Χρώματα του ανέμου

Θαρρείς απολίτιστη είμαι Αν κάψεις ένα δέντρο

Στα μέρη που έχεις πάει
είδες πολιτισμό
Μα γιατί θεωρείς
πώς οι άγριοι είμαστε εμείς
Τι έχεις στο μυαλό σου αγνοώ
Αγνοώ
Θαρρείς αυτήν την γη πως την ορίζεις
Σαν να 'ταν κάτι άψυχο, νεκρό
Μα κάθε πέτρα ή δέντρο που γνωρίζεις
Κρύβει μέσα του ένα πνεύμα ζωντανό
Θαρρείς πως άνθρωποι είναι όσοι έχουν
Μονάχα την δική σου την μορφή
Μα αν ακολουθήσεις έναν ξένο
Θε να δεις ό,τι δεν είχες φανταστεί
Κόβεις μια ζωή
Μια γλυκιά ζωή
Και ποτέ σου δεν θ' ακούσεις αετούς να
ορμούν
Τι και αν είμαστε ερυθρόδερμοι ή λευκοί
Μας χρειάζονται οι φωνές αυτού του
δάσους
Και τα χρώματα του ανέμου στην ψυχή
Και αν κρατάς όλη την γη
Θα ναι χώμα επειδή
Λείπουν χρώματα του ανέμου στην
ψυχή

Έχεις δει ποτέ σου μαύρους αετούς που

ορμούν;
Ρωτάς γιατί ο λύκος αλυχτά
Τραγουδάς ποτέ του δάσους τα
σημάδια;
Με τα χρώματα του ανέμου εσύ πετάς;
Με τα χρώματα του ανέμου εσύ πετάς;

Κρυφά του δάσους πάρε μονοπάτια

Δοκίμασε γλυκούς καρπούς της γης
Βουτήξου μες τα πλούτοι αυτής της
φύσης
Και το κέρδος μην ζητάς αλλού να βρεις

Αδέλφια μου η βροχή και το ποτάμι

Παρέα μου τα άγρια πουλιά
Και όλοι ενωμένοι προχωράμε
Σε έναν κύκλο στης ζωής την αγκαλιά