EPIKO

Ang salitang epiko ay galing sa Griyego na epos na nangangahulugang ‘awit’ ngunit ito ay isang
tulang pasalaysay na nagsasaad ng kabayanihan ng pangunahing tauhan na nagtataglay ng
katangiang nakahihigit sa karaniwang tao na kadalasan siya’y buhat sa lipi ng mga diyos o
diyosa.

KATANGIAN NG EPIKO

Ang ilan sa mga katangian ng epiko ay ang mga sumusunod:

 Paggamit ng mga bansag sa pagkilala sa tiyak na tao

 Mga inuulit na salita o parirala
 Mala-talata na paghahati o dibisyon sa mga serye ng kanta
 Kasaganaan ng mga imahe at metapora na makukuha sa pang araw-araw na buhay at
kalikasan (halaman, hayop, mga bagay sa kalangitan, atbp.)
 Kadalasang umiikot sa bayani, kasama ang kanyang mga sagupaan sa mga
mahihiwagang nilalang, anting-anting, at ang kanyang paghahanap sa kanyang
minamahal o magulang; ito rin ay maaaring tungkol sa panliligaw o pag-aasawa.

MGA KILALANG EPIKO SA BANSA

 Biag ni Lam-ang (Ilocos)  Darangan (Maranao)

 Hudhud at Alim (Ifugao)  Indarapatra at Sulayman
 Ullalim (Kalinga) (Maguindanao)
 Ibalon (Bicol)  Agyu (Mindanao)
 Maragtas (Bisayas)  Kudaman (Palawan)
 Hinilawod (Panay)  Sandayo (Zamboanga)