றாலும்,
சிலவிெத்து வியாசபாரதம் பாலபாரதம் என்ற இரண்டிலும் ஒற்றுழமப்பட்டுள்ளவற்ழற
தவறுபடுத்தியுங் கூறியுள்ளார்: இவ்விஷயம் பலவும் உழரயில் ஆங்காங்குக் காட்ெப்பட்டுள்ளன.
இவ்வாறு இருப்பதனால்தான் வில்லிபுத்தூரார், தமதுநூலுக்கு வியாசபாரததம முதனூடலன்று
கூறியுள்ளார். அது தக்கதத யாகும்.
இந்நூழலப்பாலபாரதத்ததாடுழவத்து ஒற்றுழம தவற்றுழமகழளக் கவனிக்குமாறு அந்நூலின்
பிரதிழயத் தமது நண்பரிெத்தினின்றுவாங்கி உதவியதுமன்றி, அந்நூற்டபாருழள உெனிருந்து
ஆராய்ந்தும் உதவிய ஸ்ரீ. உ. தவ. H. தசஷய்யங்கார் (ரிழெர்ட் மதறாஸ் யூனிவர்ஸிடி, கன்னெ
அஸிஸ்டெண்ட் டலக்சரர்) ஸ்வாமி விஷயத்தில் நன்றியறிததலாடு என் பணிழவக் காட்டுவதன்றி
தவறு ழகம்மாறிதலன்.
இந்நூழல 18-யாண்டுகட்குமுன் முதன்முழற அச்சிடும்தபாது ஒத்துப் பார்த்தல் முதலிய உதவிகள்
புரிந்த விதவகாநந்தா கல்லூரித் தமிழ் விரிவுழரயாளர் ஸ்ரீமான். டகா. ஜகந்நாதாசார்யர்,M.A.L.T.,
அவர்கட்குச் டசந்தமிழ்ச்டசல்வமும் பல்வழகநலனும் டபருகுமாறு திருமால் அருள்புரிவாராக.
அச்சகத்தாருழெய அக்கழறயின்ழமடயன்ன அசாக்கிரழத டயன்ன இழவகளாலும் என்னுழெய
தசார்வாலும் பல பிழைகள் ஏற்பட்ெழமக்கு மிகவும் வருந்துகிதறன். புள்ளியிொழம அழரப்புள்ளி
தகாடிெல் முதலிய விடுபடுழக மாறுபடுவது என்றாற் தபான்ற சிறு சிறு பிழைகழள வாசகர்கதள
எளிதிற் கண்டுபிடிக்க இயலுடமன்ற காரணம்பற்றி அழவகழளப்பிழைத்திருத்தத்திற்
காட்ெவில்ழல: முக்கியமான பல பிழைகள் பிழைத்திருத்தத்திற்காட்ெப்பட்டுள்ளன. அழவகழள
வாசகர்கள் முதன்முதலில் திருத்தி யழமத்துக் டகாள்ளின் நலமாம்.
இதிலுள்ள குற்றங்குழறகழள அறிஞர் தமது நற்பண்பினாற் டபாறுப்பது மன்றி, எனக்கும்
அறிவுறுத்துவராயின் அன்னாரிெத்து நன்றியறிததலாடு உரியகாலத்து அவற்ழற
டவளிப்படுத்துதவன்.
திருமகள்டகாழுநனான திருமால் தனது சரிழதயாகிய இந்நூலில் அடிதயனுக்கு
மனம்பதியுமாறுடசய்து இந்நூலின் ஆதி பருவத்திற்கு உழரடவளியிடுதலாகிய இந்தப்பணிக்குத்
ததான்றாத் துழணயாய் நின்று உதவிய கருழணத் திறத்திலீடுபட்டு அனவரதமும் அப்பரமழன
வாழ்த்துகின்தறன்.

ஜய ேருடம் இங்ஙனம்
ரேகாசி மாதம் ரே. மு. வகாபாலக்ருஷ்ைமாசார்யன்.

நான்காம் பதிப்பு:- இந்தப் பதிப்பு மூன்றாம் பதிப்ழப டயாட்டிதய அழமந்துள்ளது. எனினும்,

ஒதராவிெங்களில் சில அரிய விெயங்களும் தசர்க்கப்பட்டுள்ளன. இந்தப்பதிப்பு அச்சாகுங்கால்
அச்சுத்தாழளத்திருத்தல், அரியவிெயம் தசர்த்தல் முதலிய வழகயால் டபரிதும் உதவியவர் -
விதவகாநந்தர் கல்லூரித் தமிழ்ப் தபராசிரியர் C. ஜகந்நாதாசார்யர் எம். ஏ. எல். டி.; இவருென்
துழண புரிந்தவர் - ஈழக. ஸ்ரீ. E. S. வரதாசார்யர் பி. ஏ., என்பவர். இவ்விருவர்திறத்தும்
நன்றியறிதலுழெதயன்.

வசாபகிருது ேருடம் இங்ஙனம்

ஐப்பசி மாதம் ரே. மு. நைசிம்மன்.
 ம கா பா ை த ம்.
பாரதம் என்னுஞ் டசால்லுக்கு - பரதனது வமிசத்ழதப்பற்றிய நூடலன்றுடபாருள்.இங்குக் குறித்த
பரதடனன்பவன் சந்திர வமிசத்தில் துஷ்யந்த மகாராசனுக்குச்சகுந்தழலயினிெந் ததான்றிப்
பிரசித்திடபற்ற ஓரரசன். பரதவமிசத்துத்ததான்றினவர்,பாரதர்; (அவராவார் - பாண்ெவரும்,
துரிதயாதனாதியரும்:) அவர்களது சரித்திரத்ழதஉணர்த்தும் நூல் பாரத டமனப்பட்ெது. இது -
வெடமாழித்தத்திதாந்தநாமம். (ஒருவெடசால் சிறிது மாறித் தன்தனாடு இழயபுழெய
டபாருழளதயனும்தன்டபாருழளதயனும் உணர்த்துவது, தத்திதாந்த நாமம்.) இனி,
வருணாச்சிரமதருமம்இராசதருமம் தமாட்சதருமம் நீதி முதலிய சிறந்த
உறுதிப்டபாருள்கழளடயல்லாம்அறிவிப்பதனால் முனிவர்கள் சீர்தூக்கிப் பார்க்குமிெத்து
மற்ழறடயல்லா நூல்களினும்மிகுந்த பாரம் (அதாவது மகிழம) உழெழமபற்றி, இந்நூலுக்குப்
பாரதடமன்னும் டபயர்இெப்பட்ெடதன்றுங் டகாள்ளலாம். இருக்கு முதலிய நான்கு தவதங்கதளாடு
ஒப்பஐந்தாம்தவத டமன்று சிறப்பித்துக் கூறப்படுவதும், மிகச்சிறந்த பகவத்கீழதழயத்தன்னுள்
பீஷ்ம பர்வத்திலும் விஷ்ணுஸஹஸ்ரநாம ஸ்ததாத்ரத்ழத ஆநுசாஸநிக பர்வத்திலும்
அெக்கிக்டகாண்டிருப்பதும் இந்நூலுக்கு எல்லா நூல்களினுஞ் சிறந்த தமம்பாொம். இது பற்றிதய,
இது மகாபாரதம் எனப்படும். இந்நூழல முதலில் வெடமாழியிற் டசய்தவரான
வியாசமகாமுனிவரால் ழவக்கப்பட்ெ 'மகாபாரதம்' என்கிறமுதனூலின் டபயதர வழிநூலாகிய
இத்தமிழ்நூலுக்கும் டபயராயிற்று. பாரதத்துக்கு 'ஜயம்' என்றும் ஒரு டபயருண்டு.

இது, இதிகாசம் இரண்ெனுள் ஒன்று: (மற்டறான்று - இராமாயணம் என்ப.) உபததச பரம்பழரயில்

வந்த பழைய சரித்திர டமான்ழறப் பிரதானமாக எடுத்துப் பலகிழளக்கழதகதளாடு புணர்த்து
விரித்துக் கூறும் நூல் - இதிகாசடமன்றும், உலகத்தின்ததாற்றம் ஒடுக்கம் முனிவர்கள் அரசர்கள்மரபு
அவர்கள் சரித்திரங்கள் மநுவந்தரம்என்னும் ஐந்து விஷயங்கழள விரவிக்கூறும் நூல்
புராணடமன்றும் தவறுபாடுஉணரத்தக்கது. புராணம் - பிராம்மம் முதலாகப் பதிடனட்டு
வழகப்படும். தவதத்தின்கருத்து இன்னடதன்று நியாயப் பிரமாணங்களால் ததற்றி விளக்குதல்பற்றி,
இந்தஇதிகாசபுராணங்கள், தவதத்திற்கு உபப்பிரஹ்மணங்கடளன்று
டசால்லப்படும்:உபப்பிரஹ்மணடமன்றால் வளர்ப்படதன்று டபாருள்.

தற்சிைப்புப்பாயிைம்

இத்டதாெர் - தனக்குச் சிறத்தழலயுழெய பாயிரடமன்று விரியும். டபாதுவாகவன்றிக் கவி தாம்

டதாெங்கும் நூற்தக உரியதாகுமாறு சிறப்பாக அழமந்தபாயிரடமன்பது, கருத்து. பாயிரம் - பாஹ்யம்
என்ற வெடசால்லின் திரிபு:டவளிப்பட்ெது என்பது, அவயவப்டபாருள்: நூற்குப் புறம்பாக
அழமந்திருக்கும் நூன்முகம், பாயிரடமனப்படும்: "முகவுழர பதிகம் அணிந்துழர நூன்முகம்,
புறவுழர

தந்துழர புழனந்துழர பாயிரம்" என்றார், பவணந்திமுனிவரும். இந்தத் தற்சிறப்புப்பாயிரத்திற்

கூறப்படும் விஷயம், கெவுள் வணக்கமும், நூல்நுதலும் டபாருளுமாம்: இதழன,
"டதய்வவணக்கமுஞ் டசயப்படுடபாருளும், எய்தவுழரப்பதுதற்சிறப்பாகும்" என்பதனாலறிக.

1. கடவுள் ோழ்த்து.

நீடாழி யுலகத்து மரைநாலலா ரடந்லதன்று நிரலநிற்கவே

ோடாத தேோய்ரம முனிைாசன் மாபாை தஞ்லசான்னநாள்
ஏடாக ேடவமரு லேற்பாக ேங்கூலை ழுத்தாணிதன்
வகாடாக லேழுதும்பி ைாரனப் பணிந்தன்பு கூர்ோமவைா.

(இதன் டபாருள்.) நீடு ஆழி உலகத்து - டபரிய கெலாற் சூைப்பட்ெ உலகத்திதல, 'மழற நாடலாடு -
நான்கு தவதங்களுெதன, ஐந்து- (இது) ஐந்தாவதுதவதமாகும், ' என்று நிழல நிற்க - என்று
வைங்கும்படி நிழலத்து நிற்குமாறு, வாொததவம் வாய்ழம முனிராசன் மாபாரதம் டசான்ன -
அழியாத தவத்தின்டமய்ம்ழமழயயுழெய இருடியர்க்கு அரசனான வியாசமுனிவன்
மகாபாரதத்ழதச்டசால்லிவந்த, நாள் - காலத்தில்,- வெதமரு டவற்பு ஆக ஏடு ஆக -
வெக்குத்திழசயிலுள்ள தமருமழல முழுதும் (அந்நூழல) எழுதும் ஏொகுமாறும், தன்தகாடு அம்
கூர்எழுத்து ஆணி ஆக - தன்னுழெய (வாயில் முழளத்துள்ள) தந்ததமஅைகிய கூரிய எழுத்தாணி
யாகுமாறும், (அந்தத் தந்தத்ழதப் பிடுங்கிக்ழகயிற்டகாண்டு), எழுதும்- (மகாபாரதம் முழுவழதயும்)
எழுதின, பிராழன - விநாயகக்கெவுழள, பணிந்து - வணங்கி, அன்புகூர்வாம் - அன்புமிகுவாம்; (எ -
று.) அதரா -ஈற்றழச.

"பாரத: பஞ்சதமாதவத:" என்பது காண்க. பிரமன்ததான்றி 'மகாபாரதத்ழதடயழுதுமாறு கதணசழன

நிழனப்பாய்' என்ன, வியாச முனிவன் அங்ஙனதம கதணசழனத் தியானித்துப் பாரதத்ழத
எழுதுமாறு தவண்டிக்டகாள்ள, அவ்தவண்டுதகாட்கு இணங்கி விநாயகக் கெவுள் எழுதினா டனன
அறிக. மகாபாரதத்ழதடயழுதின கெவுளாதல்பற்றி ஏற்புழெக் கெவுள் வணக்கமாக விநாயகழரக்
கவி வணங்குகின்றாடரன்க. டவற்புஆக என்ற இெத்து 'ஆக' என்பது -எல்லாம் என்ற டபாருழளக்
குறிப்பிக்கவந்தது: ஊராக அவனுக்குப்பழக என்றஇெத்துப்தபால: இனி, டவற்பு ஏொக, ஆகவம்
கூர் தன் தகாடு எழுத்தாணி ஆகஎன்று பிரித்து எடுத்து-தபாரில்மிக்க தன்னுழெய தந்தக் டகாம்பு
எழுத்தாணியாகஎன்று உழரப்பாருமுளர். மாபாரதம் டசான்ன நாள் எழுதும்பிரான்
என்றுவிநாயகழரக் கூறியதனால், யான் தமிழ்ப்படுத்த இதழனயும் இழெயூறின்றி
முடியுமாறுஅவன் அருள்வடனன்ற கருத்துக் குறிப்பிக்கப்படும். 'மாதமரு' என்றும்
பாெம்.சிலபிரதிகளில், இந்தச் டசய்யுளும் அடுத்த டசய்யுளும், இந்நூலாசிரியரின் குமாரர்பாடிய
சிறப்புப் பாயிரத்திற் காணப்படுகின்றன.

முதலிரண்டுகவிகள்- டபரும்பாலும் முதல் நான்கு சீர்கள் காய்ச்சீர்களும் ஈற்றுச்சீடரான்று

கனிச்சீருமாகிவந்த கலிநிழலத்துழறகள்.

முருகார்ம லர்த்தாம முடிவயாரன யடியார்மு யற்சித்திைந்

திருகாமல் விரைவிக்கு மதயாரன ேதனச்லச ழுங்குன்றிரனப்
புருகூதன் முதலாய முப்பத்து முக்வகாடி புத்வதளிரும்
ஒருவகாடி பூவதே ருங்ரகலதா ழுங்வகாரே யுைவுன்னுோம்.

(இ - ள்.) முருகு ஆர் - வாசழனடபாருந்திய, மலர் - (டகான்ழறப்) பூக்கள்டதாடுக்கப்பட்ெ, தாமம் -

டகான்ழறமாழலழய, முடிதயாழன - சிரசிற்டகாண்டுள்ளவனும், அடியார் முயற்சி திறம் -
பக்தர்களின் முயற்சியின்கூறுபாடு,திருகாமல் - மாறுபட்டிொமல், விழளவிக்கும் - பயழனவிழளயச்
டசய்கின்றவனாகி,மதம் யாழன வதனம் டசழுங் குன்றிழன - மதயாழனயின் முகம்தபான்ற
முகத்ழதப்டபற்று வளமுள்ள மழலதபால் ஓங்கி நிற்பவனும், புருகூதன் முதல் ஆய
முப்பத்துமுக்தகாடி புத்ததளிர்உம் - இந்திரழனத்தழலவனாகவுழெயராய்
முப்பதுமுக்தகாடியடரன்று டசால்லப்படுகின்ற ததவர்களாலும், ஒருதகாடி பூததவர்உம்-ஒரு
தகாடிக்கணக்கான அந்தணராலும், ழகடதாழும் -வணங்கப்படுகின்றவனுமான, தகாழவ -
தழலவனாகிய விநாயகக்கெவுழள, உற -மிகவும், உன்னுவாம் - தியானிப்தபாம்; (எ-று.)

அடியார்முயற்சித்திறந் திருகாமல் விழளவிக்கும் குன்று எனதவ, அடியவனாகியஎனது முயற்சிழய

[மகாபாரதத்ழதத் தமிைாற் பாடுதழல]யும் இழெயூறின்றிமுற்றுவிப்பான் அக்கெவுள் என்ற கருத்துக்
குறிப்பிக்கப்படும். விநாயகக் கெவுள்வணக்கமாகதவயுள்ள இந்த இரண்ொவது டசய்யுள், சில
பிரதிகளிலில்ழல: ஒருகால்கவியினாற் பாெப்பொது இழெச்டசருகலாய் வந்ததாயிருக்கலாம்.
முப்பது முக்தகாடியர்- அஷ்ெவசுக்கள், ஏகாதசருத்திரர், துவாதசாதித்தர், அசுவினிததவரிருவர்
என்றமுப்பத்துமூவர்ததவர்கழளத் தழலழமயாகக் டகாண்ெவர்கள்: இவர்கட்டகல்லாந்தழலவன்
தததவந்திரன் என்க. வானுலகத்துத்ததவர் தபாலப் பூமியில்விளங்குபவடரன்ற காரணத்தால்
பிராமணர், பூததவடரனப்பட்ொர். தகாடி - மிகப்பலடரன்ற டபாருட்ெது. புருஹூதன் - யாகத்தில்
மிகுதியாக அழைக்கபடுபவடனனஅவயவப் டபாருள்படும். (2)

தவறு.

3.- முதற்கடவுளின் ோழ்த்து.

ஆக்கு மாைய னாமுத லாக்கிய வுலகம்
காக்கு மாறுலசங் கண்ணிரை கருரையங் கடலாம்
வீக்கு மாைை னாமரே வீந்தநாண் மீைப்
பூக்கு மாமுத லலேனேன் லபான்னடி வபாற்றி.

(இ - ள்.) எவன்-, ஆக்கும் ஆறு - பழெக்கும்படி, அயன் ஆம் - பிரமனாவதனா: முதல் ஆக்கிய உலகம்
- முதலிற் பழெக்கப்பட்ெ அவ்வுலகத்துப் பிராணிகழள; காக்கும் ஆறு - பாதுகாக்கும்படி, டசங்கண்
நிழற கருழண - (டசந்தாமழர மலர்தபான்று) டசந்நிறமான கண்களிதல நிழறந்த கருழணயாகிய,
அம் -நீழரக்டகாண்ெ, கெல் ஆம் - கெல் தபான்ற திருமாலாவதனா: வீக்கும் ஆறு -
(காப்பாற்றப்பட்ெ உயிர்கழள) அழிக்குமாறு, அரன் ஆம் - சிவனாவதனா: அழவ வீந்த நாள் -
அழவஅழிந்த காலத்தில், மீள பூக்கும் - மீண்டும் பழெக்கின்ற, மா முதல் (ஆம்)-
சிறப்புற்றமுதற்கெவுள் ஆவதனா: அவன் - அந்த முதற்கெவுளின், டபான் அடி - அைகியதிருவடிகள்,
தபாற்றி - வாழ்க; (எ - று.)

'எவன்' என்பது- 'அயனாம்' முதலிய நான்கதனாடும் இழயயும் அம் - அைகியஎனினுமாம். "அழவ

வீந்த நாளுந்திப்பூக்குமா முதல்" என்றும் பாெமுண்டு. தபாற்றி -தபாற்றிய என்ற வியங்தகாளின்
ஈற்றுயிர்டமய் டசன்றது.

இதுமுதல் ஆறுகவிகள் - முதற்சீரும் ஐந்தாஞ்சீரும் மாச்சீர்களும் மற்ழற மூன்றும் விளச்சீர்களுமாகி

வந்த கலிநிழலத்துழறகள். தமல் குருகுலச்சருக்கத்து முதல்முப்பத்திரண்டு கவிகளும், இந்தக்
கலிநிழலத்துழறதயயாகும். (3)

4.- அைம்முதலியேற்றின் ோழ்த்து.

ஏழ்லபருங்கடன்மாநிலலமங்குநல்லைவம
சூழ்கேண்டமிவ ாங்குகவதங்குகசுருதி
வீழ்கரபம்புயல்விைங்குகேைங்லகழுமனுநூல்
ோழ்கேன்புரடயடியேர்மன்னுமாதேவம.

(இ - ள்.) ஏழ் டபருங் கெல் மா நிலம் எங்குஉம் - ஏழு டபரிய கட்ெலாற் சூைப்பட்ெ டபரிய பூமி
முழுவதும், நல் அறம் ஏ சூழ்க - சிறந்த தருமதம பரவியிருக்கட்டும்: வள் தமிழ் ஓங்குக - வளப்பம்
டபாருந்திய தமிழ்டமாழி தயாங்கிநிற்கட்டும்: சுருதி - தவதங்கள், ததங்குக - (எங்கும்)
நிழறந்திருக்கட்டும்: ழபம்புயல் - கரியதமகம், வீழ்க - (வானத்தினின்று மழைநீழரப்)
டபாழியட்டும்; வளம் டகழுமனு நூல் - பல விஷயங்களும் நன்கு விளங்குகின்ற மனுதருமசாத்திரம்,
விளங்குக -(அதனிற் கூறப்பட்டுள்ள தருமங்கள் நெத்தப் டபறுதலால்) விளக்க
முறட்டும்:அன்புஉழெ - (கெவுளிெத்து) டமய்யன்புழெய, அடியவர் - அடியார்கள், மன்னு -
தமற்டகாண்டுள்ள, மா தவம் - சிறந்த தவம், வாழ்க - வாைட்டும்; (எ -று.)

கெவுள் வாழ்த்துக் கூறிய கவி, இதனால், அறம் முதலியவற்ழறச் டசழிக்க வாழ்த்துகின்றார்.

உலகத்துக்கு நல்ல டநறிழயப் தபாதித்ததல காவியத்துக்குப் பயனாதலால், அக்கருத்துத் ததான்ற
'எங்கும் நல்லறதம சூழ்க' என்பது முதலாகக்கூறினா டரன்னலாம்.

5.- இதுமுதல் மூன்று கவிகள் - அரேயடக்கம்.

அழவயெக்கமாவது - அழவதயார்க்குத் தான் அெங்கியிருக்ழக: அழவயத்தார்க்கு

மனடவறுப்புமுதலியனததான்றாமல் அன்னாழர அெங்குமாறு டசய்தடலனினுமாம்: அங்ஙன்
அழவயெக்கத்ழதத் டதரிவிக்கும் பாெல், அழவயெக்கடமனப்படும்.

கன்னபாகலமய்களிப்பவதாைைப்பிலைால்கரதமுன்
லசான்னபாேலன்றுகைறுசுகன்றிருத்தாரத
அன்னபாைதந்தன்ரனவயாைறிவிவலனுரைப்பது
என்னபாேமற்லைன்ரனயின்லைன்லசாலாதுலவக. (இ - ள்.) கன்னபாகம் - காதின் பகுதி, டமய்
களிப்பது - உண்ழமயான மகிழ்ச்சிழய யழெதற்குக் காரணமான, அளப்பு இல் - அளவில்லாத
(மிக்க), ஓர் டதால் கழத - ஒரு பைழமயான கழதழய, முன் - முன்தன, டசான்ன-, பாவலன் - கவி,
துகள் அறு சுகன் திருத்தாழத - குற்றமற்ற சுகனுழெய சிறப்புற்ற தந்ழதயான வியாசனாவன்; அன்ன
பாரதம் தன்ழன - அந்தப் பாரதத்ழத, ஓர் அறிவுஇதலன் உழரப்பது - சிறிது அறிவும் இல்லாத நான்
டசால்லுவது,- என்ன பாவம் - என்ன தீச்டசயல்! இன்று - இப்தபாது, உலகு - உலதகார், என்ழன -
(தகாத டசயலில் மூண்டுள்ள) என்ழன, என் டசாலாது - என்ன டசால்லமாட்ொர்? ( எ -று.)

கன்னபாகம் = கர்ணபாகம்: வெடசாற்டறாெர். டமய் - உெலுமாம். பாவம் - பாபம் என்ற

வெடசால்லின் திரிபு: பாவம் என்ற வெடசால்லின் திரிபு எனக்டகாண்டு,என்ன அபிப்பிராயம்
என்றுமாம். மற்று -அழச. (5)

6. மண்ணிலாைைநிகலைனவியாதனார்ேகுத்த
எண்ணிலாலநடுங்காரதரயயானறிந்தியம்பல்
விண்ணிலாதேன்விைங்குநீலடல்ரலரயயூமன்
கண்ணிலாதேன்வகட்டலுங்காண்டலுங்கடுக்கும்.

(இ - ள்.) மண்ணில் - பூமியிதல, 'ஆரணம் - தவதத்துக்கு, நிகர் - ஒப்பு ஆகும், ' என - என்னுமாறு,
வியாதனார் - வியாச முனிவர், வகுத்த - விரிவாகச் டசால்லியருளிய, எண் இலா - அளவில்லாத (மிகப்
டபரிய), டநடுங் காழதழய - நீண்ெ(பரந்த) கழதழய, யான் அறிந்து இயம்பல் - யான்
டதரிந்துடகாண்டு டசால்லுதல்,- விண்ணில் - ஆகாயத்திதல, ஆதவன் - சூரியன், விளங்கு -
விளங்குகின்ற, நீடுஎல்ழலழய - நீண்ெவரம்ழப, ஊமன் தகட்ெல்உம் - ஊழமயானவன்
வினவியறிதழலயும், கண் இலாதவன் - குருென், காண்ெல்உம் - கண்ெறிதழலயும், கடுக்கும் -
ஒத்திருக்கும்; (எ - று.)

ஊமன் கண்ணிலாதவன் தகட்ெலும் காண்ெலும் கடுக்கும்- முரைநிைனிரைப்லபாருள்வகாள் .

(6)

7. முன்லசாலாகியலசால்லலலாமுழுதுைர்முனிேன்
தன்லசாலாகியமாப்லபருங்காப்பியந்தன்ரனத்
லதன்லசாலாலுரை லசய்தலிற்லசழுஞ்சுரேயில்லாப்
புன்லசாலாயினும்லபாறுத்தருள்புரிேவைபுலவோர்.

(இ - ள்.) முன் டசால் ஆகிய டசால் எலாம் - முற்பட்ெ டசால்லாகிய தவதம்முழுவழதயும்,

முழுதுஉணர் - ஒன்றுவிொமல் நன்கு அறிந்த, முனிவன்தன் -வியாசமகரிஷியின், டசால்ஆகிய -
வாக்காகிய, மாடபருங் காப்பியந்தன்ழன - சிறந்தடபரிய காப்பியமாகிய பாரதத்ழத, டதன் டசாலால்
- தமிழ்டமாழியினால், உழரடசய்தலின் - டசால்லுதலினால், டசழுஞ்சுழவ இல்லா புல் டசால்
ஆயின்உம்-(என்னுழெய டசால்) மிக்க சுழவயில்லாத இழிவாகிய டசால்லாயிருப்பினும், புலதவார்
-வித்துவான்கள், டபாறுத்து அருள்புரிவர் - டபாறுழமடகாண்டு கருழண டசய்வார்கள்;(எ - று.)
நித்தியமாதலால், தவதம் 'முன்டசால்' எனப்பட்ெது. என்டசால் இழிவானததயானாலும்
வெடமாழியிலுள்ள மாப்டபருங்கழத தமிழிடலழுதப் படுவடதன்றகாரணங்டகாண்டு,
டசால்லப்படும் டபாருளின் தமன்ழமயால் டபாறுத்துப் புலவர்என்மீது அன்பு டகாள்ளுவ டரன்று
அழவதயார்க்கு அெக்கங் கூறியவாறு. (7)

8.- தாம் பாைதம்பாடக் காைைம்.

முன்னு மாமரை முனிேருந் வதேரும் பிைரும்

பன்னு மாலமாழிப் பாைதப் லபருரமயும் பாவைன்
மன்னு மாதேன் சரிதமு மிரடயிரட ே ங்கும்
என்னு மாரசயால் யானுமீ தியம்புதற் கிரசந்வதன்.

(இ - ள்.) முன்னும் மாமழற - நிழனத்து ஓதப்படும் சிறந்த தவதங்களில் வல்ல,முனிவர்உம்

ததவர்உம் பிறர்உம் - முனிவர்களும் ததவர்களும் மற்ழறதயாரும்.பன்னும் - ஆராய்கின்ற, மா
டமாழி - சிறந்த டமாழிகழளக் டகாண்ெ, பாரதம்டபருழமஉம் - பாரதத்தின் சிறப்ழபயும், பாதரன் -
ஆதலாசிக்கமாட்தென்: 'மன்னும் -டபருழம டபாருந்திய, மா தவன் - திருமகள் டகாழுநனான
திருமாலின்[ஸ்ரீக்ருஷ்ணபகவானின்], சரிதம் உம் - சரித்திரமும், இழெஇழெ - இந்நூலின்நடுநடுதவ,
வைங்கும் - வைங்காநிற்கும்', என்னும் - என்கின்ற, ஆழசயால் -விருப்பத்தினால், யான்உம்- (ஏற்ற
திறழமயில்லாத) நானும், ஈது - இந்தச் சரிதத்ழத,இயம்புதற்கு - (தமிழ்ப்பாெலாற்) டசால்லுதற்கு,
இழசந்ததன் - சம்மதித்ததன்; (எ - று.)

"நாராயணகதாமிமாம்" என்றார், தவதவியாசரும். ஆழச பற்றிக் கூறியதாதலால்,என் குற்றம்

டபாறுக்கத்தக்கது என்ற அழவயெக்கமும் இதில் ததான்றும். (8)

-----

முதலாேது

ஆதிபருேம்

பாரதம் அந்தந்தப் பாகத்தின் விஷயத்ழதக் குறிக்குஞ் டசாற்களால் ஆதிபருவம், சபாபருவம்,

ஆரணியபருவம், விராெபருவம், உத்திதயாகபருவம், பீஷ்மபருவம், துதராணபருவம், கர்ணபருவம்,
சல்லியபருவம், டஸௌப்திகபருவம்,ஸ்திரீபருவம், சாந்திபருவம், ஆநுசாஸநிகபருவம்,
அசுவதமதபருவம், ஆசிரமவாசபருவம், டமௌசலபருவம், மகாபிரஸ்தாநபருவம்,
ஸ்வர்க்காதராகணபருவம் எனப் டபயர்டபற்றபதிடனட்டுப் பருவங்கள் அெங்கியுள்ளது. அவற்றுள்
ஆதிபர்வம் என்ற வெடமாழித்டதாெருக்கு - (கதாநாயகர்களான பாண்ெவர்கள் அவர்களுக்குப்
பங்காளிகளான துரிதயாதனாதியர்கள் என்னும் இவர்களின்) முதல் வரலாற்ழறக் கூறுவதாகிய
பாகடமன்று டபாருள். இந்நூலின் பருவம் பதிடனட்ெனுள் முதலாவது பருவடமன்று டபாருள்
டகாள்ளலாமாயினும், மற்ழறப் பருவங்களிற்தபாலதவ, கதாநாயகரின் சரித்திரத்ழதப்பற்றிப் டபயர்
ழவத்தாடரன்று டகாள்ளதல தநர். பாண்ெவ துரிதயாதனாதியர்கள் பிறந்த சந்திர குலத்தின்
சரித்திரமும், இவர்களுழெய பிறப்புவரலாறும், இளம் பருவத்தில் நிகழ்ந்த டசய்திகளும்
இப்பருவத்திற் கூறப்படுகின்றன. பருவம்= பர்வம்: கணு; கரும்பு மூங்கில் முதலியவற்றிற்கு ஏக
ததசமாகிய (ஏகததசம் - ஒரு பகுதி) கணுப்தபால நூலுக்கு ஏகததசமாகிய உறுப்ழப 'பருவம்' என்பது
- உவமவாகுடபயர். "இழணந்தியல் காழல" என்ற சூத்திரத்து 'ரவ்வழி உவ்வுமாம்' என்றதனால்
பர்வம் பருவடமன ரகரத்திற்குப் பின் உகரம்வந்தது: இந்த ஆதி பருவம், குருகுலச்சருக்கம் முதலிய
எட்டுச் சருக்கங்கழளயுழெயது: காண்ெவதகனச் சருக்கத்தின் முதற்பத்டதான்பது
பாெல்கழளவசந்தகாலச் சருக்கம் எனத் தனிதய ஒன்றாக்கி, ஒன்பது சருக்கங்கழள
யுழெயடதன்பாரு முளர். வியாசமாமுனிவர் தாம் பாரதத்துக்கு இட்ெ பருவப்
டபயர்கழளதயஇந்நூலாசிரியரும் இட்டுள்ளார்.

முதலாேது
குருகுலச்சருக்கம்
குருகுலத்ழதப்பற்றிய சருக்கம் என்று விரியும். குரு என்பவன் - சந்திர குலத்திற்பிரசித்திடபற்ற
ஓரரசன். இவன் ஸரஸ்வதீ த்ருஷத்வதீடயன்ற நதிகளின் இழெயிதலஒரு புண்ய தக்ஷத்திரத்ழத
தயற்படுத்தினான்: அந்த தக்ஷத்திரத்தில்தான் பாரத யுத்தம்நெந்தது. சருக்கம் - ஸர்க்கடமன்ற
வெடசால்லின் திரிபு: முடிபு அல்லது பழெப்புஎன்று டபாருள்: அது, சங்தகதத்தாற்
டபரியவகுப்பினுட்பட்ெ சிறிய பாகத்ழதக்குறிக்கும்.

1.- சந்திைகுலத்தைசன் கரதரயக் கூறுவேலனனல்.

எங்கண் மாதே னிதயமா மலர்ேரு முதயத்

திங்கண் மாமை பினிற்பிைந் திரசயுடன் சிைந்வதார்
அங்கண் மாநிலத் தைசர்பல் வகாடியவ் ேைசர்
தங்கண் மாக்கரத யானறி யைரேயிற் சரமக்வகன்.

(இ - ள்.) எங்கள் மா தவன் - எமது இலக்குமிக்குத் தழலவனாகிய திருமாலின்,இதயம் -

டநஞ்சமாகிய, மா மலர் - சிறந்த தாமழர மலரினின்று, வரும் - ததான்றிய,உதயம் -
ததாற்றத்ழதயுழெய, திங்கள் - சந்திரனுழெய, மாமரபினில் - சிறந்தவமிசத்திதல, பிறந்து -, அம் கண்
மாநிலத்து - அைகிய இெம் டபாருந்திய (இந்தப்)டபரு நிலத்திதல, இழசயுென் சிறந்ததார் -
கீர்த்திதயாடு தமம்பட்ெவராகிய, அரசர்-,பல்தகாடி - பலதகாடிக் கணக்கினராவர்: அ அரசர் தங்கள்
மா கழத -அவ்வரசர்களின் சிறந்த கழதழய, யான் அறி அளழவயின் - யான் அறிந்தஅளவினால்,
சழமக்தகன் - அழமத்துக் கூறதவன்; (எ - று.)

இதனால், சந்திரகுலத்துத்ததான்றிய அரசர் பலரின் சிறந்த கழதழயப் பாரதடமன்று தபர்டகாண்ெ

இந்நூன்முகத்தாற் கூறுதவ டனன்பதாம். "சந்த்ரமா மநதஸா ஜாத:" என்று சந்திரன் திருமாலின்
மனத்தினின்று ததான்றியவடனனக் கூறியிருத்தல் காண்க. தமது வழிபடுகெவுளிெத்துக்டகாண்ெ
ஈடுபாடு ததான்ற, 'எங்கண் மாதவன்' என்றார். மாதவன் - மா -இலக்குமிக்கு, தவன் - கணவடனன்று
உறுப்புப்டபாருள். தகாடி - இங்குஎண்ணலளழவ யாகுடபயர்: டபயர்ப்பயனிழல. (9)

2.- இதுமுதல் நான்கு கவிகள் - சந்திைன் சிைப்ரபத் லதரிவிக்கும்.

லபாருந்தோனுரைநாள்கரைநாலடாறும்புைர்வோன்
அருந்தோனேர்க்காைமுதன்புடனளிப்வபான்
திருந்தோனேர்க்கரியேன்லசஞ்சரடமுடிவமல்
இருந்தோனேன்லபருரமரயயார்லகாவலாவிரசப்பார்.

(இ - ள்.) வான் - ஆகாயத்திதல, டபாருந்த-, உழற - தங்குகின்ற, நாள்கழள -(அசுவினி முதலிய)

நட்சத்திரங்கழள, நாள் டதாறு உம் - தினந்ததாறும், புணர்தவான்- தசர்பவனும்,- வானவர்க்கு -
ததவர்கட்கு, அருந்த - உண்ணுமாறு, ஆர் அமுது -அருழமயான அமிருதத்ழத, அன்புென் -
அன்தபாடு, அளிப்தபான் - தருபவனுமாகி,திருந்து அ வானவர்க்கு அரியவன் - டசம்ழம டபற்ற
அந்தத் ததவர்கட்குள்தளஅருழமப்பாட்ழெ யுழெயவனாகிய சிவடபருமானது, டசஞ்சழெ
முடிதமல் -டசந்நிறமுள்ள ஜழெழயக்டகாண்ெ திருமுடிதமதல, இருந்த -
தங்கியிருக்குந்தன்ழமவாய்ந்த, வானவன் - கெவுட் சந்திரனது, டபருழமழய-, இழசப்பார் -
அறிந்துடசால்ல வல்லவர், யார்டகால்ஓ - யாவர் டகாதலா? (எ - று.)

சந்திரன் அசுவினி முதலிய இருபத்ததழு நட்சத்திரங்களில் முழறதய எந்த

எந்தநட்சத்திரத்துெனிருக்கின்றாதனா, அந்தந்த நட்சத்திரநாளாக அத்தினம் வைங்கப்படுவதுகாண்க:
சந்திரன் தன்னுழெய அமுதகழலகழள இரவி முதலிய ததவர்களுக்குத் தினம்ஒரு கழலவீதம்
டகாடுக்கின்றாடனன்பதும், அதனால்தான் ததய்பிழறயில் தினமானம்ஒவ்டவாரு கழல குழறந்து
வருகின்ற டதன்பதும், சிவடபருமானுழெய சழெமுடிதமல்பிழறச் சந்திரன் எப்தபாதும்
தங்கிநிற்கின்றாடனன்பதும் நூற்டகாள்ழக. சிவடபருமான்முடிதமல் தங்குதல் தன் கழலகழளத்
ததவர்க்கு உணவாகக் டகாடுத்தல் முதலியதமம்பாடு உழெழமயால், சந்திரன் டபருழமழய
முழுதும் அறிந்து இழசக்கமுடியாடதன்றார். திருந்த என்று எடுத்து, திருந்த இருந்த
என்றுஇழயப்பினுமாம். (10)

3. மண்டலம்பயிலுைகர்வபருயிர்ப்பினான்மயங்கி
மண்டலம்லபாைேருந்தியலபருந்துயர்மாை
மண்டலந்தரனநி லலனுமைபினாற்ைனது
மண்டலம்லபாழியமிழ்தின்லமய்குளிைவேரேத்வதான்.

(இ-ள்.) (அன்றியும் அந்தச் சந்திரன்), - மண்ெலம் பயில் - மண்ெலகதியாகச்டசல்லுகின்ற, உரகர் -

பாம்புகளின், தபர்உயிர்ப்பினால் - டபருமூச்சிதனாடு, மயங்கி - கலந்து, மண்டு அலம் டபார- மிக்க
விஷமானது தமாதுவதனால், வருந்திய - வருத்தமழெந்த, டபருந்துயர் - மிக்கதுன்பம், மாற -
நீங்கும்படி - மண் தலந்தழன- மண்மயமாயழமந்த இந்தப்பூமிழய, நிைல் எனும் மரபினால்- (தனது)
சாழயடயன்கின்ற [நிலாடவனப்படுகின்ற]முழறழமயினாலும், தனது மண்ெலம் டபாழி அமிழ்தின்
- தன்வட்ெவடிவமானஉருவம்டபாழிகின்ற அமிருதத்தினாலும், டமய் குளிர - உெல் குளிரும்படி,
ழவத்ததான் -ழவத்தவன்; (எ -று.)

பாம்புகளின் டநட்டுயிர்ப்தபாடு விஷமும் கலக்கப்டபற்றதனால், இந்தப் பூமி

மிக்கடவதுப்ழபயழெய, அவ்டவம்ழமழயத் தனது நிலவினாலும்
தன்அமுதகழலகளினாலும்தபாக்கிக் குளிர்ச்சி யழெயச் டசய்பவன் சந்திரடனன்க, யமகவணி.
மண்டு அலம்டபார மயங்கி வருந்திய டபருந்துயர் எனக் டகாண்டு கூட்டி யுழரப்பாரு முளர். அலம்
=ஹாலம். (11)
4. ரபப்லபான்மால்ேரைமத்தினிற் பணிேடம்பிணித்திட்டு
உம்பைானேர்தானே ருடன்கரடந்திடவே
தம்பமானதுமன்றியத் த ல்விடந்தணிய
அம்புைாசியினாைமு துடனேதரித்வதான்.

(இ - ள்.) (அன்றியும் அந்தச்சந்திரன்),- ழபம் டபான் மால் வழர மத்தினில் -பசும்டபான்மயமான

டபரியமழலயாகிய மந்தரகிரி டயன்னும் மத்திதல, பணிவெம் -ஆதிதசஷனாகிய கழெகயிற்ழற,
பிணித்திட்டு-கட்டி, உம்பர் ஆனவர் - ததவர்கள்,தானவருென் - அசுரருெதன (கூடி), கழெந்திெ -
கழெயாநிற்க,- (அப்தபாது), தம்பம்ஆனதுஉம் அன்றி -(தயிர்கழெயும்) மத்துக்கு அழெ தூணாக
அழமந்ததல்லாமல், அதைல் விெம் தணிய - அங்குத் ததான்றிய தைல்தபான்ற [மிகடவப்பமான]
விெத்தின்டகாடுழம தணியும்படி, அம்புராசியின்- அந்தத் திருப்பாற்கெலிதல, ஆர் அமுதுென்-
அருழமயான அமிருதத்துெதன, அவதரித்ததான் - ததான்றியவன்;(எ - று.)

ததவர்கள் தாம் இைந்தடசல்வத்ழத மீண்டும் டபறும் டபாருட்டு விட்டுணுவின்டமாழிப்படிதய

திருப்பாற்கெலில் மந்தர கிரிழய மத்தாகநாட்டி வாசுகிடயன்னும் நாகத்ழதக்கழெகயிறாகப் பூட்டிக்
கழெயும்தபாது அந்தச்சந்திரன் அந்தமந்தரகிரியாகிய மத்துக்கு அழெதூணாக அழமந்தான்:
அன்றியும் கழெகின்றதபாது முதன்முதலில் அந்தக் கெலிலிருந்து நஞ்சுததான்ற அந்தடவப்பத்ழதத்
தணிக்குமாறு அமிருதத்துெதன அந்தச்சந்திரனுந் ததான்றின டனன்பதாம். தமரு மந்தரம் இமயம்
என்ற இந்தமழலகழள அதபதமாகக்கூறுவது கவிசமயமாதலால், மந்தரமழலழய இங்கு
'டபான்மால்வழர ' என்றார். பணி - பணீ: வெடசால்:பெத்ழத யுழெயடதன்பது
அவயவப்டபாருள்.அம்புராசி - ஜலத்தின் திரழளயுழெய டதனக் கெலுக்குக் காரணப்டபயர்;
பாற்கெலுக்கு இலக்கழண. (12)

5. பத்திைட்டியிலீரிைண் லடாழிந்தபல்கரலவயான்
மித்திைற்கரேலகாடுத்து முன்மீைவுங்கேர்வோன்
அத்திரிப்லபயைந்தைனம்பகந்தனிலும்
சித்திைக்கனன்முகத்தினும்பிைந்லதாளிசிைந்வதான்.

(இ - ள்.) (அன்றியும் அவன்),- பத்து இரட்டியில் - இருபது என்னும் எண்ணில்,ஈர் இரண்டு ஒழிந்த -
நான்குகுழறந்த[பதினாறாகிய], பல்கழலதயான்- பலவானகழலகழள யுழெயவன்: மித்திரற்கு -
சூரியனுக்கு, அழவ - அந்தப் பதினாறுகழலகழளயும், முன்-, டகாடுத்து-, மீளஉம் - மறுபடியும்,
கவர்தவான் - டபற்றுக்டகாள்பவன்: அத்திரி டபயர் அந்தணன் - அத்திரிடயன்ற டபயழரக்
டகாண்ெஅந்தணாளனுழெய, அம்பகந்தனில்உம் - கண்ணிலும், சித்திரம் கனல் முகத்தின்உம் -
விசித்திரமான (கிரணங்கழளயுழெய) அக்கினியின் முகத்திலும், பிறந்து-, ஒளிசிறந்ததான் -
ஒளிவிஞ்சியிருப்பவன்; (எ - று.)

சந்திரன் தனது கழலகழளத் ததய்பிழறயில் தினம்ஒவ்டவான்றாகச் சூரியனுக்குக்டகாடுத்து,

அமாவாழசயில் அக்கெவுதளாடு ஒன்றியிருந்தது, வளர்பிழறயில் தினம்ஒவ்டவான்றாக
அக்கழலகழளக் டகாள்கின்றாடனன்பது ஒருசார் நூற்டகாள்ழக. அத்திரிமுனிேரின் விழியினிற்
சந்திைன் வதான்றிய ேைலாறு:- உபப்பிரமராகியஅத்திரி முனிவர் இந்திரியநிக்கிரகஞ் டசய்து
மூவாயிரம்வருெம் தவம்புரிழகயில்,தததஜாரூபியாகிய அவருழெய கண்களிலிருந்து
பத்துத்திக்குக்களிலும் தபடராளிவீசிக்டகாண்டு நீர் டபருகதவ, அந்தக் கருப்பத்ழதத் திக்ததவிகள்
பதின்மரும்வகிக்கத்டதாெங்கிப் பின்பு தங்களாற் டபாறுக்கமுடியாமல் சந்திரரூபமான
அந்தக்கருப்பத்ததாடு பூமியில் விை, அப்பால் நான்முகக்கெவுள் அந்தச் சந்திரழனதவதமயமான
ததரின்மீது ஏற்ற, ஸப்தரிஷிகள் தவதவாக்கியங்கழளக் டகாண்டுதுதித்ததனால் அச்சந்திரன் மிக்க
ஒளிடபற்று உலகத்துக்குப் தபடராளிழயத்தருபவனாயின டனன்பதாம். இங்குக்கூறிய
சந்திரன்பிறப்பினுள் டநருப்பினின்றுததான்றிய வரலாறு டதரியவில்ழல: வந்தவிெத்துக்
கண்டுடகாள்க. சித்திரக்கனல்முகத்து என்பதற்கு - ஒருசார் விசித்திரமான தசாதிழயயுழெய
சூரியனிெத்து என்றுகூறுவாராயினும், "மித்திரற்கழவடகாடுத்து முன் மீளவும் கவர்தவான்"
என்றழததயகுறிப்பதாகு மாதலாற் கூறியதுகூறலாம். மித்திரர்க்கு என்று பாெமாயின், நண்பராகிய
ததவர்கட்கு என்று டபாருளாம். (13)

6.- சந்திைனுக்குப்புதல்ேனாகப் புதன் பிைந்தரம.

அந்தியாைைமந்திைத் தன்புடனிேரன
ேந்தியாதேர்மண்ணினும் ோனினுமில்ரல
புந்தியாலுயர்புதலனனும் புதல்ேரனமகிழ்ோல்
தந்தியாேருங்களிப்புை விருக்குநாடன்னில்.

இரண்டுகவிகள் - ஒருடதாெர்.

(இ - ள்.) அந்தி - மாழலப்தபாதில், ஆரணம்மந்திரத்து - தவதமந்திரத்தால்,அன்புென் - அன்தபாடு,

இவழன - இந்தச்சந்திரழன, வந்தியாதவர் - வணங்காதவர், மண்ணின்உம் - இந்தநிலவுலகத்திலும்,
வானின்உம் -தமலுலகத்திலும், இல்ழல-: (இப்படிப்பட்ெசந்திரன்),- புந்தியால் உயர் -
புத்தியினான்தமம்பட்ெ, புதன்எனும் புதல்வழன - புதடனன்னும் தபழரயுழெயபுத்திரழன,
மகிழ்வால் தந்து - மகிழ்ச்சிதயாடு (தாழரயினிெமாகப்) டபற்று, யாவர்உம்களிப்புஉற - (அந்தப்
புதனுழெய நுண்ணறிழவக்கண்டு) எல்லாரும் மகிழ்ச்சியழெய, இருக்கும் நாள் தன்னில்-, -(எ-று.)-
மநுவருண்ழமந்தன்... ... இழளடயனும் டபயர்மெவரலாயினடனன்ப" என்று அடுத்த கவிதயாடு
டதாெர்ந்துமுடியும்.
வியாைடனன்னுந் ததவகுருவின் பத்தினியான தாழரழயச் சந்திரன் கண்டு காதல்டகாண்டு
அன்னாதளாடுகூடிப் புதடனன்ற புதல்வழனப் டபற்றாடனன்க. தந்தியாவரும் - குற்றியலிகரம்."
உந்தியாரைகுழெய தபருதராகிணிவயிற்றிற், புந்தியாலுயர் புதழனயப் புண்ணியன் பயந்தான்"
என்று சிறுபான்ழமயாகக் காணப்படும் பாெம், புராணகழததயாடு மாறுபடுதலாற்
டகாள்ளத்தக்கதன்று. மாழலச்சந்திழயத்டதாழுவழதச் சந்திரழனத்டதாழுவதாகக்டகாண்டு கூறினார்
தபாலும். (14)

7.- மநுவின் புதல்ேன், சாபத்தால் இரைலயன்னும் லபண்ைாதல்.

ேரைலநடுஞ்சிரலக்கைத்தினன் மநுேருண்ரமந்தன்
உரைலயழும்பரித்வதரின னுறுேலதான்றுைைான்
விரையருந்தேவிபினமுற் ைம்பிரகவிதியால்
இரைலயனும்லபயர் மடேைலாயினலனன்ப.

(இ - ள்.) வழள டநடுஞ் சிழல கரத்தினன் - வழளந்துள்ள நீண்ெவில்ழலக்ழகயிதலந்தியவனான,

மநு - மனுடவன்றஅரசன், அருள் - டபற்ற, ழமந்தன் -புதல்வனான இளடனன்பவன், உழள எழும்
பரி ததரினன் - பிெரிமயிர்ஓங்கிவளரப்டபற்ற குதிழரழயப்பூட்டிய ததரின்மீது ஏறிச்டசல்பவனாய்,
உறுவது-(அங்குச் டசன்றால் தனக்கு) தநரிெக் கூடிய தீங்ழக, ஒன்று - சிறிதும், உணரான் -
அறியாதவனாகி,- விழள அரு தவம் விபினம் உற்று - முதிர்ந்த அருழமயானதவத்திற்குரிய
காட்ழெயழெந்து, அம்பிழக விதியால் - உமாததவி கட்ெழளயிட்டிருந்ததனால், இழள எனும்
டபயர் மெவரல் - இழளடயன்று டபயர்டகாண்ெ ஒருடபண்ணாக, ஆயினன்-, என்ப - என்று
கூறுவார்; (எ - று.)

மநுபுத்திரனான இளடனன்பான் ஒருகால் ததரின்மீது ஏறிக்டகாண்டு காடுடசன்றவன்,

'இங்குவருபவர் டபண்ணாய்விடுக' என்று பார்வதிததவி ஏற்படுத்தியிருந்த ஓரிெத்து அதழன
யறியாழமயாற் டசன்றுசார, அந்தப் பார்வதிததவியின் ஏற்பாட்டின்படிதய டபண்ணுருவம் அந்த
இளழனச் தசர, அவன்இழளடயன்று யாவரும் தபரிட்ெழைக்கும் டபண்ணாயினடனன்பதாம்.
அம்பிழக=அம்பிகா.மெவரல் - மெழமக்குணம் வருதழலயுழெயவள். இழளழய
ழவவஸ்வதமநுவின் மகவாக மகாபாரதத்திற் கூறியிருக்கின்றது. (பாலபாரதத்திதலா
கர்த்தமரிஷியின் மகவாகக் கூறியுள்ளது.) (15)

8.- புதன் அந்த இரைரயக் கண்டு காதலித்து அேரைக் கூடுதல்.

மாைகாகைலமழுேவதார் மதுமலர்க்காவில்
தாைகாபதிபுதல்ேனத் ரதயரலக்காைா
வீைகாமபாைங்களின் லமலிவுைமயங்கித்
தீைகாமமுஞ்லசவ்வியு மிகும்படிதிரைத்தான்.

(இ - ள்.) மாரன்காகளம் - மன்மதனதுடவற்றிச்சின்னமாகிய குயிலின் ஓழச, எழுவது- (தன்னிெத்து)

ஓக்கம்டபற்றிருப்பதாகிய, ஓர் மதுமலர் காவில் - ஒப்பற்றததன்நிழறந்த மலர்கழளக்டகாண்ெ
தசாழலயிதல, தாரகாபதி புதல்வன் - சந்திரனுக்குப்புத்திரனாகிய புதடனன்பவன், அ ழதயழல
காணா - அந்த இழளடயன்றடபண்ழணக்கண்டு, வீரம்காமம்பாணங்களின் - வீரத்
தன்ழமழயயுழெய காமபாணங்களினாதல, டமலிவுஉற - (தன்உெம்பு) டமலிவழெய,- மயங்கி -
புத்தியில்தமாகங்டகாண்டு, தீரம் காமம்உம் - மிக்க காமமும், டசவ்விஉம் - அைகும், மிகும்படி-
(அத்ழதயலுக்கு) மிகுமாறு, திழளத்தான்- (அவழளக்) கூடினான்; (எ -று.)

காகளம் - ஒருவழகயூதுகருவி: குயில் மன்மதனுக்குக் காகள டமனப்படும்: இங்கு அச்டசால் -

மன்மதனது ஊதுகருவியாகக்டகாள்ளப்படும் குயிழலக்காட்டி, ஆகுடபயராய்,
அந்தக்குயிலிதனாழசழயக் காட்டிற்று. (16)

9.- புதனுக்கும் இரைக்கும் புதல்ேனாகப் புரூைோ

வதான்றுதல்.

புதனுமந்தலமன்பூரேயும் புரூைோவிரனத்தஞ்
சுதலனனும்படிவதாற்றுவித் தனைேன்வைான்றி
இதநலம்லபறும கினுந் திைலினுமிலங்கி
மதனனுங்கரலமுருகனு லமனும்படிேைர்ந்தான்.

(இ - ள்.) புதனும்-, அந்த டமல் பூழவஉம்- அந்தடமல்லிய பூழவதபான்ற இழளயும், புரூரவாவிழன -

புரூரவஸ்என்பவழன, தம் சுதன் எனும்படி - தம்முழெயபுதல்வடனன்று (யாவரும்) டசால்லும்படி,
ததாற்றுவித்தனர் - உண்ொக்கினார்கள்:அவன் - அந்தப்புரூரவசு, ததான்றி - பிறந்து, இதம் -
நன்ழமக்குணத்துெதன,நலம்டபறும் அைகின்உம் - சிறப்புப்டபாருந்திய அைகிலும், திறலின்உம் -
வலிழமயிலும், இலங்கி - விளங்கி, மதனன்உம் - மன்மதனும், கழல முருகன்உம் -
தபார்க்கழலயில்வல்ல முருகக்கெவுளும், எனும்படி - என்று (கண்தொர்) கூறும்படி,வளர்ந்தான்-; (எ
- று.)

அைகிற்கு மன்மதனும், அைகு திறல் என்ற இரண்டிற்கும் முருகக்கெவுளும் உவழமயாவர்: இனி,

டமல்லிய மலர்கழளக்டகாண்டு மூவுலகத்து ஆெவர் மகளிழரடயல்லாம் டவல்லும் வல்லழம
டபற்றுள்ளான் மன்மதடனன்ற காரணத்தால், அைகு திறல் என்ற இருதன்ழமயிலுதம இருவரும்
உவழமயாவடரன்றலும் ஒன்று. பின்னிரண்ெடிழய முழறநிரனிழறயாகக் டகாள்வாருமுளர். பூழவ
- நாகணவாய்ப்புள்: அதுதபால் இன்குரழலயுழெய டபண்ணுக்கு, உவமவாகுடபயர்.
 10.- இதுமுதல் மூன்றுகவிகள் - அசுைர்கேர்ந்துலசன்ை உருப்பசிரயப்
புரூைோ மீட்டு, இந்திைன் தூதினாற் பூமியில் மைந்திருந்தரம கூறும்.

லபாருப்பிரனச்சிைகரிந்தேன் புைத்துமங்ரகயருள்
உருப்பசிப்லபயலைாண்லடாடி யுருவினிற்சிைந்தாள்
தருப்லபாழிற்பயில்காரலயிற் ைானேர்காைா
விருப்புைக்கேர்ந்வதகின ைேளுடன்விசும்பில்.

(இ - ள்.) டபாருப்பிழன சிறகு அரிந்தவன் - மழலகளின் சிறழக (வச்சிராயுதத்தினால்)

அரிந்திட்ெவனான தததவந்திரனுழெய, புரத்து - அமராவதிபட்ெணத்திதல வாழ்கின்ற,
மங்ழகயருள் - அப்ஸரஸ் ஸ்திரீகளுக்குள்தள,உருவினில் சிறந்தாள்-வடிவைகினால்
தமம்பட்ெவளான உருப்பசி டபயர்ஒள் டதாடி - உருப்பசிடயன்று தபர்டபற்ற அைகிய
டதாடியிழனப்பூண்ெவளாகிய டபண், தரு டபாழில் பயில் காழலயில் -
மரங்கழளக்டகாண்ெதசாழலயிதல சஞ்சரிக்கும்தபாது, தானவர் காணா - சில அசுரர்கள்
(அவழளக்)கண்டு, விருப்பு உற - (அவளிெத்து) விருப்பந்ததான்றியதனால், கவர்ந்து-
(அவழளக்)கவர்ந்துடகாண்டு, விசும்பில் - ஆகாயவழிதய, அவளுென் ஏகினர்-
அவளுென்டசன்றார்கள்; (எ-று.)

முற்காலத்தில் மழலகடளல்லாம் சிறகுழெயனவாயிருந்து, ஊர்களின்

தமலிருந்துஅழித்துவருதல்கண்டு முனிவர் முதலிதயார் முழறயிெ, இந்திரன் தன்
வச்சிராயுதத்தால்அவற்றின் சிறகுகழள யறுத்திட்ொடனன்ற கழதபற்றி, 'டபாருப்பிழனச்
சிறகரிந்தவன்' என்றது. உருப்பசி உருவாற் சிறந்திருந்தது, அன்னாழள அசுரர் கவர்தற்கு
ஏதுவாயிற்டறன்க. உருப்பசி - ஊர்வசீடயன்ற வெடசால்லின் திரிபு. பதரிகாச்சிரமத்தில்
திருமால்நாராயணரூபியாயிருந்து தவஞ்டசய்ய அத்தவத்ழதக் டகடுக்கும்படி
தமழனமுதலியததவமாதர் வர, நாராயணமுனிவர் தமது ஊருவினின்றும் [டதாழெயினின்றும்] ஓர்
கட்ெைகிழயப் பழெத்தனுப்ப, அங்ஙனம் பழெக்கப்பட்ெ அம்மாதின் கட்ெைழகக்கண்டு
அத்ததவமாத டரல்லாம் டவள்கிப் பின் அவழளத் தம்முென் தசர்த்துக்டகாண்ென டரன்பது
வரலாறு. அங்ஙனம் நாராயண முனிவரின் உருவினின்று ததான்றிய காரணம்பற்றி, அம்மாது ஊர்வசி
டயன்று தபர்டபற்றாள். மித்திரடனன்ற சூரியனது சாபத்தால் இவள் பூமியில் புரூரவதஸாடு
வசிக்குமாறு தநர்ந்தடதன்ப. ஒண்டொடி - பண்புத்டதாழகயன்டமாழி. தானவர் -
கசியபமுனிவர்மழனவியருள் தனு என்பாளிெம் ததான்றியவர். (18)
11. லகாண்டுவபாதலுமபயலமன் றுருப்பசிகூே
அண்டர்யாேருமஞ்சின ைேருடனடுவபார்
ேண்டுசூழ்கு லைங்ரகயிம் மதிமகன்மகனும்
கண்டுவதர்நனிகடவின னசுைர்லமய்கலங்க.

(இ - ள்.) டகாண்டு தபாதலும் - (அசுரர்கள் உருப்பசிழய அவ்வாறு) டகாண்டுதபானவளவிதல,

உருப்பசி - உருப்பசிடயன்ற அந்தத் டதய்வமங்ழக, அபயம்என்று-, கூவ - கதற,- (அதுதகட்டு),
அண்ெர்யாவர்உம் - ததவர்க டளல்லாரும், (அந்த ஊர்வசிழய மீட்கும் டபாருட்டு),அவருென் - அந்த
அசுரர்களுெதன, அடு தபார் - (உயிழரக்) டகால்லவல்லதபாழரச்டசய்வதற்கு, அஞ்சினர் -
பயந்தார்கள்: வண்டு சூழ் குைல் அணங்ழக -வண்டுகள் டமாய்க்கப்டபற்ற கூந்தழலயுழெய
டதய்வமகளாகிய அந்த ஊர்வசிழய, இமதி மகன் மகன்உம் - இந்தச்சந்திரனுழெய
புத்திரனாகியபுதனுக்கு மகனானபுரூரவசும், கண்டு- (அசுரர் கவர்ந்து டசல்வழதப்) பார்த்து, அசுரர்
டமய் கலங்க -(தான் வருகின்ற நிழலழயக் கண்தெ) அந்த அசுரர்கள் உெல் நடுங்கும்படி, ததர் -
(தன்னுழெய) இரதத்ழத, நனி கெவினன் - மிகவும் தவகமாகத் தூண்டி(அசுரர்டசல்லுமிெத்து)ச்
டசலுத்தினான்; (எ -று.)

அபயம் என்ற வெடசால் - அச்சமில்லாமற் காக்கதவண்டிய டபாருளாதவன் யான் என்பழதக்

குறிப்பிக்கும். தபாதலும் - உம் மீற்று விழனடயச்சம். தனிகெவினடனன்றும் பாெமுண்டு.
(19)

12. நிைந்தருங்கு லரிரேரய நிறுத்திோைவுைர்

புைந்தரும்படிபுரிந்தபின் புைந்தைன்றூதால்
மைந்தருங்க ன்மன்னேன் மண்மிரசயரைந்து
சிைந்தேன்லபாடத்லதரிரேரய நலம்லபைச்வசர்ந்தான்.

(இ-ள்.) நிறம் தரும் - ஒளிடபாருந்திய, குைல் அரிழவழய - கூந்தலைகியளாகிய அந்த உருப்பசிழய,

நிறுத்தி - (அசுரர் டகாண்டு தபாகமுடியாதபடி)தடுத்து,- வாள் அவுணர் - வாள்தபாற் டகாடியவரான
அந்த அசுரர்கள், புறம்தரும்படி - முதுகுடகாடுத்து ஓடும்படி, புரிந்தபின் - டசய்தபின், புரந்தரன்
தூதால் -இந்திரனுழெய தூதுவனால், மறம் தரும் கைல் மன்னவன் - (தன்)வீரத்ழதக்காட்டியவனான
வீரக்கைழலயணிந்த அந்தப்புரூரவமன்னவன், மண்மிழசஅழணந்து - பூமியின்மீது தசர்ந்து, சிறந்த
அன்டபாடு - மிக்ககாததலாடு, அடதரிழவழய - அந்த உருப்பசி நங்ழகழய, நலம் டபற -
இன்பமுண்ொக, தசர்ந்தான்-(அன்னாதளாடு) கூடி யிருந்தான்.

ஊர்வசிழயப் புரூரவாமீட்ெதழனயறிந்த இந்திரன், ஒரு தூதுவழன அந்தப் புரூரவசினிெம் அனுப்பி

அவழளமணந்து சிலகாலம் பூமியில் வாழ்ந்திருக்குமாறு பணிக்க, அந்தப்பணியின்படிதய அந்த
ஊர்வசிழய அம்மன்னவன் மணந்து சுகித்திருந்தன டனன்க. நலம் - ஆகுடபயரால், நல்ல
இன்பத்ழதக் காட்டிற்று. (20)

13.- புரூேைசுக்கு அந்த ஊர்ேசியினிடம் ஆயுலேன்பேன்

பிைத்தல்

மாயனூருவின்ேந்தருைந்தமான்ேயிற்றில்
ஆயுலேன்லைாருலசம்மரல யம்கனளித்தான்
வதயவும்பலவதேரு மகி மற்றிேவன
வமயேண்புகழ்வேந்தரில் வேள்வியான்மிக்வகான்.

(இ -ள்.) அ மகன் - அந்த புரூரவசு,- மாயன் ஊருவின் வந்தருள் அந்த மான்வயிற்றில் -

மாழயக்குணமுழெயவனாகிய திருமாலின் டதாழெயினின்று ததான்றியஅந்த மான்தபான்ற (பார்
ழவழயயுழெயவளான) உருப்பசியின் வயிற்றிதல, ஆயு என்றஒரு டசம்மழல - ஆயுடவன்று
தபர்பழெத்த டசம்ழமக்குணமுழெய ஒரு புத்திரழன, அளித்தான் - தந்தான்: வண் புகழ் தமய
தவந்தரில்- சிறந்த புகழ் டபாருந்திய அரசர்களுக்குள், இவன்ஏ - இந்தஆயுதவ, ததயுஉம் -
அக்கினிததவனும், பல ததவர்உம் - பல ததவர்களும், மகிை - உவழகடகாள்ளுமாறு, தவள்வியால்
மிக்தகான் - யாகத்தினால்தமம்பட்ெவன்; (எ-று.) - மற்று - அழச.

தவள்விழய இந்தப் புரூரவன் புத்திரனான ஆயுடவன்பவன் மிகுதியாகச் டசய்தானாதலால், தமக்கு

அவியுணா மிகுதியாகக் கிழெப்பதுபற்றித் ததவரும், தவள்வியில் தழலழமயிருத்தலால் அந்த
அனற்கெவுளும் மகிழ்வாராயினர். மான் -உவழமயாகுடபயர். ஊரு - டதாழெ: தற்சம வெடசால்.
(21)

14.- ஆயுவின்ரமந்தன் நகுட லனன்பேன்.

முகுடமும்லபருஞ்வசரனயுந் தைணியுமுற்றுஞ்
சகுடநீலைனச்சதமகம் புரியருந்தேத்வதான்
நகுடநாமவேனைாதிப னாகருக்கைசாய்
மகுடவமந்தியகுரிசிலா யுவின்றிருரமந்தன்.

(இ - ள்.) முகுெம் உம் -(தான் அணிந்திருந்த) கிரீெமும், டபருஞ் தசழனஉம் -(ஆளுவதற்குக்

கருவியான) மிக்கதசழனயும், தரணிஉம் - (ஆளப்படும்) உலகமும்,முற்றுஉம் - (ஆகிய) யாவற்றிலும்,
சகுெம் நீர் என - தசம்பினிழலயில் நீர்தபால,(பற்றற்றவனாய்), - சதமகம்புரி- நூறு அசுவதமத
யாகங்கழளச் டசய்த, அருந்தவத்ததான் - அருழமயான தநான்பிழனயுழெயவனாகிய, நகுென்
நாமம் தவல்நராதிபன் - நகுெடனன்றுதபர்டபற்ற தவற்பழெழயயுழெய மன்னவனாகி, நாகருக்கு
அரசு ஆய் - ததவதலாகத்தார்க்கும் அரசனாகி, மகுெம் ஏந்திய குரிசில் - தததவந்திரன்
முடிழயத்தரித்த சிறந்ததான்,- ஆயுவின் திரு ழமந்தன் - அந்த ஆயுவின் சிறந்த புதல்வனாவன்; (எ -
று.)

ஆயுவின் புத்திரன் நஹுஷன் இவன் பற்றற்றுநின்று தவத்ழதச்டசய்து நூறு அசுவதமதயாகமுஞ்

டசய்த முற்றியதனால், தததவந்திரபதவி டபற்று வானவர்க்கரசனுமாயினா டனன்பதாம்.
தசம்பிழலயில் நீர் இருந்தும் தசம்பு அதில் ஒட்டின்றியிருப்பது தபால இந்நகுஷனிெத்து முகுெம்
தசழன முதலியன இருந்தும் அவற்றிற் பற்றுழவயாதிருந்தழம முன்னிரண்ெடிகளில்
விளக்கப்பட்ெது. முகுெம்- கிரீெத்திதனாருறுப்பு. அது - ஆகுடபயரால், கிரீெத்ழதக்
காட்டிற்று.சகுெம் - தசம்பு:அதன் இழலக்கு முதலாகுடபயர். நராதிபன் -
தீர்க்கசந்திடபற்றவெடமாழித்டதாெர். (22)

15.- நகுடன் அகத்தியசாபத்தாற் சர்ப்பமாதல்.

புைந்தைன்பதம்லபற்ைபின் புவலாமரசமுயக்கிற்கு
இைந்துமற்ைேவைேலின் யானமுற்வைறி
ேைந்தருங்குறுமுனிமுனி ோய்ரமயான்மருண்டு
நிைந்தைம்லபரும்புயங்கமா னேனுமந்நிருபன். (இ - ள்.) புரந்தரன் பதம் - இந்திரபதவிழய,
டபற்ற பின் - (அந்த நகுென்) டபற்றபின்பு. புதலாமழச முயக்கிற்கு - இந்திராணிழயத் தழுவுதழல,
இரந்து - தவண்டி, மற்று - பிறகு, அவள் ஏவலின் - அந்த இந்திராணியின் கட்ெழளப்படிதய,யானம் -
பல்லக்ழக, உற்று - டபாருந்தி, ஏறி-, வரம் தரும் - வரங்டகாடுக்கவல்ல,குறு முனி -
அகத்தியமுனிவன், முனி - சினந்துகூறிய, வாய்ழமயால் - (டவகுளிச்) டசால்லால், மருண்டு -
மனமயக்கங்டகாண்டு, நிரந்தரம் - நிழலயாக, டபரும் புயங்கம்ஆனவன்உம் - டபரிய
சர்ப்பமானவனும், அ நிருபன் - அந்த நகுெமன்னவன்; (எ -று.)

புரந்தரன் - பழகவரின் புரத்ழத[உெழல அல்லது பட்ெணத்ழத]ப் பிளப்பவடனன்று

அவயவப்டபாருள்படும். புதலாமஜா என்ற வெடசால் - புதலாமடனன்றஅசுரனிெத்தின்று
பிறந்தவடளன்று டபாருள்படும்: இது, இந்திராணியின் டபயராகும்.புஜங்கடமன்ற வெடசால் -
மார்பினாற் டசல்வடதன்தறனும், வக்கிரமாகச்டசல்வடதன்தறனும் உறுப்புப்டபாருள்படும்.
சந்திரகுலத்தவனான நகுெடனன்றஇவன் நூறு அசுவதமதயாகஞ்டசய்து இந்திரபதவிடபற்றுச்
சிவிழகதயறிச் டசல்கின்றகாலத்து இந்திராணிதமல் ழவத்த காதல்மிகுதியால் தன் சிவிழகழயத்
தாங்கிச்டசல்கின்றஏழுமுனிவர்களுள் குறுமுனிவராதலால் டமதுவாய்நெந்த
அகத்தியழரதநாக்கி,விழரவிற்டசல்க என்பான் 'ஸர்ப்ப ஸர்ப்ப' [ஓடு ஓடு] என்று கூறினானாக,
அகஸ்தியர் டவகுண்டு 'நீ சர்ப்பமாகுதி' என்று சபிக்க, அவன் அவ்விந்திரபதவியிைந்து
உெதனபாம்பாகி நிலத்திற்கிெந்தா டனன்பது வரலாறு. (23)
 16.-நகுடன்புதல்ேன் யயாதி.

மற்ைேன்றிருரமந்தன்வின் ரமந்தினாலுயர்ந்த
லகாற்ைேன்றிைற்லகாற்ைரேக் கிருபுயங்லகாடுத்வதான்
முற்ைேன்பரகமுகங்லகட முகந்லதாறுந்திரசயிற்
லசற்ைேன்லபருஞ்லசற்ைமில் குைங்களிற்சிைந்வதான்.

(இ - ள்.) அவன் திரு ழமந்தன் - அந்த நகுெனது சிறந்த புத்திரன்,- வில் ழமந்தினால்உயர்ந்த
டகாற்றவன் - வில் வலிழமயினால் மிக்க டவற்றிழயயுழெயவன்:திறல் டகாற்றழவக்கு இரு புயம்
டகாடுத்ததான் - வலிழமக்கு உரிய ததவழதயாகியவீரலட்சுமிக்கு (த்தன்னுழெய) இரண்டு
ததாள்கழளயும் வாழுமிெமாகக் டகாடுத்தவன்:வல் பழக முற்ற - (தன்னுழெய) வலிய
பழகவர்யாழரயும், திழசயில் முகந்டதாறுஉம்முகம் டகெ - எல்லாத் திக்குக்களினிெங்களிலும்
சிழதந்ததாடும்படி, டசற்றவன் -அழித்தவன்: டபருஞ்டசற்றம் இல் குணங்களில் சிறந்ததான் -
(டகாடுழம) மிக்க சின டமன்ற துர்க்குணத்ழதப் டபறாமல் நற்குணங்களினால் மிக்கவன்: (எ-று.)-
இவன் டபயர் யயாதிஎன்பது, தமற்டசய்யுளிற் டபறப்படும்.

டகாற்றழவ - டவற்றிக்குரியததவழத ஆதலால், அவழள வீரர்களின் புயத்தில்வாழ்பவடளனக்

கவிஞர் கூறுவர். பழக - ஆகுடபயர். தவன்ழமந்தினிலுயர்ந்துஎன்றும் பாெம். (24)

17.- அந்த யயாதி சுக்கிைாசாரியர்புதல்விரயமைந்து இருபுதல்ேரைப்

லபறுதல்.

யயாதிலயன்றுலகாண்டிேரனவய லயேரினுஞ்சிைக்க
வியாதனும்புகழ்ந்துரைத்தது மற்றிேன்வமனாள்
புயாசலங்களுக்கிரசயவே புகைேன்புதல்வி
குயாசலந்தழீஇயிருேர்லேங் குமைரையளித்தான்.

(இ - ள்.) இவழனஏ - இந்த நகுெனது புத்திரழனதய, யயாதி என்றுடகாண்டு -

யயாதிடயன்றுபாராட்டிக்டகாண்டு, எவரின்உம் சிறக்க - யாவரினும்தமன்ழமடபறும்படி,
வியாதன்உம் - வியாசமகரிஷியும், புகழ்ந்து உழரத்தது - புகழ்ந்துகூறியது: தமல்நாள் - முற்காலத்தில்,
இவன் - இந்தயயாதி, புய அசலங்களுக்குஇழசய - (தன்னுழெய) மழலதபான்ற புஜங்களுக்குஏற்க,
புகரவன் புதல்வி -சுக்கிராசார்யருழெய புத்திரியின், - குய அசலம் தழீஇ - மழலதபான்ற
தனங்கழளத்தழுவி, டவம் குமரர் இருவழர - டகாடுங்குணமுழெய இரண்டு
புத்திரர்கழள,அளித்தான்-; (எ -று.)

புயாசலங்களுக்குஇழசயக் குயாசலந் தழுவினா டனன்று நயம் காண்க: மழலதயாடு மழல தசர்த

லியல்பாதல் அறிக. யயாதியின் உபாக்கியானம் வியாசபாரதத்து விரிவாகக் கூறப்பட்டிருத்தலால்,
யயாதிடயன்றுடகாண்டு வியாதனும்புகழ்ந்துழரத்தது இவழனதய டயன்றார். புகரவன் புதல்வியின்
டபயர், ததவயாநீடயன்பது. இருவர்குமரர் - யது துருவசுஎனப்படுவர். டவங்குமரடரன்றது-
இவர்கள்தந்ழதடசால்ழலக்தகளாதவராதலால்; இத்தன்ழம, தமல் இருபத்துமூன்றாங்
கவியில்விளங்கும். மற்று - அழச. (25)

18.- இதுவும் அடுத்த கவியும் - வதேயாரனக்குப் பணிப்லபண்ணும்

விடபன்மலனன்னும் அசுைமன்னன்மகளுமான சன்மிட்ரடரய, யயாதி,
கந்தருேமைத்தாற் வசர்ந்தரம கூறும்.

அன்னகாரலயிலிேடன தாருயிர்த்துரையாய்
முன்னிரசந்தவபரிரசவினா வலேலின்முயல்ோள்
நன்னிலந்திகழ்கவிதனக் குரைலகழுநண்பாம்
மன்னேன்ைருமடேை லிேனுர ேந்தாள்.

(இ - ள்.) அன்ன காழலயில் - அக்காலத்தில், இவள் தனது - இந்தத் ததவயாழனயின், ஆர்உயிர்துழண

ஆய் - அரியஉயிர்த்ததாழியாய், முன் இழசந்ததபர் இழசவினால் ஏவலின் முயல்வாள் - முன்னம்
உென்பட்ெ மிக்க உென்பாட்டின்படிதய (அந்தத்ததவயாழனயின்) ஏவழலமுயன்றுடசய்பவளான,
நல் நலம் திகழ் கவி தனக்கு உழர டகழு நண்பு ஆம் மன்னவன் தரும் மெவரல் - மிக்கநற்குணத்தால்
விளங்குகின்ற சுக்கிராசாரியனுக்குப் புகழ்ந்து கூறப்படும் நண்பனான(வ்ருஷபர்வடனன்ற)
அசுரமன்னவன் டபற்ற டபண், இவனுழை - இந்தயயாதியினிெத்து, வந்தாள்-; (எ - று.)

சன்மிட்ழெடயன்பவள் - அசுரகுருவான சுக்கிராசார்யர்க்கு நண்பனான வ்ருஷபர்வன்மகள்:

சுக்கிராசார்யரின்புத்திரி ததவ யாழனயும் விெபன்மன்மகளான சன்மிட்ழெயும்
உயிர்ப்பாங்கியராயிருந்தனர். ஒருகால்சன்மிட்ழெ தன்ழனச் சினந்துபழித்த ததவ யாழனழயக்
கிணற்றில் தள்ளினளாக,அதழனயறிந்த விெபன்மன் தன்மகழளத் ததவயாழனயின் விருப்பிற்கு
ஏற்ப அன்னாளுக்குப் பணிப்டபண்ணாக்கினான்: சன்மிட்ழெயும்
தன்தந்ழதகூறியபடிஅந்தத்ததவயாழனக்கு ஏவல்டசய்டதாழுகுபவளாயினாடளன்ற
விஷயம்,முன்னிரண்ெடிகளில் அறியத்தக்கது. கவிடயன்பது சுக்கிராசார்யரின் டபயர்களுள்ஒன்று.
(26)
19. ஆழிமன்னனவ்ேைங்கிரன யைங்லகனக்கண்டு
பாழிேன்புயம்ேலந்துடித் துடலுைப்பரிந்து
ோழிதன்மரனமடேை லறிவுைாேண்ைம்
யாழிவனார்லபரும்புைர்ச்சியி னிதயலமாத்திரசந்தான்.

(இ-ள்.) ஆழி மன்னன் - ஆஜ்ஞாசக்கரத்ழதயுழெய யயாதியரசன், அ அணங்கிழன - அந்த அைகிய

சன்மிட்ழெழய, அணங்கு என கண்டு - டதய்வப்டபண்தபாற் கட்ெைகியாளாகப்பார்த்து, பாழி வல்
புயம் வலம் துடித்து - மிக்கவலிழமடபாருந்திய ததாள்களில் வலத்ததாள் துடிக்கப்டபற்று, உெல்
உற பரிந்து -(அவளுழெய) உெம்ழபச் தசர மனத்திற்கருதி, தன் மழன மெவரல் அறிவுறாவண்ணம்
- தன்மழனவியாகிய ததவயாழன அறியாதபடி, யாழிதனார் டபரும்புணர்ச்சியின் - கந்தருவர்களின்
டபருழம டபற்ற மணத்தினால், இதயம் ஒத்துஇழசந்தான்- மனடமாத்து மணந்தான்; (எ -று.)- வாழி -
அழச.

மிக்க கட்ெைகியான அந்தச் சன்மிட்ழெழய ஒருகால் யயாதி மன்னவன் கண்டுகாதல்டகாண்டு,

தன்மழனவியறியாதபடி அவழள மணக்கதவண்டுடமன்ற கருத்தினால்காந்தர்வவிவாகத்தினால்
மணந்துடகாண்ொடனன்பதாம். சுக்கிராசார்யன்ததவயாழனழய யயாதிக்கு மணஞ்டசய்து
டகாடுக்கும்தபாது அவளுக்குத்ததாழியும்பணிப்டபண்ணுமான சர்மிஷ்ழெழயயும்
தபாஷிக்குமாறும், ஆனால்மணக்கக்கூொடதன்றும் டசால்லிக்டகாடுத்தாடனன்று வியாசபாரதத்தி
லுள்ளது."அறநிழலடயாப்தப டபாருள்தகாடெய்வம், யாதைார்கூட்ெ மரும்டபாருள்
விழனதய,யிராக்கதம்தபய்நிழல டயன்றிக்கூறிய, மழறதயார் மன்றடலட்டிழவ" என்பதனால்,எண்
வழகமணம் இன்ன டவன்றும், அவற்றுள் யாதைார் கூட்ெடமன்படதான்றுஎன்றும் அறியலாம்:
இவ்டவண்வழக மணத்துள் யாதைார்கூட்ெமாவது -ஆணும்டபண்ணுமாகிய இருவர் ஒத்தார் தாதம
கூடுங் கூட்ெம்: இது,காந்தர்வவிவாஹடமனச் சிறப்பித்துச் டசால்லப்படும்.
வலம்புயம்துடித்தல்,அண்ழமக்காலத்தில் நிகை விருக்குஞ் சுபத்ழதத் டதரிவிக்கும்
முற்குறியாகியநன்னிமித்தம். (27)

20.-சன்மிட்ரட பூருஎன்பேரனப் லபருதல்.

சாருமன்பினிற்கற்பினிற்சிைந்தசன்மிட்ரட
வசருரமந்தினுமுயர்வினுந் வதசினுஞ்சிைந்து
வமருலேன்றிடவமதினி யாரேயுந்தரிப்பான்
பூருலேன்லைாருபுண்ணியப் புதல்ேரனப்பயந்தாள். (இ - ள்.) சாரும் - டபாருந்தியுள்ள,
அன்பினின் - அன்பினாலும், கற்பினின் -கற்பினாலும், சிறந்த - தமம்பட்டிருந்த, சன்மிட்ழெ -
சர்மிஷ்ொ என்பவள்,- தசரும்ழமந்தின்உம் உயர்வின்உம் ததசின்உம் சிறந்து - (தன்னிெத்துப்)
டபாருந்தியவலிழமயினாலும் தமன்ழமயினாலும் ஒளியினாலும் தமம்பட்ெவனாய், தமரு
என்றிெதமதினி யாழவஉம் தரிப்பான் - தமருமழல டயன்று டசால்லுமாறு
பூமிமுழுவழதயும்தாங்குபவனான, பூரு என்ற ஒரு புண்ணியப் புதல்வழன - பூருடவன்று
தபர்டகாண்ெஒப்பற்ற புண்ணியசாலியானபுத்திரழன, பயந்தாள் - டபற்றாள்; (எ -று.)

மழலகள் பூமியின்மீதிருந்து பூமிழயத் தாங்குவதனால், 'பூதரம்' எனப் டபயர்டபறும்: அங்ஙன்

அதழனத்தாங்கும் மழலகளுள் மிக தமம்பட்ெதாகிப் பூமியின்நடுவிலிருப்பதான
தமருடவனப்படும் மழல, பூமிழயத்தாங்குபவற்றில் தழலழமடபற்றடதன்பது டசால்லாமதல
விளங்கும். யயாதியின் புதல்வனான இந்தப்பூரு, தன் ததாள்வலிழமயாற் பூமிமுழுவதுந்
தாங்குவதால், அவழன 'தமரு டவன்றிெதமதினியாழவயுந்தரிப்பான்' என்றது. தமரு டவன்றிெ
என்தற பிரிப்பினுமாம்.தகப்பனாரின் டசால்ழல மீறாது நெப்பவனாதல் பற்றி
'புண்ணியப்புதல்வன்' என்றது.இவன் மூத்தவனல்லாதவனாயினும், தந்ழதக்குக்கீழ்ப்படிந்து
அவனருள்டபற்றுஇராச்சியத்துக்கு உரியனாயினாடனன்ற டபாருள் இங்குப்புலப்படும்.

21.-சன்மிட்ரடயின் புதல்ேைால் அன்னாரைத்தன்கைேன்

காதலியாகக்லகாண்டரத யூகித்துச் சீறித்
தந்ரதயில்லத்ரதத் வதேயாரன சார்தல்.

மருவிைங்லகாடியரனயலமன் மருங்குலாள்பின்னும்
இருேர்ரமந்தரைப்பயந்தன ளிரைமரனகாைா
உருவிைங்கியவுலகுரட நிருபனுக்கிேண்வமல்
திருவுைங்லகாலலன்ை ன்றுதன் ைாரதயிற்லசன்ைாள்.

(இ - ள்.) மருவு இளங் டகாடிஅழனய டமல் மருங்குலாள்- டபாருந்திய இளங்டகாடிழயடயாத்த

டமல்லிய இழெழயயுழெயவளாகிய சன்மிட்ழெ, பின்னும் -பூருழவத்தவிர, இருவர் ழமந்தழர
பயந்தனள் - இரண்டு புதல்வழரப் டபற்றாள்: இழறமழன அரசன் ததவியாகிய ததவயாழன, காணா
- (அந்தப்புதல்வழரப்) பார்த்து,(அவர்கள் தன்கணவனது சாழயயுழெயவரா யிருந்ததனால்), உரு
விளங்கிய உலகுஉழெ நிருபனுக்கு - வடிவத்தினால் விளங்குபவனாகி
உலகங்கழளடயல்லாம்தன்னதாகக்டகாண்ெ அரசனுக்கு [யயாதிக்கு], இவள்தமல் திருவுளம் டகால்
- இந்தச்சன்மிட்ழெயின்மீது கருத்துப்தபாலும், என்று - என்றுகருதி, அைன்று - (யயாதிமன்னவழனச்)
சினந்து, தன் தாழத இல் டசன்றாள் - தன்னுழெய தந்ழதயாகிய சுக்கிராசாரியரின்
வீட்டிழனயழெந்தாள்; (எ - று.)

பூருழவத்தவிர இன்னும் இரண்டுபுத்திரழரச் சன்மிட்ழெ டபற, அந்தப் புதல்வரிெத்துத் தன்

கணவனது சாழயழயக் கண்டு, இந்தச்சன்மிட்ழெமீது நம்கணவன்காதல்டகாண்டு இப்புத்திரழரப்
டபற்றான்தபாலு டமன்று ஊகித்துணர்ந்துததறி, தான் இருக்ழகயில் தவதறாருத்திழய மணந்த
காரணத்தினால் மன்னவனிெத்துச் சினந்து தன்தந்ழதயுன் வீட்ழெத் ததவயாழன
தசர்ந்தனடளன்பதாம். பூருழவத் தவிர,சன்மிட்ழெயின் மற்ழற யிருபுதல்வர் - த்ருஹ்யு அனு
என்பவர். பூரு- சன்மிட்ழெயின்ஈற்றுப் புதல்வனாவடனன்பது வியாசபாரதத்துப் டபறப்படும்
இழறமழன -இழறவனுக்கு மழனவி: நான்காம் தவற்றுழமத்டதாழக: முழறப்டபாருளது, மழன -
மழனவிக்குஇெவாகுடபயர். (29)

22.-வதேயாரன தன்தந்ரதயினிடம் யயாதி மன்னே

லனாழுக்கத்ரதச்லசால்ல, அந்தச்சுக்கிைனுரடய சாபத்தால்
யயாதி முதுரம யரடதல்.

லசன்றுதாரதரயப்பணிந்திது லசப்பலுஞ்சினவேல்
லேன்றிமன்னரனவிருத்தனாம் ேரகயேன்விதித்தான்
அன்றுலதாட்டிேரனம்முதற் பிணியினாலழுங்கி
இன்றுநூலைனநரைமுதிர் யாக்ரகவயாடிருந்தான்.

(இ - ள்.) (ததவயாழன), டசன்று - (தாழதயின்வீட்ழெச்) தசர்ந்து, தாழதழயபணிந்து - (தன்)

தந்ழதயான சுக்கிரழன வணங்கி, இது டசப்பலும்- (தன்கணவன்சன்மிட்ழெழயமணந்த) இழதச்
டசால்லுதலும்,- சினம் தவல் டவன்றி மன்னழன -சினத்ழதக்டகாண்ெ தவற்பழெதாங்கிய
டவற்றிழயயுழெய யயாதியரசழன, விருத்தன்ஆம் வழக - முதுழமயுழெதயானாகுமாறு, அவன் -
அந்தச் சுக்கிராசாரியன்,விதித்தான் - கட்ெழெயிட்ொன்[சபித்தான்]: அன்றுடதாட்டு (சுக்கிரன்
சபித்த)அந்தநாள்முதல், இவன்- இந்த யயாதி மன்னவன், ஐ முதல் பிணியினால் - சிதலட்டுமத்ழதத்
தழலழமயாகக்டகாண்ெ தநாயினால், அழுங்கி - வருந்தி, இன்று நூறு என -இப்தபாது (இவனுக்கு)
நூறுவயசு (ஆய்விட்ெது) என்று (இவன் முதுழமகண்டுயாவரும்) டசால்லும்படி, நழர முதிர்
யாக்ழகதயாடு - கிைத்தனத்தினால் முதிர்ந்தசரீரத்துெதன, இருந்தான்-; (எ - று.)

விருத்தன்=வ்ருத்தன்: வெடசால். முதுழமப்பருவத்துச் சிதலட்டுமம் விஞ்சிய இருமல்வியாதி

ததான்றுத லியற்ழகயாதலறிக. (30)

23.- யயாதி தன் ரமந்தர்கலைாவ்லோருேரையும்

இைரமரயத் தந்து தன் முதுரமரயப் லபறுமாறுவகட்க,
பூருவே இரசதல்.

அந்தமன்னேன்ரமந்தரை யர த்லதனக்குசனார்
தந்தமூப்ரபநீர்லகாண்மினும் மிைரமதந்லதன்ன
ரமந்தர்யாேருமறுத்திடப் பூருமற்ைேன்ைன்
இந்தமூப்பிரனக்கேர்ந்துதன் னிைரமயுமீந்தான்.
(இ - ள்.) அந்த மன்னவன் - அந்தயயாதியரசன், ழமந்தழர - (தன்) புத்திரரானயதுமுதலிதயார்கழள,
அழைத்து-, 'எனக்கு-, உசனார் - சுக்கிராசார்யர், தந்த -(சாபமூலமாகக்) டகாடுத்த, மூப்ழப -
முதுழமழய, நும் இளழம தந்து - உங்களுழெயஇளழமழயக் டகாடுத்திட்டு, நீர் டகாண்மின் -
நீங்கள் ழகக்டகாள்ளுங்கள், ' என்ன - என்றுதவண்ெ,- ழமந்தர் யாவர்உம் மறுத்திெ- (பூருழவ
டயாழிந்த மற்ழறப்) புதல்வர்யாவரும் (அவ்தவண்டுதகாட்கு இழசயாது) மறுத்துவிெ,- பூரு -
பூருடவன்பவன், அவன்தன் - அந்த யயாதியினுழெய, இந்தமூப்பிழன - இந்த முதுழமப்பருவத்ழத,
கவர்ந்து - டபற்றுக்டகாண்டு, தன் இளழமஉம் ஈந்தான் - தன்இளழமப் பருவத்ழதயும் (அந்தத்
தந்ழதக்குக்) டகாடுத்தான்; (எ -று.)

சுக்கிராசாரியர் சபித்ததபாது யயாதிமன்னவன் சாபவிதமாசனங்தகட்க, அவர்தவண்டுமானால், இந்த

ஜழரழய[மூப்ழப] அயலார்க்குப் பண்ெமாற்றுப்தபாற்டகாடுக்குமாறு அருள்புரிந்தா டரன்று
வியாசபாரதத்திற் கூறியுள்ளது. உசனார் - 'ஆர்' உயர்த்தற் கண்வந்தது: சபித்திட்ெழமபற்றிய
டவகுளியினால் இழித்தற்கண் வந்த டதன்பாருமுளர். உசன் = உசநஸ். (31)

24.-பூருவினிைரமலகாண்ட யயாதி, மனஞ்சலிக்கக் காமவின்ப

நுகர்ந்து பின் அந்தப்பூருவுக்கு இைரமரயத் தந்திடுதல்

விந்ரதபூமகண்முதலிய மடந்ரதயர்விரும்ப
முந்ரதமாமைம்யாரேயும் பலபகன்முற்றிச்
சிந்ரதயாதைந்தணிந்தபின் சிந்தரனயின்றித்
தந்ரதமீைவுமிைரமதன் ைனயனுக்களித்தான்.

(இ -ள்.) விந்ழத - வீரலட்சுமியும்,பூமகள் - பூமிததவியும், முதலிய-, மெந்ழதயர்- டபண்டிரும்,

விரும்ப - விருப்பங்டகாள்ள, (இளழமழயப்டபற்று), தந்ழத - (பூருவின்)தகப்பனான அந்த யயாதி,
முந்ழத மா மணம் யாழவஉம் - பைழமயான(வாத்ஸ்யாயநம் என்ற நூலிற் கூறிய) சிறந்த
கரணங்கடளல்லாவற்ழறயும், பல பகல்முற்றி - பல தினங்களில் நுகர்ந்து திருத்தியழெந்து, சிந்ழத
ஆதரம் தணிந்த பின் -மனத்திலிருந்த இச்ழச அெங்கிய பின்பு, சிந்தழன இன்றி- (காமவின்பத்தில்)
நழசயற்று, மீளஉம் - மீண்டும், இளழம - (தான் பூருவினிெத்துப்டபற்ற) இளழமழய, தன்
தனயனுக்கு அளித்தான் - தன்புத்திரனாகிய அந்தப் பூருவுக்தக டகாடுத்திட்ொன்; (எ-று)

இளழமப்பருவம் வந்ததற்கு ஏற்ப, வீரம் முதலியனவும் உெம்பில் ததான்றியதனால்,வீரத்துக்குஉரிய

ததவழதயாகிய வீரலட்சுமியும், வீரத்தினாற்காக்கப்படுபவளாகியபூமிததவியும் ஆகிய
இம்மெந்ழதயரும் சன்மிட்ழெதபாலதவ இந்த யயாதியினிெத்து.விருப்பங்
டகாள்ளலானார்கடளன்பது முதலடியின் டபாருள். வீரலட்சுமிவிந்தியமழலயில் வசிப்பவடளன்ற
காரணத்தினால் "விந்த்யவாஸிநீ" என்று ஒரு டபயர்டபறுவள்: அச்டசால் 'விந்ழத' என்று சிழதந்து
வந்தது. மணடமன்பது - மகளிதராடுகூடும் கல்வி வழககழள: அழவ கரணங்க டளனப்படும்.
(32)

25.- பின்பு அைசவுரிரம முதலியேற்ரை யயாதி பூருவுக்வக அளித்தல்.

இடியுமாறுலகாலைடுலமாழி யயாதியன்றிேற்வக
முடியுமாரலயுமுத்தலேண் கவிரகயுமுைசும் படியும்யாரேயும்ே ங்கிலயம்
பனிமதிமைபிற்
கடியுநீயினிலயனமகிழ்ந் தளியுடனளித்தான்.

(இ-ள்) இடிஉம் ஆறு டகாள் டநடுடமாழி - இடியும் தணியும் கம்பீரத்டதானிடகாண்ெ

டசாற்கழளயுழெய, யயாதி-, அன்று - (இளழமழயத் திருப்பிப்டகாடுத்த) அப்தபாது, (அந்தப்
பூருழவ தநாக்கி), 'எம் பனி மதி மரபிற்கு -எம்முழெயதான குளிர்ந்த சந்திரனிெத்துவந்த (இந்த)
வமிசத்துக்கு, அடிஉம் -காரணமா யிருப்பவனும், இனி, - நீ-; என - என்று டசால்லி, மகிழ்ந்து -
உவழகடகாண்டு,- 'இவற்கு ஏ- இந்தப் பூருவுக்தக, முடிஉம் - (பரம்பழரயாக வந்த)அரசகிரீெமும்,
மாழலஉம் - (தன் மரபினர்க்குரிய) அழெயாளப் பூமாழலயும், டவள்முத்தம் கவிழகஉம் - டவள்ளிய
முத்துக்குழெயும். முரசும்-, படிஉம்- பூமியும்,யாழவஉம் -(ஆகிய) எல்லாமும், (உரியன என்று),'
வைங்கி - டசால்லி, அளியுென் -அன்தபாடு, அளித்தான் - டகாடுத்தான்; (எ -று.)

அரசர்க்குஉரிய தசாங்கத்தில் ஈண்டுக்கூறியன ஒழிந்த மற்றழவ 'யாழவயும்' என்பதனாற்

குறிக்கப்பட்ென. தன் முதுழமழயக்டகாண்டு இளழமழயத் தன் விருப்பின்படி தந்து மன
விருப்பத்ழத நிழறதவற்றியதனால் மனமுவந்த தந்ழத 'சன்மிட்ழெயின் குமாரனான பூருவுக்கும்
அவன் சந்ததியார்க்குதம இராச்சியம் உரியதாகுக' என்று டசால்லி, தன்னுழெய அரசாட்சிழய அந்தப்
பூருவுக்தக டகாடுத்தனடனன்க. (33)

26.- பூருவின் குலத்திவல பைதன் என்று ஒரு மன்னேன்

வதான்றுதல்.

விைதமிஞ்சியவேள்வியாற் வகள்வியான்மிக்கான்
சுைதமங்ரகயர்முரலக்குே டரைேரைத்வதாைான்
பைதலனன்லைாருபார்த்திேன் பைதமுமிரசயுஞ்
சைதமின்புைேக்குலந் தனிலேதரித்தான்.

(இ - ள்.) விரதம் மிஞ்சிய - விரதத்ழத மிகுதியாகக்டகாண்ெ, தவள்வியால் -யாகத்தினாலும்,

தகள்வியால் - தகள்வியினாலும், மிக்கான் - தமம்பட்ெவனும், சுரதம்மங்ழகயர் - சுரதத்திற்கு உரிய
மகளிரின், முழல குவடு அழண - முழலயினுச்சிஅழணயப்டபற்ற, வழர ததாளான் - மழலதபான்ற
ததாழளயுழெயவனுமான, பரதன்என்ற ஒரு பார்த்திவன் - பரதடனன்று தபர்பூண்ெ ஓரரசன்,
பரதம்உம் - நாட்டியசாஸ்திரமும், இழசஉம் - சங்கீத சாஸ்திரமும், சரதம் இன்புற - இனிதி
னின்பமழெய,அ குலம் தனில் - அந்தப் பூருவின் குலத்திதல, அவதரித்தான் - பிறந்தான்;(எ-று.)

பூருவின் வமிசத்தில் ததான்றிய பரதன் தவள்வி தகள்விகளில் மிக்கவனாக இருந்ததுதபாலதவ,

சங்கீதம் நாட்டியம் என்னும் இவற்றிலும் மிக்கவனாகியிருந்தா டனன்க. இந்தப் பரதன் துஷ்யந்த
மகாராசனுக்குச் சகுந்தழலயினிெம் ததான்றியவன்.தகள்வி - ச்ருதி டயன்ற வெடசால்லின்
டபாருளது எனினுமாம். பார்த்திவன் -பிருதிவிக்குத்தழலவடனன்று டபாருள்படும். (34)

27.- பைதமன்னேன் சிைப்பு.

சுைசமூகமுஞ்சுைாரிகள் சமூகமுஞ்சூ
விைசுபூசலின்ோசே னடுங்கிலேந்நிடுநாள்
அைசர்யாேருமறுமுகக் கடவுலைன்ையிர்ப்பப்
புைரசநாகமுன்கடவின னாகமும்புைந்வதான்.

(இ - ள்.) சுர சமூகம்உம் - ததவர்களின் கூட்ெமும், சுர அரிகள் சமூகம்உம்-ததவர்களின்பழகஞரான

அசுரருழெய கூட்ெமும், சூை - சுற்றிநிற்க, விரசு -(ஒருவதராடொருவர்) டநருங்கிச்டசய்த, பூசலின் -
டபரும்தபாரிதல, வாசவன் -இந்திரன், நடுங்கி-, டவந் இடும் நாள் - புறங்டகாடுத்ததாடினதபாது,-
அரசர் யாவரும்-,அறுமுகக்கெவுள் என்று அயிர்ப்ப - ததவதசனாபதியாகிய சண்முகமூர்த்திதயா
என்றுஎண்ணிச் சந்ததகிப்ப, புரழச நாகம் முன் கெவினன் - கழுத்திடுகயிற்ழறயுழெயயாழனழய
முன்தன தூண்டிச் டசலுத்தினவனாகி, நாகம்உம் புரந்ததான்-ததவதலாகத்ழதயும் பாதுகாத்தான்,
(அந்தப்பரதன்);(எ-று.)

இவன் இங்ஙன் வீரனாக இருந்ததனால்தான் இவன் வமிசத்தவர் பாரதடரன்றும்,அவர்கள் டசய்த

தபார் பாரதப்தபார் என்றும் கூறப்படும். அசுரழர டவன்று, சுரழரத்தததலாகத்தில்
நிழலநாட்டியதனால், இவனுக்கு அறுமுகக்கெவுள் ஒப்பாவன். (35)

28.-அத்திலயன்பேன் அேதரித்தல்.

முக்குலத்தினுமதிக்குலமுதன்ரமலபற் ைதுலேன்று
எக்குலத்தினிலைசும்ேந் திரையடியிரைஞ்ச
ரமக்குலத்தினிற்புட்கலா ேர்த்தமாலமனவே
அக்குலத்தினிலத்திலயன் பேனேதரித்தான்.

(இ - ள்.) முக் குலத்தின்உம் - (சூரிய சந்திர அக்கினியர் என்னும்) மூவரிெத்தினின்று ததான்றிய

அரசவமிசம் மூன்றுக்குள்ளும், மதி குலம் - சந்திர குலமானது, முதன்ழம டபற்றது - தழலழமழய
யழெந்தது, என்று-, எ குலத்தினில்அரசுஉம் - எந்தக் குலத்திலுதித்த அரசரும், வந்து-, இழண அடி -
(தன்னுழெய)இரு தாள்களில், இழறஞ்ச - வணங்கிநிற்க,- ழமகுலத்தினில் புட்கலாவர்த்தம்
ஆம்எனஏ - தமகக்கூட்ெங்களுள் புட்கலாவர்த்தம் சிறந்து ததான்றுவதுதபால, அகுலத்தினில் -
அந்தப்பரதகுலத்திதல, அத்தி என்பவன் - ஹஸ்திடயன்ற அரசன்,அவதரித்தான்- ததான்றினான்; (எ -
று.)

அத்தி =ஹஸ்தீ: இவன் ஸு தஹாத்ர டனன்பானுழெய புத்திரன். புட்கலாவர்த்தம்தமகங்களுள்

டபான்மழைடபாழிவடதன்ப. (36)

29.-அத்திலயன்பேன் அத்தினாபுரிரய யரமத்தல்.

லகாண்டல்ோகனுங்குவபைனு நிகலைனக்குறித்துப்
புண்டரீகன்முன்பரடத்தேப் புைேலனரமத்தது
எண்டிசாமுகத்லதழுதுசீ ரியக்கர்மாநகரும்
அண்டர்தானமுழுேரமகூ ைத்தினாபுரிவய. (இ-ள்.) 'டகாண்ெல் வாகன்உம் - தமகத்ழத
வாகனமாகவுழெய இந்திரனும், குதபரனும்-, நிகர்- (இவனுக்கு) ஒப்பாவார்,' என - என்று, குறித்து-
எண்ணி,- புண்ெரீகன் - தாமழரயில் வாழ்பவனாகிய பிரமததவன், முன்-, பழெத்த - சிருஷ்டித்த, அ
புரவலன் - அந்த அத்திடயன்ற அரசன், அழமத்தது- (தனக்கு) இராசதானியாகப்பழெத்த நகரம்,-
எண்திசா முகத்து - எட்டுத்திக்கிலும், எழுது - எழுதிய,சீர் - கீர்த்திழயயுழெய, இயக்கர் - இயக்கரின்,
மா நகர்உம் - சிறந்த நகரமும்[அளழகயும்], அண்ெர் தானம்உம் - ததவர்கள் வாழிெமான
அமராவதிநகரமும்,உவழம கூர் - உவழமயாக மிகப்டபற்ற, அத்தினாபுரி -
அத்தினாபுரிடயன்றபட்ெணமாகும்;

டசல்வத்தினால் யட்சராஜனான குதபரனது ராஜதானியாகிய அளகாபுரியும், அைகினால்

தததவந்திரராஜதானியான அமராவதியும் தபாலும் அத்தினாபுரிடயன்க.
அத்திடயன்பவனாதலற்படுத்தப்பட்ெதுபற்றி, இந்நகரம் அத்தினாபுரிடயனப் டபயர்டபற்றது: இனி,
யாழனச்தசழனழய மிகுதியாக வுழெயதாக இவ்விராசதானிழயயழமத்தனாதல் வந்த டபயருமாம்.
(37)

30.-கவஜந்திைனும் முதரலயுமானேரும் இக்குலத்து உதித்தேவை.

மீனமாகியவிண்ைேன் விநரதமுன்பயந்த
யானமீலதழுந்தருளிேந் திருபதம்ே ங்கக்
கானநாண்மலர்க்கயத்திரடக் கயமும்லேங்கைாமும்
ஆனமானேரிருேரு மக்குலத்தேவை.

(இ - ள்.) மீனம் ஆகிய - மச்சாவதாரஞ்டசய்த, விண்ணவன் - திருமாலாகிய ததவன், விநழத முன்

பயந்த யானம்மீது - விநழத டயன்பவள் முன்புடபற்ற(கருெனாகிய) வாகனத்தின்தமல்,
எழுந்தருளிவந்து-, இருபதம் வைங்க - (தன்னுழெய)தாளிழணகழளக் காட்சிடகாடுக்குமாறு, கானம்
நாள் மலர் கயத்திழெ - நறுமணம்டபாருந்தி யன்றுமலர்ந்த தாமழரமலழரக்டகாண்ெ
டபாய்ழகயிதலயிருந்த, கயம்உம் -யாழனயும், டவம் கராம்உம் - டகாடிய முதழலயும், ஆன-,
மானவர் இருவர்உம்-டபருழமயுள்தளாரிருவரும், அகுலத்தவர்ஏ - அந்தக் குலத்திற்பிறந்தவதர
யாவர்;(எ-று.)

யாழனயானவழன இந்திரத்யும்நடனன்றும், முதழலயானவழன அநுரு என்றும்கூறுப. இந்தக்

குருகுலச்சருக்கத்து இந்த ஓரிெந்தவிரச் சந்திரன்முதல்விசித்திரவீரியடனன்ற அரசன்வழரயில்
பாலபாரதத்திற் கூறிய முழறயும் இந்நூலிற்கூறியமுழறயும் ஒத்திருக்கின்றன: அத்திடயன்ற
அரசழனக் கூறியபின் குருஎன்ற அரசதன பாலபாரதத்திற் கூறப்பட்டுள்ளான்: கயமும் முதழலயும்
ஆனஅரசழரப்பற்றி, அந்தப் பாலபாரதத்திற் கூறப்பட்டிலது. ஒருகுலத்தின்
சிறப்புத்ததான்றப்டபாறுக்கிக் கூறுமிெத்து அந்தக்குலத்தினில் தவறுடசய்து
சாபமழெந்தவழரப்பற்றிச்டசால்லுவது சிறவாதாதலாலும், இங்ஙன் சாபமழெந்தவராகக்
கூறப்படுவார் இந்தக்குலத்தவதரடயன்று நிச்சயமாகக் கூறுதற்கு ஏற்ற தமற்தகாள்
கிழெயாழமயாலும்,ஒருகால் இந்தப்பாெல் இழெச்டசருகலாயிருக்குதமா என்றுததான்றுகின்றது.
(38)

31.-அந்தக்குலத்து உதித்தேவன 'குரு' என்பேன்.

லபாருலபரும்பரடத்லதாழில்ேயப் புைவிவதர்மதமா
மருேருந்லதாழில்மன்னர்நீ தியின்லதாழில்ேைங்கூர்
சுருதியின்லைாழின்முதலிய லதாழிலரனத்தினுக்கும்
குருலேனும்புகழ்க்குருவுமக் குலத்திலங்குரித்தான்.

(இ - ள்.) டபாரு - தபார்டசய்யும், டபரும் பழெத்டதாழில் - மிக்க தசழனகளின்

டதாழில்களிதலவல்லனவான, வயம் புரவி - டவற்றி டபாருந்திய குதிழரயும், ததர் - இரதமும், மதம்
மா - மதம் டபாருந்திய யாழனயும், (ஆகிய இவற்றுெதன), மருவுஅரு டதாழில் மன்னர் நீதியின்
டதாழில் - கிட்டுதற்கு அரிய தபார்த்டதாழிலிதல வல்ல அரசருழெய நீதியின் டதாழின்முழறயிலும்,
வளர் கூர்- வளழமமிக்கவனாகி,- சுருதியின் டதாழில் முதலிய டதாழில் அழனத்தினுக்குஉம் -
தவதத்திற்கூறிய டதாழில்முதலிய எல்லாத் டதாழில்கட்கும், குரு - (இவன்) குருவாவன்,எனும் -
என்று டசால்லத்தக்க, புகழ் - புகழையுழெய, குருஉம்-குரு என்றஅரசனும், அ குலத்தில்- அந்தக்
குலத்திதல, அங்குரித்தான்- ததான்றினான்; (எ -று.)

அரசநீதித்துழறயிலும் தவள்வித்துழறயிலும் குருஎன்று டசால்லுமாறு மிகச்சிறந்துநின்றனன்,

இந்தக்குரு என்ற சந்திரகுலத்தரச டனன்க. சுருதியின்டதாழில் -தவதத்தில்விதித்திருக்கிற டதாழில்:
அஃதாவது - யாகஞ்டசய்தல். குருஎன்று அம்மன்னவன் டபயர்பழெத்ததற்கு ஒருகாரணங் கற்பித்துக்
கூறுவார் தபான்று, 'மன்னர்நீதியின்டறாழில் 'சுருதியின்டறாழில் முதலிய டதாழிலழனத்தினுக்குங்
குருடவனும்புகழ்க்குருவும்' என்றார். இவன் பிதா சவ்வருணன், வசிட்ெமுனிவனருளால்இவழனப்
டபற்றாடனன்ப. (39)

32.-குருமன்னேன் சிைப்பு.

ேருகு லத்தே லைேரையும் ேரிரசயா லின்றும்

குருகு லத்தே லைனும்படி வபரிரச லகாண்டான்
இருகு லத்தினு மாசறு வதசினா லிேனுக்கு
ஒருகு லத்தினும் முரைப்பதற் குேரமவே றுண்வடா.

(இ - ள்.) (இவன்),- வரு- (தனக்குப்பின்தன) ததான்றிய, குலத்தவர் - குலத்திலுள்ளவரான, எவழரயும்-,

வரிழசயால் - சிறப்பாக, இன்றுஉம் - இப்தபாதும்,குருகுலத்தவர் - குருகுலத்திதலபிறந்தவர்,
எனும்படி - என்றுடசால்லும்படி, தபர் இழசடகாண்ொன் - மிக்ககீர்த்திடபற்றவன்: இரு
குலத்தின்உம்- (இந்தச்சந்திரகுலந்தவிரமற்ழறச் சூரியகுலம் அக்கினிகுலம் என்ற இந்த)
இரண்டுகுலங்களிதலனும்,ஒருகுலத்தின்உம்- தவறுள்ள எந்த ஒருகுலத்திதலனும், மாசு அறு
ததசினால்-குற்றமற்ற ததஜசினால், இவனுக்கு-, உவழம உழரப்பதற்கு - உவழமயாகச்டசால்வதற்கு,
தவறு உண்டுஓ - தவடறாருவர் உளதரா?

இவன் தனக்குத் தாதன ஒப்பாவனன்றி, இவனுக்கு உவழமயாகச் டசால்லத்தக்கவர் தவறு

எந்தக்குலத்திலும் இல்ழலடயன்ப தாம். இருகுலம் - தாய் தந்ழதயர்குலம் என்றும் டகாள்ளலாம்.
ஒரு குலத்தின்உம் என்பதற்கு - சிற்றரசர்ததான்றிய எந்த ஒரு குலத்திலும் என்று உழரத்தாருமுளர்.
(40)

தவறு.

33.- கவிக்கூற்று: குருகுலத்தில் சந்தனு என்று ஒருேன் வதான்றினான்:

இனி, அேன் லசயரலக் கூறுவேலனனல்.
அந்தநன் மைபினி லமுத லேண்டிரைச்
சிந்துவின் மிரசேரு திங்க ைாலமனச்
சந்தனு லேனும்லபயர்த் தைணி காேலன்
ேந்தன னேன்லசயல் ேகுத்துக் கூறுோம்.

(இ-ள்.) அந்த நல் மரபினில்- சிறந்த அந்தக் குருவமிசத்தில், அமுதம் - பால்மயமானதாய், டவள் திழர
சிந்துவின் மிழச - டவண்ழமயான அழலகழளயுழெயபாற்கெலின்மீது, வரு - ததான்றுகின்ற,
திங்கள் ஆம் என - சந்திரடனாப்பாவாடனன்று டசால்லும்படி, சந்தனு எனும் டபயர் தரணிகாவலன் -
சந்தனுஎன்று தபர் டகாண்ெபூமிழயக் காப்பவனான அரசன், வந்தனன் - ததான்றினான்; அவன்
டசயல் -அவனுழெய டசய்திழய, வகுத்து கூறுவாம்- விவரித்துச் டசால்லுதவாம்; (எ -று.)

ப்ரதீபடனன்ற அரசன் சிபிவமிசத்தில் ததான்றிய சுகந்தீ டயன்பவழள மணக்க,அவர்களுக்குத்

ததவாபி சந்தனு பாஹ்லிகன் என்று மூன்றுகுமாரர் ததான்றினர்.முதல்வன்
இழளயனாயிருக்கும்தபாதத கானகஞ் டசன்றிட்ொன். அதனால், இந்தச்சந்தனு
குருகுலத்துப்பிரதானனானான்: இவன் வயதுமுதிர்ந்த எவடரவழரக்ழகயால்டதாடுகின்றாதனா
அவர் யாவரும் டயௌவன மழெபவரும்,சுகமனுபவிப்பவருமாயினர்: இதனால் இவனுக்குச் சந்தனு
எனப்டபயடரன்று முதனூல்கூறும். குருகுலத்திற்குப் பாற்கெலும், அக்குலத்திதல ததான்றிய
சந்தனுவுக்கு ஆங்குத்ததான்றிய சந்திரனும் உவழம. மகிழ்ந்து தகண்மிதனா என்றும் பாெம்.

இதுமுதல் நாற்பத்தாறு கவிகள் - டபரும்பாலும் மூன்றாஞ் சீடரான்று மாச்சீரும்,மற்ழறயழவ

விளச்சீர்களுமாகிவந்த கலிவிருத்தங்கள். (41)

34.- வேட்ரடயாடி யிரைப்புற்ை சந்தனு கங்ரகக்கரை

வசர்தல்.

வேனிலானிேலனன விைங்குகாரலயிற்
கானகவேட்ரடவபா யிரைத்தகாேலன்
ஆனலமன்குளிர்புன லாரசயான்மணித்
தூநிைக்கங்ரகயாள் சூ லலய்தினான்.

(இ -ள்.) 'இவன்-, தவனிலான்- மன்மததனயாவன்,' என - என்று (கண்ெவர்) நிழனக்கும்படி, விளங்கு

காழலயில் - (மிக்க அைதகாடு) விளக்கமுற்றிருந்த காலத்தில்,கானகம் தவட்ழெ தபாய் - காட்டிற்
டசய்யப்படும் தவட்ழெக்குச்டசன்று, இழளத்த -தசார்வழெந்த, காவலன் - அந்தச் சந்தனுராசன்,-
குளிர். ஆன டமல் புனல் ஆழசயால் - குளிர்ச்சி டபாருந்திய டமல்லிய நீரில் விருப்பத்தினால், மணி
தூ நிறம் கங்ழகயாள் - அைகிய டவண்ழமநிறம் டபாருந்தியகங்காநதியின், சூைல் - கழரயிதல,
எய்தினான் - தபாய்ச் தசர்ந்தான்; (எ - று.)

தவட்ழெயாடி யிழளத்ததனால், தண்ணீரில் விருப்புக் டகாண்ெ சந்தனுராசன்கங்ழகக்கழரழய

யழெந்தா டனன்க. காமவின்பத்ழத மிகுவித்தற்கு ஏற்றதவனிற்காலத்திற்கு உரியவ னாதலால்,
மன்மதன் 'தவனிலான்' எனப்படுவன்.மணி -முத்துமாம். ஆனடமய் குளிர் புனல் என்றும் பாெம். (42)

35.- அப்வபாது கங்காநதி அங்குப் லபண்ேடிவு லகாண்டிருத்தல்.

மருேருங்கு ல்விழி ேதனம்ோர்குர

இருதனந்வதாள்கழுத் திதல ாடின்னரக
புருேம்ேண்புைேடி லபாற்பப்பாரேயர்
உருவுலகாண்டனடன துரடரமவதான்ைவே.

(இ - ள்.) (அப்தபாது கங்காநதி),- மரு வரும் குைல்- நறுமணம் டவளிவருகின்றகூந்தலும், விழி -

கண்களும், வதனம் - முகமும், வார் குழை - நீண்ெகாதும், இருதனம் - இரண்டுமுழலகளும், (இரு)
ததாள்- (இரண்டு) ததாள்களும், கழுத்து -கழுத்தும், இதடைாடு - வாயிதழும், இன் நழக - இனிய
பற்களும், புருவம் -புருவங்களும், வள் புறம் அடி - வளப்பமுள்ள புறவடிகளும்,
(ஆகியஇவ்வுறுப்புக்கள்), டபாற்ப - அைகுடபற்றிருக்க, தனது உழெழம ததான்ற - தான்டபண்வடிவ
முழெயவளாயிருப்பது டதரியும்படி, பாழவயர் உருவு - டபண்களின்வடிவத்ழத, டகாண்ெனள்- ;
(எ-று.)

குழைடயன்பது - ஒருவழகக்காதணிழயதய யன்றி, காது என்னும் டபாருழளக்காட்டுவழத

"மணித்ததாடுங் குழையி லாெ" என்ற இெத்துங் காண்க: குழைந்திருப்பதுகுழை எனக் காதுக்குக்
காரணவிடுகுறி. (43)

36.- கங்ரகயின் லபண்லதய்ேம் வதான்றியரதச் சந்தனு

காணுதல்.

கங்ரகயின்லேள்ைவமற் கருத்துமாறியிம்
மங்ரகதன்வபலைாளி ேனப்பின்லேள்ைவம
தங்கியவசாகமுந் தாபமுங்லகடப்
பங்கயவிழிகைாற் பருகினானவைா.

(இ - ள்.) கங்ழகயின் டவள்ளம் தமல் - கங்காநதியின் டவள்ளத்தின் மீது (டசன்ற), கருத்து- (தன்)
மனம், மாறி - மாறப்டபற்று, இ மங்ழக தன் - இந்தக் கங்காநதியின் டபண்டதய்வத்தின், தபர் ஒளி
வனப்பின் டவள்ளம்ஏ - மிக்க ஒளிழயக்டகாண்டுள்ள அைகின் டபருக்ழகதய, தங்கிய தசாகமும்
தாபமும் டகெ- (தன்) மனத்துப் டபாருந்திய தசாகதாபங்கள் டகட்டொழிய, பங்கயம் விழிகளால்-
தாமழர மலர்தபான்ற கண்களினால், (சந்தனு), பருகினான்-; (எ -று.)

நீர் பருகதவணுடமன்ற எண்ணத்ததாடு வந்த சந்தனுவின் கருத்து அங்குத்ததான்றிய கங்காநதியின்

டபண் டதய்வத்தின் அைகுடவள்ளத்திற் டசல்லதவ,அவனுழெய தசாகதாபங்கள் அகன்றனடவன்க.
(44)

37.- கங்ரகரயக் காட்சியிற் கண்ட சந்தனுவின் ஐயம்.

ரேயகமடந்ரதலகால் ேரைமடந்ரதலகால்
லசய்யபங்கயமலர்த் திருமடந்ரதலகால்
துய்யேண்கரலவிதச் லசான்மடந்ரதலகால்
ஐயமுற்ைனனிே ைார்லகாலலன்னவே.

(இ - ள்.) ழவயகம் மெந்ழத டகால் - (இவள்)பூமிததவிதாதனா? வழர மெந்ழதடகால் -

மழலமகதளா? டசய்ய பங்கயம் மலர் திருமெந்ழத டகால் - டசந்நிறமுள்ளதாமழரமலரில்
வீற்றிருக்கின்ற திருமகள்தாதனா? துய்ய வள் விதம் கழல டசால்மெந்ழத டகால் - டவண்ணிறமுள்ள
டசழிப்பான பலவழகப்பட்ெ கழலகளுக்கும்உரிழம பூண்ெ டசால்லுக்குஉரிய டதய்வமான
சரசுவதிதாதனா? (அல்லது), இவள்ஆர் டகால் - இவள் தவறு எவளா யிருப்பாதளா? என்ன - என்ற,
(அந்தக்கங்ழகயின் டபண் டதய்வமான மகழளக்குறித்து), ஐயம் உற்றனன்- (சந்தனு)சந்ததகித்தான்;
(எ-று.)

மிக்க டபாறுழமயுழெயாள் தபாலுதலால் 'ழவயகமெந்ழத டகால்' என்றும், கற்புழெயாள்தபாலத்

ததான்றுதலால் 'வழர மெந்ழதடகால்' என்றும், தபரைகுடபற்றுப்பாக்கியவதியாயிருத்தலால்
'திருமெந்ழதடகால்' என்றும், தபரறிவுழெயாள்தபாலத்ததான்றுதலால், 'டசால்மெந்ழதடகால்'
என்றும் ஐயுற்று, அன்னார் இங்கு வருவதற்குக்காரணந் டதரியாழமயால், 'ஆர்டகாதலா' என்று
துணிவுபிறவாது கூறினான்சந்தனுடவன்க. அகத்திழணக் தகாழவகளில் முதலில் காட்சியும் பின்னர்
ஐயமும்கூறப்படுவது தபாலதவ, இங்கும் கீழ்ச் டசய்யுளாற் காட்சியும், இச்டசய்யுளால்
ஐயமும்கூறப்பட்ென. (45)

38.- லதளிவும் வினாவுதலும்.

கண்ணிரமந்திருநிலங் காலுந்வதாய்தலாற்
லபண்ணிேன்மானுடப் பிைப்பினாலைன
எண்ைமுற்ைேைரு லகய்தியாேர்லசய்
புண்ணியநீலயனப் புகழ்ந்துவபாற்றினான்.

(இ - ள்.) கண் இழமத்து - கண்கள் இழமக்கப்டபற்று கால் உம் - பாதங்களும்,இரு நிலம் ததாய்தலால்
- டபரியபூமியிற் படிதலால், டபண்இவள் - டபண்ணாகியஇவள், மானுெம் பிறப்பினாள் - மனிதப்
பிறவிழயச் தசர்ந்தவள், என - என்று, (கண்ெமாதின் திறத்தில்), எண்ணம் உற்று- (ஐயவறிவு நீங்கித்
டதளிவான)எண்ணத்ழதயழெந்து, அவள் அருகு எய்தி - அவளுழெய சமீபத்திற் தபாய், நீ-,யாவர்
டசய் புண்ணியம் - யார் டசய்த புண்ணியப் பயனாகத் ததான்றியவள்?" என -என்று, புகழ்ந்து
தபாற்றினான்-;

கண்ணிழமத்தல், பாதங்கள்பூமியிற்படிதல், அணிந்த மலர் மாழல வாடுதல் என்ற

இன்தனாரன்னழவ, ததவரினும் மானிெர்க்குள்ள தவறுபாடுகடளன்றறிக. 'டதய்வமகதளா?' என்று
ஐயுற அவ்வளவு தபரைகு டபற்ற ஒருத்தி ஒருத்தற்கு மகளாகவாய்ப்பது புண்ணியப் பயதன
யாதலால், 'யாவர்டசய் புண்ணியம் நீ' என்றான்,

39.- அந்தக் கங்கா நதிப்லபண் சந்தனுரேக்கண்டு தன் துயர்நீங்குதல்.

வபாற்றியகுரிசின்லமய் புைகலமய்தவே
ஏற்றியவிழியின ளிைகுலநஞ்சினள்
சாற்ையமலையன் சாபமிவ்ேழித்
வதாற்றியலதனவுறு துயைநீங்கினாள்.

(இ - ள்.) தபாற்றிய - (அந்தக்கங்காநதிப்டபண்ழணப்) புகழ்ந்து கூறின, குரிசில்-

ஆண்களிற்சிறந்தவனான சந்தனுராசனுழெய, டமய் - உெம்பானது, புளகம் எய்த -
மயிர்க்கூச்ழசயழெய, ஏற்றிய- டசலுத்திய, விழியினள் - கண்கழளயுழெயவளும்,இளகும்
டநஞ்சினள்- (அந்தச்சந்தனுராசனிெத்துக்) குழைந்தடநஞ்ழசயுழெயவளுமாகி,- மலர் அயன் சாற்றிய
சாபம்- (திருமாலின் உந்திக்)கமலத்தில் வீற்றிருக்கின்ற பிரமததவன் கூறிய சாபடமாழி, இவ்வழி -
இவ்விெத்து,ததாற்றியது - காண்கின்றது, என - என்று, உறு துயரம் - (தான்)
டகாண்ெதுயரத்ழத,நீங்கினாள்-; (எ -று.)

வருணததவதன பிரமனது சாபத்தினால் சந்தனுவாய்ப் பிறந்தாடனன்றும், தான்

மணக்கதவண்டியவன் இவன்தான் என்றும் கங்காநதியின் டபண்டதய்வம் உணர்ந்தாளாதலால்,
அவழனக் கண்ெதும் ஒருவாறு துயரம் நீங்கப் டபற்றாடளன்க. சாபவரலாறுதமல் 56- ஆம்
பாெல்முதல் கூறப்படும். அன்பு டகாண்டு பார்த்தபார்ழவபட்ெதனால், டமய், புளகம்
எய்துவதாயிற்று. தமற்புளக டமய்ததவ என்றும்பாெம். (47)

40.- சந்தனுவும் அேளிடத்து ஆதைங் கூர்தல்.

லபாங்கியமதர்விழிப் புரிவுமாதைந்
தங்கியழுகிண்முரலத் தடமுவநாக்கிவய
இங்கிதமுரைரமநன் லைன்றுவேந்தனும்
அங்கிதமுடனேட் கன்புகூைவே.

(இ - ள்.) டபாங்கிய - மிக்க, மதர் - களிப்பிழனயுழெய, விழி புரிவுஉம் - கண்ணின் டசயலாகிய

குறிப்புதநாக்கமும், ஆதரம் தங்கிய - விருப்பந்தங்கப்டபற்ற, முகிழ் முழல தெம்உம் - (தாமழர)
டமாட்ழெடயாத்த டகாங்ழகத் தலமும் [டகாங்ழகபூரித்தழலயும்], தநாக்கி - பார்த்து,- இங்கிதம்
முழறழம நன்று - (என்விஷயத்து இவளுழெய) குறிப்புச்டசயலின் முழற இனிதாக வுள்ளது, என்று-
,தவந்தன்உம்- சந்தனுராசனும், அங்கு - அப்தபாது, இதமுென் - இதமாக, அவட்கு -
அந்தக்கங்ழகயாள் திறத்தில், அன்பு கூர - அன்பு மிக,- (எ -று.) "உசாவினான்" எனஅடுத்த கவிதயாடு
முடியும். இங்கிதம் - குறிப்பால் நிகழும் உறுப்பின் டதாழில். (48)

41.- சந்தனு, 'நீ கன்னிரகயாயின் என்ரன மைக்கவிருப்ப

முண்வடா,' என்று கங்ரகயாரைக் வகட்டல்.

கன்னிவயயாலமனிற் கடிலகாள்பான்ரமரய
என்னின்மற்றுயர்ந்தே ரில்ரலமண்ணின்வமல்
உன்னிரனவுரைலயன வுசாவினானிகல்
மின்னிரலேடிலகாள்வேல் வேந்தர்வேந்தவன.

(இ-ள்.) இகல் - தபார்க்குஉரியதும், மின் இழல - மின்னல் தபான்ற இழலழயக்டகாண்ெதும், வடி

டகாள் - கூர்ழமழயக் டகாண்ெதுமான, தவல் - தவற்பழெழயயுழெய, தவந்தர் தவந்தன் -
அரசர்க்கரசனான சந்தனு, (கங்ழகயின் டபண்டதய்வத்ழத தநாக்கி),- 'கன்னிஏ எனில் - (நீ)
கன்னிழகதயயானால், கடிடகாள்பான்ழமழய - விவாகஞ்டசய்து டகாள்ளுதற்கு உரிழமயுழெயாய்:
மண்ணின்தமல் -பூமியின்மீது, என்னில்- என்ழனக்காட்டிலும், உயர்ந்தவர் - சிறந்தவர், இல்ழல-
:(என்ழன மணந்துடகாள்ளும் விஷயத்தில்), உன் நிழனவு - உனது எண்ணத்ழத, உழர -
டசால்லுவாய், 'என - என்று, உசாவினான் - வினாவினான்; (எ-று.) -பான்ழமழய - முன்னிழல
டயாருழமக்குறிப்புமுற்று.(49)

42.- அந்தக்கங்ரக நாைமுற்றிருந்து பிைகு வபசலுறுதல்.

நாணினைாலமன நதிமடந்ரதயும்
பூணுறுமுரலமுகம் லபாருந்தவநாக்கினள்
வசணுறுதனதுலமய்த் வதசுவபானரக
ோணிலலே ச்சில ோய்ரமகூறுோள்.

(இ - ள்.) நதி மெந்ழதஉம் - நதியின் டபண்டதய்வமான கங்ழகயும், நாணினள்என -

டவட்கமழெந்தவள்தபால, பூண் உறு - ஆபரணங்கள் டபாருந்திய, முழலமுகம் -
தனங்களின்முகத்ழத, டபாருந்த-, தநாக்கினள் - பார்த்தவளாய்[தழலகவிழ்ந்தவண்ணம்
இருந்துடகாண்டு என்றபடி], தசண்உறு - தூரத்ததவிளங்குகின்ற, தனது டமய் ததசு தபால் - தனது
உெம்பிடனாளிதபால, நழக- (தன்) சிரிப்பினின்று, வாள் நிலவு எை - ஒளி டபாருந்திய நிலவு
[டவள்டளாளி]ததான்ற, சில வாய்ழம - சில வார்த்ழதகழள, கூறுவாள் - டசால்பவளானாள்; (எ-று.)-
அவற்ழற தமதல காண்க.

தழலழயக் கவிழ்த்துக்டகாண்டிருத்தல் நாணங் டகாண்டுள்ளாடளன்பழதக் குறிப்பிக்கும் ஆதலால்,

'நாணினளாடமன முழல முகம்டபாருந்த தநாக்கினள்' என்றது. கங்ழக டவண்ணிறத் தவடளன்பது,
பிரசித்தம்.தசண் - ஆகாயமுமாம். சிரிக்கும்பற்களிலிருந்து டவள்டளாளி டவளிப்படுதலால்,
'டமய்த்ததசுதபால் நழக வாணிலடவை' என்றது. ஆம் - அழச. நாணின டளாடுங் கினணதி
மெந்ழதயும் என்றுபிரதிதபதம். (50)

43.- இதுவும் அடுத்தகவியும்- ஒரு லதாடர்: கங்ரக

'நான்என்னலசய்யினும் வகட்பதில்ரலலயன்ைால்
மைப்வபன்' என்ன, மன்னேனும் உடன்படுதல்.

இரிந்துலமய்ந்நடுங்கிட யாதியாதுநான்
புரிந்ததுலபாறுத்திவயற் புைர்ேலுன்புயம்
பரிந்லதரனமறுத்திவயற் பரிலோடன்றுரனப்
பிரிந்தகன்றிடுேனிப் பிைப்புமாற்றிவய.

(இ - ள்.) இரிந்து - அஞ்சி, டமய் நடுங்கிெ - உெல்நடுங்கும்படி, நான் புரிந்ததுயாது யாது-

நான்டசய்வது எது எதுதவா, (அவற்ழறடயல்லாம்), டபாறுத்திஏல் -டபாறுப்பாடயன்றால், உன் புயம்
புணர்வல் - உனது ததாழளச் தசர்தவன் [உன்ழன மணந்துடகாள்தவன்] பரிந்து- இரக்கங்டகாண்டு,
எழன - என்டசயழல, மறுத்தி ஏல் - மறுப்பாயானால், அன்று- (என்ழறக்கு மறுக்கின்றாதயா)
அன்ழறக்கு, பரிடவாடு - மனவருத்தத்ததாடு, இ பிறப்புமாற்றி- இந்தப் பிறவிழய மாற்றிக்டகாண்டு,
உழன - உன்ழன, பிரிந்து-, அகன்றிடுவன்- நீங்கிவிடுதவன்; (எ-று.) - புரிந்ததுஎன்பது - இயல்பினால்
வந்த காலவழுவழமதி.(51)

44. லமய்தருவிதியிவனன் விைதமற்றிரே

எய்தரிலதாருேைா லலய்தேல்ரலவயல்
ரகதருலகனப்லபருங் காதலாைனும்
உய்ேரிலதனவிரசந் துடன்படுத்தினான்.

(இ - ள்.) 'டமய் தரு விதியிதனன் - உண்ழமயாகப் டபாருந்திய நியமத்ழதயுழெய எனது, விரதம் -

டகாள்ழககளாகிய, இழவ - இழவகள், ஒருவரால்- ஒருத்தரால், எய்த - டசய்தல், அரிது -
அருழமயானது: எய்த வல்ழலஏல் -(இதழனச்) டசய்ய வல்லழம யுழெழயதய யானால், ழக தருக -
பாணிக்கிரகணஞ்டசய்துடகாள்க,' என - என்று (அந்தக்கங்காநதியன் டபண்டதய்வம்)கூற,-
டபருங்காதலாளன் உம் - (அம்மங்ழகயினிெத்து) மிக்ககாதல் டகாண்ெவனானசந்தனுவும்,
'உய்வுஅரிது- (இவள் கூறும் நிபந்தழனக்கு இழசந்தாவது இவழளமணம்புரியதவண்டும்:
இல்லாவிட்ொல்) உயிர் பிழைத்தல் முடியாது, ' என - என்றுகருதியதனால், இழசந்து - (அவளுழெய
நிபந்தழனகட்கு) உென்பட்டு, உென்படுத்தினான் - (தனக்கு மழனவியாகுமாறு அவழள)
இழசவித்தான்; (எ -று.)

விவாகடமன்பது - வெடமாழியில் பாணிக்கிரகணடமன்று டபயர் டபறுதலால், மணக்கஎன்ற

டபாருளில், 'ழக தருக' எனப்பட்ெது; ஒன்ழற நிச்சயிப்பவர் ழகயழறந்து தருதல் இயற்ழக
யாதலால், கங்ழகயாள் என்நிபந்தழனக்கு நீ உென்பட்ெழமவிளங்குமாறு ழகடயறிந்து தருக
என்றடபாருளில், 'ழக தருக' என்றாடளன்றலும்ஒன்று. இங்குச் சந்தனுழவப் டபருங்காதலாளன்
என்ற டபயராற் குறித்தது-டபருங்காதழலயுழெயவனா யிருந்ததனால்தான் அந்தக் கங்ழககூறிய
கடியநிபந்தழனக்கு உட்பட்டு அவழள மணந்தாடனன்ற கருத்ழதப் புலப்படுத்தும். (52)

45.- தன்ரன மைத்தற்குக் கங்ரகயாரை உடன்படுமாறு

சந்தனு கூறுதல்.

எனதுயிைைசு ோழ் லேன்பயாரேயும்

நினதுநின்வனேலி னிற்பன்யாலனன
ேனிரதரயமருட்டினான் மன்ைலலண்ணிவய
தனதனுநிகரிலாத் தனமகீபவன.
(இ - ள்.) தன தன்உம் நிகர் இலா தனம் மகீபன் - குதபரனும்
ஒப்பாதலில்லாதடபருஞ்டசல்வத்ழதயுழெய சந்தனுராசன்,- வனிழதழய -
அந்தக்கங்ழகயின்டபண்டதய்வத்ழத, மன்றல் எண்ணி- விவாகஞ்டசய்து
டகாள்ளதவணுடமன்பழதநிழனந்து,- 'எனது உயிர் - என்னுழெய உயிரும், அரசு - இராச்சியமும்,
வாழ்வு- வாழ்வும், என்ப - என்றுடசால்லப்படுபழவயான, யாழவஉம் -எல்லாமும், நினது -
உன்னுழெயது: யான்-, நின் ஏவலில் நிற்பன்- உன் னுழெய கட்ெழளயின்கீழ் அெங்கிநிற்தபன்,' என
- என்று டசால்லி, மருட்டினான் -(தன்திறத்தில்) மனம் மயங்கச் டசய்தான்; (எ -று.)

சந்தனுவின் பணிடமாழியால் கங்ழகயாள் அந்த அரசனிெத்து விருப்பங்டகாண்ென டளன்றவாறு.

என்ப - பலவின்பாற்டபயர். என்பயாழவயும் நினது- ஒருழமப்பன்ழமமயக்கம். தநதன்=
டசல்வத்ழதத் (தன்னிெத்துத்) தாங்குபவன். (53)

46.- சந்தனுவும் கங்ரகயும் அக்கினிசாட்சியாக மைம்

புரிந்து மகிழ்தல்.

அருமரைமுரையினா லங்கிசான்லைனத்
திருமைம்புரிந்துைந் திக ரேகினான்
இைதியுமதனனு மல்லதில்ரலமற்று
ஒருேருமுேரமலயன் றுலகுகூைவே.

(இ - ள்.) அரு மழற முழறயினால் - (அறிதற்கு) அரியதவதத்திற் கூறிய முழறப்படி,அங்கி சான்று என

- அக்கினிததவன் சாட்சியாக அழமய, திருமணம் புரிந்து-விவாகஞ்டசய்து டகாண்டு, இரதி உம்
மதனன்உம்-இரதிததவியும் மன்மதனும், அல்லது- அல்லாமல், மற்று ஒருவர்உம் உவழம இல்ழல
தவறு ஒருவரும் உவழமயில்ழல,என்று-, உலகு- உலகத்தவர், கூற-,- உளம் திகை - மனம்மகிை,
ழவகினான் - (சந்தனு)இருந்தான்; (எ -று.)

47.-கங்ரகயாள் கருக்லகாண்டு லபற்ைரமந்தரனக் கங்ரக நீரிலலறிதல்.

மருவுைச்சிலபகன் மைந்துமான்விழி
கருவுயிர்த்தனலைனக் களிலகாள்காரலயிற்
பருேமுற்ைன்புடன் பயந்தரமந்தரனப்
லபாருபுனற்புரதத்தனள் புேனங்காைவே.

(இ-ள்.) சில பகல் - சிலநாள்கள்,- மருவு உற மணந்து - டபாருந்தக்கூடியிருந்து, 'மான் விழி -

மான்தபான்ற கண்பார்ழவழயயுழெய கங்ழகடயன்பாள், கருஉயிர்த்தனள் - (கருப்பம்
டகாண்டிருந்து) ஈன்றாள்,' என - என்று, (சந்தனுமகாராசன்), களிடகாள் காழலயில் - மனம்
மகிழும்தபாது,- (அம்மகிழ்ச்சிடகெ),- பருவம் உற்றுஅன்புென் பயந்த ழமந்தழன - கரு
முதிரும்பருவத்ழதயழெந்து[பத்துமாதம்வயிற்றிற்டகாண்டிருந்தபின்] அன்தபாடு டபற்ற
குமாரழன, புவனம் காண -உலகத்தவர் பார்த்துக்டகாண்டிருக்ழகயில் தாதன, டபாரு புனல் -
அழலதமாதுகின்றநதியின் நீரில், புழதத்தனள் - வீசி டயறிந்தாள், (அந்தக்கங்ழகயாள்); (எ -று.)

புனலில் புழதத்தல் - நீரில் மழறந்திடும்படி வீசி டயறிந்திடுதல். மான்விழி- உவழமத்டதாழகப்

புறத்துப் பிறந்த அன்டமாழித்டதாழக. (55)

48.- ேருந்தினானாயினும், சந்தனு லபருங்காதலால் ஒன்றும் வபசாது,

முன்னிலும் அேளிடம் அன்புலகாண்டிருத்தல்.

கண்டுைம்லேருவிமுன் கதித்தோசகங்
லகாண்டுரைலயடுத்திலன் லகாண்டகாதலான்
ஒண்லடாடியுடன்மைந் துருகிரேகினன்
பண்ரடயிலனழுமடி பரிவுகூைவே. (இ - ள்.) கண்டு - (தன் மழனவியின் டகாடுஞ்டசயழலப்)
பார்த்து (முதலில்),உளம் டவருவி - மனத்தில் டவறுப்புக்டகாண்டு நின்று (பிறகு), முன்
கதித்தவாசகங்டகாண்டு - மணந்ததபாது (நிபந்தழனயாகக்) கூறிய வாசகத்தினால், உழரஎடுத்திலன் -
(அவள் டபற்ற குைந்ழதழயக் கங்ழகயாற்றில் எறிந்தது குறித்து) ஒருதபச்சும் டதரிவியாதவனாய்,-
டகாண்ெ காதலான் - (அந்தக் கங்ழகயாளிெத்துப்)டபருங்காதல்டகாண்ெ சந்தனு,- பண்ழெயின்-
முன்பு இருந்தழதவிெ, எழு மடி பரிவுகூர - ஏழுமெங்கு அன்பு மிக, ஒள் டதாடியுென்- ஒள்ளிய
டதாடிடயன்னும்அணிபூண்ெவளான அந்தக் கங்காததவியுென், மணந்து- கூடி, உருகி -
மனம்கழரந்து, ழவகினன் - தங்கியிருந்தான்; (எ -று.)

டகாண்ெ காதலான் - கருத்துழெயழெடகாளியணி. கதித்த என்ற டபயடரச்சத்தில் 'கத்' என்பது -

வெடமாழியான விழனயடி. (56)

49.- பின்னும் கங்ரகயாள் ஆறு கு ந்ரதகரையும் முன் வபாலவே

லபற்ைவுடன்கங்ரகயிலலறிந்து மாய்க்கவும்,
மன்னேன் ோைா இருத்தல்.

பின்னருமறுேரைப் லபற்ைதாய்மனம்
முன்னரின்மும்மடி முைண்டுமாய்க்கவே
மன்னேனேற்றினும் ோய்திைந்திலன்
நன்னகர்ச்சனலமலா நடுநடுங்கவே.
(இ - ள்.) பின்னர்உம் - பின்னும், அறுவழர - ஆறு மக்கழள, டபற்ற - ஈன்ற,தாய் - (கங்காததவியாகிய)
தாயானவள், முன்னரின்- முன்பிருந்தழதக்காட்டிலும்,மனம்-, மும்மடி முரண்டு - மூன்று மெங்கு
மாறுபட்டு, மாய்க்க - (குைந்ழதகழளப்டபற்றதபாதத கங்ழக நீரிடலறிந்து) உயிர்தபாக்கவும்,
(அச்டசயழலக்கண்டு), நல் நகர்சனம் எலாம் - சிறந்த நகரத்துச் சனங்கடளல்லாம், நடுநங்க-
நடுங்காநிற்கவும்,மன்னவன் - சந்தனுராசன், அவற்றின்உம் - அவ்வக்காலங்களிடலல்லாம்,
வாய்திறந்திலன் - (அந்தக் கங்ழகயாளிெத்து அவள் டசய்யுங் கடுஞ்டசயழலக் குறித்து)வாய் திறந்து
தபசினானில்ழல; (எ-று.)

முன்னரின் - ஐந்தாம் தவற்றுழமப்டபாருள் தந்தததாரிழெச்டசால்: இவ்வாறுவருவதழன

வெநூலார் விபக்திப்ரதிரூபகம் அவ்யயம் என்பர். (57)

50.- மங்ரகமார் கங்ரகயாளின் லசயலுக்குக் கண்ணீர்

ேடித்தல்.

ேழுேறுகுருகுல மன்னன்ரமந்தவைார்
எழுேரைமுருக்கின னீன்ைதாலயனப்
பழுதறுமகப்பல பயந்தமங்ரகயர்
அழுதனர்கட்புன லாறுபாயவே.

(இ - ள்.) 'வழு அறு - குற்றமற்ற, குருகுலம் மன்னன் - குருகுலத்தில் ததான்றிய அரசனான

சந்தனுவின், ழமந்தர் ஓர் எழுவழர ஏழுழமந்தழர, ஈன்ற தாய்- டபற்ற தாய், முருக்கினள்-
(ஆற்றுடவள்ளத்தில் வீசிடயறிந்து) டகான்றாள்,' என - என்று டசால்லி,- பழுது அறு -குற்றமற்ற, பல
மக - பல பிள்ழளகழள, பயந்த - டபற்ற, மங்ழகயர்- கண் -(தம்முழெய) கண்களிலிருந்து, புனல் -
தசாகக்கண்ணீர், ஆறு பாய - நதிடவள்ளம்தபாற் டபருக, அழுதனர் - புலம்பினார்கள்; ( எ -று.)

'வழுவறு' என்று குருகுலமன்னவனுக்கு அழெடமாழி டகாடுத்ததனால், 'டபற்றபிள்ழளழயக்

டகால்லும் டபரும்பாதகிழய மழனவியாகக்டகாண்டிருக்கின்றா டனன்ற டபரும்பழி இவனுக்கு
தநருதம!' என்று அன்னார் இரக்கங்டகாண்டு கருதலாயின டரன்பது, ததான்றும். வழுவறுஎன்பழத
ழமந்தர் என்பததனாடு இழயத்து - உறுப்புக்குழறமுதலிய குற்றமில்லாத [தபரைழகயுழெய]
ழமந்தடரன்று உழரப்பினுமாம்: "நிழற மகவுழெயவர் டநறிடசழலம்டபாறிக்,
குழறமகக்குழறயினும் டகாடுப்பராமுயிர்" என்றவாறு பலபுதல்வழர யுழெதயாரும் தமது மகவுள்
டபாறிக்குழறழயயுழெய ஒருமகவு உயிர்நீங்கினும் தம்முயிழர மாய்ப்பது இயல்பாயிருக்க, டபற்ற
தாயான இவள் தான்டபற்ற புதல்வர் குற்றமற்ற தபரைகடரனக்கண்டும் ஒருவரிருவரல்ல எழுவழரச்
சிறிதும் அருளின்றி வழதத்தனதள! என்று புலம்பினடரன்பார், 'வழுவறு ழமந்தர் ஓடரழுவழர
முருக்கினளீன்றதாடயன 'மங்ழகயர் அழுதனர்' என்றார். (58)
 51.- எட்டாம்முரை கங்ரகயாள் கருக்லகாள்ரகயில், மன்னேன் மனம்
முன்வபான்று அன்னாளிடத்துப்
பதிந்திைாரம.

கங்ரகலயன்றுலலகலாங் ரகலதா த்தகும்

மங்ரகயங்கனந்தைம் ேயிறுோய்த்துழி
லேங்கயகடகரி வேந்தன்மாமனப்
பங்கயத்துந்தது பர யவின்பவம.

(இ - ள்.) கங்ழக என்று - கங்ழககங்ழகஎன்று டசால்லிக் டகாண்டு, உலகுஎலாம் -

உலகத்தவடரல்லாராலும், ழகடதாைதகும் - ழககூப்பித் டதாழுதற்குத்தக்க, மங்ழக - (கங்ழகநதியின்
டதய்வமான) டபண்,- அனந்தரம்- பிறகு, வயிறுவாய்த்த உழி-கருக்டகாண்ெதபாது, டவம் கய கெகரி
- உக்கிரத்ழதக்டகாண்டு டபருழமடபற்ற மதயாழனழயக்டகாண்ெ, தவந்தன் -
சந்தனுமன்னவனுழெய, மாமனம் பங்கயம் - டபருழமடபற்ற மனத்தாமழர, பழைய இன்பம்
துறந்தது -முன்ழனயனுபவித்துவந்த இன்பத்ழத டவறுத்திட்ெது; (எ -று.) - அங்கு - அழச.

மன்னவன்மனம், முன்தபாலச் சிற்றின்பத்திற் டபருவிருப்புக் டகாள்ளாது சிறிதுடவறுப்புக்

டகாண்ெ டதன்க. பங்கயம்= பங்கஜம்: தசற்றில் முழளப்பது எனப் டபாருள்படும் வெடசால்திரிபு.
கய - டபருழம: உரிச்டசால். கெம் - யாழனயின்கன்னம்: அங்கு நின்றுடபருகும் மதநீருக்கு
ஆகுடபயர். கரி = கரீ: ழகழயயுழெய விலங்கு என யாழனக்குக் காரணக்குறி. (59)

52.- மங்ரக ஈன்ைாலைன்று வகட்டலும், மன்னேன், அக்கு ந்ரதரயத்

தாயின்ரகக்கு அகப்படாரமலகாண்டு, அேளிடம் பணிந்துவபசுதல்.

மதரலரயப்பயந்தனண் மடந்ரதலயன்ைலும்
கதுலமனச்லசன்றுதாய் ரகப்படாேரக
இதமுைப்பரிவுட லனடுத்துமற்ைேள்
பதயுகத்தாமரை பணிந்துவபசுோன்.

(இ-ள்.) 'மெந்ழத - கங்காததவிடயன்னும்டபண், மதழலழய பயந்தனன் - ஓராண்மகழவ யீன்றாள்,'

என்றலும் - என்று (பணியாளர் தன்னிெம்வந்து) கூறியவுெதன, (சந்தனுமன்னவன்),- கதுடமன
டசன்று- விழரந்துதபாய் (பிறந்த அக்குைந்ழத), தாய் ழக பொவழக-(டபற்ற) தாயின் ழகயில்
அகப்பொதபடி, இதம் உற- (அந்தக்குைந்ழதக்கு) நன்ழமயுண்ொகுமாறு, பரிவுென் - அன்தபாடு,
எடுத்து-, மற்றுஅவள் - மாறுபட்ெ [டபற்ற குைந்ழதழயக் கங்ழகயில் வீசிமாய்க்குங்
குணமுழெய]அந்தத்ததவியின், பத யுகம் தாமழர - தாமழர மலர்தபான்ற
உபயபாதங்களில்,பணிந்து - வணங்கி, தபசுவான் - டசால்வானானான்; (எ - று.) - தபசுவழத
தமதலகாண்க.

தன்ததவிழயத் தன்கருத்துக்கு இழசவிக்கதவணுடமன்று எண்ணிப் தபசுவதனால், மன்னவன்

தபசும்தபாது, தன்ததவியின் பதயுகத்தாமழரயிற் பணிவானாயினான். குைந்ழதழயப் டபற்றவுென்
விழரவுென்டசன்று எடுத்தது, முன்ழனய குைந்ழதகழளப் தபாலதவ இந்தக் குைந்ழதழயயும்
கங்ழகயில் எறியாமலிருக்கும் டபாருட்டு. (60)

53.-அந்தப்புதல்ேரனக் லகான்றிடாதிருக்குமாறு
மன்னேன் வதவிரய வேண்டுதல்.

நிைத்துகமைபிரன நிரலலபறும்படி
லேறுத்லதரனமுனியினும் வேண்டுமாலிது
மறுத்தனன்யாலனன மனஞ்லசயாதினிப்
லபாறுத்தருள்புரிகவிப் புதல்ேன்ைன்ரனவய.

மூன்று கவிகள்- ஒருடதாெர்

(இ - ள்.) மரபிழன - வமிசத்ழத, நிழலடபறும்படி - (அழியாது) நிழலடபற்றிருக்கும்படி, நிறுத்துக -

நிற்கச்டசய்வாய்: டவறுத்து எழன முனியின்உம் -டவறுப்புக்டகாண்டு என்மீதுதகாபித்தாலும், இது
தவண்டும் - இச்டசய்ழக டசய்தததீரதவண்டும்: யான் மறுத்தனன் என - (உன்மனப்தபாக்கின்படி
டசய்யமுடியாதவாறு)நான் தடுத்ததடனன்று, மனம் டசயாது - மனத்திற் (டகாடுழம) டகாள்ளாது,
இனி -இப்தபாது, டபாறுத்து - டபாறுழமடகாண்டு, இ புதல்வன்தன்ழன - இந்தஆண்மகழவ,
அருள்புரிக - கருழணடசய்க;

கருழணபுரிகஎன்றது - ஆற்றுடவள்ளத்தில் வீசிடயறிந்து மரித்திெச் டசய்யாமல்புதல்வனுக்கு

உயிர்ப்பிச்ழச தரதவணுடமன்றுதவண்டியபடி. இப்புதல்வழன அருள்புரிகஎன்று மன்னவன்
தவண்டினானாயினும், நீ உென்பொவிடினும் நான் இம்முழறநதிப்புனலிதல ஈன்ற மகழவ
டயறிதற்கு ஒருப்பதெடனன்ற தன் மனவுறுதிழயத் டதரியப்படுத்த, 'டவறுத்டதழன முனியினும்
இதுதவண்டும்' என்கின்றாடனன்க. ஆல் - அழச. (61)

54.- கங்காவதவி அைசன்லசயரலக் கண்டித்துக் கூறுதல்.

என்றுபற்பலலமாழி யிேனியம்பவே
நன்றுநன்ைேனிப நவின்ைோசகம்
இன்றுநின்றிைங்கிரன லயழுேர்ரமந்தரைக்
லகான்ைேன்லைன்லசய்தாய் லகாடிரயலயன்னவே.

(இ - ள்.) என்று-, பல் பல டமாழி - பலபடியான வார்த்ழதகழள, இவன் - இந்தச்சந்தனுராசன், இயம்ப

- டசால்ல,- (அது தகட்ெ கங்காததவி மன்னவழன தநாக்கி),-'அவனிப - மன்னவதன! நவின்ற - (நீ)
கூறிய, வாசகம் - டசால், நன்று நன்று - மிகநன்றாயிருந்தது: இன்று-, நின்று -
மனத்திலுறுதிடகாண்டிருந்து, இரங்கிழன- (பிள்ழள யிறப்பதற்கு) இரக்கமுற்றாய்: எழுவர்
ழமந்தழர டகான்ற அன்று-ஏழுபுத்திரர்கழள (நதிப்புனலிதல வீசிடயறிந்து) டகான்ற அவ்வப்தபாது,
என் டசய்தாய்- என்னடசய்தாய்? டகாடிழய - டகாடுழமழயயுழெயாய்,' என்ன - என்றுபழித்துக்கூற,-
(எ-று.) "அரசனுமுணர்ந்து" என தமற்கவிதயாடு குளகமாகத் டதாெரும்.

எழுவர்ழமந்தழரக் டகான்றஅன்று என்டசய்தாய் என்றது - இப்தபாது எட்ொவது

குைந்ழதக்காகக்டகாண்ெ இரக்கம் அப்தபாது எல்லாம் எங்தக தபாய்விட்ெது? என்றவாறு. அரசன்
கங்ழகழயப் பழித்தாற்தபாலக் கூற,அன்னாள் மறித்துப்பழித்தாடளன்க. நன்று நன்று -
இகழ்ச்சிக்குறிப்பு: அடுக்கு, டவகுளிபற்றியது. (62)

55.- அப்வபாது அைசன்மனத்து உைர்ச்சிவதான்றி அந்தத் வதவிரய

'நீ யார்? லபற்ை புதல்ேரைக் லகான்ை காைைம் என்?' என்றுவினே,
கங்ரகயாள் கூைத்லதாடங்குதல்.

அைசனுமுைர்ந்து நீ யார்லகால்பாலரைத்
திரைலசறிபுனலிரடச் லசற்ைலதன்லகாலாம்
உரைலசயவேண்டுலமன் றுரைப்பேஞ்சியும்
ேரிரசயினுயர்ந்ததன் ேைவுகூறுோள்.

(இ-ள்.) அரசன்உம் - சந்தனுவும், உணர்ந்து -உணர்ச்சியழெந்து [மனத்திழெயாராய்ச்சி

ததான்றப்டபற்று என்றபடி], 'நீ யார் டகால்-? பாலழர - (டபற்ற) புதல்வழர, திழர டசறி புனலிழெ -
அழலடநருங்கிய டவள்ளநீரிதல, டசற்றது - உயிர்நீங்குமாறு எறிந்தது, என் டகால் ஆம் -
என்னகாரணம்பற்றியாகும்? உழர டசய தவண்டும் - (இவ்விஷயங்கழளக்) கூறதவண்டும்' என்று
உழரப்ப - என்று கூற, வஞ்சிஉம்- வஞ்சிக்டகாடிதபான்ற கங்காததவியும், வரிழசயின் உயர்ந்த -
டபருழமயினால் தமம்பட்ெ, தன் - தன்னுழெய, வரவு - (இவ்வுலகத்து) வந்துபிறந்த சரிழதழய,
கூறுவாள் - டசால்பவளானாள்; (எ -று.)
வரவு - டதாழிலாகுடபயரால், வருதழலக்டகாண்ெ சரிழதழயயுணர்த்தும். (63)

56.- இதுமுதற் பதிலனட்டுக்கவிகள் - ஒருலதாடர்: கங்காவதவி

தன்சாபேைலாறு முதலியேற்ரைச் சந்தனுவிடம் கூறுதரலத்லதரிவிக்கும்.

ோன்முகமதியமும் புதியமாலிரகக்
கான்முகவிதழியுங் கமழுங்கங்ரகயாள்
வதன்முகம்லபாழிதரு லசய்யதாமரை
நான்முகன்வபைரே நண்ணினாைவைா.

(இ - ள்.) வால் - டவள்ளிய, முகம் மதியம்உம் - ஆரம்பமான (ஒற்ழறக்கழலப்பிழறயான) சந்திரனும்,

புதிய மாலிழக கான் முகம் இதழிஉம் - புதிய மாழலயாகக்கட்ெப்படுகின்ற நறுமணத்ழதத்
தன்னிெத்ததயுழெய டகான்ழறயும், கமழும் -நறுமணம்வீசுகின்ற, கங்ழகயாள் - கங்காததவி,-
ததன்முகம் டபாழிதரு - ததழன (த்தன்) வாயினின்று டபருக்குகின்ற, டசய்ய தாமழர - டசந்தாமழர
மலரில்(வீற்றிருப்பவனான), நான்முகன் - பிரமததவனுழெய, தபர் அழவ -
டபருழமடபற்றசழபழய, (ஒருகாலத்து), நண்ணினாள் - கிட்டினாள்;(எ-று.)- இச்டசய்யுள்
கங்காததவியின் டபண்டதய்வம் சத்திய தலாகத்திதல பிரமனதுசழபயிதல டசன்றழம கூறியது.

சிவடபருமானது சழெமுடியில் கங்ழக உழறபவளாதலால், அவளிெத்து மதியமும் இதழியும்

கமழுடமன்க. கங்ழகயாள், முன் நிகழ்ந்த சரித்திரம் கூறத் தன்ழனப் பெர்க்ழகயாகழவத்துப்
தபசுகின்றாள். இதழிகமழுங்கங்ழகயாள் என்பது ஏற்குமாயினும், 'மதியங் கமழும் கங்ழகயாள்'
என்றது - உபசாரவைக்காகும். முக மதியம் - முகத்துக்கு உவழமயாகுஞ் சந்திரடனன்றும், வான் -
வானத்திலுள்ள என்றும் உழரப்பாருமுளர். அதரா - ஈற்றழச. (64)

57. இருங்கரலயிரமயே லைதிரிரைஞ்சுோள்

மருங்கரலமதியிரன மதிக்குமாறுவபால்
அருங்கரலயயலுை ேதிர்ந்துவீசினான்
லபாருங்கரலலயனுமிகற் புைவிவீைவன.

(இ - ள்.) டபாரும் - தபார்டசய்யவல்ல, கழல எனும் - கழலமாடனன்கிற, இகல்புரவி - வலிழமயுள்ள

வாகனத்ழதக் டகாண்ெ, வீரன் - வீரனாகிய வாயுததவன், இருகழல இழமயவர் - மிக்க
கல்விழயயுழெய ததவர்களின், அழல மதியிழன -சஞ்சலமான புத்திழய, மதிக்கும் ஆறுதபால் -
அளவிட்டு அறியுந் தன்ழமதபால,-எதிர்- பிரம ததவடனதிரிதல, இழறஞ்சுவாள் -
வணங்குபவளான கங்ழகயினுழெய,மருங்கு - இழெயிதல தரித்துள்ள, அருகழல- அருழமயான
ஆழெழய, அயல்உற- (உள் அவயவந்டதரியும்படி) அப்பாற் டசல்ல [சிறிதுவிலக] அதிர்ந்து -
ஒலிடசய்துடகாண்டு, வீசினான்-; (எ -று.)

ததவர்களின் புத்தி எவ்வாறாயுள்ளது என்று மதித்து அறிதற்கு அந்தக்கங்காததவியின் உடுத்த

ஆழெழய வாயுததவன் விலகச்டசய்வது காரணமாகுமாதலால், இழமயவர் மதியிழனமதிக்கு
மாறுதபாடலன்று பயன்தற்குறிப்வபற்ைேணியாகக் கூறினார். மூன்றாமடியில், கழல - வஸ்திரம்.
மானத்ழதக் காத்து நிற்பதாதலால், 'அருங்கழல' எனப்பட்ெது. வாயுததவனுக்குக் கழலமான் வாகன
மாதலால், அவழன 'கழலடயனுமிகற்புரவிவீரன்' என்றார். குதிழர டயன்ற
சிறப்புப்டபாருழளயுழெய புரவி என்ற டசால் - ஊர்திடயன்னும் டபாதுப் டபாருழளத்தந்தது.
இச்டசய்யுளில், முதடலழுத்து தவறுபட்டிருக்க இரண்டு முதலிய சிலஎழுத்துக்கள் ஒன்றிநின்று
டபாருள்தவறுபட்ெது திரிபு என்னுஞ்டசால்லணி. இரண்ொமடியில் மருங்கழல அழலயிழன
மறிக்குமாறுதபால் என்றும் பாெம்.மாறுதபால் என்று பதம்பிரித்தால், இரண்ொமடி
முற்றுதமாழனயாம். மாறுவிதடமன்னும் டபாருளதாதழல "விளங்கக்தகட்ெமாறுடகால்" (புறம் -
50) என்றவிெத்துங் காண்க. (65)

58. திருத்தகுமேயேந் திகழ்ந்துவதான்ைவே

கருத்துடனரேக்கவைார் கண்புரதக்கவும்
மருத்திரனமனனுை மகிழ்ந்துகாதல்கூர்
உருத்தகுமுரிரமவயா லடாருேவனாக்கினான்.

(இ - ள்.) திரு தகும் அவயவம் - அைகுவிளங்குகின்ற உள் அவயவம், (அப்தபாது), திகழ்ந்து ததான்ற -
விளக்கித் ததான்றியதனால், அழவக்கதணார் - சழபயிலிருந்தவரான ததவர்கள்யாவரும், கருத்துென்
- நல்டலண்ணத்துென், கண் புழதக்கஉம் - (தம்) கண்ழணமூடிக்டகாள்ளாநிற்கவும்,- மருத்திழன
மனன்உறமகிழ்ந்து- (கங்ழகயாளின் ஆழெழயவிலகுமாறுடசய்த) வாயுததவழன
மனப்பூர்வமாகக்டகாண்ொடி, காதல் கூர்உரு - ஆழசமிகுதற்குக் காரணமான அந்தஅவயவத்ழத,
தகும் உரிழமதயாடு - பார்த்தல் தகுடமன்ற உரிழமதயாடு, ஒருவன்-,தநாக்கினான்-; (எ-று.) தநாக்கிய
ஒருவன் இன்னா டனன்பது அடுத்த டசய்யுளில்விளங்கும். (66)

59. வநாக்கியேருைரன நுேலுநான்மரை

ஆக்கியமுனியுருத் த ன்றுபார்மகள்
பாக்கியலமன்னவுற் பவிக்கநீலயனத்
தாக்கியவுருலமனச் சபித்தகாரலவய.

(இ-ள்.) தநாக்கிய - (ஆழெவிலகியதும் கங்காததவியின் உள் அவயவத்ழதப்)பார்த்த, வருணழன -

நீர்க்கெவுழள,- நுவலும் - (மூன்று வருணத்தவரும்) ஓதுதற்குஉரிய, நால் மழற ஆக்கிய முனி -
நான்குதவதங்கழளயும் (பரம்டபாருளினிெம் கற்று) டவளியாக்கிய முனிவனாகிய பிரமததவன்,
உருத்து அைன்று - மிகக் தகாபித்து, 'நீ-,பார்மகள் பாக்கியம் என்ன - பூமிததவிடசய்த
நல்விழனப்பயன் என்று (கண்ெவர்)கருதுமாறு, உற்பவிக்க - (பூமியிற் சிறப்புென்) ததான்றுவாய்,'
என - என்று, - தாக்கியஉரும் என - (தமல்) தமாதிய இடிதபால (டபருவருத்தமுண்ொகும்படி), சபித்த
காழல- சபித்ததபாது,-(எ - று.)- "வானிழெநதிழயயும் தந்ழத தயவினான்" என்க.

இட்சுவாகு வமிசத்தவனான மஹாபிஷக் என்ற அரசதன தான் டசய்த தவதவள்விகளால்

சத்தியதலாகத்ழதச் தசர்ந்திருந்தானாக, அவதன கங்ழகயின் அவயவத்ழதக் கண்ெதனாற்
சபிக்கப்பட்ொ டனன்று வியாசபாரதத்து உள்ளது: பாலபாரதத்திலும் அங்ஙனதமயுள்ளது.
(67)

60. வகானிடநிரனலோடு குறுகிநீயுநன்

மானிடமடந்ரதயாய் மைந்துமீள்லகன
ோனிரடநதிரயயும் ேழுவினாலேள்
தானிடருறும்ேரக தந்ரதவயவினான்.

(இ - ள்.) 'நீஉம்-, தகான் இெம் - அரசனாகப்பிறக்கும் வருணனிெம், நிழனடவாடு - (அன்புடகாண்ெ)

மனத்டதாடு, நல் மானிெம் மெந்ழத ஆய் - அைகியமானிெமகளாய். குறுகி- கிட்டி, மணந்து -
(அவழனக்) கூடி (ச்சில காலந்தங்கியிருந்து),மீள்க - மீண்டு (உன்சுய) வடிவத்ழதயழெவாய், ' என -
என்று, வானிழெ நதிழயஉம்- ஆகாயத்திற் டசல்லும் கங்ழகநதியின் டபண்டதய்வத்ழதயும்,
வழுவினால் - (அவள்டசய்த) தவற்றினால், அவள் இெர் உறும் வழக - அக்கங்ழக
மனத்துயரமழெயும்படி,தந்ழத - பழெத்தற் கெவுளான அந்தப்பிரமன், ஏவினான் - (சாபமிட்டு)
அனுப்பினான்;(எ - று.)

வானிழெநதியின் வழு - தன்ழனக் காதல்டகாண்டுதநாக்கின வருணழனப் பிரமசழபயிற்

காததலாடு தானும் பார்த்தது. நிழனடவாடு குறுகி என்பதற்கு - முற்பிறப்புணர்ச்சிதயாடு கிட்டி
என்று உழரத்தலும் ஏற்கும். தந்ழத - யாவற்ழறயும்தந்தவன் என்ற காரணத்தினாற்
பழெத்தற்கெவுழளக் காட்டிற்று. தான் - அழச, (68)

61. பாரினுநமக்லகாரு பதமுண்லடன்ைேள்

ஈைமுற்றிழிதரு லமல்ரலோனகத்து
ஓரிரடயுடன்விழு முற்ரகவபான்முக
ோலைாளிமழுங்கினர் ேசுக்கவடான்றினார்.
(இ - ள்.) 'பாரின் உம் - பூமியிலும், நமக்கு-, ஒரு பதம் - ஒரு ஸ்நாதம், உண்டு- இருக்கின்றது,' என்று-,
அவள் - அந்தக்கங்கா ததவி, ஈரம்உற்று - கசிவுடகாண்டு.இழிதரும் -(பூதலாகத்ழத தநாக்கி)
இறங்குகின்ற, எல்ழல - தபாதினில்,- வானகத்து -ஆகாயத்திதல, ஓரிழெ - ஓரிெத்திதல, உென்
விழும் உற்ழக தபால் -ஒருதசரவிழுகின்ற டகாள்ளிக்கட்ழெதபால, முகம் வார்ஒளி மழுங்கினர் -
முகத்தினுழெய மிக்கடவாளி மழுங்கினராகி, வசுக்கள் - வசுக்கடளன்னும்ததவகணங்கள்,
ததான்றினார் - காணப்பட்ொர்;

இது, கங்ழக பூமியிலிறங்கும்தபாது, வானகத்திதல ஓரிெத்திதல வீழும் பல

விண்வீழ்டகாள்ளிதபால முகடவாளி மழுங்கி வானத்திலிருந்து இறங்கும் வசுக்கள் அந்தக்
கங்காததவியாற் காணப்பட்ெழம கூறுகின்றது.ஆகாசகங்ழகயா யிருந்தவளுக்குப் பூமியிலும்
பகீரதனாற்டகாணரப்பட்டு இருக்குமிெம் ஏற்பட்ெதனால், 'பாரினும் நமக்கு ஒருபதமுண்டு'
எனக்கருதினாள்; அங்ஙனங்கருதியதனால் மனத்திற் சிறிது ததறுதலுண்ொயிற் டறன்க. (69)

62. என்ரனயிங்கிழிந்தோ லைங்கண்மாநதி

யன்ரனலயன்ைேைடி யேர்ேைங்கலும்
தன்ரனயங்கயனிடு சாபங்கூறினாள்
பின்ரனயங்கேருந்தம் லபற்றிவபசுோர். (இ-ள்.) 'மாநதி - சிறந்தநதியாகிய, எங்கள் -
எங்களுழெய, அன்ழன - தாதய!இங்கு - இங்தக, இழிந்த ஆறு - இறங்கிய காரணம், என்ழன -
யாததா?' என்று-,அவள் அடி - அந்தக்கங்காநதியின் டபண்டதய்வத்தின் பாதங்களிதல, அவர் -
அந்தவசுக்கள், வணங்கலும் - டதாழுதவளவில்,- (அந்தக் கங்காததவி), தன்ழன -தனக்கு, அங்கு -
பிரமதலாகத்தில், அயன் இடு - பிரமததவனிட்ெ, சாபம் - சாபத்ழத,கூறினாள் - டசால்லினாள்:
பின்ழன - பின்பு, அவர்உம் - அந்தவசுக்களும், அங்கு -அப்தபாது, தம்டபற்றி - தம்முழெய
நிகழ்ச்சிழய, தபசுவார் - டசால்பவரானார்கள்; (எ- று.)- வசுக்கள் தம் டபற்றி தபசுவழத தமல்
ஆறுகவிகளிற் காண்க.

இது, வசுக்கள் வினவதவ, கங்காததவி தன் சாபத்ழதத் டதரிவித்தழம கூறியது.அன்ழன -

அண்ழமவிளி: இயல்பு. அயன் - அஜன்: ஸ்வயம்பூ என்றதன்டபாருழளயுழெய வெடசால்: இனி,
அகாரவாச்சியனான திருமாலினிெத்தினின்றுததான்றியவடனன உழரத்தலு முண்டு. (70)

63. உற்றுரைலயங்களு லைாருேன்ைன்மரனப்

லபாற்லைாடிக்கழிந்தேள் புன்ரமோய்ரமயாற்
சற்றுலமய்யுைர்ேைத் தகாலதான்லைண்ணினான்
மற்லைழுேருமேன் ேயத்தைாயிவனம்.
(இ - ள்.) உற்று - (வானத்துப்) டபாருந்தி, உழற - வசிக்கின்றவரான, எங்களுள்-,ஒருவன் - ஒருத்தன்
[பிரபாசடனன்பவன்], தன் மழன - தன்னுழெய மழனவியாகிய,டபான் டதாடிக்கு -
டபான்னாலாகிய வழளய யணிந்தவள்திறத்தில், அழிந்து -(மனவுறுதி) தப்பி, அவள் புன்ழம
வாய்ழமயால் - அவள்கூறிய இழிழவ யுழெயதபச்சினால், சற்றுஉம் - சிறிதும், டமய்உணர்வுஅற -
டமய்யுணர்டவன்பதுஇல்லாதுநீங்க, தகாது ஒன்று - தகாதடதாருடசயழல, எண்ணினான் -
(டசய்யக்)கருதினான்: மற்று எழுவர்உம்- மற்ழறஏழுதபரும், அவன் வயத்தர் ஆயிதனம் -
(தகாதஇச்டசயழலச் டசய்தல் தவண்ொஎன்று தடுக்காமல்) அந்தப்பிரபாசனுக்குஉெந்ழதயராக
ஆயிதனாம்; (எ-று.)- ஆறுகவிகள் - ஒரு டதாெர்: ேசுக்களின்சாபேைலாறு. டபாற்டறாடி -
தவற்றுழமத்டதாழகயன்டமாழி. எழுவராவார் - அனலன் அனிலன் ஆபன் தசாமன் தரன் துருவன்
ப்ரத்யூஷன் என்பவர். (71)

64, தூநரகலமாழிப்படி வசாைைாகிவய

ோனேர்ேைங்குதாள் ேசிட்டன்ோழ்மரனத்
வதனுரேயிைவினிற் லசன்றுரகக்லகாைா
மீலனறிகைந்லதன மீைவேகிவனாம்.

(இ-ள்.) தூ நழக - டவள்ளியசிரிப்ழபயுழெய (பிரபாசடனன்றவசுவினுழெய) மழனவியின்,

டமாழிப்படி - தபச்சின்படி, தசாரர் ஆகி - திருெராகி, - வானவர் வணங்கு தாள் வசிட்ென் வாழ் -
ததவர்களும் வணங்குகின்ற பாதங்கழளயுழெயனானவசிஷ்ெமுனி வன்வாழ்கின்ற, மழன -
மழனயிதலயுள்ள, ததனுழவ - பசுழவ,இரவினில் டசன்று - இராத்திரியிற்தபாய், ழகக்டகாளா -
கவர்ந்து டகாண்டு, மீன் டநறிகரந்து என - மீன்டசன்றவழி ஒளித்ததுதபால (ச் டசன்ற அடிச்சுவடும்
டதரியாதபடி), மீள ஏகிதனாம் - மீண்டு (எம்மிெத்துக்குச்) டசன்றிட்தொம்; (எ -று.)

நீரிற் சஞ்சரிக்கும்தபாது மீன் டசன்று மீண்ெ இெம் டதரியாமற்தபாவதனால்,

அவ்வாறுடசன்றுமீண்ெ தம்டநறிக்கு மீனின் டநறிழய உவழம கூறினார். தூநழக -
பண்புத்டதாழகயன்டமாழி. ததநு - வெடசால். வானவர் - வானத்திலுழறபவர்: ததவர்.வசிட்ென் -
இந்திரியத்ழத டவன்றவன்: ததஜசுள்ளவடனன்றுமாம். 'மீடனறிகவர்ந்டதன 'எனவும்பாெம்.
(72)

65. பசுக்கேர்ந்தனலைனப் பயிலுமாதேம்

முசுக்குலமரனயலமய்ம் முனிேர்கூைலும்
சிசுக்களினறிவிலாச் சிந்ரதலசய்தேர்
ேசுக்கலைன்ைருந்ததி மகிழ்நலனண்ணினான்.
(இ-ள்.)பயிலும் மாதவம் - பைகுகின்ற டபருந்தவத்ழதயுழெயரான, முசு குலம்அழனய -
முசுடவன்னும்வானரசாதிழய டயாத்த டமய் - உெம்ழபயுழெய, முனிவர் -முனிவர்கள், 'பசு
கவர்ந்தனர் - பசுழவ (யாவதரா) திருடிக்டகாண்டு தபாய்விட்ொர்கள்,' என - என்று, கூறலும் -
டசான்னவளவில்,- அருந்ததி மகிழ்நன்-அருந்ததிக்குக்கணவனான வசிஷ்ெமாமுனிவன், 'சிசுக்களின்
- சிறு குைந்ழதகள்தபால, அறிவுஇலா- ஆராய்ச்சியில்லாமல், சிந்ழத டசய்தவர் - (திருடுமாறு)
எண்ணியவர், வசுக்கள் - வசுக்களாவர்,' என்று-, எண்ணினான் - ஞானதிருஷ்டியினாலறிந்தான்;(எ-று.)

மயிர்வளர்ந்திருத்தலும் உெம்பு ஒட்டியிருத்தலும்பற்றியும், குந்தியிருக்கும் தன்ழமபற்றியும்,

முசுக்குலம், முனிவர்க்கு உவழம. முனிவர்கள்மீதுள்ள டவகுளியால் 'முசுக்குலமழனய ' என்றனர்.
முசு - குரங்கன்சாதிதபதம். இலா - இல்லாமல்: ஈறுடகட்ெ எதிர்மழறக் குறிப்புவிழனடயச்சம்: இது
சிந்ழதடசய்தவர் என்ற விெத்திலுள்ளடசய்தவடரன்பதில் டசய்என்ற விழனயுென் டதாெரும்.
அருந்ததி -வசிஷ்ெமுனிவரின்மழனவி. (73)

66. உம்பதமி ந்துநீ ருததிமண்ணுவைார்

தம்பதம்லபறுலகனச் சாபங்கூைலும்
எம்பதம்லபறுேலதன் றினிலயனாேேன்
லசம்பதலமமதுபூஞ் லசன்னிவயந்திவனம்.

(இ - ள்.) (தனது ஞானதிருஷ்டியினால் வசுக்கள் ததனுழவக் களவாடியழத யறிந்த

வசிட்ெமுனிவன்),- 'நீர்-, உம்பதம் - உமது பதவிழய [வசுக்களாயிருப்பழத], இைந்து-, உததி மண்
உதளார் தம் - சமுத்திரத்தினாற் சூைப்பட்ெ பூமியிதலயிருப்பவருழெய, பதம் - நிழலழய, டபறுக -
அழெவீராக,' என-, சாபம் கூறலும்-,- 'எம்பதம் - எமக்குஉரிய பதவிழய [வசுக்களாயிருப்பழத],
டபறுவது - (நாங்கள்)மீண்டும் அழெவது, இனி - இனி தமல், என்று - எப்தபாது? ' எனா -
என்றுவினவி,அவன் டசம் பதம் - அந்தவசிஷ்ெ முனிவனின் அைகிய திருவடிகழள, எமது பூ
டசன்னி ஏந்திதனாம் - எமது மலழர முடித்தற்குஉரிய டசன்னியில் தாங்கிதனம்; (எ - று.)

எமதுசாபத்திற்கு ஒருவிதமாசனம் ஏற்படுமாறு திருவருள் புரியதவணுடமன்று வசிஷ்ெமுனிவன்

பாதங்களில் வணங்கிதனா டமன்றவாறு. உததி - நீழரயுழெயது: கெல்: வெடசால்.
(74)

67. அன்புரடமுனிமுனி ோறிமானுடப்

புன்பிைப்லபழுேரும் புரிந்துமீளுதிர்
மின்புரைலதரிரேலசால் விர ந்தநீயேண்
இன்பமற்ைவநகநா ளிருத்திலயன்னவே.
(இ - ள்.) அன்புஉழெ - கருழணழயயுழெய, முனி - அவ்வசிட்ெ முனிவன்,முனிவு ஆறி -
தகாபந்தணிந்து, "எழுவர்உம் - (ததனுழவக் கவர்தற்கு உெந்ழதயாயிருந்த) ஏழுதபரும், புல்
மானுெம் பிறப்பு புரிந்து மீளுதிர் - புல்லியமானிெப்பிறவிழயடயடுத்து (உெதன உமது பதவிக்கு)
வந்துவிடுங்கள்: மின் புழர டதரிழவ டசால் விழைந்த - மின்னழலப் தபான்ற [தபடராளிபழெத்த]
மழனவியின் டசால்ழல விரும்பிக் தகட்டுக் களழவப் பிரதானனாகஇருந்து டசய்த, 'நீ-, அவண் -
அந்தப்பூமியில், இன்பம் அற்று - டபண்ணின்பத்ழத நீங்கி, அதநகம்நாள் இருத்தி - டவகுகாலம்
இருப்பாயாக", என்ன - என்றுகூற, -(எ-று.) - "டசல்வமும்...எண்மருமிைந்தனம்...என" என்று அடுத்த
கவிதயாடு டதாெரும்.

டதரிழவயின்டசால்ழல விழைந்து களவாடிய பிரபாசனுக்கு மானுெனாகித் டதரிழவயின்பம்நீங்கி

மண்ணுலகிற் பலநாளிருந்து பிறகு தன் பதவிழயயழெயுமாறும், அவனுக்கு உெந்ழதயாயிருந்த
மற்ழறடயழுவர்க்கும் பூமியில் மானுெப்பிறவி டயடுத்துஉெதன மீளுமாறும் சாபவிழெ தந்தனன்
வசிட்ெ முனிவடனன்க. (75)

68. விண்ேருலசல்ேமும் விர வுவமன்ரமயும்

எண்மருமி ந்தன லமன்வசய்வேலமன
மண்ேருரதயரல ேைங்கத்ரதயலும்
பண்ேருலமாழிசில பகர்ந்துவதற்றினாள்.

(இ - ள்.) (இங்ஙனம் வசிட்ெமுனிவன் சபித்ததனால்), எண்மர் உம் - (வசுக்களாகிய நாங்கள்)

எட்டுப்தபரும்,- விண் வரு டசல்வம்உம் - சுவர்க்கதலாகத்துப்டபறுமாறுவருகின்ற
ஐசுவரியத்ழதயும், விழைவு உம்- தபாகத்ழதயும், தமன்ழமஉம் -சிறப்ழபயும், இைந்தனம்-
இைந்திட்தெம்: என்டசய்தவம்- (இனி) என்டசய்யமாட்டுதவம்? என - என்று, மண் வரு ழதயழல
வணங்க - பூமியிலிழிகின்றகங்காததவிழய வணங்க, ழதயல்உம் - அந்தத் ததவியும், பண்
வருடமாழிசில -இராகத்ழதடயாத்த சிலடசாற்கழள, பகர்ந்து - டசால்லி, ததற்றினாள்-
(அவர்களுழெயமனவருத்தத்ழதச் சிறிது) ஆறச் டசய்தாள்; (எ -று.) - கங்ழகயாள்
ததற்றுவழததமலிரண்டு டசய்யுள்களிற் காண்க. (76)

69. ேலத்துயர்தடம்புய ேருைனுங்குரு

குலத்தினிலயன்ேைங் லகாண்டுவதான்றுமால்
நலத்துடனேன்மரன நண்ணுலமல்ரலயில்
நிலத்திரடலயன்ேயி னீருந்வதான்றுவீர்.

(இ - ள்.) வலத்து - வலிழமயினால், உயர் - மிக்க, தெ புயம் - டபருழம டபற்ற ததாழளயுழெய,

வருணன்உம்-, குருகுலத்தினில் - குருகுலத்திதல, அயன் வரங்டகாண்டு - அயனுழெய
விருப்பத்தினால் [பிரமசாபத்தினால்], ததான்றும் - உதிப்பான்: (யான்), நலத்துென் - சிறப்புெதன,
அவன் மழன - அவனுழெய மழனவியாக, நண்ணும் எல்ழலயில் - (அவழனச்) தசரும்தபாது, நீரும்-
, நிலத்திழெ-நிலவுலகத்திதல, என்வயின் - என்னிெத்து, ததான்றுவீர் - புத்திரராகப் பிறப்பீராக; (எ-
று.)- இதுவும், அடுத்தகவியும் - கங்ழகயாள் வசுக்கழளத் ததற்றியழதத்டதரிவிக்கும். வரம் -
விருப்பம். அயன் வரம் - பிறமனிட்ெசாப டமன்க. (77)

70. அஞ்சன்மினும்ரமநா னேனிவதாயுமுன்

எஞ்சவீட்டிடுேனிவ் விரைேன்ைன்ரனயும்
லநஞ்சுைத்தந்ரதபா னிைத்திநானுமவ்
ேஞ்சகப்பிைப்பிரன மாற்றுவேலனன்ைாள்.

(இ - ள்.) அஞ்சன்மின் - (பூமியில் எவ்வாறு வசிப்படதன்று) அஞ்சதவண்ொ:நான்-, உம்ழம-, அவனி

ததாயும் முன் - பூமியில் படுவதற்கு முன்னதம [பூமியில் நீர்பிறந்தவுெதன], எஞ்ச -
உயிடராடுங்கும்படி, வீட்டிடுவன் - இறக்கச்டசய்தவன்: இஇழறவன் தன்ழனஉம் - பிரபாசடனன்கிற
தழலழமடபற்ற இவழனயும், டநஞ்சு உற -(பிதாவின்) மனத்திற்குப் டபாருந்துமாறிருக்க,
தந்ழதபால் - தந்ழதயினிெத்தில், நிறுத்தி- நிற்கச்டசய்து,- நான்உம்-, அ வஞ்சகம் பிறப்பிழன -
தீழமயால்விழளந்த அந்த(என்னுழெய) மானுெப்பிறவிழய, மாற்றுதவன் - தபாக்கிடுதவன்,
என்றாள் - என்று கூறினாள்; (எ - று.)

எஞ்ச - சாபங் கழியும்படி டயனினுமாம். அஞ்சன்மின் - ஏவற் பன்ழம விழனமுற்று. அவனி = அவநீ:
காத்தற்கு உரியது: பூமி. (78)

71. நாலிருேசுக்களு நதிமடந்ரதலசாற்

பாலிருலசவிப்படப் படாதநற்ைேம்
சாலிருநிலத்திழி தாரயயன்புடன்
காலிருகைத்தினாற் கசிந்துவபாற்றினார்.

(இ - ள்.) நால் இரு வசுக்கள்உம் - வசுக்கள் எண்மரும், நதி மெந்ழத - கங்காததவியின், டசால் பால் -
டசால்லமுதம், இரு டசவி பெ - (தமது) இரண்டுகாதிதல விை, பொத நல்தவம் சால் - அழியாத சிறந்த
தவப்பயன் டபாருந்திய,இருநிலத்து இழி - டபரிய பூமியிதல யிழிகின்ற, தாழய - கங்ழகயாழள,
கசிந்து -மனமுருகி, அன்புென் - அன்தபாடு, கால் - பாதங்களிதல, இரு கரத்தினால் - (தமது)இரண்டு
ழககளினாலும், தபாற்றினார் - வணங்கினார்கள்;(எ-று.)

எப்படிப்பட்ெவரும் தவப்பயழனப் டபறுதற்குரிய புண்ணிய பூமி பூதலதம யாதலால், 'பொத

நற்றவஞ்சா லிருநிலம்' என்றது. 'பெர்ந்தநல்லறம்' என்றும்பாெம். தபாற்றுதல் - வணங்குதல்:
"வந்தித்தல்தபாற்றல்வணங்கலாகும்" என்றது, பிங்கலந்ழத. (79)
72. சரதயமீன்கடவுளுஞ் சசிகுலத்துநல்
விரதலயனவமதினி மீதுவதான்றினான்
துரதயளிலசறிகு ற் வைாரகயாயினாள்
இரதயமுற்றுயர்நதிலயன்னுமின்னுவம.

(இ - ள்.) சழதயம் மீன் கெவுள்உம் - சதயடமன்ற நட்சத்திரத்துக்கு உரிய கெவுளான வருணததவனும்,

சசிகுலத்து - சந்திரகுலத்திதல, நல்விழத என - சிறந்தவித்துப்தபால, தமதினிமீது - பூமியின்தமல்,
ததான்றினான் - பிறந்தான்; இழதயம்உற்று - நன்மனம் டபாருந்தி, உயர் - தமன்ழமடபற்ற, நதி
என்னும் - நதிடயன்கிற,மின் உம் - மின்னல்தபான்ற டபண்ணும், துழத - டநருங்கிய, அளி -
வண்டுகள்,டசறி - டநருங்கிய, குைல் - கூந்தழலயுழெய, ததாழக ஆயினாள் -
மானுெப்டபண்ணானாள்; (எ - று.)

இது, வருணன் பூமியில் குருகுலத்திற் பிறக்க, கங்ழகயாளும் மானுெமகளாதழலக் கூறும்.

பிரதீபமன்னனுக்குப் பிறந்தகுமாரருள் சந்தனு, இரண்ொமவனாயிருந்தும் முதல்வனான
ததவாபிதபால இளழமயிதலதய கானகஞ்டசல்லாது இல்லறத்ழதப் பூண்டு ஒழுகியதனால் வீடுமன்
முதலிதயார் ததான்றிக் குருகுலம் டபருக்கியழமயின், 'சசிகுலத்து நல்விழத டயன' என்று
கூறியடதன்பர். சசி = சசீ: முயழல (முயல்தபான்றகழறழய) யுழெயது: காரணப்டபயர். ஒவ்டவாரு
நட்சத்திரத்திற்கும் ஒவ்டவாரு ததவழதயுண்டு : சதய நட்சத்திரத்திற்கு வருணன் ததவழத : ஆதலால்,
வருணழன 'சழதயமீன்கெவுள்' என்றார். தமதினி = தமதிநீ: மதுழகெபர்களின்
தமதசினால்[உெற்டகாழுப்பினால்] நழனயப்டபற்ற டதன்று அவயவப்டபாருள்.
வண்டுகள்டமாய்த்தல் ததவமாதர்க்கன்றி, மானுெமகளுக்தக யுரியதாதலால், 'துழதயளி
டசறிகுைல்ததாழக' என்றதனால் மானிெ மகடளன்பது டபறப்படும். ததாழக, மின் - ஆகுடபயர்கள்.
(80)

73. தேமுைக்குடதிரசத் தரலேன்ைாைமாம்

அேள்ேயிற்றுதித்தன ைந்தலேண்மரும்
உேரகயிற்லபரும நீயுைர்ந்துலகாள்லகன
இேடிருக்கைேனு மின்னகூறுோன்.

(இ - ள்.) தவம் உற - நல்விழன டபாருந்துதலால், குெதிழச தழலவன் தாரம்ஆம் - தமற்குத்திக்குக்குத்

தழலவனான வருணததவனுக்கு மழனவியான, அவள்வயிற்று - அந்தக் கங்காததவியின்
வயிற்றிதல, அந்த எண்மர்உம் உதித்தனர் - அந்தஅஷ்ெ வசுக்களும் (முழறதய) பிறந்தார்கள்: டபரும-
டபருழமயுழெதயாழன! நீ-,உவழகயின் - மகிழ்தவாடு, உணர்ந்துடகாள்க- (இச்டசய்திழய)
அறிந்துடகாள்க, என -என்று (கங்ழகயாள்) கூறி நிற்க,- இவள் திரு கணவன்உம் - இந்தக்
கங்ழகயாளின்சிறந்த கணவனான சந்தனுவும், இன்ன - இவ்வாறான வார்த்ழதகழள, கூறுவான் -
டசால்பவனானான்; (எ-று.) - கணவன் கூறுவன தமற் டசய்யுளிற் காணப்படும்.

வருணன் மழனவியான கங்ழகயாளிெத்து வசுக்கடளண்மரும் ததான்றினாடரன்று கங்ழகயாள் தான்

கூறிய வரலாற்றிழன முடிக்க, பின்பு சந்தனு கூறத்டதாெங்கினா டனன்பழதத் டதரிவிப்பது, இது.
கங்ழகயாள்தன் பைஞ் சரித்திரங் கூறிய முகத்தால், சந்தனுழவ இன்னாடனன்றும்,
தன்னாற்டகால்லப்பட்ெ குைந்ழதகள் எழுவரும் வசுக்கடளன்றும், ஈற்று மகவு பிரபாசடனன்றவசு
என்றும், மன்னவன் இத்துழணநாள்டபற்ற குைந்ழதகழளக் டகான்றதற்குஇரங்காது இப்தபாது
இரங்கித்தடுத்ததற்குக் காரணமும் கூறியவாறு காண்க. (81)

74.-பிைப்பு உைர்த்தியரமக்குக் லகாண்டாடி,சந்தனு கங்ரகயாரை

இச்சிறுேன்லசய்ேலதன்லனன்று வினாவுதல்.

அைப்பயலனன்னுமா ைறிவிலாலேரமப்
பிைப்புைர்த்திரனமகப் வபறுலசய்துநீ
இைப்பேலைழுேவைா வடகலாவுயர்
சிைப்புரடயிரனயேன் லசய்ேலதன்லனன்ைான்.

(இ - ள்.) 'அறம்பயன் என்னும் ஆறு - தருமத்தின் பயடனன்று கருதுமாறு (வந்து), நீ-, மகப்தபறு
டசய்து - புத்திரப்தபற்ழற (எனக்கு) உண்ொக்கி, அறிவு இலாஎழம - பிறப்புணர்ச்சியற்றிருந்த
எங்கழள, பிறப்பு உணர்த்திழன - (எங்கள்)பிறப்ழபயும் அறிவித்தாய்: இறப்பவர் எழுவதராடு -
இறந்துபடுதழலயுழெயரான ஏழுவசுக்களுெதன, ஏகலா - (தன்பதவிக்குச்) டசல்லுதற்கு
உரியவனல்லாத, உயர் சிறப்புஉழெ - மிக்க சிறப்பிழனயுழெய, இழனயவன் - இந்தக் குமாரன்,
டசய்வது -டசய்யதவண்டுவது, என் - யாது?' என்றான் - என்று வினாவினான்; (எ-று.) -புதல்வழனயும்
உளப்படுத்தி 'எழம' என்றது. (82)

75.- கங்ரகயாள் எட்டாங்கு ந்ரதயின் தன்ரமரயப்பற்றி மன்னேனிடங்

கூறுதல்.

முக்குலத்தைசினு முதன்ரமயாலுயர்
இக்குலத்திேனலா தில்ரலமாமகார்
அக்குலத்தேமுனி யருளினாலிேன்
லமய்க்குலத்தந்ரதயாம் விர வுமில்லலன்ைாள்.
(இ - ள்.) 'முக்குலத்து அரசின்உம் - (சூரியன் சந்திரன் அக்கினி என்ற) மூன்றுக்ஷத்திரியகுலங்களி
னரசருள்ளும், முதன்ழமயால் உயர் - முதல் தரமான தன்ழமழயக்டகாண்டு தமம்பாடுடபற்ற, இ
குலத்து - இந்தக் குலத்திதலபிறந்த, இவன்அலாது - இவழனயல்லாமல், மா மகார் - டபருழமடபற்ற
புதல்வர், இல்ழலதவடறாருவரும் இல்ழல: அ - அந்த [பிரசித்தமான], குலம் - சிறப்புள்ள, தவம்
முனிஅருளினால் - தவத்ழதக்டகாண்ெ வசிட்ெ முனிவனது கருழணயினால், இவன் -இந்தக்
குமாரன், டமய் குலம் தந்ழத ஆம் விழைவுஉம் - உண்ழமழயயுழெயகுலத்திதல தந்ழதயாதற்கு
ஏற்ற விருப்பமும், இல் - உழெயவனாகான், 'என்றாள் -என்று (அந்தக் குமாரன் டசய்திழயக்
கங்ழகயாள்) டதரிவித்தாள்; (எ -று.) ததனுழவக்கவர்ந்த பிரபாசடனன்ற வசுழவப் டபண்ணின்ப
மற்றிருக்கும்படி வசிட்ெமுனிவன் சபித்தா னாதலால், 'தந்ழத யாம் விழைவும்
குலத்தவமுனியருளினால்இவனுக்கு இல்' என்றாள். சாபத்ழத 'அருள்' என்றது- இங்ஙன்சாபம்
தராவிடில்அந்தத் தீவிழனப்பயழன தவறு வழகயாக நுகரதவண்டி வருமாதலாலும்,
அங்ஙன்இல்லாதபடி டசய்ததனாலுமாம். 'அக்குலத்தவமுனியருளினால்' என்றது -
முன்னும்பின்னும் இழயதலால், மத்திமதீபம் . 'தந்ழதயால்' எனவும்பாெம். (83)

76.- 'இன்னலமாரு புதல்ேரனப்லபற்ைபின் விண்ணுலகு வசைலாம்' என்று

மன்னேன் கங்ரகயாளிடம் கூறுதல்.

மன்னேர்லதாழுக ன் மன்னன்ரமந்தவனாடு
இன்னமுலமாருேரன யினிதளித்துநாம்
பன்னகலநடுமுடிப் பார்களிக்கவே
லபான்னகரிருேரும் வபாதுலமன்னவே.

மூன்று கவிகள் - ஒருடதாெர்.

(இ - ள்.) மன்னவர் டதாழு கைல் மன்னன் - அரசர்கள் வந்து வணங்குகின்றபாதங்கழளயுழெய

சந்தனுராசன், 'ழமந்ததனாடு - இந்தப்புதல்வனுெதன, பன்னகம்டநடு முடி பார் களிக்க - ஆதி
தசஷனுழெய டநடிய தழலமீதிருக்கும் பூமிகளிக்கும்படி, இன்னமும்-, ஒருவழன - ஒருபுத்திரழன,
இனிது அளித்து - இனிதுதந்து, (பிறகு), நாம்-, இருவரும்-, டபான் நகர் - ததவதலாகத்துக்கு, தபாதும் -
தபாதவாம்,' என்ன - என்று (தன் கருத்ழதத்) டதரிவிக்க-; (எ -று.) இச்டசய்யுளில்,என்ன என்பது தமல்
78 ஆம் கவியில் வரும் 'எனா' என்பததாதனாடு இழயய, அது 'தழீஇ ஏகினாள்' என்று டதாெர்ந்து
முடியும்.

இப்தபாது பிறந்துள்ளபுதல்வன் டபண்ணின்பமற்று ழவராக்கியசாலியாக இருத்தற்கு

உரியவனாதலால், சந்ததி விருத்தி டசய்பவனாய்ப் பூமிழய யாளுதற்கு ஏற்றமற்டறாருபுதல்வழனப்
டபற்றபின் இருவரும் விண்ணுலகஞ் டசல்தவாடமன்று கங்ழகயாளிெம் சந்தனு தன் கருத்திழனத்
டதரிவித்தாடனன்க. 'அளித்தும்' என்று எடுப்பின், தன்ழமப்பன்ழம விழனமுற்றாம். ஆதிதசஷன்
உலகின் கீழிலிருந்து தாங்குகின்றாடனன்ற ஒருசார் நூற்டகாள்ழகபற்றி, 'பன்னகடநடுமுடிப்பார்'
என்றது. (84)

77.- கங்ரகயாள் சந்தனுரேவநாக்கி 'பலேரகப்வபாகங்கரையும் நுகர்ந்து

அைசியரலநிறுத்திப் பின்பு மீளுக' எனல்.

வபாயிருந்லதன்பயன் வபாகம்பல்ேரக
ஆயிருந்தனலேலா மருந்தியின்னமும்
மாயிருந்தைணியின் மன்னுசில்பகல்
நீயிருந்தைசிய னிறுத்திமீளுோய். (இ -ள்.) நீ-, தபாய் - (விழரவிதல விண்ணுலகத்திற்குச்) டசன்று,
இருந்து - அங்தகயிருந்து, என் பயன் - யாதுபயன்? [யாடதாருபயனுமில்ழல]: பல் வழக
ஆய்இருந்தன தபாகம் எலாம் அருந்தி - பலவழகயாயிருந்த தபாகங்கழளடயல்லாம்அனுபவித்து,
இன்னமும்-, மா இரு தரணியில் - மிகப்டபரிய பூமியிதல, மன்னு சில்பகல் இருந்து - டபாருந்திய
சிலநாள் தங்கியிருந்து, அரசியல்நிறுத்தி - அரசாட்சிழயநிழலநிறுத்தி, மீளுவாய் - (பின்பு)
திரும்பிவருவாய்; (எ -று.)

இந்தச்சந்தனுவுக்கு இப்தபாதத இவ்வுலகத்ழத விட்டிடும்படி மனத்தில் விழைவுஅறாழமயால்,

'தபாயிருந்டதன்பயன்' என்றாள்: இதனால், தான் இப்தபாததடசல்வழதக் குறிப்பித்தாளாயிற்று. (எ -
று.) (85)

78.- 'காரைப்பருேம்ேரையில் என்னுடனிருந்து பிைகு

உன்னிடம் ேைட்டும்' என்றுகங்ரகயாள் இறுதியிற்லபற்ை
புதல்ேரனத் தன்னுடன் லகாண்டுமீளுதல்.

இப்புதல் ேனுமினி லயன்லனா வடகிவய

லமய்ப்படு காரையாம் பதத்து மீைநின்
ரகப்படுத் துேலலனாக் கைே ரனத்தழீஇ
அப்லபரும் புதல்ேவனா டேளு வமகினாள்.

(இ-ள்.) இ புதல்வன்உம் - இந்தப்புத்திரனும், இனி என்தனாடு ஏகி - இப்தபாதுஎன்னுென் வந்து,

டமய்படு காழள ஆம் பதத்து - உெம்பிற் காணப்படுகின்றகாழளப்பருவத்தில், மீள - (உன்னிெம்)
திரும்பி வருமாறு, நின் ழக படுத்துவல் - உன்ழகயிற் தசரச்டசய்தவன், எனா - என்று டசால்லி,-
கணவழன தழீஇ- (தன்)கணவழனத் தழுவிக்டகாண்டு, அ டபரு புதல்வதனாடு -
டபருழமடபற்றஅந்தப்புத்திரதனாடு, அவள்உம் - அந்தக் கங்ழகயாளும், ஏகினாள் - டசன்றாள்; (எ-
று.) (86)
 தவறு.

79.-சந்தனு கங்ரகயாரைப்பிரிந்த ேருத்தத்வதாடு

நாள்கழித்தல்.

அன்றுலதாட்டிேனு மகன்ைபூங் லகாடிரய ய குை லேழுதி

முன் ரேத்தும்,
ஒன்றுபட் டுேரமப் லபாருள்கைாற்கண்டுமுரைத்த
ரேலயடுத்லதடுத்துரைத்தும்,
மன்ைலிற்ைரலநாள்விர லோடுமைந்த
மடந்ரதயர்ேதனமுவநாக்கான்,
என்றினிக்கிரடப்பலதன்றுைம்ேருந்திலயண்ணு
நாலைல்ரலயாண்டிருந்தான்.

(இ - ள்.) அன்று டதாட்டு - அன்று முதல், இவண்உம் - இந்தச் சந்தனுவும்,அகன்ற - (தான்) பிரிந்த, பூங்
டகாடிழய - பூங்டகாடி தபான்ற கங்ழகயாழள, அைகுஉற எழுதி - அைகுடபாருந்த (ப்பெத்திதல)
எழுதி, முன்ழவத்துஉம் - (தன் ) முன்தனழவத்துக்டகாண்டு தரிசித்தும், ஒன்றுபட்டு- (மனம்)
ஒருமித்து, உவழம டபாருள்களால்- உபமானமாதற்கு உரிய டபாருள்களாதல, கண்டுஉம் - (அவழள)
ஒருவாறுகண்டும்,உழரத்தழவ - (அவள் தன்னுென்) கூறியதபச்சுக்கழள, எடுத்துஎடுத்து
உழரத்துஉம் - பலமுழற டயடுத்துச் டசால்லியும், தழலநாள் விழைடவாடுஉம் மன்றலில் மணந்த
மெந்ழதயர்வதனம்உம் தநாக்கான் - முற்காலத்திதல விரும்பிக் கலியாணஞ்டசய்துடகாண்டுமணந்த
டபண்களின் முகத்ழதயும் கண்டணடுத்துப் பாராதவனாய்,- என்று கிழெப்பதுஇனி என்று-
'(அந்தக்கங்ழகயாளின் தரிசனம்) இனிக்கிழெப்பது எப்தபாததா?' என்றுநிழனந்து, உளம் வருந்தி -
மனம் வருத்தமழெந்து, எண்ணும்நாள் எல்ழல -எண்ணுதற்கு உரிய கால டவல்ழலயிதல, ஆண்டு -
அரசுபுரிந்து, (தன்நகரில்),இருந்தான்-; (எ -று.)

முன்மணந்த மெந்ழதயழரக் கண்டணடுத்துப்பார்த்தலும் டசய்யாது, கங்ழகயாளின் எண்ணதம

மனத்துநிற்கத் தன்நாழள வருத்தத்துென் கழித்துவருவானாயினன் சந்தனுடவன்க. உவழமப்
டபாருள்களால் காணுதல் - மின்னல்மயில் வஞ்சிக்டகாடி என்று இன்தனாரன்ன டபாருழளக் கண்டு
அந்தக்கங்ழகயாழளக் கண்ொற்தபான்று சிறிதுமனந்ததறுதல். கங்ழகயாள் 'காழளயாம் பதத்து மீள
நின் ழகப்படுத்துவல்' என்று கூறிச் டசன்றிட்ொளாதலால்,அழததய மன்னவன் மனத்தில் எண்ணிக்
டகாண்டிருத்தலால், அந்தக்காலடவல்ழலழய 'எண்ணுநாடளல்ழல' என்றது.
இருபத்தாறியாண்டுகள் டசன்றபின், வீடுமழனக் கூடினாடனன்று பாலபாரதத்திற் கூறப்பட்டுள்ளது.
இது முதலிருபத்டதட்டுக்கவிகள் - இரண்டு நான்கு ஏைாஞ் சீர்கள் மாச்சீர்களும், மற்ழற நான்கும்
விளச்சீர்களுமாகிவந்த எழுசீராசிரியவிருத்தங்கள். (87)

80.- மீண்டும் சந்தனு கானகத்தில் வேட்ரடயாடி முடித்துக்

கங்ரகக்கரைரய யரடதல்.

பின்லனாருதினத்திலரமச்சரும்பிைரும் லபரும்பரடத்
தரலேருஞ்சூ ,
முன்லனாருதினத்தின்ேனத்துமாவேட்ரடமுன்னினன்முயன்று
வபாய்முற்றி,
மின்லனாருேடிவுலகாண்லடனச்சிைந்த லமல்லியன்மீண்
டுரைமரையுந்,
தன்லனாருமதரலயாக்கமுங்கருதிச் சானவித்தடங்
கரையரடந்தான்.

(இ-ள்.) பின்பு ஒரு தினத்தில் - பின்பு ஒரு நாள், அழமச்சர்உம் டபரும்பழெத்தழலவர்உம், பிறர்உம்
சூை - மந்திரிமார்களும் தசனாபதிகளும் மற்ழறதயாரும் சூழ்ந்துவர, முன் ஒரு தினத்தின் - முன்பு
ஒரு தினத்தில் (வந்ததுதபால), வனத்து - காட்டில், மா தவட்ழெ - மிருக தவட்ழெழய, முன்னினன்-
டசய்யக் கருதியவனாய், (அதன் டபாருட்டு), முயன்று தபாய்-, முற்றி- (தவட்ழெழய)முடித்திட்டு,
(பிறகு), மின் ஒரு வடிவுடகாண்டு என சிறந்த டமல்லியல் - மின்னல்ஒருவடிவத்ழதக்
டகாண்ொற்தபாலச் சிறந்தமெவாழளயும், மீண்டு -(தன்னிெத்தினின்ற)நீங்கி, உழற மழறயும் -
நீரினுள்தள மழறந்து டசன்ற, தன் ஒரு மதழல -தன்னுழெய ஒப்பற்ற புதல்வனுழெய, ஆக்கம்உம் -
வளர்ச்சிழயயும், கருதி - நிழனந்து, சானவி தெ கழர - கங்ழகயின் டபரிய கழரயிதல, அழெந்தான் -
தபாய்ச்தசர்ந்தான்;

முன்பு ஒருமுழற தவட்ழெயாெச் டசன்றதுதபாலதவ இப்தபாதும் அழமச்சர் முதலிதயார் சூை

தவட்ழெயாடி அத்டதாழிழல முற்றிய சந்தனு தன்மழனவிழயயும், குமாரன் இப்தபாது எவ்வாறு
வளர்ந்துள்ளான்என்பழதயும் காணக்கருதி, மீண்டும் கங்ழகக் கழரழய அழெந்தன டனன்க.
'கங்ழகக்கழரழயச் தசர்ந்தால் ஒருகால் கங்ழகயாழளயும் வளர்ந்த தன்புதல்வழனயும் காண
தநருங்டகால்தலா? என்று அங்கு மன்னவன் டசன்றாடனன்றவாறு. சானவி-ஜாஹ்நவீடயன்ற
வெடசால்லின் திரிபு: பகீரதசக்கரவர்த்தியின்பின்தனடசன்ற கங்ழக வழியிழெதய
ஜஹ்நுமுனிவரின் தவள்விழய யழிக்க,அவர்பருகி அந்தப்பகீரதனது தவண்டுதகாளினால் தமது
காதியின்வழியாகவிட்ெதனால், கங்ழகக்குச் சானவிடயன்று டபயர். அழமச்சர் -
அமாத்யடரன்றவெடசால்லின் திரிடபன்பர். (88)
 81.- முன்பு கங்ரகயாரைக் கண்ட வசாரலமுதலியேற்ரைக் கண்டு
மன்னேன் மனமுருகுதல்.

பண்டுதானேரைலயதிர்ப்படுங்கனகம் ரபங்லகாடிப்பந்தர்
ோனி லும்,
ேண்டைாநரைப்பூஞ்வசாரலயுந்தடமு மருங்கரலமலயமாருதமும்,
புண்டரீகமுஞ்லசங்காவியுங்கமழும் புளினமும்புளினலமன்றுரையும்,
கண்டுகாரிரகரயயிம்ரமயிலின்னுங் காண்குவமாலேனமனங்கசிந்தான்.

(இ - ள்.) பண்டு - முன்பு, தான்-, அவழள - அந்தக் கங்ழகயாழள, எதிர்ப்படும் - எதிர்ப்பட்ெ, கனகம்
ழபங்டகாடி பந்தர் வான் நிைல் உம் - டபான்தபாலருழமயான பசிய பூங்டகாடிப் பந்தரின் சிறந்த
நிைலும், வண்டு அறா நழறபூஞ் தசாழலஉம் - வண்டுகள் நீங்காத வாசழனயுள்ள பூஞ்தசாழலயும்,
தெம்உம் -கங்ழகக்கழரயும், மருங்கு அழல மலயமாருதம்உம் பக்கத்திதல வீசுகின்ற
டதன்றற்காற்றும், புண்ெரீகம்உம் டசங் காவிஉம் கமழும் புளினம்உம் -
தாமழரயும்டசந்நிறக்காவியும் நறுமணம்வீசுகின்ற மணற்குன்றும், புள் இனம் டமல் துழறஉம் -
பறழவக்கூட்ெங்கள் தங்குகின்ற டமல்லிய நீர்த்துழறயும், கண்டு-, காரிழகழய -டபண்ழண,
இம்ழமயில் - இப்பிறப்பில், இன்னும் காண்கும் ஓ என - இன்னும்காண்தபாமா! என்று, மனம்
கசிந்தான் - மனமுருகினான்; (எ-று.)

இதனால், மன்னவன் தவடறான்றிலும் மனஞ்டசல்லாது

கங்ழகயாளிெத்துத்தாதனமனம்பற்றியிருந்தழம டவளியாம். மலயமாருதம் - மலய மழலயினின்று
வீசுங்காற்று:டதன்றல். 'எதிர்ப்படும்' என்றது - இயல்பினால்வந்த காலவழுவழமதி. டசங்காவி -
டசங்கழு நீர் மலர். (89)

82.- சந்தனு அங்குமனம்ோடி நின்ைவபாது, அேன்முன்வன

கங்ரகயினின்று ஒருவீைன் ேருதல்.

பிரிந்தநாலைண்ணிப்பகீைதிப்லபருக்ரகப் வபதுறுங்குறிப்லபாடு
வநாக்கிக்,
கரிந்தபாதேம் வபானின்ைேப்லபாழுதிற் கால்லபாைக்குனித்
தகார்முகமும்,
லதரிந்தவமன்வமலுந்லதாடுத்தசாயகமுஞ்சிலம்லபனத்திைண்ட
வதாளிரையும்,
விரிந்தநூன்மார்புமாகிமுன்னடந்தான்
விழிகளித்திடலோருவீைன்.

(இ - ள்.) பிரிந்த நாள் எண்ணி - (கங்ழகயாழளப்) பிரிந்த நாழளக் கணக்கிட்டு,- பகீரதி டபருக்ழக -
கங்ழகயின் டவள்ளத்ழத, தபது றும் குறிப்டபாடு - கலக்கமுற்ற எண்ணத்ததாடு, தநாக்கி - பார்த்து,
(சந்தனுமன்னவன்), கரிந்த பாதவம்தபால் - தீய்ந்த மரம்தபால, நின்ற - வாடிநின்ற, அ டபாழுதில்-, -
கால் டபார குனித்த கார் முகம்உம் - (இரண்டு) முழனயும் டபாருந்த வழளத்தவில்லும், டதரிந்து -
ஆராய்ந்து எடுத்து, டமன்தமலும்-, டதாடுத்த - பிரதயாகித்த,சாயகம்உம் - அம்பும், சிலம்பு என
திரண்ெ ததாள் இழணஉம் - மழலதபாலத்திரண்டுள்ள ததாள்கள் இரண்டும், விரிந்த - பரந்த, நூல்
மார்புஉம் - பூணூழலப்பூண்ெ மார்பும், ஆகி - உழெயவனாகி, விழி களித்திெ - (தன்) கண்கள்
களிப்ப, ஒருவீரன்-, முன் நெந்தான் - எதிதர வந்தான்; (எ -று.)

சந்தனு மனக்கலக்கத்ததாடு அந்தக்கங்ழகப்டபருக்ழகப் பார்த்துக் டகாண்டு வாட்ெமுற்று நின்ற

சமயத்தில், அங்கு ஒரு வீரன் அவ்வரசன் கண்களிக்கும்படி எதிதரவந்தன டனன்க. பகீரதி = பாகீரதி:
பகீரதனாற் பூமியிற் டகாணரப்பட்ெவள். கார்முகம் - தபார்த் டதாழிலிற் சிறப்பது. பகீரதிதநாக்கிப்
டபருந்தழக டபருந்திழகப்டபய்தி என்றும் பாெம். (90)

83.- ேந்த வீைரனக் கண்டு தன் புத்திைலனன்று அறியாமல் அைசன்

லகாண்டாடுதல்.

வியந்திடேருமக்குரிசிரலயிேவன விரடயேன் குமைலனன்ை

யிர்க்கும்,
ேயந்தனினுலவுமதன்லகாவலாலேன்னும் ோசேன்மதரல
லயன்லைண்ணும்,
உயர்ந்தேரிேனின்வின்ரமயினில்ரல லயாருேரு
முலகின்வமலலன்னும்,
பயந்ததன்ேடிவின்படிலயனத்திகழும்பான் ரமரயநிரனந்திலன்
பயந்வதான்.

(இ - ள்.) பயந்ததான்- (அந்தக் குமாரழனப்) டபற்ற மன்னவன், பயந்த - டபற்ற, தன் - தன்னுழெய,
வடிவின்படி என - வடிவத்தின் மாதிரிவடிவம் என்று, திகழும் - விளங்குகின்ற, பான்ழமழய -
தன்ழமழய, நிழனந்திலன் - நிழனயாதவனாகி, - வியந்திெ - டகாண்ொடும்படி, வரும் - வருகின்ற,
அ குரிசிழல -அந்த வீரழனப்பற்றி, 'இவன்-, விழெயவன் குமரன் ஏ -
விருஷபத்ழதவாகனமாகவுழெய சிவடபருமானுழெய குமரன் தாதனா?' என்று-, அயிர்க்கும் -
சந்ததகிப்பான்: 'வயந்தனின் - வசந்த காலத்திதல, உலவும் - சஞ்சரிக்கின்ற, மதன்டகால்ஓ -
மன்மததனா? என்னும் - என்பான்: வாசவன் மதழல (டகால்) என்றுஎண்ணும் -
'இந்திரகுமாரன்தாதனா?' என்று எண்ணுவான்: 'வின்ழமயின் - வில்டதாழிலில், இவனின்
உயர்ந்தவர் - இவழனக்காட்டிலும் தமம்பட்ெவர், உலகின்தமல் - இவ்வுலகில், ஒருவரும்-, இல்ழல-
,' என்னும் - என்பான்; (எ - று.)

குமரன் = குமாரன்; மன்மதழனயும் குற்சிதனாக [இழிந்தவனாக] (த் தன்வடிவைகினாற்)

டசய்பவடனன்பது, உறுப்புப்டபாருள்: இவ்வெடசால் - முதலில் முருகக்கெவுளுக்குஆகி, பிறகு
அவன் தபால் அைகுஆற்றல்கழளயுழெயபுத் திரழனக்காட்டும். வயந்தன் = வஸந்தன். வயந்தம் -
சித்திழர ழவகாசிமாதங்கள். வயந்தனின் உலவுமதன்டகாதலாஎன்பதற்கு - டதன்றலாகிய ததரிதல
யுலாவுகின்ற மன்மததனா? என்ற டபாருள்டகாள்ளினுமாம்; இவ் வுழரக்கு, வயந்தன் - டதன்றல்.
மதன் - மன்மதன்என்பதன் நாழமகததசம்: இனி, மதன் - மதத்ழத [காமக்களிப்ழப]
யுண்ொக்குபவனுமாம். வாசவன் - வசுக்களுக்குத்தழலவன்: இந்திரன்: வசு - ஒருததவசாதி இவன்
விழெயவன்குமரதன என்றுஏகாரத்ழதமாற்றி வினாப்டபாருளாக உழரக்க. (91)

84.- ேந்தவீைன் ஒருவமாகனக்கரைரயச் சந்தனுமன்னன்

மார்பிவலவிப் புனலில்மரைந்திட, மன்னேன் பூமியில்
வீழ்ந்திடுதல்.

தந்ரதலயன்றிேரனயுைர்கிலாமதியாற் சைாசனந்தழுவுைேரைத்து [தி

ரமந்தனுலமாருவபார்வமாகனக்கையான் மரையுடன்மார்புைலேழு
இந்திைதனுவோடிந்திைலனழிலி யிரடமரைந்தனலனனப்புரடவய
சிந்தியதிேரலச்சிந்துவின்மரைந்தா னைசனுமகிதலஞ்வசர்ந்தான்.

(இ-ள்.) ழமந்தன்உம் - அந்தக்குமாரனும்;- இவழன - இந்தச் சந்தனு மன்னவழன, தந்ழதஎன்று -

தகப்படனன்று, உணர்கிலா - அறியமாட்ொத, மதியால் -புத்தியினால் [மன்னவழனத் தன்
தந்ழதடயன அறியமாட்ொழமயினால்], சராசனம் -வில்ழல, தழுவுற - (இரண்டுமுழனயும்)
தழுவுதல்டபாருந்த, வழளத்து-, ஒரு -ஒப்பற்ற, தபார் - தபாருக்குஉரிய, தமாகனம்கழணயால் -
தமாகத்ழதயுண்ொக்கவல்லஅம்ழப [தமாகனாஸ்திரத்தினால்], மழறயுென் - (அதற்கு உரிய)
மந்திரத்துெதன, மார்புஉற எழுதி - (அம்மன்னவனுழெய) மார்பிதல அழுந்தித்ழதக்குமாறு
டதாடுத்து,(பிறகு) இந்திரதனுதவாடு இந்திரன்எழிலியிழெமழறந்தனன்என -
இந்திரதனுசுெதனஇந்திரன் தமகத்திதல மழறந்தனன்தபாலுடமன்னும்படி, புழெதய
சிந்தியதிவழல -பக்கத்திற்சிந்துகின்ற நீர்த்திவழலகழளயுழெய, சிந்துவின் -
கங்காநதியிதல,மழறந்தான்-; அரசன்உம் - (தமாகனக்கழணயால் தீண்ெப்பட்ெ) அரசனும்,
மகிதலம்தசர்ந்தான் - பூமியிதல தசர்ந்தான் [மூச்டசாடுங்கித் தழரயிதல விழுந்திட்ொடனன்றபடி];
(எ -று.)
தமாகனக்கழணழய மன்னவனது மார்பிதல யழுந்தித்ழதக்க எய்திட்டு, அக்குமாரன்
யாற்றுநீர்ப்டபருக்கிதல மழறந்தானாக. மன்னவன் தன்னிழல தப்பிப் பூமியில் விழுந்தன டனன்க.
(92)

85.- அைசன்நிரலகண்ட கங்ரகயாள் மனமுருகித் தன்

மகவனாடு நதியினின்றுலேளிேந்து அைசரனத் தன்ரகயா
லலடுத்தல்.

காதலனயர்வுந்திருமகன்புனலிற் கைந்ததுங்கண்டுைமுருகி,
வமதகுேடிவுலகாண்டுமற்ைந்த லேஞ்சிரலவிவனாதனுந்தானும்,
ஓதலேண்டிரையின்மதியுடனுதித்தலோண்மலர்க்லகாடிலயனவோடித்,
தூதுைங்கனிோய்மலர்ந்தினிதர த்துச் சூடகச்லசங்ரகயாலலடுத்தாள்.

(இ - ள்.) காதலன் அயர்வு உம்-(தனது) அன்பிற்கு உரியனான சந்தனு மூர்ச்சித்திருத்தழலயும்,

திருமகன் புனலில் கரந்ததுஉம் - சிறந்தபுத்திரன் தன் டவள்ளநீரிதல மழறந்தழதயும், கண்டு -,
(கங்ழகயாளும்), உளம் உருகி - மனங்கழரந்து, மற்று - பிறகு, தமதகு வடிவுடகாண்டு - தமன்ழமதக்க
வடிவத்ழதடயடுத்துக்டகாண்டு, அந்த டவம் சிழல விதனாதன்உம் - அந்தடவவ்விய சிழலழயக்
டகாண்டு விழளயாடுபவனாகிய புத்திரனும், தான்உம்-,- ஓ தம் டவள்திழரயின் மதியுென்
உதித்தஒள் மலர் டகாடி என - டபருக்ழகக் டகாண்ெ டவண்ணிறமுள்ள
அழலகழளயுழெயபாற்கெலினின்று சந்திரனுெதனயுதித்த அைகிய மலழரக் டகாண்ெ
டகாடிதபான்றஇலக்குமிதபால், ஓடி - விழரந்துவந்து, தூதுழளகனி வாய் மலர்ந்து -
தூதுளங்கனிழயடயாத்த [டசந்நிறமான] வாழயத் திறந்து, இனிது அழைத்து -இனிழமயாகக்
கூப்பிட்டு, (அந்தச்சந்தனுழவ), சூெகம் டசம் ழகயால் - சூெகடமன்றவழளயழல யணிந்த
(தன்னுழெய) அைகிய ழககளால், எடுத்தாள்-; (எ -று.)

ஓதடவண்டிழர - பாற்கெலுக்கு அன்டமாழித்டதாழகப் பன்டமாழித்டதாெர்: ஒண்மலர்க்டகாடி

டயன்பதும்அவ்வாதற. டவண்ணிறமுள்ள கங்ழகநீர் டவள்ளத்தினின்றுகழலகள்நிரம்பிய
புத்திரனுெதன கங்ழகயாள் வந்தது - பாற்கெலினின்றுபதினாறுகழலகளும் நிரம்பிய சந்திரனுெதன
இலக்குமி டவளிவந்ததுதபாலுடமன விரித்துப் டபாருள் காணலாம். "நிதிதநவலக்ஷ்மீ:" என்று
பாலபாரதத்திலிருப்பதற்குஏற்ப, 'நிதியுெனுதித்த டவாண்மலர்க்டகாடி' எனப் பாெமிருப்பினுமாம்.
இனி,சிழலவிதனாதனும் தானும் எடுத்தாள் - பால் விரவிச் சிறப்பினால் ஒருமுடிழபப்டபற்றது.
(93)

86.- கங்ரகயாள் மன்னேரனத் தழுவிப் புத்திைரனக்

லகாடுத்திட்டுப் பின்ேருமாறு கூைலுறுதல்.
ோடியதருவின்மர லபாழிேதுவபான் மடேைல்கருரைநீர்
லபாழியக்,
கூடியவுைர்வோலடழுந்தகாேலரனக் லகாங்ரகமார் புைத்தழீ
இக்லகாண்டு,
நாடியகருமம்ோய்த்தலதன்றுேரக நலம்லபைத்தந்ரத
ரபங்க ற்கால்,
சூடியமகரேக்ரகக்லகாடுத்தேளுந் வதான்ைவலாடிரேயிரே
லசான்னாள்.

(இ-ள்.) வாடிய தருவில் - (டவயிலின் டவப்பத்தினால்) வாட்ெ மழெந்தமரத்தினிெத்து,

மழைடபாழிவதுதபால்-, (மூர்ச்சித்துக் கிெக்கும் மன்னவன்மீது),மெவரல் - கங்காததவியாகிய
டபண், கருழண நீர் டபாழிய - (தான்)கருழணநீழரச்டசாரிய, கூடிய - மீண்டு வந்து தசரப்டபற்ற.
உணர்தவாடு - உணர்ச்சியுெதன, எழுந்த-, காவலழன - அந்தச்சந்தனுமன்னவழன, டகாங்ழக
மார்புறதழீஇக் டகாண்டு - ஸ்தநங்கதளாடுகூடிய மார்பிதல கட்டி யழணத்துக் டகாண்டு, 'நாடிய
கருமம் வாய்த்தது - (நாம்) கருதிய காரியம் சித்தித்தது,' என்று-, உவழக -மகிழ்ச்சிதயாடு, நலம்டபற -
அைகு டபாருந்த, தந்ழத ழபங் கைல் கால் சூடிய மகழவ- தந்ழதயின் பசும்டபான்னாலியன்ற
வீரக்கைழலயணிந்த பாதங்கழளச்சூடியஅந்தவீரனாகிய புத்திரழன, ழகக்டகாடுத்து - (தந்ழதயின்)
ழகயிதல ஒப்பித்துவிட்டு,அவள்உம் - அந்தக் கங்ழகயாளும், ததான்றதலாடு -
ஆண்களிற்சிறந்ததானாகியசந்தனுமகாராசாவினிெத்தில், இழவ இழவ - இவ்விவ்வார்த்ழதகழள,
டசான்னாள்-:(எ-று.)- இழவ யிழவஎன்று சுட்டியவற்ழற, தமலிரண்டுகவிகளிற் காண்க.
காவலழனஎன்றவிெத்துக் காதலழன என்றும் பாெம். 82-ஆம் பாெலில், 'கரிந்தபாதவம்தபால்'
என்று கூறியழத டயாட்டி, 'வாடிய தருவில் மழைடபாழிவதுதபால்' என்றார்: உவழமயணி.
புத்திரழனச் தசர்ப்பிக்கதவண்டுதலாகிய தான் நாடிய கருமம் மன்னவழனத் ததடிக்டகாண்டு
தபாகதவண்டிய பணியில்லாமல் அம்மன்னவதன தன்னருகுவந்ததனால், நாடியகருமம்வாய்த்தது
என்று உவழகதயாடு மகழவக் ழகக்டகாடுத்தனள் கங்ழகயாள் என்க.இனி, 'கங்ழகயாழள
இம்ழமயிற் காண்குதமா?' என்று நாடிய மன்னவனுக்குஅன்னாள் தபாந்து மகழனக்
காட்டித்தந்ததனால், மன்னவன் தான் நாடியகருமம்வாய்த்தடதன்று உவழக டகாண்டு
நலம்டபற்றிருந்தாடனன்று கூறினும் ஆம். தரு -தற்சம வெடசால். (94)

87.- இதுவும் அடுத்த கவியும் - ஒரு லதாடர்: கைேன்ரகயிற்

லகாடுத்த பிள்ரையின் திைரன லயடுத்துக்குகூறிப் பின் கங்ரக
யாள் மன்னரனோழ்த்தி நீரினுட் புகுந்தரம லதரிவிக்கும்.
வேந்தவகளிேனுன்மதரலவயவதே விைதலனன்றிேன்லபயர்
பல்வலார்,
ஆய்ந்தநூல் லேள்ைங்கடந்தனன்கரைகண் டருந்ததிபதி
திருேருைால்,
பூந்து ாய்மாரலப்வபார்மழுப்பரடவயான் லபான்னடி
லபாலிவுைேைங்கி,
ஏந்துநீள் சிரலயும்பலகரைமரையு வமரனயபரடகளும்பயின்ைான்.

(இ - ள்.) தவந்த - அரசதன! தகள் - தகட்பாயாக: இவன்-, உன் மதழல ஏ -உன்புத்திரதன:

ததவவிரதன்என்று - ததவவிரதடனன்பது, இவன்டபயர்-: அருந்ததிபதிதிருஅருளால் - அருந்ததிக்குக்
கணவரான வசிஷ்ெமுனிவருழெய திருவருளினால்,பல்தலார் ஆய்ந்த - பல டபரிதயார்களும்
ஆராய்ந்துள்ள, நூல் டவள்ளம் -நூல்களாகிய டவள்ளத்தின், கழரகண்டு - அக்கழரழயக்கண்டு,
கெந்தனன் -கெந்துள்ளான் [சாஸ்திரங்கழள டயல்லாம் முற்றக் கற்றுள்ளாடனன்றபடி]: (அன்றியும்),
பூந் துைாய் மாழல - பூழவயுழெய திருத்துைாய் மாழலழயப் பூண்ெவனும், தபார்மழு பழெதயான்
- தபாரில்வல்ல மழுப்பழெழயத் தாங்கியவனுமான பரசுராமனுழெய,டபான் அடி - அைகிய
திருவடிகழள, டபாலிவு உற - விளக்க முண்ொம்படி, வணங்கி- பணிந்து, ஏந்து நீள் சிழலஉம் -
ழகயிதலந்திய நீண்ெவில்வித்ழதழயயும், பலகழண மழறஉம் - பலவழகப்பட்ெ அஸ்திரங்களின்
மந்திரங்கழளயும், ஏழனயபழெகள்உம் - மற்றுமுள்ள ஆயுதங்கழளயும், பயின்றான் - கற்றுள்ளான்;

ததவவ்ரதடனன்ற தபர் இவனுக்குக் கங்ழகயாளிட்ெது. பரசுராமன்

திருமாலின்ஏைாமவதாரமாதலால், அன்னான் 'பூந்துைாய் மாழலப் தபார்மழுப்பழெதயான்'
எனப்பட்ொன். டபரு வீரனாகச் சிறப்பழெயும் வீடுமன்வீழ்ந்து வணங்குவதால்பரசுராமனுழெய
டபான்னடி டபாலிவுறுவதாயிற்று. (95)

88 . மகப்லபறுமேரிலலாருேரும்லபைாத மகிழ்ச்சியும்ோழ்வு
லமய்ேலியும்,
மிகப்லபறுந்தேநீ புரிந்தரனநின்ரன வேறினிலேல்லேல்லேைார்,
உகப்புைவிேவனாடேனியாளுகலேன் வைாைடிக்வகாைடிபுரிந்து,
தகப்லபறுமயிலுந்தரலேன்வமலுள்ைந்தரகவுைத்தடம்புனல்
புகுந்தாள்.

(இ - ள்.) மக டபறுமவரில் - பிள்ழளழயப் டபற்றாரில், ஒருவர் உம் டபறாத -எவரும் (இதுவழரயிற்)

டபற்றிராத, மகிழ்ச்சிஉம் - சந்ததாஷமும், வாழ்வுஉம் -உயிர்வாழ்ச்சியும், டமய்வலிஉம் - உெல்
வலிழமயும், மிக டபறும் - மிகுதியாக அழெகின்ற, தவம் - தவத்ழத, நீ புரிந்தழன - நீ
டசய்துள்ளாய்; இனி-, நின்ழனடவல்ல வல்லவர்-, தவறு ஆர் - தவறுயாவர்? உகப்பு உற - மனத்தி
லுற்சாகம் மிக, இவதனாடு - இவனுெதன, அவனி ஆளுக - (நீ) பூமிழய யாட்சிபுரிவாய், என்று -
என்று டசால்லி,- தக டபறு மயில்உம் - நற்குணம்டபறுதலுள்ள மயில்தபான்றசாயலுழெய
கங்ழகயாளும், ஓர் அடிக்கு ஓர் அடி புரிந்து - (பிரிவாற்றாழமயால்) ஓரடி மீது ஓரடிழய
ழவத்தல்டசய்து [டமல்ல டமல்ல அடிழவத்து நெந்து], தழலவன்தமல் உள்ளம் தழகவுஉற -
தழலவனான மன்னவன்மீது (தன் மனம்) தழெப்பட்டுநிற்க, தெ புனல் புகுந்தாள்- டபரிய கங்ழகநீர்
டவள்ளத்திதல புகுந்துமழறந்தாள்; (எ-று.) - மயில் - உவழமயாகுடபயர். (96)

89.- மன்னேன் தன்புதல்ேரனத் வதரின்வமல்ரேத்துக்

லகாண்டு ஊைார் ரகலதா த் தன்நகைஞ்வசர்தல்.

மரனவிரயக்கண்டுமீைவும்பிரிந்த ேருத்தலமய்த்திருத்தகு
வகள்வித்,
தரனயரனக்கண்டமகிழ்ச்சியாலருக்கன் ைன்லனதிரிருலைனத்
தைப்ப,
நிரனவினிற்சிைந்தவதர்மிரசப்புதனு நிரைகரலமதியுவம
நிகர்ப்பப்,
புரனமணிக்க லானேலனாடுந்தனதுபுைலமதிர்ரகலதா ப்
புகுந்தான்.

(இ - ள்.) மழனவிழய-, கண்டு-, மீளஉம் - மறுபடியும், பிரிந்த - பிரிந்ததனால்ததான்றிய, வருத்தம் -

துன்பம், டமய் திரு தகு தகள்வி - உண்ழமயான சிறப்புக்டகாண்டு விளங்குகின்ற நூற்
தகள்விழயயுழெய, தழனயழன- புத்திரழன,கண்ெ - காணப்டபற்றதனாலுண்ொன, மகிழ்ச்சியால்-,
அருக்கன் தன் எதிர் இருள்என - சூரியனுக்கு எதிதர இருட்டுப்தபால, தணப்ப - (இருந்த
அழெயாளமும்டதரியாது) நீங்க, நிழனவினில் சிறந்த ததர்மிழச - மனத்திழனக்காட்டிலுஞ்
சிறந்த[மதனாதவகத்தினும் விழரவாகச்டசல்லவல்ல] ததரின்தமல், புதன்உம் -
புதடனன்பவழனயும், நிழற கழல மதிஉம் ஏ - நிழறந்த [பதினாறான] கிரணங்கழளயுழெய
சந்திரழனயுதம, நிகர்ப்ப - ஒப்பாகும்படி, மணி புழன கைலான் -மணிகளழுத்திய
வீரக்கைழலயணிந்த மன்னவன், அவடனாடுஉம் -அந்தப்புத்திரனுெதன, தனது புரம் - தன்னுழெய
பட்ெணத்தில் [அஸ்தினாபுரியில்] உள்ளவர், எதிர் ழகடதாை - எதிர்ந்து ழககூப்பி வணங்க,
புகுந்தான் -பிரதவசித்தான்; (எ-று.)

தண்ணளிநிரம்பியிருத்தலால் மன்னவனுக்கு மதிழயயும் பல கழலகழளயும் முற்றவுணர்ந்த

புலவனாயிருத்தலால் ழமந்தனுக்குப் புதழனயும் உவழம கூறினார். மழனவிழயப்பிரிந்த துயரம்
மகழன யழெந்த மகிழ்ச்சியின்முன்தன தழலடயடுக்காமற்தபானழத,
அருக்கன்றன்டனதிரிருடளனத்தணப்ப என்று டதாழிலுவழமடகாண்டுவிளக்கினார்.
(97)

90.- இைேைசனான தன்மகரன அரியாசனத்திருத்தி,

சந்தனு ஒருகால் வேட்ரடக்குச் லசல்லல்.

தானுமம்மகனுந்தரியலர்ேைங்கத் தங்குநன்னாளிலங்லகாருநாள்
வதனுறுந்லதாரடயலிைேைசரனத்தன் றிக ரியாசனத்திருத்திக்
கானுறுவிலங்கினுயிர்கேர்நரசயாற் காற்லைனக்கூற்லைனநடந்து
பானுவின்மகைாங்காளிந்திநதியின் பாைலமய்தினன்விைற்பரடவயான்.

(இ-ள்.) தான் உம் - சந்தனுவும், அ மகன் உம் - (ததவவிரத டனன்ற) அந்த(க் கங்ழகயின்) புத்திரனும்,
தரியலர் வணங்க - பழகவர்கள் (அஞ்சி) வணங்குமாறு,அங்கு - அந்நகரிதல, (டபருமதிப்தபாடு),
தங்கும் - தங்கியிருக்கப் டபற்ற, நல் நாளில்- சிறந்த நாள்களுள், ஒருநாள்-, ததன் உறுந் டதாழெயல்
இள அரசழன - ததன்டபாருந்திய மாழலழயயணிந்த இளவரசனாகிய ததவவிரதழன, தன் திகழ்
அரிஆசனத்து இருத்தி - தன்னுழெய விளங்குகின்ற சிங்காசனத்திருக்கச்டசய்து,- கான்உறு விலங்கின்
உயிர் கவர் நழசயால் - காட்டில் தங்குகின்ற மிருகங்களின் உயிழரக்கவரதவணுடமன்ற
விருப்பினால், விறல் பழெதயான் - வலிழமயுள்ள(தவட்ழெக்குரிய) பரிவாரங்கதளாடு
கூடியவனாகி,-காற்று என கூற்று என நெந்து-(இவன்) காற்றும் யமனும் (தபால்வான்) என்று
டசால்லுமாறு (விழரவாகவும் டகாடுழமததான்றவும் ) நெந்துதபாய்,- பானுவின் மகள் ஆம் காளிந்தி
நதியின் -சூரியபுத்திரியான யமுனாநதியின், பாரம் - கழரயில், எய்தினன் - (அழெந்து அங்குஅழமந்த
பாசழறயிற்) தசர்ந்தான்; (எ-று.) - தங்குநாென்னில், இளவரடசன என்றும் பாெம்.

சந்தனு காளிந்திக்கழரயில் அழமத்த பாசழறயிற்தசர்ந்திருந்தழம, தமற்கவியிற்டபறப்படும்.

கானுறுவிலங்கினுயிர் கவர் நழச - தவட்ழெ விருப்பம். காளிந்திநதிக்குஉரிய டபண்டதய்வம்,
சூரியனுழெய புத்திரியாவள். (98)

91.- கானகத்தில் வயாஜநகந்திரயக் கண்டு சந்தனு

மன்னேன் காதல்லகாண்டு வினவுதல்.

பாசரைமுழுதுலமாருலபருங்கடவுட் பரிமைலமால்லலனப்பைப்பி
வயாசரனயைவுங்கரையிருமருங்கு முயிர்க்குலமல்லுயிர்ப்லபதிவைாடித்
தாசர்தங்குலத்துக்கதிபதியளித்த ரதயரலத்தைணிபர்க்லகல்லாம்
ஈசனுமுருகிக்கண்டுைங்களியா விலங்கிர யார்லகானீலயன்ைான்.

(இ-ள்.) (அங்ஙன் கானகஞ்தசர்ந்து பாசழறயில் தங்கியிருக்ழகயில்), பாசழற முழுதுஉம் -

(தங்கியிருந்த) பழெவீடுமுழுவதும், ஒரு டபருங் கெவுள் பரிமளம் - ஒப்பற்ற
மிக்கடதய்வத்தன்ழமயுள்ள நறுமணத்ழத, ஒல்டலன பரப்பி - விழரவாகப்பரப்பிக்டகாண்டு,
தயாசழன அளவுஉம் - தயாசழனதூரமும், கழர இருமருங்குஉம் -(அந்த யமுனாநதியின்)
கழரயினிருபக்கங்களிலும், உயிர்க்கும் - வீசுகின்ற, டமல்உயிர்ப்பு - டமல்லியகாற்றுக்கு, எதிர் ஓடி -
எதிர்முகமாக விழரந்துடசன்று,-தரணிபர்க்கு எல்லாம் ஈசன்உம் - அரசர்க்கு அதி பதியான
அந்தச்சந்தனுமன்னவனும், தாசர் தம்குலத்துக்கு அதிபதி அளித்த ழதயழல- வழலஞர்குலத்துக்கு
அதிபதியான வழலஞன் தந்த அந்தப்டபண்ழண, கண்டு-பார்த்து, உளம் உருகி களியா - மனம்
ழநந்துமகிழ்ந்து, (அவழள தநாக்கி), 'இலங்குஇழை - விளங்குகின்ற ஆபரணங்கழளயணிந்துள்ள
மாதராய்! நீ-, யார்டகால் -யாவள்?' என்றான் - என்று வினாவினான்; (எ-று.)

தாசர்குலபதியின் மகளின்தமனி தயாசழனதூரங் கமழுந் தன்ழமய தாதலால்,அவள்தமனியின்

நறுமணம் கந்தவகனான காற்றின்மூலம் தயாசழனதூரம்டசலுத்தப்டபற, அந்த நறுமணக் காற்றுக்கு
எதிராக ஓடி மன்னவன்அந்ததயாசனகந்திழயக் கண்ென டனன்க. தாசர் என்ற வெடசால், தாசர்
என்றுதிரிந்தது. தாசர் தங்குலம் - வழலஞர்குலம்: இவன்டபயர் 'உச்ழசச்ச்ரவஸ் ' என்று
பாலபாரதத்தும் வியாசபாரதத்தும் கூறப்பட்டுள்ளது. இந்தத் தாசனால் வளர்க்கப்பட்ெகன்னிழக
முதலில்மச்சகந்தியா யிருந்து பிறகு பாராசரபகவானருளால் தயாசழனதூரம்நறுமணம் வீசும்
உெம்ழபப் டபற்றாளாதலால், தயாஐநகந்தி என்று டபயர்டபறுவாளானாள்: இவள் காளிடயன்றும்,
ஸத்யவதீடயன்றும், வாஸவீடயன்றும்வைங்கப்பட்டுள்ளாள். ஒல்டலனப் பரப்ப என்றும் பாெம்.
(99)

92.- வயாசனகந்திரய வினாவியறிந்த சந்தனு

அந்தமடந்ரதயின் தமப்பரனச்வசை, அேன் மன்னேனடி
பணிதல்.

நிருபனதுரைவகட்டஞ்சினலைாதுங்கி நின்றுரகநிரனவுைக்குவியா,
இருதுரைலநறியில்ேருநரைநாோ வயற்றுேலலந்ரதவயேலிலனன்று,
உரைலசயுமைவில்வேட்ரகயாலுள்ைமுருகிலமய்ம்லமலிந்லதாளிகருகி,
அரிரேரயயளித்வதான்பக்கமதரடந்தானேனும்ேந்தடிமலர்பணிந்தான்.

(இ-ள்.) நிருபனது - சந்தனுவரசனுழெய, உழர - வார்த்ழதழய, தகட்டு -, அஞ்சினள் -

அச்சங்டகாண்ெவளாய், ஒதுங்கி நின்று-, நிழனவுஉற - (டபரிதயாழரக்கண்ொல் வணங்கதவண்டு
டமன்ற) எண்ணந்ததான்ற, ழககுவியா- ழககூப்பிவணங்கி,- 'இரு துழற டநறியில் வருநழர - டபரிய
நீர்த்துழறடநறிழயக் கெக்குங் கருதத்ததாடு இங்கு வருபவழர, எந்ழத ஏவலின் - என் தந்ழதயாரின்
கட்ெழளயினால், நாவாய் ஏற்றுவல் - மரக்கலத்திதலற்றுதவன்,' என்று-, உழர டசயும்அளவில் -
டசால்லும்தபாது,- (மன்னவன்), தவட்ழகயால் - காமவிச்ழசயால், உள்ளம்உருகி-, டமய் டமலிந்து -
உெல் தளர்ந்து, ஒளி கருகி -, அரிழவழய அளித்ததான்-தயாசன கந்தி டயன்ற
அந்தமெந்ழதழயப்டபற்ற வழலஞனுழெய, பக்கம் அது -இருக்குமிெத்ழத, அழெந்தான்-:
அவன்உம் - அந்தவழலஞனும், வந்து-, அடிமலர் பணிந்தான்- (மன்னவனுழெய) திருவடித்
தாமழரழய வணங்கினான்; (எ-று.)

தவட்ழகயாடலன்பது உள்ளமுருகுதற்தகயன்றி, டமய்ம்டமலிதலுக்கும் ஒளிகருகுதற்கும் ஏது

ஆகும். பக்கமது, அது - பகுதிப் டபாருள்விகுதி. (100)

93.- மன்னேவனேலின்படி வதர்ப்பாகன் அம்மன்னேன்

கருத்ரத ேரலஞனிடம் லதரிவித்தல்.

பாகரனயைசன்குறிப்பினாவலேப் பாகனும்பைதேர்பதிரய
ஓரகவயாடிருத்திநின்னுர ேதுரே யுலகுரடநாயகனயந்தான்
வதாரகலசய்தேவமாநின்லபருந்தேவமா லதால்குலத்தேர்புரிதேவமா
ஆகுமிவ்ோழ்லேன்றுரைத்தனனேனு மாகுமாைேனுடனுரைப்பான்.

(இ -ள்.) அரசன் - சந்தனு, பாகழன - (தன்னுழெய) ததர்ப்பாகழன, குறிப்பினால் ஏவ - சாழெகாட்டி

(மணம்தபசுமாறு) தூண்ெ, பாகனும்-, பரதவர் பதிழய- வழலஞர் தழலவழன, ஓழகதயாடு - மிக்க
மகிழ்ச்சிதயாடு, இருத்தி - இருக்கச்டசய்து,- 'உலகு உழெநாயகன் - உலகுக்குத் தழலவனாகிய
சந்தனுராசன், நின்னுழை - உன்னிெத்து, வதுழவநயந்தான் - மணத்ழத விரும்பினான்
[உன்மகழளமணந்துடகாள்ளுமாறு எம்முழெய சந்தனு மன்னவன் விரும்பியுள்ளான்]: இ வாழ்வு -
இங்கனம் (அரசன் வதுழவவிரும்பிய) இந்த வாழ்ச்சி, ததாழக டசய்தவம் ஓ - (உன்னுழெய
மகளான) மயில்தபாலுஞ் சாயழலயுழெயாள் டசய்துள்ளதவப்பயனாதலா, நின் டபருந்தவம் ஓ - நீ
டசய்துள்ள மிக்கதவத்தினாதலா, டதால்குலத்தவர் புரி தவம் ஓ - பைழமயான பரதகுலத்தவர்டசய்த
தவத்தினாதலா, ஆகும் -உண்ொனதாகும், ' என்று-, உழரத்தனன் - டசான்னான்: அவன்உம் -
அந்தப்பரதவர்பதியும், ஆகும் ஆறு - (அந்த அரசன்நிழனவு) முற்றுதற்குரியவழகழய, அவனுென்-
அந்தப்பாகதனாடு, உழரப்பான் - டசால்பவனானான்;

பரதவர்பதிகூறுவழத தமற்டசய்யுளிற் காண்க. மன்னவன் பரதவர்பதியிெத்து மகழள

தநதரதகட்கநாணிப் பாகன் மூலமாகக் தகட்ொடனன்க. (101)
 94.- என்மகளிடம்பிைக்கும் புத்திைனுக்கு அைசுஅளிப்பதானால் ேதுரேக்கு
இரசவேலனன்று அந்தப்பைதேர்பதி குறிப்பினாலுைர்த்தல்.

பூருவின்மைபிற்பிைந்தவகாமகலனன் புன்குலமகள்குயம்லபாருந்தல்,
வமருவுமணுவுநிறுக்குமாலைாக்கு வமலினியிரேபுகன்லைன்லகால்,
பாருேரகயினாலாளுதற்கிருந்தான் பகீைதிமகனிேள்பயந்த,
சீருரடமகன்மற்லைன்லசய்ோனிரசமின் லசய்ரகதான்றிருவுைங்
குறித்வத.

இரண்டுகவிகள் - ஒருடதாெர்.

(இ -ள்.) ' பூருவின் மரபில் - பூருவின்வமிசத்திதல, பிறந்த - ததான்றிய, தகாமகன் - இராசகுமாரன், என்
புன்குலம் மகள் குயம் டபாருந்தல் - என்னுழெயதாழ்ழமயான குலத்திற்பிறந்தடபண்ணின்
தனங்கழளத் தழுவுதல் [என் டபண்ழணமணந்துடகாள்ளுதல்], தமருஉம் அணுஉம் நிறுக்கும்
ஆறுஒக்கும் - தமருழவ ஒருதட்டிலும் அணுழவ மற்டறாருதட்டிலும் ழவத்து நிறுக்கின்ற
தன்ழமக்குச்சமானமாகும்: தமல் இனி இழவ புகன்று என் டகால் - இப்தபாது
இவற்ழறப்பற்றிப்தபசி என்னபயன்? பகீரதி மகன் - கங்காததவியின் புத்திரனான ததவவிரதன், பார்
-(சந்தனு வின்) அரழச, உவழகயினால் - மனமகிழ்ச்சிதயாடு, ஆளுதற்கு - ஆட்சி புரிதற்கு,இருந்தான்
- சித்தனாக இருக்கிறான்; மற்று - பிறகு, இவள் பயந்த சீர் உழெ மகன் -இந்த என்டபண் டபறப்
தபாகின்ற சிறப்புள்ள புதல்வன், என்டசய்வான் -என்னடசய்யக்கூடியவன்? டசய்ழக - (அவன்
டசய்யதவண்டிய) டசயழல, திரு உளம்குறித்து - உம்முழெய மனத்தினால் ஆதலாசித்து, இழச மின்
- டசால்லுங்கள்; ' (எ-று.)-"என்ன" என்று அடுத்த கவிதயாடு டதாெரும்.

"பகீரதிழமந்த னாளுதற்கிருந்தான்; இவள் பயந்த சீருழெ மகன் மற்டறன்டசய்வா னிழசமின்

டசய்ழக திருவுளங்குறித்தத" என்று வழலஞர்பதி கூறியதபச்சில், 'இவள்வயிற்றிற்பிறக்கும்
மகனுக்தக அரசுதருவதாக உென்பட்ொல் இவழளவதுழவடசய்து டகாடுக்க இழசதவன்' என்ற
குறிப்புத் ததான்றுதல் காண்க. பயந்த - இயல்பினால் எதிர்காலம் இறந்தகாலமாயிற்று. (102)

95.- பைதேர்பதியின் மனத்ரத யறிந்த மன்னேன்

ேருத்தத்வதாடு அத்தினாபுரிரய யரடதல்.

என்னமுன்னிரைஞ்சியிேன்லமாழிலகாடுஞ்லசா லிரையேன்
வகட்டலுமிைண்டு,
கன்னமும ற்வகால்ரேத்தலதாத்திதயங் கருகிவே
லைான்ரையுங்க ைான்,
முன்னமுன்மதத்தான்முனியிடுசாப முடிந்தலதன்ைாகுலமுற்றி,
அன்னமுங்குயிலும்பயிலுநீள்படப்ரப யத்தினா
புரிரயமீண்டரடந்தான்.

(இ - ள்.) என்ன - என்று, முன் - (தன்) முன்னிழலயிதல, இழறஞ்சி - வணங்கி, இவன் டமாழி
டகாடுஞ் டசால் - இந்தப்பரதவர்பதி டசால்லிய டகாடுஞ்டசால்ழல, இழறயவன் -
சந்தனுமன்னவன், தகட்ெலும் - தகட்ெவுெதன,-இரண்டு கன்னம் உம் - (தன்னுழெய)
இரண்டுகாதிலும், அைல்தகால் -டகாள்ளிக்கட்ழெ, ழவத்தது - ழவக்கப்பட்ெழத, ஒத்து-, இதயம்
கருகி - டநஞ்சுடவந்து, தவறு ஒன்ழற உம் கைறான் - தவடறாரு வார்த்ழதயுஞ் டசால்லாதவனாய்,-
முன்னம் - முன்பு, உன்மதத்தால் - தகாபமயக்கத்தினால், முனி - வசிட்ெமுனிவன்,இடு - இட்ெ,
சாபம் - சாபதம, முடிந்தது - பயழனவிழளக்க வந்திட்ெதுதபாலும்,என்று-, ஆகுலம் முற்றி -
வருத்தம்மிகுந்து, அன்னம்உம் குயில்உம் பயிலும்நீள்பெப்ழப அத்தினாபுரிழய - அன்னப்
பறழவயும் குயிற்பறழவயும் பைகப் டபற்றநீண்ெதசாழலழயயுழெய அத்தினாபுரிடயன்ற (தன்)
நகழர, மீண்டு - (அங்குநின்று)திரும்பி, அழெந்தான் - தசர்ந்தான்;

வசிட்ெமுனிவன்இட்ெ சாபத்தின்பயதன இந்தவழலஞர் பதிழய இவ்வாறு டசால்விப்பதுதபாலும்

என்று கருதி, ஆகுலமுற்றான் சந்தனுடவன்க. (103)

96.-வேடர்பதியின்மகளிடத்து ஆதைத்தால் மன்னேன் உடல்லமலிய,

சாைதியால் அச்லசயரலத் வதேவிைத னறிதல்.

கங்ரகயாளிடத்திலாதைலமலிந்த காரலயிற்களிந்தலேற்பளித்த,
மங்ரகயாலமன்னநின்ைபூங்லகாடிவமல் ரேத்தவபைா தைமலியப்,
பங்கயானனந்தான்முரைமுரைகுரையும் பான்மதிலயனே கழிந்த,
சங்ரகயான்ரமந்தன்வினேலுநிகழ்ந்த தன்ரமரயச்சாைதிபுகன்ைான்.

(இ-ள்.) கங்ழகயாளிெத்தில்-, ஆதரம் - விருப்பம், டமலிந்த - குழறவுபட்ெ, காழலயில் - சமயத்திதல,

களிந்தடவற்பு அளித்த மங்ழக ஆம் என்ன நின்ற பூங் டகாடிதமல் - களிந்தமழலடபற்ற
யமுனாநதியின் டபண்டதய்வமாவாள்தபாலும் என்றுகருதுமாறு (யமுழனக்கழரயிலிருந்த)
பூங்டகாடிதபான்ற தயாசனகந்தியினிெத்து,ழவத்த-, தபர் ஆதரம் - மிக்கவிருப்பம், மலிய - மிக,-
பங்கய ஆனனம் -தாமழரமலர்தபான்ற (அரசன்) முகம், முழற முழற குழறயும் பால் மதி என
அைகுஅழிந்த - நாதொறும் முழறதய கழல ததயப்டபற்ற டவண்ழம நிறமுள்ளசந்திரன்தபால
அைகுடகட்ெதனாலான, சங்ழகயால் - சங்ழகயினால், ழமந்தன் -குமாரனான ததவவிரதன்,
வினவலும் - ( 'இங்ஙனம் என் தந்ழத முகம் அைகுடகெக்காரணம் யாது?' என்று) வினவதவ, சாரதி-,
நிகழ்ந்த தன்ழமழய-, புகன்றான் -கூறினான்; (எ -று.)
யமுழனக்கழரயில் கருநிறமுழெயவளாயிருந்த தயாசனகந்தி யமுழனயின்
டபண்டதய்வதமதபால்வ டளன்று தற்குறிப்தபற்றவணி பெக் கூறினார். காழலயில் தவழலயிற்
பிறந்த என்ற பிரதிதபதம். (104)

97.- அறிந்த கங்ரகமகன், ேரலஞர்பதியிடஞ்லசன்று,

அைரசத் தன் இரையதாயின்புத்திைனுக்கு அளிப்பதாக
உறுதிகூறி மைம்வநை வேண்டுதல்.

வகட்டேக்கைத்திற்கடற்புைத்தைரசக் வகண்ரமவயாடரடந்
திைேைசும்,
பாட்டனீலயனக்குப்லபற்ைதாய்தானும் பகீைதியல்லணின்மகவை,
நாட்டமின்றுனக்கியாததுநிரலயிந்த ஞாலமுலமம்பியர்ஞாலம்,
நீட்டமற்றின்வைதிருமைவநர்ோய் நீதிகூர்நிருபனுக்லகன்ைான்.

(இ-ள்.) தகட்ெ-, அ கணத்தில் - அந்த க்ஷணத்தில் தாதன, இள அரசுஉம் -இளவரசனான வீடுமனும்,-

கெல்புறத்துஅரழச - கெழலச்சார்ந்த டநய்தல்நிலத்துக்குஉரியவனான வழலஞாபதிழய. அழெந்து -
தசர்ந்து, தகண்ழமதயாடு -உறவுமுழறபாராட்டுதலுெதன, 'நீ எனக்கு பாட்ென்-: (எனக்கு), டபற்ற
தாய்தான் உம்-, பகீரதி அல்லள் - கங்காததவியல்லள்: நின் மகள் ஏ - உன்னுழெய புதல்விதய:இன்று
- இப்தபாது, உனக்கு -, நாட்ெம் யாது - விருப்பம் எதன்மீததா, அது-, நிழல- நிச்சயமாகப்டபறக்கூடிய
டபாருதளயாகும்: இந்த ஞாலம்உம் - இந்தப்பூமியும், எம்பியர் ஞாலம் - என்னுழெய தம்பிமார்
ஆட்சிபுரிதற்கு உரிய பூமிதயயாகும்: நீட்ெம்அற்று - தாமதித்தலில்லாமல், இன்று ஏ - இப்தபாதத,
நீதி கூர் நிருபனுக்கு -நீதிமுழறமிக்க அரசனாகிய என்தந்ழதக்கு, திருமணம் தநர்வாய்- (உன்மகழள)
மணஞ்டசய்துடகாடுத்தற்கு இழசவாய்,' என்றான்-; (எ-று.)

தகண்ழமதயாடு என்றான் என இழயயும். பாட்ெனீடயனக்கு முதலியவற்றில்,

தகண்ழமததான்றுதல் காண்க. (105)

இங்ஙன் ததவவிரதன் கூறியழதக்தகட்ெ வழலஞர்பதி வியப்புக் டகாண்டு மீண்டும் கங்ழகயாள்

மகழனதநாக்கி 'டசம்மதல! நீ உன் தந்ழதயினிெத்து உறுதியானஅன்பினால்இராச்சியத்ழதவிட்டிட்
ொய்: இந்த இராச்சியத்ழத உன்புத்திரன் டபறற்குரியனாவதன; அப்தபாதும் என்கருத்துப்
பழுதுபடுதம!' என்று கருதக்கூடுடமனக் டகாண்டு, வீடுமன் பின்வருமாறுகூறலுற்றான்:-

98.- வதேவிைதன் லசய்துலகாண்ட விைதங்கள்.

விைதமுற்றியோைரனேருங்வகண்மின் லமய்யுயிர்வீடுமன்ைைவுஞ்,
சைதமுற்றியலமய்த்தாதுவுமூலத் த லுடன்மீலதழுந்தரகத்வத,
இைதமுற்றியலசான்மகப்லபைாதேருக் கில்ரலலயன்றியம்புநற்கதியும்,
சுைதமுற்றியலேன்ைந்ரததன்லபாருட்டாற் லபறுேலலன்றின்னதுஞ்
லசான்னான்.

(இ-ள்.) '(யான்), விரதம் - தநான்ழப, முற்றியஆறு - (இப்தபாது) தீர்மானித்துக்டகாண்ெவழகழய,

அழனவர்உம் தகண்மின் - யாவரும் தகளுங்கள்: டமய் உயிர் வீடும் அன்று அளவுஉம் - உெழல
விட்டு உயிர்தபாகும்வழரயில், சரதம்- திண்ணமாக, டமய் முற்றிய - (என்) உெம்பில் மிகுந்துள்ள,
தாதுஉம் - சுக்கிலமும்,மூலம் தைலுென் - மூலாக்கினியுெதன, மீதுஎழும் தழகத்து -
தமற்புறமாகதநாக்கியிருக்கும் தன்ழமழயயுழெயது: இரதம் முற்றிய - இனிழம மிகுந்த, டசால் -
குதழலச்டசாற்கழளயுழெய, மக- குைந்ழதகழள, டபறாதவருக்கு-, இல்ழல என்று-,இயம்பு -
டசால்லப்படுகின்ற, நல்கதிஉம், சுரதம் முற்றிய என் தந்ழததன்டபாருட்ொல் -புணர்ச்சியின்பம்
முதிரப்டபற்ற என் தந்ழதயின் நிமித்தமாக [என்தந்ழதழய மணக்குமாறு டசய்ததன் பயனாக],
டபறுவல் - (யான்) அழெதவன்,' என்று-, இன்னதுஉம் - இந்தச்டசால்ழலயும், டசான்னான்-; (எ -று.)

குய்யத்துக்கும் குதத்துக்கும் மத்தியில் நான்கிதழ்த்தாமழர தபாலிருக்கிற சக்கரம்,மூலம் எனப்படும்.

தாது கீழ்தநாக்காது தமடலழுந்தன்ழமயுழெய டபரிதயார், ஊர்த்ேவைதஸ்கர் எனப்படுவர்.
மூலாக்கினி தமடலைந்தன்ழமயும் தவசியர்க்தகயுரியடதன்ப. இரதம்= ரஸம். மகப்டபறாதார்
நற்கதியழெயாடரன்றும், புத்டதன்றநரகத்திற் தசர்வடரன்றும் நூல்கள் கூறும். தந்ழதக்குமணஞ்
டசய்வித்ததன் பயனாகத்தனக்க மகப்டபற்தறார்டபறும் நற்கதியும் உண்ொகுடமன்றா டனன்க.
(106)

99.- அரேயிலிருந்வதார் முதலிவயார் வதேவிைதனுக்கு

வீடுமலனன்ைலபயரைச் சூட்டலும் பூமர லபாழிதலும்.

இேன்லமாழிநயந்துவகட்டுழியரேயி னிருந்தலதான்மனிதவை
யன்றித்,
தேமுனிேைருந்வதேருங்ககனந் தங்குமாமங்ரகயர்பலரும்,
உேரகவயாடிேனுக்வகற்ைவபருரைலசய் லதாளிலகழுபூமர
லபாழிந்தார்,
அேனியினிருபர்லேருேருந்திைலா னரியலசாற்லபாருணிரலயறிந்வத.

(இ-ள்.) இவன் - இந்தத்ததவவிரதன், டமாழி - (கூறிய) சபதவார்த்ழதழய, நயந்து தகட்ெஉழி -

விரும்பிச்டசவிதயற்றதபாது, அழவயின் இருந்த - சழபயிதலயிருந்த, டதால் மனிதர்ஏ அன்றி -
பைழமயான மனிததர யல்லாமல், தவம்முனிவரர்உம் - தவத்ழத யுழெய சிறந்த இருடியரும்,
ததவர்உம் - ததவர்களும், ககனம் தங்கும் மா மங்ழகயர்பலர்உம் - வானுலகத்தில் வாழ்கின்ற சிறந்த
ததவ மங்ழகயர் பலரும்,- அவனியில் -பூமியிதல, நிருபர் - அரசர், டவருவரும் - அஞ்சுகின்ற,
திறலான் - மனவலிழமபற்றிவந்த, அரிய டசால் - அருழமயான அந்தவீடுமடனன்ற டசால்லின்,
டபாருள்நிழல -அர்த்தத்தின் நிழலழமழய, அறிந்து - டதரிந்து, - உவழகதயாடு -
மகிழ்ச்சியுெதன,இவனுக்கு ஏற்ற - இவனுக்குத் தக்க, தபர் - நாமததயமாக, (வீடுமன்
என்பழத),உழரடசய்து - டசால்லி, ஒளிடகழு - ஒளிடபறுதற்குக் காரணமான, பூமழை
மலர்மாரிழயயும், டபாழிந்தார்-;

நிருபர்டவருவருந்திறல் - ததகவலிதயயன்றி மனவலிழயயும் காட்டும். வீடுமடனன்ற டசால்

இவனுக்குவந்தது மனத்திறலினாலாகுடமன்பார் 'திறலானரியடசால்' என்றார்; இங்தக, ஆன் -
மூன்றுனுருபு. திறலான் - திறழலயுழெயவடனன,ஆண்பால்விகுதி டயன்பாருமுளர். உழரடசய்த
தபர், 'பீஷ்மன்' என்பது: இது -பயங்கரமானவடனன்று டபாருள்படும்: பயங்கரமான விரதத்ழத
தமற் டகாண்ெமனவலிழமபற்றியது, இந்த வீடுமடனன்ற டபயடரன்க. இந்தவீடுமன்
விரதங்டகாண்ெதுதாசபூபதியின் முன்னிழலயிதலயாகவும், அதழனக் தகள்வியுற்ற
சழபதயார்முதலிதயார் வீடுமடனன்ற டபயழர இவனுக்குத் தந்து மலர்மாரியும்
டபாழிந்தனடரன்பதாம். (107)

100.- வீடுமலனன்ைவபரைப்லபற்ை வதேவிைதன் தாசபூபதிரய

மகளுடவனயர த்துக் லகாண்டு, அைண்மரனரய
யரடதல்.

லமய்ம்மகிழ்கடவுட்பூமர யுடவன வீடுமலனனும்லபயலைய்திக்,

ரகம்மகிழ்ேரிவிற்ைாசபூபதியுங் கன்னிரககாளியுந்தானும்,
லமாய்ம்மைங்கமழுமன்ைல்வேனிலின்ோய் முனிேருங்கிரைஞருஞ்சூ ச்,
லசய்ம்மகிழ்ப னக்குருநிலமுரடயான் றிருமரனவிரைவுடன்வசர்ந்தான்.

(இ-ள்.) டமய் மகிழ் - உண்ழமயான மகிழ்ச்சிழயக்டகாண்ெ, கெவுள்- ததவர்களின், பூமழையுெதன -

, வீடுமன் எனும் டபயர் - வீடுமடனன்ற டபயழரயும்,எய்தி - அழெந்து, (ததவவிரதன்),- மகிழ்
வரிவில் ழக தாசபூபதிஉம் கன்னிழககாளிஉம் தான்உம் - மகிழ்ச்சி யழெந்தவனான கட்ெழமந்த
வில்ழலக் ழகயிதலந்தியவழலஞர் தழலவனும் (அவனுழெய) கன்னிழகயான காளியும்
தானுமாக,- டமாய்மணம் கமழும்மன்றல் தவனிலின்வாய் - டநருங்கியமணம்
வீசப்டபற்றமணஞ்டசய்தற்குஉரிய வசந்தகாலத்தில், முனிவர்உம் கிழளஞர்உம் சூை -முனிவர்களும்
சுற்றத்தார்களும் சூழ்ந்துவர, டசய் மகிழ் பைனம் குருநிலம் உழெயான்திரு மழன - வயழலக்கண்டு
மகிழ்வதற்குக் காரணமான நிலவள நீர்வளமுள்ளகுருநிலத்ழதயுழெயவனான சந்தனு
மன்னவனுழெய அைகிய இல்லத்ழத, விழரவுென்தசர்ந்தான்-; (எ -று.)

பூபதியும்காளியும் தானும் .... தசர்ந்தான் - சிறப்பினால் உயர்திழணயாண்பாலான்முடிந்த

பால்வழுவழமதி. விவாகத்துக்கு வசந்தருதுதவ சிறப்பாகக் கூறப்பட்டுள்ளதனால், அதழன
'மன்றல்தவ னில்' என்றார். வழலஞர் டபண்ணாய் வளர்ந்த ஸத்யவதிக்குக் காளி என்ற
டபயர்நிறம்பற்றிவந்தது தபாலும். மூன்றாமடியில் டமய்ம் மகிழ்கமழும் என்றும் பாெம்.
(108)

101.- சந்தனு தன் மகரனக் லகாண்டாடுதல்.

பரிமைேடிேப்பாரேரயயைசன் பாலலைன்லைாருபுரடநிறுத்தி,
இருபதந்லதாழுதுநின்ைமாமகரன யிதயவமாடிறுகுைத்தழுவித்,
தரு மைங்கமழுஞ்லசன்னிவமல்ேதனந் தாழ்ந்துவமாந்துருகி
முன்ைந்ரதக்கு,
உரியவபரிைரமலகாடுத்தவகாமகனு முனக்லகதிைல்லலனன்றுரைத்தான்.

(இ-ள்.) பரிமளம் வடிவம் பாழவழய - பரிமளதம ஒருவடிவு பழெத்து வந்திருப்பதுதபான்ற

அந்தக்காளிழய, அரசன் பாலள் என்று ஒருபுழெ நிறுத்தி - அரசனுக்கு உரியவடளன்று ஒருபுறத்திதல
நிறுத்தி, இரு பதம் டதாழுதுநின்ற மா மகழன - இரண்டு பாதங்கழளயும் டதாழுதுடகாண்டுநின்ற
(தன்) சிறந்த புதல்வழன,(சந்தனுமன்னவன்), இதயதமாடு இறுகுற தழுவி - மார்தபாடு
அழுந்தக்கட்டிக்டகாண்டு,தரு மணம் கமழும் டசன்னி தமல் - கற்பகமலரின் நறுமணம்
வீசுகின்ற(அந்தப்புதல்வனுழெய) சிரசின்மீது, வதனம் தாழ்ந்து தமாந்து - (தன்) முகத்ழதத்தாழ்ந்து
(உச்சி) தமாந்து, உருகி- (அன்பினால்) மனங் கசிந்து, 'முன் தந்ழதக்கு உரியதபர் இளழம டகாடுத்த
தகாமகன்உம் - முன்பு (தன்) தந்ழதக்கு (த் தனக்கு) உரியமிக்க இளழமழயக் டகாடுத்த பூரு என்ற
ராஜகுமாரனும், உனக்கு எதிர் அல்லன்-, 'என்று-, உழரத்தான் - டசான்னான்; (எ-று.)

'தரு' என்ற மரப்டபாதுப்டபயர் - சிறப்பாய்க் கற்பகத்ழதக் காட்டி, முதலாகுடபயரால்,

அதன்மலழரக் காட்டிற்று. கீழ் வானவர்பூமழை டபாழிந்தாடரன்றதற்கு ஏற்ப, இங்தக
'தருமணங்கமழுஞ் டசன்னி' என்றார். நான்காமடியில், உரியதன்னிளழம என்றும்,
அல்லடவன்றுவந்தான் என்றும் பாெம். (109)

102.- சந்தனு வீடுமனிடத்துக் கூறும் முகமன்.

தந்ரதயர்க்குதவுமுதவியிலனனக்குச் சதமடங்குதவிரனயுனக்கு,
ரமந்தருக்குதவுமுதவியிற்சிறிது மாதேஞ்லசய்திவலனுதேச்,
சிந்ரதயிற்றுைக்கம்வேண்டுலமன்லைண்ணிச் லசல்லுமன்ைல்ல
துன்னுயிர்வமன்,
முந்துைக்காலன்ேைப்லபைாலனன்வை முடிவிலாலோருேைலமாழிந்தான்.

(இ-ள்.) '(நீ),- எனக்கு-,தந்ழதயர்க்கு உதவும் உதவியின் - (டபற்ற மகன்) தன்னுழெய

தந்ழதயார்திறத்தி லுதவுகின்ற உதவிழயக்காட்டிலும், சதம் மெங்கு - நூறுமெங்கு (மிக), உதவிழன -
உதவிபுரிந்தாய்: உனக்கு-, ழமந்தருக்கு உதவும் உதவியின்- (தந்ழத தன்) புதல்வருக்கு உதவுகின்ற
உதவிழயப்தபால, உதவ - உதவும்படி,சிறிதும்உம் - டகாஞ்சமும், மா தவம் டசய்திதலன் - சிறந்த
தவத்ழதச்டசய்ததனில்ழல: சிந்ழதயில் - (உன்) மனத்தில், 'துறக்கம் தவண்டும் -
சுவர்க்கத்துக்குப்தபாகதவண்டும்,' என்று-, எண்ணி-, டசல்லும்- (நீதய) தபாகின்ற, அன்று அல்லது -
அன்ழறக்கு அல்லாமல், உன் உயிர்தமல்-, காலன் - யமன், முந்துற - (நீ சுவர்க்கத்துக்குச்
டசல்லதவணுடமன்றுகருதுவதற்கு) முன்பாக, வரப்டபறான்-, 'என்று-, முடிவுஇலா- (விருப்பமின்றி)
இறத்தலில்லாழமயாகிய, ஒரு வரம் - ஒப்பற்றவரத்ழதயும், டமாழிந்தான்- (சந்தனு
வீடுமன்டபாருட்டு) வாய்விட்டுச் டசான்னான்: (எ-று.)

இங்ஙனம் தவண்டும்தபாது இறத்தல் 'ஸ்வச்சந்தமரணம்' எனப்படும். (110)

103.- இதுமுதல் நான்குகவிகள் - ேரலஞர் தரலேன் வயாசன கந்திரய

முன்நிறுத்திப் பணிவுடன் அேள்ேைலாற்றிரனத் லதரிவித்தரலக்கூறும்.

அம்புவியைசன்மாமனுமைச னடிபணிந்தேயேத்த கால்,

உம்பரும்வியக்குங்கிளிரயமுன்னிறுத்தி லயாடுங்கினன்
ோய்புரதத்துரைத்தான்,
எம்லபருமானீ வகட்டருளுனக்வக யிரசந்தலமய்த்தேம்புரியிேரை,
ேம்பவிழ்மலர்மாலதன்பவதயன்றி ேரலஞர்மாமகலைனக்
கருவதல்.

ஐந்துகவிகள் - ஒருடதாெர்.

(இ-ள்.) அம் புவி அரசன் மாமன்உம் - அைகியபூமிக்குத்தழலவனான சந்தனுவுக்கு

மாமனாராகியவழலஞர் தழலவனும், அரசன் அடிபணிந்து - மன்னவனுழெய பாதங்களில்
வணங்கி,- அவயவத்து அைகால் - உெம்பினைகினால்,உம்பர்உம் - ததவர்களும், வியக்கும் -
அதிசயிக்கின்ற, கிளிழய - கிளிதபான்றடபண்ழண, முன் - (அவ்வரசனுக்கு) முன்தன, நிறுத்தி -
நிற்கழவத்து,- ஒடுங்கினன் -ஒடுக்கத்ழதக் காட்டியவண்ணம், வாய்புழதத்து - வாழய(க் ழகயினால்)
மூடிக்டகாண்டு, உழரத்தான் - (பின்வருமாறு) டசால்பவனானான்: எம்டபருமான் -
எமதுடபருமாதன! நீ தகட்ெருள் - நீ தகட்ெருள்வாய்: உனக்கு ஏ இழசந்தடமய் தவம் புரிஇவழள -
உனக்தக (மழனவியாகப்) டபாருந்திய உண்ழமத்தவம்புரிந்துள்ளஇந்தப்டபண்ழண, வம்பு அவிழ்
மலர் மாது என்பது ஏ அன்றி - நறுமணம்வீசுகின்றமலரில் தங்கும் திருமகள் தபால்வா
டளன்பதல்லாமல், வழலஞர் மா மகள் என -வழலஞர் குலத்துத் ததான்றிய சிறந்த டபண்டணன்று,
கருததல் - எண்ணாதத: (எ-று.) - இச்டசய்யுளில 'எம்டபருமான்' (103) என்பது டதாெங்கி "காவலர்
குலத்திழெக்கலந்தாள்" (106) என்பது வழரயில், வழலஞர் தழலவனுழரத்த உழரயாகும்.

அவயவம் அங்கம் என்பன பரியாய மாதலாலும், உெம்ழப அங்கடமன்று வைங்கியிருத்தலாலும்,

இங்கு உெம்ழப அவயவடமன்றார். (111)

104. ோசேனளித்தவிமானமீலதாருேன் ேசுலேனுஞ்வசதி

மாமைவபான்,
வகசைலனனப்வபாம்விசும்பிரடமரனயாள் கிரிரகரய
நிரனந்துடல்லகழுமி,
வநசலமாடிதயமுருகுமக்கைத்தி னிரனேை
விழுந்தவீரியலமய்த்,
வதசேனளித்தநதியிரடத்தைைத் திைலைனச்சிந்தியலதாருபால்.

(இ - ள்.) வாசவன் அளித்த விமானமீது - இந்திரன் தந்த விமானத்தின்தமல், தசதிமா மரதபான் வசு
எனும்ஒருவன் - தசதி வமிசத்தில் ததான்றியவனான வசுடவன்றஒருவன், தகசரன் என - ஆகாசத்திற்
சஞ்சரிக்கின்ற ததவசாதியான்தபால, தபாம் -டசல்லுகின்ற, விசும்பிழெ - ஆகாயத்தினிெத்தத,
மழனயாள் கிரிழகழய நிழனந்து -மழனயாளாகிய கிரிழகடயன்பாழள எண்ணி, உெல் டகழுமி -
உெம்பிற்காமவிகாரங்டகாண்டு, தநசடமாடு - அன்புெதன, இதயம் உருகும்அ கணத்தில் - டநஞ்சம்
உருகுகின்ற அந்த க்ஷனத்திதல, நிழனவு-, அற -இன்றிக்தகயிருக்க, [தன்னழெதவ], விழுந்த-, வீரியம்
- சுக்கிலமானது, தமய் ததசவன்- தததஜாமயமான தமனிழயப் பழெத்த சூரியன், அளித்த - தந்த,
நதியிழெ -யமுனாநதியிதல, ஒரு பால் - ஒருபுறத்திதல, திரள் தரளம் என - திரண்ெவடிவுள்ளமுத்துப்
தபால, சிந்தியது-; (எ-று.)

தசதிபனான வசுடவன்பவன் தநான்பால் வானத்திற்டசல்ல வல்ல

விமானத்ழதத்தததவந்திரனருளாற் டபற்றான்: அன்னான் வானத்திற் சஞ்சரிக்ழகயில்
ஒருகால்தன்மழனவிழய நிழனந்து காமவிகாரங்டகாண்ெதனாற் சுக்கிலம்ததான்ற,
அதழனஒருமரத்தின் இழலயிதலந்தி ஒரு சிதயனடமன்னும் பறழவழய யழைத்துக்
டகாடுத்துக்கிரிழகயினிெத்துச் தசர்ப்பிக்குமாறு டசான்னான்: டசால்லவும்,
தவடறாருசிதயனப்பறழவ அதழன இழரடயன்று கருதிப்டபார, அந்தச்சுக்கிலம்
யமுழனநதியின்புனலில் முத்தின் திரள் தபால விழுந்திட்ெடதன விளக்கங்
காண்க.மற்டறாருமழனயாள் கிரீழெழயடயன்றும் பாெம். (112)

105. ஒருமுனிமுனிோலைமகலைாருத்தி மீனமாயுற்பவித்து ல்ோள்,

இரைலயனேதரனவிழுங்குமுன்கருக்லகாண்டீன்முதிர்காரல
யிலதரனப்,
பைதேர்ேரலயினகப்படுத்தரியப் பாலகலனாருேனுமிேளும்,
இருேருமிந்தமீன்ேயிற்றிருந்தார் யமுரனயும்யமனுவநலைனவே.

(இ-ள்.) ஒருமுனிமுனிவால் - ஒருமுனிவனுழெய டவகுளியினால், அரமகள் ஒருத்தி - ஒருததவமாது,

மீனம் ஆய் உற்பவித்து உைல்வாள் - மீனாகித்ததான்றி யழலபவளாய்,- அதழன - (யமுழனயின்
ஒருபாற் சிந்திய) அந்த (வசுவின்) வீரியத்ழத, இழர என - (தனக்கு உரிய) உணடவன்று, விழுங்குமுன்
- உட்டகாள்வதற்குமுன்னதம [உட்டகாண்ெவுெதன டயன்றபடி], கரு டகாண்டு - கருப்பமழெந்து,
ஈன்முதிர் காழலயில் - (அந்தக்கருப்பம்) ஈனுமாறு முதிர்ச்சி யழெந்ததருணத்தில்,- அதழன -
கருக்டகாண்ெ அந்த மீழன, பரதவர் - வழலஞர், வழலயின்அகப்படுத்து - வழலயில் அகப்படுமாறு
டசய்து, அரிய - அரிந்துபார்க்க, - பாலகன்ஒருவன்உம் - ஒரு குமாரனும், இவள் உம் -
இந்தக்குமாரியும், இருவர் உம் -(ஆகிய) இருவர்களும், யமுழன உம் யமன் உம் தநர் என-, இந்த மீன்
வயிற்றுஇருந்தார்-:

சூரியபுத்திரியாகிய யமுழனநதியின் மீன்வயிற்றிதல ததான்றிய குமார குமாரிகட்கு, சூரியனுக்குப்

புதல்வனும் புதல்வியுமான யமழனயும் யமுழனழயயும் உவழமகூறினார். ப்ருஹ்மசாபத்தினால்
அத்திரிழகடயன்ற ததவமாது மீனமாயினாடளன்று கூறப்படும்: ஆகதவ, ஒருமுனி டயன்றது -
பிரமததவழனக் காட்டும். (113)

106. மானேர் பதியாம் ேசுவினுக் கிேரை மகிழ்வுைக் காட்டலு

மகரன,
மீனேலனனப்வபர்லகாடுத்தனன் லகாண்டுலமல்லியலிேரை
மீண்டளித்தான்,
யானுமின் ைைவு லமன்மக லைன்னு மியற்ரகயா லினிரமயின்
ேைர்த்வதன்,
கானலமன் குயில்வபால் ேந்துமீைவுந்தன் காேலர் குலத்திரடக்
கலந்தாள்.
(இ - ள்.) மானவர் பதி ஆம் - மானுெர்க்குத் தழலவனாகிய, வசுவினுக்கு-, இவழர - இந்த மக்கழள,
மகிழ்வு உற - மகிழ்ச்சிடபாருந்த, காட்ெலும் - (நான்) காட்டியதபாது,-(அந்தவசுமன்னவன்), மகழன-,
மீனவன் எனதபர்டகாடுத்தனன் டகாண்டு - மீனவடனன்று தபரிட்டு(த் தன்னுென்)
ழவத்துக்டகாண்டு, டமல்லியல் இவழள - இந்தப்டபண்ழண, மீண்டு-, அளித்தான்
டகாடுத்திட்ொன்: யான் உம்-, இன்று அளவுஉம் - இன்றுவழரயிலும், என் மகள் என்னும்
இயற்ழகயால் - என்மகடளன்று டசால்லக்கூடிய தன்ழமயினால், இனிழமயின் வளர்த்ததன் -
இனிதாகவளர்த்து வந்ததன்: (இவள்), கானம் டமல் குயில்தபால் - இன்னிழசழயயுழெய டமல்லிய
குயில் தபால், வந்து - வளர்ந்துவந்து, மீளஉம் -, தன்காவலர் குலத்திழெ - தனக்குரிய
அரசர்குலத்திதலதய, கலந்தாள் - தசர்ந்திட்ொள்; (எ-று.)

வழலஞர் தம் தழலவனிெத்து அந்தக்குைந்ழதகழளத் தர, வழலஞர் தழலவனான அந்த

உச்ழசச்சிரவசு குைந்ழதகழளவசுவுக்குக்காட்டின டனன்க. காக்ழகயால் குஞ்சுடபாரித்து
வளர்க்கப்டபற்ற குயிலானது பிறகு தன்னினத்ழததய தசர்ந்திடுமாதலால், பரதவரிழெவளர்ந்து
மன்னவர்குலத்ழதச் தசர்ந்த தயாசனகந்திக்குக் குயில் ஏற்ற உவழமயாம்: குயில் காக்ழகயால்
முதலில் வளர்க்கப்படுவதுபற்றி, வெ டமாழியில் 'பைபுஷ்டம்' என்று ஒருடபயர்டபறும்: மீனவன்=
மத்ஸ்ய: என்பதன் டமாழிடபயர்ப்பு. (114)

தவறு.

107.- ேரலஞர் தரலேனது வபச்ரசக் வகட்டபின், சந்தனு

அம்மகரை மைத்தல்.

என்று கூறிவி டுத்தன வனந்தலும்

அன்ை ரேக்க ைேன்லமாழி வகட்டுேந்து
இன்று நற்றின லமன்றிைந் வதாரகரய
மன்ை லலய்தினன் மாநிலம் ோழ்த்தவே.

(இ - ள்.) என்று கூறி விடுத்தனன் - என்றுடசால்லி (அந்தப் டபண்ழண)க் டகாடுத்தான்: ஏந்தல்உம் -

சந்தனு மன்னவனும்,- அன்று-, அழவக்கண் - சழபயிதல(கூறிய), அவன் டமாழி -
அவ்வழலஞர்பதியின் வார்த்ழதழய,தகட்டு,-, உவந்து -மனம்மகிழ்ந்து,- இன்று நல் தினம் என்று-,
'இந்நாள் மணஞ்டசய்து டகாள்ளுதற்குஏற்ற நன்னாளாகும்' என்றுடசால்லி, இளந்ததாழகழய -
இளமயில் தபாலுஞ்சாயழலயுழெய அந்தப்டபண்ழண, மாநிலம் வாழ்த்த -
டபரியநிலவுலகத்தார்வாழ்த்துக்கூற, மன்றல் எய்தினன் - விவாகஞ் டசய்துடகாண்ொன்; (எ-று.)
தான் விரும்பிவழளச் சிறப்புற்ற வசுவின் டபண்டணன்று அறிந்தழமயால், சந்தனு உவந்தாடனன்க.
இது முதல் இருபத்துநான்கு கவிகள் - டபரும்பாலும்முதற்சீர் மாச்சீரும், மற்ழறமூன்றும்
விளச்சீர்களுமாகிய கலிவிருத்தங்கள். (115)

108-கவிக்கூற்று.

காளிேந்து கலந்தனள் கங்ரகவேய்த்

வதாளியும்புயந் வதாய்ந்தனண்முன்னவம
ோளிலேம்பரி மாலநடுந்வதருரட
மீளிதானும் விரடயேனாதலால்.

(இ-ள்.) வாளி டவம் பரி மா டநடுந்ததர் உழெ மீளி தான்உம் - தநதரடசல்லும் கதி வாய்ந்த டவவ்விய
குதிழர பூண்ெ டநடிய ததழரயுழெய வீரனாகிய சந்தனுவும்,- விழெயவன் ஆதலால்-, காளி வந்து
கலந்தனள்-; கங்ழக தவய் ததாளிஉம் - கங்ழகடயன்ற மூங்கில்தபாலுந் ததாழளயுழெயாளும்,
முன்னதம,புயம்ததாய்ந்தனள் - (அந்தமன்னவழன) மணந்தாள்; (எ -று.)

விழெயவன் - விழெழயவாகனமாகவுழெயவ டனன்றும், விழெ

தபால்பவடனன்றும்சிதலழெவழகயால் இருடபாருள்படும். விருஷப வாகனனாகிய சிவபிராழனக்
காளி மணத்தலும், கங்காததவி கூடியிருத்தலும் இயல்தபடயன்ற கருத்துஇதில்விளங்குதல் காண்க.
"ஸ்வீக் ருத்யகாளீம் கிரிஜாமிதவச:" என்றது, பாலபாரதம்.காளிடயன்பது, தயாஜநகந்திக்கு வைங்கும்
டபயர்; இச்டசால் பார்வதியினமிசமானபத்திரகாளிழயயும் காட்டும். விழெயவன் என்பது,
இெபக்குறிழயயுழெய வருணனதுஅமிசமானவன் என்று சந்தனுழவக் காட்டுடமன்றாரு முளர்.(116)

109.- சந்தனு காளியின் இன்பத்தில் மகிழ்தல்.

கங்ரகயின்கரைக் கண்ணுறுகாரிரக
லகாங்ரகயின்பங் குரலந்தபின்மற்ைேள்
எங்ரகலயன்ன யமுரனயின்பால்ேரும்
மங்ரகயின்ப மகிழ்ந்தனன்மன்னவன.

(இ -ள்.) கங்ழகயின் கழர - கங்ழகயின்கழரயிதல, கண்ணுறு- காணப்டபற்ற,காரிழக - கங்ழகயின்

டபண்டதய்வத்தின், டகாங்ழக இன்பம்- தனங்கழளத்தழுவுவதனாலான இன்பம், குழலந்தபின் -
அழிவுற்ற பின்பு,- மற்றவள் எங்ழக என்ன- அந்தக்கங்காததவியின் தங்ழகடயன்னுமாறு,
யமுழனயின்பால் வரும் மங்ழக -யமுனாநதியின் கழரயிதல வந்த டபண்ணின், இன்பம் -
இன்பத்ழத, மன்னன் -சந்தனுராசன், மகிழ்ந்தனன்-; (எ-று.) (117)
 110.- இைண்டுகவிகள் - குைகம்: வீடுமன் அைசமுரைரய நடாத்த,
மன்னேன் அந்தக்காளியினிடத்துப் புதல்ேரைப்
லபறுதரலக் கூறும்.

வீடுமன்க ல் வேந்தர்ேைங்கிட
நாடுநன்லனறி நாளுநடத்திட
நீடுமன்னனு வநரிர வமன்மலர்த்
வதாடுமன்னு சுரும்லபனவீ வே. (இ-ள்.) வீடுமன்-,-கைல்தவந்தர் வணங்கிெ - வீரக்கைழல
யணிந்த மன்னவர்வணங்காநிற்க, நாடும் நல் டநறி - ஆராய்ந்து டசய்தற்கு உரிய நல்ல
டசங்தகால்முழறழய, நாள்உம் நெத்திெ - நாதொறும் நெத்தாநிற்க,- நீடு மன்னன்உம் -
டபருழமமிக்க சந்தனுவரசனும், தநரிழைதமல் - அைகிய ஆபரணங்கழளயணிந்தடபண்ணினிெத்து,
மலர் ததாடு மன்னு சுரும்புஎன வீை - மலரிதழில் டமாய்க்கின்றவண்டுதபால விரும்பி வீைாநிற்க,-
(எ-று.) -"டசங்கண்ணி- ழமந்தரிருவழரயீன்றனள்" எனத் டதாெரும்.

மன்னனுக்கு வண்டும், காளிக்கு மலரிதழும், தபாகத்துக்குத் ததனும் உவழமயாம். இளவரசனாகிய

வீடுமனிெத்து அரசப் டபாறுப்ழபச் சந்தனுமன்னன் ஒப்பித்துப் டபண்ணின்பத்ழத விரும்பிநின்றா
டனன்க. (118)

111. அன்னநாளி லருக்கனுந்திங்களும்

என்னரமந்த ரிருேரையீன்ைனள்
மன்னனாவி ேடிவுலகாண்டன்னலமய்க்
கன்னபூைங் கலந்தலசங்கண்ணிவய.

(இ -ள்.) மன்னன் ஆவி வடிவு டகாண்டு அன்ன டமய் கன்னபூரம் கலந்த டசங் கண்ணி -
சந்தனுமன்னவனுழெய உயிதர ஒரு வடிவுபழெத்தாற்தபான்ற உெழலயுழெயவளாய்க்
காதணிவழரயில் நீண்ெ டசவ்வரிபரந்த கண்கழளயுழெயளானகாளியானவள், அன்ன நாளில் -
அந்தக்காலத்திதல, அருக்கன்உம் திங்கள்உம் என்ன- சூரியனும் சந்திரனும் என்னும்படி, ழமந்தர்
இருவழர ஈன்றனள் - இரண்டுபுத்திரழரப் டபற்றாள்;(எ-று.)

தததஜாவான்கடளன்பழத விளக்கச் சூரியசந்திரழர உவழம கூறியது. கன்னபூரம் = கர்ணபூரம்:

காழதநிரப்பவடதன்ற காரணம் பற்றிக் காதணிழயக் காட்டும்வெடசால். (119)

112.- பிைந்தபுத்திைரை வீடுமன் உரியகாலத்திற் கல்வி பயிற்றுவித்தல்.

சித்திைாங்கதன் லசப்புநலனுரட
லமய்த்தசீர்த்தி விசித்திைவீரியன்
இத்திைத்த ரிருேருந்தம்முனால்
ஒத்தகல்விய ைாயின ருண்ரமவய.

(இ - ள்.) சித்திராங்கதன் - சித்திராங்கதனும், டசப்பு நலன் உழெ டமய்த்த சீர்த்தி - (யாவராலும்)

பாராட்டிச்டசால்லுதற்கு உரிய அைகழமந்து உண்ழமயான மிகுபுகழைப் டபற்ற, விசித்திரவீரியன் -
விசித்திரவீரியனும், இ திறத்தர் இருவர்உம் -இப்படிபட்ெவரான இரண்டுழமந்தரும், தம்முனால் -
தமது அண்ணனான வீடுமனால்,ஒத்த கல்வியர் ஆயினர் - ஒத்தகல்விமான்களாயினர்: உண்ழம ஏ-;

இச்டசய்யுள், சிலபிரதிகளில் "சித்திராங்கதன் சித்திரவீரடனன், றித்தராதிபன் ழமந்தரிருவரும்,

தத்தமன்டபாடுதம்முன் பதந்தழீஇ, டயாத்த கல்வியராயினருண்ழமயால்" என்று
காணப்படுகின்றடதன்ப. சித்திராங்கதன் இறந்துபெ,விசித்திரவீரியதன இராசங்கத்துக்கு
உரியவனானதால், அவனுக்கு 'டமய்த்தசீர்த்தி' என்ற அழெடமாழி டகாடுக்கப்பட்ெது.
(120)

113.- சந்தனு விண்ணுலகரடய, வீடுமன் சித்திைாங்க

தரனச் சிங்காசனத்வதற்றுதல்.

மதிலநடுங்குல மன்னனரையினால்
விதியனந்தைம் விண்ணுலவகற்றினான்
நதியின்ரமந்தனு நம்புவிக்லகம்பிவய
அதிபலனன்ைரி யாசனத்வதற்றினான்.

(இ-ள்.) அனந்தரம் - பின்பு, மதி டநடுங் குலம் மன்னன்- சந்திரனுழெய டபருழமடபற்ற குலத்துத்
ததான்றிய அரசழன, விதி - ஊழ்விழனக்குரியகெவுள், நழரயினால் - கிைத்தனத்தினால், விண் உலகு
ஏற்றினான் - வானுலகதமறச் டசய்தான்:நதியின் ழமந்தன்உம் - கங்காநதிக்குப்புதல்வனாகிய
வீடுமனும், 'நம் புவிக்கு -நம்முழெய பூமிக்கு, எம்பிஏ - என்தம்பிதய, அதிபன் - தழலவனாவன்,
'என்று -என்றுடசால்லி, அரி ஆசனத்து ஏற்றினான் - சிங்காதனத்திதலறச் டசய்தான்; (எ -று.)

வயசுமுதிர்ந்ததனால் சந்தனுமன்னன் வானுலகழெய, சித்திராங்கதழன

வீடுமன்அரசனாக்கினடனன்பதாம். நழரகாரணமாகவிதி சந்தனுழவ வானுலதகற்ற,
வீடுமனும்தம்பிழய அரியாசனத்ததற்றினான் என்று சமத்காரமாகக்கூறினார். இங்கு
'மன்னழனநண்பினால்' என்றபாெம், டபாருள் சிறவாழம காண்க; 'மன்னனழரயினால்'
என்பழதப்படிக்கத் டதரியாழமயால் தநர்ந்த தவறாயிருக்கலாம்; "தததாவிதிர்விஸ்ரஸதயாபகூெம் -
நதரந்த்ரம் ஆதராஹயதிஸ்ம நாகம் - பீஷ்தமாபிசஸ்த்ராஸ்த்ரவிதம் குமாரம் - சித்ராங்க தம்
டபௌரவராஜ்யபீெம்" என்றபாலபாரதமும் காண்க: இந்த ச்தலாகத்தில்; விஸ்ரஸயா -
நழரயினாடலன்றுடபாருளாம். (121)

114.- சித்திைாங்கதன் அப்லபயர்லகாண்ட கந்தருேனால்

இைத்தல்.

எங்கைாம மிேன்கேர்ந்தாலனனக்
கங்குல்ேந்லதாரு கந்தருோதிபன்
லதாங்கன்மாமுடி சூடியவேந்தரன
அங்ரகயான்மரலந் தாருயிர்லகாள்ைவே.

இரண்டுகவிகள் - குளகம்.

(இ-ள்.) 'எங்கள் நாமம் - எம்முழெயதபராகிய சித்திராங்கத டனன்பழத, இவன்கவர்ந்தான் - இவன்

திருடிக்டகாண்ொன்,' என - என்று டவகுண்டு, ஒரு கந்தருவஅதிபன் - (சித்திராங்கதடனன்று
தபர்பூண்ெ) ஒரு கந்தருவராசன், கங்குல் வந்து -இராப்தபாதில் வந்து, டதாங்கல் மா முடி சூடிய
தவந்தழன - அரசாங்கத்துக்குரியமாழலயுெதன கிரீெமும் தரித்துள்ள அந்தச்சித்திராங்கதமன்னழன,
அம் ழகயால்மழலந்து - (தன்னுழெய) அைகியழகயினாற் டபாருது, ஆர் உயிர் டகாள்ள -
அருழமயான உயிழரக்கவர்ந்துடகாண்டிெ, (எ-று.)- "முடிசூட்டினான்" (115) என்றுஇழயயும்.
வீடுமனிெத்து அச்சத்தினால் பகலில் வராமல் இரவில்வந்து கவர்ந்து சித்திராங்க தமன்னழனக்
டகான்றிட்ெனன், அப்டபயர் பூண்ெ கந்தருவடனன்க. தபழரக்டகாண்டிருத்தழல, நாமம்
கவர்ந்தடனன்றது. அஸந்நிடதௌ ஸிந்துபுவ: ஸ்வநாம்நா கந்தர்வவர்தயண ரதண நிஜக்தந
[கங்காபுத்திரரான வீடுமருழெய அஸந்நிதானத்தில் தபாரிதல தன்தபழரக்டகாண்ெ கந்தருவனால்
சித்திராங்கதன் டகால்லப்பட்ொன்] என்று பாலபாரதத்திலுள்ளது. வியாசபாரதத்தில் "சித்திராங்கதன்
தன் வீரத்தினால்பூதலாகத்து அரசர்கழளடவன்று அவர்கழள ஒருடபாருட்ொக நிழனயாமல்
ததவர்கழளயும் எதிர்த்தானாக, பலவானான சித்திராங்கதடனன்ற கந்தருவன் 'நீ என்தபர்
டகாண்டிருப்பழத மாற்றி தவடறாரு டபயராவது டகாள்க: இல்லாவிடின் என்தனாொவது டபாருக'
என்ன, இந்த மன்னவன் அந்தக்கந்தருவதனாடு டபாருதற்கு இழசய, இருவர்க்கும் மூன்று
வருஷங்கள் ஹிரண்யவதீடயன்ற நதியின்கழரயில் தபார் நெக்க, முடிவில் மிக்கமாழயயில்வல்ல
சித்திராங்கத கந்தருவன் இவழனக் டகான்றிட்ொன்" என்று உள்ளது. (122)

115.- தாயின் மனேருத்தம் நீங்க, விசித்திைவீரியனுக்கு

வீடுமன் முடிசூட்டுதல்.
எம்முனன்றி யிைந்தனலனன்றுதாய்
விம்முலநஞ்சின் மிகுதுனிமாைவே
லதம்முன்ேல்ல விசித்திைவீைரனத்
தம்முன்மீைத் தனிமுடிசூட்டினான்.

(இ-ள்.) 'எம்முன் அன்றி - எம்முழெய கண்டணதிரிதலயல்லாமல், இறந்தனன் -(சித்திராங்கதன்)

இறந்திட்ொன்,' என்று-, விம்மு - துயரப்படுகின்ற, தாய் - தாயின், டநஞ்சின் - மனத்திலுள்ள, மிகுதுனி
- மிக்க வருத்தம், மாற - நீங்குமாறு,- டதம் முன்வல்ல -(தம்) பழகவர் முன்னிழலயில்
வல்லழமகாட்ெற்குரியனான, விசித்திர வீரழன -விசித்திரவீரியடனன்பாழன, தம்முன் -
அண்ணனாகிய வீடுமன், மீள - மறுபடியும், தனி முடி சூட்டினான் - ஒப்பற்ற முடிழயத்
தரிப்பித்தான்; (எ-று.)

சித்திராங்கதன் தம்பியாகிய விசித்திரவீரியனுக்தக வீடுமன் இராச்சிய பட்ொபிதஷகஞ்டசய்தா

டனன்க. மூன்றாமடி, 112 - ஆம் பாெலின் பாெதபதத்திற்குஏற்ப "டதம்முன்டவன்ற நற்சித்திர
வீரழன" என்று சில பிரதிகளிற் காணப்படுகின்றது. (123)

116.- விசித்திைவீரியன் அைசுபுரிதல்.

சிற்லபாருள்பை மானலபாருட்லகதிர்
உற்பவிக்கு முபாயமலதன்னவே
விற்பரடத்திைல் வீடுமன்ோய்ரமயால்
லபாற்புைப்புவி பூபதியாளுநாள்.

(இ-ள்.) சித் டபாருள் - சித்தாயிருக்கின்ற ஆன்மா, பரம் ஆன டபாருட்கு- பரம்டபாருளுக்கு, எதிர் -

எதிரிதல, உற்பவிக்கும்- ததான்றுகின்ற, உபாயம் அது என்ன - தன்ழமதபால,- வில் பழெ திறல் -
வில்டலன்றஆயுதத்தின் வலிழமழயயுழெய, வீடுமன் - வீடுமனுழெய, வாய்ழமயால் -
டமாழியினால், பூபதி - விசித்திரிவீரியராசன், டபாற்புஉற - அைகுடபாருந்த, புவிஆளும் நாள் -
அரசாட்சி புரியுங்காலத்தில்,- (எ -று.)- "ஆள்விெ" என்று டதாெரும்.

"அதநநஜீதவந ஆத்மநாநுப்ரவிச்யநாமரூதபவ்யாகரவாணி [இந்த ஜீவன்மூலமாகநான் எதிலும்

உட்புகுந்து நாமரூபங்கழள யுண்ொக்கக் கெதவன்]" என்றுபரம்டபாருள் சங்கற்பித்துக் டகாள்ள
அதனால் இந்தச் சராசரம் டதாழிற்படுதல்தபாலதவ, வீடுமன் டமாழிப்படிதய விசித்திரவீரியன்
புவிழய அரசாட்சிபுரிந்தாடனன்பதாம். சிற்டபாருட்பரமான டபாருட்கு என்ற பாெத்தில்,
ஞானப்டபாருளாகிய பரம்டபாருளுக்கு என்று உழரத்து, உற்பவிக்கும் என்பதற்கு எழுவாய்
வருவிக்க. (124)
 117.- காசிமன்னேனுரடய கன்னியரின் சுயம்ேைத்துக்கு மன்னேர்
திைளுதல்.

காசிமன்னேன் கன்னியர்மூேரூம்
வதசின்மிக்கேர்ச் வசர்ேலைன்ைாள்விட
மாசிலைால்குல மன்னேரீண்டினார்
மூசிேண்டின லமாய்ப்பதுவபாலவே.

(இ-ள்.) காசிமன்னவன்-, 'கன்னியர் மூவர்உம் - (தன்) புத்திரியரான மூன்றுகன்னிழககளும், ததசில்

மிக்கவர்ச்தசர்வர் - வலிழமயினால் தமம்பட்ெவழரக் (க்கணவராக) அழெவர்,' என்று-, ஆள் விெ -
தூதுவழர (எங்கும்) அனுப்ப,- வண்டுஇனம் மூசி டமாய்ப்பதுதபால- வண்டுகளின் கூட்ெம்
டநருங்கி டமாய்த்துக்டகாள்ளுவது தபால, (அக்கன்னிழகயரின் மணமாழலழய தவண்டி), மாசுஇல்
டதால்குலம் மன்னவர் - குற்றமற்ற பைழமயான குலத்துத் ததான்றிய அரசர்கள், ஈண்டினார்- (அந்தக்
காசிநகரில்) டநருங்கினார்கள்; (125)

118.- அந்தக்கன்னியரைத் தன்தம்பிக்கு மைம்புரிவிக்கு

மாறு வீடுமன் ஆண்டுச் லசல்லுதல்.

ேரித்தமன்னர் மைங்லகடேன்பினால்
திரித்துலமம்பிரயச் வசர்த்துேல்யாலனனாத்
தரித்தவில்லலாடுந் தன்னிைவேந்லதாடும்
ேரித்தலேண்குரட வீடுமவனகினான்.

(இ -ள்.) 'யான்-, - வரித்த - (மங்ழகயரால்) விரும்பப்பட்ெ, மன்னர் - அரசரின்,மறம் - வலிழம, டகெ -

அழியுமாறு, வன்பினால் - (என்) வலிழமயினால், திரித்துஉம்- (அவர்கழள) ஓெச்டசய்தாவது,
எம்பிழய - என்தம்பிழய, தசர்த்துவல் -(அக்கன்னியழரச்) தசருமாறு டசய்தவன், ' எனா - என்று
கருதி,- விரித்த டவண்குழெ வீடுமன் - மலர்த்திய டவண்டகாற்றக் குழெழயயுழெய வீடுமன்,-
தரித்தவில்டலாடுஉம் - தாங்கிய வில்லுெனும், தன் இளதவந்டதாடுஉம் - தன்
(தம்பியாகிய)இழளஞனான அரசடனாடும், ஏகினான் - டசன்றான்; திரித்தும், உம்ழம -
உயர்வுசிறப்பு. தம்பிதயாடுடசன்றதாகப் பாலபாரதத்திலாவது,வியாசபாரதத்திலாவது இல்ழல.
தம்பிதயாடு டசன்றதாகக் கூறுவதில், யாடதாரு நயமும்காணப்பெவில்ழல. இனி,
தன்னிளதவந்டதாடும் - தன்னிளதவந்தினிெத்தில், 'வரித்தமன்னர் மறங்டகெ வன்பினால் திரித்தும்
எம்பிழயச் தசர்த்துவல்யான் ' என்று டசால்லி,தரித்தவில்டலாடும் வீடுமதனகினான் என்று இங்குப்
டபாருள் கூறிவிெலாம்:ஆயினும், 120-ஆஞ் டசய்யுளில் "டவஞ்சராசனவீரனும் தம்பியும் ,
மஞ்சதமறிமணித்தவிதசறினார்" என்றும், 124- ஆஞ்டசய்யுளில்
"யாழனடயன்னவிளவடலாதெகினான்" என்றும், 126-இல் 'ழமந்தர்தங்கள் வளநகர் மன்னினார்'
என்றும் வருவதனால், அங்ஙன் கூறமுடியவில்ழல: இனி, அந்தச்டசய்யுள்களில், "டவஞ்சராசன
வீரனுதமகிதய, மஞ்சதமறிமணித்தவிதசறினான்," "யாழனடயன்னவிழரவிடனாதெகினான்",
"ழமத்தன்றன்ன வளநகடரய்தினான்" என்றாற்தபான்றுபாெமிருப்பின் நலம். (126)

119.- இரடேழியில் வீடுமன் இரைப்பாறுதல்.

அைேமாநதி யன்ரனயுந்தன்மகன்
ேைேறிந்து ேழியிரைப்பாற்றினாள்
பைவிேந்து பனிமலர்த்லதன்ைரல
விைவுநுண்டுளி மீலதறியூரதயால்.

(இ -ள்.) அரவம் மா நதி அன்ழனஉம் - தபடராலிபழெத்த சிறந்த நதியாகிய(கங்காநதிடயன்ற)

தாயும்,- தன் மகன் வரவு அறிந்து - தன் புதல்வனாகியவீடுமன்வருவழத யறிந்து, பரவிவந்து-, பனி
மலர் டதன்றழல விரவு - குளிர்ந்தமலர்மணத்ததாடுவருகின்ற டதன்றதலாடு கலந்துள்ள, நுண் துளி -
நுண்ணியநீர்த்திவழலழய, மீது எறி - தமதல வீசுகின்ற, ஊழதயால் - காற்றினால், வழிஇழளப்பு-
(அவ்வீடுமனது) வழிகெந்துவந்ததனாலான களப்ழப, ஆற்றினாள் -தபாக்கினாள்; (எ-று.)

நறுமலர்மணங்கூடிய நீர்த்திவழலகள் கலக்கப்டபற்றுப் பரவி வந்து

மீடதறிகின்றடதன்றற்காற்றின்மூலமாய்க் கங்ழகயாள் வீடுமனுழெய வழியிழளப்ழப
மாற்றினடளன்க.டதன்றலாய் என்றும் பாெம். (127)

120.- நிருபர்கு ாம் லநஞ்சழிந்துலதா ,வீடுமன்

தம்பிவயாடு மஞ்சத்தின்மீது மணித்தவிசு ஏறுதல்.

கஞ்சோவி கரலமதிகண்லடன
லநஞ்சழிந்து நிருபர்கு ாந்லதா
லேஞ்சைாசன வீைனுந்தம்பியும்
மஞ்சவமறி மணித்தவிவசறினார்.

(இ-ள்.) கஞ்சம் வாவி - தாமழரத்தொகம், கழல மதி -பதினாறு கழலகழளயும்பழெத்த சந்திரழன,

கண்டுஎன - கண்ொற்தபால [மதிழயக்கண்ெதொகத்திலுள்ள கமலமலர்கள் தபால], நிருபர்குைாம் -
மன்னவரின் கூட்ெம், டநஞ்சு அழிந்து - மனம்முரிந்து, டதாை- வணங்காநிற்க,- டவம் சராசனம்
வீரன்உம் தம்பிஉம் - டகாடியவிற் பழெயில் வல்லவீரனாகிய வீடுமனும் (அவனது) தம்பியாகிய
விசித்திரவீரியனும், மஞ்சம் ஏறி -(அரசர்கள் தங்குமாறு அழமக்கப்பட்டுள்ள)கட்டிலின்மீதுஏறி,
மணி தவிசு ஏறினார் -(அம்மஞ்சத்திலிட்டிருந்த) அைகிய ஆசனத்தின்தமதல தயறினார்கள்; (எ-று.)-
'மதிகண்டென ' என்ற உவழமக்தகற்ப 'டவஞ்சராசனவீரனுதமகிதய' என்றாற்தபான்றபாெதம
சிறத்தல் காண்க. (128)

121.- வீடுமன் மஞ்சத்தவிசிலிருப்பது கண்டு, அைசக்

காரையர் மனங் கன்றுதல்.

குருத்தலந்தனிற் கூறியேஞ்சினம்
ஒருத்தைன் ைறிோருலவகார்பலர்
விருத்தன்ேந்தனன் வமலினிவயதிேன்
கருத்லதனாமனங் காரையர்கன்றினார்.

(இ -ள்.) குருத்தலந்தனில் - குருதக்ஷத்திரத்திதல, கூறிய - (வீடுமன்) டசான்ன,வஞ்சினம் - (தான்

மணப்பதில்ழலடயன்ற) சபதடமாழிழய, அறிவார் - அறிபவர்,ஒருத்தர் அன்று - ஒருவர் அல்லர்:
உலதகார் பலர் - உலகத்தவர் பலரும்(அறிபவதர): (அப்படியிருக்கவும்), விருத்தன் - கிைவனாகிய
வீடுமன், வந்தனன் -(மணமாழலடபற தவண்டிஇவ்விெம்) வந்துள்ளான்: இனிதமல் இவன்
கருத்துஏது -இனிதமதல இவன்எண்ணம் என்னதவா!, எனா - என்று, காழளயர் -
காழளப்பருவமுள்ள (வராய்ச் சுயம்வர மணமாழலடபறும் டபாருட்டு வந்த) அரசகுமாரர்கள், மனம்
கன்றினார் - மனம் வாட்ெமுற்றார்கள்;

மணப்பதில்ழலடயன்று முன்னதம வஞ்சினங்கூறிக் கிைவனுமாய்விட்ெ இவன் இப்தபாது

கன்னியர் மணமாழலசூட்டும் இவ்விெத்தில் வந்ததன் தநாக்கடமன்ழனதயா? ' என்று அவன் வந்த
காரணந்டதரியாழமயால் மனம்வாடினர்அரசகுமார டரன்பதாம். இதனாலும், தம்பியுென் வீடுமன்
டசன்றில டனன்பது குறிப்பிக்கப்படுதல் காண்க. யமுழனக்கழரயில் வசித்த தாசபூபதியின் மனந்
டதளியஅங்கு அழவயத்ததார் தகட்குமாறு மணஞ்டசய்வதில்ழல டயன்று
சபதஞ்டசய்ததாகவந்துள்ளதனாலும், இங்கு 'குருத்தலந்தனிற் கூறியவஞ்சினம்'
என்றுவருதலாலும்அவன் சபதஞ்டசய்த அந்த இெமும் குருதக்ஷத்திரத்திற்
தசர்ந்தடதன்றுடகாள்ளதவணும். முதனூலில் "வீடுமன் மணமாழலடபறுமிெத்து
வந்திருந்ததுகண்ெசழபயிலுள்ள அரசகுமாரர் 'கங்கா நதியின் புத்திரனான
இந்தக்கிைவன்பிரதிஜ்ழஞதவற இங்கு ஏன் வந்தான்?' என்று டசால்பவர்களாய்க்
ழகடகாட்டிச்சிரித்தார்கள்" என்று உள்ளது. (129)

122.- கன்னியர்மூேரும் ேை, லசவிலியர் சுயம்ேைமண்டபத்து ேந்திருந்த

மன்னேரைக் காட்டி இன்னாரின்னாலைன்று
அறிவித்தல்.
இருந்தமன்ன ரிேரிேலைன்றுைம்
லபாருந்தமற்ைேர் லபாற்புரடத்வதலசலாம்
திருந்தநின்று லசவிலியர்கூைவே
முருந்தோைரக மூேருந்வதான்றினார். (இ-ள்.) டசவிலியர் - டசவிலித்தாய்மார், நின்று-
(எதிதர) நின்று,- இருந்தமன்னர் - (சுயம்வரத்தின்டபாருட்டு அந்தமண்ெபத்து) வந்திருந்த
அரசர்கழள, 'இவர்இவர் - இவ்வரசர் இத்தன்ழமயர்,' என்று-, உளம் டபாருந்த- மனத்திற்படுமாறு,
அவர் டபாற்பு உழெ ததசு எலாம் - அம்மன்னவரின் அைகுடபாருந்தியபராக்கிரமங்கழளடயல்லாம்,
திருந்த கூற - டசவ்வதன கூறும்படி, முருந்தம் வாள்நழகமூவர்உம் -
மயிலிறகினடிதபான்றஒளிடபாருந்திய பற்கழளயுழெய அந்தக்காசிமன்னவன்கன்னியர்மூவரும்,
ததான்றினார் - (அம்மண்ெபத்து) வந்தார்கள்; (எ-று.) மணமாழலசூட்ெவருங் கன்னிமார்க்கு
அரசருழெயசரித்திரங் கழளயுணர்ந்தமகளிர் இவர் இன்னடரன்றுகூறுதல், மரபு. முருந்தம், அம் -
சாரிழய.முருந்து அ எனவும் பிரிக்கலாம். மற்று - அழச.

123.- மாரலசூட்டேந்தகன்னியர் வீடுமன்நிரலரயக்கண்டு ஐயுறுதல்.

ரகயின்மாரல யிேற்லகனக்கன்னியர்
லேய்யலநஞ்லசாடு மின்லனனேந்தேர்
ரேயமன்னன் ேயநிரலவநாக்கிவய
ஐயமுற்ைன ைன்புறுகாதலார்.

(இ-ள்.) 'ழகயில் மாழல - ழகயிலுள்ளமாழலயானது, இவற்கு- இந்த மன்னவனுக்கு (ச் சூட்டுவது),

என - என்று, டவய்ய - விரும்பிய, டநஞ்டசாடு - மனத்துெதன, மின் என வந்தவர் கன்னியர் - மின்னல்
தபால ஒல்கிடயாசியுந் தன்ழமயுென் வந்த அந்தக் கன்னியர், அன்பு உறுகாதலார் - அன்புற்ற
காதழலயுழெயராக (இருந்தும்), ழவயம் மன்னன் வயநிழல தநாக்கி - உலகத்துக்குஅரசனாகிய
வீடுமனது வயசின் நிழலழமழயதநாக்கி, ஐயம் உற்றனர் -(கிைவனாயிருக்கிற இவனுக்கு
மாழலசூட்டுவது எப்படி? என்று) சங்ழகடகாண்டுபின்வாங்கினார்கள்; (எ-று.)

டசவிலியர் மன்னழரப்பற்றிக் கூறியதுதகட்ெ கன்னிமார், வீடுமனுக்கு மாழலசூட்டுவது என்று

விரும்பிவந்தவராய், அவன் கிைவனாயிருப்பது கண்டு பின்வாங்கின டரன்றவாறு. "ஆத்மாநம்
ஆதலாக்யஜராஸதமதம் - அந்யத்ர யாந்தீ;" என்று பாலபாரதத்து வருவதுங் காண்க:
வியாசபாரதத்தும் இவ்வாதற வருகின்றது.வயஸ் நிழல என்ற இரண்டுடசாற்கள் தசர்ந்து
வயநிழலடயன்று திரிந்துவந்தடதன்க.இனி இதழனத் டதன்டமாழித் டதாெராகக்
டகாண்டுவீரநிழலடயன்றுடபாருளுழரத்து, தாம் எவதனா ஒரு ராஜகுமாரனுக்கு
மாழலசூட்ெலாடமன்றுஉத்ததசித்து விருப்புள்ள டநஞ்தசாடுவந்த அக்கன்னிமார்,
இழெயிதலவீரநிழலதயாடுநிற்கும் வீடுமழனக்கண்டு 'நாம் பிறனுக்கு மாழலசூட்டினால்
இவன்என்ன டசய்வாதனா? என்று ஐயமுற்றா டரன்று இச் டசய்யுளுக்கு வலிந்து டபாருள்கூறுவர்,
பலர். (131)

124.- அப்வபாது மன்னேர்பார்த்துநிற்க, அந்தக்கன்னி

யரைத் வதர்மீது ஏற்றித் தம்பிவயாடு வீடுமன் தன்நகர்
வநாக்கிச் லசல்லுதல்.

ஏரனவேந்த லைதிரிேரைப்லபருந்
தாரனசூழ்மணிச் சந்தனத்வதற்றிவய வசாரனமாமதஞ் வசாருங்கடதட
யாரனலயன்ன விைேலலாவடகினான்.

(இ-ள்.) (காசிராசன்கன்னியர் மனத்துச் சங்ழகடகாண்டு மாழல சூட்ெப் பின்வாங்குழகயில்), ஏழன

தவந்தர் எதிர் - மற்ழற யரசடரதிரில்தாதன, இவழர -இந்தக்கன்னிமார்மூவழரயும், டபருந்தாழன
சூழ் - டபருஞ் தசழனயாற் சூைப்டபற்ற,மணி சந்தனத்து ஏற்றி - அைகிய ததரின்மீது
ஏற்றிக்டகாண்டு,- தசாழன மா மதம்தசாரும்- விொப்டபருமழைதபால மிக்கமதம் டபருகப்டபற்ற,
கெதெம் - மதம்டபருகும் கதபாலத்ழதயுழெய, யாழன என்ன - யாழன தபால, (டவகுவிழரவாக),
இளவடலாடு - தம்பியுெதன, ஏகினான்-;

125.- மன்னேர்திைண்டுலபாை, கரையால் வீடுமன்

அேர்கரை ஓட்டுதல்.

முரையினாலன்றி லமாய்ம்பிற்கேர்ேலதக்
குரையினாலலனக் வகாக்குலங்கூடிேந்து
இரைேவனாலடதி லைற்ைேவ்வீைரைப்
பிரைமுகக்கரையாற் பிைந்வதாட்டினான்.

(இ-ள்.) 'முழறயினால்அன்றி, - முழறழமயினாலல்லாமல், டமாய்ம்பின் - வலிழமயினால், கவர்வது

- பறித்துக்டகாண்டுடசல்வது, எ குழறவினால் - (நம்மிெத்துள்ள) எந்தக்குழறவினால்?' என - என்று
டசால்லிக்டகாண்டு, தகாகுலம் -அரசரின்திரள், கூடிவந்து - ஒன்று தசர்ந்துவந்து, இழறவதனாடு -
வீடுமதனாடு, எதிர்எற்ற - எதிராகப் டபாராநிற்க,- (அப்தபாதுவீடுமன்),- அ வீரழர- (தன்ழன
டயதிர்த்த)வீரரான அம் மன்னவர்கழள, பிழறமுகம் கழணயால் -
அர்த்தசந்திரபாணங்களால்,பிளந்து - காயப்படுத்தி, ஓட்டினான்- ஓெச்டசய்தான்; (எ -று.)
நாம் வலிழமயாற் குழறவற்றவராக இருக்ழகயில் நம்முன் இக்கன்னியழரக் கவர்ந்துடசல்வது
தக்கதன்று என்ற கருத்தினால் 'டமாய்ம்பிற்கவர்வ டதக்குழறயினால்' என்றனர். 'ஏற்றவவ்வீரழர,
ஏற்றவில்வீரழர' என்றும் பாெம். (133)

126.- வீடுமன் லேற்றிலபற்றுக் கன்னிமாரைக் உடன் லகாண்டு தன் நகர் சார்தல்.

முந்துைப்லபறு மூேலைாடாடமர்
விந்ரததன்ரனயும் வேந்தர்லகாடுத்தலால்
சந்தனுப்லபயர்த் தார்முடிமன்னேன்
ரமந்தர்தங்கள் ேைநகர்மன்னினார் .

(இ-ள்.) முந்துற டபறும் - முன்னதம டபற்ற, மூவடராடு - (அந்தக்கன்னிமார்).மூவருெதன, ஆடு அமர்

விந்ழததன்ழனஉம் - (பழகழயக்) டகால்லுதழலயுழெயதபார்க்குஉரியவீரலட்சுமிழயயும், தவந்தர்
- (எதிர்த்த) மன்னவர், டகாடுத்தலால்-, -சந்தனு டபயர் தார் முடி மன்னவன் ழமந்தர் - சந்தனு டவன்ற
டபயடராடுமாழலழயயும் கிரீெத்ழதயும் அணிந்தவனான மன்னவனுழெய புதல்வராகிய
வீடுமனும் விசித்திரவீரியனும், தங்கள் வளம் நகர் மன்னினார் - தங்களுழெய வளப்பமுள்ள
நகரத்ழதச் தசர்ந்தார்கள்; (எ-று.)

விந்தியமழலயில் வசிப்பவளாதலால் வீரலட்சுமிக்கு 'விந்த்யவாஸிநீ' என்று டபயர்: அச்டசால்,

விந்ழதடயனவரும். (134)

127.- வபாரிற் சற்று முந்திய சாலுேனிடத்து மனஞ்லசன்ை தறிந்து,

அம்ரபரய வீடுமன் அேனிடத்துப் வபாக்குதல்.

சமரின்முந்திய சாலுேன்வமன்மனம்
அமைநின்ை தறிந்துழியம்ரபரய
எமர்களுக்கிஃ தியற்ரகயன்லைன்னவே
அமைழிந்த ேேனுர ப்வபாக்கினான்.

(இ-ள்.) சமரில் - (எதிர்த்துப்டபாருததபாது) அந்தப்தபாரில், முந்திய - (சற்று)முற்பட்ெவனான,

சாலுவன்தமல்-, (அம்ழப டயன்பவள்,) மனம் - (தன்) டநஞ்சம்,அமர நின்றது - டபாருந்த நின்றழத,
அறிந்த உழி - (வீடுமன்) அறிந்ததபாது,-அம்ழபழய- (அந்த) அம்ழபழய (தநாக்கி, 'எமர்களுக்கு -
எம்ழமச்தசர்ந்ததார்க்கு,இஃது -(பிறர்மீது மனஞ்டசல்லுங்கன்னிழகழயக் டகாள்ளுகின்ற) இது,
இயற்ழக அன்று- தகுதியன்று,' என்ன - என்றுடசால்லி, அமர் அழிந்த அவனுழை தபாக்கினான் -
தபாரில் ததாற்ற அந்தச்சாலுவனிெதம (அவழள) அனுப்பினான்; (எ-று.)
சாலுவன் - சாலுவததசத்து ராசன்: இவன்டபயர் பிரமதத்தடனன்பது: இவன் வீடுமனுென்
எதிர்ப்தபாரில் வலிழமயிற்சற்று முந்தினா டனன்க. (135)

128.- அம்பிரக அம்பாலிரககரைத் தன் தம்பிக்கு வீடுமன்

மைம்புரிவித்தல்.

அம்பிரகக்கு மம்பாலிரகக்கும்பதி
எம்பிவயலயழிலா லலன்றிரசவுைத்
தம்பிதன்ரனத் தனஞ்சயன்ைன்லனதிர்
ேம்பினான்மிகு மாமைஞ்வசர்த்தினான்.

(இ - ள்.) 'எழிலால்- அைகினாதலற்ற, எம்பி ஏ - என் தம்பிவிசித்திரவீரியதன, அம்பிழகக்குஉம்-,

அம்பாலிழகக்குஉம்-, பதி - கணவனாவான்,' என்று-என்றுடசால்லி, இழசவுஉற - (அவர்கள்)
மனஞ்சம்மதிக்க,தம்பிதன்ழன-, தனஞ்சயன்தன் எதிர் - அக்கினிக்கு எதிதர, வம்பினால் மிகு -
நறுமணத்தினால்மிக்க, மா மணம்- சிறந்த கலியாணத்ழத, தசர்த்தினான் - நெப்பித்தான்; (எ-று.)
(136)

129.- சாலுேன், பரகஞன் கேர்ந்த உன்ரனக் லகாள்வை லனன்றிட,

அம்ரப மீண்டு வீடுமரனச் சார்தல்.

லசன்ைேம்ரபரயத் தீமதிச்சாலுேன்
லேன்றுலதவ்ேர் கேர்ந்தநின்லமய்லதாவடன்
என்றிகப்ப விேனுர மீைவும்
மன்ைல்வேண்டினண் மன்ைலங்வகாரதயாள்.

(இ-ள்.) டசன்ற அம்ழபழய - (தன்னிெம்) வந்துதசர்ந்த அம்ழப டயன்பாழள,தீ மதி சாலுவன் -

டகடுமதிழயயுழெய சாலுவடனன்பவன், 'டவன்று டதவ்வர் கவர்ந்தநின் - ஜயித்துப் பழகவர்
கவர்ந்துதபான நினது, டமய் - உெழல, டதாதென் -தீண்தென்,' என்று-, இகப்ப - (அங்கீகரியாது)
புறக்கணிக்க,- இவனுழை - இந்தவீடுமனிெத்தத, மீளஉம் - மறுபடியும், மன்றல் அம்தகாழதயாள் -
நறுமணமுள்ளஅைகிய மாழலழயயணிந்த அந்த அம்ழப, மன்றல் தவண்டினள் -
மணஞ்டசய்துடகாள்ள இரந்தாள்; (எ-று.)- கற்பால் வந்தவழளக் கடிதலால் 'தீமதிச்சாலுவன்' என்றது.
(137)

130.- வீடுமன் மைம்மறுக்க, அம்ரப சங்ரகவயாடு தன் தந்ரதரயச்

சார்தல்.
கங்ரக ரமந்தன் கடிமைங் காதல்கூர்
மங்ரக தன்ரன மறுத்தபின் மங்ரகயும்
லசங்க ணீலை ச் சிந்ரதலசந் தீலய ச்
சங்ரக வயாடுதன் ைாரதரய நண்ணினாள்.

(இ-ள்.) காதல்கூர்- (விவாகஞ்டசய்துடகாள்ள தவணுடமன்று) விருப்பம் மிகுந்த,மங்ழகதன்ழன -

(அம்ழபடயன்ற) டபண்ழணதநாக்கி, கங்ழகழமந்தன் - கங்ழகயின்புத்திரனான வீடுமன், கடி
மணம்மறுத்த பின் - கடிடயன்று ஒருதபர்டகாண்ெ மணத்ழத (உென்பொது) மறுத்திட்ெபின்பு,-
மங்ழகஉம் - அந்த அம்ழபயும்,- டசங் கண் நீர் எை - (டவகுளியாற்) சிவந்த (தன்) கண்களினின்று
கண்ணீர்டபருகவும், சிந்ழத டசந் தீ எை - (தன்) மனத்திதல டவகுளித்தீச் டசாலிக்கவும், சங்ழகதயாடு
- (என்னடசால்லுவாதனா) என்ற சங்ழகயுெதன, தன் தாழதழய - தன் தகப்பழன, நண்ணினாள் -
தசர்ந்தாள்;

'அம்ழப வீடுமனால் நிராகரிக்கப்பட்ெபின்பு தவத்தில் மன மூன்றியவளாய்க் காட்டிற்குச்டசன்றாள்'

என்ற இவ்வளதவ பால பாரதத்திலுள்ளது: அன்னாள் சிகண்டியான சரித்திரம் அங்குஇல்ழல.

தவறு.

131.- அம்ரப நிகழ்ந்தேற்ரைத் தந்ரதயிடஞ் லசால்ல, அன்னான்

மைந்துலகாள்ளுமாறு வீடுமனிடத்துத் தூதரை
வயவுதல்.

தாரத தாளினில் விழுந்து சந்தனுவின் ரமந்த னின்னலுரை

தந்ததும்,
வகாரத யாலுைவு லகாண்டு ரகதைல் குறித்த வகாமகன்
மறுத்ததும்,
வபரத கூைமன லநாந்தி ைங்கியேன் மிக்க நண்பிலனாடு
பின்ரனயும்,
தூரத வயவிமை முற்றி ைந்தனன்வி சும்பு லாவுநதி
சுதரனவய.

(இ-ள்.) (நண்ணிய அம்ழப), - தாழத தாளினில் விழுந்து - (தன்) தந்ழதயின்பாதங்களிதல விழுந்து,

சந்தனுவின் ழமந்தன்- சந்தனுவின் குமாரனான வீடுமன்,இன்னல் உழர - துன்பந்தரும்
வார்த்ழதகழள, தந்ததுஉம் - டசான்னழதயும்,தகாழதயால் - மணமாழலமூலமாக, உறவுடகாண்டு
ழகதரல் - சம்பந்தஞ்டசய்துடகாண்டு பாணிக்கிரகணஞ்டசய்தழல, குறித்த - எண்ணிய, தகாமகன்-
சாலுவ மகாராசன், மறுத்ததுஉம் - மணஞ்டசய்துடகாள்ள உென்பொதழதயும், தபழத கூற (தன்)
டபண் டசால்ல,-(அது தகட்டு), மனம் டநாந்து-,இரங்கியவன் - இரக்கங்டகாண்ெவனான
அப்டபண்ணின் தந்ழத, மிக்கநண்பிடனாடு -மிக்கசிதனகத்ததாடு, பின்ழனஉம் - பின்னும், தூழத
ஏவி - தூதுவழர அனுப்பி,(அத்தூதன்மூலமாக), விசும்பு உலாவு நதி சுதழன -
ஆகாயத்திலுலாவுகின்ற நதியாகியகங்ழகயாளின் மகனாகிய வீடுமழன, உற்று- அழெந்து, மணம்
இரந்தனன் - (தன்மகழள) மணஞ்டசய்து டகாள்ளுமாறு தவண்டினான்; (எ -று.)

தகாழதயால் - மணமாழலமூலமாக என்றபடி: தகாழதபா டலன்று பாெமாயின்,தன்ழனப்

பெர்க்ழகயாகக் கூறியதாகக் டகாள்க. பின்ழனயும் என்ற உம்ழம, முன்புஅம்ழப டசன்றழமழயயும்
தழுவும்.

இதுமுதல் இச்சருக்கம் முடியுமளவும் பதிதனழுகவிகள் - டபரும்பாலும் ஒன்றுமூன்று

ஐந்தாஞ்சீர்கள் மாச்சீர்களும் ஈற்றுச்சீடரான்று விளச்சீரும், மற்ழறமூன்றும்காய்ச்சீருமாகிவந்த
எழுசீைாசிரியவிருத்தங்கள் . (139)

132.- தூதுேர் புகலவும் வீடுமன் மைம்மறுத்தல்.

வபானதூதுேர்ேைங்கியிம்லமாழி புகன்ைவபாதுலமாழிலபாய்யுைா
மீனவகதனரனலேன்றுதன்லகாடிய விைதவமபுரியும்வீடுமன்
மானவேனிருபன்மகள்குறித்ததிரு மன்ைல்ேன்லபாடுமறுத்தலான்
ஆனோதைலோடாகுலம்லபருக ேம்ரபதந்ரததனதருளினால்.

இதுமுதல் நான்குகவிகள் - ஒருடதாெர்.

(இ-ள்.) தபான தூதுவர் - (அங்குநின்று) டசன்ற தூதுர்கள், (வீடுமழன யழெந்து), வணங்கி-, இ டமாழி
புகன்ற தபாது - இந்த வார்த்ழதழயச் டசான்னதபாது,- டமாழி டபாய் உறா - (தான்) டசான்ன டசால்
தவறாமல், மீனதகதனழன டவன்று தன் டகாடிய விரதம்ஏ புரியும் - மன்மதழனச்
டசயித்துத்தன்னுழெய டகாடிய விரதத்ழததய நெத்துகின்ற, வீடுமன்-, - மானம் தவல் நிருபன்மகள்
குறித்த திரு மன்றல் - டபருழமடபற்ற தவற்பழெழயக் டகாண்ெகாசிராசன்மகள் எண்ணிய சிறந்த
விவாகத்ழத, வன்டபாடு மறுத்தலான்- கடுழமயாகமறுத்திட்ெதனால், - அம்ழப தந்ழத - அந்த
அம்ழபயின் தகப்பனான காசிராசன்,-ஆன ஆதரடவாடு - (தன்மகள் திருமணத்ழதப்பற்றிக்) டகாண்ெ
விருப்புெதன,ஆகுலம் டபருக - துன்பம் மிக,- தனது அருளினால்,-- (எ -று.)- என்று (கூறினான்),என்று
- தமல் 134 - ஆங் கவிதயாடு இழயயும். மீனதகதனழனடவன்று -காமவிகாரமில்லாமல் என்றபடி.
மீனதகதனன் - மீன்வடிவத்ழதக் டகாடியிலுழெயவன். (140)
 133.- 'பைசுைாமரனச்சாரின் உன்எண்ைம் முடிவுைலாகும்' என்று
தந்ரத மகளுக்கு உபாயங் கூறுதல்.

ேரிரசயாலுயைவநகமண்டல மகீபர்லசான்னலசான்மறுக்கினும்,
பைசுைாமனருண்லமாழிமைானேன திருபதத்திரடபணிந்துநீ,
உரைலசய்தாலேனுரைத்தலசால்லின்ேழி லயாழுகிேந்துநிரனயுேரகயால்,
விரைலசய்மாரலபுரனயாதுவீடுமன் மறுத்துமீைவும்விைம்புவமல்.

(இ-ள்.) வரிழசயால் - சிறப்பினால், உயர் - தமம்பட்ெ, அதநகம் மண்ெலம் மகீபர் - பல

மண்ெலிகரான அரசர்கள், டசான்ன-, டசால் - டசால்ழல, மறுக்கின்உம்- மறுத்தாலும், பரசுராமன்-,
அருள்- கூறுகின்ற, டமாழி-தபச்ழச, மறான்- (வீடுமன்)மறுக்கமாட்ொன்: (ஆழகயால்), -நீ-, அவனது
இருபதத்திழெ பணிந்து - அந்தப்பரசுராமனுழெய உபயபாதங்களிதல நமஸ்கரித்து, உழரடசய்தால்
(உன் குழறழயச்)டசான்னால், அவன் உழரத்த டசால்லின் வழி - அந்தப் பரசுராமன்
கூறியதபச்சின்வழிதய, ஒழுகிவந்து - நெந்துவந்து, நிழன - உன்ழன, உவழகயால் -மகிழ்ச்சிதயாடு,
விழர டசய் மாழல புழனயாது - நறுமணங்கமழ்கின்ற மணமாழலசூட்ொது, வீடுமன்-, மீளஉம் -
மீண்டும், மறுத்து விளம்பும் ஏல் - மறுத்துக்கூறுவானானால்,- (எ-று.)- விளம்புதமல் என்பது, அடுத்த
டசய்யுளில் "டபருந்தவம்புரிதி" என்பததனாடு இழயயும்.

குரு ஆதலால் பரசுராமன் டமாழிழய வீடுமன் மறுக்க மாட்ொ டனன்று காசிராசன் கருதினான்.
(141)

134.- அம்ரப பைசுைாமனிருக்குமிடத்ரதச் சார்தல்.

பின்ரனலயண்ணியலபருந்தேம்புரிதி லயன்றுகூறியபிதாரேயும்
அன்ரனதன்ரனயும்ேைங்கிநீடுசது ைந்தயானமிரசயம்புயப்
லபான்ரனலேன்லைாளிலகாள்சாயலாளிரு புைத்துமாதர்பலர்லபாலிவு
தன்ரனேந்துபுரடசூ வேகியம தங்கிரமந்தனகர்சாைவே. [டன்

(இ -ள்.) பின்ழன- பிறகு, எண்ணிய - (நீ) நிழனத்துள்ள, டபருந்தவம் - மிக்கதவத்ழத, புரிதி -

டசய்வாய், என்று-, (கூறினான்); கூறிய - (அங்ஙனம்) டசான்ன,பிதாழவஉம் - தகப்பழனயும், அன்ழன
தன்ழனஉம் - தாழயயும், வணங்கி-, நீடு -நீண்டுள்ள, சதுரந்தயானம் மிழச - பல்லக்கின்மீது,
அம்புயம் டபான்ழன டவன்று ஒளிடகாள் சாயலாள்- தாமழரமலரில் வாழ்பவளான இலக்குமிழயச்
சயித்துஒளிழயக்டகாண்ெ டமல்லியலான அம்ழப, மாதர்பலர் - பலமங்ழகமார், தன்ழன-,வந்து-
அழெந்து, இருபுறத்துஉம்-, டபாலிவுென்- அைகாக, புழெசூை - சூழ்ந்திருக்க,ஏகி - (அங்கு நின்றும்)
தபாய், யம தங்கி ழமந்தன் - சமதக்கினிமுனிவனுழெயகுமாரனாகிய பரசுராமன், நகர் -
இருக்குமிெத்ழத, சார - தபாய்ச்தசர,- (எ-று.) 'புகல"(135) என இழயயும்.

132- ஆம் கவியில்வந்த "தந்ழத" என்பதற்கு முடிக்குஞ் டசால் தவண்டி, 'என்று' என்பதன்பின்
'கூறினான்' என்று வருவிக்கப்பட்ெது. இங்ஙன் முடிக்காவிடின்இச்டசய்யுளில் 'பிதாழவ' என
வருவதனால் அந்தச்டசய்யுளில் நின்ற 'தந்ழத' என்பதுபயனின்றா டயாழியும். யமதங்கி = ஜமதக்நி.
(142)

135.- அம்ரப பைசுைாமரன யரடந்து தன்குரைரயத் லதரிவிக்க,

அேனும் அேள்குரைரய முடிப்பதாக உறுதிகூைல்.

காசிைாசன்மகலைன்றுேந்தனலைார் கன்னிலயன்றுகரடகாேவலார்
ோசநாறுதுைவோனுடன்புகல ேருகலேன்ைபின்மடந்ரதவபாய்
ஆசினாலுரைேகுத்துமுற்லசய லரனத்துமண்ைலடிலதாழுதுபின்
வபசினாைேனும்யாமுடிக்குேமி லதன்றுலமய்ம்ரமலயாடுவபசினான்.

(இ -ள்.) கழெ காவதலார் - வாயிற்காவலர், வாசம் நூறு துளதவானுென் - நறுமணம் வீசுகின்ற

திருத்துைாய்மாழலழய யணிந்த பரசுராமனிெத்து, காசிராசன் மகள்என்று ஓர் கன்னி வந்தனள் என்று
புகல - காசிராசன் டபண்டணன்று ஒருகன்னிழகவந்துள்ளாடளன்றுடசால்ல,- (அந்தப்பரசுராமன்),
வருக என்று பின்- 'வருவாயாக' என்று டசான்ன பின்பு, மெந்ழத - இந்தப் டபண், தபாய்-
(பரசுராமனிருக்குமிெஞ்)டசன்று, முன் ஆசினால் உழர வகுத்து - முதலில் வாழ்த்தினால் தபசி
[வாழ்த்தி], பின்- பிறகு, அண்ணல் அடிடதாழுது - டபருழமயிற்
சிறந்ததானாகியஅந்தப்பரசுராமனுழெய பாதங்களில் வணங்கி, டசயல் அழனத்துஉம் தபசினாள் -
(முன்தன) நிகழ்ந்த டசய்திகழளடயல்லாஞ் டசான்னாள்; அவன்உம் -அந்தப்பரசுராமனும், இது -
இந்தஉன்கருத்ழத, யாம்-, முடிக்குவம் -நிழறதவாற்றுதவாம், என்று-, டமய்ம்ழமடயாடு -
உறுதியாக, தபசினான்-டசான்னான்;

முன்நிகழ்ந்தது - மணமாழலழயச் சாலுவனுக்குச் சூட்ெக் கருதியது முதலியன. ஆசினால் -

விழரதவாடுஎன்பாருமுளர். (143)

136.- பைசுைாமன் அம்ரபயுடன் வீடுமனதுநகரைச் வசை அன்னான்

எதிர்லகாண்டு அப்பைசுைாமரன ேைங்குதல்.

ேைதன்வீைமழுோலவநககுல மன்னர்வேைைமரலந்தவகான்
இைதமீதேளுடன்கைப்லபாழுதி வனறிரயயிருதினத்தினில்
விைதமாபைைலமனேணிந்ததிைல் வீடுமன்பதியின்வமேலும்
சைதமாகலேதிர்லகாண்டேன்சிை மிேன்பதத்தினிரடசாத்தினான்.

(இ-ள்.) வரதன் - (தவண்டுவார்க்கு தவண்டிய) வரத்ழதக் டகாடுப்பவனும், வீரம்மழுவால் அதநக

குலம் மன்னர் தவர் அறமழலந்த தகான் - வீரத்ததாடுகூடியமழுப்பழெயால் பலகுலத்தில்
ததான்றிய அரசரும் வமிசநாசமாகுமாறு டபாருததழலவனுமாகிய அந்தப்பரசுராமன், கணம்
டபாழுதின் - ஒருகணப்தபாதிற்குள்தள,இரதம்மீது - (தன்) ததரின்மீது, அவளுென் - அந்த
அம்ழபயுெதன, ஏறி-,- ஐ இருதினத்தினில் - பத்துத்தினங்களில், விரதம் ஆபரணம் என அணிந்த
திறல் வீடுமன் -விரதத்ழததய ஆபரணமாகப் பூண்ெ வலிழமயுள்ள வீடுமனுழெய, பதியின் -
பட்ெணத்திதல [அஸ்திநாபுரியிதல], தமவலும் - தசர்ந்தவுெதன,- சரதம் ஆக -(மனத்தில்)
அன்புததான்ற, எதிர் டகாண்டு-, அவன் - அவ்வீடுமன், சிரம் - (தன்)சிரழச, இவன் பதத்தினிழெ -
இந்தப் பரசுராமன் பாதத்திதல, சாத்தினான் -தசர்த்தினான்; (எ-று.)

சரதம் - உண்ழமடயன்பாருமுளர்; மூன்ழனயடபாருளில், ஸரஸ டமன்ற வெடசால்லின் விகாரம்.

(144)

137.- வீடுமன் பைசுைாமரன யுபசரித்தபின், பைசுைாமன்

அம்ரபரய மைந்துலகாள்ளுமாறு வீடுமனிடம் கூறுதல்.

தனக்குவின்ரமநிரலயிட்டவகாரேலயாரு தமனியத்தவிசில்ரேத்துநீ,
எனக்குநன்ரமதைேந்தநற்ைே மிருந்தோலேனவிருந்தபின்,
கனக்கும்லேண்டைைேடமுரலப்லபரிய கரியகண்ணியிேள் காதலால்,
உனக்குமன்ைல்லபைவுரியைாகுலகன வுேரகவயாடேனுரைக்கவே .

நான்குகவிகள் - ஒருடதாெர்.

(இ-ள்.) தனக்கு-, வின்ழம - வில்லின்நிழலழமழய, நிழலயிட்ெ - நிழலயாகவுணர்த்திய, தகாழவ -

உபாத்தியாயனான பரசுராமழன, ஒரு தமனியம் தவிசில் ழவத்து - ஒரு
டபாற்பீெத்திலிருக்கச்டசால்லி, 'நீ-, எனக்கு-, நன்ழம தர -மிக்க தமன்ழமழயத் தருமாறு, வந்த -
(இங்கு) எழுந்தருளிய, நல் தவம் - (என்னுழெய) சிறந்த தவம், இருந்த ஆ இருந்தவழக (என்தன!)',
என - என்று (வீடுமன்) முகமன்கூற, இருந்தபின் - (பரசுராமன் அந்தத்தமனியத் தவிசில் தங்கி)
இருந்தபின்பு,- 'டவள் தரளம் வெம் கனக்கும் முழல டபரிய கரிய கண்ணி இவள் -
டவண்ணிறமுள்ள முத்துவெ மணிந்த பருத்த தனங்கழளயும் டபரியனவும்கரியனவுமான
கண்கழளயுமுழெய இந்த அம்ழப டயன்பவள், காதலால் -ஆழசதயாடு, உனக்கு-, மன்றல்டபற -
மணந்துடகாள்ளுதற்கு, உரியள் ஆகுக-, என- என்று, உவழகதயாடு - மனமகிழ்ச்சிதயாடு, அவன் -
அந்தப் பரசுராமன், உழரக்க- டசால்ல,-(எ-று.)- ஆகுடகன - டதாகுத்தல். டபரியகரியகண் - ஈரழெ.
(145)

138.- இதுவும் அடுத்தகவியும் - வீடுமன் தன்விைதத்ரதத்

லதரிவித்துப் பைசுைாமனிடம் அம்ரபரய மைந்துலகாள்ை
மறுத்தரதத்லதரிவிக்கும்.

இன்லசாலாலேனிலகாண்ட லேந்ரதமுத லின்பமன்ைலினிலதய்தநான்,

ேன்லசாலாலிைதமைமுவைலனன மனத்தினால்விைதமன்னிவனன்,
நின்லசால்யாேருமைாலைனக்கருதி நீயுரைப்பினுநிகழ்ந்தவிப்,
புன்லசாலான தினிமாதேத்தின்மிகு புனிதலேன்லசவிலபாறுக்குவமா.

(இ-ள்.) இன்டசாலால் - இனிய டசால்லினால், அவனி - உலகத்தாழர, டகாண்ெ- (தன்)

வசமாக்கிக்டகாண்ெ, எந்ழத - என் தந்ழத, முதல் - முன்பு, இன்பம் மன்றல்- இன்பத்ழத
யனுபவிதற்குஉரிய விவாகத்ழத, இனிது எய்த- இனிதுடபறுமாறு, வன் டசால்-சபத வார்த்ழதகளால்,
'நான்-, இரதம் மணம் - இன்பமனுபவித்தற்குரியவிவாகத்ழத, உதறன் - டபறாமலிருப்தபன்,' என -
என்று, மனத்தினால் -மனப்பூர்வமாக, விரதம் - ஒருவிரதத்ழத, மன்னிதனன் - டபாருந்திதனன்:
நின்டசால்யாவர்உம் மறார் என கருதி நீ உழரப்பின்உம் - உன்னுழெய டசால்ழல எவரும்மறுத்துச்
டசால்லாடரன்று கருதி நீ (என்ழனமணந்துடகாள்ளுமாறு) கூறினாயானாலும்,மாதவத்தின் மிகு
புனித - டபருந்தவத்தினால் மிக்க பரிசுத்த மூர்த்திதய! நிகழ்ந்த இபுன்டசால் ஆனது -
(உன்னிெத்தினின்று) வந்த இந்த அற்பமான டசால்லாகியழத,இனி - இப்தபாது,- என் டசவி
டபாறுக்கும் ஓ - என்டசவி தயற்று நிற்குதமா? (எ -று.)

குருவின்டமாழி தள்ளத்தகாத டதன்றலும், விரதம்பூண்ெ எனக்கு இது புன்டமாழியாகுதலால்,

இதழனக் தகதளடனன்றான். இரதம் = ரதம்: புணர்ச்சி. (146)

139. கைம்புகுந்தேரைமீைவேகுதல் லகாடாதகார்முகவிவனாதவகள்,

உைம்புகுந்தினிதிருக்குநற்கடவு ளுன்ரனயன்றியிரல
யுண்ரமவய,
ேைம்புரனந்தேநுைாகவபாகமிகு மாதர்மங்ரகயர்
லபாருட்டினால்,
விைம்புமிந்தலமாழிலயாழிகலேன்ைனுயிர்வேண்டுலமன்னினும்
ே ங்குவேன். (இ-ள்.) களம் புகுந்தவழர மீள ஏகுதல் டகாொத கார்முகம் விதனாத -
தபார்க்களத்தில் புகுந்தாழர மீண்டுதபாகுமாறு இெங்டகாடுக்காத
[எதிர்த்தாழரக்டகான்தறதீர்க்கின்ற] விற்டறாழில் விதனாததன! தகள்-: உளம் புகுந்துஇனிது
இருக்கும் நல் கெவுள்- (என்) மனத்திற்புகுந்து வாழுஞ் சிறந்த கெவுள்,உன்ழன அன்றி இழல-
உண்ழம ஏ - (இது) சத்தியதமயாம்: வளம் புழனந்தஅநுராகம் தபாகம் மிகு மாதர்
மங்ழகயர்டபாருட்டினால் - வளப்பம்டபாருந்திய [மிக்க]ஆழசயினால் நிகழும் இன்பநுகர்ச்சிக்கு
உரிய சிறந்த அைகிய மகளிரின்டபாருட்ொக,விளம்பும் - டசால்லுகின்ற, இந்தடமாழி -
இந்தப்தபச்ழச, ஒழிக - தவிர்க: என்றன்உயிர் தவண்டும் என்னின்உம் - என்னுழெய உயிதர
தவண்டுடமன்றா டயனினும்,வைங்குதவன் - தந்திடுதவன்; (எ -று.)

குருதபச்சுத் தட்ெக்கூொது: எனினும், விரதமும் தவிரக்கூொது: ஆதலால், விரதபங்கஞ் டசய்யாமல்

நான் இருக்க நீ எது தகட்ொலுந் தருதவடனன்றனன் வீடுமடனன்க. களம்... விதனாத - நீ
தபார்புரிவாயானாலும் நான் அஞ்சி என்டகாள்ழகழயவிதெ டனன்ற குறிப்பினது. மாதர்-அைகு.
(147)

140.- வீடுமன் மறுத்துப்வபசியது வகட்டு, பைசுைாமன்

லபாருமாறு வதர்மீது ஏறுதல்.

மறுத்திேன்புகலவீரியன்புயலமா ைாயிைந்துணிலசய்மழுவினான்,
லேறுத்தனந்தைலமழுந்திருந்துகரை யழியும்வேரலநிகர்லேகுளியன்,
கறுத்தலநஞ்சினன்லேளுத்தவமனிய னுைச்சிேந்தவிருகண்ணினன்,
லபாறுத்தவில்லினன்விரைந்துவதர்மிரச புகுந்தனன்லபரிது
வபார்லசய்ோன்.

(இ-ள்) இவன் - இந்தவீடுமன், மறுத்து புகல - (குருவின் வாசகத்ழத) மறுத்துச்டசால்ல, வீரியன் புயம்
ஒர் ஆயிரம் துணி டசய் மழுவினான் - கார்த்தவீரியனுழெய ஓராயிரம் புஜத்ழதத் துண்டித்த
மழுப்பழெழய யுழெயனான பரசுராமன், அனந்தரம் - பிறகு, டவறுத்து- (வீடுமனிெத்தில்)
டவறுப்புக்டகாண்டு, எழுந்திருந்து-, கழர அழியும் தவழல நிகர் டவகுளியன் - கழரமீறிச் டசல்லுங்
கெழலடயாத்த சினத்ழதயுழெயவனாகி,- கறுத்த டநஞ்சினன் - தகாபங்டகாண்ெ
டநஞ்ழசயுழெயவனும், டவளுத்த தமனியன்- (அதனால்) டவண்ழமயழெந்த
உெழலயுழெயவனும், உற சிவந்த இரு கண்ணினன்- மிகச் சிவந்த இரண்டு
கண்கழளயுழெயவனும், டபாறுத்த வில்லினன் - (ழகயிற்) டகாண்ெ வில்ழலயுழெயவனுமாகி,-
டபரிது தபார் டசய்வான்- டபரும்தபார் டசய்யும் எண்ணங்டகாண்டு, விழரந்து-, ததர்மிழச
புகுந்தனன் - ததரின் மீது ஏறினான்; (எ-று.)

சுழரயழியும் தவழலநிகர் டவகுளியன் - அளவிெமுடியாத தகாபத்ழத யழெந்தவன்.

டவகுளிச்சுழவ இச்டசய்யுளிற் காணத்தக்கது. வீரியன் - கார்த்தவீரிய டனன்பதன் நாழமகததசம்.
மூன்றாமடியில் முரண்டதாழெ காண்க. கார்த்தவீரியன் தன்பிதாழவக் டகான்றதனால் அவழனப்
பரசுராமன் டகான்றாடனன்பது, சரிதம். (148)

141.- 'விைதந்தேறுேரதவிடக் குருவுடன்லபாருது

மாண்டாலும் நன்று' என்று வீடுமனும் லபாருமாறு
வதரிவலறுதல்.

லேருவுடன்லைாழுதுகங்ரகரமந்தனடி வீ வுஞ்சினமிகுத்தலால்
உருவுடன்ைனியிருக்குநீள்விைதம் ேழுவிநானைகமுறுேதின்
குருவுடன்லபாருதுமடிதனன்லைன நிரனந்துதாலமுயர்லகாடியினன்
லசருவுடன்றிடுதலுன்னிவயறின னரமந்துநின்ைலதாருவதரின்வமல்.

(இ-ள்.) கங்ழகழமந்தன் - கங்காததவியின்குமாரனான வீடுமன், டவருவுென் -அச்சத்துெதன,

டதாழுது - வணங்கி, அடிவீைஉம் - (தன்) பாதத்தில் வீழ்ந்துதவண்ெவும்,- (பரசுராமன்), சினம் - (தன்)
டவகுளிழய, மிகுத்தலால் - மிகுதியாகக்டகாண்டிருந்ததனால்,- 'உருவுென் - (பிறருக்கு)
அச்சந்ததான்றும் நிழலயுெதன, தனிஇருக்கும் - ஒப்பற்றுள்ள, நீள் - சிறந்த, விரதம் - தநான்ழப,
நான்-, வழுவி- தவறி,நரகம் உறுவதின் - நரகத்ழத யழெவழதக் காட்டிலும், குருவுென் டபாருது
மடிதல்நன்று - (என்) ஆசிரியதனாடு தபார்டசய்து இறந்திடுதல் சிறந்ததாகும், ' என - என்று, தாலம்
உயர் டகாடியினன் - பழனமரத்ழத டயடுத்து (த் தூக்கி)க்கட்டிய டகாடிழயயுழெயவனாகிய அந்த
வீடுமன், நிழனந்து-, டசரு உென்றிடுதல் உன்னி -தபாரினால் மாறுபடுதழலக் கருத்துட்டகாண்டு,
அழமந்து நின்றது ஒரு ததரின்தமல் -சித்தமாகஇருந்தடதாரு ததரின்தமதல, ஏறினன்-; (எ-று.)-
"உருவுட்காகும்" என்பது,டதால்காப்பியம்.

142.- இதுவும் அடுத்த கவியும் - ஒருலதாடர்: பைசுைாமரன

வீடுமன் லேன்றிட, அவ்விருேருந் தம்மிருப்பிடஞ்வசர்
தரலயும், அம்ரப தேேனமரடந்தரமரயயும் கூறும்.

அவ்விைாமனுமறுத்தமன்னேனு ரமயிைண்டுதினமிகலுடன்
லேவ்விைாவுலமாழியாதுலேஞ்சமர் விரைத்தகாரலயடல்வீடுமன்
ரகவிைாயசிரலவயாடுலமய்ேலி கேர்ந்துமுன்ைைர்வுகண்டவபார்
அவ்விைாமனிகலைன்னுமாறிேரன யஞ்சிநின்லைதிைடர்க்கவே.
(இ-ள்.) அ இராமன்உம் - (அம்ழபழய மணந்துடகாள்ளுமாறு கூறிய) அந்தப்பரசுராமனும், மறுத்த
மன்னவன்உம் - (அச்டசால்ழல) மறுத்துக்கூறிய க்ஷத்திரியனான வீடுமனும், ஐ இரண்டு தினம் -
பத்துநாள், இகலுென் - மாறுபாட்டினுெதன, டவவ் இரா உம் ஒழியாது - டகாடிய இரவிலுங்கூெ
நீங்காமல்[இரவும் பகலுமாக], டவம்சமர் - டகாடியதபாழர, விழளத்தகாழல-,- அெல் வீடுமன் -
வலிழம டபாருந்திய வீடுமன், முன் - முன்பு, ழக விராய சிழலதயாடு - ழகயிற்டபாருந்திய
வில்லின்மூலமாக, டமய் வலி கவர்ந்து - (அந்தப் பரசுராமனுழெய)உெல்வலிழமழயப் பறித்துக்
டகாண்டு, தளர்வுகண்ெ - தளர்ச்சிழயயுண்ொக்கிய, தபார்- தபாரில்வல்ல, அ இராமன் நிகர் -
அந்தத்தசரதராமன் நிகராவான், என்னும் ஆறு- என்று (கண்ெவர்) டசால்லுமாறு, (அப்பரசுராமன்
வலிழமழயக் கவர்ந்திெப்பிறகுஅவ்விராமன்),- இவழன- இந்த வீடுமழன, எதிர் அெர்க்க
அஞ்சிநின்று - எதிர்த்துப்டபாருதற்கு அச்சமழெந்து நின்று,-(எ-று.) "ஓடி... ஊர்புகுந்தனன்" (143) என்று
டதாெரும்.

தசரதராமன் சிவதனுழசடயாடித்துச் சீழதழய மணந்து டகாண்டு அதயாத்திக்குவரும் டநறியிதல

பரசுராமன் எதிர்ப்பட்டு அவ்விராமபிராழன வலுவிற்தபாருக்குஅழைக்க, அவன் அந்தப்
பரசுராமழன வில்லின்மூலமாக வலிழமழயக்கவர்ந்துதளர்வுறச் டசய்தழம இராமாயணத்திற்
பிரசித்தம். (150)

143. ஓடிமீைமழுவமவுபாணிதன தூர்புகுந்தனனுேந்துபல்

வகாடிவபைைசர்துதிலயடுக்கநதி குமைனுந்தனகர்குறுகினான்
நாடிமாரலயிடேந்தகாசிபதி நல்குலமால்குமிரடநவ்வியும்
ோடிோடியினியரமயுலமன்றுதே ேனமரடந்தனண்மடங்கி[வய.

(இ-ள்.) ஓடி- (புறங்டகாடுத்து) விழரந்துடசன்று, மீள - மீண்டும், மழுதமவு பாணி -

பரசுடபாருந்தியழகழயயுழெய பரசுராமன், தனது ஊர் புகுந்தனன்-:நதிகுமரன்உம்- கங்காநதியின்
குமாரனிாகிய வீடுமனும்,- பல் தகாடி தபர் அரசர்-,உவந்து - மன மகிழ்ந்து, துதி எடுக்க - ததாத்திரஞ்
டசய்ய, தன் நகர் குறுகினான் -தன்இருப்பிெஞ்தசர்ந்தான்: நாடி - விரும்பி, மாழலஇெ -
மணமாழலழயச் சூட்டுமாறு,வந்த-, காசிபதி நல்கும் ஒல்கும் இழெ நவ்வி உம் -
காசியரசன்டபற்றதளர்ந்துடமலியும் இழெழயயுழெய மான் தபான்றவளான
அம்ழபடயன்பவளும், வாடிவாடி - மிகவும் மனந் தளர்ந்து, இனி அழமயும் - இனி (த்
தவஞ்டசய்ததல எனக்கு)அடுக்கும், என்று-, மெங்கி- (மணஞ்டசய்து டகாள்ளும் முயற்சியினின்று)
மீண்டு, தவவனம் அழெந்தனள் - ததபாவனத்ழதச் தசர்ந்தாள்; (எ-று.)

அழமயும் - மணஞ்டசய்துடகாள்ள முயல்வது தபாலும் எனினுமாம். வாடிவாடி- மிகுதிப்டபாருளது,

மழுதமவுபாணி -அன்டமாழித்டதாழக. (151)
 144.- இந்தவீடுமரன லேல்லுஞ் சூைனாவேலனன்று உறுதி லகாண்டு
அந்த அம்ரப லபருந்தேமியற்றுதல்.

லேம்ரபயாடைேமாயலேன்றிடு விகங்கைாசலனனவீடுமன்
தும்ரபயாடமரின்மாயலேல்லேல சூைனாகுேனியாலனனா
ேம்ரபவமாதுமுரலேம்ரபவீசுகு ல் ேம்ரபமன்னுலமழில்ேரிலகா[ள்கூர்
அம்ரபமானும்விழியம்ரபலயன்பேளு மரியமாதேமியற்றினாள்.

(இ-ள்.) டவம் ழப ஆடு அரவம் - டகாடியபெத்ழதடயடுத்து ஆடுகின்ற சர்ப்பம், மாய - ஒடுங்கும்படி,

டவன்றிடு - சயிக்கின்ற, விகங்கராசன் என - பட்சிகட்குஅரசனான கருென்ஒப்புஆகுமாறு, தும்ழப
ஆடு அமரின் வீடுமன் மாய -தும்ழபமாழலசூடிக்டகாண்டு டசய்யப்படுகின்ற தபாரிதல வீடுமன்
உயிரிறக்கும்படி,டவல்ல வல - டவல்லும் வல்லழமடபற்ற, சூரன் ஆகுவன் யான் -
சூரனாதவன்யான், எனா என்றுடசால்லி,- வம்ழப தமாதுமுழல - கச்ழச தமாதுகின்றதனங்கழளயும்,
வம்ழப வீசு குைல் - வாசழன வீசுகின்ற கூந்தழலயும், வம்ழபமன்னும் எழில் - புதுழமடபாருந்திய
அைழகயும், வரிடகாள் கூர் அம்ழப மானும் விழி - டசவ்வரிபரந்த கூரிய அம்ழபடயாத்த
கண்கழளயுமுழெயவளான, அம்ழப என்பவளும்-, அரிய மாதவம் -அருழமயான டபருந்தவத்ழத,
இயற்றினாள் - டசய்தாள்; (எ-று.)

விஹங்கராஜன் - வெடசாற்டறாெர். வம்புஎன்பது டவவ்தவறு டபாருளில் வந்தது-

லசாற்பின்ேருநிரல . அரவம்வீடுமனுக்கும், விகங்கராசன் அம்ழபக்கும் உவழம.தும்ழப -
டபாரச்டசல்தவார் தரிக்கும் மாழல. (152)

145.- அம்ரபயின் லபருந்தேம்.

தாளிைண்டினிலலார்தாண்மடக்கிலயாரு தாளில்ரேத்தரம
சரமத்தலபான்,
வதாளிைண்டிரனயுமீலதடுத்துநனி லதாழுதியக்கி துரையடியிவல,
ோளிைண்டரனயவிழிமலர்த்திநிரை ோவிநீரினிரட ோனுவைார்,
நாளிைண்டதலனாரடயிைண்டுலமாரு நாலைனும்படி நடக்கவே.

இரண்டுகவிகள் - ஒருடதாெர்.

(இ - ள்.) தாள் இரண்டினில் - இரண்டுபாதங்களுள், ஒர் தாள் மெக்கி - ஒருதாழளமெக்கி, ஒரு தாளில்
ழவத்து - மற்டறாருதாளின் தமல் ழவத்துக்டகாண்டு,அழம சழமத்த டபான் ததாள் இரண்டிழனஉம்
- மூங்கிழலடயாத்த அைகியததாள்கள்இரண்ழெயும், மீது எடுத்து - தமதலதூக்கியவண்ணம்.
நனிடதாழுது- நன்குகுவித்து,இயக்கி துழண அடியிதல - தருமததவழததபான்ற தன் இரண்டு
பாதங்களிதல, வாள்இரண்டு அழனய விழி மலர்த்தி - இரண்டு வாட்பழெ தபான்ற (தன்)
இரண்டுகண்கழளயும் மலரழவத்து, நிழற வாவிநீரின் இழெ - நிழறந்துள்ள வாவியின் நீரிதல,வான்
உதளார் இரண்டு நாள் அதடனாடு ஐ இரண்டுஉம் - ததவர்களின்பன்னிரண்டுநாள்கள்
[பன்னிரண்டுவருஷங்கள்], ஒருநாள் எனும்படி நெக்க -ஒருநாள்தபாலக் கழிய,- (எ-று.)- "அருந்தவ
முயன்றபின்" (146) என்றுடதாெரும்.(152)

அம்ழப டபருந்தவமுயன்ற தன்ழம கூறியது, இது. மானிெவர்க்கு ஒருவருெம்ததவர்கட்கு

ஒருநாடளனப்படும். இயக்கி-ஆகுடபயர். இயக்கி- தருமததவழத அல்லதுகாளி என்பாருமுளர்.
இச்டசய்யுளிலுள்ள விழனடயச்சங்களுக்டகல்லாம் அடுத்தடசய்யுளில் அம்ழபழயக் குறிக்குஞ்
டசாற்டறாெர் எழுவாயாகும். (153)

146.- அம்ரப சிகண்டியாதல்.

முயலிலாமதிமுகத்தினாலைாருேர் முயலருந்தேமுயன்ைபின்
புயலிலாதமினலலாத்தலமய்யிலலாளி புரியியக்கிதனதருளினான்
மயிலனாடனதுேடிேகற்றியிகல் யாகவசனனதுேயினிரடச்
லசயலிலாறுமுகனிகலைனத்தகுசி கண்டியாயினள்சிைக்கவே.

(இ-ள்.) ஒருவர் முயல் அருந் தவம் - ஒருத்தர் முயன்று டசய்வதற்கு அருழமயான டபருந்தவத்ழத,
முயன்றபின் - முயற்சிதயாடு டசய்தபின்பு, - முயல் இலா மதிமுகத்தினாள் - முயற்கழற யில்லாத
சந்திரன் தபான்ற முகத்ழதயுழெய, மயில் அனாள் - மயில் தபான்ற சாயழலயுழெய அம்ழப,- புயல்
இலாத மினல் ஒத்த டமய்யில் - தமகத்திலிராத [தனிப்பட்டுள்ள] மின்னழலடயாத்த உெம்பில், ஒளி
புரி - ஒளிமிக்க,இயக்கி தனது - தருமததவழதயின், அருளினான் - கருழணயினால், தனது
வடிவுஅகற்றி - தன்னுழெய அந்தவடிவத்ழத டயாழித்து, இகல் யாகதசனனது வயினிழெ -
வலிழமழயயுழெய யாகதசனனுழெய இெத்திதல, டசயலில்- (தன்னுழெய)வீரச்டசய்ழகயினால்,
ஆறுமுகன் நிகர் என தகு - அறு முகக்கெவுள் ஒப்பாவடனன்றுடசால்லத்தகுமாறு, சிறக்க -
சிறப்புற்றிருக்க, சிகண்டி ஆயினள் - சிகண்டியானாள்; (எ-று.)

அம்ழப தவஞ்டசய்து அத்தவத்தின்பயனால் வீடுமழனக் டகால்லுமாறு அந்தவடிவத்ழத நீங்கிச்

சிகண்டி டயன்ற தபர் டபற்றுத் ததவதசனாபதியான அறுமுகக்கெவுளுக்கு ஒப்பான பராக்கிரமச்
டசயலுெதன துருபதனிெத்துத் ததான்றினடளன்க. யாகதசனன் - துருபதன். முயல் - முயல்வடிவாகத்
ததான்றுங் களங்கத்துக்கு,ஆகுடபயர். முயலிலாமதி, புயலிலாத மினல் -
இல்டபாருளுவழம.வீடுமன்பரசுராமதனாடுதபார்புரிந்ததுமுதலியஇந்தச் சரித்திரம் பாலபாரதத்து
இல்ழல:வியாசபாரதத்திலும் உத்திதயாக பருவத்திலுள்ளது. மயலிலாெனது என்றும்பாெம்.
(154)
 147.- விசித்திைவீரியன் இன்பமனுபவித்து,
க்ஷயவைாகத்தால் விண்ணுலகரடந்தரம.

மணிமுடிக்குரிய நிருப னுங்கடிலகாண் மாதர் தங்கரை

மகிழ்ச்சியால்,
அணிலப ைத்தழுவி யின்ப வேரலயி னழுந்தி நாள்பல கழிந்த
பின்,
பிணிக ளுக்கைலச னும்லப ரும்பிணி பிணித்து ோழ்வினி
நணித்லதனப்,
பணிமு டிப்புவி யிைங்க ரேகிலயாரு பற்றி லாதலநறிபற்றினான்.

(இ-ள்.) மணி முடிக்கு உரிய நிருபன்உம் - அைகிய கிரீெத்துக்கு உரியவனானவிசித்திரவீரியனும்,

கடிடகாள் - விவாகத்திற் டகாண்ெ, மாதர் தங்கழள - (அம்பிழகஅம்பாலிழக என்ற) மகளிழர,
மகிழ்ச்சியால் - மனமகிழ்ச்சிதயாடு, அணி டபற தழுவி- அைகுடபாருந்த ஆலிங்கனஞ்
டசய்துடகாண்டு, இன்பம் தவழலயின அழுந்தி -இன்ப சமுத்திரத்திதல முழுகி, பலநாள் கழிந்த பின்
- பலநாள் நீங்கினபின்,பிணிகளுக்கு அரசு எனும் - தநாய்களுக்கு அரசடனன்று டசால்லத்தக்க,
டபரும் பிணி- டகாடிய வியாதியினால், பிணித்து - டகாள்ளப்டபற்று, இனி வாழ்வு நணித்துஎன -
இனி தமலுலகவாழ்க்ழக சமீபித்திட்ெது என்று கருதி, பணி முடி புவிஇரங்க - ஆதிதசஷனது
சிரசிதல யுள்ள பூமியிலுள்ளார் இரக்கங்டகாள்ள, ழவகி - தங்கியிருந்து, ஒரு பற்று இலாத டநறி -
பற்ழறவிட்டு அழெயப்படும் இெமான வானுலகத்ழத, பற்றினான் - அழெந்திட்ொன்; ( எ-று.)

ராஜயக்ஷ்மா என்ற க்ஷயதராகம் மிகுதபாகத்தால் விசித்திர வீரியனுக்குத் ததான்ற, அதனாதல யிறந்து

வானுலகழெந்தனன் அந்த அரச டனன்க. (155)

குருகுலச்சருக்கம் முற்றிற்று.

இைண்டாேது
சம்பேச்சருக்கம்

(கதாநாயகரான தருமன் முதலிதயாரின்) பிறப்ழபப்பற்றிக் கூறுஞ்சருக்கம் என்றுடபாருள்படும்.

சம்பவம் = ஸம்பவம்: பிறத்தடலன்று டபாருள். இதில், விசித்திரவீரியனுழெய மழனவியரான
அம்பிழக அம்பாலிழகயர்பால் திருதராட்டிரனும்பாண்டுவும் ததான்றியதும், திருதராட்டிரன்
மழனவியான காந்தாரியினிெத்தும்பாண்டுவின்மழனவியரான குந்தி மாத்திரியரிெத்தும்
துரிதயாதனன் முதலியநூற்றுவரும் பஞ்சபாண்ெவரும் ததான்றியதும், பாண்டு இறந்ததும்,
இம்மக்களின்வளர்ச்சியும் கூறப்படும்.
 1. கடவுள் ேைக்கம்.

அரிய கங்குலி னன்ரனதன் ேடிவுலகாண் டலரகயா கியநங்ரக

பரிவு லபாங்கேந் லதடுத்தரைத் துேந்துைம் பரிந்துடன் பாைாட்ட
உருகு மாமுரலப் பாலுட னேளுயி ருண்டழு முருகார்லமய்
கரிய வகாேலன் லசய்யதாண் மலர்கலைன் கருத்ரதவிட் டகலாவே.

(இ-ள்.) அரிய கங்குலின் - (டசறிந்த இருளால் இணங்குதற்கு) அருழமயான இராப்தபாதில், அலழக

ஆகிய நங்ழக-(இயற்ழகயிற்)தபயான டபண், அன்ழன தன்வடிவுடகாண்டு - தாயின்
வடிழவக்டகாண்டு, பரிவு டபாங்கவந்து - அன்பு டபாங்கப்டபற்றவள் தபான்று வந்து, எடுத்து-,
அழணத்து - தழுவி, உவந்து - மகிழ்ந்து, உளம் பரிந்து - மனத்திலிரக்கங்டகாண்டு, உென் -
அப்பரிவுென், பாராட்ெ- பாராட்ொநிற்க,- உருகும் மா முழலப்பாலுென் - டபருகுகின்ற மிக்க
முழலப்பாலுெதன, அவள் உயிர் உண்டு - அந்தப்தபய்ச்சியின் முழலழயயுண்டு, அழும் -
அழுபவனான, முருகுஆர் - இளழம நிழறந்த, டமய் - உெல்பழெத்த, கரிய- கருநிறமுள்ளவனான,
தகாவலன் - இழெயனான ஸ்ரீகிருஷ்ணனுழெய, டசய்யதாள்மலர்கள் - டசந்நிறமுள்ள
தாமழரமலர்கள், என் கருத்ழத விட்டு-, அகலா -(ஒருதபாதும்) நீங்காது நிற்கும்; (எ -று.)

தகாபாலனது திருவடித்தாமழர மலர்கழளதய அனவரதமுஞ் சிந்திப்தபடனன்பதாம்.

பாலுண்படதன்ற வியாஜத்தினாற் பூதழனயுயிழரத் திருமால்உண்ொடனன்க.

இதுமுதல் நாற்பத்திரண்டுகவிகள் - டபரும்பாலும் முதற்சீடரான்று மாச்சீரும்,ஈற்றுச்சீடரான்று

காய்ச்சீரும், மற்ழற நான்கும் விளச்சீருமாகவந்த அறுசீராசிரியவிருத்தங்கள்.
(156)

2.- இைந்தரமந்தனுக்குச் லசய்யவேண்டிய சடங்குகரைச் லசய்தபின்,

வீடுமன் ேருந்துரகயில், தாய் கூைத் லதாடங்கல்.

இைந்தரமந்தனுக்குரியலதன் புலத்தேர்யாேருங்களிகூைச்
சிைந்தநான்மரைவிதியினா லுலகியல்லசய்தபின்லசழுந்திங்கள்
மரைந்தயாமினிநிகலைனக் குருகுலமன்மயக்குறுலமல்ரல
அைந்தோேரகதுைந்தோ ைைசனுக்கன்ரனமற்றிதுலசான்னாள்.

(இ-ள்,) இறந்த ழமந்தனுக்கு - (க்ஷய தராகத்தால்) இறந்திட்ெ விசித்திரவீரியனுக்கு, உரிய -

டசய்யதவண்டிய செங்குகழள, டதன்புலத்தவர் யாவர்உம் களி கூர - டதன்திழசயிலுள்ளவரான
பிதிருததவழதகள்எல்லாரும் மகிழ்ச்சிமிக, சிறந்த நான்மழற விதியினால் - சிறப்புற்ற
தவதவிதிப்படி,உலகு இயல் - உலகில் நிகழும் இயல்பின்படிதய, டசய்தபின்-,-
டசழுந்திங்கள்மழறந்த யாமினி நிகர் என - விளங்குந் தன்ழமயுள்ள சந்திரன் மழறயப் டபற்ற
இரவுஒப்பு என்னுமாறு, குரு குலம் மன்- குருகுலத்தழலவனான வீடுமன், மயக்குஉறும்எல்ழல -
தசாகமயக்கத்ழத அழெயும்தபாது,- அறம்தவா வழக - (பிதாவின்விருப்பத்ழத
நிழறதவற்றுதடலன்ற) தருமம் தவறாதவாறு, துறந்த -(மண்டபண்ணாழசகழளத்) துறந்தவனான,
வாள் - ஒளிடபாருந்திய, அரசனுக்கு -வீடுமராசனுக்கு, அன்ழன - சந்தனுவின் மழனவியான காளி.
மற்று-பின்பு, இது-இவ்வார்த்ழதகழள, டசான்னாள்-; (எ -று.)- அன்ழன டசால்லியழத,
தமலிருகவிகளிற் காண்க.

உரிய - டபயர்: டபயடரச்சடமனக்டகாண்டு, உலகியல் - செங்கு என்றுமாம். விசித்திரவீரியனிறந்த

துயரினால் மயங்கும் வீடுமனுக்கு, சந்திரன் நீங்கியதனாலான இருளினால் விளக்கமற்றிருக்கும்
யாமினி உவழம. துறந்து வாைரசனுக்குஎன்றும்பாெம். (157)

3.-இதுவும் அடுத்த கவியும் - ஒருலதாடர்:காளி லகாழுந்தி

யரிடத்து மகரே யுண்டாக்குமாறு வீடுமனிடம் லசால்ல,
வீடுமன் மறுத்துக்கூைரலத் லதரிவிக்கும்.

ரமந்தவகட்டிநின்றுரைேன் ோனரடந்தபின்மதிமுதலலனத்தக்க
இந்தமாமைபரும்பனிப் பரகச்சிைத்லத லிலயாத்ததுமன்வனா
முந்ரதநான்மரைமுதலிய நூல்களின்முரைரமநீயுைர்கிற்றி
எந்தநீர்ரமயினுய்ேலதன் ைறிகிவலனிடரினுக்கிருப்பாவனன்.

(இ-ள்.) ழமந்த - குமாரதன! தகட்டி - தகட்பாய்: நின் துழணவன் - உனது உென்பிறந்தான், வான்
அழெந்தபின் - விண்ணுலகத்ழத யழெந்தபின்பு, 'மதி முதல்சந்திரதன குலமுதல்வன்,' என தக்க -
என்று டசால்லுந் தகுதிடபற்ற, இந்த மா மரபு - இந்தச்சிறந்தவமிசமானது, (இழெயறாழமக்குக்
காரணமான புதல்வழரயில்லாழமயால்),எழிலி சிரத்து - முகிலின்தமல், [தமகத்தினால்
மழறக்கப்பட்ெ என்றபடி], அரும்பனிபழக-சூரியழன, ஒத்தது - நீ-, முந்ழத நான்மழற முதலிய
நூல்களின் முழறழமஉணர்கிற்றி-பைழமயான நான்குதவதம் முதலிய
நூல்களின்முழறழமழயயுணரவல்லாய்: எந்த நீர்ழமயின் உய்வது -
எந்தமுழறழமயினால்(இந்தக்குலம்) அழியாமல் நிற்கவல்லது? என்று - என்பழதபற்றி, அறிகிதலன்
-அறியும்வல்லழமயில்தலன்: (அதனால்), இெரினுக்கு- துன்பத்திற்கு, இருப்பு ஆதனன்-
இருப்பிெமாதனன்; (எ-று.)- மன்ஓ - அழச.

சூரியன் தமகத்தினால் மழறப்புண்டு மழுங்கிக்கிெப்பதுதபால, உன் தம்பி யிறந்தபின்

இந்தச்சந்திரகுலம் மழுங்கிக்கிெக்கின்றடதன்பது, முதலிரண்ெடியின்டபாருள்.
"அரும்பனியச்சிரத்து" என்ற பாெத்துக்கு - பனிழயக்டகாண்ெ முன்பனிக்காலத்து,எழிலி [தமகத்ழத]
டயாத்தது என்க: முன்பனிக்காலம் பனியால்மூடி மழுங்கியிருக்குடமன்க.அச்சிரம் -
முன்பனிக்காலம். (158)

4. ஈண்டுவதேைநீதியிற் லகாழுந்தியலைழின்மகப்லபைநின்னால்
வேண்டுமாலிதுதாயர்லசாற் புரிதலின்விைதமுங்லகடாலதன்ன
மூண்டுோனுருலமறிந்தவப ைைலேனமுரிந்திருலசவிலபாத்தி
மீண்டுமாநதிேயின்மிரசப் புரியிலனன்விைதமுந்தபுலமன்ைான்.

(இ-ள்.) ( 'இந்த எனதுதுன்பம்நீங்க), ஈண்டு - இப்தபாது, ததவரநீதியின் - ததவரனால்

[கணவனுென்பிறந்தவனால்] சந்ததிழய வளர்த்தாலாகிற ஓர் முழறழமப்படிதய, நின்னால்-,
டகாழுந்தியர் - உென்பிறந்தானுழெயமழனவிமார், எழில் மக டபறதவண்டும் - அைகிய புத்திரழரப்
டபறதவண்டும்: இது - இச்டசயல்,தாயர் டசால் புரிதலின் - தாய்டசால்லியழதச்
டசய்யுஞ்டசயலாதலால், விரதம்உம்டகொது - (டபண்கழளமணவாழமயாகிய) உன்னுழெய
தநான்பும் டகட்டிொது,' என்ன- என்று கூற,- வான் உருமு- தமகத்தினின்று ததான்றும் இடி, மூண்டு-,
எறிந்த-எறியப்பட்ெ, தபர் அரவுஎன - டபரியசருப்பம்தபால, முரிந்து - (மனம்) டகட்டு, இருடசவி
டபாத்தி - (தனது) இரண்டுகாதுகழளயும் (ழககளால்) மூடிக்டகாண்டு, மீண்டு மாநதி வயின்மிழச -
மறுபடியும் சிறந்தநதியாகிய கங்ழகயின் வயிற்றிதல, புரியின் -விரும்பிச் டசன்று பிறப்பதனால்,
(அப்தபாது), என் விரதம்உம் தபும் - இந்தஎன்விரதமும் ஒழியும், என்றான் - என்ற கூறினன்,
(வீடுமன்); (எ -று.) - ஆல் -அழச.

பூமியிற்டசன்று டபண்ணின்பமற்றிருக்குமாறு சாபம்டபற்ற நான் டபண்ணின்பமழெந்தால்,

இந்தப்பிறவியால் சாபத்தின் பயழன நுகராழமயால், சாபத்தின்பயழனப்டபறுமாறு மீண்டும்
பிறக்கதவண்டுவதத டயன்றனன் வீடும டனன்க. டநருப்பு தன்டவம்ழமழய விடுமானால்
அப்தபாது கங்ழக மகன் தன்பிரதிஜ்ழஞழயவிடுவான்என்று கூறியதாகப் பாலபாரதத்திலுள்ளது.
ததவரநீதிடயன்பது - கணவழனயிைந்துமகப்டபறாத ழகம்டபண்ணானவள்
சந்ததிவிருத்தியின்டபாருட்டுத் ததவரதனாடு[ததவரன் - கணவனுென் பிறந்தவன்] தசர்ந்து
மகப்டபறலா டமன்ற முழறழம. (159)

5.- பைசுைாமனால் க்ஷத்திரியகுலம் அற்றுப்வபாேதாயிருந்த

நிரலயில் முனிேைால் அைசமாதர் மகரேப்லபற்ைாற்வபாற்
லசய்விப்பவத முரைலயன்று வீடுமன் லதரிவித்தல்.

மழுலேனும்பரடயிைாமனான் மனுகுலமடிந்துழியேர்தத்தம்,
பழுதின்மங்ரகயர்முனிேை ைருளினாற்பயந்தனர்மகலேன்பர்,
எழுதுநன்லனறிமுரைரமயின் விரைப்பவதயியற்
ரகலயன்றிருரகயால்,
லதாழுதுலசான்னபின்மனந்லதளிந்தன்ரனயுந்வதான்ைலுக்குரை
லசய்ோள்.

(இ-ள்.) மழு என்னும் பழெ இராமனால் - மழுடவனப்படுகின்ற பழெக்கலத்ழதயுழெய

பரசுராமனால், மனு குலம் மடிந்தஉழி - மனுவினிெத்துநின்றுததான்றிய குலம் அழிந்திட்ெதபாது,
அவர் தத்தம் பழுது இல் -மங்ழகயர் - அந்தமனுக்குலத்ழதச்தசர்ந்த மன்னவருழெய குற்றமற்ற
மழனவிமார்,முனிவரர் அருளினால் - முனிச் சிதரஷ்ெரின் கருழணயினால், மகவு பயந்தனர் என்பர் -
மகழவப் டபற்றுக்டகாண்ெனடரன்றுகூறுவர்: எழுது - (ஸ்மிருதிகளில்) எழுதியுள்ள, நல்
டநறிமுழறழமயின் - நல்லவழியின் முழறழமயினால், விழளப்பதுஏ- (சந்ததிழயக்)
கிழளக்கச்டசய்வதத, இயற்ழக - இயற்ழகயானடசயலாம்: என்று-, இருழகயால் டதாழுது- (தன்)
இரண்டுழககளாலும்(தாழய) வணங்கி, டசான்னபின் - டசான்ன பிறகு,- மனம் டதளிந்து -
மனந்டதளியப்டபற்று, அவழனஉம் - தாயும், ததான்றலுக்கு- விளங்குபவனான வீடுமனுக்கு,
உழரடசய்வாள் - பின்வருமாறு டசால்பவளானாள்;(எ-று.)- அன்ழன டசால்வழத, தமல்
நான்குகவிகளிற் காண்க.

இருபத்டதாருகால் அரசகுலத்ழதக் கருவறுத்தபரசுராமனால் மனுகுலம் மடிவதாயிருந்த நிழலயில்,

முனிவரழரக்டகாண்டு அந்தக் குலத்ழத அழிவுறாதவாறுமகழவ அரசமகளிர் டபற்றதுதபாலக்
குலத்ழதயுண்ொக்குவதத முழற டயன்றுவீடுமன் டசான்னானாக, காளியும் மனந்டதளிந்து
வீடுமனிெம் தான் கருதியழதக்கூறலாயின டளன்க. க்ஷத்திரியமகளிர் காமவிச்ழசயினாலன்றிக் குல
விருத்திக்காகமுனிவழரச்தசர்ந்தது சாஸ்திரசம்மதமாதலால் கற்புக்கிழுக்காகாது ஆதலால், அவழர
'பழுதின் மங்ழகயர்' என்றது. (160)

6.- மூன்றுகவிகைால், காளி தன் பாலியசரிரதலசால்லி வியாசனாற்

குலத்ரதயுண்டாக்கிக்லகாள்ைக் கருதியரம கூறுகின்ைாள்:-

பரிதிதந்தமாநதிமருங் லகாருபகற்பைாசைன்மகப்வபறு
கருதிேந்துகண்லடன்ரனயு லமனதுலமய்க்கமழ்புலரேயுமாற்றிச்
சுருதிோய்ரமயின்வயாசரனப் பைப்லபழுசுகந்தமுலமனக்கீந்து
ேருதிநீலயனப்பனியினான் மரைத்லதாருேண்டுரைக்குரைவசர்ந்[தான்.

நான்குகவிகள் - ஒருடதாெர்.
(இ-ள்.) பரிதி தந்த மா நதி மருங்கு - சூரியன்டபற்ற சிறந்த நதியாகிய யமுழனயினருதக, ஒருபகல் -
ஒருநாள், பராசரன் - பராசரடனன்றமுனிவன், மக தபறுகருதி - ஒருமகழனப்டபறுதழல டயண்ணி,
வந்து-, என்ழனஉம் கண்டு - என்ழனப்பார்த்து, எனது டமய் கமழ் புலழவஉம் மாற்றி - எனது
உெம்பிலிருந்து வீசுகின்ற புலால் நாற்றத்ழதயும் தபாக்கி, சுருதி வாய்ழமயின் - தவதம் தபான்ற
(தனது) உண்ழமவாக்கினால், தயாசழன பரப்பு எழு சுகந்தம்உம் - தயாசழன யகலம்வீசுகின்ற
நறுமணமும், எனக்குஈந்து - எனக்குக்டகாடுத்து, நீ வருதி என - நீஇங்குவருக என்று
(என்ழனத்தன்னருகு) அழைத்து, பனியினால் மழறத்து - பனியினால் (பிறருக்குத் டதரியாதவாறு)
மழறயும்படிடசய்து, ஒரு வள்துழற குழற- ஒருவளப்பமுள்ள நீரிறங்கு துழறதயாடுகூடிய திட்டில்,
தசர்ந்தான் - (என்னுென்) கலந்தான்; (எ-று.)

மச்சத்தின்வயிற்றிற் பிறந்ததனால் மச்சகந்தியாயிருந்த என்ழனப் பராசரன் தயாசனகந்தியாக்கி,

என்ழன யமுழனத்திட்டிற் கூடினடனன்பதாம். அத்தீவு கருநிறமுள்ளது ஆதலால், 'க்ருஷ்ணத் வீபம்'
எனப்படும்: அந்தத்தீவில் ததான்றியதனால், வியாசர் க்ருஷ்ணத்ழவபாயநர்' எனப்படுவர்.
(161)

7. முைணிரைந்தலமய்க்வகள்விவயா னருளினான்முஞ்சியும்புரி
நூலும்,
இைணியஞ்லசழுங்லகாழுந்துவிட் டனலேனவிலங்கு
வேணியுந்தானும்,
தைணிலயங்கணும்வியாதலனன்றுரைலகழுதவபாதனமுனியப்
வபாது,
அைணியின்புைத்தனலலனலேன்ேயினேதரித்தனனம்மா.

(இ-ள்.) முரண் நிழறந்த - வலிழம மிகுந்த, டமய் தகள்வி தயான் - உண்ழமயான

நூற்தகள்விழயயுழெயனான அந்தப்பராசரனது, அருளினால் - கருழணயினால், முஞ்சிஉம் -
(இழெயிற்கட்டிய) முஞ்சிப்புல்லினாலாகிய நாணும், புரிநூல்உம் - டவண்புரி நூலும், இரணியம்
டசழு டகாழுந்து விட்ென என இலங்குதவணிஉம் - சுவர்ணம் டசழுழமதயாடு
டகாழுந்துவிட்டெரிகின்றன என்றுடசால்லும்படி. விளங்குகின்ற ஜழெயும், (ஆகிய இவற்றுெதன),
தான்உம் - தானுமாக,தரணி எங்கண்உம் - பூமிமுழுவதிலும், வியாதன் என்று -
வ்யாஸடனன்றுதபர்டசால்லப்பட்டு, உழர டகழு - கீர்த்தி விளங்கிய, ததபாதனமுனி -
தவத்ழததயடசல்வமாகக் டகாள்ளும் முனிவன், அப்தபாது-, அரணியின் புறத்துஅனல் என -
அரணிக்கட்ழெயின்டவளியிதல (அதனிெத்தினின்று) அனல்ததான்றுவதுதபால, என் வயின் -
என்னிெத்தினின்று, அவதரித்தனன்-; (எ-று.)
காளிவயிற்றினின்று டவளிப்பிறந்த வியாசனுக்கு,அரணிக் கட்ழெயினின்றுததான்றிய அனல்
உவழமயாகும். அரணி - தீக்கழெதகால். அம்மா - வியப்பிழெச்டசால்: பிறக்கும்தபாதத
பிரமசாரியர்க்குரிய தவஷத்துெதன அத்துழணவளர்ந்த புதல்வனாகத் ததான்றியழமபற்றி
வியந்தவாறு. (162)

8. லசன்னியாலலரனேைங்கியா லதாருபகற்சிந்திநீசிந்திக்கும்
முன்னியானருகுறுேலலன் றுரைலசயமுனிமகன்முனிமீைக்
கன்னியாலகனவிதித்துடன் கைந்தனன்ரகயறுகனிட்டன்ைன்
பன்னியானேரிடத்தினி லேன்ேரிற்பலித்திடுநிரனேன்வை.
(இ-ள்.) முனிமகன் - அந்தப்பிறந்த ரிஷிகுமாரன், டசன்னியால் - (தனது) சிரசினால், எழனவணங்கி
- என்ழனப்பணிந்திட்டு, 'யாது ஒருபகல் சிந்தி-(நான் வரதவணுடமன்று) ஏததனும் ஒரு பகலிதல
(நீ என்ழனக்) கருதுவாய்: நீ சிந்திக்கும்முன் - நீ கருதுவதற்கு முன்னம், யான் அருகு உறுவல் - நான்
(உன்) சமீபத்திதலவந்து தசர்தவன்,' என்று-, உழரடசய - டசால்ல, முனி - பராசர முனிவன், 'மீள -
மறுபடியும், கன்னி ஆக - கன்னிழகதய யாகுவாய்,' என -, விதித்து -கட்ெழளயிட்டு, உென் -
மகனுெதன, கரந்தனன்- மழறந்திட்ொன்: ழக அறு-(கணவழனயிைந்ததனாலான தசாகத்தினாற்)
டசயலற்ற, கனிட்ென் தன் பன்னிஆனவரிெத்தினில் - (உன்) இழளதயானுழெய
பத்தினிமாரானவர்களிெத்தில், அவன்வரில் - அந்த வியாசன் வருவதனயானால், நிழனவி-(என்)
எண்ணம்.பலித்திடும்-பயன் விழளத்திடும்:(எ-று)- அன்தற- ததற்றம். அன்தறபலித்திடும்-
அன்ழறக்தக பலிக்குடமனினுமாம். (163)

9.-தன்நிரனரேக்கூறிய காளி வீடுமனதுஉடன்பாட்ரடப்

லபற்று வியாதரனச் சிந்தித்து ேைச்லசய்தல்.

எனக்குரமந்தவகணிரனவிதுன் றுரைேலனன்வனேலுமைானிவ்ோறு,
உனக்குலநஞ்சுைேருங்லகாவலா ேறிகிவலனுண்ரமநீயுரைலயன்ன,
மனக்கிரசந்தலதன்ைேன்வியந் வதகலும்ேழுேைமனஞ்லசய்யக்,
கனக்கருங்கு ன்மகிழ்வுை முதற்லபறுகாதன்ரமந்தனும்ேந்தான்.

(இ-ள்.) ழமந்த - ழமந்ததன! தகள் - தகட்பாயாக: எனக்கு நிழனவு இது - எனக்கு எண்ணம்
இங்ஙன்டசய்வது: உன் துழணவன் - உன் சதகாதரனாகிய அந்த வியாசன், என் ஏவல்உம் மறான் - என்
கட்ெழளழயயும் மறுத்துக்கூறான்; இ ஆறு -இந்தவழி, உனக்கு டநஞ்சுஉற வரும்டகால்ஓ - உன்
மனத்துக்கு ஏற்ற தாகத்ததான்றுகின்றததா? இல்ழலதயா, அறிகிதலன் - (அதழன) யான் அறிதயன்: நீ
உண்ழம உழர - நீ (உன்கருத்ழத) டமய்ம்ழமயாகக் கூறுவாய், என்ன - என்று (அந்தக்காளி) வினாவ, -
மனக்கு - (என்) கருத்துக்கு, இழசந்தது - (நீ இப்தபாதுகூறியது) உென்பாொனததயாகும், என்று-,
அவன் - அவ்வீடுமன், வியந்து -(தாய்வார்த்ழதழய உென்பட்டுக்) டகாண்ொடி, ஏகலும் -
டசன்றவுெதன,- கனம் கருங்குைல் - தமகம்தபான்ற கரிய கூந்தழலயுழெய அந்தக்காளி, வழு அற -
குற்றமில்லாமல், மனம் டசய்ய - (அந்தவியாசழன) மனத்தினால்நிழனக்க,- மகிழ்வுஉற- (அன்னாள்)
மகிழ்ச்சியழெயும்படி, முதல் டபறு காதல் ழமந்தன்உம் - முன்னதமடபற்ற அன்பிற்கு உரிய
புதல்வனாகிய வியாசனும், வந்தான்-; (எ-று.) (164)

10.- ேந்தவியாதன் தன்தாரய ேைங்கி நிற்க. தாய் 'குரு

குலத்ரத யுண்டாக்குோய்' என்ன, அேனும் இரசதல்.

லதாழுதுலநற்றியில் விபூதியா லன்ரனதன்றுரையடித்துகணீக்கி

விழுதுரடத்தனியாலலன விருந்தலதால்வியாதரனமுகவநாக்கிப்
பழுதுபட்டதிக்குருகுல மீைநின்பார்ரேயாற்கடன்ஞாலம்
முழுதுமுய்த்திடுமகேருலைனப் லபருமுனியுமக்குரைவநர்ந்தான்.

(இ-ள்.) டதாழுது வணங்கி, டநற்றியில் விபூதியால் - (தன்) டநற்றியிலணிந்துள்ளவிபூதியினாதல,

அன்ழன தன் - தாயினுழெய, துழண அடி துகள் நீக்கி -உபயபாதங்களிற் படிந்துள்ள தூளிழயப்
தபாக்கி, விழுது உழெ தனி ஆல் எனஇருந்த டதால் வியாதழன - (தன்னுழெய டதாங்குகின்ற
சழெமுடியினால்) விழுழதக்டகாண்ெ ஒப்பற்ற ஆலமரம்தபால இருந்த பைழமயான வியாச
முனிவழன, முகம்தநாக்கி - முகத்ழதப்பார்த்து, 'இ குருகுலம் பழுதுபட்ெது- இந்தக்
குருகுலமானதுதகடு அழெந்திட்ெது: மீள - அந்தப் பழுது நீங்கும்படி, நின் பார்ழவயால் -
உன்னுழெய (கருழண டகாண்ெ) பார்ழவயினாதல, கெல் ஞாலம் முழுதும்உய்த்திடும்-கெலாற்
சூைப்பட்ெ பூமிமுழுவழதயும் தாங்கவல்ல, மகவு- குமாரழன,அருள் - தந்தருள்வாய்,' என - என்று
(தன்கருத்ழத அந்தக்காளி) டதரிவிக்க,- டபருமுனிஉம்-டபருழமடபற்ற முனிவனாகிய அந்த
வியாசனும், அகுழற தநர்ந்தான் - அந்த தவண்டுதகாழள நிழறதவற்றுமாறு ஒப்புக்டகாண்ொன்;
(எ-று.) "ப்ரணாமலக்தநந லலாெ பஸ்மநா - ப்ருசம் பவித்ரீக்ருத பாத பங்கஜா" என்று பாலபாரதத்தில்
வருவதற்கு ஏற்ப, 'டநற்றியில்விபூதியால் அன்ழனதன் றுழணயடித்துகணீக்கி' என்றார்:
டநற்றிவிபூதியால் அன்ழனயின் பாதத்ழதப் பரிசுத்தமாக்கினான் வியாசடனன்பது,
துணியடித்துகணீக்கி என்பதன் டபாருள். (165)

11.- காளி தன்மருமகளிரை வியாசமுனிேனாற்

சந்ததிேைர்க்க இரசவித்தல்.

அர த்தமாமகனப்லபாழு தேருர யணுகுேலமனப்வபாகத்

தர த்தலநஞ்சினைனந்தை மி ந்தலபாற்ைாலிமாதரைத்வதற்றி
உர த்ததுன்பமுமுன்னுவைார் பலருலகியற்ர ரகயுமுைக்காட்டி
இர த்தபாரேயினிருந்தேர்க் கந்நிரனவிரசயுமாறிரசவித்தாள்.

(இ-ள்.) அழைத்த மாமகன் - (தன் தாயினால்) அழைக்கப்பட்ெ சிறப்புற்ற குமாரனான அந்த வியாசன்,
அப்டபாழுது-, 'அவருழை அணுகுவம் - (உரிய பருவத்தில்) அந்த நங்ழகமாருென் தசருதவாம்,' என -
என்று டசால்லி, தபாக - தபாய்விெ,- அனந்தரம் - பிறகு, தழைத்தடநஞ்சினள் - மகிழ்ச்சியால்மலர்ந்த
மனத்ழதயுழெய காளி,- இைந்த டபான் தாலி மாதழர - டபாற்றாலிழய யிைந்த மரு மகளிரான
அம்பிழக அம்பாலிழககழள, ததற்றி - சமாதானப்படுத்தி, உழைத்த- துன்பம்உம் - (அப்தபாது)
தநரிட்டுள்ள துன்பத்ழதயும், முன் உதளார் பலர் உலகு இயற்ழகஉம் - முன்னுதளார்பலர் நிகழ்த்திய
உலதகாரியற்ழகழயயும், உற - (அவர்கள் மனத்திற்) பதியும்படி, காட்டி - எடுத்துச்டசால்லி, இழைத்த
பாழவயின் இருந்தவர்க்கு - டசய்யப்பட்டுள்ள பாழவ தபான்று நிச்சலமாக இருந்தவரான அந்த
மகளிர்க்கு, அ நிழனவு - (தான் கருதிய) அந்த எண்ணத்ழத, இழசயும் ஆறு- உென்படும்படி
இழசவித்தாள் - டசய்தாள்; (எ-று.)

கருத் தரிப்பதற்கு ருதுகாலதம ஏற்றதாழகயால் அக்காலத்து வருதவடனன்பதுபெ வியாசமுனிவன்

கூறினடனன்பது 'அவருழையணுகுவ டமனப்தபாக' என்ற இெத்துப் டபறப்படும்.
(166)

12.- அம்பிரக அச்சத்தினால் கண்மூடியேண்ைம்

வியாசரனச் வசர்தல்

கரனயுநீடிருைரைமிரச யிருேருங்கைேரனமைோது
நிரனயுலநஞ்சினர்பயின்றுழிப் புன்மைநிரைந்லதாளிகுரைந்லதால்கப்
புரனயுலமய்லயாடும்லபாழுலதாடும் புரிதேன்வபாதலுமிகேஞ்சி
அரனயகாரலயிலம்பிரக மலர்ந்திலைம்பகலமாருக்காலும்.

(இ-ள்.) கழனயும் நீடு இருள் - டசறிந்த மிக்க இருட்தபாதிதல, அழணமிழச - படுக்ழகயின்மீது,

இருவர்உம் - (அம்பிழக அம்பாலிழக என்ற) இரண்டு மாதரும், கணவழன-, மறவாது-, நிழனயும்
டநஞ்சினர் - நிழனக்கின்ற டநஞ்ச முழெயவராய், பயின்ற உழி - தங்கியதபாது,- டபாழுடதாடுஉம் -
உரியசமயத்திதல, புல் மணம் நிழறந்து - புல்லின் மணம்மிக்கு, ஒளி குழறந்து ஒல்க புழனயும்
டமய்டயாடுஉம்- ஒளிகுழறந்து சுருங்கப் பூண்ெ சரீரத்துெதன, புரி தவன் - தவம் புரிபவனாகிய
வியாசமுனிவன், தபாதலும் - வருதலும்,- மிக அஞ்சி - மிகவும் அச்சங்டகாண்டு, அழனய
காழலயில்- அப்தபாது, அம்பிழக-, அம்பகம் - (தன்) கண்கள், ஒருக்காலும் சிறிதும், மலர்ந்திலள்-
திறத்தாளில்ழல; (எ-று.)
வியாசமுனிவன் வந்து தசரும்தபாது அம்பிழக அச்சத்தால் தன் கண்கழள மூடியவண்ணதம
யிருந்தனடளன்பதாம். புன்மணம் நிழறந்து என்பதற்கு - கலழவச்சந்தனம் முதலியவற்றின் நன்மண
மில்லாமல் என்று கருத்துக்காணலாம்: "அஹ்ருத்யகந்தம்" என்று பாலபாரதத்திலுள்ளது.
ஒளிகுழறந்டதால்கப்புழனயுடமய் என்றது- உெம்பு விளக்கமுறாதவாறு மீழச தாடி உெல்மயிர்
முதலியவற்தறாடு கூடியவனாய் என்றவாறு. டபாழுது - ருதுஸ்நாநம்டசய்த பின் பன்னிரண்டு
நாள்களுக்குஉட்பட்ெ கருக்டகாள்ளுதற்கு உரியகாலம்.

13.- கருத்வதாற்றுவித்து, வியாசன் விழிப்புலனில்லாமகவு உதிக்குலமன்று

தாயினிடம் லதரிவித்தல்.

பைாசைன்ைருமுனிநிரனலோடு கருப்பதித்துமீைவுஞ்லசன்று
நிைாரசலநஞ்சினனேசைத் தேளிரடநிகழ்ந்தலமய்க்குறிதன்னால்
கைாசலம்பதினாயிைம் லபறுேலிக்காயலமான்றினிற்லபற்வைார்
இைாசகுஞ்சைம்பிைந்திடும் விழிப்புலனில்ரலமற்ைதற்லகன்ைான்.

(இ-ள்.) பராசரன் தரு முனி - பாராசரமுனிவன் டபற்ற புதல்வனான வியாசன், நிராழச டநஞ்சினன் -
ஆழசயற்ற மனமுழெயவனாய், நிழனடவாடு - கருத்ததாடு, கரு பதித்து - கருப்பத்ழதப்
பதியச்டசய்து, மீள உம் டசன்று - மீண்டும் தாயினிெம்தபாய், அவசரத்து - (தான்) டசன்றதபாது,
அவளிழெ-அந்த அம்பிழகயினிெத்திதல,நிகழ்ந்த-, டமய் குறி தன்னால் -
உெலினழெயாளத்தினால், 'காயம் ஒன்றினில் - தன்தனாருெம்பில், கராசலம் பதினாயிரம் டபறு
வலி - பதினாயிரம் யாழன டகாண்டுள்ள பலத்ழத, டபற்று - அழெந்து, ஓர் இராச குஞ்சரம்- ஒரு
ராஜசிதரஷ்ென், பிறந்திடும் - பிறப்பான்: அதற்கு - அந்த அரசமகவுக்கு, விழிபுலன்இல்ழல -
கண்ணாகியடபாறி இருக்க மாட்ொது, ' என்றான் - என்று கூறினான்;(எ-று.)

நிராழசடநஞ்சினன் என்றது - தாய்டமாழியின்படி நெக்கதவணு டமன்பதானால் அம்பிழகழயச்

தசர்ந்தாதனயன்றிக் காமவசத்தனாய்ச் தசர்ந்தவனல்ல டனன்பழதக் குறிப்பிக்கும். நிகழ்ந்த
டமய்க்குறி தன்னால் என்றாடனன்க. இராசகுஞ்சரம் என்பதற்குஏற்ப அதற்கு என்று அஃறிழணயாற்
கூறினார். கராசலம் - ழகம் மழல டயன்பது,டபாருள்: அசலடமன்பது கரடமன்ற அழெடமாழியின்
குறிப்பால் யாழனடயன்றுடபாருள்படும். அவஸரம் - தவழளடயன்று டபாருளுள்ள வெடசால்:
டபாற்தறாளிராசகுஞ்சரம் எனவும் பாெம். (168)

14.- அம்பாலிரகயினிடம் பூமிரயக்காக்கேல்ல

ஒருபுதல்ேரனத் தருமாறு வேண்டுதல்.
மீைவுந்தரலப்புதல்ேரன வநாக்கிவயமிகமகிழ்வுைாேன்ரன
தூைேண்சரடத்வதான்ைலம் பாலிரகசுதலனாருேரனநல்க
நாைபங்கயப்பதிலயன மதிலயனநலந்திகழ்கவிரகக்கீழ்
ஆைேம்புவியேலனன நிரனந்தினியளிக்கலேன்ைருள்லசய்தாள்.

(இ-ள்.) தழலபுதல்வழன - (தனது) முதற்புதல்வனாகியவியாசமுனிவழன, மீளஉம் தநாக்கி -

மறுபடியும் பார்த்து, மிகமகிழ்வுஉறா - (பிறவிக் குருெனாம் புதல்வன் பிறப்பாடனன்ற
டமாழிழயக்தகட்ெதனால்) மிக்க மகிழ்ச்சியழெயாத, அன்ழன - தாயான காளி,- 'தூள வள் சழெ
ததான்றல் - தூளிழயக்டகாண்ெ வளப்பமுள்ள சழெழயயுழெய குமாரதன! அம்பாலிழக-, சுதன்
ஒருவழன நல்க - ஒரு புத்திரழனப் டபறட்டும்: நாளம் பங்கயம் பதி என - (நீண்ெ) தண்ழெயுழெய
தாமழரக்குக் கணவனான சூரியன்தபாலவும், மதிஎன - சந்திரன் தபாலவும்
(விளக்கமுழெயவனாகித்ததான்றுகின்ற),-அவன்-அப்புதல்வன், அம்புவி- அைகியபூமிழய, நலம்
திகழ் - அைகு விளங்குகின்ற, கவிழகக்கீழ் - டவண்டகாற்றக் குழெயின் கீழ், ஆள-ஆட்சி டசய்க, என-
என்று, நிழனந்து-, இனி அளிக்க - இனி அளித்தருள்வாய், ' என்று-, அருள்டசய்தாள் - கூறினாள்; (எ-
று.)

இங்குப் பாலபாரதத்தில் "குமாரமுத்பாதய தத்ர தாத்ருசம் - விதஜஷ்யதத பூவலயம் புதஜந ய:

[தன்ததாள்வலியால் பூமண்ெலத்ழத டவற்றிடகாள்ளவல்ல அப்படிப்பட்ெ புதல்வழன அந்த
அம்பாலிழகயினிெம் உண்ொக்குக]" என்று கூறியிருப்பதுகாண்க. தூள் - விபூதியுமாம். தூள -
குறிப்புப்டபயடரச்சம். நல்க, ஆள -டசயடவடனச்சமாகக் டகாண்டு கூறினுமாம். (169)

15.- தாய்லசாற்படிவய வியாசன் அம்பாலிரக மரன வசை அேள்

அம்முனிேரனக் கண்டு கருத்வதான்றுமுன்
நாைத்தாலும் அச்சத்தாலும் உடல் லேளுத்தல்

கிரைத்திடுந்துகிர்க்லகாடிநிகர் சரடயேன்வகட்டுநுண்ணிரடவயவபால்,
இரைத்திடுங்கவின்லமய்யுரட யேண்மரனலயய்தலுமிேரனக்கண்டு,
உரைத்திடுங்கருத்துடன்லேரீஇ ேருபயலனான்ரையுநிரனயாது,
விரைத்திடுங்கருவிரையுமுன்மடேைன்லமய்லயலாம் விைர்த்திட்டாள்.

(இ-ள்.) கிழளத்திடும் - பலபிரிவுடகாண்டு விடுகின்ற, துகிர் டகாடி நிகர் - பவைக்டகாடிழயடயாத்த,

சழெயவன் - சழெழயயுழெய வியாசன், தகட்டு - (தாய் கூறியழதக்) தகட்டு, நுண் இழெஏ தபால்
இழளத்திடும் கவின் டமய் உழெயவள் - நுண்ணியஇழெதய தபால இழளத்துள்ள அைகிய
உெம்ழபக்டகாண்ெவளான அம்பாலிழகயின், மழன - வீட்ழெ, எய்தலும் - அழெந்தவுெதன,-
இவழன - இந்த முனிவழன, கண்டு-, உழளத்திடும் கருத்துென் - (நாணத்தினால்) வருந்திய
மனத்துெதன, டவரீஇ - அச்சங்டகாண்டு, வரு பயன் ஒன்ழற உம் நிழனயாது - தனக்கு தநரக்கூடிய
பயடனான்ழறயும் எண்ணாமல், விழளத்திடும் - (அம்முனிவன்) உண்ொக்கப்தபாகின்ற, கரு -
கருப்பம், விழளயும் முன் - பலிப்பதற்குமுன்னதம, மெவரல்- அந்த அம்பாலிழகடயன்ற டபண்,
டமய்எலாம் விளர்த்திட்ொள்- உெம்புமுழுவதும் டவளுத்திட்ொள்; (எ -று.)

இங்குப் பாலபாரதத்தில் "விதலாக்ய ஸாழசந முவாஹலஜ்ஜிதா - விபாண்டுரத்வம் புரஏவ

டதௌஹ்ருதாத் [அந்த அம்பாலிழகயும் இவழனப் பார்த்து நாணமுற்றுக் கருக்டகாள்ளுமுன்னதம
டவண்ணிறமுழெழமழய தமற்டகாண்ொள்]" என்ற கூறியிருப்பது காண்க. (170)

16.-அம்பாலிரகயிடம் கருேளித்த வியாசன்

தாயினிடத்துச் லசன்று அருந்திைற்குமாைன் லேண்ணிைத்
வதாடு பிைப்பாலனன்று லதரிவித்தல்.

அருந்தவபாநிதியேளிடத் தினுங்கருேருளியக்கைத்வதகி
இருந்தோறுதனன்ரனவயா டினிதுரைத்திரமயேலனனச்லசன்ைான்
லபருந்தைாதலந்திைலினா லலாருதனிலபறுமுரையேன்லபற்ை
முருந்தோைரகமருட்சியால் விைர்த்திடுமுழுேதுமுடலலன்வை.

(இ-ள்.) அருந் ததபாநிதி - அரியதவத்திற்கு உழறவிெமான அந்த விசயன், அவளிெத்தின்உம் - அந்த

அம்பாலிழகயினிெத்திலும், கரு அருளி - கருப்பத்ழத யுண்ொக்கியருளி,- அ கணத்து - அந்த
டநாடியிதலதய, ஏகி - (தன்தாயிருந்த இெத்துச்) டசன்று, 'டபருந் தரா தலம் - டபரியபூமிழய,
திறலினால் - (தன்) வல்லழமயினால், ஒரு தனி டபறும் - தன்னந்தனிதய டபற்று ஆளவல்ல,
முழறயவன் - முழறழமழயயுழெய குமாரன், டபற்ற முருந்தம் வாள்நழக - (தன்ழன)ஈன்ற
மயிலிறகினடிதபான்ற ஒளிடபாருந்திய பற்கழளயுழெயவளான தாயின்,மருட்சியால் - மருண்டு
உெல் விளர்த்த தன்ழமயால், உெல்முழுவதும் விளர்த்திடும் -உெல் முழுவதும் டவளுத்திருப்பான்,'
என்தற-, இருந்த ஆறு- (தான் டசன்றதபாதுஅம்பாலிழக) இருந்த வழகழய, தன் அன்ழனதயாடு -
தன் தாயினிெம், இனிதுஉழரத்து - இனிதாகச்டசால்லிவிட்டு, இழமயவன் என டசன்றான் -
ததவன்தபாலமழறந்திட்ொன்; (எ-று.) (171)

17.- திருதைாட்டிைனும் பாண்டுவும் பிைக்க, அேர்கரைச் சத்தியேதி

காணுதல்.
வேதபுங்கேனகன்றுழி ேலியுரடவிழியின்ரமந்தனும்யாரும்
பாதபங்கயந்லதா த்தகுந் திைலுரடப்பாண்டுலேன்பேன்ைானும்
பூதலம்லபருங்களிப்புைக் குருகுலம்லபாற்புைப்லபாழுதுற்றுச்
சாதைாயினைவ்விரு மகரேயுஞ்சத்தியேதிகண்டாள்.

(இ-ள்.) தவதபுங்கவன் - தவதம்வல்ல அந்தவியாசன், அகன்ற உழி - டசன்றிட்ெபின், வலி உழெ -

(பதினாயிரம்யாழன) வலியுள்ள, விழி இல் ழமந்தன்உம்- கண்ணில்லாத குமாரனாகிய
திருதராஷ்டிரனும், யார்உம் - பாதபங்கயம் டதாை தகும்- எப்படிப்பட்ெ பழகவரும் (தன்)
பாததாமழரழய வணங்கத்தக்க, திறல்உழெ -வலிழமழயயுழெய, பாண்டு என்பவன் தான்உம் -
பாண்டுடவன்பவனும்,- பூதலம்டபருங் களிப்பு உற - பூமி டபருமகிழ்ச்சியழெயவும், குருகுலம்
டபாற்புஉற -குருகுலம் அைகுறவும், டபாழுது உற்று- (ஈனுங்) காலம் வரதவ, சாதர் ஆயினர் -
ததான்றினவரானார்கள்: அ இருமகழவஉம் - இந்த இரண்டு புத்திரழரயும், சத்தியவதி-
(அப்புத்திரரின் பாட்டியான) சத்தியவதிடயன்பவள், கண்ொள் - பார்த்தாள்; (எ-று.)

சத்தியவதிடயன்பதும், சந்தனுவின் இரண்ொம்மழனவியாகிய தயாசனகந்தியான

காளிக்குஒருடபயர். புங்கவன் - புருஷசிதரஷ்ென். ஜாதர் - வெடசால். (172)

18.- மீண்டும் காளி வியாசரன நிரனத்து, ேந்த அேனிடத்துத் தன்

கருத்ரதச்லசால்ல, அந்தரிஷிரயக் கண்டு அஞ்சிய அம்பிரக வதாழிரய
அரையிற்லசல்ல ஏவுதல்.

காைலும்லபரிதுேரகயற் றின்னமுங்கருதுதுலமனலேண்ைச்
வசைரடந்தமாமுனிேைன் ேருதலுஞ்சிந்தரனயுைச்லசால்ல
நாைலந்திக ம்பிரக யிடத்திேனண்ைலுமேைஞ்சிப்
பூைலம்லபறுவதாழிமற் லைாருத்திரயப்பூேரையரைவித்தாள்.

(இ-ள்.) காணலும் - (அக்குைந்ழதகழளக்) கண்ெபின்பு, டபரிது உவழக அற்று -மிக்கமகிழ்ச்சியின்றி,

'இன்னமும்-, கருதுதும் - (நம்முதற் புதல்வனாகிய வியாசழன)நிழனப்தபாம்,' என - என்று
(மனத்திற்) கருதி, எண்ண- (அவ்வாதற)நிழனக்க, தசண்அழெந்த மா முனிவரன் -
டவகுதூரத்துச்டசன்றிருந்த சிறந்தமுனிச்சிதரஷ்ென்[வியாசன்], வருதலும் - (தன்முன்) வந்தவுெதன,
(அந்தக்காளி),சிந்தழன - (தன்) கருத்ழத, உற டசால்ல - நன்குடதரிவிக்க,- (தன் தாயின்டசாற்படிதய),
இவன் - இந்த வியாசமுனிவன், நாண் நலம் திகழ் அம்பிழகயிெத்து-நாணின் நன்ழம விளங்குகின்ற
அம்பிழக டயன்பாழளச் தசரதவண்டுமிெத்திதல,நண்ணலும் - கிட்ெவும்,- அவள் - அம்பிழக,
அஞ்சி - அச்சங்டகாண்டு, பூண் நலம்டபறு ததாழி மற்று ஒருத்திழய - ஆபரணங்களினாலைகு டபற்ற
(தன்னினும்) தவறானஒரு ததாழிழய, பூ அழண அழணவித்தாள் - பூப்தபான்ற டமல்லிய
படுக்ழகயிதலதசருமாறு டசய்தாள்; (எ-று.)

பூணலம்டபறு ததாழி என்றதனால், அந்தப்பரிசாரிழகப் டபண் தன்ழன யினிதாகஅலங்கரித்துச்

டசன்றா டளன்பது டபறப்படும்: பாலபாரதத்தில் "விதக்தழநபத்யவதீததந்திகம்யடயௌ" என்று
உள்ளது. (173)

19.- அேவைாடு இன்பந்துய்த்தபின் வியாசமுனி தாயினிடம் ேருதல்.

ேந்தகாரலயின்மனங்கலந் தநங்கநூன்மைபின்லமய்யுைத்வதாய்ந்து
சந்தனுகருப்பரிமைத் தனதடந்தயங்குமார்பினின்மூழ்க
இந்திைாதிபர்வபாகமுற் றிரசதலுமின்பமுற்றியபின்னர்
அந்தைாைனவ்விைவிரட மீைேந்தன்ரனவயாடுரைலசய்ோன்.

(இ-ள்.) வந்த காழலயில் - (அம்பிழகயின்ததாழி) வந்ததபாது, மனம் கலந்து - மனம் (அன்னாளிெம்)

டபாருந்தப்டபற்று, அநங்க நூல் மரபின் - காமசாஸ்திரத்திற்கூறிய முழறப்படி, டமய்- (அவளுழெய)
உெழல, உற ததாய்ந்து - நன்கு கலந்து,- சந்தன அகரு பரிமளம் தன தெம் - சந்தனக்குைம்பு
அகில்ததய்ழவ இவற்றின் நறுமணம் டபாருந்திய (அவளுழெய) டகாங்ழகத்தலம், தயங்கு
மார்பினில் -விளங்குகின்ற (தன்) மார்பிதல, மூழ்க - அழுந்த, இந்திராதிபர் தபாகம் -தததவந்திரராகிய
தழலவர் நுகரும் காமவின்பத்ழத, உற்று - அழெந்து, அந்தணாளன்- வியாசன், இழசதலும் - மனம்
டபாருந்தியிருத்தலும், இன்பம் முற்றியபின்னர் -அவ்வின்பம் பூர்த்தியாயின பின்பு, அஇரவிழெ -
அந்த இரவில், மீள வந்து - மீளவும்வந்து, அன்ழனதயாடு - தாயுெதன, உழர டசய்வான்-; (எ-று.)
முதன் மூன்றடிகள் - ததாழிப்டபண் அந்தமுனிவன் மனத்ழதக் கவர, அவன் பரவசனாகி
இன்பமனுபவித்த தன்ழமழய விவரிக்கும்: "கீதத்தினால் மான் வசப்படுவதுதபால
அந்தப்பரிசாரிழகப் டபண்ணால் ஐம்புலழனடவன்ற அந்த மஹர்ஷி வசீகரிக்கப்பட்ொன்" என்று
பாலபாரதம் கூறும். (174)

20.- நிகழ்ந்தலசய்திரயத்தாய்க்குச்லசால்லி, 'யமனமிசமாகப்பிைக்கும்

இம்மகப்லபயர் விதுைன்' என்றும் 'இனிப் புத்திைர் லபாருட்டு என்ரன
நிரனயற்க' என்றும் கூறி வியாசன் லசல்லுதல்.

அம்பிரகக்லகாடிவதாழிரயவிடுத்தன ைேள்புரிதேந்தன்னால்
உம்பரிற்லபறுேைத்தினாற்ைருமன் ேந்துதித்திடும்பதம்லபற்ைாள்
லேம்பரடத்லதாழில்விதுைலனன்ைேன் லபயர்வமலினிமகோரச
எம்புைர்ப்பினாலனாழிலகனேனலநறி வயகினன்விரடலகாண்வட.

(இ-ள்.) 'அம்பிழக டகாடி - அம்பிழகடயன்ற டபண், ததாழிழய விடுத்தனள் -(என்தனாடு தசரும்படி

தன்) ததாழிழய யனுப்பினாள்: அவள்-,புரி - (முன்)டசய்துள்ள, தவந்தன்னால் - தவத்தினாலும்,
உம்பரில் டபறு வரத்தினால் - ததவர்களிெத்துப் டபற்ற வரத்தினாலும், தருமன் வந்து உதித்திடும்
பதம் டபற்றாள்- (தன்வயிற்றிதல) அறக்கெவுளானயமன் வந்துததான்றும்பதவிழயப் டபற்றாள்:
அவன்டபயர்-,-, டவம் பழெ டதாழில் - டகாடிய பழெக்கலத்டதாழிலிதலவல்ல, விதுரன் என்று -
விதுரடனன்பது: இனி தமல்-, எம் புணர்ப்பினான் - எம்முழெய சம்பந்தத்தினால், மகவு ஆழச -
குைந்ழதழயப்டபறுதலில் ஆழசழய, ஒழிக-,' என- என்று டசால்லி, விழெடகாண்டு - (தாயிெம்)
விழெப்டபற்றுக்டகாண்டு, (அந்தவியாசன்), வனம் டநறி ஏகினன் - காட்டுவழிதய டசன்றான்;

ஆணிமாண்ெவ்யமுனிவனதுசாபத்திற்கு விஷயமான யமன், விதுரடனன்று இந்தப்பரிசாரிழகப்

டபண்ணுக்குப் பிறக்கப்தபாகிறாடனன்று வியாசமுனிவன் கூறியதாகப் பாலபாரதத்துஉள்ளது.
(175)

21.- மூன்றுபுத்திைரும் பலகரலகரையும் வீடுமனிடம் கற்ைல்.

மருேருங்கு ற்ைாசிலபற்லைடுத்தவிம் ரமந்தனுமுதற்லபற்ை

இருேருங்குருகுலப்லபருங்கிரிமிரச யிலங்குமுக்குேலடன்னப்
லபாருேருந்திைற்பரடகளுங்களிறுவதர் புைவியும்புவிவேந்தர்
லேருேரும்படிபலகரலவிதங்களும் வீடுமனிடங்கற்ைார்.

(இ-ள்.) மரு வரும் குைல் - நறுமணம்டபாருந்திய கூந்தழலயுழெய, தாசி - பரிசாரிழகப்டபண்,

டபற்று எடுத்த-, இ ழமந்தன் உம் - (விதுரடனன்ற) இந்தப்புதல்வனும், முதல் டபற்ற இருவர்உம் -
முன்னதம அம்பிழக அம்பாலிழககளாற் (டபறப்பட்ெ) திருதராட்டிரன் பாண்டு என்ற இரண்டு
புத்திரரும், குருகுலம் டபருங்கிரி மிழச - குருகுலமாகிய டபரிய மழலமீது, இலங்கும்
முக்குவடுஎன்ன - விளங்குகின்ற மூன்றுசிகரம்தபால (த்ததான்றியவண்ணம்),- டபாரு அரு திறல்
பழெகள்உம் - ஒப்பற்றவலிழமழயயுழெய [வலிழம டகாண்டு பயன்படுத்தக்கூடிய]
பழெக்கலங்கழளயும், களிறு ததர் புரவிஉம் - யாழன இரதம் குதிழர என்ற இழவகழளயும்,
புவிதவந்தர் டவருவரும்படி - பூமிக்குத்தழலவரான அரசர் அஞ்சும்படி, பலவிதம் கழலகள்உம் -,
வீடுமனிெம்-, கற்றார்-; (எ-று.) (176)

22.- வீடுமன் நல்லநாளில் திருதைாட்டிைனுக்கு முடிசூட்ட, பாண்டுரேச்

வசனாபதியும் விதுைரன அரமச்சனுமாக ரேத்தல்.
ஆனதிக்கிருநாலும்ேந்தடிலதா ேம்பிரகமகன்ைன்ரன
ோனதித்திருமகலனாருதினத்தினின் மங்கலமுடிசூட்டிப்
பானிைத்திைற்பாண்டுவேவசரனயின் பதிமுழுமதிமிக்க
கானிைத்லதாரடவிதுைவனயரமச்சனிக் காேலற்லகனரேத்தா[ன.

(இ-ள்.) வான் நதி திரு மகன் - கங்காநதியின் புத்திரனாகிய வீடுமன்,- ஒரு தினத்தினில் - ஒப்பற்ற
சிறந்த நாளிதல, ஆன - டபாருந்திய, திக்கு இரு நாள் உம் -எட்டுத்திக்கிலுள்ளவரும், வந்து-, அடி
டதாை - அடிடதாழுமாறு, அம்பிழக மகன்தன்ழன - அம்பிழகயின் குமாரனான திருதராட்டிரழன,
மங்கலம் முடி சூட்டி -மங்களமாகிய ராஜகீரிெத்ழதக் கவித்து, 'இ காவலற்கு-இந்தத்திருதராட்டிர
மகாராஜனுக்கு,- பால் நிறம் திறல் பாண்டுஏ - பால்தபான்ற டவண்ணிறத்ழதயும்
பராக்கிரமத்ழதயுமுழெய பாண்டுடவன்பாதன, தசழனயின் பதி - தசனாபதியாவன்: முழு மதி மிக்க
- நிரம்பிய புத்தியினால் தமம்பட்ெ, கான் நிறம் டதாழெ விதுரன்ஏ -நறுமணத்ழதயும் (கண்கவரும்)
நிறத்ழதயுமுழெய மாழலசூடிய விதுரடனன்பாதன, அழமச்சன்-,' என - என்று, ழவத்தான் -
ஏற்படுத்தினான்;(எ-று.)

திருதராட்டிரன் முடிசூட்ெப்பட்ொனாயினும், கண்ணில்லாதவனாதலால், தசனாபதியான

பாண்டுதவ ராஜாவாக ஆண்ெனடனன்று, வியாசபாரதம் கூறும். (177)

23.- வீடுமவனேலினால் தூதர்வபாய்க் காந்தாைபதிரயக் கண்டு எமது

அைசனுக்கு நின்கன்னிரயத் தருலகன, அேனும் இரசதல ்ி்.

நதியளித்தேவனேலிற்றூதர்வபாய் நயந்துடன்காந்தாை
பதியளித்தலமய்க்கன்னிரயத்தருகபூ பதிக்லகனமைவநர்ந்தார்
மதியளித்தலதால்குலத்தேன்விழியிலா மகலனனத்தமர்லசால்ல
விதியளித்தலதன்றுைமகிழ்ந்தனள்ேட மீலனனத்தகுங்கற்பாள்.

(இ-ள்.) நதி அளித்தவன் - கங்காநதி டபற்ற புதல்வனான வீடுமனுழெய, ஏவலின் - கட்ெழளயினால்,

தூதர்,- உென் - உெதன, தபாய் - (காந்தாரததசத்ழத)அழெந்து, 'காந்தாரபதி அளித்த டமய் கன்னிழய -
காந்தார ததசத்துக்குத் தழலவனான சுபலன் டபற்ற நல்ல வடிழவயுழெய காந்தாரிழய, பூபதிக்கு
தருக - (எமது) அரசனுக்குத் தருக,' என - என்று, நயந்து - இனிது தபசி, மணம் தநர்ந்தார்- (தம்மரசன்
அன்னாழள) மணஞ்டசய்து டகாள்ள உென்பட்டிருப்பழதத் டதரிவித்தனர்: 'மதி அளித்த டதால்
குலத்தவன் - சந்திரன் ததாற்றுவித்த பழையகுலத்திதல ததான்றின திருதராட்டிரன், விழி இலா மகன்
- கண்ணில்லாதமகனாவான்,' என - என்று, தமர் - சுற்றத்தார், டசால்ல-,- 'விதி-கெவுள், அளித்தது -
டகாடுத்ததாகும் (இந்தவரன்),' என்று-, வெ மீன் என தகும் கற்பாள் - (வானத்து) வெக்கின்கண்
நட்சத்திர வடிவமாக (க் கணவழனப் பிரியாது) நிற்கும் அருந்ததிழயப்தபான்ற
கற்பிழனயுழெயளான அந்தக்காந்தாரி, உளம் மகிழ்ந்தனள்-;

'மணதநர்ந்தான்' என்று பாெமாயின் காந்தாரபதி என எழுவாய் வருவிக்க. டபருங்கற்பினளாதலால்,

கண்ணிலாடனன்று டசால்லியும் உளம் வருந்தாது மகிழ்ந்தனள் காந்தாரிடயன்க.
(178)

24.- இனி யாலனாருேரையும் கண்ைாற்காவைலனன்று

காந்தாரி தன் கண்ரைப் பட்டத்தாற் புரதக்க, தந்ரத
முதலிவயார் அேரைத் திருதைாட்டிைனுக்கு மைஞ்லசய்வித்தல்.

இரமத்தகண்ணிரனமலர்ந்தினிவநாக்கவலன் யாலனாருேரைலயன்று,
சரமத்தபட்டலமான்றினிற்லபாதிலபதும்ரபரயத் தந்ரத
யுந்தனவயாரும்,
அரமத்தருங்குலமுனிேருமரைமுரையருங்கடிவிரைத்திட்டார்,
சுரமத்தைாபதிமதியிேளுவைாகிணி லயன்னவேலதா த்தக்காள்.

(இ-ள்.) 'யான்-, இனி-, இழமத்த கண் இழண மலர்ந்து - இழமக்குந்தன்ழமயுள்ள (என்)

இரண்டுகண்கழள மலரவிழித்து, ஒருவழர- தவடறாரு புருஷழர, தநாக்கதலன் - பாதரன்', என்று -
என்று கருதி, சழமத்த - டசய்வித்த, பட்ெம் ஒன்றினில் - டபாற்பட்ெத்தால், டபாதி - மழறத்த,
டபதும்ழபழய - டபதும்ழபப்பருவத்தளான காந்தாரிழய, தந்ழதஉம் - அவள் தந்ழதயான
சுபலடனன்றகாந்தாரபதியும், தனதயார்உம் - (அவனது புத்திரராகிய) சகுனி
முதலிதயாரும்,அருங்குலம் முனிவர்உம் - சிறந்தகுலத்தில் பிறந்தவரான இருடியரும், அழமத்து-
(கலியாணத்துக்கு) தவண்டும்டபாருழளச் சித்தஞ் டசய்துடகாண்டு,- மழற முழற-தவதவிதிப்படி,
அருங் கடி - அருழமயான விவாகத்ழத, விழளத்திட்ொர் - டசய்துமுடித்தார்: சுழம - (பூமிழயத்)
தாங்குதழலயுழெய, தராபதி மதி - அரசனாகிய சந்திரனுக்கு, இவள் -, உதராகிணி என்ன டதாை
தக்காள் - உதராகிணி தபாலக் டகாண்ொெத்தக்கவளானாள்; (எ -று.)

சந்திரனுக்குஅசுவினி முதலிய மற்ழறப் பல நட்சத்திரங்களும் மழனவியராகஇருப்பினும்

உதராகிணி சிறத்தல்தபால, திருதராட்டினுக்குப் பல மழனவி மாரிருப்பினும்காந்தாரிதய
யாவரினும் மிக்கவளானாடளன்க. "அகச்சத் அந்த: புரிகாஸு முக்யதாம்" என்று பாலபாரதத்து
வருவதும் காண்க. (179)

25.- இனிக் குந்திரயப்பற்றிய சரிரத:-

சூைன்மகைாகிய குந்தி,குந்திவபாசரில்லத்து ேைர்தல்.
புந்தியாலருங்கரலமகள் லபாற்பினாற் பூந்திருபுரனகற்பால்
அந்திோயருந்ததிலபரும்லபாரையினா லேனிமானிகலைன்னக்
குந்திவபாசரிற்சூைலனன்பேன்மகள் குருகுலந்தர த்வதாங்க
ேந்தியாேரும்பிைரதலயன்ைடிலதா மதிலயனேைர்கின்ைாள்.

(இ-ள்.) 'சூரன் என்பவன் மகள் - சூரடனன்று ஒருதபழரயுழெய யதுகுலத்தரனுழெய மகள், -

புந்தியால் அருங்கழல மகள்- புத்தியினால் அருழமயான கழலக்குரிய மகளான சரசுவதியும், டபாற்
பினால் பூ திரு - அைகினால் மலரிலுழறபவளாகிய இலக்குமியும், புழன கற்பால் -
அலங்காரத்ழதயுண்ொக்குகின்ற கற்பினால், அந்தி வாய் அருந்ததி - இராக்காலத்துத் ததான்றும் வெ
மீனாகிய அருந்ததியும், டபரும் டபாழறயினால் - மிக்க டபாறுழமயினால், அவனிமான் -
பூமிததவியும், நிகர் - ஒப்பாவள், ' என்ன - என்று (பலரும்) டசால்லிக் டகாண்ொெவும், குருகுலம்
தழைத்து ஓங்க - குருகுலம் டசழித்து வளரவும், குந்திதபாசர் இல் வந்து -
குந்திதபாசடனன்பானுழெய இல்லத்திதல (அவனுக்கு ஸ்வீகார புத்திரியாக) வந்து, பிரழத என்று
யாவர்உம் அடி டதாை - பிரழத டயன்றுபாராட்டி யாவரும் வணங்கித்டதாை, மதி என -
பிழறச்சந்திரன்தபால, வளர்கின்றாள் - வளர்பவளானாள்; (எ-று.)

அத்ழதகுமாரனான குந்திதபாசனுக்கு மகவில்லாக்குழறழயப் தபாக்க, யதுகுலத்துத்ததான்றலான

சூரடனன்பவன் தன் டபண்ணான பிரழத டயன்பவழள வளர்க்குமாறு டகாடுத்தான் : அவதள
குந்திதபாசனால் வளர்க்கப்பட்ெதுபற்றி, குந்திடயன்று வைங்கப்படுவாளாயினாள்.
(180)

26.- குந்தி அங்கு அைண்மரனேந்த துருோசமுனிேனுக்கு

ேைர்ப்புத்தந்ரதயின் லசாற்படிகுற்வைேல்புரிதல்.

அந்தமாதிைமடமயிலலனவிரை யாடுலமல்ரலயிலலன்றும்
முந்தமாதேம்புரிதுருோசமா முனியுமவ்ேழிேந்தான்
ேந்தமாதேனடிபணிந்திேரனநீ ேழிபடுலகனத்தந்ரத
இந்தமாதேன்லமாழிப்படிபுரிந்துகுற் வைேலின்ேழிநின்ைாள்.

(இ-ள்.) அந்த மாது - அந்தப்பிரழதடயன்பவள், இள மெம் மயில் என - இளழமழயயுழெய

மெப்பங்டகாண்ெ மயில்தபால, விழளயாடும் எல்ழலயில் - விழளயாடுகின்ற காலத்தில்,-
என்றுஉம் முந்த மாதவம் புரி - எப்தபாதும் (யாவரினும்)தமற்பெச் சிறந்த தவத்ழதச் டசய்பவனான,
துருவாசமாமுனிஉம் - துருவாசமுனிவனும்,அ வழி - அவ்விெத்து, வந்தான்-; தந்ழத - குந்திதபாசன்,
வந்த - (அங்கனம்) வந்த,மா தவன் - டபருந்தவத்தனான துருவாச முனிவனுழெய, அடி - பாதங்கழள,
பணிந்து - வணங்கி, 'நீ இவழன வழிபடுக -நீ இவழன உபசரிப்பாயாக', என -
என்று(பிரழதடயன்பாழளதநாக்கிச்) டசால்ல,- இந்த மாதவன் டமாழி படி -
இந்தத்துருவாசமாமுனிவன் கூறுகின்ற டமாழியின்வழிதய, புரிந்து - பணிவிழெடசய்துடகாண்டு,
குறு ஏவலின்வழி - (அவனுழெய) சிறிய ஏவலின்வழியிதலதய,நின்றாள் - நெந்துடகாண்ொள்; (எ-
று.) (181)

27.- முனிேனுரடய குற்வைேலில் மனம்பதிந்த பிைரத, தன்

இைரமயாடரல மைத்தல்.

க ங்குகந்துகமம்மரனயாடலுங் கனகலமன்லகாடியூசல்
ே ங்குதண்புனலாடலுந்துரைேரி ேண்டலாடலுமாறி
மு ங்குசங்கினந்தேழ்தருபனிநிலா முன்றிலுஞ்லசய்குன்றும்
த ங்குலசஞ்சுரும்லபழுமலர்ச்வசாரலயுந் தனித்தனிமைந்திட்டா[ள்.

(இ - ள்.) கைங்கு கந்துகம் அம்மழன ஆெல்உம் - கைற்சிக்காய் பந்து அம்மாழன என்ற இவற்ழற
யாடுவழதயும், கனகம் டமல் டகாடி ஊசல் - டபான்மயமான டமல்லியடகாடிகளாலியன்ற
ஊஞ்சலிலாடுவழதயும், வைங்கு தண்புனல் ஆெல் உம் - இழெவிொது டசல்கின்ற குளிர்ந்தநீரிதல
விழளயாடுதழலயும்,- துழற வரி வண்ெல் ஆெல்உம் - நீர்த்துழறகளிதல அைகிய
மணழலக்டகாண்டு (சிற்றிலிழைத்தல்முதலிய) ஆெல்புரிதழலயும், மாறி - நீங்கி,- முைங்கு
சங்குஇனம் தவழ்தரு பனி நிலா முன்றில்உம் - ஒலிக்கின்ற சங்குகளின் கூட்ெம் தவைப்டபற்ற
குளிர்ந்த நிலாழவக்டகாண்ெ வீட்டின் முன்னிெமும், டசய்குன்றுஉம் - (விதனாதார்த்தமாகச்
சழமத்த) கட்டுமழலகளும், தைங்கு டசம் சுரும்பு எழு மலர் தசாழல உம் - ஒலிக்கின்ற அைகிய
சுரும்பினம் டமாய்த்டதைப்டபற்ற பூஞ்தசாழலயும், தனித்தனி-, மறந்திட்ொள்-; (எ-று.)

தவற்றிெத்து மனஞ்டசல்லாமல் திருந்திக் கெவுள் முனிவரின் பூசழனயிதலதய கருத்தாயிருந்தனள்

குந்திதபாசன்புதல்விடயன்க. (182)

28.- துருோசன் மகிழ்வுை, பிைரத பன்னிைண்டுமாதம்

பணிவிரட புரிதல்.

லதாழுதுதாளிரனச்லசய்யபஞ்லசழுதினுந் வதாளிரனச் லசழுந்

லதாய்யில்,
எழுதினும்லபாைாவிைரமயண்முதுக்குரைந் தியாதியாதுரைலசய்தான்,
முழுதுலநஞ்சுறுவகாபவமமிகமிகு முனிேைன்மகி லேய்தப்,
பழுதிலன்புடனியற்றினலைான்றுவபாற் பன்னிருமதிவசை.
(இ-ள்.) (ததாழிமார்), டதாழுது - வணங்கி, தாளிழன - பாதங்களில், டசய்ய பஞ்சு எழுதின்உம் -
டசம்பஞ்சுக்குைம்ழப டயழுதினாலும், ததாளிழன - ததாளில், டசழுந் டதாய்யில் எழுதின்உம் -
அைகிய டதாய்யிழல டயழுதினாலும், டபாறா - தாங்கமாட்ொத, இளழமயள் - இளழமழய
யுழெயவளாகிய அந்தப்பிரழத,- டநஞ்சு முழுவதுஉம் உறு தகாபம்ஏ மிக மிகு முனிவரன்-
டநஞ்சுமுழுவதும் மிக்கதகாபதம மிகுந்துள்ள ரிஷித்தழலவனாகிய துருவாசன், யாது யாது
உழரடசய்தான் - எழதஎழதச்டசான்னாதனா, (அவற்ழறடயல்லாம்), மகிழ்வு எய்த - (அம்முனிவரன்)
மகிழ்ச்சியழெயும்படி, முதுக்குழறந்து - தபரறிவுமிகுந்து, பழுது இல் அன்புென் - குற்றமில்லாத
அன்புெதன, ஒன்றுதபால் - ஒதரவழகயாக, தசர - டபாருந்த, பன்னிருமதி - பன்னிரண்டுமாதம்,
இயற்றினள் - டசய்தாள்;

யாதுயாதுஉழரடசய்தான் என்றதனால், அவதனவியடசயல் டசய்தற்கரியது என்பது டபறப்படும்: "ஸ

யத்யத் ஆஜ்ஞாபய திஸ்ம துஷ்கரம்" என்று பாலபாரதத்தில்வருவதும், தமற்டசய்யுளில் "எனததவ
லரிடதனாது" என்று வருவதும்காண்க. (183)

29,30.- இைண்டுகவிகள் - பிைரதயின் பணிவிரடயால்

மனமுேந்த துருோசன் ஒருமந்திைத்ரதயுபவதசித்துச்
லசல்ல, பிைரதயும் தன்மரனவசர்தரலத் லதரிவிக்கும்.

பிைரததன்ரனயத்தவபாநிதிேருலகனப் லபரிதுேந்லதனவதேல்
அரிலதனாதுநீயியற்றிரனலநடுங்கட லேனிவமல்யார்ேல்லார்
லதரிரேவகலைனச்லசவிப்படுத்லதாருமரை வதேரில்யார்யாரைக்
கருதிநீேைேர த்தரனயேைேர் கைத்துநின்கைஞ்வசர்ோர்.

தம்ரமலயாப்பலதார்மகரேயுந்தருகுேர் தேப்பயலனனப்லபற்ை
இம்மரைப்பயனிம்ரமயிலுனக்குேந் லதய்தியலதனக்கூறி
அம்முனிப்லபருங்கடவுளுந்தவபாேன மரடந்தனனேளுந்தான்
லசம்மனத்லதாடுபயின்ைைமகலைனச் லசல்ேமாமரனவசர்ந்தாள்.

(இ-ள்.) (29) அ ததபாநிதி - அந்தமுனிவன், டபரிது உவந்து - (பன்னிருமாதம் பிரழதடசய்த

பணிவிழெயால்) மிகவுஞ் சந்ததாஷித்து, வருக என - வருவாயாக என்றுடசால்லி, பிரழத தன்ழன -
அந்தக் குந்திழயதநாக்கி, 'எனது ஏவல் - என்னுழெய கட்ெழளழய, அரிது எனாது-, நீ-, இயற்றிழன -
டசய்தாய்: டநடுங்கெல் அவனி தமல் யார் வல்லார் - (உன்ழனப்தபாற் பணிவிழெ டசய்யப்) டபரிய
கெலினாற் சூைப்பட்ெ இந்தப்பூமியில் யாவர்வல்லார்? டதரிழவ - டபண்தண! தகள்-,' என - என்று,
ஒரு மழற - ஒருதவதமந்திரத்ழத, டசவிப்படுத்து - (அந்தப் பிரழதயின்) காதிதலதயாதி, ததவரில் -
ததவர்கட்குள்தள, யார் யாழர-, கருதி-, 'நீ-, வர அழைத்தழன - (இந்த மந்திரத்ழதச்டசால்லி)
வருமாறு கூப்பிடுவாதயா, அவர் அவர் - அந்தந்தத் ததவர், கணத்து - ஒருகணப்தபாதில், நின் கரம்
தசர்வார் - உன்ழகழயச் தசர்வார்கள் [உன்வசமாவார்கள்]; (30) (அன்றியும்) தம்ழம ஒப்பது -
தம்ழமடயாத்துள்ளானாகிய, ஒர் மகழவஉம் - ஒருபுத்திரழனயும், தருகுவர்- :(யான்), தவம் பயன்என
டபற்ற - தவத்தின்பயனாகு டமன்னுமாறு அரிதிலழெந்த, இ-இந்த, மழற-தவதத்தின், பயன்-,
இம்ழமயில் - இப்பிறவியில்தாதன, உனக்கு வந்து எய்தியது - உனக்கு வந்துதசர்ந்தது,' என கூறி -
என்றுடசால்லி,- அ கெவுள் டபரு முனிஉம்- அந்தத் டதய்வத் தன்ழமயுள்ள டபருமுனிவரும்,
ததபாவனம் - (தான்) தவம்புரியும் வனத்ழத, அழெந்தனன்-; அவள்உம் - அந்தப்பிரழதயும், தான்-,
டசம் மனத்டதாடு - நல்ல மனத்ததாடு, பயின்று - டபாருந்தி, அரமகள் என - டதய்வமாதுதபால,
டசல்வம் மா மழன - (தனக்குரிய) டசல்வமுள்ள சிறந்தமழனயிதல, தசர்ந்தாள்-; (எ-று.)

தன்ழதயின் மழனயில் துருவாசமுனிவழர யுபசரித்து அம்முனிவரருழளப் டபற்ற குந்தி

தனக்டகன்றுள்ள டசல்வமழனழயச் தசர்ந்தாடளன்க. (184,185)

31.-மரைப்பயரனக் காைக் கன்னிரக குந்தி நிலா

முற்ைத்திவல அம்மந்திைத்ரதச் சூரியரனக்கருதி யுச்சரிக்க,
அன்னான்அங்குேருதல்.

தரதயும்ேண்டிமிர்கருங்கு ற்கன்னியத் தனிமரைப்பயன்காண்பான்

சுரதநிலாலேழுமாளிரகத்தலத்திரடத் தூநிலாலேழுமுன்றில்
இரதயமாமலர்களிக்கநின்ைன்பிவனா டியம்பலுலமதிவைாடி
உரதயபானுவுமலர்மிரசயளிலயன லோருகைந்தனில்ேந்தான்.

(இ-ள்.) தழதயும் டநருங்கிய, வண்டு - வண்டுகள், இமிர் - ஒலிக்கின்ற, கருங்குைல் - கரிய

கூந்தழலயுழெய, கன்னி-, அ தனி மழற பயன் காண்பான் - அந்த ஒப்பற்ற தவதமந்திரத்தின் பயழன
யறிய தவண்டி, சுழத நிலா எழு - (பூசிய) சுண்ணாம்பினால் டவண்ணிலாத் ததான்றுகின்ற, மாளிழக
தலத்திழெ - மாளிழகயில், தூ நிலா எழு முன்றில் - பரிசுத்தமான நிலாத் ததான்றுகின்ற முற்றத்திதல
[தமன்மாெத்திதல], இழதயம் மாமலர் களிக்கநின்று - இதயமாகிய சிறந்தமலர்மகிழுமாறு
இருந்துடகாண்டு, (சூரியழனக்கருதி), அன்பிதனாடு-, இயம்பலும்- (அந்த மந்திரத்ழத)
உச்சரித்தவுெதன, எதிர் ஓடி- (அந்தப்பிரழதக்கு) எதிராகவிழரந்துவந்து, உழதயம்பானுஉம் -
உதயகாலத்துச்சூரியனும், மலர்மிழச அளி என - மலரில்வண்டுடமாய்ப்பது தபால,ஒரு கணந்தனில் -
ஒரு கணப்தபாதில், வந்தான்-; (எ-று.)

தமன்மாெத்திதல நிலாமுற்றத்திலிருந்து பிரழத துருவாச முனிவ னுபததசித்த தவதமந்திரத்ழத

யுச்சரித்து உதித்த சூரியழன நிழனக்க உெதன அங்கு அவன் ததான்றினா டனன்க. (186)
 32.- ேந்த சூரியன் அந்தப்பிைரதரய அரைத்தல்.

லசம்லபானாரடயுங்கேசகுண்டலங்களுந் திகழ்மணிமுடியாைம்
ரபம்லபானங்கதம்புரனயேயேங்களும் பேைவமனியுமாகி
ேம்பைாதலமய்ப்பதுமினிலயனச்லசழு மரைநுேன்மடப்பாரே
அம்புயானனமலர்வுைக்கைங்கைா லரைத்தனன லகய்த.

(இ-ள்.) டசம் டபான் ஆழெஉம் - டசந்நிறமுள்ள டபாற்பட்ொழெயும் [பீதாம்பரமும்], கவசம்

குண்ெலங்கள்உம்-,திகழ்மணி முடி - விளங்குகின்ற இரத்தினகிரீெமும், ஆரம் - ஆரமும், ழபம்
டபான் அங்கதம் புழன அவயவங்கள்உம்- பசும்டபான்னாலியன்ற ததாள்வழளயழலயணிந்த
புயங்களும், பவளம் தமனி உம் - பவைம் தபான்ற டசந்நிறத்திருதமனியும் ஆகி - டபற்றுவந்து,-
வம்பு அறாத டமய் பதுமினி என - நறுமணம் நீங்காத உெல் பழெத்த பதுமினிழயப்தபால, டசழு
மழற நுவல் மெம் பாழவ - பயன் விழளக்குந் தன்ழமயுள்ள தவதமந்திரத்ழதக் கூறிய அந்த
மெந்ழதயின், அம்புயம் ஆனனம் - தாமழரதபான்ற முகம், மலர்வு உற - மலர்ச்சிழெய, கரங்களால்-
, அைகுஎய்த - அைகு டபாருந்த, அழணத்தனன்-;

சூரியன் தனதுகிரணங்களால் நறுமணம்நீங்காத தாமழர தயாழெயின் தாமழர முகம்மலரத்

தழுவுவதுதபால, தன்னுெலில் நறுமணம்நீங்காத பதுமினிடயன்னும் உத்தமசாதிமாதரான குந்தியின்
தாமழரதபான்றமுகம் மலர்ச்சியழெயத் தன்ழககளாலழணத்தன டனன்பதாம். சிதலழெழயயும்
உருவகத்ழதயும் அங்கமாகக் டகாண்டுவந்த உேரமயணி. மாதராரில், பதுமினி சித்ரிணி அத்தினி
சங்கினி என்று நான்குசாதியுள்ளன என்பழத, வாத்ஸ்யாயனம் முதலிய நூல்களா லறியலாம்.
பதுமினிசாதிமாதின் உெல் நறுமணம் வீசு டமன்பது, நூற்டகாள்ழக. (187)

33.- 'மடந்ரதயரின் கற்ரப யறிபேனான நீ என்ரனத்

லதாடாவத' என்று பிைரத கூை, சூரியன் வகாபித்துக்
கூைலுறுதல்.

கன்னிகன்னிலயன்ரகலதாவடன்மடந்ரதயர் கற்புநீயறிகிற்றி,
என்னலமய்குரலந்தலமைநாணினா ளிதயமும்வேைாகி,
அன்னலமன்னரடயஞ்சினைைற்ைலு மருகுைான்விடப்வபாய்நின்று,
உன்னிலயன்ரனநீயர த்தலதன்லபைலேனவுருத்தனனுரைலசய்ோன். (இ-ள்.) அன்னம்
டமல் நழெ - அன்னப்பறழவயின் நழெ தபான்ற டமல்லியநழெழயயுழெயபிரழத,-
டமய்குழலந்து அலமர - உெம்பு நடுங்கிக் குழலய,- நாணினாள் - நாணங்டகாண்டு, இதயம்
உம்தவறு ஆகி-,- அஞ்சினள் - அச்சங்டகாண்ெவளாய், 'கன்னி கன்னி - (நான்) கன்னிழகயாதவன்
கன்னிழகயாதவன்: என் ழக டதாதெல் - என்ழகழயத் தீண்ொதத: மெந்ழதயர் கற்பு -
மெந்ழதமாரின் கற்ழப, நீ-, அறிகிற்றி- அறிவாயன்தறா!' என்ன - என்று, அரற்றலும் - கதறவும்,-
(சூரியன்), அருகு உறான் - (அவளுழெய) சமீபத்ழத யழெயாதவனாய்,- விெ தபாய் நின்று - சற்ற
விலகிப் தபாயிருந்து, (அந்தப்பிரழதழயதநாக்கி),- 'உன்னி- நிழனத்து, என்ழன-, நீ-, அழைத்தது-,
என் டபற - என்னபயழனப் டபறும் டபாருட்டு?' என - என்று, உருத்தனன் - தகாபித்தவனாய்,- உழர
டசய்வான்- (பின்னுஞ்) டசால்பவனானான்; (எ-று.) (188)

34.-இைண்டுகவிகள் - சூரியன் பின்னுங்கூறியன

லதரிவிக்கும்.

உருக்லகாள்சாரயயுமுர யுமங்கறிவுைா லதாளித்துநான்ேைவேநீ

லேருக்லகாைாலேரனமறுத்தரனயுனக்குமுன் லமய்ம்மரையுரைலசய்த
குருக்கலைன்படாலைன்படாதரிரேநின் குலலமனக்லகாடித்திண்வடர்
அருக்கன்லமய்யினுமன மிகக்லகாதித்தன னாயிைமடங்காக.

(இ-ள்.) 'உரு டகாள் சாழயஉம் - உருவத்ழதக்டகாண்ெ சாயா ததவியும், உழை உம் - உஷாததவியும்,
அங்கு - வானில், அறிவுறாது - அறியாதபடி, ஒளித்த-, நான்-, வரஏ - வந்திருக்கவும்-, நீ-, டவருக்டகாளா
- அஞ்சி, எழன - என்ழன, மறுத்தழன - (உென்தசரடவாட்ொமல்) மறுத்திட்ொய்: உனக்கு-
(இப்படிப்பட்ெ) உனக்கு, முன் - முன்பு, டமய் மழற - தவறாமற்பலிக்குந்தன்ழமயுள்ள
தவதமந்திரத்ழத, உழரடசய்த - டசால்லிய, குருக்கள் - குருமார், என்பொர் - என்னபாடு
பெமாட்ொர்? [நீ இப்தபாது மறுத்ததன் பயனாக உனக்கு உபததசித்த குருமாழரச் சபித்திடுதவன்
என்றபடி]: அரிழவ - டபண்தண! நின் குலம் - நீ பிறந்தகுலம், என்பொது - என்ன தீங்ழக
யழெந்திொது [என் சாபத்தினால் நின்குலதம யழிந்திடும் என்றபடி] ', என - என்று, டகாடி திண்ததர்
அருக்கன் - டகாடி கட்டிய வலிய ததழரயுழெய சூரியன், டமய்யின்உம் - தன்னுெம்ழபவிெ, ஆயிரம்
மெங்கு ஆக-, மிக - மிகவும், மனம் டகாதித்தனன்-; (எ-று.)

உழை சாழயடயன்பவர் சூரியனுழெய மழனவிமாராவர். சாழய டயன்பது -

நிைடலன்னும்டபாருழளயு முழெய தாதலால், அதனினும் தவறுபாடு ததான்ற, 'உருக்டகாள் சாழய'
என்றது. "கதராமியாவத்தவ மந்த்ரதாயிநம் - மதீய சாதபாரகதவஷ்டிதம்முநிம்" என்று
பாலபாரதத்தில் வருதற்கு ஏற்ப, 'மழறயுழர டசய்தகுருக்கடளன்பொர்' என்பதற்குச்
சாபத்தினாலழிவ டரன்று உழரக்கப்பட்ெது. (189)

35. உரனயளித்தேன்முனியுலமன்ைஞ்சனீ யுடன்படுமுைர்ோனல்

விரனயளித்தலதன்ைரைதிவயலின்பமும் விர வுறும்படிதுய்த்தி
எரனயளித்தலதால்லதிதியினுனக்கிரச லயய்துமாறிகன்ரமந்த[ன்
தரனயளித்திமற்லைன்னினுமிருநிலந் தாலடா த்தக்வகாவன. (இ-ள்.) உழன அளித்தவன் -
உன்ழனப்டபற்றவன், முனியும்- சினப்பான், என்று-, அஞ்சல் - பயப்பொதத: நீ-, உென்படும் -
சம்மதிக்கின்ற, உணர்வால் - உணர்ச்சிதயாடு, நல் விழன அளித்தது என்று - நல்விழன (இவழனத்)
தந்தடதன்றுகருதி, அழணதி ஏல் - (என்ழனச்) தசர்ழவயானால், இன்பம்உம்-, விழைவுஉறும்படி-
(மனத்தில்) விருப்பமுண்ொகும்படி, துய்த்தி - நுகர்வாய்: எழன அளித்த டதால் அதிதியின்-
என்ழனப்டபற்ற பைழமயான அதிதிதபால, உனக்கு-, இழச - புகழ், எய்தும் ஆறு - உண்ொகும்படி,
இகல் ழமந்தன் தழனஉம் - வலிழமயுள்ள ழமந்தழனயும், அளித்தி - உண்ொக்குவாய்: மற்று -
தமலும், (அந்தப்புதல்வன்), என்னின்உம் - என்ழனக்காட்டிலும், இரு நிலம் - டபருவுலகத்தாரால்,
தாள் டதாைதக்தகான் - தாளில் விழுதற்குரிய தமன்ழமயுழெயவனாவன், (என்றும் கூறினான்); (எ -
று.)

'உழன யளித்தவன் முனியுடமன்றஞ்சல்' என்பதற்கு - நீ இப்தபாதிருப்பதுதபாலதவ

கன்னிழகதயயாய்விடுவாய் என்று கருத்துக் காணலாம்: "ந கந்யகாபாவம் இமஞ்ச ஹாஸ்யஸி"
என்று பாலபாரதத்தில் வருவது காண்க: "சூரன தருளினாற் றுலங்கு கன்னிழகயாகி" என்று இவதர
பின்னர்க் கூறுவர். (190)

36.-சூரியனது புகழ்ச்சியுரைவகட்டுப் பிைரத மலைரை

வசர்தல்.

ஆயிைங்கைத்திபதிபுகழ்ந்துநூ ைாயிைமுகமாகப்
வபாயிைந்திரேயுரைத்தபின்மதர்விழிப் புரிவுமூைலுநல்கி
வேயிருந்தடந்வதாளிடந்துடித்திட லமல்லியன்மதன்வேதப்
பாயிைங்லகாலலன்ரையுைேேலனாடும் பனிமலைரைவசர்ந்தாள்.

(இ-ள்.) ஆயிரம் கரத்து அதிபதி - ஆயிரங்கிரணங்கழளயுழெய (ஒளிகட்டகல்லாம்) அதிபதியான

சூரியன், நூறு ஆயிரம் முகம் ஆக புகழ்ந்து - பலபாடியாகப் புகழ்ந்துகூறி, தபாய் இரந்து - மிகவும்
இரந்து, இழவ உழரத்தபின் - இவ்வார்த்ழதகழளக் கூறியபின்,- டமல்லியல் - அந்தப்பிரழத, மதர்
விழி பிரிவுஉம் - மதர்த்தகண்ணின் மூலமாக(த் தன்) விருப்பத்ழதயும், மூரல்உம் - புன்சிரிப்ழபயும்,
நல்கி - தந்து,- தவய் இருந் தெ ததாள் இெம் துடித்திெ - மூங்கில்தபான்ற மிகப்டபரியததாள்
இெப்புறந் துடிக்க,- 'மதன் தவதம் பாயிரம் டகால் - மன்மத தவதத்தின் பாயிரதமா (இது)?' என்று-,
ஐயுற - ஐயம் மனத்திலுண்ொக, அவடனாடுஉம் - அந்தச் சூரியதனாடும், பனி மலர் அழண -
குளிர்ந்த புஷ்பசயனத்திதல, தசர்ந்தாள்-; (எ-று.)

பாயிரடமன்பது - நூற்குப் புறம்பானது; நூலுக்குத்ததாற்றுவாயாவது. மதன்தவதம் என்பது

இங்தகயிலக்கழணயால், காம சாஸ்திரத்திலுணர்த்தப்படும் காரணங்களுக்கு ஆகுடபயர்.
இெந்துடித்தது. இனி விழரவிற் புணர்வுநிகழுடமன்பழதக் குறிப்பிப்பதாதலால். அது
மதனதவதத்தின் பாயிரடமன ஐயுறத்தக்கதாயிற்று. (191)
 37.- புைர்ச்சியில் அேசமாகிய பிைரத பின் தன்ேசமாக,
சூரியன் கைத்தலும் அேள் கருக்லகாள்ளுதலும்.

தினகைன்சுடர்ேடிேமுமமிர்லதழு திங்களின்ேடிோகத்
தனதடந்திருமார்புைத்தழீஇயபின் ரையைன்னிரனலேய்த
மனமகிழ்ந்ததும்ேந்ததுமைந்ததும் ேைங்லகாடுத்ததுலமல்லாம்
கனலேனும்படிகைந்தனன்லபருந்தரக கன்னியுங்கருக்லகாண்டாள்.

(இ-ள்.) தினகரன் - சூரியன், சுெர் வடிவம்உம் - (தன்) தததஜா மயமான வடிவமும், அமிர்து எழு
திங்களின் வடிவுஆக - அமிருதம் ததான்றப்டபற்ற சந்திரனுழெய வடிவுதபான்றிருக்க,- தன தெம்
திரு மார்பு உற - (அந்தப்பிரழதயின்) டகாங்ழகத்தலம் (தன்) அைகிய மார்பிதல டபாருந்த,
தழீஇயபின் - தழுவிப்புணர்ச்சி நிகழ்த்திய பின்,- ழதயல் - அந்தப்பிரழத, தன் நிழனவு எய்த -
தன்வசத்ழதயழெய, - மனம் மகிழ்ந்ததும் - (தன் இழசவால் அந்தச்சூரியன்) மனமகிழ்ச்சி
யழெந்ததும், வந்ததுஉம் மணந்ததுஉம்-வந்து (தன்ழன அச்சூரியன்) கூடியதும், வரம்டகாடுத்ததுஉம்
- (அந்தச் சூரியன் கன்னிழக யாவாடயன்று) வரங்டகாடுத்ததும், எல்லாம்-, கனவு எனும்படி-,
டபருந்தழக - டபருழமக்குணமுள்ள அந்தச் சூரியன், கரந்தனன் - மழறந்தான்; கன்னிஉம் -
அந்தக்கன்னிழகயான பிரழதயும், கருக் டகாண்ொள் - கருப்பமழெந்தாள்; (எ-று.)

தன - தன்னுழெய, தெ திருமார்பு - விசாலமான அைகிய மார்பு என்றுமாம். வரம் - துருவாசன்

உபததசித்த சிறந்த மந்திரம் என்பாருமுளர். டபருந்தழக - அன்டமாழித்டதாழக: டபருந்தழகக்
கன்னி எனின், கன்னிக்கு விதசெணம். (192)

38.- குந்தி ரமந்தலனாருேரனப் லபைல்.

அந்தியாை லலனப்பரிதியிலனாளி யரடந்தபினணிமாடக்

குந்திவபாசன்மாமடமகலைழினலங் லகாண்டலகாள்ரகயைாகி
இந்திைாதியைேைேர்முகமலர்ந் திைந்தனதைத்தக்க
ரமந்தனானேலனாருேரனப்பயந்தனண் மாசிலாமணிலயன்ன.

(இ-ள்.) பரிதியின் ஒளி - சூரியனுழெய ஒளிமயமாகிய கருப்பம், அழெந்த பின் - (தன்வயிற்ழறச்)

தசர்ந்தபிறகு, அணிமாெம் குந்தி தபாசன் மா மெம் மகள் - அைகிய மாெத்திலிருந்த குந்தி
தபாசனுழெய சிறந்த மெப்பத்ழதயுழெய மகளாகிய அந்தக் குந்தி,- அந்தி ஆர் அைல் என -
அந்திக்காலத்து (ச் சிழக) நிரம்பிய அக்கினிதபால, எழில் நலம் டகாண்ெ - அைகின்தசாழபழயப்
டபற்ற, டகாள்ழகயள் ஆகி - தன்ழமழய யுழெயவளாய்,- இந்திர ஆதியர் அவர் அவர் இரந்தன
முகம்மலர்ந்து தரத்தக்க - இந்திரன் முதலிய அந்த அந்த இரப்பாளர் இரந்தவற்ழற முகம் மலர்ந்து
டகாடுத்தற்கு உரிய, ழமந்தன் ஆனவன் ஒருவழன - ஒப்பற்ற ஒரு ழமந்தழன, மாசு இலா மணி
என்ன - (சமுத்திரக்கழர) சிந்தாமணிழயப்டபற்றதுதபால, பயந்தனள்- டபற்றாள்:எ-று.)
அமருண்கட்குந்தி என்றும் பாெம்.

"அநுப்ரதவசாத் அயம் ஆத்மததஜஸ:- சிகாமிவாக்தநரதிதகாஜ் ஜ்வாலக்ருதிம்..... அததப்ஸிதார்த்த

ப்ரதிபாதநார்ஹதாம் - உதபயிவாம்ஸம் ஸு ர பர்த்து ரர்த்திந: அஸூதசிந்தாமணி மூெததஜஸம் -
ஸமுத்ரதவதலவ ந்ருபாத்மஜாஸு தம்" என்ற பால பாரதத்தால், இங்குக்கூறிய உழரழயத் டதளிக.
இந்தக் கர்ணன் இந்திர னிரக்கத் தன் கவசகுண்ெலங்கழளக் டகாடுத்த வரலாற்ழற
உத்திதயாகபருவத்திற் காணலாம். மாழலக்காலத்துச் சூரியடனாளிழய அக்கினி டபறுகிறாடனன்ப.
(193)

39.-சூைன்லபண்ைாகிய குந்தி மகப்லபற்ை அப்புதல்ேரன உலகப்

பழிப்புக்கு அஞ்சி ஒருலபட்டியில் ரேத்து நதிப் லபருக்கிவல
விட்டிடுதல்.

சூைன்மாமகள்சூைனதருளினாற் றுலங்குகன்னிரகயாகி
ோைமாமணிக்கேசகுண்டலத்துடன் ேருமகன்முகவநாக்கிப்
பாைமாமைபினிற்பிைந்தேர்லமாழி பழுதினுக்கழுதஞ்சிப்
பூைமாநதிப்வபடகத்திரடநனி லபாதிந்லதாழுக்கினண்மன்வனா.

(இ-ள்.) சூரன் மா மகள் - சூரனுழெய சிறந்த டபண்ணாய் பிறந்த பிரழத, சூரனது அருளினால் -
சூரியனுழெய கருழணயினால், துலங்கு கன்னிழக ஆகி - விளங்குகின்ற கன்னிப்பருவத்ழத
யழெந்து, வாரம்- (தன்) அன்பிற்குரிய, மா மணி கவசகுண்ெலத்துென்வரும் மகன் -
சிறந்தமணிகளழுத்திய கவசகுண்ெலத்துென் ததான்றிய ழமந்தனுழெய, முகம் - முகத்ழத, தநாக்கி-,
பாரம் மா மரபினில் பிறந்தவர் டமாழி பழுதினுக்கு - டபருழமடபற்ற சிறந்தவமிசத்திதல பிறந்தவர்
கூறும் பழிடமாழிக்கு, அஞ்சி - பயந்து, அழுது-, தபெகத்திழெ நனி டபாதிந்து - டபட்டியிதல
ழவத்து நன்குமூடி, மா நதி பூரம் - சிறந்த நதியின் டபருக்கில், ஒழுக்கினள் - (தனக்கு அந்தரங்கரான
ததாழியர்மூலமாகச்) டசலுத்தினாள்; (எ-று.)

"ஸு ரஸ்ரவந்த்யாம் அபவாதசங்கிதா - ஸகீபி ராப்தாபி ரஸாவதமாசயத்" என்று

கங்ழகப்டபருக்கில்விட்ெதாகப் பாலபாரதமும் அசுவநதியிதல விெ, அது சர்மண்வதி நதியிலும்,
அது யமுழனயிலும், அதுகங்ழகயிலும் தசர்ப்பித்தனவாக வியாச பாரதமும் கூறும்.
(194)
 40.-பாகீைதி அந்தப்லபட்டிரயச் தரலரமச்சாைதியின்
நகரிற்வசர்ப்பித்தல்.

குஞ்சைத்திைங்கன்லைனச்சாபலேங் வகாைரிலயனப்ரபம்லபாற்
பஞ்சைத்திரடேருதிருமதரலரயப் பகீைதிலயனுமன்ரன
அஞ்சைத்திரைக்கைங்கைாலலடுத்லதடுத் தரசயவேதாலாட்டி
லேஞ்சைச்சிரலச்சூதநாயகன்பதி வமவுவித்தனைன்வை.

(இ-ள்.) குஞ்சரத்து இள கன்று என - யாழனயின் இளங்கன்று தபாலவும், ழபம் டபான் பஞ்சரத்திழெ

வரு சாபம் டவம்தகாள் அரி என - ழபம்டபான்மயமான கூட்டினிழெதய வருகின்ற குட்டியான
டகாடிய டகால்லுந்தன்ழமயுள்ள சிங்கம்தபாலவும், (டபட்டியிலிருந்தபடிதய வந்த),
திருமதழலழய - சிறந்த அந்தக்குைந்ழதழய, பகீரதி எனும் அன்ழன - பாகீரதி டயன்கிற தாய், அம்
சரம் திழர கரங்களால் - அைகிய சலிக்குந்தன்ழமயுள்ள அழலயாகிறழககளால், எடுத்து எடுத்து-,
அழசய (ஊஞ்சலிலாடுவதுதபால்) அழசயுமாறு, தாலாட்டி-, என்று ஏ-(ஆற்றில்விட்ெ)
அந்தத்தினத்திதலதய, டவம் சரம் சிழல சூத நாயகன் - டகாடுஞ்சரங்கழளக்டகாண்ெ வில்ழல
தயந்திய ததர்ப்பாகர் தழலவனான அதிரதடனன்பானுழெய, பதி - நகரத்தில், தமவுவித்தனள் -
தசர்பித்ததாள்;(எ-று.) டபட்டியிலிருக்கும் மதழலக்குக் கூட்டிலிருக்கும் சிங்கக்குட்டி யுவழம:
"க்ரதமணமஞ்ஜூஷிகயா த்ருதம்தயா - சிசும் ஹதர. பஞ்ச ரவர்த்திநம்யதா
தரங்கதொலாந்தரலாலிதம் சழந:- நிநாய தம்ஸூ தபுராந்திகம் நதீ" என்ற பாலபாரதம் காண்க.
சஞ்சரத்திழர என்றும் பாெம்.அன்தற - அழசயுமாம். (195)

41.-கரைமருங்ரகயரடந்த சாைதியும் அேன்மரனவியும்

நதிப்லபருக்கில் ேந்தலபட்டியிற் குமைரனக்கண்டு
லபருமகிழ்ச்சியரடதல்.

வகாடகப்படேரும்புனல்விர வினாற் குளிர்துரைமருங்குற்வைார்

வபடகத்திரடலயாழுகியதினபதி லபருங்குமைரனக்கண்டு
சூடகக்ரகயம்புயமலரிைாரதயுஞ் சூதபுங்கேன்ைானும்
ஆடகக்குலமரடந்தலதாத்தரும்லபை லாதைத்லதாடுலகாண்டார்.

(இ - ள்.) தகாடு அகம்பெ - இரு கழரயும் தன்னுட்டபாருந்த, வரும் - வந்த, புனல் -

நீர்ப்டபருக்ழகக்காண்பதில், விழைவினால் - விருப்பினால், குளிர்துழற மருங்கு -
குளிர்ந்தநீர்த்துழறயினருதக, உற்தறார் - அழெந்தவராகிய, சூெகம் ழக அம்புயம் மலர் இராழத உம்
சூதபுங்கவன் தான்உம் - சூெகமணிந்த ழகயாகிய தாமழர மலழரயுழெய இராழதடயன்பவளும்
பாகர்தழலவனாகிய அதிரத டனன்பானும், ஒழுகிய - (நதிப்டபருக்கிதல) அடித்துக்டகாண்டு
வரப்டபற்ற, தபெகத்திழெ - டபட்டியிதல, தினபதி டபருங் குமரழன கண்டு - சூரியனுழெய
சிறந்தகுமாரழனப் பார்த்து, ஆெகம் குலம் அழெந்தது ஒத்து - (வறிதயார்)
டபாற்குவியழலப்டபற்றாற் தபான்று, அரும்டபறல் ஆதரத்டதாடு.டபறுதற்கு அரிய பிரீதிதயாடு,
டகாண்ொர் - (அந்தப்புதல்வழனடயடுத்து வளர்க்குமாறு) டகாண்ொர்கள்;

இராழத - அதிரதன்மழனவி. டபட்டியில் குைந்ழதயுெதன ரத்னங்கழளயும் ழவத்து நதிப்டபருக்கிற்

குந்திததவி விெ, அதிரதன் அந்தப் டபட்டிழய எடுத்ததபாது இரத்தினங்களுெதன
டபற்றானாதலால், அந்தப்புதல்வனுக்கு வஸு தஷணன் [சம்பத்தின்டதாகுதிழயயுழெயவன்] என்று
டபயரிட்ொன். குண்ெலக்காதனாய்த் ததான்றியதனால், கர்ணடனன்று டபயர். இப்டபயர் சூரியன்
அசரீரிவாணியாய் வைங்கியடதன்பர், தமல் கிருட்டிணன் தூது சருக்கம் டசய்யுள் 154-இல்.
(196)

42.-அதிைதன்மரனயில் ேைர்ந்த கர்ைன் பைசுைாமனிடம்

வில்முதலியன கற்று விைங்குதல்.

அதிை தன்றிரு மரனயினில் விர வுட னரும்பிய பனிக்கற்ரை

மதிலய னும்படி ேைர்ந்துதிண் டிைல்புரன மழுவுரட ேைைாமன்
பதயு கந்லதாழூஉ ேரிசிரல முதலிய பலபரட களுங்கற்றுக்
கதிை ேன்ைரு கன்னலனன் றுலலகலாங் ரகலதாழுங் கவின்லபற்ைான்.

(இ-ள்.) அதிரதன் திரு மழனயினில் - அதிரதனுழெய சிறந்த வீட்டிதல, விழைவுென் - விருப்தபாடு,

அரும்பிய பனி கற்ழற மதி எனும்படி - ததான்றிய குளிர்ச்சியின் டதாகுதிழயயுழெய பிழறச்
சந்திரடனன்னுமாறு, வளர்ந்து-, திண் திறல் புழன - மிக்கவலிழம பூண்ெ, மழு உழெ -
மழுப்பழெழயயுழெய, வர ராமன் - சிறந்த பரசுராமனது, பத யுகம் டதாழூஉ - இருதாள்களிலும்
வணங்கி, வரிசிழல முதலிய பல பழெகள்உம் கற்று - கட்ெழமந்த வில் முதலிய பல
பழெக்கலங்கழளயும் பயின்று, கதிரவன் தரு - சூரிய பகவான் டபற்ற, கன்னன் என்று -
கர்ணடனன்று, உலகு எலாம் ழக டதாழும் கவின் - உலகத்தாடரல்லாராலுங் ழககுவிக்கத்தக்க
அைழக, டபற்றான்-; (எ-று.)

இந்தக்கர்ணன் அந்தணவடிவங்டகாண்டு பரசுராமழனத் டதாழுது அஸ்திர சஸ்திரங்களிற்

பயின்றாடனன்ப. பலபழெகளும் என்ற இெத்து உம்ழமழய முற்றுப்டபாருளாகவன்றி எச்சப்
டபாருளதாகக்டகாண்டு, ஏழனக்கழலகளுங் கற்று என்ப. (197)

தவறு.
 43.-அந்தப்பிைரதக்குச் சுயம்ேைம் ஏற்படுத்தவே,
மன்னேர்திைளுதல்.

கன்னற் பயந்த கதிர்லேம்முரலக் கன்னி தன்ரன

முன்னர்ப் பயந்வதான் முகவோரல யுேரக வயாடு
மன்னர்க் லகழுத மடப்பாரே ேரிக்கு லமன்று
லசன்னற் பரடவேன் முடிமன்னேர் லசன்று வசர்ந்தார்.

(இ-ள்.) கன்னன் பயந்த - கன்னழனப்டபற்ற, கதிர் டவம்முழல கன்னி தன்ழன - ஒளிடபாருந்திய

விரும்பத்தக்க முழலழயயுழெய கன்னிழகழய [பிரழதடயன்பாழள], முன்னர் பயந்ததான் - முன்பு
டபற்றவன், முகம் ஓழல - [சுயம்வரத்ழதப்பற்றிய] திருமுகதவாழலழய, உவழகதயாடு -
மகிழ்ச்சிதயாடு, மன்னவரக்கு எழுத-,- 'மெம்பாழவ - மெழமக்குணமுள்ள பாழவதபான்ற
அந்தப்பிரழத, வரிக்கும் - (நம்ழம) விரும்பி மாழலசூட்டுவாள், ' என்று -, டசல் நல் தவல்பழெ முடி
மன்னர் - (தபாரிற்) டசல்லவல்ல சிறந்த தவற்பழெழயதயந்திய முடிசூடிய அரசர், (அந்தச்
சுயம்வரத்தின்டபாருட்டு), டசன்று தசர்ந்தார்-; (எ-று.)- டசன்னற்படிதவல் என்றும் பாெம்.

இதுமுதல் இருபத்துநான்கு கவிகள் - டபரும்பாலும் மூன்றாஞ் சீடரான்று காய்ச்சீர் அல்லது

கனிச்சீரும், மற்ழறநான்கும் மாச்சீர்களுமாகிவந்த கலிநிரலத்துரைகள். இந்தப் பகுப்பில் அடிக்குப்
பதினான்டகழுத்துக்கள் அல்லது பதிழனந்டதழுத்துக்கழளக்டகாண்டு டசய்யுள்கள் உள்ளன.
(198)

44.-குந்தி பலமன்னரிரடவய மைமாரலரயப்

பாண்டுவுக்வக சூட்டுதல்.

உருேஞ்சிைந்துபலவகாளு முதிக்குவமனும்
மருவுங்குமுத மதிகண்டு மலருமாவபால்
பருேஞ்லசய்ரபம்லபாற்லகாடியன்னேள் பாண்டுலேன்னும்
நிருபன்ைனக்வகமைங்கூர் லபருவநயமுற்ைாள்.

(இ-ள்.) உருவம் சிறந்து - வடிவத்தினான் தமம்பட்டு, பல தகாள்உம் - பலகிரகங்களும், உதிக்கும்

ஏன்உம் - ததான்றுமானாலும்,- மருவும்- (நீர்நிழலயிற்) டபாருந்திய, குமுதம் - ஆம்பல், மதி கண்டு -
சந்திரழனக் கண்டு, மலரும் ஆதபால் - மலரும் விதம் தபால,- பருவம்டசய்- டயௌவன
பருவத்ழதயழெந்த, ழபம் டபான் டகாடி அன்னவள் - பசும்டபாற்டகாடி தபான்றவளான
அந்தக்குந்தி, பாண்டு என்னும் - பாண்டு என்கிற, நிருபன் தனக்குஏ - அரசன்திறத்தில்தாதன, மணம் -
விவாகஞ் டசய்து டகாள்ளுதற்கு, கூர் மிக்க, டபருதநயம் - டபருத்த அன்ழப, உற்றாள்-
டபாருந்தினாள்; (எ-று.) (199)

45.-மத்திைைாசன் தன்புதல்விரயத் தாவன தை, அேரையும் பாண்டு

மைத்தல்.

தாவனயுேந்துதனித்தார்புரன ரதயல்லேன்றி
ஆவனைரனயானுயிர்க்கா ைமிர்தானபின்னர்
யாவனதருேன்லனனமத்திை ைாசனல்க
மாவனயரனயவிழியாரை ேதுரேலசய்தான்.

(இ - ள்.) தான்ஏ - சுயமாகதவ, உவந்து - மனமகிழ்ந்து, தனி தார் புழன - ஒப்பற்ற

சுயம்வரமாழலழயச் சூட்டிய, ழதயல் - டபண்ணாகிய குந்தி, டவன்றி ஆன்ஏறு அழனயான் -
டவற்றிடபாருந்திய இெபத்ழத டயாத்தவனாகிய பாண்டுவின், உயிர்க்கு-, ஆர் அமிர்து ஆன பின்னர்
- அருழமயான அமிர்தம்தபாலான பிறகு,- மத்திரராசன்-, யாதன தருவன் என நல்க-நாதன
(என்மகழள இந்தப் பாண்டுவுக்கு மழனவியாகத்) தருதவன் என்று டசால்லிக்டகாடுக்க,- மான்ஏ
அழனயவிழியாழள - மாழனதயடயாத்த கண்ழணயுழெயவளான மாத்திரிழயயும்,
வதுழவடசய்தான்-(அந்தப்பாண்டு) மணந்தான்;

இந்த மாத்திரி மத்திரததசாதிபதியான ருதாயன டனன்பவனுக்கு மகள்: சல்லியனுக்குத் தங்ழக.

பாலபாரதத்தில், வீடுமன் தன்வில்வலியாற் கவர்ந்து டகாண்டுவந்து மாத்திரிழயப் பாண்டுவுக்கு
மழனவியாக்கினா டனன்று உள்ளது. வியாசபாரதத்தில் வீடுமன் டசன்று மாத்திரிழயப்
பாண்டுவுக்குத் தருமாறுதகட்க, மத்திரபதி இழசந்தாடனன்று உள்ளது. (200)

46.-பாண்டுமன்னேன் வேட்ரடயாடுமாறு இவ்விரு

மங்ரகயவைாடும் இமயமரலப்புைத்ரதச் சார்தல்.

எண்ணுற்ைசூைனிகன்மத்திை ைாசலனன்ன
மண்ணுற்ைசீர்த்திேயமன்னர் மகளிவைாடும்
கண்ணுற்ைகானில்விரையாடல் கருதியம்லபான்
விண்ணுற்ைசாைலிமயப்புை வமவினாவன.

(இ - ள்.) கண்உற்ற - எதிர்ப்பட்ெ, கானில் - காட்டிதல, விழளயாெல் - தவட்ழெயாடுவழத, கருதி -

எண்ணி,- (பாண்டுமன்னன்),- எண் உற்ற - நல்ல மதிப்புப் டபாருந்திய, சூரன் - சூரனும்,
இகல்மத்திரராசன் - பராக்கிரமமுழெய மத்திரராசனும், என்ன - என்று, மண் உற்ற சீர்த்தி வயமன்னர்
- பூமியிதல டபாருந்திய கீர்த்திழய யுழெயவலிழமடபாருந்திய அரசரின், மகளிதராடும்-,
அம்டபான் - அைகிய டபான்ழனக்டகாண்ெ, விண் உற்ற சாரல் - வானத்ழதயளாவிய
தாழ்வழரதயாடுகூடிய, இமயம் - இமயமழலயின் - புலம் - பக்கத்ழத, தமவினான் - அழெந்தான்;
(எ-று.)

மகளிதராடும் விழளயாெல் கருதி இமயமழலப்புறத்ழத யழெந்தாடனன்று கூறலாடமனினும்,

'ஆதகெவிஹாரடகௌதுகீ - ஸதபாஜ மத்ராதிபகந்யகாஸக:- யடயௌ வநம் ழஹமவதம் மஹா ரத:"
என்று பாலபாரதத்தில் வருவதனாலும், கழலமானினம் முதலியவற்ழற தவட்ழெயாடினா டனன்று
தமற்பாெலில் வருவதனாலும் இங்ஙன்டபாருள் கூறப்பட்ெது. கண்ணுற்ற - இெமகன்ற
எனினுமாம். (201)

47.- பலமிருகங்கரையும் பாண்டு வேட்ரடயாடுதல்.

கானத்திலுள்ைகரலமானினங் காட்சியாமா
ஏனத்திைள்லேம்புலிலயண்குடன் யாளிசிங்கம்
தானப்பகடுமுதலாய சனங்கலைல்லாம்
மானச்சைத்தாற்லகாரலலசய்தனன் ோரகவில்லான்.

(இ - ள்.) வாழகவில்லான் - டவற்றிமாழலசூடிய வில்ழலதயந்தியவனாகிய பாண்டு;- கானத்தில்

உள்ள - காட்டிலிருக்கின்ற, கழல மான் இனம் - கழலமானின் கூட்ெமும், காட்சி- (கண்ணுக்கு)
அைகிய, ஆ மா - காட்டுப்பசுவும், ஏனம் திரள் - பன்றியின்கூட்ெமும், டவம் புலி -
டகாடியபுலிகளும், எண்குென் - கரடியுெதன, யாளி - யாளியும், சிங்கம் - சிங்கமும், தானம் பகடு -
மதசலத்ழதயுழெய களிறும், முதல் ஆய - முதலாகிய, சனங்கள் எல்லாம் - (விலங்கின்)
திரள்கழளடயல்லாம், மானம் சரத்தால் - டபருழமடபாருந்திய அம்பினால், டகாழலடசய்தனன் -
தவட்ழெயாடினான்: (எ-று.)- கற்கியாமா என்று பிரதிதபதம். கூட்ெடமன்ற டபாருளில், சனம்
என்றார். (202)

48.-வேட்ரடயிரைப்ரப இமோனினின்றுவதான்றிய
ோயுபகோன்வபாக்குதல்.

லமய்யிற்லைறித்தகுருதித்துளி வமருவில்லி
ரசயத்தலர்ந்தகமழ்குங்குமத் தாதுமானக்
ரகயிற்சிரலவயாடுலவுங் க ற்காரைவகதம்
ரபயத்தணித்தானிமநாக பேனலனன்பான்.
(இ-ள்.) (தவட்ழெயாடுழகயில்), டமய்யில் - உெம்பிதல, டதறித்த-, குருதி துளி - இரத்தப்டபாட்டு,
தமருவில்லி ழசயத்து அலர்ந்த கமழ் குங்குமம் தாது மான - தமருழவவில்லாகக் டகாண்ெ
சிவபிரானுழெய ழகலாசமழலயிதல மலர்ந்த நறுமணம் வீசுகின்ற குங்குமப்பூவின்
இதழைடயாத்துத் ததான்ற,- ழகயில் சிழலதயாடு உலவும் கைல் காழள - ழகயிதல வில்லுெதன
உலாவுகின்ற வீரக் கைழலயணிந்த காழளப்பருவத்தானாகிய அந்தப் பாண்டுவின், தகதம் -
(தவட்ழெயாடியதனாலுண்ொகிய) இழளப்ழப, இமநாகம் பவனன் என்பான் -
இமயமழலயினின்றுததான்றிய வாயுபகவான், ழபய - டமல்ல, தணித்தான்-; (எ-று.)

டவண்ணிறவுெம்பிற் டசந்நிறக்குருதித்துளி சிந்தியது - டவள்ளிமயமான ழகலாஸமழலயிற்

குங்குமப்பூவின் தாது சிந்தியழத டயாக்கும்: பவனடனன்பான், என்பான் - முதல்தவற்றுழமச்
டசால்லுருபு. பவனன் என்பதற்கு ஏற்ப, தணித்தாடனன ஆண்பாற் பயனிழல வந்தது. ழசயம் -
ழசலடமன்பதன் திரிபு: ஸஹ்யடமன்பதன் திரிபு என்றால், சிறப்புப்டபயர் டபாதுப்டபாருளில்
வந்தடதன்க. (203)

49.-மானுருேங்லகாண்டு கிரீடித்த கிந்தமலனன்ை

முனிேரனப்பாண்டுமன்னன் அம்பினால் விழுத்தல்.

லபான்னங்க லாலனதிைவ்விரடப் வபாகம்வேட்டு

மன்னுங்கரலயும்பிரைமானு மகிழ்ச்சிகூை
மின்னுங்கரையாலிேலனய்திட வீழ்ந்தவபாதின்
முன்னின்ைதந்தவுயிர்ேந்லதார் முனிேனாகி.

(இ-ள்.) அ இழெ - அவ்விெத்து, அம் டபான் கைலான்எதிர் - அைகிய டபாற்கைழலப்பூண்ெவனான

அந்தப்பாண்டுவின்எதிரிதல, தபாகம தவட்டு - புணர்ச்சிழய விரும்பி, மன்னும் - தவெம்பூண்ெ,
கழலஉம் - ஆண்மானும், பிழணமான்உம் - டபண்மானும், மகிழ்ச்சிகூர- மகிழ்ச்சி மிகாநிற்க,- இவன்
- இந்தப்பாண்டு, மின்னும் கழணயால் - ஒளிவிடுகின்ற அம்பினாதல, எய்திெ - (கழலமான்மீது)
டதாடுத்து விெ, (அதனால்), வீழ்ந்த தபாதில் - விழுந்தடபாழுதில், அந்த உயிர் - இறந்திடும்
அந்தப்பிராணி, ஒர் முனிவன் ஆகிவந்து முன் நின்றது-; (எ-று.)

'தபாகம்தவட்டு மகிழ்ச்சிகூர' என்றழமயால், அவ்விரண்டும் புணர்ச்சியின்பத்தி லாழ்ந்திருந்த

டதன்பதும், வீழ்ந்ததபாது முனிவனாகி முன்னின்ற டதன்றழமயால், இந்தப் பாண்டுவின்
அம்புபட்ெது கழலமானின்தம டலன்பதும் டபறப்படும். (204)
 50.-இதுவும் அடுத்தகவியும் - ஒருலதாடர்: மானுடேடிேம் ஆன
முனிேன் தன் ேைலாறுகூறி மன்னேரனச் சபித்தரம லதரிவிக்கும்.

நாரிக்லகாருகூைைனார்முத னல்கலேய்த
வேரிக்கரையான்மிகலநாந்துழி வேடமாறிப்
பூரித்தகாமநலலமய்தும் லபாழுதுநின்ரகச்
வசாரிக்கரையாலரையுண்டுயிர் வசார்ந்துவீழ்ந்வதன்.

(இ-ள்.) நாரிக்கு ஒரு கூறு அரனார் - உமாததவிக்கு (த் தமது) வாமபாகத்ழதக் டகாடுத்தவரான
சிவபிரான், முதல் - முற்காலத்திதல, நல்க (டநற்றிவிழிக்கனலால் எரிப்புண்ெ மன்மதழன) அருள்
டசய்து பிழைப்பிக்கதவ, (அந்தமன்மதன்), எய்த-, தவரி கழணயால்- ததழனக்டகாண்ெ
மலரம்புகளினால், மிகடநாந்த உழி - மிகவும் (உெல்) டநாந்ததனால், (நான்), தவெம் மாறி -
மானுஷதவஷம்மாறி, (மான் தவஷத்ழதக்டகாண்டு), பூரித்த காமம் நலம் - மிக்க காமசுகத்ழத,
எய்தும் டபாழுது - அழெந்ததபாது, நின் ழக தசாரி கழணயால் - உன்ழகயிலுள்ள
இரத்தக்கழறயுள்ள அம்பினாதல, அழறயுண்டு - தமாதப்பட்டு, உயிர்தசார்ந்து - உயிர்தளர்ந்து
[இறந்து], வீழ்ந்ததன்-வீழ்ந்திட்தென்;(எ-று.)

நாரிக்டகாருகூறரனார் முதனல்கடவய்ததவரிக்கழண டயன்றதனால், கெவுளழரயும் மயக்கவல்லது

அந்தமன்மத பாணடமன்க. (205)

51. என்வபாலவின்பத்திரடநீயு மிைத்திலயன்னா

அன்வபாடிைந்தான் முதற்கிந்தம னானவபவைான்
தன்வபான்மகிழ்நனுடவன லசந்த லிலனய்திப்
பின்வபாயினன்லமன்பிரையானேப் வபரததானும். (இ-ள்.) என்தபால - என்தபாலதவ,
இன்பத்திழெ - காமவின்பத்ழத யனுபவிக்கும்தபாதில்தாதன, நீ உம்-, இறத்தி - இறந்திடுவாய்,
என்னா- என்று, அன்தபாடு - காததலாடு, கிந்தமன் ஆன தபதரான் - கிந்தமடனன்று தபழரயுழெய
அம்முனிவன், இறந்தான்-; டமல் பிழண ஆன அ தபழத தான்உம் - (ஆண்மானான அந்தக்
கிந்தமதனாடு கிரீடிக்கும்டபாருட்டு) டமல்லியடபண்மானான அந்த அவன் மழனவியும், தன்தபால்
மகிழ்நனுெதன- தனக்கு ஒத்த கணவனுெதன, டசந் தைலின் எய்தி - டசந்நிறத்தீயிற் தசர்ந்து, பின் -
(அவழனத்) டதாெர்ந்தத, தபாயினள்-;(எ-று.)

கிந்தமுனிவன் பாண்டுவுக்குச் சாபங்டகாடுத்து இறந்தபின் அவன் மழனவி சிழதயடுக்கி அதில்

அவனுெம்ழபதயற்றி டநருப்பு ழவத்து அத்தைலில் தன்னுெம்ழப நீத்தாடளன்க. கணவனுென்
தீப்பாய்ந்தவர், அவன்புக்க உலகம் புகுவடரன்பது இங்கு அறியத்தக்கது. (206)
 52.-இதுவும் அடுத்தகவியும் - பிைகு பாண்டு பத்தினிமா
வைாடுதவபாேனஞ்வசர்ந்து அருந்தேஞ் லசய்தரம கூறும்.

நிரனேற்ைசாபநிரலலபற்ைபி லனஞ்சின்வேவைார்
இரனேற்றுநன்ரமயிதுவேயினி லயன்றுவதறி
மரனரேத்தகாதன்மடோருடன் மன்ைல்வேந்தன்
முரனரேத்தோய்ரமமுனிக்கான முயன்றுவசர்ந்தான்.

(இ-ள்.) நிழனவு அற்ற - நிழனவு நீங்கிய [புத்திபூர்வகமாக வல்லாமற் டசய்த டசயலின்

பயனாகதநர்ந்த], சாபம் நிழல - சாபத்தின் நிழலழமழய, டபற்ற பின் - அழெந்தபின்,- டநஞ்சின் -
(தன்) மனத்திதல, தவறு ஓர் இழனவு அற்று - தவடறாரு வருந்தத்தக்க விஷயத்ழத டயண்ணுதழலத்
தவிர்ந்து, இனி நன்ழம இது ஏ என்று ததறி - இனி (நமக்கு) நன்ழம தருவது இந்தத்தவடநறிதய
டயன்று டதளிந்து,- காதல் ழவத்த மழன மெவாருென்- (தன்னாற்) காதலிக்கப்டபற்ற
மழனவிமாருெதன, மன்றல் தவந்தன்- (அவர்கழள) மணஞ்டசய்துடகாண்ெவனான பாண்டுராசன்,
முழன ழவத்த வாய்ழம - (நல்லவற்றுள்) முதன்ழமயாக் கணிக்கப்பட்ெ டமய்ம்ழமழயயுழெய,
முனி - இருடிக்குரிய, கானம் - காட்ழெ, முயன்று -(தவத்தில்)முயற்சிடயடுத்துக்டகாண்டு,
தசர்ந்தான்-;

நன்ழமடபறுதற்குரியமார்க்கம் தவதம டயன்ற காரணத்தால், நன்ழம

யிதுதவயினிடயன்றுததறினான். "யாடமய்யாக்கண்ெவற்றுளில்ழலடயழனத் டதான்றும்,
வாய்ழமயினல்லபிற" என்ப ஆதலால், 'முழனழவத்தவாய்ழம' என்றாடரன்னலாம். "நிராசா பரமம்
ஸு கம்" என்றபடி ஆழசழயடயாழிக்கதவ துன்பம் நீங்கி இன்பமுண்ொகுமாதலால்,
ஆழசழயடயாழித்து என்ற டபாருளில், 'டநஞ்சின்தவதறாரிழனவற்று' என்றது.
மழனவிமாழரத்துறந்து தவஞ்டசய்யவிரும்பிய பாண்டுமன்னன் அம்மழனவியரின்
தவண்டுதகாளினால் அன்னாருென் தவஞ்டசய்யச் டசல்லலா யினடனன்று வியாசபாரதத்தாற்
டபறப்படும். வழனவற்றகாதல், முழனவற்ற வாய்ழம என்பன பாொந்தரங்கள்.
(207)

53. காண்டற்கரியமணிப்ரபம்லபாற் கலலனாடாரட

வேண்டற்கரியவிடயங்களின் வேடமாற்றித்
தீண்டற்கரியதிருவமனியன் வைேைாலும்
பூண்டற்கரியலபருமாதேம் பூண்டுலகாண்டான்.

(இ-ள்.) தீண்ெற்கு அரிய திரு தமனியன் - (பிறராற்) டபறுதற்கரிய ஒளிழய(த் தன்)

உெம்பிற்டகாண்ெவனாயிருந்த அந்தப் பாண்டு,- காண்ெற்கு அரிய - காண்பதற்கு அருழமயான
[அருழமப்பட்டுத் ததடியழெதற்குரிய], மணி - இரத்தினங்களினாலும், ழபம் டபான் -
பசும்டபான்னினாலுமியன்ற, கலடனாடு - அணிகலன்களுெதன, ஆழெ- டபாற்பட்ொழெயும்,
தவண்ெற்கு அரிய - தவண்டிப்டபறுதற்கு அருழமயான, விெயங்களின் - ஐம்புலன்களிதனாடு,
தவெம் - (தன் அரசக்) தகாலத்ழதயும், மாற்றி - ஒழித்திட்டு,- ததவராலும்,- பூண்ெற்கு அரிய -
தமற்டகாள்ளுதற்கு அருழமயான, டபரு மா தவம் - டபருழமடபற்ற சிறந்த தவத்ழத, பூண்டு
டகாண்ொன்-; (எ-று.)

அணிகலன்கழள அணிதழல டயாழித்துச் சழெமுடி மரவுரி முதலிய தவக்தகாலத்ழதப்பூண்டு,

பாண்டு தவஞ்டசய்யலாயின டனன்பதாம். பாண்டு சதச்ருங்கபர்வத்தில் தவம்புரிந்தாடனன்று
நூல்கள் கூறும். (208)

54.-பாண்டு ஞானமுனியாதல்.

உற்றுப்புைத்துப்பரகயாடி யுடன்ைலேல்லாம்
லசற்றுப்புவியிற்ைனியாழி லசலுத்துநீைான்
பற்ைற்ைவயாகப்பரடயாலுட் பரககைாறும்
முற்ைத்துைந்துலபருஞான முதல்ேனானான்.

(இ-ள்.) புறத்து - டவளியிதல, பழக உற்று - பழகயாகப்டபாருந்தி, ஆடி - (எதிரிதல) சஞ்சரித்து,

உென்ற எல்லாம் - மாறுபட்ெ எல்லாழரயும், டசற்று - அழித்து, புவியில் - பூமியிதல, தனி ஆழி -
ஒப்பற்ற ஆஜ்ஞாசக்கரத்ழத, டசலுத்தும் - நெத்திய, நீரான் - தன்ழமயனாயிருந்த பாண்டு மகாராசன்,-
பற்று அற்ற - நழசடயன்பழத நீக்குவதனாற் டபறுகின்ற, தயாகம் பழெயால் - தயாகடமன்று
டசால்லப்படுகின்ற ஆயுதத்ததால், உட்பழககள் ஆறுஉம் - காமம் குதராதம் தலாபம் தமாகம் மதம்
மாற்சரியம் என்னும் ஆறுபழககழளயும், முற்ற - முழுவதும், துறந்து - ஒழித்து, டபருஞானம்
முதல்வன் - டபருத்தஞானத்ழதப்டபற்ற முதல்வனாக, ஆனான்-; (எ-று.)

புறப்பழகழயடவன்று ஆஜ்ஞாசக்கரத்ழதச் டசலுத்திய தழலவனான பாண்டு, இப்தபாது

அகப்பழகழயடயாழித்து ஞானத்ழதச்டசலுத்தும் முதல்வனானாடனன்க: ஒருவனிெத்து மாறன
இருநிழலததான்றியனடவனக் கூறியது - முரையிற்படர்ச்சியணி எனப்படும் பரியாயேணி யாம் .
காமம்முதலியவற்ழறப் பழகடயன்றதற்கு ஏற்ப, தயாகத்ழதப் பழெடயன்றார்: இரயபுருேகம் .
(209)

55.- இைண்டுகவிகள் - பாண்டுவின் தேநிரலரம கூறும்.

ஆைக்கு ம்பிலரைந்தாை மணிந்துவிம்மும்
பாைக்குசங்கள்பலரதேரும் பான்ரமநீங்கி
நாைக்கமலகைவசாதி நகங்கண்மீை
ஈைக்குசங்கள்கிழிக்குந்லதாழிற் வகற்ைோவலா.

(இ-ள்.) ஆரம் குைம்பில் - சந்தனக்குைம்பிதல, அழளந்து - துைாவி, ஆரம் அணிந்து - முக்தாஹாரத்ழத

யணிந்து, விம்முன்- பருக்குந் தன்ழமயுள்ள, பாரம் குசங்கள் பல - பலவான பாரமாகிய
டகாங்ழககழள, ழதவரும்-திழளக்கிற, பான்ழம-தன்ழமழய,நீக்கி-,நாரம் கமலம் கரம் தசாதி
நகங்கள் - நீரிலுள்ள தாமழரதபாற் டபாலிகின்ற ழகயிதலயுள்ள தசாதியுள்ள நகங்கள், மீள -
மீண்டும், ஈரம் குசங்கள் கிழிக்கும் - ஈரமுள்ள தருப்ழபப்புற்கழளப் பறிக்கின்ற, டதாழிற்கு-, ஏற்ற -
ஏற்பனவாயின; (எ-று.)- ஆல் - வியப்ழபக் குறிக்கும் இழெச்டசால்: நிழலமாறியது குறித்து
வியந்தபடி. இதுவும், கீழ்ச்டசய்யுளிலுள்ள அணிதய, குசும் - தருப்ழப. (210)

56. நாமக்கலவிநலங்கூை நயந்துநாளும்

கானக்கனரலேைர்க்கின்ை கருத்துமாற்றித்
தாமக்கு லாரிருவோலைாடு தானுலமான்றி
ஓமக்கனவலேைர்த்தா னுைர்வுண்ரமகண்டான்.

(இ-ள்.) நாமம் - பிரசித்தமான, கலவி நலம் - கலவியின்பம், கூர - மிக,- நயந்து - விரும்பி, நாள்உம் -
நாதொறும், காமம் கனழல - காமாக்கினிழய, வளர்க்கின்ற-, கருத்து- எண்ணத்ழத, மாற்றி - நீக்கி,-
தாமம் குைலார் இருதவாடராடு - மாழலயணிந்த கூந்தழலயுழெயரான (குந்தி மாத்திரி என்ற)
இருமழனவிமாருெதன, தான்உம்-, ஒன்றி - கூடியிருந்து, ஓமம் கனல்ஏ வளர்த்தான் - ஓமஞ்
டசய்தற்குரிய அக்கினிழயதய வளர்த்தவனாய், உண்ழம உணர்வு - தத்துவ ஞானத்ழத, கண்ொன் -
டபற்றிருந்தான்; (எ-று.)

கனழலவளர்த்தது - அதனிழெயிலிருந்து தவஞ்டசய்ய என்னலாம்: இனி, தயாகத்துக்கு அங்கமாகச்

டசய்யப்படுஞ் செங்குக்கு என்பாரு முளர். (211)

57.- இங்ஙன் தேம்புரிந்துேருரகயில், ஒருகால் குந்திரய

வநாக்கிப் பாண்டுமன்னேன் கூைத்லதாடங்குதல்.

இவ்ோைரியதேநாலடாறு வமறுலமல்ரலக்
ரகோலைாழிந்துசமித்வதந்திய காேன்மன்னன்
ரமோலைடுங்கண்ேைசூைன் மகரைவநாக்கிச்
லசவ்ோய்மலர்ோன் புவிவமலுரை லதய்ேமன்னான்.
(இ-ள்.) புவிதமல் உழற டதய்வம் அன்னான் - பூமிமீதுவாழ்கின்ற டதய்வத்ழத டயாப்பவனான, ழக
வாள் ஒழிந்து சமித்து ஏந்திய - ழகயிதல வாட்பழெழய நீங்கிச் சமித்ழதத் தாங்கிய, காவல் மன்னன்
-காத்ததற்டறாழிழல யுழெய பாண்டுராசன்,- இ ஆறு - இவ்விதமாக, அரிய தவம் - அருழமயான
தவம், நாள் டதாறும் ஏறும் எல்ழல - தினந்ததாறும் ஏறிவருதற்கு இெனான டபாழுது,- (ஒருகால்),
ழம வாள் டநடுங் கண் - ழம தீட்டியதும் வாள்தபான்ற வடிவினதுமாகிய
நீண்ெகண்ழணப்பழெத்த, வர சூரன் மகழள தநாக்கி - சிறந்தவனான சூரனுக்குப்புத்திரியான
குந்திழயதநாக்கி, டசவ் வாய் மலர்வான்- (தன்னுழெய) சிவந்த வாழயத் திறந்து தபசுபவனானான்;

பாண்டுமன்னவன் சதசிருங்கபருவதத்திற் கடுந்தவம் புரியா நிற்ழகயில், ஆங்குள்ள முனிவதராடும்

நட்புக்டகாண்டிருந்தான். ஒருகாலத்துச் சில இருடியர் பிரமதலாகத்துக்குத் திரண்டு
தபாகலானார்கள்: அதுகண்ெ பாண்டு 'மகப்தபறில்லாதவனாயினும் நான் டசய்யும் டபருந்தவத்தாற்
பிரமதலாகம் புகுதவன்' என்றானாக, அங்கிருந்த இருடியர் 'உனக்கு மகவுண்ொகும் என்பழத
நாங்கள் ஞானக்கண்ணா லறிந்துள்தளாம்' என்று கூறிச் டசன்றனர்: பிறகு 'முனிவனது
சாபத்ழதப்டபற்ற எனக்கு மகவு எப்படி யுண்ொகும்?' என்று பாண்டுமன்னவன்
சிந்ழதயிலாழ்ந்திருந்தான்: அக்காலத்து வியாச முனிவழரப் பூசித்ததன் பயனால் காந்தாரி
கருக்டகாண்ொள்: அழத யறிந்து பாண்டு மிக்க வருத்தங்டகாண்டு, பிறகு, புத்திரழரப் டபற
தவணுடமன்று விருப்பம்மிக, பத்தினிமாழர தநாக்கிச் டசால்லலானாடனக் கதாசந்தர்ப்பம் காண்க.
(212)

58.-இதுமுதல்மூன்றுகவிகள்-பாண்டுமன்னேன்குந்திவதவி
யினிடம்மகப்வபற்றின் சிைப்ரபச் லசால்லுதரலக்கூறும்.

பூந்தார்வியாதமுனிதாளிரை வபாற்றியன்பு
கூர்ந்தார்ேமுற்றியேன்பால்ேைங் வகாடலலய்திக்
காந்தாரிநூறுமகோன கருப்பலமான்று
வேந்தாதரிக்கத்தரித்தாள் ேடமீலனாலடாப்பாள்.

ஐந்து கவிகள் - ஒருடதாெர்.

(இ - ள்.) பூந் தார் வியாதமுனி தாள் இழண தபாற்றி - அைகிய தாமழரமாழலழயயணிந்த

வியாசமுனிவனுழெய உபய பாதங்கழளத் துதித்து, அன்பு கூர்ந்து -அன்பு மிக்கு, ஆர்வம் முற்றி -
பக்திமிகுந்து, அவன் பால் - அந்தமுனிவனிெத்தில், வரம் தகாெல் எய்தி - வரம் டபறுதழல
யழெந்து, வெமீடனாடு ஒப்பாள் - அருந்ததி தபால்பவளாகிய, காந்தாரி-,- (அவ்வரத்தின்பயனாக)-,
நூறு மகவு ஆன கருப்பம் ஒன்று - நூறுமகழவக்டகாண்ெதான ஒரு கருப்பத்ழத, தவந்து ஆதரிக்க -
திருதராட்டிரன் ஆதரம்டபாருந்த, தரித்தாள் - தாங்குபவளானாள்; (எ-று.)
நீயும் அந்தக்காந்தாரிதபாலதவ கருப்பத்ழதத் தாங்கதவணுடமன்று தமதல குறிக்கப்தபாவதனால்,
இங்கு இச்டசய்தி கூறப்பட்ெ டதன்னலாம். (213)

59. கல்லாம ரலக்கனியூைல் கலந்துலகாஞ்சுஞ்

லசால்லாலுருக்கியழுவதாடித் லதாடர்ந்துபற்றி
மல்லார்புயத்தில்விரையாடு மகிழ்ச்சிரமந்தர்
இல்லாதேர்க்குமரனோழ்வி னினிரமலயன்னாம்.

(இ - ள்.) கல்லா - கற்காத [இயற்ழகயாய்த் ததான்றுகின்ற], மைழல - குதழலச்டசால்ழல, கனி ஊறல்

- டகாவ்ழவக்கனிதபான்ற வாயினின்று ஊறும்டசாள்தளாடு, கலந்து - தசர்த்து, டகாஞ்சும் -
டகாஞ்சிப்தபசுகின்ற, டசால்லால் - டசால்லினால், உருக்கி - (தகட்தபாழர) உருகச்டசய்து,
(எங்தகனும் டபற்தறார் டசன்றால் அவர்கழள), அழுது டதாெர்ந்து ஓடி - அழுதுடகாண்தெ
விழரந்து பின் டசன்று, பற்றி - பிடித்துக்டகாண்டு, மல் ஆர் புயத்தில் - வலிழம டபாருந்திய
ததாளிதல, விழளயாடும் - விழளயாடுவதனாலான, மகிழ்ச்சி - சந்ததாஷத்ழதவிழளக்கின்ற,
ழமந்தர் - புதல்வழர, இல்லாதவர்க்கு - டபறாதவர்க்கு, மழன வாழ்வின் இனிழம - இல்லற
வாழ்க்ழகயினிழம, என்ஆம் - யாதுஆகும்? (எ-று.)

புத்திரழரப்டபறாததாரால் இல்வாழ்வினினிழம டபறமுடியாடதன்பதாம். கல்லாமைழல -

கற்கமுடியாத மைழல டயனினுமாம். தன்ரமநவிற்சியணி. (214)

60. லமய்தானம்ேண்ரமவிைதந்த ல் வேள்விநாளும்

லசய்தாலுஞாலத்தேர்நற்கதி லசன்றுவசைார்
ரமதாழ்தடங்கண்மகவின்முக மன்னுபார்ரே
எய்தாலதாழியிற்லபறுமின்ப மிேணுமில்ரல.

(இ - ள்.) டமய் - உண்ழமதய தபசுதலும், தானம்- (சற்பாத்திரத்தில்) டகாடுத்தலும்,வண்ழம விரதம் -

வளப்பமுள்ள பலவழக விரதத்ழத தமற்டகாள்ளுதலும், தைல்தவள்வி - அக்கினியில்
யாகம்புரிதலும், (ஆகியடசயல்கழள), நாள்உம்டசய்தால்உம் - நாதொறும்டசய்துவந்தாதரயாயினும்,-
ஞாலத்தவர் -இவ்வுலகத்துப்பிறந்தவர்,- ழம தாழ் - அஞ்சனம் டபருகுகின்ற, தெ கண் -விசாலமான
கண்கழளயுழெய, மகவின் - குைந்ழதயின், முகம் - முகத்திதல, மன்னு - டபாருந்திய, பார்ழவ -
கண்ணின்பார்ழவழய, எய்தாது ஒழியின் - அழெயாமற் தபாவாதரயானால், (அன்னார்), நற்கதி
டசன்று தசரார்-; இவண் டபறும் இன்பம்உம் - இவ்வுலகத்திற் டபறுகின்ற இன்பமும், இல்ழல -
(அவர்கட்கு) உண்ொகாது;மகப்டபறாததார் இம்ழமமறுழமகழள யிைப்ப டரன்றவாறு.
(215)
 61.-இைண்டுகவிகள் - பாண்டு குந்தியினிடம் 'நீ புத்திைப்
வபறுஉண்டாக்கிக்லகாள்ை அருள்புரிக ' என்ைரதத்
லதரிவிக்கும்.

லமன்பாலகரைப்பயோதேர் லமய்ம்ரமயாகத்
லதன்பாலேர்தம்பசித்தீநனி தீர்க்கமாட்டார்
என்பானிகழ்ந்தவிரனயாலிட லைய்திநின்வைன்
நின்பாலருளுண்லடனினுய்ே லனடுங்கைல்லாய்.

(இ - ள்.) டநடுங் கண் நல்லாய் - நீண்ெகண்கழளயுழெய டபண்தண! டமல் பாலகழர - டமல்லிய

குைந்ழதகழள, பயவாதவர் - டபறாதவர், டமய்ம்ழம ஆக - உண்ழமயாக, டதன்பாலவர்தம் -
டதற்தகயுள்ளவரான பிதிரர்களின், பசி தீ - பசியாகிய தீழய, நனி - மிகவும், தீர்க்கமாட்ொர்-
தபாக்கும் வல்லழமயில்லாதவராவர்; என்பால் நிகழ்ந்த விழனயால் - என்னிெம் ததான்றிய
தீவிழனயால், இெர் (மகப்டபறாழமயாகிய) துன்பத்ழத, எய்திநின்தறன்- அழெந்துள்தளன்;
நின்பால் அருள் உண்டுஎனின் - உன்னிெம் கருழணயுண்ொகுமானால், உய்வன் - (நான்)
ஈதெறுதவன்; (எ - று.)

என்பால் நிகழ்ந்தவிழன என்றது - கிந்தம முனிவரின் சாபத்ழத. நான் சாபவசத்தினனாதலால், என்

அனுமதியினால், முனிவர் மூலமாகதவா ததவர்மூலமாகதவா நீ சந்ததிழய யுண்ொக்கிக்டகாள்க
என்றவாறு. (216)

62. இல்ோழ்பேர்க்குமடோைல தியாேரின்ப

நல்ோழ்வுவதசுபுகழ்யாவு நடத்துகிற்பார்
லதால்ோனேரின்மரைவயாரிற் றுைக்கபூமி
லசல்ோர்லபறும்வபறினிநீயருள் லசய்திலயன்ைான்.

(இ-ள்.)இல் வாழ்பவர்க்கு - கிருகஸ்தராயிருப்பவர்க்கு, மெவார் அலது - (அவர்களுழெய)

மழனவிமாதரயல்லாமல், இன்பம் - இன்பமும், நல் வாழ்வு - நல்லவாழ்க்ழகயும், ததசு - ஒளியும்,
புகழ் - புகழும், யாஉம் - (ஆகிய) எல்லாவற்ழறயும், நெத்துகிற்பார் - உண்ொக்கக்கூடியவர், யாவர் -
தவறுயாவர்? இனி-, நீ-, டதால்வானவரின் - பைழமயான ததவர்களாதலா, (அல்லது), மழற
தயாரின்-தவதம்வல்தலாரான அந்தணராதலா,துறக்கம் பூமி டசல்வார் டபறும் தபறு அருள்டசய்தி -
சுவர்க்கதலாகத்ழதயழெபவர் டபறுகின்ற தபற்ழற (நான்) அழெயும்படி டசய்வாய், என்றான்-; (எ -
று.)
ததவர்மூலமாகதவா தவதியர்மூலமாகதவா நீ மகப்டபறின், அதனால் யான் தீக்கதிதசராது
நற்கதிதசரதவ னாதலால், அவ்வாறு நிகழ்த்த மனம்புரியதவண்டுடமன்று பாண்டுதவண்டியவாறு.
(217)

63.- குந்தி மறுத்துக் கூறுதல்.

லபாற்பாரேவகள்ேன்லமாழிவகட்டதும் லபான்ைநாணிச்
லசாற்பாலேல்லாப்பழிகூருரை லசால்ேலதன்வன
லேற்பார்நதிகள்சிறுபுன்குழி வமவினன்வைா
இற்பாலேர்க்குப்பிைர்வமன்மன வமற்பலதன்ைாள்.

(இ - ள்.) டபான் பாழவ - டபான்னாலியன்ற பிரதிழமதபால்பவளான குந்தி,- தகள்வன் டமாழி-

(தன்) கணவனுழெயடசால்ழல, தகட்ெலும்,- தகட்ெவுெதன, டபான்ற நாணி -
உயிரழிந்தான்தபான்று நாணங்டகாண்டு, 'டசால் பால அல்லா - டசால்லுதற்கு ஏற்றன வல்லாத, பழி
கூர் உழர - பழி மிக்க வார்த்ழதழய, டசால்வது - (நீ) டசால்லுகின்ற இது, எதன்ன - என்தனா?
டவற்புஆர் நதிகள் - மலியிற்தறான்றுதல் டபாருந்திய ஆறுகள், சிறு புன்குழி - மிகச்
சிறியகுட்ழெயில், தமவின் அன்தறா - பாய்ந்துநின்றாலன்தறா, இல் பாலவர்க்கு - வீட்டிலிருந்து
டதாழில்பார்ப்பவரான மழனவிமார்க்கு, பிறர்தமல் - (தன்கணவர் தவிர) மற்ழறதயார்தமல், மனம்-
ஏற்பது - டசன்றிருப்பதாம், ' என்றாள்- என்று கூறினாள்; (எ-று.)

நதிக்குக் கெலிற்புகுததல டபரும்பாலும் இயற்ழகயாதல் காண்க. (218)

64.-பின்னும் ேற்புறுத்திப் பிைர்லசயரலயும் பாண்டு

காட்ட,மறுக்கமாட்டாமல் குந்தி, துருோசரிடம் லபற்ை
மந்திைவமன்ரம லதரிவித்தல்.

பின்னும்பலகால்ேருட்டிப் பிைர்லபற்றிகாட்டி
மன்னன்புகல மடமாதுமறுக்கமாட்டாள்
கன்னன்பிைந்தலதாழியச் லசழுங்கன்னியாகி
முன்னம்லபருமாமரைவமன்ரம லமாழிந்திட்டாவை.

(இ-ள்.) பின்னும்-, பலகால் - பலமுழற வருட்டி-வசப்படுமாறு டசால்லி, பிறர் டபற்றி காட்டி -

அயலாருழெய தன்ழமழயயும் எடுத்துக்காட்டி, மன்னன் - பாண்டுராசன், புகல - டசால்ல,- மெம்
மாது - மெப்பமுள்ள அந்தக்குந்தி, மறுக்கமாட்ொள் - மறுத்துச்டசால்ல முடியாதவளாய்,- கன்னன்
பிறந்து ஒழிய - கர்ணடனன்பவன் (தனக்குப்புத்திரனாக விவாகம் நிகழ்வதற்கு முன்னதம)
பிறந்தழதத் தவிர்த்து, டசழு கன்னி ஆகி முன்னம் டபறு மாமழற தமன்ழம -
சிறந்தகன்னிழகயாயிருந்து முன்புடபற்ற சிறந்த மந்திரத்தின் தமன்ழமழய, டமாழிந்திட்ொள் -
டசான்னாள்;

டஸௌதாஸன் மதயந்திடயன்ற தன்மழனவியிெம் வசிஷ்ெ முனிவர் மூலமாய் அச்மகடனன்ற

புத்திரழனப்டபற்றழதயும், திருதராஷ்டிரன் முதலிய தாங்களும் வியாசர்மூலுமாகப் பிறந்தழதயும்
பாண்டுமன்னன் குந்திததவிக்கு நிதரிசனமாக எடுத்துக்காட்டினடனன விவரங் காண்க.
'பலகால்வருந்தி' என்றும் பாெம். 'டமாழிந்திட்ொதள' என்பது இன்தனாழசயாயிராழமயால் இங்கு
'டமாழிந்து நின்றாள்' என்றாற்தபான்றுபாெமிருக்கலாம். (219)

65.-அதுவகட்டு மந்திைத்தால் மகப்லபறுமாறு பாண்டு அநுமதிதைவே,

தருமைாசரன மந்திைத்தால் குந்திவதவியர க்க அன்னான் ேருதல்.

மருமாரலேல்லியுரைவகட்டு மகிழ்ச்சிகூரும்
லபருமாதேத்வதான்பணித்வதவிய பின்னர்முன்னர்த்
தருமாதிபரனக்கருத்தான் மடத்ரதயலுன்னி
அருமாமரையாலர த்தாண்மற் ைேனும்ேந்தான்.

(இ-ள்.) மருமாழல வல்லி - மணம்டபாருந்திய மாழலழயயணிந்த டகாடிதபான்ற குந்திததவியின்,

உழர - வார்த்ழதழய, தகட்டு-, மகிழ்ச்சிகூரும் - மகிழ்ச்சிமிக்க, டபரு மா தவத்ததான் - மிக்கசிறந்த
தவமுழெயவனாகிய பாண்டுராசன், பணித்து- (தன் உென்பாட்ழெச்) டசால்லி, ஏவிய பின்னர் -
(மகப்டபற்றுக்டகாள்ளக்) கட்ெழளயிட்ெபின்பு,- முன்னர் - முதலில், மெம் ழதயல் -
மெழமக்குணத்ழதக் டகாண்ெ டபண்ணாகிய குந்திததவி, தருமாதிபழன கருத்தால் உன்னி -
யமதருமராசழன மனத்தினாடலண்ணி, அரு மா மழறயால் அழைத்தாள் -
(துருவாசமுனிவனுபததசித்த) அரிய சிறந்த தவத மந்திரத்தாள் கூப்பிட்ொள்: அவனும் வந்தான்-; (எ-
று.) (220)

66.- ேந்தயமதருமைாசவனாடு வசர்ந்து குந்திவதவி அ குமிக்காைாதல்.

ேந்தித்த லதய்ே லமதிர்ேந்துழி மன்னு வகள்ேற்

சிந்தித்த சிந்ரத யினைாய்மலர்ச் வசக்ரக வசர்ந்து
குந்தித் லதரிரே நிரைமாமதிக் கூட்ட முற்ை
அந்தித் லதரிரே நிகலைன்ன ே கின் மிக்காள்.
(இ-ள்.) வந்தித்த - (தான் மந்திரத்தினால்) வணங்கிய, டதய்வம்-, எதிர் வந்தஉழி - எதிதரவந்ததபாது,
குந்தி டதரிழவ - குந்திடயன்ற டபண்,- மன்னு - டபாருந்திய, தகள்வன்- (தன்) கணவழன, சிந்தித்த -
எண்ணிய, சிந்ழதயினள் ஆய் - எண்ணமுழெயவளாய்,- மலர் தசக்ழக தசர்ந்து - மலர்ப்படுக்ழகயிற்
தசர்ந்திருந்து,- நிழற மா மதி கூட்ெம் உற்ற - பதினாறுகழலகளும் நிரம்பிய சிறந்த சந்திரதனாடு
தசர்தழலப்டபாருந்திய, அந்தி டதரிழவ நிகர் என்ன - மாழலச் சந்தியாகிய டபண்ணுக்கு
உவழமயாவடளன்னும்படி, அைகில் மிக்காள் - அைகினால் தமம்பட்ெவளானாள்;(எ-று.)
(221)

தவறு.

67.- தருமபுத்திைன் பிைத்தல்.

சிேமுை முகூர்த்தம் ோைந் தினந்திதி காைைம் வயாகம்

நேலமன ே ங்கு வகாளு நன்னிரல நின்ை வபாதில்
அேனிரய லயாருவகா வலாச்சி யாளுலமன் ைறிவின் மிக்க
தேலநறி முனிேர் கூைப் பிைந்தனன் ைருமன் ரமந்தன்.

(இ-ள்.) முகூர்த்தம் - முகூர்த்தமும், வாரம்-வாரமும், தினம் - நட்சத்திரமும், திதி - திதியும், கரணம் -

கரணமும், தயாகம் - தயாகமும், (ஆகிய இழவ), சிவம் உற - மங்களகரமாகப்டபாருந்த,- நவம் என
வைங்கும் - ஒன்பது என்று டசால்லப்படுகின்ற, தகாள்உம் - கிரகங்களும், நல் நிழல நின்ற தபாதில் -
நன்ழமழயத்தரக்கூடிய இெத்திலிருக்ழகயில்,-அவனிழய ஒரு தகால் ஓச்சி, ஆளும் என்று அறிவின்
மிக்க தவம் டநறி முனிவர் கூற - இந்தப்பூமிழய (த் தன்) ஒப்பற்ற டசங்தகாழலச் டசலுத்தி ஆள்வான்
என்று அறிவினால் மிக்க தவடநறிழயயுழெய முனிவர் டசால்ல,- தருமன் ழமந்தன் பிறந்தனன் -
தருமபுத்திரன் பிறந்தான்; (எ-று.)

பாவஞ்டசய்வாழர நரகத்திற்டசலுத்தித் தருமத்ழத நிழல நிறுத்தலால், யமன் தருமன்

எனப்படுவான்; இந்த மகன் அந்தத் தருமனுழெய அருளாற் பிறந்தவ னாதலால், இவழனத்
தருமபுத்திரடனன்தற உலதகார் வைங்குவர்: இவன் டபயர், யுதிஷ்டிரன்: இவன், ஐப்பசி மாதத்தில்
வளர்பிழறயில் பஞ்சமியன்று தகட்ழெ நட்சத்திரத்தில் அபிசித்திற் பிறந்தா டனன்று முதனூல்.

இனி முப்பத்துமூன்று கவிகள் - டபரும்பாலும் முதற்சீரும் நான்காஞ்சீரும் விளச்சீர்களும், மற்ழறய

மாச்சீர்களுமாகிய அறுசீராசிரிய விருத்தங்கள். (222)

68.- யுதிஷ்டிைன் பிைந்தவபாது நன்னிமித்தம் வதான்றுதல்.

உதிட்டிைன்பிைந்தகாரல யுலகினிலுயர்ந்வதார்யாரும்
ேதிட்டரனமுதலாலேண்ணு முனிேரும்ோனுவைாரும்
நிதிப்பயன்லபற்ைார்வபால, வநயவமாடுேரககூர்ந்தார்
மதித்தநன்னிமித்தம்யாவு மங்கலநிகழ்ந்தேன்வை.

(இ-ள்.) உதிட்டிரன் பிறந்த காழல - யுதிஷ்டிரன் பிறந்ததபாது உலகினில்-, உயர்ந்ததார் யார்உம் -

உயர்ந்தவர்யாவரும், வதிட்ெழன முதல் ஆ எண்ணும் முனிவர்உம் - வசிட்ெழன
முதல்வனாகக்டகாண்டு எண்ணப்படுகிற இருடியரும், வான்உதளார்உம் - ததவர்களும், நிதிபயன்
டபற்றார்தபால-நிதியாகிய பயழன யழெந்தவர்தபால,தநயதமாடு - சிதனகத்ததாடு, உவழக
கூர்ந்தார் - மகிழ்ச்சி மிக்கவரானார்கள்: மதித்த - சிறந்தனவாக எண்ணப்பட்ெ, நல் நிமித்தம் யாஉம் -
நல்ல நிமித்தங்கடளல்லாம், மங்கலம் நிகழ்ந்த - மங்கலமாக தநர்பட்ென; (எ-று.) - அன்தற -
ஈற்றழச: ததற்றமுமாம்.

உதிட்டிரன் = யுதிஷ்டிரன்: தபாரில் நிழலயாக நிற்பவன் என்று காரணப்டபாருள்படும்.

உயர்ந்ததாடரன்றது - சாமானியமாய் உலகத்து தமன்ழமயுற்தறாழர. (223)

69.- பாண்டு, ரமந்தன்முகம்வநாக்கி மகிழ்தல்.

தண்பிரைலயழுச்சிகண்ட சலநிதிலயனவேரமந்தன்
பண்புரடேதனவநாக்கிப் பார்த்திேன்பாண்டுலேன்பான்
கண்பனிதுளிப்பலநஞ்சங் கனிந்தினிதுருகவமனி
ேண்புைகரும்பவமன்வமல் ேைம்பிலாமகிழ்ச்சிகூர்ந்தான்.

(இ-ள்.) தண் பிழற எழுச்சி கண்ெ - குளிர்ந்த பிழறச்சந்திரனது ததாற்றத்ழதக் கண்ெ, சலநிதி என -
சமுத்திரம்தபால, ழமந்தன் பண்பு உழெ வதனம் தநாக்கி - குைந்ழதயின் நல்லிலக்கணமழமந்த
முகத்ழததநாக்கி, பார்த்திவன் பாண்டுஎன்பான் - அரசனாகிய பாண்டு என்பவன், கண் பனி துளிப்ப
- (தன்) கண்கள் ஆனந்தக் கண்ணீர் டசாரியவும், டநஞ்சம் இனிது கனிந்து உருக - மனம் நன்கு
கசிந்துருகவும், தமனி வள் புளகு அரும்ப - தன் உெலில் மிக்கமயிர்க் கூச்சுததான்றவும், வரம்பு இலா
மகிழ்ச்சி - எல்ழலயில்லாத மகிழ்ச்சிழய, தமன்தமல் கூர்ந்தான் - தமன்தமல் மிகப்டபற்றான்; (எ-று.)

சலநிதி = ஜலநிதி: வெடசால். மதிகண்ெ கெல் டபாங்குதல் இயல்பு. பிழறழய யுவழம கூறியதால்,
வளருந்தன்ழமயனாதல் டபறப்படும். (224)
 70.-குந்திமகப்லபற்ைரதக் வகள்வியுற்ை காந்தாரி
லபாைாரமலகாண்டு ேயிறு உள்வைகு ம்புமாறு கல்லால்
வமாதிக்லகாள்ளுதல்.

அற்ைனடுயைலமல்லா மருந்தேப்பயனான்ரமந்தற்
லபற்ைனள்குந்திலயன்னும் வபருரைவகட்டேன்வை
உற்ைனள்லபாைாரமகல்லா லுதைமுட்கு ம்புமாறு
லசற்ைனடனதுவகடு மாக்கமுஞ்சிந்தியாதாள்.

(இ-ள்.) 'குந்தி-,- அரு தவம் பயனால் - அருழமயான தவத்தின் பயனால், ழமந்தன் டபற்றனள் -
ழமந்தழனப் டபற்றாள்: (அதனால்), துயரம் எல்லாம் அற்றனள் - துன்படமல்லாம் நீங்கினள், '
என்னும் - என்கிற, தபர் உழர - எங்கும் பயின்ற வார்த்ழதழய, தகட்ெஅன்தற - தகட்ெ அப்தபாதத,-
(காந்தாரி), டபாறாழம உற்றனள் - டபாறாழம யழெந்தவளாய், தனது தகடுஉம் ஆக்கம்உம்
சிந்தியாதாள்- (தான் டசய்யப்தபாகிற டசயலால்) தனக்குக் டகடுதி தநரிடுதமா அல்லது நன்ழம
தநரிடுமா என்பழதயும் கருதாதவளாய், - உதரம் உள் குைம்பும் ஆறு கல்லால் டசற்றனள்- (தன்)
வயிறு உள்தளகுைம்பும்வழக (அவ்வயிற்ழறக்) கல்லால் தமாதினாள்; (எ-று.)

நூறுமகழவக்டகாண்ெ கருப்பமாதலால் அப்பிண்ெம் இரண்டு யாண்டு டசன்றும்

டகட்டியாயிருக்கதவ, குந்தி மகழவப்டபற்றதிற் டபாறாழம டகாண்டு காந்தாரி கல்லால் வயிற்ழற
தமாதிக்டகாண்ெனடளன்க. (225)

71.- காந்தாரியின்கரு ரபவயாடு குருதிலபாங்கப்பூமியில்

வி , வியாசன் லசன்று அதரனக் காணுதல்.

ரமயறுசுபலன்கன்னி ேயினிரடக்கருப்பஞ்வசைப்
ரபலயாடுகுருதிலபாங்கப் பார்மிரசவிழுந்ததாகச்
லசய்யேன்விழுந்ததிக்கிற் லசக்கர்ோலனன்னச்லசன்று
லமய்யுரடயரியவகள்வி வேள்விகூர்வியாதன்கண்டான்.

(இ-ள்.) ழம அறு சுபலன் கன்னி - குற்றமற்ற (கங்ந்தார ததசத்ததிபனான) சுபல டனன்பானுழெய

டபண்ணின், வயினிழெ - வயிற்றிதலயுள்ள, கருப்பம்-, டசய்யவன் விழுந்த திக்கில் டசக்கர்வான்
என்ன-சூரியன் அஸ்தமித்த திக்கிதல டசவ்வானந்ததான்றுவது தபால, ழபடயாடு -
கருப்பப்ழபயுெதன, குருதி டபாங்க - இரத்தம்தமல் வழிய, பார்மிழச - பூமியின்மீது, தசர விழுந்தது
ஆக - ஒருதசரவிழுந்திெ, டசன்று - (கருப்பம் விழுந்த இெத்திதல) டசன்று, டமய்உழெ அரிய
தகள்வி தவள்வி கூர் - உண்ழமழயயுழெயவனும் அருழமயான தகள்விழயயுழெயவனுமாகி
தவள்வியினான் மிக்கவனான, வியாதன் - வியாசமுனிவன், கண்ொன்-; (எ-று.)

குருதிடபாங்கவிழுந்த ழபக்குச் டசக்கர்வானம் உவழம; இவ்வுவழம பாலபாரதத்திலும்

வந்துள்ளது, இனி, டசய்யவன் - சூரியனானவன், விழுந்த - (தான்) விரும்பிய, திக்கில் - திக்கிதல,
டசக்கர்வான் என்ன - டசக்கர்வாழனக் காண்பதுதபால, வியாதன் விழுந்த கருப்ழபழயக் கண்ொன்
என்றலும் ஒன்று. (226)

72.- வியாசன் வகாசத்தரசரய நூறுகூறுலசய்து லநய்ந்

நிைம்பிய நூறு கும்பங்களிலிட்டு, மிச்சமான மாமிசப்
பகுதிரய ஒருகலசப்பாரனயிலிட்டு ரேத்தல்.

சஞ்சலமானவகாசத் தரசயிரனத்தாழிவதாறும்
எஞ்சலோகநூறு கூறுலசய்திழுதிவலற்றி
லநஞ்சலர்கருரையாை னின்ைேக்குரையுஞ்வசர்த்தி
அஞ்சில்ோர்கு லியாலகன் ைாங்லகாருகடத்தில்ரேத்தான்.

(இ-ள்.) டநஞ்சு அலர் கருழண ஆளன் - டநஞ்சிதல நிரம்பிய கருழணழயயுழெய வியாசன்,-

சஞ்சலம் ஆன - குைம்பிப்தபாய்விட்ெ, தகாசம் தழசயிழன - கருப்ழபயிதலயிருந்த மாமிசத்ழத,
எஞ்சல ஆக - குழறதலில்லாதனவாக, நூறு கூறு டசய்து - நூறு பாகமாகச் டசய்து, தாழிததாறும் -
தாழிகளிடலல்லாமுள்ள, இழுதில் - டநய்யிதல, ஏற்றி-,- நின்ற அ குழறஉம் - எஞ்சிநின்ற அந்தக்
குழறயும், அம் சில் வார் குைலி ஆக என்று - அைகிய சில்டலன்னும் அணிழய யணிதற்குரிய நீண்ெ
கூந்தழலக்டகாண்ெ கன்னியாகுக என்று, ஆங்கு - அங்குத்தாதன, ஒருகெத்தில் - ஒருபாழனயிதல,
தசர்த்தி ழவத்தான் - இட்டுழவத்தான்; (எ - று.)

இதனால், இழுழதக் டகாண்ெ நூறு தாழியிலும் அந்தக் தகாசத்தழசயிழனயிட்ெழம டபறப்படும்.

(227)

73.-வியாசன் காந்தாரிரயவநாக்கி 'என்ேைத்தால் தரசகள்

உருவுலபற்று நிைம்பும்ேரையிற்வசமித்துரே' என்று லசால்லிப்வபாதல்.

கருவுறுதாரயவநாக்கிக் ரகயறுலமன்றுகன்றி
லேருவுைல்கற்பின்மிக்காய் வேறுலசய்தரசகள்யாவும்
உருவுைநிைம்பித்தாவம யுற்பவிப்பைவுங்ரகயால்
மருவுைல்ேழுவுைாலதன் ேைலமனேைதன்வபானான்.
(இ-ள்.) கரு உறு தாழய தநாக்கி - கருவுற்ற தாழயப்பார்த்து, கற்பின்மிக்காய்-! ழகயறும் -
(நம்முழெய கருப்பம்) அழிந்திடும் என்று-, கன்றி - மனம்வாடி, டவருவுறல் - அஞ்சாதத: தவறு டசய்
தழசகள் யாஉம் - நூறுகூறுடசய்த தழசகடளல்லாம், உரு உற - ரூபத்ழதப் டபாருந்த, நிரம்பி -
பூர்ணமாகவளர்ந்து, தாம்ஏ உற்பவிப்பு அளவுஉம் - தாதம ததாற்றுங்காலம் வழரயிலும், ழகயால்
மருவு உறல் - ழகயால் (அத்தழசக் கூற்ழறத்) டதாொதத: என்வரம் வழுஉறாது - என்னுழெயவரம்
பழுதுபொது, ' என - என்று டசால்லி விட்டு, வரதன் - வரத்ழதக் டகாடுத்தவனான வியாசன்,
தபானான்;

தாழியிற்டபய்த தழசகள் உறுப்புநிரம்பித் தாதம அந்தத் தாழிழயப் பிளந்துடகாண்டு டவளிவரும்

வழரயிற் பாதுகாப்பாடயன்று டசால்லிச் டசன்றனன் வியாசடனன்க. தாய் - காந்தாரி.
(228)

74.-காந்தாரி தாழிகளிலிட்ட தரசக்கூறுகரைப் பாது

காத்து உற்பவிக்கும் பருேத்ரத வநாக்கியிருத்தல்.

காம்லபனநிைத்தவதாைாள் கருேயிற்றிருப்பலதாப்பத்
வதம்பயினறுலநய்லபய்த கலங்கரைச்வசமமாக
ஆம்பரிவுடவனயாற்றி யீற்றிரையரடந்துரேகும்
பாம்லபனப்பருேவநாக்கி யிருந்தனள் பழுதிலாதாள்.

(இ-ள்.) பழுது இலாதாள் - குற்றமற்றவளான, காம்பு என நிறத்த ததாளாள்-பசியமூங்கில்தபாலவுள்ள

நிறத்ழதயுழெய ததாழளயுழெயவளான காந்தாரி, கரு - கருப்பம், வயிறு இருப்பது ஒப்ப - (தன்)
வயிற்றில்தாதன இருப்பழதடயாப்ப, ததம் பயில் நறு டநய் டபய்த கலங்கழள - இனிழம
டபாருந்திய நறுமணமுள்ளடநய் யூற்றிய கலங்கழள, தசமம் ஆக - பத்திரமாக, ஆம் பரிவுென் ஆற்றி
- டபாருந்திய மனப்பரிதவாடு பாதுகாத்து,- ஈற்று அழள அழெந்து ழவகும் -
ஈன்றமுட்ழெழயக்டகாண்ெ புற்ழறயழெந்து தங்குகின்ற, பாம்பு என - பாம்புதபால, பருவம்
தநாக்கி இருந்தனள்-; (எ-று.) உவழமயாற் டகாடுழம டதானிக்கும். ஈற்று - ஈனப்பட்ெது:
டசயப்படுடபாருள் விகுதி புணர்ந்துடகட்டுத் திரிந்த டபயர். (229)

75.-அதரனயறிந்தபாண்டு குந்திரயமீண்டுபலமுரை
இைந்துவேண்ட, அன்னாள்மீண்டும் மந்திைத்தால் ோயு
வதேரன ேைேர த்துக்கூடுதல்.

ஈண்டுறுநிகழ்ச்சிவகட்வட யாதேன்மகரைவநாக்கிப்
பாண்டுமனிைந்துபல்காற் பணித்தலும்பேனன்ைன்ரன
மீண்டும்மரையாலுன்னி யர த்தனள்விரைவிவனாடி
ஆண்டுேந்தேனும்பூத்த லகாடியனாைாகந்வதாய்ந்தான்.

(இ-ள்.) ஈண்டு - இங்தக [காந்தாரியிெத்தில்], உறு - நெந்த, நிகழ்ச்சி - டசய்திழய, தகட்டு -

தகள்வியுற்று,- பாண்டு மன் - பாண்டுராசன்,- யாதவன் மகழள தநாக்கி - யதுகுலத்தில் ததான்றிய
[சூரன் மகளான] குந்திழயப்பார்த்து, பல் கால் இரந்து பணித்தலும் - பல முழற தவண்டி (த் தன்
கருத்ழத)ச் டசால்லுதலும்,- (குந்திததவி), - பவனன் தன்ழன - வாயுததவழன, மீண்டுஉம்-, அ
மழறயால் - (முன்பு தருமராசழனயழைத்த) அந்தமந்திரத்தினால், உன்னி- நிழனத்து, அழைத்தனள்-:
ஆண்டு - அப்தபாது அங்தக, அவன் உம் - அந்தவாயுததவனும், விழரவின் ஓடி வந்து-, பூத்த டகாடி
அனாள் - பூத்தக்டகாடிதபான்றவளான குந்தியின், ஆகம் - மார்பில், ததாய்ந்தான் - படிந்தான்; (எ-று.)
(230)

76.- நல்லமுகூர்த்தத்தில் வீமரனப் லபறுதல்.

லநஞ்சுைமைந்துமீை லநடுங்கரலோகவனகச்
லசஞ்சுடருச்சிலயய்திச் சிைந்தவதார்முகூர்த்தந்தன்னில்
அஞ்சரனயளித்தலபாற்வைா ைனுமவனயுேரமலயன்ன
லேஞ்சினவீமன்ைன்ரனப் பயந்தனள்விைதமிக்காள்.

(இ - ள்.) டநஞ்சு உற - மனம்டபாருந்த, மணந்து - (அந்தக் குந்தி ததவிழயக்) கூடி, டநடுங் கழல
வாகன் - டபருழமடபற்ற ஆண்மாழன வாகனமாகவுழெய அந்தவாயுததவன், மீள ஏக - மீண்டு
டசல்ல,- விரதம்மிக்காள் - சிறந்ததநான்பிழன தநாற்றிருப்பவளான குந்திததவி,- டசஞ் சுெர் உச்சி
எய்தி சிறந்தது ஓர் முகூர்த்தம் தன்னில் - டசவ்வியசுெழரயுழெய சூரிய ததவன்
உச்சிழயயழெந்ததனாற் சிறந்த ஒரு முகூர்த்தத்தில், அஞ்சழன அளித்த டபான்ததாள் அனுமன்ஏ
உவழம என்ன - அஞ்சனாததவி டபற்ற அைகிய ததாள்வலிழமயுழெய அனுமதன
உவழமயாவடனன்று (உலதகார்) டசால்லுமாறு, (டபருவலிபழெத்த), டவம்சினம் வீமன் தன்ழன -
டகாடிய சினத்ழதயுழெய வீமதசனழன, பயந்தனள் - டபற்றாள்; (எ-று.)

டசஞ்சுெருச்சி டயய்திச்சிறந்த முகூர்த்தம்- 'அபிஜித்' எனப்படும்: "அபிஜித் ஸர்வததாஷக்ந:" என்ற

தமற்தகாள் இங்குக்காணத்தக்கது.அஞ்சழன - தகசரிடயன்னும் வானரராசன் மழனவி: அந்த
அஞ்சழனதயாடு வாயுததவன் கலந்துடபற்ற வானரப்புதல்வன் அனுமான். இவன் பிறந்ததபாது
பசியால் இளஞ்சூரியழனக் கனிடயன்று கருதிப் பாய்ந்து இந்திரனால் தாக்கப்பட்டு முறிந்த
கவுழளயுழெய னானதனால், 'அனுமான்' எனப்பட்ொன். (231)
 77.-அப்வபாது நன்னிமித்தந் வதான்றுதல்.

தண்பரிமைலமன்சாயற் ைந்ரதயுந்திரசகவடாறும்
எண்லபறுமுயிர்கட்லகல்லா மிதமுறுலபாலிவின்வீச
நண்புரடயனலன்ைானு நலமிகுநண்புவதான்ைப்
பண்புைேலம்ேந்வதாங்கிப் பரிவுடன்விைக்கஞ்லசய்தான்.

(இ - ள்.) தண் பரிமளம் டமல் சாயல் - குளிர்ந்த நறுமணத்ழதயும் டமல்லிய பரிசத்ழதயுமுழெய,

தந்ழதஉம் - வாயுததவனும், திழசகள் ததாறுஉம் - திக்குகள்ததாறும், எண் டபறும் உயிர்கட்கு
எல்லாம் - (மதியாற்றலுழெயனவான) மதிக்கப்படுகிற பிராணிகட்டகல்லாம்
[மனிதர்கட்டகல்லாம்], இதம் உறு டபாலிவின் வீச - இனிழமயாகத் ததான்றுமாறு நன்குவீச,- நண்பு
உழெ அனலன் தான் உம் - (அந்தவாயுததவதனாடு) நட்ழபயுழெய அக்கினிததவனும், நலம் மிகு
நண்பு ததான்ற - நன்ழமமிகுந்த நட்புத் ததான்றும்படி, பண்புஉற - நல்லநிமித்தமாக, வலம்வந்து
ஓங்கி-வலப்புறமாகச்சுைலும் சுவாழலயுென்கிளர்ந்து, (ஆங்காங்கு ஓமஞ்டசய்பவர் மழனயில்),
பரிவுென் - அன்தபாடு, விளக்கம்டசய்தான் - விளங்குதழலப் டபாருந்தினான்;(எ-று.)

இனிதுகாற்றுவீசுதலும், அக்கினிவலப்புறமாகச்சுைலும் சுவாழலழயப் டபற்றிருத்தலும்

நன்னிமித்தங்களாம். 'வலந்திரியாப்டபாங்கி,' (200) என்றது புறப்டபாருள் டவண்பா மாழல.
(232)

78.-வீமவசனன்வதான்றியதற்கு முன்னாளில் இழுதுதாழியி

லிட்டதரச முற்றித் துரிவயாதனன் வதான்றுதல்,

அன்னநாைனிலன்ரமந்தன் பிைந்தனனாகேற்ரை
முன்ரனநாை ருக்கன்வேரல முழுகியமுகூர்த்தந்தன்னில்
இன்னநாளுருேமுற்றி லயழில்லபறுலமன்றுமுன்வனான்
லசான்னநாள்ேழுவுைாமற் சுவயாதனன்வைான்றினாவன.

(இ - ள்.) அன்ன நாள் - அந்த [ச்சிறந்த] நாளில், அனிலன் ழமந்தன் பிறந்தனன்ஆக -

வாயுததவனுழெயபுத்திரன் பிறந்தானாக,- அற்ழற முன்ழன நாள் -அன்ழறக்கு முன்னாளில்,
அருக்கன் தவழல முழுகிய முகூர்த்தந்தன்னில்- சூரியன் கெலிதல முழுகின [அஸ்தமித்த]
முகூர்த்தத்தில், இன்ன நாள் உருவம் முற்றி எழில் டபறும் என்று முன்தனான் டசான்ன நாள்
வழுஉறாமல் - இந்தநாளிதல உருவம் முற்றுப்டபற்று அைகிய குைந்ழதயாகுடமன்று
வியாசமுனிவன் டசான்னநாள் தவறாதபடி, சுதயாதனன்,- ததான்றினான்-;
இதனால், தருமபுத்திரனுக்குப்பின் வீமதசனனுக்குமுன் ததான்றியவன், துரிதயாதன டனன்க. ஸு
தயாதநன் என்ற வெடசால் - நன்கு[டவற்றியுண்ொகப்] டபாருபவ டனன்று டபாருள்படும்.
(233)

79.-துரிவயாதனன் வதான்றியவபாது தீநிமித்தங்கள்

வதான்றுதல்.

ோரியினதிர்ந்துவிம்மு மங்கலமு ேவமன்வமல்

ஓரியன்குைலாவலாரத லயாடுங்கினவிடங்கவடாறும்
பாரியகுலத்வதார்கண்ணி னுேரகநீர்பனிக்குமுன்வன
வசாரியந்தைத்தினின்றுஞ் லசாரிந்ததுவசாரனவமகம்.

(இ-ள்.) வாரியின் - கெல்தபால, அதிர்ந்து விம்மும் - அதிர்ந்துஒலிக்கின்ற, மங்கலம்முைவம் -

மங்கலமுரசு, தமன்தமல்-, ஓரியின் குரலால் - நரியின் ஊழளயிடுங்குரலினால், ஓழதஒடுங்கின -
ஓழசயெங்கின; இெங்கள்ததாறும்- (அஸ்தினாபுரியின்) பல இெங்களிலும், பாரிய குலத்ததார்
கண்ணின் - டபருழமடபற்ற குலத்தவரின் கண்களிதல, உவழக நீர் பனிக்கும் முன்தன - ஆனந்தக்
கண்ணீர் துளிக்கும் முன்தன, தசாழன தமகம் - (உற்பாதமாகத் ததான்றி) இழெவிொமற் டபாழியும்
தமகமானது, அந்தரத்தில் நின்றும் தசாரி டசாரிந்தது - ஆகாசத்திலிருந்து இரத்தத்ழதப்
டபாழிந்தது;(எ-று.)

பாரிய, 'பருழம ' என்றபண்பின்தமல் வந்த குறிப்புப்டபயடரச்சம். 'ஓழதயெங்கின ' எனவும் பாெம்.
(234)

80.- மற்றும் துரிவயாதனன்தம்பியரும் துச்சரையும்

வதான்றுதல்.

வகாள்களினிரலயாற்றீரம லகாண்டனமுகூர்த்தந்தன்னில்
வதள்களிற்லகாடியமற்ரைச் சிறுேருஞ்வசைவோவைார்
நாள்களிற்பிைந்தபின்னர் நங்ரகயுலமாருத்திேந்தாள்
வதாள்களிற்கர ரயலேன்ை துச்சரைலயன்னும்வபைாள்.

(இ-ள்.) தகாள்களின் நிழலயால் - கிரகங்கள் நிற்கின்ற நிழலழமயினால், தீழமடகாண்ென -

தீங்ழகக்டகாண்ெனவான, முகூர்த்தந் தன்னில் - முகூர்த்தங்களிதல,- ததள்களின் டகாடிய மற்ழற
சிறுவர்உம் - ததழளக்காட்டிலும் டகாடுழமழயயுழெய மற்ழறத்தம்பிமாரும், தசர - அடுத்து, ஓர்
ஓர்நாள்களில் பிறந்த பின்னர் - ஒவ்டவாருநாளிற் பிறந்தபின்பு, ததாள்களின் கழைழய டவன்ற
துச்சழள என்னும் தபராள் நங்ழக ஒருத்திஉம் - ததாள்களினால் மூங்கிழல டவன்ற
துச்சழளடயன்னும் தபழரயுழெய ஒருடபண்ணும், வந்தாள் - ததான்றினாள்; (எ-று.)

இதனால், துரிதயாதனன் தம்பிமாடரல்லாம் வீமதசனனுக்குப் பின் பிறந்தவராவடரன்பழத

யறியலாம். துரிதயாதனன் பிறந்த நாளுக்கு அடுத்தநாள் துச்சாதனன் அடுத்தநாள் மற்டறாருவன்
இவ்வாறாகத் துரிதயாதனன் தம்பிமார் டதாண்ணூற்டறான்பதின்மரும் ததான்றினடரன்க,
(235)

81.- காந்தாரி லபருமகிழ்ச்சிலகாண்டு விைங்குதல்.

பின்னியபுதல்ேைாலும் பிைந்தலமன்புதல்வியாலும்
துன்னியமகிழ்நனாலுந் துலங்கியசுபலன்பாரே
தன்னிகர்பரிதியாலுஞ் சதவித ாலுஞ்லசம்லபாற்
கன்னிரகயாலுஞ்வசாதி கலந்தலசங்கமலம்வபான்ைாள்.

(இ - ள்.) பின்னிய புதல்வரால்உம் - டநருங்கிய பலபுத்திரராலும், பிறந்த டமல் புதல்வியால்உம் -

பிறந்த டமன்ழமயான புத்திரியாலும், துன்னிய மகிழ்நனால்உம் - டநருங்கியகணவனாலும்,
துலங்கிய - விளங்கிய, சுபலன் பாழவ - சுபலனுழெய டபண்ணாகிய காந்தாரி, தன் நிகர்
பரிதியால்உம் - தனக்குத்தாதன ஒப்பான சூரியனாலும், சதம் இதைாலும் - (தான் டபற்றுள்ள)
நூறுஇதழ்களாலும், டசம் டபான் கன்னிழகயால்உம் - டசம்டபான்னிறமான டபாகுட்ொலும், தசாதி
கலந்த - ஒளிடபாருந்திய, டசம் கமலம் - டசந்தாமழரழய, தபான்றாள் - ஒத்தாள்;(எ-று.)

சதவிதழ் புதல்வர்க்கும், கன்னிழக புதல்விக்கும், பரிதி மகிழ்நனுக்கும், கமலக்டகாடி காந்தாரிக்கும்

உவழம டயனக் காண்க. கன்னிழக - கர்ணிகா: தாமழரப்பூவினிழெயிலுள்ள டபாகுட்டு
எனப்படும்உறுப்பு. பாலபாரதத்தில் "ஸு ப லஸ்ய கந்யகா ஆமுக்த பார்ச்வஸ்திதி ராத்மழஜர்படபௌ
- சததநபத்ழர ரிவபத்மகர்ணிகா" என்று காந்தாரிக்குக் கர்ணிழகயும், புதல்வர்கட்கு இதழ்களுதம
உவழமயாகக் கூறப்பட்டுள்ளன. (236)

82.-மீண்டும் பாண்டுவின் ஏேற்படி மந்திைத்தாற் குந்தி

இந்திைரனலயண்ை, அேன் அேரைக் கூடுதல்.

பான்லமாழிக்குந்திமீண்டும் பாண்டுவிவனேல்லபற்று
ோன்லமாழிமரையாலுன்னி ோனேர்க்கைரசவநாக்க
வமன்லமாழிேதுமற்லைன்லகால் விடுேவனாவிரைவின்ேந்து
வதன்லமாழித்லதரிரேலமய்யுஞ் சிந்ரதயுங்களிக்கச்வசர்ந்தான்.
(இ - ள்.) பால் டமாழி குந்தி - பால்தபாலினிய தபச்ழசயுழெய குந்திடயன்பாள், மீண்டும்உம் -
மறுபடியும், பாண்டுவின் ஏவல்டபற்று - பாண்டுமன்னவனுழெய ஏவழலயழெந்து, வான் மழற
டமாழியால் - சிறந்த தவதமந்திரச் டசால்லால், வானவர்க்கு அரழச உன்னி தநாக்க - தததவந்திரழன
(மனத்தினாற்) சிந்தித்துப்பார்க்க,- மற்று- இனி, தமல் டமாழிவது என்டகால் - (நாம்) தமதல
நிகழ்ந்தழதச் டசால்லதவண்டுதமா? விடுவன்ஓ - (மழறடமாழியாற்சிந்தித்து தநாக்கியபின்
அந்தத்தததவந்திரன் வாராது) விடுவதனா? விழரவின் வந்து-, ததன் டமாழி டதரிழவ - ததன்தபான்ற
தபச்ழசயுழெய அந்தப்டபண்ணின், டமய்உம்சிந்ழதஉம்களிக்க-, தசர்ந்தான்-; (எ-று.)- '
'வந்தத்ததன்டமாழி' எனவும் பாெம். (237)

83.- பங்குனியுத்தைத்தில் அருச்சுனன் பிைத்தல்.

எங்குநன்னிமித்தஞ்லசல்ல விருநிலமகிழ்ச்சிகூைப்
பங்குனிநிரைந்ததிங்க ைாதபன்பயிலுநாளில்
லேங்குனிேரிவில்ோரக விசயனும்பிைந்தான்லேன்றிப்
பங்குனலனன்னுநாமம் பகுதியாற்பரடத்திட்டாவன.

(இ - ள்.) எங்குஉம் - எல்லாவிெத்திலும், நல் நிமித்தம் டசல்ல- நல்ல நிமித்தங்கள்ததான்றவும்,இரு

நிலம் மகிழ்ச்சிகூர - டபரிய நிலவுலகத்திலிருப்பவர் மகிழ்ச்சி மிகவும், பங்குனி - பங்குனிமாதத்தில்,
நிழறந்த திங்கள் - பதினாறுகழலகதளாடும் நிரம்பிய சந்திரழனக் டகாண்ெ, ஆதபன் பயிலும்
நாளில் - சூரியன் ததான்றிய நாளில் [பங்குனியுத்தரநாளில்], டவம் குனி வரி வில் வாழக விசயன்உம்
- டகாடிய வழளயுந்தன்ழமயுழெய கட்ெழமந்த வில்ழல தயந்திய வாழகப்பூமாழலழயச் சூடிய
அருச்சுனனும், பிறந்தான்-: டவன்றி பங்குனன் என்னும் நாமம் - டவற்றிழயயுழெய பல்குனன்
என்னும் தபழர, பகுதியால் - (பிறந்ததினத்தின்) தன்ழமயால், பழெத்திட்ொன் - (பிறந்த அக்குமரன்)
டபற்றான்; (எ-று.)

பங்குனியுத்தரத்திற் பிறந்ததனால், பிறந்த அக்குமரனுக்குப் பல்குநன் என்று தபராயிற்று: பல்குநன்

என்ற இச்டசால். பங்குனன் என்ற இச்டசால், பங்குனன் என்று திரித்து வரும். உத்தரத்துக்குச் சூரியன்
ததவழதயாதலால், அந்நாழள 'ஆதபன் பயிலுநாள்' என்றார். 'வரிவில் வாழ்க்ழக' எனவும் பாெம்.
(238)

84.- அப்வபாது பல நன்னிமித்தங்கள் வதான்றுதல்.

கற்பகமலர்கள் சிந்திக் கடவுைர் கைங்கைாட

லேற்பகமுனிேரீண்டி மங்கலவேதம்பாடப்
லபாற்பகமு வுவிம்மப் புரிேரைமு ங்கியார்ப்ப
நற்பகலிதுலேன்லைல்லா வுலகமுநயந்தேன்வை.

(இ-ள்.) கெவுளர் கணங்கள் - ததவர்களின் திரள், கற்பகம் மலர்கள் சிந்தி-, ஆெ -

ஆனந்தக்கூத்தாெவும்,- டவற்பு அகம் முனிவர் ஈண்டி - (அருச்சுனன்பிறந்த) மழலயினிெத்தத
இருடியர் திரண்டு, மங்கலம் தவதம்பாெ - மங்கலமானதவதங்கழளப்பாெவும்,- டபாற்பு அகம்
முைவு விம்ம - அைழகத் தம்மிெத்துக்டகாண்ெ முரசங்கள் ஒலிக்கவும், புரி வழள முைங்கி ஆர்ப்ப -
உட்சுழிவுள்ள சங்கவாச்சியங்கள் தபடராலிடசய்து ஒலிக்கவும், இது நல் பகல் என்று - இது நல்ல
பகற்காலடமன்று, எல்லாம் உலகம்உம் - உலகத்தவடரல்லாம், நயந்த - (அந்நாழள)
விரும்பிக்டகாண்ொடினர்; (எ -று.)

தவதத்தில் மங்களமான பகுதி, ஸ்வஸ்திவாசனம் தபால்வன. பாண்டு தவஞ்டசய்த

சதச்ருங்கமழலயில்தாதன இந்தப் பாண்டு புத்திரர் ததான்றினடரன அறிக.அன்தற - ஈற்றழச;
ததற்றமுமாம்.

85.-மன்னன் கட்டரைப்படி குந்தி அந்த மந்திைத்ரத

மாத்திரிக்கு உபவதசிக்க, அேள் வேண்டியபடி அசுவினீ
வதேர்கள்ேருதல்.

இரைேனுமகிழ்ந்துபின்னும் யாதவிக்குரைப்பேந்த
மரையிரனமுரையிற்லபற்ை மத்திைைாசன்கன்னி
குரைேைவிருேர்வேண்டுங் குமைலைன்றுன்னிநின்ைாள்
நிரையுரடயிைவிரமந்த ரிருேருநிரனவின்ேந்தார்.

(இ-ள்.)இழறவன்உம் - பாண்டுராசனும், மகிழ்ந்து - மகிழ்ச்சி டகாண்டு, பின்னும் - தமலும்,

யாதவிக்கு உழரப்ப - குந்திததவியினிெம் (அந்த மந்திரத்ழத மாத்திரிக்கு உபததசிக்குமாறு) டசால்ல,
- அந்த மழறயிழன - அந்த தவதமந்திரத்ழத, முழறயில் டபற்ற- முழறழமயாக அழெந்த,
மத்திரராசன் கன்னி - மத்திரராசனுழெய டபண்ணான மாத்திரி, 'குழறவு அற - குழறநீங்க, குமரர்
இருவர் தவண்டும் - இரண்டு குமாரர்தவண்டும் ', என்று-, உன்னி நின்றாள் - (அசுவினீததவர்கழள)
நிழனத்து நின்றாள்: நிழற உழெ - (நற்குணங்கள்) நிழறதழலயுழெய, இரவி ழமந்தர் இருவர்உம் -
சூரியகுமாரரான அசுவினீததவழதகளிரண்டுடபரும், நிழனவின் வந்தார்- (அந்த மாத்திரியின்)
நிழனவின்படிதய வந்தார்கள்; (எ-று.) - அசுவினீததவர்கள், இரட்ழெயரானவர். (240)

86.- மாத்திரிக்கு இைண்டுபுத்திைர் ஒருவசைப் பிைத்தல்.

மருேருங்கு லியாயு மரையினால்ேரிரசலபற்ை
இருேருலமாருேர்வபால வின்புைமைந்தவபாதில்
பருேைலியாதுமில்லாப் பாலகரிருேர்வசைக்
கருவிரைந்துதித்தார்யாருங் கண்லைனக்காணுநீைார்.

(இ-ள்.) மரு வரும் குைலி - நறுமணம் டபாருந்திய கூந்தழல யுழெயளான மாத்திரி, ஆயும்
மழறயினால் - தியானித்துக் கூறிய தவதமந்திரத்தினால், வரிழச டபற்ற இருவர்உம் -
சிறப்புப்டபாருந்திய (ததவழவத்தியர்களாகிய) அசுவினீததவ ரிரண்டுதபரும், ஒருவர் தபால -
ஒருத்தர்தபால (வந்து), இன்புறமணந்த தபாதில் - (மாத்திரி) இன்பமழெய (அவழளச்)
தசர்ந்தசமயத்தில், பருவரல் யாதுஉம் இல்லா - துன்படமன்பது சிறிதுமில்லாமல், பாலகர்
இருவர்தசர கரு விழளந்துஉதித்தார்-இரண்டு குைந்ழதகள் ஒரு தசரக் கருப்பத்திதல முதிர்ந்து
டவளிப்பட்ொர்கள்: யார்உம்கண் என காணும் நீரார் - (அந்தக் குைந்ழதகள்) யாவராலும்
கண்டணனக் கருதும்படியான நற்குணமுள்ளவர்; (எ-று.) (241)

87.- ஐந்துரமந்தைால் பாண்டு மகிழ்ச்சியரடந்து ோழ்தல்.

சசிகுலநகுலலனன்றுந் தம்பிசாவதேலனன்றும்
விசயவனாலடண்ணும்வீமன் வமதகுதருமலனன்றும்
அரசேறுசிங்கசாபமரனயேரைேைாலும்
ேரசயறுதேத்தின்மிக்கான் மகிழ்ச்சியால்ோழ்வுலபற்ைான்.

(இ-ள்.) சசிகுலம் - சந்திரகுலத்துத்ததான்றிய, நகுலன் என்று உம் தம்பி சாததவன் என்றுஉம் - (அவன் )
தம்பியாகிய சகததவடனன்றும், விசயதனாடு - அருச்சுனனுெதன, எண்ணும் - (யாவராலும்)
மதிக்கப்படுகின்ற, வீமன் - வீமனும், தமதகு தருமன் என்றுஉம் - தமன்ழமடபற்ற தருமபுத்திரனும்
என்றும், அழசவு அறு சிங்கசாபம் அழனயவர் ஐவரால்உம் - தசார்தலில்லாத சிங்கக்குட்டிழய
டயாத்தவரான ஐந்துகுமாரர்களாலும், வழச அறுதவத்தின் மிக்கான் - குற்றமற்ற தவத்தினால்
மிக்கவனான பாண்டு, மகிழ்ச்சியால் - மகிழ்ச்சிடகாண்டு, வாழ்வு டபற்றான்-; (எ-று.)
(242)

88.- குமாைர்கள் விரையாடுதல்.

தாதியர்மருங்குந்தந்ரத தடமணிமார்பும்லபற்ை
வபரதயர்கைமுநீங்காப் லபற்றியின்ேைர்ந்தபின்னர்ப்
வபாதகமடங்கல்புல்ோய் புலிமுதல்விலங்லகாவடாடி
வேதியர்முன்றிவைாறும் விர விரையாடலுற்ைார்.
(இ-ள்.) (சிலகாலத்தில்), தாதியர் மருங்குஉம் - டசவிலித்தாயரின் இடுப்ழபயும், (சிலகாலத்தில்),
தந்ழத தெ மணி மார்புஉம் - தந்ழதயாகிய பாண்டுவின் விசாலமான அைகியமார்ழபயும்,
(சிலகாலத்தில்), டபற்ற தபழதயர் கரம்உம் - (தம்ழமப்) டபற்ற தபழதழமக் குணமுழெயவரான
தாய்மாரின்ழகழயயும், நீங்கா - நீங்காத, டபற்றியின் - தன்ழமதயாடு, வளர்ந்தபின்னர் - வளர்ந்த
பின்பு,- தபாதகம் - யாழனக்கன்றும், மெங்கல் - சிங்கமும், புல்வாய் - மானும், புலி - புலியும், முதல் -
முதலிய, விலங்டகாடு - மிருகங்களுெதன, ஓடி- (டதாெர்ந்து) விழரந்து டசன்று, தவதியர் முன்றில்
ததாறுஉம் - பிராமணருழெய வீட்டின் முன்னிெங்கதொறும், விழை - (கண்ெவர்) விரும்புகின்ற,
விழளயாெல் - விழளயாெழல(ச்டசய்தற்கு), உற்றார் - (அக்குமாரர்) டதாெங்கினார்கள்;(எ-று.)

குைந்ழதகள் நெக்கும் பருவத்திற்கு முன்தன வளர்ந்தழமழய முன்னிரண்ெடிகள் டதரிவிக்கும்,

நெக்கும்பருவத்தில்தாதன அக்குைந்ழதகள மிக்கவீரமும் சுறுசுறுப்பும் டபற்றிருந்தழமழயப்
பின்னிரண்ெடிகள் டதரிவிக்கும்: மருங்கு-இழெ, இடுப்பு; "எடுத்துக்டகாள்ளில்
மருங்ழகயிறுத்திடும்" என்றதும் காண்க. இனி, மருங்கு - சமீபம் எனினுமாம். (243)

89.-அக்குமாைர்கள் பூணூல்பூண்டு விச்ரசபயின்று

லயௌேனபருேத்ரத யரடதல்.

லசய்தேமுனிேர்தம்மாற் சிரகயுடன்புரிநூல்சாத்திக்
ரகதேமின்றிலயண்லைண் கரலக்கடற்கரையுங்கண்டு
லமய்தேம்விைங்கவே வில்லியும் விர ந்துவநாக்க
ரமதேழ்சிகரியன்ன ேைர்ச்சியின்ேனப்பின்மிக்கார்.

(இ-ள்.) டசய் தவம் முனிவர் தம்மால் - டசய்த தவத்ழதயுழெய முனிவரால், சிழகயுென் -

குடுமிழவக்குஞ் செங்குெதன, புரிநூல் சாத்தி - டவண்புரிநூலும் அணிவிக்கப்டபற்று,
(அக்குமாரர்கள்), ழகதவம் இன்றி வஞ்சழனயில்லாமல், எண் எண்கழல கெல் கழரஉம் -
அறுபத்துநான்கு கழலகளாகிய கெலின் கழரகழளயும், கண்டு-, டமய்தவம் விளங்க - உண்ழமயான
தவம் விளங்க, தவைம் வில்லிஉம் விழைந்து தநாக்க - கரும்ழபவில்லாகவுழெய மன்மதனும்
விரும்பிப்பார்க்க,- ழம தவழ் சிகரி அன்ன வளர்ச்சியின் - தமகந் தவழ்கின்ற மழலழயடயாத்த
வளர்ச்சிதயாடு, வனப்பின் மிக்கார் - அைகில் மிக்கவரானார்கள்; (எ -று.)

முற்பிறவியிற்டசய்த நல்விழனயினாதலதய இப்பிறவியில் கல்வி முதலியன ழககூடு மாதலால்

'கழலக்கெற்கழரயுங்கண்டு டமய்தவம் விளங்க' என்றது. டசய்யுதணாக்கி, 'டமய்தவம்' என்றது
இயல்பாயிற்று. மழலதபான்ற டபருந்ததாற்ற முழெயவராய் வளர்ந்து டயௌவனப்பருவம்
வந்ததனால் அைகினால் மிக்கவரானார், அந்தப் பாண்டு புத்திரர்க டளன்க. "க்ரதமணததஷாம்-
ப்ரஸாதயாமாஸவ பூம்ஷி டயௌவநம்" என்றது, பாலபாரதம். (244)
 90.- ஐம்புதல்ேரிடத்தும் வதான்றிய நற்பண்புகள்.

மார்பினுமகன்ைகல்வி ேனப்பினுநிரைந்தசீர்த்தி
வபார்ேருலதரியன்மாரலப் புயத்தினுமுயர்ந்தலகாற்ைம்
சீர்தருோய்ரமமிக்க கண்ணினுஞ் லசங்ரகேண்ரம
பார்ேைஞ்சுைக்குஞ்லசல்ேப் பைப்பினும்பைந்தேன்வை.

(இ-ள்.) கல்வி - (அந்தப்பாண்டு புத்திரர்களுழெய) கல்வியானது, மார்பின்உம் - (அவர்களுழெய)

மார்ழபக்காட்டிலும் அகன்ற-; சீர்த்தி - சீர்த்தியானது, வனப்பின்உம் - (அவர்களுழெய)
அைழகக்காட்டிலும், நிழறந்த - நிழறந்தன: தபார் வரு டதரியல் மாழல புயத்தின்உம் - தபாரிற்
பூணப்படுகின்ற விளங்குதழலயுழெய டவற்றிமாழலழயயணிந்த புயத்ழதக்காட்டிலும், டகாற்றம்
உயர்ந்த - (அவர்களது) டவற்றி மிக்கன: சீர்தரு வாய்ழம - சிறப்புப் டபாருந்திய சத்தியமானது,
கண்ணின்உம் மிக்க - (அவர்களின்) கண்ழணக் காட்டிலும் மிக்கன: டசங் ழக வண்ழம-(அன்னாரின்)
டசவ்விய ழகயினாற் டசய்யப்படும் தானம், பார் வளம் சுரக்கும் டசல்வம் பரப்பின்உம் - பூமியிதல
டசழிப்பினாலுண்ொகின்ற டசல்வப்பரப்ழபப் காட்டிலும், பரந்த - மிக்கன; (எ-று.)

அகன்றமுதலியழவ - பலவின்பால் முற்றுக்கள்: ஐவர்மாட்டும் உளவாதற்தகற்ப வந்தன.

"சீர்த்திமிகுபுகழ்." கண்ணின் மிகுதல் - அருழமடகாண்டு பாராட்டுதல். (245)

91.- ேசந்தகாலம் ேருதல்.

ஆைமுமாைச்வசறு மரும்பனிநீரும்பூவும்
ஈைலேண்மதிநிலாவு மிதம்லபறுலதன்ைற்காலும்
ஓருயிரிைண்டுலமய்யா யுருகுோருருகும்ேண்ைம்
மாைரனமகுடஞ்சூட்ட ேந்ததுேசந்தகாலம்.

(இ-ள்.) ஆரம் உம் - முக்தாஹாரமும், ஆரம் தசறுஉம் - சந்தனக் குைம்பும், அரும்பனி நீர்உம் -
அருழமயான பனிநீரும், பூஉம் - புஷ்பங்களும், ஈரம் டவள் மதி நிலாஉம் - குளிர்ச்சிடபாருந்திய
டவண்ணிறமுள்ள சந்திரனுழெய நிலவும், இதம் டபறு டதன்றல் கால்உம்- இதமாக வீசுதல்
டபாருந்திய டதன்றற்காற்றும், ஓர் உயிர் இரண்டு டமய் ஆய் உருகுவார் - ஓருயிரும்
இரண்டுடமய்யுமாகி(க் காதலுழெயராய்க் கூொது பிரிந்து) மனங்கசிந்துநிற்பவர், உருகும் வண்ணம்
- பின்னும் உருகும்படி, மாரழன மகுெம் சூட்ெ - மன்மதழன மகுெஞ் சூட்டுமாறு, வசந்தகாலம்
வந்தது-;

பிரிந்திருப்தபார் மிகவும் மனம்உருக வசந்தகாலம் வந்தது; வசந்தகாலம் வரதவ, மன்மதன்

முடிசூடித் தன்டசங்தகாழலச் டசலுத்தலாயினன். மூன்றாமடிக்கு - ஓருயிர் இரண்டு சரீரத்திலும்
டபாருந்த உருகுகின்ற ஆெவர்களும் மகளிரும் கலவிதவட்டுருகும் படி என்று உழரத்தலும் ஒன்று.
(246)

92.- மூன்றுகவிகள் - ேசந்தகாலத்துச் வசாரலேருைரன.

விதுநலம்லபறுகாலேங்கு லமய்சிேப்வபைேண்டு
புதுரமயின்முைன்றுலமாய்ப்பப் புதுமைம்பைந்துலாேக்
கதுலமனத்தரலநடுங்கக் காைடுமாறிற்ைம்மா
மதுேயர்ந்தேரில்யாேர் மண்ணின்வமன்மயக்குைாதார்.

(இ-ள்.) விது - சந்திரனால், நலம் டபறு - நன்ழமடபற்ற,கா தசாழல, எங்குஉம் டமய்சிவப்புஏற -

எல்லாவிெங்கழளயும் தன்னுெலிதல (புதுத்தளிர் டவடித்தலால்) டசந்நிறம்மிகவும், வண்டு -
வண்டென்னும்பறழவ, புதுழமயின் முரன்று டமாய்ப்ப புதுழமயினடலாலித்து டமாய்க்கவும், புது
மணம் பரந்து உலாவ மணம் பரவியுலாவவும், கதுடமன தழலநடுக்க - விழரவாக தமலிெம்
நடுங்கவும், கால் தடுமாறிற்று - கால் தடுமாறலாயிற்று தமல் - பூமியின்மீது, மது அயர்ந்தவரில் -
கள்ழளப்பருகியப் பருகியவரில், மயக்குறாதார் யாவர்-? (எ -று.) - அம்மா - வியப்புக்குறிக்கும்.
காவினிெத்துக் கள்ளுண்ெவரின் தன்ழம ஏற்றிக் கூறப்பட்ெது. மதுவயர்தல் - தவனிற்பருவத்ழதப்
டபறுதலும், கட்பருகுதலும்: தழலநடுங்குதல் - தமலிெம் நடுங்குதலும், தழலடயன்ற உறுப்பு
நடுங்குதலும்: கால்தடுமாறல் - காற்றுவீசுதலும், காடலன்னும் உறுப்புத் தடுமாறலும்.
கட்பருகுதவார்க்கு உெலில் சிவப்பு நிறந் ததான்றுதலும், கள்ளின் புதுமணத்திற்காக வண்டு
டமாய்த்தலும், புதுமணம் உலாவுதலும், தழலநடுங்குதலும், கால் தடுமாறுதலும் நிகழ்வதுதபால,
தவனிற்பருவத்ழதப்டபற்ற காவுக்குப் புதுத்தளிரால் டமய்சிவப்தபறுதலும், புதுத்ததன் டபாருட்டு
வண்டு டமாய்த்தலும், புத்தரும்புகள் அலர்வதால் புதுமணம் பரந்துலாவுதலும், தமற்புறம்
அழசதலும், கால்தடுமாறலும் [காற்றுத் தடுமாறுதலும்] ததான்றினடவன்க. இச்டசய்யுள் -
சிதலழெழய யங்கமாகக்டகாண்டுவந்த தவற்றுப்டபாருள்ழவப்பணியாகும். (247)

93. ரபந்தடந்தாைான்முன்னம் பருகியபுனரலமீைச்

லசந்த லாக்கியந்தண் சிரனலதாறுங்காட்டுஞ்சீைான்
முந்தியேவசாகுசூத முதலியதருக்கலைல்லாம்
இந்திைசாலம்ேல்வலா ரியற்ரகயினியற்றுமாவலா.

(இ-ள்.) ழபந் தெ தாளால் முன்னம் பருகிய புனழல மீள டசந்தைல் ஆக்கி - பசிய டபரிய தாளினால்
முன்பு உட்டகாண்ெ நீழர மீளவும் டசந்நிறத்தைலாகச்டசய்து, அம் தண் சிழன டதாறு உம் காட்டும்
சீரால் - அைகிய குளிர்ந்த கிழளததாறும் காட்டுகின்ற சீர்ழமயினால், முந்தியஅதசாகு சூதம் முதலிய
தருக்கள் எல்லாம் - (தசாழலயில்) முற்பட்டுள்ள அதசாகு மா முதலிய விருட்சங்கள்யாவும்,
இந்திரசாலம்வல்தலார் இயற்ழகயின் - இந்திரசால வித்ழதயில் வல்லவர்கள் டசய்யும்
தன்ழமதபால, இயற்றும் - டதாழிழலச் டசய்வனவாம்: (எ -று.) ஆல்ஓ - வியப்ழபக் குறிக்கும்
இழெச்டசாற்கள்.

தாளாலுண்ெபுனழலக் கிழளததாறும் டசந்தைலாக்கிக்காட்டுவதால்,

இந்திரசாலம்வல்தலார்டசய்ழகதபாலும் இத்தருக்களின் டசய்ழகடயன்றார். இந்திரசாலம் -
மாயவித்ழத. கிழளததாறும் டசந்நிறத்தளிர்கள் ததான்றியழதச் டசந்தைலாக்கிக்காட்டுஞ்சீர் என்றது -
தற்குறிப்வபற்ைேணி . 'மீள' என்றடசால்லாற்றலால், 'அக்தநராப:' [தீயிலிருந்து நீர்] என்ற
காரணகாரியமுழறமாறியழமடதானி. (248)

94. பைந்லதழுசூதபுட்ப பைாகநல்லிைாகமிஞ்ச

முைண்படுசிரலவேள்விட்ட வமாகனச்சுண்ைம்வபான்ை
புரிந்தலதால்வயாகமாக்கள் புந்திநின்றுருகத்லதாட்ட
அருந்த ற்கரைகள்வபால ேலர்ந்தனேவசாகசாலம்.

(இ-ள்.)பரந்து எழு - பரவிடயழுகின்ற, சூதபுட்ப பராகம் - மாம்பூவின் தூளிகள், நல் இராகம் மிஞ்ச -
சிறந்த காதல் விஞ்சும் படி, முரண்டு படு சிழல தவள் - மாறுபட்ெ வில்ழலதயந்திய மன்மதன்,
விட்ெ - (டயௌவனப் பருவத்ழதயுழெயார்தமல்) எய்த, தமாகனம் சுண்ணம்தபான்ற -
தமாகனாஸ்திரத்தின் டபாறிழயப்தபாலும்: அதசாககாலம் - அதசாகமலர்த்திரள்,- புரிந்த டதால்
தயாகம் மாக்கள் - டசய்த சிறந்த பைழமயான தயாகத்ழதயுழெய மானுெர், புந்தி நின்று உருக -
அறிவு குன்றியுருகும்படி, டதாட்ெ - (மன்மதன்) டதாடுத்துவிட்ெ, அரு தைல் கழணகள் தபால - அரிய
ஆக்தநயாஸ்திரத்ழதப்தபால, அலர்ந்தன - மலர்ந்தன;

தமாகனச்சுண்ணம் - தமதலபட்ெமாத்திரத்தில் தமாகத்ழத யுண்ொக்குஞ் சூர்ணடமனினுமாம்.

அதசாகம் தயாகிகட்கும் காமத்ழத யுண்ொக்கிற்டறன்பது பின்னடிகளின் டபாருள். இனி, தயாகம்
என்பழத விதயாகடமன்பதன் முதற்குழற எனக்டகாண்டு, பிரிவு என்று உழரப்பினுமாம்:
பாலபாரதத்தில் "புஷ்பம் அதசாகசாகிந: ப்ரஸூநபாதணந ருஷா விதயாகிஷி - ப்ரயுக்தம் ஆக்தநய
மிவாஸ்த்ரம் ஆபடபௌ" என்றது காண்க. தயாகம் - புணர்ச்சிடயன்பாருமுளர். இதுவும் -
தன்ழமத்தற்குறிப்தபற்றவணிதய. (249)

95.-அப்வபாது மாத்திரியினிடத்துப் பாண்டு

காதல்பூணுதல்.

வேனிலின்விரைவினாலும் வேனிலான்வி வினாலும்

மாநலந்திகழுமூைன் மாத்திரிேனப்பினாலும்
தானலமுறுதலலண்ணிச் சாபமுமைந்துமற்ைப்
பானலங்கண்ைாவைாடும் பாண்டுவும்பரிவுகூர்ந்தான்.

(இ-ள்.) தவனிலின் விழளவினால்உம் - இளதவனிற்காலந் ததான்றியதனாலும், தவனிலான்

விைவினாலும் - மன்மதன் காதல் தநாழய விழளத்தலாலும், மா நலம் திகழும் மூரல் மாத்திரி
வனப்பினால்உம் - மிக்க அைகினால் விளங்குகின்ற புன்சிரிப்ழபயுழெய மாத்திரியின்
அைகினாலும்,- தான் நலம் உறுதல் எண்ணி - தான் காமவின்பத்ழதயழெயடவண்ணி,- சாபம்உம்
மறந்து - (கிந்தம முனிவன்) சாபத்ழதயும் மறந்து, மற்று - பின்னும், அ பானல் அம்
கண்ணாதளாடுஉம் - கருங்குவழள மலர்தபான்ற அைகிய கண்கழளயுழெயவளான அந்த
மாத்திரியினிெம், பாண்டுவும்-, பரிவு கூர்ந்தான் - காதல்மிகுந்தான்; (எ-று.) - பாண்டுவும் என்ற
உம்ழம - உயர்வுசிறப்தபாடு எச்சப் டபாருளுமுழெயது. (250)

96.- வசாரலயில் பாண்டுவும் மாத்திரியும் மாதவிப்பந்தர் வசர்தல்.

அருந்தளிர்நயந்துநல்கி யலகுடனலகுவசைப்
லபாருந்துமுன்னேசமாகிப் வபாகலமன்குயிலும்வபடும்
இருந்துலமய்யுருகுங்காவி லிைதியுமதனுலமன்ன
ேருந்தியகாதவலாடுமாதவிப்பந்தர்வசர்ந்தார்.

(இ-ள்.) அருந் தளிர் - அருழமயான தளிழர, நயந்து நல்கி - விரும்பி (த்தன்) தபழெக்குக் டகாடுத்து,
அலகுென் அலகுதசர - (டபட்ழெயின்) அலகுெதன (ஆண்பறழவயின்) அலகுதசரா நிற்க, டபாருந்து
முன் - கூடும் முன்தன, [கூடியவுெதனடயன்றபடி], அவசம் ஆகி - பரவசமாகி, தபாகம் டமல்
குயில்உம் தபடுஉம் - தபாகத்தினால் இளகிய ஆண்குயிலும் அதன் தபழெயும், இருந்து-, டமய்
உருகு- உெலுருகுகின்ற, காவில் - தசாழலயிதல, இரதிஉம் மதன்உம் என்ன - ரதிததவியும்
மன்மதனும்தபால, வருந்திய காததலாடு - வருத்தமுறுதற்குக்காரணமான காமவிச்ழசயுெதன,
மாதவிபந்தர் - குருக்கத்திக்டகாடி பந்தர்தபாற் பெர்ந்திருந்த இெத்ழத, தசர்ந்தார் - (பாண்டுவும்
மாத்திரியும்) அழெந்தார்கள்; (எ-று.) இவர்கள் டகாண்ெ காதல் பின் வருத்தமுறுதற்கு ஏதுவாதல்
காண்க. (251)

97.- அங்வகஇருேரும் இன்பமனுபவித்தல்.

பஞ்சின்லமல்லடியினாளுங் கைேனும்ப ங்கவைாட்டம்

லநஞ்சிரனநலியவமன்வம வனயமுற்றுருகியாங்கண்
எஞ்சியகாலலமல்லா லமன்லசய்வதலமன்லைன்லைண்ணி
லேஞ்சிரலநங்கவேத முரைரமயான்வமவினாவை.
(இ-ள்.) பஞ்சின் டமல் அடியினால்உம் - பஞ்சுதபால்டமல்லிய பாதங்கழளயுழெயளான
மாத்திரியும், கணவன்உம்-, (தாம்டகாண்டிருந்த), பைங்கதணாட்ெம் - பைழமயான
[டநடுநாளாகவுள்ள] இச்ழச, டநஞ்சிழன - மனத்ழத, நலிய - வருத்த,- தமல்தமல் தநயம் உற்று-
தமலும்தமலும் அன்பு பூண்டு, உருகி-, ஆங்கண் - அந்த வனத்திதல 'எஞ்சிய - கீதைகழிந்திட்ெ,
காலம் எல்லாம்-, என்டசய்ததம் - என்ன டசய்திட்தொம்! [இவ்வாறு இன்பமனுபவியாது
வாளாகழித்திட்தொம்!],' என்று என்று எண்ணி - என்று பலமுழறடயண்ணமிட்டு, டவம் சிழல
அநங்கதவதம் - டகாடிய வில்ழலயுழெயனான மன்மதனுழெய தவதத்திற்டசால்லிய கரணங்கழள,
முழறழமயால்-, தமவினால் - நுகரலானார்கள்; (எ-று.)

தவதம் - தவதத்திற்கூறிய கரணங்களுக்கு இலக்கழண. கண்தணாட்ெடமன்பது - இங்தக,

விருப்படமன்றடபாருளது. அநங்க தவதம் - காமசாஸ்திரம். (252)

98.- மாத்திரி அேரசயாகிப் பாண்டுவின்மார்பிவல வீழ்தல்.

பூவியலமளிலபாங்கப் புைர்முரலபுைகவமை
வமவியகலவியின்ப லமய்யுறுமகிழ்ச்சிமுற்றிக்
காவியங்கண்ணிவகள்ேன் கமழ்ேரைமார்பினன்வபாடு
ஓவியலமன்னவுள்ை முருகினையர்ந்துவீழ்ந்தாள்.

(இ-ள்.) பூ இயல் அமளி டபாங்க - பூவினாலியன்ற படுக்ழக டபாலிவு டபறவும், புணர் முழல
புளகம் ஏற - டநருங்கியுள்ள டகாங்ழககளில் மயிர்க்கூச்சு மிகவும், தமவிய - நுகர்ந்த, கலவி இன்பம் -
புணர்ச்சியின்பத்தினால், டமய் உறு மகிழ்ச்சி முற்றி - உெம்பிதல டபாருந்திய மகிழ்ச்சி முதிர்ந்து,-
காவி அம் கண்ணி - கருங்குவழள மலர்தபான்ற அைகியகண்கழளயுழெயாளான மாத்திரி, தகள்வன்
- (தன்) கணவனாகிய பாண்டுவின், கமழ் வழர மார்பின்- (கலழவச் சாந்தின்நறுமணங்) கமழ்கின்ற
மார்பிதல, அன்தபாடு - அன்புெதன, ஓவியம் என்ன - சித்திரப்பதுழமதபால, உள்ளம் உருகினள் -
மனமுருகி, அயர்ந்து - பரவழசயாகி, வீழ்ந்தாள்-; (எ-று.) (253)

99.- பாண்டு சாபத்தினால் உயிர்வசார்ந்துவிழுதல்.

அரும்பிய விழியுந் லதாண்ரட யமுதுறு பேை ோயும்

விரும்பிய சுைத வபாக வமேரு குறிப்பு மாகிப்
லபாரும்பரட மதன னம்பாற் லபான்றினன் வபால மன்ைல்
சுரும்பின மிைங்கி யார்ப்பத் வதான்ைலுஞ் வசார்ந்து வீழ்ந்தான்.

(இ-ள்.) அரும்பிய விழிஉம் - சிறிதுமலர்ந்த கண்ணும், டதாண்ழெ அமுது உறு பவளம் வாய்உம் -
டதாண்ழெயிலுள்ள நீர் டவளிதயயூறுகின்ற பவைம்தபான்ற வாயும், விரும்பிய சுரதம் தபாகம்
தமவரு குறிப்புஉம் - (தான்) விரும்பின புணர்ச்சி பற்றிச் டசல்லுகின்ற எண்ணம் புலப்படுகின்ற
முகக்குறிப்பும், ஆகி - உழெயவனாகி,- டபாரும் பழெ மதனன் அம்பால் டபான்றினன்தபால-
தபார்டசய்கின்ற மன்மதனுழெய அம்பினால் உயிர் நீங்கினவன் தபால, மன்றல் சுரும்பு இனம்
இரங்கி ஆர்ப்ப - மணத்திற்டசல்லும் வண்டுகளின்கூட்ெம் இரக்கங்டகாண்டு ஒலிப்பதுதபால்
ஒலிக்க,- ததான்றல்உம்- பாண்டுராசனும், தசார்ந்து - உயிடராடுங்கி, வீழ்ந்தான்;

இறந்ததபாழதய பாண்டுவின்நிழல, இங்கு இனிது கூறப்பட்டிருத்தல் காண்க. புணர்ச்சிதய

இந்தப்பாண்டுவின் உயிடராழிவுக்குக் காரணமாதலால், 'டபாரும்பழெமதனனம்பாற்
டபான்றினன்தபால' என்றது; ஏதுத்தற்குறிப்வபற்ைேணி. (254)

தவறு.

100.-பாண்டு காமவின்பத்தாலிைந்ததுபற்றிய கவிக்கூற்று.

லகாஞ்சுகிளி யன்னலமாழி குமுதவித முதால்

எஞ்சின னைாதிபதி யீலதன வியப்வபா
அஞ்சுதரு தீவிரனயி னாைமுது நஞ்சாம்
நஞ்சுமமு தாமுரிய நல்விரனயின் மாவதா.

(இ-ள்.) டகாஞ்சு கிளி அன்ன டமாழி - டகாஞ்சுகின்ற கிளிழய டயாத்த டமாழிழயயுழெயளான

மாத்திரியின், குமுதம் இதழ் அமுதால் - ஆம்பல்மலர்தபான்ற வாயிதழினின்றுததான்றிய
அமிருதத்தினால், நர அதிபதி - பாண்டுமகாராசன், எஞ்சினன் - உயிடராடுங்கினான்: ஈது என
வியப்புஓ - இது என்ன ஆச்சரியதமாதான்! அஞ்சு தரு தீவிழனயின் - அஞ்சத்தக்க தீவிழனயினால்,
ஆர் அமுதுஉம் நஞ்சு ஆம் - அருழமயான அமிருதமும் விஷமாகும்: உரிய நல்விழனயின்-
உரிழமயாகக்டகாள்ளத்தக்க நல்விழனயினாதல, நஞ்சுஉம் அமுது ஆம் - நஞ்சமும் அமிருதமாகும்;
(எ-று.)

முன்னிரண்ெடிழய மூன்றாமடி சமர்த்தித்துநின்றது: சிறப்புப் டபாருழளப் டபாதுப்டபாருளாற்

சமர்த்தித்துநின்ற வேற்றுப்லபாருள்ரேப்பணி . தீவிழனயால் அமுதமும் நஞ்சாம்என்று கூற
வந்தவர், நான்காமடியால் அதன் மறுதழலப்டபாருழளயும் உென் கூறினார். நர அதிபதி -
மனிதர்க்குத்தழலவன். மாததா - ஈற்றழச.

இதுமுதற் பதிடனாருகவிகள் டபரும்பாலும் ஈற்றுச்சீடரான்று மாச்சீரும், மற்ழறமூன்றும்

காய்ச்சீர்களுமாகிவந்த கலிவிருத்தங்கள். (255)

101.- மாத்திரி பாண்டுநித்திரையிலிருப்பதாகவே நிரனத்தல்.

சித்திரைேசந்தன்ேரு லசவ்வியுடன்மகி ா
மத்திரிலயனுங்லகாடிய ோட்கண்விடமன்னாள்
முத்திரையுைர்ந்திலண் முயக்கமுறுமின்ப
நித்திரைலகாலாலமன நிரனந்தருகிருந்தாள்.

(இ-ள்.) சித்திழர - சித்திழரமாதத்தில், வசந்தன் - வசந்தருதுவினால், வரு - ததான்றுகின்ற,

டசவ்வியுென் - அைதகாடு, மகிைா - (கணவனுென்) மகிழ்ந்து, மத்திரிஎனும் - மாத்திரிடயன்கிற,
டகாடியவாள் கண் விெம் அன்னாள் - டகாடியவாள்தபான்ற கண்கழளயுழெய
விெத்ழதடயாத்தவள், முத்திழர உணர்ந்திலள் - (பாண்டுவுக்கு) இறப்புக்குறிததான்றியழத
யறியாதவளாய், (இந்நிழல), முயக்கம் உறும் இன்பம் நித்திழர டகால் ஆம் - தழுவுதலா லுண்ொன
இன்பவசத்தால் ததான்றிய நித்திழரதபாலும், என - என்று, நிழனந்து-, அருகு இருந்தாள் -
சமீபத்திதலயிருந்தாள்;

மத்திரி - குறுக்கல். மன்னவனிறப்புக்குக் காரணமானதனால், 'விெமன்னாள்' என்றது.

(256)

102.- பின்புகைேன் இைந்தான்வபாலுலமன்று மாத்திரி அைற்றுதல்.

லசயிர்த்தேரையாவிகேர் தீயுமிழும்வேலான்
உயியர்த்திலன்விழித்தில னுைர்ந்துமிலலனன்னா
அயிர்த்தனைர த்தன ைைற்றினளிைங்கா
ேயிர்த்தனணிலத்தினுயர் ோனமினிலதன்பாள்.

(இ-ள்.) 'டசயிர்த்தவழர - பழகவழர, ஆவி கவர் - உயிழரக் கவர்கின்ற, தீ உமிழும் தவலான் -

டநருப்ழபக்கக்குகின்ற தவற்பழெழயயுழெயவனான பாண்டுராசன், (இத்துழணதநரமாயும்),
உயர்த்திலன் - மூச்சுவிட்ொனில்ழல: விழித்திலன் - கண்கழளத் திறந்தானில்ழல, உணர்ந்துஉம்
இலன் - உணர்ச்சிடபற்றானுமில்ழல, என்னா - என்றுகருதி, அயிர்த்தனள் - (உயிடராழிந்தாதனா
என்று) சந்ததகித்தாள்: அழைத்தனள் அரற்றினள் - கூவியழுதாள்: இரங்கா - இரக்கமிக்கு, நிலத்தின்
உயர் வானம் இனிது என்பாள் - மண்ணுலகில் தான்இருப்பழதவிெ தமலிெத்துள்ள
வானத்திற்டசல்வழத இனிடதனக்கருதுபவளாகி, வயிர்த்தனள்- (இறப்பதாகத்)
தீர்மானங்டகாண்ொள்; (எ-று.)

மாத்திரி ரிஷியின் சாபத்ழத நிழனந்து தடுக்கவும், வலியக் கூடிப் பாண்டு உயிரிைந்தானாக, உணர்ந்த
மாத்திரி தகாடவன்று கதறி யழுததாகப் பாலபாரதம் கூறும். (257)

103.- அைற்லைாலிவகட்டகுந்தி புத்திைருடன் அங்குேருதல்.

புத்தியிலண்மன்ைல்லபறு பூரேகுைல்வகைா
முந்தியகடும்பழி முடிந்ததுலகாலலன்னாக்
குந்தியும்விரைந்துதன் குமாைலைாடுபுக்காள்
அந்தியைவிந்தலமன ேணிகுரலமுகத்தாள்.

(இ-ள்.) புந்தி இலள் - (சாபத்ழதப்பற்றிய) அறிவு இல்லாதவளாய், மன்றல் டபறு - (கணவதனாடு)

தசர்க்ழகழயப்டபற்ற, பூழவ - நாகணவாய்ப் பறழவதபான்ற மாத்திரியின், குரல் - குரழல, தகளா -
தகட்டு,- 'முந்திய - முற்பட்டுதநர்ந்துள்ள, கடும்பழி - டகாடிய சாபம், முடிந்தது டகால் - (இன்று)
பயழனவிளத்திட்ெததா?' என்னா - என்று சங்ழகடகாண்டு,- குந்திஉம் - குந்திததவியும், விழரந்து-,
தன் குமாரடராடு - தன்புத்திரிருெதன, அந்தி அரவிந்தம் என அணிகுழல முகத்தாள் -
மாழலக்காலத்துத்தாமழர தபால அைகுகுழறந்த முகத்ழதயுழெயவளாய், புக்காள் (அங்கு வந்து)
தசர்ந்தாள்; (எ-று.) (258)

104.-குந்திலயன்பாள் அழும்வபாது நற்ைேரும் உருகி

உைம்லநகிழ்தல்.

உற்ைதுமருங்லகாழுந னுயிருறுநலத்தால்
இற்ைதுமுைர்த்திே ளிைங்கியழுலமல்ரலக்
குற்ைமகலும்படி குைங்கரைநிறுத்தும்
நற்ைேர்புகுந்துருகி ரநந்துைலநகிழ்ந்தார்.

(இ-ள்.) உற்றதுஉம்- (தனக்கு) தநர்ந்ததாகிய ழகக்ழமழயயும், அருங் டகாழுநன்உயிர் - (தன்னுழெய)

அரிய கணவனுயிர், உறும் நலத்தால் - (தான்) அனுபவித்தஇன்பத்தினால், இற்றதுஉம் -
அழிந்தழதயும்,உணர்ந்து-, இரங்கி-, இவள் - இந்தக் குந்தி, அழும் எல்ழல- அழும்தபாது,- குற்றம்
அகலும்படி - குற்றம்தீரும்படி (தநாற்று), குணங்கழள நிறுத்தும் - குணங்கழள (த் தம்மிெத்து) நிழல
நாட்டும், நல் தவர் - சிறந்த தவத்ழதயுழெய முனிவர், புகுந்து - (அங்கு) வந்து, உளம் - மனம், ழநந்து-
, உருகி-, டநகிழ்ந்தார் - இளகப்டபற்றார்; (எ-று.) (259)

105.-புதல்ேரைக்லகாண்டு முனிேர் அந்திமக்கடரன நடத்தலும்,

மாத்திரி சிரதயனலிற் குளித்தலும்.

அழுகுைல்விலக்கியபி ரனம்மகேரேயுங்லகாண்டு
எழுகடனிலத்தைரச யீமவிதிலசய்யப்
புழுகுகமழ்ரமக்கு லி லபாற்புரடமுகத்தாள்
முழுகினைனற்புனலின் லமாய்ம்பரனவிடாதாள்.

(இ-ள்.) (வந்தமுனிவர்), அழு குரல் - அழுகுரழல, விலக்கிய பின் - தவிர்த்தபிறகு, ஐ மகழவஉம்

டகாண்டு - ஐந்துபுத்திரழரயுங் டகாண்டு, எழு கெல் நிலத்து அரழச - ஏழுகெழலக்டகாண்ெ பூமிக்கு
அரசனான பாண்டுமன்னவனுக்கு, ஈமம் விதி - அந்திமக்கெழன, டசய்ய-,- புழுகு கமழ் ழம குைலி -
புழுகுமணம்வீசுகின்ற கறுத்த கூந்தழலயுழெயவளும், டபாற்பு உழெ முகத்தாள் - அைழகயுழெய
முகத்ழதயுழெயவளுமான மாத்திரி, டமாய்ம்பழன விொதாள் - (தன்) கணவழனப்
பிரிந்திருக்கமாட்ொதவளாய், அனல் புனலின் முழுகினள் - சிழதயனலாகிய நீரிதல முழுகினாள்; (எ-
று.)

நீர்க்கயத்துமுழுகுவதுதபால் மனமகிழ்ச்சிதயாடுதீயிற்குளித்திட்ொள் மாத்திரி டயன்க.

"காதலன்வீயக்கடுந்துயடரய்திப், தபாதல் டசய்யா வுயிடராடு புலந்து, நளியிரும்டபாய்ழகயாடுநர்
தபால, முளிடயரிபுகூஉம்முதுக்குடிப்டபண்டிர்," "டபருந்ததாட் கணவன் மாய்ந்டதன வரும்பற,
வள்ளிதைவிழ்ந்ததாமழர, நள்ளிரும் டபாய்ழகயுந்தீயுதமாரற்தற" என்பன காண்க. தன்பிழையால்
கணவன் இறந்திட்ெதுபற்றி, மாத்திரி, தன் புதல்வழரயும் காக்குந் டதாழிழலதமற்டகாண்டு
இருக்குமாறும் தான் அனலிற் குளிக்குமாறும் குந்திததவியிெம் அநுமதிதவண்டிப்டபற்று,
புதல்வழரத் தழுவி உச்சிதமாந்து அந்தக்குந்தியின் ழகயிடலாப்பித்து மகிழ்தவாடு தீப்பாய்ந்தன
டளன்று பாலபாரதம் கூறும். டசய்ய = டசய்விக்க: பிறவிழனயில்வந்ததன்விழன. (260)

106.- மாத்திரிசுேர்க்கம்புக, குந்தி கைேனதுஈமக்கடரன முடித்தல்.

தங்ரகயேள்ோனுலகு தரலேனுடலனய்திக்
கங்ரகேனமூழ்கியுயர் கற்பேனம்ரேகப்
பங்கயலநடுந்துரை படிந்துதன்மகாைான்
மங்ரகயிேளுங்கடன் முடித்தனள்ேனத்வத.

(இ-ள்.) தங்ழகயவள் - தனக்குப்பின் கணவனுக்கு வாழ்க்ழகப்பட்ெவளான மாத்திரி, வான் உலகு -

சுவர்க்கதலாகத்ழத, தழலவனுென் - கணவனுெதன, எய்தி - அழெந்து, கங்ழக வனம் மூழ்கி -
ஆகாச கங்ழகயின் நீரிதல முழுகி, உயர் கற்பவனம் ழவக - சிறந்த (வானுலகத்துக்) கற்பகவனத்து
நிைலிதல தங்கினளாக,- மங்ழக இவள்உம் - குந்திடயன்கிற இந்த மெத்ழதயும், பங்கயம் டநடுந்
துழறபடிந்து - தாமழரழயயுழெய டபரிய நீர்த்துழறயிதல மூழ்கி, தன் மகாரால் - தன்
புத்திரழரக்டகாண்டு, வனத்தத - அந்தக்காட்டில், கென் - (தன் கணவனுழெய) ஈமக்கெழன,
முடித்தனள் - நிழறதவற்றினாள்; (எ - று.)
மாத்திரி கங்ழகநீரில்மூழ்கிக் கற்பகவனத்தத தங்க, குந்தியும் பங்கயத்துழறநீரில் மூழ்கி வனத்தத
தங்கினா டளன ஒரு நயந்ததான்றக் கூறியவாறு. (261)

107.- சதசிருங்கமுனிேர்கள் குந்திரய மக்கவைாடு

அஸ்தினாபுரியிற் வசர்த்தல்.

காசிபன்முதற்கடவுள் வேதியர்கருத்தால்
ஆசிலபறுமப்புதல்ே ரைேலைாடுமன்வை
ஏசல்பிைரதக்லகாடிரய யிரைநகரினுய்த்தார்
வதசிகரின்முற்லைாழு தகுஞ்சதசிருங்கர்.

(இ-ள்.) ததசிகரின் - ஆசிரியழரப்தபால, முன் டதாழுதகும் - முதலில்டதாைத்தக்க, சதசிருங்கர் -

சதசிருங்கபருவதத்தில் வசிப்பவரான, காசிபன் முதல் கெவுள் தவதியர் - காசிபன் முதலாகிய
கெவுளர் தபான்ற அந்தணர்,- கருத்தால் - (தம்) மனப் பூர்வமாகக் கூறும், ஆசி வாழ்த்ழத, டபறும் -
டபற்ற, அ புதல்வர் ஐவடராடுஉம் - அந்த ஐந்துபுத்திரதராடும்,- ஏசுஇல் பிரழதடகாடிழய- குற்றமற்ற
டகாடி தபான்ற பிரழதடயன்பாழள, இழற நகரின் - அரசனுழெய அஸ்தினாபுரியிதல, உய்த்தார் -
டகாண்டுதசர்த்தார்; (எ-று.)

சதசிருங்கடரன்பார் புத்திரதராடு பிரழதழய தவதியர்கருத்தால் அத்தினபுரியில் உய்த்தாடரன்று

இச்டசய்யுளுக்குப் டபாருள் கூறுதல் முதனூலுக்குப்டபாருந்தாது. அன்தற - ஈற்றழச: பாண்டுவின்
அந்திமக்கென் முடிந்த அன்ழறக்தக எனினுமாம். பாண்ெவர் அத்தினாபுரிழயச் தசர்ந்ததபாது
தருமபுத்திரனுக்கு வயசு பதினாறு, வீமனுக்குப் பதிழனந்து, அருச்சுனனுக்குப் பதினான்கு,
இரட்ழெயர்க்குப் பதின்மூன்று என்றும், பாண்டுவின் தகன ஸம்ஸ்காரதம சதசிருங்கபர்வதத்தில்
நெந்ததாக மற்ழற உத்தரகிரிழயகள் அஸ்தினாபுத்திதல திருதராஷ்டிரன் முதலிதயாராற்
டசய்விக்கப்பட்ென டவன்றும் வியாசபாரதத்தால் விளங்கும். (262)

108.- திருைாஷ்டிைன் ேைங்கிய புத்திைரைலயடுத்துத் தழுவிமகிழ்தல்.

இைந்ததுரைேற்குை மிைங்குநிலமன்னன்
சிைந்தசைைத்தில்விழு சிறுேரைலயடுத்துப்
புைந்தழுவியப்லபாழுது புண்ணியநலத்தால்
பிைந்தலபாழுலதாத்துமகிழ் லபற்றியினனானான்.
(இ-ள்.) இறந்த - உயிர்நீங்கிய, துழணவற்கு - தம்பியான பாண்டுவின் டபாருட்டு, உளம் இரங்கும் -
மனத்தில் இரக்கங்டகாண்ெ, நிலம் மன்னன் - நிலத்துக்குஉரியமன்னனான திருதராட்டிரன்,- சிறந்த
சரணத்தில்-(தன்னுழெய) சிறப்புற்ற பாதங்களிதல, விழு - வீழ்ந்து வணங்கிய, சிறுவழர -
புதல்வழர, எடுத்து-, அப்டபாழுது-, புறம் தழுவி- (அவர்களுழெய) முதுழகத் தெவி,புண்ணியம்
நலத்தால் பிறந்த - புண்ணியப்பயனால் அவர்கள் பிறந்த, டபாழுது - தவழளழய, ஒத்து - ஒப்ப, மகிழ்
டபற்றியினன் ஆனான் - மகிழ்ச்சியுற்ற தன்ழமயனானான்; (எ -று.)

தம்பியின்மரணத்தால் வருந்துகின்ற அந்தத்திருதராஷ்டிரன் அத்தம்பியினுழெய குமாரர்

தன்பாதங்களில் விை, அவர்கழள டயடுத்து அழணத்து அவர்கள் பிறந்ததபாது டபற்தறார் அழெந்த
மகிழ்ச்சிடயாப்ப மகிழ்ச்சி யழெயலாயின டனன்பதாம். மகிழ் - முதனிழலத் டதாழிற்டபயர். (263)

109.-வீடுமன் முதலிவயார் பாண்டுரேயும் அேன்

மக்கரையும் நிரனந்து இருேரகக்கண்ணீரைச் லசாரிதல்.

வியனதிமகன்சிரலேல் விதுைன்முதலுள்வைார்
பயனுரடவிசும்புபயில் பாண்டுரேநிரனந்தும்
சயநிரலலபறுந்தரகய தனயரையுகந்தும்
நயனமிருரபம்புனலு நல்கினர்நயந்தார்.

(இ-ள்.) வியன் நதி மகன் - கங்ழகநதியின் மகனாகிய வீடுமன், சிழல வல் விதுரன் - வில்லில்வல்ல
வலியவிதுரன், முதல் - முதலாக, உள்தளார்-,- பயன் உழெ விசும்பு - புண்ணியப்பயனாக
அழெதழலயுழெய சுவர்க்கத்தில், பயில் - டசன்ற, பாண்டுழவ நிழனந்துஉம் - பாண்டுழவச்
சிந்தித்தும், சயம் நிழலடபறும் தழகய தனயழரஉகந்து உம் - டவற்றிநிழலடபறுந்
தன்ழமழயயுழெய (அந்தப்பாண்டுவின்) புதல்வழரக்கண்டு மகிழ்ந்தும், நயனம்- (தம்) கண்களில்,
இரு ழபம் புனல்உம் நல்கினர் - (தசாகக்கண்ணீர் ஆனந்தக் கண்ணீர் என்ற) இருவழகயான புதிய
கண்ணீர்கழளயும் விட்ெவராய், நயந்தார் - (தம்முழெய) விருப்பத்ழதக் காட்டினார்; (எ-று.)

ஆகாசம் என்று டபாருளுள்ள வியத் என்பது வியன் என்று திரிந்தது: வியன்+நதி = வியனதி: வானதி
கங்ழக. வியன் - டபருழமடயனக்கூறித் தமிழ்ச்டசா டலன்றலும் ஒன்று. (264)

110.-பாண்டுபுத்திைரும் திருதைாட்டிைன் புத்திைரும்

ஓரிடத்துேைர்தல்.

அனுசநிரு பன்புதல்ே ரைேரு மகீபன்

தனயலைாரு நூற்றுேரு மன்பிலனாடு தழுவிக்
கனகுல முகந்துலபய் கருங்கய லநருங்கும்
ேனசமல ருங்குமுத மலருலமன ேைர்ோர். (இ-ள்.) அனசநிருபன் புதல்வர் ஐவர்உம் -
(திருதராட்டிரனுழெய) தம்பியான பாண்டுமன்னவனுழெய புத்திரர் ஐந்து தபரும், மகீபன் தனயர்
ஒரு நூற்றுவர்உம் - திருதராட்டிர மன்னவனுழெய புத்திரர் நூறுதபரும்,- அன்பிடனாடு தழுவி -
அன்தபாடு தழுவிக்டகாண்டு,- கன குலம் முகந்து டபய் - தமகக்கூட்ெம் (கெலில்) முகந்துடகாண்டு
டபய்வதனால் நிழறகின்ற, கருங் கயம் - டபரிய நீர்நிழலயிதல, டநருங்கும் - டநருங்கியுள்ள, வனச
மலர்உம் குமுதமலர் உம் என - தாமழரமலரும் ஆம்பல்மலரும்தபால, வளர்வார் வளர்பவராயினர்;
(எ-று.)

சிறந்துததான்றும் தாமழரமலர் பாண்ெவர்க்கும், குமுதமலர் துரிதயாதனாதியர்க்கும் உவழம.

(265)

தவறு.

111.- இதுவும் அடுத்தகவியும் - ஒருலதாடர்: ேசுவதேன்

முதலிவயார் அத்தினாபுரிக்கு ேருதரலத் லதரிவிக்கும்.

இன்னைம் ேைருங் காரல லயறிகட லுடுத்த ேல்குல்

மின்லனனு மருங்குல் லகாங்ரக லேற்புரட வேய்லகாண் லமன்[வைாள்
லபான்லனனு நிைத்தி வனாடும் லபாற்பழி யாகு லத்தாள்
தன்லனை முடிப்பான் ேந்த தரலேரனத் தந்த வகாமான்.

(இ-ள்.) இன்னணம் - இவ்வாறு, வளரும்காழல - (பாண்ெவரும் துரிதயாதனாதியரும்)

வளராநிற்ழகயில்,- எறி கெல் உடுத்தஅல்குல் - அழலவீசுகின்ற கெழல உழெயாகச் சுற்றியுள்ள
நிதம்பததசத்ழதயும், மின் எனும் மருங்குல் - மின்னடலன்னும் இழெழயயும், டவற்பு டகாங்ழக -
டவற்பாகிய டகாங்ழகழயயும், தவய்டகாள் டமல்ததாள் - மூங்கிலினாற்டகாண்ெ
டமல்லியததாழளயும், உழெ - உழெய, டபான் எனும் நிறத்திதனாடு டபாற்புஉம் அழி -
டபான்டனனத்தக்க நிறுத்திதனாடு தன் அைகும் அழிந்ததனால், ஆகுலத்தாள் தன் -
துன்பமழெந்தவளான பூமிததவியினுழெய, எ(ண்)ணம் - (பாரந்தீர்க்கதவண்டுடமன்று கருதிய)
எண்ணத்ழத, முடிப்பான் - முடிப்பதன்டபாருட்தெ, வந்த - (பூமியிதல) அவதரித்தவனாகிய,
தழலவழன - தழலவனாகிய ஸ்ரீக்ருஷ்ணழன, தந்த - டபற்ற, தகாமான் - தழலவனாகிய
வசுததவனும்,- (எ-று.)- இச்டசய்யுளில் 'வளருங்காழல' என்பது, அடுத்தடசய்யுளில்
'அத்தினாபுரிவந்துற்றார்' என்பததனாடு இழயயும்.

இதுமுதல் எட்டுக்கவிகள்- இச்சருக்கத்து 67 - ஆங் கவி தபான்ற அறுசீைாசிரிய விருத்தங்கள். (266)

112. குந்திவபாசன்ைன்லைய்ேக் குலத்துவைார்களுமவநக
விந்திைைேனிதன்னி லலய்தினைாகுலமன்னக்
கந்தோன்லகான்ரைவதாயுங் கங்ரகயாள்குமைன்ரேகும்
அந்தமில்சுேர்க்கமன்ன ேத்தினாபுரிேந்துற்ைார்.

(இ-ள்.) குந்திதபாசன் தன் டதய்வம் குலத்துஉதளார்கள் உம் - குந்திதபாசனும் அவனுழெயசிறப்புற்ற

குலத்துத்ததான்றியவர்களும், அதனக இந்திரர் - அதனக இந்திரர்கள், அவனிதன்னில் - பூமியிதல,
எய்தினர் - வந்துள்ளார், என்ன - என்று டசால்லு மாறு, கந்தம் வான் டகான்ழற ததாயும் கங்ழகயாள்
குமரன் - நறுமணமுள்ள சிறந்த டகான்ழறமலரிற் படிந்த கங்காததவியின் குமாரனான வீடுமன்,
ழவகும் - தங்கியுள்ள, அந்தம் இல் சுவர்க்கம் அன்ன - அழிதலில்லாத சுவர்க்கதலாகத்ழதடயாத்த,
அத்தினாபுரி - அத்தினாபுரிழய, வந்துஉற்றார் - வந்துதசர்ந்தார்; (எ-று.)-ஆகும் - அழச.

பாண்டுஇறக்க, குந்தியும் அவளுழெய புத்திரரும் அவனுழெய அந்திம கருமங்கழளச்

டசய்துமுடித்திட்டுக் காட்டிலிருந்து நாட்டில் இப்தபாதுதான் வந்து தசர்ந்தன ராதலால், உறவின்
முழறயாரான வசுததவன் முதலிதயார் அவர்கழளக் காணுமாறு வந்தனடரன்க.
(267)

113.-கிருஷ்ைன்முதலிவயாரும் குந்திரயக்கண்டு புண்ணியநலரன

லயண்ணிப் பூமியாளும்முரைரயயும்
ஆவலாசித்தல்.

லேண்ணிைமதியமன்ன விடரலயுங்கரியவமக
ேண்ைனும்ேள்ைைன்ரனத் திருேயிற்றுயிர்த்தமாதும்
எண்ணிலாவுேரகவயாடுங் குந்திரயலயய்திலயல்லாப்
புண்ணியநலமுலமண்ணிப் பூமியாண்முரையுங்வகாத்தார்.

(இ-ள்.) டவள் நிறம் மதியம் அன்ன விெழலஉம் - டவண்ணிறமுழெய சந்திரழன டயாத்த

ஆண்களிற் சிறந்ததானாகிய பலராமனும், கரிய தமகம் வண்ணன்உம் - கருநிறமுள்ள
தமகநிறத்தனாகிய க்ருஷ்ணனும், வள்ளல்தன்ழன திரு வயிறு உயிர்த்த மாதுஉம் - அந்த
ஸ்ரீகிருஷ்ணழன (த் தன்) திருவயிற்றிதல ததான்றுமாறு டசய்த டபண்ணாகிய ததவகியும், எண் இலா
உவழகதயாடுஉம் - அளவில்லாத மகிழ்ச்சியுெதன, குந்திழய எய்தி - குந்திழயயழெந்து,
புண்ணியம் நலம்எல்லாம்உம் எண்ணி - புண்ணியத்தினால் விழளந்த நன்ழமகழளடயல்லாம்
கருதிப்பார்த்து, பூமி ஆள் முழறஉம் - (இனிப்) பூமிழயயாள தவண்டியமுழறழயயும், தகாத்தார் -
கருதினார்கள்; (எ -று.) பாண்டு சாபவசத்தனானபின்பும் அவனுழெய சந்ததியற்றுப் தபாகாமல்
ததவர்களருளால் முழளத்தது புண்ணியத்தினால் விழளந்த நன்ழமயாதல் காண்க. பூமிபாரம்
தீர்ப்பதற்தக திருவவதரித்த க்ருஷ்ணன், பூமியாள் முழறழய உெனிருந்துகருதியழம ஏற்றதாதல்
காண்க. (268)

114.-தருமபுத்திைரனவநாக்கி ஸ்ரீக்ருஷ்ைன் கூறியது.

எம்பிைானாதிமூல மிந்திைன்முதவலார்க்லகல்லாம்
தம்பிைான்பாண்டுவீன்ை தருமவதேரதரயவநாக்கி
அம்புைாசிகளுட்பட்ட ேேனிகைரனத்துநாவம
இம்பர்வநாயகற்றிலயல்லா லேண்ைமுமுடித்துலமன்ைாள்.

(இ-ள்.) எம்பிரான் - எமதுசுவாமியும், ஆதிமூலம் - மூலப்டபாருள்கட்கும்மூலமானவனும், இந்திரன்

முததலார்க்கு எல்லாம் தம்பிரான் - இந்திராதியர்க்கும் சுவாமியுமான ஸ்ரீக்ருஷ்ணன், பாண்டு ஈன்ற -
பாண்டுமகாராசனுக்குப் புத்திரனாகப்பிறந்த, தருமததவழதழய தநாக்கி - தருமததழதயான
யுதிஷ்டிரழனப் பார்த்து,- அம்புராசிகள் உட்பட்ெ அவனிகள் அழனத்துஉம் - சமுத்திரத்துக்கு
உட்பட்ெ பூமிமுழுவழதயும்பற்றி, இம்பர் தநாய் - இங்குவரக்கூடிய துன்பத்ழத, அகற்றி - தபாக்கி,
எல்லாம்எண்ணம்உம் - எல்லாடவண்ணத்ழதயும், நாம்ஏ முடித்தும் - நாதம தீர்த்துழவப்தபாம்,
என்றான்-; (எ-று.)

எல்லாடவண்ணமும் என்றது - பூபாரந் தீர்க்கதவணுடமன்று தான் கருதியிருப்பதும், பாண்ெவர்க்கு

ஞாதியரால் தநரக்கூடியனவாகக்கருதும் பலவழகயிழெயூறுகளும் ஆகிய பலவற்ழறயும் காட்டும்.
தர்மிஷ்ெனாதலால் தருமபுத்திரழன, 'தருமததவழத' என்றார். இம்பதரயகற்றி டயன்றும் பாெம்.
(269)

115.-திருதைாஷ்டிைன் முதலிவயார் ேந்தேவைாடு

அைேைாவுதல்.

முகுைோனனனும்வேத்து முனிேனுமனஞ்லசாற்காயம்
பகிர்விலாவிதுைன்ைானும் பாந்தவைறுயர்த்தவகாவும்
நிகரில்லாத்துரைேர்தாமு நீலைாடுநீர்வசர்ந்லதன்னத்
தரகவிலாேன்பிவனாடுந் தழுவினர்லகழுமினாவை.

(இ-ள்.) முகுரவானனன்உம் - திருதராட்டிரனும், தவந்து முனிவன்உம் - அரசனாயிருந்தத

முனிவனாயிருக்கும் வீடுமனும், மனம் டசால் காயம் பகிர்வு இலா விதுரன்தான்உம் - மனசு வாக்கு
காயம் என்னும் திரிகரணங்களும் தவறுபடுதலில்லாத [ஒன்றுபட்டுள்ள] விதுரனும், பாந்தள் ஏறு
உயர்த்த தகாஉம் - சர்ப்பத்ழத உயரக் [டகாடியிற்] டகாண்ெவனாகிய துரிதயாதனனும், நிகர் இலா
துழணவர்தாம்உம் - ஒப்பற்றவரான அவனுழெய தம்பிமாரும், நீடராடு நீர் தசர்ந்துஎன்ன - நீதராடு
நீர் தசர்த்தாற்தபால (தவறுபாடின்றி ஒரு தன்ழமயராய்), தழகவு இலா அன்பிதனாடுஉம் -
தழெப்படுதலில்லாத அன்புெதன, தழுவினர் - (வந்த அந்தவசுததவன் முதலிதயாழரத்)
தழுவினவராய், டகழுமினார் - உரிழம பாராட்டினார்கள்; (எ-று.)

முகுரவானனன் என்றடபயர்க்கு - கண்ணாடிதபான்ற முகமுழெயவடனன்று டபாருள்: முகுரம் -

கண்ணாடி: ஆனனம் - முகம்: கண்ணாடி தான் பிறராற்காணப்பட்டுப் பிறழரத் தான் காணும்
உணர்ச்சியில்லாதுதபால, தான்பிறராற் காணப்பட்டுப் பிறழரத் தான் காணாத பிறவிக்குருொன
முகத்ழத யுழெயவடனன்றவாறு: இனி, கண்ணாடிதபால விளக்கமுழெய
முகமுழெயவடனன்றுமாம்: "வயக்குறுமண்டிலம் வெடமாழிப்டபயர்டபற்ற, முகத்தவன்" என்றார்,
கலித்டதாழகயிலும். 'நீடராடுபால்தசர்ந் டதன்ன' என்றும் பாெம். (270)

116.- ேந்தேர்க்கு வீடுமன் முதலிவயார் விருந்துலசய்தல்.

தன்பதிேந்வதார்தம்ரமத் தாரததன்ைாரதயான
முன்புரடக்கங்ரகரமந்தன் முதலியமுதல்ேலைல்லாம்
அன்லபாடுகண்டுகண்டு கண்களித்தார்ேம்விஞ்சி
மன்பரதமகிழ்ச்சிகூை ேைம்பிலாவிருந்துலசய்தார். (இ-ள்.) தன் பதி வந்ததார் தம்ழம -
தருமபுத்திரனுழெய நகராகிய அத்தினபுரத்ழத வந்தழெந்தவராகிய வசுததவர்முதலிதயாழர,
தாழத தன் தாழதஆன - பாட்ென் முழறயாகுபவனான, முன்பு உழெ கங்ழக ழமந்தன் முதலிய -
வலிழமழயயுழெய கங்கா புத்திரன் [வீடுமன்] முதலான, முதல்வர் எல்லாம் -
முதன்ழமடபற்றவடரல்லாம், அன்டபாடு - அன்தபாடு, கண்டு கண்டு - பார்த்துப் பார்த்து,
கண்களித்து - கண்கள் மகிழ்வுறப் டபற்று, ஆர்வம் விஞ்சி - பிரீதிமிகுந்து,- மன்பழத மகிழ்ச்சி கூர -
(டசய்யும் உபசாரத்ழதக்கண்ெ) மனிதர்திரள் மகிழ்ச்சிமிக, வரம்புஇலா விருந்துடசய்தார் - மிக
அதிகமாக விருந்தினர்க்குச் டசய்யும் உபசாரத்ழதச் டசய்தார்கள்; (எ-று.) (271)

117.-வீடுமன் முதலிவயார் ேந்த அேர்களிடம் கூறிய

முகமன்.

நூற்றுேரைேலைன்னு நுதியுரடச்சமைரேவேற்
கூற்றுேைரனவயார்க்கியாருங் லகாடுங்கடும்வபாரிலாற்ைார்
ஆற்றுேவைனுமுங்க ளுதவியுண்டருளுமுண்டு
வதாற்ைமுமுண்டுநுங்கள் சுரமயிேர்சுரமயுலமன்ைார்.
(இ-ள்.) 'நூற்றவர் ஐவர் என்னும் - நூற்றுவரும் ஐவரும் என்று டசால்லப்படுகின்ற, சமரம் ழவ நுதி
உழெ தவல் கூற்றுவர் அழனதயார்க்கு - தபார்க்குரிய கூரிய நுனிழயக்டகாண்ெ
தவற்பழெழயயுழெய யமழன டயாத்தவர்கட்குமுன்தன, யார்உம்-, டகாடும் கடும் தபாரில்
ஆற்றார் - டகாடிய கடியதபாழரச்டசய்யும் வல்லழமயுள்ளவரல்லர்: ஆற்றுவர்ஏன்உம் -
(எவதரனும்துணிவு டகாண்டு) தபார்டசய்வாதரனும், உங்கள் உதவி உண்டு - உங்களுழெய உதவி
(இவர்கட்கு) உண்டு: அருள்உம்உண்டு - அருளும் இருக்கின்றது: ததாற்றஉம் உண்டு -
(உங்கள்சம்பந்தத்தினாலான) தமன்ழமயும் உண்டு: இவர் சுழமஉம் - இவர்களுழெய பாரமும்,
நுங்கள் சுழம - உங்கள்பாரதம, ' என்றார் - என்று முகமனுழர கூறினார்கள்; (எ-று.)

'கங்ழகழமந்தன் முதலிய முதல்வடரல்லாம்' என்று கீழ்ச் டசய்யுளில் வந்ததத, இச்டசய்யுளில்

'என்றால்' என்பதற்கு எழுவாய். (272)

118.-ேந்தேரை வீடுமன் முதலிவயார் உபசரித்து

விரடலகாடுத்தனுப்புதல்.

இனிரமயின் பலவு மாற்ைம் யாேர்க்கு மியாவுஞ்லசால்லித்

தினகைற் லைாழுத பின்னர்த் வதர்பரி கரிக வடாறும்
மனனுைத் தக்க லசல்ேம் ேரகலதாறும் ே ங்கி யன்வை
தனதரனப் வபால்ோர் தம்ரமத் தம்பதி யரடவித் தாவை.

(இ-ள்.) யாவர்க்குஉம் - வந்தவர் எல்தலார்க்கும், இனிழமயின் - இனிழமயாக, பல மாற்றம்உம்

யாஉம் - பலவார்த்ழதகழளயும் மற்றுஞ் டசால்லதவண்டுவனவற்ழறயும், டசால்லி-,- தினகரன்
டதாழுத பின்னர் - சூரியழன நமஸ்கரித்தபின்பு,- ததர் பரி கரிகள் ததாறுஉம் - இரதம் குதிழர யாழன
என்னும் இழவகளிடலல்லாம், மனன் உற தக்க டசல்வம் - மனசு விரும்பத்தக்க டசல்வத்ழத, வழக
டதாறும் - பலவழகயிலும் வைங்கி - டகாடுத்து, தனதழன தபால்வார்தம்ழம - குதபரழனப்தபாலப்
டபருஞ்டசல்வரான அந்த வசுததவன்முதலிதயாழர, தம் பதி அழெவித்தார் - தமது ஊருக்குச்
டசல்லுமாறு விழெடகாடுத்து அனுப்பினார்கள்; (எ -று.)

பலவும், உம் - அழசடயன்னலாம். மனனுறத்தக்கடசல்வம் - ததர்பரிகரி முதலியழவ டயன்று

டகாள்ளலும் இரத்தினம் முதலியழவ டயன்று டகாள்ளலும் ஆம். தினகரற்டறாழுதல் - சூரிதயாபஸ்
தாநம் என்னலாம். (273)

தவறு.
 119.-துரிவயாதனாதியரும் பாண்டேரும் சிறுேைாய்
விரையாடுரகயில், வீமவசனன் துரிவயாதனாதியவைாடு
மனலோற்றுரமயின்றி யிருத்தல்.

எயின லம்புரன வகாபுை மாபுைத் லதழுதுமா ளிரகவதாறும்

லேயினி லாவுமிழ் கனகநீள் வீதியில் விலாசமுற் றிடுநாளிற்
பயினன் வமல்ேருகல்லலனச்லசறிந்தலமய்ப் பேனன்ரமந் தனுலமாத்[தான்
ேயின வதயரனக் காத்திை வேயரை மன்னன்ரமந் தருலமாத்தார்.

(இ-ள்.) நலம் எயில் புழன - அைகிய மதிளால் அலங்கரிக்கப் டபற்ற, தகாபுரம் -

தகாபுரங்கழளயுழெய, மா புரத்து - டபரிய அந்த அத்தினாபுரியிதல, எழுது - கட்ெப்பட்டுள்ள,
மாளிழகததாறுஉம்-, டவயில் நிலா உமிழ்- (பதித்துள்ள மணிகளிடனாளியால்) டவயில் தபான்ற
ஒளிழயயும் நிலாப்தபான்ற ஒளிழயயும் டவளிப்படுத்துகின்ற, கனகம் நீள் வீதியில் -
டபான்மயமான அல்லது டபான்னணிகழளக்டகாண்ெ நீண்ெவீதியிதல, விலாசம் உற்றிடும் நாளில்
- (பாண்ெவரும் துரிதயாதனாதியரும்) விழளயாெல்கழளச் டசய்துவரும் நாளிதல,- ழப இனன்
தமல் வரு கல்என டசறிந்த டமய் பவனன் ழமந்தன்உம் - பெங்களின் திரள் (தன்மீது) வரப்டபற்ற
(தமருஎன்ற) மழலதபால அழுத்தமுள்ள உெழலப்பழெத்த வாயுகுமாரனான வீமனும்,
வயினததயழன - கருெழன, ஒத்தான்-: மன்னன் ழமந்தர்உம் - திருதராட்டிரனுழெய குமாரரான
துரிதயாதனாதியரும், காத்திரதவயழர - கத்துருவின்புத்திரரான நாகங்கழள, ஒத்தார்-; (எ-று.)

உவழமயால், வீமனுக்கும் துரிதயாதனாதியர்க்கும் பழகழம ததான்றியழமயும், துரிதயாதனாதியர்

வீமழனடவல்லும் ஆற்றலில டரன்பதும் டபறப்படும். வயினததயன் = ழவநததயன்: விநழதயின்
புதல்வனான கருென்: காத்திரதவயர்= த்ரதவயர்: கத்துருவின்புத்திரரானநாகர்கள்: இழவயிரண்டும்
தத்திதாந்தம்: ழப - பெம் கல் - மழலக்கு, இலக்கழண.ப[ழப] யினன் தமல்வருகல் - பசுழமயான
[இழளய] சூரியன் தன்தமல் உதயமாகிவரப்டபற்ற உதயமழல டயன்றலும் ஒன்று.

காசிபமுனிவருழெய மழனவிமாருள் விநழதடயன்பாளுக்கும் கத்துரு டவண்பாளுக்கும்

வானத்துச்டசன்ற உச்ழசக்சிரவடமன்னும் குதிழரயின்நிறத்ழதப்பற்றி விவாதமுண்ொக, கத்துரு தன்
புத்திரனான கருநாகங்கழள அந்த உச்ழசச்சிரவடமன்னும் குதிழரயின் உெழலச்
சுற்றிக்டகாள்ளுமாறு ஏவி அதனால் அந்த விநழதழயயும் விநழதகுமாரழனயும்
அடிழமயாக்கிடகாள்ள, அந்த அடிழமத் தன்ழமயினின்று தம்ழம விடுவித்துக்டகாள்ளுமாறு
கருென் அந்நாகங்களின் டமாழிப்படிதய அமிருதத்ழதக் டகாணர்ந்தததாடு, அந்நாகங்கழள
யுண்ணுமாறும் தததவந்திரனிெம் வரம்டபற்று வந்து அடிழமயினின்று நீங்கி, அந்நாகங்கழள
அமிருதத்ழத யுண்ணும் டபாருட்டு நீரில்மூழ்கிவருமாறு தந்திரமாகச்டசால்ல, அவ்தவழளயில்
தததவந்திரன் அமிருதத்ழதக் கவர்ந்து டசன்றான்: பிறகு அமிருதகலசம் ழவத்திருந்த தர்ப்ழபழய
நக்கியதனால் அந்நாகங்களின் நாக்குப் பிளவுண்ென என்ற சரித்திரமும், ஒருகால்
வாயுபகவானுக்கும் ஆதிதசஷனுக்கும் தம்முள் யார் பலசாலிடயன்று விவாதமுண்ொக, அப்தபாது
தனது ஆயிரம்பெங்களாலும் ஆதிதசஷன் தமருவின் ஆயிரங்டகாடுமுடிகழளயும் கவிந்துடகாண்டு
நிற்க, வாயுபகவான் அந்த தமருவின் ஆயிரஞ்சிகரங்களுள் மூன்று சிகரங்கழளப் பறித்திட்ொன்
என்பதும் இங்கு அறியத்தக்கன.

இச்டசய்யுள் - முதற்சீர் மாச்சீரும் ஈற்றுச்சீர் காய்ச்சீரும் மற்ழறநான்கும் விளச்சீர்களுமாகிவந்த

அறுசீராசிரியவிருத்தம். (274)

சம்பவச்சருக்கம் முற்றிற்று. ---

மூன்ைாேது
ோைைாேதச் சருக்கம்.

வாரணாவத டமன்ற ஊரில் நெந்த டசய்திழயச் கூறுகின்ற சருக்கடமன்று டபாருள். இச்சருக்கத்தின்

முதல் நூற்டறட்டுப்பாெல்கள் வழரயில் பாண்ெவ துரிதயாதனாதியர்களது இளம் பருவத்து
நிகழ்ச்சிகள் பலவற்ழற எடுத்துக்கூறி, அதன்பின், துரிதயாதனாதியர் பாண்ெவழர
வாரணாவதநகரத்துக்குச் டசலுத்தின டசய்திழயக் கூறுகின்றார்: அதனால், இப்டபயர் தழலழமபற்றி
வந்த டதன்க.

1.- லதய்ேேைக்கம்.

அருமரை முதல்ேரன யாழி மாயரனக்

கருமுகில் ேண்ைரனக் கமலக் கண்ைரனத்
திருமக டரலேரனத் வதே வதேரன
இருபத முைரிக ளிரைஞ்சி வயத்துோம்.

(இ-ள்.) அரு மழற முதல்வழன - அறிதற்கு அரிய தவதங்களின் முதலாகவுள்ளவனும், ஆழி மாயழன
- சக்கராயுதத்ழததயந்திய மாயவனும், கரு முகில் வண்ணழன - காளதமகம்தபான்ற
திருநிறமுழெயவனும், கமலம் கண்ணழன - டசந்தாமழரமலர்தபாலுந்
திருக்கண்கழளயுழெயவனும், திருமகள் தழலவழன - இலக்குமிக்கு நாயகனும், ததவ ததவழன -
ததவர்களுக்டகல்லாம் ஆதி ததவனுமான திருமாழல, இரு பதம் முளரிகள் இழறஞ்சி ஏத்துவாம்-
உபய திருவடித்தாமழரமலர்கழள வணங்கித் துதிப்தபாம்; (எ-று.)

தவதங்களிற்கூறப்பட்ெ முதற்டபாருளாகுபவனும், தவதங்கழள முதலில்

டவளியிட்ெவனும்இவதனடயன்பது, 'மழறமுதல்வன் என்பதன் கருத்து. மாயன் -
மாழயழயயுழெயவன்; மாழய யாவது - பிறராற்டசய்தற்கு அரிய காரியங்கழள எளிதிற்டசய்து
முடிக்குந் திறம்; ஆச்சரியகரமான குணங்களுஞ் டசயல்களும் எனினுமாம். இதற்கு - மாழய தபாலக்
கருநிறமுழெயா டனன்று டபாருள்கூறுவாரு முளர். முளரிகழள இழறஞ்சிடயன
இரண்ெனுருபுவிரித்தால், இரண்டு டசயப்படுடபாருள் வந்த விழனயாம். ததவததவழனடயன
முதற்டபயரில் இரண்ெனுருபு வந்ததனால், பதமுளரிகளில் என்ற சிழனப்டபயரில் ஏைனுருபு
விரித்தல் தமிழ்முழற: "முதழல ஐஉறிற் சிழனழயக் கண் உறும்" என்பது காண்க.

இதுமுதல் முப்பத்டதாரு கவிகள் - டபரும்பாலும் மூன்றாஞ் சீடரான்று மாச்சீரும், மற்ழறமூன்றும்

விளச்சீர்களுமாகிய அளவடி நான்கு டகாண்ெ கலிவிருத்தங்கள். இவற்றில் நான்காஞ்சீர்
கூவிளச்சீராகதவ நிற்கும். (275)

2.-துரிவயாதனன் கர்ைரனத் தனக்கு உற்ைதுரையாகக்

லகாள்ளுதல்.

ஆங்கேைம்முரை யயருமாயிரடத்
தீங்லகாருேடிேமாந் திைற்சுவயாதனன்
பாங்கிேனமக்லகனப் பரிதிரமந்தரன
ோங்குபுதழீஇயினன் ேலிரமகூைவே.

(இ-ள்.) ஆங்கு - அவ்விெத்தில் [அஸ்திநாபுரியில்], அவர் - அவர்கள் [பாண்ெவர்களும்

துரிதயாதனாதியர்களும்], அ முழற - அவ்வாறு, அயரும் - விளழயாடுகிற, அ இழெ - அப்டபாழுது,-
தீங்கு ஒரு வடிவம் ஆம் திறல் சுதயாதனன் - தீக்குணதம ஒரு மனித வடிவங்டகாண்ொற் தபான்ற
[மிகக்டகாடிய] வலிழமழயயுழெய துரிதயாதனன், வலிழமகூர - (தனக்கு) வலிழம மிகும்படி,
பரிதி ழமந்தழன - சூரியனுழெய மகனான கர்ணழன, இவன் நமக்கு பாங்கு என - இவன் நமக்கு
உரியநண்ப டனன்று கருதி, வாங்குபு தழீஇயினன் - அழைத்துச் தசர்த்துக்டகாண்ொன்; (எ-று.)

வீமனுழெய வலிழமக்கு ஆற்றாத துரிதயாதனன், தங்களுக்குப் பக்கபலம் மிகுதற்டபாருட்டு,

பலபராக்கிரமங்களிற்சிறந்த கர்ணழன வரவழைத்துத் தனக்கு ஏற்றதுழணவனாக்கிக்டகாண்ெனன்
என்பதாம். வாங்குபு - டசய்பு என்னும் வாய்ப்பாட்டு விழனடயச்சம். (276)

3.-பாண்டேரும் துரிவயாதனாதியரும் கங்ரகயில் நீர்

விரையாட்டு நிகழ்த்தல்.

ஒருபகனிலமக ளுய்யமங்குலின்
ேருபகீைதிநதி ோசநீர்படிந்து
இருதிைப்புதல்ேரு மிரயந்தவகண்ரமயால்
கரையரடந்தனரிைங் கடவுவைாைனார்.

(இ-ள்.) இளங் கெவுதளார் அனார் - ததவகுமாரர்கள் தபான்றவர்களாகிய, இரு திறம் புதல்வர்உம் -

(பாண்டு திருதராஷ்டிரன் என்பவர்களின்) புத்திரர்களான இரண்டுவகுப்பினர்களும்,- இழயந்த
தகண்ழமயால் - டபாருந்திய நண்புெதன,- ஒருபகல்- ஒருநாள்,- நிலமகள் உய்ய மங்குலின் வரு
பகீரதி நதி - பூமிததவி வாழ்வுடபறும்படி ஆகாயத்தினின்றுவந்த கங்காநதியினது, வாசம் நீர் -
நறுமணமுழெய தீர்த்தத்திதல, படிந்து - ததாய்ந்து விழளயாடி, கழர அழெந்தனர் - (பின்பு
அந்நதியின்) கழரழய அழெந்தார்கள்; (எ-று.)

கங்ழகக்கு 'நிலமகளுய்யவரு' என்ற அழெடமாழிடகாடுத்தது, பூதலாகத்தவர்கள் தன்னில் நீராடி

அருவிழனதீர்ந்து உயர்கதி டபறும்படி வந்தது என்ற கருத்தது. கங்காநதியின்நீர் பற்பல
திவ்வியமலர்கழள அடித்துக்டகாண்டு வருதலால், அதன் நீர் 'வாசநீர்' எனப்பட்ெது: "பத்மகந்திநி"
என்றது, பாலபாரதம். வாஸம் - வெடமாழி. குருகுலகுமரர்க்குத் ததவகுமாரருவழம சிறப்பிற்கும்
ஒளிக்கும் இன்பத்திற்கு டமன்க. (277)

4.- பாண்டே லகௌைேைது உண்டாட்டு.

ரதேருநேமணிச் சயிலலமன்னவே
ஐேரகநிைங்களு மரமத்தியற்றிய
லதய்ேோடகமரனச் லசல்ேப்வபானகம்
ரகேைநுகர்ந்தபின் கண்ணுந்துஞ்சினார்.

(இ-ள்.) (அன்றியும்), ழதவரு - (மாசுதீரத்) துழெக்கப்பட்ெ, நவமணி - ஒன்பதுவழக

யிரத்தினங்கழளயுழெயடதாரு, சயிலம் என்னதவ - மழல டயன்று (கண்ெவர்)
டசால்லும்படியாகதவ, ஐவழக நிறங்கள்உம் அழமத்து இயற்றிய - ஐந்துவழக நிறங்கழளயும்
டபாருத்திச் டசய்யப்பட்ெ, டதய்வம் ஆெகம் மழன - டதய்வத்தன்ழமழயயுழெய [மிகச்சிறந்த]
டபான்னின்மயமான மாளிழகயிதல, (இருதிறப்புதல்வர்களும்), டசல்வம் தபானகம் -
டசல்வச்சிறப்புக்கு உரிய சிறந்த உணழவ, ழகவர நுகர்ந்த பின் - ழகயார உண்ெ பின்பு, கண்உம்
துஞ்சினார் - நித்ழரழயயுஞ்டசய்தார்கள்; (எ-று.)

நவமணி - தகாதமதகம், நீலம், பவைம், புஷ்பராகம்,மரகதம், மாணிக்கம், முத்து, ழவடூரியம், ழவரம்

என்பன. ஐவழகநிறம் - பஞ்சவர்ணம்; அழவ - கருழம, டசம்ழம, பசுழம, டபான்ழம, டவண்ழம,
ஐவழக நிறங்களும் அழமத்தியற்றிய ஆெகம்மழன - ஐந்துவழக நிறங்கழளயுழெய
ஆழெகளாலழமத்துப் டபான்னணியணியப்டபற்ற மாளிழகடயனினுமாம். சயிலம் - முதற்தபாலி:
ழசலடமன்பது, சிழலமயமான டதனக் காரணப்டபாருள்படும்: சிழல - கல். தபானகம் = தபாஜநம்.
(278)

5.-தூங்குகின்ை வீமரனத் துரிவயாதனாதியர்

லகாடிகைாற் கட்டுதல்.

கண்பரடக்கங்குலிற் கன்னலசௌபலர்
எண்பரடக்குமைவனா லடண்ணிப்பாேகன்
நண்பன்லமய்ப்புதல்ேரன நார்லகாள்ேல்லியால்
திண்பதத்லதாடுபுயஞ் சிக்கயாத்தபின்.

இதுவும், அடுத்த கவியும்-குளகம்.

(இ - ள்.) கண் பழெ கங்குலில் - நித்திழரடசய்கின்ற இரவிதல, கன்ன டசௌபலர் -கர்ணனும்

சகுனியும், எண் பழெ குமரதனாடு எண்ணி - எண்ணங்களின்டதாகுதிழயயுழெய இராசகுமாரனான
துரிதயாதனதனாடு ஆதலாசித்து, (பிறகு), பாவகன் நண்பன் டமய் புதல்வழன - அக்கினியின்
ததாைனான வாயுவினது டமய்யன்புக்கு உரிய மகனாகிய வீமழன, நார்டகாள் வல்லியால் - கயிற்றின்
தன்ழமழயக்டகாண்ெ நீண்ெடகாடிகளால், திண் பதத்டதாடு புயம் சிக்க யாத்தபின் - வலிய
கால்களும் ழககளும் இறுகும்படி கட்டிய பின்பு,- (எ-று.)- 'டபருநதியூடு வீழ்த்தினான்' என
வருங்கவிதயாடு முடியும்.

கண்பழெ - கண்டுபடுதல், கண்மூடியுறங்குதல். எண்பழெக்குமரன் என்பதற்கு - எண்ணத்தக்க

தம்பிமாரின் டதாகுதிழயயுழெய துரிதயாதனடனன்று உழரத்தலுடமான்று. டநருப்புப்
பற்றிடயரிதற்குக் காற்று உதவியாதல்பற்றி, காற்றுக்கு அக்கினிசகாய டனன்று ஒருடபயர் வைங்கும்.
சிக்க - திழசச்டசால். 'ஆர்த்தபின்' என்றும் பாெமுண்டு. (279)

6.- துரிவயாதனன் வீமரனக் கங்ரகயில் எறிதல்.

அைவினிற்பிணித்லதழு மைேம்லபாங்கிட
உைனுரடப்லபாருப்ரபயன் றும்பர்நாயகன்
பைரேயிற்லசறித்லதனப் பயனில்லசய்ரகயான்
விைவுமப்லபருநதி யூடுவீழ்த்தினான்.

(இ-ள்.) உம்பர் நாயகன் - ததவர்களுக்டகல்லாந் தழலவனான திருமால், அன்று -

முன்டனாருகாலத்தில், உரன் உழெடபாருப்ழப - வலிழமழயயுழெய மந்தரமழலழய, அரவினில்
பிணித்து - (வாசுகி டயன்னும்) பாம்பினாற் கட்டி, எழும் அரவம் டபாங்கிெ - மிக்க ஓழச
யுண்ொம்படி, பரழவயில் டசறித்து என - (பாற்) கெலில் இட்ொற்தபால,- (வீமழன), பயன் இல்
டசய்ழகயான் - பிரதயாசன மற்ற டசயழலயுழெய துரிதயாதனன், விரவும் அ டபருநதியூடு
வீழ்த்தினான் - டபாருந்திய அந்தப் டபரிய கங்ழக நதியின் நடுவிற் தபாகட்ொன்; (எ-று.)

"ஆயதாபிரஹிதம் ஸு தயாதந:-தம்ஸு ஸு ப்தமவபத்யவல்லிபி; தபாகிபத்தமிவ மந்தரம் ஹரி:-

ஸிந்துகர்ப்பபயஸிந்யபாதயத்" என்றதற்கு ஏற்ப - உம்பர்நாயகன்-திருமால் எனப்பட்ெது. தமல்
வீமன் தனது வலிழமயால் தப்பிடயழுதலின் 'பயனில் டசய்ழகயான் வீழ்த்தினான்'
என்றடரன்னலாம். 'ஆர்வம்டபாங்கிெ' 'பயனில்டசய்ழகயால்', 'வீழ்த்தினார் என்றும் பாெம். (280)

7.- வீமன் கட்டு விடுவித்துக் கரைவயறுதல்.

வீழ்ந்தேனந்தை நிமிர்ந்துலமய்யுைச்
சூழ்ந்தனபிணிகரைத் துணிகைாக்கிவய
ஆழ்ந்திலவனறிமீண் டேசத்வதாடேண்
தாழ்ந்தனனிைாகேன் ைம்பிவபான்றுைான்.

(இ-ள்.) இராகவன் தம்பி தபான்றுஉளான் - இராமனது தம்பியான

இலக்குமணழனடயாத்துள்ளவனாகிய, வீழ்ந்தவன் - (கங்ழகப் டபருக்கில்) விழுந்தவீமன்,- அந்தரம்
நிமிர்ந்து - தமடலழுந்து, டமய் உற சூழ்ந்தன பிணிகழள துணிகள் ஆக்கி - (தன்) உெம்ழப
அழுந்தச்சுற்றியுள்ள கட்டுக்கழள (த் தன் உெல்வலியால்) துண்டுக ளாக்கிவிட்டு, ஆழ்ந்திலன் -
(அந்தநீர்ப்டபருக்கில்) ஆைாமதல ஏறி - கழரதயறி, மீண்டு - திரும்பி, அவசத்ததாடு -
(துயில்மிகுதியாலாகிய) பரவசத்துெதன, அவண் தாழ்ந்தனன் - அங்குதாதன படுத்தான்;(எ-று.)

இராமராவண யுத்தத்தில் இந்திரசித்தினது நாகபாசபந்த்தினின்று விடுபட்டு எழுந்த

இலக்குமணண்தபால, இப்பாசபந்தத்தினின்று விடுபட்டு வீமன் பிழைத்டதழுந்தன டனன்னுங்
கருத்துப்பெ, இவ்வுவழம கூறினடரன்னலாம். ராகவன் என்ற வெடசால்லுக்கு ரகுடவன்னும்
அரசனது குலத்திற் பிறந்தவ டனன்று டபாருள்; தத்திதாந்தநாமம்- 'அனந்தர நிமிர்ந்து' என்றும்,
'தாழ்ந்திலன்' என்றம், 'இராவணன் றம்பி' என்றும்பாெ முண்டு. (281)

8.-பின்பு துரிவயாதனன் வீமன்வமற் பாம்புகரைக்

கடிக்கவிடுதல்.

ோளிைவிரயலயாளி மரைக்கும்லேஞ்சினக்
வகாைைவிரனயன லகாடியலநஞ்சினன்
நீைைவினங்கைா னித்திைாலுரே
மீைவுங்லகால்லுோன் வீைவனவினான்.

(இ-ள்.) வாள் இரவிழய ஒளி மழறக்கும் - ஒளிழய [கிரணங்கழள] யுழெய சூரியனது ஒளிழய
மழறக்கின்ற, டவம்சினம் தகாள் அரவிழன - டகாடியதகாபத்ழதயுழெய கிரகமாகிய (இராகு தகது
என்னும்) பாம்ழப, அன - ஒத்த, டகாடிய டநஞ்சினன் - டகாடு மனத்ழதயுழெயவனாகிய, வீரன்
துரிதயாதனன்,- நித்திராலுழவ - தூங்கிக்டகாண்டிருக்கிற வீமழன, நீள் அரவு இனங்களால் - நீண்ெ
பாம்புகளின் கூட்ெத்ழதக்டகாண்டு, மீளஉம் டகால்லுவான் - மீண்டுங் டகால்லத்துணிபவனாய்,
ஏவினான்- (அவன்தமல் அவற்ழற) ஏவினான்; (எ-று.)

வீமன்மீது பாம்புகழளக் கடிக்கவிட்டு அவழனக் டகால்லுமாறு பிொரர்கழள ஏவினாடனன்பது

கருத்து. பாம்புவடிவமான இராகுதகது டவன்னுங் கிரகத்தின் வாய்ப்பட்ெ சூரியன் விழரவில்
அத்துயடராழிந்து எளிதில்டவளியப்படுதல்தபால, பாம்பின்வாய்ப்பட்ெ வீமன் உெதன அத்துய
டராழிந்து அழிவின்றி இனிதுஎழுந்தன டனன்னுங் கருத்துப்பெவந்தது இவ்வுவழம. வீரத்தாலன்றி
வஞ்சழனயால் வீமழனக் டகால்லத்துணிந்தவழன, 'வீரன்' என்றது, இகழ்ச்சிக்குறிப்பு. ரவி, நித்ராலு,
வீரன் - வெடசாற்கள். 'தகாளரவழனயன டகாடியநஞ்சின' என்றும் பாெம். (282)

9.-பாம்புகரை அழித்திட்டு வீமன் உயிர்பிர த்தல்.

கடித்தனபன்னக நகங்லகாள்ரககைால்
துடித்திடமற்குைத் லதாகுதிவபாற்பிரசந்து
இடித்திடுமுகிலலன லேழுந்துமாநகர்
ேடித்தவேற்றுரைேவைா லடய்திமன்னினான்.

(இ-ள்.) கடித்தன பன்னகம் - (அவ்தவவலின்படி தன்ழனக்) கடித்திட்ெ பாம்புகழள, (வீமன்), நகம்

டகாள் ழககளால் - (கூரிய) நகங்கழளக்டகாண்ெ (தன்) ழககளால், துடித்திெ - துடிக்கும்படி,
மற்குணம் டதாகுதிதபால் பிழசந்து - மூட்டுப்பூச்சிக்கூட்ெங்கழளப் தபால (எளிதிதல)
பிழசந்டதாழித்துக்டகாண்தெ, இடித்திடும் முகில் என எழுந்து - இடியிடிக்கிற தமகம்தபால
(முைக்கஞ்டசய்து டகாண்டு) எழுந்து, வடித்த தவல் துழணவதராடு எய்தி - கூரிய
தவலாயுதத்ழதயுழெய அந்த உென்பிறந்தவர்களுெதன கூடி, மா நகர் மன்னினான் - டபரிய
அஸ்திநாபுரிழயச் தசர்ந்தான்;

தூங்கும்தபாது கடிக்கும் மூட்டுப்பூச்சிகழளப் பிழசந்திடுவது தபாலப் பாம்புகழள வீமன் பிழசந்தா

டனன்க. பந்நகம் என்ற வெடமாழி - பத் ந கம் எனப்பிரிந்து, கால்களால் நெவாதது
[மார்பினாற்டசல்வது] என்றும், பந்நம் கம் எனப்பிரிந்து, வழளந்து வழளந்து டசல்வடதன்றும்
அவயவப்டபாருள்படும். மற்குணம், மா, நகர் - மத்குணம், மஹா, நகரம் என்ற வெடசாற்களின்
திரிபு. வடித்தல் - டநருப்பிலிட்டுக்காய்ச்சி யடித்துக் கூராக்குதல். (283)

10.-துரிவயாதனன் வீமரனக் கழுவில்விழுத்த அேன் அறிந்துஉய்தல்.

வேலைாருபகற்கழு நிரைத்துவீமவனாடு
ஆறுபாய்ந்திருேரு மாடும்வேரலயில்
வதைலான்ேஞ்சகந் வதறிேண்டினால்
ஏறினான்கடந்தரி வயறுவபான்றுைான்.

(இ-ள்.) தவறு ஒரு பகல் - மற்டறாருநாளில், ததறலான் - பழகவனான துரிதயாதனன், கழு நிழரத்து -
(டவளித்டதரியாதபடி நீரினுள்தள) கழுக்கழள வரிழசயாக நாட்டி, வீமதனாடு - வீமனுெதன, ஆறு
பாய்ந்து - கங்காநதியிதல குதித்து, இருவர்உம் ஆடும் தவழலயில் - இவ்விருவரும்
விழளயாடும்டபாழுதில்,- அரி ஏறு தபான்றுளான் - ஆண்சிங்கத்ழத டயாத்துள்ளவனான வீமன்,-
வஞ்சகம் வண்டினால் ததறி - (அவன்டசய்த) வஞ்சழனழய (க் கழுமுழனயில் தங்கிய)
வண்டுகளினால் அறிந்து, கெந்து - (அக்கழுழவக்) கெந்து குதித்து, ஏறினான் - கழரதயறினான்; (எ-
று.)

மற்டறாருநாள் துரிதயாதனன் கங்ழகத்துழறயில் இரும்பினாலும் டசம்மரத்தாலும் கூரிய கழுக்கழள

நீரின்தமல்ததான்றாதபடி உள்நாட்ெச்டசய்து வீமழன 'நீரில்விழளயாெலாம் வா' என்று
வஞ்சழனயாக அழைத்துப்தபாய் 'இங்கிருந்து நீ நீரில் குதிக்கிறாயா பார்ப்தபாம்' என்ன,
அப்டபாழுது கண்ணன் கருவண்டினுவருவங் டகாண்டு கழுமுழனததாறும் உட்கார்ந்திருக்க, வீமன்
அதழன தநாக்கி 'இதுஎன்ன நீதராட்ெத்தில் வண்டுகள் உட்கார்ந்திருக்கின்றனதவ!' என்று
உற்றுப்பார்க்கும்தபாது அவற்றின்கீழ் வசிகள் நாட்டியிருக்கக்கண்டுி் தன்சங்தகதப்படி
அழவநாட்டியிராத இெம் பார்த்துக் குதித்துக் கழரதயறி மீண்ொடனன்பது, இங்குக் குறித்த
வரலாறு. இந்தவிெத்து இவ்வரலாறு மாகாபாரதத்திலாவது பாலபாரதத்திலாவது
காணப்பெவில்ழல. பாய்ந்து ஆடுதலாகிய விழன துரிதயாதனனுக்கும் உள்ளதனால், 'நிழரத்து'
என்ற டசய்டதடனச்சத்ழதத் தன்கருத்தாவின் விழனடகாண்ெ டதன்னலாம், 'கெகரிதயறு' என்றும்
பாெம். (284)

11.-மற்லைாருநாள் துரிவயாதனன் வீமனுக்குவிஷமூட்டுதல்.

பின்னருலமாருபகற் லபற்ைம்லபற்ைேன்
தன்ரனயம்மகீபதி தனயனாதரித்து
இன்னமுதருத்துோன் வபாலயாரேயும்
துன்னியவிடங்கைாற் றுய்ப்பித்தானவைா.

(இ-ள்.) பின்னர்உம் - பின்பும், ஒரு பகல் - ஒருநாள், அ மகீபதி தனயன் -

திருதராட்டிரமகாராசனுக்குக்குமாரனான அத்துரிதயாதனன், டபற்றம் டபற்றவன் தன்ழன -
வாயுததவனாற் டபறப்பட்ெ குமாரனான வீமழன, ஆதரித்து இன் அமுது அருத்துவான்தபால -
அன்புடகாண்டு இனியநல்லுணழவ உண்பிப்பவன்தபால, துன்னிய விெங்களால் யாழவஉம்
துய்ப்பித்தான் - டசறிந்த நஞ்சுகதளாடு எல்லாவுணவுகழளயும் உண்பித்தான்; (எ-று.)

உண்பன தின்பன பருகுவன நக்குவன எனப் பலவழகப்படுகிற தசாறு கறி பாயசம்முதலிய

உணவுகளிடலல்லாம் வீமனுக்குத் டதரியாதபடி மிக்க விஷங்கலந்து உண்பித்தனடனன்பார்,
'யாழவயுந் துன்னியவிெங்களால் துய்ப்பித்தான்' என்றார். கருப்பம் ஆெவர்வயிற்றில்
இரண்டுமாதம் தங்கிப் பின்னர் டபண்டிர் வயிற்றில் தசர்கிறடதன்னும் நூல்வைக்குப்பற்றியும்,
ஒருவனது மழனவியின் வயிற்றில்ததான்றியவழர அவன்வயிற்றில் ததான்றியவடரன்னும்
வைக்குப்பற்றியும் 'டபற்றம்டபற்றவன்' என்றார் 'அதரா - ஈற்றழச. (285)

12.-துரிவயாதனன் வீமரனக்கயிற்ைாற்கட்டிக்
கங்ரகயில் அமிழ்த்துதல்.

விடத்திவலயழிந்தறி லோழிந்தவீமரன
ேடத்திவலபிணித்தனன் கங்ரகோரியின்
இடத்திவலயமிழ்த்தின னிதயலமாத்தேர்
திடத்திவலமுதிர்ந்தகிங் கைர்திைங்கைால்.

(இ - ள்.) விெத்தில் அழிந்து அறிவு ஒழிந்த வீமழன - நஞ்சுண்ெதனால் நிழலகுழலந்து அறிவழிந்த

வீமதசனழன, (துரிதயாதனன்),- இதயம் ஒத்தவர் - (தன்) கருத்துக்கு ஒத்தகருத்துழெயவர்களான,
திெத்தில் முதிர்ந்த கிங்கரர் திறங்களால் - வலிழமயில் மிக்க தவழலக்காரர்களுழெய
கூட்ெங்கழளக்டகாண்டு, வெத்தில் பிணித்தனன் - கயிற்றாற்கட்டி. கங்ழகவாரியின் இெத்தில்
அமிழ்த்தினன் - கங்ழக நீரிதல அமிைப்பண்ணினான்; (எ-று.)

துரிதயாதனன் நூற்றுக்கணக்கான சூலங்கழளநாட்டிய கங்ழகயின் நீரிதல விஷதவகத்தால்

மயங்கியுள்ள வீமழனக் கயிற்றாற்கட்டிக் கிங்கரழரக்டகாண்டு வீழ்த்தினனாக, ஊழ்விழனயின்
வலியால் சூலமுழனயாற் புண்பொமல் பாதாளஞ்தசர்ந்தாடனன்று பாலபாரத்திலுள்ளது:
வியாசபாரதம் இங்ஙதன கூறும். தனது அந்தரங்கமான டசயல்கழளப் பிறர்க்கு
டவளியிொதவடரன்பது, 'இதயடமாத்தவர்' என்பதனாற் டபறப்படும். 'திெத்திதல முதிர்ந்த' என்ற
அழெடமாழி, உெல்வலிழமமிகுதிதயாடு டநஞ்சுறுதியின் மிகுதிழயயுங் காட்டும்.
(286)

13.-பாதாைஞ்லசன்ை வீமரன அங்குள்ை நாகங்கள்

கடித்தல்.

ஓதோன்கடலிரட லயாளித்தலேற்லபனப்
பாதலந்தனில்விழு பேனசூனுரே
வேதரனப்படுத்தினர் விடங்லகாள்கூலையிற்று
ஆதேப்பைமணி யைவினஞ்சிைார்

(இ-ள்.) ஓதம் வான் கெலிழெ ஒளித்த டவற்பு என - அழலகழளயுழெய டபரியகெலிதல மழறந்த

மழலதபால, பாதலந்தனில் விழு - (கங்காநதியிலுள்ள பிலத்துவாரத்தின் வழியாய்ப்)
பாதாளதலாகத்திற் தபாய்விழுந்த, பவன சூனுழவ - வாயுகுமாரனான வீமழன,- (அங்குள்ள),
விெம்டகாள் கூர் எயிறு - விஷம்டபாருந்திய கூரிய பற்கழளயும், ஆதவம் பணம் மணி -
சூரியகாந்திதபால விளங்குகிற பெத்திலுள்ள மாணிக்கத்ழதயுமுழெய, அரவின் அம்சிறார் -
நாகர்களின் அைகிய பிள்ழளகள் [பாம்புக்குட்டிகள்], தவதழனப்படுத்தினர் - கடித்துவருத்தினார்கள்;
(எ-று.)

ஆதவம்= ஆதபம்; டவயில். நாகராவார் - பெமும் வாலுமுழெயராய் மனிதவடிவமுந்

டதய்வப்பிறப்புமானடதாரு சர்ப்பசாதியார். (287)

14.-அப்பாம்புகளின் விஷத்தால் முந்தின விஷம்

நீங்குதல்.

முற்படுலகாடுவிட முரைலயயிற்றுகும்
பிற்படுவிடத்தினாற் லபயர்ந்துவபாதலின்
மற்படுபுயகிரி ேடப்பிணிப்புமற்று
அற்படுமிருள்புல ைலரியாயினான்.

(இ-ள்.) முன் படு டகாடு விெம் - (வீமனுெம்பில்) முன்பு டபாருந்திய டகாடிய (உணவின்) விஷம்,
முழள எயிறு உகும் பின் படு விெத்தினால் - (சிறுநாகங்களின்) முழளத்த பற்களினின்று டசாரிந்த
பிந்தின விஷத்தால், டபயர்ந்து தபாதலின் - நீங்கிப் தபானதனால்,- (வீமன்),- மல் படு புயம் கிரி
வெம் பிணிப்புஉம் அற்று- வலிழம மிக்க மழலகள்தபான்ற (தனது) ததாள்களிற் கயிற்றாற்கட்டிய
கட்டும் (தனது உெல்வலிழமயால்) துணிபெப்டபற்று, அல் படும் இருள் புலர் அலரி ஆயினான் -
இரவில் உண்ொகும் இருழளக்டகெச்டசய்த சூரியன் தபான்றான்; (எ-று.)

டகாடுவிெமும் கடும்பிணிப்பும் அற விளங்கிய வீமனுக்கு, இருளறவிளங்கிய சூரியழன

உவழமகூறினார். ஸ்தாவரவிஷமான நஞ்சுணவிற்குச் சங்கம விஷமான அரவினங்கடித்துஏற்றிய
விஷம் மாற்றாயிற்டறன்க. புயகிரி - முன்பின்னாகத்டதாக்க உவமத்டதாழக. 'முழனடயயிற்று'
என்றும் பாெம். (288)

15.- வீமனுக்கு ோசுகி அன்வபாடு அமிருதமூட்டுதல்.

ோசுகிதனக்கிேன் ேைவுைர்த்தலும்
ஆசுகன்மதரலலயன் ைறிந்துமற்ைேன்
வதசுறுலபாற்குடந் லதரிந்துபத்தினால்
ஏசறுமமுலதலா மினிதினூட்டினான். (இ-ள்.) வாசுகிதனக்கு இவன் வரவு உணர்த்தலும் -
(நாகராசனான) வாசுகிக்கு இந்த வீமனது வருழகழய (நாகங்கள்) அறிவித்தவுெதன,- அவன்- அந்த
வாசுகி, ஆசுகன் மதழல என்று அறிந்து - (இவழன) வாயுவின் குமாரடனன்று அறிந்துடகாண்டு, ததசு
உறு டபான்குெம் டதரிந்து - ஒளிமிக்க டபான்மயமான (அமிருத) கலசங்கழளத் ததர்ந்டதடுத்து,
பத்தினால் - அக்குெங்கள் பத்திதலயுள்ள, ஏசு அறும் அமுது எலாம் - குற்றமில்லாத அமிருதம்
முழுவழதயும், இனிதின் ஊட்டினான்-இனிழமயாக உண்பித்தான்; (எ-று.)

குந்தியின் தாய்மரபினதராடு வாசுகிக்கு உறவுமுழறழம உள்ளதனால், ஆர்யகடனன்ற

நாகமாதாமகனான அரசன் டமாழிப்படி, வாசுகி வீமனுக்கு ஆயிரம்யாழனவலிழமதரவல்ல
திவ்யரசத்ழதப் பானஞ் டசய்வித்தனடனன்று வியாசபாரதத்திற் கூறியுள்ளது. தன்சாதியாகிய
பாம்புகளுக்கு உணவாய் அவற்ழற வளர்க்கிற வாயுவின் மகடனன்ற சம்பந்தத்தாலும், பல நாகங்கள்
கடித்தும் விஷம் உழறக்காத அவனது உெல் வலிழமழயக் கண்ெதனாலாகிய ஆச்சரியத்தாலும்,
வீமனுக்கு வாசுகி அமிழ்து ஊட்டின டனன்பாருமுளர். 'பற்றினால்' என்றும் பாெம்.
(289)

16.- அமிருதமுண்டதனால் வீமனது உடல் எழிலுறுதல்.

லேங்கனல்லகாளுத்தலின் லேந்தோன்புலம்
மங்குல்லபய்மாரியால் ேயங்குமாறுவபால்
அங்லகரிவிடநுகர்ந் தழிந்தவபருடல்
இங்கமுதருத்தலா லலழில்புரிந்தவத.
(இ-ள்.) டவம் கனல் டகாளுந்தலின் டவந்த - டவவ்வியடநருப்புப் பற்றுதலால் எரிந்துதபான, வான்
புலம் - டபரிய காடு, மங்குல் டபய் மாரியால் - தமகம்டபாழிந்த மழையால், வயங்கும் ஆறுதபால் -
தழைத்து விளங்குந்தன்ழமதபால,- அங்கு ஏரி விெம் நுகர்ந்து அழிந்த தபர் உெல் - அவ்விெத்தில்
[துரிதயாதனனிெத்தில்] டகாடியவிஷத்ழத யுண்ெதனால் தன் நிழலகுழலந்த (வீமனது) டபரிய
உெம்பு, இங்கு அமுது அருத்தலால் எழில் புரிந்தது - இவ்விெத்தில் அமிருதம்
உண்பிக்கப்டபற்றதனால் அைகுடசய்தது;

முதலிரண்ெடிக்கு - உஷ்ணமான டநருப்புப்தபான்ற சூரியகிரணஞ் சுடுதலால்

தீந்துதபானடபரியபயிர்நிலம் மழையால் தழைத்துச் டசழித்தல்தபால என்றுமாம். 'டகாளுத்தலின்'
எனவும்பாெம். (290)

17.-வீமன் ோசுகியின் மாளிரகயில் எட்டுநாள்

தங்கியிருத்தல்.

ஆயிைம்பதின்மடங் கைசுோக்களின்
மாயிருந்திைல்ேலி மலிந்தவமனியான்
ஏயிருந்தேப்பய லனன்னலேண்பகல்
வமயிருந்தனன்பணி வேந்தன்வகாயிவல.

(இ-ள்.) ஆயிரம் பதின் மெங்கு அரசு உவாக்களின் - பதினாயிரம் அரசயாழனகளினுழெய, மா இரு

திறல் வலி - மிகவும் அதிகமான டபரிய வலிழம, மலிந்த - டபாருந்திய, தமனியான் - உெம்ழப
யுழெய வனானவீமன், ஏய்இரு தவம் பயன் என்ன-டபாருந்திய மிக்க தவத்தின் பயனினாற்தபால,
பணிதவந்தன் தகாயில்-நாகராசனான வாசுகியினது சிறந்தமாளிழகயிதல, எண்பகல் தமய்
இருந்தனன்-எட்டு நாள் தங்கியிருந்தான்; (எ-று.)

இன்பத்திற்சிறந்த நாகதலாகத்தில் மனிதவுெம்தபாடு டசன்று சிலநாள் தங்குதல்அரிதிற்டசய்த

டபரியதவதயாகத்தின் சித்தியினாலன்றி இயலாதாதலால், 'ஏயிருந்தவப்பயடனன்ன' என்றார். அரசு
உவா - சிறந்தயாழன; சிறந்தழத அரடசன்றல், மரபு. உவா - யுவா என்ற வெடசால் விகாரப்பட்ெது.
அரசுவாவின் இலக்கணம் - நான்கு கால்களும் துதிக்ழகயும் தகாசமும் வாலுமாகிய ஏழுறுப்பு
நிலத்தில் ததாய்ந்து, பாழலயும் சங்ழகயும் தபான்ற டவண்ணிறம் வாய்ந்த கால் நகமுழெயதாய்,
நான்கு கால்கள் துதிக்ழக உெம்பு வால் தந்தம் இரண்டு ஆகிய ஒன்பது உறுப்புக்களாலுங்
டகால்லவல்லதாய், ஏழு முைம் உயர்ந்து ஒன்பதுமுைம் நீண்டு பதின்மூன்று
முைச்சுற்றளுவுழெயதாகி, தீயுமிழுஞ் சிறிய கண்கழளயும் சிவந்தபுள்ளிகழளயுமுழெத்தாய்,
முன்பக்கம் உயர்ந்து பின்பக்கம் தாழ்ந்திருப்பதாம். மாயிரு - உரிச்டசாற்புணர்ச்சி. திறல்வலி -
ஒருடபாருட்பன்டமாழி. (291)
 18.- வீமனின்றித் துரிவயாதனன்மாத்திைம் நகர் வசர்தல்.

இேரனயந்நதியிரட யிட்டபாவியும்
தேனரனயுததியிற் சாய்த்தமாரலவபால்
அேனிபனகரியி னைசலேள்ேரைத்
துேனிலசந்த ல்விைக் லகடுப்பதுன்னவே.

இதுவும், அடுத்தகவியும் - குளகம்.

(இ-ள்.) இவழன அ நதியிழெ இட்ெபாவிஉம் - வீமழன அங்கங்கா நதியின் நடுவிதல தபாகட்ெ

தீவிழனயுழெயவனான துரிதயாதனனும்,- தவனழன உததியில் - சாய்த்தமாழல தபால் - சூரியழனக்
கெலில்வீழ்த்திய மாழலக்காலம்தபால,- அரசர் டவள் வழளதுவனி - அரசர்களுக்குரிய
டவண்ழமயான சங்கத்தின் முைக்கத்ததாடு, டசம் தைல் விளக்கு எடுப்ப - சிவந்த
அக்கினியினாலாகிய தீபத்ழத (நகரத்தவர்) எடுக்காநிற்க,- அவனிபன் நகரியின் துன்ன - திருதராட்டிர
மகாராசனுழெய நகரத்தில் [அத்தினாபுரியில்] தசர்ந்திெதவ,- (எ-று.)- குந்தி கண்டிலள்
விண்டிலடளன வருங் கவிதயாடு முடியும்.

துரிதயாதனன் மாழலப்டபாழுதில் அத்தினாபுரிக்கு வந்தாடனன்பது, இதன் கருத்து.

டசந்நிறமுழெய சூரியன் கெலில் மழறந்திடுதற்குக் காரணமான கரிய
இருட்டபாழுதாகியமாழலழய, டசம்ழமயுழெய வீமன் கங்ழகப்டபருக்கில் மூழ்கியிடுதற்குத்
தூண்டுதகாலான கறுத்த களங்க சித்தமுழெய துரிதயாதனனுக்கு உவழமகூறினழம
நன்குடபாருந்தும். அன்றியும், சூரியழனக் கெலிற் சாய்த்த மாழல அவன் அழியாதுநிற்கச்
சிறிதுடபாழுதிதலதான் அழிதல்தபால, வீமழன நதியில் ஆழ்த்திய துரிதயாதனனும் அவன்
இறவாதுநிற்கத் தாதன விழரவில் அழிந்திடுதழலயும் தநாக்குக. காழல மாழலயாகிய இரண்டு
சந்தியிலும் இராசநகரியிற் சங்டகாலித் தலும், மாழலயில் விளக்கு எடுத்தலும் இயல்பு.
இராசகுமாரனான துரிதயாதனன் நகர்க்கு மீளுழகயில் அங்குள்ளார் அவனுக்கு மரியாழதயாக
மங்களசங்கத்ழத முைக்குதலும், அஷ்ெமங்கலத்துள் ஒன்றான விளக்ழக ஏந்துதலும் இயல்தப. (292)

19.- வீமரனக் காைாது குந்தி மிகேருந்துதல்.

கண்டிலளுதிட்டிைன் கனிட்டற்கண்ணுை
உண்டிலடரித்தில வைாரிைாவினும்
லகாண்டிலடுயிலிைங் குமைர்தம்லமாடும்
விண்டிலளுரையுைம் விம்முகுந்திவய.
(இ-ள்.) உதிட்டிரன் கனிட்ென் - தருமபுத்திரனது தம்பியான வீமழன, கண் உற கண்டிலள்- (தன்)
எதிரில்வரக் காணாதவளாய் உளம் விம்மு - மனம் ஏங்குகிற, குந்தி - குந்திததவியானவள், -
உண்டிலள் - உணவு நுதர்ந்திலள்: தரித்திலள்- (மகப்பிரிவினாலான துன்பத்ழதச்) சிறிதும்
டபாறுக்கமாட்டிற்றிலள்; ஓர் இராவின்உம்-(அவழனக்காணாத தினங்களுள்) ஓரிரவிலாயினும்,
துயில் டகாண்டிலள்-நித்திழரடகாண்டிலள்; இள குமரர்தம்டமாடுஉம் உழர விண்டிலள் -
இளழமப்பருமுழெய (தனதுமற்ழறக்) குமாரர்களுெனும் யாடதாரு தபச்சும் தபசிற்றிலள்; (எ-று)
(293)

20.-தருமன் முதலிய நால்ேரும் வீமரனத் வதடிக்காைாது

ேருந்துதல்.

வீடினனாலமனத் துரைேர்வேறுவேறு
ஓடினர்கானதி வயாரடலயங்கணும்
வதடினர்காண்கிலஞ் லசய்ேலதன்லனன
நாடினர்நடுங்கினர் நடுக்கில்சிந்ரதயார்.

(இ - ள்.) நடுக்கு இல் சிந்ழதயார் - கலக்கமற்ற மனத்ழத யுழெயவர்களான, துழணவர் - (யுதிட்டிரன்

முதலிய) உென்பிறந்த நால்வரும், தவறுதவறு ஓடினர் - டவவ்தவறாய் ஓடிச்டசன்று, கான் நதி ஓழெ
எங்கண்உம் ததடினர் - காடு நதி ஓழெ ஆகிய எவ்விெங்களிலுந் ததடி, காண்கிலம் டசய்வது என் என
நாடினர் - '(எங்குங்) காண்கின்றிதலாம்: இனிச்டசய்யக்கெவதுஎன்ன!' என்று சிந்தித்து, வீடினன் ஆம்
என (வீமன்) இறந்தான் தபாலுடமன்று சங்கித்து, நடுங்கினர் - மிகவும் அஞ்சினார்கள்;(எ-று.)

"காநதநஷு ஸரஸீஷு ஸிந்துஷு " என்று பாலபாரதத்தில் வருதற்கு ஏற்ப, கான் - காட்டில்
எனப்பட்ெது. (294)

21.- தருமன் முதலிவயார் சிந்ரதப்படும் விதம்.

கூற்ைனசுவயாதன குமைவனயிேன்
ஆற்ைலின்லேரீஇயழுக் கற்ைசிந்ரதயான்
ஏற்ைரதயுைர்கில லமன்றுதந்ரதயாம்
காற்றினுமலமருங் கருத்தைாயினார்.

(இ-ள்.) 'கூற்று அன - யமழனடயாத்த, சுதயாதன குமரன்ஏ - துரிதயாதனனாகிய இராசகுமாரதன,

இவன் ஆற்றலின் டவரீஇ - இவ்வீமனுழெய வலிழமயினின்று அஞ்சி, அழுக்கற்ற - (இவனிெம்)
டபாறாழமப்பெ, சிந்ழதயான் - மனத்ழதயுழெயவன்: (இவ்வளதவயன்றி), ஏற்றழத உணர்கிலம் -
(வீமனுக்கு) தநர்ந்த நிழலழய அறிதயாம்', என்று - என்று எண்ணி, தந்ழத ஆம் காற்றின்உம்
அலமரும் கருத்தர் ஆயினார்- (தருமன் முதலிய நால்வரும் அவ்வீமனது) தந்ழதயாகிய
காற்ழறக்காட்டிலும் விழரந்து சுைலுகின்ற மனத்ழதயுழெவரானார்கள்;(எ-று.)- இக்கவிக்கு
எழுவாய், கீழ்க்கவியில் வந்த 'துழணவர்' என்பதத.

துரிதயாதனதன இவன்தமற் டபாறாழமயுழெயவனாதலால், அவன் இவழன யாதுடசய்தனதனா

என்று சங்கித்தன டரன்பதாம். சிறிததனும் ஒருநிழல நில்லாமல் எப்டபாழுதுஞ் சஞ்சரிக்குந்
தன்ழமழயயுழெய காற்றினும் மிகுதியாக மனஞ்சலித்தன டரன்பது, ஈற்றடியின் கருத்து.
பிராணிகளின் உெம்ழபயும் உயிழரயும் டவவ்தவறு கூறாகப் பிரித்தலால், யமனுக்குக் கூற்று என்று
டபயர்; இதற்கு - டபாதுப்பெச்டசல்லுங்காலத்ழதப் பிராணிகளுக்கு ஏற்பக் கூறுபடுத்துபவ டனன்று
காரணப்டபாருளுழரத்தலும் உண்டு. அழுக்கறுத்தல் - பிறராக்கம் டபாறாழம. அழுக்கறு என்பது -
ஒருடசால்; இனி, அழுக்கு அறுஎனப்பிரிந்து, குற்றம் நீங்குதடலன்று டபாருள்படும். இது,
குற்றமுழெழமயாகிய டபாறாழமக்கு எதிர்மழறயிலக்கழணயாய் வைங்கியடதன்றலும் ஒன்று.
இது முதனிழலதிரிந்த டதாழிற்டபயராய் அழுக்காறு எனநிற்கும். (295)

22.-மக்களுடன் ேருந்திய குந்திக்கு வீடுமன் வதறுதல்

கூைல்.

ஊரதயில்பூதலமாத் துள்ைம்லேம்பிய
தாரதயில்சிறுேரைத் தாரததாரதபால்
வகாரதயில்கு லினாள் லகாண்டுவசைலும்
ோரதயின்ைேற்லகன ேருத்தமாற்றினான்.

(இ-ள்.) ஊழத இல் பூதம் ஒத்து - வாயுழவடயாழிந்த மற்ழற நான்கு பூதங்கள் தபான்று,
உள்ளம்டவம்பிய - (வீமழனக்காணாது) மனந்தவித்த, தாழத இல் சிறுவழர - தந்ழதழய யிைந்த
ழமந்தரான (தருமன் முதலிய) நால்வழரயும், தகாழத இல் குைலினாள் - (அமங்கலியாதலால்)
மாழலயில்லாத கூந்தழலயுழெய குந்திததவியானவள், தாழத தாழதபால் - (அக்குமாரர்களின்)
தந்ழதயான பாண்டுவினது (டபரிய) தந்ழதயாகிய வீடுமனிெத்தில், டகாண்டு தசறலும் -
அழைத்துக்டகாண்டு தபானவளவிதல,- (அவ்வீடுமன்), அவற்கு வாழத இன்று என - அவ்வீமனுக்கு
வருத்தடமான்று மில்ழலடயன்று (தன் ஞானக்கண்ணால் உணர்ந்து)கூறி, வருத்தம் மாற்றினான் -
(அவர்களழெய) துன்பத்ழத நீக்கினான்; (எ-று.)

ஒன்றற்டகான்று டதாெர்புழெய ஐம்டபரும்பூதங்கள் தம்மில் ஒன்றாகிய வாயு ஒழிந்தால் தமது

நிழறவு குழறந்து நான்காய் நிற்றல்தபால, உள்ளும் புறமும் ஒத்த உென்பிறந்தவரான
பஞ்சபாண்ெவர்கள் தம்மில் ஒருவனான வீமழன யிைத்தலால் குழறடகாண்டு நின்றன டரன்பது,
'ஊழதயில் பூதடமாத்த சிறுவர்' என்பதன் கருத்து. இங்தக, பூதம் - நிலம், நீர், தீ, வானம்.
வாயுகுமாரனுக்கு அவ்வாயுழவதய உவழம கூறினார். இனி, ஊழதயில் பூதடமாத்த சிறுவர் -
உயிர்ப்பில்லாத பிராணிகள் தபான்று வீமழன யிைத்தலால் அழிவழெந்த மற்ழறநால்வடரன்றலும்
ஒன்று. 'தாழததாழதபால் சிறுவழரக் டகாண்டு தசறலும்' என்றழமயால், வீமனில்லாக் குழறழயத்
டதரிவித்தழம டபறப்படும். (296)

23.- பலருந் வதற்ைவும் குந்தி வதைாதுநிற்ைல்.

தருமமன்னனுநகர்ச் சனங்கள்யாரேயும்
லதருமைவைற்ைவுந் லதய்ேங்கூைவும்
லபருமிதநிமித்தங்கள் லபற்றிவபசவும்
ேரும்ேருலமனமனம் மறுகிரேகினாள்.

(இ-ள்.) வரும் வரும் என - (வீமன்) வருவான் வருவாடனன்று கூறி, தருமமன்னன்உம் - யம

தருமராசனது அமிசமான விதுரராசனும், நகர் சனங்கள் யாழவஉம் - பட்ெணத்துச்
சனங்கடளழவயும், டதருமரல் ததற்றஉம் - மனக்கலக்கத்ழதத் டதளிவிக்கவும், டதய்வம் -
டதய்வங்கள், கூறஉம் - ஆதவசப்பட்டுச் டசால்லவும், டபருமிதம் நிமித்தங்கள் - நல்ல சகுனங்கள்,
டபற்றி தபசஉம்- (அவன் வருவதற்கு உரிய) அழெயாளங்கழளக் கூறவும், (குந்திததவி), மனம்
மறுகிழவகினாள் - (ததறாமல்) மனங்கலங்கிதய இருந்தாள்; (எ-று.)

விதுரன் யம தருமராசனது அமிசமாதழலக் கீழ்ச் சம்பவச் சருக்கத்தில் வந்ததனால் அறிக.

சனடமன்றது - டபாருளால் உயர்திழணயாயினும் டசால்லால் இருதிழணக்கும் டபாதுவாதலால்,
'சனங்கள் யாழவயும்' என அஃறிழணப்பாற்படுத்துக் கூறினார். டபரும் இதம் நிமித்தங்கள்
எனப்பிரித்து - மிக்க நன்ழமக்கு உரிய சகுனங்கடளனினுமாம். தபச - உணர்த்த என்றபடி: இது -
ஒருவழக உபசாரவைக்கு. வரும்வரும் என்ற அடுக்கு - துணிழவயும் விளக்குவது. 'ழவகுநாள்',
'ழவகினார்' என்றும் பாெம். (297)

24.-வீமரன நாகங்கள் சுமந்து கங்ரகக்கரையிற்லகாண்டு வசர்த்தல்.

இருந்திரைப்பகன்ைபி னிேரனமற்ரைநாள்
அருந்திைற்வபாகிக ைைசவனேலால்
ேருந்தியுற்லைடுத்துமுன் ேந்தநீர்ேழிப்
லபாருந்திரைக்கங்ரகயின் கரையிற்வபாக்கவே.

இதுமுதல் மூன்று கவிகள் - ஒருடதாெர்.

(இ-ள்.) இருந்து - (வீமன் வாசுகியின் மாளிழகயில் எட்டுநாள்) தங்கியிருந்து, இழளப்பு அகன்றபின் -
இழளப்பாறியபின்பு, மற்ழறநாள் - அடுத்தநாளில், அரு திறல் தபாகிகள் - (பிறவுயிர்க்கு) அரிய
வலிழமழயயுழெயநாகங்கள், அரசன் ஏவலால் - (தங்கள்) அரசனான வாசுகியினது
கட்ெழளயினால், இவழன வருந்தி உற்று எடுத்து - இவ்வீமழன வருந்திச் சுமந்டதடுத்து, முன் வந்த
நீர் வழி - முன்பு (இவன்) வந்த நீரின் வழியாய்க் (டகாண்டுவந்து), டபாரும் திழர கங்ழகயின்
கழரயில் தபாக்க - தமாதுகின்ற அழலகழளயுழெய கங்கா நதியின் கழரயிதல டசலுத்திவிெ,- (எ-
று.) -"தமனியான் [வீமன்] ஆயினான்" என 26- ஆங் கவிதயாடு முடியும். இக்கவி,
கீழ்ப்பதிதனைாங்கவிதயாடு டதாெர்புழெயது. வீமன் பதினாயிரம் அரசயாழனகளின்
வலிழமயுழெயவனாதலால், அருந்திறற்தபாகிகள் வருந்தியுற்று எடுத்தனடவன்க. தபாகீ என்ற
வெடசால் - தபாகத்ழதயுழெயடதன்று டபாருள்படும்; தபாகடமன்று பாம்பினுெலுக்குப்டபயர்.
(298)

25.-கவிக்கூற்று: வீமரனச் சுமக்கும் ஆற்ைல் நாகங்கட்கு

உண்டுஎன்ைல்.

பாழியம்புயகிரிப் பாண்டேன்ைரனச்
சூழிகற்பணிக்குலஞ் சுமக்கேல்லவோ
ோழியக்குலங்களின் மன்னனல்லவனா
ஏழிருபுேனமு மினிதிவனந்துோன்.

(இ-ள்.) பாழி - வலிழமழயயுழெய, அம் - அைகிய, புய கிரி - மழலகள் தபான்ற ததாள்கழளயுழெய,
பாண்ெவன்தழன - வீமழன, சூழ் இகல் பணிகுலம் - மண்ெலமிடுந்தன்ழமயுள்ள
வலிழமழயயுழெய பாம்புகளின் கூட்ெங்கள், சுமக்க வல்லஓ - சுமத்தற்கு
வல்லழமயுழெயனதவா? (எனின்),- ஏழ் இரு புவனம்உம் இனிதின் ஏந்துவான்- பதினான்கு
உலகங்கழளயும் எளிதாகச் சுமப்பவனான ஆதிதசென், அ குலங்களின் மன்னன் அல்லன்ஓ -
அப்பாம்புக்கூட்ெங்களின் அரசனல்லதனா? (எ-று.)- ஆதலால், அழவகளும் இவழனத்
தாங்கவல்லன என்பதாம். வாழி - அழச.

வீமழனச்சுமக்கவல்ல வலிழம நாகங்கட்கு உள்ளது என்ற கருத்ழதக் கவி தாதம தழெவிழெகளால்

விளக்கினார். பாண்ெவன் - பாண்டுவின் மகன்; வெடமாழித்தத்திதாந்தநாமம். இப்டபாதுப்டபயர் -
சிறப்பாய், இங்தக வீமழன யுணர்த்திற்று. ஏழிரு புவனம் - பூதலாகம் புவர்தலாகம் சுவர்தலாகம்
மஹர்தலாகம் ஜநதலாகம் ததபாதலாகம் சத்தியதலாகம் என்ற தமதலழுலகங்களும், அதலம்
விதலம் சுதலம் தராதலம் ரஸாதலம் மஹாதலம் பாதாளம் என்ற கீதைழுலகங்களும். சர்ப்பராசனான
ஆதிதசஷன் உலகங்களின் கீழிலிருந்து அவற்ழறத் தாங்குகின்றன டனன்பது, நூற்டகாள்ழக.
கீழ்ச்டசய்யுளில், 'இவழனப் தபாகிகள் எடுத்து' என வந்ததன்கண் உண்ொன ஐயத்ழத
அகற்றுதலால், இச்டசய்யுள் - இரடப்பிைேைலாய், குளகச்டசய்யுள்களின் நடுவில் நின்ற டதன்று
உணர்க. 'பாண்டுழமந்தழன' எனவும்பாெம். (299)

26.- வீமன் முன்னினும் மிகவிைங்குதல்.

விதியினாலலாளித்தலி னுயங்கிமீைவும்
நதியினால்ேருதலி னலங்லகாண்வமனியான்
பதியினால்விைங்குலமன் பங்கயங்களும்
மதியினாற்குளிர்லநடு ோனுமாயினான்.

(இ-ள்.) விதியினால் - (முற்பிறப்பிற்டசய்த) விழனயின் பயனால், ஒளித்தலின் - (யாற்றில்

தள்ளப்பட்டு) அழுந்தியதனால், உயங்கி - வாட்ெமுற்று, மீளஉம் நதியினால் வருதலின் நலம் டகாள்
- பின்பு அந்நதியின்வழியால் மீண்டுவந்ததனால் நல்லவிளக்கத்ழதக் டகாண்ெ, தமனியான் -
உெம்ழபயுழெயவனான வீமன்,- பதியினால் விளக்கும் டமல் பங்கயங்கள்உம் - (தனது)
தழலவனான சூரியன் (மழறதலாற் குவிந்து அவன்) உதித்தலால் மலர்ந்த டமல்லிய
தாமழரமலர்களும், மதியினால் குளிர் டநடு வான்உம் ஆயினான் - (சூரியனால் டவப்பமழெந்து)
சந்திரனாற் குளர்ச்சியழெந்த டபரிய ஆகாயமும் தபால்ஆனான்; (எ-று.) - பங்கயங்கள் என்ற
பன்ழமக்குப்பயன் இல்ழல.

சூரியன்கண்ெடபாழுது தாமழர மலர்தலும் காணாதடபாழுது குவிதலுமாகிய இயல்புபற்றி,

தாமழரயாகியடபண்ணுக்குச்சூரியழனக் கணவடனன்ப. நலங்டகாள்தமனியாள்.....
வானுமாயினாள்என்றும் பாெம். (300)

27.-வீமன் உற்ைார்க்கு மகிழ்ச்சிரயயும் உைாதார்க்கு அச்சத்ரதயும்

விரைத்தல்.

வேதியர்குைேர்வில் விதுைன்வீடுமன்
ஆதியர்துரைேைந் நகருைார்கலைன்று
ஓதியசனங்களுக் குேரகநல்கினான்
ஞாதியர்கிரைக்லகலா நடுக்கநல்கிவய.

(இ-ள்.) (இத்தன்ழமயனான வீமன்),- ஞாதியர்கிழளக்கு எலாம் நடுக்கம் நல்கி - பங்காளிகளாகிய

துரிதயாதனாதியரது கூட்ெத்துக்டகல்லாம் மிக்க அச்சத்ழதக்டகாடுத்து,- தவதியர் - பிராமணர்களும்,
குரவர் - (தாயும் தழமயனும்முதலிய) டபரிதயார்களும், வில் விதுரன் வீடுமன்ஆதியர் -
வில்வித்ழதயில் ததர்ந்த விதுரன் பீஷ்மன் முதலானவர்களும், துழணவர் - (தனது) தம்பிமாராகிய
(அருச்சுனன்முதலிய) மூவரும், அ நகர் உளார்கள் - மற்றும் அந்நகரத்திலுள்ளவர்களும், என்ற ஓதிய -
என்று டசால்லப்பட்ெ, சனங்களுக்கு - சனங்களுக்டகல்லாம், உவழக நல்கினான் - மகிழ்ச்சிழயக்
டகாடுத்தான்; (எ-று.)

குரவர் என்பதற்கு - ஐம்டபருங்குரவரிற்தசர்ந்த தாயும் தழமயனும் குலகுருவும் டகாள்க.

உவழகநல்கினான் நடுக்க நல்கி - லதாரடமுைண். (301)

28- வீமன் அத்தினாபுரிவசர்ந்து தாரயத் வதற்றி ோழ்தல்.

குந்திரயமகிழுரை கூறிக்கற்பினால்
அந்திமீனரனயே ைருளின்ோழ்த்தவே
லசந்திருமகளுரை லசல்ேமாநகர்
ேந்திேன்முன்புவபால் ேைருநாளிவல.

இதுமுதல் மூன்றுகவிகள் - ஒருடதாெர்.

(இ-ள்.) இவன் - இந்த வீமன்,- டசம் திருமகள் உழற டசல்வம் மாநகர் வந்து - டசம்ழமயுழெய
இலக்குமி வசிக்கின்ற டசல்வங்கள் நிழறந்த டபரிய அத்தினாபுரிக்கு வந்து, குந்திழய மகிழ்உழர
கூறி - (தனது தாயாகிய) குந்திழயதநாக்கி (அவளுக்கு) மகிழ்ச்சிழயத்தரும் இனியவார்த்ழதகழளச்
டசால்லி, கற்பினால் அந்தி மீன் அழனயவள் அருளின் வாழ்த்த - பதிவிரதாதருமத்தால்
அருந்ததிழயடயாத்த அக்குந்திததவி அருதளாடு(தன்ழன) வாழ்த்த, முன்பு தபால் வளரும் நாளில்ஏ -
முன்தபால வளர்கின்ற காலத்திதல, - (எ-று.)- "கிருபடனன்றுளான் (29) "இவன் குருகுலருமாரழர
சிழலயும் தவலும் வாளமும் பயிற்றினான்" (30) என முடியும். (302)

29.- கிருபாசார்யனது ேைலாறு.

வகாதமன்மகன்மகன் குனிவிலாதியாம்
வமதகுபரடக்கலம் யாவும்வீலைாடம்
மாதேன்ேயிற்பயில் ேைதன்ேன்றிைல்
வகதமில்சிந்ரதயான் கிருபலனன்றுைான்.

(இ-ள்.) தகாதமகன் மகன் மகன் - தகாதமமுனிவனது குமாரனாகிய சரத்துவான் என்னும்

முனிவனதுபுத்திரன்,- குனிவில் ஆதி ஆம் - வழளக்கப்படுகின்ற வில் முதலாகிய, தம தகு
பழெக்கலம் யாஉம் - தமன்ழமமிக்க ஆயுதங்கழளடயல்லாம், வீடறாடு - மிக்க சிறப்தபாடு, அ
மாவதன்வயின் பயில் - டபருந்தவமுழெய அச்சரத்துவந்த முனிவனிெத்துக் கற்றுத்ததர்ந்த, வரதன் -
(தன்ழன தவண்டினார்க்கு) வரம் அருளத்தக்க சிறப்புழெயவனும், வல் திறல் - மிக்க
வலிழமழயயும், தகதம் இல் சிந்ழதயான் - களங்கமில்லாதமனத்ழதயு முழெயவனும் ஆகிய,
கிருபன் என்று - கிருபாசாரியடனன்று டபயர் கூறப்பட்டு, உளான் - (ஓர் அந்தணன்) உள்ளான்; (எ-று.)

தகாதமடனன்னும் முனிவனது குமாரனும், தான்பிறந்த டபாழுது அம்புகளுெதன பிறந்ததனால்

'சரத்வாந்' என்ற டபயர் டபற்றவனுமான (சரம் - அம்பு) முனிவன் இளழமயில் தவததமாதுதலினும்
வில்வித்ழத ததர்தலில் மிக்க விருப்புற்று அதில் நன்குததர்ந்து பின்பு
டபருந்தவஞ்டசய்துவருழகயில், தனது தவத்ழதக் டகடுத்தற்டபாருட்டு இந்திரனா
தலவப்பட்டுவந்த ஜாநபதீடயன்னும் ததவகன்னிழகழயக் கண்டு காமுற்றதனால்,
அவன்விருப்பத்திற்கு ஏற்ப அருகிலுள்ள நாணற்கட்ழெயில் ஓராண்மகவும் ஒருடபண்மகவும்
உண்ொயின. தனது தவநிழல குழலந்ததற்குக்கழிவிரக்கங்டகாண்ெ அம்முனிவன் உெதன அக்
குைந்ழதகழளயும் தனதுவில் அம்புகழளயும் அங்தக விட்டிட்டு அப்பாற்டசன்றான். பின்பு
தவட்ழெக்குச் டசன்ற சந்தனுமகாராஜன் கதியற்றிருந்த அக்குைந்ழதகழளக் கிருழபதயாடு
எடுத்துவந்து வளர்த்ததனால், அவர்கட்கு முழறதய கிருபடனன்றும் கிருபிடயன்றும் டபயர்கள்
உண்ொயின. பிறகு ஒருகால் அந்தச் சரத்வாடனன்ற முனிவன் அத்தினாபுரிக்குவந்து தன் மகனான
கிருபனுக்கு வில்வித்ழத முழுவழதயும் கற்பித்துக் டகாடுத்துச்டசன்றா னாதலால், கிருபன் சிறந்த
வில்லாசிரியனாய் அங்கு விளங்கின டனன வரலாறு அறிக.

டகௌதமகுலத்தார் ஆதியில் க்ஷத்திரியசம்பந்தமுழெயராதலால், க்ஷத்திரியத் தன்ழமதயாடு கூடின

பிராமணர்களா யிருந்தார்களாதலின், வில்முதலிய பழெக்கலங்கட்கு உரியராயினடரன அறிக.

30.-கிருபன் லகௌைேர்க்கும் பாண்டேர்க்கும் வில்வித்ரத பயிற்ைல்.

மற்றிேன்சந்தனு ரமந்தவனேலால்
லகாற்ைேைருள்குரு குலகுமாைரை
லேற்றிலகாள்சிரலயும்லேவ் வேலும்ோைமும்
பற்ைலர்லேருேரும் படிபயிற்றினான்.

(இ-ள்.) இவன் - இந்தக்கிருபன்,- சந்தனுழமந்தன் ஏவலால் - சந்தனுடவன்னும் அரசனது குமாரனான

வீடுமனது கட்ெழளயால், டகாற்றவர் அருள் குருகுல குமாரழர - டவற்றிழயயுழெய
(திருதராட்டிரன் பாண்டு என்ற) அரசர்கள் டபற்ற குருகுலத்துக்கு உரிய மக்களாகிய நூற்ழறவழரயும்,
டவற்றிடகாள் சிழலஉம் டவம் தவல்உம் வாளம்உம் - சயத்ழதக் டகாள்ளுகிற விற்பழெழயயும்
டகாடிய தவற்பழெழயயும் வாட்பழெழயயும், பற்றலர்டவருவரும்படி பயிற்றினான் - பழகவர்கள்
அஞ்சும்படி கற்பித்தான்; (எ-று.) (304)
 31.- வீடுமன் கிருபனினுஞ் சிைந்த ஒரு குருரே நாடுதல்.

பரிவுட னிேன்பரட பயிற்ைப் பின்னருங்

குருபதி வேலைாரு குருரேத் வதடினான்
இருைை மதிநில லேறித்த தாயினும்
பரிதிரய நயக்குமிப் பைரே ஞாலவம.

(இ-ள்.) இவன் - இந்தக்கிருபன், பிரிவுென் - அன்புெதன, பழெ பயிற்ற - ஆயுதவித்ழதழயக் கற்றுக்

டகாடுத்துவரவும், பின்னர் உம் - பின்பும், குருபதி - குருகுலத்துக்குத் தழலவனான வீடுமன், தவறு
ஒரு குருழவ ததடினான் - (இவனினுஞ் சிறந்த) தவதறாராசிரியழனத் ததடுபவனானான்; மதி -
சந்திரன், இருள் அற நிலவு எறித்தது ஆயின்உம் - இருடளாழியும்படி (தனது) ஒளிழய
வீசிவந்ததாயினும், இ பரழவ ஞாலம் - கெல்சூழ்ந்த இந்நிலவுலகம், பரிதிழய நயக்கும் -
(அச்சந்திரனினும் மிக்க டவாளிழயயுழெய) சூரியழன விரும்பு மன்தறா! (எ-று.) - இச்டசய்யுள் -
எடுத்துக்காட்டுவழம. (305)

வேறு

32.- இதுவும், அடுத்த கவியும் - துவைாைன்ேைலாறு.

பைத நாத வேத பைத்து ோச லனன்பான்

விைத வேள்வி தன்னின் வமன ரகயா லான
சுைத தாது வீழ்ந்த துவைாை கும்பந் தன்னில்
ேைத லனாருேன் ேந்தான் ேசிட்ட முனிரய லயாப்பான்.

(இ-ள்.) பரதம் - தாளவழகதயாடு சம்பந்தமுழெய, நாதம்- இழசதயாடுடபாருந்திய, தவதம் -

தவதங்கழளவல்ல, பரத்துவாசன் என்பான் - பரத்துவாச டனன்னும் முனிவன், விரதம் தவள்வி
தன்னில் - விரதானுட்ொனத்ததாடு கூடிய யாகஞ் டசய்துடகாண்டிருக்ழகயில், தமனழகயால் -
தமனழகடயன்னுந் ததவமாழதக்கண்டு காமுற்றதனால், ஆன - ஆகிய, சுரத தாது - இன்பமயமான
வீரியம், வீழ்ந்த - விைப்டபற்ற, துதராணகும்பந்தன்னில் - பதக்களவு டகாண்ெடதாரு
பாத்திரத்தினின்று, வசிட்ெமுனிழய ஒப்பான் வரதன் ஒருவன் வந்தான் - வசிஷ்ெமகாமுனிழயப்
தபான்ற ஒரு முனிவன் ததான்றினான்; (எ-று.)

அங்கிரஸ் என்னும் முனிவனது குலத்தில் ததான்றிய பரத்துவாசமாகாருஷி கங்ழகத்தழலப்பில்

யாகஞ்டசய்துடகாண்டிருக்ழகயில் அங்கு நீராெவந்த ஒருததவமாதின் கட்ெைழகக் கண்டு
காதல்டகாண்டு டநகிழ்ந்து உருக, அவனது விருப்பத்தால் ஒருதுதராண கலசத்திலிருந்து ஒருகுமாரன்
பிறந்தான்; அவனுக்குத் துதராணடனன்று டபயராயிற்று என்று அறிக. அந்தத் ததவமாதின் டபயர்
கிருதாசி என்ற வெநூல்கூறும். பரதநாததவத பரத்வாஜன், வ்ரதம், தமநகா, ஸு்ூரததாது,
த்தராணகும்பம், வரதன்,வசிஷ்ெமுநி - வெடசாற்கள். பரதடமன்ற நாட்டியசாஸ்திரத்தின் டபயர் -
இங்தக இலக்கழணயாய், நாட்டியத்தின் அங்கமான தாளத்ழதத் குறித்தது. தவதம் - உதாத்தம்
முதலிய நால்வழக சுவரத்ததாடு கூடியிருத்ததலயன்றி 'தவத கீதம், 'ஸாமகாநம்' என்றபடி மற்றும்
இழச வழகக்கும் உரியதாய் நிற்றலால், 'நாததவதம்' எனப்பட்ெது. பரத்வாஜன்என்ற டபயருக்கு -
பிரழசகழளப் பாதுகாப்பவ டனன்று டபாருள் கூறுவர்; பரத் - பரிப்பவன், வாஜம் - ஜனம்.
துதராணம் - இரண்டு மரக்கால். வசிஷ்ென் என்பதற்கு - (இந்திரியங்கழள) வசப்படுத்தியவ
டனன்பது உற்பத்தி யருத்தம். முநி - மநநசீலன்: எப்டபாழுதுங் கெவுழளத் தியானஞ் டசய்பவன்.
தமனழகயான் டமலிந்து என்றும் பாெம்.

இதுமுதற் பதினாறு கவிகள் - எல்லாச்சீரும் மாச்சீர்களாய்வந்த கழிடநடிலடிநான்கு டகாண்ெ

அறுசீராசிரிய விருத்தங்கள். (306)

33. ஈவைழ்விஞ்ரசத்திைனு மீன்வைான்ைன்பாலலய்தி

நீவைல ன்னயாவு நிரைந்தவகள்விலநஞ்சன்
பாவைல ண்ணும்பரடகள் பைசுைாமன்ைன்பால்
ஓவைழ்பகலினுலகுக் லகாருேலனன்னக்கற்ைான்.

(இ-ள்.)(அந்தத்துதராணன்),- ஈர் ஏழ் விஞ்ழச திறன்உம் - பதினான்கு வித்ழதகளின் வழககழளயும்,

ஈன்தறான் தன்பால்எய்தி (தனது) தந்ழதயான பரத்துவாச முனிவரிெத்திதல டபற்று [கற்றறிந்து], நீர்
ஏழ்என்ன தகள்வி யாஉம் நிழறந்தடநஞ்சன - ஏழு கெல்தபால நூற்தகள்விக டளல்லாம் நிரம்பின
மனத்ழதயுழெயவனாய், பரசுராமன் தன்பால் - பரசுராமனிெத்தில், பார் ஏழ் எண்ணும் பழெகள் -
ஏழுலகத்தாரும் மதிக்கத்தக்க அஸ்திரங்கழள, ஓர் ஏழ் பகலின் - ஏழுநாளிதல, உலகுக்கு ஒருவன்
என்ன கற்றான் - உலகத்திற்கு (இவன்) ஒருவதனடயன்று டசால்லும்படி பயின்று ததர்ந்தான்; (எ-று.)

இந்தத்துதராணன் அக்நிதவசடனன்னும் முனிவனிெத்தும் பழெக்கலந் ததர்ந்தன டனன்பது, தமல்

38-ஆங் கவியில் விளங்கும். ("இழெயிருவழகதயா ரல்லது நாடிற், பழெவழக டபறாஅடரன்
மனார்புலவர்" என்ற டதால்காப்பியச்சூத்திரத்தின் உழரயில் 'நாடின் என்பதனால் ஒருசார்
அந்தணரும் பழெக்கு உரியடரன்பது டகாள்க: அவர் இயமதங்கியாரும், துதராணனும், கிருபனும்
முதலாயினாடரனக் டகாள்க' என்றது காண்க. பதினான்கு வித்ழதகள் - ருக் யசுஸ் சாமம் அதர்வணம்
என்ற தவதம் நான்கு, சிழஷ வியாகரணம் சந்தஸ் நிருக்தம் தசாதிெம் கல்பம் என்ற தவதாங்கம் ஆறு,
மீமாம்ழச தர்க்கம் புராணம் தர்மசாஸ்திரம் என்ற உபாங்கம் நான்கு என இழவ. விஞ்ழச = வித்யா:
வெடசால் - பரசுராமன் - தகாொலிழய ஆயுதமாகவுழெய இராமன். ராமடனன்ற வெடமாழி -
(தனது குணஞ் டசயல்களால் உலகத்ழதக்) களிப்பிப்பவ டனன்று காரணப்டபாருள்படும்.
வில்ழலயும் கலப்ழபயும் ஆயுதமாகவுழெய தசரதராம பலராமர்களினும் தவறுபாடு விளங்கப்
பரசுராமடனன்று டபயர்டபற்ற இவன், விஷ்ணுவின் ஆறாம் அவதாரம்; ஜமதக்னி முனிவனது
குமாரன்: மூவுலழகயும் டவன்ற இராவணழனச் சயித்திட்ெ கார்த்தவீரியார்ச்சுனழனக் டகான்றவன்;
உலகத்துச் டசருக்குக்டகாண்ெ அரசர்பலழரயும் அழித்டதாழித்தவன். (307)

34.- வீடுமன் துவைாைரன ேைேர த்தல்.

லேற்பின்ேலியதிண்வடாள் வேந்தவனவுந்தூதால்
அற்பின்மிக்கசிந்ரத யைஞ்சான்லமாழியவ்ோசான்
கற்பின்பன்னிவயாடுங் ரகயின்மதரலவயாடும்
லபாற்பினமைாேதிவய வபாலுநகரிபுக்கான்.

(இ-ள்.) அற்பின் மிக்க சிந்ழத - அன்பினால் நிழறந்த மனத்ழதயும், அறம் சால் டமாழி -
தருமம்நிழறந்த டசால்ழலயுமுழெய, அ ஆசான் - அந்தத் துதராணாசாரியன், டவற்பின்வலிய திண்
ததாள்தவந்தன் ஏதும் தூதால் - மழலயினும் மிகவலிய ததாள்கழளயுழெய வீடுமராசன் அனுப்பின
தூதனால்,- கற்பின் பன்னிதயாடுஉம் - கற்ழபயுழெய தன் மழனவியாளுெனும், ழகயின்
மதழலதயாடுஉம்- சிறுழமழயயுழெய குைந்ழததயாடும், டபாற்பின் அமராவதிஏ தபாலும் நகரி
புக்கான் - அைகினால் அமராவதி நகரத்ழததய தபான்ற அஸ்திநாபுரிழய அழெந்தான்; (எ-று.)

இச்டசய்யுள், கீழ் முப்பத்ததாராஞ்டசய்யுதளாடு கழதத் டதாெர்புழெயதாதலால் இங்தக 'தவந்தன்'

என்ற டபாதுப் டபயர் - வீடுமழனக்குறித்தது. துதராணன்மழனவி கிருபி; மதழல அசுவத்தாமன்.
ழக - சிறுழம தமலது: ழகயின் மதழல - சிறுவன்: தமல் 42, 59- ஆம் பாெல்கழளயூன்றிப்பார்த்தால்,
ழகயின் மதழல - ழகக்குைந்ழத டயன்றல் டபாருந்தாழம புலப்படும்.
குருகுலகுமாரர்கழளப்பின்னும் பயிற்றுவித்தற்டபாருட்டுத் துதராணழன வீடுமன் வரவழைக்க
தவணுடமன்று விரும்பியதபாது, அந்தத்துதராணன் தாதன அத்தினாபுரிழயச்தசர்ந்தாடனன்று
பிறநூல்கள் கூறும். ஆசான், பன்னி = ஆசார்யன், பத்நீ: வெடசாற்கள். டபாற்பு - டபான் பு
எனப்பகுதியும் விகுதியுமாகப் பிரிந்து, டபான்னின் தன்ழமடயனக் காரணப்டபாருள்படும்.
அமராவதீ என்பதற்கு - ததவர்கழளத் தன்னிெத்தில் உழெயடதன்பது ஏதுப்டபாருள்; இது,
சுவர்க்கதலாகத்து இராசதானி. (308)

35.- வீடுமன் துவைாைரன எதிர்லகாண்டு உபசரித்தல்.

ேந்தான்ேைதலனனலு மந்தாகினியாண்ரமந்தன்
ரபந்தாைரசயலேதிர்வபாய்ப் பணிந்துபூரசபண்ணிச்
சிந்தாசனத்வதாலடாக்குஞ் சிங்காசனத்திவனற்றி
எந்தாய்ேைநீயடிவய லனன்னதேத்வதலனன்ைான்.
(இ-ள்.) வரதன் வந்தான் எனலும் - துதராணாசாரியன் வந்தா டனன்று (தூதர்) டசால்ல
அறிந்தவுெதன,- மந்தாகினியாள் ழமந்தன் - கங்காததவியினது குமாரனான வீடுமன், ழபந் தார்
அழசய எதிர்தபாய் - பசுழமயான (தனது) பூமாழல அழசய எதிர் டகாண்டு டசன்று, பணிந்து -
வணங்கி, சிந்தாசனத்ததாடு ஒக்கும் சிங்காசனத்தின் ஏற்றி - (தனது) மனமாகிய ஆசனத்ததாடு
ஒத்தடதாரு சிங்காசனத்திதல (அவழன) எழுந்தருளப்பண்ணி, பூழச பண்ணி - பூசித்து,- எந்தாய் -
சுவாமி! நீ வர -நீ (இங்தக) எழுந்தருளுதற்கு, அடிதயன் என்ன தவத்ததன் - நான் என்ன தவஞ்
டசய்திருந்தததனா!' என்றான் - என்று (உபசாரடமாழி) கூறினான்; (எ-று.)

வீடுமன் துதராணழன வில்வித்ழதயில் மிகச்சிறந்தவடனன்று நன்கு மதித்துஎப்டபாழுதுஞ்

தனதுமனத்தில் நீங்காது ழவத்திருந்தனன் என்பதுபற்றி, அவ்வீடுமன் துதராணனுக்குச் சமர்ப்பித்த
சிங்காதனத்துக்கு அவன் மனமாகிய ஆசனத்ழத உவழமகூறினார். இதுவழரயிலுந் தன்மனத்தில்
ழவத்திருந்தது தபால, அப்டபாழுது சிங்காசனத்தில் ழவத்தன டனன்க. ததவதலாகத்திலுள்ள
கங்ழகக்கு மந்தாகினிடயன்றும், பூதலாகத்தில் வந்ததற்குக் கங்ழகடயன்றும், கீழுலகத்திற்
பாய்வதற்குப் தபாகவதி டயன்றும் டபயடரன அறிக. (309)

36.-துவைாைன் வீடுமனுக்கு ோழ்த்துக் கூைல்.

மூசிேண்டுலமாய்க்கும் முருகார்லசவ்விமாரல
ோசிமான்வைர்லேம்வபார் மன்னர்மன்னன்ைன்ரன
ஏசில்கடவுள்ோய்ரம யிருக்காலலண்ணில்வகாடி
ஆசியன்பாவலாதி யருள்லசய்திருந்தபின்னர்.

இதுவும் அடுத்த கவியும்-குளகம். (இ-ள்.) வண்டு மூசி டமாய்க்கும் - வண்டுகள் டநருங்கி

டமாய்க்கப்டபற்ற, முருகு ஆர் டசவ்வி மாழல - ததன்நிழறந்த அைகிய பூமாழலழயத்தரித்த, வாசி
மான் ததர் டவம் தபார் மன்னர்மன்னன் தன்ழன - குதிழரயாகிய விலங்குபூண்ெ
ததழரயுழெயவனும் டகாடிய தபாழரச் டசய்யவல்லவனும் அரசர்கட்கு அரசனாகிய வீடுமழன, ஏசு
இல் கெவுள் வாய்ழம இருக்கால் - குற்றமில்லாத டதய்வத்தன்ழமழயயுழெய
சத்தியமானதவதமந்திரங்கழளக் டகாண்டு, எண் இல் தகாடி ஆசி அன்பால் ஓதி அருள் டசய்து -
அளவற்ற தகாடிக்கணக்கான ஆசீர்வாதங்கழள அன்தபாடு டசால்லி அனுக்கிரகித்து, இருந்தபின்னர்
- வீற்றிருந்தபின்பு,- (எ-று.)-"தவதமுனிவன் . . . புன்ழம டமாழிடயன்றுழரப்பான்" என வருங்
கவிதயாடு முடியும்.

வாஜிஎன்ற வெடசால் திரிந்துவந்தது. வாசிமான் - இருடபயடராட்டு. ஆசிஸ் என்ற வெடசால்,

ஆசிடயன விகாரப்பட்ெது. (310)
 37.-இதுமுதல் ஒன்பது கவிகள் - ஒருலதாடர்: துருபதன்
லசய்திரயத் துவைாைன் வீடுமனுக்குக் கூைல்.

வேதமுனிேனிருந்த வேத்துமுனிரயவநாக்கிப்
பூதந்தன்னினிகழ்ந்த புன்ரமலமாழிலயான்றுரைப்பான்
ஏதலமய்லபற்ைரனய யாகவசனலனன்பான்
வபாதமில்லாலனன்பாற் பூட்டுநண்புபூண்டான்.

(இ-ள்.) தவதம் முனிவன் - தவதம்வல்ல அந்தணனாகிய துதராணன், இருந்த தவந்து முனிழய

தநாக்கி - (தனது) அருகிலிருந்த ராசருஷியான வீடுமழனதநாக்கி, பூதந்தன்னில் நிகழ்ந்த புன்ழம
டமாழி ஒன்று உழரப்பான் - கழிந்தகாலத்தில் நெந்த எளிழமழயப் புலப்படுத்தும் ஒருடசால்ழலச்
டசால்பவனானான்:- ஏதம் டமய் டபற்று அழனய - தீழமதாதன ஒருவடிவ டமடுத்தாற் தபான்ற,
யாகதசனன் என்பான் - யாகதசன டனன்னும் டபயரினனான, தபாதம் இல்லான் - அறிவில்லாதவன்,
என்பால் - என்னிெத்தில், பூட்டும் நண்பு பூண்ொன் - டதாெர்ழபயுண்ொக்கும்
நட்ழபப்டபாருந்தினான்;

யாகதசனன் - பாஞ்சாலததசத்து அரசன்: துருபதடனன்னும் மறுடபயருழெயவன்; தசாமகனது

மகனான பிருஷதடனன்பவனது குமாரன். பரத்துவாசமகாமுனிவனும் பிருஷதமகாராஜனு
ஒருவர்க்டகாருவர் மனங்கலந்த நண்பராதலால், பரத்துவாசகுமாரனான துதராணனிெத்துப் பிருஷத
குமாரனான துருபதன் இளழமயில் நண்புடகாண்டிருந்தாடனன அறிக. (311)

38. யானுமேனுமுரையா லிரைவயாமானலேல்ரலப்

பானுநிகர்லதால்லங்கி வேசன்பாதம்பணிந்து
ோனுமண்ணும்வியக்க மைலேம்பரடகள்கற்றுத்
தானும்ேல்லனாகித் தன்வபாலலன்ரனரேத்தான்.

(இ-ள்.) யான்உம் அவன்உம் - நானும் அந்த யாகதசனனும், இழளதயாம் ஆன எல்ழல -

இளழமப்பருவமுழெதயாமா யிருந்தகாலத்தில், பானு நிகர் டதால் அங்கிதவசன் பாதம் பணிந்து -
(பிரமததஜசினால்) சூரியன்தபால விளங்குகின்றபழைய அக்கினிதவசடனன்னும் முனிவனது
திருவடிகழள வணங்கி, வான்உம் மண்உம் வியக்க - விண்ணுலகத்ததாரும் மண்ணுலகத்ததாரும்
கண்டு அதிசயிக்கும்படி, மறம் டவம் பழெகள்- வலிழமழயயுழெய டகாடிய பழெக்கலங்கழள,
முழறயால் - முழறழமப்படி, கற்று - பயின்றுவர,- (அவ்யாகதசனன்), தான்உம் வல்லன் ஆகி -
(என்ழனப்தபாலதவ) தானும் வல்லவனாய், தன்தபால் என்ழன ழவத்தான் - (இராசகுமாரனாகிய)
தன்ழனப் தபாலதவ (எளியவனாகிய) என்ழனயும் பாவித்தான்; (எ-று.)
அங்கிதவசன் - வெடமாழித்திரிபு; இவன் அக்கினியினின்று பிறந்தவ டனன்றும், பரத்துவாச
முனிவனிெமிருந்து ஆக்தநயாஸ்திரம் டபற்றுப் பின்பு அந்த அஸ்திரத்ழதத் துதராணனுக்குக்
டகாடுத்தன டனன்றும்வெநூலால் விளங்கும், 'டசால்லங்கிதவசன்,' 'மழறடவம்பழெகள்' என்றும்
பாெம். (312)

39. பின்ரனயிைவும்பகலும் பிரிவயமாகித்திரியத்

தன்ரனயரடந்தநண்பின் ைகோன்மிகோதரியா
என்ரனோனலமய்தி யாவனயிரைேனானால்
உன்ரனயாைரேப்வப னுலகிற்பாதிலயன்ைான்.

(இ-ள்.) பின்ழன - பின்பு, இரவுஉம் பகல்உம் - எப்டபாழுதும்' பிரிதயம் ஆகி திரிய - (நாங்கள்
ஒருவழரடயாருவர்) பிரியாதவர்களாய் ஒழுக,- (அவ்யாகதசனன்), தன்ழன அழெந்த நண்பின்
தகவால் - தன்ழன (நான்) அழெந்த சிதநகத்தின் விதசெத்தால், மிக ஆதரியா - (என்னிெத்து) மிகவும்
அன்புடகாண்டு, (என்ழனதநாக்கி), 'என் ஐ வானம்எய்தி - என்தந்ழத சுவர்க்கமழெய [இறந்த பின்பு],
யான்ஏ இழறவன் ஆனால் - நாதன அரசனானால், (அப்டபாழுது), உலகில் பாதி ஆள உன்ழன
ழவப்தபன் - (எனது) நாட்டிற் பாதிழய (நீ) அரசாளும்படி உன்ழன அரசனாக்கிழவப்தபன்,'
என்றான் - என்று டசான்னான்; (எ -று.)

40. நன்றுநன்றுன்ோய்ரம நன்ைாநண்புக்கினியாய்

என்றுவபாந்துநானு மியன்ைதேத்தினிருந்வதன்
லேன்றுலகாண்டபுவிரய வேந்தன்மகவுக்களித்துச்
லசன்றுோனம்புகுந்தான் சிறுேன்ைரலேனானான்.

(இ-ள்.) (அப்டபாழுது), நானும்-, (அவழனதநாக்கி) 'நன்று ஆம் நண்புக்கு இனியாய் - நல்லதான

சிதனகத்திற்கு இனியவதன! உன் வாய்ழம நன்று நன்று - உன்வார்த்ழத நல்லது நல்லது!' என்று -
என்று (உபசாரடமாழி) கூறி, (பின்பு), தபாந்து - (குருவினிெத்ழத விட்டுத் தனிதய) டசன்று, இயன்ற
தவத்தின் இருந்ததன் - (எனதுசாதிக்குப்) டபாருந்தின தவத்ழதச் டசய்தலில் இருந்து விட்தென்:
தவந்தன் - (யாகதசனனுழெய தந்ழதயான) பிருஷதமகாராசன், டவன்று டகாண்ெ புவிழய-
(பழகவழர) டவன்ற அரசாண்டுவந்த இராச்சியத்ழத, மகவுக்கு அளித்து - (தன்) மகனுக்குக்
டகாடுத்து, டசன்று வானம் புகுந்தான் - இறந்து சுவர்க்கத்ழத யழெந்தான்: (ஆகதவ), சிறுவன்
தழலவன் ஆனான் - யாகதசனன் அரசனானான்; (எ-று.)- சிறுவடனன்றது, அவனது இளழமதயாடு
இழிகுணத்ழதயும் உணர்த்தும். (314)
41. தனத்திலாரசயின்றித் தேவமதனலமன்லைண்ணி
ேனத்திலுண்டிலகாண்வட மகிழ்வுற்லைாருசார்ரேகிச்
சனத்திலருைாலில்ோழ் தருமந்தேைாேண்ைம்
இனத்தின்மிக்ககிருபற் கிரையாளிேரைவேட்வடன்.

(இ-ள்.) தனத்தில் ஆழச இன்றி - டசல்வத்தினிெத்து ஆழச இல்லாமல், தவம்ஏ தனம் என்று எண்ணி -
தவத்ழததய டசல்வடமன்று நிழனத்து, வனத்தில் உண்டி டகாண்தெ - காட்டிற்கிழெக்கிற
உணவுகழள உட்டகாண்தெ, மகிழ்உற்று - திருப்தியழெந்து, ஒருசார் ழவகி - (அக்காட்டில்)
ஓரிெத்திலிருந்து, சனத்தில் அருளால் - சனங்களிெத்தில் நிகழ்ந்த கருழணயினால், இல் வாழ் தருமம்
தவறா வண்ணம் - இல்லறவாழ்க்ழக தவறாதபடி, இனத்தில் மிக்க கிருபற்கு இழளயாள் இவழள
தவட்தென் - குலத்திற் சிறந்த கிருபனது தங்ழகயாகிய இவழள விவாகஞ் டசய்து டகாண்தென்; (எ-
று.)

பிரமசாரி வாநப்பிரஸ்தன் ஸந்யாஸீ என்ற மற்ழற மூன்று ஆச்சிரமத்தார்க்கும், கதியற்றவர் ஏழைகள்

முதலானவர்களுக்கும் உணவு இெம் முதலிய தவண்டுவன டகாடுத்து உதவுதற்கு உரிழம
கிருகத்தாச்சிரமத்தினர்க்தக இருக்கின்றழமழயக்கருதி அதனிமித்தம் இல்வாழ்க்ழக
பூண்தெடனன்பான், 'சனத்திலருளால்' என்றான். "துறந்தார்க்குத் துப்புரவு தவண்டி மறந்தார்டகால்,
மற்ழறயவர்கள் தவம்" என்ற குறழள தநாக்குக. (315)

42. கந்தமகரேயீன்ை காைகண்டனருைால்

ேந்தமகவிம்மகவும் ேறுரமேைைேைர்ந்தான்
இந்தமகவுரமயாண் டிைரமயறியாலதனலால்
தந்தமகரேவநாக்கித் தாயும்லபருகத்தைர்ந்தாள்.

(இ-ள்.) இ மகவுஉம் - இந்தக் குைந்ழதயும், கந்தன் மகழவ ஈன்ற காள கண்ென் அருளால் வந்த மகவு
- முருகக்கெவுளாகிய ழமந்தழனப் டபற்ற சிவபிரானது கருழணயினாற் பிறந்த குைந்ழத: இந்த
மகவுஉம் - இக்குமாரனும், வறுழம வளர - தரித்திரம் அதிகப்பெ, ஐ ஆண்டு - ஐந்து பிராயமளவும்,
இளழம அறியாது - இளழமப் பருவத்துக்கு உரிய யாததாரின்பத்ழதயும் அறியாமதல, வளர்ந்தான்-:
எனலால் - இக்காரணத்தால், தந்த மகழவ தநாக்கி தாய் உம் டபருக தளர்ந்தாள்- (தான்) வளர்த்துவந்த
பிள்ழளழயப் பார்த்துத் தாயும்மிகவருந்தினாள்;(எ-று.)

குைந்ழதப்பருவத்துக்கு இன்றியழமயாத பசுவின்பால் முதலிய. நுகர்ச்சிடயான்ழறயும்

அறியாடனன்பதுபெ 'இளழமயறியாது வளர்ந்தான்' என்றது. இளழம - அப்பருவத்து நுகர்ச்சிக்குப்
பண்பாகுடபயர். காளகண்ென் - வெடசால்: (விெமுண்ெதனாற்) கறுத்த கழுத்ழதயுழெயவன்.
மூன்றாமடியில் 'இன்ழமயறியாது' என்றும் பாெம்.
துதராணன் மழனவியாகிய கிருபியின் கட்ெைழகக்தகட்டும் ஒரு கால் கண்டும் அவளிெம்
மிகக்காமுற்ற சிவபிரானது அருளினால் ஒரு குதிழரயினிெமாக ஒரு ஆண்குைந்ழத
ததான்றிற்டறன்றும், அதன்டபயர் அசுவத்தாமடனன்றும் அறிக. துதராணனுக்குக் கிருபியினிெம்
சிவாமிசமாகப்பிறந்த பிள்ழள அசுவத்தாமடனன்றும் நூற்டகாள்ழக உண்டு. கந்தன் + மகவு=
கந்தமகவு: "சிலவிகாரமாமுயர்திழண." கந்தன் - ஸ்கந்தடனன்ற வெடசால்லின் திரிபு: இதற்கு -
(பழகக்கெழல) வற்றச்டசய்பவ டனன்றும், உமாததவியினாற் தசர்க்கப்பட்ெவடனன்றும்,
பிறவாறும் டபாருள் உழரக்கப்படும்: சூரபதுமன் முதலிய அசுரர்கள் டசய்துவந்த
உபத்திரவங்கழளப் டபாறுக்க மாட்ொத ததவர்கள் முதலிதயாரது தவண்டுதகாளால்
அவ்வசுரர்கழள அழிக்கும்டபாருட்டுச் சிவபிரான் தனது அமிசமாகக் குமாரக்கெவுழளத்
ததாற்றுவித்தன டனன அறிக. தருதல் -வளர்த்தற்டபாருளதாயிற்று. (316)

43. மாவின்பாவலயன்றி மைபுக்குரியரமந்தன்

ஆவின்பால்கண்டறியா னதனால்ேருந்தியந்தக்
வகாவின்பாலலய்துதலுங் வகாமான்யார்நீலயன்ன
நாவின்பாலானடுங்கி நானுன்னண்பலனன்வைன்.

(இ-ள்.) மரபுக்கு உரிய ழமந்தன் - (எனது) வமிசத்துக்கு உரிய அப்புதல்வன், மாவின் பால்ஏ அன்றி -
மாப்பாழலதய யல்லாமல், ஆவின் பால் கண்டு அறியான் - பசுவின்பாழலக் கண்டும் அறியான்:
அதனால் - அந்தக்காரணத்தால், (நான்), வருந்தி - மனம்வருந்தி, அந்த தகாவின்பால் எய்துதலும் -
(ஒருபசுப்டபற்றுவரக்கருதி) அந்த யாகதசனராசனிெத்திற் டசன்றவளவிதல, தகாமான் - அவ் வரசன்,
யார் நீ என்ன - 'நீ யார்?' என்று (முகமறியாதவன் தபால என்ழன) வினவ,- (அதுதகட்ெவுெதன),
நடுங்கி - மிகக்கூசி, நாவின் பாலால் நான் உன் நண்பன் என்தறன்- (எனது) வாயால் 'நான் உன்
சிதநகிதன்' என்று டசான்தனன்; (எ-று.)

மாவின்பால் - மாழவக் கழரத்துக் காய்ச்சிப் பால்தபாலச் டசய்த உணவு; ஒருவழகக் கஞ்சி:

முதனூலிலும் 'பிஷ்ெரஸம்' என்தற கூறப்பட்டிருக்கின்றது. 'நாவின்பாலால்' எனதவண்ொது
கூறியது, என் நா இங்ஙன் எளிழம கூறுதற்கு உரியதன் டறனற்கு: இனி, நாவின்பாலால் நடுங்கி
எனஎடுத்து, இங்ஙன் தபசின அவனது நாவின் டசயலால் யான் நடுங்கி டயனவுமாம். (317)

44. மன்னன்யானீமுனிேன் மைபாலலனக்குமுனக்கும்

என்னநண்புண்லடன்ன வேசிநரகலசய்திகழ்ந்தான்
அன்னதுருபன்ைன்ரன யரேயிலைசர்வகட்பச்
லசான்னோய்ரமநீவய வசார்ந்தாயாவனாவசாவைன்.
 இதுவும் அடுத்த கவியும் - குளகம்

(இ - ள்.) (அதுதகட்டு அந்தயாகதசனன் என்ழன தநாக்கி). 'மரபால் - சாதியினால், மன்னன் யான் -

நாதனா அரசன்: நீ முனிவன் - நீதயா அந்தணன்: எனக்குஉம் உனக்குஉம் என்ன நண்புஉண்டு -
எனக்கும் உனக்கும் என்னசிதநகம் இருக்கிறது?' என்ன - என்றுடசால்லி, ஏசி - பழித்து, நழக டசய்து -
சிரித்துப் பரிகாசம் பண்ணி, இகழ்ந்தான் - அலட்சியஞ் டசய்தான்: அன்ன துருபதன் தன்ழன - அந்தத்
துருபதராசழன தநாக்கி, (நான்), அழவயில் அரசர் தகட்ப - அவன் சழபயிலுள்ள அரசர்கடளல்லாங்
தகட்கும்படி, 'டசான்ன வாய்ழம நீஏ தசர்ந்தாய் - டசான்னவார்த்ழதழய நீதய தவறினாய்: யான்ஓ
தசாதரன் - நாதனா தவதறன்; (எ-று.) - இச்டசய்யுளில் 'துருபன் தன்ழன' என்பதும், 'தகட்ப' என்பதும்,
அடுத்த டசய்யுளில் வரும் 'என்தறன்' என்னும் முற்ழறக் டகாள்ளும்.

நீ முன்பு எனக்குப் பாதியரசுடகாடுப்பதாக வாக்குத்தத்தஞ் டசய்தழதத் தவறிழனதய யாயினும்,

நான் இப்டபாழுது உன் விஷயமாகச் டசால்லும் சபதத்ழதத் தவறாது நிழறதவற்றுதவன் என்பது,
ஈற்றடியின் கருத்து: துருபதடனன்பது, யாகதசனனுக்கு வைங்கும் தவடறாருடபயர். துருபன் =
துருபதன்: விகாரம். ஏ - பிரிநிழல. ஓ - டதரிநிழல. 'அன்ன நிருபன்' எனவும் பாெம்.
(318)

45. புகன்ைபடிநீயாளும் புவியும்பாதிலகாள்வேன்

இகன்ைசமரிலுன்ரன யிைதத்துடவனகேர்வேன்
அகன்ைலமய்ம்ரமயுரடயா யறிதிலயன்வைலனன்று
சுகன்ைன்ஞானம்லபற்ை துவைாைன்லசால்லக்வகட்டான்.

(இ -ள்.) அகன்ற டமய்ம்ழம உழெயாய் - நீங்கின உண்ழம யுழெயவதன! புகன்ற படி- (நீ முன்பு
எனக்குச்) டசான்னபடி, நீ ஆளும் புவிஉம் பாதி டகாள்தவன் - நீ அரசாளும் நாட்டிலும் பாதிழயக்
ழகக்டகாள்தவன்: (அன்றியும்), இகன்ற சமரில் - பழகழம டகாண்டுடசய்யும் தபாரில், உன்ழன
இரதத்துெதன கவர்தவன் - உன்ழனத் ததர்க்காலுெதன கட்டிக் ழகக்டகாள்தவன்; அறிதி - (இதழன)
அறிவாய், என்தறன் - என்று டசால்லிச் சபதஞ்டசய்ததன், என்று-, சுகன்தன் ஞானம் டபற்ற
துதராணன் டசால்ல - சுகமுனிவனுக்குஉள்ள தத்துவ ஞானம்தபான்ற
தத்துவஞானத்ழதப்டபற்றவனான துதராணாசாரியன் டசால்ல, தகட்ொன் ;(எ-று.)

அகன்றடமய்ம்ழமயுழெயாய் என்றது, வெடமாழிநழெ; சத்தியத்ழத விட்ெவதன டயன்று கருத்து.

துதராணன் தன் வரலாறு கூறும்முகத்தால், தான் அந்நகரியிலிருக்க உென்பட்ெழதக்
குறிப்பித்தாடனன்க. சுகன் - வியாசமுனிவனது புத்திரன்:
அவ்வியாசபகவானின்தமம்பட்ெழவராக்கியத்ழதயும் உண்ழமயுணர்ழவயும் உழெயவன்;
பகவானது அமிசமானவன்; பரமபாகவதர்களில் ஒருவன்; சுகப்பிரஹ்மடமன்று சிறப்பித்துக்
கூறப்படுபவன். "சுகனிகர் துதராணடனாடு" என்பார், தமற்பதின்மூன்றாம்தபார்ச் சருக்கத்திலும்.

46.-லகௌைே பாண்டேரை வீடுமன் துவைாைனிடம்

ஒப்பித்தல்.

வகட்டேைசனர க்கக் கிருபனுடன்ேந்திரைஞ்சும்

பூட்டுேரிவிற்ைடக்ரகப் புதல்ேர்புதல்ேர்தம்ரமக்
காட்டிநீவயயிேரைக் கடிதிற்பரடரமக்கல்வி
மூட்டிநின்ேஞ்சினமு முடித்திலயன்றுலமாழிந்தான்.

(இ - ள்.) தகட்ெ - (இங்ஙனந் துதராணன் டசால்லக்) தகட்ெ, அரசன் - வீடுமன், அழைக்க -

வரவழைத்ததனால், கிருபனுென் வந்து இழறஞ்சும் - (ஆசிரியனாகிய) கிருபாசாரியனுெதன வந்து
வணங்கின, பூட்டு வரி வில் தெ ழக புதல்வர் புதல்வர்தம்ழம - நாதணற்றிய கட்ெழமந்த
வில்ழலதயந்திய டபரிய ழகழயயுழெய தனது தபரப்பிள்ழளகழள, காட்டி - (அவ்வீடுமன்
துதராணனுக்குக்) காண்பித்து, 'நீதயஇவழர கடிதில் பழெழம கல்வி மூட்டி - (இனி) நீதய
இவர்களுக்கு விழரவில் ஆயுதவித்ழதழயக் கற்றுக் டகாடுத்து, நின் வஞ்சினம்உம் முடித்தி -
(இவர்கழளக்டகாண்டு) உன்சபதத்ழதயும் முடித்துக்டகாள்வாய்,' என்று டமாழிந்தான் - என்ற
டசான்னான்; (எ-று.)

புதல்வர் புதல்வர் - தன் தம்பியாகிய விசித்திரவீரியனது குமாரர்களாகிய திருதராட்டிரன்

பாண்டுஎன்பவரது புத்திரர்கள். பழெழம, 'ழம' - பகுதிப்டபாருள் விகுதியாம். வஞ்சினம் -
துருபதனரசிற் பாதிடகாள்ளலும், அவழன உயிதராடு கட்டிக்டகாணர்தலும்.

47.-அைசர்க்கு உரிய ேரிரசகரை வீடுமன் துவைாைனுக்கு அளித்தல்.

முனிநீ ரயயா விதற்கு முன்ன மின்று முதலா

இனியிவ் வுலகுக் கைசா லயம்மி லலாருே னாகிக்
குனிவில் ேலியா லமருங் வகாடி லயன்று லகாடுத்தான்
பனிலேண் குரடயு நிருபற் குரிய ேரிரச பலவும்.

(இ-ள்.) 'ஐயா - சுவாமீ! இதற்கு முன்னம் முனி நீ - இதற்கு முன்பு நீ அந்தணன்: இன்று முதல் ஆ -
இன்ழறத்தினம் முதற்டகாண்டு, இனி - இனிதமல், (நீ), இ உலகுக்கு அரசு ஆய் - இந்த
இராச்சியத்துக்குத் தழலவனாய், எம்மில் ஒருவன் ஆகி - எங்களில் ஒருத்தனாய், குனி வில் வலியால்
அமர்உம் தகாடி - வழளந்தவில்லின் வலிழமயாற் தபார்டசய்தழலயும் தமற்டகாள்வாய்,' என்று -
என்று டசால்லி, (வீடுமன் துதராணனுக்கு), பனி டவள்குழெஉம் - குளிர்ச்சி தரும் டவண்டகாற்ழறக்
குழெழயயும், நிருபற்கு உரிய வரிழச பல உம் - (மற்றும்) அரசர்க்கு உரிய பல சிறப்புச்
சின்னங்கழளயும், டகாடுத்தான்-; (எ-று.)

'மாணாக்கரது உழெழம டயல்லாம் குருவுக்கு உரியன' என்ற கருத்தால், 'இவ்வுலகுக்கு அரசாய்'

என்றான். 'குருகுலத்தவர்க்கு இராச்சியம் முதலிய டசல்வம் எவ்வளவு உண்தொ அவ்வளவுக்கும்
நீதய அரசன்' என்று வீடுமன் துதராணனுக்கு உபசாரடமாழிகூறினதாக முதனூல் கூறுவழதயும்
உணர்க. வரிழச பல - ததர், டகாடி விருது, கைல் முதலியன. "பழெயுங்டகாடியும் குழெயும் முரசும்,
நழெ நவில் புரவியும் களிறும் ததரும், தாரும் முடியும் தநர்வன பிறவும்... டசங்தகாலரசர்க்குஉரிய"
என்றது காண்க. (321)

தவறு.

48.- லகௌைேபாண்டேர் அன்றுமுதல் துவைாைனிடம் கல்விவதர்தல்.

அன்றுமுத லாகேரி லேஞ்சிரலமு தற்பரடக ைானரேய ரனத்து

மரடவே,
லதான்றுபடுநூன்முரையின்மரையிலனா டுதிட்டிைசுவயா
தனர்கைாதிலயேரும்,
ஒன்றியது வைாைனரு ைாலும்ேலி யாலுமுயருைர்வுரடரம யாலு
முதவல,
நின்ைகுரையாலுலமாருேர்க்லகாருேர்கல்வியினிைம்பினர்
ேைம்பினிதிவயார்.

(இ-ள்.) வரம்பு இல் நிதிதயார் - எல்ழலயில்லாத டசல்வங்கழள யுழெயவர்களான, உதிட்டிர

சுதயாதனர்கள் ஆதி எவர்உம் - தரும புத்திரனும் துரிதயாதனனும் முதலிய ஐவரும் நூற்றுவரும்,-
அன்று முதல் ஆக - அந்த நாள் முதலாக, ஒன்றிய துதராணன் அருளால்உம் - (தங்களிெத்துப்)
டபாருந்திய துதராணசாரியனது கருழணயினாலும், வலியால்உம் - (தங்கள்) உெல் வலிழமயாலும்,
உயர் உணர்வு உழெழமயால் உம் - (தாங்கள்) சிறந்த இயற்ழக யறிழவ யுழெழமயாலும், முதல்ஏ
நின்ற குழறயால்உம் - முற்பிறப்பிதல கற்றுநின்ற தசஷத்தாலும்,- வரி டவம்சிழலமுதல்
பழெகளானழவ அழனத்துஉம் - கட்ெழமந்த பயங்கரமான வில் முதலிய ஆயுதங்க
டளல்லாவற்றிலும், கல்வியின் - (அவற்றின்) சாஸ்திரத்திலும், டதான்று படுநூல் முழறயின் -
பைழமடபாருந்திய நூல்களிற்கூறிய முழறப்படிதய, மழறயிடனாடு- (அஸ்திரங்களுக்கு உரிய)
மந்திரங்கதளாடு, அழெதவ - முழறழமயாக, ஒருவர்க்கு ஒருவர் நிரம்பினர் - ஒருத்தர் தபாலதவ
அழனவரும் ததர்ச்சியுற்றார்கள்; (எ-று.)

பிரயத்தின பூர்வமாக மழறக்கத்தக்கதாதலால், மந்திரம், மழறடயன்று டபயர்டபறும்;

டசயப்படுடபாருள்விகுதி புணர்ந்து டகட்ெது. 'முயலுணர்வு' என்ற பாெதமாதி, ஊக்கம்
விழளவிக்கும் அறிடவன்று உழரப்பாருமுளர். கல்விமுற்றக்கற்றல் முற்பிறப்பிற்
பரிசயமுழெயார்க்கன்றிமுடியாதாதலால் 'முததலநின்ற குழறயாலும்' என்றார்; இனி, இதற்கு -
முதலிற் கிருபாசாரியனிெத்துக் கற்றுநின்ற தசஷத்தாலும் என்று உழரத்தலும் ஒன்று, 'கல்வியு
நிரம்பினர்' என்ற பாெத்துக்கு - இயல்பிதல டபாருட் டசல்வம் நிழறந்தவர் இப்டபாழுது
கல்விச்டசல்வமும் நிழறந்தனடரன்க.

இதுமுதற் பதின்மூன்றுகவிகள் - டபரும்பாலும் முதழலந்துசீர்கள் விளங்காய்ச்சீர்களும்,

மற்ழறயழவ மாச்சீர்களுமாகிய எழுசீராசிரியவிருத்தங்கள். (322)

49.- அேர்களில் அருச்சுனன்சிைந்து குருவுக்குப்பிரியனாதல்.

லேஞ்சிரலயினாலிேனிைாகேரனலயாக்குலமன விசயன்விசயத்
தின்மிகவே,
எஞ்சியகுமாைர்கள் லபாைாரமயின்மிகுந்தனர்களிைவிலயதிர்
மின்மினிகள்வபால்,
அஞ்லசான்முனிதானுமிேன்வமவலேரினும்லபருக
ேன்புரடயனாகியகலான்,
லநஞ்சுைேருங்கரலகள்கற்குமேர்தம்மைவி வனயநிக ாதேர்கள்யார்.

(இ-ள்.) விசயன் - அருச்சுனன்,- டவம் சிழலயினால் இவன் இராகவழன ஒக்கும் - என டகாடிய

வில்லின் ததர்ச்சியால் இவன் (பழகவர்க்கு) இராமபிராழனப்தபால்வா டனன்று (அழனவரும்)
டசால்லும் படி, விசயத்தில்மிகஏ - கல்வித்ததர்ச்சியில்தமம்பெதவ,- (அதுகண்டு), எஞ்சிய
குமாரர்கள்- ஒழிந்த துரிதயாதனாதியர்கள், இரவி எதிர் மின் மினிகள்தபால் - சூரியடனதிரில்
மின்மினிப்பூச்சிகள் தபாலாகி, டபாறாழமயில் மிகுந்தனர்கள் - (இவனிெத்துப்)
டபாறாழமடகாள்ளுதலில் தமம்பட்ொர்கள்: அம்டசால் முனி தான்அம்- அைகிய
டசாற்கழளயுழெய துதராணாசாரியனும், எவரின்உம்டபருக இவன்தமல் அன்பு உழெயன் ஆகி -
மற்ழற மாணாக்க டரல்தலாரிெத்தினும்பார்க்க இவ்வருச்சுனனிெத்தில் மிக அம்புழெயவனாய்,
அகலான்- (அந்த அன்பினின்று என்றும்) நீங்காதவனானான்; அரு கழலகள் டநஞ்சு உற கற்குமவர்
தம் அளவில் - அரியகல்விகழள மனத்தில் ஊன்றப் படிக்குமவரிெத்து, தநயம்நிகைாதவர்கள் -
அன்புடகாள்ளப்டபறாத ஆசிரியர், யார் - யாவர்? (எ-று.)
மற்ழறதயாரினுங் கல்வியில் நன்கு ததர்ந்த அருச்சுனனிெம் துதராணன் மற்ழறதயாரிெத்தினும்
மிக்க அன்பு ழவத்தாடனன்ற சிறப்புப் டபாருழள, நன்றாகக் கல்விததர்பவரிெம் அன்பு டகாள்ளுதல்
ஆசிரியர்க்கு இயல்தபடயன்ற டபாதுப்டபாருள் டகாண்டு விளக் கியதனால்,
வேற்றுப்லபாருள்ரேப்பணி . விசயன் தனக்கு உரிய விசயத்தில் மிக, துரிதயாதனாதியர் தமக்குஉரிய
டபாறாழமயில் மிக்கார்கள் என அவரவரியல்பு ததான்ற தவறுபாடு எடுத்துக் காட்டியவாறு.
ஏற்புழிக்தகாெடலன்ற உத்தியால், 'எஞ்சியகுமாரர்கள்' என்றது, துரிதயாதனாதியழரதய குறிக்கும்.
'இரவிடயதிர் மின்மினிகள் தபால் டபாறாழமயில் மிகுந்தனர்கள்' என்றது, தமக்கும் அவனுக்கும்
சிறிதும் ஒப்புழம யில்லாமல் மிக்கதவறுபாடு இருக்ழகயிலும் டபாறாழமயுற்ற தன்ழமழய
உணர்த்தியபடி. விஜயன் - விதசஷமான டவற்றிழயயுழெயவன் என்று காரணப்டபாருள்படும்.
மின்மினி - காரணப்டபயர். விசயன் வினயத்தின்மிகதவ என்று பிரதிதபதம். (323)

50.- ஏகலவ்ய லனன்ை வேடனது லசய்தி.

ஏகரலேலனன்லைாருகிைாதன்முனிரயத்தனி யிரைஞ்சியிேவன
ேலின்ே ான்,
ஆகரலயரடந்துமிகுபத்திலயாடுநாலடாறு மருச்சுன
ரனலயாத்துேருோன்,
வமகரலலநடுங்கடல்ேரைந்ததைணிக்கலைாரு
வில்லிலயனவின்ரமயுரடயான்,
மாகரலநிரைந்துகுருதக்கிரைேலக் ரகயினில்
ேல்விைல்ே ங்கியுைனால்.

(இ-ள்.) ஏகழலவன் என்ற ஒரு கிராதன் - ஏகலவ்யடனன்ற டபயழரயுழெய ஒருதவென், முனிழய

தனி இழறஞ்சி - துதராணாசாரியழனத் தனிதய வணங்கி, மிகு பத்திடயாடு - மிக்கபக்தியுெதன,
இவன் ஏவலின் வைான் ஆகழல அழெந்து - இத்துதராணனது கட்ெழளயினின்று
தவறாதவனாயிருத்தழல அழெந்து, (அவ்வழிபாட்டின் பயனால்), நாள்டதாறுஉம் அருச்சுனழன
ஒத்துவருவான் - தினந்ததாறும் (கல்வித்ததர்ச்சியில்) அருச்சுனழன ஒத்துவருபவனாய், தமகழல
டநடு கெல் வழளந்த தரணிக்கண் ஒரு வில்லி என வின்ழம உழெயான் - தமகழலடயன்னும்
இழெயணியாகப் டபரிய கெலாற் சூைப்பட்ெ பூமியிதல ஒப்பற்ற தனி வில்வீரடனன்று
(அழனவரும் தன்ழனச்) டசால்லும்படிதய விற்டறாழிலில் வன்ழமயுழெயவனாகி, மா கழல
நிழறந்து - டபரிய தநுர்வித்ழத முழுவதும் நிரம்பப்டபற்று, (பின்பு), குரு தக்கிழண -
அந்தக்குருவுக்குத் தக்ஷிழணயாக, வலக்ழகயினில் வல் விரல்- (தனது) வலக்ழகப் டபருவிரழல,
வைங்கி உளன் - டகாடுத்திட்ொன்; (எ - று.)- ஆல் ஈற்றழச.
கீழ்க்கூறியபடி துதராணன் அருச்சுனனிெத்து மிக்க அன்பு டகாண்டு அவழனதநாக்கி 'உன்னினும்
தமம்பட்ெமாணாக்கர் எனக்கு எவரும் இல்ழல' என்றுகூறி அழனவர்க்கும் கல்விகற்றுக்டகாடுத்து
வருழகயில் இரணியதநுஸ் என்ற தவெர் தழலவனது குமாரனான ஏகலவ்யடனன்பவன்
துதராணழனயடுத்து 'எனக்கு வில்வித்ழத கற்றுக்டகாடுக்கதவண்டும்' என்றுதகட்க, அக்குரு
இல்தவட்டுவக் குமரழனக் கற்பித்தால் இவன்மாணாக்கடரவரினும் தமம்படுவடனன்று
அவனுக்குக் கற்பிக்க விரும்பாமல், 'பயிற்சியில் தமம்படும் நீ என் மாணாக்கதன: உனக்கு
அனுமதிடகாடுத்ததன்: தபாகலாம்' என்று டசால்ல, அவன்வணங்கி விழெடபற்றுத் தான்இருக்கும்
வனத்திற் டசன்று தன்குடிழசயில் துதராணழனப்தபால் ஒரு பிரதிழம டசய்து ழவத்து
அவ்வுருழவதய துதராணனாகப் பாவித்துக் குருவாகக் டகாண்டு மிகுந்தபக்திதயாடு
அவ்விக்கிரகத்துக்குப் பூழசபண்ணி அப்பூழஜயின் பலனால் அஸ்திர சஸ்திரப் பயிற்சிவழக
யழனத்தும் தன் மனத்தில் தாதன ததான்றப்டபற்றுத் துதராணனுக்குத் டதரியாமதல
வில்வித்ழதயில் அருச்சுனனினும் ததர்ந்துவந்தான்; இங்ஙனம் இருக்ழகயில், துதராணன்
கட்ெழளப்படிதவட்ழெக்குச்டசன்ற குருகுலகுமாரர்கள் தம்முென்டசன்ற ஒரு நாயின்வாயில்
குழரக்க முடியாதபடி ஒருவனால் ஒருங்தக ஏைம்புகள் பிரதயாகிக்கப்பட்ெழமழயக் கண்டு வியந்து
நாணி அங்ஙனம் பிரதயாகித்தவழன நாடிக் கண்டு விசாரித்துத் துதராண சிஷ்யடனன்று அறிந்து
மீண்டும் நகருக்குவந்து நிகழ்ந்தடசய்தியழனத்ழதயுங் குருவினிெம் கூறினர்; பின்பு அருச்சுனன்
ஏகலவ்யழனதய சிந்தித்தவனாய் ஏகாதந்தத்தில் துதராணழனயடுத்து 'என்னினும் தமம்பட்ெ
சிஷ்யன் இருக்காமல் என்ழனக்கற்பிப்பதாக முன்பு நீர் டசால்லியிருக்க, இங்ஙனம் ஒருவன் உளதன'
என்று குழறகூற, துதராணன் சிறிதுசிந்தித்துத்ததர்ந்து அருச்சுனழன அழைத்துக்டகாண்டு
ஏகலவ்யனிெம் வந்து, தன்ழன வணங்கி யுபசரித்த அவழனதநாக்கி 'சிஷ்யனாகிய நீ குருவாகிய
எனக்குத் தக்ஷிழண டகாடுக்கக்கெவாய்' என்ன, அதற்கு அவன் 'என்ன தவண்டும்?
கட்ெழளயிட்ெது எதுவாயினும் டகாடுப்தபன்' என்ற வளவிதல, துதராணன் 'உன் வலக்ழகக்
கட்ழெவிரழலக் டகாடுப்பாய்' என்றுகூறு, ஏகலவ்யனும் வாக்குத்தவறாமல் மகிழ்ச்சிதயாடு
அவ்விரழலத் துணித்துக் குருதக்ஷிழண டகாடுத்தனன்; பின்பு அவன் மற்ழறவிரல்களால்
அம்புடதாடுக்கலானானாயினும் முன்தபாலச்சிறப்புறானாயினான்; அதனால் அருச்சுனன் மகிைத்
துதராணனும் அருச்சுனனுக்கு முன்புடசான்னடசால் தவறாதவனாயினன் என வரலாறு அறிக.

அருச்சுன டனன்பதற்கு - டவண்ணிறமுழெயவ டனன்று டபாருள்; இது - முதலில், இந்நிறமுழெய

கார்த்தவீரியமகாராசனுக்குப் டபயராயிருந்து, பின்பு, அவழனப்தபான்ற டசௌரியழதரியங்கழள
யுழெய இப்பார்த்தனுக்கு இட்டுவைங்கப்பட்ெது: பார்த்தன் கருநிறமுழெயவ னாதலால்,
அவனுக்கு அருச்சுனடனன்பது நிறம்பற்றி வந்த இயற்டபயடரன்றல் டபாருந்தாது. இனி,
அருச்சுனன் என்பதற்கு - பசுழமநிறமுழெதயாடனன்று டபாருள் கூறுவாருமுளர். அன்றியும்,
பார்த்தன்,(பார்வதிதபாலப்) பிறந்தடபாழுது டவண்ணிறமுழெயவனாயிருந்தது பின்பு
கருநிறமழெந்தா டனன்று கூறலும் உண்டு, கெழல, பூமியாகிய டபண்அணியும் தமகழலயணி
டளனக் கூறதல், கவிமரபு. (324)
 51.- அருச்சுனனது வில்திைத்தின் சிைப்பு.

அங்குலிகலமான்றுபுனலாழ்தருகிைற்றில்வி ேந்தமுனிவதடு
மீலனனப்,
புங்கலமாடுபுங்கமுைலேய்திேலனடுத்தரம புகன்ைருகு
நின்ைேரைநீர்,
இங்கிதனிரலத்லதாரககள்யாவுமுருேப்பகழி வயவுமி
லனனாமுன்விசயன்,
துங்கவில்ேரைத்லதாருகைத்தினில்ேடத்திரல
துரைத்தனனிலக்கிலைாரடயால்.

(இ-ள்.) அங்குலிகம்ஒன்று - தமாதிரடமான்று, புனல் ஆழ் தரு கிணற்றில் - ஆழ்ந்தநீழரயுழெயடதாரு

கிணற்றிதல, விை - விழுந்திெ,- அந்தமுனி - துதராணாசாரியன், ததடுமின் என - (குருகுல குமாரழர
தநாக்கி அதழன நீங்கள்) ததடிடயடுங்கடளன்றுடசால்ல, -(மற்ழறதயாரால் இயலாமற்தபாகதவ),
இவன் புங்கடமாடு புங்கம் உற எய்து எடுத்தழம - அருச்சுனன் அம்புெதன அம்பு டபாருந்தும்படி
பாணப்பிரதயாகஞ்டசய்து (அதனால் இம்தமாதிரத்ழத) எடுத்தழமக்கு, புகன்று - மகிழ்ந்து,-
(துதராணன் பின்பு), அருகு நின்றவழர - பக்கத்தில்நின்ற அம்மாணாக்கரழனவழரயும்தநாக்கி, 'நீர் -
நீங்கள், இங்கு - இங்குஉள்ள, இதன் - இந்த ஆலமரத்தினது, இழல டதாழககள் யாஉம் -
இழலகழளடயல்லாம், உருவ - ஊடுருவித்துழளக்கும்படி, பகழி ஏவுமின் - அம்புடதாடுங்கள்',
எனாமுன் - என்று கட்ழெயிடும்முன்தன [கட்ெழளயிட்ெவுெதன, விழரவில் என்றபடி],
(மற்ழறதயாரால் ஆகாமற்தபாகதவ), விசயன் - அருச்சுனன், துங்கம் வில் வழளத்து - சிறந்த (தனது)
வில்ழலவழளத்து, இலக்கு இல் டதாழெயால் - எதிரில்லாத அம்ழபஎய்து அதனால், ஒரு
கணத்தினில் வெத்து இழல துழளத்தனன் - ஒருகணப்டபாழுதிதல அவ்வால மரத்தின்
இழலகடளல்லாவற்ழறயும் துழளப்படுத்தினான்; (எ -று.)

பாஞ்சாலதனாடு மாறுபட்ெ துதராணாசாரியன் அத்தினபுரியில் பிறரா லறியப்பொது வசிக்ழகயில்,

ஒருகால் விழளயாெச்டசன்ற குருகுலக்குமரர் கிணற்றில் வீழ்ந்திட்ெ தமாதிரம் பந்து இழவகழள
டயடுக்கத் டதரியாமல் விழிக்க, அருகு இருந்த இந்தத்துதராணன் தான் கற்ற இஷீகாஸ்த்திரத்தின்
வல்லழமயால் அவற்ழறடயடுக்க, அவர்கள் வியப்புற்றுப் பணிந்து அவழர இன்னாடரன்று அறிந்து
வீடுமனிெம் டதரிவிக்க, பின்பு ஆசிரியரானாடரன்பதும்: மாணாக்கர்க்குப் பயிற்சிமுற்றியபின்
ஒருகால் ஒருமரத்தில் பாஸடமன்ற பட்சிழயயழமத்து அந்தக் குருகுலக்குமரழர டயய்யுமாறு
துதராணாசார்யர் கட்ெழளயிெ, எய்யதவண்டிய நிழலயில் மற்ழறதயார் மரத்ழதயும் குருழவயும்
உென்காண்பதாக ஆசிரியரிெஞ்டசால்லி ஆசிரியரால் அவமதிப்புப்டபற, அருச்சுனன்மாத்திரம்
எய்யும் நிழலயில் பாஸபட்சியின் சிரழசதய காண்பதாகக்கூறி ஆசிரியரின்கட்ெழளப்படி
இலட்சியத்ழத வீழ்த்தினா டனன்பதும் வியாசபாரதத்திலுள்ளழவ: இப்பாெலிற்குறித்தழவ
பாலபாரதத்திலில்ழல.

அங்குலிகம் - அங்குலீயக டமன்றவெடசால்லின் திரிபு; விரலில் அணியப்படுவ டதன்பது

அவயவப்டபாருள்: அங்குலி - விரல். புங்கம், துங்கம், வெம் - வெடசாற்கள்.
(325)

52.-அருச்சுனன் துவைாைரன முதரலயினின்று உய்வித்தல்.

முத்திமுனிதாளிரைரய நீர்படிதடந்துரையின் முதரலகேர்வுற்ை

லதனலுஞ்,
சித்திைவில்வீைர்பலருந் தமலேறுங்ரகலயாடுலசன்ைருகு
நின்றுவிடவே,
பத்தியின்விரைந்து லபாதுவேயிபமர க்கலோரு பை
ரேமிரசேந்தலநடுமால்,
ரகத்திகிரிவபாற்கரையின் விசயனதரனப்பர யகார்
முதரலயிற்றுணிலசய்தான்.

(இ-ள்.) முத்தி முனி - வீடுடபறுதற்குஉரிய [ஞானடவாழுக்கங்களிற் சிறந்த] துதராணாசாரியன், நீர்

படி தெ துழறயில்- நீராடுகிற டபரிய நீர்த்துழறயிதல, தாள் இழணழய - (தனது)
கால்களிரண்ழெயும், முதழல கவர்வுற்றது - ஒருமுதழல பிடித்துக் டகாண்ெது, எனலும் - என்று
டசான்ன வளவிதல,- சித்திரம் வில் வீரர் பலர்உம் - அைகிய வில்ழல தயந்திய வீரர்களான குருகுல
குமாரர்கள் எல்தலாரும், தம டவறு ழகடயாடு - தங்கள் டவறுங்ழககளுெதன, அருகு டசன்று -
பக்கத்திற் தபாய் நின்று, விெ- (திழகத்துச்) சும்மாநின்றுவிெ, விசயன் - அருச்சுனன்,- இபம் -
ஒருயாழன [கதஜந்திராழ்வான்], பத்தியின் - பக்திதயாடு, விழரந்து - விழரவாக, டபாதுதவ அழைக்க
- (ஆதிமூலதமடயன்று) டபாதுவாகக் கூப்பிெ, (அதழனப் பாதுகாக்கும்டபாருட்டு), ஒரு
பறழவமிழச வந்த - ஒப்பற்ற கருெவாகனத்தின் தமல் ஏறிவந்த, டநடு மால் -
டபருழமக்குணமுழெய திருமாலினது, ழக - ழகயினால் எறியப்பட்ெ, திகிரி - சக்கராயுதத்ழத,
தபால் - ஒத்த, கழணயின் - ஒருபாணத்தால்,- அதழன- அம்முதழலழய, பழைய கார் முதழலயின் -
(அச்சக்கரம் பிளந்த) பழைய கரிய முதழலழயப்தபால, துணி டசய்தான் - பிளந்து தள்ளினான்; (எ -
று.)

ஒருநாள் துதராணன் மாணாக்கர்களுெதன டசன்று கங்ழகத் துழறயில் நீராடுழகயில்

வலியடதாருமுதழல அவனது பாதங்கழள முைங்காலளவும் பிடித்துக்டகாள்ள, அவன் அதழன
விடுவித்துக் டகாள்ள வல்லவனாயினும், சிஷ்யர்கழளப் பரீட்சிக்கும் டபாருட்டு அவர்
அழனவழரயும் தநாக்கி 'முதழலழயக்டகான்று என்ழன விடுவியுங்கள்' என்று விழரந்துகூற,
மற்ழறயாவரும் இன்னது டசய்வடதன்று அறியாமல் திழகத்துநிற்க, உெதன அருச்சுனன் கூரிய
சிறந்த அம்பு டதாடுத்து முதழலழயக் டகான்று குருழவக் காத்தனடனன அறிக.
முதழலவாய்ப்பட்ெ காலுக்கு யாடதாரூறுபாடுஞ் டசய்யாது அதழனப் பற்றிய முதழலயின்
வாழயதய துணித்துக் குறிக்டகாண்டு காத்த திறத்ழத வியந்து 'மால்ழகத்திகிரிதபால் கழண' என்று
கூறினார். (326)

53.-துவைாைன் அருச்சுனனுக்கு ஒருசிைந்த அஸ்திைம்

அளித்தல்.

ஒருதனுவினாலிதயமகிழ்குருவினுக்கிேனு முயிருதவினானுதேலும்,
குருவுமிேனுக்குநிரலயாலுமரையாலும்ேலிகூர்பகழிலயான்றுதவினான்,
இருேருநயந்தருளும்வினயமுமிகுந்தனர்களின்னுயிருமனமு
லமனவமல்,
மருவிேருநல்விரனேயத்தின்ேழிேந்தபயன் மற்லைாருேருக்கு
ேருவமா.

(இ-ள்.)இவன்உம் - இந்த அருச்சுனனும், இதயம் மகிழ் குருவினுக்கு - (தன்னிெத்து)

மனமகிழ்ச்சிடகாண்ெ குருவாகிய துதராணனுக்கு, ஒருதனுவினால் - ஒப்பற்ற வில்லின் திறத்ழதக்
டகாண்டு, உயிர் உதவினான் - (இவ்வாறு) உயிழரப் பாதுகாத்தான்: உதவலும் - (இங்ஙனம்)
உயிர்டகாடுத்தவளவிதல, குருஉம் - (மிகமகிழ்ச்சி டகாண்ெ) துதராணனும், இவனுக்கு -
அருச்சுனனுக்கு, நிழலயால்உம் மழறயால்உம் வலி கூர் பகழி ஒன்று உதவினான் - நிழலயினாலும்
மந்தி ரத்தினாலும்வலிழமமிக்கஓர் அஸ்திரத்ழதக்டகாடுத்தருளினான்: (இப்படி ஒருவர்க்டகாருவர்
சிறந்த டபாருழளக்டகாடுத்து), இருவர்உம் - (துதராணனும் அருச்சுனனுமாகிய) இவ்விருவரும், இன்
உயிர்உம் மனம் உம் என - இனிய உயிரும் மனமும்தபால, (ஒற்றுழமப்பெக்கலந்து), நயந்து-
(ஒருவழரடயாருவர்) விரும்பி, அருள்உம் வினயம்உம் மிகுந்தனர்கள் - கருழணயிலும்
வணக்கத்திலும் மிகுந்தார்கள்: தமல் மருவி வரும் - முற்பிறப்பிற் டசய்யப்பட்டுத்
டதாெர்ந்துவருகிற, நல்விழன வயத்தின் - புண்ணியவசத்தால், வழி வந்த - பிற்பிறப்பில் தநர்ந்த,
பயன் - பிரதயாசனம், மற்று ஒருவருக்கு வரும்ஓ - (இவர்க்குப்தபால) தவடறவர்க்தகனும்
சித்திக்குதமா? (எ -று.)

மாணாக்கர்க்கு நல்லாசிரியர் கிழெத்தல்தபாலதவ ஆசிரியர்க்கு நன்மாணாக்கர் கிழெத்தலும்

முன்ழன நல்விழனப்பயதன டயன்பது, இதனால் விளங்கும். அருச்சுனன்தபாலக் குருவின்
உயிழரப்பாதுகாக்கும் சிஷ்யனும், துதராணன்தபால அச்சிஷ்யனுக்குச் சிறந்த அஸ்திரத்ழதப்
பரிசளிக்குங் குருவும் தவறு எவரும் இலடரன்று வியந்து 'மற்டறாருவருக்கு வருதமா' என்றார்.
இங்கு அருச்சுனனுக்கு அளிக்கப்பட்ெ அஸ்திரம் பிரமசிரஸ் என்ற முதனூலால் விளங்கும்; அது -
தடுக்கடவண்ணாதது, ஒப்புயர்வற்றது. (327)

54.-துவைாைன் மாைாக்கர்கல்விரய அரனேர்க்குங் காட்டலுைல்.

சிரலக்குருவிைற்குருகுலக்குமைருக்குேரு சிைமநிரலகாண்மி
லனனவே,
அரலத்தரலநிலாலேழுசரிற்புதல்ேனுக்குநல் லைக்கடவுளுக்கு
முரையா,
நிரலப்படுவிசாலமணியணிதிக ைங்கின்மிரச நிகழ்பலி
லகாடுத்தரியுடன்,
கரலப்புைவியூர்திருரேயுந்லதாழுதுபுக்கனனகத்துைர்வுமிக்
கரலவயான்.

(இ-ள்.) அகத்து உணர்வு மிக்க - மனத்தில் அறிவுமிகுந்த, கழலதயான் - எல்லாக்கல்விழயயு

முணர்ந்தவனாகிய, சிழல குரு - வில்லாசிரியனான துதராணன்,- 'விறல் குருகுலம் குமரருக்கு வரு -
வலிழமழயயுழெய குருகுல குமாரர்களுக்குக் ழகவந்த, சிரமம் நிழலஆயுதப் பயிற்சியின்
நிழலழமழய, காண்மின் - பாருங்கள்', என - என்று அழல தழல நிலா எழு சரித் புதல்வனுக்குஉம் -
அழலகள் ஒரு நிழலயில் நில்லாமல் (தமன்தமல் மிக்கு) எைப்டபற்ற கங்காநதியினது குமாரனான
வீடுமனுக்கும், நல் அறம் கெவுளுக்குஉம் - சிறந்த யமதருமராசனது அமிசமான விதுரனுக்கும்,
உழரயா - டசால்லி,- நிழலப்படு விசாலம் மணி அணி திகழ் அரங்கின்மிழச - நிழலயாகப்
பதிக்கப்பட்ெ டபரிய இரத்தினங்கள் அைகுவிளங்கப்டபற்ற யுத்தரங்கத்திதல,- நிகழ் பலி டகாடுத்து
- டகாடுத்தற்கு உரிய பலிழயக் டகாடுத்து,- அரியுென் கழல புரவி ஊர் திருழவஉம் டதாழுது -
சிங்கத்துெதன கழலமானாகிய வாகனத்ழத ஏறிநெத்துகிற துர்க்ழகழய வணங்குதலுஞ் டசய்து,
புக்கனன் - பிரதவசித்தான்; (எ-று.)

அரங்கு - ரங்க டமன்ற வெடசால்லின் திரிபு: இது - பழெக்கலத் திறங் காட்டுதற்கு நிருமிக்கப்பட்ெ
இெம். துர்க்ழக பழெக்கலங்கட்கும் தபாருக்கும் உரிய தழலவி யாதலால்,யுத்தரங்க
பூமியிற்புகும்தபாது தவண்டியபலி டகாடுத்துத் துர்க்ழகழய வணங்கிச் டசல்லுதல், மரபு.
பலிடகாடுத்துத் துர்க்ழகழய வணங்கியதாக இங்குக் கூறியது, பாரதங்களில்ழல. துர்க்ழகக்குச்
சிங்கமும் கழல மானும் வாகனமாம். 'மகளிர்யாவரும் இலக்குமியின் டசாரூபம்' என்ற
சித்தாந்தத்ழதத் தழுவி, துர்க்ழகழய 'திரு' என்றார்: திரு என்ற டபயர் மகடளன்றமாத்திரமாய்
நின்றடதன்றுங் டகாள்ளலாம்: அன்றியும், துர்க்ழகக்கு வீரலக்ஷ்மி டயன்று ஒருடபயரும் உண்டு.
'அழலக்கழல நிலாடவழு கதிர்ப்புதல்வருக்கும்' என்ற பாெத்துக்கு - (தனக்கு உரிய பதினாறு)
கழலகதளாடும் (தனது) ஒளியாகிய நிலாவினுெனும் கெலினின்றுஉதிக்கிற
சந்திரடனன்னுஞ்சுெரினது குலத்திற் பிறந்த குமாரர்களான வீடுமனுக்கும் திருதராட்டிரனுக்கும்
எனப் டபாருளாம். (328)

55.- அந்த யுத்தைங்கபூமியில் அரனேரும் ேந்துவசர்தல்.

புரியிலறிவோர்சனபதத்திலறிவோர்புவிபு ைக்குமேர்தம்மிலறி
வோர்,
ேரிபடேயங்குலகாடிமஞ்சவிதலமங்கணும் ேனப்புைவிருந்த
லபாழுதில்,
லதரிவுறுவிமானமரனவதாறுமுரைவதேர்பலர் சித்தர்முதவலார்
பலலைாடும்,
கரியலநடுமால்பிைமனிந்திைன்முதற்பலர்கலந்தேகல்ோனிகருவம.

(இ-ள்.) புரியில் அறிதவார் - நகரத்திலுள்ள அறிஞர்களும், சனபதத்தில் அறிதவார் - நாட்டிலுள்ள

அறிஞர்களும், புவி புரக்குமவர் தம்மில் அறிதவார் - பூமிழய ஆளும் அரசர்களில்
அறிஞர்களாயுள்ளவர்களும், (ஆகிய அழனவரும்), வரி பெ வயங்கு டகாடி மஞ்சம் விதம்
எங்கண்உம் - (அந்தரங்கபூமியில் அழமக்கப்பட்டு) வரிழசப்பெ விளங்குகிற ஒழுங்கான
ஆசனங்களின் வழககளிடலல்லாம், வனப்பு உற இருந்த டபாழுதில் - அைகுடபாருந்த வீற்றிருந்த
சமயத்தில்,- (அச்சழபயானது),- டதரிவுறுவிமானம் மழனததாறுஉம் - விளங்குகிற விமானங்களாகிய
மாளிழககளில், உழற - வசிக்கிற, ததவர் பலர் - ததவர்கள்பலதராடும், சித்தல் முததலார்
பலதராடுஉம் - சித்தர்கள் முதலிய ததவகணத்தவர் பலதராடும், கரிய டநடுமால் பிரமன் இந்திரன்
முதல் பலர் - கருழமநிறமும் டபருழமக்குணமுமுழெய திருமாலும் பிரமனும் இந்திரனும் முதலிய
பல சிறந்த ததவர்கள், கலந்த - வந்து டசறியப்டபற்ற, அகல் வான் - பரந்த ஆகாயத்ழத, நிகரும் -
ஒக்கும்; (எ -று.)

ஜநபதம் - வெடசால்; சனங்கள் வசிக்குமிெம் டமன்று டபாருள்படும். 'அறிதவார்' என்றது, இங்கு,

யாழன குதிழர ததர் பழெக்கலம் என்றவற்றின் நூல்கழள யறிந்தவழரக் குறிக்கும். சித்தர் - அணிமா
முதலிய தயாக சித்திகழளப் டபற்றவர். 'புரிவிலறிதவார்' என்றும், 'இயங்குடகாடி' என்றும் பாெம்.
'பலடராடும்' என்ற விெத்து, 'பரடராடும்' என்று பிரதிதபதம். (329)

56.- யுதிட்டிைன் முதலிவயார் தம்தமது வில்திைங் காட்டுதல்.

ஆற்றின்ேழுோமனுமுரைத்தருமன்ரமந்தன்முத லாகியகுமாை ைரடவே,

வபாற்றியடலாசிரியரிருேரையுமன்பினுயர் பூரசபலலசய்து புரிநாண்,
ஏற்றியைாசனம்ேைக்கிேடிோளியினிலக்கமரேநாலும் வழகயான்,
மாற்றினர்பிளந்துடபருவண்ழமசிறுநுண்ழமசலநிச்சல டமனச்டசால்வழகதய.

(இ-ள்.) ஆற்றின் வழுவா - நல்டநறியில் தவறாத, மனுமுழற மநுதர்ம சாஸ்திரத்திற் டசால்லப்பட்ெ

நீதிழயயுணர்ந்த, தருமன் ழமந்தன் - தருமபுத்திரன், முதல் ஆகிய - முதலான, குமாரர் - குரு குல
குமாரர்கள், அழெதவ - முழறதய,- அெல் ஆசிரியர் இருவழர உம் - வலிழமழயயுழெய (கிருபன்
துதராணன் என்னும் தமது) ஆசிரியர் இருவழரயும், தபாற்றி வணங்கி, அன்பின் - அன்தபாடு, உயர்
பூழச பல டசய்து - சிறந்த பூழசகள் பலவற்ழறச்டசய்து, புரி நாண் ஏற்றிய சராசனம் வணக்கி -
முறுக்குள்ள நாணிழய ஏற்றும்படி வில்ழல வழளத்து, வடி வாளியின் - கூரிய
அம்புகழளக்டகாண்டு, டபருவண்ழம சிறு நுண்ழம சலம் நிச்சலம் என டசால் வழக இலக்கம்
அழவ நால்உம் - டபருவண்ழமயும்சிறு நுண்ழமயும் சலமும் நிச்சலமும் என்று டசால்லப்பட்ெ
நான்குவழக லக்ஷியங்கழள டயல்லாம், வழகயால் பிளந்து மாற்றினர் - (அதற்குஉரிய) வழகப்படி
பிளந்து தள்ளினார்கள்; ( எ-று.)

டபருவண்ழம - மிகப்டபரிய இலக்கு. சிறுநுண்ழம - மிகச்சிறிய இலக்கு. சலம் - அழசயும் இலக்கு.

நிச்சலம் - அழசயாத இலக்கு. அம்ழபக் ழகயாளும்வழக - எடுத்தல் டதாடுத்தல் விடுத்தல் மீட்ெல்
என நான்கு: இனி, தமதனாக்கிடயய்தல் தநதரடயய்தல் எனச் சில வழககளும் கூறுப.
'நாலுவழகயான்' என்று பிரதிதபதம். (330)

57.-மற்றும் பரடக்கலத்திைமும், யாரனவதர்குதிரை

நடத்துந்திைமுங் காட்டுதல்.

ஆயுதமவநகவிதமானரேலயரனப்பலவு ம குைவியற்றியுமதம்
பாயுமிபமாவிைதம்ோசிலயாருேர்க்லகாருேர் பலகதிேைக்கடவியும்
வசயுயருமாடநிரலலதற்றியினிருந்தேர் லதளிந்துைமகிழ்ந்துநரேதீர்
ோயுகதியல்லதுமனித்தர்கதியல்லலேன ேல்லனபுரிந்தனைவைா.

(இ-ள்.) எழன அதநகவிதம் ஆனழவ - மற்றும் பலவழகப்பட்ெழவயான, ஆயுதம் பலஉம் -

பழெக்கலங்கழள டயல்லாம், அைகு உறஇயற்றிஉம் - அைகாக உபதயாகித்தும்,- தசய் உயரும் -
மிகவும் உயர்ந்துள்ள, மாெம் நிழல - மாளிழககளின் உபரிழககளிலும், டதற்றியின் -
மண்ெபங்களிலும், இருந்தவர் - (இக்காட்சி காண்ெற்டகன்று) வந்திருந்தவர்கள், டதளிந்து - கண்டு,
உளம் மகிழ்ந்து-, நழவ தீர் வாயு கதி அல்லது மனித்தர் கதி அல்ல என - (இக்கதி விதசெங்கள்)
குற்றமற்ற வாயுவுக்குஉரிய கதிகதள யல்லது மனிதர்களுக்கு உரிய கதிகளல்லடவன்று
டசால்லும்படி,- மதம்பாயும்இபம் - மதசலம் டபருகப்டபற்ற யாழனகழளயும், மா இரதம் - டபரிய
ததர்கழளயும், வாசி - குதிழரகழளயும், ஒருவர்க்கு ஒருவர் - ஒருவரினும் ஒருவர் மிகுதியாக, பல கதி
வர - அதநகவிதமான நழெவிகற்பங்கள் உண்ொக, கெவிஉம் - டசலுத்தியும்,- வல்லன புரிந்தனர் -
(தாம்) ததர்ந்த கல் வித்திறங்கழளச் டசய்து காட்டினார்கள்; (எ-று.)- அதரா - ஈற்றழச. எழன - ஏழன
டயன்னும் இழெச்டசால்லின் குறுக்கல். கீழ்க்கவியில் வில் கூறியதனால்,
மற்ழறயபழெக்கலங்கழளக் குறித்தற்கு 'ஏழன' என்றார். 'மாெநிழலததா' றழவயிருந்தவர் ' என்ற
பாெத்துக்கு - மாெங்களினிெந்ததாறும் கூடியிருந்த டபரிதயார்கடளன்க. மனித்தர் = மநுஜர்:
வெடசால். டதற்றி - சித்திரகூெமுமாம். (331)

58.- துரிவயாதனனும் வீமனும் கரதப்வபார் லதாடங்குதல்.

ஒத்தேலிவயார்ேலியுலமாத்ததிைவலார்திைலு லமாத்தவிரனவயார்
விரனயும்ேன்,
சித்தமனன்மூைமுகேம்புயமலர்ந்தைசன்மகனுமனிலன் சிறுேனும்,
ரகத்தலமமர்ந்தகரதலகாண்லடதிர்நடந்தனர்களிப்புடனி
ைண்டுதறுகண்,
மத்தகயம்வேலைாடுமைாமைலமடுத்தமர்மரலந்தரனய வகாலமைவோர்.

(இ-ள்.) வலிஉம் - உெல்வலிழமழயக் குறித்து தநாக்கினாலும், ஒத்த வலிதயார் - (ஒருவர்க்டகாருவர்)

சமமான ததகபலமுழெயவர்களும், திறல்உம் - பராக்கிரமத்ழத யுழெயவர்களும், விழனஉம் -
பழெக்கலத் டதாழில்வழககழளக் குறித்து தநாக்கினாலும், ஒத்த திறதலார்-சமமான பராக்கிரமத்ழத
யுழெயவர்களும், விழனஉம்- பழெக்கலத் டதாழில்வழககழளக் குறித்து தநாக்கினாலும், ஒத்த
விழனதயார் - சமமான டதாழில்திறமுழெயவர்களும் ஆகிய, அரசன் மகன்உம் அனிலன்
சிறுவன்உம் - திருதராட்டிர மகாராசனது புத்திரனான துரிதயாதனனும் வாயுகுமாரனான வீமனும்,
தறுகண் மத்த கயம் இரண்டு - அஞ்சாழமழயயுழெய மதம்பிடித்த யாழனகள் இரண்டு, களிப்புென்
- அம்மதக்களிப்புெதன, மராமரம் தவடராடு எடுத்து - மராமரங்கழள தவருெதன (துதிக்ழகயாற்)
டபயர்த்து எடுத்துக்டகாண்டு, அமர் மழலந்து அழனய - (ஒன்தறாடொன்று) தபார்டசய்தாற்தபான்ற,
தகாலம் மறதவார் - காட்சிழயயும் யுத்தாதவசத்ழதயுமுழெயவர்களாய்,- வல் சித்தம் அனல் மூள -
வலிய தங்கள் மனத்திதல தகாபாக்கினி எழுந்துடபாங்க, முக அம்புயம் மலர்ந்து - (தங்கள்)
முகமாகிய தாமழரமலர்கள் மலரப்டபற்று, ழகத்தலம் அமர்ந்தகழதடகாண்டு எதிர்நெந்தனர் -
ழககளிற் டபாருந்திய கதாயுதத்ழத டயடுத்துக்டகாண்டு (ஒருவழரடயாருவர்) எதிர்த்துச்
டசன்றார்கள்;

இருவரும் பதினாயிரம் யாழனபலம்டகாண்ெவராதலால், 'ஒத்த வலிதயார்' எனப்பட்ெனர்:

(துரிதயாதனன், வீமன், கீசகன், சராசந்தன், பகாசுரன் என்ற இவ்ழவவரும்
சமபலமுழெயவடரன்பழத அறிக.) கதாயுதத்ழதக்டகாண்டு நிற்கும் இவ்விருவர்க்கு,
ஸாலவ்ருட்சத்ழதக்டகாண்டு நிற்கும் மதக்களிறுகள்உவழம. (332)
 59.- அேர்கள் வபாரில்மிகுதரல அசுேத்தாமன் விலக்குதல்.

தண்டின்முரனலயான்றினுடலனான்றுருலமறிந்தரனயதன்ரமலயா
டுடற்ைவிலகு,
மண்டலவிதங்களும்வியப்புைநடந்தபின் மைத்லதாடு
லசயிர்த்துேயிைம்,
லகாண்டிருேரும்லபாருதலுன்னுலபாழுதத்தேர்குறிப்பிரனயிரமப்
பைரேயிற்,
கண்டுகுருவின் சிறுேன் ேன்லபாடுவிலக்கினன்லமய்
கல்விகரைகண்டலபரிவயான். (இ-ள்.) தண்டின் முழன ஒன்றினுென் ஒன்று-கழதயின் நுனி
ஒன்தறாடொன்று, உரும் எறிந்து அழனய தன்ழமடயாடு உெற்ற - இடியிடித்தாற் தபான்ற
தன்ழமதயாடு தாக்க, விலகு மணெல விதங்கள்உம் - (அக்கழதகள் தம்தமல் தாக்காதபடி) விலகுகிற
மண்ெலகதிவழககளும், வியப்புற நெந்தபின்- (காண்பவர்) அதிசயிக்கும்படி நிகழ்ந்தபின்பு,
இருவர்உம் - (துரிதயாதனன் வீமடனன்னும்) இரண்டுதபரும், மறத்டதாடு டசயிர்த்து வயிரம்
டகாண்டு - வீரத்ததாடு தகாபித்து உட்பழகழமடகாண்டு, டபாருதல் உன்னு டபாழுதத்து -
தபார்டசய்யக்கருதியடபாழுது,- அவர் குறிப்பிழன - அவர்களுழெய உட்கருத்ழத, இழமப்பு
அளழவயில் கண்டு - ஒரு மாத்திழரப்டபாழுதிதல அறிந்து,- டமய் கல்வி கழர கண்ெ டபரிதயான்
குருவின் சிறுவன் - உண்ழமயான கல்விகழள முழுவதும் அறிந்த டபருழமயுழெயவனாகிய
குருபுத்திரனான அசுவத்தாமன், வன்டபாடு விலக்கினன் - வலிழமதயாடு விலக்கினான்; (எ-று,)

மண்ெலவிதம் - வலசாரி, இெசாரி, மண்ெலம், பவுரி என்பன. டசய்யுதளாழசயின்பம் தநாக்கி,

டமய்கல்வி, என வலியியல்பாய் நின்றது: இனி, டமய்யுங் கல்வியுமாகியவற்ழறக் கழரகண்ெ
என்றும் உழரக்கலாம். 'அன்டபாடுவிலக்கினன்' என்றும் பாெம். (333)

60.- அருச்சுனன் தனது வில்லின் திைரமரயக் காட்டுதல்.

மீளிமகோன் மதரல யாயுதபு வைாகிதன்வி வலாசனமு ைர்ந்த

ேன்மலர்த்,
தாளின்முடி ரேத்லததிர்த ரித்தனனிட டங்ரகேரி சாபகே
சத்தி னனிபம்,
யாளியை ேங்கருடன் ேன்னிசலிலந்திமிை மிைவியிரே
வயகடவுைாம்,
ோளியின்வி வனாதமுை லேய்தனனி ருந்தமுடி மன்னேர்ம திக்கும்
ேரகவய.
(இ-ள்.) மீளி - வீரத்திற் சிறந்தவனான, மகவான் மதழல - இந்திர குமாரனாகிய அருச்சுனன்,- ஆயுத
புதராகிதன் விதலாசனம் உணர்ந்து - ஆயுதவித்ழதக்குக் குருவான துதராணாசாரியனது
கண்ணின்குறிப்ழப யறிந்து, அவன் மலர் தாளில் முடிழவத்து - அவனுழெய தாமழர மலர்தபான்ற
திருவடிகளிதல தனது தழலழய ழவத்து [சாஷ்ொங்கமாக விழுந்து தண்ெனிட்டு], எதிர் -
அவடனதிரிதல, இெம் ழக வரி சாபம் தரித்தனன் - இெக்ழகயில் கட்ெழமந்த வில்ழல
ஏந்தியவனாய், கவசத்தினன் - (உெம்பில் தரித்த) கவசத்ழதயுமுழெயவனாய், இபம் யாளி அரவம்
கருென் வன்னி சலிலம் திமிரம் இரவி இழவஏ கெவுள் ஆம் வாளியின் - யாழனயும்
(அதற்குப்பழகயான) சிங்கமும் பாம்பும் (அதற்குப் பழகயான) கருெனும் அக்கினியும்
(அதற்குமாறான) ஜலமும் இருளும் (அதற்குமாறான) சூரியனும் ஆகிய இவற்றின் விதமான
டதய்வத்தன்ழமயுள்ள அம்புகளினால் [ஒன்றற்டகான்று பழகயாகிய பல திவ்விய அஸ்திரங்களால்],
விதனாதம்உற -(காண்பவர்க்கு) வியப்புஉண்ொக, இருந்த முடிமன்னவர் மதிக்கும் வழக -
(அவ்வரங்கத்தில்) இருந்த கிரீெத்தாரிகளான அரசர்கள் (தன்ழன) நன்குமதிக்க, எய்தனன்-; (எ -று.)

முன்பு தாதன ஓர் அஸ்திரத்ழத எய்து அதன்திறத்ழத டவளிக்காட்டி வியப்பு உண்ொக்கி உெதன
அதற்குப் பழகயான அஸ்திரத்ழதக் டகாண்டு தணித்து இங்ஙனதம மிக்கவிதநாதக்
காட்சிகழளவிழளத்தன டனன்க. மகவாந் என்ற வெடசால் - யாகங்கழள யுழெயவடனன்று
டபாருள்படும்; நூறு அசுவதமதயாகங்கழளச் டசய்து இந்திர பதவிடபறுதலால் அவனுக்கு
இப்டபயர்.

தவறு.

61.- அப்லபாழுது கர்ைன் எழுந்து சிங்கநாதஞ் லசய்தல்.

மங்குல் சூழ்வி மான முன்றின் மஞ்ச வகாடி திக வே

அங்கண் ோன மீன லமன்ன ேரேயிருந்த ேைசர்முன்
சிங்க லமன்னு மாலை ழுந்து சிங்க நாத முஞ்லசய்தான்
பங்க சாத பரிம ைங்லகாள் பானு ைாச சூனுவே.

(இ-ள்.) மங்குல் சூழ் விமானம் முன்றில் - தமகங்கள் படியப் டபற்ற (தமல்நிழலழயயுழெய)

மண்ெபத்தின் முன்னிெத்திலுள்ள, மஞ்சம் தகாடி - மஞ்சங்களின் வரிழச, திகை -
(தாம்வீற்றிருத்தலால்) விளங்கும்படி, (அந்த மஞ்சங்களில்), அம் கண் வானம் மீனம் என்ன - அைகிய
இெத்ழதயுழெய வானத்திற்டபாருந்திய நக்ஷத்திரங்கள் தபால,அழவ இருந்த -சழபயாகத் திரண்டு
வீற்றிருந்த, அரசர் முன் - அரசர்களுழெயமுன்னிழலயிதல,- பங்கசாதபரிமளம்டகாள் பானுராச சூனு
- தாமழரமலர்கழள மலர்த்துந்தன்ழமயுள்ள சூரியனாகிய தழலவனது மகனான கர்ணன்,- சிங்கம்
என்னும் ஆறு எழுந்து - சிங்கம் (தனக்கு உவழம) என்று டசால்லும்படி (கம்பீரமாக) எழுந்து,
சிங்கநாதம்உம் டசய்தான் - சிங்கநாததத்ழதயுஞ் டசய்தான்; சிங்கநாதத்ழதயுஞ் டசய்தான்;
இங்தக, விமானம் - மண்ெபத்தின் தமல்நிழலழயயும், முன்றி டலன்றது - வெடமாழியில்
ப்தரக்ஷாகார டமனப்படும் காட்சிச்சாழலயின் முன்னிெத்ழதயும் காட்டும். அலர்த்தலாகிய காரணம்,
பரிமளங் டகாள்ளுதலாகிய காரியமாக உபசரிக்கப்பட்ெது. பரிமளங்டகாள் பாநு - தாமழரகள்
மலர்ந்து வாசழனவீசுதற்குக் காரணமாகுஞ் சூரிய டனன்க. ஓர் உத்தமபுருஷன் உயர்ந்த பதுமினி
சாதிஸ்திரீயின் தமனிநறுமணத்ழத தமாந்து உட்டகாள்ளல் தபால, சூரியனாகிய தழலவன் தனது
தழலவியாகிய தாமழரயின் மணத்ழதக் டகாள்ளுகின்றனடனன்பது டதானிக்கும். தகாடி,
ஸிம்ஹநாதம், பங்கஜாத பரிமளம், பாநுராஜஸூநு - வெடமாழித்டதாெர்கள். 'விசாலமுன்றில்'
என்றும் பாெம்.

இதுமுதல் இருபத்திரண்டு கவிகள் - டபரும்பாலும் ஈற்றுச் சீடரான்று விளச்சீரும், மற்ழறயாறும்

மாச்சீர்களுமாகிய எழுசீைாசிரியவிருத்தங்கள். இவற்ழற, முதல் ஆறு சீர்கழளயும் மூன்று டபருஞ்
சீராகப் பிரித்துக் கலிவிருத்த டமன்னதவண்டுடமன்பது, ஒருசாரார் டகாள்ழக. (335)

62.-அருச்சுனனினும் சிைப்பாகக் கர்ைன் தனது

வில்திைங்காட்டுதல்.

சிந்ரதயன்புடன்பணிந்து வதசிவகசனருளினால்
ேந்துலேஞ்சைாசனம் ேைக்கிவீைோளியால்
இந்திைன்குமாைன்முன் னியாதியாதியற்றினான்
அந்தேந்தநிரலயுவமவு மேனின்விஞ்சலாயினான். (இ-ள்.) ததசிக ஈசன் அருளினால் வந்து -
(அவ்வரங்கிற்குத் தழலவனாக விளங்கும்) குருசிதரஷ்ெனான அந்தத் துதராணனது அனுமதிடபற்று
(அதனால்) வந்து, சிந்ழத அன்புென் பணிந்து - (அவழன) மனப்பூர்வமான பக்திதயாடு வணங்கி,
டவம் சராசனம் வணக்கி - டகாடிய வில்ழல வழளத்து,- இந்திரன்குமாரன் முன் வீரவாளியால் யாது
யாது இயற்றினான் அந்த அந்த நிழலஉம் ஏஉம் அவனின் விஞ்சல் ஆயினான் - இந்திரனது மகனான
அருச்சுனன் முன்பு திறழமயுழெய அம்புகளால் எந்டதந்தவழகத்டதாழிழலச் டசய்தாதனா
அததற்குஉரிய நிழலயிலும் அந்தந்த அம்ழபச் டசலுத்துதலிலும் அவ்வருச்சுனனினும்
தமம்படுதழல உழெயவனானான்; (எ-று.)

"அர்ச்சிததந குருணாநுதமாதிததா - தாரயந் தநு ரதிஜ்யதாம் கதம் அத்புதம் வ்யதித யத்யத் அர்ஜு ந:-
தத்த தப்யதிகம் ஆததாந ஸ:" என்ற பாலபாரதத்ழத டயாட்டி இப்தபாது கூறிய டபாருதள
தயற்றதாதலறிக. ததசிகன் -பரசுராமடனன்பாருமுளர்.

63.-அதுகண்டு அரனேரும்வியக்கத் துரிவயாதனன்களிக்க

அருச்சுனன்நாணுதல்.
கரைகள்வபாயிலக்கரடந்தவுறுதிகண்டுகண்களித்து
இரையில்வீைலனன்ைதன்றிருந்தைாசமண்டலம்
பிரையன்மாரலவிசயனண்ைல்லபற்றிபற்றிநாணினான்
துரைேவைாடுேரிக ற்சு வயாதனன்களிக்கவே.

(இ-ள்.) கழணகள் - (கர்ணனுழெய) பாணங்கள், தபாய் - டசன்று, இலக்கு அழெந்த- (குறித்த)

இலக்கில் தவறாதுபட்ெ, உறுதி - திறத்ழத கண்டு - பார்த்து,- அன்று இருந்த ராசமண்ெலம் -
அப்டபாழுது (அச்சழபயில்) இருந்த அரசர்களதுதிரள், கண்களித்து - கண்கள் களிப்பப்டபற்று,
இழண இல் வீரன் என்றது- (அவழன) ஒப்பற்றவீரடனன்று டகாண்ொடிற்று: (அதனால்), வரி கைல்
சுதயாதனன் - கட்டிய வீரக்கைழலயுழெய துரிதயாதனன், துழணவதராடு - (தனது)
தம்பிமார்களுெதன, களிக்க - களிப்பழெய,- பிழணயல் மாழல விசயன் - பின்னல்மாழலழயத்
தரித்த அருச்சுனன், அண்ணல் டபற்றி பற்றி நாணினான் - டபருழமயிற்சிறந்தவனான அக்கர்ணனது
திறழமழயக்குறித்து டவட்கமழெந்தான்; (எ-று.)

"தம்மினுங், கற்றாழரதநாக்கிக் கருத்தழிக கற்றடவல்லாம், எற்தறயிவர்க்கு நாடமன்று" என்றபடி,

வில்திறத்தில் ததர்ந்த அருச்சுனன் தன்னினும் தமம்பட்ெ கர்ணனதுதிறத்ழதக் கண்டு
நாணங்டகாண்ென டனன்க. இலக்கு= லக்ஷ்யம். அண்ணல் - (தனது) தழமயன் எனக்டகாள்ளினுமாம்.
(337)

64.-கர்ைன் அருச்சுனரனத்தன்வனாடு லதாந்தயுத்தஞ்

லசய்யஅர த்தல்.

மருேநின்ைருக்கன்ரமந்தன்ோனநாடன்மகரனநாம்
இருேருந்தனுக்லகாள்வபாரியற்ைேம்மிலனன்ைலும்
குருகுலந்தர க்கேந்தகுமைனன்புகூைவே
உருகிநன்லைனத்தழீஇயுகந்துைந்தருக்கினான். (இ-ள்.) அருக்கன் ழமந்தன் - சூரியபுத்திரனான
கர்ணன், மருவநின்று - சமீபமாக வந்துநின்று, வானநாென் மகழன - ததவதலாகத்துக்குத்
தழலவனான இந்திரனது குமாரனாகிய அருச்சுனழனதநாக்கி, நாம் இருவர்உம் தனுடகாள் தபார்
இயற்ற வம்மின் என்றலும்- 'நாம் இரண்டுதபரும் விற்தபார்டசய்யுமாறு (நீர்) வருக' என்று
கூப்பிட்ெவளவிதல,- குருகுலம் தழைக்க வந்த குமரன் - குருடவன்னும் அரசனது குலம்
டசழிக்கும்படி பிறந்த மகனான துரிதயாதனன், அன்பு கூர - அன்புமிக, உருகி - (அந்தக்கர்ணன்
விஷயத்தில்) மனவுருக்கங்டகாண்டு, நன்று என - இதுநல்லடதன்று (அவன்டசயழலக்) டகாண்ொடி,
தழீஇ - (அவழனத்) தழுவியழணத்து, உளம் உகந்து - மனமகிழ்ந்து, தருக்கினான் - டபருழம
பாராட்டினான்; (எ -று.)
துரிதயாதனழன 'குருகுலந்தழைக்கவந்த குமரன்' என்றது, நூற்றுவடரனத்டதாழகயால்
மிக்கதனாதலதய டயன்க. (338)

65.- அருச்சுனனுக்கும்கர்ைனுக்கும் நிகழும் வீைோர்த்ரத.

அனந்தைம்லபாைற்குநீலகாலந்தைம்லமனக்லகனாத்
தனஞ்சயன்லசயிர்த்தல்கண்டுதபனன்ரமந்தன்மீைவும்
முரனந்தவபாரின்முடிதுணித்துன்முகசவைாருகத்தினால்
சினந்தணிந்தைங்கபூரசலசய்ேலனன்றுசீறினான்.

(இ-ள்.) அனந்தரம் - பின்பு, தனஞ்சயன் - அருச்சுனன், (கர்ணழனதநாக்கி), 'டபாரற்கு -

தபார்டசய்தற்கு, நீ டகால் எனக்கு அந்தரம் - நீயாஎனக்கு எதிர்? ' எனா - என்றுடசால்லி, டசயிர்த்தல் -
தகாபித்தழல, கண்டு - பார்த்து,- தபனன் ழமந்தன் - சூரியபுத்திரனான கர்ணன்,- மீளஉம் - பின்பும்,
'முழனந்த தபாரில் - பழகத்துச் டசய்யும் தபாரிதல, முடி துணித்து - (உன்) தழலழய டவட்டி, சினம்
தணிந்து- (அதனால் எனது) தகாபமாறி, உன் முக சதராருகத்தினால் -உனது முகமாகிய
தாமழரமலழரக்டகாண்டு, அரங்கபூழச டசய்வன்- யுத்தரங்கத்துக்குப் பூழசடசய்தவன், ' என்று -
என்று டசால்லி, சீறினான் - மிகவுங் தகாபித்தான்; (எ-று.)

தருமபுத்திரன் இராசசூயயாகஞ் டசய்யதவண்டியடபாழுதில், அருச்சுனன் வெக்கிற்டசன்று பல

அரசர்கழளச் சயித்து அவர்கள் டசல்வத்ழதத் திழறடகாணர்தலால், அவனுக்குத் தநஞ்சய டனன்று
ஒருடபயர்; இனி, இப்டபயர்க்கு - டவற்றிழயச் டசல்வமாகவுழெயவடனன்றும் ஒருடபாருள்
டகாள்ளலாம். ஸரஸ் + ருஹம்= ஸதராருஹம்; குளத்தில் முழளப்பது: தாமழரக்குக் காரணவிடுகுறி.

66.-அதுகண்டு அரனேருந் திரகக்கக் கிருபன் நீதிகூைத்

லதாடங்குதல்.

அதிருகின்ைலேழிலிவபாலருச்சுனன்ைரனக்குறித்து
எதிருகின்ைவின்ரமகண்டியாேருந்திரகக்கவே
முதிருகின்ைலமய்யனாகிமுன்னிருந்தலகௌதமன்
உதிருகின்ைேமுதவிந்துலோக்குலமன்னவுரைலசய்ோன்.

(இ-ள்.) அதிருகின்ற எழிலி தபால் - இடிமுைங்குகின்ற தமகம் தபால, அருச்சுனன்தழன குறித்து

எதிருகின்ற - அருச்சுனழனக் குறித்து (க் கர்ணன்) எதிர்த்து நிற்கிற, வின்ழம - வில்வலிழமழய,
கண்டு - பார்த்து, யாவர்உம் - எல்தலாரும், திழகக்க - பிரமித்து நிற்க, - முதிருகின்ற டமய்யன் ஆகி
முன் இருந்த டகௌதமன் - மூப்பழெந்த உெம்ழபயுழெயவனாய் (அச்சழபயில்) முன்தன வீற்றிருந்த
கிருபாசாரியன், உதிருகின்ற அமுத விந்து ஒக்கும் என்ன உழரடசய்வான் - சிந்துகிற
அமிருதத்துளிகள்தபாலு டமன்னும்படி டசால்பவனானான்; (எ-று.)- அவற்ழற. அடுத்த கவியிற்
காண்க.

இப்டபாழுது கிருபன் தபசும் தபச்சு, துரிதயாதனன் முதலிய சில தீதயார்க்கு வருத்தம்

விழளப்பினும், நீதிமுழறழமயுணர்ந்த நல்தலார்பலர்க்கும் இன்பத்ழத விழளத்தல்பற்றி,
அச்டசாற்களுக்கு அமிருதத்துளிஉவழம. வன்ழமகண்டு என்றும் பாெம். (340)

67.-கிருபன் நீதிகூைத் துரிவயாதனன் அதரன மறுக்கத் லதாடங்குதல்.

சூதன்ரமந்தன்வேரலவயழு சூழுவமதினிக்லகலாம்
நாதன்ரமந்தனுடன்லேகுண்டு நவிலுதற்குநண்ணுவமா
ஏதமுண்டுசாலலேன்ன ைாசைாசனிகலியக்
வகாதமன்ைனக்குைங் லகாதிக்குமாறுகூறுோன்.

(இ-ள்.) 'சூதன் ழமந்தன் - ததர்ப்பாகனது மகன், தவழல ஏழு சூழும் தமதினிக்கு எலாம் நாதன்
ழமந்தனுென் - ஏழுகெல்கள் சூழ்ந்த பூமி முழுதுக்கும் அரசனது குமாரதனாடு, டவகுண்டு
நவிலுதற்கு நண்ணும் ஓ - தகாபித்து வீரவாதம் தபசுதற்குத் தகுதமா? [தகாது என்றபடி]; சால ஏதம்
உண்டு - (இங்ஙனம் தபசுதல்) மிகவுங்குற்றமுழெத்து, 'என்ன - என்று (கிருபன்) டசால்ல,- ராச ராசன்
- அரசர்க்கரசனாகிய துரிதயாதனன், - இகலி - மாறுபட்டு,- அ தகாதமன் தனக்கு உளம் டகாதிக்கும்
ஆறு கூறுவான் - அந்தக்கிருபாசாரியனுக்கு மனம் டகாதிக்கும்படி (மறுடமாழி) கூறுபவனானான்;
(எ-று.)- அவற்ழற, அடுத்த இரண்டு கவிகளிற் காண்க.

நவிலுதற்கு என்ற குகரவீற்று விழனடயச்சம், டதாழிற்டபயர்த் தன்ழமப்பட்டு 'நண்ணும்' என்ற

முற்றுக்கு எழுவாயாய்நிற்கும். தகாதமன் என்றது, டகௌதம டனன்ற வெடசால்லின் விகாரம்.

68.-துரிவயாதனன் மறுலமாழி: இன்னாரின்னார்க்குச்

சாதிவபதம்கருதத்தக்கதன் லைன்ைல்.

கற்ைேர்க்குநலனிரைந்த கன்னியர்க்கும்ேண்ரமரக
உற்ைேர்க்கும்வீைலைன்றுயர்ந்தேர்க்கும்ோழ்வுரடக்
லகாற்ைேர்க்குமுண்ரமயான வகாதின்ஞானசரிதைாம்
நற்ைேர்க்குலமான்றுசாதி நன்ரமதீரமயில்ரலயால்.

மூன்றுகவிகள் - ஒருடதாெர்.
(இ-ள்.) கற்றவர்க்குஉம் - படித்தவர்களுக்கும், நலன் நிழறந்த கன்னியர்க்குஉம்- அைகுநிழறந்த
கன்னிழககளுக்கும், வண்ழமழக உற்றவர்க்குஉம் -ஈழகக்குணம் ழகவந்தவர்களுக்கும், வீரர் என்று
உயர்ந்தவர்க்குஉம் -வீரர்கடளன்று சிறப்பாக மதிக்கப்பட்ெவர்களுக்கும், வாழ்வு
உழெடகாற்றவர்க்கும்உம் - டசல்வவாழ்க்ழகழய யுழெய அரசாட்சி பூண்ெவர்களுக்கும், உண்ழம
ஆனதகாது இல் ஞானசரிதர் ஆம் நல் தவர்க்குஉம் - உண்ழமயானகுற்றமற்ற தத்துவ ஞானத்ழதயும்
(அதற்குஏற்ற) ஒழுக்கத்ழதயும் உழெயவர்களாகிய நல்ல தவஞ்டசய்யும் முனிவர்களுக்கும், ஒன்று
சாதி - சாதி ஒன்தற; நன்ழம தீழம இல்ழல - (அதில்) உயர்வு தாழ்வு என்னும் பகுப்பு இல்ழல; (எ-
று.)- ஆல் - ஈற்றழச; ததற்றமுமாம்.

எந்தச்சாதியிற்பிறந்திருப்பினும் கற்றவர் முதலிதயார் தமன்ழமடபறக் கல்லாதவர் முதலிதயார்

கீழ்ழமயுறுவராதலால் இவர்கட்குச் சாதிதவற்றுழம குறிக்கத்தக்க தன்டறன்பது இதன் கருத்து.
(342)

69.-இதுவும் அது: பிைப்பினால் இழிவின்ரமக்குச் சில உதாைைம்.

அரிபிைந்ததன்றுதூணி லைனும்வேயிலாயினான்
பைரேயுண்டமுனியுமிப் பைத்துோசன்ரமந்தனும்
ஒருேயின்கண்முன்பிைந்த லதாண்சைத்தினல்லவோ
அரியலேன்றிமுருகவேளு மடிகளும்பிைந்தவத.

(இ-ள்.) அன்று - முற்காலத்தில், அரி பிறந்தது - திருமால் அவதரித்தது, தூணில் - தூணினிெத்ததயாம்;

அரன்உம் - சிவபிரானும், தவயில் ஆயினான் - மூங்கிலில் ததான்றினான்; பரழவ உண்ெ முனிஉம் -
கெழலப்பருகிய அகத்தியமகாமுனிவனும், இ பரத்துவாசன் ழமந்தன்உம் - பரத்துவாசமுனிவனது
குமாரனான இந்தத்துதராணாசாரியனும், முன் பிறந்தது - முன்பு ததான்றினது, ஒருவயின்கண் -
(கும்பமாகிய) ஓரிெத்திதலயாம்; அரிய டவன்றி முருகதவள்உம் - (பிறரால்டவல்லுதற்கு)அரிய
டவற்றிழயயுழெய முருகக்கெவுளும், அடிகள்உம் - ததவரீரும், பிறந்தது - ததான்றினது, ஒள் சரத்தின்
அல்லஓ - விளங்குகின்ற நாணலிதல யன்தறா?

தமன்ழமயுழெய திருமால் முதலிதயார் பிறந்த இெங்காரணமாக இழிக்கப்பொழம தபாலதவ,

இக்கர்ணனும் சாதிபற்றிஇழித்தற்கு உரியனல்ல டனன்க. திருமால் தூணில்ததான்றினது,
நரசிங்காவதாரகாலத்தில்.

சிேபிைான் மூங்கிலில் வதான்றிய கரத :- எல்லாம் அழியும் பிரளயகாலத்தில் தமக்கும்

அழிவுதநரிடுடமன்று கவழலயுற்று தவதங்கள் பலநாள் சிவழனக்குறித்துத் தவம்புரிந்து
அப்பிரானது தரிசனத்ழதப்டபற்று 'பிரளய காலத்தில் நீ தாமிரசழபயில் நின்று டசய்யுந்
திருநெனத்ழத நாங்கள் தரிசிக்கதவண்டும்; பிரளயத்திலும் அழிவில்லாத அத்தலத்தில் நாங்கள்
மூங்கிலாய் நின்று எப்தபாதும் நிைழலச் டசய்ய, நீ எங்களிெம் முத்தாய்த்ததான்றி எங்களுக்குப்
பிள்ழளயுமாகதவண்டும்' என்று வரங்தகட்க, சிவபிரான் அதற்கு இணங்கித் திருடநல்தவலியில்
தவணுவனத்தில் மூங்கில் முத்தாகி அம்மூங்கிலின்கீழ் எழுந்தருளியிருக்கின்றன டனன்பதாம்.
இதனால், அத்தலத்துச் சிவபிரானுக்கு தவணுவன நாதடனன்று திருநாமம்.

ஏககாலத்தில் ஊர்வசிழயக்கண்டு அவளிெங் காதல் டகாண்ெ மித்திரன் வருணன் என்னுந் ததவர்

இருவரது விருப் பத்தால் அருகிலிருந்தடதாரு குெத்தினின்று பிறந்தவர் அகஸ்தியடரன அறிக.
(அதனால், கும்பசம்பவர், கலசதயாநி என்றடபயர்கள் அவர்க்கு வைங்கும்.) துதராணர்
துதராணகும்பத்திற்பிறந்து அது காரணமாகப் டபயர்டபற்றழம, கீழ்க்கூறப்பட்ெது. (கும்பசம்பவர்,
கலசதயாநி என்று துதராணழர வைங்குதலும் உண்டு.) ததவர்கள் தவண்டியபடி சூரபதுமன் முதலிய
டகாடிய அசுரர்கழள அழித்தற்டபாருட்டு ஒரு குமாரழன யுண்ொக்கக்கருதிய சிவபிரானது
திருதமனியினின்று டவளிப்பட்ெ திவ்வியததஜழச அக்கினியும் வாயுவும் கங்ழகயிற் டசலுத்த,
அதனது ஒரு மடுவாய் நாணற்காட்ழெ யடுத்துள்ள சரவணப்டபாய்ழகயினின்று
சுப்பிரமணியமூர்த்தி ததான்றினடனன ேைலாறு அறிக. கிருபர் நாணற்கட்ழெயிற் பிறந்தழம,
முன்கூறப்பட்ெது. நாணலிற் பிறந்ததனால், முருகனுக்கும் கிருபனுக்கும் 'சரஜந்மா ' என்று டபயர்.
உயர்ந்ததாழர 'அடிகள்' என்றல், மரபு.

அகத்தியர் கடல் குடித்த கரத :- இந்திரன் முதலிய ததவர்கள் தம் பழகவனாகிய விருத்திராசுரன்
மற்றும்பல அசுரர்களுெதன கெலிற்புக்கு ஒளித்துக்டகாண்ெதபாது,
அகத்தியமகாமுனிவழனயழெந்து பிரார்த்திக்க, அவன் அக்கெல்நீழரத் தனது ஒரு ழகயால் முற்றும்
முகந்து பருகியருளி, உெதன ஒளித்திருந்த அவ்வசுரழன இந்திரன் டகான்றபின், ததவர்கள்
தவண்டுதகாளின்படி நீர்முழுவழதயும் உமிழ்ந்தன டனன்பதாம். (343)

70.-துரிவயாதனன் கர்ைரன அங்கவதசத்துக்கு

அைசனாக்குதல்.

என்றுநல்லவுரைலயடுத் தியம்பிவயரனயிழிவிவனாடு
ஒன்றிநின்ைோடகத்ரத வயாடரேக்குமாறுவபால்
அன்றுசூதன்மதரலதன்ரன யங்கைாசனாக்கினான்
மின்ையங்குமுடிகவித்து வேந்லதலாம்வியக்கவே.

(இ-ள்.) என்று நல்ல உழர எடுத்து இயம்பி - என்று இவ்வாறு நல்ல வார்த்ழதகழள
எடுத்துச்டசால்லி,- (துரிதயாதனன்),- ஏழன இழிவிதனாடு ஒன்றி நின்ற ஆெகத்ழத ஓெ ழவக்கும்
ஆறு தபால் - மற்ழறயிழிந்ததலாகம் முதலியவற்தறாடு கலந்து நின்ற டபான்ழனப் புெமிட்டுச்
சுத்தமாக்குந் தன்ழமதபால,- அன்று- அப்டபாழுது, சூதன் மதழல தன்ழன - ததர்ப்பாகன் மகனான
கர்ணழன,- தவந்து எலாம் வியக்க- அரசர்கடளல்லாருங் டகாண்ொடும்படி, மின் தயங்குமுடி கவித்து
- ஒளிவிளங்குகின்ற கிரீெத்ழதச் சூட்டி, அங்கராசன் - அங்கததசாபதியாக, ஆக்கினான்-; (எ-று.)

'அருச்சுனன் அரசனுெதனதய தபார்டசய்தற்கு உரியா டனன்று கருதுகின்றதனால், அதன்டபாருட்டு,

கர்ணழன இக்கணத்திதலதய அரசனாக்குகிதறன்' என்று டசால்லித் துரிதயாதனன், மாசுநீங்கித்
தூயதாய் ஒளிமிகும்படி டபான்ழனப்புெமிடுதல்தபால, ததர்ப்பாகன் மகனான கர்ணழன
அவ்விழிவு தீர்ந்து டபருழமயுறுமாறு முடிசூட்டினன். நல்லவுழர - கர்ணனுக்கும் தனக்கும்
அனுகூலமான நீதிவார்த்ழத. சிவபிரானால் எரிக்கப்பட்ெ மன்மதனது அங்கம் விழுந்த இெம்,
அங்கததசமாயிற்று. இழிவு ஆகுடபயர்.

71.-துரிவயாதனன் கர்ைனுக்கு அர்த்தாசனங்

லகாடுத்தல்.

தானிருந்தேரிமுகஞ்லசய் தாள்சுமந்ததவிசின்வமல்
ஊனிருந்தபரடயினாரன யுடனிருத்திேண்டுசூழ்
வதனிருந்தமாரலோகு சிகைமீதுலதண்டிரைக்
கானிருந்தமண்டலங் கருத்தினாலிருத்தினான்.

(இ-ள்.)(துரிதயாதனன்),- தான் இருந்த - தான் வீற்றிருந்த, அரிமுகம் டசய் தாள் சுமந்த தவிசின்தமல் -
சிங்கத்தின் வடிவந் ததான்றச் சித்திரித்துச் டசய்யப்பட்ெ கால்கள் சுமந்த பீெத்தின்
தமல்[சிங்காதனத்தின்மீது], ஊன் இருந்த பழெயினாழன - (பழகவரது) தழசததாய்தற்குஉரிய (தவல்
முதலிய) ஆயுதங்கழளயுழெய கர்ணழன, உென் இருத்தி - தன்னுென் ஒருங்கு வீற்றிருக்க ழவத்து, -
வண்டு சூழ் ததன் இருந்த மாழல வாகு சிகரம்மீது - வண்டுகள் சூழுந் ததன்டபாருந்திய மாழலழய
யணிந்த (அவனுழெய) ததாள்களாகிய மழலயின்தமல், டதள் திழர கான் இருந்த மண்ெலம் -
டதளிவான அழலகளின் டதாகுதிழயயுழெய கெலின் நடுவிதலயுள்ளதான பூமியின் பாரத்ழத,
கருத்தினால் - (தன்) மனக்கருத்ததாடு இருத்தினான்-; (எ -று.)

தன் ஆசனத்தில் அர்த்தாசனமளித்து அதில் தன்னுென் இருத்துதல், அரசர்டசய்யும்

ஒருடபருமரியாழத, ததாள்வலிழமயால் டபரிய இராச்சியத்ழத அரசாள ழவத்தன டனன்பது,
பின்னிரண்ெடியின் கருத்து. துரிதயாதனன் கர்ணனுதவிழயக்டகாண்டு பின்பு பாண்ெவழரடவன்று
தனியரசாட்சிடசய்யலாடமனக் கருதினடனன்பது விளங்க 'கருத்தினா லிருத்தினான்' என்றார். இனி,
இச்டசய்யுளுக்கு - (துரிதயாதனன்) தானிருந்த தவிசில் கர்ணழன உென் இருத்திக் டகௌரவித்து
(அதனாற்) கெல்சூழ்ந்த நிலவுலகத்து அரசாட்சிமுழுவழதயும் தன்ததாளில் இருப்பதாகக் கருதினான்
என்று பதவுழரகூறினும் அழமயும். பாஹு சிகரம் - வெடமாழித்டதாெர். 'டதண்டிழரக்கான் '-
அன்டமாழித்டதாழகயாய், கெழலக்குறித்தது.

72.- கர்ைனும் துரிவயாதனனுங் கூடிச் லசருக்குறுதல்.

தேனன்ரமந்தனுஞ்சுவயாத னனுமிரசந்துதனதனும்
சிேனுலமன்னநண்புலகாண்டு திைலுடன்சிைந்துைார்
பேனனும்பர்நாயகன் பயந்தவீைைஞ்சவே
அேனிலயங்குநமலதனக்லகாள் லபருமிதத்தைாயினார்.

(இ-ள்.) தவனன் ழமந்தன்உம் - சூரியன்மகனான கர்ணனும், சுதயாதனன்உம் - துரிதயாதனனும்,-

இழசந்து - கலந்து, தனதன் உம் சிவன்உம் என்ன நண்புடகாண்டு - குதபரனும் சிவபிரானும் தபாலச்
சிதனகங்டகாண்டு, - திறலுென் சிறந்துளார் - வலிழமயிற் சிறந்தவர்களாய்,- பவனன் உம்பர்நாயகன்
பயந்த வீரர் அஞ்ச - வாயுவும் தததவந்திரனும் டபற்ற வீரர்களாகிய வீமதசனனும் அருச்சுனனும்
அஞ்ச, அவனி எங்குஉம் நமது என டகாள் டபருமிதத்தர் ஆயினார் - பூமிமுழுவதும் இனி
நம்முழெயததடயன்று எண்ணிய டசருக்ழக யுழெயவராயினார்கள்; (எ-று.) குதபரன்
முன்டனாருகாலத்தில் ழகலாசகிரியின் ஒருசாரலிலிருந்து டபருந்தவஞ்டசய்து சிவதரிசனம்டபற்று
அப்பிரானருளால் அவனுக்கு நண்பனாயினன். டகாழெயாளியாகுங்கர்ணனுக்கு -
தனதனாகியகுதபரனும், கர்ணனுக்கு அரசு அளித்த ராசராசனான துரிதயாதனனுக்கு - குதபரனுக்கு
வரமளித்த தழலவனான சிவபிரானும் உவழம. முரைநிைனிரைப்லபாருள்வகாள். (346)

73.-லகௌைே பாண்டேர்கைது திைங்கண்டு துவைாைன்

மகிழ்தல்.

ஆனகாரலலயண்ணுகின்ை ோயுதங்கள்யாரேயும்
யாரனோசியிைதமான யானமுள்ையாரேயும்
வசரனவயாடுலதவ்ேரைச்லசகுக்கேல்லவீைமும்
மானவீைர்ேல்லலைன்று மரைேலாைன்மகிழ்வுைா.

இதுவும், மூன்று கவியும் - குளகம்.

(இ-ள்.) ஆனகாழல - (இழவடயல்லாம்)நிகழ்ந்த அப்டபாழுது,- மழறவலாளன் -

தவதம்வல்லவனான துதராணாசாரியன்,- எண்ணுகின்ற ஆயுதங்கள் யாழவஉம் - எண்ணப்படுகிற
பழெக்கலங்கடளல்லாவற்றிலும், யாழன வாசி இரதம் ஆன யானம் உள்ள யாழவஉம் - யாழன
குதிழர ததர் ஆகிய வாகனங்களாயுள்ளழவ எல்லாவற்றிலும், தசழனதயாடு டதவ்வழர
டசகுக்கவல்ல வீரம் உம் - தசழனயுெதன பழகவர்கழள யழிக்கவல்ல வீரத்திலும், மானம் வீரர் -
மானத்ழதயுழெய இந்தவீரர்கள், வல்லவர் - ததர்ந்தவர், என்று-, மகிழ்வு உறா- மகிழ்ச்சியழெந்து,-
(எ-று)- 'இயம்ப' (75) என்ற எச்சத்ழதக் டகாள்ளும்.

ஆயுதங்கள்என்றது - அவற்ழற உபதயாகித்தழலயும், யான டமன்றது - அவற்ழறச்

டசலுத்துதழலயுங்குறிக்கும்: இலக்கழண. (347)

74.-துவைாைன் அேர்களிடம் தனக்குஉரிய குருதட்சிரை

இன்னலதனல்.

ேம்மினாதிகுருகுலந் தர க்கேந்தரமந்தர்காள்
தம்மினாரைவயலயமக் களிக்கநின்ைதக்கிரை
எம்மினாலனாருத்தன்வேறி யாகவசனலனன்றுைான்
நும்மினாடியேரனயிம்பர் வநாதல்லசய்துலகாைர்மிவன.

(இ-ள்.) ஆதி குருகுலம் தழைக்கவந்த ழமந்தர்காள்- முதன்ழம டபற்ற குருகுலம்

டசழிப்பழெயும்படி வந்துததான்றிய குமாரர்கதள!-வம்மின் - வாருங்கள்: எமக்கு அளிக்க நின்ற
தக்கிழண - எமக்கு (நீங்கள்) டகாடுக்கும்படியுள்ள குருதட்சிழணழய, நாழளஏ தம்மின்- நாழளக்தக
தாருங்கள்: (அத்தக்கிழண), தவறு- தவறு வழகத்து; (அது என்னடவனின்),- யாகதசனன் என்று எம்
இனான் ஒருத்தன் உளான் - யாகதசனடனன்று எம்பழகவடனாருவன் இருக்கிறான்; அவழன-,
நும்மில் நாடி - உங்களுள் (யாவதரனும்) டசன்று, தநாதல் டசய்து - (டகால்லாமல்) வருத்தி [தபாரில்
உயிருெதன தததராடு பிணித்து], இம்பர் டகாணர்மின் - இவ்விெத்திற்குக் டகாண்டுவாருங்கள்:
(இவ்வளதவ); (எ -று.)- 'என்றுஇயம்ப' என அடுத்த கவிதயாடு டதாெரும். தக்கிழண=தக்ஷிணா:
வெடசால். இனான் = இன்னான்: இனியவனல்லாதவடனன்று டபாருள். நாழளதய என்றது, விழரவு
குறித்தற்கு. (348)

75.- அதரனமுடித்தற்கு அக்குமாைர்கள் பாஞ்சாலநாடு

லசல்லுதல்.

என்றுதஞ்சிரலப்புவைாகி தன்கனன்றியம்பவே
அன்ைேன்பதம்பணிந் தளித்தலசாற்ைரலக்லகாைா
லேன்றிநீடுபரடகவைாடும் விைவுமங்கநாலலாடும்
லசன்றுதங்கைாடகன்று லதவ்வுநாடுகுறுகினார்.
(இ-ள்.) என்று-, தம் சிழல புதராகிதன் - தங்கள் வில்லாசிரியனாகிய துதராணன், கனன்று இயம்ப -
(யாகதசனன்மீது) தகாபங்டகாண்டு டசால்ல,- (அக்குருகுல குமாரரழனவரும்), அன்று- அப்டபாழுது,
அவன் பதம் பணிந்து - அத்துதராணனது பாதங்கழள வணங்கி [விழெடபற்று], அளித்த டசால்
தழலக் டகாளா - (அவன்) கட்ெழளயிட்ெருளிய வார்த்ழதழயத் தழலதமற்டகாண்டு [மிகவும்
நன்குமதித்து], டவன்றி நீடு பழெகதளாடுஉம் - டவற்றி மிக்க ஆயுதங்கதளாடும், விரவும் அங்கம்
நாடலாடுஉம் - டபாருந்திய சதுரங்க தசழனதயாடும், டசன்று - புறப்பட்டு, தங்கள் நாடு அகன்று -
தங்களுழெயகுருநாட்ழெ நீங்கி, டதவ்வு நாடு குறுகினார் - (தமது குருவுக்குப்பழகவனாதலால்
தமக்கும்) பழகவனான யாகதசனனது பாஞ்சாலததசத்ழதச்சமீபித்தார்கள்; (எ-று.)- அங்கம் நால் -
யாழன ததர் குதிழர காலாள். தங்கள்நாடு - குருநாடு. 'டதவ்வனாடு' என்றும் பாெம். (349)

76.- அக்குமாைர்கள் பாஞ்சாலனைண்மரனரய முற்றுரக லசய்தல்.

ஆளிலமாய்ம்பைம்முரனக்க ைானவபாதனீகினித்
தூளிகண்புரதத்தலசன்று லசவிபுரதத்ததுேனிவபாய்
ஓளிலகாண்டலசம்லபான்லேற்பி னுடல்புரதத்தலேழிலிவபால்
ோளிலகாண்டவிருதர்மா மதிற்புைம்புரதக்கவே.

இதுவும், அடுத்த கவியும் - குளகம்.

(இ-ள்.) ஆளி டமாய்ம்பர் - சிங்கம்தபாலும் வலிழமயுழெயவர்களாகிய அக்குமாரர்கள், அ

முழனக்கண் ஆன தபாது - தபார்டசய்தற்குரிய அவ்விெத்திதல டசன்று தசர்ந்தடபாழுது,- அனீகினி
தூளி - (அவர்களுழெய) தசழனயால் தமடலழுப்பப்பட்ெ (பூமியின்) துகள், டசன்று - முன்டசன்று
கண் புழதத்த - (யாகதசனனது) கண்கழள மழறத்தன: துவனி - (தசழனயின்) தபாராரவாரங்கள்,
தபாய் - முன்டசன்று, டசவி புழதத்த - (அவனது) காதுகழள அழெத்தன; (பின்பு), டசம் டபான்
டவற்பின் உெல் புழதத்த - சிவந்த டபான்மயமான தமருமழலயின் வடிழவ மூடிய, ஓளிடகாண்ெ
எழிலி தபால் - வரிழசப்பட்ெ தமகங்கள் தபால, வாளிடகாண்ெ விருதர் - அம்பு ழகக்டகாண்ெ
(அக்குருதசழன) வீரர்கள், மா மதில் புறம் புழதக்க - (அவ் யாகதசன நகரத்தின்) டபரியமதிலில்
டவளியிெத்ழத டநருங்கிச் சூழ்ந்திெ,- (எ- று.)- "வழளத்த" என வருங்கவிதயாடு டதாெரும்.
இவர்கள் டசல்லுமுன்தன இவர்கள் சம்பந்தமான தூளியும் டதானியும் டசன்று அவனுக்கு
இெர்விழளத்தன எனச் சமத்காரந் ததான்றக் கூறினார். ஓளி - ஒழுங்கு; இனி, நீட்ெல் விகாரமாக,
ஒளிடயனினுமாம். (350)

77.-அதரனயுைர்ந்து யாகவசனன் வபாருக்கு ேருதல்.

ேரைத்தவசரனயாரனோசி ோயினின்றுகுமுைவே
உரைத்லதழுந்துமுர ரயவிட் டுடன்ைசிங்கவேறுவபால்
திரைத்ததன்பதாதிவயாடு வமாகயாகவசனனும்
இரைத்தலநஞ்சனன்றிநீடு புரிரசோயிலலய்தினான்.

(இ-ள்.) வழளத்த - (இங்ஙனம் மதிற்புறத்து) முற்றுழகடசய்த, தசழன - குருதசழனயிலுள்ள, யாழன

வாசி - யாழனகளும் குதிழரகளும், வாயில் நின்று - (யாகதசனநகரத்து) டவளிவாயிலில்நின்று, குமுற
- ஆரவாரஞ்டசய்ய,- உழளத்து - கர்ச்சித்துக்டகாண்டு, முழைழய விட்டு எழுந்து உென்ற - (தான்
இருக்கிற) மழலக்குழகழய விட்டுப் புறப்பட்டுக் தகாபித்துவருகிற, சிங்கம் ஏறுதபால் -
ஆண்சிங்கம் தபால, தமாக யாகதசனன்உம் - மிக்க ஆழசழயயுழெய துருபதராசனும், இழளத்த
டநஞ்சன் அன்றி - தசார்வழெந்த மனத்ழத யுழெயவ னாகாமல், திழளத்த தன்பதாதிதயாடு -
டநருங்கிய தனது தசழனதயாடு, நீடு புரிழச வாயில் எய்தினான் - உயர்ந்த மதில்வாயிழல
அழெந்தான்; (எ-று.)

பதாதி - காலாட்பழெ; இங்தக, தசழனடயன்றமாத்திரமாய் நின்றது. டகாடுப்பதாகச்டசான்ன

அர்த்தராச்சியத்ழதக்டகொமல் அதில் ஆழச டகாண்ெதனால், 'தமாகயாகதசனன்' என்றார்.
(351)

78.-வசாமகவைாடு லகௌைேர்க்கும், யாகவசனவனாடு

அருச்சுனனுக்கும் வபார் நிகழ்தல்.

வசாமகர்க்குமுடுகுவசரன சூ ேந்தகுருகுலக்
வகாமகர்க்கும்லேஞ்சமர் விரைந்ததாண்ரமகூைவே
பூமகற்குமிக்கமா முனிக்குோய்ரமலபாய்த்தேம்
மாமகற்கும்விசயனுக்கு மன்னுவபார்ேயங்கவே.

இதுவும் அடுத்த கவியும் - குளகம்.

(இ-ள்.) தசாமகர்க்குஉம் - தசாமககுலத்து அரசர்களுக்கும், முடுகுதசழன சூைவந்த குருகுலம் தகா

மகர்க்குஉம் - விழரந்து டநருங்கிய தசழனகள் சூை வந்த குருகுலவரசகுமாரர்களுக்கும், ஆண்ழம
கூர - வலிழமமிக, டவம் சமர் விழளந்தது - டகாடிய தபார் உண்ொயிற்று; பூமகற்குஉம் மிக்க
மாமுனிக்கு - பிரமததவனினும் தமம்பட்ெ டபருழமழயயுழெய துதராணாசாரியனுக்கு, வாய்ழம
டபாய்த்த - டசான்ன வாக்குத் தவறின, அ மா மகற்குஉம் - அந்தச் டசல்வ மகனான யாகதசனனுக்கும்,
விசயனுக்குஉம் - அருச்சுனனுக்கும், மன்னு தபார் வயங்க - டபரும்தபார் மிக,- (எ-று.)- 'குமரர் நகரி
தநாக்கினார் ' என வருங்கவிதயாடு முடியும்.

பாஞ்சாலராசர்கள், தசாமகடனன்னும் அரசனது குலத்தவராதலால், தசாமகடரனப்பட்ெனர்;

தசாமகன் - துருபதனது பாட்ொன். (352)
 79.-துரிவயாதனாதியர் பின்னிட அருச்சுனன்துருபதரன
அகப்படுத்தல்.

தூறுலகாண்டுகரைலபாழிந்து வசாமவகசர்லபாருதலால்
நூறுலகாண்டகுமைர்தங்க ைகரிமீைவநாக்கினார்
மாறுலகாண்டுவிசயன்வீசு ேண்ைோளிேரலயினால்
வீறுலகாண்லடதிர்ந்தமன் விலங்கரீடுபட்டவத.

(இ-ள்.) தசாமக ஈசர் - தசாமக குலத் தழலவர்கள், தூறு டகாண்டு - கூட்ெமாகத் திரண்டு, கழண
டபாழிந்து - அம்புமழைழயச் டசாரிந்து, டபாருதலால் - தபார்டசய்ததனால்,- நூறு டகாண்ெ குமரர் -
நூறு என்னும் எண்ழணக் டகாண்ெ குருகுல குமாரர்களான துரிதயாதனாதியர், தங்கள் நகரி மீள
தநாக்கினார் - (ததாற்று முதுகுடகாடுத்துத்) தங்கள் நகரத்துக்குத் திரும்பிப் தபானார்கள்; மாறு
டகாண்டு விசயன் வீசு - பழகழமடகாண்டு அருச்சுனன் வீசிய, வண்ணம்வாளி வழலயினால் -
தமன்ழமடபற்ற அம்புகளாகிய வழலயினால், வீறுடகாண்டு எதிர்ந்த மன் விலங்கர் -
மிக்கடபருமிதங்டகாண்டு வந்து எதிர்த்த யாகதசனராசனாகிய சிங்கம், ஈடுபட்ெது -
அகப்பட்டுக்டகாண்ெது; (எ-று.)

எண்ணில் மிக்கிருப்பினும் ஆற்றலில் மிக்கிலர் என்ற இகழ்ச்சி விளங்க, 'நூறுடகாண்ெகுமரர்

தங்கள்நகரி மீள தநாக்கினார்' என்றார். ஈடுபட்ெது என்பதற்கு - வலியழிந்தது என்ற டபாருளும்
உண்டு. வாளிவழலயினால் மன்விலங்கர் ஈடுபட்ெது - உருேகேணி . விலங்கு - விலங்கர் என,
டமன்டறாெர்க் குற்றியலுகரத்துக்கு 'அர்' வந்தது. (353)

80.-அருச்சுனன் யாகவசனரனக் கட்டிக் குருவின்முன் லகாைர்தல்.

தகப்படுஞ்சைாசனத் தனஞ்சயன்ரகோள்லேரீஇ
அகப்படுந்தைாதிபன்ை னற்ைவில்லினாணினான்
மிகப்படுந்தடங்லகாவடர் மிரசப்பிணித்துவிரசயுடன்
நகப்படுஞ்லசயற்ரகலசய்து குருவின்முன்னர்நணுகினான்.

(இ-ள்.) தக படும் சராசனம் - தகுதியாகப் டபாருந்திய [டபருழமடபாருந்திய] வில்ழலயுழெய,

தனஞ்சயன் - அருச்சுனன்,- ழக வாள் டவரீஇ - (தனது) ழகயிற்டகாண்ெ பழெக்கு அஞ்சி, அகப்படும்
- அகப்பட்டுக்டகாண்ெ, தரா அதிபன் தன் - யாகதசனராசனது, அற்ற வில்லின் நாணினால் - (தனது
அம்புகளால்) துணிபட்ெ வில்லின் நாணிழயக் டகாண்தெ, மிக படும் தெ டகாள் ததர்மிழச பிணித்து
- மிகுதியாகப்டபாருந்திய டபருழமழயக் டகாண்ெ(தனது) ததரிதல கட்டி, நகப்படும் டசயற்ழக
டசய்து- (பலராலும் அவமதித்துச்) சிரிக்கப்படுஞ் டசய்ழகழயச் டசய்து, விழசயுென் - தவகத்ததாடு,
குருவின் முன்னர் நணுகினான் - துதராணன் முன்னிழலயில் வந்தான்; (எ -று.)

அவன்ழகயில்நாழணக்டகாண்தெ அவழனக் கட்டின டனன, அருச்சுனனது திறத்ழத எடுத்துக்

கூறினார். வாள் - இங்கு ஆயுதடமன்றடபாருளது. இனி, 'தராதிபன்றழனத் தன்வில்லினாணினால்'
என்றும் பாெமுண்டு. (354)

81.-துவைாைன் யாகவசனரனப் பரிகசித்தல்.

முறுேல்லகாண்டுகண்டசாப முனியுநாைலேம்ரமநீ
உறுேலதான்றுமுைர்கலா துரைத்தபுன்லசாலறிதிவய
மறுவிலந்தைாைன்யானு மன்னனீயும்ோசேன்
சிறுேன்லேன்றுரனப்பிணித்த சிறுரமலயன்னலபருரமவயா.

இரண்டுகவிகள் - ஒருடதாெர்.

(இ-ள்.) கண்ெ சாபம் முனிஉம் - (அருச்சுனன் துருபதழனக் கட்டிக்டகாணர்ந்தழதக்) கண்ெ

வில்லாசிரியனான துதராணாசாரியனும், முறுவல் டகாண்டு - இகழ்ச்சிச்சிரிப்புக் டகாண்டு, (அவழன
தநாக்கி), 'நீ-, உறுவது ஒன்றுஉம் உணர்கலாது - பின்புதநரும் பயழனச் சிறிதும் அறியாமல், நாண
எம்ழம உழரத்த - டவட்கப்படும்படி எம்ழம அவமதித்துப்தபசிய, புல் டசால் - இழிடமாழிழய,
அறிதிஏ - அறிவாயன்தறா? யான்உம் மறு இல் அந்தணாளன்- நானும் குற்றமற்ற பிராமணன்: நீ உம்
மன்னன் - நீயும் க்ஷத்திரியன்: வாசவன் சிறுவன் டவன்று உழன பிணித்த சிறுழம - இந்திரனது
மகன்[அருச்சுனன்] உன்ழனச் சயித்துக் கட்டினஎளிழம, என்ன டபருழமஓ- (உனக்கு)
என்னடபருழமதயா! (எ-று.)- 'முறுவல் டகாண்டு' என்றது, அடுத்த கவியில் வரும் 'என்ன உயிரும்
வாழ்வும் உதவினான்' என்பழதக் டகாண்டு முடியும்.

'மறுவிலந்தணாளன் யானும் மன்னன்நீயும்' என்றது - க்ஷத்திரியடனன்று டபருழமபாராட்டிய

உன்ழன அந்தணடனன்று உன்னால் இகைப்பட்ெ யான் மாணாக்கழனக்டகாண்டு டவன்று கவர்ந்து
சபதத்ழத நிழறதவற்றிக் குழறவற்றவனான திறத்ழதப் பார் என்று அவன்மனத்தில் உழறக்க
ஏசியவாறாம். தனக்கு அழெடமாழி டகாடுத்துக்கூறி, அவனுக்கு 'மன்னன் நீயும்' என்று
வாளாகூறினதில், நீ டசான்ன வாய்ழமதவறி இங்ஙனந் ததால்வியுமுற்று க்ஷத்திரியாதமனாயிழன
டயன்ற இகழ்ச்சிததான்றும். (356)
 82.-துவைாைன் துருபதனுக்கு உயிர்ோழ்க்ரகவயாடு
பாதியைசும்அளித்தல்.

அன்லை னக்கு நீயி ரசந்த ேேனி பாதி யரமயுமற்று

இன்று னக்கு நின்ை பாதி யான்ே ரைந்து தருகுேன்
குன்லை னக்கு விந்தி லங்கு லகாற்ை ோகு வீைவன
உன்ை னக்கு வேண்டு லமன்ன வுயிரும் ோழ்வு முதவினான்.

(இ-ள்.) 'குன்று என குவிந்து இலங்கு - மழலதபாலந் திரண்டு விளங்குகிற, டகாற்றம் வாகு -

டவற்றிடபாருந்திய ததாள்கழளயுழெய, வீரதன-! நீ அன்று எனக்கு இழசந்த - நீ முன்பு எனக்குத்
தருவதாக உென்பட்ெ, அவனி பாதி - பாதியிராச்சியம், அழமயும்- (எனக்குப்) தபாதும்: மற்று நின்ற
பாதி - (எஞ்சிநின்ற) மற்டறாரு பாதி யிராச்சியத்ழத, இன்று-, உனக்கு-, யான்-, வழரந்து தருகுவன் -
பங்கிட்டுக் டகாடுப்தபன்; (அன்றியும்), உயிர் உம் வாழ்வுஉம் உன்தனக்கு தவண்டும் - உன் உயிரும்
வாழ்க்ழகயும் உனக்கு இருக்கதவண்டும்,' என்ன - என்றுடசால்லி, உதவினான் - (அம்மூன்ழறயும்
துதராணன் அவனுக்குக்) டகாடுத்தான்; இப்டபாழுது என் மாணாக்கழனக்டகாண்டு டவன்றதனால்,
உன் இராச்சியமுழுவதும் எனக்கு உரியதத யாய்விடினும்," டசான்ன வாய்ழம நீதய தசார்ந்தா
யாதனா தசாதரன்", "புகன்றபடி நீ யாளும் புவியும் பாதி டகாள்தவன்" என்று நான் சபதங்
கூறியதனால், அந்த வாக்குத்தவறாமல் ஒருபாதிழயதய டகாண்டு மற்றப்பாதிழய உனக்தக பிரித்துக்
டகாடுத்திடுதவன் என்பது, முன்இரண்ெடியின் கருத்து. பாஞ்சாலததசத்தில் கங்காநதியின்
டதற்கிலுள்ளபகுதிழயத் துருபதனுக்குக்டகாடுத்து வெக்கிலுள்ள பகுதிழயத் துதராணன் தனக்கு
உரியதாகக் டகாண்ெனடனன முதனூலால் அறிக. அன்று - அங்கிதவசமுனிவனிெத்துக் கல்வி
கற்றகாலத்து. 'டகாற்ற வாகுவீரதன '- இகழ்ச்சி. வாகு வீரதவகு எனவும் பாெம்.

தவறு.

83.- யாகவசனன் விடுபட்டு அேமானத்வதாடு ஊர்வசர்தல்.

புயங்கம் பருகி யுமிழ்மதியம் வபால்ோன் மீண்டு பூசுைன்ைன்

ேயங்குஞ் சுருதி ோய்ரமயினான் மன்னுங் குருக்கள் பதிநீங்கித்
தயக்குஞ் சிரலக்கு ோள்விசயன் சயமும் பிைர்முன் ைானகப்பட்
டுயங்குஞ் லசயலு நிரனந்துநிரனந் துள்ளுஞ் சுடப்வபா
யூர்வசர்ந்தா[ன்.

(இ-ள்.) புயங்கம்- (இராகு தகது டவன்னும்) பாம்பினால், பருகி- விழுங்கி, உமிழ் -(உெதன மீண்டும்),
டவளியுமிைப்பட்ெ, மதியம் - சந்திரழன, தபால்வான் - ஒப்பவனாய், (யாகதசனன்),- பூசுரன் தன் -
துதராணாசாரியனது, வயங்கும் சுருதி வாய்ழமயினால் - விளங்குகிற தவதம்தபான்ற தவறாத
வாய்டமாழியினால், மன்னும் குருக்கள் பதி நீங்கி - நிழலடபற்ற குருகுலத்தாரது
நகரத்ழத[அஸ்தினாபுரிழய] விட்டு நீங்கி,- தயங்கும் சிழல ழக வாள் விசயன் சயம்உம் -
விளங்குகின்ற வில்ழலதயந்திய ழகழயயும் ஒளிழயயுமுழெய அருச்சுனனது டவற்றிழயயும், பிறர்
முன் தான் அகப்பட்டு உயங்கும் டசயல்உம் - பிறர் முன்னியிழலதய தான் (அவனிெத்து)
அகப்பட்டுக்டகாண்டு வருந்திய டசய்ழகழயயும், நிழனந்து நிழனந்து - நிழனத்து நிழனத்துக்
டகாண்தெ, உள்ளம் சுெ - (அந்நிழனவு) தன் மனத்ழதத் தபிக்க, மீண்டுதபாய் ஊர் தசர்ந்தான்-;(எ-று.)

அருச்சுனனாற்கட்டுண்டு பின்பு அதுநீங்கியழமபற்றி, புயங்கம் பருகி உமிழ்மதி, யாகதசனனுக்கு

உவழமயாயிற்று. பருகி - இங்தக 'உண்டு ' என்ற டபாருளது. வில்ழலக்டகாண்டுடவன்று
வாழளக்டகாண்டு அச்சுறுத்திக் ழகப்பற்றியழமபற்றி, 'தயங்குஞ் சிழலக் ழக வாள் விசயன் சயம் '
என்ற டதன்பாருமுளர்.

இதுமுதற்பன்னிரண்டுகவிகள் - டபரும்பாலும் மூன்று ஆறாஞ்சீர்கள் காய்ச்சீர்களும், மற்ழறயழவ

மாச்சீர்களுமாகிய அறுசீைாசிரியவிருத்தங்கள். (357)

84.-துவைாைரனக்லகால்ல ஒருமகரனயும், அருச்சுனரன

மைக்கஒருமகரையும் துருபதன் வேண்டுதல்.

மறுகிற்பணிலந்தேழ்ப ன ேைநாடுரடயாலனதிர்ேைங்கி
முறுகிப்புரிலேங்கரலக்வகாட்டு முனிவயவபாலுமுனிேைரைத்
தறுகட்குருவின்ைரலதுணிக்கத் தகவோர் மகவுந் தனஞ்சயன்வைாள்
உறுரகக்லகாருபூங்கன்னிரயயும் லபறுோன் வேண்டியுற்றிைந்தான்.

(இ-ள்.) மறுகில் - வீதிகளிதல, பணிலம் தவழ் - சங்குகள் தவழும்படியான, பைனம் வளம் -

கைனிகளின் நீர்வளத்ழதயுழெய, நாடு - பாஞ்சாலததசத்ழத, உழெயான் - உழெயவனான
யாகதசனன்,- தறுகண் குருவின் தழலதுணிக்க தக - வன்கண்ழமழயயுழெய துதராணாசாரியனது
தழலழய டவட்டுதற்குத் தகுதியாக, ஓர்மகஉம் - ஓர் ஆண்பிள்ழளழயயும், தனஞ்சயன்ததாள்
உறுழகக்கு (தக)- அருச்சுனன் ததாள்கழள அழணதற்குத் தகுதியாக, ஒரு பூ கன்னிழயஉம் - அைகிய
ஒரு டபண்ழணயும், டபறுவான் - டபற, தவண்டி - விரும்பி,- முறுகு புரி டவம் கழலக்தகாட்டு
முனிஏ தபாலும் முனிவரழர- மிகவும் முறுக்குள்ள அைகிய கழலமானினது டகாம்பு தபான்ற ஒரு
டகாம்ழபத் தழலயிலுழெய ரிசியசிருங்கமுனிவழனதய டயாத்த சிறந்தமுனிவர்கழள, உற்று -
நாடியழெந்து, எதிர்வணங்கி- (அவர்கழள) எதிரிதல நமஸ்கரித்து, இரந்தான் - பிரார்த்தித்தான்;

தனது முகத்தின்தமதல மான்டகாம்பு தபான்ற டகாம்டபான்ழறயுழெய ஒருமுனிவர்க்கு,

அக்காரணத்தால், வெடமாழியில் ரிச்யச்ருங்கடரன்றும், தமிழிற் கழலக்தகாட்டுமுனி
டயன்றும்டபயர்; அவர் - காசியபமுனிவனது குமாரர்களுள் ஒருவராகிய விபாண்ெகடரன்பவரது
குமாரர்; கல்விதகள்விகளிலும் தவடவாழுக்கத்திலும் ழவராக்கியத்திலும் மிகச்சிறந்தவர்:
தகாசலததசத்தில் அதயாத்தியாநகரத்தில் அறுபதினாயிரம் வருஷம் அரசாண்ெ தசரதசக்கரவர்த்தி
புத்திரபாக்கியமின்றி வருந்தியடபாழுது, தனது குலகுருவாகிய வசிஷ்ெர் டசான்னபடி
அக்கழலக்தகட்டு முனிவழரக் டகாண்டு அசுவதமதயாகம் புத்திரகாமயாகமுஞ் டசய்விக்க,
அம்முனிவரருளால் சக்கரவத்திக்கு இராமபிரான் முதலிய சிறந்த குமாரர் நால்வர்ததான்றின டரன்ற
வரலாறு, இராமாயணத்திற் பிரசித்தம். அம்முனிவர்தபாலதவ உயர்ந்த மக்கழள யாக மூலமாக
உண்ொக்கவல்ல மகாமுனிவர்கழளநாடி தவண்டின டனன்பார்,
'கழலக்தகாட்டுமுனிதயதபாலுமுனிவரழர யுற்றிரந்தான்' என்றார்; அம்முனிவர்கள் டபயர், அடுத்த
கவியில் விளங்கும். 'மறுகிற் பனிநித்திலந்தவழும் வளநாடு' என்றும் பாெம். (358)

85.- உபயாசனும் யாசனும் துருபதனுக்காக வேள்விலசய்தல்.

ஆறுமுகரனப்பயந்தநதி யரலயாற்குளிர்ேலதாருகானில்
ஈறிைேத்வதாருபயாசன் யாசலனனும்வபரிருவோரும்
கூறுமுரையிற்சடங்கியற்றிக் வகாவின்ே க்கப்லபருவேள்வி
நூறுமகத்வதானிகைைரச வநான்ரமக்கிரசயப்புரிவித்தார்.

(இ-ள்.) ஆறுமுகழன பயந்த நதி - ஆறுமுகங்கழளயுழெய சுப்பிரமணிய மூர்த்திழயப் டபற்ற

கங்காநதியினது, அழலயால் - அழலகளினால், குளிர்வது - குளிர்ச்சிடபறுவதான, ஒருகானில் - ஒரு
காட்டில், ஈறுஇல் தவத்ததார் - எல்ழலயில்லாத தவத்ழதச் டசய்ப வர்களான, உபயாசன் யாசன்
எனும்தபர் இருதவார்உம் - உபயாசடனன்றும் யாசடனன்றும் டபயழரயுழெய
இரண்டுமுனிவர்களும், கூறும் முழறயின் செங்கு இயற்றி- (தவதசாஸ்திரங்களிற்) கூறப்பட்ெ விதி
முழறப்படிஉரிய செங்குகழளச் டசய்து, தகாவின் வைக்கம் டபரு தவள்ளி - அரசர்க்குஉரிய
வைக்கமாகிய டபரியபுத்திரகாமயாகத்ழத, நூறு மகத்ததான் நிகர் அரழச - நூறு
அசுவதமதயாகங்கழளச் டசய்தவனான தததவந்திரழனப் தபான்ற யாகதசனராசழன, தநான்ழமக்கு
இழசய புரிவித்தார் - அவன் டபருழமக்குத் தக்கபடி [மிகச் சிறப்பாகச்] டசய்வித்தார்கள்; (எ -று.)

கங்காதீரத்திலுள்ள அந்தணர் பலர் வசிக்கும் இெத்தில் யாஜன் உபயாஜன் என்ற இரண்டு

பிரமவிருடிகள் தவடவாழுக்கத்திற் சிறந்து இருந்தனடரன்றும், அவர்களுள் மூத்தவனான யாஜன்
தழலவனாய் நின்று, இழளயவனான உபயாஜழனப் புதராகிதனாகக் டகாண்டு, யாகஞ்டசய்வித்தன
டனன்றும் முதனூலால் விளங்கும். செங்கு என்பது - ஷெங்க டமன்னும் வெடசால்லின் விகார
டமன்றும், (தவதத்தின்) ஆறு அங்கங்களிற்கூறிய முழறக்கு ஏற்பச் டசய்யப்படுந் டதாழிடலன்று
ஏதுப்டபாருள் படுடமன்றுங்கூறுவர். (359)

86.- உபயாசன் புத்திைகாமயாகத்ரத முடித்தல்.

புரிந்தமகப்வபற்ை ல்வேள்விப் லபான்ைாவோமப்லபாருண்மிச்சில்
பரிந்துவிபுதைமுவதய்ப்பப் ரபம்லபாற்கலத்தினிரைத்தாங்குத்
லதரிந்தமணிப்பூைேன்வைவிக் களிக்கத்தீண்டாைாகியபின்
லசாரிந்துகனலினுபயாச னிரமப்பிற்சுதரனத்வதாற்றுவித்தான்.

(இ-ள்.) புரிந்த - இவ்வாறுடசய்த, மகப்தபறு தவள்வி - புத்திரகாம யாகத்தில், அைல்ஓமம் -

அக்கினியில் ஓமஞ்டசய்த, டபான்றா டபாருள் - குழறபாடில்லாத டபாருளினது [ஹவிஸ்என்னும்
ததவருணவினது], மிச்சில் - தசஷத்ழத, விபுதர் அமுது ஏய்ப்ப - ததவாமிருதத்ழதப்தபால,
ழபம்டபான் கலத்தின் நிழறத்து - பசிய டபான்னினாலாகிய பாத்திரத்திதலழவத்து, ஆங்கு -
அப்டபாழுது, டதரிந்த மணி பூணவன் ததவிக்கு பரிந்து அளிக்க - ததர்ந்டதடுத்த
இரத்தினாபரணங்கழள யணிந்த அவ்யாகதசனராசனது மழனயாளுக்கு அன்தபாடு டகாடுக்கப்புக,
தீண்ொள் ஆகிய பின் - (அவள் அதழனச் டசருக்கினால்) வாங்கிக்டகாள்ளாதவளாக அதன் பின்பு,
உபயாசன்-, கனலின் டசாரிந்து - (தசடித்த அந்த ஹவிழஸயும்)அக்கினியிதல ஆகுதிடசய்து,
(அதனால்), இழமப்பில் - ஒரு டநாடிப்டபாழுதிதல, சுதழன ததாற்றுவித்தான் - புத்திரழனப்
பிறப்பித்தான்; (எ-று.)

ஓமதசெத்ழதக் டகாடுக்குஞ்சமயத்தில் அரசன்மழனவி டசருக்குக்டகாண்டு அவழன

வாங்கியுண்ணுதற்கு மறுக்க, முனிவன் மந்திரசுத்தமான அந்த ஹவிழச அனலிற்டபய்து அங்குநின்று
மகழன யுண்ொக்கலானா டனன்க. முதனூலிற்குஏற்ப, இவ்வாறு டபாருள்டகாள்ளப்பட்ெது.
பாலபாரதத்தும் இவ்வாதற உள்ளது. இச்டசயழல யாஜன்டசய்ததாகமுதனூல்கூறுகின்றது. தீண்ொள்
ஆகியபின் என்பதற்கு - பூப்பழெந்தாளாக அதன்பின் என்று கூறுவாருமுளர், விபுதர் - விதசஷ
புத்திமான்க டளன்று காரணப் டபயர். (360)

87.- திருஷ்டத்யும்நன் வதான்றுதல்.

ேரலயம்பிை முடிதயங்க மணிக்குண்டலம்வபை லகறிப்பச்

சிரலயுங்ரகயுலமய்யும்ேயந் திகழ்வபார்ேயிைக்கேசமுமாய்க்
லகாரலலேஞ்சிங்கக்குருரைலபாலங் குன்றின்புைத்துக்குதிப்பது[வபால்
தரலேன்களிக்கத்தடந்வதர்வமற் ைனயலனாருேன்ைரலப்பட்டான்.

(இ-ள்.) வழலயம் பிறை - ததாள்வழளகள் விளங்கவும், முடிதயங்க - கீரீெம் பிரகாசிக்கவும், மணி

குண்ெலம் தபர் அைகு எறிப்ப - இரத்தின குண்ெலங்கள் மிக்க அைழகச் டசய்யவும், சிழலஉம் ழக
உம் - வில்லும் ழகயுமாய், டமய்உம் வயம் திகழ் தபார் வயிரம் கவசம்உம் ஆய் - உெம்பும் வீரம்
விளங்கும் தபாருக்குஉரிய வச்சிரகவசமும் டபாருந்தி, டபாலம் குன்றின் புறத்து குதிப்பது டகாழல
டவம் சிங்கம் குருழள தபால் - டபான்மயமான தமருமழலயின்மீது குதிப்படதாரு
டகாழலத்டதாழிலில்வல்ல டகாடிய சிங்கக்குட்டிதபால, தெ ததர்தமல் தனயன் ஒருவன் - டபரிய
ததரின்மீது ஒரு குமாரன், தழலவன் களிக்க தழலப்பட்ொன் - யாகதசனராசன் களிப்ழப
யழெயுமாறு (ஓமாக்கினியினின்று) டவளிப்பட்ொன்; (எ -று.)

ழகயில் வில்தலந்திக் கவசந்தரித்த உெம்புென் என்பது, இரண்ொமடியின் டபாருள்.

டபாற்தறராதலால், டபான்மழல உவழம.

88.-அதுகண்டு அரனேருங் களித்தல்.

வதவைாடருக்கனருைமணிச் சிமயத்துதிப்பச்லசவ்வியுடன்
நீவைாரடயிற்லசந்தாமரைக ணிைம்லபற்ைலர்ந்துநின்ைனவபால்
வீவைாதயன்ேந்துதிப்பைவின் வமன்வமன்மகிழ்ந்துலமய்களித்துப்
பாவைார்கண்கள்களித்தனோற் பார்க்குந்வதாறும்பரிவுற்வை.

(இ-ள்.) அருக்கன் - சூரியன், தததராடு - ததருெதன, அருணம் மணி சிமயத்து - சிவந்த அைகிய
உதயகிரியில், உதிப்ப - உதிக்க, (அதனால்), நீர்ஓழெயில் - நீர்நிழலகளிதல, டசம் தாமழரகள் -
டசந்தாமழரமலர்கள், டசவ்வியுென் நிறம் டபற்று அலர்ந்து நின்றன தபால் - அைகுெதன
நிறத்ழதயும் டபற்று மலர்ந்துநிற்பனதபால,- வீர உதயன் வந்து உதிப்பு அளவில் - வீரத்தன்ழம
உதித்தற்கு இெமாயுள்ள அக்குமாரன் (தததராடு சிவந்த ஓமாக்கினியினின்று தமடலழுந்து) வந்து
ததான்றியவளவிதல,- பாதரார் - பூமியிலுள்ளவர்கள், பார்க்கும் ததாறுஉம் பரிவு உற்று-
(அக்குமரழனப்) பார்க்குந்ததாறும் அன்புமிக்கு, தமல் தமல் மகிழ்ந்து - மிகவும் அதிகமாக
மகிழ்ச்சிடகாண்டு, டமய் களித்து - மனம்களிக்க, கண்கள் களித்தன- (அவர்கள்) கண்கள்
களிப்புத்ததான்ற மலர்ந்தன; (எ - று.)

டமய்களித்து - உெல்பூரித்து என்றுமாம்; அப்டபாழுது, களித்தல்- காரியத்ழதக் காரணத்தாற் கூறிய

உபசாரவைக்கு; டமய் சிலிர்த்து என்றுங்கூறலாம். ஆல் - ஈற்றழச: ததற்றமுமாம். (362)

89.-நாலடங்கும் வி ாக்லகாண்டாடுதலும்,
திரசவிைங்குதலும்.

சங்கச்சங்கமிகமு ங்கச் சாந்தும்புழுகுலமறிந்தார்த்துத்

துங்கக்லகாடியுந்வதாைைமுந் லதாரடயும்பைப்பிச்வசாமகனாடு
அங்கட்சயந்தனேதரித்த ேமைாேதிவபாலார்ேலம த்
திங்கட்கு வியுற்பவித்த திரசவபான்ைனலேண்டிரசலயல்லாம்.
(இ-ள்.) தசாமகன் நாடு - தசாமககுலத்தானான யாகதசனனது பாஞ்சாலததசம்,- சங்கம் சங்கம் மிக
முைங்க - சங்குக்கூட்ெங்கள் மிகுதியாகஒலிக்க, சாந்துஉம் புழுகுஉம் எறிந்து ஆர்த்து - சந்தனக்
குைம்ழபயும் புழுடகண்டணழயயும் (ஒருவர்தமல் ஒருவர்) வீசி ஆரவாரித்து, துங்கம் டகாடிஉம்
ததாரணம்உம் டதாழெஉம் பரப்பி - உயர்ந்த துவசங்கழளயும் ததாரணங்கழளயும் மாழலகழளயும்
மிகுதியாக அழமத்து (அலங்கரித்து), அம் கண் சயந்தன் அவதரித்த அமராவதிதபால் - அைகிய
கண்கழளயுழெய சயந்தன் [தததவந்திர குமாரன்] அவதரிக்கப்டபற்ற அமராவதிநகரம்தபால,
ஆர்வம் எை - அன்பு மிக,- எண் திழச எல்லாம் - எட்டும் திக்குகள்முழுவதும், திங்கள் குைவி
உற்பவித்த திழச தபான்றன - இளம்பிழற உதிக்கப் டபற்ற திக்குக்கள்தபாலத் தாமாக விளங்கின; (எ
-று.)

இந்திரகுமரன் பிறந்தடபாழுது அமராவதிநகரத்தில் ததவர்கள் களிப்புற்று

விைாக்டகாண்ொடியதுதபால, துருபதகுமாரன் ததான்றியடபாழுது பாஞ்சாலநகரத்துச்சனங்கள்
மகிழ்ச்சிமிக்கு விைாக் டகாண்ொடினடரன்பது மூன்றாமடியின்கருத்து. சாந்தும் புழுகும்
தபால்வனவற்ழற மகிழ்ச்சிக்களிப்பால் ஒருவர்தமல் ஒருவர் தூவி உத்ஸவங் டகாண்ொடுதல்
இயல்பு. சங்கம் என்பது - சங்ழகக் குறிக்கும்தபாது சங்கடமன்றவெடசால் திரிந்ததும், கூட்ெத்ழதக்
குறிக்கும்தபாது ஸங்க டமன்ற வெடசால் திரிந்ததுமாம். (363)

90.-பின்பு திலைௌபதி வதான்றுதல்.

பின்னுங்கடவுளுபயாசன் லபருந்தீப்புைத்துச்சுருரேயினால்
மன்னுங்கடலாைமுலதன்ன ே ங்குசுருதியவிநலத்தான்
மின்னுங்லகாடியுநிகர்மருங்குல் வேய்த்வதாண்முல்ரலலேண்முறுேல்
லபான்னும்பிைந்தாள் வகாகனகப் பூமீலதழுந்தலபான்வபால்ோள்.

(இ-ள்.) பின்னும் - அதன்பின்பும், கெவுள் உபயாசன் - டதய்வத் தன்ழமழயயுழெய

உபயாசடனன்னும் அம்முனிவன், டபருந் தீப்புறத்து- டபரிய யாகாக்கினியிதல, சுருழவயினால் -
சுருழவ டயன்னும் ஓமத்துடுப்புக்கருவிழயக்டகாண்டு, மன்னும் கெல் ஆர் அமுது என்ன வைங்கு -
டபருழமடபாருந்திய பாற்கெலில் ததான்றிய அருழமயான அமிருதம்தபால ஆகுதிடசய்த
[மிகஇனியததவருணவாகிய], சுருதி அவி - தவதமுழறழம தவறாத அவிர்ப்பாகத்தினது, நலத்தால் -
நற்பயனால்,- மின்உம் டகாடிஉம் நிகர் மருங்குல் - மின்னழலயும் பூங்டகாடிழயயும் தபான்ற
இழெழயயும், தவய் ததாள் - மூங்கில் தபான்ற ததாள்கழளயும், முல்ழல டவள் முறுவல் -
முல்ழலயரும்பு தபான்ற டவண்ழமயான பற்கழளயுமுழெய, டபான்உம் - டபான்தபால்
அருழமயான அைகிய ஓர் டபண்ணும், தகாகனகம்மீது எழுந்த டபான்தபால்வாள் -
டசந்தாமழரமலரினின்று தமடலழுந்த திருமகழள டயாப்பவளாய், பிறந்தாள் - ததான்றினாள்; (எ-
று.)
தகாகநதடமன்ற வெடசால் திரிந்தது; தகாகம் - சக்கரவாகப் பறழவகள், நதம் - கூவிடயாலித்தற்கு
இெமானது என்று டபாருள்படும் . டசல்வத்துக்குரிய தழலவியாதலாலும்,
டபான்னிறமுழெழமயாலும், டபறுதற்கருழமயாலும், டபான் என்று திருமகளுக்கு ஒரு டபயர்.
சுருழவயினால் வைங்கு என்றும், நலத்தாற் பிறந்தாடளன்றும் இழயயும். (364)

91.- அப்லபாழுது ஆகாயத்திலலழுந்த ஓர் அசரீரிோக்கு.

மண்வமலலாருத்தியைக்கர்குலம் மாைப்பிைந்தாள்ோமனுதல்
கண்வமலின்றுமிேள்பிைந்தாள் க ற்காேலர்தங்குலமுடிப்பான்
எண்வமலலன்லகாலினிலயன்ைாங் லகேருங்வகட்பலோருோர்த்ரத
விண்வமலலழுந்தேன்புரிந்த வேள்விக்கைத்தினிரடயம்மா.

(இ-ள்.) 'ஒருத்தி - ஒருடபண், அரக்கர் குலம் மாள - இராக்கதர் குலம் அழியும்படி, மண்தமல்
பிறந்தாள்- (முன்பு) பூமியினின்று ததான்றினாள்; இன்றுஉம் - இப்டபாழுதும், இவள் - இப்டபண்,
கைல் காவலர்தம் குலம் முடிப்பான் - வீரக்கைழலயணிந்த அரசர்களுழெய குலத்ழத
அழிக்கும்டபாருட்டு, வாமன் நுதல் கண்தமல் - சிவபிரானது டநற்றிக்கண்ணாகிய
அக்கினியினின்றும், பிறந்தாள்; இனி தமல் எண் என்டகால் - இனிதமல் ஆதலாசழன யாதுஉளது?'
என்று-, ஒரு வார்த்ழத - ஓர் அசரீரிவாக்கு, ஆங்கு - அப்டபாழுது, அவன் தவள்வி புரிந்த
களத்தினிழெ எவரும் தகட்ப - அந்தயாகதசனன் யாகஞ்டசய்த சாழலயிலுள்ள எல்தலாரும் தகட்க,
விண்தமல் எழுந்தது - ஆகாயத்தில் உண்ொயிற்று: அம்மா - ஆச்சரியம்! (எ-று.)

சனகமகாராசா யாகஞ்டசய்தற்டபாருட்டுச் சாழலயழமத்தற்காகக் கலப்ழபழயக்டகாண்டு பூமிழய

உழுதடபாழுது அவ்வுழு பழெச்சாலினின்று பூமியில் ததான்றிய டபண்ணான சீழதயால்
ராக்ஷசகுலம் முழுவதும் நாசமாயிற்டறன்பது, இராமாயணத்தில் பிரசித்தம். அங்ஙனதம,
யாகாக்கினியில் ததான்றிய இந்தத் திடரௌபதி ஒருசமயத்தில் துரிதயாதனழனப் பரிகசித்து இகழ்ச்சி
ததான்றச் சிரித்ததனால் அவன்மனத்திற் டபருஞ்சினத்ழதமூட்டி அதுகாரணமாக அவனால் சழபயில்
மானபங்கப்படுத்தப்பட்டுப் பின்பு அது நிமித்தமாகப் பாரதயுத்தத்தில் பல அரசர்களும்
பந்துமித்திரபரி வாரங்களுென் இறத்தற்கு மூலமாய் நிற்றல், பாரதத்தில் பிரசித்தம். 'இனிதமல் எண்
என்டகால்' என்றது, இந்நிகழ்ச்சி எவராலுந் தடுத்தற்கரியடதனத் ததற்றக் கருத்ழத விளக்கும். அம்மா
- வியப்பிழெச்டசால். வாமன்-அைகியவடனன்று டபாருள்படும். வலக்கண் சூரியனும், இெக்கண்
சந்திரனும், டநற்றிக்கண் அக்கினியுமாக இழறவனுக்குக் கண் மூன்றும் முச்சுெராதலால், டநருப்ழப,
'வாமனுதற்கண்' என்றது. 'கண்தமனின்றும்' என்றும் பாெம். (365)
 92.- மகரனயும் மகரையும்லபற்ைதனால் துருபதன்
மனமகிழ்தல்.

முன்வைான்றியதன்குலமுதலான் முைட்வபார்முனிக்குமுடிவுமேன்
பிற்வைாற்றியேக்கன்னிரகயால் விசயன்ைனக்குப்லபருநலமும்
உற்வைார்ந்துள்ைமிகத்தருக்கி யுேந்தாங்கரமந்தானுயர்மகத்தால்
லபற்வைான்லபற்ைவபறுமகப் லபற்ைார்தம்மிற்லபற்ைார்யார்.

(இ-ள்.) உயர் மகத்தால் டபற்தறான் - சிறந்த யாகஞ்டசய்ததனால் (இப்படிப்பட்ெ பிள்ழளகழளப்)

டபற்ற யாகதசனன்,- முன் ததான்றிய தன்குலம்முதலால் - முதலிற்பிறந்த தனது குமாரனால், முரண்
தபார் முனிக்கு முடிவுஉம் - வலிய தபாழரயுழெய துதராணாசாரியனுக்கு அழிவுஉண்ொதழலயும்,
அவன் பின் ததான்றிய அ கன்னிழகயால் -அவனுக்குப்பின்புபிறந்தஅப் டபண்ணால், விசயன்
தனக்கு டபரு நலம்உம் -அருச்சுனனுக்குச் சிறந்த இன்பமுண்ொதழலயும், உற்று ஓர்ந்து -
(கருத்தில்)ஊன்றி ஆராய்ந்து, ஆங்கு - அதனால், உள்ளம் மிக தருக்கி - மனம்மிகக்களித்து, உவந்து
அழமந்தான் - மகிழ்ந்துநிரம்பிநின்றான்[திருப்திடபற்றான்]: டபற்ற தபறு-(அவன்) டபற்ற
பாக்கியத்ழத,மக டபற்றார் தம்மில் டபற்றார் யார் - பிள்ழளகழளப் டபற்றவர்களுள்அழெந்தவர்
எவர்?

துருபதன் தான் கருதியபடி பழகடவல்லுதற்கு மகழனயும் மணம் முடித்தற்கு மகழளயும்

தகுதியாகப்டபற்றான் என்ற டபாருழள, 'டபற்றதபறு மகப்டபற்றார் தம்மிற்டபற்றார் யார்' என்று
விளக்கினார் (366)

93.-திட்டத்துய்மனுக்குத் துவைாைன்வில்வித்ரத முற்ைக் கற்பித்தல்.

கைைமறுேற்றிலங்குதிைற் கலவசாற்பேன்பாற்கனல்பயந்வதான்
சைைமலர்தன்ைரலக்லகாண்டு தனுநூலலனக்குத்தருலகன்ைான்
மைைமிேனாற்ைனக்லகன்ப துைர்ந்துங்குருவுமைாதளித்தான்
அைணியிடத்திற்லசறிந்தன்வைா ேதரனச்லசகுப்பத லம்மா.

(இ-ள்.) கனல் பயந்ததான் - அக்கினியிற் டபறப்பட்ெவனான அக்குமாரன்,- கரணம் மறு அற்று

இலங்கு - அந்தக்கரணமான மனத்தில் களங்கமில்லாது தூய்ழமயுழெயவனாய் விளங்குகிற, திறல் -
வல்லழமயிற் சிறந்த, கலச உற்பவன்பால்-கலசத்தினின்று ததான்றியவனான
துதராணாசாரியனிெத்தில் (டசன்று), சரணம் மலர் தன் தழலக் டகாண்டு- (அவனது) திருவடித்
தாமழர மலர்கழளத் தன் தழலயின்தமற்டகாண்டு [காலில் விழுந்து வணங்கி], எனக்கு தனுநூல்
தருக என்றான் - 'எனக்கு வில்வித்ழதழயக் கற்பித்துக் டகாடுப்பாயாக ' என்று தவண்டினான்;
(தவண்ெ,) குரு உம் - அந்தத் துதராணாசாரியனும், இவனால் தனக்கு மரணம் என்பது உணர்ந்துஉம் -
இவனால் தனக்கு மரணம் நிகழுடமன்பழத யறிந்தும், மறாது அளித்தான் - மறுக்காமல்
(தனுர்வித்ழதழயக்) கற்பித்துக் டகாடுத்தருளினான்; அைல் அரணியிெத்தில் டசறிந்து அன்றுஓ
அதழன டசகுப்பது - டநருப்பு அரணிக்கட்ழெயினின்று பிறந்தன்தறா அதழன அழிப்பது! அம்மா -
ஆச்சரியம்! (எ-று.) அரணி - தீக்கழெதகால்; அத்திக்கட்ழெ முதலிய சில. 'டநருப்பு அரணியினின்று
ததான்றிதய அவ்வரணிழய அழிக்கின்ற தன்தறா? என்ற உபமானம், திட்ெத்துய்மன்
துதராணனிெத்தினின்று வில்வித்ழத கற்தற பின்பு அவழன அழிப்பவனாகிறான் என்ற உபதமயக்
கருத்ழத விளக்குதலால், பிறிதுலமாழிதலல ன்னும் அணி. சிறப்புப் டபாருழளப் டபாதுப்டபாருள்
சமர்த்திப்பதாக இல்லாழமயால், இது, தவற்றுப்டபாருள்ழவப்பணியாகாது. துதராணன் தனக்குத்
திட்ெத்துய்மனால் மரண டமன்று டதரிந்தும், விதிப்பயன் தவறாடதன்பழத தநாக்கியும்,
அவனுக்குத்தான் கல்வி கற்பித்துக் டகாடுக்கமாட்தெ டனன்றால் அவனுக்கு அஞ்சினாடனன்ற
பழிமாத்திரதம மிஞ்சுடமன்று கருதியும் மனத்திற்களங்கமின்றி அவனுக்கு வில்வித்ழத
முழுவழதயுங் கற்பித்தன டனன்க. 'கழலடசால்பவன்பால்' என்றும்பாெம். (367)

94.-திருதைாட்டிைனும் விதுைனும் தருமரன இைேைசுக்கு உரியலனன

மதித்தல்.

இவ்ோ ைரமந்தாங் ரகேருட னீரைம் பதின்மர் நனிேைை

ரமோன் மீதிற் பல்வகாடி மன்ேந் திரைஞ்சிப் புரடசூ த்
லதவ்ோ றியலேம் லபருஞ்வசரனத் திருதைாட் டிைனுந் தம்பியுமற்
லைாவ்ோரிேற்லகன்று திட்டிைரன லயாழுக்கத் த காலுட்லகாண்டார்.

(இ-ள்.) இ ஆறு அழமந்து - (யாகதசனனுழெய டசயல்கள்) இங்ஙனம் நிகை,- ஆங்கு - அவ்விெத்தில்

[அஸ்தினாபுரியில்], ஐவருென் ஈர் ஐம் பதின்மர் - பஞ்சபாண்ெவர்களும் துரிதயாதனாதியர்
நூற்றுவரும், நனி வளர - நன்றாய்ச் டசழித்து வளர்ந்துவர,- ழமவான் மீனின் - கருநிறமுள்ள
வானத்திற் காணப்படும் நக்ஷத்திரங்கள் தபால, பல்தகாடி மன் - அதநக தகாடிக்கணக்கான அரசர்கள்,
வந்து இழறஞ்சி புழெ சூை - திரளாகவந்து வணங்கிப் பக்கங்களிற் சூழ்ந்து நிற்க, டதவ் ஆறிய டவம்
டபரு தசழன - பழகவர்கள் அெங்குதற்குக்காரணமான டகாடி டபரிய தசழனழயயுழெய,
திருதராட்டிரனும்-, தம்பிஉம்- அவன் தம்பியான விதுரனும், இவற்கு மற்று ஒவ்வார்என்று -
இவனுக்கு தவறு எவரும்ஒப்பாக மாட்ொடரன்று, உதிட்டிரழன - தருமபுத்திரழன, ஒழுக்கத்து
அைகால் உள்டகாண்ொர் - (அவனது) நல்டலாழுக்கத்தின் அைகினால் மதித்தார்;

அழமந்து - அழமய: எச்சத்திரபு. ஐவர், ஈழரப்பதின்மர் - டதாழகக்குறிப்பு. 'டதவ்வாற்றிய',

'திருதராட்டிரனுந்தந்ழதயும்' என்றபிரதிதபதம். (368)

தவறு.
 95.- வீடுமன் தருமபுத்திைரன மதித்தல்.

பூதிந லந்திகழ் பூரு குலத்திற்

காதிப னாகி யனங்கரன லேன்வைான்
நீதியி னாலு நிரைந்தன னுண்ணூல்
ஓதிய வகள்வி யுதிட்டிை லனன்னா. இதுவும், அடுத்த கவியும் - குளகம்.

(இ-ள்.) பூதி நலம் திகழ் - டசல்வமும் மற்ழறநன்ழமயும் விளங்கப்டபற்ற, பூரு - பூருடவன்னும்

அரசனது, குலத்திற்கு - வமிசத்திற்கு, ஆதிபன் ஆகி - தழலவனாய், அனங்கழன டவன்தறான் -
(டபண்ணாழசழய ஒழித்ததனால்) மன்மதழன டவன்றவனான வீடுமன்,நுண் நூல் ஓதிய -
நுட்பமாகச் சாஸ்திரங்கழளக் கற்றறிந்த, தகள்வி - நூற்தகள்விகழளயுமுழெய, உதிட்டிரன் -
தருமபுத்திரன், நீதியினால்உம் நிழறந்தனன் - நீதியாலும் நிழறந்தவன், என்னா - என்று எண்ணி,- (எ-
று.)- 'அளித்தான்' என வருங் கவியில் முடியும்.

பூதி - ஐசுவரியம்: வெடசால். தன் தந்ழத மகிழ்ந்து அளித்த வரத்தின்படி அரசாட்சிச்டசல்வத்துக்குத்

தழலழமபூண்ெதனால், பூரு, 'பூதி நலந்திகழ் பூரு' எனப்பட்ொன்.

இதுமுதல் பதினான்கு கவிகள் - டபரும்பாலும் நான்காஞ்சீடரான்று மாச்சீரும், மற்ழறமூன்றும்

விளச்சீர்களுமாகிய கலிவிருத்தங்கள். (369)

96.- வீடுமன் தருமபுத்திைனுக்கு இைேைசு முடி சூட்டுதல்.

ரமந்தருடன்லசயல் ேழுேைலேண்ணிக்
குந்திபயந்தருள் குரிசிரலயிேவன
இந்தநிலக்கினி யிைேைலசன்ைாங்கு
அந்தண்மதிக்குரட முடிலயாடளித்தான்.

(இ-ள்.) ழமந்தருென் - (உென்பிறந்தவனது) மக்களாகிய திருதராட்டிரன் விதுரன் என்பவர்கதளாடு,

டசயல் வழு அற எண்ணி - டசய்யதவண்டிய காரியத்ழதத் தவறில்லாதபடி ஆதலாசித்து,- குந்தி
பயந்தருள் குரிசிழல - குந்தி அன்தபாடுடபற்ற தழலப்பிள்ழளயான தருமழன (தநாக்கி), இவன் ஏ
இனி இந்த நிலக்கு இளவரசு என்று-, ஆங்கு - அப்டபாழுது, அம் தண் மதி குழெ முடிடயாடு
அளித்தான் - அைகியகுளிர்ந்த பூரணசந்திரன்தபான்ற டவண்டகாற்றக்குழெழயயும் கிரீெத்ழதயும்
டகாடுத்தான்; (எ-று.)- ஆங்கு - அழசயுமாம். நிலக்கு என்றதில், அத்துச் சாரிழய டதாக்கது. (370)

97.- தருமபுத்திைன் குரடயும் முடியும் லபற்று விைங்குதல்.

சந்தனுவின்றிரு மைபுதயங்கச்
லசந்திருவமேரு சிறுேனுமப்வபாது
இந்துலோடாதப னிருேருமன்பால்
ேந்துதழீஇலமய் ேயங்கினலனாத்தான்.

(இ-ள்.) சந்தனுவின் திரு மரபு தயங்க - சந்தனுவினது தமன்ழமயான குலம் விளங்க, டசந் திரு
தமவரு - டசந்நிறமுழெய திருமகதளாடு[இளவரசாட்சிச்டசல்வத்ததாடு] கூடிய, சிறுவன் உம் -
இராசகுமாரனான தருமபுத்திரனும்,- அப்தபாது-, இந்துடவாடு ஆதபன் இருவர்உம் அன்பால் வந்து
தழீஇ டமய் வயங்கினன் ஒத்தான் - (குழெழயயும் முடிழயயும் டபற்றதனால்) சந்திரனும்
சூரியனுமாகிய இருவராலும் அன்தபாடு வந்து தழுவப் டபற்று தமனி விளங்குபவன் தபான்றான்;
(எ-று.) சந்தனுவமிசம் அநீதியுழெய துரிதயாதனனால் விளங்காது, நீதிடநறியுழெய தருமனாதலதய
விளங்குவது பற்றி, ' 'சந்தனுவின் திருமரபு தயங்கச் டசந்திருதமவருசிறுவன்' என்றார். தழீஇ-
காரணப்டபாருட்டு. (371)

98.-அதுகண்டு துரிவயாதனன் மிகப் லபாைாரம

லகாள்ளுதல்.

துன்மதியான சுவயாதனன்மாழ்கித்
தன்மதியாலரு டந்ரதரயலயய்திப்
புன்மதியாமுரை சிற்சில்புகன்ைான்
மன்மதியாது மதித்தலிலாதான்.

(இ-ள்.) துன்மதி ஆன - துர்ப்புத்திழயக்டகாண்ெ, சுதயாதனன்-, மாழ்கி - (தருமனது யுவராச

பட்ொபிதஷகத்ழதக்கண்டு) வருந்தி, மன் மதி யாதுஉம் மதித்தல் இலாதான் - இராசநீதிழயச் சிறிதும்
ஆதலாசியாதவனாய், அருள் தந்ழதழயஎய்தி - (தன்ழனப்) டபற்ற தந்ழதயான திருதராட்டிரழன
அழெந்து, தன் மதியால் - தனது எண்ணத்திற்கு ஏற்ப, புல்மதி ஆம் உழர சிற்சில்
புகன்பவனானான்;(எ-று)- அவற்ழற, அடுத்த கவியிற்காண்க. துர்மதி - வெடசால். மதி - நீதிக்கு,
ஆகுடபயர். (372)

99.- துரிவயாதனனது லபாைாரமோர்த்ரத.

உன்பதம்யாவு முதிட்டிைனுக்வக
மன்பரதவயாடு ே ங்கிரனலயந்தாய்
அன்பதிலாேே னனுசர்மதத்தால்
என்பதமம்ம விைந்தரதயின்வை.
(இ-ள்.) எந்தாய் - எமது தந்ழததய! உன் பதம் யாஉம் - உனது அரசாட்சி யுரிழமடயல்லாவற்ழறயும்,
உதிட்டிரனுக்குஏ - தருமபுத்திரனுக்தக, மன்பழததயாடு - மக்கட்பரப்புெதன, வைங்கிழன -
டகாடுத்திட்ொய்: அவன் அன்புஅது இலா அனுசர் மதத்தால் - அவனுழெய அன்பு இல்லாத
தம்பியரின் டசருக்கினால், என்பதம் இன்றுஏ அம்ம இறந்தது - எனது நிழலழம இன்ழறக்தக
அந்ததா அழித்திட்ெது! (எ -று.)-" என்றலும்" என அடுத்த கவிதயாடு டதாெரும்.

இன்தற யிறந்தது - விழரந்துணிவும்பற்றிய காலவழுவழமதி. ஏ - பிரிநிழல. அம்ம -

இரக்கக்குறிப்பு.ஐ - அழச. (373)

100.-இைண்டுகவிகள் - அதற்குத் திருதைாட்டிைன் கூறும் சமாதானம்.

என்ைலுரமந்தரன யிந்துகுலத்வதாய்
நின்றிரலயான்மனு நீதியிரலயா
லபான்றியலேம்பி பதம்புதல்ேர்க்வக
அன்றிநுமக்கை சாளுதலாவமா.

(இ-ள்.) என்றலும் - என்று (துரிதயாதனன்) டசான்ன வளவிதல,- ழமந்தழன- (தன்) மகனான அவழன
தநாக்கி,- (திருத ராட்டிரன்), 'இந்து குலத்ததாய்- சந்திரகுலத்தவதன! ஐயா-! மனு நீதியில் நின்றிழல -
மனுதர்மசாஸ்திரத்திற்கூறப்பட்ெ நீதி முழறழமயில் நீ நின்றாயில்ழல; டபான்றிய எம்பி பதம் -
இறந்துதபான எமது தம்பியான பாண்டுவுக்கு உரியதாயிருந்த இராச்சியத்ழத, அரசு ஆளுதல்-,
புதல்வர்க்குஏ அன்றி - அவன்பிள்ழளகளான பாண்ெவர்க்தக யல்லால், நுமக்கு - (என்மக்களான)
உங்கட்கு, ஆம்ஓ - தகுதமா? (எ-று.)- இக்கவியில், 'என்றலும்', 'ழமந்தழன' என்றழவ 'என்றான்' (101)
என்றமுற்ழறக் டகாள்ளும். ஆல் - ஈற்றழச.

தான் பாண்டுவினும் மூத்தவனாயினும் 'மூத்தவன் அங்க வீனம் முதலிய குழறபாடுழெயவனா

யிருந்தால் அரசுரிழம அவழன விட்டு அவன் தம்பிழயச் சாரும்' என்ற நீதிநூல் முழறழமப்படி,
அரசாட்சி பிறவிக்குருெனான தனக்கு உரியதன்றித் தன் தம்பியான பாண்டுவுக்தக உரியதானதனால்,
திருதராட்டிரன் 'டபான்றியடவம்பிபதம்' என்றான். டதான்றுடதாட்டு உலகத்தில் மிகப்பிரசித்தமான
சந்திரகுலத்திற் பிறந்திருந்தும் இராசாங்கநீதிமுழறயில் நீ நிழல நின்று தபசினாயில்ழல டயன்ற
இழிவு விளங்க, 'இந்துகுலத்ததாய்! மனுநீதியில் நின்றிழல' என்றான். (374)

101. நீதியிலாலநறி லயண்ணிரனநீயிங்கு

ஓதியோய்ரமயி னுறுலபாருளின்ைால்
ஆதிபைாயே ரைேருநீரும்
வமதினியாளுதல் வேத்தியல்லபன்ைான்.
(இ-ள்.)நீ-, நீதி இலா டநறி - நியாயமில்லாத வழிழய, எண்ணிழன - நிழனத்தாய்: இங்கு ஓதிய
வாய்ழமயின் - (அவ்வாறு எண்ணி) இப்டபாழுது (நீ) டசான்ன வார்த்ழதயில், உறு டபாருள் இன்று -
டபாருந்திய சாரடமான்றும் இல்ழல; (ஆகதவ இனி), ஆதிபர் ஆயவர் ஐவர்உம்- (அரசாட்சிக்குத்)
தழலவர்களான அப்பஞ்சபாண்ெவர்களும், நீர்உம் - நீங்களும், (ஒற்றுழமப்பட்டு, தமதினி ஆளுதல் -
பூமிழய ஆளுததல, தவந்து இயல்பு - இராசநீதிமுழறழம, ' என்றான் - என்று கூறினான்; (எ-று.)-
தவத்தியல்பு. டமன்டறாெர் வன்டறாெராயிற்று. (375)

102.- அதரன மறுத்துத் துரிவயாதனன் கூறுதல்.

இகன்மிகுகன்னனு லமன்னிரைவயாரும்
சகுனியுமுண்டு தகுந்துரைலநஞ்சில்
உகரேயிலாலைா டுவைனினிலயன்வை
முகமுகுைம்புரை முதலலாடுலசான்னான்.

(இ-ள்.) இகல் மிகு - வலிழமமிக்க, கன்னன்உம் - கர்ணனும், என் இழளதயார்உம் - எனது

தம்பிமார்களும், சகுனிஉம் - (என்மாமனான) சகுனியும் ஆகிய, தகும் துழண - தக்க துழண, உண்டு -
(எனக்கு) உண்டு; (ஆதலால், யான்), டநஞ்சில் உகழவ இலாடராடு இனி உதறன்-மனத்தில்
(என்பக்கல்) நண்பில்லாத அப்பாண்ெவர்கதளாடு இனிச் தசரமாட்தென், என்று-, முகம் முகுரம்
புழர முதடலாடு டசான்னான்-முகம் கண்ணாடிழயடயாத்த தனது தந்ழதயான திருதராட்டிரனுெதன
(துரிதயாதனன்) கூறினான்; (எ-று.) பழகடயாழிக்கக் கர்ணனும், கூடிக்குலாவி இன்புறத் தம்பியரும்,
சமயத்துக்கு ஏற்ற புத்தியுக்திகழளத் தந்திரமாகக்கூறச் சகுனியும் தக்கதுழணயாயுண்டு
என்றனடனன்க. ஏ - ததற்றம். நான்காமடி - 'மகன்முதிரம்பிழகமகடனாடு டசான்னான்' என்று சில
ஏடுகளிற் காணப்படுகின்றது. முதல்= முதல்வன். (376)

103.- திருதைாட்டிைன் மனம் மாறுபடுதல்.

பாதகனன்று பகர்ந்தலமாழிக்வக
வபதகனான பிதாமருலைய்தா
வமதகோழ்வுறு வில்விதுைற்கும்
நாதகுநல்லுரை நதிமகனுக்கும்.

இதுமுதல் நான்கு கவிகள்-குளகம் (இ-ள்.) பாதகன் - பாவியான துரிதயாதனன், அன்றுபகர்ந்த-

அப்டபாழுது டசான்ன, டமாழிக்குஏ - டசால்லினாதல, தபதகன் ஆன - மனம்)
மாறுபட்ெவனாய்விட்ெ, பிதா - அவன்தந்ழதயான திருதராட்டிரன்,- மருள் எய்தா- (இன்னது
டசய்வடதன்று அறியாமல்)திழகப்பழெந்து,- தமதக வாழ்வுறு வில் விதுரற்குஉம் - தமன்ழமமிக
வாழுகின்ற வில்வித்ழதயில்ததர்ந்த விதுரனுக்கும், நா தகு நல் உழர நதிமகனுக்குஉம் - நாவில் தக்க
நல்லவார்த்ழதகழளதய யுழெய கங்காபுத்திரனான வீடுமனுக்கும்,- (எ-று.)- 106- ஆங் கவியில் வரும்
'கூறலும்' என்றழதக் டகாள்ளும்.

இங்கிருந்து 125 - ஆம் பாெல்வழரயில் பாலபாரதத்துக்கும் இதற்கும் தவறுபாடு காண்கின்றது:

புதராசனதனாடு ஆதலாசித்த விவரமும், தபதி கூறிய டசய்தியும் அதிற் குறிக்கப்பெவில்ழல.
இவ்விெம், வியாசபாரதத்ழதப் டபரும்பாலும் ஒட்டிக்கூறப்பட்டுள்ளது. தமதகு என்றும் பாெம்.
(377)

104.-இைண்டுகவிகள் - திருதைாட்டிைன் விதுைனிடத்தும் வீடுமனிடத்தும்

கூறும் ோர்த்ரத.

ஈண்டினிலயன்லசய்ே லதண்ணுமினிங்கன்
பாண்டேவைாடு பயின்றுரையாது
தூண்டுபரித்துரி வயாதனன்முதவலார்
பூண்டனர்லேம்பரக ோழ்வுலபாைாதார்.

(இ-ள்.) தூண்டு பரி துரிதயாதனன் முததலார் - விழரவாகச் டசலுத்தப்படுங் குதிழரழயயுழெய

துரிதயாதனன் முதலிய என் பிள்ழளகள், இங்கன் - இங்தக, பாண்ெவதராடு பயின்று உழறயாது -
பாண்டுகுமாரர்கதளாடு கலந்திராமல், வாழ்வு டபாறாதார் - (அவர்களுழெய)
டசல்வவாழ்க்ழகழயப் டபாறுக்கமாட்ொதவர்களாய், டவம் பழக பூண்ெனர் - (அவர்களிெத்துக்)
டகாடிய பழகழமழயக் டகாண்ொர்கள்; ஈண்டு இனி டசய்வது என் - இங்தக இப்டபாழுது (நாம்)
டசய்யதவண்டுவது யாது?; எண்ணுமின் - ஆதலாசழன டசய்யுங்கள்; (எ-று.)- வாழ்வு- பாண்ெவரில்
மூத்தவன் இளவரசனானழம. (378)

105. ஒருதிைனிந்நக ருரைதரிலனான்ைாது

இருதிைன்ரமந்தரு மிகலுேர்வமன்வமல்
அருகணுகாேரக யகலவிருந்தால்
மருவுறுநண்பு ேைர்ந்திடுலமன்வை.

(இ-ள்.) இரு திறன் ழமந்தர்உம் - (துரிதயாதனாதியரும் பாண்ெவருமாகிய) இரண்டு வழகப்

புதல்வர்களும், இ நகர் - இந்த நகரத்தில், ஒரு திறன் உழறதரின் - ஒருதசர வசித்தால், ஒன்றாது -
ஒற்றுழமப்பொமல், தமல்தமல் இகலுவர் - தமலும்தமலும் பழகழம டகாள்வார்கள்; அருகு
அணுகாவழக - (ஒருதிறத்தாதராடு மற்டறாரு திறத்தார்) சமீபத்தில் டநருங்காதபடி, அகல
இருந்தால்- (இரு திறத்தாரும்) தூரத்தில் டவவ்தவறாக இருந்தால், மருவுறும் நண்பு வளர்ந்திடும் -
மனங்கலக்கிற சிதனகம் (அவர்கட்குள்) வளரும், என்று-,- (எ-று.)- 'கூறலும்' என வருங்கவிதயாடு
டதாெரும்.

'தசரவிருப்பிற் டசடியும்பழக', 'அகலவிருக்கிற் பழகயும் உறவாம்' என்பன - பைடமாழிகள்.

ஒருதிறடலன்றும் பாெம். (379)

106.- அதற்கு அேர்கள் கூறும் விரட.

இம்லமாழிகூைலு மிருேருலமண்ணித்
லதம்முரையாயினர் சிறுபருேத்வத
எம்முரைலகாள்கல ரினியேர்மதிவயது
அம்மதிவயமதி யாகுேலதன்ைார்.

(இ-ள்.) இ டமாழி கூறலும் - இந்த வார்த்ழதழய (த் திருதராட்டிரன்) டசான்னவளவிதல,- இருவர்உம்-

(விதுரன் வீடுமன் என்ற) இரண்டுதபரும், எண்ணி - ஆதலாசித்து,- 'சிறு பருவத்து ஏ டதவ் முழற
ஆயினர் - (துரிதயாதனாதியர்கள்) இளம்பிராயத்திதலதய பழகத்தன்ழம டகாண்டிட்ொர்கள்; எம்
உழர டகாள்கலர் - எங்கள் வார்த்ழதழயக்தகட்டு நெக்கமாட்ொர்கள்: இனி - இனிதமல், அவர் மதி
ஏது அ மதிஏ மதி ஆகுவது - அவர்களறிவு எதுதவா அந்த அறிதவ (அவர்கட்கு உரிய) அறிவாவது',
என்றார்-; (எ-று.)

'எம்முழறதகளார்' என்றபாெத்துக்கு - நாங்கள் டசால்லும் நீதி முழறகழளக்

தகட்கமாட்ொர்கடளன்று டபாருளாம். டதவ் + முழற = டதம்முழற: "டதவ்டவன்டமாழிதய
டதாழிற்டபயரற்தற, மவ்வரின் வஃகான் மவ்வுமாகும்."அவர்மதிஏது அம்மதிதய ஆகுவது: (இதழன
நீ) மதி என்றுமாம். (380)

107.-பின்பு திருதைாட்டிைன் புவைாசனலனன்னும்

மந்திரிரய ேருவித்தல்.

விதுைனும்ோர்க ல் வீடுமனுந்தம்
இதயநிகழ்ந்த தியம்பியபின்னர்ப்
லபாதுரமயிலாத புவைாசனலனன்னும்
மதியுரடமந்திரி ேருலகனேந்தான்.

(இ-ள்.) விதுரனும்-, வார் கைல் - நீண்ெ வீரக்கைழலயுழெய வீடுமனும்-, தம் இதயம் நிகழ்ந்தது
இயம்பிய பின்னர் - தங்கள் மனத்தில் ததான்றிய கருத்ழதச்டசான்னபின்பு, (திருதராட்டிரன்),-
டபாதுழம இலாத புதராசனன் என்னும் மதி உழெ மந் திரி - நடுவுநிழலழமயில்லாத
புதராசநடனன்னும் தபருள்ள அறிவுழெய மந்திரிழய, வருக என - வருவாயாகடவன்று அழைக்க,
வந்தான் - (அவன் அருகில்வந்து) தசர்ந்தான்; (எ -று.)

டபாதுழம - பழகவர் நண்பர் அயலார் என்னும் முத்திறத்தாரிெத்தும் தருமத்தின் வழுவாமல்

ஒப்பநிற்கும் நிழலழம. 'மதியுழெமந்திரி' என்றது, வஞ்சழனயாகத்டதாழில் டசய்தற்குஉரிய
தந்திரங்கழள அறிந்தவ டனன்றவாறு. (381)

108.-திருதைாட்டிை துரிவயாதனர் புவைாசனனுடன்

சதியாவலாசரன லசய்தல்.

ேந்த ேரமச்சனு ரமந்தனு மற்ைத்

தந்ரதயு மங்லகாரு தனிேயி லனய்திச்
சிந்தரன லசய்தனர் தீரம மனத்வதார்
குந்தி மகாருயிர் வகாடல் புரிந்வத.

(இ-ள்.) வந்த அழமச்சன்உம் - வந்த மந்திரியான புதராசனனும், ழமந்தன்உம் - இராசகுமாரனான

துரிதயாதனனும், அ தந்ழதஉம் - அவன் தந்ழதயான திருதராட்டிரனும், தீழமமனத்ததார் - டகாடிய
மனத்ழத யுழெயவர்களாய், அங்கு ஒரு தனிவயின் எய்தி - அவ்விெத்தில் [அரண்மழனயில்]
ஏகாந்தமான ஓரிெத்ழத யழெந்து, குந்தி மகார் உயிர் தகாெல்புரிந்து - பாண்ெவர்களுழெய உயிழரக்
டகாள்ளவிரும்பி, சிந்தழனடசய்தனர்-;

நகுலசகததவர்கழளயும் தசர்த்து 'குந்திமகார்' என்றது குந்தி மாத்திரிக்குச் டசால்லிக்டகாடுத்த

மந்திரத்தின் பலத்தினாதலதய அவ்விருவரும் பிறந்தன ராதலாலும், குந்திதயவளர்த்து வந்தன
ளாதலாலுமாம். மற்று - அழச. (382)

தவறு.

109.-இைண்டுகவிகள் - குைகம். அேர்கள் லசய்த

துைாவலாசரனமுடிவு.

ஆை ைாதிப ைாரும் புகழ்ேது

நாை ைாதியர் நண்ணுஞ் சிைப்பது
வதாை ைாதி துலங்குலபாற் வகாபுை
ோை ைாேத மாநக ைங்கவை.
(இ-ள்.) ஆரண அதிபர் ஆர்உம் புகழ்வது - தவதங்கட்குத் தழலவர்களான
அந்தணர்கடளல்தலாராலும் புகைப்படுவதும், நாரண ஆதியர் நண்ணும் சிறப்பது - திருமால் முதலிய
ததவர்கள் எழுந்தருளிவாழும் மகிழமழயயுழெயதும், ததாரண ஆதி துலங்கு - ததாரணம்
முதலியழவ விளங்கப்டபற்றதும், டபான் தகாபுரம் - டபான்னாலாகிய தகாபுரத்ழதயுழெயதுமான,
வாரணவதம் மாநகர் அங்கண்ஏ - வாரணவதடமன்னும் டபரிய நகரத்தினிெத்திதல,- (எ-று.)-
'டசன்றிருக்கத் திருவாய்மலர்க' என அடுத்தகவிதயாடு டதாெரும். வாரணாவதம் - காசிடயன்ப.

இதுமுதல் ஒன்பதுகவிகள் - டபரும்பாலும் முதற்சீடரான்று மாச்சீரும், மற்றழவ விளச்சீர்களுமாகிய

கலிவிருத்தங்கள். (383)

110. லசன்றிருக்கத் திருோய்மலர்லகன

ஒன்றுபட்டு மகன்லைாழுவதாதினான்
அன்றுலதாட்டுயி ைன்னேரமச்சனால்
நன்றுபட்டதந் நன்னகலைங்குவம.

(இ-ள்.) டசன்று இருக்க - தபாய் வசித்திருக்கும்படி, திருவாய் மலர்க - (பாண்ெவர்க்கு) கட்ெழள

கூறியருள்வாயாக, என - என்று மகன் - துரிதயாதனன், டதாழுது ஓதினான் - (தன் தந்ழதயான
திருதராட்டிரழன) வணங்கிச் டசான்னான்; ஒன்றுபட்டு - (அதற்கு அவன்) உென்பெ, அன்றுடதாட்டு
- அன்ழறத்தினம்முதல், அ நல் நகர் எங்குஉம் - சிறந்த அந்த வாரணாவதநகரமுழுவதும், உயிர் அன்ன
அழமச்சனால் - (திருதராட்டிரனுக்கும் துரிதயாதனனுக்கும்) உயிர் தபான்ற மந்திரியான
அப்புதராசனனால், நன்றுபட்ெது-நன்றாகப் புதுப்பிக்கப்பட்ெது; (எ-று.) (384)

111.-ோைைாேதநகைம் விவசஷமாக
அலங்கரிக்கப்பட்டரம.

சிற்பநூலிற் றிருந்தியமாக்கைாற்
லபாற்பரமந்து லபாலிந்ததப்லபான்னகர்
கற்பகாடவி யல்லதுகண்டேர்
அற்பலமன்ன ேமைாேதிரயவய.

(இ-ள்.) கண்ெவர் - பார்த்தவர்கள், கற்பக அெவி அல்லது - கற்பகச்தசாழலடயான்றினா லல்லாமல்,

(மற்ழறயவற்றால்), அமராவதிழய அற்பம் என்ன - (ததவதலாகத்து) அமராவதிநகரத்ழத
(இந்நகரத்தினும்) இழிவானது என்று டசால்லும்படி,- அ டபான் நகர் - (இயல்பிதலதய) அைகுழெய
அவ்வாரணாவதநகரமானது,- சிற்பம் நூலில் திருந்திய மாக்களால் - சிற்பசாஸ்திரத்திற் ழகததர்ந்த
மனிதர்களால், டபாற்பு அழமந்து டபாலிந்தது - (புதுப்பக்கப்பட்டுச்) டசயற்ழகயைகு டபாருந்தி
விளங்கிற்று; (எ - று.)

கற்பகச்தசாழலழயயுழெழம ஒன்தற யன்றி மற்ழறப்படி டசல்வவளம் முதலிய எவற்றாலும்

அமராவதி வாரணாவதத்தினுந் தாழ்ந்ததத டயன்று கண்ெவர் டசால்லும்படி அப்டபாழுது அந்நகரம்
புதுப்பிக்கப்பட்ெ டதன்பதாம். இக்கவி - உயர்வுநவிற்சியணி. (385)

112.-திருதைாட்டிைன் பாண்டேரை ோைைாேதஞ் லசல்லச்லசால்லுதல்.

அைத்தின்ரமந்தனுக் காங்லகாருநாைரேப்
புைத்திருந்து புகன்ைனன்காேலன்
திைத்துநின்னிரை வயாலைாடுஞ்லசன்றுவதாள்
மைத்தினாற்ைனி ோழுதிலயன்னவே.

(இ-ள்.) ஆங்கு - அதன்பின்பு, ஒரு நாள் - ஒருதினத்தில், காவலன் - திருதராட்டிர மகாராசன்,-

அழவப்புறத்து இருந்து - சழபயில் வீற்றிருந்து, அறத்தின் ழமந்தனுக்கு - தருமபுத்திரழன தநாக்கி,
'திறத்து நின் இழளதயாடராடும் - வல்லழமயுழெய உன் தம்பிமார்களுெதன, டசன்று - தபாய்,
ததாள் மறத்தினால் - புயவலிழமயினால், தனி வாழுதி - தனித்து (வாரணாவதநகரத்தில்)
வாழ்வாயாக', என்ன - என்று, புகன்றனன் - டசான்னான்; (எ-று.) உனக்குத் தம்பியர்வலிழமயும்
ததாள்வலிழமழயயும் மிக்கிருத்தலால் அழவதயதபாதும்; தவறுதசழனமுதலியனவும் மிகுதியாக
தவண்ொ என்பது, உட்தகாள். தருமத்தினின்று தவறினவர்களுக்குத் தக்க தண்ெழன டசய்து
தருமத்ழதக் காத்தலால், யமனுக்கு 'தருமன்' என்று டபயர்: அப்டபயதர இங்கு அறடமனக்
குறிக்கப்பட்ெது; 'ததவர்கழள இருதிழணயாலுங் கூறலாம்' ஆதலால், இங்கு அஃறிழணயாற்
கூறினார். (386)

113.-திருதைாட்டிைன் புவைாசனரனத் தருமனுக்கு

மந்திரியாக்குதல்.

புகன்ைவகள்விப் புவைாசனன்ைன்ரனயிம்
மகன்ைனக்குநீ மந்திரியாகிவய
இகன்ைேர்ச்லசற் றினிவயார்க்கினிரமலசய்து
அகன்ைஞாலமிேன் ேழியாக்குோய்.

இதுவும்அடுத்த கவியும் - குளகம்.

(இ-ள்.) (இங்ஙனம் டசான்னபின்பு திருதராட்டிரன்), புகன்ற தகள்வி புதராசனன் தன்ழன -
சிறப்பித்துச்டசால்லப்பட்ெ நூற்தகள்விழயயுழெய புதராசனழன தநாக்கி,- 'நீ-, இ மகன் தனக்கு
மந்திரி ஆகி - (இனி)இத்தருமபுத்திரனுக்கு மந்திரியாய், இகன்றவர் டசற்று - (இவனது)
பழகவர்கழள அழித்து, இனிதயார்க்கு இனிழமடசய்து- (இவனது) நண்பர்களுக்கு நன்ழமழயச்
டசய்து, அகன்ற ஞாலம் இவன் வழி ஆக்குவாய் - பரந்த நிலவுலகத்ழத இவன்வழிப்படுத்துவாய் ',-
(எ-று.)- 'என்ன' என வருங் கவிதயாடு இழயயும்.

இனி, பின்னிரண்ெடிகளுக்கு தவடறாருடபாருள் வருமாறு:- இகன்றவர்ச் டசற்று - பழகவர்களான

அப்பாண்ெவர்கழள அழித்து, இனிதயார்க்கு இனிழமடசய்து - தவண்டியவர்களான
துரிதயாதனாதியர்க்கு நன்ழமடசய்து, அகன்ற ஞாலம் - பரந்த இராச்சியம் முழுவழதயும்,
இவன்வழி ஆக்குவாய்- இத்துரிதயாதனனுக்கு உரியதாம்படி டசய்திடுவாய் என்பதாம். இங்ஙன் இரு
டபாருள்பெக்கூறினன் திருதராட்டிர டனன்க. (387)

114.- புவைாசனன் பாண்டேருடன் ோைைாேதஞ் லசல்லுதல்.

என்னோங்க ணிரைஞ்சியனந்தைம்
லசான்னலசாற்படி சூழ்பரடவேண்டுே
என்னவுங்லகாண் டிைேைவசாடுமப்
லபான்னகர்க்லகாடு வபாயினலனன்பவே.

(இ-ள்.) என்ன - என்றுடசால்ல,- (புதராசனன்), ஆங்கண் - அப்டபாழுது, இழறஞ்சி -

(அத்திருதராட்டிரழன) வணங்கி, அனந்தரம் டசான்ன டசால்படி சூழ்பழெ தவண்டுவ என்னஉம்
டகாண்டு - பின்பு (அத்திருதராட்டிரன்) டசான்ன டசால்லின்படி சூழ்ச்சிடசய்தற்குரிய
ஆயுதங்களிலும் தசழன முதலிய பரிவாரங்களிலும் தவண்டியழவ டயல்லாவற்ழறயும்
உென்டகாண்டு,- இளவரதசாடுஉம் - இளவரசனான தருமனுெதன, (மற்ழற நால்வழரயுங்
குந்திழயயும்), அ டபான் நகர் டகாடு தபாயினன் - அைகிய அந்த வாரணாவதநகரத்துக்கு
அழைத்துக்டகாண்டு டசன்றான்; என்ப - அழச. மூன்றாமடியிலுள்ள 'என்ன' என்பது - எவன் என்ற
அஃறிழணப்டபாதுவினாப்டபயரின் விகாரம்: அது இங்தக எஞ்சாழம யுணர்த்தும். தழலழமபற்றி
இளவரழசக் கூறினும் மற்ழறதயாழரயுங் குறிக்கும். (388)

115.-பாண்டேரும் குந்தியும் புவைாசனனுடன்

ோைைாேதஞ்லசன்று சிேதரிசனஞ் லசய்தல்.

ஆைமார்புரட ரயேருங்குந்தியும்
பூைஞான புவைாசனநாமனும்
வசைலேண்பிரைச் லசஞ்சரடோனேன்
ோைைாேதஞ் லசன்றுேைங்கினார்.

(இ-ள்.) ஆரம் மார்பு உழெ ஐவர்உம் - மாழலழயயணிந்த மார்ழபயுழெய பஞ்சபாண்ெவரும்,

குந்தியும்-, பூரம் ஞானம் புதராசனன் நாமன்உம் - நிழறந்த அறிழவயுழெய புதராசனடனன்னும்
டபயருள்ள அம்மந்திரியும், தசர - ஒருதசர, டவண்பிழற டசம் சழெ வானவன் வாரணாவதம் டசன்று
- டவண்ழமயான கழல குழறந்த சந்திரழன யணிந்த சிவந்த சழெழயயுழெய ததவனான
சிவபிரான் எழுந்தருளியிருக்கிற வாரணாவதநகரத்திற்தபாய், வணங்கினார் - (அக்கெவுழளத்)
டதாழுதார்கள்; (எ-று.)

வாரணாவதநகரத்தில் பிரசித்தமாகக் தகாயில்டகாண்டு எழுந்தருளியிருக்கிற சிவபிரானது

திருவிைாழவத் தரிசிக்கதவண்டுடமன்ற ஒருவிருப்பம் தருமபுத்திரன்மனத்தி லுண்ொம்படி
துரிதயாதனன் சில மந்திரிகழளக்டகாண்டு தூண்ெ, அங்ஙனதம தருமன் அங்குச்டசல்ல
விருப்பங்டகாண்ெதுதவ வியாஜமாகக் திருதராட்டிரன் பாண்ெவழர வாரணாவதத்துக்குச்
டசலுத்தினடனன்ப. ஆரம் - பதக்கம்: சந்தனமுமாம். 'ஆரடவண்குழெ' என்றும்பாெம்.

116.-பாண்டேர் ோைைாேதத்திற் கிருகப்பிைவேசஞ்

லசய்தல்.

அங்கேன்ை னருள்லபற்ைரமச்சனங்கு
இங்கிதத்லதா டியற்றியநீள்லகாடி
மங்குவைாய்மணி மாளிரகலயய்தினார்
சங்கம்விம்ம முைசந்த ங்கவே.

(இ-ள்.) அங்கு அவன் தன் அருள் டபற்று-அவ்வாரணாவத நகரத்திடலழுந்தருளியுள்ள

அச்சிவபிரானது கருழணழயப் டபற்று, அழமச்சன் அங்கு இங்கிதத்டதாடு இயற்றிய - புதராசனன்
அவ்விெத்தில் (தங்கழளக் டகால்லதவண்டு டமன்னும்) குறிப்தபாடு கட்டியழமத்துழவத்த, நீள்
டகாடி மங்குல் ததாய்மணி மாளிழக- உயர்ந்த துவசங்களில் தமகங்கள்படியப்டபற்ற இரத்தினங்கள்
பதித்த மாளிழகழய,- சங்கம் விம்ம முரசம் தைங்க எய்தினார் - சங்குகள் ஒலிக்கப் தபரிழககள்
ஆரவாரிக்க (ப்பாண்ெவர்கள்) அழெந்தார்கள்; (எ-று.) - அருள்டபற்றைகுற என்று பிரதிதபதம்.

117.- பாண்டேர் அங்கு அைசுவீற்றிருத்தல்.

ஆவி யன்ன ேரமச்சன் லமாழிப்படி
வமவி யத்திரச வேந்தர் கு ாந்லதா க் வகாவி னாரைந டத்திக் குேலயத்
வதவி லமய்களிக் கச்சிைந் தாைவைா.

(இ-ள்.) ஆவி அன்ன அழமச்சன் டமாழி படி - உயிழர டயாத்த (புதராசன டனன்னும்) அந்த
மந்திரியின் டசாற்படி, தமவி - (அம்மாளிழகயிற்) தசர்ந்து,- அத்திழச தவந்தர் குைாம் டதாை-
அந்தத்திக்கிலுள்ள அரசர்களுழெய கூட்ெம் (தம்ழம) வணங்க, தகாவின் ஆழண நெத்தி -
அரசாட்சிக்கு உரிய கட்ெழளழயச் டசலுத்திக் டகாண்டு, குவலயம் ததவி டமய் களிக்க சிறந்தார் -
பூமிததவி உெம்புகளிப்பழெயும்படி (பாண்ெவர்கள்) சிறப்புற்றிருந்தார்கள்; (எ-று.)

பாண்ெவர் தன்ழன மிக இனியடனன்று கருதும்படி தந்திரமாக நெந்தழமபற்றி,

'ஆவியன்னவழமச்சன்' என்றார். அதரா - ஈற்றழச. (391)

தவறு.

118.-மூன்றுகவிகள் - குைகம்: பாண்டேர் அைக்கு மாளிரகரயக்

கேனித்துப் புவைாசனன்மீது சங்ரக லகாள்ளுதரலக் கூறும்.

மன்ன ரைேரும் ோைைா ேதந்தனின் மருவித்

துன்ன லார்லதா த் லதான்னிலம் புைந்திடு நாளில்
பின்ன லநஞ்சுரடப் புவைாசனன் வபதுறு மதியான்
முன்ன வமயினி தரமத்திடு மரனச்லசயன் முன்னா.

(இ-ள்.) மன்னர் ஐவர்உம் - பாண்ெவராசர் ஐந்துதபரும், வாரணாவதந்தனில் மருவி -

அவ்வாரணாவதநகரத்தில் வசித்து, துன்னலார் டதாை - பழகவர்கள் வணங்க, டதால் நிலம் புரந்திடும்
நாளில்,- டதான்றுடதாட்டு வந்த இராச்சியத்ழத அரசாளும் நாளில்,- பின்னம் டநஞ்சு உழெ
புதராசனன் - மாறுபட்ெமனத்ழதயுழெய புதராசனன், தபது உறு மதியால் - மாறுபாடுடகாண்ெ
(தன்)அறிவினால்,முன்னம்ஏ இனிது அழமத்திடு-(தாங்கள் அந்நகரத்துக்கு வரும்) முன்னதம
(தங்களுக்டகன்று) அைகிதாகக்கட்டி யழமத்துழவத்த, மழன - அரக்குமாளிழகயின், டசயல்
அழமப்ழப, முன்னா - கருதி,- (எ-று.)-"என்றார்" என் 120- ஆங் கவிதயாடு முடியும்.

பாண்ெவர்கள் அரக்குமாளிழக யழமப்ழப நுட்பமாக ஊகித்து உணர்ந்து அதனால்

புதராசனன்வஞ்சழனழய அறியலானாடரன்க. பிந்நம் - வெடசால். பின்னடநஞ்சு - புறமாகிய
டசாற்டசயல்கதளாடு ஒற்றுழமப்பொத அகம்.அழமத்த மன் என்று பிரதிதபதம்.
இதுமுதல் இச்சருக்கமுடியுமளவும் - டபரும்பாலும் முதற்சீரும் ஐந்தாஞ்சீரும் மாச்சீர்களும்,
மற்றழவ விளச்சீர்களுமாகிய கலிநிரலத்துரைகள். (392)

119. லமழுகினானமக் காலயம்ேகுத்ததும்விைவக

ஒழுகுகின்ைதன் லனாழுக்கமும்ேஞ்சரனலயாழுக்வக
எழுகடற்பரட யாரேயுமிேன்ேழியனவே
லதாழுதரகயுளும் பரடயுைசூழ்ச்சியும்லபரிதால். (இ-ள்.) டமழுகினால் நமக்கு ஆலயம்
வகுத்ததுஉம் விரகுஏ - நமக்கு(இவன்) டமழுகினால் சிறந்தமாளிழகழய அழமத்து ழவத்ததும்
வஞ்சழனதயயாம்; ஒழுகுகின்ற தன் ஒழுக்கம்உம் வஞ்சழன ஒழுக்குஏ - (இனியவன்தபால)
ஒழுகுகிற இவனுழெய ஒழுக்கமும் வஞ்சகமான நெத்ழததயயாம்: எழுகெல் பழெ யாழவஉம்
இவன் வழியனஏ - ஏழுசமுத்திரம்தபான்ற [மிகவும் அதிகமான] தசழனகடளல்லாம் இவன்
வசத்திலுள்ளனதவ: டதாழுத ழகயுள் உம் பழெ உள - (பழகவர்களுழெய) குவித்து
அஞ்சலிடசய்கிற ழககளினுள்ளம் ஆயுதங்கள் இருக்குமன்தறா! சூழ்ச்சிஉம் டபரிது -
(அவர்களுழெய) சதியாதலாசழனயும் மிக்கததயாம்;

"டதாழுதழக யுள்ளும் பழெடயாடுங்கு டமான்னா, ரழுதகண்ணீரு மழனத்து" என்ற திருக்குறளும்,

'பழகவர் தம் டமன்ழம காட்டித் டதாழினும் அழினும், அவர் குறிப்ழபதய தநாக்கிக் காக்க
டவன்பதாம்' என்ற பரிதமலைகருழரயும், "டதாழுததங்ழகயினுள்ளுந் துறுமுடியகத்துஞ் தசார,
அழுதகண்ணீரினுள்ளு மணிகலத்தகத்தும் ஆய்ந்து, பழுதுகண் ணரிந்து
டகால்லும்பழெயுெடனாடுங்கும் பற்றா, டதாழிக யார்கண்ணுந் ததற்றந் டதளிகுற்றார்
விளிகுற்றாதர" என்ற சீவகசிந்தாமணியும் உணரத்தக்கன. ஆல் -அழச.

120. சங்ரகயுண்டினியுண்டியுஞ் சாந்தமும்பூணும்

லபாங்குநுண்ணிர த்துகிலுமந் தாமமும்பூவும்
இங்கிேன்பரிந்தியற்றிய வகாடலலமன்ைார்
கங்ரகநீர்தேழ்க னிசூழ் ப னநாடுரடயார்.

(இ-ள்.) 'சங்ழக உண்டு - (இவனிெத்து நமக்குச்) சந்ததகமுள்ளது: இனி - இனிதமல், இங்கு இவன்
பரிந்து இயற்றிய - இவ்விெத்தில் இவன் (நம்பக்கல்) அன்புழெயான்தபான்று அழமக்கின்றவான,
உண்டிஉம் - உணவுகழளயும், சாந்தம்உம் - சந்தனத்ழதயும், பூண்உம் - ஆபரணங்கழளயும், டபாங்கு
நுண் இழை துகில்உம் - சிறந்து விளங்குகின்ற நுண்ணிய நூலினாலாகிய ஆழெகழளயும், அம்
தாமம்உம் - அைகிய மாழலகழளயும், பூஉம் - மலர்கழளயும், தகாெலம் - (ஆராயாது) டகாள்தளாம்,'
என்றார் - என்று (தமக்குள்) நிச்சயித்தார்கள்: (யாவடரனில்),- கங்ழக நீர் தவழ் கைனி சூழ் பைனம்
நாடு உழெயார் - கங்காநதியின்நீர் பாய்கிற கைனிகள் சூழ்ந்த மருதநிலத்ழதயுழெய குருநாட்டுக்கு
உரியவர்களான பாண்ெவர்கள்; (எ-று.)
அடிசில் நீர்முதலிய உண்ணப்படும் டபாருள்களில், தீங்கு வராமற் காத்தற்குஅவற்ழறக்
கருங்குரங்கிற்கு இட்டு ஆராய தவண்டுடமன்றும், சந்தனம் முதலியவற்ழற அரசவன்னப்
பறழவயின் கண்ணிலும் சக்கரவாகப்பறழவயின் முகத்திலும் உறுத்தித் தூய்ழமகண்ெல்லது
ழகக்டகாள்ளலாகாடதன்றும், நஞ்சுகலந்திருப்பின் குரங்கு உண்ணாது, அன்னம் கண்களினின்று
இரத்தஞ்டசாரியும், சக்கரவாகம் முகங்கடுக்கும் என்றும், இன்னும் இதுதபாலவும் சிந்தாமணி
முதலிய நூல்களிற் கூறப்பட்டுள்ள விஷயம் இங்கு அறியத்தக்கது. ("பூந்துகில் மாழல சாந்தம்
புழனகலம் பஞ்சவாசம், ஆய்ந்தளந் தியற்றப்பட்ெவடிசில்நீ ரின்ன டவல்லாம், மாந்தரின் மெங்க
லாற்றற் பதுமுகன் காக்கடவன்றாங், தகந்துபூண்மார்ப தனவ வின்னண மியற்றி னாதன" என்ற
சீவகசிந்தாமணிச் டசய்யுள், இங்கு ஞாபகத்துக்கு வருகின்றது. (394)

121.-சிற்பிலயாருேன் வீமனிடம் ேந்து ஒரு லசய்தி

லசால்லத்லதாடங்கல்.

ஐயமுற்றிேரிருப்புழி மயனினுமதிகன்
ரசயலமாத்தவதாள்ேலனுரடத் தபதியலனாருேன்
ரேயமுற்றுரடவீமரன லயாருதனிேைங்கி
ஐயபட்டரதயறிந்தருைாமுரைலயன்ைான்.

(இ-ள்.) இவர் - இந்தப் பாண்ெவர்கள், ஐயம் உற்று இருப்பு உழி - (இவ்வாறு புதராசனனிெத்திற்)
சந்ததகங் டகாண்டிருக்கும் டபாழுது,- மயனின்உம் அதிகன் - (சிற்பத்தில் அசுரத்தச்சனான)
மயழனக்காட்டிலும் தமம்பட்ெவனான, ழசயம் ஒத்த ததாள் வலன் உழெ தபதியன் ஒருவன் -
மழலதபான்ற ததாள்களின் வலிழமழயயுழெய சிற்பிடயாருத்தன், ழவயம் முற்று உழெ வீமழன
ஒரு தனி வணங்கி - பூமிமுழுவழதயும் ஆளுதற்கு உரியவனான வீமழன ஏகாந்தமான இெத்தில்
(தான்) தனியனாய்வந்து கண்டு வணங்கி, - 'ஐய தழலவதன! பட்ெத்ழத - நெந்தடதாருடசய்திழய,
ஆம்முழற - நெந்தபடிதய, அறிந்தருள் - (நான் டசால்லக்தகட்டு) அறிந்தருள்வாயாக, 'என்றான்-
என்று டசான்னான்;(எ-று.)- அச்டசய்தி, அடுத்த மூன்றுகவிகளில் விவரமாகக் கூறப்படும்.

ஸ்தபதி டயன்ற வெடசால், தபதிடயன விகாரப்பட்ெது; அதன்தமல் அன் - ஆண்பால்விகுதி.

பாண்ெவர்க்கு அனுகூலமாக விதுரனிட்ெ கட்ெழளழயப் பிறர் அறியாமல் நிழறதவற்றிய
வல்லழமழயயுழெய சிற்பியாதலின், இவழன, 'மயனினுமதிகன்' என்று விதசடித்துக்கூறினார்.
'ழவயமுற்றுபழெ' என்று வீமனுக்குக்டகாடுத்த அழெடமாழியால், ஆற்றலிற் சிறந்த அவதன
பாண்ெவழரவழரயுங் காக்கும் உபாயத்ழதக் கூறக்தகட்ெற்கு உரியவ டனன்பது ததான்றும்.
(395)
 122.-இதுமுதல் மூன்றுகவிகள் - ஒருலதாடர்: அச்சிற்பி
கூறும்விேைம்

நுந்ரதவயேலிற்கம்மியர் நூதனமாக
இந்தமாநகர்த்திருமரன யியற்றிடுநாளின்
ேந்தமந்திரிேஞ்சரன யறிந்தைன்ேடிோந்
தந்ரதலயன்ரனயுவமவினன் ைன்ரமயினுைர்ந்வத.

(இ-ள்.) நுந்ழத - உமது டபரிய தந்ழதயாகிய திருதராட்டிரனது, ஏவலின் - கட்ெழளயினால், கம்மியர்

- சிற்பிகள், நூதனம் ஆக - புதுழமயாக, இந்த மா நகர் திரு மழன இயற்றிடு நாளின் - டபரிய இந்த
வாரணாவதநகரத்திதல அைகிய இந்த மாளிழகழயச்டசய்தடபாழுது, அறன் வடிவு ஆம் தந்ழத -
தருமடசாரூபியாகிய (உமது) சிறிய தந்ழதயான விதுரன், வந்த மந்திரி வஞ்சழன அறிந்து - (மாளிழக
கட்டுவித்தற்கு) வந்த புதராசனடனன்னும் மந்திரியினது வஞ்சழனழய அறிந்து, என்ழனஉம்
தன்ழமயின் உணர்ந்து ஏவினன் - என்ழனயும் என்குணத்தால் நம்பத்தக்கவடனன்று அறிந்து(இம்
மாளிழகயழமக்குஞ் சிற்பிகளுள் ஒருவனாயிருந்து டதாழில் டசய்யும் படி)
கட்ெழளயிட்ெனுப்பினான்: (எ-று.)

'அறன்வடிவாம்' என்றது - யமனது அமிசமானவடனன்ற கருத்ழதயும் விளக்கும். கர்மம் - சிற்பம்

முதலிய டதாழில்: அதழனயுழெயவன், கர்மீ: இது திரிந்து பலர்பாலில் கம்மியடரன வந்தது.

123. அடியவனனுமற்ைேருட னைக்குமாளிரகயிப்

படியினாலியற்றியலதாழிற் பயலனலாங்குறித்து
லநடியகானகத்தைவுநீ ணிலேரைலநறிவபாய்
முடியுமாலைாருமண்டபங் வகாட்டிவனன்முர வபால்.

(இ-ள்.) அடியதனன்உம் - (உங்கட்கு) அடியவனானநானும், மற்றவருென் - மற்ழறய

சிற்பிகளுெனிருந்து, அரக்கு மாளிழக இ படியினால் இயற்றிய டதாழில்பயன் எலாம் குறித்து -
அரக்கினால் ஒருமாளிழகழய இவ்வாறு டசய்த டதாழிலினால் இனிநிகழும் பயன்கழள டயல்லாம்
ஆதலாசித்து, நீள் நிலவழற டநறி முழை தபால் தபாய் டநடிய கானகத்து அளவு முடியும் ஆறு-
நீண்ெ நிலவழறயின் வழி மழலக்குழகதபாலச் டசன்று நீண்ெ காட்டினிெம் வழரயில் முடியும்படி,
ஒரு மண்ெபம் தகாட்டிதனன் - (இந்தமாளிழகயில்) ஒருமண்ெபத்ழதச் டசய்ததன்; (எ-று.)

நிலவழறடநறி - பிறர் அறியாதபடி தழரயினுள் அழமந்த சுரங்க வழி. இம்மாளிழகயில்

பாண்ெவர்கழள நம்பிக்ழகயுென் இனிதுவீற்றிருக்கச்டசய்து பின்பு தீப்பற்றழவத்து
அழிக்கக்கருதிய கருத்ழத அறிந்ததடனன்பான், 'டதாழிற்பயடனலாங்குறித்து' என்றான்.
(397)

124. வேலைாருத்தருமறிவுைா விைகினாலலாருதூண்

மாறுபட்டுநீபறிக்கலாம் ேரகேழிேகுத்வதன்
வதறுதற்கிதுதகுலமனத் திருவுைத்தடக்கி
ஊறுபட்டவபாலதழுந்தருள் லகனப்பணிந்துரைத்தான்.

(இ-ள்.) தவறு ஒருத்தர்உம் அறிவுறா விரகினால் - மற்றுஒருவரும் அறியாத உபாயத்தால், ஒரு தூண் -
(அம்மண்ெபத்தில்) ஒரு துழண, நீ மாறுபட்டு பறிக்கல் ஆம் வழக - நீ வலிழமடகாண்டு
டபயர்த்டதடுத்து விடும்படி, வழிவகுத்ததன் - அந்நிலவழறவழிழயச் சார
அழமத்துழவத்துள்தளன்; இது ததறுதற்கு தகும் என திரு உளத்து அெக்கி - இச்டசய்தி
நம்பத்தக்கடதன்று (உனது) திருவுள்ளத்திதல டகாண்டு, ஊறுபட்ெதபாது எழுந்தருள்க - தீங்கு
நிகழ்ந்தடபாழுது (அவ்வழியாகத் தப்பியுய்ந்து) டசன்றருள்வாயாக, என - என்று,
பணிந்துஉழரத்தான் - வணங்கிச்டசான்னான், (அந்தச்சிற்பி); (எ-று.)

மூன்றாம்அடியில், எளிய இந்த எனதுவார்த்ழத இகைத்தக்கதன்டறன்றும், இவ்வுபாயம்

அலட்சியஞ்டசய்தற்கு உரியதன்டறன்றும், இதழனப் பிறர் அறியாதபடி இரகசியமாக ழவத்திெ
தவண்டுடமன்றுங் கூறியவாறாம். (398)

125.-வீமன் அேனுக்குப் பரிசளித்துப் பின்

ஜாக்கிைரதயுரடயனாயிருத்தல்.

தச்சரிற்லபருந்தரலேனுக் குரிரமயிற்ைனங்கள்
பிச்சரிற்லகாடுத்தேன்விரட லகாண்டதன்பின்னர் அச்சமற்றிேனம்மரனக்
கம்மரனே ங்கும்
நிச்சமின்றுலகாலலன்றுலகாலலனநிரனந்திருந்தான்.

(இ-ள்.) (வீமன்), தச்சரில் டபருந் தழலவனுக்கு - (இவ்வாறு உய்யும்வழி கூறிய) சிறந்த அச்சிற்பிக்கு,
உரிழமயின் - தகுதியினால், தனங்கள் - டசல்வங்கழள, பிச்சரின் டகாடுத்து - பித்தர்தபாலத்
தழலடதரியாது (மிகுதியாகக்) டகாடுத்து,- அவன் விழெ டகாண்ெதன் பின்னர் - அச்சிற்பி
விழெடபற்றுக்டகாண்டு டசன்றபின்பு,- அச்சம் அற்று - பயம் ஒழிந்து,- 'இவன் - இப்புதராசனன், நம்
மழனக்கு அம்மழன வைங்கும் - நாம் வசிக்கும் இந்த மாளிழகயில் அக்கினிழய ழவப்பான்: நிச்சம்
- (இது) நிச்சயம்: இன்று டகால் என்று டகால் (இது டசய்யும் நாள்) இன்ழறக்தகா என்ழறக்தகா? ' என
நிழனந்துஇருந்தான் - என்று எண்ணிக்டகாண்டு கவனிப்புென் இருந்தான்; (எ-று.)
தச்சர் - இச்சிறப்புப்டபயர், சிற்பிகடளன்றடபாருளில் வந்தது. அம் மழனக்கு - டநருப்பிற்கு, அ
மழன - அந்த மாளிழகழய, வைங்கும் - ஒப்பிப்பான் என்று கூறுதலும் ஒன்று. அம்மழனடயன்பது-
(அம் - நீர், மழன - இெம்) நீர் பிறத்தற்குக் காரணமாயுள்ளடதன்ற டபாருளால்,
டநருப்பிற்குவந்தததார் ஏதுப்டபயராம்; டநருப்பினின்று நீர் ததான்றியடதன தவதமுங் கூறும்.
(399)

126.-பாண்டேர் பகலில் வேட்ரடயாடி இைவில்

விழிப்புடன் இருத்தல்.

விடவிேன்சிரனலநடுங்லகாடி தழுேலின்மிரடந்த
அடவிலயங்கணும்வேட்ரடயாற் ைங்கள்வபைாண்ரம
நடவிநன்பகலிைவுகண் டுயிலலர்நடந்தார்
புடவிதங்கள்லேண்குரடநி ற் குளிருமாபுைப்வபார்.

(இ - ள்.) தங்கள் டவள் குழெ நிைல் - தங்கள் டவண்டகாற்றக் குழெயின் நிைலினால், புவி குளிரும்
ஆ - பூமிமுழுவதுங்குளிர்ச்சியழெயும்படி, புரப்தபார் - பாதுகாக்கவல்லவரான பாண்ெவர்கள்,- நல்
பகல் - நல்ல பகற் காலத்தில், விெவி வல் சிழன டநடுடகாடி தழுவலின் மிழெந்த அெவி
எங்கண்உம் - மரங்களின்வலிய கிழளகளிதல நீண்ெடகாடிகள் தழுவிப்பெர்தலால், அெர்ந்துள்ள
காடு முழுவதிலும், தவட்ழெயால் - தவட்ழெயாடுதலால், தங்கள்தபார் ஆண்ழம நெவி -
தங்களுழெய சிறந்த ஆண்தன்ழமழய [பல பராக்கிரமங்கழள]ப் பரவச்டசய்து, இரவு -
இராத்திரியில், கண்துயிலலர் நெந்தார் - கண்மூடி யுறங்காதவர்களாய் ஒழுகினார்கள்; (எ-று.)

தவட்ழெடயன்ற வியாஜத்தினாற் பகழலயும், கண்விழிப்பினால் இரழவயும் தபாக்கினார்

பாண்ெவடரன்க: இங்ஙன் இவர் டசய்தது, எக்காலத்துப் புதராசனனால் தீங்குவிழளயுதமா என்ற
அச்சத்தினாலாகும் விெவி= விெபீ: விெபம் - கிழள: அதழனயுழெயது விெபீ. டபண்பாலாகிய
டகாடி ஆண்பாலாகிய மரத்தின்கிழளழயக் டகாள் டகாம்பாகக் டகாண்டு தழுவும் இயல்ழப
முதலடிவிளக்கும். 'துயிலற' என்றும் பாெம் உண்டு. (400)

127.- சிலகாலம் புவைாசனனுடன் பாண்டேர் ேசித்தல்.

பைந்தவைாலடாருமரனேயற் பயில்பேர்வபால
வேந்தரைேருமந்திை ேலியானான்மிக்வகார். காந்துலநஞ்சுரடயரமச்சரனக்
ரகவிடாைணுகித்
தாந்தலமய்லயனவுயிலைனத் தனித்தனிசார்ந்தார்.
(இ-ள்.) மந்திரம் வலியினால் மிக்தகார் - ஆதலாசழன வலிழமயினால் தமம்பட்ெவர்களாகிய,
தவந்தர் ஐவர்உம் - பாண்ெவராசர் ஐந்துதபரும்,- பாந்ததளாடு ஒரு மழனவயின் பயில்பவர் தபால -
பாம்புென் ஒருவீட்டில் வசிப்பர்தபால, காந்தும் டநஞ்சு உழெ அழமச்சழன ழகவிொர் அணுகி -
டகாதிக்கிற மனத்ழதயுழெய அந்தமந்திரிழய விலக்கிவிொமல் அருகிற்டகாண்டு, தாம் தம்
டமய்என உயிர் என தனி தனி சார்ந்தார் - தங்களில் தாங்கள் உெம்பும் உயிரும் தபால
ஒருவதராடொருவர் கலந்திருந்தார்கள்; (எ-று.)

ஒருவருர்க்டகாருவர் இன்றியழமயாத அன்பின டரன்பது நான்காமடியின் கருத்து.

மந்திரவலிமிக்கவர், பாம்தபாடு ஒருமழனயிற் பயிலக் கூடு டமன்க, "உெம்பா டிலாதவர் வாழ்க்ழக
குெங்கருள், பாம்தபாடுெனுழறந் தற்று" என்ற குறள் கருத்து, முதலடியிற் காணத்தக்கது.
(401)

128.-பாண்டேர் ஒருநாளிைவிற் புவைாசரன அருகிற்

படுக்கரேத்தல்.

ஆங்லகார்கங்குலினர த்துநீ டைசியலுசாவி

ஈங்குநீதுயில்ரேகுதி லயம்முடலனன்னப்
பாங்கர்லமல்லரைப்பள்ளியும் பரிவுைே ங்கித்
தாங்களும்லபாலஞ்வசக்ரகயிற் ைங்கினைன்வை.

(இ-ள்.) ஆங்கு-அங்ஙனம்நிகழும் நாள்களுள், (பாண்ெவர்கள்), - ஓர் கங்குலின் - ஓர் இரவில்,

அழைத்து - (புதராசனழன) அழைத்து, நீடு அரசுஇயல் உசாவி - டபரிய அரசாட்சிமுழறழமழயக்
குறித்து (டவகுதநரம் அவனுென்) ஆராய்ந்து,(பின்பு), நீ ஈங்கு எம்முென் துயில் ழவகுதி என்ன - 'நீ
இவ்விெத்தில் எங்கதளாடு நித்திழர டசய்வாய்' என்றுடசால்லி,- பாங்கர் - (தங்கள்) பக்கத்தில், டமல்
அழண பள்ளிஉம் பரிவு உற வைங்கி - டமல்லிய டமத்ழதப்படுக்ழகழயயும் அன்புமிகக்டகாடுத்து,
தாங்களும்-, டபாலம் தசக்ழகயில் தங்கினர் - அைகிய படுக்ழகயிற் படுத்தார்கள்;(எ-று.)

காரணமின்றி யழைத்து 'எம் அருகிற் பள்ளிடகாள்க' என்று கூறின் ஐயமுறுவா டனன்றுகருதி,

அரசியலுசாவுவார் தபான்று அழைத்து டநடும்டபாழுது உசாவிப் பின்பு அங்ஙன் கூறினடரன்க.

129.- வீமன் அைக்குமாளிரகயில் தீப்பற்ைரேத்தல்.

உைர்ேைத்துயிலுற்ைவபா தற்ைமங்குைைாத்
துரைேரைத்திருத்தாய்பதந் லதாழுலகனச்லசால்லி
அணிலகாள்வகாயிரலத்தாரதநண் பனுக்கிரையளித்தான்
இரையிலாேமுதுைகர்வகா னிரடநுகர்ந்திருந்தான்.

(இ-ள்.) உணர்வு அற துயில் உற்ற தபாது - (புதராசனன்) உணர்ச்சி நீங்க நித்திழர டசய்தடபாழுது,-
இழண இலா அமுது உரகர் தகானிழெ நுகர்ந்து இருந்தான் - ஒப்பற்ற அமிருதத்ழதச் சர்ப்பராசனான
வாசுகியினிெத்தில் (டபற்று) உண்டு (அவன்நகரத்திற் சிலநாள்) இருந்தவனான வீமதசனன்,- அங்கு
அற்றம் உணரா - அப்டபாழுது சமயடமன்று அறிந்து,- துழணவழர திரு தாய்பதம் டதாழுக என
டசால்லி - (தனது) உென்பிறந்தவர்கழளச் சிறந்த தாயாகிய குந்தியினது பாதங்கழள வணங்குவீராக
டவன்று டசால்லி,- அணிடகாள் தகாயிழல - அைகுடபாருந்திய அந்த மாளிழகழய, தாழத
நண்பனுக்கு இழர அளித்தான் - தனது பிதாவாகிய வாயுவினது சிதநகிதனான அக்கினிததவனுக்கு
உணவாகக் டகாடுத்தான்; (எ-று.)

எரித்தா டனன்ற டபாருழள 'தாழதநண்பனுக்கு இழரயளித்தான்' என தவறு வாய்பாட்ொற் கூறினது,

பிறிதினவிற்சியணி. தனது தந்ழதயின் ஒருநண்பனான வாசுகியினிெத்து அமிருதம் டபற்று உண்ெ
வீமன் அத்தழகய கெப்பாடுவழுவாமல் தனது தந்ழதயின் மற்டறாரு நண்பனுக்கு
உணவளித்தனடனன ஒருவழகச் சமத்காரம் நிகைக் கூறுவார், 'தாழதநண்பனுக் கிழரயளித்தான்
இழணயிலா வமுது உரகர்தகானிழெ நுகர்ந்திருந்தான்' என்றார். தனது உென்பிறந்தவர்
நால்வழரயும் தாழயயும் ஒருங்தக உென்டகாண்டு டவளிச்டசல்லக் கருதின னாதலின், தனித்தனி
படுத்திருந்த அவர்கழள ஒருங்தக தாயிருக்குமிெத்திற் தசர்த்தற்கு, 'தாய்பதந்டதாழுக'
என்றுடசால்லினான். (403)

130.- அைக்குமாளிரக எரிந்லதாழிதல்.

முடியுரடத்தடங்கிரியிரன முளிகர லதாறுமுற்று

அடிநிலத்துைச்சூழ்ேரு மாறுவபால வலான்
லகாடிநிரைத்தலபாற்வகாபுைப் புரிரசசூழ்வகாயில்
இடியிடித்லதனலேடிபடச் சிரித்லதழுந்லதரித்தான்.

(இ-ள்.) அைதலான் - அக்கினிததவன்,- முடி உழெ தெ கிரியிழன - சிகரத்ழதயுழெய

டபரியமழலழய, முளி கழைடதாறும் உற்று - (அதிலுள்ள) உலர்ந்த மூங்கில்களி டலங்கும்டபாருந்தி,
அடி நிலத்து உற - அடிப்பரப்பிதல டபாருந்த, சூழ்வரும் ஆறு தபால் - சூழ்ந்திடும் விதம்தபால,-
டகாடி நிழரத்த டபான் தகாபுரம் புரிழச சூழ் தகாயில் - டகாடிகள் வரிழசயாகக் கட்ெப்பட்ெ
அைகிய தகாபுரத்ழதயுழெய மதில்சூழ்ந்த அந்த இராசகிருகத்ழத, இடி இடித்து என டவடி பெ
சிரித்து எழுந்து எரித்தான் - இடியிடித்தாற்தபாலப் தபடராலியுண்ொக நழகத்து எழுந்து
எரித்திட்ொன்;
மழலயின் தாழ்வழரயில் சுற்றிலுமுள்ள காய்ந்த மூங்கிற்காட்டில் தீப்பற்றி டயரிதல்தபால், உயர்ந்த
அம்மாளிழகழயச் சுற்றிலுமுள்ள டகாடிகள் கட்டிய மதில்களி டலங்கும் தீப்பற்றி டயழுந்து
அம்மாளிழகழய எரித்தடதன்க. அங்ஙனம் எரிக்ழகயில் உண்ொகிற தபாடராலிழயதய
வீரத்டதழுந்த டவகுளிநழகயாகக் கற்பித்து வருணிப்பார், 'இடியிடித்டதன டவடிபெச்
சிரித்டதழுந்தான்' என்றார்; தற்குறிப்தபற்றம். (404)

131.- வீமன் துரைேரையுந் தாரயயும் உடன்லகாண்டு லசல்லல்.

அக்கைத்திரடயன்ரனயி லணுகியாங்கேரைத்
லதாக்கசித்திைத்தூைடித் துோைவமேழியாப்
லபாக்லகனக்லகாடுவபாயகல் ேனத்திரடப் புகுந்தான்
முக்கைற்புதன்முனிந்தவூர் மூேவைாலடாப்பான். (இ-ள்.) முக்கண் அற்புதன் முனிந்த ஊர்
மூவதராடு ஒப்பான் - மூன்று திருக்கண்கழளயுழெய விசித்திரசக்தியுழெயவனான சிவபிரான்
தகாபித்து எரித்த திரிபுரத்தில் (எரியாது தப்பிய) மூன்று அரசர்கதளாடு ஒப்பவனாகிற வீமதசனன், அ
கணத்திழெ - அந்தக் கணப்டபாழுதிதல, அன்ழனயில் அணுகி - தாயினிெஞ்டசன்று, ஆங்கு அவழர
- அவ்விெத்திலுள்ள அவடரல்தலாழரயும், டபாக்டகன டகாடு - விழரவாக உென்டகாண்டு, டதாக்க
சித்திரம் தூண் அடி துவாரம்ஏ வழி ஆ தபாய்-மிக்க சித்திரங்கழளயுழெய ஒரு தூணின் கீழுள்ள
சுரங்கதம வழியாகச் டசன்று, அகல் வனத்திழெ புகுந்தான் - பரந்த இடிம்பவனத்திற் தசர்ந்தான்; (எ-
று.)

அவழரக் டகாடுதபாய் அகல்வனத்திழெப் புகுந்த விவரம் அடுத்த சருக்கத்தின் இரண்ொங்கவியில்

விளங்கும். சிவபிரான் திரிபுரசங்காரஞ் டசய்தடபாழுது மற்ழற யசுரர்கள்தபாலச் சினனது
உபததசத்தாலும் புத்தனது தபாதழனயாலும் சிவத்துதவஷிகளாகாமல்
சிவபக்திமுதிர்ந்திருந்ததனால் சுதர்மன் சுசீலன் சுபுத்தி என்ற மூன்று அசுரர்கள் அந்நழகத்தீக்கு
இலக்காகாமல் தப்பிப் பிழைத்துச் சிவபிராழன தவண்டி அக்கெவுளருளால் அவனது
தகாயில்வாயில் காக்கும் பணிழயப் டபற்றன டரன்று அறிக. "முப்புரங்கழள முக்கணன்
முனிந்தநாள் மூவரம்முழுத்தீயில், தப்பினருளார்" என்பர், தமல் காண்ெவதகனச்சருக்கத்தும்.
அம்மூவர் திரிபுரத் டதரியினின்று தப்பியுய்ந்தழம தபால, வீமன் அரக்கு மாளிழகத்தீயினின்று
தப்பியுய்தலால், 'முக்கணற்புதன் முனிந்தவூர் மூவதராடொப்பான்' என்றார். (405)

132.-கண்டேர் பாண்டேரும் குந்தியும் எரிந்தன

லைன்ைல்.

புரிந்ததீயிரனக் கண்ணினீைவித்திடப்புகுந்து
பரிந்தலநஞ்சிரனமீண்டு மப்பாேகன்சுடவே
கரிந்தவகாயிலிற் காரிருள்புலர்ந்தபின்கண்வடார்
எரிந்துவீழ்ந்தனரைேரும்யாயு மீண்லடன்ைார்.

(இ-ள்.) கார் இருள் புலர்ந்த பின் - கரிய இருள் நீங்கிப் டபாழுதுவிடிந்தபின்பு-, புரிந்த தீயிழன
கண்ணின் நீர் அவித்திெ-பற்றிய டநருப்ழப(த் தங்கள்) கண்களினின்று டபருகும் தசாகநீர்
தணிக்கும்படி, கரிந்ததகாயிலில் புகுந்து - தீந்துதபான அம்மாளிழகயினுள்தள பிரதவசித்து,-
மீண்டுஉம் - அங்ஙனம் அவிந்தபின்பும், அ பாவகன் - அந்த அரக்குமாளிழக டநருப்பு, பரிந்த
டநஞ்சிழன - (பாண்ெவர்பக்கல்) அன்புடகாண்ெ (தங்கள்) மனத்ழத, சுெ - வருத்த, கண்தொர் -
பார்த்தவர்கடளல்தலாரும்,- ஐவர்உம் யாய்உம் ஈண்டு எரிந்து வீழ்ந்தனர் என்றார்-
'பஞ்சபாண்ெவர்களும் அவர்கள் தாயான குந்தியும் இங்கு எரிந்டதாழிந்தனர்' என்தற சிந்தித்தார்கள்;
(எ-று.)

டபாழுதுவிடிந்ததபாது எரிந்துதபான மாளிழகழய வந்து பார்க்ழகயில், ஊரவர்களின்

கண்களினின்று டபருகிய நீரினால் அந் டநருப்பு அவிந்தது என்ற உயர்வுநவிற்சியணியால்,
பாண்ெவர்கள் பக்கல் மிக்க அன்பு டகாண்ெ அந்நகரத்துச் சனங்களது தசாகக்கண்ணீர்ப்டபருக்கின்
மிகுதிழயக்கூறியவாறு. தவெர் ஐவரும் அவர்கள் தாயும் எரிந்துகிெந்தழதக்கண்டு
பாண்ெவழரவரும் குந்தியும் எரிந்து கிெந்தன டரன்று கருதின டரன்க; அத்தன்ழம, அடுத்த கவியில்
விளங்கும். இறந்தனடரன்ற டபாருளில் 'வீழ்ந்தனர்' என்றது, மங்கலவைக்கு. இரண்ொம் அடிக்கு -
டநருப்பு மாளிழகழயச் சுட்ெதன்றி, மீண்டும் இரங்கிய தம்மனத்ழதச் சுெ என்று
நயந்ததான்றக்கூறினார். (406)

133.- இச்லசய்தியறிந்து அைசர்கள்பலரும் ேருந்துதல்.

விருத்தைாய்விடமிடச்லசரலவேடருந்தாயும்
இருந்ததீமதியரமச்சவனா டிைந்தரமயுைைார்
திருந்துமாமதிப்பாண்டேர் லசயலுமற்ைறியார்
ேருந்தினார்தமதுயிரி ந் லதனப்புவிமன்னர்.

(இ-ள்.) புவி மன்னர் - பூமியிலுள்ள அரசர்கள்,- விருந்தர் ஆய் விெம் இெ டசல் - புதியவர்களாய் (த்
துரிதயாதனன் கட்ெழளயின்படி பாண்ெவர்க்கு) விஷங்டகாடுக்க வந்த, ஐ தவெர்உம் - ஐந்து
தவெர்களும், தாய்உம் - (அவர்கள்) தாயான தவட்டுவச்சியும், இருந்த தீ மதி அழமச்சதனாடு -
(முன்னதம அங்கு) இருந்த துர்ப்புத்தியுழெய மந்திரியாகிய புதராசனனுெதன, இறந்தழம -
மரித்தழத. உணரார் - அறியாவர்களாய்,- மற்று -மற்றும், திருந்து மா மதி பாண்ெவர் டசயல்உம்
அறியார் - திருத்தமுற்ற சிறந்த அறிழவயுழெய பாண்ெவரது டசய்ழகயும் அறியாதவர்களாய், - தமது
உயிர் இைந்து என வருந்தினார் - (பாண்ெவழர யிைந்ததா டமன்தற கருதியதனால்) தமது உயிழர
யிைந்தாற்தபால வருந்தினார்கள்;
பாண்ெவர்க்கு விஷங்கலந்த ததழனக் டகாடுத்துக் டகால்லும் படி துரிதயாதனனால் அனுப்பப்பட்ெ
ஐந்து தவெர்களும் அவர்கள் தாயும் அன்று அங்கு வந்திருந்து தீயின்வாய்ப்பட்டு இறந்தன
டரன்பழத இதனால் அறிக. விருந்தர் = விருந்தினர். மற்று - விழன மாற்றுமாம். பாண்ெவர்டசயல் -
அரக்குமாயிழகழயத் தீக்டகாளுவித் தப்பிச்டசன்று உய்ந்தழம (407)

134. இச்லசய்தியறிந்த முனிேர்கள் முதலிவயார் ேருத்தம்.

வபாதுபட்டிருள் புகுந்லதாளி வபானோனகம்வபான்

மாதுபட்டபார்மடந்ரததன் மதிமுகமழுங்கத்
தீதுபட்டதுகுருகுலச் லசல்ேலமன்றிைங்கி
ஏதுபட்டனமுனிேைர் முதலிவனாரிதயம்.

(இ-ள்.) முனிவரர் முதலிதனார் இதயம் - சிறந்த இருடிகள் முதலானவர்களுழெய மனங்கள், 'தபாது

பட்டு - டபாழுது சாய [சூரியன் அஸ்தமிக்க], இருள் புகுந்து - இருள் வர, ஒளி தபான - ஒளி நீங்கிய,
வான் அகம் தபால்-ஆகாயம்தபால, மாது பட்ெ பார் மெந்ழத தன் மதி முகம் மழுங்க -
அைகுடபாருந்திய பூமிததவியினது சந்திரன்தபான்ற முகம் ஒளிமழுங்கும்படி, குருகுலம் டசல்வம்
தீதுபட்ெது - குருகுலத்தினது டசல்வம் பழுதுபட்ெது,' என்று-, இரங்கி - விசனமுற்று, ஏது பட்ென -
என்ன பாடுபட்ென! (எ-று.) பாண்ெவர் அழிழவ, குருகுலச்டசல்வம் அழிந்தடதனக் குறித்தார்;
டசல்வம் - சிறந்தசந்ததி. பட்டு, புகுந்து - எச்சத்திரிபு.

135.- இச்லசய்தியறிந்த துரிவயாதனாதியர் நிரல.

லகாட்பனற்சுடவிைந்தரம வகட்டலுங்குருக்கள்
துட்பதத்துடனழுதிடுஞ் சுவயாதனன்முதவலார்
உட்பனித்துவமல்லேயிலுை லேதும்புநீலைாத்தார்
லபட்புைப்புவிமுழுேதும் லபறுங்கருத்துரடவயார்.

(இ-ள்.) டகாட்பு அனல் சுெ - சூழ் தழலயுழெயதீ எரிக்க, இறந்தழம - (பாண்ெவர்) இறந்த
டசய்திழய, தகட்ெலும் - தகட்ெறிந்தவுெதன, - துட்பதத்துென் அழுதிடும் - டகாடிய
தகாட்பாட்தொடு புலம்புகின்ற, சுதயாதனன் முததலார் குருக்கள் - துரிதயாதனன்
முதலியகுருகுலகுமாரர்கள்,- டபட்பு உற புவிமுழுவதுஉம் டபறும் கருத்து உழெதயார் - ஆழசமிகப்
பூமிமுழுவழதயும் டபறும் எண்ணத்ழத யுழெயவர்களாய், டவயில் உற உள் பனித்து தமல்
டவதும்பும் நீர் ஒத்தார்- (தமதல) டவயில்படுழகயில் உள்தள குளிர்ந்து தமதலசுடும்
இயல்ழபயுழெய நீழரப் தபான்றார்கள்;
துரிதயாதனாதியர் அகத்தில் மகிழ்ச்சிடகாண்டு புறத்தில் தபிப்புக்காட்டினர் என்பதாம். அப்டபாழுது
அவர்கட்கு மகிழ்ச்சி இயற்ழகயும், தசாகம் டசயற்ழகயுமாய் நின்றழம, உவழமயால் விளங்கும்.
துஷ்பதம் -வெடசால்.(409)

136.- உண்ரமயிற்பாண்டேர் எரிந்திடாரமப்பற்றிய

கவிேர்ைரன.

லபான்ன லங்லகாை லமழுகினா லாலயம் புரனந்து

துன்னு லேங்கரதப் பரடமருச் சுதரனவய சுடுோன்
என்ன ோண்ரமலகா லலண்ணினா லனன்ணினுஞ் சுடுவமா
ேன்னி தன்லபயர் மருச்சக லனன்பது மைந்வத.

(இ-ள்.) டபான் நலம் டகாள - (டவளிதய)டபான்னுக்குஉரிய அைகு விளங்கும்படி, டமழுகினால்

ஆலயம் புழனந்து - அரக்கினால் மாளிழகழயச் டசய்து, துன்னு டவம் கழத பழெ மருத் சுதழனஏ
சுடுவான் - டபாருந்திய டகாடிய (சத்துருகாதினிடயன்னும்) கதாயுதத்ழதயுழெய வாயுகுமாரனாகிய
வீமழனதய சுடும்படி, எண்ணினான் - (துரிதயாதனன்) கருதினான்: (அங்ஙனங் கருதியது), என்ன
ஆண்ழமடகால் - என்ன ஆண்திறழமதயா? எண்ணின்உம் - (அவ்வாறு அவன்) நிழனத்தாலும்,
வன்னி - அக்கினி, தன் டபயர் மருத்தசகன் என்பது மறந்து - தனது டபயர் காற்றின் சகாயடனன்பழத
மறந்து, சுடும்ஓ - (அவ்வாயுகுமாரழன) எரித்திடுதமா? (எ-று.)

துரிதயாதனனுக்கு தநடரதிரியான வீமன் தப்பியுய்ந்தன டனன்ற உண்ழமழய, காற்றின் நண்பனான

அக்கினிததவன் அக்காற்றின் மகழன எரித்திொடனன வருணித்தார்; இது -
ஏதுத்தற்குறிப்தபற்றவணியின் பாற்படும். மருத்ஸு தன், மருத்ஸக: என்ற வெடமாழிப்டபயர்கள்
திரிந்தன. (410)

வாரணாவதச்சருக்கம் முற்றிற்று.

------

நான்காேது
வேத்திைகீயச்சருக்கம்.

தவத்திரகீய டமன்னும் இெத்தில் நிகழ்ந்த டசய்ழகழயச் டசால்லும் சருக்கடமன்றுடபாருள்,

பாண்ெவரும் குந்தியும் இடிம்பவனஞ் சார்ந்ததும், அங்குத் தம்ழமக்டகால்லும்படி
இடிம்படனன்னும் தபரரக்கனால் அனுப்பப்பட்ெ இடிம்பி வந்து வீமழனக் கண்டு காமுற்று
ஆழசவார்த்ழததபசியதும், அதுகண்டுசினந்து வந்து டபாருத இடிம்பழன வீமன் டகான்றதும், பின்பு
தாயின் நியமனப்படி வீமன் இடிம்பிழய மணந்ததும், வியாசமுனிவர் வந்து பாண்ெவர்க்கு
இததாபததசஞ்டசய்ததும், இடிம்பி கதொற்கசடனன்னுங் குமாரழனப் டபற்றதும், பாண்ெவர்
தவத்திரகீயஞ் சார்ந்து ஓர் அந்தணன்மழனயில் வசிக்ழகயில் அவ்வூரவர்க்கு இழெயூறு இயற்றிவந்த
பகடனன்னும் அரக்கழன வீமன் தபார் டசய்து டகான்டறாழித்ததும், இதிற் கூறப்படும்.

1.-லதய்ேேைக்கம்: கவிக்கூற்று,

சீத நாண்மலர்க் வகாயின் வமவுலசந் திருவி னாயகன் வைே நாயகன்

வேத நாயகன் பூத நாயகன் விைத நாயகன் விபுத நாயகன்

வபாத காதிபன் முதரல ோயிரடப் லபாரைத ைர்ந்துமுன்

லபாதுவிவல[நிரனத்து
ஆதி மூலவம லயன்ன முன்ேரு மாதி நாயக னடிே ைங்குோம்.

(இ-ள்.) சீதம் - குளிர்ச்சியுள்ள, நாள் புதிய [அன்றுமலர்ந்த], மலர் - தாமழரமலராகிய, தகாஇல் -

சிறந்த இெத்தில், தமவு - வீற்றிருக்கிற, டசம் திருவின் - டசம்ழமயுழெய இலக்குமிக்கு, நாயகன் -
தழலவனும், ததவ(ர்) நாயகன் - ததவர்கட்குத் தழலவனும், தவதம் நாயகன் - தவதங்களுக்குத்
தழலவனும,்ி் பூதம் நாயகன் - பிரபஞ்சத்துப் டபாருள்களுக்டகல்லாம் தழலவனும், விரதம் நாயகன்
- விரதங்கட்குத் தழலவனும், விபுத(ர்) நாயகன் - விதசஷபுத்தியுழெய முனிவர்க்குத் தழலவனும்,
முன் - முன்பு, தபாதக அதிபன் - கதஜந்திரராழ்வான், முதழல வாயிழெ - முதழலயின்வாயிதல
யகப்பட்டு, டபாழற தளர்ந்து - வலிழமகுன்றி, நிழனந்து - தியானித்து, டபாதுவில் ஆதிமூலதம
என்ன - டபாதுப்பெ 'ஆதிமூலதம!' என்று கூவியழைக்க, முன் வரும் - அந்த (யாழனயின்)முன்தன
எழுந்தருளி யருள்டசய்த,ஆதி நாயகன்- (எல்லா வுயிர்கட்கும்) முதல்தழலவனுமாகிய திருமாலினது,
அடி - திருவடிகழள, வணங்குவாம் - நமஸ்கரிப்தபாம்; (எ-று.)

விரதநாயகன் - விரதானுட்ொனஞ் டசய்வார்க்கு அவ்விரதங்கட்கு ஏற்றபடி அருள்டசய்யுந் தழலவ

டனன்க. சீவகசிந்தாமணியில் "யாழனயு ளரசன்" என்றார்தபால, 'தபாதகாதிபன்' என
உயர்திழணவாய்ப்பாட்ொற் கூறினார்; இது, சிறப்புப்பற்றிவந்த திழணவழுவழமதி: சிறந்தழத
அரசடனன்றல், மரபு. ஆதிமூலம் - முதற்டபாருள்களுக்டகல்லாம் முதற்டபாருள்.

இதுமுதல் பதிழனந்துகவிகள் - டபரும்பாலும்இரண்டு நான்கு ஆறாஞ்சீர்கள் விளச்சீர்களும்,

மற்ழறயழவ மாச்சீர்களுமாகிவந்த எண்சீராசிரியவிருத்தங்கள். (411)
 2.-வீமன்துரைேரையுந் தாரயயும் லகாண்டு ஒருேனஞ் வசர்தல்.

வதாள்கைம்புைந்தன்னிலன்ரனயுந் துரைேர்நால்ேருந்லதாக்கு
ரேகவே,
வகாள்கைந்தபஃைரலயைாலேனக் குகைநீலைறிக்லகாண்டு
வபாயபின்,
தாள்களின்கதித்தாள்பறிந்துவீழ் தருேனத்தவதார்சாைன்மன்னினான்,
மூள்கடுங்லகாடுஞ்சினேனற்கண்மா மும்மதக்களிற்ரனய
லமாய்ம்பினான்.

(இ-ள்.) மூள் கடு டகாடு சினம் - (மனத்திற்) பற்றிடயழுகிற மிகக்டகாடிய தகாபத்ழதயும், அனல் கண்
- அக்தகாபாக்கினிழயச் டசாரிகிற கண்கழளயும், மும் மதம் - மூன்றுவழக மதங்கழளயுமுழெய, மா
களிறு - டபரிய ஆண்யாழனழய, அழனய - ஒத்த, டமாய்ம்பினான் - வலிழமழயயுழெயவனான
வீமதசனன்,- ததாள் கரம் புறம் தன்னில் - (தனது) ததாள்களிரண்டிலும் ழககளிரண்டிலும் முதுகு
ஒன்றிலும், அன்ழனஉம் துழணவர் நால்வர்உம் டதாக்குழவக - (தனது) தாயான குந்தியும் (தனது)
உென்பிறந்தவர் நால்வரும் டபாருந்தியிருக்க, டகாண்டு - எடுத்துக்டகாண்டு,- தகாள் கரந்தபல் தழல
அரா என - வலிழமதயாடு (புற்றினுள்தள) மழறந்து டசல்லுகிற பலதழலகளயுழெயடதாரு நாகம்
தபால, குகரம் நீள் டநறி - மழலக்குழகதபான்ற நீண்ெ சுரங்கவழியாக, தபாய பின் - டசன்ற பின்பு,-
தாள்களின்கதி - (தனது) கால்களின் நழெதவகத்தால், தாள் பறிந்து வீழ் - அடிடபயர்ந்து
கீழ்விைப்டபற்ற, தரு - மரங்கழளயுழெய, வனத்தது - காட்டினது, ஓர் சாரல் - ஒரு பக்கத்ழத.
மன்னினான்- தசர்ந்தான்; (எ-று.)

மூன்றாம் அடி - வீமனது வலிழமழயயும் விழசழயயுங் காட்டும், உென் பிறந்தவரின் தழலகளும்

தாயின் தழலயும் வீமன் தழலயும் ஒருதசர விளங்குகின்றழமயின், பஃறழலயராழவ உவழம
கூறினார். பாலபாரதத்ழத தநாக்குமிெத்துச் சாரடலன்றவிெத்துச் சரசு என்றுபாெமிருக்குதமா என்று
கருததவண்டியிருக்கிறது. குஹரம்-வெடசால், மும்மதம்-கன்னமிரண்டு, குறிடயான்று ஆக
மூன்றிெத்தினின்றும் டபருகுவன. புறந்தம்மில் என்றும் பாெம். (412)

3.-அங்கு இடிம்பி ேந்து வீமரனச் சில வினாவுதல்.

அவ்ேனத்தில்ோ ைமடந்ரதலயன்ரையலமய்தவோைடலைக்கிேந்து,
இவ்ேனத்திலிந்நள்ளியாமநீலயன்லகால்ேந்தோறிேர்கள்யாலைனச்,
லசவ்ேனத்திதழ்க்கூலையிற்லைழுந் லதண்ணிலாவினிற்றிமிைமாைவே,
லேவ்ேனற்சுடர்க்லகாத்தவோதியாள் வீமவசனவனாடுரைவிைம்பினாள்.
(இ-ள்.) டவம் அனல் சுெர்க்கு ஒத்த - டவவ்விய அக்கினியின் சுவாழலக்குச் சமமான, ஓதியாள் -
டசம்பட்ெமயிழரயுழெயவளான, ஓர் அெல் அரக்கி - வலிழமழயயுழெய ஒரு இராக்கதப் டபண்,-
அ வனத்தில் வாழ் அரமெந்ழத என்ற ஐயம் எய்த வந்து - அந்தக் காட்டில்வாழும் டதய்வமகதளா
டவன்று (பார்த்தவர்கள்) சந்ததகமழெயும்படி (அருகில்) வந்து,- டசம் வனத்து இதழ் கூர் எயிறு எழும்
டதள் நிலாவினில் திமிரம் மாற - டசந்நிறத்ழதயுழெய வாயிதழினுள் கூரிய பற்களினின்று டவளி
டயழுகிற டதளிவான சந்திரகாந்தி தபான்ற டவள்டளாளியால் இருடளாழிய,- 'இ வனத்தில் இ நள்
யாமம் நீ வந்த ஆறு என்டகால் - இக்காட்டில் இந்தநடுராத்திரியில் நீ வந்தவிதம் என்ன
காரணத்தாதலா? இவர்கள் யார்-?' என - என்று, வீமதசனதனாடு உழரவிளம்பினாள் - வீமதசனழன
தநாக்கி வினாவினாள்; (எ-று.)

'டவவ்வனற்சுெர்க்டகாத்த தவாதியாள்' என்றது - அவளது இயல்பாகவுள்ள வடிழவ விளக்கும்.

'அவ்வனத்தில் வாைர மெந்ழத டயன் ழறய டமய்த வந்து' என்றது மாழயயினால் அைகிய வடிவ
டமடுத்து வந்தழம விளக்கும். பாலபாரதத்திற்குஏற்ப, வனத்தில் வாைரமெந்ழத என்பதற்கு -
வனததவழத டயன்று டபாருள் டகாள்ளலாம். அரமெந்ழத - அமரமெந்ழதடயன்பதன் விகாரம்.
திமிரம் - வெடசால். பீமதஸநன் - பயங்கரமான தசழனகழளயுழெயவன். மூன்றாமடியில், வனம் -
வர்ணம்; வெடசால். (413)

4.-இதுமுதல் நான்குகவிகள் - வீமனுக்கு இடிம்பி கூறும்

விரட.

யானும்ேந்தோறுரைலசய்வகனினக் குரைலசய்நீலயனக்கியார்
லகாலலன்னலும்,
தானுமங்கேன்ைன்லனாவடாதுோ டழுவுமாதைந்தங்குசிந்ரதயாள்,
ஊனுகந்துதின் றிடுமிடிம்பலனன் லைாருேனிங்கிைா
ேணிரயலயாத்துைான்,
மானுடங்லகாண்லமய்க்கந்தமூர்தலால் ேைேறிந்தனன்
ோைைக்கவன.

இதுமுதல் ஏழுகவிகள் - ஒருடதாெர்.

(இ-ள்.) (அதுதகட்டு வீமன் அவழள தநாக்கி), 'யான்உம் வந்த ஆறு நினக்கு உழர டசய்தகன் - நானும்
இங்தக வந்தவழகழய உனக்குச் டசால்லுதவன்; நீ யார்டகால் எனக்கு உழரடசய் - நீ யார்? (அதழன)
எனக்கு முந்திச்டசால்வாய், 'என்னலும் - என்று கூறியவளவிதல, தழுவும் ஆதரம் தங்கு
சிந்ழதயாள்தான்உம் - (அவழனப்) புணரும் ஆழச டபாருந்திய மனத்ழதயுழெய அவ்விடிம்பியும்,
அங்கு அவன் தன்டனாடு ஓதுவாள் - அப்டபாழுது அவ்வீமனுென் டசால்லுவாள்;- ஊன் உகந்து
தின்றிடும் இடிம்பன் என்று - தழசழய விரும்பியுண்கிற இடிம்படனன்று தபர்பிரசித்தனாய், ஒருவன்
வாள் அரக்கன் - டகாடிய ஓரிராக்கதன், இராவணிழய ஒத்து - இராவணன் மகனான இந்திரசித்ழதப்
தபான்று, இங்கு - இவ்வனத்தில்,உளான் - இருக்கின்றான்; (அவன்), மானுெம் டமய் டகாள் கந்தம்
ஊர்தலால்- மனித சரீரத்தின் சம்பந்தமான வாசழன வீசுதலால், வரவு அறிந்தனன் - (உங்கள்)
வருழகழய அறிந்தான்;

வீமனுக்கு விழெகூறலுற்றதன் காரணம், அவள் டகாண்ெ காததல டயன்பது ததான்ற, 'தழுவுமாதரந்

தங்கு சிந்ழதயாள்' என்றார். ராவணி - வெடமாழித் தத்திதாந்தம்; இவனது பலபாராக்கிரமங்களும்,
மாழயவல்லழமயும், டகாடுழமயும், இராமயணத்தில் பிரசித்தம். வாள் - டகாடுழமக்கு,
இலக்கழண. 'ஒருவனுண்டிராவணிழய' என்றும் பாெம். (414)

5. எம்முவனேலால்யான்மரலந்திடற்லகய்திவனனிரனக்லகான்று
லமன்பயன்,
அம்மலேற்பிைண்டரனயலபாற்புயத் த லகறிக்குநீடாைமார்ப
வகள்,
லகாம்ரமலேம்முரலத்லதரிரேயர்க்குைங்கூசுமாரச
வநாய்கூறுகிற்பலதன்,
எம்மவனார்களுஞ்லசால்ேர்யானுனக்லகங்ஙவனலகாலாமிறுதி
கூறுவகன்.

(இ-ள்.) எம்முன் ஏவலால் - எனது தழமயனான அவனது கட்ெழளயினால், யான் மழலந்திெற்கு

எய்திதனன் - நான் (உங்கழளப்) டபாருதுடகால்லுதற்காகதவ (முதலில்) வந்ததன்; நிழனடகான்று
உம் என் பயன் - உன்ழனக் டகால்லுதலால்தான் (நான்) அழெயும் பிரதயாசனம் என்ன? டவற்பு
இரண்டு அழனய டபான் புயத்து அைகு எறிக்கும் நீடு ஆரம் மார்ப - இரண்டுமழலகள் தபான்ற
அைகிய ததாள்கழளயுழெ அைகுமிக்க நீண்ெ இரத்தினமாழலழய யணிந்த மார்ழபமுழெயவதன!
தகள் - (யான் டசால்வழதக்) தகட்பாயாக: டகாம்ழம டவம் முழல டதரிழவயர்க்கு - திரட்சியுள்ள
விரும்பப்படுந் தனங்கழளயுழெய மகளிர்க்கு, ஆழசதநாய் கூறுகிற்பது - (தம்முழெய)
காமதநாழய(ப் பிறர்க்கு) எடுத்துச்டசால்லுதற்கு, உளம் கூசும் - மனம்நாணும், என்று-, எம்
அதனார்கள்உம் டசால்வர்- (நாணமில்லாத) எம்மவர்களும் [அரக்கியர்களும்] டசால்லுவார்கள்;
(அங்ஙனமாக), யான்-, உனக்கு-, எங்ஙதன - எப்படி, இறுதிகூறுதகன்- (என்கருத்தின்) முடிழவச்
டசால்தவன்! (எ-று.)

இராமயணத்தில் "தாமுறு காமத்தன்ழம தாங்கதள யுழரப்படதன்பது, ஆடமன லாவதன்றா

லருங்குல மகளிர்க்கம்மா" என்றது, இங்கு ஒப்பு தநாக்கத்தக்தது. அம்ம டவன்பது - உழரயழச.
உன்ழனக் டகால்லுதலன்று யான்கருதிய பயடனன்பாள் 'நிழனக்டகான்று டமன்பயன்' என்றாள்.
(415)

6. லபருஞ்சுழிப்படக் கரைபுைண்லட ப் லபருகும்யாறுபின் பிைழ்

கலங்கல்வபாய்,
அருஞ்சுரேப்படுந் லதளிவிவனாடுலசன் ைாழிவேரலோ
யரையுமாலைனப்,
லபாருஞ்சினத்துடன் லகான்றுதின்றிடப் வபாதருந்லதாழிற்
வபரதநான்லமலிந்து,
இருஞ்சிரைச்சுரும் பிரசலகாண்மாரலயா யின்பமாலு ந்
துன்ரனலயய்திவனன்.

(இ-ள்.) இருஞ் சிழற சுரும்பு இழச டகாள் மாழலயாய் - டபரிய இறகுகழளயுழெய வண்டுகள்
கீதம்பாெப்டபற்ற பூமாழலழயயுழெயவதன! டபரு சுழி பெ கழர புரண்டு எை டபருகும் யாறு -
டபரிய சுழிகளுண்ொகவும் கழரபுரண்டு டவள்ளடமைவும் நீர்டபருகுகிற நதியானது, பின் - பின்பு,
பிறழ் கலங்கல் தபாய் - மாறுபட்ெ கலக்கம் நீங்கி, அரு சுழவபடும் டதளிவிதனாடுடசன்று -
அருழமயான இன்சுழவ டபாருந்திய டதளிததலாடுதபாய், ஆழி தவழலவாய் அழணயும் ஆறு என -
ஆழ்ந்தகெலிற் தசரும்விதம் தபால,- டபாரும் சினத்துென் டகான்று தின்றிெ தபாதரும் டதாழில்
தபழதநான் - தமாதுகிற தகாபத்துெதன டகான்று தின்னவந்த டகாடுந்டதாழிழலயுழெய
அறிவில்லாமகளாகிய யான்,(பின்பு), டமலிந்து - அக்கடுழம நீங்கி, இன்பம் மால்உைந்து - காமதமாக
மழெந்து, உன்ழன எய்திதனன் - உன்ழன யழெந்ததன்;(எ-று.)

மழைக்காலத்திற் கலக்கத்ததாடுடபாருந்திய யாறு டவயிற் காலத்தில் கலக்கம் தணிந்து கெலிற்

புகுவதுதபால, தகாபத்ததாடு வந்தயான் பின்பு தகாபந்தணிந்து உன்ழனச் தசர்ந்தத டனன்றாள்.
எனக்கு நீதயகதியும் டகாழுநனும் என்றன டளன்க. ஆழசதயாடு விழரந்துசார்ந்த வண்டுகளுக்குப்
பசி தாகந்தீரும்படி ததனூட்டிக் களிப்புண்ொக்கும் மாழலயுழெய நீ, ஆழசதயாடு விழரந்து
உன்ழனச்தசர்ந்த எனக்கு இந்தநாழயநீக்கி மகிழ்ச்சி யளிப்பா டயன்பாள்,
'இருஞ்சிழறச்சுரும்பிழசடகாள்மாழலயாய்' என்றாள். (416)

7. நீடியிங்குநானிற்கின்மாைனா நிருதனிற்கேந்நிருதன்
லேம்ரமவயாடு,
ஓடிேந்லதரனக்லகால்லுமும்ரமயு லமாருகைத்திவலயுயிர்
லசகுத்திடும்,
நாடிவயன்லகான்மற்றுய்ந்துவபாகலா நம்பிலயன்ரனநீ
நலனுைத்தழீஇக்,
வகாடியம்பைத்திரடலயழுந்துரனக் லகாண்டுவபாேவலார்
குன்றிலலன்னவே.

(இ-ள்.) நான் இங்கு நீடி நிற்கின் - நான் இவ்விெத்தில் நீட்டித்து நின்றால், மாரன் ஆம் நிருதன் நிற்க -
மன்மதனாகிய இராக்கதன் (என்ழனக் டகால்லுதற்கு அழமந்து) நிற்க, (அவனுக்கும் முந்தி), அ
நிருதன் - அந்த இடிம்பனாகிய இராட்சசன், டவம்ழமதயாடு ஓடி வந்து - கடுழமயுெதன ஓடிவந்து,
எழன டகால்லும் - என்ழனக் டகால்லுவான்; உம்ழமஉம் ஒரு கணத்தில் உயிர் டசகுத்திடும் -
உங்கழளயும் ஒருகணப்டபாழுதிதல உயிர்நீக்கிவிடுவான்: நாடிமற்று என்டகால் -(அதழனக்குறித்து)
தவறு சிந்தித்து ஆவடதன்ன? உய்ந்து தபாகல் ஆம் - (ஓருபாயத்தால் நாம்) தப்பிச்டசல்லலாம்:
(எங்ஙனடமனின்),- என்ழன நீ நம்பி நலன் உற தழீஇக் தகாடி - நீ என்ழன விரும்பி இன்பம்மிகத்
தழுவிக்டகாள்வாய்; அம்பரத்திழெ எழுந்து உழன ஓர் குன்றில்டகாண்டு தபாவல் - (நான்)
வானத்திடலழும்பி உன்ழன ஒருமழலயினிெத்தத டகாண்டுடசல்தவன், என்ன - என்றுடசால்ல,- (எ-
று.)- 'காழள இயம்பலும்(9) என்று இழயயும்.

என்ழன நீ தழுவுதல், மன்மதனாகியஅரக்கனினின்று நானும், இடிம்பனாகிய அரக்கனினின்று

நீயும்நானும் ஆகிய இருவரும் தப்பியுய்தற்குக் காரணமா டமன்றாள். 'உம்ழம' என்றது, மற்ழறப்
பாண்ெவழரயும் குந்திழயயும் உட்படுத்து டமன்னலாம். நம்பி டயன்பழத ஆெவரிற்சிறந்தவதன
டயன அண்ழமவிளியாக் டகாள்ளினும் டபாருந்தும். சிறிதும் இரங்காது வருந்துதலால், மன்மதழன
'அரக்கன்' என்றாள். 'மாரனாநிருபன்' என்றும் பாெம்.

8.-அேள்வேண்டுவகாரை மறுத்து வீமன் தனது

ஆண்ரமகூைல்.

இைக்கமின்றிவயதனிேனத்திவல யிரைஞலைம்முன்யாயிேரை
விட்லடரமப்,
புைக்கேல்லலைன்லைாருமடந்ரதபின் வபாேதாடேர்க்
காண்ரமவபாதுவமா,
ேரைக்கண்ோழ்வுகூர்நும்முலனம்முவன மரலயலேண்ணிவமல்
ேந்தவபாதுபார்,
அைக்கனாகிலலன்னவுைனாகிலலன்னேரனவயார்கைத்தாவி
லகாள்ேவன.

(இ-ள்.) இரக்கம் இன்றி - இரக்கமில்லாமல், வனத்தில் - காட்டிதல, இழளஞர் எம் முன் யாய் இவழர
- எமது தம்பியர்தழமயன் தாய் ஆகிய இவர்கழள, தனி விட்டு - தனிதய விட்டிட்டு, எழம புரக்க
வல்லள் என்று ஒரு மெந்ழதபின்தபாவது எம்ழமக்காக்கவல்லவ டளன்பதுபற்றி ஒரு டபண்ணின்
பின்தன டசல்வது, ஆெவர்க்கு ஆண்ழம தபாதும்ஓ - புருஷர்க்கு உரியஆண்திறழமக்குத்
தகுதமா?[தகாடதன்றபடி]; வழரக்கண் வாழ்வு கூர் நும்முன் - மழலயில் வாழ்தல்டபாருந்திய
உன்தழமயன், எம்முன் மழலய எண்ணி தமல் வந்ததபாது - எமது எதிதர தபார்டசய்யக்கருதி எம்
தமல் எதிர்த்து வரும்டபாழுது, பார் - (நீ) காண்பாய்; அரக்கன் ஆகில் என் அவுணன் ஆகில் என் -
இராக்கதனானாடலன்ன அசுரனானாடலன்ன? அவழன ஓர் கணத்து ஆவிடகாள்வன்- அவழன
ஒருகணப்டபாழுதிதல உயிர்கவர்தவன்; (எ -று.)

'அரக்கனாகிடலன் அவுணனாகிடலன்' என்றது, அலக்ஷ்யத்தாற் கூறினது. அரக்கர், அவுணர் -

பதிடனட்டுத் ததவகணங்களுட் டகாடிய சிலவழக, ஈற்று ஏகாரம் - ததற்றம்; மற்ற ஏகாரங்கள் - அழச
(418)

9.- இதுவும், அடுத்தகவியும் - இடிம்பன்தன்ரமயும்

ேைவுங்கூறும்.

இடிம்ரபதன்மனங்லகாண்டகாரையிங் கிரேயியம்பலுந்
நரேயிடிம்பனும்,
லகாடும்லபருஞ்சினங்கதுவுகண்ணினன் குருதிநாறுபுண்
கூலையிற்றினன்,
உடம்புலபற்ைவதாரிருண்முகத்திவல வயாரிைண்டு
லேஞ்சுடருதிக்கவும்,
லநடும்பிரைக்லகாழுந்வதாரிைண்டுோ ணிலலேறிக்கவுந்
நின்ைநீர்ரமயான்.

(இ-ள்.) இடிம்ழப தன் மனம் டகாண்ெ காழள - இடிம்ழபயினது மனத்ழத(த் தனது அைகினாற்)
கவர்ந்த இளவீரனான வீமன், இங்கு இழவ இயம்பலும் - கீழ்க்கூறிய இவ்வார்த்ழதகழளச்
டசால்லிக்டகாண்டிரா நின்றவளவிதல, டகாடு டபருஞ்சினம்கதுவு கண்ணினன் - டகாடியடபரிய
தகாபக்கனல் டவளித்ததான்றும் கண்கழளயுழெயவனும், குருதி நாறு புண் கூர் எயிற்றினன் -
இரத்தம்நாறப்டபற்ற தழசததாய்ந்த தகாரதந்தங்கழளயுழெயவனும், (அதனால்), ஓர்
உெம்புடபற்றது இருள் - ஒருபுருஷவடிவத்ழதப்டபற்ற இருளானது, முகத்திதல - (தன்) முகத்திதல,
ஓர் இரண்டு டவம்சுெர் உதிக்கஉம் - டவவ்விய சூரியர் இருவர் ததான்றிவிளங்கவும், டநடு
பிழறடகாழுந்து ஓர் இரண்டு வாள் நிலவு எறிக்கஉம் - நீண்ெ இளம்பிழறகளிரண்டு ஒளியுள்ள
நிலாழவ வீசவும், நின்ற - நின்றாற்தபான்ற, நீர்ழமயான் - தன்ழமழயயுழெயவனாகிய, நழவ
இடிம்பன்உம் - குற்றங்கழளதயயுழெய இடிம்படனன்பவனும்,- (எ-று.) - 'கூவிக் குறுகினான்' என
வருங்கவிதயாடு முடியும்.
பின்னிரண்ெடி - இல்டபாருளுவழம. அவ்வரக்கனது மிகக்கரிய வடிவத்ழத உெம்புடபற்ற
இருளாகவும், அவன்முகத்திலுள்ள தகாபாக்கினிச் சுவாழல வீசுகிற டகாடிய சிவந்த
இரண்டுகண்கழள இரண்டு சூரியராகவும், அவனது கழெவாயில் டவளிப்பட்டு விளங்குகிற
வழளந்தடவண்ழமயான இரண்டு தகாரப்பற்கழள இரண்டு பிழறகளாகவுங் குறித்தார்; இதழன,
தன்ழமத்தற்குறிப் தபற்றடமன்னலாம். குருதியும்தழசயும், தின்ற உெம்புகளினின்று பற்றியழவ.
'புன்கூர்' 'வானிலவு' எனவும் பாெம். (419)

10.- இடிபடுத்லதழுந்லதழிலிமின்னுமாலைன்னநீடுகுன்லைதி
லைாலிக்கவே,
லேடிபடச்சிரித்திருபுைத்துநா மிளிைவுட்புரகந்லதாளிரும்
ோயினான்,
லநடில்படுத்தலேங்கானலமங்கணுந் நி ல்படுத்தி
ோனுைநிமிர்ந்துைான்,
லகாடிபடுத்துநுண்ணிரடயிடிம்ரபரயக்கூவியவ்விரடக்
குறுகினானவைா.

(இ-ள்.) எழிலி - தமகம், எழுந்து - (வானத்தில்) எழுந்து, இடி படுத்து - இடிழய

டவளிப்படுத்திக்டகாண்டு, மின்னும் ஆறு என்ன - மின்னும் விதம்தபால, நீடு குன்று எதிர் ஒலிக்க
டவடிபெ சிரித்து - டபரியமழல பிரதித்டதானிடசய்யும்படி டபருமுைக்கமுண்ொகச் சிரித்து, இரு
புறத்துஉம் நா மிளிர - இரண்டு வாதயாரங்களிலும் நாக்குப் பிறழ்ந்துததான்ற, உள் புழகந்து ஒளிரும்
- உள்தளபுழக டகாண்டு விளங்குகிற, வாயினான்- வாழயயுழெயவனாய்,- டநடில்படுத்த டவம்
கானம் எங்கண்உம் - மூங்கில்கள் அெர்ந்த டவவ்விய காடு முழுவதிலும், நிைல் படுத்தி - நிைழல
யுண்ொக்கிக்டகாண்டு, வான் உற நிமிர்ந்துளான் - ஆகாயத்ழதயளாவ உயர்ந்து எழுந்தவனாய்,-
டகாடிபடுத்த நுண் இழெ இடிம்ழபழய கூவி - பூங்டகாடிழய (த் தனக்கு ஒப்பாகாடதன்று)
கீழ்ப்படுத்திய நுண்ணிய இழெழயயுழெய இடிம்ழபழயக் கூப்பிட்டுக்டகாண்டு, அ இழெ
குறுகினான் - அவ்விெத்தில் வந்து சமீபித்தான்; (எ-று.)

கரியடபரிய அரக்கனுக்குக் காளதமகமும், அவனது டபருஞ் சிரிப்டபாலிக்கு இடிமுைக்கமும், நா

மிளிர்வுக்கு மின்னடலாளியும் உவழம டயனக்காண்க. 'டநடிபடுத்த' என்ற பாெத்துக்கு - சிள்வீடுகள்
டபாருந்திய என்க. "டகாழுநற் டறாழு டதழுவாள்" என்றதில், 'டதாழுது' என்றதற்குப்தபால,
'இடிபடுத்து, நிைல் படுத்தி 'கூவி' என்ற இறந்தகாலவிழனடயச்சங்களுக்கு நிகழ்காலப் டபாருள்
டகாள்ளதவண்டும். வானுற நிமிர்ந்த டபருவடிவத்தாற் காடெங்கும் நிைலுண்ொகுடமன்க,
நாக்ழகப் பிறைழவத்தல், தகாபக்குறி. வாயினுட் புழகதல், டகாடுழமபற்றியது. அதரா- ஈற்றழச.
(420)
 11. இடிம்பன்ோர்த்ரத: தங்ரகரயக் வகாபித்துக் கூறியது.

உைவினாரசயாற்லகால்லேந்தநீ யுேரகயாரசயாலுள்ைழிந்திேன்
கைேனாலமனக்காதலிப்பவத கங்குல்ோைர்தங்கடனிைப்பவத[புலிப்
அைவுலேம்பசிக்கனலவிந்துவபா யனங்கலேங்கனற்லகாளுமடற்
பிைரேயன்பினிற்கரலநயப்பவத வபரதமானுடன்வபசுகிற்பவத.

மூன்றுகவிகள் - ஒருடதாெர்.

(இ-ள்.) உணவின் ஆழசயால் டகால்லவந்த நீ - உணவில் விருப்பத்தாற் டகால்லுவதற்குவந்த நீ,

உவழக ஆழசயால் உள் அழிந்து - காமவிருப்பத்தால் மனமிழிந்து, இவன் கணவன் ஆம் என
காதலிப்பதுஏ - இவன் (எனக்குக்) கணவனாவ டனன்று ஆழசப்படுவதா! கங்குல் வாணர்தம் கென்
இறப்பதுஏ - இராக்கதர்க்குஉரிய முழறழமயினின்று தவறுவதா! அணவு டவம் பசி கனல் அவிந்து
தபாய் - டபாருந்திய டவவ்விய பசித்தீ அெங்கிப் தபாக, அனங்க டவம் கனல் டகாழும் - டவவ்விய
காமாக்கினிழயக் டகாண்ெ, அெல் புலி பிணவு - வலிழமழயயுழெய ஒரு டபண்புலி, அன்பினில்
கழலழய நயப்பதுஏ - ஓர் ஆண்மாழன அன்பினால் விரும்புவதா! தபழத - அறிவில்லாதவதள!
மானுென் தபசுகிற்பதுஏ - (அரக்கியாகிய உன்தனாடு) ஒரு மனிதன் தபசுவதா? (எ-று.)

முன்னிரண்ெடிகட்கு ஏற்ப அெற்புலிப்பிணழவக்கழல நயப்பதத என்ற இெத்து

உருபுபிரித்துக்கூட்ெப்பட்ெது: எடுத்துக் காட்டுேரமயணி. ஏகாரங்கள் நான்கும் - வினாவழகயால்,
வியப்ழபயும் தகுதியின்ழமழயயும்விளக்கும். 'உணவினாழசயாற்டகால்ல வந்த நீ' என்றதனால் - நீ
மானுெராற்தசர்த்துக் டகாள்ளத்தக்கவளல்ழலடயன்றும், 'கங்குல்வாணர்தங் கெனிறப்பதத'
என்றதனால் இப்தபாது அரக்கராலும் பஹிஷ்காரஞ்டசய்யத்தக்கவளானா டயன்றும் அரக்கிழய
மருட்டியவாறு. கங்குல்வாணர் - இரவில் மிக்கவலிழமயுழெயவராய்த் திரிபவர்: அரக்கர்க்கு
வெடமாழியில் 'நிசாசரர்' என ஒருடபயர் வைங்குதல் காண்க. இங்தக 'கங்குல் வாணர் கென்' என்றது,
மனிதழர உணவாகக்டகாள்ளுதழல. பிணவு - டபண்ழமப்டபயர்; இது, பிணா என்பதன் விகாரம்.
(421)

12.- இதுவும் அது: வீமரன வநாக்கிய வீைோதம்.

ோைடாவுனக்கியாதுதானர்தம் மகைடுக்குவமாோனமாதர்
வதாள்,
வசைடாமரலந்துயிரைலமய்யிரன தின்றுவதேரூர்வசருவிப்பன்
யான்,
வபாைடாதுவனாடாளிவயறுபுன் பூரஞதன்னுடன்லபாை
நிரனக்குவமா,
பாைடாலேனாண்ரமரயயைக்கர்ரகப் பட்டவபாதில்யார்பாரில்
ரேகினார்.

(இ-ள்.) வார் அொ - அதெஎ! (தபாருக்கு) வா; உனக்கு-, யாது தானர்தம் மகள் - இராக்கதப்டபண்,
அடுக்கும்ஓ - தகுவதளா? யான்-, மழலந்து - தபார்டசய்தழித்து, டமய்யிழன தின்று - (உன்)
உெம்ழபத் தின்று, உயிழர - (உன்) உயிழர, ததவர் ஊர் தசருவிப்பன் - ததவதலாகத்திற்
டசலுத்துதவன்: (அப்டபாழுது அங்கு), வானம் மாதர் ததாள் தசர் அொ - (உனக்கு உரியராகுந்)
டதய்வ மகளிரது ததாழளத் தழுவொ; உதனாடு தபார் அொது - உன்னுென் தபார்டசய்தல் (எனக்குத்)
தகாது: ஆளி ஏறு புல் பூழஞதன்னுென் டபார நிழனக்கும்ஓ - ஆண்சிங்கம் எளிய பூழனயுெதன
தபார் டசய்ய நிழனக்குதமா? என் ஆண்ழமழய பார் அொ - என்னுழெய வீரத்ழதப்பாரொ; அரக்கர்
ழகபட்ெ தபாதில் யார் பாரில் ழவகினார் - இராக்கதரது ழகயில் அகப்பட்ெடபாழுது பூமியில்
உயிருென் இருந்தவர் ஆர்? [எவருமில்ழல];

(எ-று.) மூன்றாமடியில் எடுத்துக்காட்டுவழமயணியும், நான்காமடியில்

தவற்றுப்டபாருள்ழவப்பணியும் காண்க. தபாரிற் புறங்டகாொது இறந்தவர் வீரசுவர்க்கமழெந்து
ததவமாதழரக் தசர்வடரன்பது நூற்றுணிபு. வா அொ என்பது எதுழகதநாக்கி இழெயில் ரகர
டமய்விரிந்து 'வாரொ' என நின்றது. அொ - இகழ்ச்சிவிளக்கும் இழெச்டசால்; முன்னிழலயாண்பால்
விளியழெயாய் வரும்; இதன் டபண்பால் - 'அடி'. யாதுதாநர்-வெடசால். யாதுடவன்னும்
ஒருடபயழரயுழெயவடரன்று உறுப்புப் டபாருள். (422)

13.-இதுவும் ேருங் கவியும் - வீமனுக்கும் இடிம்பனுக்கும்

நிகழ்ந்த வபார் கூறும்.

என்றுசீறிமற்றிேனடுத்தல்கண் டிரையிலாவிைற்றுரைேர்நால்ேரும்,
நின்ையாயுமற்லைாருபுைத்திவல நிற்கரமயல்கூர்நிருதேல்லியும்,
லேன்றிநல்குமாேந்தவிந்ரதவபால் விழிபைப்பவமல்வீமவசனனும்,
லசன்றுரககைாற்பற்கைாவுடன்சிதைோயினிற்லசன்றுகுத்தினான்.

(இ-ள்.) என்று - என்று டசால்லிக்டகாண்டு, சீறி - தகாபித்து, இவன் - இந்த இடிம்பன், அடுத்தல் -
சமீபித்தழல, கண்டு-, இழண இலா விறல்துழணவர் நால்வர்உம் - ஒப்பில்லாத வலிழமழயயுழெய
உென் பிறந்தவர் [பாண்ெவர்] நால்வரும், நின்ற யாய் உம் - (கலங்கி) நின்ற தாயும் [குந்தியும்], மற்று
ஒரு புறத்திதல நிற்க தவடறாரு பக்கத்திதல ஒதுங்கிநிற்க,-ழமயல் கூர் நிருத வல்லிஉம் - காம
மயக்கம்மிக்க இராக்கதப்டபண்ணும் [இடிம்பியும்], டவன்றி நல்கும் ஆ (று) வந்த விந்ழததபால்-
(வீமனுக்கு) டவற்றிழயக் டகாடுக்கும்படி வந்த வீரலக்ஷ்மிதபால, விழி பரப்ப - கண்கழளப் பரப்பிப்
பார்த்துக்டகாண்டுநிற்க,- வீமதசனனும்-, தமல் டசன்று - (அவ்வரக்கழன) எதிர்த்துச் டசன்று, பற்கள்
நாவுென் சிதற- (அவனுழெய) பற்கள் நாதவாடு சிதறும்படி, ழககளால் வாயினில் டசன்று
குத்தினான் - (தன்னுழெய) ழககளால் (அவனுழெய) வாயிதல டநருங்கிக்குத்தினான்; (எ -று.) மற்று
- அழச.

வல்லி - பூங்டகாடி; மகளுக்கு உவமவாகுடபயர். வீமனிெத்துக் காதல்டகாண்ெ இடிம்ழப

அப்டபாழுது வீமன் இடிம்பழன டவல்ல தவண்டு டமன்னுங் கருத்ததாடு அவனது டவற்றிழய
எதிர்பார்த்து நின்றழமயால், 'டவன்றிநல்குமா வந்த விந்ழததபால் விழிபரப்ப' என்று குறித்தார்;
தற்குறிப்வபற்ைேணி . பழித்ததனால், வாயில் முதலி லடித்தான். (423)

14. குத்தினானிேன் குைபேல்சிதன் கூர்நகக்கைங்லகாண்டு

வீமன்வமல்,
லமாத்தினான் முரனந்திருேரும்லபாைார் முைணுடன்சினம்
மூைமூைவே,
தத்தினார்பிடுங்கியமைங்கைாற்சாடினார்புயச் சயிலலமான்
லைாலடான்று,
ஒத்தினாரிைண்டம்புதங்கள்ோ னுருலமறிந்தலதாத்
வதாரசவிஞ்சவே.

(இ-ள்.) இவன் - வீமன், குத்தினான்-;்ி்குணபம் வல்சி - பிணங்கழள உணவாக வுழெய

[அரக்கனாகிய] இடிம்பன், தன் கூர் நகம் கரம்டகாண்டு - கூரிய நகங்கழளயுழெய தன் ழகயால்,
வீமன்தமல் டமாத்தினான் - வீமனுெம்பில் அடித்தான்; (இங்ஙனம்), இருவர்உம் -
இவ்விரண்டுதபரும், டபாறார் - மனம்டபறாதவர்களாய், முரனுென் முழனந்து - வலிழமதயாடு
முயன்று, சினம் மூள மூள - தகாபம் மிக அதிகப்பெ, தத்தினார்- பாய்ந்து தாக்கினார்கள்; பிடுங்கிய
மரங்களால் சாடினார் - மரங்கழளப் டபயர்த்டதடுத்து அவற்ழறக்டகாண்டு அடித்தார்கள்; இரண்டு
அம்புதங்கள் வான்உரும் எறிந்தது ஒத்து -இரண்டுதமகங்கள் வானத்தில் இடியிடித்தழதப் தபான்று,
ஓழச - விஞ்ச - ஒலிமிக, புயம் சயிலம் ஒன்டறாடு ஒன்று ஒத்தினார் - மழலகள் தபான்ற ததாள்கழள
ஒன்தறாடொன்று (பெத்) தாக்கினார்கள்; (எ-று.) குணபவல்சி டயன்பது -
பண்புத்டதாழகயன்டமாழியாய், அரக்கனுக்கு ஒருகாரணக்குறியாயிற்று; குணபம் - வெடசால்,வல்சி
- தசாறு. அம்புதம் - நீழரக் டகாடுப்பது, தமகம்: வெடசால். (424)

15.- வீமன் இடிம்பரன ேரதத்தல்.

ேைர்ந்த திண்கருங் குன்று காந்தரை மலர்ே லதன்னவே

ோனகம்படக்,
கிைர்ந்தலசம்புணீர்லபாசியுலமய்யினன்வகதலநஞ்சினன்
வகாதோய்ரமயன்,
தைர்ந்துவீழ்நிசாசைனுமாடகன் ைன்ரனலயாத்தனன்
பின்ரனமுன்னுைப்,
பிைந்த வகாைரிதன்ரன லயாத்தனன் பிைரதலயன்னுமின்
லபற்ை காரைவய.

(இ-ள்.) வளர்ந்த திண் கருங் குன்று - ஓங்கிவளர்ந்த வலிய கரிய ஒருமழல, காந்தழள மலர்வது என்ன
- டசங்காந்தட்பூப் பூக்கப் டபற்றது தபாலதவ, டசம் புண் நீர் டபாசியும் - சிவந்த இரத்தநீர்
வழியப்டபற்ற, வானகம் பெ கிளர்ந்த டமய்யினன் - ஆகாயத்ழத அளாவ ஓங்கிவளர்ந்த
உெம்ழபயுழெயவனுமாம், தகதம் டநஞ்சினன் - துன்பமுற்ற மனத்ழத யுழெயவனும், தகாத
வாய்ழமயன் - பழுதுபட்ெ சபதத்ழதயுழெயவனுமாய், தளர்ந்து வீழ் - தசார்ந்து கீழ் விழுந்த,
நிசாசரன்உம் - இராக்கதனாகிய இடிம்பனும், ஆெகன் தன்ழன ஒத்தனன் - இரணியாசுரழனப்
தபான்றான்: பின்ழன - பின்பு, பிரழத என்னும் மின் டபற்ற காழள - பிரழதடயன்னும் டபண்
[குந்தி] டபற்ற சிறந்தவீரனான வீமன், முன் உற பிளந்த தகாள் அரி தன்ழன ஒத்தனன் - முற்காலத்தில்
(அவ்விரணியழன) நன்றாகப் பிளந்த வலிய நரசிங்கமூர்த்திழயப் தபான்றான்; (எ-று.)

பாலபாரதத்தில் மதுழவக்டகான்ற திருமாழல வீமனுக்கு உவழமயாகக் கூறியுள்ளது.

வீமழனக்டகால்தவ டனன்று கூறிய இடிம்பன் வார்த்ழத வீண்பட்ெதனால், 'தகாதவாய்ழமயன்'
என்றார். குன்று (டசங்) காந்தழள மலர்வது - ஒன்றன்விழன மற்டறான்றன்தமல் ஏற்றப்பட்ெது;
உபசார வைக்கு, புண் நீர் - தழசயின் சம்பந்தமான நீர்.தகாத - தகாது என்னும்
பகுதியின்தமற்பிறந்தகுறிப்புப் டபயடரச்சம். இரணியன் என்ற டபயர் - டபான்னிறமானவ
டனன்னும் டபாருளதாதலால், ஆெகடனன்றது - அதன் பரியாயநாமமாய் நின்றது. 'பிளந்தழளந்த
தகாளரிழயடயாத்தனன்' என்றும் பாெமுண்டு. மின் - உவமவாகுடபயர். (425)

தவறு.

16.-அத்தரகய வீமனது ஆற்ைரலக் குந்தி மகிழ்ச்சிவயாடு

காண்டல்.

ேன்றிை லிடிம்பரன ேயக்ரக யாலுடல்

ஒன்றிைண் டாகுமா றுடன்ை ரமந்தரன
அன்றுகண் டனளியா யரியின் வபடுதன்
கன்றுதிண் கரிலபாைக் கண்ட லதன்னவே.
(இ-ள்.) வல் திறல் இடிம்பழன - மிக்கவலிழமழயயுழெய இடிம்பழன, வய ழகயால் - வலிய
(தனதுடவறுங்) ழககளால், உெல் ஒன்று இரண்டு ஆகும் ஆறு உென்ற - ஓருெம்பு இரண்டு துண்ொம்
படி தபார்டசய்துபிளந்த, ழமந்தழன - வீரனான வீமழன,- அன்று- அப்டபாழுது,- யாய் - தாயாகிய
குந்தி, அரியின் தபடு - டபட்ழெச் சிங்கம், தன் கன்று திண் கரி டபார கண்ெது என்ன - தனது
கன்றாகிய சிங்கக்குட்டி வலிய டபரிய யாழனழயப் டபாருது அழிக்கக் கண்ெதுதபால, கண்ெனள் -
(மகிழ்ச்சிதயாடு) கண்ொள்; (எ -று.)

கன்று - இளழமப்டபயர்; இது சிங்கத்துக்கு உரியதாதழல, "யாழனயும்" என்ற டதால்காப்பியச்

சூத்திரத்து 'உரிய' என்றதனாற் டகாள்க.

இதுமுதல் இருபத்திரண்டு கவிகள் - கீழ்ச்சருக்கத்தின் முதற் கவி தபான்ற கலிவிருத்தங்கள்.

(426)

17.-அப்வபாது தருமன் முதலிவயார் மகிழ்ச்சியும்,

இடிம்பியின்நிரலயும்.

இரைஞருந்தம்முனு மிேனரும்பரக
கரைகுேனினிலயனக் கண்களித்தனர்
விரைவுறுகாதலான்லமலிந்தபாரேயும்
உரைவுடனுேரகயு லமாருங்கிலனய்தினாள்.

(இ-ள்.) இழளஞர்உம் - தம்பியரான (அருச்சுனன் முதலிய) மூவரும், தம்முன்உம் - தழமயனான

தருமனும், இவன் இனி அருபழக கழளகுவன் என - இவ்வீமன் இனிதமல் அரிய (நமது)
பழகவர்கழள அழித்திடுவா டனன்று டதளிந்து, கண் களித்தனர் - கண் களிப்பழெந்தார்கள்;
விழளவுறு காதலால் டமலிந்த பாழவஉம் - மிக்க ஆழசதநாயால் டமலிவழெந்து அைகிய
டபண்ணான இடிம்ழபயும், உழளவுென் உவழகஉம் ஒருங்கின எய்தினாள் - வருத்தத்ததாடு
மகிழ்ச்சிழயயும் ஒருதசர அழெந்தாள்; (எ-று.)

தருமன்முதலிதயார் மிகவலிய அரக்கழனக்டகான்ற டசயழலக் கண்டணதிரிற் கண்ெதனால், வீமன்

இனி அரியடபரிய பழகவரழன வழரயுந் தவறாது டகால்வா டனன்று நிச்சயித்துக் களித்தன டரன்க.
தழமயனிறந்ததனால் வருத்தமும், தன்னாற் கணவனாக வரிக்கப்பட்ெ வீமழன இழெயூறின்றிச்
தசரலா டமன்னும் ஓர் கருத்தினால் மகிழ்ச்சியும் இடிம்பிக்கு ஒருங்கு நிகழ்ந்தனடவன்க. உழளழவ
முன்னும் உவழகழயப் பின்னுமாக நிறுத்தியதனால், இவளுக்குச் தசாகம் ததான்றிக் கழிய முந்திய
காததல நிழலத்து நின்ற டதன்க.

18.- சூரிவயாதய ேருைரன.

லபருந்திைனிசாசைப் பிைத்ரதயவ்ேனத்து
இருந்துைபைரேகட் கிருள்லசய்கங்குலின்
விருந்திடக்லகாளுத்திய விைக்லகனும்படி
அருந்திரசலபாலிவுை ேருக்கன்வைான்றினான்.

(இ - ள்.) தபருந் திறல் நிசாசரன் பிணத்ழத-வலிழமழயயுழெய அவ்வரக்கனது

உயிர்நீங்கியதபருெழல, அ வனத்துஇருந்துளபறழவகட்டு-அக்காட்டில் தங்கியுள்ள
(பருந்துகழுகுமுதலிய) பறழவகளுக்டகல்லாம்.இருள்டசய் கங்கலின் விருந்து இெ-
இருழளச்டசய்கிற அவ்விராப்டபாழுதிதலவிருந்துணவாக இடு தற் டபாருட்டு, டகாளுத்திய -
ஏற்றிய, விளக்குஎனும்படி-, அருக்கன் - சூரியன், அரு திழச டபாலிவு உற - தமன்ழமயான கிைக்குத்
திக்கு விளக்கமழெயும்படி, ததான்றினான் - உதித்தான்; (எ-று.)

இரவு இருக்ழகயில் சூரியனாகிய விளக்குக் டகாளுத்தப் பெதவ, அது பகலாய்விட்ெ டதன்க;

தற்குறிப்தபற்றவணி. (428)

19.- வீமரனச் சூரியவனாடு உேமித்தல்.

கைங்கைானிசாசை விருரைக்காய்ந்துலகாண்டு
இைங்கிநீள்ேனத்திரட யிைவின்மாழ்கிய
ேைங்லகாடாமரைமுக மலர்த்துநீர்ரமயால்
உைங்லகாள்வீமனுக்லகதி ருதயபானுவே.

(இ-ள்.) கரங்களால் - (தனது) ழககளால் [தன்கிரணங்களால்], நிசாசர இருழள - அரக்கனாகிய

இருட்ழெ [இரவிற்டபாருந்தும் இயல்பினதாகிய இருட்ழெ], காய்ந்துடகாண்டு - அழித்து,- நீள்
வனத்திழெ இரவில் இரங்கி மாழ்கிய வரம் டகாள் தாமழர முகம் மலர்ந்தும் நீர்ழமயால் - டபரிய
காட்டிதல இராப்டபாழுதிதல (இவனுக்கு என்னாகுதமா டவன்று), பரிதபித்து வாடிய (தருமன்
முதலிதயாரது) தமன்ழமடகாண்ெ தாமழரமலர் தபான்ற முகத்ழத (மகிழ்ச்சியால்) மலரச்டசய்யுந்
தன்ழமயினால் [டபரியநீர் நிழலயிதல இரவில் குவிந்து வாடிய தமன்ழமடகாண்ெ தாமழர
மலர்களின் இதழை மலர்த்துந் தன்ழமயினால்],- உதயம் பானு - உதித்த சூரியன், உரம் டகாள்
வீமனுக்கு எதிர்- வலிழமடகாண்ெ வீமனுக்கு ஒப்பாவன்; (எ-று.)

இங்குச் சூரியனுக்கும் வீமனுக்கும் ஒப்புழமழயச் டசாற் டபாதுழம டகாண்டு காட்டியதனால்,

டசம்டமாழிச்சிதலழெயுவழமயணி; 'தாவதுத்திதகர: ததமாமயம் - ராக்ஷஸம்விசகலய்யபாநுமாந்"
பீமதஸநஇவ பார்த்த மாநஸாநி - அம்புஜாநி தத்ருதச விகாஸயந்" என்றது, பாலபாரதம், கரடமன்பது
- ழகயுங் கிரணமும். வனடமன்பது - காடும் நீருமாம். 'காய்ந்து டகாண்டு' என்பதில் 'டகாண்டு'
என்பது - அழசநிழல. (429)

20.- வீமன் இடிம்ரபயின் குறிப்ரப வநாக்குதல்.

எண்டகுகேர்மனத் திடும்ரபமன்மதன்
மண்லடரிசுடுதலின் ோடுவமனியள்
லகாண்டலேங்காதலின் குறிப்ரபயவ்ேழிக்
கண்டனன்காைலற் லசற்ைகாரைவய.

(இ-ள்.) மண்டு மன்மதன் எரி சுடுதலின் - மிக்க காமனாகிய அக்கினி சுடுதலினால், வாடும் -
வாட்ெமுற்ற, தமனியள் - தமனிழயயுழெயளாகிய எண் தகு கவர் மனத்து இடிம்ழப - ஆதலாசழன
மிக்க கவர்ந்த [சஞ்சலப்பட்ெ] மனத்ழதயுழெய இடிம்ழப, டகாண்ெ - (தன்மீது) டகாண்ெ, டவம்
காதலின் - டவவ்விய ஆழசயினது, குறிப்ழப-, காணலன் டசற்ற காழள - பழகவனாகிய
இடிம்பழனக் டகான்ற வீமன், அ வழி கண்ெனன்-அப்தபாது தநாக்கினான்; (எ-று.) தழமயழனக்
டகான்றபின்பும் காதல் ழகவிஞ்சி 'என்ழன இவன் மணப்பதனா, மாட்ொதனா?' என்று
கவழலடகாண்ெ இடிம்ழபயின் நிழலழமழய அப்தபாது வீமன் கவனித்தா டனன்க. காமத்துக்கு
உரிய தழலவன் மன்மத னாதலால், 'மன் மதடனரி' எனப்பட்ெது; இச்சருக்கத்துப்
பதிதனாராங்கவியில் "அனங்கடவங்கனல்" என வந்ததுங் காண்க. (430)

21.-வீமன் இடிம்ரபரய மைம் மறுத்தல்.

மாய்ந்தேன்றுரைவிவகள் ேதுரேயின்னமும்
ஏய்ந்திலலனம்முனும் யாங்கண்மானிடர்
ஆய்ந்துலகாண்முரைரமயா லைக்கர்பாரேநீ
காய்ந்தரமயறிதிமுன் கரையிைாமவன.

(இ-ள்.) மாய்ந்தவன் துழணவி - இறந்தவனான இடிம்பனது தங்ழகதய! தகள்-: எம் முன்உம் -

எங்கள் தழமயனும், இன்னம் உம் வதுழவ ஏய்ந்திலன் - இன்னமும் மணஞ்டசய்திலன்;)
(அன்றியும்,) யாங்கள் மானிெர் - நாங்கள் மனிதர்; நீ அரக்கர் பாழவ - நீ இராக்கதப்டபண்:
முழறழமயால் ஆய்ந்து டகாள் - (இவற்ழற) முழறழமயால் ஆராய்ந்து
(நான்உன்ழனமணஞ்டசய்தல் தகுதியன்டறன்று) டகாள்வாய்; (மற்றும்), முன் - முற்காலத்தில், கழண
இராமன் - அம்பு டசலுத்தலில்வல்ல [க்ஷத்திரியவீரனான] ஸ்ரீராமபிரான், காய்ந்தழம - (சூர்ப்பணழக
டயன்னும் இராக்கதப் டபண்ழண மணம்மறுத்து) டவறுத்ததழன, அறிதி - அறிவாயாக; - (எ-று.)-
என்று இடிம்ழபழய தநாக்கி வீமன் கூறின டனன்க.
'மாய்ந்தவன் துழணவி' என்ற விளி, உென்பிறந்தவன் இறந்ததுபற்றி நீ தசாகிக்கதவண்டிய காலத்தில்
அவழனக்டகான்ற என்ழனக் காதலித்து மணஞ்டசய்யக் கருதுதல் அொது என்ற குறிப்பினது.
'தழமயன் விவாகமின்றியிருக்ழகயில் தம்பி விவாகஞ் டசய்துடகாள்ளலாகாது' என்ற
தருமசாஸ்திரக்டகாள்ழகழய, 'வதுழவ இன்னமும் ஏய்ந்திலன் எம்முன்' என எடுத்துக் கூறினான்.
அரக்கழர மனிதர் மணக்கலாகா டதன்பழத "வருத்த நீங்கரக்கர் தம்மின் மானுெர் மணத்தல் நங்ழக,
டபாருத்தமன் டறன்று சாலப் புலழமதயார் புகல்வர்" என்ற இராமயணத்தாலும் அறிக.
ராமலட்சுமணழரக் காதலித்த சூர்ப்பணழக அங்கபங்கப் பட்ெடசய்தி, ராமாயணத்திற் பிரசித்தம்.
(431)

22.- இதுவும், அடுத்தகவியும் - குைகம்: இடிம்ரபரய

மைக்கும்படி வீமனுக்குக் குந்தி அநுமதி லசய்தல்.

ஆரசலகாைைக்கிவயா டனிலன்காதலன்
வபசியகட்டுரை வகட்டலபற்ைதாய்
ஓரசலகாண்ரமந்தவைா டுசாவிநண்பினால்
ஏசைவுரைத்தன ளினிரமகூைவே.

(இ-ள்.) ஆழச டகாள் அரக்கிதயாடு - (தன்மீது) காதல் டகாண்ெ இடிம்ழபயுெதன, அனிலன் காதலன்
- வாயுகுமாரனான வீமன், தபசிய-, கட்டுஉழர - உறுதிடமாழிகழள, தகட்ெ,- டபற்ற தாய் -
(வீமழனப்) டபற்ற தாயான குந்தி, ஓழசடகாள் ழமந்ததராடு உசாவி - புகழ்டபற்ற
தனதுமற்ழறக்குமாரர் நால்வருெனும் கலந்து ஆதலாசித்து, நண்பினால் - அன்பினால், ஏசுஅற -
குற்றம் நீங்க, - இனிழம கூர - இனிழமமிக, உழரத்தனள் - (வீமழனதநாக்கிச் சில) கூறினாள்; (எ -
று.)- அவற்ழற, அடுத்த கவியிற் காண்க.

நண்பினால் என்பதற்கு - அவர்களுழெய மனடவாற்றுழமயால் என்க. பாலபாரதத்தில்

"பாண்டுஸூநுருபலப்யமாத்ருத:*** பீமமா ப்ரஸவம் ஆதிசத்ஸு தீ:" என்று வருவதற்கு ஏற்பவும்,"
உறத்தகும் இவழள நீ யும்முன்வாய்ழமயால், ' "அன்ழனயுந்தம்முனுமழறந்த வாசகம்" என்று
தமற்டசய்யுள்களில் வருவதற்தகற்பவும் 'ழமந்ததனாடுசாவி' என்று பாெம்இருக்கலாம். (432)

23. மறுத்துரைப்பதுகட னன்றுமாந்தருக்கு

அைத்தியலார்கணு மரமதல்வேண்டுமால்
உைத்தகுமிேரைநீ யும்முன்ோய்ரமயால்
கறுத்தேருயிர்கேர் காரைலயன்னவே.
(இ-ள்.) 'கறுத்தவர் உயிர் கவர் காழள - தகாபித்த பழகவர்களுழெய உயிழர (உெம்பினின்று)
கவர்கிற மகதன! மறுத்து உழரப்பது கென் அன்று - (தம்மிெத்துக் குழறதவண்டியவழர) மறுத்துப்
தபசுவது முழறழமயன்று; மாந்தருக்கு ஆர்கண்உம் அறத்து இயல் அழமதல் தவண்டும் -
மனிதர்க்குஎவரிெத்தும் தருமத்தினியல்பு டபாருந்ததவண்டும்; உம்முன் வாய்ழமயால் இவழள நீ
உற தகும் - உனது தழமயன் டசாற்படி இவழள நீ மணஞ் டசய்தல் தகும்,' என்ன - என்று,- (எ-று.)-
'உழரத்தனள்' (22) என கீழ்க் கவிதயாடு இழயயும். ஆல் - ஈற்றழச.

தழமயன் விவாகமின்றியிருக்ழகயிலும் அவன் அனுமதி டசய்தால் தம்பி மணஞ்டசய்துடகாள்ளலா

டமன்பது நூற்டகாள்ழகயாதலால், 'இவழள நீ உம்முன்வாய்ழமயால் உறத்தகும்' என்றாள்.
பழகத்தவழர அழித்தல் தபாலதவ அன்பு டகாண்டு சரணமழெந்தவழர ஆதரித்து அருள்வதும்
தகுதி என்பாள் 'கறுத்தவருயிர்கவர் காழள மறுத்துழரப்பது கெனன்று' என்றும், இம்முழறழமழய
அரக்கர்விஷயத்திலும் ஒழியலாகா டதன்பாள் 'மாந்தருக்கு அறத்தியல் ஆர்கணும் அழமதல்
தவண்டும்' என்றுங் கூறினாள். (433)

24.-வீமன் அதற்கு உடன்படுதலும், அரனேரும்

நீைாடுதலும்.

அன்ரனயுந்தம்முனு மரைந்தோசகம்
முன்ரனயின்மரைலயன முடியிற்சூடினான்
மின்ரனயுமுடன்லகாடு வபாந்துவமவுநீர்
தன்ரனயுங்கண்டதிற் றுரைந்துதங்கினார்.

(இ-ள்.) அன்ழனஉம் தம்முன்உம் அழறந்த வாசகம் - தாயும் தழமயனும் டசான்ன வார்த்ழதழய,

(வீமன்), முன்ழனயின் மழற என முடியில் சூடினான் - பைழமயான தவதவாக்கியத்ழதப் தபாலத்
தழலதமற் டகாண்டு டகௌரவித்தான்: (பின்பு அவர்கடளல்தலாரும்), மின்ழனஉம் உென்
டகாடுதபாந்து - மின்னல் தபான்ற இடிம்ழபழயயும் உெனழைத்துக்டகாண்டு டசன்று, தமவு நீர்
தன்ழனஉம் கண்டு - (அங்குப்) டபாருந்திய ஒரு நீர்நிழலழயயும் கண்டு, அதில் துழளந்து - அதில்
மூழ்கி, (அதன்கழரயில்), தங்கினார்-; (எ-று.)

கீழ்ச் சூரிதயாதயங் கூறினவர், இங்கு, அவர்கள் காழலக் கென் முடித்தல் கூறின டரன்க. நீராடியது
கூறினழம, மற்ழறக் கெழமகளுக்கும் உபலக்ஷணமாம். இடிம்பழனக்டகான்று இடிம்ழபழயப்
டபற்றபின் சாலிதகாத்திரசரழஸப் பாண்ெவ ரழெந்தன டரன்று நூல்கள் கூறும்.
(434)

25.- அங்கு வியாசமுனி எழுந்தருை, பாண்டேர் உபசரித்தல்.

அத்தினத்தேர்ேயி னேலநீக்குோன்
லமய்த்தேப்ப மரை வியாதன்ேந்தனன்
பத்தியிற்சிறுேரும் பணிந்துவபாற்றினார்
முத்திலபற்ைேரினு முற்றுஞ்சிந்ரதயார்.

(இ-ள்.) அ தினத்து - அந்நாளில், அவர்வயின் அவலம் நீக்குவான் - அவர்களுக்குதநர்ந்த வருத்தத்ழத

நீக்கும்டபாருட்டு, டமய் தவம் பைமழறவியாதன் வந்தனன் - உண்ழமயான தவத்ழத யுழெயவனும்
பைழமயான தவதங்கழள வகுத்தருளியவனு மாகிய வியாசமுனிவன் (அங்கு) வந்தருளினான்;
(அதுகண்டு), சிறுவர் உம் - இளம்பிள்ழளகளான பாண்ெவர்களும், முத்தி டபற்றவரின் உம் முற்றும்
சிந்ழதயார் - தமாக்ஷமழெந்தவர்களினும் (ஆனந்தம்) மிக்கமனத்ழதயுழெயவர்களாய், பத்தியின்
பணிந்து தபாற்றினார் - பக்திதயாடு (அவழன) வணங்கித் துதித்தார்கள்; (எ-று.)

அவலம் நீக்குதல் - துரிதயாதனனது சூழ்ச்சியால் தநர்ந்த மனவருத்தத்ழதத் தணித்தல். டமய்த்தவம் -

ஒழுக்கத்திலும் பயனிலும் தவறாத தவம். 'முந்துஞ் சிந்ழதயார்' என்றும் பாெம். (435)

26.- வியாசன் பாண்டேர்க்குக் கூறிய நன்லமாழி.

தனிேனமிகந்துநீர் சாலிவகாத்திை
முனிேனஞ்சிலபகல் ரேகிமுந்துை
மனனுைப்பார்ப்பன மாக்கைாகிவய
இனிரமயின்வேத்திை கீயலமய்துவீர்.

இரண்டுகவிகள் - ஒருடதாெர்.

(இ-ள்.) நீர் - நீங்கள், தனி வனம் இகந்து - தனிழமயான காட்ழெக் கெந்து, முந்துற - முந்தி,
சாலிதகாத்திர முனி வனம் சில பகல் ழவகி - இங்குள்ளசாலிதகாத்திரடனன்னும் முனிவனது
வனத்தில் சிலநாள் இருந்து, (பின்பு), மனன் உற பார்ப்பனமாக்கள் ஆகி - (கண்ொர் எவரும்)
மனத்தால் நம்பும்படி பிராமண தவெங்டகாண்டு, தவதத்திரகீயம் இனிழமயின் எய்துவீர் -
தவத்திரகீயத்ழத இனிது தசர்வீராக; (எ-று.)

தனிவனம் - மநுஷ்யசஞ்சார மில்லாத வனம், துரிதயாதனாதியரால் இன்னா டரன்று அறிந்து

இெரிழைக்க டவாண்ணாதபடி தவற்றுதவெங்டகாள்ளச் டசால்லின டனன்க. புருபுண்ணிய
டனன்னும் முனிவன் இல்லறம் நெத்துழகயில் பிள்ழள யில்லாக் குழறயால் சாஸ்திர விதிப்படி
சாலியஜ்ஞத்ழதப் புரிழகயில் பிரதியட்சமான திருமாலின் அநுக்கிரகத்தாற் பிறந்த குமாரனுக்குச்
சாலிதகாத்திரடனன்ற டபயர் அத்திருமால் கட்ெழளயின் படி ழவக்கப்பட்ெது என வரலாறு அறிக;
சாலிதஹாத்ரன் - சாலி டயன்ற டநல்லின் தஹாமத்தினால் ததான்றியவன். (436)
 27.- பாண்டேர்கள் சாலிவகாத்திைேனம் வசர்தல்.

எனத்தமபடலைாழித் திரமயேன்லசல
ேனத்ரதவிட்டவ்ேன மருவிரேகினார்
விரனப்படுத்தியாழிவனார் முரையின்வேள்விலசய்
கனக்கு ற்கன்னிதன் காதலாலனாவட.

(இ-ள்.) என - என்றுடசால்லி, தம பெர் ஒழித்து - தங்களுழெய மனத்துயரத்ழத நீக்கி, இழமயவன் -

வியாசமாமுனிவன், டசல - டசல்ல,- (தருமன் முதலிதயார்),- விழன படுத்து - தமற் டசய்யதவண்டிய
டதாழிலில் மனம்டபாருந்தி,- யாழிதனார் முழறயின் - காந்தருவமுழறப்படி, தவள்விடசய் -
மணஞ்டசய்த, கனம் குைல் கன்னி தன் - தமகம்தபான்ற கரிய கூந்தழலயுழெய இளம் டபண்ணான
இடிம்பியினது, காதலாடனாதெ - கணவனானவீமனுெதன, - வனத்ழத விட்டு -
அவ்விடிம்பவனத்ழதவிட்டு, அ வனம் மருவி ழவகினார் - அந்தச் சாலிதகாத்திரமுனிவனத்ழதச்
தசர்ந்து அங்கு வசித்தார்கள்;(எ-று.)

நல்விழனப்பயனால் தனிதய ஒருவழரடயாருவர் சந்தித்துக் கூடுகிற கந்தர்வர்களின் வைக்கத்ழதத்

தழுவிய மணமாதலால், இது, காந்தர்வ டமன்று டபயர்டபறும்: இதற்கு 'யாதைார்கூட்ெம்' என்று
தமிழிற் டபயர். கந்தர்வர் வீழணழகக்டகாண்டு இழச பாடுந் தன்ழமய ராதலால், 'யாழிதனார்' எனப்
பட்ெனர். திருமாலினது திருவவதாரமூர்த்தி யாதலால், வியாசன், 'இழமயவன்' என்று சிறப்பித்துக்
கூறப்பட்ொன். அன்றியும், சிறந்த முனிவர் சிறுபான்ழம 'கெவுளர்' என வைங்கப்படுவர். இடிம்ழப
அைகிய வடிவங்டகாண்டு வந்ததனால், 'கனக்குைற்கன்னி' எனப்பட்ொள். (437)

28.-இதுவும், அடுத்த கவியும் - குைகம்: வீமனும் இடிம்பியும்

உல்லாசமாகக் கூடிக்குலாேல்.

குந்திரயயிைவுநன் பகலுங்வகாதிலா
ேந்தரனபுரிதலின் மகிழிடிம்ரபயும்
லேந்திைல்வீமனும் விர ந்துேள்ளியும்
கந்தனுலமனப்லபருங் காதல்கூைவே.

(இ-ள்.) இரவுஉம் - இராத்திரியிலும், நல்பகல்உம் - நல்ல பகற் காலத்திலும் [எப்டபாழுதும்

என்றபடி], குந்திழய - (தனது மாமியாகிய) குந்திததவிக்கு, தகாது இலா வந்தழன புரிதலின் -
குற்றமில்லாத வந்தழன வழிபாடுகழளச் டசய்தலிதல, மகிழ் - மகிழ்ச்சி டகாண்ெ, இடிம்ழபயும்-,
டவம் திறல் - (பழகவர்க்குக்) டகாடிய வலிழமழய யுழெய, வீமனும்,- வள்ளிஉம் கந்தன்உம் என -
வள்ளியம்ழமயும் முருகக்கெவுளும்தபால, விழைந்து - (ஒருவழர டயாருவர்) விரும்பி, டபரு காதல்
கூர - மிக்க அன்பு வளர,- (எ-று.)- 'மணம் புணர்ந்தனர்' என் வருங் கவிதயாடு முடியும்.

முருகக்கெவுள் வள்ளிமழலயில் வந்து அங்குவளர்ந்துவந்த வள்ளியம்ழமழயக்காந்தருவமணம்

புணர்ந்து மழலச்சாரலில் சுழனக்கழரயிலும் திழனப்புனத்திலும் மலர்ப்டபாழிலிலும் அவளுென்
கூடிக்குலாவியழம, புராணங்களிற் பிரசித்தம். வள்ளி - முருகக் கெவுளின் மழனவியரிருவருள்
ஒருத்தி; (மற்டறாருத்தி - ததவயாழன.) வள்ளிக்கிைங்கு ததான்றிய குழியிதல பிறந்தழம பற்றி,
இவளுக்கு வள்ளிடயன்று டபயர். (438)

29. மான்மதங்கமழ்லகாடி மந்திைந்லதாறும்

கான்மைங்கமழ்தடங் காேகந்லதாறும்
வதன்மிகுஞ்சுரனலநடுஞ் சிலம்பகந்லதாறும்
வமன்மைம்புைர்ந்தனர் வேட்ரகவிஞ்சவே.

(இ-ள்.) மான்மதம் கமழ்-கஸ்தூரிமணம் வீசப்டபற்ற, டகாடி மந்திரம் டதாறுஉம் - டகாடிவீடுகளிலும்,

கான் மணம் கமழ் - மிக்க நறுமணம் வீசுகிற, தெ கா அகம் டதாறுஉம் -
டபரியதசாழலகளினிெங்களிலும், ததன் மிகும் சுழன - ததன்மிக்க சுழனகழளயுழெய, டநடு
சிலம்பு அகம் டதாறுஉம் - டபரிய மழலகளினிெங்களிலும், தவட்ழக விஞ்ச - ஆழசமிக, தமல்
மணம் புணர்ந்தனர் - தமன்ழமயான கலவியின்பத்ழத அனுபவித்தார்கள்; (எ-று.)

மான்மதம் - கஸ்தூரிடயன்னும் ஒருசாதிமானினது டகாழுப்பு: இது, குறிஞ்சி நிலப்டபாருள்களுள்

ஒன்றாதலின், இங்குக் கூறப்பட்ெது. டகாடிமந்திரம் - பூங்டகாடிகளின் பெர்ச்சியால் வீடுதபால்
அெர்ந்த இெம், லதாக்ருஹ டமனப்படும், சுழனயில்ததன், நீர்ப் பூக்களினின்றும்
கழரமரங்களினின்றும் டபருகியழவ. 'மணம் புரிந்தனர்' என்றும் பாெம் உண்டு. (439)

30.- இடிம்ரப கவடாற்கசலனன்ை மகரனப் லபறுதல்.

நிைந்திகழிருட்பி ம் லபன்னநீண்டைப்
புைந்தருமுவைாமமும் லபாருப்புத்வதாள்களும்
மைந்தருகரனகுைல் ோயுமாகவே
பிைந்தனன்கவடாற்கச லனன்னும்வபரினான்.

(இ-ள்.) அற புறம் தரும் உதராமம்உம் - மிகுதியாக முதுகிதல டபாருந்திய மயிர்களும், டபாருப்பு

ததாள்கள்உம் - மழலகள் தபான்ற ததாள்களும், மறம் தரு கழன குரல் வாய்உம் ஆக - டபரு
வலிழமழயக் காட்டுகிற கர்ச்சிக்கும் ஒலிழயயுழெய வாயும் டபாருந்த,- நிறம் திகழ் இருள் பிைம்பு
என்ன நீண்ெ - கருநிளம் விளங்குகிற இருளின் டதாகுதிதபால(க் கரியதாய்) வளர்ந்த
வடிவமுழெயனாய்,- கதொற்கசன் என்னும் தபரினான் - கதொத்கசடனன்னும் டபயழரயுழெய
மகன், பிறந்தனன் - (இடிம்ழபயினிெம்) ததான்றினான்;

கெம் - குெம்: உத்கசம் மயிரில்லாதது: இவனுழெய, குெம் தபான்றதழல மயிரின்றி யிருந்ததனால்,

கதொத்கசடனன்று இவனுக்குப் டபயரிெப்பட்ெடதன்று வெநூல் கூறும். 'இருட்பிைம்டபன்ன
நீண்டு' என்று அவனது கரியடபரியவடிவுக்கு உவழமகூறினார். (440)

31.- கவடாற்கசன் பாண்டேரை ேைங்குதல்.

காதியதிைல்நை காசுைன்ைரன
ஆதிலேங்வகாலமன் ைளித்தோறுவபான்
வமதினிமதித்தவபார் வீமனல்கிய
வசாதியம்புதல்ேனுந் லதாழுதுலசால்லுோன்.

(இ-ள்.) டவம் ஆதி தகாலம் - டவவ்விய ஆதிவராகமூர்த்தி, காதிய திறல் நரகாசுரன்தழன -

(அழனவழரயும்) தாக்கியழிக்கவல்ல வலிழமழயயுழெய நரகாசுரழன, அன்று - அக்காலத்தில்
[முன்பு] அளித்த ஆறுதபால் - டபற்ற விதம்தபால, தமதினி மதித்த தபார் வீமன் நல்கிய -
பூமியிலுள்தளார் யாவரும் டகாண்ொடும் தபாழரயுழெய வீமன்டபற்ற, தசாதி அம் புதல்வன்உம் -
ஒளிழயயுழெய புத்திரனான கதொற்கசனும், டதாழுது டசால்லுவான் - (பாண்ெவர்கழள) வணங்கி
(அவழரதநாக்கிச்) டசால்லுவான்; (எ -று.)- அதழன, அடுத்த கவியிற் காண்க.

பிரளயசலத்தில் முழுகியிருந்த பூமிழயத் திருமால் வராகாவதாரஞ்டசய்தருளிக் தகாட்டு நுனியாதல

டயடுத்தடபாழுது அத்திருமாலினது பரிசத்தாற் பூமிததவியினிெம் ஒரு குமாரன் பிறந்தனடனன்றும்,
அஸமயத்திற் தசர்ந்து டபறப்பட்ெதனால் அவன் அசுரத்தன்ழமபூண்டு நரகடனன்று டபயர்டபற்று
எல்லாப் பிராணிகழளயும் மிகவும் வருத்திவந்தன டனன்றும், பின்பு அவழனத் திருமால்தாதன
க்ருஷ்ணாவதாரத்திற்டகான்றருளின டனன்றும் உணர்க. முன்டனாருகாலத்திற் சிவபிரான் அளித்த
வரத்தின்படி, இராக்கத ஸ்திரீகளுக்குப் பிறக்கும் பிள்ழளகள் பிறந்தடபாழுது தாயினவ்வளவு
பருவவளர்ச்சியுறுதலால், கதொத்கசன் பிறந்தவுெதன பாண்ெவழரத்டதாழுது
தபசுவானாயினடனன அறிக. தசாதியம் புதல்வன், அம் - சாரிழய. (441)

32.-பாண்டேரிடம் விரடலபற்றுக் கவடாற்கசனும்

இடிம்பியும்வசைல்.

நிரையுரடத்தந்ரதயர் நீர்நிரனத்தவபாது
உரைவிடத்லதய்தியாங் குரைத்தலசய்குவேன்
இரைேரிப்பணிவிரட தருலகன்வைகினான்
பிரைலயயிற்றியாலயாடும் லபற்ைபிள்ரைவய.

(இ-ள்.) 'நிழற உழெ தந்ழதயர் - நற்குணநிழறழவயுழெய தந்ழதயர்கதள! நீர் நிழனத்த தபாது -

நீங்கள் (என்ழன) நிழனக்கும் டபாழுது, உழறவு இெத்து எய்தி - (நீங்கள்) வசிக்குமிெத்தில் (நான்)
வந்து, ஆங்கு உழரத்த டசய்குதவன் - அவ்விெத்து (நீங்கள்) டசான்னவற்ழறச் டசய்தவன்; இழறவர் -
தழலவர்கதள! இ பணிவிழெ தருக - இந்தக்கட்ெழளழயயும் விழெழயயும் (எனக்குத்)
தந்தருள்வீராக', என்று - என்றுதவண்டி,- பிழற எயிறு யாடயாடுஉம் - பிழறச்சந்திரன் தபான்ற
தகாரதந்தங்கழளயுழெய (தன்) தாயாகிய இடிம்ழபயுென், டபற்ற பிள்ழள - அவள்டபற்ற மகனான
கதொற்கசன், ஏகினான் - (இடிம்பவனத்துக்குச்) டசன்றான்;

வீமன், இடிம்ழபழய மணக்கும்தபாது கூறிய வாக்குப்படிதய மகன் பிறந்தபின் அவள்

அவழனவிட்டு நீங்கின டளன்பழத, முதனூலால் அறிக. இங்தக, 'பிழறடயயிற்றியாய்' என்றது,
அவளது இயல்பாகிய அரக்கிவடிவத்ழத. 'இழறவ' என்றும், 'இப்படி விழெதருக' என்றும்
பாெமுண்டு. (442)

33.- பாண்டேர் பிைாமைவேடங்லகாண்டு வேத்திைகீயஞ் சார்தல்.

சாத்திைமரைலதரி முனிேர்தன்ரமயின்
காத்திரிமாறியக் காேல்வேந்தரும்
வகாத்திைஞ்சூத்திைங் குடியுரைத்துைார்
வேத்திைகீயமா நகரின்வமயினார்.

(இ-ள்.) அ காவல் தவந்தர்உம் - (பூமிமுழுவழதயுங்) காக்குந் டதாழிலுக்கு உரிய அரசர்களாகிய

அந்தப்பாண்ெவர்களும், சாத்திரம் மழற டதரி முனிவர் தன்ழமயின் காத்திரம் மாறி -
சாஸ்திரங்கழளயும் தவதங்கழளயும் அறிந்த அந்தணர்களுழெய தவெமாக வடிவம்மாறி,
தகாத்திரம் சூத்திரம் குடி உழரத்துளார்- (அவ்தவெத்திற்கு ஏற்றபடி) ஒரு தகாத்திரத்ழதயும்
சூத்திரத்ழதயும் குடிப் டபயழரயும் கற்பித்துச் டசால்லிக்டகாண்டு, தவத்திரகீயம் மா நகரில்-,
தமயினார் - தபாய்ச் தசர்ந்தார்கள்; (எ-று.)

தவத்திரகீயநகரத்திற் தசர்ந்தாடரன்று பாலபாரதமும் கூறும். பாண்ெவர் தசர்ந்தநகரம்

ஏகசக்கரநகரடமன்பதும், அங்கு இவர்களுழறந்தஇெம் தவத்திரகீயடமனப்படுடமன்பதும்
வியாசபாரதத்தாற் டபறப்படும். ஆகதவ, தவத்திரகீயமா நகரம் என்பதற்கு - தவத்திரகீயம் என்ற
இெத்ழதத் தன்னிற் டகாண்ெ ஏகசக்கரநகரடமனப் டபாருள்காணலாம். சாஸ்திரம் - தருக்கம்
வியாகரணம் தவதாந்தம் முதலியன. தகாத்திரம் - பாரத்வாஜம், ஆத்தரயம் தபால்வன. சூத்திரம் -
ஆபஸ்தம்பம், ஆச்வலாயநம் தபால்வன. குடிப்டபயர் ஏற்றபடி கண்டுடகாள்க.
(443)

34.- அேர்கள்ேைவுக்கு அவ்வூைந்தைர் மகிழ்தல்.

அந்தைரைேரும் யாயுமந்நகர்
ேந்துழியதிதியர் ேைவுகாண்டலும்
முந்துபுமுந்துபு முகமன்கூறினார்
லசந்த ல்வேள்விகூ ைாதிவதேவை.

(இ-ள்.) அந்தணர் ஐவர்உம் - பிரமணராகிய பாண்ெவர் ஐந்துதபரும், யாய்உம் - அவர்கள் தாயும், அ

நகர் வந்த உழி - அந்த நகரத்திற்கு வந்த டபாழுது,- அதிதியர் வரவு காண்ெலும் - அந்த
விருந்தினர்களுழெய வருழகழயக் கண்ெவளவிதல, டசம் தைல் தவள்வி கூர் ஆதிததவர் -
டசந்நிறமான அக்கினியினிெத்து யாகஞ் டசய்தலில் மிக்கவர்களான [சிறந்த] பிராமணர்கள், முந்துபு
முந்துபு முகமன் கூறினார் - ஒருவரினும் ஒருவர் முற்பட்டு எதிர்டகாண்டு வந்து உபசாரவார்த்ழத
டசான்னார்கள்; (எ-று.) ஆதிததயதர என்ற பாெத்துக்கு அதிதிபூழசழயச் டசய்பவடரன்க.
இச்டசய்யுள் வியாசபாரதத்ழதடயாட்டி டயழுதியது. (444)

35.-அேர்கரை ஓைந்தைன் தன்மரனக்கு அர த்துச் லசல்லுதல்.

நன்மரனோழ்க்ரகயி னயந்தசிந்ரதயான்
மன்மரனயரனயதன் மரனயிவலார்முனி
தன்மரனயம்மரன தம்பிமாலைாடும்
என்மரனேருலகன லேதிர்லகாண்வடகினான்.

(இ-ள்) நல் மழன வாழ்க்ழகயில் நயந்த சிந்ழதயான் - சிறந்த இல்லறவாழ்விதல விரும்பிய

மனத்ழதயுழெயனாகிய, ஓர் முனி - ஓர் அந்தணன்,- தன்மழன - தருமபுத்திரழன, அம்மழன -
தாதயாடும், தம்பிமாடராடும்- என் மழன வருக என - என்வீட்டுக்கு வருவீராக என்றுடசால்லி,
எதிர்டகாண்டு-எதிர்டசன்று உபசரித்து, மன் மழன அழனய தன்மழனயில் -
இராசமாளிழகழயப்தபான்ற தன்வீட்டில், ஏகினான் - அழைத்துச்டசன்றான்;(எ-று.)

இல்லறம் அழனவர்க்கும் உதவக்கூடியதாய்ச் சிறத்தலால், 'நன் மழனவாழ்க்ழக' எனப்பட்ெது.

டபாருள்வளத்திலும் டபருழமயிலும் மிக்க வீடு என்றதற்கு, இராசகிருகத்ழத உவழம கூறினார்.
(445)
 36.-பாண்டேர்கள் அவ்வூரில் விருந்துண்டு காலங்
கழித்தல்

ஒருதினத்தமிழ்லதன வுள்ைநாலைலாம்
ேருமுரைப்படிவிருந் தாகிரேகினார்
அருலநறிக்கடவுைர்க் கமுதமூட்டுதல்
இருபிைப்பாைருக் லகன்றுந்தன்ரமவய.

(இ-ள்.) ஒரு தினத்து அமிழ்து என - ஒருநாழளயுணவுடபற்றாற் தபாலதவ, உள்ள நாள் எலாம் -

மற்றுமுள்ள எல்லாநாள்களிலும், வரு முழற படி - (பிராமணசாதிக்குத் டதான்றுடதாட்டு) வருகின்ற
முழறழமப்படி, விருந்து ஆகி ழவகினார் - (பாண்ெவரும் குந்தியும்) விருந்தினராய் (அவ்வூரில்)
தங்கியிருந்தார்கள்; அரு டநறி கெவுளர்க்கு அமுதம் ஊட்டுதல் - அருழமயானவழியில் (நெந்து
ததசாந்தரிகளாய்) வந்த அந்தணர்களுக்கு இனிய உணழவ உண்பித்தல், இருபிறப்பாளருக்கு
என்றுஉம் தன்ழமஏ - அந்தணர்களுக்கு என்றுமுள்ள இயல்தபயாம்; (எ-று.)

ஒருநாள்தபாலதவ அவ்வூரில் இருந்த நாள்களிடலல்லாம் அவர்கள் ஒவ்டவாருவீட்டில்

ஒவ்டவாருநாழளக்கு விருந்தினராய்ச் டசன்று அவ்வவ்வீட்டுக்கு உரிய அந்தணரால் உபசாரத்ததாடு
இன்னுண வளிக்கப்டபற்று வாழ்ந்தன டரன்ற சிறப்புப்டபாருழள, வழிப்தபாக்கராய்தநர்ந்த
அந்தணர்க்கு விருந்திட்டு உதவுதல் பிராமண சாதியார்க்கு இயற்ழகதய டயன்ற
டபாதுப்டபாருள்டகாண்டு விளக்கியதனால், வேற்றுப்லபாருள்ரேப்பணி. 'வருமுழறப்படி'
என்பதற்கு - நாள்ததாறும் முழறதய ஒவ்டவாரு வீட்டுக்குச்டசன்று என்றுமாம். பூமியில்
ததவர்தபாலக் டகாண்ொெப்படுதலால், அந்தணர், 'கெவுளர் எனப்பட்ெனர். தாய்வயிற்றிற்
பிறத்தலாகிய இயற்ழகச் சன்மத்ததாடு உபநயநச்செங்கினால்வருகிற ஞானசன்மமும்
ஒருபிறப்பாடமன்பது நூற்டகாள்ழகயாதலால், இருபிறப்பாள டரன்றது. அமுடதன, விருந்தயின்று
என்று பாெதபதங்கள். (446)

37.- அக்காலத்து அங்கு நடந்த ஓர்லசய்தி கூைத்

லதாடங்கல்: கவிக்கூற்று

லபான்னக ைணுகினர் வபால லநஞ்சுைத்

தந்நக லைனும்படி தாயு ரமந்தரும்
இந்நக ைவநகநா ளிருந்த லேல்ரலயில்
அந்நகர் புரிந்தவதா ைாண்ரம கூறுோம்.
(இ-ள்.) தாய்உம் ழமந்தர்உம் - குந்தியும் பாண்ெவர்களும், தம் நகர் எனும்படி - தங்களுழெய
(டசாந்த) நகர டமன்றுடசால்லும்படி, இ நகர் - இந்ததவத்திரகீயநகரத்தில், டபான் நகர் அணுகினர்
தபால டநஞ்சு உற - டபான்மயமான (ததவதலாகத்து) அமராவதிநகரத்ழத யழெந்தவர்கள் தபால
மனம்மகிை, அதநகம் நாள் இருந்த எல்ழலயில்-, அ நகர் புரிந்தது ஓர் ஆண்ழம -அந்நகரத்திற்டசய்த
ஒருவீரத்ழத,கூறுவாம்-(யாம்) இனிச்டசால்லுதவாம்;(எ-று.)- அதழன, இச்சருக்கம் முடியுமளவுங்
காண்க. (447)

தவறு.

38.-பாண்டேர் ேசிக்கிை வீட்டுக்கு உரிய பார்ப்பனி

ஒருநாள்புலம்புதல்.

மரையு முருவிலனா டரிய குருகுல மகிபர் லநடுேன சரிதைாய்,

உரையும் ேைமரன யுரடய மடேை லுருகு பிைரதத னுயிைனாள்,
குரைவில்லபாலிவினள் விைதலநறியினள் குழுவுநிதியினள்
லகாடுரமயால்,
இரையு லமாழிேை விருக ைைல்ேை லேரிலகாள் லகாடிலயன
விரனயினாள்.

(இ-ள்.) அரிய குரு குல மகிபர் - அருழமயான குருகுலத்து அரசர்களாகிய பாண்ெவர்கள், மழறயும்
உழறவிடனாடு - மழறந்த வடிவத்துெதன [மாறுதவெங்டகாண்டு], டநடு வனம் சரிதர் ஆய் - டபரிய
காட்டிற் சஞ்சரிப்பவர்களாகி, உழறயும் - (அவ்வூரில்) வசித்திருக்கிற, வளம் மழன -
டசல்வவளம்நிழறந்த வீட்டுக்கு, உழெய -உரிழமயுழெய, மெவரல் - டபண்,- உருகு பிரழததன்
உயிர்அனாள் - (கருழணயால்) மனமுருகுந்தன்ழமயுள்ள - குந்தியின் உயிர்தபான்றவள்: குழறவு இல்
டபாலிவினள் - குழறவில்லாத [நிழறந்த]அைகுழெயவள்; விரதம் டநறியினள் -
தநான்புகழளத்தவறாமல் அனுட்டிக்கும் முழறழமயுழெயவள்: குழுவு நிதியினள் - மிகுதியாகத்
திரண்ெ டசல்வத்ழதயுழெயவள்; (அவள்), டகாடுழமயாள் - (பகாசுரனால்நிகழுங்)
டகாடுழமகாரணமாக,- இழறஉம் ஒழிவு அற இரு கண் அறல் வர - சிறிதும் இழெவிடுதலில்லாமல்
(தனது) இரண்டு கண்களினின்றும் தசாகநீர் டசாரிய,- எரி டகாள் டகாடி என - தீப்பற்றிய பூங்டகாடி
தபால, (தவித்து), இழளயினாள்-வருந்தினாள்;

துயருறுங் கணவனுழெய மடியிலிருக்கும் இருமக்கழளத் தழுவிக்டகாண்டு அந்தணி யை,

குந்திததவி வினாவின டளன விவரம் காண்க. பாண்ெவதராடு குந்திழயத் தன்மழனயிலிருத்தி
மிகவும் உபசரித்து வந்தழமபற்றிக் குந்தியினால் உயிர்தபாலப் பாவித்து மிகவும்
அன்புடசய்யப்பட்டு நின்றவடளன்பார், 'உருகு பிரழததனுயிரனாள்' என்றார். இதுமுதற்
பதின்மூன்றுகவிகள் - டபரும்பாலும் ஒன்று மூன்று ஐந்தாஞ்சீர்கள் மாச்சீர்களும், மற்ழறநான்கும்
விளச்சீர்களுமாகிவந்த எழுசீைாசிரியச்சந்தவிருத்தங்கள் , தனன தன தன தனன தனதன தனன தனதன
தனதனா என்பது, இதுமுதல் மூன்று கவிகளுக்குச் சந்தக்குைப்பு. (448)

39.-இதுமுதல் ஆறுகவிகள் - ஒருலதாடர்: 'புலம்புோவனன்?'

என்று வினவிய குந்திக்குப் பார்ப்பனி
பகன் லசய்திரயக் கூைல்.

மறுகியழுேலதன்லமாழிகமுனிேைன் மரனவிலயனவிேள்வினேலும்
குறுகியேளுடனுரைலசய்குேளுறு குரைரயயுைநனிகுரையவே
முறுகுசினேனல்லபாழியும்விழியினன் முகனில்பகலனனுமுைணுரடத்
தறுகணிசிசைனுைனிவ்ேைநகர் தழுவும்ேனனுரைதகுதியான்.

(இ-ள்.) 'முனிவரன் மழனவி - சிறந்த அந்தணனுழெய மழனவிதய! மறுகி அழுவது என் - (நீ)
கலங்கிப் புலம்புவதுயாதுகாரணத்தால்? டமாழிக - டசால்வாயாக', என -, இவள் வினவலும் -
இக்குந்தி தகட்ெவளவிதல,- (அப்பார்ப்பனி), குறுகி - அருகில்வந்து, உறு குழறழய - (தனக்கு)
தநர்ந்த மனக்குழறழய, உளம் நனி குழறய - மனம்மிகவும் டமலிய, அவளுென் உழரடசய்குவள் -
அக்குந்தியுெள் கூறுவாள்:- முறுகுசினம் அனல்டபாழியும்விழியினன்- மிக்க தகாபாக்கினிழயச்
டசாரிகின்ற கண்கழளயுழெயவனாகிய, முகன் இல் பகன் எனும் - கண்தணாட்ெமில்லாத
பகடனன்கிற, முரண் உழெ தறுகண் நிசிசரன் - வலிழமயுழெய வன்கண்ழமயுள்ளவனாகிய
இராக்கத டனாருவன், இ வளம் நகர் தழுவும் வனன் உழற தகுதியான் - வளன்கழளயுழெய இந்த
நகரத்ழதச்சார்ந்த காட்டில் வசிக்கும் உரிழமயுழெயவனாய், உளன் - இருக்கின்றான்;

முகன் - இலக்கழணயாய், அன்தபாடு முகங்டகாடுத்தழலஉணர்த்தும்.

இந்நகரத்ழதயடுத்தயமுழனக்கழரயில் அரக்கன் வசிக்கின்றா டனன்று பாலபாரதம் கூறும். வனன்
=வனம். (449)

40. அருளிலிதயமுலநறியில்சரிதமு ம கிலுருேமுமதிர்குைற்,

லபாருளிலுரைகளுமுரடயன்முழுதுடல் புலவுகமழ்தரு
லபாறியினன்,
மருளுநரிலயாடுகழுகுலதாடர்தை ேலியபிைநுகர்சுரேயைா,
திருளின்மிரசயிருபிரைகலைனேரை லயயிறுநிலலேழுமி
தழினான்.
(இ-ள்.) (அவ்வரக்கன்),- அருள் இல் இதயம்உம்-கருழணயில்லாத மனத்ழதயும், டநறி இல் சரிதம்உம்
- நல்வழியில்லாத ஒழுக்கத்ழதயும், அைகு இல் உருவம்உம் - அைகில்லாததகாரரூபத்ழதயும், அதிர்
குரல் - முைங்குகிற கர்ச்சழனடயாலிழயயும், டபாருள் இல் உழரகள்உம் - பயனில்லாத
தபச்சுக்கழளயும், உழெயன் - உழெயவன்; முழுது உெல் - உெம்பு முழுவதும், புலவு கமழ் தரு -
புலால் நாற்றம் வீசுகிற, டபாறியினன் - அழெயாளத்ழதயுழெயவன்; மருளும்நரிடயாடு கழுகு
டதாெர்தர - (காண்பவர்மனம்) டவருளும்படியுள்ள நரிகளும் கழுகுகளும் விொதுடதாெர, வலிய
பிணம் நுகர் சுழவ அறாது - வலிய பிணங்கழளத் தின்னும் உருசி நீங்கா மல், இருளின்மிழச இரு
பிழறகள் என வழள எயிறு நிலவுஎழும் - இருளின்தமல் இரண்டுபிழறகள் (விளங்கினாற்) தபால
வழளந்த தகாரதந்தங்கள் (இரண்டு கழெவாயிலும்) டவள்டளாளி வீசப் டபற்ற, இதழினான் -
வாயிதழையுழெயவன்; (எ-று.)

டதாெர்தர அறாது எழும் இத டைன்க. நரியுங் கழுகுந்டதாெர்தல், தழசயினிெத்து நழசயால்.

கரியவடிவத்தில் விளங்கும் பற்களுக்கு, இருளின்மிழசப் பிழறகள் உவழமயாம். 'உெல் முழுதும்
புலால்நாறும் டபாறி' என்றது, உயிர்நீங்கிய உெல்கழள மிகுதியாகத் தின்னும்தபாது அவற்றினின்று
தமதலடதறித்த இரத்தம் முதலியவற்றால் ஆகிய அழெயாளங்கழளக் குறிக்கும். பீபத்ஸரஸ
டமனப்படும் இழிப்புச்சுரேக்கு இச்டசய்யுள் உதாரணமாம். 'டபாறியிலன்' என்றும் பாெம்.
(450)

41. அந்தகனுமிகேஞ்சிமுதுகிடு மந்தநிசிசைனிந்தவூர்,

ேந்துகுடிலயாடுலகான்றுபலரையு மன்ைமறுகிரட
தின்ைநாள்,
எந்ரதமுதலியேந்தைருமே னிங்குேருலதாழிலஞ்சிவய,
சிந்ரதலமலிவுைாலநாந்துதரலமிரச லசன்றுகுவிதரு
லசங்ரகயார்.

(இ-ள்.) அந்தகண்உம் மிக அஞ்சி முதுகு இடும் - யமனும் மிகப்பயந்து (முன்நின்று

எதிர்க்கமாட்ொமல்) புறங்டகாடுக்கும் படியாகவுள்ள, அந்த நிசிசரன் - அந்த அரக்கன், இந்த ஊர்
வந்து - இந்த ஊரினுள்தளவந்து, பலழரஉம் - இவ்வூரார் பலழரயும், குடிடயாடு- (அவரவர்)
குடும்பத்துெதன, மன்ற - மிகுதியாக, டகான்று-, மறுகிழெ - டதருவுகளிதல, தின்ற நாள் - தின்ற
நாளிதல,- எந்ழத முதலிய அந்தணர்உம் - எனது தந்ழதமுதலான பிராமணர்களும், அவன் இங்கு வரு
டதாழில் அஞ்சி - அவன் இங்தகவந்த டசயலுக்குப்பயந்து, சிந்ழத டமலிவு உற டநாந்து -
மனம்தசார்வழெய வருந்தி, தழலமிழச டசன்று குவிதரு டசம்ழகயார்- (அச்சமிகுதியால் தாமாகதவ)
தழலதமற் டசன்றுகுவிந்து டதாழுகிற சிவந்த ழகழயயுழெயவர்களாய்,-(எ-று.)- 'என்றலும்' என
அடுத்த கவிதயாடு குளகமாய்த் டதாெரும்.
அந்தகன் - பிராணிகளுக்கு அந்தத்ழதச் டசய்பவன்; அந்தம் - அழிவு. தழலமிழசக் குவி தரு
டசங்ழகயராய்ச் டசன்று எனக்கூட்டி யுழரப்பினும் அழமயும். மறுகிழெதின்ற - சந்தவின்பத்திற்காக
வலிமிகவில்ழல.

தந்த தனதன தந்த தனதன தந்த தனதன தந்தனா என்பது, இந்தக் கவிக்குச் சந்தக்குழிப்பாம்.
(451)

42. ஒன்றுபடலேதிர்லகான்றுபலருயி ருண்பதைலநறியன்றுநீ,

இன்றுமுதலினிலயன்றுமுரைமுரை லயங்கண்மரனலதாறும்
விஞ்ரசவயார்,
குன்ைலமனலோருபண்டியறுசுரே லகாண்டேடிசிலு
நங்குலம்,
துன்றுநைபலிலயான்றுமிரேதிரைலதாண்டுபுரிகுே
லமன்ைலும்.

(இ-ள்.) 'நீ-, ஒன்றுபெ - ஒருதசர, எதிர் - எங்கள் எதிரிதல, பலர் உயிர் டகான்று உண்பது - பலருழெய
உயிழரநீக்கி (உெழலப்) புசிப்பது, அறம் டநறி அன்று - தருமமார்க்கமன்று; இன்று முதல் இனி
என்றும் - இன்ழறநாள்முதல் இனிதமல் என்ழறக்கும், முழற முழற எங்கள் மழனடதாறுஉம் -
வரிழசக்கிரமப்படி எங்கள் வீடுததாறும், விஞ்ழசதயார் குன்றம் என் அறுசுழவ டகாண்ெ ஒரு பண்டி
அடிசில்உம் - வித்தியாதரர்வசிக்கும் மழல டயன்றுடசால்லும்படி அறுவழகயுருசியும் அழமந்த
ஒருபண்டிதசாறும், நம் குலம் துன்றும் நரன் பலி ஒன்றுஉம் - எங்கள் குலத்திற்டபாருந்திய ஒரு
மனிதனாகிய பலியும், இழவ - ஆகிய இவற்ழற, திழற - (உனக்குத்) திழறப்டபாருளாகச்டசலுத்தி,
டதாண்டு - அடிழமழய, புரிகுவம் - டசய்தவாம் ', என்றலும் - என்றுடசான்னவளவிதல,-(எ-று.)
'அன்று முதல் *** தின்றுதிரிகுவன்' என அடுத்த கவியில் முடிபு காண்க.

நாங்கதள நாளுக்குஒருவீொக முழறவட்ெம் ஏற்படுத்திக் டகாண்டு ஒருவண்டிச்தசாற்ழறயும்,

ஓராழளயும் உனக்கு உணவாக இடுதவாடமன்று ஊரந்தணர் கூறி அவழனச் சாந்தப்படுத்தினடரன்க.
விஞ்ழசதயார்= வித்தியாதரர்; மாயவித்ழதகழளத் தரித்தவர்; இவர்கள், பதிடனட்டுத்
ததவகணங்களுள் ஒரு சாதியார். இவர்களுக்கு உழறவிெம் டவள்ளிமழலயாதழல, சிந்தாமணி
சூொமணிகளிற் காணலாம். நரபலி - வெடமாழித்டதாெர்.

தன்ன தனதன தன்ன தனதன தன்ன தனதன தன்னனா என்பது, இனி மூன்று டசய்யுட்களுக்குச்
சந்தக்குழிப்பு. (452)

43. அன்றுமுதலடல்ேஞ்சகனுமிரை யன்பிலனாடு

லபறுேன்பினால்,
என்றுநிரலலபைவுண்டியுடன்மரனலயங்குமிடு
பலிலயஞ்சுைத்,
தின்றுதிரிகுேனின்லைன்மரனமுரைலசன்றுபணிகேர்
திங்கள்வபால்,
நின்றுதைர்வுறுகின்ைலதனதுயிர்லநஞ்சமிலலதாருதஞ்சவம.

(இ - ள்.) அன்று முதல் - அந்நாள்முதலாக, அெல் வஞ்சகன் உம் - டகாடியவஞ்சகனான

அவ்வரக்கனும், இழற அன்பிடனாடு - சிறிது அன்புெதன, டபறு வன்பினால் - (தான்) டபற்ற
வலிழமயால், என்றுஉம் நிழல டபற - எந்நாளும் நிழலயாக, மழன எங்குஉம் உண்டியுென் இடு
பலி - வீடுததாறும் உணதவாடுடசலுத்தும் நரபலிழய, எஞ்சுற தின்று திரிகுவன் - ஒழியும்படி தின்று
திரிவான்; (அந்த நியமித்தின்படி, இன்ற என் மழன முழற - இன்ழறக்கு என் வீட்டின் முழற;
(ஆதலால்), எனதுஉயிர்-, பணி டசன்று கவர் திங்கள் தபால் - (இராகுதகதுவாகிய) பாம்பினால்
(அருகிற்) டசன்று பிடிக்கப்பட்ெ சந்திரன்தபால, நின்று தளர்வு உறுகின்றது - தளர்ச்சி டபாருந்தி
நிற்கின்றது; டநஞ்சம் ஒரு தஞ்சம் இலது - என்மனம் ஒரு பற்றுக்தகாடுமில்லாதிருக்கின்றது; (எ-று.)

உயிர் அழியாது துயருறுதல்பற்றி, அதற்கு, பணிகவர்திங்கள் உவழம. எஞ்சுற - (நாளழெவிதல

ஊரில் ஆள்) குழறய என்றுமாம்.

43. கன்னியிேள்பிைர்பன்னிலயனதிரு கண்ணின்மணி

நிகர்சன்மனும்,
மன்னுகுலமுதல்பின்ரனலயாருேருமண்ணினுறுதுரை
யின்ரமயால்,
இன்னல்லபரிதுைலதன்னபுரிகுேலதன்னேறிகிலனன்ரன
வகள்,
முன்ரனமரனநிகழ்தன்மமுனிேரனமுன்னிலிடர்நனி
துன்னுமால். (இ-ள்.) கன்னி இவள் - (எனது) இந்த இளம்டபண், பிறர் பன்னி - தவடறாருவரது
உழெழமயாகிய மழனவி: எனது இரு கண்ணின் மணி நிகர் சன்மன்உம் - எனது
இரண்டுகண்களிலுள்ள கருமணிழய டயாத்த அருழமப் புதல்வனும், மன்னு குலம் முதல் -
நிழலயானவமிசத்துக்குஓர் அடியாயுள்ளான்; மண்ணின்உறு துழண பின்ழன ஒருவர்உம்
இன்ழமயால் - பூமியிற் டபாருந்திய துழண தவடறாருவரும் இல்லாழமயால், இன்னல்டபரிது
உளது - (எனக்குத்) துன்பம்மிகுதியாயுண்ொயிற்று: என்ன புரிகுவது என்ன அறிகிலன்-யாது
டசய்வடதன்று அறிதயன்; அன்ழன தகள் - தாதய! தகள்; முன்ழன மழன நிகழ் தன்மம் முனிவழன
முன்னில் - இவ்வீட்டுக்கு முதன்ழமயாய் இல்லறவாழ்க்ழகழய நெத்துகிற (என்கணவனாகிய)
அந்தணழன (ப்பலிடசலுத்த) நிழனத்தாதலா, இெர் நனி துன்னும் - துன்பம் மிகுதியாக
உண்ொகிறது; (எ-று.)- என்று பார்ப்பனி இெர்க்காரணத்ழதக் குந்தியிெம் கூறிமுடித்தா டளன்க.

எனதுமகழளப் பலிடசலுத்தலா டமன்றால், அவள் ஒருபுருஷனுக்கு வாழ்க்ழகப்பட்டு

அவனுக்குஉரிய டபாருளாய்விட்ெதனால். அவழளச்டசலுத்த இெமில்ழல; எனதுமகதனா,
ஏகபுத்திரனாதலால் அவழனச்டசலுத்திவிடின் சந்ததியின்றி வமிசம் அழியும்: என்ழனதய
டசலுத்துவடதன்றால், தவடறாருவர் உதவுவாரில்ழல; அதனால், என்கணவன் விரும்பகில்லான்;
என்டகாழுநழனச் டசலுத்தும் விஷயத்தில் உண்ொகிற துயரத்துக்கு எல்ழலயில்ழல என்று
பலவழகயிலும் தன் துயரத்துக்குப் பரிகாரமில்லாழமழயக் கூறினள். ஜந்மம் - பிறப்பு:
அதழனயுழெயவன், சன்மன் : மகன். (454)

45.-இருகவிகள் - அதுவகட்டுக் குந்தி தனது மக்களில்

ஒருேரனஅனுப்பலாலமன்ைல் கூறும்.

ஏதமைவுைோனமரனமகள் யாவுமுரைலசயயாதேன்
தீதில்குலமகைார்ேமுடனே வடைலோருலமாழிகூறுோள்
ஆதியனுமலனாவடாதுமுேரமய னாடல்ேலியுரடயாண்ரமயான்
வமாதியிரடயிருள்யாமசரிதரன மூரையுகவுடல்கீளுவம.

நான்கு கவிகள் - ஒருடதாெர்.

(இ-ள்.) ஏதம் அற உறவு ஆன - களங்கமில்லாமல் (குந்திதயாடு) நண்புரிழமபூண்ெ, மழன மகள் -

அந்தவீட்டுக்குஉரிய பார்ப்பனி, யாஉம் உழரடசய - (இங்ஙனம்) எல்லாவற்ழறயும் டசால்ல,
யாதவன் தீது இல் குலம் மகள் - யதுகுலத்திற்பிறந்த சூரராசனது குற்றமற்ற குலத்துக்கு
உரியமகளாகிய குந்திததவி, ஆர்வமுென் - அன்புெதன, அவள் ததற ஒரு டமாழி கூறுவாள் -
அப்பார்ப்பனி ததறுதலழெயும்படி ஒருவார்த்ழதடசால்வாள்:- ஆதி அனுமடனாடு ஓதும்
உவழமயன்-பைழமயான அநுமாதனாடு டசால்லத்தக்க ஒப்புழமயுழெயவனும், ஆெல் வலி உழெ
ஆண்ழமயான் - தபார்வலிழமதயாடுகூடிய பராக்கிரமசாலியும் ஆகிய என்மக்களில் ஒருவன்,
இருள் இழெயாமசரிதழன - இருழளயுழெய நள்ளிரவிற் சஞ்சரிப்பவனான
[இராக்கதனாகிய]அந்தப்பகழன, தமாதி - தாக்கி, மூழள உக - மூழள சிதறும்படி, உெல் கீளும் -
உெம்ழபப்பிளந்திடுவான். பாலபாரதத்திற் கூறியதற்குஏற்ப, ஆெல் வலியுழெயாண்ழமயான்
என்பதற்கு - டபௌருஷத்ததாடுபழகயெவல்ல மந்திரசக்திழய யுழெயவடனனினுமாம்.
அனுமானது பலபராக்கிரமச்டசயல்கள், இராமயணத்து மிகப்பிரசித்தம். இரவுக்குஉரிய
நான்குயாமங்களுள் ஒருயாமகாலம் பிராணிசஞ்சாரம் முதலியவற்றாற்பகல் தபாலுதலால்,
யாமத்தில் இப்படி விதசஷமுழெய இரவி, யாம டமனச் சிறப்பாக வைங்கப்படும். தமாதிமிகுதிறல்
என்றும் பாெம்.
தான தன தன தான தனதன தான தனதன தானனா என்பது, இதற்குச்சந்தக்குழிப்பு.
(455)

46. லகாவ்ரேயிதழ்மடநவ்வியலமைல் குவ்வினனலினும்

லேவ்விவயார்,
அய்ேருைர்சுதர்ரகவில்விைலின ைவ்வியமுமிலர்
லசவ்விவயார்,
இவ்விேரிலலரமயுய்வுலகாளுமேலனவ்லேவ்வுலரகயும்
ேவ்வுதிண்,
லபௌேலமனநனிலதய்ேமுனிேைர் ரபயுைலநறிலசய்ேவன.

(இ-ள்.) டகாவ்ழவ - டகாவ்ழவக்கனிதபாலச் சிவந்த, இதழ் - வாயிதழையுழெய, மெம் நவ்வி -

(கண்ணின்தநாக்கத்தால்) இளழமயான மான்தபான்றவதள! அலமரல் - (நீ மனங்) கலங்க தவண்ொ;
குவ்வின் - இந்நிலவுலகத்தில், அனலின்உம் டவவ்விதயார் - (பராக்கிரமத்தால்) அக்கினியினும்
டகாடியவர்களும், ழக வில் விறலினர் - ழகததர்ந்த வில்லின் வல்லழமழய யுழெயவர்களும்,
அவ்வியம்உம் இலர் - டபாறாழமயில்லாதவர்களும், டசவ்விதயார் - நற்குண
முழெயவர்களுமாகிய, அய்வர்சுதர் - ஐந்துபிள்ழளகள் உளர் - (எனக்கு) இருக்கிறார்களன்தறா? இ
இவரில் - இத்தன்ழமயான ஐந்துபுத்திரர்களுள், எழம உய்வு டகாளும் அவன் - மற்ழற
டயங்கடளல்தலாழரயும் உயிருய்யச்டசய்பவனான அந்த ஒரு குமாரன், எ எ உலழகஉம் வவ்வு திண்
டபௌவம் என நனி டதய்வம் முனிவரர் ழபயுள்அற - உலகங்கடளல்லாவற்ழறயுங்கவர்கிற வலிய
சமுத்திரம் தபால (அளவின்றி) மிகுகிற டதய்வத்தன்ழமயுள்ள சிறந்த அந்தணர்களுழெய வருத்தம்
நீங்க, டநறி டசய்வன் - (அதற்குஉரிய) முழறழமழயச் டசய்வான்;(எ -று.)- ஏ - ததற்றம்.

சிஷ்ெர்களாகிய முனிவர்கழளப் பரிபாலிக்கும்டபாருட்டுத் துஷ்ெனாகிய அவ்வரக்கழன

அழித்டதாழித்திடுவ டனன்பதாம். இங்கு 'அவன்' என்றது வீமழன. அவன் அரக்குமாளிழகயினின்று
தங்கழளடயல்லாம் உய்வித்தழமழய யுட்டகாண்டு, அவனுக்கு 'எழம யுய்வுடகாளும்' என்ற
அழெடமாழி டகாடுத்தாள். நவ்வி - உவமவாகுடபயர். அலமரல் - எதிர்மழற டயாருழமதயவல்:
அலமா - பகுதி. கு. பூமி: வெடசால். அய்வர் = ஐவர்.

இச்டசய்யுள் - கீழ்க்கூறியவழகயில் வகரச்சந்தத்தாற் டபரும்பாலும் வந்தது. 'ழதய தனதன ழதய

தனதன ழதய தனதன ழதயதா' என்பது. இதற்குச் சந்தக்குழிப்பு. 'ழபதலற' என்ற பாெம்,
சந்தத்துக்குச் சிறவாது. (456)

47.-அதுவகட்டு மகிழ்ந்து அவ்வீட்டார் சரமயல்லசய்யத் லதாடங்கல்.

அேரனயிடுபலியருளுலகனலமாழி யைவின்மைலியுமுரைவுைச்
சிேரனேழிபடுமகரேயருளிய லசனகலசனனியர்நிகலைனத் தேனின்
முதிர்தருமுனியும்ேழுேறு தனதிலைனுரடேனிரதயும்
துேனியைமனமகிழ்லோடினிதறு சுரேலகாைமுதடுலதாழிலைாய்.

(இ-ள்.) அவழன - அப்புதல்வழன, இடு பலி அருளுக - (அவ்வரக்கனுக்கு) இெதவண்டிய

நரபலியாகச் டசலுத்துழவயாக, என - என்று, டமாழிஅளவில் - (குந்தி) டசான்னவளவில்,- மறலிஉம்
உழளவு உற சிவழன வழிபடு மகழவ அருளிய டசனக டசனனியர் நிகர் என - யமனும் வருந்தும்படி
சிவபிராழனப் பூசித்த (மார்க்கண்தெயடனன்ற) குமாரழனப் டபற்ற தந்ழதயும் தாயும் தபால,
தவனில் முதிர் தரு முனிஉம்வழு அறு தனது இல் அறன்உழெ வனிழதஉம் - தவடவாழுக்கத்தில்
முதிர்ந்த (அவ்வீட்டுக்குஉழெயவனான) அந்தணனும் தவறில்லாத அவனது
இல்லறவாழ்க்ழகழயயுழெய மழனவியும், மனம் மகிழ்டவாடு - மனமகிழ்ச்சிடகாண்ெவர்களாய்,
துவனி அற - (அழுழக) ஒலி நீங்க, அறு சுழவ டகாள் அமுது இனிது அடு டதாழிலர்ஆய் -
ஆறுவழகஉருசியும்டபாருந்திய உணழவ இனிழமயாய்ச் சழமக்குந்டதாழிழல யுழெயவராக,- (எ-
று.)-"பண்டி டகழுமிய பண்ெதம" என வருங் கவிதயாடு முடியும். ஆய் - ஆக என்ற எச்சத்தின் திரிபு.

'மைலியு முரைேைச் சிேரன ேழிபடு மகவு' என்பததிற் குறித்த கரத :- மிருகண்டுமுனிவனது

தவப்பயனால் பதினாறுபிராயதம யுழெயவனாகச் சிவபிரான் வரமளிக்கப் பிறந்த மார்க்கண்தெயன்
இழெவிொது சிவபூசழன டசய்துடகாண்டு வளர்ந்து வருழகயில், பதினாறுபிராயம் முற்று
மளவிதல மாதாபிதாக்கள் 'இனி இவனுக்கு யமனால் இறுதிதநருதம!' என்று மிகக்கலங்கிநிற்க,
அந்தமார்க்கண்தெயன் சிவபூழச டசய்ழகயில் கூற்றுவன் வந்து காலபாசத்தாற் கட்டியிழுக்க, அவன்
அப்டபாழுது பரமசிவழனச் சரணமழெய, அப்டபருமான் யமழனக் காலால் உழதத்துத்தள்ளி
முனிமகனுக்கு என்றும் பதினாறாகத் தீர்க்காயுசு டகாடுத்தருளினடனன்பது. அக்குமரன்
சிவானுக்கிரகத்தால் ஊழ்விழனழயயும் கெந்து உய்வு டபற்றதனால், அத்தாய்தந்ழதயர் துயரம் நீங்கி
மிகவும் மனமகிழ்வுற்றார்.

மறல் - டகாடுழம; அதழனயுழெயவன் - மறலி. ஜநகஜநநீ என்ற வெடசாற்கள் - தமிழில் சனக சனனி
எனத் திரிந்து, தமாழனப் டபாருத்தத்திற்காக 'டசனக டசனனி' என எகரம் டபற்றன. இல்லறம் -
'இலறம்' எனச் சந்தவின்பம் தநாக்கித் டதாகுத்தல் விகாரப்பட்ெது. இச்டசய்யுள் - குறுஞ்சீர்ேண்ை
முழெயது; அதாவது - குற்டறழுத்துப்பயில்வது. 38,39,40, இச்டசய்யுகளிலும் இதுகாண்க. இதற்குச்
சந்தக்குழிப்பு 38- ஆங் கவிக்குக் கூறியவாதற டகாள்க.

48.- அப்லபாழுது சரமக்கப்பட்ட உைவின் மிகுதி.

தண்டைைமரலலேண்கயிரலமரல சங்கமரலலயனநங்ரகமார்
லமாண்டுலசாரிதருகின்ைேடிசிலு முந்துகறிகளும்லேந்தபான்
மண்டுநறுலநலயாடந்தவிடரலயு ரமந்தைரனேருமுண்டுதம்
பண்டிநிரைவுறுபின்புபிறிலதாரு பண்டிலகழுமியபண்டவம.

(இ-ள்.) தண் தரளம் மழல - குளிர்ச்சியான முத்தின்மயமான டதாருமழல, டவள் கயிழலமழல -

டவண்ழமயான [டவள்ளிமயமாகிய] ழகலாசமழல, சங்கம் மழல - சங்குமயமானடதாரு மழல, என
- என்று (கண்ெவர் உவழம) கூறும்படி, நங்ழகமார் டமாண்டு டசாரிதருகின்ற - (சழமயல் டசய்யும்)
மகளிர் (பாத்திரங்களினின்று) முகந் டதடுத்துத் டதாகுதியாய்ச்டசாரிகின்ற, அடிசில்உம் -
அன்னத்ழதயும், முந்து கறிகள்உம் - சிறந்த கறிகழளயும், டவந்த பால் மண்டு நறு டந(ய்) டயாடு -
காய்ந்த பாதலாடும் மிக்க நறுமணமுள்ள டநய்தயாடும், அந்த விெழலஉம் ழமந்தர் அழனவர்உம் -
கீழ்க்குறித்த வீரனான வீமனும் மற்ழறப் புதல்வடரல்தலாரும், உண்டு-புசித்து, தம் பண்டி நிழறவு
உறுபின்பு - தங்கள் வயிறுநிழறந்தபின்பு, பண்ெம் - அவ்வுணவுப்டபாருள்கள், பிறிது ஒரு பண்டி
டகழுமிய - தவடறாரு வண்டி நிழறந்தன; (எ-று.) - டகழுமிய - பலவின்பால்முற்று

டவண்ழமயும் டபருந்டதாகுதியும்பற்றி, அன்னத்திரளுக்கு முத்துமழல டவள்ளிமழல

சங்குமழலகழள உவழம கூறினார். பண்டி என்பது வயிடறன்னும் டபாருளதாதழல, "உதரதமா
ெகடு குக்கியுென் பண்டி வயிற்றின் தபராம்" என்ற நிகண்டினாலும் அறிக.

இதற்குச் சந்தக்குழிப்பு - 41 - ஆங் கவியிற் கூறியதத. (458)

49.-வீமன் சித்தனாய்த் தன்ரன அலங்கரித்துக்

லகாள்ளுதல்.

ேய்யமுழுதுரடரயயனிைேலும்ரேகலுடன்மரனரேகுவோர்,
உய்யும்ேரகபுகரலரயயுரையிரனலயாய்லயன்விரைலோடுரக
லகாைா,
லேய்யபகனுடல்லபய்தகுருதியின் லமய்ரயலயழிலணிலசய்தனன்,
லசய்யமலர்லகாடுலசய்யதுகில்லகாடு லசய்யகலரேயின்லமாய்
லகாவட.

(இ-ள்.) வய்யம் முழுது உழெ - பூமிமுழுவழதயும் (தனக்கு உரியதாக) உழெய, ஐயன் - தழலவனான
தருமனது, இளவல்உம் - தம்பியான வீமனும்,- மழன ழவகுதவார் உய்யும் வழக புகல் ஐழய
உழரயிழன - (தங்கட்குத் தங்க இெங்டகாடுத்து) வீட்டிலிருப்பவர் எல்தலாரும் பிழைத்திருக்கும்படி
உபாயங்கூறிய (தனது) தாயான குந்தியின் வார்த்ழதழய, ஒய்டயன் விழரடவாடு ழக டகாளா -
மிக்கவிழரதவாடு அங்கீகரித்து,- ழவகலுென்- டபாழுததாதெ [பலிடசல்லுங்காலம் கெவாமல்],-
டசய்ய மலர்டகாடு-டசந்நிறமுள்ள பூக்கழளக்டகாண்டும்,டசய்ய துகில் டகாடு- டசந்நிறமுள்ள
ஆழெழயக்டகாண்டும், டசய்ய கலழவயின் டமாய் டகாடு - டசந்நிறமுள்ள கலழவச்சாந்தின்
மிகுதிழயக்டகாண்டும்,- டமய்ழய - (தன்) உெம்ழப, டவய்ய பகன் உெல் டபய்த குருதியின் -
டகாடியபக டனன்னும் அவ்வரக்கனது உெம்பு டசாரியும் இரத்தத்தால் (பின்புபூசப்படுவது) தபால,
எழில் அணி டசய்தனன் - அைகிய அலங்காரஞ் டசய்துடகாண்ொன்; (எ-று.)

டசவ்வணி டசய்தல், பலிப்டபாருளுக்கு உரியடதன அறிக. தாயின் கட்ெழளழய நிழறதவற்றுதலிற்

டகாண்ெ விழரதவாடு, தபார்தநர்கிறடதன்ற களிப்பினாற் டகாண்ெ விழரழவயுங் காட்டுதற்கு,
'ஒய்டயன் விழரவு' எனப் பலடசால் டகாடுத்தார். வீமழன 'தருமன் தம்பி' என்றது, தனது சிரமம்
பாராமல் நல்தலாழரக் காக்கும் உதவிழயச் டசய்யுங் கருத்ழத யுழெயவ டனன்று காட்டு தற்கு.
ழகடகாளா என்பதில், ழக என்பது-தமிழுபசர்க்கம். இனிப் டபய்யுங்குருதிழய 'டபய்த குருதி'
என்றது - இயல்புபற்றிவந்த காலவழுவழமதி; டதளிவுபற்றிய டதனினுமாம். வய்யம் = ழவயம்.
கலழவ - (பலவழகவாசழனப்டபாருள்கதளாடுங்) கலந்த சந்தனம். பின்னிரண்ெடி -
தற்குறிப்வபற்ைம் . இக்கவி - டபரும்பாலும் ழதயச் சந்தத்தால் வந்தது. (459)

50.- வீமன் வசாற்றுேண்டியில் ஏறிச்லசல்லுதல்.

துற்ை பலகறி லசற்றி யமரலலசய் துப்லபா ரிமகிரி லயாப்லபனச்

சற்று மிடனை லமாய்த்த சகடிரு சக்ை வுருரைக ளுய்க்கவே
உற்ை நிரைநிரை பத்தி படேலி லயாத்த பகடுகள் கட்டினான்
லநற்றி மிரசலயாரு லகாற்ை ேடலரி நிற்ப லதனலோளிர்
லபாற்பி[னான்.

(இ-ள்.) துற்ற - மிகுதியாய்ப் டபாருந்திய, பல கறி - பலவழகக் கறிகழள, டசற்றி - இழெயிழெதய

இட்டு, அமழல டசய் - டபருந்திரளாகச்டசய்த, துப்பு - தசாறு, ஓர் இமம் கிரி ஒப்பு என -
(டவண்ணிறத்தாலும் டபருவடிவாலும்) இமயமழலக்குச் சம டமன்று டசால்லும்படி,சற்றுஉம்
இென் அற டமாய்த்த - சிறிதும் டவற்றிெமில்லாதபடி டநருங்கப்டபற்ற, சகடு-வண்டிழய, இருசக்ரம்
உருழளகள்-வட்ெவடிவமான இரண்டுசக்கரங்கள், உய்க்க - இயங்கும்படி, பத்தி பெ - ஒழுங்காக,
நிழர நிழர உற்ற - வரிழசவரிழசயாய்ப் டபாருந்திய, வலி ஒத்த பகடுகள் - வலிழமயில்
ஒன்றுக்டகான்று சமமான கொக்கழள, கட்டினான் - கட்டி,- டநற்றி மிழச- (அவ்வண்டியின்)
முற்பக்கத்திதல, ஒரு டகாற்றம் அெல் அரி நிற்பது என - டவற்றிழயத் தரும் ஓர் ஆண்சிங்கம் நிற்பது
தபால, ஒளிர் - விளங்கி நிற்கிற, டபாற்பினான் - டபாலிழவயுழெயவனானான்; (எ-று.)

ஹிமகிரி - வெடசால். சகடு - ஸகெம்: பத்தி = பங்க்தி: வெ டசால்லின் விகாரங்கள்.

இரட்ழெயிரட்ழெயாய்ப் பலபகடுகள் கட்டினாடனன்பார் 'நிழரநிழர பத்திபெக் கட்டினான்'
என்றார், 'சக்கிர வுருழள' என்ற பாெம் சந்தத்திற்கு முரணாம்.
தத்த தனதன தத்த தனதன தத்த தனதன தத்தனா என்றது இதற்குச் சந்தக்குழிப்பு.
(460)

தவறு.

51.- வீமன் ேனத்திற்லசன்று பகரன நாடுதல்.

மண்ட லங்லகாள்ேடி வுடன டற்பரிதி மண்ணில் ேந்தலதன மறுகினிற்,

கண்ட கண்டமுனி குலம டங்கவிரு கண்க ளிக்கேரு காட்சியான்,
லேண்ட ைங்கலமன வீசு வபயிைதம் விஞ்சு கானலநறி மீதுவபாய்,
அண்ட ைண்டமுக டுைே ைர்ந்தனன ைக்க னின்ைவுழி யறியவே.

(இ-ள்.) அெல்-வலிழமழயயுழெய, பரிதி - சூரியன், மண்ெலம் டகாள் வடிவுென் -

வட்ெவடிவத்ழதக்டகாண்ெ (தனது) உருவத்துெதன, மண்ணில் வந்தது என - பூமியில்
வந்தழமதபால, மறுகினில் கண்ெ கண்ெ முனிகுலம் அெங்க இரு கண் களிக்க வரு - வீதியிதல
பார்த்தபார்த்த அந்தணர்கள் கூட்ெ டமல்லாம் இரண்டு கண்களுங் களிப்பழெயும்படி வருகிற,
காட்சியான் - ததாற்றத்ழத யுழெயவனான வீமன்,-டவள் தரங்கம்என வீசு தபய்இரதம்விஞ்சு கானம்
டநறி மீது தபாய் - டவண்ழமயான அழலகள் வீசுவது தபால் ததான்றுகிற கானல்மிகுந்த
காட்டுவழியிதல டசன்று,- அரக்கன் நின்ற உழி அறிய - பகன்நின்ற இெத்ழத அறியும் டபாருட்டு,
அண்ெர் அண்ெம் முகடு உற வளர்ந்தனன் - ததவர்கள் வசிக்கிற அண்ெதகாளத்தின்தமலிெத்ழத
அளாவ நிமிர்ந்தான்;

திரிவிக்கிரமழனப்தபாலவளர்ந்தாடனன்றுடகாள்ளற்க: அரக்கனிருக்குமிெம் காண ஓங்கியழத

உயர்வுநவிற்சியாற் கூறியடதன்க. டசந்நிறமுள்ள மலர் துகில் கலழவகளால் தன்ழன
அலங்கரித்துக்டகாண்டு விளங்குகிற வீமனுழெய பருத்தவடிவத்துக்கு, சூரிய மண்ெலம் உவழம.
சூரியனுக்கு அெல் - டநடுந்தூரம் ஒளிழயச் டசலுத்தி இருழள அறக்டகடுக்கும் வலிழம.
கண்களாற்கண்டு மனங்களித்தழலதய கண்ணின்தம தலற்றி 'கண்களிக்க' என்றார்: இது,
ஒருடபாருளின் விழனழய மற்டறாரு டபாருளின்தமதலற்றிக் கூறும் உபசாரவைக்கு. தபயிரதம் -
தபய்த்ததர்.

இதுமுதல் இச்சருக்கம் முடியுமளவும் பதிழனந்து கவிகள் - டபரும்பாலும் ஒன்று மூன்று

ஐந்தாஞ்மாச்சீர்களும் ஏைாஞ்சீர் விளச்சீரும்மற்றயழவ விளங்காய்ச்சீர்களுமாகிய
எழுசீராசரியவிருத்தங்கள். (461)

52.-இதுமுதல் மூன்று கவிகள் - ஒருலதாடர்: வீமன் பகரனக்

காணுதலும், வசாற்ரை உண்ணுதலும்.
களித்தலேற்புதவுநீலமாநதி யடுத்தகுன்றிலலாருகழிமுர த்
லதளிந்தபற்கலைாடுநாரேலமன்றுநனிதின்றுலேம்பசி
லகாடீயினால்
முளிந்துமுற்றுமனம்வேேவேேலநடுமூச்லசறிந்துபுரகமுகனுடன்[ன்.
விளிந்தலதாத்துேழிகுழியநின்றுசு ல்விழிநிரைத்தயரும்லேகுளியா

மூன்று கவிகள் - ஒரு டதாெர்.

(இ-ள்.) களிந்தம் டவற்பு உதவு - களிந்தமழலயினாற் டபறப்பட்ெ, நீலம் மா நதி - நீலநிறமுழெய

டபரிய யமுனாநதிழய, அடுத்த - அடுத்துள்ள, குன்றில் - ஒருமழலயிதல, ஒரு கழி முழை -
ஒருடபரிய குழகயிதல, டகாள் டவம் பசி தீயினால் - (தான்) டகாண்ெ டகாடிய பசியாகிய
வயிற்றழிலினால், டதளிந்த பற்கடளாடு நாழவ நனி டமன்று தின்று - டவண்ழமயாய் விளங்குகிற
பற்கடளாடு நாக்ழக மிகுதியாக டமன்றுதின்றுடகாண்டு, மனம் முற்றுஉம் முளிந்து தவவ தவவ -
(இன்னும் இழரவாராழமயா லாகிய தகாபத்தால்) மனம் முழுவதும் காய்ந்து மிகவும் தவவ, டநடு
மூச்சுஎறிந்து-டபரு மூச்சு விட்டுக்டகாண்டு, புழக முகனுென் - புழக டவளிக்கிளம்பப்டபற்ற
முகத்ததாடு, விளிந்தது ஒத்து வழி குழியநின்று - மறிந்தாற்தபால (த் தான் டசல்லும்) வழியும்
குழிபடும்படிநின்று, சுைல் விழி நிழரத்து - சுைலுகிற கண்ணின் தநாக்கங்கழள எல்லாப்புறமுஞ்
டசலுத்தி, அயரும் டவகுளியான்-(தன்ழனயும்) மறந்த தகாபத்ழத யுழெயவனாய்,- (எ-று)
"உற்றுநின்றநிழல" (53) என்க. 'முழை' என்றதற்கும் 'உற்றுநின்ற' என்பதத முடிக்குஞ்டசால்.

அரக்கன் தன்ழமழய இனிது வருணித்தது, தன்ரமநவிற்சியணி. களித்த மழலயினின்று

உற்பத்தியாதலால், யமுழனக்கு, 'காளிந் தீ' என்றுடபயர்; அந்நதியின்நீர், நீலநிறமுழெயது. விளிதல் -
பூகம்பம் முதலிய காரணங்களால் தழர இயல்புடகடுதல். கழி - உரிச்டசால்.

53. லேற்ல ைலும்பினுயைாசனந்தனில் விகங்கநீ லிரடவமேைச்

சுற்றுநின்றுபலசம்புகங்கடுதி லசால்லேல்லன்மிகுதுன்முகன்
உற்றுநின்ை நிரலகண்டுகந்திேரனயுயிலைாழிந்
திடவுடற்றினால்
இற்ரையுண்டிலகடுலமன்றுபண்டியிலலடுத்தேல்சிநுகரிச்ரசயா[ன்.

(இ-ள்.) டவறு எலும்பின் உயர் ஆசனந்தனில் - தழசப்பற்றிலாத எலும்புகளினா லாகிய உயர்ந்த ஓர்
ஆசனத்தில், விகங்கம் நீைலிழெ - (கழுகு பருந்து முதலிய) பறழவகளின் நிைலிதல, தமவர -
(அப்பழறகள்) விரும்பவும், பல சம்புகங்கள் சுற்றுஉம் நின்று துதிடசால்ல - அதநக நரிகள் சுற்றிலும்
நின்று ததாத்திரங்கழளச்டசால்லவும், அல்லல் மிகு துன்முகன் - (காண்பவர்களுக்குத்) துன்பம்
மிகுதற்குக் காரணமான டகட்ெமுகத்ழதயுழெய பகடனன்ற அவ்வரக்கன், உற்றுநின்ற -
டபாருந்திநின்ற,- நிழல- நிழலழமழய, கண்டு - பார்த்து,உகந்து - மனம்மகிழ்ந்து,- இற்ழற இவழன
உயிர் ஒழிந்திெ உெற்றினால் உண்டி டகடும் என்று - இப்டபாழுதத இவழன உயிர் நீங்கும்படி
டகான்றால் பின்பு இவ்வுணவு அசுத்தமாய் வீணாய்விடு டமன்று எண்ணி, பண்டியில் எடுத்த வல்சி
நுகர் இச்ழசயான் - பண்டியில் ஏற்றிய உணழவ (அவழனக் டகால்லுமுன்னதமதான்) உண்ணும்
ஆழசழய யுழெயவனாய்,- (எ-று.)- "அருந்தினான்" என அடுத்த கவிதயாடு முடியும்.

டவற்டறலும்பு, இவன் நாள்ததாறும் டகான்றுதின்ற பிராணிகளினுழெயழவ. இவழனச்

சிலடகாடிய பறழவகள் விரும்பிவட்ெமிடுவதற்கும், பல நரிகள் சூழ்ந்து துதித்தற்குங் காரணம் -
இவன் தழச டபற்று உண்ணுங்கால் தமக்கும் ஏததனுஞ் சிறிது மிச்சில்கிழெக்கு டமன்ற அவா. நீைல்
- நீட்ெல். நரிகள் ஊழளயிடுவழததய துதிகூறுதலாகக் குறித்தார். வீமன் தபாரின்றித் தினவு
டகாள்ளுந்ததாழள யுழெயவனாதலால், டகாடிய அவ்வரக்கழனக் கண்ெவளவிதல
மகிழ்ச்சியுற்றான். 'சுற்றின்று' என்றும் பாெம். (463)

54. ேன்பினாலுைகபதியளித்தலநடு ோரியாைமுதமுண்டவகா,

முன்பினாகவுயர்சகடிருந்லததிர்முகந்துலகாண்டுேரைமுர யுவை,
அன்பினாலரடயுமன்னலமன்னநிரையன்னமுற்ைவுமருந்தினான்,
பின்பினாகவிதுகண்டுலேம்பசிலகாள்பகனுலமய்தியிரேவபசுோன்.

(இ-ள்.) வன்பினால் - (தனது) வலிழமழயக்கண்ெதனால், உரக பதி அளித்த - சர்ப்பராசனாகிய வாசுகி

(தனக்குக்) டகாடுத்த, டநடுவாரி ஆர் அமுதம் - டபரிய பாற்கெலினின்று (முன்பு) ததான்றிய
டபறுதற்கரிய அமிருதத்ழத, உண்ெ-, தகா அரசனான வீமன், உயர் சக - உயர்ந்த அவ்வண்டியிதல,
முன்பின் ஆக எதிர் இருந்து - முன்பின்னாகத் திரும்பியிருந்து,- வழர முழைஉதள அன்பினால்
அழெயும் அன்னம் என்ன - மழலக்குழகயினுள்தள அன்தபாடு புகும் அன்னப்பறழவதபால, நிழற
அன்னம் முற்றஉம் முகந்து டகாண்டு அருந்தினான் - (அவ்வண்டியிதல) நிழறந்த
அச்தசாறுமுழுவழதயும் அள்ளிடயடுத்து (த் தனது டபருவாயினுள்தளபுகும்படி) புசித்தான்; பின் -
பின்பு: டவம்பசிடகாள் பகன்உம் - டகாடியபசிழயக் டகாண்ெ பகடனன்பவனும், இதுகண்டு -
இவன் இவ்வாறு உண்ணு தழலப் பார்த்து, பின் ஆகஎய்தி - வீமன்பின்தன வந்து, இழவ -
இச்டசாற்கழள, தபசுவான்-; (எ-று.)- அவற்ழற தமதல காண்க.

டவண்ழமயான தசாற்றுத்திரழள டநடியடபரிய வாயினுள்தள விழரயச் டசல்லுதற்கு,

டவண்ணிறமான அன்னப்பறழவ டநடிய டபரிய மழலக்குழகயினுள்தள விருப்பத்ததாடு
டசல்லுதல் உவழம. வண்டியில் வீமன் முன்பின்னாக மாறியிருந்து உண்கின்றதனால், எதிர்வந்த
அரக்கன் வீமனுக்குப் பின்னாயின டனன்க. அன்னம் - பறழவழயக் குறிக்கும்தபாது ஹம்ஸம்என்ற
வெடசால்லின் திரிபும், தசாற்ழறக் குறிக்கும்தபாது அந்நம் - என்ற வெடசால்லின் திரிபுமாம்.
(464)
 55.- பகன்வீைோதங்கூறிக்லகாண்டு வீமரனக் ரககைாற்
புரடத்தல்.

புலிதனக்கிடுவிடக்ரகநின்ைலதாரு பூரஞதின்னுமதுவபாலநீ
பலியரனத்ரதயும்விழுங்கினாலிது பலிக்குவமாலேளிரமபாலைனா
ஒலிபடக்கிரியிலுருலமறிந்தலதன வோடிேந்துபிடலைாடியவே
ேலிபடப்பரைவிைற்ைடக்ரகலகாடு மாறிமாறிமுரைசீறினான்.

(இ-ள்.) 'புலிதனக்கு இடு விெக்ழக - புலிக்டகன்று இட்டு ழவத்த இழறச்சிழய, நின்றது ஒரு பூழஜ -
அருகில் நின்றடதாரு பூழன, தின்னுமது தபால - தின்பதுதபால, நீ-, பலி அழனத்ழதஉம்
விழுங்கினால்- (எனக்டகன்று டசலுத்திய) உணவுமுழுவழதயும் உண்ொல், இது பலிக்கும்ஓ - இது
சித்திக்குதமா? எளிழம பார் - (எனது) எளிழமழயப் பார்', எனா - என்றுடசால்லி, ஓடிவந்து-, (பகன்),
கிரியில் உரும் எறிந்ததுஎன - மழலதமல் இடி இடித்தாற் தபால, ஒலி பெ - தபதராழச யுண்ொக,
பிெர் ஒடிய - (வீமனுழெய) பிெரி ஒடியும்படி, பழண விறல் தெ ழக டகாடு - பருத்த வலியடபரிய
(தன்) ழககளால், வலி பெ - பலமாக, முழற மாறிமாறி - முழறதய மாறிமாறிப் புழெத்து, சீறினான் -
தகாபங்காட்டினான்; (எ-று.)

நீ என்னிெத்துக் கருதிய எளிழமழய எனது டதாழிலால் அங்ஙனமன்டறனக் காட்டுதவ டனன்பான்,

'எளிழமபார்' என்றான்; இது - குறிப்புடமாழி. ழகடகாடு முழற மாறி மாறி - ஒரு ழகமாற்றி
ஒருழகயால் விொதுஅடித்து என்க. (465)

56.-அப்புரடயல்கரைச் சிறிதும் இலட்சியஞ்லசய்யாமல்

வீமன்புசித்துக்லகாண்டிருத்தல்.

பக்கமும்பிடருலமாக்கமுட்டிகள் படப்படக்கேைபாைமாய்
விக்கநின்ைனேயிற்றிைண்டருகும் வீ வீ முன்விழுங்கலும்
புக்கபண்டமுடனுன்னுடற்ைரச புசிப்பலனங்ஙனிரேவபாேலதன்
ைக்கடுங்ரகயுமிரைத்துலேஞ்சினமு மாறிநின்ைனனைக்கவன.

(இ-ள்.) பிெர்உம் - பிெரியிலும், பக்கம் உம் - விலாப்புறத்திலும், முட்டிகள் - (பகனது)

முட்டியாகப்பிடித்த ழகக்குத்துகள், (அதனால்) கவளம் பாரம் ஆய் விக்க நின்றன வயிறு இரண்டு
அருகும் வீை வீை - (முன்பு) பருத்த கவளங்களாய் (உட்புகாது) விக்கும்படி நின்றழவகள் வயிற்றின்
இரண்டு பக்கங்களிலும் விை விை, முன்விழுங்கலும் - (வீமன் அவற்ழற) விழரவாக விழுங்கு
மளவிதல,- அரக்கன் - பகன்,- 'புக்க பண்ெமுென் உன் உெல் தழச புசிப்பன் - (உன்வயிற்றினுட்)
புக்க உணவுகளுெதன உனது உெம்பின் தழசழய யுண்தபன்: இழவ தபாவது எங்ஙன் - இழவ
எங்தக தபாவது?' என்று - என்று டசால்லி, அ கடு ழகஉம் இழளத்து - (குத்திய) அந்தக் கடினமான
(தன்) ழககளும் இழளக்கப்டபற்று, (அதனால்), டவம் சினம்உம் ஆறி நின்றனன் - டகாடியதகாபமும்
சிறிது குழறந்து நின்றான்; (எ-று.)

கவளம் - ழகயளவுடகாண்ெ உணவு; அல்லது, வாயளவு டகாண்ெ உணவு. முஷ்டிகள்படுதலாகிய

தீயடசயழலதய சிறிது தழெப்பட்ெ கவளங்கள் எளிதில் உட்புகுதலாகிய நன்ழமக்குக் காரணமாகக்
கூறியது- தகுதியின்ரமயணி : வெநூலார் 'விஷமாலங்காரம்' என்பார். 'புக்க பண்ெமுெ
னுன்னுெற்றழசபுசிப்ப டனங்ஙனிழவதபாவது' என்ற இதில், பலிபண்ெங்கழளயுண்ெ உன்ழன
யுண்பதால் பண்ெத்ழதயும் உன்ழனயும் தனித்தனிதய புசித்தலாகிய இரண்டுதவழலயில்லாமற்
தபாய்விடுகிற டதன்று பாராட்டினழம ததான்றும். தபாவது - டதாழிற்டபயர். (466)

57.-இதுவும், அடுத்த கவியும் - வீமன் வீைோதங்கூறிப்

வபார்லதாடங்கல்.

அச்சகட்டினிலலாலைட்டுரைச்சுேடு மற்ைபிற்சிறிதுமச்சமற்று
உச்சமுற்ைலேயிலர்க்கலனாத்திேலனாடுத்தரித்துரைலசய்தலதாட்டி
லமச்சுலமச்சுமுலகத்தைக்கர்களில் விக்ைமத்திைலின்மிக்கநீ [னான்
கச்சகச்சபலகத்ரதவிட்டுனது கட்டுைத்திலனாடுகட்டுோய்.

(இ-ள்.) அ சகட்டினில் - அந்தப் பண்டியிதல, ஓர் எள்துழண சுவடுஉம்அற்றபின் - ஓர் எள்ளின் அளவு
(அன்னத்தின்) அழெயாளமும் இல்லாது தீர்ந்தபின்பு, (வீமன்), சிறிதுஉம் அச்சம் அற்று - சிறிதும்
பயமில்லாமல், உச்சம்உற்ற டவயில் அர்க்கன் ஒத்து - (வானத்து) உச்சிழயயழெந்த உக்கிரமான
உஷ்ணகிரணங்கழளயுழெய சூரியன்தபால (உக்கிரங்டகாண்டு எழுந்துநின்று), உத்தரித்து
இவடனாடு உழரடசய்துஒட்டினான் - தருக்குக்டகாண்டு பகதனாடு இங்ஙன்கூறி
வீரவாதஞ்டசய்தான்:- டமச்சும் டமச்சும் உலகத்து அரக்கர்களில் - (எல்தலாராலும்)
மிகவுங்டகாண்ொடி வியக்கப்படுகிற உலகத்துஉள்ள அரக்கர்களுள், விக்ரமம் திறலில் மிக்க -
பராக்கிரமத்ததாடு கூடிய வலிழமயில் தமம்பட்ெ,நீ-, கச்சகச்ச பல கத்ழத விட்டு - மிகவும்
டவறுக்கத்தக்க பல தவற்டறாலிழய [பயனில் டசாற்கழளப் தபசுதழல] விட்டு, உனது கட்டு
உரத்திடனாடு கட்டுவாய் - (என்தனாடு) சமமாகப்டபாரும்டபாருட்டு உனது கச்சுக்கட்ழெ
வலிழமதயாடு கட்டிக்டகாண்டு சித்தப்படுவாய்; (எ-று.)

தபார்டசய்யச் சிறிதும்பின்னிொமல் மிகஊக்கங்டகாண்டென்பார், 'சிறிதும் அச்சமற்று' என்றார்.

உத்தரித்து - (வயிற்ழறத் தெவியுண்ெழதச் சரித்துக்டகாண்டு) என்று கூறலுமாம்: உத்தரித்து
உழரடசய்து - உத்தரமான வார்த்ழதழயச்டசால்லி என் பாரு முளர். கச்சகச்ச - அடுக்கு,
மிகுதிப்டபாருளது: கச்ச - ழகத்த என்பதன் தபாலி : இனி, 'கச்ச கச்ச' என்பழத, வெடமாழி
ஒருழமதயவலாகக் டகாண்டு, 'தபா தபா' என்று உழரப்பாரும் உளர். கத்து - கத்துதல்: பிதற்று:
முதனிழலத் டதாழிற்டபயர். கட்டு - இழெக்கட்டு.

இச்லசய்யுள் - 'தத்த தத்தனன தத்த தத்தனன தத்த தத்தனன தத்தனா' என்ற சந்தக்குழிப்புக்கு ஏற்ப
வந்தது. இதில் வல்தலாழசமிக்குவந்தது - ேல்லிரச ேண்ைம் . (467)

58. லசால்லிலயன்பயனைக்கனீமனிதன் யானுனக்குரிய

லதாழில்கைாம்,
மல்லினும்பரடவிதத்தினுஞ்லசருவில் ேல்லேல்லனபுரிந்து
வபார்,
லேல்லலநஞ்சமுைதாகில்ேந்துலபாரு விைலிடிம்பரனயும்
லேன்றுரனக்,
லகால்லேந்தனலனனப்புகன்றிருரக லகாட்டிமார்பின்
மிரசகுத்தினான்.

(இ-ள்.) டசால்லி என் பயன் - வீண்வார்த்ழத தபசிப் பயடனன்ன? நீ அரக்கன் - நீ (இயல்பில் வலிய)
இராக்கதன்: யான் மனிதன் - யான் (இயல்பில் எளிய) மனிதன்: (ஆயினும்), டசருவில் - யுத்தத்தில்,
உனக்கு உரிய டதாழில்கள் ஆம்-உனக்குஉரியடசயல்களாகிய, மல்லின்உம் -
மற்தபார்த்டதாழிலிலும், பழெவிதத்தின் உம்- பலவழக ஆயுதத் டதாழில்களிலும், வல்ல வல்லன -
(நீ) ததர்ந்தவற்ழறடயல்லாம், புரிந்து - டசய்து, தபார் டவல்ல - தபாரில் (என்ழன) டவல்லுதற்கு,
டநஞ்சம் உளது ஆகில் - (உனக்கு) மனத்துணிவு உள்ளதானால், வந்துடபாரு - எதிர்வந்து தபார்டசய்:
விறல் இடிம்பழனஉம் டவன்று - வல்லழமயுழெய இடிம்பழனயுஞ் சயித்து, உழன டகால்ல
வந்தனன் - உன்ழனக் டகால்லுதற்கு வந்ததன், என புகன்று - என்று வீரவாதங் கூறி, (அவ்வீமன்), இரு
ழக டகாட்டி - (தனது) இரண்டுழககழளயுந்தட்டி, மார்பின்மிழச குத்தினான் - (பகனுழெய)
மார்பிதல குத்தினான்; (எ-று.)

மனம்தபானபடி வாயில்வந்தவற்ழறச் டசால்லுதலிற் பயனில்ழல; டதாழிலில் திறங்காட்ெதவண்டு

டமன்பான் 'டசால்லி டயன்பயன்' என்றான். ழகடகாட்டுதல் - மற்தபார் டதாெங்கற்கு அறிகுறி,
வந்தனடனனப்புகுந்து என்றுபாெம். (468)

59.-இதுவும், அடுத்தகவியும் - இருேருஞ்லசய்யும் வபார்த்

திைத்ரதக்கூறும்.

பட்டேர்த்தனர்கள்லபாற்சிைத்தின்மலர்லபாற்புரடச்சைைபற்பனும்
லநட்டிருட்சைனும்லேற்புலேற்பிலனாடுநிச்சயித்துடலநிற்பவபால்
ேட்டம்ேட்டம்ேைலோட்டிலயாட்டியுறுமற்லைாழிற்லசருவின்மட்டியா
முட்டியுத்தநிரலகற்ைகற்ைேரக முற்ைமுற்ைலேதிர்முட்டினார்.

(இ-ள்.) பட்ெம் வர்த்தனர்கள் - பட்ெந்தரித்து அரசாளும் அரசர்களுழெய, டபான் சிரத்தின் -

டபான்முடிழயயணிந்த தழலகளின்மீது. மலர் - மலர்கிற, டபாற்பு உழெ சரணம் பற்பன்உம் -
அைகுள்ள பாததாமழரமலழரயுழெயவனான வீமனும், டநடு இருள் சரன்உம் - டநடிய
நிசிசரனாகிய பகனும்,- டவற்பு - டவற்பிடனாடு, உெல் நிச்சயித்து நிற்ப தபால் - மழல மழலதயாடு
தபார்டசய்ய நிச்சயித்து நிற்பதுதபால,- வட்ெம் வட்ெம் வர - மண்ெலகுதியால் மாறி மாறி வர,
ஒட்டி ஒட்டி - (ஒருவதராடொருவர்) கலந்து கலந்து, உறு - டசய்கிற, மல் டதாழில் டசருவில் -
மல்லுத்டதாழிலாகிய தபாரிதல, மட்டியா - டதாெங்கி, முட்டி யுத்தம் நிழல - ழகக்குத்துச்சண்ழெ
நிழலகளில், கற்ற கற்ற வழக முற்ற முற்ற - தாம் தாம் அறிந்த வழககள் எல்லாவற்றாலும், எதிர்
முட்டினார் - (ஒருவழரடயாருவர்) எதிதர குத்தினார்கள்; (எ-று.)

பட்ொபிதஷகம் டபற்று அரசாளும் பல சிறந்த அரசர்கழளப் தபாரில் டவன்று அவ்டவற்றிக்கு

அறிகுறியாக அவர்கள் தழலமீது தன்கால்கழள ழவப்பவ டனன்பது, அவ்வரசர்களால் தங்கள் தழல
தன்கால்களிற்படும்படி சாஷ்ொங்கமாக விழுந்து நமஸ்கரிக்கப்படுபவ டனன்பதும், முதலடியின்
கருத்து. வட்ெம் என்றமண்ெல கதியில், வலசாரி இெசாரியாகிய கதிவிதசெங்களும் அெங்கும்.
முட்டி யுத்தம் - குத்துச்சண்ழெ. இச்டசய்யுளிலும் 57 - இல்தபால வல்லிழசவண்ணமும்
சந்தப்டபாருத்தமுங் காண்க. (469)

60. கைங்கைத்லதாடுபிைங்கவுந்தமது கால்கள்கால்லைாடு

கட்டவும்
சிைஞ்சிைத்திலனாடுதாக்கவுங்லகாடியசிங்கவேைரனய
திைலினார்
உைங்களிட்டும்ேைர்வதாள்களிட்டுலமதிலைாத்திமற்
சமருடன்ைபி
மைங்களிட்டுமுயர்கற்களிட்டுலநடுோதிவனாடிகலி
வமாதினார்.[ன்

(இ-ள்.) டகாடிய சிங்கம் ஏறு அழனய திறலினார் - டகாடிய ஆண்சிங்கத்ழத டயாத்த

வலிழமழயயுழெய அவ்விருவரும்,- தமது கரம் கரத்டதாடு பிணங்கஉம் - தங்கள்
ழககள்ழககதளாடு பின்னவும், கால்கள் கால்கடளாடு கட்ெஉம் - கால்கள் கால்கதளாடு பிணங்கவும்,
சிரம் சிரத்திடனாடு தாக்கஉம் - தழல தழலதயாடுதமாதவும், உரங்கள் இட்டுஉம் - மார்புகழளச்
தசர்த்தும், வளர்ததாள்கள் இட்டுஉம் - வளர்ந்த புயங்கழளச் தசர்த்தும், எதிர் ஒத்தி - (ஒருவழர
டயாருவர்) எதிரிதலதாக்கி, மல் சமர் உென்ற பின் - மற்தபாழர உக்கிரமாகச் டசய்தபின்பு, மரங்கள்
இட்டுஉம் - மரங்கழளப் டபயர்த்து தமடலறிந்தும், உயர் கற்கள் இட்டுஉம் - டபரிய கற்கழள
டயடுத்து தமல்வீசியும், டநடு வாதிதனாடு - மிக்க வீரவாதத்துெதன, இகலி - மாறுபட்டு, தமாதினார்
- தபார் டசய்தார்கள்; (எ-று.)

உயர்கல்-விழனத்டதாழக,வாது-வாதம் என்ற வெடசால்லின்திரிபு. 'உென்றுபின்' என்றும் பாெம்.

(470)

61. வீமன் உரதக்கப்பகன் ஒடுங்கிச் வசார்ந்து திரகத்தல்.

உலாேருந்தனதுதாரதலயாத்தேலி யுரடயகாரை
க லுரதயி னால்,
விலாலோடிந்துதடமார்லபாடிந்துமிடல் லேரிலனாடிந்துபடுலேம்
பிைப்,
புலாலரைந்தவிருகவுலைாடிந்துலபாரு புயலமாடிந்துகரட
லயாத்தோய்,
நிலாலேழுங்லகாடியலேயிலைாடிந்துலசயலின்றிோணிரு
தனிற்கவே.

இதுவும் அடுத்த கவியும் - குளகம்.

(இ-ள்.) உலா வரும் - (எங்குந் தழெயின்றி) இயங்குந்தன்ழமயுள்ள, தனது தாழத - தனது

தந்ழதயாகிய வாயுழவ, ஒத்த-, வலிழம உழெய - வலிழமழயயுழெய, காழள - இளவீரனான
வீமனது, கைல் - கால்களின், உழதயினால் - உழதயால்,- வாள் நிருதன் - டகாடிய அவ்வரக்கன், விலா
ஒடிந்து - விலாப்புறம்முறிந்து, தெமார்பு ஒடிந்து - பரந்தமார்புமுறிந்து, மிெல் டவரின் ஒடிந்து -
வலிழமழயயுழெய முதுகு முறிந்து, படு டவம் பிணம் புலால் அழளந்த இரு கவுள் ஒடிந்து -
உயிரற்ற பயங்கரமான பிணங்களின் தழச டபாருந்திய இரண்டு கன்னங்களும் முறிந்து, டபாரு
புயம்ஒடிந்து - தபார்டசய்கிற ததாளும் ஒடிந்து, ஒத்த கழெவாய் நிலா எழும் டகாடிய எயிறு ஒடிந்து,-
(தம்மில் ஒன்தறாடொன்று) ஒத்த கழெவாய்களில் டவள்டளாளி விளங்குகிற தகாரதந்தங்கள்
முறிந்து, டசயல் இன்றி நிற்க - ஒருடசயலுமில்லாமல் நிற்க,- (எ-று.)- 'விழுத்தி' என வருங் கவிதயாடு
டதாெரும்.

'விலாஒடிந்து ... நிருதன் நிற்க' - சிழனவிழன முதல்விழன டகாண்டு முடிந்தது. உலாவரும் =

உலாவும்; வா - துழணவிழன: 'உலாவிவரும்' என்பது விகாரப்பட்ெடதனினுமாம். விலா -
வயிற்றின்பக்கம். 'டவரிந்', 'புலாலழளந்த விருழக டயாடிந்து ', 'கழெ டபாய்த்தவாய்' என்றும்
பாெம். (471)
 62.- பகரனக் லகான்று வீமன் ஊருக்கு மீளுதல்.

உண்டியற்ையரும்யாதுதானனடி யுண்டுலமய்த்தைர்லோழிந்தபின்
மண்டியிட்லடதிர்விழுத்திமார்பினிப மத்தகத்திரடமடங்கலின்
திண்டிைற்லபருமிடற்ரைேன்பிலனாடுதிருகிவீசிலயாருலசங்ரகயால்
பண்டியிற்கடிதினிட்டுமாருதி புகுந்தனன்பர யபதியிவல.

(இ-ள்.) உண்டி அற்று அயரும் யாது தானன் - உணவில்லாமற் தசாரும் அரக்கனாகிய பகன், அடி
உண்டு - (இவ்வாறு வீமனது) காலடி [உழத] பட்டு, டமய் தளர்வு ஒழிந்த பின் - உெம்பின் தசார்வு
நீங்கின பின்பு, மாருதி - வாயுகுமாரனான வீமன், இபம் மத்தகத்திழெ மெங்கலின் - யாழனயின்
தழலயில் சிங்கம் (பாய்தல்) தபால, எதிர் விழுத்தி மார்பின் மண்டி இட்டு - (அவழன) எதிர்த்துக்
கீதை தள்ளி அவன் மார்பின்தமல் மண்டியிட்டு உட்கார்ந்துடகாண்டு, ஒரு டசம் ழகயால்- (தனது)
சிவந்த ஒருழகயினால், திண் திறல் டபரு மிெற்ழற வன்பிடனாடு திருகி வீசி -
மிக்கவலிழமழயயுழெய (அவனது) டபரிய கழுத்ழத வலிழமதயாடு திருகிடயறிந்து, கடிதின்
பண்டியில் இட்டு - (அவனுழெய உெம்ழப) விழரவாகப் பண்டியிதல தபாகட்டு, பழைய பதியில்
புகுந்தனன் - பைழமயான அவ்தவத்திரகீயநகரத்துக்குத் திரும்பிவந்தான்; (எ-று.)

உணவில்லாததனாதலதய தசார்வுற்ற அவ்வரக்கன் அதன்தமல் உழதயும்பட்டுத் தளர்ந்து நிற்கிற

நிழலயில் அவழன தமலுந்தாக்கி வழதத்தல் நீதியன் டறன்று வீமன் சிறிதுடபாழுது தபாடராழிந்து
நின்று, அவன்தசார்வு தீர்ந்த பின்னதர மீண்டும் எதிர்த்தன டனன்க. மண்டியிடுதல் - இருகால்
முெக்கிநிற்கும் நிழல. தவத்திரகீயநகரத்திலுள்ளார் பார்த்துத் துன்பம்நீங்கி
மனம்மகிழ்தற்டபாருட்டு அவ்வரக்கனுெழலப் பண்டியிலிட்டுக் டகாணர்பவனானான். எதிர் =
எதிர்த்து: விழனப்பகுதிதய விழனடயச்சப்டபாருள்தந்தது; இனி, எதிரிதல என்றும்
டபாருள்டகாள்ளலாம். அடியுண்டு என்ற விெத்து 'உழதயுண்டு' என்றும் பாெமுண்டு. (472)

63.-வீமன்மங்கைஸ்நாநஞ்லசய்தலும்,
சூரியன்அஸ்தமித்தலும்.

ஏகசக்கைேனத்திருந்ததிைல் யாதுதானரனயிரமப்பினில்
சாகமுட்டியினடர்த்துமாமுனிேர் தம்பதிப்புைனடுத்தவதார்
வேகரிக்கடுேனத்திலிட்டுமல வைாரடமூழ்கவிைல்வீமனும்
வமாகரித்தவுைரைத்தடிந்துகடன் முைரிநாயகனுமூழ்கினான்.
(இ-ள்.) விறல் வீமன்உம் - வலிழமழயயுழெய வீமனும், ஏக சக்கரம் வனத்து இருந்த திறல்
யாதுதானழன - ஏகசக்கரடமன்னும் டபயழரயுழெய காட்டிலிருந்த வலிழமழயயுழெய
அரக்கனாகிய பகழன, இழமப்பினில் - ஒருமாத்திழரப் டபாழுதிதல [மிக விழரவிதல], சாக
இறக்கும்படி, முட்டியின் அெர்த்து - முஷ்டியுத்தஞ்டசய்து டகான்று, (பின்பு அவனுெழல), மா
முனிவர்தம் பதி புறன் அடுத்தது தவ கரி கடு ஓர் வனத்தில் இட்டு - சிறந்த அந்தணர்கள் வசிக்கிற
அந்த தவத்திரகீயநகரத்தின் டவளிப்புறத்ழதச் சார்ந்ததான (பிணங்கள்) டவந்த கரிகழளயுழெய
டகாடிய ஒரு காட்டிதல [மயானத்திதல] தபாகட்டு, மலர் ஓழெ மூழ்க - பூக்கழளயுழெய ஒரு
நீதராழெயிதல ஸ்நாநஞ்டசய்ய,- முளரி நாயகன்உம் - தாமழரக்குத் தழலவனான சூரியனும்,
அவுணழர தமாகரித்து தடிந்து - (மந்ததகடரன்ற) அசுரர்கழள வீராதவசங்டகாண்டு டகான்று, கெல்
மூழ்கினான் - (தமல்) கெலில் நீராடினான் [அஸ்தமித்தனடனன்றபடி]; (எ-று.)

வீமன் அரக்கழனக் டகான்றுஓழெயில்நீராடுமளவிதல, சூரியன் அஸ்தமித்தாடனன்றவாறு. வீமன்

பகழனப்டபாருது டகான்ற டபாழுது அசுத்தி நீங்கும்டபாருட்டு ஏற்றநீரில் மூழ்கியழமதபால,
சூரியன் அசுரர்கழளப்டபாருது டகான்றடபாழுது அசுத்தி நீங்கும் டபாருட்டு நீரில்முழ்குவானாயின
டனன உேரமயணி டதானித்தழல யுணர்க. முன்பு வீமனுக்கு உதயசூரியழனயும் [டச- 19],
உச்சசூரியரன யும் [டச-57] உவழமகூறியவர், இங்கு அஸ்தமனசூரியழன உவழம கூறினார்.
ஏகசக்கரவனம் - ஏகசக்கர நகரத்ழதச்சார்ந்தவனடமன்ன இெமுண்டு.

மந்ததகாருணம் என்னும் தீவில் வாழும் மந்ததகர் என்னும் அரக்கர்கள் உக்கிரமான தவத்ழதச்

டசய்து பிராமனிெத்து வரம் டபற்று அதனாற் டசருக்கி எப்டபாழுதுஞ் சூரியழன வழளந்து
எதிர்த்துத்தடுத்துப் தபார்டசய்கின்றனடரன்றும், அந்தணர்கள் சந்தியாகாலங்களில் மந்திரபூர்வமாகக்
ழகயில் எடுத்துவிடும் அருக்கிய தீர்த்தங்கள் வச்சிராயுதம்தபாலாகி அவர்கள்தமல்
விழுந்துஅவர்கழள அப்பால்தள்ளிச் சூரியனது சஞ்சாரத்துக்குத் தழெயில்லாதபடி
டசய்கின்றனடவன்றும், அப்படி அந்தணர்கள்டசலுத்தும் அருக்கியத்தின் ஆற்றலால்
சூரியமண்ெலத்தினிழெதய ஒரு டசந்தீ எழுந்து டசாலிக்க அத்தீயில் அவ்வரக்கர்கள் விளக்கில்
விட்டில்தபாலவிழுந்து ஒழிகின்றனடரன்றும் நூல்கள்கூறும். 'முளரிநாயகன் அவுணழர தமாகரித்துத்
தடிந்து' - அந்தணர்கள் அருக்கியப்பிரதானஞ்டசய்ய அதனால் தன்னிெம்எழுந்துவிளங்கும்
சுவாழலழயக்டகாண்டு சூரியன் அவ்வரக்கர்கழள அழித்து என்க.

64.-வீமன், மாளிரகக்குேந்து பந்து மித்திைவைாடு அைேைாவுதல்.

ோசமாமணிவிைக்லகடுப்பவிேன் ேந்துதாமுரையுமரனபுகுந்து,
ஈசவனாடுரமலயனத்தேம்புரியு மிருேர்தாள்களுமிரைஞ்சிவய,
வநசமானேருைன்ரனரயத்லதாழுதுதம்முரனத்லதாழுதுலநஞ்சுைத்,
வதசிவனாடிரைஞர்லதா மகிழ்ச்சிலயாடுதழுவினான்முரைரமதி
க வே.

(இ-ள்.) வாசம் - வாசழனயுள்ள [நறுடநய்டகாண்டு ஏற்றிய], மா மணி விளக்கு - சிறந்த அைகிய

விளக்குகழள, எடுப்ப - (நகரத்தார் எங்கும்) ஏற்ற, இவன் - வீமன், வந்து-, தாம் உழறயும் மழன
புகுந்து- தாங்கள் வசிக்கும் வீட்டிற்புக்கு,- முழறழம திகை - (அவரவர்க்கு உரிய) முழறழம விளங்க,-
ஈசதனாடு உழம என தவம் புரியும் இருவர் தாள்கள்உம் இழறஞ்சி- சிவபிரானும் பார்வதி ததவியும்
தபாலத் தவடவாழுக்கத்ழதநெத்துகிற அவ்வீட்டு அந்தணனும் அவன் மழனவியுமாகிய
இருவருழெய பாதங்கழளயும் நமஸ்கரித்து, தநசம் ஆன அருள் அன்ழனழய டதாழுது - அன்புமிக்க
கருழணழயயுழெய தன் தாயாகிய குந்திததவிழய வணங்கி,-தம்முழன டதாழுது-தழமயனாகிய
தருமழன வணங்கி, இழளஞர் ததசிதனாடு டநஞ்சுஉற டதாை - (தனது) தம்பியர் டபருழமதயாடு
மனப்பூர்வமாக (த் தன்ழன) நமஸ்கரிக்க, மகிழ்ச்சிடயாடு தழுவினான் - சந்ததாஷத்ததாடு
(அவர்கழளத்) தழுவினான்;(எ-று.)

இல்லறத்தில் நின்றபடிதய நல்டலாழுக்கத்ழத மிக்கசிறப்பாக நெத்துதற்கு ஈசனும் உவழமயும்

உவழமகூறப்பட்ெனர். ஈசன் - எல்லாஐசுவரியமுமுழெயவன். பார்வதி ஐந்துபிராயமான வளவிதல
பரமசிவழன மணம்புரிதற்குத் தவஞ்டசய்யவிரும்பியவளாய்த் தன் கருத்ழதப் டபற்தறார்க்குத்
டதரிவிக்ழகயில், 'உ! மா [அம்ம! தவண்ொ] ' என்று கூறினழமயால், அவளுக்கு உழமடயன்று
டபயராயிற்று. (474)

65.- நகைத்திலிருந்த பலரும் வீமரனப் பாைாட்டியரம.

அகம லர்ந்துமுனி யாசி லசாற்றிடவு மன்ரன யார்ேவுரை

கூைவும்,
முகம லர்ந்துரிய துரைே ைாண்ரமநிரல லமாழியவுஞ்
சமைலமாய்ம்பரனச்,
சகம லர்ந்ததிரு வுந்தி மால்லகாலிே லனன்று மற்றுை
சனங்களும்,
மிகம லர்ந்துபுன வலாரட யிற்குழுமி நனிவி யந்திரச
விைம்பினார்.

(இ-ள்.)- சமரம் டமாய்ம்பழன - தபார்வீரனானவீமழன,- முனி - (இருந்தவீட்டிற்குஉரிய) அந்தணன்,

அகம்மலர்ந்து - மனங் களித்து, ஆசி டசாற்றிெஉம் - வாழ்த்துக்கூறவும்,- அன்ழன - தாய் [குந்தி],
ஆர்வம் உழர - அன்ழபத்டதரிவிக்கும்தபச்சுக்கழள, கூறஉம் - டசால்லவும்,- உரிய துழணவர் -
உரிழமபூண்ெசகாயரான உென்பிறந்ததார், முகம்மலர்ந்து - முகமலர்ச்சிடகாண்டு, ஆண்ழம
நிழலடமாழியஉம் - பராக்கிரமச்டசயழலப்பாராட்டிக் கூறவும்,- மற்றுஉள சனங்கள்உம் - மற்றும்
அந்நகரத்திலிருந்த சனங்கடளல்லாம்,- 'இவன்-, சகம் மலர்ந்த திருஉந்தி மால்டகால்-
உலகத்ழதடவளிப்படுத்திய அைகியநாபிழயயுழெய திருமாதலா? ' என்று - என்றுசங்கித்து, மிக
மலர்ந்து - மிகவும் மனம் மகிழ்ந்து, புனல் ஓழெயின் குழுமி - நீர் ஓழெயில் திரளுதல்தபால
ஒன்றுகூடி, நனி வியந்து - மிகவும் டகாண்ொடி, இழச விளம்பினார்- (அந்தவீமதசனனுழெய)
புகழைக் கூறினார்கள்; (எ -று.)

துஷ்ெநிக்கிரகஞ்டசய்து சிஷ்ெழரப்பரிபாலிக்குஞ் டசயல்இவ்வீமனுக்கும் இருத்தலால்,

'மால்டகால் ' என்றனர். ஓழெயில்புனல் திரண்டு தாமழரமலர் மலர்ந்திருத்தல்தபால, இந்நகரில்
சனங்கள் திரண்டு மகிழ்ச்சியால் தம் கண்கள் மலர்ந்திருந்தன டரன்க. (475)

தவத்திரகீயச்சருக்கம் முற்றிற்று. ------

ஐந்தாேது
திலைௌபதி மாரலயிட்ட சருக்கம.

திடரௌபதியானவள் விவாகத்துக்குஉரிய பூமாழலழய அருச்சுனனுழெயததாள்களிலிட்ெ

டசய்திழயக் கூறுகின்ற சருக்க டமன்று டபாருள். அருச்சுனனுக்கு உரிழமபூண்ெ திடரௌபதிழயத்
தாயின் டசாற்படி பாண்ெவர் ஐவரும் மணஞ்டசய்துடகாண்ெ வரலாறு இச்சருக்கத்திற்
கூறப்படுகின்றது.

இச்சருக்கத்திற் கெவுள்வாழ்த்துச்டசய்யுள் * காணப்பெவில்ழல. மானசிக மாத்திரமாகக்

கெவுள்வணக்கம் நிகழ்ந்துவிட்ெ டதன்றாவது, கெவுள்வாழ்த்தாக நூலாசிரியராற் பாெப்பட்ெடதாரு
டசய்யுள் பிற்காலத்தில் ஏடெழுதுதவாரால் எழுதாது விெப்பட்டு எஞ்சிய டதன்றாவது டகாள்க.

1.- கவிக்கூற்று: சருக்கத்துக்குத் வதாற்றுோய் லசய்தல்.

இங்கிே ரிவ்ோ றிந்த விருக்ரகயி லிருக்கு நாளில்

அங்கண்மா ஞால லமங்கு மைக்குமா ளிரகயில் வீந்தார்
பங்கமில் குைத்தான் மிக்க பாண்டே லைன்று மாழ்கத்
துங்கவேற் றுருப தன்ைான் சூழ்ந்தது லசால்ல லுற்ைாம்.

(இ-ள்.) இவர் - இப்பாண்ெவர்கள், இ ஆறு - இந்தவிதமாய், இங்கு - இவ்விெத்தில்

[தவத்திரகீயத்தில்], இந்த இருக்ழகயில் - கீழ்க்கூறிய அந்தணன் மாளிழகயில,்ி் இருக்கும் நாளில் -
தங்கியிருகுங் காலத்தில்,- அம்கண் மா ஞாலம் எங்கும் - அைகிய இெமகன்ற டபரிய
பூமிமுழுவதிலுமுள்தளாடரல்தலாரும், பங்கம் இல் குணத்தால் மிக்க பாண்ெவர்
அரக்குமாளிழகயில் வீந்தார் என்றுமாழ்க - 'குற்றமற்ற நற்குணங்களாற்சிறந்த பாண்ெவர்கள் அரக்கு
மாளிழகயில் இறந்தார்கள்' என்றுகருதி மனம்வருந்த,- துங்கம் தவல் துருபதன் சூழ்ந்தது - சிறந்த
தவலாயுதத்ழதயுழெயதுருபத

*
"குண்டலமிலங்கச்சங்குமாழியுங்குலவுகாந்தி மண்டலந்துதிக்குந்திங்களிைவிவமல்ேடிேந்தூண்ட
விண்டலத்திலங்குபீதேவுைரனலேறுத்துவீழ்த்த
புண்டரிகங்கள்பூத்தபுயலிரனப்வபாற்றிலசய்ோம்"

என்கிற டசய்யுடளான்று, இச்சருக்கத்துக் கெவுள்வாழ்த்தாகச் சிலபிரதிகளிற் காணப்படுகிறது.

மகாராசன் ஆதலாசித்துச்டசய்த டசயழல, டசால்லல் உற்றாம் - இனிச்டசால்லத்டதாெங்கிதனாம்;
(எ-று.)- அதழன, அடுத்தகவி முதற் காண்க. தான் - அழச.

இதுமுதல் முப்பத்டதாரு கவிகள் - டபரும்பாலும் முதற்சீரும் நான்காஞ்சீரும் விளச்சீர்களும்,

மற்றழவ மாச்சீர்களுமாகிய அறுசீராசிரிய விருத்தங்கள். (476)

2.-துருபதனது உட்கருத்து.

*ேைத்தினாற்பிைந்தோறும் ோன்லமாழிபுகன்ைோறும்
சிைத்தினால்ேைங்கிக்வகட்பத் வதசிகனுரைத்தோறும்
உைத்தினார்லகடாதோறு முைர்ந்துதன்வபரதயின்னம்
சைத்தினாலுயர்ந்தவின்ரமத் தனஞ்சயற்குரியலைன்னா.

இதுவும், அடுத்த கவியும் - குளகம்.

(இ-ள்.) (துருபதமகாராசன்),- வரத்தினால் பிறந்தஆறுஉம் - (தான்) வரம்தவண்டியபடி (திடரௌபதி)

ததான்றிய தன்ழமழயயும், வான் டமாழி புகன்ற ஆறுஉம் - (அங்ஙனந்ததான்றிய (டபாழுது)
ஆகாயவாணி டசான்ன தன்ழமழயயும், சிரத்தினால் வணங்கி தகட்ப ததசிகன் உழரத்த ஆறுஉம் -
(தனது) தழலயால் வணங்கி வினாவ (அதற்குத் தன்) குரு டசான்னதன்ழமழயயும், உரத்தினார்
டகொத ஆறுஉம் - வலிழமழயயுழெய பாண்ெவர்கள் இறவாத தன்ழமழயயும், உணர்ந்து -
ஆதலாசித்து,- ' தன் தபழத - தனது மகளான அத்திடரௌபதி, இன்னம் - இன்னமும், சரத்தினால்
உயர்ந்த வின்ழம தனஞ்சயற்கு உரியள் - அம்பினாற் சிறந்த வில்லின் டதாழிலில் வல்ல
அருச்சுனனுக்தக உரியவளாவள், ' என்னா - என்று கருதி,- (எ-று.)- "காவலர்க்தகாழல தபாக்க" என
அடுத்த கவிதயாடு டதாெரும்.

இக்குளகச்டசய்யுள்களில் 'உணர்ந்து', 'என்னா', 'தபாக்க' என்ற விழனடயச்சங்களுக்கு, 'துருபதன்'

என்றுததான்றாஎழுவாய் வருவிக்க. 'அருச்சுனனுக்கு மணஞ்டசய்து டகாடுத்தாற்டபாருட்டு
ஒருபுத்திரிதவண்டும்' என்று யாசன்உபயாசன் என்னும் முனிவர்களிெம் துருபதன் வரம்தவண்ெ,
அப்படிதய அவர்கள் அநுக்கிரகித்துப் புத்திரகாமயாகஞ் டசய்வித்ததனால் திடரௌபதி ததான்றியழம,
பிரசித்தம். அக்காலத்தில் டதய்வத் தன்ழமயுள்ள அசரீரி வாக்கு 'இவள் பாண்ெவர்க்கு உரியளாய்ப்
பல அரசர் இறத்தற்கு மூலமாவாள்' என்று வானத்தில் உழரத்தழமயும்; பாண்ெவர் மூலமாவாள்'
என்று வானத்தில் உழரத்தழமயும்; பாண்ெவர் அரக்குமாளிழகயில் இறந்துதபாயினடரன்ற
உலகவதந்திழயக் தகட்ெவுெதன மிகவுங்கவழலடகாண்ெ துருபதன் தன்குழவச்

*
"மரைே ாமுனிேர்நின்ைமைபிரனவநாக்கிமன்னன்
இரைலயனுரமேர்மாண்டாவைந்திர க்கினிரமகூர்தன்
முரைரமயாலதன்னப்லபாய்யார்முந்துேரைேலைன்னக்
குரைவிலலதன்னவிண்ணின்ோணியுங்கூைக்வகட்டான்"

என்கிற டசய்யுடளான்று, இச்டசய்யுளுக்குமுன் சில ஏட்டுப்பிரதிகளிற் காணப்படுகிறது.

சரணமழெந்து 'இனி என் டசய்வது?' என்று வினாவ, அவன் தனது ஞானக்கண்ணால்
உண்ழமழயயுணர்ந்து 'அவர் இறந்திலர்' என்று கூறித் துருபதழனத் ததற்றியழமயும்;
பாண்ெவர்மிக்க பலசாலிகளாதலால் பழகவர்களால் எவ்வழகயாலும் எளிதில் அழிக்கப்படுவரல்ல
டரன்று துருபதன் துணிந்தழமயும் - இங்குக் குறிக்கப்பட்ெ விஷயங்கள். 'இன்னம்' என்றதனால்,
துருபதன் டசய்த முயற்சி ஒன்றினாலும் அவர்கள் கிழெத்தில டரன்பது டபறப்படும்.
இங்ஙனமிருக்கவும் துருபதன் ஆஸ்திக னாதலால், வரம், வான் டமாழி, குருடமாழி இவற்றில்
மிக்கநம்பிக்ழக டகாண்டு அதனால் இன்னும் இவள் அருச்சுனழனதய மணஞ்டசய்து டபயர் -
உலூகமுனிவடனன்ப. 'வான்டமாழிதகட்ெ வாறும்,' 'ததசிகருழரத்தவாறும்,' 'உரத்தினாற்
டகொதவாறும் என்று பிரதிதபதம். (477)

3.- துருபதன் சுயம்ேைநாள் குறித்தலும், அைசர் திைைலும்.

தான்ேரித்தேற்வகலயய்த வுரியலைன்ைனரயலயன்று
கான்ேரிச்சுரும்புண்மாரலக் காேலர்க்வகாரலவபாக்க
மான்ேரிக்கண்ணிக்வகற்ை ேதுரேநாண்மலர்ப்பூலோன்ரைத்
வதன்ேரித்லதன்னேந்து திைண்டதுகுமைர்வசரன.

(இ-ள்.) 'என் தனழய - எனதுமகள், தான்வரித்தவற்குஏ எய்தஉரியன் - (சுயம்வரத்தில்) அவள் தானாக

விரும்பிக்டகாள்ளும் புருஷனுக்தக டபறுதற்கு உரியள், ' என்று-, கான் வரி சுரும்பு உண் மாழல
காவலர்க்கு ஓழலதபாக்க- இழசப்பாட்ழெயும் உெம்பிற் புள்ளிகழளயு முழெய வண்டுகள்
(டமாய்த்துத்) ததனுண்ணுகிற பூமாழலழயத் தரித்த அரசர்களுக்கு (த் துருபதன்) திருமுகம் அனுப்ப,-
மான் வரி கண்ணிக்கு ஏற்ற வதுழவ நாள் - மானின் பார்ழவதபான்ற டசவ்வரிபரந்த
கண்கழளயுழெய அத்திடரௌபதிக்கு இழயந்த அந்தச் சுயம்வர தினத்தில்,- மலர் பூ ஒன்ழற ததன்
வரித்து என்ன - மலர்ந்த ஒருபூழவ வண்டுக்கூட்ெம் (தனித்தனி தம்தமக்டகன்று டகாண்டு)
விரும்பிவந்துடமாய்த்தாற்தபால, குமரர்தசழன - இராசகுமாரர்களுழெயகூட்ெம்,
(திடரௌபதிடயாருத்திழய விரும்பி), வந்துதிரண்ெது -; (எ-று.)

திடரௌபதிக்குச் சுயம்வரடமன்று உலகடமங்குந்டதரிவித்தால் அவழளப் டபறும்விருப்பத்தாற்

பலரும் வரும்தபாது பாண்ெவரும் வருவ டரன்று கருதிச் சுயம்வரம்நாட்டி அதற்குஉரிய
பத்திரிழகழயத் தூதர்மூலமாக எல்லாத்ததசத்தரசர்க்கும் அனுப்பினடனன்க. சுயம்ேைமாேது - (ஓர்
இராசகன்னிழக ஓரிெத்திதல வருவித்துச் தசர்க்கப்பட்ெ இராசகுமாரர்பலருள் தனக்குப்பிரியமான
ஒருவழனத்) தாதன கணவனாக ஏற்படுத்திக்டகாள்ளுதல். டபருந்திரடளன்பழத உணர்த்தற்கு
'தசழன' என்றார். (478)

4.-சுயம்ேைத்ரதச் லசவியுற்ைவுடன் பாண்டேர்

பிையாைப்படுதல்.

ஆங்கதுநிகழ்ந்தமாற்ை மந்தைலனாருேன்ேந்வதான்
ஈங்கிேர்க்குரைப்பரமந்த ரைேரும்யாயுங்வகட்டுப் பாங்குரடப்பதியில்ோழும்
பார்ப்பனமாக்கவைாடும்
தாங்கருங்லகாடியகானந் தம்மனத்வதரிற்வபானார்.

(இ-ள்.) ஆங்கு அது நிகழ்ந்த மாற்றம் - அவ்விெத்தில் [பாஞ்சாலநகரத்தில்] அந்தச்சுயம்வரம்

அழமந்த டசய்திழய, வந்ததான் அந்தணன் ஒருவன் ஈங்கு இவர்க்கு உழரப்ப - (அங்கு நின்று)
வந்தவனாகிய ஒருபிராமணன் இவ்விெத்தில் [தவத்திரகீயத்தில்] இருக்கிற இந்தப்பாண்ெவர்க்குச்
டசால்ல,- ழமந்தர் ஐவர்உம் யாய்உம் தகட்டு - குமாரர்களாகிய பாண்ெவர் ஐவரும் அவர்கள்
தாயான குந்தியும் (அச்டசால்ழலச்) டசவியுற்று,- பாங்கு உழெ பதியில் வாழும் பார்ப்பன
மாக்கதளாடுஉம் - அைகுள்ள அவ்வூரில் வாழ்கிற பிராமணர்களுெதன (புறப்பட்டு), தாங்கு அரு
டகாடிய கானம் - டபாறுத்தற்கு அரிய டகாடுழமழயயுழெய காட்டு வழியிதல, தம் மனம் ததரின்
தபானார் - தங்கள்மனமாகிய ததரிற் டசன்றார்கள்; (எ-று.)

ஒருவர் பலவிெத்தும் திரிதற்குத் ததர் துழணயாவதுதபால மனத்ழதப் பலவிெத்தும் டசல்லும்படி

ஆழச டசய்தலால், அவ்விருப்பத்துக்கு 'மதநாரதம்' என்று வெடமாழியிற்டபயர்: அச்
டசாற்டபாருழளத் தழுவி, தம்இச்ழசப்படி விழரவாகச்டசன்றார்க டளன்றடபாருளில்
'தம்மனத்ததரிற்தபானார்' என்றார்: திடரௌபதிழயத் தாம்டபறலாகுடமன்றகாதல்தூண்ெச்
டசன்றனடரன்று கருத்து. இக்கருத்ழத யுட்டகாண்டு, அந்தணவடிவத்ததாடு மழறந்துவசிக்கிற
இவர்கள், திடரௌபதிவிவாககாலத்தில் நெக்கும் தபாசனத்ழதயுண்டு அங்குக்டகாடுக்கிற
தட்சிழணழயப்டபற்று அங்குநிகழும் பலவழகவிதநாதங்கழளக் கண்டு மகிைலா டமன்ற
கருத்துென் புறப்பட்ெ அந்தணர்களுெதன பிரயாணமாயின டரன்க. தாங்கு -
முதனிழலத்டதாழிற்டபயர். 'ஐவரும்யாவுங்தகட்டு', 'தாங்களும்' என்று பிரதிதபதம்.
(479)

5.- அவ்ேனத்தில் பாண்டேலைதிரில் வியாசமுனிேன்

ேந்து வதான்ைல்.

சாைதந்திைத்தின்மிக்க தவபாதனன்சதுர்வேதங்கள்
பாைதந்தன்வனாரடந்தாம் படியினாற்பகர்ந்தமூர்த்தி
நாைதமுனிரயலயாப்பா னைாதிபர்நடந்துலசல்லும்
நீைதலநறியில்ோவிநிரைந்தநீலைன்னநின்ைான்.

(இ-ள்.) சாரம் தந்திரத்தில் மிக்க - சாரமான நூலறிவிற் சிறந்தவனும், ததபாதனன் - தவத்ழததய

டசல்வமாகவுழெயவனும், சதுர் தவதங்கள் - நான்கு தவதங்கள், பாரதந்தன்தனாடு ஐந்துஆம்
படியினால் - பாரதத்ததாடு தசர்ந்து ஐந்தாகும்படி, பகர்ந்த - (அவ்தவதங்கழளவகுத்துப் பாரதத்ழதச்)
டசால்லியருளிய, மூர்த்தி - டபரிதயானும், நாரதமுனிழய ஒப்பான் - நாரதமுனிவழன
டயாப்பவனுமாகிய வியாசமுனிவன்,- நர அதிபர் நெந்துடசல்லும் நீரதம் டநறியில் - அரசர்களாகிய
அப்பாண்ெவர்கள் நெந்துடசல்லும் நீரற்ற அக்காட்டுவழியில், வாவி நிழறந்த நீர் என்ன - குளத்தில்
நீழறந்தநீர்தபால, நின்றான்; (எ-று.) நீரற்றகாட்டுவழியிற் டசல்தவார்க்கு நீர்நிழறந்தடதாருகுளம்
எதிரில் ததான்றினால் மிக்கமகிழ்ச்சிழயத்தந்து அவர்களுழெய தாகத்ழதத் தணிவித்து
ஆற்றுவதுதபால, பாண்ெவர்க்கு மகிழ்ச்சிழயவிழளவித்து வருத்தத்ழத ஆற்றுபவனாய் வியாசன்
வந்து நின்றன டனன்க. தவதங்களிலுள்ளழவதபான்ற சாரமான பலவிஷயங்கள் டபாருந்துதலால்
அழனவரும் 'ஐந்தாம் தவதம்' என்று டகாண்ொடும்படி இவன் பாண்ெவ சரித்திரத்ழதப் பாரதம்
என்ற இதிகாசமாகச் டசய்தது பாண்ெவர்காலத்தின் பின் நெந்த டசயலாயினும், பிற்பட்ெவராகிய
கவி, அதழனயுஞ் தசர்த்து 'சதுர்தவதங்கள் பாரதந்தன்தனா ழெந்தாம்படியினாற் பகர்ந்த மூர்த்தி'
என்றார். சாரதந்திரம் - எல்லாச் சாஸ்திரங்களினுஞ் சிறந்ததான தவதாந்தம். பிரமனது மனத்தினின்று
ததான்றிய குமாரனாய்த் ததவவிருடியாகியநாரதன் தத்துவஞானத்திலும் தவடவாழுக்கத்திலும்
தலாதகாபகாரஞ் டசய்தலிலும் மிகச்சிறந்ததலால், வியாசனுக்கு அவழன உவழமகூறினார். நாரதர்
என்ற டபயர்- ஆத்தும ஞானத்ழத உபததசிப்பவடனன்றும், மனிதர்களுக்கு உள்ள
ஒற்றுழமழயக்டகடுப்பவ டனன்றுங் காரணப்டபாருள்படும். நரன்-ஆத்மா, அதற்குஉரிய ஞானம் -
நாரம்; த-டகாடுத்தல், நீரஸம்-நிர்+ரஸம், ரஸம் -நீர்: அது இல்லாதது, நீரஸம்: வெடமாழிப்புணர்ச்சி:
அது நீரதம் எனத் திரிந்தது, (480)

6-வியாசன் பாண்டேர்க்கு இனி நடக்குஞ்லசய்திரயக்

குறிப்பாகக்கூைல்.
ேைங்கலும்ோழ்த்திமுந்த ேந்துநீர்ோழ்வுலசய்தீர்
இைங்கிநுங்வகண்ரமலகாள்ோனிச்ரசயால்யாகவசனன்
அைங்கிரனயன்றுவேள்விய லிரடயளித்தானந்தச்
சுைங்கணிமுரலயாைாரைச்சூட்டுேலடாரடயன்மாவதா.

இதுவும், அடுத்த கவியும்-ஒருடதாெர்.

(இ-ள்.) வணங்கலும்-(அப்டபழுது பாண்ெவர்கள்) வணங்கினவுெதன,- (வியாசமுனிவன்), வாழ்த்தி-

ஆசீர்வாதஞ்டசய்து, (அவர்கழளதநாக்கி), 'நீர் முந்த வந்து வாழ்வு டசய்தீர் - நீங்கள்
முன்தனவருதலால் வாழ்வுடபற்றீர்கள்; யாகதசனன் - துருபதராசன், இணங்கி நும் தகண்ழம
டகாள்வான் இச்ழசயால் - (உங்கதளாடு) சம்பந்தஞ்டசய்து உங்களுறழவக் டகாள்ளக்கருதிய
விருப்பத்தால், அன்று- அக்காலத்தில், தவள்வி அைலிழெ- யாக அக்கினியிதல, அணங்கிழன-
சிறந்தமகழள (திடரௌபதிழய), அளித்தான் - டபற்றான்; அந்த சுணங்கு அணி முழலயாள் - ததமல்
பெர்ந்த தனங்கழளயுழெய அக்கன்னிழக, நாழள - நாழளக்தக, டதாழெயல் சூட்டுவள் -
மணமாழலழயச் சூட்டுவாள்; (எ-று.)-மாது, ஓ - ஈற்றழசகள்.

'முந்தவந்து நீர் வாழ்வு டசய்தீர்' என்பதற்கு - திடரௌபதி மணமாழல சூட்டும் தினம் நாழளக்தக
யாதலால் நீங்கள் முந்திவந்ததனால்வாழ்வுடபற்றவராவீர் என்பது கருத்து. வாழ்வுடசய்தீர் என் றது,
எதிர்காலம் இறந்தகாலமாகக் டசால்லப்பட்ெ காலவழுவழமதி, அணங்கு- தமாகினி டயன்னும்
டபண்டதய்வம்; இச்டசால்-இலக்கழணயாய், அைகிற்சிறந்த டபண்ழண யுணர்த்தும், சுணங்கு-
நிறதவறுபாடு: டபான்னுழரதபாலச் சிறிதும் டபரிதுமாகப் பெர்வது. (481)

7. இப்பகலிைவும்ரேகா வதகியாங்லகய்துமங்கண்
அப்பகன்மன்ைல் லபற்ைாற் வைாற்றுதலாண்ரமலயன்று
லசப்பிவயமுனிேன்வபாகச் சிறுேரும்லபரியகங்குல்
ரமப்புைப்பார்த்தன்லசங்ரக மணிவிைக்காைப்வபானார்.

(இ-ள்.) இ பகல் இரவுஉம் ழவகாது - இன்ழறப் பகலும் இராத்திரியும் எங்குந்தங்காமல், ஏகி -

விழரவாகநெந்து, ஆங்கு எய்தும் - அவ்விெத்துக்கு [சுயம்வரமண்ெபத்துக்கு)ப் தபாய்ச்தசருங்கள்;
அங்கண் - அவ்விெத்தில், அ பகல் -அத்தினத்தில், (நாழளக்கு), மன்றல் டபற்றால்-(திடரௌபதியின்)
மணமாழலழயப்டபற்றபின்பு, ததாற்றுதல் - (அங்கு உங்கள் உண்ழமவடிவத்துென்)
டவளிப்படுதல்,ஆண்ழம - ஆண்தன்ழமக்குஉரிய டசயலாம், என்று டசப்பி- என்றுடசால்லி,-
முனிவன் - அவ்வியாசமுனிவன், தபாக-டசல்ல,-சிறுவர்உம் - டயௌவனபருவமுழெயவராகிய
பாண்ெவர்களும், டபரிய கங்குல் - நீண்ெ அவ்விராப்டபாழுதில், ழமபுறம் பார்த்தன் டசம் ழக மணி
விளக்கு ஆரதபானார் - கருநிறமானஉெம்ழபயுழெய அருச்சுனனது சிவந்தழகயில்
அைகியவிளக்குப் டபாருந்தச்டசன்றார்கள்; (எ-று.)

அவ்விரவில் மிக்கழதரியசாலியான அருச்சுனன் டவளிச்சத்துக்காகக்ழகயில் தீக்தகால்பிடித்து

முன்தனவழிகாட்டிக்டகாண்டு டசல்ல, மற்ழறதயார் அவன்பின் டசன்றன டரன்பதாம், நீங்கள்
அந்தணதவெத்ததாெ டசன்று வில்வழளத்து இலக்ழகஎய்து
திடரௌபதியின்மணமாழலழயப்டபற்றால், அவ்விஷயத்திற்டபாறாழம டகாண்ெவராய்
அரசரழனவரும் எதிர்த்துப் டபாருவராதலின் அவர்கழளடவன்றபின்னதர டவளிப்படுதல்,
டநடுநாளாக மழறந்திருந்தஉங்களது ஆண்ழமஉங்கள் பழகவர்முதலிதயார்க்கு நன்கு
புலப்படுதற்கு ஏற்றவழி டயன்னுங் கருத்தால், 'அப்பகல்மன்றல் டபற்றால் ததாற்றுதலாண்ழம'
என்றான். திடரௌபதியின் மணத்திற்கருத்தூன்றிய அவர்கட்கு இழெதயதநர்ந்த அவ்விராப்
டபாழுதுநீட்டித்ததாகத்ததான்றிய டதன்பதுபெ, ' லபரியகங்குல்' என்றார். இங்தக, 'சிறுவர்' என்றது -
இளழமப் பருவமுழெதயாடரன்றடபாருதளாடு, அவ்வியாசமுனிவனது டபௌத்திர டரன்ற
கருத்ழதயுங் காட்டும். மன்றல்-விவாகம்; இலக்கழணயாய் அழதநிச்சயித்தற்குஉரிய
சுயம்வரமாழலழய உணர்த்திற்று. (482)

8.- சித்திைைதலனன்னும்கந்தருேரன அருச்சுனன்

லேல்லுதல்.

புத்திைன்வபைர்கங்ரகப் பூந்துரையரடந்தவபாதில்
குத்திைவிஞ்ரசவேந்தன் குறுகிலேங்லகாடும்வபார்லசய்யச்
சித்திைத்வதவைான்ைன்ரனத் வதேர்வகான்மதரலலசந்தீ
அத்திைத்திருந்ரதத்வதவைா னாக்கினனிரமப்பினம்மா. (இ-ள்.) கங்ழக பூ துழற-
கங்காநதியினது டபாலிவுள்ள நீர்த்துழறழய, புத்திரன் தபரர்-(அக்கங்ழகயினது) குமாரனாகிய
வீடுமனுழெய டபௌத்திரராகிய அப்பாண்ெவர்கள், அழெந்த தபாதில் -அழெந்தசமயத்தில்,-
குத்திரம் விஞ்ழச தவந்தன் - வஞ்சழனழயயுழெய மாயவித்ழதழயயுழெய தழலவனாகிய
(சித்ரரதடனன்னும்) கந்தருவன், குறுகி - டநருங்கிவந்து, டவம் டகாடு தபார் டசய்ய-
மிகக்டகாடியதபாழரச் டசய்ய,-(அப்தபாரில்), ததவர் தகான் மதழல - ததவர்கட்கு அரசனான
இந்திரனது குமாரனாகிய அருச்சுனன், இழமப்பின் - ஒருமாத்திழரப் டபாழுதிதல, சித்திரம்
தததரான் தன்ழன-அைகிய ததழரயுழெய அந்தச்சித்திரரதழன,டசம் தீ அத்திரத்து-சிவந்த டநருப்பு
மயமான ஆக்கி தநயாஸ்திரத்தினால், இருந்ழததததரான் ஆக்கினன்-கரிபட்ெ
ததழரயுழெயவனாகச்டசய்தான்[அவனதுததழரக்கரியாகுமாறு எரித்தான் என்றபடி]; (எ-று.) -
அம்மா - வியப்பிழெச்டசால்,
பாண்ெவர் கங்ழகழயச்சார்ந்து அதன் துழறயிலிறங்குமளவில், அங்குப் பலமகளிருெதன
ஜலக்கிரீழெ டசய்துடகாண்டிருந்த சித்திரரத டனன்னும் மறுடபயர்டகாண்ெ
அங்காரபர்ணடனன்னும் கந்தர்வன், இவர்கள்வருழக தன் நீர்விழளயாட்டுக்குத் தழெயாதழல
தநாக்கிக் தகாபங்டகாண்ெவனாய், இவர்கழள 'இங்கு வரலாகாது' என்று தடுத்து வீரவாதங்கூறி
மாயப்தபார் டதாெங்க, அப்தபாரில்முன்நின்ற அருச்சுனன் ஆக்கிதநயாஸ்திரத்தால்
அவன்மாழயகழள ஒழித்தததாடுஅவனதுததழரயும் கரியாக்கின டனன்பதாம். "ஸ்த்ழரணக்லுப்த
ஜலதகலிம் உத்த தம்-தத்ரசித்ரரத மாஹி தாஹவம் - ஆததாந தநயஸ் ஸசீபதத:- ஆஸு
தக்தரதம்அஸ்த்ரவஹ்நிநா" என்றது பாலபாரதம். இவழன மாயவித்ழத
வல்லவடனன்றும்கந்தர்வடனன்றும் வியாசபாரதங் கூறுவதற்கு ஏற்ப, விஞ்ழசதவந்தடனன்பதற்கு -
வித்தியாதர ராசடனன்று டகாள்ளாமல் மாயவித்ழதயில்வல்ல கந்தர்வ ராஜடனன்றுடபாருள்
கூறப்பட்ெது. இருந்ழத- கரி.(483)

9.- சித்திைைதன்லசாற்படி பாண்டேர் லதௌமியனுடன்

ேழிகடத்தல்.

வதாற்ைேன்றிரிந்துமீண்டு வதா னவ்விசயற்காக

ஆற்ைரும்புனலும்யாறு மேன்றுரையாகநீந்திச்
சாற்றுமுற்கசதீைத்துத் லதௌமியமுனிரயக்கண்டு
வபாற்றிமற்ைேன்ைவனாடும் புன்லனறிப்புைம்விட்டாவை.

(இ-ள்) ததாற்றவன்-(இவ்வாறு அருச்சுனனிெம்) ததால்வியழெந்த சித்திரரதன், மீண்டு திரிந்து-பின்பு

பழகழம நீங்கி, அ விசயற்கு ததாைன் ஆக - அந்த அருச்சுனனுக்கு நண்பனாக,-(அதன்பின்
பாண்ெவர்கள்), ஆற்று அரு புனல்உம் யாறுஉம்- கெத்தற்கு அரிய நீர்நிழலகழளயும் நதிகழளயும்,
அவன் துழண ஆக நீந்தி - அந்தச்சித்திரரதழனத் துழணவனாகக்டகாண்டு அவனுதவியாற்கெந்து,-
சாற்றும் உற்கசதீரத்து டதௌமியமுனிழய கண்டு தபாற்றி -(அந்தக்கந்தர்வனாற்) கூறப்பட்ெ
உற்கசதீர்த்தத்தின் கழரயிதல டதௌமியடனன்னும் முனிவழனக்கண்டுவணங்கி, மற்று- பின்பு,
அவன்ததனாடுஉம் புல் டநறி புறம் விட்ொர்-அந்தத்டதௌமியனுெதன டசன்றுசிறிதுமிச்சமாய்நின்ற
வழியிடனல்ழலழயக் கெந்தார்கள்; (எ -று.)

அருச்சுனன் சித்திரரதனது ததழரக் கரியாக்கியபின் அந்த அஸ்திரத்தினாதலதய அவனது

அம்புகழளயும் உெல்வலிழமழயயும் ஒடுங்கச்டசய்து அவழனத் தழலமயிர்பற்றியிழுத்துவந்து
தருமபுத்திரனது பாதத்திற்தபாகெ, தருமபுத்திரன் அவன்மழனயாளான கும்பீநசியின்
தவண்டுதகாளின்படி அருள்டகாண்டு அவழன விடுவிக்க, அவன் இவர்கள் பாண்ெவடரன்று
அறிந்து தன்பிழைழயப் டபாறுக்கும்படி தவண்டிச் சரணமழெந்து அபயமளிக்கப்டபற்றபின்
நண்புபூண்டு சிறந்த ஐந்நூறு குதிழரகழளக்டகாடுப்பதாக வாக்களித்துத் தானறிந்த மாயவித்ழதழய
அருச்சுனனுக்குக் கற்றுக்டகாடுத்து அதற்கு ஈொக அவனிெமிருந்து ஆக்கிதநயாஸ்திரத்ழத
உபததசம்டபற்று அதன்பின் அவர்கழளதநாக்கி 'உங்களுக்குப் புதராகிதடனாருவன் இருத்தல்
தவண்டும்' என்று சிலகழதகழள டயடுத்துக்காட்டிக் கூறி, 'அதற்கு ஏற்றவன் நீங்கள்
டசல்லும்வழியிலுள்ள உற்கசடமன்னுந் தீர்த்தத்தின் கழரயி லிருக்கிறவனும் ததவலமுனிவனது
தம்பியுமான டதௌமியமுனிவதன' என்றும் டசால்லி, இழெயிலுள்ள ஆற்று நீர்ப்டபருக்ழகக்
கெத்தற்குடவண்டியநாவாழயயும் உதவி, அப்பாற் டசல்லுதற்கு நல்வழிழயயும்
அழெயாளத்ததாடுடசால்லி அனுப்பியபின், அவ்வாதற, பாண்ெவர் இழெவழியில்
அம்முனிவழனக் கண்டு வணங்கித் துதித்து தவண்டிப்புதராகிதனாகக்டகாண்டு அப்பால் அவன்
வழிகாட்டிக்டகாண்டு முன்டசல்ல அவழனத்டதாெர்ந்து நெப்பாராகிஅவன் கூறும்
இனியவார்த்ழதகளால் வழிநழெ வருத்தந் டதரியாமதல அரியவழிழய எளிதிற்கெந்து
டசன்றனடரன்ற விவரத்ழதப் பிறநூல்களால்அறிக. 'திரிந்து 'என்றவிெத்து 'டதரிந்து'
என்றும்பெமுண்டு. (484)

10.- சூரிவயாதய ேருைரன.

புலர்ந்தனகங்குற்வபாதும் லபாழிதருபனியுஞ்வசை
மலர்ந்தனமனமுங்கண்ணும் ேயங்கினதிரசயும்பாரும்
அலர்ந்தனதடமுங்காவு மார்த்தனபுள்ளுமாவும்
கலந்தனகுருகும்வபடுங் கலித்தனமுைசுஞ்சங்கும்.

(இ-ள்.) கங்குல் தபாதுஉம்-இராப்டபாழுதும், டபாழிதருபனிஉம்-(அவ்விரவிற்) டசாரிகிற பனியும்,

தசர புலர்ந்தன-ஒழுங்கு நீங்கின;(அப்டபாழுது), மனம்உம் கண்உம்- (நிலவுலகத்தாரது) மனமும்,
கண்களும், மலர்ந்தன-மலர்ச்சிடபற்றன; திழசஉம்பார்உம்-எட்டுத்திக்குக்களும் பூமியும், வயங்கின -
விளக்கம்டபற்றன; தெம்உம்காஉம்-தொகங்களும் தசாழலகளும், அலர்ந்தன - மலர்ச்சி
டபற்றுவிளங்கின; புள்உம்மாஉம் - பறழவகளும் விலங்குகளும், ஆர்த்தன - ஆரவாரஞ்டசய்தன;
குருகுஉம்தபடுஉம்-சக்கரவாகப் பறழவகளும் அவற்றின் தபழெகளும், கலந்தன-
(ஒன்தறாடொன்று) கூடின; முரசும் சங்கும்-, கலித்தன- முைங்கின; (எ-று.) கங்குற்தபாதுக்குப்
புலர்தல்-விடிதல். பனிக்குப் புலர்தல்- அழிதல். மனத்துக்கு மலர்ச்சி-உணர்வுறுதல், கண்ணுக்கு
மலர்ச்சி - விழிப்பு. திழசகளுக்கும் பாருக்கும் வயங்குதல்-டவளிச்சம்டபறுதல். தொகம் அலர்தல்-
சூரியனுதித்தவளவிதல தாமழரமலரப்டபறுதலும், நீர்டதளிவும், தசாழலயலர்தல் -
ஒடுக்கடமாழிதல். சக்கரவாகப்பறழவ இரவில் ஆணும் டபண்ணும் பிரிந்திருந்து பகலிற் கூடும்
இயல்பின தாதலால், அத்தன்ழமழய 'கலந்தன குருகும் தபடும்' என்றார். உதயகாலத்தில்
மங்களகரமாக முரஜ சங்கங்கழள முைக்குதல், இயல்பு. இரண்டிரண்டுடபாருளின் விழனகளுக்கு
உெனிகழ்ச்சி கூறியது- உடனவிற்சியணி. இததனாடு தன்ரமநவிற்சியணி கலந்துவந்தது. இதுமுதல்
குலாலனது இருக்ழகழயச் தசர்தற்குமுன் வழரயிலுள்ள வருணழனகள் பாலபாரதத்தில் இல்ழல.
(485)

11.-உதயகாலத்துத் லதன்ைல் இனிரமயாக வீசுதல்.

குன்ைமுங்லகாடியகானுங் கூரிருட்கங்குனீங்கி
நன்றுநன்றுதேேந்தீர் நடந்துநீரிரைத்தீர்வபாலும்
என்றுலகாண்டுேரகவயாடு மின்மலர்க்கழுநீர்ோச
மன்ைலந்லதன்ைல்வீசி ேழிவிடாய்தணித்ததன்வை.

(இ-ள்.) மன்றல் அம் டதன்றல் - நறுமணத்ழதயுழெய இனிய டதன்றற்காற்றானது, -

(பாண்ெவர்கழளதநாக்கி), 'கூர் இருள் கங்குல்- மிக்கஇருழளயுழெய இரவிதல, குன்றம்உம்
டகாடிய கான்உம் நீங்கி-மழலகழளயும் டகாடுழமழயயுழெய காடுகழளயுங் கெந்து, உதவ வந்தீர்-
(எனதுநண்பனாகிய அக்கினியின் மகளான திடரௌபதிழய மணம்புரிந்து). உதவுதற்கு வந்தீர்கள்;
நன்று நன்று-(உங்கள்வரவு) மிகவும்நல்லது; நீர் நெந்து இழளத்தீர்தபாலும் - நீங்கள்
வழிநெந்துவருவதால் இழளப்பழெந்தீர்தபாலும்', என்று டகாண்டு - என்று டசால்லிக் டகாண்டு,
உவழகதயாடும் - மகிழ்ச்சியுெதன, இன் மலர் கழுநீர் வாசம் வீசி-இனிய டசங்கழுநீர்மலர்களின்
வாசழனழய தமல்வீசி, வழிவிொய் தணித்தது- (அவர்களுழெயவழிநழெவருத்தத்ழதத்
தணியச்டசய்தது;

காழலயில் இயல்பாக மந்தகதிதயாடு இனிது வீசுகிற டதன்றழல, பாண்ெவர் வழிவிொழயத்

தணித்தற்டகன்தற வீசுவதாக ஒருபயழனக்கற்பித்துக்கூறியது - பயன்தற்குறிப்வபற்ைேணி .
இங்ஙன்இனியடதன்றல்வீசியது. பாண்ெவர்க்குச் சுபசூசகம்.நன்று நன்று-அடுக்கு,
மகிழ்ச்சிபற்றியது. அன்று, ஏ - ஈற்றழசகள். (486)

12,-ஐந்துகவிகள்-பாண்டேர்க்குநிகழும் நன்னிமித்தங்
கூறும்.

லேறிபடுமுைரிலமாக்குள் விரிபதவனாக்கிச்சுற்றும்
லபாறிேரிேண்டினீட்டம் புைத்திருந்திைங்கேண்லடான்
றிைகைால்வீசியுள்புக் கின்மதுநுகர்தல்கண்டு
லநறியினன்னிமித்தமாக லநஞ்சுைநிரனத்துலசன்ைார்.

(இ-ள்.) டவறி படு - ததன்டபாருந்திய, முளரி டமாக்குள் - தாமழரயரும்பு, விரிபதன் - மலருஞ்

சமயத்ழத, தநாக்கி - எதிர் பார்த்துக்டகாண்டு, டபாறி வரி வண்டின் ஈட்ெம்-உெற்புள்ளிகழளயும்
இழசப்பாட்ழெயுமுழெய வண்டுகளின் கூட்ெங்கள், புறத்து சுற்றுஉம் இருந்து இரங்க-டவளியிதல
சுற்றிலும் இருந்து ஆரவாரிக்க,-வண்டு ஒன்று -ஒருவண்ொனது, இறகரால் வீசி உள்புக்கு-(தன்)
சிறகுகளால் (அத்தாமழரயரும்பின் இதழ்கழள) டநகிழ்த்தி அதனுள்தள புகுந்து, இன் மது நுகர்தல் -
இனிய ததழனயுண்ணுதழல, கண்டு-(பாண்ெவர்கள்) பார்த்து,-டநறியில் நல் நிமித்தம் ஆக டநஞ்சு
உற நிழனத்து டசன்றார்-(அதழனத் தமக்கு) வழியிதல தநர்ந்த நற்குறியாக மனத்திற்டபாருந்த
நிழனத்து வழிச்டசன்றார்கள்; (எ-று.)

திடரௌபதிழயக் கருதி வந்த பலர் வாளாசூழ்ந்துநிற்கத்தாம் தழெயறச் டசன்றுஅவழளப் டபறுதல்

கூடு டமன்பதற்கு, வண்டின்டசயழல ஓர் அறிகுறியாக எண்ணிச்டசன்றனடரன்க.
(487)

13. ேண்டுரைமருங்கினாங்வகார் மாங்கனிவீழ்தல்கண்வட

தண்டுரைமீன்கலைல்லாந் தத்தமக்கிரைலயன்லைய்த
விண்டுரைகிழியவோடி லேன்லைாருோரைதன்ோய்க்
லகாண்டுரைேலிரமவநாக்கிக் குறிப்பினாலுேரககூர்ந்தார்.

(இ - ள்.) ஆங்கு-அவ்வழியிதல வண் துழற மருங்கின்-டசழிப்பான ஒரு நீர்த்துழறயின் ஓரத்திதல, ஓர்

மாங்கினி வீழ்தல் -ஒரு மாம்பைம் விழுந்தழத, கண்டு-,தண் துழற மீன்கள் எல்லாம்-குளிர்ச்சியான
அந்நீர்த்துழறயிலுள்ள மீன்கள்யாவும்,தம் தமக்கு இழர என்று எய்த-(அதழனத்) தங்கள் தங்களுக்கு
இழரயாகக்கெவடதன்று எண்ணி(க் கவர்தற்கு) வர, ஒரு வாழள - ஒரு வாழளமீன், உழறவிண்டு
கிழிய ஓடி - நீர் கிழிந்துபிரியும்படி ஓடிவந்து, டவன்று- (அம்மீன்கழளடயல்லாம்) பயன்
டபறாடதாழியச்டசய்து, தன் வாய் டகாண்டு உழற- (அம்மாங்கனிழயத்) தன் வாயினாற்
கவர்ந்துடகாண்டிருந்த, வலிழம-வல்லழமழய, தநாக்கி-(பாண்ெவர்கள்) பார்த்து,-குறிப்பினால் -
அந்தக்குறிப்பினால், உவழக கூர்ந்தார்-; (எ-று,)

திடரௌபதிழயக்குறித்துத் தம் தமக்கு உரியளாகக்கெவடளன்ற விருப்பத்ததாடு பற்பல அரசர்வந்து

சூழ்ந்துநிற்கத் தாம் தழெயறச்டசன்று அவர்கழளப் பயன்டபறாடதாழிபவராக்கி அவழனக்
ழகக்டகாண்டு கவழலயற நுகர்ந்து வாைலா டமன்பதற்கு, மாங்கனிழய மீன்களுக்குஇல்லாமல்
வாழளமீன் கவர்ந்த இச்டசயழலச் சூசகமாகக்கண்டு மிகமகிழ்ந்தனர். (488)

14. மாக்குைலைகேல்லி ேதுரேயின குகாைத்

தாக்குைலடிலகாள்யாரனத் தைணிபலைேரும்ேந்தார்
வீக்குநன்மிளிர்லபாற்பூணீர் விரைவுடன்ேம்மிலனன்று
கூக்குைல்விளிப்பவபாலுங் வகாகிலக்குைலுங்வகட்டார்.
(இ-ள்.) 'மா-கருநிறமான, குரல் அளகம் - கூந்தழலயுழெய, வல்லி- பூங்டகாடிதபான்ற
திடரௌபதியினது, வதுழவயின் அைகு-கலியாணக்காட்சிழய, காண - காணுதற்கு, தாக்கு உரல் அடி
டகாள் யாழன தரணிபர் எவர்உம் வந்தார் - (பழகவழரத் தாக்கு கின்ற உரல்தபான்ற கால்கழளக்
டகாண்ெ யாழனச்தசழனழயயுழெய அரசர்கடளல்தலாரும்வந்தார்கள்; வீக்கும் நல் மிளிர் டபான்
பூணிர்தரித்த நல்ல விளங்குகிற டபான்னணிகழளயுழெயர்கதள! விழரவுென் வம்மின்-(நீங்கள்
அவழளமணஞ்டசய்தற்கு) விழரவாக வாருங்கள், 'என்று-, கூக்குரல் விளிப்ப தபாலும் -
உரத்துக்கூவுகிற குரலால் (தம்ழம) அழைப்பன தபான்ற, தகாகிலம் குரல்உம் - குயில்களின்
குரழலயும், தகட்ொர் - (பாண்ெவர்கள்) தகட்ொர்கள்;

இது, தற்குறிப்வபற்ைேணி. பாண்ெவர்தவிர மற்ழறய அரசர்களின் வருழகதிடரௌபதிழய

மணஞ்டசய்துடகாள்ளுதற்கன்றி அவளது மணக்தகாலத்ழதப் பார்த்தற்காகதவ முடிவதனால்,
'வதுழவயினைகு காணத் தரணிபடரவரும், வந்தார்' எனப்பட்ெது. 'வீக்குநன்மிளிர்டபாற்பூணீர்'
என்றது, முன்ழனயநிழலழமழயப்பற்றியது. மா-கருழம. குரலளகம்-ஒருடபாருட்பன்டமாழி;
இரண்டும், டபண்மயிடரன்னும் டபாருளன. மாக் குர லளகம் - வண்டுகள் ஒலிடசய்யும்
கூந்தடலனினுமாம். (489)

15. நீடுதலில்ரலயின்வை நிருபதிகன்னிமன்ைல்

கூடுதலிேர்க்குண்டாகுங் லகாற்ைேர்குரைலபாைாவத
ஓடுதலுண்ரமலயன்னாத் வதாரககவைாரகவயாடும்
ஆடுதவனாக்கிவநாக்கி யகமகிழ்ந்வதகினாவை.

(இ-ள்.) 'நிருபதி கன்னி மன்றல்-(பாஞ்சால) ராசனுழெய புத்திரியான திடரௌபதியின் விவாகம்,

நீடுதல் இல்ழல-நீட்டித்தவில்ழல; இன்றுஏ-இன்ழறக்தகயாம்; இவர்க்கு கூடுதல் உண்ொகும் -
இப்பாண்ெவர்கட்கு (அவ்விவாகம்) ழககூடும்;(அதனால்), டகாற்றவர்-மற்ழறயரசர்கள், குழற
டபறாது-(தமக்கு தநர்ந்த) அவமானத்ழதப் டபாறுக்காமதல, ஓடுதல் - ஓடிப்தபாதல், உண்ழம -
நிச்சயம், ' என்னா-என்றுகருதி, (அதனால்), ததாழககள்-மயில்கள், ஓழகதயாடும் ஆடுதல் -
மகிழ்ச்சிதயாடு கூத்தாடுதழல, தநாக்கி தநாக்கி, ' (பாண்ெவர்கள்) அகம் மகிழ்ந்து ஏகினார்-
மனமகிழ்ந்து டசன்றார்கள்; (எ - று.) நிருபதி=ந்ருபததி.

இதுவும்- தற்குறிப்வபற்ைேணிவய . மயில்கள் ஆடுதழல, இங்ஙனம் கருதியாடுவனவாக

இவர்கள்டகாண்ெனடரன்க. தநாக்கி தநாக்கி-அடுத்தடுத்துப் பலவிெத்தும் உற்றுப்பார்த்து என்றபடி.
(490)

16. பூலேலாஞ்சுரும்புலமாய்ப்பப் புனலலலாம்புள்ளுரேக

மாலேலாந்துரையின்வமே மைலனலாம்ேல்லிபுல்ல
ஏலேலாம்பயின்ைவிற்ரக வயற்றிைஞ்சிங்கம்வபால்ோர்
காலேலாமருங்குவதாறுங் கண்டுகண்களித்துநின்ைார்.

(இ-ள்.) கா எலாம்-(இழெவழியிலுள்ள) தசாழலகள்யாவும், மருங்கு ததாறுஉம் -தம்

இெங்களிடலல்லாம், பூ எலாம் சுரும்பு டமாய்ப்ப - மலர்களிடலல்லாம் வண்டுகள்டமாய்க்க, புனல்
எலாம் புள்ளு ழவக-நீரிடலல்லாம் பறழவகள் தங்க, மா எலாம்துழணயின் தமல்-
விலங்குகடளல்லாம் (தத்தமக்குரிய) துணியான டபண்பாலுெதனடபாருந்த, மரன் எலாம் வல்லி
புல்ல - மரங்களிடலல்லாம் டகாடிகள் தழுவ,-ஏஎலாம் பயின்ற வில் ழக ஏறு இளஞ்சிங்கம்
தபால்வார் - அம்புத்டதாழில்கழள டயல்லாம்பைகியவில்ழலதயந்துங்ழகழயயுழெய,
இளழமயான ஆண்சிங்கத்ழதப்தபான்ற பாண்ெவர்கள்,- கண்டு-(அவற்ழறப்) பார்த்து, -கண் களித்து
நின்றார்- (சுபசூசகமாகக் கருதியதால்) கண்கள் களிப்பழெயப்டபற்று நின்றார்கள்; (எ-று.)

வண்டு மலரில்டமாய்த்துத்ததழனயுண்ணுதழலயும், பறழவகள் நீரிற் குழெந்து

விழளயாடுதழலயும்,விலங்குகள் துழணதயாடு தமவுதழலயும், மரங்கழளக் டகாடிகள்
தழுவுதழலயும், தாம் திடரௌபதிழயப்டபற்றுக் கூடிக்கலந்து இன்பமனுபவித்தழல
முந்தித்டதரிவிக்கும் நன்னிமித்தமாகக்டகாண்ெனர், 'ஏடவலாம்' -டபயர்ச்டசால் ஏகாரத்தின்முன்
வகரவுெம்படுடமய் ததான்றிற்று. பாண்ெவர் ஐவராதற் தகற்ப நன்னிமித்தங்கூறும் பாெல்களும்
(டச.12-16) ஐந்தாக அழமத்தார்தபாலும். (491)

17.-பாண்டேர் பாஞ்சாலநகைத்தின் மதிரலக் காணுதல்.

ோைைமாரயசூழ்ந்த மாயேன்வைாற்ைம்வபாலப்
வபலைாளிபம்பியார்க்கும் வபசருஞ்சிைப்பிற்ைாகிப்
பூைைகும்பம்லபாற்வகா புைங்கைாற்லபாலிந்துவதான்றும்
ஆைேமிகுந்தபல்புள் ைகழிசூழ்புரிரசகண்டார்.

(இ - ள்.) வாரணம் மாழய சூழ்ந்த - (டபாருள்கழள) விளங்கடவாட்ொது) மழறக்குந்தன்ழமயுள்ள

மாழயயாற்சூைப்பட்ெ, மாயவன் ததாற்றம்தபால- திருமாலினதுடசாரூபம்தபால, தபா ஒளிபம்பி-
மிக்கஒளிசிறந்து, யார்க்குஉம் தபசு அரு சிறப்பிற்றுஆகி-எத்துழணவல்தலார்க்கும்
டசால்லுதற்கரியசிறப்ழபயுழெயதாய், பூரண கும்பம்டபான் தகாபுரங்களால் டபாலிந்து ததான்றும் -
பூர்ண கும்பங்களினாலும் அைகியதகாபுரங்களினாலும் விளக்கமுற்றுத் ததான்றுகிற, ஆரவம்
மிகுந்து பல் புள்அகழி சூழ் புரிழச-ஆரவாரம் மிக்க பல நீர்ப்பறழவகழளயுழெய
அகழியினாற்சூைப்பட்ெதான் (அந்நாகரத்தின்) மதிழல, கண்ொர்-(பாண்ெவர்கள்)பார்த்தார்கள்;

ஒளிமயமாய் மனடமாழிடமய்களுக்கு எட்ொததாய் எங்கும் வியாபகமாயிருப்பது,

பரப்பிரமடமன்கிற திருமாலினுழெய டசாரூபம், மூலப்பிரகிருதியும் சீவனும் காலமும்
பிரபஞ்சமும் சராசரங்களும், அந்தப்பகவானுழெய உருவங்களாம். தத்துவங்கழளடயல்லாம்
தனக்குள் அெக்கிக்டகாண்டிருக்கிற அந்தப்பரமாத்மாவினது பிரபஞ்சவடிவமான டசாரூபத்ழத,
மாழயடயன்றும் அவ்யக்தடமன்றும் பிரதானடமன்றும்
மறுடபயர்கழளயுழெயபிரகிருதிசூழ்ந்திருக்கின்றடதன்ப. இங்கு, சர்வவியாபகமான பகவானது
டசாரூபத்ழத- மிகவுயர்ந்த மதிலுக்கு உவழமயாகவும், வியக்தமான பிரபஞ்சடசாருபத்ழதச் சூைந்த
அவ்யக்தமான பிரகிருதி டசாரூபத்ழத- அம்மதிழல அடிப்புறத்திதலசூழ்ந்துள்ள
அகழிக்குஉவழமயாகவும் கூறினார். அன்றியும், எம்டபருமானது திவ்வியடசாரூபத்ழத அழனவரும்
எளிதில் அழெயடவாண்ணாதபடி சூக்ஷ்மரூபமான மாழய இழெநின்று தழெடசய்கின்றதுதபால,
மதிழல அழனவரும் எளிதிற் தசரடவாண்ணாதபடி தழெடசய்கின்றது அகழி டயன்றுங்
டகாள்ளலாம்; வாரணம் - தழெ அலங்காரஞ் டசய்யப்பட்ெகுெங்கழள நீர்நிழறத்து மங்களகரமாக
முன்ழவத்தல் மரபு.

18.-பாண்டேர் பாஞ்சாலநகைத்தினுட் புகுதல்.

மங்கலமு ேம்விம்ம மன்னுபல்லியங்கைார்ப்பச்

சங்கினமு ங்கலேல்லாத் தாரனயும்பைந்துசூ
எங்கணுலநருங்கிரேகு மிைாசமண்டலங்கவைாடும்
துங்கவேற்றுருபதன்ைன் லைால்ரலமாநகரிபுக்கார்

(இ-ள்.) மங்கலம் முைவம் விம்ம - மங்கள முரசங்கள் ஒலிக்க, மன்னு பல்இயங்கள் ஆர்ப்ப-(மற்றும்)
டபாருந்தியபலவழகவாத்தியங்கள் முைங்க, சங்கு இனம் முைங்க - சங்குக்கூட்ெங்கள் ஆரவாரிக்க,
எல்லாம் தாழனஉம் பரந்து சூை- நால்வழகச்தசழனயும்பரவிச் சூழ்ந்துநிற்க, எங்கண்உம் டநருங்கி
ழவகும்- அந்நகரத்தில் எல்லாவிெத்திலும் டநருங்கியிருக்கின்ற, இராச மண்ெலங்கதளாடுஉம்-
அரசர்கூட்ெங்களுெதன, (பாண்ெவர்களும்), துங்கம் தவல் துருபதன்தன் டதால்ழல மா நகரி புக்கார்-
சிறந்ததவழலயுழெய துருதனது பழைய டபரிய அந்நகரத்தினுட் டசன்றார்கள்; (எ-று.)

பல்இயம்-டகாட்டுவன ஊதுவனமுதலியன. விம்மஆர்ப்பமுைங்க என்று

ஒருடபாருளிற்பன்டமாழிகள்வந்தழம, லபாருட்பின்ேருநிரலயணி. (493)

19.-அந்நகைம் அப்லபாழுது இருந்த வதாற்ைம்.

லதாடங்கியுந்லதாடக்கந்லதாட்டுத் துகைைேைர்ந்துமீை
மடங்கியுஞ்லசல்லுகின்ை மன்னுயிருலகலமல்லாம்
முடங்கியசார்ங்கச்லசங்ரக முகுந்தன்ோய்புகுந்தகாலத்
தடங்கியவுதைம்வபான்ை தந்தமாநகரியம்மா.
(இ - ள்.) அந்த மா நகரி-டபரிய அந்தப்பாஞ்சாலநகரமானது, டதாெங்கிஉம் - ததான்றியும்,
டதாெக்கம் டதாட்டு துகள் அறவளர்ந்துஉம்-அத்ததான்றிய காலம்முதல்பழுதறவளர்ந்தும்,
மீளமெங்கிஉம் - பின்பு அழிந்தும், டசல்லுகின்ற- (இவ்வாறு)நழெடபற்றுவருகிற, மன் உயிர் - மிக்க
பிராணிகழளயுழெய, உலகம் எல்லாம் -உலகங்கள் யாவும், முெங்கிய சார்ங்கம் டசம் ழக முகுந்தன்
வாய் புகுந்த காலத்து -வழளந்து சார்ங்கடமன்னும்வில்ழலதயந்திய சிவந்த திருக்ழகழயயுழெய
திருமாலினதுவாயினுட் புகுந்த டபாழுது, அெங்கிய- (அழவயாவும்) அெங்கப்டபற்ற,உதரம்-
(அவ்டவம்டபருமானது) திருவயிற்ழற, தபான்றது - ஒத்தது; (எ-று.)

அம்மா - வியப்பிழெச்டசால். யாவும் அழியும் யுகாந்த காலத்திதல, பிரளயசமுத்திரத்திதல

மகாவிஷ்ணு அண்ெங்கழளடயல்லாம் தன்வயிற்றிற்டகாண்டு சிறுகுைந்ழதவடிவமாய்
ஆதிதசஷனது அமிசமானததா ராலிழலயின்மீது பள்ளிடகாண்டிருந்த பின்பு பிரளயம் நீங்கியவுென்
அவ்வுலகங்கழள டயல்லாம் டவளிப்படுத்தியருளுகின்றன டனன்பது, வரலாறு.
அப்டபாழுதுஉலகத்திலுள்ள சகலசராசரங்களும் அெங்குகின்ற திருமாலின் திருவயிற்ழற, உலகத்து
உயிர்கள் பல வந்து கூடி டநருங்கியுள்ள பாஞ்சாலநகருக்கு உவழம கூறினார். காலவசத்தால்
சிருஷ்டி ஸ்திதி சங்காரங்கள் பிரவாகம் தபால அவிச்சிந்நமாக நெந்து வருதலும், உயிர்கள்
மாறிமாறிப் பலபிறப்பும் பிறந்து இருந்து இறத்தலும், முன் இரண்டு அடிகளில் விளங்கும்.
முகுந்தன்- முத்தியுலகவின்பத்ழதயும் இவ்வுலகவின்பத்ழதயும் (தன் அடியார்க்குத்) தருபவ டனன்று
டபாருள்படும். (494)

20.- அந்நகைத்து வீதிகளில் நாட்டிய துேசங்களின்

ேருைரன.

குர ப்புைங்கடந்தலசங்கட் குறுநரகக்லகாவ்ரேச்லசவ்ோய்

இர ப்லபாலிமுரலயினாளுக் கிற்ரைநாள்ேதுரேலயன்று
மர ப்புைமாடவமறி ேருநரைமலர்க்ரககாட்டி
அர ப்பனவபான்ைவீதி யணிலகாடியாரடலயல்லாம்.

(இ - ள்.) வீதி அணி டகாடி ஆழெஎல்லாம் - அந்நகரத்து வீதிகளின் அலங்காரமாக நாட்ெப்பட்ெ

துவசங்களின் சீழலகடளல்லாம்,-குழை புறம் கெந்த - காதின்புறத்ழதக் கெந்து டசன்ற [மிகநீணெ,].
டசம் கண் - சிவந்தகண்கழளயும், குறுநழக - புன்சிரிப்ழபயும், டகாவ்ழவ டசம்வாய் - டகாவ்ழவப்
பைம்தபாலச் சிவந்த வாழயயும், இழை டபாலி முழலயினாளுக்கு -(தம்மிெத்து அணிந்த)
ஆபரணங்கள் விளங்குதற்குக் காரணமான தனங்கழளயுமுழெய திடரௌபதிக்கு, இற்ழற நாள்
வதுழவ என்று-இன்ழறத்தினம் சுயம்வரடமன்று டதரிவித்து, மழை புறம் மாெம் ஏறி -
தமகங்கழளத் தம்தமலுழெயனவான [மிகவுயர்ந்த] தமல்மாளிழககளின்மீது ஏறி, வருநழர மலர்
ழக காட்டி அழைப்பன தபான்ற- (அவ்விவாகத்தின்டபாருட்டு) வருகின்றபாண்ெவர்கழள
(விழரந்து வருமாறு) மலர்தபான்ற ழககழளக்காட்டியழைப்பன தபான்றன;

இங்கு ஆழெகழளக் ழககளாகவும், டகாடிகழள அக்ழககழளயுழெயராகவும் டகாள்க.

தற்குறிப்வபற்ைேணி. திடரௌபதியின் கண்கள் மிக நீண்டுள்ளன என்ற கருத்ழத விளக்க,
'குழைப்புறங் கெந்த டசங்கண்' என்றார். குழை-ஒருவழகக் காதணி; இலக்கழணயாய், காழத
யுணர்த்திற்று. (495)

21.- பாண்டேர் அவ்வூரில் ஒருகுயேன்வீட்டில்

இடங்லகாள்ளுதல்.

விண்டலம்புரதத்தரபம்லபாற் றுகிலிடுவிதானநீ ல்
மண்டகிற்புரகயின்மூழ்கி யாேைமறுகிற்லசல்ேம்
கண்டுகண்டரிவயைானின் கவினுரடலநடுந்வதால்வபார்த்துக்
லகாண்டனலசயலாைாங்வகார் குலாலனதிருக்ரகவசர்ந்தார்.

(இ - ள்.) அரி ஏறு - ஆண்சிங்கம், ஆனின் கவின் உழெ டநடு ததால் தபார்த்துக்டகாண்டு அன-
பசுவினுழெய அைகுள்ள டநடியததாழலப் தபார்த்துக்டகாண்ொற் தபான்ற, டசயலார்-
டசய்ழகழயயுழெயவர்களாகிய பாண்ெவர்கள்,- விண்தலம்புழதத்த- ஆகாயத்தினிெம்முழுழதயும்
மூடிய, ழபம் டபான் துகில் - பசும்தபான்சீழலயினால், இடு - இெப்பட்ெ,விதானம் தமற்கட்டியின்
நீைல்-நிைலிதல (கெந்துடசன்ற), மண்டு அகில் புழகயில் மூழ்கி- (அங்கு)
டநருங்கியஅகிற்புழகயிதல, முழுகி, ஆவணம் மறுகில் டசல்வம் கண்டு கண்டு - கழெவீதியிலுள்ள
டசல்வங்கழளப் பார்த் துக்டகாண்தெ, ஆங்கு ஓர் குலாலனது இருக்ழக தசர்ந்தார் - அந்நகரில்
(பார்க்கவடனன்னும்) ஒரு குயவனுழெய வீட்டிற் தசர்ந்தார்கள்; (எ-று.)

'அந்தணர் குயவர்மழனயில் தங்கலாம்' என்பது, நூற்டகாள்ழக. பராக்கிரமம்மிகுந்த பாண்ெவர்

அத்திறத்ழத டவளிக்காட்ொது நீறுபூத்தடநருப்புப்தபால உள்ளெக்கிச் சாந்தகுணமுழெய
அந்தணர்களின் வடிவத்ழததமற்டகாண்டுள்ளாராதலின், சிங்கம் பசுவின்ததாழலப் தபார்த்தாற்
தபான்றடசய்ழகயடரன்றார். (496)

22.-பாண்டேர் சுயம்ேைமண்டபஞ் வசர்தல்.

ஆங்கைற்ைேத்தான்மிக்க ேன்ரனரயயிருத்திரமந்தர்
தாங்கண்முற்றுரையாய்ேந்த தாபதன் தன்வனாலடய்தித்
தூங்கைங்குரீஇயின்மஞ்சத் தலந்லதாறுந்தூங்குகின்ை
வதங்கண்மாத்லதரியல்வேந்தர் வசர்ந்தவபைரேயிலானார்.

(இ-ள்.) ழமந்தர் - புதல்வர்களாகிய பாண்ெவர்கள், நல் தவத்தால் மிக்க அன்ழனழய - சிறந்த

தவத்தினால் தமம்பட்ெ தங்கள் தாயான குந்திததவிழய, ஆங்கண் இருத்தி-அவ்விெத்திதல
(அக்குயவன்வீட்டிதல) இருக்கச்டசய்து,- தாங்கள்-,துழண ஆய் முன் வந்த தாபதன்தன்தனாடு எய்தி -
(தங்களுக்குத்) துழணயாய் முன்தனவந்தடதௌமியமுனிவனுெதனகூடி,- தூங்கணங்குரீஇயின்
மஞ்சம் தலம்டதாறும் தூங்குகின்ற ததம் கள் மா டதரியல்தவந்தர் தசர்ந்த தபர் அழவயில் ஆனார் -
தூக்கணங்குருவி (ஒடுங்கியிருத்தல்) தபாலச் சிங்காசனங்களில் (தவட்ழகமிகுதியாற்)
தசார்வுற்றிருக்கிற இனியததழனயுழெய சிறந்தமாழலழயத் தரித்த அரசர்கள் கூடிய டபரிய
சுயம்வரசழபயிற் டசன்று தசர்ந்தார்கள்;

தாபதர் தம்தமாடெய்தி என்ற பாெத்துக்கு-முன்னதமடதாெங்கித் தமக்குத் துழணயாய்வந்த

தவத்திரகீயநகரத்து அநதணர்கதளாடு கூடி டயன்று உழரக்க. (497)

23.-பாண்டேர்க்காக இைங்குகிை திலைௌபதி, தாதியைால்

வதறுதல்.

ஆதியிற்குந்திரமந்த ரைேர்க்குமுரியைாலமன்று
ஓதியவிதியினாலனஞ்சுலப்புைாவுேரககூர்ோள்
வசாதிடம்லபாய்யாலதன்றுந் வதான்றுேருரிவயாலைன்றுந்
தாதியர்வதற்ைத்வதற்ைத் தன்மனத்தைர்வுதீர்ோள்.

நான்குகவிகள்-ஒருடதாெர்.

(இ - ள்.) ஆதியில் - முன்பு, குந்திழமந்தர் ஐவர்க்குஉம்உரியள் ஆம் என்று ஓதிய - குந்தியின்

குமாரர்களான பாண்ெவழரவர்க்கும் (இவள்) உரியவளாவடளன்று (தன்ழனக்குறித்துச் தசாதிெர்)
கூறிய, விதியினால் - அச்சாஸ்திரப்பயழனத் தான் தகட்ெதனால், டநஞ்சுஉலப்புறா உவழக கூர்வாள்-
(அதுமுதல்) மனத்தில் நீக்கமில்லாதமகிழ்ச்சி மிகுபவளும்,-தசாதிெம் டபாய்யாது என்றுஉம்-
(பாண்ெவர் அரக்குமாளிழகயில் இறந்தில டரன்று ஆய்ந்து கூறிய) தசாதிெசாஸ்திரக்டகாள்ழக
பிழைபொ டதன்றும், உரிதயார் ததான்றுவர் என்றுஉம் - (உனக்கு) உரிய டகாழுநராகிய அவர் வந்து
ததான்றுவ டரன்றும், தாதியர் ததற்ற ததற்ற- (தனது) ததாழியர் அடிக்கடி ததறுதல்கூறுதலால், தன்
மனம் தளர்வு தீர்வாள்- (பாண்ெவர் அரக்குமாளிழகயில் இறந்தனடரன்று தகள்வியுற்றதனால்)
தன்மனத்திற்டகாண்ெ தளர்ச்சி நீங்குபவளும்,-(எ-று.)-கூர்வாள், தீர்வாள் என்ற இரண்டும், 26-ஆம்
கவியில்வரும் 'நுதலாள்' என்பதற்கு அழெடமாழி: அடுத்த இரண்டுகவிகளிலும் இவ்வாதற.
இந்தக் குளகச்டசய்யுள் திடரௌபதியின் தன்ழமழயத் டதரிவிக்கும், ஆதிமுதல்திடரௌபதி
பாண்ெவரிெம் காதல்டகாண்டிருந்தழமயும், அவர்க்கு அபாயம்தநர்ந்தடதன்று தகள்வியுற்ற
பின்பும் அந்தஅன்பு குழறயாதிருந்தழமயும், இதில்நன்கு விளங்கும். தசாதிெம் - சூரியன்முதலிய
கிரகங்கள் அசுவினி முதலிய நட்சத்திரங்கள் என்பவற்றின் சஞ்சாரத்ழதக்டகாண்டு பயன்வகுத்துக்
கூறும் நூல்; ஜ்தயாதிஸ் - ஒளி. (498)

24. திலைௌபதி அருச்சுனன்மீது காதல்லகாண்டிருத்தல்.

சூட்டியலதாரடயன்மாரலத் வதாழியர்ரேகவைாறும்
தீட்டியபடங்களுந்தஞ் சிந்ரதயும்லபாலிவுலகாள்ைக்
வகாட்டியசிரலயிவனாடுங் லகாடிமணித்வதரிவனாடும்
காட்டியவகாலமன்றிப் பிறிலதான்றுங்காண்கிலாதாள்.

(இ-ள்.) சூட்டிய-(கூந்தலிற்) சூட்ெப்பட்ெ, டதாழெயல்மாழல-டதாடுத்த பூச்சரங்கழளயுழெய,

ததாழியர் - ததாழிகள், ழவகல் ததாறுஉம்-நாள்ததாறும், தீட்டிய-எழுதிய, பெங்கள்உம்-
சித்திரப்பெங்களும், தம் சிந்ழதஉம்- (அவற்ழறடயழுதிக்காட்டுகிற) அவர்களுழெய
உள்ளக்கருத்துக்களும், டபாலிவு டகாள்ள - மிகுதியழெய,--(அந்தப்பெங்கள்பலவற்றுள்ளும்),
தகாட்டியசிழலயிதனாடு உம் டகாடி மணி ததரிதனாடுஉம் காட்டிய தகாலம் அன்றி-
வழளத்தவில்தலாடும் டகாடிகட்டிய அைகிய ததடராடும் காண்பித்த (அருச்சுனனுழெய)
வடிவடமான்ழறதயயன்றி, பிறிதுஒன்று உம் காண்கிலாதாள்-தவறு எந்த
வடிவத்ழதயும்ஆழசதயாடுபாராதவளும்,-

திடரௌபதிக்கு விவாகத்திற்குஉரிய பருவம் வந்தவளவிதல அவளுழெய ததாழிகள் அதநக

அரசர்களின் உருவத்ழதப் பெத்திற் சித்திரித்து அவளுக்குக் காட்டினராக, அவற்றுள்
அருச்சுனடனாருவனது உருவத்திதலதய திடரௌபதி அன்புதநாக்ழகச் டசலுத்தினாடளன்பதாம்.
அங்ஙன் மிகப்பல உருவங்கழளடயழுதிக் காட்டுவாரது கருத்தும் அதற்கு ஏற்ப மிகப்பலவா
மாதலால், 'பெங்களுந் தஞ்சிந்ழதயும் டபாலிவுடகாள்ள' என்றார். 'மாழல ததாழியர்' எனவும்
பாெம் (499)

25.- 'அருச்சுனரனயன்றிப் பிைரைமைஞ்லசய்வயன்'

என்று திலைௌபதி துணிவுலகாண்டிருத்தல்.

ஆண்லடரிப்பிைந்தவபாவத யன்பினாலலந்ரதவநர்ந்த
பூண்லடரிமார்பனின்றிப் லபான்னரேலபாலியத்வதான்றி
ஈண்லடரிமுன்னர்மன்ன ரிழிவுைவேட்டிலாவனல்
மீண்லடரிபுகுேலனன்னு லமண்ைவமவிரையுநீைாள். (இ-ள்.) 'ஆண்டு - அக்காலத்தில், எரி
பிறந்த தபாதுஏ- (நான்) யாகாக்கினியில்ததான்றியடபாழுதத, அன்பினால் எந்ழத தநர்ந்த -
அன்தபாடு எனது தந்ழத(எனக்குக் டகாழுநனாக) நிச்சயித்த, பூண் டதரி மார்பன் - ஆபரணம்
விளங்குதற்குக்காரணமான மார்பின்டபாலிழவயுழெய அருச்சுனன், இன்று - இன்ழறத்தினத்தில், இ
டபான் அழவ டபாலிய ததான்றி - இந்த அைகிய சுயம்வரசழபடபாழிவழெயும்படி (இதில்) வந்து
ததான்றி, மன்னர் இழிவு உற-மற்ழறயரசர்கள்அவமானமழெய, ஈண்டுஎரிமுன்னர் தவட்டிலான் ஏல்-
டசாலிக்கிற அக்கினியின்முன்னிழலயிதல (என்ழன) விவாகஞ்டசய்யாடதாழிவனானால், மீண்டு
எரி புகுவன்-திரும்ப நான் அக்கினியிதல பிரதவசித்துவிடுதவன், ' என்னும்-
என்றுதுணிகிற,எண்ணதம-நிழனப்தப, விழளயும்-முதிர்கிற, நீராள் தன்ழமழயயுழெயவளும்,-(எ-
று.)- "(ஆகிய) பிழற நுதலாென்ழன" (26) என்க.

எரியினின்று பிறந்தவ ளாதலால், 'மீண்டு எரிபுகுவன்' என்றாள். அக்கினிசாக்ஷியாக

விவாகஞ்டசய்தல், மரபு. (500)

26. - வதாழியர் திலைௌபதிக்கு அலங்காைஞ்லசய்தல்.

வகாண்பிரைநுதலாடன்ரனக் வகாரதயர்பலருங்கூடிச்
வசண்புனல்பலலகாண்டாட்டிச் லசழுந்துகிலைாழுதுவசர்த்திப்
பூண்பனவிரசயப்பூட்டிப் புரககமழ்தாமஞ்சூட்டிக்
காண்பேைாண்ரமவதயக் காமவேள்கலகஞ்லசய்தார்.

(இ-ள்.) தகாண் பிழற நுதலாள் தன்ழன- வழளவாகியபிழறச் சந்திரன்

தபான்றடநற்றிழயயுழெயளான திடரௌபதிழய, தகாழதயர் பலர்உம்கூடி-
ததாழிப்டபண்கள்பலருஞ் தசர்ந்து, தசண்புனல் பல டகாண்டு ஆட்டி-சிறந்த பல
நதிகளினின்று(டகாணர்ந்த) புண்ணியதீர்த்தங்கழளக்டகாண்டு ஸ்நாநஞ்டசய்வித்து,
டசழுதுகில்டதாழுது தசர்த்தி-சிறந்த புதிய பட்ொழெழய வணக்கத்ததாடு (அவட்கு)
உடுத்தி,பூண்பன இழசய பூட்டி - பூணுதற்கு உரிய ஆபரணங்கழள (அவட்கு)த் தகுதியாகஅணிவித்து,
புழக கமழ் தாமம் சூட்டி - (அகிற்) புழக மணம்வீசுகிற மலர்மாழலழய(அவட்கு முடியிற்) சூட்டி,-
காண்பவர் ஆண்ழம ததய காமதவள்கலகம் டசய்தார்-(அவழளக்) காணும் ஆெவர்கள் ஆண்தன்ழம
குழறயும்படி மன்மதனது தபாழரவிழளத்தார்கள்; (எ-று.)

அவளது இயற்ழகயைதகாடு டசயற்ழகயைகின் டபாலிழவயும் காணும் ஆெவர்கள் அவளிெத்தத

காதல்மிக்கு அதனால் அறிவு முதலிய ஆண்ழமக்குணங்கள் குன்றும்படி அலங்கரித்தன டரன்பதாம்.
ஆண்ழம - அறிவு நிழற ஓர்ப்பு கழெப்பிடி டயன்பன; இழவ, ஆடூஉக்குணம் எனப்படும். (501)
 27.- திலைௌபதிரயச் லசவிலித்தாயர் சுயம்ேை
மண்டபத்துக்கு அர த்து ேருதல்.

ேந்தனர்குமைர்யாரும் ேருலகனமகிழ்ந்துவபாற்றிச்
சந்தணிமுரலயினாரைத் தாயினும்பரிவுகூர்ந்வதார் கந்தனுமுேரமயாற்ைாக்
காேலர்காமத்தீயில்
இந்தனமிடுேவதய்ப்ப வேத்தரேவயற்றினாவை.

(இ - ள்.) தாயின்உம் பரிவு கூர்ந்ததார்- (அவளிெத்துப்) டபற்றதாயினும் அன்புமிக்கவர்களான

டசவிலியர்,-சந்து அணிமுழலயினாழள - சந்தனக்குைம்ழபயணிந்த தனங்கழளயுழெய
அத்திடரௌபதிழய,-குமரர் யார்உம் வந்தனர் வருக' என மகிழ்ந்து தபாற்றி -
'இராசகுமாரடரல்தலாரும் (சுயம்வரமண்ெபத்திற்கு) வந்துதசர்ந்தார்கள்: - (நீயும்) வருவாயாக' என்று
மகிழ்ச்சிதயாடு உபசாரமாகக்கூறி,-கந்தன்உம் உவழம ஆற்றா காவலர் காமம் தீயில் இந்தனம்
இடுவது ஏய்ப்ப - முருகக்கெவுளும் ஒப்பாகாத (மிக்க அைழகயும் ஆற்றழலயுமுழெய)
அரசர்களுழெயகாமாக்கினியில் விறகிடுதழலப்தபால, தவந்து அழவ ஏற்றினார் - (அவழள)
இராசசழபயில் அழைத்துக்டகாண்டு வந்து தசர்ந்தார்கள்; (எ-று.)

பாஞ்சாலியின் அைகுமிகுதிழயக் தகள்வியுற்றதனாதலதய மிக்க காதல் டகாண்டுள்ளஅரசர்கள்

அவ்வைழக தநதர கண்டு பின்னும் மிக்கதமாகத்ழத யழெயும்படிடசவிலியர் அவர்கடளதிரிற்
டகாணர்ந்தன டரன்பார், 'காவலர்காமத்தீயில் இந்தனமிடுவததய்ப்ப தவத்தழவ தயற்றினார்
என்றார். (502)

28.-திலைௌபதிரயக் கண்டேைவிவல அைசர்கள்

வமாகித்தல்.

லேங்க ற்பரடக்ரகவேந்தர் விழிகைால்விைங்குவமனிப்

லபாங்க ற்பிைந்தபாரே லபாற்பிரனப்லபாலியவநாக்கிப்
ரபங்கர த்தனுவோன்லசங்ரகப் பகழியாற்பாேலமய்தி
அங்க ற்பட்டலநய்வபா லரனேருமுருகினாவை.

(இ - ள்.) டவம் கைல்-(பழகவர்க்கு) அச்சந்தருகிற வீரக்கைழலயும், பழெ ழக - ஆயுதங்கழளதயந்திய

ழகழயயுமுழெய, தவந்தர் அழனவர்உம் - அரசர்கடளல்தலாரும்,-விளங்கும் தமனி- ஒளி
வீசிவிளங்குகிற வடிவத்ழதயுழெய, டபாங்கு அைல் பிறந்தபாழவ-டசாலிக்கிற யாகாக்கினியில்
ததான்றிய சித்திதரப்பதுழமதபான்ற திடரௌபதியினது, டபாற்பிழன - அைழக, விழிகளால்
டபாலிய தநாக்கி-(தங்கள்) கண்களால் நன்றாகப் பார்த்து, அங்கு - அப்டபாழுது- ழபங் கழை
தனுதவான் டசம் ழக பகழியால் பாவம் எய்தி - பசிய கரும்ழப வில்லாகவுழெய மன்மதனது சிவந்த
ழகயினாடலய்யப்பட்ெ அம்புகளினால் நிழலதவறுபாட்ழெ யழெந்து, அைல் பட்ெ டநய்தபால்-
தீப்பட்ெடநய்தபால (தநகிழ்ந்து), உருகினார்-;(எ-று.)

பாவம்-பாவம்: வெடசால்; அதாவது டமய்ப்பாட்டுக்குறிப்பு; இங்கு சிந்தழன, அழசவின்றி நிற்றல்,

ததாள்டமலிதல், ஒடுங்கல், டநஞ்சழிதல், மயிர்சிலிர்த்தல், உெல்வியர்த்தல், நிறம்தவறுபடுதல்,
டநடுமூச்டசறிதல், டமாழிபலபிதற்றல், கலக்கம் முதலிய காமவிகாரத்தாலாகுஞ் டசய்ழககள்.
மன்மதனுக்குக் கரும்பு வில்டலன்றும், தாமழர முதலிய மலர்கள் அம்புகடளன்றும் கூறுப.
தவந்தர்களுழெய டவம்ழமழயக் கைலின்டமதலற்றி 'டவங்கைல்' என்றார்; இது; ஒருவழக
உபசாரவைக்கு, அைலிற்பிறந்தபாழவ ழயக் கண்ெவுெதன அைற்பட்ெடநய்தபா லாயின டரனச்
சமத் காரந்ததான்றக் கூறியவாறு.- (503)

29.- திலைௌபதி அச்சரபயில் பாண்டேர்ேைரே

எதிர்பார்த்தல்.

மங்குலின்மங்குன்மூடி ேயங்லகாளிமரைந்துவதான்ைாச்
லசங்கதிர்ச்லசல்ேன்வபாலச் சீர்லகழுேடிேமாறி
அங்கேரிருந்ததன்ரம யறிந்தவதாலசறிந்தலபாய்ரகப்
பங்கயம்வபான்ைதாலப் பரிவுறுபாரேபார்ரே.

(இ-ள்.) மங்குலின் - வானத்தில், மங்குல் - தமகம், மூடி - மூடுதலால், வயங்குஒளி மழறந்து-

விளங்குகிற (தனது) ஒளி மழறபட்டு, ததான்றா- டவளித்ததான்றாத,டசம் கதிர் டசல்வன் தபால-
சிவந்தகிரணங்களின் வளத்ழதயுழெய சூரியன்தபால,அவர்-அப்பாண்ெவர்கள், சீர் டகழு வடிவம்
மாறி - சிறப்புமிக்க (தங்கள்)உருவம்மாறி, அங்கு இருந்த தன்ழம-அச்சழபயில் வந்து வீற்றிருந்த
தன்ழமழய, அபரிவு உறு பாழவ பார்ழவ - (அவர்களிெம்) அன்புமிக்க அந்தத்திடரௌபதியினுழெய
கண், அறிந்ததுஓ-டதரிந்துடகாண்ெததா? டசறிந்த டபாய்ழகபங்கயம் தபான்றது - நீர்நிழறந்த
தொகத்திலுள்ள தாமழரமலழர டயாத்திருந்தது;(எ-று.)-ஆல்-ஈற்றழச.வானத்தில் தமகம் பெர்ந்து
மழறத்தலால் விளங்காமல் மழறந்து நின்றாலும், தாமழரஅச்சூரியன் உதயமாகித்ததான்று தழலதய
எதிர்பார்த்திருக்கும்; அவ்வாதறதிடரௌபதியின் பார்ழவ தனக்குஉரிய கணவராகிய பாண்ெவர்
உண்ழமவடிவத்துென் அங்கு டவளிப்படுதழல எதிர்தநாக்கியிருந்த டதன்க. (504)

30.- அப்லபாழுது திருஷ்டத்யும்நன் ஒன்றுகூறுத்

லதாடங்குதல்.
மனக்கடுங்காதல்விம்ம மாரலதாழ்புயங்கள்ோட
எனக்லகனக்லகன்லைன்வைமாந் திருத்தகாேலரைவநாக்கிச்
சினக்கடலமாழுகுங்கன்னக் களிைனான்றிட்டத்துய்மன்
நிரனக்கவுமரியலதான்ரை நிரனவிவனாடுரைலசய்ோவன.

(இ-ள்.) மனம் கடு காதல் விம்ம - மனத்திற் தபராழச மிக, மாழல தாழ் புயங்கள் வாெ-(அதனால்)
மலர்மாழலடதாங்கும் ததாள்கள் டமலிய, எனக்கு எனக்கு என்று என்று ஏமாந்து இருந்த -
'(திடரௌபதி) எனக்கு (உரியளாக்கெவள்) எனக்கு (உரியளாகக்கெவள்)' என்று தனித்தனி (கருதி)
மிகுகளிப்புக்டகாண்டிருந்த, காவலழர தநாக்கி - (சுயம்வரத்துக்குவந்த) அரசர்கழளப்பார்த்து, சினம்
கெம் ஒழுகும் கன்னம் களிறு அனான் திட்ெத்துய்மன்- சீற்றத்ழதயும் மதசலம்ஒழுகுங்
கன்னங்கழளயுமுழெய ஆண்யாழனழயப் தபான்றவனான திருஷ்ெத்யும்நன், நிழனக்கஉம் அரியது
ஒன்ழற நிழனவிதனாடு உழரடசய்வான் - நிழனத்தற்கும் அரிய ஒரு வார்த்ழதழயக் கருத்ததாடு
டசால்பவனானான்; (எ-று.)-அதழன அடுத்த கவியிற் காண்க.

இவன் கூறிய வார்த்ழத சுயம்வரத்திற்குவந்த அரசர்கள் சிறிதும் எதிர்பாராத டதன்பதும்,

பாண்ெவழர உளதரா இலதரா எனக் காணுங் கருத்ததாடு ஏற்படுத்திக் கூறிய டதன்பதும் விளங்கும்.
த்ருஷ்ெத்யும்நடனன்றடபயர் - காம்பீரியமும் பாதுகாத்தல்டதாழில்வன்ழமயு முழெயனாய் ஆற்றல்
முதலியவற்தறாடு சிறப்பாகப்பிறந்தவடனன்னுங் காரணம் பற்றியடதன்று வியாச பாரதம்
கூறுகின்றது, 'களிற்றினான்' என்றும் பாெம். (505)

31.- 'குறிரயத்தேைாது எய்தாற்குத் திலைௌபதி

உரியள்' எனல்.

சிரலயிது சிலீமு கங்க ளிரேகடுந் திரிரக வேகத்து

இரலமுகத் து லு கின்ை லேந்திைத் திகிரி நாப்பண்
நிரலயிலா விலக்கு மஃவத லநஞ்சுை யாே லனய்தான்
கரலேலீ ைேற்வக யிந்தக் கன்னியு முரியு லைன்ைான்.

(இ - ள்.) 'கழல வலீர்-கழலஞானங்களில் வல்லவர்கதள! சிழல இதுவில் இததாஇருக்கிறது;

சிலீமுகங்கள் இழவ - அம்புகள் இததா இருக்கின்றன; கடுந் திரிழகதவகத்து -
முறுக்கிவிட்ெவிழசழயயுழெய (குயவனது) சக்கரத்தின் தவகம்தபான்றதவகத்ததாடு,
இழலமுகத்து உைலுகின்ற-ஆர்களின் நுனியழமந்த விளிம்பிற்சூட்ழெயுழெயதாய்ச் சுைலுகின்ற,
எந்திரம் திகிரி - சக்கரவடிவமான யந்திரத்தினது,நாப்பண்-நடுவிதல, நிழலஇலா -
நிழலப்பொமலிருக்கிற, இலக்குஉம் -குறியும்,-அஃதுஏ - இததாகாணப்படுகிறது; (அந்த இலக்ழக),
டநஞ்சுஉற யாவன்எய்தான் - மனம்அழமய (உங்களில்) எவன் எய்துவீழ்த்துவதனா, அவற்குஏ -
அவனுக்தக இந்தகன்னிஉம் உரியள்-கன்னிழகயான இத்திடரௌபதியும் உரியவளாவள், ' என்றான்-;
(எ-று.)

பதிடனட்டு வித்ழதகளுள்ளும், அறுபத்து நான்கு கழலகளுள்ளும் வில்வித்ழதஒன்றாதலால், அதில்

ததர்ந்தவர்கதளடயன்று உயர்த்திவிளிப்பான் 'கழலவலீர் 'என்றான். வில்தலற்றினான் இவழள
எய்துடமன்றஇது, எண்வழக மணத்துள் ஆசுைமாம். சிலீமுகம் - வெடசால்; கூர்ழமயுள்ள நுனிழய
யுழெயடதன்பது டபாருள்,திரிழக-திரியுந்தன்ழமயது. 'எய்தான்' -இயல்பினால்வந்த காலவழுழமதி
'தவகத்திழலயடமாத்து' என்று பாெம். (506)

தவறு.

32.-இைண்டுகவிகள்-அதுவகட்டு அைசர்கள் கலங்கினும்

ஆரசலயாழியாரம கூறும்.

இச்லசாற் ப னப் பாஞ்சாலர்க் கிரைேன் புதல்ேனியம்

புதல்வகட்டு
அச்லசாற் ைத்தஞ் லசவிக்குருவம ைாகக் கலங்கு மைேன்னார்
கச்ரசப் லபாருது புரடபைந்து கதித்துப் பரைக்குங் கதிைாைப்
பச்ரசக் குரும்ரப யிைமுரலவமற் பரிோ னாைம் பிரிவுற்ைார்.

(இ - ள்.) இ டசால் - இந்தவார்த்ழதழய, பைனம் பாஞ்சாலர்க்கு இழறவன் புதல்வன்- கைனிகள்

சூழ்ந்த பாஞ்சாலததசத்திலுள்ளார்க்கு அரசனான துருபதனது குமாரனாகிய திட்ெத்துய்மன்,
இயம்புதல் - டசால்லியழத, தகட்டு-டசவியுற்று, அச்டசால்தம் தம் டசவிக்கு உரும் ஏறு ஆக
கலங்கும் -அந்த வார்த்ழத தம் தம்காதுகளுக்குப் தபரிடிதபாலாக (அதனாற்) கலங்கிய, அரவு
அன்னார் - பாம்புதபான்றவர்களாகிய அரசர்கள்,-கச்ழசடபாருது-கஞ்சுகத்ழத டமாதி, புழெ பரந்து -
பக்கங்களிற் பரந்து, கதித்து - வளர்ந்து, பழணக்கும் - பருத்துள்ள, கதிர் ஆரம் பச்ழசகுரும்ழப இள
முழலதமல் - ஒளிழயயுழெய முத்தாரங்கழள யணிந்த பசிய டதன்னங்குரும்ழபதபான்ற இழளய
தனங்கழளயுழெயதிடரௌபதியினிெத்துக் டகாண்ெ, பரிவால் - ஆழசயினால், நாணம்பிரிவுற்றார் -
டவட்கம்நீங்கினார்கள்; (எ-று.)

இடிதயாழசழயக் தகட்ெவளவில் நாகம் அஞ்சுதல் இயல்பு; அதுதபால அவன்கம்பீரமாக

உரத்தகுரதலாடுடசான்ன இச்டசால்ழலக் தகட்டு அரசர்கள் அஞ்சினர்.அங்ஙன் அஞ்சினும் 'ஆழச
டவட்கமறியாது' என்றவாறு அரியகுறிழயஎய்யத்தமக்கு இயலாதாயின் மானக்தகடு தநருதம
டயன்பழதச் சிறிதும் ஆதலாசியாமதலதிடரௌபதியினுெங் டகாண்ெ காதல்மிகுதியால்
அரசர்கடளல்தலாரும் அந்தஇலக்ழகஎய்ய முயலுங் கருத்தின ராயின் டரன்பதாம்.
த்ருஷ்ெத்யும்நன்அங்ஙன்டசால்லிவிட்டுத் திடரௌபதிக்கு ஆங்குவந்திருந்தத
மன்னழரக்காட்டினாடனன்று பாரதங்களிற் காண்கின்றது.

இதுமுதற்பதினாறு கவிகள் - டபரும்பாலும் மூன்று ஆறாஞ்சீர்கள் காய்ச்சீர்களும்,

மற்ழறயழவமாச்சீர்களுமாகிய அறுசீராசிரியவிருத்தங்கள். (507)

33. கண்வபாலம்புநுதல்வபாலுங் கடுங்கார்முகமுங்காண்லடாறுமத்

திண்வபார்வேந்தர்மனக்கலக்கஞ்லசப்புந்தரகத்தன்ைானாலும்
விண்வபாயு ன்றுசு லிலக்ரக லமய்வயலயய்துவீழ்த்திமலர்ப்
லபண்வபால்ோரைக்ரகப்பிடிக்கும்வபைாரசயினாற்வபதுற்ைார்.

(இ-ள்.) கண் தபால் - (திடரௌபதியின்) கண்பார்ழவ தபான்ற, அம்புஉம் - அம்புகழளயும், நுதல்

தபாலும் - (அவளுழெய) புருவம் தபான்ற, கடு கார்முகம்உம் - வலியவில்ழலயும், காண்டதாறும்-
பார்க்குந்ததாறுஉம். அ திண் தபார் தவந்தர்- வலிய தபார் டசய்யவல்ல அவ்வரசர்களுக்கு உண்ொன.
மனக்கலக்கம்-, டசப்பும் தழகத்து அன்று - (எவராலும்) டசால்லுந்தன்ழமயுழெத்தன்று (மிக
அதிகமானது என்றபடி); ஆனால் உம் - அங்ஙனமிருக்கவும், (அவர்கள்), விண் தபாய் உழுன்று சுைல்
இலக்ழக -மிக்கவுயரத்திற்டபாருந்தி விழரவாகக் சைல்கிற அக்குறிழய, எய்து டமய்ஏ வீழ்த்தி -
(அம்பு) எய்து தவறாது வீழ்த்தி, மலர்ப்டபண் தபால்வாழள ழக பிடிக்கும் -தாமழரமலரில் வாழுந்
திருமகள்தபான்ற அத்திடரௌபதிழய மணஞ்டசய்து டகாள்ளதவண்டுடமன்ற, தபர் ஆழசயினால்,-
தபது உற்றார் - மதிமயங்கி அம்முயற்சிழய தமற்டகாண்ொர்கள்; (எ-று.)

இங்தக தபதுறுதல் - இயலாதகாரியத்ழத ஆதலாசியாது டசய்யத்டதாெங்குதல். சுயம்வரத்தில்

தன்னழெவிதல மணஞ்டசய்து டகாள்ளலாடமன்றுகருதி வந்த அரசர்கட்கு அக்கருத்து
நிழறதவறுதற்கு இழெயூறாய் நிற்றலால், அம்பும்வில்லும் வருத்தஞ்டசய்ததல யன்றி, அழவ
பாஞ்சாலியின் கண்தபாலவும் நுதல்தபாலவும் இருத்ததாலும் வருத்தஞ் டசய்தன என நயந்ததான்றக்
கூறினார். 'கண்தபாலம்பும் நுதல்தபாலுங் கடுங்கார்முகமும்' என்றது- எதிர்நிரலயணி. (508)

34.-லசவிலித்தாயர் திலைௌபதிக்கு அைசர்கரை இன்னா

ரின்னாலைன்று கூைத்லதாடங்கல்.

திருந்தார்மன்ைற்கு லைங்கின் லசவிலித்தாயர்கடல்கரடந்து

ேருந்தாேமுதநிகர்ோரை மயில்வபாற்லகாண்டுமன்னரேபுக்கு
இருந்தாரிருந்தகாேலரை யின்வனாரின்வனாரிேலைன்று
முருந்தார்பேைத்துேரிதழ்ோய் முகிழ்ோைரகக்குலமாழிகின்ைார்.
(இ-ள்.) கெல் கழெந்து வருந்தா-(சிரமப்பட்டுப்) பாற்கெழலக்கழெயாமதல டபற்ற, அமுதம்-
அமிருதத்ழத, நிகர்வாழள-ஒப்பவளான அத்திடரௌபதிழய, மயில் தபால் டகாண்டு-மயில்தபால
அழைத்துக்டகாண்டு, மன் அழவ புக்குஇருந்தார்- இராசசழபயிற் டசன்று தசர்ந்தவர்களாகிய,
திருந்து ஆர் மன்றல் குைல் அணங்கின் டசவிலித்தாயர்-ஒழுங்காக அலங்கரித்தல் அழமந்த
நறுமணமுள்ள கூந்தழலயுழெய அவளது டசவிலித்தாய்மார்,- இருந்தகாவலழர-(அங்கு) வீற்றிருந்த
அரசர்கழள, இவர்இன்தனார் இன்தனார் என்று-இவர் இன்னார் இன்னாடரன்று, பவளம் துவர்
இதழ்வாய் முருந்து ஆர் முகிழ் வாள் நழகக்கு டமாழிகின்றார்-பவைம் தபாலச் சிவந்த
இதழ்கழளயுழெய வாழயயும் மயிலிறகின் அடிக்குருத்ழதடயாத்த முல்ழலயரும்புதபான்ற
ஒள்ளியபற்கழளயுமுழெய அவளுக்கு (ச் சுட்டிக்காட்டி)ச் டசால்லுகின்றவரானார்கள்; (எ-று.) -
அதழன தமலிற்காண்க. திருந்து- முதனிழலத்டதாழிற்டபயர். (509)

35.-இது, துரிவயாதனரனக் குறித்தது.

மாற்ைம்பிறிலதான்றுரையானிவ் ேன்வபார்வில்லின்ேலிவநாக்கிச்
சீற்ைஞ்சிந்ரதலகாண்ட லப் லபாய்வயமலர்ந்ததிருமுகத்தான்
ஏற்ைந்தன்னில்வேலைாருே ரிப்வபருலகிலில லைன்னத்
வதாற்ைம்பரடத்வதான்ைரனக்காட்டித் துரிவயாதனன்மற்றிேலனன்ைார்.

(இ-ள்.) 'இ தபர் உலகில்-இந்தப்டபரிய உலகத்திதல, தன்னில் தவறு ஒருவர் ஏற்றம் இலர்-
தன்ழனப்தபால தவடறாருத்தர் உயர்வுள்ளவர் இல்ழல,' என்ன-என்று ததாற்றம்
பழெத்ததான்தழன-எண்ணங்டகாண்ெவனான வணங்காமுடிமன்னழன, காட்டி-(டசவலித்தாயர்
திடரௌபதிக்குச்) சுட்டிக்காண்பித்து,-இ வல் தபார் வில்லின் வலி தநாக்கி-வலியப்தபாருக்குஉரிய
இந்த வில்லின் வலிழமழயப்பார்த்து, சிந்ழத சீற்றம் டகாண்டு அைல -
(அதழனடயடுத்துவழளக்குந் திற மில்லாழமயால்) மனம் தகாபங்டகாண்டு டகாதிக்க, மாற்றம்
பிறிது ஒன்று உழரயான்- யாடதாருவார்த்ழதழயயுஞ் டசால்லாதவனாய், டபாய்ஏ மலர்ந்த
திருமுகத்தான் - (திறழமயுழெயான்தபாலப்) டபாய்யாக மலர்ச்சிடகாண்ெ அைகிய
முகத்ழதயுழெயவனாகிய, இவன்-, துரிதயாதனன்-, என்றார்-;

சுயம்வரத்திற்கு என்று சழபகூட்டியவிெத்தில் குறிடயய்வடதன்ற ஒருடசயழலக்குறித்துக் கூறியது

தகுதியன்டறன்றுகூறக் கருதினனாயினும், அங்ஙனம் தான் மாறுகூறினால் மற்தறார் யாது
கருதுவார்கதளா என்று ஒன்றுஞ்டசால்லாது சும்மாஇருந்தனடனன்பது, 'மாற்றம் பிறிடதான்
றுழரயான்' என்றதன் கருத்து. தன்மனத்திலுண்ொன எண்ணத்ழத மழறக்கதவண்டு டமன்ற
கருத்ததாடு முகத்தில் டபாய்யாக மலர்ச்சிகாட்டுகின்றன டனன்பதும், அந்த அசட்டுத்தனத்ழதக்
குறிப்பறியவல்ல டசவிலித்தாயர் அறிந்தாடரன்பதும் இங்கு விளங்கும். டபாய்தய மலர்ந்த திரு
முகத்தான்-டபாய்ழயதயதபசும் வாழயயுழெயான்என்றுமாம்.(510)
 36.-இது. துரிவயாதனன் தம்பியரைக்குறித்தது.

மணியின்கிைைலேயிலலறிப்ப மண்வைழ்தாங்குநச்லசயிற்றுப்
பணியின்முடிநாயகத்தரலயின் பாங்வகநிரைத்தபஃைரலவபால்
துணியுங்லகாடுரமேகிைன்ன துரைேர்துச்சாதனன்முதவலார்
அணியுங்க ற்காற்சுவயாதனனுக் கருகாசனத்தரிேலைன்ைார்.

(இ-ள்.) மணியின் கிரணம் டவயில் எறிப்ப - (தம்மிெத்து உள்ள) மாணிக்கங்களின்ஒளியாகிய

டவயில் வீச, மண் ஏழ் தாங்கும் நஞ்சு எயிறு பணியின்முடி நாயகம்தழலயின் பாங்கு நிழரத்த-
ஏழுலகங்கழளயும்(கீழிருந்தும்) தாங்குகிறவிஷமுள்ளபற்கழளயுழெய ஆதிதசஷனது
சுடிழகழயயுழெய பிரதானமானதழலயினதுபக்கங்களில் வரிழசயாகவுள்ள, பல் தழலதபால்- பல
தழலகள்தபால,அணியும் கைல் கால் சுதயாதனனுக்கு அருகு ஆசனத்தர் -
அணிகிறவீரக்கைழலயுழெய காழலயுழெய துரிதயாதனனுக்குப்பக்கத்து
ஆசனங்களில்வீற்றிருக்கின்றவர்களான, இவர்-இவர்கள், துணியும் டகாடுழம வகிர்
அன்னதுழணவர்- துணிபட்ெ டகாடுழமயின் துண்டுகள் தபான்ற அவன்
தம்பியராகிய,துச்சாதனன்முததலார்-, என்றார்-; (எ-று.)

ஆதிதசஷனது நடுநாயகத்தழல துரிதயாதனனுக்கும், அதழனயடுத்துள்ள மற்ழறத்தழலகள்

அவழனயடுத்துள்ள அவன்தம்பியர்டதாண்ணூற்டறான்பதின் மருக்கும் உவழம. இவ்வுவழமயால்,
அவர்களுக்குள்இருக்கிற ஒற்றுழம விளங்கும். மண் ஏழ் - ஏழு தீவுகளாகவுள்ள
பூமிடயன்றுமாம்.ஆதிதசஷன் தழலக்குச்சுடிழக தபால அரசர்கள் தழலக்குக் கீரீெம் அழமயும்.
துரிதயாதனன் தம்பிமார் டகாடியவர்களாதலால், டகாடுழம பல துண்டுகளாகத்
துணிப்பட்ெதுதபான்றவ டரனப்பட்ொர்; தற்குறிப்வபற்ைேணி . துச்சாதனன் முதலிதயாரின்
டகாடுழமழயக் கற்தபார்க்கு அறிவிக்கக் கவி கூறியதன்றிச் டசவிலியர்
'டகாடுழமவகிரன்னதுழணவர் ' எனக்கூறினாடரனக் டகாள்ளற்க. (511)

37.- இது, சகுனிரயக் குறித்தது.

உரலேந்தயருஞ்சூன்மந்திக்குருகாநிலங்கீண்டுதவுகுலக்
கரலேன்பலவின்சுரைகீறிக்களிப்வபாடளிக்குங்காந்தாைத்
தரலேன்சகுனியிேன்கண்டாய்தக்வகாைாடாச்சூதுக்கும்
நிரலேஞ்சரனக்குந்தைணிபரில்யாவையிேற்குநிகலைன்ைார்.

(இ-ள்.) உழலவந்து அயரும்-டமலிந்து தளர்கிற, சூல்மந்திக்கு-கருப்பம்முதிர்ந்த டபண்குரங்குக்கு,

உருகா - மனமுருகி, உதவு-(இழர ததடிக் டகாணர்ந்தளித்தல் முதலிய) உதவிடசய்கிற, குலம் கழல -
உயர்ந்த சாதி ஆண்குரங்கு, நிலம் கீண்டு - தழரழயத்ததாண்டி, வல் பலவின் சுழள கீறி - வலிய
பலாப்பைத்ழதக் கீண்டு (அதன்) சுழளழயடயடுத்து, களிப்தபாடு அளிக்கும்- களிப்தபாடு
டகாடுக்கிற, காந்தாரம் - காந்தாரததசத்துக்கு, தழலவன் - அரசனாகிய, சகுனி - சகுனிடயன்றும்
டபயருழெயான், இவன்-, கண்ொய் - அறிவாய்; தக்தகார் ஆொ சூதுக்குஉம்-டபரிதயார் ஆொத
சூதாட்ெத்திலும், நிழல வஞ்சழனக்குஉம்- நிழலயான வஞ்சழனடசய்வதிலும், தரணிபரில் இவற்கு
யார்ஏ நிகர் - அரசர்களுள் இவனுக்கு எவர்தாம் ஒப்பாவர், என்றார்-; (எ - று.)

முன்னிரண்ெடிகளிற் கூறிய நாட்டின் வருணழனயால், காந்தாரநாட்ெரசனான இவன் தனக்குரிய

மகளிர்பால் மிக்கஅன்புழெயா டனனத் டதானிப்பித்தவாறாம். ஆயினும் அவன் தீக்குணங்களின்
மிக்கா டனன்றது, இறுதிவாக்கியம். இங்கு, பலா- தவர்ப்பலா. நிழலவஞ்சழன- எவராலும்
மாற்றமுடிகளாத வஞ்சழன (512)

38.-இது, அசுேத்தாமரனக் குறித்தது.

வபசாலதாடுங்கும்வபைறிோற் லபரும்வபார்ேலியாற்பிைப்பான்லமய்த்
வதசாலியற்றும்பலபரடயாற் றிண்வடாள் ேலியாற்லசஞ்சிரலக்ரக
யாசான்ரமந்தனிேன்ைனக்கிங் காவையுேரமயமைரிலும்
ஈசானரனமற்லைாருசிறிலதாப் லபனலாமல்லதிரலலயன்ைார்.

(இ-ள்.) தபசாது - (பயனில்லாதபலவார்த்ழதகழளப்) தபசாமல், ஒடுங்கும் - அெங்கியிருக்கிற, தபர்

அறிவால் - மிக்க அறிவினாலும், டபரு தபார்வலியால்- டபரியதபாழரச் டசய்யும்
வல்லழமயினாலும், பிறப்பால்-பிறப்பின் சிறப்பினாலும், டமய்ததசால்-உெம்பின் ஒளியாலும்,
இயற்றும் பல பழெயால் - டசய்யும் பல பழெக்கலத்டதாழிலினாலும், திண் ததாள் வலியால் -
உறுதியுள்ள ததாள்களின் வலிழமயினாலும்,டசம் சிழல ழக ஆசான் ழமந்தன் இவன் தனக்கு இங்கு
ஆர்ஏ உவழம -சிறந்தவில்ழலதயந்திய ழகழயயுழெய துதராணாசாரியனது குமாரனாகிய
இந்தஅசுவத்தாமனுக்கு இவ்வுலகில் எவர்தாம் ஒப்பாவர்? அமரில்உம் -(அவ்வுலகத்திலுள்ள)
ததவர்களுள்ளும், ஈசானழன ஒரு சிறிது ஒப்பு எனல் ஆம்அல்லது - சிவபிராழன (இவனுக்கு)
ஒருசிறிது ஒப்பாவடனன்று கூறலாதம யல்லாமல்,மற்றுஇழல-டவறுஒப்பவர் இல்ழல, என்றார் -
என்று டசான்னார்கள்; (எ-று.)

இவன் பிராமண சாதியனாயினும், இவன் தந்ழதயான துதராணன் அரசன்தபாலஒழுகியதனாலும்,

தன்மாணாக்கனாகிய அருச்சுனழனக்டகாண்டு டவல்லப்பட்ெதுருபதனுழெய
இராச்சியத்திற்பாதிழயக் ழகக்டகாண்டு அதற்குத் தழலழமபூண்ெதனாலும், அரசரிழெ இவழனக்
கூறினார். (513)

39.-இது, கர்ைரனக் குறித்தது.

லபண்ரமக்கிைதிலயனேந்த லபண்ைாைமுவதவபருலகில்
உண்ரமக்கிேவனேலிக்கிேவன யுைவுக்கிேவனயுரைக்கிேவன
திண்ரமக்கிேவனலநறிக்கிேவன வதசுக்கிேவனசிரலக்கிேவன
ேண்ரமக்கிேவனகன்னலனனு மன்னன்கண்டாய்மற்றிேவன.

(இ-ள்.) டபண்ழமக்கு - டபண் தன்ழமயில், இரதி என-ரதீ ததவிதபால்வா டளன்று டசால்லும்படி,

வந்த - ததான்றிய, டபண் ஆர் அமுதத-டபண்களுள் டபறுதற்கு அரிய அமிருதம்தபாலச் சிறந்தவதள!
தபர் உலகில் - டபரிய உலகத்தில், உண்ழமக்கு-சத்தியத்துக்கு, இவதன-; வலிக்கு - பலத்துக்கு,
இவதன-; உறவுக்கு- சிதநக தருமத்துக்கு, இவதன-; உழரக்கு-புகழுக்கு, இவதன-; திண்ழமக்கு -
கலங்காத டநஞ்சுறுதிக்கு, இவதன-; டநறிக்கு-; நல்டலாழுக்கத்திற்கு, இவதன-; ததசுக்கு - ஒளிக்கு,
இவதன-; சிழலக்கு - விற்டறாழிலுக்கு, இவதன-; வண்ழமக்கு- தானத்துக்கு, இவதன-;- இவன்-,
கன்னன் எனும் மன்னவ-கர்ணடனன்று டசால்லப்படும் அரசன்; கண்ொய் - காண்பாய்
(என்றுடசான்னார்கள்); (எ-று.)-மற்று- அழச.

'என்றார்' என்பழத வருவித்துக்டகாள்க; இன்னும் சிலடசய்யுள்களுக்கும் இது டகாள்க.

டசய்யுளாதலின், 'இவன்' என்ற சுட்டுப்டபயர் 'கன்னன்' என்ற இயற்டபயரின்முன் வந்தது;
"டசய்யுட்குஏற்புழி" என்றார், நன்னூலார். இவதனடயன்பதற்கு-இவதன சிறந்தவ டனன்றும்,
இவனல்ல தில்ழல டயன்றுங் கருத்து. (514)

40.- இது, பலைாமரனக் குறித்தது.

அலத்தான்முன்னம்பிைந்தபரக யடர்ப்பான்கருதிப்பிைப்புண்ட
சலத்தால்யமுரனபிணித்தலதனத் தயங்கும்படிவசர்தாரனயினான்
குலத்தாலுயர்ந்தேசுவதேன் குமைன்கைபக்லகாங்ரகயர்லமய்ந்
நலத்தான்மகிழுஞ்சிந்ரதயினா னறுந்தாரிைாமனிேலனன்ைார்.

(இ-ள்.) 'யமுழன - யமுநாநதி, முன்னம் அலத்தால் பிளந்த பழக அெர்ப்பான்கருதி - முன்பு (தன்ழன
இவன்) கலப்ழபழயக் டகாண்டுபிளந்தபழகழமக்குஎதிர்டசய்து டவல்லக்கருதி, பிளப்புண்ெ
சலத்தால் பிணித்தது - பிளவுபட்ெ நீரினால்(இவழனச்) சூழ்ந்திட்ெது ', என-என்று டசால்லும்படி,
தயங்கும் படி தசர்-(நீலநிறமாய்)விளங்குந் தன்ழமழயக் டகாண்ெ, தாழனயினான் -
ஆழெழயயுழெயவனாகிய,இவன்-, குலத்தால் உயர்ந்த வசுததவன் குமரன் - குடிப்பிறப்பினாற்
சிறந்தவசுததவனுழெய புத்திரனும், களபம் டகாங்ழகயர் டமய் நலத்தால் மகிழும்சிந்ழதயினான்-
கலழவச்சந்தனத்ழதயணிந்த தனங்கழளயுழெய மகளிரது உெம்ழபத் தழுவும் இன்பத்தால்
மகிழும் மனத்ழதயுழெயவனுமாகிய, நறுந் தார் இராமன் - நறுமணமுள்ளமாழலழயயணிந்த
பலராமன் என்றார்-; (எ - று.)
பலைாமன் - கண்ணனுக்குத் தழமயன்; திருமாலின் எட்ொம் அவதாரம். வசுததவனுழெய
பத்தினியருள் ததவகியின் கருப்பத்தில் ஆறுமாசமும், தராகிணியின்கருப்பத்தில் ஆறுமாசமும்
இருந்து பிறந்தவன். இவன், நீலநிறமான ஆழெழய யுடுப்பவனாதலால் நீலாம்பர டனன்று
டபயர்டபறுவன், இவன், ஒரு சமயத்தில் துவாரழகயினின்று தகாகுலத்துக்கு எழுந்தருளி, தன்னிெங்
காதல் டகாண்ெதகாபஸ்திரீகளுென் விழளயாடுபவனாகி யமுநாநதிக்குச் சமீபத்திலுள்ள
ஒருதசாழலழயச் தசர்ந்து, வருணனால் அனுப்பப்பட்ெ வாருணிடயன்னும் மதுழவப்பானஞ்டசய்து
களித்தவனாய், ஜலக்கிரீழெ டசய்யக்கருதி, பக்கத்திதலாடுகின்றயமுநாநதிழயதநாக்கி 'ஓ யமுனாய்!
நீ இங்தக வா, என்று அழைக்க, அவ்யமுழன 'இவன்மதுபானடவறியால் இப்படிச்டசால்லுகின்றான்'
என்று அக்கட்ெழளழயப்டபாருள்டசய்யாது அங்தகவாராடதாழிய, இவன் டவகுண்டு தனது
கலப்ழபயின் நுனியால் அந்நதிழய இழுக்க, அந்த ஆறு மீறிப்தபாகும் ஆற்றலில்லாழமயால் தான்
டசல்லும் வழிழய விட்டு அவன் எழுந்தருளியிருக்கும் வனத்தில் வந்துடபருகியதன்றித்
தன்னுழெய டதய்வவடிவத்ததாடு அவடனதிரில் வந்து தன்பிழைழயப் டபாறுக்கும்படி
மிகவும்பிராத்தித்துத் திவ்வியமான ஒருமாழலழயயும் இரண்டு நீலவஸ்திரங்கழளயுங் சமர்ப்பிக்க,
பின்பு இவன் தகாபந்தணிந்து நீராடியபின் அந்நதிழய விட்டிட்ென டனன்பது, ேைலாறு.
இங்ஙனம்பலராமனால் டவல்லப்பட்ெ யமுனாநதி தன்ழனடவன்ற அவழனத்
தான்டவன்றுபழிதீர்த்துக்டகாள்ளக் கருதி இரண்டுபிரிவாகப் பிரிந்து அவனுெம்ழப
வழளந்துடகாண்ொற் தபான்றது, அவன் அழரயிலும் தமலும் சாத்திய நீல
ஆழெகடளனவருணித்தவாறு; யமுநாநதியின்நீர் கருநிறமுழெய தாதலால்,
இங்ஙனம்கற்பிக்கப்பட்ெது; தற்குறிப்தபற்றவணி,

சலம்=ஜலம்; சலம் என்ற வெடசால்லின் திரிபுஎனக்டகாண்ொல், தகாபமாம். வசுததவன்-

யதுகுலத்தில் சூரடனன்பவனது குமாரன். வசுததவன் என்பது - ஐசுவரியங்களால்
விளங்குபவடனன்று டபாருள்படும். (515)

41.-இது, கண்ைபிைாரனக் குறித்தது.

இந்தக்குரிசில்யதுகுலத்துக் லகல்லாந்திலகலமனுமாறு
ேந்துற்பவித்துப்லபாதுேருடன் ேைருங்கள்ைமாமாயன்
முந்தக்கஞ்சமாமனுயிர் முடித்தானிேற்குமுகிலூர்தி
அந்தப்புைத்திலாைாம மந்தப்புைத்திலாைாமம்.

(இ-ள்.) இந்த குரிசில்-இந்த உத்தமபுருஷன், யது குலத்துக்கு எல்லாம் திலகம்எனும் ஆறு வந்து
உற்பவித்து - யதுவமிசமுழுவதுக்கும் ஒரு திலகடமன்று டசால்லும்படி அலங்காரமாய் அக்குலத்தில்
வந்து திருவவதரித்து, டபாதுவருென் வளரும் - இழெயர்களுெதன வளர்ந்த, கள்ளம் மா மாயன்-
(எவரும்) அறியடவாண்ணாத டபரிய மாழயழயயுழெய கண்ணபிரான்; முந்த முன்னதம
(இளம்பருவத்திதலதய), கஞ்சன் மாமன் உயிர் முடித்தான் இவற்கு - கம்சனாகிய மாமனுழெய
உயிழர டயாழித்தவனாகிய இவனுக்கு, முகில் ஊர்தி அந்த புரத்தில் ஆராமம்-தமகங்கழள
வாகனமாகவுழெயவனான இந்திரனது அந்த அமராவதிநகரத்திலுள்ள கற்பகச்தசாழல,
அந்தப்புரத்தில் ஆராமம் - (தனது மழனயாள்வசிக்கும்) அந்தப்புரத்திலிருக்குஞ் தசாழலயாம்.
திலகம் டநற்றிக்கு அைகுடசய்வதுதபால, கண்ணன் யதுகுலத்துக்குச் சிறப்புத்தந்தன டனன்க.
வசுததவனும் ததவகியும் கம்சனால் வெமதுழரயில் தழளபூண்டிருக்ழகயில் திருமால்
ததவகியினிெம் எட்ொவதுகருப்பத்திற் கண்ணனாய்அவதரிக்க, அந்தக் குைந்ழதழயக் கம்சன்
டகால்லக்கூடுடமன்கிற அச்சத்தால்தாய்தந்ழதயர் அத்டதய்வக்குைவியின் அனுமதிடபற்று அந்தச்
சிசுழவ அதுபிறந்தநடுராத்தியிதலதய திருவாய்ப்பாடியிலிருக்கிற நந்ததகாபனதுதிருமாளிழகயில்
இரகசியமாகக் டகாண்டுதசர்த்துவிட்டு, அங்கு அவன்மழனவியான யதசாழதக்கு மாழயயின்
அமிசமாய்ப் பிறந்திருந்தடதாரு டபண்குைந்ழதழயடயடுத்துக்டகாண்டு வந்துவிெ, அதுமுதல்
கம்சழனக்டகால்லுகிறவழரயில் கண்ணபிரான் அக்தகாகுலத்திதலதய இழெயர்களுென்
திருவிழளயாெல்கள் புரிந்து வளர்ந்தருளினன். கம்ஸன் - ததவகிக்குத் தழமயனாதலால்,
கண்ணனுக்கு மாமனாவன். தன்ழனக்டகால்லப் பிறந்தததவகீ புத்திரன் யதசாழதயினிெம்
ஒளித்துவளர்தல் முதலிய விருந்தாந்தங்கழளநாரதர் டசால்லக் தகட்டுக் கம்சன்
அதிகதகாபங்டகாண்டு கிருஷ்ணழனக்டகால்லநிச்சயித்து வில்விைாடவன்கிற வியாஜம்ழவத்து
வெமதுழரக்கு வரவழைத்துப்பலவழகயில் வழதக்க வழிததடுழகயில்,
கம்சசழபயில்கிருஷ்ணபகவான் தவகமாகஎழும்பிக் கம்சனது மஞ்சத்தின்தமதலறி அவனதுகிரீெம்
கைன்றுகீதைவிழும்படிஅவழனத் தழலமயிழரப் பிடித்துத் தழரயில் தள்ளி அவன்தமல் தான்
விழுந்துஅவழனக் டகான்று ஒழித்தன டனன்பது, மூன்ைாமடியிற் குறித்த கரத.

ஈற்ைடியிற் குறித்த கரத;- கண்ணன் நரகாசுரழனயழித்தபின்பு அவனால் முன்புகவர்ந்துதபாகப்பட்ெ

(இந்திரன் தாயான) அதிதிததவியின் குண்ெலங்கழள அவளுக்குக் டகாடுக்கும்டபாருட்டுச்
சத்தியபாழமயுெதன கருென்ததாளின்தமதலறித் ததவதலாகத்துக்குச் டசல்ல, அங்கு இந்திராணி
சத்தியபாழமக்குச் சகலஉபசாரங்கழளச்டசய்தும் ததவர்க்தகயுரிய பாரிஜாதபுஷ்பம் மானுெப்
டபண்ணாகியஇவளுக்குத் தகாடதன்று சமர்ப்பிக்கவில்ழல யாதலின், அவள் அதழனக்
கண்டுவிருப்புற்றவளாய்ச் சுவாமிழயப் பார்த்து 'பிராணநாயகதன! இந்தப்
பாரிசாததருழவத்துவாரழகக்குக் டகாண்டுதபாகதவண்டும்' என்ன, கண்ணன்
உெதனஅந்தவிருட்சத்ழத தவதராடு டபயர்த்துக் கருென் ததாளின்தமல் ழவத்தருளி, அப்டபாழுது
இந்திராணி தூண்டிவிட்ெதனால்வந்து மறித்துப் தபார்டசய்த
இந்திரழனச்சகலததவழசனியங்களுென் சங்கநாதத்தினாதல பங்கப்படுத்தி,
பின்புபாரிசாதமரத்ழதத் துவாரழகக்குக்டகாண்டுவந்து சத்தியபாழமவீட்டுப்
புறங்கழெத்ததாட்ெத்தில் நாட்டியருளின டனன்பதாம்.

இச்டசய்யுளின் ஈற்றடியில் அந்தப்புரம் என்பது டவவ்தவறு டபாருளில் வந்தது,மெக்கு என்னுஞ்

டசால்லணி. (516)
 42.-இது, சாத்தகிரயயும் சிசுபாலரனயும் குறித்தது.

தண்ைத்துைவோன்ைனக்கிைே லிேன்காண்மின்வனசாத்தகிலயன்று
எண்ணும்வபாசகுலத்தரலே லனேருஞ்சூ விருக்கின்ைான்.
கண்ைன்ைன்ரனயேமதித்துக் க றும்புன்லசாற்கார்முகத்ரதத்
திண்லைன்கருத்தானீங்கிேன்காண் வசதிப்லபருமான்சிசுபாலன்.

(இ-ள்.) மின்தன-மின்னல்தபான்றவதள! இவன்-,- தண் அம்துளதவான் தனக்குஇளவல் - குளிர்ந்த

அைகிய திருத்துைாய்மாழலழயயுழெய கண்ணபிரானுக்குத்தம்பியாகிய, சாத்தகி என்று எண்ணும்
தபாசகுலம் தழலவன் - சாத்தகிடயன்று(எவராலும்) நன்குமதிக்கப்படுகிற
தபாசகுலத்துக்குத்தழலவன், காண் - அறிவாய்:ஈங்கு - (அவனுக்கு) இப்பால், எவர்உம் சூை
இருக்கின்றான்- பல அரசர்கள்(தன்ழனச்) சுற்றிலும் இருக்க இழெயில் வீற்றிருக்கின்றவனாகிய,
இவன்,- கண்ணன்தன்ழன அவமதித்து கைறும் - கிருஷ்ணழன அவமதித்துச் டசால்லுகிற, புன்டசால்
- இழிவான டசாற்களாகிய, கார்முகத்ழத - வில்ழல, திண்டணன் - வலியடதன்று எண்ணுகிற,
கருத்தான் - எண்ணத்ழதயுழெயவனும், தசதி டபருமான் - தசதி ததசத்து அரசனுமாகிய, சிசுபாலன்-;
காண் - அறிவாய்; (எ-று.)

சாத்தகி - ஸாத்யகி: சத்தியகனது புத்திரன். யதுகுலத்தரசர்களுள் வசுததவனுக்கு

உென்பிறந்தமுழறயாகிறவனும் சினிடயன்பானது மகனுமான சத்தியகனது குமாரனான சாத்தகி,
பிராயத்திற் கண்ணனினும் இழளயவனாதலால், கண்ணனுக்குத் தம்பி முழறயாவன். இவனுக்குச்
சிலதழலமுழறகளுக்குமுன் இக்குலத்தில் ததான்றின மகாதபாசடனன்கிற அரசன் அதிக
தருமிஷ்ெனாயிருந்தனால்அவன்வமிசத்திற்பிறந்தவர்கள் தபாசடரன்று பிரசித்திடபறுவர்.

பாலபாரதத்தில் பகதத்தழனக்கூறியபின் சிசுபாலன் கூறப்பட்டுள்ளான். சிசுபாலன் - வசுததவனது

உென்பிறந்தவளும், தசதி ததசத்து அரசனாகிய தமதகாஷனுக்குப் பத்தினியுமாகிய சுருதசி-ழவ
டயன்பவளுழெயமகன்.- திருமாலினதுழவகுண்ெதலாகத்தின் துவராபாலகராகிய
ஜயவிஜயடரன்பவர் ஒருசமயத்தில் ஆங்குஉட்டசல்லவந்த சநகாதிதயாகிகழளத் தடுத்தழமபற்றி
அவர்கள் டவகுண்டுகூறியசாபடமாழியால் மூன்றுபிறப்புத் திருமாலுக்குப் பழகவராய்ப் பூமியிற்
பிறப்டபடுத்துஅத்திருமாலின் ழகயாலிறப்பவராகி முதலில் இரணிய இரணியாக்ஷராகவும்,
அதன்பின்இராவண கும்பகர்ணராகவும், அப்பால் சிசுபால தந்தவக்கிரராகவும்
ததான்றினடரனஅறிக: இச்சிசுபாலன், பிறந்தடபாழுது, நான்கு ழககழளயும்
மூன்றுகண்கழளயுமுழெயவனாயிருந்தான்; அப்டபாழுது ஆகாயவாணி 'யார் இவழனத்
டதாடுழகயில்இவனது ழககளிரண்டும், மூன்றாம்விழியும் மழறகின்றனதவா, அவனால்
இவனுக்குமரணம்' என்று கூறிற்று; அவ்வாதற பலரும் டதாடுழகயில் மழறபொத
ழககளும்கண்ணும், கண்ணபிரான் டதாட்ெ வளவிதல மழறபட்ென; அதனால்,
இவழனக்டகால்பவன் கண்ணதனடயன்று அறிந்த இவன் தாய் 'யாதுடசய்யினும் என்மகழனக்
டகால்லலாகாது ' என்று கண்ணழன தவண்ெ, அந்த அத்ழதயின் நன்டமாழிக்கு ஒருசார் இணங்கிய
கண்ணன் 'இவன் எனக்கு நூறுபிழை டசய்யுமளவும் இவன்பிழைழய நான்டபாறுப்தபன்' என்று
கூறியருளினன். பின்பு சிசுபாலன், தனக்குக் கண்ணன் சத்துருடவன்பழத இளழமயிதலதய அறிந்து
அதனாலும் முந்தினசன்மங்களின் டதாெர்ச்சியாலும் மிக்கபழகழமழயப் பாராட்டி எப்டபாழுதும்
அவ்டவம்டபருமாழன நிந்திப்பதத டதாழிலாகஇருந்தான். இவன், தான் கண்ணன் விஷயமாகப்
பலவாறுகூறம் தூஷழணச்டசால்ழலதய அவழன டவல்லப் தபார் டதாடுக்கும் வலிய கருவியாகக்
கருதியிருந்தனடனன்பதுததான்ற, 'கண்ணன் தன்ழனயவமதித்துக் கைறும் புன்டசாற் கார்முகத்ழதத்
திண்டணன்கருத்தான்' எனப்பட்ொன். (517)

43.-இது, சைாசந்தரனக் குறித்தது.

தார்ேண்டிமிைத்வதலனாழுகுந் தடத்வதாள்வீைன்சைாசந்தன்
வபார்லேஞ்சைத்தால்யாேரையும் புைங்கண்டன்றிப்வபாகாதான்
சீர்ேண்மதுைாபுரிவிடுத்துத் துேைாபதியிற்லசன்லைாதுங்கக்
கார்ேண்ைரனயுலநடுங்காலம் லேன்ைானிேன்காலைன்ைாவை.

(இ-ள்.) தார் - மாழலயில், வண்டு இமிர - வண்டுகள் ஒலிக்க, ததன் ஒழுகும்-(அதனினின்று)

ததன்வழியப்டபற்ற, தெ ததாள்-டபரிய ததாள்கழளயுழெய, வீரன் - இந்தவீரன், தபார் - தபாரில்,
டவம்சரத்தால் - டகாடிய அம்புகளால், யாவழரஉம் - எதிரிகடளல்தலாழரயும், புறம்கண்டு அன்றி -
முதுகுடகாடுக்கச்டசய்தல்லாமல், தபாகாதான் - (அப்தபாரினின்று) மீண்டுடசல்லாதவனான,
சராசந்தன்-; கார் வண்ணழனஉம் - காளதமகம் தபாலும் திருநிறமுழெய கண்ணழனயும், சீர் வள்
மதுராபுரி விடுத்து துவராபதியில் டசன்று டநடு காலம் ஒதுங்க - சிறந்த அைகிய
மதுராபுரிழயவிட்டுத் துவாரழகயிற் தபாய் டநடுங்காலம் ஒதுங்கும்படி, டவன்றான் - சயித்தவன்,
இவன்-; காண்- அறிவாய்; என்றார் - என்று (டசவிலித்தாயர்) டசான்னார்கள்; (எ-று.)

மகதததசத்து அரசனான பிருகத்ரத டனன்பவன் ழமந்தனில்லாக்குழறயால் வனத்திற்டசன்று

சண்ெடகௌசிக முனிவழனவணங்கி வரம்தவண்ெ, அவன் மாமரத்தின் கனிடயான்ழறக் டகாடுக்க,
அதழன அவ்வரசன் தன்மழனவியரிருவர்க்கும் பகிர்ந்து டகாடுத்தான். அதனால் அவ்விருவரிெத்தும்
பாதிபாதியாகக் குைந்ழத பிறந்தது. அவற்ழற அவன் ஊர்ப்புறத்தி டலறிந்து விடும்படிகட்ெழளயிெ,
அங்ஙனம் எறியப்பட்ெ அப்பிளவுகழள அந்தக்கிராமததவழதயாகியஜழரடயன்பவள் இரவில்
ஊர்வலம் வருழகயில் கண்டு எடுத்துப் டபாருத்திப்பிழைபித்து, தன்னாற் டபாருத்தப்பட்ெ
காரணத்தால் ஜராசந்த டனன்று டபயரிட்டுவளர்க்கும்படி அக்குைந்ழதழயத் தந்ழதயினிெம்
டகாடுத்துப் தபாயினள். அங்ஙனம்வளர்ந்து, அந்நாட்டில் கிரிவிரசடமன்னும் நகரத்தில் அரசாண்டு
டசருக்குக் டகாண்டுபற்பல அரசர்கழளப் தபாரிற் டகான்று அதநக அரசர்கழள டவன்று
சிழறயில்ழவத்திருந்த சராசந்தன், அஸ்தி, பிராஸ்தி டயன்னும் தனது
டபண்களிருவழரக்கண்ணனதுமாமனாகுங் கம்சனுக்கு மணஞ்டசய்வித்திருந்தான். பின்பு
கண்ணன்கம்சழனக்டகான்றது காரணமாகச் சராசந்தன் டவகு தகாபங்டகாண்டு கிருஷ்ணழன
வமிசத்ததாடு டகால்ல தவண்டுடமன்று அதநகம்டபருஞ்தசழனதயாடு எதிர்த்து வந்து கண்ணன்
எழுந்தருளியிருந்த மதுராபுரிழய வழளத்துப் டபரும் தபார்டசய்து பலராமகிருஷ்ணர்களாலும்
யாதவதசழனயாலும் தானும் தன்தசழனயும் டவல்லப்பட்ெவனாய் ஓடிப்தபாயினான்; இங்ஙனம்
பதிடனட்டுமுழற மீண்டும் வருவதுடபாருவது ததாற்பது ஓடுவதாய்ப் பங்கப்பட்ெபின்
தகாபாதவசமுற்றுப் பலமானடபருஞ்தசழனழயத் திரட்டிக்டகாண்டு ஒருகால் தபாருக்கு வந்தான்.
அச்சமயத்திதலதய, யவன ததசாதிபதியான காலயவனன் பலபராக்கிரமங்களாற் டசருக்குக்டகாண்டு
கிருஷ்ணபல ராமர்கழளதய தான் எதிர்த்தற்குஏற்ற பலவான்கடளன நாரத முனிவரால் அறிந்து
தசழனழயச் சித்தஞ்டசய்துடகாண்டு தபாரின் டபாருட்டு மதுழரக்கு வந்தான். அப்டபாழுது
கண்ணன் ஏக காலத்தில் இருதிறத்தாதராடு டபரும்தபார்டசய்தால் யாதவ தசழனக்கு
நாசமுண்ொகக்கூடுடமன்று நிழனத்துச் சமுத்திரராசழனப் பன்னிரண்டுதயாசழன தூரம்
இெம்விடும்படி தகட்டு தமல்கெலிழெதய பழகவர் உட்புகடவாண்ணாதபடி மிகவும்
பாதுகாவலுழெயதான துவாரகாநகரத்ழத நிருமித்து மதுழரயிலிருந்த சனங்கழள டயல்லாம்
அந்நகரத்திற்டகாண்டுதசர்த்துத் தானும் துவாரழகதசர்ந்து அங்தகதய எழுந்தருளியிருந்தன
டனன்பது வரலாறு. கண்ணன் இங்ஙன் டசய்தது, பழகக்குப்பயந்து பங்கப்பட்ெதாகதவ முடிதலால்,
சராசந்தனுக்கு அஞ்சிக் கண்ணன் மதுழரவிட்டுத் துவாரழகக்கு ஓடின டனன்று ஓரபவாதம்
பரவியது.

மது என்னும் அரசனால் முதலிற் சீர்திருத்தி யாளப்பட்ெதாலும், கண்ணுக்கு

இனியதாயிருத்தலாலும், மதுரா என்று டபயர். இங்குக் குறித்தது,வெமதுழர.த்வாரவதீ என்ற
வெடசால், துவாரபதி டயனவிகாரப்பட்ெது. (துவழர எனவும் திரியும்.) இழவயிரண்டும் முத்திதரும்
நகரினுட்தசர்ந்தழவ. 'தபார்வந்டததிர்த்தால்' என்பதும், 'துவாரழகயினில்' என்பதும் பாெம்.
(518)

44.-இது, பகதத்தரனக் குறித்தது.

பரனக்ரகப்பிரைலேண்வகாட்டயிைா ேதவமவபாலும்பகட்டிலிேன்
விரனக்கட்புகுந்தாலலதிர்நின்று வேைாரிேரனலேல்கிற்பார்
முரனக்கட்லசங்கட்டீயுமிழு முகத்தான்மாவதபகதத்தன்
தனக்குத்தாவனநிகலைன்னத் தருக்லகாடீண்வடயிருக்கின்ைான்.

(இ - ள்.) மாதத-அைகியடபண்தண! தனக்கு தான்ஏ நிகர் என்ன - தனக்குத்தாதன ஒப்புழம (தனக்கு

ஒப்பாவர் யாருமில்ழல) என்று எண்ணி, தருக்டகாடு - டசருக்குெதன, ஈண்டுஏ இருக்கின்றான் -
இங்தக இருக்கின்றவன், பகதத்தன்-; முழனக்கண்-தபார்க்களத்திதல, டசம் கண் தீ உமிழும் - (மிக்க
தகாபத்தாற்) சிவந்தகண்களினின்றும் டநருப்புப்டபாறிழயச் டசாரிகின்ற, முகத்தான்-
முகத்ழதயுழெயவனாகிய, இவன்-, பழன ழக - பழனமரம்தபான்ற துதிக்ழகழயயும், பிழற டவள்
தகாடு - பிழறச்சந்திரன் தபான்ற டவண்ழமயான தந்தங்கழளயுழெய, அயிராவதம்ஏதபாலும் -
ஐராவதடமன்ற அரசயாழனழயதய ஒத்த, பகட்டில்- யாழனயின் தமதலறி, விழனக்கண் புகுந்தால் -
தபார்த்டதாழிலிதல பிரதவசித்தால், தவறு எதிர் நின்று இவழன டவல்கிற்பார் ஆர் -இவனுக்குப்
பழகயாய் இவடனதிரில்நின்று இவழனடவல்லவல்லவர் யாவருளர்?

பகதத்தன் -நரகாசுரனதுமகன்; கண்ணன் நரகாசுரழனக்டகான்றபின் அப்டபருமானால் அவனது

பிராக்தசாதிஷடமன்னும் பட்ெணத்தில் இராச்சியப்பட்ொபிதஷகஞ் டசய்யப்பட்ெவன்.
ஒருகாலத்தில் ததவாசுர யுத்தத்தில் ததால்வியழெந்த தததவந்திரன், இவழனத் துழணதவண்ெ,
இவன் டசன்று டபாருது அசுரழர டயாழித்து இந்திரனுக்கு அரசாட்சிழய நிழலநிறுத்தினன்.
அக்காலத்தில் நூறாயிரம்யாழன பலமுழெய சுப்பிரதீகடமன்னும் டதய்வயாழன இந்திரனால்
இவனுக்கு அளிக்கப்பட்ெடதன்றும் அதழனப்பதினாயிரம் யாழனழய டயாத்தவனாகிய இவன்
பட்ெத்துயாழனயாகக் டகாண்டுஅதன்தமல் ஏறிப்டபாருது தவறாதுபழகடவன்றுவந்தனடனன்றும்
அறிக. இவன், யாழனப்தபாரில் வல்லவன். ஐராவதடமன்பது - இந்திரனது பட்ெத்துயாழன;
டவண்ணிறத்ழதயும் நான்குதந்தங்கழளயும் உழெயது, எட்டுத்திழசயாழனகளுள் கீழ்திழசக்கு
உரியதும் இதுதவ. (519)

45.-இது சல்லியரனயும் நீலரனயும் வசைவசா

பாண்டியரையும் குறித்தது.

இேன்சல்லியலனன்றுரைசான்ை விகல்வேன்மன்னர்க்வகைரனயான்
இேன்ைன்பரகேர்யாேரையு மிரமவயாைாக்குலமழினீலன்
இேன்ைண்டமிழ்வதைடல்ேழுதி யிேன்வைரிைவிகுலேைேன்
இேன்லசந்த வலான்மைபாகி யீவைழுலகும்புகழ்வசைன்.

(இ-ள்.) இவன்;- சல்லியன் என்று உழர சான்ற - சல்லியடனன்று தபர்டபற்ற, இகல்தவல் மன்னர்க்கு
ஏறு அழனயான் - வலியதவலாயுதத்ழதயுழெய அரசர்களுக்குச்சிங்கம்தபான்றவன்; இவன்;-, தன்
பழகவர் யாவழரஉம் இழமதயார் ஆக்கும்-தன்பழகவர்கடளல்தலாழரயும்
ததவர்களாகச்டசய்கின்ற, எழில் நீலன் - அைழகயுழெயநீலடனன்பவன்; இவன்-; தண்தமிழ் ததர்
அெல் வழுதி-இனிய தம்ழிப்பாழஷழயஆராய்ந்துததர்ந்த வலிழமழயயுழெய பாண்டியன்; இவன்-
, ததர் இரவிகுலம்வளவன் - ததழரயுழெய சூரியனது குலத்தில் ததான்றிய தசாைன்; இவன்-,டசம்
தைதலான்மரபு ஆகி ஈர் ஏழ் உலகுஉம் புகழ் தசரன்-சிவந்த அக்கினியினதுகுலத்தில்
ததான்றியவனாய்ப் பதினான்கு உலகத்தாரும் புகழ்ப்டபற்ற தசரன்; (எ-று.)

சல்லியன் - (பழகவர்க்கு) அம்பு நுனிதபால் (வருத்தஞ்டசய்)பவன்; சல்யம் - அம்புமுழன. இவன்

மத்திரிநாட்ெரசன்; பாண்டுமகாராசனது இரண்ொவது மழனவியாகிய மாத்திரிக்கு உென்
பிறந்தவன், நீலடனன்பவன் பிரசித்தரான அரசர்களில் ஒருவனாக முதனூலிலுங்
குறிக்கப்பட்டுள்ளான். இவழன மாஹிஷ்மதீநாதடனன்று பாலபாரதம்கூறுகிறது. தபாரிற்
புறங்டகாொது. இறந்தவர், உெதன ததவர்களாகி வீரசுவர்க்கம் புகுகின்றனடரன்பது
நூல்துணிபாதலால், பழகவர்கழளத் தவறாதுடகால்கிற என்ற டபாருளில் 'இழமதயார்க்கும்'
என்றார்; இது, பிறிதினவிற்சியணி. பாலபாதத்தில் தமிழ்மன்னழரக் கூறவில்ழல.
(520)

46.-இதுபல அைசர்கரைப் லபாதுப்படக் குறித்தது.

வில்லாண்ரமயினால் லேங்கருப்பு வில்வலான்ைனக்வகநிகலைன்னப்

பல்லார்புகழும்பான்ரமயினாற் பதிலனண்புவிக்கும்பதியாய
எல்லாேைசுநின்லபாருட்டா லீண்வடதிைண்டவின்னமுதச்
லசால்லாய்நல்லாய்லமன்பூோய் வதாகாய்பாோய்திலைௌபதிவய.

(இ - ள்.) இன் அமுதம் டசால்லாய்-இனிய அமிருதம்தபான்ற டசாற்கழளயுழெயவதள!நல்லாய்-

அைழகயும் நற்குணநற்டசய்ழககழளயு முழெயவதள! டமல் பூவாய்-(இன்குரலாற் தபசுதலில்)
டமல்லிய நாகணவாய்ப்புள் தபான்றவதள! ததாகாய் -(சாயலில்) மயில்தபான்றவதள! பாவாய் -
(அைகில்) சித்திரப் பதுழமழயயும்(அருழமயில்)கண்மணிப்பாழவழயயும் (தமாகிப்பித்தலில்)
டகால்லிப்பாழவழயயும்தபான்றவதள1 திடரௌபதிதய-! வில்ஆண்ழமயினால் - விற்டகாண்டு
தபார்டசய்யுயுந்திறத்தினால், டவம் கருப்பு வில்தலான் தனக்தக நிகர் - டகாடிய
கரும்புவில்ழலயுழெய மன்மதனுக்தக ஒப்பு, என்ன-என்று, பல்லார் புகழும் பான்ழமயினால்-
பலரும் புகழுந் தன்ழமதயாடு, பதிடனண் புவிக்கும் பதி ஆய எல்லா அரசுஉம் -
பதிடனட்டுத்ததசங்களுக்கும் தழலவர்களாகிய எல்லாவரசர்களும், நின்டபாருட்ொல்-
ஈண்தெதிரண்ெ-இங்தக வந்து கூடியுள்ளார்; (எ-று.)

எளியகரும்ழப வில்லாக்டகாண்டு அதில்டமல்லியமலரம்புகழளத் டதாடுத்துஎய்து காமப்தபாழர

நெத்திப் பிரமன்முதல் எறும்புஈறாக எல்லாவுயிர்கழளயும் தன்வசப்படுத்துதலால், மன்மதன்,
சிறந்தவில்வீர டனனப்படுவன்.கருப்புவில்தலான் றனக்தக, ஏ - உயர்வுசிறப்தபாடு பிரிநிழல.
பதிடனட்டுத்ததசங்கள்திரவிெம், சிங்களம் தசானகம், சாவகம், சீனம், துளுவம், குெகம்,
டகாங்கணம்,கன்னெம், டகால்லம், டதலுங்கம், கலிங்கம், வங்கம்,கங்கம் மகதம், கொரம், டகௌெம்,
குசலம் என்பன; பிறவாறும் உழரத்தல் உண்டு. புவி - வெடசால்; இதுஅந்தப்பாழஷயில்
ஏைாம்தவற்றுழமவிரியாயினும் தமிழில்டபயர்மாத்திரமாய் நிற்கும்,

47.- 'இேர்களுள் இலக்குஎய்பேன் உனக்கு உரியான்'

எனல்.
இேரிற் ைனது வதாள்ேலியா லரிவய லைன்ன லேழுந்திருத்தத்
தேரிற் புரிநா ணுைவேற்றித் த ல்கான் முரனலேஞ் சாயகத்தால்
பேரிற் லசறிய நிரைத்துருளும் பல்ோய்த் திகிரிப் பயிலிலக்ரகக்
கேரிற் லசழுந்தார் புரனந்தேரனக் ரகக்லகாநீண் டிடு
கடிலதன்ைார்.

(இ-ள்.) இவரில் - இந்த அரசர்களுள், (எவனாயினும்), அை ஏறு என்ன எழுந்திருந்து -

ஆண்டுசிங்கம்தபால எழுந்து, தனது ததாள் வலியால்- தன்னுழெய புஜபலத்தால், அ தவரில் - அந்த
வில்லில், புரி நாண் உற ஏற்றி-நாணிக்கயிற்ழறப் டபாருந்தப் பூட்டி, தைல் கால் முழன டவம்
சாயகத்தால் - டநருப்ழபச் டசாரி கிற நுனிழயயுழெய டகாடிய அம்பினால், பவரின் டசறிய நிழரத்து
உருளும் பல் வாய் திகிரி பயில் இலக்ழக - ஆர்களால் டநருங்க நிழரக்கப்பட்டு உருளுகின்ற
பலநுனிகழளயுழெய யந்திரசக்கரத்திற் டபாருந்திய இலட்சியத்ழத, கவரின் - எய்துதள்ளினால்,
டசழு தார் புழனந்து - டசழிப்பான மணமாழலழய (அவனுக்கு)ச் சூட்டி, அவழன நீ கடிது
ழகக்டகாண்டிடு - அவழன நீ விழரந்து (கணவனாகக்) ழகக்டகாள்வாய், என்றார்-என்று
(டசவிலித்தாயர்) டசான்னார்கள்; (எ-று.) (552)

தவறு.

48.-சில அைசர்கள் வசார்வுைச் சில அைசர்கள்

ஊக்கங்லகாண்டு எழுதல்.

முத்தநரகப் பேைவிதழ்க் குளிர்லேண் டிங்கண் முகத்தாரைக்

ரகத்தாயர் லமாழிந்தகாரலச்,
சித்திைலமாத் துைர்ேழிந்து தத்தம்ரபம்லபாற்
றிக ரியாசனத்திருந்தார்சிற்சில்வேந்தர்,
அத்தனுவின்லபருரமரயயு மிலக்கத்துள்ை ேருரமரயயுங்
கருதாம லாண்ரமகூறி,
எத்தரனலயத் தரனவேந்தைாரசகூை யான்யாலனன் லைழுந்
திருந்தார் யாரனவபால்ோர்.

(இ-ள்.) முத்தம் நழக - முத்துப்தபான்ற பற்கழளயும், பவளம் இதழ் - பவைம்தபான்ற

வாயிதழையும், குளிர் டவள் திங்கள் முகத்தாழள - குளிர்ந்த டவண்ணிறமான பூர்ணசந்திரன் தபான்ற
முகத்ழதயுமுழெய திடரௌபதிழயதநாக்கி, ழகத்தாயர் - டசவிலித் தாய்மார், டமாழிந்த காழல -
(இவ்வாறு) டசான்னடபாழுது,- சிற் சில் தவந்தர் - (அந்தச்சுயம்வரசழபயிலிருந்த) சில சில அரசர்கள்,
(அவ்வில்லின்வலிழமழயயும் இலக்கின் அருழமழயயும் ஆதலாசித்து), உணர்வு அழிந்து -
அறிவுஒடுங்கி, சித்திரம் ஒத்து- சித்திரப்பதுழம தபான்றவர்களாய் (டசயலற்று), தம்தம் ழபம் டபான்
திகழ் அரி ஆசனத்து இருந்தார் - பசும்டபான்னாற் டசய்யப்பட்டுவிளங்குகிற தங்கள் தங்கள்
சிங்காசனங்களில் இருந்தபடிதய இருந்தார்கள்; (இதுநிற்க); யாழனதபால்வார்-யாழனதபாலக்
டகாழுத்தவர்களாகிய, எத்தழனஎத்தழன தவந்தர்-எத்தழன எத்தழன அரசர்கள், ஆழச கூர -
(திடராபதியின்தமல்) ஆழச மிகுதலால், அ தனுவின் டபருழமழயஉம் இலக்கத்துஉள்ள
அருழமழயஉம் கருதாமல் - அந்த வில்லின் டபருழமழயயும்அக்குறியிலுள்ள எய்தலில்
அருழமழயயும் ஆதலாசியாமல், ஆண்ழம கூறி -வீரவார்த்ழத டசால்லிக்டகாண்டு, யான் யான்
என்று எழுந்திருந்தார் - யான் யான்என்று டசால்லி (ஒருவர்முன் ஒருவர்) எழுந்திருந்தார்கள்!
(மிகப்பலர் எழுந்தனர்); (எ -று.)

மதயாழன களிப்புமிகுதியால் டசய்வது தவிர்வது அறியாது அெக்கமின்றி

ஒன்ழறச்டசய்யத்டதாெங்கி அழிவதுதபால, இவர்களும் தவட்ழக விஞ்சுதலால் ஆதலாசியாமல்
துணிந்டதழுந்து விற்றிறங்காட்ெத்டதாெங்கிப் பங்கப்படுதலால்; 'யாழனதபால்வார்' எனப்பட்ொர்.

இதுமுதற் பதிழனந்து கவிகள்-டபரும்பாலும் ஒன்றுஇரண்டு ஐந்து ஆறாஞ்சீர்கள் காய்ச்சீர்களும்,

மற்ழறயநான்கும் மாச்சீர்களுமாகியகழிடநடிலடி நான்குடகாண்ெ எண்சீராசிரியவிருத்தங்கள்.

49.-கண்ைன் பலைாமனுடன்லசால்லித் தன்குலத்தாரைத்

தடுத்தல்.

தனுலேடுத்து நாண்பிணிப்பான்கிைைாநின்ைதன்குலத்திலேனி
பரைத்தடுத்துவேதப்,
பனுேலுக்குந்தேத்தினுக்குமுரியவேள்விப் பார்ப்பனமாக்களினிரடவய
பாண்டுரமந்தர்,
அனுவுருக்லகாண்டுருமாறியிருந்ததன்ரமயறிந்தருளியலாயு
தவனாடருளிச்லசய்தான்,
மனுமுரைக்குேைம்பாகிேருத்தம்வீடமாநிலமீதேதரித்தோசுவதேன்.

(இ-ள்.) மனு முழறக்கு வரம்பு ஆகி - மனுதர்மசாஸ்திரத்திற் கூறப்பட்ெ நீதிடநறிக்கு எல்ழலயாகி,

மா நிலம்மீது - டபரிய பூமியின்தமல், வருத்தம் வீெ- (அப்பூமிததவியின்) துன்பம் நீங்க, அவதரித்த-
ததான்றியருளிய, வாசுததவன் - வசுததவகுமாரனான கண்ணபிரான்,-தவதம் பனுவலுக்குஉம்
தவத்தினுக்குஉம் உரிய- தவதங்களாகிய, நூல்களுக்கும் தவத்துக்கும்உரிய, தவள்வி -
யாகங்கழளயுழெய, பார்ப்பன மாக்களின் இழெதய - அந்தணர்களின் நடுதவ, பாண்டு ழமந்தர் -
பாண்ெவர்கள், அனு உரு டகாண்டு-(அந்த அந்தணர்களுக்கு) ஒத்த உருவத்ழதக்டகாண்டு, உரு மாறி
இருந்த தன்ழம - தம்வடிவம்மாறி வீற்றிருந்த தன்ழமழய, அறிந்து அருளி-, தனு எடுத்து நாண்
பிணிப்பான் கிளராநின்ற தன் குலத்தில் அவனிபழர தடுத்து - வில்ழலடயடுத்து
நாணிழயப்பூட்டுதற்கு ஊக்கங்டகாண்டெழுகிற தனது (யது) குலத்து அரசர்கழள (நீங்கள்
எைதவண்ொடவன்று) தடுத்து, அலாயுததனாடு அருளிச்டசய்தான்-
(பாண்ெவர்கள்மாறுதவெங்டகாண்டு வந்திருக்கிற தன்ழமழயப்) பலராமனுென் கூறினார்; (எ-று.)

கூறுதடலன்ற டபாருளில் அருளிச்டசய்தல் என்றல், ஒரு வழக மரபு. துஷ்ெர்கள் மிக்கதனால்

உண்ொன பூமிபாரத்ழதநிவிருத்திடசய்யும்டபாருட்டும், அவர்களால் உலகத்தில் வரம் பழிந்த
தருமத்ழத நிழலநிறுத்தற்டபாருட்டும், திருமால்வசுததவகுமாரனாய்க் கண்ணனாகத்
திருவவதரித்தானாதலறிக. அநு ரூபம்என்றவெடமாழி, அனுவுரு எனச் சிழதந்துவந்தது; ஒத்த
வடிவடமன்பது டபாருள். ஹலாயுதன் - கலப்ழபழய ஆயுத மாகயுழெயவன், (524)

50.-பல அைசர்கள் விற்றிைங்காட்டமுயன்று மாட்டா

லதாழிதரல, இது முதல் நான்குகவிகளிற் கூறுகிைார்.

பலருமுடனகங்கரித்துவமருசாைப்பாைேரிசிரலயினிரலபார்த்து
மீண்டார்.
பலருலமாருரகயிற்பிடிக்கேடங்காவில்லின் பருரம தரனக்குறித்துமனம்
பரதக்கப்வபானார்,
பலருமலர்க்ரகப்படுத்திப்லபயர்க்கமாட்டார்பரைத்வதாலைாந்தரமயு
லமனப்பயந்துநின்ைார்,
பலருலமடுத்தணிமணிநாண்பூட்டோைாப் பரிலசாடுமற்ைதன்
ேலிரமபகர்ந்வதவிட்டார்.

(இ-ள்.) பலர்உம் - பல அரசர்கள், உென் - ஒருதசர, அகங்கரித்து- டசருக்குக்டகாண்டு, (அருகில் வந்து),

தமரு சார் பாரம்வரி அ சிழலயின் நிழல பார்த்து மீண்ொர்-மகாதமருகிரிழயடயாத்த பாரமான
கட்ெழமந்த அந்தவில்லின் தன்ழமழயப் பார்த்து (அஞ்சி)த்திரும்பினார்கள்; பலரும் - பல
அரசர்கள், ஒரு ழகயின் பிடிக்க அெங்கா வில்லின் பருழமதழன குறித்து-ஒரு ழகயினாற் பிடித்தற்கு
அெங்காத அவ்வில்லின் பருத்ததன்ழமழயக்கருதி, மனம் பழதக்க தபானார்-(தம்தம்) மனம்
திடுக்கிெத் திரும்பிப் தபாய்விட்ொர்கள்; பலரும் - பல அரசர்கள், மலர் ழக படுத்தி -
தாமழரமலர்தபான்ற (தம்) ழககளாற் பிடித்து, டபயர்க்க மாட்ொர்- அழசக்கவும்
மாட்ொதவர்களாய், பழண ததாள் டநாந்து- பருத்த ததாள்கள் தநாவப்டபற்று, அழமயும் என பயந்து
நின்றார்-இதுதபாதுடமன்று அஞ்சி நின்றார்கள்; பலரும் -பல அரசர்கள், எடுத்து-(அவ்வில்ழலக்
ழகயாற் பிடித்து) நிழலடபயரச்டசய்து, (அவ்வளவிதல), அணி மணி நாண் பூட்ெ வாரா பரிடசாடு
அதன் வலிழம பகர்ந்தத -அைகிய உறுதியான நாணிழயப்பூட்ெ (த் தம்மால்) இயலாத
தன்ழமழயயும் அவ்வில்லின்வலிழமழயயுஞ் டசால்லிக்டகாண்ெ, விட்ொர் -(அம்முயற்சிழயக்)
ழகவிட்ொர்கள்; (எ- று.)-மற்று - அழச; விழனமாற்றுமாம்.

இதுமுதல் நான்கு கவிகளில், தமன் வமலுயர்ச்சியணி ததான்ற ஒன்றன்தமடலான்று

உயர்த்திச்டசால்லிக்டகாண்டு டசல்கின்றனராதலால், அதற்குஇணங்க, 'எடுத்து' என்பதற்கு-
நிழலடபயர்த்து என்று உழரத்து, அதழன 'பகர்ந்து' என்பததனாடு இழயக்க. இச்டசய்யுளின்
முதலடியிற் கூறியவர், டசருக்கிச்டசன்று அந்தவில்லின் நிழலழமழயப்
பார்த்தமாத்திரத்ததாடுமீண்ெவர்; இரண்ொமடியிற் கூறியவர், பார்த்துக் ழகயிற்பிடிக்கக்கருதி அதன்
ழகக்கெங்காப்பருழமழயக்குறித்து மனம்வருந்தி மீண்ெவர்; மூன்றாமடியிற் கூறியவர்,
ழககளாற்பிடித்து அதழன நிழலடபயர்க்க மாட்ொமல் ததாள்டநாந்து அஞ்சி மீண்ெவர்;
நான்காமடியிற் கூறியவர், ழககளாற்பிடித்து நிழலடபயர்த்துப் பின்பு யாடதான்றுஞ்
டசய்யமாட்ொழமயால் தமதுவலிழமயின்ழமழயயும் அதன் வலிழமழயயுங் கூறிக்டகாண்தெ
ழகவிட்ெவர் எனக்காண்க. (525)

51. ேல்லியம்வபானடந்துதனுவிருரகயாலும் ோரிலயடுத்

லததிர்நிறுத்தி மல்லல்ோகுச்;
சல்லியனுநாவைற்ைமுடியாதந்தத்தனுவுடவனதன்ைனுவுந்தகை
வீழ்ந்தான்,
வில்லியரின்முன்லனண்ைத்தக்கவின்ரம
வேந்தடுவபார்ப்பகதத்தன்வில்வேதத்தில்,
லசால்லியோலைடுத்தூன்றிமற்ரைக்ரகயாற்
லைால்ேலிநாணியுலமடுத்துத்வதாளுஞ் வசார்ந்தான்.

(இ-ள்.) மல்லல் - வலிழமழயக்டகாண்ெ, வாகு-ததாள்கழளயுழெய, சல்லியனும்-, வல்லியம்

தபால் நெந்து - புலிதபால (வலிழமதயாடு) டசன்று, தனு- வில்ழல, இருழகயால்உம் வாரி எடுத்து
எதிர் நிறுத்தி - இரண்டுழககளாலும் வாரிடயடுத்து (த் தன்) எதிரிதல நிற்கச்டசய்து, (அதன்தமல்),
நாண் ஏற்ற முடியாது -நாணிழயப்பூட்ெ முடியாமல், அந்த தனுவுெதன-அவ்வில்லுெதன, தன்
தனுஉம் தகரவீழ்ந்தான் - தனது உெம்பு டநாருங்கக் கீழ் வீழ்ந்திட்ொன்; வில்லியரில்
முன்எண்ணத்தக்க வின்ழம - வில் வீரர்களுள் முதலில்ழவத்து எண்ணத்தக்க
வில்லின்திறழமழயயும், தவந்து அடு தபார்-அரசர்கழள அழிக்கின்ற தபாழரயுமுழெய,பகதத்தன்-,
வில் தவதத்தில் டசால்லிய ஆறு எடுத்துஊன்றி- தனுர்தவதத்திற்டசால்லியுள்ளபடி ஒருழகயால்
(வில்ழல) எடுத்து நிறுத்தி, மற்ழற ழகயால் டதால்வலி நாணிஉம் எடுத்து-
மற்டறாருழகயினால்முதிர்ந்தவலிழமழயயுழெய நாணிழயயும்எடுத்து, ததாள்உம் தசார்ந்தான்-
(அவ்வளவில்) ழகதசார்ந்து விட்டிட்ொன்;

சல்லியன் தன்வலிழமழயக்டகாண்டு இரண்டுழககளாலும் அவ்வில்ழலத் தழுவிடயடுத்து

எதிர்நிறுத்தியிட்ென னாயினும் அதன்பின் ஒருழகயில் விற்பிடித்து மற்டறாருழகயால் நாணிழய
எடுத்து ஏற்ற இயலாமல் அதற்கு உரிய முயற்சி டசய்தவளவிதல வில்தலாடு வீழ்தலால் தன் உெம்பு
நன்கு டநாருங்கும்படி சாய்ந்திட்ொ டனன்றும். பின்பு பகதத்தன் ஒருழகயால் வில்ழல டயடுத்து
நிறுத்தி மற்டறாருழகயால் நாணிழயயும் எடுத்து அவ்வளவில் ததாள்தசார்ந்தான் என்றும்
தமன்தமலுயர்ச்சியணி காண்க. தனுர் தவதமாவது -ஆயுதங்களிற்பயிலும் வழககழளயும், பழக
டவல்லுதற்கு உரிய மந்திரம்முதலியவற்றின் பிரதயாகங்கழளயும் டதரிவிக்கிற சாஸ்திரம். தனு -
வில்என்றடபாருளில் தநுஸ் என்ற வெ டசால்லின் விகாரமும், உெம்ழபக்குறிக்கும்தபாது தநு
என்ற வெடசால்லின் விகாரமுமாம். 'தவந்தடுதபார்ச்சராசந்தன்' என்ற பாெம் டபாருந்தாது,
அடுத்தடசய்யுளில் 'மாகதன்' எனப்படுபவன் சராசந்த னாதலால். தனுவும் உம்ழம-அழசநிழல:
உயர்வு சிறப்புமாம். எச்சவும்ழமயாக, வில்லுந்தகரஎன உழரத்தலாகாது தனுவுெதன வீழ்ந்தாடனன
இழயயும். (526)

52.- பூகதனாகியேன்வைபரகேலைல்லாம் வபாற்ைேைர்ந்துல

காைப் புரனந்த லமௌலி,
மாகதனும்வில்லலடுத்துேரிநாண் வில்லின்மார்பைவும்
வபாக்கினான்ேன்வபார்நீலன்,
சாகதலனன்ைரேதுதிக்கலநடுநாண்லகாற்ைத்தனுலோருசாலைனக்
லகாைர்ந்தான்சாவையல்ல,
வேகதனுநால்விைலலன்றுரைக்கநாணி வீக்கினான் ேலம்
புரித்தார் வேந்தர்வேந்வத.

(இ-ள்.) பூ கதன் ஆகிய அன்றுஏ - பூமிழயஅழெந்தவனான அப்டபாழுதத(பிறந்தடபாழுதத

டதாெங்கி என்றபடி), பழகவர் எல்லாம் தபாற்ற - பழகவர்கடளல்தலாரும் கீழ்ப்படிந்துவணங்கித்
துதிக்கும்படி, வளர்ந்து-, உலகு ஆள-உலகத்ழத அரசாளுமாறு, புழனந்த - அணிந்த, டமௌலி-
கிரீெத்ழதயுழெய, மாகதன்உம் - மகதததசத்து அரசனான சராசந்தனும்,வில்எடுத்து-(ஒரு ழகயால்)
வில்ழலடயடுத்து நிறுத்தி, (மற்டறாருழகயால்), வரி நாண்- நீண்ெ நாணிழய, வில்லின் மார்பு
அளவுஉம் தபாக்கினான் - அவ்வில்லின் நாணிபூட்டுங் தகாடியின் ஒருமார்புதூரம்வழரயிலும்
டகாண்டுதபாய் அதற்குதமல் இயலாதவனானான்; வல்தபார் நீலன்- வலிய தபாழரயுழெய
நீலடனன்னும் அரசன், சாகதன் என்று அழவ துதிக்க - அருஞ்டசயல்டசய்பவ டனன்று
சழபயிலுள்தளார் தன்ழனக் டகாண்ொடும்படி, டநடு நாண் - நீண்ெநாணிழய, டகாற்றம் தனு ஒரு
சாண் என டகாணர்ந்தான் - டவற்றிழயயுழெய அவ்விற்தகாடி ஒருசாண்தூரத்திலுள்ளடதன்ற
அளவும் டகாண்டுதபாய் அதற்குதமல் இயலாதவனானான்: வலம்புரி தார்தவந்தர் தவந்து -
நஞ்சாவட்ழெப் பூமாழலழயயணிந்த அரசர்க்கரசனாகிய துரிதயாதனன், தவகம் தனு -
உக்கிரமானஅவ்வில்லின் தகாடி, சாதண அல்ல - ஓருசாணளவுதூரமு மில்ழல, நால் விரல்-
நாலுவிரல்தூரதம யுள்ளது, என்று உழரக்க- என்று டசால்லுமளவும், நாணி வீக்கினான் - நாணிழயக்
டகாண்டுதபாய் அதற்கு தமல்இயலாதவனானான்; (எ - று.)

சராசந்தனது நாடு-மகதமும், நகரம்-கிரிவிரசமும்;தமல் சபாபருவத்தில் "கிரிவிரசநக

டரய்திக்கிரித்தெந்ததாள் மகததசன்கிளருங்தகாயில்" என்பதனாலும் உணர்க. சாகதன்=ஸாஹஸன்:
ஸாஹஸத்ழதயுழெயவன்; ஸாஹஸம்-துணிச்சலான அருஞ்டசயல். (527)

53. கரலேருத்தமைக்கற்ைகன்னலனன்னுங் க ற்காரையைனிருந்த

கயிரலலயன்னும்,
மரலேருத்தமைலேடுத்தநிருதலனன்னமன்னரே
யின்ேலியுடவனேந்துவதான்றி,
நிரலேருத்தமைநின்றுபரியவகாலநீள்ேரிநாண்மயிர்க்கிரடக்கீழ்
நின்ைலதன்னச்,
சிரலேருத்தமைேரைத்துேரைந்தேண்ைச்சிரலக்காைன்
முடித்தரலரயச்சிந்தவீழ்ந்தான்.

(இ-ள்.) கழல - நூல்கழள, வருத்தம், அற கற்ற-வருத்தமில்லாமல் கற்றறிந்த, கன்னன் என்னும் -

கர்ணடனன்கிற, கைல் காழள - வீரக்கைழலயுழெய இளவீரன்,- அரன் இருந்த-சிவபிரான்
வீற்றிருக்கிற, கயிழல என்னும் மழல - ழகலாசடமன்னும் மழலழய, வருத்தம், அற எடுத்த -
வருத்தமில்லாமல் (எளிதில்) டபயர்த்டதடுத்த, நிருதன் என்ன- அரக்கனாகிய இராவணன் தபால,
மன் அழவயின் வலியுென்ஏ வந்து ததான்றி - இராசசழபயினின்று வலிழமதயாடு எழுந்து
முன்வந்து, நிழல வருத்தம் அற நின்று - (வில்வீரர்க்குஉரிய) நிழலயிதல வருத்தமில்லாமல்
நிழலநின்று, பரிய தகாலம் நீள் வரி நாண்-பருத்த அைழகயுழெய நீண்ெமுறுக்குள்ளநாணி,
மயிர்க்கிழெ கீழ் நின்றதுஎன்ன-ஒருமயிரினளவுதூரத்தின் கீழ்நின்றடதன்றுடசால்ல,
(அதுவழரயிலும்), சிழல வருத்தம் அற வழளத்து - வில்ழலவருத்த மில்லாமல் (எளிதில்) வழளத்து
நின்று, (அவ்வளவிதல), வழளந்த வண்ணம்சிழல கால் தன் முடி தழலழய சிந்த-வழளத்த அைகிய
அவ்வில்லின் கால்(நிமிர்ந்து) தனது கிரீெமணிந்த தழலழயத் தாக்க, வீழ்ந்தான்-; (எ- று.)

கர்ணன் அவ்வில்ழல எளிதில் எடுத்துவழளத்து நாதணற்றி விழரவாக அம்ழபத்டதாடுத்து எய்யச்

சித்தனானவளவில் திடரௌபதி உரத்தகுரதலாடு 'நான் பாகன்மகழன விவாகஞ்டசய்துடகாள்தளன்'
என்று மறுத்துக் கூறதவ, அவன் உெதனவருத்தத்ததாடு வில்ழல எறிந்துவிட்டு மீண்ென டனன
முதனூல்கூறும். "சாபம்மஹாந்தம் தபநஸ்யஸூடநௌ - அதிஜ்யமாதந்வதி தராமமாத்தர ஸ தம்
விசிதக்ஷப" என்றது, பாலபாரதம். நிருதன் - நிருருதிடயன்னுந் திக்பாலகியினது மரபினன்.
மகாபலசாலியான கர்ணனுக்கு ராக்ஷசராசனான இராவணனும், இவன் எளிதாக எடுத்தபருத்த
பாரமான வில்லுக்கு அவன் எளிதில் எடுத்து டபரிய ழகலாசகிரியும்உவழம. இராவணன் தனது
பலத்தால் அலட்சியமாகக் ழகலாசத்ழதப்டபயர்த்துஎடுத்தடபாழுது உெதனபங்கப்பட்ெழம
தபால, இவனும் அலட்சியமாகவில்ழலடயடுத்து வழளத்தடபாழுது உெதன பங்கப்படுதலால்,
உவழம ஏற்கும். நிழல- அம்புஎய்வார் நிற்றற்குஉரிய நிழல: அது-ழபசாசம், மண்ெலம், ஆலீெம்,
பிரதியாலீெம் என நான்கு. இவற்றுள், ஒருகால்நின்று ஒருகால்முெக்கல்-ழபசாசநிழல: இருகாலும்
பக்கல்வழளய மண்ெலித்தல் - மண்ெலநிழல; வலக்கால் மண்ெலித்து இெக்கால் முந்துறல்-
ஆலீெநிழல; வலக்கால்முந்துற்று இெக்கால்மண்ெலித்தல்-பிரதியாலீெநிழல (528)

54.- அந்தைேடிேங்லகாண்டிருந்த அருச்சுனன்

எழுந்துவபசலுைல்.

அைேலநடுங்லகாடியுயர்த்வதான்முதலாவுள்ை ேரனேருமங்
லகாருதனுவுக்காற்ைாைாகி,
உைவுலமலிந்லதழின்மாழ்கிச்லசயல்வேறின்றியுள்ைமழிந்திருந்த
தற்பினுருவமலைன்னக்.
கைவுடனந்தைர்நாப்பணிருந்தலகாற்ைக்கருமுகில்ோகனன்
புதல்ேன் கரியவமனி,
இைவிகுலச்சிறுேரனப் வபாலலழுந்துமன்ைலிைங்லகாடிதம்
முரனவநாக்கியியம்பினாவன.

(இ - ள்.) அரவம் டநடு டகாடி உயர்த்ததான் முதல் ஆ உள்ள அழனவர்உம் - பாம்பின்வடிவடமழுதிய

நீண்ெடகாடிழய உயரநாட்டிய துரிதயாதனன் முதலாக அங்குஉள்ள அரசர்கள் எல்தலாரும், அங்கு-
அவ்வாறு, ஒரு தனுவுக்கு ஆற்றார் ஆகி - ஒப்பற்ற அவ்வில்லில் திறங்காட்ெமாட்ொதவர்களாய்,
உரவு டமலிந்து - வலிழம குன்றி, எழில் மாழ்கி-மனடவழுச்சி தசார்ந்து, டசயல் தவறு இன்றி -
ஒன்றுஞ்டசய்யமாட்ொமல், உள்ளம் அழிந்து இருந்ததன் பின்-மனமழிந்து இருந்தபின்பு,- அந்தணர்
நாப்பண்- பிராமணர்களுக்கு நடுவிதல, கரவுென் இருந்த - மழறந்தவடிவத்ததாடு வீற்றிருந்த,
டகாற்றம் - டவற்றிழயயுழெய, கரு முகில் வாகனன் புதல்வன் - கருநிறமுள்ள தமகத்ழத
வாகனமாகவுழெய இந்திரனது குமாரனாகிய அருச்சுனன்,- இரவி குலம் கரிய தமனி சிறுவழன
தபால் எழுந்து - சூரியகுலத்தில் திருவவதரித்த கரிய திருதமனிழயயுழெய இராசகுமாரனான
இராமபிரான் தபாலஎழுந்து நின்று, மன்றல் இள டகாடி தம்முழன தநாக்கி - விவாகத்துக்கு உரிய
இளழமயான பூங்டகாடிதபான்ற திடரௌபதியினது தழமயனான திட்ெத்துய்மழனப் பார்த்து, உரும்
ஏறு என்ன இயம்பினான் - சிறந்த இடிதபாலக் கம்பீராமான உரத்தகுரதலாடு ஒன்று
டசால்வானானான்; (எ-று.)-அவ்வார்த்ழதழய, அடுத்த கவியிற் காண்க.
மன்றல் என்பதற்கு - நறுமணடமன்றும் டபாருள்டகாள்ளலாம்; அது -
உபமானமாகியபூங்டகாடிக்கும், உபதமயமாகிய திடரௌபதிக்கும் ஏற்கும்: திடரௌபதி
உத்தமஸ்திரீசாதிலக்ஷணமான நறுமணத்ழதத்தன்உெம்பில் மிகுதியாகவுழெயளாயி ருந்தனடளன்று
பலவிெத்தும் முதனூல் கூறும். (529)

55.-அருச்சுனன் திட்டத்துய்மனிடம்அநுமதிலபற்று
வில்ரலலயடுத்தல்.

மன்னமைபிற்பிைந்ததிருவதாள் ேலியாலிந்தமண்ைாளுமேர்க்
கன்றிமரைநூல்ோைர்,
லதான்மைபிற்பிைந்தேருமிலக்குவீ த்தாற் சூட்டுவமா
லதாரடயலிைத் வதாரகலயன்னத்,
தன்மைபுக்கணிதிலகமானவீைன்ைகேன்வைாமன்ைலுக்குத்தாழ்வோ
லேன்ைான்,
வின்மைபிற்சிைந்தலநடுவில்ரலயீசன்வமருகிரிலயடுத்தலதன
விரைவிற் லகாண்டான். (இ-ள்.) 'மன் மரபில் பிறந்து - க்ஷத்திரியசாதியிதல பிறந்து, இரு ததாள்
வலியால் இந்த மண் ஆளும் அவர்க்கு அன்றி - (தங்கள்) ததாள்களிரண்டின் வலிழமயினால்
இந்தப்பூமிழய ஆளுகிற அரசர்களுக்தக யல்லாமல், மழற நூல் வாணர் டதால் மரபில் பிறந்தவர் உம்
இலக்கு வீழ்த்தால் - தவதங்களாகிய நூல்களுக்கு உரிழம பூண்ெஅந்தணர்களுழெய
டதான்றுடதாட்டுவருகிற சாதியிதல ததான்றியவர்களும் குறித்த இலக்ழகஎய்துவிழுத்தினால்,
(அவர்க்கும்,) இள ததாழக -இளழமயானமயில்தபான்றசாயலுள்ள திடரௌபதி, டதாழெயல்
சூட்டும்ஓ - சுயம்வரமாழலழயச் சூட்டுவதளா? என்ன - என்று (அருச்சுனன்) வினாவ,- தன்மரபுக்கு
அணிதிலகம் ஆன வீரன் - தான்பிறந்த தசாமககுலத்துக்கு அைகியதிலகம்தபால
தமன்ழமவிழளப்பவனான வீரனாகிய திட்ெத்துய்மன், 'மன்றலுக்கு தாழ்வுஓ - (அது)
விவாகத்துக்குக் குழறதவா? தகவு அன்றுஓ- (அது) டபருழமயன்தறா? என்றான் - என்று டசான்னான்;
(உெதன அருச்சுனன்), வில் மரபில் சிறந்த டநடு வில்ழல - வில்லின் இனங்களுட் சிறந்த நீண்ெ
அவ்வில்ழல, ஈசன் தமருகிரி எடுத்தது என - சிவபிரான் மகாதமருமழலயாகிய
வில்ழலஎடுத்ததுதபால, விழரவில் டகாண்ொன் - விழரவில் எடுத்தான்; (எ-று.)

அந்தணன் இராசகன்னிழகழய மணத்தல் அப்டபண்ணின் குலத்தார்க்குப் டபருழமயாகுதம யன்றி

இழிவாகா டதன்று டசால்லித் திட்ெத்துய்மன் அருச்சுனனதுடகாள்ழகழயமகிழ்ச்சிதயாடு
அங்கீகரித்தன டனன்க. ஈசன் தமருகிரிடயடுத்தது, திரிபுரசங்காரகாலத்தில். (530)

56.-அருச்சுனன் இலக்ரகஎய்ய, முனிேரும் வதேரும்

மகிழ்தல்.
கிைர்மகுடேயவேந்தர்நாண்கலைல்லாங் கீ ாகத்தனிலநடு
நாண்கிைைவேற்றித்,
தைர்ேறுசாயகந்லதாடுத்துக்கற்வைார்யாருந்தனு
நூலுக்காசிரியன்ைாவனலயன்ன,
உைர்திகிரிச்சு லிலக்ரகயரேவயார்தங்களுக்கமுடன்
வி லேய்தா னுைவுத்வதாைான்,
ேைருமருந்தேவேள்விமுனிேைார்த்தார் ோசநறுமலர்லசாரிந்து
ோவனாைார்த்தகார்.

(இ-ள்.) உரவு ததாளான் - வலிழமழயயுழெய ததாள்கழளயுழெயவனான அருச்சுனன்,- கிளர்

மகுெம் வய தவந்தர்நாண்கள் எல்லாம் கீழ் ஆக தனி டநடு நாண் கிளர ஏற்றி - விளங்குகிற
கிரீெத்ழத யணிந்த வலிழமழயயுழெய அரசர்களின்நாண்கடளல்லாம் கீழ்ப்பட்ெ
ஒப்பற்றநீண்ெநாணிழயதமலாம்படி உயரப்பூட்டி, தளர்வுஅறு சாயகம்டதாடுத்து-
தளர்ச்சியில்லாத(மிகவலிய) அம்ழபத்டதாடுத்து, கற்தறார்யார்உம் தனு நூலுக்கு ஆசிரியன் தான் ஏ
என்ன - படித்தவர்கடளல்தலாரும் 'வில்வித்ழதக்கு ஆசாரியன் இவதன' என்று
(தன்ழனக்குறித்துக்கூறிக்) டகாண்ொடும்படி, உளர்திகிரி சுைல்இலக்ழக அழவதயார் தங்கள்
ஊக்கமுென் விை எய்தான்-சுைலுகிறயந்திரசக்கரத்திற் டபாருந்திச் சுைல்கிறஇலக்ழக
அச்சழபயிலுள்ள அரசர்களுழெய உற்சாகத்ததாடு கீழ்விழும்படி அடித்துத்தள்ளினான்; (அதுகண்டு),
வளரும் அரு தவம் தவள்வி முனிவர் ஆர்த்தார் - (தமன்தமல்) வளர்கிற அரிய தவத்ழதயும்.
யாகத்ழதயு முழெய அந்தணர்கள் (மகிழ்ந்து) ஆரவாரித்தார்கள்; வாதனார் - ததவர்களும், வாசம் நறு
மலர் டசாரிந்து-பரிமளமுள்ள நல்ல பூக்கழள தமற்டசாரிந்து, ஆர்த்தார்-; (எ- று.)- 'தைல் தவள்வி'
எனவும் பாெம்.

இலக்ழகத் தங்கள் சாதியாடனாருவன் எய்துவீழ்த்தியப்டபருழமயுற்றன டனன்றுகருதியதனால்,

அந்தணர்கள் மகிழ்ந்து ஆரவாரித்தார்கள். நிலவுலகத்தில் விதசஷமான டசய்ழககள் நெக்கும்தபாது
அவற்ழற தமலிருந்துகாணுதலும் மலர்மாரிடசாரிதலும், ததவர்களியல்பு. இரட்டுறடமாழிதல்
என்னும் உத்தியால் முதலடிக்கு - கீழ் அரசர்கள் விற்தகாடிழய டயட்ெ நாணிழயக் டகாண்டுடசன்ற
மார்பளவு சாணளவு விரலளவு மயிரளவு என்னும் எல்ழலகடளல்லாம் கீழ்ப்பட்ெ அவற்றின்தமல்
உரிய இெத்தில்தான் நாணிழயப்பூட்டிடயன்றும், அவ்வரசர்களுழெய நாணங்கள் இழிவு டபற
(அவர்கட்கு மானபங்க முண்ொம்படி) தான் நாண்பூட்டி டயன்றும் கருத்துக்டகாள்க. அரசர்களால்
எய்துவிழுத்த முடியாத இலக்ழக இவன் எய்து வீழ்த்துமளவிதல அவர்களுழெய மனடவழுச்சி
ஒழிதலால், 'இலக்ழக யழவதயார் தங்களூக்கமுென் விைடவய்தான்' என்றார்; இது,
புைர்நிரலயணி. 'ஆர்த்தார்' என்ற டசால் ஒருடபாருளிதலதய மீண்டுவந்தது.
டசாற்டபாருட்பின்வருநிழலயணி. (531)
 57.-திலைௌபதி அருச்சுனனுக்கு மைமாரல சூட்டுதல்.

தாஞ்சாைற்கரியதனுேரைத்தாலனன்று தைணிபர்தம்முகங்கருகத்
தனுவிவனாடும்,
பூஞ்சாைன்மணிநீலகிரிவபானின்ை பூசுைரனயிேனேவன
வபான்லமன்லைண்ணிப்,
பாஞ்சாலர்பதிகன்னியிருதன் லசங்கட்பங்கயத்தாற்பாங்காகப்
பரிந்துவநாக்கித்,
வதஞ்சாைநறுங்கழுநீர்ச்லசய்யதாமஞ் லசம்மணிகாலருவிலயனச்
வசர்த்தினாவை.

(இ-ள்.) 'தாம் சாரற்கு அரிய - தாங்கள் அருகிற்டசல்லுதற்கு அருழமயான, தனு - வில்ழல,

வழளத்தான்-(இவன்) வழளத்திட்ொன், ' என்று - என்ற காரணத்தால், தரணிபர் தம் முகம் கருக -
அரசர்கள் தங்கள்முகம் கருகிவாெ, தனுவிதனாடுஉம்- (ழகயிற்பிடித்த) வில்லுெதன, பூ சாரல் மணி
நீலகிரி தபால்நின்ற- டபாலிவுள்ள சாரல்கழளயுழெய அைகிய நீலமழலதபால நின்ற, பூசுரழன -
அந்த அந்தணழன, பாஞ்சாலர்பதி கன்னி - பாஞ்சாலததசத்தார்க்கு அரசனாகிய துருபதனுழெய
டபண்ணான திடரௌபதி, இவன் அவன்ஏ தபான்ம் என்று எண்ணி- `இவன் அந்த
அருச்சுனதனயாவன்' என்று நிழனத்து, இரு தனடசம் கண் பங்கய்ததால் பாங்கு ஆக பரிந்து தநாக்கி -
தாமழரமலர்தபான்ற சிவந்ததனது இரண்டு கண்களாலும் நன்றாக அன்புடகாண்டு பார்த்து, ததம்
சாரம் நறு கழுநீர் டசய்ய தாமம்-இனிய ததழனயுழெய வாசழன வீசுகிற டசங்கழுநீர் மலர்களால்
டதாடுக்கப்பட்ெ சிவந்த மாழலழய, டசம்மணி கால் அருவி என - சிவந்த மணிகழளக்
டகாழித்துக்டகாண்டுவருகிற மழலயருவிதபாலத்ததான்ற, தசர்த்தினாள்-(அவன் மார்பில்)
இட்ொள்; (எ-று.) மாழலக்கு அருவிழய உவழமகூறியதற்கு ஏற்ப, ததாழளயும் மார்ழபயும்
மழலடயனக்டகாள்க, நீலகிரிதபால்நின்ற பூசுரன்' என்றதுங் காண்க. இவன் நின்ற நிழலழயக்
காண்ழகயிதலதய அரசர்கள் முகம் கருகுதழல இவனது தமனியின் நீலநிறம் தமல்விழுதலாற்
கருகுவதுதபாலுடமன்ற கற்பழன டதானிக்க, 'தரணிபர் தம்முகம்கருக நீலகிரிதபால்நின்ற' என்றார்.
பூஸு ரன் - வெடசால், சாரம்=ஸாரம்: ததன்புஷ்பத்தின் சாரமாதல் காண்க. (532)

58.-அருச்சுனன் திலைௌபதிவயாடும் உடன்பிைந்தாவைாடும்

லசல்லல்.

அந்தைதுந்துபிமு ங்கச்சங்கமார்ப்ப ோனகதுந்துபி

புதல்ேனாதியாக,
ேந்திருந்தவபைரேரயமதியானாகி மாரலயிடுபசுஞ்லசம்லபான்
மாரலவயாடும்,
சந்திைனு முவைாகிணியுலமன்னமுன்னர்த் தான்ேரைத்த
தடஞ்சிரலக்ரகத்தலத்திவலந்தி,
இந்திைசூனுவுலமழுந்தாங்வககலுற்ைா னிருபுைமுந்துரைேர்ேை
விரையிலாதான்.

(இ-ள்,) அந்தரம் துந்துபி முைங்க - வானத்தில் (ததவர்கள் முைக்கிய) துந்துபிவாத்தியம் ஆரவாரிக்க,

சங்கம், ஆர்ப்ப - சங்க வாத்தியங்கள் ஒலிக்க, இந்திரசூனுஉம் - இந்திரனதுகுமாரனான அருச்சுனனும்,
ஆனகதுந்துபி புதல்வன் ஆதிஆக வந்திருந்த தபர் அழவழய மதியான் ஆகி - வசுததவகுமாரனான
பலராமன்முதலாக வந்திருந்த டபரிய அந்தச்சழபயிலுள்தளாழர மதியாதவனாய், மாழல இடுபசு
டசம் டபான்மாழலதயாடுஉம் - (தனக்கு) மணமாழலழயயிட்ெ பசிய சிறந்தடபான்னலாகிய
மாழலதபால் விளங்குகிற திடரௌபதியுெதன, சந்திரன்உம்உதராகிணிஉம்என்ன -சந்திரனும்
(அவன்மழனவியாகிய) உதராகிணிததவியும்தபால,முன்னர் தான் வழளத்த தெ சிழல
ழகத்தலத்தில் ஏந்தி - முன்பு தான் வழளத்தடபரிய அந்தவில்ழலக் ழகயிடலடுத்துக்டகாண்டு,
துழணவர் இரு புறம்உம் வர-(தனது) உென்பிறந்தவர்நால்வரும் தனது இரண்டுபக்கத்திலும்
உென்வர, இழணஇலாதான் - ஒப்பில்லாதவனாய், ஆங்கு எழுந்து ஏகல் உற்றான் -
அவ்விெத்தினின்று புறப்பட்டுச் டசல்லத்டதாெங்கினான்;

(எ- று.) ஆனக துந்துபி புதல்வன்' என்பதற்கு - கண்ணன் என்று உழரத்தலும் ஒன்று 'ஆனகதுந்துபி
முதல்வன்' என்றும் பாெமுண்டு; அப்டபாழுது தனது நிசரூபத்ழதமழறத்து தவற்று வடிவங்
டகாண்டிருத்தலால், கண்ணழனயுமுட்பெ மதியாதுடசன்றான், டவளிப்பொதிருத்தல்
தவண்டிடயன்க. வசுததவர் பிறந்த காலத்தில்,ததவர்கள், பின்பு இவரிெத்துத் திருமால்
கண்ணனாகத்திருவவதாரஞ் டசய்வழதயறிந்து,ஆனகம் துந்துபி என்கிற வாத்தியங்கழள
முைக்கினார்க ளாதலால், வசுததவர்க்கு 'ஆனகதுந்துபி' என்று ஒருடபயராயிற்று. சீவசிந்தாமணியில்
"டசம்டபான்வழரதமற்பசும்டபான் டனழுத் திட்ெதத தபால்" என்ற இெத்து, ஆசிரியர்
நச்சினார்க்கினியர் 'டசம்ழம பசுழம - டதாழெ முரண்; ஈண்டு வண்ணதவறுபாடு இன்று'
என்றுஉழரத்தது, இங்கு 'பசுஞ் டசம்டபான்மாழல' என்ற விெத்துங்
டகாள்ளத்தக்கது.பசுஞ்டசம்டபான்மாழல - உவழமயாகுடபயர். (533)

'59.-துரிவயாதனன் தூண்டுதலால் அைசர்கள் வபார்க்கு

எழுதல்.

பார்ப்பான்ேந்லதாருவகாடியைரசச்வசைப் பரிபவித்துப்பாஞ்
சாலன்பயந்தலதய்ேச்,
சீர்ப்பாரேதரனேலியாற்லகாண்டுவபாகச் லசய
லின்றியிருந்தீலைன்லசய்தீலைன்று,
வேர்ப்பாடுநுதல்சிேந்தவிழியனாகிவிழியிலான்மகன்
க ைலேகுண்டுவமன்வமல்,
ஆர்ப்பாகக் லகாதித்லதழுந்ததுகாந்தகாலத்தார்க்குமகைாலயம்
வபாலைசரீட்டம்.

(இ-ள்.) விழி இலான் மகன் - கண்களில்லாத (பிறவிக்குருெனாகிய) திருதராட்டிரனது புத்திரனான

துரிதயாதனன், தவர்ப்பு ஆடுநுதல் சிவந்த விழியன் ஆகி - (டபாறாழமயாலாகிய தகாபத்தால்)
தவர்ழவநீர் தளும்புகிற டநற்றிழயயும் சிவந்தகண்கழளயுமுழெயவனாய்,
(மற்ழறயரசர்கழளதநாக்கி), 'பார்ப்பான்- பிராமணடனாருவன், வந்து-,ஒருதகாடி அரழச-
தகாடிக்கணக்கான (மிகப்பல) அரசர்கழள, தசர பரிபவித்து-ஒருதசர அவமானப்பெச்டசய்து,
பாஞ்சாலன் பயந்த டதய்வம் சீர் பாழவதழன- பாஞ்சாலராஜன்டபற்ற டதய்வத்தன்ழமயுள்ள சிறந்த
பாழவதபான்ற திடரௌபதிழய, வலியால் டகாண்டு தபாக-(தன்) வலிழமயால்
உரிழமயாக்கிக்டகாண்டு டசல்ல, டசயல் இன்றி இருந்தீர்- (அதற்கு மாறான) டசய்ழக
டயான்றுஞ்டசய்யாமல் இருந்தீர்கள்; என்டசய்தீர்-என்ன காரியஞ்டசய்தீர்கள், என்று-, கைற -
உறுத்திக்கூற,-(அத்தூண்டுதலால், அரசர்ஈட்ெம் - அரசர்களுழெயகூட்ெம், டவகுண்டு -
தகாபங்டகாண்டு, உக அந்தகாலத்து ஆர்க்கும் மகராலயம்தபால்- கல்பாந்தகாலத்திற்
டகாதித்டதழுந்து ஆரவாரிக்கிற கெல்தபால, தமல்தமல் ஆர்ப்பு ஆக டகாதித்து எழுந்தது-
தமல்தமல் ஆரவாரமுண்ொக (மனங்) டகாதித்து (ப்தபாருக்கு) எழுந்தது; (எ- று.) 'பரிவித்து' என்னும்
பாெத்துக்கு வருத்தி டயன்றுடபாருள். சுயம்வரத்தில்மாழலசூட்டியபின் மற்ழறதயார் மணமாழல
டபற்றவழன எதிர்த்துப்டபாருதலும், அங்ஙன் டபாருவாருள் எவதனனும் அவழன
டவல்வானாயின் அவன் அக்கன்னிழகக்கு உரியனாதலும், அங்ஙனம் டபாருவாழரடயல்லாம்
டவன்றிபின்தப மாழலசூட்ெப்டபற்றவன் அவழள மணஞ்ட்்ி்சய்துடகாள்ளுதலும், இயல்பு,
(534)

60.- வீமனும், அருச்சுனனும் அைசர்கரை எதிர்க்க

இருக்ரகயில், அந்தைர் வபார்லசய்யத்லதாடங்கல்.

முருத்துோைரகத்துேர்ோய்முகத்தினாரை மூத்வதான்பின்னி
றுத்தியமர்முருக்குமாறு,
மருத்துோன்றிருமகனுமருத்தின்லசல்ே ரமந்தனுவம
புரிந்திட்டார்மரைவயாருள்ைார்,
உருத்துோய்மடித்லதழுந்துவகாகுதட்டிட்டூன்றியதண்லட
திவைாச்சியுடன்ைவேந்தர்,
கருத்துோர்தகலேருக்லகாண்வடாடவோடக்ரகயுைங்காட்டினர்
ேைர்த்தகனவலயன்னார்.

(இ-ள்.) முருந்து - மயிலிறகின் அடிக்குருத்ழதப் தபான்ற, வான் நழக- ஒள்ளிய பற்கழளயும்,

துவர்வாய்-பவைம்தபான்றவாழயயுமுழெய, முகத்தினாழள - முகத்ழதயுழெயவளான
திடரௌபதிழய, மூத்ததான் பின் நிறுத்தி - தழமயனாகிய தருமனுக்குப் பின்தனநிற்க ழவத்து,
மருத்துவான் திருமகன்உம் மருத்தின்டசல்வம் ழமந்தன் உம்ஏ-இந்திரனது சிறந்தகுமாரனாகிய
அருச்சுனனும் வாயுவினது டசல்வப்பிள்ழளயான வீமனும் ஆகிய இருவருதம, அமர் முருக்கும்
ஆறு புரிந்திட்ொர்-தபார்டசய்து (அப்பழகவர்கழள) அழிக்கும்படி சித்தரானார்கள்; (அதற்குள்தள),
மழறதயார் உள்ளார் - (அங்கு) உள்ளவர்களான அந்தணர்கள்,உருந்து-தகாபங்டகாண்டு,
(அக்தகாபமிகுதியால்), வளர்த்த கனல்ஏ அன்னார்-(தாந் நாள்ததாறும் ழவதிகமாக டநய்ம்முதலியன
டகாண்டு வளர்க்கிற அக்கினிழயதய தபான்றவர்களாய், வாய் மடித்து-உதட்ழெமடித்துக்டகாண்டு
எழுந்து- தபார் டசய்யப்புறப்பட்டு, தகாகு தட்டிட்டு - (வீராதவசத்தால்)
ததாள்தட்டிஆரவாரஞ்டசய்துடகாண்டு, ஊன்றிய தண்டு எதிர் ஓச்சி - (தாங்கள்) ஏந்தியதண்ெங்கழள
எதிதரஉயரஎடுத்து, உென்ற தவந்தர் கருத்து வார் தக டவரு டகாண்டுஓெ ஓெ - பழகத்த அரசர்கள்
மனத்தில் மிகுதியாக அச்சங்டகாண்டு விழரந்ததாடும்படி, ழக உரம் காட்டினர் - (தங்கள்)
ழகவலிழமழயக் காட்ெத் டதாெங்குபவரானார்கள்; ( எ- று.)

ஓரந்தணன் கன்னிழகழயக் ழகக்டகாண்ெதற்காகப் டபாறழமடகாண்டு அரசர்கள்

தபார்க்குஎழுவழத தநாக்கி, சாதியபிமானத்தால் அந்தணடரல்லாரும் தகாபங்டகாண்டு அரசழர
எதிர்ப்பாராயினடரன்க. தகாகுஎன்பது புயடமன்ற டபாருளில்வருதழல "டகாற்றவன்றன்
தகாகின்தமல் வீரவாளின் வீசினான்" என்றசூளாமணியிலும் காண்க. இனி தகாகு தட்டிட்டு - தங்கள்
குடுமிழயத் தட்டிமுடிந்துடகாண்டு என் று உழரப்பாருமுளர். அந்தணர் தகாபாதவசங்
டகாள்ளுங்கால் தமது சிறியகுடுமிடநகிழ்ந்து அவிழ்தழலத் தட்டி உறுதியாக முடிந்துடகாண்டு
எதிர்க்கச்டசல்லுதல் சாதியியல்பு, வளர்த்தகனதலயன்னார்' - தாம் வளர்க்கிற ஆகவனீயம்
காருகபத்தியம் தக்ஷிணாக்கினி என்ற ழவதீக அக்கினிகள் தபாலப் பரிசுத்தமூர்த்திகளாகிய
என்றுஉழரத்த, மழறதயார்க்கு அழெடமாழியாக்கினுமாம். மருத்வான் - ததவர்கழள
யுழெயவடனன்று உறுப்புப்டபாருள்படும் வெடசால். மருத்-ததவர். (535)

61.- அந்தைரை விலக்கி அருச்சுனன் கர்ைரன லேல்லல்.

மிரகத்தமுனிேைர்முனிந்தவுறுதிவநாக்க லேன்லைடுத்தவிற்ைடக்
ரகவிசயன்சற்வை,
நரகத்துநரகத்தேைேரைவிலக்கிலயன்முன் னமன்ேரினும்
பிைப்பலலனநவிலாநின்ைான்,
புரகத்தகனல்விழிக்கன்னன்ைருக்காலலள்ளிப்பூசுைலனன்ைே
மதித்துப்புரனவில்ோங்கி,
உரகத்தபகழியுமுரகத்தானுைனுந்தன்ரக லயாருகரையாலுடன்
பிைந்தானுருவமலைாப்பான்.

(இ-ள்.) உரும் ஏறு ஒப்பான் - (பழகவர்க்குப்) தபரிடிதபால்பவனாகிய, டவன்றுஎடுத்த வில் தெ ழக

விசயன் - (எல்லா வரசர்கழளயுங்) கீழ்ப்படுத்தித் தான்எடுத்த வில்ழலதயந்திய டபரிய
ழகழயயுழெய அருச்சுனன்,-மிழகத்த முனிவரர்முனிந்த உறுதி தநாக்கி-மிக்க
அந்தப்பிராமணசிதரஷ்ெர்கள் தகாபங்டகாண்ெதுணிழவப் பார்த்து, சற்றுஏ நழகத்து நழகத்து -
சிறிது சிரித்துச் சிரித்து, அவரவழரவிலக்கி - அவர்கழளடயல்லாம் தடுத்து, என் முன் நமன்
வரின்உம் பிளப்பல் எனநவிலாநின்றான் - 'என்எதி ரிதலநமன் (தபார்க்கு) வந்தாலும் (அவழள நான்)
பிளந்துவிடுதவன் ' என்று (அவர்கட்குத் துணிவு) கூறிநின்றவனாய்,-புழகத்த கனல் விழி கன்னன்-
புழககின்ற தகாபாக்கினிழய டவளிப்படுத்துகின்ற கண்கழளயுழெய கர்ணன், தருக்கால்எள்ளி-
டசருக்கினால் இகழ்ந்து, பூசுரன் என்று அவமதித்து- பிராமணடனன்று(தன்ழன) அலட்சியஞ்டசய்து,
புழன வில் வாங்கி- அைகியவில்ழல வழளத்து,உழகத்த- (தன்தமற்) டசலுத்தின, பகழிஉம் -
அம்புகழளயும், உழகத்தான் உரன்உம்- (அம்பு) டசலுத்தினவனான அவனுழெய மார்ழபயும், தன்
ழக ஒரு கழணயால் -தனதுழகயினா டலய்யப்பட்ெ ஓரம்பினால், உென் பிளந்தான் -
ஒருதசரப்பிளந்திட்ொன்; (எ-று.)- 'மிழகத்து' என்றும் பாெம்; அளவுகெந்து என்றுடபாருள்.
(536)

62.-வீமன் சல்லியரன லேல்ல, அேனும் கர்ைன்

வபாலவே ஓடுதல்.

குன்ைான்லமய்ேகுத்தரனயவீமன்ைன்வமற்லகால்லியல்லசய்சல்லி
யரனக்குத்திவீழ்த்திக்,
கன்ைான்முன்விைலேறிந்தகண்ைலனன்னக்கான்முடிவயாடுை
ேரைத்து ோன்வமல்வீசி,
நின்ைான்மற்ைேனயவலலதறித்துவீழ்ந்துலநஞ்லசாடிந்தா
னிருேருமுன்னில்லாைாகி,
லேன்ைாலுத் வதாற்ைாலும் ேரசவய லேம்வபார் வேதியவைா
டுடற்ைலலனமீண்டு வபானார்

(இ-ள்.) குன்றால் டமய் வகுத்து அழனய வீமன் - மழலயினால் உெம்ழபச் டசய்தழமத்தாற்தபான்ற

(மிகவலிய தபருெழலயுழெய) வீமதசனன், தன்தமல் டகால் இயல் டசய் சல்லியழன குத்திவீழ்த்தி -
தன்ழனஎதிர்த்துப் டபரும்தபாழரடசய்த சல்லியழனக் (ழகயினாற்) குத்திக்கீதைதள்ளி, கன்றால்முன்
விளவுஎறிந்த கண்ணன்என்ன - (முன்பு பசுவின்) கன்ழறக்டகாண்டு விளாமரத்தின்தம டலறிந்த
கிருஷ்ணன் தபால, கால் முடிதயாடு உற வழளத்து வான்தமல் வீசி நின்றான் - கால்தழலதயாடு
டபாருந்த அவனுெம்ழப வழளத்து அதழன வானத்தில் வீசிநின்றான்;(அதனால்), அவன் -
அச்சல்லியன், அயல் டதறித்து வீழ்ந்து - பக்கத்திதல டதறித்துவிழுந்து, டநஞ்சு ஒடிந்தான் -
டநஞ்சமுறிந்தான்: (உெதன), இருவர்உம் -(அந்தக்கர்ணண்சல்லியன் என்ற) இரண்டுதபரும், முன்
நில்லார் ஆகி - எதிரில்நிற்கமாட்ொதவர்களாய், டவன்றால்உம் ததாற்றால் உம் டவம்தபார்
தவதியதராடுஉெற்றல் வழசஏ என - 'சயிப்பதானாலும் ததாற்பதானாலும்
டகாடியதபாழரஅந்தணர்கதளாடுடசய்தல் இகழ்ச்சிதயயாம்' என்றுடசால்லிக்
டகாண்தெ,மீண்டுதபானார் - திரும்பிச்டசன்றார்கள்; (எ-று.)- மற்ற - அழச.

அந்தணவடிவத்தி லிருக்கும் வீமார்ச்சுனரிெம் தம்வலிழமழயக் காட்ெமாட்ொதுததாற்ற

சல்லியகர்ணர்கள் டவம்தபார் தவதியதராடுெற்றலால் டவன்றாலும் ததாற்றலும்வழசதய என்று
முன் நில்லாராகிச் டசன்றனடரன்க. 'குன்றால் டமய் வகுத்தழனய' என்றது - தன்ரமத்தற்குறிப்பு.
'டகால்லியல்' என்றது - டகால்லுந்தன்ழமயுழெயடதன விழனத்டதாழகயன்டமாழியாய்ப்
தபாழரக் குறிக்கும். இங்குப்பாலபாரதத்தில், கர்ணதனாடு அருச்சுனனும் சல்லியதனாடு
வீமனும்,டபாருழகயில், மற்ழறயரசர் அவர்கள்
திறத்ழதக்டகாண்ொடியவண்ணம்வானவழரப்தபாலப் தபாழரக் காண்பவரானார்க்
டளன்றுஉள்ளது. கன்றால் விளடவறிந்த கழத - கம்சனால் ஏவப்பட்ெ கபித்தாசுரன்,
விளாமரத்தின்வடிவமாய், கண்ணன் தன்கீழ்வரும்தபாது தான் தமல்விழுந்து டகால்வதாக
எண்ணிவந்துநிற்க, அதழனயறிந்து கிருஷ்ணபகவான் அவ்வாதற தன்ழன முட்டிக்டகால்வதாகக்
கருதி ஒருகன்றின் வடிவங்டகாண்டு தான் தமய்க்குங் கன்றுகதளாடு கலந்திருந்த வல்ஸாசுரழனப்
பின்னங்கால்கழளப்பிடித்து எடுத்துச்சுைற்றி விளாமரத்தின்தமதலறிய, இருவரும் இறந்து தமது
அசுரவடிவத்துென் விழுந்திட்ெனடரன்பதாம். (537)

தவறு.

63.-கண்ைன்விலக்கவே, மற்ரையைசர்கள் தம்தம்ஊர்

வசர்தல்.

ேண்ைநூன் முனிே ைல்லர் மருத்து ோன்மருத்து நல்கும்

அண்ைலங் குமை ைாலமன் ையிர்ப்புறு மைசர் யாரும்
கண்ைனால் விலக்கப் பட்டுக் கடிநகர் வதாறுந் தங்கள்
எண்ைமும் பயனும் வேைா லேய்தின லைன்ப மன்வனா.
(இ-ள்.) '(இவ்விருவரும்), வண்ணம் நூல் முனிவர் அல்லர் - அைகிய பூணூழலயுழெய அந்தண
ரல்லர்; மருத்துவான் மருத்து நல்கும் அண்ணல் அம் குமரர் - இந்திரனும் வாயுவும் டபற்ற
டபருழமழயயுழெய அைகிய புத்திரர்களாகிய அருச்சுனனும் வீமனுமாவர்,' என்று-, அயிர்ப்பு உறும்
- சற்ததகங்டகாண்ெ, அரசர் யார்உம் - மற்ழறயரசர்கடளல்தலாரும், (பின்பு), கண்ணனால்
விலக்கப்பட்டு - கிருஷ்ணனால் (இனிப் தபார்தவண்ொடவன்று) விலக்கப்பட்டு, தங்கள்
எண்ணம்உம் பயன்உம் தவறு ஆ - தங்கள் நிழனப்பும் அதன் பயனும்தவறாக, கடிநகர் ததாறுஉம்
எய்தினர் - பாதுகாவழலயுழெய தம்தம் நகரத்திற் டசன்று தசர்ந்தார்கள்;(எ-று.)-என்ப, மன் ஓ -
அழசகள்,

திடரௌபதிழயச் சுயம்வரத்தில் மணஞ்டசய்துடகாள்ள விரும்பிவந்த தங்கள் எண்ணமும், இங்குத்

தங்களுக்குதநர்ந்த அவமானமும் மாறுபாடுழெழமயால், 'எண்ணமும் பயனும்தவறா' என்றார்.
மன்னவர்கள் துருபததனாடு டபாருமாறு மாறுபெ, தபாரக்குச் சித்தராகி அருச்சுனனும் வீமனும்
கர்ணசல்லியழரடவல்ல, தருமன் முதலிதயார் துரிதயாதனாதியழர டவன்றனராக, மீண்டும்
அரசர்கள் குழுமிப்தபார்வழளக்க முழனழகயில் ஸ்ரீக்ருஷ்ணபகவான் அப்தபாழர
விலக்கினடனன்றுவியாசபாரதம் கூறும்.

இதுமுதல் பத்துக் கவிகள் - இச்சருக்கத்தின் முதற்கவிதபான்ற அறுசீர்க்கழிடநடிலடியாசிரிய

விருத்தங்கள். (538)

64.- பாண்டேர் குந்தியிடஞ்லசன்று 'இன்று ஒருபிச்ரச

லபற்வைாம்' எனல்.

அன்றிலக்லகய்தவகாவுந் துரைேருமானலேம்வபார்
லேன்றுலகாற்ைரேவயாலடாக்கு மின்னிரடப்லபான்னுந்தாமும்
லசன்றுமட்கலஞ்லசய்கம்மி லசழுமரனமுன்றிலலய்தி
இன்றுலபற்ைனவமாரைய லமன்லசய்ேதிதரனலயன்ைார்.

(இ-ள்.) அன்று இலக்கு எய்த தகாஉம் - அன்ழறத்தினத்தில் இலக்ழகடயய்த சிறப்புள்ள

அருச்சுனனும், துழணவர்உம் - மற்ழற அவனுென்பிறந்தவர்களும், - ஆன டவம் தபார்டவன்று-
நிைந்தத டகாடிய தபாரிற்பழகடவன்றபின், தநாற்றழவதயாடுஒக்கும் மின் இழெ டபான்உம்
தாம்உம் - வீரலஷ்மிதயாடு ஒத்தமின்னல்தபான்ற இழெழயயுழெய டசல்வப் டபண்ணான
திடரௌபதியும் தாங்களும், டசன்று - தபாய், மண் கலம் டசய் கம்மி டசழுமழன முன்றில் எய்தி -
மட்பாத்திரங்கழளச்டசய்யுந்டதாழிழலயுழெயகுயவனது டசழுழமயான வீட்டின் முற்றத்ழத
யழெந்து, (அவ்வீட்டினுள்தள யிருந்த தங்கள் தாழயக் குறித்து), 'இன்று ஓர் ஐயம் டபற்றனம் -
இன்ழறயத்தினத்தில் நுகரப்படும்டபாருடளான்ழறப் டபற்றுவந்ததாம்; இதழன என் டசய்வது -
இதழனஎன்ன டசய்வது?' என்றார்;(எ-று.)
சிலகாலமாய் அந்தணவடிவங்டகாண்டுள்ள இவர்களில் அருச்சுனனும் வீமனும்நாள்ததாறும்
டவளிச்டசன்று தமது சாதிக்கு உரிய இரத்தல் டதாழிலால் உணழவஈட்டிக்டகாணர்ந்து
மீண்டுவந்தெதன தம்தாழய தநாக்கி 'இன்றுபிழக்ஷடகாணர்ந்ததாம்' என்றுடசால்லி
அவளனுமதிடபற்று அதழனத் தழமயன் தம்பியருென் உண்ணும் வைக்கத்தின்படி, திடரௌபதிழயக்
டகாணர்ந்த தினத்தலும் கூறுகின்றார்களாதலால், 'இன்று டபற்றனதமாழரயம் ' என்றார்.
பழகடவன்று ழகக்டகாள்ளப்பட்ெழமயின் திடரௌபதிக்குக் டகாற்றழவ உவழம கூறப்பட்ெனள்,-
'கன்மிடசழுமழன' என்றும்பாெம். (539)

65.- அதரன அரனேரும் உண்ணும் ' என்று கூறியபின், குந்தி

திலைௌபதிரயப் பார்த்தல்.

உள்ளிருந்தன்ரனரமந்த ருரைத்தலசாற்வகட்டுத்வதேர்
லதள்ைமுலதன்னமக்காள் வசைநீைருந்துலமன்னாப்
புள்ளினலமாடுங்குமாரலப் லபாழுதேள்புைம்பலைய்திக்
கள்ைவிழ்கூந்தலாரைக் கரும்லபனவிரும்பிக்கண்டாள்.

(இ-ள்.) ழமந்தன் உழரத்த டசால் - (தன்) பிள்ழளகளான பாண்ெவர்கள் டசான்ன வார்த்ழதழய,

அன்ழன - தாயாகியகுந்தி, உள் இருந்து தகட்டு - (தான்) உள்தள யிருந்துடகாண்தெ தகட்டு,
(அப்பிள்ழளகழள தநாக்கி), 'மக்காள் - புத்திரர்கதள! நீர் - நீங்கள், டதள்ததவர் அமுது என்ன -
டதளிவானததவாமிருதத்ழதப்தபால (மிகவும் இனிழமயாக), தசர அருந்தும் -
ஒருங்குஉண்ணுங்கள்,' என்னா -என்றுடசால்லி, (பின்பு), அவள்-அந்தக்குந்தி ததவியானவள், புள்
இனம் ஒடுங்கும் மாழலடபாழுது - பறழவக்கூட்ெங்கள் (தம் தம் கூடுகளில்) ஒடுங்கும்படியான
(அந்த) மாழலக்காலத்திதல, புறம்பர் எய்தி - (உள்ளிருந்து) டவளிதய வந்து, கள் அவிழ்கூந்தலாழள -
(சூடியமலர்களின்று) ததள்டசாரியுங் கூந்தழலயுழெய திடரௌபதிழய, கரும்பு என -
கரும்ழபப்தபால, விரும்பிகண்ொள் - மகிழ்ந்துகாண்பவளானாள்; (எ-று.) 'டபாழுதிவன்'
என்றும்பாெம்.

66.-கழிவிைக்கமுற்ை குந்திக்குத் தருமன்வதறுதல்கூைல்.

என்னிரனந் லதன்லசான்வனன்மற்லைன்லசய்வதலனன்றுவசாரும்
அன்ரன ரயேைங்கிநின்லசா லாைைப்படியதாகும்
நின்னிரன ேன்ைாலலங்க லைஞ்சிலுநிரனவுண்லடன்ைான்
தன்னிகரிலாதவகள்வி சான்ைசீர்த்தருமலனன்பான். (இ-ள்,) 'என் நிழனந்து-என்ன நிழனந்து,
என் டசான்தனன் - யாதுடசான்தனன்! என் டசய்ததன்-என்னகாரியஞ்டசய்திட்தென்,' என்று -
என்றுடசால்லி, தசாரும்-(பின்பு மனந்) தளர்கிற, அன்ழனழய - தாயான குந்திழய, தன்நிகர் இலாத
தகள்வி சான்ற சீர் தருமன் என்பான்- தனக்கு ஒப்பில்லாத நூற்தகள்விமிக்க புகழையுழெய
தருமபுத்திரன், வணங்கி-நமஸ்கரித்து, (அவழள தநாக்கி), நின் டசால்-உனது வார்த்ழத, ஆரணம்
படியது ஆகும் - தவதத்தின் தன்ழமயதாம்; 'நின் நிழனவு அன்று - (இது) நீ நிழனத்துக் கூறியது
அன்று (தற்டசயலாய் உன்வாயில்வந்த வார்த்ழத); (அன்றியும்), எங்கள் டநஞ்சில்உம்
நிழனவுஉண்டு-எங்கள்மனத்திலும் இந்த எண்ணம் உண்டு,' என்றான் - என்று டசான்னான்; (எ- று.)

'என்டசய்தகன்' என்றும் பாெம். தாய்வார்த்ழத தவதவாக்கியம்தபாலக் காரணங்கருதாமதல

விதிரூபமாக அங்கீகரிக்கத்தக்கடதன்பான், 'நின்டசால் ஆரணப்படியதாகும்' என்றான். சாஸ்திர
விதராதமானழதச் டசால்லத்தக்கவனல்லாத தருமன் ஒரு டபண்ழண நாங்கள் ஐவரும்
மணஞ்டசய்துடகாள்ளக் கருதுகின்தறாடமன்றல் அப்டபண்ணினிெத்து ழவத்த
காதல்பற்றிதயயன்று விதிவயத்தனா டயன்பது விளங்க, 'தன்னிகரிலாததகள்விசான்ற
சீர்த்தருமடனன்பான்' என்றார். மற்று-அழச; விழளமாற்றுமாம், (541)

67.- குந்தி ஒருோறுவதறுதலும், இைவுகழிதலும்.

பாைரனத்தினுந்தன்னாமம் பைப்பியபார்த்தலனன்னும்
வீைரனப்பயந்தபாரே விதிேழியிதுலேன்லைண்ணி
மாைனுக்கைசுநல்கு மங்ரகயுந்தானுமந்தக்
காரிருட்கங்குன்ரமந்தர் கட்டுரைகசிந்துவகட்டாள்.

(இ-ள்.) பார் அனத்தின்உம் - பூமி முழுவதிலும், தன் நாமம் - தனது டபயழர,பரப்பிய - (புகைாற்)
பரவச்டசய்த, பார்த்தன் என்னும் வீரழன- அருச்சுனடனன்கிறவீரழன, பயந்த-டபற்ற, பாழவ-
டபண்ணாகியகுந்திததவி, இது விதிவழி என்று எண்ணி - (தான் கூறியதும் தருமன் கூறுகிறதுமாகிய
இச்டசயல்) ஊழ்விழனவசத்ததாடமன்று நிழனத்து,-மாரனுக்கு அரசு நல்கும் மங்ழகஉம் தான்உம்-
மன்மதனுக்கு அரசாட்சிழயக்டகாடுக்கின்ற இளம்டபண்ணான திடரௌபதியும்தானுமாக, அந்த கார்
இருள் கங்குல்- கரிய இருழளயுழெய அவ்விரவில், ழமந்தர்கட்டு உழர கசிந்துதகட்ொள் - தன்)
பிள்ழளகளான அப்பாண்ெவர்கள் கூறும்டபாருளுள்ள டமாழிகழள அன்புடகாண்டு தகட்ொள்; (எ-
று.)

விற்றிறம் தபார்த்டதாழில் முதலிய வீரர்க்குஉரிய வார்த்ழதகள் பலவற்ழற அவர்கள் இரவிற்

டசால்லிக்டகாண்டிருக்க, அவற்ழறக் குந்தியும் திடரௌபதியும் தகட்ெனடரன்க. பாழவதானும்
மங்ழகயும் தகட்ொள்-இரண்டு டபண்பாற்டபயர்கள்சிறப்பினால் ஒரு முடிழப ஏற்றன; (நன் டபாது-
27.) (542)

68.- அங்குநிகழ்ந்த லசய்திகரைத் துருபதன் ஒற்ைைால் அறிந்து

மறுநாள் அேர்கரைத் தன்மரனக்கு அர த்தல்.
லபாற்லைாடிக்கனகமாரலப் லபாலங்குர ப்பூரேதன்ரனப்
லபற்ைபூபதியவ்வீைர் லபருமிதோய்ரமலயல்லாம் ஒற்ைைாலுைர்ந்துலநஞ்சத்
துேரகவயாரடயமின்றி
மற்ரைநாள்ேந்துலகாற்ை ோழ்மரனலகாண்டுபுக்கான்.

(இ-ள்.) டபான் டதாடி - டபான்னலாகிய டதாடிடயன்னும் வழளழயயும், கனகம் மாழல-

டபான்னாலாகிய ஆரத்ழதயும், டபாலம்குழை - டபான்னலாகிய குழைடயன்னுங்
காதணிழயயுமுழெய, பூழவதன்ழன - பூழவதபான்ற திடரௌபதிழய, டபற்ற-, பூபதி - அரசனாகிய
யாகதசனன், அ வீரர் டபருமிதம் வாய்ழம எல்லாம்- அந்தப்பாண்ெவர்களுழெய வீரத்ழதவிளக்கும்
வார்த்ழதகழளடயல்லாம், ஒற்றரால் உணர்ந்து - ஒற்றர்களால் அறிந்து, ஐயம் இன்றி-
சந்ததகமில்லாமல், டநஞ்சத்து உவழகதயாடு - மனமகிழ்ச்சியுெதன, மற்ழற நாள் - மறுநாளில்,
வந்து -(அவர்கள் தங்கியிருக்கும் இெம்) வந்து, டகாற்றம் வாழ் மழன டகாண்டு புக்கான் -
டவற்றிழயயுழெய (தான்) வாழ்கிற மாளிழகக்கு (அவர்கழள) உென்டகாண்டு டசன்றான்; (எ- று.) -
வாண்மழன என்றுமாம்.

ஒற்றராவார் - தவண்டிய இெங்களில் உரியபடி டசன்று உள்ளபடி டசய்தியறிந்துவந்துகூறுபவர்.

திருஷ்ெத்யும்நன் தாதன மழறவாக அவர்கள் பின்டசன்று பதிவிருந்து
அங்குநிகழ்ந்தழவயழனத்ழதயும் அறிந்துவந்து தந்ழதக்குக் கூறின டனன்றும், பின்னும்
ஐயந்தீர்தற்டபாருட்டுத் துருபதன் தனதுபுதராகிதழன அனுப்பிப் பின்பு தூதன்மூலமாக அவர்கழளத்
தன்மழனவிக்கு வருவித்தாடனன்றும் முதுனூல் கூறும். அரசனது டவற்றிழய அவனது
அரண்மழனதமதலற்றி 'டகாற்றமழன ' என்றார். (543)

69.-அேர்கரைச் வசாதரனயால் துருபதன் பாண்டேர்கலைன்வை

நிச்சயித்து உபசரித்தல்.

அடுத்தபல்லபாருளும்ரேக்க ோயுதமன்றிவேலைான்று
எடுத்திலலைன்றும்வேத முனிேைைல்லலைன்றும்
லகாடுத்தனசிைப்பிவனாடுங் குறுமணித்தவிசிவனற்றித்
லதாடுத்ததார்க்குருக்கலைன்வை துணிந்தனன்யாகவசனன்.

இதுவும், அடுத்த கவியும் - குளகம்.

(இ-ள்.) அடுத்த பல் டபாருள்உம் ழவக்க-டபாருந்திய பல டபாருள்கழளயும் (டகாணர்ந்து அவர்கள்

முன்னிழலயில்) ழவக்க, (அவர்கள்), ஆயுதம் அன்றி தவறு ஒன்று எடுத்திலர் -
ஆயுதங்கழளதயயன்றி தவடறாருடபாருழளயும் எடுத்தார்களில்ழல, என்றும்-, (அதனால்), தவதம்
முனிவரர் அல்லர் என்றுஉம்- தவதத்துக்கு உரிய அந்தணர்களல்லடரன்றும், (அறிந்து),-யாகதசனன் -
துருபதன்,- டதாடுத்த தார் குருக்கள் என்றுஏதுணிந்தனன்-டதாடுக்கப்பட்ெ மாழலழயயணிந்த
குருகுலகுமாரர்களாகிய பாண்ெவர்கடளன்தற (அவர்கழள) நிச்சயித்து,
டகாடுத்தனசிறப்பிதனாடுஉம் - (தான்) டகாடுத்த பலவழகச்சிறப்புக்களுெதன, குருமணிதவிசின்
ஏற்றி-நிறம் விளங்குகிற இரத்தினங்கள் பதித்த ஆசனத்தில் (அவர்கழள) வீற்றிருக்கச்டசய்து,-(எ-று.)-
'என்ன' (70) என்க.

துருபதன் பின்னும்டதளிந்து டகாள்ளுதற்டபாருட்டுத்தனது பரிசனர்கழள தயவி

அவர்கடளதிரில்பலவழகப் டபாருள்கழளக் டகாணர்ந்துழவக்கச் டசால்ல, அவர்கள் அவற்றில்
பழெக்கலங் கழளத் தவிர தவடறான்ழறயும் எடுத்துக்டகாண்டிலராக, அச்டசய்திழய அறிந்தபின்
அரசன் அவர்கழளப்பாண்ெவடரன்தறதுணிவு டகாண்ெனடனன்க. பின்பு அவர்களும் துருபதனது
தவண்டுதகாளின்படி தாம் இன்னாடரன்று உள்ளபடி உணர்த்தித் தமது நிஜரூபத்ழதக் டகாண்டு
அரக்குமாளிழக யிருப்பின்பின் நிகழ்ந்த வரலாற்ழற அவனுக்குக் கூறின டரன முதனூலால் அறிக.
(544)

70.- துருபதன்மைவிரனலதாடங்க, தருமன் 'நாங்கள் ஐேரும்

இேரை மைப்வபாம்' என்ைல்.

ரகேருசிரலயின்லேன்று ரகப்பிடித்தேனுக்கின்வை
ரமேருகண்ணினாரை ேதுரேலசய்திடுதுலமன்ன
லநய்ேருமுரனலகாள்கூர்வே னிருபரனவநாக்கியாங்கள்
ஐேரும்வேட்டுலமன்ைா னரசவிலாேைத்தின்ரமந்தன்.

(இ-ள்.) 'ழக வரு சிழலயின் -(தனக்குக்) ழகவந்த விற்டநாழிலினால், டவன்று-(பிறழரக்)

கீழ்ப்படுத்தி, ழக பிடித்தவனுக்கு - ழகப்பற்றின அருச்சுனனுக்கு, இன்தற -இன்ழறத்தினதம,
ழமவரு கண்ணினாழள - ழமயிட்ெ கண்கழளயுழெய திடரௌபதிழய, வதுழவ டசய்திடுதும் -
கலியாணஞ்டசய்விப்தபாம்,' என்ன - என்று (யாகதசனன்) டசால்ல,-அழசவு இலா அறத்தின்
ழமந்தன் - (தருமத்தினின்று) தசார்தலில்லாத தருமபுத்திரன், டநய் வரு முழன டகாள் கூர் தவல்
நிருபழன தநாக்கி - டநய்பூசிய நுனிழயக் டகாண்ெ கூரியதவலாயுதத்ழதயுழெய
அவ்வரசழனதநாக்கி, யாங்கள் ஐவர்உம் தவட்டும் என்றான்- 'நாங்கள்
ஐந்துதபரும்(இவ்டவாருத்திழய) மணஞ்டசய்துடகாள்தவாம்' என்று டசான்னான்;

யாங்கள் ஐவர்-தன்ழமயிற் பெர்க்ழகவந்த இெவழுவழமதி: 'யாங்கள்ஐதவம்' என்று இருப்பின்

வைாநிழலயாம், (545)
 71.- அதற்குஉடன்படாத துருபதனுக்கு வியாசர்
அறிவுறுத்தலுைல்.

தருமன்மாமதரலலசால்லாற் ைைர்வுறுகாரலமாரல
நிருபநின்மனத்திரலய நீக்குகநீக்குலகன்னாத்
துருபதன்முன்னர்ேந்து வதான்றினன்சுருதியாவும்
விரைமலர்விதியின்மிஞ்ச விதித்தருள்வியாதலனன்பான்.

(இ-ள்.) தருமன் மா மதழல டசால்லால் - (இங்ஙனம்கூறிய) யமதருமராசனது சிறந்த புத்திரனாகிய

யுதிட்டிரனது வார்த்ழதழயக்தகட்ெதனால், தளர்வுஉறு காழல- (துருபதன்) வருத்தமழெந்த
சமயத்தில்,- 'மாழல நிருப - மாழலழயயணிந்த அரசதன! நின்மன்றத்தில் ஐயம்நீக்குக நீக்குக-உன்
மனத்தில் சந்ததகத்ழத நீக்குவாயாகநீக்குவாகாயக,' என்னா-என்றுடசால்லிக்டகாண்தெ,
விழரமலர்விதியின் மிஞ்ச சுருதியாஉம் விதித்து அருள்வியாதன் என்பான்-வாசழனழயயுழெய
(திருமாலின் நாபித்) தாமழரமலரில் ததான்றிய பிரமனினும் தமலாக தவதங்கழளடயல்லாம்
வகுத்தருளியவியாசடனன்று டபயர்டபற்ற முனிவன், துருபதன் முன்னர் வந்து ததான்றினன் -
அந்தத்துருபதராசனுக்கு எதிரிதல வந்துததான்றினான்; (எ-று.) நீக்குக நீக்குக - அடுக்கு,
துணிவுப்டபாருளது, ஸ்ருதி என்ற வெடசால் - எழுதாக்கிளவியாய்க் குருசிஷ்ய கிரமத்திதல
கர்ணபரம்பழரயாக வைங்குவ டதன்று காரணப் டபாருள்படும். (546)

72.-ஒருத்திரய ஐேர்மைத்தற்குக் காைைங் வகட்பாலயன்று

வியாசர் கூைலுைல்.

லதாழுதுலபாற் ைவிசி வனற்றிச் சூழ்ந்தன னிருந்துவகட்ப

முழுதுைர் வகள்வி ஞான முனிகுலத் தைசு வபால்ோன்
பழுதறு கன்னி தன்ரனப் பாண்டே ரைே ருக்கும்
எழுதரு மரையின் வேள்வி யியற்றுதற் கியற்ரக வகண்வமா.

பதினாறுகவிகள் - ஒருடதாெர்.

(இ-ள்.) (இங்ஙனம் எழுந்தருளிய தவதவியாசமுனிவழனத் துருபதராசன்), டதாழுது - நமஸ்கரித்து,

டபான் தவிசின் ஏற்றி- டபான்மயமான சிங்காசனத்தில் எழுந்தருளப்பண்ணி, சூழ்ந்தனன் இருந்து-
(அவழனப்) பிரதக்ஷிணஞ்டசய்து இருந்துடகாண்டு, தகட்ப-தகட்க,-முழுது உணர் தகள்வி ஞானம்
முனி குலத்து அரசுதபால்வான் - எல்லாவற்ழறயும் அறிந்த நூற்தகள்விழயயும்
தத்துவஞானத்ழதயுமுழெய முனிவர்கூட்ெத்துக்கு ஓர் அரசன்தபால் தழலழமடபற்றவனான
அம்முனிவன்,-பழுது அறு கன்னிதன்ழன - குற்றமற்ற கன்னிழகயான இந்தத்திடரௌபதிழய,
பாண்ெவர் ஐவருக்குஉம் - பாண்ெவர்கள் ஐந்துதபருக்கு, எழுது அரு மழறயின் - எழுதுதற்கு அரிய
(எழுதாக்கிளவியாகிய) தவதத்தின் விதிப்படி, தவள்வி இயற்றுதற்கு -
மணஞ்டசய்வித்தற்கு(க்காரணமான), இயற்ழக - இயல்ழப, தகண்தமா - தகட்பாயாக; (எ- று.)-
'சூழ்ந்தனரிருந்து' என்றும் பாெம்.

இச்டசய்யுளில், தகட்ப, தபால்வான் என்றவற்றிக்கு முடிக்குஞ்டசால், தமல் 87-ஆங்கவியில் வருகிற

'என்று' என்பது. (547)

தவறு.

73.- இனி, 15-கவிகள்-திலைௌபதியின் முற்பிைப்புேைலாறு

கூறும்.

மூைா ை லுற் பவித்தாளிேண் முற்ப ேத்தில்

நாைா யணிலயன் றுரைசால்லபரு நாம மிக்காள்
ோைார் தடங்க ைேட்காைை ோைர்க் லகன்றும்
வகைான லமௌற்கல் லியலனன்பேன் வகள்ே னானான்.

(இ-ள்.) மூள்-மூண்டெரிகிற, ஆர்-நிழறந்த, அைல்-யாகாக்கினியில், உற்பவித்தாள் -

ததான்றியவளான, இவள் - இத்திடரௌபதி, முன் பவத்தில்- முற்பிறப்பில், நாளாயணி என்று உழர
சால் டபரு நாமம்மிக்காள் - நாளாயணிடயன்றுபுகழ் நிழறந்தடபருழமழயயுழெய டபயரினாற்
சிறந்தவள்; வாள் ஆர் தெ கண் அவட்கு - வாட்பழெதபான்றடபரிய கண்கழளயுழெய அவளுக்கு,
ஆரணவாணர்க்கு என்றும் ஆன டமௌற்கல்லியன் என்பவன் - அந்தணர்களுக்கு எப்டபாழுதும்
தழலவனான டமௌத்கல்ய டனன்னும் முனிவன், தகள்வன் ஆனான்- கணவனாயினான்; (எ - று.)
உழரசால்டபருழம-கற்பினாலாகிய புகழ்ச்சி; "தழகசான்ற டசாற்காத்துச் தசார்விலாள் டபண்"
என்றது காண்க.

இதுமுதல் இருபத்ழதந்து கவிகள்-டபரும்பாலும்மூன்றாஞ்சீர் மாங்கனிச்சீரும், மற்ழறயழவ

மாச்சீர்களுமாகிய கலிநிழலத்துழறகள்.

74. காதிற்கலந்தகரடக்கண்ணிதன் கற்புமன்பும்

வசாதித்தலுன்னித்தணியாத துேக்குவநாயன்
வகாதித்தலநஞ்சன்லபருமூப்பினன் கூர்ந்துநாளும்
ோதித்தலன்றிமகி ாமரன ோழ்வுபூண்டான்.
(இ-ள்.) (அவன்), காதில் கலந்த கழெக்கண்ணிதன் - காழதயளாவிய கண்ணின்கழெழயயுழெய
அம்மழனவியினது, கற்புஉம்-பதிவிரதாதருமத்ழதயும். அன்புஉம்-(தன்னிெம்அவளுக்கு உள்ள)
அன்ழபயும், தசாதித்தல் உன்னி-(தான்) பரிதசாதித்தறியநிழனத்து, தணியாத துவக்கு தநாயன்-
குழறயாத (மிக்க) குட்ெதநாழயக்டகாண்ெவனும், தகாதித்த டநஞ்சன்-(எப்டபாழுதும்)
தகாபத்ழததயடகாண்ெமனத்ழதயுழெயவனும், டபருமூப்பினன் - முதிர்ந்த
முதுழமழயயுழெயவனுமாய்,-நாள்உம் - தினந்ததாறும், கூர்ந்து வாதித்தல் அன்றி- மிகுதியாக
(மழனயாழள)வருத்தப்படுத்துததலயல்லாமல், மகிைா- (ஒருடபாழுதாயினும்)
மகிழ்ச்சிக்குஇெமில்லாத,மழன வாழ்வு-இல்லறவாழ்க்ழகழய, பூண்ொன்-தமற்டகாண்ொன்;

அந்த டமௌற்கலியன், அவளதுகற்பின் உறுதிழயயும், அன்பின்நிழலழயயும் தசாதிக்கக்கருதி,

மிகுந்த குஷ்ெதநாயும், அதனாற் சிழதந்த வடிவமும், மிக்க கிைத்தனமும், எப்டபாழுதும்,
டபருங்தகாபமும், உெம்பில் துர்க்கந்தமு முழெயவனாகக் தன்ழனக் காட்டியததாடு மழனயாழள
மிகவும் வருத்துதலுஞ்டசய்தனன் என்பதாம். துவக்குதநாய்- உெல்தநாய்: த்வக் - வெடசால்; ததால்:
உெம்புக்கு இலக்கழண. தகாதித்த-க்தராதம் என்ற வெடசால்லின் திரிபான
தகாதம்என்பதனடியாப்பிறந்த டபயடரச்சம். "குழைப்புறங்கெந்த டசங்கண்" என்றார்தபால,
'காதிற்கலந்த கழெக்கண்ணி' என்றார்; "கண் டசவியுறப்தபாந் தகன்றனதவ" என்றார்
சிந்தாமணியாகும். (549)

75. கச்சிற்கடங்காமுரலயாைக் கைேனுண்ட

மிச்சிற்புைத்துவிைல்வீ வும் வீழ்தன்மிஞ்சிக்
குச்சித்தலின்றிநுகர்ந்தாள் லகாடுங்காமவநாய்லகாண்டு
இச்சித்தவின்பநுகைாம லிரைத்தலமய்யாள்.

(இ-ள்.) டகாடுங் காமம் தநாய் டகாண்டு இச்சித்தஇன்பம் நுகராமல் இழளத்த டமய்யாள்-டகாடிய

காமதநாழயப் டபாருந்தி விரும்பிய சிற்றின்பத்ழத
அனுபவியாமல்டமலிந்தஉெம்ழபயுழெயவளான, கச்சிற்கு அெங்காமுழலயாள்-
கச்சுக்குஅெங்காத(பருத்த) தனங்கழளயுழெய அந்த நாளாயணி, அ கணவன் உண்ெ மிச்சில்
புறத்துவிரல் வீைஉம்-அந்தக்கணவன் உண்ெ அந்நதசஷத்தில் (அவன்)
ழகவிரல்அழுகிவிழுந்துகிெக்கவும், குச்சித்தல் இன்றி- அருவருப்புக்டகாள்ளுதலில்லாமல்,வீழ்தல்
மிஞ்சி நுகர்ந்தாள்- விருப்பம்மிக்கு (அந்தச்தசடித்த அன்னத்ழத) உண்ொள்;( எ- று.) டமௌற்கல்யன்
அங்ஙன் பலவாறு டகாடுழமடசய்யவும் நாளாயணி அவன்பக்கல் அன்புசிறிதுங்குழறயாமல்
பலவழக உபசாரங்கழளயும் வழுவாது நன்மனத்ததாடு புரிந்து முழறப்படி அவன் உண்டுமிகுந்த
எச்சிழலத்தான் உண்டு வாழ்ந்திருக்ழகயில்ஒருநாள் அவன்உண்ெ மிச்சிலில் அவனுழெய
ழகவிரடலான்று அற்றுவிழுந்துகிெக்கக் கண்டும் சிறிதும் அருவருப்புக்டகாள்ளாமல் அவ்வுணழவ
அன்தபாடு உண்ெனடளன்பதாம். (550)
76. அன்பன்லைரிரேேழிபாடுகண் டார்ேலமய்தித்
துன்பம்பயந்தபிணியாலழி வதாற்ைமாற்றித்
தன்பங்ரகயீசன்றிரைநல்கமுன் சாபம்ோங்கும்
ேன்பன்ைனக்குங்கிரடயாத ேடிவுலகாண்டான்.

(இ-ள்.) அன்பன்-கணவனான அம்முனிவன், டதரிழவ வழிபாடு கண்டு-(தன்) மழனவி (தன்ழன)

வழிபட்டுவந்த விதத்ழதப் பார்த்து, ஆர்வம் எய்தி-(அவளிெத்து) அன்புடபாருந்தி, துன்பம் பயந்த
பிணியால் அழி ததாற்றம் மாற்றி-துன்பத்ழதத்தந்த டபருவியாதியினால் இயல்பழிந்த
தன்வடிவத்ழத மாற்றி, ஈசன் முன் தன் பங்ழக திழற நல்க சாபம் வாங்கும் வன்பன் தனக்குஉம்
கிழெயாத வடிவு டகாண்ொன்- சிவபிரான் முன்பு தன் வாம பாகத்ழத(த்தன்மழனவியான
பார்வதிக்கு) உரியடபாருளாகக் டகாடுக்கும்படி (தன் கரும்பு) வில்ழல வழளத்துப் தபார்டசய்த
வலிழமழயயுழெய மன்மதனுக்கும் டபறுதற்கு அரிய (மிக்க அைழகயுழெய) வடிவத்ழதக்
டகாண்ொன்; ( எ- று.)

அங்ஙனம் அவள் நிழலகுழலயாது வழிபட்டுவந்தழத அவன் பார்த்து மிகுந்த திருப்பதிடகாண்டு

தனதுதநாய்வடிவத்ழத டயாழித்துத் தவமகிழமயாற் காமனினுஞ் சிறந்த கட்ெைகுழெய
வடிவத்ழதக் டகாண்ெனடனன்பதாம். மன்மதன் சிவபிரான் டநற்றிக் கண்ணினால்
எரிபட்ொனாயினும், பின்பு அக்கெவுள் பார்வதியினிெம் காதல்டகாண்டு அவழள மணம்புணர்ந்து
அவழள என்றும் பிரியாது அர்த்தநாரீசுவரமூர்த்தியாயினழமபற்றி, 'தன்பங்ழக யீசன் திழற நல்க
முன்சாபம்வாங்கும் வன்பன்' என்றார். சிவபிரான் உழமக்குக் டகாடுத்த இெப்பாகம்,மன்மதனுக்குத்
ததாற்றுத்தந்த திழறப்பகுதியாகக் கற்பிக்கப்பட்ெது. (551)

77. மின்வனயுனக்குமிகுகற்புரட மீனுலமாவ்ோள்

இன்வனேைம்வேண்டுேவேண்டுக வீண்ரடலயன்ன
நின்வனயலமன்றும்பிரியாநலன் வநர்கலேன்ைாள்
தன்வனரிலாதமரனோழ்விற் ைேத்தின்மிக்காள்.

(இ-ள்.) 'மின்தன - மின்னல்தபான்றவதள! மிகு கற்பு உழெமீன்உம் -

மிக்கபதிவிரதாதருமத்ழதயுழெய நக்ஷத்திரரூபமுள்ள அருந்ததியும், உனக்கு ஒவ்வாள்- நினக்கு(க்
கற்பில்) நிகராகாள்; இன்தன - இப்டபாழுதத, ஈண்ழெ இவ்விெத்தில்,தவண்டுவரம் தவண்டுக-(நீ)
விரும்பும் வரங்கழள (என்னிெம்) தவண்டிப்டபற்றுக்டகாள்வாயாக,' என்ன - என்று (டமௌற்கலியன்
நாளாயணிழய தநாக்கிச்)டசால்ல,- தன் தநர் இலாத மழன வாழ்வில் தவத்தில் மிக்காள். தனக்கு
ஒப்பில்லாத இல்லறவாழ்க்ழகயிலிருந்து டசய்யுந்தவத்திற் சிறந்தவளான அவள், நின் தநயம்
என்றுஉம் பிரியாநலன் தநர்க என்றாள் - உனதுஅன்பு எந்நாளும் நீங்காழமயாகிய நல்லவரத்ழத
(எனக்கு) உென்பட்டுத் தருவாயாக 'என்று (கணவழன வரம்) தவண்டினாள் (எ - று.)
அவன் மிக்க அன்தபாடு அவழளக் டகாண்ொடி 'நினக்கு தவண்டும் வரம் தவண்டுவாயாக' என்று
டசால்ல, அவள் தவடறாருவரத்ழதயும் தவண்ொமல் 'உன் அன்பு எப்டபாழுதும் நீங்காதாகுக' என்று
தவண்டினள் என்பதாம். (552)

78. குன்றுந்நதியும்மைனும்ரபங் லகாடியுமாகித்

துன்றுந்துரையாய்ப்பலவயானிக வடாறுலமய்தி
நின்றுஞ்சரித்துமரும்வபாக லநடிதுதுய்த்தார்
என்றும்பிரியாதிருவோரு மிதயலமாத்வத.

(இ-ள்.) (அவன் அங்ஙனம் வரங்டகாடுத்தபின்பு), -இருதவார் உம்- (கணவனும்மழனவியு மாகிய)

அவ்விருவரும், 'இதயம் ஒத்து-மனங்கலந்து, குன்றுஉம் நதிஉம்மரன்உம் ழபங்டகாடிஉம் ஆகி-
மழலயும் (அதழனச்சார்ந்து டபருகுகிற) நதியும்மரமும் (அதன்தமற்பெரும்) பசியபூங்டகாடியுமாய்,
துன்றும்துழண ஆய் பலதயானிகள் ததாறும் எய்தி - இங்ஙனதம இன்றியழமயாது) டபாருந்திய
துழணயாகிப்பலவழகயுருவங்களிற் டபாருந்தி, நின்றுஉம் சரித்துஉம் - (ஓரிெத்து)
நின்றும்(பலவிெங்களிற்) சஞ்சரித்தும், என்றுஉம் பிரியாது - எப்டபாழுதும் (ஒருவழரடயாருவர்)
பிரியாமல், டநடிது - டநடுங்காலம், அரு தபாகம்-அரிய இன்பத்ழத,துய்த்தார் - அனுபவித்தார்கள் (எ
- று.)

அவன் குன்றாக வடிவுடகாள்ள இவள் நதியாகவடிவுடகாண்டு அதழனச் சார்ந்தும், அவன்

மரவடிவுடகாள்ள இவள் டகாடிவடிவு டகாண்டு அதழனத் தழுவியும், இவ்வாறு பற்பல
தயானிதபதங்களிற் புக்கு அவ்விருவரும் சுகானுபவஞ் டசய்தன டரன்க.
(553)

79. இந்தப்பிைப்பினலலமய்தி யிைந்தபின்னும்

சிந்தித்தேண்ைமிேளிந்திை வசரனயாகி
அந்தப்பதிரயயரடந்தாண் மற்ைேனுமஞ்சி
ேந்தித்தலதால்ரலயருமாதே மன்னிநின்ைான்.

(இ-ள்.) இந்த பிறப்பில் - (நாளாயணயாகிய) இந்தச்சன்மத்திதல, நலம் எய்தி-(இப்படிப் பலவாறு)

இன்பத்ழத அனுபவித்து, இறந்த பின்னும்-, இவள்-, சிந்தித்தவண்ணம்-நிழனத்தபடிதய,
இந்திரதசழன ஆகி-(அடுத்தபிறப்பில்) இந்திரதசழன டயன்பவளாய், அந்த பதிழய அழெந்தாள் -
(முன்பிறப்பிற் கணவனான) அந்த டமௌத்கலியழனதய அடுத்தாள்; (அப்டபாழுது) அவனும்-,
அஞ்சி- (முத்திப்தபரின்பத்தில் விருப்பத்தால் இவழளச்தசர்ந்து சிற்றின்பம் நுகர்தற்குப்) பயந்து,
வந்தித்த டதால்ழல அரு மா தவம் மன்னி நின்றான்- (கெவுழள)வணங்கிச் டசய்கிற
டதான்றுடதாட்டு வருகிற அரியடபரிய தவடவாழுக்கத்திற்டபாருந்திநின்றான்; (எ- று.) மற்று -
விழனமாற்று. உெம்புநீங்குங்காலத்து அடுத்த விழனயும், அதுகாட்டுகங் கதி நிமித்தங்களும்,
அக்கதியினிெத்து அவாவும், உயிரினிெத்துமுழறதயவந்து உதிக்க, அறிழவ தமாகம் மழறக்க,
அவ்வுயிழர அவ்வவா அக்கதியிற் டகாண்டுடசலுத்து மாதலால், 'சிந்தித்த வண்ணம்
அந்தப்பதிழயயழெந்தாள்' என்றார். டமௌத்கல்யன் இல்லறவாழ்க்ழகக்கு அஞ்சித்
துறவறஞ்தசர்ந்தன டனன்க. (554)

80. அன்வனானகலேேன்வமலே ைாரசவிஞ்சி

என்வனாபுரிேதினிலயன்ைலு வமந்தல்கூற்ைால்
தன்வனார்ேடிவிலனாருகூலைாரு ரதயலாளும்
முன்வனாரனவநாக்கித்தேஞ்லசய்தனண் மூைல்ோயாள்.

(இ-ள்,) அன்தனான் அகல-(தன்கருத்துக்கு இணங்காமல்) அந்த டமௌத்கல்யன்

விலகிச்டசல்லுமளவில்,- அவள் - அந்த இந்திரதசழன, அவன்தமல் ஆழசவிஞ்சி-அவனிெம்
விருப்பம் மிக்கு, இனிபுரிவது என்தனா என்றலும்,- (உன்ழனப்பிரிந்து) இனி (நான்) டசய்வது
யாததா?' என்று வினாவிய வளவிதல,- ஏந்தல் கூற்றால், அக்கணவன்டசான்ன வார்த்ழதயின்படி,
மூரல் வாயாள்- புன்சிரிப்புக்டகாண்ெவாழயயுழெய அவள், தன் ஓர் வடிவின் ஒரு கூறு ஒரு ழதயல்
ஆளும் முன்தனாழன தநாக்கி-தனது ஒருவடிவத்திதல ஒருபாதியில் ஒருடபண்ழண
(அம்பிழகழய)க்டகாண்டுள்ள கெவுளான சிவபிராழனக் குறித்து, தவஞ்டசய்தனன்-; (எ- று.)

தவத்திற்கு இழெயூறாக இந்திரதசழன தன்ழனமணந்து டகாள்ளுமாறு தவண்ெதவ, அன்தனான் 'நீ

என்தவத்திற்கு இழெயூறுபுரிவதனால் துருபதபுத்திரியாய்ப் பிறக்க, உன்ழன ஐவர் மணப்பர்' என்று
சபித்தானாக, பிறகு சிவழன தநாக்கித்தவம்புரிந்தாடளன்று வியாசபாரதமும், தவம்புரியுமாறு
டமௌத்கல்யன் கூறியதாகப் பாலபாரதமும் கூறும். மிஞ்சி என்றும் பாெம். (555)

81. ஐந்தானனத்வதானருள்லசய்ய ே கின்மிக்காள்

ஐந்தானலசால்லால்கைேற்ைரு ரகயலேன்ைாள்
ஐந்தானலசால்லானளித்தான்மற்ைேனுமுன்னாள்
ஐந்தானவபாகமிேலைய்திய ோைறிந்வத.

(இ-ள்.) ஐந்து ஆனனத்ததான்-ஐந்துமுகங்கழளயுழெயவனான சிவபிரான், அருள் டசய்ய-

கருழணடசய்ய (பிரசன்னனாய்ப் பிரதியக்ஷமாக), அைகில் மிக்காள் - அைகிற் சிறந்தவளான
இந்திரதசழன, ஐந்து ஆன டசால்லால் கணவன் தருக ஐய என்றாள் - 'சுவாமி! (எனக்குக்) கணவழனத்
தருவாயாக' என்று ஐந்துமுழற டசால்லி தவண்டினாள்; அவன்உம்-பஞ்சாநந மூர்த்தியான
அச்சிவபிரானும், இவள் முன் நாள் ஐந்து ஆன தபாகம் எய்திய ஆறு அறிந்து- இவள் முற்பிறப்பில்
(தன் புருஷனது) ஐந்துவடிவங்கதளாடுகூடி இன்பம் அனுபவித்த தன்ழமழயத் திருவுள்ளத்திற்
டகாண்டு, ஐந்து ஆன டசால்லான் அளித்தான் - 'அங்ஙனதம ஆகுக' என்று ஐந்துமுழறகூறி
அருள்டசய்தான்; (எ-று.)-மற்று - அழச.

இவள் தவத்துக்குஉகந்த அப்பிரான் கட்புலனாக, இவள் 'எனக்குஏற்ற கணவழனத் தருக' என்று

ஆதரத்தால் ஐந்துதரம் அடுக்கிச்டசால்லிதவண்ெ, சிவபிரானும் 'அப்படிதய ஆகுக' என்று
ஐந்துதரம்கூறி, அவள் ஐந்துடகாழுநழரப் டபறும்படி அனுக்கிரகித்தனன் என்பதாம். 'தவண்டும்
வரம் தவண்டும்' என்று டமௌற்கலியன் டசான்னதபாது 'ஐந்து' வடிவுடகாண்டு கிரீடிப்பாய்' என்று
நாளாயணி வரம் தவண்ெ, டமௌற்கலியன் அவ்வாதற கிரீடித்தா டனன்பழத முதனூலா லறியலாம்.
சதாசிவமூர்த்தியாகிய சிவபிரானுக்குச் சத்திதயாசாதம், வாமததவம், அதகாரம், தற்புருெம், ஈசாநம்
என் ஐந்துமுகங்க டனன்று அறிக.

82. முன்னின்ைவதேன்லமாழியின்படி கங்ரகமூழ்கித்

தன்னந்தனிநின்ைழுகின்ைேத் ரதயல் கண்ணீர்
லபான்னங்கமலேனமான புதுரமவநாக்கி
என்லனன்றிேரையிரமவயார்பதி லயய்தினாவன.

(இ - ள்.) முன் நின்ற ததவன் டமாழியின்படி - தனக்கு முன்தன எழுந்தருளிநின்றுகாட்சி தந்த

சிவபிரான் கட்ெழள கூறியபடி, கங்ழக மூழ்கி- கங்காநதியில் நீராடி,தன்னந் தனி நின்று அழுகின்ற -
ஒரு துழணயுமில்லாமல் தனிதயநின்று அழுகின்ற,அழதயல் - அந்தப்டபண்ணினுழெய, கண் நீர்,
கண்களினின்று டசாரியும்நீர்த்துளிகள், டபான் அம் கமலம் வனம்ஆன - டபான்மயமான
அைகியதாமழரமலர்களின் டதாகுதியாய்ப் பரிணமித்த, புதுழம- அதிசயத்ழத, தநாக்கி-பார்த்து,
இழமதயார் பதி-ததவராசனான இந்திரன், என் என்று இவழள எய்தினான் -இது என்னடவன்று
வினவிக்டகாண்தெ இவழளச் சமீபித்தான்; (எ - று.)

சிவபிரான் ஐந்துடகாழுநழரப் டபறும்படி அனுக்கிரகித்ததற்கு இவள் மகிைாமல்

தக்கஒருநாயகழனப் டபறும்படி பிரார்த்திக்க, பரமசிவன் 'நீ ஐந்துதரம் தவண்டியபடி நான் உனக்கு
ஐந்துதரம் அருளியது தவறாது; ஆனால் அவ்வரத்ழத மறுபிறப்பில் அனுபவிக்கும்படி
அருள்டசய்கிதறாம்' என்று அனுக்கிரகித்து அவழளக் கங்காநதியில் மூழ்கிேரும்படியும்
அங்ஙனம்மூழ்கி ேரும்லபாழுது எதிரில்வதான்றும் புருஷரனத் தன்னிடம் அர த்துேரும்படியும்
கூறியனுப்ப, அவ்வாதற டசன்ற அவள் அப்டபாழுதத ஒருபதிழயப் டபறாமல் மறுபிறப்பில்
ஐந்துபதிகழளப் டபறதவண்டுதமடயன்று டகாண்ெ தசாகத்ததாடு கங்ழகயில்
முழுகிடயழுழகயில், அவளது விழிகளினின்றுடபருகிய கண்ணீர் கங்ழகயில்விழுந்து
டபாற்றாமழரயானடசயழல அங்குவந்ததததவந்திரன் பார்த்து 'இது என்ன?' என்று
வினாவிக்டகாண்டு அவழள அடுத்தனடனன்பதாம்.
முன்டனாருகாலத்தில் ழநமிசாரணியத்திதல ததவர்கள் யாகஞ்டசய்ழகயில், யமன்தீட்சிதனாய்
டநடுநாள் ழவதிகச்செங்கிலிருந்ததனால் தனது அதிகாரத்டதாழிழலச்டசலுத்தாடதாழியதவ,
பூமியில் சனங்கள் மரணமில்லாமல் மிகுதிப்பட்டுக் டகாழுத்திெ,அதுகண்டு அஞ்சிய இந்திரன்
சந்திரன் வருணன் குதபரன் முதலிய ததவர்கள்பிரமழனச் சரணமழெந்து டசய்தி கூறலும்,
அக்கெவுள் 'உங்கள் வீரியத்தால்வளர்ந்த யமனுழெய தவடறாரு டசாரூபம் அச்சனங்கழளக்
டகால்லும்' என்றுகூறியனுப்பியவுெதன அவர்கள் தமலுலகிலிருந்து பூதலாகத்து
ழநமிசாரணியத்ழதக்குறித்து வரு ழகயில் கங்ழகயிதல ஒரு டபாற்றாமழரமலழரக் கண்டு
அதிசயிக்க, அவர்களுள் இந்திரன் அம்மலரினருகில்நின்ற மங்ழகழயதநாக்கி 'இதுஎன்?, என்று
வினாவினா டனன முதனூலால் விவரம்உணர்க.

83. அேரனத்லதாடர்பால்ேருலகன்ன ேேனுமாங்கண்

சிேரனச்சிறிதுமதியாலததிர் லசன்ைகாரல
இேனுக்லகன்வமன்ரமலயனச்சீைலு லமஞ்சினான்வபாற்
புேனத்லதேருநரகயாடப் புலம்பிவீழ்ந்தான்

(இ-ள்,) அவழன - அங்ஙனம் தன்முன்வந்த இந்திரழன, டதாெர்பால் வருக என்ன - என்பின்தன

வருவாயாக என்று (இந்திரதசழன) அழைக்க, அவன்உம் - அவ்விந்திரனும், ஆங்கண்-அவ்வாதற
அவழளத்டதாெர்ந்து டசன்றஇெத்தில், சிவழனசிறிதுஉம் மதியாது - (எதிர்பட்ெ) சிவபிராழனச்
சிறிதும்இலட்சியஞ் டசய்யாமல்,எதிர் டசன்ற காழல - அவடனதிரிதல டசன்ற டபாழுது,
(அப்டபருமான்), இவனுக்குதமன்ழம என் என சீறலும்- 'இவனுக்கு இவ்வளவு டசருக்கு என்ன?'
என்று கருதிக்தகாபங்டகாண்ெ வளவிதல, (அவ்விந்திரன்), எஞ்சினான் தபால் -
இறந்தவன்தபால,புவனத்துஎவர்உம் நழகயாெ புலம்பிவீழ்ந்தான் -
உலகத்திலுள்தளாடரல்தலாரும்(தனதுநிழலழயக் கண்டு) பரிகசிக்கும்படி வருந்திக் கீழ்விழுந்தான்;
( எ- று.)

அங்ஙனம்வினாவியவழன அவள் தன்னுென்வந்து டசய்தியறிந்துடகாள்ளும்படி டசால்லி அழைக்க,

அவ்வாதற அந்த இந்திரன் அவழளத் டதாெர்ந்து டசல்லுழகயில், அங்கு மழனவியுென்
சூதாடிக்டகாண்டிருந்த சிவபிராழன மதியாது அலட்சியஞ்டசய்து டசருக்கிப்தபச, உருத்திரமூர்த்தி
தகாபித்துச் சிரித்துக்டகாண்தெ அவழனதநாக்கிய மாத்திரத்தில் அவன் தபிக்கப்பட்ெவனாய்
மரம்தபால நின்றிெ, பின்பு சிவபிரான் சூதாட்ெம்முடிந்தவுென், அழுது டகாண்டுநின்ற
இந்திரதசழனழய தநாக்கி 'இவழன அருகிற்டகாண்டு வா; இனி, இவன் டசருக்குறான்' என்றுகூற
அங்ஙனதம அவள் தபாய் அவ்விந்திரழனத் டதாட்ெவளவில், அவன் உெல்நடுங்கித்தழரயில்
விழுந்திட்ென டனன்பதாம். (558)

84. லேவ்ோயுதங்களுதோமல் விபுதநாதன்

இவ்ோறுவீ மழுோளி யிரமப்பின்மீண்டும்
அவ்ோசேற்குப்பிலலமான்றி லரடத்தேச்ைக்
ரகோசேர்கலைாருநால்ேரைக் காட்டினாவன.

(இ-ள்.) டவம் ஆயுதங்கள் உதவாமல் - டகாடிய (வச்சிரம் முதலிய தனது) ஆயுதங்கள் ஒன்றும்
பயன்பொமதல, விபுதநாதன்-ததவராசனான இந்திரன், இழமப்பின் - ஒருமாத்திழரப் டபாழுதிதல,
இ ஆறு வீை-இப்படிக் கீழ்விழுந்திெ,- மழுஆளி-மழுழவயுழெயவனாகிய சிவபிரான்,-மீண்டுஉம்-
பின்பு, அ வாசவற்கு- அவ்விந்திரனுக்கு, பிலம் ஒன்றில் அழெந்த வச்ரம் ழக வாசவர்கள் ஒரு
நால்வழர- ஒருபிலத்தினுள் (முன்புதான்) அழெத்து ழவத்திருந்த வச்சிரதமந்திய ழகழயயுழெய
இந்திரர் நால்வழர, காட்டினான்-காண்பித்தான்; (எ - று.) சிவபிரான் இந்திரழன தநாக்கி 'இனி
இப்படி ஒருடபாழுதும் உதபழக்ஷ டசய்யாதத' என்று அறிவுகூறி ஒருமழலயிழெயிலுள்ள
ஒருகுழகழயக் காட்டி 'உன்ழனப்தபான்றவர்கள் அெங்கிய இதற்குள் நீயும் டசல்' என்றுடசால்ல,
அவன் அப்பிலவாயிழலத்திறந்து அதனுள் அழெபட்டிருப்பவர்கழள தநாக்கி 'நான் இங்ஙனம்
ஆகாதிருக்க தவண்டும்' என்று கருதுமளவிதல, உருத்திர 'மூர்த்தி சினங்டகாண்டு உறுக்கி
விழித்துப்பார்த்து 'நீ இளழமயினால் என்ழன அவமதித்ததுபற்றி, இதற்குள் நுழை' என்று அதட்டி
வலியப்புகுத்த, கூப்பியழகயனாய்அவன் உட்புகுவானாயினன் என முதனூலில் விவரம் காண்க.
பிலம்-பாதாளஅழற. (559)

85. ேன்பாதலத்தில்ேருநால்ேரும் ோனின்ேந்த

புன்பாகசாதனனுந்தன்னடி வபாற்றிநிற்ப
அன்பான்மகிழ்நரிேட்ரகேரு மாதிலைன்று
லமன்பாரேபங்கன்விதிக்கப் புவிமீதுேந்தார்.

(இ-ள்.) வல் பாதலத்தில் வரும்-டகாடியபிலத்தில் முன்னதம டபாருந்திய, நால்வர்உம்-

நான்குஇந்திரர்களும், வானில் வந்த புல் பாகசாதனன்உம் - (அப்டபாழுது) சுவர்க்கதலாகத்தினின்று
வந்த எளிழமழயயுழெய இந்திரனும், தன் அடி தபாற்றி நிற்ப - தனது திருவடிகழள வணங்கிநிற்க,
டமல் பாழவ பங்கன்- டமன்ழமழயயுழெய அைகிய உமாததவிழய வாமபாகத்திலுழெய
சிவடபருமான், (அவர்கழள தநாக்கி), அன்பால் ஐவர்உம் இவட்கு மகிழ்நர் ஆதிர்என்று விதிக்க -
'அன்தபாடு நீங்கள் ஐந்துதபரும் இவளுக்குக் கணவராவீர்' என்று கட்ெழளயிெ, (அவ்வாதற
அந்தஐந்து இந்திரர்களும்), புவிமீது வந்தார்- பூமியில் வந்து பிறந்தார்கள்;

அங்ஙனதம அந்த இந்திரர்கள் ஐவரும் பிறப்பவராயின டரன்பதாம். அங்ஙனம்பிலத்தினுட் புகுகிற

இந்திரன் சிவபிராழனத் துதிக்க, அப்டபருமான் அவழனயும்மற்ழறநால்வழரயும் தநாக்கி,
"என்ழனமதியாத குற்றத்தால், நீங்கழளவரும்பூதலாகத்தில் மனுஷ்யராசராய்ப் பிறந்து,
இராசகன்னிழகயாக மறுபிறப்டபடுக்கும்இவடளாருத்திழய மணம்புரிந்துடகாண்டு,
துஷ்ெநிக்கிரகசிஷ்ெபரிபாலனஞ் டசய்துகுற்றந்தீர்ந்து மீண்டும் விண்ணுலகமழெவீர்" என்று
கட்ெழளயிெ,அவ்விந்திரர்ஐவரும் 'நாங்கள் மானுெப் பிறப்டபடுக்ழகயில் எங்கட்கு
யமனும்வாயுவும் இந்திரனும் அசுவிநீததவர்களும் தந்ழதயராகுக' என்றுதவண்ெ, முக்கட்கெவுள்
அங்ஙனதம அருள்டசய்து அவர்கட்கு இம்மங்ழகழயமழனயாளாகுமாறு நியமித்தான் என்ற
விவரத்ழத முதனூலிற் காணலாம். முந்தியஇந்திரர்நால்வர் விஸவபுக், பூததாமா, ஸிபி, ஸாந்தி
எனபவர்; பிந்திய இந்திரன் டபயர்,ததஜஸ்வீ என்பது. பாகஸாஸநன் என்ற டபயர்-பாகடனன்ற
அசுரழனஅழித்தவடனன்று டபாருள்படும்; பாகன் விருத்திராசுரனுென் பிறந்தவன்.

86. தருமன்பேனன்றினநாதன் ைனயர்தம்பால்

ேருமிந்தநால்ேைேர்நால்ேரு மாரலமார்பா
லதருமந்தவிந்தச்சிரலவீைனித் வதேர்க்லகல்லாம்
லபருமன்பிைப்பிற்கேவனமுன் பிதாவுமானான். (இ-ள்,) மாழல மார்பா-மாழலழயயணிந்த
மார்ழபயுழெய துருபதராசதன! தருமன் - யமதருமராசனும், பவனன்-வாயுததவனும், தினம் நாதன்
தனயர் தம்பால்- பகற்டபாழுதுக்குத் தழலவனாகிய சூரியனுழெய புத்திரர்களான
அசுவினீததவர்களும் ஆகிய இந்நால்வர்களின் சம்பந்தத்தால், வரும்-பிறந்த, இந்த நால்வர் -
யுதிட்டிரன் வீமதசனன் நகுல சகததவர்கள் என்கிற நான்குதபரும், அவர் நால்வர்உம்-முன்னதம
பிலத்தில் அழெபட்டிருந்த அந்த நான்கு இந்திரர்களுமாவர்; டதருமந்த இந்த சிழல வீரன்-
(பழகவர்மனம்) சுைலுதற்குக் காரணமான இந்த வில்ழலக் ழகயிதலந்திய வீரனான அருச்சுனன், இ
ததவர்க்கு எல்லாம் டபருமன்-கீழ்க்கூறிய ததவர்களுக்டகல்லாம் அரசனான இந்திரன்: பிறப்பிற்கு -
இவன் பிறந்ததற்கு அவதன-இந்திரதன, முன்-முன்பு, பிதாஉம் ஆனான்- தந்ழதயுமாயினான்; (எ- று.)

ததவழவத்தியர்களாகிய அசுவினீததவர், டபண்குதிழரவடிவங் டகாண்டு வனத்திடலாளித்திருந்த

சமிஜ்ழஞஎன்னும் மழனவியினிெத்துக் குதிழரவடிவமாய்ச் தசர்ந்த சூரியனுக்குப் பிறந்த
இரட்ழெப்பிள்ழளகளாதலால், 'தினநாதன்தனயர்' எனப்பட்ெனர். 'தம்மால்' என்றும் பாெம் உண்டு.
(561)

87. இம்மாதுலதால்ரலயருமாதேத் லதல்ரலகண்ட

அம்மாதிேள்காதலரைேரு மாகலேன்று
லதம்மாதர்முற்பூண்கேர்மன்னன் லைளியுமாறு
லேம்மாதேத்வதான்லபருஞான விழியுமீந்தான்.

(இ-ள்.) இ மாது-இந்தப் டபண் (திடரௌபதி),-டதால்ழல-முற்பிறப்பில், அரு மாதவத்து எல்ழல

கண்ெ-அரிய டபரிய தவத்தின் எல்ழலழயக் கண்ெ (தவத்ழதமுற்றுஞ்டசய்த), அ மாது- அந்த
இந்திரதசழனடயன்னும் டபண்ணாவள்: (ஆதலால்),ஐவர்உம்-இந்தப்பாண்ெவர் ஐந்துதபரும்,
இவள் காதலர் ஆக- இவளுக்குக்கணவராகக்கெவர், என்று-என்று டசால்லி, டதவ் மாதர் முன் பூண்
கவர் மன்னன்டதளியும் ஆறு-பழகவர்களுழெய மழனவியர்களின், மங்கலநாழணக்
கழளகின்றபாஞ்சாலராசன் நன்குடதளியும்படி, டவம்மாதவத்ததான்-
டகாடிய(டசய்தற்கரிய)டபருந்தவத்ழதச்டசய்தவனான அந்த வியாசமுனிவன், டபருஞான விழிஉம்
ஈந்தான் - (அவ்வரசனுக்குச்) சிறந்தஞானக்கண்ழணயுங் டகாடுத்தருளினான்;

பாண்ெவழரவரும் திடரௌபதியும் என்ற இவர்களது முற்பிறவி வரலாற்ழற வியாசன் துருபதனுக்கு

எடுத்துக்கூறித் டதளிவித்ததுமல்லாமல், இவ்வுண்ழமழய அத்துருபதன் தாதன
டதளிந்துடகாள்ளும்படி அவனுக்குத்திவ்வியமான ஞானக்கண்ழணயும் தனது தவமகிழமயால்
அருளின டனன்பதாம். இவ்வரலாறு முழுழதயும் வியாசன் துருபதழனத் தனிதய அழைத்துச்
டசன்று அவனுக்குமாத்திரதம கூறின டனன முதனூல் டதரிக்கும்.

மாங்கலியசூத்திரம் 'முற்பூண்' எனப்பட்ெது. பழகவர்கழளத் தவறாது டகால்பவடனன்ற டபாருளில்

'டதம்மாதர்முற்பூண் கவர் மன்னன்' என்றது - பிறிதினவிற்சியணி. 'டமய்ம்மாதவத்ததான்' என்றும்
பாெம். (562)

88. வியாசர்ோர்த்ரதயால் துருபதன் மனந்லதளிதல்.

ஓதாதுைர்ந்துமரைநாலு முருவுலசய்த
வேதாவுலமாவ்ோவியாதன்லமாழி லேள்ைநீைால்
வகாதானலநஞ்ரசக்குளிப்பாட்டினன் வகாடிவகாடி
வதாதானேண்டுதுரதமாரலலகாள் வசாமவகசன்.

(இ-ள்.) ஓதாது உணர்ந்து-(எவரிெத்தும்) கற்காமதல(எல்லாநூல்கழளயும்) தானாகஅறிந்து,

மழறநால்உம்-நான்குதவதங்கழளயும், உருவுடசய்த-(வகுத்து) ஒழுங்குபடுத்திய, தவதாஉம்
ஒவ்வாவியாதன்-பிரமனும் உவழமயாகமாட்ொத வியாசமுனிவனுழெய, டமாழி-வார்த்ழதயாகிய,
டவள்ளம் நீரால் - நீர்ப்டபருக்கினால்,- ததாது ஆன தகாடிதகாடி வண்டு துழத மாழலடகாள்
தசாமதகசன் - வரிழசயாகவருகின்ற பலதகாடிக்கணக்கான வண்டுகள் டநருங்கிய பூமாழலழயத்
தரித்த தசாமககுலத்தார்க்குத் தழலவனாகிய துருபதன், தகாது ஆன டநஞ்ழச குளிப்புஆட்டினன் -
களங்கங்டகாண்ெ (தன்) மனத்ழத நன்றாகக்கழுவினான்; ( எ- று.)

மாசுபடிந்த உெம்ழப நீரினாற்குளிப்பாட்டித் தூயதாக்குதல் தபால, கலக்கங்டகாண்ெ தன்மனத்ழத

வியாசர்வார்த்ழதயாற் சீர்ப்படுத்திி் அக்களங்கத்ழத டயாழித்தன டனன்பதாம்; உருவகவணி,
வியாதன் வகுத்த மழறவகுப்புக்களின் டபயர் - இருக்கு, யசுர், சாமம், அதர்வணம்என்றும்,
இவன்வகுத்தற்கு முன் ழதத்திரியம், டபௌடியம், தலவகாரம், சாமம்என தவதம் நான்காகவைங்கிய
டதன்றும் கூறுப. உலதகாருணரும்படி தவதத்ழதப்பகுத்துக் டகாடுத்ததனால், வியாதனுக்கு
தவதாவும் ஒவ்வாடனன்க, 'தூதானவண்டு' எனப் பாெதமாதி-இவனிெத்துக் காதல்டகாண்ெ மகளிர்
தூதாக அனுப்பிய வண்டுகடளனப் டபாருள் உழரத்தலும் ஒன்று.

89.- துருபதன் தன்மகரை ஐேர்க்கும்மைம்புரிவிக்கத்

லதாடங்கல்.

வியப்வபாடுலதால்ரலமுனிலசாற்ைரல மீதுலகாண்டு
பயப்வபான்மகண்வமற்புரிகின்ை பரிவினுக்கும்
ேயப்வபார்நிருபர்லபருரமக்கும் ேலிக்குமீடா
நயப்வபாடுமன்ைலயர்வித்தன னன்லகார்நாளில்.

(இ-ள்.) பயப்தபான் - (திடரௌபதிழயப்) டபற்றவனான யாகதசனன், டதால்ழலமுனிடசால்-

பைழமயான வியாசமுனிவனுழெய வார்த்ழதழய, வியப்தபாடு தழலமீதுடகாண்டு-
ஆச்சரியத்ததாடு (தனது) முடியின் தமற்டகாண்டு [நன்குமதித்து], மகள்தமல்புரிகின்ற
பரிவினுக்குஉம் - (தனது) டபண்ணாகிய அத்திடரௌபதியினிெம் (தான்)ழவத்திருக்கிற அன்புக்கும்,
வயம் தபார் நிருபர் டபருழமக்குஉம்- டவற்றிழயயுழெயதபார்டசய்யவல்ல அரசர்களாகிய
அப்பாண்ெவர்களுழெய டபருழமக்கும்,வலிக்குஉம் - (தனது) சக்திக்கும், ஈடு ஆ-தகுதியாக, நன்கு
ஒர் நாளில் - நல்ல ஒருசுபதினத்தில், நயப்தபாடு மன்றல் அயர்வித்தனன் -
விருப்பத்ததாடுவிவாகஞ்டசய்விப்பவனானான்; (எ-று.) (564)

90.- பாண்டேரைேரும் கலியாைமண்டபஞ் வசர்தல்.

பாடுஞ்சுருதிமரைோைரும் பாரிலுள்ை
சூடுங்கனகமுடிவேந்தருந் லதாக்குநிற்ப
நீடுங்கதிர்மாமணித்தூண்க ணிரைத்தபத்தி
ஆடுங்லகாடிமண்டபலமய்தின ைண்டர்வபால்ோர்.

(இ-ள்.) பாடும்-ஸ்வரத்ததாடு டசால்லுகிற, சுருதி-தவதங்கழளயுழெய, மழற வாணர்உம் -

ழவதிகபிராமணர்களும், பாரில் உள்ள - பூமியிலுள்ள, சூடும் கனகம் முடி தவந்தர்உம் - தரித்த
டபான்மயமான கிரீெத்ழதயுழெய அரசர்களும், டதாக்கு நிற்ப - திரண்டுநிற்க,-அண்ெர் தபால்வார்-
ததவர்கள்தபான்ற பஞ்சபாண்ெவர்கள்,- நீடும் கதிர் மா மணி, தூண்கள் நிழரத்த பத்தி -
டநடுந்தூரஞ்டசன்றுவிளங்குகிற ஒளிழயயுழெசிறந்த இரத்தினங்கள்
பதித்ததூண்கழளவரிழசயாகழவத்த ஒழுங்ழகயுழெய, ஆடும் டகாடி மண்ெபம் -
அழசகின்றடகாடிகள் கட்டிய மண்ெபத்ழத, எய்தினர் - அழெந்தார்கள்; (எ-று.)- 'கனமாமணி'
என்றும்பாெம்.

91.-தருமனுக்கும் திலைௌபதிக்கும் நடந்த விோகத்ரத இதுமுதல்

ஐந்து கவிகளிற் கூறுகிைார்.

குறிக்கும்பணிலமுதலாயிை வகாடியாகப்
பிறிக்குங்கருவியிடந்வதாறும் பிளிறியார்ப்பச்
லசறிக்குங்க ற்காலைன்ரமந்தரனச் லசம்வபான்வேதி
எறிக்குங்கிைைமணிப்பீடம வதற்றினாவை.

(இ-ள்.) குறிக்கும் பணிலம் முதல் - ஊதப்படுகிற சங்கவாத்தியம்முதலாக, ஆயிரம் தகாடி ஆக

பிறிக்கும் கருவி - மிகப்பலவாகப் பகுக்கப்படுகிற வாத்தியங்கள், இெம் ததாறுஉம் பிளிறி ஆர்ப்ப -
பலவிெங்களிலும் மிகுதியாக முழுங்க,-டசறிக்கும் கைல் கால் அறன் ழமந்தழன - உறுதியாக
அணிந்த வீரக்கைழலயுழெய பாதத்ழதயுழெய 'தருமபுத்திரழன, டசம்டபான் தவதி- சிவந்த
டபான்னினாற் டசய்யப்பட்ெ விவாகதவதிழகயிலுள்ள, எறிக்கும் கிரணம் மணி பீெம்அது -
டவளிவீசுகிற கிரணங்கழளயுழெய இரத்தினங்கள் பதித்த ஆசனத்தில், ஏற்றினார்-
இருக்கழவத்தார்கள்;

இதற்குஎழுவாய், முன்நின்று மணத்ழதநெத்தும் புதராகிதன் முதலிதயார்: அடுத்தகவியில்

"வலத்தில் ழவத்தார்" என்பதற்கும் 94-ஆம் கவியில் "தீவலஞ்டசய்வித்தார்" என்பதற்கும்,
இங்ஙனதம காண்க. கருவி - ததாற்கருவி, துழளக்கருவி, கஞ்சக்கருவி, நரப்புக்கருவி என
நால்வழகப்படும். (566)

92. இடத்வதாளிேட்கும்ேலத்வதாளிவ் விரைேனுக்கும்

திடத்வதாடுரைத்தகுறியின்பயன் வசர்ந்துவதாய
விடத்வதாடமுதங்கலந்லதன்ன மிளிரும்வேற்கண்
ேடத்வதாடுவிம்முமுரலயாரை ேலத்தில்ரேத்தார்.

(இ - ள்.) இவட்கு இெம் ததாள்உம் - இந்தத்திடரௌபதியின் இெத்ததாளும், இ இழறவனுக்கு வலம்

ததாள்உம்-இந்தத் தரும புத்திரனது வலத்ததாளும், திெத்ததாடு உழரத்த குறியின் பயன் தசர்ந்து-
உறுதியாகச்டசால்லப்பட்ெ உத்தமஇலக்கணங்களுக்கு உரிய பயழன யழெந்து, ததாய -
(ஒன்தறாடொன்று) டபாருந்தும்படி,-விெத்ததாடு அமுதம் கலந்து என்ன மிளிரும்தவல்கண்
வெத்ததாடு விம்மும் முழலயாழள - விஷத்துெதன அமிருதங் கலந்தாற்தபாலவிளங்குகிற
தவல்தபாலுங் கண்கழளயும் ஆரத்ததாடுபூரிக்கிற தனங்கழளயுமுழெயவளான திடரௌபதிழய,
வலத்தில் ழவத்தார்-(தருமபுத்திரனது) வலப்பக்கத்தில் இருக்கழவத்தார்கள்; (எ- று.)

மணமகனது வலப்பக்கத்தில் மணமகள் இருக்கும்தபாதுமணமகனது வலத்ததாளும் மணமகளது

இெத்ததாளும் ஒன்தறாடொன்று டபாருந்துகிற இயல்ழபவிளக்குவார், 'இெத்ததாளிவட்கும்
வலத்ததாளிவ்விழறவனுக்குந்ததாய முழலயாழளவலத்தில்ழவத்தார்' என்றார். ஆெவருக்கு
வலப்பக்கத்து உறுப்புக்களிலும் மகளிர்க்குஇெப்பக்கத்து உறுப்புக்களிலும் உத்தமவிலக்கணம்
சிறத்தலாகிய இயல்பின்படிஇவர்கள்ததாள்களிற் காணப்பட்ெ நல்லிலக்கணங்கள் இப்டபாழுது
பலிக்க என்றது, 'குறியின் பயன்தசர்ந்து' என்றதன் கருத்து. திெத்ததாடு உழரத்த குறி-
சாமுத்திரகசாஸ்திரலக்ஷணம் அறிந்தவர்கள் நன்குஆராய்ந்து இழவ இன்னபயன்தருடமன்று
எடுத்துக்கூறியஉத்தமலக்ஷணங்கள். கண்களிற் சுற்றிலு மிருக்கிறடவண்ணிறத்ழதயும்,
இழெயிலுள்ள விழியின் கருநிறத்ழதயுங் கருதி, 'விெத்ததாெமுதங்கலந்டதன்ன மிளிருங் கண்'
என்றார். (567)

93. வகள்விக்லகாருேன்லனனுந்லதௌமியன் கீதவேத

வேள்விக்குவேண்டுேனயாவும் விதியினீட்டி
மூள்வித்தலசந்தீக்கரியாக முைசுயர்த்த
தாள்வித்தகற்குேைமான சடங்குலசய்தான்.

(இ-ள்.) தகள்விக்கு - நூாற்தகள்வியில், ஒருவன் எனும் - ஒப்பில்லாதவடனன்று டசால்லப்படுகிற,

டதௌமியன் - டதௌமியமுனிவன்,-கீதம் தவதம் தவள்விக்கு தவண்டுவன யாஉம்-
சுவரங்கதளாடுகூறப்படுகிற தவதங்களின் விதிப்படி டசய்யப்படுகிற விவாகத்துக்கு
தவண்டுவனவான டபாருள்கழள டயல்லாம், விதியின் ஈட்டி - சாஸ்திரவிதிப்படி
டதாகுத்துழவத்துக்டகாண்டு, மூள்வித்த டசம் தீ கரி ஆக - (மந்திரபூர்வமாகச்) சுவலிக்கச்டசய்த
சிவந்த அக்கினி சாட்சியாக (ஓமாக்கினியின் முன்னிழலயிதல), முரசுஉயர்த்த தாள் வித்தகற்கு-
முரசவாத்தியத்தின் வடிவத்ழதடயழுதினடகாடிழய உயரநாட்டிய முயற்சிழயயும்
ஞானத்ழதயுமுழெயவனான தருமபுத்திரனுக்கு, வரம் ஆன செங்கு டசய்தான் - தமன்ழமயான
விவாகத்துக்கு உரியதான மங்கலச்செங்ழகச் டசய்வித்தான்; (எ- று.)

தவள்விக்கு தவண்டுவன - சமித், தர்ப்பம், டபாரி, தீர்த்தம், டநய், அக்ஷழத, அம்மி, பாலிழக
முதலியன. வாள்வித்தகற்கு எனவும்பாெம். (568)

94. பன்மங்கலமுமுடன்ரேகிய பண்பினாரை

நன்மங்கலப்பூண்டுகிவலாடு நயந்துசாத்தித் தன்மங்கலந்தமானத்வதாரனயத்
ரதயவலாடுந்
லதன்மங்கலச்லசஞ்சுடர்த்தீேலஞ் லசய்வித்தாவை.

(இ-ள்.) பல் மங்கலம்உம்-பலமங்களங்களும்,உென் ழவகிய-ஒரு தசரத் தங்கிய,பண்பினாழள -

தன்ழமழயயுழெயளான திடரௌபதிக்கு, துகிதலாடு - புதியபட்ொழெயுெதன, நல் மங்கலம் பூண் -
திரு மங்கலியத்ழத, நயந்துசாத்தி - விரும்பியணிவித்து, தன்மம் கலந்த மனத்ததாழன -தருமம்
டபாருந்தியமனத்ழதயுழெயனான தருமபுத்திரழன, அ ழதயதலாடுஉம் - அந்தப்டபண்ணினுெதன,
டதன்மங்கலம்டசம்சுெர் தீவலம்டசய்வித்தார்- அைகியமங்களகரமான சிவந்த சுவாழலழயயுழெய
ஓமாக்கினிழயப்பிரதட்சிணஞ்டசய்வித்தார்கள்;

பாணிக்கிரகணத்தின்பின் மணமகன் தன்ழகயால்மணமகளது ழகழயப்பற்றிக்டகாண்டு

அக்கினிழய வலம்வருதல், ஒருசெங்கு. துகில்- கூழறடயன்றுசிறப்பித்துச்டசால்லப்படும். சாத்தி-
சாத்துவித்து, 'டதன்மங்கலஞ் டசஞ்சுெர்தீவலஞ்சூழுவித்தார்' என்றும், 'டதான்மங்கலச்
டசஞ்சுெர்த்தீவலஞ்சூழுவித்தார்' என்றும்பாெம்.

95. கங்குற்பேைேனமீது கடற்ைைங்கம்

லபாஙகித்தைைத்திைள்சிந்திப் லபாழியுமாவபால்
அங்கிப்புைத்துத்திருக்காப்பணி யங்ரகவயந்திச்
லசங்கட்கரியகு லாள்லபாரி சிந்தினாவை.

(இ-ள்.) கங்குல் - இராப்டபாழுதில், கெல் தரங்கம் - கெலின் அழல, டபாங்கி- டபாங்கிடயழுந்து,

பவளம் வனம்மீது-பவளக்டகாடிகளின்டதாகுதியின்தமல், தரளம்திரள் - முத்துக்களின் கூட்ெத்ழத,
சிந்தி டபாழியும் ஆதபால்- வீசிச்டசாரியும்விதம் தபால,-டசம்கண்கரிய குைலாள் -
சிவந்தகண்கழளயும் கரியகூந்தழலயுமுழெயளான திடரௌபதி, திரு காப்பு அணி அம்ழகஏந்தி -
மங்கலகரமான ரக்ஷாபந்தனத்ழத யணிந்த அைகிய (தன்) ழககளில் எடுத்து, அங்கிப்புறத்து
டபாரிசிந்தினாள் - அக்கினியில் டநற்டபாரிழயச்டசாரிந்தாள்; (எ- று.)

லாஜதஹாமம் (டபாரிடகாண்டு ஓமஞ்டசய்தல்) என்றவிவாகச்செங்கு, இதிற் கூறப்பட்ெது.

கருநிறமுழெய திடரௌபதிடசந்நிறமுழெய தீயில்
டவண்ணிறமுழெயடபாரிழயக்ழகயாற்டசாரிதற்குக் கருங்கெல் பவளக்காட்டில் முத்துத்திரழள
அழலயாற் டசாரிதழல உவழமகூறினார். திருக்காப்பு - கங்கணம். காப்பு - காவல்; பாதுகாவலுக்காக
அணியப்படுவதான விவாககங்கணத்துக்கு இங்கு ஆகுடபயர். 'கங்கிற் பவளவனம்' என்றும் பாெம்.
(570)

96.-இவ்ோவை பின்பு திலைௌபதிக்கும் வீமன் முதலிய நால்ேர்க்கும்

தனித்தனிநிகழ்ந்த விோகச் சடங்குகரை இதில் கூறுகிைார்.
இவ்ோறுமன்ைலயர்வித்தபி னீன்ைகாதல்
லேவ்ோை லின்முரைமூழ்கினண் மீண்டுவதான்ை
ரமோைைகேடமீனிகர் கற்பினாரை
அவ்ோறுமற்ரைலயாருநால்ேரு மன்றுவேட்டார்.

(இ - ள்.) இ ஆறு - இவ்வாழகயாய், மன்றல் அயர்வித்த பின்- (தருமனுக்கும் திடரௌபதிக்கும்)

விவாகஞ்டசய்வித்தபின்பு.- (திடரௌபதி), ஈன்ற காதல் டவவ் ஆர் அைலில் - (தன்ழனப்)டபற்றதான
அன்ழபயுழெய டவவ்வியநிழறந்த ஓமாக்கினியில், முழற மூழ்கினள் - முழறதய மூழ்கி,
மீண்டுததான்ற-மீண்டும்எழுந்துவர, ழம வார் அளகம் வெமீன் நிகர் கற்பினாழள - கரிய நீண்ெ
கூந்தழலயுழெய அருந்ததிதபான்ற கற்புநிழலழயயுழெயளான திடரௌபதிழய, அ ஆறு -
கீழ்க்கூறியபடிதய, மற்ழற ஒருநால்வர்உம் - (வீமன் முதலிய) மற்ழறநான்குபாண்ெவர்களும்,
அன்று - அன்ழறத்தினத்திதலதய, தவட்ொர்-மணஞ்டசய்துடகாண்ொர்கள்;

'முழற' என்றதனால், நால்வழரயும் மணஞ்டசய்யும்தபாது ஒவ்டவாருவர்க்கு ஒவ்டவாருமுழற

அக்கினிபிரதவசஞ்டசய்து மீண்டு எழுந்தனடளன்க. அக்கினிபிரதவசஞ்டசய்து மீண்ெடசய்ழக,
வியாசபாரதத்திலாவது பாலபாரதத்திலாவதுகாணப்பெவில்ழல. "பபூவகந்ழயவகததகததஹநி"
என்று வியாசபாரதத்தில்வருவழதடயாட்டி இங்ஙன்கூறினர்தபாலும். ஒவ்டவாருவழரயும்
மணஞ்டசய்யும்தபாது கன்னிழகயாயிருத்தல் தவண்டுமாதலால், அதன் டபாருட்டு, தீக்குதித்து
எழுந்தன டளன்க. முன்பு தீயினின்றுபிறந்தவள் மீண்டு மீண்டும் தீயினின்தற - பிறந்த தன்ழம
ததான்ற 'ஈன்ற அைல்' எனப்பட்ெது. இவள் தீக்குதித்தடபாழுது இவளுெம்ழபத் தீ
எரித்துஒழித்திொழமபற்றி, 'காதலைல்' என்றார்.பல ஆெவழர மணஞ்டசய்தவிெத்தும் அதனால்
அவள்கற்பிற்குக் குழறவில்ழலடயன்பார்' வெமீனிகர்கற்பினாள்' என்றார். (571)

97.- துருபதன், மருமக்களுக்குப் பலேரகேரிரசகரை

அளித்தல்.

மாைன் கரும்பு ேைரும்படி ோர்த்த நீைால்

ஈைம் புலைாக் கைத்வதாருக்கி யாக வசனன்
வதரும் பரியுங் களிறுந்திைள் வசரன யாவும்
பாருந் தனமு முமலதன்று பலவு மீந்தான்.

(இ-ள்.) மாரன் கரும்பு வளரும்படி - மன்மதனுழெய(வில்லாகிய) கரும்பு வளரும்படி,வார்த்த -

(தான்) தாழரவார்த்துத் தத்தஞ்டசய்து, நீரால் - நீழர ஏற்றுக்டகாள்ளுதலால், ஈரம் புலரா-ஈரம் நீங்காத,
கரத்ததாருக்கு - ழகழயயுழெய பாண்ெவர்க்கு, யாகதசனன் - துருபதன், ததர்உம் - ததர்த்
டதாகுதிழயயும், பரிஉம் -குதிழரக்கூட்ெத்ழதயும், களிறுஉம் - யாழனத்திரழளயும், திரள்தசழன -
திரண்ெகாலாட்தசழனழயயும், யாஉம் - ஆகச் சதுரங்கதசழனகழளயும், பார்உம் - பூமிழயயும்,
தனம்உம்-டசல்வத்ழதயும், பலஉம்-மற்றும் பலவற்ழறயும், உமது என்று - உங்கட்கு உரிய டதன்று
(தனித்தனி) கூறி, ஈந்தான் - டகாடுத்தான்; (எ- று.)

கன்னிழகயின் தந்ழத மந்திரபூர்வமாகத் தானநீழரத் தன்ழகயால் மருமகன் ழகயில் வார்த்துக்

கன்னிகா தானஞ்டசய்ய, அதழன அவன் ஏற்றல் இயல்பு. ஒருவன் தன்மகழள ஒருவனுக்குக்
கன்னிகாதானஞ்டசய்தபின், அவர்கள் தம்மிற்கூடி வாழ்தலால், 'மாரன் கரும்பு வளரும்படி வார்த்த
நீர்' என்றார்; மன்மதனது வில்லின்டதாழில், வாழ்க்ழகயின்பமாம். (512) தவறு.

98.-பாண்டேரின் லசய்திரய யறிந்த துரிவயாதனாதியர் மீண்டுேந்து

அேவைாடு லபாருதல்.

ஆண்டு மன்ைல்லபற் ைங்குரித் தாரிகற்

பாண்டு ரமந்த லைனுஞ்லசாற் பைேலும்
தாண்டு லேம்பரித் வதர்த்தார்த்த ைாட்டிைர்
மீண்டும் ேந்தேர் வமல்விரன லசய்யவே.

இதுவும், அடுத்த கவியும்-குளகம்.

(இ-ள்.) 'இகல் பாண்டு ழமந்தர்-வலிழமழயயுழெயபாண்டுவின் குமாரர்கள், ஆண்டு -

அவ்விெத்தில் (பாஞ்சாலநகரத்தில்), மன்றல் டபற்று-விவாகத்ழதப் டபற்று,அங்குரித்தார்-(மீண்டும்)
முழளத்துத் ததான்றினார்கள்,' எனும்-என்கிற, டசால்வார்த்ழத, பரவலும்-(எங்கும்)
பரவியவளவிதல,-தாண்டு டவம் பரி ததர் தார்த்தராட்டிரர்-தாவிச்டசல்லுகிறதவகமுள்ள
குதிழரகள்பூண்ெ ததழரயுழெய திருதராட்டிரன் பிள்ழளகள் (துரிதயாதனாதியர்), மீண்டும்உம் வந்து
- திரும்பி வந்து 'அவர்தமல் விழனடசய்ய - அப்பாண்ெவர்கள்தமல் தபாழரத் டதாெங்கிச் டசய்ய,-
(எ-று.)- 'டவன் கண்ெது' என அடுத்த கவிதயாடு முடியும்.

தார்த்தராஷ்ட்ரர் - வெடசால்; த்ருதராஷ்ட்ர டனன்பதன்தமல் வந்த தந்தி தாந்தநாமம்.

இதுமுதல் இச்சருக்கம் முடியுமளவும்-டபரும்பாலும் முதற்சீடரான்று மாச்சீரும், மற்றழவ

விளச்சீர்களுமாகியகலிவிருத்தங்கள்.

99.-துருபதன்வசரன துரிவயாதனன்வசரனரய லேல்லல்.

லசன்ைவசரனயுந் திட்டத்துய்மன்னுடன்
நின்றுவசரனயு வநருறுபூசலில்
லகான்ைவசரன லயாழிகுரு வசரனரய
லேன்ைவசரன லேகுண்டுலேன்கண்டவத.

(இ - ள்.) டசன்ற தசழனஉம் - (துரிதயாதனாதியர் டகாண்டு) டசன்ற (டகௌரவ) தசழனயும்,

திட்ெத்துய்மன்னுென் நின்ற தசழனஉம்-(துருபதகுமாரனான) திருஷ்ெத்யும்நனுெதன
நின்ற(பாஞ்சால) தசழனயும், தநர்உறு-(தம்மில்) எதிர்த்துச்டசய்த, பூசலில் - டபரும்தபாரில், டகான்ற
தசழன ஒழி குரு தசழனழய -டகௌரவதசழனயில் டகால்லப்பட்ெ பகுதிடயாழிய எஞ்சிநின்ற
பகுதிழய, டவன்ற தசழன டவகுண்டு டவன் கண்ெது-டவற்றி டகாண்ெ பாஞ்சால தசழன
தகாபங்டகாண்டு முதுகு டகாடுக்கச்டசய்தது; ( எ- று.)

திட்ெத்துய்மன் தசழனத்தழலவனாய்ப் தபார்நெத்தியதனால், 'திட்ெத்துய்மன்னுென் நின்ற தசழன'

எனப்பட்ெது. திட்ெத்துய்மன்னுென்,- விரித்தல், 'கண்ெதவ' என்றும் பாெம். (574)

100. - துரிவயாதனாதியர்லதாகுதிக்குப் பாம்பின்ேடிவோடு

ஒப்பு.

சாலும்ேஞ்சச் சகுனிலயாலடண்ணிய
நாலுரமந்தரு நச்லசயிைாகவும்
ோலுலமய்யும் ேருக்கங்கைாகவும்
ஆலும்லேம்பரக யாடைோனவத.

(இ-ள்.) சாலும் வஞ்சம்-மிக்க வஞ்சழனழயயுழெய, சகுனிடயாடு-சகுனியுென், எண்ணிய-(தசர்த்து)

எண்ணப்படுகிற, நாலுழமந்தர்உம்-நான்கு வீரர்களும் (சகுனி கர்ணன் துரிதயாதனன் துச்சாதனன்
என்ற நால்வரும்), நஞ்சு எயிறு ஆகஉம்- விஷப்பற்களாகவும், வருக்கங்கள்-(துரிதயாதனனது)
மற்ழறத்தம்பியர்வரிழச, டமய்உம்வால்உம் ஆகஉம்-உெம்பும் வாலுமாகவும், ஆலும்டவம்பழக-
ஆரவாரிக்கின்றடகாடிய பழகவர்டதாகுதி, ஆடு அரவு ஏ ஆனது-பெடமடுத்து
ஆடுகின்றநாகப்பாம்ழபதய தபான்றது;

உருேகேணி, நாகம் பிறழரவருத்துதற்குக் காளி காளாத்திரி யமன் யமதூதிஎன்ற நான்கு

விஷப்பற்கதள கருவியாதல் தபால, சகுனி முதலிய துஷ்ெசதுஷ்ெர்கதள
இத்டதாகுதிக்குத்தழலவராய் நிற்றலால், 'நாலு ழமந்தரு நச்டசயிறு' எனப்பட்ெது. வருக்கம்-
அணிவகுப்பு என்றாருமுளர். ஆனதத, ஏ- ததற்றம். 'வரூதினியாகவும்,' டவம்பழெ என்றும் பாெம்.
(575)
 101.- அப்பரகத்லதாகுதிரய அருச்சுனன் சிதைடித்தல்.

அந்தநாக ம லுமிழ்கண்விடம்
சிந்தவமல்விடு சீற்ைமுந்வதாற்ைமும்
முந்தோர்சிரலக்ரகம் முகில்ோகனன்
ரமந்தன்ோளி மர களின்மாய்ந்தவே.

(இ-ள்.) அந்த நாகம் -(கீழ்க்கூறியபழகத்டதாகுதியாகிய) அப்பாம்பு, அைல் உமிழ் கண் விெம் சிந்த-
டநருப்ழபக்கக்குகிற கண்கள் விஷத்ழதச்டசாரிய, தமல் விடு- எதிரிகளின்தமல்டவளியிட்ெ,
சீற்றம்உம்-தகாபமும், ததாற்றம்உம்- (அதன்பயங்கரமான) ததாற்றப்டபாலிவும், (ஆகிய இரண்டும்),
வார் சிழல ழக முகில்வாகனன் ழமந்தன் வாளி மழைகளின் முந்த மாய்ந்த - நீண்ெ வில்ழலக்
ழகயிதலந்திய தமகவாகனனான இந்திரனது குமாரனாகிய அருச்சுனன் (முன்நின்று விழரவாகச்
டசாரிந்த) அம்புமழைகளினால் உெதன அழிந்தன; ( எ- று.)

இடிதயாடு தமகம் டசாரியும் மழையினால் நாகம் உக்கிரம் அழிந்து ஒடுங்குதல்தபால, அருச்சுனன்

டசாரிந்த அம்புத்டதாகுதியால் அப்பழகத்திரள் ஆற்றடலாடுங்கி உறுதிநிழல டகட்ெ டதன்க;
உருேகேணி. திருஷ்டி விஷடமன்னும்நாகசாதி கண்விழித்து விஷத்ழத டவளிப்படுத்தி
அவ்விஷப்பார்ழவயாற்பிறழரயழிக்கும் தன்ழமழய தாதலால், 'நாக மைலுமிழ் கண்விெஞ் சிந்த
தமல்விடுசீற்றம்' என்றார். ததாற்றம் வலிழமயுமாம். நாகம் என்றவெடசால்-நகத்தில்வாழ்வடதன்று
டபாருள்படும்; நகம் - மரமும், மழலயும், 'தமலிடு' என்றும் பாெம். (576)

102.- நகுலன் கர்ைரனப் புைங்லகாடுத்வதாடச்லசய்தல்.

சமைவே முகாசுைன்சாய்ந்தனன்
குமைனாலலனக் வகாநகுலன்ைனால்
அமரில்யாரன யணிமுகத்வதாடுலமய்
கமர்படப்புைந் தந்தனன்கன்னவன.

(இ - ள்.) குமரனால் - முருகக்கெவுளால், சமரம் தவைம் முக(ம்) அசுரன் -

தபார்வல்லயாழனமுகத்ழதயுழெய தாரகாசுரன், சாய்ந்தனன் என-அழிந்தாற்தபால,
தகாநகுலன்தனால் - தழலழமழயயுழெய நகுலனால், கன்னன் - கர்ணன், அமரில் -தபாரிதல,
யாழன அணி முகத்ததாடு டமய் கமர் பெ - (தான் முற்டசலுத்திய) யாழனயின் அைகிய முகமும்
தன்உெம்பும் பிளப்பழெய, புறந்தந்தனன்- முதுகுடகாடுத்தான்; (எ-று.)
அசுதரசன்மகளாகிய மாழய டயன்னும் டபயர்டபற்று சுரழசடயன்பவள்
காசியபமகாமுனிவழரக்கூடிப்டபற்ற புத்திரர்களாகிய சூரபதுமன் சிங்கமுகன் தாரகன்என்ற
மூவரும் பற்பலவழகயாக உலகத்ழத வருத்தினவளவில், அத்துன்பம்டபாறுக்கமாட்ொத
ததவர்களின் தவண்டுதகாளின்படி சிவபிரான் குமாரக்கெவுழளஉண்ொக்கி யனுப்ப, அக்கெவுள்
தனக்கு உரிய கணங்களுெதன புறப்பட்டுப்தபாருக்குச்டசல்லும் வழியில், யாழனமுகமுள்ளவனான
தாைகாசுைன் கிலைௌஞ்சகிரியில் நின்றுமாரயயாற் கடும்வபார்லசய்ய, முருகமூர்த்தி, அவ்வசுரனது
துதிக்ழகழயயும் தந்தங்கழளயும் துணித்து முடிவில் அவ்வசுரழனயும்அழித்தனன் என்பது, இங்குக்
குறித்த வரலாறு;காசியபமுனிவனும் அவனுக்குமழனவியான மாழயயும் ஆண்யாழன
டபண்யாழனவடிவங் டகாண்ெ காலத்தில் அவர்களுக்குப்பிள்ழளயாய்
யாழனமுகத்ததாடுபிறந்தவனாதலால், தாரகன் 'தவைமுகாசுரன்' எனப்பட்ொன். தமர்பெ,
சமர்பெஎன்றும் பாெம்.

103.- சகவதேன் சகுனிரயப் புைங்லகாடுத்வதாடச்

லசய்தல்.

முன்னிடச்சமர் வமாதுஞ்சகுனிரய
மின்னிரடப்புயங்கம் லேருக்லகாண்லடனத்
தன்னிடக்ரகத் தனுலோடுந்வதலைாடும்
மின்னிடப்லபாரு தானேன்பின்னேன்.

(இ-ள்.) அவன் பின்னவன் - (கீழ்க்கூறிய) நகுலனது தம்பியான சகததவன்,- முன் இெ சமர் தமாதும்
சகுனிழய - முற்பெப்தபார்டசய்த சகுனிழய, மின் இழெ புயங்கம் டவரு டகாண்டுஎன-
மின்னலினால் (இடியினால்) பாம்பு அச்சங்டகாண்ொற்தபால, தன் இெக்ழக தனுடவாடுஉம்
ததடராடுஉம் பின்னிெ - தனது இெக்ழகயிதலந்தியவில்தலாடும் தததராடும் புறங்டகாடுக்கும்படி,
டபாருதான் -தபார்டசய்தான்; ( எ- று.)

மின்னிழெ, இழெ - மூன்றனுருபின்டபாருளில் வந்தது; உருபுமயக்கம். (578)

104.- துரிவயாதனாதியர் நூற்றுேரையும் வீமன் லேல்லல்.

தண்மதிக்குரடத் தம்முனுந்தம்பியும்
எண்ணுமற்ரை யிரைஞர்கள்யாேரும்
கண்ணுைக்கைங் காணுமுன்றீயினால்
லேண்லைலயாத்துரடந் தார்விைல்வீமனால்.

(இ-ள்.) தண் - குளிர்ந்த, மதி - சந்திரமண்ெலம்தபான்ற, குழெ -

ஒற்ழறடவண்டகாற்றக்குழெழயயுழெய, தம்முன்உம் - தழமயனான துரிதயாதனனும், தம்பிஉம் -
(அவனுக்கு) அடுத்த தம்பியாகிய துச்சாதனனும், எண்ணும் மற்ழற இழளஞர்கள் யாவர்உம் -
மற்றும்(வரிழசயாக) எண்ணப்படுகிற டதாண்ணுற்டறட்டுப்தபரும்,-கண்உற களம் காணும் முன்-
கண்களினால் நன்றாகப் தபார்க்களத்ழத (எதிரிற்) காண்பதற்குமுன்தன, விறல் வீமனால் -
வலிழமழயயுழெயவீமதசனனால், தீயினால்டவண்டணய் ஒத்துஉழெந்தார்- டநருப்பினால்
டவண்டணய்உழெயுந்தன்ழமதபால உழெந்ததாடினார்கள்; (எ-று.)

டநருப்பு அடுத்தவுெதன டவண்டணய் உழெந்து டநகிழ்ந்து உருகிதயாடுதல்தபால, வீமன்

அருகில்வந்தவுெதன துரிதயாதனாதியர் உறுதிடகட்டு டநகிழ்ந்துஓடின டரன்பதாம்; உேரமயணி.
அத்தன்ழமழயதய, கண்ணுறக்களங்காணுமுன் உழெந்தாடரன்று அதிசவயாக்தி ததான்றக் கூறினார்.
(579)

105.- இங்ஙனந் வதாற்ை பரகேைரனேரும் தம்ஊருக்கு

மீளுதல்.

விவைாசனக்கதிர் ரமந்தனும்வேந்தனும்
சவைாசனத்திைற் ைம்பியுமாமனும்
புவைாசனப்லபயர்ப் புன்மதிதன்ரனலநாந்து
அவைாசனத்துட னத்தினநண்ணினார்.

(இ-ள்.) விதராசனன் கதிர் ழமந்தன்உம் - விதராசனடனன்று ஒருதபழரயுழெய சூரியனது மகனான

கர்ணனும், தவந்தன்உம்-இராசராசனான துரிதயாதனனும், சதராசனன் திறல் தம்பிஉம் -
தகாபத்ததாடுகூடிய வலிழமழயயுழெய தம்பியான துச்சாதனனும், மாமன்உம் -
(துரிதயாதனாதியர்க்கு) மாமனான சகுனியும்,-புதராசனன் டபயர் புன்மதி தன்ழன டநாந்து -
புதராசனடனன்னும்டபயருள்ள துர்ப்புத்திழயயுழெய மந்திரிழய டவறுத்துக்
டகாண்தெ,அதராசனத்துென் - பிரகாசமில்லாழமதயாடு, அத்தினம் நண்ணினார்-
அத்தினாபுரிழயஅழெந்தார்கள்; (எ-று.)- 'அந்நகர்கண்ணினார்' என்றும் பாெம்.

பாண்ெவர்கழள அரக்குமாளிழகயில் எரிக்கும்படிஏவியனுப்பப்பட்ெ புதராசனடனன்ற துர்மந்திரி

அங்ஙனஞ்டசய்துமுடிக்காமல் அஜாக்கிரழதப்பட்டு இறந்துதபாய்விட்ெழதப்பற்றி இப்டபாழுது
துரிதயாதனாதியர்கள் கழிவிரக்கத்ததாடு டவறுப்பாராயினர். மனவருத்தத்தாலும் உெல்
புண்பட்ெதனாலும் ஒளிமழுங்கச்டசன்றனடரன்க. துஷ்ெசதுஷ்ெர் நகர்கண்ணியழததய
தழலழமபற்றி இங்குக்கூறின ராயினும், மற்ழறத் தம்பியர் நகர்நண்ணியழதயும் இங் குத் தம்பி
என்றதில் உபலக்ஷணத்தால் அெக்கிக்டகாள்க, விதராசனன் + கதிர்= விதராசனக்கதிர்; புதராசனன் +
டபயர் = புதராசனப் டபயர். விதராசநடனன்ற வெடமாழிப்டபயர்-விதசஷமாய் விளங்குபவ
டனன்று அவயவப்டபாருள்படும். கதிர் - சிழனயாகுடபயராய், கதிதராழன யுணர்த்தும். தராஷணம்-
தகாபித்தல்; அததனாடு கூடுதல்-ஸதராஷணம்; அது தமிழில் சதராசனம்எனத் திரிந்தது. தராசநம்-
பிரகாசித்தல்: அதன்எதிர்மழற - அதராசனம். அதராசனத்துென் என்பதற்கு - மகிழ்ச்சியின்ழமதயாடு
எனினுமாம். (580)

106.- பாண்டேர் பாஞ்சாலநகரிற் சிைப்புட னிருத்தல்.

முந்துவபாரின் முதுகிடும்வேந்தைால்
விந்ரததன்ரனயு வமதகவேட்டபின்
அந்தமாநக ரைேருமாமனும்
ேந்தகண்ைனு மன்புடன்ரேகினார்.

(இ-ள்.) முந்து தபாரில் - எதிர்த்துச்டசய்த யுத்தத்திதல, முதுகு இடும்- புறங்டகாடுத்த, தவந்தரால் -

(துரிதயாதனன் முதலிய) அரசர்களால், (பாண்ெவர்கள்),விந்ழததன்ழனஉம்-ஜயலஷ்மிழயயும்,
தமதக தவட்ெபின்- தமன்ழமடபாருந்தமணஞ்டசய்தபின்பு, ஐவர்உம் -
அந்தப்பஞ்சபாண்ெவர்களும், மாமன்உம் -அவர்கள்மாமனான துருபதனும், வந்த கண்ணன்உம் -
(அன்தபாடு பாண்ெவர்களிெம்) எழுந்தருளிய கண்ணபிரானும், அந்த மாநகர்-
அந்தப்டபரியபாஞ்சாலநகரில், அன்புென் ழவகினார் - (ஒருவர்க்டகாருவர்) அன்தபாடு டபாருந்தி
யிருந்தார்கள்; (எ- று.)

துருபதன் டகாடுக்கத் திடரௌபதிழயப் டபற்று மணஞ்டசய்தாற்தபாலத் துரிதயாதனாதியர்

டகாடுக்கச் சயலஷ்மிழயப் டபற்று மணஞ்டசய்தன டரன்பது முன்னிரண்ெடிகளின் கருத்து
'வன்புென்' என்றும் பாெம், (581)

107.- பின்பு திருதைாட்டிைன் தருமனுக்கு அைசளிக்கக்

கருதுதல்.

தும்ரபசூடிய வேற்றுரிவயாதனன்
லேம்புவபாரின் முதுகிட்டுமீண்டபின்
தம்பிகூறு தருமனுக்கீயுமாறு
அம்பிவகய னரமச்சலைாலடண்ணினான்.
(இ-ள்.) தும்ழப - தும்ழபப்பூமாழலழய, சூடிய - தரித்த, தவல் - தவலாயுதத்ழதயுழெய,
துரிதயாதனன்-, டவம்பு தபாரில்-டகாடிய தபாரிதல, முதுகுஇட்டு - (பாண்ெவர்க்குப்)
புறங்டகாடுத்து, மீண்ெபின் - திரும்பிவந்தபின்பு, -அம்பிதகயன்-அம்பிழகயின்மகனான
திருதராட்டிரன், தம்பிகூறு தருமனுக்கு ஈயும்ஆறு- (தன்) தம்பியாகிய பாண்டுவினது (இராச்சிய)
பாகத்ழத (அவன்மகனான)தருமபுத்திரனுக்குக் டகாடுக்கும்படி, அழமச்சடராடு எண்ணினான்-
(தன்)மந்திரிகளுெதன ஆதலாசித்தான்;

தும்ழபப்பூமாழல, தபார்டசய்வார்க்கு உரிய அழெயாளப்பூ மாழலயாம். தம்பிகூறு - பாதிராச்சியம்:

இங்ஙனதம பாலபாரதத்தும் வியாசபாரத்தும் உள்ளது. அம்பிதகயன் - வெடமாழித்
தத்திதாந்தநாமம். (582)

108.-திருதைாட்டிைன் பாண்டேர்கரை அத்தினாபுரிக்கு

ேைேர த்தல்.

தாதினாற்லபாலி தார்ேரைமார்பரைத்
தூதினாற்ைங்க லடால்பதிவசர்த்தினான்
காதினாற்பய னின்லைனக்கண்கள்வபாற்
வகாதினாற்லைரி யாமனக்வகாளினான்.

(இ-ள்.) கண்கள் தபால் - (தன்) கண்கள் (இயல்பில் எவற்ழறயும் உணராழம)தபாலதவ, தகாதினால்

டதரியா - குற்றமுழெழமயால் (நன்ழம தீழமகழளப்)பகுத்தறியாத, மனம் தகாளினான் -
மனத்தின்தன்ழமழய யுழெயவனானதிருதராட்டிரன்,-தாதினால் டபாலி தார் வழர மார்பழர -
பூந்தாதினாற்டபாலிகின்றமாழலழய யணிந்த மழலதபான்ற மார்ழபயுழெய பாண்ெவர்கழள,
காதினால் பயன்இன்று என - டகாழலடசய்ய முயலுதலாற் பயனில்ழலடயன்று
(எந்தஉபாயத்தினாலும்டவல்லத்தக்கவரல்லடரன்று) நிச்சயித்து, (தருமபுத்திரழன அவனுக்கு
உரியஅர்த்தராச்சியத்திற் பட்ொபிதஷகஞ்டசய்யத் தீர்மானித்து), தூதினால் தங்கள் டதால்பதி
தசர்த்தினான் - தூதழனக்டகாண்டு தங்களுழெய பைழமயான அத்தினாபுரிக்குவருவித்தான்; (எ-று.)

விதுரழனயனுப்பி வரவழைத்ததாகப் பாரதங்களி லுள்ளது.

109. - பாண்டேர் அைசுலபறுமாறு அத்தினாபுரியில்

லநடுநாள் ோழ்தல்.
வீடு மற்கும் விதுைற்கு வமற்கேந்
நாடு முற்று நைபதி நல்கவே
ஆடு லபாற்லகாடி யந்நகர் ரேகினார்
நீடு விற்றிை வலார்லநடுங் காலவம.

(இ-ள்.) நர பதி - திருதராட்டிமகாராசன், வீடுமற்குஉம் விதுரற்குஉம் ஏற்க -வீடுமனுக்கும்

விதுரனுக்கும் இழயய, அ நாடு முற்றுஉம்நல்க -
(பாண்ெவர்க்குஉரிய)அந்நாட்டின்பகுதிமுழுவழதயும் (அவர்கட்குக்) டகாடுக்குமாறு,-நீடு வில்
திறதலார் -நீண்ெ வில்லின் வலிழமழயயுழெய அவர்கள், ஆடு டபான் டகாடி அ நகர்டநடுங்காலம்
ழவகினார்-அழசகிற அைகிய டகாடிகழளயுழெய அந்தஅத்தினாபுரியில் டநடுங்காலம்
இருந்தார்கள்; (எ - று.)

வீடுமற்கும் விதுரற்கும் ஏற்க - அவ்விருவர்மனத்திற்கும் திருப்தியாக என்றபடி;இதனால்,

திருதராட்டிரன் அவர்களுழெய மனக்கருத்திற்கு ஏற்பப் பாண்ெவர்க்குஅரசு தரப்தபாகிறாதன
யன்றித் தன்மனடமாப்பித் தருபவனல்ல டனன்பதுடதானிக்கும். இனி, இப்பாெலுக்கு -
திருதராட்டிரன் தருமபுத்திரனுக்கு மீண்டும்இளவரசுடகாடுத்தாடனன்று முதலிரண்டு அடிகள் கூறும்
என உழரவகுப்பாருமுளர்.ஏகாரம் இரண்டும்-ஈற்றழச.

திலைௌபதி மாரலயிட்ட சருக்கம் முற்றிற்று.

------------

ஆைாேது
இந்திைப்பிைத்தச் சருக்கம்.

பாண்ெவர்கள் இந்திரப்பிரத்த டமன்னும் நகரத்ழத யழமத்துக்டகாண்டு அதனில் வசித்த

டசய்திழயக் கூறும் சருக்கடமன்று டபாருள். இந்த்ரப்ரஸ்தம் என்ற வெடமாழி, தமிழின்
இந்திரப்பிரத்தடமன விகாரப்பட்ெது.

*
1.-லதய்ேேைக்கம்.

வேதமும் வேதம் விைம்புலமய்ப் லபாருளு மப்லபாருள்

விதங்களும்பஞ்ச,
பூதமும் புலனும் புலன்களின் பயனு மப்பயன் லபாலிவுைநுகரும்,
ஞாதமு முலகம் பரடத்தளித் தழித்து ஞானமா யகிலமு நிரைவுற்,
ைாதியு நடுவு முடிவுமாய் நின்ை ோதியா னடியிரை பணிோம்.
(இ-ள்.) தவதம்உம்-தவதங்களும், தவதம் விளம்புடமய்டபாருள்உம் - அவ்தவதங்கள் டசால்லுகின்ற
உண்ழமப்டபாருளும். அ டபாருள் விதங்கள்உம் - அந்த உண்ழமப்டபாருளின் பகுப்புக்களும், பஞ்ச
பூதம்உம் - ஐந்து பூதங்களும், புலன்உம்- ஐந்து புலன்களும், புலன்களின் பயன்உம் -
அவ்ழவம்புலன்களின் பயனும், அ பயன் டபாலிவு உற நுகரும் ஞாதம்உம் - அப்பயன்கழளத்
தகுதியாக அனுபவித்து உணர்கிற ஆத்துமாவும், (ஆகி), உலகம் பழெத்து அளித்து அழித்து-
உலகங்கழளப் பழெத்தலும் காத்தலும் அழித்தலுமாகிய டசயல்கழளச் டசய்து, ஞானம் ஆய்-
ஜ்ஞாநமயமாய், அகில்உம் நிழறவு உற்று-எங்கும்வியாபித்து, ஆதிஉம்நடுஉம் முடிவுஉம் ஆய்நின்ற -
(எல்லாப்டபாருள்களுக்கும்) முதலும் இழெயும்கழெயுமாய் நின்ற, ஆதியான்-
முழுமுதற்கெவுளாகிய திருமாலினது, அடி இழண -இரண்டு திருவடிகழளயும், பணிவாம் - (யாம்)
வணங்குதவாம்; (எ - று.)

சர்வாத்மகனான ஆதிததவழன வணங்குதவாடமன்றவாறு. தவதம் விளம்பு டமய்ப்டபாருள் -

பரப்பிரஹ்மடசாரூபம். டமய்ப் டபாருள் - தத்துவார்த்தம். அப்டபாருள் விதங்கள் - பரப்பிரஹ்ம
டசாரூபியான திருமாலின் வியூகமூர்த்திகளாகியவாசுததவன் சங்கர்ஷணன் பிரத்யும்நன் அநிருத்தன்
என்ற நால்வரும், பழெத்தல்காத்தல் அழித்தல் டதாழில்கழளச் டசய்கிற பிரமவிஷ்ணுருத்திர
டரன்னும்அதிகாரபுருஷரான திரிமூர்த்திகளும். புலன்களின் பயன் - ஐம்டபாறி
யுணர்வுக்குவிஷயமாகிற டபாருள்கள்: அழவயாவன- தகட்கப்படும் டபாருள்களும்,
பரிசிக்கப்படும்டபாருள்களும், காணப்படும் டபாருள்களும், சுழவக்கப்படும்டபாருள்களும்,
தமாக்கப்படும்டபாருள்களுமாம். அப்பயன் டபாலிவுறநுகரும் ஞாதம் - புலன்களால் டபாருள்கழள
அறிகிற உயிர்கள்; அழவ- ஓரறிவுயிர்,ஈரறிவுயிர், மூவறிவுயிர், நாலறிவுயிர், ஐயறிவுயிர் எனப்

*
அஃததல், ஒருநூற்கு எடுத்துக்தகாெற்கண்தண வணக்கஞ்டசால்லுதலன்றி அதிகாரந்ததாறுஞ்
டசால்லியதுஎன்ழனதயாடவனின்?-நூல் ஒன்தறடயனினும் அதிகாரங்கள் டபாருளான்
தவறுபடுதலாலும் முன்ழனடயாருசாரார் ஒதராவதிகாரத்ழத ஒரு நூலாக்கிப் பாயிரம்
முழுதும்பகர்தலானும், "ஆதியு மந்தமு நடுவுமங்கலம், ஓதிய முழறழமயி னுழரப்ப ராயிடின், ஏதமி
லிருநிலக்கிைத்தி யின்புற,நீதியம் பனுவல்கள் நிலவு டமன்பதவ" என்பவாதாலானும்,
'கற்பதனாற்பயன், குற்றமற்று முற்றுமுணர்ந்த ஒற்ழற நற்றவன் டபாற்றாளிழணமலர் தபாற்றல்'
என்பதனானும் 'டசான்னாடரனக் டகாள்க' என்ற நன்னூலின் பழையவுழரகாண்க. பகுக்கப்படும்.
ஜ்ஞாதா என்னும் வெடசால்லின் திரிபாகிய ஞாதடமன்பது- இயல்பில் உணர்வுழெயடதன்று
டபாருள்படுதலால், அது, அத்தன்ழமயதாகிய ஆத்துமாவுக்கு ஒருகாரணக்குறியாயிற்று; சித், தசதனம்
என்ற ஆன்மாக்களின் டபயர்களும் இப்டபாருள்படுவனதவ.உலகம்.... அழித்து-
பிரமரூபியாய்ப்பழெத்தழலயும் தனானநிழலயில் நின்று காத்தழலயும் ருத்திரரூபியாய்
அழித்தழலயுஞ்டசய்து என்க.அகிலமும் நிழறவுற்று-எள்ளினுள் எண்டணய்தபால அந்தர்யாமியாய்
எங்கும்வியாபித்துப் பரவிநின்று: 'விஷ்ணு' என்ற திருநாமத்தின் டபாருள்,
சருவவியாபிடயன்பதாதல் காண்க. எல்லாப்டபாருள்களும்உதித்தற்குமூலமாய் அழவ
ததான்றுதற்குமுன்நின்றவனும், அழவ யழனத்தும் லயித்தற்கு இெமாய் அழவயழிந்தபின்
நிற்பவனும்,இழெயில் ஒரு நிகராக நிற்கின்றவனும் தாதனயாதலால், 'ஆதியு நடுவு முடிவுமாய்நின்ற
ஆதியான்' எனப்பட்ொன். 'ஆழியான் என்றும் பாெம்.

இனி-புலன் என்பதற்கு - டமய் வாய் கண் மூக்குச் டசவிடயன்னும் ஐம்டபாறிகடளன்றும்,

'புலன்களின்பயன்' என்பதற்கு - அந்தப் பஞ்தசந்திரியங்களுக்குஉரியபஞ்சவிஷயங்க
டளன்றும்உழரத்தலும்ஒன்று. புலன்கழளப் பழெத்தற்குப் பயன்அவற்ழற எம்டபருமான்பக்கல்
உபதயாகித்ததல யாதலால், 'புலன்களின்பயனுமாய்' என்றதாகவும் டகாள்ளலாம்.

இதுமுதல் 27-கவிகள்-டபரும்பாலும் இரண்டு நான்கு ஏைாஞ்சீர்கள் மாச்சீர்களும், மற்றழவ

விளச்சீர்களு மாகிவந்த ஏழுசீராசிரியவிருத்தங்கள். (585)

2.- திருதைாட்டிைன் தருமனுக்கு முடிசூட்ட நிச்சயித்தல்.

அத்தினபுரியிரலயிருபதின்மரைேலைன்றிைண்டைத்தம்மில்
ஒத்தனர்மருேத்லதவ்ேர்லமய்லேருே வுைமகிழ்நாளின்மற்லைாருநாள்
ரமத்துனன்முதலாந்தமரையுந்தக்க மந்திைத்தேரையுங்கூட்டி
இத்தினமுயர்ந்ததினலமனமகுடஞ் சூட்டுதற்லகண்ணினானிகவலான்.

(இ-ள்.) அத்தினபுரியில் - அஸ்தினபுரத்திதல, ஐ இரு பதின்மர் ஐவர் என்றஇரண்டு அற - நூற்றுவரும்

ஐவரும் என்ற இரண்டு பகுப்பு இல்லாமல் [அந்தநூற்ழறவரும்], தம்மில் ஒத்தனர் மருவ - தங்களுள்
ஒற்றுழமயுழெயராய்க் கூடிவாை,டதவ்வர் டமய் டவருவ - (அதனால்) பழகவர்கள் உெம்புநடுங்க,
உளம்மகிழ் நாளில்- (அழனவரும்) மனம்மகிழ்ந்திருந்த நாள்களில், ஒரு நாள்- ஒருதினத்தில்,-
இகதலான்- வலிழமழயயுழெயனான திருதராட்டிரன், - ழமந்துனன் முதல் ஆம்தமழரஉம் - (தன்)
ழமத்துனனாகிய சகுனி முதலான பந்துக்கழளயும், தக்கமந்திரத்தவழரஉம்-தகுதிழயயுழெய
மந்திரிகழளயும், கூட்டி- ஒருங்கு வரவழைத்துச்சழப தசர்த்து (ஆதலாசித்து), இ தினம்உயர்ந்த
தினம்எனமகுெம்சூட்டுதற்குஎண்ணினான் - இந்தத்தினதம உத்தமமான தினடமன்று குறிப்பிட்டு
(அன்ழறக்தக)தருமனுக்கு) முடிசூட்ெ நிச்சயித்தான்;

மந்திரிகளுக்குத் தகுதி -அறிவு, முயற்சி, இராசகாரியங்களில் ததர்ச்சி, அரசனுக்கு இடித்திடித்துக்

கட்டுழர கூறும் வன்ழம, பழுடதண்ணாழம, தவறாது ஆதலாசிக்குந்திறம் முதலியன.
(586)

3.- இதுமுதல் நான்குகவிகள்-தருமபுத்திைனது

பட்டாபிவஷகம் கூறும்.
லசழுமுைசுயர்த்தவேந்தனுக்கின்று திருேபிவடகநாலைன்று
முழுமுைசரைந்துநகரிவகாடித்து முடிபுரனகடிலகாண்மண்டபத்தின்
எழுமுைசதிைப்பகீைதிமுதலா லமத்துரைப்புனல்களுமியற்றித்
லதாழுமுைசுடன்லேள்ேலம்புரிமு ங்கச் சுருதிமாமுனிேருந்லதாக்[கார்.

(இ-ள்.) (திருதராட்டிரன்), 'டசழு முரசு உயர்த்த தவந்தனுக்கு- மாட்சிழமயுழெயமுரசவாத்தியத்தின்

வடிவத்ழதடயழுதிய டகாடிழய உயரநாட்டிய தருமாராசனுக்கு, இன்று - இத்தினம், திரு அபிதெகம்
நாள்-சிறந்த பட்ொபிதஷகம்டசய்வதற்குஉரியநாள்,' என்று-என்றுடசால்லி, முழுமுரசு அழறந்து-
டபரிய முரச வாத்தியங்கழளஅடிப்பித்து எங்குந்டதரிவித்து, நகரி தகாடித்து- அந்நகரத்ழத
அலங்கரிப்பித்து, முடிபுழன கடி டகாள் மண்ெபத்தின்- முடிசூட்டுதற்கு
உரியவிளக்கத்ழதக்டகாண்ெ(பட்ொபிதஷக) மண்ெபத்திதல, எழு முரசு அதிர பகீரதி முதல் ஆம் எ
துழறபுனல்கள் உம் இயற்றி-ஒலிடயழுகிற முரசவாத்தியங்கள் முைங்கக் கங்ழக
முதலியஎல்லாப்புண்ணிய தீர்த்தங்களினின்று நீர் டகாணர்வித்து, டதாழு முரசுென் டவள்வலம்புரி
முழுங்க-(யாவராலுங்) டகாண்ொெப்படுகிற முரசவாத்தியங்களுெதனடவண்ழமயான வலம்புரிச்
சங்குகழளயும் முைங்குவிக்க, சுருதி மா முனிவர்உம்டதாக்கார் - தவதங்கழளயறிந்தடபரிய
இருடிகளும்வந்து கூடினார்கள்;

முதலடியில், முரசு - ஆகுடபயர். முழு முரசு - முரசுக்குஉரிய இலக்கணத்திற்குழறயாத முரசு.

அழறந்து, தகாடித்து, முழுங்க- பிறவிழனப் டபாருளில் வந்ததன்விழன. மங்கலவாத்தியம்
வாசிப்தபார் அதழனத்டதாழுது டதாெங்கும் மரபுபற்றி, 'டதாழுமுரசு' என்றதாகவும் டகாள்ளலாம்;
அன்றியும், வாத்தியம் வாசித்தல் என்றடபாருளில் 'வாத்தியம் தசவித்தல்' எனப் பரிபாழஷயாக
வைங்குதற்கு ஏற்ப, 'டதாழுமுரசு' என்றதாகவுங் டகாள்ளலாம்.

4. அத்தியின்பலரகநேமணியழுத்தி யாடகத்தரமத்தரிமுகத்தால்,
பத்திலகாள்பீடத்த குைவிருத்திப் பசும்லபானின்ைசும்புகணிரைந்த,
சுத்தநீர்வியாதன்லைௌமியன்முதவலார் லசாரிந்தனர்வசாமன்
ேந்துதித்துச்,
சித்திைகிரியிலனடுநிலாலேள்ைஞ் சீருடன்ேழியோர்த்லதனவே.

(இ-ள்,) வியாதன் டதௌமியன் முததலார் - வியாசனும் டதௌமியனும் முதலானமுனிவர்கள்,-

அத்தியின் பலழக- அத்திமரத்தின் பலழகயின்தமல், ஆெகத்துஅழமத்து-டபான்னினால்
டதாழில்டசய்து, நவ மணி அழுத்தி- நவரத்தினங்கழளப்பதித்து, அரி முகத்தால் பத்தி டகாள் பீெத்து-
சிங்கத்தின் முகம்ததான்ற ஒழுங்காகச்சித்திரிக்கப்பட்ெ சிங்காதனத்திதல. அைகு உற இருத்தி-
(தருமபுத்திரழன)அைகாகவீற்றிருக்கச்டசய்து, (அவனது முடியின்தமல்), பசும் டபானின்
தசும்புகள்நிழறந்த சுத்தம் நீர் - பசும்டபான்னாலாகிய குெங்களில் நிழறந்துள்ள
பரிசுத்தமானபுண்ணியதீர்த்தங்கழள,-தசாமன் வந்து உதித்து சித்திரகிரியில் டநடு
நிலாடவள்ளம்சீருென் வழியவார்த்து என - சந்திரன்வந்து உதித்து அைகிய மழலயின்தமல் மிக்க
நிலாப்டபருக்ழக அைதகாடு வழியும்படி வார்த்தாற்தபால, டசாரிந்தனர் - டசாரிந்தார்கள்;

டதௌமியன் முதலிதயார் டபாற்குெங்களினின்று புண்ணிய தீர்த்தங்கழள அபிதஷகஞ்டசய்யுமாறு

ஊற்றுவது, மழலயிலிருந்து எழுகின்ற உதயசந்திரன் நிலாழவப்டபாழிதழலடயாக்குடமன்க:
சந்திரமண்ெலம் டவண்ணிறமுழெயதாயினும் உதிக்கும்தபாது டசந்நிறமுழெயதுதபாலத்
ததான்றுதல்இயல்பு. இனி, சுத்தனான சந்திரன்-பரிசுத்தரான முனிவர்களுக்கும், நிலாப்டபருக்கு -
புண்ணிய தீர்த்தப்டபருக்குக்கும், மழல-தருமனுக்கும் உவழம டயன்பாரும் உளர்;
தற்குறிப்வபற்ைேணி . பீெமழமத்தற்கு அத்திப்பலழக சிறத்தலால், அதழன டயடுத்துக்கூறினார்.
"ஒளதும்பரம்தத்ர நதரந்த்ரஸூடநௌ-ப்ரஸ்த மாதஸ்துஷி பத்ைபீடம் " என்றது, பாலபாரதம்.
(588)

5. உதயமால்ேரையினுதயைாகத்வதா டுதித்தவதருதயலனன்
றுரைப்பத்,
துரதயளிதரதந்தமாரலயான்லசன்னிச் வசாதிமாமகுட
முஞ்சூட்டிப்,
பதயுகமைசர்முடிகைாற்சிேப்பப் பகர்விதிமுடித்தபின்
பலரும்,
இதயலமாத்தமிர்தலமாழியேைரடவே யிருரகநீைா
சனலமடுத்தார்.

(இ-ள்.) 'மால் உதயம் வழரயின்-டபரிய உதயகிரியின்மீது, ' உதயம் ராகத்ததாடும்உதித்த -

உதிக்குங்காலத்து (மிக்கவிளங்குகிற) டசந்நிறத்ததாடு ததான்றிய, ததர் உதயன்-(ஒற்ழறத் தனியாழித்)
ததழரயுழெய சூரியன், ' என்று உழரப்ப-என்று உவழம டசால்லும்படி, துழத அளி தழதந்த
மாழலயான் டசன்னி- டநருங்கிய வண்டுகள் டமாய்க்கிற மாழலழயயுழெயனான
தருமபுத்திரனதுசிரசில், தசாதி மா மகுெம்உம் சூட்டி-ஒளிழயயுழெய சிறந்த கிரீெத்ழதயும் கவித்து,
பதம் யுகம் அரசர் முடிகளால் சிவப்ப - (அவனுழெய) இரண்டுபாதங்களும் (அவற்ழற வணங்குகிற)
அரசர்களுழெய முடிகள் படுதலாற் சிவக்க, பலர் விதி முடித்த பின் - (நூல்களில்) விதிக்கப்பட்ெ
பட்ொபிதஷகச்செங்ழக நிழறதவற்றிய பின்பு, அமிர்தம் டமாழியவர் பலர்உம் - அமிருதம்தபால்
இனிய டசாற்கழளயுழெய பல மகளிர், இதயம் ஒத்து - (தம்மில்) மனங்கலந்து [அன்புெனும்
மகிழ்ச்சியுெனும்), அழெதவ- முழறதய, இருழக - இரண்டுழககளாலும், நீராசனம் -
மங்களவாலத்திழய, எடுத்தார்-; (எ-று.)
உதயகிரி-தருமபுத்திரனுக்கும், அதன் சிகரம்-அவனது சிரசுக்கும். உதயசூரியமண்ெலம் -
கிரீெத்துக்கும் ஒப்பு எனக்காண்க. மகுெஞ்சூட்டுதல், விதிமுடித்தல் இவற்றுக்கு எழுவாய் -
கீழ்க்கவியில் வந்த 'வியாதன், டதௌமியன் முததலார்' என்பது. மகுெமுஞ்சூட்டி, உம் - இறந்தது
தழுவியது. (589)

6. ஒற்ரைவயாடிைட்ரடேலம்புரிமி ற்ை லோருகுரடமதிலய

னநி ற்ைக்,
லகாற்ைேர்முன்பின்வபாதைமடோர் குழுப்லபாரிசிந்தி
ோழ்த்லதடுப்ப,
இற்ரைநாலைேரும்ோய்த்தோலேன்னவேழுயரிைாச
குஞ்சைவமல்,
மற்ரைநால்ேருந்தற்சூழ்ேைத்தருமன் ரமந்தன்மாநகர்
ேலம்ேந்தான். (இ-ள்.) ஒற்ழறதயாடு இரட்ழெவலம்புரி மிைற்ற-மூவழகச் சங்க வாத்தியங்கள்
முைங்க, ஒரு குழெ மதிஎன நிைற்ற-ஒற்ழற டவண்டகாற்றக்குழெ சந்திரமண்ெலம்தபால
ஒளிடசய்ய, டகாற்றவர் முன் பின் தபாதர-டவற்றிழயயுழெய அரசர்கள் முன்னும் பின்னும் தபாக,
மெவார் குழு டபாரிசிந்தி வாழ்த்துஎடுப்ப- மகளிர் கூட்ெம் (மங்களார்த்தமான) டநற்
டபாரிகழளச்சிந்தி வாழ்த்துக் கூற, எவர்உம்இற்ழற நாள் வாய்த்த ஆ என்ன - 'இந்தநாள் வாய்ந்த
வழக (வியக்கத்தக்கது) 'என்று அழனவரும் டகாண்ொெ, மற்ழற நால்வர்உம் தன் சூழ்வர - வீமன்
முதலியதம்பியர் நால்வரும் தன்ழனச் சுற்றிலும்வர, தருமன்ழமந்தன் - தருமபுத்திரன்,ஏழ்உயர்
இராச குஞ்சரம்தமல் - ஏழுமுைம்உயர்ந்தபட்ெத்து யாழனயின்தமல் ஏறி,மா நகர் வலம்வந்தான் -
டபரிய அந்நகழரப் பிரதஷிணமாகப் பவனிவந்தான்; (எ-று.)

ஒற்ழறதயாடிரட்ழெ வலம்புரி-டவற்றிச்சங்கு மங்கலச்சங்குடகாழெச்சங்கு என்பன;

முன்டனாற்ழற யிருசங்க முெனூத" என்பர், விராெபருவத்தும். இனி, ஒற்ழறதயாடு -
ஊதுடகாம்புகளுெதன, இரட்ழெ வலம்புரி - மங்கலச்சங்கும் டவற்றிச்சங்கும் எனினும் அழமயும்.
குஞ்சரம்-மழலப்புதர்களிற் சஞ்சரிப்படதன்று உறுப்புப்டபாருள்படும்; குஞ்சம் - புதர்.
இராசகுஞ்சரம் - அரசுவாடவனப்படும். (590)

7.- பின்பு திருதைாட்டிைவனேலால் தருமன் காண்டேப்

பிைத்தம் வசைத் துணிதல்.

மாநகர்ேலமாய்ேந்துதன்குைேர்மலர்ப்பதமுரைரமயால்ேைங்கிக்
வகாநகரிருக்ரகயரடந்தனலனாருநாட் லகாற்ைேவனேல்ரகக்லகாண்(டு
வபய்நகலைனுமாறியாேரும்ே ங்காப் பிைங்குநீள்கானிரடயழிந்த
தூநகர்முன்வனாரிருந்தலதான்ைந்தத்லதான்னகர்ரேகுமாதுணிந்தா(ன்.

(இ-ள்.) மா நகர் வலம் ஆய் வந்து - (இவ்வாறு டபரிய அந்நகரத்ழதப் பிரதட்சிணமாக ஊர்தகாலம்
வந்து, தன் குரவர் மலர் பதம் முழறழமயால் வணங்கி -தனக்குஉரிய டபரிதயார்களுழெய
தாமழரமலர்தபான்ற பாதங்கழள முழறப்படிவணங்கி, தகா நகர் இருக்ழக அழெந்தனன் -
தழலழமயான அவ்வத்தினாபுரியில் அரசு வீற்றிருத்தழலப் டபாருந்தினான், (தருமன்); (அவன்),
ஒருநாள் - பின்பு ஒருநாள், டகாற்றவன் ஏவல் ழகக்டகாண்டு - திருதராட்டிரனுழெயகட்ெழளழயப்
டபற்று, தபய் நகர் எனும் ஆறு-தபய்கள் எவரும் சஞ்சரியாமலுள்ள,பிறங்கு நீள்கானிழெ-அெர்ந்த
டபரிய காட்டில், முன்தனார் இருந்தது அழிந்த தூநகர் ஒன்று அந்த டதால் நகர் - பழைய அரசர்கள்
இருந்ததான நல்ல நகரடமான்று(பின்பு) அழிபட்ெதாக அந்தப்பழையஊரில், ழவகும் ஆக-
இருக்கும்படி, துணிந்தான்- நிச்சயித்தான்; (எ-று.)

துரதயாதனாதியரின் துர்ப்தபாதழனயினாற் பாண்ெவழரக் காண்ெவப்பிரத்தத்திற்குச் டசல்லுமாறு

திருதராட்டிர தனவினாடனன்பது, முதனூலால்விளங்கும். இங்கு 'தன்குரவர்' எனப்பட்ெவர் -
கிருபன் துதராணன் வீடுமன்திருதராட்டிரன் விதுரன் குந்தி காந்தாரி டயன்பவர். முழறழமயால்
வணங்குதல்-ஒருவழர வணங்கியபின் ஒருவழரயாக முழறதய வணங்குதலும், அஷ்ொங்க
முழறப்படிவணங்குதலும், மங்கலச்செங்குமுடிந்தபின் தபரிதயாழர
வணங்குதடலன்றவைக்கின்படி வணங்குதலுமாம். (591)

8.- பாண்டேர் கண்ைபிைானுடன் காண்டேப்பிைத்தஞ்

வசர்தல்.

அங்கண்மாஞாலமுழுேதுங்லகாடுத்தற் காயர்தம்பதியினங்குரித்த
லசங்கண்மான்முதலாங்கிரைஞரும்ேயிைத்வதர்முதற்
வசரனயுந்தாமும்,
லேங்கண்மாசுைத்வதாலனண்ைலமத்திரசயும் லேளிப்பட
வேந்தரைேரும்வபாய்த்,
தங்க மாதேத்தாற்காண்டேப்பிைத்தலமன்னுமத்த ல்ேன
மரடந்தார்.

(இ-ள்.) தவந்தர் ஐவர்உம்-பாண்ெவராசர்ஐந்துதபரும்,-அம்கண் மா ஞாலம் முழுவதுஉம்

டகாடுத்தற்கு- அைகிய இெமகன்ற டபரியபூமிமுழுவழதயும் (தங்கட்குக்) டகாடுக்கும்படி,
ஆயர்தம்பதியின் அங்குரித்த - திருவாய்ப்பாடியி லவதரித்த, டசம் கண்மால்-சிவந்தகண்கழளயுழெய
திருமாழல [கண்ணழன], முதல் ஆம்- முதலாகக்டகாண்ெ, கிழளஞர்உம் - சுற்றத்தார்களும், வயிரம்
ததர் முதல்தசழனஉம் ழவரம்டபாருந்தியததர்முதலிய தசழனகளும், தாம்உம்-தங்களுமாக,-டவம்
கண் மாசுணத்ததான் எண்ணம் எ திழசஉம் டவளிப்பெ - டகாடியகண்கழளயுழெய
டபரும்பாம்பின் வடிவடமழுதிய டகாடிழயயுழெய துரிதயாதனனது எண்ணம் எங்கும்
டவளிப்படும்படி, தங்கள் மா தவத்தால் - தாங்கள் முற்பிறப்பிற்டசய்த டபருந் தவத்தின் பயனால்,
காண்ெவப்பிரத்தம் என்னும் அ தைல்வனம் தபாய் அழெந்தார்-காண்ெவப்பிரத்தடமன்று
டசால்லப்படுகிற அந்தக்டகாடியகாட்டிற் தபாய்ச்தசர்ந்தார்கள்; (எ - று.)

இனிநிகழும்மகாபாரதயுத்தத்தில்பழகடயல்லாம் டதாழலத்துக் கண்ணபிரான் தருமனுக்கு

நிலவுலகமுழுவழதயுங் உரியதாகச் டசய்தல்ததான்ற, 'ஞாலமுழுவதுங் டகாடுத்தற்கு
அங்குரித்தமால்' என்றார். கண்ணன் திருவவதரித்தது மதுழரயிலாயினும் ஆதியிற் சிலபிராயமளவும்
அத்தன்ழமடவளிப்பொமதல உெதன திருவாய்ப்பாடிதசர்ந்து அங்குப்பிறந்தவனாகதவ பிரசித்தி
டபற்று வளர்ந்தன னாதலால், 'ஆயர்பதியினங்குரித்த' என்றார். ஆயர்பதி-தகாகுலம். பாண்ெவர்.
காண்ெவப்பிரத்தமழெந்தபின், அதழன இந்திரப்பிரத்தடமன்னுஞ் சிறந்த நகரமாக அழமத்து அதில்
வீற்றிருந்து அரசுபுரிதல், நாரதமுனிவனருள்டபற்றுக் குடும்பகலகமின்றிவாழ்தல், அருச்சுனனது
தீர்த்தயாத்திழரயாலும் காண்ெவ தகனத்தாலுமாகிய டபருழமகழள யழெதல், உபபாண்ெவரும்
அபிமந்யுவுமாகிய புத்திரழரப்டபறுதல். இராசசூயயாகஞ்டசய்து தமம்படுதல் முதலிய
தபறுகழளயழெதலால், 'தங்கள்மாதவத்தால் அத்தைல்வனம் அழெந்தார்' என்றார்.
மிக்கடபாறாழம டகாண்ெ துரிதயாதனன் தனது சூழ்ச்சிக்கு இணங்கிய தந்ழதழயக்டகாண்டு ஏவி
முன்பு இவர்கழள வாரணாவதத்துக்கு அனுப்பியழமதபாலதவஇப்டபாழுதும்
காண்ெவப்பிரதத்துக்குச் டசலுத்தினடனன்ற டகாடுழம பிரசித்தமாகடவன்பது, மூன்றாமடியிற்
குறித்தது. ததர்முதற்தசழன - இரத கச துரக பதாதி. 'வயிரத் ததர்மிழசச்தசழனயும்' என்றும் பாெம்.
(592)

9. அங்கு நகர்லசய்தற்குக் கண்ைன் இந்திைவனாடு

விசுேகர்மரனேருவித்தல்.

வபாயேட்புகுந்தலபாழுதுரபங்கடலும் பூரேயும்புயலுவநர்ேடிவின்
மாயேற்லகவ்ோறிவ்வுழியிேர்கள் ோழ்ேலதன்லைாருநிரனலேய்தி
நாயகக்கடவுடன்ரனமுன்னுதலு நாகர்நாயகலனாடுநடுங்கி
வமயகட்புலன்கள்களித்திடத்திருமுன் னின்ைனன்விச்சுேகன்மா.

(இ-ள்.) தபாய் அவண் புகுந்தடபாழுது தபாய் அவ்விெத்திற் தசர்ந்த டபாழுது,-ழபங் கெல்உம்

பூழவஉம் புயல்உம் தநர் வடிவின் மாயவற்கு- பசியகெழலயும்காயாம்பூழவயும் தமகத்ழதயும்
ஒத்த திருதமனிழயயுழெய கண்ணபிரானுக்கு,இவர்கள் இ உழி வாழ்வது எ ஆறு என்று ஒரு
நிழனவு எய்தி-இவர்கள்இவ்விெத்தில் வாழ்வது எப்படி டயன்று ஓர் எண்ணம் உண்ொக, (அதனால்
அப்டபருமான்), நாயகம், கெவுள் தன்ழன முன்னுதலும் - தழலழமத் ததவனான[ததவராசனான]
இந்திரழன நிழனத்தவுெதன, (அங்கு வந்துதசர்ந்த), நாகர்நாயகடனாடு-ததவர் தழலவனான
இந்திரனுெதன, விச்சுவகன்மா- விசுவகர்மாவும்,நடுங்கி-அச்சங்டகாண்டு, தமய கண்புலன்கள்
களித்திெ திருமுன் நின்றனன்-டபாருந்திய (தனது) கண்களாகிய டபாறிகள் களிப்பழெய
(அப்டபருமானது) திருமுன்தப வந்துநின்றான்; ( எ- று.)

காண்ெவப்பிரத்தத்தில் முன்தனார் இருந்த டதான்னகரம் முன்னதம அழிந்துவிட்ெதாதலின் அங்குப்

பாண்ெவர் எங்ஙனம் வசித்தற்கு இயலும் என்று திருவுளம்பற்றிய கண்ணபிரான் அங்குத்
ததவத்தச்சனான விசுவகர்மழனக்டகாண்டு காடுடகடுத்து நாொக்கி ஒருதிருநகரஞ்டசய்விக்கக்கருதி
அதன் டபாருட்டுத் ததவர் தழலவனான இந்திரழனச் சிந்தித்தவளவிதல, அவன் வந்து தசர,
அவனதுபரிவாரங்களில் ஒருவனான விசுவகர்மனும் அவனுெதன வந்துநின்றன டனன்பதாம்.
இந்திரனுக்கும் விசுவகர்மாவுக்கும் கண்ணபிரானிெத்துஉள்ள பயபக்திவிசுவாசங்கழளக் குறிக்க
'நாயகடனாடுநடுங்கி' என்றார். விசுவகர்மா- அஷ்ெவசுக்களில் எட்ொமவனான பிரபாசனுக்குப்
பிரகஸ்பதியினுென் பிறந்தாளிெம் பிறந்தபிள்ழள. இவன்விசித்திரங்களான
அதநகசிற்பகருமங்கழள அறிந்தவனாய்த் ததவர்களுக்குத் தச்சனாகி
அதநகதிவ்வியாபரணங்கழளயும், விமாநாதிகழளயும் அவர்கட்கு நிருமித்துக்டகாடுப்பவன்.
(593)

10.- இந்திைன் விசுேகர்மரனவநாக்கி 'இங்கு ஓர்நகர் லசய்'

என்னல்.

நுண்ணிதினுைர்ந்வதாருைர்தருஞ்சிற்ப நூலறிபுலேரனவநாக்கித்
திண்ணிதினமைர்வசகைன்லமாழிந்தான் வைேருமனிதரும்வியப்ப
மண்ணினும்புயங்கர்பாதலமுதலா மற்றுைவுலகினுநமதாம்
விண்ணினுமுேரமயிலலதனக்கடி வதார்வியனகர்விதித்திநீலயனவே.

(இ-ள்.) அமரர் தசகரன்-ததவர் தழலவனாகிய இந்திரன், நுண்ணிதின்உணர்ததார் உணர்தரும் சிற்பம்

நூல் அறி புலவழன தநாக்கி- நுட்பமாக(க்கருவி நூற்டபாருள்கழள) அறிந்தவர் அறியத்தக்க
சிற்பசாஸ்திரத்ழத யறிந்த ததர்ந்த அறிவுழெயானாகிய விசுவகர்மாழவப்பார்த்து,- 'ததவர்உம்
மனிதர்உம் வியப்ப- ததவர்களும் மனிதர்களும் கண்டு அதிசயிக்க, மண்ணின்உம் புயங்கர் பாதலம்
முதல்ஆம் மற்று உள உலகின்உம் நமது ஆம் விண்ணின்உம் உவழம இலது என -பூதலாகத்திலும்
சர்ப்பசாதியாரது பாதாளதலாகம் முதலாகிய மற்றுமுள்ள உலகங்களிலும் நம்முழெயதாகிய சுவர்க்க
தலாகத்திலும் ஒப்பில்ழல டயன்று டசால்லும்படி, ஓர் வியல் நகர்-ஒரு டபரிய நகரத்ழத, நீ கடிது
விதித்தி-நீ வழரவில் இயற்றுவாயாக, ' என-என்று, திண்ணிதின் டமாழிந்தான்-உறுதியாகக் கட்ெழள
கூறினான்; ( எ-று.)

கண்ணபிரானது திருவுள்ளத்ழத அறிந்து அதற்குஏற்ப இந்திரன் கம்மியர் தழலவனுக்குக்

கட்ெழளயிட்ென டனன்க. கண்ணனதுதிருவுள்ளமுவத்தழல தவண்டுபவனாதலின்,
'நமதாம்விண்ணினும் உவழம யிலடதன நகர்விதித்தி' என்றான். (594)

11.- அக்கட்டரைப்படி விசுேகர்மன் சிைந்தலதாரு

நகைத்ரதயரமத்தல்.

வதவினுந்வதேவயானியிற்பிைந்த திைளினுஞ்சிைந்தயாேர்க்கும்
பூவினுலமவ்லேவ்வுலகினுமுன்னம் புந்தியாலியற்றியபுைங்கள்
யாவினும கும்லபருரமயுந்திருவு மின்பமுலமழுமடங்காக
நாவினும்புகலக்கருத்தினுநிரனக்கேரியவதார்நலம்லபைச்சரமத்தான்.

(இ-ள்.) ததவின்உம் - ததவசாதியிலும், ததவதயானியில் பிறந்த திரளின்உம்- அத்ததவசாதியிற்

சம்பந்தப்பட்ெ [அசுரர் முதலிய) கணங்களிலும், சிறந்த யாவர்க்குஉம்-சிறப்புற்ற (இந்திரன் முதலிய)
பலர்க்கும், (பயன்படும்படி), பூவின்உம்- பூதலாகத்திலும், எ எ உலகின்உம்-மற்றும் எந்டதந்த
தலாகங்களிலும், முன்னம் - முன்பு, புந்தியால் இயற்றிய-(தனது) மனத்தால்நிழனத்துநிருமித்த,
புரங்கள் யாவின்உம்-நகரங்கள் எல்லாவற்ழறக்காட்டிலும், அைகு உம் டபருழமஉம் திருஉம்
இன்பம்உம் எழு மெங்கு ஆக-அைகும் டபருழமயும் டசல்வமும் இன்பமும்ஏழுமெங்குமிகுதியாக
அழமயும்படி, நாவின் புகலஉம் கருத்தின் நிழனக்கஉம் அரியது ஓர் நலம்டபற-
நாவினாற்டசால்லுதற்கும் மனத்தினால்நிழனப்பதற்கும் அரியதான ஒப்பற்ற சிறப்ழபப் டபற,
சழமத்தான் - (விசுவகர்மன் ஒரு நகரத்ழத) உண்ொக்கினான்; (எ-று.)

நிழனத்தமாத்திரத்தில் தன்சக்தியால் நிருமிக்குந்தன்ழமயும், தனது புத்திவிதசஷங்கழள டயல்லாங்

காட்டுமாறு டசய்தழமயும் ததான்ற, 'புந்தியாலியற்றிய' என்றார். ததவதயானியிற் பிறந்ததிரள். -
அசுரர் கந்தருவர் கின்னரர் வித்தியாதரர்யக்ஷர் கருெர்கிம்புருெர் சித்தர் உரகர் முதலிதயார். (595)

12.- அந்நகைச்சிைப்ரப அரனேருங்லகாண்டாடுதல்.

மைகதங்வகாவமதகந்துகிர்தைைம் ரேைம்ரேதூரியநீலம்
எரிமணிபுட்பைாகலமன்றிேற்றிற் காகைமிந்தமாநகலைன்று
அரிமுதலிரமவயாைரனேரும்புகழ்ந்தா ைாடகப்லபாருப்பிரனயழித்துத்
தைணியினகலைான்ைரமந்தோலேன்று தபதியர்யாேரும்வியந்தார்.
(இ - ள்.) 'மரகதம் தகாதமதகம் துகிர் தரளம் ழவரம் ழவதூரியம் நீலம் எரி மணி புட்பராகம்
என்றஇவற்றிற்கு-மரகதம் தகாதம தகம் பவைம் முத்து வச்சிரம் ழவடூரியம் நீலம் விளங்குகிற
மாணிக்கம் புட்பராகம் என்ற இந்தநவரத்தினங்களுக்கும், இந்த மா நகர் ஆகாம் -
இந்தப்டபரியநகரம் உழறவிெமாம், ' என்று-என்று டசால்லி, அரி முதல் இழமதயார் அழனவர்உம்
புகழ்ந்தார்: - திருமால்முதலிய ததவர்க டளல்தலாரும் டகாண்ொடினார்கள்; - ஆெகம்டபாருப்பிழன
அழித்து - டபான்மயமான மழலயாகியமகா தமருழவவடிவழித்து,தரணியில் நகர் ஒன்று அழமத்த
ஆ - பூமியில் ஒரு நகரமாகச் டசய்தவிதம்என்தன! ' என்று-, தபதியர் யாவர்உம் வியந்தார் -
சிற்பிகடளல்தலாரும்ஆச்சரியப்பட்ொர்கள்; (எ-று.)

இந்நகரம் டபான்மயமாகப் டபரிதாய் அழமந்துள்ளதனால் டபான்மழலழய யழித்துச்

டசய்தடதன்று வியக்கவும், எல்லாவழக யிரத்தினங்களும் இந்நகரில் எங்கும்நிழறந்திருத்தலால்
நவரத்தினங்களுக்கும் ஆகரடமன்று புகைவும் ஆயிற்று. டதய்வத்தச்சன் இந்திரதனவலால் தான்
வந்திருப்பழதயும், இந்திரன் பாண்ெவர்க்குத் தன்டபயரால் ஒருநகழர நிருமிக்குமாறு தனக்குக்
கட்ெழளயிட்டிருப்பழதயும் ஸ்ரீக்ருஷ்ணனிெம் டதரிவித்து, அவ்வாதற சிறப்புற
நகரியற்றினாடனன்ற இவ்வளதவ பாரதங்களிலுள்ளது. இங்குநின்று 26-ஆம் பாெல் வழரயிலுள்ள
வருணழனகள் பாலபாரதத்திலில்ழல. டபரும்பாலும் வருணழனப்பகுதிகழள இந்நூலாசிரியர்
தம்கற்பழனயாற் கூறுகின்றார். தபதி=ஸ்தபதி: வெடசால். 'புருெராகம்' , 'நகடரன்று' என்றும் பாெம்.
(536)

13.- அந்நகைத்தின் சிைப்பு.

என்பதிய குகுரலந்தலதன்லைண்ணி யிந்திைன்லேறுக்கவுமியக்கர்

மன்பதிலபாலிவுசிரதந்தலதன்றிடவு மற்றுைோனேர்பதிகள்
புன்பதியாகிப்வபாயினலேனவும் புரையறுபுந்தியாற்புவிவமல்
நன்பதியிதுலோன்றியற்றினாலனன்று நாைைாதிகடுதித்திடவும்.

இதுவும் அடுத்த கவியும் - குளகம்.

(இ-ள்.) இந்திரன்-தததவந்திரன், என் பதி அைகு குழலந்தது என்று எண்ணி - 'எனது நகரமாகிய
அமராவதி (இந்நகரத்துக்கு முன்) அைகுடகட்ெதாம்' என்றுநிழனத்து, டவறுக்கஉம் - (அதழன)
டவறுக்கும்படியாகவும், இயக்கர் மன் - யஷர்களுக்கு அரசனான குதபரன், பதி டபாலிவு சிழதந்தது
என்றிெஉம் - '(எனது) நகரமாகிய அளழக (இந்நகரத்திற்குமுன்) அைகுடகட்ெதாகும்' என்று
டசால்லும்படியாகவும், மற்று உள் வானவர்-மற்றுமுள்ள (வருணன் முதலிய) ததவர்கள், பதிகள் புல்
பதி ஆகி தபாயின எனவும் - 'எங்கள்) நகரங்கள் (இந்நகரத்திற்குமுன்) இழிந்தநகரங்களாய்விட்ென'
என்று டசால்லும்படியாகவும்,- 'புழரஅறு புந்தியால் - குற்றமற்ற (தனது) மனத்தின் டசயலால்,
புவிதமல் - பூமியில், நல்பதி இது ஒன்று இயற்றினான் -சிறந்த இந்நகரடமான்ழற (விசுவகர்மன்)
டசய்தான், 'என்று-, நாரண ஆதிகள் துதித்திெஉம் - திருமால் முதலானவர்கள் புகைவும்,-(எ -று.)-
'சழமத்த' என அடுத்த கவிதயாடு டதாெரும்.

இச்டசய்யுளில் அைகுகுழலந்தது, டபாலிவுசிழதந்தது, புன்பதியாகிப்தபானஎன

ஒருடபாருழளத்தருஞ்டசாற்கள் டவவ்தவறு வந்தது லபாருட்பின்ேருநிரலயணி. இயக்கர்-யக்ஷர்
என்ற வெடசால்லின் திரிபு, நாரணாதி - நாரயாணாதி என்ற வெடமாழித் டதாெரின் விகாரம்.
(597)

14.- அந்நகைத்துக்குக் கண்ைன் இந்திைப்பிைத்தலமன்று

வபரிடுதல்.

சந்திைாபதமுந்தினகைாபதமு மிருலபாழுதினுலம ச்சரமத்த

மந்திைாதிகளுமஞ்சமுமதிலு மகைவதாைைமணிமறுகும்
லகாந்திைாநின்ைவசாரலயுந்தடமுங் லகாற்ைேன்வகாயிலுவநாக்கி
இந்திைாபதியவ்விந்திைன்லபயைாலிந்திைப்பிைத்தலமன்றிட்டான்.

(இ - ள்.) சந்திர ஆபதம்உம் - சந்திரனுக்கு ஆபத்தும், தினகர ஆபதம்உம் -சூரியனுக்கு ஆபத்தும்,

இருடபாழுதின்உம் எை - (இராபகல்என்ற), இரண்டுகாலங்களிலும் உண்ொகும்படி, சழமத்த-
(விசுவகர்மன்) நிருமித்த, மந்திர ஆதிகள்உம் - மாளிழக முதலியவற்ழறயும், மஞ்சம்உம் -
கட்டில்கழளயும், மதில்உம்-மதில்கழளயும், மகர ததாரணம் மணி மறுகுஉம்-மகரததாரணங்கள்
அெர்ந்த அைகிய விதிகழளயும், டகாந்து இராநின்ற தசாழலஉம் - பூங்டகாத்துக்கள் டபாருந்திய
தசாழலகழளயும், தெம்உம் - தொகங்கழளயும், டகாற்றவன் தகாயில்உம்- அரசன் வசித்தற்குஉரிய
அரண்மழனழயயும், இந்திராபதி -திருமகள்கணவனானகண்ணபிரான், தநாக்கி-பார்த்து, அ இந்திரன்
டபயரால் இந்திரப்பிரசித்தம் என்றுஇட்ொன் - அந்நகரத்ழதச் டசய்வித்த இந்திரனுழெய
டபயரினால் (அதற்கு)இந்திரப்பிரஸ்த டமன்று டபயரிட்ெருளினான்; (எ-று.)

பிரஸ்த டமன்ற வடிடசால் - தங்குமிெடமன்று டபாருள்படும். இந்நகரம் அழமத்தற்கு இந்திரன்

ஏவுதற்கருத்தாவாயினாதலால், அவன்டபயரால் இதற்கு இந்திரப்பிரஸ்த டமன்று
டபயரிெப்பட்ெடதன்க. இந்நகரத்து உபரிழகமுதலியன மிகவும் உயர்ந்துள்ளதனால்
சந்திரசூரியர்களுக்கு எப்டபாழுதும் தழெயுண்ொகின்ற டதன்பது, முதலடியின் கருத்து:
லதாடர்புயர்வுநவிற்சியணி. சந்த்ராபதம், திநகராபதம்,மந்திராதி, மகரததாரணம், இந்திராபதி,
இந்திரன் - வெடசாற்றிரிபுகள். திந கரன் -பகழலச் டசய்பவன். மகரததாரணம் -
கறாமீன்வடிவழமயச் சித்திரரிக்கப்பட்ெததாரணம். டகாந்து=டகாத்து: டமலித்தல். (598)

15.-அந்நகைச்சிைப்ரபக் கூைத்லதாடங்கல்.
இரமயேர்பதியிலுள்ைனயாவு மிங்குைவிங்குமற்றுள்ை
அரமவுறுலபாருள்கைங்கிலலேனுமாைரமத்தோன்லைால்பதிய ரகச்
சரமவுைவிரித்துப்புகழ்ேதற்குன்னிற் சதுர்முகத்தேனுலமய்தைரும்
நமர்கைானவிலமுடியுவமாமுடியா தாயினும்ேல்லோநவில்ோம்.

(இ-ள்,) 'இழமயவர்பதியில் உள்ளன யாஉம் - ததவதலாகத்திலுள்ள சிறந்தடபாருள்கடளல்லாம்,

இங்குஉள - இந்நகரத்தில் உள்ளன: மற்று-, இங்கு உள்ளஅழமவு உறு டபாருள்கள் -
இந்நகரத்திலுள்ள சிறந்தடபாருள்கள் (பல), அங்கு இல- அத்ததவதலாகத்தில் இல்ழல,' எனும் ஆறு -
என்று டசால்லும்படி, அழமத்த-உண்ொக்கிய, 'வான் டதால் பதி - சிறந்த டபரிய அந்நகரத்தினது,
அைழக-,சழமவுஉற விரித்து புகழ்வதற்கு உன்னில்- தகுதியாக விரித்துச்டசால்லுதற்கு எண்ணினால்,
சதுர்முகத்தவன்உம் டமய்தளரும்- நான்கு முகங்கழளயுழெயவனான பிரமனும் மனம் தளர்வான்;
(அங்ஙனமாயின்), நமர்களால் நவில முடியும்ஓ- எம்தபாலியரால்டசால்லமுடியுதமா? முடியாது;-
ஆயின்உம் - ஆனாலும், வல்ல ஆ - (எமக்கு) இயன்றவளவு, நவில்வாம்- வருணித்துக்கூறுதவாம்; (எ-
று.)- அதழன, அடுத்தபதிடனாருகவிகளிற் கூறுகிறார். மற்று - விழனமாற்று.

தமற்கூறப்படும் நகரவருணழனக்குஇது ஓர் அழவயெக்கமாய் அழமந்தது.

நான்குமுகங்கழளயுழெயவனுக்கும் முடியாதடசயல் ஒருமுகத்ழதயுழெய நம்மவர்க்கு
(மனிதர்கட்கு) முடியாதுஎன்ற கருத்ழத, 'சதுர்முகத்தவன்' என்ற டபயர் உட்டகாண்ெதனால்,
கருத்துரடயரடலகாளியணி. (599)

16.- இதுமுதற் பதிலனாருகவிகள்-இந்திைப்பிைத்தேருைரன.

விதிமரைமுரையிற்சாந்திலசய்கடவுள் வேதியைாைேலமாருசார்
மதிமுரைதேைாேரமச்சர்லசால்விர யு மன்னேைாைேலமாருசார்
நிதிலகழுலசல்ேத்தைரகவயார்லநருக்கானிரைந்தவபைாைேலமாருசார்
பதிலதாறுமு ேர்விரைபயலனடுக்கும் பரைகைங்காைேலமாருசார்.

(இ-ள்.) மழறவிதி முழறயின் - தவதங்களிற்கூறிய விதிவாக்கியங்களின் முழறழமப்படி, சாந்திடசய்

- (நகரப்பிரதவசத்திற்காகச் சிலததாஷ) சாந்திச்செங்குகழளச் டசய்கிற, கெவுள்தவதியர் - டதய்வத்
தன்ழமழயயுழெயபிராமணர்களது, ஆரவம் - மந்திர முைக்கம், ஒரு சார்- ஒருபக்கத்திலும்,-மதி
முழறதவறா -அறிவுழெழமயால் நீதிதவறாத, அழமச்சர்- மந்திரிகளுழெய, டசால் - டசாற்கழள,
விழையும் - விரும்பிக்தகட்டொழுகுகிற, மன்னவர் - அரசர்களுழெய, ஆரவம்-தபடராலி, ஒரு சார்-
ஒருபக்கத்திலும்,- நிதி டகழு டசல்வத்து-நிதிதபால் நிழறந்த டசல்வத்ழதயுழெய, அளழகதயார் -
அளகாபுரிக்குஉரிதயாராகிய ழவசியர்களுழெய, டநருக்கால்-டநருக்கத்தினால், நிழறந்த-, தபர்
ஆரவம் - டபரிய ஆரவாரம், ஒரு சார்-ஒருபக்கத்திலும்,- பதிடதாறுஉம் - ஊரின்இெந்ததாறும், உைவர்
விழள பயன் எடுக்கும்-தவளாளர் (ஆங்காங்கு) விழளயும்பயன்கழள டயடுத்துக்டகாள்ளும்தபாது
(களிப்பினால்) முைங்குகிற, பழற-வாத்தியங்கள், கறங்கு-ஒலிக்கிற, ஆரவம்-முைக்கம், ஒரு சார்-
ஒருபக்கத்திலும், (அந்நகரிலுள்ளன); (எ-று.)- 'உள்ளன' என் விழனமுற்று வருவிக்க; தமல்3-
கவிகளிலும் இவ்வாதற.

கவிகள் தாம் வருணிக்கும் நாடு நகரம் மழல முதலிய இெங்களில் பலவழக முைக்கமுள்ளன என்று
வருணழன கூறுதல், ஒருமரபு. இச்டசய்யுளில் அடிததாறும் ஈடறழுத்து ஒத்துவந்தது,
இரயபுத்லதாரட .

இங்தக 'சாந்தி' என்றது, நகரப்பிரதவசகாலத்தில் ததாஷநிவாரணமாகச்டசய்யும் செங்ழகக்குறிக்கும்.

குதபரனது இராசதானியான அளகாபுரிழயச் டசல்வமிகுதிக்கு உரியவர்களாகிய ழவசியர்க்கு
உரியடதனக்கூறுதல், கவிசமயமாதலால், இங்குழவசியர் 'அளழக தயார்? எனப்பட்ெனர்;
திருவிழளயாெற்புராணத்து,வன்னியுங் கிணறு மிலிங்கமுமழைத்தபெலத்தில் "டபான்னாட்டின்
மெவாழரப்புணர்வதற்தகா நம்மளகாபுரத்துதவந்த, னன்னாட்டின்மெவாழர மணப்பதற்தகா"
என்றதுடகாண்டும் இதழனயுணர்க; பந்தனந்தாதியில், பந்தடனன்ற ழவசியன்
"டபான்னளழகப்பந்தன்," "அளழக்தகான்," "அளழகச்தசய்" என்று கூறப்படுதலுங்காண்க; ஆதியில்
அளகாபுரியினின்றுழவசியர்கள் பிறஇெங்கட்கு வந்தனடரன ஒருகழதகூறுதலும்உண்டு.
பதிடதாறும்உைவர் விழளபயன் எடுத்தல்- "கதிர்படுவயலினுள்ள கடிகமழ்டபாழிலி னுள்ள, முதிர்
பலமரத்தினுள்ள, முதிழரகள் புறவினுள்ள, பதிபடுடகாடியினுள்ள படிவளர்குழியினுள்ள மது
வனமலரிற் டகாள்ளும்வண்டெனமள்ளர்டகாள்வார்" எனக் கம்பர்கூறியவாறுகாண்க.
அங்ஙனம்பயன்டகாள்ளுடபாழுது களிப்புமிகுதல்காரணமாகப்பழறகறங்குதல் இயல்பு, டநருக்கு-
டநருங்குஎன்றமுதனிழல திரிந்த டதாழிற்டபயர். (600)

17. வதாைைமஞ்சத்தலந்லதாறுநடிக்குந் வதாரகயர்நாடகலமாருசார்,

பூைைரபம்லபாற்கும்பமுலமாளிகூர் புரிமணித்தீபமுலமாருசார்,
ோைைமிவுளிவதர்முதனிரைத்த ோகமுஞ்வசரனயுலமாருசார்,
நாைைன்ேனசபதயுகம்பிரியா நலம்லபறுமாதேலைாருசார்.

(இ - ள்.) ததாரணம் - ததாரணங்கழளயுழெய, மஞ்சம் தலம் டதாறுஉம்- மாளிழககளின்

உபரிழகயிெங்களிடலல்லாம், நடிக்கும்- நாட்டியஞ்டசய்கிற, ததாழகயர்-அைகியமகளிர்களுழெய,
நாெகம் -நர்த்தனங்கள், ஒரு சார்- ஒருபக்கத்திலுள்ளன: ழபம்டபான்பூரணகும்பம்உம்-
பசும்டபான்னாலாகிய நிழறகுெங்களும், ஒளி கூர் புரி மணி தீபம்உம்-ஒளிமிக்க அைகியஇரத்தின
தீபங்களும், ஒருசார்-ஒருபக்கத்திலுள்ளன: வாரணம் இவுளி ததர் முதல்-யாழன குதிழர
ததர்முதலாக, நிழரத்த-அணியணியாகத்டதாகுக்கப்பட்ெ, வாகம்உம் - வாகனங்களும், தசழனஉம் -
காலாட்தசழனயும், ஒருசார்-ஒரு பக்கத்திலுள்ளன: நாரணன்-திருமாலினுழெய, வனசம் பத யுகம்-
தாமழரமலர்தபான்ற திருவடியிழணழய, பிரியா - இழெவிொது தியானிக்கிற, நலம் டபறு-
நன்ழமழயப் டபற்ற, மா தவர்-சிறந்த தவத்ழதயுழெய முனிவர்கள், ஒருசார்-
ஒருபக்கத்திலுள்ளார்கள்;

ததாரணம்-கட்டுவாயில்: மங்களார்த்தமாக மாவிழலமுதலியவற்றாற் கட்ெப்படுவனவுமாம்.

மஞ்சம் - தமனிழல. 'நாெகம்-கழத தழுவிவருங் கூத்து' என்பது சிலப்பதிகாரவுழர. பூர்ணகும்பமும்,
தீபமும் -அஷ்ெமங்கலங்களிற் தசர்ந்தழவ.
நால்வழகப்பழெயுள்முந்தினமூன்றும்முதலிற்கூறப்பட்ெதனால். பின்புதசழனடயன்றது-
பதாதிழயக்குறிக்கும். நாைாயை டனன்றதிருநாமம்- நாரஅயநஎனப்பிரிந்து,
சிருஷ்டிப்டபாருள்களுக்டகல்லாம் இருப்பிெமான வடனன்றும், சிருஷ்டிப்டபாருள்கழளத்
தனக்குஇருப்பிெமாகவுழெயவடனன்றும், பிரளயப்டபருங்கெழலத்
தனக்குஇெமாகக்டகாண்ெவடனன்றும். மற்றும்பலவாறும்டபாருள்படும். வநஜம்-
நீரிற்பிறப்படதனக்காரணப்டபாருள் படுவது: தாமழரக்கும் காரணவிடுகுறி. (601)

18. சிற்பேல்லபத்தின்மயன்முதலுள்ைலதய்ேோன்ைபதியலைாருசார்,
லேற்பகமருவிவீற்றுவீற்றிருக்கும்விஞ்ரசயர்கின்னைலைாருசார்,
அற்புதேடிவினுருப்பசிமுதலா ம குரடயைம்ரபயலைாருசார்,
லபாற்புரடயமைர்பதியுலமய்ம்மகிழ்ந்துலபாழிதருலபான்மலலைாருசார்.

(இ-ள்.) சிற்பம் வல்லபத்தின்-சிற்பத்டதாழில் வல்லழமழயயுழெய, மயன் முதல்- மயன் முதலாக,

உள்ள-, வான் டதய்வம் தபதியர் டபருழமழயயுழெய டதய்வத்தச்சர்கள், ஒரு சார் - ஒரு
பக்கத்திலும்,-டவற்பு அகம் மருவி- மழலயிெங்களிற் டபாருந்தி, வீற்றுவீறு இருக்கும்-
டவவ்தவறாகச் சிறப்புெனிருக்கிற, விஞ்ழசயர்-வித்தியாதரர்களும், கின்னரர்-கின்னரர்களும், ஒரு
சார்- ஒரு பக்கத்திலும்,- அற்புதம் வடிவின்-(காண்பவர்க்கு) அதிசயத்ழத விழளக்கிற
வடிவத்ழதயுழெய, உருப்பசி- முதல் ஆம் - ஊர்வசி முதலான, அைகுஉழெ அரம்ழபயர்-
அைழகயுழெய ததவமாதர்கள், ஒருசார்-ஒருபக்கத்திலும், (அந்நகரத்திலுள்ளார்கள்); டபாற்பு உழெ -
அைழகயுழெய, அமரர்-ததவர்களும், பதிஉம்- (அவர்கட்குத்) தழலவனான இந்திரனும், டமய்
மகிழ்ந்து டபாழிதரு- மனம்மகிழ்ந்துடசாரிகிற, டபான் மலர்-டபான்மயமான (கற்பக விருட்சத்தின்)
மலர்கள், ஒரு சார்-(அந்நகரத்து) ஒருபுறத்திலுள்ளன; (எ-று.)

சிற்பம்-தகாயில் வீடு முதலியன கட்டுந்டதாழில். மயன்-அசுரர்களதுசிற்பி. வித்தியாதரரும்

கின்னரரும் மழலயில்வாழ்பவராதலால், அவர்கட்கு 'டவற்பகமருவிவீற்றுவீற்றிருக்கும்'
என்றஅழெ டமாழி டகாடுக்கப்பட்ெது. வீற்று- தவறுபாடு. வீறு-தவடறாருவர்க்கில்லாத சிறப்பு.
கின்னரர் - கிந்நரடமன்னும்வாத்தியத்ழதக் ழகயிற்டகாண்டு பாடித்திரியும்ததவசாதியார்.
ரம்ழபடயன்று ஒரு ததவமாதின்டபயராதலால், அதன் பன்ழமயாகிய அரம்ழபயடரன்பது
ததவமாதர்க்குப் டபயராக வைங்கும். டபான்னுலகமாகிய சுவர்க்கதலாகத்தில் உள்ளழவ யாவும்
டபான்மயமாயுள்ளழவயாதலால், அங்கு உள்ளததவதருக்களின்மலர் டபான்மலடரனப்பட்ெது.
இந்நகரத்தின் சிறப்புப்பற்றி, பலரும்தம்தம் அைகிய நகரங்கழள விட்டு இதில்வந்து தங்குகின்றன
டரன அறிக.அமராபுரியும் என்றும் பாெம். (602)

19. ேரைலயலாமகிலுஞ்சந்தனதருவு மான்மதநாவியின்குலமும்

திரைலயலாமுத்தும்பேைேண்லகாடியுஞ்லசம்மணிகளுமைகதமும்
கரைலயலாம்புன்ரனக்கானமுங்கண்டலடவியுங்ரகரதயங்காடும்
தரைலயலாம்லபான்னும்லேள்ளியும்ப னவேலிசூழ்சாலியுங்கரும்பும்.

(இ-ள்.) வழர எலாம்-இந்நகரத்ழதச்சார்ந்த)மழலகளிடலல்லாம், அகில்உம்- அகில்மரங்களும்,

சந்தனம் தருஉம்-சந்தனமரங்களும், மான்மத நாவியின் குலம்உம்- கஸ்தூரிகளின் கூட்ெங்களும்,
திழரஎலாம்-(இந்நகரத்ழதச் தசர்ந்த) கெல்களிடலல்லாம், முத்துஉம் - முத்துக்களும், வள் பவளம்
டகாடிஉம்- சிறந்தபவைக்டகாடிகளும், டசம்மணிகள்உம் - சிவந்தமாணிக்கங்களும், மரகதம்உம் -
பச்ழசயிரத்தினங்களும்,-கழர எலாம்-(அக்கெற்) கழரகளிடலல்லாம், புன்ழனகானம்உம் -
புன்ழனமரங்களின் டதாகுதியும், கண்ெல் அெவிஉம்- டவண்ொழைக்காடும், அம் ழகழத காடுஉம் -
அைகிய டசந்தாழைக்காடும், தழரஎலாம் -(இந்நகரத்ழதச் சார்ந்த) இெங்களிடலல்லாம், டபான்னும்
டவள்ளியும்-, பைனம்தவலி - (இந்நகரத்ழதச்) சூழ்ந்த மருதநிலங்களிடலல்லாம், சூழ் சாலிஉம்
கரும்புஊம்- நிழறந்த டநற்பயிர்களும் கரும்புகளும் (உள்ளன): (எ-று.)

முதலடியிற் குறித்தழவ-குறிஞ்சிநிலப்டபாருள்கள். இரண்டு முன்றாமடிகளிற் குறித்தழவ-டநய்தல்

நிலப்டபாருள்கள். நான்காமடியின் இறுதியிற் குறித்தழவ- மருதநிலப்டபாருள்கள். டபான்னும்
டவள்ளியும் மழலயில் ததான்றுதலால் குறிஞ்சிநிலப்டபாருள்கதளயாயினும், அங்குநின்று
யாற்றுநீர்ப்டபருக்கால் டகாணர்ந்துடகாழிக்கப்பட்ெனடவன மருதநிலத்ழதச் சார்த்திக் கூறுதலும்
உண்டு. இந்திரப்பிரஸ்தத்துக்குக் கெல் டநடுந்தூரத்திலுள்ளதாயினும், இவ்வாறு
சார்த்திக்கூறியஇதற்குக் கருத்து-இந்நகரின் எல்ழல கெலினளவு டமனக்
டகாள்ளதவண்டும்.கண்ெல், ழகழத என்பன-தாழையின் சாதிதபதம். (603)

20.- ஆரலயிற்கரும்பின்கண்களிற்லைறித்தோைமவ்ேயற்புைத்தடுத்த,
வசாரலயிற்பயிலுங்குயிரலயுஞ்சுருதிச்சுரும்ரபயுநிரைநிரைதுைப்ப,
வேரலயிற்குதித்தோரைவயறும்பர்வியனதிகலக்கிலேண்டிங்கள்,
மாரலயிற்பைவும்ோனமீன்லகாடிவபால்ோவியிற்குளிக்குமாமருதம்.

(இ-ள்.) மா மருதம் - (அந்நகரத்ழதச் சார்ந்த) டபரிய மருத நிலங்களில்,- ஆழலயில்-ஆழலடயன்னும்

யந்திரத்தில், (இட்டு ஆட்டிச் சாறுடகாள்ளப்படுகிற), கரும்பின்-கரும்புகளின், கண்களின் -
கணுக்களினின்று, டதறித்த-(டநடுந்தூரமளவும்) டவளிச்சிதறிய, ஆரம் - முத்துக்கள், அ வயல்புறத்து
அடுத்த தசாழலயில் பயிலும்- அந்தக்கைனிகளின் அருகிற்டபாருந்தியுள்ளள தசாழலகளிலிருக்கிற,
குயிழலஉம்- குயில்கழளயும், சுருதி சுரும்ழபஉம் - சுருதிகூட்டுவது தபால ரீங்காரஞ்டசய்கிற
வண்டுகழளயும், நிழரநிழர துரப்ப-வரிழச வரிழசயாக ஓட்டுவன; தவழலயில் குதித்த-
(அந்நகரத்ழதச் சார்ந்த) கெலினின்று துள்ளிடயழுந்த, வாழள ஏறு-சிறந்த வாழளமீன்கள், உம்பர்
வியன் நதி கலக்கி-தமலுலகத்திலுள்ள டபரிய ததவகங்காநதிழயக்கலக்கி, டவள் திங்கள் மாழலயில்
பரவும் வானம் மீன்டகாடி தபால்-டவண்ழமயாகிய இளம்பிழறததான்றுவரிழசதபால, வாவியில்
குளிக்கும் - (அந்நகழரச்சார்ந்த) தொகங்களிதல மூழ்கும்; (எ-று.)

முதிர்ந்தஉயர்ந்தசாதிக்கரும்புகளின் கணுக்களினின்று முத்துப்பிறக்குடமன்றல், கவிமரபு,

சுருதியாவது-முதல் நாதமாகிய ஷட்ஜத்ததாடு பஞ்சமடமன்னுஞ் சுவரத்ழத மதநாரஞ்சநமாம்படி
சுத்தமாகப் டபாருத்தல். கெல் டநய்தலும், வாவி-மருதமுமாம்; கெலினின்று குதித்த வாழள
வாவியிற்குளிக்கும் எனக் கூறதவ, திழணமயக்கமாயிற்று. ஏறு ஆண்ழமப்டபயர்; மீனுக்கு ஏறு
என்னும்

டபயர் உரியதாதழல, "மீதனறுயர்த்த டகாடிதவந்தன்" என்ற சிந்தாமணியாலும் அறிக.

'வானமீன்டகாடிதபால் என்ற உவழமயால், சிலவாழளமீன்களின் பின்தன சிலவாழளமீன்களாக
வரிழசயாகச்டசன்றழமடபறப்படும். மாழலயிற்பயிலும் எனவும் பாெம்.
(604)

21.- புரிரசயிற்குடுமிலதாறுநிரைலதாடுத்த லபாற்லகாடியாரட

யினி ரலக்,
கிரிமிரசப்பைக்குமன்னலமன்லைண்ணிக்கிடங்கில்ோவ ா
திமக்கிரைகள்,
விரிசிரைப்பைலின் கடுரமயாலலய்திமீலதழுமஞ்லசனக்
கலங்கிப்,
பரிசயப்படுதண்சததைப்லபாகுட்டுப் பார்ப்புரைபள்ளி
விட்டகலா.

(இ-ள்.) புரிழசயின்-(அந்நகரத்து) மதில்களின், குடுமிடதாறுஉம் - சிகரங்களிடலல்லாம், நிழர

டதாடுத்த - வரிழசயாகக் கட்ெப்பட்ெ, டபான் டகாடி ஆழெயின்நிைழல -
அைகியடகாடிச்சீழலகளின் ததாற்றத்ழத, கிரிமிழச பறக்கும் அன்னம் என்று எண்ணி-
மழலகளின்தமற் பறக்கிற அன்னப்பறழவகடளன்று கருதி, கிெங்கில் வாழ் ஓதிமம் கிழளகள்-
அகழியில்வாழ்கின்ற அன்னப்பறழவகளின் கூட்ெங்கள், விரி சிழற பறலின் கடுழமயால் எய்தி-
விரிந்த சிறகுகழளக்டகாண்டு பறத்தலின் விழசயால் எழுந்துதமற்டசன்று (அங்கு
அக்டகாடித்ததாற்றத்ழதக் கண்ெவுெதன), மீது எழும் மஞ்சு என கலங்கி - மழலமீதுஎழுகிற
டவண்ணிறதமகடமன்றுஎண்ணிக் கலக்கமுற்று, பரிசயம் படு தண் சததளம் டபாகுட்டுபார்ப்பு உழற
பள்ளி விட்டு அகலா - (தாம்) பைகுதல் டபாருந்திய குளிர்ந்ததாமழரமலர்களின் டபாகுட்ொகிய
தம்குஞ்சுகளிருக்கின்ற சயனத்ழதவிட்டு நீங்காவாயின; (எ-று.)

அந்நகரத்துமதிற்புறத்திலுள்ள அகழியில் வசிக்கின்ற அன்னப்பறழவகள் அம்மதிலின்சிகரங்களில்

அழசந்து விளங்குங்டகாடிச்சீழலகழளத் தங்களினமான அன்னப்பறழவகடளன்று மாறுபெக்கருதி
அவற்தறாடு கூடிக்குலாவலா டமன்றகருத்தினால் சிறகுகழள அடித்துக்டகாண்டு விழசதயாடு
தமடலழுந்தன; அங்ஙனம் டசன்று தநாக்குழகயில் அக்டகாடிவரிழசழய தமகடமன்று மீண்டும்
தவறுவழகயாக மாறுபெக்கருதி அச்சங்டகாண்டு மீண்டு தாமழரப்டபாகுட்டில் தங்குகிற
தம்குஞ்சுகழள விட்டு நீங்காது காப்பனவாயின டவன்பதாம். டவண்ணிறதமகத்ழதக் கண்டு அஞ்சி
டயாடுங்குதல், அன்னத்திற்கு இயல்பு. மயக்கேணி. டகாடியாழெயின் நிைல் - நீரிற் காணப்படும்
டகாடிச்சீழலயின் பிரதிபிம்பமுமாம்; மதில்மீதுள்ளடகாடிச்சீழலயின்சாழயழய நீரிற்கண்டு
அவற்ழறமழலமீதுபறக்கும் அன்னங்களின் நிைடலன்று கருதின டவன்க. பறல்-பறத்தடலன்பதன்
விகாரம். சிழறப்பாலின் எனவும் பாெம். (605)

22. கயற்ைடஞ்லசங்கட்கன்னியர்க்கிந்து காந்தோர்

சிரலயினாலுயைச்,
லசயற்படுலபாருப்பின்சாைலிற்கங்குற் லைண்ணிலாலேறித்
தலினுருகி,
வியப்லபாடுகுதிக்குந்தாரைலகாைருவி விர வுடன்படிேன
சவகாைம்,
நயப்புரடயன்னச்வசேல்வபலடன்று நண்ைலாலுைமிக
நாணும். (இ-ள்.) கயல் தெ டசம் கண் கன்னியர்க்கு-கயல்மீன்தபாலப் பிறழ்கிற
டபரியடசவ்வரிபரந்த கண்கழளயுழெய இளம்டபண்கள் விழனயாடுதற்டபாருட்டு,
வார்இந்துகாந்தம் சிழலயினால் உயர டசயல்படு - டபரியசந்திரகாந்தக்கற்களால் உயரமாகச்
டசய்யப்பட்ெ, டபாருப்பின்-டசய்குன்றுகளின், சாரலில் - பக்கங்களிதல, கங்குல் - இராப்டபாழுதில்,
டதள்நிலா எறித்தலின்-டதளிவான சந்திரகாந்தி வீசுதலினால், உருகி - (அக்கற்கள்) உருக
(அவற்றினின்று), வியப்டபாடு குதிக்கும்- (காண்பவர்) அதிசயிக்கும்படியான தன்ழமதயாடு
பாய்கிற, தாழர டகாள் அருவி - தாழரயாகவுள்ள நீரருவிகளில், விழைவுென்படிவன -
விருப்பத்ததாடு முழுகுகின்றனவான, சதகாரம் - சதகாரபட்சிகழள, நயப்பு உழெ அன்னம் தசவல் -
விருப்பத்ழதயுழெய ஆணன்னப்பறழவகள், தபடு என்று நண்ணலால் - (தம்) தபழெயாகிய
அன்னப்பறழவக டளன்று எண்ணிச் சமீபித்ததனால், உளம் மிக நாணும் - (அவ்வன்னங்கள்) மனம்
மிகடவள்கும்;
சந்திரகாந்தம் - சந்திரடனாளிபட்ெதனால் நீழர யுமிழுங் கல்; சதகாரம் - நிலாழவ வாயிதலற்று
உண்ணும் பறழவ. சதகாரம் நிலழவயுண்டு வாழும் பறழவ யாதலால், நிலாத்ததாற்றத்தால்
சந்திரகாந்தக் கல்லினின்றுடபருகும்நீரில் களிப்தபாடுமூழ்கி விழளயாடிக்டகாண்டிருந்தன.
டவண்ணிறமான அந்நீரில்படிந்து டவண்ணிறமாகக் காணப்படுதலாலும், நீரில்
விழளயாடுதலாலும், அவற்ழறப் டபண்ணன்னங்கடளன்று ஆணன்னங்கள் மாறுபெக்கருதி
ஆதரத்ததாடு அருகில்வந்து தாம் கருதிக் காதலித்த அன்னப்தபடுகளல்லடவன்று
டதரிந்ததனால்,நாணமுற்றன; மயக்கேணி.

23. அரிமணிச்சிரலயின்சலாரகயால்ேட்ட மாகவேயரமத்த

சாலகந்வதாறு,
எரிமணிக்குர யார்ேதனமண்டலத்திலலழிலுடன்
மிளிருரமத்தடங்கண்,
விரிமணிக்கதிவைானளிக்கமுன்களிந்த லேற்
பிரடவீழுமாநதியின்,
புரிமணிச்சுழியிற்றுரைலயாடுமுலாவிப் லபாரு
ேனகயல்கவைவபாலும்.

(இ-ள்.) அரிமணி-நீலரத்தினமாகிய, சிழலயின்-கல்லினுழெய, சலாழகயால்- சலாழககழள ழவத்து,

வட்ெம் ஆகதவ அழமத்த - வட்ெவடிவமாகதவ டசய்யப்பட்ெ, சாலகம் ததாறு-(அந்நகரத்து
மாளிழககளின்) பலகணிகள் ததாறும், எரிமணி குழையார் வதன மண்ெலத்தில்-டசாலிக்கிற
இரத்தினங்கள் பதித்த குழைடயன்னுங் காதணிழயயுழெய மகளிரதுமுகமண்ெலத்திதல,
எழிலுென்மிளிரும்,- அைதகாடு பிறழ்ந்து விளங்குகிற, ழம தெகண்-ழமயிட்ெ டபரியகண்கள்,-விரி
மணி கதிதரான் முன் அளிக்க - பரந்த அைகிய கிரணங்கழளயுழெய சூரியன் முற்காலத்திற் டபற,
களிந்த டவற்பிழெ வீழும் - களிந்தமழலயினின்று விழுகிற, மா நதியின்-டபரியயமுநாநதியினது,
புறமணிசுழியில்-சுற்றுதழலயுழெயநீலநிறமுள்ள சுழியிதல, துழணடயாடுஉம் உலாவி டபாருவன-
ஆணும்டபண்ணுமாக (ஒன்தறாடொன்று) தமாதி விழளயாடுவனவான, கயல்கள்ஏ-
கயல்மீன்கழளதய, தபாலும் - ஒக்கும்; (எ-று.) யமுநாநதியின் நீர்ப்டபருக்குக் கருதிநிறமுழெய
தாதலால், நீலரத்தினக்கற்டகாண்டு வட்ெமாக அழமத்த சாளரம் யமுழனயின் நீர்ச்சுழி
தபாலுடமனவும், அச்சாளரத்தில் விளங்கும் மகளிர் கண்ணிழண அச்சுழியில் விழளயாடும்
இழணக்கயல் தபாலு டமனவும் வருணித்தார்: தற்குறிப்வபற்ைேணி , சலாழக-நாராசம். அரிமணி -
இந்திரநீலம்: அரி - இந்திரன். (607)

24. இனத்தினாலுயர்ந்தவிந்திைபுரியு மிந்திைப்பிைத்தமிைண்டும்,

தனத்தினாலுைர்ோற்வகள்வியால காற்ைக்கலதான்றியா
லதனத்துரலலகாள்,
மனத்தினானிறுக்கவுயர்ந்தலதான்லைான்று மண்மிரச
யிருந்ததுமிகவும்,
கனத்தினாலன்றித்தாழுவமாயாருங் கண்டதுவகட்ட
தன்றிதுவே.

(இ-ள்) இனத்தினால்உயர்ந்த - (ஒன்றுக்கு ஒன்று) இனமாய் (மற்ழறடயல்லாநகரங்களினுஞ்) சிறந்த,

இந்திரபுரிஉம் இந்திரப்பிரத்தம்உம் இரண்டுஉம்- இந்திரனது அமராவதிநகரமும் இந்த
இந்திரப்பிரத்தநகரமும் ஆகிய இரண்ெனுள், தனத்தினால் உணர்வால் தகள்வியால் அைகால் தக்கது
ஒன்று யாது - டசல்வம்அறிவு நூற்தகள்வி அைகு என்னும் இவற்றுக்கு
இெமாதலால்தமன்ழமயுழெயதுஎது? என-என்று, துழலடகாள் மனத்தினால் நிறுக்க-(இந்திரன்)
தராசின்தன்ழமழயக்டகாண்ெமனத்தினால் நிறுத்துப் பார்க்க, ஒன்று உயர்ந்தது - (அமராவதியாகிய)
ஒரு நகரம் உயர்ந்தது: ஒன்று மண்மிழச இருந்தது-மற்டறான்றாகியஇந்திரப்பிரத்தநகரம் பூமியில்
தங்கியது: மிகஉம் கனத்தினால் அன்றி தாழும்ஓ - மிகவும்பாரமுழெழமயாலன்றி ஒன்று தாழ்வது
உண்தொ? இது யார்உம் கண்ெது - இது எவரும் கண்ணாற்கண்ெதத: தகட்ெது அன்று - காதினாற்
தகள்வியுற்றதுமாத்திரமன்று;

டபரிய நகரங்கள் பலவற்றுள்ளும் சிறந்தழவடயன்று ஓரினப்படுத்தி ஒருங்கு கூறப்படுகிற

அமராவதி இந்திரப்பிரஸ்தம் என்ற இரண்ெனுள் மகிழமவாய்ந்தது எதுதவா என்ற தன் ஐயத்ழத
அகற்றக்கருதி நடுநிழலழம தவறாத இந்திரன் தன் மனத்ழததய தராசுக்தகாலாக நாட்டி அதன் தட்டு
இரண்டிலும் இவ்விரண்டு நகரங்கழளயும் ழவத்துத் தூக்கிப்பார்க்ழகயில், அமராவதி
டபருழமக்குழறவால் மிகஇதலசுபட்டு வானத்தின்மீது டநடுந்தூரம் உயர, இந்திரப்பிரத்தம்
டபருழமமிகுதியால் அதிககனம் டபற்று நிலத்தில் தாழ்ந்து நின்றடதன்க. இவ்விரண்ெனுள் ஒன்று
தமலும் ஒன்று கீழுமாக இருத்தழல ஆதாரமாகக்டகாண்டு இக்கற்பழனழயக் கூறுகின்றா ராதலால்,
'மிகவுங்கனத்தினா லன்றித் தாழுதமா' என்றார். கனம் குழறயக்குழறய உயர்தலும், கனம் அதிகப்பெ
அதிகப்பெத் தாழ்தலுமாகிய இயல்ழபவிளக்கியவாறு. பிரதியக்ஷப்பிரமாணத்தால் டதளியக்கூடியது
இது, ஆப்த வாக்கியப்பிரமாணங்டகாண்தெ நம்பதவண்டிய தன்று என்றபடி. 'இது' என்பதற்கு-
மிகவும் கனத்தினாலன்றித் தாழ்தல்எனப்டபாருள் டகாண்ொல், 'யாருங் கண்ெது தகட்ெதுஅன்று'
என்பதற்கு - (அத்தன்ழம) எவரும் கண்ெது மன்று தகட்ெது மன்று என்று உழர கூறலாம். இந்திரபுரி,
இந்திரப்பிரத்தம் என்றடபயர் களில் இந்திரனது சம்பந்தத்தின் ஒற்றுழமயும், மற்ழற நகர
மழனத்தினுஞ் சிறந்திருத்தலும் இவ்விரண்டிற்கும் உள்ளதனால், 'இனத்தினாலுயர்ந்த இந்திரபுரியும்
இந்திரப்பிரத்தமுமிரண்டும்' என்றார், வசிப்பவரது உணர்வும் தகள்வியும்
நகரின்தமல்ழவத்துக்கூறப்பட்ென, நிறுக்க என்றவிழனழயதநாக்கி, மனமாகிய
துலாக்தகாலினால்என்று உருவகமாகப்டபருள் காண்க. இச்டசய்யுள், உருவகத்ழத
அங்கமாகக்டகாண்ெ தற்குறிப்வபற்ைேணி.
25. நிைக்கேல்லிரும்ரபச்லசம்லபானாம்ேண்ை நிகழ்த்திய
விைதவமநிகர்ப்பப்,
பிைக்கமும்ேனமுலமாழித்தேைரமத்த லபரும்பதிக்கு
ேரமயும்லபைாமல்,
மைக்கடுங்களிற்றுக்குவபைன்ோ ைரக ேடக்கிருத்தது
லநடுோனில்,
துைக்கமுலமாளித்ததிலங்ரகயும்லேருவித்லதாடுகடற்சுழிப்
புகுந்ததுவே.

(இ-ள்.) வல் இரும்ழப - வலிய இரும்ழப, நிறக்க டசம் டபான் ஆம் வண்ணம்-மாற்றுயர்ந்து
சிவந்ததாய் விளங்கச்சிறந்த டபான்னாகும்படி, நிகழ்த்திய- டசய்த, இரதம்ஏ நிகர்ப்ப-
இரசகுளிழகதய தபால, வனம்உம் பிறக்கஉம் ஒழித்து அவண் அழமத்த- (விசுவகருமன்)
காண்ெவவனத்ழதயும் அழதச்சார்ந்த மழலழயயும் அழித்து அவ்விெத்தில் தகுதியாக நிருமித்த,
டபரும்பதிக்கு - டபரிய அந்தநகரத்துக்கு, உவழமஉம் டபறாமல்-(தான்) ஒரு புழெடயாப்பும்
ஆகமாட்ொமல், மறம் கடு களிறு குதபரன் வாழ் அளழக-வலிழமழயயுழெய உக்கிரமான
மதயாழனழயயுழெய குதபரன் வாழ்கிற அளகாபுரி, வெக்கு இருந்தது-; துறக்கம்உம் -
சுவர்க்கதலாகமும், டநடுவானில் ஒளித்தது - டநடுந்தூரத்ததான ஆகாயத்தில் மழறந்துவிட்ெது;
இலங்ழகஉம் - இலங்காபுரியும், டவருவி - அஞ்சி, டதாடு கெல் சுழி புகுந்தது-ததாண்ெப்பட்ெ
கெலினிழெ யிெத்ழத யழெந்தது; (எ-று.)

இயல்பில் வெதிழசயில் டநடுந்தூரத்திலுள்ளதான அளகாபுரிழயயும், வானத்தில்டநடுந்தூரத்துக்கு

அப்பாலுள்ள தாய் மனிதர் கண்ணுக்குப்புலனாகாத அமராவதிநகழரயும், டதன்கெலில்
நூறுதயாசழனக்கு அப்பாலுள்ளதான லங்காபுரிழயயும், இந்நகரத்திற்குத் தாம் ஒப்பாகமாட்ொமல்
ததாற்றுடவள்கி அஞ்சி வெக்கிருத்தலும் வானத்திற்தசர்ந்துவிடுதலும் டதன்கெலினி
ழெவிழுந்திடுதலும் டசய்தனவாக வருணித்தார்; ஏதுத்தற்குறிப்வபற்ைேணி . வெக்கிருத்தல்
என்றடதாெர்-வெதிழசயிதலதங்குதடலன்றடபாருதளாடு, உயிழரத்துறப்ப டதன்றதுணிவுென்
வெதிழசதநாக்கித் தருப்ழபப்புல்லிற் கிெத்தலாகிய பிராதயாபதவசடமன்ற தபர்
பூண்ெஒருவிரதத்ழதயுங் காட்ெவல்லதாதலறிக. இரும்ழபப் டபான்னாக்குதல் -
இரசவாதடமன்னும்வித்ழத; ஸ்பர்ஸதவதி டயன்னும் மகா மூலிழகயின் இரசத்ழதஇரும்பின்
தமற்பிழிந்தால் அதுடபான்னாகுடமன்பர். இரசம்=ரஸம்: சாறு.இரும்ழபப்டபான்னாக்கு மிரசம்
தபால, வனத்ழத நகராக்கின விசுவகருமடனன்க.பிறக்கம்-டநடுந்தூரத்திலுள்ளாருங் காணும்படி
விளங்குவது: மழல, 'வெக்கிரிந்தது' எனவும் பாெம். (609)
26. ோவியும்புைவுஞ்வசாரலயுமலர்ந்த மலர்களுமணிகளின்
கு ாமும்,
வமவிலயங்லகங்குமயங்கலிற்ைத்தம் வேரியும்ோமுந்தூதாப்,
பூவினஞ்சுரும்ரபயர க்கும்ேண்ப னப்புதுேைஞ்சுைக்கு
நாடரனத்தும்,
ஓவியங்குறித்துப்பூமகள்ேடிரே லயாப்பரனலசய்தோ
லைாக்கும்.

(இ-ள்.) பூ இனம் - பலவழக மலர்களாகிய மகளிர், தம்தம் தவரிஉம் வாசம்உம்தூது ஆ - தம்தமது

ததழனயும் நறுமணத்ழதயும் தூதாகக்டகாண்டு, (அவற்றால்),சுரும்ழப அழைக்கும் - வண்டுகளாகிய
தம்கணவழர அழைக்கப்டபற்ற, வண்பைனம்- வளப்பமுள்ள மருதநிலத்தின், புது வளம் -
புதுழமயான வளப்பங்கள், சுரக்கும் -தமன்தமல் மிகப்டபற்ற, நாடு அழனத்துஉம்
அந்நாடுமுழுவதிலும்,-வாவிஉம் -குளங்களும், புறவுஉம் - டகால்ழலகளும், தசாழலஉம் -
தசாழலகளும், மலர்ந்தமலர்கள்உம்- மலர்ந்த பூக்கழளயும், மணிகளின் குைாம்உம் -
இரத்தினங்களின்கூட்ெத்ழதயும், தமவி - டபாருந்தி, எங்கு எங்குஉம் மயங்கலின் -
எல்லாவிெங்களிலுஞ் டசறிந்திருத்தலால், (அச்டசறிவு), பூமகள்வடிழவ ஓவியம்குறித்து ஒப்பழன
டசய்த ஆறு ஒக்கும்-பூமிததவியின் வடிழவச் சித்திரடமழுதிஅலங்கரித்த தன்ழமழயப் தபாலும்;

அந்நாடுமுழுவதிலும், குளங்களும் டகால்ழலகளும் தசாழலகளும், பலவழகமலர்கழளயும்

பலவழகயிரத்தினங்கழளயும் உழெயனவாயிருத்தல், பூமிததவியின்வடிவத்ழதச் சித்திரடமழுதி
அலங்கரித்தாற்தபாலுடமன்பதாம்: தற்குறிப்வபற்ைேணி . மணிகள், மழலயருவியாற் டகாணர்ந்து
டகாழிக்கப்பட்ெழவ. தூதா அழைக்கும் என்ற டசாற்களின்குறிப்பால், பூவினத்தினிெத்து
மகளிரினத்தின் தன்ழமயும், சுரும்பினிெத்து நாயகரின் தன்ழமயும் ஏற்பட்ென; இது, குறிப்புருேகம்.
தூதுதபாலத் ததனும் மணமும் டநடுந்தூரமளவுஞ் டசல்கின்ற வியல்ழப யறிக. (610)

27.- பாண்டேர் நகைப்பிைவேசஞ் லசய்தல்.

பரிமை மதுப முைல்பசுந் லதாரடயற் பாண்டே ரைேருங் கடவுள்

எரிேலம் புரிந்து முரைமுரை வேட்ட வின்லனழி லிைமயிலன்றி
ேரிரசயி னணுகி யுரிரமயா லேனி மயிரலயு மன்ைலலய்தினர்வபாற்
புரிேரை தைைஞ் லசாரிபுன லகழிப் புரிரசசூழ் புைங்குடி புகுந்தார்.

(இ-ள்.) பரிமளம்-வாசழனழயயுழெயனவும், மதுபம் முரல் - வண்டுகள் ஒலிக்கப்டபறுவனவும்

ஆகிய, பசுந் டதாழெயல்-பசியபூமாழலகழளயணிந்த, பாண்ெவர் ஐவர்உம் - பாண்ெவர்கள் ஐந்து
தபரும், கெவுள் எரி வலம் புரிந்து முழற முழற தவட்ெ இன்எழில் இள மயில் அன்றி -
டதய்வத்தன்ழமழயயுழெய அக்கினிழயப் பிரதட்சிணஞ்டசய்து (அக்கினிசாட்சியாக) முழறதய
தாங்கள் மணஞ்டசய்துடகாண்ெ இனிய அைழகயுழெய இளழமயானமயில்தபாலுஞ் சாயலுள்ள
திடரௌபதிழயதய யல்லாமல், உரிழமயால் அவனி மயிழலஉம் வரிழசயின் அணுகி மன்றல்
எய்தினர்தபால் - உரிழமயினால் பூமிததவிழயயும் முழறதய அழெந்து
மணஞ்டசய்துடகாண்ெவர்தபால்,-புரி வழள தரளம் டசாரி புனல் அகழி புரிழச சூழ்புரம் குடி
புகுந்தார் - உட்சுழிதழல யுழெய சங்குகள் முத்துக்கழளச் டசாரியப்டபற்ற நீர்நிழறந்த
அகழிழயயுழெய மதில் சூழ்ந்த அந்த இந்திரப்பிரத்தநகரத்திற்குடிபுகுந்தார்கள்; (எ- று.)

பாண்ெவழரவரும் ஒருவர்பின் ஒருவராய்த் துருபதன்மகழள மணந்ததுமன்றி மண்மகழளயும்

மணப்பார்தபால அந்நகரினுள் முழறதய பிரதவசித்தன டரன்பதாம்; தற்குறிப்வபற்ைேணி. மதுபம்-
ததழனக்குடிப்பதுஎன வண்டுக்குக் காரணக்குறி. கெவுடளரி-அக்கினிததவன். மயில்-
உவழமயாகுடபயர். அகைப்படுவது அகழிடயனக் காரணக்குறி. (611)

தவறு.

28.- பாண்டேர்க்கு விசுேகருமன் அந்நகைத்ரதக்

காட்டுதல்.

உைங்குடி புகுந்த திண்வடா ளுதிட்டிைன் முதலி வயாைப்

புைங்குடி புகுந்து தங்கள் லபான்லனயிற் வகாயி லலய்தத்
திைங்குடி புகுந்த கல்விச் சிற்பவித் தகன்ை லனஞ்சால்
கைங்குடி புகாமற் லசய்த கடிநகர் காட்ட லுற்ைான்.

(இ-ள்.) உரம் குடி புகுந்த - வலிழம (தனக்கு) இெமாகக் டகாண்டு தங்கப்டபற்ற, திண் ததாள் - வலிய
ததாள்கழளயுழெய, உதிட்டிரன் முதலிதயார் -தருமபுத்திரன் முதலானவர்கள், அ புரம் குடிபுகுந்து -
அந்நகரத்தில் புதிதாகச்தசர்ந்து, தங்கள் டபான் எயில் தகாயில் எய்த - டபான்மயமான மதில்சூழ்ந்த
தங்கட்கு உரிய அரண்மழனழய அழெய,- திரம் குடி புகுந்த சிற்பம் கல்விவித்தகன் - உறுதிக்கு
இெமான சிற்பத்ழதப்பற்றிய சாஸ்திரத்தில் ததர்ச்சியுழெயவனான விசுவகருமன், கரம் குடி புகாமல்
தன் டநஞ்சால் டசய்த கடி நகர் காட்ெல் உற்றான்-ழகயினால் டதாடுதலுமில்லாமல் தனது மனத்தில்
நிழனத்தமாத்திரத்தினாற் டசய்த புதிய அந்நகரத்ழத (அவர்கட்குக்) காட்டுபவனானான்;

பட்ெணத்தின்வளத்ழதக் காண விரும்பி அரண்மழனயின் தமதலறியிருந்த தருமனாதியர்க்கு

விசுவகருமன் அந்நகரத்தினைழகக் காட்ெலுற்றன டனன்க. திரங்குடிபுகுந்த கல்வி-நிழலடபற்ற
கல்வியுமாம்.
இதுமுதல் இச்சருக்கம்முடியுமளவும்இருபதுகவிகள்-கீழ்ச்சருக்கத்தின் முதற்கவிதபான்ற
அறுசீர்க்கழிலநடிலடியாசிரியவிருத்தங்கள்.

29.- பாண்டேர்கள் வகாபுைத்தின்வமலிருந்து அந்நகர்ச்

சிைப்ரபக்காணுதல்.

நாபுைப்பதற்வகவயற்ை நவிைறுோய்ரமவேந்தர்
வகாபுைத்தும்பர்மஞ்ச வகாடியினின்றுதங்கள்
மாபுைத்துள்ைலேல்ரல ேைமரனயாவுமாதர்
நூபுைத்தைேவீதி யகலமுவநாக்கினாவை.

(இ-ள்.) நா புரப்பதற்குஏ ஏற்ற-நாழவப் பாதுகாப்பதற்தக இழயந்ததான, நவிர்அறு வாய்ழம -

குற்றமில்லாத சத்தியத்ழதயுழெய, தவந்தர் - அந்தப்பாண்ெவராசர்கள்,- தகாபுரத்து உம்பர் மஞ்சம்
தகாடியில் நின்று- தகாபுரத்தின்மீதுள்ள தமனிழலயின்முகப்பில் நின்றுடகாண்டு,- தங்கள் மா புரத்து
உள்ள எல்ழல வளம் மழன யாஉம் - தங்களுழெய டபரிய அந்நகரத்தின் எல்ழலயிலுள்ள
வளம்டபாருந்திய மாளிழககடளல்லாவற்ழறயும், மாதர் நூபுரத்து அரவம் வீதி அகலம்உம் -
(சஞ்சரிக்கிற) மகளிர்களுழெய சிலம் டபன்னுங் காலணியின் ஆரவாரத்ழதயுழெய
வீதியின்பரப்ழபயும், தநாக்கினார்-பார்த்தார்கள்; (எ - று.)

விசுவகர்மன் காட்ெப் பாண்ெவர் நகரச்சிறப்ழபக் கண்ெனடரன்க. டபாய்ம்ழமநாழவ

அபரிசுத்தப்படுத்த, டமய்ம்ழமதய நாழவப் பழுது பொமல் தூய்தாகழவத்தலால்,
'நாபுரப்பதற்தகதயற்ற வாய்ழம' என்றார். நிகழ்ந்ததுகூறலாகிய அவ்வாய்ழம தானும் பிறஉயிர்க்குத்
தீங்குவிழளயாமலிருந்தால்மாத்திரதம டமய்ம்ழம டயன்று டகாண்ொெப்படுதலால், 'நவிரறு
வாய்ழம' என்றார். எப்டபாழுதும் மகளிர் உல்லாசமாக உலாவும் வீதி டயன்பது, 'மாதர்
நூபுரத்தரவவீதி என்றதன் கருத்து. (613)

30.-இதுமுதல் எட்டுக்கவிகளில், அந்நகைச்சிைப்ரபப் பாண்டேர் பலோறு

வியந்துகூறுதரலத் லதரிவிக்கின்ைார்.

அைசின்லேஞ்சுடிரகலகாண்டேவிர்மணிச்வசாதிவமன்வமல்
விைவிேந்லதறிப்பப்பச்ரச லமய்சிேப்வபறிற்ைாக
இைவிதன்னிைதம்பூண்ட லேழுலபயர்ப்பேனவேகப்
புைவிரயரயயுற்வைலகால் புரிேலம்புரிேலதன்பார்.
(இ-ள்,) (இந்நகரத்து மாளிழககளிற் பதித்துள்ள), அரவின் டவம்சுடிழக டகாண்ெ அவிர் மணி-
நாகங்களின் டவவ்விய உச்சிக் டகாண்ழெயிற் டபாருந்திய விளங்குகின்ற மாணிக்கங்களின், தசாதி-
சிவந்த ஒளி, தமல் தமல் விரவி வந்து எறிப்ப- தமலும் தமலும் மிகுதியாக அெர்ந்துவந்து வீசுதலால்,
பச்ழச டமய் சிவப்பு ஏறிற்றுஆக-(சூரியனுழெய ததர்க்குதிழரயினது) இயற்ழகயிற் பசுநிறமான
உெம்புடசந்நிறம்மிக்கதாய்விெ, இரவி - (அச்டசந்நிறத்ழதக்கண்ெ) சூரியன், தன் இரதம்பூண்ெ எழு
டபயர் பவனம் தவகம் புரவிழய ஐயுற்றுஏடகால்-தனது ததரிற் பூட்ெப்பட்டுள்ள ஏடைன்னும்
டபயழரயுழெய வாயுதவகம்டபாருந்திய குதிழரழயச் சந்ததகித்ததனாதலதாதனா,
புரிவலம்புரிவது-(அவன்) இந்நகரத்ழதப் பிரதட்சிணஞ் டசய்வது, என்பார்-என்று டசால்வார்கள்; (எ-
று.)-இதற்கு எழுவாய்-கீழ்க்கவியில் வந்த 'தவந்தர்' என்பதத; அடுத்த ஏழுகவிகளுக்கும் இங்ஙனதம
காண்க.

தமருமழலழய வலம்வருகிற சூரியழன இந்நகரத்தின் பரப்ழபயுணர்த்தும் டபாருட்டு இந்நகழர

வலம்வருகிறவனாகக் கற்பித்து, அங்ஙனம் வலம்வருதற்குக் காரணம் யாடதனின்,-அவன்
இந்நகரத்தின் அருகில் வரும்டபாழுது அவனதுகுதிழரயினுெம்பு இயற்ழகயான பசுழமநிறம்மாறிச்
டசந்நிறம்டபாருந்தியதனால் அதழன தவடறாருகுதிழர டயன்றுகருதித் தன்குதிழரழயத் ததடுதற்கு
இந்நகழர வலம்வருகின்றனன்தபாலும் என்று உத்பிதரக்ஷித்தவாறாம்; தற்குறிப்வபற்ைேணி. எழு-
ஏழு என்பதன்விகாரம்; இது 'ஸப்த' என்னும் வெடசால்லின் பரியாயநாமமாய் நின்றது. சூரியனது
ததர்க்குதிழர ஒன்தற அதற்கு 'ஏழு' என்றுடபயர் என்பர் ஒருசாரர்; மற்டறாருசாரார்
'அவ்டவாருகுதிழரக்கு ஏழுடபயர்க ளுள்ளன' என்பர்; அவ்விருவழகயும் 'எழுடபயர்ப்புரவி' என்ற
டதாெரில் அழமயும். இந்திரப்பிரத்தத்தின் சிறப்ழப விசுவகர்மா தருமனுக்குக் காட்டுவதாகதவ 10 -
ஸ்தலாகங்கள் இங்குப்பாலபாரதத்து உள்ளன: ஆங்குள்ள வருணழனகளும் இதிலுள்ள
வருணழனகளும் ஒப்புழமப்பட்ெழவ சிலதவயாகும். விரவிவந்டதறித்து எனவும் பாெம்.
(614)

31. அருளுரடயைத்தின்ோழ்ோ மந்நகரில்லலமங்கும்

இருளுரடயிந்த்ைநீலத் தியன்ைசாைைங்கவைாக்கி
உருளுரடலயாற்ரைவநமி யுறுபரித்வதவைான்சீைத்
லதருளுரடத்திமிைம்வபான சின்லனறிவபாலுலமன்பார்.

(இ-ள்.) அருள் உழெ அறத்தின் வாழ்வு ஆம் - கருழணழயயுழெயதான தருமத்தின் வாழ்க்ழக

யழமந்த, அ நகர் - அந்த நகரத்திலுள்ள, இல்லம் எங்குஉம்-மாளிழககளிற் பலவிெத்துமுள்ள, இருள்
உழெ இந்த்ர நீலத்து இயன்ற சாளரங்கள்-மிக்ககருநிறமுழெய இந்திரநீலரத்தினங்களாலழமந்த
பலகணிகழள, தநாக்கி-பார்த்து,- 'உருள் உழெஒற்ழற தநமி உறுபரி தததரான் சீற-
உருளுதழலயுழெய ஒற்ழறச்சக்கரமழமந்த குதிழர பூண்ெ ததழரயுழெயவனான சூரியன்
உக்கிரங்டகாண்டுஅழித்தலால், டதருள் உழெ திமிரம் தபான - தடுமாற்றத்ழதயுழெய இருள்
நுழைந்துஓடிச்டசன்ற, சில் டநறி தபாலும் சிறுவழிகள் தபாலும்,' என்பார்-; (எ- று.)
இந்திரநீலரத்தினத்தினாலாகியதனால் நீலநிறமுழெயனவாயிருக்கிற சாளரங்கழள,இரவிக்கு அஞ்சி
இருள் இரிந்து டசன்ற சிறுவழிக டளன்று குறித்தார்; தற்குறிப்வபற்ைேணி. 'சின்டனறி' என்பதில்,
சின்ழம-சிறுழம. (615)

32. சமர்முகப்லபாறிகண்மிக்க தடமதிற்குடுமிவதாறும்

குமருைப்பிணித்தரபம்லபாற் லகாடித்துகிலரசவுவநாக்கி
நமர்புைக்கி த்தியும்பர் நாயகன்புைத்திவனாடும்
அமர்லபாைப்பற்பல்ரகயா லர ப்பதுவபாலுலமன்பார்.

(இ-ள்.) சமர் முகம் டபாறிகள்-தபார்டசய்தற்குஉரிய ததாற்றத்ழதயுழெய யந்திரங்கள், மிக்க-

நிழறந்துள்ள, தெ மதில் - டபரிய அந்நகரத்து மதிலின், குடுமிததாறும்உம்-சிகரங்களி டலங்கும்,
குமர் உற பிணித்த - அழிவின்ழமடபாருந்த (உறுதியாக)க் கட்ெப்பட்டுள்ள, ழபம் டபான் டகாடி
துகில்-பசும்டபாற்காம்ழபயுழெய டகாடிச்சீழலகளின், அழசவு-காற்றிலழசயுந் தன்ழமழய,
தநாக்கி-பார்த்து,-நமர் புரம் கிைத்தி- 'நம்முழெய இந்நகரத்துக்கு உரிய ததவழத, உம்பர் நாயகன்
புரத்திதனாடுஉம்அமர் டபார-ததவராசனான இந்திரனது அமராவதிநகரத்ததாடு
தபார்டசய்ய(க்கருதி);பற் பல் ழகயால் அழைப்பது தபாலும்-(தனது) மிகப்பலவாகிய
ழககளினால்(அந்நகரத்ழத) அழைப்பழதடயாக்கும்,' என்பார்-என்றுடசால்லுவார்கள்; (எ-று.)
துவசங்களின் சீழலகள் அழசதழல, அந்நகரம் ததவநகரத்ழதத் தன்னுென் தபார்டசய்ய
வரும்டபாருட்டுக் குறிப்புக் காட்டித்தனது ழககள் பலவற்றாலும் அழைப்பதுதபாலு
டமனக்குறித்தார்; இதுவும் தற்குறிப்வபற்ைேணிவய . எளியாழர வலியார் தபாருக்கு வலிய
அழைத்தலாகிய இயல்பின்படி, இந்நகரம் ததவநகரத்ழதத் தன்னுென் வலியப் தபாருக்கு
அழைக்கும்டகாழுழம வாய்ந்த டதன்பது தபாதரும். தபாருக்குஉரிய பலவழகயந்திரங்கழள
மதிலில் அழமத்துழவத்தல் இயல்பு. குமர்- அழியாழம, நகரததவழத டபண்பாலாயிருத்தல்பற்றி
'புரக்கிைத்தி' என்றார்.

33. தசும்புறுமகிலின்றூபஞ் சாைடுகரும்பின்றூபம்

அசும்பைாமரடயின்றூப மவிலபறும லின்றூபம்
விசும்புைநான்குதிக்கு மிரசமிரசலயழுதவனாக்கிப்
பசும்புயவல ன்றின்னும் பலவுைோகுலமன்பார்.

(இ-ள்,) தசும்பு உறும் - குெங்களிலிட்டுப் புழகக்கின்ற, அகிலின்- அகிற்கட்ழெகளினின்று எழுந்த,

தூபம்-புழகயும், கரும்பின் சாறு அடு - கருப்பஞ்சாற்ழறக் காய்ச்சுதலினா லுண்ொகிற,தூபம்-
புழகயும், அசும்பு அறா- கால்வழுக்குதல்நீங்காத, மழெயின் 'மழெப்பள்ளியினின்று எழுகிற, தூபம்
- சழமயற்புழகயும், அவிடபறும்-அவி டசாரியப்படுகிற, அைலின்- ஓமாக்கினியின்றுஎழுகிற, தூபம்
- புழகயும், (ஆகிய இழவ), விசும்புஉற,- ஆகாயத்ழதஅளாவ, நான்கு திக்குஉம் -
எல்லாப்பக்கங்களிலும், மிழச மிழச எழுதல்-தமன்தமல்எழுதழல, தநாக்கி - பார்த்து,- 'பசும்புயல்
ஏழ்அன்று- கருநிறங்டகாண்ெ தமகங்கள்ஏழுமாத்திரதம யல்ல: இன்னும்பல உள ஆகும்-,' என்பார்-
என்று டசால்வார்கள்; (எ- று.)

அந்நகரத்திற்பலவிெங்களிலும் மிகுதியாடயழுகிறபலவழகப்புழககழளப் பார்த்துப்

பற்பலதமகங்கடளன மாறுபெக்கருதிக் கூறியது- மயக்கேணி. புயல்ஏழ்- சம்வர்த்தம், ஆவர்த்தம்,
புட்கலாவர்த்தம், சங்கிருதம், துதராணம், காளமுகி, நீலவர்ணம் எனப்படும், எப்டபாழுதும்
சழமத்தல்டதாழில் நீங்காத டதன்றற்கு, 'அசும்பறாமழெ' என்றார். அசும்பு-வழுக்குநிலம். மழெ -
சழமத்தல். இது - ஆகுடபயரலாய், சழமயலிெத்ழதக் குறித்தது. விழரவில் புழக
தணியாதிருத்தற்டபாருட்டு, அகிழலக் குெத்திலிட்டுப் புழகப்படரன்க. (617)

34. அடுக்குைநிலஞ்லசய்மாடத் தணியுறுலபரும்பதாரக

மிடுக்கினாலனிலலனற்றி விரசயுடலனடுத்துவமாத
உடுக்களுநாளுங்வகாளு முள்ைமுமுடலுஞ்வசை
நடுக்குறுகின்ைவிந்த நகர்ேழிவபாகலேன்பார்.

(இ-ள்.) 'அடுக்கு உற-(ஒன்றன்தம டலான்று) அடுக்காகப் டபாருந்த, நிலம் டசய் - நிழலகழள

யழமத்துச் டசய்யப்பட்ெ, மாெத்து-மளிழககளின்தமல், அணிஉறு-வரிழசயாகப் டபாருந்திய,
டபரும் பதாழக-டபரியடகாடிச்சீழலகழள, அனிலன்-வாயுததவன், மிடுக்கினால் எற்றி-(தன்)
வலிழமயால் வீசி, விழசயுென் எடுத்து தமாத -தவகத்ததாடு உயர்த்தியடித்தலால்,-உடுக்கள் உம்
நாள்உம் தகாள்உம்-மிகப்பலவாகிய தாரழககளும் (அசுவினி முதலிய இருபத்ததழு)
நட்சத்திரங்களும் (சூரியன் முதலிய ஒன்பது) கிரகங்களும், இந்த நகர் வழி தபாக-இந்த
நகரத்தின்வழிதய டசல்லுதற்கு, உள்ளம்உம் உெல்உம் தசர நடுக்கு உறுகின்ற-(அச்சத்தால்) மனமும்
உெம்பும் ஒருதசர நடுக்கமழெகின்றனவாம்; என்பார்-; (எ- று.)

இந்நகரத்தின் உபரிழககளின் மீது நாட்டிய டகாடிகளின் மிக்க உயர்ழவ உணர்த்துதற்கு,

'அக்டகாடிகளின் சீழலகழளக் காற்று விழசதயாடு வலிய அடித்து அழசத்தலால் அழவ தம் மீது
தாக்கி வருத்து டமன்ற கருத்தால் சகலகிரகநட்சத்திர தாரழககளும் இந்நகரத்தின்
தமலாகச்டசல்லுதற்கு அஞ்சும்' என்றார்: உயர்வுநவிற்சியணி. நாள்-நாழளயுணர்த்துகிற
நட்சத்திரத்திற்கு ஆகுடபயர். தகாள் -(காலத்ழத அளந்து) டகாள்வது: கிரகம். (618)

35. துரதயளிமுைலும்ோசச் வசாரலயின்லபாங்கர்வதாறும்

விதமுைலேழுந்துகாை வமகங்கள்படிதவனாக்கிக்
கதிர்மணியகழிமாவம கரலயுரடநகைமாதின்
புரகநறுமலர்லமன்கூந்தல் வபாலுமாகாண்மிலனன்பார்.
(இ-ள்.) துழத அளி முரலும் - டநருங்கிய வண்டுகள் ஒலிக்கின்ற, வாசம் தசாழலயின்-நறுமணமுள்ள
தசாழலகளின், டபாங்கர்ததாறும்-மரக்டகாம்புகளின்தம டலல்லாம், விதம் உற எழுந்து
காளதமகங்கள் படிதல்-பலபகுப்பாக எழுந்து கருநிறமான தமகங்கள் படிந்திருத்தழல, தநாக்கி-
பார்த்து,- '(இது), கதிர் மணி அகழி மா தமகழல உழெ நகரம் மாதின் - ஒளிழயக்டகாண்ெ
இரத்தினங்கழளயுழெய அகழியாகிய டபரிய தமகலாபரணத்ழத யுழெய இந்நகரமாகிய
டபண்ணினது, புழக நறு மலர் டமல் கூந்தல் தபாலும் ஆ(று)-அகிற்புழகயூட்டிய நறுமணமுள்ள
மலர்கழளச் சூடிய டமல்லிய கூந்தழல டயாத்திருக்குந் தன்ழமழய, காண்மின்- காணுங்கள்,'
என்பார் - என்று (தம்மில் ஒருவழர தநாக்கி டயாருவர்) டசால்வார்கள்;(எ- று.)

அந்நகரத்துச்தசாழலகளின் மரங்கள்மீது படிகின்ற காளதமகங்கழள, அந்நகரமாகிய டபண்ணின்

கரிய கூந்தல்மயிர்கள் தபாலுடமன்றார்; தற்குறிப்வபற்ைேணி. அகழிக்கு இரத்தினம், கழரகளிற்
பதிக்கப்பட்ெழவ. தமகழல-எட்டுக்தகாழவயுள்ள இழெயணி: இழெயணிடயன்ற மாத்திரமாய்
நின்றது. (619)

36. ஈட்டியமணியும்லபான்னு லமழில்லபைப்புரடகவடாறும்

பூட்டியசிகரிசாலப் புரிரசயின்புதுரமவநாக்கிக்
வகாட்டியநகரிலயன்னுங் குலக்லகாடிமன்ைலலய்தச்
சூட்டியசூட்டுப்வபாலத் துலங்குமாகாண்மிலனன்பார்.

(இ-ள்.) ஈட்டிய - டதாகுக்கப்பட்ெ, மணிஉம்-இரத்தினங்கழளயும், டபான்உம்- டபான்ழனயும்,

எழில்டபற - அைகு உண்ொக, புழெகள் ததாறுஉம் பூட்டிய - பக்கங்களிடலல்லாம் அழமத்து
ழவக்கப்டபற்ற, சிகிரி- தமலுறுப்பு, சால்-டபாருந்திய, அ புரிழசயின்-அந்த மதிலின், புதுழம-
அதிசயத்ழத,தநாக்கி-பார்த்து,- '(இது), தகாட்டிய நகரி என்னும் குலம் டகாடி -
அலங்கரிக்கப்பட்ெஅந்நகமாகிய ஓர் உயர்குலமங்ழக, மன்றல் எய்த- விவாகமழெய, சூட்டிய-
(தகாலஞ்டசய்வார் அம்மகளின்டநற்றியிற்) சூட்டிய, சூட்டுதபால-சூட்டென்னும்டநற்றிமாழல
தபால, துலங்கும்-விளங்குகிற, ஆ(று) - தன்ழமழய, காண்மின்-பாருங்கள்,' என்பார்-என்று (தம்மிற்)
டசால்லிக் டகாள்வார்கள்; (எ-று.)

அந்நகரத்துமதிலின் தமலுள்ளசிகரிடயன்னும்உறுப்பு, டபான்மயமாய் இரத்தினங்கள்

பதிக்கப்டபற்றுவிளங்குவழத, அந்நகரமாகியடபண் அரசனாகிய தழலமகழன
மணஞ்டசய்துடகாள்ளுஞ் சமயமாதலால், அதற்கு ஏற்ப, அம்மகளின் டநற்றியின் தமற்பகுதியிற்
தகாலஞ்டசய்வார் சூட்டிய நூதலணிமாழல தபாலுடமன்றார்; தற்குறிப்வபற்ைேணி. யிகரீ-
வெடசால். (620)

37. பரையினம்பலவுமார்ப்பப் ரபங்லகாடிநிரைத்தலசல்ேத்

துரைமணிமாடமன்னுந் வதாைைவீதியாவும்
புரைேனலநருங்கநீடிப் லபாழிபுயல்கிழிக்குஞ்சாைல்
இரைேரைநடுேட்வபாதும் யாறுவபாலிலங்குலமன்பார்.

(இ-ள்,) 'பழண இனம் பலஉம் ஆர்ப்ப-வாத்தியவழககள் பலவும் ஒலிக்க, ழபங் டகாடி நிழரத்த -
டசழுழமயான துவசங்கள் அணியணியாக நாட்ெப்டபற்ற, டசல்வம் - டசல்வவளத்ழதயுழெய,
துழண-(தவறுஒப்புழமயில்லாழமயால்) தமக்குத்தாதம நிகரான, மணி மாெம் - இரத்தினங்கள்
பதித்த [அைகிய] மாளிழககள்,மன்னும் - (இருபாலும்) அழமயப்டபற்ற, ததாரணம் வீதி யாஉம்
ததாரணங்கழளயுழெய வீதிகடளல்லாம்- புழண வனம்டநருங்கநீடி-மூங்கிற்காடுகள்
அெர்த்தியாகவளர்ந்து, டபாழி புயல்கிழிக்கும்-மழை டபாழிகிற தமகங்கழளக் கிழிக்கின்ற, சாரல் -
சாரழலயுழெய, இழணவழர - இரண்டுமழலகளின், நடுவண் - நடுவிதல, தபாதும்-பாய்ந்து
வருகிற, யாறுதபால் - நதிதபால, இலங்கும்-விளங்கும். என்பார்-;

இருமருங்குமுள்ள ஓங்கியமாளிழககளுக்கு -இரண்டுமழலகழளயும், அம்மாளிழகவரிழசயின்

நடுவிலுள்ள வீதிக்கு -அம்மழலகளின் இழெதய வருகிற நதிழயயும் ஒப்புழம குறித்தார்;
தற்குறிப்வபற்ைேணி. மாெங்களின் மீதுள்ள டகாடிவரிழசகளுக்கு ஏற்ப மழலக்குமூங்கிற்காடு
கூறினார். 'பழணயினம் பலவுமார்ப்ப' என்றது - டசல்வ வளத்ழதவிளக்கும். மூன்றாம் அடி -
அதிசவயாக்தி. (621)

38.- தருமன் விசுேகருமனுக்கு விரடயளித்தல்.

கண்ணுறுலபாருள்கள்யாவுங் கண்டுகண்டுேரககூை
எண்ணுறுகிரைஞவைாடும் யாதேகுமைவைாடும்
பண்ணுறுவேதோழ்நர் பலலைாடும் ரேகியாங்கண்
விண்ணுறுதபதிக்கம்ம விரடலகாடுத்தருளினாவன. (இ-ள்,) கண்உறு டபாருள்கள்யாஉம் -
எதிர்ப்படுகிறடபாருள்கழளடயல்லாம், கண்டு கண்டு - பார்த்துப்பார்த்து, உவழக கூர-மகிழ்ச்சிமிக,
எண்உறுகிழளஞதராடுஉம் - டபருழமடபாருந்திய (தன்) சுற்றத்தாருெனும், யாதவ குமரதராடுஉம் -
(கண்ணபிரானுென் வந்த) யதுகுலகுமாரர்களுெனும், பண் உறு தவதம் வாழ்நர் பலடராடுஉம் -
ஸ்வரமழமந்த தவதங்களுக்கு உரியராய் வாழ்கின்றபல அந்தணர்களுெனும், ஆங்கண் ழவகி -
அந்நகரினிெத்திற்தசர்ந்து தங்கி,(பின்பு), விண் உறு தபதிக்கு விழெ டகாடுத்தருளினான் -
ததவதலாகத்திற் டபாருந்திய சிற்பியான விசுவகருமனுக்கு அருதளாடு அனுமதிதந்து அவழன
அனுப்பினான்; (எ-று.)-இங்குச் சந்தர்ப்பத்திற்கு ஏற்ப தருமடனன்ற எழுவாய் வருவிக்க. அம்ம -
உழரயழச. (622)

39.-கண்ைன்முதலிவயார் லசல்லுதலும், தருமனது

அைசாட்சியும்.
வகசேன்முதலாவுள்ை கிரைஞருங்வகண்ரமதப்பா
ோசேன்முதலிவனாரு மன்னுதம்பதிகள்புக்கார்
ஓசேன்றிகிரிவயாச்சி யுதயபானுவுக்குவமலாந்
வதசேன்ைானும்ரேயந் திரசமுரைதிருத்தியாண்டான்.

(இ-ள்.) தகசவன் முதல் ஆ (க) உள்ள - திருமாலின் திருவவதாரமான கண்ணபிரான் முதலாகவுள்ள,

கிழளஞர்உம் - சுற்றத்தார்களும், தகண்ழம தப்பா வாசவன் முதலிதனார்உம் -
உறவுமுழறழமக்குஉரிய உதவியில் தவறுதலில்லாத இந்திரன் முதலானவர்களும், மன்னு தம்
பதிகள் புக்கார் - நிழலடபற்ற தம் தமது நகரங்களுக்குச் டசன்றார்கள்; உதயபானுவுக்குஉம் தமல்
ஆம் ததசவன்தான்உம்- உதித்துவிளங்குகிற சூரியனினும் தமலான ஒளிழயயுழெயவனாகிய
தருமனும். ஓசம்வல்திகிரி ஓச்சி - ஒளிழயயும் வல்லழமழயயுமுழெய (தனது) ஆஜ்ஞாசக்கரத்ழதச்
டசலுத்தி, ழவயம்-பூமிழய, திழச முழற திருததி ஆண்ொன் -எங்கும் நீதி முழறழம ஒழுங்காக
நெக்கச்டசய்து அரசாண்ொன்; ( எ- று.)

தன்மகனான அருச்சுனனுக்கும், அவனது உென்பிறந்தவர்களான தருமன் முதலிதயார்க்கும்

உதவுமாறு. இந்திரன் நகரமழமப்பித்தழமபற்றி, 'தகண்ழமதப்பா வாசவன்' என்றார். தகஸவ
டனன்ற வெடமாழி - பிரமழனயும் சிவழனயும் தன் அங்கத்திற்டகாண்ெவ டனன்றும் (க-பிரமன்,
ஈசன்-சிவன்) மயிரைழகயுழெயவ டனன்றும் (தகசம்-மயிர்), தகசிடயன்னும்
அசுரழனக்டகான்றவடனன்றும் [தகசி- கண்ணழனக்டகால்லும்படிகம்சனால்ஏவப்பட்டுக்
குதிழரவடிவத்ததாடுவந்த ஓர் அசுரன்) டபாருள்படும். ஓசம், ததசு=ஓஜஸ், ததஜஸ் என்ற
வெடசாற்களின் விகாரம்.தகசவன் பதி-துவாரழக. வாசவன்பதி-அமராவதி. (623)

40.- ஒருநாள் நாைதமாமுனிேன் அங்குஎழுந்தருைல்.

யாய்லமாழிதரலவமற்லகாண்டு மிரையேர்லமாழிகள்வகட்டும்
வேய்லமாழிலேய்த்வதாள்ேல்லி லமன்லமாழிவிரும்பலுற்றும்
ோய்லமாழியைத்தின்ரமந்தன் மாநகர்ோழுநாளில்
ஆய்லமாழிப்பாடல்யாவ ா ைந்தைனாங்கண்ேந்தான். (இ-ள்.) வாய்டமாழி
அறத்தின்ழமந்தன் - உண்ழமச்டசாற்கழளயுழெய தருமபுத்திரன் யாய்டமாழி
தழலதமல்டகாண்டுஉம் - தாயாகிய குந்தியினதுவார்த்ழதழயச்சிரதமற்டகாண்டுநன்குமதித்தும்,
இழளயவர் டமாழிகள் தகட்டுஉம் - [வீமன்முதலிய] தம்பியர்களுழெய வார்த்ழதழயக் தகட்டு
அவற்றின்படிநெந்தும், தவய் டமாழி-அைகிய டசால்ழலயும், தவய்ததாள்-
மூங்கில்தபான்றததாள்கழளயுமுழெய வல்லி-பூங்டகாடிதபான்ற திடரௌபதியினது, டமல்டமாழி-
டமன்ழமயான டசாற்கழள, விரும்பல் உற்றுஉம்-விருப்பத்ததாடு தகட்டும், மா நகர்வாழும் நாளில்-
டபரிய அந்நகரத்தில்வாழ்கின்ற நாட்களில், (ஒருநாள்),-ஆய்டமாழிபாெல் - ஆராய்ந்த (சிறந்த)
டசாற்கழளயுழெய இழசப்பாட்ழெக்டகாண்ெ, யாழ்-மகதீடயன்ற வீழணழயயுழெய, ஓர்
அந்தணன் - ஒருமுனிவன் [நாரதன்], ஆங்கண்வந்தான் - அவ்விெத்தில் வந்தனன்; (எ-று.)

இம்முனிவன் நாரதனாவன். தவய்டமாழி-விழனத்டதாழக: தவய்தல் - அைகுடசய்தல்; இனி,

கரும்புதபால் இனியடமாழிடயனின், தவய்என்றடசால்- கழைடயன்றதன்பரியாயமாய்க்கரும்ழபக்
குறித்த டதன்க. 'பாெதலாதொரந்தணன்' எனவும் பாெம். (624)

41. - பாண்டேர் நாைதரன உபசரித்தல்.

இந்தநாைதரனப்வபாற்றி யிருபதம்விைக்கிோசச்
சந்தனாகருவின்றூபந் தேழ்மணித்தவிசிவனற்றி
ேந்தனாவிதியிற்சற்றும் ேழுேைேழிபாலடய்தி
அந்தநால்ேருமவ்வேந்து மாதிோசேர்கைானார்.

(இ-ள்.) இந்த நாரதழன தபாற்றி-இங்ஙனம்வந்த நாரத முனிவழன நமஸ்கரித்து,இருபதம்விளக்கி-

(அவனுழெய) இரண்டு திருவடிகழளயும் தீர்த்தங்டகாண்டு) கைவி,வாசம் சந்தனம் அகரு இன்தூபம்
தவழ் மணி தவிசின் ஏற்றி-பரிமளத்ழதயுழெயசந்தனக்கட்ழெயும் அகிற்கட்ழெயும்
ஆகியஇவற்றின் இனியபுழக யூட்ெப்டபற்ற இரத்தினம்பதித்த சிங்காசனத்தில் (அவழன)
எழுந்தருள்வித்து,வந்தனாவிதியில் சற்றுஉம் வழு அற வழிபாடுஎய்தி - வழி பாட்டுக்கு
உரியவிதிமுழறழமயிற் சிறிதும் தவறுதலில்லாதபடி உபசரித்தழலச் டசய்து, அந்தநால்வர்உம்
அதவந்துஉம்-(வீமன் முதலிய)அந்தத்தம்பிமார் நால்வரும்அந்தத்தருமராசனும், ஆதி வாசவர்கள்
ஆனார் - (தங்கள்) பூர்வசன்மமாகிய பழையஇந்திரர்கழளதய தபான்றார்கள்;(எ-று.)

ததவவிருடியாகிய நாரதன் தன்பக்கல் எழுந்தருள அவனுக்கு மகிழ்ச்சிதயாடு

விதசஷஉபசாரங்கழளச் டசய்து தமன்ழமடபறுதல் இந்திரனுக்கு இய்லபாதலால், இங்ஙனம்
கூறினார். சந்தநாகரு, வந்தநாவிதி, ஆதிவாவர் - வெடமாழித்டதாெர்கள். (625)

42. நாைதன் அேர்கட்கு ஒருகரத கூைத்லதாடங்கல்.

ேைமிகுகற்பினாளு மாமியும்ேைங்கிநிற்பச்
சரிகமபதநிப்பாடற் ைண்டுரதேருலசங்ரகவயான் இருலசவிபரடவீடாக
லேம்பிைானளிக்கப்லபற்ை
லபருமுனியேர்க்வகார்காரத லபட்புைப்வபசுோவன.

(இ-ள்.) (இங்ஙனம் வணங்கிவழிபட்ெ பாண்ெவர்களுெதன), வரம் மிகுகற்பினாள்உம் -

தமன்ழமமிக்கபதிவிரதா தருமத்ழதயுழெயவளான திடரௌபதியும்,மாமிஉம் - (இவளுக்கு)
மாமியாரான குந்திததவியும், வணங்கிநிற்ப -(அம்முனிவழன) நமஸ்கரித்துநிற்க,- சரிகமபதநி பாெல்
தண்டு ழதவரு டசம்ழகதயான் - சரிகமபதநி என்னும் ஏழுசுரங்கழளயும் அழமத்துப்பாடுதற்கு
உரியவீணாதண்ெத்ழதத் தெவி இயக்குகின்ற சிவந்த ழககழள யுழெயவனும். எம்பிரான்இரு டசவி
பழெ வீடு ஆக அளிக்கப்டபற்ற டபருமுனி - நமக்டகல்லாந்தழலவனான திருமால் (தமது) இரண்டு
திருச்டசவிகழளயும் (தனது) இழசப்பாட்டிற்குத் தங்குமிெமாகக்டகாடுக்கப்டபற்ற
டபருழமயுழெய முனிவனுமானநாரதன், அவர்க்கு ஓர் காழத டபட்புஉற தபசுவான் - அவர்கட்கு
ஒருகழதழயவிருப்பமிகக் கூறுபவனானான்; (எ-று.)- அதழன, தமலிரண்டுகவிகளிற் காண்க.
'ஓர்வார்த்ழத' என்றும் பாெம்.

ஸரிகமபதநி என்பன-ஷட்ஜம், ரிஷபம், காந்தாரம், மத்யமம், பஞ்சமம், ழதவதம், நிஷாதம் என்ற

ஏழுசுரங்களுக்கும் முழறதய உரிய அக்ஷரங்களாம். தண்டு- தண்ெடமன்ற வெடசால்லின் விகாரம்.
பழெவீடு - தசழன தங்குமிெம்; இங்கு,தங்குமிெடமன்ற மாத்திரமாய் நின்றது. 'எம்பிரான்' -
சிவபிராடனனினுமாம். (626)

43.-இதுவும் அடுத்த கவியும் - சுந்வதாபசுந்தர் ேைலாறு.

முைாரிரயமுைாரிநாபி முைரிோழ்முனிரயமுக்கட்
புைாரிரயவநாக்கிமுன்னாட் புரிலபருந்தேத்தின்மிக்கார்
சுைாரிகடம்பிற்சுந்வதா பசுந்தலைன்றிருேர்தங்கள்
திைாரிவயேலினால்ேந்த திவலாத்தரமதன்ரனக்கண்டார்.

(இ-ள்.) முராரிழய - திருமாழலயும், முராரி நாபி முளரி வாழ்முனிழய - அத்திருமாலின்

திருநாபித்தாமழரமலரில் வாழ்கிற பிரமழனயும், முக்கண் புராரிழய -
மூன்றுகண்கழளயுழெயவனான சிவபிராழனயும், தநாக்கி - குறித்து, முன் நாள் -முற்காலத்தில்
[இளழமயில்], புரி-டசய்த, டபரு தவத்தில் - டபரிய தவத்தில், மிக்கார்-சிறந்தவர்களான, சுராரிகள்
தம்மில் சுந்தஉபசுந்தர் என்ற இருவர் - அசுரர்களுள்சுந்தனும் உபசுந்தனு டமன்றஇரண்டுதபர்,-
தங்கள் திர அரி ஏவலினால்வந்ததிதலாத்தழமதன்ழன கண்ொர் - தங்களுக்குவழிப்பழகயாகிய
இந்திரனதுகட்ெழளயினால் (தங்கடளதிரில்) வந்த திதலாத்தழம டயன்பாழள
(ஒருசமயத்தில்)பார்த்தார்கள்; (எ-று.)

முராரி, புராரி, ஸு ராரி, ஸ்திராரி - தீர்க்கசந்திடபற்ற வெ டசாற்கள். சுந்ததாபசுந்தர் - குணசந்திடபற்ற

வெடமாழித் டதாெர்; பன்ழமவிகுதிடபற்ற உயர்திழணயும்ழமத்டதாழக. என்றிருவர் - விகாரம்.
திதலாத்தழம=திதலாத்தமா; உலகத்தில் அைகுழெமங்ழகயரது உெம்பிற் சிறந்த அைழக எள்ளளவு
எள்ளளவாக எடுத்துத் திரட்டி அதுடகாண்டு அழமக்கப்பட்ெ டபண்: திலம்-எள், உத்தமா-
தமலானவள். (627)
44. காண்டலுமேண்வமல்ரேத்த காதலாலு ந்துலநஞ்சில்
ஈண்டியதுயைத்வதாடுமிருேருநயந்தவபாழ்தப்
பூண்டகுலபாலிவினாடன் லபாருட்டமர்தம்மிற்பூண்டு
மாண்டனலைன்னும்ோர்த்ரத மாநிலமறியுமன்வை.

(இ-ள்.) இருவர்உம் - அந்த இரண்டு அசுரர்களும், காண்ெலும் -(அவழளக்) கண்ெவுெதன,

அவள்தமல் ழவத்த காதலால் - அவளிெத்திற் டகாண்ெ ஆழசயினால், உைந்து - வருந்தி, டநஞ்சில்
ஈண்டிய துயரத்ததாடுஉம் -மனத்தில் மிகுந்த காமதவதழனயுெதன, நயந்த தபாழ்து-(ஒருங்கு
அவழள) விரும்பிவரித்தடபாழுது, அபூண்தகு டபாலிவினாள்தன் டபாருட்டு-ஆபரணங்கள்
(தன்னால் அணியப்படுதலால்) டபருழமயழெதற்குக் காரணமான
தமனியைழகயுழெயஅவள்டபாருட்டு, தம்மில் அமர் பூண்டு - தமக்குள் தபார் புரிந்து, மாண்ெனர் -
இறந்தார்கள், என்னும் - என்கிற, வார்த்ழத - வரலாற்ழற, மா நிலம் அறியும்அன்தற - டபரிய
உலகத்திலுள்ளார் அறிவார்களன்தறா? (எ-று.) 'காதலாலழிந்து' என்றும்பாெம்.

இவ்விரண்டுகவிகளிற் குறித்த கழதயின் விவரம்:-இரணியகசிபு என்ற அசுரராசனது குலத்தில்

நிகும்படனன்றவனது புத்திரகளாய்த் ததான்றிய சுந்தன் உபசுந்தன் என்ற இருவரும் தம்மில்
மிக்கமனடவாற்றுழமயுழெயராய் எப்டபாழுதும்ஒருவழரடயாருவர் விட்டுப்பிரியாராய்த் தமது
சுகதுக்கங்கழளச் சமமாகப்பாவித்துவந்தனர். அவர்கள் இளழமயில் மூவுலகத்ழதயும்
டவல்லக்கருதி விந்திய மழலழயச்தசர்ந்து திரிமூர்த்திகழளக்குறித்து டநடுங்காலம் அரிய
டபரியதவத்ழதச் டசய்ழகயில்,அத்தவத்தின் கடுழமழயக் கண்டு அஞ்சிய ததவர்கள் மாழயயினால்
பல மகளிழரதயவி அவர்களுழெய தவத்துக்குப் பலவாறு பங்கஞ்டசய்ய முயன்றும்முடியவில்ழல.
பின்பு பிரதியக்ஷமான திருமூர்த்திகள் அச்சுந்ததாபசுந்தர்தவண்டியபடிடயல்லாம் அவர்கட்கு
வரங்கழளக் டகாடுத்து வருழகயில்,அவ்வசுரர்கள் 'நாங்கள்
எவராலும்டகால்லப்பொதவராகதவண்டும்' என்று வரம்தவண்டினர். அதற்கு ஆதிததவர்கள்,
'உங்களிருவர்க்கும் பிறவுயிர்கடளவற்றாலும்மரணமில்ழல' என்று வரமளித்தார்கள். பின்பு
அவ்விருவரும் மிகச் டசருக்கி மூவுலழகயும் டவல்லத்டதாெங்கி இந்திராதி ததவர்களுக்கும், பற்பல
முனிவர்களுக்கும், மனிதர்களுக்கும், மற்றும் பலர்க்கும் மிக்கதுன்பத்ழத விழளத்துஅதநகம்
பிராணிகழள அழித்து வந்தனர். பிறகு ததவர்களும் முனிவர்களும்பிரமழனச் சரணமழெந்து
டசய்திகூற, அக்கெவுள் விசுவகர்மாழவக் டகாண்டுதிதலாத்தழமழய யுண்ொக்கி அவழளச்
சுந்ததாபசுந்தர் இருக்கிற இெத்திற்குஅனுப்பினான். விந்தியமழலயின் தாழ்வழரயில்
அவ்விருவரும் உல்லாசமாகவீற்றிருக்ழகயில் அம்மங்ழகழயக் கண்டு அவளைழக வியந்து ஒருங்கு
காமுற்றுஅருகிற் டசன்று அவளுழெய வலக்ழகழயச் சுந்தனும், இெக்ழகழய உபசுந்தனுமாகப்
பிடித்துக்டகாண்ொர்கள். இயல்பில் மிக்கடகாழுப்புழெய அவ்விருவரும் காமக்களிப்புற்றுத்
தம்மில்மாறுபட்டு அண்ணன் தம்பிழயதநாக்கி 'தழமயனாகிய' என்னாற் காதலிக்கப் பட்ெ இவள்
உனக்குத் தாய்முழறயன்தறா? இவழள நீ விரும்புதல் தகுதிதயா? என்ன, அதற்கு ஏற்பத் தம்பி
தழமயழனதநாக்கி 'தம்பியாகிய என்னாற் காதலிக்கப்பட்ெ இவள் உனக்கு மருமகள்
முழறயன்தறா? இவழள நீ வீரும்பாலாதமா?' என்று கூறிக் தகாபங் டகாண்டு தம்ழகயிலுள்ள
கதாயுதத்தால் ஒருவழர டயாருவர் அடித்துக்டகாண்டு தபார்டசய்து இருவரும் ஒருங்தக ஒருவரால்
ஒருவர் அழிந்தனர் எனக் காண்க.

இவ்வரலாற்ழறநாரதமுனிவன் இங்குப் பாண்ெவர்க்கு எடுத்துக்கூறினது,

திடரௌபதிடயாருத்தினிெம் காதல்டகாள்ளுகிற பாண்ெவழரவரும் ஒருவர்க்டகாருவர் எக்காலத்தும்
மனடவாற்றுழம டகொதிருக்கும்படி ஒருநியமத்ழதச் டசய்துடகாள்ளவாகும்.

45.-இைண்டுகவிகள்-ஒருலதாடர்: நாைதன் திலைௌபதி

சம்பந்தமாகப் பாண்டேர்க்குக் கூறிய ஒருநியமம்.

நீவிரும்விதியால்வேட்ட வநயமுண்வடனுமன்ைல்
ஓவியமரனயாடன்ரன வயாலைாைாண்லடாருேைாக
வமவினிர்புரியுமங்கன் வமவுநாவைரனவயாரிக்
காவியங்கண்ணினாரைக் கண்ணுைல்கடனதன்வை.

(இ-ள்) நீவிர்-நீங்கள்ஐவிரும், உம் விதியால்-உங்கள் முற்பிறப்பின் விழனயால், தவட்ெ-(ஒருங்கு)

விவாகஞ்டசய்துடகாண்ெ, தநயம்-காதல், உண்டு ஏன்உம் - (திடரௌபதிடயாருத்தியினிெத்தத)
உள்ளதானாலும், ஓவியம் அழனயாள் தன்ழன-சித்திரத்திடலழுதிய பாழவதபால மிக்க
அைழகயுழெயளான அத்திடரௌபதிழய, ஓர் ஓர் ஆண்டு ஒருவர் ஆக தமவினிர் மன்றல் புரியும்.
ஒவ்டவாரு வருெத்துக்கு (உங்களில்) ஒவ்டவாருவராக விரும்பிக் கூடி வாழுங்கள்: அங்கன் தமவும்
நாள்-அவ்வாறு (ஒருத்ததராடு) தசர்ந்திருக்கும்தபாழுது, ஏழனதயார்-மற்ழறநால்வரும், இ காவி அம்
கண்ணினாழள கண்ணுறல்-கருங்குவழளமலர்தபான்ற அைகிய கண்கழளயுழெய இவழளக்
காணுதல், கெனது அன்று-முழறழம யுழெயதன்று; (எ-று.) (629)

46. எண்ணுைக்காணிவலாைாறிருதுவும்வேடமாறிப்
புண்ணியப்புனல்கைாடப்வபாேவதயுறுதிலயான்று
ேண்ைவிற்றிைலினார்க்கு ோய்மலர்ந்தருளிமீண்டு
பண்ணுரடக்கீதநாத பண்டிதன்விசும்பிற்வபானான்.

(இ-ள்) எண் உற மனம் டபாருந்த, காணில்-(அப்டபாழுது இவழளக்) கண்ொல், (கண்ெவர்), ஓர்

ஆறுஇருதுஉம் - ஆறுஇருது (ஒரு வருஷம்) அளவும், தவெம் மாறி-வடிவம் மாறி, புண்ணியம்
புனல்கள் ஆெதபாவதுஏ - (அத்ததாஷத்துக்குப் பரிகாரமாகப் புண்ணிய தீர்த்தங்களில் நீராெச்
டசல்லுததல, உறுதி - நன்ழம ழயத்தருவது, என்று-,வண்ணம் வில் திறலினார்க்கு வாய்மலர்ந்து
அருளி-அைகிய வில்லின் வலிழமழயயுழெய அப்பாண்ெவரகட்குச் டசால்லியருளி, மீண்டு-பின்பு,
பண் உழெ கீதம் நாத பண்டி தன் - சுரங்கழளயுழெய பாட்டினிழசயில் வல்லவனான நாரத
முனிவன், விசும்பின் தபானான்-ஆகாய மார்க்கமாகச் டசன்றான்; (எ-று.)

ருது - வெடசால்; இரண்டு மாதங் டகாண்ெ டபாழுது. அது-ஆறாகும்; அவற்றிற்கு முழறதய,

சித்திழர முதல் இவ்விரண்டு மாதங்டகாள்க. அழவ முழறதய இளதவனில், முதுதவனில், கார்,
கூதிர், முன்பனி, பின்பனி எனப்படும். (630)

47.-அங்ஙனம் முரைப்படி ஐேரும் மரனவியும் ோழ்தல்.

லசான்னநாட் லடாடங்கி ரயந்து சூைருந் வதேர் நாளுக்கு

இன்னநா ைேதி லயன்வை லயண்ணியங் கிைதி வகள்ேன்
அன்னநாண் மலர்ப்ரபந் தாமத் தைன்மக னாதி யாக
மின்னான டன்ரன வேட்ட முரையினான் வமவி னாவை.

(இ-ள்)டசான்ன நாள் டதாெங்கி - (இந்த நாரத மாமுனிவன்) டசான்ன தினம் முதலாக, ஐந்து சூரர்உம்-
(அந்த) ஐந்துவீரர்களும், ததவர்களுக்குஒருநாளாகிய மானுெவருஷம்ஒன்றுக்கு இன்னநாள் எல்ழல
டயன்று அறிந்து, அங்கு - அவ்விெத்தில் (இந்திரப்பிரத்தத்தில்), இரதிதகள்வன் அன்ன நாள் மலர்
ழபந் தாமத்து அறன் மகன் ஆதி ஆக - ரதீ ததவிக்குக் கணவனான மன்மதன் தபான்ற
(மிக்கஅைழகயும்) அன்றுமலர்ந்த (புதிய) மலர்களாலாகிய பசிய மாழலழயயு முழெய
தருமபுத்திரன் முதலாக, மின் அனாள்தன்ழன தவட்ெ முழறயினால் தமவினார் -மின்னல்தபான்ற
திடரௌபதிழய (த் தாம்) விவாகஞ்டசய்த முழறப்படிதய கூடிவாழ்ந்தார்கள்.

இந்திரப்பிரத்தச்சருக்கம் முற்றிற்று.

------

ஏ ாேது

அருச்சுனன் றீர்த்தயாத்திரைச் சருக்கம்.

அருச்சுனன்தீர்த்தயாத்திழரவரலாற்ழறக் கூறுஞ்சருக்கடமன்று டபாருள். தீர்த்த யாத்திழர - புண்ய

தீர்த்தங்களில் நீராடுதழல உத்ததசித்துப் பிரயாணஞ் டசய்தல்.

இச்சருக்கத்திலும் * கெவுள்வாழ்த்து காணப்பெவில்ழல.

*
"அருமாமழறயுணரா தலமருதசவடியருளால் இருமாநிலமிழசததாய்வுறவியலானிழரவழிதபாய்த்
திருமாநிகரிழெமாதர்கடிகழ்தவல்விழிமகிை வருமாதவன் விழளயாெழலமறவா டதனதுளதம"

என்ற ஒருடசய்யுள் இச்சருக்கத்துக்கெவுள்வாழ்த்தாகச் சில பிரதிகளிற் காணப்படுகிறது.

1.-தருமபுத்திைனது நீதிதேைாத அைசாட்சி.

துன்பம்பய மிடிவநாய்பரக வசாைங்லகாரல லயய்தாது

இன்பம்லபாரு ைைன்யாரேயு மியல்பாதலி லனய்தித்
தன்ரபங்குரட நி ன்மன்பரத தரியார்முரன மதியா
ேன்பன்ைரன நிகர்ோழ்வுை ேருநாள்களி லலாருநாள்.

இதுவும் அடுத்த கவியும் - குளகம்.

(இ-ள்.) தரியார் முழன மதியா வன்பன் - பழகவர்களுழெய தபார்த்திறத்ழதப் டபாருள்டசய்யாத

வலிழமழயயுழெயவனான தருமபுத்திரன்,-தன் ழபங் குழெ நிைல் - தனது குளிர்ந்த குழெ
நிைலின்கீழுள்ள, மன்பழத-சனங்கள், துன்பம் பயம் மிடி தநாய் பழக தசாரம் டகாழல எய்தாது-
துன்பம் அச்சம் வறுழம வியாதி பழக களவு டகாழல ஆகிய இத்தீங்குகழள அழெயாமல், இன்பம்
டபாருள் அறன் யாழவஉம் இயல்பு ஆதலின் எய்தி-இன்பம் டசல்வம் தருமம் ஆகிய
இழவயழனத்ழதயும் இயல்பாக அழெந்து, தழன நிகர் வாழ்வு உற-தன்ழனடயாத்த
இனியவாழ்க்ழகழயயழெயும்படி, வரும்-அரசுடசய்துவருகிற, நாள்களில் - தினங்களுள், ஒரு நாள் -
ஒருதினத்தில்,-(எ-று.)- "திருவாயின்மருங்தக*** ஒருழவதிகமுனி வந்து புகுந்தான்" என் அடுத்த
கவிதயாடுமுடியும்.

நீதிதவறாத ஆளுழகழயக் குழெநிை டலன்றல் மரபு: தழன நிகர்வாழ்வுஎன்பது - அரசனாகிய

தருமனது வாழ்க்ழகழயடயாத்த வாழ்க்ழக டயன்றும், தவறு ஒப்புழமயில்லாழமயால் தன்ழனத்
தாதன டயாத்த வாழ்க்ழக டயன்றும்டபாருள்படும்.

இனி இருபது கவிகள்-டபரும்பாலும் நான்காஞ்சீடரான்று மாச்சீரும், மற்றழவமூன்றும்

மாங்கனிச்சீர்களுமாகிவந்த கலிவிருத்தங்கள். (632)

2.- தருமனது அைண்மரனோயிலில் ஓர் அந்தைன்ேந்து

முரையிடல்.
அரைவயாதேனஞ்சூழ்புவியைசானேரனத்தும் திரைவயாடிடமைநிற்பலதார்
திருோயின்மருங்வக
இரைவயாடுயரிருரகயு லமடுத்லதண்ணுைமுரைவயா
முரைவயாலேனலோருரேதிக முனிேந்துபுகுந்தான்.

(இ-ள்.) அழற - ஒலிக்கின்ற, ஓதம் - அழலகழளயுழெய, வனம்- (கெலின்) நீரினால், சூழ் -

சூைப்பட்ெ, புவி-பூமியில், அரசு ஆன அழனத்துஉம் - அரசர்களாகவுள்ள எல்தலாரும், திழறதயாடு -
(தாம்-தாம் டசலுத்ததவண்டிய) திழறப்டபாருள்களுெதன, இெம் அற நிற்பது -
டவற்றிெமில்லாதபடி [இெம்தபாதாதபடி] (டநருங்கி) நிற்கப்டபற்ற, ஒர்-ஒப்பற்ற, திரு
வாயில்மருங்குஏ- சிறந்த அரண்மழனவாயிலின் புறத்தத, - ஒரு ழவதிக முனி-
தவதடவாழுக்கத்ழதயுழெயவனான ஓர் அந்தணன், இழறதயாடு- வருத்தத்துெதன, உயர் இரு
ழகஉம் எடுத்து -இரண்டுழககழளயும் உயர எடுத்து, எண் உற - (காண்பவர் இது என்னகாரணம்
பற்றியததா? என்று) ஆதலாசிக்கும்படி, முழறதயா முழறதயா என- 'இது முழறதயா' என்று
குழறகூறி முழறயிட்டுக்டகாண்டு, வந்து புகுந்தான்- வந்துதசர்ந்தான்; (எ-று.)
'இழறதயாடுயரிருழகயுடமடுத்து' என்பதற்கு-தழலதமற் ழக தூக்கிக்டகாண்டு என்றும்
உழரக்கலாம்; இழற-தழல. இழறதயாடுயர் என்பதற்கு- ழகதரழகயாற்சிறந்த என்றாருமுளர்.
முழறதயா முழறதயா, அடுக்கு- அவலம்பற்றியது. தவதவிதிப்படிஒழுகுபவன்- ழவதிகன்.
(633)

3.-அருச்சுனன் ேந்து வினாே, அந்தைன் லசய்திகூறுல்.

கரடகாேலர்குரைகூைலும் விசயன்கடிதிற்ைன்
புரடகாேலர்லதா ேந்து புவித்வதேரனமரையின்
லதாரடகாேலவிதுலேன்லனன ேேனுந்லதாடுக வலாய்
விரடகாேலர்நிரைலகாண்டனர் வில்வேடுேலைன்ைான்.

(இ-ள்.) கழெகாவலர் - அரண்மழன வாயில்காவலாளர்கள், குழற கூறலும்- (அந்த அந்தணனது)

முழறப்பாட்ழெ (அரண்மழனயினுட்டசன்று) டசான்னவுெதன, விசயன்-அருச்சுனன், கடிதின்-
விழரவாக, தன் புழெ காவலர் டதாை வந்து - தனதுபக்கங்களில் அரசர்கள் வணங்க வந்து,
புவிததவழன- பூததவனாகியபிராமணழன, (தநாக்கி), மழறயின் டதாழெ காவல இதுஎன் என-
'தவதங்களின் டதாெர்ச்சிழயப் பாதுகாத்தலில்வல்லவதன! நீ இங்ஙனம்முழறயிடுவது
என்னகாரணத்தால்?' என்றுவினாவ, அவன்உம்-அந்த அந்தணனும், விழெ - (அவ்வினாவிற்கு)
விழெயாக, 'டதாடு கைதலாய்- அணிந்தவீரக்கைழலயுழெயவதன! வில் தவடுவர் நிழர காவலர்
டகாண்ெனர்-வில்லின் திறத்ழதயுழெய தவெர்கள் (எனது) பசுக் கூட்ெங்கழள (அவற்ழற)க்
காக்கின்ற இழெயர்களிெத்தினின்று டகாள்ழளடகாண்ொர்கள்.' என்றான்-என்றுடசான்னான்; (எ-று.)
விழெஎன்றான்-என்றுவிழெகூறினா டனன்க. என்றான் என்பது-என்று
டசான்னாடனன்றுடபாருள்படுதலால், டசால்டலச்சம். எதிர்த்த இழெயர்கழளப் டபாருது
டவன்றகருவிழய யுழெழம ததான்ற, 'வில்தவடுவர்' என்றான். விழெகாவலர்- இழெயர்என்றாரு
முண்டு. டதாழெ - ஒழுக்கடமனினுமாம். (634)

4.-அருச்சுனன் அந்தைனுக்கு அபயமளித்துவில்லலடுக்கச்

லசன்ைவிடத்துத் தருமனுடவன திலைௌபதிரயக் காணுதல்.

அஞ்சாலதாழிமுனிநீயுன தானின்கைமின்வை
எஞ்சாேரகதருவேலனன வேவுக்லகாருதிலகன்
லேஞ்சாபலமடுப்பான்ேரு விசயன்ைருமனுடன்
மஞ்சார்லபாழில்விரையாடிடு மயில்சீைடிகண்டான்.

(இ-ள்.) 'முனி -முனிவதன! நீ-, அஞ்சாதுஒழி - அஞ்ச தவண்ொ; உனது ஆனின் கணம் - உன்னுழெய
பசுக்கூட்ெத்ழத, இன்றுஏ- இப்டபாழுதத, எஞ்சா வழகதருதவன்-(ஒன்றுங்)
குழறயாதபடி(யான்மீட்டுக் டகாணர்ந்து) டகாடுப்தபன்,' என- என்று (அந்தணனுக்கு அபயமளித்து)
உறுதிடமாழிகூறி, டவம் சாபம் எடுப்பான்வரு - டகாடிய (தனது) வில்ழலடயடுத்தற்கு
(ஆயுதசாழலயில்) வந்த, ஏவுக்கு ஒருதிலகன் விசயன் - பாணப் பிரதயாகவித்ழதக்கு ஒரு
திலகம்தபால அைகுடசய்பவனான அருச்சுனன், தரும னுென் மஞ்சு ஆர்டபாழில் விழளயாடிடு
மயில் சிறுஅடிகண்ொன்- தருமபுத்திரனுெதன தமகம்படிந்த [உயர்ந்த] தசாழலயில்விழளயாடுகிற
மயில்தபான்றதிடரௌபதியினுழெய சிறிய பாதங்கழள அங்குப் பார்த்தான்; (எ-று.)

"நுதலடிநுசுப்டபன மூவழிச் சிறுகி" என்றபடி மகளிர்க்குக் கால்சிறுத்திருத்தல் உத்தமவிலக்கணம்.

மஞ்சார் டபாழில் விழளயாடிடு மயில் - அழெயடுத்த உவழமயாகுடபயர்.
(635)

5.- அருச்சுனன் வேடர்கரைலேன்று நிரைமீட்டல்.

காைாலமய்ந்நடுங்கா லோளிகருகாமனமிகவும்
நாைவிரைலோடுசாயக நாண்லேஞ்சிரலலகாள்ைாச்
வசைாலநறிலசல்லா நனிசீைாேமர்லேல்லா
மாைாநிரைமீைாலோரிரமப்வபாதினில்ேந்தான்.

(இ-ள்.) காணா - (தருமனுென் திடரௌபதிழயக்)கண்டு, டமய் நடுங்கா- (அந்தத்ததாஷத்தால்)

உெம்புநடுங்கி, ஒளிகருகா- முகத்தில் ஒளிகுன்றி, மனம் மிகவும்நாணா- மனத்தில் மிகவும்டவட்கங்
டகாண்டு, சாயகம் நாண் டவம்சிழல விழரடவாடுடகாள்ளா - அம்புகழளயும் நாணிழயயுழெய
டகாடியவில்ழலயும் விழரவாகஎடுத்துக் டகாண்டு, தசண் ஆம் டநறி டசல்லா -
டநடுந்தூரமாகியவழியிற் தபாய்,நனி சீறாஅமர்டவல்லா-மிக்கதகாபங்டகாண்டு
தபார்டசய்து(தவெர்கழள) டவன்று,மாண் ஆ நிழர மீளா - மாட்சிழமப்பட்ெ பசுக்கூட்ெங்கழள
மீட்டு, ஒர் இழமதபாதினில் வந்தான் - ஒருமாத்திழரப்டபாழுதிதல மீண்டு வந்து தசர்ந்தான்; (எ-று.)

பசுக்களுக்கு மாட்சி- ஓமத்துக்கு தவண்டிய பால் தயிர் டநய் முதலியவற்ழற அளித்தல் முதலியன.
மிகவும், உம்ழம - சிறப்பு. ஸாயகம் - வெடசால். 'விழரடவாடுசாழலயினாண்' என்றும் பாெம்.

6.-அருச்சுனன் தீர்த்தயாத்திரைக்குத் தருமனிடம் விரடலபறுதல்.

லதாறுக்லகாண்டேருயிருந்லதாறுநிரையுங்கேர்சூைன்
மறுக்கம்படுமரைவயான்மன மகிழும்படிநல்கிப்
லபாறுக்குந்தேமுனிலசாற்படி புனிதப்புனல்படிோன்
நிறுக்குந்துரலநிகர்தம்முரன நிகழ்வோடுபணிந்தான்.

(இ-ள்.) டதாறு டகாண்ெவர் உயிர்உம் - பசுக்கூட்ெங்கழளக் கவர்ந்து டகாண்டுடசன்ற

தவெர்களுழெய உயிழரயும், டதாறு நிழரஉம்-பசுக்கூட்ெத்ழதயும், கவர்-
கவர்ந்துடகாண்டுவந்த,சூரன்- வீரனாகிய அருச்சுனன்,-மறுக்கம் படு மழறதயான் மனம் மகிழும் படி
நல்கி - கலக்கமழெந்த அந்த முனிவனது மனம் மகிழும்படி (பசுக்கூட்ெத்ழத அவனுக்குக்)
டகாடுத்து, (உெதன), டபாறுக்கும் தவம் முனி டசால் படி புனிதம் புனல்படிவான் - தாங்கியதவத்ழத
யுழெய நாரதமுனிவனது டசால்லின்படி புண்ணியதீர்த்தங்களில் ஸ்நாநஞ் டசய்தற்டபாருட்டு [தான்
தீர்த்தயாத்திழர டசல்லும் டபாருட்டு விழெடபறுதற்காக], நிறுக்கும் துழல நிகர் தம்முழன
நிகழ்தவாடு பணிந்தான்-(டபாருள்கழள) நிறுத்து வழெயறுக்கின்ற துலாக்தகாழல டயாத்த
[நடுவுநிழலழமதவறாத] தழமயனான தருமழனப் பி யாணசந்நாகத்ததாடு வணங்கினான்;(எ-று.)

அருச்சுனன் தீர்த்தயாத்திழர டசய்யும்படி தருமழனவணங்கி விழெடபற்றுக்டகாண்ொ டனன்றபடி.

நிழர கவர்தல்-டபாருளிலக்கணத்தில் டவட்சிடயன்னுந் திழணயும், நிழரமீட்ெல்- கரந்ழத
டயன்னுந் திழணயுமாம். புனிதம்=பூதம்:வெடசால். நிறுக்குந்துழல நிகர் தம்முன்-
தனதுநாட்டுக்குடிகழள முழறதவறாது நெத்தல்தபாலதவ தாங்களும் நெக்கும்படி
நிஷ்பக்ஷபாதமாக நீதி டசய்பவ டனன்க. 'நிழனதவாடு பணிந்தான்' என்றும் பாெம். (637)

இதுமுதல் அருச்சுனனது தீர்த்தயாத்திழர.

7.- அருச்சுனன் கங்ரகயில் நீைாடுரகயில், நாககன்னியரும் நீைாடேருதல்.

ஆடம்பைமன்வேட மகற்றித்லதாழுதகுலதால்
வேடம்லபறுமரைவயாருடன் விசயன்புைவிசயன்
சூடந்தருபாகீைதி வதாய்காரலயிலேவை
வசடன்ைலமடோர்புன லயர்ோலனதிர்லசன்ைார்.

(இ-ள்.) விசயன்- அருச்சுனன்,- ஆெம்பரம் மன் தவெம் அகற்றி - ஆெம்பரத்ழதயுழெய (தனது)

இராசதவெத்ழத நீக்கி [தீர்த்தயாத்திழரக்கு உரிய ழவதிகதவெங்டகாண்டு], டதாழுதகு டதால்
தவெம் டபறு மழறதயாருென்- (யாவரும்)வணங்கத் தக்க டதான்று டதாட்டுவருகிற தவத்துக்கு
உரிய தவெத்ழதயுழெயஅந்தணர்களுெதன, புர விசயன் சூெம் தருபாகீரதிததாய் காழலயில்-
திரிபுரத்ழதடவன்றவனான சிவபிரானதுசழெமுடியினால் தரப்பட்ெதாகிய
கங்காநதியில்நீராடும்டபாழுது, அவண்ஏ- அவ்விெத்திதல, தசென் தலம் மெவார் -ஆதிதசஷனுக்கு
உரியதான நாகதலாகத்திலுள்ள மகளிர், புனல் அயர்வான்-நீராடும்டபாருட்டு, எதிர்டசன்றார்-
அவடனதிரில் வந்தார்கள்; (எ-று.)

ஆெம்பரம் - கண்ெவளவில் நன்குமதிக்கத்தக்க கம்பீரமானததாற்றம்; ஆழெயணிகளால் ஆவது.

ஆெம்பரம், தவஷம், புரவிஜயன், ஐூெம், தஸஷன்- வெடசாற்கள். 'டதாழுதகு டதால்தவெம்' -
மரவுரியுடுத்தல், சழெமுடிதரித்தல், மான்தறால்தபார்த்தல், புலித்ததாலிலிருத்தல் முதலியன.
(638)

8.- அருச்சுனன் உலூபிரய மைஞ்லசய்து லகாள்ைல்.

ஓடுங்கயல்விழியாரி லுலூபிப்லபயைேவைாடு
ஆடும்புனலிரடநின்ைே னநுைாகமிகுந்வத
நாடும்பிலேழிவயயேள் பின்லசன்றுநலத்தால்
நீடுங்லகாடிமைலமய்தினன் முகில்வபாலுநிைத்தான்.

(இ-ள்.) முகில் தபாலும் நிறத்தான்-தமகம் தபாலுங் கருநிற முழெயவனாகிய, ஆடும் புனலிழெ

நின்றவன் - ஸ்நானஞ்டசய்கிற அக்கங்ழகநீரில் நின்றவனான. அருச்சுனன், ஓடும்கயல்விழியாரில் -
(அங்குநீராெ வந்த காதளவும்) ஓடுகிற கயல்மீன்தபான்றகண்கழள யுழெயவர்களான
நாககன்னிழககளுள், உலூபி டபயரவதளாடு- உலூபிடயன்னும் டபயழரயுழெயவளுெதன,
அநுராகம் மிகுந்து- காதல்மிகுந்து, நாடும் பிலம் வழிதய அவள் பின்டசன்று - ஆராய்ந்து
டசல்லத்தக்க பிலத்துவாரவழியாக அவள்பின்தனடசன்று, (பாதாளஞ்தசர்ந்து அங்கு), நலத்தால்
நீடும் டகாடி மணம் எய்தினன்- அைகினால் மிக்க பூங்டகாடி தபான்ற அவழள மணந்தான்; (எ-று.)
நீராடும்தபாது அந்நீரினிழெதய உலூபிழய அருச்சுனன் கண்ொனாக, காதல்டகாண்ெ அன்னாள்,
பிலவழிதய நாகதலாகத்துத் தன்மாளிழகக்கு அவழன அழைத்துக்டகாண்டு தபாயினாடளன்று
பாரதங்கள் கூறும். அநுராகம்- வெடசால். புதிதாகச்டசல்லும் மனிதருக்குப் பிலவழி இயங்குதற்கு
அரிய டநறிடயன்பது ததான்ற, 'நாடும்பிலவழி' எனப்பட்ெது. 'முகில்தபாலு நிறத்தான்' என்று
அருச்சுனனது கறுப்பிலைழக விளக்கியவாறு. (639)

9.-அருச்சுனன் நாகவலாகத்திற் சிலநாள் இருந்து,

இைாோரனப் லபறுதல்.

இம்லமன்ைளிமுைல்பாயலி லின்பத்ரதேைர்த்தும்
லபாம்லமன்பரிபுைநாண்மலர் லபாற்லசன்னியில்ரேத்துஞ்
லசம்லமன்கனியித ாலைாடு சின்னாைலமுற்ைான்
அம்லமன்லகாடியரனயாளுமிைாோரனயளித்தாள்.

(இ-ள்.) (அவ்வருச்சுனன்),- இம் என்ற அளி முரல் பாயலில் - இம்டமன்னும்ஒலிபெவண்டுகள்

ஒலிக்கின்ற மலர்ப்படுக்ழகயில், இன்பத்ழத வளர்த்துஉம் - (அவதளாடு) சுகத்ழத
மிகுதியாகப்டபற்றும்,-டபாம்டமன் பரிபுரம் நாள் மலர் - டபாம்டமன்று ஒலிக்கிற சிலம்டபன்னும்
அணிழய யணிந்த அன்றுபூத்ததாமழர மலர்தபான்ற அவளுழெய பாதங்கழள,
டபான்டசன்னியில்ழவத்து உம் - அைகிய தனது சிரசின்மீது டகாண்டும்,- டசம் டமல்கனி
இதைாடளாடு - சிவந்த டமன்ழமயான டகாவ்ழவப்பைம்தபான்ற அதரத்ழதயுழெய அவளுெதன,
சில் நாள் நலம்உற்றான்-சிலநாள் இன்பத்ழத அனுபவித்தான்; (பின்பு), அம் டமல்டகாடி அழனயாள்
உம்- அைகிய டமன்ழமயானபூங்டகாடிழயப் தபான்ற அவ்வுலூபியும், இராவாழன அளித்தாள்-
இராவாடனன்றபுதல்வழனப்டபற்றாள்;

இம்டமனல், டபாம்டமனல்-ஓழச யநுகரணம். அருச்சுனன் அவளுழெய பாதத்ழதச்

சிரதமற்சூடுதல், அவள் ஊெல்டகாண்ெ காலத்தில் அதழனத் தணிவித்தற்குஎன்க: ஊெலாவது-
ஆெவரும் மகளிரும் இன்பநிழலயில் அவ்வின்பத்ழதமிகுவிக்கும்டபாருட்டு ஒருவதராடொருவர்
சிறிது டகாள்ளும் பிணக்கம்: புலவிடயன்றுகூறப்படும். இராவாந்-வெடமாழிப் டபயர்;
அராவாடனனப் டபயர் குறித்தல்வெநூலுக்கு முரணாம். 'இம் டமன்றளிமுரல்' என்ற
அழெடமாழியால், பாயல் -மலர்ப்பள்ளியாயிற்று. (640)

10.-அருச்சுனன், நாகவலாகத்தினின்று மீண்டு கி க்கு வநாக்கிச் லசல்லுதல்.

நாகாதிபன்மகண்ரமந்த னலங்கண்டுமகிழ்ந்து
நாகாதிபன்மகன்மீைவுநதியின்ேழிேந்து நாகாதிபன்ேண்சாைலி னன்னீர்கள்படிந்து
நாகாதிபன்விடுமும்மதநாறுந்திரசபுக்கான்.

(இ-ள்.) நாக அதிபன் மகன் -சுவர்க்கதலாகத்துக்குத் தழலவனான இந்திரனதுமகனாகிய அருச்சுனன்,

நாக அதிபன் மகள் ழமந்தன் நலம் கண்டு மகிழ்ந்து-ஒருநாகராசனது மகளான உலூபியிெத்துத்
ததான்றிய அந்தப்புத்திரனது அைழகக் கண்டுசந்ததாஷித்து, மீளஉம் நதியின் வழி வந்து- மீண்டு
பிலவழியாய்க் கங்காநதிக்குவந்து, நாக அதிபன் வண் சாரலின் நல்நீர்கள் படிந்து-மழலயரசனாகிய
இமயமழலயினது அைகிய சாரலிலுள்ள சிறந்த புண்ணிய தீர்த்தங்களில் நீராடி,
(அவ்வெதிழசயினின்று), நாக அதிபன் விடு மும்மதம் நாறும் திழச புக்கான் - யாழனகளுக்குத்
தழலவனான ஐராவதடமன்னும்யாழன டசாரிகிற மூன்றுவழக மதஜலங்கள் மணம்வீசப்டபற்ற
கிைக்குத்திழசழயயழெந்தான்;

கிைக்குத்திழசடயன்ற டபாருழள 'நாகாதிபன்விடுமும்மத நாறுந்திழச' எனதவறுவழகயாற் கூறினது

- பிறதினவிற்சிடயன்னும் டபாருளணி; இச்டசய்யுளின் அடிததாறும் 'நாக' என்ற டசால்
டவவ்தவறுடபாருளில்வந்தது - யமகடமன்னுஞ் டசால்லணி. நாக டமன்ற வெச்டசால் -
மழலடயன்ற டபாருளில் சலியாதது என்றும், யாழன டயன்ற டபாருளில் நகத்தில் [மழலயில்]
வாழ்வது என்றுங் காரணப்டபாருள்படும். (641)

11.- யமுரன முதலிய தீர்த்தங்களில் நீைாடுதல்.

லநளிந்தாடைேரைரயய னிைம்வபாலநிைக்கும்
களிந்தாநதிமுதலாகிய கடவுண்ைதிபலவும்
முளிந்தாை லலழுகாலனறி முக்வகாலினைாகித்
லதளிந்தாறியலபரிவயாலைாடு லசன்ைாடினனன்வை.

(இ-ள்.) முக்தகாலினர் ஆகி - திரிதண்ெத்ழத தயந்தியவர்களாய், டதளிந்து-(தத்துவஞானத்தால்)

மனந்டதளிந்து, ஆறிய- (சாந்தகுணத்தால்) அெங்கியிருக்கிற, டபரிதயடராடு- சிறந்த
முனிவர்களுெதன, முளிந்து ஆர் அைல் எழு கான் டநறி டசன்று - டகாதித்துவளர்கிற டநருப்பு
ஓங்கிடயரியப்டபற்ற [டகாடிய]காட்டு வழியிதல தபாய், டநளிந்து ஆடு அரவு அழண ஐயன் நிறம்
தபால நிறக்கும்- உெல்டநளிந்து பெடமடுத்தாடுந் தன்ழமயுள்ள ஆதிதசஷழனச்
சயனமாகக்டகாண்ெ திருமாலினது திருநிறம்தபாலக் கருநிறங்டகாண்டுள்ள, களிந்தா நதி முதல்
ஆகிய-யமுனாநதி முதலிய, கெவுள் நதி பலஉம் - டதய்வத்தன்ழமயுள்ள நதிகள் பலவற்றிலும்,
ஆடினன்- நீராடினான்; (எ-று.)
யமுழன, களிந்த டமன்னும் மழலயினின்றுந் ததான்றிக் காளிந்தி டயன ஒருடபயர் டபறுதலால்,
'களிந்தாநதி' எனப்பட்ெது. 'முளிந்தாரைல்' என்றது- காட்டுத்தீழய; இதனால், அக்காட்டின்
டசல்லுதற்கு அருழம கூறியவாறு. திரிதண்ெம்-மூன்றுதகால் ஒன்றாகச் தசர்த்துக்கட்ெப்பட்ெது,
இதுமுதல் 35-ஆம் பாெல்வழரயிலுள்ள தலங்கள் பாலபாரதத்துக் கூறப்பெவில்ழல,
அன்தற=ஈற்றழச. (642)

12.-லதன்றிரசவநாக்கிேந்து திருவேங்கடமரல வசர்தல்.

பத்திக்குேைம்பாகிய பார்த்தன்பலதீர்த்தம்
அத்திக்கினுலமத்திக்கினு மாலமன்ைரேயாடிச்
சித்திக்லகாருவிரதயாகிய லதன்னாட்டிரனயணுகித்
தத்திச்லசாரியருவித்தட ேைேக்கிரிசார்ந்தான்.

(இ-ள்.) பத்திக்கு வரம்பு ஆகிய - பக்திக்கு ஓர் எல்ழலயாகவுள்ள, பார்த்தன்-அருச்சுனன், - அ

திக்கின்உம் - அந்தக் கீழ்த் திழசயிலும், எ திக்கின்உம் -பலவிெங்களிலுமுள்ள, ஆம் என்றழவ-
விதசஷமுழெயனவாடமன்று டசால்லப்பட்ெழவயான, பல தீர்த்தம் - அதநக தீர்த்தங்களில், ஆடி -
நீராடி,- (பின்பு),-சித்திக்கு ஒரு விழத ஆகிய -கருதியபயன் ழககூடுதற்கு ஒப்பற்ற மூலமாயுள்ள,
டதன்நாட்டிழன - தட்சிணபூமிழய, அணுகி - அழெந்து, தத்தி டசாரிஅருவி தெ அரவக்கிரி-
குதித்துப்பாய்கின்ற அருவிகழளயுழெய டபரியதிருதவங்கெமழலழய, சார்ந்தான்-;

டதன்திழசயிதல தசாளததசத்ழதக்கெந்து பாண்டியனது * மணலூருபுரத்தில் வனச்தசாழலயிதல

சித்திராங்கழதழயக்கண்டு மணந்து இன்புற்றுச் தசதுழவக் கண்டுமீண்டு கருக்டகாண்டிருந்த அந்தச்
சித்திராங்கழதழயயழெந்து அவள் கருவுயிர்த்தஆண்மகழவ மாமனாரின்விருப்பின்படி
அவற்குத்தத்துக்டகாடுத்து அவனுழெயமகவில்லாக்குழறழய நீக்கி தமழலத்திழசயில்
தீர்த்தங்கழளச் தசவித்துவிட்டுக்தகாகர்ணதக்ஷத்ர மழெந்தான் என்ற இவ்வளதவ
பாலபாரதத்திலுள்ளது.பரதகண்ெத்திதல தக்ஷிண ததசமாகிய தமிழ்நாடு, திருதவங்கெம்
திருவரங்கம்அத்திகிரி முதலிய பல விஷ்ணுஸ்தலங்களுக்கும், சிதம்பரம் காஞ்சீபுரம்
முதலியபலசிவஸ் தலங்களுக்கும் இெமாய், அடியார்கட்குக்கருதிய பயன்
ழககூடுதற்குஉரியதானமாக இருத்தலால், 'சித்திக் டகாரு விழதயாகிய டதன்னாடு' எனப்பட்ெது.
டதன்னாட்டுக்கும் வெநாட்டுக்கும் இழெடயல்ழல திருதவங்கெ டமன்பது ததான்ற,
'டதன்னாட்டிழன யணுகி அரவக்கிரி சார்ந்தான்' என்றார். (அரவம் - பாம்பு; இங்தக, ஆதிதசஷன்)
திருதவங்கெமழல தசஷகிரி டயன்று ஒரு டபயர் டபறுதலால், 'அரவக்கிரி' எனப்பட்ெது.
பரமபதநாதனது ஆஜ்ழஞயின்படி ஆதிதசஷதனமழலயுருவ மானதனாலும், தமரு மழலயிலிருந்து
ஆதிதசஷனுெதன வாயுவினாற் டகாணரப்பட்ெதனாலும், இதற்கு இப்டபயர் வாய்த்தது: இது-
திருமாலினது திவ்வியததசங்கள் நூற்டறட்ெனுள் ஒன்றும், வெநாட்டுத்திருப்பதிகள்
பன்னிரண்டில்முதலதுமாகிய தலம். 'தத்திச் டசாரி யருவி' என்ற அழெடமாழியால்,
அத்திருமழலயில் ஆகாசகங்ழக, பாபவிநாசம், பாண்ெவதீர்த்தம், குமாரதாழர,தும்புருதீர்த்தம்,
தகாதனரி, - ஆழ்வார்தீர்த்தம் முதலிய பல புண்ணியதீர்த்தங்கள்இருத்தல் ததான்றும். (643)

13.-காஞ்சீபுைத்ரத யரடதல்.

இச்ரசப்படிதன்வபைை லமண்ைான்கும்ேைர்க்கும்
பச்ரசக்லகாடிவிரடவயாலனாரு பாகந்திரைலகாண்டாள்
*
மணிபூரபுரம் என்று பிரதிதபதம். லசச்ரசத்லதாரடயிரைவயானுகர் தீம்பான்மைநாறும்
கச்ரசப்லபாருமுரலயாளுரை கச்சிப்பதிகண்டான்.

(இ-ள்.) தன் இச்ழசப்படி - தனது விருப்பத்தின்படிதய, தபர் அறம் எண்ணான்குஉம் - சிறந்த

முப்பத்திரண்டு தருமங்கழளயும், வளர்க்கும் - வளர்க்கின்ற, பச்ழச டகாடி - பசியநிறமுள்ள டகாடி
தபான்றவளும், விழெதயான் ஒருபாகம் திழறடகாண்ொள் - விருஷபவாகனனாகிய சிவபிரானது
(திருவுருவத்தில்) வாமபாகத்ழதத் (தனக்குஉரிய) திழறப்டபாருளாக
[தங்குமிெமாக]க்டகாண்ெவளும், டசச்ழச டதாழெ - டவட்சிப்பூமாழலழயயுழெய, இழளதயான் -
இழளயகுமாரனானமுருகக்கெவுள், நுகர் - அமுதுடசய்த [உண்ெ], தீம்பால்-இனிய பாலினது, மணம்
-வாசழன, நாறும் - பரிமளிக்கின்ற, கச்ழச டபாரு முழலயாள் - (அணிந்த) கச்சிழனதமாதுகின்ற
[பருத்த] தனங்கழள யுழெயவளுமான காமாட்சியம்ழம, உழற -எழுந்தருளியிருக்குமிெமான,
கச்சிபதி - காஞ்சீபுரிழய, கண்ொன் - அழெந்தான்;(எ-று.)

கச்சிப்பதி - டதாண்ழெநாட்டுத் திருப்பதிகளுள் ஒன்று: இது, முத்திதரும் நகரம்ஏைனுள் ஒன்றாம்;

(மற்றழவ - அதயாத்தி, மதுழர, மாழய, காசி, அவந்தி, துவாரழக என்பன.) கச்சி - காஞ்சி என்ற
வெடசால்லின்சிழதவு. ஒருகாலத்தில் திருக்ழகலாசத்திதல உத்தியானவனத்தில் உமாததவி
பரமசிவனது பின்தனவந்துவிழளயாட்ொக அப்பிரானுழெய திருக்கண்கழளத் தனதுஇரண்டு
திருக்ழககளாலும் ஒருகணப்டபாழுது மழறக்க, அம்மாத்திரத்தில்
சந்திரசூரியராதியர்அழனவருழெயஒளிகளும் ஒழிந்துஎங்கும் இருள் மூடி யுகங்கள்
பலகழிந்துமன்னுயிர்மிகவருந்த, அவ்வருத்தத்ழத டநற்றிக்கண்ணின் ஒளியால்
நீக்கியசிவடபருமான், பின்பு உமாததவிழய தநாக்கி 'நீ டசய்தஇக்குற்றந் தீரக் காஞ்சீபுரியிற்டசன்று
தவம்புரிந்து புனிழதயாவாய்' என்று கட்ெழளயிெ, அங்ஙனதமகன்னிழகவடிவமாய்க்
காஞ்சீபுரத்திற்கு வந்த காமாட்சியம்ழம, அங்கு முப்பத்திரண்டுதருமங்கழளயும் வளர்த்தன
டளன்றும், அதற்காகச் சிவபிரான் அக்ஷயபாண்ெம்ஒன்ழறயும், இரண்டு சராவங்கழளயும்,
இருநாழிடநல்ழலயும் அவட்குக்டகாடுத்தருளின டனன்றும் வரலாறு அறிக. முப்பத்திரண்டு
தருமங்க ளாவன-தகாதானம், பூமிதானம், கன்னிகாதானம், சத்திரங்கட்டுதல்,
குளம்டவட்டுதல்,சாழலயழமத்தல், தண்ணீர்ப்பந்தல்ழவத்தல், ஆவுரிஞ்சுதறி நாட்ெல்,
மட்ெங்கட்டுதல்,வீடுகட்டிக்டகாடுத்தல்,பசுவுக்குப்புல்லிடுதல், விலங்குகட்டு
இழரடகாடுத்தல்,பறழவகட்கு இழரயளித்தல், மகப்டபறுவித்தல், மகவளர்த்தல், மகவுக்கு
பாலளித்தல்,மகவுக்குச்தசாறளித்தல், ஓதுவார்க்குஉணவு அளித்தல், ஏழைகட்கு
அன்னமிடுதல்,தநாய்க்குமருந்துதருதல், விழலடகாடுத்து உயிர்காத்தல்,
ஆழெயழுக்ககற்றவண்ணாழரழவத்தல், டகௌரத்திற்குநாவி தழர ழவத்தல், தாம்பூலந்தருதல்,
அணிகலன் அளித்தல், தழலக்கு எண்டணய்தருதல், பிறர்கென் தீர்த்தல், பிச்ழசயிடுதல், அகதிப்
பிணஞ்சுடுதல், ஆழெயளித்தல், திண்பண்ெம்நல்கல்,துயல் தீர்த்தல் என்பன; இவற்றிற்சில,
தவறுதவறாகவுங் கூறப்படும். டசச்ழச டயன்பது - டவட்சிடயன்னும்டபாருள தாதழலயும்,
அம்மலர்மாழல முருகனுக்கு உரிய தாதழலயும், "டசச்ழசக்கண்ணியன்" எனத்
திருமுருகாற்றுப்பழெயிலுங் காண்க. மூத்தகுமாரனாகிய விநாயகழனவிலக்குதற்கு 'இழளதயான்'
என்றும், சரவணப்டபாய்ழகயில் ததான்றிய இளங்குைந்ழதவடிவானகுமாரக்கெவுளுக்குச்
சிவபிரான் கட்ெழளப்படி உமாததவி முழலப்பால் டகாடுத்தழமபற்றி
'இழளதயானுகர்தீம்பான்மணநாறு முழல' என்றும், காஞ்சீபுரத்தில் காமாட்சியம்ழமக்கு
உள்ளதழலழமததான்ற 'அவளுழறயுங் கச்சிப்பதி' என்றுங் கூறினார்.
(644)

14.-அந்நகரிலுள்ை திருமாரலயும்சிேபிைாரனயும்ேைங்கல்.

*
அயனார்புரிமகசாரலயு மணியத்திகிரிக்வக
மயனார்லசய்திருக்வகாயிலு மாநீ லின்ரேலகண்
புயனாருரைலமய்க்வகாலமு முள்ைன்லபாடுவபாற்றிப்
பயனார்புனனதிவயழுமந் நகரூடுபடிந்தான்.

(இ-ள்.) அயனார் புரி மகசாழல உம் (அங்குப்) பிரமததவர் டசய்த யாகசாழலழயயும், அணி
அத்திகிரிக்குஏ மயனார் டசய் திருதகாயில்உம்-அைகிய அத்திகிரியிதல மயன் டசய்த
திருக்தகாயிழலயும், மா நீைலின் ழவகு எண் புயனார் உழற டமய் தகாலம்உம் - மாமரத்தின்
நிைலிதல வீற்றிருக்கின்ற எட்டுத்ததாள்கழளயுழெய சிவபிரான் காட்சிடகாடுக்கிற திருதமனிக்
தகாலத்ழதயும், உள் அன்டபாடு தபாற்றி- டமய்யன்தபாடு வணங்கி, அ நகரூடு - அந்த
நகரத்திலுள்ள, பயன் ஆர் புனல் நதி ஏழுஉம் - (தம்மில்மூழ்குவார்க்கு) நற்பயன்மிகும்படியான
புண்ணியதீர்த்தத்ழதயுழெயஏழு நதிகளிழும், படிந்தான் - நீராடினான்; (எ-று.)- இதிற்குறித்த
திருமால்திருநாமம் - வரதராசர்; தாயார் திருநாமம்- டபருந்ததவி; சிவபிரான் திருநாமம் -
ஏகாமிரநாதர்; அம்பிழக திருநாமம் -காமாட்சியம்ழம.

டநடுநாள் தவஞ்டசய்தும் மனத்தூய்ழமடபறாத பிரமததவன் ஆகாயவாணிகூறியபடி பூதலாகத்தில்

புண்ணியதக்ஷத்திரங்கடளல்லாவற்றுள்ளும் உத்தமமானதும்ஒன்று ஆயிரமாகப்பயன் தருவதுமாகிய
சத்தியவிரததக்ஷத்திரத்ழத யழெந்து அங்கு அநந்தசரசின் கழரயிலுள்ள அஸ்திகிரிழய
உத்தரதவதியாகக் டகாண்டு யாகசாழலயழமப்பித்து அசுவதமதயாகஞ்டசய்து அதனால்
ஸ்ரீமந்நாராயணழன ஆராதிக்க, அந்த யாகாக்கினியிலிருந்து எழுந்த

*
இச்டசய்யுளின் இழெயிரண்ெடிகள், பலஏட்டுப்பிரதிகளில்

"மயனார்லசய்திருக்வகாயிலுமாமின்னிலனாடமரும்
புயனாைைர்லமய்க்வகாலமுமுள்ைன்லபாடுவபாற்றி"

என்றுகாணப்படுகின்றன. மா மின்னிடனாடு அமரும் புயல்நாரணர் டமய்தகாலம் என்பதற்கு -

திருமகளாகிய மின்னலினுெதன டபாருந்திய தமகம்தபான்ற திருமாலினது திருதமனிக்காட்சி
டயன்று டபாருள். புண்ணியதகாடி விமானத்தில் ததவராசனான திருமால் பிரசன்னனாயின
டனன்றும்,டதய்வத்தச்சரில் ஒருவனான மயன் பிரமன் கட்ெழளயால் அங்கு
எம்டபருமானுக்குத்திருக்தகாயில் கட்டியழமத்தன டனன்றும் அறிக. அயன் -
அஜன்என்றவெடசால்லின்திரிபு. ஹஸ்திகிரி - வெடசாற்கள். இந்திரனது யாழனயாகியஐராவதம்
டநடுநாள் தவஞ்டசய்து மழலவடிவங்டகாண்டு எம்டபருமாழனத்தரித்தலால்அம்மழலக்கு
'ஹஸ்திகிரி' என்று டபயராயிற்டறன்றும், கதசந்திராழ்வான் பூசித்துப்தபறுடபற்றமழலயாதலால்
அப்டபயர் நிகழ்ந்தடதன்றுங் காரணங் கூறுவர்; ஹஸ்தி -யாழன.

மாநீைலின்ழவடகண்புயனார் - ஏகாம்ரநாதஸ்வாமி. காஞ்சீபுரத்தில் தவதவடிவமான

ஒருமாமரத்தின்கீழ்ச் சிவபிரான் சிவலிங்கவடிவமாய் எழுந்தருளி யிருக்கின்றன டனன்க. இது, பஞ்ச
சிவலிங்க ஸ்தானங்களுள் பிருதிவிலிங்க ஸ்தாந்ம்.நதிதயழ்- கம்ழப, பம்ழப, மஞ்சனி, பிச்சி, கலிச்சி,
மண்ணி, டவஃகா என்பன. (645)

15.-திருேண்ைாமரலரயத் லதாழுதல்.

லபற்ைாள்சகதண்டங்க ைரனத்தும்மரேலபற்றும்
முற்ைாமுகில்முரலயாலைாடு முக்கண்ைர்விரும்பும்
பற்ைாலமனமிக்வகாரிகழ் பற்லைான்றினுமுண்ரம
கற்ைார்லதாழுமருைாசல மன்வபாடுரகலதாழுதான்.

(இ-ள்.) சகத் அண்ெங்கள் அழனத்துஉம் டபற்றாள் - உலக வுருண்ழெக டளல்லாவற்ழறயும்

டபற்றவளும், அழவ டபற்று உம் முற்றா முகிழ் முழலயாடளாடு - அவற்ழறடயல்லாம் டபற்றும்
முதிராத அரும்புதபான்ற [இளழம மாறாத] தனங்கழளயுழெய மங்ழகயுமாகிய உமாததவியுெதன,
முக்கண்ணர் - மூன்றுதிருக்கண்கழளயுழெயவரான சிவபிரான், விரும்பும் - திருவுள்ளமுவந்து
எழுந்தருளியிருக்கிற, பற்று ஆம் - ஸ்தலமாகும் (இது), என - என்ற காரணத்தால், உண்ழம கற்றார் -
டமய்ப்டபாருளறிந்த ஞானிகள், மிக்தகார் இகழ் பற்று ஒன்றின்உம்- (தக்கதன்டறன்று) தமதலார்
இகழ்கிற இவ்வுலகப்பற்று டபாருந்தியகாலத்திலும்,டதாழும் - வணங்கப்டபற்ற, அருணாசலம் -
திருவண்ணாமழலழய, அன்தபாடுழகடதாழுதான் - பக்தியுென் ழககூப்பி வணங்கினான்; (எ-று.)-
இத்தலத்துச்சிவபிரான் திருநாமம் - அருணாசதலசுவரர்; அம்பிழக திருநாமம் -
உண்ணாமுழலயம்ழம.

ஜகதண்ெம் - அண்ெதகாளம். சிவபிரான் தன்னுழெய பராசக்தியான அம்பிழகயினது

உதவிழயக்டகாண்தெ பிரபஞ்சங்கழளப் பழெத்தருளுதலாலும், இச்சாமாத்திரத்தால்
அழவயழனத்தும் உண்ொதல் பற்றி அவற்ழறப் டபற்றதனாற் கன்னித்தன்ழம அம்பிழகக்கு
மாறாததனாலும், 'டபற்றாள்சக தண்ெங்களழனத்தும் அழவ டபற்றும் முற்றாமுகிழ் முழலயாள்'
என்றார்; இது முைண்விரைந்தழிேணி. 'முக்கண்ணன்' என்றும் பாெம்.

உலகப்டபாருட்பற்று முத்திடபறுதற்குத் தழெயாதல்பற்றி ஒழிக்கத்தக்கதாதலால்

'மிக்தகாரிகழ்பற்று' எனப்பட்ெது. பற்று ஒன்றினுந் டதாழுதலாவது - பிரபஞ்சசம்பந்தமான
உண்ணல், உடுத்தல், உறங்கல் முதலிய டதாழில்கழளச்டசய்யும் டபாழுதும் இழெவிொது
சிந்தித்தல். இது தன்ழன நிழனத்தமாத்திரத்தில் முத்தியளிக்குந் தலமாதலால்,
அவ்வுண்ழமயுணர்ந்ததாரால், பற்றற்தற டதாைதவண்டு டமன்ற நியதி யில்லாமல், பற்று அறாத
டபாழுதும் டதாைப்படு டமன்க. தாம்தாம் கெவுடளன்னுங் கருத்துக்டகாண்டு ஒருவர்க்டகாருவர்
பழகழமபூண்டு தபார்டதாெங்கிய பிரம விஷ்ணுக்களின்மாறுபாட்ழெ ஒழிக்கும்டபாருட்டுப்
பரமசிவன் அவ்விருவருக்கும் நடுவில் ஒரு டபரிய தசாதிமழலவடிவமாய்த் ததான்றி நின்றன
டனன்றும், பின்பு சுருங்கிய அந்த அக்கினிமழலதய திருவண்ணாமழல டயன்றும், அது
அைல்வண்ணமாய்ச் சிவந்திருத்தலால் 'அருணகிரி' எனப் டபயர் டபற்றடதன்றும்
ழசவநூற்டகாள்ழக. அருணாசலம் -அருண + அசலம்: தீர்க்க சந்திடபற்ற வெடமாழித்டதாெர்.
அசலம் - சலியாதது: மழல. (646)

16.-லபண்ரையாற்றில் நீைாடி, திருக்வகாேலூர்ப் லபருமாரனத் லதாழுதல்.

உருகுங்கமழ்லநய்பாலிரு பாலுங்கரைலயாத்துப்
லபருகுந்துரைவயவ ழு பிைப்புங்லகடமூழ்கிக்
கருகுங்கருமுகின்வமனியர் கவிஞானியர்கண்ணிற்
பருகுஞ்சுரேயமுதானேர் பாதந்தரலரேத்தான்.

(இ-ள்.) உருகும் - உருகுகிற, கமழ் - நறுமணம் வீசுகிற டநய் - டநய்யும், பால்- பாலும், இரு பால்உம் -
இரண்டுபக்கங்களிலும், கழர ஒத்து டபருகும் - கழரயினளவுக்குச்சரியாகப் டபருகப்டபற்ற, துழற -
(டபண்ழணயாற்றின்) துழறயிதல, ஏழ் ஏழு பிறப்புஉம் டகெ மூழ்கி- எழுழமழயயுழெய
எழுவழகப்பிறப்பும் ஒழியும்படிநீராடி,-கருகும் கரு முகில் தமனியர் - மிகக்கறுத்த காளதமகம்
தபான்ற திருதமனிநிறத்ழத யுழெயவரும், கவி ஞானியர் கண்ணின் பருகும் சுழவ அமுது ஆனவர் -
கவிபாெவல்லவர்களும் தத்துவஞானமுழெயவர்களுமான முதலாழ்வார் மூவரும் தம்கண்களால்
பிரதியக்ஷமாகக் கண்டு நுகர்ந்த இன்சுழவயுழெய அமிருதம்தபான்றவருமான திருக்தகாவலூ
டரம்டபருமானுழெய, பாதம் - திருவடிகழள,தழலழவத்தான்-(தனது) முடியின் தமற்டகாண்டு
வணங்கினான்; (எ-று.)

திருக்தகாவலூடரன்பது - நடுநாட்டிலுள்ள திருமாலின் திருப்பதி இரண்ெனுள் ஒன்றும்,

டதன்டபண்ழணயாற்றின் டதன்கழரயிலுள்ளதுமாகிய திவ்வியததசம். இங்குப்டபருமாள்
திருநாமம் - ததகளீசன், திரிவிக்கிரமன், ஆயனார்; தாயார் திருநாமம்-பூங்தகாவல் நாச்சியார்,
பூங்தகாயிலாள். ஏதைழுபிறப்பு- "எழுழமடயழு பிறப்பு" என்றார், திருக்குறளில்: ஒருபிறப்பிற்
டசய்த விழனயின் பயன் ஏழுபிறப்புவழரயிலும்டதாெருடமன்பது நூற்டகாள்ழக. விழனவசத்தால்
உயிர்கட்கு தநரக்கூடியஏழுவழகப்பிறப்பு-ததவர், மனிதர், மிருகம், பறழவ,ஊர்வன, நீர்வாழ்வன,
தாவரம்என்பன. 'ஏதைழுபிறப்புங்டகெ' என்றது- இனி எந்தப்பிறப்பிலும் ஒருகாலும்

பிறந்து வருந்தாதபடி என்றவாறு. கண்ணிற்பருகும் - நாவின்விழனழயக் கண்ணின் தமல் ஏற்றியது,

ஒருவழகயுபசாரவைக்கு; தாகங் டகாண்ெவன் ஆதரத்ததாடு நீர்பருகுவதுதபால மிக்க அன்தபாடு
கண்களாற் காணும் என்க. பால் என்ற டசால் டவவ்தவறு டபாருளில் அடுத்துவந்தது-மெக்கு
என்னுஞ் டசால்லணி.

ஒளழவயார் திருக்தகாவலூர்க்குச் டசல்லும்டபாழுது, அங்குப் டபண்ழணயாற்றங்கழரயிலுள்ள

பாரி டயன்னும் இழெயனது குடிழசக்குள் நுழைய, மழையில் நழனந்து குளிர்நடுக்கங்டகாண்டு
வந்த அந்த ஒளழவயார்க்கு, அக்குடிழசயிலிருந்த அவன்டபண்களான அங்கழவ சங்கழவ
டயன்றமங்ழகயர் இருவரும் அன்தபாடு ஆழெயும் உணவும் டகாடுத்து உபசரிக்க, அதனால்
மகிழ்ச்சிடகாண்ெ ஒளழவயார் அவர்கட்குச்டசல்வம் டபருகும்படி கவிபாடியததாடு,
அக்கன்னிழககழளத் தக்கவரனுக்கு மணம்புரிவிக்க விரும்பி, டதய்விகடனன்னும் அரசனுக்குக்
டகாடுப்பதாக நிச்சயித்துச் தசரதசாை பாண்டியர்கழளச் சீட்டுக்கவிடயழுதி யனுப்பி வருவித்து,
விவாகத்திற்குதவண்டியன டவல்லாஞ்சித்தஞ் டசய்து மணத்ழதச் சிறப்பாக நெத்தும்டபாழுது
டபண்ழணநதிழய தநாக்கி, இம் மணவிருந்துக்கு தவண்டிய பால் டநய்யாகப் டபருகிவரும்படி
"முத்டதறியும் டபண்ழண முது நீரதுதவிர்ந்து, தத்திய டநய்பால் தழலப்டபய்து -குத்திச்,
டசருமழலடதய்வீகன்றிருக்தகாவ லூர்க்கு, வருமளவிற் டகாண்தொடி வா" என்ற
ஒருடவண்பாப்பாெ, அத்டதய்விகவாக்கின்படி அந்நதி நிழறய டநய்யும் பாலும் டபருகியடதன்பது.
இங்கு குறித்த கழத.

டபாய்ழகயாழ்வார், பூதத்தாழ்வார், தபயாழ்வார் என்ற முதலாழ்வார் மூவரும், ஓடித்திரியும்

தயாகியர்களாய், டசஞ்டசாற்கவிகளுமாகி, தம்மில் ஒருவழரடயாருவர் அறியாமல் தனித்தனிதய
பலவிெத்தும் சஞ்சரித்து வருழகயில், ஒருநாள் சூரியாஸ்தமன மானபின் டபாய்ழகயாழ்வார்
திருக்தகாவலூழரயழெந்து, அங்கு மிருகண்டு முனிவரது திருமாளிழகயிற் டசன்று அதனது
இழெகழியிற் சயனித்துக்டகாண்டிருந்தார். பின்னர்ப் பூதத்தாழ்வாரும் அவ்விெத்திதல டசன்று
தசர,டபாய்ழகயாழ்வார், 'இவ்விெம் ஒருவர் படுக்கலாம், இருவர் இருக்கலாம்' என்றுடசான்னபின்,
அவ்வாதற அவ்விருவரும் அங்கு இருந்தனர். அதன்பிறகு தபயாழ்வாரும் அவ்விெத்ழத
அழெந்திெ, முன்ழனயரிருவரும் 'இவ்விெம் ஒருவர்படுக்கலாம், இருவர் இருக்கலாம், மூவர்
நிற்கலாம்' என்று கூற, அங்ஙனதம அம்மூவரும் அவ்விெத்திதல நின்றுடகாண்டு
எம்டபருமானுழெய திருக்கலியாணகுணங்கழள ஒருவதராடொருவர் டசால்லிக்டகாண்டும்
தகட்டுக்டகாண்டும் மகிழ்ந்திருந்தனர். அவர்கழள ஆட்டகாண்டு அவர்களால் உலகத்ழத
உய்விக்கதவண்டுடமன்று நிழனத்து அம்மூவழரயும் ஓரிெத்திற் தசர்த்த திரிவிக்கிரமமூர்த்தி
அவர்கழள அநுக்கிரகிக்கும் டபாருட்டு அப்டபாழுது தபரிருழளயும் டபருமழைழயயும்
உண்ொக்கிப் டபரியவடிவத்ததாடு அவர்களுென்டசன்று நின்று டபாறுக்கடவாண்ணாத அதிக
டநருக்கத்ழதச் டசய்தருளினான். அவர்கள் 'முன் இல்லாத டநருக்கம் இப்டபாழுது உண்ொனது
என்ன? பிறர் எவதரனும் இந்த இழெகழியிற் புகுந்தவர் உண்தொ?' என்று சங்கிக்ழகயில்,
டபாய்ழகயாழ்வார், பூமியாகிய தகழியில் கெல்நீழரதய டநய்யாகக்டகாண்டு சூரியழனவிளக்காக
ஏற்ற, பூதத்தாழ்வார் அன்பாகிய தகழியில் ஆர்வத்ழதடநய்யாகவும்சிந்ழதழயத் திரியாகவுங்
டகாண்டு ஞான தீபத்ழத ஏற்ற, இவ்விரண்டின் ஒளியாலும்இருள் அற்றதனால், தபயாழ்வார்
டபருமாழனத் தாம் கண்ெழம கூறியவளவிதல,மூவரும் எம்டபருமானுழெய டசாரூபத்ழதக்
கண்ணாரக்கண்டு தசவித்து அனுபவித்துஆனந்தமழெந்து, அப்டபருங்களிப்பு உள்ளெங்காழமயால்
அதழனப் பிரபந்தமுகமாக டவளியிட்டு உலகத்தாழர வாழ்விக்கக்கருதி, டபாய்ழகயாழ்வார்
"ழவயந்தகளியா" என்று ததாெங்கி முதல்திருவந்தாதிழயப் பாடியருள, பூதத்தாழ்வார் "அன்தப
தகளியா" என்று டதாெங்கி இரண்ொந்திருவந்தாதிழய அருளிச் டசய்ய,தபயாழ்வார்
"திருக்கண்தென்" என்று டதாெங்கி மூன்றாந்திருவந்தாதிழயத் திருவாய்மலர்ந்தருளினார் என்பது
பின்னிைண்டடியிற் குறித்த கழத. (647)

17.- திருலேண்லைய்நல்லூரையும், திருேதிரகரயயும்

திருேயிந்திைபுைத்ரதயும் தரிசித்தல்.

ஐயானனனியல்ோைரன யடிரமக்லகாைலமய்வய
லபாய்யாேைலமழுதும்பதி லபாற்வபாடுேைங்கா
லமய்யாகேதிரகத்திரு வீைட்டமுவநமிக்
ரகயாைனகீந்திைபுைமுங் கண்டுரகலதாழுதான்.

(இ-ள்.) ஐ ஆனனன் - ஐந்து திருமுகங்கழள யுழெயவனான சிவபிரான், இயல்வாணழன -

இயற்றமிழ்ப்புலவரான சுந்தரமூர்த்தி நாயனாழர,- அடிழம டகாள -ஆட்டகாள்ளும்டபாருட்டு,
டபாய் ஆவணம் - டபாய்யாகிய அடிழமதயாழலழய,டமய் ஏ எழுதும் - டமய்தபாலதவ எழுதிய,
பதி - தலத்ழத [திருடவண்டணய்நல்லூழர], டபாற்தபாடு வணங்கா - அைகா வணங்கி,- டமய்
ஆகமம் அதிழக திரு வீரட்ெம்உம் - உண்ழமயான ஆகமங்களிற் கூறப்பட்ெ விதிப்படி
அர்ச்சிக்கப்படுகிற திருவதிழக வீரட்ொனத்ழதயும், தநமி ழக ஆளன் அகீந்திரபுரம்உம் -
சக்கராயுதத்ழததயந்திய திருக்ழகழய யுழெயவனான திருமாலினது திருவகீந்திரபுரத்ழதயும், கண்டு
- தரிசித்து, ழக டதாழுதான் - ழககூப்பி வணங்கினான்; (எ-று.)

திருடவண்டணய்நல்லூர்ச் சிவபிரான் திருநாமம் - தடுத்தாட் டகாண்ெ ஈசுவரர்;அம்பிழக-

தவற்கண்மங்ழகயம்ழம. திருவதிழகச் சிவபிரான் திருநாமம் வீரட்ொதனசுவரர்; அம்பிழக -
திருவதிழக நாயகி; திருவகீந்திரபுரத்துத் திருமால் -ததவநாதன்; தாயார் - தஹமாப்ஜவல்லி.

திருப்பதிகழளக் கூறினும், திருப்பதிகளிலுள்ள டபருமான்கழள வணங்கினதாகதவ கருத்து. இத்

தலங்கள் - நடுநாட்டிலுள்ளழவ. ஆவணம் - உரிழமப்பத்திரம். ஆகமம் -ஆதிகாலத்தில் சிவபிரானது
ஐந்து திருமுகங்களினின்று ததான்றியழவயும், அச்சிவபிராழனப்பூசித்தல் முதலியழவகழள
விவரமாகக்கூறுபழவயுமான காமிகம் முதலிய இருபத்டதட்டு நூல்கள். சிவபிரானது பராக்கிரமம்
விளங்கும் இெமான எட்டுத் தலங்கள் அட்ெவீரட்ெ டமன்றும், அட்ெவீரட்ொன டமன்றும் டபயர்
டபறும். வீரட்ெம், வீரட்ொனம்=வீரஸ்தாநம். அவற்றில் திருவதிழக திரிபுரத்ழதடயரித்த தலம்;
(திருநாவுக்கரசு நாயனாழரச் சூழலதநாய் தவிர்த்து ஆட்டகாண்ெ தலம் இதுதவ.) "பூமன்சிரங்
கண்டியந்தகன் தகாவல் புரமதிழக, மாமன் பறியல் சலந்தரன் விற்குடி மா வழுவூர், காமன்
குறுக்ழகயமன்கெவூர் இந்தக்காசினியில், ததமன்னுடகான்ழறயுந் திங்களுஞ் சூடி தன்தசவகதம"
என்றதனால் அட்ெவீரட்ெத்தின் தன்ழம யறிக. ஆகமம், தநமி, அஹீந்த்ரபுரம் - வெடசாற்கள். அஹி-
நாகங்களுக்கு, இந்திரன் - தழலவனான ஆதிதசென்: ஆதியில் ஆதிதசெனால் நிருமிக்கப்பட்ெதால்,
இவ்வூர்க்கு அகீந்திரபுரடமன்று டபயர்; இது, கருெநதியின் கழரயது; விஷ்ணுதலம்.

சுந்தரமூர்த்திநாயனாடரன்ற நம்பியாரூரர், புத்தூரிலிருக்கிற செங்கவி சிவாசாரியருழெய புத்திரிழய

விவாகஞ்டசய்து டகாள்ளுஞ் சமயத்தில், சிவபிரான் அவழரப் பிரபஞ்சவாழ்க்ழகயில்மயங்க
விொமல் தடுத்து ஆட்டகாள்ளும் டபாருட்டுஅவர் தமக்குப் பரம்பழரயாக அடிழமடயன ஓர்
அடிழமதயாழலழயக் கற்பித்துக்டகாண்டு ஒருகிைப்பிராமணவடிவத்ததாடு அவ்விெத்தில்
எழுந்தருளி விவாகத்ழதத்தடுத்து 'இந்த நம்பியாரூரன் எனக்கு அடியவன்' என்று வைக்குக்
கூறிஅதற்கு ஆதாரமாக நம்யாரூரருழெய பாட்ெனார் தமக்கு எழுதித்தந்த அடிழமதயாழலயின்படி
எழுதிய பிரதிதயாழலடயன்று ஓர் ஓழலழய அவ்விவாகசழபயார் முன்னிழலயிற்காட்டி
டமய்ப்பிக்கத் டதாெங்கும்தபாது, அவ்தவாழலழய அந்த ஆரூரர் பறித்துக் கிழித்துவிெ, பின்பு
சிவதவதியர் வாதிட்டுஆதியிடலழுதிய மூலதவாழலழயக் காட்டிச் சாதிப்பதாகச்டசால்லி
அவழரத்திருடவண்டணய்நல்லூர்க்கு அழைத்துக்டகாண்டுதபாய் அங்கு உள்ள அந்தணர்சழபமுன்
மூல தவாழலழயக் காட்ெ, அதில், 'திருநாவலூரிலிருக்கின்ற ஆதிழசவனாகிய ஆரூரடனன்கிற
நான், 'திருடவண்டணய்நல்லூரிலிருக்கிற பித்தனுக்குப்பரம்பழரத்டதாண்டு டசய்வதற்கு
உள்ளும்புறமும் ஒப்ப உென்பட்டு எழுதிக் டகாடுத்ததன்: இப்படிக்கு ஆரூரன்' என்று
எழுதியிருந்தழத வாசித்துப் பார்த்த அவ்வந்தணர்கள், அதில் இட்ெ ழகடயழுத்து அவர்
பாட்ெனாரின் ழகடயழுத்தத டயன்றும் அதிலிருந்த சாட்சிகளின் ழகடயழுத்துக்களும்
சரியானழவதயடயன்றும் நிச்சயித்து, 'இப்பித்தனுக்கு இவ்வாரூரன் அடிழமடசய்வததகெழம '
என்றுமுடிவு டசய்தபின், கிைவந்தணழர தநாக்கி 'இவ்வூரில் உமது இருப்பு எங்தக? ' என்று வினாவ,
பிராமணவடிவங்டகாண்ெ கெவுள் 'காட்டுகிதறன, வாருங்கள்' என்று டசால்லி, சுந்தரமூர்த்தியும்
அந்தணர்களும்பின்தன வர, தாம் அவ்வூரிலிருக்கின்ற திருவருட்டுழற டயன்னும்
திருக்தகாயிலுட்புக்கு மழறந்தருள, அழனவரும் அதிசயிக்க, சிவபிரானதுகட்ெழளப்படி
சுந்தரமூர்த்தி அவர்க்கு அடியவராய் வன்டதாண்ெடரன்று டபயர்பூண்டு விவாகந்தவிர்ந்து
திருப்பதிகங்கள் பாடுவாராயினடரன்பது, தடுத்தாட்டகாண்ெவரலாறு. (648)

18.-சிதம்பைஞ்வசர்ந்து நடைாசப்லபருமாரனத் தரிசித்தல்.

*
இன்னம்பலபலவயானியி லலய்தாலநறிலபைவே
முன்னம்பலைடிவதடவு முடிவதடவுலமட்டா
அன்னம்பலபயில்ோர்புன லணிதில்ரலயுைாடும்
லபான்னம்பலநாதன்க ல் லபாற்வபாடுபணிந்தான்.

(இ-ள்.) முன்னம் - முற்காலத்தில், பலர் - பல ததவர்கள் அடி ததெஉம் முடிததெஉம் - திருவடிழயத்

ததெவும் திருமுடிழயத் ததெவும், எட்ொ - (அவர்கட்கு)எட்ொமல் டபருவடிவங்
டகாண்டிருந்தவரும், அன்னம் பல பயில் வார் புனல் அணிதில்ழலயுள் ஆடும் டபான் அம்பலம்
நாதன் - அன்னப் பறழவகள் பல தங்கப்டபற்றமிக்க நீர்வளத்ழதயுழெய அைகிய சிதம்பர
தலத்திதல திருநெனஞ்டசய்கின்றகனகசழபக்குத் தழலவருமான சிவபிரானுழெய, கைல் -
திருவடிகழள, (அருச்சுனன்), இன்னம் பல பல தயானியில் எய்தா டநறி டபறஏ - தான் மீண்டும்
பற்பலவழகப்பட்ெபிறப்புக்களிற் பிறவாத தன்ழமழய அழெயும்படி [முத்திடபறும்படி],
டபாற்தபாடு பணிந்தான் - அைகிதாக வணங்கினான்; (எ-று.)- இங்குச் சிவபிரான் திருநாமம் -
சபாநாயகர்; அம்பிழக-சிவகாமியம்ழம.

தில்ழல டயன்ற தலம் -எல்லாச் சிவதலங்களுள்ளும் தழலழமயானது; தகாயிடலன்னும்

மறுடபயருழெயது: தசாைநாட்டில் காதவரிக்கு வெக்கில் உள்ளது; இச்சிதம்பரதலமுள்ள இெம்,
ஆதியில் தில்ழலடயன்னும் மரம் அெர்ந்த காொயிருந்ததனால், 'தில்ழல ' என்று டபயர்டபறும்.
பிரமன் அன்னப் பறழவவடிவமாய் முடிழயக்காண விண்பறந்தும், விஷ்ணு பன்றியுருவமாய்
அடிழயக்காண மண்ணிெத்துஞ் டசன்று பலகாலம் ததடியும் முடியடிகழளக் காணாமற்தபாயின
டரன்ற கழதழய உட்டகாண்டு இரண்ொமடி வந்தது. இங்கு இவர்கழள 'பலர்' என்றது,
தமிழ்முழறயால். இச்டசய்யுளின் இரண்ொமடி "முன்னம்பலர்நறுமாமலர் முழறதூய் மகிழ்டவய்த"
என்று ஏடுகளிற் காணப்படுகிறது.டபான்னம்பலம் - டபான்மயமான சழப; இது, பஞ்சசழபகளுள்
ஒன்று: அழவயாவன- கனகசழப சிதம்பரத்திலும், இரசதசழப மதுழரயிலும்,
தாமிரசழபதிருடநல்தவலியிலும், இரத்தினசழப திருவாலங்காட்டிலும், சித்திரசழப
திருக்குற்றாலத்திலு டமனக் காண்க. (649)

*
இச்டசய்யுளின் பின், அடியில் வருகிற டசய்யுடளான்று ஏடுகளிற் காணப்படுகிறது:-

"மாவிந்ரதயுநிலமங்ரகயுமலர்மாைடிேருடத் தாவும்மைேரைவமல்விழிதுயிலுந்தனிமுதரலப்
பூவுந்தியலபாழில்சூழ்தரு லபாற்சித்திைகூடக்
வகாவிந்தரனயடிபன்முரைலதாழுதுட்களிலகாண்டான்."

19.-திருேைங்கஞ் வசர்ந்து, நம்லபருமாரைத் திருேடி லதாழுதல்.

*
இலங்காபுரிமுன்லசற்ைே னிருவபாதும்ேைங்கத்
துலங்காடைேரைவமலறி துயில்லகாண்டேர்லபாற்ைாள்
லபாலங்காவிரியிருபாலும் ேைப்பூதலமங்ரகக்கு
அலங்காைமளிக்குந்லதன் னைங்கத்திரடலதாழுதான்.

(இ-ள்.) இலங்காபுரி முன் டசற்றவன் -இலங்ழக நகரத்ழத முன்பு அழித்தவனான இராமபிரான்,

இருதபாதுஉம் - (காழலமாழல டயன்னும்) இரண்டுசந்தியாகாலங்களிலும், வணங்க - தசவிக்க,
துலங்கு ஆடு அரவு அழணதமல்அறிதுயில் டகாண்ெவர் - விளங்குகிற
பெடமடுத்தாடுந்தன்ழமயுள்ள ஆதிதசஷனாகிய சயனத்தின்தமல் தயாகநித்திழர டசய்தருளுகிற
எம்டபருமானுழெய, டபான்தாள் - அைகிய திருவடிகழள,- டபாலம் காவிரி இருபால்உம் வர -
அைகியகாதவரிநதி இரண்டுபக்கங்களிலும் பிரிந்து டபருகிவர, பூதலம் மங்ழகக்கு அலங்காரம்
அளிக்கும் - பூமிததவிக்கு அைழகச் டசய்கின்ற, டதன் அரங்கத்திழெ - அைகிய ஸ்ரீரங்கத்தில்,
டதாழுதான் - வணங்கினான்; (எ-று.)இங்குப்டபருமாள் திருநாமம்-ஸ்ரீரங்கநாதன்; பிராட்டி-
ஸ்ரீரங்கநாயகி.

திருவரங்கம் - நூற்டறட்டுத் திருமால்திருப்பதிகளுள் தழலழம பூண்ெது; தசாைநாட்டில்

உபயகாதவரிமத்தியில் உள்ளது: தகாயிடலன்றும், டபரியதகாயிடலன்றும் மறுடபயருழெயது:
பூதலாக ழவகுண்ெ டமனப்படுகிற மகிழமழயயுழெயது. (ஸ்ரீழவகுண்ெம் திருப்பாற்கெல்
தயாகியரது உள்ளக்கமலம் என்னும் இழவயழனத்தினும் பிரியமான டதன்று திருமால்)
திருவுள்ளமுவந்து எழுந்தருளியிருக்கும் இெமாதல்பற்றி, 'ரங்கம்' என்று அவ்விமானத்துக்குப்
டபயர்: அது, அரங்கடமன வந்தது.
இலங்காபுரிழய யழித்தவன் என்றதன் டபாருள் - டதன்கெலிழெயிலுள்ள அவ்விலங்ழகத்தீழவத்
தனக்கு இராசதானியாகக் டகாண்டு அதழன அரசாண்ெ இராட்சசராசனான இராவணன் முதலிய
அரக்கர்கழள தவடராடு அழித்தவடனன்பது;இவ்வரலாறு இராமாயணத்திற் பிரசித்தம். அறிதுயில் -
எல்லாவற்ழறயும்அறிந்துடகாண்தெ டசய்யும் நித்திழர. (650)

20.-பல தீர்த்தங்களில் நீைாடி மதுரை வசர்தல்.

ேைேன்பதி முதலாக ேயங்கும்பதி வதாறுந்

துைேங்கம திசீதை வதாயங்கள் படிந்வத

*
இச்டசய்யுளின் பின், அடியில் வருகிற டசய்யுள் சிலபிரதிகளிற் காணப்படுகிறது:-

"ஆங்கப்பைேத்துட்லபாருைரி தாளிரைலதாழுது பாங்கர்ப்புதுலேயில்வீசுபல்பருமாமணி குயிலா

வோங்கிக்கிைர்லபாலன்மண்டபலமாருதன்லபயைாலத்
தூங்கற்கரிநரடயிந்திைசுதலனான்றுபரடத்தான்."

(ஸ்ரீரங்கத்தில் அம்மண்ெபம், அருச்சுனமண்ெபடமன்று வைங்கும்.) இைேண்டமி

ல ழுவதடுமுன் லனதிவைறிய துரைசூழ்
தைேங்கமழ் புைேஞ்லசறி தண்கூடல் புகுந்தான்.

(இ-ள்.) வளவன் பதி முதல் ஆக - தசாைனது இராசதானியான உழறயூர் முதலாக, வயங்கும் -

சிறப்புப்டபற்றுவிளங்குகிற, பதி ததாறுஉம் - விஷ்ணுஸ்தலங்களிடலல்லாம், துளவம் கமழ் அதி
சீதள ததாயங்கள் படிந்துஏ - (அத்திருமாலுக்குஉரிய) திருத்துைாயின் திருமணம் வீசப்டபற்ற
மிகக்குளிர்ச்சியான தீர்த்தங்களில் நீராடிக்டகாண்தெ,- இள வண் தமிழ் எழுது ஏடு முன் எதிர் ஏறிய
துழற சூழ்- இளழமழயயும் வண்ழமழயயுமுழெயதமிழ்ப் பாழஷ எழுதப்டபற்ற ஏடு முன்பு
கழரடயதிர்த்துச்டசன்ற (ழவழயயாற்றின்) துழறழய யடுத்ததும், தளவம் கமழ் புறவம் டசறி -
முல்ழலமலர் மணம்வீசப்டபற்ற வனம் சார்ந்ததுமான, தண்கூெல் - குளிர்ந்த மதுழரயினுள்,
புகுந்தான்- டசன்று தசர்ந்தான்; (எ-று.)-- உழறயூரில் எழுந்தருளியிருக்கிற டபருமாள் திருநாமம் -
அைகியமணவாளன்; பிராட்டி - உழறயூர்நாச்சியார்.

தசாைராசர்களுக்குஉரிய இராசதானிகள் * ஐந்தனுள் உழறயூர் ஒன்றாதலாலும், அது

திருவரங்கத்ழதயடுத்த திருமால் திருப்பதி யாதலாலும் 'வளவன்பதி' என்றதற்கு- உழறயூடரன்று
டபாருள்டகாள்ளப்பட்ெது. 'வளவன்பதி முதலாக வயங்கும்' என்றழதயும், 'துளவங்கமைதிசீதள
ததாயங்கள் படிந்தத' என்பழதயும் தநாக்கி, 'பதிததாறும்' என்பதற்கு -
விஷ்ணுஸ்தலங்களிடலல்லாடமன்தற டபாருள்டகாள்ளதவண்டியதாயிற்று. எம்டபருமானது
திருமஞ்சன திவ்விய தீர்த்தத்தின்சம்பந்தம் டபறுதல் ததான்ற 'துளவங்கமழ்ததாயம்' எனப்பட்ெது.
நிலவளம் முதலிய பலவளங்களுக்குங்காரணமாகி நீர்வளம் மாறாழமக்குங் காரணமான காவிரிநதி
பாயும் நாடுழெயனாய்ச் டசல்வவளத்திற் சிறத்தலால், வளவடனன்று தசாைனுக்கு ஒருடபயர்.
'முதலாக' என்றது-திருக்கரம்பனூர், திருடவள்ளழற முதலியவற்ழற.

மூன்ைாமடியிற் குறித்த கரத.- திருஞானசம்பந்தமூர்த்திநாயனார் சமணர்கழளடவன்று ழசவமதத்ழத

நிழலநிறுத்தும்டபாருட்டுப் பாண்டிய நாட்டுக்குச்டசன்றடபாழுது சமணர்கள் அரசன்
முன்னிழலயில் 'நாம் இரு திறத்ததமும் நமதுசமயசித்தாந்தத்ழத டயழுதிய ஏட்ழெ ஓடுகின்ற
ழவழய யாற்றிதல இடுதவாம்;அவற்றில் எதிர்ந்துடசல்லும் ஏதெ டமய்ப்டபாருழள யுழெயது'
என்றுடசால்ல, அதற்கு நாயனார் உென்பட்ெபின், சமணர்கள் "அஸ்தி, நாஸ்தி"
என்னுந்தங்கள்மதக்தகாட்பாட்ழெ எழுதிய ஏட்ழெ நதிப்டபருக்கில் இடுதலும்,
அதழனஅப்டபருக்கு அடித்துக்டகாண்டுதபாய்விட்ெவுெதன, நாயனார் "வாழ்கவந்தணர்" என்று
டதாெங்கும் பாசுரத்ழதப் பாடி ஏட்டிடலழுதி அதத ஏட்ழெத் தமதுழகயினால் ழவழகநதியில் இெ,
அவ்தவடு நதியிதல எதிர்ந்து நீழரக்கிழித்துக்டகாண்டு டசன்ற டதன்பதாம்; நாலடியாழரப்பற்றிய
கழதழயக் டகாள்வாருமுளர்.

*
தசாைர்கட்கு உரிய இராசதானிகள் - காவிரிப்பூம்பட்டினம், கருவூர், திருவாரூர்,உழறயூர்,
திருச்தசய்ஞலூர் என ஐந்து. தமிழுக்கு இளழம - நாள்ததாறும் வளர்ச்சிடபறும் நிழலழம;
"கன்னித்தமிழ்" என்பதுங் காண்க. அதற்கு வண்ழம-தவண்டின டசாற்டபாருட்
கருத்துக்கழளடயல்லாம் குழறவறத் தன்னிற் டகாண்டிருத்ததலாடு, தவறுபல பாழஷகள்
தன்னினின்று உற்பவித்தற்கு இெமாயிருத்தல். தமிழ் - இங்குத் தமிழ்பாட்டுக்கு ஆகுடபயர். புறவம் -
டகால்ழல; முல்ழலநிலம்; காடும், காடு சார்ந்தஇெமும். ஒரு காலத்தில் வருணன் தசாமசுந்தரக்
கெவுதளாடு மாறுபட்டு ஏழுதமகங்கழளயும் அளவின்றி மழைடபாழிந்து மதுழரழய யழிக்கும்படி
ஏவ. அங்ஙனதம வந்த ஏழுதமகங்கழளயும். தடுக்கும்டபாருட்டு அக்கெவுள் கட்ெழளயால் அவரது
சழெயிலுள்ள நான்குதமகங்களும்தமலுயர்ந்து நான்கு மாெமாகக் கூெப் டபற்றதனால், மதுழர,
நான்மாெக்கூெல்என்றும், கூெடலன்றும் டபயர்டபறும்; கன்னி கரியமால் காளி ஆலவாய்
என்பவரின் மாெங்கள் கூடியதனால்வந்த டபயருமாம். (651)

தவறு.

21.அருச்சுனன் மதுரையிற் பாண்டியைாசரனக் காணுதல்.

குன்றிலிை ோரடேரும் லபாழுலதல்லா மலர்ந்திருக் லகான்ரை

நாைத்,
லதன்ைல்ேரு லபாழுலதல்லாஞ் லசழுஞ்சாந்தின் மைநாறுஞ்
லசல்ே வீதி,
நன்ைறிோர் வீற்றிருக்கு நான்மாடக் கூடல்ேை நகரியாளும்,
லேன்றிபுரன ேடிசுடர்வேன் மீனேரன ோனேர்வகான்
மதரல கண்டான்.

(இ-ள்.) குன்றில் - ழகலாசகிரியிலிருந்து, இள வாழெ வரும் டபாழுது எல்லாம்- இளழமயான

வெதிழசக்காற்று வரும்டபாழுடதல்லாம், மலர்ந்த திரு டகான்ழற நாற- மலர்ந்த சிறந்த டகான்ழற
மலர் வாசழனவீச, டதன்றல் வரும் டபாழுது எல்லாம் -(டபாதிய மழலயிலிருந்து) டதன்றற் காற்று
வரும்டபாழு டதல்லாம், டசழுஞ் சாந்தின்மணம் நாறும் - டசழிப்பான சந்தனத்தின் வாசழன வீசப்
டபற்ற, டசல்வம் வீதி -டசல்வவள மழமந்த வீதிகழள யுழெய, நன்று அறிவார்
வீற்றிருக்கும்நான்மாெக்கூெல் வளம் நகரி - நன்ழமழயயறியும் தமன்மக்கள்
வீற்றிருக்கப்டபற்றநான்மாெக்கூெடலன்னும் ஒருடபயழரயுழெய சிறந்த மதுராபுரிழய, ஆளும் -
அரசாளுகிற, டவன்றி புழன வடி சுெர் தவல் மீனவழன- டவற்றிடபாருந்தியதும்கூர்நுனியுள்ளதும்
ஒளிழயயுழெயதுமான தவலாயுதத்ழத தயந்திய பாண்டியராசழன,வானவர் தகான் மதழல -
ததவராசனான இந்திரனது குமாரனாகிய அருச்சுனன்,கண்ொன் - பார்த்தான்;

மீனவன் - மீன்வடிவடமழுதிய டகாடிழய யுழெயவன். அப்டபாழுது அரசாண்ெ பாண்டியராசனது

டபயர், சித்திரவாகநடனன்பது. "விழெயா வெந்ழதடசய்டவள்ளியம் டபாருப்பினும்" என்று பிறரும்
வாழெக்காற்ழறக் ழகலாசத்தினின்றுவருவடதனக் கூறினழம காண்க. சங்கப்புலவர்கள்
தபான்றவழர யுழெழமததான்ற,"நன்றறிவார்வீற்றிருக்கும்" எனப்பட்ெது.

இதுமுதல் இருபத்டதாரு கவிகள் - டபரும்பாலும் முதல் நான்கு சீரும் காய்ச்சீர்களும்,

மற்ழறயிரண்டும் மாச்சீர்களுமாகிய அறுசீராசிரியவிருத்தங்கள். (652)

22.-அருச்சுனனுக்கும் பாண்டியனுக்கும் நிகழ்ந்த சம்பாஷரை.

அந்நிலத்தினேைல்லாேந்தைவைா டிேனேனுக்காசிகூை,
எந்நிலத்தீலைப்பதியீலைத்திரசக்குப் வபாகின்றீலைன்றுவபாற்றிச்,
லசன்னியர்க்கும் வில்லேர்க்குமணிமுடியாங்கரனக ற்காற்
லசழியன்வகட்பக்,
கன்னிரயக்கண்ணுற்ைாடேந்தனலமன் ைனன்லமய்ம்ரமக்
கடவுள்வபால்ோன்.

(இ-ள்.) இவன் - இந்த அருச்சுனனானவன், அ நிலத்தினவர் அல்லா அந்தணதராடு -

அப்பாண்டியநாட்ெவரல்லாத [தன்னுென் வந்த டவவ்தவறுநாட்டினரான] அந்தணர்களுென்
(டசன்று), அவனுக்கு ஆசி கூற - அந்தப்பாண்டியனுக்கு வாழ்த்துச்டசால்ல,- டசன்னியர்க்குஉம்
வில்லவர்க்குஉம் மணிமுடி ஆம் கழன கைல் கால் டசழியன்-தசாைராசர்களுக்கும்
தசரரராசர்களுக்கும்(முடிதமற்டகாள்ளும்) இரத்தினகீரிெம் தபான்ற ஒலிக்கின்ற
வீரக்கைழலயணிந்தபாதங்கழளயுழெய பாண்டியராசன், தபாற்றி-(அவ்வருச்சுனழன) வணங்கித்
துதித்து,எந்நிலத்தீர் எப்பதியீர் எத்திழசக்கு தபாகின்றீர் என்று தகட்ப- '(நீவிர்)எத்ததயத்தீர்?' என்று
(மரியாழதயாக) வினாவ,- டமய்ம்ழம கெவுள் தபால்வான் - சத்தியத்து
உரியஅதிததவழததபால்பவனான அருச்சுனன், கன்னிழய கண்ணுற்று ஆெ வந்தனம்என்றனன் -
'கன்னிழயப் பார்த்து ஆடுதற்கு வந்ததாம்' என்று டசான்னான்; (எ-று.)

ழவதிகமுனிதவஷம் பூண்டு டசன்றன னாதலால் அந்ததவஷத்திற்கு ஏற்ப க்ஷத்திரியனான

பாண்டியனுக்கு ஆசீர்வாதஞ்டசய்து அவன் தன்ழம வணங்கப்டபற்றன டனன்க. டசன்னியர் -
தழலழம டபற்றவர்; டசன்னி- தழல. வில்லவர் - வில்வடிவடமழுதிய டகாடிழயயுழெதயார்.
டசழியன் - டசழுழமழயயுழெயவன். 'கன்னிழயக்கண்ணுற்று ஆெவந்தனம்' என்பது -
குமரிடயனப்படும் நதிழயத் தரிசித்து அதில் நீராடுதற்கு வந்ததாம் என்று டவளிப்பழெப் டபாருள்
பாடுவததாடு, உனதுமகளான கன்னிழகழயப் பார்த்து அவதளாடு லீழல டசய்ய வந்ததாம் என்று
உள்ளுழறடபாருளும் படுதல் காண்க. இங்ஙனம் மனத்திலுள்ள கருத்து அழமய உண்ழமயாகப்
தபசுஞ் டசாற்சாதுரிய முழெழமயால், 'டமய்ம்ழமக் கெவுள் தபால்வான்' என்றார்.
சீவகசிந்தாமணியில் சீவகனுக்கும் சுரமஞ்சரிக்கும் நெந்தசம்பாஷழணழயக் கூறுமிெத்து
"வந்தவரடவன்ழன டயன வாட்கண்மெவாய்தகள், சிந்ழதநலிகின்ற திருநீர்க்குமரியாெ,
அந்திலதனாய பயடனன்ழனடமாழிடகன்றாள், முந்திநலிகின்ற முதுமூப்டபாழியு டமன்றான்"
என்றது, இங்கு தநாக்கத்தக்கது, மற்றும், கந்தபுராணத்து "ஈண்டு நும்வழரக் குமரிலயய்தியினிதாட ,
தவண்டிவருகின்றனன்" என்றதும்தநாக்குக. குமரிடயன ஓர் நதியா யிருந்தது பிற்காலத்தில் கெல்
டகாள்ளப்பட்டுக்கன்னியாகுமரி டயன்னும் முழனயாகியது. (653)

23.-அருச்சுனன் முதலிவயார்க்குச் வசாரலயில் பாண்டியன்

விருந்துலசய்தல்.

லேய்தின்மகபதிமுடியில்ேரைலயறிந்துமீண்டநாள்விண்ணின்
மாதர்,
லகாய்துமலர்லதாரலயாதகுளிர்தருக்க லைாருவகாடிலகாண்டு வபாந்து,
ரமதேழ்தன்ைடங்வகாயிலேவைாதமரனப்படப்ரப ரேத்த
காவில்,
ரகதேர்வகான்மற்ைேர்க்குப்வபானகஞ்லசய்தருந்துமிடங்கற்
பித்தாவன.
(இ-ள்.) டவய்தின் - விழரவாக [அல்லது கடுழமயாக], மகபதி முடியில் வழளஎறிந்து -
(உக்கிரகுமாரபாண்டியன்) இந்திரனுழெய முடியிதல வழள டயன்னும்ஆயுதத்ழத வீசி, (அதனால்
அவழன மகுெபங்கப்படுத்து டவன்றது), மீண்ெ நாள்-(தனது நகரத்துக்குத்) திரும்பியகாலத்தில்,
விண்ணின் மாதர் டகாய்து மலர்டதாழலயாத குளிர் தருக்கள் ஒரு தகாடி டகாண்டு தபாந்து-ததவ
மகளிர் (பூக்கழளக்) டகாய்தும் பூக்கள் குழறவுபொத [தமன்தமற் பூக்கும் மிக்கமலர்கழள யுழெய]
குளிர்ந்த (கற்பகம் முதலிய) மிகப் பல ததவதருக்கழள (ச் சுவர்க்கதலாகத்திலிருந்து) டபயர்த்துக்
டகாண்டுவந்து, ழம தவழ் தன் தெ தகாயில்அவதராதம் மழன பெப்ழப ழவத்த - (மிக்க
உயர்ச்சியால்) தமகங்கள் தவைப்டபற்றதனது டபரிய அரண்மழனயின்
அந்தப்புரத்துத்ததாட்ெக்கூறாக ழவக்கப்டபற்றதான,காவில்-தசாழலயிதல, ழகதவர் தகான் -
பாண்டியர் தழலவனான சித்திரவாகனன், அவர்க்கு - அந்த அருச்சுனன் முதலானவர்க்கு, தபானகம்
டசய்து அருந்தும் இெம்கற்பித்தான் - உணவுசித்தஞ்டசய்து உண்ணுமிெத்ழத நியமித்தான்; (எ-று.)

மலயத்துவசபாண்டியனது மகளாகிய தொதழகப்பிராட்டிழயச் சுந்தரபாண்டியவடிவாகி

மணம்புரிந்துடகாண்ெ சிவடபருமான் அவளிெந் தனக்குப் பிறந்த குமாரனாகிய
உக்கிரபாண்டியனுக்கு முடிசூட்டி அவனுக்குப் பழகயாகும் கெழலயும் இந்திரழனயும்
தமருமழலழயயும் முழறதய டவல்லுமாறு அவனுக்கு தவலும் வழளயும் டசண்டும்
அளித்துப்தபாயினன்; பின்பு உக்கிரபாண்டியன்ஒருகாலத்தில்தன் நாட்டில்மழை
டபாழியவில்ழலடயன்ற காரணத்தாற்தகாபங் டகாண்டு, டபாதியமழலயில் தமய்ந்திருந்த
தமகங்கழளப் பிடித்துத்தழளடசய்து சிழறயி லிெ, அதழனயறிந்த இந்திரன் எதிர்த்து வந்து
டகாடும்தபார்புரிய, அப்தபாரிற்பாண்டியன் தன்ழகயிலிருந்த வழளழயச் சுைற்றி
இந்திரன்தமல்வீச, அது இந்திரனுழெய வச்சிராயுதத்ழத வீழ்த்தி அவனது கீரிெத்ழதக்கீதைதள்ளிச்
சிழதக்க இந்திரன் அஞ்சித் ததாற்தறாடினடனன்பது, இங்குக்குறித்தகழத. அங்ஙனம் அவன்
இந்திரழனடவன்ற நாளில் இந்திரனது டசல்வமானகற்பகம் முதலிய ததவதருக்கழளத்
ததவதலாகத்தினின்று வலியக்கவர்ந்து தனதுநகரத்து அரண்மழனழயச்சார்ந்த பூஞ்தசாழலயில்
நாட்டினடனன்பழத, கண்ணன் இந்திரழனடவன்றுபாரிசாத தருழவச்
சுவர்க்கத்தினின்றுவலியக்டகாணர்ந்து துவாரழகயிற்சத்தியபாழம வீட்டுப்புறங்கழெத்
ததாட்ெத்தில்நாட்டினழமதபாலக்டகாள்க.

மகபதி -வெடசால்: யாகங்கட்குத் தழலவன்; (நூறு அசுவதமத) யாகஞ்

டசய்துஇந்திரபதவிடபற்றவன். 'தகாயில்வரூத மதடனாருமருங்கு' எனவும் பாெம்: வரூதம் -
தங்குமிெம். ழக தவர் - பாண்டியர். மற்று, ஏ - அழசகள். (654)

24.-பாண்டியனது மகள் அச்வசாரலயில் விரையாடேருதல்.

வேதியலைாடக்காவிலிரைப்பாறி யிருந்தைவின்மின்கு ாம்வபால்
தாதியருஞ்வசடியருந்தற்சூ ச்சிரலமதனன்ைனிவசவிக்கச்
வசாதியரிச்சிலம்பைற்ைத் துரைலநடுங்கண் லசவியைப்பத்
லதாடித் [வதாள்வீசி
ஆதியைவிந்ரதலயனநிருபன்மகள் விரையாடற்காங்குேந்தாள்.

(இ-ள்.) தவதியடராடு அ காவில் இழளப்பு ஆறி இருந்த அளவில்- (விருந்துண்ெ அருச்சுனன்)

பிராமணர்களுென் அந்தச்தசாழலயில் இழளப்புத் தணிந்துடகாண்டிருந்த சமயத்தில்,- நிருபன் மகள்
- பாண்டியராசனுழெயடபண், மின்குைாம்தபால் தாதியர் உம் தசடியர்உம் தன்சூை -
மின்னற்கூட்ெம்தபால அடிழமப்டபண்களும் ததாழிப்டபண்களும் தன்ழனச் சூழ்ந்து வரவும்,
சிழலமதனன் தனி தசவிக்க-(கரும்பு) வில்ழலயுழெய மன்மதன் தனிதய வழிபெவும், தசாதி அரி
சிலம்பு அரற்ற - ஒளிழயயும் பரழலயுமுழெயசிலம் டபன்னுங்காலணிகள் ஒலிக்கவும்,
துழணடநடுங்கண்டசவி அளப்ப - (தவறுஒப்புழமஇல்லாமல்) ஒன்தறாடொன்றுஒத்த
நீண்ெகண்கள் காதுகழள யளாவவும், டதாடி ததாள் வீசி - டதாடிடயன்னும்வழளயழல யணிந்த
ழககழள வீசிக்டகாண்டு, ஆதி அரவிந்ழத என- தமன்ழமழயயுழெய திருமகள்தபால,
விழளயாெற்கு ஆங்குவந்தாள் - விழளயாடும்டபாருட்டு அவ்விெத்திற்கு வந்தாள்; (எ-று.)

மிக்க அைகும் உரிய பருவமும்டபற்றுக் கண்ெவர்கண்கவர்ந்து அவர்கட்குக் காதல்விழளக்குந்

தன்ழமயிற் சிறத்தலால், அவழளக் காமக்கெவுள் வழிபடுவ டனன்க. அரி - சிலம்பின் பருக்ழகக்கல்.
அரிச்சிலம்பு - தவழளயிடனாலிதபான்ற ஒலிழயயுழெய சிலம்பு எனினுமாம். சீவகசிந்தாமணியில்
"வஞ்சியிழெநுெங்க மயில் ழகவீசி நெந்ததத" என்றாற்தபால 'டதாடித்ததாள் வீசி வந்தாள்' என்றார்;
அங்குநச்சினார்க்கினியர் 'ழகவீசிடயன்று வருந்தாழமகூறினார்' என்றழத உணர்க. அரவிந்தம் -
தாமழர: அரவிந்ழத - தாமழர மலரில் வாழ்பவள். சிந்தாமணியில் "தாமழரத்திருமகளிவடளன"
என்றவிெத்துநச்சினார்க்கினியர் 'திருஉவமம்-வடிவிற்கும், நல்விழனயுழெதயானிெத்து ஏகுந்
துழணயும் டபாதுவாயிருத்தற்கும்' என்றார். பாண்டியன்மகள்டபயர், சித்திராங்கழத டயன்பது.
(655)

25.-அருச்சுனன் அேரைக்கண்டு லபருங்காதல் லகாள்ளுதல்.

பச்லசன்ைதிருநிைமுஞ்வசயிதழும் லேண்ைரகயும்பார்ரேலயன்னும்
நச்சம்புமமுதூைநவிற்றுகின்ை மடலமாழியு நாணும்பூணும்
கச்சின்கைடங்காதகனதனமு நுண்ணிரடயுங்கண்டுவசார்ந்து[ைான.
பிச்சன்வபாலாயினனப்லபண்லகாடிலமய்ந் நலமுழுதும் லபறுோனின்
(இ-ள்.) அ டபண் டகாடி டமய் நலம் முழுதுஉம் டபறுவான் நின்றான் - அந்தப்பூங்டகாடிதபான்ற
டபண்ணினது உெம்ழபத் தழுவுதலாலாகும் இன்பம் முழுவழதயும் இனிப் டபறுபவனாய்
நின்றவனான அருச்சுனனானவன்,- (அவளுழெய), பச்டசன்ற திரு நிறம்உம் - பசுழமயான அைகிய
நிறத்ழதயும், தசய் இதழ் உம்-டசந்நிறமான அதரத்தழதயும், டவள் நழகஉம் - டவண்ணிறமான
பற்கழளயும், பார்ழவ என்னும் நஞ்சு அம்புஉம் - கண்ணின்பார்ழவ டயன்கிற விஷந்தீற்றிய
அம்ழபயும், அமுது ஊற நவிற்றுகின்ற மெ டமாழிஉம் - அமிருதம்தபான்ற மிக்க இனிழம
தமல்தமலுண்ொகப் தபசுகின்ற அைகிய தபச்சுக்கழளயும், நாண்உம்- நாணடமன்னுங்
குணத்ழதயும், பூணும்கச்சின்கண் அெங்காத கன(ம்) தனம்உம் - தரிக்கிற கச்சுக்கு அெங்காத பருத்த
தனங்கழளயும், நுண் இழெஉம்- நுண்ணியஇழெழயயும், கண்டு- பார்த்து, தசார்ந்து- மனந்தளர்ந்து,
பிச்சன் தபால் ஆயினன் - பித்துக்டகாண்ெவன் தபாலாயினான்; (எ-று.)

தன்வசந்தப்பிக் காமவசத்தனாயினடனன்பது, 'பிச்சன்தபாலாயினன்' என்பதன் கருத்து.

'சுருங்கச்டசால்லல்' என்னும் அைகு பற்றி 'கண்டு' எனப் டபாதுப்பெக் கூறினாராயினும், 'ஏற்புழிக்
தகாெல்' என்னும் உத்தியால், டமாழிகண்டு - தபச்ழசதகட்டு எனக்டகாள்க. பார்ழவயின்
டகாடுழமயும் கூர்ழமயும் பற்றி, நச்சம்டபன்றார்; அன்றியும், கரிய ழம யிட்ெ கூரிய கண்ணுக்குக்
கரியநஞ்சுதீற்றிய கூரிய அம்பு உவழமயாம். (656)

26.-சித்திைாங்கரத பூக்லகாய்து ஒருலசய்குன்றிற் வசர்தல்.

புத்திைர்வேறில்லாதுபுரிேரிய தேம்புரிந்துபூமிவேந்தன்
சித்திைோகனன்பயந்தசித்திைாங் கரதலயன்னுஞ்லசஞ்லசால்ேஞ்சி
பத்திைமுநறுமலருமேயேம்வபால் விைங்குேனபலவுங்லகாய்து
மித்திைமாமகளிருடன்விைவிலயாரு லசய்குன்றின்வமவினாவை.

(இ-ள்.) பூழிதவந்தன் சித்திரவாகனன் - பாண்டியகுலத்துக்குத் தழலவனான சித்திரவாகன டனன்னும்

அரசன், புரிவு அரிய தவம்புரிந்து-டசய்தற்கு அருழமயான தவத்ழதச்டசய்து, புத்திரர் தவறு இல்லாது
பயந்த-தவறுபுதல்வரில்லாமற் டபற்ற[தனிமகளான], சித்திராங்கழத என்னும் டசம் டசால் வஞ்சி-
சித்திராங்கழத டயன்னும் டபயருள்ள இனிய டசாற்கழளயுழெய வஞ்சிக் டகாடிதபான்ற
டபண்ணானவள்,-அவயவம் தபால் விளங்குவன பத்திரம்உம் நறுமலர்உம் பலஉம் டகாய்து - (தனது)
உறுப்புக்கள் தபால விளங்குவனவான தளிர்களும்நறுமணமுள்ள பூக்களுமாகிய பலவற்ழறயும்
பறித்துக்டகாண்டு, மா மித்திரம் மகளிருென் விரவி - சிறந்த ததாழிப்டபண்களுென் கூடி,
ஒருடசய்குன்றில் தமவினாள்- ஒரு டசய்குன்றிற் தபாய்ச்தசர்ந்தாள்; (எ-று.)

பூழியர்-பாண்டியர். சித்ரவாஹநன்என்ற வெடமாழிப்டபயர் - அைகியவாகனத்ழத யுழெயவ

டனன்றும், சித்ராங்கதா என்ற வெடமாழிப்டபயர் - அைகிய ததாள்வழளய யுழெயவ டளன்றும்
டபாருள்படும். டசய்குன்று - இயற்ழகயாக அழமந்த மழலயன்றிப்
பிற்காலத்தில்விழளயாட்டுக்காக மழலதபால் அழமக்கப்பட்ெ இெம்.

27.- அருச்சுனன் அேலைதிரில் தனிவய லசன்று நிற்ைல்.

முன்னுருேந்தரனமாற்றிமுகில்ோகன் றிருமதரலவமாகியாகித்,
தன்னுருேந்தரனக்லகாண்டுசாமனிலுங் காமனிலுந்தயங்குலமய்வயான்,
லபான்னுருேலமனமலர்ந்துலபாலிந்தலதாரு சண்பகத்தின்பூந்
தண்ணீ ன்,
மின்னுருேநுண்ணிரடயாள்விழிகளிக்கும் படிநின்ைான்வீைவைவை.

(இ-ள்.) முகில் வாகன் திரு மதழல - தமகத்ழத வாகனமாகவுழெயவனான இந்திரனுழெய

சிறந்தகுமாரனும், வீரர் ஏறு - வீரர்கட்குச் சிங்கம் தபான்றவனுமான அருச்சுனன், தமாகி ஆகி-
(அச்சித்திராங்கழதயினிெம்) தமாகங்டகாண்ெவனாய், முன்உருவம்தழன மாற்றி- முன்பு தான்
டகாண்டுள்ள தவதவெத்ழதடயாழித்து, தன்உருவம்தழன டகாண்டு - தனது
நிஜவடிவத்ழதக்டகாண்டு, சாமனில்உம் காமனில்உம் தயங்கும் டமய்தயான்-சாமழனக்காட்டிலும்
(அவனது தழமயனான) மன்மதழனக் காட்டிலும் அைகியதாய் விளங்குகிற வடிவத்ழத
யுழெயவனாய், டபான்உருவம் என மலர்ந்து டபாலிந்தது ஒரு சண்பகத்தின் பூ தண்நீைல்-
டபான்னின்வடிவம்தபால மலர்ந்துவிளங்குகிற ஒருசண்பகமரத்தினது அைகிய குளிர்ந்த நிைலில்,
மின் உருவம் நுண் இழெயாள் விழி களிக்கும்படி நின்றான் - மின்னலின்வடிவம்தபான்ற நுண்ணிய
இழெழய யுழெயவளான அவள் (தன்ழனக்கண்டு) கண்கள் களிக்கும்படி நின்றான்;

தமாஹம் - ஆழசமயக்கம்; அதழனயுழெயவன், தமாஹீ: வெடசால். சிந்தாமணியில் "காமனுஞ்

சாமனு டமன்னுங் காட்சிதய" என்றவிெத்து நச்சினார்க்கினியர் 'சாமான், காமன் தம்பி' என்றழத
உணர்க. (658)

28.-சித்திைாங்கரத தனிப்பட்டு அருச்சுனரனக் காணுதல்.

ேண்டானந்திரிதடத்துேரிேண்டினினம்பாட மயில்கைாடத்,
தண்டார்லமய்க்கிளிக்கூட்டஞ்சான்வைார்களுரைபயிற்ைத்
தமிழ்கண்மூன்றும்,
லகாண்டாடியிைம்பூரேக்கு ாந்தரலசாய்த்துைமுருகுங்
குன்றினாங்கண்,
கண்டாைக்குமைரனத்தங்லகாடிக்கயரலப் புைங்காணுங்
கண்ணினாவை.
(இ-ள்.) வண்ொனம் திரி தெத்து-வண்ொனடமன்னும் ஒரு சாதி நாழரகள் (நீர்வள மிகுதியால்)
திரியப்டபற்றபக்கங்களில், வரி வண்டின் இனம்பாெ- உெற்புள்ளிகழளயுழெய வண்டுகளின்
கூட்ெம் பாெ, மயில்கள் ஆெ-மயில்கள் கூத்தாெ, தண் தார் டமய் கிளி கூட்ெம் சான்தறார்கள் உழர
பயிற்ற - குளிர்ச்சியான[கண்ணுக்குஇனிய] ஆரம்தபான்றகழுத்தினிதரழகயுள்ள உெம்ழபயுழெய
கிளிகளின்கூட்ெம் தண் தமிழ்ச் சான்தறார்களான சங்கப் புலவர் முதலிதயாருழெயடசாற்கழளப்
பைகிச்டசால்ல, இளம் பூழவ குைாம் தமிழ்கள்மூன்றுஉம்டகாண்ொடிதழல சாய்த்துஉளம் உருகும் -
இளழமயான நாகணவாய்ப்பறழவகளின் கூட்ெம் அந்த மூவழகத்தமிழையுங்
டகாண்ொடித்தழலழயச்சாய்த்துமனமுருகப் டபற்ற, குன்றின் - அந்தச்டசய்குன்றில், ஆங்கண் -
அவ்விெத்தில் [சண்பகநிைலில்], தம்டகாடி கயழல புறங்காணும் கண்ணினாள்-
தங்கள்டகாடியாகியகயல்மீழனடவன்று முதுகுகாணுங்கண்கழளயுழெய அச்சித்திராங்கழத, அ
குமரழனகண்ொள்-இளவீரனான அவ்வருச்சுனழனக் கண்ொன்; (எ-று.) தெம் - மழலப்பக்கம்,
வரிவண்டு - இழசப்பாட்ழெயுழெய வண்டுமாம். தமிழ்கள் மூன்று - இயல், இழச, நாெகம்
என்பன. பாண்டியர் மீன்வடிவ டமழுதியதுவசமுழெய ராதலால், 'தம் டகாடிக்கயல்' எனப்பட்ெது.
(659)

29-அருச்சுனனும் சித்திைாங்கரதயும் கந்தருேமுரையாற் கூடி

இன்பம்நுகர்தல்.

லசந்திருரேயரனயாளுந்திருமாரலயரனயானுஞ்சிந்ரதலயான்ைாய்
ேந்திருேர்விவலாசனமுந்தரடயின்றி யுைோடிமகிழ்ச்சிகூர்ந்து
லேந்துருேமி ந்தமதன்மீைவும்ேந் திைதியுடன்வமவுமாவபாற்
கந்தருேமுரைரமயினாற்கடவுைர்க்குங் கிரடயாதகாமந்துய்த்தார்.

(இ-ள்.) டசந் திருழவ அழனயாள்உம் - அைகிய இலக்குமிழயடயாத்த சித்திராங்கழதயும்,

திருமாழல அழனயான்உம் - புருதஷாத்தமனான விஷ்ணுழவடயாத்த அருச்சுனனும், (ஆகிய
இருவரும்),- சிந்ழத ஒன்று ஆய்வந்து-(தம்) மனம் ஒன்றிவரப்டபற்று, இருவர் விதலாசனம்உம்
தழெஇன்றி உறவு ஆடி -அவ்விருவரின் கண்களும் தழெயில்லாமல் உறவு ஆெப்டபற்று,
மகிழ்ச்சிகூர்ந்து-மகிழ்ச்சிமிக்கு,- உருவம் டவந்து இைந்த மதன்மீளஉம்வந்து இரதியுென் தமவும்
ஆதபால் - (தன்னுழெய) சரீரம் (சிவடபருமானுழெய
டநற்றிக்கண்ணினால்)டவந்ததனால்ஒழியப்டபற்றமன்மதன்மீண்டும் (அச்சரீரம்) வரப்டபற்று
இரதிததவியுென்தசர்ந்திருக்கும் விதம் தபால, கந்தருவ முழறழமயினால் கெவுளர்க்குஉம்
கிழெயாதகாமம் துய்த்தார் - கந்தருவ முழறழமயினால் (தம்மிற்கூடித்) ததவர்கட்கும்கிழெக்காத
காமவின்பநுகர்ச்சிழய நுகரலானார்கள்; (எ-று.)
கந்தருவமார்க்கத்தாற் கூடிய அருச்சுனனும் சித்திராங்கழதயும்,
இன்பநுகர்ச்சிக்தகயுரியததவர்களினும்மிகஇன்பம் நுகர்ந்தன டரன்பதாம். சிந்ழத டயான்றாய்
என்பதனால் - மனடவாற்றுழம [மநஸ்ஸங்கதி]யும், இருவர் விதலாசனமும்உறவாடி என்றதனால் -
கண்ணிழணயின்தநாக்கு ஒத்தலும் [சக்ஷு ஷ்ப்ரீதியும்]கூறப்பட்ென. மணலூரில் அருச்சுனன்
டசன்றதபாது ஆங்குத் தன் விருப்பின்படிடசல்லும் சித்திரவாகனன்மகழளக்கண்டு காதல்
டகாண்ெவனாய் அவள்தந்ழதழயக்கண்டு தன்விருப்பத்ழதத்டதரிவிக்க, அவனும் தன்மகழளக்
காதலிப்பவன்அருச்சுனடனன்று அறிந்து உவந்து, தன்மகளுக்குப் பிறக்கும் புத்திரழனத்தனக்குத்தத்த
குமாரனாகத்தரும்ஏற்பாட்டுென் மணஞ்டசய்துடகாடுத்தாடனன்றுவியாசபாரதத்திலுள்ளது.
மணலூருபுரத்தில் வனமத்தியில்முகூர்த்தகாலத்தில்மணந்துடகாண்ெ மலயத்துவசபாண்டிய
புத்திரியான சித்திராங்கழததயாடு டவகுகாலம்மகிழ்ந்திருந்தாடனன்றது, பாலபாரதம். புத்திரழனப்
பாண்டியனுக்குத்தத்துக்டகாடுத்தது எல்லாவற்றிலும் ஒருபடிப்பெ உள்ளது. (660)

30.-பின்பு சித்திைாங்கரத அச்லசய்திரயத் தன்வதாழியர்க்குச் லசால்லுதல்.

கூடியிருேருலமாருேலைனவிதயங் கலந்ததற்பின்குறித்ததூநீர்
ஆடியேந்ததுந்தன்ரனயருச்சுனலனன் பதுமிைமானறியக்கூறி
நீடியலதன்ரையுறுேர்நீயினிவயலகனவுரைப்பலநடுங்கண்ைாள்வபா [ய்ச்
வசடியருக்கஞ்ஞான்றுநிகழ்ந்தலேலாமகிழ்ந்துருகிச்லசப்பினாவை.

(இ-ள்.) இருவர்உம் ஒருவர் என கூடி இதயம் கலந்ததன் பின் - (அக்குமாரனும்குமாரியுமாகிய)

இரண்டுதபரும் ஒருவர்தபாலத் தம்மிற் கூடி மனங்கலந்த பின்பு, (குமாரன்), குறித்த தூநீர் ஆடிய
வந்ததுஉம் - நியமிக்கப்பட்ெ பரிசுத்தமான தீர்த்தயாத்திழரடசய்தற்கு (த் தான்) வந்தழதயும், தன்ழன
அருச்சுனன் என்பதுஉம்- தான் அருச்சுனன் என்பழதயும், இள மான் அறியகூறி- இளழமயான
மான்தபான்ற அச்சித்திராங்கழத அறியும்படி டசால்லி, நீடியது என்று ஐயுறுவர் நீ இனி ஏகு என
உழரப்ப- '(இங்குப்)டபாழுது நீட்டித்தடதன்று (உன்ழனச்தசர்ந்தவர்) சங்ழகடகாள்வார்: நீ
இனிப்தபா' என்று டசால்ல,-டநடுங் கண்ணாள்- நீண்ெகண்கழளயுழெயவளான அவள், தபாய்-,
அஞ்ஞான்றுநிகழ்ந்த எலாம் தசடியருக்கு மகிழ்ந்து உருகிடசப்பினாள் -
அப்டபாழுதுதநர்ந்தடசயல்கள் முழுவழதயும் ததாழியர்களுக்கு மனமகிழ்ந்து உருகிச்டசான்னாள்;

இருவரும் ஒருவடரனக் கூடி--"எரிமாமணி மார்பனும் ஏந்திழையும், அருமாமணி நாகரி னாயினதர"

என்றாற்தபாலக் டகாள்க. தனக்கு தநர்ந்த இன்பத்ழதநிழனக்குந்ததாறும் மகிழ்ந்தழம ததான்ற,
'மகிழ்ந்துருகி' டயன்றார். (661)

31.-இைண்டு கவிகள்-சித்திைாங்கரதயின் விைகதாபம் கூறும்.

கவுரியர்வகான்றிருமகரைக்கண்ைரனயார் லகாண்டுவபாய்க்
கன்னிமாடத்து,
அவிருமணிப்பரியங்கத்ரதயமளிவயற்றியபி னனங்கன்வபாைால்,
நவிருரடமாமயலு ந்துநயனங்கள்லபாருந்தாம னாணுைாமல்,
தவிர்லகனவுந்தவிைாமற்ைன்விைகங் கரையழிந்துதைர்ந்தாண்
மன்வனா.

(இ-ள்.)கவுரியர் தகான் திரு மகழள - பாண்டியர் தழலவனான சித்திரவாகனனுழெய

அைகியடபண்ணான அவழள, கண் அழனயார் - அவள்கண்தபான்றவர்களான ததாழியர்கள்,
டகாண்டு தபாய் - டகாண்டு டசன்று, கன்னிமாெத்து - கன்னிமாெத்தில், அவிரும் மணி பரியங்கத்து -
விளங்குகிற இரத்திரனங்கள்பதித்தகட்டிலில், ஐ அமளி - பஞ்சசயனத்தில், ஏற்றிய பின் -
ஏற்றினபின்பு,(அவள்), அனங்கன் தபாரால்-மன்மதனுழெய தபாரினால் [காமதவதழனயினால்],
நவிர் உழெ மா மயல்உைந்து -புன்ழமழயயுழெய மிக்க தமாகத்ழத யழெந்து, நயனங்கள்
டபாருந்தாமல்-கண்கள் இழமமூடித் துயில்டகாள்ளாமலும், நாண் உறாமல் - நாணமில்லாமலும்,
தவிர்க எனஉம் தவிராமல்- '(இத்துன்பம்) ஒழிக' என்று (ததாழியர் தனிவு) கூறவும் ஒழியாமலும், தன்
விரகம்கழரஅழிந்து தளர்ந்தாள்- தனதுகாதல் தநாயினால் எல்ழலகெந்து வருந்தினாள்;(எ-று.)-மன்,
ஓ-ஈற்றழச.

கவுரியர்=டகௌரியர்; பாண்டியர்; முதற்தபாலி. கன்னிமாெம்- அரண்மழன யந்தப்புரத்தில்

கலியாணமாகாத டபண்கள் வசிக்குமிெம். ஐ அமளி-
இலவம்பஞ்சு,டசம்பஞ்சு,டவண்பஞ்சு,கம்பளமயிர், அன்னத்தூவி என்னும்
இவ்ழவந்துடபாருள்கழளத் தனித்தனி டகாண்டு அழமத்துச்டசய்த ஐவழகடமத்ழத; இனி,
தவறுவழகயும் கூறுப: இவற்ழற ஒன்றன்தமடலான்றாக அடுக்கி அழமத்தல், மரபு. தவிர்டகன-
டதாகுத்தல். விரஹம்- பிரிவு. (662)

32. தங்கண்மரலச்சந்தனத்ரதத் த ற்கு ம்வபாவிதுலேன்

னுந்தாபந்வதான்ைத்,
தங்கள்கடற்ைண்முத்ரதக்கண்முத்தா னீைாக்
குந்தக்வகாைாய்ந்த,
தங்கடமிழ்க்கு லிரசரயத்தன்லசவிக்கு விட
லமன்னுந்தபனவனகத்,
தங்கள்குலக்கரலமதிரயத் தபனலனனுலமன்
பட்டாடனிப்லபாைாதாள்.
(இ-ள்.) (சித்திராங்கழத),-தாபம் ததான்ற- (தாபபரிகாரம் எது டசய்தாலும் அதனால் தனது)
விரகதாபம் (சிறிதுந்தணியாமல் தமல் தமல்) உண்ொக,- தங்கள் மழல சந்தனத்ழத தைல் குைம்புஓ
இதுஎன்னும் - தங்கள் டபாதியமழலயிலுள்ள சந்தனத்தின் குைம்ழப 'இது அக்கினிக்குைம்தபா!'
என்று டசால்வாள்; தங்கள் கெல்தண் முத்ழத கண் முத்தால் நீறு ஆக்கும் - தங்கள் கெலிலுண்ொகிய
குளிர்ந்தமுத்ழத முத்துப்தபான்ற (தனது) கண்ணீர்த்துளியினாற் சாம்பராம்படி
டசய்திடுவாள்;தக்தகார் ஆய்ந்த தங்கள் தமிழ் குைல் இழசழய தன் டசவிக்கு விெம் என்னும் -
(சங்கப்புலவர்கள் முதலிய) டபரிதயார்கள் ஆராய்ந்த தங்கட்கு உரிய தமிழ் நூலின்முழறழமப்படி
பாடிய புள்ளாங்குைலின் கீதத்ழதத் தனது காதுக்கு விஷடமன்றுடசால்வாள்; தபனன் ஏக தங்கள்
குலம் கழல மதிழய தபனன் எனும்-தபிக்குந்தன்ழமயனான சூரியன் அஸ்தமித்தபின்பு (ததான்றிய)
தங்கள் குலத்துக்குஆதிபுருஷனான கழலகள்நிழறந்த பூர்ணசந்திரழன 'இது சூரியன்' என்பாள்;
தனிடபாறாதாள் என்பட்ொள்- தனிழமழயப் டபாறாதவளாய் (அவள்) என்னபாடுபட்ொள்! [மிகத்
தவித்தா டளன்றபடி]; (எ-று.)

இயல்பிற் குளிர்ச்சிழயயுந் இனிழமழயயுஞ் டசய்கிற சந்தனக் குைம்பு, முத்துமாழல,

தவய்ங்குைலிழச, சந்திரன் என்பன பிரிவுத் துன்பமுழெயார்க்கு அத்தாபந்தீர்த்துக் குளிர்ச்சிழயயும்
இனிழமழயயுஞ் டசய்யமாட்ொழமதயாடு காதமாத்தீி்பகமாய் அத்தாபத்ழத மிகுவிப்பனவு
மாதலால், அவற்ழற விரகிகள் டவறுக்குந்தன்ழம இங்கு உணரத்தக்கது. பாண்டியநாட்ழெச்சார்ந்த
கெலில் முத்துக்கள் மிகுதியாக உண்ொவது, பிரசித்தம். தமிழ்பாழஷபாண்டியராசர்களாற்
தபாற்றிவளர்க்கப்பட்ெழமபற்றி, 'தங்கள் தமிழ்' என்றார். 'கண்முத்து' என்றவிெத்து, 'முத்து' என்றது -
நீர்த்துளிக்கு உவழமயாகுடபயர். விரகிகளுழெயகண்ணீர்த்துளி அத்தாபத்தால் மிக
டவவ்விதாயிருத்தலால் 'தண்முத்ழதக் கண்முத்தால் நீறாக்கும்' என்றார்.
(663)

33.- அச்லசய்திரயச் லசவிலித்தாயர் அைசனிடஞ் லசால்லுதல்.

அங்குயிர்வபாலிருமருங்குமாயமட மகளிரிருந்தாற்ைோற்ைக்,
கங்குலலனும்லபருங்கடரலக்கரைகண்டாள் கடற்புைத்வதக
திருங்கண்டாள்,
இங்கிேள் வபாய்மலர்க்காவிலனழில்விசயற் கீடழிந்தவின்ன
லலல்லாம்,
சங்லகறியுந்தடம்லபாருரநத்துரைேனுக்குச்லசவிலியைாந்
தாயர்லசான்னார். (இ-ள்.) அங்கு- அவ்விெத்தில், உயிர்தபால்-, இரு மருங்கு உம் -
இரண்டுபக்கத்திலும், ஆயம் மெ மகளிர்- ததாழியராகிய இளம் டபண்கள், இருந்து-,ஆற்றஆற்ற-
(தங்கள்டசய்யும்ழசத்திய உபசாரங்களினால் தாபத்ழதத்) தணிக்கத்தணிக்க, (சித்திராங்கழத), கங்குல்
எனும் டபருங் கெழல கழர கண்ொள் - இராத்திரிகாலமாகிய டபரியகெழலக் கழரகண்ெவளாய்
[இரழவ அரிதிற் கழித்து], கெல்புறத்தத கதிர்உம் கண்ொள் - கீழ் கெலின். மீதத சூரியழனயும்
(உதிக்கக்) கண்ொள்:இங்கு-இவ்வாறு, இவள் - இச்சித்திராங்கழத, தபாய்-, மலர் காவின் -
பூஞ்தசாழலயிதல, எழில் விசயற்கு - அைகிய அருச்சுனனுக்கு, ஈடு அழிந்த -மனவலிழம யழிந்த,
இன்னல் எல்லாம் - துன்பம் முழுவழதயும், சங்கு எறியும் தெடபாருழந துழறவனுக்கு - சங்குகழள
வீசுகிற டபரிய டபாருழநயாற்றின்துழறழயயுழெயவனான அப்பாண்டியராசனுக்கு, டசவிலியர்
ஆம் தாயர்-(அச்சித்திராங்கழதயினது) டசவிலித்தாய்மார், டசான்னார்- டசான்னார்கள்; (எ-று.)

விரகிகளுக்கு இராப்டபாழுது நீட்டித்ததாய்த்ததான்றிக் கழித்தற்கு அரிதாதல்பற்றி, 'கங்குடலனும்

டபருங்கெல்' எனப்பட்ெது. டபருழந - தாமிரபரணி.கண்ொள் என்ற டசால் இரண்டில்முந்தினது
முற்டறச்சம். டசவிலியர்-வளர்த்த தாயர். ஆயம் - ததாழியர் கூட்ெம். (664)

34.-அருச்சுனனது ேைரேயறிந்து பாண்டியன் மகிழ்தல்.

ஐந்தருவினீ லின்ோ ரியுடவன வயாைரியாசனத்தில்ரேகிப்

புந்தியுைலோருேருமுன்பூைாத மணியாைம்பூண்டவகாமான்,
அந்தவுரைலசவிப்படலுமதிதூைம் விர வுடன்லசன்ைாடுதீர்த்தம்,
ேந்ததுநந்தேப்பயலனன்றுட்லகாண்டான்மவகாததியும்
ேைங்குந்தாைான்.

(இ-ள்.) ஐந் தருவின் - பஞ்சகற்பக தருக்களின், நீைலின் - நிைலில், வாழ் - வாழ்கின்ற, அரியுெதன-
இந்திரனுெதன, ஓர் அரி ஆசனத்தில்ழவகி - ஒருசிங்காதனத்திதல உென்வீற்றிருந்து, முன் ஒருவர்உம்
பூணாத மணி ஆரம் புந்திஉற பூண்ெ - முன்பு ஒருவரும் அணிந்திராத இரத்தினவாரத்ழத
மனம்மகிைஅணிந்துடகாண்ெ, தகாமான்-தழலவனும், மகா உத்திஉம் வணங்கும் தாளான்-டபருங்
கெலும் வணங்கும் பாதங்கழள யுழெயவனுமான அப்பாண்டியராசன்,- அந்தஉழரடசவி பெலும்-
(டசவிலித்தாயர் டசான்ன) அவ்வார்த்ழத (தன்) காதிற்பட்ெவுெதன, அதிதூரம் விழைவுென் டசன்று
ஆடு தீர்த்தம் வந்தது நம் தவம்பயன்என்று உள்டகாண்ொன் -
டவகுதூரம்விருப்பத்ததாடுடசன்றுஸ்நானஞ்டசய்யுந் தீர்த்த யாத்திழரழயக் கருதி (அருச்சுனன்
இங்கு) வந்தது நமது தவத்தின்பயதன என்று எண்ணி மகிழ்ந்தான்; (எ-று.)

ஐந்தரு-ஸந்தாநம், மந்தாரம், பாரிஜாதம், கற்பகம், அரிசந்தநம் என்பன. அதிதூரம், மதஹாததி -

வெடமாழித்டதாெர்கள்.

முருகக்கெவுளின் அமிசமான உக்கிரகுமாரபாண்டியன் அரசாளும் நாளில், தமிழ்நாடுமுழுவதும்

பன்னீராண்டு மழைடபாழியாது ஒழியப் பஞ்சமுற்று வருந்துதல் கண்டு,
தசரதசாைபாண்டியடரன்னும் அரசர் மூவரும்டபாதியமழலயிற்டசன்று அகஸ்தியமுனிவழரக்
அவரருளியபடி தநான்புதநாற்றுஆகாயமார்க்கமாகச் டசல்லுந் திறம் டபற்று,
மழைடபய்விப்பவனான இந்திரனதுசுவர்க்கதலாகத்திற் டசன்று தசர, இவர்கள்வரழவயறிந்து
இந்திரன் இவர்களிருக்கும்டபாருட்டுத் தன்ஆசனத்தில் தாைத் தனிதய மூன்றுசிங்காதனம்
இடுவித்தான்; இவர்களுட் தசரனும் தசாைனும் இந்திரன் காட்டிய அவ்வாசனங்களில் வீற்றிருக்க,
உக்கிரபாண்டியிதனா அங்ஙனமின்றி இந்திரனுழெய சிங்காசனத்தில் ஏறி அர்த்தாசனத்திற்
சமமாகவீற்றிருந்தான்; அதுகண்டு டபாறாழமடகாண்ெ ததவராஜன், மற்ழறயிருவழரயும் வந்த
காரியம் விசாரித்து, உெதன அவர்கள்நாடுகளில் மழைடபாழியுமாறு வரங்டகாடுத்து, அவர்கட்குப்
பலசிறப்புகள் டசய்து அனுப்பிய பின்பு, பாண்டியழனச் டசருக்கெக்குமாறு கருதி ஒருசூழ்ச்சிடசய்து
அவனுக்கு மிகஉயர்வாகிய வரிழசடசய்வான்தபால, எண்ணிறந்த பலர் தாங்கி மிகடமலிந்து
வருந்தும்படியான மிக்கபாரமுள்ளடதாரு டபரிய ஆரத்ழத அவனுக்குக் டகாடுக்க, உெதன அவன்
அதழனத் தனது திறழமயால் எளிதில்வாங்கிப் பூமாழலப்தபால் தன்கழுத்திதல தரித்துக்டகாள்ள,
இந்திரன் அதுகண்டு அதிசயங்டகாண்டு, 'இன்றுடதாட்டுஉன்ழன ஆரந்தாங்குபாண்டியடனன்று
உலகடமல்லாம் நன்குமதிக்கக்கெவது' என்றுடசால்ல, பாண்டியன் மதுழரக்கு மீண்ெனன் என்பது,
முன்னிரண்ெடியிற் குறித்தகழத. 'மதகாததியும் வணங்குத் தாளான்' என்ற விவரம் -
உக்கிரபாண்டியன் அதநகஅசுவதமதயாகங்கள் டசய்ததுகண்டு டபாறாழமடகாண்ெ இந்திரன்,
கெலரசனானவருணழன யழைத்து 'நீ டசன்று மதுழரழய யழிப்பாய்' என்ன, அங்ஙனதமநடுநிசியிற்
கெல் டபாங்கி மதுழரழயச் சமீபித்ததபாது, பாண்டியன்,தனதுதந்ழதயினால் முன்பு தனக்குக்
டகாடுக்கப்பட்ெ தவற்பழெழய எறிய, அதுபட்ெவுெதன கெல் வறண்டு வலிழமடகட்டு, ததாற்ற
பழகவர் டவன்றவன்காலில்விழுந்து வணங்குதல் தபாலப் பாண்டியனது காலின் மட்ெ மாயிற்று
என்பது.இக்குலத்துமுன்தனானான உக்கிரபாண்டியனது வரலாற்ழற இவன்தம தலற்றிக்கூறினார்;
இங்ஙனங் கூறுதல், ஒருவழகக் கவிமரபு. (665)

35.-சித்திைாங்கரதலசன்ைபின் அருச்சுனன் மனவேதரனயில் இைவு

கழித்து அந்தைருடன் துயிலுைர்ந்து காரலக் கடரனச் லசய்தல்.

ேழுதிதிருமகள்லகாடுத்தரமயலினால் ேடிேமுந்தன்மனமும்வேைாப்
லபாழுதுவிடிேைவுமதன்பூசலிவல கருத்தழிந்துபூோம்ோளி
உழுதலகாடும்புண்ேழிவயயூசிநுர ந் லதனத்லதன்ைலூைவூை.
விழிதுயிலாவிசயனுமவ்விபுதருடன்றுயிலுைர்ந்துவிதியுஞ்லசய்[தான்

(இ-ள்.) வழுதி திருமகள் - பாண்டியன் குமாரியான சித்திராங்கழத, டகாடுத்த -உண்ொக்கிய,

ழமயலினால் - காமமயக்கத்தினால், தன் வடிவம்உம் மனம்உம்தவறுஆ-தன்தமனியும் மன மும்
மாறுபட்டு, டபாழுதுவிடிவுஅளவும்-, மதன் பூசலில்ஏ- மன் மதன் டசய்யும்தபாரிதல, கருத்து
அழிந்து -மனம்வருந்தி, பூ ஆம் வாளி உழுத- (அந்தமன்மதனுழெய) புஷ்பபாணம் (தன்னுெம்பிதல)
இழெவிொது பாய்தலாலான, டகாடும் புண்வழிஏ-டகாடிய புண்ணிருந்த இெத்திதல, ஊசி
நுழைந்துஎன- ஊசிநுழைந்தாற் தபால, டதன்றல் ஊர ஊர- டதன்றற்காற்று மிகவும் உட்புக,
(இங்ஙன்மதனதவதழனயினால்), விழி துயிலா விசயன்உம்- (அந்தச் சித்திராங்கழதழயக்கூடிப்பிரிந்த
அந்தநாளிரவில்) கண்துயிலாத [உறக்கம்பிடிக்காத] அருச்சுனனும், அவிபுதருென் - அந்த
அந்தணருெதன, துயில்உணர்ந்து - கண்விழித்தான்தபான்று,விதிஉம் டசய்தான் - காழலக்கெழனயுஞ்
டசய்திட்ொன்; (எ-று.)

வடிவம் தவறாதல் - தமனிநிறம்மாறுதல். மனம்தவறாதல் - மகிழ்ந்திருந்த தன்ழம நீங்கிப்

பிரிவுத்துயழரயுழெயதாதல். பூததவராதலால், அந்தணழர 'விபுதர்' என்றார்.
(666)

36-பாண்டியன் அருச்சுனரன வநாக்கி 'என்மகரை உனக்கு மைஞ்

லசய்விப்வபன்' என்ைல்.

பஞ்சேரினடுப்பிைந்வதான்பஞ்சேன்வப ைரேலயய்திப்பஞ்சபாை,
ேஞ்சகன்லசய்ேஞ்சரனயான்மதிமயங்கி யிருந்துழியம்மதுரை
வேந்தன்,
சஞ்சரிகநறுமலர்த்தார்த்தனஞ்சயலனன் ைறிந்லதழுந்து
தழீஇக்லகாண்டாங்கண்,
அஞ்சலினியுனக்குரியள்யான்பயந்த கடற்பிைோேமுதலமன்ைான்.

(இ-ள்.) பஞ்சவரில் நடு பிறந்ததான் - பஞ்ச பாண்ெவர்களுள் (மூன்றாமவனாய்) நடுவிற்

பிறந்தவனான அருச்சுனன், பஞ்சவன்தபர் அழவ எய்தி -பாண்டியனுழெய டபரியசழபழய
அழெந்து, பஞ்ச பாண வஞ்சகன் டசய் வஞ்சழனயால் மதி மயங்கி இருந்த உழி- ஐந்து
அம்புகழளயுழெயவனாய் (அழனவழரயும்) மயக்கித் தன்வசப்படுத்துகிறவனான மன்மதன் டசய்த
தமாகத்தால் அறிவுமயங்கி இருந்தடபாழுது, அ மதுழர தவந்தன் - (பாண்டியநாட்டு
ராஜதானியாகிய) மதுழரக்குத் தழலவனான அப்பாண்டியராஜன்,- ஆங்கண் - அவ்விெத்தில்,
சஞ்சரிகம் நறு மலர் தார் தனஞ்சயன் என்று அறிந்து எழுந்து தழீஇக்டகாண்டு - (அவழன) வண்டுகள்
டமாய்க்கிற வாசழன வீசும் மலர்மாழலழயயுழெய அருச்சுனடனன்று அறிந்து எழுந்து
தழுவியுபசரித்து, 'அஞ்சல்- அஞ்ச தவண்ொ: யான் பயந்த கெல் பிறவா அமுதம் - யான் டபற்ற
மகளும்பாற்கெலினின்று ததான்றாதததார் அமிருதம் தபான்றவளுமான சித்திராங்கழத,
இனிஉனக்கு உரியள் - இனி உனக்கு உரியவள்,' என்றான்- என்று டசான்னான்; (எ-று.)

பஞ்சவர்-ஐவர்; ஐந்து என்னும் டபாருள்தரும் 'பஞ்ச' என்னும் வெடமாழி

டயண்ணுப்டபயரினடியாப்பிறந்த டபயர்: இங்தக, டதாழகக்குறிப்பு. மன்மதனது பஞ்சபாணம்
தாமழரமலர், அதசாகமலர், மாமலர், முல்ழலமலர், நீதலாற்பலமலர் என்பன. அவ்வம்புகழள
மழறந்துநின்று மனத்திடலய்து அதழனயு முட்பெ வருத்தலால், மன்மதழன 'வஞ்சகன்' என்றார்.
சஞ்ரீகம் என்ற வெடமாழிப்டபயர் - எப்டபாழுதுந் திரிவது என்று டபாருள்படும்.
தீர்த்தயாத்திழரக்குவந்த தவதவெமுழெயாடனாருவனுக்கு அரசன் தன்மகழளக் டகாடுக்க
இழசவதனா என்றும், தந்ழதயின் உென்பாடின்றி மகழளத் தன்வசப்படுத்திக்டகாண்ெழம
டதரிந்துஅத்தந்ழத என்ன மாறுபாடுடகாள்வதனா என்றும் அஞ்சதவண்ொ டவன்பான், 'அஞ்சல்'
என்றான். (667)

37.-இதுவும், அடுத்த கவியும்- ஒருலதாடர்: பாண்டியன்

அருச்சுனனிடம் ஒருேைம் வேண்டிப் லபறுதல்.

வகண்மதிவயார்லமாழிமுன்னங்வகண்ரமயினங்குலத்லதாருேன்
கிரீசன்ைன்ரனத்,
தாண்மலைன்புைப்பணிந்துதேம்புரிந்தான்மகப்லபா
ருட்டாற்ைரித்தலகான்ரை,
நாண்மலவைான்லேளிநின்ைந்நைபதிக்குநின்குலத்துநவைசர்
யார்க்கும்,
ோண்மருவுங்கைதலத்வதாவயாலைாருமாமகலேன்றுேைமுமீந்தான்.

(இ-ள்.) ஓர் டமாழி தகள்மதி -(யான் டசால்லும்) ஒருவார்த்ழதழயக் தகட்பாயாக:- முன்னம் -

முற்காலத்தில், நம் குலத்து ஒருவன்-நமது குலத்துத் ததான்றியிருந்த ஓரரசன், மகப்டபாருட்ொல்-
புத்திரபாக்கியத்தின்டபாருட்டு, கிரீசன் தன்ழன-சிவபிராழன, தகண்ழமயின் - உரிழமதயாடு, அன்பு
உற - அன்பு மிக, தாள் மலர் பணிந்து - திருவடித்தாமழரகளில் வணங்கி, தவம் புரிந்தான் - தவஞ்
டசய்தான்: தரித்த டகான்ழற நாள் மலதரான் - அன்று மலர்ந்த [புதிய] டகான்ழறமலர்கழளத்
தரித்தவனான அச்சிவபிரான், டவளி நின்று - டவளிப்பட்டுத் தரிசனந் தந்துநின்று, 'வாள் மருவும்
கரதலத்ததாய் - வாளாயுதம்டபாருந்திய ழகழயயுழெயவதன! நின் குலத்து நதரசர் யார்க்குஉம் ஓர்
ஒரு மா மகவு - உனதுகுலத்திலரசடரல்லார்க்கும் ஒவ்டவாரு சிறந்தகுைந்ழததய (தவறாமல்)
உண்ொகுக,' என்று-, அ நரபதிக்கு - அந்த அரசனுக்கு, வரம்உம் ஈந்தான் - வரத்ழதயுங் டகாடுத்தான்;
(எ-று.)

வரம்டபற்ற பாண்டியனதுடபயர் பிரபஞ்சநடனன்று வியாசபாரதத்தினால் விளங்குகின்றது.

சிவபிரான் சுந்தரபாண்டியனாகி இக்குலத்ழதப் டபருழமப்படுத்தி இதனிெத்து அன்புடகாண்ெ
உரிழமபற்றி, 'தகண்ழமயின்' என்றார். 'எங்குலத்டதாருவன்' என்றும் பாெமுண்டு. (668)

38. அன்றுரைத்தேைத்தின்ேழியவநகைேனிபருமகேளித்தா
லைான்லைான்று,
ஒன்றுரைக்கமைாலதாழிநீலயாருமகவும்லபண்மகோ
யுதித்தலதன்பால்,
நன்றுரைக்குலமாழியாலயன்னவ்விலபறுமகவே
னக்வகநல்கவேண்டும்,
என்றுரைத்தான்மன்ைல்லபைவிருந்வதானு
மாமனுரைக்கிரசந்தானன்வை.

(இ-ள்.) அன்று உழரத்த வரத்தின் வழி - அந்நாளிற் (சிவபிரான்) டசால்லியருளிய வரத்தின்படிதய,

அவனிபர் அதநகர் உம் - (எம்குலத்து) அரசடரல்தலாரும், மகவு ஒன்று ஒன்று அளித்தால் -
பிள்ழளஒவ்டவான்ழறப் டபற்றார்கள்; என்பால் - என்னிெத்தில், ஒரு மகவுஉம் -
அவ்டவாருகுைந்ழததானும்,

டபண் மகவு ஆய் உதித்தது - டபண்குைந்ழதயாய்ப் பிறந்தது; நன்று உழரக்கும் டமாழியாய் -

நல்லனவாகதவ தபசும் தபச்சுக்கழள யுழெயவதன! ஒன்று உழரக்க நீமறாடதாழி- (யான்)
ஒருதவண்டுதகாழளச் டசால்ல (அதழன) நீ மறுக்காம லிருப்பாய்; (அவ்தவண்டுதகாள்
யாடதனின்),- என் நவ்வி டபறும் மகவு எனக்குஏ நல்கதவண்டும்- மான்தபான்ற எனதுமகள் டபறும்
ஒற்ழறப்பிள்ழளழய எனக்தக (எனதுசந்ததிவிருத்தியின்டபாருட்டு அபிமான புத்திரனாகக்)
டகாடுக்கதவண்டும், என்றுஉழரத்தான்-என்று (சித்திரவாகநபாண்டியன்) டசான்னான்; மன்றல் டபற
இருந்ததான்உம் -(சித்திராங்கழதயின்) விவாகத்ழதப் டபற இருந்தவனான அருச்சுனனும், மாமன்
உழரக்கு இழசந்தான் - (தனக்கு) மாமனாராகும் அவ்வரசனுழெய அச்டசால்லுக்கு இணங்கினான்;
(எ-று.)- அன்தற - ஈற்றழச; அப்டபாழுததடயனினுமாம்.அவனிபர் - வெடசால்; பூமிழயக்காப்பவர்.
(669)

39.- இதுமுதல் மூன்றுகவிகள்-அருச்சுனனுக்கும், சித்திைாங்கரதக்கும்

நடந்தவிோகத்ரதக் கூறும்.

லதண்டிரைரகலதாழுக வலான்றிருமகட்குேதுரேலயனச்வசை
வசா ர்,
எண்டிரசயின்முடிவேந்தலைல்வலாருமுனிகைத்வதாலைேரு
மீண்ட,
அண்டர்பிைானளித்தசிரலயாண்டரகரயயலங்காைமரனத்து
ஞ்லசய்து,
மண்டபலமான்றினிலறுகால்ேண்ைமணிப்பலரகயின்
வமல்ரேத்தாைன்வை.

(இ-ள்.) டதள் திழர ழக டதாழு கைதலான் - டதளிவான அழலகழளயுழெயதான கெலரசனாற்

ழககூப்பிவணங்கப்பட்ெபாதங் கழளயுழெயவனான பாண்டியராசன், திருமகட்கு வதுழவ என -
(தனது) சிறந்தடபண்ணுக்கு விவாகடமன்று எங்குஞ் டசய்தி டதரிவிக்க,- தசர தசாைர் -
தசரநாட்ெரசனும் தசாைநாட்ெரசனும், எண் திழசயின் முடிதவந்தர் எல்தலார்உம் -
எட்டுத்திக்குகளிலுமுள்ள கிரீொதிபதிகளான மற்றும் அரசர்களழனவரும், முனி (அவ்விவாகத்தின்
டபாருட்டு மதுழரக்கு வந்துதசர்ந்து) டநருங்க, -அண்ெர்பிரான் அளித்த சிழல ஆண் தழகழய -
ததவராஜனான இந்திரன் டபற்ற வில்வீரனான அருச்சுனழன, அலங்காரம் அழனத்து உம் டசய்து -
எல்லா அலங்காரங்கழளயுஞ் டசய்து, மண்ெபம் ஒன்றினில் - ஒருமண்ெபத்தில், அறுகால் வண்ணம்
மணி பலழகயின்தமல்- ஆறுகால்கழளயுழெய அைகிய இரத்தினமயமான பீெத்தின்தமல்,
ழவத்தார் - இருக்கச்டசய்தார்கள்; (எ-று.)

'ழவத்தார்' என்ற முற்றுக்குஉரிய எழுவாய், 'புதராகிதன் முதலிதயார்' என வருவிக்க. டதண்டிழர -

பண்புத்டதாழக யன்டமாழி. உக்கிரபாண்டியன் கெல்சுவற தவல்விட்ெதபாது வற்றிய
சமுத்திரராசனான வருணன் ததாற்று, அவழன வணங்கினடனன்க அன்தற - ஈற்றழச.
(670)

40. வகாமடந்ரதகளிகூைப்புகழ்மடந்ரதகளிகூைக்லகாற்ை
விந்ரத,
மாமடந்ரதகளிகூைமைவிரனலயாப்பரனக்குரியமடந்ரத மார்கள்,
பூமடந்ரதயரனயாரைப்பூட்டியலேண்டைைமணிப்பூண்கைாவல,
நாமடந்ரதநிகைாக்கிநாயகன்ைன்ேலப்பாகநண்ணுவித்தார்.

(இ-ள்.) தகா மெந்ழத களி கூர - ராஜலக்ஷ்மி களிப்பு மிகவும், புகழ் மெந்ழதகளிகூர - கீர்த்திலக்ஷ்மி
களிப்புமிகவும், டகாற்றம் விந்ழத மா மெந்ழத களி கூர -டவற்றிழயயுழெய வீரலக்ஷ்மியாகிய
சிறந்தடபண் களிப்பு மிகவும், மணம் விழனஒப்பழனக்கு உரிய மெந்ழதமார்கள்-
கலியாணத்துக்குஏற்ற அலங்காரங்கழளச் டசய்தற்கு உரியவர்களான மாதர்கள், பூமெந்ழத
அழனயாழள-(டசந்நிறமுழெய) லக்ஷ்மிதபான்றவளான அச்சித்திராங்கழதழய, பூட்டிய டவள்
தரளம்மணிபூண்களால்- (அவளுக்குத்தாங்கள்) அணிவித்த டவண்ணிறமான முத்துக்களாலும் தவறு
இரத்தினங்களினாலுமாகிய ஆபரணங்களினால், நாமெந்ழத நிகர் ஆக்கி - சரசுவதிக்குச்
சமானமாம்படி யலங்கரித்து, நாயகன் தன்வலம்பாகம் நண்ணுவித்தார்- கணவனான
அருச்சுனனுழெய வலப்பக்கத்தில் இருக்கழவத்தார்கள்; (எ-று.)
டவண்ணிறமான ஆழெயாபரணங்கழளத் தரித்த டவண்ணிறமுள்ள சரஸ்வதிதபாலாம்படி,
சித்திராங்கழதழய, பூட்டிய டவண்தரளமணிப்பூண்களாற் டசய்தன டரன்க. உத்தமவிலக்கணம்
நிழறந்தவளான இவள் தன்ழன மணஞ்டசய்துடகாண்ெவனுக்கு அரசும் புகழும் டவற்றிவீரமும்
சிறக்கும்படியான பாக்கியத்ழத யுழெயளாதலால், இவழள அருச்சுனனது பக்கத்தில் விவாகத்தின்
டபாருட்டு இருத்துழகயில் தகாமெந்ழதயும் புகழ்மெந்ழதயும் விந்ழதமெந்ழதயும் களிகூரலாயின
டரன்க.

41. இந்திைனுஞ் சசியுலமன விரைவயானு முரமயுலமன

லேம்பிைானும்,
லசந்திருவு லமனக்காம வதவுமிை தியுலமனலேஞ்
சிரலேவலானும்,
சந்தணிபூண் முரலயாளும் சதுர்மரைவயார்
சடங்கியற்ைத்த ல்சான்ைாகத்,
துந்துபியின் குலமு ங்கச் சுரிசங்கின் கு ாந்த ங்கத்
துலங்க வேட்டார்.

(இ-ள்.) துந்துபியின் குலம் முைங்க - தபரிழகயின் கூட்ெங்கள் ஒலிக்கவும், சுரிசங்கின் குைாம் தைங்க
- வழளவுள்ள சங்கின் கூட்ெம் ஒலிக்கவும்,- இந்திரன்உம்சசிஉம் என - இந்திரனும் இந்திராணியும்
தபாலவும், இழறதயான்உம் உழமஉம் என- சிவடபருமானும் பார்வதியும்தபாலவும், எம்பிரான்உம்
டசந்திருஉம் என -திருமாலும் அைகிய இலக்குமியும்தபாலவும், காமததஉம் இரதிஉம் என -
மன்மதனும்இரதீததவியும்தபாலவும், டவம் சிழல வதலான்உம் சந்து அணி பூண் முழலயாள்உம்-
டகாடிய வில் டதாழிலில் வல்லவனான அருச்சுனனும் சந்தனத்ழதயணிந்துஆபரணங்கழளப்பூண்ெ
முழலழய யுழெயவளான சித்திராங்கழதயும்,சதுர்மழறதயார் செங்கு இயற்ற - நான்குதவதங்களில்
வல்லவர்களான அந்தணர்கள்(நூன்முழறப்படி) விவாகச்செங்ழகச்டசய்விக்க, தைல் சான்றுஆக -
அக்கினிசாட்சியாக, துலங்க - விளக்கமுற [சிறப்பாக], தவட்ொர் - விவாகஞ்டசய்துடகாண்ொர்கள்.

தவறு.

42.-இருேரும் கூடி இன்ப மனுபவித்தல்.

வநாக்கியகண் ணிரமயாம வனாக்கி வநாக்கி நுண்ணியலமன்

புலவியிவல லநாந்து,
வதக்கியலசங் கனியித ா ைமுதுண்டுண்டு வசர்த்தியரகந்
லநகி ாமற் வசர்ந்து வசர்ந்து,
தூக்கியலபாற்றுரலயினநு ைாக வமன்வமற் லைாடைேரும்
லபரும்வபாகந் துய்த்தார்முன்ரனப்,
பாக்கியம்ேந் திருேருக்கும் பலித்த தல்லாற் பாயனலத்
திப்படியார் பயன்லபற் ைாவை.

(இ-ள்.) தநாக்கிய கண் இழமயாமல் தநாக்கி தநாக்கி-பார்த்த கண் இழமயாதபடி

(ஒருவழரடயாருவர்) இழெவிொதுபார்த்துப் பார்த்தும், நுண்ணிய டமல்புலவியிதல டநாந்து
டநாந்து - நுட்பமான டமல்லிய ஊெலிதல இழெயிழெதயவருந்திவருந்தியும், ததக்கிய டசம் கனி
இதழ் ஆர் அமுது உண்டுஉண்டு -(ரசம்)நிழறந்தசிவந்தபைம்தபான்ற அதரத்திற் டபாருந்திய
அமிருதத்ழதஅடுத்தடுத்துப்பருகியும், தசர்த்திய ழக டநகிைாமல்தசர்ந்து தசர்ந்து - அழணத்த
ழகடநகிைாதபடி பன்முழற இறுகத்தழுவியும், டபான் தூக்கிய துழலயின் அநுராகம் தமல்தமல்
டதாெர - டபான்ழனநிறுக்கின்ற தராசுதகால்தபால (இருதழலயிலுஞ்சமமாக)ஆழச தமலும்தமலும்
இழெவிொது அழமய, அரும்டபரும்தபாகம் துய்த்தார் -அருழமயான சிறந்த கலவியின்பத்ழத
அனுபவித்தார்கள்; முன்ழன பாக்கியம் வந்துஇருவருக்குஉம் பலித்தது அல்லால்-
(மிக்கநன்ழமக்குஏதுவான) முற்பிறப்பிற் டசய்தநல்விழன (இங்ஙனம்) வந்து இவ்விருவருக்கும்
வாய்த்தததயல்லாமல், பாயல் நலத்துஇப்படி யார் பயன் டபற்றார் -
படுக்ழகயிலழெயுஞ்சிற்றின்பத்தில் இவ்வாறுதமம்பட்ெ பயன் டபற்றவர் தவறு யார் உளர்?

அடுக்குக்கள் - பன்முழறப்டபாருளன. தழலமகனும் தழலமகளும் ஒரு சயனத்திற்கூடி யிருக்ழகயில்

அவனிெத்துப் புலவி டகாள்ளுதற்குக் காரணமான குற்றம் யாதும் இல்ழலயாகவும் ஆழச
விஞ்சுதலால் நுண்ணியததார் காரணம் உள்ளதாக உட்டகாண்டு அதழன அவன்தமல் ஏற்றி அவள்
புலவிடகாள்ளுத புலவி' என்றார். டமன்புலவி - இன்பஞ்டசய்தற்கு தவண்டுமளவினதாகக் டகாண்டு
அவ்வளதவாடு தணியும் புலவி டயன்றபடி; "நிழனத்திருந்து தநாக்கினுங்காயும் அழனத்தும் நீர்,
யாருள்ளிதநாக்கினீ டரன்று" என்றபடி தனது ஒப்பில்லாத அைழக நிழனந்து தன்ழனதய நாயகன்
இழமயாது தநாக்கும்தபாதும் 'நும்மாற் காதலிக்கப்பொருள் யாழர டயாப்தப டனன்று என்ழன
தநாக்கினீர்?' என நாயகி புலவி நுணுக்கங்டகாள்ளும் இயல்பு ததான்ற, 'தநாக்கியகண் இழமயாமல்
தநாக்கிதநாக்கி' என்றழத யடுத்து 'நுண்ணிய டமன்புலவியிதல டநாந்துடநாந்து' என்றார்.

இதுமுதற் பதினாறுகவிகள் - திடரௌபதி மாழலயிட்ெ சருக்கத்தின் 48-ஆம் கவிதபான்ற

எண்சீர்க்கழிலநடிலடியாசிரிய விருத்தங்கள். (673)

43.-அருச்சுனன் சித்திைாங்கரதயினிடமாகப் லபற்ை

புதல்ேரனச் சித்திைோகனனுக்குக் லகாடுத்தல்.
பன்னாளிலனடும்வபாகம்பயின்ைபின்னர்ப் பப்புருோகனலனன்
னும்ரபதற்றிங்கள்,
அன்னாரனயேள்பயந்தாள்பயந்தவபாவத யம்மகரேயு
ேரகயுடனேனுமீந்தான்,
லதன்னாலேன்ைளிமுைலவேம்பிற்ைண்டார்த்வதம்பரிசில்ே ங்கு
புயத்லதன்னர்வகாவும்,
நின்னாலலன்மைபுநிரலலபற்ைலதன்றுவநயமுடன்கேர்ந்து
துயர்நீங்கினாவன.

(இ-ள்.) பல் நாளில் டநடும் தபாகம் பயின்ற பின்னர் - (இவ்வாறு) பலநாள்டபரியஇன்பத்ழத

(இருவரும்) அனுபவித்தபின்பு அவள்-அச்சித்திராங்கழத, பப்புருவாகனன் என்னும் ழபதல் திங்கள்
அன்னாழன பயந்தாள் - பப்புருவாகன டனனப் டபயர் டபறும் இளம்பிழறச்சந்திரன்தபான்ற
புத்திரழனப் டபற்றாள்; பயந்ததபாதத- டபற்றடபாழுதத, அவன்உம் உவழகயுென் அ மகழவ
ஈந்தான் - அவ்வருச்சுனனும் மகிழ்ச்சிதயாடு அப்பிள்ழளழய (முன்புகுறித்தபடி சித்திரவாகன
பாண்டியனுக்கு)க் டகாடுத்தான்; டதன்னா என்று அளிமுரல- 'டதன்னா ' என்று வண்டுகள் ஒலித்து
இழசக்க, தவம்பின் தண் தார் ததம் பரிசில் வைங்கு - (தானணிந்த) குளிர்ந்த
தவப்பம்பூமாழலயிலுள்ளததழன (அவ்வண்டுகளுக்கு) டவகுமதியாகக் டகாடுக்கின்ற, புயம் -
ததாள்கழளயுழெய, டதன்னர் தகாஉம் - பாண்டியர்தழலவனான சித்திரவாகனனும், நின்னால் என்
மரபு நிழலடபற்றது என்று- 'உன்னால் எனதுசந்ததி அழிவின்றி நிழலத்தது' என்று
(அருச்சுனழனதநாக்கி உபசாரவார்த்ழத) டசால்லி, தநயமுென் கவர்ந்து-அன்தபாடு
(அப்பிள்ழளழய) வாங்கிக்டகாண்டு, துயர் நீங்கினான்-(புத்திரசந்ததியில்லா திருந்ததனாலாகிய
தனது) துன்பம் ஒழியப்டபற்றான்;(எ-று.)

வண்டுகள் டதன்னாடவன்று ஒலிக்கும் இழசக்குறிப்புவாய்பாடும், 'டதன்னன்' என்பது ஈறுதிரிந்து

ஈற்றயல்நீண்ெ விளியாய்த் டதன்னதன டயன்று டபாருள்படும் ஆடுஉமுன்னிழலயுமாக
இருடபாருள் இரட்டுறடமாழித டலன்னும் உத்தியால் ஒருங்தக யழமய 'டதன்னாடவன்று
அளிமுரல' என்றார்: 'டதன்னா' என்று பாண்டியழன விளித்து முன்னிழலப்படுத்தி இழசபாடிவரும்
பாணர்களுக்கு அவர்கள்தவண்டிய இன்னுணவுமுதலிய பரிசுகழள இருழகயாலும்வைங்கும்
பாண்டியரியல்பின்படி, 'டதன்னா' என்று இழச பாடி வந்தவண்டுகளுக்குப்பிரியமான ததழனத்
ததாள்களில் தரித்த தவப்பம்பூமாழலயினின்றுவைங்கும் பாண்டிய டனன்று டபாருள்படுமாறு
'டதன்னா டவன்றளிமுரல தவம்பின்றண்ொர்த் ததம்பரிசில் வைங்கு புயத்டதன்னர்தகா' என்றார்:
ஆறறிவுழெய மக்கட்குப்தபாலதவ அவ்வறிவிற்குழறபாடுழெயஉயிர்கட்கும்
தன்ழனச்சார்ந்தவிெத்துப் பரிசுடகாடுக்கும் டபருங்டகாழெயாளடனன்பது விளங்கும். பாணர்க்கு
வண்டு உவமமாதழல, சிலப். காழத-5, வரி 200-203-இலும் காணலாம். டதன்னர் -பரதகண்ெத்தின்
டதன்னாொகியபாண்டிய நாட்ழெ யாள்பவர். பப்ருவாஹநன் என்றவெ டமாழிப்டபயர் -
பிங்கலவர்ணமான குதிழரகழள யுழெயவ டனன்று டபாருள்படும். (674)

44.-அருச்சுனன் பிைாயைப்பட்டுத் திருமாலிருஞ்வசாரல மரலரயத்

தரிசித்தல்.

பார்த்தனருச்சுனன்கரிவயான்விசயன்பாகசாதனிசவ்வியசாசி
பற்குனன்பா,
வைத்துதனஞ்சயன்கிரீடிசுவேதோகலனனுநாமம்பரட
மரனயிருக்கத்திருேழுதிேைநாட்டுள்ை,
தீர்த்தமுழுேதுமாடியன்த்தபிைான்யாவ ாரின்பம்,
ோய்த்தவித முதலமாழிப்வபரததாரதபாற்லைன்பாற்றிரு
மரலயுங்ரகலதாழுது சிந்தித்தாவன.

(இ-ள்.) பார்த்தன்-, அருச்சுனன்-, கரிதயான் - கருநிறமுழெயவன் [கிருஷ்ணன்], விசயன்-, பாகசாதனி -

பாகசாஸநி, சவ்வியசாசி - ஸவ்யஸாசீ, பற்குனன்-பல்குநன்,பார் ஏத்து தனஞ்சயன் - உலகத்தவர்
புகழும் தநஞ்சயன், கிரீடி -கிரீடி, சுதவதவாகன்-, எனும் நாமம் - என்கிற (பத்துப்) டபயர்கழளயும்,
பழெத்த -டபற்ற, பிரான் - அரசனான அருச்சுனனானவன்,- யாதைார் இன்பம் வாய்ந்த(அமுதம்)
இதழ் அமுதம் டமாழிதபழத தாழத மழன இருக்க - காந்தர்வவிவாகம்டபற்ற அமிருதம்தபான்ற
அதரத்ழதயும் அமிருதம்தபான்ற இன்டசாற்கழளயுமுழெயஇளம் டபண்ணான சித்திராங்கழத
(தனது) தந்ழதயின்வீட்டிதலயிருக்க [அவழள அங்குஇருத்தி], திருவழுதி வளம் நாடு உள்ளதீர்த்தம்
முழுவதுஉம் ஆடி- சிறந்தவளப்பமுழெய பாண்டியநாட்டிலுள்ள
புண்ணியதீர்த்தங்கடளல்லாவற்றிலும் தான் ஸ்நாநஞ் டசய்பவனாய் (ப் புறப்பட்டு), அன்பால் -
அன்தபாடு, டதன்பால் திருமழலஉம் ழகடதாழுது சிந்தித்தான் - டதன்திழசயிலுள்ள
அைகர்திருமழலழயயுங் ழககூப்பி வணங்கித் தியானித்தான்; (எ-று.)

இத்தலத்திலுள்ள டபருமாள் திருநாமம் - அைகர். பிராட்டிமார் - சுந்தரவல்லி,பூததவி. பாகஸாஸநன் -

இந்திரன்; அவனது மகன், பாகஸாஸநிஎனத்தத்திதாந்தநாமம். ஸவ்யஸாசீ - வலக்ழகயினால்
மாத்திரமன்றிஇெக்ழகயினாலும் அம்புடதாடுப்பவன். கிரீடி - பாசுபதம்டபற்றபின்பு
இந்திரதலாகத்துக்குச் டசல்லும்தபாது அவ்விந்திரனாற் சுவர்க்கத்தில் இளவரசு முடிசூட்ெப்
டபறுபவன். ஸ்தவதவாஹன் - டவண்ணிறமானகுதிழரகழளயுழெயவன்:
காண்ெவதகனஞ்டசய்யுமாறு அநுமதி தரும்தபாது அக்கினிபகவானாற் டகாடுக்கப்படும்
நான்குடவள்ழளக்குதிழரகழளப் பூண்ெ ததழரப் டபறுதலால், இவனுக்கு இப்டபயர்.
(675)

45.-அருச்சுனன் அப்பாற்லசன்று வசதுதரிசனஞ் லசய்தல்.

கன்றியலேங்கைன்முதவலார்கைத்தில்வீ க் கவிகுலநாயகனி
தயங்கலங்கிவீ ,
ஒன்றுபடமைவமழுமுததிவயழு மூடுருேச்சைந்லதாடுத்த
லோருவில்வீைன்,
துன்றிலயழுபதுலேள்ைங்குைங்கின்வசரனசூழ்வபாதோய்த்த
திருத்துரைேவனாடும்,
லசன்ைேழியின்ைைவுந்துைேநாறுஞ் வசதுதரிசனஞ்
லசய்தான்றிைல்ேல்வலாவன.

(இ-ள்.) கன்றிய டவம் கரன் முததலார் களத்தில் வீை - தகாபித்த டகாடிய கரன்முதலான
இராக்கதர்கள் தபார்க்களத்தில் இறந்துவிைவும், கவி குலம் நாயகன் இதயம் கலங்கி வீை - குரங்குக்
கூட்ெத்துக்குத் தழலவனான வாலி மனங்கலங்கி விைவும், மரம் ஏழ் உம் உததிஏழ்உம்
ஒன்றுபெஊடுருவ - ஏழுமராமரங்களும்ஏழுகெல்களும் ஒருதசர ஊறுபெவும், சரம் டதாடுத்த -
அம்ழபச் டசலுத்திய, ஒரு வில் வீரன் - ஒப்பற்ற வில்வீரனான ஸ்ரீராமபிரான், எழுபது டவள்ளம்
குரங்கின் தசழன துன்றி சூழ் தபாத- எழுபது டவள்ளடமன்னுந்
டதாழகயுள்ளவானரதசழனடநருங்கி (த்தன்ழனச்) சூழ்ந்து வர, வாய்த்த திரு துழணவதனாடுஉம் -
(தனக்கு) இழயந்த சிறந்த தம்பியான இலக்குமணனுெதன, டசன்ற - கால்களால் நெந்து தபான, வழி
- வழியாதலால், இன்று அளவும் துளவம் நாறும் - (அவ்விராமபிரானது திருவடிகளில் அன்பர்கள்
அர்ச்சித்த) திருத்துைாயின்வாசழன இன்ழறவழரயிலும் வீசப்டபற்ற, தசது- தசதுழவ, திறல்
வல்தலான் - தபார்த்திறத்தில் வல்லவனான அருச்சுனன், தரிசனம்டசய்தான் - பார்த்தான்; (எ-று.)

தசது தன்ழனத் தரிசித்தமாத்திரத்திதல எல்லாப்பாவங்கழளயும் தபாக்கி எல்லாநன்ழமகழளயும்

தருந் தன்ழமய தாதலால், 'தசது தரிசனஞ்டசய்தான்' என்றார்.தசது - இராமபிரான் வாநர
தசழனயுென் இலங்ழகதசருரம் டபாருட்டு இழெயிலுள்ளடதன் கெழலக் கெத்தற்காக அதில்
வானரர்கழளக் டகாண்டு மழலகழளக்டகாணர்வித்து அவற்றாற் கட்டுவித்த அழண. இராமபிரான்
அன்பர்களிட்ெதிருத்துைாயின் நறுமணம் நீங்காத திருவடிகளால் மிதித்து நெந்து
டசன்றதனால்,அத்துைாயின்நறுமணம் இப்டபாழுதும் ஒழியாது அங்குச் டசறிந்திருக்கு
டமன்றார்.திருத்துைாய் திருமாலுக்கு உரியது.
கரன் என்ற வெடமாழிப்டபயர் - டகாடியவடனன்று டபாருள்படும்; இவன்- இராவணனுக்குத்
தம்பிமுழறயாகும் ஓர் அரக்கன்: தண்ெகாரணியத்திதல இராவணன்தங்ழகயான சூர்ப்பணழக
வசித்தற்டகன்று அவ்விராவணன் குறித்த ஜநஸ்தாநடமன்னுமிெத்தில் அவளுக்குப் பாதுகாவலாக
அவனால் நியமித்துழவக்கப்பட்ெடபரியஅரக்கர்தசழனக்கு முதல் தழலவன். சூர்ப்பணழக தனது
சில உறுப்புக்கழளயறுத்திட்ெ இராமலக்ஷ்மணர்மீது கறுக்டகாண்டு டசன்று
கரன்காலில்விழுந்துமுழறயிெ, அவன் மிகப்டபரியதசழனதயாடும் அறுபதுலக்ஷம்
பழெவீரதராடும் தசழனத்தழலவர் பதினால்வதராடும் தூஷணன் திரிசிரா என்னும்
முக்கியதசனாதிபதிகதளாடும் புறப்பட்டுவந்து தபார்டதாெங்குழகயில், இராமன் லக்ஷ்மணழனச்
சீழதக்குக் காவலாகப் பர்ணசாழலயில் நிறுத்தித் தான் தனிதய டசன்று எதிர்த்துப்
டபரும்தபார்டசய்து பலழரயும் அழித்து முடிவிற் கரழனயுந் துணித்து டவற்றிடகாண்ெனன்.

வாலி - இந்திரன்மகன்; சுக்கிரீவனது தழமயன். சீழதழயத் ததடிக்டகாண்டுவந்த

இராமலக்ஷ்மணர்கதளாடு அநுமான் மூலமாக நண்புடகாண்ெ சுக்கிரீவன் தனக்குப் பல
இழெயூறியற்றிய தன் தழமயனான வாலிழயக்டகான்று உதவிபுரியுமாறு இராமழனதவண்ெ,
அதற்கு இரங்கிய டபருமான், சுக்கிரீவழன வாலிதயாடு வலியப்தபார் டசய்யச்டசால்லி, அங்ஙனம்
அவ்விருவரும் டபாரு ழகயில் மழறவிலிருந்து அம்புடதாடுத்து வாலிழய வழதத்தனன்.

இராமலக்ஷ்மணழர அநுமான் மூலமாகச்சுக்கிரீவன் சிதநகித்த பிறகு, தனதுபழகவனான வாலிழயக்

டகால்லும் வல்லழம இராமனுக்கு உண்தொ இல்ழலதயா என்று ஐயமுற்றுத் தன்சந்ததகந் தீரும்படி
'எதிரிலிருந்த ஏழுமராமரங்கழளயும் ஏககாலத்தில்டதாழளபடும்படி எய்யதவண்டும்' என்று
டசால்ல, உெதன இராமபிரான் ஒதர அம்புடதாடுத்து அம்மரங்கதளழையும் டதாழளப்படுத்தினன்.

இராவணனாற் கவரப்பட்ெ சீதாபிராட்டி இலங்ழகயிலிருக்கிற டசய்திழய அநுமான் டசன்று

அறிந்துவந்து டசான்னபின்பு இராமபிரான் வாநரதசழனயுெதன புறப்பட்டுச் டசன்று
கெற்கழரழயயழெந்து, கெழலக்கெக்கஉபாயஞ்டசால்ல தவண்டுடமன்று அக்கெலரசனாகிய
வருணழனப் பிரார்த்தித்துஅங்குத் தருப்பசயனத்திதல படுத்து ஏழுநாளளவும் பிராதயாபதவசமாகக்
கிெக்க, சமுத்திரராஜன் அப்டபருமானது மகிழமழய அறியாமல் உதபழக்ஷயாயிருக்க, ஸ்ரீராமன்
அதுகண்டு தகாபங்டகாண்டு, அழனவரும் நெந்துடசல்லும்படி கெழல வற்றச்டசய்யதவடனன்று
ஆக்தநயாஸ்திரத்ழதத்டதாடுக்கத் டதாெங்கியவளவிதல, அதன்உக்கிரத்தால் வருணன் அஞ்சி
நடுங்கி ஓடிவந்து அப்டபருமாழனச் சரணமழெந்து கெல்வடிவமான தன்தமல் அழணகட்டுதற்கு
உென்பட்டு ஒடுங்கி நிற்க, பின்பு இராமமூர்த்தி, வாநரங்கழளக்டகாண்டு மழலகளாற்
தசதுபந்தனஞ் டசய்தனன். (676)

46.-வசதுவின் ேருைரன.
ேன்றிரைலேங்களிற்றினங்களிைண்டுபாலு மரலயாம
லிடுங்கரையமைவனவபாலும்,
தன்ைரலகைமி ாமலலடுப்பான்வமருத் தாழ்கடலினீட்டியவதார்
தடக்ரகவபாலும்,
அன்றியிருபூதலமுமிருதட்டாகேகத்தியன்ோழ்குன்றிரனயுமணி
முக்வகாைக்,
குன்றிரனயுஞ்சீர்தூக்கிநிறுப்பதாகக் வகாகநதனரமத்ததுரலக்
வகாலும்வபாலும்.

(இ-ள்.) (அந்தச்தசதுவானது) வல் திழர - டபரிய அழலகளாகிய, டவம் களிறுஇனங்கள் -

டவவ்வியமதயாழனகள், இரண்டு பால்உம் மழலயாமல் - இரண்டுபக்கத்திலும் (ஒன்தறாடொன்று)
தபார்டசய்யாதபடி, இடும் - (இரண்டுக்கும் நடுவிதல) இட்ெ, கழணயம் மரன்ஏ -
கழணயமரத்ழததய, தபாலும் - ஒக்கும்; (மற்றும்), தமரு - மகாதமருமழல, தன் தழலகள்
அமிைாமல் எடுப்பான் - (வாயுவினாற் பறித்டதறியப்பட்ெ) தனது சிகரங்கள் அமிைாமல் (அவற்ழற)
எடுத்தற்கு,தாழ் கெலில் நீட்டியது- ஆைமான கெலில் நீட்டியதான, ஓர் தெ ழக - ஒருடபரியழகழய,
தபாலும் - ஒக்கும்; அன்றி - இழவகளல்லாமல், இரு பூதலம்உம் இருதட்டு ஆக - (ஜம்பூத்வீபமும்
இலங்காத்வீபமும் என்னும்) இரண்டு பூமியினிெங்களும்இரண்டு தட்டுக்களாக அழமய,
(அவற்றின்தமல் ழவத்து), அகத்தியன் வாழ்குன்றிழனஉம் அணி முக்தகாணம் குன்றிழனஉம்
சீர்தூக்கி நிறுப்பதுஆக -அகஸ்தியமுனிவன் வாழிெமான டபாதிய மழலழயயும் அைகிய
திரிதகாணமழலழயயும் (இவற்றில் எது கனம் டபாருந்திய டதன்று) நிறுத்து வழரயழற
டசய்யுமாறு, தகாகநதன் அழமத்த - பிரமன் நாட்டிய, துழல தகால்உம் - தராசுதகாழலயும், தபாலும்
- ஒக்கும்; (எ-று.)

தற்குறிப்வபற்ைேணி. இரண்டுபக்கத்தும் அழலபிரிந்து தமாத இழெயிதல டபாருந்திய நீண்ெ தசது,

இருதிறத்துயாழனகள் ஒன்தறாடொன்று தமாதாதபடி அவற்றினிழெயிலிட்ெ காவல்தழெ
மரம்தபாலுடமன்க. பாலபாரதத்திலும் "உபதயாரபிபாகதயார ஜஸ்ரம் - மிலதாம் அர்க்களம்
ஊர்மிகுஞ்ஜராணாம் லவணாம்புநிடதௌ விதலாக்யதஸதும்" என்று இங்கு முதலடியிற்குறித்த
உவழம வந்துள்ளது. வாயுததவன் டபயர்த்துத் தள்ளிய தமருமழலயின் மூன்று சிகரங்கதள
இலங்ழகநகர்க்கு இருப்பிெமான திரிகூெடமன்பது இரண்ொமடியில் அறிதற்குரியது.

முக்தகாணக்குன்று - திரிதகாணாசலம்; இது - இலங்ழகத்தீவிலுள்ள ததவாரம் டபற்ற

சிவதலமிரண்டில் ஒன்று. அகஸ்தியமகாமுனிவன் சிவபிராதனாடொத்த
மகிழமயுழெயவனாதலால், அவனிருக்கிற டபாதியமழலயும் சிவபிரானிருக்கிற ழகலாசகிரியின்
டகாடு முடியான திரிதகாணமழலயும் தம்மிடலாத்தனவாய்ச் சீர்தூக்குதற்கு ஏற்றன டவன்க.
தகாகநதம் - தாமழர; இவ்வெடசால் தகாகம் - சக்கரவாகப்பறழவகள், நதம் - கூவிடயாலித்தற்கு
இெமானது என்று டபாருள்படும். தகாகநதன் - தாமழரயில் வாழ்பவன். (677)

47.-அருச்சுனன் சிலதீர்த்தங்களில் நீைாடி வமல்கடல் வசர்தல்.

அண்டர்தமகங்ரகயினும்ேைனுண்லடன்லைன் ைைம்ரபயவைாட
ேனியில்ேந்தாடுங்கன்னித்,
தண்டுரையுந்தண்லபாருரநப்பாேநாசத்தடந்துரையும்
படிந்துநதித்தடவமவபாந்து,
பண்டுமழுப்பரடவயானம்மழுோற்லகாண்டபாக்கியபூமியுஞ்
வசைன்பதிகளியாவும்,
கண்டுமனங்களிகூைச்லசன்றுவமரலக்கடல்கண்டானுைகதலங்
கண்டுமீண்டான்.

(இ-ள்.) உரக தலம் கண்டு மீண்ொன் - நாகதலாகத்துக்குச் டசன்று அதழனக்கண்டு

திரும்பிவந்தவனான அருச்சுனனானவன்,- அண்ெர் - ததவர்கள்,தம கங்ழகயின்உம் வரன் உண்டு
என்று என்று - தங்களுழெயகங்காநதிழயக்காட்டிலும் தமன்ழமயுள்ள டதன்று எண்ணியும்
டசால்லியும், அரம்ழபயதராடு அவனியில் வந்து ஆடும்-ததவமாதர்களுெதன பூமியில் வந்து
ஸ்நாநஞ்டசய்யப்டபற்ற, கன்னி தன் துழறஉம்- கன்னியாகுமரிடயன்னும் நதியினது குளர்ச்சியான
துழறயிலும், தண் டபாருழந பாவநாசம் தெ துழற உம் - குளிர்ச்சியான டபாருழநயாற்றினது
பாவநாசடமன்கிற டபரிய துழறயிலும், படிந்து - நீராடி, நதி தெம்ஏ தபாந்து - அந்நதியின்கழர
வழியாய்ச் டசன்று, பண்டு மழு பழெதயான் அ மழுவால் டகாண்ெ பாக்கியம் பூமிஉம்-
முற்காலத்தில் பரசுராமன் (தனது) பரசு என்னும் ஆயுதத்தாற் டகாண்ெ சிறந்தபூமிழயயும், தசரன்
பதிகள் யாஉம்- மற்றும் தசரராசனுழெய ஊர்கடளல்லாவற்ழறயும், கண்டு - பார்த்து, மனம் களி கூர -
மனத்திற் களிப்பு மிக, டசன்று -(பூமிப்பிரதக்ஷிணமாக அப்பால்) நெந்து, தமழல கெல்கண்ொன் -
தமற்குத்திக்கிலுள்ள கெழலப் பார்த்தான்; (எ-று.)

கன்னி - குமரிதீர்த்தம்; இது, பின்னர்க் கெலாற் டகாள்ளப்பட்ெ டதன்ப. மழுப்பழெதயான் -

மழுவாகிய ஆயுதத்ழத யுழெயவன்; பரசுராமன். இவன், இருபத்டதாருதழலமுழற அரசர்கழளப்
டபாருதழித்துத் தன்வசப்படுத்திய பூமிமுழுவழதயும் காசியப முனிவனுக்குத் தானஞ்டசய்தபின்னர்,
அம்முனிவன் 'நீ எனக்குக் டகாடுத்துவிட்ெதான பூமியில் வசித்தல் தகுதி யன்று' என்ன,
இப்பரசுராமன் 'அங்ஙனதம யாகுக' என்று கெற்கழரதசர்ந்து தனக்கு
இெங்டகாடுக்கும்படிஅக்கெழல தவண்டி, அதன் அனுமதிப்படி அதில் தனது
தகாொலிப்பழெழயவீசிடயறிய, அது டசன்று விழுந்த பன்னிரண்டுதயாசழனதூரம் கெல் விலகி
விெ,அப்பூமியில் அப்டபருமான் வசித்தனன்; அவ்விெம் பரசுராம தக்ஷத்திர டமன்றுடபயர்டபறும்:
அது, மழலநாட்டின் முக்கியமான பாகமாம். அருச்சுனன்உரகதலம்கண்டு மீண்ெழம, உலூபிழய
மணஞ்டசய்தடபாழுது. (678)

48.-ஐந்துவதேமாதர்களின் சாபத்ரத நீக்கிக் வகாகர்ைஞ் வசர்தல்.

அந்தலநடுந்திரசப்புனல்கைாடுநாளி ரலந்துதடத்தைம்ரபயவைா
ரைேர்வசை,
இந்திைன்லேஞ்சாபத்தாலிடங்கைாகி யிடரு ந்வதார்பர
யேடிலேய்தநல்கிச்,
சிந்துதிரைநதிபலவுஞ்லசன்றுவதாய்ந்துதிங்களுடரை
வுைவுலசய்யும்வேணிக்,
லகாந்தவிழுமலரிதழித்லதாரடவயான்ரேகுங்லகாடிமதில்சூழ்
வகாகன்னங்குறுகினாவனா.

(இ-ள்.) அந்த டநடுந் திழச புனல்கள் ஆடும் நாளில் - அந்தப் டபரிய தமற்குத்திக்கிலுள்ள
தீர்த்தங்களில் ஸ்நாநஞ்டசய்கிற காலத்தில்,- இந்திரன் டவம் சாபத்தால் - இந்திரன்காரணமாக வந்த
டகாடியசாபத்தினால், ஐந்து தெத்து - ஐந்து தொகங்களில், தசர - ஒருதசர, இெங்கர் ஆகி இெர்
உைந்ததார் - முதழலகளாகித் துன்பமனுபவித்துவருகிறவர்களான, அரம்ழபயர் ஓர் ஐவர் - ஐந்து
ததவமாதர்கள், பழைய வடிவு எய்த - (சாபத்தினாலாகிய முதழலவடிவம்நீங்கிப்) பைழமயான
தங்கள்நிஜவடிவத்ழத யழெயும்படி, நல்கி - அருள்டசய்து,- சிந்து திழர நதி பலஉம் டசன்றுததாய்ந்து
- வீசுகிற அழலகழளயுழெய நதிகள்பலவற்றிலும் தபாய்த் தீர்த்தமாடி,-திங்களுென் அரவு உறவு
டசய்யும் தவணி - சந்திரனுெதன பாம்பு நண்பாகஒருங்குவசிக்கப்டபற்ற சழெமுடியிதல, டகாந்து
அவிழும் இதழி மலர் டதாழெதயான்- டகாத்துக்டகாத்தாக மலருங் டகான்ழறப்பூமாழலழய
யணிந்தவனான சிவபிரான்,ழவகும் - வீற்றிருக்கின்ற, டகாடி மதில் சூழ் தகாகன்னம்- துவசங்கழள
நாட்டியமதில்கள் சூழ்ந்த திருக்தகாகர்ணடமன்ற தலத்ழத, குறுகினான் - தபாய்ச் தசர்ந்தான்;(எ-று.)
அருச்சுனன், தீர்த்தயாத்திழரடசய்ழகயில் டஸௌபத்ரதீர்த்தம், டபௌதலாமதீர்த்தம், காரந்தமதீர்த்தம்,
அசுவதமதபலதீர்த்தம், பாரத்வாஜதீர்த்தம் என்னும் ஐந்துபுண்ணிய தீர்த்ததங்கழளக் கண்டு,
அவற்றில் ஐந்து முதழலகள் இருந்து இறங்குபவழரடயல்லாங் கவர்தலால் அழவ எவராலும்
நீராொது விெப்படுகின்றன என்று அறிந்து அம்முதழலகழளத் டதாழலக்கக் கருதி,
மிக்கழதரியத்ததாடு அவற்றில் அகஸ்தியதீர்த்தமான டஸௌபத்திரத்தில் இறங்கி நீராெ,அதிலிருந்த
டபரியமுதழல அருச்சுனழனப் பற்றிக் டகாண்ெது; அவன் அதழனவிொமல் தனதுவலிழமயினால்
இழுத்துக் கழரயிற் தசர்த்தவளவில், அம்முதழல,திவ்வியடசௌந்தரியமுழெய ஒரு ததவமாதாக
மாறிற்று; அதுகண்டு வியந்தஅருச்சுனன் 'நீ யார்? உன் வரலாறு என்ன?' என்றுவினாவ, அவள்
கூறுவாள்:-குதபரனுக்குப் பிரியமானவளான வர்க்ழகடயன்னும் அப்சரப் டபண் யான்.டஸௌரதபயீ,
ஸமீசீ, புத்புதா, லதா என்ற எனது ததாழியர் நால்வருென் யான்டசல்லுழகயில் மிக்க அைகுள்ள ஒரு
முனிவன் டபருந்தவஞ்டசய்தல் கண்டு அத்தவத்துக்கு இழெயூறு டசய்யக் கருதி. நாங்கழளவரும்
ஆெல் பாெல் முதலிய விதநாதங்களால் அவன் மனத்ழதக் கலக்கத்டதாெங்கியதபாது,
நிழலகலங்காத அவன் எங்கழள முதழலக ளாகும்படி சபித்தான். உெதன நாங்கள் அவழனதய
சரணமழெந்து எங்கள்பிழைழயப் டபாறுத்தருளுமாறு பிரார்த்திக்க, 'நூறுவருஷம் கழிந்தவளவில்
உங்கழள ஓர் உத்தமபுருஷன் நீரினின்று கழரதயற்றுவன்: அப்டபாழுது உங்கட்கு இச்சாபவடிவம்
ஒழியும்' என்று சாபவிழெ கூறியருளினான்: அதுமுதல் நாங்கள் முதழலகளாய் இந்தஐந்து
தீர்த்தங்களிலும் வசிக்கிதறாம். என்ழனப்தபாலதவ மற்ழறநால்வழரயும் நீ சாபந்தவிர்த்தருளுக'
என்றுகூற, அருச்சுனன் அங்ஙனதம மற்ழறயதீர்த்தங்களிலும் இறங்கி அம்முதழலகழளயும்
இழுத்து டவளிதயவிெ, அழவயும் ததவமாதர்களாய்ச் டசன்றன. பின்பு அழனவரும் அச்சமின்றி
அத்தீர்த்தங்களில் இறங்கி நீராெலாயினர் என்றவரலாற்றின் விவரத்ழத முதனூலால் அறிக.
இந்தவரலாற்றுவிஷயம் பாலபாரதத்திற் குறிக்கப்பட்டிலது. தவதவள்விகள்டசய்வார்க்குப்
டபரும்பாலும் இழெயூறுடசய்விப்பவன் இந்திரனாதலால், அவன் கட்ெழளயால் அவர்கள்
அம்முனிவனது தவத்துக்கு இழெயூறுடசய்ழகயிற்சாபம்தநர்ந்த டதன்றுடகாண்டு, 'இந்திரன்டவஞ்
சாபம்' எனப்பட்ெ டதன்க. அன்றி,இந்திரடனன்பது தழலவடனன்றடபாருளில்வருதலால், இங்கு
முநீந்திரன் அதாவதுமுனிவர்தழலவன் என்றுடகாள்ளுதல் டபாருந்தும்.

சந்திரனுக்கும் இராகுதகதுக்களாகிய பாம்புகளுக்கும்பழகழம யுள்ளதனால், அப்படிப்பட்ெ

பழகழம இங்கு இல்ழலடயன்பது ததான்ற, 'திங்களுென் அரவு உறவுடசய்யும் வேணி ' என்றார்.
டகாந்து=டகாத்து:டமலித்தல். வகாகர்ைம் - துளுவநாட்டிலுள்ள சிவதலம். இராவணன் தவஞ்டசய்து
தனது இலங்ழக அழியா திருத்தற்டபாருட்டு அங்குத் தாபித்துப் பூசித்தற்காகப் டபற்றுச்
டசன்றசிவலிங்கம், விநாயகமூர்த்திழயக்டகாண்டு ததவர்கள்டசய்த சூழ்ச்சியால் இழெயில் தங்கி,
இராவணன் இருபதுழககளாலும் பற்றியிழுக்கவும் பசுவின்காதுதபாலக் குழைந்துகாட்டியதால், இது
தகாகர்ணடமனப்படும்; தகாகர்ணம் - பசுவின் காது. (679)

49.-அருச்சுனன் துோைரகசார்ந்து சந்நியாசிவேஷங் லகாள்ைல்.

ஆகன்னமுைச்லசம்லபான்ேரைவில்ோங்கி யவுைர்புைங்கட்
டழித்வதானடியில்வீழ்ந்து,
வகாகன்னேைம்பதியிற்ைன்பின்ேந்த குலமுனிேர்தரமயிருத்திக்
வகாட்டுக்வகாட்டு,
நாகன்னப்லபரடயுடவனயாடுங்கஞ்சநரைோவிேண்டுேரை
நண்ணியாங்கண்,
பாகன்னலமாழிக்கனிோய்முத்தமூைற்பாரேநலம்லபைமுக்வகாற்
பகேனானான்.
(இ-ள்.) ஆகன்னம் உற - காதளவும்டபாருந்த, டசம் டபான் வழர வில் வாங்கி-சிவந்த டபான்மயமான
தமருமழலயாகிய வில்ழல வழளத்து (ஆதிதசஷனாகிய நாணிழய இழுத்து விஷ்ணுவாகிய
அம்ழபத் டதாடுத்து), அவுணர்புரம் கட்டு அழித்ததான் - அசுரர்கள்வசித்த திரிபுரத்ழத முற்றும்
அழித்தவனான சிவபிரானது. அடியில் - திருவடிகளில், வீழ்ந்து - விழுந்து
[சாஷ்ொங்கமாகநமஸ்கரித்து], (அருச்சுனன்), தகாகன்னம் வளம் பதியில் - வளப்பமுழெய அந்தக்
தகாகர்ணடமன்ற திருப்பதியிதல, தன் பின் வந்த குலம் முனிவர் தழம இருத்தி -
தன்ழனத்டதாெர்ந்துவந்த சிறந்தமுனிவர்கழள இருக்கச்டசய்து,- தகாடு- நீர்க்கழரகளிலுள்ள, தகாடு
நாகு - சங்கின் தபழெகள், அன்னம் டபழெயுெதன ஆடும்-அன்னப் தபழெகளுெதன
விழளயாெப்டபற்ற, கஞ்சம் நழற வாவி - தாமழர மலர்களின் நறுமணத்ழதயுழெய தொகங்கள்
டபாருந்திய, வள்துவழர - வளப்பமுள்ள துவாரகாபுரிழய, நண்ணி - சார்ந்து, ஆங்கண்-
அவ்விெத்தில், பாகு அன்ன டமாழிகனி வாய் முத்தம் மூரல் பாழவ நலம் டபற - கருப்பஞ்சாற்றின்
பாழகப்தபான்ற[இனிய] டசாற்கழளயும் டகாவ்ழவப்பைம் தபாலச் சிவந்த வாழய
தபாலஅைகியவளான சுபத்திழரயினது இன்பத்ழதப் டபற, (விரும்பி அழதக்குறித்து),முக்தகால்
பகவன் ஆனான் - திரி தண்ெத்ழதயுழெய சன்னியாசியாயினான்; (எ-று.)

தகாகர்ணத்துச் சிவபிரான் திருநாமம் - மகாபதலசுவரர். அம்பிழக - டபரியநாயகியம்ழம.

ஆகன்னம்=ஆகர்ணம்:வெடசாற்டறாெர் விகாரப் பட்ெது. நீர்வாழ்வனவான சங்கும் அன்னமும்
உென் விழளயாடு டமன்க. கஞ்ஜம்-வெடசால்; நீரில்ததான்றுவது; (கம்-நீர்.) தகாகர்ணத்திலிருந்து
பிரபாசகட்ெத்ழத அழெந்து அருச்சுனன் உென்வந்ததாழர அங்குவிட்டு, சுபத்திழரழயப் டபறத்
துறவிதவெம் பூண்டு க்ருஷ்ணபகவாழன நிழனக்க, அப்பிரான்வந்து இவ்வருச்சுனழன
ழரவதககிரியிலிருத்தித் துவாரழக தசர்ந்தா டனன்று பாலபாரதத்தி லுள்ளது. (680)

50.-அருச்சுனன் ரைேதககிரியில் ஓர் ஆலமைத்தினடியிற்

வசர்தல்.

லேங்கதிர்வபாய்க்குடதிரசயில்வீழ்ந்தபின்னர் வீ ாமன்மாரல
யின்ோய்மீண்டுமந்தச்,
லசங்கதிர்ேந்லதழுந்தலதனமீதுவபார்த்த லசய்யோரடயுந்தானுந்தீர்த்தோரிச்,
சங்கதிருமணிவீதிநகரிசூழ்ந்ததடஞ்சாைலிரைேதகரசலநண்ணிப்,
லபாங்கதிர்ரபம்புயலலழுந்துலபாழியுங்கங்குற்வபாலயாருநீள்
ேடதருவின்லபாதும்பர்வசர்ந்தான்.

(இ-ள்.) டவம் கதிர் உஷ்ணமான கிரணங்கழளயுழெயவனாகியசூரியன், தபாய்-,குெதிழசயில்

வீழ்ந்த பின்னர் - தமற்குத் திக்கில் விழுந்து மழறந்தபின்பு [சூரியாஸ்தமனமானபின்பு]-அந்த டசங்
கதிர்- சிவந்தகிரணங்கழளயுழெயனான அச்சூரியன் தாதன, வீைாமல் மாழலயின்வாய் மீண்டும்
வந்து எழுந்தது என- அஸ்தமித்டதாழியாமல் மாழலக்காலத்தில் திரும்பவும் வந்து உதித்தது தபால,
மீது தபார்த்த டசய்ய ஆழெஉம் தான்உம்-உெம்பின்தமல் தரித்தடசந்நிறமானகாஷாயவஸ்திரமும்
தானுமாக, (அருச்சுனன்), தீர்த்தம் வாரி சங்குஅதிரும் அணி வீதி நகரி சூழ்ந்த தெ சாரல் இழரவதக
ழசலம் நண்ணி - கெல்நீரிலுள்ள சங்குகள் ஒலிக்கும் அைகியவீதிகழளயுழெய துவாரகாபுரிழயச்
சார்ந்தவிசாலமான சாரல்கழளயுழெய ழரவதகடமன்னும்மழலழய அழெந்து, டபாங்கு அதிர்
ழபம் புயல் எழுந்து டபாழியும் கங்குல் தபாய் - டபாலிவு டபற்று ஆரவாரிக்கிற காளதமகங்கள்
தமடலழுந்து மழைடபாழிகின்ற இராக்காலத்திதல தபாய், ஒரு நீள் வெதருவின் டபாதும்பர்
தசர்ந்தான்- உணர்ந்தததார் ஆலமரத்தினது டசறிழவ அழெந்தான்;

டசந்நிறவாழெதபார்த்துதமற்றிழசயில் ததான்றும் அருச்சுனனுக்கு தமற்றிழசயிலுதித்த சூரியழன

உவழமகூறினார். டசய்ய ஆழெ - காவி ததாய்ந்தஉழெ. 'தீர்த்தவாரிச்சங்கதிருமணிவீதி' என்ற
டதாெர் - டவற்றிச்சங்கு மங்கலச்சங்கு டகாழெச்சங்கு என்ற சங்கவாத்தியங்கள் அந்நகரத்து
வீதிகளில் எங்கும் எப்டபாழுதும் முைங்குதழலயும், அந்நகரம்
கெல்சூழ்ந்ததாதலாற்கெல்வாழுயிரான சங்குகள் தவழ்ந்து டசன்று அந்நகர்வீதிகளிலுலாவுதழலயுங்
குறிக்கும். (681)

51.-இைண்டுகவிகள் - மர க்காலேருைரன.

இந்திைற்குத்திருமதரலமன்ைலலண்ணி யாதேர்வகான்ேைம்பதி
யிலலய்தினாலனன்று,
அந்தைத்ரத நீலத்தால்விதானமாக்கி யண்டமுைவிடிமுைச
மார்ப்போர்ப்ப,
ேந்திைட்ரடேரிசிரலயாற்பஞ்சேண்ைமகைவதாைைநாட்டி
ேயங்குமின்னால்,
முந்துைத்தீபமுலமடுத்துத்தாரைமுத்தான் முழுப்லபாரிசிந்தின
காலமுகில்கைம்மா.

(இ-ள்.) காலம்முகில்கள்-கார்காலத்து தமகங்களானழவ,- இந்திரற்கு திருமதழலமன்றல் எண்ணி

யாதவர் தகான் வளம் பதியில் எய்யினான்என்று- (தங்கழளவாகனமாகக்டகாண்டு டசலுத்துந்
தழலவனான) இந்திரனுழெயசிறந்தகுமாரனானஅருச்சுனன்விவாகத்ழதக் குறித்து
யதுகுலத்தார்க்குத்தழலவனானகண்ணபிரானுழெயவளப்பம்டபாருந்தியநகரத்திற்கு
வந்தாடனன்னு அறிந்து, (அவ்விவாகத்தின் டபாருட்டு), அந்தரத்ழத நீலத்தால் விதானம் ஆக்கி -
ஆகாயத்ழத நீலநிறமுள்ள பட்டினால் தமற்கட்டி யழமத்து அலங்கரித்து, இடி முரசம் அண்ெம்உற
ஆர்ப்ப ஆர்ப்ப - இடிகளாகிய தபரிழகவாத்தியங்கள் ஆகாயத்ழதயளாவ மிகுதியாக ஒலிக்க, வந்து-,
இரட்ழெ வரி சிழலயால் பஞ்சவண்ணம் மகரததாரணம் நாட்டி - இரட்ழெயாகவிளங்குகிறநீண்ெ
இந்திரவில்லின்ததாற்றத்தால் ஐவழக நிறங்கழளயுழெயமகரததாரணங்கழளக்கட்டி நிறுத்தி,
வயங்கும் மின்னால் முந்துற தீபம்உம் எடுத்து -விளங்குகிற மின்னல்களினால் முற்பெ
விளக்குகழளயும் ஏந்தி, தாழர முத்தால்முழுடபாரி சிந்தின - தாழரயாகச்டசாரியும்
மழைத்துளிகளினால் முழுப்டபாரிகழளயுஞ்சிந்தின; அம்மா - ஆச்சரியம்! (எ-று.)

நீலநிறமான தமகங்கள் வானத்தில் இழெவிொதுபரவி அவ்விெத்ழத மழறத்தழததய 'நீலத்தால்

விதானமாக்கி' என்றார். பஞ்சவர்ணம் - டவண்ழம, கருழம,டசம்ழம, டபான்ழம, பசுழம என்பன.
மகரததாரணம் - சுறாமீன்வடிவழமயத்தூக்குந்ததாரணம். இந்திரவில்லில் பலவழகநிறங்களும்
இருத்தல்பற்றி, 'சிழலயாற் பஞ்சவண்ணமகர ததாரணம் நாட்டி' என்றார். தீபதமந்துதல்-
அஷ்ெமங்கலத்துள் ஒன்று. டநற்டபாரி சிந்துதலும், மணத்துக்கு உரியது. முழுப்டபாரி-
முரிவில்லாதடபாரி. உருவகத்ழத யங்கமாகக் டகாண்டுவந்த தற்குறிப்வபற்ைேணி. (682)

52.- அருச்சுனன் கண்ைரன நிரனக்க, அப்லபருமான் அங்குத்

வதான்றுதல்.

யாங்கருதிேருங்கருமமுடிப்பாலனண்ணிலிைாமன்முதல்யதுகுலத்
வதாரிரசயாலைன்று,
பாங்குடவனதனக்குயிைாந்துைபலமௌலிப்பைந்தாமன்ைரன
நிரனத்தான் பார்த்தனாகப்,
பூங்கமலமலவைாரடயரனயான்ைானும்லபான்லனடுந்வதர்ப்பாகனு
வமயாகப்வபாந்து,
நீங்கரியநண்பினனாய்லநடுநாணீங்குவநயத்வதானிரனவின்
ேழிவநர்பட்டாவன.

(இ -ள்.) 'எண்ணில் - ஆதலாசிக்குமிெத்து, யாம் கருதி வரும் கருமம் முடிப்பான் - நாம் நிழனத்துவந்த
காரியத்ழத நிழறதவற்றுதற்கு, இராமன் முதல் யதுகுலத்ததார் இழசயார் - பலராமன் முதலிய
யதுவமிசத்தரசர்கள் உென்பொர்', என்று- என்று ஆதலாசித்து, பார்த்தன் - அருச்சுனன், பாங்குெதன -
உரிழமயுெதன, தனக்கு உயிர் ஆம் துளபம் டமௌலி பரந்தாமன் தழன நிழனந்தான்ஆக - தனக்கு
உயிர்தபான்றவனான திருத்துைாய்மாழலழயத்தரித்த முடிழயயுழெயஸ்ரீகிருஷ்ணழன
நிழனத்தானாக, பூ கமலம் மலர் ஓழெ அழனயான்-டபாலிவுள்ளதாமழரமலதராழெழயப்
தபான்றவனான அப்டபருமான், தான்உம் டபான் டநடுந் ததர்பாகன் உம் ஏ ஆக தபாந்து -
தானும்டபான்மயமானடபரிய (தனது) ததழரச்டசலுத்துகிற சாரதியுதமயாக (ஏகாந்தமாய்ப்)
புறப்பட்டு, நீங்கு அரிய நண்பினன் ஆய்டநடு நாள் நீங்கும் தநயத்ததான்
நிழனவின்வழிதநர்பட்ொன் - பிரிதற்கு அரியநண்பனாய் பலநாளாக (த் தன்ழன)ப்பிரிந்திருந்த
அன்புழெதயானான அருச்சுனன் நிழனத்தபடிதய அவடனதிரில் வந்து ததான்றினான்; (எ-று.)
பரந்தாமன் - எல்லா ஒளிகளிலும் தமம்பட்ெஒளிழயயுழெயவ டனன்றும், எல்லாஇெங்களிலும்
தமலான இெத்ழத யுழெயவடனன்றும் டபாருள்படும். திருக்கண்கள் திருக்ழககள் திருவடிகள்
திருநாபி முதலிய பலஉறுப்புகள் தாமழரமலர்தபாலிருக்கப் பசுஞ்சாமத்
திருதமனிநிறம்தாமழரயிழல தபாலுதலால், 'பூங்கமல மலதராழெயாழனயான்' என்றார்.
இெருற்றுத்தன்ழனயழெந்ததார்க்கு அவ்விெர் தவிர்த்துக் குளிர்ந்தகருழணடசய்பவ டனன்பது,
'ஓழெயழனயான்' என்றதனால் விளங்கும். (683)

53.- கண்ைன் அருச்சுனரன ேந்த காரியம் வினவித்

துோைரக வசர்தல்.

யதியாகியேணிருந்த வதா ன்ைன்ரன யதுகுலநாயகன்பரிவோடி

ரைஞ்சேன்பால்,
அதியானலநடுஞ்சுருதி யாசிகூறி யாகமுைத்தழீஇ
மகிழ்வுற் ைாலநீ ல்,
மதியார்லசஞ்சரடமுடிவயாலனன்னரேகிேந்தோறுரைப்பலநடு
மாலுங்வகட்டுத்,
துதியாடிக்காரலயிவலேருதுலமன்றுலசாற்றிரமப்பின்
மீைவும்வபாய்த் துேரைவசர்ந்தான்.

(இ-ள்.) யதி ஆகி அவண் இருந்த ததாைன் தன்ழன - சன்னியாசியாய் அவ்விெத்திதலயிருந்த

நண்பனான அருச்சுனழன, யது குலம் நாயகன் - யதுகுலத்துக்குத் தழலவனான கண்ணன், பரிதவாடு
இழறஞ்ச - அன்தபாடு வணங்க,(அவ்வருச்சுனன்), அன்பால் - அன்தபாடு, அதி ஆன டநடுஞ் சுருதி
ஆசி கூறி -மிகுதியான டபரிய தவதவாக்கியங்கழளக்டகாண்டு (கண்ணனுக்கு) ஆசீர்வாதஞ்டசய்து,
ஆகம்உற தழீஇ மகிழ்உற்று - (தன்மார்பிதல அவன்) மார்பு டபாருந்தத்தழுவி மகிழ்ச்சியுற்று, ஆலம்
நீைல் மதி ஆர் டசம் சழெ முடிதயான் என்ன ழவகி -ஆலமரத்தினது நிைலிதல சந்திரன் டபாருந்திய
சிவந்த சழெழயயுழெயனானசிவபிரான்தபால் வீற்றிருந்து, வந்தஆறு உழரப்ப - (தான்)
வந்தகாரியத்ழதச் டசால்ல, டநடுமால்உம் - மகாவிஷ்ணுவாகிய கண்ணபிரானும், தகட்டு -
(அதழனக்) தகட்டு, துதி ஆடி - டகாண்ொடி, காழலயில் வருதும் என்றுடசாற்று -
'மறுநாளுதயகாலத்தில் வருதவாம்' என்று டசால்லி, இழமப்பில் மீளஉம் தபாய் துவழரதசர்ந்தான் -
இழமப்டபாழுதிதல திரும்பவும் டசன்று துவாரழகழய யழெந்தான்;

தக்ஷிணாமூர்த்திவடிவமான சிவடபருமான் ழகலாசகிரியிற் கல்லாலமரத்தின் கீழ்வீற்றிருத்தழல

நூல்கள் கூறும். (684)
 54.- மறுநாள்விடியுமுன் அம்மரலயில் இந்திைவி வுக்காகப் பலவேந்தர்
சூ ப் பலைாமன் ேருதலும் வதாழியருடன்
சுபத்திரை ேருதலும்.

ஆதேன்ேந்துதிப்பதன்முன்மற்ரைநாளி லணிநகர்ோழ்சன
மரனத்துமந்தக்குன்றின்,
மாதேனவதேலினான்மர க்காலத்து ோசேற்குவி ாேயர்ோன்
ேந்தகாரல,
யாதேரிற்வபாசரின்மற்றுள்ைவேந்தரியாேருஞ்சூழ்ேை
நறுந்தாரிைாமன்ேந்தான்,
சூதடர்பச்சிைங்லகாங்ரகப்பச்ரசவமனிச்சுபத்திரையுந்
வதாழியர்கள் சூ ேந்தாள்.

(இ-ள்.) ஆதவன் வந்து உதிப்பதன் முன் - சூரியன்வந்துததான்றுவதற்கு முன்னம்

[டபாழுதுவிடியுமுன்னதம], மற்ழற நாளில்-, அணி நகர் வாழ் சனம் அழனத்துஉம் - அைகிய
துவாரழகயில் வசிக்கின்ற சனங்கடளல்லாம், அந்த குன்றில் - அந்த இழர வதகமழலயிதல,
மாதவனது ஏவலினால் - க்ருஷ்ணனுழெயகட்ெழளயினாதல, மழைக்காலத்து வாசவற்கு விைா
அயர்வான் - மழைக்காலத்திதல டசய்யப்படுகிற இந்திரபூழசழயச் டசய்யும்டபாருட்டு, வந்தகாழல
- வந்ததபாது,- யாதவரில் - யதுகுலத்தாரிலும், தபாசரில் - தபாசகுலத்தாரிலும், மற்றுஉள்ள தவந்தர் -
மற்றுமுள்ளதவந்தரிலுமுள்ள, யாவர்உம் - எல்தலாரும், சூழ்வர - சூழ்ந்திருக்க, நறுந்தார் இராமன் -
நறுமணமுள்ள மாழலழயயணிந்த பலராமன், வந்தான்-: சூது அெர் பசு இளங் டகாங்ழக பச்ழச
தமனி சுபத்திழரஉம் - சூதாடுகருவிழய டவல்லுகின்ற பசிய இழளய தனங்கழளயும் பசிய
உெழலயுமுழெய சுபத்திழரயும், ததாழியர்கள் சூை - ததாழிமார்கள் சூை, வந்தாள் - (அங்தக)
வந்தாள்; (எ -று.)

அருச்சுனன் சுபத்திழரழய மணத்தல் எளிதில் நிகழ்வதற்கு ஸ்ரீகிருஷ்ணன் இந்திரவிைா என்ற

ஒருவியாஜம்ழவத்து இங்ஙன் யாவழரயும் கூடுமாறு ஏவினடனன்க. (685)

55.- அரனேரும் அருச்சுனசன்னியாசிரய ேைங்கின பின்பு கண்ைன்

ேந்து ேைங்குதல்.

முக்வகாலுங்கமண்டலமுஞ்லசங்கற்றூசு முந்நூலுஞ்சிரகயும்
மாய்முதிர்ந்து வதான்றும்,
அக்வகாலமரனேருங்ரகலதாழுதுவநாக்கியருைலம்
லபற்ைகன்ைதற்பி னரனத்துவலாகத்து,
எக்வகாலவயானிகட்குமுயிைாய்த்வதாற்ை மீரைந்தாய்ப்பாற்
கடலினிரடவயரேகும்,
ரமக்வகாலமுகில்ேண்ைன்ைானுலமய்தி மனேைக்கம்
புரிவோரனேைங்கினாவன.

(இ-ள்.) முக்தகால்உம் - திரிதண்ெமும், கமண்ெலம்உம் - ஜலபாத்திரமும், டசங்கல் தூசுஉம் -

காவிவஸ்திரமும், முந்நூல்உம் - பூணூலும், சிழகஉம் - குடுமியும்,(ஆகிய
ழவஷ்ணவசன்னியாசிகளுக்கு உரிய ஐந்து அழெயாளங்களும்), ஆய் -டபாருந்தி, முதிர்ந்து
ததான்றும் - பூர்ணமாய் விளங்குகிற, அ தகாலம் - அந்தத்துறவிவடிவத்ழத, அழனவர்உம் -
(கீழ்ச்டசான்ன பலராமன் முதலிதயார்) எல்தலாரும்,தநாக்கி - பார்த்து [தரிசித்து], ழகடதாழுது -
ழககூப்பிநமஸ்கரித்து, அருள் நலம்டபற்று - (அச்சன்னியாசியினுழெய) கருழணயாகிய நல்ல
அநுக்கிரகத்ழதப் டபற்று,அகன்ற தன் பின் - நீங்கின பின்பு, அழனத்து தலாகத்து -
சகலதலாகங்களிலுமுள்ள,எக் தகாலம் தயானிகட்கும்உம் - பலவழகவடிவமுள்ள
எல்லாப்பிறப்புக்களிலும்வாழ்கிற உயிர்களழனத்துக்கும், உயிர் ஆய் - உயிராகி, ததாற்றம் ஈர்ஐந்து
ஆய் -பத்துவழகப்பிறப்புக்கள் டகாண்டு, பாற்கெலின் இழெதய ழவகும் - திருப்பாற்கெலின்
நடுவிதல (வியூகமூர்த்தியாய்) எழுந்தருளியிருக்கிற, ழம தகாலம் முகில்வண்ணன் தான்உம் -
கருநிறமான அைகிய தமகம்தபான்ற திருதமனி நிறத்ழதயுழெயவனான ஸ்ரீகிருஷ்ணனும், எய்தி -
அருகில் வந்து, மனவணக்கம் புரிதவாழன வணங்கினான் -(தன்ழன)
மனத்தால்வணங்குதல்டசய்பவபனான அருச்சுனழன (த்தான்காயத்தால் )வணங்கினான்; (எ-று.)

முக்தகாலும் கமண்ெலமும் டசங்கல்தூசும் முந்நூலும்சிழகயும் என்ற இழவ 'துறவிகள்

பஞ்சமுத்திழர' எனப்படும்; அங்கிரா டவன்னும் முனிவர் கூறின யதிலக்ஷணம் இத்தன்ழமத்தத: வெ
டமாழி மகாபாரதத்திலும்இங்ஙனதம யதிலக்ஷணம் கூறப்பட்டுள்ளது. 'ததாற்றமீழரந்து' என்றது -
மத்ஸயம்,கூர்மம், வராகம், நரசிம்மம், வாமனன், பரசுராமன், தசரதராமன், பலராமன்,கிருஷ்ணன்,
கல்கி என்ற தசாவதாரங்கழள யுணர்த்தும். கர்மவசத்தால்ஜீவாத்மாக்களுக்கு தநர்கிற ஜந்மங்கள்
தபாலன்றி இவ்வவதாரங்கள் பரமாத்மாவினால்துஷ்ெநிக்கிரகசிஷ்ெபரிபாலனத்தின் டபாருட்டு
இச்சாமாத்திரத்தாற் டகாள்ளப்படுகின்றன டவன்பதழன யறிக. திருமாலுக்கு மற்றும் பற்பல
அவதாரங்கள் நூல்களிற் கூறப்படினும் இப்பத்துதம முக்கியவவதாரங்களாடமன உணர்க.
திருப்பாற்கெலி டலழுந்தருளியிருக்கிற வியூகமூர்த்திகள் - வாசுததவன், சங்கர்ஷணன்,ப்ரத்யும்நன்,
அநிருத்தன் என நான்காம்.

56- இதுவும், அடுத்த கவியும் - குைகம்; கண்ைன் அருச்சுனனுக்குச்

சூழ்ச்சிலசால்லிச் சுபத்திரைரய அம்முனிேனுக்குப் பணிவிரட புரியுமாறு
பணித்தல்.
துன்னியிருேருலமாருப்பட்டிருந்தகாரலச் சுபத்திரைரயத்தடங்
குன்றின் சூ வலார்சார்,
மின்னியரபம்புயலிலனழிலிவைரகவபாலலேளிப்படலுலமய்ப்புைக
வமன்வமவலறிக்,
கன்னியிைந்தனிக்கடம்புமலர்ந்தலதன்னக் கண்டவிழியிரமயாத
காட்சிகாைா,
மின்னியமாதேத்வதாரனமந்தமூைன் மாதேன்ரமத்
துனரமயினான் மகிழ்ச்சிகூர்ந்வத.

(இ-ள்.) இருவர்உம் - (அருச்சுனன் கிருஷ்ணன் என்ற) இரண்டுதபரும், துன்னி- சந்தித்து, ஒருப்பட்டு -

(மனம்) ஒருழமப்பட்டு, இருந்தகாழல - (ஏகாந்தத்தில்)இருந்தடபாழுது,- சுபத்திழர-, அ தெ குன்றின்
சூைல் ஓர்சார் - டபரிய அந்த ழரவதகமழலயின் சாரலில் ஓரிெத்தில், ழபம் புயலின் மின்னிய எழில்
இதரழகதபாலடவளிப்பெலும் - காளதமகத்தில் மின்னிய (மின்னலின்)
அைகியததாற்றம்தபாலத்ததான்றியவளவில், (அருச்சுனன்), டமய் தமல்தமல் புளகம்ஏறி- உெம்பு
தமல்தமல் மிகுதியாக மயிர்ச் சிலிர்ப்புடகாள்ளப்டபற்று, கன்னி இளந் தனிகெம்பு மலர்ந்தது என்ன
- மிகவும் இளழமயான ஒருகெப்பமரம் மலர்ந்தாற்தபால,கண்ெ விழி இழமயாத - (அவழளப்)
பார்த்த கண்கள் இழமயாதபடி யிருக்கிற, காட்சி- ததாற்றத்ழத, காணா- கண்டு,- மந்தம் மூரல்
மாதவன் - புன்சிரிப்ழபயுழெயனானகண்ணபிரான், ழமத்துனழமயினால் - (தனக்கு அவன்)
ழமத்துனனாகும்முழறழமயினால், மகிழ்ச்சிகூர்ந்து - (அவன்விஷயத்தில்) மகிழ்ச்சி மிகுந்து,
மன்னியமா தவத்ததாழன - டபாருந்திய சிறந்த
தவதவெத்ழதயுழெயனானஅவ்வருச்சுனழனதநாக்கி,- (எ-று.)- 'கூறி' (57) எனத்டதாெரும்.

ஸு பத்ரா - மங்களகரமான நல் லிலக்கணமழமந்தவ டளன்க. ழமத்துனழம - கண்ணனுக்கு

அருச்சுனன் அத்ழதமகனாகும் உரிழம; அருச்சுனன் கண்ணனது தந்ழதயான வசுததவனுக்கு
உென்பிறந்தவளான குந்தியின் குமாரனாதல் காண்க. அருச்சுனன் டகாண்டுள்ள
கபெசன்னியாசிதவஷத்தின்நிழலழமழயத் திருவுள்ளம்பற்றிக் கண்ணபிரான் புன்முறுவல்
டகாண்ெனன். (687)

57.- அடிகடிரு வுைத்லதண்ை லமம்ம வனார்க ைறியினிரச

யலர்பலரிங்கறிவுைாமற்,
கடியயர்வுற் றும்பதிலகாண் டரடகலேன்றுங்காேலர்க்குக்
கடலனன்றுங் கசியக் கூறிக்,
லகாடியிரடலேங் கைபமுரலக் கன்னி மாரனக் கூயைங்வக
லமய்ம்ரமயுைக் லகாண்டவகாலப்,
படிேமுனிக் கிருபருேம் பணித்த வேேல் பரிவுடனீ புரி
லயன்று பணித்திட்டாவன.

(இ-ள்.) 'அடிகள் திருஉளத்து எண்ணம் - சுவாமிகளுழெய திருவுள்ளக் கருத்ழத, எம்மதனார்கள்

அறியின் - எம்மவர்கள் அறிந்தால், பலர் இழசயலர் - (அதற்குப்) பலர் இணங்கமாட்ொர்: (ஆதலால்),
இங்கு - இவ்விெத்தில், அறிவு உறாமல்(அவர்கள்) அறியாதபடி [ரகசியமாக], கடி அயர்வுஉற்று -
(சுபத்திழரழய) விவாகஞ்டசய்துடகாண்டு, உம் பதி டகாண்டு அழெக - உமது நகரத்துக்கு
(அவழள)உென் அழைத்துக்டகாண்டு டசன்று தசர்வீராக', என்றும்-, காவலர்க்கு கென்என்றும்-
'(இங்ஙனம் பலருமறியாதபடி ஒரு கன்னிழகழய மணந்து உென்டகாண்டு டசல்லுதல்)அரசர்கட்கு
முழறழமதய' என்றும், கசியகூறி - (அவ்வருச்சுனது மனம்) மகிழும்படி(ஏகாந்தத்திற்) டசால்லி,-
டகாடி இழெடவம் களபம்முழலகன்னிமாழனகூய் -பூங்டகாடிதபான்ற [நுண்ணிய] இழெழயயும்
விரும்பப்படுங் கலழவச்சந்தனமணிந்ததனங்கழளயுமுழெய இளழமயான மான்தபான்ற
சுபத்திழரழயயழைத்து, 'அணங்தக - டபண்தண! டமய்ம்ழம உற டகாண்ெ தகாலம்
படிவம்முனிக்கு - உண்ழமயாகக்டகாண்ெ அைகிய
சன்னியாசிதவஷத்ழதயுழெயஇம்முனிவனுக்கு, நீ-, இரு பருவம் - நான்கு மாசகாலம், பரிவுென் -
அன்தபாடு,பணித்த ஏவல் புரி - நியமித்த குற்தறவல்கழளச் டசய்வாய்,' என்றுபணித்திட்ொன்-என்று
கட்ெழளயிட்ொன்; (எ-று.)

சுபத்திழரழய துரிதயாதனனுக்கு மணஞ்டசய்விக்கதவண்டு டமன்பது மூத்தவனான பலராமனது

உத்ததச மாதலால், 'அடிகள் திருவுளத்து எண்ணம் எம்மதனார்கள் அறியின் இழசயலர்பலர்'
என்றான். கண்ணனுக்கு அருச்சுனன்பக்கலுள்ள சிதனகவாற் சலியம் விளங்க 'கசியக்கூறி ' என்றார்.
ஒருநாளுக்கு தமல் ஓர் ஊரில் தங்காமல்கிராழமகராத்திரமாய்த்திரியும் முழறழமழயயுழெயரான
சன்னியாசிகள் மழைக்காலமாகிய நான்கு மாசங்களில் மாத்திரம் ஒதரயிெத்தில் வசித்திருக்கலா
டமன்பது, நூற்டகாள்ழக; அந்தச் சாதுர்மாஸ்யஸங்கல்பவிதிப்படி இத்துறவி இப்டபாழுது இங்கு
நான்குமாசகாலம் இருப்பா டனன்றுடகாண்டு, 'இருபருவம்' என்றான். பருவம், இருது என்ன -
ஒருடபாருளன. (688)

தவறு.

58.- சுபத்திரை அருச்சுனனுரடய கள்ைவேடத்ரத

யறியாரம.

உள்ை டங்கிய காமலேங் கனல்புைத் வதாடிக்

லகாள்ரை லகாண்டுடன் மரைத்லதனக் கூரையுந் தானும்
லமள்ை ேந்துதன் கடிமரன வமவிய வேடக்
கள்ை ேஞ்சரன யறிந்திலள் கற்புரடக் கன்னி. (இ-ள்.) உள் அெங்கிய மனத்திற்குள்
அெங்கியிருக்கிற, காமம் டவம் கனல் - காமமாகிய டகாடியடநருப்பு, புறத்துஓடி- டவளிதயடசன்று,
டகாள்ழளடகாண்டு - கவர்ந்துடகாண்டு, உெல் மழறத்துஎன - உெழலமழறத்தாற்தபால, கூழறஉம்
- காவிவஸ்திரமும், தான்உம் - தானுமாக, டமள்ளவந்து-, தன் கடி மழன தமவிய - தன்னுழெய
சிறப்புள்ள மழனயிதலடபாருந்திய, கள்ளம்தவெம்வஞ்சழன - டபாய்யாகச்
சன்னியாசிதவெம்பூண்டுள்ள வஞ்சகத்ழதயுழெயனான அருச்சுனழன, கற்புஉழெ கன்னி -
கற்பிழனயுழெய கன்னிழகயான சுபத்திழர, அறிந்திலள் - அறித்தாளில்ழல; (எ-று.)

சன்னியாசிதவெம்பூண்டுவந்துள்ளவன் அருச்சுனதன டயன்பது

சுபத்திழரயாலறியப்பெவில்ழலடயன்பதாம். காஷாயவஸ்திரந் தரித்திருப்பழத, உள்தளயிருக்கிற
காமக்கனல் புறத்திலும்வந்து அருச்சுனழனக்டகாள்ழள டகாண்ெததாஎன்னுமாறுள்ளது எனத்
தன்ரமத்தற்குறிப்வபற்ைேணி பெக் கூறினார். கனலும் காவியாழெயும் டசந்நிறமாதல், இங்கன்
வருணித்தற்கு ஒருகாரணம். சுபத்திழரழயப் பிறரறியாமல்மணப்பதற்தக
இந்ததவெம்பூண்டிருத்தலால், 'கள்ளதவெவஞ்சன்' என்றது.

இதுமுதல் இருபத்டதாரு கவிகள் - டபரும்பாலும் முதற்சீரும் ஐந்தாஞ்சீரும் மாச்சீர்களும், மற்ழற

மூன்றும்விளச்சீர்களுமாகிய கலிநிரலத்துரைகள் . (689)

59.- இைவில் அருச்சுனன்ஓைரையிற் படுக்க, மற்வைாைரையிற்

சுபத்திரை தன்பாங்கியருடன் துயிலுதல்.

ஈங்குேந்தலதன்ைேப்பய லனன்றுலகாண்லடண்ணி
ஆங்குேந்தலதாருமரனயிரட யருந்தேன்றுயிலத்
தூங்குகண்ணினள்சுபத்திரை வதாழியர்பலரும்
பாங்குரேகமற்லைாருமரன புகுந்துகண்படுத்தாள்.

(இ-ள்.) 'ஈங்கு - இங்தக, வந்தது- (சுபத்திழர) வந்தது, என்தவம் பயன்,- 'என்றுடகாண்டு எண்ணி -
என்று நிழனத்து, அருந்தவன் - அரிய சன்னியாசிதவெம்பூண்ெ அருச்சுனன், ஆங்கு - அங்தக, உவந்து
- மகிழ்ந்து, ஒருமழனயிழெ - ஓரழறயிதல, துயில - நித்திழரடசய்வான்தபாலிருக்க,- சுபத்திழர-
,தூங்கு கண்ணினள் - நித்திழரக்குறிப்புத்ததான்றியகண்ணினளாக, (உெதன), மற்டறாருமழனபுகுந்து
- தவதறாரழறயிதல தசர்ந்து, ததாழியர் பலரும்-, பாங்கு ழவக -அருதக தங்கியிருக்க, கண்படுத்தாள்
- துயில்பவளானாள்; (எ-று.)-என்றுடகாண்டுஎன்பதில், 'டகாண்டுஎன்பது அழசநிழல. (690)
 60.- இதுமுதல்மூன்றுகவிகள் - அருச்சுனனுரடய காம
தாபத்ரதத் லதரிவிக்கும்.

புடவிலயங்கணும்புரதயோன் லபாழிதருபுனலால்
அடவியாை லவியவு மவிந்திலரதவயா
தடவிோரடலமய்லகாளுத்திடத் தனஞ்சயற்கைங்கின்
விடவிவலாசனக்கரடதரு விைகலேங்கனவல. (இ-ள்.) வாழெ - வாழெக்காற்று, டமய்-உெழல,
தெவி-, தனஞ்சயற்கு - அருச்சுனனுக்கு, டகாளுத்திெ - தாபத்ழதமிகுவியாநிற்க, அணங்கின் -
டதய்வப்டபண்தபான்ற சுபத்திழரயின், விெம் விதலாசனம்கழெ - விெத்தின்
தன்ழமழயக்டகாண்ெ[வருத்துகின்ற] கழெக்கண்பார்ழவ, தரு - தந்த, விரகம்டவம்கனல் -
பிரிவுத்துயராலாகிய டநருப்பானது, புெவி எங்கண்உம் புழதய -பூமிமுழுவதும்மழறந்திருக்கும்படி,
வான் - தமகம், டபாழிதரு - டபாழிந்த, புனலால் -நீரினால், அெவி - காட்டிலுள்ள, ஆர் அைல் -
நிரம்பிய அக்கினி, அவியஉம் -அவிந்திொநிற்கவும், அவிந்திலது-: ஐதயா-!!(எ-று.)

மழைக்காலமாதலால் பூமிடயங்கணும் நீரில் அமிழ்ந்திொ நிற்கதவ அவிதற்கரியகாட்டுத்தீயும்

அவியவும், அருச்சுனனுக்குச் சுபத்திழரயின் கழெக்கண்பார்ழவயால்ததான்றிய காமத்தீ
அவிந்திலதத! அந்ததா!! என்று இரங்கிக் கூறியவாறு. காட்டுத்தீயும் அவியுமாறு புனல்
டபாழிந்திெவும், (விரக) டவங் கனலவியவில்ழல டயன்ற இது - காரணமிருக்கவும்
காரியந்ததான்றாழமயாகிய சிைப்புநவிற்சியணி [விதஸதஷாக்தி] யாகும். ஐதயா - இரக்குக்குறிப்பு.

61. மதனலீரலயிற்பழுதை ேழிபடும்பாரே

ேதனோண்மதிேந்துமுன் னிற்கவுமருண்டச்
சதனவமேருந்தவபாதனன்ைனக்குலேம்வமாக
விதனேல்லிருள்விடிந்தில தாரிருள்விடிந்தும்.

(இ-ள்.) ஆர் இருள்விடிந்துஉம் - (கழிதற்கு) அரியதாயிருந்த கங்குற் தபாது புலர்ந்தும், மருண்டு -

காமமயக்கத்ழதக்டகாண்டு அ சதனம் தமவரும் - அந்தமழனயிதல தங்கியிருக்கிற, ததபாதனன்
தனக்கு - சன்னியாசிதவெம்பூண்ெ அருச்சுனனுக்கு, மதன(ன்) லீழலயில் பழுது அற வழிபடும்
பாழவ - மன்மதலீழலயிதல குற்றமற்ற வழிபாடும் டசய்தற்கும் உரியளான
சித்திரப்பிரதிழமதபான்ற சுபத்திழரயின், வதனம் வாள்மதி - முகமாகியஒளியுள்ள [பதினாறு
கழலகளும் நிரம்பிய] சந்திரன், வந்து-, முன்நிற்கஉம்-, டவம் தமாகம் விதனம் வல் இருள் - டகாடிய
காமதமாகத்தினால் தநர்ந்த விதனமாகிய டகாடிய இருள், விடிந்திலுது - நீங்கிற்றில்ழல; (எ -று.)
மதிநிற்கவும்இருள்விடிந்திலது என்றது - முன்ழனயடசய்யுளிற் தபாலதவ சிைப்புநவிற்சியணியாம்.
இதற்கு - வதனவாண்மதி, விதன வல்லிருள் என்ற உருேகேணி அங்கமாய்வந்தது.
(692)

62. அற்ரைநாண்முதலவனகநா ைகின்மைங்கமழுங்

கற்ரைோர்கு ற்கன்னிரக ேழிபடக்கருத்தால்
இற்ரைமாமதன்பூசலுக் லகன்லசய்வோலமன்லைன்று
ஒற்ரையன்றில்வபான்லமய்ம்லமலிந் துள்ைமுமுரடந்தான்.

(இ-ள்.) அற்ழற நாள்முதல் - அன்ழறத்தினமுதல், அதனகம் நாள் - பலநாள்,அகில் மணம் கமழும்

கற்ழற வார் குைல் கன்னிழக - அகிலின் வாசழன வீசுகின்றடதாகுதியானநீண்ெகூந்தழலயுழெய
கன்னிழகயாகிய சுபத்திழர, கருத்தால் -மனப்பூர்வ

மாக, வழிபெ- (க்ருஷ்ணன்டமாழிப்படிதய) வழிபாடு டசய்யாநிற்ழகயில்,- 'இற்ழற மா மதன்

பூசலுக்கு - இப்தபாது டகாடிய மன்மதன் விழளக்கின்ற தபாருக்கு, என் டசய்தவாம் -
என்னடசய்யக்கெதவாம்?' என்று என்று - என்றுசிந்ழதடகாண்டு, (அருச்சுனன்),- ஒற்ழற அன்றில்
தபால் - தபழெழயப்பிரிந்திருக்கும் ஆணன்றில்தபால, டமய் டமலிந்து - உெல்தளர்ச்சியுற்று,
உள்ளம் உம் உழெந்தான் -மனமும் வருந்தினான;்ி்(எ -று.)

அன்றிற்பறழவயின் ஆண் தன் தபழெழயக் கணப்தபாது பிரிந்தாலும் அத்துயரத்ழதப்டபாறாமல்

இரண்டு மூன்றுதரம் கத்திக்கூவி, பின்பும் அத்துழணழயக்கூொவிடில்உெதனயிறந்துபடும்.
(693)

63.- சில அரடயாைங்கைாற் சுபத்திரை

அச்சன்னியாசிரயக் குறித்துச் சங்கித்தல்.

நல்லிலக்கைம்பலவுரட யேயேநலத்தால்
வில்லிலக்கைத்தழும்புரடக் கைங்கைான்மிகவும்
லதால்லிலக்கைம்பலவுரடச் சுபத்திரைலயாருதன்
இல்லிலக்கைேரனயிேன் யார்லகாலலன்ையிர்த்தாள்.

(இ-ள்.) டதால் இலக்கணம் பல உழெ சுபத்திழர - (நூல்களிற் கூறப்பட்டுத்) டதான்றுடதாட்டுவருகிற

உத்தமஸ்திரீலக்ஷணங்கள் பலவற்ழறயுமுழெய சுபத்திழரயானவள்,- நல் இலக்கணம் பல உழெ
அவயவம் நலத்தால் - (ஆெவர்க்குஉரிய) உத்தமலக்ஷணங்கள் பலவற்ழறயுமுழெய
(அத்துறவியினது) உறுப்புக்களின் அைகினாலும்,இலக்கணம் வில் தழும்பு உழெ கரங்களால் -
நல்லிலக்கணமழமந்த வில்லின் தழும்புகழளக்டகாண்ெ ழககளினாலும், ஒரு தன் இல்லில் அ
கணவழன - ஒப்பற்ற தன் வீட்டில் தனியனாயிருக்கிற (தனக்குக்)கணவனாகும் அவழன, இவன் யார்
டகால் என்று மிகவும் அயிர்த்தாள்- "இவன்யாதரா" என்று மிகவும் சந்ததகித்தாள்; (எ-று.)

வில்தழும்பு - சீவகசிந்தாமணியில் தெமித்தடனன்னும் அரசன் சீவகனது ழககளின்

வில்தழும்புகண்தெ அவழன விற்டறாழிலில்வல்லவ டனன்று நன்குமதித்தழம கூறுமிெத்து
'முன்ழகச்சந்துக்கும் முைங்ழகக்கும் இழெயில் முன்ழகச்சந்ழதச் தசர்ந்து
உத்தமவிலக்கணத்ழதயுழெய ழகவிரல்கழளந்துக்கு அருதகயாழனத் ததாலிற்
சுண்ணாம்ழபயுழரத்ததுதபாலக் காழ்ப்தபறி டவண்ணிறங்டகாண்டுசிறுமீன்வடிவமாய்த்
ததான்றுகிற மூன்று விரல் நீளமுள்ள சிழலத்தழும்பு' என்றதுமுதலிய காண்க. (694)

64.- இைண்டுகவிகள் - சுபத்திரைக்கும் அருச்சுனனுக்கும்

நடந்த சம்பாஷரைரயக் கூறும்.

மங்ரகயங்லகாருநாைேன் மலைடிேைங்கி
எங்கும்ேண்புனலாடுதற் வககினீலைனினும்
தங்கும்மாநகர்யாலதனத் தவபாதனன்ைானும்
எங்கண்மாநகரிந்திைப்பிைத்தலமன்றிரசத்தான்.

(இ-ள்.) மங்ழக - மங்ழகப்பருவமுழெயளான சுபத்திழர, அங்கு - அவ்விெத்தில், ஒருநாள்,- அவன்

மலர் அடி வணங்கி- அம்முனிவனுழெய தாமழரமலர்தபான்ற பாதங்கழள நமஸ்கரித்து, வண்
புனல் ஆடுதற்கு எங்குஉம் ஏகினீர் எனின்உம் - சிறந்த புண்ணியதீர்த்தங்களில் நீராடுதற்கு
எல்லாவிெங்களிலும் டசன்றீராயினும், தங்கும் மா நகர் யாது - ததவரீர் எழுந்தருளி யிருக்கும்
சிறந்தநகரம் எது? என - என்றுவினாவ,-ததபாதனன் தான்உம் - அம்முனிவனும், எங்கள் மா நகர்
இந்திரப்பிரத்தம் என்ற இழசத்தான் - எமது சிறந்தநகரம் இந்திரப்பிரத்த டமன்று விழெகூறினான்;
(எ-று.)

மங்ழகப்பருவத்திற்கு வயடதல்ழல- பன்னிரண்டு பதின் மூன்று பிராயங்கள். ததபாதநன் -

வெடசால்; தவத்ழத தனமாக வுழெயவன்; அழனவரும் டசல்வத்ழத விரும்பி ஈட்டிப் பாதுகாத்தல்
தபாலத் தவத்ழத விரும்பியீட்டிப் பாதுகாப்பவன். (695)

65. என்ைகாரலயிலிந்திைன் மதரலரயலயாழிய

நின்ைவபரையந்லநடுங்கைாள் வினேலுநிருபன்
லேன்றிமன்னேர்யாரையும் வினவிரனமின்வன
மன்ைலந்லதாரடவிசயரன மைந்தலதன்லனன்ைான்.

(இ-ள்.) என்றகாழலயில் - என்று (முனிவன்) விழெகூறிய டபாழுது,- அ டநடுங்கணாள் -

நீண்ெகண்கழளயுழெயளான அச்சுபத்திழர, இந்திரன் மதழலழய ஒழியநின்ற தபழர வினவலும் -
அருச்சுனழனத்தவிர மற்ழறத்தருமன் முதலிதயாழரக்குறித்து (தயாகதக்ஷமம்) விசாரித்தவளவிதல,-
நிருபன் - அருச்சுனன்.- (அவழள தநாக்கி), 'மின்தன -மின்னல்தபான்றவதள! டவன்றி
மன்னவர்யாழரஉம் வினவிழன - டவற்றிழயயுழெய அரசடரல்தலாழரயுங் குறித்து வினாவினாய்;
மன்றல் அம் டதாழெவிசயழன மறந்ததுஎன் - வாசழனயுள்ள அைகியமலர்மாழலழயயுழெய
அருச்சுனழன (நீ) மறந்ததுயாதுகாரணத்தால்?' என்றான்- என்றுவினாவினான். (696)

66.- இதுவும் அடுத்த கவியும் - வதாழிோர்த்ரத.

யாழின்லமன்லமாழிலயங்கைா யகியிேைேனுக்கு
ஊழினன்புரடமன்ைலுக் குரியைாதலினால்
ோழிலேஞ்சிரலவிசயரன மரைத்தனலைன்னாத்
வதாழிநின்ைேலைாருத்திரக லதாழுதனள்லசான்னாள்.

(இ-ள்.) நின்றவள் ததாழி ஒருத்தி - (அப்டபாழுது அங்கு) நின்ற சுபத்திழரயின் ததாழிடயாருத்தி, ழக

டதாழுதனள் - (துறவிழயக்) ழககூப்பி வணங்கி,- 'யாழின் டமால்டமாழி எங்கள் நாயகி இவள் -
வீழணயினிழசதபால டமல்லிய [இனிய]டசாற்கழளயுழெய எங்கள் தழலவியாகிய இவள்,
அவனுக்கு - அவ்வருச்சுனனக்கு,ஊழின் அன்பு உழெ மன்றலுக்கு உரியள் ஆதலினால் - முழறப்படி
யழமந்தஅன்புழெய விவாகத்துக்கு உரியவளாதலால், டவம் சிழல விசயழன மழறத்தனள் -
டகாடியவில்ழலயுழெய அருச்சுனழனக்குறித்து (வினவாமல்) மழறத்தாள்,' என்னா -என்று,
தசான்னாள்-; (எ-று.)

இவள் அருச்சுனழன மணஞ்டசய்துடகாள்ளும் விருப்புழெய ளாதலால், நாணம்பற்றி, அவழன

வினாவில டளன்றனடளன்பதாம். வாழி - அழச. (697)

67. பங்குனன்லபருந்தீர்த்தநீர் படிேதற்காகப்

லபாங்குலதண்டிரைப்புவிேலம் வபாந்தனலனன்வை
அங்குநின்றுேந்தேருரைத்தன ைேனிப்வபாது
எங்குைாலனனத்லதரியுவமா ேடிகளுக்லகன்ைாள்.
(இ-ள்.) 'பங்குனன் - அருச்சுனன், டபருந் தீர்த்தம்நீர் படிவதற்கு ஆக - சிறந்தபுண்ணியதீர்த்தங்களில்
நீராடும்டபாருட்டு, டபாங்கு டதள் திழர புவி வலம் தபாந்தனன்- டபாங்குகிற டதளிவான
அழலகழளயுழெய கெலினாற் சூைப்பட்ெ பூமியிற்பிரதக்ஷிணமாகச் டசன்றனன்', என்று-, அங்கு
நின்று வந்தவர் உழரத்தனர் -அவ்விந்திரப்பிரத்தநகரத்தினின்று வந்தவர்கள் டசான்னார்கள்; அவன்
இப்தபாது எங்குஉளான் என அடிகளுக்கு டதரியும்ஓ - அவன் இப்டபாழுது
எவ்விெத்திலிருக்கிறாடனன்று சுவாமிகளுக்குத் டதரியுதமா? என்றாள்-என்றும் வினாவினாள்;

சங்கித்த சுபத்திழரதய வினவியதாகப் பாலபாரத்தி லுள்ளது. 'என' என்ற டசயடவடனச்சத்துக்கு

'என்பது' எனத் டதாழிற்டபயராகப் டபாருள் டகாண்டு, அதழன 'டதரியுதமா' என்ற விழனமுற்றுக்கு
எழுவாயாக்குக. (698)

68.- வினவிய பாங்கிக்கு அருச்சுனன் கூறிய விரட.

பாங்கிநல்லுரைதன்லசவிப் படுதலும்விசயன்
தீங்கிலன்பலதிரசகளுஞ் லசன்றுநீைாடிக்
வகாங்கிைம்லகாழுமுரகநிகர் லகாங்ரகயாள்லபாருட்டால்
ஈங்குேந்துநும்மில்லிரட யிருந்தனலனன்ைான்.

(இ-ள்.) பாங்கி நல் உழர - ததாழிகூறிய நல்லவார்த்ழத, தன் டசவி படுதலும் -தன்காதிற்
பட்ெவுெதன, விசயன்- அருச்சுனன்,- பல திழசகள்உம் டசன்று நீர் ஆடி- பலதிக்குக்களிலும் டசன்று
புண்ணிய தீர்த்தங்களில் ஸ்நாநஞ்டசய்து, தீங்குஇலன் -யாததாரூறுபாடும் இன்றி
இனிதுவாழ்பவனாகி, தகாங்கு இளங் டகாழு முழக நிகர்டகாங்ழகயாள் டபாருட்ொல் -
தகாங்கினது இழளய வளப்பமுள்ள அரும்ழபடயாத்ததனங்கழளயுழெயாளின் [சுபத்திழரயின்]
டபாருட்ொக, ஈங்குவந்து -இந்தப்பதியிதலவந்து, நும் இல்லிழெ - உம்முழெயவீட்டில்தாதன,
இருந்தனன்-, என்றான் - என்று உத்தரமளித்தான்; (எ-று.)

தன்ழன இன்னாடனன்று டதரிவித்தற்கு ஏற்றதாயிருந்ததனால் 'நல்லுழர' என்றார்.

தன்ழனப்பெர்க்ழகயாற் கூறி அருச்சுனன் டதரிவித்தா டனன்க. (699)

69.- அந்தச்லசால்லால் யதிரய அருச்சுனவனலயன்று

அறிந்து சுபத்திரை காமக்குறிப்புக் லகாள்ளுதல்.

யதியுரைத்தலசாற்வகட்டலும் யாதவிநுதல்ோண்
மதிவியர்த்ததுதுடித்தது குமுதோய்மலரும்
புதியகச்சணிகுரும்ரபக ைரும்பினபுைகம்
பதியிடத்தரிரேயர்க்குை மாகுலம்படாவதா. (இ-ள்.) யதி - அந்த அருச்சுன சன்னியாசி, உழரத்த
- கூறிய, டசால் - டசால்ழல,தகட்ெலும் - தகட்ெவுெதன, யாதவி - யதுகுலத்திற் பிறந்தவளான
சுபத்திழரயின், நுதல் வாள் மதி - டநற்றியாகிய ஒளியுள்ள சந்திரன், வியர்த்தது-; வாய்குமுதம்
மலர்உம் - வாயாகிய டசவ்வாம்பல்மலரும், துடித்தது-; புதிய கச்சு அணிகுரும்ழபகள் - புதிய
கச்ழசயணிந்த குரும்ழப தபான்ற தனங்கள், புளகம் அரும்பின- மயிர்க்கூச்சு எறிந்தன; பதிஇெத்து -
நாயகன் சமீபத்திலிருக்கும்தபாது, அரிழவயர்க்கு - மகளிர்க்கு, உளம் - மனம், ஆகுலம்பொதுஓ -
சஞ்சலமாதழலயழெயாததா? (எ-று.)

அருச்சுனன் அருகிலிருத்தலாற் சுபத்திழரயின்மனம் கலக்கமுற்றடதன்று முதல்மூன்றடிகளிற் கூறிய

டபாருழள ஈற்றடியிற் கூறிய டபாதுப்டபாருளாற் சமர்த்தித்தார்; வேற்றுப்லபாருள்ரேப்பணி. நுதல்
வாண்மதிவியர்த்தது, வாய்க்குமுதமலர்துடித்தது என்பன - பரிணாமாலங்காரடமன்னும் திரிபுஅணி :
நுதழலவாண்மதியாகவும் வாழயக் குமுதமாகவும் உருவகஞ்டசய்தாடரனின், அழவவியர்த்தல்
துடித்தல்என்ற டதாழில்நிகழ்ச்சிக்கு ஏற்றனவாகாழம காண்க. கச்சணிகுரும்ழப - உருவகநவிற்சி.
(700)

70.- அச்சமயத்தில் அருச்சுனன் சுபத்திரைரயக்

ரகப்பிடித்தல்.

உகரேமுத்தலமன்பேைமு நீலமுலமாளிை
அகவுபச்சிைந்வதாரகவபா னின்ைேவ்ேைங்ரக
மிகவிருப்பவநாய்ேைர்தலின் லமலிந்தவதாள்விசயன்
தகவுரடத்தனதடக்ரகயால்ேரைக்கைந்தரகந்தான்.

(இ-ள்.) உகழவ - மகிழ்ச்சியினால், முத்தம்டமல் பவளம்உம் - முத்துக்கழளயுழெய டமன்ழமயான

பவைம்தபான்றசிவந்த வாயும், நீலம்உம் - நீதலாற்பலமலர்தபான்ற கண்களும், ஒளிர - விளங்க,
அகவு பசு இள ததாழகதபால்நின்ற - (கார்ப்பருவத்தில்) ஆடுகின்ற பசுநிறமான இளமயில்தபால (க்
களித்து) நின்ற,அ அணங்ழக - அந்தப்டபண்ழண [சுபத்திழரழய], விருப்பம் தநாய் - மிகவளர்தலின்
டமலிந்த ததாள் விசயன் - ஆழசதநாய் மிகுதியாகவளர்ந்ததனாலிழளத்த ததாள்கழளயுழெய
அருச்சுனன், தகவு உழெ தன தெழகயால் - அைழகயுழெய தனது நீண்ெ ழகயினால், வழள கரம்
தழகந்தான் -வழளயழல யணிந்த ழகழயப் பிடித்தான்;

வாயிற் பல்லிடனாளிசிறிது டவளித்ததான்றும்படி யுண்ொன புன்னழகயிலும் பார்ழவயிலும்

காதற்குறிப்பு நன்குடவளிப்பெ டவன்பது, முதலடியின் கருத்து. 'முத்தம் 'என்றது, பற்கழள. பவளம்,
நீலம் - உவழமயாகுடபயர்கள். (701)

71.- அச்லசய்திரயத் வதாழியர் வதேகிக்குத் லதரிவித்தல்.

தரகந்தவபாதுயிர்ச்வசடியர் தவிர்லகனச்சிலலசால்
பகர்ந்துவபாலயாருமாதவிப் பந்தரிற்புகுந்து
புகுந்தநீர்ரமரயத்வதேகி யறியுமாபுகன்ைார்
அரகந்தபல்லபருங்கிரைஞரி லார்லகாவலாேறிந்தார். (இ-ள்.) தழகந்த தபாது - (இவ்வாறு
அருச்சுனசன்னியாசி சுபத்திழரழயக்) ழகப்பிடித்த தபாது, உயிர்தசடியர் தவிர்க - உயிர்தபான்ற
ததாழியதர! (இத்தன்ழமழயத்) தவிர்ப்பீராக,' என சில டசால் பகர்ந்து தபாய் - என்று சில
வார்த்ழதகழளச் டசால்லி விலகிச் டசன்று, ஒரு மாதவி பந்தரில் புகுந்து - (அச்சுபத்திழர
விசயனுெதன) குருக்கத்திப்பந்த டலான்றிதலபிரதவசிக்க, (பின்பு), புகுந்தநீர்ழமழய ததவகி
அறியும் ஆ புகன்றார் - நெந்தடசயழல (அவள் தாயான) ததவகிஅறியும்படி டசான்னார்கள்; அழகந்த
பல் டபரு கிழளஞரில் ஆர் டகால்ஓ அறிந்தார்- (இங்ஙனம் நிகழ்ந்த அச்டசய்ழகழயத்
ததவகிடயாருத்தி அறிந்தனதள யன்றி)டநருங்கின பல டபரியசுற்றத்தாரில் எவர்தாம் அறிந்தவர்? (எ-
று.)

புகுந்து - எச்சத்திரிபு. தவிர்க=தவிர்க்க: பிறவிழனயில்வந்த தன்விழன. இனி, இங்ஙன் டகாள்ளாமல்,

உயிர்ச்தசடியர் தவிர்டகனச் சன்னியாசிழய தநாக்கிச் டசால்லி,சுபத்திழரயுெதன மாதவிப் பந்தரிற்
புகுந்து பின்பு ததவகிக்குத் டதரிவித்தாடரன்றுஉழர கூறுவதும் உண்டு. 70-ஆம் டசய்யுள் முதல்
நான்குடசய்யுள்கள்அந்தாதித்டதாழெயழமயவுள்ளன. (702)

72.- அந்நாளிற் கண்ைன் யாதேர் அரனேரையும் வேறுவியாஜத்தால்

வேற்றிடத்துக்கு அர த்துக்லகாண்டு
லசல்லுதல்.

அறிவுைாேரகயலாயுதன் முதல்ேடமதுரை
லசறியும்யாதேர்யாரையுந் தன்னுடன்வசர்த்து
மறிலகாள்லசங்ரகயன்வி ாேயர் ோன்லபருந்தீவில்
உறியில்லேண்டயிருண்டேன் லகாண்டுலசன்றுற்ைான்.

(இ-ள்.) அறிவு உறா வழக - (இச்டசய்திழய) அறியடவண்ணாதபடி, அலாயுதன்முதல் வெமதுழர

டசறியும் யாதவர் யாழர உம் - பலராமன் முதலாக வெமதுழரயில்(முன்பு) இருந்தவர்களான
யதுகுலத்துவீரர்கடளல்லாழரயும், தன்னுென்தசர்த்து -தன்தனாடு கூட்டி, மறி டகாள் டசம் ழகயன்
விைா அயர்வான் டபருந் தீவில்டகாண்டு டசன்று உற்றான் - மாழன தயந்திய சிவந்த
ழகழயயுழெயனானசிவபிரானுக்குத் திருவிைாச் டசய்யும் டபாருட்டு மகாத்வீப டமன்ற
இெத்துக்குஅழைத்துக்டகாண்டுதபாய்ச் தசர்ந்தான்: (யாவடனனில்),- உறியில் டவள் தயிர்உண்ெவன்
-(தகாபஸ்திரீகள்) உறியில் ழவத்திருந்த டவண்ணிறமான தயிழரஇளழமயிற் களவாடி
அமுதுடசய்தவனான கண்ணபிரான்; (எ-று.)
'வெமதுழர' என்றது, டதன்மதுழரயினின்று பிரித்துக்காட்டுதற்கு; இனம் விலக்கவந்த
அழெடமாழியடுத்த டபயர். த்வாரழகயிலுள்ளார் யாவரும் வெமதுழரயினின்று வந்தவ ராத லறிக.
ஈற்றடி- கண்ணபிரான் ஏமாற்றுந் தன்ழமயடனன்பழதத் டதரிவிக்கும். (703)

73 - அருச்சுன சுபத்திரைகள் பிதாரேயும் அண்ைரனயும்

நிரனக்க, இந்திைனும் கிருஷ்ைனும் அங்கு வசர்தல்.

உற்ைகங்குலில்யாேருந் தைந்தோறுைர்ந்து
லபற்ைதன்லபரும்பிதாவிரன முன்னினன்லபரிவயான் சிற்றிரடப்லபருங்லகாங்ரகயுந்
தம்முரனத்தியான
முற்ைமுன்னினளிருேரு முன்முன்ேந்துற்ைார்.

(இ-ள்.) உற்ற - டபாருந்திய, கங்குலில் - அவ்விரவில், யாவர் உம்-, தணந்த ஆறு - தவறுகாரணத்தாற்
டசன்றிட்ெவழகழய, உணர்ந்து-, டபரிதயான் - டபருழமயுள்ள அருச்சுனன், டபற்ற தன்டபரும்
பிதாவிழன முன்னினன் - (தன்ழனப்)டபற்ற டபருழமயுள்ள பிதாவாகிய இந்திரழன நிழனந்தான்;
சிறு இழெ டபருங்டகாங்ழகஉம் - சிறிய இழெழயயும் டபரியதனங்கழளயுமுழெயளான
சுபத்திழரயும்,தம்முழன - தன் அண்ணனாகிய க்ருஷ்ணழன, தியானம் முற்ற முன்னினள் -
தியானநிழல நிரம்ப (மனத்தினால்) தியானித்தாள்: இருவர்உம் - (க்ருஷ்ணன் இந்திரன்என்ற)
அவ்விருவரும், முன் முன்வந்து உற்றார் - (அவ்விருவருக்கும்) முன்னாகவந்து தசர்ந்தனர்.
(704)

74.- வதவேந்திைரனக் கண்ைபிைான் எதிர்லகாள்ளுதல்.

இந்திைாணிவயாலடய்திய விந்திைன்ைன்ரன
இந்திைாபதிலயதிர்லகாைத் துேரைமாமூதூர்ச்
சந்திைாதேமண்டபத் திடுலபாலந்தவிசில்
ேந்திைாேைங்கியதிரு மகனுடன்மகிழ்ந்தான்.

(இ-ள்.) இந்திராணிதயாடு எய்திய இந்திரன் தன்ழன - இந்திராணியுெதன வந்தஇந்திரழன,

இந்திராபதி எதிர்டகாள - இலக்குமிக்குக்கணவனான கண்ணன் எதிர்டகாள்ள, (அவன்), துவழர மா
முது ஊர் - டபரிய பைழமயான அத்துவாரகாபுரியில், சந்திர ஆதவர் மண்ெபத்து இடு டபாலம்
தவிசில் வந்து இரா -சந்திரசூரியர் தபால விளங்குகின்ற மண்ெபத்திதல யிட்ெ டபான்மயமான
ஆசனத்தில்வந்து வீற்றிருந்து, வணங்கிய திருமகனுென் மகிழ்ந்தான் - (தன்ழன) வணங்கின(தனது)
சிறந்தகுமாரனான அருச்சுனனுென் கூடி மகிழ்ந்தான்; (எ-று.)
இந்திராணி - இந்த்ராணீ: இந்திரன்மழனவி. இந்த்ரன், இந்திரா என்ற டபயர்கள்,ஐசுவரியமுழெயவ
டரன்று டபாருள்படும். (705)

75.- இந்திைனும் இந்திைாணியும் தமது ஆபைைங்களினால்

முரைவய அருச்சுனரனயும்சுபத்திரைரயயும் அலங்கரித்தல்.

லபாருேரும்புருகூதனும் புவலாமகன்னிரகயும்
இருேருந்தமகலன்கைா லிேரிருேரையும்
மருேரும்படியணிதலி னணிலகழுேனப்பால்
ஒருேரும்பிைலைாப்பல லைன்னுமாறுயர்ந்தார்.

(இ-ள்.) டபாருவு அரும் புருகூதன்உம் புதலாமகன்னிழகஉம் இருவர்உம் - ஒப்பற்றவர்களான

இந்திரனும் புதலாமா என்பவனது மகளான இந்திராணியும் ஆகியஇரண்டு தபரும், தம
கலன்களால்- தங்கள் ஆபரணங்களினால், இவர் இருவழரஉம் -(அருச்சுனனும் சுபத்திழரயுமாகிய)
இவர்கள் இரண்டுதபழரயும், மருவரும்படிஅணிதலின் - டபாருத்தமாக அலங்கரித்ததனால்,
(அவ்விருவரும்), அணி டகழுவனப்பால் - (தங்கள்) இயற்ழகயைகின்மீது நிழறந்த
டசயற்ழகயைகினால், ஒருவரும் பிறர் ஒப்பு அலர் என்னும் ஆறு உயர்ந்தார் - பிறடராருவரும்
(தங்கட்கு) உவழமயாகா டரன்னும்படி சிறப்புற்றார்கள்; (எ-று.) (706)

76.- கண்ைனது சங்கல்பத்தால் ேசிஷ்டன் முதலிய

முனிேர்கள் அங்குேந்துவசர்தல்.

பாலருந்ததிநறுலநய்யாய்ப் பாடியிற்கள்ைத்
தாலருந்ததிவிைகன தருளினால்விரைவிற்
சாலருந்ததிதரலேனுந் தரலலபறும்பலநுண்
ணூலருந்ததியுைப்புகுந் தாசிகணுேன்ைார்.

(இ-ள்.) ஆய்ப்பாடியில் - இழெச்தசரியில், பால் - பாழலயும் அருந்ததி - அருழமயான தயிழரயும்,

நறு டநய் - நறுமணமுள்ள சிறந்த டவண்டணழயயும் டநய்ழயயும், கள்ளத்தால் அருந்து - களவினா
டலடுத்து உண்ெ, அதிவிரகனது - மிக்கதந்திரமுழெயவனான கண்ணபிரானது, அருளினால்-, சால்
அருந்ததி தழலவன்உம் - (கற்பினால்) நிழறந்த அருந்ததியின் கணவனான வசிஷ்ெனும்,
தழலடபறும் பலநுண் நூலர்உம் - தழலழமடபற்ற பல நுட்பமான நூல்கழள யுணர்ந்த
முனிவர்களும்,விழரவில் - விழரவாக, ததி உற புகுந்து - கூட்ெமாக வந்து, ஆசிகள் நுவன்றார் -
ஆசீர்வாதங்கழளச் டசான்னார்கள்; (எ-று.)
ததி - தயிர்: தற்பவமான வெடசால். ததி - வரிழச: தற்சம வெடசால். இச்டசய்யுளில் 'திரிபு' என்னும்
டசால்லணி காண்க. (707)

77.- சுபத்ைாகல்யாைம்,

லதாடங்கிநாதலேம்முைசுடன் சுரிமுகந்த ங்கச்

சடங்கினாலுயைாகுதித் த லேன் சான்ைா
விடங்கினான்மிகுவிசயனக் கன்னிரயவேட்டான்
மடங்கினார்தமபதிலதாறு மவ்வுழிேந்தார்.

(இ-ள்.) நாதம் டவம் முரசுென் - ஓழசழயயுழெய விரும்பப்படும் முரசவாத்தியங்கதளாடு, சுரி முகம்

- சங்கவாத்தியங்கள், தைங்க - ஒலிக்க, செங்கினால்உயர் ஆகுதி தைலவன் சான்று ஆ - ழவதிகச்
செங்கினாற் சிறந்த ஆகுதிழயயுழெய அக்கினி ததவன் சாக்ஷியாக, விெங்கினால் மிகு விசயன் அ
கன்னிழயடதாெங்கி தவட்ொன் - அைகினால் மிக்க அருச்சுனன் அச்சுபத்திழரழய
முயன்றுமணஞ்டசய்தான்; (பின்பு), அ உழி வந்தார் தம பதிடதாறும் மெங்கினார் - அவ்விெத்தில்
வந்த இந்திரன் முதலிதயார் தம்தம் இருப்பிெங்கட்கு மீண்டு டசன்றார்கள்; (எ-று.)

மணமுரசு என்றதற்கு, 'டவம்முரசு' என்றார்; 'டவம்ழம தவண்ெல்'. சுரிமுகம் - சுழிந்தமுகமுழெய

டதனப் டபாருள்படும் காரணக்குறி; விழணத்டதாழகயன்டமாழி. செங்கினாலுயர் ஆகுதித்
தைலவன் - ஓமாக்கினி. (708)

78.- மைவிரன முடித்தபின்பு கண்ைன் அருச்சுனரன

நரகயாடுதல்.

முன்னம் யாரேயு முடித்தருண் லமாய்து ாய் முடிவயான்

கன்ன னாருயிர் லகாைேைர் காரைரயத் தழீஇக்லகாண்டு அன்ன லமன்னரட
யரிரேயர் லபாருட்டுநீ யின்னம்
என்ன லேன்னமா தேவுருக் லகாள்ளுதி லயன்ைான்.

(இ-ள்.) முன்னம் யாழவஉம் முடித்தருள் - முன்நின்று (இவ்விவாகத்துக்கு உரியழவ)

எல்லாவற்ழறயும் நிழறதவற்றி யருளிய, டமய் துைாய் முடிதயான் - டநருங்கிய
திருத்துைாய்மாழலழய யணிந்த திருமுடிழயயுழெயவனான கண்ணன், கன்னன் ஆர் உயிர் டகாள
வளர்காழளழய தழீஇக்டகாண்டு - கர்ணனுழெய அருழமயான உயிழரக் கவர வளர்கிற
இளவீரனான அருச்சுனழனத் தழுவிக்டகாண்டு, 'நீ-, அன்னம் டமல் நழெ அரிழவயர் டபாருட்டு -
அன்னப்பழறயினது மந்தகதிதபான்ற டமன்ழமயான நழெழயயுழெய மகளிழரத் தழுவுதற்காக,
இன்னம் என்ன என்ன மாதவம் உரு டகாள்ளுதி- இன்னமும் என்னஎன்ன டபரிய
தவதவெத்ழதக்டகாள்வாதய?' என்றான் - என்று நழகயாடிச் டசான்னான்; (எ -று.)

காரியத்ழதமுடித்தபின்புஉண்ொன களிப்பினாலும், ழமத்துனழமயினாலும், இங்ஙனம் தகுதியாகப்

பரிகசித்தன டனன்க. முன்னம் - எண்ணமுமாம். (709)

79. -கண்ைன்கட்டரையால் சுபத்திரை வதர்லசலுத்த,

அருச்சுனன் துோைகாபுரியினின்று இந்திைப்பிைத்தநகர்
வநாக்கிச் லசல்லுதல்.

காமற் பயந்வதான் ைனவதேலிற் காம பாலன்

ோமம் பதிதன் னினும்ோசே மாபி ைத்த
நாமப் பதிவய திரசயாக நடக்க லுற்ைான்
தாமக் கு லா டனித்வதர்விடச் சாப வீைன்.

(இ-ள்.) காமன் பயந்ததான் தனதுஏவலின் - மன்மதழனப் டபற்றவனான கண்ணபிரானது

கட்ெழளயினால், சாபம் வீரன் - வில்வீரனான அருச்சுனன்,- தாமம்குைலாள் தனி ததர் விெ -
மாழலழய யணிந்த கூந்தழல யுழெயவளான சுபத்திழரஒப்பற்ற ததழரச் டசலுத்த, காமபாலன்
வாமம் பதி தன்னின்உம் - பலராமனுழெயஅைகிய துவாரகாபுரியினின்றும், மா வாசவ பிரத்தம்
நாமம் பதிஏ திழச ஆக நெக்கல்உற்றான் - டபரிய இந்திரப்பிரத்த டமன்னும் டபயழரயுழெய
நகரதம (தான்)தநாக்கிச்டசல்லுந்திழசயாகச் டசல்பவனானான்; (எ-று.)

பலராமன் கண்ணனுக்குத் தழமயனாதலாலும் கண்ணன் அவன் கீழ் அெங்கிடயாழுகியதனாலும்,

துவாரழக 'பலராமனுழெய ஊர்' எனப்பட்ெது. காமபாலன்என்ற வெடமாழிப்டபயர் - காமத்ழத
[அடியார்களுழெய விருப்பத்ழத]க்காப்பவடனன்று டபாருள்படும்.(ராஜஸ்திரீகள்சிலர் ததர்டசலுத்த
வல்லராதழல,சம்பராசுரதனாடு டபாருழகயில் தசரதசக்கவர்த்திக்குக் ழகதகயி
ததர்டசலுத்தினடளன்றவரலாற்றினாலும் அறிக). மன்மதன் திருமாலின்மகனாதலும்,
மன்மதாம்சமானபிரத்யும்நன் கண்ணன் மகனாதலும் பற்றி, கண்ணனுக்கு 'காமற் பயந்ததான்' என
ஒருடபயர் கூறினார். இதுமுதல் இச்சருக்கம் முடியு மளவும் பன்னிரண்டுகவிகள்-
திடரௌபதிமாழலயிட்ெ சருக்கத்து 73 - ஆம் கவிதபான்ற கலிநிழலத்துழறகள். (710)

80.- அச்லசய்திரயக் கண்ைன் பலைாமனுக்கு ஒருோறு லதரிவித்தல்.

லேன்றித்துேரைநகர்காேலர் தம்ரமலேன்று
மன்ைற்கு லினிரனயாரை ேலிதிலனய்திக்
குன்ைச்சிைகைரிந்வதான்மகன் லகாண்டுவபானான்
என்ைப்பலற்குக்கடல்ேண்ைனியம்பினாவனா.

(இ-ள்.) 'குன்றம் சிறகர் அரிந்ததான் மகன் - மழலகளின் சிறகுகழளத் துணித்திட்ெவனான

இந்திரனுழெய குமாரனாகிய அருச்சுனன், டவன்றி துவழரநகர்காவலர் தம்ழம டவன்று -
டவற்றிழயயுழெய துவாரகாபுரிழயக் காவல்டசய்தவர்களான வீரர்கழள(ப் தபாரினாற்) சயித்து,
மன்றல் குைலின் இழளயாழள - நறுமணமுள்ள கூந்தழலயுழெய (நமது) தங்ழகழய, வலிதின்
எய்திடகாண்டு தபானான் - பலாத்காரமாகவந்துடகாண்டுதபாயினான்,' என்று-, அ பலற்கு -
அந்தப்பலராமனுக்கு, கெல் வண்ணன் இயம்பினான் - கெல் தபாலுங்கருநிறமுழெயனான
கண்ணன் டசய்திகூறினான்; (எ-று.)

பலன் என்ற டபயர் - பலமுழெயவ டனன்று டபாருள்படும். பலபத்ரன், பலததவன், பலராமன்

என்ற டபயர்களும் இதுபற்றியனதவ. (711)

81.- உடவன பலைாமன் வசரனயுடன் அருச்சுனரனத் லதாடர்ந்து

வபாகுதல்.

வசலாம்பிைப்பிற்றிருமாலிது லசப்புமுன்வன
காலாந்தகனும்லேருவுந்திைற் காரைதன்ரன
நீலாம்பைனும்யதுவீை நிருபர்யாரும்
நாலாம்பரடவயாலடதிர்சூழ்ந்தமர் நாடினாவை.

(இ-ள்.) தசல் ஆம் பிறப்பின் திருமால் இது டசப்பும் முன்ஏ - மத்ஸ்யாவதாரஞ்டசய்தவனான

கண்ணபிரான் இவ்வார்த்ழதழயச் டசால்லு முன்தன[டசான்னவுென் விழரவிதல], நீல அம்பரன்
உம் - நீலவஸ்திரத்ழத யுழெயவனானபலராமனும், யது வீர நிருபர் யார்உம் - (மற்றும்)
யதுகுலத்துவீரர்களானஅரசர்கடளள்தலாரும், நால் உம் ஆம் பழெதயாடு - நால்
வழகப்பட்ெதசழனயுெதன, கால அந்தகன் உம் டவருவும் திறல் காழள தன்ழன -பிரளயகாலத்து
யமனும் அஞ்சும்படியான வலிழமழயயுழெய வீரனான அருச்சுனழன,எதிர் சூழ்ந்து அமர் நாடினார்
- எதிர்த்துச் சூழ்ந்து தபார் டசய்யத் டதாெங்கினார்கள்;(எ - று.)

யாதவவீரருென் கூடிய பலராமன் அருச்சுனனுென் டபார தவணுடமன்று டபருஞ்சீற்றங்டகாள்ள

ஸ்ரீக்ருஷ்ணன்வார்த்ழதயாற் சாந்தநிழலழய யழெந்தா டனன்றுபாரதங்கள்கூறும்.
முன்டனாருகாலத்திதல பிரமததவன் கண்துயிலுழகயில், தசாமகடனன்னும் அசுரன் தவதங்கழள
டயல்லாங் கவர்ந்துடகாண்டு கெலினுள் மழறந்துடசல்ல, பிரமன்முதலிய ததவர்களின்
தவண்டுதகாளினால் திருமால் ஒருடபருமீனாகத் திருவவதரித்துக் கெலினுட்புக்கு அவ்வசுரழனத்
ததடிப்பிடித்துக் டகான்று, அவன் கவர்ந்துடசன்ற தவதங்கழள மீட்டுக்டகாணர்ந்து, பிரமனுக்குக்
டகாடுத்தனன் என்பது, மத்ஸ்யாயேதாைகரத. தனது நிழலழயக்குழலத்தாயினும் துஷ்ெ
நிக்கிரகசிஷ்ெபரிபாலனஞ் டசய்யும் திருவருட்சிறப்புழெயா டனன்பது, 'தசலாம்பிறப்பிற்றிருமால்'
என்றதனால் விளங்கும். (712)

82.- அருச்சுனன் சுபத்திரைக்குத் வதறுதல்கூறி

அரனேரையும் லேல்லுதல்.

அஞ்வசலமரினுமர்தம்ரமயு மாவிலகாள்வைன்
லசஞ்வசலரனயவிழியாலயனத் வதற்றியந்த
மஞ்வசயரனயதடந்வதைே ளூைேந்த
லேஞ்வசரனமுற்றும்புைந்தந்திட லேன்றுவபானான்.

(இ-ள்.) 'டசம் தசல் அழனய விழியாய் - டசம்ழமயான தசல் மீன்தபான்ற கண்கழள யுழெயவதள!
அஞ்தசல் - அஞ்சாதத; அமரில் - தபாரில், நுமர் தம்ழமஉம் ஆவி டகாள்தளன் - நின்சுற்றத்தாழரயும்
உயிர்கவதரன்,' என ததற்றி -என்று (சுபத்திழரக்குத்) ததறுதல் கூறி, அந்த மஞ்சுஏ அழனய தெ ததர்
அவள் ஊர- (விழரவினாலும் பரப்பினாலும்) தமகத்ழததய தபான்ற டபரிய
அத்ததழரஅச்சுபத்திழரதய டசலுத்த, வந்த டவம் தசழனமுற்றுஉம் புறம்தந்திெ டவன்றுதபானான் -
(டதாெர்ந்டததிர்த்துப் தபார்க்கு) வந்தபயங்கரமான அந்த யாதவதசழனமுழுவதும் (ததாற்று) முதுகு
டகாடுக்கும்படி (அதழனச்) சயித்துச் டசன்றான். (அருச்சுனன்);

ஒருவழரயுங் டகால்லாமதல அழனவழரயும் அஞ்சிதயாடும்படி டசய்து டவல்லும் அருந்திறழம,

இங்கு விளங்கும். தனது கணவன் தனது பிறந்தகத்துச் சுற்றத்தார் என்ற இருதிறத்தாரில்
எவர்க்தகனும் தீங்குதநர்ந்திடுதம டயன்று இருதழலக்டகாள்ளியினிழெப்பட்ெ எறும்புதபால
அஞ்சிய தனதுகாதலியினது வருத்தத்ழதத் தவிர்த்தற்கு, 'அஞ்தசல்' என அபயங் கூறினான். 'நுமர்
தம்ழமயும் ஆவிடகாள்தளன்' என்ற எச்சவும்ழமயால், எம்ழமயும் பாதுகாத்துக்டகாள்தவ
டனன்றழதப் புலப்படுத்தினான். (713)

83.- தருமன்முதலிவயார் எதிர்லகாள்ை அருச்சுனன்

இந்திைப்பிைத்தஞ் வசர்தல்.

மரடபட்டோரையகினாறு மருதவேலி
இரடபட்டதங்கள்ேைநாடுலசன் லைய்தியாங்குத்
லதாரடபட்டதிண்வடாைைன்காரை துரைேவைாடு
நரடபட்டுருகிலயதிர்லகாள்ை நகரிபுக்கான்.
(இ-ள்.) மழெ பட்ெ வாழள - நீர்பாயும் மழெயிற் டபாருந்திய வாழளமீன்கள்,அகில் நாறும் -
அகிற்கட்ழெயின் நறுமணம் வீசப் டபற்ற, மருதம் தவலி இழெ -கைனிகளாகிய மருதநிலத்துக்கு
இழெயிதல, பட்ெ - டபாருந்திய, தங்கள் வளம் நாடு -வளப்பம் மிக்க தங்கள்நாட்ழெ,
(டநடுநாழளக்குப்பின்), டசன்று எய்தி -தபாய்ச்தசர்ந்து, ஆங்கு - அவ்விெத்தில், டதாழெ பட்ெ திண்
ததாள் அறன் காழளதுழணவதராடு உருகி நழெப்பட்டு எதிர் டகாள்ள - பூமாழலடபாருந்திய வலிய
ததாள்கழளயுழெய தருமபுத்திரன் தம்பியர்மூவருெதன (அன்பினால்) மனமுருகி நெந்து வந்து
எதிர்டகாள்ள, நகரி புக்கான் - இந்திரப்பிரத்தநகழர யழெந்தான்;

யாற்றுநீர் மழலயினின்று அகிழல அடித்து வருதலால், அந்நீர் பாயும் மழெயிலுள்ள வாழள

அதன்மணம் நாறு டமன்க. நியமங் டகாண்டு பன்னிரண்டு வருஷகாலம் தீர்த்தயாத்திழர
டசய்தனடனன முதனூல் கூறும். (714)

84.-கண்ைன், பலைாமனுடன்லசன்ை அருச்சுனரனச் சமாதானப்படுத்தி

அந்தமைமகனுக்கும் மைமகளுக்கும் மைச்சிைப்புக்கள் லகாடுத்தல்.

முன்வபார்விரைத்தமுசலப்பரட லமாய்ம்பினானும்
தன்வபாலுயர்ந்வதாரிலனான தடங்கண்மாலும்
பின்வபாயினியலமாழியாயிைம் வபசிமன்ைற்கு
அன்வபாடுதவுமுபகாை மரனத்துமீந்தார்.

(இ-ள்.) முன் தபார் விழளத்த முசலம் பழெ டமாய்ம்பினான் உம் - தழலழமயாய் நின்று
(அருச்சுனனுென்) தபார்டசய்தஉலக்ழகப் பழெழயயுழெய பலராமனும், தன் தபால் உயர்ந்ததார்
இலன் ஆன தெ கண் மால்உம் தன்ழனப்தபாலச் சிறந்தவழர தவறு டபறாதவனான விசாலமான
கண்கழளயுழெய கண்ணபிரானும், பின் தபாய் - (அருச்சுனனுக்குப்) பின்தன டசன்று, இனிய டமாழி
ஆயிரம் தபசி - மிகப்பலவான இன்டசாற்கழளச் டசால்லி, மன்றற்கு அன்தபாடு உதவும் உபகாரம்
அழனத்துஉம் ஈந்தார் - விவாகத்துக்கு அன்தபாடு டகாடுக்குந்தன்ழமயனவான காணிக்ழகப்
டபாருள்கழள டயல்லாம் (அவர்கட்குக்) டகாடுத்தார்கள்; (எ-று.) (715)

டமாய்ம்பு - பலம்: அதழன யுழெயவன், டமாய்ம்பினான்; எனதவ, 'பலன்' என்ற

வெடமாழிப்டபயரின் பரியாயநாமமாயிற்று; மூசலத்ழத ஆயுதமாகவுழெழமயால், பலராமனுக்கு
'முசலீ' என்ற ஒருடபயர் வைங்கும். உபகாரம் - உபஹாரம்: காணிக்ழகப்டபாருள்: வெடசால்.
உபசாரடமன்றும் பாெம்.

85.- பலைாமன் துோைரகக்கு மீை, கண்ைன்

அருச்சுனனுடன் இந்திைப்பிைத்தத்தில் ோழ்தல்.
ஞாலத்லதரிரேகளிகூை நடாத்துலசங்வகால்
தாலத்துேசன்றுேைாபதி தன்னில்ரேக
நீலக்கடல்களிைண்டாலமன லநஞ்லசாலடாத்த
சீலத்தேவனாடேண்ரேகினன் லசங்கண்மாவல.

(இ-ள்.) ஞாலம் டதரிழவ - பூமிததவி, களி கூர - களிப்புமிகும்படி, நொத்து -நெத்துகிற, டசம் தகால் -
நீதி தவறாத அரசாட்சிழயயுழெய, தாலம் துவசன் -பழனமரத்தின் வடிவ டமழுதிய டகாடிழய
யுழெயவனான பலராமன், துவாரபதிதன்னில் ழவக - (மீண்டு டசன்று) துவாரகாபுரியில் இருக்க,-
டசம் கண் மால்- சிவந்ததிருக்கண்கழளயுழெய கண்ணபிரான், டநஞ்டசாடு ஒத்த சீலத்தவதனாடு -
(தன்) மனத்ததாடொத்த ஒழுக்கமுழெயவனான அருச்சுனதனாடு, நீலம் கெல்கள்இரண்டு ஆம் என -
நீலநிறமுள்ள இரண்டுகெல்கள் தபாலு டமன்று (தங்கட்குஉவழம) டசால்லு மாறு, அவண்
ழவகினன் - அவ்விந்திரப்பிரத்தநகரத்திதல இருந்தான்; (எ-று.)- தாலத்துவசன் - வெடமாழிப்டபயர்.
(716)

86.- சுபத்திரையினிடமாக அபிமந்யு பிைத்தல்.

பன்னாளிேரிப்பதிவசர்ந்தபின் பங்கசாத
மின்னாளுமார்பற்குயிர்வபாலும்விசயலனன்பான்
நன்னாளினன்ரமதருவமாரையி னல்கேஞ்சி
அன்னாளிடத்திலபிமன்னு ேேதரித்தான்.

(இ-ள்.) இவர் பல் நாள் இ பதி தசர்ந்த பின் - இந்தக்கிருஷ்ணார்ச்சுனர்கள் பலநாள்

இவ்விந்திரப்பிரத்தத்திதலதசர்ந்து இருந்த பின்பு,- பங்கசாதம் மின் ஆளும்மார்பற்கு உயிர்
தபாலும்விசயன் என்பான் - தாமழரமலரில் வாழ்கிற மின்னல்தபான்றஇலக்குமி
இெமாகக்டகாண்டுவீற்றிருக்கப்டபற்ற திருமார்ழப யுழெயனான கண்ணனுக்கு
உயிர்தபான்றவனான அருச்சுனன், நல்க - கர்ப்பாதானஞ் டசய்ய, நல்நாளில் - சுபதினத்திதல, நன்ழம
தரும் ஓழரயில் - நன்ழமவிழளக்குஞ்சுபமுகூர்த்தத்திதல, வஞ்சி அன்னாள் இெத்தில் அபிமன்னு
அவதரித்தான் - வஞ்சிக்டகாடி தபான்றவளான சுபத்திழரயினிெத்தில் அபிமந்யு என்னுங்குமாரன்
ததான்றினான்;

பங்கஜாதம் - வெடசால்; தசற்றி லுண்ொவது. ஓழர - தஹாரா என்ற வெடசால்லின் விகாரம்.

அபிமந்யு என்றவெ டமாழிப்டபயர்க்கு, பயமில்லாதவனும் தகாபமுழெயவனு மாயிருப்பவ
டனன்று முதனூலிற் காரணப்டபாருள் கூறப்பட்டிருக்கிறது. (717)

87.- உபபாண்டே ருற்பத்தி.

வேதஞ்சிைக்கமனுநீதி விைங்கவிப்பார்
ஆதங்கமாைேருரமேரி ரனேர்ரமந்தர்
பூதங்கரைந்துங்குைரமந்திற் லபாலிந்தோவபால்
ஓதங்கியிலுற்பவித்தாள்ேயி னுற்பவித்தார்.

(இ-ள்.) தவதம் சிறக்க - தவதங்கள் சிறப்பழெயவும், மனுநீதி விளங்க - மநுதர்மசாஸ்திரத்திற்கூறிய

நீதிகள்விளக்கமழெயவும், இ பார் ஆதங்கம் ஆற - இந்தப்பூமியினது துன்பம் நீங்கவும், வரும் -
பிறந்த, ஐவரின் - பஞ்சபாண்ெவர்களினின்று, ஐவர் ழமந்தர் - ஐந்துபுத்திரர்கள், பூதங்கள்
ஐந்துஉம்குணம் ஐந்தின் டபாலிந்த ஆ தபால் - பஞ்சபூதங்களும் ஐந்துகுணங்களாற்சிறத்தல்தபால,
ஓது அங்கியில் உற்பவித்தாள்வயின் உற்பவித்தார் -சிறப்பித்துச் டசால்லப்படுகிற
யாகாக்கினியினின்று பிறந்த திடரௌபதியினிெமாகப்பிறந்தார்கள்; (எ-று.)

ழவதிககிரிழயகள் தவறாதுநழெடபறுதலால் தவதம் சிறப்புறும். தருமன்

முதலியபாண்ெவழரவர்க்கும் முழறதயபிரதிவிந்தியன், சுததசாமன், சுருதகர்மா,
சதாநீகன்,சுருததஸநன்என்றஐவர் வருஷத்திற்கு ஒருவராய்ப் பிறந்தனடரன்று முதனூலினா
லறிக.இவர்கள், உபபாண்ெவடரன்றும், பஞ்ச திடரௌபததயடரன்றுங் கூறப்படுவர்.பிருதிவிக்கு
மணமும், அப்புக்குச் சுழவயும், ததயுவுக்கு ஒளியும், வாயுவுக்கு ஊறுவும்,ஆகாயத்துக்கு ஒலியும்
குண மாம். 'பூதங்கழளந்திற் குணழமந்தும் டபாலிந்த வா தபால்' என்றும் பாெம். வயின் -
வயிறுமாம். மநுநீதி - வெடமாழித்டதாெர்; மநு - அவ்வரசனாற் டசய்யப்பட்ெநூலுக்குக்
கருத்தாவாகுடபயர் (718)

88.- அபிமந்யுவும் உபபாண்டேர்களும் பரடக்கலந்

வதர்தல்.

அம்மாதுலனும்பயந்வதாரு ம கின்மிக்க
இம்மாமகாருக்கியற்றும்விதி வயய்ந்தபின்னர்த்
லதம்மாறுவின்ரமமுதலாய லசயல்கள்யாவும்
ரகம்மாறுலகாண்டுநனிரகேரு மாறுகண்டார்.

(இ-ள்.) அைகின் மிக்க இ மா மகாருக்கு - அைகிற்சிறந்தஇந்தப் டபருழமயுழெய (அபிமந்யுமுதலிய)

குமாரர்களுக்கு, இயற்றும் விதி ஏய்ந்த பின்னர் -டசய்யதவண்டிய (ஜாதகருமம் நாமகரணம்
அந்நப்பிராசநம் டசௌளம் முதலிய)கெழமகள் (சாஸ்திரவிதிப்படிஉரியகாலங்களிற்) டசய்து
முடிந்தபின்பு, அ மாதுலன்உம்பயந்ததார்உம் - அந்தமாமனான கண்ணனும்டபற்றதந்ழதயரான
பாண்ெவர்களும்,டதவ் மாறு வின்ழம முதல் ஆய டசயல்கள் யாஉம் -
பழகவர்கள்அழிதற்குக்காரணமான வில்வித்ழத முதலான ஆயுதத்
டதாழில்கடளல்லாவற்ழறயும்,ழக மாறுடகாண்டு நனி ழக வரும் ஆறு கண்ொர் -
கற்பிப்பவரிெத்தினின்று(கற்பவரிெத்தத) மாறி நன்றாகப்பைகித் ததர்ச்சியழெயும்படி டசய்தார்கள்;
(எ-று.)

மாதுலன் - வெடசால்; மாதாவினுென் பிறந்தவன் - கண்ணன் அபிமந்யுவுக்குமாதுலனாவன். ழக -

இெம். ழக மாறுடகாண்டு - ஒருவர்க்டகாருவர் தபாட்டிதபாட்டுக்டகாண்டு என்றுமாம். இனி,
ழகம்மாறு டகாண்டு - ழகயிதல பிரம்புடகாண்டுஎன்றுடபாருள் டகாண்ொல், மிக்க இளழமக்கு
ஏற்ப விழளயாட்டில்ஊக்கஞ்டசல்லாதிருத்தல் தவண்டியும், மாமனும் தாழதயருமாகிற
டநருங்கியஉறவுரிழமகாரணமாகப் பராமுகஞ்டசய்யா திருத்தல்தவண்டியும் அச்சுறுத்தற்குக்ழகயில்
மாறுடகாண்டு கற்பித்தன டரன்க. (719)

89.- அவ்ேறுேரில் அபிமந்யு சிைத்தல்.

அரிதிற்பயந்தேறுவோருளு மாண்ரமதன்னால்
இருதுக்களின்வமலிைவேனிலின் வைாற்ைவமய்ப்ப
மருதுக்கிரடவபாமதுசூதன் மருகன்லேம்வபார்
விருதுக்லகாருேனிேலனன்ன விைங்கினாவன.

(இ-ள்.) இருதுக்களின்தமல் இளதவனிலின் ததாற்றம் ஏய்ப்ப - ஆறுவழக ருதுக்களுள் தமலான

வசந்தருதுவினது ததாற்றம்தபால,- அரிதின் பயந்த அறுதவாருள்உம் - அருழமயாகப்டபற்ற அந்த
ஆறுபுதல்வருள்ளும், மருதுக்கு இழெதபாம் மதுசூதனன் மருகன் - (இரட்ழெ)
மருதமரத்தினிழெதய தவழ்ந்து டசன்றகண்ணனது மருமகனான அபிமந்யு, ஆண்ழம தன்னால் -
ஆண்ழமத்திறத்தினால்,டவம் தபார் விருதுக்கு இவன் ஒருவன் என்ன விளங்கினான் -
டகாடியதபார்டவற்றிக்கு இவதன ஒப்பற்றவ டனன்னும்படி (சிறப்புற்று) விளங்கினான்; (எ-று.)

மதுஸூதநன் என்ற வெடமாழிப்டபயர் - மது என்ற அசுரழனக் டகான்றவ டனன்றுடபாருள்படும்.

மருதுக் கிரட வபான கரத :- கண்ணன் குைந்ழதயாயிருக்குங்காலத்தில் துன்பப்படுத்துகின்ற
பலதிருவிழளயாெல்கழளச் டசய்யக் கண்டு தகாபித்த நந்ததகாபர் மழனவியான யதசாழத ஒருநாள்
கிருஷ்ணழனத் திருவயிற்றிற் கயிற்றினாற் கட்டி ஓர் உரலிதல பிணித்துவிெ, கண்ணன் அவ்வுரழல
யிழுத்துக்டகாண்டு தவழ்ந்து அங்கிருந்த இரட்ழெ மருதமரத்தின் நடுவிதல எழுந்தருளியடபாழுது,
அவ்வுரல் குறுக்காய் நின்றுஇழுக்கப்பட்ெபடியினாதல அம்மரங்களிரண்டும் முறிந்து விழுந்த
வளவில், முன்புநாரதர்சாபத்தால் அம்மரங்களாய்க் கிெந்த நளகூபரன் மணிக்கிரீவன்
என்னுங்குதபரபுத்திரரிரு வரும் சாபந்தீர்ந்து டசன்றன டரன்பதாம். இந்தக் குதபரபுத்திரர்கள்முன்பு
ஒருகாலத்திற் பலடதய்வமகளிருெதன ஆழெயில்லாமல் ஒரு நீர்நிழலயிதல ஜலக் கிரீழெ
டசய்துடகாண்டிருக்ழகயில் நாரதமகாமுனிவர் அங்கு எழுந்தருள,அதுகண்டு மங்ழகய ரழனவரும்
நாணங்டகாண்டு ஆழெடயடுத்து உடுத்துநீங்க, இந்தழமந்தர்மாத்திரம் மதுபாநமயக்கத்தால்
நிர்வாணமாகதவ யிருக்க, நாரதர் கண்டுதகாபங்டகாண்டு 'மரங்கள்தபா லிருக்கிற நீங்கள்
மரங்களாவீர்' என்று சபித்து உெதனஅவர்கள் தவண்டியதற்கு இரங்கி 'டநடுங்காலஞ் டசன்றபின்பு
திருமால்உங்கழளயழெயுஞ் சமயத்தில் இவ்வடிவம் ஒழிந்து முன்ழனயவடிவம் டபற்று மீள்வீர்'
என்று சாபவிழெ கூறிப்தபாயின டரன அறிக. (720)

90.- ஒருகால் இைவேனிற்பருேத்தின் ேைவு.

உைனா ல கா லுரையான்மற் றுேரம யில்லா

நைநா ைைர்க்கு நலங்கூர்தரு நண்பு வபால்ோன்
அைனார் விழியா லழிந்தங்க மநங்க மான
மைனா ருடனண் பிரசந்தன்று ேசந்த காலம்.

(இ-ள்.) உரனால் - வலிழமயினாலும், அைகால் - அைகினாலும், உழரயால் -டசால்லினாலும், மற்று

உவழம இல்லா - (தமக்குத் தாதமயன்றி)தவறுஉவழம டபறாத,நர நாரணர்க்கு - அருச்சுனனுக்கும்
கிருஷ்ணனுக்கு முள்ள, நலம் கூர்தரு நண்பு -நன்ழமமிக்க சிதநகத்ழத, தபால்வான் - ஒக்கும்
டபாருட்டு, வசந்தகாலம் -இளதவனிற்பருவமானது, அரனார் விழியால் அழிந்து அங்கம் அநங்கம்
ஆனமரனாருென் - சிவபிரானுழெய டநற்றிக்கண்ணால் டவந்து உெம்பு அருவமான
மன்மதனுெதன, நண்பு-, இழசந்தன்று - கூடிவந்தது; (எ-று.)

மன்மதனது முயற்சியாலாகுந் டதாழிலாகிற சிற்றின்பவிழளயாட்டுக்கள் வசந்தகாலத்தில்

மிகுதலால், அவன், அக்காலத்துக்கு நண்ப டனனப்படுவன்; மன்மதனுக்கு 'தவனிலான்' என்று ஒரு
டபயர் வைங்குதலும் காண்க. இங்ஙனம் காதமாத்தீபகமான வசந்தகாலம் இயல்பாகக் காமதனாடு
கூடிவருதழல, கிருஷ்ணார்ச்சுனர்களுக்கு உள்ள சிதநகத்ழத டயாக்கும்டபாருட்டுக் கூடிவந்த
டதன்றது, தற்குறிப்வபற்ைேணி . மரன் - மாரன் என்பதன் குறுக்கல்.

அருச்சுனன் றீர்த்தயாத்திரைச் சருக்கம் முற்றிற்று.

-------

எ ட் டா ே து
காண்டேதகனச் சருக்கம்.

தததவந்திரனுக்குஉரியதாய்ப் பூதலாகத்திலுள்ள காண்ெவ டமன்னும்

வனத்ழதக்கிருஷ்ணார்ச்சுனர்களது அநுமதிப்படி அக்கினிததவன் எரித்திட்ெ டசய்திழயக்கூறுகின்ற
சருக்க டமன்று டபாருள்; காண்ெவதஹந டமன்ற வெடமாழித்டதாெர் -ஆறாம்
தவற்றுழமத்டதாழக: தகனச்சருக்கடமன்றடதாெர் - இரண்ெனுருபும் பயனும்டதாக்கடதாழக:
ஒருசாரார் இந்தச்சருக்கத்தின் முதற்பத்டதான்பது பாெழல இைவேனிற்சருக்கம் என்று தனிதய
ஒருசருக்கமாகக்டகாண்டு, பின்ஐம்பத்டதட்டுப்பாெல்கழளக் காண்டேதகனச் சருக்கம் என்று
டகாள்கின்றனர்:பதினான்காம்பாெல்முதல்முது தவனிற்பருவம் கூறப்படுவதாலும்,
சருக்கத்தின்டபயர்கழதக்குச் சம்பந்தப்பெதவ இதுவழரயில் ழவத்திருத்தலாலும்
அங்ஙன்டகாள்ளதவண்டியதில்ழல.

1.-சூரியன் தட்சிைாயனத்ரதவிட்டு உத்தைாயைத்தில்

ேருதல்.

நனியாட லனற்கடவுண் யமனிருதி நண்ணுதிரச நாள்க வடாறும்,

முனியாம னடந்திரைத்து முன்ரனயினும் பரிதாபமுதிர்ந்தலதன்று,
தனியாழித் தனிலநடுந்வதர்த் தனிப்பச்ரச நிைப்பரிரயச்
சயிலைாசன்,
பனியாலவ் விடாய்தணிப்பான் பனிப்பரகேன் பனிலசய்வோன்
பக்கஞ்வசர்ந்தான்.

(இ-ள்.) பனி பழகவன் - பனிக்குப் பழகவனாகிய சூரியனானவன்,- நனி ஆெல்-

மிக்கடகாடுழமழயயுழெய, அனல் கெவுள் - அக்கினியும், யமன் - யமனும், நிருதி- நிருருதியும்,
(என்னும் இவர்கள்), நண்ணா - டபாருந்திய, திழச - (டதற்குத்) திக்கில்,நாள்கள் ததாறுஉம் -
தினந்ததாறும், முனியாமல்நெந்து - டவறுப்புக்டகாள்ளாமல்நெந்ததனால்,
(தனதுததர்க்குதிழர),முன்ழனயின்உம் இழளத்து பரிதாபம் முதிர்ந்தது -டவப்பம் அதிகப்பட்டு
முன்பு இருந்த நிழலயினின்று மாறிச்தசார்வழெந்து விட்ெது,என்று - என்று எண்ணி, - தனி ஆழி
தனி டநடு ததர் தனி பச்ழச நிறம் பரிழய -ஒற்ழறச் சக்கரத்ழதயுழெய ஒப்பற்ற டபரிய (தனது)
ததரிற்பூட்டியதனித்தபசுழமநிறத்ழதயுழெய அக்குதிழரழய, சயிலராசன் பனியால் அ விொய்
தணிப்பான் -மழலயரசனாகிய இமயமழலயிலுள்ளபனியினால் அந்தத்
தாபந்தணியச்டசய்தற்டபாருட்டு, பனி டசய்தவான்பக்கம் தசர்ந்தான் -
பணிழயச்டசய்பவனானஅவ்விமய மழலயிருக்கிறவெக்குப்பக்கத்ழத யழெந்தான்; (எ-று.)

ஆடிமாசமுதல் மார்கழிமாசம் வழரயில் ஆறுமாசம் தக்ஷிணாயனமும், ழதமாசம்முதல்

ஆனிமாசம்வழரயில் ஆறுமாசம் உத்தராயணமுமாம். சூரியன் டதன்புறமாகச்சஞ்சரிக்கும் காலம்,
தக்ஷிணாயனம். அவன் வெபுறமாகச்சஞ்சரிக்கும் காலம், உத்தராயணம். ஆயினும்,
வெக்கினின்றுமீண்டு டதன்புறமாகவும் டதற்கினின்றுமீண்டு வெபுறமாகவும் வரும்தபாது
டதற்குத்திழசப்பாகமாகதவனும் வெக்குத்திழசப்பாகமாகதவனும் ஒதுங்காமல் இழெயில்
நிற்குங்காலம் விஷு வ டமனப்படும். சித்திழரமாதத்திற்கு உரிய தமஷராசியிற் சூரியன்
வருழகயிலும், ஐப்பசிமாதத்துக்கு உரிய துலாராசியிற் சூரியன்வருழகயிலும், விஷு வடமன்கிற
காலம் உண்ொகின்றது; அதுதான், ஏற்றத்தாழ்வில்லாத இராப்பகல்கழளயுழெயது.
இளதவனிற்பருவம் வரலாயிற் டறன்று கீழ்ச்சருக்கத்தின் முடிவிற் கூறினவர், அந்தப்பருவத்தின்
ஆரம்பமான சித்திழரமாதத்டதாெக்கத்ழத இங்குக்கூறுகிறாடரன அறிக.

ழதமாசமுதல் டதற்கினின்று ஒதுங்கிவந்த சூரியன் உத்தராயணத்தின் மத்தியபாகமாகிய

சித்திழரமாசத் டதாெக்கத்தில் நடுவில் வந்து அதுமுதல் வெபுறமாகஒதுங்குகின்றனன்: இங்ஙனம்
இயல்பாற் சூரியன் டதன்திழசயினின்று வெதிழசயிடலாதுங்குதற்குக் கவி தானாக ஒரு
காரணத்ழதக் கற்பித்துக் கூறியதனால், இச்டசய்யுள்- ஏதுத்தற்குறிப்வபற்ைேணி; அக்கினி
டதன்கிைக்குத் திக்குப் பாலகனாகவும்,பிராணிகழளடயல்லாம் கண்தணாட்ெமின்றிக் டகால்லுகிற
யமன்டதற்குத்திக்குப்பாலகனாகவும், இராக்கதர்குலத்துக்கு ஆதிபுருஷனாதலாற் டகாடியவனாகிற
நிருருதி டதன்தமற்குத்திக்குப் பாலகனாகவும் அழமந்துள்ளதனாற் டகாடியதாகிற டதன்திழசயிற்
பலநாள் நெந்ததனால் தனதுததர்க்குதிழர மிக்க தாபமழெந்து இயல்பாகவுள்ளவலிழம குன்றிச்
தசார்ந்துவிட்ெது என்று எண்ணிச் சூரியன் இனி அக்குதிழரழய இமயமழலயிலுள்ள
பனிழயக்டகாண்டு அத்தாபத்ழதத் தணிக்கக்கருதி அம் மழலயிருக்கிற வெபுறத்ழதச்தசரலாயின
டனன்றார். பகற் சஞ்சாரம் தக்ஷிணாயனத்தில் விழரவாகவும் உத்தராயணத்தில் மந்தமாகவும்
இருத்தல்,இயல்பு; அது, தக்ஷிணாயனத்தில் பகற்டபாழுது குழறவாகவும்
உத்தராயணத்தில்பகற்டபாழுது மிகுதியாகவும் இருத்தலால் விளங்கும். இங்ஙனம்
தக்ஷிணாயனத்திலுள்ளதவகம் பின்பு குழறதல், டகாடியவர்கள் டபாருந்திய டகாடிய டதன்திழசயிற்
பலநாள்டவறுப்பின்றி நெந்ததனால் தனதுகுதிழர தாபமுதிர்ந்து முன்ழனயினும்இழளத்தடதன்று
சூரியன் கருதியதற்குக் காரணடமன்னலாம்.

ஆெல் - அெடலன்பதன் நீட்ெல்விகாரம். அனற்கெவுள் - அக்கினிததவன். சூரியனது ததர்

சம்வற்சரரூபமான ஒற்ழறச்சக்கரத்ழதயுழெய டதன்று புராணம்கூறும். சூரியனது ததர்க்குதிழரகள்
ஏழு என்பர், ஒருசாரார்; மற்டறாருசாரார், ஏழு [ஸ்ப்த] என்று டபயர்டபற்ற குதிழர ஒன்தற டயன்பர்;
இக்டகாள்ழகதய இங்குக் டகாள்ளப்பட்ெது. பரிதாபம் - டபருடவப்பம்: வெடசால், "பரிதாபம்
ராதவாஜிநாம்நிஜாநாம் ஹிமவத்பவழநரிவாபதநதும் - திநநாததா திஸமுத்தராம் ப்ரதஸ்தத" என்றது
பாலபாரதம்.

இதுமுதற்பத்டதான்பதுகவிகள், டபரும்பாலும் முதல்நான்கு சீரும் காய்ச்சீர்களும்,மற்ழற இரண்டும்

மாச்சீர்களுமாகிய அறுசீைாசிரியவிருத்தங்கள் . (722)

2.- ேசந்தகால ேருைரன.

கலக்கமுைவிைவேனிற்கலகலமழுந்திடும்பசுந்தண் காவுவதாறும்,
சிரலக்கணிநாண்முறுக்குேவபாற்லைன்ைலின்பின் சு லளிகள்வசை வோட,
உரலக்கனலிற்கருங்லகால்லன்சிறுகுைட்டாற்கடுபுரிந்லதாதுக்
கிமாைன்,
லகாரலக்கரைகள்சரமப்பனவபாற்குயிலலகாற்பல்லேங்கள்
வகாதுமாவலா.

(இ-ள்.) கலக்கம்உற - கலக்கம் மிகுதியாக உண்ெக, இளதவனில் கலகம் எழுந்திடும் -

வசந்தகாலத்துக்குஉரிய தபார் மூளுதற்கு இெமான, பசுந் தண் காவு ததாறுஉம் - பசுழமயானகுளிர்ந்த
தசாழலகளிடலல்லாம்,- சிழலக்கு அணி நாண் முறுக்குவ தபால் - (மன்மதனுழெய) வில்லுக்கு
அைகிய நாணிழய முறுக்குதல் தபால,சுைல் அளிகள் டதன்றலின் பின் தசர ஓெ -
சுைலுந்தன்ழமயனவான வண்டுகள்டதன்றற்காற்றின்பின்தன ஒரு தசர ஓெ, - கரு டகால்லன் -
கருநிறமுழெயடகால்லனானவன், உழல கனலில் - உழலக்களத்துள்ள டநருப்பில், தகடு புரிந்து -
தகடுகழளச் டசய்து, (அவற்ழற) சிறு குறட்ொல் ஒதுக்கி - சிறிய குறடுஎன்னுங்கருவியினால் ஒதுக்கி,
மாரன் டகாழல கணகள் சழமப்பன தபால் -மன்மதனுக்குஉரிய டகாழலத்டதாழிழலச்டசய்யும்
அம்புகழளச் டசய்தல்தபால, குயில் -குயில்கள், அலகால் - (தம்) வாயலகினால், பல்லவங்கள் -
தளிர்கழள, தகாதும்-; (எ-று.)

இங்ஙனங் காமதனாடு நண்புடகாண்ெ வசந்தகாலத்துக்கு உரிய தபாராவது - அக்காலத்தில் மன்மதன்

ஸ்திரீபுருஷர்கழளச் சிற்றின்பவசப்படுமாறு தூண்டுதல். அதற்கு இெமான தசாழல டயன்றது -
ழமந்தரும் மகளிருங் காதல்டகாண்டு கூடிவிழளயாடுதற்கு ஏற்ற ரமணீயமான தசாழல
டயன்றவாறாம். அச்தசாழலகளில் வசந்தகாலத்திதல நறுமணமளாவி உலாவுகிற டதன்றலின்
பின்தன அதழன நுகர்தற்குச்சுைலுமியல்தபாடுடசல்லுகிற கருநிறமான வண்டுகளின் ஒழுங்ழக,
மன்மதனதுவில்லின்நாணியாதற்கு முறுக்கியகயிறு தபான்ற டதன்றார். மன்மதனது கரும்பு
வில்லுக்குவண்டொழுங்கு நாணி டயனப்படுதழல "ஆழலக் கரும்பு சிழல ஐங்கழண பூ
நாண்சுரும்பு" என்ற இரத்தினச்சுருக்கத்தாலும் அறிக. 'கலக்கம் உற' என்றது -ஸ்திரீபுருஷர்களுழெய
மனத்திட்ெம் நிழலகுழலய என்றபடி. பின்னிரண்ெடியில்கருநிறமுழெய குயிலுக்கு -
கருங்டகால்லனும், அதன் அலகுக்கு - சிறு குறடும்,தளிராற்டசம்ழமடபற்ற மரச்டசறிவுக்கு -
உழலக்கனலும், விரிந்த தளிர்க்கு - பரந்ததகடும், அலகினால் அதழனச் சுருட்டிக் தகாதுதற்கு -
குறட்டினால் தகட்ழெ ஒதுக்கிஅம்புவடிவாக அழமத்தலும் ஒப்புஆம்; தற்குறிப்வபற்ைேணி.
இங்ஙனம் கசி தன்மதனாபாவத்தால் அழமத்துக்கூறுவழத உேரமயணி
டயன்னலாகாது.வணிடிடனாழுங்கும், குயிலும் தளிரும் தம்ழமக் காண்பவர்க்கு தவட்ழக
விழளக்குங்காதமாத்தீபகப்டபாருள்களாதலால், இங்ஙனங் கூறப்பட்ென.
(723)
 3.- மன்மத னுலாேல்.

லசங்காவிலசங்கமலஞ்வசதாம்ப ைடந்லதாறுமுத் தீக்கைாகப்

ரபங்காவிலனடுஞ்சிரனக்ரகமலர்நறுந்வத னாகுதிகள்பலவும்வீழ்த்த
உங்காைமதுகைங்கவைாங்காைச் சுருதிலயடுத்வதாதவேள்வி
லேங்காமனிைதியுடன்புரிந்துதன லதன்ைலந்வதர்வமற்லகாண்டாவன. (இ-ள்.) டசங் காவி -
டசங்கழுநீர்மலரும், டசங் கமலம் - டசந்தா மழரமலரும்,தசது ஆம்பல் - டசவ்வாம்பல்மலரும்,
(ஆகிய இழவ மூன்றும்),- தெம் டதாறுஉம் -நீர்நிழலகளாகிய குண்ெந்ததாறும் முத் தீக்கள் ஆக -
காருகபத்தியம் ஆகவனீயம்தட்சிணாக்கினி என்ற மூன்று அக்கினிகளாகவும், ழபங் காவின் -
பசுழமயானதசாழலயின், டநடுஞ் சிழன - நீண்ெகிழளகளாகிய, ழக - ழகயின், மலர் -
மலர்களினின்று,நறுந்ததன் - நறுமணமுள்ளததனாகிய, ஆகுதிகள் பல உம் -
ஓமங்கள்பலவற்ழறயும்,வீழ்த்த - வீழுமாறுடசய்யவும், உங்காரம் மதுகரங்கள் - உங்காரத்ழதச்
டசய்கின்றவண்டுகள், ஓங்காரம் சுருதி எடுத்துஓத - ஓங்காரமாகிய சுருதிழய எடுத்துச்டசால்லவும்,
தவள்வி - யாகத்ழத, டவங் காமன் - விருப்பத்ழத யுண்ொக்கவல்லமன்மதன், இரதியுென் -
இரதீததவியுெனிருந்து, புரிந்து - டசய்துவிட்டு, தன டதன்றல்அம் ததர் தமற்டகாண்ொன் - தனது
டதன்றலாகிய அைகியததர்தமதலறிக்டகாண்ொன்; (எ-று.)

முத்தீவளர்த்து ஆகுதிடசய்து தவள்விழய முடித்தபின்பு யாகஞ்டசய்தவன் தன்பத்தினிதயாடு

ததர்மீது ஏறி யாகசாழலயினின்று இருப்பிெத்துக்குச் டசல்லுவதுதபால, மன்மதன் ரதீ ததவி யுெதன
பட்ெணப்பிரதவசஞ் டசய்யப்புறப்பட்ொ டனன்பதாம். காவி முதலியவற்ழற முத்தீமுதலியனவாக
உருவகஞ்டசய்ததனால் மன்மதழனயும் இரதீததவிழயயும் யஜமாநனும் யாக
பத்தினியுமாகஉருவகஞ் டசய்யதவண்டிற்று: இது அேயேஉருேகம் . தெம் -
நீர்நிழலயாகியகுண்ெடமனச் சிவலரடயுருேகம் . சிழனழயக் ழகடயன்றதற்கு ஏற்ப,
மலழரக்ழகத்தலமாகவும் ததழன டநய்யாகவும் டகாள்க. (724)

4.-கிருஷ்ைார்ச்சுனர் வேனில்வி ாேயைத்

வதவியவைாடுஞ் வசாரலவசர்தல்.

வதவியருந்திருமாலுஞ்லசழுமலர்த்தார்த் தனஞ்சயனுந்வதவிமாரும்
வமவியனந்தைம்வேனில்வி ேயர்ோன் முைசரைந்துவீதிவதாறும்
ஓவியமுமுயிர்ப்லபய்தவுவபந்திைனு மிந்திைனுமுேரமசாலப்
பூவினமுஞ்சுரும்புலமனப்புைமுழுதும்புைப்படேண்லபாங்கர்வசர்ந்தார்.

(இ-ள்.) திருமால் உம் - ஸ்ரீக்ருஷ்ணனும், ததவியர்உம் - (அவனுழெய) ததவிமாரும், டசழு மலர்

தனஞ்சயன்உம் - டசழிப்புள்ள மலர்டகாண்டு டதாடுக்கப்பட்ெ மாழலழயயணிந்த அருச்சுனனும்,
ததவிமார்உம் - (அவனுழெய) ததவிமாரும், தமவி - மனடமான்றி, அனந்தரம் - பிறகு, தவனில்
விைவு அயர்வான் -வசந்ததாற்சவம் டகாண்ொடும்படி (கருதி), முரசு அழறந்து -
தபரிழகயழறந்து(நகரிற்டசய்திடதரிவித்து), வீதிததாறும்உம்-, ஓவியம்உம்உயிர்ப்பு எய்த -
சித்திரப்பதுழமகளும் டபருமூச்சுவிடும்படி,- உதபந்திரன் உம் இந்திரன்உம் உவழமசால -
உதபந்திரனும் இந்திரனுதம உவழமயாகப்டபாருந்த, பூஇனம்உம் சுரும்புஉம்என புரம்முழுதுஉம்
புறப்பெ - பூவின் டதாகுதியும் வண்டுதமடயன்னுமாறுநகரத்தவரழனவரும் புறப்பெ, வண்
டபாங்கர் தசர்ந்தார் - வளப்பமுள்ள தசாழலழயயழெந்தார்கள்;(எ-று.) க்ருஷ்ணார்ச்சுனர்கட்கு
உதபந்திரனும் இந்திரனும் உவழமயாவர். பூவினம் உள்ளஇெத்ழதநாடிச்
சுரும்புகள்டதாெர்வதுதபால க்ருஷ்ணார்ச்சுனர் ததவிமாருென் இருக்குமிெத்ழத நாடிப் புரமுழுதும்
புறப்பட்ெடதன்க. அவர்களின் அைழகக்கண்டு இவ்வாறு நமக்கு அைகு வாய்க்கவில்ழலதய
டயன்று கருதிச் சித்திரம் டபருமூச்சு விடுவதாயிற் டறன்க; இனி, ஜநங்களின் உற்சாக மிகுதிழய
விளக்குவார் 'ஓவியமுமுயிர்ப்டபய்த' என்றாடரன்பாருமுண்டு. தசாழல யமுழனக்கழரயிலுள்ள
டதன்பது, பிறநூலாற் புலப்படும். (725)

5.- இைவேனிலில் மயில்களித்தல்.

லகாண்டலல மின்னுடங்கக்லகாடுஞ்சாபம் ேரைவுைச்லசங்வகா

பந்வதான்ை,
ேண்டைவுநறுங்குமிழும்ேண்டணிகாந் தளுமலைமரலகவடாறும்,
தண்டைைேருவிவி த்ரதயலார் ேடிவுலதாறுஞ்சாயற்வைாரக,
கண்டுநமக்கிைவேனில்கார்கால மானலதனக்களிக்குமாவலா.

(இ-ள்.) சாயல் ததாழக - மகளிரின் சாயழலயுழெய மயில்கள்,- டகாண்ெல் எை-

தமகங்கடளழுவழதயும், மின் நுெங்க - மின்னல் சலித்துத் ததான்றுவழதயும், டகாடுஞ் சாபம்
வழளவுஉற - டகாடிய வில் வழளவுடபாருந்தி நிற்பழதயும், டசங் தகாபம் ததான்ற - டசந்நிறமுள்ள
இந்திரதகாபப்பூச்சிகள் ததான்றுவழதயும், வண் தளவுஉம் நறுங்குமிழ்உம் வண்டு அணி காந்தள்உம்
மலர - வளப்பம் டபாருந்தியமுல்ழலயும் நறுமணமுள்ள குமிைமலரும் வண்டுகளாலலங்கரிப்பப்
டபற்றகாந்தள்மலரும் மலர்வழதயும், மழலகள்ததாறும் - மழலகளிடலல்லாம், தண் தரளம்அருவி
விை - குளிர்ந்த முக்தா ஹாரம் அருவி தபாலவிழுவழதயும், ழதயலார்வடிவுடதாறுஉம் கண்டு -
மெவாரின் வெவுகளிடலல்லாங்கண்டு, நமக்கு-,இளதவனில் - இளதவனிற் காலமானது, கார்காலம்
ஆனது - கார்காலமாயிற்று,என-,களிக்கும்-; (எ-று.)- ஆல் வியப்ழபக்குறிக்கும்.

மெவாரின் கூந்தல் ததாற்றம் டகாண்ெடலழுதழலயும், இழெ நுெக்கம் மின் நுெங்குதழலயும்,

புருவவழளவு சாபம்வழளவுறுதழலயும், இதுழின்ததாற்றம் டசங்தகாபந்ததான்றுதழலயும், பற்கள்
மூக்கு ழககள் என்ற இவற்றின் மலர்ச்சி தளவுகுமிழ் காந்தள் என்ற இவற்றின் மலர்தழலயும்,
தனங்களில் முத்தமாழல டதாங்குவதுமழலகதொறும் அருவிவிழுதழலயும் தபாலுதலால்,
அவற்ழறச் தசாழலயிற் கண்ெமயில்கள், இளதவனிதல நமக்குக் கார்காலத் ததாற்றமானடதனக்
கருதிக்களிக்குடமன்றார்; இது மயக்கேணி . டகாண்ெடலழுதல் முதலியன, கார்காலத்துக்குஉரியன.
தகாபம்= இந்திரதகாபம்: முதற்குழற. (726)

6.- மகளிர் பூக்லகாய்தல்.

பாைாமனரகயாமற்பாடாம லாடாமற்பாதஞ்லசங்ரக
வசைாமன் முகைாகம்ே ங்காம லிக ாமற்லசவ்ோயூைல்
வநைாமனி லதரனநிகழ்த்தாமன் மலர்ந்த குநிரைந்தநீ ல்
ஆைாமந்லதாறுந்தங்கைேயேம்வபால் ேனலகாய்தாைைங்குவபால்[ோை. (இ-ள்.)
அணங்கு தபால்வார் - டதய்வமகளிர் தபான்ற மாதர்கள்,- பாராமல்- (தாங்கள்) பாராமலும்,
நழகயாமல் - சிரியாமலும், பாொமல் - இழசபொமலும், ஆொமல் - நர்த்தனம் ஆொமலும், பாதம்
டசம் ழக தசராமல் - காழலயும் சிவந்தழகழயயும் தசராமலும், முக ராகம் வைங்காமல் -
நட்புச்டசய்யாமலும், இகைாமல் - இகைாமலும், டசம் வாய் ஊறல் தநராமல் - சிவந்தவாயினால்
எச்சிற்பெச்சுழவயாமலும், நிைலதழன நிகழ்த்தாமல் - நிைழலச்
டசய்யாமலுமிருக்ழகயிதல,மலர்ந்து-, அைகு நிழறந்த நீைல் ஆராமம் டதாறும் தங்கள் அவயவம்
தபால்வன-அைகுநிழறந்த நிைழலயுழெய தசாழலகளிடலல்லாம் தங்களுழெய உறுப்புக்கள்
தபாலஉள்ளனவான மலர் அரும்பு தளிர் முதலியவற்ழற, டகாய்தார் - பறித்தார்கள்; (எ-று.)

உத்தமவிலக்கணமுழெய மகளிர் பார்க்க மாமரமும், அவர்கள் நழகக்க முல்ழலயும், பாெக்

குருக்கத்தியும், ஆெப் புன்ழனயும், உழதக்க அதசாகமும், அழணக்கக் குராவும், நட்புற
ஏழிழலம்பாழலயும், நிந்திக்கப் பாதிரியும், சுழவக்க மகிழும், நிைல்பெச் சண்பகமும் தளிர்த்து
அரும்பிப் பூப்பன டவன்றல், கவிஞர்மரபு. இழவ மகளிரால்மலர்மர டமனப்படும். "ஏெவிழ்மகிழ்
சுழவக்க தவழிற்பாழல நண்புகூெப், பாெல நிந்திக்கத் ததம்படிமுல்ழல நழகக்கப் புன்ழன,
ஆெநீள்குரா வழணக்க வதசாகுஉழதத்திெ வாசந்தி, பாெமாப் பார்க்க வார்சண்பக நிைற்பெத்
தளிர்க்கும்" என்ற சூொமணிநிகண்ழெயுங் காண்க. இங்கு அம்மரங்கள் மகளிர்பார்த்தல் முதலியன
டசய்யாமலிருக்ழகயிதலதய இயல்பாய்த் தளிர்த்து அரும்பிப்பூத்துச்டசழித்தன, இளதவனிலாதலி
டனன்க. பாதம்தசராமல் டசங்ழக தசராமல் எனத்தனித்தனி யிழயத்து, உழதயாமலும்
அழணயாமலும் எனப் டபாருள்டகாள்க. முக ராகம் வைங்குதல் - முகமலர்ச்சி காட்டி
அன்புபாராட்டுதல்; எனதவ, நண்பு டசய்தலாயிற்று: ராகம் - ஆழச. தளிர் அரும்பு பூ என்பழவ
நிறமும்தமன்ழமயும் அைகும் பற்றி, மகளிர் உறுப்புக்கு உவழமயாம். அவ்வுபமான
உபதமயத்தன்ழமழயமாற்றி 'தங்கள் அவயவம்தபால்வன' என்றது - எதிர்நிரலயணி .
'தங்கள்அவயவம் தபால்வன டகாய்தார்' என்றடதாெரின் தபாக்கினால், ஒப்பற்ற
தங்கள்அவயவங்கட்குப் தபாலியாதல் பற்றிப் பழகத்து அவற்ழறப் பறிப்பராயின டரன்றடபாருள்
டதானிக்கும். (727)

7.- வசாரல நீர்நிரலஎன்ை இேற்றின் ேருைரன.

மாற்ைாதபனிநீைான்மான்மதகுங் குமமலயோசச்சந்தின்
வசற்ைாலச்வசாரலலயலாஞ்லசங்கழுநீர்த்தடம்வபான்ைசிந்ரதத்தாபம்
ஆற்ைாதகாதலருக்கமுதான விைநீைாலடர்ந்தபூகத்
தாற்ைாலம்மைகதச்லசந்துகிைாலப் லபாழில்வபான்ைதடங்கலைல்லாம்.

(இ-ள்.) அ தசாழலஎலாம் - அவர்கள்டசன்ற அந்தச்தசாழல முழுதும், மாற்றாதபனிநீரால் -

மாறுபடுத்தாத [சுத்தமான]பனி நீராலும், மான்மதம் குங்குமம் மலயம்வாசம் சந்தின் தசற்றால் -
கஸ்தூரி குங்குமம் மலயமழலயில் ததான்றிய நறுமணமுள்ள சந்தனம் என்ற இவற்றின்
தசற்றினாலும், டசங்கழுநீர் தெம் தபான்ற - டசங்கழுநீர்ததான்றப்டபற்ற நீர்நிழலழய டயாத்தன:
தெங்கள் எல்லாம் - நீர்நிழலகடளல்லாம்,- சிந்ழத தாபம் ஆற்றாத காதலருக்கு- மனத்திற்டகாண்ெ
தாபத்ழதத் தாங்கமாட்ொத காதழலக்டகாண்ெ ஆெவருக்கு, அமுது ஆன -
அழுதம்தபாலினிழமயான, இளநீரால் - இளநீரினாலும், அெர்ந்த பூகம் தாற்றல் - டநருங்கிய
கமுகங்குழலயினாலும், அம் மரகதம் டசந்துகிரால் - அைகிய மரகதத்திற்கலந்திருக்கிற
டசம்பவைத்தாலும், அ டபாழில் தபான்ற - அந்தச் தசாழலழயடயாத்தன; (எ-று.)

தசாழல தெத்ழதயும், தெம் தசாழலழயயும் தபாலுடமன்று, ஒன்றன் தன்ழமழயமற்டறான்று

மாற்றிக்டகாண்ொற்தபாலக் கூறிய நயம் பாராட்டுதற்கு உரியது. தெத்திற்குநீரும் தசறும் உரியன.
தசாழலயில் ஆெவரும் மெவாரும் ஒருவர்மீது ஒருவர் தூவியபனிநீரும்,
மான்மதச்தசறுமுதலியனவும் கீதைசிந்துதலால், தசாழல நீழரயும்தசற்ழறயுமுழெயதாயிற்டறன்க.
டபாழிலுக்கு உரியழவ, இளநீர்முதலியன.மெவார்தெங்களிற் குழெந்து புனலாடுழகயில்,
அவர்களுழெய டகாங்ழகள்முதலியவற்ழறத்தெ டமல்லாம் டபறுதலால். அழவ டபாழில்தபான்ற
என்றார்.தனங்கள் இளநீழரயும், கூந்தல் பூகத்தாற்ழறயும், மரகததமனியிலுள்ள
டசவ்வாயிதழ்மரகதச்டசந்துகிழரயும் தபாலுடமன்க: தசாழலக்கு மரகதச் டசந்துகிர்,
பசுழமயிற்டசந்நிறமும்பெடவடிக்கும் இளந்தளிடரன்க; டபாழிழலச்தசருமிெத்தும்
மரகதச்டசந்துகிடரன்றது- ஆகுடபதரயாம். (728)

8.- இதுமுதல் ஐந்துகவிகள் - அருச்சுனனும் அேனது வதவியரும்

நீர்விரையாடுதரலக் கூறும்.

லமய்லகாண்டலமாழிவிசயன்லமய்யிலனழி லிரமயாமன்வமன்
வமவனாக்கும்,
ரமலகாண்டகு லலாருத்திமற்ைேன்லசங் ரகயிற்சி
விறிமர கண்டஞ்சிப்,
லபாய்லகாண்டுேகுத்தரனயமருங்கரசயத்தனபாைம்புைகவமைக்,
ரகலகாண்டுமுகம்புரதத்துத்தன்விைற்சாைைங்களிவலகண்கள்
ரேத்தாள்.

(இ-ள்.) டமய் டகாண்ெ டமாழி - உண்ழமழயக் டகாண்ெ தபச்ழசயுழெய, விசயன் - அருச்சுனனது,

டமய்யின் - உெம்பின், எழில் - அைழக, இழமயாமல் - கண் டகாட்ொமல், தமல்டமல் தநாக்கும் -
பின்னும்பின்னும் பார்க்கின்ற, ழம டகாண்ெகுைல் ஒருத்தி - கருநிறத்ழதக்டகாண்ெ
கூந்தழலயுழெய ஒருத்தி, அவன் டசங்ழகயில் சிவிறி மழை கண்டு அஞ்சி - அந்த அருச்சுனனுழெய
டசங்ழகயிலுள்ள(நீழர விசிறவீசுங்கருவியான) துருத்தியினின்று டவளிப்படும்
நீர்த்தாழரழயக்கண்டுபயந்து, டபாய் டகாண்டு வகுத்து அழனய மருங்கு அழசய -
டபாய்ழயக்டகாண்டு வகுத்தாற்தபான்ற [இல்ழலடயன்றுடசால்லும் நிழலழயயழெந்துள்ள]
இழெ நுெங்காநிற்கவும், தனபாரம் புளகம் ஏற - டகாங்ழகயாகிய சுழமயிதல
மயிர்ச்சிலிர்ப்புமிகவும், ழகடகாண்டு முகம் புழதத்து - (தன்) ழகயினால் (தன்)
முகத்ழதமூடிக்டகாண்டு, தன் விரல் சாளரங்களில் - (அங்ஙன்மூடிய) ழகயின்
விரல்களினிழெவழியாக, கண்கள் ழவத்தாள் - (தன்) கண்பார்ழவழய டவளிதயடசலுத்தினாள்; (எ-
று.) அருச்சுனன் சிவிறியால் நீழரத்தூவ அது தன்முகத்தில் தநதர விழும்தபாது அவழனக்
காணடவட்ொமற் டசய்வதால், ஒருத்தி அந்நீர்வீழ்ச்சிக்கு அஞ்சித் தன்முகத்ழதத் தன்ழகயால்
மூடியவண்ணம் விரற்சந்தினால் அவ்வருச்சுனனைழகப் பார்க்க லாயின டளன்பதாம்.
மருங்கழசதலும் தனபாரம் புளகதமறுதலும் நீர்வீழ்ச்சியினா லாயினழவ. (729)

9. நங்ரகயங்வகார்லகாடியரனயாள்ேதனமதி சலமதியாய்
நடுங்குமாறு,
பங்குனன்ைன்றிருச்லசங்ரகப்பங்கயத்தின் சிவிறியினாற்
பரிவுகூைக்,
குங்குமங்லகாள்புனல்விடவுமிரமயாமற் புனல்ேழிவய
கூர்ந்தபார்ரே,
லசங்கலங்கற்புதுப்புனலுக்லகதிவைாடி விரையாடுஞ்
வசல்கள்வபாலும்.

(இ-ள்.) அங்கு அவ்விெத்தில் [அப்டபாழுது], டகாடி அழனயாள் - பூங்டகாடிதபான்றவளான, ஓர்

நங்ழக - ஒரு சிறந்தமகளினது, வதனம் மதி - முகமாகிய சந்திரன், சலம் மதி ஆய் - நீரினுள்தள
ததான்றுஞ் சந்திரபிம்பத்ழதப் தபான்று, நடுங்கும் ஆறு - மிக அழசயும்படி, பங்குனன் - அருச்சுனன்,
தன் திரு டசம்ழக பங்கயத்தின் சிவிறியினால் - தனது அைகிய சிவந்த தாமழர மலர்தபான்ற
ழகயிலுள்ள நீர்த்துருத்திழயக்டகாண்டு, பரிவுகூர- (அவட்கு) வருத்தம்மிகும்படி, குங்குமம் டகாள்
புனல் விெஉம் - குங்குமத்ழதக் கழரத்த நீழர விழசதயாடு தமல்வீசவும், இழமயாமல் -
இழமடகாட்ொமல், புனல் வழிஏ கூர்ந்த - நீரினிழெதயநுண்ணிதாய்ப்பார்த்த, பார்ழவ -
(அவளுழெய) கண்கள், டசம் கலங்கல் புதுபுனலுக்கு எதிர்ஓடி விழளயாடும் தசல்கள் தபாலும் -
சிவந்த கலக்கமுள்ள புதியநீர்டவள்ளத்துக்கு எதிதர ஓடிவந்து விழளயாடுகிற தசல் மீன்கழள
ஒக்கும்; (எ-று.)

அருச்சுனன் ஓர் டமல்லியலாளின் முகத்தின்தமல் துருத்தி டகாண்டு விழசயாகக்குங்குமங் கலந்த

நீழரத் தூவினான்; அழதப் டபாறுக்கமாட்ொமல் அவள் முகத்ழதமிகுதியாக அழசக்கலானாள்;
அச்சமயத்தில், சந்திர மண்ெலம் தபான்ற அவளுழெயமுகமண்ெலம் நீரினுள்தள நடுங்கியது,
நீரினுள்தள காணப்படுகிற சந்திரமண்ெலத்தினதுபிரதிபிம்பம் அந்நீரின் அழசவினால் அழசந்து
ததான்றுவழதப் தபான்றது; இங்ஙனம்தனக்கு வருத்தம் மிகுமாறு அருச்சுனன் தமல்தமல்
நீர்வீசிக்டகாண்டிருக்கவும் அவள்அவன்பக்கலுள்ள ஆழசயாற்கண்டகாட்ொமல் அவழனப்
பார்த்தபடிதய யிருந்தாள்;அவ்வாறுநீரிற்கு எதிராக நுட்பமாய்ப் பார்ழவழயச் டசலுத்துகிற
அவளுழெயகண்கள்,டசங்கலங்கற் புதுடவள்ளத்திற்கு எதிதராடி விழளயாடுஞ் தசல்மீன்கள்
தபான்றனஎன்பதாம்; தற்குறிப்வபற்ைேணி. பரிவு கூர என்பதற்கு - ஆழசமிக என்று
டபாருள்டகாள்ளினும் அழமயும்; அருச்சுனன் தனக்கு அவளிெம் ஆழசமிகுதலால்அவள்தமற்
புனல்வீசின டனன்றும், தனது காதலனான அவன் ழகச்சிவிறிடகாண்டுவீசியநீர் தன்
உெலிற்பட்ெதபாது அவள் அவன்ழகயால் தீண்டினாற் தபாலஇன்பமிக்கனடளன்றும் டகாள்க.
(730)

10. நரைகமழ்தண்டு ாய் மாரலநாைைற்கு நண்பானநைனார்

லசங்ரக,
உரையுமலர்ச்லசந்திருவுலமாவ்ோத லபாற்புரடயா
லைாருலபாற்பாரே,
லநறிதருரபங்கு லின்மிரச வீசியநீர் லபருக்
காற்றினிரைநீர்ேற்றி,
அைல்படுநுண்கருமைலினரித்லதாழுகுஞ் சின்
னீவைாடரமந்ததம்மா.

(இ-ள்.) நழற கமழ் - வாசழன வீசுகிற, தண் - குளிர்ச்சியான, துைாய் மாழல -

திருத்துைாய்மாழலழயயுழெய, நாரணற்கு - நாராயணனது திருவவதாரமானகண்ணபிரானுக்கு,
நண்பு ஆன - சிதநகிதனான, நரனார் - அருச்சுனன், டசம் ழக -(தனது) சிவந்த ழகயினால், மலர்
உழறயும் டசம்திருஉம் ஒவ்வாத டபாற்பு உழெயாள்- டசந்தாமழரமலரில் வாழ்கிற டசந்நிறமுள்ள
இலக்குமியும் ஒப்பாகாத அைழகயுழெயவளாகிய, ஒரு டபண்பாழவ - டபான்மயமான
பிரதிழமழயப் தபான்ற ஒருடபண்ணினது, டநறி தரு ழபங்குைலின்மிழச - டநறித்த கருநிறமான
கூந்தலின்தமல்,வீசிய-, நீர்- நீரானது- டபருக்கு ஆற்றில் நிழற நீர் வற்றி - டவள்ளப்டபருக்ழகயுழெய
நதியில் நிழறந்த நீர் குழறந்துதபாக, அறல் படு நுண் கருமணலின் அரித்துஒழுகும் - அறுப்புப்
டபாருந்திய நுண்ணிய கருமணலில் அரித்துப் பாய்கிற, சில்நீதராடு - டசாற்பமான நீதராடு,
அழமந்தது - ஒத்தது; (எ-று.)

தற்குறிப்வபற்ைேணி. டநறித்தகருநிறமான கூந்தல் அறல்பட்ெ நுண்ணிய கருமணழலயும்,

அக்கூந்தலின்தமல் வீசிய நீர் அக்கருமணலில் அரித்டதாழுகுஞ் டசாற்பநீழரயும் தபாலு டமனக்
காண்க. பசுழம, கருழம நீலம் என்ற நிறங்களில் ஒன்றற்டகான்றுள்ள சிறிதுதவறுபாட்ழெ
முக்கியமாகக்டகாள்ளாமல் அவற்ழற அதபதமாகக்கூறுவது கவிமரபு ஆதலால், கருங்குைல்
'ழபங்குைல்' எனப்பட்ெது. அம்மா - ஈற்றழச.

முன்டனாருகாலத்தில் குருசிஷ்யகிரமத்ழத உலகத்தில் அழனவருக்கும் விளக்கும்டபாருட்டு

நாராயணடனன்னுங் குருவும் நரடனன்னுஞ் சிஷ்யனமாகப் பதரிகாச்சிரமத்தில் ததான்றிச்
சீெனுக்குக் குரு தத்துவப்டபாருள்கழள உபததசிக்கின்றதன்ழமயாய் வீற்றிருக்கிற திருமாலின்
இருமூர்த்திகள்தாதம இங்கு முழறதய கண்ணனும் அருச்சுனனுமாக அவதரித்ததனால் 'நாரணற்கு
நண்பான நரனார்' என்றார். 'நரனுநாரணனுமாதனாம்' என முதற் தபார்ச்சருக்கத்தும் கூறுவர். (731)

11. விளிந்துமயில்புைங்லகாடுக்குலமல்லியலா லைாருத்திலநடு

வேயும்பாகும்,
சுளிந்துேருங்கடகளிற்றுச்சுவேதோ கனன்கடகத்
வதாளின்மீது,
லதளிந்தநறுங்கத்தூரிச்வசறுபடு சிவிறியினீர்சிந்துந்
வதாற்ைம்,
களிந்தகிரிமிரசக்கடவுட்காளிந்தி பைந்தலதனக்கவினு
மாவதா.

(இ-ள்.) மயில் விளிந்து புறம் டகாடுக்கும் - மயில் (ஒப்பாக முன்னிற்க மாட்ொமல்) ததாற்று
முதுகுகாட்டிச் டசல்லும்படியான, டமல் இயலாள் - டமன்ழமயான சாயழல யுழெயவளாகிய,
ஒருத்தி - ஒரு டபண், டநடுதவய்உம் பாகுஉம் சுளிந்து வரும் - நீண்ெ முட்தகாழலயும், பாகழனயும்
(துரத்திதல கண்ொலுங்)தகாபித்து வருகிற, கெகளிறு - மதங்டகாண்ெ ஆண்யாழனதபான்ற, சுதவத
வாகனன் - அருச்சுனனது, கெகம் ததாளின்மீது - கெகடமன்னும் வழளழய
யணிந்தததாள்களின்தமல், நறு கத்தூரி தசறு படு டதளிந்த நீர் - நறுமணமுள்ள கஸ்தூரிக்குைம்பு
கலந்த டதளிவான நீழர, சிவிறியின் சிந்தும் - துருத்திழயக் டகாண்டுதூவிய, ததாற்றம் -
காட்சியானது,- களிந்த கிரிமிழச - களிந்தடமன்னும் மழலயின்.தமல், கெவுள் காளிந்தி பரந்தது என -
டதய்வத்தன்ழமழயயுழெய யமுனாநதிபரவியதுதபால, கவினும் - அைகியதாய்விளங்கும்; (எ-று.)

தற்குறிப்வபற்ைேணி . கருநிறமுழெய அருச்சுனனது வலியடபரிய ததாளுக்கு - கருநிறமுழெயவலிய

டபரிய களிந்தகிரியும், கஸ்தூரிக் குைம்பு கலந்ததனாற் கருநிறம்மிக்க டதளிவான நீர்க்கு-
கருநிறமுள்ள டதளிந்தயமுனா நதியின்நீர்ப்டபருக்கும் ஒப்பா டமனக் காண்க. மயில் விளிந்து
புறங்டகாடுக்கும் டமல்லியலாள்- மயிலினதுசாயலினும் மிக அைகியதாய்ச் சிறந்த
சாயழலயுழெயாள் என்றபடி.கத்தூரி-கஸ்தூரிடயன்னும் ஒருவழகமானினதுடபயர். அதன்
வயிற்றினின்று எடுக்கப்படுங் டகாழுப்புக்கு முதலாகுடபயராம். ததான்றுவது ததாற்றம்.
யமுனாநதிக்குத்டதய்வத்தன்ழம - தன்னிெத்தில் நீராடியவரது அருவிழன டதாழலத்து
அவர்கழளநற்கதியிற் டசலுத்துதலும் கண்ணபிரான் திருவிழளயாெல்
டசய்யப்டபற்றபாக்கியமுழெத்தாதலும், மாது, ஓ - ஈற்றழசகள். அருச்சுனன்
ததவியர்மீதுநீர்சிந்தியழத வருணித்தவர், ததவியர் அருச்சுனன்மீது நீர்சிந்துவழத
இருகவிகளில்வருணிக்கின்றார். (732)

12. பிரையரனயதிலகநுதற்வபரதயிைம் பிடிலயாருத்தி

பிடித்த
லசங்ரக, நரைகமழும்லபாலஞ்சிவிறிநண்ணியலசஞ்
சிந்தூைநாைம்வீச,
அரைக ல்லேஞ்சிரலத்தடக்ரகயருச்சுனன்ைன்றிரு
முகத்திலானவபாது,
நிரைமதிவமல்ோளிைவிகைங்கணிரைத் வதாடுேவபா
னிைத்தமாவதா.

(இ-ள்.) பிழற அழனய - இளஞ்சந்திரன் தபான்ற, திலகம் நுதல் - திலகத்ழதயணிந்த

டநற்றிழயயுழெய, இளம் பிடி - இளழமயான டபண்யாழன தபான்றவளாகிய, தபழத ஒருத்தி - ஒரு
டபண், டசம் ழக பிடித்த - (தனது) சிவந்தழகயிற் பிடித்த டபாலம் சிவிறி - அைகிய துருத்தியில்,
நண்ணிய - டபாருந்திய, டசம்சிந்தூரம் நழற கமழும் நாரம் - சிவந்த சிந்தூரப்டபாடிழயக் கழரத்த
வாசழனவீசும்நீழர, வீச - சிந்த,- (அந்நீர்ப்டபருக்குக்கள்),- அழற கைல் டவம் சிழல தெ
ழகஅருச்சுனன்தன் திரு முகத்தில் ஆன தபாது - ஆரவாரிக்கின்ற வீரக்கைழலயும்பயங்கரமான
வில்ழல தயந்திய டபரிய ழகழயயுமுழெய அருச்சுனனது அைகியமுகமண்ெத்தின்தமற் டசன்று
டபாருந்தியடபாழுது, வாள் இரவி கரங்கள் நிழற மதிதமல் நிழரத்து ஓடுவ தபால் நிறத்த -
ஒளிழயயுழெய சூரியனது கிரணங்கள் பூர்ணசந்திரன்தமல் வரிழசயாக ஓடுவன தபால விளங்கின;
(எ-று.)
தற்குறிப்பவபற்ைேணி. அருச்சுனனது முகமண்ெலத்துக்கு - சந்திரமண்ெலமும்,அதன்தமற்
சிந்தூரங்கலந்தநீர் தமன்தமற் டசல்லுதற்கு-சந்திர மண்ெலத்தின்தமற்டசந்நிறமான சூரியகிரணங்கள்
வரிழசயாகச்டசன்று பாய்தலும் ஒப்பா டமனக் காண்க.சூரிய கிரணங்கள் தமன்தமற்பாய்ந்து
சந்திரனது ஒளிழயநிழறக் கின்றடவன்பது, நூற்டகாள்ழக. குளிர்ந்த ஒளியும், அைகும், வழளந்த
வடிவமும் பற்றி, மகளிர்டநற்றிக்குப் பிழற உவமம். நுதற்குத் திலகங் கூறினதற்கு ஏற்ப,
பிழறக்குக்களங்கம் டகாள்க. (733)

13.-கிருஷ்ைார்ச்சுனர் மகளிர்விைக்வகந்தமடோவைாடு
தம்மரனக்குச் லசல்லுதல்.

பாண்டுமதரலயுங்காதற்பாரேயருந் து ாவயானும்பாரேமாரும்
ஈண்டுலபருஞ்சனத்துடவனயிவ்ேண்ை மிடந்வதாறுமினிதினாடி
ஆண்டுேரிசிரலமதனுமேன்பரடயுஞ் வசவிப்பே குகூை
மீண்டுதமமரனவதாறுநிரைநிரைோள் விைக்வகந்தவமவினாவை.

(இ-ள்.) பாண்டு மதழலஉம் - பாண்டுவின் புதல்வனாகிய அருச்சுனனும், காதல்பாழவயர் உம் -

(அவனுழெய) அன்பிற்கு உரியரான மகளிரும், துைாதயான்உம் -திருத்துைாய்மாழலக்கு உரிய
திருமாலின் அவதாரமான ஸ்ரீகிருஷ்ணனும்,பாழவமார்உம் (அவனுழெய அன்பிற்குஉரிய)
மகளிரும், ஈண்டு டபருஞ் சனத்துெதன- டநருங்கிய நகரத்துச்சனங்களுெதன, இ வண்ணம் -
இவ்வாறு, இெந்ததாறு உம் -(அச்தசாழலயிலுள்ள) நீர்த்தெங்களிடலல்லாம், இனிதின் ஆடி -
இனிதாக நீராடி,ஆண்டு - அங்தக, வரி சிழல மதன்உம் - கட்ெழமந்த வில்ழலயுழெய
மன்மதனும்,அவன் பழெஉம்- அவனுழெய பரிவாரமாகிய மகளிரும், தசவிப்ப -
அந்தவசந்ததாத்ஸவத்ழதக் கண்டு களிக்க, அைகு கூர - அைகுமிக, மீண்டு -(அச்தசாழலயினின்று)
திரும்பி, நிழர நிழர வாள்விளக்கு ஏந்த -(தபாகும்வழியிழெதய) வரிழச வரிழசயாக (ப் பணிப்
டபண்கள்) ஒளிடபாருந்தியவிளக்ழக தயந்திநிற்க, தம மழன ததாறுஉம் - தம்தமக்குரிய
வீடுததாறும், தமவினார்- டசன்று தசர்ந்தார் (எ-று.)

வாள்விளக்தகந்த என்பதற்கு ஏற்ற எழுவாய் வருவிக்க. தம - ஆறனுருபு ஏற்றடபயர்.

தம்மழனடயன்றது - யமுழனக்கழரயில் அவரவர்கட்கு என்று அழமத்தமழனழய.
(734)

14.- இதுமுதல் மூன்றுகவிகள் - முதுவேனிற்பருே ேருைரன.

லநடுவேனில்புகுதைவமலிைவேனி லகன்ைதற்பினிகரில்கஞ்சப்,
படுவேய்லேள்ேரையமுந்தண்பட்டாலேட்டமுஞ்லசம்படீைச்வசறும்,
உடுவேய்நித்திலலதாரடயுமூடுறுமண் டபத்தடமுலமாழுகிநீண்ட,
ேடு வேய்கண்மடந்ரதயர்க்குமகிழ்நருக்குமரமந்தனோன்
மரனகலைல்லாம்.

(இ-ள்.) இளதவனில் அகன்றதன் பின் - இளதவனிற்பருவங் கழிந்ததன்பின்பு, தமல் டநடுதவனில்

புகுதர - அதற்கு அடுத்ததான முததுதவனிற் பருவம் வர,- படு ஏய் - நீர்நிழலகளில் உண்ொகிற,
கஞ்சம் - தாமழரயினது, நிகர் இல் - ஒப்பில்லாத [மிகச் சிறந்த], டவள் வழளயம்உம் -
டவண்ணிறமான இளந்தளிர்ச்சுருள்களும், தண் பட்டு ஆலவட்ெம்உம் - குளிர்ச்சியான
பட்டினாற்டசய்த டபருவிசிறிகளும், டசம் படீரம் தசறுஉம் - டசஞ்சந்தனக்குைம்பும், உடு ஏய்
நித்திலம் டதாழெஉம் - நக்ஷத்திரகணத்ழத டயாத்த முத்து மாழலகளும், ஊடு உறு மண்ெபம்
தெம்உம் - நடுவிற் டபாருந்திய மண்ெபத்ழத யுழெய தொகங்களும்,- ஒழுகி நீண்ெ வடு ஏய் கண்
மெந்ழதயர்க்குஉம் மகிழ்நருக்குஉம் - டநடுந்தூரமளவும் நீண்ெ மாம்பிஞ்சினுட்பிளழவ டயாத்த
கண்கழளயுழெய மாதர்களுக்கும் அவர்கள் கணவரான ஆெவர்களுக்கும், வான் மழனகள் எல்லாம்
அழமந்தன - உயர்ந்த வீடுகள்ததாறும் (சீததாபசாரத்தின்டபாருட்டு) அழமக்கப்பட்ென; (எ -று.)

இளதவனில் - இளழமயான டவயில்டவப்பத்ழதயுழெய காலம்; டநடுதவனில் -

முதிர்ச்சியானடவயில்டவப்பத்ழதயுழெய காலம். கிரீஷ்ம காலடமன்றும்தகாழெகாலடமன்றுங்
கூறப்படுகிற முதுதவனிற்கு உரிய மாதங்கள் - ஆனியும்ஆடியும். டவப்பம்மிக்க அப்பருவம்
வந்தவுெதன அதன்தாபத்ழதத் தணித்துக்குளிர்ச்சிடசய்தற்டபாருட்டுச் சீதளகரமான
தாமழரயுட்சுருள் முதலியன வீடுகள்ததாறுஞ்சித்தஞ்டசய்யப்பட்ென டவன்பதாம். காலவியல்ழப
வருணித்ததனால், தன்ரமநவிற்சியணி. ஆலவட்ெம் - ஆலிழலதபான்ற வடிவமுள்ள
ஒருவழகவிசிறி:இனி, தாலவ்ருந்தம் என்பதன் சிழதவு என்ப. ஊடுறு மண்ெபத்தெம் -
நீராழிமண்ெபத்ழதநடுவிதலயுழெய தொகங்கள்; அத்தொகத்தி னிழெயிலுள்ள
மண்ெபத்தில்வசித்தல், டவப்பந்தீர்ந்து தட்பம் டபறுதற்குக் காரணமாம். வடு - மாவடு;
இங்கு,அதனுட்பிளவுக்கு ஆகுடபயர்: அது - மகளிர்கண்ணுக்கு வடிவிலுவமம்.

ஒழுகி நீண்ெ - ஒருடபாருட்பன்டமாழி; மிகநீண்ெ என்றபடி: "தண் டசவியுறப் தபாந்தகன்றனதவ"

என்றபடி காதளவும் நீண்தொடிய என்க. (735)

15.- கைேர் மடோரைக் கலத்தல்.

திலகநுதற்குறுவியர்தஞ்லசவிப்பூவி லளியினத்தின்சிைகர்க்காற்ைால்
புலைமதுநுகர்மாதர்புன்முறுே லிதழூைல்புதிதின்மாந்தி
இலகுபரிமைபுைகவீைமுரலத் தடமூழ்கியிைதிவகள்ேன்
கலகமிடும்பரிதாபமகற்றினா ரினிரமயுடன்கலந்தவகள்ேர்.
(இ-ள்.) இனிழமயுென் - இன்பம்டபற, கலந்த - மெவாழரக் கூடின, தகள்வர் -கணவர்,- திலகம் நுதல்
குறு வியர் தம் டசவி பூவில் அளி இனத்தின் சிறகர் காற்றால்புலர மது நுகர் மாதர்- திலகந்தீட்டிய
டநற்றியிதல ததான்றிய அற்பமாகிய தவர்ழவநீர்தம்முழெய டசவியிலணிந்த பூவிதல
டமாய்க்கின்ற வண்டுக்கூட்ெங்களின்சிறகுகளிலிருந்து ததான்றுஞ் சிறுகாற்றால் உலராநிற்க
மதுழவப்பருகுகின்றமாதராரின்,புல்முறுவல் இதழ் ஊறல் - புன்சிரிப்ழபக் டகாண்ெ
வாயிதழினின்று ஊறும்நீழர,புதிதில் மாந்தி - புதுழமடபறப்பருகி, இலகு பரிமளம் புளகம் ஈரம்
முழல தெம் மூழ்கி- விளங்குகின்ற நறுமணத்ழதயுழெய மயிர்க்கூச்ழசக் டகாண்டு
ஈரமுள்ளமுழலயாகிறதெத்திதல படிந்து, இரதிதகள்வன் கலகம் இடும் பரிதாபம் - இரதிக்குக்
கணவனாகியமன்மதன் மலரம்புடகாண்டு டபாருதலினாலாகிய துன்பத்ழத, அகற்றினார் -
தபாக்கினார்; (எ-று.)

ஆெவரும் பிரிந்தநிழலயில் வருந்திய மெவாரும் ஒன்று கூடி அவ்வருத்தம்நீங்கி இனிது இன்பந்

துய்த்தனடரனபதாம். (736)

16.-பிரிந்தமகளிர்.

மாைேசந்தரனயகன்றுேயங்குறுலேங்வகாரடயினான்மறுகியாற்ைாது
ஆைமளிமதுமலரிலாைேடங் களிற்பனிநீைாைச்வசற்றில்
ஈைலநடுங்கு லிரசயிலியங்கியசா மைக்காற்றிலிைநிலாவிற்
வபை லும்புகுந்தலதனப்பிைங்கினார்தங்வகள்ேர்ப்பிரிந்தமாதர்.

(இ-ள்.) தம் தகள்வர் பிரிந்த மாதர் - தம்கணவழரப்பிரிந்த மகளிர்,- மாரவசந்தழன அகன்று -

மன்மதனுக்குத் ததாைனான வசந்தழன [இளதவனிற் பருவத்ழத] நீங்கி, வயங்குஉறு டவம்
தகாழெயினால் - விளங்கித் ததான்றிய டகாடியதகாழெக்காலத்தினால் [முதுதவனிற்பருவத்தால்],
மறுகி - கலங்கி, ஆற்றாது -டவம்ழமழயத் தாங்கமுடியாமல்,- அமளி ஆர் மது மலரில்[மது மலர்
ஆர்அமளியில்]- ததன்டகாண்ெ பூக்களாலான படுக்ழகயிலும், ஆரம் வெங்களில்-
முத்தாஹாரங்களிலும், பனிநீர் ஆரம் தசற்றில் - பனிநீர்கலந்த சந்தனச்தசற்றிலும், ஈரம்டநடுங் குைல்
இழசயில் - மனக் கசிழவயுண்ொக்கும் டபருழமமிக்க புள்ளாங்குைலிழசயிலும், இயங்கிய சாமரம்
காற்றில் - சஞ்சரித்தழலயுழெய சாமரங்களினின்று டவளிப்படும் காற்றிலும், இளநிலாவில் -
ததான்றிய நிலாவிலும், (குளிர்ச்சிதயயன்றி), தபர் அைல்உம் - டபரிய அனலின் பிணங்கினார் -
மாறுபட்ொர்;(எ-று.)
கலந்தார்க்குக் குளிர்ந்தத ததான்றும் மலரமளிமுதலியவற்ழறக் குறித்து, அவற்றிலும்
இக்காலத்தின்டவம்ழம புகுந்திட்ெது என்று கலந்தவதராடு மாறுபெக்கூறினர் பிரிந்தமகளி டரன்க.
(737)

17.- வகாரடக்காலத்திற் காற்றில்லாரம.

வகாரடலேயில்சுடச்சுடலமாய்லகாளுந்தியிைந் தனவபாலக்லகா
ண்டல்வகாரட,
ோரடசிறுலதன்ைலலனுமாருதங்கலைம்மருங்கும்
ே க்கமின்றி,
ஆரடயில்லேண்சாமைத்திலாலேட்டத் தினிலுயிர்ப்
பில கார்லநற்றி,
ஓரடமுகமதகயத்தின்ைர லசவியிற் பல்லிைகி
லலாளித்தமாவதா.

(இ-ள்.) டகாண்ெல் தகாழெ வாழெ சிறு டதன்றல் எனும் மாருதங்கள் - கீழ்காற்று தமல்காற்று
வெதிழசக்காற்று இளந்டதன்றங்காற்று என்கிற நாற்றிழசக்காற்றுக்களுக்கும்,- தகாழெ டவயில் சுெ
சுெ டமய் டகாளுந்தி இறந்தன தபால - அக்தகாழெக் காலத்து டவயில்
மிகச்சுடுதலால்உெல்டகாளுத்தப்பட்டு ஒடுங்கின தபால, எ மருங்குஉம் - எந்தப்பக்கத்திலும்,
வைக்கம்இன்றி - இயங்குதல் இல்லாமல்,- ஆழெயில் - வஸ்திரத்திலும், டவள் சாமரத்தில் -
டவண்ணிறமான சாமரத்திலும், ஆலவட்ெத்தினில் - ஆலவட்ெத்திலும், உயிர்ப்பில் -சுவாசத்திலும்,
அைகு ஆர்டநற்றி ஓழெமுகம் மத கயத்தின் தழை டசவியில்- அைகுமிக்க டநற்றிப் பட்ெத்ழத
யணிந்த முகத்ழதயுழெயமத யாழனயினது தழைத்தகாதுகளிலும், பல் இறகில் - பலவழகப்பட்ெ
பறழவ இறகுகளிலும், ஒளித்த -ஒளித்தன; (எ-று.)- மாது, ஓ - ஈற்றழசகள். மாருதங்கள்
இறந்தனதபால வைக்கமின்றி ஒளித்தன என இழயயும்: ஆழெமுதலிய இவற்றின்றுமாத்திரதம
காற்று இயங்கின என்பதாம். ஆழெழயயும் சாமரத்ழதயும் ஆலவட்ெத்ழதயும் வீசும்தபாதும்,
சுவாசம் விடும்தபாதும், யாழனகள் தமது டபரிய காதுகழள இயல்பாக அழசக்கும்தபாதும்
பழறழவகள் பறத்தற்கு இறகுகழளப் பரப்பி அடித்துக்டகாள்ளும்தபாதுதம காற்று
டவளிடயழுதலால் அவற்றில்ஒளித்தன டவன்றார். 'தகாழெ டவயில்
சுெச்சுெடமய்டகாளுந்தியிறந்தனதபால' என்றது, தற்குறிப்வபற்ைேணி. மந்தகதியாக வீசுதல்
டதன்றலின் இயல்பாதலால், 'சிறுடதன்றல்' எனப்பட்ெது. (738)

18.- அக்வகாரடக்காலத்து நீர்ேைட்சி.

தாழிநறுங்குேரையந்தார்த்தருமன்மக னருட்புனலுந்தைங்கவேரல
ஊழிலநடும்லபரும்புனலுமுடலிலுறு லேயர்ப்புனலுமூறியூறிப்
பாழிலதாறுமிரைக்கின்ைரபம்புனலு மல்லதுலேம்பருேந்தன்னால்
பூழிபடுகமர்ோயநானிலத்துப் புகலுதற்வகார்புனலுமுண்வடா.

(இ-ள்.) தாழி - நீர்நிழலகளிலுண்ொகிற, நறு - வாசழனவீசுகிற, குவழள -

குவழளமலர்களினாலாகிய, அம் தார் - அைகிய மாழலழய யணிந்த, தருமன் மகன் -
யமதருமராசனது புத்திரனான யுதிட்டிரனது, அருள் புனல்உம் - அருளாகியநீர்ப்டபருக்கும், தரங்கம்
தவழல - அழலகழளயுழெய கெலி லுள்ள, ஊழி டநடும்டபரும் புனல் உம் - யுகாந்தகாலத்திலும்
வற்றாத மிக்க நீரும், உெலில் உறு - உெம்பில்மிகுதியாக உண்ொகிற, டவயர் புனல் உம் -
வியர்ழவநீரும், பாழி டதாறுஉம் ஊறிஊறி இழறக்கின்ற - நீரூற்றுக் குழிகளிடலல்லாம்
தமன்தமலூறி இழறக்கப்படுகின்ற,ழபம் புனல்உம் - புதிய தண்ணீரும், (என்னும் இழவதய),
அல்லது - அல்லாமல்,டவம் பருவம் தன்னால் பூழி படு கமர் வாய நால் நிலத்து -
டவவ்வியதகாழெக்காலத்தாற் புழுதிபட்ெதும் டவடிப்ழபத்
தன்னிெத்திலுழெயதுமான(பூமியிலுள்ள) நால்வழக நிலங்களிலும், புகலுதற்கு ஓர் புனல்உம்
உண்டுஓ -எடுத்துச்டசால்லுதற்கு தவடறாருநீரும் உள்ளததா? [இல்ழல டயன்றபடி]; (எ - று.)

அருள், நீர்தபாலக் குளிர்ந்து பிறருழெய தாபத்ழதத் தணிக்குந்தன்ழமய தாதலால், அதழன,

உருவகவழகயால் 'அருட்புனல்' என்றார். காப்பியத்தழலவனான தருமபுத்திரனது அருள் மிகச்
சிறத்தலாலும், என்றும் மாறாததாலும், அது இங்கு எடுத்துக் கூறப்பட்ெது. அவ்வருட்புனல் முதலிய
நால்வழகப்புனலுதமயன்றி உலகத்தில் நால்ேரகநிலத்திலும் எங்கும் தவறுபுனல்
இல்ழலடயன்பதாம். நால்வழகநிலங்கள் -முல்ழல, குறிஞ்சி மருதம், டநய்தல் என்பன.
பாழலநிலம், பிராணிசஞ்சாரத்துக்குஉரியதன் றாதலால் விலக்கப்பட்ெது. அன்றியும், பாழலக்குத்
தனிதய நிலமில்ழலடயன்றும், மற்ழற நான்குநிலங்களும்தம் இயல்புதிரிந்தவிெத்தத
பாழலயாடமன்றுங்டகாள்ழக யுண்டு. தாழ்ந்துள்ளது தாழி எனக் காரணக்குறி; (தாழ்தல் - ஆழ்தல்.)
இனி,தாழிக் குவழள டயன்பதற்கு - சாடியிலுண்ொக்கப்பட்ெ குவழள டயன்றலும் ஒன்று;
"தாழிவாய மழறக்குந் தண்டணன் தெம்டபருங் குவழளக் கண்ணார்" என்றார்
சிந்தாமணியாரும்.ழபம்புனல் என்பதில், பசுழம - புதுழமயின் தமலும், குளிர்ச்சியின்தமலும்
நின்றது. 'தாழினறுங்குவழள', 'நானிலத்தும்' என்றும் பாெம். (739)

19.- கண்ைனும் அருச்சுனனும் ஒருவசை இருத்தல்.

நீகாை மர லபாழிய நித்திலலேண் குரடநி ற்ை நீல ோட்கட்

பாகாரு லமாழிமடோர் மணிக்கேரி யிருமருங்கும் பயில வீசக்
கார்காலம் புகுந்துலசழுங் காைமுகி லிைண்லடாருபாற் கலந்த
லதன்ன
ஆகாை ம லகறிப்ப விருேருமாங் குடனிருந்தா ைாவி
வபால்ோர்.

(இ-ள்.) நீகாரம் மழை டபாழிய - பனிநீர்மழை டசாரியவும்,- டவள் நித்திலம் குழெ நிைற்ற -
டவண்ணிறமான முத்துக்குழெ நிைச்டசய்யவும்,- நீலம்வாள்கண் - கருங்குவழளமலர் தபான்ற
பிரகாசமான கண்கழளயும், பாகு ஆரும் டமாழி - கருப்பஞ்சாற்றுப்பாழக டயாத்த
இன்டசால்ழலயுமுழெய, மெவார்- இளமகளிர், மணி கவரி - அைகிய சாமரங்கழள, இருமருங்குஉம்
- இரண்டு பக்கத்திலும், பயில வீச- டபாருந்த வீசவும்,- ஆவி தபால்வார் இருவர்உம் -
(ஒருவர்க்டகாருவர்) உயிர்தபான்றநண்பர்களான கிருஷ்ணார்ச்சுன ரிரண்டு தபரும், கார் காலம்
புகுந்து டசழு காளம்முகில் இரண்டு ஒருபால் கலந்தது என்ன - கார்காலம் வரச் டசழுழமயான
காளதமகங்களிரண்டு ஓரிெத்துக் கலந்தாற் தபால, ஆகாரம் அைகு எறிப்ப - உெம்புஅைழக வீச,-
ஆங்கு - அவ்விெத்தில் [அவ்யமுழனக்கழரயின் தசாழலயில்], உென்இருந்தார் - ஒருங்கு
இருந்தார்கள்; (எ-று.)

நீகாரமழைடபாழிதல் முதலிய மூன்றும், அக்தகாழெக்காலத்து டவப்பத்ழதத் தணிக்கும்

ழசத்திதயாபசாரமாக நிகழ்ந்தன டவன்க. நீஹாரம் - வெடசால்: பனி டயன்று டபாருள். 'நீகார மழை
டபாழிய' என்றது - பனிநீடரன்னும் ஒருவழக வாசழனநீழரச்டசாரிய டவன்றவாறு. பயில வீசுதல் -
டவப்பந்தணித்தற்கு தவண்டிய காற்று உண்ொகும்படி இழெவிொது விழசதயாடுவீசுதல். கார்
காலத்து நீர்டகாண்ெ கருநிறமான தமகம் - கிருஷ்ணார்ச்சுனரது வடிவத்துக்கு நிறத்தால் உவமம்.
கார்காலம்' என்பது - ரகரம் இழெயிட்டு வந்த ஆடசதுழக. 'கார்காலம்' என வலிமிகாதது, வருடமாழி
வெடமாழியாதலி டனன்க.

இச்சருக்கத்தில் இதுவழர கிருஷ்ணார்ச்சுனர்களுழெயடசய்தி கூறும் முகத்தால்ருதுவர்ணழன,

டபாழில்விழளயாட்டு, நீர்விழளயாட்டு, பூக்டகாய்தல் என்னும்டபருங்காப்பிய இலக்கணங்கழளக்
கூறினர்; இச்சருக்கத்தில் எடுத்துக் டகாண்ெடபாருளான காண்ெவதகனவரலாறு இனிக்
கூறப்படுகிறது. அதற்குத் ததாற்றுவாய்டசய்தவாறாகும் இச்டசய்யுள். (740)

தவறு.

20.- அக்கினிவதேன் அந்தைேடிவுலகாண்டு அங்குேருதல்.

இனிய பான்முகந் லதாழுக்குமா குதிலயன விலங்குமுப் புரிநூலும்,

தனது லேஞ்சிரகக் லகாழுந்லதனப் புைத்தினிற் ைாழ்ந்தலசஞ் சரடக்காடும்,
புனித லேண்புரக மருங்குசுற் றியலதனப் புரனந்தோ
ரடயுமாகி,
மனித வேதியர் ேடிவுலகாண் டேலைதிர் ேன்னிோ
னேன்ேந்தான்.

(இ-ள்.) வன்னி வானவன் - அக்கினிததவன்,- இனிய பால் முகந்து ஒழுக்கும் ஆகுதி என -

இனிழமயான பாழல டமாண்டெடுத்து ஆகுதியாகச் டசாரியுந் தாழர தபால, இலங்கும் -
விளங்குகிய, முப்புரி நூல்உம் - பூணூழலயும், தனது டவம் சிழகடகாழுந்து என - தன்னுழெய
உஷ்ணமான சுவாழலயின்டகாழுந்து தபால, புறத்தனில் தாழ்ந்த - பின்புறத்திதல டதாங்குகிற, டசம்
சழெகாடு உம் - டசந்நிறமானசழெத்டதாகுதிழயயும், புனிதம் டவள்புழக மருங்கு சுற்றியது என -
பரிசுத்தமானடவண்ணிறமுள்ள புழக இழெயிற் சுற்றினாற் தபால, புழனந்த ஆழெஉம் -
தரித்தவஸ்திரத்ழதயும், ஆகி - உழெயவனாய், மனித தவதியர் வடிவு டகாண்டு -மானுெமுனிவர்
வடிவங்டகாண்டு, அவர் எதிர் வந்தான் - அந்தக் கிருஷ்ணன்அருச்சுனன் என்ற இருவரது
எதிரிதலவந்தான்;

அக்கினிபகவான் ஓர்இருடியின் வடிவங்டகாண்டு ஸ்ரீகிருஷ்ணார்ச்சுனர்களின் முன்னிழலயில்

வந்தன டனன்பதாம். சந்தர்ப்பத்துக்கு ஏற்ற உவழமழய எடுத்துக்கூறிவருணித்தல்
கவிசமத்காரமாதலால் அக்கினிததவன் தரித்தடவள்ளிய முப்புரிநூலுக்கு -அவ்வக்கினியில்
மந்திரபூர்வமாகச்டசாரியும் பால்தாழரழயயும், அவனது முடியிற்சிவந்து விளங்குகிற சழெக்கு -
அவ்வாகுதி டசாரிதலால் தமடலழுந்துததான்றுகிறடசந்நிறச்சுவாழலயின் நுனிழயயும், அவன்
இழெயில் உடுத்த ஆழெக்கு -அங்ஙனஞ் டசாலித்டதரிகிற அக்கினியின் டவண்புழகழயயுதம
ஒப்பாகக் குறித்தார்; தற்குறிப்வபற்ைேணி. ஓமதூமம் பரிசுத்திகர மானதால், 'புனிதடவண்புழக'
எனப்பட்ெது. ஆகுதி - ஓமாக்கினியிற் டசாரிவது. 'சழெக்காடு' என்றது, அெர்த்திபற்றி.தவதியர் -
தவதத்ழத ஓதுததலாடு ஓதுவித்தற்கும் உரியவர்.

இதுமுதல் இருபத்ழதந்துகவிகள்- முதற்சீர் மாச்சீரும் ஈற்றுச்சீர் காய்ச்சீரும், மற்றழவ

விளச்சீர்களுமாகிவந்த அறுசீைாசிரிய விருத்தங்கள் . (741)

21.- அவ்ேந்தைன் தன்ரனஉபசரித்த

கிருஷ்ைார்ச்சுனர்கரை உைவுவேண்டல்.

ேந்தேந்தைன்ேைவுகண்டிருேரும் ேந்லததிர்ேைங்கித்தஞ்
சிந்ரதயன்லபாடுவேதிரகலயனத்திகழ் லசம்லபானின்ைவிவசற்ை
அந்தைாைனுங்குழிந்தலபாற்கண்ணின னவிமைங்கமழ்ோயன்
உந்துலேம்பசிலபரிதுேல்வலலயனக் வகாதனமிடுலகன்ைான்.

(இ-ள்.) வந்த அந்தணன் வரவுகண்டு - வந்த அம்முனிவனுழெய வரழவப்பார்த்து, இருவர்உம் -

(கிருஷ்ணன் அருச்சுனன் என்னும்) இரண்டுதபரும், எதிர் வந்து வணங்கி - எதிர்டகாண்டு வந்து
நமஸ்கரித்து, தம் சிந்ழத அன்டபாடு - தங்கள்மனத்திற் டகாண்ெ அன்புெதன, தவதிழக என திகழ்
டசம் டபானின் தவிசு ஏற்ற - தவதிழகதபால விளங்குகிற மாற்றுயர்ந்த டபான்னினாலா கிய
ஆசனத்தில் (அவழன) இருத்த,- குழிந்த டபான் கண்ணினன் - குழிந்துள்ள டபான் நிறமான
கண்கழளயுழெயவனும், அவி மணம் கமழ் வாயன் - அவிசின் பரிமளம் வீசுகிற வாழய
யுழெயவனுமான, அந்தணாளன்உம் - அந்த முனிவனும், (அவர்கழளதநாக்கி), 'உந்து டவம் பசி
டபரிது - தமன்தமல்வளர்கிற டகாடியபசி (எனக்கு) அதிகமாயிருக்கிறது: வல்தல - விழரவாக,
எனக்கு ஓதனம் இடுக - எனக்குஉணவுதருவீராக, ' என்றான் - என்று தவண்டினான்; (எ-று.)

தவதிழக - யாகம் முதலிய ழவதிகச்செங்குகளில் இடும்தமழெ; இங்கு, ஓமதவதிழகடயன்றபடி.

தவதிழகயுவழம, அவ்விெத்தின் தமன்ழமழயயும் தூய்ழமழயயும் விளக்கும். டபரும்பசியில்
கண்கள்குழிந்து ஆழ்ந்து நிறம்தவறுபடுதல் இயல்பு. அவி - மந்திர பூர்வகமாக ஓமஞ்டசய்யப்படும்
டநய்ம்முதலியஉணவு. 'அவிமணங்கமழ்வாயன்' என்றது அக்கினிததவனுக்கு உரிய அழெடமாழி.
(742)

22.- 'வேண்டிய உைரே அளிப்வபாம்' என்று

அவ்விருேரும் உறுதிலமாழி கூைல்.

கரியவமனியரிருேருஞ்லசய்யலபாற் காயமாமுனியுண்டற்கு
உரியவபானகமிடுதுமிக்கைத்லதன வுேரகவயாடுரைலசய்தார்
அரியோயினும்ே ங்குதற்வகற்ைன ேல்லோயினுந்தம்மில்
லபரியோயினுமதிதிகள்வகட்டன மறுப்பவைாலபரிவயாவை.

(இ-ள்.) (அதுதகட்டு), கரிய தமனியர் இருவர்உம் - கருநிறமுள்ள வடிவத்ழதயுழெயவரான

கிருஷ்ணார்ச்சுனர்களிரண்டுதபரும், (அம்முனிவழன தநாக்கி), 'டசய்ய டபான் காயம் மா முனி -
சிவந்த டபான்னிறமான உெம்ழபயுழெயமகாமுனிவதன! உண்ெற்கு உரிய தபானகம்- (நீ)
உண்ணுதற்கு உரியதாகும் உணழவ,இ கணத்து இடுதும் - இந்தக்ஷணத்திதல தருதவாம், என - என்று,
உவழகதயாடுஉழர டசய்தார் - மனமகிழ்ச்சிதயாடு டசான்னார்கள்; அரிய ஆயின்உம் -
டபறுதற்குஅரியனவானாலும், வைங்குதற்கு ஏற்றன அல்ல ஆயின்உம் - தருதற்கு இழயந்தனவல்ல
வானாலும், ஏற்றன அல்ல ஆயின்உம் - (தருகிற) தம்ழமக்காட்டிலும்டபரியனவானாலும், அதிதிகள்
தகட்ென - விருந்தினர் தவண்டிய டபாருள்கழள, டபரிதயார்-,மறுப்பர்ஓ- இல்ழலடயன்று
டசால்வதரா?

நீ தவண்டும் உணழவ தவண்டியவாதற நினக்கு இப்டபாழுதத அளிப்தபாம் என்று

கிருஷ்ணார்ச்சுனர்கள் உறுதிடமாழி கூறின டரன்ற சிறப்புப் டபாருழள, பின்னிரண்ெடியிற்கூறும்
டபாதுப்டபாருள் டகாண்டுவிளங்கியதனால், வேற்றுப்லபாருள்ரேப்பணி. (டபரிதயார்
அதிதிகள்தகட்ெ அரிய வைங்குதழல - தான்அரிதிற் டபற்ற அமிழ்தமயமான டநல்லிக்கனிழய
ஒளழவக்கு ஈந்த அதிகமான் முதலிதயாரிெத்தும், வைங்குதற்தகற்றனவல்லன வைங்குதழல -
தூர்த்தப்பிராமண தவெங்டகாண்டுவந்த சிவபிரானுக்குத் தம் மழனவிழயயீந்த இயற்பழகநாயனார்
முதலிதயாரிெத்தும், தம்மிற்டபரிய வைங்குதழல- தபார்க்களத்தில் தான்
குற்றுயிராய்க்கிெக்கும்தபாது முனிவடிவங் டகாண்டுவந்த கண்ணபிரானுக்குத்
தனதுபுண்ணியங்கழள யீந்தகர்ணன் முதலிதயாரிெத்துங்காண்க.) இருவரும், கரியதமனிய ராதலால்
'கிருஷ்ணர்' என்று டபயர் டபறுவர். (743)

23.- உடவனஅவ்ேந்தைன் தான் இன்னாலனன்று

உண்ரம லதரிவித்துக் காண்டேேனத்ரதத் தனக்கு
இரையாக அளிக்குமாறு வேண்டுதல்.

அளித்துலமன்ைலசாற்ைன்லசவிப்படுதலும் லபற்ைனன்வபாலாகி
ஒளித்துேந்தனனிருபிைப்பினனவல னுதாசனலனன்னாமம்
களித்துேண்டிமிர்லதாரடயலீலைனக்குைாக் காண்டேலமனுங்[கானம்
குளித்தருந்துதற்கிடங்லகாடானவ்ேனங்லகாண்டல்ோகனன்காேல்.

இதுமுதல், மூன்று கவிகள் - குளகம்.

(இ-ள்.) அளித்தும் என்ற டசால் - 'தருதவாம்' என்று (அவர்கள்) டசான்னவார்த்ழத, தன் டசவி
படுதலும் - தனது காதிற் புக்கவுெதன, (அக்கினிததவன்), டபற்றனன் தபால் ஆகி -
(தான்விரும்பிவந்தடபாருழளப்) டபற்றவன்தபால் மகிழ்ச்சி டகாண்டு, (அவர்கழளதநாக்கி),-
"வண்டு களித்து இமிர் டதாழெயலீர் - வண்டுகள் (மிகுதியாகத்ததழனயுண்ெதனாற்) களித்து
ஆரவாரிக்கப்டபற்றபூமாழலழய யுழெயவர்கதள! ஒளித்துவந்தனன் - (யான்என்வடிவத்ழத)
மழறத்துவந்ததன்; இருபிறப்பினன் அதலன் - அந்தணன் அல்தலன்; உதாசனன் என்நாமம் - அக்கினி
டயன்பது எனது டபயர்; எனக்கு உணா-எனக்கு (இப்டபாழுது) உணவாகதவண்டியது, காண்ெவம்
எனும் கானம் - காண்ெவடமன்னுங் காொம்; அ "வனம் - அந்தக் காடு, டகாண்ெல் வாகனன் காவல் -
தமகங்கழள வாகனமாக வுழெயவனான இந்திரனது பாதுகாப்பிலுள்ளது; குளித்துஅருந்துதற்கு
இெம் டகாொன் - (நான்) பிரதவசித்து உண்ணுதற்கு (அவன்)இெங்டகாடுக்கமாட்ொன்; (எ-று.)-
இக்கவியில் 'ஆகி ' என்ற விழனடயச்சம், தமல் 25-ஆம் கவியில்' என்றான்' என்ற முற்ழறக்
டகாள்ளும்.

நிஜவடிவத்ததாடு வந்து தகட்ொல், இந்திரனக்குரிய அவ்வனத்ழத

டயரித்தற்குஅவ்விந்திரன்மகனான அருச்சுனனும் அவ்விந்திரனுக்குத் தம்பியாகிய
உதபந்திரனதுதிருவவதாரமான கண்ணபிரானும் அநுமதிடசய்யா டரன்னுங் கருத்தினால்,
அக்கினிஒளித்துவந்து தவண்டின டனன்க. தமகங்கழளத் தான் தவண்டியவாதற
டசலுத்துந்தன்ழமயனாதலால் என்தமல் தமகங்கழளதயவி மழைடபாழிவித்து
என்ழனஅவித்துவிடுவா டனன்னுங் கருத்துத் ததான்ற இந்திரழன 'டகாண்ெல்வாகனன்' என்றது
கருத்துரடயரடலகாளியணி. வண்டுகள் தவண்டியவாறு ததழனநிரம்பஉண்டு மகிழ்தற்கு இெமான
மாழலழய யுழெயீ டரன்று விளித்தது, என்தபாலவந்து இரப்பவர்க்கு தவண்டியவாறு
உணவளிக்குந் திறமுழெயீடரன்று குறித்தவாறாம்.காண்ெவன் என்பது -
இந்திரன்டபயர்களுள்ஒன்டறன்று சப்தார்ணவ டமன்னும்வெடமாழிநிகண்டிற் கூறியிருத்தலால்,
காண்டேேனம் என்பதற்கு - இந்திரனதுகாடுஎன்று டபாருள்டகாள்ளலாம்; அது காண்ெவடமன
வைங்கிற்று. 'இருபிறப்பினன் - இரண்டுவழகப் பிறப்ழப யுழெயவன்; தாய்வயிற்றிற் பிறத்தலாகிய
இயற்ழகச்சன்மதத்ததாடு பின்பு உபநயநச் செங்கினால்வருகிற ஞானசன்மமும் ஒரு பிறப்பா
டமன்பது நூற்டகாள்ழகயாதலால் இருபிறப்பினன் என்று டபயர். ஹு தாஸநன் என்ற டபயர்= ஹு
தஅஸந என்று பிரிந்து, (தன்பக்கல்) தஹாமஞ் டசய்யப்பட்ெடபாருழள
உணவாகக்டகாள்பவடனன்று டபாருள்படும். (744)

24.- அவ்ேனத்தின் தன்ரம.

மிரடந்தநால்ேரகமகீருகங்களுலநடுலேற் பினங்களுந்துன்றி
அரடந்ததானேைைக்கர்வபருைகருக் காலயங்களுமாகிக்
குரடந்துவசாரிலகாள்ோளுகிைரிமுதற் லகாடுவிலங்கினமிக்குக்
கரடந்தகூலையிற்ைாலதக்ககனும்ோழ் கானனமதுகண்டீர்.

(இ-ள்.) அது - அக்காண்ெவடமன்பது,- மிழெந்த - டநருங்கிய, நால்வழக மகீருங்கள்உம் -

நான்குவழகப்பட்ெ விருட்சவரக்கங்களும், டநடு டவற்பு இனங்கள்உம் - டபரியமழலக்
கூட்ெங்களும், துன்றி - நிழறந்து, அழெந்த தானவர் அரக்கர் தபர் உரகருக்கு ஆலயங்கள்உம் ஆகி -
(தன்னிெத்தில்வந்து) தசர்ந்த அசுரர்கள் இராக்கதர்கள் டபரிய நாகர்கள் என்னும் இவர்களுக்கு
இருப்பிெங்களும் அழமயப்டபற்று, குழெந்து தசாரி டகாள் - அகழ்ந்து இரத்தத்ழதக் டகாள்ளுகிற,
வாள் உகிர் - வாட்பழெதபாலக் கூரிய நகங்கழளயுழெய, அரி முதல் டகாடு விலங்குஇனம் -
சிங்கங்கள் முதலான டகாடிய மிருகசாதிகள், மிக்கு - மிகுந்து, கழெந்த கூர்எயிறு ஆலம் தக்ககன்உம்
வாழ் - கழெந்தாற்தபான்ற கூரிய பற்களில் விஷத்ழதயுழெய தக்ஷக டனன்னும் மகாநாகமும்
வசிக்கிற. கானனம் - காொகும்; கண்டீர் -அறிவீரன்தறா? (எ-று.)

கண்டீர்என்ற முன்னிழலப்பன்ழம முற்று, இழெச்டசால் தன்ழமப் பட்டு,

முன்னிழலயழசயாகியும் ததற்றப்டபாருள்தந்தும் நிற்கும். நால்வழக மகீருகங்கள் - மரம், டகாடி,
டசடி, புல் என்பன; வித்து தவர் கிைங்கு டகாடிகளில்ததான்றுவன என்பாரு முளர்; மற்றுஞ்
சிலவழகயாகவும் உழரக்கலாம். மஹீருஹம் - மஹீ - பூமியில், ருஹம் - முழளப்பது. தக்ஷகன் -
அஷ்ெமகாநாகங்களுள் ஒன்று;(அழவயாவன - அநந்தன், கார்க்தகாெகன், குளிகன், சங்கபாலன்,
தக்ஷகன், பதுமன், மகாபதுமன், வாசுகிஎன்பன.) டசாரிவது தசாரி எனக் காரணக்குறி. (745)
 25.- இந்திைன்லசய்யும் இரடயூற்றுக்கு இரடயூறுலசய்ய வேண்டுலமன்று
அக்கினிவதேன் தன்வேண்டுவகாரைத் லதரிவித்தல்.

புகுந்தியான்முகம்ரேக்கிவனழ்புயரலயு வமவியப்புருகூதன்
லதாகுந்தைாதலவிறுதிவபாலனடும்புனல் லசாரிந்தவித்திடுலமன்ரன
முகுந்தனானிரைபுைந்தோலைனலோரு முரனபடவிலக்கிற்பின்
மிகுந்தாகமுலமண்ைமுமுடிந்திடும் வேண்டுேதிதுலேன்ைான்.

(இ-ள்.) யான் புகுந்து முகம் ழவக்கின் - நான் பிரதவசித்து (அவ்வனத்ழத உண்ண) வாய்ழவத்தால்,
அ புருகூதன் - அவ்வனத்ழதக் காவல்டசய்பவனான இந்திரன், ஏழ் புயழலஉம் ஏவி-.
ஏழுதமகங்கழளயும் அனுப்பி, (அவற்ழறக்டகாண்டு), டதாகும் தராதலம் இறுதிதபால் டநடு புனல்
டசாரிந்து - டநருங்கிய உலக முடிவுகாலத்திற்தபால மிக்கமழைநீழர (என்தமற்) டசாரிந்து, என்ழன
அவித்திடும் - என்ழனத் தணித்துவிடுவான்; முகுந்தன்ஆன் நிழர புரந்த ஆறு என - கண்ணபிரான்
(தகாவர்த்தனடமன்னும்) மழலழயடயடுத்துக் குழெயாகப்பிடித்து மழைழயத்தடுத்துப்)
பசுக்கூட்ெங்கழளப் பாதுகாத்தருளியவிதம்தபால, ஒருமுழன பெ விலக்கிற்பின் - ஒருமுகமாக
(அம்மழைழயத்) தடுத்துவிடுவதானால், மிகுந்த தாகம்உம் எண்ணம்உம் முடிந்திடும்- அதிகமான
(எனது) ஆழசயும் கருத்தும் நிழறதவறும்: தவண்டுவது இது - (யான்) தவண்டுவது இதுதவ,"
என்றான் - என்று டசான்னான், (அக்கினி ததவன்); (எ-று.)

முகம் - வாய். புருஹூதடனன்பது - புருஹூதன் என்று பிரிந்து, (யாகங்களில்)மிகுதியாக

அழைக்கப்படுபவடனன்றும், புருடவன்னும் அசுரழனக் டகான்றவடனன்றும்டபாருள்படும்.
டசாரிந்த - டசாரிவித்து எனப் பிறவிழனப்டபாருளில் வந்த தன்விழன.தாகம் என்பது - இங்கு
இலக்கழணயாய்ப் பசிடயன்னும் டபாருளில் வந்தடதனினுமாம்.

சுதவதகி டயன்ற பிரசித்தனாய்ச் சிறந்த அரசன் எப்தபாதும் யாகங்கள் டசய்தலிதலதய

விருப்பமுழெயவனாய் அதநகயாகங்கள் டசய்துமுடித்து தமலும்தமலும் இழெவிொது
யாகஞ்டசய்யத் டதாெங்குழகயில், உெனிருந்து யாகத்ழதநெத்துபவரான இருத்துவிக்குகள்
புழகயினால் மிகக்கலங்கிய கண்கழளயுழெயராய்மிகவருந்தி 'இனி எம்மாலாகாது' என்று
அவ்வரசழனக் ழக விட்ெனர். அரசன்எவ்வளவுதவண்டியும் கண்கலங்கிய அவர்கள் வாராராகதவ
அவர்களநுமதிடபற்றுதவறு இருத்துவிக்குகழள உதவிடகாண்டு டதாெங்கிய தவள்விழய
முடித்தனன். பின்புஒரு கால் அவன் நூறு வருஷகாலஞ் டசய்யத்தக்கடதாரு டபருயாகத்ழதப்
புரியவிரும்ப, அவனுக்கு இருத்து விக்குகடளவருந் துழண வந்திலர்.
அம்மன்னவன்சாமமுந்தானமுமாகிய உபாயங்களால் மிகமுயன்று பார்த்தும் துழண வராத
அந்தஇருத்துவிக்குகழள தநாக்கி 'என்தமல் யாடதாரு குற்றமும் இல்லாமலிருக்ழகயில்என்ழன
நீங்கள் ழகவிடுதல் முழறழமயன்தற. நீங்கள் என்ழனக் ழகவிட்ொல்யான்தவள்வி டசய்வித்தற்
டபாருட்டு தவறு இருத்துவிக்குகழளத் துழணக்டகாள்தவன்' என்று தகாபத்ததாடு கூறியதற்கு
அவர்கள் 'தவள்வி டசய்வித்துச்டசய்வித்து வலிடயாடுங்கி மிக இழளத்த எங்கழள நீ விட்டிடு; நீ
விழரவில் தவள்விடசய்ய தவண்டுழவயாயின் சிவபிரான்பக்கற் டசல்: அப்டபருமான் உன்ழன
தவட்பிப்பன்' என்று டசால்லினர். இங்ஙனம் மறுத்துச் டசான்ன டசாற்தகட்ெ தவந்தன் உெதன
ழகலாசபருவதத்ழத யழெந்து கடுந்தவம் புரிய, அதற்கு இரங்கித் தரிசனந்தந்த சங்கரபகவான் 'யாது
வரம் தவண்டுதி? என்ன, அவ்விராசரிஷி என்ழனநீ தவட்பித்தருளதவண்டும்' என்றான்.
அதுதகட்ெருத்திரமூர்த்தி, புன்சிரிப்தபாடு 'யான்அதற்கு உரியனல்தலன்; நீ டசய்த நற் டபருந்தவமும்
பழுதுபெலாகாது; நான் டசால்லுகிறபடி டசய்ழவயாயின், பின்பு உன்ழன தவட்பிப்தபன்:
பன்னிரண்டுவருஷகாலம் இழெவிொமல் அக்கினிழய டநய்த்தாழரகளால் திருப்தி
டசய்ழவயாயின், நின்கருத்ழத நிழறதவற்றுதவன்' என்றுடசால்ல, சுதவதகிராசன் அவ்வாதற டசய்து
முடித்துப் பன்னிரண்டு வருஷங்கெந்தவுெதன மீண்டுஞ் சிவடபருமாழனயழெந்து தவள்வி
டசய்வித்தற்கு அழைக்க, அக்கெவுள் 'அது அந்தணர் டதாழில்; ஆதலால், அதழன நான்
டசய்யமாட்தென்: எனது அம்சமான துருவாசமகாமுனிவன் உன்ழனதவட்பிப்பன்' என்று டசால்லி,
அரசழன தவள்விக்கு தவண்டிய உபகரணங்கழளச்தசர்க்கச் டசால்லி,அவற்ழற அவன்
தசர்த்தவுெதன துருவாசமுனிவழன யழைத்து 'இவழன நீதவட்பிப்பாய்' என்றுகட்ெழளயிெ,
அவ்வாதற அம்முனிவன் வந்து உதவியதனால் அப்டபருதவள்வி ஒருகுழறவுமின்றி நிழறதவறிற்று;
இங்ஙனம் டநடுநாள் மிக்க டநய்ம்முதலியவற்ழற யுண்ெதனால் அக்கினிததவன் தநாயழெந்து ஒளி
மழுங்கி வாட்ெமுற்று வலிடயாடுங்கிப் பிரமழனயழெந்து 'என்ழன தநாய் தவிர்த்தருளுக' என்று
தவண்ெ பழெத்தற்கெவுள் பன்னீராண்டு இழெவிொது டநய்பருகியதனால் நினக்கு தநர்ந்த
வாட்ெம் ஒழிந்திடும்; அசுரர்கட்கு இருப்பிெமான காண்ெவடமன்னும்வனத்ழத முன்பு ஒருகால்
ததவர்கள் கட்ெழளயால் நீ எரித்தழனயன்தறா? பின்பு அதில் பலவழகப்பிராணிகள்
வசித்துவருகின்றன; நீ டசன்றுஅக்காட்ழெ மீண்டும் எரிப்ழபயாயின், அப்பிராணிகளின்
உெற்டகாழுப்பினால்திருப்தனாகி தநாய்நீங்கி முந்தின நிழலழயயழெவாய்' என்று அருளிச்டசய்ய,
உெதனதீக்கெவுள்டவகு தவகத்ததாடு ஓடி அவ்வனத்ழதப்பற்றி டயரிக்கத்டதாெங்க,அங்கிருந்த
யாழன முதலிய பிராணிகடளல்லாம் மிகமுயன்று துதிக்ழக முதலியவற்றால்விழரவாக
நீர்டகாணர்ந்து டசாரிந்து டநருப்ழப நழனத்து அவித்திட்ென. இவ்வாதறஒருமுழறதபால
ஏழுமுழற முயன்றும் அவ்வனத்ழத டயரிக்கமாட்ொமற்தபான பின்புஅக்கினிபகவான் மீண்டும்
பிரமழன யழெந்து டசய்திகூற, அப்பிரமன் சிறிதுடபாழுதுஆதலாசித்து 'நரநாராயணர்களின்
அவதாரமான கிருஷ்ணார்ச்சுனர்கள்காண்ெவவனத்தினருகில் ஒருங்கு கூடியுள்ளார்: நீ டசன்று
தவண்டிஅவர்களுதவிழயப் டபற்றால் - அவ்வனத்ழதத் தவறாமடலரித்திெலாம்' என்றுடசால்ல,
அங்ஙனதம அக்கினி அவர்கழள யடுத்துத் தந்திரமாகத் தன் கருத்ழதத்டசால்லிக் காரியத்ழத
முடித்துக் டகாள்ளலானான் என்று முதனூலிற்கூறப்பட்ெவரலாறு உணரத்தக்கது.
 26.- 'நீ வேண்டியபடிலகாள்க' என்று அநுமதிதந்த
அருச்சுனனுக்கு அக்கினிவதேன் கண்ைனருைால்
வில்முதலியன அளித்தல்.

என்ைவபாதிலுன்னிச்ரசயின்படியுைா வீந்தனமிரமப்வபாழ்தில்
லசன்றுலகாள்லகனத்தனஞ்சயன்கூைலுஞ்சிந்ரதகூர்மகிழ்லேய்தி
மன்ைலந்து ாய்மாயேனருளினால்ேடிக்கரைமாைாமல்
துன்றுதூணியுஞ்சாபமுமிைதமுஞ்சுவேதோசியுமீந்தான். (இ-ள்.) என்ற தபாதில் - என்று
(அக்கினிததவன்) டசான்ன டபாழுதில்,- தனஞ்சயன் - அருச்சுனன், 'உன் இச்ழசயின்படி உணா
ஈந்தனம் - உனது விருப்பத்தின்படி உணழவ அளித்ததாம்; இழம தபாழ்தில் டசன்று டகாள்க -
ஒருமாத்திழரப்டபாழுதிதல (நீ) தபாய் (அவ்வனத்ழத)க் ழகக்டகாள்வாயாக', என கூறலும் - என்று
டசான்னவுெதன,- (அவ்வக்கினிபகவான்), சிந்ழத கூர் மகிழ்வு எய்தி- மனத்தில் மிக்க
மகிழ்ச்சிழயயழெந்து,- மன்றல் அம் துைாய் மாயவன் அருளினால்- நறுமணமுள்ள அைகிய
திருத்துைாய்மாழலழயயணிந்த கண்ணபிரானதுஅருளினால்,- வடிகழண மாளாமல் துன்று
தூணிஉம் - கூர்ழமயான அம்புகள்எடுக்க எடுக்கக் குழறயாமல் நிழறகிற (இரண்டு)
அம்பறாத்தூணிகழளயும், சாபம்உம் -வில்ழலயும், இரதம்உம் - ததழரயும், சுதவதவாசிஉம் -
(நான்கு)டவள்ழளக்குதிழரகழளயும், ஈந்தான் - (அருச்சுனனுக்குக்) டகாடுத்தருளினான்;(எ-று.)

'உன் இச்ழசயின்படி உணாவீந்தனம்' என்று அருச்சுனன் வாக்குத்தத்தஞ் டசய்யதவ அருச்சுனனது

தவறாத வாய்ழமழயயும் துணிழவயும் தநாக்கியதனாலான வியப்பினாலும், இனித் தனது எண்ணம்
முடிந்தடதன்று நிச்சயத்தினாலும், அக்கினி ததவன் மிக மகிழ்ந்து, அவன் விருப்பின்படி
வில்முதலியவற்ழற அன்தபாடு தருபவனானான். ஸ்ரீகிருஷ்ணன் தூண்ெ, அருச்சுனன்
அக்கினிபகவானிெத்துக் காண்டீவம் முதலியவற்ழறக் தகட்டு அவன் தரப்டபற்று
அழெந்தனடனன்பது ததான்ற, 'மாயவனருளால் வடிக்கழண மாளாமல் நின்று தூணியும்சாபமும்
*** வாசியுமீந்தான் என்றது. கழணமாளாமல் துன்று தூணி - அக்ஷய தூணீரம். இங்குக்குறித்த வில்,
காண்டீவடமன்னும் டபயருள்ளது. சுதவதவாசி - சாதிடயாருழம;அடுத்தகவியில் ஈரரிரண்டிவுளி
'என வருதல் காண்க. அக்கவியில் 'ஈந்தவானரப்பதாழக நட்டு' எனக் கூறுதலால்,
குரங்குவடிவடமழுதிய துவசத்ழதயும் உென் டகாடுத்தன டனன்பது விளங்கும், கண்ணபிராழன
உளப்படுத்தி 'ஈந்தனம்' என்றான். டதளிவுபற்றி எதிர்காலம் இறந்தகாலமாயிற்று; காலவழுவழமதி.
(747)

27.- அருச்சுனன் வபார்க்வகாலங்லகாண்டு வதவைறுதல்.

ஈந்தோனைப்பதாரகநட்டீரிைண் டிவுளியுமுடன்பூட்டி
ஆய்ந்தேன்லைாழிற்பாகனுமருைனி ல குறும்படிதூண்டக்
காய்ந்தசாயகநாழிரககட்டியக் காண்டிேங்கைத்வதந்தி
வேய்ந்தமாமணிக்கேசமுமருக்கனி ல குைவமற்லகாண்டான்.

(இ-ள்.) ஆய்ந்த - ஆராய்ந்தறிந்த, வல் டதாழில் -(தபாருக்கு ஏற்ற) வலிய (குதிழரத்)

டதாழிழலயுழெய, பாகன்உம் - ததர்ப்பாகனும், ஈந்த வானரம் பதாழக நட்டு - (அக்கினிததவன்)
டகாடுத்த குரங்குக்டகாடிழய நாட்டி, ஈர் இரண்டு இவுளிஉம் உென் பூட்டி - நான்கு (டவள்ழளக்)
குதிழரகழளயும் ஒருங்கு (ததரிற்) பூட்டி, அருணனில் அைகு உறும்படி தூண்ெ - (சூரியனது
ததர்ப்பாகனான) அருணன்தபால அைகுமிகும்படி ததர்டசலுத்த,- (அருச்சுனனும்), காய்ந்த சாயகம்
நாழிழக கட்டி - (பழகவர்கழளக்) டகால்லுகிற அம்புகழளயுழெய தூணிகழள (இரண்டு
ததாட்புறத்திலுங்) கட்டிக் டகாண்டு, அ காண்டிவம் கரத்து ஏந்தி- அந்தக் காண்டீவ டமன்னும்
வில்ழலக் ழகயிடலடுத்துக்டகாண்டு, தவய்ந்த மா மணிகவசம் உம் (ஏந்தி)- இழைத்த சிறந்த
இரத்தினங்கழளயுழெய கவசத்ழதயுந் தரித்துக்டகாண்டு, அருக்கனில் அைகுஉற தமற்டகாண்ொன் -
சூரியன்தபால அைகுமிகும்படி அத்ததரின்தமல் ஏறினான்; (எ-று.)

அருச்சுனனுக்கு - சூரியழனயும், அவன் ததர்ப்பாகனுக்கு - அருணழனயும் உவழமகூறினார்.

அருச்சுனன் வலக்ழகயினால்மாத்திரமின்றி இெக்ழகயினாலும் அம்புடதாடுக்குந்
திறமுழெயனாய்ச் சவ்வியசாசிடயன்று தபர்டபற்றவ னாதலால், அதற்கு ஏற்ப இரு புறத்தும்
இரண்டு அம்பறாத்தூணிகழளக் கட்டிக்டகாண்ென டனன்க: இரண்டு அக்ஷயதூணீரங்கழளத்
தந்தனடனன்றுமுதனூலாசிரியர் டவளிப்பழெயாக் கூறியுள்ளார். (748)

28.-அருச்சுனன் நாணிரயக் ரகவிைலால் லதறித்து ஒலிலயழுப்புதல்.

லநஞ்சின்வமலிடுமூக்கவமாடணிதிகழ் லநடும்புயம்பூரித்துச்
சிஞ்சினீமுகந்லதறித்தனன்லைறித்தலுந் லதறித்தவபலைாலிகானின்
விஞ்சிோழ்ேனசத்துேமடங்க வுள்லேருவுைவுகாந்தத்து
மஞ்சினீடுருலமாலிலயனப்பைந்தது ோன்முகடுைமன்வனா.

(இ-ள்.) (அருச்சுனன்), டநஞ்சில் தமலிடும் ஊக்கதமாடு - மனத்தில் அதிகப்படுகிற உற்சாகத்துெதன,

அணி திகழ் டநடு புயம் பூரித்து - அைகுவிளங்குகின்ற டநடிய ததாள்கள் (அவ்வுற்சாகத்தாற்) பூரிக்கப்
டபற்றவனாய், சிஞ்சினீமுகம் டதறித்தனன் - (தான் ழகக்டகாண்ெ வில்லினது) நாணியினிெத்ழத
(க்ழகவிரலால்) டதறித்தான்; டதறித்தலும் - அங்ஙனம்டதறித்தவுெதன, டதறித்த - (அதனினின்று)
டவளிப்பட்ெ, தபர்ஒலி - மிக்க ஒலியானது,- கானின் - அக்காண்ெவவனத்தில், விஞ்சி வாழ்வன -
மிகுதியாக வாழ்வனவாகிய, சத்துவம் அெங்க - பிராணிகடளல்லாம், உள்டவருவுற -
மனமஞ்சும்படி, உக அந்தத்து மஞ்சின்நீடு உரும் ஒலி என - யுக முடிவு காலத்திற் டபருமழை
டசாரிகிற தமகத்தினின்றுமிகுதியாக உண்ொகிற இடியினது ஓழசதபால, வான் முகடு உற -
தமலுள்ளஆகாயமுகட்ழெயளாவ, பரந்தது - பரவிற்று; (எ-று.)-மன், ஓ - ஈற்றழசகள்.
அருச்சுனன் வில்நாணிழயத் டதறித்த ஒலியானது காட்டு மிருகங்கடளல்லாம் அஞ்சிதயாெ
யுகாந்தகாலத்து தமகத்தினிடிதபால வானமுகட்ழெ யளாவியடதன்க. சிஞ்சினீமுகம் -
நாணியினிெம். வாழ் வன சத்துவம் என்றும் பிரிக்கலாம். (749)

29.- அக்கினி ேைர்ந்து அவ்ேனத்ரத லயரிக்கத்

லதாடங்குதல்.

ஆழிோலயாருேடரேயின்முகத்திரட யேதரித்தனலனன்ன
ஊழிோயுலகரனத்ரதயுமுருக்குமா றுடன்லைழுந்தனலனன்ன
ோழிோழிலயன்ைருச்சுனன்கைத்ரதயும் ோர்சிரலரயயும்ோழ்த்திப்
பாழிவமனிரயேைர்த்தனன்பாேகன் பேனனும்பாங்கானான். (இ-ள்.) பாவகன்-
அக்கினிததவன்,- ஆழிவாய் - கெலில், ஒரு வெழவயின் முகத்திழெ - ஒரு டபண்குதிழரயின்
முகத்தில், அவதரித்தனன் என்ன - பிறந்தவன் தபாலவும்,- ஊழிவாய் - ஊழிக்காலத்தில், உலகு
அழனத்ழதஉம் முருக்கும் ஆறு - உலகங்கழள டயல்லாம் அழிக்கும்படி, உென்று எழுந்தனன் என்ன
- உக்கிரங்டகாண்டு எழுந்தவன்தபாலவும்,- அருச்சுனன் கரத்ழதஉம் வார்சிழலழயஉம்வாழி வாழி
என்று வாழ்த்தி - அருச்சுனனது ழகழயயும் (அக்ழகயிலுள்ள) நீண்ெவில்ழலயும் 'வாழ்க வாழ்க'
என்று வாழ்த்திக்டகாண்தெ, பாழி தமனிழய வளர்த்தனன்- வலிழமழயயுழெய (தன்) உெம்ழப
வளரச்டசய்தான்; பவனன்உம் பாங்கு ஆனான்- (அவள்வளர்ந்து டதாழில்டசய்தற்கு) வாயுவும்
உதவியாய் நின்றான்; (எ-று.)

பெபாமுகாக்கினி தபாலவும் ஊழித்தீப்தபாலவும் அக்கினிததவன் அப்டபாழுது

வளர்ந்டதழுந்தனன்: அவனுக்கு அநுகூலமாகக் காற்றும் அழமந்து உதவுவததாயிற்று என்பதாம்.
கெலிழெயிலுள்ளடதாரு டபண்குதிழரயின் முகத்தில் ஒரு டபருந்தீ யழமந்துள்ளடதன்றும், அது
கெல்நீழர மழைமுதலியவற்றால் மிகாதபடி உறிஞ்சிநிற்படதன்றும், அத்தீக் கற்பாந்தகாலத்து
தமடலழுந்து டவளிப்பட்டு உலகங்கழளடயரிப்படதன்றும் நூற்டகாள்ழக. (750)

30.- அக்கினி அவ்ேனத்ரத ேரைத்துக்லகாள்ளுதல்.

மூைமூைலேம்பசிலயாடுஞ்சினத்லதாடு முடுகிலேய்துைவோடி
ோைமாகலோர்பேைமால்ேரைலநடு ோரிரயேரைந்லதன்னக்
காைமாமுகிலூர்திநந்தனநிகர் காண்டேந்தரனயண்ட
வகாைமீலத ேரைந்தனன்ேரைபடி லகாண்டலுங்குடர்தீய.

(இ-ள்.) ஒர் பவளம் மால் வழர - பவைமயமானடதாரு டபரிய மழல, டநடு வாரிழய வாளம் ஆக
வழளத்து என்ன - டபரிய கெழல வட்ெமாக வழளந்து சூழ்ந்தாற்தபால, (அக்கினியானவன்),
மூளமூள டவம் பசிடயாடுஉம் சினத்டதாடுஉம் முடுகி டவய்து உற ஓடி - டகாடிய பசியும் தகாபமும்
தமன்தமல் அதிகப்பெ அவற்றுெதன விழரவாக (க் காண்பார்க்கு) அச்சம்மிகும்படி ஓடி, காளம் மா
முகில் ஊர்தி நந்தனம் நிகர் காண்ெவந்தழன- கரிய டபரிய தமகங்கழள வாகனமாகவுழெயவனான
இந்திரனது நந்தவனத்ழத டயாத்த காண்ெவ வனத்ழத, வழர படி டகாண்ெல்உம் குெர் தீய -
(அதிலுள்ள) மழலகளிற் படிந்துகிெக்கிற தமகங்களும் குெல்கருகும்படி, அண்ெ தகாளம் மீது எை
வழளந்தனன் - அண்ெதகாளத்துக்கும் தமதல உயர்வாக வழளந்துடகாண்ொன்; (எ-று.)

நந்தனம் - சுவர்க்கதலாகத்திலுள்ள இந்திரனதுபூந்ததாட்ெம் சினம் தமன்தமல்மூளுதற்குக் காரணம்,

முன்புபலமுழற அவ்வனத்ழத அக்கினிததவன் தான்எரிக்கத்டதாெங்கியடபாழுது அதிலுள்ள
பிராணிகள் எதிர்த்து மாறுடசய்து தன்ழனயெக்கிவிட்ெழம. கரிய டபரிய கட்ழெப் டபரிதாடயழுந்த
சிவந்த டநருப்பு வழளதற்கு,கெழலப் பவைமழல வழளதல் ஒப்பாக் குறிக்கப்பட்ெது. f31.-
இதுவும், அடுத்த கவியும் - அக்கினியின் பலநிைப் புரககளின்
ேருைரன.

ஆனோகுலந்தன்லனாடுதப்புதற் கணிபடப்பைந்வதாங்குந்
தூநிைத்தனகவபாதலமாத்தன விரடயிரடலயழுஞ்சுடர்த்தூமம்
கானவமதியுங்கைடியுவமனமுங்கடகரிக்குலந்தாமும்
ோனிவலறுேவபான்ைன நிரைநிரைேைர்தருகருந்தூமம்.

(இ-ள்.) இழெ இழெ எழும் - இழெயிழெதய தமடலழுகிற, சுெர் தூரம் - சிறிதுஒளிதயாடுகூடிய

[டவள்ளிய] புழககள்,- ஆன ஆகுலம்தன்டனாடு - (தீப்பற்றியதனால் தமக்கு) உண்ொன
வருத்தத்துெதன, தப்புதற்கு - (அதனினின்று) தப்பிப்பிழைத்தற் டபாருட்டு, அணிபெ பறந்து ஓங்கும்
- வரிழசயாகப் பறந்துயர்ந்து தமடலழுகிற, தூ நிறத்தன கதபாதம் - சுத்தமான
நிறத்ழதயுழெயனவாகிய புறாக்கழள,ஒத்தன - தபான்றன; நிழர நிழர வளர்தரு - வரிழசவரிழசயாக
தமடலழுகிற, கருந்தூமம் - கருநிறமான புழககள்,- வானில் ஏறுவ - (சுற்றிலும்
வழளந்துடகாண்ெஅந்டநருப்பினின்று தப்புதற்கு) தமடலழுவனவான, கானம் தமதிஉம் -
காட்டெருழமகழளயும், கரடிஉம் - கரடிகழளயும், ஏனம்உம் - பன்றிகழளயும், கெகரி குலம்உம் -
மதயாழனக்கூட்ெங்கழளயும், தபான்றன-;

டவண்புழக கதபாதத்ழத டயாத்திருக்க, கருந்தூமங்கள் வானிதலறுங்

கானதமதிமுதலியனதபாலுடமன்றார்: தற்குறிப்வபற்ைேணி. ஆகுலந்தன்டனாடு என்பதில், 'ஒடு' -
அழெடமாழிப்டபாருளது.
32. ேரைத்தடந்லதாறுங்கதுவியகடுங்கனன்மண்டலினகல்ோனில்
நிரைலதழுந்தலசம்மைகதகனகோ ணீலலேண்ணிைத்தூமம்
தரைத்தலத்தினின்ைண்டவகாைரகயுைச் சதமகன்ைடஞ்சாபம்
உரைத்ததன்ேரைேைநிமிர்ந்த குை வோடுகின்ைதுவபாலும்.

(இ-ள்.) வழர தெம் டதாறுஉம் - மழலகளி னிெந்ததாறும், கதுவிய கடுங்கனல் மண்ெலின் - பற்றிய
டகாடிய அக்கினி டநருங்குதலினால், அகல் வானில்நிழரத்து எழுந்த - அகன்ற ஆகாயத்தில்
வரிழசயாக எழுந்த, டசம் மரகதம் கனகம்வாள் நீலம் டவள் நிறம் தூமம் - டசம்ழம பசுழம
டபான்ழம கருழம டவண்ழமடயன்னும் ஐவழக நிறங்கழளயுழெய புழகயானது,- தெ சதமகன்
சாபம் - டபரியஇந்திரதனுசு. உழரத்த தன் வழளவு அற நிமிர்ந்து - (பிரசித்தமாகச்)
டசால்லப்படுகிறதனது வழளவு நீங்க நிமிர்ந்து, தழரத்தலத்தினின்று அண்ெதகாளழக உற -
பூமியினிெத்தினின்று அண்ெதகாளத்தின் தமன்முகட்ழெ யளாவ, அைகு உறஓடுகின்றது - அைகுமிக
நீண்டுடசல்வழத, தபாலும் - ஒக்கும்; (எ-று.)

மழலகளிலுள்ள பலவழகப்டபாருள்கழள டநருப்பு எரிக்கும் தபாது,

அவ்டவரிக்கப்படும்டபாருளுக்குஏற்பப் புழகயின்நிறம் மாறுபடுதல், , இயல்பு.
இங்ஙனம்பலவர்ணங்கழளயுங் டகாண்டு விரவப்டபற்றதான இந்திரவில்ழல உவழமகூறுவர்,
புழகயின்தநடரழுச்சிக்கு ஒப்பாதற்டபாருட்டு, 'வழளவற நிமிர்ந்து தழரத்
தலத்தினின்றுஅண்ெதகாளழகயுற ஓடுகின்றது தபாலும்'

என்றார். டசம் - டசம்ழமடயன்னும் பண்பினடி. மரகதம், நீலம் - அவற்றின் நிறத்துக்கு,இலக்கழண.

(753)

33.- இதுமுதல் மூன்று கவிகள் - அக்கினிச்சுோரலயின் ேருைரன.

கருதியாயிைவகாடிலேம்புயங்கமிக் கானிரடயுைலேன்று
பரிதிசூழ்ேை லேருவுபல்குேடுரடப் பருப்பதங்களின்சாைல்
சுருதிவேள்விநூலுரடயேன்சிைகைத் துணித்தோய்லதாறும்லபாங்[கிக்
குருதிபாய்ேனவபான்ைனலகாளுந்திய லகாழுந்த ற்லகாழுந்தம்மா.

(இ-ள்.) பரிதி - சூரியன், ஆயிரம் தகாடி டவம் புயங்கம் இ கானிழெ உள என்று கருதி - ஆயிரதகாடி
டகாடியபாம்புகள் இந்தக்காட்டிலுள்ளன என்று எண்ணி, சூழ்வர டவருவு -
பிரதக்ஷிணமாகச்டசல்வதற்கு அஞ்சும்படியான, பல் குவடு உழெ பருப்பதங்களின் சாரல் - பல
சிகரங்கழளயுழெய மழலகளின் சாரல்களில், டகாளுந்திய - பற்றிய, டகாழுந் தைல் டகாழுந்து -
டகாழுழமயான அக்கினிச்சுவாழலகள்,- கருதி தவள்வி நுறு உழெயவன் - தவத விதிப்படி
டசய்யப்பட்ெ நூறு (அசுவதமத) யாகங்கழள யுழெயவனான இந்திரன், சிறகு அற துணித்த -
(அம்மழலகளின்) இறகுகள் அறும்படி டவட்டிய, வாய்டதாறுஉம் - இெங்களிடலல்லாம், டபாங்கி
பாய்வன - தமன்தமற்கிளர்ந்து பாய்வனவான, குருதி - இரத்தப்டபருக்குக்கழள, தபான்றன - ஒத்தன;
(எ-று.)

காண்ெவவனத்துப் பருப்பதச்சாரல்களிற் பற்றிடயரியும் அக்கினிச் சுவாழலகள் இந்திரன்

மழலச்சிறகுகழள டவட்டிவீழ்த்தின வாய்களினின்று டபருகும் இரத்தம்தபாலுடமனக் குறித்தனர்,
தற்குறிப்வபற்ைேணி . இராகு தகதுடவன்னும் பாம்புகள் தனக்குப் பழகயாதல்பற்றிக்
டகாடியபாம்புகட்டகல்லாஞ்சூரியன் அஞ்சினன்.நூறு அசுவதமதயாகங்கழளச் டசய்து இந்திரபதவி
டபறுதலால், 'தவள்விநூறுழெயவன் 'என்றார். அம்மா - ஈற்றழச; வியப்புமாம். (754)

34. வகாத்திைங்களின்கோனிரடக்கதுலமனக் லகாளுந்தியுற்

லைரிகின்ை,
தீத்திைங்கள்லசங்காந்தளுமவசாகமுஞ் லசங்குறிஞ்சியுஞ்
வசைப்,
பூத்தலோத்தனேன்றியுங்குலிகநீர் லபாழியருவியும்வபான்ை,
பார்த்தகண்கள் விட்வடகலாேரகநிைம்பைந்ததாதுவும்
வபான்ை.

(இ-ள்.) தகாத்திரங்களின் கவானிழெ - மழலகளின் இழெப்பகுதிகளிதல, கதுடமன டகாளுந்தி

உற்று எரிகின்ற - விழரவாகப்பற்றி மிகுந்து எரிகிற, தீ திறங்கள் -அக்கினிச்சுவாழலகளின் பகுதிகள்,-
டசம்காந்தள்உம் அதசாகம்உம் டசங் குறிஞ்சிஉம் தசரபூத்த ஒத்தன - டசங்காந்தளும் அதசாகமும்
டசங்குறிஞ்சியும் ஒருங்குபூத்தனவற்ழற டயாத்தன;அன்றிஉம் - இதுவல்லாமலும், குலிகம் நீர்டபாழி
அருவிஉம் தபான்ற -இங்குலிகம்கலந்த நீழரச் டசாரிகிற மழலயருவிழயயும் ஒத்தன; பார்த்த
கண்கள் விட்டுஏகலாவழக - (தன்ழனப்) பார்த்தகண்கள் (தன்ழன விட்டு)
(தவடறான்றினிெத்தத)டசால்லாதபடி நிறம் பரந்த - டசந்நிறம் பரந்த, தாதுஉம் - காவிக்கல்ழலயும்,
தபான்ற- ஒத்தன; (எ-று.) மழலயிழெப்பற்றிடயரியும் அக்கினிச்சுவாழலயின் வருணழன, இது:
டசந்நிறமும்,மழலயின்தமல் விளங்குதலும் பற்றியஉவழம. கவான் - இலக்கழணயாய்
மழலயின்இழெப்பகுதிழயயுணர்த்திற்று. கதுடமன-விழரவுக்குறிப்பிழெச் டசால்.
டசங்கந்தாள்முதலிய மூன்றும் விருக்ஷவர்க்கங்கள். குலிகம் - இங்குலிகடமன்பதன்
முதற்குழறவிகாரம்; அது, சாதிலிங்கடமனப்படுஞ் டசந்நிறச்சரக்கு. 'பார்த்தகண்கள்
விட்தெகலாவழக நிறம்பரந்த' என்றது, மழலத்தாதுவின் அைழக யுணர்த்தும்;
இதழன,சிந்தாமணியில் 'கண் வாளறுக்குங்கமழ்தார்' என்றார் தபாலக் டகாள்க. மழல -காண்ெவ
வனத்தினிழெப்பட்ெ டதன்க. (755)
35. தரைத்தபாதேத்தரலலதாறும்பற்றின சருகுதிர்த்திைவேனில்
கிரைத்துமீைவும்லபாறியளிலய ேைர் கிசலயங்களும்வபான்ை
திரைத்தவேர்முதற்சிரனயுைலேரிேனதீபசாலமும்வபான்ை
ேரைத்தகானிரடலமலலமலவுள்புகு ேன்னியின்சிகாேர்க்கம்.

(இ-ள்.) வழளத்த கானிழெ - (தன்னால்) வழளக்கப்பட்ெ அக்காட்டிதல, டமலடமல உள் புகு -

டமல்லடமல்ல உள்தளபுகுகிற, வன்னியின் சிகா வர்க்கம் - அக்கினியினது சுவாழலயின்
டதாகுதிகள்,- தழளத்த பாதவம் தழலடதாறும் பற்றின- (தம்ழமப்
பார்ப்பவர்களுழெயகண்கழளயும் மனத்ழதயும்தவடறான்றிற்டசல்ல டவாட்ொமல் தம்மிெத்திற்)
கட்டுகின்ற [மிக அைகிய] மரங்களின் நுனிகளிற் பற்றினழவயாய், (அந்நிழலயில்), சருகு உதிர்த்து -
(பின் பனிக்காலத்தில்] சருகுகழளயுதிரச்டசய்து, இளதவனில் - இளதவனிற்காலத்திதல, டபாறி அளி
எை மீளஉம் கிழளத்து வளர் - புள்ளிழயயுழெய வண்டுகள் டமாய்த்டதழும்படி மீண்டுந்ததான்றி
வளர்கிற, கிசலயங்கள்உம் தபான்ற - டசந்தளிர்கழளயும் தபான்றன;
(மற்றும்அவ்வக்கினிச்சுவாழலகள்), திழளத்த தவர்முதல் சிழன உற எரிவன - டநருங்கியதவர்முதற்
கிழளவழரயிலும் (மரங்களில்) முற்றும்பற்றிடயரிபழவயாய், (அந்நிழலயில்),தீபசாலம்உம்
தபான்ற - விளக்குகளின் கூட்ெங்கழளயும் தபான்றன; (எ -று.)

அக்கினிச்சுவாழலயின் வருணழன, இது. முன்னிரண்ெடிகளில் மரங்கள் பற்றிடயரியும்தபாது

சருகுகடளல்லாம் உதிர்ந்து புதியடசந்தளிர் டவடிக்கப்டபற்ற மரங்கள் தபான்றன என்றார்:
தன்ரமத்தற்குறிப்வபற்ைேணி : நிறமும்வடிவும் பற்றியது.சுவாழலகளின் தமலிருந்து
அனற்டபாறிகதளாடு எழுகிற புழககள், டபாறிகழளயுழெயவண்டுகள்தபாலு டமன்பார்,
'டபாறியளிடயைவளர் கிசலயம்' என்றார். தீபசாலம் -எரிமரங்களின் டதாகுதிடயன்பாருமுளர்.
'சாபடவங்கழண ழதத்துகுதசாரியால்தீபடமன்னவும்' என்பர்தமல் முதற்தபார்ச்சருக்கத்தும்.
டசந்தைடலாளியிற் டபாங்கும்தீபமா மரங்கள்' என்றது டபரிய புராணம். (756)

36.- அனற்லபாறிகளின் ேருைரன.

தர த்தவபலைாளித்திோகைன்கைங்கள்வபாய்த் தடவியவ்ேடவிக்கட்
பிர த்தகாரிருட்பி ம்பிரனேரைந்துடன் பிடித்லதரிப்பனவபாலும்
முர ந்தோன்புர லயாருகைத்திருபரை மும்மதப்லபருநால்ோய்
மர த்தகுஞ்சைமுகந்லதாறும்புக்குடன் மயங்கியலபாறிமாரல.

(இ-ள்.) முழைத்த - மழலக்குழகயின் தன்ழமழயக்டகாண்ெ, வான்புழை- டபரியதுழளழயயுழெய,

ஒரு கரத்து - ஒரு துதிக்ழகழயயும், இருபழண - இரண்டு தந்தங்கழளயும், மும் மதம் - மூன்று வழக
மதஜலத்ழதயும், டபரு நால் வாய் - டபரிய டதாங்குகிற வாழயயு முழெய, மழைத்த குஞ்சரம் -
தமகத்தின் தன்ழமயுள்ளயாழனகளின், முகம் டதாறும் - முகங்களிடலல்லாம், புக்கு - தபாய்ச்
தசர்ந்து, உென்மயங்கிய - உெதன (அவற்றிற்) பற்றிடயரிவனவான, டபாறி மாழல -
தீப்டபாறிகளின்வரிழசகளானழவ,- அ அெவிக் கண் - அந்தக் காண்ெவவனத்திதல, பிழைத்த -
(தமக்கு) அஞ்சித் தப்பிச்டசன்று ஒளித்துவாழ்ந்த, கார் இருள் பிைம்பிழன -
கரியஇருட்டொகுதிகழள, தபாய் தெவி வழளந்து உென்பிடித்து எரிப்பன - விொதுபின்டசன்று
தெவிச்சூழ்ந்து உெதனபிடித்து எரிப்பனவான, தழைத்த தபர் ஒளிதிவாகரன் கரங்கள் - நிழறந்த
சிறந்த ஒளிழயயுழெய சூரியனதுகிரணங்கழள, தபாலும்- ஒக்கும்; (எ-று.)

குஞ்சர முகந்டதாறும் புக்குமயங்கிய டபாறிமாழல திவாகரன் கரங்கள் காரிருட்பிைம்பிழனத் தெவி

வழளந்டதரிப்பனதபாலுடமன்றார்: தன்ரமத்தற்குறிப்வபற்ைேணி. இருட்பிைம்பு - யாழனக்கும்,
சூரியகிரணம் - அனற்டபாறி நிழரக்கும் உவழம. பழகவர்க்கு அஞ்சினவர் காட்டிற்புக்கு ஒளித்த
லியல்பாதலால், 'அெவிக்கட் பிழைத்த காரிருட்பிைம்பு' எனப்பட்ெது. ழககடளன்றும் ஒரு டபாருள்
ததான்ற 'கரங்கள்' என்றதற்கு ஏற்க 'தெவி' என்றார்; கண்ணுக்குத்டதரியாத இெத்தில் இருட்டில்
ஒளிந்துள்ள டபாருழளத் ததடுதவார் ழககழளநீட்டி அவற்றால் தெவிப்பிடிக்கும் இயல்பு இங்குக்
குறிக்கப்பட்ெது. மூன்றாமடியில் ஒன்று இரண்டு மூன்று நான்கு என்ற டதாழகச்டசாற்கள் முழறதய
அழமயழவக்கப்பட்ெது, ஓர் அைகாம்; இது, ைத்நாேளியலங்காை டமனப்படும். (757)

37.- அவ்ேனத்திலுள்ை பலேரகப்பிைாணிகள் பலோறு எரிபட்டு

அழிதரல இதுமுதல் ஏழுகவிகளிற் கூறுகின்ைார்.

அரிலயனும்லபயர்லபாைாரமயிற்வபால்விரைந்த ற்லகாழுந்துரைபற்
கிரிமுர ஞ்சுகலடாறும்பரதத்வதாடின வகசரிக்குலலமல்லாம் [ைக்
விரியுவைாமோலதிகளிற்பற்ைலின் விர வுரடச்சேைங்கள்
எரிலகாள்வசாகலேங்கனலினானின்றுநின் றிைந்தனசலியாமல்.

(இ-ள்.) அைல் டகாழுந்து - அக்கினிச்சுவாழலயானது, அரி எனும் டபயர் டபாறாழமயின் தபால் -

(தனக்குஉள்ள) அரிடயன்னும்டபயர் (சிங்கத்துக்கும்) இருத்தழலப் டபாறாததனாற் தபால, விழரந்து
உழள பற்ற - விழரவாக (அச்சிங்கங்களின்) பிெரிமயிரிற் பற்றிக்டகாள்ள,- (அதனால்), தகசரி குலம்
எல்லாம் -சிங்கக்கூட்ெங்கள்யாவும், பழதத்து - துடிப்புற்று, கிரி முழைஞ்சுகள் டதாறு உம் ஓடின-
மழலக்குழககளிடலல்லாம் ஓடிச்டசன்றன; விழைவு உழெ சவரங்கள் - (வாலின்மயிரில்)
விருப்பத்ழதயுழெய கவரிமான்கள்,- விரி உதராமம் வாலதிகளில் பற்றலின் -மிக்கு வளர்ந்த
மயிர்கழளயுழெய (தங்கள்) வால்களில் (அக்கினிச் சுவாழல) பற்றியதனால், எரி டகாள் தசாகம்
டவம் கனலினால் - (புறத்திற் பற்றிய அக்கனல் தம்ழமடயரித்தற்குமுன்னதம அகத்திற் பற்றி)
எரிதழலக்டகாண்ெ தசாகமாகிய டவவ்விய அக்கினியினாதலதய, சலியாமல் - புழெடபயராமல்,
நின்று நின்று இறந்தன- (அவ்வவ்விெங்களில்) நின்று நின்று மரித்தன: (எ-று.)
சிங்கத்தின்தமல் தீப்பற்றியதற்கு, தனக்குஉள்ள அரிடயன்னும் டபயர் சிங்கத்துக்கும் இருத்தழல
அவ்வக்கினிடபாறாமல் அது காரணமாகக்தகாபித்து அச்சிங்கத்ழத டயரித்தழிக்கத்
டதாெங்கினாற்தபாலுடமன்று கவிகற்பித்துக் கூறியதனால் ஏதுத்தற்குறிப்வபற்ைேணி.
அரிடயன்னும்டபயர் - அக்கினி சிங்கம் என்னும்இரண்ழெயுங் குறிக்கும் தபாது, ஹரி டயன்ற
வெடசால்லின் விகாரம், "மயிர்நீப்பின்வாைாக்கவரிமா வன்னார்" என்றபடி தன் மயிர்த்திரளில்
ஒருமயிர் நீங்கினாலும்உயிர்வாைாது உெதன இறந்துபடுதல் கவரிடயன்னும் மானின் சாதிக்கு
இயல்புஆதலால், அச்சாதிமான்களின் வால்மயிரில் தீப்பற்றியவளவிதல தம்
அகத்திற்பற்றியதசாகாக்கினி தம்ழம டயரித்தலினாதலதய இறந்தன; அழவ, தம்வாலிற்பற்றிய
புறத்தீமுழறதய டயரிந்து வந்தது தம்ழம யழித்தலா லிறந்தனவல்ல; ஆனதுபற்றி,
அழவ,(சிங்கங்கள்தபாலத்) தப்பிஓடி உயிர்தப்புதற்குச் சிறிதும் முயலாமல் வால்மயிரில்தீப்பட்ெ
அவ்வவ்விெத்திதலதய புழெடபயராது, நின்றநின்றநிழலயில் இறந்துகிெந்தனஎன்பதாம்: இது,
தன்ரமநவிற்சியணி. தகஸரம் - பிெரிமயிர்; அதழனயுழெயது,தகஸரீ டயன ஆண்சிங்கத்துக்குக்
காரணக்குறி, விளிவுழெச்சவரங்கள் என்றும்பாெம். (758)

38. எப்புைத்தினும்புகுந்துதீச்சூழ்தலி வனகுதற்கிடமின்றித்

தப்புதற்கருத்தழிந்துவபரிைரலவயா டுர யினந்தடுமாை
லமய்ப்புைத்துலேண்புள்ளிலசம்புள்ளியாய் விடும்படிவிரைந்[வதாடி
அப்புைத்துவீழ்லபாறிகைவ்ேேற்றிரன யலங்கரித்தனேன்வை.

(இ-ள்.) தீ - டநருப்பானது, எ புறத்தின்உம் புகுந்து சூழ்தலின் - எல்லாப்பங்கங்களிலும் புகுந்து

சூழ்ந்துடகாண்ெதனால், ஏகுதற்கு இெம் இன்றி - தப்பிதயாடிப்தபாதற்குவழியில்லாமல், தப்புதல்
கருத்து அழிந்து - தப்பியுய்யதவண்டுடமன்ற எண்ணம் அழிந்து, தபர் இரழலதயாடு உழை இனம்
தடுமாற - டபரிய ஆண் மான்களுெதன டபண்மான்கூட்ெங்களும் நிழலகலங்குழகயில்,- விழரந்து
ஓடி அ புறத்து வீழ் டபாறிகள் - தவகத்ததாடு டசன்று அந்த மான்களின் உெம்பின்தமல் விழுகிற
தீப்டபாறிகளானழவ, டமய் புறத்துடவள் புள்ளி டசம் புள்ளி ஆய்விடும்படி அவ்வற்றிழன
அலங்கரித்தன - அவற்றினுெம்பின்தமல் (இயல்பாயுள்ள) டவண்ணிறப்புள்ளிகள்
டசந்நிறப்புள்ளிகளாய் மாறிவிடும்படி அந்த ஆண்மான்கழளயும் டபண்மான்கழளயும் அலங்காரஞ்
டசய்தன;(எ -று.)

டவண்ணிறமான மானினுெற்டபாறிகள் அனற்டபாறிகளால் டசந்நிறம் டபற்றன என்றார்: இது,

பிறிதின்குைம்லபைலணி. இரழல டயன்பது, மானின் ஆண்பாற்டபயர், 'இரழல' என வந்ததனால்
'உழை' என்பது - அதன் டபண்பாலின்தமல் நின்றது. இனி, இரழல உழை டயன்பவற்ழற
மானின்சாதி தபதடமனலுமாம். (759)

39. காழுரடப்புைக்கர களின்துரைலதாறுங் கால்பைந்

திரசக்கின்ை,
ஏழிரசக்குைமுருகிலமய்புைலக விரைலகாளுமசுைங்கள்,
தா ற்சுடர்சுடச்சுடலேடித்லதழுசடுலவோரசயின்மாய்ந்த,
ஊழியிற்புயலுருமினான்மடிந்திடு முைகர்தங்குலம்வபான்ை.

(இ-ள்.) காழ் உழெ புறம் - வயிரமுள்ள புறத்ழதயுழெய கழைகளின் - மூங்கில்களின், துழள டதாறும்
- துவாரங்களிடலல்லாம், கால் பரந்து - காற்றுப் பரவுதலால், இழசக்கின்ற - ஒலித்டதழுகிற, ஏழ்
இழசக்கு - ஏழுவழகச்சுரங்கழளயுங்தகட்டு அவற்றிற்கு, உளம் உருகி - மனம் கழரந்து,
(அவ்வானந்தத்தால்), டமய் புளகு எை - உெம்பில் மயிர்ச்சிலிர்ப்பு உண்ொக,
(அந்தஇழசழயக்தகட்ெதனாலான ஆனந்தத்தாற்பரவசப்பட்டு அங்கு நின்று புழெடபயராமல்),
இழர டகாளும் - (அந்தஇழசழயதய) உணவாகக்டகாள்ளுகிற, அசுணங்கள் -
அசுணடமன்னும்பறழவகளானழவ -, தாழ் அைல் சுெர் - மிகுகிற அக்கினிச்சுவாழலகள், சுெ சுெ -
தமன்தமற் சுடுதலால், டவடித்து எழு - (அம்மூங்கில்கள்) டவடித்ததனால் ஒலித்டதழுகிற, சடுலம்
ஓழசயின் - பயங்கரமான ஓழசயினாதலதய, மாய்ந்த - இறந்தன; (அங்ஙனம்
ஒலியின்கடுழமபற்றிதய யிறந்த அழவ), ஊழியில் - கற்பாந்த காலத்தில் ததான்றுகிற, புயல்
தமகங்களின், உருமினால்- இடிதயாழசயினால், மடிந்திடும் - இறந்திடுகிற, உரகர்தம் குலம் -
நாகசாதியாரின்கூட்ெங்கழள, தபான்ற - ஒத்தன; (எ-று.)

இனியஇழசடயாலிகழளக்தகட்ெவளவில் மகிழ்ந்துகளித்தலும், கடுழமயான பழறடயாலிதபான்ற

ஒலிகழளக் தகட்ெவளவிதல டபாறாமல் வருந்தியிறத்தலும், அசுணடமன்னும் பறழவச்சாதியின்
இயல்பு; காண்ெவவனத்திலுள்மூங்கிற்காட்டில் துழளயுள்ள மூங்கில்களின்மீது காற்று
அடிக்கும்தபாது இயல்பாகவுண்ொகிற ஒலி இன்னிழசயா யழமய, அதழன யறிந்து அசுணப்
பறழவகள் அம்மூங்கில்களினருகில்வந்துகூடி அவ்டவாலிழயக்தகட்டு ஆனந்தங் டகாண்டிருந்தன;
அச்சமயத்தில்அம்மூங்கில்கழளத்தீப்பற்றி டயரித்தலால் அழவ டவடிக்ழகயிலுண்ொன
கடியஓழசழயக் தகட்டு அம்மாத்திரத்திதல அதனாதலதய அப்பழறழவகள் இறந்தன:தம்தமல்
தீப்பற்றிடயரிக்குமளவும் உயிர்வாழ்ந்து பின்பு தீடயரித்தலா லிறந்தனவல்ல;இங்ஙனம் அழவ,
தவதறார்ஊறும் பொதிருக்ழகயிதல இறந்துபடுதற்கு,கற்பாந்தகாலத்திற் டபருமழை டபாழிந்து
உலகங்கழள யழித்தற்கு வானத்திடலழுகிறதமகங்களின் இடிதயாழசழயக் தகட்ெமாத்திரத்திதல
கீழுலகில் இருந்தபடிதயயிறந்டதாழிகிற நாகசாதியாழர உவழமகூறினார்.
(காற்றடித்தலாடலாலிக்கிற மூங்கில்கள்,வெடமாழியில் 'கீசகம்' எனப்படும்.)

தமல்ழவரமாத்திரதமயுழெயழவ - பழன, டதங்கு, மூங்கில் முதலிய: அழவ - புறக்காைன புன்மரம்

டபண்மரம்என்று கூறப் படுதலால், 'காழுழெப் புறக் கழைகள்' என்றார். (உள்வயிரமுள்ள மரங்கள் -
அகக்காைன வன்மரம் ஆண்மரம் என்று கூறப்படும்.) தீப்பற்றி டயரிதலாலுண்ொகிற ஓழச,
சடுலதவாழசடயனப்படும். (760)
40. அரனயவபாதிலவ்விபினசாலங்களி னார்தருக்களினீண்ட
சிரனகவடாறும்ோழ்சிகாேலகலாபவமற் லசறிதருதீச்வசாதி
பரனயினீளுடற்பணிகரையலகினாற் பற்ைலிற்படப்பந்திப்
புரனயுமாமணிநி ல்பைந்லதழுந்லதனப் லபாலிந்திலங்கினமா[வதா.

(இ-ள்.) அழனயதபாதில் - (அம்மகாவனத்ழதத் தீப்பற்றி டயரிக்கிற) அப்டபாழுதில், அ விபின

சாலங்களின் - அந்தக் காடுகளின் கூட்ெங்களில், ஆர் -டபாருந்திய, தருக்களின் - மரங்களினுழெய,
நீண்ெ சிழனகள் ததாறுஉம் - நீண்ெகிழளகளிடலல்லாம், வாழ் - தங்குகிற, சிகாவலம் - மயில்களின்,
கலாபம் தமல் -ததாழகயில், டசறி தரு - நன்றாகப் பற்றுகிற, தீ தசாதி -
அக்கினிச்சுவாழலகளானழவ,- பழனயின் நீள் உெல் பணிகழள - பழனமரம் தபான்றநீண்ெ
உெம்ழபயுழெய பாம்புகழள, அலகினால் பற்றலின் - (அம் மயில்கள் தம்)வாயலகினாற்
டகௌவுதலினால், பெம் பந்தி புழனயும் மா மணி நிைல்பரந்துஎழுந்துஎன - (அந்நாகங்களின்)
பெவரிழசயிலுள்ள அைகிய சிறந்தமாணிக்கத்தினதுஒழுங்காகப் பரவுந்தன்ழமயுள்ள ஒளி
(அம்மயில்களின் ததாழகதமற்) பரவி விளங்கினாற்தபால, டபாலிந்து இலங்கின - மிகுதியாய்
விளங்கின;(எ-று.)

மயிலின் ததாழகயிற் பற்றிய சிவந்த அக்கினிச்சுவாழலயின் விளக்கத்ழத, மயில்களால் அலகிற்

டகௌவப்பட்ெ நாகங்களினுழெய மாணிக்கத்தின் சிவந்தஒளி அம்மயில்களின் ததாழகதமற்
பாய்ந்து விளங்குதல் தபாலு டமன்றார்; தற்குறிப்வபற்ைம். ஸிகாவல டமன்பதற்கு சிழகழயயுழெய
டதன்று டபாருள்; ஸிகா -உச்சிக் டகாண்ழெ: வலம் என்பது, வெடமாழிவிகுதி. பெர்பந்தி என்றும்
பாெம். (761)

41. ஆசுகன்ைவனாடடவிரயேரைத்தன னாசுசுக்கணிவமன்வமல்

வீசுகின்ைபுலிங்கசாலமும்புகல் வேலைமக்கிலலதன்று
பாசிைங்கிளிபூரேகள்லேருவிலமய் பரதத்துைந்தடுமாறிப்
வபசுகின்ைலசாற்வகட்டலுநடுங்கின பிைபைரேகலைல்லாம்.

(இ-ள்.) 'ஆசுசுக்கணி - அக்கினிததவன், ஆசுகன்ததனாடு - (தனது நண்பனாகிய) வாயுததவனுெதன,

அெவிழய வழளத்தனன் - இக்காட்ழெ (எப்புறத்தும்) வழளத்துக்டகாண்ொன்; புலிங்க சாலம் உம் -
அனற்டபாறிகளின் கூட்ெமும், தமல் தமல் வீசுகின்ற - தமலும் தமலும் வீசுகின்றன; எமக்கு தவறு
புகல்இலது - நமக்கு தவறு புகலிெமில்ழல,'என்று-,பசு இளங் கிளிபூழவகள் - பசுநிறமுள்ள
இளழமயான கிளிகளும் நாகணவாய்ப்பறழவகளும், டவருவி டமய் பழதத்து உளம் தடுமாறி
தபசுகின்ற - அஞ்சி உெல்நடுங்கி மனம் நிழலகலங்கிப் தபசுகிற, டசால் - டசால்ழல, தகட்ெலும் -
தகட்ெவளவிதல, பிற பறழவகள் எல்லாம்நடுங்கின - மற்ழறப்பக்ஷிகள்யாவும் நடுக்கமுற்றன; (எ-
று.) பறழவகளிற் கிளிக்கும் பூழவக்குதமதபசுந்திறமிருத்தலும்மற்றழவகட்கு
அத்திறமில்லாழமயுந் ததான்ற, இங்ஙனங் கூறினார். மற்ழறப்பறழவகள் அவற்றின்தபச்டசாலிழயச்
டசவியுள்ளவளதவ யன்றி அப்தபச்சின் டபாருழள யுணருந்திறமில வாயினும், அழவ உெல்
பழதத்துப்தபசுங் குறிப்பினால் அக்கருத்ழதயுணர்ந்தன டவன்க. ஆசுகன்ததனாடு அெவிழய
வழளத்தனன் ஆசுசுக்கணிடயன்றது, டநருப்பு தமன்தமற்பற்றிவளர்தற்கு அனுகூலமாகக் காற்று
வீசுகிறதன்ழமழய எடுத்துக்கூறியது: இது, இங்ஙனம் நம்ழமடயரித்தழிக்கத்
டதாெங்கியஅக்கினிக்கு நண்பனான வாயு, நாம் இவ்விெத்ழத விட்டு
விழரந்துபறந்ததாடுதற்குஉதவான்' என்பது குறித்தற்குப் தபாலும். ஆஸு கன்என்ற
வெடமாழிப்டபயர் -விழரவாகச் டசல்பவ டனன்றும், ஆஸு ஸு க்ஷணி என்ற வெடமாழிப்டபயர்
நன்றாகஎரிக்க விரும்புபவடனன்றும் உறுப்புப் டபாருள்படும். (762)

42. லநஞ்சிலீைமுநீதியுங்குடிபுகா நிருதர்லசன்னியில்ேன்னி

குஞ்சிநீடுைேைர்ேவபாலரசந்துலசங் லகாழுந்துவிட்டனவமன்[வமல்
ேஞ்சிவநரிரடயைக்கியர்நகமுழு மதிசிேப்புைத்தீட்டும்
பஞ்சிவபான்ைன ேேைேர்பதயுகம் பற்றியசிரகேன்னி.

(இ-ள்.) டநஞ்சில் ஈரம்உம் நீதிஉம் குடிபுகா - மனத்தில் அன்பும் நீதியும் வந்துதங்குதலில்லாத, நிருதர்
- (அவ்வனத்திலுள்ள டகாடிய)அரக்கர்களுழெய, டசன்னியில்- தழலயிற்பற்றிய, வன்னி -
அக்கினிச்சுவாழலகள்,- நீடுற வளர்வ குஞ்சி தபால் -நீண்டுவளர்வனவான (அவர்களுழெய)
டசம்பட்ெமயிர்கள்தபால, அழசந்து தமல்தமல் டசம் டகாழுந்து விட்ென - அழசந்து தமலும்
தமலும் டசந்நிறமான ஒளிழயடவளிவீசி டயழுந்தன; அவர் அவர் பத யுகம் பற்றிய - அந்தந்த
அரக்கியர்களுழெயகால்களிரண்டிலும் பற்றிய, சிழக வன்னி [வன்னிச் சிழக] - அக்கினிச்
சுவாழலகள்,-வஞ்சிதநர் இழெ அரக்கியர் நகம் முழு மதி சிவப்பு உற தீட்டும் பஞ்சி தபான்றன -
வஞ்சிக்டகாடிதபான்ற டமல்லிய இழெழயயுழெய அவ்விராக்கதஸ்தீரிகள் (தங்கள்) நகங்களாகிற
பூர்ணசந்திரர்கள் டசந்நிறம்டபாருந்தும்படி (அவற்றிற்கு) ஊட்டுகிற டசம்பஞ்சுக் குைம்புகழள
டயாத்தன; (எ-று.)

அரக்கர்களுழெய தழலயிற் பற்றிய அக்கினிச்சுவாழல - அவர்கள் முடியிலுள்ள

டசம்பட்ெமயிர்கழளயும், அவ்விராக்கத மாதர்களுழெய கால் நுனிகளிற்பற்றிய அக்கினிச்சுவாழல -
அவர்கள் தங்கள் டவண்ணிறமான நகம் டசந்நிறமழெந்துவிளங்கும்படி யூட்டுஞ் டசம்பஞ்சுக்
குைம்புகழளயும் ஒக்குடமன்றார். நக முழுமதி -சந்திரமண்ெலம் தபான்ற நகங்கடளன்று
முன்பின்னாகத்டதாக்க உவழமத்டதாழகயாகவுங் டகாள்ளலாம். (763)

43. முப்புைங்கரைமுக்கைன்முனிந்தநாண் மூேைம்முழுத்தீயில்

தப்பினாருைர்காண்டேேடவிோழ் தானேரியாருய்ந்தார்
ரபப்புைத்தணிமணிலயாளிபைந்லதனப் பஃைரலகளிற்பற்றி
லேப்புறுத்தலினுைகருந்தங்கள்ோய் விடங்கள் லகான்லைனவீழ்ந்[தார். (இ-ள்.) முப்
புரங்கழள - திரிபுரங்கழள, முக் கணன் - சிவபிரான், முனிந்த நாள் - தகாபித்து எரித்த காலத்தில், அ
முழு தீயில் தப்பினார் - அந்தப் டபருந்தீயினின்று தப்பிப்பிழைத்தவர், மூவர் உளர் - மூன்று
அசுரராயினும் உண்டு; காண்ெவம் அெவி வாழ் தானவர் யார் உய்ந்தார் - இக்காண்ெவவனத் (ழத
டயரித்தகாலத்தில் இ) தில் வாழ்ந்த அசுரரில் தப்பிப்பிழைத்தவர் எவர்? [எவருமில்ழல;
எல்லாவசுரரும் இறந்துபட்ென டரன்றபடி]; உரகர்உம் - நாகர்களும்,- ழப புறத்துஅணி மணி ஒளி
பரந்து என - (தமது) பெங்களின் தமலுள்ள அைகியமாணிக்கத்தின்டசந்நிறமான ஒளி
பரவினாற்தபால, பல் தழலகளில் பற்றி டவப்பு உறுத்தலின் -(தங்கள்) தழலகள் பலவற்றிலும்
டநருப்புப்பற்றிச் சுடுவதனால், தங்கள் வாய் விெங்கள்டகான்றுஎன வீழ்ந்தார் - தங்கள்வாயிலுள்ள
விஷங்கதள (தங்கழளக்) டகான்றார்தபாலஇறந்து கீழ்விழுந்தார்கள்; (எ-று.)

மிச்சமின்றி அசுரநாசம் நிகழ்ந்த தன்ழமயில் திரிபுரதகனத் தினுங்காண்ெவ தகனத்துக்கு

உள்ளதமன்ழமழய முன்னிரண்ெடிகளி டலடுத்துக்காட்டினர்; வேற்றுரமயணி . திரிபுரவாசிகளான
அசுரர்களில் மூவர் தப்பியது கீழ் வாரணாவதச் சருக்கத்து 131 ஆஞ்டசய்யுளினுழரயிற் கூறப்பட்ெது.
பல் + தழல = பஃறழல. (764)

44.- காண்டேேனத்தில் தீப்பற்றிய லசய்திரய இந்திைன்

உைர்தல்.

புரகப டப்படக் கரிந்தன லபாறியினாற் லபாறிலயழுந் தனோனின்

மிரகப ரடத்தேச் சுைபதி யாயிைம் விழிகளுங் கைப்வபாதில்
தரகே ைக்கர முதலிய தருக்களின் சடுலோ ைேமிஞ்சித்
திரகய ரனத்தினும் பைத்தலிற் லசவிகளுஞ் லசவிடு பட்டனவசை.

(இ-ள்.) (இங்ஙனந் தீப்பற்றியவளவிதல), கணம் தபாதில் - ஒருக்ஷணப்டபாழுதிதல, வானில் -

தமலுலகத்திலுள்ள, அ சுரபதி - அந்த (க்காண்ெவவனத்ழதக் காவல் டசய்பவனான) இந்திரனுழெய,
மிழக பழெத்த ஆயிரம்விழிகள்உம் - அதிகமாகவுள்ள ஆயிரங்கண்களும், புழக பெ பெ -
(அவ்வக்கினியின்) புழக (தமற் டசன்று) மிகுதியாகப் படுதலால், கரிந்தன - கருகின [டபருங்தகாபங்
டகாண்ென];்ி் டபாறியினால்-(அவ்வக்கினியின்) டபாறிகள் தமற் டசன்றுபடுதலால், டபாறி
எழுந்தன - (தகாபாக்கினியின்) டபாறிகள் கிளம்பப் டபற்றன;கழைமுதலிய தருக்களின் - மூங்கில்
முதலிய மரங்களில் (டநருப்புப்பற்றி டயரிதலாலுண்ொகிய), சடுலம் ஆரவம் கடுழமயான ஒலி,
மிஞ்சி-மிகுந்து, தழகவு அற -தழெயில்லாமல். திழக அழனத்தின்உம் பரத்திலின் -
திக்குக்களிடலல்லாம் பரவியதனால், டசவிகள்உம் தசர டசவிடு பட்ென - (அவ்விந்திரனுழெய)
காதிரண்டும்ஒருதசரச்டசவிொயின; (எ - று.)
அத்தீயின் புழகயும் டபாறிகளும் ஆரவாரமும் தமதலழுந்து இந்திரதலாகமளவுஞ் டசல்ல, அவற்ழற
இந்திரன் கண்ணினாலுங் காதினாலும் உணர்ந்தமாத்திரத்திதல வருந்திக்கண்கள் தீப்டபாறி டயைப்
டபருங்தகாபங் டகாண்ெனடனன்பதாம் இவ்வருணழனயிற் டபாறிமுதலியவற்றின் மிகுதியும்
டசயலுந் ததான்றும், கண்ணி ரண்தெயன்றிக்காட்சிப்புலனுக்கு தவண்ொதனவான
மற்ழறக்கண்கடளல்லாம் புழகபடுதலாலும் டபாறிபடுதலாலும் வருந்துதற்தக காரணமாதலால்
அநாவசியடமன்று அச்சமயத்திற் கருதும்படியிருந்தனடவன்பது ததான்ற, 'மிழகபழெத்த
ஆயிரம்விழிகள் 'என்றார்.

தவறு.

45.-கிருஷ்ைார்ச்சுனர் காண்டேேனத்ரதலயரிப்பித்தரல
இந்திைன் கண்ணுைல்.

விைதவமற் லகாண்டு லசம்லபான்மால் ேரைரய விரிசடர் சூழ்

ேரு ேதுவபால்,
இைதவமற் லகாண்ட ேநுசனுஞ் சுதனு மிரமப்பினிற்
பன்முரை வதர்ந்து,
சைதவமற் லகாண்டு சரிப்பதுந் தனது தாேகம்
பாேகன் புகுந்து,
பைதவமற் லகாண்டு நடிப்பதுங் கருதிப் பார்த்தனன்
பாகசா தனவன.

(இ - ள்.) விரி சுெர் - பரந்த கிரணங்கழளயுழெய சூரியன், விரதம் தமல் டகாண்டு -(தவறாத)
நியமத்ழத தமற்டகாண்டு, டசம் டபான்மால் வழரழய சூழ்வருவதுதபால் -மாற்றுயர்ந்த
டபான்மயமான டபரியமகாதமருமழலழயப் பிரதட்சிணஞ்டசய்துவருவதுதபால, இரதம்
தமல்டகாண்ெ அநுசன்உம் சுதன்உம் - ததரின்தமதலறிய(தனது) தம்பியான கிருஷ்ணனும் (தனது)
மகனான அருச்சுனனும், இழமப்பினில்-ஓர்இழமப்டபாழுதினுள்தள, பல்முழற - பலமுழற,
ததர்ந்து - ஆராய்ந்து, சரதம்தமற்டகாண்டு - (அக்கினிததவனுக்குத் தாம் துழணடசய்வதாக
உறுதிடமாழிகூறிய)சத்தியத்ழத தமற்டகாண்டு, சரிப்பதுஉம்- (அவ்வனத்ழதச்)
சூழ்ந்துடசல்லுதழலயும், தனதுதாவகம் - தன்னுழெய காட்டில், பாவகன் - அக்கினி, புகுந்து -
பிரதவசித்து, பரதம்தமற்டகாண்டு நடிப்பதுஉம் - பரதசாஸ்திர விதிழயத்
தவறாமற்டகாண்டுகூத்தாடுவழதயும், பாகசாதனன் - இந்திரன், கருதி பார்த்தனன் -
கருத்ததாடுதநாக்கினான்; (எ-று.)
வானத்ழதயளாவி யுயர்ந்டதழுந்து விளங்குகின்ற தமருமழல - வானத்ழதயளாவிப் பற்றிடயரிகிற
காண்ெவவனத்துக்கும், அம் தமருகிரிழய ஆயிரங்கிரணனான சூரியன்ததர்தமற்டகாண்டு
இழெவிொது சூழ்வருதல்- அவ்வனத்ழதக் கிருஷ்ணார்ச்சுனர் ததரிதலறி இழெவிொது
சூழ்வருதற்கும் உவழமடயனக் காண்க. எப்புறத்திலும் எவரும் அவ்வக்கினிக்கு இழெயூறு
டசய்யாதிருத்தற்டபாருட்டும், அவ்வனத்திலுள்ள பிராணிகள் தப்பிதயாடி டவளிச்டசல்லாதபடி
தவிர்த்தற்குமாக இருவரும் இங்ஙனம் குறிக்டகாண்டு சூழ்வருவாராயினர். விரதமாவது -
இன்னவாறுடசய்தவடனன்றுதனது ஆற்றலுக்கு ஏற்பவழரந்துடகாள்வது.
அருச்சுனன்தபார்க்தகாலங் டகாண்டுதததரறினழததய கீழ்க்கூறினராயினும், கண்ணன்
அங்ஙனந்தததரறினழதயும் உபலக்ஷணத்தாற் டகாள்க. (கீழ் 27 - ஆம் கவியின் இரண்ொமடிக்கு -
கண்ணபிரான் அருச்சுனனுக்குத்ததர்ப்பாகனாயமர்ந்து ததர்டசலுத்த என்று உழரப்பாரு முளர்; அது,
முதனூதலாடுடபாருந்தாது. இருவரும் இரண்டு ததரிதலறி
யுத்தசந்நத்தராயிருந்தனடரன்றுவியாசபகவான் கூறியுள்ளார். முன்டனாருகாலத்தில் இந்திரன்
அசுரர்கள் நலிதலால் வருந்தித் திருமாழலச் சரணமழெய, ஸ்ரீமாகவிஷ்ணு, அதிதிததவியின்
வயிற்றில் அவ்விந்திரனக்குத் தம்பியாய்ஓர் அவதாரடமடுத்து உதபந்திரடனனப் டபயர்டகாண்டு
அவனது துயழரத்தீர்க்கலாயின டனன்பழத அறிக.

பாவம், ரஸம், தாளம் இம்மூன்ழறயுமுழெழமபற்றி இம் மூன்றுடசாற்களின் முதடலழுத்துக்

குறிப்பினால், பைதம் என்று நாட்டியத்திற்குப் டபயராயிற்டறன்பர். 'பரததமற்டகாண்டு நடிப்பது'
என்றது, எழுந்டதழுந்து கிளர்ந்து எரிதழல. சரதம் தமற்டகாண்டு என்பதற்கு -
விழளயாட்ழெதமற்டகாண்டு என்றலுடமான்று. தாவம், தாவகம் என்பன - காட்டுத்தீடயன்ற
டபாருளன: அவ்வெடசாற்கள், சிறுபான்ழம காடுஎன்ற டபாருளிலும் வரும்.

இதுமுதல் இச்சருக்கம் முடியுமளவும் - டபரும்பாலும்இரண்டு நான்கு ஏைாஞ்சீர்கள் மாச்சீர்களும்,

மற்ழறநான்கும்விளச்சீர்களுமாகிய கழிடநடிலடி நான்குடகாண்ெ எழுசீைாசிரியவிருத்தங்கள். (766)

46.- இந்திைன் பார்த்தலபாழுது அங்கு நிகழ்ந்த நிகழ்ச்சி.

முந்திோர்சிரலக்ரகப்பற்குனன்லைாடுத்த முைணுரடமூரிலேங்
கரைகள்,
உந்திோளுைகர்சூடிகாமகுட வகாடிகளுரடத்தலினுரடந்து,
சிந்திமீலதழுந்தமணிகளுமனலின் சிரககளிற்லைறித்லதழு
லபாறியும்,
இந்திைாலயத்துக்வகற்றியதீப லமன்னநின்றிலங்கினலேங்கும்.

(இ-ள்.) வார் சிழல ழக பற்குனன் - நீண்ெ வில்ழல தயந்திய ழகழயயுழெயஅருச்சுனன்,

முந்திடதாடுத்த - விழரவாகச்டசலுத்திய, முரண் உழெ மூரி டவம்கழணகள் - வலிழமழயயுழெய
டபரிய டகாடிய அம்புகள், உந்தி -வலிழமதயாடுடசன்று, வாள் உரகர் சூடிகா மகுெ தகாடிகள் -
ஒளிழயயுழெயநாகர்களின் உச்சிக்டகாண்ழெழயயுழெய முடிகளின் நுனிகழள, உழெத்தலின் -
உழெத்தலினால், உழெந்து சிந்தி மீது எழுந்த - உழெப்பட்டுச் சிதறிதமதலடயழுந்த, மணிகள்உம் -
(அம்முடிகளிலுள்ள) மாணிக்கங்களும், அனலின்சிழககளின் டதறித்து எழு டபாறிஉம் - அக்கினியின்
சுவாழலகளினின்று டதறித்துதமடலழுந்த டபாறிகளும், இந்திர ஆலயத்துக்கு ஏற்றிய தீபம் என்ன -
அவ்விந்திரனுழெய இருப்பிெத்துக்குஏற்றிய விளக்குக்கள்தபால, எங்குஉம் நின்று இலங்கின -
(வானத்தில்) எவ்விெங்களிலும் பிரகாசித்துநின்றன;

இந்திரன் கருத்ததாடு பார்த்தடபாழுது, தப்பிடவளிதயதயாெ முயல்கிற நாகர்கழள அருச்சுனன்

அம்புடகாண்டு ஊறுபடுத்தி அத்தீயினுள்தளதய விழுத்துதல்இலக்காயிற் டறன்பது, இப்பாட்டின்
உட்தகாள். அருச்சுனனது அம்புகள் வலியத்தாக்க, உரகரின் முடிமணிகளும் தீப்டபாறிகளும்
வானத்திடலழுந்து ததவதலாகத்துக்குழவத்த தீபங்கள்தபான்றன என்றார்; தற்குறிப்வபற்ைேணி.
சூடிகாமகுெதகாடி, இந்த்ராலயம் - வெடமாழித்டதாெர்கள். சூடிகா - உச்சிக்டகாண்ழெ.
(767)

47.- இந்திைன் தக்ஷகரனக்குறித்துக் கேரலப்படுதல்.

தானேர்புைங்கணீலை முனிந்த தமனியச்சிரலக்ரகலேள்ளூர்தி

யானேனமதுபுைத்ரதயுஞ்சுடுோ ன ன்ைனன்வபாலுலமன்ைஞ்சி
ோனேர்நடுங்கோனேர்க்கைசாம் ேலாரியுமனனுைத்தைர்ந்து
கானேருடவனதக்ககலனன்னுங் கட்லசவிலகடுலமனக்கரைந்தான்.

(இ-ள்.) 'தானவர் - அசுரர்களுழெய, புரங்கள் - (முப்) புரங்களும், நீறு எை -சாம்பராய்ச்சிதறும்படி,

முனிந்த - தகாபித்து எரித்த, தமனியம் சிழல ழக - டபான்மயமான (தமரு) மழலயாகிய
வில்ழலதயந்தியழகழயயுழெய, டவள் ஊர்தி ஆனவன் - டவண்ணிறமான ரிஷப
வாகனத்ழதயுழெயவனான சிவபிரான், நமது புரத்ழதஉம் சுடுவான் அைன்றனன் தபாலும் -
(ததவர்களான) நமது நகரத்ழதயும் எரிக்கும்படிதகாபங்டகாண்ெனன்தபாலும், ' என்று - என்று
எண்ணி, வானவர் அஞ்சி நடுங்க - தமலுலகத்தார்பயந்து (உள்ளமும் உெலும்) நடுக்கமழெய,-
வானவர்க்கு அரசு ஆம் வலாரிம் - அத்ததவர்கட்கு அரசனான இந்திரனும், கானவருெதன தக்ககன்
என்னும் கட்டசவி டகடும் என - 'அக்காட்டி லுள்ளாருெதன (அங்கு வசிப்பவனான)தக்ஷகடனன்னும்
பாம்பு அழிந்திடுதம! ' என்று சிந்தித்து, மனன் உற தளர்ந்து கழரந்தான் - மனம் மிகத்தளர்ந்து
உருகினான்; (எ-று.)
சிவபிரான் காலாக்கினிடசாரூபி யாதலால் அந்டநருப்ழபச் சிவடசாரூபமாகக் கருதின டரன்றும்,
காண்ெவடமரிக்கிற தீழய முன்பு முப்புரடமரித்த சிவபிரானது நழகத்தீப் தபான்றடதனக் கருதின
டரன்றுங்டகாள்க. இரட்டுறடமாழித டலன்னும் உத்தியால் சிழல டயன்பதற்கு மழலடயன்றும்,
வில்டலன்றும் இரு டபாருள் ஒருங்கு டகாள்ளப்பட்ென. டவள்ளூர்தி-அன்டமாழித்டதாழக.
தமனியம் = தபநீயம்; டநருப்பில்தபிக்கப்பட்டு விளங்குவடதன்றும், வலாரிடயன்பது -
வலடனன்னும் அசுரனுக்குப்பழகவனாய் அவழன யழித்தவடனன்றும் டபாருள்படும். கட் டசவி -
கண்கழளதயகாதுகளாக வுழெயது; பண்புத்டதாழகயான்டமாழி: பாம்புக்கு,
கண்டணன்னும்டபாறிடயான்றிதலதய டசவிப்புலனாகிய தகள்வியும் இருக்கு டமன்ப.
(768)

48.- இந்திைன்தீரயயவிக்கும்படி வமகங்கரைவயவித் தான்

வதேவசரனயுடன் வபார்க்குப்புைப்படுதல்.

பைந்லதழுபுரகயாற்ைத்தமேடிேம் பண்ரடயிற்பதின்மடங்காகச்
சுைந்திடும்புயல்கைரனத்ரதயுலநடுநீர் லசாரிந்தவித்திடுலகனச்லசால்[லி
நிைந்தைமருகுவிடாதுதன்னி ல்வபா னின்ைோனேரையுவமவிப்
புைந்தைன்ைானுமீரிருமருப்புப்லபாருப்பின்லேம்பிடர்மிரசப்புகுந்தான்.

(இ-ள்.) புரந்தரன் - இந்திரன்,- பரந்து எழு புழகயால் தம்வடிவம் பண்ழெயின்பதின்மெங்கு ஆக

சுரந்திடும் புயல்கள் அழனத்ழதஉம் - பரவிடயழுகிறஅவ்வனற்புழகயினால் தங்கள் தங்களுழெய
உருவம்முன்ழனயினும் பத்து மெங்குஅதிமாக வளர நீர் சுரக்கப்டபற்ற
தமகங்கடளல்லாவற்ழறயும்தநாக்கி, டநடு நீர்டசாரிந்து அவித்திடுக என டசால்லி- '(நீங்கள்) மிக்க
நீழரச் டசாரிந்து (அக்கினிழயத்) தணிப்பீர்களாக ' என்று கட்ெழளகூறி,- நிரந்தரம் அருகு விொது தன்
நிைல் தபால்நின்ற வானவழரஉம் - எப்டபாழுதும் தன்பக்கத்ழத விொது தனது நிைழலப்தபால்
அடுத்துநிற்பவரானததவர்கழளயும், ஏவி - (தபார்க்குப்புறப்படும்படி) கட்ெழளயிட்டு, தானும்-, ஈர்
இரு மருப்பு டபாருப்பின் டவம் பிெர் மிழச புகுந்தான் -நான்குதந்தங்கழளயுழெய
மழலதபான்றவடிவமுள்ள (ஐராவத) யாழனயினதுவிரும்பத்தக்க [அைகிய] பிெரியின் தமல்
ஏறினான்;

அக்கினி மிகுதியாகப் புழகழயடயழுப்ப அப்புழகமிகுதியால் தமகங்கள் பதின்மெங்கு உெல்

பூரித்தன என்க. தமகவாகனனாதலால், தமகங்கழளதயவலானான். (769)

49.- இந்திைன் கட்டரைப்படி லயழுந்து பைந்த வமகங்களில் மிகுதியாகத்

வதான்றிய மின்னல்களின் ேருைரன.
ஏேகவிருத்தச்லசவ்வியின்ைனுவுக்வகற்ைநாண்முறுக்கிவிட்லடன்னச்
வசேகவிரமவயாலைண்டிசாமுகத்துஞ்லசஞ்சுடர்ோள்விதிர்த்லதன்[னப்
பாேகன்பகுோய்நாவிதிர்த்லதன்னப் பைந்தேப்பாேகற்குைோந்
தாேகமுழுதும்ேரைந்துலகாண்லடழுந்த சலதைசஞ்சலாசாலம்.

(இ-ள்.) அ பாவகற்குஉணவுஆம் - அந்த அக்கினிததவனுக்கு உணவாகிய, தாவகம் முழுதுஉம் - காடு

முழுவழதயும், வழளந்து டகாண்டு - சூழ்ந்து டகாண்டு, எழுந்த - தமற்பரவிய, சலதரம் -
தமகங்களில் (ததான்றிய), சஞ்சலா - மின்னல்களின்,சாலம் - கூட்ெங்களானழவ,- ஏ அகம் -
அம்ழபத்தன்னிெத்தத டதாடுத்தற்கு உரிய,விருத்தம் - வட்ெமாகிய [நன்குவழளந்த], டசவ்வியின்
தனுவுக்கு - அைகிய (இந்திர)வில்லுக்கு, ஏற்ற - இழயவதான, நாண் - நாணிழய, முறுக்கி விட்டு
என்ன -திரித்துவிட்ொற் தபாலவும்,- தசவகம் இழமதயார் - வீரத்தன்ழமழயயுழெயததவர்கள்,
எண்திசாமுகத்துஉம் - எட்டுத்திக்குக்களிலும், டசம் சுெர் வாள் விதிர்த்துஎன்ன - டசந்நிறமான
ஒளிழயயுழெய வாளாயுதங்கழளச் சுைற்றினாற் தபாலவும்,-பாவகன் - அக்கினி, பகு வாய் நா -
(தனது) திறந்த வாயிலுள்ள நாக்குக்கழள,விதிர்த்து என்ன - டவளிச் டசலுத்தியழசத்தாற் தபாலவும்,
பரந்த - பரவின; (எ-று.)

டசந்நிறமாய் அழசந்துவிளங்குதல் பற்றி உவழம. அக்கினியினது சுவாழலகதளழும் அவனுக்கு நா

எனப்படும். 'எழுநா' என்று அக்கினிக்கு ஒருடபயர். சஞ்சலா - அழசயுமியல்புள்ளது என மின்னற்குக்
காரணக்குறி. (770)

50.- அம்வமகங்களின் இடிமு க்கத்தின் ேருைரன.

ஏறியகளிறுபிளிறுநீலடாலியு லமடுத்தவிற்லைறித்தநாலைாலியும்
சூறியவிரமவயார்லபருநரகலயாலியுந் துந்துபிக்கு ாமதிலைாலியும்
கூறியேனலன்சடுலேல்லலாலியுங் குரைபடத்திரசலதாறுமிகுந்த
ஊறியபுேனபேனவேகத்வதா டுருமுரடமுகிலின்ோலயாலிவய.

(இ-ள்.) ஊறிய புவனம் பவனம் தவகத்ததாடு - மிகுதியாக அழமந்த

நீதராடும்காற்றின்விழசதயாடும், உரும் உழெ -இடி ழயயு முழெய, முகிலின் வாய் -
தமகங்களினிெத்தில் (உண்ொகிய), ஒலி - முைங்கங்களானழவ, - ஏறிய களிறு பிளிறு நீடு ஒலிஉம்-
(இந்திரன்) ஏறிவந்த (ஐராவத) யாழன கர்ச்சிக்கின்ற தபடராலியும், எடுத்த வில் நாண் டதறித்த
ஒலிஉம் -(அவன்) ழகயிதலந்திய வில்லின் நாணிழய (விரலால்) டதறித்தலினாலாகிய
ஓழசயும்,சூறிய இழமதயார் டபரு நழக ஒலிஉம் - சூழ்ந்த ததவர்களுழெய டபருஞ்
சிரிப்பிடனாலியும், துந்துபி குைாம் அதிர் ஒலிஉம் - (ததவர்கள் முைக்குகிற) துந்துபிடயன்னும்
வாத்தியங்களின் கூட்ெம் முழுங்குகிற முைக்கமும், கூறிய அனலன் சடுலம்வல் ஒலிஉம் - கீழ்க்
கூறப்பட்ெ அக்கினியினுழெய வலிய கடுழமயான ஓழசயும்,குழறபெ - குழறயும்படி, திழச
டதாறுஉம் மிகுந்த - திக்குக்கள் ததாறும் மிகுந்தன;(எ-று.) -ஏ - ஈற்றழச.

எல்லாதவாழசகழளயும் அெக்கி தமகதகாஷங்கள் மிக்குத் ததான்றின என்பதாம். சூறுதல் -

சுைலுதலாதழல, சுைல்காற்று 'சூழற' எனப்படுமிெத்துங் காண்க.டபருநழக - அட்ெகாசம். சடுல
தவாழச, 39- ஆம் கவியினும், 44- ஆம் கவியினும்டசால்லப்பட்ெதனால், 'கூறிய' என்ற அழெடமாழி
டகாடுத்தார். வாடயாலி - வாயினின்டறழுகிற ஒலி டயன்ற டபாருளுந்ததான்றும். இச்டசய்யுளில்,
'ஒலி' என்ற ஒருடசால்ஒருடபாருளிற் பலமுழறவந்தது - லசாற்லபாருட்பின்ேருநிரல . புவநம் -
நீர்:வெடசால். (771)

51.- அப்லபாழுது அக்கினிவதேன் லகாண்ட லசருக்கு.

துாமமுலமமதுபேனமுலமமது வதா னத்வதாயமுலமமவத

யாமுமிங்கிேற்வைாலடான்றுதலலாழிதுமீரிருலபாருள்களும்பிரிந்தால்
மாமுகிலலனும்வபலைங்குைதடர்த்து ோசேலனன்லசயுலமம்ரம
ஆமுரையறிதுலமன்றுலகாண்டைவுமகங்கரித்தனன்லேகுண்ட வலா[ன்.

(இ-ள்.) அைதலான் - (தமகங்கள் தன்ழன யவிக்கவந்தழதக் கண்ெ) அக்கினிததவனானவன்,-

'தூமம்உம் எமது - புழகயும் எம்முழெயது: பவனம்உம் எமது ததாைன் - வாயுவும் எம்முழெய
நண்பன்: அ ததாயம்உம் எமதுஏ - அந்த நீரும் எம்மிெத்தினின்று ததான்றியதத: யாம்உம் இங்கு
இவற்தறாடு ஒன்றுதல் ஒழிதும்- நாமும் இப்டபாழுது இந்தமூன்று டபாருள்களுெதனதசர்தழல
நீங்குதவாம்: ஈர் இருடபாருள்கள்உம் பிரிந்தால் - இந்த நான்கு டபாருள்களும் (தம்மிற்
காலவாமற்)பிரிந்துவிட்ொல், மாமுகில் எனும் தபர் எங்கு உளது - டபரிய
தமகடமன்னும்டபயர்எவ்விெத்திலுள்ளது? [எங்குமில்ழலடயன்றபடி]: (அது இல்ழலயாகதவ),
வாசவன்அெர்த்து எம்ழம என் டசயும் - இந்திரன் டபாருது எம்ழம என்டசய்யமாட்டுவான்?ஆம்
முழற அறிதும் - (இனி) ஆகும் வழகழய அறிதவாம்,' என்று டகாண்டு -என்று எண்ணி, டவகுண்டு
அறஉம் அகங்கரித்தனன் - தகாபித்து மிகவும் டசருக்குப்பாராட்டினான்; (எ-று.)- 'பவனனும்' என்ற
பாெம் சிறக்கும்.

புழக, டநருப்பு, நீர், காற்று என்னும் நான்கின் கலப்பினாலாகியது தமகமாதலால், அக்கினி

இங்ஙனஞ்டசருக்கினான்; ("தூம ஜ்தயா திஸ்ஸலில மருதாம் ஸந்நிபாத: க்வதமக;" என்றார்,
காளிதாஸரும்.) எம்ழமயவித்தற்கு இன்றியழமயாத துழணயாகக்டகாள்ளப்பட்ெ முகில்கள்
எம்மாலழிந்தால் இந்திரன் நம்ழம டவல்லுமாறு தவறில்ழலடயன்று கருதி அக்கினி
டசருக்கினடனன்பதாம். பூதங்கள் ததான்றும் முழறயால் அக்கினியினின்று நீர்ததான்றிற்று என்று
தவதங் கூறுகின்றது; அதுபற்றிதய 'அத்ததாயமும் எமதத' என்றான். இச்டசய்யுளின்
தன்ழமப்பன்ழமகள், டசருக்குப் பற்றியன. முதலிலுள்ள உம்ழமகள் நான்கும், எச்சப்டபாருளன.
ஐந்தாவது உம்ழம - முற்று. ஆறாவது உம்ழம- உயர்வுசிறப்பு. (772)

52.- வமகங்கள் லசருக்கி மர லபாழிதல்.

மூண்டலேங்கனரலயுருமின்லேங்கனலான் முருக்கிலயங்கால்ரக
யாலனருக்கி,
ஆண்டேன்களிற்றின்கைநிகர்தாரை யருவியின்கைங்
கைாலவித்துப்,
பாண்டேன்பகழிலதாடுக்கினுங்கண்ைன் பருப்பத
லமடுக்கினலமங்கள்,
காண்டேம்புைத்துலமன்றுலகாண்டிழிந்து லபாழிந்தன
கைம்படுகனங்கள்.

(இ-ள்.) கணம் படு கனங்கள் - கூட்ெமாகக் கூடிய தமகங்களானழவ,- 'மூண்ெ டவம் கனழல -
மூண்டெரிகிற டவவ்விய அக்கினழய, உருமின் டவம் கனலால் முருக்கி- (எங்களது)
இடியிலுண்ொகும் டவவ்விய அக்கினியால் அழித்து, எம்கால் ழகயால் டநருக்கி - எங்கள்
கால்களாலும் ழககளாலும் அெர்த்து, ஆண்ெவன் களிற்றின் கரம் நிகர் தாழர அருவியின்
கணங்களால் அவித்து - (எங்கள்) தழலவனான இந்திரனுழெய (ஐராவத) யாழனயின் துதிக்ழகழய
டயாத்த டபருந்தாழரயாகிய மழைநீரருவியின் டதாகுதிகளால் தணித்து, பாண்ெவன் பகழி
டதாடுக்கின்உம் கண்ணன் பருப்பதம் எடுக்கின்உம் எங்கள் காண்ெவம் புரத்தும் - பாண்டு
குமாரனான அருச்சுனன் அம்புகழளத் டதாடுத்துத் தடுத்தாலும் கிருஷ்ணன்
(முன்புதகாவர்த்தனமழலழயஎடுத்ததுதபால) மழலழய டயடுத்து (க் குழெயாகப் பிடித்து)த்
தடுத்தாலும் (தடுக்கமாட்ொதபடி முழனந்து) எங்களுழெய காண்ெவவனத்ழதப் பாதுகாப்தபாம்,'
என்று டகாண்டு - என்று உட்டகாண்டு, இழிந்து -(டசருக்தகாடு) இறங்கி, டபாழிந்தன -
மழைடபாழிந்தன;

"உஷ்ணம் உஷ்தணந ஸாம்யதி= டவப்பம் டவப்பத்தால் தணிகிறது" 'என்ற நியாயத்தால், மூண்ெ

டவங்கனழல யுருமின் டவங்கனலான் முருக்கி' எனப்பட்ெது. 'கால்ழகயால்' என்பது -
தமல்தநாக்கில் டதாெர்டமாழியாகக் கால்ழககளால் என்று டபாருள் பட்ொலும், உள்தநாக்கில்
தனிடமாழியாக 'காலுதலால்' என்று டபாருள்படும்; கால்ழக - ழகவிகுதிடபற்ற டதாழிற்டபயர்:
டபாழிதடலன்றுடபாருள். தமதுதழலவனாகிய இந்திரனாற் காக்கப்படும் உரிழமழயப்பாராட்டி,
'எங்கள்காண்ெவம்' என்றது.
 53.- வமகங்கள் லசாரிந்த மர அவ்ேைவும் கனரல
அவிக்கமாட்டாரம.

காரலோயருக்கன்பனிநுகர்ந்லதன்னக்கட்டைக்காண்டேலமன்னும்,
பாரலோயுள்ைசைாசைமரனத்து நுகர்தலிற்ரபம்புனல்வேட் வடான்,
வேரலவயர யுலமாண்வடழுமாமுகிலும்விதம்படப்லபாழிந்த
தாரைகைால்,
தாலுவேழிரனயுநரனத்தனனரனத்துந் தணிந்தவதாதன்லபருந்தாகம்.

(இ-ள்.) (அக்கினிததவன்),- காழலவாய் அருக்கன் பனி நுகர்ந்து என்ன - உதயகாலத்திற் சூரியன்

பனிழய முற்றும் விழுங்கினாற் தபால, காண்ெவம் என்னும்பாழலவாய் உள்ள சர அசரம்
அழனத்துஉம் கட்டுஅற நுகர்தலின் - காண்ெவடமன்னும் டகாடியகாட்டிலுள்ள ஜங்கமமும்
தாவரமுமான எல்லாப்டபாருள்கழளயும் தழெயில்லாமல் ஒருங்குஉண்ெதனால், ழபம்புனல்
தவட்தொன்-(தாகசாந்திடசய்தற்டபாருட்டுக்) குளிர்ந்த நீழர விரும்பியவனாய், ஏழு மாமுகில்உம்
தவழல ஏழைஉம் டமாண்டு விதம் பெ டபாழிந்த தாழரகளால் - ஏழுடபரிய தமகங்களும்
கெல்கதளழையும் முகந்து பலவழகயாகச்டசாரிந்தமழைத்தாழரகளினால், தாலு ஏழிழனஉம்
நழனத்தனன் - (தனது) ஏழுநாக்குக்கழளயும்நழனத்துக்டகாண்ொன்; நழனத்துஉம் - (அவ்வாறு)
நழனத்தும், தன் டபரு தாகம்தணிந்ததுஓ - அவனுழெய அதிகமான தாகம் அெங்கிற்தறா? (எ -று.)

தமகங்கடளல்லாஞ் டசாரிந்த மிக்கமழைநீர்த்தாழரகளால் அக்கினிச்

சுவாழலகள்சிறிதுநழனந்தமாத்திரதம யன்றி அதனால் அக்கினியின் உக்கிரம் சிறிதுந்
தணிந்திலதுஎன்பதாம். அதிக தாகங்டகாண்ெவனுழெய நாவிற்பட்ெ நீர் உெதன
வறண்டுவிடுதல்தபால அந்டநருப்பின் தமல்விழுந்த நீர்த்தாழரகள்உெதன வறண்டு
தபாயினடவன்க. மனிதசஞ்சாரமில்லாழம பற்றி, 'காண்ெவடமன்னும் பாழல' எனப்பட்ெது.
முகில்கள் ஏழுவிதத்தனவாதலால், அவற்றின் தாழரகட்கு 'விதம்பெப் டபாழிந்த' என்ற
அழெடமாழி டகாடுக்கப்பட்ெது. அருக்கன் பனி நுகர்தல் - முற்றும் எளிதில்வறண்ெதற்கு உவழம.
கட்ெைல் காண்ெவடமன்னும் என்ற பிரதிதபதம். (774)

54.- வமகங்கள் லசருக்கி மர லபாழியவும் அனல்

பின்னும் மிகுதல்.

எக்கடல்களினுமினிப்பரசயிலலதன் வைழிருபுேனமுநடுங்கத்,
லதாக்கடலுருவமாலடழுலமழுலகாண்டற்வசாரனயஞ்
சுருரேயான்முகந்து,
ரமக்கடல்லேளுக்கக்கறுத்தலமய்ம்மகோன் ே ங்கியோ
குதியரனத்தும்,
லநய்க்கடல் லசாரிந்தலதன்னுமாைருந்தி நீடுோன்
முகடுைநிமிர்ந்தான்.

(இ-ள்.) ழம கெல் டவளுக்க கறுத்த டமய் மகவான் - கரிய கெலும் டவண்ணிறமான டதன்னும்படி
மிகக்கறுத்த உெம்ழபயுழெய இந்திரனாகிய யாகஞ்டசய்பவன், எழும் எழு டகாண்ெல் அம்
சுருழவயால் - தமடலழுகிற ஏழுவழகதமகங்களாகிய அைகிய சுருழவடயன்னும் ஓமக்கருவிழயக்
டகாண்டு, எ கெல்களின்உம் இனி பழச இலது என்று ஏழ் இரு புவனம்உம் நடுங்க முகந்து -
எல்லாக்கெல்களிலும் இனி நீர்ப்பழசயு மில்ழலடயன்றுபதினான்கு உலகங்களிலுமுள்ளஉயிர்கள்
திடுக்கிடும்படி (அக்கெல்கழள முற்றும்) டமாண்டு, டதாக்க அெல்உருதமாடு வைங்கிய - நிழறந்த
வலிய இடிதயாழசயுெதன மிகுதியாகச் டசாரிந்த, தசாழன ஆகுதி அழனத்துஉம் - விொப்
டபருமழையாகிய ஆகுதிகழளடயல்லாம், (அக்கினிததவன்), டநய்கெல் டசாரிந்தது என்னும் ஆறு
அருந்தி - டநய்க்கெல் டசாரியப் பட்ொற்தபால உண்டு, நீடு வான் முகடு உற நிமிர்ந்தான் - டபரிய
ஆகாயமுகட்ழெ யளாவ ஓங்கிடயரிந்தான்; (எ -று.)

கெல்கழள டநய்ப்பாத்திரமாகவும், அவற்றின் நீர்முதலியவற்ழற அப்பாத்திரத்தில்நிழறந்த

டநய்யாகவும், கெல்களினின்று நீர்முதலியவற்ழறக்டகாண்ெ தமகத்ழத
அப்பாத்திரத்தினின்றுடநய்ழய முகக்குஞ் சுருழவ டயனுங்கருவியாகவும், தமகம்
டநருப்பில்மழைத் தாழரடசாரிதழலச் சுருழவடநருப்பில் டநய்த்தாழரடசாரிதலாகவும்
இந்திரழனஓமஞ்டசய்பவனாகவும் உருவகப்படுத்தினார். தமகம் எதிர்த்து மழைடசாரிந்தவளவில்
அக்கினிதகாபங்டகாண்டுமிக்டகரிதல், டநய் டசாரிந்தவளவில் டநருப்பு மிக்டகரிதலாகக்
டகாள்ளப்பட்ெது: உருவகவணி. 'டபருடநருப்புக்குஈரமில்ழல' என்றபடி அம்மழை
அந்டநருப்ழபச்சிறிது தணிக்கவும்மாட்டிற்றில்ழலடயன்பது, இப்பாட்டின் தாற்பரியம். மகவாந் -
ஐசுவரியங்கழள யுழெயவன்; (மகம் - ஐசுவரியம்.) இச்டசால். தவள்விடசய்பவழனயுங்குறிக்கும்.
மகவானாகியமகவான் என, இங்கு 'மகவான்' என்றது - சிவலரடயுருேகம் . 'டதாக்கெலுருதமாடு'
என்றதற்குஏற்ப, உபதமயத்தில்தவதமந்திர தகாஷத்ததாடு எனக்டகாள்க; இது ஏகவதசவுருேகம்.
கறுப்தபாடுதநாக்க டவளுப்புக்கு எவ்வளவு தவறுபாடு உண்தொ, அவ்வளவு தவறுபாடு
இந்திரனது கருநிறத்ததாடுதநாக்கக் கெலினது கருநிறத்துக்குஉள்ள டதன்பது, 'ழமக்கெல் டவளுக்கக்
கறுத்த டமய்' என்றதன் கருத்து; பிரசித்தமான கெலின்கருழமயினும் மிக்க கருழமழயயுழெய
டமய்டயன்க. (775)

55.- அருச்சுனன் அம்லபய்து மர ரயத்தடுத்துச்

சைக்கூடங்கட்டுதல்.
லதாழுதகுவிசயன்ைாலுவேழுரடவயான் சுடர்முடிநரனந்திடுேதன்
முன்,
எழுமுகிலினமும்லபாழிதருமாரி யாரேயுவமவினால்விலக்கி,
முழுதுலகமுந்தன்னிடத்தடக்கியோன் முகடுைமுரைமுரையடுக்கிக்,
குழுமுலேங்கரையாற்கனற்கடவுளுக்குக் லகாற்ைோன்கவிரகயுங்
லகாடுத்தான்.

(இ-ள்.) டதாழு தகு விசயன் - (யாவராலும்) வணங்கத்தக்க [மிக்கசிறப்ழபயுழெய]

அருச்சுனனானவன், தாலுஏழுஉழெதயான் சுெர் முடி நழனந்திடுவதன் முன் - ஏழுநாக்குக்கழள
யுழெயவனான அக்கினியினதுஒளிழயயுழெய முடி நழனதற்குமுன்தன, எழுமுகில் இனம்உம்
டபாழிதரு மாரி யாழவஉம் ஏவினால் விலக்கி - ஏழுவழக முகிற்சாதிகளுஞ்
சாரிகிறமழைகழளடயல்லாம் (தனது) அம்புகளால் தடுத்து,- முழுது உலகம்உம் தன்
இெத்துஅெக்கிய வான் முகடு உற - பூதலாகம்ழுவழதயுந் தன்கீழ் அெக்கிய
ஆகாயத்தினதுதமன்முகட்ழெ யளாவ, குழுமு டவம் கழணயால் முழற முழற அடுக்கி -
கூட்ெமானடகாடிய அம்புகழள ஒழுங்காக அழமயும்படிடசலுத்தி, (அந்தஅம்புகளின்
பரப்பினால்),கனல்கெவுளுக்கு - அக்கினி ததவனுக்கு, வான் டகாற்றம் கவிழகஉம் டகாடுத்தான் -
டபரியடகாற்றக் குழெழயயுங் டகாடுத்தான்; (எ-று.)

அவ்வக்கினயின்தமல் மழைத்துளி சிறிதும் வீைாதபடி அம்புகழள அெத்தியாகத்டதாடுத்துச்

சரக்கூெங் கட்டினடனன்பதாம். அக்கினிக்குமுடி - சுெர்க்டகாழுந்து.அனற்கெவுள் புனற்கெவுளால்
டவல்லப்பொடதன்பழத இவ்வம்புக்குழெ நன்குவிளக்குதலால், 'டகாற்றவான்கவிழக'
எனப்பட்ெது. கவிழக - கவிந்திருப்படதனக்குழெக்குக் காரணக்குறி. 'கவிழகயும்' என்ற உம்ழம -
உணழவக் டகாடுத்ததுமன்றிஎன எச்சப்டபாருளது. (776)

56.- இதுவும், அடுத்த கவியும் - அந்தச்சைக்கூடத்தின் ேருைரன.

ஆழ்தருபைரேவயழும்ேற்றிடுமா ைழித்தகாருமிழ்ந்திடுலநடுநீர்,
தாழ்தருசைத்தான்வமய்ந்ததற் கிரடவயார்தனித்திேரலயும்
லபாசியாமல்,
வீழ்தருமருவிபாேகன்ைனக்குவிசயனன்ைளித்தலபாற்குரடக்குச்,
சூழ்தைநிரைத்துத்தூக்கியமுத்தின் சுடர்மணிலதாரடயல்
வபான்ைனவே.

(இ-ள்.) ஆழ் தரு பரழவ ஏழ்உம் - ஆைமாகவுள்ள ஏழுகெல்களும், வற்றிடும்ஆறு - வற்றிவிடும்படி,

அழித்த - (பருகி) ஒழித்த, கார் - தமகங்கள், உமிழ்ந்திடு -டசாரிகின்ற, டநடு நீர் - மிக்க நீர், தாழ் தரு
சரத்தான் தமய்ந்ததற்கு இழெ -நிழலடபற்ற அம்புகளினால் தவய்ந்த கூெத்திற்கு இழெதய, ஓர் தனி
திவழலஉம்டபாசியாமல் - ஒருசிறுதுளியும் டபாசியமாட்ொழமயால், வீழ்தரும் -
(அச்சரக்கூட்ெத்திற்கு டவளியிற் சுற்றிலும்) விழுகிற, அருவி - நீரருவிகளானழவ,- பாவகன்தனக்கு
விசயன் அன்று அளித்த டபான் குழெக்கு - அக்கினிததவனுக்கு அருச்சுனன்அப்டபாழுதுடகாடுத்த
அைகிய அக்குழெக்கு, சூழ்தர நிழரத்து தூக்கிய -சுற்றிலும்வரிழசயாகக் கட்டித் டதாங்கவிட்ெ,
முகத்தின் சுெர்மணி டதாழெயல் -முத்துக்களினாலாகிய ஒளியுள்ள அைகியமாழலகழள, தபான்றன
- ஒத்தன; (எ-று.)

கவிழகதபாற் சரக்கூெத்ழத அருச்சுனன் கட்டியதனால் இழெதய நீர் சிறிதும்விைாமல் சுற்றிலும்

நீர்விழுவது, அருச்சுனன் அக்கினிததவனுக்கு அளித்த சைக்கூடமாகிய கவிரகக்கு முத்துத்லதாரடயல்
வபான்றிருந்தலதன்க; தன்ரமத்தற்குறிப்வபற்ைேணி. (குழெயின்சுற்றிலும் டதாங்குகிற சரங்கள்,
ஜாலடரன்றுஉலகில் வைங்கப்படும்.) வீழும் மழைநீர் அருவிதபாலுதலால், அருவிடயனப்பட்ெது.
'தவய்ந்ததற்கு' என்றும் பாெமுண்டு. (777)

57. மண்டிமீலதழுந்தேன்னியின்சிரகக ளிந்திைன்மதரல

ோளிகைால்,
கண்டகூடத்திற்கரமத்தலசம்பேைக் காண்டகுதூண்டிைள்
காட்ட,
அண்டகூடத்திற்கிந்திைன்பளிங்காலரமத்தபல்லாயிைவகாடி,
சண்டதூைங்கள்வபான்ைனபைந்துதனித்தனிமுகில்
லபாழிதாரை.

(இ-ள்.) மண்டிமீது எழுந்த வன்னியின் சிழககள் - டநருங்கி தமடலழுந்த அக்கினிச்சுவாழலகள்,-

இந்திரன் மதழல வாளிகளால் கண்ெ கூெத்திற்கு அழமத்த காண்தகு டசம்பவளம் தூண்திரள் காட்ெ
- இந்திர குமாரனான அருச்சுனன் அம்புகளினுலுண்ொக்கிய மண்ெபத்தின் தமற்பகுதிக்கு
(ஆதாரமாகக்கீதை) அழமத்த அைகிய சிவந்த பவளத் தூண்களின் கூட்ெங்கழள டயாத்திருக்க,-
முகில் பரந்து தனி தனி டபாழி தாழர - தமகங்கள் பரவித் தனிச் தனிச் டசாரிகின்ற
மழைநீர்த்தாழரகள், அண்ெ கூெத்திற்கு இந்திரன் பளிங்கால் அழமத்த பல்
ஆயிரம்தகாடிசண்ெம்தூணங்கள் தபான்றன - அண்ெத்தின்தமல்முகட்டுக்கு (ஆதாரமாக) இந்திரன்
படிகக் கல்லினாற்டசய்தமிகப்பலவலியதூண்கழளடயாத்தன;

இந்திரன்கட்ெழளயால் தமகங்கள் வந்து மிக்கமழைழயச் டசாரியவும், அவன்மகனது உதவியினால்

அக்கினி இழெயூறு சிறிதுமின்றிச் டசாலித்டதரிந்த டதன்பதாம். பூமியிலிருந்துபார்ப்பவர்க்குச்
சரக்கூெம்வழரயும் தாவிடயரியும். சுவாழலகள் - சரக்கூெதம ஒருமண்ெபமாக,
அதன்பவைத்தூண்கழளப் தபான்றிருந்தன: சரக்கூெத்தின் தமனின்று பார்ப்பவர்க்கு
வான்முகட்டிலிருந்து மழைநீர்த்தாழரடபாழிவன - அண்ெத்தின் தமன்முகட்டிற்கு ழவத்த பளிங்குத்
தூண்தபான்றனடவன்க: தற்குறிப்வபற்ைேணி . மழைத்தாழரயின் பருழமழய விளக்குவார்,
அதற்குத் தூழண உவழமகூறினார். தமகங்கழளதயவி மழைடபாழிவித்தவன் இந்திரனாதலால்,
'இந்திரன் அழமத்த தூணம்' என்றது. (778)

58.- தட்சகன்மரனவிரய அருச்சுனன்

அம்லபய்துவீழ்த்துதல்.

தக்ககன்ைன்ரனக்கூயினர்வதடிச் சாயகமண்டபஞ்சுற்றி,
மிக்கவிண்ைேர்கடிரிதைேேன்ைன் லமல்லியன்மகரேயும்
விழுங்கி,
அக்கைந்தன்னிலந்தைத்லத லும்வீழ்த்தினானம்
பினாற்றுணித்துச்,
லசக்கனலுருேச்லசன்னிரயயுைகர்கன்னிரயத்திருமைஞ்
லசய்தான்.

(இ-ள்.) மிக்க விண்ணவர்கள் - மிகுந்த ததவர்கள், தக்ககன் தன்ழன கூயினர் ததடி - (தங்கள் அரசனான
இந்திரனது நண்பனாகிய) தக்ஷகடனன்னும்நாகராசழனக் கூவியழைத்துத் ததடிக் டகாண்டு,
சாயகம்மண்ெபம் சுற்றி திரிதர - (அருச்சுனனழமத்த) சரக்கூெத்ழதச் சூழ்ந்து திரிய,- அவன்
தன்டமல்லியல் -அந்தத் தக்ஷகனுழெய மழனவி, மகழவஉம் விழுங்கி - (தனது) குட்டியான
சிறுநாகத்ழதயும் வாயினுட்டகாண்டு, அந்தரத்து எைலும் - (தப்பிப் பிழைத்தற்டபாருட்டு)
வானத்தின்மீதுபறந்டதழுந்த வளவில்,- உரகர் கன்னிழய திருமணம் டசய்தான் -
நாககன்னிழகழயவிவாகஞ்டசய்து டகாண்டுள்ளவனான அருச்சுனன், அ கணந்தன்னில் -
அந்தக்ஷணத்திதல, டசம்கனல் உருவம் டசன்னிழய - சிவந்த அக்கினிதபான்றநிறத்ழதயுழெய (அந்த
நாகமாதின்) தழலழய, அம்பினால் துணித்து - (தான் எய்த)பாணத்தினால் துண்டித்து, வீழ்த்தினான் -
(அப்டபண்பாம்ழபக்) கீதை தள்ளினான்; (எ-று.)

சிலகாலத்துக்கு முன்தன ஒருநாககன்னிழகழய விரும்பி மணஞ்டசய்து டகாண்ெவன், அக்கினிக்குத்

தான் உறுதிடமாழி யளித்தழததய முக்கியமாகக் டகாண்டு,ஒருநாகமாழத அம்பினால்
துணித்துவீழ்த்தின டனன அருச்சுனனது பட்சபாதமற்றஉறுதி நிழலழய விளக்கினார். உரகர் கன்னி -
உலூபி. அருச்சுனன் அம்பினால் துணித்து வீழ்த்தியதபாது அந்நாகமாதின் தழலயும் உெலும்
தவறாகித் தழல அக்கினிக்குடவளியிலும் உெல் அக்கினிக்கு உள்ளுமாக விைந்ததனால், தாய்இறக்க,
அதன்வாயிலுள்ளமகன் மாத்திரம் வால்துணிப்புண்ெவளதவாடு பிழைத்தன டனன்று அறிக. டசக்கர்
தீநடுவட்டசன்னிழய என்று பிரதிதபதம். (779)
 59.- தட்சகன்மகரே இந்திைன் அரிதிற் பாதுகாத்தல்.

மருேயிற்சதவகாடியினிரைரயைாேதத்தின்மும்மதத்
தினானரனத்துக்,
கருேயிற்லைழிலித்தாரையால்ேருைக் கடவுடன்கரைகைால
வித்துச்,
லசருேயிற்புைைலோதுக்கியத்வதா ன் சிறுேரனச்லசன்லைடு
த்தரைத்தான்,
ஒருேயிற்பிைந்வதானாதலின்மகோ னுடனுடன்றிலனுதாசனவன.

(இ-ள்.) (உெதன), மருவு அயில் - டபாருந்திய கூர்ழமழயக் டகாண்ெ, சததகாடியின் -

வச்சிராயுதத்ழதயுழெய, இழற - (ததவ) ராசனான இந்திரனானவன்,- டசன்று - (அருகிற்) தபாய்,
ஐராவதத்தின் மும் மதத்தினால் நழனத்து - (அந்த நாகமாதின் துணி பட்ெதழலழயத் தான் ஏறிய)
ஐராவதடமன்னும்யாழனயின்மூன்று வழக மதநீரினால் நழனத்து, கரு வயிறுஎழிலி தாழரயால்
வருணக் கெவுள் தன் கழணகளால் அவித்து - சூல்டகாண்ெ வயிற்ழறயுழெய தமகங்களின்
மழைத்தாழரகளாலும் வாருணாஸ்திரங்களினாலும் (அதிற்பற்றிய தீழயத்) தணித்து, டசருவயின்
புரள ஒதுக்கி - அப்தபார்க்களத்தினின்று புரண்டுவிலகும்படி (அத்தழலழய) ஒதுக்கி, அ ததாைன்
சிறுவழன எடுத்து அழணத்தான் - (அதனுள்தளயிருந்து பிழைத்த) தனதுநண்பனான தக்ஷகனது
குமாரழன எடுத்து அழணத்துக்டகாண்ொன்; (அங்ஙனம் அருகில் வருழகயில் இந்திரழன அக்கினி
சுொதிருந்த காரணம் என்டனனின்,-) உதாசனன் - அக்கினிததவன், மகவானுென் - இந்திரனுென், ஒரு
வயின் பிறந்ததான் ஆதலின் - ஓரிெத்திற் பிறந்தவனாதலால், உென்றிலன் - (இவழனப்) பழகத்துச்
சுட்ொனில்ழல; (எ-று.)

அக்கினி, இந்திரனுென் பிறந்தவனாதலால், அவ்வுெற்பிறப்பலாகிய அன்புபற்றி அவழன

டயரித்தில டனன்று தற்குறிப்வபற்ை வழகயாற் கவி காரணங் கற்பித்துக்கூறினார்.
திருமாலினதுமுகத்தினின்று இந்திரனும் அக்கினியும் ததான்றின டரன்று (முகாதிந்த்ரஸ்சாக்னிச்ச)
தவதம் கூறும். ஐராவதத்தின்தம தலறியுள்ள இந்திரன்அருகிற் டசன்றதபாது, அந்த யாழனயின்
மதநீர் அந்தப் பாம்புத்தழலயின் தமற்டசாரிந்ததனால் 'ஐராவதத்தின் மும்மதத்தினால் நழனத்து '
என்றார். (780)

60.- அதுகண்ட அருச்சுனன் வகாபாவேசங்லகாண்டு லபாருதல்.

அன்ரனோவயாடுதன்ோலதிதுணியுண் டலமருமச்சுேவசனன்,
தன்ரனோசேன்வபாய்வீடுகண்டுழியத்தனஞ்சயன்ைனது
லேங்கரையால்,
முன்ரனோனேரைமுரனமுகந்தன்னின் முதுகிடமுதுகிட
முருக்கிப்,
பின்ரனோரிதங்கவைர யும்லபாருது பின்னிடப்பின்னிடப்
பிைந்தான். (இ-ள்.) அன்ழன வாடயாடு தன் வாலதி துணியுண்டு அலமரும் - (தனது) தாயின் தழல
துணிப்புண்ெதபாது (அதன் டநஞ்சினுள்தளயிருந்த) தனது வாலும் (அததனாடு) துணிக்கப்பட்டுத்
துடிக்கின்ற, அச்சுவதசனன் தன்ழன - அசுவதசனடனன்னும்டபயருள்ள தக்ஷகபுத்திரழன, வாசவன்
தபாய் வீடு கண்ெ உழி -இந்திரன் டசன்று (இவ்வாறு) விடுவித்தடபாழுது, அ தனஞ்சயன் -
(அதுகண்டுடபருங்தகாபங்டகாண்ெ) அவ்வருச்சுனானவன், தனது டவம் கழணயால்-
தன்னுழெயடகாடிய அம்புகளினால், முன்ழன - முதலில், வானவழர - (தன்ழனடயதிர்த்த)
ததவர்கழள, முழன முகந்தன்னில் முதுகுஇெ முதுகுஇெ முருக்கி- தபார்க்களத்தில் தமன்தமற்
புறங்டகாடுக்கும்படி டபாருது, பின்ழன - (அதன்) பின்பு,வாரிதங்கள் ஏழைஉம் -
ஏழுதமகங்கழளயும், டபாருது - தபார்டசய்து, பின்னிெபின்னிெ பிளந்தான் - தமன்தமற்
பின்னிடும்படி பிளந்திட்ொன்; (எ-று.)

வாய் - தழலக்கு, ஆகுடபயர். அலமரும், அலமா - பகுதி. கண்டுழி - டதாகுத்தல், அடுக்குக்கள்,

டதாெர்ச்சிபற்றியன. (781)

61.- அசுேவசனன் அஸ்திைமாய்க் கர்ைரன யரடதல்.

தீைமால்லபாருதுவீடுகண்டதற்பின் லசக்கர்லமய்த்தக்ககன்பயந்த
பாைமாசுைமவ்விசயனுக்கியாேர் பரகலயனப்பலரையும்வினவிச்
சூைன்மாமதரலசைைவமயைை நமக்லகனத்லதாழுதுவபாலயய்தி
வீைமாமுரனலேம்பகழியாகியலதம் வமதினியினும்லபருோர்த்ரத.

(இ-ள்.) மால் தீரம் டபாருது வீடு கண்ெதன்பின் - இந்திரன் ழதரியத்ததாடு தபார்டசய்து

(அசுவதசனழன) விடுவித்தபின்பு,- டசக்கர் டமய் தக்ககன் பயந்த பாரம்மாசுணம் - டசந்நிறமான
உெம்ழப யுழெயனும் தக்ஷகன்டபற்றதுமான பருத்த அப்பாம்பானது, அ விசயனுக்கு யாவர் பழக
என பலழரஉம் வினவி - (தனது தாழயக் டகான்று தன்ழனயும் வாலறுத்த) அந்த அருச்சுனனுக்குப்
பழகயாயுள்ளவர் யாடரன்று பலழரயும் விசாரித்து, (அவனுக்குப் பழகவன் கர்ணதன டயன்று
பலருஞ்டசால்லக்தகட்ெறிந்து), சூரன் மா மதழல சரணம்ஏ நமக்கு அரணம் என தபாய் டதாழுது
எய்தி - சூரியனது சிறந்தகுமாரனான அக்கர்ணனுழெய பாதங்கதளநமக்குப் புகலிெடமன்று
எண்ணிச் டசன்று வணங்கி (அவழனச்) சரணமழெந்து, வீரம்மா முழன டவம் பகழி ஆகியது -
உக்கிரங்டகாண்ெ சிறந்த நுனிழயயுழெய டகாடியஅம்பாய் அழமந்தது; எ தமதினியின்உம் டபரு
வார்த்ழத - (இது) எவ்வுலகத்திலும்பிரசித்தமாகச் டசால்லப்படும் விஷயமாம்; (எ-று.)
'மால்' என்பது - இந்திரனுக்கு ஒருடபயராதழலத் திவாகரத்தாலும் அறிக. அவ்வனத்தினின்று
ஓருயிழரயும் பிழைக்கவிடுவதில்ழல டயன்று அருச்சுனன் டசய்கிறமுயற்சிக்கு இந்திரன்டநருங்கி
வந்து மாறுடசய்ததும் வாருணாஸ்திரம் பிரதயாகித்ததுதம, 'டபாருது' எனப்பட்ென.
பாண்ெவர்களும் துரிதயாதனாதியர்களும் துதராணாசாரியரிெத்தில் கற்றுத்ததர்ந்த பின்பு தம் தம்
திறங்காட்டியதபாது கர்ணன் தான் இழெயில் வலியப்பிரதவசித்துத் தன் திறங்காட்டி
அருச்சுனதனாடு மாறுபட்டு "முழனந்த தபாரில் முடி துணித்து உன் முகசதராருகத்தினாற்
சினந்தணிந்து அரங்க பூழச டசய்வன்" என்று சபதங்கூறியுள்ளானாதலால், அவன் அருச்சுனனுக்குப்
பழக டயன்பது பிரசித்தம். வீரம்மா முழன என்பதற்கு - பராக்கிரமத்துக்கு இெமான டபரிய
தபாருக்கு உரிய எனினும்அழமயும். திருமாலாற் டகால்லப்பட்ெ மதுழகெபடரன்னும்
அசுரர்களுழெய தமதசினால் [உெற்டகாழுப்பினால்] நழனந்தழம பற்றி, பூமிக்கு, தமதிநீ என்று
டபயர்: அதன் திரிபு ஆகிய தமதினி என்பது - இங்கு, டபாதுப்பெ, உலகடமன்றமாத்திரமாய்
நின்றது.

62.- இந்திைன் அங்குத் தட்சகரனக் காைாமல் அருச்சுனன்மீது

வகாபித்தல்.

வதா ன்மாமகரனக்கண்டபின்ைனது வதா ரனலயாருேயிற்

காைான்,
வே மாமுகத்திற்ரகத்தலம்புரடத்தான் விழிகைாயிைங்களுஞ்
சிேந்தான்,
யா மாதிைத்திலனதிலைாலிலயழுமா லையிற்றிைநிலலே
நரகத்தான்,
தா மாநிலத்தினின்ைமர்விரைக்குந் தன்லபருந்தனயரன
முனிந்தான்.

(இ-ள்.) (இந்திரன்), ததாைன் மா மகழன கண்ெபின் - (தனது நண்பனான) தக்ஷகனுழெய சிறந்த

குமாரனாகிய அசுவதசனழனக் கண்ெபின்பு, தனது ததாைழன ஒரு வயின் காணான் - தனது
நண்பனான அத்தக்ஷகழனஓரிெத்துங் காணாதவனாய், (அவ்வருத்தத்தால்,) தவைம் மா முகத்தில்
ழகத்தலம் புழெத்தான் - (தான் ஏறிய) ஐராவதயாழனயின் டபரியமத்தகத்தின்தமற் ழகழயப்
புழெத்து, விழிகள் ஆயிரங்கள்உம் சிவந்தான் - (தகாபத்தால்) ஆயிரங்கண்களுஞ் சிவக்கப்
டபற்றவனாய்,மாதிரத்தின் எதிர் ஒலி எழும் ஆறு - திக்குக்களிற் பிரதித்டதானி யுண்ொகும்படி,எயிறு
இள நில எை நழகத்தான் - (தனது) பற்களின் இளநிலாப்தபான்ற டவாள்டளாளிடவளிவீசத் சிரித்து,
தாை மா நிலத்தில் நின்று அமர்விழளக்கும் தன் டபருந்தனயழன- கீதை டபரிய பூமியில் நின்று -
(அங்கு நின்றபடிதய) டபரும்தபார் டசய்கிற தனதுசிறந்தபுத்திரனான அருச்சுனழன, முனிந்தான் -
தகாபித்தான்; (எ-று.) -யாை -முன்னிழலயழச யாகற்பாலது அழசநிழலயாய் நின்றது.
தான்டபற்ற சிறந்த புதல்வன்மீது தகாபிக்கும்படி தக்ஷகனிெம் இந்திரனுக்கு இருந்த நண்பின்சிறப்பு,
இதில் விளங்கும். தாை - கீைாக. தான்கீழ்நின்றபடிதய தமலுள்ளாழர டவல்லுமாறு தபார் டசய்தலின்
அருழமததான்ற, 'தாை மாநிலத்தில் நின்று அமர் விழளக்கும்' என்றார். ழகழயக் கீதைபுழெத்தல் -
தகாபாதவசத்தின் காரியம். கண்சிவத்தல் - தகாபக்குறி. (783)

63.- இந்திைனும் மற்ரைத் திக்குப்பாலகர்களும்

வபார்க்கு எழுதல்.

வமகசாலங்களிரைத்ததுந்திரைத்து வமலிடுவிண்ைேைணிந்த
யூகசாலங்களுரடந்ததுங்கண்டா னுருந்லதழுந்துள்ைமுங் லகாதித்[தான்
ஏகசாபமுந்தன்வனகசாயகமு மிரமப்பைரேயின்விரைந்லதடுத்தான்
பாகசாதனனுவமரனயதிரசயின் பாலரும்பகடுவமல்லகாண்டார்.

(இ-ள்.) பாகசாதனன்உம் - இந்திரனும்,- தமக சாலங்கள் இழளத்தது உம் - (தான் ஏவிய)

தமகக்கூட்ெங்கள் இழளப்பழெந்த ழதயும், திழளத்து தமலிடு விண்ணவர் அணிந்த யூகம் சாலங்கள்
உழெந்ததுஉம் - இழெவிொது டநருக்கிச் டசன்டறதிர்த்த ததவர்கள் வகுத்த பழெவகுப்பின்
கூெங்கள் அணிகுழலந்தழதயும், கண்ொன் - பார்த்து, உருத்து எழுந்து உள்ளம்உம் டகாதித்தான்-
தகாபித்துப் டபாங்கி மனமும் டவதும்பப்டபற்று, தன் ஏக சாபம்உம் - ஒப்பற்றதனதுவில்ழலயும்,
(தன்) ஏக சாயகம்உம் - ஒப்பற்ற தனது அம்ழபயும், இழமப்புஅளழவயின் விழரந்து எடுத்தான் -
கண்ணிழமப் டபாழுதிலும் விழரவாக எடுத்துக்டகாண்ொன்; ஏழனய திழசயின்பாலர்உம் -
மற்ழறத் திக்பாலகர்களும், பகடுதமல்டகாண்ொர் - (தம் தம்) வாகனங்களில் ஏறிக்டகாண்ொர்கள்;
(எ-று.)

இந்திரன், அக்கினி, யமன், நிருருதி, வருணன், வாயு, குதபரன், ஈசாநன் என்னும் எண்மரும்
அஷ்ெதிக்பாலகர்; இவர்கழளக் கிைக்கு முதலாக முழறதய டகாள்க. இவர்களில் அக்கினிக்கு
ஆட்டுக்கொவும், யமனுக்கு எருழமக்கொவும், வருணனுக்கு ஆண்முதழலயும், வாயுவுக்கு
ஆண்மானும், குதபரனுக்கு ஆண் குதிழரயும், ஈஸாநனுக்கு எருதும் வாகனங்களாம்; ஆதலால்,
விலங்கின் ஆண்டபயராகிற 'பகடு' என்ற டசால்லாற் குறித்தார். 'சுருங்கச் டசால்லல்' என்னும் அைகு
டபாருந்த இங்ஙனம்கூறியதில், உபலக்ஷணவிதியால், நிருருதிக்கு வாகனமாகியநரனும் அெங்கும்.
ஏகசாயகமுமிந்திரதனுவும் என்று பிரதிதபதம். (784)

64.- மற்றுமுள்ை வதேர்களும் ேந்துலபாருதல்.

வதேருங்வகாடிவதேருக்லகாருேர் சிைங்கைாய்நின்ைமுப்பத்து
மூேருந்தத்தம்ோகவமல்லகாண்டு முந்துைேந்துேந்தணிந்தார்
யாேரும்புேனத்தின்றுலகாலுகத்தி னிறுதிலயன்றிைங்கினர்நடுங்க
வமேருமனிதரிருேவைாடவநகவிபுதரும்லேகுண்டுவபார்விரைத்தார்.

(இ-ள்.) ததவர்உம் - (முப்பத்துமுக்தகாடி) ததவர்களும், தகாடி ததவருக்கு ஒருவர் சிரங்கள் ஆய் நின்ற
முப்பத்துமூவர்உம் - ஒவ்டவாருதகாடி ததவர்களுக்கு ஒவ்டவாருவர்
தழலழமயாய்நின்றமுப்பத்துமூன்று ததவர்களும், தம் தம் வாகம் தமல்டகாண்டு - தங்கள்
தங்களுக்கு உரிய வாகனங்களில் ஏறிக்டகாண்டு, முந்துற வந்து வந்து அணிந்தார் - முற்பெ
வந்துவந்து அணிவகுத்தார்கள்; (பின்பு), புவனத்துயாவர்உம் - உலகங்களிலுள்ள எல்தலாரும்,
உகத்தின் இறுதி இன்றுடகால் என்றுஇரங்கினர் நடுங்க - கற்பமுடிவு காலம் இப்டபாழுதுதாதனா
என்று பரிதபித்து அஞ்சும்படி, அதநக விபுதர்உம் - (இங்ஙனம்கூடிய) ததவர்கள் பலரும், தமவரு
மனிதர் இருவதராடு - கூடிநின்ற (கிருஷ்ணார்ச்சுனராகிய) மனிதரிருவருெதன, டவகுண்டு தபார்
விழளத்தார் - தகாபித்துப் தபார்டசய்தார்கள்; (எ-று.)

முப்பத்துமூவடரன்று இயற்ழக டயண்பற்றிக்கூறினாராயினும், ஏற்புழிக் தகாெலால்,

முப்பத்துமூவரில், அஷ்ெவசுக்கழளச்தசர்ந்த ஒருவன் சாபத்தினால் வீடுமனாகப்பிறந்திருத்தலால்
அவழன நீங்கி அவழரமுப்பத்திருவடரன்தற டகாள்ளுதல் சாலும். யான் முன்தன யான்முன்தன
டயன்று மிக்க உற்சாகத்ததாடு ஒருவரினும் ஒருவர் முற்பட்டு விழரந்துதபார்க்குவருதல்
சிறந்தவீரரது இயல்பாதலால்' முந்துற வந்து வந்து அணிந்தார் 'என்றார். (785)

65.- துோதசாதித்தர் வதாற்வைாடுதல்.

பச்ரசோசிகளுஞ்லசய்யனோகப் பாகரும்பதங்கவையன்றித்
தச்சோளிகைாற்கைங்களுமி ந்து தனிப்லபருந்திகிரியுந்தகை
உச்சமாமகத்திற்பண்லடாடிந்லதாடியா லதாழிந்தனபற்களுலமாடிய
அச்சவமதுரையாேருக்கனுலமாழிந்தேருக்கர்பன்லனாருேருமகன்ைார்.

(இ-ள்.) பச்ழச வாசிகள்உம் டசய்யன ஆக - (தங்கள் ததரிற்பூட்டிய) பச்ழசநிறக்குதிழரகளும்

(அம்புபட்டு இரத்தங்குைம்பியதனாற்) டசந்நிறமுழெயனவாகவும் பாகர்உம்-(தங்கள்)
ததர்ப்பாகர்களான அருணர்களும், பதங்கள்ஏ அன்றி - (இயல்பாகக்) கால்களின்றி யிருத்தல்
மாத்திரதமயன்றி, தச்ச வாளிகளால் கரங்கள்உம் இைந்து - ழதத்த அம்புகளினாற் ழககழளயும்
இைக்கவும், டபருதனி திகிரிஉம் தகர-டபரிய ஒற்ழறச்சக்கரங்களும் உழெயவும், பண்டு உச்சம்
மாமகத்தில் ஒடிந்து ஒடியாது ஒழிந்தன பற்கள்உம் ஒடிய-முன்பு உயர்ந்த டபரிய (தக்ஷமுனிவனது)
யாகத்தில் ஒடிந்தழவ தபாக ஒடியாது மிச்சப்பட்ெ பற்களும் ஒடியவும், அருக்கன்உம்-(பூஷா
என்னுஞ்) சூரியனும், ஒழிந்தஅருக்கர் பன்டனாருவரும்- மற்ழறச் சூரியர் பதிடனாரு தபரும்,
அச்சம்ஏ துழண ஆ அகன்றார்-பயதம(தமக்குத்) துழணயாக அழமய ஓடிப்தபானார்கள்; (எ-று.)
துவாதசாதித்தியராவார் - இந்திரன், தாதா, பர்ஜந்யன், த்வஷ்ொ, பூஷா, அரியமா, பகன், விவஸ்வான்,
விஷ்ணு, அம்சுமான், வருணன், மித்ரன் என்னும் டபயரினர். இவர்களில் பூஷாடவன்னும் சூரியன்
தஷமுனிவன் டசய்த யாகத்தில் வீரபத்திரக் கெவுளாற் பல்டலாடிந்தழம பற்றி, அவழனத் தனிதய
டயடுத்துக்கூறி, மற்ழறதயாழர 'ஒழிந்தபன்டனாருவர்' என்றார். தனது திருமகளாய்த்திருவவதரித்த
அம்பிழகழயப் பரமசிவனுக்குத்திருமணஞ்டசய்து டகாடுத்த தக்ஷப்பிரஜாபதி, மாமனாகிய தனக்குத்
தக்க மரியாழத டசய்தில டனன்ற காரணத்தாலும் மற்றுஞ் சிலகாரணங்களாலும் சிவபிரான்தமற்
சினங்டகாண்டு அவ்வுமாமதகசுரர்கழள வரவழையாது அவிர்ப்பாகமுங் டகாொமல் அவமதித்து
மற்ழறத்ததவர்முனிவராதிதயாருெதன டபரியடதாருயாகத்ழதச் டசய்யாநிற்ழகயில், தாக்ஷாயணி
தனது தாய்தந்ழதயழரயும் தங்ழக தமக்ழக முதலிய சுற்றத்தாழரயும் ஒருங்கு கண்டு கூடிக்
குலாவலாடமன்னுங் டகாள்ழகயால் தான் மாத்திரம் அவ்தவள்விக்குச் டசன்று அங்கு அம்முனிவன்
தன்ழன அலட்சியஞ்டசய்து தன்பதிழயயும் பழித்ததனால் அக்கினிபிரதவசஞ்டசய்து
தஷபுத்திரியான உருவத்ழத டயாழிக்க, அதுதகட்டுச்சுடுசினங்டகாண்ெ உருத்திரமூர்த்தி தனது
சழெழயக் கீதையடித்து அதனினின்று ததான்றிய வீரபத்திரக்கெவுழள தநாக்கி
'நீடசன்றுதக்கன்தவள்விழய அழித்து வருக' என்று கட்ெழளயிெ, அவ்வீரன், அம்பிழக யின்
அமிசமான காளிதயாடும்பலவழகப்பூதகணங்கதளாடும் புறப்பட்டுப் தபாய் யாகசாழலயில்
தீப்பற்றழவத்து, யூபஸ்தம்பத்ழத ஒடித்துவிட்டு, அங்கு எதிர்ப்பட்ெ தததவந்திரழன
டவள்ழளயாழனயுெதன அள்ளிடயடுத்துநிலத்திலழரத்தும், அக்கினியின்ழககழளயும் நாக்ழகயும்
அறுத்தும், யமழன எலும்புந் தழசயும் அழியச் சிழதத்தும், நிருருதியின் ழககழளத்தறித்தும்,
வருணழனக் கெலில் வீசியும், வாயுழவ அண்ெதகாளழகமுகட்டி லடித்தும், குதபரழனச்
டசண்ொடியும், பகடனன்னுஞ் சூரியனது கண்கழளப் பறித்தும், அரியமாடவன்னும் ஆதித்யனது
ததாள்கழளயறுத்தும், பூஷாவினது பற்கழள யுதிர்த்தும், சந்திரழனத் தழரயில்ததய்த்தும்,
வசுக்கழளயும் மருத்துவழரயும் இரத்தஞ் சிந்தப்புழெத்தும், மானுருக்டகாண்டு ஓடின
யாகபுருஷனது டகாம்புகழளப் பிடுங்கிடயறிந்தும், பிருகு முனிவனது டநற்றிமயிழரப் பறித்தும்
பங்கஞ்டசய்து, தக்ஷமுனிவழனயுந் தழலதுணித்துதவள்விழய யழித்து மீண்ெனடனன்பது, இங்கு
அறியதவண்டிய கழத. 'அருக்கன்' என்றது-அந்த மாதத்துக்குஉரிய சூரியழனயும், ஒழிந்த அருக்கர்
பன்டனாருவடரன்றது- மற்ழறப் பதிடனாரு மாதங்கட்கும் உரிய
சூரியர்கழளயுடமனினுமாம்.பச்ழசநிறக்குதிழரயும் இழெக்குக்கீழ்ப்பட்ெ உறுப்பில்லாத
அருணனாகிய பாகனும்,ஒற்ழறத் தனியாழித்ததரும் ஆதித்தனுக்கு உரியனவாதலாற் கூறப்பட்ென.
தச்ச-ழதத்த:தபாலி. பன்டனாருவர்=பதிடனாருவர் மரூஉ. (786)

66.- ஏகாதசருத்திைர்கள் வதாற்வைாடுதல்.

மாறுபட்டுழியப்பற்குனன் கரையான் மழுக்களுஞ்சூலமுமுரடய

நீறுபட்டுடலினீற்றுடன்படிய லநடுங்லகாடியூர்திவயறுகளும்
ஏறுபட்டழியச்சரடயில்ோர்நதியா வலறியதூளிோலனறியும்
வசறுபட்டிடுமாவைாடினார்மீைப் பதிலனாருதிைலுருத்திைரும்.

(இ-ள்.) திறல் பதிடனாரு உருத்திரர்உம் - வலிழமழயயுழெய ஏகாதசருத்திரர்களும்,-மாறுபட்ெ உழி

- எதிர்த்துப்தபார்டசய்ததபாது, அ பற்குனன் கழணயால் - அந்தஅருச்சுனனது அம்புகளால்,
மழுக்கள்உம் சூலம்உம் உழெய - (தம்தமது ஆயதங்களாகிய) மழுவும்சூலமும் உழெபெவும்,
நீறுபட்டு உெலின் நீற்றுென் படிய- (அந்தஉழெந்த ஆயுதங்கள்) நீறாகப்தபாய் (அந்தப்டபாடி)
தங்களுெம்பிதல (இயல்பாகப்பூசியுள்ள) விபூதியுெதனபடியவும்,- டநடுங்டகாடி ஊர்திஏறுகள்உம்
ஏறுபட்டு அழிய - (தங்கட்கு) உயர்ந்த துவசமும் வாகனமுமான எருதுகளும் பின்னப்பட்டு
அழியவும், - (தாங்கள் ஓடிச்டசல்லுங்காலத்து), சழெயில்வார்நதியால் - (தங்கள்)
சழெயினின்றுவழிகின்ற கங்ழகநதிப் டபாருக்கினால்,ஏறிய தூளி - (தபாரில்) தமற்கிளம்புகிற
புழுதி, வான் டநறிஉம் தசறுபட்டிடும் ஆறு -ததவதலாகத்து வழியளவும் தசறுபட்டிடும்படியும், மீள
ஓடினார்-(தம்மிெத்துக்குத்)திரும்பும்படி புறங்டகாடுத்ததாடினார்கள்;

'நீறுபட்டுெலினீற்றுென்படிய' என்றும், 'ஏறுகள் ஏறுபட்ெழிய என்றும் கூறியது-கவிசமத்காரம். ஏறு-

ரிஷபம். ஏறுபட்டு என்றவிெத்து 'ஏறு' - பழெக்கலத்தழும்பு: வாதளறு, வில்தலறு என
வருதலுங்காண்க. (787)

67.- ேசுக்களும் அசுவிநீவதேரும் வதாற்வைாடுதல்.

எண்ணியேசுக்கலைண்மரிற்கங்ரக லயன்னும்யாய்ேயிற்றினுற்
பவித்த,
புண்ணியலனாழிந்வதாலைழுேருந்தங்கள் புயேலிரமயிற்
லபாருதிடுோர்,
நண்ணியேமரின் விசயன்லேங்கரையா னாப்புலர்ந்
துள்ைமுநடுங்கி,
அண்ணியநிலயம்புகுந்தனலைன்ைா னிற்பவைாோயுள்வேதியவை.

(இ-ள்.) எண்ணிய வசுக்கள் எண்மரில் - எண்ணித்டதாழகயிெப்டபற்ற வசுக்கடளட்டுப்தபரில்,

கங்ழக என்னும் யாய் வயிற்றின் உற்பவித்த புண்ணியன் ஒழிந்ததார்எழுவர்உம் - கங்ழகடயன்னுந்
தாயின் வயிற்றில் (வீடுமனாய்த்) ததான்றியுள்ளநல்விழனயுழெதயானான பிரபாசடனன்பவ
டனாழிந்தவரான ஏழுதபரும்,- தங்கள் புயம் வலிழமயினாற் தபார்டசய்திடுபவர்களாகி,
நண்ணியஅமரின்-தநர்ந்தயுத்தத்தில், விசயன் டவம் கழணயால் - அருச்சுனனது டகாடிய
அம்புகளினால், நாபுலர்ந்து - நா ஈரம்வறளப்டபற்று, உள்ளஉம் நடுங்கி - மனமும் நடுங்கி,
அண்ணியநிலயம் புகுந்தனர் - (தாம்) தங்கியுள்ள இெத்துக்குப் தபாய்ச்தசர்ந்தார்கள், என்றால்-என்று
டசான்னால், ஆயுள்தவதியர் நிற்பர்ஓ-ததவ ழவத்தியர்களானஅசுவிநீததவர்கள் (ஓொது)
நிற்கமாட்டுவதரா? (மாட்ொர்; ஓடின டரன்றபடி); (எ- று.)

புயவலிழமயாற் டபாருதிடுபவரான வசுக்கதளபுறங்டகாடுத்து ஓடின டரன்றால்,

ழவத்தியஞ்டசய்தழலதய தம்டதாழிலாகவுழெயவரான அசுவிநீததவர்கள் அருச்சுனன்முன்
தபாருக்கு நிற்கமாட்டுவதரா? என்பதாம்.இங்ஙனம் ஒருடபாருழளச்டசால்லி அதுடகாண்டு
ரகமுதிகநியாய டமன்னும் தண்டாபூபிகாநியாயத்தால் மற்டறாரு டபாருழளச் சாதிப்பது -
லதாடர்நிரலச்லசய்யுட்லபாருட்வபைணி . தழலழமத்ததவர்களில் ஆதித்தர் பன்னிருவரும்
உருத்திராபதிடனாருவரும் வசுக்கடளழுவரு மாகிய முப்பதுதபர் தபாரிற்பல் முதலிய சிழதய
அடிபட்டுத் தம் வீடுதசர்ந்தன டரன்றால், ததவர்கட்குழவத்தியஞ்டசய்தற்தக யழமந்தவர்களான
அசுவிநீ ததவரிருவர் அவ்வாதித்தர் முதலிதயார்க்கு தநாய்தீர்க்குமாறுழவத் தியஞ்டசய்தற்குச்
டசல்லக்கெவதர யன்றிப் தபாரில் நிற்கக்கெவதரா? என்ற டபாருளும் இதில் ததான்றும்.
(788)

68. - திக்பாலகர்கள் வபார்லசய்ய மாட்டாரம.

அருைலேங்கனவலான்கனலலாடுகலந்தா னாசுகனேற்குநண்
பானான்,
கருரையில்யமனுங்கானிரடமடியுங் கைத்திவலகேரலயுற்ை
னனால்,
ேருைனுங்கடல்கள்ேைத்தல்கண்டழிந்தான் மதியுமம்மதி
முடித்தேனும்,
இருணிைேைக்கிதானுமிங்கிேவைா லடங்ஙனம்லபாருது
லமன்றிரைத்தார்.

(இ - ள்.) அருணம் டவம் கனதலான் -டசந்நிறத்ழதயுழெய டவவ்விய அக்கினிததவன், கனடலாடு

கலந்தான்-(அவ்வனத்ழத டயரிக்கிற) அக்கினிதயாடு தசர்ந்தான்: ஆசுகன் - வாயுததவன், அவற்கு
நண்பு ஆனான் - (வனத்ழதடயரிக்கிற) அந்த அக்கினிக்குத் துழணயாய்விட்ொன்; கருழண இல்
யமன்உம் - அருளில்லாதவனான யமனும், கானிழெ மடியும் கணத்திதல கவழலஉற்றனன் -
அக்காண்ெவவனத்தில் மிகுதியாக அழிகிற சீவராசிகழளக் கவர்தலிதலதயகவழலமிக்கவனானான்;
வருணன்உம்-, கெல்கள்வறத்தல் கண்டு அழிந்தான்-(எழுவழக தமகங்களும்
ஒருங்குமுகந்துடகாள்ளுதலாற்) கெல்கடளல்லாம் வற்றுதழலக்கண்டு மனமழிந்தான்; மதிஉம்-
குதபரன்உம், அம் மதி முடித்தவன்உம் - அைகியசந்திரழன முடியிற்பூண்ெவனாகிய சிவனும், இருள்
நிறம் அரக்கிதான்உம் - கரிய நிறத்ழதயுழெய நிருருதியும், இங்கு இவதராடு எங்ஙனம் டபாருதும்
என்று இழளத்தார்-இப்டபாழுது இந்தக் கிருஷ்ணார்ச்சுனர்கதளாடு (நாம்) எவ்வாறு
தபார்டசய்தவாடமன்று இழளப்பழெந்து தபானார்கள்; (எ - று.) - ஆல் - ஈற்றழச.தான் - அழச.

அறுபத்துமூன்றாஞ் டசய்யுளில் 'ஏழனயதிழசயின்பாலர்' எனப்பட்ெ எழுவருழெய நிழலழமழய

இச்டசய்யுளிற்கூறுகின்றாடரன்க. தஸாமன் என்ற வெடசாற்தபாலதவ அதன்பரியாயநாமமான
மதிடயன்பதும் சந்திரனுக்தகயன்றிக் குதபரனுக்கும் வைங்கும். எழுவரில் நால்வர்
தவறுபட்டுப்தபார்டசய்ய முழனயாழமயால் மற்ற மூவரும், 'இனிநாம் மாத்திரம் என்டசய்தவாம்?'
என்று இழளத்தன டரன்க. இது 'இங்கு' என்பதானால் விளங்கும்; இங்ஙனம் எம் இனத்தவரான
நால்வர் தவறுபட்டுச்டசன்ற இப்டபாழுது என்றபடி. இத்திக்பாலகர் வரிழசயினிழெயிதலதய
சந்திரழனப் புகுத்திச் டசால்லுதல் டபாருந்தா தாதலால், மதியும்என்ற விெத்து மதிடயன்பதற்கு -
சந்திரடனனப் டபாருள் கூறலாகாது. மதிடயாடுழவச்சிரவணனுடமன்றபாெமும்,
இருணிறவரக்கன்றானும் என்ற பாெமும் டபாருத்தமானழவ யல்ல. (789)

69.- அருச்சுனனது அம்புகளினால் வமகங்கள் சிதறுதல்.

லசான்மர லபாழிந்துநாலடாறுந்தனது வதாள்ேலிதுதிக்கு

நாேலர்க்குப்,
லபான்மர லபாழியுங்லகாங்கர்பூபதிதன் லபாற்பதம்லபாருந்
தலர்வபாலக்,
கன்மர லபாழியுங்காைமாமுகிலுங் கடவுைர்த்துைந்த
ேன்கைத்தில்,
வின்மர லபாழியக்கற்களுந்துகைாய் வமனியும்லேளிறி
மீண்டதுவே.

(இ-ள்.) நாள்டதாறும்உம் - தினந்ததாறும், டசால் மழை டபாழிந்து - டசான்மாரிழயச் டசாரிந்து, தனது

ததாள் வலி துதிக்கும் - தன்னுழெய ததாள்களின்வலிழமழயப் புகழ்கிற, நாவலர்க்கு -
புலவர்களுக்கு, டபான்மழை டபாழியும் -டபான்மாரிழயச் டசாரிகின்ற, டகாங்கர் பூபதிதன் -
டகாங்கர்குலத்துத் ததான்றியவரபதியாட்டகாண்ொடனன்னும், அரசனுழெய, டபான்பதம் - அைகிய
பாதங்கழள,டபாருந்தலர்தபால - சரணமழெயாத பழகவர்கள் (அவனுக்குப்
புறங்டகாடுத்ததாடுதல்)தபால,-கல்மழை டபாழியும் காளம் மா முகில்உம் - கல்மழைழயச்
டசாரிகிற கரியடபரிய தமகங்களும், கெவளர் துரந்தவன் கரத்தில் வில்மழை டபாழிய -
ததவர்கழளத் துரத்தியவனான அருச்சுனன் ழகயிற் டகாண்ெ (காண்டீவ) வில்ழலக்டகாண்டு (அம்பு)
மழை டசாரிதலால், கற்கள்உம் துகள் ஆய் - (தம்மிெத்துஉள்ள) கற்களும், டபாடியாகப் டபற்று,
தமனிஉம் டவளிறி - உெம்பும்டவளுத்து, மீண்ெது - திரும்பிச்டசன்றது; (எ - று.) - ஏ - ஈற்றழச.
உேரமயணி. டசால்மழை டபாழிதல் - நற்டபாருள்விழளக்கும் இனிய டசாற்கழளத்
தட்டுத்தழெயின்றி உபதயாகித்தல். நாவலர் - கவிபாடுதலும் உழரகூறுதலும் பிரசங்கஞ்
டசய்தலுமாகிய நாவின்வன்ழமழயயுழெயவர். டபான்மழைடபாழிதல் - எதிருதவிழய
டயதிர்பாராமற் புலவர்கட்குப் டபான்ழனமிகுதியாகத்தருதல். கடுழமயாகப் தபார்டசய்து வந்த
வரபதியாட்டகாண்ொனது பழகவர்கள் தம்மிெத்து உள்ள ஆயுதம்முதலிய டபாருள்கள்உதவாது
ஒழிய அச்சத்தால் உெல்டவளுத்து மீண்டுடசல்லுதல்தபால, கன்மழைடபாழியுங் காளதமகங்கள்
கற்கள்துகளாய்த் தம்மிெத்து உள்ள நீர் ஒழிந்ததனால் டவண்ணிறம்டபற்று விலகின என்க; உெல்
டவளுத்தல் - அச்சக்குறி. மணி நீர் டபான் பூ மண் கல் தீ என்றவற்ழறப் டபாழிகிற சம்வர்த்தம்
முதலிய ஏைனுள் காளமுகி டயன்பதத 'கன்மழை டபாழியுங்காளமாமுகில்' என்று இங்குக்
குறிக்கப்பட்ெதாதலின், 'மீண்ெதுதவ' என்று ஒருழமமுடிபு டகாடுத்தார். பாழகயுந்தனதுசூரமுந்
துதிக்குநாவலர்க்கு என்றும் பாெம். (790)

70.- அருச்சுனன் இந்திைரன லயதிர்த்து உக்கிைமாகப்

வபார்லதாடங்குரகயில் ஆகாயோணி லயழுதல்.

மாயேன்ைனக்குவநயரமத்துனனா ரமந்தனத்தந்ரதரயமதியான்
தூயலேங்கரையாலேனிடித்துேசந்துணித்தமர்லதாடங்குமவ்ேைவில்
காயலமங்கணுநின்லைாலிலய ப்பைந்து காயமில்கடவுைக்கடவுள்
நாயகன்ைனக்குப்பரிவுடனரேதீர் நல்லுரைநவின்ைரதயன்வை.

(இ-ள்.) மாயவன் தனக்கு - கண்ணபிரானுக்கு, தநயம் ழமத்துனன் ஆம் - அன்புள்ள ழமத்துனனாகிய,

ழமந்தன் - (இந்திர) குமாரனான அருச்சுனன், அ தந்ழதழயமதியான்-(தனது) பிதாவாகிய
அவ்விந்திரழன லக்ஷ்யஞ்டசய்யாதவனாய், தூய டவம்கழணயால் - சுத்தமான டகாடிய அம்பினால்,
அவன் இடி துவசம் துணிந்து- அவ்விந்திரனுழெய இடியின் வடிவடமழுதிய டகாடிழயத் துண்டித்து,
அமர்டதாெங்கும் அ அளவில் - (தமலும்) தபார்டதாெங்குகிற அச்சமயத்திதல,- காயம்இல்கெவுள் -
அசரீரியானது, காயம் எங்கண்உம் நின்று ஒலி எழு பரந்து - ஆகாயடமங்கும் நின்று ஒலிடயழும்படி
பரந்து, அ கெவுள் நாயகன் தனக்கு - ததவராசனான அந்த இந்திரனுக்கு, பரிவுென்-அன்தபாடு, நழவ
தீர் நல் உழர நவின்றது - குற்றம்நீங்கிய நல்ல வார்த்ழதகழளச் டசால்லிற்று; (எ-று.) - அதழன,
தமற்கவியிற் காண்க.

ழமத்துனன் என்ற டசால், இங்கு, அத்ழதயின்மகழன யுணர்த்தும், அவன் துவசம் இடி துணித்து
என்று இழயத்து - அவ்விந்திரனுக்குக்டகாடியாகிற இடிழயத் துண்டித்து என்றும் டபாருள்
டகாள்ளலாம். காயம்இல் கெவுள் - சரீரமில்லாத டசாற்டறய்வம். 'காயடமங்கணும் நின்று
ஒலிடயைப்பரந்து காயமில் கெவுள்' என்றதில், டசால்லினால் முைண்லதாரட அழமந்திருத்தல்
காண்க. அருச்சுனதனாடு பழகழமடகாண்ெதனால் இந்திரனுக்கு உளதாகும் அவமானத்ழதப்
தபாக்கி அழமதிழயவிழளக்கும் டமாழியாதலால், 'நழசதீர் நல்லுழர' எனப்பட்ெது. நவின்றழத,
ஐ-சாரிழய. அன்தற - ஈற்றழச. (791)

71.- அந்த அசரீரிோர்த்ரத.

தமரினுமினியதக்ககன்முதவல தப்பினன்குருநிலஞ்சார்ந்தான்
குமைனுநும்மாலுய்ந்தனன்றூமக் லகாடியனுங்லகாண்டலுக்கவியா[ன்
நமர்களிலிருேர்நைனுநாைைனுநமக்கு மிங்கிேர்சிறிதிரையார்
அமரிரனலயாழிமினமரிரனலயாழிமி னமைருமமைர்நாதனுவம.

இரண்டுகவிகள் - ஒருடதாெர்.

(இ-ள்.) தமரின்உம் இனிய தக்ககன்-(உங்கட்குச்) சுற்றத்தாரினும் இனியவனானதக்ஷகன், முதல்ஏ

குருநிலம் சார்ந்தான் தப்பினன்-முன்னதம குருதக்ஷத்திரத்ழதயழெந்துள்ளானாதலால்
(அக்கினிக்குத்) தப்பிப்பிழைத்தான்; குமரன்உம் - (அவனுழெய) புத்திரனான அசுவதசனனும்,
நும்மால் உய்ந்தனன் - உங்களால் தப்பிப்பிழைத்திட்ொன்; தூமம் டகாடியன்உம்-புழகக்டகாடிழய
யுழெயவனான அக்கினியும், டகாண்ெலுக்கு அவியான் - தமகத்துக்குத் தணியமாட்ொன்; நரன்உம்
நாரணன்உம்-அருச்சுனனும் கிருஷ்ணனுமாகிய இவ்விருவரும், நமர்களில் இருவர் - நம்மவர்களில்
(ததவர்களில்) தசர்ந்த இருவதர, இங்கு இவர்உம் நமக்கு சிறிது இழளயார் - இத்தன்ழமயரான
இவர்களும் நமக்குச் சிறிதும் இழளக்கமாட்ொர்; (ஆதலால்), அமரர்உம் அமரர் நாதன்உம்-
ததவர்களும் ததவராஜனுமான நீங்கள், அமரிழன ஒழிமின் அமரிழன ஒழிமின் -
(இவர்கதளாடுடசய்யும்) தபாழர ஒழியுங்கள் தபாழர ஒழியுங்கள்; (எ-று.)

நீங்கள் இவ்வளவு தகாபித்துக் கடும்தபார்டதாெங்குவதற்கு ஏற்றகாரணம் இல்ழல டயன்றும்,

உங்கள் முயற்சி சிறிதுபயன்டபற்ற தாதலால் அவ்வளதவாடு மகிழ்ந்து விலகுதல் தகுதிடயன்றும்,
இதற்குதமற்டசய்யும் முயற்சிகள் எவ்வாற்றலும் பயன்பொடவன்றும் அசரீரிவார்த்ழதயால்
விளங்கும். தக்ககன் ***டகடுடமன்று இந்திரன் கழரந்ததாக 47-ஆங் கவியில்வந்தது,
அவன்குருநிலஞ்தசர்ந்தழத யறியாழமயாலாகும். அக்கினிக்குப்புழக அறிகுறி யாதலால், அவனுக்கு
'தூமக்டகாடியன்' என்று ஒரு டபயர். (792)

72.- அதுவகட்டு இந்திைன் வபாலைாழிய, அருச்சுனன்

லேற்றிச் சங்கம் மு க்குதலும் கண்ைன் அருச்சுனன்
திைத்ரத வியத்தலும்

என்றுலகாண்டுரைத்தலமாழிலசவிப்பட்ட லேல்ரலயினிைவிமுன்
னிருள்வபால்,
துன்றுதன்வசரனச் சுைகைஞ்சூ ச் சுைபதிதுைக்கம
தரடந்தான்,
லேன்று லேங்கைங்லகாண்டருச்சுனன்ைனது லேற்றிலகாள்
சங்கமுங்குறித்தான்,
அன்றுலசந்திருமாலருச்சுனன்லபாருதோண்ரமகண்டதிசயித்
தனவன. (இ-ள்.) என்று டகாண்டு உழரத்த டமாழி-என்று (அசரீரி) டசான்ன வார்த்ழத, டசவி பட்ெ
எல்ழலயின்-காதிற் பட்ெவளவில்,-சுரபதி-ததவராசனான இந்திரன், துன்றுதன் தசழன சுர கணம்
சூை - டநருங்கிய தனது தசழனயான ததவர்கள் கூட்ெம்(தன்ழனச்) சூழ்ந்து வர, இரவி முன் இருள்
தபால்-சூரியன் முன்னிழலயில் இருள்(ஒழிதல்) தபால, துறக்கம் அது அழெந்தான்-(அருச்சுன
டனதிரில்நில்லாமல் தனது)சுவர்க்கதலாகத்ழதயழெந்தான்; (பின்பு), அருச்சுனன்-, டவன்று-
(இவ்வாறு ததவர்கழளச்) சயித்து, டவம் களம் டகாண்டு-டகாடிய தபார்க்களத்ழதக் டகாண்டு, தனது
டவற்றி டகாள் சங்கம்உம் குறித்தான்-ஜயத்ழதக்டகாண்ெ தன்னுழெயசங்கத்ழதயும்
ஊதிமுைக்கினான்; டசம் திருமால்-டசந்நிறமுள்ள இலக்குமிக்குக்கணவனான கண்ணபிரான், அன்று
அருச்சுனன் டபாருத ஆண்ழம கண்டு அதிசயித்தனன் - அன்ழறயதினத்தில் அருச்சுனன்
தபார்த்திறழமழயப் பார்த்துஆச்சரியப்பட்ொன்; (எ-று.)

பழகவழர டவன்டறாழித்தபின்பு தமது டபருமிதந்ததான்றப் தபார்க்களங்டகாண்டு

தமதுடவற்றிக்கு அறிகுறியாகத் தம்சங்கத்ழத முழுக்குதல், வீரரியல்பு.
(793)

73.- வதேர்களும் இந்திைனும் முனிேர்களும் அருச்சுனரனப்

புகழ்தல்.

ேடமதுரையினுந்லதன்மதுரையினும்மதிகுல நிருபர்கன்னியரைக்
கடிமைம்புரிந்வதான்வின்ரமயின்ேன்ரம கண்ணுைக்கண்டோனே[ரும்
புடவியிலலாருேலைாடுமினிப்பூசல்லபாவைலனனப் வபானோசேனும்
முடிசரடமவுலிநாைதன்முதலா முனிேருமுடிேைப்புகழ்ந்தார்.

(இ-ள்.) வெமதுழரயின்உம் டதன்மதுழரயின்உம் - வெக்கிலுள்ள மதுராபுரியிலும்டதற்கிலுள்ள

மதுராபுரியிலும், மதிகுலம் நிருபர் கன்னியழர - சந்திரகுலத்துஇராசகன்னிய ரிருவழர, கடிமணம்
புரிந்ததான் - சிறப்பாக விவாகஞ்டசய்துடகாண்ெவனான அருச்சுனனுழெய, வின்ழமயின் வன்ழம -
விற்டறாழிலின் வலிழமழய, கண் உற கண்ெ - கண்டணதிரிதல டபாருந்தக்கண்ெ, வானவர்உம்-
ததவர்களும், புெவியில் ஒருவடராடுஉம் இனி பூசல் டபாதரன் என தபான வாசவன்உம் - பூமியில்
ஒருவதராடும் இனிப் தபார்டசய்யயமாட்தெ டனன்று டசன்ற இந்திரனும், முடி சழெ மவுலி நாரதன்
முதல்ஆம் முனிவர்உம் - முடித்த சழெமுடிழயயுழெய நாரதன் முதலான இருடிகளும், முடிவு அற
புகழ்ந்தார் - (அருச்சுனழன) அளவின்றிப் புகழ்ந்தார்கள்; ( எ-று.)

மதிகுலநிருபர் கன்னியர் - வசுததவர்மகளான சுபத்திழரயும், சித்திரவாகனபாண்டியன் மகளான

சித்திராங்கழதயும், முதலில் மதுடவன்னும் அசுரன்ழகக்டகாண்டிருந்தழம பற்றியும், கண்ணுக்கு
இனிழமயானதுபற்றியும், பின்புமதுடவன்னுஞ் சந்திரகுலத்து அரசனாற் சீர்திருத்தி யாளப்பட்ெழம
பற்றியும், * வெமதுழரக்கு 'மதுரா' என்று டபயர்; வெடசால்; இது, வெநாட்டில் யமுநாநதிதீரத்தி
லுள்ளது. + டதன்மதுழரக்கு அப்டபயர்

Muttra +Mathurai. வந்த காரணம் - குலதசகர பாண்டியன் காடுடகடுத்து

நகராக்கி அந்நகரத்திற்குச் சாந்திடசய்யக் கருதியடபாழுது. தசாமசுந்தரக்கெவுள் தமது சழெயிலுள்ள
சந்திரனிெத்தினின்று அமிருதத்ழத உகுக்க, அவ்வமுதம் டசன்று அந்நகர்முழுவதும் பரவிச் சாந்தி
டசய்து மதுரமயமாக்கியதனாலாகும்; இது, டதன்னாட்டில் ழவழயயாற்றங்கழரயி லுள்ளது.
நிலவுலகத்தவனான அருச்சுனதனாடு டபாருது ததாற்றதனால், இந்திரன் 'புெவியி டலாருவடராடு
மினிப் பூசல் டபாதரன்' என்பவனானான். (794)

74.- கிருஷ்ைார்ச்சுனைது அருைால் மயன் அத்தீயினின்று

தப்பியுய்தல்.

மாசுைத்தைசன்மந்திைமரமத்த ேனத்திரடயிருந்தமாமயரன
ஆசுசுக்கணிலசன்ைடர்த்தலும்லேருவியருச்சுனாேபயலமன்ைைற்ைத்
வதசுரடத்திகிரிச்லசங்கண்மால்கருரைலசய்தனன்றீவிரனயுறினும்
வபசுதற்கரியலபரியேர்நிரனக்கின்யார்லகாவலாபிர த்திடாதேவை.

(இ-ள்.) மாசுணத்து அரசன் மந்திரம் அழமத்த வனத்திழெ இருந்த மா மயழன- சர்ப்பராசனான

தக்ஷகனது அரண்மழன அழமக்கப்பட்டுள்ள அக்காட்டிதல யிருந்தசிறந்த மயடனன்பவழன,
ஆசுசுக்கணி டசன்று அெர்த்தலும் - அக்கினி தபாய்டநருக்கி வருத்தியவளவிதல, (அந்த மயன்),
டவருவி - அஞ்சி, அருச்சுனா அபயம்என்று அரற்ற - 'அருச்சுனதன! (நான் உனக்கு) அழெக்கலம்'
என்று டசால்லிக் கதற, ததசு உழெ திகிரி டசம் கண் மால் - ஒளிழயயுழெய
சக்கராயுதத்ழததயந்தியசிவந்தகண்கழளயுழெயனான கண்ணபிரான், கருழண டசய்தனன் -
(அவன்பிழைக்கும்படி) அருள் டசய்தான்; தீ விழன உறின்உம் - டகாடிய துன்பம்தநர்ந்தாலும்,
தபசுதற்கு அரிய டபரியவர் நிழனக்கின் - டசால்லுதற்கு முடியாதடபருந்தன்ழமழயயுழெய
மகான்கள் நிழனத்தால், பிழைத்திொதவர் -(அத்துன்பத்தினின்று) நீங்கிஉய்யாதவர், யார் டகால் ஓ -
யார்தான்? (எ-று.)
டகாடிய தீயி லகப்பட்ெ மயன், கண்ணன் திருவுளத்திற் கருழணடசய்ததனால் அழிவழெயாது
தப்பிப்பிழைத்தனன் என்ற சிறப்புப்டபாருழள 'தீவுழனயுறினும்தபசுதற்கரியடபரியவர் நிழனக்கின்
யார்டகாதலா பிழைத்திொதவர்' என்ற டபாதுப்டபாருள் டகாண்டு விளக்கியது -
வேற்றுப்லபாருள்ரேப்பணி. தக்ஷகனுழெய மாளிழகயினின்று டநருப்புக்குப் பயந்து ஓடின மயன்
'அருச்சுனா! அபயம்' என்று அரற்ற, அருச்சுனன் அபயங் டகாடுக்க, அம்மயழனக் டகால்லும்படி
தகாபத்தாற் கண்சிவந்து சக்கராயுதத்ழதடயடுத்த கிருஷ்ணனும்
அருச்சுனன்பயங்டகாடுத்தழதக்கண்டுதானும் அவன்பக்கற் கருழணடசய்தா டனன்பது விளங்க
'திகிரிச் டசங்கண்மால் கருழணடசய்தனன்' என்றார். டநருப்பின் டதாழில் டநருங்கினாலும் என்னும்
ஒருடபாருள் சமத்காரமாய்த் ததான்றுமாறு 'தீவிழன உறினும்' என்றார்; பாவப்பயன்
தநர்வதாயிருந்தாலும் என்ற டபாருளும் டதானிக்கும்.கிருஷ்ணார்ச்சுனர் தநாக்கத் ழதக்கண்டு,
அக்கினியும் மயழனத் தகித்திலடனன முதனூல் கூறும். மயன், அசுரசிற்பிடயனப்படுவன்.
(795)

75.- அக்கினியினின்று தப்பியேர்கள்.

அர த்தடல்விசயன்ைரனத்துரைலசய்லகன் ைாறுபத்தி
வயாசரனயாகித்,
தர த்தேவ்ேனத்ரதக்கனத்ரதலேன்கண்டுத லேனுகர்ந்
திடுங்காரலப்,
பிர த்தேர்மயனுந்தக்ககன்மகவும்லபருந்தேனலனாரு
ேன்முன்கருப்பம்,
இர த்தநுண்சிைகர்க்கருநிைக்குரீஇயினினங்களுமன்றி
வேறிலைால்.

(இ-ள்.) தைலவன்-அக்கினிததவன்,-அெல் விசயன் தழன-வலிழமயுள்ள அருச்சுனழன, துழண

டசய்க என்று அழைத்து - (எனக்கு) உதவி டசய்வாடயன்றுகூப்பிட்டு, ஆறுபத்து தயாசழன ஆகி
தழைத்த அ வனத்ழத- அறுபதுதயாஜழன விஸ்தீர்ணமுழெயதாகித் தழைத்துள்ள
அந்தக்காண்ெவவனத்ழத, கனத்ழத டவன்கண்டு நுகர்த்திடு காழல - தமகத்ழதப் புறங்கண்டு
[டவன்று]உண்ெ [எரித்திட்ெ] தபாதில்,-பிழைத்தவர் - (அந்த அக்கினியினின்று) தப்பிப்பிழைத்தவர்,-
மயனும்-,தக்ககன்மகவுஉம்-தட்சகனுழெய மகனாகிய அசுவதசனனும், டபருந்தவன்ஒருவன்
முன்கருப்பம் இழைத்த நுண் சிறகர் கருநிறம் குரீஇயின் இனங்கள்உம்-மிக்கதவமுழெய
ஒப்பற்றவனான மந்தபாலமுனிவனால் முன்கருவாகித் ததான்றிய நுண்ணிய சிறகுகழளயுழெய
கருநிறக்குருவியின் கூட்ெங்களும், அன்றி - இழவயல்லாமல், தவறுஇலர்-;
டபருந்தவடனாருவன் முன்கருப்பம்இழைத்த குரீஇயினினங்கள்-மந்தபாலனருளாற் தறான்றிய
நான்கு இழளயசார்ங்கப்பறழவக் குஞ்சுகள் என்று முதனூலால் டதளியப்படும்: அந்தச்சார்ங்கப்
பறழவக்குஞ்சுகள் அக்கினிழயப் பிரார்த்தித்ததனாலும்அந்த மந்த பாலமுனிவனது விருப்பத்ழதத்
தழுவியதனாலும் அக்கினிபறழவக்குஞ்சுகழள எரியாதுவிட்ென டனன்பர். தயாசழன - காதம். கீழ்
43-ஆம் பாெலில் "தானவரியாருய்ந்தார்" என்று தானவடரவரும் உய்யாழமழயக் கூறிய
கவி,இங்குஉய்ந்தவழர இன்னாடரனக் கூறினடரன்க. பிழைத்தவர் மயனும்
மகவம்குரீயிஇனினங்களும் - சிறப்பால் உயர்திழண முடிழபக்டகாண்ெது.
(796)

76.- அக்கினி திருப்தியரடந்து கிருஷ்ைார்ச்சுனர்கரை

ோழ்த்திச் லசல்லல்.

என்பிைபுகல்ேதீலைழுபுேனலமம்பிைானருந்தியலதன்னத்,
தன்பசிதணியக்காண்டேேனத்திற்சைாசைமுள்ைரேயரனத்தும்,
ேன்புடனருந்தி யுதைமுங்குளிர்ந்தான் ேன்னிதன்ேடிேமுங்
குளிர்ந்தான்,
அன்புரடயிருேர்க்காசியும்புகன்ைானரசந்துவபாய்த்
துைக்கமுமரடந்தான்.

(இ-ள்.) பிற புதல்வது என்-மற்றும் (நாம்) டசால்வது என்ன? ஈர் எழு புவனம்எம்பிரான் அருந்தியது
என்ன - பதினான்குஉலகங்கழளயும் திருமால் (பிரளயகாலத்தில்) விழுங்குதல் தபால, வன்னி -
அக்கினிததவன், காண்ெவவனத்தில்சர அசரம் உள்ளழவ அழனத்துஉம் - அக்காண்ெவவனத்திதல
ஜங்கமமும் ஸ்தாவரமுமாக வுள்ள டபாருள்கழளடயல்லாம், தன் பசி தணியவன்புென் அருந்தி -
தனது பசித்தீத்தணியும்படி வலிழமயுென் உண்டு, (தன்) உதரம்உம் குளிர்ந்தான்-தனதுவயிறுங்
குளிர்ந்தவனாய், தன் வடிவம்உம் குளிர்ந்தான்- தனதுஉருவமும் ஆறி,அன்புஉழெ இருவர்க்கு
ஆசிஉம் புகன்றான் - அன்ழபயுழெயவர்களான அந்தக்கிருஷ்ணார்ச்சுனரிருவர்க்கும்
ஆசீர்வாதத்ழதயுஞ் டசால்லி, அழசந்துதபாய் -அழசந்தழசந்துடசன்று, துறக்கஉம் அழெந்தான் -
விண்ணுலகத்ழதயுஞ்சாரர்ந்தான்; (எ-று.)

வயிறுநிரம்ப உண்ொதனாலும், தநாய் நீங்கியதனாலாகிய சுகாநுபவத்தாலும், அக்கினி

அழசந்தழசந்துடசன்றனடனன்க. வன்புென் அருந்தி-முன்பு தன்னால் எளிதில்உண்ண
இயலாழமயாயற் கிருஷ்ணார்ச்சுனர்களுழெய உதவிபற்றி வலியஉண்டுஎன்க.
(797)

77.- கிருஷ்ைார்ச்சுனர் இந்திைப்பிைத்தநகைஞ் சார்தல்.

அமைரை முதுகு கண்டகா ேலரு மேைே ைாண்ரமக ளுரை
லசய்து,
அமரிலன் லைடுத்த பல்லபருங் லகாடியா லலங்கரித் தரமத்
ததந் வதர்வமல்,
தமருடன் துரைேர் நால்ேரு நகைச் சனங்களு
மகிழ்ந்லததிர் லகாள்ைத்,
தமைமும் முைசு மு ங்கலேண் சங்கந் த ங்கேத் தணிநகர்
சார்ந்தார்.

(இ-ள்.) அமரழர முதுகு கண்ெ காவலர்உம் - ததவர்கழளப் புறங்கண்ெ கிருஷ்ணார்ச்சுனர்களாகிய

அரச ரிருவரும், அவர் அவர் ஆண்ழமகள் உழர டசய்து- (ததவர்கதளாடு நெத்தியதபாரில்)
தாம்தாம்டசய்த ஆண்ழமத் டதாழில்கழளச்டசால்லிக்டகாண்டு, அமரில் அன்று எடுத்த பல்
டபருங்டகாடியால் அலங்கரித்துஅழமத்த தம் ததர்தமல்-தபாரில் அன்ழறத்தினத்தில் தமலுயர்த்திய
பலடபரியடகாடிகளினால் அலங்காரஞ்டசய்து சித்தஞ் டசய்யப்பட்டுள்ள
தங்கள்ததர்களின்தமதலறினபடிதய, தமருென் துழணவர் நால்வர்உம் நகரம் சனங்கள்உம் மகிழ்ந்து
எதிர்டகாள்ள - (தங்கள்) சுற்றத்தார்களுெதன துழணவர்களானதருமன்முதலிய நால்வரும்
அந்நகரத்திலுள்ள ஜனங்களும் மகிழ்ந்து வந்துஎதிர்டகாள்ளவும், தமரம் மும் முரசுஉம் முழுங்க -
ஒலிழயயுழெய மூன்றுவழகமுரசவாத்தியங்களும் முழுங்கவும், டவள் சங்கம் தைங்க-
டவண்ணிறமான சங்கவாத்தியங்கள் ஒலிக்கவும், வந்து அணி நகர் சார்ந்தார் - மீண்டுவந்து அைகிய
இந்திரப்பிரத்த நகரத்ழத யழெந்தார்கள்;

பல் டபருங்டகாடி - கிருஷ்ணனது கருெக்டகாடியும், அருச்சுனனது அநுமக்டகாடியும்;

ஒன்றல்லாதடதல்லாம் பலவாதல்பற்றி, இவ்விரண்டுதம 'பல்' எனப்பட்ென. மும்முரசு -
டவற்றிமுரசுடகாழெமுரசு மங்கலமுரசு என்பன (798)

காண்டேதகனச்சருக்கம் முற்றிற்று.

ஆதிபருேம் முற்றிற்று. ---------