O PROŽNIČANIMA

U našen mistu svako svaken sve zno

Po čak i to koliko se oni namo putih jur godišć posro

Kad bi du se čobon i čobanica nikin slučajen u gori sastali

Uvik bidu se iza koje god česmine dobro potrlahali

Libar i bilježnicu nisu baš puno tribali

Jer ionako su od rođenja somo za maškin i motiku znali

Još i sada ne volidu radija i televizije

Jer to opasno utječe na njihove čobonske vizije

Žene su njihove mole gumene čizmice nosile

I s motikon na ramenu bi du s gušton na radne akcije hodile

Balali su u pauzama i walcer i twist

A posli tega nijednen mušken moli nebi bi čist

Vijesti o svemirskim i nuklearnim istraživanjima u njih su unosile nemir

Jer njima je Buškova glova cili poznati svemir

Jili su i srali sve u dvo, tri kvadrota

A često bi se tote nošla i kojo ugota

Naši su stori nosili suknene kalcete i oponke

Na njihov smrod padole su sve čobonke

Bili su oni stasitih i velikih muda

A kako i nebi kad in je životni moto bi tarlahanje uvik i svuda
Koze i ovce bili su nin sestra i brat
S njima su se ustavoli i hodili srat

U skulamin nisu oni vidili niki osobit prosperitet

Puno je lašnje bilo učlonit se u dobri stori komitet

Onda je došlo drugo vrime

Vrime woodstocka i rock n rolla
I po svima se niko novo biljka sodila i brola

Frulenje i lokonje rušilo je tada sve barijere

U to vrime i službeno počinju divjih prožničkih hori ere

Po donu su biljke zalivali, sušili i njihove plodove pušili

A po noći bidu po tujima mistima hodili i rušili

Šavoli su ih u Split
Tobože na vele skule
A oni su se po rivi bavili prodajom frule

Ali dovna je to bilo

Sad su sve to fini judi od fameje

A pitote se kako sad žive prožničko mladež

Jednostavno je - žive od kreje.