Professional Documents
Culture Documents
Ρίτσου 1
Από νωρίς ο Λουμούμπα έδειξε ζωηρό ενδιαφέρον για την πολιτική, η οποία, την εποχή
εκείνη στο Κονγκό, επικεντρωνόταν γύρω στο αίτημα για εθνική ανεξαρτησία. Με την
κατάρρευση του παγκόσμιου αποικιοκρατικού συστήματος, η οποία ακολούθησε το
τέλος του B´ Παγκοσμίου Πολέμου, αναπτύχθηκε και στο Κονγκό
1
http://teleytaiaexodos.blogspot.com/2017/01/patris-loumouba.html
εθνικοαπελευθεροτικό-αντιαποικιακό κίνημα, του οποίου ο Λουμούμπα δεν άργησε να
γίνει ένας από τους κυριότερους και συνεπέστερους εκπροσώπους.
Το Κονγκό τελούσε υπό βελγική κυριαρχία από το 1885, όταν η Διάσκεψη του
Βερολίνου θέλησε να βάλει τάξη στον άγριο ανταγωνισμό των ευρωπαϊκών δυνάμεων
για την εκμετάλλευση του πλούτου της Αφρικής. H Διάσκεψη «δώρησε», με τη μορφή
προσωπικής του ιδιοκτησίας, στον βασιλιά Λεοπόλδο B’ του Βελγίου το Ελεύθερο
Κράτος του Κονγκό, όπως ονόμασαν την περιοχή δηλαδή νοτίως του ποταμού Κονγκό, η
οποία είχε ογδόντα φορές την έκταση της χώρας του.
Παρ’ όλα αυτά ακόμη και στα τέλη της δεκαετίας του 1950, όταν το παγκόσμιο
αποικιοκρατικό σύστημα κλονιζόταν παντού, η βελγική κυβέρνηση δεν έδειχνε καμία
διάθεση να εξετάσει το ενδεχόμενο της ανεξαρτησίας του Κονγκό, διατεινόμενη ότι όλα
πήγαιναν θαυμάσια στην αποικία της. Οι Αφρικανοί ωστόσο είχαν διαφορετική γνώμη
και το εθνικιστικό κίνημά τους φούντωνε ολοένα.
Το 1958 ο Λουμούμπα έχοντας βγει από τη φυλακή, όπου είχε μείνει έναν χρόνο με την
κατηγορία ότι είχε καταχραστεί χρήματα όταν εργαζόταν στην ταχυδρομική υπηρεσία,
ίδρυσε το Εθνικό Κονγκολέζικο Μέτωπο, το πρώτο κόμμα που αγκάλιαζε όλη την
αποικία, απαλλαγμένο από τους τοπικιστικούς περιορισμούς άλλων ομάδων που
εξέφραζαν τις επί μέρους φυλές που αποτελούσαν τον πληθυσμό του Κονγκό.
Δύο μήνες αργότερα ως πρόεδρος του EKM ο Λουμούμπα πήρε μέρος στην πρώτη
Διάσκεψη των Λαών της Αφρικής στην Ακρα της Γκάνας. Εκεί ήλθε σε επαφή με
εθνικιστές ηγέτες από όλη την Αφρική, όπως ο Κβάμε Νκρούμα της Γκάνας και ο
Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ της Αιγύπτου, και οι αντιλήψεις του προσέλαβαν τον τελικό
μαχητικό χαρακτήρα τους. Ο Λουμούμπα αναδείχθηκε ηγέτης του τμήματος εκείνου του
αντιαποικιακού κινήματος που οραματιζόταν ένα ελεύθερο Κονγκό με ισχυρή κεντρική
κυβέρνηση, ενώ μια άλλη παράταξή του με επικεφαλής τον Ζοζέφ Καζαβούμπου ήταν
υπέρ της ομοσπονδιακής μορφής του μελλοντικού ελεύθερου κράτους.
H αιφνιδιαστική ανεξαρτησία
Στις 30 Ιουνίου 1960 ανακηρύχθηκε η ανεξάρτητη Δημοκρατία του Κονγκό. Στις εκλογές
που είχαν διεξαχθεί τον Μάιο το EKM αναδείχθηκε πρώτο με μεγάλη διαφορά από τα
υπόλοιπα κόμματα, τα οποία ήταν ουκ ολίγα. Παρά τις προσπάθειες που καταβλήθηκαν
από διάφορες πλευρές για να εμποδιστεί η άνοδός του στην εξουσία, στις 23 Ιουνίου ο
Λουμούμπα έγινε πρωθυπουργός και σχημάτισε κυβέρνηση. Πρόεδρος της Δημοκρατίας
ανέλαβε ο Καζαβούμπου.
Μόνος ο Λουμούμπα, εμπνεόμενος πάντα από το όραμα της ειρήνης, της προόδου και
της ενότητας του Κονγκό, προσπαθούσε να διορθώσει τα πράγματα. Υστερα από αίτημά
του ο ΟΗΕ έστειλε στο Κονγκό ειρηνευτική δύναμη, η οποία όμως δεν πρόσφερε
βοήθεια στο πρόβλημα της απόσχισης της Κατάνγκας. Τότε ο Λουμούμπα απευθύνθηκε
για βοήθεια στη Σοβιετική Ενωση. Αν και ουδέποτε υπήρξε κομμουνιστής, με αυτή του
την ενέργεια ο Λουμούμπα σφράγισε το πεπρωμένο του. Ηδη αντιπαθής στους δυτικούς
λόγω της μαχητικής πατριωτικής στάσης του, άρχισε πλέον να θεωρείται και
επικίνδυνος.
Την 1η Δεκεμβρίου 1961 άνδρες του Μομπούτου συνέλαβαν τον Λουμούμπα και τον
παρέδωσαν στο καθεστώς της Κατάνγκας. Εκεί ο Λουμούμπα υποβλήθηκε σε φρικτά
βασανιστήρια και, παρά τις προσπάθειες που καταβλήθηκαν από διάφορες πλευρές για
την απελευθέρωσή του, στις 17 Ιανουαρίου θανατώθηκε μαζί με δύο συντρόφους του.
Ο θάνατος του Λουμούμπα προκάλεσε συγκίνηση στη διεθνή κοινή γνώμη, μεγάλο μέρος
της οποίας τον περιέβαλλε με συμπάθεια και θαυμασμό. Αργότερα οι ίδιοι οι εχθροί του
τον ανακήρυξαν «εθνικό ήρωα».
Τον Φεβρουάριο του 2002 η βελγική κυβέρνηση παραδέχθηκε ότι φέρει «αναμφισβήτητα
μέρος της ευθύνης για τα γεγονότα που οδήγησαν στον θάνατο του Λουμούμπα».
Τον Ιούλιο του 2002 έγγραφα που δημοσιοποίησε η κυβέρνηση των ΗΠΑ αποκάλυψαν
ότι η CIA έπαιξε ρόλο στη δολοφονία του Λουμούμπα, βοηθώντας τους αντιπάλους του
με χρήματα και πολιτική υποστήριξη, και στην περίπτωση του Μομπούτου με όπλα και
στρατιωτική εκπαίδευση. Αντίστοιχες κατηγορίες απευθύνθηκαν και στην Αγγλία (Μ16).
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Το Βήμα»
Σχετικά με την εμπλοκή της CIA στην σύλληψη και δολοφονία του Λουλούμπα
περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ
Ταμ - ταμ, ταμ - ταμ - ταμ, ταμ - ταμ, ταμ - ταμ - ταμ – προχωρείτε,
προχωρείτε.
VI
Ο ΠΑΤΡΙΣ ΗΤΑΝ όμορφος σαν το βέβαιο ξημέρωμα πίσω απ’ τα
καμένα σπίτια
ο Πάτρις ήταν όμορφος σαν τον αλογάριαστο έρωτα
ο Πάτρις ήταν όμορφος σαν το αδίσταχτο χρέος
ο Πάτρις ήταν όμορφος σαν την ολόκληρη πράξη
ο Πάτρις ήταν όμορφος σαν την αδιάλλακτη δικαιοσύνη
ο Πάτρις ήταν όμορφος σαν όρθιος ολόγυμνος άντρας λίγο πριν
απ’ τον έρωτα
ο Πάτρις ήταν όμορφος σαν άγαλμα από μπρούντζο,
Όμορφος – τίποτα’ άλλο – ένα άγαλμα του ανθρώπου πριν πεθάνει
ο άνθρωπος,
ένα άγαλμα όπου δεν πεθαίνει ό άνθρωπος. Πλύντε το σώμα του
παραδομένο τώρα στη ζωή και στο θάνατο – ολόκληρο· – προσέχτε
όταν σκουπίζετε το στόμα του μην του αφαιρέσετε
το φιλί, τη σιωπή, το χαμόγελο.
Μέσα στη νύχτα
του χρόνου και τού σώματος του, ανάφτε τα τσιγάρα σας
και ρουφώντας βαθιά, όπως την ώρα της οδύνης,
όπως την ώρα της αναμονής, όπως την ώρα
της μαζικής οργής και της ομαδικής απόφασης,
φωτίστε τον ολόκληρο με τα τσιγάρα σας, όπως οι αστραπές της άνοιξης
φωτίζουν τα μεγάλα δάση και τις πέτρινες οροσειρές. Φωτίστε τον.
Ο Πάτρις ήταν όμορφος σα σκοτεινή οροσειρά όπου καταφεύγουν
οι στρατιώτες της ελευθερίας την παραμονή της μεγάλης επίθεσης.
Ο Πάτρις ήταν όμορφος σαν όρκος που δόθηκε για πάντα στο λαό – τόσο
όμορφος
ο Μαύρος Άγιος με το άσπρο χαμόγελο.
VII
ΑΠΟΨΕ ο Μαύρος Άγιος στα δεξιά του Άσπρου Χριστού,
μπροστά σ’ ένα γυμνό τραπέζι από αφρικανικό μπαμπού, όπου κείτονται
τα λιγοστά ματωμένα του ποιήματα, μαθαίνει στον Κύριο:
«Το αίμα που εχύθη απ’ τις πληγές και των δυο μας
κάτω απ’ τα ίδια καρφιά, κάτω απ’ την ίδια λόγχη, κάτω απ’ τα ίδια
αγκάθια,
έχει το ίδιο χρώμα, Κύριε, – όχι μαύρο, όχι άσπρο – κόκκινο χρώμα,
Κύριε,
σαν το λάβαρο της δικαιοσύνης». Ο Χριστός ακούει,
καταλαβαίνει και σωπαίνει. Αλήθεια, κόκκινο.
Και κοκκινίζει το χλωμό του πρόσωπο από ντροπή κι από θυμό.
Κοκκινίζει.
Φέρνει τις δυο παλάμες του επάνω στις παλάμες
του Μαύρου Αγίου, αντικριστά, σα να δίνει τον όρκο·
– τα ίδια σημάδια και στις τέσσερεις παλάμες
κι απ’ την οπή των τεσσάρων ενωμένων χεριών
μια δέσμη αχτίνες πέφτει στο γυμνό τούτο τραπέζι
πού συνεχίζουμε τα κόκκινα τραγούδια Του και το άσπρο Του γέλιο.
Απόψε, ο Μαύρος Άγιος, στα δεξιά των Λαών, υπαγορεύει:
Το αίμα δεν είναι μαύρο ούτε άσπρο – είναι κόκκινο
όπως το χρώμα της αδελφοσύνης. Δεν πρέπει να χύνεται το αίμα.
ΑΘΗΝΑ, 13 – 17 Φεβρουαρίου 1961
Όλα τα ντουφέκια σημάδευαν το γέλιο του
O... μαύρος άγιος της Αφρικής, Πατρίς Λουμούμπα υπέγραψε την καταδίκη του
ζητώντας ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια. Mια μέρα σαν σήμερα εκτελέστηκε,
διαμελίστηκε, εξαφανίστηκε
Η δικαιοσύνη είναι σαν το φίδι, δαγκώνει μόνο τους ξυπόλητους και ο Πατρίς
Λουμούμπα γεννήθηκε χωρίς παπούτσια. Είχε γνωρίσει την αδικία, είχε βιώσει την
καταπίεση και τόλμησε να ζητήσει, για τον λαό του, ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια.
Ένοχος για ανυπακοή, έγραψε η καταδίκη του... αφέντη. Εκτέλεση, διαμελισμός,
εξαφάνιση, η ποινή για εκείνον που είχε το θράσος να μην υποκλιθεί, για εκείνον που δεν
ξέχασε το αίμα που πότιζε τη γη του Κονγκό. Αυτή είναι η ιστορία του μαύρου άγιου της
Αφρικής.
Παιδί φτωχών αγροτών γεννήθηκε μέσα στην αφόρητη ζέστη του αφρικανικού Ιουλίου
(2/7/1928) και του έδωσαν ένα όνομα προφητικό, ένα όνομα που στη συνέχεια άλλαξε
χωρίς όμως να αποφύγει την... κληρονομιά του. Ονομάστηκε Ελίας Οκίτ Ασόμπο που
στην τοπική διάλεκτο σημαίνει ο κληρονόμος της κατάρας ή ο κληρονόμος του ξορκιού
ο οποίος θα πεθάνει σύντομα. Από μικρός αγαπούσε το διάβασμα και στην εφηβεία του
άρχισε να ασχολείται με την πολιτική. Σε ηλικία 33 ετών γίνεται ένας από τους ιδρυτές
του Εθνικού Κινήματος του Κονγκό και σύντομα ανεβαίνει στην ηγεσία του. Αντίθετα με
τα άλλα κόμματα της χώρας το MNC (Mouvement National Congolais) δεν είχε δεσμούς
με τη βελγική διοίκηση ούτε στόχευε σε κάποια συγκεκριμένη εθνική ομάδα. Μιλούσε
για ανεξαρτησία, ανάπτυξη και ουδέτερη εξωτερική πολιτική. Ο κόσμος συντάχθηκε με
τον Λουμούμπα που σε μικρό χρονικό διάστημα απέκτησε τεράστιο λαϊκό έρεισμα και
φανατικούς οπαδούς. Τον Οκτώβριο του 1959 συνελήφθη γιατί οργάνωσε μια αντι-
αποικιοκρατική διαδήλωση. Το καθεστώς την κατέστειλε άγρια με αποτέλεσμα να
σκοτωθούν 30 άτομα. Ο Λουμούμπα καταδικάστηκε σε 69 μήνες φυλάκιση αλλά μετά
από πιέσεις αφέθηκε ελεύθερος για να πάρει μέρος στο συνέδριο των Βρυξελλών (27
Ιανουαρίου 1960) όπου αποφασίστηκε η ανεξαρτησία του Κονγκό.
Η ομιλία-καταδίκη
Το Κονγκό ψήφισε για πρώτη φορά ως ανεξάρτητο κράτος τον Μάιο του 1960 με το
κόμμα του Λουμούμπα να θριαμβεύει. Αναδείχθηκε πρώτος πρωθυπουργός της
ελεύθερης χώρας με τον Τζοζεφ Καζα-Βούμπου πρόεδρο. Στις 30 Ιουνίου εορτάστηκε η
πρώτη μέρα της Ανεξαρτησίας με τον βασιλιά του Βελγίου, Μποντουάν να δίνει το
παρών και με την ομιλία του ουσιαστικά να προτρέπει τη χώρα να παραμείνει υπό
βελγική κυριαρχία.
Ενώ ο Καζα-Βούμπου ευχαριστεί τον Μποτουάν ο Λουμούμπα ζητά το λόγο (δεν ήταν
προγραμματισμένο να μιλήσει) και ανεβαίνει στο βήμα. Όσα είπε ουσιαστικά
αποτέλεσαν την αρχή του τέλους για την κυβέρνηση αλλά και τη ζωή του. Ο Λουμούμπα
μιλάει για την καταπίεση, για τον εξευτελισμό, τις τραγικές συνθήκες διαβίωσης. Μιλάει
για τους νόμους που ήταν διαφορετικοί για τους λευκούς και τους μαύρους, για τα
βασανιστήρια και την πείνα. «Κανείς Κονγκολέζος άξιος να φέρει αυτό το όνομα δεν
πρέπει να ξεχνά πως δικαιώθηκε αυτός ο αγώνας. Είμαστε περήφανοι για αυτό τον
αγώνα των δακρύων, της φωτιάς και του αίματος από τα βάθη του είναι μας. Ήταν ένας
ευγενής και δίκαιος αγώνας, απαραίτητος για να μπει ένα τέλος στην εξευτελιστική
σκλαβιά που μας επιβλήθηκε με τη βία. Το Βέλγιο τελικά έμαθε το μάθημα της ιστορίας
ότι δεν πρέπει να αντιτίθεται στην ανεξαρτησία μας», τονίζει ο Λουμούμπα με τους
δημοσιογράφους και τον Μποντουάν να δείχνουν σοκαρισμένοι. Μέσα σε μια στιγμή ο
συμπαθητικός μετριοπαθής ηγέτης τον οποίο το Βέλγιο σχεδίαζε να χειραγωγήσει
εύκολα, μετατράπηκε σε απειλή. Έγινε η... αναιδής φωνή που επέλεγε να μην ξεχάσει,
που τολμούσε να διεκδικήσει. Η «καρδιά» των κοιτασμάτων της Αφρικής με ουράνιο,
διαμάντια, χρυσό, κοβάλτιο, χαλκό, ψευδάργυρο (και πολλά άλλα) δεν ήταν να δυνατόν
να έχει έναν τέτοιο ηγέτη.
Άμεσα μετά την ομιλία του Λουμούμπα στήθηκε σχέδιο εξολόθρευσης του. Οι Βέλγοι
ήλεγχαν τις κορυφαίες θέσεις στον στρατό του Κονγκό και προκάλεσαν μαζική ανταρσία.
Η χώρα βυθίστηκε στο χάος. Το δεύτερο χτύπημα ήρθε από την πλούσια λόγω ορυχείων
περιοχή της Κατάνγκα. Με στήριξη από την βελγική κυβέρνηση και εταιρίες εξορύξεις ο
Μοϊσέ Τσόμπε προχωρά στην ανεξαρτητοποίηση της Κατάνγκα από το Κονγκό. Το
Βέλγιο μιλάει για κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και στέλνει στις 11 Ιουλίου μια δύναμη
6.000 στρατιωτών. Λίγες μέρες μετά την ομιλία του ο Λουμούμπα βλέπει και πάλι τους
αποικιοκράτες να κινούν τα νήματα στη χώρα. Άπειρος και τραγικά ρομαντικός πιστεύει
ότι τη λύση θα δώσει η ουτοπική πολιτική στάση της θετικής ουδετερότητας την οποία
πρέσβευε. Ταξιδεύει στη Νέα Υόρκη όπου δεν καταφέρνει να συναντηθεί με τον
Αμερικάνο πρόεδρο Αϊζενχάουερ ενώ στα Ηνωμένα Έθνη ακούει αερολογίες από τον
γενικό γραμματέα. Προδομένος μπροστά σε κλειστές πόρτες στρέφεται στη Σοβιετική
Ένωση και επικοινωνεί με τον Χρουτσόφ. Είναι η δικαιολογία που έψαχνε η Δύση για να
σφραγίσει οριστικά την εξολόθρευση του. Ο Λουμούμπα χαρακτηρίστηκε κομμουνιστής
(παρότι ο ίδιος δήλωνε ξεκάθαρα πως δεν είναι) για να ανοίξει έτσι ο δρόμος της
απροκάλυπτης στήριξης στους αντιπάλους του ακόμα και αν αυτοί στο παρελθόν είχαν
πολεμήσει κατά του ΟΗΕ (Τσόμπε).
Στις 9 Αυγούστου ο Λουμούμπα καταγγέλλει επισήμως το Βέλγιο και την ίδια μέρα η
περιοχή του Νότιου Κασάι ανακοινώνει την ανεξαρτητοποίηση. Βλέποντας να χάνει τον
έλεγχο κάνει το μοιραίο λάθος να δώσει εντολή στον στρατηγό Μομπούτου να μεταβεί
στην περιοχή και να βάλει τέλος στην εξέγερση. Αυτός προχωρά σε άγρια καταστολή με
πολλά θύματα για την οποία χρεώνεται ο Λουμούμπα. Έτσι μπήκε δυναμικά στο παιχνίδι
ο άνθρωπος που τελικά άλλαξε το όνομα της χώρας σε Ζαΐρ και κυριάρχησε έως και το
1997.
Ενώ ο ΟΗΕ αρνείται να επέμβει και οργιάζουν οι φήμες για σοβιετική στρατιωτική
παρέμβαση, ο Καζα-Βούμπου προδίδει τον συνεργάτη του και στις 5 Σεπτεμβρίου
ανακοινώνει πως ο Λουμούμπα καθαιρείται. Ενώ ακολουθεί πολιτική σύγκρουση ο
Μομπούτου με πραξικόπημα αναλαμβάνει τα ηνία του Κονγκό και το όνειρο για
δημοκρατία και ανεξαρτησία σβήνει.
Εξαφανίστε τον
O Λουμούμπα τίθεται σε κατ' οίκον περιορισμό ενώ πέφτει στο κενό μια προσπάθεια που
γίνεται στον ΟΗΕ για τη σωτηρία του. Τελικά την 1η Δεκεμβρίου 1960 συλλαμβάνεται
από τους στρατιώτες του Μομπούτου. Μαζί και οι συνεργάτες του Μορίς Μπολό και
Ζόσεφ Οκίτο. Μπροστά στις κάμερες οι στρατιώτες χτυπούν τον Λουμούμπα και τον
αναγκάζουν να φάει ένα χαρτί στο οποίο είχε γράψει έναν λόγο που θα εκφωνούσε στον
λαό. Μεταφέρεται τελικά στην περιοχή της Κατάνγκα στην πόλη Ελίζαμπεθβιλ όπου
βασανίζεται άγρια ενώ περιμένει την ετυμηγορία που επιβλήθηκε από το Βέλγιο και τις
ΗΠΑ και ανέλαβαν τηνεκτέλεση της ο Μομπούτου και ο Τσόμπε. Το βράδυ της 17ης
Ιανουαρίου 1961 Βέλγοι στρατιώτες και αστυνομικοί της Κατάνγκα μεταφέρουν στο
δάσος τον Λουμούμπα και τους συνεργάτες του. «Ο Λουμούμπα ήταν μπροστά μου και
με ρώτησε: Θα μας σκοτώσετε, έτσι δεν είναι;. Του απάντησα "ναι" και δεν αντέδρασε»,
αποκαλύπτει Βέλγος στρατιώτης που συμμετείχε στην εκτέλεση. Η εκτέλεση γίνεται σε
ένα δέντρο με καταιγισμό πυρών (μαζέψαμε μισό κιλό κάλυκες, θυμάται ο Βέλγος
στρατιώτης).
Ο Λουμούμπα είναι νεκρός αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Οι εντολές είναι ξεκάθαρες:
«εξαφανίστε τον». Ομάδα Βέλγων πηγαίνει στο σημείο και ξεθάβει τα πτώματα. Τα
διαμελίζει και βάζει τα κομμάτια σε βαρέλι με οξύ για να εξαφανίσει τα πάντα. Ακόμα
και ένας τάφος θα ήταν επικίνδυνος και θα μπορούσε να γίνει σημείο λατρείας. Για δέκα
χρόνια η επίσημη εκδοχή ήθελε τον Λουμούμπα να σκοτώθηκε από χωρικούς που τον
αναγνώρισαν ενώ προσπαθούσε να δραπετεύσει. Όταν η αλήθεια αποκαλύφθηκε κανείς
ποτέ δεν δικάστηκε.
Η εξόντωση του Λουμούμπα είναι μια ακόμα κηλίδα στη σύγχρονη ανθρώπινη ιστορία.
Δεν πρόκειται για κάποιο ενδοεθνικό ξεκαθάρισμα ή μια τυπική πολιτική δολοφονία που
αφορά μόνο το Κονγκό. Ήταν ένα οργανωμένο σχέδιο των Βέλγων σε συνεργασία με τη
CIA και, όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα, των βρετανικών υπηρεσιών ενώ συμβολή στο
έγκλημα είχε και η καναδική κυβέρνηση.
Όπως γράφει ο Γιάννης Ρίτσος στο ποίημα του για τον Λουμούμπα «όλα τα ντουφέκια
σημάδευαν το γέλιο του» ενώ αυτός μέχρι το τέλος είχε πίστη στην ανθρώπινη
δικαιοσύνη. Ο... μαύρος άγιος κράτησε τα ηνία της χώρας του για μόλις 81 μέρες. Το
Κονγκό επέστρεψε στο σκοτάδι και όσοι Αφρικανοί ηγέτες ήθελαν να ακολουθήσουν το
όραμα του πήραν ένας σκληρό μάθημα.
Επίλογος
Στο Κόνγκο ο μύθος λέει πως ο Λουμούμπα ζει και κάποια μέρα θα επιστρέψει. «Αν
επιστρέψει τότε σίγουρα θα του λείπουν δύο δόντια. Του τα έβγαλα και τα έχω
κρατήσει», λέει ένας από τους εκτελεστές του γελώντας. Του φαίνεται πολύ αστείο.
Αν μιλούσαμε για παραμύθι θα λέγαμε πως σκότωσαν τον Λουμούμπα αλλά όχι τις ιδέες
του όμως εδώ έχουμε να κάνουμε με τη σκληρή πραγματικότητα. Η εξόντωση του έβαλε
τέλος στα όνειρα για ανεξαρτησία και βύθισε το Κονγκό σε μια σκοτεινή περίοδο
δικτατορίας. Ο αγώνας του Λουμούμπα δεν δικαιώθηκε αλλά η ιστορία του λειτουργεί
στη συνείδηση σαν το οξύ που χρησιμοποίησαν για να λιώσουν το άψυχο κορμί του. Για
αυτή την ιστορία, όπως την ονειρευόταν, έγραψε και στο τελευταίο συγκλονιστικό
γράμμα του προς τη σύζυγο του Πολίν. «Ήθελα για τη χώρα μου το δικαίωμα μιας ζωής
που να αξίζει, αξιοπρέπεια χωρίς δικαιολογίες, ανεξαρτησία χωρίς περιορισμούς. Αυτή
δεν ήταν ποτέ η επιθυμία των Βέλγων αποικιοκρατών και τον συμμάχων τους που
έλαβαν βοήθεια, άμεσα ή έμμεσα, από την διοίκηση των Ηνωμένων Εθνών στην οποία
είχαμε εναποθέσει τις ελπίδες μας. Χωρίς αξιοπρέπεια δεν υπάρχει ελευθερία, χωρίς
δικαιοσύνη δεν υπάρχει αξιοπρέπεια και χωρίς ανεξαρτησία δεν υπάρχει ελεύθερος
άνθρωπος. Θα έρθει η μέρα που η ιστορία θα μιλήσει. Αλλά δεν θα είναι η ιστορία που
διδάσκουν στις Βρυξέλλες, το Παρίσι, την Ουάσινγκτον ή τα Ηνωμένα Έθνη. Θα είναι η
ιστορία που θα διδάσκεται στις χώρες που έχουν κερδίζει την ελευθερία τους από τους
αποικιοκράτες και τις μαριονέτες τους».
δίχως λόγια…
ΠΑΤΡΙΣ ΛΟΥΜΟΥΜΠΑ
στη νύχτα του λάου σου, στη νύχτα της χώρας σου –
είχες δει το χρυσάφι της χώρας σου να γεμίζει τα όπλα των δολοφόνων
Είχες δει το αίμα και τα σίδερα, και τ’ άστρα πίσω απ’ τα σίδερα.
τ’ αδέρφια σου.
να κλαίει με μαύρα δάκρυα τυφλωμένη απ’ τους εμπόρους του λόγου Του.
ήχος μονάχα και ρυθμός μες στα δάση του λάου σου –
Γιατί ο ρυθμός του αίματος βαδίζει πάντα κατευθείαν προς την ελευθερία.
II
ΠΑΤΡΙΣ ΛΟΥΜΟΥΜΠΑ, άλλο δεν είχες από ’να άσπρο γέλιο μπροστά
σ’ όλο το μαύρο
την άσπρη δύναμη της καλής μάχης άντικρυ σ’ όλους τους άσπρους
δολοφόνους
Πάτρις Λουμούμπα – ένα άσπρο γέλιο στη νύχτα του λαού σου.
Πάνω στο γέλιο σου σημάδευαν την καρδιά της Αφρικής. Πολύ γελούσες,
Πάτρις Λουμούμπα.
Πάτρις Λουμούμπα.
Εσύ, πολύ πίστευες στην ελευθερία, πολύ γελούσες, μαύρε αδελφέ μας.
Και σε σκότωσαν.
Δε σκότωσαν τ’ άσπρο σου γέλιο, την άσπρη σου πίστη, την άσπρη σου
δύναμη,
από άσπρο φως κατηφορίζουν μες στη νύχτα των μαύρων. Καλημέρα,
αδελφέ μας –
Πάτρις Λουμούμπα,
το άσπρο σου γέλιο ανατέλλει ασημάδευτο πάνω απ’ τη μαύρη σου χώρα
III
κατάμαυρα,
Μαύρα πόδια, κατάμαυρα, κόκκινα πόδια απ’ τις πληγές και το δρόμο,
Διπλωματών –
πολύ σας πάει – χαμόγελο της χυδαιότητας πίσω απ’ τους άσπρους
δουλεμένους τρόπους,
σωπαίνετε
μάτια σας
τραγουδιού μου
τώρα που οι χαρακιές ασπρίζουν στης Πωλίν τα μάγουλα απ’ τον πόνο.
Τρέχτε, λοιπόν, σπάστε τα τζάμια του ήλιου, σπάστε τα
το χώμα των τάφων είναι φρέσκο – κάνει για σταμνιά, για σπίτια,
για σχολεία,
IV
ΤΑΜ - ΤΑΜ, ταμ - ταμ – μέσα στα δάση, μέσα στα σπήλαια,
κάτω απ’ την κοιλιά των αλόγων, κάτω απ’ τις μασκάλες της νύχτας –
τα μάτια των ζώων πίσω απ’ τα κλαδιά της νύχτας – ταμ - ταμ –
– ταμ - ταμ, ταμ - ταμ - ταμ – χτυπώντας με τα δυο γιγάντια χέρια του
άκου –
Έχεις ένα σπίρτο; Κάψε τα ποιήματα. Βάλε φωτιά στο σώμα σου
το κερί πού λιώνει – το κερί συγκεντρωμένο απ’ όλες τις κερήθρες των
αιώνων,
κάτω απ’ όλα τα βουνά της αδικίας. Ένα σπίρτο; Η λαμπάδα. Το φιτίλι.
Ο δυναμίτης. Πυρ.
Ταμ - ταμ, ταμ - ταμ - ταμ, ταμ - ταμ, ταμ - ταμ - ταμ – προχωρείτε,
προχωρείτε.
VI
καμένα σπίτια
ο άνθρωπος,
ένα άγαλμα όπου δεν πεθαίνει ό άνθρωπος. Πλύντε το σώμα του
Ο Πάτρις ήταν όμορφος σαν όρκος που δόθηκε για πάντα στο λαό – τόσο
όμορφος
VII
«Το αίμα που εχύθη απ’ τις πληγές και των δυο μας
κάτω απ’ τα ίδια καρφιά, κάτω απ’ την ίδια λόγχη, κάτω απ’ τα ίδια
αγκάθια,
έχει το ίδιο χρώμα, Κύριε, – όχι μαύρο, όχι άσπρο – κόκκινο χρώμα,
Κύριε,
Κοκκινίζει.
ΠΗΓΕΣ:
https://www.theguardian.com/global-development/poverty-matters/2011/jan/17/patrice-
lumumba-50th-anniversary-assassination
https://en.wikipedia.org/wiki/Patrice_Lumumba
http://www.bbc.com/news/world-africa-22006446
https://www.theguardian.com/world/2000/aug/10/martinkettle
http://www.globalresearch.ca/remembering-un-and-canadian-role-in-deposing-and-
assassination-of-patrice-lumumba/5536076