Σημεία στίξης: το θαυμαστικό, το ερωτηματικό, τα

αποσιωπητικά
Στο γραπτό λόγο, χρησιμοποιούμε μερικά σημάδια που μας

βοηθούν να «ζωντανέψουμε» ό,τι είναι γραμμένο και έτσι να το κατανοήσουμε. Τα

σημάδια αυτά ονομάζονται σημεία στίξης και είναι πολλά και διάφορα, όπως

η τελεία (.), η άνω τελεία (·), το κόμμα (,), το ερωτηματικό (;),

το θαυμαστικό (!), η άνω και κάτω τελεία (:), η παρένθεση (()),τα

αποσιωπητικά (...), η παύλα (―),τα εισαγωγικά («»), η διπλή παύλα κ.ά

Κάποια από αυτά τα χρησιμοποιούμε για να δείξουμε τα συναισθήματα μας,

κυρίως το θαυμαστικό, το ερωτηματικό, τα αποσιωπητικά

Θαυμαστικό (!)

 το χρησιμοποιούμε σε προστακτικές π.χ, Πρόσεχε!

 ύστερα από επιφωνήματα ή επιφωνηματικές φράσεις:
μακάρι!, ουφ!, κρίμα!, ορίστε!, να πάρει
 για να εκφράσουμε ευχή, άρνηση, θαυμασμό, απορία, πόνο, λύπη,
χαρά, κάλεσμα, έπαινο, στενοχώρια κτλ..
π.χ: Τι κρίμα! Είναι τέλειο!
 Όταν φωνάζουμε κάποιον πχ Άννα!

Ερωτηματικό (;)
 Στο τέλος ερωτηματικής φράσης πχ: Γιατί δεν έφαγες;
 Σε προτάσεις που φαίνεται να μην περιμένουμε απάντηση
στην ερώτηση μας
π.χ. Πηγαίνει όπου θέλει. Τολμάει, άλλωστε, κανείς να τον
ρωτήσει;

Αποσιωπητικά (...)
Τα χρησιμοποιούμε για να δείξουμε ότι η πρόταση έμεινε ατελείωτη:
 Επειδή δε θέλουμε να την αποτελειώσουμε, π.χ, Τι μού θύμισες τώρα…….
 Επειδή είμαστε συγκινημένοι, π.χ Πώς πέρασαν τα χρόνια………
 Όταν φαίνεται πως σταματάμε λίγο τη φωνή μας, για να τονίσουμε εκείνο
που ακολουθεί και να τα προσέξει καλύτερα ο αναγνώστης
Π.χ: Μου έδειξε τα νύχια του. Ήταν ………… κατάμαυρα.