I'M STRANDED IN ONE ISLAND WITH EXO

Teaser:

Bumagsak ang eroplanong sinasakyan ni Tiffany papuntang Pilipinas sa gitna ng

karagatan. Fortunately, nakaligtas siya at napadpad sa isang di-kilalang isla
kasama ang ilan sa mga nakaligtas sa plane crash.

Narealize niyang ang mga ito ay mga EXO (isang sikat na Boy
Group sa Korea) na kinahuhumalingan niya. Sinuswerte ba si Tiffany o minalas? Sa
ilang araw nilang pagiging stranded sa isang iyon, may ma-inlove kaya sa kanya?

Tiffany POV (Readers, puro POV lang po ito ni Tiffany hah? Keri nyo yan Hahaha,
Enjoy)

Careless
Careless
Shoot anonymous
Anonymous
Heartless
Mindless
No one who care about me

Nagising ako sa malakas na alarm na iyon ng cellphone ko na nakapatong sa sidetable

na katabi lamang ng kama ko. Mama by EXO. KYAAAHH!! Nikikilig ako >//< Peyborit ko
kasi sila ehh.. Araw-araw, tuwing umaga boses agad nila naririnig ko. Hihihihi :">

Ako si Tiffany, 23 years old. Single. Pero pakiramdam ko'y hindi na single ang
status ko. Para sa akin ay nakatali na ako... sa isang taong hindi naman ako
kilala. The guy is Kim Joon Myun AKA Suho

Agad kong pinatay ang alarm. Bumangon na ako at nag-inat sa tapat ng bintana ng
kwarto ko. Dumungaw ako matapos mag-inat. Bigla akong nalungkot nang mapagmasdan
ang magandang tanawin sa labas ng aming bahay. Nalulungkot akong isiping iiwanan ko
ang lugar na iyon. Kahit pa ilang buwang lang ako mawawala.

Wala naman akong magiging problema sa pag-alis ko dahil maiiwan dito si Mama para
asikasuhin ang maliit naming restaurant na naipatayo namin two weeks after kong
maka-graduate sa college.

Ngayon ang flight ko papuntang Pilipinas. Dadalawin ko si Papa dahil birthday niya
sa next week. Doon na kasi nakatira si Papa kasama ang bago niyang pamilya -sigh-
Almost ten years nang magkahiwalay ang mga parents ko. Malungkot pero sanay na ako
na walang ama sa aking tabi. Hindi naman nagkukulang si Mama sa pag-aaruga sa akin.

"Lagi kang tatawag anak ha?" maluha-luhang sabi sa akin ni eomma (eomma = mother)
"Nae eomma. Dont worry. Kahit oras-oras pa. Basta padalhan mo ako ng pang-load ha."
(nae eomma = yes ma). Natatawang biro ko kay eomma sabay yakap ng mahigpit sa
kanya.

Smiles that covering my sadness dahil ilang buwan ko rin siyang hindi makakasama.
Napakatagal na panahong kaming dalawa lang ang magkasama at magkatuwang sa buhay
kaya kahit isang araw lang na hindi ko makikita si eomma ay mami-miss ko na talaga
siya ng bonggang-bongga.

*******************

Sa tabi ako ng bintana umupo. Gusto kong pagmasdan ang tanawin mula sa itaas. Relax
na akong nakaupo doon habang pinapasyalan ng tingin ang kabuuan ng loob ng
eroplanong iyon. Napansin kong mukha namang maganda ang pagkakagawa. Mukhang safe.
Pero negative-thinker ako kaya hindi ko maiwasang mag-isip ng hindi maganda.
Katulad ng mga napapanood ko sa pelikula, ang pagbagsak ng mga passenger airplanes.
Napapailing na lang ako.

Tumigil ka nga Tiffany. Hindi mo pa oras. Magpapakasal pa kayo ng prinsipe mo na si

Suho at bubuo ng pamilya

Nakikita ko rin ang bawat pasaherong dumadating. Iniisa-isa ko ng tingin ang bawat
taong pumapasok. Bawat isa ay krinicriticize ko. Ang iba ay pinag-iisipan ko pang
terorista at may bombang dala-dala sa katawan, parang sa North Korea. Huhuhuhu. Ang
iba, kinaiinggitan ko ang kasuotan o kahit ang kaseksihan. Napapatingin ako sa
sarili ko.Tsk,tsk. Napatigil ang pagmumuni ko nang may pumasok na babaeng malaki
ang dibdib.

O__________O

Napangiwi akong tinakpan ang may kaliitan kong hinaharap. Nabigla naman ako nang
makita ko kung sino ang mga huling taong pumasok sa eroplanong iyon. Ilang mga
sikat na K-Pop ang makakasabay ko sa paglipad. Nabalitaan ko na magkakaroon ang mga
ito ng series of contract sa Pilipinas this week pero hindi ko akalaing
makakasabay ko ang mga sikat na taong iyon sa pag-alis ko dito sa Korea. Sina
Luhan, Kai, Baekhyun, Kris, Tao, DO, Chanyeol, Chen, Sehun, Xiumin, Lay at ang
pinaka-favorite ko sa lahat, ang Man of my Dreams.......... Si KIM JOON MYUN /
SUHO,... Kung sinuswerte ka nga naman, lahat yata ng paborito ko ay nandito ngayon.

Napatayo pa ako mula sa kinauupuan ko. Sumigaw at tumakbo ako palapit kay Suho,
niyakap ko siya ng mahigpit at hinagkan ang mga labi nito. Pero siyempre, echos
lang yon, ayaw ko namang magkalat doon. Kaya't nagpigil ako.
Sumunod na dumating ang isang miyembro ng Girl Generation na si Seohyun. Ang
pinaka-ayaw kong miyembro sa SNSD dahil sa kaartehan niya. She's a sexy and
beautiful Maknae of SNSD at may pagka-liberated in person - yung ang sabi ng mga
paparazzi

AN: No Offend po sa mga fans ni Seohyun ah? Story is just a story ;)) Part lang sya
ng character sa story ko. (:

Nakakadagdag siguro iyon ng pagkaayaw ko sa kanya. Bukod pa sa pagiging mataray nya

ay nali-link din siya kay Suho kaya naman "SUPER I DONT LIKE HER" ang katagang lagi
kong sinasabi sa tuwing makikita siya.

Napangiwi ako sa pagdating niyang iyon. Parang gusto ko siyang batuhin ng kung
anong madampot. Pero siyempre di ko gagawin yun. Lalo na't naandiyan si Suho. I
dont want him to think na basagulera ako. Baka di na niya ako magustuhan. Maudlot
pa ang pangarap ko.

Wala pang isang oras at lumipad na ang eroplanong iyon. Relax na ang lahat na
nakaupo. Pero ako, hindi mapakali sa kinauupuan. Humahaba ang leeg ko sa
kakasilipit kay Papa Suho. Kulang na lang ay mag-transform ako into Giraffe. Parang
gusto ko siyang lapitan, maupo sa mga binti nito, haplusin ang mukha at halikan.
Binaliwala ko tuloy ang tanawin sa labas ng bintana, Mas maganda kasi ang tanawin
dito sa loob ng eroplano.. Mas masarap tignan.

Nakaisip ako ng isang paraan para makita siya ng malapitan. Tumayo ako upang mag-
lavatory. Tagumpay naman akong masilayan ang mala-anghel niyang mukha. Napakaamo.
PERFECT! Walang pangit na anggulo. Napansin naman ni Suho na nakatingin ako sa
kanya. Bahagya akong kumaway. Di ko napigilan. Nginitian naman niya ako.

^____________________________________^

Ngiting nagdulot ng sobra-sobrang ligaya na higit pa sa na-feel ko noon sa pag-

attend sa mga fans day nila, concert, at autograph signing, Ngayon lang iyon ginawa
ni Suho sa akin. Dati kasi'y ngiting may kahati. Para sa lahat ng kapwa ko mga
fangirls. Pero ngayon. ngiting para sa akin lang. A closer smile.

Parang lumutang ako sa ere nang mga oras na iyon.

"Ouch naman!" malakas na sambit ng babaeng nakabungguan ko papunta sa Lavatory. Di

ko siya napansin dahil nakatitig lang ako kay Suho.

"Mukha ba akong multo?" saka ko lang napagtanto na si Seohyun pala iyon

LAGOOOOOOOOOTTTTTTT!! TAKBOOOO NA !! Dejoke lang XD..

"Naku, mianhae Miss Seohyun. Mianhae, Mianhae" paulit-ulit kong sinasabi habang
paulit-ulit nagba-bow sa kanya. (mianhae = sorry)

Ang mataray na mukha ni Seohyun ay napatingin sa mga pasaherong nakatingin sa

eksena naming iyon. Ngumiti siya at hinawakan ang mga balikat ko.

"Oh, arraseo. Alam ko namang di mo sinasadya e. Nado mianhae" malambing nitong

paumanhin. (arraseo = its okay . nado mianhae = sorry also)

Ansaraap batukan. Parang shape shifter. If I know, kung wala lang tao ay baka
sinampal na niya ako. Iyon lang at bumalik na si Seohyun sa kinauupuan niya. Medyo
natigilan pa ako sa kinatatayuan ko. Sinundan ang pag-upo ni Seohyun. Napansin kong
umirap ito sa akin na nakataas ang isang kilay. Binalewala ko na lamang iyon.
Ibinaling kong muli ang mga mata ko kay Suho na nakatingin pa rin sa akin. Napansin
kong bahagya siyang natatawa sa nangyari. Nahiya naman akong napangiti at lumakad
na patungong banyo.

Hindi naman talaga ako nasi-CR. Paraan ko lang iyon para makita ng malapitan pa ang
magandang mukha ng aking prinsipe. Pero nandito na rin naman ako kaya nag-ayos na
ako ng sarili, para gumanda-ganda sa paningin ni Suho sa muli kong pagdaan sa harap
niya mamaya.

Ngunit habang nasa loob ako ng CR ay bigalng kumurap-kurap ang mga ilaw. Parang
lumilindol din ng mahina. Naalarma ako't lumabas ng banyong iyon. OH MY GOD
O_______O. Baka magkatotoo ang nai-imagine ko kanina. Nagpatuloy ang hindi
magandang pangyayaring iyon. Hindi na tumigil sa pagpatay-bukas ang mga ilaw. Tila
tumatagilid na rin ang eroplano. Ang lahat ay nagsimula nang magpanik at
magsigawan.

Oh Lord!! Ayoko pang mamatay! Virgin pa po ako!! At saka po magpapakasal pa kami ng

Papa Suho ko. Have mercy naman po!!

Pilit akong kumakapit sa pader upang hindi ako masaktan sa unti-unting pagtagilid
ng eroplano. Isang matipunong bisig ang sumalo sa akin sa muntik kong pakabagsak
dahil sa nakakatakot na pagtagi-tagilid at pagyugyog ng eroplano. Mga brasong
nagparamdam sa akin ng kaligtasan sa gitna ng mga sigawan at pagpatay-bukas ng mga
ilaw. Hindi ko na nakuhang lingunin at alamin kung sino ang lalaking iyon na sumalo
at yumakap sa akin. Ang bracelet na lamang na may SMENT na nasa kaliwang kamay nito
ang napansin ko at ang malambot at makinis na braso.
Hindi ko na rin nakuha pang hanapin o silipin man lang ang kalagayan ni Suho at ng
mga kasama niyang kagrupo. Dahil ilang segundo lang ay bumagsak na ang eroplanong
iyon sa karagatan.

AN: Sino kaya ang superhero ni Tiffany? Abangan sa susunod na Kabanata. Hhahaha..
Adeek Langg.. 10 votes pleasee ^^

Vote

Comment

Fan ^^

CuteeyBhaby~

Chapter 2

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Tiffany's POV

Pagkamulat ng aking mga mata, ang liwanag, presko ang hangin. Nasaan na ba ako??
Ito na kaya ang langit?? Pero bakit ganun?.... Agad akong bumangon

Napatingin ako sa ibaba, sa mismong kinatatayuan ko,

Buhangin ?? O.o

Napatingin na rin ako sa buong paligid.

Buhangin... Dagat.

Nasa dalampasigan ako. Ang kaninang hinihigaan ko ay buhangin pala. Saka ko lang
naalala ang lahat. baligtad sa pag-aakala kong masarap ang tulog ko kagabi sa aking
kama sa sariling silid. Naalala ko ang pagbagsak ng eroplanong aking sinasakyan.
Napahawak akong bigla sa aking katawan. Nanlalaki ang matang kinapkap at tsinek ang
buong katawan.. May kaunting sira lang ang suot kong damit at maliliit na mga galos
sa tuhod at siko ngunit buhay ako. Buhay ako!!

Napatingin ako ulit sa paligid. Hinanap ng mga mata ko ang eroplanong nasakyan ko.
Ngunit wala akong nakita.

Nagsisimula na akong maglakad-lakad. Napakagandang lugar na iyon. Malinaw ang tubig

sa dagat. Puting-puti ang buhanging pinatitingkad pa ng magandang sikat ng araw.
Nagkalat ang mga kabibeng magaganda ang mga hugis. Napapangiti na lang ako kasabay
ng paglanghap ng sariwang hanging may simoy ng karagatan.

Pero sa kalagitnaan ng pagkakapikit ko at paglanghap ng hangin ay bigla akong

napadilat at natigilan. Kumalabit sa utak ko ang sitwasyon kong iyon ngayon. Hindi
ako nandito para mamasyal. Hindi ako turista o bakasyonista. Ang pagkapadpad ko
rito ay dahil sa isang aksidente. Hindi ko rin alam kung nasaang lupalop ako
ngayon. Hindi ako sigurado kung may malapit na bayan dito para mahingan ng tulong.
Maaaring isang maliit na isla lamang ito sa gitna ng karagatan. Umandar na naman
ang pagka-negative thinker ko. Naisip kong na-stranded ako doon. Napasigaw ako ng
malakas.

"HEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEELLLLLLLLLLPP!!!"

"Miss, puwedeng huwag ka masyadong maingay?." Huhh ? O.o, Sino yon??

Natigilan tuloy ako at napalingon. Isang lalaking suray sa paglakad palapit sa

kinaroroonan ko. Habang lumalapit ay unti-unti ko itong nakikilala. Si Luhan pala
iyon O.O

Ang kanina kong sigaw ng takot ay napalitan ngayon ng sigaw ng pagkakilig at tuwa.
Sabay takbo ko palapit sa kanya. Hindi ko alam kung bakit pero bigla ko siyang
nayakap na akala mo'y close kami. Tuwa dahil nakita ko ang isa sa paborito kong
artista. Pwede ring tuwa dahil sa nalamang meron akong kasamang survivor sa plane
crash na napadpad din sa parehong isla kung nasaan ako ngayon. May makakasama na
akong ma-stranded doon at hindi na ako nag-iisa.

Halos masakal ko na si Luhan sa pagkakayakap kaya bahagya niya itong pinakalas.

"Hindi kasi ako makahinga eh."

"Naku, mianhae, mianhae" sambit ko habang tinititigan ang mukha nya. (mianhae =
sorry). Napakakinis. Napakakisig. Namalayan ko na lang na hinahaplos ko na pala ang
pisngi niya.

Nagtataka naman si Luhan sa ikinikilos ko kaya't hinawakan niya ang kamay ko at

inihinto ang paghaplos ko sa kanyang mukha.

"Miss? May kasama ba tayo dito?" tanong niya na iniba ang topic.

"Ha? Ah... eh.. wala pa akong nakikitang iba. Ikaw pa lang."

Natauhan na ako. Pero hawak pa rin ni Luhan ang isa kong kamay. Ang lambot ng
kanyang palad. Sarap damhin.. Parang ayoko nang ihiwalay ang balat nya sa balat ko.

Napansin niya ata. Si Luhan na ang unang bumitaw. Pero hindi umaalis sa mukha niya
ang paningin ko.

"Luhan?..."

"Bakit?" tanong niya.

"Kamusta ka na?" sunod kong tanong na akala mo'y close na talaga kami.

"Kamusta ako? Heto, stranded aa isang isla kasama ang isang babae hindi ko alam
kung autistic o drug user,"

Biglang nabura ang ngiti sa mukha ko at *pout*

Si Tiffany habang nakapout --------------------------------------->

"Ang yabang mo naman. Mukha ba akong may diperensya?" sabay lakad palayo at naupo
sa tubig sa dalampasigang iyon.

"Hayan, natauhan ka na?" sambit nitong naupo na rin sa tabi ko.

"May pagka-suplado ka pala talaga sa personal tulad ng mga nababalitaan ko. Kaya
siguro ikaw ang pinaka-ayaw ko sa inyong lima."
Ngiti lang ang sagot niya sa akin. Ngiting nagpalabas ng mga dimples niya. Bumaling
ang tingin niya sa dagat. Parang may biglang napaisip.

"Kamusta na kaya sila? Nakaligtas din kaya sila?" - Luhan

Napatingin na rin ako sa karagatan.

"Sana kahit man lang si Papa Suho ko, nakaligtas

Biglang tumingin sa akin ng masama si Luhan. Salubong ang mga kilay niya. Parang
nagalit.

Tumayo si Luhan at lalakad sana paalis.

"Teka, teka! Galit ka ba?"

"Hindi maganda yang sinasabi mo, Miss."

"Na ano? Na kahit man lang si Suho ang makaligtas?" tanong ko habang sinusundan
siya sa paglalakad,

"Kaibigan ko silang lahat. Mas maganda kung lahat sila'y makaligtas." galit nitong
sagot.

Tumigil siya sa paglalakad at hinarap ako. Natigilan na rin ako sa pagsunod.

Salubong ang kilay ni Luhan na tumitig sa akin. Para akong sasapakin anumang oras.

"Mas gusto mo ba si Suho?" tanong niya.

"Ha? Ah.. Oo. Actually, mahal na mahal ko siya." utal ngunit kinikilig kong tugon
na may kasama pang pagpikit-pikit ng mata.

"Kaya naman pala" sambit niya at muling lumakad palayo sa akin. Sumunod pa rin ako.

"Wait, wait!"

"Hindi maganda yang iniisip mo. Hindi porket si Suho lang ang gusto mo eh siya na
lang ang dapat makaligtas."

Galit nga siya. Oo at pangit nga yata talaga ang nasabi ko. Lumalabas na selfish
ako. I cant blame him sa reaksyon niya. Naguguluhang sinusundan ko parin siya sa
paglalakad. Naisip kong daanin na lang iyon sa biro.

"No. Pare-pareho ko kayong gusto."

Tumigil muli sa paglalakad si Luhan at humarap sa akin.

"Talaga?" bahagyang nakangiti nitong tanong na di ko naman maintindihan kung bakit.

Parang batang galit na biglang natuwa dahil binigyan ng tsokolate. Weird.

"O-Oo, pero .... "

"Pero?"

"Si Suho talaga ang pinaka-cute sa inyo eh."

Muli siyang sumimangot at naglakad muli. Sumunod pa rin ako. Ano ba to? Mukha na
akong tanga dito. Para ko siyang nililigawan. Kung di lang ako natatakot na mag-isa
dito, hindi ko susuyuin ang mokong na ito eh.

"Teka Wait! Nagseselos ka ba?"

Natigilan si Luhan sa paglalakad dahil sa biro kong iyon. Muli nanaman itong
humarap.

"Selos? I dont even know you!" mayabang niya tugon.

Tiningnan pa niya ako mula ulo hanggang paa. Para niya akong hinuhubaran.

"Grabe ka naman makatingin dyan. Kung gusto mo kong hubaran, gawin mo. Hindi yang
hinuhubaran mo ako sa tingin."

Bahagya itong natawa at napailing. Nagpatuloy sa pag-walk out. Hindi ko na siya

sinundan.

"Ang yabang nito." bulong ko sabay tingin sa sarili. Pinagpag ang konting dumi sa
medyo sira kong damit.

"Yabang! Akala mo super gwapo ka?! Stranded na tayo, nag-iinarte ka pa ng ganyan!

Yabangg!!!" sigaw ko ulit sabay nguso. Andami-daming makakasamang stranded siya pa!
Bat hindi nalang si Suho? Naging maligaya pa siguro ako. Hindi ko iindahin ang
sitwasyon ngayon, Im sure. Pero.... suplado rin kaya siya katulad ni Luhan?
Actually, weirdo ang isang ito. Hindi ko mabasa ang iniisip niya. Sana'y hindi
ganito si Suho.

Naglakad na lang ako pabalik sa tabing-dagat. Naupo akong muli sa buhanginan

malapit sa tubig. Bahagyo kong binasa ng tubig-dagat ang buhanginan kong mga paa.
Lumanghap ng sariwang hangin. Dinadama ang kalikasan at magandang tanawin. Ngunit
nag-aalala pa rin sa kasalukuyang kalagayan.

Bigla ay may napansin akong isang katawan ng tao sa di kalayuan. Parang inanod ito
ng alon mula sa karagatan. Napatayo ako at agad na tumakbo doon.

Tama ako, isang tao iyon na walang malay. Niyugyog ko ito sa pagbabakasakaling
buhay pa. Bigla itong naubo ng tubig at nagkaroon ng malay.

~~~

END of Chapter 2 :)

Sino kaya yun? Hahahaha. Abangan!

==

Bigla ay may napansin akong isang katawan ng tao sa di kalayuan. Parang inanod ito
ng alon mula sa karagatan. Napatayo ako at agad na tumakbo palapit doon.

Tama ako, isang tao na walang malay. Niyugyog ko ito sa pagbabakasakaling buhay pa.
Bigla itong naubo ng tubig at nagkaroon ng malay. Saka ko na-realize na isa iyon sa
kamiyembro ni Luhan, si Kai.

"Kai?" sambit kong abot-tainga ang ngiti. Bigla ko itong nayakap.

"Buhay ka rin. Oh my God; thank God !!!"

Nagtataka si Kai sa ikinikilos ko.

"Nasaan ako Miss? Naasan tayo?"

"Nandito tayo sa isang isla. Na-stranded tayo dito ^__________^," nakangiting sagot
ko.

"Na-stranded tayo? Eh bakit parang natutuwa ka pa?"

"Kasi kasama kita," kinikilig kong tugon.

Napangiti naman siya sa isinagot ko. Dahan-dahan itong bumangon. Inalalayan ko

siya.

"Ang sweet mo naman," - Kai

"Super sweet, correction. Fan mo kasi ako. Gusto mo, ihanap pa kita ng makakain
eh."

Natawa siyang muli.

"Lalake ang dapat gumagawa ng bagay na yan para sa isang babae." sambit nito habang
nakatingin sa akin. Grabe, kinikilig ako. Parang gusto kong maihi sa kakiligan.

"Kilala mo na ako. Ikaw, di ko pa kilala. Anong name mo?"

"Tiffany. Tiffany Hwang imnida" pagpapakilala ko sabay bow sa kanya.

Nag-bow din naman si Kai. Napaka-gentleman niya compared kay Luhan. At higit sa
lahat, malambot din ang kamay. Ang sarap hawakan. Parang ayaw ko na bitawan. Ang
ganda rin ng mukha. Ang lakas ng appeal. Almost perfect! Parang walang skin pores.
Super kinis, YUMMY!!

Mula sa mukha ng binata ay napagawi ang paningin ko sa likuran niya. Napansin kong
nakatayo sa di kalayuan si Luhan. Nakatingin ito sa amin dalawa. Bakit ganun siya
makatingin? Parang galit pa rin. Bakit kaya? May attitude problem yata itong taong
ito. Hmmmm.. baka nagseselos? O.o

Lumakad si Luhan palapit sa amin. Nakangiwi ako habang nakatingin siya sa amin
dalawa. Iniirapan ko pa siya. Nakakairita kasi.

"Luhan?" bungad ni Kai nang mapansin ding naroon si Luhan.

"Nakaligtas ka din!" sabay kamay pa-apir ng dalawa.

"Sinuswerte lang siguro, pare" tugon ni Luhan.

"Hindi pa natin oras pare! bahagyang nakangiting tugon ni Kai.

"Kamusta na kaya sila?" dugtong nito na napatingin sa karagatan.

Pero hindi sumunod ng tingin si Luhan kundi'y tumingin ito sa akin. Salubong ang
kilay niya. Sobra ba niyang dinibdib ang sinabi ko kanina? Grabe naman itong taong
ito, unang araw pa lang ng pagsasama namin ay giyera na. Sadyang mabigat lang
talaga siguro ang loob niya sa akin. Hindi niya siguro ako gusto hindi bilang babae
kundi bilang isang tao. Hmmmp...

Tinaasan ko naman siya ng kilay bilang ganti sa masamang tingin niya.

"Siyanga pala, Luhan. Meet Tiffany, another survivor." muling baling sa amin ni Kai
pagtanaw niya sa karagatan sa pag-alala sa kalagayan ng iba pa nilang kasama.

Ang pagpapakilalang iyon ang biglang nagpaiba ng facial expression ni Luhan. Mula
sa busangot na mukha at salubong na kilay na titig nito sa akin ay bigla itong
ngumiti.

"Annyeong! Luhan EXO-M imnida" nakangiti nitong pagpapakilala sabay bow.

Tiningnan ko naman agad ang mukha niya. Bakit bakas dito ang sincerity?? Parang
biglang nagkaroon siya ng amnesia at nakalimutan ang nangyari kanina. Hindi ko
maramdaman ngayon ang inis niya sa akin. Parang chameleon, magaling magpalit ng
kulay... magaling mag-disguise... magtago ng nararamdaman.

Naisip ko na sumakay sa larong iyon ni Luhan. Sige, sige, hindi tayo magkakilala.
Ayoko rin namang magtaray sa harap ni Kai. Ayokong ipakita sa kanyang ang magaspang
kong pag-uugali na kanina'y ipinalabas ko sa isang tao dyan!. Gusto kong makilala
ako ni Kai bilang isang mahinhin, mabait at malambing na babae. Baka sakaling
magustuhan niya ako..

"Tiffany Hwang imnida" ang matamis niyang ngiti ay ginantihan ko rin ng mas matamis
na ngiti tsaka nagbow sakanya.

Kung magaling siyang umarte, kaya ko rin iyon!. Gusto niya ng laro? FINE!. I'll
give him the game he wants. Kahit hindi ko alam kung bakit niya ginagawa iyon.

May gana pa akong gumawa ng mga ganitong bagay? Bakit ba madalas ay nalilimutan ko
ang kasulukuyang kalagayan ko ngayon? Para bang hindi ako na-stranded sa isang
malayong isla after ng isang aksidenteng muntik nang pumatay sa akin. Siguro'y
masyado lang akong na-o-overwhelm ng pagkakataong ito ngayon - na makasama ang ilan
sa mga k-pop na gusto ko. Pati na ang nakakalokang ugali nitong si Luhan.

Naupo na lang muna kaming tatlo sa dagat. Nakatitig sa karagatan. Nasa gitna si
Kai, sa gilid niya ako at sa kabila naman si Luhan. Ayaw kong tabihan si Luhan
dahil nakakairita siya. Nawala na ang pagkagusto ko sakanya dahil sa di ko
maintindihang pag-uugali niya.

"Hindi ako negative thinker pero..... hindi ko maiwasang mag-isip ng hindi maganda.
Sana ay pinalad din silang makaligtas." sambit ni Kai while looking at the calm
sea.

Malayo ang tingin niya nang sulyapan ko, parang maraming iniisip. Kasama na ang
pag-alala sa mga kaibigan. Naitanong ko na lang sa sarili,

Inaalala rin kaya niya ang sarili ngayon sa kalagayan naming ito?

Mula sa pagtingin ko sa mukha ni Kai ay napansin ko ang mukha ni Luhan. Nakatingin

ito sa akin. Busangot na naman at salubong ang mga kilay. Parehong mukha na nakita
ko sa kanya kanina. Ang mukhang hindi nito ipinapakita kay Kai kundi sa akin lang.

Hindi ko talga maintindihan ang lalaking ito. Kung puwede ko lang butasin ang ulo
niya ngayon at halukayin ang utak niya upang malaman ko kung ano ang nasa isip
niya.. Bakit kaya parang badtrip na badtrip siya sa akin? Sobra ko bang natapakan
ang ego niya? Nakakaloka naman. Kaka-stress talga.. Hooo!

At dahil sinabi ko sa sarili ko na makikipaglaro ako sa ugaling iyon ni Luhan ay

inirapan ko siya. Hindi lang isa kundi dalawa... tatlo... apat na beses pa.
Dinidilaan ko pa siya minsan na may kasamang pag-ngiwi ng nguso at pagtirik ng
mata. Kulang na lang ay dumura ako sa harapan niya para maramdaman niyang naiinis
ako sa kanya. Ang ipinagtataka ko lang ay hindi napapatid ang pailalim na tingin
nito sa akin kahit ilang beses ko na itong inirapan. Patuloy ang eye war namin
habang malalim ang iniisip ni Kai at nakatingin sa kawalan. Gusto kong matawa kahit
naainis na ako. Nadadala na rin ako ng ginagawa namin ni Luhan. Para kaming mga
batang nag-aaway.

Habang nag-gigiyera kami ng tingin ni Luhan ay di ko sinasadyang mapatingin sa

kamay ni Kai - sa bracelet na suot nya. Hindi ko iyon napansin kanina. Ang bracelet
na iyon ay katulad ng bracelet na suot ng lalaking sumalo sa muntik ko nang
pagbagsak sa loob ng eroplano sa pagtagilid nito bago ito tuluyang bumagsak sa
dagat.

Kinuha ko ang kamay ni Kai at tinitigan ang pamilyar ng bracelet na iyon.

"Ikawwww?!" bigla kong sambit na ikinabigla ni Kai maging ni Luhan.

"You're my hero!" sabay yakap kay Kai.

Tiffany POV (walang katapusan)

"Ikaw?!" bigla kong sambit na ikinabigla ni Kai pati na din si Luhan.

"YOU'RE MY HERO!" sabay yakap ko kay Kai.

Luhan POV

WAT DAAAAAAAAAAA? o_____O *kunot-noo* *laki mata* *NGANGA :O *

*Tingin ng masama kay ------ .. Dun sa babaeng ewan na yun*

Kai POV

???????????????????????????????????

BACK TO TIFFANY POV

Kunot-noo namang nakatingin sa pagkayakap ko si Luhan kay Kai. Napakasaya ko ng

nalaman ko na si Kai ang may-ari ng brasong naging hero ng buhay ko. Eto namang si
Luhan nakatingin ng masama sa akin, wala naman akong ginagawa.. Meron pala niyakap
ko lang naman si Kai, yung tingin na kulang na lang ay tanggalin na niya ang mga
braso kong nakayakap kay Fafa Kai <3.

Ayan nag walk-out tuloy. BWAHAHAHA. Kung kahoy lang o semento ang buhanginang iyon
ay tiyak na maririnig ang pagdadabog niyang parang batang nagmamaktol .. Anong
nangyari dun?

SELOSSSSSS?? Hahaha Charot.. Imposible naman kasi Dba? Dba?? Baka wala lang yun sa
mood Tssss..

Eto pa pala si Kai XDD . Di pa ako nakakabitaw sa pagkakayakap ko sa kanya.

"Anong ibig mong sabihin?" pagkakasabi nya at lumayo na ng kaunti sa akin.

"Ang bracelet na yan. Ikaw ang sumalo sa akin sa muntikan kong pagbagsak sa loob ng
eroplano. IKAW ANG HERO NG BUHAY KO *u*" nakangiti kong salaysay sa kanya.

"Pero....."

"Wala nang pero-pero. Naiintindihan kita. Ang mga true heroes ay humble. No need to
deny it. Maraming salamat talaga."

"Pero....."

"I said wala nang pero-pero. Kahit but-but, ok?"

Tumayo ako at hinila si Kai patayo.

"Bakit? Saan tayo pupunta?"

"Papasyal. Lalakad-lakad. Ikut-ikot. Gusto mo mag-swimming pa tayo eh. I just wanna

celebrate."

"Celebrate? Why ?" tanong sa akin. Nakatayo na din siya. Magkaharap na kaming
dalawa.

"Because I found my hero. I finally found YOU," malambing kong tugon.

Masaya talaga ako dahil siya ang "Hero" ko. Kahit na sabihin nating mas gusto ko si
Suho, masaya na din ako dahil gusto ko rin naman si Kai. Ang suwerte ko naman at
isang makisig na lalaki na tila anghel na bumaba mula sa langit ang hero ng buhay
ko. Utang ko sa kanya ang aking Life. Kung hindi siguro sa kanya ay baka patay na
ako bago pa bumagsak ang eroplano. Hindi sana ako mapapadpad sa islang ito at
nakilala si Luhan...........

Si Luhan???

No!!!!!

Erase ! Erase ! Erase ! I hate Luhan. Hindi siya ang magandang rason sa
pagkakapadpad ko dito. Sa katunayan isa syang bangungot. Bakit ko ba naiisip ang
pangalan ng sira-ul*ng iyon?

"Palabiro ka talaga. You know, kahit ilang minuto pa lang tayong magkakilala, I
like you na," sabi ni Kai na nagbigay ng rason sa mga tenga ko para pumalakpak.
Nayakap ko na naman tuloy siya ng di-oras. Natatawa na lang siya sa akin.

"I like u too," paulit-ulit na sambit ko habang nakayapos kay Kai.

"Ambilis-bilis mo pala. Ganyan ka ba talaga sa mga babae?" nakangiti kong tanong

nang bumitaw siya sa pagkakayakap ko sa kanya.
Tawa lang ang tugon ni Kai sabay pisil sa ilong ko. Natawa na rin ako sa sarili ko
dahil ako naman ang nagsimula ng "I like you- I like you" na yun.

Bigla ay may tumama sa ulo ko na isang bagay mula sa di kalayuan.

"Aray!"

Napatingin ako sa buhanginan. Ang bagay na iyon ay isang hilaw na saging. May
bumato sa akin.

Agad akong tumingin sa paligid.

"Bakit?" tanong ni Kai.

"May bumato sa akin"

"Ha?! Sino?" tanong nito sabay tingin din sa paligid.

Naisip kong wala pa naman akong ibang taong nakikita sa islang iyon bukod kay Kai
at si............ LUHAN !!!!! OMO !~ Siya lang naman ang may karapatan para batuhin
ako ng ganun. Siya lang naman kasi ang may galit sa akin. Mukhang pinagtitripan
ako. Ang animal !!! Hindi lang siya s*ra-ulo, hindi pa siya gentleman! Hindi ba
niya alam na babae ako? O baka naman nagseselos talaga dahil kayakap ko si Kai? Ang
ganda ko naman. Nakakainis.

Luhan POV

Hayss.. Maka-alis na nga dun sa lugar na iyon.. Tsss. Wala akong pakialam sa kanya!
Bahala siya.. Naglakad-lakad muna ako saglit at nung nakaramdam na ako ng gutom ay
umakyat ako ng puno at kumuha ng saging dun.

Habang nakain ako ay napansin kong naglalakad sila Kai at yung babae papalapit sa
akin. Hindi naman yung talagang sobrang lapit siguro mga 15 distance. Nakaisip ako
ng plano HAHAHAHA.

Bigla kong binato yung babae ng hawak kong balat ng saging. Nakalimutan ko pangalan
, ano nga ba yun? Steff? Tepin? Stepin?=,= Haysss.. Hayaan na.

"SHOOT!" bulong ko

"Aray!" rinig kong sigaw niya. Hahahaha.. Buti nga sa kanya.

Tumingin naman siya sa paligid niya. Nagtago ako sa may likod ng puno at sumilip ng
kaunti.

"Bakit?" may sinabi si Kai pero hindi ko narinig kasi medyo malayo sila sa akin.

Maya-maya tumingin na din si Kai sa paligid.

"May unggoy na bumato sa akin!" sigaw nung babae (Tiffany)

Nagpaparinig ba siya?? Tssssssss

"Unggoy?" tanong naman ni Kai.

"Yeah! Unggoy! Alam kong isang unggoy ang bumato sa akin." sigaw pa din niya

"HOY UNGGOY! LUMABAS KA DIYAN! HARAPIN MO AKO! DUWAG!" mas lalong sumigaw pa!
"Oh God, I hate monkeys." - Kai

"You hate monkeys?" napalingon siya sa direksyon ko.

"Why you hate monkeys?" tanong niya kay Kai habang nakatingin pa rin sa direksyon
ko with matching ngisi.

"I had an experience with a monkey. A bad experience"

"Ay, talaga?" sabay kapit nung babae sa braso ni Kai at tumuloy silang maglakad.
Naririnig kong nagkwento si Kai sa kanya. Pero di naman masyadong nakikinig si yung
babae. Halatang may iniisip.

Tiffany POV

Nagkukwento si Kai sa akin tungkol sa experience nya sa unggoy. Pero hindi ako
masyadong maintindihan ang kuwento niya. Ewan ko ba kung bakit conscious ako sa
presence ni Luhan. Irritating kasi eh. Panira ng moments talaga.

Habang kami ay naglalakad ay natanaw namin mula sa di kalayuan ang isang sirang
bangka na nasa pampang. Agad namin itong nilapitan. Walang tao. Ngunit may isang
maliit na bag doon. Kinuha iyon ni Kai. Ang bag na iyon ay pamilyar sa kanya.

"Kay Seohyun ito."

Si Seohyun? Ang isa pa nilang kasama! Oh my God! Nakaligtas din siya? Kung
mamalasin ka nga naman talaga. Suwerte na mahahaluan pa ng malas! Bigla tuloy nag-
sink-in sa akin ang katotohanang hindi maganda ang kalagayan ko ngayon.

Na-stranded ka Tiffany!

Kahit masama, parang gusto ko tuloy ipanalangin na sana ay bag lang niya ang inanod
papunta dito sa pampang at siya ay nalunod.

Nagsimulang lumakad si Kai. Susubukang hanapin si Seohyun. Sa tingin niya'y nandito

na iyon sa isla at nasa paligid lang. Para namang nakalimutan niyang may kasama
siya? Susunod na sana ako nang biglang may bumato na naman sa akin. Isang saging na
hinog naman ngayon.

"Aray!"

Hindi na ako napansin ni Kai. Agad naman akong lumingin-lingon upang hulihin ng
tingin ang kriminal. Alam kong si Luhan iyon. Malakas ang pakiramdam ko.

Nakita kong gumalaw ang mga dahon ng isang malagong halaman sa di kalayuan. Di na
nga ako nag-aksaya ng panahon at dali-dali akong tumakbo palapit doon. Agad kong
hinawi ang mga dahon. Nabigla ako sa bumungad sa akin.

SI LUHAN IYON. KASALUKUYANG UMIIHI SA GILID NG ISANG PUNO. NAKAHARAP PA ITO SA

AKIN. Hindi ko naman sinasadyang mapatingin sa ibabang parte ng kanyang katawan.
Sabay kaming napasigaw.

O________________________________________O

"AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH
"
Tiffany POV

Hindi ko nakuhang iwasan ang pagtingin sa bahaging iyon habang patuloy ang aming
pagsigaw. At di ko nakuhang takpan pa ang mga kamay ko ang aking mga mata. Parang
napakagandang tanawin ang kasalukuyan kong reaksyon ang nararamdaman ko ng mga oras
na iyon. Kay swerte mo talaga, Tiffany! P*tutuy ng isang sikat at makisig na
miyembro ng EXO-M ang nakikita mo ngayon!

Inis ako sa lalaking ito dahil sa hindi ko maintindihang ugali, pero kumbaga sa art
work ay isa pa rin siyang magandang painting. Kay sarap tingnan. At hindi naman ako
tomboy para hindi ma-appreciate ang bagay na iyon

AY ??? ANO BA YANG NAIISIP KO *sampal sa pisnge* ANONG CONNECT DUN? HAHAHA.

Agad siyang tumalikod sa akin at nagsara ng kanyang zipper. Napapahabol pa rin ako
ng tingin sa bahaging iyon

"AHHHHHHHHHHHHHHHHHH-ahhhhhh~~"

kahit patuloy ang aking pagsigaw na pababa na ang tono.

"Isang araw pa lang tayo dito ah. Parang kulang ka na agad sa s*x?" sabi ni Luhan
na lalong kinainit ng ulo ko.

"Ang kapal ng mukha mo!"

"Hindi ko alam na mahilig ka palang manilip ng unggoy," sambit nito sabay lingon sa
akin. Nakangiti ganto oh.. ^__________________________^

Napaisip ako bigla. Tila nakumpirma ang aking hinala.

"So, ikaw nga?"

"Ha? Anong ako??" pagtataka nyang tanong habang nakangiti pa rin

"Ikaw nga yung unggoy na nambabato sa akin kanina ng saging?"

Bigla ay nabura ang ngiti sa mukha ni Luhan sa sinabi kong iyon at mabilis na
tumalikod muli.

"Hindi ko alam yang sinasabi mo"

"Sinungaling! Nadulas ka na! Hindi ako tanga, Hello?!!" mataray kong sagot.

"Gutom lang yan. Halika, hanap tayo ng makakain."

"At bakit ako sasama sa iyo? No way!"

Tama ba ang narinig ko? Niyaya niya akong sumama sa kanya upang maghanap ng
makakain? Magulo talaga ang pag-iisip ng unggoy na ito. Kanina ay galit na galit,
ngayon naman ay parang ambait sa akin. Hindi kaya may sayad talaga sa utak ang
lalaking ito?
"Eh di wag! Kala mo naman pipilitin kita?!" sabay lakad nito palayo.

Lokong iyon, hindi man lang ako pinilit at nilambing. Napaka-gentle talaga niya!
Sarap sapakin *sarcastic tone*. Nanulis na naman tuloy ang nguso ko/pout. Sinundan
ko na lamang siya ng tingin sa pagwo-walk-out na naman niyang iyon.

Bigla ay kumalam ang aking tiyan. Gutom na nga talaga ako. Tama ang unggoy na iyon
sa sinabi niya.

"Okey na sa akin ang saging. Kahit tatlong piraso lang. Yung hinog ha? Lakatan
please!" sigaw ko sa kanya na hindi pa masyadong nakakalayo sa akin.

Lumingon ito. Nakabusangot ang mukha.

"Saging? Bakit? Unggoy ka rin ba?" pasigaw nitong sagot.

"Lokoloko! Ewan ko sayo! Bahala ka sa buhay mo!" pasigaw ko ring sagot sabay
talikod at lakad paalis. Ako naman ngayon ang nag-walk-out. Akala niya siya lang
ang marunong? Tssss.. NAGKAKAMALI SIYA.

Hindi ko na siya nilingon. Hindi ko alam kung naglalakad siya pabalik at sinundan
ako o nagpatuloy pa din sa pag-walk-out. Ayoko namang mag-assume pero.... nag-
aassume pa rin ako. Ang gulo noh ?

Nagbalik ako sa tabing-dagat. Binalak kong hanapin si Kai ngunit naisip kong baka
maligaw lang ako sa gubat. Naupo na lamang ako sa buhanginan at pinagmasdang muli
ang karagatan. Hindi pa rin ako lumilingon. Pero naghihintay ako. Nagbabaka-
sakaling dumating si Luhan, umupo sa tabi ko at manghingi ng sorry. Nakikiramdam
ako.. Syempre naman noh? Kahit kaaway ko yang si Luhan na yan, may mabuting puso pa
din ako at isa pa, idol ko din naman siya.

At tulad ng aking inaasahan ay dumating siya.

Luhan POV

Ngayon naman siya? Magwo-walk-out? OKAY! Naghanap pa rin ako ng saging. Nakakuha
ako ng 6 na saging. Pagkatapos kong umakyat ay kinain ko ang saging habang papunta
sa kinaroroonan ni Tiffany.

Gulat kayo noh? Paano ko nalaman pangalan niya??

Simple lang.........

SECRET ! Joke :D

Syempre, naalala ko na. Diba nga, pinakilala ako ni Kai sa kanya?

Ayun! Nakita ko na siya! Lumapit agad ako sa kanya at inabot ang 3 hinog na saging
na nakuha ko kanina.

Napangiti siya nung nakita niya ang hawak kong saging. Ang ganda niya talaga.
Eyesmile ^_^

"Thank you ha!" sabi ni Tiffany habang nakangiti pa rin

Naupo ako sa tabi niya. At kumain din ako ng saging.

"Hindi mo rin ako natiis. May gusto ka nga siguro sa akin noh?" Tsssssss.

"Hahaha!" sarkastiko naman akong tumatawa-tawa habang nakatingin sa kanya.

Naasar naman siya at inirapan ako.

"Pasensya na ha," bigla kong sambit

O___O <~ itsura ni Tiffany

"Bakit?"

Hahahaha! Matripan nga!

"Hindi kasi yan kasing laki ng saging na nakita mo kanina habang umiihi ako sa
gilid ng puno eh!" *evil grin*

Tiffany POV

"Hindi kasi yan kasing laki ng saging na nakita mo kanina habang umiihi ako sa
gilid ng puno eh!" sabay ngising pandemonyo. Nahampas ko tuloy bigla sa kanya ang
hawak kong saging.

"PERVERT! PERVERT!"

Mabilis siyang tumayo at tumakbo. Tumayo na rin ako at hinabol siya.

"Bastos ka! Pervert ka! Bumalik ka dito!"

Tumatawa-tawa naman siya habang hinahabol ko. Tila naaaliw sa kalokohang ginagawa
sa akin. Gusto ko talaga siyang maabutan. Gusto ko siyang sapakin. Napaka-pervert
na lalaki. Hindi lang pala siya sira-ulo, hambog at antipatiko, manyak din pala
siya. Pero.... tama naman siya eh. I realized... those bananas were bigger than
his.

Ay ano ba yan! Nahawa na ako sa ka-pervertan netong lalaking toh!

"Aminin mo na kasi! PERVERT KA DIN!" sabi ng malandi kong isip

Sumapit na ang gabi. Iyon ang una naming gabi sa islang iyon. Unang gabi ng pagka-
stranded. Gumawa ng apoy sina Luhan at Kai di-kalayuan sa tabing-dagat. Matapos ay
naghanap na sila ng makakain. Naiwan akong nakaupo lang sa tabi at pinagmamasdan
ang apoy sa harapan ko. Ayaw ni Kai na pakilusin ako. Babae raw kasi ako. Nagpi-
feeling reyna tuloy ako nang mga oras na iyon.

Ilang saglit pa'y bumalik na si Luhan at may dalang isang piling ng saging.
Nagpaiwan daw si Kai upang maghanap pa ng ibang makakain.

"Ang tagal naman ni Kai. Naligaw na yata," sambit ko nang mapansing lumilipas pa
ang ilang minutong hindi pa rin nagbabalik si Kai.

Napansin kong biglang binato bigla ni Luhan ang maliit na kahoy ang apoy. Galit?
Tinignan ko siya. Hindi siya tumitingin. Nakatingin lang siya sa dagat. Nag-umpisa
akong magtanong.

"Galit ka ba?"

Hindi siya lumilingon pero sumagot siya.

"Ako ba kausap mo?"

"Ay hindi po, Yung apoy po." sarkastik kong sagot

"Bakit mo naman nasabing galit ako sayo?" cold niyang sabi

"Kasi binato mo po yung nananahimik na apoy. Kasi ayaw mo kong tignan eh!"

Luhan POV

"Kasi binato mo po yung nananahimik na apoy. Kasi ayaw mo kong tignan eh!"

"Dahil ba sa binato ko ang apoy ay galit na ako? Dahil ba sa ayaw kitang tingnan ay
galit na ako sayo? Ikaw lang ba ang pwedeng tignan sa lugar na ito?"

Nakakainis naman siya! Lagi niyang hinahanap si Kai. Nagsinungaling pa ako kay Kai
para mapuntahan ko lang si Tiffany

*flashback*

Luhan POV

Ang tagal na naming naglilibot-libot ni Kai dito sa kagubatan. Wala pa rin kaming
mahanap na kakainin. Naiwan pa tuloy namin si Tiffany. May naisip akong paraan!

"Pre, ang tagal na nating naghahanap dito, di kaya maghiwalay muna tayo para marami
tayong makuhang kakainin."

"Sige pre, buti sinabi mo. Dito ako sa kanan. Diyan ka sa kaliwa"

Naghiwalay na kami ng landas ni Kai. Buti na lang ay may nahanap na agad akong
saging habang papunta sa kinaroroonan ni Tiffany.

*end*

Tapos yan lang maririnig kong sabi niya?? Tssss .. Kung iniisip niyo na may gusto
ako kay Tiffany............................................ WALA! =.=

"Huwag ka ngang pilosopo diyan. Curious lang ako. Baka naman nahihiya ka sa akin
dahil nakita ko ang putotoy mo kanina?" nakangiti niyang tanong

Ako?? POKER FACE -_____________________________________________-

"Akala ko ba ayaw mo sa bastos? Ikaw naman pala ang bastos diyan. If i know,
sinadya mo akong silipan." cold ko pa ring sagot pero sa utak ko isang malaking
DEVILISH SMILE

"Ang kapal talaga ng mukha mong lalaki ka!" nagtaas na siya ng boses

"Eh, ikaw pala ang galit diyan eh" sabi ko habang hindi pa rin lumilingon sa kanya.

"Huwag mong baligtarin. Unggoy ka talaga!"

Tumayo ako at umupo sa tabi niya. Mukha siyang naiilang pero wala akong pakialam.
Unti-unti akong lumapit sa kanyang mukha.

Tiffany POV

Tumayo siya at umupo sa tabi ko. Nailang naman ako at bahagyang napapaiwas sa unti-
unting paglapit ng kanyang mukha sa aking mukha. Hindi ko siya tinitingnan pero
feeling ko nakangiti siya.

"Ganito ba ang gusto mo?" tanong niya.

"Gusto ko lang na makipag-usap sayo ng maayos. Pwede?"

Huminto siya sa pagtitig sa akin at paglapit sa mukha ko. Muling tumayo at nagbalik
sa kinauupuan niya kanina.

"Ano yon?"

Hindi na naman ito tumitingin sa akin.

"Bat ka ba ganyan? May itatanong lang ako."

"Ano nga?"

"Bakit mo ko binato kanina? Bakit nagalit ka, i mean nag-walk-out ka rather nung
yakapin ko si Kai? Bakit nagalit ka nung malaman mong mas gusto ko si Suho? Bakit
nagagalit ka ngayon dahil nag-aalala ako kay Kai?"

"Ang dami mo namang tanong. Presscon ba ito? Daig mo pa ang mga paparazzi ah!"
irita nyang sagot.

"Bakit nga?" nagtaas na ako ng boses

"May dapat ba akong isagot sa mga tanong na iyan?"

"Nagseselos ka noh? Hep! Hep! Tatawanan mo na naman ako sa tanong kong toh noh?
Sumagot ka ng maayos, XI LUHAN........... May gusto ka ba sa akin?"

Mula sa apoy ay bumaling ang paningin niya sa akin. Hindi siya tumawa. Seryoso ang
mukha niya ngunit bahagya pa ring salubong ang mga kilay. Tinitigan niya akong
muli. Naghintay naman ako ng kanyang sagot.

"Inuulitko, May gusto ka ba sa akin?" mataray at prangka kong pag-ulit ng tanong ko

sa kanya.

Tumayo ito at muling naupo sa aking tabi. Hindi napatid ang pagtitig niya sa akin.

"Ano bang sagot ang gusto mong marinig?" patanong niyang tugon sa tanong ko.

Tanong na hindi ko makuhang sagutin. Kung kakapalan ko ang mukha ko, siyempre ang
gusto kong sagot ay.........

"Oo, may gusto ako sayo." kaso baka isipin niyang "bitchy" ako. Ayoko naman ng
ganun. Baka lalo akong hindi magustuhan ng taong ito't lalo lang kaming mag-away.
Ano nga ba ang dapat kong isagot?

"Teka, teka.. ako ang nagtatanong ah!"

"Ano sa tingin mo ang dapat kong sagot?" inulit nya ang tanong niya sa akin.

"Diretsong sagot UNGGOY!"

Mula sa akin ay iniiwas niya ang kanyang paningin at muling tumingin sa apoy.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

OPPPPPPPPPP! XD. Bibitinin ko muna kayo XD. Sa tingin nyo? Anong magiging sagot ni
Luhan? Abangaaan !

Tiffany POV

"Ano sa tingin mo ang dapat kong sagot?" inulit nya ang tanong niya sa akin.

"Diretsong sagot UNGGOY!"

Mula sa akin ay iniiwas niya ang kanyang paningin at muling tumingin sa apoy.

"Wala." tipid niyang sagot sabay iwas ng tingin. Nagsasalubong pa rin ang mga
kilay.

Napabuntong-hininga ako. Parang nakakasama ng loob. Parang nakakaramdam ako ng

kalungkutan. Parang hindi ko matanggap ang sagot niya. Parang may laman ang isang
salitang iyon. Parang ikinukubli nito ang katotohanan.

Pero napa-isip ako. Baka nga totoong hindi niya ako gusto. Marahil ay hindi ko
talaga matanggap ang sagot niya. Hindi ba iyon ang inaasahan kong sagot? Bakit ako
nalulungkot? Ako yata ang may gusto sa kanya at hindi siya sa akin. OMO! DI MAAARI.

"K..." tipid ko ring sagot. Sabay isnab sa kanya at kunwaring di apektado sa sinabi
niya.

Napatingin siya sa akin. Umiwas ako ng tingin at tumingin din sa apoy. Hindi ko
alam kung gaano katagal niya akong tiningnan pero nararamdaman kong pinagmamasdan
niya ako. Nang tiningnan ko siya muli ay nahuli kong nakatingin siya sa akin bigla
naman niyang iniwas at muling tumingin sa apoy. Nagpapakiramdaman yata kami.

Tumayo ako't naglakad patungo sa dagat. Hindi ko alam kung sinundan niya ako ng
tingin. Dahil tulad ng ginawa ko kanina, hindi ko siya nilingon. Baka mahuli pa
niya ako't isiping nagpapahabol sa kanya.

Naupo ako sa buhanginan. Hinayaan kong dilaan ng tubig-dagat ang aking mga paa.
Dinadama ang malamig na simoy ng hangin mula sa karagatan. Tinatanaw ang mga bituin
sa madilim na kalangitan. Walang buwan pero wala namang ulap. Wala tuloy gaanong
liwanag ang sumisilay sa lugar na ito. Hindi ko tuloy masyadong makita ang ibang
bahagi. Madilim. Kamusta na kaya si Papa? pati si Mama? :( Nakakalungkot isipin na
hindi ko sila makikita ng ilang araw hangga't wala pang dumadating na rescuer.

Hindi pa rin ako lumilingon. Titingnan ko kung aamuin niya ako tulad kanina. Bakit
parang nag-eexpect ako?

"Tahimik ka yata? May problema ba tayo?"

Napalingon ako. Akala ko si Luhan............ si Kai pala. Medyo magkaboses sila.

Pero hindi naman. Hay, nabubuwang na yata ako.

Naupo siya sa tabi ko. May dala siyang pakwan.

"Heto, dinner natin. Kain ka na."

Kinuha ko ang iniabot niyang slice ng pakwan.

"Wow, paborito ko to. Thanks Kai. Kaso, gabi na ah. Hindi ba tayo magkaka-stomach
ache nito?"

"Hindi naman totoo yun. Tsaka kung totoo man, matanda ka na para tablan nun. Sige
na, kain ka na." nakangiti niyang sabi.

Napakibit-balikat na lamang ako't ngumiti at nagsimulang kumain.

"Bakit ka nga ba nag-iisa dito? Hindi pa ba dumadating si Luhan?"

Natigilan ako sa sinabi niya.

"Ah-ehh. Dumating na siya dito pero-- ano.. umalis ako?" patanong at medyo nauutal
kong sagot. Ughhh.. Bat kasi binanggit niya pa yung pangalan na yun eh >/////<

"Bakit? Umiiwas ka ba sa kanya?"

"Hmmmmm.... Oo"

"Kung anuman ang ginawa niya sau, wala yun. Ganun lang talaga si Luhan. Bugnutin.
Minsan maangas din yan. Madalas naman mabiro. Napipikon ka ba sa mga biro niya?"

"Medyo."

"Alam mo bang ang mga babaeng binibiro niya ay type niya?"

"Ha?!" bigla kong sambit sa sinabing iyon ni Kai. Nabitawan ko tuloy yung pakwan.
"Ay kalabaw na may sabaw!"

Natawa si Kai sa ekspresyon ko sa pagkagulat.

"Malamang nilagang kalabaw yan." nakangiti nitong dugtong.

"Anong ibig mong sabihin? Gusto ako ng unggoy na yun?"

"Well, Im not sure. Hindi kasi siya malapit sa babae eh. Irritated nga siya sa mga
babaeng hindi niya gusto. Mailap kumbaga. Hindi naman torpe. Hindi rin naman
bading. Actually, wala pang nagiging girlfriend yang unggoy na sinasabi mo."

"Ha?! Eh ano yung tungkol kay Oh Sehunie?" tanong ko.

(AN: Pffftt. BWAHAHAHA.. Si Sehun po yun ng EXO-K XD.. Ginawa ko lang siyang babae
dito hahaha.. Pasensya na po XD. Sehunie sa side ---------> HAHAHAHAHA!!)

"Tiffany, nasa mundo kami ng showbiz... You know what I mean?"

"So, publicity lang yun para mag-click ang love team?"

Napatango lang si Kai. Pero hindi na dinugtungan pa ang kwento tungkol sa bagay na
iyon.

"Mabuti pa siguro'y bumalik na tayo doon. Baka lamigin ka dito eh. Lets go." sabay
tayo nito at akay sa akin patayo.

Naupo na kami malapit sa apoy na ginawa nila.

"Maraming buko at saging banda doon. Bukas, aakyatin ko yun para may almusal tayo."
- Kai

"Try din nating mangisda," suwestiyon ko.

"Tama, para makakain naman tayo ng meat." - Kai ulit.

"Bakit parang puro pagkain ang binabalak nyong hagilapin? Wala ba kayong balak na
maghanap ng paraan para makaalis na tayo sa islang ito? We are stranded guys. Hindi
tayo nagpi-picnic dito." nakasimangot na sabi ni Luhan na hindi ginagalaw ang parte
niya sa pakwan.

Nagkatinginan naman kaming dalawa. Tameme kami. May point nga naman ang unggoy.
Para kasing nag-eenjoy pa kami sa nangyayari. Ako? Medyo nag-eenjoy talaga.
Hihihihihi :">. Paligiran ka ba naman ng dalawang lalaking mukhang Greek Gods. Saan
ka pa? Ang saya ng buhay. Pasaway nga lang yung isa dahiil weirdo.

"Dont worry Luhan. Hindi namin yun nakakalimutan. Pero siyempre kailangan din
nating kumain" - Kai.

"Tomorrow, lets have a walk. Baka makakita tayo ng ibang tao na puwede nating
mahingan ng tulong." suggestion ko.

"Pare may problema ba? Bat parang nalugi ka naman sa hitsura mo? May sakit ka ba?"
tanong ni Kai kay Luhan.

"Wala. Badtrip lang."

"Badtrip? Bakit?"

Napatingin siya sa akin. Natigilan naman ako. Bakit ako ang tinitignan niya? Ako ba
ang sagot? Ako ba ang dahilan kung bakit siya badrip? Napipikon na ba siya sa akin?

Napakapit ako sa braso ni Kai. Natakot ako sa masamang tingin ni Luhan sa akin.
Para talagang gusto akong suntukin this time.

Napansin kong napatingin siya sa pagkapit ko sa braso ni Kai. Lalong tumalim ang
mga mata nito. Parang na-possess na yata ng masamang espiritu o maligno sa islang
iyon.

Napayuko ito at sumagot.

"Nami-miss ko na si Lulu ko eh."

Bahagyang natawa si Kai sa sagot niyang iyon. Sino nanamang Lulu yon? Tssss.

"Pare, pinapakaba mo ako ha. Akala ko sasapakin mo si Tiffany. Ang sama mong
tumingin sa kanya eh. Si Lulu lang pala ang dahilan." - Kai

"At sino namang Lulu yun?" bigla kong tanong na ewan ko ba kung bakit ko natanong.
Siguro na-curious lang ako.

"May Lulu ka naman pala eh. Pinagdidiskitahan mo pa ako. Kaya ba pinagtitripan mo

ko? Hindi ako si Lulu noh!" nakanguso kong dugtong.

Napahalakhak ang dalawa. Bahagya ring napangiti si Luhan at medyo napailing sabay
tayo at lakad palayo.
"Walk-out nanaman! Walk-out King talaga! Huwag ka na babalik, unggoy!"

Patuloy sila sa pagtawa. Nakakainis na ha! Bigla akong nagtanong ng pabulong kay
Kai.

"Sino si Lulu?"

"Alaga niyang aso.:

O________________________________O

Nanlaki ang mga mata ko. Napaiwas ng tingin habang kagat ang labi. Napahiya ako
doon ah. Aso pala ang Lulu na iyon. Bakit ko kinumpara ang sarili ko? Por dios por
santo, Tiffany. Hayan ang napapala mo sa kadaldalan mo. Baka isipin tuloy talaga ng
unggoy na yun na may gusto ako sa kanya.

Matapos mag-dinner at konting kuwentuhan ay kanya-kanya na kami sa paghahanap ng

puwestong mahihigaan. Hindi pa ako inaantok kaya't naglakad-lakad muna ako sa
dalampasigan. At isa pa'y medyo nahihiya pa akong magpakita sa kanila dahil sa
nangyari kanina, lalo na kay Luhan. Hindi pa rin ito nagpapakita mula nang mag-
walk-out ito kanina. Saan na kaya nagpunta ang unggoy na iyon. I'm sure, natatawa
siya sa pagkapahiya ko.

"So, I'm the monkey and your the dog."

Napalingon ako mula sa pinanggalingan ng tinig. Tulad ng aking inaasahan ay si

Luhan iyon. Nakangiti itong nakatingin sa akin

AN

Kung napapansin nyo po, diba Lulu yung pangalan ng aso ni Luhan? Kinuha ko lang yun
sa name/tawag sa kanya, hahahaha. Hindi po mabilis na Lulu ang pronounciation ah..
Parang Luhan lang mabagal na Lu-lu hahaha.. :)

Nakakainis pati .. malapit na ang Dream Concert sa SouthK , gustoo kong

makapuntaaaaa. Waaahh *u* Pangarap kong makapunta dun T.T

=====================================

Tiffany POV

"Sorry ha. Hindi ko kasi alam na aso pala yung binabanggit mong Lulu kanina eh!"
nahihiya kong sambit.

"Wala yun. I understand." nakangisi nyang sagot.

Ha?! PANONG-----
"What do you mean you understand?" takang tanong ko sa kanya.

Luhan POV

HAHAHAA. Hindi pa rin ako maka-move-on sa itsura ni Tiffany kanina. HAHAHA.. Epic
Face HAHAHAHAHHAHAHAHAHA.

Teka tamana na. Ehem. Ehem. Test mic test hello.

"Test mic test hello."

Ayan , okay na...

K. KORNI NA =________________________________=

"Naiintindihan ko kung bakit mo nasabi yun kanina. Nagseselos ka kay Lulu na akala
mo ay tao." cool kong sabi sa kanya.

"Nagseselos? HELLO!?" nakanguso niyang pagtanggi. Ayan nanaman Tss. =_____= Lalo
siyang kumucute eh. Dejoke lang. ASA

"Oh, wag mo nang itanggi. Bat ka naman magrereact ng ganun kung hindi?"

Tiffany POV

Tumawa muna ako bago sumagot.

"Akala ko ba magkaaway tayo? It was just one of my attack cards. Para inisin ka."
pa-cool kong sabi sa kanya. Akala niya siya lang pwedeng mag-paCOOL ha? XDD

"At sinong may sabing magkaaway tayo?" taas-kilay nyang tanong.

"Wala. Pero.... inaaway mo ako lagi eh. So, I'm considering you as my enemy."

HAHAHA. Sarap nyang asarin.

"Ganun?" taas-kilay nya paring sabi sakin pero ngayon bahagya ng may ngiti sa labi.

"Yah, ganun." sabi ko sabay tingin sa kabilang side

"So you really want a war?!" sabi niya sabay tingin din sa kabilang side

"Its up to you, monkey." i smile then flash an evil grin

"Monkey vs. Dog?" ganun din ginawa niya

"As what you've just said." ganun pa din ang ginagawa ko

"Do dogs like monkeys?" sabi nya sakin sabay tingin sa mukha ko.

Kunot-noo akong napatingin sa kanya dahil sa sinabi niyang iyon.

"Because the monkey likes the dog," dugtong niya na humupa ng pakunot ng mukha ko.
Naintindihan ko ang huling sinabi niyang iyon. It means HE LIKES ME..
*dub,lub dub lub*

Lecheng puso. Pasaway. Baka tinitrip nya nanaman ako. =_________=

"You like me?"

"Nae" (nae = yes/yah)

sakyan ko na lang ang sinasabi niya

"Nanliligaw ka ba?"

Hindi siya umimik. Tinitigan lang niya ako.

"Hoy! I'm asking you.... nanliligaw ka ba?"

"I said.... the monkey likes the dog............................. to be his enemy

too." seryoso nitong sagot.

O_____________________O

Shemayness..... GRRRRRRRR.. Sabi na nga ba ehhh!

Nagsalubing na naman ang kilay ko. Lumapit ako sa kanya at galit na hinampas ang
matipuno niyang dibdib gamit ang kanang palad ko.

"Ganyang ka ba talaga? *hampas* Bakit hindi ka marunong mag-express ng feelings mo?

*hampas* Paano ka magkaka-girlfriend niyan?"

"And who told you that I need one?" seryoso pa rin ang mukha nito.

"Ah ganun? Okay, sige, tumanda kang mag-isa." sabay irap sa kanya

"And who told you that I don't want to have a wife?"

"And who told you blah blah blah blah..." nakangiwi kong pang-inis sa kanya.

"Hindi ka rin naman marunong mag-express ng feelings mo eh" tugon niya.

"What?!" bigla kong tanong.

"Hindi ba? Dahil ayaw mong aminin na gusto mo ko?"

"Hambog ka talaga! Ano? ako pa manliligaw sayo? Kapal mo ha."

"Do you think na sasagutin kita?"

Isang sampal ang sinagot ko sa kanya. Pinag-init niya ang ulo ko. Pero bahagya
akong kinikilig, sa totoo lang.

"That was my first attack."

"Two points ka na ha. Here's mine -smirk-" mabilis niyang sagot sa akin sabay hila
sa kamay ko palapit sa klanya, kapit sa aking baywang at hinagkan niya ang aking
labi.

O_____________________O
Nabigla ako't nagpumiglas. Nang mabitaw kami'y muli ko siyang sinampal.

"Tatlong attack ka na ah," galit niyang sambit at muli akong hinila palapit sa
kanya. Akmang hahalikan akong muli ngunit tinulak ko siya ng ubod ng lakas.

"Bastos ka talaga!"

Mabilis akong tumakbo palayo.

"Wait!" sigaw niya. Naramdaman kong tumakbo na rin siya pasunod sa akin. Binilisan
ko pa ang takbo. Wala akong pakialam kahit saang sulok pa ng islang ito kami
mapadpad. Nagpahabol ako. Hulihin niya ako at pramis ko sa sarili ko na
magpapahalik uli ako sa kanya.

OO NA! AKO NA MALANDI XDD.. Eh kasi naman.. GOOD KISSER DRE! Saraaap Hahahaha.

Pero sa kabila ng kilig na nararamdaman ko ay namalayan na lamang na lumuluha ako

habang tumatakbo. Hindi ko alam kung bakit. Siguro ay dahil sa pakiramdam ko'y
hindi bukal sa loob niya ang halik na iyon kanina. Parang biro lang iyon sa kanya.
Sa akin ay mahalaga iyon............. dahil galing sa kanya....... dahil napagtanto
ko na............. na ............. gusto ko na nga siya. Hindi ko alam pero alam
kong hindi pa pagmamahal ang nararamdaman ko para sa kanya. Hindi ako sigurado.
Basta ang alam ko ay gusto ko siya.

Natalisod akong bigla sa isang malaking ugat na nakaharang sa aking tinatahak.

Dahilan ng aking pagkakadapa. Napasigaw ako. Agad niya akong inalalayan. Napapaiyak
pa ako sa hapdi ng sugat na natamo ko.

Iniupo niya ako't isinandal sa malaking puno na iyon. Naku, nahuli niya ako, it
means magpapaubaya ako ng halik sa susunod na gawin niya ayon. OMO.... Exciting
^____________^

Luhan POV

Hindi ko alam kung bakit ko nagawa yun. Hindi ko alam kung bakit ko siya hinalikan.
Parang may sariling utak ang bibig at katawan ko.

Ughhhhhhhhhh . Anong nangyayari sa akin? Bakit ganito??

Hinabol ko siya ng hinabol, kahit mabilis siyang tumakbo ay kaya ko pa din siyang
abutan. Malapit ko na siyang maabutan ng narinig kong sumigaw siya.

Dali-dali akong tumakbo papalapit sa kanya. May sugat ang tuhod niya.

"Ang laki ng sugat mo. Kailangan nating malinis iyan," sabi ko na may halong pag-
alala.

"Bakit mo ba ako sinundan?"

Napatitig muna ako sa kanya bago sumagot.

"Dahil........."

*TING*
Hahahaha BRIGHT IDEA . May lightbulb na biglang lumitaw sa ibabaw ng ulo ko HAHAHA.

Nag-aantay talaga siya ng sagot. HAHAHA

"Dahil magkaaway tayo. Walang makakatakas."

"Ewan ko sayo Luhan. Hindi ako nakikipaglaro sayo."

"Me too. Im not playing."

Isang malakas na kulog ang biglang dumagundong sa kalangitan. Napahinto kami sa

pagtatalo at kapwa napatingin sa itaas. Maitim at makapal ang mga ulap.

"Mukhang uulan ah" sabi ko.

Tiffany POV

"Mukhang uulan ah" sabi nya.

Ilang saglit lang ay bumuhos na ang ulan. Agad niya akobng binuhat na ikinabigla ko
naman, yung Piggy-back ride. Hihihihihi.

"Kailangan nating makahanap ng masisilungan."

"Ibaba mo nga ako." pagpupumiglas ko. Syempre, pakipot muna XD

"Huwag kang makulit. Malaki ang sugat mo. Mahihirapan kang maglakad."

Lihim akong napangiti sa sinabi niya at hindi na rin ako nagpilit tsaka masarap
naman sa pakiramdam ang pagbuhat na iyon eh. Dama ko ang malalambot niyang balat,
ang kinis niya! Pramis. Para tuloy nakalimutan ko ang hapdi ng sugat sa aking
tuhod.

Natigilan akong bigla nang mapansin ko ang kanyang malambot at makinis na braso.
Naalala ko ang tagpo sa eroplano bago ito bumagsak sa dagat. Ang malambot na
brasong sumalo sa akin. Halos kasing lambot iyon ng braso ni Luhan. Inaalala ko ang
braso ni Kai, makinis din nito at malambot pero hindi ganun katulad ng lalaking
sumalo sa akin sa eroplano. Hindi kaya si Luhan ang hero ko???

Namalayan ko na lamang na pumasok kami sa isang maliit na yungib. Iniupo niya ako
sa gilid.

"Dito muna tayo. Patilain lang natin ang ulan."

Hindi ako umimik. Yakap ko ang sarili ko dahil nakaramdam ako ng pagkaginaw.
Napansin niya iyon. Agad niyang hinubad ang suot niyang damit. Slow motion sa aking
paningin ang tagpong iyon. Unti-unting tumambad sa akin ang hubad niyang katawan.
Maganda ang hubog. May 6-pack abs *u* Alulululu. -drools-

"Heto, doblehin mo ang suot mo."

"Hindi na. Okay lang ako."

"Hay, makulit na naman ang dog ko." pailing-iling niyang sabi.

"Dog mo?"
"Oo, bakit?

"So, monkey kita?"

"Its up to you."

"Nagpapahiwatig ka ba?" ngiting-ngiting tanong ko sa kanya.

"Malisyosa ka na naman diyan."

Sumimangot akong muli. Hindi na naman siya umamin. Torpe talaga.

Pinilit niya akong magtaas ng dalawang kamay at sapilitan niyang isinuot sa akin
ang kanyang damit.

Oy kayo!!! May damit pa ako noh, pinandoble ko lang toh. Baka kung ano isipin nyo
dan XD

Mabango pa rin ito kahit maghapon na kami sa arawan. Mabango yatang talaga ang
pawis nila. Grabe, ang sarap suotin *u*. Kung puwede lang na hindi ko na iyon
hubarin. Pakiramdam ko'y yakap niya na rin ako nang mga oras na iyon.

Napansin kong muli ang kanyang katawan. Di ko napigilan na mapatitig muli sa

matipuno niyang dibdib at kurbadong abs. Nang mapatingin ako sa mukha niya'y
napansin kong nakatingin siya sa akin. Bahagyang napangiti. Agad akong umiwas ng
tingin dahil baka kung ano isipin niya sa pagtitig ko sa katawan niya.

"Its free to view. Dont worry," nakangiti niyang sabi, actually, hindi talagang
ngiti. NGITING ASO kamo. Hayun na nga at tama ang naisip ko. Nakakahiya. Gaga ka
talaga Tiffany. Magpigil ka kasi minsan.

Eh kasi yung hormones ko eh! Pati itong lalaking katabi ko, may PANDESAL. Sinong
hindi matetempt? XD "

"Pervert ka talaga"nakasimangot kong tugon na nagkubli sa kilig na nararamdaman ko.

"Ikaw din naman eh" sabi ng utak ko.

=______________________________________=

"Wala na akong maitatago sayo. Nakita mo na ang lahat kanina. Ngayon ka pa nahiya?"
natatawang sabi niya.

Hmppppppppp.

"Kahit na! Hindi maganda yang sinasabi mo... para mo akong inaakit niyan eh"

"Naaakit ka ba?"

"OO---Ay hinde noh!!.. Ang kapal talaga ng mukha mo," Shetness, muntikan na ako dun
ah.. Nakakahiya.

"Bakit di ka makatingin sa akin? Aminin mo na. Naaakit ka."

mind-reader ba toh???????

"Kapal talaga." sabay talikod ko.

"Tsaka hindi ko sinasadyang silipan ka kanina noh. Aksidente lang yun." dugtong ko
habang nakatalikod sa kanya.

(Yung sinasabi po ni Tiffany ay yung nakitaan niya si Luhan ng *toot* XD. See
Chapter 4.)

"Talaga?" tanong niya. Alam ko nakangiti siya kahit di ko nakikita ang mukha niya.

"Opo... tsaka, teka.... binato mo ko nung time na yun eh. Hindi kaya sinadya mo
talaga ako batuhin para mahuli kong umiihi ka?" mapanghinala kong tanong.

"Hindi ah. Naihi lang talaga ako after kitang batuhin. Malay ko bang matutunton mo
kung saan ako nagtatago. Isa ka talagang aso, matalas ang pang-amoy mo."

"Eh bakit ka kasi nambabato?" tanong ko at matapang ko siyang hinarap. Pero

iniiwasan kong mapatingin sa katawan niya. Sa mukha niya lang.

"Magkaaminan nga tayo. Tutal naman ay tayong dalawa lang dito. Wala ang mga kasama
mong boys, wala ka nang dapat ikahiya. At hindi ako naniniwala sa mga sagot mo.
Umamin ka na. At pag nagsinungaling ka, hinding-hindi na kita papansinin kahit
habambuhay pa tayong ma-stranded sa islang ito." dugtong ko.

"I doubt," mayabang niyang tugon.

"At bakit naman?" taas-kilay kong tanong.

"Matitiis mo ba akong hindi pansinin?" sagot nito sabay lapit ng mukha niya sa
mukha ko.

Natigilan ako. Nag-umpisang kumabug-kabog ang dibdib ko. Heto na. Hahalikan niya
yata uli ako. Nag-pramis diba ako? Nagpramis ako kanina na magpapaubaya na ako next
time.

----------------~

May Part 2 po ito. XD

Itutuloy ba ni Luhan ang paghalik kay Tiffany??

VOTE

COMMENT

FAN

- TO BE
CONTINUED.
Eto an po ung part 2 ng First Night with Luhan. May magaganap ding rebelasyon
hahaha :D

======================================================

Chapter 8

Tiffany POV

Napapikit ako. Naghihintay sa paglapat ng kanyang malambot na labi sa labi ko.

Tulad ng ipinangako ko, magpapa-kiss ako. Pero...... bat antagal yata?

Nang dumilat akong muli ay nakita kong nakatingin lang siya sa akin at nakangiti.
Hindi na ganun kalapit ang mukha niya sa mukha ko tulad nang bago ako napapikit
kanina.

"Bakit? May hinihintay ka bang gawin ako?" tanong niya sabay ngisi/

Sa sobrang kahihiyan ko ay napatalikod ako ng upo at napakagat ng labi. Alam ko,

nararamdaman ko, nag-iinit ang buong mukha ko.

Gaga ka talaga Tiffany!. One point ka na naman ng katangahan mo!

"Nahihilo lang ako kaya ako napapikit. Baka naimpeksyon ako sa sugat ko sa tuhod."
palusot ko.

Sana gumana pleaseeee..... -todo pikit with matching cross-fingers-

"OA mo naman. Malayo sa bituka yan!."

"Ikaw na rin ang nagsabi na malaki ang sugat na ito at kailangang linisin."
"Oo nga, pero malayo sa bituka yan! Hindi mo yan ikamamatay. Huwag kang maarte."

Natulig ang tenga ko sa sinabi niyang iyon. Pinag-init na naman ang ulo ko.

"At sinong maarte? Ako?! Aba, naglelevel-up na yata ang mga badwords na sinasabi mo
sa akin ah! Parang super close tayo kung makapagbitaw ka ng mga salita sa akin ah!.
Close na ba tayo?" hindi na ako nakapagpigil sa pagtataas ng boses ko sa kanya.
Tutal kasalanan din naman niya! Nakakainis kasi!

Umusog siya ng upo at tumabi sa akin.

"Ganyan ka-close?"

Nginusuan ko lang siya at umusog din ako ng upo paiwas sa kanya.

"Paano tayo magiging close kung lumalayo ka?" tanong niya pero nakangiti.

Naiinis ako pero kinikilig, kasi ang cute talaga niya pag nakangiti. Ang sarap
tingnan.

"Eh, ayokong maging close sayo eh!" lalo kasi akong nahuhulog sayo.

"Bakit naman? May boyfriend ka na ba at ayaw mong maging close sa akin?"

"Teka..... teka.... Pagiging close ngayon sa pagkakaupo ang pinag-uusapan natin

ah!?"

"Nope.. Ikaw ang nagsabi kanina tungkol sa pagiging close natin dahil nagagalit ka
sa mga salitang binabato ko sayo. Hindi yun tungkol sa distansya ng kinauupuan
natin ngayon. Bat mo binabago ang usapan? Ikaw pala ang umiiwas eh!"

Natameme ako doon. Inirapan ko na lang siya habang nanunulis ang nguso ko.

"See?" dugtong niya.

"Anong see-see?! See-pain kita dyan eh!"

"As if masipa mo ako sa laki ng sugat sa tuhod mo.!"

"Eh di itong kabilang paa ko!"

"Sige nga. Sipain mo nga ako."

"Alam mo, asar ka talaga sa buhay ko. Bakla ka siguro?"

"Anong bakla!?" tummaas ang boses niya.

"Eh, nang-aaway ka ng babae eh. Bakla ka! Bakla!"

Oooppss.. Nagkamali yata ako dahil mukhang napikon sa banat kong iyon. Mabilis
siyang lumapit sa akin at hinawakan ang aking magkabilang panga. Dyosko, babaliin
yata ang leeg ko.

"Peace.... ^________________^v" bulong ko na may konting ngiti sa labi at peace

sign.

O__________________________________O

Ang sagot niya sa akin ay isang mainit na halik. Hindi ko yun in-expect.

Akala ko'y sasaktan niya ako.

Akala ko'y napikon siya sa pagtutukso ko sa kanya ng bakla.

Akala ko kasi'y mali ang hinala ni Kai na ang pang-aasar ni Luhan sa babae'y
nagpapatunay ng pagkagusto niya dito.

Hindi ako nakapiglas. Napapikit ako. Gusto kong magpumiglas pero ayaw gumalaw ng
katawan ko. Parang nanaig ang puso ko ngayon over my brain.

Bigla ay tumigil siya't bumitaw ng halik. Napadilat ako mula sa pagkakapikit.

Nakatitig siya sa akin.

"Do you like me?" mahina niyang tanong.

Hindi naman ako nakapagsalita. Parang umurong ang dila ko't napapunta sa sikmura.
Para akong napipi. Alam ko kung ano ang sagot sa tanong niya. Oo naman, gusto ko
siya. At matapos ang kiss na yun, its more than "gusto" na. I think its love na.
Pero ba't di ko makuhang magsalita? Tiffany, sagot na!!!!

"Bat mo natanong?"

"Kasi.............."

"Kasi?"

"Kasi hindi ko alam kung ano tong nararamdaman ko sayo eh." tugon niya sabay bitaw
sa panga ko't naupo na ng maayos di kalayuan sa akin kinauupuan.

"So may nararamdaman ka para sa akin?" tanong ko na deep inside, sobrang tuwa dahil
finally ay umamin na ang unggoy. Hindi naman pala siya ganun katorpe. Tama nga si
Kai. Inaasar niya ang babaeng gusto niya.

"I don't know. Siguro. Actually, it started when I.........." putol niyang tugon
sabay tingin sa akin.

"What?"

"Hindi si Kai ang sumalo sayo sa loob ng eroplano. It was me."

I knew it. Siya nga. Sinabi ko na nga ba. Pero bakit wala naman sa kanya ang
bracelet? Bakit na kay Kai iyon?

Napangiti naman siya't napailing sabay dugtong ng......

"Honesty, hindi ka naman maganda eh." na napagpatulis naman ng nguso ko. "Pero.....
ewan ko ba....... papansin ka kasi eh!" dugtong niya.

"Letse ka!...... akala ko pa naman compliment na. Insult pala!"

Bahagya siyang natawa. Saglit lang ay muling nanahimik. Tinitigan ako.

"Well, hindi ko talaga alam. We are stranded here. Baka natutuwa lang ako
sayo...... dahil ikaw lang ang babae dito na kasama namin. Kaya kita tinatanong.
Coz I don't wanna hurt you. Pag nakauwi na lang tayo sa Korea. Gusto ko munang
manigurado sa nararamdaman ko sayo. Okey ka lang ba?" tanong nito.

So weird. Tanungin daw ba ako ng ganun? Is that a suggestion or assurance? Its

really weird revelation. Werido talaga ang taong ito. Well, siguro nga'y tama siya.
Hindi siguro love ang nararamdaman niya sa akin. May point siya. At pinnabilib
naman niya ako sa pagiging prangka niya. Pero over-all, weird pa rin. At nakaka-
disappoint =_________=

"No. Because......" putol kong tugon.

"Because?"

"Because.. I-i d-dont like you. Hindi mo na kailangang mag-isip." sambit ko na ewan
ko kung bakit ko nasabi. Marahil ay dahil sa inis sa ka-weirduhan niya.

"Okey," kasyuwal niyang tugon.

"Let's try to get some sleep. Baka bukas pa tumila ang ulan eh. Dito na tayo
magpalipas ng gabi." suwestiyon niya.

Wow. Parang walang nangyari. Walang reaksyon sa No-no ko? Weird talaga itong taong
ito..... o sadyang hindi lang talaga LOVE ang nararamdaman niya para sa akin kaya
hindi siya apektado.

"Sige. Basta wag mo akong gagapangin ha!" biro ko sa kanya na ngiti at pag-ilang
lang ang isinagot. Nagpaka-kasyuwal na rin ako. Pero parang nalulungkot ako. Dahil
siguro sa sagot niya. Dahil hindi kami pareho ng feelings sa isa't isa. Ako, I'm
sure, I love him na. Siya, naguguluhan pa. Pero ramdam kong like niya rin ako. Yun
nga lang, nais pa nyang manigurado. Pag-selosin ko kaya ito para ma-realize na niya
ang nararamdaman niya para sa akin. Para na rin malaman ko. Humanda ka sa akin
bukas, Xi Luhan. -smirk-

zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZzzzzz

(-____-)

Luhan POV

-sigh-

Nung sinabi niya na hindi niya ako gusto. Para akong tinusok ng matulis na karayom
sa dibdib. Ewan ko kung bakit. Hindi ko na lang pinahalata sa kanya iyon.

Tinignan ko si Tiffany, tulog na tulog na. Pansin ko ay hindi siya komportable sa

higa niya dahilan na din na matigas itong hinihigaan namin. Kinuha ko ang ulo niya
at inilagay ko sa braso ko upang maging silbing unan. Tinitigan ko ang mukha niya,
maganda siya, inaamin ko. Nagsinungaling lang ako kanina dahil wala na akong
masabi. Napatingin ako sa labi niya

-gulp-

Tuksoooooooo! Layuan mo ako!

Parang gusto kong halikan ang mapupula at malalambot niyang labi. Grrrr...

Isa lang toh ha. Hwag nyo akong isusumbong.

-tsup-

Bago ako natulog ay tinignan ko ulit ang mukha nya.

zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzZZZZZZZZZZZZZZzzzzzzzzzzz

Tiffany POV

Kinabukasan ay nagising ako sa halik niya sa noo ko. Paulit-ulit iyon. Nakalagpas
limang halik yata siya sa noo ko na nagpabalikwas sa akin ng bangon at naitulak ko
siya.

"Good Morning," nakangiti niyang bungad sa akin.

"Okey ka ah, may pa-kiss-kiss ka pa. Akala ko ba'y di ka pa sigurado sa feelings mo

para sa akin?"

"Kiss sa noo, minamalisya mo?" nakanguso niyang tugon.

Natawa naman ako sa pagnguso niyang iyon.

"O, bat ka natatawa?"

"Eh pano, nahawa ka na yata ng pag-ngusu-ngusu ko," natatawa kong tugon.

Napangiti siya sa akin.

"Halika na. Balik na tayo doon. Baka nag-aalala na si Kai sa atin."

"Oo nga. At sana may pagkain na. Gutom na ako eh."

Sa pagbalik namin sa tabing-dagat ay dalawang bagong kasama ang natanaw naming

kasama doon ni Kai. Isang babae at isang lalaki. Sa aming paglapit ay napagtanto
namin kung sino yun.

Nanigas ako sa aking kinatatayuan.

"Oh my God," bigla kong sambit.

Tiffany POV

Sa pagbalik namin sa tabing-dagat ay dalawang bagong kasama ang natanaw naming

kasama doon nila Kai. Isang babae at isang lalaki. Sa aming paglapit ay napagtanto
namin kung sino yun. Sina Seohyun at Suho

O_____________________________O

Nanigas ako sa aking kinatatayuan ng makita si Suho dahil siya talaga ang super
gusto ko sa kanila.

"OMO" bigla kong sambit.

Natauhan naman ako sa pagpapantasya nang biglang hawakan ni Luhan ang kamay ko.
Nang lingunin ko siya'y nakatingin siya sa akin ng seryoso.

Hindi pa nila napapansin na naroon na kami di kalayuan sa kanila.

Ang mga tinging iyon ni Luhan ay tila may gustong sabihin. Hindi man bumubuka ang
bibig niya'y alam ko..... nararamdaman ko na may nais siyang sambitin. At
pakiramdam ko'y nagpipigil na naman siya ng kanyang damdamin. Seryoso ang mukha
nito na kasing-seryoso ng nararamdaman ko ng mga sandaling iyon.

Ikalawang beses na niya itoong ginawa, ang pagpigil sa akin sa pagdating ng mga
taong alam niyang gusto kong makita. Pero iba ngayon, dahil mas mahigpit ang
pagkapit niya sa kamay ko. Mas mahigpit.

Dahil ba sa pagkakataong ito ay si Suho ang dumating?

Dahil ba alam niyang mas gusto ko si Suho kaysa sa kanila?

OMO, nagseselos siya! Hmmmmm... Siguro'y pagkakataon ko na ito upang mapagselos

siya, ma-realize niyang mahal niyang mahal niya pala ako at mapilitan siyang ilabas
at aminin ang tunay niyang nararamdaman sa akin. AHAHAHAHA! Mahal talaga ako ni
Lord!

Nagpumilit akong kumawala sa pagkakahawak niya sa kamay ko.

"Aray, nasasaktan ako, Luhan. Bitawan mo nga ako." sambit ko habang kunwaring
nasasaktan ngunit ang totoo'y nasasarapan ako sa pagkakapit niya sa kamay ko
dahil.... ewan ko ba... parang ansarap talagang damhin ng balat niya. Sa kabila ng
kalambutan ng kanyang kamay ay damang-dama ko ang tigas ng mga muscles nito.
Lalaking-lalaki.

Pero hindi niya ako binibitawan. Ang seryoso't halos walang emosyon niyang mukha'y
unti-unting tumulis. Nagsalubong na naman ang kilay niya.

"Andyan ang mahal mo." bigla niyang sabi. Si Suho ang tinutukoy niya alam ko.

"At paano mo naman nasabing mahal ko si Suho?"

"Hindi ba't iyon ang kwento mo kahapon. Siya ang pinakagusto mo sa amin. Guwapo
siya, mukhang anghel, blah blah blah... =_____=" bahagyang napapangiwing tugon niya
na mas humihigpit ang kapit sa kamay ko. Medyo sumasakit na.

Bahagya naman akong natawa na pinigilan ko lamang ngunit napansin niya rin.

"Oh, anong nakakatawa dun?"

"Eh paano, pati sa pag-ngiwi ko ay nahawa ka na."

"Seryoso ako Tiffany."

Natigilan ako saglit. Nabura ang kapirasong ngiti sa aking labi. Napatitig ako sa
kanya. Nabigla ako dahil iyon ang unang beses na sinambit niya ang pangalan ko.
Bakit parang masarap pakinggan pag boses niya ang nagsasabi sa pangalan ko?

"Bakit ba?" kunwaring seryoso kong tanong. Sungit-sungitan effect.

"Gusto mo siyang yakapin?"

"Sino?"

"Si Mahal mo."

"Sino? Si Suho?"

"Eh sino nga ba ang mahal mo?

Saglit akong natigilan muli

Ikaw.

"Si Suho,"

Unti-unti ay naramdaman ko ang pagbitaw niya sa kamay ko. Parang slow motion ang
tagpon iyon. Unti-unti siyang nalungkot, umiwas ng tingin sa akin, kasabay ng
pagbitaw niya sa aking kamay.
"Halika na. Lapit na tayo sa kanila" aniya na nakatingin na kina Kai sa tabing-
dagat.

Naglakad na siya. Hindi ako makahakbang. Sinundan ko lang siya ng tingin.

Nagkamali yata ako. Mukhang nag-selos na nga siya. Tama ang hinala ko. Mahal niya
rin ako. Hindi naman siya mag-iinarte ng ganun kung baliwala ako sa kanya DIBA???

Nakanguso akong naglakad pasunod sa kanya.

Nakaramdam ako ng kalungkutan. Parang umuulit-ulit sa paningin ko ang sandaling

iyon.... na biglang nalungkot ang mukha niya after kong sabihing na si Suho ang
mahal ko.

"Luhan!" sambit ni Suho sabay salubong sa kanya at yakap.

"Kamusta, grabe, suwerte naman ng grupo natin at nakaligtas tayo." dugtong nito.

"I knew it. Makakaligtas ka rin. Ikaw pa. May sa-pusa ka," nakangiting tugon ni
Luhan.

"Pero worried ako sa iba pa nating kasamahan. I hope nakaligtas din sila."

Sa paglapit ko sa kanila'y biglang nabura ang bigat ng loob ko... dahil nasilayan
ko ang mukha ni Suho. Para talagang anghel. Siya ang may pinakaperpektong mukha sa
kanilang anim.

Bigla ay may humila ng ilang hibla ng buhok ko mula sa likod.

"Aray!"

Nang lingunin ko'y si Luhan lamang ang tao sa aking likuran.

"Problema mo?" mataray kong tanong na kunwari'y manhid sa nararamdaman niya. Alam
ko naman kung bakit niya ginawa iyon eh. Nagseselos ang unggoy!
"Baka matunaw... dahan-dahan.." napaka-kasyuwal niyang sambit.

Inirapan ko siya at muling bumaling kay Suho. Ngunit bumungad sa akin si Seohyun.
Nakataas ang kilay nito.

"Kilala kita ah!" anito na nakaduro pa ang daliri sa akin na kulang na lang ay
dutdutin ang mga mata ko.

"Kilala rin kita eh" nakangiti kong tugon.

"Duh?!? Alangan namang hindi. Im very famous. Taong grasa lang at mga taga-bundok
ang hindi makakakilala sa akin." mayabang nitong sagot.

"Ah, I remember. Ikaw yung bumunggo sa akin sa loob ng eroplano," dugtong nito.

"Ah, talaga? Hindi ko maalala eh," nakanguso kong tanong na kunwari'y nag-iisip.

Matapos ay bigla akong lumakad kay Suho.

"Hi Suhoooo! Fan mo ako. Super fan," sabi ko sabay lahad ng kamay sa kanya.
Nakipagkamay naman siya. Oooohhhhhhh God, anlambot ng kamay. Ang sarap-sarap *O*

"Seo is right. Ikaw yung girl sa eroplano na kumakaway sa amin."

"Me nga. Me nga," nakangiti kong sagot.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko't mabilis ko siyang nayakap. Oh my God, dream
come true! Nayakap ko na si Kim Joon Myun, the one and only leader of EXO-K *u*

Apat na kamay naman ang naramdaman kong nagtatanggal sa pagkakayakap ko sa kanya.

Nang lingunin ko'y si Seohyun iyon at si Luhan.

"Bakit ba? Anong problema nyong dalawa?"

"Pwede ba Miss..."

"Tiffany ang pangalan ko."

"Oh, whatever! Huwag ka ngang masyadong magdididikit kay Suho. May allergy yan sa
isda." masungit nitong sabi sabay roll-eyes

"Pasensya ka na, Suho ha," baling ng BITCH kay Suho.

"Anniyo. gwaenchana (No. Its okay) Hindi naman siya isda diba?" nakangitinjg sambit
ni Suho na nakatingin sa akin.

EMEGED ~ Pahiya ka tuloy Seohyun :PP *tongue-out*

"Ah ganun ba? Pero mukha siyang tindera ng isda sa wet market eh. Baka magka-rashes
ka," nakataas ang kilay na sabi ng maarteng Seohyun habang nakatingin sa akin.

Bigla ay umakbay sa akin si Luhan.

"Pagpasensyahan mo na itong girlfriend ko ha. Mahilig kasi to sa mga artista

katulad natin eh."

Nabigla ako sa sinabi niyang iyon. Napatingin ako sa kanya.

"GIRLFRIEND O.O ?!" gulat na tanong nila Kai.

"Oo naging kami kagabi.... sa loob ng kweba. Doon kami natulog eh,"

"Eeeewrr, Bitchy" pangiwi-ngiwing sambit ni Seohyun.

Nang tingnan ako ni Luhan ay bigla siyang kumindat sa akin na may ngiti sa labi. At
ano naman kaya ang gustong gawin ng weirdong tao na ito. Hmmmmmmm.. Pero mukhang
masaya ang binabalak niya. Mukhang nasasarapan ako. Sana lang ay matuloy sa
totohanan. Pero bakit kailangan pa niyang magsinungaling. Pwedeng-pwede naman namin
totohanin yun ah. Weirdo talaga.

Habang nakaakbay ay inilakad niya ako palayo kay Suho. Napansin kong pangiti-
ngiting nakatingin sa akin ang mga lalaki. Nang-iisnab naman ang maarteng si
Seohyun.

"Saan mo naman ako dadalhin. At bakit mo sinabi yun?" tanong ko kay Luhan

"Ayaw mo?" prangka nitong tanong.

"Eh, bakit nga? Nagseselos ka noh?"

"Siguro?"

"Bakit hindi sigurado? Why not 'Oo' ?"

"Basta, huwag ka nang magulo. Hayaan mo na lang na ganito muna tayo."

Tumigil ako sa paglakad at humarap ako sa kanya.

"Seryoso ka ba?"

"Seryoso saan?"

"Sa ginagawa mo."

"Hindi ko alam eh. Bigla ko na lang nasabi."

Hinaplos ko ang mga pisngi niya. Napatingin siya sa akin at naramdaman kong parang
nanigas siya sa kanyang kinatatayuan dahil sa ginawa kong iyon."
"Bakit kasi hindi mo pa aminin sa akin. Okey lang naman eh."

"Baka kasi hindi mo talaga ako gusto. At si Suho ang gusto mo," diretsuhan niyang
sagot.

Minsan, nakakatuwa rin itong lalaking ito. Mahiyain, torpe, pero may oras na
diretso kung sumagot. Nakakabigla.

"Bakit ikaw? Sigurado ka ba sa nararamdaman mo para sa akin?" dugtong niyang tanong

sabay hawak sa kamay ko na nasa pisngi niya.

"Ha?.... ah.. e.... di ko rin alam eh."

"See?" busangot niyang sagot sabay bitaw sa kamay ko at walk-out.

"Hayan, mag-wo-walk-out ka na naman?" sambit ko na nagpatigil sa paglakad niya.

"Alam mo, daig pa natin ang mag-syota. Away-bati... kulang na lang ay lambigan,"
salubong ang kilay kong dugtong.

Lumingon siya sa akin.

"Tayo na diba?"

"Ha?"

"Tayo na. Sinagot na kita, di ba?... sa harap nila.. remember?"

"Ang kapal talaga ng mukha mo. Ako pa ang nanligaw, ganun?"

Nakangiti siyang naglakad pabalik sa kinatatayuan ko.

Hinawakan niya ang kamay ko.

"Ok, Ganito na lang. Hayaan na muna nating ganito,"

"Ganito??... as in kunwaring mag-on?" tanong ko.

"Nae... then lets just test the water. Tingnan natin kung mag-click. Then ituloy na
natin," seryoso niyang sagot.

"Ganun?"

"Oo, ganun."

"Ang weird naman nun."

"Ayaw mo?"

"Gu.......gusto."

"Ok."

"Pero..."

"What?"

"W-wala lang."
"Akala ko may angal ka eh"

Hinila niya ako at nagpatuloy kami sa paglalakad.

"So, dahil tayo ay mag-on, bawal kang makipagharutan sa boys."

"Ganun?"

"Yah. Lalo na kay Suho."

"Ganun? Bakit naman?"

"Eh... alam mo na yun. Tiffany naman, may pagkatanga ka ba or what?"

Kurot sa beywang ang inabot niya sa akin. Napaaray siya dahil sa pino kung
pagkurot.

"Sakit nun ah."

"Ikaw eh. Ang talas ng dila mo ha. Daig mo pa ako."

"Sorry naman. Ikaw kasi eh. Basta bawal ha, lalo na kay Suho.... dahil alam kong
gusto mo rin siya."

Gusto lang yun, hindi mahal.

"Uyyyyyy, selos."

"Hindi ah."

"Asssuuuss....."
Ngiti lang ang tugon niya. Ewan ko ba kung bakit pumayag ako sa plano niyang iyon.
Sabagay ay may point siya. Tulad ng una niyang sinabi, we need to prove kung
talagang we like each other o infatuation lang or something dahil nga stranded
kami. Mukha namang masarap gawin kaya't sumang-ayon na rin ako. Baka rin kasi
pareho kami ng nararamdaman para sa isa't isa. Kailangan ko ring maniguro.

Pero hanggang saan kami dadalhin ng set-up naming ganito? Ma-develop kaya siya sa
akin at tuluyan akong mahalin? Paano kung mangyari iyon? Ang ikinakatakot ko'y baka
magbago na ang nararamdaman niya o nararamdaman namin para sa isa't isa sa oras na
makaalis na kami sa islang ito at makabalik na sa tunay na mundo, kung saan isa
siyang sikat na superstar at ako'y isang ordinaryong tagahanga lamang. Napakalayo
ng mundo namin. Baka masaktan lang ako... o siya... o pareho kaming dalawa.

Tiffany POV

Sa ibang parte ng tabing-dagat kami nagtungo. Inaya niya akong maupo kami sa
buhanginan. Pumulot siya ng dalawang maliit na kabibe at kinuha niya ang kamay ko.
Inilagay niya ang dalawang maliit na kabibe sa ibabaw ng palad ko.

"Ano to?"

"Remembrance....... ng relasyon natin."

Ang sweet naman ng unggoy na ito. Ano to? Engagement ring... este engagement shell?

"Remembrance?" tanong ko na napapangiti.

"Oo, remembrance" tugon niya.

"Parang tapos na agad ang ginagawa natin ah. May remembrance na agad."

"Hindi naman. Parang advance lang. Baka kasi malimutan ko eh."

Malimutan? Ouchh <//3

"Ganun?" sabi ko na parang nadismayado sa sinabi niyang 'BAKA MAKALIMUTAN KO'

Posible naman kasi diba? Na makalimutan na nya agad ako pagbalik sa tunay na mundo.

"Bakit? Ayaw mo bang tapusin natin agad ang set-up na to?" bahagyang nakangiti
niyang tanong sa akin.

"Oo... parang gusto kong totohanin na natin at ituloy sa kasalan" sambit ko sa

sarili.

"Gusto. Nakakairita ka kasi minsan eh." sambit ng aking bibig na may kasamang pag-
ngiwi.

"Ah, ganun ba? O, sige. Tapusin na natin ngayon," simangot nitong sagot sabay tayo.
Mag-wo-walk-out na naman. Ang taong ito talaga, daig pa ang matampuhing bata.
Ansarap kutusan. Kutusan ko na kaya?

"Hoy, bumalik ka nga dito." sigaw ko.

Agad namang naglakad pabalik ang unggoy at naupong muli sa tabi ko. This time, mas
nakadikit siya sa akin. Hindi ko naman alam kung kikiligin ako o maiilang.

"Sabi ko na nga ba eh, di mo ko matitiis. May gusto ka nga talaga sa akin.... ano?"
nang-aasar nitong sabi na may mahinang tulak pa sa balikat ko.

Parang hindi lalaki -____- Tsss.

"Aray ha."

"Aminin mo na kasi." nakangiti nitong dugtong.

"Gugustuhin ko bang makipag-boyfriend sa yo kahit hindi official at subok lang kung
hindi kita gusto?"

Ngiti ang tanging tugon niya. Nakatitig siya sa akin.

"Promise, pag-uwi natin......"

"Fine. Ayokong mag-expect. Basta sige lang, sa islang ito, mag-on tayo. Period."

"Okey."

"Halika na, balik na tayo sa kanila." - ako

"Para ano? Para makita mo ang Suho mo?"

"Asus, selos ka naman agad diyan." tugon ko sabay kurot sa pisngi niyang malambot.

"....... baka kasi hinahanap na nila tayo. Tsaka, heller? Paano tayo makakatulong
sa kanila na makaisip ng paraan para makaalis dito kung namamasyal lang tayo dito?"

"Yes, my doggy."

"Lets go, my monkey" sabay tayo namin at lakad pabalik sa lugar kung saan naroon
sila Suho.

"So, tapos na mag-quality time ang bagong magkasintahan?" nakangiting bungad ni

Kai.

"Isang araw pa lang na magkasama sa islang ito ay mag-on na? Daig mo pa ang aso
ah," mataray na sabi ni Seohyun na sarkastikang natatawa.
"Actually, she's my dog," nakangiting pagtanggol ni Luhan sa akin.

"Ang he's my monkey," dugtong ko na medyo nakataas ang kilay at nakangitin sa

maarte at inggiterang si Seohyun.

"Wow. Seoul Zoo," tugon nito

(A/N: Seoul Zoo at Seoul Grand Park is actually located in Gyeonggi-do just south
of Seoul. Seoul Grand Park is a huge complex and you can find Seoul Zoo, lots of
green land, Seoul Modern Museum of Art and Seoul Land. Seoul land is Korea's first
ever theme park that opened in 1988 just before the Seoul Olympics. [via Google]

"Wala pong aso sa Seoul Zoo -____-" sagot ko.

"And who told you?"

"Your mother," seryoso ngunit pilosopo kong tugon.

"Huwag mong idadamay ang mother ko dito," sagot ni Seohyun na medyo napikon ata.
Ambilis naman maasar -___-

"Girls, tama na yan. Patirik na ang araw. Mas maganda kung maghahanap na tayo ng
lunch natin," sambit ni Kai.

"At after lunch ay maglilibut-libot tayo dito sa islang ito to search for someone
who can help us," ani ni Suho.

Nagkatinginan kami ni Luhan. Pareho kaming hindi pa nag-aalmusal. Kasalanan namin,

papasyal-pasyal pa kasi kami.

"Mas maganda siguro kung tayong mga lalaki na lang ang lumakad mamaya. Maiwan na
ang mga babae dito para maging safe sila." suwestiyon ni Kai.

Muli kaming nagkatinginan ni Luhan. Parang nababasa ko kung ano ang nasa isip niya.
Mula sa pagkakahawak sa kamay ko ay umakbay siya sa akin. Para bang ayaw mahiwalay
sa tabi ko. Kulang na lamang ay kumontra siya sa suwestiyon ni Kai.

"Kasama mo naman si Suho eh. Wala kang dapat ipag-selos." bulong ko sa kanya.

Ngiti lang ang isinagot niya sa akin.

"Maiwan na rin ang mga babae dito. Tayo na lang din ang maghanap ng makakain."

"Teka teka, para naman kaming inutil niyan. Kahit man lang sa paghahanap ng pagkain
ay payagan nyo kaming sumama," kontra ko sabay bitaw sa pagkaka-akbay ni Luhan sa
akin.

"Mag-isa ka. Baka makagat pa ko ng ahas sa kakahuyan noh!" kontra ni Seohyun.

"Hindi po nila kinakagat ang reyna nila" mabilis kong sagot.

"Anong sabi mo?!" tumataas na ang boses niya.

"Ay wala po. Sige maiwan ka na lang dito. Sasama ako sa kanila."

"Ayaw mong mahiwalay sa boyfriend ah. Hindi po yan mawawala noh." pang-asar niyang
tugon sa akin.

Napanguso na lang ako bigla. Parang bigla akong nagkaroon ng Pride. Parang may
gusto akong patunayan sa babaeng hitad na ito.

"Ok, sige. Maiwan tayong dalawa. Maghalo na ang balat sa tinalupan." sagot ko.

Nagkatinginan ang mga boys. Ang iba ay napapangiti.

"Baka naman pagbalik namin e patay na ang isa sa inyo ha." natatawang sabi ni Kai.

"Basta ako, sa aso ako," nakangiting dugtong ni Luhan.

Isang matamis na kindat naman ang sagot ko sa kanya.

"Dog versus snake ba?" nakangiting tanong ni Kai.

"Shut up, Kai!" sigaw ni Seohyun.

"Sige na, boys. Ako na ang bahala sa mahal na prinsesa. Ikuha nyo sya ng masarap na
pananghalian ha." nang-aasar kong paalam sa mga lalaki.

"Yes, mayordoma." nakangiting sagot ng mga ito.

Tumawa naman si Seohyun.

"Mayordoma ka lang. Well, bagay naman sayo." na hindi ko naman pinansin dahil
lumakad palapit si Luhan.

"Wala ba akong kiss?" tanong nito sabay tulis ng nguso sa akin at nakapikit.

At dahil naroon ang boys at ang malditang si Seohyun ay nahiya akong humalik kaya't
daliri ko na lamang ang inilapat ko sa aking mga labi at saka ko ikiniss sa kanya.

"Ang daya naman :3" ang cuteee XD.

"Mamaya yung totoong kiss pag nadalhan mo ko ng masarap na pananghalian."

Ngiti ang sagot niya sa akin.

"Patay gutom," mahinang sambit ni Seohyun pero narinig ko.

Nang lingunin ko siya ay umiirap ito sa akin na tila napo-possess sa pagtirik-tirik

ng mga mata.
"Sinasaniban ka ba? Umiikot ang mata mo eh," nakangiting tanong ko sa kanya.

Natawa naman si Luhan sa akin.

"Whatever!" sagot ni Seohyun.

Sinamantala iyon ni Luhan at ninakawan ako ng halik sa pisngi sabay takbo pasunod
kina Kai na nag-umpisa nang maglakad. Wala na akong nagawa. Napangiti na lamang ako
at napahawak sa pisngi kung saan niya ako hinalikan. Habang nakasunod ang paningin
ko sa kanya na palingun-lingon pang nakangiti sa akin.

Para akong teenager na hinalikan sa pisngi ng aking crush. Kinikilig ako na ewan.

"Eewwrrrr.." narinig kong sabi ni Seohyun. Hinarap ko siya.

"Bakit? Meron ka ba nun ?"

"What? Kiss? Kiss lang, pinagmamalaki mo?"

"I mean boyfriend"

"FYI, I have Kim Joon Myun"

Hindi ako nakaimik. Pero parang nainis talaga ako at nalungkot sa sinabi niyang
iyon. Hindi ko talaga makuhang paniwalaan siya sa sinabi niya na mag-nobyo sila ni
Suho. Una ay dahil hindi naman nababanggit ni Luhan ang tungkol sa bagay na iyon.
Kung meron man ay imposibleng hindi niya iyon malaman.

Pangalawa ay.......... masakit pakinggan at tanggapin. Dahil gusto ko si Suho.

"Well, dont worry. Hindi rin naman ako naniniwalang kayo ni Luhan eh," dugtong
niya.
Napatingin ako sa kanya. Salubong ang mga kilay. Nabigla ako sa sinabi niyang iyon.

"I know him. Hindi siya mahilig sa babae. May pagka-torpe. Mailap. And I know lots
of girls na umaligid at nagkandarapa sa kanya. But he turned them down. At hindi
ang tipo mong babae ang liligawan niya. In your dreams, girl. Ano bang meron at
kailangan nyong magpanggap?"

".... ganyang ba ang tipo ni Luhan? No wonder he ignored those models, beauty
queens and kagaya namin before. Tomboy pala ang preference niya" sambit nito.

At dahil doon ay nagsimula nang mag-init ang ulo ko. Isipin ba namang tomboy ako?
Sabagay, kasalanan ko. Nagpakasiga kasi ako sa pagtanong sa kanya para ilihis lang
ang usapan at malayo sa hinala niyang peke naming relasyon. Pero hindi naman peke
ang relasyon namin, diba? Hindi nga lang pormal. Hindi buo. Praktis lang.

"Bakit ba nakipag-break sayo si Jung Yong Hwa?" tanong ko sa kanya. Naisip kong
hulihin ang pagkapikon niya gamit ang intrigang ibinato sa kanya kamakailan lang.
Sigurado akong magngingitngit siya sa galit sa ganitong paraan *smirk*

(AN: KYAAAAAAH! Patawarin nyo po ako *puppy eyes* hindi po totoo ung sinasabi ni
Tiffany dyan. Wala lang po akong maisip. Pasensya na talaga. Si Jung Yong Hwa from
CNBlue ay real-life gf tlga ni Seohyun. Kunwari na lang totoo XD)

At hindi ako nabigo. Isang matalim na tingin ang sagot niya. Lalo nang sinundan ko
pa ng isa pang maintrigang tanong.

"Totoo nga sigurong Sugar Daddy mo si Kim Jong Un. Kaya nagalit sayo si Jung Yong
Hwa dahil masyado kang maluho at pinagpalit mo siya sa pera!" nakangiti pa ako
habang iniinis siya.

(AN: KYAAAAAHHh! Pasensya ulit :( HAHAHA. Para sa mga hindi nakakaalam. Si Kim Jong
Un po ay isang supreme leader ng North Korea. Siya ung nagpalaunch ng rocket
chechebureche.. If im not mistaken. Yun lang)

"Hindi totoo yan!" galit na tugon niya.

"Liars go to hell, Seohyun." pasunod kong pang-asar na abot-tainga ang ngiti at

nag-byu-beautiful eyes pa.

"Go to hell!" sigaw niya. Napikon na nga!! AHAHAHAHA! I won! I won!

Sa inis ay pumulot siya ng isang sanga ng puno na nakakalat sa buhanginan at
tumakbong palapit sa akin. Agad naman akong tumakbo palayo ngunit hinahabol niya pa
rin ako. Tawa ako ng tawa habang kami ay naghahabulan . Siya naman ay
nagngingitngit sa galit at patuloy sa pasigaw na pagmumura habang hawak ang sanga
na tila nais niyang itarak sa dibdib ko. Of course hindi ako magpapaabot. Neknek
niya. At imposible rin namang maabutan niya ako. Runner yata ako noong highschool.

Dahil mas mabilis ako sa kanya. ay nagkaroon ako ng pagkakataon na iligaw siya.
Nagtago ako sa likod ng isa sa mga puno doon. Tikom ang bibig at ingat sa paggawa
ng ingay upang hindi niya ako mahanap. Naririnig ko pa rin siyang nagsisisigaw.

"LUMABAS KA DIYAN, TOMBOY KA!!!! I WILL DRAG YOU TO HELL!!!!!!!"

Pigil ang pagtawa ko habang enjoy sa pagtatago at pakikinig sa kanyang

nanggagalaiting pagsigaw.

"Totoo ba ang sinasabi niya?" isang tinig mula sa di kalayuan. Boses ni...... "At
totoo bang kayo na ni Luhan?"

Si Suho iyon. Natulala ako sa aking paglingon. Para akong robot na biglang nawalan
ng charge.

Siguro ay ilang segundo akong natigilan na animo'y batang kasali sa Stop Dance.
Nang mapansin niyang na-freeze ako ay pumitik pitik siya sa harap ng aking mukha
habang nakangiti ang kanyang mga labi. Natauhan naman ako.

"W-what?" utal kong tanong sabay ngiting pa-cute.

Hindi siya sumagot. Hindi niya inulit ang kanyang mga tanong. Bagkus ay nanatili
siyang nakangiti habang nakatitig sa akin.

"Hindi ako magtataka kung bakit mabilis mong napa-ibig si Luhan." bigla niyang
sabi. Unti-unting nabura ang aking ngiti. Naging seryoso ang aking pagmumukha.
Parang gusto kong ipaulit sa kanya ang kanyang sinabi.

"W-what do you mean?" utal pa rin akong nagtatanong.

"You are pretty" tugon niya na nagpa-twinkle-twinkle ng mata ko. At nararamdaman
ko, nagba-blush ako. Umiinit ang mukha ko. Parang nagkla-clap-clap ang mga tainga
ko. Totoo ba itong naririnig ko? Nagagandahan ang isang Kim Joon Myun sa akin.
Nabibighani sa akin ang lalaking buong buhay kong pinangarap. Well, di na ako
nagtataka. Si Luhan nga ay nai-inlove sa akin eh. Yabang ko diba?

"Are you....serious?" nagpapa-cute kong tanong.

"Yes I am," nakangiti niyang sagot.

"Are you kididng?"

"Im not."

"Are you...." naputol ang isa ko pang tanong sa kanyang agad na pagsalita.

"Mahilig ka pala sa interrogative sentence." nakangiti nitong sabi.

Ngiti lang ang naisagot ko.

Luhan POV

Dahil pinangakuan ako ni Tiffany na ikikiss niya ako kapag nadalhan ko siya ng
masarap na pananghalian, todo hanap kami dito ni Kai ng makakain. Umuna na si Suho
kasi baka daw nagpapatayan na yung dalawa.

"Oh pre, lapad ng ngiti mo dyan ah!" sabi ni Kai.

"Hahaha." tawa lang ang sagot ko sa kanya. Wala akong masabi eh :D

"LUMABAS KA DIYAN, TOMBOY KA!!!! I WILL DRAG YOU TO HELL!!!!!!!"

Kilala ko yung boses na sumigaw na yun ah?

Nagkatinginan kami ni Kai

"Eto na nga ba sinasabi ko. Sige pre pupuntahan ko muna sila," sabi ko.

Hindi ko na inantay si Kai magsalita at tumakbo na ako.

Ilang sandali pa ay nakita ko si Tiffany at Suho sa likod ng puno. Nilapitan ko

sila

O____________O

"My dog?"

=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=

Happy Baekhyun Day!!!! xD. Sakto lang .. HAHAA. Byun Baekhyun from EXO-K.

Ilang oras na lang fiesta na samin! Hahahaha. Andami nanamang foods *O*

CuteeyBhaby~

Tiffany POV

"My dog?" isang tinig mula sa aking likuran. Nanlaki ang aking mga mata dahil
kilala ko kung kanino ang boses na iyon....... kay Luhan.

Nang akin siyang lingunin ay salubong na naman ang kilay nito at busangot ang
mukhang nakatingin sa amin ni Suho.

"My m-monkey?" utal kong sambit. Alam kong galit siya dahil sa tagpong kanyang
naabutan. Well, wala man kaming ginagawang masama ni Suho o kahit hindi man
magkadikit ni piraso ng aming mga balat ay alam kong hindi niya nagustuhang makita
na magkasama kami. Iyon ang napag-usapan namin.. na sinang-ayunan ko naman. Parang
kina-career ko na rin yata ang praktis relationship naming iyon. Nakadama kasi ako
ng pagka-guilty at kaba eh.
"Anong ibig sabihin nito?" tanong niya na hindi mapaghiwalay ang magkasalubong na
mga kilay.

"Ha?.. ah... eh... nagpaturo lang siya ng... ng......."

"Ng ano?"

"Ng daan. Naliligaw kasi siya eh." palusot ko na ewan kung bakit iyon ang lumabas
sa aking bibig. Nate-tense kasi ako sa hitsura ng mukha niya nang mga oras na iyon.

"Naliligaw? Bakit, nasaan ba tayo? Sa siyudad? Hayan lang ang tabig-dagat ah.
Paano siyang maliligaw? Saan ba siya pupunta?" bahagyang galit na tanong niya.

"Pare, wala kaming ginagawang masama ng... ng girlfriend mo. May tinatanong lang
ako sa kanya," sambit ni Suho.

Napatingin ako kay Suho dahil sa pagtatanggol niyang iyon. Agad ko namang ibinalik
ang paningin ko kay Luhan nang mapansin kong sumama lalo ang mukha nito sa
pagsulyap ko kay Suho.

"Halika nga rito my dog" utos nito sa akin.

Agad naman akong naglakad palapit sa kanya na parang asong tinawag ng amo. Ewan ko
ba kung bakit ng mga sandaling iyon ay pakiramdam ko'y nakagawa ako ng kasalanan sa
kanya.

Inakbayan niya ako sabay paalam kay Suho. Naglakad kami pabalik sa tabing dagat.
Saka ko lang napansin na may dala pala siyang maraming prutas.

"Wow, ang sasarap niyan ah!"

"Wag muna itong mga prutas ang pansinin mo. Tumingin ka nga sa mga mata ko, my dog"

Tumingin naman ako.

"Ano bang napag-usapan natin? Diba bawal kang makipag-usap sa kanya?"

"Oo, pero siya ang lumapit eh. Alangan namang magsuplada ako."

"Why not?"

"Ang ganda ko naman nun."

"Oo naman."

Napangiti ako at kinurot ang ilong niya.

"Selos ang unggoy ko."

"Alam mo naman pala eh. Bat ginagawa mo pa?"

"Hindi ko nga sinasadya, ang kulit?"

"Hindi na mauulit?"

"Nae."

"Promise?"

"Ye......" natigilan ako.

"Eh paano kung lumapit uli at makipag-usap at kailangan talaga na sumagot ako?"

Hindi siya umimik.

"Huwag mo lang ipapakita sa akin kundi'y baka kung anong magawa ko sa kanya."

"Hoy! Wag ka ngang magsalita ng ganyan. Kaibigan mo yun. Ilang taon na kayong
magkakasama. Ako, nung isang araw mo pa lang nakilala. Huwag mong sirain ang
friendship nyo ng dahil sa akin."

"Hindi ka lang LANG para sa akin, kaya huwag mong i-'LANG' ang sarili mo." seryoso
niyang tugon sa akin.

Natigilan ako saglit at napatitig sa kanya.

"Oh bat ganyan ka makatingin?" tanong niya na parang biglang na-conscious sa

pagtitig ko.

"Sa inaasal mo kasi, parang mahal na mahal mo na talaga ako," tugon ko sabay haplos
sa tenga niya.

"Siguro. Ewan ko," nakanguso niyang tugon na hindi makatingin sa akin.

Ipinihit ko ang kanyang umiiwas na mukha sa tapat ng mukha ko. Pero bumabaling siya
pabalik sa kanan. Ayaw talaga akong tignan.

"Bat ayaw mo kong tignan?"

Hindi umiimik. Pinilit ko paring umaling. Pumipikit naman siya ngayon.

"Bakit ba?"

Dumilat siya. Nagtagpo ang aming mga mata. Para akong ini-scan ng kanyang paningin.
Pati yata pores ng mukha ko ay tinitignan niya.

"Kasi....."
"Kasi?"

"Kasi ano eh..."

"Kasi ano nga?"

"Para kasing habang tumatagal ay..... lalo kang gumaganda sa paningin ko."
malambing niyang sambit.

Natameme naman ako sa sinabi niyang iyon. Hindi ko maitatanggi na sobrang kilig
ako. Gaano kakilig? Pakiramdam ko'y kapantay ng kakiligang naramdaman ko kanina
nang makaharap ko ng malapitan si Suho. Ganung pakiramdam. Siguro'y nagpantay na
nga yata ang pagkagusto ko sa kanilang dalawa.

Patuloy kaming nagtitigan. Hindi na maputol. Namalayan ko na lamang ang pagbagsak

sa buhanginan ng mga prutas na hawak niya. Hindi ko alam kung bakit niya iyon
nabitawan. Unti-unti ay naramdaman kong parang lumalapit ang kanyang mukha sa akin.
Gusto yatang tikman muli ang aking mga labi. Napapikit na lamang ako at naghintay
pero ang totoo ay hindi ako mapakali. Para gusto kong maupo at tumayo at tumalun-
talon. Ayokong iwasan ang gusto niyang mangyari pero parang ayoko ding gawin. Hindi
ko alam, nalilito ako.

Ngunit huli na ang lahat. Naglapat na ang aming mga labi. Iyon ang ikatlong beses
na matikman ko ang kanyang halik. Noong una ay nakaw lamang, halos wala akong
naramdaman. Pangalawa ay sa yungib kung saan mas nahulog ang loob ko sa kanya. At
ito ngayon, mas naramdaman ko ang lambot ng kanyang labi. Mas nakadama ako ng
pagmamahal. Mas na-feel ko na isa akong babae.

***********************************************************************************
***

Pagdating namin sa tabing dagat ay may narinig kaming nagtatawanan.. Madami sila.

"BAEKHYUN?"

"CHANYEOL?"
"KRIS?"

"D.O?"

"CHEN?"

"LAY?"

OMAYGAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAD

Kill me now pleaaaaaaseeee

=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=

Tiffany POV

Pagdating namin sa tabing dagat ay may narinig kaming nagtatawanan.. Madami sila.

"BAEKHYUN?"

"CHANYEOL?"

"KRIS?"

"D.O?"
"CHEN?"

"LAY?"

OMAYGAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAD

Kill me now pleaaaaaaseeee

I cant believe disssssss!! Ang mga bias ko !! Pwede na akong mamatay dahil nakita
ko na sila na malapitan at bukod pa doon ay makakasama ko sila..

Pagkatapos kong isigaw ang mga pangalan nila ay bigla na lang naging kulay black
ang paningin ko at narinig kong sumigaw si Luhan

"TIFFAAAAAAAAAANY!!!"

Baekhyun POV

Anong nangyari dun sa babae? Bat biglang nahimatay??

Oh... Annyeong! Byun Baekhyun from EXO-K imnida. Siguro naman kilala nyo na ako
diba? Hehehehe.

Bakit at Papaano kami nakaligtas at kumpleto kami?

-flashback-

O_-

-_O
O_O

>.<

Pagmulat ko ng mata ko ay agad na tumama sa akin ang sinag ng araw.

Nasaan ako? Nasaan yung mga kasama ko?

Bumangon na agad ako at hinanap ang mga kaibigan ko.

Habang naglalakad ako ay may nakita akong tao na nakahiga di kalayuan sa pwesto ko.

Agad naman akong tumakbo papalapit sa kinaroroonan ng lalaki. Baka kasamahan ko

ito.

Nung nakalapit na ako ay tama nga ang hinala ko. Si Chanyeol iyon.

"Yeol. Uy yeol! Gising" sabi ko sabay yugyog sa mahimbing na natutulog na Chanyeol

habang nahilik pa.

*snoring*

Akala siguro ni Chanyeol nasa dorm siya, tsk.

"MALELATE NA TAYOOOO SA PHOTOSHOOOTTT!!!" sigaw ko para magising naman. HAHAHA!!

"ANO? ANONG ORAS NA? SAGLIT LANG---" natatarantang bumangon si Chanyeol sa

pagkakahiga.

"HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHHAHAHA!!" humagalpak na ako ng tawa dahil sa itsura ni

Chanyeol! Look at his face HAHAHHAA! Sooo.... PFFFTT.
Nung narealize ni Chanyeol na niloloko ko siya ay sinamaan niya ako ng tingin

*insert death glare of Chanyeol here*

"Ehem" bigla naman akong sumeryoso dahil sa tingin na iyon.

"Nasaan tayo? Nasaan yung mga kasama natin?" tanong ni Chanyeol na medyo
nahimasmasan na din.

"Nasa isang isla tayo. Na-stranded tayo. Kagigising ko lang din kaya ikaw pa lang
ang nakikita ako. " sabi ko.

Napatigil naman si Chanyeol at nakatingin sa likod ko

"Bakit? May problema ba?" tanong ko. Ayokong tumingin sa likod ko baka mamaya
may... may... mumu >//////////////////<

"Tumingin ka sa likod mo. Parang... parang may tao?" - Chanyeol

Huh? O_O

"W-wag k-kang ma-ma-magbi-bir-ro n-ng g-ga-ga-ganyan" GEEZ! Nangangatog yung tuhod

ko pati nauutal ako

"Hindi! Basta tumingin ka!"

Dahan-dahan akong lumingon patalikod para makita kung sino yung tinutukoy ni Yeol.
Slow motion muna.

Nang tumingin na ako sa likod ay nakita ko si Tao malapit sa dagat at si tekaa-- si

Lay! Nakaligtas din sila *O*
Dali-dali kaming tumakbo ni Chanyeol papunta sa dalawa. Siya kay Lay, sa akin si
Tao.

"Tao gising!" niyugyog ko si Tao gaya ng pagyugyog ko kay Yeol.

Bumangon naman agad si Tao, hindi tulad ni Chanyeol sisigaw pa ako bago tumayo -,-

"Lay gising," rinig kong sabi ni Chanyeol kay Lay sabay kalbit sa braso.

Bumangon na din si Lay.

"Hanapin muna natin yung iba pa nating kasama. Baka nandito din sila" sabi ni Tao

"Mabuti pa nga kung ganun" pagsang-ayon naman ni Chanyeol.

Ilang sandali pa ay may nakita nanaman kaming kasamahan namin sila Kris, Xiumin
kumpleto na lahat kami pero sila Luhan,Kai at Suho na lang ang wala.

Papagabi na kaya dito na lang kami sa kweba natulog, malaki-laki naman ito pero
hindi na kami umabot hanggang dulo, dulot na din sa pagod.

Kinaumagahan ay inikot namin itong gubat hanggang sa nakita namin sina Kai at Suho,
nakaligtas din pala si Seohyun na nakakunot at nakasalubong ang kilay. Napag-alaman
din namin na nasa pinakadulo kami ng isla kaya hindi namin nakita agad sila.

-end of flashback-

*after 5 mins*
Nagising na din yung babaeng nahimatay. Hahahha. Ang cute niya talaga ay i mean
maganda ^____________^

Uy wala akong gusto sa kanya ah.... crush lang hihihihi ^__^v

Tiffany POV

Nakakahiya nung nahimatay ako..... hayss.. ehhhhh >///< OT12 YUN MGA DRE! Kasama ko
silang lahat... nakita ko silang lahat ng malapitan... SINONG HINDI MAHIHIMATAY
DUN?! Diba? xD

-few minutes later-

Buti naman nandito na ang mga boys ^____^ Hindi muna ako kumain kahit gutom na ako,
gusto ko kasi kasabay ang monkey ko.

"My dog, bakit hindi mo pa kinakain ang mga prutas?" sabi ni Luhan habang nilalapag
yung mga prutas na kinuha nila kanina.

"Ah.. eh.. Inaantay kasi kita eh" sabi ko sabay tungo. Arghhh nakakahiya >.<

"Tsss. Tara na nga kumain na tayo" kahit hindi ako nakatingin ramdam ko na
nakangisi si Luhan. NAMAN EH >/////////<

Hindi na ako sumagot nakakahiya talaga eh.

Sabay-sabay na kaming kumain.

"My dog say AHHHH" sabi ni Luhan na may hawak na mansanas.

Nakakahiya >.< Lahat sila nakatingin sa akin.

Unti-unti akong humarap kay Luhan magkatabi kasi kami. Kailangan hindi ako mahiya.

"Ahhhhhhh" Hindi na ako nahiya ng makita si Luhan na nakangiti. Napangiti na din

tuloy ako.

Tumingin ako kay Seohyun masama ang tingin sa akin, pinagigitnaan namin si Luhan.

"Papa Luhan, here oh. Masarap ito." aba, ang luka talagang kinulbit pa si Luhan
para isubo yung mangga kay Luhan -____- Inggit lang kasi.

"Im okay" pagtanggi nito.

Napangiti lang ako ng bahagya na napansin din pala ng lokaloka. Isang matalim na
pag-irap at pagngiwi ang aking natanggap.

Nang matapos kaming mananghalian ay nagsimula nang mag-usap-usap ang lahat tungkol
sa planong gagawin.

Magda-dalawang grupo kami.

Dito ako sa EXO M kasi nandito si monkey ko ^____^

Si Seohyun naman ay sa EXO K . Bwahahaha, masosolo ko si Luhan dito. Ayos!!

"Kailangang makahanap na tayo ng tulong ngayong araw na ito. Or else, mamamatay

tayo dito. Marami nga tayong pagkain na makukuha kahit saan, pero paubos na ang
tubig na pang-inom natin." sabi ni Kris.
"At hindi natin alam kung kailan uli uulan" dugtong namin ni Suho sabay tingin sa
himpapawid. Aba'y napatingin din kaming lahat. Maganda ang araw.

Lumakad na silang lahat. Inaya ko na rin si Luhan.

"Para lang tayong mamamasyal sa Baywalk nito, My Monkey."

"Oo nga, My dog. Quality time na naman tayo nito," nakangiti niyang tugon.

Quality time daw oh. Parang ....... mag-asawa na ba?

Habang naglalakad ay nagkuwentuhan kami ni Luhan. Tungkol sa mga buhay-buhay namin.

Mga hobby, likes and dislikes, at maging motto sa buhay. Para na naming binuklat
ang pages namin sa isang slumbook. At dahil doon ay nagkaroon kami ng kaunting
background sa isa't isa. Hindi na namin namalayan ang paglipas ng mga oras. Parang
hindi rin kami nakakadama ng pagod sa paglalakad. Ganito na yata talaga kapag ang
kasama mong maglakad ay ang taong laman ng puso mo. May extra adrenaline na
lumalabas sa katawan mo.

Nagpatuloy ang pag-uusap namin. Para lang kaming naglalakad sa baywalk. Hanggang
ang usapan ay mapunta muli sa aming dalawa. Muli akong inusisa ni Luhan tungkol sa
estado ng relasyon naming dalawa.

"May dapat pa bang pag-usapan? Hindi ba set-up ay mag-nobyo tayo dito. Means habang
nandito pa tayo ay .. tayo" tugon ko.

"Natatakot lang kasi ako sa pag-uwi natin eh"

"Hindi ba dapat ako ang matakot?"

Tingin lamang ang tugon niya. Tinging nagtatanong.

"Dahil magiging busy kang muli sa pagkanta at pagsayaw. Baka makalimutan mo na ako"
sabi ko.
Hindi siya tumugon. Tumingin lamang siya sa karagatan. Binabasa ko ang isip niya
ngunit nahihirapan ako. Iba-ibang emosyon ang nakikita ko sa kanyang mga mata.

"Puwede bang huwag na tayong umuwi?" bigla niyang sambit na ikinabigla ko naman.

"Ano?" reaksyon ko.

"Dito na lang tayo. Mag-stay na lang tayo dito." dugtong niya.

"Seryoso ka ba?"

"Oo."

"Iiwanan mo ang mga pangarap mo?! (nai-kwento niya kasi sa akin kanina na matagal
na niya pinangarap ang pagkanta at pagsayaw) Tsaka mabubuhay ba tayo dito? Wala
tayong maiinom. Wala tayong ilaw. Walang damit. Walang gamit"

"Pero kasama ko ang my dog ko," tugon niya na nagpatahimik sa akin. Napatitig lang
ako sa kanya.

"I dont care kahit maging primitive ang pamumuhay natin dito, basta kasama kita.
I'm willing to go back to the basic, just to be with you." dugtong niya.

Lalo akong kinilig. Ibang klase nga talaga pag sinabihan ka ng mga ganung litanya
ng taong minamahal mo. Parang naiihi na naman ako. Parang ...... parang... basa na
yata ?! O____O

"Oh, bakit?" tanong ni Luhan dahil napansin ang reaksyon ng aking mukha.

Napatingin ako saglit sa aking ibaba. Parang naihi na nga yata akong talaga.

"Bakit?" tanong niya uli. Titingin na rin sana siya sa ibabang parte ko kaya't
pinigilan ko agad siyang yumuko. Ang ginawa ko??? Hinalikan ko siya.
Iyon lang ang naisip kong paraan para hindi siya yumuko at makita na basang-basa na
ang suot kong pang-ibaba. Nakakahiya talaga. Natuluyan na. Dala na rin siguro ng
pagpigil kong umihi kanina pa. Nahihiya kasi akong magpaalam sa kanya sa
kalagitnaan ng kuwentuhan at paglalakad naming dalawa. At isa pa'y baka masilipan
niya ako. Hindi pa ako handang magpakita sa kanya ng flower ko. Magpapaka-unfair
muna ako sa kanya, dahil nga nakita ko na ang banana niya.

Naging mainit ang aming halikan. Pang-ilan na ba? Ikaapat na. (Bilangin daw ba? xD)

Pero ako, hindi ganun kaseryoso sa halikang iyon. Nako-conscious kasi ako sa basa
kong pang-ibaba. At kasama na rin ang sobrang kahihiyan. Para akong batang naihi sa
pagtulog. Mas masahol pa ako doon. Nakakahiya talaga.

Nang magbitaw ang aming mga labi ay inaya ko siyang maglakad papunta sa dagat.

"Maliligo tayo?"

"Oo, my monkey. Mainit kasi eh. Palamig muna tayo saglit" nakangiti kong palusot.
Ang totoo'y sadya ko lamang babasain ang aking pang-ibaba upang hindi mahalatang
nabasa iyon ng pag-ihi ko.

Nang nasa tubig na kami ay hinubad niya ang kanyang pang-itaas.

"Teka,teka bakit ka naghuhubad?" tanong ko.

"Maliligo tayo, sabi mo."

"Oo nga. Sabi ko nga."

Muli ko na namang nakita ang bukul-bukol niyang katawan. Bakit napakaganda ng hugis
ng katawan niya.

"Are you ready, my dog?"

"R-ready for what?" utal kong tanong.

"To swim" sagot niya.

"Ah, oh, yeah." nakangiti kong sagot na lihim pang napapakagat-labi dahil sa
masarap na tanawing nakikita sa aking harapan. Hindi ang karagatan, kundi'y ang
kanyang katawan.

Matapos makapagtampisaw ng ilang minuto ay itinuloy na namin ang aming paglalakad.

Natuloy din ang kuwentuhan. Panatag na ako dahil hindi na rin halata na naihian ko
ang pang-ibaba ko kanina.

Halos lubog na ang araw ay hindi pa rin kami nakakabalik sa pinanggalingan namin.
Sinabi ni Luhan sa mga kamembro niya na kaming dalawa na lang ang magkasama kaya
eto hindi kami tumutulong sa kanila. Hahahahaha :D

Wala pang tao nang kami ay dumating.

"Ano kaya ang nangyayari kina Suho?" tanong ko sabay tingin sa kagubatan.

Napansin kong tiningnan ako ng masama ni Luhan dahil sa aking sinabi. Agad akong
bumawi.

"Ano na kayang nangyayari kina Baekhyun?" bawi ko.

"So, si Baekhyun na?"

"Hindi ah. Nakasimangot ka kasi eh."

"Binanggit mo kasi ang forbidden name."

"May ganun?" nakanguso kong tanong sabay ngiti.

"Alam mo namang pinagseselosan ko ang Suho mo, binabanggit mo pa." tugon nito na
nag-umpisa nang bumusangot ang mukha.

Lumapit pa ako sa kanya ng bahagya at kinurot ko ang kanyang ilong.

"Nagseselos ang unggoy ko, uuuuyyyyyyyy" lambing ko sa kanya sabay kapit sa

matipuno niyang braso at sandal ng ulo ko sa kanyang balikat.

Gumitna ng saglit ang katahimikan sa aming dalawa. Kapwa lang kami nakatingin sa
papalubog na araw. Siya ang bumasag ng katahimikang iyon.

"Seryoso ako sa sinabi ko, my dog."

"Alin? Marami kang sinabi eh," nakangiti kong tanong na feel na feel ang
pagkakadikit ko sa kanyang braso.

"Huwag na tayong umalis dito. Dito na tayo tumira" aniya.

Inalis ko ang pagkakadikit ng aking mukha sa kanyang braso at tiningnan siya.

"Huwag na tayong sumama sakaling may dumating na tulong." dugtong niya.

"My monkey? Alam mo ba'ng sinasabi mo?" tanong ko.

"Oo. Bakit? Ayaw mo ba akong makasama?"

"G-gusto?" sagot ko.

"Bakit gusto mo?" tanong niya.

"Kasi..... gusto kita."

"Gusto lang?"

"Oo, gusto..... gustong makasama habang buhay."

"Dahil?" panibago niyang tanong.

"Dahil mahal kita." diretso kong sagot. Hindi na ako nagpataob sa aking hiya. Mahal
ko naman talaga siya. Ayoko nang magpigil ng aking damdamin. Siya na nga talaga ang
mahal ko. Period.

***************************************

Sad to say na wala na po si Sehunie dito sa story hahaha.. Tinanggal ko na po sya

^___^ para wala ng sagabal sa pag-iibigan ni Luhan at Tiffany :DDD

Hanggang Chapter 15 na lang po ito <///3 tas may Epilouge..

Btw, eto na po ung chapter 14.. sorry kung natagalan.. Hihihihi

=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=

Tiffany POV

Niyakap ako ni Luhan. Mahigpit. Gumanti din ako ng yakap sa kanya at isinandal ang
ulo ko sa kanyang dibdib. Maligaya ako sa mga oras na iyon, dahil alam kong pareho
kami ng nararamdaman para sa isa't isa ni Luhan.

"Nandito na pala kayo" tinig ni Suho.

Dahil sa pagkabigla ay napabitaw kami ng yakap sa isa't isa ni Luhan. Dumating na

rin pala ang EXO K at EXO M.
"Wala na talaga guys... Isa nga talaga itong maliit na isla.." - Kai

"Ilang beses na namin nilibot itong isla pero wala....." pagkasabi noon au
bumuntong hininga si Baekhyun at inalo naman ni Chanyeol... Ang sweet talaga tsk...

"Plan B na ang dapat nating gawin!" sabi ulit ni Suho.

Sa pagsasalitang iyon ni Suho ay napansin kong tiningnan ako ni Luhan. Nagsalubong

ang kilay nitong sumitsit sa akin.

Pinanlakihan ko siya ng mata't ngumanga, senyas ng pagtatanong sa kanya kung bakit.

Lumapit siya't tinakpan ng kanyang palad ang akin mga mata. Tama ba naman yun?
Nagseselos nga talaga ang unggoy na ito kay Suho.

Inalis ko agad ang kanyang kamay.

"Wala akong makita, my dog."

"Malakas ang hangin. Baka mapuwing ka," aniya.

Napanguso naman akong pinakiramdaman ang paligid sabay muling tumingin sa kanya at
ngumiti.

"Assssuuuusss..." sambit ko.

Hinila niya ako't niyakap.

"Ehem! Ehem!" sabay-sabay nilang pagkukunwaring may ubo.

Nakalimutan ko na may mga kasama pala kami. Hihihihi...

"Ano ba ang Plan B natin?" tanong ni Seohyun.

"Gagawa tayo ng balsa. Gagawa rin tayo ng malaking simbolo gamit ang malaking bato
dito sa buhanginan," tugon ni Tao.

"Saying HELP?" sunod na tanong ni Seohyun.

"Natural. Alangan namang HELLO?" pilosopo kong pasingit.

Natawa naman ang lahat sa biro ko. Pero si Seohyun, parang nag-usok ang tainga sa
inis. Tinitigan din ako ng masama.

"Pero bukas na natin simulan. Papadilim na. Mas mabuti pang maghagilap na muli tayo
ng panghapunan natin. Maiwan na lang uli dito ang mga babae," suwestiyon ni Kris.

Humingi muna si Luhan ng halik bago lumakad. Pinagigyan ko na ang unggoy. Mahal ko
eh. At bilang pang-inis na rin kay Seohyun na hindi naputol ang masamang pagtitig
sa akin.

Kumilos na ang mga lalaki. Naiwan na naman kami ni Seohyun na magkasama.

Nakipagtitigan na rin ako.. Halos hindi na namin napansin ang pag-alis nila.

"Naghahanap ka talaga ng war, ano?" mataray niyang tanong sa akin.

"Ang totoo? Nabo-bore lang kasi ako. Kaya naghahanap ako ng mapaglilibangan"
nakangiti kong sagot.

Nagsimula na siyang humakbang papalapit sa akin. Naku, papatayin na yata ako ng

devil girl. Hindi na yata napigilan ang galit niya.

Ngunit pareho kaming natigilan nang mapansing may paparating mula sa karagatan.
Pareho kaming napalingon.
Isa iyong bangkang de-motor. Sa aninag ko, nasa anim o pito na katao ang lulan
niyon tapos anim na barkong de-motor.

"HELP! HELP! HELP!" sigaw ni Seohyun.

Ako? Natigilan. Magandang balita nga ang pagdating ng bangkang iyon. Matutulungan
na kaming makaligtas mula sa pagkakastranded sa islang ito. Pero mabilis na sumagi
sa isip ko si Luhan at balak niya para sa aming dalawa. Ang manatili sa isla.

Tuluyan nang dumaong ang motor boat na iyon sa kinaroroonan namin. At tulad ng
iniisip ko kanina'y mga search and rescue team nga sila na naghahanap ng survivor
sa bumagsak na eroplanong aming sinakyan.

Tuwang-tuwa si Seohyun na napapatalon pa dahil sa wakas ay makakaalis na kami sa

islang iyon. Isang bahagi ng katawan ko'y natutuwa ngunit ang kalahati'y
naguguluhan. Nag-iisip. Nag-aalala. Sana ay hindi seryoso si Luhan sa sinabi niya
kanina.

"May mga kasama pa ba kayo?" tanong ng isang rescuer.

"Yes, sir. Meron. Naglalakad-lakad lang over there to look for food. Babalik din po
sila."

Napalingon ako sa kakahuyan. Hindi talaga maalis sa isip ko ang sinabi niyang iyon.
Nababagabag ako.

"Puwede bang huwag na tayong umuwi?" bigla niyang sambit na ikinabigla ko naman.

"Ano?" reaksyon ko.

"Dito na lang tayo. Mag-stay na lang tayo dito." dugtong niya.

"Seryoso ka ba?"

"Oo."
Ilang saglita pa'y dumating na ang mga lalaki. May dala silang mga gulay at prutas,
at isang ibong wala ng buhay. Ngiti ang naging bungad nila nang makita ang rescue
team. Ngunit hindi nila kasama si Luhan.

"Si Luhan?" tanong ko sabay lakad papalapit sa kanila.

Napalingon ang mga boys sa kanilang likuran. Nang napagtantong hindi nila kasama si
Luhan ay nagkatinginan sila.

Nag-umpisa na akong kabahan...

"Kasunod lang namin kanina eh," sabi ni Kris habang nakain ng hawak niyang saging
at inaagaw iyon ni Tao.

Pinandilatan naman ni Kris si Tao ng mata at tumigil na si Tao tsaka kinuha ang
isang saging sa bulsa niya.

"Bakit biglang nawala ang lokong yun?" tanong ni Chanyeol.

Mula sa kanila'y bumaling ang paningin ko sa kakahuyan.

"Hahanapin ko siya." sambit ko sabay lakad.

"Wait, sasamahan kita." ani Suho.

Natigilan ako't napatingin sa kanya,

"Hindi na, Suho. Ako na lang."

"No, sasamahan kita. Baka maligaw ka pabalik. Kabisado ko na ang daan diyan. You
need me" aniya.

"Pero...."
"Ayokong may mangyaring masama sayo." sambit niya na ikinabigla ko. Sa sinabi
niyang iyon, isama mo pa ang mga tinging malaman, tila may pag-aalala, parang
nararamdaman ko.... may something na ang lalaking ito para sakin........ na
ikinilig ko naman.. de joke lang. May Luhan na ako :P

"S-sige... ikaw bahala," medyo utal kong tugon.

Nilingon niya ang mga kasama at ang rescue team at nagpaalam muna saglit upang
hanapin namin si Luhan. Napansin kong napasimangot si Seohyun. Alam ko, nagseselos
siya dahil sa pagpeprestintang iyon ni Suho na samahan ako.

At dahil madilim na'y nagdala si Suho ng isang sulo upang mailawan ang aming
daraanan. Nag-umpisa na kaming maglakad sa kakahuyan. Isinisigaw namin ang pangalan
ni Luhan. Ngunit hindi siya lumalabas. Hindi namin siya matagpuan. Hanggang sa
mapadpad kami sa yungib. Ang yungib kung saan kami pansamantalang sumilong ni Luhan
noong nakalipas na gabi. Sumilip kami roon ngunit bigo kaming makita siya.

"Saan kaya nagsuot ang taong yon?" tanong ni Suho.

"Pero kasunod nyo lang talaga siya kanina?"

"Oo. Sa katunayan ay nasa likod pa namin siya noong natanaw namin na may bangkang
nakadaong sa tabing dagat at may kausap kayong mga tao eh. Kataka-taka ngang bigla
siyang nawala," salaysay ni Suho.

Lalo akong napaisip sa sinabi niyang iyon. Baka nga seryoso siya sa kanyang sinabi
na magpapaiwan kami sa islang iyon. Marahil ay nagtago siya dahil ayaw niyang
sumama sa mga rescue team. Pero nasaan siya?

Naglakad-lakad pa kami at nagbabakasakali pang makita siya.

Bigla ay kumulog ng malakas. Napatingala kaming pareho.

"Mukhang uulan pa yata." sambit ni Suho.

"Huwag naman sana. Wala tayong masisilungan dito. Malayo na tayo sa kuweba."

"Halika. Bumalik na tayo. Baka maabutan tayo ng ulan" suwestiyon ni Suho.

"Pero paano si Luhan?"

"Baka naroon na iyon sa tabing-dagat. Ipagpatuloy na lang natin ang paghahanap kung
wala pa siya doon. Hindi tayo dapat maabutan ng ulan dito sa gitna ng kagubatan."

"Hindi. Mauna ka na. Hahanapin ko ang Luhan ko."

"Pero, Tiffany..."

"I said mauna ka nang bumalik doon." nagtaas na ako ng boses sa kaniya dahil ang
kulit niya na,

Natahimik siya. Naramdaman kong tinitigan niya ako. Hindi ko siyang makuhang
tingnan. Nahihiya ako sa kanya. Pero ayoko talagang bumalik. Ang gusto ko'y kasama
ko si Luhan sa pagbalik ko sa tabing-dagat. Kailangang kasama siya sa pag-uwi ko sa
Korea.

Hinawakan niyang bigla ang aking kamay.

"Halika na, hanapin na natin siya." - Suho.

=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=

May chapter 14.2 pa po ito then Chapter 15 na tapos Epilouge ^__^

Next update: Aug. 21 :DDDD

Salamat po sa nag-intay... :"">

CHAPTER 14.2

Hinawakan ni Suho bigla ang kamay ko.

"Halika na, hanapin na natin siya."

Ipinagpatuloy namin ang paghahanap. Muli naming isinigaw ang pangalan ni Luhan.
Tila nabubulabog na namin ang mga hayup na naninirahan sa lugar na ito. Hindi kami
tumigil. Nahihiya man ako kay Suho ay hindi ko na inalintana. Ang mahalaga sa akin
ay matagpuan ko ang "My Monkey" ko.

Ilang saglit pa'y bumuhos na ang malakas na ulan. Namatay ang apoy ng dala naming
sulo. Dahilan upang mawalan kami ng liwanag. Napakadilim.

Sumilong kami sa isang malaking puno roon. Ngunitt nababasa pa rin kami.

Walang anumang salita ang lumalabas sa bibig ni Suho. Pero nararamdaman kong
tumitingin siya sa akin. Hinihintay kong sisihin niya ako. Dahil sa kakulitan kong
iyon at pagpipilit na ipagpatuloy ang paghahanap kay Luhan ay naabutan na kami ng
ulan at sa tingin namin ay tuluyan na kaming naligaw sa kakahuyan. Pero wala. Wala
akong narinig ni isang salita mula sa kanya.

Nakaramdam na ako ng ginaw. Basang-baasa na rin ang buo naming katawan.

"Kailangang makabalik tayo kung saan naroon ang yungib. Kailangan nating
makasilong at magpatila ng ulan." pambasag niya ng katahimikan.

Wala na kaming inaksayang panahon. Lakad-takbo kaming naglakad pabalik sa gitna ng

ulan. Nahirapan kaming hanapin ang yungib na iyon ngunit sinuwerte naman kami.

Agad kaming pumasok at sumilong doon. Madilim man ay hindi na namin alintana.

Naupo kami.
Tahimik.

Wala pa rin siyang imik. Gayundin ako. Hindi ko rin siya makuhang lingunin.

Lalo na akong gininaw. Nayakap ko ang akin sarili. Bahagya na akong nanginginig.
Kasabay nun ay nakikiramdam ako sa kanyang kilos.

Ilang saglit pa'y niyakap niya ako.

"Suho...." mahina kong sambit ng pagtutol.

"Giniginaw ka, Tiffany. Hayaan mong yakapin kita." bulong niya.

Nagpaubaya na lamang ako. Kailangan ko rin ng init. Baka kung saan pa mapunta ang
aking ginaw. Hindi ako pwedeng magkasakit. Kailangan ko pang hanapin si Luhan.

Sa unang pagkakataon ay nagdikit ng husto ang aming katawan. Iginitna niya ako sa
kanyang dibdib at braso. Hindi man ganun kalaki ang katawan niya'y nararamdaman ko,
matigas at maumbok din ito. Maganda rin ang hugis. At katulad ni Luhan, mabango din
ang natural niyang amoy.

Unti-unti ay napasandal na ako sa kanyang dibdib. Nararamdaman ko na ang init na

hatid ng pagyakap niya sa akin.

Ngunit hindi kayang pawiin ng init na hatid ng kanyang katawan ang ginaw na aking
nararamdaman. Pakiramdam ko'y lalagnatin na ako anumang oras. Hindi pa rin matigil
ang panginginig ng aking katawan dahil sa lamig. Naramdaman kong humigpit ang yakap
ni Suho sa akin. Napansin niya siguro na nanginginig pa rin ako sa ginaw.

Inaaninag ko ang kanyang mukha habang ako'y nakasandal sa kanyang dibdib. Wala
akong makita. Labis na binalot ng kadiliman ang paligid. Naramdaman ko na lamang
ang pagpikit ng aking mga mata. Hanggang sa ako ay makatulog.

Suho's POV
Simula pa lang na makita ko siya.... may kakaiba na akong naramdaman.

Sa mga concerts, fansigning events at kung ano-ano pa, lagi ko siyang nakikita.

Isang beses nga, hindi pa nagsisimula ang concert namin nun. Lumabas ako saglit at
nakita ko siyang umiiyak sa isang tabi, tinanong ko ang guard at sinabi niyang
nawawala daw ang ticket nung babae kaya hindi makapasok. Sabi ko na papasukin na
nya yung babae at umalis na pero nagtago ako sa likod ng pader at sumilip. Sobrang
saya niya pati mga mata niya ay ngumingiti. Ang ganda niyang tignan, hindi
nakakasawa, Namalayan ko na lang na ngumingiti na din ako at tsaka umalis na.

Hindi ko inaasahan na makita ko siya sa eroplano. My heart skipped a beat nung

masilayan ko nanaman ang kanyang ngiti lalo na nang dumaan siya sa harap ko at
ngumiti ulit.

Kanina ko pa napapansin si Tiffany na nangangatal dahil parehas kaming basang-basa

at ang lakas pa ng hangin. Niyakap ko siya.

"Suho...."

"Giniginaw ka, Tiffany. Hayaan mong yakapin kita." bulong ko sa kanya.

Nangangatal pa din siya kaya hinigpitan ko ang pagkakayakap ko sa kanya.

Ilang saglit pa ay nakatulog na siya na yakap-yakap ko.

"Tiffany, alam kong wala na akong pag-asa sa iyo dahil may nagmamay-ari na ng puso
mo. Sa pag-alis natin sa islang ito ay susubukan kong kalimutan ang nararamdaman ko
saiyo, basta ngayon, hayaan mong iparamdam ko ang nararamdaman ko sa iyo. Mahal na
mahal kita" hinalikan ko ang noo niya at pumikit na din.

Tiffany POV

May araw na nang ako'y nagmulat. Tumigil na rin ang pag-ulan. Ngunit wala na ako sa
kuweba. Napagtanto kong karga-karga ako ni Suho habang naglalakad sa kakahuyan.
"S-suho...." mahina kong sambit. Nakaramdam ako ng panghihina. Giniginaw pa rin ako
at nanginginig.

"Hold on, Tiffany. Malapit na tayo sa tabig-dagat."

Pansin ko ang kanyang pagpapanik. Marahil ay dahil sa kondisyon ko.

Ilang saglit pa'y narating na namin ang dagat. Narinig ko ang boses ni Kris at
Xiumin.

"Anong nangyari sa inyo pare?" sabi ni Xiumin.

"Naligaw kami kagabi. Inabutan na kami ng ulan. Dun na kami sa kuweba nagpalipas ng
gabi."

"Anong nangyari kay Tiffany?" tanong ni Kris.

"Inaapoy ng lagnat. Kailangan madala agad natin siya sa ospital." tugon ni Suho.

Naramdaman ko na lamang na ipinasa ako ni Suho kay Kris. Siya naman ang kumarga sa
akin.

"Hayan na sila. Huwag kang mag-alala, Tiffany. Ligtas na tayo."

"Kris, nasaan na si Luhan?"

Hindi agad nakasagot si Kris. Napansin kong napatingin muna siya kay Suho.

"Sumama na siya kaninang madaling araw pagkatila ng ulan. Nagtaka nga ako dahil
hindi niya kayo kasama pero nagpumilit siya na mauna na kasabay nila. Nagpaiwan na
lang muna ako pati si Xiumin dito para hintayin kayo,"
Napaisip ako bigla. Saan siya nagsuot? Bakit nauna na siya? Bakit hindi niya ako
hinintay? Akala ko ba'y mahal niya ako? Akala ko ba'y balak niyang magpaiwan kami
sa islang ito? Naligaw ako sa gubat para lang sa kanya pero ano itong ginawa niya?
Nagpauna siya't hindi ako hinintay na parang hindi ako mahalaga sa kanya. Galit ba
siya sa akin?

Naramdaman kong nakasakay na kami sa de-motor na bangkang iyon. Nanghihina man ay

naririnig ko ang ilan sa kanilang mga usapan.

"Nagpauna na sa port sila, sir. Sa Seoul na lang daw kayo magkita-kita," sabi ng
isa sa search and rescue team na kasama namin sa bangka.

"Wala bang malapit na ospital dito. Kailangang maidaan muna nain ang kasama namin
sa ospital. Inaapoy siya ng lagnat eh," sabi ni Suho na halata sa pagsasalita ang
pagpapanik. Alam kong nag-aalala silang lahat sa kalagayan ko.

Muli akong nakaramdam ng pagkahilo. Nang ipikit ko ang aking mga mata'y muli akong
nawalan ng malay.

=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=

Chapter 15.. last chapter na po ang kasunod ^______^

Tiffany POV

"Wala bang malapit na ospital dito. Kailangang maidaan muna natin ang kasama namin
sa ospital. Inaapoy siya ng lagnat eh," sabi ni Suho na halata sa pagsasalita ang
pagpapanik. Alam kong nag-aalala silang lahat sa kalagayan ko.

Muli akong nakaramdam ng pagkahilo. Nang ipikit ko ang aking mga mata'y muli akong
nawalan ng malay.
Nang muli akong magising ay nasa isang silid na ako. Nakahiga sa isang kama.
Nakahiga sa mahabang sofa di kalayuan sa kama si Suho. Dahan-dahan akong bumangon.
Naalimpungatan naman si Suho at bumangon din.

"Nasaan ako?" tanong ko sa kanya.

"Huwag ka munang bumangon. Kailangan mong magpahinga," tugon niya na mabilis

lumapit sa akin at inalalayan akong muli sa paghiga.

"Nasa ospital ka, Tiffany. Wala na tayo sa isla. Ligtas na tayo."

Nais ko sanang tanungin kung nasaan si Luhan pero naalala ko ang sinabi ni Kris
bago ako nawalan ng malay. Ang hindi ko maintindihang ginawa ni Luhan. Hanggang
ngayon ay naguguluhan ako. Nag-aalala. Bakit nauna na siyang sumama sa rescue team?

Si Kris na lamang ang aking hinanap.

"Nasaan si Kris?"

"Lumabas lang para bumili ng pagkain."

"Saan siya nakakuha ng pambili? Hindi ba't naiwan sa eroplano ang mga gamit at pera
nyo?"

"Umuwi muna silang lahat kahapon. Ako na rin pala ang nagbayad ng lahat ng gastusin
mo sa ospital."

"Kahapon?" nagtaka ako sa sinabi ni Suho.

"Oo. Kahapon ka pa walang malay."

Natigilan ako't muling nag-isip. Muling sumagi sa utak ko si Luhan.

Ilang saglit pa'y dumating na si Kris. May dalang pagkain.

"Heto, Tiffany. Para lumakas ka," nakangiti nitong bungad.

"Naku, Kris. Nakakahiya naman sayo. Nag-abala ka pa. Hayaan mo, babayadan kita
pagdating sa Seoul."

"Naku, wala yun. Ang importante'y gumaling ka para bukas din ay makauwi na tayo."

"Teka, nasaan na nga ba tayo ngayon?"

"Busan." tugon ni Suho.

Muli akong natigilan. Gustung-gusto ko na magtanong tungkol kay Luhan. Nag-aalala

na talaga ako sa nangyari sa kanya. Pero nahihiya ako kina Suho at Kris. Nahihiya
ako na magtanong. Lalo na kay Suho.

"Alam ko kung ano ang iniisip mo," biglang sambit ni Kris na inihahanda na ang mga
pagkain.

Napalingon ako sa kanya. Napansin niya yata na parang malalim ang aking iniisip.

"Si Luhan ba?"

Umiwas ako ng tingin saka bahagyang napabuntung-hininga.

"Alam kong naguguluhan ka. Ako man ay nagtaka kung bakit nagpauna na siya kahapon.
Bakit hindi ka niya hinintay? Hindi ba kayo nagkita sa gubat?"

Hindi ako nakaimik. Hindi ko alam ang isasagot. Ako man ay naguguluhan Napayuko na
lamang ako. Iniisip kong baka galit siya sa akin. Hindi kaya'y nakita niya kami ni
Suho na magkasama nang gabing iyon?
Kinabukasan ay naging maayos na ang kondisyon ko. Gamit ang van nila Suho ay
nilakbay namin mula Busan pauwi ng Seoul. Sinalubong ako ng aking eomma sa kotse.
Lumuluha ako sa aming pagyayakap.

"Thank God, you're safe." sambit ng aking ina na lumuluha na din.

Lumipas pa ang mga araw ay wala pa rin akong balita kay Luhan. Sa mga presscon at
interview sa EXO tungkol sa trahedyang kanilang dinanas ay wala roon si Luhan. Wala
rin ito sa MCountdown kung saan isa siya sa MC. Lalo tuloy akong nag-alala.

Pero higit sa lahat nang iyon..... nami-miss ko siya. :(

Nang araw na iyon ay palabas na ako ng bahay upang dumaan sa mall. Sa pagbukas ko
nang pintuan ay isang binata ang aking inabutan na sumisilip sa labas ng gate.

Si Kai.

Agad ko siyang nilapitan.

"Kai?" bungad ko.

Naka-sunglasses ito at naka-hood ngunit nakilala ko pa rin. Ang gwapo-gwapo,

nakakagigil. hahaha ^____^v

Pinagbuksan ko siya ng gate.

"Kamusta na?" bati niya sa akin.

"Heto, medyo may trauma pa rin sa nangyari sa atin."

"Ganun ba?....." sambit niya.

Pero ang totoo'y hindi naman ako na-trauma. Sa katunayan ay nag-enjoy pa ako sa
pananatili sa islang iyon. Na-enjoy ko ang pagsasama namin.

Makasama mo ba naman ang pinaka-gusto mong k-group sa isla ay hindi ka ba naman

matuwa? Higit sa lahat ay na-enjoy ko ang pagsasama namin ni Luhan. Hindi nga lang
maganda ang naging ending namin. Hindi ko pa rin siya makalimutan. Higit isang
linggo na ang nagdaan pero siya pa rin ang laman ng isip ko. Worried ako kung ano
na ang nangyari sa kanya...... sa amin....

"Paano mo nalaman kung saan ako nakatira?"

"Hindi na mahalaga yun. Ang mahalaga ay FINALLY nahanap na rin kita."

"Pwede ba kitang ma-invite ngayon na kumain sa labas?" dagdag pa niya.

Hindi na ako tumanggi pa.

Ilang saglit pa'y nakarating na kami sa isang restaurant.

"Bakit nga pala hindi pa rin kayo nagkikita ni Luhan?" bigla niyang sabi sa akin.
Nabigla ako sa kanyang sinabi.

"Worried ako para sa inyong dalawa."

"Hindi ko alam, Kai" tipid kong sagot sa kanya.

"Na-stranded na rin ba ang mga puso nyo sa islang iyon?" tanong nito.

Napatitig lang ako sa kanya. Hindi ko alam ang sasabihin. Gusto kong sabihin sa
kaniya na sobrang gwapo niya at ang hot niya tignan pero hindi ko masabi... joke
lang xD.

Marami akong katanungan na gusto kong masagot, tulad din ni Kai. Pero may pumipigil
sa akin na mag-usisa.
"Nagkita kami three days ago sa isang studio. Nagkaroon kami ng pictorial para sa
gagawin naming music video. Kinamusta ko siya. He's fine daw. Pero halatang may
dinadala. Malungkot ang mukha niya. At nang tanungin ko ang tungkol sa inyong
dalawa ay hindi na sumagot," salaysay niya.

Lalo naman akong nakaramdam ng takot at pagtataka. Bakit sa kuwentong iyon ni Kai
ay parang masama ang loob sa akin ni Luhan?"

"But actually alam ko kung bakit. Ikinuwento na sa akin ni Suho kagabi ang nangyari
and I think, iyon ang dahilan kung bakit parang masama ang loob ngayon ni Luhan.
They actually talked yesterday at nagkaintindihan na sila"

"What do you mean, Kai?" naguguluhan kong tanong.

"The day na dumating ang rescue team, hindi ba't nawala siya sa likuran namin at
hinanap mo siya with Suho. At inabutan kayo ng ulan sa kakahuyan kaya kinailangan
n'yong sumilong sa isang yungib. Suho said, inamin sa kanya ni Luhan na nakita daw
niya kayong dalawa na magkayakap sa yungib na iyon. Luhan got really jealous at sa
sama ng loob ay nauna nang umuwi."

Natigilan ako sa narinig. Hindi ko akalaing iyon ang nangyari. Sinabi na nga ba,
hindi ko na lang sana isinama si Suho sa paghahanap sa kanya sa kakahuyan.

"Pero wala ka nang dapat ipag-worry, Tiffany. Nakausap na namin si Luhan. Naging
malinaw na ang lahat. Here, puntahan mo ang nakasulat diyan."

Binasa ko ang nakasulat. Isang port. At description ng isang yate o.O

"Concerned ako sa inyo, Tiffany. Gusto kong magkita at magkaharap kayo. Gusto kong
makapag-usap kayo." aniya.

"Pero......"

"Tiffany, ito na ang chance mo na makaharap muli si Luhan. Ayaw mo bang makita
siya? Hindi mo na ba siya mahal?" tanong nito na nagpatahimik sa akin.
Napaiwas ako ng tingin. Hindi ko makuhang sagutin. Kinakapa ko ang tapang ko sa
aking dibdib na aminin kay Kai na hindi pa rin naman nawawala ang pagmamahal ko sa
kanyang kaibigan.

"Natatakot ka ba sa maari niyang isagot sayo sakaling tanungin mo siya kung mahal
ka pa rin niya? Dahil hindi lingid sa akin ang usapan nyong relasyon noon sa isla.
Hindi n'yo malalaman ang totoo n'yong nararamdaman para sa isa't isa kung hindi
kayo magkikita ngayong nandito na kayo outside that island." sunod niyang sabi.

Bumaling muli ang mata ko sa kanya.

"Puntahan mo na siya diyan sa lugar na yan, Tiffany" nakangiting sabi sa akin ni

Kai. juskoooo, killer smile ^O^

Dali-dali kong tinungo ang lugar na nakasaad sa papel. Sa isang maliit at pribadong
daungan ng mga yate along Baywalk. Tumayo ako doon at luminga-linga.

Tama si Kai.

Ito na ang pagkakataon ko para makaharap si Luhan. Hindi ko alam kung bakit hindi
na siya nagpaparamdam sa akin after naming makaalis sa islang iyon. Iniisip kong
totoo ang sinabi niya noong baka natuwa lang siya sa akin. Kung ano man ang
namamagitan sa amin at kung ano man ang nararamdaman niya para sa akin sa islang
iyon ay naiwan na rin doon.

Namalayan ko na lamang ang sarili ko na sumisigaw at tinatawag ang salitang

"unggoy". Baka sakaling lumabas ang My Monkey ko mula sa punong kanyang
pinagtataguan.

"Miss, pwedeng huwag kang masyadong maingay," tinig mula sa aking likuran.

Natigilan ako. Boses iyon ni Luhan! At iyon din ang unang pangungusap na kanyang
sinabi nang magkasama kami at ma-stranded sa isla. Pag-angal niya iyon dahil sa
pagsigaw-sigaw ko ng HELP ng time na iyon.

Dahan-dahan akong napalingon sa pinanggalingan ng tinig. Nakangiti niyang mukha na

walang kasing-kisig ang bumungad sa akin. Suot niya'y PAREHONG DAMIT noong na-
stranded kami. Parang handang-handa na talaga siyang magpa-stranded muli. Hay ka-
weirduhan talaga ng taong ito.
"Did you miss your monkey? Coz I missed my dog,"

Ngiti ang una kong sagot. Ngiting hindi ko alam kung paano ko naipakita. Sobra ko
kasi siyang na-miss eh. Pakiramdam ko nga'y nagsabay-sabay na ang lahat ng mga
moment namin. Naiihi ako, nanghihina, umiinit ang mukha, at alam ko't nararamdaman
ko na nag-blush ako. (> ///// < )

"Bakit hindi ka kasi agad nagpakita nung dumating ang rescue team!!!!!" naiinis
kong bungad sa kanya sabay hampas sa dibdib niya.

"Dahil sa pangarap mong tumira tayo doon, tama ba ako?" dugtong ko.

Tumango-tango lamang siya habang ang lawak ng ngiti.

"LOKOLOKO KA TALAGA!! IKAW ANG DAHILAN KUNG BAKIT PINASOK KO PA ANG KAKAHUYAN, KUNG
BAKIT NAABUTAN KAMI NI SUHO NG ULAN AT NAPADPAD SA YUNGIB KUNG SAAN MO KAMI
NAKITANG........" CAPSLOCK YAN PARA RAMDAM... Naputol ang aking pagsasalita nang
bigla niya akong yakapin. Mahigpit.

"Tama na ang sisihan, my dog. Mianhaeyo. I'm really sorry. Nag-selos lang talaga
ako."

"Ang daya mo, iniwan mo ako doon."

"Sorry na talaga. Saranghamnida, my dog. I love you. At na-miss talaga kita. Hindi
ko kayang mawala ka pa sa akin."

Naiiyak na akong tumugon ng yakap sa kanya.

"Do you missed your monkey?" muli nyang tanong.

"HINDI !!" sabi ko sabay smack sa lips niya.

Ang loko, ang lawak ng ngiti!

"Ready ka na bang umalis, my dog."

"TARA NA!"

The End.

====================================

Finally, natapos ko na din.. Yaaay \m/

Ayos lang po ba??

Comment naman kayo dyan... Hahaha :D

Next na po ang Epilouge ^_^

Nga pala, may special chapter po ito. Sa epilouge ko na lang sasabihin kung ano yun
mwahahaha :DD