ALAMAT NI MARIANG SINUKUAN..

Sa bundok ng arayat sa Pampanga nakatira ang isang engkantada. Kilala siya doon bilangMariang
sinukuan. Magandang maganda si maria. Matangkad siya at kaakit-akit kungpagmamasdan mula ulo
hanggang paa. Kapansin-pansin ang kaniyang ngiti. Mapapatinginka kapag nagsalita na siya sapagkat
hindi mo maipaliwanag kung anong misteryo angbumabalot sa katauhan niya. Natural lang kasi na
ituring siyang isang diyosa sapagkatengkantada nga ang dalaga.Pero kahit na engkantada,tuwang-tuwa
siya sa mga taong kanyang nakikita. Natutuwasiya kapag magmamano ang mga bata sa mga
nakatatanda. Nasisiyahan siya kapaghinahainan ng may bahay ang pagod na asawa. Naliligayahan siya
kapag nakikitangnagpapawis ang mga ama sa pagsasaka may mauwi lang na aning palay sa asawa at
mgaanak nila. Sapagkat may angking kabaitan, lagi at laging tumutulong si Maria sa mga taosa paligid ng
kabundukan.Hinahandugan niya lagi ng mga sariwang bungang kahoy ang bawat pamilya. Nung
unatakang-taka ang mag-anak. Paano nga raw bang nagkakaroon ng sariwang prutas sa kani-kanilang
hagdan gayong wala namang sinomang naglalagay. Hindi alam ng mga tao na saisang kisap mata ay
nailalagay ni Maria ang handog sa bawat hagdan tunguhin niya.Upang hindi naman maging
kababalaghang walang kapaliwanagan, may mgapagkakataong nagpapakita si Mariang Sinukuan sa mga
may bahay na siyangpinagbibigyan niya ng mga buwig ng mga matatamis na saging, bungkos ng
mgamatatabang kamoteng kahoy at pumpon ng mababagong rosal. Pagkabigay na pagkabigayay ngingiti
lang si Maria at magpapaalam na. Hindi na siya makikipag kwentuhan pa.Gustung-gustong nakikita ni
mariang kaagad hinahain ng mga may bahay sa kanikanilang pamilya ang handog ng kalikasang dala-dala
niya. Sa bawat hagdan ay iba angnilalagay niya. May lansones papaya at makopa. May ilang-ilang
champaca at kamya. Maymabolo, balimbing at mangga may rambutan, litsiyas at chesa pa. may
malunggay dinrepolyo at kalabasa. May upo na, may ampalaya pa atsaka patola. Ang bawat mag-anak
nadalawin ay natutuwa sa kanya. Kaya kahit hindi nakikita si Maria ng lahat aynagpapasalamat sa
engkantada.Sa pagkakroon ng sapat na pagkain, matanda at bata man ay malulusog napangangatawan.
Nilalayo sila sa pagkakaramdaman.Upang ipakita taos pusong pasasalamat, nangako ang lahat na hindi
sila aakyat sa bundokni Mariang Sinukuan. Ipinangako rin nilang hindi sila huhuli ng anu mang
hayop,mamimitas ng anu mang bulaklak o manunungkit ng anu mang bungang kahoy, kukuhang gulay
sa itaas man o paanan ng kabundukan. Nagkakaintindihan si Maring Sinukan atang mga
mamamayan.Ngunit may mga bagong sibol na kabataang isinisilang at may mga magagandangpananaw
na natatalo ng sakim na paninindigan. Dumating na ang panahon na magingmakasarili ang ilan. May
nagpapawalang halaga sa pagiging engkantada ni Maria. Anghayop at halaman daw ay para sa
sangkatauhan kaya dapat akyatin ang kabuntukan athuwag paniwalaan ang pagiging engkantada ni
Mariang Sinukuan.Isang grupo ang nangahas na umakyat sa bundok. Pinatotohanan nilang hayop at
halamanna ang lugar ay isa nga palang paraiso ng kalikasan. Habang pinagsasaluhan angnapakaraming
napitas na chiko, lansones at sinigwelas ay natanawan nila ang isangpapalapit na dalaga na kahit na
nakayapak ay pagka ganda-ganda. Hindi sila kaagadnakapagsalita ng napansin nilang may kung anong
liwanag ang naka palibot sanakaputing engkantanda na sa isang kisapmata ay tinitingala na sila.

”Ako si Maria ng bundok Sinukuan”, pagpapakilala ng dalaga na kapansin

-pansing nkaanggat ang mga

paa habang nagsasalita siya. “Ma….Maria ng bunduk Sinukuan