Otologija:

Na kome dijelu bubne opne se nalazi svjetlosni refleks i kako izgleda

Zbog položaja i oblika lijevka, ubacena svijetlost pada na bubu opnu pod razlicitim uglovima
ba njenu povrsinu, a u prednje-donjem kvadrantu pada pod uglom od 180 stepeni i pravi
refleksiju u obliku trougla.

Umbo predstavlja najudubljeniji dio bubne opne i projektuje se na vrhu drške čekića u kojem
je smješten i vrh svjetlosnog trougla, dok je baza usmjerena prema rubu bubne opne. Svaka
izmjena izgleda nagovještava patološke promjene u srednjem uhu.

1. Kortijev organ pripada : srednjem uhu ili unutrašnjem dijelu uha?

Kortijev organ pripada unutrašnjem dijelu uha

2. Slušni zivac polazi iz : sccalae tympani ili sccalae vestibuli?

Polazi iz sccalae vestibuli.

3. Šta prikazuje tonalni audiogram i kako može da izgleda?

Tonalni audiogram je test kojim se vrši ispitivanje sluha, izvodi se pomoću tonova koji se
emituju od najtiseg ka najglasnijem, zasebno za svako uho. Rezultat se ucrtava u audiogram,
a ispitivanje se vrši u tihoj komori koja je akustički izolovana od zvukova vanjske sredine.
Za ispitivanje se koriste slušalice ili zvučnici. Na osnovu podataka završenog testa,
učitavamo nalaz od urednog nalaza sluha pa do potpune gluhoće.

4. Objektivne metode ispitivanja sluha. ( nabrojati i kratko objasniti)?

 IMPEDANCMETRIJA – njome se vrši precizna analiza funkcije i patoloških
stanja bubne opne, lanca slušnih koščica, timpanalnog kavuma i tube auditive.
 STATOAKUSTIČKI REFLEKS – nastaje kontrakcijom m.stapediusa pri
stimulaciji standardizovanim intenzitetima tonova tačno određenih frekvencija.
 OTOAKUSTIČKE EMISIJE – mogu biti spontane (SEOAE), tranzitorne
(TEOAE), distorzione (DPOAE).
TEOAE i DPOAE predstavljaju dijagnostičke procedure od posebnog značaja za
skrining pregled kod novorođenčadi.
 AUDITIVNI EVOCIRANI POTENCIJAL – koristi se za preciznu analizu sluha
tamo gdje to nije moguće učiniti drugim metodama. Zasnivaju se na analizi
evociranog odgovora VIII kranijalnog nerva nakon akustične stimulacije.
 VESTIBULOLOŠKI TESTOVI – odnose se na ispitivanje perifernog dijela
organa ravnoteže analizom funkcije sakulusa, utrikulusa ili polukružnih kanala. U
cilju ispitivanja vestibularne funkcije koriste se različiti testovi:
  DIX- HALLPIKE MANEVAR – izvodi se tako sto se pacijent iz sjedećeg
položaja postavlja u ležeći položaj. Osjećaj vrtoglavice i pojava nistagmusa se
registruje i prati. Specifičan je za pacijente sa benignim paroksizmalnim
pozicionim vertigom (BPPV).
 TEST FISTULE- izvodi se kod pacijenata kod kojih je prisutno oboljenje
srednjeg uha, koje upućuje na sumnju postojanja fistule. Test se izvodi
primjenom pneumootoskopa ili digitalnom kompresijom tragusa.
 ELEKTRONISTAGMOGRAFIJA (ENG) – je zasnovana na registrovanju
promjena korneoretinalnog potencijala koje nastaju u toku nistagmičnih
pokreta očnih jabučica.
 VIDEO NISTAGMOGRAFIJA – za praćenje pokreta očnih jabučica koristi se
infracrvena kamera.
 KALORIJSKI TEST – izvodi se irigacijom spoljašnjeg slušnog kanala
vodom, što dovodi do pojave nistagmusa.
 ROTACIONI TESTOVI – koriste se za ispitivanje vestibulo-okularnog
refleksa koji je najefikasniji u toku oscilacije ili rotacije glave frekencijom od
1 do 6 Hz, što se dešava kod prirodnih pokreta glave, a manje efikasan kod
niskofrekventnih pokreta. U interpretaciji nalaza prate se karakteristike
nistagmusa.
 POSTUROGRAFIJA- omogućava ispitivanje vestibulo-spinalnih refleksa koji
služe za kontrolu uspravnog položaja tijela u uslovima statike i dinamike.

5. Šta je timpanogram i kojim metodama ispitivanja sluha pripada?

Nalaz timpanometrije se naziva timpanogram. Timpanogram je krivulja koja pokazuje koliko

se zvuka koji je pušten u zvukovod odbilo o bubnjic i vratilo u mikrofon. Pripada
audiometrijskim testovima tj. kvalitativnim metodama ispitivanja sluha.

6. Ispitivanje spontanog nistagmusa ( objasniti način izvođenja) .

Pregled opsega pokreta oka u horizontalnoj i vertikalnoj ravni se radi tako da se pacijentu
kaže da pregledom prati vrh prsta ili olovke. Prst se pokreće od sredine vidnog polja u
krajnju desnu i krajnju lijevu horizontalnu poziciju, oko 40 stepeni, a potom prema gore i
prema dolje 40 stepeni. Potrebno je zapaziti da li pacijent simetrično prati pogledom predmet
u 4 pravca i da li se pri pogledu u stranu, gore i dolje javlja spontani nistagmus. Ispituje se
funkcija bulbomotornih živaca: n.okulomotorius, n.trohlearis, n.abducens.
Nistagmus predstavlja brze nevoljne i ritmične pokrete očnih jabučica. Nistagmus se može
podijeliti prema ravni pokrea oka na: horizontalni, vertikalni i rotatorni. Prema mjestu i vrsti
oštećenja vestibularnog aparata nistagmus se dijeli na: periferni i centralni.

7. Najčešći uzročnici upale uha kod djece ( nabrojati) .

Najčešće se javlja u sklopu virusne infekcije gornjih dišnih puteva, bakterijske infekcije i
gljivične infekcije. Najčešći uzročnici su stafilokok i streptokok.

8. Weberov test.

Ovim testom upoređuje se koštana vodljivost jednog uha sa drugim i određuje pojava
lateralizacije tona. Izvodi se tako što se ozvučena zvučna viljuška postavi na tjeme ili čelo
pacijenta, uvijek u srednjoj liniji glave. Ispitanik treba da odgovori na pitanje na koju stranu
čuje ili glasnije čuje ton. Interpretacija rezutata se zasniva na ujednačenom prenosu zvučnog
stimulusa putem kostiju glave u oba uha.

9. Ispitivanje sluha zvučnom viljuškom ( spada u kakva ispitivanja sluha, nabrojati

testove) .

Ispitivanje sluha zvučnom viljuškom spada u ’’akumetriju’’, kvalitativne testove.

to su: Weber-ov test, Rinne-ov test, Schwabach-ov test, Gelle-ov test.

Ovaj test koristimo u svrhu utrđivanja postojanja i tipa nagluhosti.

10. Kako se naziva pregled uha i čime se izvodi?

Osnovne kliničke procedure u pregledu uha su : inspekcija, palpacija i otoskopija.

Pregled uha se naziva otoskopski pregled. Izvodi se uz pomoć raznih instrumenata kao sto su
mikroskop, endoskop i pneumootoskop. Tokom pregleda koriste se aspiratori, ušne pincete,
mikrohvatalice i sl., te je potrebno da imamo radno mjesto, izvor svjetlosti, ogledalo po
Clair-u te navedeni instrumenti.

11. Šta je otomikroskopija?

Otomikroskopija je pregled uha uz pomoć mikroskopa i trebala bi se izvoditi u svim

otorinolaringološkim ambulantama. Za ovaj pregled sem lijevka ili spekuluma za uho koristi
se i mikroskop koji ima uveličavanje slike od 4-10 puta. Mikroskop može biti fiksiran uz zid
ili da ima svoje postolje. Sem bolje vizualizacije bubne opne, promjene na njoj te stanja
sluznice kavuma kod perforacija bubne opne, ovom metodom se mogu uraditi i određene
intervencije kao što su paracenteza, odstranjenje polipa, kauterizacija granulacija, aspiracija
sekreta iz spoljašnjeg slušnog kanala i kavuma. Radi se u sjedećem i ležećem položaju.
12. Indikacije i definicija paracenteze.

Paracenteza ili timpanotomija predstavlja malu hiruršku intervenciju, koja je moguća i u

ambulantnim uslovima rada. Sastoji se u otvaranju bubne opne u cilju uklanjanja
nakupljenog gnoja u kavumu srednjeh uha, radi sprječavanja širenja zapaljenja, odnosno
nastajanja otogenih komplikacija.

Indikacije: Jaki bolovi u uhu, teški oblici akutnog zapaljenja srednjeg uha sa
neodgovarajućim odgovorom na antimikrobnu terapiju, visoka temperatura, akutno
zapaljenja srednjeg uha udruženo sa mastoiditisom ili meningitisom, i drugim gnojnim
komplikacijama, akutno zapaljenje srednjeg uha novorođenčadi, akutno zapaljenja srednjeg
uha kod imunodeficijentnih bolesnika

13. Nabrojati iz čega se sastoji srednje uho.

U sastav srednjeg uha ulaze bubnjište (cavum tympani), bubna opna (membrana tympani),
pneumatski prostor mastoida i Eustahijeva cijev (tuba auditiva) koja izjednačava tlak u
srednjem uhu.

Srednje uho je dio organa koje je omeđeno sa 6 stijenki i to: lateralna, medijalna, gornja,
donja, prednja i stražnja stijenka.

14. Nabrojati iz čega se sastoji spoljašnje uho.

Spoljasnjem uhu pripadaju uška (auricula) i spoljasnji slušni kanal (meatus acusticus
externus).

Oni dovode zvuk do srednjeg uha. U zvukovodu su sitne dlačice koje štite uho od vanjskih
utjecaja. Uška hvata zvukove iz vanjske sredine, te usmjerava zvučne valove prema
zvukovodu.

15. Nabrojati iz čega se sastoji unutrašnje uho.

Unutrašnje uho je građeno kao „kostkoštana kapsula“ koja sadrži membranozni labirint.
Koštani labirint (labyrinthus osseus) čine tri dijela- pužnica (cochlea), predvorje
(vestibulum) i polukružni kanali (canales semicirculares).

16. Navesti dvije najčešće vrste upale srednjeg uha u dječijem uzrastu.

Otoanthritis i otitis media acuta

17. Šta je erizipel uške ( koja ga bakterija uzrokuje i kako se liječi) .

Erizipel predstavlja zapaljenski proces kože i potkožnog tkiva aurikule. Uzrokuju ga

bakterije iz reda streptokoka. Obično nastaju na mjestu prethodne lezije kože. Liječenje je
sistemsko. Ordiniraju se antibiotici iz grupe penicilina. Lokalno aplikacija antiseptičkog
rastvora (sol rivanoli ili sol ac.borici).

18. Koja je najčešća maligna bolest srednjeg uha?

Planocelularni karcinom-karcinom skvamoznih ćelija. (Komplikacija hronično gnojno

zapaljenja uha), mada mogu da se javljaju adenokarcinomi, adenocisticni karcinomi i
sarkomi

19. Najčešće radiološke procedure u otologiji ( nabrojati) .

Rendgentska snimka mastoida po Schulleru, rendgenska snimka piramida po Stenversu,

kompjuterizovana tomografija temporalne kosti, magnetna rezonanca, angiografija

20. Nabrojati benigne tumore unutrašnjeg uha.

Glavni tumor je neurinom osmog kranijalnog nerva tj. Neurinom statoakustičnog živca.

21. Način liječenja prezbiakuzije ( staračke nagluvosti)

Nema odobrenih lijekova koji mogu vratiti gubitak sluha zbog presbycusisa. Učinci
gubitka sluha povezani sa starenjem u svakodnevnom životu. Slušni aparat nema
uticaja na osnovnu bolest, ali omogućava dobru audiološku rehabilitaciju i
uspostavljanje dobre audioverbalne komunikacije.

22. Najčešća zapaljenja spoljašnjeg uha.

Crveni vjetar uške (erysipelas auriculae)

Perihondritis ušne školjke (perichondritis auriculae)

Herpes zoster spoljnjeg uha (herpes zoster oticus)

Upale spoljnjeg slušnog hodnika (otitis externa)

Furunculus spoljnjeg slušnog hodnika (otitis externa circum scripta furunculosis meati
acustici externi)
Gljivična upala spoljnog slušnog hodnika (otitis externa mycotica)

23. Definicija benignog paroksizomalnog vertiga ( BPV) .

Epizodični osjećaj vrtoglavice koji se najčešće javlja pri naglom pokretu, odnosno
okretanju glave

24. Koji simptomi definišu neuritis vestibularnog zivca ( nabrojati ) ?

Simptomi uključuju jedan napad jake vrtoglavice, s mučninom i povraćanjem i
trajni nistagmus prema zahvaćenoj strani, koji traje 7 do 10 dana. Nistagmus je
jednosmjeran, vodoravan i spontan, uz brze oscilacije prema nezahvaćenom
uhu. Nepostojanje tinitusa ili nagluhosti je glavni znak vestibularnog neuronitisa.
Nakon ovog početnog napada bolest polako jenjava. Neki bolesnici mogu imati
ostatni poremećaj ravnoteže, osobito kod naglih pokreta glavom, vjerojatno
uslijed trajnog vestibularnog oštećenja.

25. Najčešći razlozi periferne paralize facijalisa?

Periferne paralize nastaju zbog pritiska ili oštećenja živca u pontocerebelarnom uglu ili
unutrašnjem slušnom hodniku (kranijalni dio), u intratemporalnom segmentu ili u
ekstratemporalnom dijelu živca.

26. Koji mišići i koje koščice su smješteni u kavumu srednjeg uha ( cavum tympani) ?
U prostoru bubnjista smjestene su 3 slusne koscice (malleus, incus i strapes). One su
pricvrscene pomocu ligamenata i dva mala misica (m.tenzor tympani i m.stapedius)

27. Nabrojati dinamičke vestibularne testove.

Babinski-Weill test, Unterberger-ov test, Tandem hod test.

28. Definicija otoantritisa i za koji je uzrast specifična.

Otoantritis je akutno zapaljenje srednjeg uha kod novorođenčadi i dojenčadi zbog

specifičnosti u sazrijevanju imunobiološkog sistema, anatomskih specifičnosti tube auditive
i srednjeg uha.

29. Opisati kliničku sliku početnog stadijuma otogenog apscesa ( trijas simptoma).
 1. INICIJALNI stadijum: povišena tjelesna temperatura, zamor i glavobolja u
temporalnoj regiji
 2. LATENTNI stadijum: period u kom se formira apsces ili se formirani apsces
uvećava, povišena temperatura uveče i tokom noći
 3. MANIFESTNI stadijum: javljaju se simptomi iritacije ili lezije CNS-a. Mogu da
se ispolje epileptični napadi i afektivni poremećaji, bradikardija, ubrzano disanje,
edem papile očnog živca, te simptomi infekcije CNS-a: povišena tjelesna
temperatura, ubrzan puls, prisutni meningealni znaci. Dolazi do vrtoglavice, gubitka
koordinacije pokreta.
 4. TERMINALNI stadijum: meningoencefalitis se širi na veći dio ili cjelokupnu
površinu mozga, postoji mogućnost spontanog prodora infekcije u moždane komore
te nastupa koma i supresija centra za disanje. Javlja se usporenje srčanog ritma,
povraćanje, konvulzije i bolest završava smrtnim ishodom.
Rinologija:

1. Kako se naziva pregled nosa i kojim se instrumentom izvodi ( naziv po autoru )

Pregled unutrašnjeg dijela nosa naziva se rinoskopija, izvodi se nosnim spekulumom po

Kilijanu.

2. Koje strukture grade nosnu pregradu ?

Septum nosa grade:

 Ralo (vomer), uspravni list rešetaste kosti i koštani dio (lamina perpendicularis ossis
ethmoidalis)
 Četverougaona hrskavica (cartlago quadrangularis) i medijalna krura alarnih
hrskavica, hrskavičavi prednjedonji dio
 Membranozni dio, prednji dio kolumele do četverougaone hrskavice

3. Najčešći uzroci krvarenja na nos ( nabrojati najmanje 3).

Lokalni: esencijalna krvarenja, traume, zapaljenski procesi, tumori, fizičke iritacije sluznice.

Opšti: hipertenzija, arterioskleroza, infektivne bolesti, oboljenja jetre i bubrega, oboljenje

krvi i krvnih sudova.

4. Kako se zove krvarenje iz nosa?

Epistaksa.

5. Nabrojati načine zaustavljanja krvarenja iz nosa.

Nagnuti glavu prema sternumu, hladne obloge na vrat, digitalna kompresija.

6. Koja je najčešća kongenitalna malformacija u rinologiji?

7. Šta je artrezija hoane?

Atrezija hoana predstavlja kongenitalnu opstrukciju zadnjeg dijela nosne šupljine u ravni
hoana. Može biti jednostrana ili obostrana, kao i koštana, membranska ili koštano-
membranska.

8. Koji je vodeći simptom jednostrane artrezije hoane?

Jednostrana atrezija se češće javlja u desnoj hoani. Manifestuje se otežanim disanjem i

ponavljanim zapaljenjima sluzokože nosa.
9. Kako se zove zadnja rinoskopija i šta se sa njome pregleda?

10. Nabrojati dopunske metode pregleda nosa.

Tu spada endoskopski pregled nosa.

11. Kakva metoda je rinomanometrija i za čega sluzi?

12. Šta je olfaktometrija?

13. Šta predstavlja zlatni standard pregleda u rinologiji ( koja pretraga) ?

14. Šta predstavljaju paranazalni sinusi ili paranazalne šupljine, kojem traktu
pripadaju, koliko ih ima i koji su ?

15. Koje kosti grade lateralni zid nosa?

Lateralni zid nosa čini 6 kostiju i to:

 Medijalna strana maksile

 Suzna kost
 Medijalna strana labirinta etmoidalne kosti
 Donja nosna školjka
 Uspravni list nepčane kosti
  Pterigoidni nastavak klinaste kosti

16. Da li se repozicija nosnih kostiju izvodi u opštoj ili lokalnoj ili moze u lokalnoj i
opštoj anesteziji?

Može se raditi i u lokalnoj i opštoj anesteziji. Ukoliko je od povrede prošlo više od 10 dana,
fibrozni kalus se formirao, potrebno je da se repozicija radi u opštoj anesteziji.

17. Šta je hematom nosne pregrade i kako nastaje?

Hematom nosne pregrade nastaje pri otvorenim ili zatvorenim povredama nosa kada
dejstvom tupe mehaničke sile na dorzum nosa ili srednji masiv lica dolazi do izlijevanja krvi
u prostor između hrskavice nosnog septuma i perihondrijuma.

18. Koja je terapija apscesa septuma nosa?

Obavezna je incizija koja se uradi obostrano nanekorespodentnim mjestima kako ne bi došlo

do perforacije septuma. Nakon pražnjenja sadržaja postavlja se dren koji će omogućiti da
mjesto incizije ostane otvoreno. Potrebno je uraditi prednju tamponadu nosa blagim
pritiskom na sluzokožu kako bi se omogućio kontakt perihondrijuma i hrskavice, a tokom
nekoliko dana dren i tamponada nosa se mogu više puta promijeniti. Ordiniraju se visoke
doze antibiotika.

19. Koji uzročnici rinitisa u dječijem uzrastu su najčešće zastupljeni ( virusi, bakterije,
gljivice) ?

Akutni rinitis je najčešće uzrokovan virusnom infekcijom (rhinovirus, coronavirus,

adenovirus, virus influenzae).

20. Orbitalne komplikacije rinosinusitisa ( nabrojati najmanje 3) .

 Orbitalni edem
 Periosteitis
 Subperiostalni apsces
 Periorbitalni (preseptalni) celullitus

21. Navesti vodeće simptome u bolestima nosa i paranazalnih sinusa.

Otežano disanje na nos, temperatura, bol lokalizovan u projekciji zahvaćenog sinusa,

crvenilo nosa.

22. Šta su rinoliti i gdje su smješteni ?

Rinoliti su endogena strana tijela u nosu. Nastaju taloženjem kalcija oko stranog tijela koje
nije izvađeno, mukusa ili dijela odumrlog tkiva u nosnoj šupljini. Uočavaju se veoma
sporoma smješteni su u donjem dijelu zajedničkog nosnog hodnika.

23. Tri simptoma kod povreda lica i vilica.

Asimetrija lica, poremećaj senzibiliteta, bol, poremećaj otvaranja usta, epistaksa, diplopija,
hematomi očnih kapaka, poremećena okluzija zuba,.

24. Vrste povreda nosa.

U zavisnosti od toga da li je pri povredi došlo do laceracije kože nosa ili sluzokože nosnog
kavuma, povrede nosa dijelimo na otvorene i zatvorene.

25. Način liječenja hroničnog sinusitisa ( navesti modalitete i definiciju ).

158.str

26. Nabrojati benigne tumore nosa i paranazalnih sinusa.

Epitelnog porijekla: adenom i papilom

Mezenhimalnog porijekla: osteom, hondrom, hemangiom, švanom.

27. Tipovi malignih tumora nosa i paranazalnih sinusa.

Epitelnog porijekla: planocelularni karcinom, adenokarcinom, adenocistični karcinom

Mezenhimalnog porijekla: osteosarkom, hondrosarkom, fibrosarkom

Prema lokalizaciji mogu se podijeliti na:

1. Tumori kože spoljnog nosa i nosne piramide

2. Tumori nosne šupljine i paranazalnih sinusa

28. Način lječenja malignih tumora nosa i sinusa.

Liječenje je hirurško i podrazumijeva široku eksciziju tumora sa resekcijom odgovarajuće

hrskavice nosa koja se nalazi u neposrednom dodiru sa tumorom.

29. Definicija FESS-a.

30. Definicija invertnog papiloma nosa i kojim bolestima pripada.

Invertni papilom nosa nastaje proliferacijom rezervnih ili bazalnih ćelija epitelnog sloja
mukoze nosa. Pripada benignim tumorima nosa i paranazalnih šupljina.
Faringolaringologija:

1. Nabrojati topografsku podjelu ždrijela

2. Osnovne dijagnostičke procedure u usnoj duplji.

Anamneza, inspekcija, klinički pregled, palpacija vrata, mikrobiološke analize, biopsija

promjene sa phd-om.

3. Nabrojati najmanje 4 znaka oboljenja ždrijela.

Opšti: povišena tjel.temp, malaksalost, umor, smanjen apetit

Lokalni: bol pri gutanju, kašalj, osjećaj prisustva stranog tijela u grlu, ulceracije, hemoragije

4. Nabrojatai kongenitalne malformacije larinksa.

Laryngomalatio ili kongenitalna nezrelost hrskavičavog skeleta

Paralysis laryngs (nepokretnost glasnica)
Stenosis laryngs
Atresia laryngs
Tracheomalatio
Haemangioma subglotidis

5. Šta je laringomikroskopija i u koje svrhe se koristi?

Laringomikroskopija predstavlja direktnu laringoskopiju uz upotrebu mikroskopa. Sluzi za

detaljnu analizu larinksnih struktura. To je dijagnosticno-terapijska metoda kojom
pregledamo larinks, a moze se uzeti i biopsioni materijal, odstraniti strano tijelo, uraditi
mikrohirursku internevciju na larinksu.

6. Navesti najčešće komplikacije ekstrakcije stanog tijela bronha u diječijem uzrastu.

*Perforacija bronha (u CT se nalazi atelektaza sa emfizemom i početnim znacima

medijastinitisa)
*Lezija mukoze traheje i bronha
*Anesteziološke komplikacije

7. Koji je najčešći uzročnik akutnog epiglotitisa kod dijece?

Najčešće je uzrokovan hemofilusom influence.

8. Navesti 3 patohistološke forme hroničnog laringitisa.

 1. Laryngitis chronica chatralis
  2. Laryngitis chronica hyperplastica
 3. Laryngitis chronica atrophyca

9. Kako se naziva akutna upala nepčanih tonzila izazvana β hemolitičkim

streptokokom?

Akutna upala adenoida (adenoiditis acuta)

10. U kakve promjene spada polip na glasnici?

Polipi na glasnicama su pseudotumorske promjene

11. Navesti najčešće rane komplikacije nakon tonzilektomije.

Rane komplikacije se odnose na one koje se desavaju od samog uvodenja u opstu
anesteziju, kao sto su kolaps, alergijske i anafilakticne reakcije. Zatim u toku operacije
(povreda usnica,zuba, amputacije uvule, obilna krvarenja, povrede nepcanih lukova),
poslije operacije u toku zarastanja rane (infekcija, krvarenja, edem uvule i nepca, sepsa,
pneumonija)

12. Nabrojati osnovne funkcije larinksa.

Respiraciona
Zaštita donjih disajnih puteva
Fonacija
Degluticija
Fiksacija toraksa

13. Nabrojati 4 kardijalna simptoma bolesti larinksa.

Disfonija (promukost)
Dispneja (otežano disanje)
Disfagija i odinofagija (bolno i otežano gutanje)
Kašalj

14. Šta je stroboskopski pregled i da li se koristi u audiologiji ili fonijatriji?

Stroboskopski pregled je jedna od dijagnostickih procedura u fonijatriji. Predstavlja
fizicko-opticku metodu koja se koristi za posmatranje brzih pokreta glasnica
15. U šta spada parafaringealni apsces?
Parafaringealni apces spada u lokalne komplikacije koje se najcesce javljaju u zdrijelu
nakon akutnih zapaljenskih procesa, ugl su posljedica neadekvatne terapije ili nedovoljno
dugog trajanja terapije

16. Nabrojati edeme larinksa ?

Alergijski
Zapaljenski
Edem kao posljedica trauma
Edem u sklopu endokrinih bolesti
Edem zastojni, kao posljedica hroničnih srčanih i bubrežnih bolesti

17. Definicija akutnog adenoiditisa.

Akutni adenoiditis predstavlja gnojno zapaljenje faringealne tonzile (adenoidnog tkiva) ili
trećeg krajnika.

18. Nabrojati bakterije koje su najčešći uzročnik angina.

Razni rodovi streptokoka, stafilokoka, pneumokoke, adenovirusi, mikoze.

19. Šta je disfonija ?

Disfonija je poremecaj glasa na nivou glotisa

20. Gdje su smještene gustativne papile na nepci ili jeziku ili i na nepci i na jeziku?
Gustatorne papile su smjestene na jeziku

21. Objasniti značenje pojma afonija.

Afonija je nemogucnost fonacije ili svedenost glasa na sapat

22. Šta je supraglotis i gdje se nalazi?

Supraglotis je dio larinksa. To je prostor iznad ventrikularnih nabora do granice sa
hipofarinksom
23. Klasifikacija uzroka disfonije. *organski poremecaji glasa, *funkcionalni
poremecaj glasa, *poremecaj glasa udruzeni sa minimalnim patoloskim lezijama (MAPL)

24. Nabrojati vrste povreda larinksa.

Prema etiologiji povrede se mogu podijeliti na mehanicke, zatvorene, otvorene i fizicke

25. Objasniti pojam LPR i u šta spada.

 laringofaringealni refluks (LPR) ili „tihi refluks“. Pojam označava povrat
želučanoga sadržaja iz želuca kroz jednjak u grlo gdje ostvaruje blizak kontakt s
tkivom gornjih aerodigestivnih putova.
26. Navesti predisponirajuće faktore u nastanku funkcionalnih poremećaja glasa.
Najcesci faktori su: zloupotreba glasa, pogresna upotreba glasa, aktivno i pasivno
pusenje, hemijski i mehanicki iritansi (aerozagadenje), klimatski faktori, emocionalni
stresogeni faktori, bioloski faktori

27. U kakve promjene spadaju čvorići na glasnicama.

Čvorići na glasnicama su pseudotumorske promjene

28. Šta predstavlja fonijatrijska rehabilitacija?

Rehabilitacija glasa treba da predstavlja nastavak kompleksnog lijecenja poremecaja
glasa. Mora da bude kontinuirana, individualno planirana i sprovedena timskim radom u
ambulantnim ili hospitalnom jalobima

29. Da li se fonohirurško liječenje koristi kod operacija pljuvačnih žljezda?

Hirursko

30. Koji zivci inervišu larinks?

Inervaciju larinksa cine: n.vagus, n.laryngeus inferior et laryngeus superior

31. Definicija traheotomije.

Traheotomija je hirurski postupak otvaranja traheje

32. Nabrojati najmanje 3 indikacije za traheotomiju. Indikacije: opstrukcija gornjih

disajnih puteva, kongenitalna anomalija, strano tijelo, trauma, prelomi kostanih struktura
glave, a narocito mandibule
33. Nabrojati pljuvačne žlijezde i objasniti kome traktu pripadaju.
Pljuvacne zlijezde sh egzokrine zlijezde i dijele se na: protidne zlijezde, submandibularne
zlijezde, sublingvalne zlijezde i male pljuvacne zlijezde.

34. Šta je limfadenopatija?

Limfonodusne tumore vrata u sustini cine uvecani limfni cvorovi (limfadenopatija).
Limfadenopatije se dijele na infektivne i neinfektivne.

35. Nabrojati dijagnotičke procedure kod malignih tumoa pljuvačnih žlijezda.

Inspekcija, palpacija, radioloske pretrage (UZV,RTG snimci, sijalografija, CT i MRI,
sijaloendoskopija, sijalografija i biopsija (FNAB, inciziona biopsija)
36. Nabrojati dijelove Walderevog prstena.
Sacinjavaju ga tonzila pharyngica, tonsilae palatinae, tonsilae tubalaes i tonsila lingualis

37. Čemu pripadju lateralne i medijalne ciste vrata.

Lateralne i medijalne ciste vrata spadaju u kongelitalne malformacije vrata

38. Na osnovu koje klasifikacije se radi stažiranje malignih tumora glave i vrata.
Na osnovu TNM klasifikacije (predlozena od AJCC)

39. Šta je fonijatrija ( definicija ) ?

Fonijatrija je multidisciplinirana naucna oblast, koja ima za cilj savladavanje
problematike glasa i govora, kao i prevenciju i lijecenje peoblema iz oblasti govornog i
pjevanog glasa

40. Definicija dekanilmana i kada se izvodi.

Dekanilman je oslobađanje od kanile i zatvaranje traheostome kad se za to steknu
uslovi. Kada prestane potreba za traheostomom radi se postupak dekaniliranja. Vazno
je napraviti dobru procjenu stanja pacijenta da bi pristupili odstranjenju kanile.