Μίλτος Σαχτούρης

1919 – 2005

ΒΕΝΙΑΜΙΝ

Σαν ξύπνησε ο Βενιαμίν και άκουσε

τα πουλιά να κελαϊδούνε
- Κι εμείς είχαμε – είπε – ένα πουλί σ’ ένα κλουβί
ας πάμε τώρα να δούμε τι να έχει γίνει.
Πήγε και το κλουβί ήταν ένα μαύρο φλυτζάνι
και μέσα του έκαιγε ένα μικρό χρυσό ψαράκι
- Καίει ακόμα – είπε – νομίζαμε πως χρόνια τώρα
έχει σβήσει.

Benjamín

Cuando Benjamín despertó y escuchó

que los pájaros cantaban
-También nosotros teníamos un pájaro en una jaula –dijo–
vayamos ahora a ver qué ha sido de él.
Fue y la jaula era una taza negra
y en su interior ardía un pequeño pececito de oro.
-Arde aún –dijo- creíamos que hace años
se había apagado.

Ο στρατιὠτης ποιητής

Δεν έχω γράψει ποιήματα

μέσα σε κρότους
μέσα σε κρότους
κύλησε η ζωή μου

Τη μιαν ημέρα έτρεμα

την άλλην ανατρίχιαζα
μέσα στο φόβο
μέσα στο φόβο
πέρασε η ζωή μου

Δεν έχω γράψει ποιήματα

δεν έχω γράψει ποιήματα
μόνο σταυρούς
σε μνήματα
καρφώνω

Miltos Sajturis
El soldado poeta

No he escrito poemas
en medio de estruendos
en medio de estruendos
transcurrió mi vida

un día temblaba
otro día me estremecía
en medio del miedo
en medio del miedo
pasó mi vida

No he escrito poemas
no he escrito poemas
solo cruces
en tumbas
clavo

Ο τρελός Λαγός

Γύριζε στους δρόμους ο τρελός λαγός

γύριζε στους δρόμους
ξέφευγε απ' τα σύρματα ο τρελός λαγός
έπεφτε στις λάσπες.
Φέγγαν τα χαράματα ο τρελός λαγός
άνοιγε η νύχτα
στάζαν αίμα οι καρδιές
ο τρελός λαγός
έφεγγε ο κόσμος.
Βούρκωναν τα μάτια του ο τρελός λαγός
πρήζονταν η γλώσσα
βόγγαε μαύρο έντομο ο τρελός λαγός
θάνατος στο στόμα.
La libre loca

Regresó a los caminos la liebre loca

regresó a los caminos
se escapaba de los alambres la liebre loca
caía en el barro
resplandecía en la madrugada la liebre loca
comenzaba a anochecer
goteaban sangre los corazones
la liebre loca
resplandecía el mundo.
Se humedecieron sus ojos la liebre loca
Se hinchó la lengua
Suspiraba un insecto negro la liebre loca
muerte en la boca.