Professional Documents
Culture Documents
#002 Ιούνιος-Ιούλιος 1996 PDF
#002 Ιούνιος-Ιούλιος 1996 PDF
ΤΟ SUPERMARINE
2 · Ι ΟΥΝΙ ΟΣ- Ι ΟΥΛΙ ΟΣ
SPITFIRE
ΣΤΟ Β· ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ
ΠΟΛΕΜΟ
ΤΕΥΧΟΣ
a n s
•.if f ·
- ■ ■ ■
• -t V · · ,· - · f ··. ·
i ·"■· . -·
S ·„ « .,
> . · ■ . .......
. - ■ · ‘ -Γ - · . / ·’·-
. . — * / . . ·-·"·
·. - ' ’ -' - .;--■·■/ *?■·
z . ■ , .
■ ■ ~ A z
. ^
v; j g * .· -« __ * - --* ------ .
' ' - / · _
14 ΑΝΤΙΤΟΡΠΙΛΛΙΚΟ "ΑΔΡΙΑΣ"
Η ΤΡΑΝΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΝΑΥΤΟΣΥΝΗΣ
ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
32 20 Η ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ ΤΗΣ
ΑΡΧΑΙΑΣ ΣΠΑΡΤΗΣ
‘ΣΤΡΑΤΙΩ ΤΙΚΗ ΙΣΤΟ ΡΙΑ" Διμηνιαίο περιοδικο · ΕΚΔΟ ΤΗΣ-ΔΙΕΥΘ ΥΝΤΗΣ: ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΑΝΕΛΗΣ · ΔΙΕΥΘ ΥΝ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ: ΛΕΩΝΙΔΑΣ Σ. ΜΠΛΑΒΕΡΗΣ · ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗΣ:
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΜΠΑΝΗΣ · ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ-ΣΥΜ ΒΟ ΥΛΟ Ι: ΜΙΧΑΗΛ ΟΙΚΟΝΟΜΑΚΟΣ, Αντιστράτηγος ε.α. / ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ. Υποστράτηγος ε.α. / ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΕΔΕΩΝ
Υποστράτηγος ε.α., Καθηγητής Στρατιωτικής Ιστορίας Σ.Σ.Ε. / ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΟΥΡΑΣ Υποστράτηγος ε.α. / ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ Ταξίαρχος ε.α., τ. Καθηγητής Στρατιωτικής Ιστο
ρίας Σ.Σ.Ε. / ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΟΥΣΚΑΣ, Πλοίαρχος (Δ) ΠΝ I ΗΛΙΑΣ ΠΑΠΑθΑΝΑΣΗΣ / ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΝΔΡΙΤΣΟΠΟΥΛΟΣ / ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ / ΜΑΝΟΥΣΟΣ ΚΑΜΠΟΥΡΗΣ / ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΤΣΑΔΑΡΗΣ ' ΑΝΤΩΝΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝΟΣ · Ε ΠΙΜ ΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜ ΕΝΩ Ν : ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ · Κ ΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΜ ΕΛΕΙΑ: ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ · ΓΡΑΜ Μ ΑΤΕΙΑ: ΚΙΚΗ
ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ - ΛΙΝΑ ΚΑΤΣΑΡΟΥ · ΓΡΑΦΕΙΑ: ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ 49, 10683 ΑΘΗΝΑ / ΤΑ ΧΥΔ ΡΟ Μ ΙΚ Η Δ ΙΕΥΘ ΥΝ ΣΗ: ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, Τ.θ. 3951, 10210 ΑΘΗΝΑ
• ΤΗΛΕΦ ΩΝΑ: 38,21.985 · FAX: 38.21.985 · ΣΥΝΔΡΟ Μ ΕΣ ΕΣΩ ΤΕΡΙΚΟ Υ (ΕΤΗ ΣΙΑ 6 ΤΕΥΧΗ): 4.800 ΔΡΧ. / ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ-ΤΡΑΠΕΖΕΣ-ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ ΚΛΠ. 10.000 ΔΡΧ. ·
ΣΥΝ Δ Ρ Ο Μ ΕΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩΠΗ 5.500 ΔΡΧ. / ΚΥΠΡΟΣ 5.500 ΔΡΧ. / ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΧΩΡΕΣ 6.000 ΔΡΧ. · ΕΠΙΤΑΓΕΣ (ΤΑΧΥΔΡΟ Μ ΙΚΕΣ): ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Τ.θ. 3951, 10210 ΑΘΗΝΑ · ΥΠΕΥΘ ΥΝΟ Σ ΣΥΜ ΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟ Μ Ο : ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΑΝΕΛΗΣ, Θεμιστοκλέους 49, Αθήνα · Ο ΙΚ Ο Ν Ο Μ ΙΚ Ο Σ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ: ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΑΝΕΛΗΣ ·
Μ Ο ΝΤΑΖ: ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΟΥΜΠΑΛΙΚΗΣ · FILM S: GRAFFITI · ΕΚΤΥΠΩΣΗ: Δ. ΕΥΣΤΡΑΤΟΓΛΟΥ-Ι. ΞΥΝΟΣ ΟΕ · ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΣΙΑ: ΚΛ. ΚΟΥΚΙΑΣ & ΥΙΟΙ ΟΕ
I
“ ΒΑΣ. ΟΛΓΑ” ·
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΑ ΑΝΤΙΤΟΡΠΙΛΛΙΚΟ
ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ ΣΤΗ ΔΙΝΗ ΤΟΥ
Στις 18 Ιανουαρίου 1996 έγι- ΠΟΛΕΜΟΥ
νε σε αίθουσα της Ενωσης Απο-
στράτων Αξιωματικών Ναυτικού Στις 13 Μαϊου 1996. έγινε στο
η παρουσίαση του εξαιρετικά εν Πολεμικό Μουσείο η παρουσίαση
διαφέροντος βιβλίου “Αναμνή του βιβλίου “ ΒΑΣ. ΟΛΓΑ. Ενα α-
σεις από το Κυπριακό Ναυτικό" ντιτορπιλλικό στη δίνη του πολέ
του Αντιναυάρχου ε.α Αγγέλου μου", του Αντιναυάρχου ε.α Κων
Χρυσικόπουλου, ΠΝ. Την πα σταντίνου Μεταλληνού, ΠΝ. Την
ρουσίαση του βιβλίου πραγματο παρουσίαση αυτού του Βιβλίου,
ποίησαν οι Ναύαρχοι Κώστας Δη- που αναφέρεται στην ιστορία, τη
μητριάδης και Γιώργος Δημητρό- δράση και τον ηρωικό χαμό του
πουλος, κυβερνήτης της τορπιλ- θρυλικού αντιτορπιλλικού του
λακάτου Τ-3 και Ναυτικός Διοικη Οι άνδρες που έδεσαν τις βάσεις του Κυπριακού Ναυτικού. Από Στόλου μας κατά τη διάρκεια των
τής Κύπρου αντίστοιχα, και στη δεξιά προς τα αριστερά οι Αντιναύαρχοι ε.α. Γ. Δεμέστιχας επιχειρήσεων για την απελευθέ
συνέχεια μίλησε ο συγγραφέας (κυβερνήτης T/A Τ-5), Γ. Δημητρόπουλος (Ναυτικός Διοικητής ρωση της Δωδεκανήσου το 1943,
του βιβλίου, ο οποίος την περίο Κύπρου), Κ. Δημητριάδης (κυβερνήτης T/A Τ-3) και Α. Χρυσικόπουλος πραγματοποίησε ο πρώην
δο 1964-66 ήταν κυβερνήτης (κυβερνήτης T/A Τ-4), μετά από 30 και πλέον χρόνια (φωτ. Αρχείο Α. υπουργός και βουλευτής κ. Γερά
τορπιλλακάτου του νεοϊδρυθέ- Χρυσικόπουλου). σιμος Αποστολάτος, πρόεδρος
ντος τότε Κυπριακού Ναυτικού. της Εταιρίας Μελέτης Ελληνικής
Ο Αντιναύαρχος ε.α. Κώστας Κρητών, Αιγαιοπελαγιτών και ό αφού ευχαρίστησε τον εκδότη Ιστορίας (ΕΜΕΙΣ). Το βιβλίο εκδό-
Δημητριάδης, ΠΝ, ανέφερε μετα λων μας, τη διαπίστωση ότι η α- και τους παρευρισκόμενους, τό θηκε έπειτα από πρωτοβουλία
ξύ των άλλων: “ ...0 Αγγελος έκα ποδοτικότητα και η πειθαρχία νισε ότι το βιβλίο γράφτηκε με του Ναυτικού Μουσείου Ελλά
νε μια καλή αρχή. Το θεωρώ αρχή φθάνουν στο μέγιστο όταν ο βάση στοιχεία που αντλήθηκαν δος. Στην τελετή παραβρέθηκε η
γιατί η προσφορά του ΠΝ στην προϊστάμενος είναι κοντά και δί από ημερολόγια τορπιλλακάτων, στρατιωτική ηγεσία των Ε.Δ., ε-
υπόθεση της προάσπισης του πλα στον υφιστάμενο κλπ. αλλά και από προσωπικά ημερο πιζώντες του Α/Τ "ΒΑΣ. ΟΛΓΑ",
Εθνικού Αγώνα για την Κύπρο Ο Αντιναύαρχος ε.α. Γιώργος λόγια και παλιές φωτογραφίες. καθώς και συγγενείς των νεκρών.
δεν έχει ακόμα κατατεθεί ώστε Δημητρόπουλος. ΠΝ, πραγματο
στο μέλλον να αποτελέσει μια α ποίησε με γλαφυρό τρόπο μια
κόμα σελίδα της ιστορίας μας. σύντομη αναδρομή στην ιστορία ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ
Εδώ είμαι υποχρεωμένος να του Κυπριακού Ναυτικού. Ανα Στο πρώτο τεύχος του περιοδικού έγιναν κάποια λάθη
καυτηριάσω τις πράξεις εκείνων φέρθηκε ιδιαίτερα στα πρώτα
(συμπτώματα των “βρεφικών ασθενειών” που -συναντιόνται
που στο πραξικόπημα της δύσκολα χρόνια και την αμέριστη
σε κάθε νέο έντυπο), τα οποία ελπίζουμε ότι δεν θα επαναλη-
15/7/1974 αμαύρωσαν τις ευγε- βοήθεια που προσέφεραν οι ντό
νείς παραδόσεις και την ιστορία φθούν. Μερικά από αυτά αλλοιώνουν το νόημα του κειμένου,
πιοι. Ακόμα τόνισε ότι αυτή η
του ΠΝ". Σε άλλο σημείο επισή- προσφορά του ΠΝ, που είναι ά γΓ αυτό και τα επισημαίνουμε. Στη σελίδα 23 (τρίτη στήλη, τέ
μανε ότι ο συγγραφέας επιδιώκει γνωστη ακόμα και σε ανθρώπους ταρτη σειρά) σημειώνεται “κ ά π ο ια άλλη σφήνα που θα έ
να περάσει ορισμένα μηνύματα του Οπλου, πρέπει να καταγρα- πλητταν αλλού”, ενώ το σωστό είναι “„.κάποια άλλη σφήνα '
όπως: το παντοτινό αγωνιστικό φεί επίσημα από το ΓΕΝ. “ Εστω με την οποία θα έπλητταν αλλού”. Στη σελίδα 34 (μεσαία στή
παρόν του ΠΝ στους εθνικούς α και μετά από τόσα χρόνια είναι λη, τρίτη παράγραφος, όγδοη σειρά) αναφέρεται “„.Περί να
γώνες για τα ιδανικά της Ελευθε καιρός το ΓΕΝ να καταγράψει ε ληφθεί υπόψη ότι...". ενώ το σωστό είναι "Πρέπει να ληφθεί
ρίας και της Δημοκρατίας, την α πίσημα τις σελίδες από το 1964 υπόψη ότι..." Στη σελίδα 44 (μεσαία στήλη, πρώτη ποράγρα
πόδοση φόρου τιμής στους πε- ως το 1974 και να τολμήσει να κα φος) ο ΚωνσταντίνοςΜανιαδάκης έγινε “κ. Μανιαδάκης" και
σόντες και τραυματίες του ΠΝ, ταγράψει στους ατομικούς φακέ ο πρωθυπουργός Αλ, Κορυζής “Κορατζής".
που ήταν και τα πρώτα θύματα λους τα πρέποντα σε αυτούς που Για όλα τα παραπάνω (και για όσα πιθανώς μας διέφυγαν)
του σύγχρονου τουρκικού επε μετείχαν” . ζητούμε την κατανόηση των αναγνωστών.
κτατισμού, τη διατήρηση της α Ο συγγραφέας Αντιναύαρχος
δελφοσύνης μεταξύ Κυπρίων, ε.α Αγγελος Χρυσικόπουλος. ΠΝ.
ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΣ
ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥΣΧΕΔΙΟΥ
“ ΜΑΡΙΤΑ” ΓΙΑ 3-4 ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ,
ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕ, ΟΠΩΣ ΗΤΑΝ
ΦΥΣΙΚΟ, ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥ
ΣΧΕΔΙΟΥ “ ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΣΑ " ΓΙΑ
ΠΕΝΤΕ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ. ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ
ΤΗΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ
Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ
ΡΩΣΙΑΣ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ Ν ’
ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ
ΑΝΑΒΛΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΑ
ΜΑΪΟΥΣΤΙΣ 22 ΙΟΥΝΙΟΥ 1941.
ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 Ο
ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ
ΧΙΤΛΕΡ ΔΙΕΤΑΞΕ Ν ’
ΑΝΑΒΛΗΘΟΥΝ ΤΑ
ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ
ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ
ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ
ΕΣΣΔ ΕΩΣ ΟΤΟΥ Ο ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΣ
ΣΤΡΑΤΟΣ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΙ ΤΗΝ
ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΟΥ
ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. "Μ ΠΑΡΜ ΠΑΡΟΣΣΑ"
ΒΕΡΟΛΙΝΟ
Β Α ΡΖΟ Β ΙΑ
(ΒΟΤΑ*ηεζ/Η
ΑΡΙΑ / ΓΡΑΝΧΥΛΙΑΝΙΑ
BEAirpTi’ ΒΟΤΚΟΤΡεΣΤι
*MAAPITH
•Α ΓΚ ΥΡ Α
;PhtH
νησή του και διέταξε ο πλους να συνεχιστεί συριγμούς απέδιδαν τιμές στο ηρωικό αντι- ΕΠΙΛΟΓΟΣ
με τη νέα “πρώρα” του πλοίου που βρισκό τορπιλλικό μας που διερχόταν εμπρός τους.
ταν αμέσως μπροστά από τη γέφυρα. Αυτός Παρόμοια υποδοχή έγινε μόνο κατά την επι Μπορεί η ιστορία του Α/Τ “ΑΔΡΙΑΣ” να
ο τρόπος πλεύσης είχε όμως αποκλειστεί ε στροφή του Βρετανικού Στόλου από τη νίκη καλύπτει χρονικό διάστημα μόλις ενάμισυ
ντελώς από τους Αγγλους ναυπηγούς που του στη ναυμαχία του Ταινάρου και όταν ο χρόνου, ωστόσο είναι γεμάτη δράση, ηρωικά
είχαν επιθεωρήσει το πλοίο. Ο Τούμπας βρέ Στόλος του Ναυάρχου Βάιαν επέστρεφε κατορθώματα και θυσίες. Στο συγκεκριμένο
θηκε μπροστά στο δίλημμα να πλεύσει με τροπαιούχος από το περίφημο κονβόϋ προς πλοίο υπήρξε η ευτυχής συγκυρία να
την όπισθεν, οπότε γρήγορα θα εγκατέλει- τη Μάλτα. Δεν έγινε άλλη μέχρι τη λήξη του συνυπάρχουν ένας έμπειρος, ορμητικός και
παν την προσπάθεια διαφυγής και θα αιχμα πολέμου. Δεν πρέπει μάλιστα να ξεχνάμε ότι με ναυτοσύνη κυβερνήτης, ένα καλό, πιστό
λωτίζονταν από τους Τούρκους, ή να πλεύ τότε οι τιμές αποδόθηκαν σε όλο το Στόλο, και φιλότιμο πλήρωμα και πάνω απ' όλα ένα
σει με πρόσω με όποιους κινδύνους αυτό ενώ τώρα μόνο στο “ΑΔΡΙΑΣ” . Το ελληνικό γερό σκαρί, ένα καλοτάξιδο σκάφος.
συνεπαγόταν. Δεν δίστασε στιγμή. Διέταξε αντιτορπιλλικά κατακλύστηκε από συγχαρη Στο ΠΝ αυτός ο “ΑΔΡΙΑΣ" έγραψε τη δι
να συνεχίσουν την πορεία με “ πρόσω ημιτα- τήρια τηλεγραφήματα, μεταξύ των άλλων κή του ιστορία. Σήμερα η παράδοση συνεχί
χώς και οι δύο, στροφαί κινητήρος 100". Ο του Βρετανού αρχηγού του Στόλου της Μέ ζεται. Η Φ/Γ “ ΑΔΡΙΑΣ” τύπου “ Standard",
καιρός στο μεταξύ άρχισε να χειροτερεύει σης Ανατολής, του Βρετανού αρχηγού του ολλανδικής σχεδίασης και κατασκευής, απο-
και αφού ο “ΑΔΡΙΑΣ” ταλαιπωρήθηκε αρκε Στόλου της Μεσογείου, του Βρετανικού τελεί ένα από τα τελευταία αποκτήματα του
τά, στις 06:00 της 2ας Δεκεμβρίου 1943 το Ναυαρχείου κ.ά. Μέσα σε έξι μέρες το μισό Στόλου μας. Η ελληνική σημαία υψώθηκε
πλοίο εισέπλευσε στον όρμο της Λώρυμνας. πλοίο, ο χτυπημένος αλλά περήφανος στο πλοίο στις 30 Μαρτίου 1994, στην ολλαν
Το απόγευμα της ίδιας μέρας (16:00) το αντι-
τορπιλλικό αναχώρησε με προορισμό το Κα-
“ΑΔΡΙΑΣ", διήνυσε 730 nm από το Γκι-
ουμουσλούκ μέχρι την Αλεξάνδρεια, πε
δική βάση του Den Helder. Πρώτος κυβερνή
της του είναι ο Αντιπλοίαρχος Ιωάννης
19
στελλόριζο. Εξω από το νησί ο “ΑΔΡΙΑΣ” τυχαίνοντας ένα από τα μεγαλύτερα ναυτικά Εγκολφόπουλος, ΠΝ. Η φρεγάτα κατέ-
συνάντησε δύο βρετανικά αντιτορπιλλικά, κατορθώματα, όχι μόνο του Β' ΠΠ αλλά και πλευσε στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας στις 28
που έσπευσαν προς βοήθειά του, τα οποία της παγκόσμιας ναυτικής ιστορίας. Ιουνίου 1994, οπότε και εντάχθηκε επίσημα
θα τον συνόδευαν για όλο το υπόλοιπο ταξί Στην Αλεξάνδρεια ο “ΑΔΡΙΑΣ" εισήλθε στη δύναμη του Στόλου μας. Στις 21 Δεκεμ
δι. Ηταν τα HMS “Jarvis" και HMS “ Penn". σε πλωτή δεξαμενή για επισκευή και τοπο βρίου 1994, κατά τη διάρκεια μιας συγκινη
Στον απέναντι του Καστελλόριζου τουρκικό θέτηση μιας ψευδοπρώρας, με σκοπό να κα τικής τελετής που έγινε στο καρρέ των α
όρμο Κακάβα ο “ΑΔΡΙΑΣ" παρέβαλε δίπλα ταστεί ικανός να πλεύσει στην Αγγλία όπου ξιωματικών της Φ/Γ “ΑΔΡΙΑΣ” , 27 αξιωματι
στο HMS “Jarvis” για πετρέλευση. Στις 16:30 τα ναυπηγεία Swan Hunter θα του τοποθε κοί, υπαξιωματικοί και ναύτες του πρώτου
της ίδιας μέρας αναχώρησαν για κατευθείαν τούσαν μια κανονική πλώρη. Με την ολοκλή Α/Τ "ΑΔΡΙΑΣ” . με επικεφαλής τον Αντιναύ
πλου προς τη Λεμεσό της Κύπρου, ενώ το ρωση των πρόχειρων επισκευών ο “ΑΔΡΙΑΣ” αρχο ε.α Αθανασίου, ΠΝ. τότε ύπαρχο του
πρωί της επόμενης μέρας τρία βρετανικά επανήλθε στην Ελλάδα τον Οκτώβριο του πλοίου, παρέδωσαν τη σημαία του ηρωικού
καταδιωκτικά αεροσκάφη προσέφεραν και 1944, πάντα με κυβερνήτη τον Αντιπλοίαρχο Α/Τ "ΑΔΡΙΑΣ” που έφερε κατά τη διάρκεια
αυτά τη δική τους κάλυψη στο πληγωμένο I. Τούμπα. Αν και “ μισό" πλοίο, με κατατομή του ιστορικού του πλου προς την Αλεξάν
πλοίο. Ο πλους μέχρι τη Λεμεσό ήταν χωρίς που δεν ανταποκρινόταν σε κανένα γνωστό δρεια. Η σημαία αυτή φυλασσόταν ως τότε
απρόοπτα και στο λιμάνι αυτό έφτασαν το τύπο, ο “ΑΔΡΙΑΣ” επιτύγχανε ταχύτητα 22 ως ιερό κειμήλιο από τον Αντιναύαρχο ε.α.
βράδυ. Παρέλαβαν 103 τόννους πετρελαίου κόμβων ενώ η ευελιξία του βελτιώθηκε ση Τούμπα, ο οποίος λόγω προχωρημένης ηλι
και την επομένη το πρωϊ ξεκίνησαν για το μαντικά (I). Οταν τελικά έπλευσε στην κίας δεν μπόρεσε να παρευρεθεί στην τε λ ε
τελευταίο σκέλος της διαδρομής προς την Αγγλία κρίθηκε ότι η επισκευή του δεν ήταν τή. Με το γεγονός αυτό φαίνεται καθαρά ότι
Αλεξάνδρεια, όπου έφθασαν το πρωί της συμφέρουσα λόγω της επικείμενης λήξης το ΠΝ ξέρει να κρατά τις παραδόσεις και να
6ης Δεκεμβρίου 1943, ανήμερα του Αγίου του πολέμου και έτσι διατέθηκε προς διά τις “ μεταγγίζει" στα νεώτερα στελέχη του.
Νικολάου, προστάτη αγίου των ναυτικών λυση. Μετά το τέλος του πολέμου οι Βρετα που αποτελούν και τους συνεχιστές των α
μας. νοί παραχώρησαν στο Βασιλικό Ναυτικό άλ γώνων του.
Η υποδοχή που επιφυλάχθηκε στο Α'Τ λο ένα αντιτορπιλλικά τύπου “ Hunt” , που ο
“ΑΔΡΙΑΣ" υπήρξε μεγαλειώδης. Ολα τα νομάστηκε “ΑΔΡΙΑΣ" προς τιμή του προη
ναυλοχούντα στο λιμάνι πολεμικά και εμπο γούμενου πλοίου. Ο δεύτερος “ ΑΔΡΙΑΣ" τέ
ρικά πλοία, με τα πληρώματα παρατεταγμέ- θηκε εκτός υπηρεσίας στα τέλη της δεκαε
να στα καταστρώματά τους και με συνεχείς τίας του ‘50.
ρουσία υπήρξε δυσάρεστα καταλυτική για Αυτή η εικόνα θα άλλαζε σύντομα. Είναι πι ΕΚΛΕΚΤΟΤΕΡΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ
τους Αθηναίους. Τα ποιήματά του ενθάρ- θανό ο οπλιτικός τρόπος μάχης να εισήχθη ΣΤΙΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ, ΣΤΟΝ
ρυναν τους Σπαρτιάτες και τους έθισαν να στη Σπάρτη από κάποιον από τους Αργεά-
πηγαίνουν στη μάχη υπό τον ήχο του αυλού. δες της Θή8ας, που στάλθηκαν να βοηθή ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΝΑ
Ακόμα τους εμφύσησε το συλλογικό τρόπο σουν και οργάνωσαν τα στρατιωτικά της
της οπλιτικής μάχης αντί του ηρωικού που Σπάρτης, Αυτοί ανήκαν σε κλειστό κύκλο ε- ΚΤΙΣΕΙ ΠΑΡΘΕΝΩΝΕΣ ΚΑΙ ΝΑ
επικρατούσε μέχρι τότε. Ετσι στον Α' Μεσ- παγγελματιών πολεμιστών, το μετέπειτα ΤΟΝ ΡΙΞΕΙ ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ
σηνιακό Πόλεμο οι Σπαρτιάτες πύκνωσαν γνωστό Ιερό Λόχο, και ένας τους διοίκησε το
τις γραμμές τους και άφησαν τους Μεσσήνι- κέντρο της λακωνικής παράταξης στην κύ ΣΤΗΝ ΑΦΑΝΕΙΑ.
ους να μάχονται μεμονωμένα “ κάνοντας με ρια μάχη του Α’ Μεσσηνιακού Πολέμου.
γάλα κατορθώματα” . Είναι μάλλον οι πρώ
τες μαρτυρίες για τη μετεξέλιξη της ηρωι
κής μάχης σε οπλιτική. Ενα πόνημα της επο
ΑΓΩΓΗ-ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ
χής λίγο πριν, αναφέρει ως άριστους πολεμι
στές τους Αργείους, τους “χαλκοφορεμέ- Η νομοθεσία του Λυκούργου ήταν ο πιο
νους θεούς του πολέμου” , ενώ η Λακωνία καταλυτικός παράγοντας. Ο οπλικός τρόπος
μνημονεύεται μόνο για τις γυναίκες της! του μάχεσθαι, κατά τον Ηρόδοτο Καρική ε- ΜΑΝΟΥΣΟΣ ΚΑΜΠΟΥΡΗΣ
“ Αναστροφή". Επρόκειτο για ελιγμό που μείωνε το πλάτος του μετώπου και
βάθαινε μέρος του. Εδώ βλέπουμε το δεξιό κέρας. 1) Ορισμένοι στοίχοι
εκτελούν μεταβολή και βάδην εμπρός, μέχρι να φτάσει όλος ο στοίχος πίσω
από τη φάλαγγα. 2) Ακολουθεί κλίση δεξιά και βάδην (ή τροχάδην) εμπρός
μέχρι ο ακρότατος από τους κινούμενους στοίχους να φτάσει ακριβώς πίσω
από τον ακρότατο της λοιπής παράταξης ή, εναλλακτικά, πίσω από το τμήμα
του μετώπου που πρέπει να ενισχυθεί. 3) Ακολουθεί κλίση δεξιά και μερικά
βήματα εμπρός, για ενσωμάτωση του κινηθέντος τμήματος πίσω από το άκρο
του ακίνητου.
χθηκαν με τους 7.000 Σπαρτιάτες οπλίτες. τερο του Λόχου ήταν η Μόρα. Πιστεύεται ότι
Στην εκστρατεία, όταν ήταν μεγάλης κλίμα η Μόρα ήταν νέος σχηματισμός που επινοή-
κας, επικεφαλής ετίθ ετο ο ένας από τους θηκε κατά την αναδιοργάνωση που ακολού
Βασιλείς της Σπάρτης, ενώ ο δεύτερος πα θησε τον καταστροφικό σεισμό των μέσων
ρέμενε στην πόλη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα του 5ου αι. και τον Γ’ Μεσσηνιακό πόλεμο,
να μην υπάρχει ποτέ ούτε κενό εξουσίας, οπότε η Σπάρτη αντιμετώπισε σοβαρότατη
ούτε διαρχία στις κρίσιμες ώρες της μάχης. μείωση του ανθρώπινου δυναμικού της. Πά
Ο Σπαρτιατικός Στρατός, χάρη στην καθη ντως στην ιεραρχία, μεταξύ βασιλιά και λο
μερινή και αέναη εκπαίδευσή του, ήταν ο χαγού υπήρχε ο πολέμαρχος, ο οποίος μπο
πιο καλά εκπαιδευμένος, σχεδόν επαγγελ ρούσε να διοικεί εκστρατευτική δύναμη.
ματικός όπως θα λέγαμε σήμερα, αλλά με Προφανώς λοιπόν οι Μόρες υπήρχαν πολύ
πολύ ανώτερο φρόνημα. Η εμφύσηση πνεύ προτού οι αρχαίοι συγγραφείς τις εντοπί
ματος πειθαρχίας καθιστούσε κάθε άνδρα σουν και τις αναφέρουν. Μέχρι τα Μηδικά οι
υπεύθυνο για την εποπτεία της εκτέλεσης Λακεδαιμόνιοι είχαν ελάχιστες σχέσεις, κα
των διαταγών. Σώμα αξιωματικών και θεωρη τά κανόνα εχθρικές, με τους άλλους Ελλη
τική αυτού εκπαίδευση δεν υπήρχε, αλλά νες, οπότε είναι φυσικό οι λεπτομέρειες της
υπήρχε μια σαφώς καθορισμένη ιεραρχία, α οργάνωσής τους να αποκρύπτονταν επιμε-
ντίστοιχη της δομής του στρατεύματος. Εί λώς. Το σύστημα της Μόρας δεν είναι ακρι
ναι πιθανό τα κριτήρια επιλογής των διαφό βώς μεγάλης μονάδας. Θυμίζει αμυδρά το
ρων διοικητών να ήταν και αριστοκρατικά, σημερινό σύστημα με τις ημιεπανδρωμένες
όμως ήταν σίγουρα αξιοκρατικά και η επιλο μονάδες και τις αποστολές συμπλήρωσης σε
γή γινόταν μέσα από την ιεραρχία του στρα καιρό πολέμου.
τού. Για να προαχθεί κάποιος έπρεπε να το Κλειδί του συστήματος ήταν η ηλικιακή
εγκρίνουν οι ανώτεροι του. Η Σπάρτη υπολό διαίρεση των Σπαρτιατών, σε 40 ηλικίες από αντιπαλοι στρατοί προχωρούν λοξά για να
γιζε πολύ το αίμα των ανδρών της και δεν ε- πετύχουν υπερφαλάγγιση (1). Ο στρατός του
τα 21 μέχρι τα 60 χρόνια - οπότε αποστρα
Αγιδος είναι αμιγώς σπαρτιατικός και οι
πέτρεπε να τους οδηγούν τυχάρπαστοι. τεύονταν. Ο αριθμός των ανδρών που παρέ
απώλειες δεν είναι αποδεκτές. Διατάσσει το
Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι η συλλο- τασσε ο Σπαρτιατικός Στρατός σε εκστρα αριστερό του να κινηθεί ώστε να
γικότητα και η αντιατομικότητα της Σπάρ τεία εξαρτιόταν από το ποσοστό πλήρωσης ευθυγραμμιστεί με το εχθρικό δεξιό (2).
της έδιναν ξεχωριστή αξία σε κάθε άτομο, α των δυνάμεών του. Κάθε ενωμοτία περιλάμ Τμήματα από το άκρο δεξιό δια τάσσονται να
ντίθετα με τη δημοκρατικότητα των Αθηναί βανε έναν άνδρα από καθεμία από τις 40 η καλύψουν το ρήγμα που θα δημιουργηθεί.
ων. Ετσι οι'αποφάσεις λαμβάνονταν δια λικίες που καλούντο υπό τα όπλα σε παν Λόγω του υπέρτερου μήκους της παράταξής
Βοής, που σημαίνει ότι ένας πιο ψυχωμένος στρατιά. Για μεγαλύτερη ευκαμψία μπορού τους, οι Σπαρτιάτες θα συνεχίζουν να
υπερφαλαγγίζουν το εχθρικό αριστερό και
και δυνατός άνδρας ζύγιζε περισσότερο στη σε να έχει πέντε άνδρες από καθεμία από
μετά την κίνηση αυτή. Ομως οι υπόλογοι
λήψη της απόφασης από ένα ράθυμο και α τις οκτώ ηλικιακές ομάδες (καθεμία κά αξιωματικοί δεν εκ τελούν και οι εχθροί
σθενικό, όπως ακριβώς γίνεται και στη μάχη. λυπτε χρονικό διάστημα πενταετίας). Ετσι έ εκμεταλλευόμενοι το ρήγμα διαλύουν το
Ακόμα αυτό σήμαινε ξεκάθαρη πλειοψηφία πρεπε να είναι εγγεγραμμένοι πέντε άνδρες αριστερό του Αγιδος. Το δεξιό του
και αποδοχή, αφού σε καταστάσεις τέτοιες μεταξύ 21 και 25, πέντε μεταξύ 26 και 30 υπερφαλαγγίζει το εχθρικό αριστερό και
δεν μπορεί να διακριθεί επαρκώς π.χ. το κ.ο.κ. μέχρι την τελευταία ηλικιακή ομάδα μόλις το διαλύει ανασυντάσσεται. αλλάζει
49% από το 51%. Αυτές οι πρακτικές ενί- των 56-60 χρόνων. Οι τελευταίοι σπάνια κινη μέτωπο και προσβάλλει από την πλευρά τον
σχυαν τη συνείδηση και την εσωτερική πει τοποιούντο, οπότε η μέγιστη δύναμη της υποχωρούντα εχθρό.
θαρχία των Σπαρτιατών. Κανένας από τους
“ Ομοιους” δεν αισθάνθηκε ποτέ όργανο,
Ενωμοτίας (που θεσπίστηκε από τον ίδιο
τον Λυκούργο) ήταν γενικά 35 άνδρες και η νητοποιήθηκε μια Μόρα, η μόνη μονάδα με
23
εργαλείο ή αγαθό προς εκμετάλλευση. Αυτή συνηθέστερη 30-32. Αυτό δίνει δύναμη Πε- προδιαγραφές ισχύος κοντά σε αυτήν την
η συνεχής ηθική υπεροχή, σε συνδυασμό με ντικοστύος 120 άνδρες, Λόχου 480 (δηλαδή τιμή. Ας αναφερθεί παρενθετικά ότι οι Μό
την καρτερικότητα και την εξαιρετική ικανό περίπου ίδια τάξη μεγέθους με τους λόχους ρες ήταν τοπική στρατολογική μονάδα, ό
τητα συντονισμού, ήταν αυτά τα στοιχεία των λοιπών Ελλήνων, όπως ο θηβαϊκός Ιε πως οι Τάξεις στο στρατό του Φιλίππου του
που έδιναν στους Λάκωνες την επίφοβη ρός Λόχος με 300) και Μόρας 960 ανδρών. Β' και οι μεραρχίες (θεωρητικά...) σήμερα. Η
υπεροχή τους. Με συνήθη αριθμό έξι μορών, έχουμε ένα υπόθεση της ύπαρξης μιας Μόρας στο Μα
Ο σχετικά ολιγάριθμος στρατός τους ή σύνολο 6.000 περίπου Ομοιων, με μέγιστο, ραθώνα, ακόμα κι αν δεχθούμε ότι ήταν
ταν άριστα διαρθρωμένος. Η μικρότερη μο σε περίπτωση πανστρατιάς, τις 8.000 άν πλήρης, με όλες τις ηλικιακές ομάδες, δίνει
νάδα του ήταν η Ενωμοτία, μέγιστης δύνα δρες. Αυτές οι τιμές δίνονται για τα γεγονό έναν ενεργό Σπαρτιατικό Στρατό της τάξης
μης 40 ανδρών. Τέσσερις Ενωμοτίες σχημά τα μετά τη μείωση του πληθυσμού με το σει των 12.000 οπλιτών. Ομως ο σύντονος χαρα-
τιζαν μια Πεντικοστύ, η οποία με τη σειρά σμό και τον Γ’ Μεσσηνιακό
της αποτελούσε το 1/4 του Λόχου. Διοικητές Πόλεμο. Στα Μηδικά οι αριθ
αυτών των υπομονάδων ήταν αντίστοιχα ο ε μοί πρέπει να ήταν σαφώς α
νωμοτάρχης, ο πεντυκοντήρης και ο λοχα νώτεροι για να σταλούν 7.000 • · · · * • • • Λ Ο ο Ο Ο θ
γός. Το σημαντικό είναι το ελάχιστο μέγεθος οπλίτες στις Πλαταιές. Στο · ·· ·· • • • • ο ο ο ο ο
της μικρότερης μονάδας, μόλις 40 άνδρες, Μαραθώνα στάλθηκαν προς
· ·· ·· • • • • ο ο ) ο ο
• · · · · • • • • ο ο ) ο ο
τη στιγμή που είναι αμφίβολη η υποδιαίρεση ενίσχυση 2.000 οπλίτες. Είναι • · · · · • • • • • • • · ·
των λοιπών οπλιτικών στρατών σε μονάδες λογικό να υποθέσουμε ότι κι- • · · · · • • • • • • · · · · · · · ·
μικρότερες των “ λόχων” , καθένας από τους • · · · · • • • • · · · · · · · · · ·
οποίους αριθμούσε μερικές εκατοντάδες
• · · · β
άνδρες (π.χ. Ιερός Λόχος). Το αποτέλεσμα ή
ταν η μεγάλη προσαρμοστική και ελικτική ι
“ Λακωνική Μ εταβολή” . Με
κανότητα του Σπαρτιατικού Στρατού, κάτι αυτήν αλλάζει ο
που καμία άλλη οπλιτική δύναμη δεν μπο προσανατολισμός του
ρούσε να το πετύχει επί του πεδίου της μά μετώπου κατά 180 μοίρες
χης, παρά μόνο με ανισομερή διάταξη δυνά χωρίς να αλλάξει η σειρά των
μεων (Μαραθώνας, Λεύκτρα). Κλιμάκιο ανώ ανδρών των στοίχων.
Η τετραδική οργάνωση ενός Λόχου στην παράταξη μάχης πριν την αναδιοργάνωση του 413 π.Χ. Προέβλεπε τέσσερις ενωμοτίες ανά πεντηκοστό, τέσσερις
πεντηκοστίιες ανά λόχο και δυο λόχους ανά μόρα, και διαίρεσε το ιππικό σε έξι μόρες. Ακόμα κατάργησε την τοπική στρατολόγηση κατά "ωβάς" και υιοθέτησε
την τοπική επάνδρωση κάθε μόρας με συνδυασμό όλων των ειδών οπλιτών, με μόνο κριτήριο κλήσης προς επιστράτευση την ηλικιακή ομάδα. Η οργάνωση
παρείχε μόρες αυτάρκεις, κατάλληλες για πολλαπλές εκστρατείες και μακροχρόνιες αποστολές εκτός Σπάρτης, όπως π.χ. για καθήκοντα φρούρησης.
Τ
ο "πρώτο τη τάξει” και ως το 1915 (1) μοναδικό τάγμα αριστείας της χώρας μας, το Τάγμα
Αριστείας του Σωτήρος, ακολουθεί εν γένει τη σχεδιαστική γραμμή των αντίστοιχων δια-
σήμων των γερμανικών βασιλείων της εποχής, όπως της Βαυαρίας, της Πρωσσίας και
της Σαξωνίας. Δεν θα μπορούσε βέβαια κάποιος να μιλήσει για απ' ευθείας αντιγραφή
κάποιου ξένου διασήμου, όμως (για παράδειγμα) οι ομοιότητες του σταυρού του Σωτήρος με
το σταυρό του Τάγματος του Αγ. Ερρίκου της Σαξωνίας (2) είναι αρκετά εμφανείς. 0 “γερμανι
28 κός” αυτός επηρεασμός δεν είναι άσχετος με τη Βαυαρική καταγωγή του Βασιλέα Οθωνα, α
φού μετά την άφιξή του στην Ελλάδα υλοποιήθηκε ουσιαστικά (3) και η απόφαση της Δ1Εθνι
κής Συνέλευσης του 1829 για τη δημιουργία ενός ελληνικού τάγματος αριστείας. 0 Βασιλέας
Οθωνας προτίμησε βέβαια να τοποθετήσει στο κέντρο των Σταυρών του Σωτήρος τη δική του
μορφή και όχι αυτή του Χριστού όπως προέβλεπε το ψήφισμα της Δ1Εθνικής Συνέλευσης, πρά
ξη κατακριτέα μεν πολιτικά, σχεδιαστικά δε καθόλου ανορθόδοξη, αφού ποΜά ευρωπαϊκά διά
σημα ταγμάτων έφεραν στο κέντρο τους τη μορφή των ηγεμόνων ή των προγόνων τους. Οταν
ο Βασιλέας Γεώργιος Α’, με την ενθρόνισή του, αντικατέστησε τη μορφή του Οθωνα (4) με αυτή
του Σωτήρος στα διάσημα του Τάγματος, έπραξε βέβαια καλά με το να αποκαταστήσει τα προ-
βλεπόμενα, σχεδιαστικά όμως πάλι δεν πρωτοτύπησε αφού υπήρχαν ήδη πάμπολλα ευρωπαϊκά
διάσημα ταγμάτων με τη μορφή του προστάτη αγίου του τάγματος ή της χώρας στο κέντρο
τους. Το αποτέλεσμα ήταν όμως αισθητικά ανώτερο, ενώ οφείλουμε τουλάχιστον να παραδε
χθούμε ότι η επιλογή του Θεανθρώπου στο κέντρο των Σταυρών του Τάγματος είναι μάλλον
μοναδική στα ανά τον κόσμο τάγματα ιπποτών και αριστείας, η δε σχε
δίαση της μορφής του Σωτήρος με βάση την Ορθόδοξη εικονογραφία εί
ναι σίγουρα πρωτότυπη.
Στην πολύχρονη ιστορία του το τάγμα του Σωτήρος υπέστη και αυτό
όπως και τα άλλα ελληνικά τάγματα αριστείας πολλές αυθαιρεσίες στα
χέρια των διαφόρων ανά την Ευρώπη κατασκευαστών του (5). Ετσι ακό
μα και η 6υζαντι\£>τροπη σχεδίαση της κεντρικής εικόνας του Χριστού
σε πολλά διάσημα δεν εμφανίζεται καθόλου ως τέτοια, αλλά μάλλον
πλησιάζει ή ακολουθεί κατά πόδας τη δυτική σχολή εικονογραφίας. Παρ'
όλα αυτά, στο εξωτερικό αρχικά και τώρα πια και στην Ελλάδα, τα διάση
μα όλων των τάξεων του Τάγματος του Σωτήρος φαίνεται να είναι εξαι
Σταυρός του Τάγματος του
ρετικά δημοφιλή ανάμεσα στους συλλέκτες. Για πολλούς ξένους συλλέ
Dannebrog της Δανίας (πάνω)
και Σταυρός του Βασιλικού κτες δε, η μορφή των διασήμων με την καλαίσθητη μινιατούρα-μεντα-
Ο ικογενειακού Τάγματος των γιόν του Ιησού στο κέντρο εμφανίζεται ιδιαίτερα πρωτότυπη και “ ελλη
Αγ. Γεωργίου και νική" και καθόλου δεν θα συμφωνούσαν με τις ιδέες του γράφοντος πε-
Κωνσταντίνου (δεξιά).
ΣΤΡΑΤΙΩ ΤΙΚΗ ΙΣ Τ Ο Ρ ΙΑ
φίππου αγίου που σκοτώνει το δράκοντα. Στο το συμβολισμό των τσαρικών χρωμάτων: το (2) Το Τάγμα του Αγ. Ερρίκου ιδρύθηκε το
τσαρικό διάσημο πρόκειται φυσικά για τον Αγ. μαύρο συμβολίζει το σκότος και το πορτοκαλί 1736 από το Βασιλέα Αύγουστο Γ 1της
Γεώργιο, στο ελληνικό όμως ο έφιππος άγιος το φως, με την όλη σύνθεση της ταινίας να Πολωνίας, Εκλέκτορα της Σαξωνίας.
είναι ο Αγιος Δημήτριος! Το ελληνικό διάσημο υποδηλώνει 'μέσα από το σκότος προς το (3) Β.Δ. 20-5-1833.
(4) Β.Δ. 21-11-1869.
είναι φυσικά εστεμμένο, ενώ το τσαρικό δεν φως” . (5) Για περισσότερα στοιχεία σχετικά μ ε το
έχει αυτοκρατορικό στέμμα. Στις ανώτερες Θα μπορούσε κάποιος να συνεχίσει έτσι Τάγμα του Σωτήρος συνιστάται
τάξεις τους τα διάσημα έχουν λευκό σμάλτο, και για πολλά άλλα διάσημα ηθικών αμοιβών ανεπιφύλακτα το εξα ίρ ετο βιβλίο του Δ ρ
ενώ το αντίστοιχο ελληνικό διαφοροποιείται της Πατρίδας μας, τα οποία είτε δέχθηκαν σα Πάνου Ν. Ταζεδάκη “ Το Τάγμα του Σω τήρος:
δραστικά με την ύπαρξη ενός περιγράμματος φείς επηρεασμούς από ξένα πρότυπα, είτε Ανατομία και παθολογία των διασήμων του
κυανού σμάλτου, το οποίο και αισθητική χάρη δημιουργήθηκαν μετά από καθαρή αντιγρα Τάγματος Αριστείας του Σ ω τή ρ ο ς”,
δίνει αλλά και “ελληνοποιεί” κατά κάποιο τρό φή ξένων πρωτοτύπων. Και μόνο ο αριθμός Β ιβλιοθήκη της Ελληνικής Ν ομισματικής
Εταιρείας, Αθήνα 1994.
πο την όλη αυτών των περιπτώσεων καθιστά αδύνατη έ
(6) Ετος ίδρυσης 1926, Ν.Δ. 13-5-1926.
σχεδίαση. στω και την απλή αναφορά τους μέσα στα (7) “A History o f the Early Orders of
Ενας προσε πλαίσια αυτού του άρθρου. Η απορία όμως Knighthood and Chivalry” του D.G. Neville.
κτικός μελε που γεννάται στον ερευνητή και στο συλλέ 1978 Albemarle Enterprises ltd. London.
τητής όμως κτη των ελληνικών απονομών είναι μεγάλη. (8) B A . 18-1-1936.
θα παρατη Πώς είναι δυνατόν χώρα με τέτοια λαμπρή ι (9 )Νόμος ΔΡΘ /1913.
ρούσε ίσως στορία, γεμάτη με παραδείγματα ηρωισμού (10) A.N. 2646/1940.
(11) Η πληροφορία αυτή π ροέρχεται από το
ότι και αυτή και θυσίας, αλλά και κληρονόμος τέτοιου λα
βιβλίο του Γ. Μ π ελδέκου “Τάγματα Α ριστείας
η ιδιαιτερό μπρού πνεύματος και πολιτισμού, να επιλέγει και Στρατιω τικά Μ ετάλλια της Ελλάδος",
τητα υπάρ για τα επίσημα σύμβολά της καλοσχεδιασμέ- έκδοση Π ολεμικού Μουσείου, Αθήνα 1991,
χει στους νες και καλλιτεχνικότατες μεν, αλλά ουσια ένα βιβλίο πραγματικό οδηγό - ερ γα λείο στα
παρομοί ου στικά ξένες σχεδιάσεις; Ισως βέβαια να είναι χέρια κ ά θ ε συλλέκτη ή μ ελ ετη τή των
σχήματος άδικο να κατακρίνει κάποιος τόσο τον επηρε- ελληνικών ηθικών αμοιβών.
σταυρούς ε- ασμό από αυτές τις σχεδιάσεις όσο αυτήν α (12) Το τάγμα του Αγ. Γεωργίου είχε και
κριβώς την καθαρή αντι σ κληρότατες διαδικασίες εισδοχής, ιδίως
στις ανώ τατες τά ξεις του. Χαρακτηριστικό
γραφή ξένων διασήμων.
είναι ό τι ακόμα και τσάροι, όπως ο
Πώς μπορεί να χαρα Αλέξανδρος Α', αρνήθηκαν αυτή την τιμή
κτηρίσει κάποιος τέ μέχρι να αποδείξουν ό τι την άξιζαν. Αλλοι,
τοιες αντιγραφές; όπως ο Νικόλαος A 1αλλά και ο Νικόλαος Β ',
Ελλειψη φαντασίας αρκέστηκαν στην τέτα ρ τη μόλις τάξη του
ή ξενομανία και παρασήμου και μ ετά από μεγάλη παρέλευση
πίστη στην ακράδα χρόνου.
ντη ανωτερότητα
της τέχνης της αλλο ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦ ΙΑ
δαπής; Μήπως εύκο
λη λύση για γρήγορη (1) Ιωάννης Λαγγοβάρδος: ΕΘΙΜΟΤΥΠΙΑ ΤΩΝ
παραγωγή και διάθε ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΑΡΑΣΗΜΩΝ, ΑΡΙΣΤΕΙΩΝ ΚΑΙ
ση των διασήμων ΜΕΤΑΛΛΙΩΝ, Αθήνα 1922.
στην Ελλάδα; (2) Γεώργιος Μ π ελδέκος: ΤΑΓΜΑΤΑ
ΑΡΙΣΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΜΕΤΑΛΛΙΑ ΤΗΣ „ j
Η Ελλάδα διέθε
ΕΛΛΑΔΟΣ, Π ολεμικό Μ ουσείο, Αθήνα 1991. <31
Το Β ρετανικό Τάγμα της Ινδικής τε και διαθέτει καλ (3) Πάνος Ταζεδάκης: ΤΟ ΤΑΓΜΑ ΤΟΥ
Αυτοκρατορίας (δεξιά) και το λιτέχνες άξιους και ΣΩ ΤΗΡΟΣ: ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΚΑΙ ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ
διάσημο του ελληνικού αναγνωρισμένους, οι Δ ΙΑ ΣΗ Μ Ω Ν ΤΟΥ ΤΑΓΜΑΤΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΑΣ ΤΟΥ
Τάγματος της Ευποιϊας (πάνω). οποίοι μόνο για έλ ΣΩΤΗΡΟΣ, Β ιβλιοθήκη της Ελληνικής
Τα σχόλια π ερί ο μοιότητα ς Ν ομισματικής Εταιρείας, Αθήνα 1994.
λειψη δημιουργικό
περιττεύουν. (4) Tarpell Η. Dorling and L.F. Guille: RIBBONS
τητας δεν θα μπο
AND MEDALS, George Philip and Son ltd.
ρούσαν να κατηγο-
London, 1970.
ρηθούν. Πρωτότυπες (5) V.A. Durov: RUSSIAN AND SOVIET
σχεδιάσεις όπως MILITARY AWARDS. Order of Lenin State
νός άλλου τσαρικού τάγματος, αυτού του Αγί αυτή του Τάγματος Αριστείας του Γεωργίου Α' History Museum. 1990.
ου Βλαδίμηρου, δημιουργήματος της Αικατε δεν θα έπρεπε να αποτελούν τη φωτεινή εξαί (6) Edward C. Joslin: BRITISH AWARDS AND
ρίνης της Μεγάλης το Σεπτέμβριο του 1782.0 ρεση, αλλά τον κανόνα. Αν κάποιος ρίξει μια MEDALS, Frederic Warne Co. ltd, London 1974.
κατά τα άλλα όμοιος στο σχήμα σταυρός με και μόνο ματιά στην ποικιλία και την εξαίρετη (7) Vaclav Mericka: BOOK OF ORDERS AND
αυτόν του Τάγματος του Αγ. Γεωργίου, διαθέ καλλιτεχνική πρωτοτυπία των γαλλικών ηθι DECORATIONS, Hamlyn, London 1975.
τει κόκκινο σμάλτο του οποίου το περίγραμμα (8) D.G. Neville: A HISTORY OF THE EARLY
κών αμοιβών του 20ού αιώνα, θα καταλάβει α
ORDERS OF KNIGHTHOOD AND CHIVALRY.
τονίζεται από λωρίδα μαύρου σμάλτου. Ενδε μέσως ότι συμπαγής συμβολισμός, μοναδικό Alberm arle Enterprises ltd, London 1978.
χομένως αυτή η ιδιαιτερότητα της εν λόγω σχέδιο και υψηλή αισθητική μπορούν κάλλι- (9) Robert Werlich: RUSSIAN ORDERS.
σχεδίασης να μη αποτέλεσε αντικείμενο αντι στα να συνυπάρξουν μέσα σε ένα διάσημο κά DECORATIONS AND MEDALS, Quaker Press.
γραφής από τους εμπνευστές και σχεδιαστές ποιου τάγματος αριστείας, στοιχεία που αυξά Washington D.C. 1968.
του ελληνικού Αριστείου Ανδρείας, πράγμα νουν άλλωστε την αξία της απονομής και ενι (10) P. Hieronymussen: ORDERS. MEDALS
που όμως δεν μπορεί να υποστηρίξει κάποιος σχύουν το συμβολισμό που αυτή συνεπάγε AND DECORATIONS OF BRITAIN AND EUROPE,
και για την ταινία του παρασήμου. Το ελληνι ται. Blandford Press, London, 1966.
κό διάσημο φέρει ταινία με πέντε ισοπαχές
ραβδώσεις εναλλασσόμενου γαλάζιου και ΥΠΟ ΣΗΜ ΕΙΩΣΕΙΣ
λευκού χρώματος. Η ταινία του Αγ. Γεωργίου
είναι πανομοιότυπη, με μόνη διαφορά στα (1) Το 1915. με το Νόμο 613/16-1-1915,
χρώματα, καθώς εναλλάσσονται το μαύρο με ιδρ ύθηκε το δεύ τερ ο Τάγμα Αριστείας της
το πορτοκαλί. Αξίζει εδώ να αναφέρουμε και χωράς μας. αυτό του Γεωργίου Λ_·
Τ
ο ισ χ υ ρ ό τ ε ρ ο κ ρ ά το ς τ η ς α ρ χ α ιό τ η τ α ς , η Ρώμη, σ τ ή
ρ ιζ ε τ η ν ισχύ τ ο υ σ το ν ισ χ υ ρ ό τ ε ρ ο σ τ ρ α τ ό τ η ς α ρ
χ α ιό τ η τ α ς : τ ο Ρ ω μαϊκό. Η ύπ α ρ ξή τ ο υ κ α τ έ σ τ η σ ε
δ υ ν α τή τ ό σ ο τη ρ ω μ α ϊκή εξά π λω σ η όσ ο κ α ι τ η δ ια τ ή
ρ η σ η τ η ς Pax Romana, τ η ς ρ ω μ α ϊκ ή ς ε ιρ ή ν η ς . Ο Ρ ω μ α ϊκό ς
Σ τ ρ α τ ό ς σ το α π ό γ ε ιο τ η ς δ ύ ν α μ ή ς τ ο υ , σ το υ ς δ ύ ο πρώ
τ ο υ ς μ ε τ ά Χ ρ ίσ τ ο ν α ιώ ν ε ς , α π ο τε λ ο ύ σ ε τ ο π ρ ο ϊό ν μ ια ς μα-
κρ ά ς ε ξ ε λ ικ τ ικ ή ς π ο ρ ε ία ς π ου ε ίχ ε α φ ο μ ο ιώ σ ε ι τ α δ ιδ ά γ μ α
τ α που π ρ ο έ κ υ ψ α ν από τη σ ύ γ κ ρ ο υ σ η τ ο υ ρ ω μ α ϊκ ο ύ κ ρ ά
τ ο υ ς μ ε ό λ ο υ ς τ ο υ ς λ α ο ύ ς κ α ι τ α κ ρ ά τη τ η ς λ ε κ ά ν η ς τ η ς
Μ ε σ ο γ ε ίο υ . Εδώ δ ε ν θ ’ α σ χ ο λ η θ ο ύ μ ε μ ε τ η ν ισ τ ο ρ ία α υ τ ο ύ
τ ο υ Σ τρ α το ύ , ο ύ τ ε μ ε τ η ν ο ρ γά νω σ ή τ ο υ ή τ ις τ α κ τ ικ έ ς το υ .
Θ α δ ο ύ μ ε απλά τ η ν α τ ο μ ικ ή ε μ φ ά ν ισ η κ α ι τ ο ν εξο π λ ισ μ ό
τω ν β α σ ικ ό τ ε ρ ω ν τύπ ω ν σ τρ α τιω τώ ν που τ ο ν σ υ γ κ ρ ο τ ο ύ
σαν. Β α σ ικ ό ς α ρ ω γό ς μα ς σ ’ α υ τ ή τ η ν π ρ ο σ π ά θ εια α π ο κ α
τά σ τα σ η ς τ η ς ε ξ ω τ ε ρ ικ ή ς ε μ φ ά ν ισ η ς π ο λ ε μ ισ τώ ν που έζη -
σ αν π ρ ιν από δ ύ ο π ερ ίπ ο υ χ ιλ ιε τ ίε ς θ α ε ίν α ι η α ρ χ α ιο λ ο γ ία .
Ο ι α ν α σ κ α φ έ ς σ ε ρ ω μ α ϊκά σ τρ α τό π ε δ α ή π ε δ ία μαχώ ν έ φ ε
Λεγεωνάριος του 1ου αι. π.Χ. με ρ α ν σ το φ ω ς τ ό σ α όπ λα κ α ι σ τ ρ α τ ιω τ ικ ά α ν τ ικ ε ίμ ε ν α , ώ σ τε
πλήρη φόρτο εκστρατείας. να μ π ο ρ έ σ ο υ μ ε να δ ώ σ ο υ μ ε ζωή σ τα κ ε ίμ ε ν α τω ν α ρ χ α ίω ν
ισ το ρ ικ ώ ν π ου α ν α φ έ ρ ο ν τ α ι σ το Ρ ω μ αϊκό Σ τρ α τό . Τ έ τ ο ια δ ε
κ ε ίμ ε ν α υ π ά ρ χ ο υ ν π ο λλά κ α ι α ν ά μ ε σ ά τ ο υ ς έ ν α απ όσπ ασ μα
ΡΩΜΑΪΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ
ΚΡΑΤΟΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ
τ η ς Ισ το ρ ία ς τ ο υ Ιο υ δ α ϊκ ο ύ Π ο λ έ μ ο υ , γ ρ α μ μ έ ν η ς από τ ο ν
Φ λά θ ιο Ιώσηπο, έ ν α ν Ιο υ δ α ίο που α ν τιμ ε τώ π ισ ε ο ίδ ιο ς τ ο υ ς
Ρ ω μ α ίους κ α τά τ η μ ε γ ά λ η επ α νά σ τα σ η τω ν Ιο υ δ α ίω ν τ η ν
π ε ρ ίο δ ο 66-73 μ.Χ. ε ν α ν τ ίο ν τ η ς Ρώμης. Ο Ιώ σηπος λοιπ ό ν,
π ε ρ ιγ ρ ά φ ο ν τα ς έ ν α ρ ω μ α ϊκό σ τρ α τό π ου ε γ κ α τ α λ ε ίπ ε ι τ ο
σ τρ α τό π ε δ ό το υ γ ια να ξ ε κ ιν ή σ ε ι τ η ν π ο ρ ε ία τ η ς η μ έ ρ α ς ,
μα ς λ έ ε ι:
“ ...(οι Ρ ω μαίοι) β α δ ίζ ο υ ν μ ε η σ υ χ ία κ α ι τά ξ η , ό λ ο ι τ ο υ ς
κ ρ α τώ ν τ α ς τ η θ έ σ η τ ο υ ς σ αν να ε ίν α ι σ ε π ό λ εμ ο . Ο ι μ ε ν π ε
ζ ο ί φ ο ρ ο ύ ν θ ώ ρ α κ ε ς κ α ι κ ρ ά ν η , κ α ι ε ίν α ι ζω σ μ έν ο ι δ ύ ο ξ ί
φη: α υ τ ό που κ ρ έ μ ε τ α ι σ τ' α ρ ισ τ ε ρ ά τ ο υ ς ε ίν α ι κ α τά πολύ
μ α κ ρ ύ τε ρ ο , α υ τ ό όμ ω ς που κ ρ έ μ ε τ α ι δ ε ξ ιά τ ο υ ς δ ε ν έ χ ε ι
μ ή κ ο ς πάνω από μ ια σ π ιθ α μ ή (σ.σ. 22,5 εκ.). Ο σ ο ι ε ίν α ι ε π ί
λ ε κ τ ο ι σ ω μ α το φ ύ λ α κ ε ς τ ο υ σ τρ α τη γ ο ύ κ ρ α τ ο ύ ν δ ό ρ υ κα ι
σ τρ ο γ γ υ λ ή ασπ ίδα. Ο ι υ π ό λο ιπ ο ι κ ρ α τ ο ύ ν α κ ό ν τ ιο κ α ι μ α
κ ρ ιά ο ρ θ ο γ ώ ν ια ασπ ίδα. Ε π ιπ λέο ν ε ίν α ι φ ο ρ τ ω μ έ ν ο ι ο κ α
θ έ ν α ς μ ε π ρ ιό νι, κ ο φ ίν ι, σ κα π ά νη κ α ι π έ λ ε κ υ . Α κ ό μ α μ ε
τ α φ έ ρ ο υ ν κ α ι ιμ ά ν τα , δ ρ επ ά ν ι, α λ υ σ ίδ α κ α ι ε φ ό δ ια
τρ ιώ ν ημερώ ν. Λ ίγο λ ο ιπ ό ν δ ια φ έ ρ ε ι ο π ε ζό ς από φ ο ρ
τω μ έ ν ο μ ο υ λ ά ρ ι. Ο ι ιπ π είς τ ο υ ς φ ο ρ ο ύ ν μ α κρ ύ ξ ίφ ο ς
σ τα δ ε ξ ιά κ α ι κ ρ α το ύ ν σ το χ έ ρ ι μ α κ ρ ιά λ ό γχ η . Σ τα
π λ ε υ ρ ά τω ν α λό γω ν τ ο υ ς ε ίν α ι δ ε μ έ ν η δ ια γ ώ ν ια α
σ π ίδα κ α ι μ ια θ ή κ η μ ε τ ρ ία ή π ε ρ ισ σ ό τε ρ α α κ ό ν τια .
Α υ τά έ χ ο υ ν π λ α τ ιέ ς α ιχ μ έ ς κ α ι σ το μ ή κ ο ς π λ η σ ιά
ζ ο υ ν τ α δ ό ρ α τα . Τ έλος, ό λ ο ι τ ο υ ς φ ο ρ ο ύ ν κ ρ ά ν η
κ α ι θ ώ ρ α κ ε ς ό μ ο ια μ ε α υ τ ά τω ν πεζώ ν, κ α ι σ ε τ ί
π ο τα , ό σ ο ν α φ ο ρ ά τ α όπλα, δ ε ν δ ια φ έ ρ ο υ ν ο ι
ε π ίλ ε κ τ ο ι ιπ π είς τ ο υ σ τρ α τη γ ο ύ από α υ τ ο ύ ς
που υ π η ρ ε το ύ ν σ τις ίλ ε ς ..." (Ιω σήπου, Ισ τ ο
ρ ία Ιο υ δ α ϊκ ο ύ Π ο λ έ μ ο υ π ρ ος Ρ ω μ αίους, III
93-97).
Μ έσ α σ ε μ ια σ ύ ν το μ η π ε ρ ιγ ρ α φ ή λ ο ιπ ό ν ο Ιώ σηπος έ χ ε ι σ υ λ λ ά θ ε ι
κ α ι τ α τ ρ ία “ σ υ σ τ α τ ικ ά ” τ ο υ Ρ ω μ αϊκού Σ τρ α το ύ : τ η ν π ε ιθ α ρ χ ία κα ι
τ η ν τά ξ η το υ , τ ο γ ε γ ο ν ό ς ό τ ι δ ε ν υπ ήρχα ν μ ε γ ά λ ε ς δ ια φ ο ρ έ ς α·
ν ά μ ε σ α σ τα ε κ λ ε κ τ ά κ α ι τ α κ ο ιν ά σ τ ρ α τ ε ύ μ α τ α κα ι, τ έ λ ο ς , ό τ ι τ ο
ρω μ α ϊκό π ε ζικ ό ή τ α ν ε ξ ο π λ ισ μ έ ν ο τό σ ο γ ια μ ά χ η, ό σ ο κ α ι γ ια ε
κ τ έ λ ε σ η έρ γ ω ν ε κ σ τ ρ α τ ε ία ς . Θ α μ π ο ρ ο ύ σ ε να π ει κ ά π ο ιο ς ό τ ι έ Λεγεω νάριος
της εποχής του
μ ο ια ζ ε τ ό σ ο μ ε π ε ζικ ό ό σ ο κ α ι μ ε μ η χ α ν ικ ό μ ά χ η ς - γ ια να χ ρ η
Αυγούστου (30π.Χ.·14 μ.Χ.)
σ ιμ ο π ο ιή σ ο υ μ ε έ ν α σ ύ γ χ ρ ο ν ο όρο. μ ε αλυσιδω τό 9ώ ρακα.
Τ η ν επ ο χ ή που μ α ς α π α σ χ ο λ εί (30 π.Χ. ως 200 π ερ ίπ ο υ μ.Χ.)
λ ο υ ς τ η ς Ρώμης. Τα ε κ τ ε τ α μ έ ν α τ ρ α ύ
μ α τα που π ρ ο ξε ν ο ύ σ α ν τ α ρ ω μ α ϊκά
ξ ίφ η κα ι η α π ο φ α σ ισ τικ ό τη τα με τ η ν
οπ οία τ ο ρ ω μ α ϊκό π ε ζικ ό επ ε δ ίω κ ε τη
μ ά χη σώμα μ ε σώμα τ ρ ο μ ο κ ρ α τ ο ύ
σ αν κ α ι π ρ ο κ α λ ο ύ σ α ν τ η γ ρ ή γ ο ρ η κ α
τ ά ρ ρ ε υ σ η τ ο υ α ν τίπ α λ ο υ π εζικ ο ύ . Ε ί
να ι α σ φ α λώ ς κ α τα ν ο η τό τ ο π όσο πα
ρ α π λ η ρ ω μ α τικ ή ή τ α ν η μ ο ρ φ ή κα ι η
χ ρ ή σ η το υ ρ ω μ α ϊκο ύ α κ ο ν τ ίο υ σε
σ χέσ η μ ε τ ο ξ ίφ ο ς τ ο υ λ ε γ ε ω ν ά ρ ιο υ . μ ε γ ά λ η ο ρ θ ο γ ώ ν ια α σ π ίδ α το υ (λα τ.: ρο ε ίτ ε από ο ρ ε ίχ α λ κ ο (μ π ρ ο ύ ντζο )
Το ξ ίφ ο ς μ ε τη θ ή κ η τ ο υ κ ρ ε μ ό τ α ν scutum, αρχ. ελ λ .: θ υ ρ ε ό ς ). Α υ τή ε ίχ ε κα ι ή τ α ν ιδ ια ίτ ε ρ α α ν θ ε κ τ ικ ά .
σ τα δ ε ξ ιά τ ο υ σ τρ α τιώ τη από μ ια δ ε ρ μ έ γ ισ τ ε ς δ ια σ τ ά σ ε ις 0,66x1,1 m, αν Ο κ ο ρ μ ό ς το υ σ ώ μ α το ς π ρ ο σ τα
μ ά τιν η λ ω ρ ίδ α (τελα μ ώ να ). Σ τα α ρ ι κ α ι σ τη ν α υ τ ο κ ρ α τ ο ρ ικ ή π ε ρ ίο δ ο το τ ε υ ό τ α ν από τ ο θ ώ ρ α κ α (λα τ.: lorica,
σ τ ε ρ ά τ ο υ κ ρ ε μ ό τ α ν έν α β ρ α χ ύ τε ρ ο μ ή κ ο ς τ η ς π ε ρ ιο ρ ίσ τ η κ ε . Τ ην κ α τ α αρχ. ε λ λ . μ ε τ α γ ρ α φ ή : λ ω ρ ίκ ιο ν ). Το
ε γ χ ε ιρ ίδ ιο (λατ.: pugio, αρχ. ελ λ .: πα- σ κ εύ α ζα ν από δ ύ ο ή τ ρ ε ις σ τρ ώ σ ε ις ρ ω μ α ϊκό π εζικ ό ε ίχ ε τ ρ ε ις τύ π ο υ ς
ρ α ζω σ τρ ίς), απ ’ ε υ θ ε ία ς από τ η ζώ νη. ξ ύ λ ιν ω ν σ α νίδω ν, ε γ κ ά ρ σ ια κ ο λ λ η μ έ θ ω ρ ά κω ν, α ν ά λ ο γ α μ ε τ ο ν τρ ό π ο κ α
Το ε γ χ ε ιρ ίδ ιο ή τ α ν έ ν α δ ε υ τ ε ρ ε ύ ο ν νων τη μ ια πάνω σ τη ν ά λ λ η , τ ο δ ε σ ύ τ α σ κ ε υ ή ς το υ ς :
όπ λο, α λ λ ά κ α ι χ ρ ή σ ιμ ο ε ρ γ α λ ε ίο σ τα νο λο τ ο π ε ρ ιέ β α λ λ α ν μ ε ύ φ α σ μ α κα ι 1) Τ ους α λ υ σ ιδ ω τ ο ύ ς θ ώ ρ α κ ες .
κ α θ η μ ε ρ ιν ά κ α θ ή κ ο ν τ α τ ο υ σ τρ α τιώ τ έ λ ο ς μ ε δ έρ μ α . Η α σ π ίδ α ε ίχ ε μια κ ε Α υ τ ο ί κ α τ α σ κ ε υ ά ζ ο ν τ α ν από σ ιδ ε ρ έ
τη . Τ έλος, π α ρ ’ ό λ ο που κ α ν ο ν ικ ά δ ε ν ν τ ρ ικ ή χ ε ιρ ο λ α β ή , η ο π ο ία σ το ε ξ ω τ ε ν ιο υ ς κ ρ ίκ ο υ ς π λ ε γ μ έ ν ο υ ς τ ο ν έν α
έ φ ε ρ α ν τ έ τ ο ια όπλα, ο λ ε γ ε ω ν ά ρ ιο ι ρ ικ ό μ έ ρ ο ς τ η ς α σ π ίδ α ς δ ια μ ο ρ φ ω μ έσ α σ το ν ά λλο , ώ σ τε να “ υ φ α ίν ε τ α ι”
ε κ π α ιδ ε ύ ο ν τ α ν σ τη ν τ ο ξ ο β ο λ ία κα ι ν ό τ α ν σ ε σ ιδ ε ρ έ ν ιο ε ξ ό γ κ ω μ α (όπως έ ν α μ ε τ α λ λ ικ ό έ ν δ υ μ α γ ια τ ο ν π ο λ ε
ε ίπ α μ ε παραπάνω ). Το χ ε ίλ ο ς τ η ς α μ ισ τή . Ε ίχα ν τ ο π λ ε ο ν έ κ τ η μ α ό τ ι ή τ α ν
σ π ίδ α ς (τη “ σ τ ε φ ά ν η ” ) τ ο π ρ ο σ τά ε ύ κ α μ π τ ο ι κ α ι α κ ο λ ο υ θ ο ύ σ α ν τό σ ο
τ ε υ α ν π ε ρ ιμ ε τ ρ ικ ά μ ε μ ια μ ε τ α λ λ ικ ή τ η ν κ ίν η σ η όσ ο κ α ι τ ο σ χ ή μ α τ ο υ σώ
τ α ιν ία , ώ σ τε η α σ π ίδ α να α ν τ έ χ ε ι τα μ α το ς τ ο υ π ο λ ε μ ισ τή . Σ τα μ ε ιο ν ε κ τ ή
κ τυ π ή μ α τα που σ κ ό π ε υ α ν να τη σ χ ί μ α τα σ υ γ κ α τ α λ έ γ ο ν τ α ν τ ο μ ε γ ά λ ο
σ ο υ ν σ τα δύ ο . Τ έλος, σ τη ν ε π ιφ ά ν ε ια τ ο υ ς β ά ρ ο ς κα ι τ ο γ ε γ ο ν ό ς ό τ ι δ ε ν α
τ η ς α σ π ίδ α ς σ χ έ δ ια ζα ν δ ιά φ ο ρ ε ς πα ν τ έ τ α σ σ α ν σ τ α θ ε ρ ή α ν τίσ τα σ η σ τα
ρ α σ τά σ ε ις - π ο λ λ έ ς από τ ις ο π ο ίε ς έ δ υ ν α τά π λ ή γ μ α τα α λλά μ ε τ έ δ ιδ α ν το
χ ο υ ν σ ω θ ε ί - μ ε κ ύ ρ ιο μ ο τίβ ο τ ο φ τ ε σ ύ νο λο τ η ς ε ν έ ρ γ ε ια ς τ ο υ π λ ή γ μ α το ς
ρ ω τό κ ε ρ α υ ν ό το υ Δ ία, το υ ύ ψ ισ το υ σ το α νθ ρ ώ π ινο σώ μα που π ε ρ ιέ β α λ - 35
θ ε ο ύ το υ ρ ω μ α ϊκο ύ π α ν θ έ ο υ . λαν. Υπ ήρχε δ η λ α δ ή π ερ ίπ τω σ η ο ι
Το δ ε ύ τ ε ρ ο α μ υ ν τ ικ ό όπ λο τ η ς κ ρ ίκ ο ι το υ θ ώ ρ α κ α να κ α ρ φ ω θ ο ύ ν
ρ ω μ α ϊκ ή ς π α νο π λία ς ή τ α ν τ ο κρ ά νο ς σ το σώ μα τ ο υ λ ε γ ε ω ν ά ρ ιο υ ε ξ α ιτ ία ς
(λα τ.: galea, αρχ. ε λ λ . μ ε τ α γ ρ α φ ή “ γα- ε ν ό ς δ υ ν α το ύ κ τυ π ή μ α τ ο ς πάνω σ το
λ έ η ” (η). Τα μ έρ η το υ κ ρ ά ν ο υ ς ή τ α ν θ ώ ρ α κ α . Ε τσ ι ή τ α ν α π α ρ α ίτ η τη η
κ α τ' α ρ χ ή ν τ ο κ υ ρ ίω ς μ ε τ α λ λ ικ ό “ α χ ρ ή σ η ε ν ό ς π α χ έο ς ε ν δ ύ μ α τ ο ς μ έσ α
ν ε σ τ ρ α μ μ έ ν ο κ ύ π ε λ λ ο ” που π ρ ο σ τά από τ ο θ ώ ρ α κ α (το υ "θ ω ρ α κ ο μ ά χ ο υ ” )
τ ε υ ε τ ο κ ρ α ν ίο τ ο υ π ο λ ε μ ισ τή (η “ θ ό - που θ α α π ο ρ ρ ο φ ο ύ σ ε α υ τή τ η ν ε ν έ ρ
λ ο ς ” ). Σ' α υ τ ό π ρ ο σ α ρ μ ο ζό τα ν σ το π ί γ ε ια . Ε τσ ι όμω ς α υ ξ α ν ό τα ν α κ ό μ α π ε
Κράνη λεγεωνάριων. Η προστασία που σω μ έ ρ ο ς έ ν α μ ε τ α λ λ ικ ό έ λ α σ μ α που ρ ισ σ ό τε ρ ο ο ό γ κ ο ς το υ θ ώ ρ α κα , το
παρέχουν στους λεγεω νάριους είναι
π ρ ο σ τ ά τ ε υ ε τ ο ν α υ χ έ ν α (“ επ α υ χ έ- β ά ρ ο ς, α λλά κ α ι η θ ε ρ μ ο κ ρ α σ ία το υ
πλήρης.
ν ιο ” ή " κ α τ α υ χ έ ν ιο " ). Τα π λά για το υ σ ώ μ α το ς το υ φ έ ρ ο ν τ ο ς , π ρ ά γμ α ιδ ι
π ροσώ που τ ο υ π ο λ ε μ ισ τή π ρ ο σ τα α ίτ ε ρ α ε π ικ ίν δ υ ν ο ό τ α ν π.χ ε ίχ ε να
τ ε ύ ο ν τ α ν από ά λ λ α δ ύ ο ε λ ά σ μ α τα π ο λ ε μ ή σ ε ι γ ια ώ ρ ες κά τω από τ ο ν κ α
που κ ρ έ μ ο ν τ α ν από τ η θ ό λ ο (τις “ πα λ ο κ α ιρ ιν ό ή λ ιο τ η ς Σ υ ρ ία ς ή τ η ς
ρ α γ ν α θ ίδ ε ς ” ). Το μ έτω π ο τ ο υ σ τρ α Α φ ρ ικ ή ς .
σ τη χ ρ ή σ η τ η ς σ φ ε ν δ ό ν η ς . Η τ ε τιώ τη π ρ ο σ τ α τ ε υ ό τ α ν από τ η ν “ π ρ ο 2) Τ ους α ρ θ ρ ω το ύ ς θ ώ ρ α κ ε ς . Για
λ ε υ τ α ία ή τ α ν ιδ ια ίτ ε ρ α χ ρ ή σ ιμ η , τό σ ο μ ε τ ω π ίδ α ” κ α ι τ ο “ γ ε ίσ ο ” , ε ν ισ χ ύ σ ε ις τ ο υ ς παραπ άνω λ ό γ ο υ ς υ ιο θ ε τ ή θ η κ ε
σ το υ ς ε π ιτ ιθ έ μ ε ν ο υ ς , ό σ ο κα ι σ το υ ς δ η λ α δ ή τ ο υ μ π ρ ο σ τινο ύ μ έ ρ ο υ ς το υ έ ν α ς κ α ιν ο ύ ρ γ ιο ς τύ π ο ς θ ώ ρ α κα , το υ
α μ υ ν ό μ ε ν ο υ ς , κ α τά τη δ ιά ρ κ ε ια πο κ ρ ά ν ο υ ς που ε ίχ α ν τ η μ ο ρ φ ή μ ε τ α λ ο π ο ίο υ τ ο α ρ χ α ίο ό ν ο μ α α γ ν ο ο ύ μ ε .
λιο ρ κιώ ν. Σ τα ρ ω μ α ϊκά σ τρ α τό π ε δ α λ ικ ώ ν τα ιν ιώ ν κ ο λ λ η μ έ ν ω ν πάνω σ ’ Κ α τα χ ρ η σ τικ ά τ ο ν ο ν ο μ ά ζο υ ν lorica
που έ χ ο υ ν α ν α σ κ α φ ε ί, β ρ έ θ η κ α ν μ ε α υ τό . Το κ ρ ά ν ο ς σ υμ π λήρω να ν δ ιά segm entata (δ η λ α δ ή , κ υ ρ ιο λ ε κ τ ικ ά , ο
γ ά λ ε ς π ο σ ό τη τε ς από π ή λ ιν α κ α ι μο- φ ο ρ α λ ο φ ία , σ υ ν ή θ ω ς έ ν α κ ε ν τ ρ ικ ό κ α τα σ κ ε υ α σ μ έ ν ο ς από π ο λλά κ ο μ μ ά
λ ύ β δ ιν α β λ ή μ α τα σ φ ε ν δ ό ν η ς . κ α ι μ ε μ ο ν ω μ έν α φ τ ε ρ ά δ ε ξ ιά κι α ρ ι τ ια θ ώ ρ α κ α ς . Εδώ θ α χ ρ η σ ιμ ο π ο ιο ύ
Τα α μ υ ν τ ικ ά όπ λα το υ Ρ ω μαίου λ ε σ τε ρ ά σ το ύ ψ ο ς τω ν κρο τά φ ω ν. Τα μ ε τ ο ν ό ρ ο "α ρ θ ρ ω τ ό ς θ ώ ρ α κ α ς ").
γ ε ω ν ά ρ ιο υ ή τ α ν ε ξ ίσ ο υ ισ χυρά , μ ε λ ε ρ ω μ α ϊκά κ ρ ά ν η τ υ π ο λ ο γ ικ ά π ρ ο έρ χ ο Α υ τό ς ε ίν α ι ο θ ώ ρ α κ α ς που έ χ ε ι
τ η μ έ ν α κα ι π λήρη με τα ε π ιθ ε τ ικ ά ό ν τ α ν από τ α κ ρ ά ν η τω ν α ρ χ α ίω ν Γαλα- σ υ ν δ ε θ ε ί κ α τ' ε ξ ο χ ή ν μ ε τ ο υ ς Ρ ω μαί
πλα. Το κ υ ρ ιό τ ε ρ ο από α υ τ ά ή τ α ν η τών. Κ α τα σ κ ε υ ά ζ ο ν τ α ν ε ίτ ε από σ ίδ η ο υ ς , από τ ις σ ύ γ χ ρ ο ν ε ς τ α ιν ίε ς , πε-
ΣΤΡΑΤΙΩ ΤΙΚΗ ΙΣ Τ Ο Ρ ΙΑ
ρ ιο δ ικ ά , α ν α π α ρ α σ τά σ ε ις κλπ. Τον α π ο τε λ ο ύ σ α ν η μ ι-
κ υ κ λ ικ έ ς μ ε τ α λ λ ικ έ ς τ α ιν ίε ς που δ έ ν ο ν τ α ν σ το σ τ ή θ ο ς
κ α ι σ τη ν π λά τη μ ε τ α ξ ύ το υ ς , σ χ η μ α τίζ ο ν τα ς έ ν α ν κ ύ λ ιν
δ ρ ο π ου π ε ρ ιέ β α λ λ ε τ ο ν κ ο ρ μ ό το υ π ο λ εμ ισ τή . Ο θ ώ ρ α
κ α ς σ υ μ π λ η ρ ω ν ό τα ν από π λ α τ ιέ ς μ ε τ α λ λ ικ έ ς τ α ιν ίε ς που
κ ά λ υ π τα ν τ ο υ ς ώ μ ο υ ς (“ ε π ω μ ίδ ε ς ") τ ο υ σ τρ α τιώ τη κ α ι
τ ο ν π ρ ο σ τά τε υ α ν από κ τυ π ή μ α τα που ε ίχ α ν φ ο ρ ά από
πάνω π ρ ος τ α κάτω . Ο α ρ θ ρ ω τό ς θ ώ ρ α κ α ς π ο τέ δ ε ν α ν τ ι
κ α τ έ σ τ η σ ε α π ό λ υ τα τ ο ν α λ υ σ ιδ ω τό , α λλά κ α ι ο ι δ ύ ο τύ π ο ι
σ υ νυ π ή ρ χ α ν π α ρ ά λ λ η λ α , ίσως α κ ό μ α κα ι μ έσ α σ τη ν ίδ ια
μ ο νά δ α . Το μ ε ιο ν έ κ τ η μ α α υ το ύ το υ τύ π ο υ θ ώ ρ α κ α ε ίν α ι
ό τ ι δ ε ν μ π ο ρ ο ύ σ ε να σ υ ν τ η ρ η θ ε ί ε ύ κ ο λ α , α λ λ ά α π α ιτ ο ύ
σ ε ε ιδ ικ ε υ μ έ ν ο υ ς τ ε χ ν ίτ ε ς κ α ι σ ιδ η ρ ο υ ρ γ ο ύ ς . Ο σο α υ τ ο ί
υπ ήρ χ α ν ο Σ τ ρ α τ ό ς δ ια τ η ρ ο ύ σ ε α υ τ ό ν τ ο ν τύ π ο θ ώ ρ α
κα, ενώ ό τ α ν έ λ ε ιψ α ν ε γ κ α τ α λ ε ίφ θ η κ ε .
3) Τ ους φ ο λ ιδ ω τ ο ύ ς ή λ ε π ιδ ω τ ο ύ ς θ ώ ρ α κ ε ς . Μ ια
μ έσ η λύσ η α ν ά μ ε σ α σ το ν α λ υ σ ιδ ω τό κ α ι τ ο ν α ρ
θ ρ ω τ ό θ ώ ρ α κ α ή τ α ν ο λ ε γ ό μ ε ν ο ς φ ο λ ιδ ω τό ς .
Α υ τό ς ο θ ώ ρ α κ α ς κ α τ α σ κ ε υ α ζ ό τ α ν από μ ικ ρ ά μ ε
τ α λ λ ικ ά ε λ ά σ μ α τ α (τ ις φ ο λ ίδ ε ς ) που δ έ ν ο ν τ α ν μ ε
τα ξ ύ τ ο υ ς ή ρ ά β ο ν τα ν πάνω σ ’ έν α χ ο ν τρ ό ύ φ α
σμα. Η τα ν μια μ έσ η λύσ η που μ είω ν ε τ α μ ε ιο ν ε
κ τή μ α τα το υ α λ υ σ ιδ ω το ύ κ α ι υ ιο θ ε τ ο ύ σ ε
κά π ο ια από τ α χ α ρ α κ τ η ρ ισ τ ικ ά τ ο υ α ρ θ ρ ω το ύ .
Κ α ι α υ τ ό ς ο τύ π ο ς θ ώ ρ α κ α σ υ νυ π ή ρ χ ε μ ε τ ο υ ς
ά λ λ ο υ ς δ ύ ο κ α θ ’ ό λ η τ η ν α υ τ ο κ ρ α τ ο ρ ικ ή π ε ρ ίο δ ο
κ α ι α ρ γ ό τε ρ α .
Τ ον α μ υ ν τ ικ ό ε ξο π λ ισ μ ό τ ο υ Ρ ω μαίου σ υ μ π λή
ρω ναν ο ι κ ν η μ ίδ ε ς (λα τ.: ocreae) κ α ι ο ι θ ω ρ α κ ίσ ε ις
τω ν χ ε ρ ιώ ν (λα τ.: manicae, αρχ. ε λ λ .: μ ε τα γ ρ α φ ή :
μ α κ ιν έ λ λ ια , χ α λ κ ό το υ β λ α , αρχ. ε λ λ .: επ ιπ ή χια, επι-
β ρ α χ ιό ν ια ). Α υ τά τ α α μ υ ν τ ικ ά όπ λα δ ε ν φ α ίν ε τ α ι
να ή τ α ν σ ε σ υ ν εχ ή χ ρ ή σ η , π ρ ο φ α νώ ς γ ια τ ί β ά ρ α ι
να ν υ π ερ β ο λ ικ ά τ ο ν π ο λ ε μ ισ τή (α ς μη ξ ε χ ν ά μ ε
ό τ ι ο λ ε γ ε ω ν ά ρ ιο ς μ ε τ έ φ ε ρ ε σ τ ις π ο ρ ε ίε ς ο ίδ ιο ς
τ ο ν ο π λισ μ ό το υ ). Π ά ντω ς, ό τ α ν υπ ή ρ χ ε α ν ά γ κ η
να α ν τ ιμ ε τ ω π ισ τ ε ί μ ια ε ιδ ικ ή ε χ θ ρ ικ ή α π ειλή , ό
πως τ α β α ρ ιά δ ρ έ π α ν α (λα τ. falces) τω ν Δ α κώ ν κ α
τ ά τ ο υ ς π ο λ έ μ ο υ ς τ ο υ α υ τ ο κ ρ ά τ ο ρ α Τ ρα ϊα νού
(98-117 μ.Χ.) σ τη σ η μ ε ρ ιν ή Ρ ου μ α νία , ο ι λ ε γ ε ω ν ά
ρ ιο ι τ α υ ιο θ ε τ ο ύ σ α ν κ α ι τ α χ ρ η σ ιμ ο π ο ιο ύ σ α ν
ευρέω ς.
Α κό μ α , δ ιά φ ο ρ α ά λ λ α τ μ ή μ α τ α τ η ς ε ν δ υ μ α
σ ία ς τ ο υ σ τ ρ α τιώ τη σ υ ν ε ισ έ φ ε ρ α ν σ τη ν π ρ ο σ τα
σ ία το υ : τ ο λ α ιμ ό τ ο υ π ρ ο σ τ ά τ ε υ ε χ ο ν τρ ό υ φ α
σ μ ά τιν ο π ε ρ ιτρ α χ ή λ ιο , τ ο υ ς β ρ α χ ίο ν ε ς κ α ι τ ο υ ς
μ η ρ ο ύ ς δ ε ρ μ ά τ ιν ε ς λ ω ρ ίδ ε ς (" π τ έ ρ υ γ ε ς ” ), ο ι ο π ο ί
ε ς κ ρ έ μ ο ν τ α ν από τ ις π α ρ υ φ έ ς τ ο υ ε ν δ ύ μ α τ ο ς που
φ ο ρ ο ύ σ α ν κ ά τω από τ ο θ ώ ρ α κα , κ α ι τ α π ό δ ια τ ο υ ς τα
κ λ ε ισ τ ά ρ ω μ α ϊκά σ α ν δ ά λ ια (caligae) που έ φ τ α ν α ν μ έ
χ ρ ι πάνω από τ ο υ ς α σ τ ρ α γ ά λ ο υ ς . Α υ τό ς ή τ α ν , σε γ ε
ν ικ έ ς γ ρ α μ μ έ ς , ο α μ υ ν τ ικ ό ς κ α ι ο ε π ιθ ε τ ικ ό ς ε ξ ο π λ ι
σ μ ό ς τ ο υ Ρ ω μαίου λ ε γ ε ω ν ά ρ ιο υ . Οπως α ν α φ έ ρ ο υ ν
π ο λ λ ο ί α ρ χ α ίο ι ισ τ ο ρ ικ ο ί (κ α ι α ν ά μ ε σ ά τ ο υ ς ο Ιώση-
πος, έ ν α από τ α χ ω ρ ία τ ο υ ο π ο ίο υ π α ρ α θ έ σ α μ ε σ τη ν
α ρ χή), ο ι π ε ζο ί φ ο ρ τώ ν ο ν τα ν μ ε π ο λλά ά λ λ α ε ρ γ α
λ ε ία , υ λ ικ ά κα ι ε φ ό δ ια , έ τ σ ι ώ σ τε να μη χ ρ ε ιά ζ ο ν τ α ι
υ π η ρ έ τ ε ς ή δ ο ύ λ ο υ ς , να ε ίν α ι α υ τ ά ρ κ ε ις , σ κλη ρ α -
γ ω γ η μ έ ν ο ι κ α ι α π ο δ ε σ μ ε υ μ έ ν ο ι από μ ε τα γ ω γ ικ ά
κ α ι λ ο γ ισ τ ικ έ ς " ο υ ρ έ ς ” .
Ο ΣΥΜ Μ ΑΧΟΣ
Ο ι σ ύ μ μ α χ ο ι σ τ ρ α τ ιώ τ ε ς (auxiliarii) ο
π λ ίζ ο ν τ α ν μ ε ε λ α φ ρ ύ τ ε ρ α , κ α τά κα νόνα ,
όπ λα από τ ο υ ς λ ε γ ε ω ν ά ρ ιο υ ς . Τα ε π ιθ ε
τ ικ ά τ ο υ ς όπ λα π ε ρ ιλ ά μ β α ν α ν τ ό ξ α (για
τ ις cohortes sagittariorum /κ ο ό ρ τ ε ις το ξ ο τ ώ ν ), α κ ό ν τια , δό - Λεγεωνάριος του ίο υ at. μ.Χ. με αρθρωτό θώρακα.
ρ α τα κλπ. Σ υ χ νά σ τ ις π α ρ α σ τά σ ε ις ε μ φ α ν ίζ ο ν τ α ι να κρα-
ΤΟ ΙΠ Π ΙΚ Ο
To ρ ω μ α ϊκό ιπ πικό α υ τ ή ς τ η ς π ε ρ ιό δ ο υ α ν ή κ ε σ χ ε δ ό ν
α π ο κ λ ε ισ τ ικ ά σ τις σ υ μ μ α χ ικ έ ς μ ο ν ά δ ε ς (λα τ.: alae, αρχ.
ε λ λ .: ίλα ι). Μ έσ α σ τα π λα ίσ ια τω ν λ εγ εώ ν ω ν υ π ήρχε ένα
τμ ή μ α ιπ π ικού (ο ι promoti), τ ο υ ο π ο ίο υ τ ο μ έ γ ε θ ο ς έ τ ε ιν ε
να α υ ξ ά ν ε τ α ι μ ε τ η ν π ά ρ ο δ ο τ ο υ χ ρ ό ν ο υ α λ λ ά π ου γ ια τ η ν
π ε ρ ίο δ ο η οπ ο ία μα ς α π α σ χ ο λ εί ή τ α ν μ ά λ λ ο ν π ολύ π ε ρ ιο
ρ ισ μ έν ο . Α ν τ ίθ ε τ α υπ ήρχα ν δ ε κ ά δ ε ς μ ο ν ά δ ε ς σ υ μ μ α χ ι
κ ο ύ ιπ π ικού, π ο ικ ίλ ο υ τύ π ο υ κ α ι ε ξο π λ ισ μ ο ύ , α ν ά λ ο γ α με
τ η ν α π ο σ το λή τ ο υ ς . Ο ι ε λ α φ ρ ύ τ ε ρ α ο π λ ισ μ έ ν ε ς ή τ α ν
α υ τ έ ς τω ν έφιπ π ω ν το ξ ο τ ώ ν , ενώ ο ι β α ρ ύ τ ε ρ α α υ τ έ ς τω ν
κ α τα φ ρ ά κ τω ν (λα τ.: catafractarii), δ η λ α δ ή τω ν ιππέω ν που
ή τ α ν π ρ ο σ τ α τ ε υ μ έ ν ο ι από π λήρη α μ υ ν τ ικ ή π α νο π λία κα ι
π ο λ ε μ ο ύ σ α ν μ ε μια μ α κ ρ ιά σ ά ρ ισ σ α (λα τ.: contus), χω ρίς
να έ χ ο υ ν τ η ν α ν ά γ κ η α σ π ίδ α ς. Ε ίν α ι π ιθ α ν ό κ α ι τ α ά λ ο γ α
α υ τώ ν τω ν ιππέω ν να έ φ ε ρ α ν π ε ρ ισ σ ό τε ρ ο ή λ ιγ ό τ ε ρ ο
π λή ρ η θ ω ρ ά κ ισ η , μ ε τ α λ λ ικ ή ή δ ε ρ μ ά τ ιν η .
Τα ά λ ο γ α τω ν Ρω μαίω ν ή τ α ν μ ικρ ό σ ω μ α σ ε σ χέσ η με
τ α σ η μ ε ρ ιν ά , κ ά π ο ιο ς θ α μ π ο ρ ο ύ σ ε να τ α χ α ρ α κ τ η ρ ίσ ε ι
Συμμαχος ιππέας των αρχών του 2ου αι.
μ εγα λό σ ω μ α πόνυ. Ε π ιπ λέο ν ο ι ιπ π είς ίπ π ευ α ν χ ω ρ ίς α ν α π.Χ. Σ ’ αυτήν την αναπαράσταση
β ο λ ε ίς , μ ε τ α π ό δ ια τ ο υ ς να κ ρ έ μ ο ν τ α ι ε λ ε ύ θ ε ρ α σ τα φ α ίνετα ι τόσο το μικρό μ έγεθ ο ς του
π λ ε υ ρ ά τ ο υ α λό γο υ . Α υ τά τ α σ το ιχ ε ία ο δ ή γ η σ α ν π ο λ λ ο ύ ς αλόγου, όσο και το ό τι ίππευαν χωρίς
σ ύ γ χ ρ ο ν ο υ ς ε ρ ε υ ν η τ έ ς να υ π ο θ έ σ ο υ ν ό τ ι τ ο ιπ π ικό α υ τό αναβολείς.
Ο Ι Π Ο Λ Ε Μ ΙΚ Ε Σ
Μ ΗΧΑΝΕΣ
Κ ά θ ε λ ε γ ε ώ ν α ε ίχ ε κ α ν ο ν ικ ά π ερ ί
τ ις ε ξ ή ν τ α π ο λ ε μ ικ έ ς μ η χ α ν ές , τ ις ο
π ο ίε ς υ π η ρ ε το ύ σ α ν ο ι ίδ ιο ι ο ι λ ε γ ε ω
Κράνη συμμάχων στρατιωτών του ιππικού. Σε αντί9εση μ ε τα κράνη του πεζικού, που άφηναν
ν ά ρ ιο ι. Α υ τ έ ς ή τ α ν δ ύ ο τύπ ω ν, α υ τ έ ς
ακάλυπτα τ ’ αυτιά, τα κράνη του ιππικού ήταν κλειστά. Ετσι 9υσίαζαν τη δυνατότητα
που έ ρ ιχ ν α ν π έ τ ρ ε ς (λα τ.: ballistae, επικοινωνίας, μέσα στο θόρυβο της μάχης, προκειμένου να έχουν αυξημένη προστασία.
αρχ. ελ λ .: λ ιθ ο β ό λ ο ι), κ α ι α υ τ έ ς που
έ ρ ιχ ν α ν μεγά λα 6έλη (λατ.:
catapultae, αρχ. ελ λ .: ο ξ υ β ε λ ε ίς ).
Μ έσ α σ τη ν κ ά θ ε κ α τη γ ο ρ ία υπ ήρχα ν
ιδ ια ίτ ε ρ ε ς δ ια β α θ μ ίσ ε ις , η κ α θ ε μ ία λ η σ α ν από τ ο ν κ ο ρ μ ό , τ ο τ ίν α ξ α ν ά λ σ τιγ μ ή ς , τ η ν π ρ ω το β ο υ λ ία ή τ η ν
μ ε τ ο ό ν ο μ ά τ η ς (π.χ. ό ν α γ ρ ο ι, σ κορ- λ α 600 μ έ τ ρ α π ρ ος τ α πίσω. Ο ι π ιο μ ε ε υ ν ο ϊκ ή τύ χ η . Σ τ η ρ ιγ μ έ ν ο ι σ' α υ τ ό το
π ίοι, χ ε ιρ ο β α λ λ ίσ τ ρ α ι κλπ.). Α υ τ έ ς τ ις γ ά λ ο ι λ ιθ ο β ό λ ο ι έ β α λ α ν π έ τ ρ ε ς β ά Σ τρ α τό , τ ο υ ο π ο ίο υ μ ό λ ις π ερ ιγρ ά ψ α -
ρ ο υ ς άνω τω ν 45 kg κα ι χ ρ η σ ιμ ο π ο ι μ ε τ α β α σ ικ ά χ α ρ α κ τη ρ ισ τ ικ ά , ο ι Ρω
ο ύ ν τ ο γ ια να γ κ ρ ε μ ίζ ο υ ν τ α τ ε ίχ η μ α ίο ι δ η μ ιο ύ ρ γ η σ α ν τ η ν α υ τ ο κ ρ α τ ο
μ ια ς ε χ θ ρ ικ ή ς π ό λη ς. Ο ι ο ξ υ β ε λ ε ίς ρ ία τ ο υ ς κ α ι α π ο τέ λ ε σ α ν τ ο π ρ ό τυ π ο
μ π ο ρ ο ύ σ α ν να ε ίν α ι πολύ μ ικ ρ ό τ ε ρ ο ι γ ια ό λ ο υ ς τ ο υ ς μ ε τ α γ ε ν έ σ τ ε ρ ο υ ς
(ο ι πιο μ ικ ρ ο ί δ ε ν ή τ α ν ψ η λ ό τ ε ρ ο ι σ τρ α το ύ ς , από τ η ν Α ν α γ έν ν η σ η κα ι
από 2 m) κ α ι ή τ α ν σ υ ν ή θ ω ς τ έ τ ο ιο υ μ ε τά .
ε ίδ ο υ ς μ η χ α ν ές που χ ρ η σ ιμ ο π ο ιο ύ
ν τ ο σ το π ε δ ίο τ η ς μ ά χ ης. Β ΙΒ Λ ΙΟ Γ Ρ Α Φ ΙΑ
ΤΟ Σ ΤΡΑΤΟ Π ΕΔΟ (1) John W arry: WARFARE IN THE
CLASSICAL WORLD, London. 1980.
Κ ά θ ε β ρ ά δ υ , μ έσ α σ το ε χ θ ρ ικ ό έ (2) Peter C onnolly: THE ROMAN ARMY,
δ α φ ο ς , ο ι Ρ ω μ α ίοι δ η μ ιο υ ρ γ ο ύ σ α ν London, 1975.
(3) Peter C onnolly: TIBERIUS CLAUDIUS
έ ν α σ τρ α τό π ε δ ο μ έσ α σ το οπ ο ίο δ ια -
MAXIMUS, THE LEGIONARY, O xford. 1988.
ν υ κ τέ ρ ε υ α ν . Α υ τό τ ο ο χ ύ ρ ω να ν σ κ ά (4) M ichael S im kins: WARRIORS OF ROME,
β ο ν τα ς π ε ρ ιμ ε τ ρ ικ ά μ ια β α θ ιά τά φ ρ ο . London, 1988.
Τα χ ώ μ α τα τ η ς ε κ σ κ α φ ή ς τ α σ ώ ρ ευ α ν (5) M.C. B ish o p & J.C.N. Coulston: ROMAN
ε σ ω τ ε ρ ικ ά τ η ς τά φ ρ ο υ κα ι πάνω τ ο υ ς MILITARY EQUIPMENT, London, 1993.
α νύ ψ ω να ν έ ν α α υ τ ο σ χ έ δ ιο τ ε ίχ ο ς (6) G. R. W atson: THE ROMAN SOLDIER.
από τ υ π ο π ο ιη μ έ ν ο υ ς π α σ σ ά λο υ ς Bath, 1969.
38 (τ ο υ ς ο π ο ίο υ ς ο κ ά θ ε λ ε γ ε ω ν ά ρ ιο ς (7) Peter C onnolly: TIBERIUS CLAUDIUS
MAXIMUS, THE CAVALRYMAN, O xford,
μ ε τ έ φ ε ρ ε μ α ζί τ ο υ ) που έ μ π η γ α ν σ το
1988.
χώ μα κα ι έ δ ε ν α ν μ ε τ α ξ ύ τ ο υ ς . Πίσω (8) Peter C onnoly: THE ROMAN FORT,
Κράνη συμμάχων στρατιωτών του πεζικού. από α υ τ ό τ ο οχύρ ω μα , που α σ φ α λώ ς O xford, 1991.
Είναι φανερή η απλούστερη κατασκευή
τ ο ε ξ ό π λ ιζα ν κα ι ο ι π ο λ ε μ ικ έ ς μ η χ α (9) Phil B arker: THE ARMIES OF IMPERIAL
τους, σε σχέση με αυτά των λεγεωνάριων.
ν έ ς που α ν α φ έ ρ ο ν τ α ι π ιο πάνω, ο ι ROME, W orthing. 1981.
σ τ ρ α τ ιώ τ ε ς έ σ τ η ν α ν τ ις σ κ η ν έ ς τ ο υ ς (10) R onald Em bieton & Frank Graham :
β ά σ ε ι κ α θ ο ρ ισ μ έ ν ο υ σ χ ε δ ίο υ . Δ ύο HADRIAN’S WALL IN THE DAYS OF THE
ROMANS, N ewcastle, 1984.
μ ε γ ά λ ε ς ο δ ο ί (η via praetoria κ α ι η via
(11) R onald Em bieton & M ichael Sim kins:
μ η χ α ν έ ς τ ις χ ρ η σ ιμ ο π ο ιο ύ σ α ν κ α τά principalis) δ ια σ τα υ ρ ώ ν ο ν τα ν σ το κ έ
THE ROMAN ARMY FROM CAESAR TO
κ α ν ό ν α σ τ ις π ο λ ιο ρ κ ίε ς , α λλά μ ε ρ ι ν τ ρ ο τ ο υ σ τρ α το π έ δ ο υ . Ε κ ε ί σ τη ν ό TRAJAN. London. 1984.
κ έ ς φ ο ρ έ ς κ α ι σ τ ις μ ά χ ε ς ε κ π α ρ α τά - τ α ν η σ κ η ν ή τ ο υ σ τρ α τη γ ο ύ (το (12) R onald Em bieton & M ichael Sim kins:
ξεω ς. Κ α ι ο ι δ ύ ο τύ π ο ι σ τ η ρ ίζ ο ν τ α ν σ' praetorium). Σ τα τέσ σ ερ α τετρ ά THE ROMAN ARMY FROM HADRIAN TO
έ ν α μ η χ α νισ μ ό ε κ τ ό ξ ε υ σ η ς α ν τ ίσ τ ο ι π λ ε υ ρ α που δ η μ ιο υ ρ γ ο ύ ν τ ο κ α τ έ CONSTANTINE, London, 1979.
χο (α λλά πολύ μ ε γ α λ ύ τ ε ρ ο ) μ ε α υ τ ό ν λ υ α ν κ α τά σ ε ιρ ά α ρ χ α ιό τ η τ α ς ο ι δ ιά (13) B o ris Rankov & R ich a rd H ook: THE
τ η ς μ ε σ α ιω ν ικ ή ς κα ι σ ύ γ χ ρ ο ν η ς βαλ- PRAETORIAN GUARD, London, 1994.
φ ο ρ ε ς μ ο ν ά δ ε ς . Ε ξ ω τε ρ ικ ά έ σ τ η ν α ν
(14) D aniel P eterson: THE ROMAN
λ ίσ τρ α ς . Σ ε α υ τ έ ς τ ις μ η χ α ν ές υ π ή ρ τ ις σ κ η ν έ ς τ ο υ ς ο ι σ ύ μ μ α χ ο ι, ενώ
LEGIONS RECREATED IN COLOUR
χ α ν δ ύ ο ξ ύ λ ιν ο ι ή μ ε τ α λ λ ικ ο ί β ρ α χ ίο π ρ ος τ ο κ έ ν τ ρ ο ο ι λ ε γ ε ώ ν ε ς . Ο ι τ έ σ PHOTOGRAPHS. London. 1992.
ν ε ς ο ι ο π ο ίο ι σ τη μ ία ά κρ η τ ο υ ς προσ- σ ε ρ ις π ύ λ ε ς τ ο υ σ τρ α το π έ δ ο υ π ρ ο
δ έ ν ο ν τ α ν ε ύ κ α μ π τα σ ε έν α π λα ίσ ιο , σ τ α τ ε ύ ο ν τ α ν μ ε ιδ ια ίτ ε ρ ο οχ ύ ρ ω μ α
σ τη ν ά λ λ η ά κρ η τ ο υ ς τέ ν τ ω ν α ν μια κ α ι α ν τ ίσ τ ο ιχ η δ ια μ ό ρ φ ω σ η τ η ς τ ά
χορδή. Μ ε τη χορδή α υ τή ε κ τ ο ξ ε ύ ο φρου.
ν τα ν , κ α τά μ ή κ ο ς ε ν ό ς α υ λ α κ ιο ύ , Ε ίνα ι λ ο ιπ ό ν φ α ν ε ρ ό ό τ ι σ το Ρω
σ τ ρ ο γ γ υ λ έ ς π έ τ ρ ε ς ή μ ε γ ά λ α β έλη , μ α ϊκ ό Σ τ ρ α τ ό τ ίπ ο τ α δ ε ν ε ίχ ε α φ ε θ ε ί
μ ε πολύ μ εγ ά λ η δ ύ ν α μ η κα ι β ε λ η ν ε σ τη ν τύ χ η . Η τα ν έ ν α ς σ τ ρ α τ ό ς σ το ν
κ ές . Α ν α φ έ ρ ο ν τα ι π ε ρ ιπ τώ σ εις που οπ ο ίο η ε π ιμ ο ν ή , η ορ γά νω σ η κ α ι η
τ έ τ ο ια β λ ή μ α τα κ τύ π η σ α ν έν α α ν μ ε θ ο δ ικ ό τ η τ α έ π α ιζα ν πολύ μ ε γ α λ ύ
θ ρ ώ π ινο κ ε φ ά λ ι κα ι, α φ ο ύ τ ο ξ ε κ ό λ τ ε ρ ο ρ ό λ ο από τ η ν έ μ π ν ε υ σ η τ η ς
Ο Στρατάρχης Erich von Manstein (αριστερά) μελετά ένα χάρτη τον Ιούλιο του
1943. Υπήρξε ο ιθύνων νους του αριστοτεχνικού κτυπήματος στο Χάρκοβο,
που αποκατέστησε μια προσωρινή ισορροπία στο Ανατολικό μέτωπο μετά τη
γερμανική ήττα του Στάλινγκραντ. Κορυφαία φυσιογνωμία στους επιτελικούς
κύκλους του Ράιχ, θα διανύσει μια διαδρομή που θα διακριθεί για τον άψογο
επαγγελματισμό της και θα χαρακτηριστεί από τον Liddell Hart ως “ ο πιο
επικίνδυνος αντίπαλος των συμμάχων".
ΣΤΟ ΧΑΡΚΟΒΟ
Τ
ο δράμα της 6ης Γερμανικής Στρα
ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ
νήσ ει η εντυπωσιακή διαφυγή τη ς 1ης Τε
θω ρακισμένης Στρατιάς του Στρατηγού
Ewald von Kleist από τις τρω τές θ έσ εις της
βαθιά στον Καύκασο, είχαν αρχίσει να ε
44
0 von Manstein
υποδέχεται τον Χίτλερ
στο αρχηγείο του στο
Ζαπορόζιε, 250χλμ.
νότια του Χαρκόβου. Ο
Χίτλερ κατέφθασε στις
17 Φεβρουάριου με
σκοπό να απολύσει στο
στρατάρχη για απώλεια
εδαφών, αλλά ο
Manstein διατήρησε τη
9έση του
παρουσιάζοντας σχέδια
για μια αντεπίθεση.
Αργότερα 9α έγραφε
για τις διαφωνίες του με
τον Χίτλερ: “ Ζούσαμε σε
δύο διαφορετικούς
κόσμους’’. Η τελική
ρήξη μεταξύ δύο τόσο
ισχυρών
προσωπικοτήτων δεν 9α
αργούσε να επέλθει.
Στις 30 Μαρτίου 1944 ο
Χίτλερ 9α στερήσει τον
von Manstein από κάθε
διοίκηση και θα τον
καταστήσει απλό
παρατηρητή στη
συντριβή της Γΐρμανίας.
θ εια που του έδωσε ο Στρατηγός Wolfram ζωτικό κόμβο του Σινελνίκοβο που είχε του Στρατηγού · Balck και θα σαρωθεί
von Richthofen και οι πιλότοι του στη μάχη πέσει στα χέρια του εχθρού την προηγού κυριολεκτικά, από μια δύναμη 10 φορές
της Κριμαίας και τον κάλεσε πάλι κοντά μενη μέρα και η Μεραρχία πέτυχε να τον μικρότερή του! Εχοντας αφανίσει τον
του. Από το ειδ ικό τραίνο του κοντά στο ανακαταλάβει εισερχόμενη με το τραίνο Ρορον οι άνδρες του 40ού Σώματος στρά
Ζαπορόζιε, ο Richthofen θα συγκεντρώσει της μέσα στο χωριό και αιφνιδιάζοντας φηκαν αμέσως βορειότερα, πέρασαν το
και θα διοικήσ ει με το επ ιτελείο του 4ου τους κατάπληκτους Σοβιετικούς! Μπαρβένκοβο και κινήθηκαν κατά μήκος
Αεροπορικού Στόλου τα αεροσκάφη των I, Κατόπιν ήρθε η σειρά του Ρορον ο ο του Ντόνετς.
IV και VIII Αεροπορικών Σωμάτων καθ' όλη ποίος μόλις είχε κόψει τη σιδηροδρομική Την ίδια στιγμή που ο Ρορον αποσυντί-
τη διάρκεια τη ς μάχης. γραμμή Στάλινο-Ζαπορόζιε. Ενώ η Μ εραρ θετο, μια ατσάλινη τανάλια είχε συνθλί
χία “Wiking'' των SS τον συγκροτούσε με ψει τις προωθημένες αιχμές της 6ης Σο
ΣΑΧ ΕΞ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ! τωπικά, το 40ό Τεθωρακισμένο Σώμα τον βιετικής Στρατιάς και της 1ης της
κτύπησε στα πλευρά και τα νώτα. 0 Ο Φρουράς. Το 2ο Σώμα Τεθωρακισμένων
Στις 19 Φεβρουάριου το κτύπημα του Ρορον ζήτησε στις 20 Φεβρουάριου την ά των SS του Hausser επέπεσε σαν ανεμο
Manstein εκδηλώ θηκε και προσέλαβε γρή δεια να υποχωρήσει, αλλά ο Vatutin αρνή- στρόβιλος στα πλευρά το υς και τις κο
γορα κα τα ιγισ τικές διαστάσεις. Η Γερμα θ η κε να πιστέψει τις αναφορές του. Κατη νιορτοποίησε. Οι δύο κορυφές αποκόπη-
νική 15η Μεραρχία Πεζικού είχε μόλις πε- γόρησε τον Ρορον για έλλειψ η θάρρους καν και οι γερμ ανικές θω ρακισμένες σφή
ράσει το Δνείπερο ερχόμενη από τη Λα και τον διέτα ξε να πάψει να μεμψ ιμοιρεί νες προχώρησαν βαθιά μέσα στο σώμα
Ροσέλ τη ς Γαλλίας, αλλά παρά το μακρύ και να επ ιτεθεί! Τις αμέσως επόμενες μέ της εξέχουσας. Η Μεραρχία “ Das Reich”
σιδηροδρομικό της τα ξίδ ι δεν υπήρχε ρες το άτυχο Σώμα του Ρορον θα δ εχ τεί δεν άργησε να συναντήσει το νότιο σκέ
χρόνος για ανάπαυση. Ο Manstein τη δ ιέ το συντονισμένο σφυροκόπημα των Stuka λος του Knobelsdorf στο Παύλογκραντ,
τα ξε να κα τευ θ υ νθ εί εν κινήσει προς το και της 11ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας ενώ η Luftwaffe ολοκλήρωνε με συνεχείς
ΣΤΟ Β'
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ
ΠΟΛΕΜΟ
Ενα Spifire M kX IV pc τα εμβλήματα τη ς
130 Μ οίρας της RAF. Στην αριστερή
φωτογραφία ένα LFM k Vb με τον
αρχικό τύπο παραλλαγής πράσινου-:
καφέ. - V · . '
Φ
έτο ς συμπληρώνονται 60 χρόνια
από το 1936, έτο ς κατά το οποίο το
ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ, TO SPITFIRE ΕΧΕΙ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΣΕΙ ΜΙΑ πρωτότυπο του μαχητικού Type 300
Spitfire με τον κωδικό Κ 5054 άφησε,
ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ΣΕΙΡΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΩΝ ΠΟΥ στις 5 Μαρτίου, το διάδρομο του α
εροδρομίου του Eastleigh. Το περίφημο δημιο
μα του Reginald J. Mitchell θα αναλάμβανε, στα δύ
ΕΓΓΥΩΝΤΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΟ σκολα χρόνια που θα ακολουθούσαν, το δυσβάστα-
χτο βάρος τη ς υπεράσπισης αλλά και τη ς απ ελευθέ
ΠΑΝΘΕΟΝ. ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ρωσης των συμμαχικών ουρανών από τις αεροπορι
κές δυνάμεις του Αξονα. Χρειάστηκαν μάλιστα τριά-
μισυ μόλις χρόνια από την πρώτη του πτήση για να
ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΤΑ σημειώσει την πρώτη επιχειρησιακή επιτυχία του:
στις 16 Οκτωβρίου 1939 εννέα γερμανικά Ju-88 επι
ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ Β ' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ. τέθ ηκα ν εναντίον βρετανικών πολεμικών πλοίων
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
ΕΚΚΕΝΩΣΗ
ΤΗΣ ΔΟΥΝΚΕΡΚΗΣ
Στις 23 Μαϊου 1940 και ενώ οι επίγειες δυνάμεις
των Γερμανών ήδη προέλαυναν, δύο Spitfire της 54
Μοίρας θα έλθουν (για πρώτη φορά) σε αναμέτρηση
με δώδεκα Messerschmitt Bf 109, με αποτέλεσμα την
κατάρριψη τριών γερμανικών καταδιωκτικών. Ενα
μόνο Spitfire υπέστη ζημιές. Για τις επόμενες δύο ε
βδομάδες τα βρετανικά μαχητικά αναλάμβαναν
συνεχείς περιπολίες προκειμένου να καλύψουν την
αποχώρηση των φιλικών επίγειων στρατευμάτων
από τη Δουνκέρκη. Σοβαρές δυσχέρειες δημι
ουργούσαν τα περιορισμένα αποθέματα καυσίμων,
καθώς τα Spitfire επιχειρούσαν σε σημαντικές απο
στάσεις από τις βάσεις τους, με ουσιαστική συνέ
πεια την αδυναμία παρατεταμένης παραμονής τους
πάνω από το πεδίο της μάχης. Η σημαντικότερη ό
μως εξέλιξη κατά τη διάρκεια του Μαϊου του 1940 ή
ταν η αιχμαλωσία ενός Bf 109 Ε, το οποίο δοκιμάστη
κε εκτετα μένα εναντίον ενός Spitfire Mk I στο Royal
Aircraft Establishment στο Farnborough. Τα συμπερά
σματα αυτών των εικονικών αερομαχιών θα αποδει-
κνύονταν πολύτιμα εργαλεία κατά τη διεξαγωγή της
Μάχης της Αγγλίας, η οποία δεν θα αργούσε να ξε
σπάσει.
ΙΤ Ρ Α Τ ΙΩ Τ ΙΚ Η Ι Σ Τ Ο Ρ ΙΑ
σθεί. Για το λόγο αυτό επινοήθηκε η κα-
τάρριψη των ιπτάμενων βομβών με τη δια
τάραξη της λειτουργίας του γυροσκοπι
κού συστήματος σταθεροποίησης. Καθώς
οι πτέρυγες τους δεν είχαν πηδάλια κλί
σης, τα V1 ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητα στην
περιστροφή περί το διαμήκη άξονα. Ετσι
ορισμένοι χειριστές προσέγγιζαν το ακρο
πτερύγιο των Spitfire σε εκείνο του V1 και
το κτυπούσαν προς τα πάνω ή προς τα κά
τω. Ομως και αυτή η μέθοδος εγκυμονού
σε κινδύνους για τα Mk XIV. Επειδή οι πτέ
ρυγες των ιπτάμενων βομβών ήταν κατα
σκευασμένες από χάλυβα, τα ακροπτερύ
για των Spitfire, τα οποία ήταν κατασκευα
σμένα από κράματα αλουμινίου που είναι
σημαντικά ασθενέστερα, υφίσταντο διό
λου α μελητέες φθορές. Ο επιτυχέστερος
τρόπος αναχαίτισης επινοήθηκε λίγο αρ
γότερα και στηριζόταν στην ίδια αρχή. Ο
Η διασημότερη έκδοση του μαχητικού υπήρξε η MkXIV, την οποία χρησιμοποίησε πρώτη η
χειριστής έφερνε την ημιπτέρυγα του μα
610 Μοίρα της RAF.
χητικού ακριβώς πάνω από εκείνη του V1,
επηρεάζοντας έτσ ι τη ροή του αέρα πάνω
από την τελευ τα ία και συνεπώς την άντω-
σή της. Η συνακόλουθη ασύμμετρη άντω- όταν αυτό επιχειρούσε αναρρίχηση zoom XIV).
ση προκαλούσε κλίση περί το διαμήκη ά (μετατροπή της κινητικής ενέργειας σε ύ Υψηλό ποσοστό των 200.000 περίπου
ξονα. Μη δια θέτο ντας πηδάλια κλίσης η ι ψος). Τα ίδια ίσχυαν και για το ρυθμό στιγ εξόδων τις οποίες επιχείρησαν τα συμμα
πτάμενη βόμβα ήταν αδύνατο να επανέλ- μιαίας και παρατεταμένης στροφής, όπως χικά μαχητικά ανάμεσα στις 6 Ιουνίου (η
θ ε ι στην προηγούμενη θέση ισορροπίας. και για το βαθμό κλίσης, με την εξαίρεση μέρα έναρξης τη ς απόβασης στη Νορμαν-
Η γωνία κλίσης συνέχιζε να αυξάνεται μέ του Fw 190 το οποίο συνέχιζε να υπερτε δία) και στις 5 Σεπτεμβρίου 1944 είχαν
χρι τη στιγμή που ο γυροσκοπικός σ ταθε ρεί. Οι μόνοι το μ είς στους οποίους το αναλάβει Spitfire (κυρίως των εκδόσεων
ροποιητής αδυνατούσε να παρέμβει και Spitfire XIV υστερούσε ήταν η βύθιση, κατά VC, IX καθώς και XVI, με μειωμένο εκπέτα-
τελικά η συνεχής μείωση της άντωσης της την οποία όλα τα προηγούμενα μαχητικά σμα και κινητήρα Merlin 266 κατασκευα
μιας ημιπτέρυγας οδηγούσε σε διαρκή αύ μπορούσαν να διαφύγουν, και - κυρίως - η σμένο από την Packard). Τους είχαν ανατε
ξηση της κλίσης και παρατεταμένη απώ ακτίνα δράσης (εδώ η βελτίωση του αρχι θ ε ί καθήκοντα συνοδείας βομβαρδιστι
λεια ύψους, με τελική κατάληξη την πρό κού σχεδίου ήταν ιδιαίτερα δυσχερής). κών, αλλά και βομβαρδισμού, με χρήση
σκρουση στο έδαφος. Περισσότερα από Πάντως οι επιδόσεις του παρέμεναν ικα βομβών των 500 lb οι οποίες είχαν χρησι
300 V1 καταστράφηκαν από τα Spitfire Mk νοποιητικές ακόμα και στην περίπτωση μοποιηθεί προηγουμένως και για την κα
XIV. που μετέφ ερε απορριπτόμενη δεξαμενή ταστροφή των εξεδρών εκτόξευσης των
Οι επιδόσεις του Mk XIV το κατέτασ καυσίμου των 409 It. Στο σύνολο των προα V1. Αποστολές πάνω από τη Γαλλία ανα
54 σαν ανάμεσα στα κορυφαία καταδιωκτικά ναφερθέντω ν τομέων στους οποίους υπε λάμβαναν και Spitfire του Αμερικανικού
της γενιάς του. Ηταν ταχύτερο από τα ρείχε, η κατάσταση απέναντι στα Fw 190 Α Ναυτικού, όπως και Seafire II και III του RN,
Tempest V, Fw 190 Α και Me 109 G και μόνο και Me 109 G δεν παρουσίαζε σημαντική επιχειρώντας από πρόχειρα αεροδρόμια
το Mustang III μπορούσε να αναπτύξει διαφοροποίηση. Μόνο η έλευση του Fw που κατασκευάστηκαν στη χώρα ύστερα
συγκρίσιμη μέγιστη ταχύτητα, ενώ ο βαθ 190 D, όπως και αργότερα του Me 262, ε- από την απόβαση τη ς 6ης Ιουνίου 1944
μός ανόδου του ήταν αισθητά ανώτερος πρόκειτο να αντισταθμίσουν αυτή την (προηγουμένως χρησιμοποιούσαν βάσεις
εκείνου όλων των προαναφερθέντων μα υπεροχή (συμπτωματικά η πρώτη κατάρρι- της ηπειρωτικής Ιταλίας).
χητικών, εκτός από εκείνον του Tempest V ψη Me 262 πραγματοποιήθηκε από ένα Mk
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Στα τέλη του Β Παγκοσμίου Πολέμου
η επιχειρησιακή καριέρα του διασημότε-
ρου βρετανικού μαχητικού όλων των επο
χών απείχε πολύ από τη λήξη της, καθώς
το Spitfire επρόκειτο να αποτελέσει βασικό
οπλικό σύστημα για σημαντικό αριθμό ε
μπολέμων σε όλα σχεδόν τα θερμά σημεία
του πλανήτη, τουλάχιστον κατά την πρώ
τη μεταπολεμική δεκαετία. Ομως η φήμη
που απέκτησε κατά τη διάρκεια του πρώ
του μισού τη ς δεκα ετίας του 1940 υπήρξε
ανεπανάληπτη, σε τέτο ιο βαθμό ώστε η
εμφάνισή του στο αεροπορικό στερέωμα
να θεω ρείται δίκαια καθοριστικός παράγο
ντας στην ανάσχεση των δυνάμεων του ο
λοκληρωτισμού.
Αντίμετρο στην εμφάνιση του Fw 190 απ οτέλεσε το Spitfire Mk IX. Η παραγωγή του ξεπέρασε
τις 5.000 μονάδες.
Ο
αγώνας τω ν Ελλήνων κα τά ΗΤΑΝ ΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΕΙ Η ΚΡΗΤΗ; ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΠΟΙΕΣ
τω ν δυ νάμ εω ν το υ Α ξονα πε-
ρ ιελάμ βα νε: ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ; ΠΟΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ
(1) Την απόκρουση των ιταλικώ ν
δυνάμεω ν από το ν Ε λληνικό Σ τρα τό , ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΙΣ ΥΛΟΠΟΙΟΥΣΑΝ ΟΙ
τ η ν απ οκατάσ ταση το υ ε λ λ η ν ικ ο ύ ε δ ά
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ; Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΑΓΓΛΩΝ;...
φ ο υ ς και τη ν προώθηση το υ Σ τρ α το ύ
μας 80 χ ιλ ιό μ ε τρ α μέσα στη Β ό ρ ειο
Ηπειρο.
(2) Την απόκρουση τω ν Γερμανών
σ την α μ υ ντική το π ο θ εσ ία τω ν οχυρών
τ η ς “ Γραμμής Μ ε τα ξ ά ” , στα ελλη νο -
βουλγαρικά σύνορα.
(3) Μ ετά τη ν υπ ερκέρα ση από το υ ς
Γερμανούς τη ς ανω τέρω το π ο θ εσ ία ς,
τ ο ν αγώνα γενικώ ς σ τη ν ηπ ειρω τική
Ελλάδα από τα σ ύνορα μ έχ ρ ι το Ταίνα
ρο, με τη σ υ μ μ ετο χ ή ενός Β ρ ετα ν ικ ο ύ
Ε κ σ τρ α τε υ τικ ο ύ Σ ώ ματος (Β.Ε.Σ.) μι
κρής και α νεπ α ρκο ύς δύναμης.
(4) Τη Μάχη τη ς Κ ρήτης.
(5) Τη δράση τω ν Ε λληνικώ ν Ενό
πλων Δυνάμεω ν στη Μ έση Ανατολή,
σ το π λευρ ό τω ν Συμμάχω ν σ το Ελ-Αλα-
■ ** μέιν, στη Β ό ρ ειο Α φ ρική, στη Μ εσ ό
γ ειο , σ την Τυνησία, σ τη ν Ιταλία, στα
Δω δεκάνησα, σ το Α ιγα ίο και σ τη ν Ε θ ν ι
κή Αντίσταση, με σ υ μ μ ετο χ ή όλου το υ
σ κλαβω μένου λαού.
Ο αγώνας υπ ήρξε επ ικός κα ι γρ ά
φ τη κ α ν χ ρ υ σ ές σ ελ ίδ ες. Μ έσα σ' α υ τέ ς
π α ρ εμ β λή θ η κα ν κα ι μ α ύρ ες, που ε ίν α ι
κα λύ τερ α να τ ις ξεχ νά μ ε. Η ισ το ρ ία ό
μως δ εν π ρέπ ει να τ ις π α ρ α β λέψ ει γ ια
να δ ιδ ά σ κ ο ν τα ι ο ι ν έ ο ι τη ν α λ ή θ εια ώ
σ τε να μη επ αναληφ θούν. Η ισ το ρ ία ε ί
Γερμανοί α λεξιπ τω τιστές προσγειώνονται στην περιοχή του Μ άλεμε.
ναι α ψ ευ δ ή ς και έ ν τιμ ο ς μ ά ρ τυ ρ α ς ό
τα ν ε ίν α ι “ μη σ υμ β α τική "...!
Για ό λ ε ς α υ τέ ς τ ις φ ά σ εις αγώνα έ
χουν λ ε χ θ ε ί κα ι έχ ο υ ν γ ρ α φ ε ί πολλά,
π ερ ισ σ ό τερ α δε γ ια τη Μ άχη τη ς Κρή σως Σ τρ α τό το υ κόσμου, σ τα μ ά τη σ ε σ τώ θ η κε ό τ ι τα δ ια τιθ έ μ ε ν α ή τα ν α ν ε
τη ς. Εδώ δ ε ν θ α α σ χ ο λη θ ο ύ μ ε με λ ε μπροστά σ τα επ όμενα εμπ όδια: τη Β ρ ε παρκή το σ χέδ ιο ε γ κ α τ α λ ε ίφ θ η κ ε και α
π το μ έρ ε ιες . Ε π ιθυμ ούμ ε μόνο να εκ- τα ν ία και τη Σ ο β ιε τικ ή Ενωση. Ο Χ ίτλ ερ ν α τέ θ η κ ε στη Luftwaffe να ε ξ ο υ δ ε τε ρ ώ
φ ρ άσ ουμ ε μια άποψη, σ χετικά με τη είχ ε μ ε ίν ει “ με μια σ φ αίρα σ το όπλο ν ε ι τη ν Α γγλία με κ α τα σ τρ ο φ ικ ο ύ ς β ο μ
“ δ ια τή ρ η σ η τη ς Κ ρ ή τη ς ” ... τ ο υ ” , όπως έ λ ε γ ε ο ίδ ιο ς. Προς τα πού βα ρδ ισ μο ύς. Α π έμ ενε έ τσ ι η εκ σ τρ α
Η Ν αζιστική Γερμανία θ έ λ η σ ε να ε έπρεπε να τη ν κ α τε υ θ ύ ν ε ι; Επρεπε να τ ε ία κα τά τη ς Σ ο β ιε τικ ή ς Ενωσης. Δ εν
φ α ρ μ ό σ ει σ την Ευρώπη μια “ νέα τά ξη ε φ α ρ μ ό σ ει ά μεσ η ή έμ μ εσ η σ τρ α τη γ ι ή τα ν δ υ ν α τό όμως να α π ο δ υ θ εί σε μια
π ρ α γμά τω ν” , δη λα δή να η γ εμ ο ν εύ σ ει. κή; Η άμεση θ α υ λο π ο ιείτο με το σ χέδιο ε κ σ τ ρ α τε ία προς Α νατολάς αν δ ε ν ξ ε
Α φού ε ξ ο υ δ ετέ ρ ω σ ε μ ε ρ ικ ο ύ ς από “ Seelowe” (“ Θ αλάσσιος λ έω ν” ), η έ μ μ ε κ α θ ά ρ ιζε τα π λευρ ά και τα νώ τα το υ
το υ ς α ντιπ ά λους τη ς, μ ετα ξύ τω ν οπ οί ση με το α ν τίσ το ιχ ο “ Μ παρμπαρόσσα” . που θ α ή τα ν α ν ο ικ τά προς τη ν Ν.Α.
ων και τη μ εγά λη Γαλλία που μ έχ ρ ι τ ό τ ε Για το πρώτο χ ρ ε ια ζό τα ν να υ τικ ή υπ ε Ευρώπη. Μ ε διά φ ο ρ ο υ ς- τρ ό π ο υς και
π ισ τευ ό τα ν ό τ ι δ ιέ θ ε τ ε το ν κ α λύ τερ ο ί- ροχή, α π ο βα τικά πλοία κλπ. Ο ταν δια π ι μ εθ ό δ ο υ ς, διπ λω μ α τικές και σ τρ α τιω τι-
Σ Χ ΕΔΙΟ “Μ ΑΡΙΤΑ”
Τώρα α π έμ ενε μόνο η Ελλάδα από ό
που, αν δ εν εξο υ δ ετερ ω ν ό τα ν , θ α ή τα ν
δ υ να τό ο ι Α γγλοι να π λήξουν το υ ς Γερ
μανούς στα νώτα το υ ς καθώ ς και τα π ε
τρ έλ α ια τη ς Ρουμανίας (που ή τα ν τόσο
α ναγκα ία στη Ν αζιστική Γερμανία για
το ν πόλεμο). Υπό τη ν π ιεσ τική ανάγκη
το υ χρόνου σ υνετά γη το σ χέδιο “ Μ αρί
τ α ' , η ε κ σ τρ α τε ία κα τά τη ς Ελλάδας,
σε σ υνάρτησ η π άντα με το “ Μπαρμπα
ρόσσ α” . Η αρχική σκέψ η ή τα ν η
Wehrmacht να φ θ ά σ ει μ έχ ρ ι τ ις α κ τές
τη ς Α να τολικής Μ α κεδ ο νία ς και τη ς
Θ ράκης. Α ρ γό τερ α π ρ υτά νευσ ε η σ κέ
ψη να ο λο κλη ρ ω θ εί η κα τά ληψ η τη ς
Ελλάδας, ενώ ο αρχηγός το υ Ν α υτικού
ζή τη σ ε και τη ν κα τά ληψ η τη ς Κρήτης.
Ο ταν τα γ ερ μ α ν ικ ά σ τρ α τε ύ μ α τα έφ θ α - Από το β ιβ λίο “ Η ε κ σ τ ρ α τε ία των περίπου 5.000 ά νδ ρ ες , πλήρως εξο π λι
σαν μ έχ ρ ι τη ν Κ α λαμάτα φ ά ν η κ ε ό τ ι η Γερμανών στα Β α λ κ ά ν ια ” (Ανοιξη 1941) σ μένους. Τα μ ε τ α φ ε ρ θ έ ν τα από τη ν
κα τα σ τρ οφ ή τω ν Αγγλω ν δ ε ν είχ ε ο λο τη ς Δ ιευ θ ύ νσ εω ς Ισ τορ ία ς Σ τρ α το ύ Ελλάδα σ τρ α τεύ μ α τα ή τα ν ταλαιπ ω ρη
κληρ ω θεί, α φ ού είχα ν μ ετα π ηδ ήσ ει τω ν ΗΠΑ (κα τά μ ετά φ ρ α σ η -επ ιμ έλεια μένα, απ οδιοργανω μένα και εξο π λισ μ έ
σ την Κρήτη. το υ Αντγου ε.α. Ν ικολάου Κολόμβα) πα να με ελα φ ρ ύ οπλισμό. Οι Κ ρ ή τες προ-
ρ α θ έ το υ μ ε το υ ς π ρω τα γω νισ τές α υ τή ς σ έφ ερ α ν εν ερ γ ά τη β ο ή θ ειά το υ ς. Οι
Σ Χ ΕΔΙΟ “Μ Ε Ρ Κ Ο Υ Ρ ” τη ς ανθρω ποσφαγής: Ε λληνες σ τρ α τιώ τες ή τα ν επ ί το πλεί-
σ το ν ν εο σ ύ λ λ ε κ το ι. Υπήρχε γ ε ν ικ ά έλ- 57
Στη σ υ νέχ εια σ υ νετά γη γρήγορ α το Γερμανικές Δυνάμεις λειψ ή μ ετα φ ο ρ ικώ ν και εφοδίων. ■■■
σ χέδ ιο “ Μ έ ρ κ ο υ ρ ” (“ Ε ρ μ ή ς” ), που προ- Οι Γερμανοί π ερ ιληπ τικά δ ιέ θ ε τ α ν τις (γ) Α ρματα: 8 μέσα και 16 ελαφ ρά.
έβ λεπ ε τη ν κα τά ληψ η τη ς Κ ρή της από (δ) Π υρ οβο λικό : Μ ερ ικ ά ιτα λ ικ ά
α κ ό λ ο υ θ ε ς δ υ νά μ εις:
α ερ α γή μ α τα . Για πρώτη φ ορά θ α λάμ- π υροβόλα, 10 ο β ιδ ο β ό λα τω ν 3,7 in και
βανε χώρα τ έ τ ο ια επ ιχείρησ η ε υ ρ ε ία ς (α) Α ερ ο σ κά φ η 150. λ ίγ ε ς α ν τια ερ ο π ο ρ ικ έ ς π υ ροβ ολα ρχίες.
έκτα σ η ς. Ε π ιβαλλόταν λοιπ όν π ροσε (6) Α ερο σ κά φ η μ ετα φ ο ρ ικ ά 600 και (ε) Α ερο σ κά φ η : 36.
κτικ ή σχεδίαση, που π ρ οέβλεπ ε καταρ- 100 ανεμοπλάνα. (στ) Ν α υτικό: 2 θω ρ ηκτά , 2 κα τα
χ ή ν σ α φ είς π λη ρ ο φ ο ρ ίες, ο ι οπ οίες δ εν (γ) Μ ια ενισ χ υ μ ένη α ερ ο μ ε τα φ ε ρ ό - δρ ομ ικά , 12 α ντιτο ρ π ιλλικά .
υπήρχαν. Ενας Γερμανός σ υ ν τα γ μ α τά ρ μ ενη μεραρχία. Αν γ ίν ε ι μια σ ύγκρισ η τω ν α ντιπ ά
χ η ς υπ οσ τήρ ιξε ό τ ι α ρ κο ύ σ ε ένα σύ (δ) Μ ια εν ισ χ υ μ έν η ο ρ ε ιν ή μ ερ α ρ λων θ α σ υμπ ερ άνο υμε ό τ ι ο ι μ εν Γερ
ντα γ μ α για να κ α τα λ η φ θ ε ί η Κρήτη. χία. μανοί, ε κ ε ίν η τη ν εποχή, π ρ οέρχο ντα ν
Τα γ εγο νό τα στη σ υ ν έχ εια ε ίν α ι γνω (ε) Τάγματα α ε ρ ο κ ιν ή το υ α ν τια ε ρ ο από μια π ρόσ φατη νίκη αλλά κα ι από
στά. Σ τις 20/5/1941 τ έ θ η κ ε σε εφ α ρ μ ο π ορικού π υ ροβ ολικο ύ, μηχανικού και π ο λλές ά λ λ ε ς από όλα τα ευρω π αϊκά
γή το σ χέδιο “ Μ έ ρ κ ο υ ρ ” και α φ ού η υ γειο νο μ ικο ύ . μέτωπα που το υ ς είχ α ν α νυψ ώ σει το η
διεξα γω γή το υ πέρασε από π ο λλές ε Σύνολο 25.000 ά νδρ ες. θ ικ ό , το υ ς είχα ν προσδώ σει μια αίγλη
να λλα σ σ ό μ ενες φ ά σ εις, κα τά τ ις οπ οί Η 22η Α ερ ο κ ίν η τη Μ εραρχία, ε ιδ ικ ά και μια υπ ερ η φ ά νεια που εν ίσ χ υ ε το ν
ες έρ ρ ευ σ ε ά φ θο νο α ίμα εκ α τέρ ω θ εν , ε κ π α ιδ ευ μ έ ν η σ τις επ ιχ ειρ ή σ εις α υτού π α τρ οπ αρ άδοτο α ρρω σ τη μένο εγω
έ λ η ξ ε τη ν 1/6/1941 με “ π ύ ρ ρ ε ιο ” γ ε ρ μ α το υ είδ ο υ ς, δ εν π ρόλαβε να σ υμ μ ετά - ισμό το υ ς και οπ ω σδήποτε τη ν εντύπ ω
ν ική νίκη και κα τά ληψ η τη ς νήσου. σ χει λόγω έ λ λ ε ιψ η ς μ ετα φ ο ρ ικώ ν και ση ό τ ι ή τα ν ένα ς α κ α τα ν ίκ η το ς Σ τρ α
Π ο λλές κ ρ ιτικ έ ς έχ ο υ ν γ ρ α φ εί με α κ α θ υ σ τέρ η σ η ς προώ θησης στη Λ ά ρι τό ς. Οι δ υ ν ά μ εις που α μ ύ νθ η κα ν σ την
ν τικ ε ίμ ε ν ο το αν ή τα ν δυ να τό , υπό δ ια σα. Οι δ υ ν α τό τη τε ς θ α λά σ σ ια ς μ ε τα φ ο ηπ ειρω τική Ελλάδα και κ α λ ο ύ ν το να
φ ο ρ ε τικ έ ς σ υ νθ ή κες , να κ ρ α τη θ ε ί η ράς και απόβασης ή τα ν π ενιχρ ές. π ρ ο τά ξο υ ν τα σ τή θ η το υ ς προ τη ς γ ε ρ
Κρήτη. Α υτό μας α να γκά ζει να ε κ φ έ μ α νική ς λαίλαπ ας, έπρεπε να α ν τιμ ε τω
ρ ο υμ ε ακόμ α μια άποψη, η οποία όμως Σ υμμαχικές Δυνάμεις πίσουν τη ν αιχμή τη ς ε π ιθ ε τικ ή ς ο ρ
θ α α π α ιτούσ ε μεγά λη α π ο φ α σ ισ τικό τη μής. Το α π ο τέλεσ μ α ή τα ν α ν α μ εν ό μ ε
τα γ ια να τ ε θ ε ί σε εφ α ρ μ ο γή , μεγάλη (α) Β ρ ε τα ν ικ έ ς 27.000. νο...
κατανόηση και σκληρή π ειθ α ρ χ ία κα τά (β) Ε λλ η ν ικ ές 14.000. Η ταν π ιθανό και δ υ να τό να α ν α μ εί
τη ν ε κ τέ λ ε σ ή τη ς. Η π ρ α γμα τική φ ρ ουρά α ρ ιθ μ ο ύ σ ε νουν ο ι α μ υ νό μ ενο ι εν ισ χ ύ σ εις από τη ν
ΣΤΡΑΤΙΩ ΤΙΚΗ ΙΣ Τ Ο Ρ ΙΑ
Α φ ρική, τη Μ έση Ανατολή ή από κάπου ν ω θ εί “ Μ α κ εδ ο ν ικ ό μέτω π ο” . Εξάλλου νικ η φ ό ρ ο υ ς αγώ νες, επί το π λείσ τον,
αλλού; ο ι Γ ιουγκο σ λά β ο ι δ εν δ έχ ο ν τα ν να κα τά τω ν Ιταλών.
Συγχρόνω ς με το πρόβλημα τη ς σ υμπ ράξουν γ ια τ ί π ίσ τευα ν ό τ ι θ α κα Η δύναμ η α υ τή κ ιν ή θ η κ ε προς Β ορ
Κ ρήτης, στο μέτωπο τη ς Β. Α φ ρ ική ς ο ι τό ρ θω να ν να π α ρ α μ είνουν ο υ δ έ τε ρ ο ι. ρά γ ια να α ν τιμ ετω π ίσ ει τ ις σ ιδ η ρ ό φ ρ α
Β ρ ε τα ν ικ έ ς δ υ ν ά μ ε ις δ ο κιμ ά ζο ντα ν Σ το τέ λ ο ς διαλύθηκαν. Ετσι κα τά το κ τε ς γ ε ρ μ α ν ικ έ ς μ ερ α ρ χ ίες κα ι μάλισ τα
σ κληρά με π ενιχρ ά μέσα κα ι δ ε ν π ερ ίσ διά σ τη μ α 7-31 Μ α ρ τίου άρχισαν να α επί δ υ σ μ ενο ύ ς εδ ά φ ο υ ς. Για τ έ τ ο ια α
σ ευ α ν δ υ ν ά μ εις γ ια τη ν Κρήτη. Ε ξάλ π ο β ιβ ά ζοντα ι σ το Βόλο και σ το ν Π ει ποστολή ή τα ν τε λ ε ίω ς α νεπ α ρκής, ιδ ι
λου σ το Ιράκ, δη λα δή σ τη ν κ α τεξο χ ή ν ραιά ο ι π ρώ τες δ υ ν ά μ εις τω ν Αγγλων. α ίτε ρ α όπως χ ρ η σ ιμ ο π ο ιή θ η κε. Για τη ν
π ε τρ ε λ α ιο φ ό ρ ο π εριοχή, είχα ν ξεσ ηκω Η ταν όμως β έβ α ιο πως το επ ιζη το ύ μ ε- Κ ρήτη όμως ή τα ν κα τά λλη λη . Π ρος Νό
θ ε ί ο ι Ιρ α κινο ί ε θ ν ικ ισ τ έ ς ε ν α ν τίο ν των νο Μ έγισ το ή τα ν α δ ύ να το να επ ι το ν λοιπ όν έπρεπε να κ ιν η θ ε ί και να μ ε
Αγγλων α π οικιοκρατώ ν, ο ι οπ οίοι γ ια να τ ε υ χ θ ε ί. Γ ια τί δ ε ν επ ιζη τή σ α μ ε το Ελά τ α φ ε ρ θ ε ί σ την Κ ρήτη (σημείωση: Η Μ ε
κ α τα σ τείλ ο υ ν τη ν εξέγ ερ σ η κα τό ρ θ ω χιστο;... ρα ρχία Κρητώ ν ή τα ν εμ π επ λεγμ ένη και
σαν να σ υγκεντρ ώ σ ο υ ν μια τα ξια ρ χ ία Στα σ τρ α τιω τικ ά π ρ οβ λήμα τα τ α κ τ ι ή τα ν α δ ύ να το να απ οσυρθεί).
Ινδών και 200 α ερ οσ κά φ η και π έτυχα ν κής ή και σ τρ α τη γ ικ ή ς π ροσπ αθούμε Ο λες α υ τέ ς οι δ υ ν ά μ εις θ α ε π έ φ ε
να επ ιβ ά λλο υ ν τη ν τά ξη . Σ ημ ειώ νουμ ε σ τις δ ύ σ κ ο λ ες ε κ β ά σ εις ενό ς αγώνα να ραν τ έ τ ο ιε ς α π ώ λειες σ το υ ς Γερμα
ό τ ι πολλά από α υ τά τα αεροπ λάνα τα δ ια τη ρ ή σ ο υ μ ε το ζω τικό έδ α φ ο ς ή το νούς που θ α ή τα ν α δ ύ να το να επ ιχ ειρ ή
π ετούσ α ν Ε λληνες Ικα ρ οι που σ υ ν έχ ι ζω τικό χώρο σε ε υ ρ ύ τ ερ η κλίμακα. Σ το σουν νέα επ ιθ ε τικ ή ε ν έ ρ γ ε ια κα τά τη ς
ζαν τη ν εκπ α ίδ ευσ ή το υ ς στη Μ έση Ε λ-Α λα μέιν κρ ά τη σ α ν ο ι Α γγλο ι το υ ς νήσου. Θα κα τόρ θω να ν να δ ια τη ρ ή
Ανατολή και είχα ν μ ε τ α φ ε ρ θ ε ί έγκα ιρ α Γερμανούς και σ το Βόλγα ο ι Ρώσοι, και σουν τη ν Κ ρήτη ε λ ε ύ θ ε ρ η . Και αν το
σ τη ν π εριοχή. Ετσι η Κ ρήτη θ υ σ ιά σ τη α φ ού π ρ ο ετο ιμ ά σ τη κ α ν επ α νή λθ α ν ε νη σ ί α υ τό π α ρ έμ ενε ε λ ε ύ θ ε ρ ο όλη η ε
κε και γ ια τα π ετρ έλ α ια . Η ταν όμως π ιθ ε τικ ά . Π οιός ή τα ν γ ια τη ν Ελλάδα ξέ λ ιξ η τω ν γεγο νό τω ν α ρ γ ό τερ α θ α ή
δ υ ν α τό να κ ρ α τη θ ε ί αν υπήρχε πράγ α υ τό ς ο σ τρ α τη γ ικ ό ς ζω τικός χώρος; τα ν δ ια φ ο ρ ε τικ ή και κυρίω ς η απ ε
μ α τι σοβαρή π ο λιτική βούληση έγκα ιρ α Το βά θο ς τη ς, ε κ ε ί που τε λ ε ίω ν ε η λευ θ έρ ω σ η τη ς η π ειρ ω τική ς Ελλάδας
γ ια τη δ ια τή ρ η σ η κάποιου ελ λ η ν ικ ο ύ ε Ελλάδα. Για να μη μ α κρ υ γο ρ ο ύ μ ε λ ο ι θ α ερ χ ό τα ν πολύ νω ρίτερα . Ο α ν ο ρ θ ό
δ ά φ ο υ ς (και α υ τό δ ε ν μπ ορούσε να ε ί πόν υπ οσ τηρ ίζουμ ε ό τ ι το Β ρ ετα νικό . δ ο ξο ς π ό λεμ ο ς θ α κ α τε υ θ υ ν ό τα ν από
ναι τίπ ο τα ά λλο από το ζω τικό χώρο Ε κ σ τρ α τε υ τικ ό Σώμα για τη ν η π ειρ ω τι το ν ε λ ε ύ θ ε ρ ο α υ τό ε λ λ η ν ικ ό χώρο, α
που α ντιπ ρο σ ω π εύει η Μ εγαλόνησ ος). κή Ελλάδα ή τα ν πολύ μικρό, α νεπ α ρ κέ φού π ροηγουμένω ς θ α είχ ε μ ε λ ε τ η θ ε ί
Σ τη ν αρχή ε κ θ έ σ α μ ε το υ ς λόγους σ τα το. Α ν τίθ ε τα γ ια τη ν Κ ρήτη ή τα ν από το ΓΕΣ και θ α είχα ν γ ίν ε ι ο ι κ α τά λ
γ ια το υ ς οπ οίους ο Χ ίτλ ερ θ α έπρεπε ό ,τι έπρεπε. Συνεπώς αν υπήρχε από λ η λ ε ς και α π α ρ α ίτη τες προπ αρασκευ-
να σ τρ α φ εί κα τά τη ς Ν.Α. Ευρώπης, τη ν αρχή η π ο λιτική βούλησ η να δ ια τη ές.
κυρίω ς τη ς Ελλάδας. Μ ά λισ τα επ ειγ ό ρ η θ ε ί κάποιο εδ α φ ικ ό ε λ λ η ν ικ ό τμ ήμ α,
τα ν γ ια τ ί έπρεπε να α να σ τρ α φ ο ύ ν ο ι ε ι ε ν π ρ οκειμ ένω η Κ ρήτη, θ α έπρεπε το ΣΥΜ ΠΕΡΑΣΜ Α
σ β ο λ ε ίς για να σ υμ μ ετά σ χ ουν σ τη ν ε κ ΓΕΣ και η α γ γ λ ικ ή αντιπ ροσω π εία να
σ τρ α τε ία κα τά τη ς Σ ο β ιε τικ ή ς Ενωσης. σ υμφ ω νήσουν για τη ν έγ κ α ιρ η επ άν Σ το Ε λ λ η ν ο ϊτα λ ικ ό μέτωπο ο Σ τρ α
Ο Σ ο β ιε τικ ό ς Σ τρ α τά ρ χ η ς Ζούκω φ είχ ε δρωση τη ς Μ εγα λο νή σ ο υ με α υ τό το τό ς μας είχ ε υπ ο σ τεί σοβαρή α ιμ ο ρ ρ α
ε το ιμ ά σ ε ι σ χέδ ιο εισ β ο λή ς προς τα Σώμα. Η δύναμ η α υ τή με μια επ ισ τρ ά γία. Οι Γ ιο υ γκο σ λά β ο ι δ ε ν ή τα ν πρό
δ υ τικ ά και τ α ε π ιθ ε τικ ά σ χέδια απασχο τε υ σ η (έστω κα ι μεγάλω ν η λικιώ ν) κα θ υ μ ο ι να συμπράξουν. Τα οχυρ ά ή τ α ν ι
λούσ α ν τό σ ο πολύ τη σ ο β ιετικ ή η γεσ ία το ίκω ν τη ς Κ ρή της, τω ν οποίων η δ ιά κανά να α ντιμ ετω π ίσ ο υ ν α π ο τελ εσ μ α τι
ώ σ τε π α ρέβλεπ αν τη ν α μ υ ντική το υ ς θ εσ η για π ό λεμο είν α ι έμ φ υ τη , θ α ή τα ν κά το υ ς Β ουλγάρους, όχι όμως κα ι το υ ς
οργάνωση μη π ισ τεύ ο ν τα ς σ τις ε π ιθ ε τι- α ρ κ ε τή για να α ν τιμ ετω π ίσ ει όχ ι μόνο Γερμανούς, που είχ α ν τη ν ε υ χ έ ρ ε ια (και
58 κ ές δ ια θ έ σ ε ις το υ η γ έ τη τη ς Γερμα- α ερ α γ ή μ α τα αλλά κα ι α π ο β α τικές ε ν έ ρ τ ο έπραξαν) να τα π α ρακά μψ ουν δια
™ νιας. γ ε ιε ς . Ετσι “ ο ι Θ ερ μ ο π ύλες θ α μετα- τ η ς κοιλά δ α ς το υ Σ τρ ο ύ μ ν ιτσ α και σε
Η ταν φ α νερ ό ό τ ι από το Ν ο έμ β ρ ιο τρ έπ ο ν τα ν σε Π λ α τα ιέ ς ” ! Εξάλλου ε ίν α ι τ ρ ε ις μ έ ρ ες να κ α τα λά β ο υ ν τη Θ εσσ α
το υ 1940 ακόμ α η Ν α ζισ τική Γερμανία γνω σ τό (Σ.Κ. 900-23, Σ ελίδ α 33 “ Η ισ το λονίκη. Το Β ρ ε τα ν ικ ό Ε κ σ τρ α τευ τικ ό
θ α επ ιχειρ ο ύ σ ε να α χ θ ε ί σ το ν ό τιο ά ρία το υ όπλου Ιππικού-Τεθ/νων, Αρχη- Σώμα ή τ α ν α νεπ α ρ κές να α μ υ ν θ ε ί στη
κρο τη ς Ν.Α. Ευρπης (“ Ε σ τία ” 16-5-96, γ ε ίο ν Σ τρ α το ύ , 3ο ΕΓ, Α θήνα ι, Φ εβ ρ ο υ β ό ρ εια Ελλάδα.
"Ο Γ ερ μ α νο ελλη νικό ς π ό λ ε μ ο ς ” , Αντ. ά ρ ιο ς 1969), ό τ ι δια τη ς υπ’ α ριθ μ. Α.Π. Συνεπώς αν όλα α υ τά λ α μ β ά νο ντα ν
Κ οραντή, π ρέσβεω ς ε.τ.), όπως τ η λ ε 7014/15/1/1941 Δ ια τα γ ή ς το υ Γενικού σ οβαρά υπόψη μα κριά από π ολλαπ λές
γρα φ ο ύσ α ν ο ι δ ιά φ ο ρ ο ι π ρ εσ β ευ τές Σ τρ α τη γ ε ίο υ σ υ γ κ ρ ο τή θ η κ ε η XIX Μ η σ κ ο π ιμ ό τη τες κα ι κ α τα λή γα μ ε στο
που ή τα ν δ ια π ισ τευ μ έν ο ι σε πολλά κρ ά χ α νο κίνη τη Μ ερ α ρ χ ία με έδ ρ α τη ν σ υμπ έρασμα ό τ ι τ ο ε π ιθ υ μ η τό ή τα ν α
τη τη ς Ευρώπης, δ η λα δή π έν τε ο λό Α θήνα. Η Μ ερ α ρ χ ία α υ τή α π ο τε λ ε ίτο δ ύ ν α το ενώ το δ υ ν α τό ή τα ν π ρ α γμ α το
κλη ρ ο υ ς μή νες πριν από τη γερ μ α νική από: π οιήσιμο, τ ό τ ε η Κ ρήτη ή τα ν δ υ ν α τό να
εισ β ολή σ τη ν Ελλάδα. (α) Σ τρ α τη γ είο . δ ια τη ρ η θ ε ί, ο π ότε το γ ε ν ικ ό σ κη νικό
Ο τα ν ο ι Ιτα λο ί ε ισ έβ α λ α ν σ την (β) 191,192,193 Μ η χ α νο κίνη τα θ α μ εταβ αλλό τα ν. Α υτή είν α ι η άποψή
Ελλάδα, τ ρ ε ις μ έ ρ ες μετά , ο ι Α γγλο ι έ Σ υ ντά γμ α τα . μας. Είναι λ α ν θ α σ μ έν η ; Πιθανώ ς. Ε ξε
σ τειλ α ν δ υ ν ά μ εις σ τη ν Κρήτη, β ε λ τιώ (γ)19η Ο μάδα Αναγνωρίσεως. τά σ θ η κ ε όμως τ ό τ ε γ ια να α π ο ρ ρ ιφ θ εί;
νο ντα ς έ τσ ι τη σ τρ α τη γ ικ ή το υ ς θ έσ η (δ) 19η Μ οίρα Π υρ οβο λικο ύ. Ισως κά π ο ιοι τη θ εω ρ ή σ ο υ ν παράλογη.
σ τη ν α να το λική Μ εσ ό γειο , ενώ από τις (ε) 19η Μ οίρα Α/Α Π υρ οβο λικο ύ. Ομως ο ι Γερμανοί ε κ ε ίν η τη ν εποχή μό
4 Ν ο εμ β ρ ίου β ρ ε τ α ν ικ έ ς α ερ ο π ο ρ ικές (στ) 19ο Λόχο Σ τρ α τη γ είο υ . νο με π α ρ άλογους κα ι α ν ο ρ θ ό δ ο ξο υ ς
δ υ ν ά μ εις άρχισ αν να κ α τα φ θ ά ν ο υ ν στη (ζ) 19ο Λόχο Δ/Β. τρ ό π ο υς ή τα ν δ υ ν α τό να α ν τιμ ετω π ι
ν ό τια Ελλάδα. Σ το μ ετα ξύ ο ι σ υ ζη τή (η) 19ο Υ γειο νο μ ικό απόσπασμα. στούν. Τ ελικά θ υ σ ία σ α ν ε π ίλ εκ τα τ μ ή
σ εις τω ν αρμοδίω ν Β ρετα νώ ν με τη ν (θ) 19ο Απόσπασμα Ε π ιμ ελη τεία ς. ματα, α νεσ τρ ά φ η σ α ν κα ι σ τις 22 Ιο υ ν ί
ε λ λ η ν ικ ή κυ β έρ νη σ η οδ ηγο ύσ α ν σε α (ι) 927 Τ αχυδρομικό Τομέα. ου ε π ιτέθ η κ α ν κα τά τη ς Σ ο β ιε τικ ή ς
δ ιέξο δ ο , α φ ού δ ε ν υπήρχαν επ α ρ κείς Το η θ ικ ό τω ν δυ νάμ εω ν α υτώ ν θ α ή Ενωσης π ρ ολα μ β ά νο ντα ς το ν Ζούκω φ
δ ια θ έ σ ιμ ε ς δ υ ν ά μ εις γ ια να α ντιμ ετω - τα ν υψηλό, γ ια τ ί δ ε ν είχα ν υπ οσ τεί μόνο γ ια λ ίγ ε ς η μ έ ρ ε ς .
π ισ θεί, ό τα ν θ α π ρ α γμ α το π ο ιείτο , η α υ τό που έπ α θ α ν α ρ γ ό τερ α τό σ ο το
γ ερ μ α ν ικ ή εισ βολή. Μ ια δύναμη εν ν έα Β.Ε.Σ. όσο και οι ε λ λ η ν ικ έ ς δ υ ν ά μ εις
μεραρχιώ ν με ικα νή α εροπ ορ ική υπο που α ντιμ ετώ π ισ α ν το υ ς Γερμανούς.
σ τή ρ ιξη ή τα ν α π α ρ α ίτητη γ ια να ορ γα Α ν τίθ ε τα ο ι δ υ ν ά μ ε ις π ρ οέρ χ ο ντα ν από
ΣΤΡΑΤΙΩ ΤΙΚΗ ΙΣ Τ Ο Ρ ΙΑ
ΟΓ ΡΑ Φ ΙA
ΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣ Τ Ο Ρ ΙΑ
ΦΥΣ Ι Ο ΓΝ ΩΜΙ Ε Σ
1861-1913
όταν έμαθε τα συμβάντα, είπε
στον Βελισσαρίου την ιστορική
φράση: “ Είσαι άξιος ραπίσματος
αλλά και φιλήματος".
Ο Β' Βαλκανικός Πόλεμος
Ο Ταγματάρχης Πεζικού Ιω βρήκε τον Βελισσαρίου στην ίδια
άννης Βελισσαρίου, ο επιλεγόμε θέση. Κατά την εξόρμηση του
νος "Μαύρος Καβαλάρης” , γεν- στρατού στις 16/29 Ιουνίου 1913,
νήθηκε, σύμφωνα με το βιογρα- ο Βελισσαρίου συναντήθηκε με
φικό του σημείωμα που βρίσκε τη γυναίκα του στο Ασβεστοχώρι
ται στο αρχείο της Διευθύνσεως έξω από τη Θεσσαλονίκη, όπου
Ιστορίας Στρατού, στις 26 Νοεμ είχε πάει για να τον συναντήσει
βρίου 1861 στην Αθήνα, Σε άλλες ύστερα από απουσία πολλών μη
πηγές φέρεται ότι γεννήθηκε νών. Ο Βελισσαρίου, που περνού
στην Κύμη της Ευδοίας ή στην σε έφιππος επικεφαλής του Τάγ
Κάρυστο. Το 1881, σε ηλικία 20 ε ματός του, όταν την είδε να τρ έ
τών, κατετάγη εθελοντής στο χει κοντά του της είπε: “Δεν έ
Πεζικό και στη συνέχεια φοίτησε χουμε καιρό για ασπασμούς.
στο Σχολείο Υπαξιωματικών, από Εχουμε πόλεμο. Καλή αντάμω
όπου αποφοίτησε το 1887 ως αν- ση” . Η γυναίκα του στράφηκε σε
θυπολοχαγός Πεζικού. έναν αξιωματικό και είπε, πολύ
Κατά το διάστημα από το Φε προφητικά: “ Εχω ένα προαίσθη
βρουάριο του 1894 μέχρι το Φε μα ότι δεν θα ξαναδώ το Γιάννη” .
βρουάριο του 1897 διετέλεσε α Στη μάχη Κιλκίς-Λαχανά ο
στυνόμος και το 1897 έλαβε μέ Βελισσαρίου κατέλαβε με τη λόγ
ρος στον άτυχο Ελληνοτουρκικό χη το ύψωμα Λαχανά με έξι λό
πόλεμο ως ανθυπολοχαγός. Εκεί χους Ευζώνων (τέσσερις του δι
έδειξε τα πρώτα δείγματα της α κού του Τάγματος και δύο του
παράμιλλης ανδρείας που τον 8ου). Στη συνέχεια διακρίθηκε
χαρακτήριζε σε όλη του τη στα στις μάχες του Μπέλες και στη
διοδρομία. Στις 6 Απριλίου 1897 φοβερή μάχη του υψώματος
παρέμεινε με τη διμοιρία του στη 1378 στο Ονιάρ Μαχαλά των στε
στενωπό της Μελούνας μέχρι τις νών της Κρέσνας, όπου έγιναν ε
23:00. παρά το γεγονός ό τι τα πικές μάχες μεταξύ του 1/38 ΣΕ
τμήματα της 2ης Ελληνικής Τα και της βουλγαρικής βασιλικής
ξιαρχίας είχαν αρχίσει να υποχω φρουράς. Μετά από σκληρές μά
ρούν από τις 18:00. Ο Βελισσαρί- σαρίου υπήρξε υπέρμαχος αυτής σαν στις παρυφές της πόλης των χες τριών ημερών η τοποθεσία
ου υποχώρησε μόνον όταν πήρε της ιδέας, την οποία όχι μόνο δί Ιωαννίνων, όπου έκοψαν τα τηλε καταλήφθηκε, αλλά με βαρύ τί
σχετική διαταγή από το αρχηγείο δαξε αλλά και εφάρμοσε με μο φωνικά καλώδια και εγκατέστη μημα. Το 1/38 ΣΕ δεν υπήρχε πια.
του που βρισκόταν στην περιοχή ναδικό τρόπο στους Βαλκανι σαν προφυλακές. Ο Βελισσαρίου Είχε τερματίσει την ένδοξη στα
Λυγαριάς. κούς Πολέμους. με το Τάγμα του έφθασε μέχρι το διοδρομία του με ολοκαύτωμα.
Ο Βελισσαρίου προήχθη σε Ο Βελισσαρίου έγινε αθάνα χωριό Αγιος Ιωάννης, το οποίο Από τους 40 αξιωματικούς του
υπολοχαγό το 1898, σε λοχαγό β' τος στους Βαλκανικούς Πολέ σήμερα ονομάζεται Βελισσάριος. Συντάγματος είχαν μείνει μόνο 9.
τάξεως το 1904 και σε λοχαγό α' μους. Εκεί εφάρμοσε το δόγμα Η τολμηρή αυτή διείσδυση συνέ- Στους νεκρούς συμπεριλαμβάνο-
τάξεως το 1906. Λίγο πριν από τη της ακράτου επιθέσεως” στον τεινε στην απόφαση των Τούρ νταν και οι τρεις διοικητές ταγ
δεύτερη προαγωγή του τοποθε- ύψιστο βαθμό, εκεί του δόθηκε η κων να παραδοθούν. Οι Τούρκοι μάτων. Ανάμεσα σε αυτούς και ο
τήθηκε στο Β' Στρατοδικείο Αθη προσωνυμία "Μαύρος Καβαλά στη σύγχυσή τους δεν αντιλή- θρυλικός “Μαύρος Καβαλάρης” ,
νών ως αντεπίτροπος. Τότε μυή- ρης” και εκεί έγινε σύνθημα το φθηκαν ότι οι ελληνικές δυνά ο Ταγματάρχης Ιωάννης Βελισσα-
θηκε στο Στρατιωτικό Σύνδεσμο, παράγγελμά του “ Εμπρός, δια μεις στην είσοδο της πόλης ήταν ρίου, που σκοτώθηκε στις 13
του οποίου υπήρξε ένθερμος της λόγχης". Ως διοικητής του μόνο δύο τάγματα ευζώνων χω Ιουλίου 1913 από θραύσμα οβί
υποστηρικτής. Το 1910 προήχθη 9ου Τάγματος Ευζώνων στο ρίς καν πυροβολικό! Στις 7 το α δας στην περιοχή Ονιάρ Μαχαλά
σε ταγματάρχη, το βαθμό με τον θρυλικό 1/38 Σύνταγμα Ευζώνων πόγευμα ο επίσκοπος Δωδώνης του υψώματος 1378, όπου και τον
οποίο θα περνούσε στην αθανα του επίσης ήρωα Δ. Παπαδό- με τον ανηψιό του διοικητή των έθαψαν,
σία. πουλου, ο Βελισσαρίου διακρίθη- Ιωαννίνων Ραούφ Μπέη πα Ο Ταγματάρχης Βελισσαρίου
Ο Βελισσαρίου ήταν φιλομα κε σε όλες τις μάχες του Α' Βαλ ρουσιάστηκαν στον Παπαδό- υπήρξε ένας από τους σπάνιους
θέστατος. Το 1910 μετέφρασε κανικού Πολέμου στις οποίες πή πουλο και ανακοίνωσαν την από αξιωματικούς που συνδύαζαν α
από τα γαλλικά το βιβλίο του με- ρε μέρος, με αποκορύφωμα τη φασή τους να παραδοθούν. Ο Πα- παράμιλλη ανδρεία, εξαιρετικά
τέπειτα Στρατάρχη Φος ‘Περί μάχη για την κατάληψη των Ιωαν- παδόπουλος διέταξε τον Βελισ- ηγετικά προσόντα και βαθιά γνώ
των Αρχών του Πολέμου". Οι νέοι νίνων. Το απόγευμα της 21 Φε σαρίου να συνοδεύσει τους απε ση της τακτικής. Πολύ εύστοχα
Γάλλοι αξιωματικοί της εποχής ε βρουάριου / 5 Μαρτίου 1913, στα σταλμένους στο Γενικό Στρατη το όνομά του δόθηκε στο στρα
κείνης, επηρεασμένοι από την πλαίσια της γενικής επίθεσης κα γείο, πράγμα που έγινε. Το Γενικό τόπεδο της Σχολής Πεζικού στη
ταπεινωτική ήττα του 1870, είχαν τά της τοποθεσίας του Μπιζανί- Στρατηγείο είχε άγνοια της μέχρι Χαλκίδα.
αλλάξει την τακτική τους και ή ου, το 1/38 ΣΕ με το 9ο Τάγμα του τότε κατάστασης επειδή δεν
ταν υπέρμαχοι του δόγματος Βελισσαρίου και το 8ο Τάγμα του γνώριζε την τολμηρή διείσδυση
“της ακράτου επιθέσεως” , όπως Ιατρίδη, αφού ανέτρεψαν τους του Συντάγματος Ευζώνων. Η κα Δ η μ ή τρ η ς Γεδεώ ν
λεγόταν στην τότε ελληνική Τούρκους συνέχισαν ακάθεκτα τάληψη μιας πόλης (εδώ των Ιω
στρατιωτική ορολογία. Ο Βελισ- την προχώρησή τους και έφτα- αννίνων) από δύο τάγματα ενός
ΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣ Τ Ο Ρ ΙΑ
ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ
01 ΟΔΗΓΟΙ ΤΟΥ
ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΙΠΠΙΚΟΥ
ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ
ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ
( 1848- 1870)
Η ιστορία των “ Οδηγών'’ του ξιαρχίας Ιππικού της Αυτοκρατο-
Γαλλικού Ιππικού της 2ης Αυτο ρικής Φρουράς. Μετά την πλήρη
κρατορίας αρχίζει στις 8 Σεπτεμ ανασυγκρότηση της Αυτοκρατο-
βρίου του 1841, οπότε και εκδό- ρικής Φρουράς και τη δημιουργία
θηκε βασιλικό διάταγμα για τη νέων συνταγμάτων ιππικού, οι
δημιουργία "δύο συνταγμάτων έ "Οδηγοί'' εντάσσονται στην 3η
φιππων οδηγών οι οποίοι σε περί Ταξιαρχία της Μεραρχίας Ιππικού
πτωση πολέμου θα τίθενται υπό της Αυτοκρατορικής Φρουράς
τις διαταγές των επιτελείων των μαζί με το Σύνταγμα των Κυνη
εν ενεργεία στρατιών” . Το διά γών.
ταγμα αυτό όμως δεν ενεργοποι- Η πολεμική δράση του
ήθηκε παρά στις 4 Απριλίου του Συντάγματος των “ Οδηγών” ή
1848 από τη 2η Δημοκρατία, η ο ταν πολύ περιορισμένη. Συμμε
ποία αντιμετωπίζοντας το ενδε τείχε στον πόλεμο κατά της Ιτα
χόμενο ενός νέου ευρωπαϊκού λίας το 1859, χωρίς όμως μάχιμη
πολέμου δημιούργησε οκτώ ίλες δράση, ενώ η αναμενόμενη απο
“Οδηγών” για την κάλυψη των α στολή του στον πόλεμο της Κρι
ναγκών επικοινωνιών των επιτε μαίας ματαιώθηκε. Η πρώτη και
λείων. Τελικά συγκροτήθηκαν πέ τελευταία συμμετοχή του
ντε ίλες “ Οδηγών” (δύο για τη Συντάγματος των “ Οδηγών” σε
στρατιά των Αλπεων, δύο στη μάχη ήταν κατά το Γαλλογερμανι-
Luneville και μία στο Παρίσι), οι ο
ποίες με διάταγμα της 16ης Νο
κό πόλεμο του 1870, στον οποίο
και μοιράστηκε την τραγική τύχη
63
εμβρίου του 1850 συγχωνεύθη- της Φρουράς που αιχμαλωτίστη
καν σε δύο. κε στο Metz, χωρίς καν να προλά
Δύο περίπου χρόνια αργότε βει να συμμετάσχει στη μάχη.
ρα, οι “ Οδηγοί” υφίστανται ριζικό Δύο ίλες των Οδηγών” διασώθη
ανασχηματισμό. Είναι η εποχή καν και παρουσιάστηκαν λίγους
της ανασύστασης της Αυτοκρα μήνες μετά σε μικτούς σχηματι
τορίας. Οι “ Οδηγοί” ήταν από τις σμούς ιππικού με τους Ουσσά-
πρώτες μονάδες του ιππικού που ρους και μερικές ακόμα μονάδες
επρόκειτο να συμμετάσχουν ιππικού της Φρουράς. Στις 4 Φε
στην υπό δημιουργία Αυτοκρα- βρουάριου 1871 οι Οδηγοί" έπα-
τορική Φρουρά. Στις 21 Ιανουάρι ψαν να υπάρχουν και μετονομά
ου του 1852 οι δύο ίλες των στηκαν σε 9ο Σύνταγμα Ουσσά-
“ Οδηγών” συγχωνεύονται σε ένα ρων. με διάταγμα που αναδιοργά
σώμα. Στις 23 Οκτωβρίου του ίδι νωνε το Γαλλικό Ιππικό.
ου έτους, μετά τη διάλυση του
13ου Συντάγματος Κυνηγών, οι
“ Οδηγοί” συγκροτούνται σε Σύ Ηλίας Παπαθανάσης
νταγμα αποτελούμενο από έξι ί
λες (την εποχή εκείνη όλα τα
συντάγματα του Γαλλικού Ιππι
κού αποτελούντο από πέντε ί Η μεγάλη στολή των “ Οδηγών” (στρατιωτών): Η εξαίρετη αυτή αναπαράσταση της μεγάλης στολής των
λες). Διοικητής του Συντάγματος “ Οδηγών” περιλαμβάνει “ καλπάκι” από γούνα αρκούδας, αυθεντικό λοφίο εποχής, επιχιτώνιο με
αναλαμβάνει ο κόμης Fleury (31 κεντητές τρέσσες και μποτίνια με σπιρούνια. Τα πανταλόνια των “ Οδηγών” (από κόκκινη τσόχα) δεν
Οκτωβρίου 1852 - Μάρτιος 1856). διέθεταν καθόλου τσέπες, εκτός από μια μικρή για ωρολόγιο στο εμπρός μέρος, στα δεξιά της ζώνης.
Η είσοδος των "Οδηγών” στην Αξίζει να αναφέρουμε επίσης πως ο οπλισμός των “ Οδηγών" περιλάμβανε πιστόλι ιππικού (Modele 1822 Τ
Αυτοκρατορική Φρουρά επιση ή ΤΤ) και ελαφρά σπάθη ιππικού (Modele 1822). Οι “ Οδηγοί" ήταν το μόνο σύνταγμα ιππικού που δεν
μοποιείται με προφορική διατα δ ιέθ ετε τυφέκια ή καραμπίνες. Το Σύνταγμα εξοπλίστηκε με τυφέκια (Chassepot ιππικού) μόλις στις 14
γή στις 21 Μαϊου 1854. Οι “ Οδη Φεβρουάριου 1870.
γοί" αποτελούν πια τμήμα της Τα