First Shot

The Living Arrow

Second book of "She Who Stole Cupid's Arrow"
By Aly Almario

~*~

First Shot
WEST.
(January, 2017)
Nakailang tingin ako sa reflection ko sa laptop screen ko. Maayos ang necktie,
maayos ang pagkaka tucked-in ng long sleeves sa pantalon, okay ang itsura ng buhok
ko ngayon at malinis ang lense ng salamin ko. Halos paliguan ko na rin ang sarili
ko ng pabango kanina bago ako umalis sa bahay.
Mukha siguro akong tanga ngayon. Parang isang teenager na hindi
mapakali sa crush niya. I know I'm too old for this shit. But damn! Today is her
first day. At oo inaamin ko hindi ako mapakali. Kaninang umaga, parang automatic na
na kumilos ang katawan ko para magpa-pogi at mag ayos. Kung dati basta hugot na
lang ako ng maisusuot sa opisina, ngayon talagang pinili ko ang pinaka maayos kong
longsleeves at tie. Pina-plantsa ko pa ulit yun kahit unat na unat na ito.
Napatingin ako sa wrist watch ko. 10 minutes na lang, time na. Sabi ko
mag report muna siya sa akin bago siya mag-simula sa trabaho. Any minute panigurado
darating na siya. At habang gumagalaw ang kamay ng orasan, mas lalo akong hindi
mapakali.
Malapit na. Malapit ko na ulit makita ang babaeng matagal ko nang
gusto.
Si Jillian Evangelista.
Naalala ko nung first time siyang nag apply dito. I am the editor in
chief back then. Nung ini-interview ko siya, halatang kabado siya. Bawat sagot niya
hindi confident. Hindi rin ako sigurado kung gusto niya ba ang posisyon na ina-
apply-an niya. But I hired her just because wala nang ibang applicant at kailangang
kailangan namin ng proofreader noon. Maganda rin naman ang resume niya. Siguro
sadyang takot lang siyang sumagot sa interview.
Maayos naman ang trabaho ni Jillian nung una. Pag pinupush mo siya, mas
lalo siyang nag susumikap. Kailangan mo lang talaga siyang ngaragin sa deadlines.
At first, she's just a typical employee to me. Pero nung time na may pinagtanggol
siyang isang senior na siningitan ng isang boss, doon ako napahanga ng babaeng 'to.
That girl has some guts. Habang nasa opisina ko siya at pinapangaralan,
kita ko ang tapang sa mata niya. Yung hindi siya aatras at wala talaga siyang
planong humingi ng sorry nun dahil alam niyang wala siyang ginawang mali.
Ayun yung panahong naisipan kong protektahan siya. At simula nung araw
nay un, palagi ko na siyang napapansin. Yung hindi siya mawala sa isip ko. At
nakakainis.
Alam niyo yung planado ko na ang buhay ko. Naka-set na ang mga dapat
gawin ko. Punong-puno ang ng schedule ang nakalista sa planner ko.
Pero wala doon ang mainlove kay Jillian. Wala.
Pinigilan ko naman at pinilit kong itago. Lagi ko siyang pinapagalitan.
Lagi kong hinahanapan ng pagkakamali. Kasi natatakot ako na baka mahalata niya na
nagugustuhan ko na siya. Pag nabuko ako, hindi ko alam ang gagawin ko. At
nababadtrip ako sa sarili ko kasi bakit ba ako ganito? Kahit noon pa man hindi ko
na alam kung paano kumilos sa harap ng isang babae. Hindi ako marunong makipag
small talks sa kanila. Madalas akong nerbyosin lalo na kung ang babaeng kaharap ko
ay gusto ko. May point pa nga sa buhay ko na siguradong sigurado akong tatandang
binata ako kasi ang lala ng pagiging torpe ko.
Tapos last year, bigla pang nag resign si Jillian. Kasabay ng pag r-
resign ni Jillian ay naaksidente naman ang kuya kong si Zyron. Ayun na ata ang
pinaka depressing na taong nagdaan sa buhay ko.
Pero makalipas ang isang taon, bigla ulit siyang bumalik sa buhay ko.
Nung i-send sa akin ng isa naming proofreader ang resume ni Jillian, hindi ko alam
ang dapat kong maramdaman.
Isang taon na ang nakakalipas eh. Akala ko yung nararamdaman ko para sa
kanya lumipas na rin. Pero ewan ko ba. Nung magtama ulit ang mga tingin namin,
pakiramdam ko mas lalong lumalim ang pagkagusto ko sa kanya.
I even blurted out that I missed her! Damn!
Pero this time, hindi ko na sasayangin ang oras ko sa pagtatago ng
nararamdaman ko. I really like this girl.
It's about time para tantanan ko na ang pagiging torpe.
Napatingin ulit ako sa orasan ko. Five minutes na lang ah?
Tumayo ako at nagpalakad-lakad. Dapat nandito na si Jillian eh. Sana
naman hindi siya late sa first day niya 'di ba?
Lumabas ako ng opisina ko at nilapitan ko ang secretary ko.
"Wala pa yung bagong proofreader?" tanong ko sa kanya.
"Ah sir, hindi pa po siya umaakyat eh. Do you want me to check kung
nasa office na siya sa baba?"
Umiling ako, "no thanks. Ako na lang ang pupunta sa baba."
Pagkababa ko sa 6th floor, chineck ko ulit ang wrist watch ko. Saktong
10am na. Ibig sabihin late na si Jillian. Nakasimangot akong pumasok sa office at
sabay sabay naman na nag good morning ang mga employees sa akin. Tinanguan ko lang
sila at dire-diretso ako sa office ni Elise---ang bagong editor in chief.
"Good morning Sir West!" nakangiti niyang sabi.
"Elise, nandyan na ba si Jillian?"
"Ah... sir hindi pa po siya dumarating, eh."
Mas napakunot ang noo ko.
"She's already late. First day na first day niya ah? Na-inform mo ba
siya sa oras ng pasok niya?"
"Opo. I texted her last night and she confirmed. She told me that
she'll be here on time."
"Hindi siya on time. It's already past 10! Please send her to my office
pagkarating niya? Pakiramdam ko first day na first day niya mase-sermonan ko siya."
"Y-yes sir West!"
Lumabas na ako sa opisina at bumalik na sa office ko.
Jillian naman, eh. Ba't ka ba kasi late? Bukod sa bad record yun para
sa isang empleyado, hindi mo ba alam kung gaano ako ninenerbyos sa'yo?
Nakakainis naman kasi. Ano bang tumama sa akin at ba't nagkakaganito
ako?!
Sinubukan kong mag trabaho muna habang inaantay si Jillian. Kaso bwiset
naman, hindi ako makapag concentrate. Siya ang naiisip ko. Naalala ko ang itsura
niya last week nung interview-hin ko siya. Ang simple lang ng ayos niya, but
goddammit! Mas lalo siyang gumanda ngayon.
Tapos nung niyakap pa niya ako nung sinabi kong hired na siya.
Muntikan ko nang 'di mapigilan ang sarili ko nun. Muntikan na akong
umamin.
Napakamot na lang ako sa likod ng tenga ko at tinanggal ko ang salamin
ko.
Malala na talaga ko. Iba na ang tama ko.
Dahil hindi na rin naman ako makapag-concentrate, nagpatimpla na lang
muna ako ng kape. Naupo ako sa sofa ng opisina ko na nasa harapan ng TV. I opened
the TV at nanuod muna ng news habang umiinom ng kape.
"Isang babae ang nasagasaan ng isang rumaragasang sasakyan kaninang
alas nuebe y media ng umaga. Nakilala ang babae na si Jillian Evangelista, ang anak
ni Senador Ricardo Evangelista."
Bigla akong napatayo nang makita kong ifinlash sa screen ang litrato ni
Jillian. Nanlalaki ang mga mata ko at parang ayaw paniwalaan ng utak ko ang
sinasabi ng reporter sa TV.
Shit. Jillian. Shit!
No! No no no no!!!
"Ayon sa ulat ay dead on arrival ang dalaga."
At tuluyan kong nabitiwan ang tasa ng kape na hawak-hawak ko.
~*~
CUPID.

"Ang sakit ng ulo ko. Hindi ko kaya!"

"Mahal."
Nilapitan ako ni Psyche at hinawakan ang kamay ko.
"Jillian! Naku naman! Ano ba naman ang pamangkin ko na yun?! Ano ba
naman 'yan! Nakaligtas nga siya kay Ayesha pero eto naman siya, sukat nagpasagasa
sa sasakyan! Ngayon ano na? Paano na siya? Tigok na siya! Hindi pa nga sila ni West
eh! Ang sakit talaga sa ulo!"
Napailing ako habang hinihimas-himas ko ang noo ko. Napuperwisyo talaga
ako. Bakit ba naman ganyan ang kapalaran nitong si Jillian?! Nakaka-stress!
"Ano nang mangyayari sa kanya?" tanong ng aking mahal na asawa.
"Magiging goddess na ba siya? Dito na ba siya sa atin?"
Mas napakunot ang noo ko.
"Kung magiging goddess siya rito, ano siya? Goddess ng kamalasan?"
Napatawa ng mahina si Psyche.
"May solusyon pa naman 'di ba, mahal?"
Napa buntong hininga ako.
"Ito talagang si Jillian ang hilig akong pinapahirapan eh. Ayaw nang
normal na happy ending. Gusto dramatic. Ang sakit talaga sa ulo! Puputian ako ng
buhok sa kanya."
"Gwapo ka pa rin naman mahal kahit pumuti ang buhok mo."
Nilingon ko si Psyche at nginitian.
"Talaga?"
"Oo naman. At alam kong maso-sulosyonan mo 'to."
Napa-buntong hininga ulit ako.
"Ano pa nga bang magagawa ko?"
Tumayo ako at isinukbit ko ang pana sa aking likuran atsaka ko
hinalikan sa labi si Psyche.
"Kailangan ko munang umalis."
"Saan ka patungo?"
"Saan pa nga ba edi sa underworld. Kailangan kong makausap si Hades."
Nakita ko ang gulat sa mata ni Psyche, "si Hades? Bakit? Bakit sa kanya
ka hihingi ng tulong?"
"Dahil nasa kanya ang hourglass ni Kronos. At itong hourglass na 'to
ang may kakayanan makapag-bukas ng portal pabalik sa nakaraan. Ayun lang ang
makakatulong kay Jillian ngayon."
"P-pero tutulungan kaya niya tayo?"
"Siguro naman. Pero pakiramdam ko hindi siya tutulong nang basta basta
lang. Sigurado akong pahihirapan niya muna kami. At doon ako kinakabahan."
Napabuntong hininga ulit ako.
Sa susunod na makita ko si Jillian, babatukan ko talaga siya ng
malakas.
~*~
WEST.
(January, 2016)
Halos wala nang tao sa opisina. Kanina pa umuwi ang secretary kong si Jane. Kanina
pa rin nagsiuwian ang mga empleyado ko.
Pero ako, nandito pa rin sa opisina at nagpapakalunod sa trabaho.
Ilang linggo pa lang ang nakakalipas simula nang mailibing naming si
kuya Zyron. Car accident. Ang hirap paniwalaan na wala na ang kapatid ko. Kahit
hindi ko siya tunay na kapatid, minahal ko siya na parang siya na ang kuya ko.
Kahit sina mama at papa ay ganun din kay Kuya Zyron. Lalo na si mama. Malapit
talaga sila sa isa't-isa kaya naman hanggang ngayon ay sobrang lungkot pa rin ni
mama.
Napatingin ako sa litrato na nasa desk ko. Ito yung litrato na kuha sa
Subic ng mag outing kami. Nandito pa si kuya Zyron nito.
Nandito rin si Jillian.
Si Jillian ang babaeng matagal ko nang gusto. Ngayon ay nag resign na
siya sa kumpanya namin. At nag resign na nga siya't lahat, ni hindi ko pa na amin
ang nararamdaman ko sa kanya.
Napabuntong hininga ulit ako. Ramdam ko ang bigat sa dibdib ko dahil sa
mga nangyayari. Kung pwedeng lunurin ko na lang ang sarili ko sa trabaho para hindi
ko na maisip ang mga bagay na 'to eh.
"West!"
Halos mapatalon ako sa gulat nang biglang may tumawag sa pangalan ko.
Napatayo ako at nanlaki ang mata ko nang makita kong may lalaking nakatayo sa may
pintuan ng opisina ko.
"Paano ka nakapasok dito?!" tanong ko sa kanya.
Pakiramdam ko nagtaasan ang balahibo sa katawan ko.
Shit. Naka-lock ang pinto ko. At kung bumukas man ito, maririnig ko.
Ganito ba ka pre-occupied ang utak ko at hindi ko napansin ang taong
'to?!
Itinaas niya ang kamay niya.
"Hindi ako masamang tao. Sa gwapo kong 'to?"
"Sino ka?!"
Dire-diretso siyang lumapit sa akin.
"West, si Cupid 'to."
"P-paano mo nalaman ang pangalan ko?"
"Basta! Anong date na ngayon?"
"Huh?"
Kinuha niya ang kalendaryo na nakapatong sa desk ko at tinignan ito.
Biglang lumawak ang ngiti niya.
"YES!" sigaw nito. "January 2016! YES! Mabuhay! Gumana! Ang galing
galing ko talaga! I'm the best! Dapat after nito ilibre ako ni Jillian!"
"T-teka nga. Sino ka ba? At ba't alam mo ang pangalan ko? A-at ba't mo
kilala si Jillian?!"
"Mahabang kwento! Basta yang nakatadhana sa'yo na 'yan ang sakit sa
ulo. Hindi niya ba alam kung gaano kahirap ka-deal itong si Hades?! At ayokong
ayoko talagang pumupunta sa underworld eh! Jusko! Pero ito nga, January 2017,
mamamatay si Jillian. At ikaw, West, ang magiging daan para hindi mangyari ang
bagay na 'yun."
Tinignan kong maigi ang lalaking nasa harap ko.
Baliw ba 'to? Ano bang pinagsasasabi nito?
Mukhang kailangan ko nang magpatawag ng security.
"O wag mo 'kong tignan ng ganyan! Wag mo na ring tangkain na tumawag ng
security!"
Nanlaki ang mata ko sa kanya.
Shit. Ba't nahulaan niya ang nasa isip ko?!
"Basta West, magtutulungan tayo. Dati si Jillian, ngayon ikaw naman."
"Ang alin?"
"Ang magiging living arrow ko."
"A...a what?"
He took a step forward at nginitian ako.
"Maiintindihan mo rin. Dahil ngayon, kailangan ko nang ibalik ang
alaala mo."
May inilabas siyang isang vial mula sa bulsa niya at binuksan niya ito.
Isang kulay asul na usok ang lumabas dito at pumalibot sa akin.
At bago pa ako makalayo, bigla na lang umikot at nag dilim ang paligid
ko.
To be continued...

Author's Note:

Eto naaaa! Mag start naaaaa! Guys, baka sa The Living Arrow, mas marami naman ang
POV ni West. Ayun. Sana na-enjoy niyo ang first chapter! I'll post the next one
after Christmas! <3

Second Shot

Important note. PLEASE READ.

Hi guys, if ever maka-encounter kayo ng putol putol na words dito sa update ko na
'to and/or hindi niyo mabasa ng maayos, please update your wattpad app. O kaya try
reading this chapter sa browser or sa laptop/computer. Thanks! Enjoy reading!

Second Shot
WEST.
Napahawak ako sa desk ko bilang suporta dahil pakiramdam ko, tutumba ako. Umiikot
ang paligid ko. Wala akong halos makita.
Shit, what's happening to me?!
Napapikit ako at parang tumigil ang pag-ikot nang paligid ko. Sunod nun
ay hindi ko na alam ang nangyayari. Parang may pintong nagbubukas sa isipan ko.
Parang yung makapal na ulap na nakaharang sa memorya ko ay unti-unting nawawala.
Napaluhod ako.
No.
"Kuya....Zyron..."
"Naalala mo na."
Napa-angat ang tingin ko kay Eros. Nanlalaki ang mata ko sa gulat. Ayaw
paniwalaan ng isip ko ang mga naalala ko pero wala eh, malinaw na malinaw lahat.
Alam kong nangyari ang mga 'to. Alam kong totoo.
Pero ang hirap pa rin paniwalaan.
"He died...because of me.."
Napatayo ako pero ramdam ko ang panlalambot ng mga tuhod ko.
Nanginginig ang buong katawan ko.
Si Kuya Zyron. He did not die in a car accident.
He died because of me.
"West.."
Hinawakan ni Eros ang balikat ko pero agad koi tong tinabing.
"Umalis ka. Gusto ko munang mapag-isa."
"Pero West--!"
Hindi ko siya pinatapos sa pagsasalita. Nilapitan ko siya at
kinwelyuhan.
"Bakit hinayaan niyong mamatay si Zyron?!" sigaw ko sa kanya.
Nanginginig ang buong katawan ko. "Bakit ha?! Bakit hinayaan niyong ipalit niya ang
buhay niya sa akin! Dapat ako yun eh! Dapat ako yung namatay! Bakit hinayaan niyo
siya ha?!"
"Pre ano ba!" tinabing ni Eros ang braso ko. "Alam kong mahirap
intindihin at masakit. Pero West, hiram lang ang buhay ni Zyron. At ngayon,
ibinigay niya ang hiram na buhay na yun sa'yo para maging masaya ka. Gusto kitang
hayaang mag luksa pero kailangan na nating kumilos bago pa mahuli ang lahat!"
Napailing ako.
"S-si Jillian, kamusta siya? Anong nangyari sa kanya? May naalala ba
siya?"
"Wala West. Kahit alaala ni Jillian ay binura ko. Kinailangan kong
gawin iyon dahil hindi magiging normal ang buhay niya kung maalala pa niya ang
nakaraan. Ikaw rin. Hindi ko ginusto na tanggalin ang alaala niyong lahat, kaya
lang kinailangan kong ibalik sa'yo ngayon ito dahil kailangan ko ang tulong mo."
May inilabas na hourglass si Eros at ipinatong niya ito sa desk ko.
"Sa loob ng isang taon, pag naubos na ang buhangin sa hourglass na 'to,
mamatay si Jillian."
"H-ha? Bakit?!"
"Tanga siya eh. Nasagasaan. Hindi marunong tumawid. Dadalhin ko na sana
siya sa road to forever niyo. Kaso mukhang allergic siya sa forever kaya nagpa-
tigok sa road."
Napakunot ang noo ko. Ngumiti naman si Eros at nag peace sign.
"Joke! I mean, eksaktong isang taon mula ngayon, sa January 2017,
mamatay si Jillian dahil sa isang aksidente. Kinailangan kong bumalik sa past,
which is ngayon, para mailigtas siya."
Mas napakunot ang noo ko lalo.
"Ibig sabihin, galing ka na sa future?"
Tumango siya, "that's right. I'm Cupid year 2017!"
Nakapag time travel ka?
Tumango ulit siya at nakangiti na parang proud na proud sa sarili.
"Kung nag time travel ka, ba't di ka na lang bumalik sa isang oras bago
ang aksidente, o ilang minuto, para mailigtas mo si Jillian! Ba't kailangan isang
taon pa?!"
Nawala ang ngiti sa labi ni Cupid, "that, my friend, is a very good
question."
Lumapit siya sa upuan ko at naupo roon na parang hari at siya ang boss
sa opisinang ito.
"Pero bago ang lahat, may kape ka ba? Para masarap ang kwentuhan
natin."
Sinimangutan ko siya. Akala ko ba nagmamadali kami? Ni hindi niya ako
hinayaang ipagluksa ang kapatid ko eh. Tas bigla siyang manghihingi ng kape?!
I think I better call the security.
Napaayos ng upo si Eros.
"Wag naman! Grabe ka! Wag mo naman akong ipakaladkad sa sikyo!"
"Are you reading my mind."
"Hmm.. slight.."
"Ano ba kasi ang gagawin! Pwede bang sabihin mo na? Buhay ni Jillian
ang pinaguusapan natin!" pagtataas ko ng boses.
Kasi sa inaakto niya parang wala wala lang 'to sa kanya eh.
"Okay okay, ipapaliwanag ko na. Kaya bumalik ako isang taon bago ang
aksidente ay dahil sa magaling na si Hades. Mukhang pinag t-tripan niya tayo. Bored
na siya sa buhay eh."
"Pwedeng ayusin mo ang paliwanag mo? You're not making any sense! Sino
si Hades?"
"Hindi mo kilala si Hades?! Wow! Hindi ka nakikinig sa greek mythology
nung lesson niyo sa English literature 'no?! Grabe ka West! Paano ka pumasa?!"
Napapikit ako at pilit kong pinapakalma ang sarili ko dahil baka bigla
na lang akong makasapak ng tao----o immortal.
"Joke lang," nag peace sign ulit siya then he cleared his throat. "Okay
seryoso na talaga. Si Hades ang God of underworld at anak siya ni Kronos, ang God
of time. Hawak ni Hades ang hourglass ni Kronos kung saan pwede mo itong gamitin
para makapag-time travel. Yung sinabi mo kanina sa akin, na sana bumalik na lang
ako ilang minuto bago ang aksidente, yun talaga ang plano ko kasi hindi naman ako
ganoong ka-shunga para mag antay ng isang taon. Kaya lang itong si Hades binigyan
ako ng pagsubok. Ipapagamit niya sa akin itong hourglass pero babalik ako isang
taon bago ang aksidente. Ibig sabihin ay ito yung panahon kung saan hindi ko pa
kayo pinapana ni Jillian. At ang deal niya? Kailangang mahulog sa'yo si Jillian
without my arrow. At bawal ko rin ibalik ang alaala ni Jillian. Kaya ngayon West,
ikaw ang magiging living arrow ko."
"P-pero paano kung hindi ko magawa?"
"Kukunin ni Hades si Jillian at dadalhin sa underworld."
Napaupo ako sa silya sa harapan ko.
Ang gulo ng utak ko. Kung anu-ano ang tumatakbo rito. Malinaw pa sa
memorya ko ang mga nangyari sa cave.
Naalala ko nun, kinuha ako ng isang babae. Ayesha raw ang pangalan
niya. May isinaboy siya sa akin at nakatulog ako. Nang magising ako, nasa kweba na
ako. Nakita ko si Ayesha na may ball of light sa kamay. Sa harap niya ay si
Jillian. Naalala kong tumakbo ako papalapit kay Jillian nun. Sinalo ko ang ball of
lights at tumama sa akin. Naalala kong nakaramdam ako ng grabeng sakit. Yung parang
sinusunog ang lamangloob ko. Unti-unti akong kinakapusan ng hininga hanggang sa
mawalan ako ulit ng malay. Pagkagising ko, nakita ko nang umiiyak si Jillian habang
yakap yakap si Kuya Zyron. Doon ko nalaman na ibinigay ni Zyron ang buhay niya sa
akin. Naalala ko nag wala ako nun. Pinipilit ko sina Eros na ayusin yun. Na ibalik
ulit kay Zyron ang buhay na ibinigay niya sa akin. Hindi nila ako tinitignan o
pinapakinggan. Kahit si Jillian. Iyak lang siya nang iyak nang panahon na yun. Nang
hawakan ako ni Eros, nawala na ang alaala ko.
At ngayon malinaw na ulit lahat. Tapos ito ang malalaman ko?
Una si Kuya Zyron, and now, si Jillian naman.
"West, ikaw lang ang susi para mailigtas si Jillian. Please, help her.
Para sa inyo 'to. Jillian is destined to be with you. At para matupad yun,
kailangan mong gumawa ng paraan."
Napayuko ako.
I should be happy right? Jillian is destined with me.
Pero ang bigat sa pakiramdam dahil alam kong dapat ay para siya kay
Kuya Zyron. Na hindi naman talaga kami ni Jillian eh. Naiba lang ang guhit ng
kapalaran dahil sa mga nangyari.
Am I worthy enough? Kaya ko bang tapatan ang pagmamahal ni kuya sa
kanya?
He chose to die para maging masaya si Jillian. That's how much he loves
her.
Ganun din ba ako?
Hindi ko alam na darating sap unto na ku-kwestyunin ko ang sukat nang
pagmamahal ko kay Jillian.
Tumayo ako at lumabas sa opisina ko. Naramdaman kong naka-sunod sa akin
si Eros pero masaya ako na hindi siya nagsasalita. Gulong-gulo ang utak ko sa mga
nangyayari.
Tuloy-tuloy akong bumaba sa parking lot at sumakay sa kotse ko. Wala na
si Eros. Hindi na siya nakasunod sa akin. Pero alam kong babalikan ulit ako nun.
Dumiretso ako sa café kung saan kami nagpupunta noon ni Jillian.
Nakakatawang isipin na kahit nung mga panahong burado na ang alaala ko, madalas pa
rin ako rito.
Ewan kung anong meron sa café na 'to at mas nakakapag-isip ako.
I occupy the couch seat near the window then I order a caramel latte.
Inilabas ko ang cellphone ko at tinignan ko ang nag-iisang stolen shot ni Jillian
sa phone ko.
Ito yung outing namin sa Subic noon. Kasama niya si Eros at
nagtatawanan sila. Her smile is so beautiful that's why I want to capture it. Oo
ang creepy ng dating. Ang stalker ng dating. Malamang pag nalaman niya 'to, mag f-
freak out yun. Pero gustong gusto ko lang kasing tinititigan ang ngiti niya.
 Am I worthy enough?
Napahinga ako ng malalim.
I need to make her fall in love with me. Pero paano ko gagawin yun?
Magagawa ko ba yun? Kaya ba niya akong mahalin? Kamahal-mahal ba ang isang tulad
ko? Bagay ba kami? Magiging masaya ba siya pagka kasama niya ako? Mapapasaya ko ba
siya? Matatapatan ko ba ang pagmamahal ni Kuya Zyron sa kanya?
Tama ba talaga ang tadhana na ako ang iduktong kay Jillian?
Hindi ko alam.
Ang alam ko lang ay mahal na mahal ko siya.
"Eh ayun naman pala!"
Halos mapatalon ako sa gulat nang biglang sumulpot sa gilid ko si Eros.
He occupied the couch in front of me.
"Ang sakit sa ulo pakinggan ang thoughts mo pre! Dami mong doubt sa
sarili mo. Nakakabanas na ha? Mahal mo 'di ba? Mahal na mahal mo?"
Naramdaman ko ang pag-init ng mukha ko kaya napayuko na lang ako.
"O-oo."
"At iniisip mo na si Zyron nagawang ialay ang buhay niya para kay
Jillian. Kaya ngayon nag d-doubt ka kung kaya mo bang tumbasan ang ganoong klaseng
pagmamahal?"
Tumango ulit ako.
"Eh ulyinanin ka pala bro. Baka nakakalimutan mo na sinalo mo ang ball
of light na dapat tatama kay Jillian. Kaya nga ikaw unang na-tigok 'di ba at
kinailangan kang iligtas ni Zyron?"
Napa-angat bigla ang tingin ko kay West.
"Nagawa mo na rin i-alay ang buhay mo kay Jillian. At kung iniisip mo
kung kaya mo siyang pasayahin? Nagawa mo na rin noon 'yan West."
"H-ha?"
Napa-palo si Eros sa noo niya habang iiling-iling.
"Alam mo pre, gwapo ka eh. Maporma, madating. Pwede ko na sabihing
magkahawig tayo kaso mas lamang lang ako ng sampung paligo. Wala eh. Greek God eh.
Anak pa ng goddess of beauty. Pero yun nga, gwapo ka nga, ang slow mo naman."
"A-ano bang sinasabi mo?"
"Ay slow nga. Mahal ka ni Jillian! Manhid ka ba tsong? Kaya nga depress
depressan siya nung nalaman niyang sa iba siya nakatadhana. Kaya nga pilit ka niya
nun tinutulak dati kasi akala niya hindi ka para sa kanya. Pero nasasaktan siya nun
West kasi mahal na mahal ka ni Jillian. At ngayong burado ang alaala ni Jillian,
kailangan mo lang ipaalala sa kanya kung ano ang feelings niya sa'yo."
"M-mahal ako ni Jillian?"
"Ang haba ng speech ko tas itatanong mo ulit sa akin yan? Bagay nga
kayo ni Jillian. Pareho kayong sakit ng ulo."
Hindi ko napigilian na unti-unti akong napangiti.
"Mahal ako ni Jillian!"
"Oo nga sabi!"
Tumayo ako.
"O, saan ka na naman pupunta?"
"Sa bahay niya. I'll talk to her. Aamin na ako!"
"Wow ang confidence tumaas porket nalaman na mahal siya. Pre, sasapakin
ka nun pag nagtapat ka. Pustahan tayo basted ka doon ngayon."
Napakunot ang noo ko.
"T-teka akala ko ba mahal niya ako?"
"Oo nga. Pero limot na niya. Tandaan mo, burado ang alaala niya. Ang
memory niya sa'yo ngayon ay isa kang boss na ubod ng sungit at sinusumpa niya. Kaya
ang feelings niya para sa'yo ngayon ay hatred."
Napahawak ako sa noo ko.
"Shit."
"Shit talaga. Pero wag kang mag-alala, I'll help you."
Inangat ko ang tingin ko kay Eros.
"T-tingin mo ba deserving talaga ako para sa kanya?"
Napahinga ng malalim si Eros at nginitian ako.
 "West, ikaw lang ang makakapag sabi niyan. Kung tingin mo sa ngayon eh
hindi, edi gumawa ka ng paraan para maging deserving ka sa kanya. Save her and be
with her for the rest of your lives. Para na rin hindi masayang ang sakripisyo ni
Zyron para sa inyo."
Tumango ako.
"I will. I'll do anything para mahalin niya 'ko. This time, wala na
talagang atrasan."
"Good. Edi pwede ko nang ibigay sa'yo 'to."
May inilabas si Eros sa bulsa niya na isang kwintas at inilapag sa
table.
Nakita kong may palawit na compass ito.
"May ganyan si Jillian dati yun lang malaki ito at umiikot. Itong sa'yo
maliit at hindi gumagalaw ang mga kamay. Pero lagi mong dadalhin 'yan West. Ayan
ang po-protekta sa'yo."
"S-sino naman magtatangka sa akin?"
"Malay mo may sumulpot ulit na kagaya ni Ayesha? Better safe than
sorry."
Kinuha ko ang kwintas at tinignan ito.
"Maliligtas din ba ako nito sa mga magnanakaw, o snatcher, o holdaper,
o kidnapper?"
"Pre, hindi anting-anting yan. Wag kang mangarap!" sigaw niya.
Napasimangot ako.
"Nagtatanong lang eh..."
"Tsaka na nga yan. Ngayon kailangan na nating kumilos. Kailangan mong
magpa-book ng flight!"
"Flight?"
Tumango si Eros at ngumiti ng malawak.
"Oo. Uumpisahan na natin ang Oplan: Pa-ibigin si Jillian. At ngayon,
mag se-set up tayo ng kunyaring coincidence na magkakasabay kayo ng bakasyon sa
iisang lugar."
"At saan naman yun?"
Mas lalong lumawak ang ngiti niya.... at ewan ba't ako kinakabahan?
"Sa Japan."
To be continued...

Kronos' Hourglass
~*~

West's Compass
Author's Note
Sa mga nalito sa timeline sa first chapter. Yung first part, yung may nakalagay na
January 2017, ayun ay yung time na naaksidente si Jillian. NO. HINDI TYPO ANG 2017
DOON. :)
Sa second part, yung nakalagay na January 2016, bumalik sa past yung timeline. Yung
bago pa maaksidente si Jillian at halos kakamatay pa lang ni Zyron. Ayun yung time
na nakabalik na si Cupid sa past kaya una niyang tinanong kay West ay kung anong
date na.
Sana po ay malinaw na.
At sa mga nangapi again kay bebe Cupid dahil bakit daw kailangang one year pa
bumalik kesa 10 minutes, one day, o one hour bago ang aksidente... ayan po malinaw
na sana ang dahilan. Wahaha, wawa naman si Cupid, ang hilig niyo siyang inaapi
kahit ilang beses na niyang napatunayan ang sarili niya. Enebee. It's about time
para magtiwala tayo sa kanya. (Sige kayo aalisan niya kayo ng lovelife!) XD
~ Aly A.

P. S. sa totoong greek myth, wala talagang hourglass si Kronos. Echos ko lang yun
para sa ikagaganda ng kwento xD (Inunahan ko na yung mga greek myth fans na pupuna
nito. Fiction to guys. Fiction xD)

Third Shot

Third Shot
WEST.
"West, si Cupid 'to. Puntahan mo ako sa mall. Nagawan ko na ng paraan ang pagpunta
mo sa Japan!" masiglang sabi ni Eros-este Cupid mula sa kabilang linya ng telepono.
Yes, he insisted na Cupid na lang ang itawag ko sa kanya kesa Eros. Kung bakit,
wala akong idea.
Hindi ko alam kung saan siya nakakuha ng cellphone at kung paano niya
nalaman ang number ko. Pero kailangan ko pa bang alamin? He's a freakin' Olympian
God.
"Kailangan ba talagang pumunta ako dyan? Agad agad?"
"Oo. Dali na! Iniintay kita. Yung travel agency na nasa tapat ng
Starbucks, andoon ako."
Bago pa ako makasagot, binabaan na niya agad ako ng telepono.
Buti na lang din at saktong lunch break na ngayon.
Ibinilin ko sa secretary ko na medyo ma-l-late ako ng balik at kung may
mga dapat asikasuhin, kay Sasha na lang niya muna sabihin.
Dumiretso naman ako sa mall na sinabi ni Cupid at pinuntahan ang travel
agency na sinasabi niya. Nang makarating ako doon, ang lawak nang ngiti ni Cupid.
Hindi ko alam kung anong meron sa ngiti niyang 'yan at kinakabahan ako
palagi?
"West! Okay na ang tour mo. Na-book ko na!" masiglang sabi ni Cupid na
may kasama pang thumbs up. "Kinuha ko yung same tour ni Jillian. Pati flight
kaparehong-kapareho. End of February na ang alis mo."
Napangiti ako, "talaga? Thanks pare," tinapik ko siya sa braso.
"Magbabayad na lang."
"Ah okay."
Lumapit ako doon sa babaeng nasa desk para i-settle ang payment.
"Sir half po ba ang babayaran or full na?" nakangiting tanong niya.
"I-f-full ko na siguro. How much ulit?" tanong ko habang binubunot ang
credit card sa wallet ko.
"Php 300,451 sir."
Napahinto ako sa pagkuha ng credit card ko at nilingon ko siya.
"Magkano ulit?!"
"Php 300,451 po sir," ngiting ngiti niyang sabi.
"Ba't ganyang kamahal?!"
Nawala ang ngiti sa labi nung babae at nilingon niya si Cupid na parang
takang-taka siya. Si Cupid naman, nginitian ako at nag peace sign ulit.
"Cupid! Ano 'to?!"
"Eh West, mahal talaga yung kinuhang tour ni Jillian eh. Two weeks tour
kasi siya sa Japan. Pero included na diyan ang plane ticket."
"At inabot nang mahigit three hundred thousand?!" hindi makapaniwalang
tanong ko.
"Ah sir, Php100,150.33 po per head," sabi naman nung babae. "Included
na rin po diyang ang hotel niyo pati breakfast, lunch and dinner. Kaya po pagdating
doon, pasalubong na lang ang gagastusin niyo."
"Eh bakit umabot ng mahigit three hundred thousand?!"
"Ah... syempre binayaran mo ang tour ko at ang tour ni Psyche ko,"
ngiting-ngiti na sabi ni Cupid.
"Huh?!"
Hinatak ko siya palayo doon sa babae at tinignan ko nang masama.
"Ba't kailangan bayaran ko pa yung inyo? Mahal na nga na ako lang mag-
isa eh!"
"Kaya mo na 'yan. Rich kid ka naman! Kailangan mo kami ni Psyche doon."
"Eh, 'di ba kaya mo naman mag teleport? May kapangyarihan kayo 'di ba?!
Ba't kailangan pa kitang bayaran? Ba't di ka na lang pumunta doon!"
"Syempre kailangan mo kaming pasakayin ng eroplano! Isa pa paano kami
makakasama sa tour sa'yo kung 'di kami bayad. Kaya mo na 'yan! Babayaran din naman
kita. At yung ibabayad ko sa'yo, di mahihigitan nang anumang salapi."
Nagtaas-baba ang kilay ni Cupid habang naka-ngisi sa akin.
I'm positive, inuuto ako nang isang 'to. Malamang eh gusto lang nito
makasakay sa eroplano at sumama sa tour.
Mas lalong naging creepy ang ngiti niya sa akin.
Damn it!
"Oo na! Sige na! Wag mo lang akong ngitian nang ganyan!"
"Yun oh! 'Di bale pareng West, para naman kay Jillian lahat nang 'to
eh. Isipin mo na lang na siya ang pinagkakagastusan mo."
"Oo. Kahit mukhang ako ang sasagot nang pang honeymoon niyo nang asawa
mo sa Japan," inis kong sabi sabay lapit ulit doon sa babae para magbayad.
Pag nakita ng mom ko ang nagastos ko ngayon, malamang ku-kwestyunin ako
nang husto nun. Kahit pa sabihing sa savings ko nanggagaling ang perang yun.
Nang matapos kaming magbayad, nagpapalibre naman sa akin ng lunch ang
isang 'to. Hindi na ako pumayag. Aba namimihasa na siya.
"Grabe ka West! Ginugutom mo ako? Ako na si Cupid kung saan nakasalalay
ang lovelife ng mga tao eh ginugutom mo? Grabe ka. Grabe ka talaga. Magagalit ang
mga fans ko sa'yo. Ibabash ka nila!"
"Manahimik ka nga. Kailangan ko nang bumalik sa trabaho!"
"Eh! 'Di ba 'di ka pa nag l-lunch? Idamay mo na 'ko sa lunch mo! Sige
na pre! Kahit sa Jollibee lang!"
"May sandwich ako sa opisina."
"Sandwich? Pagkain ba yun ng mayaman na tulad mo? Nag d-diet ka ba?
Nagpapalaki ng katawan para kay Jillian? Pre kahit maging isang dosena pa ang abs
mo, kung torpe ka naman at kuripot, walang mararating 'yan!"
Napahinto ako sa paglalakad at nilingon ko si Cupid.
"Nakakain ka ba ng pwet ng manok at hindi matigil ang bunganga mo sa
kakasalita?"
"Kain na kasi tayo ng lunch!"
Napahawak na lang ako sa noo ko habang iiling-iling.
Hanga ako kay Jillian kasi nagawa niyang pakisamahan itong si Cupid
noon. Ang haba haba siguro ng pasensya ni Jillian. Samantalang ako, gusto ko na
talagang manapak.
"Sus si Jillian mahaba ang pasensya? Hindi rin. Ako pa ang mahaba ang
pasensya sa kanya!"
Tinignan ko siya nang masama.
"Ayan ka na naman sa pagbabasa ng...." I trailed off.
Napatulala ako sa nakikita ko sa harapan ko.
"Huy. Anyare?" lumingon si Cupid sa tinitignan ko. "Uy! Si Jillian---!"
Agad kong hinila si Cupid patago sa may fire exit para hindi kami
makita ni Jillian.
"Huy, ba't nagtago ka? Na-torpe ka na naman pre?"
Hindi ko pinansin si Cupid at sinilip ko si Jillian. Parang
nagkakarerang kabayo sa bilis ang pintig ng puso ko. Matapos ang lahat ng nangyari,
ngayon ko na lang ulit siya nakita. Gusto ko siyang lapitan kaya lang alam kong pag
ginawa ko yun ngayon, mayayakap ko siya at mahahalikan kaya pinigilan ko na lang
ang sarili ko na lapitan siya.
Pinagmasdan ko na lamang siya sa malayo. Naka-upo siya sa bench na
katapat ng fountain na nasa gitna ng mall. Ang lapit lang ng pwesto niya sa amin.
Sobrang lapit kaya nagagawa ko siyang titigan ng husto.
Walang halos pinagbago ang itsura niya pero bakit ganoon? Pakiramdam ko
ang ganda ganda niya ngayon?
She's smiling brightly. She looks so peaceful and happy.
Nung sinabi sa akin ni Cupid na burado pa rin ang alaala ni Jillian, na
depress ako nang husto. Lagi kong hinihiling sana pwede na lang ibalik ang memories
niya. Lalo na yung alaala niya about sa aming dalawa. Nakakalungkot na ako na lang
ang nakakaalala kung ano ang naging relasyon namin at kung paano namin napasaya ang
isa't-isa.
Pero ngayong nakikita ko siyang masaya at peaceful, nagpapasalamat na
rin ako na wala siyang naalala.
Sigurado akong dadalhin niya ang pagkawala ni Kuya Zyron. Paniguradong
nasugatan siya ng malalim dahil sa mga nangyari. Isang sugat na hindi madaling
gumaling.
Kahit ako, ayokong naalala ang nangyari kay kuya. Mahirap tanggapin.
Sobrang sakit. May mga times pa rin na nagiisip ako na tama ba 'tong ginagawa ko?
Jillian is supposed to be with Kuya Zyron and not me. Sila naman ang original na
mag soulmate eh.
Kaya lang, mas ifino-focus ko ang sarili ko ngayon sa will na mailigtas
si Jillian kaya naman hangga't maari, pilit kong ibinabaon sa kailailaliman ang mga
doubts na naglalaro sa utak ko.
"Uy ang tagal mo!" nakangiting sabi ni Jillian sa isang lalaking
lumapit sa kanya.
Matangkad, mestizo, artistahin. Inakbayan nito si Jillian.
"Sorry, sorry, sobrang traffic eh."
"Ay sus. Nagdahilan pa. Tara na nga mag lunch!"
"Sige! My treat nang makabawi naman ako sa'yo."
"Aba'y dapat lang!" tatawa-tawang sabi ni Jillian.
Inalis nung lalaki ang pagkakaakbay niya kay Jillian pero ipinulupot
naman ni Jillian ang braso niya doon sa lalaki.
Napatingin ako kay Cupid.
"May boyfriend si Jillian!" sabi ko rito.
Yung kaninang magaan na pakiramdam ko napalitan ng bigat. Parang gusto
kong sumugod sa kanila at gulpihin ang lalaking kasama niya!
"Weh?" sagot naman ni Cupid at sinilip din si Jillian na ngayon eh
palayo na sa amin kasama yung lalaki.
"Shit West, ang gwapo nung kasama ni Jillian ah? Artistahin. Mukhang
modelo. Pakiramdam ko may abs 'yan. Di na kailangan mag workout niyan pre!"
Natataranta akong tumingin kay Cupid.
"P-paano na? Sino ba yang lalaki na yan? Mapagkakatiwalaan niya ba yan?
Totoo bang mahal niya 'yan ha? Paniguradong sasaktan lang siya ng gagong yun kasi
sa akin nakatadhana si Jillian! Sa March ba talaga pa kami magkikita? Pwede bang
magpakita na ako ngayon at ilayo na si Jillian sa lalaking 'yon?!"
"Kahit ilayo mo si Jillian sa lalaking 'yon, 'di lalayo si Jillian
doon. Baka ikagalit pa niya 'yan sa'yo!"
"Shit. So mahal niya talaga?!"
"Oo."
Napahawak na lang ako sa noo ko at parang sasabog sa inis ang dibdib
ko.
I know it sound so selfish pero ayokong ayoko na nakikita at naririnig
na may ibang gusto na si Jillian. Masakit eh. Gusto ko akin lang siya.
"Nagmumukmok ka na naman diyan? Jusko bagay nga kayo ni Jillian!"
"H-hindi mo naman kasi naiintindihan ang nararamdaman ko. Pan aka lang
nang pana. Minsan hindi mo naisip na masakit na masyado ang pagpana mo."
"Wow kumo-quotable quotes! Sinisi pa ang pana ko. Umayos ka West! Half-
brother ni Jillian ang kasama niya ano ba!"
Napa-angat ang tingin ko sa kanya.
"H-half-brother?! Talaga?!"
"Oo. Anak yun ng daddy niya sa pangalawa nitong asawa. Kasama na ni
Jillian ang father niya at okay na silang dalawa. Close siya sa mga half-siblings
niya."
Napangiti ako nang malawak.
"Ayun naman pala!" tinapik ko sa likod si Cupid. "Sana sinabi mo nang
mas maaga!"
"Eh naka-emote ka dyan agad eh! Ang dali mong mag doubt sa sarili mo
alam mo yun? Baguhin mo 'yan West."
Napayuko ako at napaiwas ng tingin kay Cupid.
"Hindi ko maiwasan eh. Hindi ko maiwasang mag-isip kung kaya ko ba
'to."
"Wag mong isipin kung kaya mo. Dapat ang iniisip mo ay kailangang
magawa mo ito kasi nakasalalay ang buhay ni Jillian dito. Siguro niloko-loko ko
lang nung una at mukhang hindi ako seryoso, pero West, pag pumalpak tayong dalawa,
malaki ang consequence na magiging kapalit nito. Maaring hindi mo na makita pa ulit
si Jillian. Mamaya gawin pang kabit yun ni Hades sa underworld."
Napahinga ako ng malalim at hinayaan kong mag sink in sa utak ko ang
sinabi ni Cupid.
Naiinis ako sa sarili ko. Ako yung tipo ng tao na sigurado sa lahat ng
ginagawa niya. Kalkulado ko na ang mga mangyayari. Palagi akong may back-up plan.
Never akong nag doubt sa sarili ko kung tama ba ang ginagawa ko o hindi.
Pero ngayon, eto ako, hindi pinagkakatiwalaan ang sarili ko. Siguro nga
si Jillian ang weakness ko. But at the same time, she's also my greatest strength.
I love her. I don't want her to die.
Kaya tama si Cupid, dapat magawa ko 'to. Walang lugar ang doubt ngayon
sa isip namin. Bawal mag dalawang isip.
I want to be with Jillian that's why I need her to live. At mas lalong
ayoko na maging kabit siya ni Hades sa underworld!
Napatingin ako kay Cupid.
"Bakit nga pala gusto ni Hades si Jillian? Sa dinami-rami ng mga babae
rito, bakit siya pa?"
"Half goddess eh."
Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya at napatakip naman ng bibig si
Cupid.
"A-ano?! S-Si Jillian...?!"
"Uhmm... kain tayo?"
"Cupid! Ano pa ang hindi mo sinasabi sa akin tungkol kay Jillian?!"
"Ahmmm... naghihilik siya pag natutulog?"
Tinignan ko siya ng masama.
"Ika-cancel ko ang tour niyo ni Psyche sa Japan o sasabihin mo sa akin
ang totoo? Mamili ka."
"Ito na nga! Sasabihin na!"
Ikinuwento sa akin ni Cupid ang lahat. Yung tungkol sa ina ni Jillian
na anak pala ni Aphrodite sa isang mortal. Kaya naging part goddess si Jillian. At
kadugo pa siya ni Cupid.
"Pero hindi na isang goddess si Jillian ngayon, West," pagpapatuloy ni
Cupid. "Isa na siyang ganap na tao dahil ito ang buhay na pinili niya. Yun lang,
pag namatay siya, pwedeng mapunta siya sa mundo namin. Kaya siya gusto ni Hades.
Malakas ang pinagmulang bloodline ni Jillian at may potensyal naman talaga siyang
maging isang malakas na goddess."
Natahimik ako. Parang mas lalo pa akong kinabahan dahil sa sinabi ni
Cupid, eh.
Mas lalong dapat kong seryosohin ito. Bawal pumalpak.
I need her to fall in love with me.
Then, I'll do my best to make her happy.
That night matapos kong mag-trabaho, naisipan kong dumiretso sa isang
bistro para uminom saglit. Madalang lang akong uminom, pero may mga pagkakataon
talaga na kailangan ko ito para pakalmahin ang sarili ko.
"Sir West?"
Napalingon ako sa tumawag sa akin at nakita ko ang isa sa mga
proofreader namin na si Edgar.
"Uy, nandito ka."
Naupo si Edgar sa katabing barstool na kinalulugaran ko.
"Sir, mag-isa kayong umiinom ah? Problemado ba?"
"Ah, hindi. Natripan lang. Ikaw? Ba't wala kang kasama? Gusto mo mag-
shot?"
"Hindi na sir. Bawal uminom kahit isang shot. Magkikita kasi kami ni
Diana. Eh ipagmamaneho ko. Ayoko namang ipagmaneho ko siya nang nakainom ako. Alam
mo na, prinsesa ko yun eh."
Napangiti ako habang iiling-iling.
Si Diana ay yung sikat na beauty queen na ngayon eh girl friend na
nitong si Edgar. Lahat kami nagulat sa totoo lang.
Pero nakakatuwa naman kasi kitang-kita na mahal na mahal niya ito.
"Alagang-alaga mo talaga ah?"
"Naman sir! Mahal ko eh! Ay, sir ah wag kang mawawala sa kasal naming
dalawa ah? Next month na 'yon!"
"Of course I'll be there."
"Ayun oh! Ayos 'yon!"
I sighed.
"Pre, may tanong ako. Yun lang medyo ma-keso. Pero for research
purposes naman.
"Ano yun sir?"
Napakamot ako sa likod ng ulo ko at parang nagiinit na naman ang mukha
ko. Hindi ko alam kung paano ko sisimulan ang tanong kong ubod ng korny.
Pero bahala na!
"Uhmm.. p-paano mo nalaman na si Diana na ang babaeng gusto mong
pakasalan?"
Nakita kong nabigla rin si Edgar sa tanong ko sa kanya at parang mas
lalo akong nahiya. Mamaya kung ano isipin ng isang 'to eh!
Pero curious lang ako. Gusto ko lang talagang malaman.
"Ang hirap naman ng tanong niyo ser!" natatawa-tawa niyang sabi.
I laugh awkwardly, "o-oo nga. Wag mo nang pansinin!"
Umiling si Edgar.
"Sa totoo lang sir, mahirap sabihin 'yan. Walang signs, basta
mararamdaman mo na lang. Ewan, siguro kung yung pakiramdam mo ay 'di na kumpleto
ang buhay mo pag wala siya? O willing kang gawin ang lahat, kahit mag mukha ka pang
tanga, mapasaya lang siya? Siguro yun. Ewan. Ang keso rin ng sagot ko."
Napatango ako.
"Ayos lang. Gets ko."
Bumuntong-hininga si Edgar.
"Sa totoo lang sir, sa umpisa nakakaduwag din. Si Diana yung minahal ko
eh. Hindi lang siya basta-basta. Alam mo na, sikat siya, maganda, beauty queen eh.
Maraming lalaking naloloko sa kanya. At sino naman ako? Hindi naman ako kagwapuhan
kumpara doon sa mayayaman at mapopormang mga gagong nanliligaw sa kanya noon. Pero
ewan, swerte ko dahil ako ang minahal niya kahit minsan napapa-isip ako kung ano ba
nagustuhan nun sa akin," natatawa-tawang sabi ni Edgar. "Pero wala eh, minahal ko
rin ng husto eh. Yung kahit na maraming may ayaw sa akin o maraming hindi
makapaniwala na sa akin na-hulog ang isang Diana Martin, eh wala na akong paki.
Kahit anong sabihin nila o kahit anong paninira nila, bahala sila. Basta mahal ko.
Basta si Diana ang focus ko at gagawin ko ang lahat mapasaya lang siya. Siguro,
dahil ganoon ang nararamdaman ko para sa kanya, sigurado akong siya ang gusto kong
pakasalan. At siguro kasi pakiramdam ko, yung best self ko nailalabas ko dahil sa
kanya kaya alam kong siya na talaga."
Natigilan ako dahil sa sinabi ni Edgar at napaisip ako nang husto. Alam
kong marami akong empleyado na bwiset kay Edgar. Pero lately nga napapansin ko mas
nagiging okay na siyang makitungo sa iba. Mas umaayos din ang performance niya.
Palagi rin siyang masaya.
Pwede ka talagang baguhin ng pagmamahal. Kung minsan nakakasama, pero
may positive part din naman pala.
 At ako?
Sigurado akong si Jillian lang ang babaeng kaya kong mahalin nang
husto. Wala nang iba.
At ngayon, willing na talaga ako. Ayoko nang sukatin ang pagmamahal ni
Kuya Zyron para kay Jillian. Ayoko nang mag doubt kung kaya ko ba siyang pasayahin.
Mas lalong ayoko nang husgahan ang nararamdaman ko.
Papatunayan ko na lang ang lahat.
Jillian, wag ka munang ma-i-inlove sa iba ah? Wait for me.
To be continued...

Fourth Shot

Fourth Shot
JILLIAN.

"Ate Jill ah? Mag-iingat ka doon. Susulat ka. Magpapadala ako sa'yo ng size ng paa
ko," pagbibiro ng half-brother kong si Andrei.
Hinampas ko nga ng mahina sa braso.
"Two weeks lang akong mawawala! At hindi kita bibilhan ng sapatos!"
"Mamimiss kita! Wala nang taga-prito ng hotdog at bacon pag almusal!
Matakaw pa naman si Andrew!"
Natatawa na lang ako habang iiling-iling sa kapatid kong 'to.
Si Andrei - second year college - ay panganay na anak ni daddy kay Tita
Sally, yung second wife niya. Si Andrew naman yung bunso, na ngayon eh third year
highschool na.
Parehong maloko ang magkapatid na 'yan. Pero kahit ganyan ang mga 'yan,
madali ko silang nakasundo nang mag decide akong tumira na kasama si daddy.
Pinaramdam agad nila sa akin na welcome ako sa pamilya nila kaya naman sobrang
nagpapasalamat ako. Ang saya pala ng pakiramdam ng may kapatid---kahit minsan ang
sakit nila sa ulo.
Pinag-drive ako ngayon ni Andrei sa NAIA dahil flight ko papuntang
Japan. I booked a 12 days trip to Japan and yes, mag-isa lang ako na lilipad. Busy
si daddy at mommy (Tita Sally). Sina Andrew at Andrei naman, parehong may
pupuntahang summer camp.
At ako? Kailangan ko ng inspiration. Dahil wala nga akong trabaho
ngayon, plano kong sumulat ng nobela since isa yun sa pangarap ko noon. Dapat sa
Baguio lang ako pupunta. Pero itong si daddy gustong bumawi sa akin kaya sinagot
niya ang trip to Japan ko.
Kahit mag-isa lang ako, excited pa rin ako. Ilang beses na rin naman
akong nakapag-travel mag-isa at naenjoy ko yun.
"Ate, uwian mo ako ah?" sabi ni Andrei habang tinutulungan niya ako sa
maleta ko.
"Ano ba gusto mong uwi?"
"Paki uwi ang Mt. Fuji."
"Hay naku Andrew, ang tino mo talagang kausap."
"Ganun talaga pag pogi!"
He kissed the top of my head at nag paalam na sa akin.
Since maaga akong nakarating sa airport, maaga rin akong natapos sa pag
ch-check-in. I decided to stay sa coffee shop muna bago pumunta sa waiting area.
Doon sa katapat kong table, may isang lalaking nakaupo at naka-headset
doon habang nag h-headbang. Mukhang aliw na aliw sa pinapakinggan niyang kanta.
With feelings pa ang pag headbang eh.
Ang gwapo niya. As in sobrang gwapo. Kaya lang mukhang sira-ulo.
"Mr. Kupidoooo ako naman'y tulungan mo..."
Yes, kumakanta na yung gwapong baliw sa tapat ko. Nakapikit pa siya.
With feelings talaga.
"Ba't hindi panain ang kanyang damdamin at nang ako ay
mapansiiiiinnnn~"
Oh, pumiyok pa.
Idinilat nung gwapong baliw ang mata niya at nagtama ang tingin namin.
He grinned at me sabay kindat.
The fuck?
"Mahal! Ito na ang kape natin!" dinig kong sabi ng isang babae at
lumapit siya doon sa lalaking gwapong baliw.
Napatingin ako sa babae at halos malaglag ang panga ko dahil sobrang
ganda niya.
Pareho sila nung lalaki. Gwapo't maganda. Kala mo mga artista.
Scratch that.
Para silang Olympian gods.
"Thanks mahal!" sabi ni poging baliw sabay kuha ng kape doon sa magandang babae.
Lumingon sa akin yung babae at nagulat ako nang ngitian niya ako. I gave her an
awkward smile in return.
"Tara na mahal," sabi ni pogi sabay akbay. "Ang sama ng tingin sa akin
nung babaeng nasa harap ko. Parang may malaking galit sa akin."
Kinurot naman siya sa tagiliran nung babae.
"Ikaw kasi!"
At nag lakad na sila palayo.
Sana wag ko na siyang makita. Obvious na obvious akong tinititigan ko
sila eh! Bakit ba! Ang hirap alisin ng tingin ko sa kanila kasi....kasi... gwapo
sila at maganda?
No. Hindi lang yun. May dahilan pa at hindi ko maintindihan kung ano.
Hindi ko na lang sila pinansin at ininom ko na lang ang kape ko habang
nagbabasa ng libro. Maya maya lang din ay dumiretso na ako sa holding area at
nagantay sa flight ko.
Sabi three hours ang byahe papuntang Japan. For sure gabi na ang dating
ko nito sa Tokyo. Malamig pa rin kaya doon? Last day of February na eh. Nung
sinearch ko sa net ang weather sa Japan, sobrang lamig pa raw kaya naman nag dala
ako ng mga winter clothes.
Maya maya lang din, pina-board na kami sa plane. Sakto dahil window
seat ang nakuha kong upuan. Mukhang hindi naman full ang flight dito. I hope na
wala akong katabi.
Biglang may bumatok sa akin ng malakas kaya napatingin ako sa likuran
ko.
"Ay sorry, sorry miss!"
Napakunot ang noo ko. Siya yung lalaki kanina sa coffee shop. Yung feel
na feel kumanta ng Mr. Kupido. Sa may window seat, doon nakaupo yung babaeng
maganda.
Tinignan ko siya ng masama yung lalaki at nag peace sign naman siya sa
akin. Kainis! Tinamaan kasi ako ng backpack niyang malaki habang inilalagay niya sa
taas. Ang sakit nun ah! Feeling ko na-alog ang utak ko. Tapos ngiting ngiti pa siya
na parang hindi siya nagsisisi na nabatukan ako ng bag niya!
Hinimas-himas ko ang likod ng ulo ko.
"Mag-iingat kasi," bulong ko.
"Sorry na nga miss! Ikaw naman, ang highblood!" naka-ngisi pa rin
niyang sabi.
Feeling close naman ang isang 'to!
"Jillian..."
Napalingon bigla ako sa tumawag sa akin at nagulat ako nang makita ko
ang dati kong boss na naglalakad papalapit sa amin. Naupo siya sa tabi nung lalaki,
sa may aisle seat.
 "Sir West.."
He gave me an awkward smile, "y-you're here?"
I tried my best not to roll my eyes at him. Malamang nandito ako kasi
wala ako doon.
"Yeah," sagot ko.
"K-kamusta na?"
Napakunot ang noo ko. Ba't nauutal 'to? Samantalang dati kung sigaw-
sigawan ako nito talo pa ang babaeng nag me-menopause.
"Ayos lang po. Masaya."
Hindi ko siya tinanong kung kamusta na siya. I don't want to engage
myself sa pakikipag small talk sa kanya. Aba inis pa rin ako sa taong 'to hanggang
ngayon. Mortal enemy ko 'to eh. At ayokong makipag plastikan.
"Magkakilala pala kayo ni miss mataray!" sabi nung lalaking pogi na
baliw at feeling close. "I'm Cupid nga pala. Gwapong pinsan ni West!" pakilala niya
sa sarili niya. "At ito naman si Psyche, asawa ko."
"Cupid ang name mo?"
"Yep!"
"At Pscyhe ang pangalan ng asawa mo?"
"Right!"
Napatawa ako ng mahina.
"Wow. Cupid and Psyche. Totoong pangalan niyo yun?"
"Oo naman! Bakit may problema ka ba doon?"
Umiling ako. "Wala. Lakas maka Greek mythology ng name niyo. Cupid and
Psyche."
Inilagay ni Psyche ang kamay niya sa braso ni Cupid at nginitian ako,
"kaya nga meant to be kami eh."
"Tsaka kami talaga yun," sabi ni Cupid.
I snorted.
Ang korny ng sense of humor ng isang 'to.
Hindi ko na sila pinansin at naglagay na pasak ako ng headset sa tenga
ko hanggang sa mag take-off ang plane.
Sana hindi ko makasabay sa tour ang grupo nila. Okay lang si Psyche
pero 'di ko feel yung Cupid. Parang ang kulit kulit eh.
Isa pa si Sir West. Jusko. Ang napakasungit kong ex-amo. Ang mortal
enemy ko.
Please lang, hindi ko pa nakakalimutan lahat ng mga panahong
pinapagalitan niya ako na parang wala na akong nagawang tama. 'Di niya alam kung
gaano kasarap sa pakiramdam ang mag resign kasi sa wakas hindi ko na makikita ang
mukha niya at hindi ko na maririnig ang cold niyang boses.
Kaya ayoko siyang kasama. Baka masira lang ang trip ko.
~*~
WEST.
"Ba't mo naman sinadyang batukan ng bag mo si Jillian?!" inis na bulong ko kay
Cupid.
"Eh wala eh! Kailangan ko siyang batukan. Nakakainis kasi siya! Sukat
nag pasagasa doon sa future!"
Napahawak na lang ako sa noo ko habang iiling-iling.
"West, ganito pala feeling ng nasa eroplano 'no? Wala akong ma-feel.
Kala ko pa naman thrilling. Walang kwenta pala."
Tinignan ko siya ng masama.
Gumastos ako ng plane ticket niya for the sake na maranasan lang niyang
sumakay sa eroplano. Gusto ko talagang gulpihin ang isang 'to. Kung hindi lang siya
pinsan ni Jillian eh!
Napatingin ako sa harap kung saan nakaupo si Jillian. Mukhang tulog na
siya. Nakapatong ang ulo niya sa window ng eroplano. Bakante ang mga upuan sa tabi
niya at kanina pa ako nangangating lumipat at tabihan siya.
"Tabihan na kasi!" sabi ni Cupid na parang nandedemonyo pa.
"Wag kang magulo!"
"Wag kang torpe!" he hissed.
 "Kita mo nga kanina halos ayaw makipag-usap sa akin. Tas tatabihan ko
pa?"
"Weak mo pre."
Kinunutan ko siya ng noo.
"Wag mo nang guluhin ang diskarte ko pwede?"
"Ano ba ang diskarte mo? Umupo dito at titigan si Jillian hanggang
matunaw siya?"
Isa pa sasapakin ko na 'to.
"Torpe, weaaakk, boooo!"
Tinignan ko siya ng masama. Nakakainis talagang kasama ang isang 'to.
Hindi ko alam kung paano ko natitiis.
Madalas siyang nasa condo ko. In-occupy nila ni Psyche ang guest room
ko. Thank god wala pa akong naririnig na mga unnecessary noise mula sa kwartong yun
kundi palalayasin ko silang dalawa.
Pero yun nga. Madalas silang nandoon. Tapos madalas kinakain ang mga
pagkain ko. Pakiramdam ko nagkaroon ako ng palamunin.
Kung di lang talaga para kay Jillian, pinalayas ko na sila doon.
"Ayaw mo talagang tabihan siya?" sabi ni Cupid.
"Wag kang magulo!"
"Eh bahala ka. Mainggit ka sa amin ni Psyche."
Hinila niya si Psyche palapit sa kanya at hinalikan sa labi.
Shit naman. Ang PDA naman.
After that, inakbayan niya si Psyche at ipinatong ang ulo nito sa
dibdib niya.
"West, sige na. Tabihan mo na siya," mahinahong sabi ni Psyche habang
nakangiti sa akin.
Kung si Psyche ang unang nagsabi, baka ginawa ko pa agad. Mas mahinahon
kasi siyang kausap at mabait kesa dito kay Cupid. Mas may sense rin siya.
Tinulak-tulak ako ni Cupid.
"Sige na! Tabihan na! Alis ka na dito! Dali!"
"Oo na!"
Inis akong tumayo. Mamaya masapak ko pa ang isang 'to.
Lumapit ako kay Jillian. Tulog nga siya at naka-headset. Parang
nagkakarera na naman sa bilis ang puso ko.
Huminga muna ako ng malalim bago ko siya kinalabit.
Napadilat siya at inalis ang headset sa tenga niya.
"Hmm?" kunot-noo niyang sabi.
"Ah.. p-pwedeng dito m-muna ako umupo?"
Mas kumunot ang noo niya.
"Bakit?"
Napalunok ako. Parang naiirita siya. Gusto ko nang bumalik sa upuan ko.
"Ah.. k-kasi kailangan ng privacy ng pinsan ko at ng asawa niya. Alam
mo na... honeymoon. Pero okay lang sige balik na ako."
"Sige dyan ka na."
Napangiti ako.
"T-thanks!"
I-o-occupy ko sana ang seat na katabi niya kaya lang bigla niyang
inangat ang bag niya at pinatong dito. Doon tuloy ako naupo sa tabi ng aisle.
Tatluhan kasi ang upuan at ngayon, may isang seat sa pagitan naming dalawa.
Kahit medyo disappointed ako, naupo pa rin ako. Okay lang. Mas malapit
na naman ako sa kanya.
Ibinalik ni Jillian ang headset niya sa tenga niya at natulog.
Tama nga si Cupid, yung alaala ni Jillian sa akin ay hindi maganda.
Mahirap nga ito. Hindi pwedeng gumamit ng pana si Cupid kaya mangangapa kami kung
paano mawawala ang galit ni Jillian sa akin at kung paanong magugustuhan niya ako.
Hindi madali. Ngayon pa lang nalulungkot na ako kasi yung way na tignan
niya ako, parang gusto niya akong suntukin.
I can't blame her though. Kung paano ko siya tinrato noon ay hindi
maganda. I'm a jerk. Masyadong duwag sa nararamdaman. Ang alam lang na
pagpapapansin ay pagsusungit. Ayan, ayan ang napala ko.
Pero bahala na. Gagawin ko ang lahat.
Nilingon ko siya. Nakapikit ang mata niya. Ang lakas din siguro ng
music sa headset niya kasi medyo naririnig ko ang tunog.
"I love you," I whispered.
Kahit alam kong hindi niya ako maririnig.
To be continued...

Author's Note:

Sa mga naguguluhan pa rin po sa setting ng story, itong TIMELINE na 'to ay AFTER

mamatay ni Zyron ar Ayesa. After nang lahat nang nangyari doon sa chapter 65 ng
SWSCA at after BURAHIN ni Cupid ang alaala ni Jillian, West, at lahat ng
nakapaligid sa kanila.
Ito po yung time na si Jillian ay nakabalik na doon sa daddy niya.
Sa First chapter po, yung first part doon, YEAR 2017 yun kung saan nasagasaan si
Jillian at na-tegi. Ayun yung katuloy ng epilogue ng SWSCA. Meaning, year 2017 ang
epilogue ng SWSCA.
Then bumalik si Cupid sa year 2016 para ma-prevent na mamatay si Jillian. Kaya ang
timeline na nating ngayon ay year 2016--again, after ma-tegi ni Ayesha at Zyron.
Kaya po si Edgar ay ikakasal pa lang at wala pa silang anak ni Diana rito. Yung
epilogue sa SWSCA ay year 2017 na po iyon. Kaya po lahat ng nangyayari sa mga
characters ay "past" kasi malamang bumalik si Cupid sa past.
Ayun, nilinaw ko lang. Gets naman ng lahat eh. Pero nakakagulat na may dalawa o
tatlong hindi naka-gets. Malinaw naman.

Medyo nakakaloka na po mag explain. Pag maraming hindi naka-gets, sige i-explain
ko. Pero pag mag-isa ka lang, ay naku. Read the comments na lang o maybe basahin mo
ulit at subukang i-analyze kasi lagi ko naman mina-make sure na understandable ang
mga plot twists ko.

Fifth Shot

Another important AN:

Guys medyo may sira ang watty. If may mga parts na putol-putol dito sa update ko,
please update your Wattpad app or sa browser niyo basahin ang update para mabasa
niyo ng maayos.
I inserted photos in this update and pag 'di niyo ma view, mas okay po na sa
browser niyo basahin :)

~*~

Fifth Shot
JILLIAN.
"Jillian? We're here."
Napadilat ako bigla nang maramdaman kong may humawak sa braso ko at
bumungad sa akin ang pagmumukha ng dati kong boss na masungit.
Nung una, nag loading pa ang utak ko kung bakit nasa harapan ko si Sir
West at ginigising ako. And then it hit me. Nasa Japan na pala kami!
The whole plane ride ang lalim ng tulog ko. Ang sakit din ng tenga ko
gawa ng headset ko at sobrang lakas kasi ng music ko.
Agad kong pinunasan ang gilid ng bibig ko dahil feeling ko tulo ang
laway ko kanina habang
"Mag l-land na ang plane. Mag seat belt na raw," sabi ni West.
Tumango ako at ikinabit ko ang seat belt ko. Biglang nawala ang antok
ko nang maramdaman kong unti-unti nang bumababa ang eroplano.
Shit! Nasa Tokyo na kami!
Para akong kiti-kiting hindi mapakali sa upuan ko. First out of the
country trip ko kasi ito. Tapos sa Japan pa! Aba! Naalala ko nung may pinroofread
akong novel sa publishing company nina West dati. Yung setting ng story niya nasa
Japan. The way na dinescribe ng author ang Japan, sobrang nakakamangha kaya naman
simula nun, pinangarap ko nang makapunta rito.
"First time mo rin sa Japan?" tanong sa akin ni Sir West.
Tinanguan ko lang siya nang hindi nakatingin sa kanya. Gusto ko nang
lumabas ng plane at humiwalay sa grupo nila. Sana hindi ko na sila makita pa sa
whole trip ko.
Mukhang nakaramdam naman siya na ayoko siyang kausapin kaya nanahimik
na lang siya. Mabuti naman. Mas okay na nagkakaintindihan kami na hindi kami ayos
dalawa.
Nang pababa na kami sa plane, may kumalabit sa akin. Yung Cupid na
pinsan ni West na sobrang kulit. Naka-ngisi sa akin.
"Bakit?!" irita kong tanong.
"Hindi ka gumagalaw buong plane ride. Natakot ka 'no? Sus. Wala ngang
thrill eh!"
Pinandilatan ko siya ng mata.
"I'm sleeping!"
"Weh? O baka dahil na po-pogi-an ka lang sa katabi mo?"
"What?!"
Lumapit siya sa akin at binulungan ako.
"Atin-atin lang 'to, 'yang pinsan kong si West, single yan. Pero
naghahanap na rin yan ng girl friend. Gusto mo reto kita? Bagay na bagay kasi
kayong dalawa eh."
"What the hell?!"
"Dali na! Pogi naman si West 'di ba? Mayaman pa, responsible,
organize---"
"Pero masungit!" pag putol ko sa sinasabi niya. "Kaya nevermind."
At dali-dali akong naglakad palayo sa kanila. Jusko wag na wag ko na
sana talaga silang makasabay.
Paglabas ko sa airport, sinalubong agad ako ng sobrang lamig na hangin
kaya napayakap ako sa jacket ko. Kung sa Pinas summer na summer na, dito, grabe ang
lamig. Yung hininga ko umuusok. Ang nipis pa naman ng suot kong damit sa ilalim ng
jacket ko. Hindi nga talaga uubra ang isang layer lang ng sweater dito.
Nilapitan ko ang isang babaeng Japanese na may hawak na papel kung saan
nakasulat ang travel agency na nagasikaso ng tour ko. Nagpakilala siyang si Ayako,
ang tour guide namin. Sabi niya, may apat pa raw kaming iniintay na makakasabay ko
sa tour.
Maya maya lang, may lumapit sa amin na isang lalaki. Tama lang ang
height pero una kong napansin ang mata niya. Ang ganda ng mata, bilugan tas parang
buhay na buhay. Maputi rin siya at mamula-mula ang labi. Siguro dahil sa lamig ng
panahon dito. May pagka-singkit. At oo, gwapo siya. Akala mo kung sinong artista.
Shit. May kasama akong gwapo sa tour! At mukhang mag-isa rin lang siya!
Feeling ko pinagpala ako ah.
"Wanderlust Travel?" tanong nung lalaki kay Ayako.
"Yes! What's your name, sir?" nakangiting tanong niya rito.
"Ryan Sabillana."
Tinignan ni Ayako ang listahan niya.
"Oh Ryan-kun! I'm Ayako and I'll be your guide for your entire tour.
Now we're just waiting for West-kun's group."
Napatingin ako kay Ayako.
"W-West?"
"Yes! Do you know him?"
Sinilip ko ang papel na hawak ni Ayako at ayun nga, nakasulat ang
pangalan ni West kasama si Cupid at Psyche. At hindi nga talaga sila nagbibiro na
Cupid and Psyche ang name nilang mag-asawa.
And right on cue, narinig ko ang nakakairitang boses niya.
"Oh kasama pala natin si Miss Sungit!"
I glared at him. May galit ba sa akin ang tadhana?! Akala ko pinagpala
na ako kasi may kasama akong pogi. Tas biglang kasama ko rin pala itong mga 'to?
"H-Hi Jillian," bati naman ni Sir West na para bang nahihiya-hiya pa.
Hindi ko siya pinansin.
"Great! We're complete!" masiglang sabi ni Ayako kaya lahat ng atensyon
namin ay natuon sa kanya.
Nagpakilala ulit siya kina West at mukhang tuwang tuwa naman si Cupid
sa kanya.
Masiyahin at friendly kasi ang aura ni Ayako. Maliit lang siya pero
parang palaging ang taas ng energy niya.
Sumakay na kami sa bus na maghahatid sa amin sa hotel na tutuluyan
namin. And guess what? Kasama ko rin sila sa hotel. Buong tour kasama ko sila. Ang
saya nga naman talaga.
Habang nasa bus, pinaliwanag na sa amin ni Ayako ang pupuntahan namin
bukas at kung anong oras ang call time. Pero ngayong gabi, on our own muna kami.
Binigay na sa amin ang designated rooms namin. Katabi ko ng room si
pogi pero sa kabilang side ko, andoon ang kwarto ni Cupid at Psyche. Sa tapat ko
naman, ang room ni West.
Hanggang sa kwarto katabi ko sila. Ibang klase talaga.
"Jillian, do you want to come with us? Kakain kami ng dinner sa baba,"
yaya ni West.
"Ah.. hindi. Una na kayo."
"Pero hindi ka pa kumakain..."
"May baon akong cup noodles."
Hindi ko na siya inantay sumagot at pumasok na ako bigla sa room ko.
Sa totoo lang wala naman akong dala at talagang plano ko rin kumain sa
labas. May nadaanan kaming ramen shop kanina na 'di kalayuan dito at doon na lang
ako kakain. Magpapahinga na lang muna ako dahil baka makasalubong ko sina West.
Okay, I know I'm being rude. Ako na niyayaya ako pa ganito. Pero kasi
naman, meron talagang pagkakataon na alam mong ayaw mo sa isang tao at gusto mo na
lang siyang iwasan. At ganun ang nararamdaman ko sa grupo nila. Hindi ko alam.
Naiinis ako kay Cupid dahil feeling close masyado samantalang kanina pa lang kami
nagkakilala.
At kay Sir West....
Oo, isang factor na yung sa trabaho namin. Ang hirap kalimutan nung
sinungitan niya ako, na pinapagalitan niya ako na parang wala na akong ginawang
tama. Yung mga ganoong pangyayari hindi madaling makapag move on. Feeling ko nung
mga panahon na yun, parang napaka bobo ko. Halos lumipat na nga ako sa opisina niya
kasi maya't-maya pinapatawag ako. Palagi siyang masungit sa akin. Parang isang
malaking nuisance ang existence ko sa opisina.
Tapos ngayon bigla niya akong yayayain ng ganyan? Biglang ang bait niya
sa akin? Kung makapagyaya kala mo friends kami?
Ayoko. I refuse.
Nag shower muna ako at nagpahinga saglit. Nang okay na ako, bumaba na
ako para pumunta sa ramen shop. This time, nag-suot ako ng three layers of
sweatshirt bago lumabas. Pinatungan ko pa ng makapal na coat. Pero kahit ganoon,
ang lamig pa rin. Perfect nga ang ramen na kainin.
"Miss!"
May tumapik sa likod ko at nakita ko si pogi na kasama namin sa tour.
"Oh.. hi."
 "Filipino?" tanong niya.
Napangiti ako, "yep. Pinoy 'to."
Napangiti rin siya, "oh thank god! Naghahanap ka ng makakainan?"
Tumango ako, "actually may nakita akong ramen shop."
"Pwede ba akong sumabay?"
"Sure! Tara."
Sabay kaming naglakad dalawa papunta sa ramen shop.
"What's your name again?" tanong niya sa akin.
"I'm Jillian. Ikaw?"
"Ryan. So Jillian, wala kang kasama sa tour?"
"Wala. Solo lang. Ikaw? Mag-isa ka rin?"
"Yep. Actually I'm a travel blogger and I usually travel alone."
"Oh.. wow. Ang saya naman ng work mo!"
Narating na namin ang ramen shop. Nagpapasalamat talaga ako na sumabay
sa akin si Ryan dahil medyo shu-shunga-shunga ako at hindi ko alam kung paano o-
order. At dahil nga travel blogger siya at madalas mag travel, nag research muna
talaga siya sa Japan bago pumunta dito.
Sa labas ng ramen shop may parang vending machine. Pipindutin mo doon
ang ramen na order mo then ihuhulog mo ang bayad mo. After that, may lalabas na
ticket doon.

"Ano na ang gagawin?" tanong ko kay Ryan habang hawak ko ang ticket ko.
"Ibibigay natin 'to sa loob para magawa na nila ang order natin. Let's
go!"
Pumasok kami ni Ryan at inabot niya ang mga tickets namin sa isa sa mga
staffs. Hindi kalakihan yung ramen shop. Isang mahabang paikot na parang barstool
lang ang upuan at sa gitna noon, nandoon ang pinaka-kitchen nila at pwede mong
panuorin ang mga chefs sa pag gawa ng ramen.

"So Jillian, what's your work sa Manila?" tanong ni Ryan habang kumakain kami.
"Actually... wala. I mean nakabakasyon ako ngayon kasi nag resign ako
sa work ko. Pero I'm planning to write a book kaya eto nandito ako, naghahanap ng
inspiration."
Napatingin sa akin si Ryan at nginitian ako.
Ang ganda ngumiti ng pogi na 'to bwiset.
"Inspiration sa Japan..." tumango si Ryan. "Pareho kayo nung isang
kakilala ko."
"Isang kakilala mo?"
"Oo. Yung almost girl friend ko."
"Wow. Almost girlfriend. Pwedeng intrigahin kung bakit may almost?"
"Sige ikukwento ko sa'yo ng buo. Mamaya ma-inspire kang isulat ang
kwento namin."
"Patabi ah."
Napalingon ako bigla sa gilid ko at nakita ko si West doon. Positive
ako kanina na narinig ko na silang bumaba at kumain eh! What the hell is he doing
in here?!
"Hey! Kasama ka rin namin sa tour 'di ba?" tanong ni Ryan kay West.
Nag kibit-balikat lang si West sa kanya.
Nagkatinginan kami ni Ryan at sa mga tingin niya, parang nagtatanong
siya kung anong problema ni West.
Hindi ko rin alam.
Nilingon ko siya.
"I-I thought kumain na kayo nina Cupid."
Tinignan niya ako.
"I thought may dala lang mga cup noodles."
O-kay? Bakit parang ang init ng ulo nito? At ba't parang naiinis siya
na nagsinungaling ako? Eh paki ba niya?
Hindi ko na siya pinansin. Itinuloy ko na lang ang pagkain ko. Kahit si
Ryan hindi na nagkwento ng about sa almost girl friend niya. Natahimik kami pareho
kasi parang nagkaroon ng awkward vibes sa paligid namin simula nang dumating si
West.
Nang matapos kaming kumain, tahimik kaming naglakad pabalik sa hotel.
"Good night Jillian. See you tomorrow," sabi ni Ryan.
"Good night!"
At pumasok na si Ryan sa room niya.
"Night West," sabi ko kay West habang binubuksan ko ang pinto ng room
ko.
Hindi siya sumagot kaya napalingon ako.
At nagulat ako na sobrang lapit niya sa akin.
"W-West... what the hell?!"
"Bakit mo ba ako sinusungitan?" seryosong tanong niya.
"H-ha?! Hindi ah..."
"Jillian, I know you."
Napalunok ako. Ang seryoso ng tingin niya sa akin. Parang bumilis ang
pintig ng puso ko. Ang lapit niya sa akin at ang hirap huminga.
Bubuksan ko na sana ang pinto ko at lalayasan ko na siya doon nang
bigla niya akong isinandal sa pader at iniharang ang braso niya sa gilid ko.
Holy cow. Bakit pakiramdam ko nagaakyatan ang dugo sa mukha ko?! Ano ba
'to!
Hindi ko maintindihan ang nangyayari. Yung dati kong boss na sobrang
init ng dugo sa akin, ngayon kino-corner ako at sobrang lapit niya sa akin.
"Jillian, bakit ka ba galit sa akin?" mahinahong tanong ni West. His
expression softens.
No, more like, parang nasasaktan siya.
Or am I just imagining it?
Itinulak ko siya palayo sa akin.
"Ano ba. Hindi naman talaga tayo okay 'di ba? Sa work pa lang mainit na
pareho ang dugo natin sa isa't-isa. Well guess what sir West? Hanggang ngayon dala-
dala ko pa rin yun. Kaya kung pwede wag mo na lang akong kausapin. Ayokong masira
ang tour ko."
Agad ko siyang tinalikuran. Ewan. Hindi ko kayang makita ang expression
ng mukha niya. Bakit ganun? Bakit kasi ganyan siya umasta?!
Nakakapanibago.
Papasok na sana ako nang bigla niya ulit hatakin ang braso ko.
At nagulat ako na makitang naka-ngisi siya sa akin.
"Well, makakasama mo ako sa tour mo. At hindi kita lulubayan kahit
ipagtulakan mo ako. Wala kang choice. Good night, Jill."
Binitiwan niya ako at pumasok na siya sa kwarto niya. Samantalang ako,
naiwan sa labas at napatulala na lang sa nangyari.
To be continued...

Sixth Shot
Guys, from now on, I'll be inserting photos in between updates para mas ma-
visualize niyo yung lugar na pinupuntahan nina Jillian. Kaya I suggest, iupdate
niyo ang Wattpad app niyo sa pinaka latest version para mabasa niyo ng maayos ang
mga updates ko. OR, pwede niyong basahin sa browser para mas maayos.
Yung putol na word last update, hindi browser at app ang may problema, yung author.
Putol talaga. Lutang eh. Hahaha XD

Happy reading!

Sixth Shot
WEST.
What the hell, West?! What the hell?!
Nagpalakad-lakad ako sa hotel room ko. Hindi ako makatulog. Gusto kong
i-umpog ang ulo ko sa pader.
Kasi naman! Kasi kasi kasi! Hindi ko alam kung anong masamang demonyo
ang sumanib sa akin kanina?! Paano ko nagawa yun kay Jillian? Isinandal ko siya sa
pader, nilapitan ko siya nang sobrang lapit, tinitigan ko siya sa mata, at sinabi
ko na hindi ko siya lulubayan?
Napahilamos ako sa mukha ko at ibinagsak ko ang sarili ko sa kama.
Nakakapanghina ng tuhod.
Alam ko nababasa ko na 'yan sa mga rom-com novels na pinupublish namin.
Typical scene. Sabi nila nakakakilig daw eh.
Pero langya, pag ginawa mo pala talaga ng actual, ang creepy at ang
gago ng datingan. Malamang na-creep out si Jillian sa akin. I invaded her personal
space. Maswerte na ako at hindi niya ako sinipa palayo sa kanya. Pero positive ako
na mas lalayo na siya sa akin.
Mag sorry na kaya ako?
Pero anong oras na! It's already past 3am. Malamang tulog na yun.
Huminga ako nang malalim. Kailangan kong mag relax. Napupuno ng
negative thought ang utak ko.
Proofreader ko dati si Jillian kaya malamang nabasa niya talaga yung
mga rom-com novels namin. Alam niyang nakakakilig yung ginawa ko kanina.
Kaya mag-a-assume na lang akong kinilg siya?
Kaso hindi naman ako katulad ng mga lalaki doon sa mga nobelang yun!
Yung sobrang confident nila sa babae. Yung hindi tumitiklop. Alam na alam nila
paano kausapin ang babae. Yung ngitian pa lang nila ito, kinikilig na sa kanila.
Eh ako?
Mag hi nga lang kay Jillian nauutal na ako eh. Lumapit pa lang sa kanya
kailangan ko na nang matinding lakas ng loob. Feeling ko kapag ngingitian ko siya
mukha akong serial killer.
At kanina?
Oo. Nadala ako ng selos ko. Wala pa kaming 24 hours sa Japan, may
pumoporma na sa kanya.
Pero ibang klase pala talaga ang selos. Parang alak lang ang tama sa
sistema ng isang lalaki. Tipong bigla ka na lang magkakaroon ng lakas ng loob gawin
ang mga nakakatangang bagay.
At katulad ng alak, pag humupa na, gugustuhin mo na lang iumpog ang ulo
mo sa pader dahil sa mga pinag gagagawa mo.
Halos isang oras lang ang naging tulog ko. I have to wake up at 6am
para maligo at mag-ayos. Mga bandang 6:30am, palabas na ako sa kwarto ko para
pumunta sa buffet hall at kumain ng breakfast.
At saktong pagbukas ko nang pinto ko ay ang pagbukas ng pinto ni
Jillian na katapat ng kwarto ko.
 Nagkatitigan kami.
1 second... 2 seconds.. 3 seconds...
"Ah Ji---"
Sinaraduhan niya ako ng pinto.
Napahinga ako nang malalim.
Tama nga ang hinala ko. Na creep out siya sa ginawa ko kesa kinilig.
Naglakad ako palapit sa room niya at kakatok na sana ako para mag sorry
nang biglang may humatak sa akin palayo.
"Pre, masyado mong kinukulit si Jillian! Relax ka lang!" sabi ni Cupid.
"Kailangan kong mag sorry! Mamaya hindi siya bumaba para kumain eh!"
"Sus, si Jillian pa?! Hindi niya papalagpasin ang buffet breakfast.
Tara na sa baba! Gutom na ako."
"Teka katukin muna natin si Jillian. Isabay na natin."
"Hindi yun sasabay sa'yo. Kagabi nga mas pinili niya sumabay sa
stranger kesa sa'yo 'di ba?"
Tinignan ko ng masama si Cupid.
Alam ko dapat tinutulungan ako nito eh. Pero bakit wala akong
maramdamang suporta mula dito?!
"Ako na tatawag kay Jillian. Umuna ka na sa baba," sabi ni Cupid sa
akin.
"Mas hindi sasama sa'yo yun," sabi naman ni Psyche. "Mas masama ang
tingin niya sa'yo kesa kay West."
"Grabe ka naman sa akin mahal!" sabi ni Cupid. "Sa pogi kong 'to? Hindi
mahihindian ni Jillian ang charms ko."
Napailing na lang si Psyche.
"Ako ang tatawag kay Jillian dahil sa ating tatlo, mas sasama siya sa
akin," mariin na sabi ni Psyche na para bang hindi na kami pwedeng makipag talo sa
kanya.
At effective dahil ang tanging nagawa na lang namin ni Cupid ay tumango
at umuna na sa buffet hall.
Kumuha na kami ng pagkain ni Cupid at in-occupy ang seat for four.
Halos magkanda haba ang leeg ko sa pagtanaw kay Jillian at Psyche. Maya maya lang
din nakita ko na silang dumating.
Kaso hindi sila tumabi sa amin. Sa kabilang table sila naupo.
"Huy, hindi tumabi sa atin sina Jillian!" bulong ko kay Cupid.
"Hindi ako bulag. Nakikita ko."
"Bakit hindi sa atin tumabi?!"
"Malamang kasi nandyan ka. Pag umalis ka lilipat sila dito."
Tinignan ko si Jillian. Inangat niya ang tingin niya at nagtama ang
tingin namin. Pero hindi ko inalis ang titig ko sa kanya.
At inirapan niya ako.
"Cupid! Inirapan ako ni Jillian!"
Nilingon ko si Cupid at busy kumain.
Ano ba 'to?! Kala ko ba tutulungan niya ako? Ba't lamon lang siya nang
lamon diyan?!
"Cupid! Inirapan nga sabi ako ni Jillian!" paguulit ko sa kanya.
"Oh anong gusto mong gawin ko sa kanya? Tusukin ko ang mata?"
"She's mad at me."
"Ikaw kasi eh. Sinungitan mo nang sinungitan dati. Ayan tuloy."
Yumuko ako at iniwas ko ang tingin ko sa kanya.
"Eh kaya ko lang naman kasi nagawa yun kasi natakot ako na baka
mahalata niya na gusto ko siya eh."
Napahinga ng malalim si Cupid.
"Pareng West, mag chill ka kasi muna. Alalahanin mo yung mga bagay na
ginawa mo noong panahong na-inlove sa'yo si Jillian. Masyado ka kasing atat ngayon
eh. Take it easy bro."
"Ang sungit niya kasi sa akin," I mumbled.
"Eh paano kung titigan mo akala masarap na lechon si Jillian. Iwas iwas
din sa pagtitig ng matagal."
 Hindi ako sumagot. Ano bang magagawa ko kung gusto ko siyang tititigan?
Eh kasi ang ganda niya eh.
At miss ko na siya. Miss na miss na miss ko na siya. Gusto ko siyang
lapitan at yakapin.
~*~
JILLIAN.
Ilang beses kong nahuling nakatingin sa akin si West. Ilang beses ko na rin siyang
inirapan.
Seryoso, anong probelma ng isang yun? He acted like a jerk last night.
At ngayon kung tignan ako akala mo lulusawin ako.
Bakit ganyan ba umasta 'yan? Feeling niya nasa opisina pa rin kami ang
empleyado niya pa rin ako? Feeling niya masisindak ako sa kanya?
Nakakainis!
Pero buti na lang talaga at hindi sila lumipat nung pinsan niyang
makulit dito sa table namin. Mukhang napagsabihan din ni Psyche.
At na t-touch din naman ako sa kind gesture ni Psyche. She's on a
honeymoon with his husband pero mas pinili niya na samahan ako sa breakfast. Medyo
nakakakonsensya rin. Sanay naman akong kumain magisa. I told her na okay lang ako
pero hindi niya talaga ako iniwan.
Madaldal si Psyche. Ang dami niyang kwento. Pero yung mga kwento niya,
hindi nakaka awkward. Nagkakasundo nga kaming dalawa eh.
Talking to her feels like talking to an old friend. Komportable na agad
ako sa kanya.
After namin kumain ni Psyche, bumalik na agad kami sa hotel room namin.
We still have 30 minutes to prepare bago dumating ang tour guide namin. Since
nakapag ready na naman ako, kinuha ko na agad ang gamit ko at bumaba. May nakita
kasi akong Japanese garden kanina nung kumakain kami. Gusto ko sanang puntahan.
Bago ako bumaba, I checked the weather. 8 degrees C sa labas. Three
layers of jacket ang suot ko plus yung pinaka coat ko. Pero pag labas ko ng hotel,
ang lamig pa rin. Itinaas ko ang hood ng coat ko dahil ramdam na ramdam ko ang
lamig sa tenga ko.
Sabi ko na eh, dapat nagdala ako ng cap man lang o ear muffs.
Yung kamay ko rin naninigas sa lamig dahil wala akong gloves.
Ka shungahan ko naman kasi. Sukat hindi ako prepared! Hindi ko inexpect
na sobrang lamig pala talaga. Akala ko kasi patapos na ang Winter dito ngayon.
Sa gilid ng entrance yung Japanese garden na nakita ko. May malaking
pond sa gitna at maraming lumalangoy na koi fishes. Ang dami ring maliliit na puno
at halaman na hindi ko alam ang tawag. Pero wala pang mga dahon ang mga puno gawa
na rin siguro na winter pa rin dito sa Japan.

Buti na lang may isang lugar kaming pupuntahan kung saan may early cherry blossom
kaya kahit papaano makakakita ako ng cherry blossom.
Inilabas ko yung phone ko at nagkukukuha ako ng photos doon. Kahit
namamanhid na ang kamay ko sa lamig, push pa rin.
Itinaas ko ang phone ko para mag selfie at ayun na nga, ang
nakakatangang nangyari, nabitiwan ko ang cellphone ko-at may biglang sumalo nito.
"Oopps!"
Napatingin ako sa gilid ko at halos mapatalon ako sa gulat nang makita
ko si West sa tabi ko.
"Muntik na ang phone mo," sabi niya sabay abot sa akin.
"T-thanks. Teka, are you following me?!"
Umiling siya, "dito rin ako sa hotel na 'to. Pwede bang gusto ko lang
din makita ang Japanese garden?"
Sabi ko nga. Kasi naman yung inaasta niya kagabi, yung sinabi niya,
parang pinapaalam niya sa akin na i-stalk niya ako. Hindi naman sa pag aassume,
pero kahit sinong tao ang sabihan nang ganun, ang stalker lang talaga ng dating.
 "Akin na kamay mo."
"Huh?"
"Kamay mo."
"Baket?!"
"Your hands look pale. Ba't kasi wala kang gloves?"
"So ano? Mag t-take advantage ka? Hahawakan mo kamay ko?!"
Napailing ulit siya.
"Wag kang assuming. "
At kinuha nga niya ang kamay ko.
Pero hindi para hawakan. Sinuotan niya ako ng gloves.
After nun, binitiwan na niya at naglakad siya palayo. Tinignan ko ang
gloves sa kamay ko. Fit na fit.
"W-West!"
Lumingon siya.
"Hmm?"
"Ba't ka may gloves ng babae?"
Kumunot ang noo niya.
"Kay Psyche 'yan."
"Ah.... Okay."
Napabuntong hininga siya.
"Uso magpasalamat."
Tinalikuran na niya ako at tuloy-tuloy na siyang naglakad palayo sa
akin.
"Salamat!" sigaw ko.
Pero hindi siya lumingon. Dire-diretso lang siya sa paglalakad. At
namumula pa ang tenga.
Dahil sa lamig?
To be continued...

Ate A's Note~

Katulad po ng sabi ko doon sa AN sa taas, just in case na nilagtawan niyo, each
update mag lalagay ako ng photos para mas ma-visualize niyo yung mga pinupuntahan
nina Jill. So para iwas sira sa update like puto putol na words, please update your
wattpad app into the latest version or read the update sa browser :D
Mostly na photos na ilalagay ko dito ay ang mga photos na nakuhanan ko nung
nagpunta kami sa Japan last year. May mga infos din ako na ilalagay. If ever may
readers ako na taga Japan at may mga maling info ako na nalagay, please feel free
to correct me! :D
Gusto kong ipakita ang ganda ng Japan sa inyo <3
Ayun! At dahil makapal ang mukha ko, ayan picture ko. Nag selfie rin ako sa
Japanese garden. Hahahaha. Unang selfie ko yan sa Japan. XD Dami kong pimples 'no?
XD
(At wala akong coat na suot. Nanginginig ako nyan guys! XD)

by the way, 23 years old na ako dyan sa photo. 24 ako ngayon. HINDI AKO BATA.
*paglilinaw lang xD*
Seventh Shot

Dedicated to auroraalexus
Maraming salamat sa magandang cover ng SWSCA <3

~*~

Seventh Shot
JILLIAN.
Saktong 8am, nasa lobby na kaming lahat at ready to go para sa tour namin. May
lumapit naman na isang Japanese na babae sa amin na tingin ko is mga around 23 to
25 years old ang edad. Maliit, balingkinitan ang katawan, above the shoulder length
ang buhok at masayang naka-ngiti sa amin.
She introduced herself as Chiharu. Substitue raw siya ni Ayako since
may emergency si Ayako kaya si Chiharu na ang makakasama namin buong tour.
Pero katulad ni Ayako, masiyahin at puno rin ng energy si Chiharu.
Actually pansin ko karamihan ng mga Japanese puro masisiyahin at palangiti. Kanina
nga sa elevator may nakasabay akong girl tapos lahat ng papasok sa elevator
binabati niya ng "ohayo" or "good morning."
Pinaliwanag ni Chiharu ang itinerary namin today. At since lilipat na
kami ng hotel sa Shinjuku tonight, dala-dala na rin namin ang mga bagahe namin.
Ngayon ko lang na realized na ang bigat ng maletang dala ko. Paano kasi
si Tita Sally ang daming ipinadala sa akin na sweatshirts, scarves at coats. Takot
na takot na ginawin ako.
Pero pareho naming nakalimutan ang gloves.
Napatingin ako sa gloves na suot ko. Color itim siya at may design na
ribbon na pula sa may pinaka wrist, Natatanggal din yung tela sa may index finger
at thumb para pag gagamitin ang phone, hindi ako mahirapan.
Nakita ko si Psyche na nakasunod kay Cupid. Dala niya ang backpack ni
Cupid habang buhat-buhat naman pareho ni cupid ang mga maleta nila.
Nilapitan ko si Psyche.
"Uy Psyche!"
"Oh hi Jillian!" nakangiti niyang sabi. "Sabi ni Chiharu may kasabay
raw tayo sa tour na apat na babae. Magbabarkada ata. Pero mga Pinoy naman daw."
"Oh.. I see! Edi maganda! Nga pala, pinahiram sa akin ni West yung
gloves mo. Sorry ah?"
"Eh?"
Pinakita ko yung gloves na suot ko. Nagtataka naman na tumingin sa akin
si Psyche.
"Sabi ni West akin 'yan?"
Tumango ako, "uhmm.. hindi ba sa'yo?"
Bigla siyang napangiti ng malawak. Tatanungin ko sana kung bakit kaso
biglang may kumuha sa maleta ko.
"Uy teka--!"
"Ako na," sabi ni West at tuloy-tuloy siyang naglakad palapit sa bus
habang hatak-hatak ang maleta ko at hindi man lang humaharap sa akin.
Nagtataka kong tinignan si Psyche na ngiting-ngiti naman sa akin.
"Gentleman si West. Shy lang," sabi nito. "Bagay sa'yo yung gloves.
Alam na alam ni West kung ano ang magugustuhan mo."
Bago pa ako makasagot, naglakad na rin papasok ng bus si Psyche.
O-kay?
Ba't ang weirdo nila ngayon? Anong nangyayari?
Sumunod na ako kay Psyche. Sinalubong naman ako ng Chiharu at sinabing
walo lang kami sa bus na sasakay kaya kahit saan ako umupo. Doon ako pumwesto sa
likod ni Ryan.
Tumayo si Ryan at sinilip ako sa likuran niya habang nakangiti.
"Hey, do you think kakain tayo ulit sa ramen house? Nag c-crave ako sa
ramen!" sabi niya.
Napangiti naman ako. "Hindi ko alam eh. Pero ako rin sobra. Yung kinain
natin kagabi, the best talaga!"
"Oh my gosh ang pogi naman!" dinig kong sabi nung mga babae sa bandang
unahan ng bus. Sila yung magbabarkada na kasama namin sa tour.
Sinilip ko kung sino yung tinutukoy nila.
It's Cupid.
Naka leather jacket ang loko at naka shades pa tas ngiting-ngiti. Nung
umakyat sa bus, nag s-swag pa siya. Lecheng 'to. Alam kong gwapo siya. Oo gwapo
talaga siya. Pero bakit kada nakikita ko siya, gusto ko siyang batukan ng malakas?!
"Hi! Ang gwapo naman ng kasama namin sa tour!" sabi nung isang babae na
may mahabang buhok, pulang-pulang lipstick at nag b-beautiful eyes na matang
nakatingin kay Cupid.
Nagulat ako nang biglang lumapit si Psyche kay Cupid at isinkubit niya
ang braso niya sa braso ni Cupid.
"Mine," mariin na sabi ni Psyche.
Mas lalong lumawak ang ngiti ni Cupid.
"Sorry girls, I'm married"
Napangiti rin ako. Kahit bwiset 'tong si Cupid at ang sarap sipain most
of the time, ewan pero kinikilig ako sa kanila ni Psyche. Pag nakikita ko kasi
silang magkasama, halatang sobrang mahal na mahal nila ang isa't-isa.
"Ayan si West single 'yan!" sabi naman ni Cupid sabay turo kay West na
kaakyat lang din sa bus.
Napatingin naman si West doon sa mga babae na takang-taka kung ano ang
pinaguusapan nila.
Yung isang babae na matangkad at naka-perm ang buhok, hinatak si West.
"Dito ka na lang umupo," sabi niya at inalis ang bag sa tabi niya.
Napa-irap ako. Ang landi bwiset. Ano, nagpunta ng Japan para humanap ng
jowa? Kurutin ko 'to sa singit eh.
Tinignan ko si West. Hindi siya umupo doon sa tabi nung maharot na
babae pero hindi rin siya makaalis sa unahan dahil iniinterview siya ng mga babaeng
yun. Tinatanong na kung ano ang trabaho niya, saan siya sa Manila nakatira, etc.
Bwiset.
Biglang may nag snap ng daliri sa harap ko kaya napatingin ako dito.
Nakangiti sa harap ko si Ryan.
"Malapit nang mamatay yung mga babae sa talim ng tingin mo," natatawa-
tawa niyang bulong sa akin.
"Landi kasi," pabulong na sabi ko naman sa kanya.
Napatawa siya ng mahina.
"Crush mo 'no?"
"Huh?! Huy anong crush ang sinasabi mo diyan. Hindi 'no!"
Mas natawa siya, "o joke lang yun. Wag kang defensive!"
Sinimangutan ko si Ryan. Grabe 'to, pinagtitripan ako.
Kung alam niya lang kung gaano ako ka-inis kay West! At hindi ako
nagseselos. Hindi. Naiirita lang ako sa mga babae. Makakita lang ng gwapo, para ng
mga kiti-kiti. Kainis.
"May girlfriend ka na, West?" tanong sa kanya nung isang babae.
Napalingon siya sa akin at nagtama ang tingin namin. Agad kong iniwas
ang tingin ko.
Titingin-tingin niya rito?! Kainis.
"Wala," sabi nito at nag tawanan naman ang mahaharot.
O ayan sige, dahil wala kang girlfriend makipagharutan ka sa mga yan.
Magsama-sama kayo. Malalandi.
"Pero may nililigawan ako."
Napa-angat ulit ang tingin ko sa kanya. He's looking at my
direction....o guni-guni ko lang na sa akin siya nakatingin?
Bakit siya nakatingin dito?!
"Excuse me."
Naglakad palayo si West doon sa mga babae at in-occupy niya yung seat
sa likuran ko.
Dahil nga walo lang kami sa bus, tig-iisang row kami at pare-parehong walang katabi
para lahat, nasa window side.
Well, except kay Cupid at Psyche na nag tabi.
Nagsimula nang umandar yung bus namin. Nagpakilala ulit si Chiharu sa
amin. Sabi niya ang first stop namin is sa Meiji Shrine Habang nasa byahe,
ipapaliwanag niya yung iba't-ibang lugar na nadadaanan namin.
At ako? Lumulutang ang isip.
Wala ngang girlfriend pero may nililigawan naman. May nililigawan pala
siya pero isinandal niya ako sa pader, sinuotan pa niya ako ng gloves. Anong ibig
sabihin non?!
Wala. Walang ibig sabihin. Wag mong bigyan ng meaning.
At oo nga! Ba't ko bibigyan ng meaning? Eh inis nga ako sa kanya. Dapat
itatak ko sa isip ko nainis ako sa kanya.
Shit. Bakit ko ba kasi siya iniisip?
Nang makarating na kami sa Meiji Shrine, kita ko mula sa bus na ang
taas ng araw kaya hindi ko na isinuot pa yung pinaka-coat ko. Kaya lang bwisit, pag
labas ko ang lamig lamig kahit ang taas ng araw. Napa-balik tuloy ulit ako sa loob
para kuhanin ang coat ko at isinuot ko na rin ang hat na binili ni Tita Sally para
sa akin.
Pagbaba ko sa bus, nakita ko na naglalakad na sila palayo. Mukhang
hindi ako napansin. Pero si West nahuhuli. Lumingon siya sa akin at nang makita
niya akong nakasunod na, binagalan niya ang paglalakad hanggang sa kasabay ko na
siya.
Ewan ko bakit ako biglang nahiya sa kanya. Dumistansya ako ng onti.
Medyo nauuna sa akin si West kaya naman napagmamasdan ko siya.
He's wearing a black duffle coat na ipinatong niya sa cream turtle neck
niyang sweatshirt. Ang simple lang ng attire niya pero kung dalhin niya ang sarili
niya para siyang modelo ng mga winter clothes.
Hindi siya palangiti tulad ni Cupid. There's something mysterious about
him. Siguro yung aura na niya na yun ang humahatak sa mga kababaihan kanina doon sa
bus. Feeling ko kahit hindi sabihin ni Cupid na single si West, palilibutan pa rin
siya ng malalandi nay un.
Napailing ako bigla sa sarili ko. Jusko Jillian. Pinupuri mo ba si Sir
West?! Ano bang nangyayari sa'yo? May gayuma ba 'tong gloves na pinahiram niya sa
akin?!
Binilisan ko ang paglalakad at hindi ko napansin na nakahinto na si
West sa unahan ko kaya naman bumangga ako sa likod niya.
"Aray!"
Napalingon siya.
"Ay, sorry." Iniwas niya ang tingin niya sa akin at diretsong tumingin
sa harap. "Look."
Napa-angat din ang tingin ko sa tinitignan niya at nakita ko ang isang
malaking torii gate.

"Wow!"
"Uy picture!" dinig kong sigaw ni Cupid at inabot niya sa akin ang
phone niya. "Pa-picture kami ni Psyche!"
Pumwesto sila sa harap ng torii gate at binuhat ni Cupid si Psyche na
pa-bridal style. Pinicture-an ko sila na ganun ang posing at tuwang tuwa naman ako
sa litrato nilang dalawa.
"Newly wed na newly wed ah!" sabi ko habang inaabot yung phone kay
Cupid.
"Mahal bagay na bagay talaga tayo!" sabi naman ni Cupid habang
pinapakita yung litrato kay Psyche.
 "Oo naman. Bawal kang mapunta sa iba. Akin ka lang ha?" at kinurot niya
sa ilong si Cupid.
"Oo. Sa'yo lang ako."
At napuno ng langgam ang Japan.
"O kayo naman mag picture!" sabi ni Cupid at ipinuwesto kami ni West
doon.
"T-teka. Magkasama kami sa picture?!"
"Bakit? Masama? Para hindi kayo mukhang loner dalawa."
Kinuha ni Cupid ang phone ni West at kami naman, pumwesto kami doon.
Medyo magkalayo kami at ni-hindi nagdidikit ang mga braso namin.
"Nandidiri ba kayo sa isa't-isa? Closer naman!" sabi ni Cupid.
Medyo umusog ako hanggang sa magdikit na ang braso namin.
"Ano ba naman 'yan. Ang boring naman ng itsura niyo diyan. Onting
posing naman."
"Anong gusto mong gawin ko? Buhatin ko rin si Jillian?" tanong ni West
na medyo may pagka-sarcastic ang tono.
Pero kesa maasar si Cupid, ngumiti pa siya.
"Pwede rin. Buhatin mo si Jillian!"
"S-shut up," sabi ni West.
"Posing na!" utos ni Cupid.
Nag peace sign na lang ako at hindi ko nililingon si West. Ang awkward
masyado ng picture na 'to. And I can't understand why my heart is fluttering.
"One... two.." pagbibilang ni Cupid.
Nagulat ako nang bigla akong hilahin palapit ni West at inakbayan.
"Three."
Shit! Anong itsura ko doon sa picture!
Inalis ni West ang pagkakaakbay niya sa akin at napatakbo ako papalapit
kay Cupid.
"Patingin!"
Pinakita niya yung photo sa akin. Ang laki ng ngiti ni West samantalang
ako nanlalaki ang mata dahil sa gulat sa biglaan niyang pag-akbay sa akin.
"Burahin mo! Ang panget!"
Inagaw ni West ang phone niya at tinignan ang picture.
"Ang ganda. Iuupload ko 'to."
"What?! No!"
Pilit kong inagaw yung phone sa kanya kaya lang itinaas niya ang kamay
niya kaya hindi ko maabot. Leche! Ba't ang tangkad nito?!
"Ayoko. Phone ko 'to. Wala kang karapatan."
"Mukha ko yung nandyan! May karapatan ako!"
"Eh basta. Gusto ko yung pic."
Itinago niya yung phone niya sa bulsa ng coat niya. Tinignan ko siya ng
masama.
"Burahin mo na. Mag picture na lang tayo ulit."
"Style mo Jillian!" pang-asar naman ni Cupid. "Gusto mo lang ulit
akbayan ka ni West eh!"
"H-hoy! Hindi 'no!"
"Sige isang picture pa raw kayo ni Jillian, West. Pero buhatin mo raw
siya."
"O-oy--!"
"Pwede rin."
Napalingon ako kay West. Nakangisi siya sa akin.
I blink.
Shit. Ba't ang ganda ng ngiti niya?
ESTE NAKAKAINIS! PINAGTITRIPAN NA NILA AKO!
"Ewan ko sa inyo!"
Tinalikuran ko sila doon at nilapitan ko si Ryan na busy kuhanan ng
picture ang lugar.
Sa kanya na lang ako sumabay ng paglalakad. Feeling ko ang pula ng
mukha ko kasi nararamdaman ko ang init nito.
 At weird, kasi ang lamig lamig ng panahon dito.
"Ang ganda 'no?" tanong ni Ryan.

Napatingin ako sa kapaligiran. Paglagpas kasi ng torii gate, dadaan ka sa mga hile-
hilerang mga puno. Para kang naglalakad sa gitna ng forest. Ang ganda ganda ng
lugar. Sobrang relaxing. Nag request pa ako kay Ryan kung pwedeng picture-an niya
ako ng solo. Isesend ko mamaya kina daddy para makita nila.
Bago kami makarating sa pinaka-shrine, may nadaanan pa kaming mga sake
barrels. Nag selfie naman kaming dalawa ni Ryan doon. After that, umuna na ako ng
pasok sa kanya sa loob ng shrine dahil kailangan pa niya mag take ng maayos na
photo para sa magazine at blog niya.
Pagpasok ko sa pinaka shrine, nakita ko si Chiharu kasama yung apat na
babae. Nilapitan niya ako.
"Jillian-san, you should wash your hands here."
May nilapitan kaming isang parang maliit na well. Doon sa well, may mga
nakapatong na bamboo sticks na may pang scoop sa dulo.

Sinundan ko si Chiharu sa kung paano ang gagawin. She took the scoop using her
right hand at kumuha siya ng tubig. After that, ibinuhos niya ang tubig doon sa
kaliwang kamay niya.
Ginawa ko ang ginawa niya. Tinanggal ko ang suot kong gloves at
hinugasan ang kaliwang kamay ko. Feeling ko magkaka frost bite ako sa lamig ng
tubig.
After that, inilipat niya sa kaliwang kamay niya ang pang scoop at yung
kanang kamay naman ang hinugasan. Sunod non, inilipat ulit namin sa right hand
namin ang pang scoop then naglagay kami ng tubig sa kaliwang kamay at idinikit sa
labi namin.
Tradition pala talaga dito iyon. Isa sa mga form of respect nila before
entering the shrine.

Lumapit ako doon sa isang parang board kung saan may mga nakasabit na mga piece of
woods na korteng square kung saan may mga nakasulat dito.

"That's called ema."

Napalingon ako sa gilid ko at nakita ko si West.
"Wooden wishing plaques," sabi niya. "Diyan nila sinusulat ang prayers
at wishes nila."
Napatango ako.
"Oh. I see. Nakakatuwa ang mga traditions nila 'no?"
Tumango si West.
"Jillian."
"Hmm?"
"West! You're here!"
Biglang may lumapit sa kanyang babae at isinukbit nito ang braso niya
sa braso ni West. Yung babae na kasama namin sa bus. Yung lakas maka-perm ng buhok
di naman bagay sa kanya.
"Oh! Mga wishes 'yan 'no?" masiglang sabi nung babae habang nakaturo
doon sa mga ema. "Wish ko sana samahan ako mamayang gabi ng crush ko," sabi niya
then she giggled.
Ang harot nakakairita!
Inalis ni West ang pagkakahawak ni Miss Perm sa braso niya at nginitian
niya si Ms. Perm.
"May wish din ako."
Mas lalong lumawak ang ngiti ni babaeng perm kay West.
 "Ano? Baka maging totoo," at kinindatan niya ito.
Hindi ko alam bakit nanggigigil ako. Tinalikuran ko sila. Nakakainis na
kasi eh.
"Wish ko sana hindi na ako pagsungitan at itaboy ng babaeng gusto ko."
Napahinto ako bigla at napalingon kay West.
He's looking at me.
Anong ibig niyang sabihin?
Nginitian niya ako and then, iniwan niya na kaming dalawa nung babae na
parehong takang-taka sa sinabi niya.
To be continued...
Aly's Note:
Hi guys! Kung mapapansin niyo po iniba ko ang tour guide nina Jillian. Nawala sa
isip ko na Ayako rin ang name ng character ni Kuya Ray sa 23:57. Hindi po
magkaduktong ang mga stories namin. Iniba ko na lang para hindi na malito ang iba.
Ayun.
And thank you sa mga comments last update! Sa mga ayaw maniwala sa edad ko, bahala
kayo. Wahahaha. Sa mga nagtatanong kung nakapunta na ako sa Japan, yes po. No,
hindi po ako rich kid. Sadyang childhood dream ko ang makapunta ng Japan at matagal
kong pinagipunan ang perang ginastos ko doon. I choose to invest my money para
matupad ko ang childhood dream ko. It's all worth it though <3 Walang mamahaling
gadget ang makakapantay sa experience :D

Eighth Shot

AUTHOR'S NOTE
Pag putol-putol ang mga words sa update, kindly update your app sa pinaka latest
version. May mga nag cocomment pa rin kasi last update kung bakit ganoon at kung
paano gagawin.
But then again, malamang yung mga nag comment ng ganun ay mga di nagbabasa ng
author's note ko so bahala na kayo pag nag comment pa kayo. Sakit sa bangs XD

Eighth Shot

WEST.
Siguro stalker na stalker na ang dating ko.
Mula nang makarating kami dito sa hotel namin sa Shinjuku, wala na
akong ibang ginawa kundi ang i-browse ang mga photos ni Jillian.
Buti na lang at naka-public ang account niya. Gusto ko siyang i-follow
kaso tinamaan na naman ako ng hiya. Bwiset na hiyang 'yan.
Karamihan ng pinopost niya, puro mga pictures nung lugar na pinuntahan
namin.
Kinuhanan niya ng picture yung mga ema doon sa Meiji Shrine. May solo
picture din siya sa may forest at sa tapat ng mga sake barrel. Kinuhanan niya ng
picture yung malaking building sa Akihabara. Meron pa na may kasama siyang Japanese
girl na naka-maid uniform. May pinost din siyang picture ng strawberry short cake
na kinain namin kaninang dinner sa Ginza.
Meron siyang pinost na picture nila ni Psyche na kuha sa tapat ng Tokyo
Tower. Ang ganda dito ni Jillian. Ang tingkad ng ngiti niya at halatang masayang-
masaya siya.
Napahinga ako ng malalim at tinignan ko yung picture naming dalawa at
napatawa ako. Magagalit nga talaga si Jillian sa akin kapag pinost ko 'to. Gulat na
gulat siya dito sa picture samantalang ang itsura ko rito, para akong gumawa ng
kalokohan.
Pero ayoko pa rin burahin. Ito yung first picture namin matapos ang
nangyaring gulo. Ganito man ang itsura namin, ramdam ko pa rin ang saya kahit
papaano.
 Bumalik ako sa Instagram account ni Jillian at nakita kong nag post
siya ng panibagong picture. Halos maibato ko naman ang phone ko nang makita ko ang
picture na yun.
Selfie nilang dalawa nung Ryan nung nasa Ginza kami. Nakaakbay pa si
Ryan sa kanya!
Anong kataksilan 'to?! Bakit hinahayaan niyang may umaakbay sa kanya
ha? Nasaan na ang pagka-dalangang Pilipina niya?! Hindi gawain ng isang matinong
babae ang makipag selfie sa isang lalaking halos kakakilala pa lang niya! Tapos
nagpa-akbay pa siya? Ano 'to!
Napakamot ako sa ulo ko.
Gusto kong katukin si Jillian sa kwarto niya at pagsabihan! Kung hindi
lang talaga-naku!!
"Ang OA mo pre!"
"Ay daga!"
Halos mapatalon ako sa gulat nang biglang sumulpot si Cupid sa harapan
ko.
"Ba't hindi ka na lang kumatok?! Kailangan ka talagang mag teleport?!"
inis kong sabi.
"Edi nagaksaya ako ng energy? Eh mas madaling mag teleport."
"Alam mo ba ang ibig sabihin ng privacy?"
"Slight. Pero pre hindi ko na kasi kinakaya yang nasa-isip mo."
Mas lalong napakunot ang noo ko.
"You're reading my thoughts again?!"
"I can't help it! Eh halos sumigaw ka na diyan sa pagiisip mo!
Naiistorbo mo kami ni Psyche alam mo ba yun?! Hindi tuloy kami makapag concentrate
sa ginagawa namin."
"Ano bang ginagawa niyo?"
Ngumisi siya, "yung bagay na gagawin mo rin pag kasal na kayo ni
Jillian."
Napaiwas ako ng tingin at pakiramdam ko nag iinit ang mukha ko.
Mataas ang respeto ko kay Jillian, pero shit na 'yan, hindi ko
maiwasang i-imagine ang bagay na 'yon. Ayaw mawala sa isip ko. Bwiset na kupidong
ito. Ayaw talaga mabura sa isip ko. Ano ba 'yan! Ba't tuloy tuloy ang imagination
ko!
"At naging erotica na ang isipan ni West."
"E-ewan ko sa'yo!"
"Patingin nga ng picture ni Ryan at Jillian. Yang ikina-puputok ng
butsi mo."
Kinuha ni Cupid ang phone ko at tinignan.
"Jusko West! Nakapatok lang ang kamay ni Ryan kay Jillian! Kung maka-
react ka kala mo minolestya niya si Jillian!"
"E-eh! Look! Ang lapit nila sa isa't-isa!"
"Anong malapit? Eh pwede ko pa nga isingit ang mukha ko sa gitna nila
eh. OA mo talaga."
Sumimangot ako.
"Eh ba't kasi siya may selfie kasama si Jillian. Pinost pa niya sa
Instagram."
"Ayuuun. Lumabas ang tunay na dahilan. Selos ka kaya ka ganyan."
Hindi ko siya sinagot at hinablot ko na lang ang phone ko.
Oo na. Selos na ako. I can't help it. Ryan is a complete stranger and
yet parang ang lapit niya kay Jillian. Samantalang ako..
Yes, given na yung ang naalala niya sa akin ay yung terror niyang boss.
Pero sabi nila kahit nakalimot na ang isip, hindi pa rin nakakalimot ang puso.
Kaso bakit ganun? Bakit pakiramdam ko nakalimutan na rin ako ng puso ni
Jillian.
"Pareng West, iwasan mo ang pagka-praning okay?" sabi ni Cupid. "Sa
totoo lang, gusto ko nga yung style mo ngayon eh. Sungit sungitan pero dumadamoves.
Anong tawag nila doon?" napakamot siya sa ulo niya. "Ah! Ayun! Galawang breezy! Isa
kang tunay na hokage!"
 Napatawa ako ng mahina.
"Ewan ko sa'yo Cupid."
"Pero pagpatuloy mo lang 'yan. Wag lang masyadong matagal ha? Make sure
lilinawin mo pa rink ay Jillian ang intensyon mo. Medyo iwas na ang pagiging torpe.
Mamaya maubos na ang oras na binigay ni Hades sa atin, puro ka pa rin galawang
breezy nakulangan naman sa salita."
Napahinga ako ng malalim. Isipin ko pa lang na magtapat kay Jillian,
pakiramdam ko aatakihin na ako sa puso.
"Sige ka pag di naging kayo, single ka na forever. Matutuyuan ka."
Napakunot ang noo ko.
"Huh?"
Ngumisi ulit siya. "Matutuyuan ka. Hindi mo na magagamit ang bataan
mo."
Parang nag init ulit ang mukha ko dahil sa sinabi nitong lokong 'to.
"That's it! Umalis ka na sa kwarto ko!"
Hinawakan ko ang kwelyo ng damit niya at kinaladkad siya palabas.
"Oy! Oy oy oy! Grabe kang mortal ka! Wala kang pag galang sa isang
tulad ko! Oy! Galangin mo ako! Dahil sa akin kaya ka may lovelife! Hoy!"
"Galangin mo mukha mo! Labas!"
Binuksan ko ang pinto at tinulak ko palabas si Cupid.
Bigla naman ako natigilan nang makita ko si Jillian na papasok sa
kwarto niya pero nagtataka itong nakatingin sa amin ni Cupid.
Nilingon ni Cupid si Jillian.
"Ang sungit talaga ni West!" sabi niya rito sabay walk-out. Nagdabog pa
nung pumasok sa kwarto nila ni Psyche.
Napayuko ako. Hindi ako makatingin kay Jillian. Nahihiya ako at na-
witness pa niya 'yon.
Bwiset na Cupid na 'to. Imbes na tulungan ako mas pinapahiya pa ako sa
harap ni Jillian!
"Good night, West."
Napa-angat ang tingin ko kay Jillian.
She's smiling at me.
Napaiwas ulit ako ng tingin at tumango.
"Night," sabi ko at pumasok ako sa kwarto ko.
At pagkasara ko ng pinto, hindi ko na napigilan pa ang pag ngiti ng
malawak.
YES! NAG GOOD NIGHT SA SA AKIN.
SHE EVEN SMILED AT ME!
"Masaya ka na niyan?! Kababawan!"
"Shit!"
Bigla na naman sumulpot sa likuran ko si Cupid.
"Babaw mo!"
At bago ko pa siya masapak, nawala na siya sa harapan ko.
Bwiset talaga. Panira!

~*~
JILLIAN.
"Hindi talaga ako marunong mag drawing!" natatawa-tawa kong sabi kay
Psyche habang pinapakita ko yung lagayan ng cup noodles ko. Sinilip ko naman yung
kanya. Ang perfect ng pagkaka-drawing niya ng chicken at cow samantalang sa akin
minurder ko.
Nandito kami sa Cup Noodles museum. Museum ng Nissin noodles. Dito,
binigyan kami ng mga lagayan ng cup noodles tapos dino-drawingan namin. After that,
pipila kami doon sa harap para palagyan ng noodles at yung flavor of choice namin.
As in kami ang bahala kung ano ang mga ilalagay doon sa mismong noodles.
Nakakaaliw. Para akong bumalik sa pagka-bata habang nag d-drawing. Yun
lang talaga hindi maintindihan ang drawing ko.
Napalingon ako sa cup ni West at nag taka ako sa mga dina-drawing niya.
Halos lahat kami ang drawing puro chicken, pig and cow para mag mukha talagang
cupnoodles yung cup namin. Samantalang si West, nag drawing siya ng compass. Meron
pang bow and arrow. Paulit ulit na ganun. Compass at bow and arrow.
"Bakit ganyan yung drawing mo?" tanong ko sa kanya.
"Wala lang," sabi niya nang hindi ako nililingon. Nag co-concentrate
siya doon.
Ano kayang problema nito?
Hindi na niya ako ginugulo. Nung unang araw ngiti siya nang ngiti. Yaya
siya nang yaya sa akin. Tapos nung papunta na kami kahapon sa Meiji Shrine, medyo
iwas na siya sa akin.
Well, not totally iwas. Pero parang nawalan siya ng paki?
I don't know.
Hindi niya ako halos pinapansin. Hindi rin niya ako masyadong
kinakausap. Pero may time na susulpot na lang siya bigla sa tabi ko.
Kahapon nung nasa shopping street kami sa may Asakusa Temple, ang dami
kong binili. Without another word, kinuha niya yung mga bitbit kong pinamili at
siya ang nagdala nito hanggang sa bus.
Nag thank you ako pero tumango lang siya.
Ang weird! Sobrang weird! Gagawa siya ng napaka gentleman na bagay tas
i-snob-in niya ako after? What the hell!
Tapos kagabi! Nag good night ako sa kanya, tumango lang siya.
Bwiset talaga. Naguguluhan ako kay West.
At ba't ba ako naapektuhan?!
After namin pumunta sa Cupnoodles museum, dumiretso naman kami sa China
Town para kumain ng lunch.
Ang linis ng China Town dito sa Yokohama. Hindi nakaka-haggard
puntahan. Mismong mga signage nila parang hindi dinadapuan ng alikabok.
Kumain kami sa isang chinese restaurant dito. Ang weird nga. Nasa Japan
kami tas bigla kaming dinala sa isang Chinese restaurant. Pero okay na rin kasi
masarap naman ang food.
"Sulit ang kain 'no, West?" tanung ni Ms. Perm kay West na napagalaman
kong Beth ang pangalan. Ipinulupot na naman niya ang braso niya kay West.
Sarap niyang ika-beth sa kable ng kuryente bwiset.
Ayokong makita ang paghaharutan nila kaya umalis na lang ako at sinabi kong
magiikot-ikot muna ako.
Hindi ko pa makita si Ryan. Nasaan na ba yun. Wala tuloy akong kasama.
Wala naman akong makitang interesting sa China Town kaya naisipan ko na
lang lumabas dito. Sa street sa labas ng China Town, may nakita akong Starbucks na
store. Plano ko sanang pumasok at bumili ng kape dahil ang lamig talaga ng climate
kaya lang may nakita akong arcade sa kabilang street. Tumawid ako dito at pumasok
sa loob ng arcade.
Napangiti ako.
May times na nanunuod ako ng anime at mga Japanese drama at doon ko pa
lang nakikita ang mga arcade nila. Halos kapareho lang din ng arcade sa Pinas since
itong napasukan ko ay medyo maliit-liit. Pero ang agaw atensyon talaga ay yung claw
machine nila na may napakalaking claw.

Siguro ang hirap makakuha sa claw machine na 'yan. Doon pa nga lang sa maliit hirap
na hirap na akong kumuha ng stuff-toy.
Nag-ikot ako sa arcade. Nakita ko naman sa may basketball area na may
mga naglalaro na grupo ng mga estudyante at mukhang enjoy na enjoy sila. Ngayon
lang ako nakakita ng mga naka-uniform na students ng Japan sa malapitan. Pakiramdam
ko nasa loob ako ng isang anime.

"Jillian."
Napalingon ako sa tumawag sa akin and I saw West walking towards me.
 Tumingin ako sa likuran niya.
Buti na lang di niya kasama yung Beth.
"Balik na raw sa bus."
"Ah sige. Bibili lang ako ng kape, ang lamig eh," sabi ko sabay turo sa
Starbucks.
"Oh.. sorry Starbucks ang gusto mo?"
"Ha? Bakit?"
"Ah.. wala. Tara bili tayo."
Naunang mag lakad si West. Napansin ko naman na may hinahawakan siya sa
loob ng bulsa ng coat niya. Nang ma-realize ko kung ano yun, hinawakan ko ang braso
niya to stop him.
"Jillian?"
Nginitian ko siya at kinuha ko yung canned coffee na nasa bulsa niya.
Mainit pa 'to. Ang sarap hawakan dahil nanlalamig ang kamay ko.
"I think this one is much better."
Nagulat ako nang bigla akong ngitian ni West.
"Much better..." halos pabulong niyang sabi.
I blinked.
Ngayon na lang ulit niya ako nginitian.
"Let's go?"
Tumango ako at sumunod sa kanya papunta sa bus.
~*~
"Oh my god. Oh my god!!" paulit-ulit kong sabi habang dahan dahan akong naglalakad
papalapit doon sa mga punong natatanaw ko.
Ilang beses na akong kumurap-kurap pero hindi pa rin talaga ako
makapaniwala na sa harap ko ay magkabilaang hilera ng mga cherry blossom trees.

From Yokohama, bumyahe na kami papuntang Kawazu kung saan may early bloom ng mga
cherry blossom trees.
Ilang beses na akong nakakita nito sa mga pictures pero hindi ko
akalaing ganitong kaganda ito sa personal.
Dahan dahan akong naglakad sa gitna ng mga cherry blossom trees.
Feeling ko nasa panaginip ako.
Posible pala yung ma-luha luha ka dahil sa ganda ng nakikita mo?
Posible pala yung ganun.
God. Ang ganda ng bansa na 'to.
Napalingon ako sa likuran ko. I saw West staring at me.
Agad kong pinunasan ang luha sa gilid ng mata ko kasi mukha akong
shunga rito na nag eemote. Mamaya kung ano ang iniisip niya sa akin. Nakakahiya.
Nilingon ko ulit siya. Nakatingin pa rin siya sa akin. At kahit nahuli
ko siyang nakatingin sa akin, he's not looking away.
Na-concious ako kaya napatingala na lang ako. Kunyari busy pa rin sa
pag admire ng mga cherry blossoms.
"Jillian."
Ibinalik ko ang tingin ko sa kanya at nagulat ako nang makita siyang
ang lapit na sa akin.
"W-West..?"
He pinned me with his stare. Napalunok ako.
Okay.. bakit ganyan siya tumingin? Bakit pakiramdam ko matutunaw ako
and any minute mag eevaporate ako.
Why the hell is my heart fluttering?! Shut up heart! Stop fluttering!
"I have a favor," halos pabulong niyang sabi.
"A-ano?"
Inilabas niya ang phone niya at nginitian ako.
"Pwedeng mag selfie tayo?"
"E-eh?"
"Please?"
 "O-kay..."
Kahit gulong-gulo ako sa request niya, ngumiti ako ng itapat niya ang
camera ng phone niya sa aming dalawa.
"Isa pa," sabi ni West and this time, umakbay naman siya sa akin.
"Thanks," sabi niya habang ngiting-ngiti na nakatingin sa picture
naming dalawa. Sinilip ko 'to. Infairness ang ganda ko sa kuha niya. Ang ganda rin
nung background namin. Puro cherry blossoms.
"Uy! Gusto ko 'yan. Ipasa mo sa akin ah?"
Nilingon ako ni West.
"I-u-upload mo sa Instagram?"
Nagtaka naman ako sa tanong niya.
"Uhmm.. o-oo u-upload ko."
Mas lalong lumawak ang ngiti niya.
"Good. Di-hamak na mas maganda yung picture nating dalawa. Ang
background natin cherry blossom. Mas maganda yun kesa kalsada ng Ginza."
After he said that, nilayasan niya na ako.
Okay, anong ibig niyang sabihin doon? Bakit ang weirdo ngayon ni West?
Anong nangyari doon?
May kumalabit sa akin. Si Cupid. May hawak-hawak na stick ng squid at
busy kumain.
"What?!" iritang tanong ko sa kanya.
"Manhid mo!" irita rin niyang sagot sa akin at nilayasan niya rin ako.
What the hell?
To be continued...

Aly's Note:
At dahil nabitin kayo sa update at salbahe ang author at makapal ang mukha na mag
post ng selfie at gusto talagang mang inggit at pagisipin kayo kung totoo ba talaga
ang sinabi niyang edad sa inyo....o ayan selfie ko XD

(PS. magdasal bago matulog XD)

Ninth Shot

Ninth Shot
WEST.
"Alam mo pareng West, ang sarap talaga minsan dito sa mundo ng mga tao 'no? Lalo na
kung ganito lang tayo. Pa chill chill lang," sabi ni Cupid sa akin habang nakababad
kami sa hot spring.
Halos kakakain lang namin ng dinner at dumiretso agad kami dito ni
Cupid. Si Psyche naman, pinuntahan si Jillian para yayain din mag hot spring.
Magkahiwalay kasi ang hot spring ng girls at boys sa kadahilanang,
hubo't hubad ka talagang magbababad rito. Bawal ang pampaligong damit. And yes,
ayun ang nakalagay sa rules nila.
At ngayon, stuck ako kay Cupid. Gusto kong mag relax pero itong kasama
ko dada ng dada. Sarap ilublob ng ulo sa hot spring. Tutal immortal naman siya at
hindi niya ikamamatay yun.
"Minsan nga gusto ko na lang yayain si Psyche na dito na lang kami,"
pagpapatuloy ni Cupid sa sinasabi niya. Buti at busy siya kaka-kwento at hindi niya
naiisipang basahin ang isip ko. "Doon kasi sa amin, onting kibot nagkakagulo. At
least dito chill lang."
"Saan naman kayo titira rito?" tanong ko sa kanya.
"Sa bahay mo malamang!" sagot niya.
 Tinignan ko siya ng masama.
Kahit kelan talaga ang isang 'to walang kanipis-nipis ang mukha.
"So pareng West kamusta naman ang mga breezy moves mo kay Jillian?
Nakaka-score ka na ba?"
Napayuko ako.
"May selfie na kaming dalawa."
"Bagal mo."
"Hoy masyado ka na ha! Hindi mo alam kung gaano ako nag-ipon ng lakas
ng loob para lang makapagpa-selfie sa kanya! Malaking bagay na yun."
"Wow so feeling mo artista si Jillian na mahirap lapitan ganun?"
Tinignan ko ulit siya ng masama.
Hindi na nga nakakatulong, grabe pa manlait. Habang pumoporma ako siya
busy kumain ng inihaw na pusit.
"Yung mga moves mo kasi masyadong nakaka-ewan! Pa-simple moves.
Ipahalata mo naman minsan sa kanya."
Napailing ako.
"Feeling ko nga halatang halata na ako eh."
"Hindi ka masyadong halata pero na w-weirduhan na si Jillian sa'yo."
Napabuntong hininga na lang ako.
Siguro nga ang weirdo na talaga ng tingin sa akin ni Jill. Malamang na
c-creep out na siya sa akin minsan.
Napapaisip ako kung tama ba ang ginagawa ko o hindi. Dapat ko bang
ituloy o dapat bang mag-iba ng tactics?
Nakakainis naman.
Pag dating sa trabaho, ang dali dali kong na so-solusyonan ang mga
bagay. Ang dali kong nakakaisip ng paraan pag may problema.
Pero ngayon, blangko ang isip ko. Hindi ko alam ang gagawin.
For the first time in my life, pakiramdam ko wala akong kwenta.
"Dalawang linggo lang tayo dito sa Japan, pareng West. Sa loob ng
dalawang linggo, kailangang maging close kayo ni Jillian. Kasi kung hindi, aba,
mahihirapan na ulit tayong humanap ng paraan paano paglalapitin ang mga mundo niyo.
Tatlong araw na ang nasasayang mo. 11 days to go."
"I know. Hindi ko lang alam kung paano ang gagawin ko."
"Be yourself. Ayun ang pinakamagandang gawin. Kita mo yung si Ryan? Ang
komportable niya kapag nakikipag-usap kay Jillian. Kaya ito naman si Jillian,
komportable rin sa kanya. Pero wag ka, type nun si Jillian."
Napalingon ako bigla kay Cupid.
"What? Type niya si Jillian?!"
Tumango si Cupid.
"Oo. At pre mabigat kalaban mo. Wag kang papakampante na kayo ang
nakatadhana dalawa. Tandaan mo hindi ko pwedeng gamitin ang pana ko sa inyo.
Feeling mo mahaba ang isang taong binigay sa atin ni Hades. Pero sa bagal mo,
kulang na kulang pa ang isang taon. At alam mo naman siguro ang mangyayari kapag
hindi ka minahal ni Jillian within a year 'di ba?"
"I know. You don't have to remind me!"
Pakiramdam ko naninikip na naman ang dibdib ko.
Sa sitwasyon ngayon, hindi ko pwedeng madaliin si Jillian but at the
same time, hindi rin ako pwedeng babagal-bagal. Hindi ko pwedeng ipagpilitan ang
sarili ko sa kanya dahil alam kong siya mismo lalayo sa akin.
Pero paano ba ako makakapasok ulit sa buhay niya? Ano bang dapat kong
gawin?
"Uy nandito pala kayo!"
Napa-angat ang tingin ko at nakita ko si Ryan na pababa rin sa hot
spring. Lumapit siya sa kinalulugaran namin ni Cupid.
"Uy pre!" naka-ngiting bat ni Cupid.
Ako naman, tinanguan ko lang siya.
Ba't ko siya ngingitian? Karibal ko siya 'di ba?
"Astig 'no? Ganda ng hotel natin ngayong gabi. Japanese style na
Japanese style. Sana yung hotel natin bukas ganito rin kaganda."
 Everyday kasi kami lumilipat ng hotel dahil everyday sa iba't-ibang
lugar kami humihinto hanggang sa makarating kami sa Osaka. At ngayon ngang gabi, sa
isang traditional Japanese-style hotel kami dito sa Atami nag i-stay.
"Oo nga eh," sabi ni Cupid. "Pero basta masarap ang pagkain masaya na
ako."
"Kung sabagay," sabi ni Ryan sabay tawa.
Tawa agad? Babaw ng kaligayahan nito. Hindi siya magugustuhan ni
Jillian.
Napatingin sa akin si Cupid at yung tingin pa lang niya, halata nang
nabasa niya nasa isip ko.
"Si Jillian pala? 'Di ba kasama mo siya kanina?" tanong ni Cupid kay
Ryan.
Napatingin ulit ako sa kanila.
Shit. He's with Jillian a while ago! Shit.
"After namin magkape sa lobby bumalik na siya sa room niya eh.
Magpapahinga na raw siya."
Nilingon ko si Cupid.
"Akala ko ba si Psyche kasama ni Jillian?"
"Ewan? Baka bumaba na rin ang asawa ko sa hot spring."
Tumayo ako.
"Una na 'ko."
"Uy sabay na ako," sabi naman ni Cupid. "Kita-kits bukas Ryan," sabi
niya kay Ryan.
"Sige. Kita-kits."
Hindi ko siya inintindi. Dire-diretso ako palabas. Nagtuyo ako at
sinuot ko agad ang yukata ko.
"Sunget mo. Di ka magugustuhan ni Jillian," sabi ni Cupid.
Tinignan ko siya. Nakangisi siya sa akin.
Napabuntong hininga ako.
"Hindi ba talaga ako magugustuhan ni Jillian?"
Tinapik ako ni Cupid sa balikat.
"Just be yourself pre. Be yourself."
~*~
JILLIAN.
Ang sayaaaaa!
Sumalampak ako sa kama ko. Actually, hindi ito kama kundi isang
mattress lang na nakalatag sa sahig. Tatami style ang kwarto namin ngayon at
gandang ganda ako kasi traditional na traditional Japanese style ang dating. Kanina
pa nga ako kuha ng kuha ng picture.

Kahit yung dinner namin kanina. Nasa isang room kami at nakahilera into two rows
ang yung maliliit na lamesa at silyang walang paa kaya naman naka-indian seat kami
nang kumain.

Busog ako. Ang ganda ng ambiance, ang sarap ng foods. Gusto ko nang matulog.
Biglang may kumatok sa room ko at binuksan ko yung pinto. It's Psyche.
Suot-suot niya ang yukata niya at nakataas into a bun ang buhok niya.
Ang ganda ganda ni Psyche.
"Jillian! Ba't hindi ka naka-yukata? Isuot mo yung yukata mo then tara
na sa hot spring. Kanina pa nagpunta sina Cupid sa hot spring."
"E-eh ayokong mag hot spring."
"Huh? Why? Sayang naman!"
"Eh kasi nakahubad daw eh. Nahihiya ako."
"Ay sus! Puro girls naman nandoon. Okay lang yan. Dali!"
Nag pumilit si Psyche pumasok sa room ko at dire-diretso siya sa
cabinet at kinuha ang naka-hanger na yukata doon.
"Suot mo na."
"Sige na nga."
Pumasok ako sa banyo at sinuot ko yung yukata.
Parang isang mahabang bathrobe ang itsura nito na abot hanggang ankle
ko. Color white na may wavy black stripes ang design ng yukata. Tapos may dark blue
pa na tela na ipapatong sa ibabaw nito.

Nang makalabas ako sa bathroom, dali-dali na akong hinila ni Psyche papunta sa hot
spring.
Sa labas ng mismong hotel ang hotspring. Habang pababa kami papunta sa
hotspring ng mga girls, nakasalubong naman namin si West at Cupid na mukhang
kakagaling lang din sa hotspring ng mga boys.
They are also wearing their yukata.
Napatingin ako kay West. Nakababa ngayon ang buhok niya dahil basa ito.
Medyo natatakpan ang mga mata niya.
Nagtama ang tingin namin.
Then bigla niya akong nginitian/.
Para akong nawala sa sarili at bigla akong natapilok dahil hindi ko
napansin na hindi na pantay yung nilalakaran ko. Buti nakahawak ako agad sa braso
ni Psyche.
"Oh, okay ka lang?" tanong ni Psyche.
Tumango lang ako.
Nakalapit na sa amin yung dalawa. Nakangiti pa rin si West sa akin.
Napayuko ako.
Bakit ba parang nahihiya ako sa kanya? Anong meron?
"Mahal, ngayon lang kayo mag h-hotspring?" tanong ni Cupid kay Psyche.
Tumango si Psyche, "oo eh. Wala kasi kanina tong si Jillian sa room
niya."
"Ah, nagkape kasi kami ni Ryan sa lobby."
Nilingon ako ni Cupid at nginitian.
"Naks! Nagiging close na kayo ah?"
Inirapan ko lang siya. Ang feeling close talaga ng isang 'to. Kung ano
ang ikinatino ni Psyche, ganun naman ikinabalahura ng asawa niya.
Nilapitan ni Cupid si Psyche.
"Ang ganda mo naman sa yukata mahal."
"Asus nambola pa," sabi ni Psyche.
"Bilisan mo mag hotspring ah? Balik ka agad sa room natin," ngiting
ngiting sabi ni Cupid.
"Oo saglit lang 'to," at kumindat si Psyche.
Pareho kaming napaiwas ng tingin ni West doon sa magasawa. Bastos eh.
Sukat nag gaganyanan sa harap naming dalawa.
Medyo lumapit sa akin si West.
"Jillian."
Nilingon ko siya, "hmm?"
Nagulat ako nang titig na titig siya sa mata ko.
"W-West..?"
Mula sa mata ay unti-unti niyang ibinaba ang tingin niya na para bang
sinusuri niya ako. Feeling ko nabato ako sa kinatatayuan ko. Bawat parte ko na
tinitignan niya, parang kinukuryente.
Shit, what the hell is this?
Ibinalik niya ang tingin sa mata ko at ngumiti ulit siya.
"Ang ganda mo."
Feeling ko nag init ang buong mukha ko.
"A-ano?"
Hindi isang ngiti lang ang sinagot niya sa akin.
"Let's go Cupid."
At dire-diretso silang naglakad ni Cupid palayo sa amin.
Feeling ko naubusan ako ng hininga.
"Gwapo ni West sa yukata 'no?" bulong ni Psyche.
Napatango na lang ako.
~*~
Pag pasok namin ni Psyche sa loob ng hot spring, may mga middle age na
Japanese girls na ang nandoon. Pare-pareho silang naka-hubo't hubad habang nag
uusap. Siguro nga sanay na rin sila sa ganoon dahil marami ang hot springs dito sa
Japan.
Habang nagtatanggal kami ng yukata, kinakausap nila kami. Nakangiti
sila na may tinatanong ata kaso hindi ko naman maintindihan. Nagulat ako nang
magsalita si Psyche ng nihonggo. At straight pa siyang magsalita.
Nang makapag hubad kami, dumiretso kami sa may shower area.
"Marunong ka palang mag nihonggo."
"Well," she shrugged habang nakangiti. "Tinatanong nila kung taga saang
bansa tayo at kung first time natin mag hot springs. Tapos mag enjoy raw tayo sa
tour natin," sabi niya habang nag s-shower kami.
"Oh, ang friendly ng mga tao rito 'no?"
"Sobra."
May dalawang hotspring dito. Isa, nasa loob, yung isa naman ay nasa
labas. Pumunta kami ni Psyche sa labas.
At oo ang awkward kasi naka-hubo't-hubad ako at lumabas kami. Pero safe
naman ata kasi mataas ang lugar namin at may mga harang para walang makasingit.
Ang ganda ng view mula rito. Tanaw na tanaw yung dagat. Nakaka relax
din ang init ng tubig sa hot spring dahil na rin ang lamig ng panahon ngayon.

Nag kwentuhan lang kami ni Psyche ng kung anu-ano. Tinanong ko siya kung paano niya
nakilala si Cupid. Sabi niya mahirap i-explain at baka hindi lang daw ako maniwala.
Inisip ko na lang, siguro napaka private rin ng pagkikita nila.
After makapag-babad, naisipan na rin namin ni Psyche na bumalik.
Feeling ko relax na relax ako. Buti na lang talaga at pinilit ako ni Psyche na mag
hot spring.
Pag dating ko sa kwarto ko, hindi na ako nagpalit ng pajama. Nahiga na
lang ako ng naka-yukata dahil komportable rin naman ako sa suot kong 'to. Kinuha ko
ang phone ko at nakita kong may nag pasa sa viber ko ng picture.
Yung picture namin ni West kanina sa harap ng mga cherry blossom trees.
Ang ganda ko talaga dito sa picture, infairness! At ang pogi ni West.
Sobrang gwapo.
Bagay kami..?
Napailing ako.
Gaga gaga ka! Anong nasa isip mo? Ba't biglang pumasok yan ha? Saan
nanggaling yun? Anong bagay?! Ano?!
Itinalukbong ko ang comforter sa ulo ko. Shit. Ano ba iniisip ko!
In-open ko na lang ang instagram ko. Naalala ko naman nang tanungin ni
West kung ipopost ko ba iyon sa IG. At kahit naguguluhan ako, naisipan ko na ring
ipost with caption: "Sakura trees"
Wala pang isang minuto ko naipopost ang picture, may nag like na agad.
 Username: martinezwest
Eh? Ang bilis ah? Hindi naman siya naka-tag doon sa photo.
Tinignan ko mga notifications ko sa Instagram
martinez.west started following you
Finollowback ko siya at tinignan ang Instagram niya. Naka private ang
account niya at hindi pa niya ina-accept ang follow request ko. Naka-ilang refresh
na ako, pero di pa rin niya ina-accept.
Ang daya naman!
Bumalik ako doon sa photo na pinost ko. May four comments na. Dalawa
galing kay Luke at Elise. Dalawa, si West ang nag comment.
eliseeee : wow! Magkasama kayo ni sir sa Japan?
martinez.west : @eliseee yep! :)
luke.1000 : uy uy uy.. ano yan ha? :p
martinez.west : @luke.1000 :D
Okay, what the hell? Bakit smiling face lang ang sinagot niya kay
Luke?! Ba't hindi siya nagpaliwanag ha?!
May dumagdag na comment.
pogingedgar : kayo na?!?!?!?!??!! O_O
Langyang Edgar 'to! Malisyoso!
Ni-replyan siya ni West.
martinez.west : @pogingedgar :)
SMILING FACE AGAIN?! Ano 'to!!!
Ni-replyan ko sila isa-isa.
jillianevangelista : @eliseeee, @luke.1000 nagkataon na pareho pala
kami ng kinuhang package. Galing 'no? :)
jillianevangelista: @pogingedgar ang malisyoso mo tsong!
Maya maya lang at nag reply sila agad. Mukhang mga naka-abang ah?
luke.1000 : bagay kayo :D
eliseee : this could be the start of something new? ~~ < 3
pogingedgar : oy Jillian alagaan mo si sir West!
martinez.west :)
At talagang wala siyang ibang planong i-comment kundi smiling face?!
Mag re-reply sana ako nang mag pop-up na nag send siya sa akin ng DM. Tinignan ko
yung DM niya sa akin. Isang picture ng cherry blossom na kinuhanan niya kanina. At
isang message.
'Good night, Jillian :) '

Napangiti ako.
At nawala na sa isip ko na replyan pa sina Elise.
To be continued...

Aly's Note:

Sorry guys!! Ang tagal ng update! Sorry talaga. Naging busy ng bongga si author eh.
Work related. Pero I'll try my best na makapag update ng mas mabilis. Sa ngayon,
super daming ginagawa kaya sinisingit ko na lang muna ang paguupdate.
Salamat sa mga matyagang nagaantay! <3

Tenth Shot

Tenth Shot
JILLIAN.

Bwiset na West 'to. Bwiset talaga napaka daya.

Nandito kami sa bus ngayon papunta sa-hindi ko na alam kung saan dahil
hindi ako nakikinig sa tour guide. Basta nasa byahe kami at nakatitig ako sa
Instagram account ni West. Hindi pa rin niya ina-accept yung follow request ko.
Ang daya talaga.
Tinignan ko ang profile niya. Lima lang ang finafollow niya tapos
dalawa lang ang posts niya. Gaano na kaya katagal ang instagram na 'to?

Kung sabagay yung akin halos kagagawa ko lang. Pinilit lang ako ni Elise gumawa
para makita niya ang mga photos ko dito sa Japan.
Pero itong kay West mukhang kagagawa lang din niya eh. Pero napakasipag
naman mag post nito. Dalawang picture lang talaga?
Ano kaya yung picture na yun? At ba't pinutol niya ang mukha niya sa
profile picture niya? Ang hot kaya niya sa suit na yan. Well, I saw his picture na
suot niya yung suit na yan kaso group photo yun at likod pa siya nakapwesto. Pero
yung solo niya gusto kong makita!!! Ba't ayaw niya akong i-accept?!
Marunong ba siyang mag accept ng follow request? Turuan ko kaya?
Pero ano ba! Baka malaman niya na atat na atat ako sa follow back.
Hindi naman ako ganid sa followers. Kamusta naman ang apat na followers ko sa IG
pero wapakels ako.
Gusto ko lang talaga malaman ano yung dalawang pictures na pinost niya!
Yun lang! Ano masama doon?!
Curious lang. Yun lang. Curious lang.
Online kaya siya?
May wifi dito sa bus eh. At sa likuran ko lang siya nakaupo. Gusto ko
siyang silipin pero nahihiya naman ako.
Ah alam ko na!
Kinuhanan ko ng picture yung kinakain kong parang pocky na strawberry
flavor, but instead pocky, si Hello Kitty yung nasa box. Nabili ko ito sa
convenience store kanina sa hotel bago kami umalis.
Pinost ko sa Instagram yung picture.

At refresh ako nang refresh sa notifications. Hanggang sa ayun nga, nag pop-out.

Ni-like ni West.
ONLINE SIYA! NI-LIKE NIYA! PERO HINDI NIYA AKO INA-ACCEPT.
Umangat ako sa seat ko at nilingon ko siya. Nakayuko siya at busy sa
phone.
"Uy, busy sa IG ah?" nakangiti kong sabi.
Inangat niya ang tingin niya sa akin at ngumiti lang din sabay balik
agad ng tingin sa phone.
Umayos ako ng upo.
Bakit kahit nginitian niya ako, pakiramdam ko nadedma ako?
Matapos siyang mag good night kagabi?!
Eh ano naman kung nag good night siya sa'yo kagabi? May meaning ba yun?

Bigla akong nawala sa mood at hindi ko alam kung bakit. Ano ba

ikinahihimutok ko? Bwiset.
Huminto na ang bus at pinababa na kami ni Chiharu.
Nandito kami sa Atami Plum Garden. Habang kinukuha ni Chiharu ang
tickets namin para makapasok, nandoon kami sa may entrance nagaantay.
Sobrang lamig ngayon. Mas malamig kumpara sa last few days na nandito
kami. Ramdam ko ang lamig sa tenga ko dahil naiwan ko ang hat ko doon sa maleta ko.

"Ang pula na ng tenga mo," sabi ni Ryan sa akin na katabi ko.

Oo, kay Ryan ako tumambi kasi badtrip ako kay West. Ewan ko kung bakit
ako badtrip. Basta naiinis ako sa kanya.
I cupped my ears, "sobrang lamig ngayon. Feeling ko magkakasakit ako sa
lamig."
"Feeling ko uulan ng snow."
Napangiti ako ng malawak.
"Talaga? Mag dilang anghel ka sana!"
"Ay naku Jillian. Kung naranasan mo lang manirahan sa lugar na nag-i-
snow, hindi ka matutuwa sa snow."
"Kaya masaya ako na hindi ko naranasan. At least ma-a-appreciate ko ang
snow pag nakita ko."
Napangiti si Ryan sa akin at napailing na lang. Hinubad niya ang beanie
hat na suot niya at finold ang dulo nito hanggang sa lumiit.
"Wear this para hindi ka magkasakit."
"Paano ka?"
"Don't worry, sanay ako. I'm a travel blogger, remember? I lived in
Canada for a month. Mas malamig doon."
"Thanks Ryan."
Kinuha ko yung beanie hat at isinuot ko sa akin. Nag pogi sign ako sa
harap mo.
"Bagay?"
Tumango siya habang naka-ngiti.
"Naks! Ganda!"
"Naman!"
"Excuse me!"
Biglang may sumagi kay Ryan at muntik na siya ngumud-ngod. Pagtingin
ko, it's West.
"Ay, sorry pre!" sabi ni West at dire-diretso siyang lumapit kay
Chiharu.
"Ayos ka lang?" tanong ko kay Ryan.
Nginitian niya ako, "yep!"
"Excuse!"
Ako naman ang muntikang ngumudngod kasi may tumabing sa akin. Buti na
lang at nahawakan ako ni Ryan sa balikat.
Tinignan ko kung sino ang nakatabing.
Yung balahurang Cupid.
At hindi man lang nag sorry aba!
"Nakaharang ba tayo sa daan? Nasa gilid naman tayo ah? Yung totoo?!"
inis kong sabi.
Napatawa na lang ng mahina si Ryan.
Tinignan ko ng masama si Cupid. Nilapitan niya si West at binatukan
siya ni West. Napatawa na lang din ako.
Maya maya lang, pinapasok na kami sa loob ng park.
Ang ganda ng lugar. Ang relaxing. Ang daming plum trees. White and
pink. Sad to say, hindi pa sila in full bloom ngayon dahil winter pa lang. But
still, napaka relaxing ng lugar.

May mahabang bridge dito na pwede mong lakaran then sa ilalim, may sapa.
Hindi ko napansin na napahiwalay na ako kay Ryan. Siguro naaliw na naman yun sa
pagkuha ng photos. Ang ganda rin kasi ng mga shots niya eh. Sayang, gagawin ko sana
siyang photographer ko. Ang sarap pa naman magpa-picture dito sa bridge.
"Dito tayo Psyche!"
Napatingin ako kay Cupid at Psyche na nakapwesto na rin sa bridge.
"Jillian, alis. Nakaharang ka," sabi ni Cupid.
Bastos na bata talaga.
Medyo gumilid ako at pinanuod sila mag picture dalawa.
Kahit baliw si Cupid, nakakainggit pa rin. Kasi ang sweet sweet niya
kay Psyche. Kita sa kanilang dalawa kung gaano nila kamahal ang isa't-isa. Parang
ang saya saya nila.
Ang swerte nila sa isa't-isa.
"Jillian, picture tayo!" yaya sa akin ni Psyche at hinatak niya ako.
Kinuhanan kami ni Cupid ng picture dalawa. At nag mabuting loob na rin
si Cupid na kuhanan ako ng solo. After non, humiwalay ulit ako sa dalawa.
Nag ikot-ikot ako.
Kahit yung ibang puno wala pang dahon, ang ganda pa rin nilang tignan.
Nung mapagod ako, pumunta ako doon sa maliit na cottage na natanaw ko
at doon naupo para magpahinga.

Sa di kalayuan, nakita kong busy si Ryan na nagsasalita sa harap ng camera niya. I

think he's doing a video blog.
Sa kabilang banda naman, nakasandal si Psyche at Cupid doon sa bridge
habang nakatingin sa sapa.
Yung apat na mag bffs na kasama namin, nasa ilalim ng pink na plum tree
at busy magkuhanan ng selfie.
Himala at hindi nila ginugulo si West ngayon.
Nakita kong napadaan si Ryan sa harapan nila. Busy pa rin magsalita sa
harap ng camera niya pero nahinto nang hatakin ni Sandra, isa doon sa grupo ng mag
bffs.
Bagong victim.
Napailing na lang ako.
Nasaan kaya si West?
"Tired?"
Nagulat ako nang may tumabi sa akin. It's West.
"Medyo," matipid kong sagot.
Ano ba Jillian. Ba't k aba nagpapaka-cold sa kanya? Porket di niya ina-
accept ang follow request mo? Kababawan!
Pero bwiset na yan. Hindi ko alam ba't naiirita ako.
"Di bagay sa'yo yung hat na suot mo."
Napatingin ako sa kanya at sinimangutan ko siya.
"Paki mo."
Tumayo ako at iniwan ko siya doon.
Bwiset na yan. Nakakainis. Hindi raw bagay sa akin?! Sabi ni Ryan
maganda ako ah!
Pumunta ako sa restroom at tinignan ang sarili sa salamin.
Okay naman ah? Cute naman ako dito. Hindi naman masagwa tignan. Anong
problema ng Kanluran na 'yon?! I-flying kick ko siya papuntang north eh. Kainis.
Bumalik na kami sa bus at dumiretso sa isang restaurant para kumain.
Humihiwalay talaga ako sa grupo nila. Good thing there's Ryan to keep me company
kahit na dikit naman ng dikit sa kanya si Sandra.
Una si Beth ang nakadikit kay West. Ngayon si Sandra kay Ryan.
Bffs ng makakati. Bwiset.
Medyo conscious din ako sa itsura ko. Sabi ni West hindi bagay sa akin
yung hat. Nakakayamot. Hindi tuloy ako mapakali. Pero ayoko naman hubarin kasi
ramdam ko ang lamig sa tenga ko. Wala pa namang hood itong coat na suot ko.
Nakakasira tuloy ng mood. Way to go West.
After namin kumain, dumiretso na kami sa Hakone. Nadaanan pa namin ang
Mt. Fuji pero hindi namin nakita ng malinaw dahil natatakpan siya ng fog. Medyo
nalungkot naman ako kasi gustong gusto ko talaga makita ang Mt. Fuji.
Pumunta kami sa Lake ashi. Sabi ni Chiharu mag c-cruise kami rito sakay
ng isang pirate ship. Nang makita ko yung pirate ship, bumalik na ulit ang mood ko.

"Ang ganda Ryan look!"

"Sobra!" sabi niya.
Kinuhanan ni Ryan ng picture ang pirate ship. After non, pinapwesto
niya ako sa harap nito at ako naman ang kinuhanan niya ng picture.
Umakyat kami sa pinaka-taas ng pirate ship. Yung walang bubong. At
habang nag c-cruise, sobrang lamig na lamig ako dahil sa lakas ng hangin. Feeling
ko sisipunin ako.
"Ang lamig talaga!" sabi ko habang ngiting-ngiti.
"Nanginginig ka na sa lamig pero nakangiti ka pa rin," sabi ni Ryan.
"Ang ganda kasi ng view!"
"Do you wanna go down? May heater sa baba. Kita naman sa bintana yung
view."
"Hindi. Mas okay rito."
"Nanginginig ka na."
"A-ayos lang."
Lumapit si Ryan sa akin at inakbayan niya ako. Napa angat ang tingin ko
sa kanya.
He smiled.
"I'm not making a move on you, don't worry. Naawa lang ako kasi
nanginginig ka na."
Napangiti rin ako at ibinalik ko na lang ang tingin ko sa view.
Nadaanan ulit namin ang Mt. Fuji kaso natatakpan pa rin ito ng fog.
Nang makababa kami sa pirate ship, pinasakay naman kami sa cable car.
Owakudani ropeway. Kitang kita namin usok mula sa volcano.

Nang makababa kami sa cable car, tinry namin umakyat sa Owakudani Hell Valley.
Medyo nakakapagod kasi ang taas. Nakakatakot din dahil ang dulas ng daan. Idagdag
pa ng sobrang lamig na panahon.

Nang marating ko ang taas, meron binebenta doon na black eggs. Binilhan ako ni
Ryan. Ang sarap hawakan dahil ang init ng itlog.

Kumain muna kami doon at nag take ng pictures bago bumaba ulit.
At nakakatawa dahil kahit ang lamig ng panahon, naisipan pa namin
bumili ni Ryan ng ice cream. Color black din ang kulay ng ice cream but
surprisingly, it tastes like vanilla. At ang sarap. Kahit sumasakit ang ulo ko sa
lamig, masarap.

Habang nasa byahe kami papunta sa hotel, tulog na tulog ako. Ibang hotel na naman
kami ngayon. This time, hindi na tatami room pero nakakatuwa dahil pinagsusuot pa
rin kami ng yukata.
Nang pinababa kami sa buffet area para mag dinner, naka yukata kaming
lahat. Kahit yung ibang mga guests ganoon din ang suot.
Kahit sa dinner, humiwalay ako kina West. Mukhang hindi na rin niya ako
tinry i-approach. Kanina kasi sa Owakudani, halata kong pasimple akong ina-approach
ni West. Tinatanong niya kung gusto ko pa ng egg o kung kulang yung asin ko. Nung
pababa, nilingon niya ako at sinabihang 'ang lamig 'no?' pero tinanguan ko lang
siya.
 Tinanong pa niya ako kung masarap yung ice cream. Tumango lang din ako.
At ewan anong inaarte ko. Hindi ko alam ba't ang bilis kong napikon sa
kanya. Mamaya nagpaka honest lang naman siya nung sinabi niyang hindi bagay sa akin
yung hat na suot ko.
O BAKA TALAGANG HINDI SIYA MARUNONG MAG ACCEPT NG FOLLOW REQUEST SA
INSTAGRAM.
Ngayon pakiramdam ko nahihiya ako dahil dinededma ko siya. Ang babaw ko
para dedmahin si West. He's trying to approach me but I'm pushing him away.
Ano ba naman yan Jillian. Ang childish.
Naunang umalis si West sa buffet table. Nagmadali ako sa pagkain para
sundan siya. Nang lumabas ako, nagulat ako nang makita ko siyang nakatingin sa
malaking glass window ng hotel habang nakangiti.
Ang ganda ng ngiti niya.
Nilapitan ko siya.
"W-West..."
Nilingon niya ako at ngiting-ngiti siya.
"Jillian, look!"
Itinuro niya sa akin yung bintana at doon ko lang na-gets kung bakit
nakangiti siya.
Umuulan ng snow.
"W-west! West! Nag i-snow sa labas!!"
"I know! Ngayon lang ako nakakita ng snow!"
"Ako rin!! Labas tayo!! Tara!"
"Wait! Kunin natin mga coats natin. Naka yukata at tsinelas lang tayo."
"E-eh baka huminto na yung snow! Tara na!"
At hinila ko si West palabas ng hotel.
Wala akong paki kahit naka yukata lang ako at tsinelas at sobrang lamig
dahil nag i-snow.
Basta ang saya saya ko.
Nag paikot ikot ako habang bumabagsak sa akin yung snow.
"West! Nag i-snooow!" sabi ko habang ngiting ngiti.
Nag dilang anghel nga talaga si Ryan dahil umulan ng snow.
Ang saya saya kong nagtatakbo doon na parang batang paslit. Alam kong
para akong sira pero dedma na. First time ko lang ma-experience 'to eh.
Napatingin ako kay West. He's looking at me habang ngiting ngiti siya.
"Tatayo ka na lang ba diyan? Hindi mo i-e-enjoy ang snow? Ay wait!
Tawagin natin yung mga kasama natin!!"
Patakbo na sana ako sa loob ng harangin ako ni West at hinawakan ako sa
magkabilang balikat.
"Jillian.."
Tinitigan niya ako sa mata. Ang lapit ng mukha niya.
T-teka. Ano 'to?
"W-west. Bakit..?"
Huminga ng malalim si West.
"Listen to me carefully please kasi hindi ko na alam kung saan pa ako
kukuha ng lakas ng loob pag nasira ang moment na 'to."
"H-ha?"
"Jillian, I'm sorry kung sinabi ko kanina na hindi bagay sa'yo yung
hat. Sa totoo lang bagay na bagay sa'yo. Ang ganda ganda mo kanina."
"T-teka West. Kung iniisip mo na galit ako, o-okay na yun. Di mo na ako
kailangan bolahin."
"No, Jillian. Listen to me. Kaya ko nasabi kanina yun kasi nainis ako
dahil galing kay Ryan yung hat. Hindi ko na-anticipate na wala kang gagamitin.
Naunahan niya ako. At naiinis ako sa sarili ko."
"H-ha? Teka West---"
"Nagseselos ako kay Ryan."
Nanlaki mata ko. Nawala ang boses ko. Hindi ako makapagsalita. O,
parang na-i-slow ako?
Ano ang sinasabi ni West?
 "Jillian.."
Huminga si West ng malalim. Pumikit siya. At nang dumilat siya, nagtama
ulit ang mga mata namin.
His eyes is full of emotions.
At sa gitna ng pagpatak ng mga snow, binitiwan niya ang mga katagang
yun.
"I'm in love with you."
To be continued...

Aly's Note.
Natawa ako sa mga comments niyo sa part na nasa hotspring si West at tumayo siya
kasi nga hubo't hubad nga naman. Hahaha kayo ah. Kung saan saan nararating ng
imagination niyo XD
At sa mga nagtatanong kung no undies talaga sa hotspring... yes. Ganun po talaga.
Iba sa Pinas at iba sa Japan XD (At yep, nakaka culture shock sa una. Nung sinabi
sa amin ng tour guide namin yun, pare pareho rin kaming ayaw mag hotspring dahil
doon. Pero nung tinry namin, ang saya pala. Sobrang relaxing :) At hindi naman
tititigan ng mga tao doon ang katawan mo XD)
Doon po sa nagtatanong if what if iligtas na lang ni West si Jillian pag dumating
na ang araw na masasagasaan siya.
Yes, pwede siyang iligtas ni West sa panahon na masasagasaan na siya. Ma-a-alter ni
West ang kapalaran ni Jillian dahil alam niya nang mangyayari. Pwede niyang sabihin
kay Jillian na wag pumunta sa opisina para hindi siya masagasaan.
Pero let's not forget na hindi basta bastang god ang ka-deal ni Cupid at West. Its'
Hades for goodness sake. The God of Underworld. Pandaraya ang gagawin nila kung
ganoon. At papayag ba si Hades na madaya siya?
Alam ni Cupid na cunning si Hades kaya sumusunod siya sa gusto nito. Nililigtas
nila si Jillian sa "malinis" na paraan. :)
So ayun lang.
Pag may free time si author, mag uupdate ulit ako XD

Salamat sa pagbabasa!

P.S Sa mga nag send ng follow request kay West, wag na kayong umasa na i-a-accept
niya kayo XD

Eleventh Shot

Eleventh Shot
JILLIAN.
"I'm in love with you."
His eyes is full of sincerity. So is his voice.
Napailing ako.
Shit what's this?!
"Jillian, I-"
Hindi ko siya pinatapos mag salita. Hinampas ko siya ng mahina sa braso
at tumawa ako.
"Okay! Okay! Muntikan mo na akong mapapaniwala doon ah! Nice one West.
Hindi ko alam na joker ka pala!"
Hindi siya umimik. Kumunot ang noo niya at halos mag salubong ang mga
kilay niya.
 Hindi ko pinansin na ang seryoso niya. Tinalikuran ko siya.
Siya? In love sa akin? Imposible!
"Puntahan ko sina Psyche. Feeling ko gusto nilang makita ang snow."
Maglalakad na sana ako papasok kaya lang biglang hinawakan ni West ang
braso ko at hinatak ako palapit sa kanya.
"West---"
Napatingin ako sa mata niya. He's looking at me seriously. As in
seryosong seryoso. Mas seryoso pa sa tingin niya sa akin dati pag pinapagalitan
niya ako sa office.
Mas hinila niya ako papalapit sa kanya to the point na halos nakadikit
na ako sa dibdib niya. Kitang kita ko ang usok na lumalabas sa bawat pag hinga niya
dahil sa lamig ng panahon.
"Jillian, mataas ang respeto ko sa'yo. Pero kung kailangang halikan
kita ngayon para maniwala ka sa sinabi ko, gagawin ko."
His eyes is full of determination. Bumilis ang tibok ng puso ko. Yung
tingin pa lang niya sa akin, ramdam ko nang hindi siya nagbibiro. Alam kong gagawin
niya ang ang sinabi niya.
He leaned forward. Halos magkalapit na ang mukha namin. Ramdam ko ang
paghinga niya.
I value my personal space at ayokong ayoko na ini-invade 'to ng kung
sinu-sino lang. Ang initial reaction ko sa mga ganitong eksena ay itulak ang tao
palayo.
Pero shit na 'yan. Bakit hindi ako gumagalaw sa kinatatayuan ko?!
"I love you," he breathed.
Para akong unti-unting nauubusan ng hininga. While he is closing the
gap between us, ang tanging nagawa ko na lamang ay mag hintay.
"Uy nag i-snow!!"
Bigla kaming nag hiwalay ni West.
Napakamot siya sa likod ng tenga niya at ako naman ay nag kunwaring
inaayos ang yukata na suot ko.
"Oh nandyan ka pala baby West!" dinig kong sabi ni Beth at tumakbo ito
palapit kay West sabay pulupot.
Sumunod naman na nagsilapitan ang mga kaibigan niyang mahaharot.
"Uy ikaw West, pinopormahan mo na naman si Beth!" sabi nung isa na
maikli ang buhok at mas lalong gusto ko pang paikliin.
Si West pa ngayon ang pumoporma?! Hindi ba nila alam kung anong moment
ang nasira nila ngayon?!
Shit. Ano ba 'tong iniisip ko?
"Balik na 'ko sa loob," sabi ni West sabay hatak ng braso niya sa
pagkakapulupot ni Beth-log.
Naglakad na palayo si West sa amin pero huminto rin siya at nilingon
ako.
"Jillian, what I've said is true." Nginitian niya ako. "Good night."
At tuluyan na siyang umalis.
Siniko ako ng mahina nung Beth.
"Close kayo ni West? Reto mo naman ako!" sabi niya.
Nginitian ko siya. Yung sobrang sweet na ngiti. Yung nakaka-diabetic na
ngiti.
"Hindi ka niya type."
I flipped my hair at pumasok na rin ako sa loob.
~*~
HINDI AKO MAKATULOG.
Kanina pa ako nagpapagulong-gulong sa kama. Hindi ako makatulog. Nag e-
echo sa tenga ko ang sinabi ni West.
I'm in love with you.
Pakshet! Ano yun? Saan nanggaling yun? In love? Sa akin? Paano nangyari
yon?!
Sa huling pagkakaalam ko, hate namin ang isa't-isa bago kami magkita
ulit dito sa Japan. Paanong nangyari na nainlove siya sa akin?
 Ano? Sa apat na araw na pagsasama namin dito, in love na siya agad?
What the fuck? Insta-love? Hindi ako naniniwala doon!
Ano yun? Bored si Kupido kaya bigla na lang niyang na-tripan na panain
si West sa akin kaya all of a sudden, in love na ang ex-boss kong masungit sa
pasaway niyang ex-proofreader?
That's impossible!
Pero yung tingin niya sa akin. Yung bigla niya akong hinila palapit sa
kanya. Yung kung paano niya unti-unting inilapit ang mukha niya sa mukha ko kaya
lang naudlot ang gagawin niya dahil sa mga istorbo...
Napailing ako.
Shit! Shit naman! Ano ba 'to? Bakit ba ganito?! I'm confused!
Nagpagulong-gulong ako sa kama ko hanggang sa nagmistulang lumpia na
ako sa comforter ko.
Nakakabaliw. Sobrang nakakabaliw.
Una sa lahat, wala pang lalaki ang umamin sa akin na mahal niya ako
kaya naman I'm completely clueless kung anong dapat i-respond doon? Mag t-thank you
ba dapat ako?
Kanina nakaka-gaga ang resond ko. Hindi na ako naniwala, hinampas ko pa
siya sa braso. TINAWANAN KO PA.
Kasi naman. Paano ba ako maniniwala? Paano? Hindi ko makita ang logic
sa nangyari. Sa paanong paraan siya na-in love sa akin? Bakit? Anong meron? We both
hate each other! Ngayon lang kami medyo naging okay dito sa Japan. Kaso langya
naman oh! Four days pa lang kaming magkasama ni West!
Ganoon ba talaga ako kaganda na in just four days, nahulog siya sa
alindog ko?
Nagtalukbong ako ng kumot.
Kapal ng mukha mo Jillian.
Kinuha ko ang phone ko at ewan kung bakit napunta na naman ako sa
Instagram account ni West. Wala, hindi pa rin ina-accept ang follow request ko. Ang
daya. Siya nakafollow sa akin at nakikita niya mga posts ko samantalang ako di niya
hayaang i-follow ko siya.
Tapos aamin na love niya ako?!
Ang hot niya kasi sa profile picture niya eh.
Ano ba 'to Jillian? Ano bang nangyayari sa'yo?!
Kung sakali mang totoo na mahal ako ni West kahit na 'di ko maisip kung
paano nangyari yun....ano naman ang nararamdaman ko sa kanya?
Gusto ko ba siya? O hindi?
I admit I'm attracted to him kasi ang gwapo niya talaga ngayon. Ngayon
ko lang napansin ang height niya. Ang ganda niya tumindig. Paano sa office kasi
madalas nasa opisina lang siya kaya madalang ko siyang nakikitang nakatayo.
Ngayon ko lang din napansin ang mata niya. Yung kada titingin siya
sa'yo, alam mong ibinibigay niya ang full attention niya. Yung pag tumingin siya,
diretso talaga sa mata. Tapos pag ngumiti siya lumalabas ang emotions sa mata niya.
Yung side way glances niya and half smile ang favorite ko. Yung pag may
sinabi ka sa kanya tapos titingin siya sa gamit ang gilid ng mata niya at
mapapangiti.
Yes I am attracted to him.
Pero love na ba agad 'to? Paano ako makakasigurong hindi 'to
infatuation lang? Na hindi lang 'to simpleng crush?
Eh ang hilig ko sa mga pogi! Mabilis ako magka-crush sa mga pogi.
At inaamin ko even kay Ryan attracted din ako kasi ang pogi rin naman
ng isang yun. Chinky eyes na pag ngumiti nawawala na lang ang mata. Yung tawa
niyang nakakahawa. Yung dimples niya sa kaliwang pisngi.
Anak ng tokwa.
Siguro ang poging 'di ko lang maging crush ay si Cupid sa kadahilanang
galit ako sa balahura.
Halos mga 4am na rin ako nakatulog dahil ang dami daming tumatakbo sa
isip ko kung paano ako nagustuhan ni West. Yung iba puro kalokohan pa.
Dahil ang call time naming is 8am at on time talaga dumarating si
Chiharu at ang mga Japanese ay galit sa late, dalawang oras lang ang naging tulog
ko. Nag dalawang tasang kape na lang ako para magising ang diwa ko.
Habang nag-aayos ako ng gamit, naisipan kong sumilip sa labas ng
bintana ng room ko at tuwang-tuwa akong makita na covered with snow ang view mula
rito.

Uulan kaya ulit mamaya ng snow?

Para makasigurado, nag extra patong ako ng sweater sa ilalim ng coat
ko.
"Jillian!"
Napalingon ako sa tumawag sa akin habang papasok ako sa bus. It's Ryan
at ngiting ngiti ito sa akin.
"Good morning!" bati nito.
"Good morning! Ganda ng ngiti mo ah?"
"Sarap ng tulog ko kagabi eh."
Buti pa siya. Samantalang ako puyat.
"Good morning, Jillian."
Napalingon ako bigla at parang lumundag ang puso ko sa hindi ko
malamang kadahilanan.
"M-morning," bati ko kay West.
Hindi ako makatingin sa kanya. Nahihiya ako. Naiilang ako. Ewan. Ewan
ko!!
"Good morning Ryan! Good morning panget!"
Automatic na napa-angat ang tingin ko at nakita kong papalapit si Cupid
at Psyche sa amin.
"Tinawag mong panget si West?" tanong ko sa kanya.
He grinned, "wag natin ipasa sa iba ang kapangitan mo."
Nilingon ko si Psyche, "pwede ko ba murahin ang asawa mo?"
She laughed, "go ahead!"
Tinignan ko ulit si Cupid.
"Gago ka ah! Tinatawag mo akong panget ah?! Halika rito bibigwasan
kita!"
"Panget mo naman talaga ngayon eh. Laki ng eyebags mo! Di nakatulog?
Bakit? Dahi iniisip mo yung...?"
Tumingin siya ng nakakaloko kay West. Then ibinalik niya sa akin ang
tingin niya at nakangiti na parang sinasabi niyang may alam siya sa nangyari
kagabi.
Bumungisngis ang gago.
Hinampas siya ng mahina ni Psyche na ngiting ngiti rin.
"Halika na nga mahal! Umakyat na tayo sa bus!" sabi ni Psyche.
At umakyat na ang dalawa sa taas.
"Anong meron?" tanong ni Ryan.
Nag kibit balikat si West at umakyat na rin. Pero kitang kita ang
pamumula ng tenga niya.
Pakiramdam ko nag iinit din nang mukha ko.
Lecheng Cupid 'yan.
~*~
Habang nasa byahe kami papunta sa Oshino Hakkai Village, nadaanan ulit
namin ang Mt. Fuji. At laking tuwa ko dahil this time, hindi na siya nababalutan ng
fog. Ang linaw linaw na niya sa harapan ko. Gusto kong bumaba sa bus para kumuha ng
picture pero sabi sa amin ni Chiharu, kitang kita rin si Mt. Fuji sa village na
pupuntahan namin.
And she's right. Ang ganda ng view ni Mt. Fuji dito sa Oshino Hakkai
Village.
Halos hindi na ako nakikinig sa sinasabi ni Chiharu dahil nakatitig na
lang ako sa Mt. Fuji. Ilang beses ko pa 'tong kinuhanan ng picture dahil sa ganda
nito.
 Maliit na village lang ang Oshino Hakkai peroang ganda. Sa gitna nito ay
malaking pond na sa sobrang lalim, pero dahil anglinaw linaw ng tubig, kita mo pa
rin ang ilalim nito.

Pumwesto ako sa bridge kung saan may tatlong Japanese na mga bata na enjoy na enjoy
na nagpapakain doon sa mga koi fish.

Ang lamig lamig pa rin ngayon. Siguro dahil lumakas yung snow kagabi. I rubbed my
palm tapos iniliagay ko sa tenga ko dahil ramdam ko na naman ang panlalamig nito.
Dahil sa pagmamadali, hindi ko na naman nailabas sa maleta ko ang beanie hat ko.
Ayoko namang hiramin ulit yung kay Ryan kasi...nakahiya. (At nag seselos si West.)
"Here."
Napalingon ako sa katabi ko at nagulat akong nandoon na si West. May
isinusuot siyang beanie sa ulo ko.
"W-West..."
Inayos niya ito at nginitian ako.
"Maganda ka kahapon pero mas maganda ka ngayon dahil suot mo ang bigay
ko."
Napatawa ako ng mahina.
"So pag bigay mo mas gumaganda ako?"
He grinned.
"Maganda ka naman talaga eh. Pero oo. Pag kay Ryan, hindi bagay sa'yo.
Pero pag galing sa akin, mas bagay sa'yo."
"And why is that?"
"Because I love you."
At ewan. Ang landi ko na siguro. Ang harot ko. Baka mas maharot pa ako
kay Beth-log at sa grupo ng kaibigan niyang makakati...
Pero napangiti ako nang malawak nang sabihin ni West sa akin yan.
Takte ba't ako kinikilig?!
To be continued...

Aly's Note
Hi guys. Sa mga nagtatanong po kung anong cam ang ginamit ko sa pag-kuha ng photos.
Yung ibang photos po, kuha sa dslr ko. Yung iba naman, sa cam lang ng phone ko.
Medyo tini-tweak ko lang para mas lalong maging malinaw.
Yung ibang photos po diyan ay hindi ko picture kundi kuha lang sa internet. Pag
website ang nakalagay doon sa ilalim ng photo, ayun ang site na pinagkuhanan ko.
Pag may "Photo by Aly Almario" naman, ako po mimso ang nag take ng picture na yun.
May iba kasing lugar na wala akong magandang kuha kaya naghahanap na lang ako sa
net.
And yes, lahat ng lugar na nilalagay ko rito ay napuntahan ko po.
Ayun lang. Kung interested kayo, nag post po ako ng blog about Japan sa site ko XD
alythestoryteller.wordpress.com (Sabay promote xD)
Until next update!!!
~ Aly A.

Twelfth Shot

Twelfth Shot
JILLIAN.
"Kung anu-ano ang binibili mo. Dapat pag nag t-travel ka, tina-try mo rin ang mga
pagkain nila," sabi ni Ryan sa akin habang binibilhan ako ng crepe dito sa Gotemba
Premium Outlet.
Parang isang malaking shopping center na pang high class ang lugar na
'to. Paano lahat ng stores dito puro branded lahat at makalulang presyo ang
nakikita ko.
Humiwalay ako sa group kahit kina West. Sabi ko gusto kong mag libot
mag-isa. Alam kong gusto niya akong samahan pero hindi naman siya kumontra.
Hinayaan niya na lang akong mag libot.
Ewan ko ba. Pag nasa mga shopping center ako, mas gusto ko mag-isang
namimili. Ayokong may nakabuntot sa akin o may sinasamahan ako. Isa pa, gusto ko
talaga ng time alone para makapag isip-isip nang maraming bagay.
Pero habang nasa kalagitnaan ako ng pagiisa ko eh bigla naman sumulpot
itong si Ryan at tinanong kung ano ang mga pinamili ko.
May nahanap akong mga t-shirt para sa mga step brothers ko. Pero bukod
doon, wala na akong binili. Kaya naman hinatak niya ako doon sa isang crepe stand.
"Here," inabot ni Ryan yung crepe na binili niya sa akin. Strawberry
flavor.
Kumagat ako doon sa crepe.
"Shit ang sarap!" sabi ko sa kanya.
He grinned.
"Di ba?"
Tumango ako. "Tama lang ang tamis. Pero god! Ang sarap nung strawberry.
Kahit yung whipped cream na ginamit nila sobrang sarap!"
"Right! Kaya pag pumupunta ako sa ibang bansa, kahit yung pinaka common
na dessert tinatry ko. You should read my blog. I have a lot of food trip posts."
"Wow. Send mo sa akin yung link, at babasahin ko. Nakalagay rin ba yung
ibang mga travels mo doon?"
"Yep!"
I grinned, "so, may picture doon si "almost girlfriend" mo na hindi mo
na nakwento kwento ba't almost lang?"
Napangiti siya ng malawak at napakamot sa likod ng ulo niya na para
bang nahihiya-hiya.
"Uhmm, yeah, nandoon siya. Pero hulaan mo na lang kung sino siya doon.
Pag nahulaan mo, ikukwento ko sa'yo ang aming almost love story."
"Ang daya neto oh!"
Itinuloy ko ang pagkain ng crepe at naramdaman kong dumikit ang tip ng
ilong ko doon sa whipped cream. Nang makita naman ito ni Ryan, pinagtawanan niya
ako.
"Para kang bata!" sabi niya habang tawa nang tawa.
"Bwiset na 'to!"
Kinapa ko yung bulsa ko at napa-shit na lang ako nang maalala kong di
ako nakapag dala ng panyo.
Ang dami kong naiiwan bwiset.
"Ito na," sabi ni Ryan.
Akala ko iaabot niya sa akin ang panyo niya kaya lang nagitla ako nang
bigla niyang punasan ang tip ng ilong ko.
"Ayan okay na. Maganda ka na ulit," nakangiti niyang sabi.
Napangiti rin ako, "thanks!"
"Jillian!"
Napalingon ako doon sa tumawag sa akin. Nakita ko si Psyche na
kumakaway sa akin. Sa tabi niya ay si Cupid na pinanlilisikan ako ng mata.
At sa isang side ay si West na hindi tumitingin sa akin.
Nawala ang ngiti sa labi ko.
Shit, nakita kaya niya...?
Okay. So ano naman kung nakita niya! Wala naman akong ginagawang
masama?
Oo. Wala naman akong ginagawang masama.
Ba't na-g-guilty ako?
"Tinatawag na nila tayo. Baka babalik na sa bus?" sabi ni Ryan.
 "Ah, oo nga. T-tara?"
Lumapit kami ni Ryan sa kinalulugaran nung tatlo.
"Sabi ni Chiharu balik na raw tayo sa bus," sabi ni Psyche habang
nakangiti.
Nginitian ko rin siya then napatingin ako kay Cupid. Nakabusangot ang
mukha sa akin.
Problema neto?
I glared back at him.
Kinunutan niya ako ng noo.
Kinunutan ko rin siya ng noo.
Sabay naming insimiran ang isa't-isa.
"Let's go Psyche."
Hinawakan niya ang kamay ng asawa niya at nauna na silang maglakad.
Bwiset. Laki talaga ng sira sa ulo ng lalaking 'yon. Swerte swerte niya
kay Psyche pero ang malas ni Psyche sa kanya.
"Ryaaaan!"
Biglang naglapitan kay Ryan si Sandra at ang grupo ni Beth-log kaya
napahinto siya.
Nilingon ko siya at sinenyasan na una na ako. Alam naman niyang inis
ako sa apat na babaeng yun kaya hinayaan na niya akong mauna.
Binilisan ko ang paglalakad para makasabay ko si West na nauuna sa
akin.
"Ang dami mo pinamili ah?" sabi ko kay West habang nakangiting
nakatingin sa mga paperbags na dala-dala niya.
"Ah, para kay Sasha 'yan," he told me coldly. Hindi man lang ako
nililingon.
Napasimangot ako.
Kay Sasha...
Si Sasha yung kaibigan niya na pareho niyang boss doon sa publishing
company. Maganda si Sasha, may accent pag nagsasalita ng english palibhasa tumira
sa states. Sexy, makinis, hot. Mabait si Sasha sa lahat ng employee pero ewan ko
ba't ang tindi ng galit ko sa kanya? Hindi ko alam. Feeling ko may nagawa siya sa
aking masama. Basta hindi ko siya gusto noon pa man.
At ngayon binilhan siya ng maraming pasalubong ni West? Branded pa
lahat. Eh ang mamahal non?
Ano yun? Dapat ba akong mag hinala?
May karapatan ba akong mag hinala?
"Sana sinabi mo na lang sa akin na gusto mo makasama si Ryan kesa yung
dahilan mo na gusto mong mag libot mag-isa," halos pabulong na sabi ni West.
Napahinto ako sa paglalakad at napaharap sa kanya.
"Sinusumbatan mo ba 'ko?"
Inangat niya ang tingin niya sa akin at tinignan ako diretso sa mata.
Seryosong seryoso siya.
"Oo," matipid niyang sagot.
My heart skipped a beat.
Shit, ba't parang ninenerbyos ako.
"W-well, wala kang karapatan na sumbatan ako dahil hindi naman kita
boyfriend."
West was taken a back. Nakita ko ang gulat sa mata niya at madali itong
napalitan ng ibang emosyon.
Pain.
Tumango siya then he dropped his gaze.
"Sorry. Minsan nakakalimutan ko na wala na pala akong karapatan."
"W-West..."
Hindi niya ako pinatapos mag salita at tinalikuran niya na ako. Dire-
diretso siya pumasok sa bus.
Pag pasok ko doon, pumwesto siya sa pinaka dulo ng bus. Hindi niya ako
nilingon.
Napaupo ako sa pwesto ko. Buong byahe papunta sa hotel na tutuluyan
namin, hindi ako mapakali. Gusto ko nang bumaba agad at kausapin si West.
Naguguluhan ako sa nararamdaman ko.
Totoo naman ang sinabi ko. Wala siyang karapatan na sumbatan ako dahil
hindi ko siya boyfriend. Wala naman din akong dapat ika-guilty kasi wala naman
kaming ginagawa ni Ryan.
Kung meron man, oh en ano naman ngayon?
Pero shet na 'yan. Ang bigat ng pakiramdam ko. Ang tindi ng guilt sa
puso ko and I can't understand why.
Kagabi lang sinabihan niya ako na mahal niya ako. Inulit niya yun
kanina nung sinuotan niya ako ng beanie.
Tapos ngayon magkagalit na kami?
Ano ba naman 'to.
Nang makarating kami sa hotel, dumiretso agad kami sa buffet hall para
mag dinner. Nasa iisang table lang kami nakaupo nina West. May bakanteng upuan pa
sa tabi ko but he chose to seat beside Cupid.
Habang kumakain, kung anu-ano ang kinukwento nitong si Cupid kaya naman
tawa kami nang tawa.
Si West, tahimik lang at nakatuon lang ang atensyon sa pagkain.
Siya pa naunang umalis para umakyat.
"Sinaktan mo kasi!" sabi ni Cupid sa akin nang makaalis si West.
"Wala naman akong ginagawa!"
"Hindeee! Kasalanan mo Jillian! Amuhin mo. Mag sorry ka. Grabe ka.
Napakasama mo talagang nilalang. Grabe ka talaga Jillian! Dapat sa'yo inaalay kay
Hades eh."
I raised my middle finger.
"Psyche oh si Jillian!" sumbong ni Cupid sa asawa.
"Tumigil ka nga, mahal!" sabi naman ni Psyche kay Cupid sabay tingin ng
masama sa asawa. "Kinukulit mo nang kinukulit si Jillian, eh."
"Sama sama kasing tao," pabulong niyang sabi.
I rolled my eyes at him.
Balahura.
I excused myself at umakyat na rin ako sa room ko.
Para mawala ang bad vibes ko, naisipan kong mag shower muna. Nang
makapag shower ako, isinuot ko ulit ang coat ko at bumaba ako. Sa may likuran ng
tinutuluyan naming hotel, may garden. Naupo ako sa bench doon at tumingala ako.
Sobrang lamig pero gusto kong magstay muna rito. Ang ganda kasi ng langit, eh. Isa
pa, alam ko namang hindi ako makakatulog.
Nilabas ko na lang ang phone ko.
Sa bus kanina nag post ako ng dalawang photos sa instagram. Hindi ni-
like ni West.
Galit nga talaga siya sa akin.
Kasi naman Jillian walang preno ang bibig mo.
Oo na, ang insensitive na ng sinabi ko kahit gaano pa yun katotoo.
Nakokonsensya na nga ako.
Mag so-sorry na talaga ako kay West.
"Kape?"
Napa-angat ang tingin ko at bigla akong napatayo.
"W-West..."
Inabutan niya ako ng canned coffee. Agad ko naman itong kinuha. Mainit
pa. Ang sarap hawakan.
"T-thanks..."
Naupo si West sa tabi ko kaya naman napaupo rin ulit ako.
"Galit ka pa sa akin?" tanong ko sa kanya.
Nilingon niya ako.
"Sorry ah? Sorry kung nasumbatan kita."
"S-sorry rin sa sinabi ko..."
"No you're right. I'm not your boyfriend at wala talaga akong
karapatan. Sorry. Nagseselos lang kasi talaga ako."
I bit my lower lip.
 He's jealous at inamin niya yun sa akin ng harap harapan. Langya, bakit
gusto kong ngumiti?!
"Wala ka naman dapat ipagselos kay Ryan eh. Magisa talaga ako
naglilibot. Nakita lang niya ako at pinilit niya ako na ilibre ng crepe. Yun lang."
Teka nga, ba't ba ako nagpapaliwanag sa kanya ha?!
Nanliligaw ba siya?
Well, umamin siya na he likes me. Pero ibig sabihin ba nun nanliligaw
na siya?!
"West... yung.. ano.. yun about sa sinabi mo kagabi..."
"Seryoso ako doon nung sinabi kong mahal kita."
Tumango ako, "p-pero kelan pa? Paano nangyari? You used to hate me."
Napalingon bigla si West sa akin, "hate you? No Jillian. Kahit kelan
hindi ako nagalit sa'yo."
"Weh? Eh halos araw araw kang highblood sa akin nung nagtatrabaho pa
ako doon."
"Well..." napakamot siya sa likod ng ulo niya. "Uhmm.. I did that
kasi...para hindi mo ako mahalata."
"Ha? Mahalata? Na ano?"
"You see, matagal na kitang gusto pero hindi ko alam kung paano ka i-a-
approach. Ewan. Nasa iisang kompanya pa tayo. Boss mo pa ako. Natakot ako na baka
mahalata mo na gusto kita kaya palagi kitang sinusungitan. Lahat pinupuna ko.
Madalas kitang pinapatawag sa opisina kasi.." his face turned scarlet red. "K-kasi
gusto kitang makita. I-I'm sorry..."
Ang pula ng mukha ni West. Hanggang leeg namumula. Lalo na yung tenga
niya.
Hindi ko alam ang ire-react ko.
All this time akala ko....
Mixed emotions ako. Na-touched? Naiinis kasi feeling ko noon wala akong
nagawang tama? Gusto ko siyang sapakin at the same time I badly want to hug him.
At dahil hindi ako makapag-react ng maayos, napatitig na lang ako sa
kanya.
"G-galit ka ba?"
Napabuntong hininga ako.
"Seriously hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman."
"Pwede bang wag mo na lang isipin kung ano ang dapat mong maramdaman at
hayaan mo na lang ako na mahalin ka ng tama?"
I bit my lower lip again to prevent myself from smiling.
"Stop doing that."
"Eh?"
"That."
Tinuro niya ang labi ko.
"H-ha?"
"You're seducing me."
"Huh?! I'm not!"
"Pero na se-seduce ako. Baka mahalikan kita bigla kaya please stop."
Hindi ko na napigilan ang sarili ko at napangiti na lang ako ng
malawak.
"Now you are smiling like that," sabi niya at pulang pula pa rin siya.
"Ang cute mo West."
"Cute lang?"
Napailing ako habang nakangiti.
"Sige na, pogi ka na."
Si West naman ang napangiti ng malawak.
"Ah wait. May ibibigay ako sa'yo."
"Ano yun?"
May kinuha siya sa bulsa niya at ipinakita niya sa akin.
Isang kwintas na color gold at may maliit na compass na pendant.
"To keep you safe."
Isinuot sa akin ni West yung kwintas.
"Wag mong tatanggalin 'yan ha?"
"Thank you West."
Nginitian niya ako.
Shit ang gwapo niya.
Napaiwas ako ng tingin dahil feeling ko matutunaw ako.
"So uhmm... ano... s-since you told me you like me---"
"---love," pagtatama niya.
"Okay, love. You told me you love, so, n-ngayon, uhmm nanliligaw ka
na?"
He grinned.
"Kung pwede lang pakasalan na kita eh, ginawa ko na."
Nag init ang mukha ko. Pakiramdam ko ako naman ang nangamatis dito.
Minsan tong lalaking 'to ang mahiyain. Pero kadalasan ang
straightforward.
"But yes Jillian, I am courting you."
Inangat ko ang tingin ko sa kanya.
"Hindi mo talaga tatanungin kung payag ako?"
Mas lalong napangiti si West.
"Wala ka naman magagawa eh kasi kahit anong mangyari liligawan pa rin
kita."
Napangiti rin ako.
Ang possessive. Ang lakas ng confidence. Ang cocky.
Pero bakit ganun?
Natutuwa ako.
To be continued....

Thirteenth Shot

Thirteenth Shot
JILLIAN

"Kasal na si Edgar?!" gulat na gulat na tanong ko kay West.

Nandito na kami ngayon sa Kyoto at kasalukuyan naming nililibot ang
Heian Shrine. Sa lahat ata ng mga temples na napuntahan namin, isa ito sa pinaka
paborito ko kasi sobrang relaxing ng ambiance.

"Yep! Last February 14 to be exact. I was there."

Inilabas ni West ang phone niya at pinakita niya ang picture nila ni
Edgar at ng malas na asawa nito.
"Holy shit," sabi ko. "Si Diana Martin ba 'yan?! Yung model and beauty
queen?!"
Tumango si West, "yep! That's her!"
"Paano? Paano nabingwit 'yan ni Edgar?!"
Napatawa si West.
"Ikaw ah, grabe ka kay Edgar!"
"Eh kasi, yung Edgar na yun! Naku, alam mo naman 'di ba kung ano ugali
niya? Na lahat sa office inis sa kanya non paano ba naman hindi marunong makisama
at bawat mga salitang sasabihin niya eh nakakainis. Ilang beses ko na kayang
binalak na i-stapler ang bibig nun! Then si Diana Martin ang napangasawa niya?
Anong swerte ang tumama sa unggoy na 'yon?"
Napatawa ulit si West, "grabe naman ang hinanakit mo kay Edgar! Baka
naman type mo siya?"
Tinignan ko ng masama si West.
"Uminom ka nga ng kape para nerbyusin ka naman sa sinasabi mo. Pero,
seriously, bulag ba si Diana?"
Ipinatong ni West ang kamay niya sa ulo ko kaya naman napahinto ako sa
paglalakad. He's smiling at me.
"He really loves her you know? Alam mo kahit ganun yun si Edgar sa
trabaho, pag nakita mo siya kung gaano niya ka-mahal si Diana, ay naku, hahanga ka
doon sa taong yun. Sobrang alagang-alaga niya yun. Masasabi mong si Diana pa ang
swerte sa kanya."
Tinignan ko si West, "parang ang hirap pa rin paniwalaan."
"Well, that's love. Sabi nila true love na yun if you became a better
version of yourself because of the person you love."
Napangiti ako sa sinabi ni West.
"Hindi ko alam na may pagka deep ka pala, sir."
Mas lumawak ang ngiti ni West then he leaned forward at binulungan ako.
"Sa'yo lang. Nagpapakitang gilas kasi ako."
Kinagat ko yung dila ko dahil feeling ko, ngingiti ako ng pagkalawak
lawak.
Gusto kong tumakbo ngayon palayo kay West at magtatatalon kasi badtrip!
Oo na! Kinikilig na ako! Bwiset na yan! At hindi naman ako pwedeng kiligin sa
harapan niya kasi wa poise.
Jusko naman oh!
"West! Jillian! Picture!"
Napatingin kami pareho ni West kay Psyche na may hawak na camera.
Automatic na ipinatong ni West ang braso niya sa balikat ko. Pareho
kaming ngumiti.
"Nice shot!" sabi ni Psyche habang tinitignan ang picture namin.
"Patingin," sabi naman ni Cupid at kinuha ang camera kay Psyche.
Lumapit kaming dalawa ni West para tignan yung picture.
"Aba ayos ah!" sabi ni Cupid. "Parehong ang lawak ng ngiti niyong
dalawa. Masayang masaya lang?"
Napatingin ako. Oo nga. Ngiting ngiti kami ni West kainis.
At talagang kailangan pang pansinin ni Cupid 'yon? Bwiset eh.
After namin pumunta sa Heian Shrine, dumiretso kami sa isang restaurant
para kumain ng lunch. Nasa long table kami nakaupo. Sa kanan ko ay nakapwesto si
West. Sa kaliwa ko naman ay si Ryan. At sa tapat ko ay si Bethlog na ilang beses
akong iniirapan.
Kanina nang papasok kami sa restaurant, nagparinig pa ang bruha. Sabi
ba naman: "Di raw ako type ni West. Palibhasa lalandiin kaya binabakuran."
Edi push!
Hindi ko na lang inintindi at ayokong sirain ang araw ko sa kababawan
niya. Pumunta ako sa Japan para mag saya at hindi mainis sa mga linta.
Sana lang mahipan ng hangin ang mata niya para ma-stuck yung itim sa
taas dahil irap nang irap eh.
After namin kumain, dumiretso naman kami sa Kiyomizu temple.
Bago ka makarating sa pinaka temple, may madadaanan kang hile-hilerang
mga souviner shop. Sabi ni Chiharu, bibigyan niya kami ng three hours para mag
libot. Saktong sakto dahil hindi pa ako nakakahanap ng mga pasalubong sa mga
kapatid ko.
Ang daming tao sa Kiyomizu temple. Mukhang may event sila kasi
karamihan, nakasuot ng yukata.
Ang gaganda ng mga Japanese girls na ayos na ayos habang naka yukata
sila. Ang gaganda rin ng designs ng yukata na suot nila.
Hindi ito yung tulad ng yukata na sinusuot namin sa hotel. Ito yung
klase ng yukata na gawa sa silk tapos may makukulay na designs like cherry blossom,
o dragons.
Sa taas ng Kiyomizu temple, pwede kang bumili ng mga charms. Bumili ako
ng apat. Happiness charms. Isa para kay daddy, Tita Sally at sa dalawa kong half-
brothers.
"Daming pinamili ah?" sabi ni Cupid sa akin.
"Ah, pasalubong lang para sa family ko."
"Nawiwili rin si West at Psyche sa pagbili."
Pareho kaming napatingin ni Cupid doon sa dalawa na busy sa pag tingin
ng mga charms.
"Nice necklace," tinuro ni Cupid yung suot suot kong kwintas at sa
ngiti pa lang niya, alam ko nang aware siya kung kanino galing 'to. "Alam mo ba na
may myth yang compass necklace na yan?"
Napatawa ako nang mahina, "grabe pati kwintas may myth na rin?"
"Oo 'no! At totoo yun! Gusto mong marinig kung ano myth niyan?"
"Ayoko."
"Wala kang magagawa. Ikukwento ko pa rin sa'yo."
"Nagtanong ka pa kung gusto kong marinig! Sapakin kita eh!"
"Heh! Makinig ka kasi! Wag kang KJ!"
"Oo na eto na! So ano na yung myth?"
"Alam mo, ginawa ni Cupid ang kwintas na 'yan para protektahan ang
destiny ng dalawang tao."
Napahawak ako sa kwintas, "ikaw ang gumawa nito?"
"Oo-este hindi! Si Cupid as in kupido at Eros!"
"Ah. Si Cupid. Yung baby na mataba na nakabahag na may hawak na pana."
"Hindi ganun ang itsura niya! Isang kalokohan ang imaheng 'yon!"
"Wow! Close kayo at alam na alam mo?"
"Heh! Magtigil ka! Hindi mo ako sineseryoso eh!"
Pinanliitan ko siya ng mata.
Tingin ba niya eh kaseryo-seryoso siya?
"Pero ayun nga, ginawa niya ito para protektahan ang kapalaran ng
dalawang nilalang. Sila kasi ang nakatadhana sa isa't-isa kaso nga lang lapitin sa
disgrasya yung babae. Magtatagpo na sana ang landas nila ngunit napahamak yung
babae."
"Napahamak? Paanong napahamak?"
"Nasagasaan ng rumaragasang sasakyan."
Napatawa ako ng malakas.
"Seryoso yan?"
"Oo! Yun talaga ang nangyari!"
"Ang tanga nung babae! Hahahahahaha!"
Napahagalpak din si Cupid ng tawa, "you have no idea! Siya na ata ang
pinaka tanga at malas na nilalang na nabuhay sa mundong ito!"
"Akala ko naman na-kidnap ng halimaw o ng ibang greek gods, o kung ano
pang trahedya. Pero nasagasaan? Kainis eh!"
"Nakakainis talaga."
"Ang stupid ng myth na kinukwento mo!"
"Kasing stupid nung babae?"
"Oo!"
At humagalpak ulit si Cupid. Tatawa sana ako kaso parang may halong
panlalait na ang bawat tawa niya. At hindi naman ako pinagtatawanan niya pero bakit
parang feeling ko gusto ko siyang sapakin?
"Ituloy mo na ang kwento mo!"
"Dahil nga sa nangyari, kinuha ni Cupid ang lumang compass. Ito ang
compass na dapat ibibigay niya sa magiging apprentice niya. Kaya lang pinili ng
apprentice niya ang maging isang mortal na lang kaya nawalan ng kapangyarihan ang
compass. Hinulma niya ulit ito sa panibagong compass at ibinahagi ang ilang
kapangyarihang taglay niya upang protektahan ang kung sino mang mag susuot nito.
Alam din ni West ang myth tungkol diyan. Kaya ibinigay niya sa'yo yan Jillian.
Gusto niya kasi palagi kang safe, tanga ka pa naman."
Sinapak ko ang braso niya.
 "Bwiset ka ah!"
"Bwiset ka rin! Matapos kitang kwentuhan sasapakin mo ako!"
"Ewan ko sa'yo!"
Napahawak ulit ako doon sa compass. Kada titignan ko 'to, parang
nakakaramdam ako ng nostalgia. Yung feeling na parang may nangyari sa past na gusto
kong maalala pero hindi ko maisip kung ano iyon.
Hindi naman ako naniniwala sa mga myths at yung kwento na myth ni Cupid
ang pinaka stupid na narinig ko.
Pero hindi ko mapigilang mapangiti. Kasi yung thought na gusto ni West
na palagi akong safe, nakaka touch.
"Ngiti ngiti, kinikilig!" pangaasar ni Cupid.
"Shut up!" saway ko sa kanya pero hindi pa rin mawala ang ngiti sa labi
ko.
"Hay! Wala eh. Ibang klase rin kasi talaga ang hagupit ng bagyong
Jillian sa puso ng Kanluran!"
Napalingon ako kay Cupid. Kinindatan niya ako at naglakad na siya
palapit kay West at Psyche.
I blink.
Bakit parang narinig ko na yun dati?
To be continued....

Aly's Note
Hallo guys! Sorry natagalan ang update. I'm currently suffering from a major
writer's block. Wahaha. Sisihin niyo si Legolas :'(
Anyway, hindi ako nangangako pero susubukan ko ulit mag isa pang update bukas bago
ako mag bakasyon ng apat na araw.
Ayun lang. Salamat po! :D

Fourteenth Shot

Fourteenth Shot
WEST.
"Wow! Kobe beef!" masiglang masiglang sabi ng God of love nang ilapag ng waiter ang
in-order naming kobe beef sa harapan namin.
"Itsura pa lang, parang ang sarap na ah!" sabi naman ni Jillian.
"It is!" pag mamayabang nung asungot na si Ryan sa kanya. "You should
try it, Jillian."
Humiwa sa beef si Ryan at inilagay sa plato ni Jillian. Tinikman naman
ni Jillian ito.
"Oo nga! Ang sarap! You should try it guys!"
"Talagang kakain kami kahit hindi mo sabihin!" sagot naman ni Cupid sa
kanya at kumuha rin ng serving ito para sa kanila ni Psyche.
"Buti talaga sinuggest mo Ryan. Expensive pero worth it! Ang sarap!"
sabi ni Jillian.
Nginitian siya nung asungot, "naman! Isa talaga yung kobe beef sa
ipinupunta ng mga tao rito sa Japan. Para bang hindi kumpleto ang pagbisita mo rito
kapag hindi ka kumain ng kobe beef."
Edi siya na! Siya na ang expert! Siya na ang kobe beef master. Lamang
lang siya ng isang paligo sa akin dahil travel blogger siya at nag re-research
talaga siya. Pero mas gwapo naman ako!
Nandito kami ngayon sa isang restaurant sa Kyoto at kumakain ng dinner.
Hindi kasama sa binayaran namin na package ang Kobe beef pero nag pilit itong si
Ryan na um-order at maghati-hati kami.
 Ako lang ang tutol. Gagastos ka ng libo para sa isang karne?
Naglolokohan ba kami?
Pero gustong i-try ni Jillian. Naki-epal pa si Cupid. At dahil
supportive si Psyche sa asawa niya, nakigaya na rin siya. Ayoko namang masabihang
KJ kaya sumige na rin ako.
Tinignan ko si Jillian. Nakatingin siya kay Ryan at nakangiti habang si
kobe beef lord eh busy magpaliwanag sa kanya tungkol sa karne na nasa harap namin.
Tss. Pakitang gilas. Pa-bibo. Ang liit naman ng ilong.
"Ang sarap ng kobe beef pero nagiging bitter dahil sa aura mo," bulong
ni Cupid.
Kinunutan ko lang siya ng noo at inis kong tinusok yung beef na nasa
harap ko. Hindi yung kobe beef kundi yung beef talaga na binayaran namin na kasama
sa package tour!
"Uy West, try mo yung beef! Super sarap. Tama si Ryan! It melts in your
mouth talaga!" sabi ni Jillian.
"Uhmm.."
"Oo nga West! Try it!" pang gagatong pa ni Cupid.
"Masarap!" dagdag naman ni Psyche.
"Wait pag lalagay na kita."
Humiwa si Jillian sa karne na nasa harap namin at inilagay sa plato ko.
Syempre hindi na ako naka-hindi. Si Jillian yun, eh. Mahihindian ko ba
ang babaeng mahal ko?
Tinikam ko yung beef kahit na suggested pa 'to ni kupal lord.
"So?" nakangiting sabi ni Jillian.
I smiled back, "it's good."
"Told you!" sabi nung kupal.
Edi siya na!
"West kanina kinukwento ko kay Jillian yung myth nung kwintas na
binigay mo sa kanya," sabi naman ni Cupid.
Napalingon ako sa kanya, "myth? Anong myth?"
"See! Hindi rin alam ni West yung myth na sinasabi mo. Imbento mo lang
ata 'yon!" sabi naman ni Jillian kay Cupid.
"Oy hindi 'no! Sweet kaya nung myth na yun!" nilingon ni Cupid si West.
"Kinuwento ko kasi dito kay Jillian na yung kwintas na 'yan, ginawa ni Eros para
ma-save ang tadhana ng dalawang nilalang. Namatay kasi sa car accident yung babae
at para hindi masira ang tadhana nila, ibinigay ito ni Eros bilang proteksyon."
Cupid gave me a meaningful look. I gave him an appreciative smile in
return.
Kahit mukha siyang walang kwenta, alam kong kahit papaano eh gumagawa
pa rin pala siya ng paraan para sa amin ni Jillian.
"Bwiset na myth na yun. Katangahan lang naman nung babae kaya nasira
ang tadhana niya!" sabi ni Jillian at pareho kami ni Cupid na halos maibuga yung
iniinom namin dahil sa sinabi niya.
Humagalpak ng tawa si Cupid at Psyche.
Binatukan ko naman ni Cupid para manahimik pero tuloy pa rin sa
pagtawa.
"Oo tanga nung babae. Dapat hindi nililigtas yun ni Eros eh!" sabi ni
Cupid.
Tinignan ko siya ng masama.
Natahimik siya.
Kaya naman pala makuha sa tingin ng isang 'to.
"Hindi tanga yung babae. Sadyang may mga bagay lang na inevitable,"
sabi ko.
"Wow, may pagka-deep ka pala pre?" sabi ni kupal.
I just shrugged.
"Si West pala, ayan yung boss ko dati doon sa publishing house na
pinagtatrabahuhan ko noon. Magaling 'yan!" sabi ni Jillian.
Napangiti ako.
Halos pumalakpak ang tenga ko dahil sa sinabi ni Jillian.
 Pinagmamalaki nya ako, eh!
"Wow. So kay West ka rin magpapasa ng manuscript pag natapos mo na yung
book na sinusulat mo?"
Nawala ang ngiti sa labi ko.
"You're writing a book?" tanong ko kay Jillian.
"Well, kung matatapos," nakangiti namang sabi ni Jillian.
Buti pa kay Ryan nabanggit niya ang bagay na yun. Sa akin, hindi.
"Kaya dapat talaga makakuha ka na ng inspirasyon dito," sabi naman ni
Ryan.
"You owe me a story!" masigla namang sabi sa kanya ni Jillian.
"Hindi mo naman nahulaan sino yung tinutukoy ko, eh!" natatawa-tawang
sabi ni Ryan.
"Ang dami mo kasing kasamang babae doon sa blog mo!" sagot ni Jill na
natatawa-tawa rin.
"Kumain ka na lang ng kobe beef," bulong ni Cupid sa akin.
"Tsaka yung beef na hindi kobe," sabi naman ni Psyche at pinaglagay pa
ako ng maraming beef sa pinggan ko.
Nanahimik na lang ako at kumain habang masayang masaya na naguusap yung
dalawa sa harap ko.
Oo na, nag seselos ako lalo na't alam kong pinopormahan ng Ryan na 'to
si Jillian.
Halata pa kay Jill na ang komportable niya kapag kausap si Ryan.
Samantalang sa akin ramdam ko na may times na nagiging awkward siya.
Pero 'di ko rin naman siya masisisi.
Minsan ang creepy ng ginagawa ko. Ang weird ng mga lumalabas sa bibig
ko. May mga pagkakataon pa na hindi ko mapigilan ang maging straightforward sa
kanya.
Oo. Kaya talagang may times na na-a-awkward-an siya sa akin.
Bakit kasi hindi ko kayang maging cool guy katulad nitong mokong na
nasa harap ko?
Nakakainis.
~*~
JILLIAN.
"Let me help you."
Kinuha ni West ang maleta ko at siya ang nagdala nito papasok sa
panibagong hotel na tutuluyan namin.
Nakarating na kami ngayon sa Osaka at bukas, dito na kami mag t-tour.
Pero ngayong gabi, gusto ko na lang munang mahiga sa kama ko at matulog dahil pagod
na rin ako.
"Thank you, West!" masigla kong sabi sa kanya.
He smiled at me.
At ayun lang ang tanging reaction niya.
O-kay?
Kanina ko pa pansin na parang ang lungkot niya tas matamlay siya. Ilang
beses ko siyang tinry kausapin. Nakikipagusap naman siya sa akin ng masaya pero
something's off.
Ano kaya problema nito?
Tinulungan ako ni West na dalhin ang mga gamit ko sa room ko pero ang
tahimik niya.
Sanay naman akong tahimik siya pero lately kasi ang daldal niya eh.
Nabibingi tuloy ako sa katahimikan niya.
"Here you go," inilapag ni West ang maleta ko sa tapat ng room ko.
"Doon ako sa kabilang side, eh."
"Naku napalayo ka pa tuloy dahil sa akin. Pasensya na ah?"
He smiled at me, "no worries. See you tomorrow, Jillian. Good night."
"Good night."
Naglakad palayo sa akin si West at ewan ko kung bakit bumibigat ang
loob ko habang nakatingin ako sa likod niya.
"W-West!"
 Napahinto sa paglalakad si West at nilingon ako.
"Hmm?"
"Uhmm.. k-kasi.. ano..."
SHIT NA YAN.
Ba't ko ba siya tinawag?! Wala naman akong sasabihin sa kanya eh! Ano
baaaa!
"Yes?" nakangiti niyang tanong.
"Ahmm," ngitinitan ko rin siya. "T-thank you sa pagtulong sa akin! G-
good night!"
Kahit halata ang pagtataka sa mukha niya, nginitian na lang niya ako.
"Good night, Jillian."
At naglakad na siya palayo sa akin.
Tumalikod din agad ako at pumasok sa loob ng room at isinara ang pinto.
What was that? Bakit ganun?
For a moment, gusto kong sabihin kay West na wag muna siya umalis. Na
dito muna siya. Na magkwentuhan muna kami.
Napahiga ako sa kama ko.
Shit shit shit shit.
I almost invite him inside my room! Malandi kang babae ka Jillian! Ano
ba!
Kumakabog yung dibdib ko. Hindi ko alam kung bakit hindi ako mapakali.
Para ma-kalma ko ang sarili ko, nagbabad muna ako sa bathtub.
Sabi ko, pumunta ako sa Japan para mag relax at para humanap ng
inspirasyon. Pero sa totoo lang, I'm here because I want to escape and to think.
Pero hindi ko in-expect na may mararanasan akong mga ganitong bagay.
West Martinez.
I remember how much I loathed that guy nung nag tatrabaho pa ako sa
kanya. Bawat salitang binibitiwan niya noon, nakaka baba ng self esteem. Para
siyang isang terror na prof. Ayokong ayoko siyang nakikita noon.
Pero malalaman ko na kaya ganun siya sa akin dati is because he likes
me. At ngayon open na open niyang pinapakita ito. May times na ang straightforward
pa niya sa akin.
At natitiklop ako kasi-ewan! Hindi ko alam! Para siyang hindi si West
na boss ko na terror. Para siyang ibang tao.
At unti unti, nagugustuhan ko siya.
Napahinga ako nang malalim.
Ayun. Ayun na nga yon.
I am starting to like him kaya ako nagkakaganito. Kaya yung kahit
magkikita naman kami bukas at magkakasama buong araw, parang kulang pa rin.
Kasi gusto ko lagi ko na siya kasama at kausap.
At ngayon parang ang tamlay pa niya.
Bigla akong natigilan.
Shit. Hindi ko naisip 'yon!
May sakit kaya siya kaya ganun? Masama ang pakiramdam?
Pinagbuhat ko pa siya ng maleta!
Dali-dali akong nag anlaw at isinuot ko ang yukata na naka-ready na sa
room ko.
Hinalungkat ko ang gamit ko at kinuha ko yung gamot na ibinaon ko.
Lumabas ako at naglakad papunta sa room ni West.
At hindi ako gumagawa ng moves no! Concern lang! Yun lang. Iaabot ko
lang yung gamot. Ano ba! Hindi nga sabi eh!
Sige Jillian, kumbinsihin mo ang sarili mo.
Sa kabilang corridor ang room ni West kaya naman lakad ako papunta
doon. Hindi pa ako nakakalapit ay may naririnig na akong mahihinang tawanan ng mga
babae. Sina Bethlog ata at ang mga kaibigan niya.
Narinig ko sila kanina nagtatanong kay Chiharu kung saang bar pwede
gumimik. Mukhang kakabalik lang ng mga bruha.
"You go girl!" dinig kong sabi nung isa.
Lumiko ako at tama nga yung hinala ko. Sina Bethlog nga.
 Pero napahinto ako sa paglalakad.
Nakita ko si Beth na nakatayo sa harap ni West at sobrang lapit niya
dito. Nakapatong ang dalawang kamay ni Beth sa magkabilang braso ni West.
Bumukas ang pinto sa kwarto ni West at itinulak ni Beth si West papasok
sa room.
Nagsara ang pinto.
Lumakas ang tawanan ng mga kaibigan niya.
"Mag eenjoy si West ngayong gabi," sabi nung isa.
Tumalikod ako at nanginginig ang buong katawan ko na bumalik sa kwarto
ko.
What the hell.
To be continued...

Aly's Note
Readers! Sorry talaga kung natatagalan ang update. Medyo busy lately si author isa
pa ang tindi talaga ng writer's block ko. Pero bawi ako! I'll post another update
on Saturday! <3

Fifteenth Shot

Fifteenth Shot
JILLIAN.

Hindi ako nakatulog buong gabi. Ayaw mawala sa isip ko yung nakita ko. Yung
nakapatong na kamay ni Beth sa mga balikat ni West, yung magkadikit na katawan
nila, yung pagsara ng pinto sa hotel room niya.
Ilang beses kong pilit ipinapasok sa kukote ko na bigyan si West ng
benefit of the doubt.
Paano kung pinalabas niya rin si Beth?
Pero bakit hindi niya itinulak agad 'to bago pa siya pumasok sa room?
Paano kung wala naman nangyari? Nag kwentuhan lang sila sa loob ng
kwarto ni West?
Pero bakit kailangan magkadikit ang mga katawan nila? At talagang mag
kukwentuhan ng hating gabi sa loob ng kwarto ni West?
Eh ano naman kung may nangyari sa kanila? Kayo ba? Hindi naman 'di ba?
Anong ikinakaselos mo?
Eh leche siya, sasabihin niyang mahal niya ako tapos biglang ibang
babae ang ikakama niya?!
So gusto mo ikaw?
Uhmm..
Tinigilan ko na ang pag iisip. Kung anu-ano na ang pumapasok sa kukote
ko, eh.
Oo. Benefit of the doubt. Tama.
Mamaya wala naman talaga nangyari. Mamaya madumi lang ang isip ko.
Tama. Wala talaga.
Biglang pumasok sa isip ko ang mukha ni West. Naghahalikan sila ni
Beth. Nahulog sa sahig ang yukatang suot suot niya.
LECHE.
Kahit 6am pa lang, bumaba na ako sa buffet area para mag breakfast.
Bihis na bihis na rin ako.
At dahil nga ang aga-aga ko, halos wala pang tao sa buffet area. Yung
mga kasama ko sa tour hindi pa rin mga bumababa. Malamang mga tulog pa ang mga
'yon.
Kumuha ako ng maraming pagkain. Walang pake kung kaing lalaki ako.
Stressed ang pagiisip ko at kailangan kong pakalmahin ang sarili ko. Katiting na
asukal lang din ang inilagay ko sa kape ko para matapang at gising na gising ako
kahit na wala akong tulog.
Pag balik ko sa table ko, napansin kong nasa kabilang table na ang
grupo nina Bethlog. Napatingin din tuloy ako sa paligid ko kasi baka kasama niya si
West pero hindi.
Medyo nakahinga ako nang maluwag.
Ibig sabihin hindi siya natulog sa kwarto ni West. Baka pinalayas nga
talaga siya.
Hindi ko napigilang ngumiti. Kainis kasi kung anu-ano pa iniisip ko,
eh. Hindi naman si West yun.
"Anong oras ka ba bumalik sa room? Hindi ka na namin napansin."
"Mga bandang 3am na ata."
"Wow, nag enjoy ka sa kwarto ni West, ah."
Halos maibuga ko ang kapeng iniinom ko dahil sa narinig ko.
Yumuko ako at nag kunwaring hindi nakikinig sa kanila, pero shit na
'yan, parang biglang nawala ang appetite ko.
"Halata naman girl na enjoy na enjoy ka. So magaling ba siya?"
Medyo sumulyap ako kay Beth at ang lawak ng ngiti niya.
Feel ko siyang sabunutan! Gusto ko siyang saksakin ng tinidor sa mata!
"Sobrang galing."
Napahinga ako nang malalim. Feeling ko may nakabara sa lalamunan ko.
Pilit kong inilunoko ang pagkaing nasa harapan ko para mapigilan ko ang pag-iyak.
Pag-iyak? Leche ba't para akong maiiyak?
"I didn't know na adventurous pala ang lalaking yun," sabi ni Beth.
"Kung alam niyo lang ang mga ginawa namin, naku maloloka kayo."
"Eh detailed mo naman! Binibitin mo kami eh!"
"Later girls," mahinang sabi ni Beth. "Pag tayo-tayo na lang."
Nilagok ko yung kapeng nasa harapan ko. Ang init. Napaso ang dila at
lalamunan ko pero hindi ko masyadong ininda.
Halos mabilaukan ako nang sunod sunod akong sumubo ng salmon at garlic
rice. Pero wala akong paki.
Okay nang maramdaman kong ang sikip ng dibdib ko dahil mabibilaukan ako
sa kinakain ko kesa naman yung pakiramdam na naninikip ang dibdib ko dahil sa mga
naririnig ko.
Benefit of the doubt? Lecheng 'yan.
"Good morning West!"
Bigla akong napaayos nang upo nang marinig ko ang pangalan ni West.
Napatingin ako at nakita ko si West, nginitian niya si Beth then lumapit siya sa
table ko.
"Gutom?" nakangiting bati ni West habang tinitignan yung mga plato sa
harapan ko then naupo siya sa tabi ko.
I tried my best na ngitian siya, na ipakitang hindi ko alam ang ginawa
niya.
"Medyo," sagot ko.
"Uy! Ang aga naman ni Jillian! Nagutom?" naka-ngising sabi ni Cupid.
May dala-dala na siyang mga pagkain at nakasunod naman si Psyche sa kanya.
Nginitian ko rin siya.
"Oo eh."
Kumunot ano noo ni Cupid.
"Anyare sa'yo? Ba't parang hindi ka mataray ngayon?"
Umiling ako.
"Sige una na ako sa taas. Mag aayos pa ako nang gamit, eh."
"O-okay," sabi ni West. "See you later."
"See you."
Nanginginig akong tumayo at naglakad palabas nang buffet hall.
Nangingilid ang luha sa mata ko.
Hindi naman ako iyaking tao, eh. Pero bakit parang gusto kong umiyak
ngayon? Bakit ang bigat sa dibdib?
 Kahit pala sinabi sa'yo nang isang tao na mahal ka niya, hindi pa rin
assurance 'yon. Kung yung mga taong magka-relasyon nga minsan nagkakalokohan pa eh,
paano pa kami? Hindi ko naman siya boyfriend. Hindi niya ako girlfriend.
May karapatan ba akong magalit sa nangyari sa kanila ni Beth.
Isang gabi lang yun. Isang gabi lang. One night stand kung baga. Isang
gabing nag enjoy lang pero dapat kinakalimutan na. Parte nang bakasyon. Yun lang.
Leche masakit pa rin.
"Jillian?"
Napa-angat ang tingin ko at nagulat ako nang makita ko si Ryan sa
harapan ko.
"Hey, what's wrong?"
Nginitian ko siya, "h-ha? Wala! Bakit naman?"
Kumunot ang noo ni Ryan.
"Wala? Eh ba't ka umiiyak?"
Napahawak ako sa pisngi ko.
Shit.
"Jillian, bakit? May nang away ba sa'yo? Inasar ka ba ni Cupid?"
Napatawa ako nang mahina.
"Parang iiyak naman ako sa pangaasar ng kupal na 'yon."
"Then why?"
Bigla akong napahikbi.
"Na fall na ako sa kanya, eh."
Nanlaki ang mata ni Ryan then tumango siya na parang sinasabi niyang
naiintindihan niya kung sino ang tinutukoy ko.
"And I saw him with someone else."
"Oh no."
Lumapit siya sa akin then he pulled me into a hug.
"I'm so sorry," bulong niya.
Umiling ako.
"Ang sakit."
"I know. I know how you feel. I'm so sorry."
At hindi ko na napigilan ang sunod sunod na pagbagsak ng luha sa mata
ko. Laking pasasalamat ko na lang na nakayakap sa akin si Ryan at natatakpan ang
mukha ko at walang nakakakita sa mga luha ko.
~*~
WEST.
Habang tinitignan ko ang likod ni Jillian palabas ng buffet hall, halos
hindi ako mapakali. Ang lungkot nang mata niya. Ang tamlay ng itsura niya.
Ano kaya ang problema.
"Cupid, basahin mo naman ang isip ni Jillian please. Gusto ko lang
malaman kung ano ang problema."
Bumuntong hininga si Cupid.
"Hindi ko na mababasa ang isip ni Jillian. Yung compass, alam mo naman
na galing iyon sa dating compass niya 'di ba? Nang ibigay mo sa kanya iyon, nawalan
na rin ang kakayahan kong basahin ang isipan niya. Natatakpan na 'to ng
kapangyarihan niya."
Napatingin ulit ako sa labas ng pinto.
"West."
Napalingon ako kay Psyche. Nakangiti siya sa akin.
"Habulin mo na siya. Hindi ko rin alam kung ano ang problema but maybe
she needs you right now?"
Napangiti ako.
"Thank you. Buti ka pa may magandang advice kesa sa asawa mo na kain
lang nang kain."
Napa-angat ang tingin sa akin ni Cupid habang may subo subong sausage.
"May problema ka sa akin?!"
"Wala."
Napatawa si Psyche at ako naman ay tumayo na para sundan si Jillian.
Pero paglabas ko ng buffet hall, agad akong napahinto.
 Because I saw her with Ryan.
And they are hugging each other.
To be continued...

Sixteenth Shot

Sixteenth Shot
JILLIAN.
"Holy shit!" sabi ko kay Ryan habang nandito kami sa bus ngayon papunta sa next
destination namin.
Tinabihan ako ni Ryan at nilibang sa pamamagitan ng pagpapakita nya ng
mga photos nya sa iba't-ibang lugar na pinuntahan niya. May pagka adventurous pala
itong taong 'to. Ang daming nakakatakot na bagay ang sinubukan nya. Nakapag sky
diving pa siya.
Pero napamura talaga ako nang ipakita niya sa akin yung photo niya na
kuha sa Ecuador trip nila.
Doon sa pinuntahan nila, may isang swing na nakasabit sa treehouse at
located lang naman ang swing na yun sa gilid ng isang cliff. Walang harness. Walang
kahit anong safety gears na ikakabit sa'yo pag sumakay ka. Lakasan lang nang loob.

Tignan ko pa lang, parang nanlalambot na ako.

"That's called The Swing at the End of the World. Grabe napaka-ganda ng
view pag sumakay ka dyan."
"You tried this?" hindi ko makapaniwalang tanong sa kanya.
"Of course. Ayan ang pinaka highlight ng Ecuador trip ko. Kaya nga ako
nagpunta sa Ecuador ay dahil dyan."
"Hindi ka man lang natakot?"
"Natakot syempre. Pero nung makasakay na ako, nung pag swing nito at
nakita ko na ang napaka-gandang view sa harapan ko, nawala na ang takot ko at sobra
kong na-enjoy. Isa sa pinaka the best na experience sa buhay ko."
"But still! Delikado 'to. Paano kung nahulog ka? Edi namatay ka!"
He chuckled.
"Alam mo Jillian, hindi mo ma-e-enjoy ang buhay mo kung palagi kang
pinangungunahan nang takot."
Napabuntong hininga ako at tumingin sa bandang unahan. Kita ko ang
likod ng ulo ni West at nakalingon siya kay Beth. Naguusap silang dalawa.
Oo. Magkatabi rin ngayon si West at si Beth.
Kanina pag sampa niya sa bus, nagkatinginan kami. Hinila siya ni Beth
sa tabi niya at wala naman siyang palag na umupo sa tabi nito.
Napayuko ako nun at ramdam ko na naman ang pangingilid ng luha sa mata
ko. Isinuot sa akin ni Ryan ang shades nya at pinakitaan niya na ako ng mga
pictures niya noon.
I'm thankful na hindi niya binabanggit ang kahit anong tungkol kay
West.
"Kasama mo ba rito yung almost girlfriend mo na sinasabi mo?" tanong ko
sa kanya.
Nginitian niya ako, "nope. Pero siya ang dahilan kung bakit pumunta ako
dyan."
"Hmm? Bakit?"
"We promised each other na pareho naming ita-try ang swing na yan. I
ended up going alone."
Napatingin ako kay Ryan at lumungkot ang ngiti niya. Hindi ko alam kung
ano ang nangyari sa almost girl friend niya o kung saan sila nagkakilala ni Ryan.
Pero sa expression niya, halatang hindi pa rin niya nakakalimutan ang girl na yun.
~*~
"West! Look! Ang cute ng deer!" matinis na sabi ni Beth habang tinuturo niya yung
mga deers sa harapan namin.
Nandito kami ngayon sa Nara Deer Park kung saan maraming deers na
naglalakad freely. Sabi ni Chiharu, mababait yung mga deers. Pwede naming hawakan
at pakainin yun nga lang, we need to be extra careful kasi may times na nangangagat
at naninipa sila.

Hinila ni Beth si West palapit doon sa isang deer at nagpa-picture siya.

Sana sipain siya nung deer. Sa mukha para masaya.
Iniwas ko ang tingin ko sa kanila. Hindi ako makapaniwala sa nakikita
ko, eh. Hindi ako pinapansin ni West at sumasama siya kay Beth.
Matapos niyang sabihin na mahal niya ako, biglang ganito.
Alam mo yung parang naiwan sa ere? Alam mo yung parang pinaasa ka sa
isang bagay?
Paulit ulit kong minumura sa isipan ko si West.
Bwiset ka, sasabihan mo akong mahal mo ako pero makikipag one night
stand ka sa Beth na 'yan. Tapos ngayon siya ang sasamahan mo at iiwan mo ako. Leche
ka talaga. Leche ka. Bwiset ka. Kagatin ka sana ng deer!
Hinanap ko si Ryan at nakita kong kumukuha siya ng video sa di
kalayuan. Gusto ko siyang lapitan kaso alam kong para sa trabaho niya ang pagkuha
niya ng video kaya hinayaan ko muna siya. Lumapit ako doon sa maliit na stall sa
gilid para bumili ng deer crackers na pwede kong ipakain sa mga deers.
"Nagiging close lalo si West at Beth, ah?"
Napalingon ako sa gilid ko at nakita kong nakangisi ang balahurang
asungot.
Hindi ako nagsalita.
"Akala ko talaga ikaw ang type ni West. Biruin mo si Beth pala."
Leche. Akala ko rin ako. Malay ko bang paasa lang siya. Nakakabwiset.
"Oh, ba't ka nakasimangot?" patuloy na pangaasar ni Cupid. "Selos?"
"Hindi," I told him in gritted teeth.
"Sungit neto. Nagtatanong lang! Pero bagay si West at Beth 'no?"
Napalingon ako sa kanila. Patuloy pa ring kinukuhanan ng photo ni West
si Beth habang naka peace sign ang bruha.
Pa Japan-Japan pose pa, mukha naman pabebe. Kala mo kung sinong cute at
mahinhin, ang landi naman.
"Parang papatayin mo na si Beth," bulong ni Cupid na akala mo kung
sinong demonyo.
Nilingon ko siya.
"Bakit Cupid ang pinangalan sa'yo ng nanay mo?!" irita kong sabi.
He shrugged, "kasi pogi ako?"
Sinimangutan ko siya, "mas bagay sa'yo ang name na Hades."
"Woah! Saan nanggaling yun?!"
Ngumisi ako, "pwede ring Hephaestus kasi pangit ka!"
Kumunot ang noo ni Cupid. "Did you just insult Hephaestus?! Sinabihan
mo siyang pangit?!"
"Bakit hindi ba? Kamukha mo siya! Pangit ka!"
"Excuse me, hindi tatay ni Cupid si Hephaestus 'no pero si Hephaestus
ang mahal na asawa ni Aphrodite at isa siyang magaling na black smith kaya wag mo
siyang lalaitin sa harapan ko!"
Halos matawa ako sa itsura ni Cupid kasi halata mong inis na inis siya
sa sinabi ko. Avid fan ata 'to ni Hephaestus.
"Dyan ka na!" iritang sabi ni Cupid. "Lalapitan ko lang si West at
sasabihin ko sa kanya kung gaano sila kabagay ni Beth."
"Go!" irita ko ring sabi. "Paki sabi na rin sa kanya, leche siya!"
At tinalikuran ko siya.
Nakakabwiset. Mag sama sila.
 "Jillian!"
Napalingon ako sa tumawag sa akin at nakita ko si Ryan na tumatakbo
palapit.
"Bibili kang deer crackers?"
"Oo. Magpapakain ako."
"Tara!" masigla niyang sabi.
Sabay kaming bumili ng deer crackers at siguro ang daming naka-bantay
na deer sa harapan namin, pag-abot pa lang sa amin nung plastic na pinaglagyan ng
pagkain, ang dami nang lumapit agad sa amin.
"Hala hala hala ang dami nila!" sabi ko.
Naglakad kami ni Ryan palayo at sinundan kami ng mga anim na deer ata
iyon. Sa paglalakad namin, dumadami silang sumusunod sa amin.
Yung iba hinihila na ang laylayan ng jacket namin, yung iba naman,
inaabot na yung plastic ng deer crackers kaya napilitan na kaming ilabas iyon.
Tawa kami nang tawa ni Ryan. Ang aggressive nga ng mga deers pag may
pagkain pero ang cute nila.
After namin silang pakainin, nagpakuha naman ako ng picture sa tabi
nila. Nakipag selfie pa ako doon sa isa.
Nag lakad lakad pa kami hanggang sa narating na namin ang Todaji
temple.

Sa loob ng temple, may hilera ng bilihan ng mga souviners. May nakita akong
keychain na Mt. Fuji at binili ko dahil naalala ko ang kapatid kong nagpapauwi sa
akin ng Mt. Fuji. Nakita ko naman si Ryan na bumili ng good luck charms. Nakikipag
converse siya doon sa tindera in nihonggo. Marunong palang mag Hapon ang isang 'to.
May inilabas si Ryan sa backpack niya at iniabot doon sa tindera.
Isang paper crane na color lavender.
"Ba't mo siya binigyan ng paper crane?" tanong ko.
Nginitian lang ako ni Ryan at ipinatong niya ang kamay niya sa ulo ko.
"Balik na tayo sa bus."
Naglakad kami ni Ryan palabas ng temple pero agad akong napahinto dahil
nakita ko si West. Nakatungtong si Beth sa isa sa mga bench habang nag lakad siya
dito. Sa gilid naman niya ay si West.
Muntikan nang mahulog si Beth pero nasalo siya ni West. Nakahawak si
West sa likod at bewang ni Beth. Inilagay naman ni Beth ang dalawang kamay niya sa
mga leeg ni West.
Napa-angat ang tingin ni West. Nagtama ang mga paningin namin. Agad
kong iniwas ang tingin ko sa kanya at yumuko ako.
I blinked.
May bumagsak na luha.
Shit.
Tumalikod ako at naglakad palayo.
"Jillian," hinawakan ni Ryan ang braso ko. "Okay lang ba kung
susuntukin ko ang lalaking yan?!"
Umiling ako.
"A-ano ka ba! Hindi naman kami, eh. Wala naman akong karapatan."
"But--!!"
"Hayaan mo na siya, Ryan."
Hindi na nagsalita si Ryan at sabay kaming bumalik sa bus. Tinabihan
niya ako at inabot ulit sa akin ang shades niya. Pati ang cap niya isinuot niya sa
akin.
Para covered na covered ang mukha ko.
Para walang makakita na sa maikling panahon, West managed to break my
heart.
To be continued...

Author's Note:
Readers!! Sorry talaga kung maiikli at matagal ang update lately. Medyo busy si
author at bukod doon, isinusumpa ko ang writer's block >.< Ayoko naman bigyan kayo
ng shitty and half-ass update. Pero promise, makabalik lang ako from vacation at
matapos ko lang ang iniintindi ko, makakapag update na ulit ako ng mas mahaba at
mas mabilis. Salamat sa pag intindi!

Ito bonus photo. My tita and cousins. Pinapakain nila yung deers, nangungulit yung
mga deers XD Cute sila, sobrang kulit lang pag may pagkain. Merong isang deer,
nakuha niya yung Nara Deer Park ticket mula sa bulsa ko at kinain. XD

Seventeenth Shot

Seventeenth Shot
WEST.
I made her cry.
Nagulat ako nang magtama ang tingin namin at may bumagsak na luha
galing sa mga mata niya.
Ang lakas nang kutob ko na dahil sa akin yun.
Hindi ko naman kasi intensyo na saktan si Jillian, eh.
Nung sinabi ko kay Cupid na basahin ang nasa isip ni Ryan para malaman
ko kung ano ang problema ni Jillian, sabi ni Cupid ang laman ng isip ni Ryan na
nababasa nya ay Kobe beef, sushi, ramen at ang sexy ni Jillian.
Seryoso, minsan hindi ko alam kung seryoso ba si Cupid o nantitrip o
sadyang may pagkakataong wala lang talaga siyang kwenta?
Pero yun nga. Bukod sa mga nabanggit niya, sabi ni Cupid pakiramdam daw
ni Ryan malaki na ang pag-asa niya kay Jillian. Feeling ni Cupid tama si Ryan.
Dahil yung kobe beef lord na yun ay hindi raw boring tulad ko. Na-t-thrill si
Jillian kay Ryan kasi laging nagpapakita ito nang sweet gestures sa kanya pero
hindi naman umaamin. Parang paunti-unting umuusbong ang feelings.
Samantalang ako raw lantaran agad. Parang nagmamadali. Ang corny pa raw
ng mga moves ko.
Kaya in-advice-an niya ako na pag-selosin ko si Jillian. At sabi niya,
knowing Jillian, gagawa ito nang paraan para lumapit sa akin.
Pero hindi siya gumagawa ng paraan.
At napaiyak ko siya.
"Napuwing lang yun," sabi ni Cupid.
"She cried. I saw it!"
"Napuwing lang nga yun. Kulit nang lahi neto."
"Sigurado kang napuwing lang siya?"
"Oo nga. Nabasa ko isipan ni Ryan. Hinipan pa nga ni Ryan ang mata
niya, eh."
Napakunot ang noo ko.
"At hinayaan siya ni Jillian na hipan ang mata niya?"
Tumango si Cupid sabay kagat nung rice crackers na kinakain niya.
"Ang alat naman neto! Dapat pala yung isang flavor binili ko."
Napailing na lang ako.
Nandito kami ngayon sa Shinsaibashi at nagiikot-ikot. Hile-hilera kasi
ito ng iba't-ibang pamilihan. Meron ding mga restaurants na pwedeng kainan.
Si Beth kasama ang mga kaibigan niya. Sabi niya pupunta raw siya sa
kwarto ko mamayang gabi. Mukhang magpapalipat ako ng room. Yung tipong di nya
malalaman kung saan. O makikigulo ako sa kwarto nina Cupid. Doon ako matutulog.
 "Hoy!" sinuntok ako ni Cupid ng mahina sa braso.
"What?!" irita kong sabi.
"Wag sa kwarto namin! Di ka pwedeng matulog sa kwarto namin!"
Tinignan ko siya nang masama. "Ako ang nagbayad ng kwarto na yun at
nang buong trip nyo kaya may karapatan ako."
Ngumisi siya, "sige ka makakapanuod ka ng live na porn. Gusto mo ba
yun?"
Napayuko ako at pakiramdam ko naginit ang mukha ko dahil sa sinabi ng
loko lokong 'to.
"Hindi nyo ba pwedeng itigil kahit isang gabi lang?" I mumbled.
"Hindi eh. Masyado kaming active."
Dapat hindi ko na kinakausap ang nilalang na 'to sa mga ganyang
kabagayan.
Bigla akong inakbayan ni Cupid.
"Alam mo pareng West, pag dumating ang panahon na kayo naman ni Jillian
ang nag p-party party pag gabi, pwede kang mang hingi nang advice sa akin sa kung
ano ang mga exciting na gawin."
Inalis ko ang pagkaka-akbay niya sa akin.
"G-gago!"
Naglakad ako palayo kay Cupid.
Nung bata ako, nasa isip ko pag sinabing Greek god, eh mukhang
kagalang-galang, nakakatakot, powerful.
Pero bakit itong god na nakilala ko ang sakit sa ulo?
"Hoy mas masakit sa ulo jowa mo! Sukat nagpasagasa!" sigaw niya.
Wala na talagang privacy ang thoughts ko.
Panget si Cupid.
"Gago ka! Hindi kita tutulungan!"
Ang baho ni Cupid.
Tumakbo siya palapit sa akin.
"Amuyin mo pa kilikili ko!"
Tinignan ko siya nang masama.
Tsk. Isip bata.
"Anong sabi mo?!" galit niyang tanong.
"Wala akong sinasabi."
"Nasa isip mo!"
"Then stop reading my thoughts kung ayaw mong masaktan!"
"Eh kasi nama---aw aw aww!"
Napatingin ako sa gilid ni Cupid at nakita ko si Psyche na pinipingot
na ang asawa niya.
"West ginugulo ka na naman ba ni Cupid?" tanong ni Psyche.
"Hindi naman mahal. Nag lolokohan lang kami nitong si pareng West."
Napatingin ako sa gilid ni Psyche at nakita ko si Jillian doon. She's
not with Ryan and she is avoiding my gaze.
Napayuko ako.
Damn, I badly want to talk to her.
"Niyayaya ko nga 'tong si West na pumunta sa maid café eh."
"Maid café?" tanong ni Psyche.
"Oo. Yung may mga naka maid uniform na magaganda at sexy na servers."
Napa-angat ang tingin ni Jillian at kita kong kumunot ang noo niya.
Alam kong hindi ako dapat matuwa pero merong parte sa akin na halos
lumundag sa saya dahil nag seselos siya!
Nag seselos siya! Ibig sabihin nagugustuhan na rin nya ako?
Nilingon ko si Cupid. He winked at me.
"Sige gusto ko 'yan."
"Edi pumunta kayo," mariin na sabi ni Psyche.
"Ah mahal---!"
"Dito naman tayo, Jillian."
Napatingin kami sa tinuro ni Psyche.
Sa harap namin ay may isang restaurant. Sa labas nito, puro litrato ng mga lalaking
Hapon na mga naka-coat and tie. May sparkling effect pa yung mga picture na akala
mo eh nangaakit.
In short, isang Host Club.
"Hindi ka papasok dyan!" sabi ni Cupid.
"So? Anong masama? Pupunta ka sa maid café 'di ba?" expressionless na
sagot ni Psyche.
"H-hindi. Hindi ako pupunta!"
She shrugged. "Okay. Hintayin niyo na lang kami ni Jillian dito."
Isinukbit ni Psyche ang braso niya sa braso ni Jillian.
Agad naman humarang si Cupid sa dadaanan niya.
"Hindi! Hindi ka papasok dyan! Magagalit ako!"
"Edi magalit ka."
"Iiyak ako!"
"So? Iyak na."
"Break na tayo?"
"Sure."
"Psyche naman eh!!"
Halos matawa ako kay Cupid.
Ayan. Siya ang nagtuturo sa akin kung paano pag selosin ang babae
samantalang wala naman pala siyang palag sa asawa niya.
Niyakap ni Cupid si Psyche.
"Wag ka nang pumasok dyan ha? Dali na. Please! Tara bibilhan kita nang
cheesecake! Masarap daw doon sa Pablo."
Kinurot ni Psyche ang tagiliran ni Cupid.
"Magtitino ka na ba?"
Biglang nag stand in attention si Cupid at sumaludo kay Psyche.
"Ma'am yes ma'am!"
Napatawa si Psyche
"O halika na, ilibre mo na ako ng cheesecake."
At umalis yung dalawa. Mukhang nakalimutan na may kasama sila.
Nilingon ko si Jillian. Nakayuko siya at nakapako ang tingin sa phone
na hawak niya.
"Uhmm, gusto mong mag ikot ikot?" tanong ko sa kanya.
Wala naman si Cupid, eh. At hindi ko na talaga matiis si Jillian. Gusto
ko na siyang makasama.
"No thanks."
Parang lumubog ang puso ko.
She's rejecting me!
"B-bakit? Gusto mo uli mag ikot mag-isa?" tanong ko.
"Parang ganon na nga."
"Tapos bigla ka ulit sasama kay Ryan."
Inangat niya ang tingin niya sa akin at tinignan ako diretso sa mata.
"That's a good idea. Maybe I should call Ryan. Tutal sabi naman niya
ililibre niya ako ng ice cream."
Parang mas lalong lumubog ang puso ko.
Tinalikuran niya ako at inilagay niya ang phone niya sa tenga niya.
Malamang para tawagan si Ryan.
Pinagpapaselos niya rin ba ako?
O, no. Baka nagugustuhan na rin niya si Ryan.
Anong meron sa kobe beef lord na yun? So mas trip niya ang maliliit ang
ilong ganun?
Nag ring ang phone ko at nakita ko na may tumatawag sa viber ko.
Si Beth.
Paano nito nalaman number ko?! Inis naman, oh!
I-e-end ko na sana ang call kaya lang narinig ko ang boses ni Jilllian.
"Yan, san ka na?"
Yan?! So nickname basis na sila ngayon? Pinapayagan na rin ba niya yung
kobe beef lord na yun na tawagin siyang Jill?!
I answer Beth's call.
"Hello."
"Hi babe. Where are you?"
"Ah, nandito ako sa tapat nung kinainan natin ng lunch, Beth."
Oo sinasadya kong banggitin ang pangalan.
Akala niya siya lang magaling magpaselos!
"Let's meet handsome!"
"Sige pupuntahan kita."
"Eh tonight? Ako ba pupunta sa'yo o ikaw pupunta sa akin?"
I faked a laugh.
"Syempre, ako ang pupunta sa'yo mamayang gabi. Intayin mo ako."
She giggled.
"See you, handsome."
Then I ended the call.
Nilingon ko si Jillian at nagulat ako nang nakatingin siya sa akin nang
masama.
Nawala ang ngiti sa labi ko at parang nanikip ang dibdib ko.
Pain is written all over her face.
She step forward.
"Jillian..?"
At sinampal niya ako nang malakas.
"You are a jerk."
"Jill---!" hinawakan ko ang kamay niya pero tinabing niya ako.
"Just don't touch me, okay? At wag mo na rin akong kakausapin pwede
ba?!"
I think.. sumobra yung nagawa ko.
Oh no. O dear.
Ang tanga mo West. You're hurting her. You're hurting Jillian.
Paano ko nagawa 'to?
Shit shit shit.
Tumakbo siya palayo sa akin.
What have I done?
"Wait Jillian!"
~*~
CUPID.
"So tell me, gusto ba talaga ni Ryan si Jillian?" tanong ni Psyche sa akin.
Napangiti ako.
"Kada nakikita ni Ryan si Jillian, naalala niya ang bunso niyang
kapatid dahil parehong pareho sila ni Jillian kumilos. That's why magaan ang loob
ni Ryan dito. Pero nope. Walang romantic feelings si Ryan kay Jillian."
Hinampas ako nang mahina ni Psyche.
"Ikaw talaga! Bakit mo sinabi kay West na meron?!"
"Ayokong makampante siya."
"Nagugustuhan na rin ni Jillian si West. Halata ko yun. Yung plano mong
selos selosan na yan, feeling ko mas nagpalala pa sa sitwasyon nila yan, eh.
Nasaktan si Jillian. Pati na rin si West."
Umiling ako.
"Mahal mag tiwala ka sa akin. Kailangan natin i-balanse ang mga
pangyayari. Alam mo, lahat nang tao takot masaktan. Sino bang hindi? Pero may
dahilan ang lahat. Yung sakit na nararamdaman nila, ayun ang mas magtutulak sa
kanila palapit sa isa't-isa. Tingin mo ba kung hindi nasaktan si Jillian, ma-re-
realize niya agad kung gaano kahalaga si West sa kanya?"
Hindi nakasagot agad si Psyche.
"Kung hindi sila mag-aaway, hindi nila mailalabas lahat nang mga tunay
na nararamdaman nila. Pero wag kang mag-alala, pakiramdam ko pagkatapos nito, mas
magiging masaya sila."
"E-eh ano yung problema ni Jillian? Alam mo ba?"
Napangiti ako.
 "Kung ano man ang problema ni Jillian, matatanggal yan ni West.
Naniniwala ako sa torpeng yun."
To be continued...

Aly's Note:
Hi guys! Next week na po ulit ang update kasi I'm going on a vacation. (Actually
flight ko na mamaya. Lol) Kita-kits next week. Wag nyo masyado patayin si Cupid at
West. Mwah! XD

Eighteenth Shot

Eighteenth Shot
JILLIAN.
Jerk.
Pinunasan ko agad ang luha na nangingilid na lumabas sa mata ko bago pa
ako mag mukhang tangang umiiyak dito sa gitna ng Shinsaibashi.
Just when you thought you found a perfect gentleman, but it turns out
he's also a jerk.
Bakit kailangan niyang sabihing mahal niya ako kung may ikinakama naman
siyang ibang babae at harap harapan pa niya talagang ipaparinig sa akin?
Ano ba ako? Ano, napaglaruan ba ako kaya ganon? Joke time lang lahat
nang sinabi niya?
Oo nga naman. Dapat umpisa pa lang nahalata ko na yun. Paano nga naman
ba siya magkakagusto sa akin? Compare to other girls, I'm plain, I'm not that
pretty, I'm gullible. Kaya nga ang dali niya akong nauto, eh.
Yung sweet gestures niya. Yung ngiti niya. Yung way na kung paano niya
ako itrato.
Lecheng yan.
Sasabihan niya akong gusto niya ako. Pakikiligin niya ako. Tapos isang
araw bigla na lang siyang lalayo at harap-harapang sasama sa ibang babae.
Nakaka-leche talaga.
Naupo ako sa isang bench na nakita ko. Nawala na ako sa mood magikot
ikot. Wala na rin akong gana sa tour na 'to.
I just want to go home.
Napayuko ako at tinakpan ko ng palad ko ang mga mata ko.
Nakakainis naman, eh.
Ang ikling panahon pero nagkagusto ako sa kanya at ngayon umiiyak ako
nang dahil sa kanya. Bwiset kang West ka. Ang landi landi mo. Ba't mo ako nilandi
kung papaiyakin mo rin lang ako. Pagdating talaga sa Pinas hahanap ako ng
mangkukulam at ipatatanggal ko ang itlog mo. Bwiset ka!
Naramdaman kong may maliit na kamay na pumatong sa tuhod ko kaya naman
napadilat ako ng mata.
May isang Japanese na batang babae na may hawak na lollipop ang
nakatingin sa akin.
"Onee-san, daijoubu desu ka?"
Nginitian ko siya.
"Sorry, I can't understand you. Are you lost?"
Umiling siya at inabot niya sa akin yung lollipop na hawak niya.
Itinuro ko ang sarili ko.
"For me?"
Tumango siya at nginitian ako. Nginitian ko rin siya. I think she's
trying to comfort me.
"Thank you."
"Yui-chan!!"
Pareho kaming napatingin doon sa tumatakbong babae na palapit sa amin.
Hinawakan niya sa kamay yung bata and then nag bow siya sa akin as a
sign of greeting.
Nilingon niya yung bata.
"Kaerou?"
"Hai!"
Nag wave sa akin yung bata at umalis na sila nung babae.
Tinignan ko yung lollipop na korteng bunny at napabuntong hininga ako.
Kung pwede lang tanggalin nito agad yung bigat ng dibdib na
nararamdaman ko.
"Jill!"
Shit.
Tumayo ako agad at umalis.
Ayokong makipagusap sa kanya. At bakit ba niya ako hinabol? Nakakainis.
"Jillian!"
Tuloy tuloy lang akong maglakad.
"Jillian!"
May humawak sa braso ko at iniharap ako sa kanya.
"Talk to me, please."
"Ayoko."
"Please Jillian."
"Ayoko nga. Get lost."
Hinatak ko ang braso ko sa pagkakahawak niya at tinalikuran siya.
Ipinatong niya ang kamay niya sa balikat ko.
"Please talk to me, Jillian."
"I don't want to see you."
Napapikit ako. I'm surprised how cold I sounded. Pero ayoko talaga
siyang makita o makausap.
Ayokong mag mukhang tanga na naman.
Tuloy tuloy akong naglakad palayo sa kanya.
"Jillian! Daisuki!"
Bigla akong napahinto sa paglalakad nang biglang sumigaw ng ganun si
West. Kahit yung mga tao sa paligid namin ay napahinto rin at napatingin sa aming
dalawa.
A-ano raw? Ano yun? Dai-ski? Pagkain ba yun? Ba't nagbubulungan ang mga
taong nakarinig. Minumura ba ako ng isang 'to?
"Hountoni, hountoni daisuki," sabi niya habang diretsong nakatingin sa
akin.
Mas lalong lumakas ang bulungan sa paligid. Kaso pansin ko yung iba
ngiting ngiti na nakatingin sa amin.
"Oh kawaii!!"
"Kakoii ne?"
Ano raw? Ano?
"Anong sinabi mo? Wala akong naiintindihan?"
Ngumiti nang malawak si West.
At dire-diretso siyang lumapit sa akin sabay yakap.
"Arigato gozaimasu!" sabi niya.
At nagpalakpakan ang mga nasa paligid namin.
WHAT THE HELL IS HAPPENING?!
"Huy! Anong nangyayari?! Bakit ganito?! Ano ang sinabi mo ha? Ano!"
"You want to know?" bulong niya habang nakayakap pa r
"Kaya nga nagtatanong ako 'di ba?!"
"Then talk to me."
Humiwalay siya sa pagkakayakap sa akin. Nginitan ako. Hinawakan ang
kamay ko. At hinila ako palayo sa mga tao habang nakangiti siyang nag w-wave sa mga
ito na akala mo kung sinong politician na nangangampanya.
 Gusto kong sapakin si West ngayon.
Sasapakin ko talaga siya.
~*~
"Now explain!" sigaw ko sa kanya nang makahanap kami ng isang alley na
walang masyadong nagdadaang tao.
"About Beth-"
"No! Yung sinabi mo sa kanila!"
"Ah... yun?"
Tumango ako.
"I'll tell you later but first, Jillian, yung kay Beth---"
Tinalikuran ko siya.
"Wala na tayong paguusapan."
"No. You need to listen to me."
"Eh ayoko nga, eh? You don't need to explain, West. Ipinarinig mo na sa
akin ang katotohanan."
Napatingin ako sa langit.
Shit na yan. Shit na mga luha yan. Wag na wag na wag na babagsak yan.
Please lang. Ayokong umiyak sa harap ng jerk na 'to.
"Jill---!"
Naglakad ako palayo kaya lang hinatak niya ulit ako at isinandal niya
ako sa pader atsaka niya hinarang ang braso niya sa daraanan ko.
"Titili ako," pagbabanta ko sa kanya.
Huminga siya nang malalim and then he took a step backward.
"Jillian, I'm so sorry."
Napailing ako.
"Na alin? Dahil niloko mo ako? Pinagmukha mo akong tanga? Na
pinaglalaruan mo lang pala ako?"
"I'm sorry because I made you cry. Pero hindi kita pinaglalaruan. I'm
so stupid to do that to you. I'm really sorry. I-I'm just trying to make you
jealous. I'm sorry kasi ang impatient ko. Hindi ako sigurado kung ano ang
nararamdaman mo sa akin kaya ginawa ko 'to para makita ko ang reaction mo. And I
admit, sumobra ang nagawa ko. Kasi," pumikit siya at huminga nang malami. "Kasi
nagseselos din ako kay Ryan, eh. At dahil sa pagseselos ko na yun, nasaktan kita.
I'm really sorry, Jillian."
I laugh sarcastically.
"Tingin mo papaniwalan kita kung ipinarinig mo na sa akin ang plano
niyo mamayang gabi ni Beth?"
"Wala akong planong puntahan siya sa kwarto niya. At nagpapapalit na
rin ako ng room para hindi ako mapuntahan ni Beth sa kwarto ko."
"Liar. I saw you West. Nakita ko kayo nung gabing yun. Nakita ko siyang
pumasok sa kwarto mo."
Umiwas ako nang tingin.
Bakit ba ang hirap pigilan ng luha sa mata ko?
"I threw her out of my room. Walang nangyari, Jillian."
"Pero narinig ko siyang ikinukwento sa mga kaibigan niya!"
Kumunot ang noo niya.
"She's lying. Walang nangyari sa aming dalawa. Ni hindi nga siya nag-
stay ng more than 1 minute sa kwarto ko dahil nilinaw ko sa kanya na ikaw ang gusto
ko."
"But then ginamit mo siya para pagselosin ako, ganun? You used her.
You're still a jerk."
Biglang sumeryoso ang itsura ni West.
"So? Wala akong paki kung magiging jerk ako sa iba lalo na doon sa mga
taong gustong saktan ang babaeng mahal ko. Nilinaw ko sa kanya na ikaw ang mahal ko
and then narinig ko silang magkakaibigan na they are planning to pull a prank on
you. If they are trying to hurt the girl I love then I'll hurt them first."
Natahimik ako.
I want to stay mad at this guy pero bakit ganun? Bakit ang dali niya
akong napapakalma?
 Napapikit ako.
"Nakakainis ka. Ang jerk mo talaga. Nakakainis ka, West. At sa dinami-
rami pa nang pagseselosan mo, si Ryan talaga?"
Napayuko si West.
"He's a nice guy. He's cool. He's a tough competitor at ang dami niyang
alam sa Kobe beef."
Hindi ko napigilan ang sarili ko at napatawa ako nang mahina.
Ang lungkot lungkot ng itsura ni West habang sinasabi niya yun na
kulang na lang eh mag pout siya.
"Anong kinalaman ng kobe beef dito?"
"Eh kasi, manghang mangha ka sa kanya. Tapos magkatabi pa kayo sa bus.
Nakita ko pa kayong magkayakap. Pinangunahan ako ng inis at selos ko."
Hinampas ko siya ng mahina sa braso.
"He's hugging me kasi umiiyak ako nang dahil sa'yo."
Nanlaki ang mata ni West."
"Shit. Jillian, I'm really sorry."
"Papatawarin kita pero may mga conditions ako."
"Yes! Kahit ano pa yan gagawin ko."
"Don't you ever try to make me jealous again."
Tumango siya.
"Promise. Hindi ko na gagawin. Lahat ng atensyon ko sa'yo lang. Yung
mata ko sa'yo lang din. Yung puso ko... nasayo na, eh kaya hindi ko na maooffer
kasi iisa lang yun."
Hinampas ko siya nang mahina.
"Ang korny mo!"
Ngumiti siya.
"Eh ba't ka naka-smile?"
"Heh! Hindi ako nakangiti! Naka-ngiwi ako!"
He shrugged at hindi pa rin nawawala ang nakakabadtrip na ngiti sa labi
niya.
"Okay if you say so!"
"Another condition! Please lang, wag kang magseselos kay Ryan. He's my
friend at masaya akong kausap siya pero yun lang yun." Napailing ako. "Hindi ko
talaga maintindihan paano mo nakuhang pagselosan si Ryan. Hay naku."
Ngumiti siya.
"Mas lalong hindi ko maintindihan paano mo nakuhang pagselosan si Beth.
Ang layo layo kaya ng level mo sa kanya."
Pakiramdam ko naginit ang buong mukha ko sa sinabi niya.
"Sapak you want?!"
Umiling siya habang ngiting ngiti.
"So Jill," he cleared his throat at hindi pa rin nawawala ang lawak
nang ngiti sa labi niya. "I got jealous of Ryan because I really love you very
much."
"Oh, tapos?"
"Ikaw, nag selos ka kay Beth dahil...?"
Mas lumawak ang ngiti sa labi niya.
At talagang nag akyatan na ata lahat ng dugo sa mukha ko.
Shit talaga.
"May s-sinabi ba akong nag selos ako kay Beth?!"
Umiling siya.
"Pero wala ka rin sinabi na hindi ka nagselos kaya ina-assume ko talaga
na nagselos ka. Kasi masasaktan ka ba kung hindi ka nagselos?"
Pinanlakihan ko siya nang mata.
"Hindi ako nasaktan! Nainis ako! Ang gulo mo kasi!"
Tumango si West, nakangiti pa rin.
"Okay. I-a-assume ko na lang na nagselos ka."
"Bahala ka mag assume dyan!"
"Okay. Kapag ako ang nag-a-assume madalas tama."
Nakakabadtrip siya. Seriously. Nakakabadtrip siya!
 Pero walanghiya, kanina ko pa pinipigilan na wag ngumiti!
Isinukbit ni West ang braso niya sa braso ko.
"Gusto mo ng ice cream?"
"Libre mo?"
He chuckled, "let's go."
~*~
CUPID.
"She got her perfect man afterall," sabi ng mahal kong si Psyche habang nakatingin
kami kay Jillian at West mula sa malayo.
Nginitian ko siya, "mahal, sa mundong 'to walang perpektong lalaki o
babae. Meron lang perfect match. Si West, ganun din siya. He's imperfect.
Makakagawa at makakagawa siya nang pagkakamali. Pero parte naman yan ng isang
relasyon. Magkakaroon talaga ng pagkakataong magkakasakitan sila, magkakaroon ng
misunderstanding, pero yung mga bagay na yun ang mas magpapatatag sa kanila.
Kalokohan lang yung nababasa sa Facebook na maghanap ng babae/lalaking di ka
sasaktan, paiiyakin, blah blah blah. Normal lang sa isang relasyon ang magkasakitan
at mapaiyak ng taong mahal mo."
Napatawa nang mahina si Psyche.
"Katulad na lang tayo 'no?"
Napangiti ako. "Oo, parang tayo."
Isinukbit ni Psyche ang kamay niya sa braso ko at isinandal ang ulo
niya sa balikat ko.
"Mahal, mukhang malapit na agad matapos ang misyon natin. Mukhang maaga
nating maililigtas si Jillian."
Napatingin ako kay Jillian at West.
Alam ko naman na madali ito dahil wala man ang alaala ni Jillian, hindi
naman nakakalimot ang puso.
Pero bakit parang kinukutuban pa rin ako ng masama?
"Mukhang malapit na rin tayong umuwi," sabi ni Psyche.
"Sana nga, mahal. Sana nga."
To be continued...

Nineteenth Shot

Nineteenth Shot
JILLIAN.
Papatayin ko si West. Papatayin ko talaga siya. Habang natutulog siya, sasakalin ko
siya.
Nagtalukbong ako ng kumot.
Paano ako lalabas ngayon? Mamaya makasalubong ko yung mga Japanese na
naka-witness sa amin kanina sa Shinsaibashi! Mamaya may kumuha pala ng video sa
amin. Mamaya mag viral ako sa internet.
Hayop na West na yan!
Sinabi na niya sa akin yung meaning nung Japanese word na isinigaw niya
kanina doon at kung bakit napatingin sa amin yung mga Japanese at nagpalakpakan pa
sila.
Daisuki.
I like you.
Hountoni, hountoni daisuki.
I really, really like you.
Tapos nung nagsalita ako dire-diretso siyang lumapit sa akin at niyakap
ako ng mahigpit sabay sabi ng arigato gozaimasu.
Thank you.
So akala ng mga tao sinagot ko si West kaya sila nagpalakpakan. Kaya
agaw eksena kami kanina.
Nakailang hampas ako sa braso niya habang sinasabi niya sa akin yan. At
mukhang hindi siya naapektuhan kasi ang lawak lawak pa ng ngiti niya.
Bwiset na ngiti na 'yan! Hindi mawala-wala sa labi niya. Kagatin ko
siya, eh!
Nagpagulong-gulong ako sa kama.
Nakakainis si West!!! Bakit kasi ganyan siya. Biglang ang straight
forward na niya. Tapos natuto na rin siyang asarin ako!
Kanina pa rin niya ipinagpipilitan na nag selos ako kay Beth. At kada
nga naman naiisip ko na yung Bethlog na yun ang pinagselosan ko, nababadtrip ako!
Napabuntong hininga ako at napangiti.
Ngayon ngingiti-ngiti ako kasi naalala ko na naman mga sinabi ni West.
Kanina nababadtrip ako. Ngayon ang saya ko na ulit.
Anong meron sa akin? Bakit ang moody ko? Buntis ba ako?
Gaga. Paano ka mabubuntis?!
Ibinalot ko yung comforter sa sarili ko.
WEST!! Ano ba WEST! Tignan mo ang ginagawa mo sa akin! My mind is in
chaos! Para na akong baliw dito!
Kinikilig ako na naiinis na natutuwa na nababadtrip na natatae!
Nung na-inlove naman ako dati kay Luke hindi ganito ang naramdaman ko.
Bakit kay West...?
Langya! So inaamin ko na inlove na talaga ako!
Oo na nga! Pero pwede bang magpakipot ng onti pa sa kanya? Baka kasi
sabihin nun easy to get ako aba! Tsaka para dalagang Pilipina be like!
Napapikit ako tapos bigla kong naalala yung hinatak niya ang braso ko,
isinandal sa pader at hinarang niya ang braso niya sa daraanan ko.
Napangiti ako.
Shit kinikilig ako! Parang sa drama lang. Tapos ang hot pa niya tignan
kanina.
Ano ba! Ba't ako kinikilig! Dapat nabababdtrip ako!
Okay. Nakakabadtrip siya! Inaasar niya ako!
Inalis ko yung pagkakabalabal ng comforter sa akin at bumuntong hininga
ako.
Nababaliw na ako. Baliw na talaga ako. Ano ba. Ang gulo-gulo na ng isip
ko.
Napabangon ako bigla nang marinig kong may nag doorbell.
Eh? Housekeeper?
Sinilip ko sa peephole kung sino ang nag doorbell kaya lang nagitla ako
dahil mata rin ng isang tao ang nakita ko.
Leche! Sino yun!
Sumilip ulit ako at nakita ko ang pagmumukha ni Cupid na ngiting-ngiti
habang enjoy na enjoy siya sa pagpindot ng doorbell.
Ano kaya kailangan ng balahurang 'to? Pagbubuksan ko ba ng pinto o
magpapanggap na lang ako na tulog na ako?
Pero dahil mukhang masisira na niya ang doorbell at ayokong pagbayarin
ako ng hotel, I opened the door.
"Problema mo?!" irita kong bungad sa kanya.
"Mukha mo ang problema ko! Ang panget mo kasi!" sabi niya.
Kumunot ang noo ko.
"Ano! Pumunta ka ba rito para mambwiset lang ha?"
Ngumisi siya, "hindi. Maglalaro tayo sa kwarto ni West."
Napaatras ako.
"A-anong laro? B-ba't sa kwarto ni West?"
Pinitik ni Cupid ang noo ko.
"Kasal muna bago yang iniisip mo. Ni-hindi mo pa nga sinasagot yung
tao."
Hinampas ko siya.
"Hoy wala akong iniisip 'no!"
"Sus! Erotica ka mag-isip! Halika na nga!"
 Hinatak ako ni Cupid at muntikan pa akong mapatid sa yukata na suot ko.
Lecheng Cupid na 'to!
Binuksan niya ang pinto sa kwarto ni West at nakita kong nakaupo na sa
sahig si Psyche at West. Sa harap nila may baraha...at may bote ng alak.
"Unggoy ungguyan lang. Ang matalo, iinom ng alak."
~*~
WEST.
"Ikaw na naman ang unggoy, Jillian!" sabi ni Cupid sabay lagay ng alak
sa plastic cup na hawak ni Jillian.
Diretsong ininom ni Jillian ang alak na nilagay ni Cupid.
"Nandadaya kayo eh! Pero sige lang! Tagay lang!" masiglang sabi nito.
Tinignan ko ng masama si Cupid.
Pansin ko nga kanina pa natatalo si Jillian. Pang apat na round na
namin ito at palaging si Jillian nakakakuha ng unggoy. Ang dami pa naman maglagay
ng alak ni Cupid at mukhang nalalasing na rin si Jillian.
Pakiramdam ko may ginagawang milagro si Cupid sa mga baraha namin, eh.
"Tulugan na tayo. Maaga pa tayo bukas," sabi ko.
"Wag KJ pre! Last round na!" sabi ni Cupid.
"Oo nga West. Isang round pa!" panggagatong pa ni Psyche.
"Lasing na si Jillian."
"Sinong lasing?!" sigaw ni Jill. "Ako? Lasing?! HAHAHAHAHA. Utot mo!
Mukha ba akong lasing?! Takot ka lang uminom, eh! Weak ka, West! Weaaaaak!"
Tinignan ko ng masama si Cupid.
"Nandadaya ka."
"Hindi ah!"
"Madaya ka!"
"Hindi nga!"
"Eh ba't palaging si Jillian ang talo?"
"Malay ko! Sadyang malas siya, eh!"
"Tsk! Nagaaway pa kayo! Isang round pa mga pre!" sabi ni Jillian.
Kahit hesitant ako, nag isang round pa kami. And as expected, si
Jillian na naman ang talo.
Iniabot ni Cupid ang isang bote ng alak kay Jillian.
"Dahil malas ka, eto award mo."
Ngiting-ngiti na kinuha ni Jillian ang bote.
"Thank youuu!"
Lalagukin na sana niya ang alak kaso bigla ko itong inagaw sa kanya at
ako ang uminom.
Diniretso ko talaga ang inom para walang matira kay Jillian. Lasing na
siya eh.
"Bakit mo inubos!!" sigaw ni Jillian at nagsimula siyang umiyak. "Akin
yun, eh! Ako ang nanalo, eh! Ba't ikaw ang uminom?!"
"Luh, lagot ka pinaiyak mo," sabi ni Cupid.
Umiling-iling si Psyche, "I'm so disappointed, West. Nagpapaiyak ka ng
babae."
"O-oy! Nilasing niyo si Jillian, eh."
"Tara na mahal. Hayaan mong si West ang umayos ng gulong ginawa niya,"
sabi ni Cupid sabay tayo. Inalalayan naman niya si Psyche na tumayo.
"Ayusin mo yan, West ah!"
At bago pa ako makapag-salita, sabay silang nawala sa harapan ko.
"Ang sakit West!" iyak ni Jillian.
Napabuntong hininga ako.
"Jillian, you're drunk. Tara ibabalik na kita sa kwarto mo."
Inalalayan ko si Jillian tumayo at isinukbit ko ang braso niya sa
balikat ko.
Magising kaya 'to bukas? Sabi ko na, eh. Dapat hindi ako pumayag
makipag-laro dito kina Cupid. May plano talaga ang mga yun. At talagang nilasing
nila si Jillian.
Inalalayan ko si Jillian palabas ng kwarto ko kaya lang napahinto ako
dahil bigla niyang ipinatong ang kamay niya sa dibdib ko. Napatingin ako sa kanya.
She's smiling at me.
"Ang hot mo," sabi niya.
Shit. I'm in serious trouble.
Inalis ni Jillian ang kamay niya sa dibdib ko at ipinulupot niya ito sa
bewang ko habang ang ulo naman niya ang pinatong niya sa dibdib ko.
"Ang bango mo West!!"
Oh god.
Pilit kong inalis ang pagkakapulupot ni Jill sa bewang ko.
"Ah, hehe, Jillian, babalik ka na sa kwarto mo."
"Agad agad. Wag munaaa."
Isinukbit niya ang braso niya sa leeg ko.
Papatayin ko si Cupid pag may nangyaring hindi maganda kay Jillian
dahil sa kagagawan ko.
Binuhat ko siya.
"Babalik ka na sa room mo."
"Eh West! Ayaw mo ba akong kasama? Ha? Ba't ang pogi mo ha? Inaakit mo
ako, eh!"
"Believe me, hindi lang ikaw ang naakit ngayon."
Dahil katapat lang ng room ko ang room ni Jillian, ibinaba ko siya agad
sa corridor nang makalabas kami.
"Where's your keycard?" tanong ko sa kanya.
She grinned.
"Hindi ko alam, eh."
"Jillian!"
"Hindi ko nga alam!"
Kinapa-kapa niya ang yukata na suot niya.
"Hindi ko alam kung saan ko naisuksok. Tanggalin ko muna ang yukata ko
para malaman ko."
Hinawakan niya ang tali nito at akmang tatanggalin na niya.
"Shit!"
Napayakap ako sa kanya.
"Wag kang maghubad dito!" inis kong sabi.
"Eh saan? Sa kwarto mo?"
Napapikit ako.
I need strength. I need self control.
Naalala ko nung unang beses na malasing si Jillian at sumugod siya sa
condo ko, ganito rin ang pinag gagagawa niya. But that time, I was mad at her.
Pero yun nga! Galit na ako sa kanya nung panahon na yun pero hirap na
hirap akong humatak ng self control. Ngayon pa kaya? Anong gagawin ko.
Damn it!
"West..."
She traced her finger on my face.
Shit talaga.
"West ang pogi mo."
Hinawakan ko ang kamay niya.
"I know."
Binuhat ko siya pabalik sa kwarto ko.
"Oh my gosh! Ang bilis mo West! Wag ngayon! Nahihiya ako."
"Tumahimik ka muna. Nag co-concentrate ako."
"Ba't ang seryoso mo? Ang hot mo pag seryoso ka! Bakit ka ganyan?"
Dahan-dahan ko siyang inilapag sa kama ko.
"West! Kama agad?!"
"Oo. Kama agad."
"Pwedeng mag shower muna ako?"
Napailing ako.
"Pag tumayo ka magbabago ang isip ko."
Ngumiti siya.
I smiled back.
 At itinaklob ko bigla sa kanya yung comforter.
"Matulog ka na," sabi ko.
"What?!" bumangon siya. "Bakit ako matutulog! Ayoko matulog!"
"Matulog ka na dahil pag naalala mo ang mga pinag gagagawa mo ngayon,
hindi ka na makakatingin sa akin bukas."
She grinned at ipinulupot niya ang braso niya sa braso ko.
"Okay lang."
Self control. Self control. Self control. Kaya mo yan West. Magagawa mo
yan.
Parang gusto kong hilingin na sana lasing na lang din ako ngayon.
"Ang init. Pwedeng mag shower ako dito?"
"Bawal."
"Maghuhubad na lang ako."
"Hindi pwede," iniayos ko ulit siya ng higa. "Matulog ka na, Jill."
"Eeeeh! Hindi pa ako inaantok!"
Ngumiti ako.
"Matulog ka na. Wag ka nang makulit, okay?"
Sumimangot siya at binato niya ako ng unan.
"Sabi ko na, eh. Hindi talaga ako maganda. Mas type mo talaga si Beth.
Ni hindi ka man lang bumibigay sa akin! Walang talab ang seduction powers ko! Wala!
Hindi mo talaga ako love! Sinungaling kaaaa!" at humikbi siya.
Napabuntong hininga ako.
"This is all your fault, Cupid."
"Nanisi ka pa!" sigaw ni Jillian. "Hindi mo ako love!!"
Lumapit ako sa kanya at hinawakan ko ang magkabilang pisngi niya atsaka
ko siya hinalikan sa noo.
"I love you," I whispered.
Natahimik siya.
Napangiti ako.
Dahan-dahan kong ibinaba ang tingin ko sa labi niya.
She gripped my arm tightly. Naramdaman ko ang paghinga niya ng malalim.
Medyo humiwalay ako at ipinatong ko ang kamay ko sa ulo niya.
"Let's do that next time kapag hindi ka na lasing at kapag sinagot mo
na ako."
"Sinasagot na kita!"
I chuckled.
"Tsaka mo na ako sagutin kapag hindi ka na lasing."
Nag pout siya at nahiga sa kama ko atska nagtalukbong ng kumot.

"Good night, West! Makakalabas ka na sa kwarto ko!"

Napatawa ako ng mahina. Lasing na lasing talaga siya. Ni-hindi niya
alam na kwarto ko 'to at kama ko yang hinihigaan niya.
"Good night, Jillian. I love you."
~*~
(Underworld)
Isa, dalawa, tatlo...
Napahinga siya nang malalim. Hindi na niya alam kung gaano na siya
katagal dito. Masakit na ang kanyang likod at mga buto dahil ang tagal na niyang
hindi kumikilos sa pwesto niya.
Nakasandal siya sa pader habang yakap yakap niya ang kanyang mga hita
at nakapatong ang ulo niya sa kanyang mga tuhod.
Minsan hinihiling na lang niya na sana makatulog na lang siya at hindi
na muling magising.
She'll choose death over and over instead of being trapped here.
Naghihintay na lang siya ng oras na magbubukas ang kulungan na ito at
kukunin siya ni Hades para saktan at pahirapan.
Kabayaran sa mga nagawa niya.
Naramdaman niyang may kamay na pumatong sa balikat niya. She flinched
pero hindi niya inangat ang tingin niya.
 "Ayesha..."
Hindi pa rin niya pinapansin ang tumawag sa kanyang pangalan.
Ayesha.
Minsan ay nakakalimutan na niya kung sino siya. Minsan hindi na niya
maalala kung ano ang ginagawa niya rito at kung paano siya napunta sa ganoong
sitwasyon.
Pero hindi niya magawang makalimutan ang lalaking nasa tabi niya
ngayon. Ang lalaking dahilan ng lahat. Ang nagiisang taong pinahahalagahan niya
ngunit nahatak niya rin sa kapahamakan.
"Ayesha kailangan mong kumain para pag iniligtas tayo nina Jillian, may
lakas ka."
She balled her hand into fist at inangat niya ang tingin niya kay
Zyron. Naramdaman niya ang pangingilid ng luha niya.
"Wag ka nang umasa na ililigtas nila tayo. Matapos nang lahat ng
nangyari?"
"Naniniwala ako sa kanila."
"Ni hindi nila alam na nandito tayo. Sigurado akong iniisip nilang
patay na tayo. Sigurado akong wala na silang pakielam at masaya na sila ngayon kaya
hindi na nila tayo maalala."
Iniwas ni Zyron ang tingin niya kay Ayesha at napatingin ito sa labas.
"Naniniwala ako."
Muling yumuko si Ayesha at ipinatong ulit ang kanyang ulo sa mga tuhod
niya.
Sana bingi na lang ako. Sana bulag na lang ako. Sana mawala na ang
pakiramdam ko.
Sana mamatay na lang ako.
Paulit-ulit itong naglalaro sa kanyang isipan. Ang mga katagang gusto
na niyang mangyari.
Ang tagal na panahon na siyang nabubuhay. Puro sakit at paghihirap na
lang ang nararamdaman niya. Pagod na siya. Gusto na niyang magpahinga. Wala nang
lakas si Ayesha para lumaban.
"Ayesha."
Naramdaman niya ang kamay ni Zyron na hinawakan ng mahigpit ang kamay
niya. Muling napa-angat ang tingin niya sa binata.
"You're scared."
"Hindi."
Pilit niyang hinatak ang kamay niya ngunit ayaw itong bitiwan ni Zyron.
"Naalala mo dati? Yung bago ka pa kunin ni Aphrodite. Yung bago pa
mangyari ang lahat nang 'to? Umuulan nun ng malakas. Takot na takot ka. Pero sabi
mo nababawasan ang takot mo kapag hinahawakan ko ang kamay mo."
May namuong luha sa mata ni Ayesha nang biglang pumasok ang alaala na
ito sa isipan niya.
"G-galit ka sa akin. Bakit mo 'to ginagawa? Bakit hindi mo ako
sinusumbatan o sinasaktan sa kabila ng mga nagawa ko sa inyo?"
Bumuntong hininga si Zyron ngunit hindi niya pa rin binitiwan ang kamay
ni Ayesha.
"Atsaka na lang ulit ako magagalit sa'yo kapag nakalabas na tayo rito."
To be continued...

Twentieth Shot

Twentieth Shot
JILLIAN.

Can I just die? I badly want to die.

 Sumilip ako nang bahagya mula sa ilalim ng comforter ko. Nakita ko sa
tapat ko ang mahabang sofa. May puting unan at comforter doon. Ebidensya na sa sofa
natulog si West.
Aninag ko ang bukas na ilaw sa banyo at dinig ko ang pagbagsak ng tubig
mula sa shower.
Gusto ko na talagang mamatay.
Bakit yung ibang mga lasing, pagkagising nila limot na nila ang mga
pinag gagagawa nila? Bakit ako nakatatak pa rin sa utak ko yung mga kagagahang
ginawa ko kagabi?
Walanghiya talaga!
Bago ako makipaglaro kina Cupid, nasa isip ko magpapakipot muna ako,
magpapaka dalagang pilipina, magpapaligaw. Ang anak ng espasol! Kagabi halos ihagis
ko na ang buong pagkatao at kaluluwa ko kay West!
Napatalukbong ulit ako ng kumot. Naalala ko na naman yung muntikan kong
paghuhubad ng yukata sa harap nya. Hayop na yan! Tapos akala ko go na siya at nag
pilit pa akong mag take ng shower!
Parang biglang naginit ang mukha ko.
Kakainin na ba ako ng lupa? Shet!
Gusto kong tumakbo palabas ng kwarto ni West kaya lang hindi ko alam
kung saan ko nailagay ang keycard ko. Isa pa natatakot ako na baka habang palabas
ako tsaka siya biglang lumabas ng banyo.
Ano ba 'tong pinasok ko?! Nakakahiya ako!
Narinig ko ang pagbukas ng pinto ng banyo. Napa-shit ako nang mahina.
Oh my gosh.
Narinig ko ang mga yapak ng paa ni West. I didn't dare na sumilip pa
ulit mula sa ilalim ng comforter. Forever na lang akong magpapanggap na tulog kesa
ang harapin ko siya!
"She's still asleep?" dinig kong sabi niya.
Narinig kong naglakad siya palayo sa akin kaya naman ibinaba ko ng
bahagya ang comforter. Nakita kong nakatalikod siya sa akin at...
Napalunok ako.
Well, naka-topless siya at kitang kita ko lang naman ang sexy back
niya.
Pinigilan ko ang temptation na tumitig ng matagal sa likod niya at
hinayaan ko na lang maglaro ang imagination ko sa kung gaano siya ka-sexy pag
humarap na siya. I'm 100% sure na may abs siya.
Tsk. Ang old school kasi nito, eh. Sukat hindi pumayag kagabi! Nasa
harap na niya ang biyaya tinanggihan pa!
Napapalo ako sa ulo ko.
Jillian ang landi mo! Ang harot mo! Tumigil ka dyan! Nasaan na ang
pakipot moves mo kung kahit hindi ka lasing eh ganyan ka pa rin mag isip?!
I heard a chuckled.
Napakagat ako sa labi ko.
"Hanggang kelan ka magpapanggap na tulog?"
At biglang may nagtanggal ng comforter ko.
Sumalubong sa akin ang mukha ni West na ngiting ngiti. Naka-suot na rin
siya ng color black na turtle neck na longsleeves.
Sayang!
"Good morning," bati niya sa akin.
Iniwas ko agad ang tingin ko.
"Morning."
At dali-dali akong bumangon at tumakbo palabas ng kwarto niya. Muntik-
muntikanan pa akong mapatid sa suot kong yukata. Bwiset na yan. Makapagsuot na nga
ng pajama sa susunod!
I was about to open the door of my room nang maalala kong hindi ko pala
hawak ang keycard ko.
Shit. Ayoko na bumalik sa room ni West! Shit na yan! Ano ba! Hanggang
kelan ko ba dapat harapin ang kahihiyan na 'to?!
Bumukas ang pinto sa room ni West at agad akong napatalikod na kunyari
eh binubuksan ko ang room ko.
Please wag mo akong pansinin. Umalis ka na lang. Kakainin na ako ng
lupa sa sobrang kahihiyan.
"What are you doing?" tanong niya.
Eto pinapatay ang sarili ko sa imagination ko.
"Binubuksan ang kwarto ko."
"Oh.. I see.."
Lumapit siya sa akin at sumandal sa pader sa gilid ko habang nakangiti.
Inaantay kung ano ang gagawin ko.
Shit alam niya! Ano ba! Jillian mamatay ka na lang kaya?!
"Let me help you with that."
Ipinakita sa akin ni West ang isang keycard na nakaipit sa dalawang
daliri niya then he swiped it sa pinto ko. Nag open yung kwarto ko.
"Thanks!" I told him sabay hablot ng keycard sa kanya at pasok sa loob
ng kwarto ko without looking at him.
Pagkasarang pagka-sara ko ng pinto, napaupo ako sa sahig dahil sa
sobrang panlalambot.
Hindi na talaga ako iinom. Kahit anong mangyari, hindi na ako iinom.
~*~
"Drink this," sabi ni West sa akin habang inilalapag ang tasa ng kape sa harapan
ko.
Hindi pa rin ako makatingin sa kanya ng diretso kahit na wala siyang
binabanggit sa akin about sa nangyari kagabi. Paano mga ngiti pa lang niya halata
nang nangaasar siya, eh. Nahawahan na ata ni Cupid 'to sa pagiging mapangasar!
Mapapatay ko talaga yun! Siya ang may kasalanan nito, eh.
Ba't ba kasi nagkanda-malas malas ako sa card game kagabi? Madalas
naman akong manalo doon noon.
"How's your sleep?" tanong niya habang kumakain kami ng breakfast.
Tinignan ko siya at nagpanggap na inosente, "okay lang. Ang lalim ng
tulog ko. Hindi ko rin maalala ang mga nangyari kagabi. Masyado ata akong
nalasing?" I faked a laugh.
He grinned.
"Oo nga. Wala kang maalala. That's good."
"Ah, hehe. Kung ano man ang nagawa ko kagabi kalimutan mo na yun.
Lasing. Wala sa sarili." At tumawa ulit ako nang malakas.
Bwiset. Maki-ride on ka na lang sa sinasabi ko please.
"Sus. Ayos lang yun. Tulog ka agad kagabi kaya hinayaan na lang kitang
mahiga sa kama ko."
Napangiti ako.
"Thank you West, ah?"
"No problem."
Ngiting ngiti akong uminom ng kape. Ang bait talaga ng lalaking 'to.
Alam naman naming hindi lang yun ang nangyari pero hindi niya na ako inaasar about
doon. Kaya mahal ko 'to, eh. Kilig tuloy ako!
"Pero grabe talaga, do you know that last night, I almost got
molested?"
Halos maibuga ko sa kanya yung kapeng iniinom ko.
Napatingin ako sa kanya. Nakangiti siya nang nakakaloko.
Bwiset!!!
Akala ko hinayaan na niya ang nangyari!
Tinignan ko siya nang masama.
"Talaga?" inis kong sabi.
Pero mukhang hindi tumatalab ang inis ko sa kanya kasi ngiting ngiti pa
rin siya.
"Oo talaga. Grabe yung molester ko. Ang daming alam na iba't-ibang
paraan ng pang se-seduce. Muntikan na akong bumigay."
Nagpangalumbaba siya at nginitian ako.
Kung hindi lang siya gwapo, ibinuhos ko na sa mukha niya ang kapeng
iniinom ko!
 Talagang inaasar niya ako! Pinag t-tripan niya ako!
"Pero sinabihan din ako ng molester ko na ang hot ko at ang gwapo ako.
Naniniwala ka ba sa sinasabi nilang ang lasing, hindi nagsisinungaling?"
Napayuko ako.
"Kilig ka naman. Hmp," irita kong sabi.
"Oo. Sobra," ngiting-ngiti niyang sabi.
Huminga ako nang malalim. Tinignan ko si West at nginitian ko rin siya
nang pagka-tamis tamis.
He blinked.
"Kung kinilig ka, dapat hindi mo na rin pinigilan ang pagkakataon.
Sayang naman yung chance. Eh mukhang gustong gusto rin ng molester mo."
Nawala ang ngiti sa labi niya at nakita kong nagumpisang mamula ang
tenga niya.
Ha! Kala niya, ah!
He is still West.
"S-she's drunk. H-hindi niya alam ang ginagawa niya."
"Really?" it's my turn para magpangalumbaba at ngitian siya nang
mapang-asar. "Pero sabi mo 'di ba ang lasing, hindi nagsisinungaling. Ibig sabihin,
totoo rin yung gusto niyang mangyari."
Nakita kong napalunok si West. He opened his mouth then he closed it
again na para bang hindi niya mahanap ang right words sa gusto niyang sabihin.
Ang sarap niyang kuhanan ng picture ngayon.
"May message pala yung molester mo sa'yo."
Tumayo ako then I lean forward. Yung tipong halos anlapit na nang mukha
ko sa kanya.
"Next time there's a chance," inilapit ko ang labi ko sa may tenga niya
then I whisper, "grab it."
Nang lumayo ako sa kanya, halos hindi na makapagsalita si West at
umabot na hanggang leeg ang pamumula.
"Akyat muna ako. Kailangan ko pang mag retouch."
I winked at iniwan ko siya doon.
Nakaganti rin sa wakas!
~*~
(Underworld)
"Alam kong ang pangit ng lasa nitong tinapay na paulit-ulit na pinapakain sa atin.
Pero kailangan mo pa rin itong kainin para may lakas ka. Alam kong gutom ka na,"
sabi ni Zyron kay Ayesha.
Gutom.
Nung unang beses na dalhin sila dito, akala niya hindi na niya
mararamdaman ang gutom. Akala niya hindi na siya makakaramdam ng kahit ano.
Ganoon naman hindi ba kapag wala ka nang buhay? Nawawalan ka na rin ng
pakiramdam.
Pero nang ipasok sila sa kulungan na ito, ramdam na ramdam pa rin ni
Ayesha ang lahat.
Ramdam niya ang malamig na sahig na kanyang kinauupuan. Ang init ng
hangin na nagmumula sa labas ng kulungan. Ang kaba kada naririnig niya ang
mababangis na ungol ng asong si Cerberus. At ang takot na ano mang oras, maaring
pumunta si Hades sa kulungan na ito at saktan siya.
At saktan si Zyron.
Ang mga pakiramdam na yun ang patunay na hindi pa sila patay. Ngunit
hindi sigurado si Ayesha kung hanggang kelan pa sila mananatiling buhay at kung ano
ang pinaplano sa kanila ni Hades bakit sila nandito ngayon.
"Kapag nakalabas tayo dito, kakain ako ng ice cream!" masiglang sabi ni
Zyron.
Napatingin siya sa binatang nasa harapan niya. Hindi niya pa rin
maintindihan kung saan ito humuhugot ng lakas ng loob samantalang siya, damang dama
niya na ang kawalan ng pagasa.
Nakangiti sa kanya si Zyron kaya naman agad siyang napaiwas ng tingin
dito.
 Alam niyang kaya siya tinuturing ng maganda ng binata ay dahil wala
naman na silang sasandalan at pagkakapitan ngayon kundi ang isa't-isa. Alam niyang
kung may mangyari mang himala at makaligtas sila sa lugar na ito ay maaring bumalik
ang galit sa kanya ng binata.
Kasalanan naman niya ang lahat. She tricked him. Pinapaniwala niya ito
na tinutulungan niya si Zyron para makuha si Jillian ngunit ang totoo ay gumagawa
siya ng paraan para maibalik sa kanya ang tadhana ng binata.
Dahil makalipas ang mahigit isang daang taon, si Zyron pa rin ang mahal
niya.
Napatingin si Ayesha sa paanan niya.
"Pag nakalabas ka rito, ano na ang gagawin mo?" tanong niya sa binata.
"Babawiin mo ba ulit si Jillian sa kapatid mo?"
Hindi agad nakasagot si Zyron kaya napaangat ang tingin ni Ayesha.
Napansin niyang malalim ang iniisip nito.
"Babawiin ko nga ba?" napabuntong hininga si Zyron. "Ayoko nang
pagdaanan ulit ang sakit na naramdaman ko kaya siguro hahayaan ko na lang sila.
Nakaduktong na ang kapalaran ni Jillian kay West at hindi ko na rin naman mababago
yun. Siguro pupunta ako sa ibang lugar? Baka sa ibang bansa."
Napatango si Ayesha. Nais niyang tanungin sa binata kung maari ba
siyang sumama rito kung sakali mang may milagrong mangyari at makalabas sila.
Pero alam niyang hindi ito papayag. At alam niyang kung sakali mang
pumayag si Zyron, magkakaroon na nang pag-asa ang puso niya na makakalabas sila
rito.
Ayaw na niyang umasa. Alam niyang imposible. Pero kung may paraan pa,
gagawin niya ang lahat para lang mailigtas si Zyron. Kahit ano. Kahit maging alipin
pa siya rito ni Hades. Kahit habang buhay niyang kaharapin ang paghihirap sa
mundong ito.
Kahit ano.
Basta maging ligtas at masaya lang si Zyron.
To be continued...

Aly's Note:
A quick recap since nakalimutan na ata ng karamihan ---- simula nang ibigay ni West
kay Jill ang compass, hindi na nababasa ni Cupid ang isip ni Jillian :)
Nagulat kasi ako ang daming comments last chapter na binabasa ni Cupid ang isip ni
Jill XD

Twenty First Shot

Twenty First Shot

JILLIAN

"West is what?!" magkahalong gulat at natatawang tanong ni Ryan sa akin.

Hinampas ko siya nang mahina sa balikat.
"Wag kang maingay!"
Napatingin ako kay West habang kausap yung isang Japanese doon na
pinapakitaan siya ng mga Sake nila o Japanese wine. Nandito kasi kami sa winery at
mukhang interested itong si West bumili kaya naman si Ryan ang kasama ko ngayon.
"Ulitin mo ulit yung sinabi mo," sabi ni Ryan.
"Nagseselos si West sa'yo."
At tumawa ng malakas si Ryan.
Hinatak ko siya palayo bago pa siya mag agaw eksena doon.
"Wait, wait! Hindi ko kinaya," hinawakan ni Ryan ang tyan niya at pang
hinang-hina siya kakatawa. "Sabi ko na, eh. Sabi ko na talaga kaya ganon makitungo
sa akin si West! Ang pogi ko talaga!"
Hinampas ko ulit siya sa braso.
"Ang saya saya mo, ah!"
He grinned at me.
"So ito na ba ang panahong sasabihin mo sa akin na layuan na kita kasi
nagseselos si jowa?"
"Heh! Hindi ko siya boyfriend. Hindi pa," at nginitian ko siya nang
malawak.
"Hindi pa. Hay naku Jillian, hanggang kelan mo pa papatagalin? Mahal mo
na, eh! Sagutin na siya!"
Napangiti ako.
"Oo dadating din kami doon."
Napabuntong hininga si Ryan and he gave me a genuine smile.
"I'm so happy for you. At least okay na kayo. At nakakatuwa kasi mas
lalong naging meaningful ang pagpunta mo rito sa Japan."
Napatango ako.
"Hindi ko rin nga inexpect na ganito ang mangyayari sa akin."
Ipinatong ni Ryan ang kamay niya sa ulo ko at tinignan ako habang
nakangiti.
"Tell West na wala siyang dapat ikaselos kasi wala akong balak na
agawin ka sa kanya."
"Sasabihin ko hindi ka pa maka-move on sa ex mo kaya wala siyang dapat
ipag-alala."
"Ang sakit mong mag salita Jillian!" sabi naman ni Ryan habang
hinihimas-himas ang dibdib niya.
Tinawanan ko siya. "Pero bukas na ba talaga ang flight mo paalis? Hindi
ka na sasama sa amin pabalik sa Tokyo?"
Umiling si Ryan, "hindi na, eh. I'm going to Singapore. May imi-meet
akong kaibigan doon. Tapos siguro mag stay ako doon ng three days then I'll go to
Korea."
"Wow. Wala kang balak umuwi sa Pinas?"
"Pag ikakasal na kayo ni West, uuwi ako."
"Sabi mo 'yan ah? Invited ka talaga!"
"Pag hindi si West ang pinakasalan mo hindi ako pupunta."
"Aba aba so lahat talaga kayo botong boto kay West 'no?"
"Syempre naman!"
"Eh ikaw kelan mo balak magpakasal? Imbitahin mo rin ako ah!"
Biglang lumungkot ang ngiti ni Ryan.
"Kapag nahanap ko na siya..."
"Hmm?"
"Ah, wait lang Jillian."
Lumapit si Ryan doon sa isang staff ng winery at may inabot na naman
siyang paper crane.
Nang bumalik si Ryan sa tabi ko, tinanong ko siya kung para saan iyon.
"Nag babaka-sakali na bibisita siya sa Japan at makakarating sa kanya
ang mga paper cranes. She'll know na hinahanap ko siya."
"Sino? Si almost girl friend?"
Tumango si Ryan.
"Her name is Serenity, and she's the reason why I'm travelling the
world."
Natigilan ako sa sinabi ni Ryan and I look at him with a mixture of awe
and disbelief.
"You mean to say, hinahanap mo itong Serenity na 'to sa buong mundo?"
Tumango si Ryan then he grinned at me.
"Yep. Ang romantic ko 'no? Romantic na dakilang tanga."
Napatawa ako nang mahina.
Ang romantic ng dating but yes, this is so absurd. Kaya lang ganun
naman talaga ang nagagawa ng isang taong in love. Who am I to judge?
 "Is she a Filipino?"
Tumango siya.
"Yep. She's a Filipino."
"Hmm hindi kaya nasa Pinas siya?"
"I doubt it. Hinding hindi siya uuwi sa Pinas."
"May I ask why?"
Ngitian niya ako.
"I don't think kaya kong ipaliwanag sa'yo."
Tumango ako, "I understand. Pero penge nung paper crane."
"Huh?"
"Just in case na makita ko siya sa Pinas."
Naglabas si Ryan ng purple na paper crane sa bag niya at inabot niya sa
akin ito.
"Ito ang itsura niya."
May inabot siya sa akin na isang maliit na picture. Isang litrato ng
babaeng mahaba ang buhok, medyo singit ang mata at may magandang ngiti.
"Oh, ang ganda ah."
"Naman!"
"Serenity huh? Sana mahanap mo na siya."
"Sana nga, Jillian. Sana nga."
~*~
"So, aalis na bukas si Ryan?" tanong ni West habang naglalakad kami
palapit sa Osaka castle. "I mean, hihiwalay na siya sa atin?"
Tumango ako, "yep. Aalis na siya. Bukas na ang flight niya papuntang
Singapore."
Napangiti si West, "buti naman."
Napangiti na lang din ako habang iiling-iling. Talagang napaka honest
niya sa akin na masaya siyang aalis na si Ryan.
Napatingin ako sa harap at tanaw na tanaw na namin ang Osaka Castle.

Sa paligid ng dadaanan namin maraming hile-hilera ng mga punong wala

pang dahon. Sabi ng tour guide naming si Chiharu, cherry blossom trees daw ang mga
ito. Dahil nga first week pa lang ng March ngayon at patapos pa lang ang winter,
hindi pa sila namumunga. Doon pa lang sa Izu kung saan kami dinala nung una may
full bloom na ng cherry blossom.
Sayang!
"Pero sino mas pogi sa amin ni Ryan? Ako o siya?"
Napatingin ako kay West at halos matawa ako dahil seryoso nga talaga
siya sa tanong niya sa akin.
"Hmm, sino nga ba?" sabi ko.
He look at me na para bang kabado si West sa magiging sagot ko.
Pinigilan ko talaga ang sarili ko na wag matawa at seryosohin itong
tanong niya na 'to.
Sa trabaho, kapag nakikita ko si West, nag uumapaw ang self confidence
niya. May aura siyang strikto at hindi gagawa ng mali. Yung datingan niya eh yung
alam niyang tama lahat ng ginagawa niya.
Pero may side din pala siya na ganito. Yung side niya na kailangan niya
ng assurance na sa paningin ko, mas lamang siya sa kahit na sino dahil siya si
West.
Kung alam lang niya.
Napangiti ako, "si Ryan ang mas pogi."
"What?!" lumungot ang mukha niya. "Alam ko naman nag tanong pa ako.
Sige bye."
Wow nag tampo agad.
"West! Saan ka pupunta?" natatawa tawa kong tanong habang naglalakad
siya palayo.
"Magpapa gwapo."
"Mahal ata plastic surgery rito. Punta ka na lang kay Belo."
Tumingin siya sa akin habang nakakunot ang noo.
 "Sabi mo nung lasing ka ang gwapo ko."
Tumango ako, "yep, I said that. Hindi ko ide-deny yun."
"Sabi mo kapag lasing hindi nagsisinungaling."
Napangiti ako ng malawak, "that's right."
"Pero mas gwapo sa paningin mo si Ryan?"
Napatawa ako nang mahina, "ano ba ang problema, West? Ask mo si Beth
sino mas gwapo."
"Wala akong paki sa opinyon ng iba. Opinyon mo lang ang mahalaga sa
akin."
Hindi ko na mapigilan ang malawak na pag ngiti ko.
Hinawakan ko si West sa magkabilang balikat at medyo inilayo ko siya sa
akin.
Huminga ako nang malalim.
"West, i-imagine mo na lang namumunga na yung mga cherry blossoms sa
paligid natin para movie worthy ang dating. Akala ko kasi in full bloom na rin ito
sa Osaka, eh."
"H-ha? Anong meron?" takang taka na tanong niya sa akin.
Huminga ulit ako nang malalim kasi pakiramdam ko parang naninikip ang
dibdib ko. Kinakabahan ako na ewan. Halos pagpawisan ako kahit ang lamig lamig ng
panahon.
Pero papatagalin ko pa ba?
"West, may pagka pabebe ako, pero slight lang. Mas naniniwala ako na
pag gusto mo ang isang bagay, push lang nang push, wag nang magpatumpik tumpik pa
at baka maunahan."
Tinitigan ko sa mata si West. He look so confused kung ano ang
pinagsasasabi ko. Malamang tumatakbo sa utak niyan na lasing ako o naka drugs o may
sayad. Baka nagdadalawang isip na siya kung bakit niya minahal ang isang tulad ko.
Shet Jillian. Focus okay? Focus.
"West, joke lang yung kanina. Mas pogi ka kay Ryan."
He blinked. At nakita kong parang hindi niya alam kung paano mag
reresponse sa sinabi ko.
"Actually kahit kay Channing Tatum, Leonardo De Caprio, Orlando Bloom,
Alex Pettyfer, Matt Bomer, Enrique Gil, James Reid at Daniel Padilla, mas pogi ka
pa rin sa paningin ko. Hindi lang pogi, ang hot mo pa. At hindi mo alam kung gaano
ako ka swerte na nagkagusto ka sa akin. Kahit gulong gulo ako sa una o feeling ko
mabilis 'to o ano ba, insta-love ba 'to? Hindi ako naniniwala doon pero parang
ganun ang nararamdaman ko. My point is, okay lang kahit wala kang masyadong alam sa
kobe beef, o kahit naging masungit ka sa akin noon, o kahit seloso ka kasi wala
kang dapat ipag-selos because I love you West and I want to be your girl friend."
West blinked again. Hindi siya sumagot. Nakatingin lang siya sa akin na
para bang nakitaan niya akong tinubuan ng pakpak sa likod.
Napayuko ako.
"God this is embarrassing," I muttered. "Shit West magsalita ka."
"Jillian," he breathed.
At dire-diretso siyang lumapit sa akin, hinawakan ang magkabilang side
ng mukha ko, and started kissing me.
Pakiramdam ko parang may biglang dumaloy na kuryente sa buong katawan
ko. Parang ramdam ko bigla ang pagikot ng buong mundo. Parang naging blurred lahat
ng nasa paligid namin at wala na akong ibang naririnig o nararamdaman bukod sa ang
labi ni West na nasa labi ko.
Napahiwalay kami pareho sa isa't-isa.
Kita ko ang pamumula ng tenga niya.
"Jillian I---"
"Don't," pagputol ko sasabihin niya. "Wag kang mag so-sorry kundi
babayagan kita."
He grinned.
"I'm not planning to say sorry sa paghalik sa'yo. Ginusto ko naman,
eh."
Napangiti rin ako.
 "Good."
He touched my cheek and he gave me a genuine smile.
"Please be my girlfriend."
"Ako ang unang nag tanong."
"Please be my girlfriend," paguulit niya.
Napabuntong hininga na lang ako habang ang lawak nang ngiti sa labi ko.
Sige na nga. Let's do it his way."
"Yes, I'll be your girlfriend."
Mas lalong lumawak ang ngiti sa labi ni West at niyakap niya ako nang
mahigpit.
"I love you. I love you very much."
"Me too, West."
Humiwalay siya sa akin at napatingin sa paligid. Napatingin din ako at
ngayon ko lang napansin na people are giving us disapproving look dahil masyado
kaming PDA dito sa gitna.
Nag init ang mukha ko. Nakita kong dumoble ang pamumula ng mukha ni
West. Napatawa ako.
He held my hand.
"Let's go?"
"Let's go."
To be continued...

Twenty Second Shot

Twenty- Second Shot

WEST.

"Ang daya daya!" nakasimangot na sabi ni Jillian sabay subo ng tinidor na may cake
sa harapan niya. "Bakit ba ayaw mo akong payagang uminom? Ako bumili ng alak tapos
apple juice lang ang ipapainom mo sa akin?!"
Napatawa ako nang mahina at naglagay pa ako ng apple juice sa harapan
niya.
"Cheers?"
"Ayoko!"
"Eh dali na."
Hinawakan ko ang kamay ni Jillian na may hawak na baso at pilit na
nakipag cheers sa kanya. She's still sulking. Napailing na lang ako habang ngingiti
ngiti.
Paano kasi kanina biglang pumunta dito sa kwarto ko. May dalang isang
box ng cake at apat na lata ng beer. Mag ce-celebrate daw kami dahil kami na.
Nang makita ko yung beer, parang kinabahan ako na ewan. Nakita ko na
kung paano siya malasing not just once but twice. At doon sa dalawang pagkakataon
na yun, pareho niyang sinubukan akong i-seduce.
Kung mangyayari pa ngayon ulit yun, I doubt na makakapagpigil pa ako
lalo na't...kami na.
She's my girlfriend already.
I asked her a million times if she's sure about it. Kung hindi ba siya
nagpapadalos dalos lang. Kung talaga bang ramdam na niya na mahal niya ako.
Ilang beses na rin siyang napikon sa akin dahil sa paulit ulit kong
tanong.
But I have to make sure na totoo talaga itong nangyayari ngayon. Na
hindi na lang panaginip ito.
I remember before, ramdam kong mahal ako ni Jillian pero never naging
kami sa kadahilanang akala niya hindi siya ang para sa akin.
 Dati hindi ko malaman kung anong ipagdadasal ko, mahalin sana ako ni
Jillian o makalimutan ko na siya?
Pero napagtanto ko na kahit gaano akong masaktan dahil sa pagmamahal ko
sa babaeng 'to, mas hindi ko kakayanin kapag nawala siya sa buhay ko.
At ngayon, she's here. She's in love with me. She is now my girlfriend.
I saved her from death.
Malaya na akong mahalin siya at makasama siya.
We are finally together.
"Isang can lang!" pag ta-tantrum niya. "Ako naman ang bumili niyan eh.
Kaya nga binili ko para mag iinuman tayong dalawa tapos apple juice ang ipapainom
mo? Unfair talaga! Unfair ka!"
"No," mariin kong sabi. "Mamaya mag hubad ka na naman sa harapan ko."
Ngumisi siya.
"Gusto mo naman!"
Nginitian ko lang siya.
Damn, she's right. I badly want her now. Pero gusto ko munang ipakilala
niya ako sa family niya and then...
And then what, West?
Napaiwas ako ng tingin at baka mahalata ni Jillian kung anu-ano na ang
naglalaro sa isip ko ngayon.
Nakita kong nag stretch si Jillian at biglang nahiga sa sahig kung saan
kami naka indian seat dalawa.
"Are you sleepy?"
Umiling siya.
"Are you still mad at me?"
Napangiti siya nang bahagya.
"No. Hindi ko lang talaga maisip kung anong mararamdaman ko sa over na
pagka gentleman mo?"
Napatawa ako at nahiga ako sa tabi niya. Hinawi ko ang ilang strands ng
buhok na tumatakip sa mukha niya then I stared at her beautiful face.
I love this girl so much. Ramdam na ramdam ng buong katawan ko ang
pagmamahal ko sa kanya to the point na parang hindi ko na alam kung paano ko pa
pagkakasyahin itong lahat.
I cupped her face.
"Tell me this isn't a dream," sabi ko sa kanya.
She rolled her eyes.
"Hay naku West, kanina ka pa."
Medyo bumangon siya nang bahagya at nginitian ako.
"What should I do para maramdaman mong hindi ka talaga nananaginip?"
tanong niya.
Nginitian ko siya nang malawak at itinuro ko ang labi ko.
Napatawa si Jillian. Itinakip niya ang kamay niya sa bibig ko at
hinalikan ang kamay na gamit niya sa pantakip.
"Ano ba yan! Ang daya naman!" reklamo ko.
"Parusa sa 'yo kasi hindi mo ako pinayagang uminom."
Medyo umangat din ako.
"Ah ganon?"
Marahan ko siyang itinulak pahiga then I kiss her. She kissed me back
then she's laughing in between our kisses.
"You're not dreaming, West," she whispered. "This is really happening.
I love you and I am now your girlfriend."
I pulled her near me and wrapped my arms around her. Pareho na kaming
nakahiga ngayon sa sahig. Yung ulo niya ay nakapatong sa dibdib ko. Hindi ko
mapigilan na yakapin siya ng sobrang higpit dahil kung alam lang niya kung ilang
beses kong pinangarap na hilahin siyas a tabi ko at yakapin ng ganito.
"Thank you, Jillian."
"West, gusto mo bang bumisita sa amin? I mean pag uwi natin sa Pinas.
For sure my family wants to meet you."
"Oo naman!" mabilis kong sabi. "Gusto mo pag lapag na pag lapag ng
eroplano eh sama na ako sa inyo."
Nilingon niya ako habang nakangiti.
"Aba aba. Hindi ka naman excited niyan?"
"Syempre gusto ko nang makilala ako ni dad."
Hinampas niya ako ng mahina.
"Maka-dad wagas. Mamaya nerbyosin ka kapag kaharap mo siya."
"Nakakatakot ba siya?"
"Uhmmm..."
Napalunok ako.
"Joke lang yung pagkalapag ng eroplano. Maghahanda muna pala ako."
Napahagalpak ng tawa si Jillian.
"Mabait si daddy-well sa akin. Pero hindi ko pa na-try na mag dala ng
lalaki sa bahay so.."
Napaayos ako bigla ng higa at sinilip ko ang mukha niya.
"You mean simula nung nag resign ka sa company wala ka pang
ipinapakilala sa daddy mo?"
"Uhmm.. oo. Bakit?" takang taka niyang tanong.
Hindi ako makasagot. Hindi ko rin mapigilan ang pag lawak ng ngiti sa
labi ko.
Kahit na nawala ang alaala niya, nanatili siyang loyal sa akin! Bakit
ang saya saya ko ngayon?
"Oy! Ano ngingiti-ngiti mo dyan ah? Masyado kang masaya sa kawalan ko
ng lovelife ganon?"
Umiling ako at hinalikan ko siya sa noo.
"Masaya lang kasi hinintay mo talaga ako."
"Anong inantay? Eh nung mga panahon na yun ang laki nang galit ko
sa'yo."
I chuckled, "akala mo lang yun. Pero sa totoo lang iniintay mo talaga
ako."
"Wow over confident."
Napangiti ako. Kung pwede nga lang ibalik ang alaala ni Jillian. Pero
naiintindihan ko si Cupid kung bakit niya ito kinuha.
"So kelan mo na ako ipapakilala kay daddy?" tanong ko sa kanya.
Napatawa ulit si Jillian.
"Excited ka talaga huh? Give me few days."
"Bakit? Itatago mo ang relasyon natin ng ilang araw?"
Umiling siya.
"Kailangan ko lang bumwelo sa kanila kung paano ko sasabihin na yung
anak nilang nag Japan lang ng two weeks, pag uwi may boyfriend na."
~*~
(Underworld)
Tahimik si Zyron ngayon. Tila ba unti-unti na ring nawawala ang pag-asa niyang
makakaalis sila sa lugar na 'to. Hanggang ngayon ay hindi pa rin nito maintindihan
kung bakit sila dinala rito.
Totoo ngang namatay si Zyron at si Ayesha doon sa kweba. Natatandaan ni
Zyron na inialay niya ang kanyang buhay mailigtas lang si West. Naalala niya pa na
kusa nang humiwalay ang kanyang kaluluwa sa kanyang katawan.
Nakita niya kung paano siya ipinagluksa ng kanyang mga magulang. Buong
akala ng mga ito ay namatay siya sa isang aksidente.
Isa siyang pagala-galang kaluluwa. Hindi na niya alam kung saan siya
noon pupunta.
Nanatili siya sa harap ng kanyang puntod at iniisip ang mga bagay na
kanyang nagawa.
Maari palang makaramdam ng matinding pagsisisi kahit na pumanaw ka na?
Habang nasa harap siya ng kanyang puntod, may nakita siyang isang
lalaking papalapit sa kanya. Alam niyang nakikita siya nito dahil ang lalaking ito
ay nakangiti sa kanya.
Maganda ang tindig. May puting buhok at mahabang balbas. At nagdadala
ito ng isang aura na kahit nakangiti ito sa kanya ngayon, alam niyang kayang kaya
siyang pahirapan ng lalaking ito kahit na siya ay pumanaw na.
"Hindi ka pa pwedeng mawala. May dapat ka pang gawin," wika ng lalaki.
At nagising na lamang si Zyron na nakakulong sa tahanan ni Hades, sa
tabi niya ay si Ayesha.
Simula nun, naramdaman na niya ulit ang mga bagay na nararamdaman ng
isang buhay na mortal. Takot, lamig, gutom, sakit.
Doon niya napagtanto na muli silang ibinalik ni Hades sa kanilang
katawan.
Sa anong kadahilanan, hindi niya maintindihan.
Napatingin siya kay Ayesha. Nakapatong ang baba ng dalaga sa kanyang
mga tuhod habang akap akap niya ang mga hita niya.
Wala halos pinagbago si Ayesha. Ganun pa rin ang itsura niya.
Ganun pa rin siya kaganda.
Isang daang taon na nga ba ang nakalilipas simula ng una nilang
pagkikita?
Napapikit siya at dinig na dinig pa rin niya ang tili ni Ayesha nung
araw na makita niya kung paano namatay si Zyron sa kamay na Medusa.
Tanda pa ni Zyron ang mga pangyayari.
Nais niyang iligtas si Ayesha. Ayaw niyang maging apprentice ito ni
Aprhodite kaya naman itatakas na sana niya ito.
Nakatanggap siya ng isang liham mula kay Ayesha. Pinapaunta siya sa
isang lugar. Doon ay magtatagpo sila at tatakas. Ngunit hindi niya inaasahan na si
Medusa ang madadatnan niya doon. Siya ay napatay ni Medusa sa harapan mismo ni
Ayesha.
Makalipas ang isang daang taon, hinayaan ni Zeus na makabalik ulit siya
sa lupa bilang Zyron.
Pangatlong buhay na niya ito kung tutuusin. Hindi niya mawari kung
dapat ba siyang magpasalamat o gusto na lang niyang magpahinga na.
Nakarinig ng mga yapak si Zyron at Ayesha mula sa kanilang kulungan
kaya pareho silang napatayong dalawa.
"S-sino yun?" halos pabulong na sabi ni Zyron.
Napalingon siya kay Ayesha at nakita niyang nanginginig ang buong
katawan nito. May parte sa kanya na gusto niyang lapitan ang dalaga at hawakan ang
kamay nito at sabihin sa kanya na magiging ayos lang ang lahat.
Ngunit may pumipigil din sa kanya.
Isang galit at paninisi na kung hindi dahil kay Ayesha, hindi
mangyayari ang lahat nang ito sa kanya.
May isang lalaking nag bukas ng pinto ng kanilang kulungan.
Yung lalaking nakita niya sa harap ng kanyang puntod.
Si Hades.
"Mabuti naman at hindi niyo sinubukang patayin ang isa't-isa,"
pambungad na bati nito sa kanila.
Dama ni Zyron at magkahalong takot at pangingilabot sa kanyang buong
katawan.
Nilingon ni Hades si Zyron.
"Mukhang kailangan ka nang sumama sa akin."
Ayaw gumalaw ni Zyron sa kinatatayuan niya. Ayaw niyang sumama kay
Hades. Ngunit sa hindi niya maipaliwanag na dahilan, parang tila ba nagkaroon ng
sariling buhay ang kanyang mga paa at kusa itong naglakad palapit sa God of
Underworld.
Nakarinig siya nang mahinang tawa mula kay Ayesha. Napalingon siya sa
dalaga.
"At ano naman ang gagawin ni Hades sa isang hamak lang na mortal na
kagaya nitong lalaking 'to?" tanong ni Ayesha. "Takot ka na ba na subukan ang iba
na may kapangyarihan talaga?"
Napangiti si Hades at lumapit it okay Ayesha. Ipinalibot niya ang
kanyang mga daliri sa leeg ng dalaga.
Nais sumigaw ni Zyron. Gusto niyang mag wala. Gusto niyang itulak
palayo si Hades kay Ayesha ngunit parang naging pipe siya at walang lumalabas sa
bibig niya. Para rin siyang naging tuod na hindi makakilos sa kanyang
kinalulugaran.
"Ibig mo bang sabihin ay ikaw?" tanong ni Hades kay Ayesha.
Hindi makapagsalita si Ayesha. Kita niya ang panginginig ng buong
katawan nito.
"Ayesha... alam mo, nagustuhan kita dahil nakita ko ang sarili ko
sa'yo. Yung tipong gagawin mo ang lahat makuha lang ang taong gusto mo. Alam mo
kung ano ang kakayahan ko. Alam mo kung ano ang mga ginawa ko makuha ko lang ang
asawa kong si Persephone."
Hindi kumilos si Ayesha ngunit kitang kita ni Zyron ang takot sa mga
mata nito.
"Pero alam mo kung ano ang ipinagkaiba natin? Mas makapangyarihan ako
kesa sa'yo. Isa ka lamang hamak na apprentice na walang laban sa akin. Kaya kung
inaakala mong maililigtas mo ang kapalaran ng binatang ito sa pamamagitan ng
paglalaro mo sa iyong mga salita, nagkakamali ka. Wag ka nang umasa."
Marahas na itinulak ni Hades si Ayesha at napatumba ito sa sahig.
Ibinalik ni Hades kay Zyron ang kanyang mga tingin.
"At ikaw naman, may kailangan kang gawin para sa akin."
To be continued...
Aly's Note:
Lovely readers, baka po mga bandang first week or second week of May maging once a
week na lang po ang update ko. Mag w-work na po kasi ulit ako and since medyo long
hours yung kinakailangan sa trabaho ko, mawawalan na ako ng time mag update. But
don't worry, kung kaya ng two chapters a week, gagawin ko. Pero hinihingi ko po ang
inyong mahabang pasesnya. Ayun lang. Thank you!
Footnotes:
Hades = God of underworld. Brother of Zeus
Persephone = Wife of Hades. Daughter of Zeus and Demeter. If curious kayo kung ano
ang ginawa ni Hades para makuha si Persephone, ehem, kinidnap lang naman niya ito
at ni-rape. The rest of the story, search niyo na lang sa google. Lol.
Another note
Wag niyo pong tawaging Goddess of love si Cupid. Magagalit siya sa inyo. God po
siya. Ang Goddess ay babae. Ang God ay lalaki. Ayun note lang kasi may ibang
nalilito XD

Twenty Third Shot

Twenty Third Shot

JILLIAN.

"Are you nervous?" tanong ko kay West.

"I'm not."
Sinilip ko ang mukha niya.
"Weh? Seriously?"
He gave me an encouraging smile.
"I'm okay."
I grinned.
"Ganito ka ba pag nasa eroplano? Buong byahe hindi ka halos kumikibo
dyan. Takot ka sa heights?"
Umiling siya.
"No. Ilang beses na akong sumakay sa eroplano."
 "Eh ba't parang natatakot ka?"
Lumunok siya.
"Sino uli ang susundo sa'yo?"
Ah kaya pala.
"Si daddy at ang dalawa kong step brother."
Hindi umimik si West nang pa take off na ang eroplano.
Nasa Manila na kami.
At halatang hala ko ang kaba nitong gwapong lalaki sa tabi ko.
Hinawakan ko ang kamay ni West.
"Don't worry, hindi ka naman siguro papatayin ni daddy."
"Bakit parang hindi nakatulong ang sinabi mo?"
Napatawa ako nang mahina.
"Gusto mo ba na next time na lang kita ipakilala para makapag handa ka?
Baka gusto mo pa kasing mag prepare ng makabagbag damdaming speech sa harap nila
eh. O baka trip mong magpa lechon."
"N-no. I'm okay. Gusto ko na talagang maging official tayo as soon as
possible. Hihingin ko na ang blessings ng magulang mo."
Napatawa ako ulit.
"West! Ano ba! Yayayain mo ba akong magpakasal sa harap ng parents ko
mamaya?"
Nilingon niya ako, "pwede ko bang gawin yun?"
Hinampas ko siya sa braso, "magpakilala ka munang boyfriend ko. Wag
kang magalala, hindi ka babarilin ni daddy o nung mga kapatid ko. Mababait naman
sila. Bago ka nila awayin, ako muna ang papagalitan nila."
"That's the reason why I'm so nervous. Mamaya grabe silang magalit
sa'yo."
Nginitian ko lang.
"Basta ipakita mo lang ang killer smile mo sa kanila. Charming ka
naman, eh."
He smiled back.
"Really?"
"Yes."
He heave a sigh
"Sana tablan sila ng charms ko."
"Naman! Kaw pa ba?"
Maya maya lang, nakalapag na ang eroplanong sinasakyan namin. Ang sakit
ng leeg ko dahil sa four hours na byahe.
"Paano ba 'yan pareng West. Ready ka na ba sa meet the parents?"
nakangising tanong ni Cupid.
Hindi siya pinansin ni West.
"Wag kang mag alala, kung sakali mang mag b-background check ang tatay
ni Jillian sa'yo, malinis na record mo. Ipinatumba ko na yung huling pinagbentahan
mo ng droga."
"Loko!" sabi ni West.
Inakbayan ni Cupid si West.
"Pero umamin ka, sulit ang 300k na ibinayad mo 'no? Nakapag Japan ka
na, nagka girl friend ka pa ng baliw."
"Hayop ka!" sigaw ko. "Ako ba ang tinutukoy mo na baliw, ha?!"
"Ay hindi! Hindi ikaw ang tinutukoy ko. May iba pang naging girlfriend
'tong si West," sarcastic na sabi ni Cupid.
Hanggang sa pag uwi sarcastic pa rin siya. Bwiset.
"Jillian wag mo nang pansinin 'tong si Cupid," sabi naman ni Psyche.
"Masyado lang siyang masaya na kayo na ni West."
"At bakit naman?"
"Ay naku kung alam mo lang!" sabi ni Cupid.
Tinignan ko si West. Napayuko siya. Nilingon ko si Psyche, ngiting
ngiti siya. Ibinalik ko ang tingin ko kay Cupid.
"At ba't naman ang saya-saya mo na naging kami na ni West?"
Huminga nang malalim si Cupid.
 "Sige na nga sasabihin na naman ang totoo sa'yo, Jillian."
"Huh? Totoo?"
Biglang pumunta si West sa harap.
"Hey. Are you serious? Are you going to tell her the truth?"
"West? Ano yun?"
Tinapik ni Cupid sa braso si West, "relax ka lang. Jillian will
understand."
"Ano nga yun?!" irita kong inis.
Ayoko nung ganito, eh. Yung parang may malaking bagay akong na m-miss
out tapos pinaguusapan nila ako kahit nandito lang ako sa tabi?
At kinakabahan ako. Hindi ako mapakali.
"Jillian the truth is," huminga nang malalim si Cupid.
"Ano nga! Leche ah? Diretsahin niyo nga ako."
Nag lean forward si Cupid at bumulong sa akin.
"Virgin pa si West."
Hindi ko alam kung gusto kong humagalpak ng tawa o sapakin itong si
Cupid dahil sa ibinulong niya sa akin.
Pero ramdam ko ang pag init ng mukha ko.
"H-huy! Anong sinabi mo kay Jillian?" natatarantang tanong ni West.
"The truth," nakangising sagot ni Cupid.
Napatingin sa akin ni West na parang kinakabahan na ewan.
"Jill.."
I laughed nervously at tinapik ko si West sa braso.
"O-okay lang yan. Pareho naman tayo."
Napatingin si West kay Cupid.
Ngumisi ang balahurang lalaki.
"Edi ayos pala! Pareho pala kayong virgin! Galingan niyo na lang!"
masiglang sabi niya at medyo napalakas pa ang boses niya kaya napatingin yung mga
katabi namin na nagiintay sa mga bagahe nila.
Mas lalong naginit ang mukha ko. Nakita ko rin ang unti-unting pamumula
ng tenga ni West.
Nakatanggap ng malakas na batok si Cupid mula sa kanya.
"Aray ha! Ano ba! Concern citizen lang ako tapos ako pa nabatukan?!"
"Mahal naman kasi! Ang kulit kulit mo!" saway sa kanya ni Psyche at
hinila niya si Cupid papalapit doon sa mga lumalabas na bagahe kaya naman naiwan
kami ni West doon.
West cleared his throat.
"Uhmm wag mo na lang intindihin yung sinabi ni Cupid. Wag kang maniwala
dyan."
Pinanliitan ko siya ng mata.
"So hindi ka na virgin? Ganon?"
"Hindi! I mean yes! N-no. I-I mean I'm still-y-you know."
Napakamot siya sa likod ng tenga niya.
"Wala akong naintindihan sa sinabi mo."
Napayuko siya.
"H-hindi ko pa ginagawa ang bagay na yun."
"Aahhh. Really?"
"O-oo nga!"
"Ba't parang nahihiya ka? Masama ba na virgin pa ang isang 24 years old
na lalaki?"
"H-hindi. Hindi lang ako comfortable sa ganyang topic."
"Asus!" siniko ko siya. "Nahiya pa siya."
Mas lalong namula ang mukha ni West.
Kawawa naman ang isang 'to. Kinakabahan na nga, inaasar pa.
Isinukbit ko ang braso ko sa braso niya.
"Ang pogi mo."
Napangiti siya.
"Thanks."
Hinampas ko siya nang mahina.
 "Anong thanks?! Dapat sinabihan mo rin akong maganda. Aba abuso ka ha!
Give and take tayo rito."
Napatawa siya.
"Sige na. Maganda ka."
"Ano napilitan?"
Umiling siya.
"You're more than beautiful, Jillian."
Hindi ko mapigilan ang paglawak nang ngiti sa labi ko.
"Kilig ka naman!" sabi ni Cupid habang papalapit sa amin at dala dala
na ang mga bagahe namin. "Binobola ka lang niyang si West. Ayan ang maleta mo, ang
bigat bigat!" reklamo niya.
"Bwiset ka kahit kelan. Panira ng moment leche," kinuha ko sa kanya
yung maleta ko.
"Wala manlang thank you?!"
Nginitian ko siya, "you're welcome."
Inismiran lang ako ni Cupid. Laki talaga nang problema ng isang yun.
Sabay sabay kaming lumabas nina West at nakita ko naman agad sina daddy
na papalapit sa akin.
Ngumiti ako at kinawayan sila. Pero nagulat ako nang makita ko ang
expression ng mukha ni daddy.
Kunot ang noo niya, mukha siyang galit at nagmamadali siyang maglakad
papalapit sa akin.
Parang bigla akong kinabahan ng sobra.
Teka, hindi naman kami magkaakbay ni West nung naglalakad palabas?
Hindi naman mukhang kami? Alam na agad ni daddy bago ko pa sabihin? May nagsabi
kaya sa kanya? Eh shet, sino naman?!
Hinatak ako ni daddy at nagulat ako nang tignan niya nang masama si
Cupid.
"Stay away from my daughter," mariin niyang sabi rito.
Napalingon ako kay Cupid. Seryoso siyang nakatingin sa daddy ko. Nawala
na ang playful aura niya.
"Wag mo na kaming guluhin," pagbabanta ni daddy.
"D-daddy? Bakit? Magkakilala kayo? Ano yung sinasabi mo?"
"Let's go, Jillian."
"T-teka daddy!"
Napatingin ako kay Cupid.
"Ano 'to?"
Hindi siya sumagot sa akin. Napalingon ako kay West. Halata rin ang
gulat sa mga mata niya.
"Daddy wait lang."
"No! Uuwi na tayo!"
At bago pa ako maka-angal, hinatak na niya ako palayo kina West.
~*~
WEST.
"What was that?!" tanong ko kay Cupid.
Napabuntong hininga si Cupid.
"Ayun ang asawa ng kapatid ko na ina ni Jillian."
"Why is he mad at you? At nakilala ka niya?!"
"Hindi ko binura ang alaala niya. Hindi ko pwedeng burahin ang alaala
niya dahil pati ang memories ng kapatid ko, mawawala na sa kanya. I don't want to
take that away from him. He loves my sister so much and I understand why he is so
mad at me. Kasi katulad ni Ayesha, damay ako sa galit niya kung bakit namatay ang
babaeng mahal niya."
Napabuntong hininga ako.
"Let me guess. Kagagawan na naman ni Aphrodite?"
Tumango si Cupid.
"Seriously, ano pa ba ang ibang ginawa ng iyong ina?!"
"Ginagawa niya lang ang tungkulin niya, West."
"Tungkulin?! Dahil sa tungkulin niya ang daming napapahamak!"
 "West, lagi silang binibigyan ng choice ni Aphrodite," sabi naman ni
Psyche. "Laging may choice. At kung ano man ang nangyari sa kanila, ayun ay dahil
sa pinili nila. May mga katungkulan silang tinalikuran, West."
Napa-suntok ako sa pader sa gilid ko.
"What should we do? Kung galit sa'yo ang daddy ni Jillian at nakita
niya na kasama kita, malamang hindi niya na ito papayagan na lumapit sa akin."
"Kakausapin ko siya. Kailangan niya malaman ang lahat ng tungkol kay
Jillian." Nilingon ako ni Cupid, "yung compass?"
"I gave it to her."
Tumango siya.
"I can feel that she's in danger, West."
Napaangat ang tingin ko kay Cupid.
"P-pero nasa kanya ang compass. It will keep her safe right?"
"It will. Pero ikaw ang inaalala ko. Dahil ibinigay mo ang proteksyon
mo kay Jillian, maaring ikaw naman ang mapahamak."
Napahinga ako nang malalim.
"As long as she's safe.."
Tinapik ako sa balikat ni Cupid.
"I will keep you both safe, West. I promise that. Hindi ko hahayaan na
may mangyaring masama sa inyo ni Jillian."
To be continued...

Aly's Note

Alam kong may mga mag co-comment na "MAGKAKILALA SI CUPID AT ANG DADDY NI
JILLIAN?!"
Back read na lang po sa SWSCA chapter 33 :)

Twenty Fourth Shot

Twenty Fourth Shot

JILLIAN.
I'm grounded.
I'm a freakin' 24 year old woman at sa 24 years kong existence, ngayon
ko lang naranasan na ma ground.
Wow.
I think I am way to old for that kind of punishment.
Ano, bumabawi ang daddy ko sa ilang taong hindi niya ako nakasama kaya
pinaparanas niya sa akin ngayon kung paano ma-grounded ng isang magulang?!
At ang malupit, hindi ko alam kung ano ang ginawa kong mali! He even
confiscated my phone like I'm a freakin' rebel teenager!
After he saw me with West, Cupid and Psyche, galit na galit si daddy.
Tinanong niya kung saan ko sila nakita. Of course I told him the truth. Well,
partly since hindi ako makakuha ng tyempo na sabihin sa kanya na kami na ni West
dahil galit na galit siya. Sinabihan pa niya ako na pag nilapitan nila ako, wag ko
silang kakausapin.
Mukha bang manyakis si Cupid sa paningin ni daddy at ganun na lang siya
maka-react nung nakita niya ito?
"Ate Jill!"
Napabangon ako nang higa at nakita ko si Andrew---yung third year
highschool kong step brother-na dire-diretsong pumasok sa kwarto ko.
Hindi uso ang katok sa kanya. Ilang beses na siyang sinabihan pero
wala.
Sumampa si Andrew sa kama ko at pinagsiksikan niya ang sarili niya sa
tabi ko na kala mo eh isang bata. Samantalang ang tangkad tangkad niya. Halos
kasing tangkad na siya ni West. Ipinatong pa niya ang mabigat niyang hita sa hita
ko.
"Ano na naman Andrew?"
"Hindi makausap ng matino si Kuya Andrei eh," sabi niya.
Si Andrei yung step brother ko na second year college naman.
"Ano gusto mong gawin ko?"
Ipinakita niya sa akin ang phone niya. Sa screen ay may picture ng life
size na mga stuff toys.
"Anong mas okay? Yung panda na stuff toy or yung teddy bear?"
I raised my eyebrow, "para kanino 'to? May nililigawan ka na?! Ikaw
ha!"
Natawa siya.
"Para 'yan sa'yo, ate."
"Huh?"
"Kasi ilang araw ka nang nag mumukmok sa kwarto mo, eh. Hindi ka
lumalabas."
"Grounded nga ako."
"Pero pwede ka naman lumabas ng kwarto basta wag ka lang lalabas ng
bahay."
Ang encouraging ha.
"Eh ate ano ba kasi nagawa mo at ba't ka ginround ni daddy? Tinalo mo
pa kami ni kuya. Kaming dalawa sa dinami-rami ng kalokohan namin, hindi kami gina-
ground. Pinapagalitan lang tas bawas baon. Eh ikaw kababae mong tao."
"Aba aba!" kinurot ko siya sa tagiliran. "Akala ko nandito ka para i-
comfort ako! Tapos pinapagalitan mo rin ako! Eh ni hindi ko nga alam ang kasalanan
ko!"
Napatawa nang mahina si Andrew.
"Pero boyfriend mo yung isa doon 'no?"
Napalingon agad ako sa kanya at yung pagkakangiti niya eh parang
sinasabi niyang nahuli na niya ako. Siguro ang guilty ng itsura ko ngayon.
"Sino doon sa dalawang lalaki?"
"Syempre yung mas pogi! Yung naka jacket na black."
"Sa Japan mo lang siya nakilala?"
Umiling ako.
"No. He's my boss doon sa dati kong trabaho."
"Wait ate, pinlano mo yan 'no? Yung pag punta sa Japan tapos hindi mo
sinabi kay daddy na may kikitain kang lalaki! Kaya siguro grounded ka ngayon! Dad's
preventing you from early pregnancy!"
"Gago!" binatukan ko siya. "Wala pang nangyayari sa amin 'no!"
"Weh? 'Di nga?"
"Oo nga! Ba't parang ayaw mong maniwala?"
Napailing siya, "psshhh weak nung lalaki. Slow."
Hinampas ko sa braso si Andrew.
"Ikaw ha! Highschool student ka pa lang ah! Mamaya niyan--!"
"Behave ako ate. Hindi ako katulad mo."
"Hoy wala nga sabi! At hindi ko pinlano yun. Nagkataon lang talaga."
Napangiti si Andrew.
"So ano na? Yung panda o yung teddy bear?"
"Parang mas gusto kong kumain ng ice cream."
"Then ice cream it is."
Binilhan ako ng dalawa kong kapatid ng ice cream at may bonus pang
siopao. Habang kumakain kami, grabe naman ako ininterogate nung dalawa. Ba't
nagalit si daddy, drug pusher daw ba si West, baka naman rapist o yung tatay nun eh
kalaban ni daddy sa politiko.
Wala akong idea. Kahit ako gulong-gulo.
After naming kumain, umakyat ulit ako sa kwarto ko at nagkulong.
Sinubukan kong manuod ng TV pero bored na bored ako. Kahit laptop ko confiscated
eh.
Nakakainis pala yung ganitong feeling. Yung parang cinut-off ako ng
daddy ko sa labas. Wala akong alam sa mga nangyayari. At si West, hindi ko alam
kung paano ko siya i-co-contact.
Malamang nag aalala na yun. Apat na araw na akong walang paramdam.
Hindi naman niya alam kung saan ako nakatira. At miss na miss na miss ko na siya.
Sobrang miss.
Dalawang linggo lang kami nagkasama pero ewan ba't ganito yung
nararamdaman ko. Yung parang makiramdam ko may malaking butas sa puso ko ngayon
dahil sa sobrang pagkamiss ko sa kanya. Nakaka bwiset. Oo ang cheesy pero ayun ang
nararamdaman ko.
Kahit ako hindi ko alam kung bakit ganito naging ka-bilis. Hindi ako
madaling ma fall. Pero wow, dalawang linggo lang pakiramdam ko parang sobrang tagal
ko nang mahal si West. Yung feelings ko para sa kanya naguumapaw. Nung naging kami,
halos maiyak ako kasi ewan, may pakiramdam ako na para bang ang tagal kong inintay
ang araw na magiging kami?
At aaminin ko nung una natatakot ako kasi baka akala ko lang na mahal
ko siya. Baka nabubulag lang ako sa moment, sa ganda ng lugar at nagkataong siya
ang kasama ko nun.
But no. I can feel it. I love him so much I want to cry.
Insta-love ba 'to? Whirlwind romance?
Pero bakit pakiramdam koi to yung klase ng pagmamahal na ang tagal bago
mag grow?
I heard a knock on my door.
"Anak, kakain na ng dinner."
Si daddy.
"Mamaya na lang po ako."
At oo nag iinarte ako. Ipinapakita kong masama ang loob ko. Hindi dahil
sa spoiled brat ako o hindi ko iniintindi ang mga magulang ko. The thing is, HINDI
KO TALAGA ALAM KUNG ANO ANG NAGAWA KO.
Kung ipinapaliwanag ni daddy sa akin kung bakit edi hindi ako nag t-
tantrum ng ganito.
"May I come in?" tanong ni daddy.
Napabuntong hininga ako at pinagbuksan ko ng pinto si daddy.
He looks tired.
Naupo si daddy sa gilid ng kama ko. Naupo ako sa kabilang gilid.
"Pwede ko na po bang malaman ano ang nagawa ko at ba't mo ako
ikinukulong sa bahay ngayon?"
Umusog si daddy at lumapit sa akin. Inakbayan niya ako at hinila
papalapit sa kanya.
"I'm sorry anak. I got scared. Ayoko lang mawala ka sa akin katulad ng
mommy mo."
"Daddy, ano po ba yang sinasabi niyo? Mukha lang salbahe si Cupid pero
mabait yun promise! Hindi siya kidnapper. Gusto mo ipa-background check natin?"
Napatawa ng mahina si daddy.
"You love him?"
Napahiwalay ako bigla sa kanya.
"Si Cupid? NO. Ano ba yan. Kadiri."
"I'm talking about the other guy."
Napayuko ako.
"P-paano niyo po nalaman?" shit! Baka ikinuwento ni Andrei at Andrew!
Sasakalin ko ang dalawang yun!
Hinawakan ni daddy ang kamay ko.
"Do you love him?" paguulit niya sa tanong niya.
"O-opo."
Huminga ulit siya ng malalim.
"Okay. Dalhin mo siya rito and I need to meet him."
Napangiti ako.
 "T-talaga po? Talaga? Daddy promise, magugustuhan mo siya! Sobra!"
Napayakap ako sa daddy ko.
"Thank you talaga daddy! Thank you!"
"As long as he will keep you safe."
Napahiwalay ako sa kanya ng yakap.
"Hmm?"
Nginitian niya ako.
"Safe and happy."
"He will daddy. He will."
~*~
WEST.
"Jill?"
"West!!! Oh my gosh, West!!! Miss na miss na kita! Sorry hindi kita na-
contact kasi grounded ako. At hindi ko alam kung bakit. Pero okay na ngayon at
gusto ka raw makilala ni daddy at oh my gosh I miss you so much!!" sunod sunod na
sabi ni Jillian mula sa phone.
Napatawa ako nang mahina.
"I miss you too, Jillian. Sobra sobra."
"Magkita tayo bukas please? Gusto kitang ihug ng mahigpit!"
"Me too. I'm really glad na ayos na kayo ng daddy mo. Yes, let's meet
tomorrow at ihuhug talaga kita ng mahigpit na mahigpit."
"Eh kiss?"
Napatawa ulit ako.
"Kahit maghapon pa."
"Kiss lang?"
"At hug."
"Kiss at hug lang?"
"Ililibre rin kita ng lunch."
Napatawa siya, "magiingat ka sa akin bukas. Sa sobrang pagkamiss ko
sa'yo feeling ko may magagawa akong masama."
"Ma-e-enjoy ko ba yang gagawin mo?"
"Sobra."
I chuckled, "you know what? I really miss you, Jillian. Gusto kitang
puntahan diyan sa inyo ngayong gabi."
"Wag. Bukas na para pag may gagawin ako hindi ka na makakahindi."
"Are you trying to seduce me?"
"Ahmmm... slight."
"Nasa hangganan na ang self control ko."
"Glad to hear."
Napailing na lang ako habang ngingiti-ngiti.
"Magpahinga ka na, Jillian. I love you."
"I love you too!!! See you bukas!!"
"See you!"
She ended the call.
Grabe ang pagkamiss ko kay Jillian. Yung apat na araw na hindi ko siya
nakakausap at nakikita para akong mababaliw. Ang sarap na lang hilingin kay Cupid
na kunin niya si Jillian at dalhin niya kami sa Japan at doon na lang kaming
dalawa.
Malayo rito. Malayo sa lahat ng gulo.
Kanina, pinuntahan ni Cupid ang father ni Jillian para kausapin ito.
Sabi ni Cupid, sasabihin niya rito ang lahat ng nangyari.
Mukhang naging maayos naman ang paguusap nila dahil tumawag na sa akin
si Jillian.
Makikita ko na ulit siya bukas.
Pero nasaan kaya si Cupid? Hanggang ngayon hindi pa bumabalik. Kahit
puro kalokohan yun, kahit papaano magaling naman siya mag advice at kailangan ko
talaga ng advice ngayon sa kung anong gagawin ko sa meet the parents.
First time ko 'to.
Well, nagka girl friend naman ako dati nung college kaso tago lang yun
at wala namang meet the parents na naganap dahil pareho naman kaming hindi seryoso
sa isa't-isa.
Pero ito...
Napalunok ako at nakaramdam na naman ako ng kaba. Kumuha ako ng tubig
sa fridge at dire-diretso ko itong ininom
Ano ba West. Relax. Kaya mo 'yan. Magagawa mo 'yan.
Biglang may nag doorbell.
Si Jillian? Hindi ba siya nakatiis at pinuntahan na niya ako rito?
Imposible namang si Cupid kasi hindi uso doon ang doorbell.
Tumayo ako at pumunta sa pinto para buksan ito.
Another doorbell.
"Wait!"
I opened the door.
At naibagsak ko ang basong hawak ko.
"West.."
Parang naputol ang dila ko. Nanlalaki ang mata ko habang nakatingin sa
taong nasa harapan ko.
This isn't happening.
"Oh, bakit parang hindi ka masayang makitang buhay ang kuya mo?"
nakangiti niyang sabi.
"Zyron..."
To be continued...

Twenty Fifth Shot

Twenty-fifth Shot
AYESHA.

Malamig ang hangin at madilim ang kapaligiran. Walang makita si Ayesha sa kanyang
kapaligiran.
Kinapa-kapa niya ang pader ng kanyang kulungan. Nanginginig ang buo
niyang katawan.
Kanina pa palakad-lakad si Ayesha. Ilang beses na niyang sinubukang
gumamit ng mahika ngunit wala. Pakiramdam niya, kahit nabuhay siya ay namatay naman
ang kapangyarihan sa kanyang katawan.
Napaupo si Ayesha sa semento at ipinatong niya ang kanyang ulo sa gitna
ng kanyang mga tuhod.
Grabeng takot at kaba ang nararamdaman niya ngayon. Pakiramdam niya ay
pinipilipit ang loob nya dahil sa sobrang pagkabahala kay Zyron.
Hindi niya alam kung ano ang ginawa ni Hades dito at kung nasaan si
Zyron ngayon. Hindi maganda ang pakiramdam ni Ayesha.
Alam niyang may balak si Hades na masama. Alam niyang sasaktan nito si
Zyron. Alam niyang mahihirapan ang lalaking mahal niya.
Hindi pwede.
Napahagulgol ulit ng iyak si Ayesha.
Napakarami na niyang pinagdaanan. Marami na siyang hirap at sakit na
kinaharap. Naalala niya pa ang iba't ibang mapanganib na pagsubok na ipinaharap sa
kanya ng kanyang master na si Hecate. Hindi biro ang pinagdaanan ni Ayesha noon
upang makakuha ng malalakas na mahika.
Pero ni-isang beses ay hindi siya umiyak. Ni-isang beses ay hindi siya
pinanghinaan ng loob.
Ngunit pagdating kay Zyron...
Ilang dekada na ba ang nakalipas? Ilang buhay na ba ang kanyang
nadaanan? Pero kahit sa napakahabang panahon ay hinding hindi pa rin nawawala ang
pagmamahal niya sa binata.
 Alam niyang malaki ang galit nito sa kanya. Alam niyang hindi siya nito
magagwang patawarin.
Alam niya iyon.
Pero mas kakayanin pa niya na habang buhay siyang kamuhian ni Zyron
kesa ang malaman niyang pinapahirapan at sinasaktan ito ni Hades.
"Ano ba ang dapat ko gawin?" bulong ni Ayesha sa sarili. "Ano ang dapat
kong gawin para makalabas dito? Ano ang dapat kong ibigay upang matulungan ko siya?
Ano ang dapat kong i-sakripisyo para maging ligtas si Zyron?"
"Handa ka bang ibigay ang lahat?" tanong ng isang boses na nagmumula sa
kanyang isipan.
Napadilat si Ayesha at agad siyang napatayo.
"Kahit ano. Handa ako."
Biglang nagkaroon ng nakakasilaw na liwanag sa paligid. Napatakip ng
mata si Ayesha. Mas lalo niyang naramdaman ang kaba sa kanyang dibdib.
"Ayesha..."
Muli niyang iminulat ang kanyang mata. Wala na ang nakakasilaw na
liwanag.
At bukas na rin ang pintuan ng kanyang kulungan.
~*~
JILLIAN.
Napabangon ako sa kama. Pawis na pawis at hingal na hingal.
I checked the time. It's 5:30 am.
Bumaba ako sa kusina para uminom ng tubig.
Feeling ko binangungot ako. Ang sama ng panaginip ko.
Nasa isang kweba raw ako. Maraming lumulutang na ball of lights. Yung
isang ball of lights at mabilis na lumilipad papalapit sa akin. Tatamaan na dapat
ako kaya lang biglang hinarang ito ni West at siya ang tinamaan.
Nakita ko kung paano bumagsak si West sa harapan ko at nawalan ng
buhay.
Napahawak ako sa dibdib ko at ramdam na ramdam ko ang sakit dahil doon
sa panaginip ko. Pakiramdam ko parang totoong totoo ang nangyari.
Kahit panaginip lang yun, ang hirap pa rin makita ni West na mamatay sa
harapan ko.
Dire-diretso kong ininom yung tubig sa baso.
Ramdam ko pa rin ang kaba sa dibdib ko.
Para naman akong shunga. Siguro miss na miss ko ang talaga si West.
Mabuti na lang at magkikita na kami mamaya.
Kinuha ko ang phone ko at tinext ko siya.
"I miss you, West. Excited na talaga akong makita ka mamaya. Sobrang
miss na miss na kita. :( "
I hit the send button.
Nagulat ako na wala pang isang minute eh biglang tumunog ang phone ko.
He's calling me!
Agad kong sinagot ang tawag niya.
"West?"
"Hi," bati niya mula sa kabilang linya at halata sa boses niya na
kakagising pa lang niya. "Good morning, Jillian."
"West!!"
"Oh? What happened?"
"Wala lang. Bakit ang aga mo magising?"
"Hmm... excited na ako mamaya eh," sagot niya.
Napangiti ako habang naglalakad pabalik sa kwarto ko.
"Me too. Excited na ulit akong makita ka."
"Di bale, ilang oras na lang magkikita na tayo."
Pagkapasok ko sa room, agad kong ini-lock ang pinto ng kwarto ko at
nahiga sa kama.
"Pwede bang ngayon na tayo magkita?"
Natawa nang mahina si West.
"Mamaya na. Para pag nakita mo ako, sobrang miss na miss mo ako."
 I bit my lower lip. Ang husky ng tawa at ng boses niya. Naiimagine ko
tuloy siya ngayon, nakahiga sa kama with his messy hair and lazy smile and...
..siguro naka topless din.
Leche Jillian, ang imagination ang layo na nang nararating!
Nagpaalam na ako kay West at baka mamaya eh kung saan saan pa
makarating ang imagination ko. To think na boses pa lang niya ang naririnig ko,
nagkakaganito na ako.
Iba talaga pag may lovelife kang masaya. Feeling mo lumulutang ka sa
alapaap. Pakiramdam mo araw araw nasa heaven ka. Kaya pala grabe ma brokenhearted
ang mga sawi at grabe silang mag bitter pag iniwan.
Ganitong kagandang bagay kasi ang nawala sa kanila.
Nakatulog ulit ako matapos kaming magusap ni West. Nagising ako ng mga
bandang 9am at dali-dali naman akong kumilos dahil 10:30 ang usapan namin na
magkikita.
"Naks. Ayos na ayos," asar sa akin ni Andrei nang nagmamadali akong
lumabas ng bahay. "Kelan ka pa natutong mag dress, ate?"
"Ewan ko sa'yo!" sigaw ko.
Bago pa ako makita nang bunso namin na si Andrew, lumabas na ako ng
bahay. For sure pag nag combine forces ng pangaasar sa akin ang mag kuya na yan, ma
ha-highblood lang ako.
Nag taxi na lang ako papunta sa mall kung saan kami magkikita ni West.
Magkahalong excitement at kaba ang nararamdaman ko.
Well, sa Japan kasi lagi kaming nagkikitang dalawa. Hindi ko
maituturing na date namin ang mga pinuntahan namin dahil lagi kaming may kasama.
Pero eto. Ito ata yung first date namin pag nagkataon. Yung tipong
pinaghandaan, ni-look forward, pinagusapan, isinet.
Nakakatawa siguro na tanghaling tapat kami magkikita pero bakit ba! I
want to be with him the whole day.
Isa pang factor ay sobrang miss na miss ko na talaga si West. Feeling
ko nga mare-rape ko siya the moment na makita ko siya. Bwiset!
Nauna akong dumating sa mall. Sabi ni West na-traffic siya. Medyo
malayo kasi ang bahay niya dito sa mall na 'to.
Pumunta muna ako sa bookstore at nagikot-ikot. Nakita ko pa yung mga
libro na ipinublish doon sa publishing company nina West. Naalala ko pa na ako ang
nag proofread niyan.
Naalala ko dati galit na galit siya sa nagiisang typo sa libro na
nahanap niya. Yung like naging Luke. Ayun yung panahong si Luke lang ang laman ng
isip ko.
Pumunta ako doon sa section ng mga libro na pang architecture.
Nagtingin-tingin ako ng itsura ng mga bahay.
May nakita akong isang bahay doon na may magandang garden at ang
sosyal! May fountain pa sa gitna!
Bigla akong natigilan.
May biglang pumasok sa isip ko.
Isang garden na malaki. May fountain sa gitna. Tumapak ako sa gitna ng
fountain at nahulog ako.
Nahulog? Saan?
Napahawak ako bigla sa shelf kasi may pumasok na naman na isang memory
sa isipan ko.
Isang silid. Sa gitna ay may glass table. Sa glass table ay may pana.
Napailing ako. Ano ba 'to. Memory? Paanong naging memory 'to?
Hindi kaya tinatamaan lang ako ng inspirasyon na magsulat ng kwento?
Hindi kaya imagination ko lang ang gumagana?
Bakit parang ang linaw-linaw ng mga imaheng biglang pumasok sa isipan
ko?
"Miss o-okay ka lang?"
Napalingon ako sa nagsalita. Isang lalaking matangkad na medyo payat na
nakasalamin ng makapal at may ipit-ipit na tatlong libro sa braso niya.
"Ah, yes I'm fine," sabi ko and then I smiled at him.
 Biglang nanlaki ang mata niya. Napataas naman ang kilay ko.
Problema neto?
Napaiwas siya nang tingin.
"Uhmm..." tumingin-tingin siya sa akin but I think he's afraid to meet
my gaze.
"May mali ba sa itsura ko?" tanong ko sa kanya.
Napayuko siya at umiling.
"Eh ba't ganyan ka kumilos sa harapan ko?"
Medyo inangat niya ang tingin niya.
"K-kaya mo yan!"
Mas lalong napataas ang kilay ko.
"Huh?"
"B-basta kung ano mang pagsubok yun, tandaan mo mahal ka nun!"
"Okay, kuya anong pinagsasasabi mo?"
"W-weird man pakinggan pero basta wag kang susuko ah? Kaya mo yan! Siya
ang forever mo! May forever! Sige bye!" at nagmamadali siyang umalis sa harapan ko.
Anong problema ng isang yun? Naka drugs ba yun?
Biglang tumunog ang phone ko. West is calling.
Agad kong sinagot.
"Hello West? Nandito ka na?"
"Yes I'm already here! Nandito ako sa may garden part sa tapat ng mall.
Pwede ka bang pumunta rito?"
"Anong ginagawa mo diyan?"
"Secret," he told me playfully.
Napatawa ako nang mahina.
"West ah!"
"Punta ka na rito! I miss you!" sabi niya.
"Ito na, naglalakad na."
"I can't hardly wait to see you."
"Me too, West. Me too."
Lumiko ako at halos mabitawan ko ang phone ko nang makita ko na naman
yung lalaki kanina doon sa bookstore.
"Shit!"
"S-s-sorry! Sorry!" sabi niya.
Tinignan ko lang siya ng masama at gumilid ako kaya lang hinarangan
niya ako.
"Yes?"
Umiling siya.
"Excuse me," sabi ko.
Hindi siya tumabi.
"Anong problema mo?" medyo mataas na ang boses ko kasi naiirita na ako.
Gusto ko nang puntahan si West.
Napayuko siya.
"Uhmm.."
"Kuya, nasa kabilang linya lang ang boyfriend ko. Baka gusto mong
tawagan ko siya at patay ka?"
Umiling siya.
"B-basta wag kang bibitiw."
"Ano ba yang sinasabi mo?!"
Umiling ulit siya at tumakbo palayo sa akin.
Napakamot ako ng ulo.
Ano kaya ang nahithit ng isang yun? Mukhang malakas ang tama, eh.
Halos patakbo na ako nang makarating ako sa tapat ng fountain.
Nasaan si West?
Nilingon-lingon ko ang paningin ko.
"Jillian."
Napalingon agad ako nang marinig ko ang boses niya at nakita ko siya sa
harapan ko na nakangiti sa akin.
"West!"
 Nagmamadaling lumapit si West sa akin.
He pulled me near him and started kissing me.
I kissed him back.
Wala akong paki kung may makakita man. Miss na miss na miss ko siya.
Medyo humiwalay siya sa akin at pinagdikit niya ang mga noo namin.
"I miss you," bulong ko sa kanya.
Napangiti siya.
"I love you, Jillian."
"I love you too. Sobra! At miss na miss na kita."
Dumistansya si West sa akin at biglang napalitan ang ngiti niya.
He look-mischievous.
Lumingon siya sa gilid niya.
"You heard that? She said she loves me."
May lumabas na isang lalaki sa gilid ng fountain at lumapit sa amin.
Familiar ang itsura nung lalaki. Pakiramdam ko nakita ko na siya before
pero hindi ko malaman kung saan.
Napakunot ang noo ko.
"Oo na pre, you win!" sabi nung lalaki sabay abot ng bundle ng pera sa
kamay ni West.
"Ako pa ba?" ngiting ngiti na sabi ni West.
"W-West...?"
Napalingon sa akin yung lalaking kasama ni West at naglakad ito paikot
sa akin na para bang sinusuri ako.
"Not bad," sabi niya habang may nakakalokong ngiti sa kanyang mga labi.
Napatingin ako kay West. Ang bilis ng pintig ng puso ko at parang
pinipilipit ang puso ko.
Ano 'to?
"West.."
"So, na-i-kama mo ba?" tanong sa kanya nung lalaki.
Napatawa nang mahina si West.
"Almost. Pero hindi talaga kinaya ng sikmura ko. Alam mo naman ako,
mapili sa mga babaeng kinakama."
Bumagsak ang luha sa mata ko.
Shit. SHIT.
"Ohhh, she's crying. May sinaktan ka na naman kapatid."
Napangiti si West at nilapitan ako. Ipinatong niya ang kamay niya sa
ulo ko at tinignan ako diretso sa mata.
"Sorry Jill. Joke time lang yung sa Japan natin. May pustahan kasi kami
nitong kapatid ko na pag uwi ko dapat may girlfriend ako. Eh ikaw yung pinaka uto-
uto nun. Ayos lang yan. Mahahanap mo rin ang para sa'yo."
Nanginig ang buong katawan ko. Pakiramdam ko nabuhusan ako nang
pagkalamig lamig na tubig. Pakiramdam ko pinana ako ng paulit ulit sa puso.
Pakiramdam ko sinaksak ako sa likod.
Tangina. Dalawang linggo. Sa loob ng dalawang linggo nagawa akong
utuin.
Leche.
I raised my hand to slap him pero agad niyang napigilan ang kamay ko.
"Alam ko na ang ganyang moves," he told me coldly. "Makaka move-on ka
rin agad sa akin. Dalawang linggo lang naman tayong nagkasama eh. Imposible namang
in love ka na. Pasalamat ka na lang at hindi ko pinatulan ang pangaakit mo kundi
mas iyak ka ngayon."
"You're a jerk!" sigaw ko at pinaghahampas ko siya. "Leche ka! Gago mo!
Nagpapanggap ka na mabait? Na gusto mo ako?! Lahat nang sinabi mo kasinungalingan?!
Ha West?! Baket mo ginawa 'to ha! Bwiset ka!"
Itinulak niya ako palayo sa kanya.
"I told you, I'm bored at napagtripan lang kita."
"Bawiin mo yan! Hindi totoo yan!"
Naramdaman kong may umakbay sa akin---yung kapatid niya.
"Miss nagaaksaya ka lang ng energy. He's telling the truth? Ba't hindi
ka na lang umuwi at kalimutan itong mokong na 'to?"
Siniko ko yung kapatid ni West at dire-diretso akong lumapit sa kanya
at sinipa ko siya where it hurts the most."
"FUCK!" sigaw ni West habang nagtatatalon doon. "Fuck! What is wrong
with you!!"
"Go to hell!" I spat at mabilis akong naglakad palayo sa kanila.
Habang tuloy tuloy ang pagbagsak ng luha sa mga mata ko.

To be continued...

Aly's note:

Hi guys! May Wattpad Meet-up po sa Davao this coming May 28. Sa Gap Farm po. Yung
mga pupunta, kita-kits! Sa mga hindi aware, pwede po kayong pumunta. I think nag a-
accept na sila ng walk-in. Though need niyo mag avail ng ticket sa mismong venue.
Php 150 daw yung ticket.
Sa mga pupunta, lapit kayo sa akin ah? Tell me sino ang favorite character niyo
rito sa SWSCA and TLA then bibigyan ko kayo ng compass ni Jillian XD
Tatlong compass lang ang meron ako kaya paunahan na lang XD
See you!
~ Aly A.

Twenty Sixth Shot

Twenty Sixth Shot

JILLIAN.

This isn't happening.

Alam niyo yung pakiramdam ng sobrang ganda ng panaginip niyo tapos
pakiramdam niyo totoong totoo na? Then all of a sudden, biglang tutunog ang alarm
clock mo at gigisingin ka sa katotohanang panaginip lang ang lahat.
Pakiramdam ko ganun ang nangyari sa akin.
Yung dalawang linggo na inilagi ko sa Japan, feeling ko isang magandang
panaginip lang lahat. At ngayon, nagising na ako sa katotohanan.
Hindi ako makauwi sa bahay namin. Nag check in lang ako sa isang
mumurahing hotel at dito ako nagiiyak. Sabi ko kay daddy makiki-overnight ako sa
kaibigan ko but the truth is, I don't want them to worry. Ayokong magtanong sila na
kung ano ang problema ko kasi sa totoo lang hindi ko alam kung paano ko sasagutin
ang bagay na 'yan.
Daddy lumandi ako sa Japan. Halos ibigay ko pa ang puri ko sa hinayupak
na yun. Then malalaman ko na joke time lang pala yun. Niloko lang pala ako. Hindi
pala seryoso sa akin.
Kasi lecheng 'yan, sino ba naman gaga ang maniniwala na sa loob ng
dalawang linggo, pwedeng mainlove ang isang tao?
Napahagulgol ako bigla ng iyak.
Takte. Ako.
Ako yung gagang nainlove sa loob ng dalawang linggo.
Ang sarap mag bigti.
Alam kong may pagka tanga ako. Pero hindi ko naman inaasahan na malala
na pala ang pagiging tanga ko. Hindi ako makapaniwala na naloko ako ng ganun.
Ang hirap paniwalaan.
 Yung mga gestures ni West sa akin sa Japan. Yung mga tingin niya. Yung
expressions niya. Kahit yung pamumula ng tenga niya.
Nung nagalit ako sa kanya, kita ko ang pagaalala niya na para bang
gustong gusto niya na magkaayos kami. Nung gabing nalasing ako at hindi siya
bumigay na may mangyari sa amin.
Yung pagtalon ng puso ko dahil damang dama ko ang sincerity niya nung
sabihin niyang mahal niya ako.
Shit.
Totoo ba talaga na peke lang lahat nang yun? Bakit damang dama ko?
Tanga ba talaga ako?
Napatakip ako ng unan sa mukha ko.
Pakiramdam ko unti-unting pinupunit sa gitna ang puso ko. Ang sakit
sakit naman, eh. Sobrang sakit.
Dalawang linggo.
Paano ko nagawang mahalin ng ganitong kalalim ang isang lalaki sa loob
ng dalawang linggo?
Bakit halos mamatay ako ngayon sa thought na hindi naman talaga niya
ako mahal?
Naalala ko yung expression ni West kanina. Ang cold ng tingin niya sa
akin. Yung way ng pananalita niya parang wala siyang paki sa nararamdaman ko.
Bigla kong naalala yung mga panahon na nagtatrabaho ako sa kanya.
Yung madalas niya akong sinisigawan, pinapagalitan. Yung halos
iparamdam niya sa akin na wala na akong ginawang tama.
Wow.
Oo nga naman.
Paano nga ba naman siya magkakagusto sa akin? Masyado akong nabulag sa
mga ipinakita niya sa Japan.
No. That's not true. He loves you.
Leche naman puso eh! Wag nang tanga please?
Iiyak lang ako ngayong gabi at kakalimutan ko na siya. Hayop siya!
Magka-almoranas sana siyang leche siya! Sana magkaputok siya nang ma-turn off ang
kung sino mang babaeng liligawan niya. Hayop talaga siya! Sana magkaroon siya ng
maraming pimples sa mukha! Yung tipong para na siyang isang malaking tigyawat na
tinubuan ng face!
Gwapo siya ngayon? Ipapakulam ko siya para pumanget siya! Sasabihin ko
sa mangkukulam na tanggalan din siya ng abs!
Wag. Sayang yung abs.
MARAMI PANG LALAKING MAY ABS SA MUNDO!
Makikita niya! Makakahanap din ako ng lalaking pogi, na may abs na
magmamahal sa akin ng tunay! Leche!
Pero sa ngayon, iiyakan ko muna siya.
Kinuha ko ang phone ko at tinawagan ko si West. Tanga ako eh. Gusto ko
talaga siyang makausap.
Kaso unang ring pa lang, kinansel na agad niya ang tawag ko.
Nakailang tawag at missed calls na ako sa kanya. Natadtad ko na rin ang
inbox niya sa kakatext ko. Yung ibang text nakikiusap na magusap kaming dalawa.
Yung iba sinasabi ko kung gaano ko siya kamahal. Meron din namang mga text na puro
mura ang inabot niya sa akin.
Pero hindi siya nagpaparamdam.
Ayaw niya akong makausap.
At akong si gaga, tinitignan ko naman ngayon ang mga pictures naming
dalawa nung nasa Japan pa kami.
Ilang beses ko nang binura ang mga 'to sa phone ko. Kaso nakakayamot
yung feature sa Iphone na makikita mo yung "deleted photos" mo at pwede mo pa itong
i-retrive ulit kaya ayun, pabalik-balik ito sa album ko.
Napatayo ako.
Hindi pwede 'tong ganito.
Agad akong nagpalit ng maayos-ayos na damit at bumaba ako sa hotel. May
7-11 sa tapat ng hotel na pinag i-stay-an ko. Gusto kong bumili ng alak at
magpakalasing at kalimutan lahat ng nangyari ngayon.
Baka sakaling binabangungot lang pala ako. Baka bukas pag gising ko,
back to normal na ulit. Mahal na ako ulit ni West. Siya na ulit yung West na
nakasama ko sa Japan.
Lecheng buhay 'to.
Tumawid ako papuntang 7-11. Bago ako pumasok sa loob, may kumalabit sa
likod ko at halos mapatalon naman ako sa gulat.
"H-hi!" sabi nung lalaking matangkad na nakasalamin na medyo payat.
Napataas ang kilay ko.
Ito yung weirdong lalaki na nakausap ko sa bookstore bago kami mag
break ni West.
Shit na yan. Ayokong isipin na break na kami.
"Uhmm, p-papasok ka sa loob?" tanong niya sa akin habang nakaturo doon
sa 7-11.
Hindi ko siya sinagot and I just glared at him.
"K-kaya mo yan! Fight lang nang fight!" sabi niya.
Kinunutan ko siya ng noo.
"K-kung ano man ang pinagdaraanan mo, malalagpasan mo rin yan!" masigla
niyang sabi pero halata sa boses niya na ninenerbyos siya sa akin.
Tinignan ko siya ng masama.
"Leche wag ako ha! Broken hearted ako ngayon! Isa pa, uupakan na kita!
Wag ako!"
Inirapan ko siya at dire-diretso akong pumasok sa loob ng convenience
store. Pumunta ako sa section kung saan may mga tinda silang alak at kumuha ako ng
dalawang emperador. Maglalasing ako magisa. Di na kailangan ng shot glass nito.
Tutunggain ko na 'to.
Hayop ka West Martinez.
Maglalakad na sana ako papuntang cashier nang mapalingon ako sa
kabilang aisle.
Napahinto ako sa paglalakad. Halos maibagsak ko ang dala-dala kong mga
alak.
Si West.
Mag-isa siya habang namimili ng mga chips.
Naglakad ako papalapit sa kanya. Ewan ko ba. Parang nawala ako sa
sarili ko. Nangingilid ang luha sa mga mata ko.
"W-West..."
Napalingon siya sa akin at nang makita niya ako, kumunot ang noo niya.
"Are you following me?" he asked me coldly. Kitang kita ko ang inis sa
mga mata niya.
Umiling ako.
"B-bakit hindi mo sinasagot ang mga tawag ko?" tanong ko sa kanya.
"Nagpalit na ako ng number so please stop pestering me," mariin niyang
sabi.
Hinawakan ko siya sa braso.
"West please. Let's talk."
Tinabing niya ang kamay ko.
"Jillian, ano ba? Ano bang hindi mo naintindihan sa sinabi ko sa'yo
kanina? Hindi talaga kita mahal. Stop acting na parang ang tagal na nating
magkarelasyon at sobrang broken hearted ka. For pete's sake. Dalawang linggo lang
yun," he hissed.
I blinked at bumagsak na naman ang luha sa mata ko.
"West please naman. Nakita ko kung paano ka makitungo sa akin doon.
Ramdam ko na mahal mo talaga ako. Please, bakit mo ba nasasabi yan?"
Napailing siya, "God, you're unbelievable."
Napahikbi ako at punyetang mga luha 'to ayaw nang tumigil sa pagbagsak
sa mga mata ko.
"Let me get this straight," sabi niya and then he stepped forward at
tinignan ako ng diretso sa mata. "I don't love you. Lahat ng nangyari sa atin sa
Japan ay hindi totoo. I'm sorry kung tinotoo mo nga at naniwala ka. I didn't know
na ganyan kang ka-gullible, Jillian. Ngayon, tama na. Wag mo na akong guluhin."
Tinalikuran niya ako at dire-diretso siyang lumabas ng convenience
store.
Ang sakit sakit sakit.
Alam kong ang tanga tanga ko. Ramdam na ramdam ko yun. Ramdam ko ang
pagka martyr ko. Feeling ko walang wala na akong respeto sa sarili ko.
Pero pakshet na yan, bakit ayaw ko pa rin paniwalaan ang lahat ng mga
sinasabi niya? Ipinamukha na niya sa akin na hindi niya ako mahal pero ayaw
maniwala ng puso ko.
Nakakainis! Bakit ganito? Bakit hindi ko matanggap?
Bakit may nagsusumigaw pa rin sa akin na mahal talaga ako ni West?
ANG TANGA KO NAKAKAINIS!!
Ibinalik ko ang mga alak na hawak ko at tumakbo ako palabas ng 7-11
para sundan si West.
Nakita ko si West na naglalakad sa parking lot palapit sa kotse niya.
"West wait lang!!"
Napalingon siya sa akin.
Hindi ko na siya binigyan ng chance makapag walkout at tumakbo ako
palapit sa kanya at hinawakan ko ang magkabila niyang braso.
"I know you're lying! I know you really love me! Tell me bakit mo
ginagawa ang mga bagay na 'to?! Ha?! Please West! Bawiin mo na lahat ng mga sinabi
mo."
"Stupid girl."
Tinulak niya ako palayo sa kanya at halos mapabagsak ako sa sahig.
Inangat ko ang tingin ko sa kanya at halos mapilipit sa sakit ang puso
ko dahil kitang kita ko ang galit sa mga mata niya.
"Don't go near me. Hindi ko pinagbubuhatan ng kamay ang mga babae pero
pag lumapit ka pa sa akin, mapipilitan ako."
Parang nanlambot bigla ang mga tuhod ko. Unti-unti akong napaluhod sa
semento at napatakip ako ng mukha dahil hindi ko na mapigilan ang paghagulgol ko ng
iyak.
Ang sakit. Sobrang sakit. Pakiramdam ko unti-unti akong pinapatay.
With my tear-stained face, inangat ko ang tingin ko sa kanya.
He's still looking at me with a cold stare.
"Si West ka ba talaga? Bakit pakiramdam ko ibang tao ka na?"
"Hindi mo lang talaga ako kilala."
Lumapit siya akin at may ibinato siyang panyo sa tapat ko. After that,
tuloy-tuloy na siyang naglakad papunta sa kotse niya. Napayuko na lang ako habang
hawak hawak yung panyo ni West. Hindi ako makagalaw sa kinalulugaran ko. Alam kong
para akong sira rito na umiiyak mag isa.
Narinig ko ang tunog ng kotse ni West. Nakita kong umalis na ito nang
hindi ko na ito matanaw, tumayo na ako at bumalik sa hotel room ko.
Napasalampak ako sa kama at tahimik na umiyak.
Walang wala na akong energy na sumigaw at magwala at humagulgol.
Hinayaan ko na lang bumagsak ang mga luha sa mata ko.
Hindi ko alam kung paano ko matatanggap 'tong nangyari. Sobrang sakit
eh.
Napahawak ako sa dibdib ko at nakapa ko ang compass necklace na
ibinigay sa akin ni West. Hanggang ngayon suot-suot ko pa rin.
To keep you safe.
Leche! Keep me safe?! Paano naging safe ang puso ko sa'yo eh minurder
mo 'to?! Hayop kang lalaki ka! Ang sama sama sama sama mo!
Hiniklat ko mula sa leeg ko ang kwintas. Tumayo ako at binuksan ko ang
bintana.
LECHE KA WEST MARTINEZ!
Ibabato ko na sana yung kwintas nang biglang may kamay na pumigil sa
akin.
Napatalon ako sa gulat at agad akong lumingon sa likuran ko at
doon....nakita ko si Cupid na seryosong nakatingin sa akin habang hawak hawak pa
rin ang wrist ko.
"Shit!"
Sa gulat ko ay naitulak ko siyang palayo sa akin at napatumba siya sa
sahig.
"Aray ha! Ang sakit sa pwet!"
"A-anong ginagawa mo rito? P-paano ka nakapasok dito?!"
Tumayo siya at ipinagpag niya ang sarili niya. Tinignan niya ako at
ngumisi siya.
"Sikretong malupit."
Kinuha ko yung ballpen sa bedside table at itinapat ko sa kanya.
"S-sabi ko na eh! M-mamatay tao ang pamilya niyo 'no?!"
"Sa gwapo kong 'to?!" sabi niya habang nakaturo pa sa mukha niya.
Biglang napailing si Cupid. "Hay naku kayong mag jowa. Simula ng dumating kayo sa
buhay ko, nawala na ang payapa at tahimik kong pag ta-trabaho. Ang sakit niyo na
talaga sa ulong dalawa. Yung tipong akala ko magiging okay na tapos biglang
magkakaroon na naman ng problema. Lapitin talaga kayo ng malas 'no?"
"A-anong pinagsasasabi mo?"
"Tapos ibabato mo pa yang kwintas. Aba magaling! Hindi yan sa'yo uy!
Hiram niyo lang yan sa akin!"
"T-teka naguguluhan ako. Anong nangyayari? Bakit ka nandito? Pwede bang
wag ka munang manggulo dahil ang laki ng problema ko ngayon dahil sa pinsan mo?"
ramdam ko na naman ang pangingilid ng luha ko.
Napaupo ako sa kama.
"Pakisabi sa pinsan mong si West, humanda siya at puputulan ko siya ng
hotdog."
Napatawa nang mahina si Cupid at tumabi siya sa akin.
"Hindi na kailangan yun. Nandito ako para tulungan kayong dalawa."
Napalingon ako sa kanya.
"Marunong kang gumawa ng gayuma?"
"Ang desperado naman ng moves mo! Gayuma agad?" ipinatong ni Cupid ang
kamay niya sa balikat ko at tinignan ako ng diretso sa mata. "Hindi mo kailangan ng
gayuma dahil ikaw talaga ang nakatadhana para sa kanya. Pero kailangan natin ulit
magtulungan para mabawi siya. Mukhang kailangan mo na ulit kunin ang trabaho ng
pagiging living arrow ko."
"L-living arrow? Ano ba ang sinasabi mo?"
Lumungkot ang mukha ni Cupid at may inilabas siyang isang vial na may
color blue na liquid dito.
"Sa totoo lang ayoko nang ibalik ang alaala mo dahil ayokong maalala mo
ang mga pinaka masasakit na nangyari sa buhay mo. But I guess I don't have a
choice."
"C-Cupid?"
"Stay strong, Jillian. Wag mong hayaang malamon ka ng past."
Binuksan ni Cupid ang vial at may asul na fog na pumalibot sa akin.
Napasigaw ako sa takot pero agad din akong napatigil nang unti-unting
lumilinaw ang isip ko.
At unti-unti, naalala ko ang mga nangyari noon.
To be continued...

Twenty Seventh Shot

Twenty Seventh Shot

JILLIAN.

At first, parang halu-halong imahe ang pumasok sa isip ko. Mga imahe na hindi ko
maintindihan kung ano ang ibig sabihin.
 And then, it hit me. It hit me hard na para bang bigla na lang tumigil
ang hininga ko. Pakiramdam ko nag shut down lahat ng mga senses ko. Feeling ko
sasabok ang utak at puso ko.
My head is spinning. My eyes are blurry hanggang sa complete blackness
na ang nasa harapan ko.
There's a ringing sound in my ear.
Nanlambot ang mga tuhod ko at napabagsak na lang ako sa sahig.
I covered my ears and then I screamed and I screamed and I screamed
until my throat is sore at wala nang lumalabas na boses sa bibig ko.
I cried. Hindi ako halos makakita kaya lahat ng bagay na mahawakan ko
ay ibinabato ko.
Ayoko. Ayoko nang maalala. Halo-halong imahe. Lahat ng nangyari.
Mag mula sa unang pagtapak ko sa bahay ni Cupid. Sa pagnanakaw ko ng
pana.
Si Ayesha. Si Ana.
God, si Ana. Yung kaibigan ko. Yung babaeng talagang nakatadhana kay
West.
She's dead because of Ayesha.
She's dead because of me.
It's my fault. It's all my fault.
And then I remembered West's empty eyes nang tamaan siya ng
kapangyarihan ni Ayesha. Then Zyron. God. Zyron.
He offered his life to save West.
In the end, merong kinuha sa amin. Merong namatay. Merong nawala.
At ano? Because I stole that arrow!
It's my fault. It's all my fault.
"Jillian..."
Naramdaman kong may mga kamay na humawak sa akin at niyakap ako.
"Jillian, I'm sorry."
I recognized the voice. Napahiwalay ako bigla sa kanya at tinitigan ko
ng diretso si Cupid sa mata.
"Bakit?" halos pabulong kong sabi. "Bakit Cupid?! Bakit mo hinayaan na
ako ang maging ligtas ha? Bakit ako ang nandito ngayon?! Bakit hindi si Zyron?!
Bakit hindi si Ana?!" napahagulgol ako ng iyak. "Si Ana... wala siyang kamalay
malay na kaya hindi siya nakaligtas sa sakit niya ay dahil kay Ayesha. Edi sana
ngayon masaya sila ni West."
"Jillian! Ano bang sinasabi mo! May rason kung bakit nangyari ang lahat
nang yun. Pull yourself together. Kailangan mong magpakatatag ngayon."
Napapikit ako habang tuloy tuloy ang pagbagsak ng mga luha sa mata ko.
"Dapat hindi ka na nakielam nung nasagasaan ako at namatay. I deserve
that."
"Jillian!" hinawakan ni Cupid ang magkabilang braso ko. "Tama na, okay?
Tama na. Wag mong isisi sa sarili mo ang lahat ng nangyari. Hindi mo kasalanan ang
lahat." Napapikit din si Cupid at nakita ko ang malalim niyang paghinga. "It's my
fault too. May mali rin ako. Hindi ko nagawang protektahan kayong lahat. Hindi ko
maibabalik ang mga buhay na nawala pero sa pagkakataon na 'to, sisiguraduhin kong
wala nang mapapahamak sa inyo."
Hindi ako sumagot. I balled my hand into fist dahil alam ko any minute,
magbababato na naman ako ng mga kagamitan dito.
Punong puno ng emosyon ang buong katawan ko. Para akong sasabog.
Bakit kailangan ko pang maalala ang lahat.
"Jillian listen to me. Hindi na lang buhay mo ang nakataya rito. Pati
yung kay West. He's being controlled, you see? That's why he's like that. He got
brainwashed and most probably, si Hades ang may pakana nito."
"H-Hades? Bakit? P-paanong nadamay si Hades dito?"
Ipinaliwanag sa akin ni Cupid ang lahat. Kung paano siya nakipag deal
kay Hades para ipahiram nito kay Cupid ang hourglass para makabalik siya sa past.
Kung paanong ang usapan ay bawal ibalik ang memories ko at si West naman ang
tatayong living arrow ni Cupid.
 Kaya lang, sapilitang in-alter ni Hades ang memories ni West kaya naman
ibinalik ni Cupid ang alaala ko.
He broke a rule, kaya ganun din ang ginawa ni Cupid.
"Pero kung paanong nako-kontrol ni Hades si West, wala pa akong idea.
Hindi pwedeng umalis nang matagal si Hades sa underworld kaya imposibleng siya ang
kumo-control kay West ngayon. Pero sigurado akong tauhan ni Hades ang gumagawa. We
need to find out kung sino."
Napakurap ako.
Sa mall... yung kasamang lalaki ni West...
Shit.
"Cupid, p-parang alam ko na kung sino."
"Sino?"
Napahinga ako nang malalim.
"It's Zyron. He's alive."
~*~
WEST.
"Ang bango naman," sabi ko habang papasok ako ng kitchen at nakita ko doon si Sasha
na nagluluto.
"Wait ka lang. I'm almost done," sabi niya.
Napangiti ako at nilapitan siya and then I hugged her from behind.
"West, nagluluto ako," she told me playfully.
"I know. But I want to hug you."
Pinatay ni Sasha ang apoy nung niluluto niya at hinarap niya ako. She's
smiling.
"You're hugging me the whole night tapos hanggang ngayon, gusto mo pa
rin akong yakapin?"
I grinned and then I leaned forward to give her a kiss.
"I can't help it. You're so irresistible," I whispered.
She giggled and then I started kissing her again.
She place her arms around my neck at binuhat ko siya papuntang living
room nang hindi humihiwalay sa halik namin.
Kada nandito si Sasha, kada kasama ko siya, ayaw tumigil ng utak ko sa
kakasigaw na mahal na mahal ko ang babaeng 'to. And I'm lucky to have her here
beside me.
"I love you West," she whispered in between our kisses.
"I love you too..."
I kissed her again and then I closed my eyes.
Bigla akong napadilat at napahiwalay kay Sasha.
"West? What's wrong?"
Umiling ako and then I smile. "Wala. Naramdaman ko kasi bigla yung
gutom ko."
Napatawa siya.
"Ikaw kasi iniistorbo mo ako sa pagluluto, eh. Wait lang," she grinned.
"Ituloy natin 'to mamaya."
Napatawa ako habang siya naman ay ngiting-ngiti na bumalik sa kitchen.
I closed my eyes again and then I saw her face.
Jillian Evangelista.
Bakit ba hindi ko makalimutan ang itsura niya na umiiyak? Na nagmamaka-
awa sa akin?
I know I hate that girl. Scratch that. Hindi lang basta hate ang
nararamdaman ko sa kanya eh.
I despise her. Yung tipong kakaibang galit ang nararamdaman ko
everytime na nakikita ko siya. Yung walang awa, o kahit anong mabuti akong
nararamdaman para sa kanya.
I just want to see her in pain. I want her to cry.
At hindi ko maintindihan kung bakit ganoon ang nararamdaman ko para sa
kanya.
Pero... pero sa kabila nang lahat, hindi pa rin mawala sa isip ko ang
itsura niya nung umiiyak siya.
 Masaya ba ako kasi napa-iyak ko siya? Masaya ba ako na nakikita siyang
nasasaktan?
No.
Bakit parang may humahatak sa dibdib ko kada maalala ko yun?
Ano bang nangyayari sa akin? Bakit ako nakakaramdam ng awa para sa
babaeng yun?
Nag ring ang phone ko at nakita ko kung sino ang tumatawag.
It's Helen, yung secretary ko.
I answered the phone.
"Yes Helen?"
"Sir West! Inform ko lang po, may applicant kasi na pinasok ang dad mo
rito sa company. He wants you to interview her later, pero for formality na lang
po."
"Oh..really?" well, that's amusing. Minsan lang magpasok si dad ng tao
sa kompanya ko. "Sige, I'm free tomorrow mga bandang 5pm."
"Okay!"
"Ah wait, anong name nung applicant?"
"Ah wait po, check ko po ulit...ayun. Jillian Evangelista po, sir."
Halos mabitawan ko ang phone ko nang marinig ko ang pangalan niya.
"S-sino ulit?"
"Jillian Evangelista po."
Shit. Nabibingi ba 'ko?
"Empleyado na natin yan dati at sa huling pagkakaalam ko, she has a bad
record sa opisina natin."
"Oh, sorry sir, I already checked her record at outstanding naman po
ang performance niya sa atin."
"Huh? Sino ang nagbigay sa kanya ng ganyang feedback."
"Uhmm..s-sir, i-ikaw po."
Ako?! At kelan ko binigyan si Jillian ng ganung feedback sa record
niya?! Ang huling pagkakatanda ko eh wala akong ibang inisip kundi ayoko sa kanya!
"I don't want her in my company. Cancel the interview."
"Sorry sir West but it's a direct order from your dad."
Shit naman. Shit talaga.
"Sige I'll talk to him. Thanks Helen."
"Thank you, sir."
I ended the call at napapatong na lang ako ng mukha sa mga palad ko.
I don't want to see her again. Gumugulo bigla ang utak ko kada nakikita
ko siya at hindi ko alam kung bakit.
Sa dinami-rami naman ng ipapasok ni dad, bakit si Jillian pa?
To be continued...

Twenty Eighth Shot

IMPORTANT NOTE:
Baka po kasi di niyo nakita dahil buset si wattpad, nag update po ako last week,
27th shot. :)

Twenty Eighth Shot

JILLIAN.

"Wala na bang i-iikli pa 'yang skirt mo?" tanong ni Cupid sa akin.

Pinanliitan ko siya ng mata.
"Yung totoo? Gusto mo ba mag hubad na lang ako sa harap ni West habang
ini-interview niya 'ko?!"
 Ngumisi si Cupid.
"Pwede rin. Malay mo yun lang pala ang solusyon para manumbalik ang mga
alaala niya sa'yo."
I rolled my eyes at him. Minsan talaga hindi ko alam kung nakakatulong
ang isang 'to, eh.
Interview ko na mamaya kay West. Para akong back to basic. Babalik ako
sa publishing company na yun at magiging boss ko ulit siya. Walang pinagbago. For
sure pag iinitan na naman ako ng ulo nun araw araw.
Ang pinagkaiba lang, dati ginagawa niya yun to hide what he truly
feels, pero ngayon, matinding galit talaga ang nararamdaman niya sa akin. Thanks to
Hades.
At ngayon, abot langit ang kaba ko dahil makikita ko na ulit si West.
Sa totoo lang, hindi naman ako kinakabahan sa interview. I'm confident na
makakapasok ako thanks to my dad na kaibigan ng ama ni West.
Kinakabahan ako kasi pakiramdam ko iiyak ako sa harapan niya kapag may
binitiwan siyang masakit na salita sa akin.
I am not a sensitive person. Pero si West 'yun, eh.
"Mukha kang manang Jillian!" sabi ni Cupid.
Lecheng 'to. Parang gusto atang mangyari eh i-seduce ko si West mamaya.
Tumayo si Cupid sa pagkakaupo niya sa kama ko at binuksan niya ang
cabinet ko.
Feel at home talaga.
Dahil kay Cupid, napakuha ako ng condominium malapit doon sa opisina
namin. Nakakahiya naman kasi sa kanya, eh. Wala siyang tutuluyan sa bahay namin at
ayoko namang maya't-maya siyang nag t-teleport sa kwarto ko. Buti na lang at
pinahiram ako ni daddy ng pera.
May palamunin na naman ako.
"Ito isuot mo."
Inihagis sa akin ni Cupid ang isang sleeveless plain black dress na
above the knee ang haba.
Tinignan ko, "pwede rin. Mag b-blazer na lang ako."
Tinaasan niya ako ng kilay, "blazer talaga? Baka sabihin niyan CEO na
ang job position na ina-apply-an mo."
I rolled my eyes at him.
"Asawa ng CEO ang ina-applyan kong posisyon."
Napa-ngisi si Cupid.
"Hidden agenda natin yun. Pero sa ngayon, mag tiis ka muna sa pagiging
tatanga-tangang proofreader."
"Hoy!" binato ko siya ng unan. "Tatanga-tanga talaga?!" pinaghahampas
ko siya sa braso.
"Oy! Child harassment! Susumbong kita kay Zeus!"
"Mag-sumbong ka! Leche ka! Naalala ko pala kung paano mo ako pagtripan
sa Japan! Hayop ka! May pa myth myth ka pang nalalaman tungkol sa babaeng
nasagasaan kasi tatanga-tanga, ako na pala ang kinukwento mo ha!"
"Uto-uto ka naman! Tsaka ikaw ang nagsabing tanga yung babaeng
nasagasaan. Sinabihan mong tanga ang sarili mo!" at humagalpak siya nang tawa.
Lecheng 'to!
"Ewan ko sa'yo! Lumabas labas ka nga dito sa kwarto ko at magbibihis
ako!"
Binelatan pa ako ni Cupid bago tuluyang lumabas sa kwarto ko.
Pinalitan ko yung suot kong white longsleeves at black skirt nung dress
na pinili ni Cupid. In all fairness, mas okay 'to kesa sa kanina kong suot.
Nag-ayos ako ng buhok. Nag make up ako ng maganda. Humanda ka talaga
West! So nakalimutan mo 'ko ganun? So napalitan ng galit ang lahat ng memories mo
sa akin?
So akala mo Hades ganun ganun mo lang ako kadaling mapapatumba.
Aba! Pinili ko mang maging mortal pero I'm still proud to say na kalahi
ko si Aphrodite! Goddess of beauty yun teh! Ibang level yun!
Babawiin ko talaga si West makikita mo!
~*~
"Uuwi na 'ko," tumalikod ako at nagsimulang maglakad palayo.
"Teka nga!" hiniklat ni Cupid ang braso ko. "Kanina paglabas mo sa
kwarto mo eh taas noo ka at full of confidence na akala mo handang handa nang
sumabak sa gyera. Tapos ngayong nandito na tayo umaatras ka?"
"Eh galit sa akin si West.."
"Kaya nga nandito tayo 'di ba? Para nga tulungan si West na makakawala
sa kung ano mang sumpa na ibinigay sa kanya ni Hades at Zyron."
Napayuko ako.
"H-hindi pa ako ready. For sure pagsasalitaan niya ako ng masasakit
mamaya. Baka maiyak ako sa harapan niya."
"Jillian, isipin mo na lang, hindi si West yung nagsasalita. That guy
in front of you is just a shell at nasa loob ng shell na yun ang tunay na West. Now
go inside and get him out of his shell. Hindi na tayo pwedeng mag-antay kung kelan
ka pa magiging ready. Aba! Mamaya niyan gawing asawa ni Hades si West sige ka."
Mabilis akong napatingin kay Cupid.
"Y-you mean lalaki rin ang hanap niya?"
"Hindi. Pero malay natin."
"Okay. Okay sige papasok na ako."
"Ah Jillian?"
"Hmm?"
"Baka nandyan din sa loob si Zyron. Kung makasalubong mo man siya, wag
kang magpahalata na naalala mo na ang lahat."
Tumango ako.
"Okay. Noted."
Napahinga ako nang malalim at pumasok sa loob ng building. Nasa sixth
floor ang pinaka opisina ng publishing company na 'to pero sa seventh floor nag o-
opisina sina West.
Sabi sa akin ng secretary ni West, sa seventh floor na ako dumiretso.
Pagkarating ko naman doon, agad akong sinalubong ng secretary ni West.
"Yes you're here!" sabi niya na para bang nakakita siya ng liwanang
nang makita niya ako. "Kanina pa mainit ang ulo ni Sir West. Ba't daw ang tagal
mo."
Napatingin ako sa orasan ko. I'm 30 minutes early.
"Di ba 10am pa ang interview? Mali ba ang oras ko?"
"Uhmm tama naman. Ewan ko nga ba't parang highblood si sir, eh."
Malamang. Ako iinterviewhin niya, eh.
"Pero don't worry. Hindi ka naman niya siguro susungitan because you
got recommendation directly from his father."
"W-well, I hope so."
"Tara?"
Tumango ako at sumunod sa kanya.
"Sir West, Jillian is here."
She opened the door at pinapasok niya ako sa loob.
Nakita ko si West doon na nakapako ang tingin sa laptop niya.
"Please sit down," sabi niya without looking at me.
Leche nagpaganda ako tapos hindi mo ako titignan?!
Naupo ako sa harap niya. He's still not looking at me.
At lumipas ang 10 full minutes na hindi niya ako pinapansin. Na mukhang
nakalimutan na niya na nandito ako dahil busy pa rin siya sa laptop niya at hindi
niya ako tinitignan.
Nakakainis.
Napatitig na lang ako sa kanya. He's wearing an eyeglass today. Halos
magsalubong ang dalawa niyang kilay. Gusto kong lumapit sa kanya at unatin ang noo
niya.
I want to hug him.
West, natatandaan ko na ang lahat. West, pwede na tayo ngayon. West
please, sana maalala mo na rin yung totoong nararamdaman mo sa akin.
"So..."
 Napaangat ang tingin ni West at nagtama ang mga mata namin.
Natigilan si West at kahit ako parang nawalan nang hininga nang tignan
niya ako.
Sabay kaming napaiwas ng tingin.
He cleared his throat.
"So...bukod sa wala na akong magagawa kundi i-employ ka dahil utos ng
dad ko, ano pang dahilan why should I hire you?"
Kasi leche ka kapag hindi mo ako ini-hire, gagawin kang asawa ni Hades.
Napahinga ako nang malalim at tinignan ko ulit siya.
"I used to be an employee here, sir. No need to train me dahil alam ko
na po ang gagawin ko."
Napasandal siya sa upuan niya and then he grinned at me.
"Really? Sa pagkakaalala ko pasaway kang employee."
It's my turn to grin.
"Pero nakakapagtaka sir 'no? Kahit po medyo may pagka-pasaway ako noon,
ang taas pa rin ng evaluation ko. Bakit kaya?"
Kumunot ang noo ni West pero kitang kita ko pa rin ang pamumula ng
tenga niya.
Ha! Akala niya wala na akong effect sa kanya!
He cleared his throat.
"Suot mo pa pala 'yan," tinuro niya yung kwintas ko.
Yung compass necklace.
Napahawak ako bigla dito at tumango ako.
"To keep me safe," halos pabulong kong sabi.
Ayun ang sinabi mo sa akin nung nasa Japan tayo West. Binigay mo sa
akin ang compass necklace para maging safe ako.
And in return, ikaw naman ang napahamak ngayon.
Napaiwas ulit nang tingin si West.
"Naniwala ka naman doon. Nabili ko lang yan sa halagang isang daan."
Ayun ba ang ipinasok ni Zyron sa memory mo?
Tumango ako.
"Okay lang. Gusto ko pa rin 'to."
"Ang dali mo namang makuha. Sa halagang isang daan masaya ka na."
Parang may sumaksak sa dibdib ko dahil sa sinabi ni West.
Kung alam mo lang, West.
"Sige na. You can go now. Wala na naman akong itatanong sa'yo dahil
wala na akong choice kundi i-hire ka."
"O-okay. Thank you for hiring me, sir. I'll do my best."
Ibinalik niya ang atensyon niya sa kanyang laptop.
"Siguraduhin mo lang," he told me without looking at me.
I grab my things at lumabas ako sa opisina niya. Nangingilid man ang
luha ko, at least hindi ako umiyak sa harap niya.
I miss West. I miss him so much. Ang sakit sa puso na makita siya na
ganito. Yung kada titignan niya ako parang gusto niya akong saktan.
Nakakainis isipin na ang dami namang hadlang. Alam kong sa isang
relasyon, ang daming pagsubok. Kailangan daw yun para tumibay ang relasyon niyo.
Pero putakte naman oh. Ano ba namang pagsubok itong sa amin ni West?
Una, yung loka lokang apprentice ni Aphrodite na si Ayesha. Ngayon
naman si Hades?
Sino na susunod? Si Voldemort? Si Dart Vader? Si Loki? Leche lahat na!
Nagbukas ang elevator at nagulat ako nang makita ko si Zyron.
Napa-kuyom ako pero pilit kong pinigilan ang sarili ko na wag sugurin
ang hayop na 'to at saktan.
Siya ang may kasalanan. Kasabwat siya ni Hades. Akala ko tinanggap na
niya nung panahong nag sacrifice siya para kay West.
Pero bakit na naman niya ginagawa ito?!
Napayuko ako at ayoko siyang tignan directly dahil baka makita niya ang
galit sa mata ko.
Nilagpasan ko siya pero nagulat ako nang hawakan niya ako sa wrist.
 Napalingon ako bigla sa kanya.
"Sir?"
I was taken a back dahil sa tingin niya sa akin.
He's looking at me as if he wanted to say something.
Parang nakikiusap?
Nagbago agad ang expression ng mukha niya at ngumiti siya.
"Welcome to the company," sabi niya.
Tumango ako.
"T-thanks sir."
He released my hand at dire-diretso siyang nag lakad papalayo.
What was that?
To be continued...

Twenty Ninth Shot

Twenty Ninth Shot

JILLIAN.

"Naks! Ayos ang porma natin, ah! Parang bibili lang ng suka sa kanto!" natatawa-
tawang sabi ni Cupid.
Inismiran ko siya at naupo ako sa tapat niya.
Tignan mo ang isang 'to, nakikituloy na nga lang, 'di pa ako inantay sa pag-kain
nang almusal. At aba naman, ang daming niluto eh kaming dalawa lang ang nandito.
May bacon and eggs na, may pancake pa!
"Seryoso kang papasok ka nang naka-t-shirt lang?"
"Eh paki mo ba? Hindi naman kailangan naka-formal sa opisina. Publishing company
yun. Kahit ano pwede isuot. Minsan nga kahit si West naka shirt lang kung pumasok
kaya wag ka ngang ano!"
"Apo ka ba talaga ni Aphrodite? Hindi ko makita beauty mo, eh."
Inagaw ko yung tinidor na hawak niya.
"Wag kang kakain!"
"Amin na nga 'yan!" inagaw niya sa akin yung tinidor. "Pakainin mo 'ko. Sa akin
nakasalalay ang lovelife mo."
Pinanliitan ko siya ng mata.
Parang 'di naman. Kain lang siya nang kain dito.
"Oo nga pala, alam mo nung interview ko, nakita ko si Zyron."
Biglang naging seryoso si Cupid dahil sa sinabi ko.
"Pinansin ka ba niya?"
Tumango ako, "he just congratulated me. Pero alam mo ba, parang may gusto siyang
sabihin sa akin. The way he looked at me, parang may kakaiba."
"Hmm...sure ka ba diyan?"
"Ewan. Baka feeling ko lang din yun."
"Basta be extra careful. Pag tingin mo na nakakahalata na siya, sabihan mo ako.
Hindi tayo nakaka-siguro kung kakampi ba o kalaban si Zyron. But I am one hundred
percent sure na siya ang way ni Hades para ma-brainwash si West."
Napatahimik ako.
Brainwashed.
Oo, dapat lagi kong itatak sa isip ko na kaya ganun si West ay dahil sa may
kumokontrol nang iba sa isip niya. Na natatabunan ng galit ang pagmamahal niya sa
akin dahil sa kakagawan ni Hades.
Pero hindi talaga yun ang tunay na nararamdaman ni West.
Dapat lagi kong alalahanin kung sino ang totoong West. Yung West na mahal na mahal
ako. Yung gagawin ang lahat para sa akin. Yung mismong compass na nagsisilbing
proteksyon niya ay ibinigay niya sa akin para hindi ako mapahamak.
Ayun ang totoong West.
And I need to save him.
Bigla kaming napatayo ni Cupid dahil may narinig kaming nabasag sa sala ng
condominium.
"Ano yun?!" tanong ko sa kanya.
Dali-dali kaming tumakbo sa sala at doon ay may nakita kaming isang babae na
nakayuko sa nabasag na vase.
Hindi ko makita ang mukha niya dahil natatabunan ito ng mahaba at itim na itim
niyang buhok.
Naka sleeveless blouse ito at short shorts kaya naman kita ko ang mala-porselana
niyang kutis.
Inangat niya ang ulo niya at tinignan ko.
"Sorry! Pag teleport ko saktong bumagsak ako sa lamesa!"
"Hedone!" gulat na gulat na sabi ni Cupid.
Napalingon ako kay Cupid.
"H-Hedone? Sino siya?"
Tumayo yung babae at kinawayan kami.
"Hi ama!"
"Ama?!" gulat na gulat kong tanong.
Napakunot ang noo ni Cupid at dinedma ako. Diretso lang siyang nakatingin kay
Hedone.
"Bakit ka nandito?! At bakit ganyan ang suot mo?!"
"Eh iiwan niyo na naman ako, eh! Sinasama mo si ina dito sa lupa pero ako hindi!
Edi tumakas ako. At isa pa," umikot si Hedone, "ito ang nakita kong suot ng mga
mortal. Ginaya ko lang."
Napatingin ako ulit kay Cupid.
"A-anak mo talaga siya? Ba't mukha kayong mag kuya?"
Napapalo na lang sa noo si Cupid at napailing.
"Hedone umuwi ka na."
Nag-crossarms si Hedone.
"Ayoko! Hindi ako uuwi hangga't hindi ako nakakatulong sa inyo. Dito lang ako!"
nilingon niya ako. "Di ba ate Jillian?"
"Ah.. Uhmmm..."
"Hindi ako mang gugulo. Gusto ko lang talaga makatulong. Ama sige na."
Napalingon ako kay Cupid na mukhang iritang-irita na.
"Oo na. Pero pwede mag palit ka ng mas matinong damit."
"Yehey!" tumalon si Hedone at niyakap si Cupid at pinaghahalikan sa pisngi. Hindi
naman napigilan ni Cupid na mapangiti nang bahagya.
Napailing na lang ako.
Dinededma nila ako pero hindi sila aware na ako ang magpapakain sa kanila. In
short, nadagdagan na naman ako ng palamunin.
~*~
"She's back!!" sigaw ni Luke pagkapasok na pagkapasok ko sa opisina.
Bigla akong nakarinig nang malakas na palakpakan mula sa mga ka-trabaho ko. May mga
new faces pero karamihan ay sila sila pa rin na mga nakasama ko noon.
"Jill! Welcome back!!" sabi naman ni Elise at niyakap niya ako nang mahigpit.
"Thank you! Nandito na naman ako!"
"Ayun. Nag balik na ang seatmate ko!" sabi naman ni Luke.
"Wala pa rin nag o-occupy ng dati kong pwesto?"
"Wala beh! Ayaw mag hire ng ibang proofreader ni Sir West!" sabi naman ni Ana na
isa ring proofreader. "Buti na lang at nandito ka na ulit. Mababawasan ang gagawin
namin!"
Napatawa ako, "loka! Di mo manlang ako na-miss?"
"Syempre namiss! 'To naman, nag tampo agad!"
"Magpapakain si Jillian!" sigaw ni Edgar kaya lahat kami napatingin sa kanya.
"Oy ikaw dapat manlibre! Ikaw ang may asawa diyan na beauty queen eh!"
Namula bigla si Edgar at napakamot sa likod nang ulo.
"Nabalitaan mo na rin pala!"
"Naman! Nasabi ni---" natigilan ako bigla.
Nasabi ni West nung nasa Japan pa kami. Nung panahong di pa umeepal si Hades.
"Ay Jillian ipapakilala ko pala sa'yo 'tong bagong editor natin."
Napalingon ako kay Luke at sa tabi niya ay may lalaking matangkad na payat na
nakasalamin at---
Shet.
Siya yung lalaki sa mall at may convenience store na kung anu-ano ang sinasabi sa
akin. Na kesyo tatagan ko raw loob ko, ipaglaban ko, wag sumuko, at mahal ako nun.
"Si Ian nga pala."
Napayuko yung Ian at mukhang nakilala niya rin ako.
"H-hi po."
"Hello..."
"Jillian," tinapik ako sa braso ni Elise. "Tawag ka ni sir West. Akyat ka raw sa
office niya."
Aba. First thing in the morning pinatawag ako, ah. Excited na makita ako?
Umakyat ako sa 7th floor kung saan nandoon ang office ni sir West.
Bago ako pumasok sa office niya, nagsalamin muna ako kung maganda ba ako. Maganda
naman ako. Si Cupid lang ang nagsabing mukha akong bibili ng suka sa kanto. Hindi
ako nag bonggang damit dahil gusto kong magustuhan ako ni West sa mga bagay na
nagustuhan niya noon sa akin.
Hindi ako pala-ayos noon. Puro shirts at polo rin ang isinusuot ko sa work dati.
Ibabalik ko yun.
"Good morning sir!" masigla kong bati sa kanya pagkapasok ko.
Napa-angat ang tingin niya sa akin and he gave me a sweet smile.
"Good morning, Jillian."
Shit.
Halos ma-off balance ako.
Ang ganda nang ngiti niya. He said good morning to me.
Wala na ba ang sumpa?
"Jillian?"
"Y-yes sir?"
Tumayo siya at pumunta sa harap ng table niya at sumandal doon habang naka
crossarms.
Ang gwapo niya Lord. Ibalik niyo na ang alaala niya please?
"First day mo ngayon right?"
"Y-yes po."
"Excited ka na ba mag work ulit dito?"
"O-oo naman po."
Ang ganda nang mood niya. Sana palagi na lang siyang ganyan.
"Good!" masigla niyang sabi.
May kinuha siya sa table niya at in-abot niya sa akin.
Mga manuscripts.
Apat na makakapal na manuscripts.
"Umpisahan mo na. Deadline na this Friday."
"S-sir?! Sa Friday na agad?!"
"Yes. May reklamo?"
Sabi ko na dapat kabahan ako pag maganda mood niya eh.
"Wala po," ngiting ngiti kong sabi. "Kayang kaya ko po 'to."
He grinned, "dapat lang."
Lumabas ako sa office niya nang nakasimangot.
Bwiset.
"Oh, mainit agad ulo mo?" tanong ni Luke nang makabalik ako sa office namin.
"May apat na manuscript akong dapat ayusin. Deadline na sa Friday," sabi ko.
"Huh? Ano?"
Ipinakita ko sa kanya yung mga manuscripts.
"Friday na talaga agad deadline mo?" nagtatakang tanong ni Luke. "Eh matagal pa ang
release date ng mga 'yan ah? May three months ka pa."
Mas lalo akong napasimangot.
Malamang gusto akong pahirapan ni West. Bwiset siya! Este bwiset si Hades!
Pero akala niya susuko ako ganon?
Humanda siya! Tatapusin ko ang mga manuscripts na 'to hanggang Friday at mahuhulog
siya sa alindog ko!
Kaya ayun, first day na first day major OT ako. 9pm na at ngayon pa lang ako uuwi.
Ako na lang ang naiwang mag-isa sa office. Na-kantyawan pa ako nina Elise na
nagpapakitang gilas agad.
Nakakabwiset pa yung manuscript na ibinigay sa akin! Ang daming typo at wrong
grammar. Parang hindi dumaan sa editor. Feeling ko sinadya yun ni West, eh.
Talagang nilagyan niya ng sangkatutak na wrong grammar at typo for the sake lang na
pahirapan ako.
Nagmamadali akong lumabas dahil alam kong traffic nang ganitong oras. Mabuti na
lang at mabait ang aking ama at pinahiram niya muna ang sasakyan nya sa akin
hangga't di pa ako nakakabili nang sarili ko.
Nagulat ako nang saktong pagbukas ng elevator, nasa loob si West at nakasakay.
"Oh ngayon ka lang u-uwi?" tanong niya.
Pumasok sa loob ng elevator, "opo. May tinapos lang."
Kasi hinayupak ka ang galing mong magpahirap.
"Sipag ah," sagot niya nang may halong pang-aasar.
Napangiti lang ako.
"First day eh."
Kainis siya! Nakaka-stress siya! Pasalamat talaga siya mahal ko siya! Bwiset!
"Sana laging ganyan. Kahit hindi first day."
"Syempre naman po."
Mas magsisipag ako pag asawa mo na ako. Jusko West! Makakawala ka na sa sumpang yan
please?!
Nakarating kami sa basement kung saan nandoon ang parking lot. Pag bukas nang
elevator, nakita ko ang bruhang babaeng nag ngangalang Sasha ang naka-abang sa may
elevator.
"I've been waiting for you!" masiglang sabi niya kay West.
I tried my best not to roll my eyes.
At ba't naman niya inaantay si West? Manlalandi na naman? Taken na si West aba!
"Sorry to keep you waiting," sabi naman ni West at lumabas siya sa elevator.
Sumunod ako.
"It's okay babe."
Babe?
Ngumiti si West then he grab Sasha's waist and he kissed her in front of me.
Natigilan ako at napakurap.
Am I seeing things clearly?
"Oh by the way babe, si Jillian pala, proofreader. You know her right? Inabutan mo
siya rito?"
She smile at me sweetly, "of course I know her. Buti dito ka na ulit, Jillian."
Nginitian ko lang siya.
Umakbay si West kay Sasha.
"Kumain ka na ng dinner?"
"Hindi pa nga, eh. I'm starving. Let's go eat somewhere?"
"Sure!" West kissed the top of her head then ibinaling niya ang tingin niya sa
akin. "Una na kami ah?"
Tumango lang ulit ako. Nag wave at pilit na ngumiti.
Feeling ko pag nagsalita ako mababasag ang boses ko.
Agad akong tumalikod at dire-diretso akong pumasok sa kotse ko. Pagkasardong-pagka
sarado ko pa lang ng pinto, bumagsak na agad ang luha sa mata ko.
Ang lupit mo naman Hades.
Masakit na na galit sa akin si West. Pero mas masakit makita na sa mata niya, may
iba siyang mahal.
The way he looks at Sasha, his sweet gestures....
Napalunok ako.
Ang sakit sakit naman.
I started the engine. Gusto ko na lang makauwi. Gusto kong magkulong sa kwarto at
umiyak.
Binilisan ko ang pagmamaneho. My eyes blurred because of tears.
Pag liko ko sa isang eskinita, nagulat ako nang biglang may tumawid sa harapan ko.
Napa-break ako nang di oras but it's too late. Naramdaman ko ang pag bangga ng
kotse ko doon sa taong tumawid.
Shit. Shit shit shit shit.
Nakapatay ba ako ng tao?!
Shit!!
Nanginginig akong lumabas ng kotse para silipin yung...bangkay?
Hindi hindi hindi. Hindi bangkay. Buhay pa siya. Hindi naman malakas. Baka
hinimatay lang sa takot?
My god! Lord patawarin niyo po ako!
Pumunta ako sa may harapan at halos atakihin ako sa puso nang makita ko kung sino
ang nabangga ko.
It's Ayesha.
To be continued...

Aly's Note:

Patingnan tignan na lang po kung may na mi-missed out kayong chapters. Nag loloko
kasi si Wattpad. Di nag no-notify mga updates ko. Pag may missing chapters, i-
remove niyo lang po sa library niyo then add ulit :)

Thirtieth Shot

Thirtieth Shot
JILLIAN.

"Shet, Cupid! Napatay ko si Ayesha! Hindi na siya gumagalaw! Anong gagawin ko!!"
natataranta kong sabi habang nakatingin kami pareho ni Cupid sa katawan ni Ayesha
na ngayon eh nakahiga na sa sofa ng condo ko.
"Patay na si Ayesha! Zyron killed her, remember? Ang nakakapag-taka,
bakit buhay ulit siya ngayon?"
"Eh ayan na nga, patay na nga ulit siya. Nasagasaan ko! Shet paano
'to?"
Cupid took a step forward pero bago pa siya makalapit, nakita ko ang
pagtaas-baba ng dibdib ni Ayesha.
She's breathing..
"Shit! Buhay pa siya Cupid! Buhay pa siya! Paano 'to? Mamaya patayin
niya tayo!"
"Nakakaloka!" sigaw naman ni Hedone, ang anak ni Cupid na pinsan ko
malamang. "Ano ba talaga ang gusto niyong mangyari? Patay siya o buhay? Kung gusto
niyo, ako na papatay sa kanya para 'di na kayo mamroblema."
"Hedone!" suway ni Cupid sa kanya.
Napa-pout na lang si Hedone.
Napailing si Cupid.
"Wala na yung mga sugat niya at galos na natamo niya sa pagkakabundol
mo. She's totally healed."
"T-then any minute g-gising na siya?"
"I don't think so. Wala akong halos maramdaman na kapangyarihan ni
Ayesha. Hindi na siya katulad ng dati. She's weak. At mas lalong nagpahina sa
kapangyarihan niya ang pagpapagaling ng mga sugat niya. I think mga ilang araw pa
bago siya magising at makabawi ng lakas."
 "So ano na ngang plano natin? Anong gagawin natin sa bruhang 'yan?"
natataranta kong tanong.
Ano ba kasi ang ginagawa niya rito? Akala ko nga patay na siya, eh.
Pero kung sabagay. Akala ko rin patay na si Zyron. But it turns out
he's still alive and he's controlling West.
"Cupid, hindi kaya kasamahan din ni Hades si Ayesha?"
"Maari. Malaki ang posibilidad."
"E-eh ano nang plano natin?"
"Kailangang antayin natin siyang magising."
Binuhat ni Cupid si Ayesha at ipinasok niya sa isa sa mga spare rooms
ng condo.
"So ganun? Dito rin siya sa condo ko? Tingin mo paano ako makakatulog
kung alam kong nandito si Ayesha sa katabing kwarto ko?"
"Wag kang mag-alala, hindi siya makakalabas diyan."
Nilingon ni Cupid si Hedone.
"Hedone, tulungan mo 'ko."
"Ayos!" masiglang sabi ng kanyang anak.
Isinarado ni Cupid ang pinto ng kwarto at pareho nilang itinapat ang
mga palad nila dito. May lumabas na pula at asul na liwanag sa mga palad nila at
bumalot ito sa pinto.
"Kami lang ni Hedone ang makakapag-bukas ng pinto na 'yan," paliwanag
ni Cupid.
Napangiti ako.
"Ayos ah. Turuan mo naman ako nang ganyan."
Nilingon ako ni Cupid at tinaasan ng kilay.
"At saan mo naman gagamitin?"
"Sa ref! At sa cup board! Para di nauubos pagkain ko!"
Binelatan ako ni Cupid. Napakunot ang noo ko.
"Palamunin!" sigaw ko sa kanya.
Naupo si Cupid sa sofa.
"Pero napapaisip talaga ako. Kung sakali mang si Hades talaga ang may
kagagawan kung bakit buhay ngayon si Zyron at Ayesha, ano ang kailangan niya sa
dalawa?"
Napabuntong hininga ako.
"Cupid, si Ayesha mabigat ang dahilan para saktan tayo. Pero si
Zyron... nung inalay niya ang buhay niya para kay West, akala ko ayos na. Akala ko
dahil sa tanggap na niya ang lahat. Hindi ko maintindihan bakit tutulungan niya si
Hades? Hindi kaya...shit. Hindi kaya he's under Hades' spell?"
Tumango si Cupid.
"Kailangan kong mag imbestiga. Hindi tayo pwedeng padalos dalos dahil
si Hades ang binabangga natin dito. Pero Jillian, mag i-ingat ka kay Zyron kasi
hindi natin talaga alam ang stand niya."
"Cupid, ba't hindi ka kaya ulit pumasok sa company katulad nang ginawa
mo dati?"
"Naisip ko na 'yan. Pero hindi lang kasi sa'yo galit si West, pati rin
sa akin. Hindi ko alam kung ano ang isinaksak ni Zyron sa memory ni West at ba't
galit siya sa akin."
Nagpangalumbaba ako.
"Malamang dahil yan sa inubos mo ang pera niya."
Sinimangutan ako ni Cupid.
"Ehem."
Pareho kaming napatingin ni Cupid kay Hedone.
Maayos na ngayon ang damit niya. Naka maong pants siya at v-neck na t-
shirt. Mahaba at itim na itim ang buhok niya na curly sa dulo. Maputi. Mapungay ang
mata. Mamula-mula ang mga labi.
Magkakalahi nga sila---este kami.
"Hindi makakapasok si ama sa pinagtatrabahuhan ni Jillian dahil kay
West. Pero ako hindi niya ako kilala kaya pwede akong pumasok."
"Pero Hedone---"
 "Ama! Isipin mo 'to. Kung papasok ako doon, mababantayan ko si Jillian
at magagawa ko ring magmasid kay Zyron."
"Oo nga Cupid. Hayaan mo si Hedone. Isa pa kailangan ko ng extra
income. Nakakahiya naman kasi sa lakas mong kumain 'di ba?"
Napakamot sa likod ng tenga si Cupid.
"Basta mangako ka na wala kang gagawing kalokohan," sabi sa kanya ni
Cupid.
"Ama! Ano namang kalokohan ang gagawin ko?"
"Mang-akit ng mga mortal. Favorite past time mo yun, eh."
Napairap si Hedone, "anong magagawa ko kung naakit sila?"
"Wait wait," singit ko. "Maraming pogi sa office, Hedone. Pero hands-
off kay West, ah?"
"Ay sure Jillian! Ipapaubaya ko na siya sa'yo. Meron ba diyan sa office
niyo yung tamang cute lang? Medyo geeky?"
"Aba may specifications ka pa, ah?"
"Eh kasi nagka boyfriend na ako nang hunk, ng wild, ng model, ng
artista-"
"Artista? Sinong artista?"
Napangiti si Hedone, "bawal banggitin. Tago ang naging relasyon namin
dahil sikat ang loveteam nila sa dos."
"Huy! Ba't hindi ko alam yan!" iritang sabi ni Cupid. Tinignan lang
namin siya saglit pero agad din kaming bumalik sa pag-chi-chismisan.
"Ay bongga. Kung sabagay ang ganda mo, eh. Pero bakit geeky naman ang
hanap mo ngayon?"
Napangiti si Hedone.
"Kasi gusto ko naman ng wholesome."
"Hedone!" sigaw ni Cupid. "I-ibig sabihin doon sa mga nauna mong
boyfriend---?!"
"Ama, okay lang 'yan. Pa-conservative ka pa eh hindi naman uso sa atin
yun hindi ba?"
Natawa na lang ako.
Namumula kasi si Cupid sa inis.
Biruin mo yun. Sa tinagal-tagal ko siyang kasama, laging ako ang inis
sa kanya. For a change naman, nakikita ko na siyang naiinis dahil sa anak niya. Ang
saya lang niyang panuorin.
Pinanuod ko si Cupid na pinapangaralan si Hedone. Ang daming binibilin
at pinag babawal. Parang bata ang anak. Siguro kumpara sa edad niya, bata pa talaga
si Hedone. Pero halata naman sa kanya na kaya niya ang sarili niya, eh.
Napabuntong hininga na lang ako at napatingin sa kwarto kung saan
nandoon si Ayesha.
Sa totoo lang kinakabahan ako. Ayokong ipahalata kay Cupid pero alam
kong aware siya doon.
Hindi ko alam kung ano na naman 'tong nangyayari ngayon. Baka mamaya
hindi kami mag succeed katulad nung una.
Pero wala akong magagawa ngayon kundi gawin ang best ko.
Gawin ang best ko na maibalik si West sa akin.
~*~
Sabay kaming pumunta ni Hedone sa office. For interview na agad siya. Pero malamang
ginamitan na naman nila ng kung anong salamangka yun at naging ganoon ka-bilis ang
pag process kay Hedone.
As usual, nag pakilala na naman siya bilang pinsan ko. Ang inilagay
niya sa resume niya ay Ara Evangelista plus sangkatutak na experiences and
achievements.
Eh kaya malamang pasok agad siya.
Pero jusko ang ganda ganda ni Hedone. At si West pa ang mag i-interview
sa kanya. Sana naman hindi siya magkagusto doon.
Dahil maaga-aga akong nakapasok, naisipan kong mag kape muna saglit sa
coffee shop sa lobby ng office namin. Si Hedone naman, umakyat na sa 7th floor para
sa interview ni West.
 Habang nag ka-kape ako, nagulat ako nang biglang may nag occupy ng
upuan sa tapat ko.
Si Ian, yung ka-opisina kong weirdo.
Medyo magulo ang buhok niya ngayon. Nakatabingi ang salamin at lukot
ang polo na akala mo eh hahabulin siya ng plantsa.
"J-Jillian," nakangiti niyang bati at nag wave siya. "Sorry, patabi
lang ako."
Napatango ako.
"Eh nandyan ka na nakaupo, eh."
Medyo yumuko siya at napalunok.
Feeling ko takot ang isang 'to sa akin. Bakit kaya? Dahil ba doon sa
inasta niya sa akin sa mall at doon sa convenience store? Yung bigla bigla na lang
siyang nagsasabi ng encouraging words out of the blue kahit hindi ko naman siya
kilala nun?
Nagpangalumbaba ako at pinanuod ko siya na ninenerbyos na kumain sa
harapan ko.
"Ian.."
"B-b-bakit po?"
"Ano palang pumasok sa isip mo at bigla mo akong sinabihan noon na wag
akong susuko? Na ipaglaban ko? Na mahal ako nun? At kung anu-ano pa."
Biglang namula ang buong mukha niya.
"Uhmm... k-kasi.. a-ano.. uhmm.."
"Hmm? Sino ba tinutukoy mo nun?"
Napabuntong hininga siya at yung expression niya, para bang
pinagsakluban ng langit at lupa.
"K-kahit ipaliwanag ko, h-hindi ka naman maniniwala, eh."
"Huh?"
"Eh noon pa 'to. Ilang tao na pinagpaliwanagan ko tapos akala nila
nababaliw lang ako. Gusto ko lang naman makatulong. Hindi ko naman hiniling 'to,
eh."
Napakunot ang noo ko.
"Hindi kita gets."
"Hindi mo talaga ako magegets Iisipin mo lang din nababaliw ako."
"Try me."
Umiling siya.
"B-basta, advice lang yung sinabi ko. E-eh di ba lahat naman ng tao
pinanghihinaan ng loob? Basta wag kang susuko."
Napailing na lang din ako.
"Mukha ba akong problemado ngayon?"
Tumango siya.
Aba't--! Ibig sabihin ba non ang panget ko?! Lokong 'to ah!
"Jillian!!"
Napalingon kami pareho kay Hedone na ngiting-ngiti na tumatakbo palapit
sa akin.
"Employee na ako rito! Start na ako tomorrow!" masigla niyang sabi
"Sa dami ba naman ng experiences and achievements mo talagang
makakapasok ka!" natatawa tawa kong sabi.
Tumawa rin si Hedone.
Naku kung alam lang ni West na hocus pocus ang lahat.
Napatingin si Hedone kay Ian.
"Pakilala mo naman ako," she whispered while giving me a meaningful
look.
Geeky nga pala ang hanap nito.
Pero weirdo ba bet niya rin?
"Ah, Ian si He-I mean-si Ara pala. Pinsan ko. Magiging ka-workmate na
natin. Ara, si Ian, editor."
Napalingon ako kay Ian. Pulang pula ang mukha niya.
Makakita ba naman ng dyosa sa harapan niya, eh.
"Hi Ian!" masiglang bati ni Hedone sabay lahad ng kamay.
 "H-hi Ara," nahihiya-hiya namang sabi ni Ian. He reached for Ara's hand
at nakipag-shake hands siya.
The moment na nagdampi ang mga palad nila, napa-angat bigla ng tingin
si Ian kay Ara at nawala naman ang ngiti sa labi ni Ara.
Agad na hinatak ni Ian ang kamay niya. Mas lalong tumindi ang pamumula
ng mukha niya.
"Uhmm.. I-I have to go."
Dali-dali niyang kinuha ang mga gamit niya. Sa pagmamadali ay natabing
pa niya ang lamesa kaya naman tumapon sa damit niya ang kape na in-order niya.
"Oh no. Are you okay?" tanong ni Hedone. Lumapit siya kay Ian at
tinulungan sa pagpupunas.
"O-okay lang po. Okay lang."
"Namantsahan na ang damit mo."
Pupunasan sana ni Hedone ang damit ni Ian pero nagulat kami nang bigla
niyang tabigin ang kamay nito.
"S-sorry, Ara," nakayukong sabi ni Ian at bigla na lang tumalikod at
mabilis na naglakad palabas ng coffee shop.
Nagkatinginan kami ni Hedone.
"Ginamitan mo ba nang kung anong powers ang isang yun at ba't biglang
nagkaganun?" bulong ko sa kanya.
Umiling siya.
"Hindi ah. A-actually I tried."
"Huh?"
"May ganun akong ability. I'm the goddess of desire afterall. Kung
gugustuhin ko, isang tingin ko pa lang, pwedeng maakit sa akin ang isang lalaki.
Pero sa kanya...nag bounce off lang yung kapangyarihan ko."
Natigilan ako bigla.
"Alam mo, ang weird niyang si Ian sa totoo lang. Nung araw na na-
control ni Zyron si West, nakabanggaan ko si Ian sa bookstore. Tapos sinabihan niya
ako na wag akong susuko, na mahal ako nun. Nasa isip ko naman, baka sira-ulo lang.
Pero dahil sa sinabi mo..." I trailed off.
Napatingin si Hedone kay Ian na ngayon ay papasok na sa loob ng
elevator.
"Dalawa lang ang pwedeng dahilan," sabi niya.
"Ano?"
"Una, baka naka drugs lang at malakas man-trip. O natural lang siyang
ganyan na weirdo."
"Ano yung isa?"
"Maybe he got the eye."
"Eye? Mata? Anong ibig mong sabihin?"
"Ilan sa mga piling mortal na may ability ng isang god or goddess-
parang si Ayesha nung mortal pa siya."
Napaisip ako bigla.
Kanina nung tinatanong ko siya, ang sabi niya hindi ko rin naman siya
paniniwalaan. Na sinubukan niyang mag sabi noon pero napagkakamalan lang siyang
baliw.
Yes. Maybe he got the eye.
Pero ang tanong, ano ang ability niya?
"Jillian, nandito ka pala!"
Napalingon ako sa likod ko at nakita ko si Elise na palapit sa akin.
"Hinahanap ka ni Sir West, nagagalit."
"Huh?" tinignan ko yung orasan ko. Aba 30 minutes pa bago ang pasok ko
ah!
"Akyat ka na lang sa taas."
"S-sige!"
Nilingon ko si Hedone na nakangiti sa akin.
"Hinahanap ka na niya," bulong nito.
"Oo, para pagalitan ako. Sige una na muna ako."
Dali-dali akong umakyat.
 Jusko West. Paano ba kita makukuha kung pinapahirapan mo naman ako?
To be continued...
AN:
Guys sorry talaga kung one a week na lang ang update lately. Busy na kasi sa work.
Ang hirap mag update pag nag t-trabaho. Usually kasi ang aga ko umaalis tapos
nakakauwi ako mga 10pm-11pm na. Pagod na utak ko nun.
Hope you understand.
Minsan naman maguupdate ako kapag walang masyadong ginagawa sa office. Ngayon kasi
medyo marami.
Ayun lang. Salamat sa pagaantay.

Thirty First Shot

Thirty First Shot

JILLIAN.

"Mainit na naman ulo ni boss," sabi sa'kin ng secretary ni West pag akyat ko sa
opisina niya.
Napahinga ako nang malalim. Ano na naman ang ikina-iinit ng ulo niya? Second
day ko pa lang sa trabaho, mainit na agad ang ulo niya sa akin.
Dati naman umabot ako ng isang buwan bago niya ako sinisigaw-sigawan. Pero ngayon
aba, dalawang araw lang, lagi na agad akong na p-principal's office.
Ganun na ba talaga siya ka-atat na makita ako kada umaga kaya naman gumagawa siya
palagi ng dahilan para pagalitan ako?
Hay naku West, style mo bulok. Nagawa mo na 'yan dati. Wala na bang bago?
Kumatok ako sa opisina niya.
"Come in," dinig kong sabi niya.
I opened the door at bumungad sa akin gwapo pero naka-simangot na mukha ni Sir
West. Nakatayo siya habang nakasandal sa table niya at naka-pamewang. Seryoso
siyang nakatingin sa akin at halos mag-salubong na ang dalawang kilay niya.
Ganyan! Ganyang ganyan ang madalas niyang expression dati kada pinapatawag ako sa
opisina! Pero yun pala inlababo sa akin!
Nginitian ko siya.
"Good morning, sir!"
Mas lalong nagsalubong ang dalawang kilay niya.
"Old habits die hard," he told me coldly. "Ano Ms. Jillian Evangelista, lagi ka na
lang bang late sa trabaho?"
Napatingin ako sa orasan ko.
"Sir, I'm thirty minutes early."
Tinaasan niya ako ng kilay. "Pero sa dami ng dapat mong gawin, nakuha mo pang
pumasok ng ganyang oras?"
Napatingin ako sa sahig at huminga nang malalim.
Alam kong kaya nagiging jerk 'to sa akin ngayon ay dahil sa kagagawan ni Hades at
Zyron. Pero syempre naman, may dugong dyosa man ako, may pusong mortal pa rin ako.
Marunong akong masaktan.
Nakakainis, ah? Late na ako umuwi kagabi dahil sa trabaho. To think na first day ko
yun. Tapos ngayon nag e-expect siya na maaga ako papasok?
"Sir late naman po ulit ako uuwi mamaya, eh," pagdadahilan ko.
"Good," sabi niya at punta siya sa likod ng lamesa niya at binuksan niya ang drawer
niya. May inilapag siya na isang folder na may makapal na papael.
Napalunok ako.
Pakshet parang alam ko na 'to.
"I-proofread mo," utos niya.
"K-kelan po ang deadline?"
"Sa Friday rin kasabay nung apat pang manuscript."
"H-ha? Uhmm, hahatiin ko po ba kay Hedone yung manuscript?"
"Hedone?"
"I-I mean Ara. Y-yung ininterview mo po rito? Yung bagong hire?"
He smiles.
"Ah si Ara? She's a graphic artist not a proofreader."
"P-pero sir, hindi ko naman po kaya ang limang manuscript na deadline sa Friday
na."
"Why? Kaya nung dati kong na pinalitan mo. Bakit ikaw hindi mo kaya?"
Sinungaling! Wala akong pinalitan kasi ayaw mong mag hire!
"Ano? Kaya mo ba? Just tell me, pwede naman akong kumuha ng ibang proofreader."
Nginitian ko siya.
"Oo naman po sir! Kayang kaya!" kinuha ko sa lamesa yung manuscript.
Nginitian niya rin ako.
"Good. Sige na bumaba ka na at umpisahan mo na 'yan."
Tumango ako kahit bad trip na bad trip ako.
"Ah, sir?"
"Hmm?" tugon niya without looking at me. Nakapako na ang tingin niya sa kanyang
laptop.
"N-nag breakfast ka na po ba?"
Inangat niya ang tingin niya at nagulat ako dahil nginitian niya ako.
A genuine smile.
Napangiti rin tuloy ako.
"Coffee for you!"
Napalingon ako bigla sa nagsalita sa likuran ko at nakita ko si Sasha na may dala-
dalang kape at brown bag.
Napayuko ako bigla.
Akala ko naman sa akin nakangiti.
"Wow, breakfast natin?" masiglang sabi ni West.
"Yep! Bagel and cream cheese for me, and pancakes for you."
Inilapag ni Sasha ang dala niyang paper bag and she gave West a quick kiss.
Tumalikod na ako at dire-diretsong lumabas without saying a word.
Ang bigat sa dibdib.
Kung paano ako tignan ngayon ni West at kung paano niya tignan si Sasha.
He's looking at her with love and joy samantalang sa akin, kapag nakikita niya ako,
laging nakakunot ang noo niya, iritable, inis, galit.
Nakaka depress din pala?
Alam mo yung kahit alam ko naman yung totoo. Kahit alam kong hindi kagustuhan ni
West ang nangyayari. That he is being controlled. But still, tagus-tagusan naman
ang sakit.
Dahil sobrang sakit talaga makita ang lalaking mahal mo na nagmamahal ng ibang tao.
Dire-diretso akong pumasok sa elevator at napatingin ako sa reflection ko doon.
Nangingilid ang luha sa mga mata ko. Mukha akong pinagsakluban ng langit at lupa.
Ano ba, Jillian. Tumino ka. Bawal mukhang stress at haggard. Kailangan lagi kang
maganda.
You need to make him fall in love with you.
Dyan nakasalalay ang lovelife mo---at ang kaligtasan niyong dalawa ni West.
Kaya smile. Magtrabaho ka. Tapusin mo ang deadline at ipakita mo sa kanya na hindi
mo aatrasan lahat ng ipagawa niya sa'yo.
Oo. Hindi talaga.
Mamamatay muna ako bago may gawing masama si Hades at Zyron kay West.
Napalunok ako at pinunasan ko ang nangingilid na luha sa mata ko.
Bumaba ako sa elevator at dumiretso sa table ko para magsimulang mag trabaho.
Pasalamat ka talaga West, mahal na mahal kita.

~*~

WEST.
"Sir West, ito na po yung printed copy ng manuscript ng Serenity Club," sabi ni
Ian, isa sa mga editors ko. Inilapag niya ang folder sa lamesa ko. "Pinadaanan ko
po ulit ng isang basa 'yan kaya po if may typographical or grammatical errors man,
sobrang minimal na lang."
Tumango ako, "okay good. Kindly give Jillian a copy. Sabihin mo na need na rin
niyang i-proofread ito."
Inangat ko ang tingin ko kay Ian and he seemed hesitant.
"Yes Ian?" tanong ko sa kanya.
"Uhmm, sir, kay Faye ko na lang po kaya ibigay? Since mas senior naman po siya kay
Jillian and marami na po kasing pino-proofread si Jillian na manuscripts."
"Bakit? Nag rereklamo na ba siya sa inyo?"
"H-hindi po. Hindi. Wala nga po siyang sinasabi. Tahimik lang siya na nagt-trabaho.
Nakita ko lang po na lima-lima na yung manuscript na nasa desk niya. Tapos hindi pa
po siya bumaba para mag lunch. Hindi pa nga po siya kumakain, eh."
Napaiwas ako nang tingin.
"May deadline siya na hinahabol."
"Baka naman po ma-deds na siya niyan."
Kinunutan ko ng noo si Ian.
"Sige na, kay Faye mo na ibigay 'yan."
"Sige po, sir."
Tumalikod na si Ian at akmang lalabas na pero muli siyang lumingon sa akin.
"S-sir?"
"Yes?"
"Uhmm.. n-nagtataka lang po ako. Uhmm, b-bakit po parang pinapahirapan niyo si
Jillian?"
I was taken a back dahil sa tanong niya.
"I'm not," mariin kong sabi.
Kita ko ang kaba sa mukha niya. Malamang. Mag-tanong ba naman siya nang ganyan sa
boss niya, eh.
"O-okay po sir. Pero uhmm, sir? W-wag niyo po sana siya masyadong pag initan. Pagka
sumuko siya at nawala siya sa inyo, baka po magsisi kayo sa huli."
"What the hell are you saying, Ian? Gutom ka ba? Atsaka bakit ako magsisisi?
Masyado bang remarkable ang abilities ni Jillian at irreplaceable siya sa kompanya
ko?"
Umiling si Ian.
"S-sa company po maaring makahanap kayo ng kapalit niya. Pero po sa---" napaiwas
siya ng tingin.
"Sa?"
Umiling siya bigla and he laugh awkwardly.
"W-wala po. G-gutom na nga po siguro ako."
I checked the time. It's already past 8.
"Sige na mag out ka na para makapag dinner ka na rin."
"Yes sir!"
Tuluyan nang lumabas si Ian sa opisina ko. Napasandal naman ako sa upuan ko at
tinanggal ko ang reading glass ko.
I heave a sigh.
What the hell am I doing?
Tama naman si Ian. I am really making Jillian's life miserable. Sinasadya kong
dagdagan nang dagdagan ang mga trabaho niya dahil ayoko siyang nandito. Ayoko
siyang nasa kompanya ko. Ayokong nakikita siya. Ayokong nalalaman na isang floor
lang ang pagitan namin.
Dahil ewan..hindi ako mapakali.
I know for some reason, I loathed that girl. Ewan kung bakit. Sadyang nakakaramdam
lang ako nang matinding galit kada nakikita ko siya.
But at the same time...para akong natataranta na ewan. Kada nakikita ko siya,
parang may pumipilipit sa dibdib ko.
Para akong nasasaktan na hindi ko maintindihan kung bakit.
Ano bang nangyayari sa akin?!
Baka kulang lang ako sa tulog. Baka kailangan kong mag relax.
Kinuha ko ang phone ko and I'm about to text Sasha na magkita kami nang maalala ko
na may business meeting pala sila bukas kaya maaga siya aalis. She need to rest.
Mukhang mag-isa akong lalabas ngayong gabi, ah.
Ayokong umuwi. Lately parang nasasakal ako pag nasa loob ako ng condo ko.
Siguro kakain muna ako sa labas at magpapalipas ng oras.
Tinapos ko muna yung ginagawa kong report. Mga bandang past 9pm, nagligpit na ako
nang gamit.
Nandito pa kaya siya?
Bumaba ako sa sixth floor kung saan nandoon ang opisina ng mga staffs. Sumilip ako.
Patay na ang ilaw dito. Wala nang tao.
Maliban na lang doon sa dulong cubicle kung saan tanaw ko ang sinag ng liwanag mula
sa computer screen. Sa harap nun ay nandoon si Jillian at nakasubsob ang mukha sa
manuscript na binabasa niya.
Lumapit ako sa kanya.
She's sleeping.
Napakunot ang noo ko.
May pinapagawa ako tapos tutulugan niya ang trabaho niya?!
I was about to wake her up nang mapatigil ako at napatitig sa mukha niya.
She's.... she's so beautiful.
Napailing ako.
Ano ba, West. Ano bang nangyayari sa'yo? One moment galit na galit ka sa kanya.
Tapos ngayon bigla kang magagandahan...
Damn.
Gumalaw nang onti si Jillian kaya naman nahulog ang ilang strands ng buhok niya
patakip sa mukha niya.
Lumapit ako at hinawi ko 'to. My fingertips brushed across her cheek.
Napa-atras ako bigla.
What the hell? Why am I touching her?!
Napatalikod ako at naglakad palayo sa kanya.
Ano ba 'to? Bakit ganito?
Bakit parang gulong gulo ang emosyon ko kapag malapit siya sa akin?
"Sir!" tawag sa akin nung security guard na makakasalubong ko. "Pauwi na po kayo?"
Tumango ako, "Ah y-yes. Pauwi na."
"Ingat po sir!"
"Ah, Mang Ronald?"
"Yes sir?"
Kinuha ko yung wallet sa bulsa ko at dumukot ako ng isang libo.
"Ah pabigay naman po doon sa natutulog na empleyado sa loob. Sabihin mo mag dinner
siya tapos umuwi na."
Takang taka na kinuha ni Mang Ronald yung isang libo.
"S-sige po."
"Pasabi bigay ni...uhmm.. ni Pedring yung pera."
"Pedring?"
"Oo. Basta yun! Pasabi na lang po. Sige una na ho ako."
At bago pa makapag react si Mang Ronald, nilayasan ko na siya.
Shit.
Hindi ko alam kung bakit ko ginawa yun.

To be continued

~*~

ALY'S NOTE:
Description kay Hedone sa chapter 29
"Mahaba buhok, naka spaghetti strap na top at short shorts."

Description kay Hedone sa chapter 30

Mahaba ang buhok na may kulot sa dulo, mamula mula ang pisngi at labi. Mapungay ang
mata."

Then may mga nag comment (take note, hindi lang isa ang nag comment nito)
"LALAKI BA O BABAE SI HEDONE?"
"AKALA KO TATAY NI CUPID SI HEDONE."
"AKALA KO LALAKI SI HEDONE."

Huhuhu kaiyak. Reading comprehension 101 mga beh </3

Thirty Second Shot

Thirty Second Shot

JILLIAN.
"Mukha kang zombie," sabi ni Cupid pagka-uwi ko sa bahay.
Tinignan ko ng masama ang hinayupak na nilalang na 'to.
"Ikaw kaya ang may apat na manuscript na i-proofread! Sangkatutak pa na typo ang
nandoon. Sinadya niya talaga yun, eh! Enjoy na enjoy siyang pahirapan ako! Tapos
habang nagpapakahirap ako sa pag p-proofread, siya naman pa-kape kape na lang
kasama si Sasha landi! Bwiset!"
Ibinato ko ang bag ko sa sofa, at sumalampak ako doon. Ang sakit ng batok at likod
ko. Pagod na pagod ang mga mata ko kakabasa. At pati feelings ko nasasaktan din.
Makita ko ba naman kaninang umaga si West na halikan ni Sasha at ang sweet pa nila.
Gusto kong manabunot. Gusto kong pagbuhulin ang bituka niya kasama na sina Hades at
Zyron!
May manliligaw pa ata akong guard na ang pangalan ay Pedring. Sukat abutan ako ng
isang libo pambili ng hapunan. Malamang di ko tinanggap. Mamaya mag assume si Mang
Pedring.
"So ano na? May narating na ba ang pang se-seduce mo kay West?"
Sumimangot ako, "wala! Dedma ang lolo niyo. Ganda ganda ko kanina pag-pasok ko, eh.
Sukat tambakan ako nang tambakan ng trabaho. Gusto ko na nga lang mag hubad sa
harapan niya. Malay mo biglang bumalik ang alaala pag nakita ang katawan ko."
"Gawin mo na kasi. Para hindi na tayo nahihirapan dito."
"Wow ha. Ako lang kaya nahihirapan dito. Habang ikaw nandito lang sa bahay at
pakain-kain lang."
"Binabantayan ko si Ayesha na ngayon eh wala pa ring malay."
Napaayos ako bigla ng upo.
For a moment, nawala sa isip ko na nandito pala sa pamamahay ko si Ayesha.
Bigla na namang bumalik ang kaba sa dibdib ko.
Pare-pareho kaming walang idea kung bakit nandito si Ayesha. Kung bakit bumalik
siya at bakit buhay pa siya kung kitang kita nang dalawang mata ko kung paano siya
namatay.
Nakakatakot dahil hindi ko alam kung ano na naman ang plano niya.
Yung fact na si Hades na ang humahadlang sa amin, ang hopeless na ng pakiramdam ko.
Tapos dadagdag pa si Ayesha.
At isa pa yun.
Nakakatakot kasi parang ang tahimik ni Hades.
Imposibleng hindi niya alam ang mga moves namin ni Cupid. Imposibleng hindi niya
kami nakikita.
He is, after all, one of the most powerful gods.
At kung gugustuhin niyang kunin ako o si West, hindi na niya kailangan pang dumaan
sa mga ganitong bagay.
Feeling ko nga isang kumpas niya lang ng kamay niya, nasa underworld na kami.
Pero bakit? Ano ba talaga ang plano niya?
"Jillian," tumayo si Cupid at napansin kong naging seryoso ang expression sa mukha
niya. "Kailangan kong umalis."
"H-ha? Pero bakit?"
"Nararamdaman ko ang presenya ni Ayesha na unti-unti nang nawawala. Kung hahayaan
natin 'to, baka tuluyan na siyang pumanaw. Kailagan kong manghingi ng tulong."
"T-teka... Cupid alam kong masyadong masama itong itatanong ko pero, d-dapat ba
natin siyang iligtas? Hindi ba tayo mapapahamak? I mean, hindi natin alam kung ano
ang intensyon ni Ayesha."
"Yun nga. Hindi natin alam kung ano ang intensyon niya at hindi natin ito malalaman
kung hindi natin siya gigisingin. Jillian, iba ang pakiramdam ko rito. Parang may
mali. Hindi ko maisip kung paano niya magagawang makabalik dito. At kung bumalik
man siya para kay Zyron, hindi tayo ang sasaktan niya dahil wala nang nakadugtong
na tao sa kapalaran ni Zyron."
Napatahimik ako at napabuntong hininga.
"Sige. Kung ayun ang sa tingin mong tamang gawin."
"Ama."
Napalingon ako kay Hedone na kalalabas pa lang sa kwarto niya. Nilapitan niya kami
ni Cupid.
"Ikaw muna ang bahala," sabi ni Cupid sa kanya.
Tumango si Hedone.
"May nahanap ako na pwedeng makatulong sa atin, ama."
"Sino?"
Napangiti nang malawak si Hedone.
"Basta, kailangan ko munang imbestigahan si pogi."
Nanliit bigla ang mata ni Cupid.
"Hedone, sino na naman 'to?"
"Si Ian ba 'to?" tanong ko sa kanya.
"Sinong Ian 'to?!" galit na tanong ni Cupid.
"Basta! Kung tama man ang hinala ko, malaki ang maitutulong sa atin nitong pogi na
'to."
"Siguraduhin mo lang na kaya mo siya iniimbistigahan ay dahil sa may maitutulong
siya hindi dahil type mo siya. Pareho pa naman kayo ng ugali nitong si Jillian."
"Oy grabe ka ah!" sabi ko. "Maka judge 'to!"
"Basta ama, ako na ang bahala sa kanya. At ako na rin ang bahala kay sleeping
witch. Kaya gumora ka na sa pupuntahan mo," nilingon ako n Hedone sabay kindat.
Napangiti na lang ako.
May pakiramdam kasi ako na may gagawin siyang kalokohan habang wala ang kanyang
ama.
~*~
Kinaumagahan, sabay kaming pumasok ni Hedone. At jusko, kaparehong kapareho niya
ang tatay niya. Ayaw gamitin ang hocus pocus niya para mabilis kaming makapunta sa
opisina. Commute kung commute ang peg
Tinigilan ko na rin ang pagdadala ng kotse kasi bukod sa lugi na ako sa gas gawa ng
traffic, ang mahal pa ng parking fee doon sa building ng opisina namin.
Nakakapulubi.
Kaya naman pagpasok ko sa opisina, mukha akong bruha. Dahil bukod sa stress na
stress ako at wala nang tulog, ang ganda ganda pa nitong katabi ko kaya nagmumukha
akong basahan sa tabi niya.
Minsan napapaisip ako kung may lahi ba talaga akong dyosa. Bakit sila ang gaganda
at ang kikinis? Samantalang ako may malaking pimple sa noo?
"Girl mag make-up ka," sabi ni Hedone habang papasok kami sa office.
"Ayaw! Wala ako sa mood mag ayos. Tsaka na ako magpapaganda kapag natapos ko 'tong
mga manuscripts na pinapa-proofread sa akin ni West."
"Jillian, you're here!" salubong sa akin ni Elise. "Hinahanap ka ni sir West."
Juskolord. Kung nung una may excitement pa tuwing hinahanap ako, ngayon nabu-bwisit
na ako. May idadagdag pa ba siya sa mga ipapagawa niya sa akin? Pagod na pagod na
ako.
Two days na lang ang natitira sa deadline ko at sa apat na manuscript, dalawa pa
lang ang nagagawa ko. Hindi ko alam kung paano pagkakasyahin ang oras ko. Kung
bibilisan ko naman ang basa ko, malamang sa dami ng typographical and grammatical
errors dito, meron akong ma-mi-missed out. At pag may mali ako, malamang ipapatawag
niya ulit ako at papagalitan. Imbes na mahulog si West sa akin, mas lalo pa siyang
magkakaroon ng dahilan para kainisan ako.
Grabe. Three days pa lang ako dito sa trabaho ko pero parang drained na drained na
ako.
"Sige Elise akyat muna ako kay Sir West," sabi ko sa kanya.
Tinapik niya ako sa balikat.
"Ayos ka lang? You look pale."
I tried to give her a smile.
"Ito pala si Ara, first day niya," sabi ko sabay turo kay Hedone.
"Hi Ara! Halika, ipapakilala kita sa kanila."
Nginitian siya ni Hedone at pumasok sila sa loob ng opisina. Ako naman, umakyat sa
seventh floor para puntahan si West.
Kumatok ako at nang marinig ko ang boses niya na pinapapasok na ako, pumasok ako sa
loob.
"Good morning, sir!" bati ko at pilit akong ngumiti kahit walang wala ako sa mood.
"Morning," bati niya without looking at me. Nakapako ang tingin niya sa screen ng
laptop niya
"Tawag niyo raw po ako?"
Inangat niya ang tingin niya sa akin.
"I have a meeting on Friday afternoon."
"Okay po?"
"I need the manuscripts by Friday morning para ma-check ko na before the meeting."
Pakshet.
Napapikit ako. Huminga ako nang malalim.
Drained na ako. Nakakapagod. Feeling ko sa pinapagawa niya gusto na niya akong
mamatay.
O gusto na niya akong sumuko.
Pero hindi pwede.
Shit, Jillian. Wag kang bibigay. Habaan mo ang pasensya mo. Hindi lang buhay mo ang
nakasalalay dito kundi pati buhay ni West.
Pero nakakainis naman na pagsubok 'to, oh. Why do he have to hate me so much?
"Ano? Kaya pa, Jillian?" tanong niya na para bang nanghahamon pa.
Nginitian ko siya.
"Yes sir. Okay lang po. Sige po, umpisahan ko na po."
Tinalikuran ko na siya at tuloy tuloy akong lumabas mula sa opisina niya.
Nanginginig ang buong katawan ko hindi sa galit kundi sa pagod.
"Jillian, are you okay?" tanong ni Lissa, yung secretary ni West.
Tumango ako at pilit na ngumiti.
"Oo naman."
"Sure ka? You look sick. May gamot ako rito."
"It's okay. I'm fine," nginitian ko siya at nagpaalam na ako.
Pagbaba ko sa office namin, nakita ko naman na pinagkakaguluhan na ng mga boys si
Hedone at iniinterview na siya nang mga 'to. Well maliban kay Luke na ever loyal
kay Elise. Si Edgar naman pasulyap sulyap lang pero hindi niya rin nilalapitan.
Himala at matino na ang unggoy. Iba talaga nagagawa nang may asawa na. At si Ian na
busy mag-trabaho.
Tinignan ko si Hedone na enjoy na enjoy sa atensyong nakukuha niya. Manang mana
talaga kay Cupid ang isang 'to.
Bago kami umalis kanina, humingi ako sa kanya nang tulong kung pwede ba niyang
gamitan ng hocus pocus ang mga manuscripts na 'to. Kaso sabi niya kabilin-bilinan
ni Cupid, wag siyang gagamit nang kahit anong mahika dito sa loob ng opisina dahil
nga nandito si Zyron at maaring ma-trace niya kami.
Kaya no choice talaga ako kundi gawin ang mga trabahong naka-tamabak sa akin.
Naupo ako sa pwesto ko at sumilip sa kabilang table kung saan naka-pwesto si Ian.
"Oh Ian, bakit hindi ka nakiki-join sa mga boys sa pag i-interview kay Ara?" tanong
ko rito.
Nakita ko ang biglaang pamumula ng tenga ni Ian at mas lalo niyang itinago ang
mukha niya sa likod ng monitor ng desktop niya.
"Hi Ian!" bati ni Hedone na ngayon ay nakapwesto na sa likuran ko.
Kumaway lang nang bahagya si Ian sa kanya.
"I know na introduce ka na ni Jillian sa akin yesterday, but anyway baka
nakalimutan mo, I'm Ara nga pala," inilahad ni Hedone ang kamay niya rito.
Tinignan siya ni Ian. Pulang pula ang mukha nito. Hindi siya nakipag shake hands
instead, tumayo siya at nag excuse. Dire-diretso palabas ng opisina.
Nagkatinginan kami ni Hedone.
"Girl, maganda naman ako," sabi niya.
"Baka natakot sa kagandahan mo," sagot ko.
Nung lunch break namin, dating gawi, sa desk ko ako kumain dahil hindi ko pwedeng
bitiwan ang ginagawa ko. Si Hedone naman, nahatak si Ian para sabayan siyang
kumain.
Ang sakit sakit na nang ulo ko. Hindi ko na na-a-absorb ang mga binabasa ko. Hindi
ko rin naman matayuan.
Pagka talagang bumalik na ang alaala ni West, kailangan niyang bumawi nang bonggang
bongga sa akin.
"Ma'am kape."
Napalingon ako at nakita ko si Mang Rolan, yung guard na naka-duty ngayon.
"Pinabibigay po ni Pedring," nakangiting sabi niya.
Napakunot ang noo ko.
"Naku Mang Rolan, pasabi kay Mang Pedring, hindi niya ako madadaan sa mga pa-kape
kape niya. May jowa na 'ko, sabihin mo. Wag na siyang manligaw sa akin."
Lumungkot ang mukha ni Mang Rolan, "pero ma'am---"
"Eh naku manong, marami pa ho akong ginagawa. Ibalik niyo na sa kanya yang kape na
yan."
Malungkot na lumabas si Mang Rolan dala dala ang kape.
Tsaka na ako mag s-sorry para kay Pedring.
Focus muna Jillian. Focus.
Lumipas ang ilang oras. Hindi ko namalayan na uwian na pala. Umuna sa akin si
Hedone at binulungan niya ako na susundan niya si Ian. Ako na naman ang naiwan na
lang mag-isa sa office.
Dalawa pang manuscript. Friday ng umaga ang deadline. Ang kakapal pa naman nito.
Ang sama na rin ng pakiramdam ko.
Ang sarap sumuko.
Pumikit ako at inalala ko si West noon. Nung mga panahong akala ko ibang tao ang
nakatadhana sa kanya.
Ilang beses ko siyang pinagtulakan palayo. Ilang beses kong sinabi na wala siyang
pag-asa. But still, hindi siya sumuko agad.
Inalala ko yung panahong nasa Japan kami. Nung ako ang hindi makaalala. Yung mga
panahong sinusungitan ko siya pero pilit niya pa rin akong nilalapitan. Yung ilang
beses niya pinadama kung gaano niya ako ka-mahal.
Napahinga ako nang malalim at naramdaman ko ang pangingilid ng luha sa mga mata ko.
Damn West, I miss you so much. Bumalik ka na sa dati, please.
Huminga ako nang malalim at itinuloy ko na ang ginagawa ko.
Natapos ko ang isang manuscript kaso mga 4am na ako nakauwi. Natulog lang ako ng
isang oras at after nun, pumasok na ulit ako.
Ang bigat bigat na nang pakiramdam ko pero pilit kong itinatatak sa utak ko na
maliit na sakripisyo lang 'to para sa amin ni West.
Kaya ko 'to.
Buong araw, ilang tao ang lumapit sa akin para tanungin kung okay lang ba ako.
Halos hindi ko na rin sila masagot dahil nagmamadali ako. Kinakabahan na baka hindi
ko mai-submit on time itong manuscripts.
Nakikisali pa si Mang Pedring, kung sino man siya, na may pinapaabot ng sandwich at
gamot para sa'kin. Syempre 'di ko tinatanggap. Mamaya tauhan na pala ni Hades yan
at may kung ano sa mga pagkaing pinapaabot niya.
Mga 3am, natapos ko ang manuscript. Agad kong dinala ito sa desk ng secretary ni
West para siya na lang ang mag-abot sa kanya. Mukhang sa sobrang antok ko, ma-late
ako bukas.
Bahala na kung mapagalitan. Basta natapos ko ang pinapagawa niya.
Jusko, natapos na rin. Akala ko mamamatay na ako, eh.
~*~
Nagising ako sa tunog ng phone ko. Nakita ko na 9:30am na. Late na late na ako.
I checked my phone. Tumatawag si Elise.
Agad kong sinagot.
"Hello Elise? Sorry late ako. 3am na ako nakauwi, eh. Kakagising ko lang."
"Jill, bilisan mo. Pumunta ka na rito. Galit na galit si Sir West."
Napapikit ako.
Ano na naman?!
Nagawa ko naman ang pinapagawa niya ah?
What do you expect, Jillian? He's brainwashed to hate you.
Napalunok ako.
Mabilis akong naligo at nagbihis. Wala nang kain kain at ayos ayos. Kumuha na lang
din ako ng taxi para mabilis akong makarating sa opisina.
Pag dating ko doon, dumiretso na ako sa office ni West.
Yung tingin pa lang sa akin ni Lissa, yung secretary niya, I know I'm in big
trouble.
"Sir West?" sabi ko nang makapasok ako sa office niya.
Agad na umangat ang tingin niya at nakakunot ang noo niya.
Tumayo siya at kinuha ang mga manuscripts na sinubmit ko.
Lumapit siya sa akin at ibinagsak ito sa harap ko.
"Unang manuscript pa lang ang binabasa ko, ang dami nang mali. Are you really doing
your job?"
Napayuko na lang ako.
"Ano ba Jillian. Eversince, never umayos ang mga trabaho mo. Kung hindi lang dahil
kay dad, hindi kita kukunin. Pero hindi ka man lang nahiya. Sana nagsipag ka man
lang ngayon, di ba? Pinatunayan mo sana na mali ang impression ko sa'yo. But no."
Napakuyom ako.
Gustong gusto ko siyang sagutin. Sumbatan. Sigawan.
Pero para saan pa?
Kahit anong sabihin ko sa kanya, lalabas lang sa tenga niya dahil ayun ang ginagawa
nina Zyron sa kanya ngayon. They made him hate me at ang sakit sakit sakit tignan
ni West na puno ang galit sa mga mata niya habang nakatingin sa akin.
Yung the way he looks at me, para ako na ang pinaka tanga at pinaka nakakainis na
tao na na-encounter niya.
Ang sakit naman nito.
Si West, sinisigawan niya ako. Dinuduro niya ako. Galit na galit siya sa akin.
Bakit ganito? Bakit parang hindi na pagsubok 'to? Pakiramdam ko parang
pinaparusahan ako, eh.
Napahinga ako nang malalim at bumagsak na ang luha sa mata ko.
Agad akong napayuko at mabilis na pinunasan yung luha ko.
"Sorry sir, aayusin ko na po," sabi ko sabay kuha ng mga manuscripts na ibinagsak
niya sa paanan ko.
"Jillian.. why?"
Napaangat ang tingin ko. West look frustrated.
He took a step forward at hinawakan niya nang mahigpit ang braso ko at pwersahan
akong itinayo.
"Aray, West..."
"Why Jillian?!"
"W-West..?"
"Jillian, alam mong sinasadya ko 'to! Alam mong pinapahirapan kita dahil ayokong
nandito ka. Ayokong nakikita ka dahil ginugulo mo ang utak ko. But why?! Why are
you enduring this?! Why are you enduring me?! Ba't hindi ka lumalaban?! Hindi ka
umiimik?! Hinahayaan mo lang lahat nang 'to! Why?!"
Napalunok ako dahil pakiramdam ko any minute tutulo na ang luha sa mga mata ko.
West kung alam mo lang kung bakit. West please bumalik ka na. Alalahanin mo na
please.
West, I miss you.
"Jillian.."
Bigla akong nakaramdam ng hilo. Parang umiikot ang paningin ko. Naramdaman ko ang
panlalambot nang tuhod ko and I tried to use his arm to steady myself. Pero bago ko
pa siya mahawakan, tuluyan na akong bumagsak at nawalan nang malay.
To be continued..

Thirty Third Shot

Thirty-Third Shot
WEST.
"Jillian..."
Nakita ko ang pag pikit nang kanyang mga mata. Ang unti-unti niyang
pagbagsak.
Agad ko siyang hinila palapit sa akin and I hugged her tight.
Napatingin ako sa mukha niya.
Namumutla ang mga labi. She's unconscious.
And it is my fault.
Hinawakan ko ang kamay niya. Nanlalamig siya.
Ang bilis ng tibok ng puso ko. Naninikip ang dibdib ko.
Bakit ang sakit?
Bakit ganito ang nararamdaman ko?
I know I hate her but why?
Bakit hindi ko siya mapabayaan? Bakit nahihirapan ako kapag nakikita
kong nahihirapan siya?
At kada gugustuhin ko nang tumigil, kada maiisipan ko nang umayaw,
parang biglang may bumubulong sa isip ko na pahirapan ko pa siya. Saktan ko pa
siya.
Nababaliw na ba 'ko?
Anong meron sa babaeng 'to at nagkakaganito ako sa kanya?
Binuhat ko si Jillian at agad akong pumunta sa parking lot. Pagkasakay
ko sa kotse ko ay agad ko itong pinaandar papuntang ospital.
Nang makarating ako doon, nanginginig ang buong katawan ko. Hindi ako
mapakali.
Sabi ng doctor, over fatigue lang daw at kulang sa tulog at kain.
Pahinga lang ang kailangan ni Jillian at wala akong dapat ipag-alala.
Pero bakit hindi pa rin ako mapakali?
Bakit ganito?
Napasandal ako sa pader ng waiting area. Sabi ng doctor pwede ko nang
puntahan sa loob ng room si Jillian. Pero natatakot ako, eh.
Hindi dahil sa baka sumbatan niya ako na kaya siya nagkaganyan ay dahil
sa akin.
Yung kinatatakot ko ay baka sabihin na niyang hindi niya na kaya. Na
aalis na siya sa buhay ko.
Hindi ko maintindihan kung bakit ganito ang nararamdaman ko.
"West."
Napalingon ako sa gilid ko at nakita ko si Kuya Zyron na naglalakad
palapit sa akin. Umupo siya sa tabi ko.
 "Anong nangyari?" tanong niya.
"She...collapsed."
Tumango si Zyron. Napapikit ako.
"Bakit ganito, kuya? Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko para sa
kanya. Galit na galit ako sa kanya pero nasasaktan ako kapag nahihirapan siya.
Hindi ko siya mapabayaan. Bakit ganito?"
Tinignan ako ni kuya. Parang sinusuri niya ako.
"Kuya? Am I... am I falling in love with her?"
Nakita ko ang gulat sa mga mata niya. Agad siyang napaiwas ng tingin sa
akin.
"You're in love with Sasha," sabi niya.
"Kuya-"
Muli niyang inangat ang tingin niya at ipinatong niya ang kanyang kamay
sa balikat ko.
"You're in love with Sasha."
Tumango ako at napahinga nang malalim
Naramdaman ko ang pagmamahal ko kay Sasha.
I'm in love with her.
"You hate Jillian, West," halos pabulong niyang sabi.
Napakuyom ako.
"Bakit? Bakit ako galit sa kanya?"
"You hate her," he told me with more conviction. "You hate her so damn
much you badly want to see her suffer. Mababaw pa 'tong ginagawa mo. Walang wala pa
'to. Kailangan mo siyang pahirapan at saktan. Kailangan niyang maghirap sa mga
kamay mo. You despise her. Sumasaya ka kapag nasasaktan siya."
Napapikit ako. Bawat salitang binibitiwan ni kuya Zyron, parang isang
malakas na emosyon na tumatama sa akin. Bawat katagang bibigkasin niya, ramdam na
ramdam ko ang galit kay Jillian.
I hate her. I loath her. I despise her.
I want to see her suffer.
Masaya ako kapag nasasaktan siya.
I hate her.
I hate her so much.
Napadilat ako. Nakita kong nakangiti sa harapan ko si kuya Zyron.
"Let's go?"
Tumango ako at tumayo.
~*~
HEDONE.
Akala ko napakadaling basahin ng mga mortal. Lalo na ang mga lalaking mortal.
Akala ko madali silang paikutin sa mga kamay ko.
Sa totoo lang, wala pang mortal ang hindi umayon sa gusto ko.
Madali silang makuha sa isang tingin at isang ngiti. Onting kindat
lang, ginagawa na nila ang mga bagay na gusto ko.
Pero ano ba 'tong mortal na 'to na nasa harapan ko? Alam kong hindi
siya normal pero mortal pa rin siya.
At hindi lang basta mortal! Isa siyang lalaki! Nauubos na ang ngiti ko
rito pero hindi pa rin siya tinatablan! Alam kong straight siya, pero bakit?!
Tinignan ko si Ian na tutok na tutok sa computer screen niya.
Makapal ang salamin na kanyang suot. Unat na unat din ang buhok maging
ang kanyang suot na damit.
Nerd. Geek. Ayan ang karaniwang salita na ginagamit ng mga mortal upang
isa-larawan ang mga lalaking kagaya niya.
Alam ko namang hindi siya kasing gwapo ng mga artistang naging
boyfriend ko at pandaliang ka-landian noon. Pero kung yung mga gwapo nga ang dali
kong nakuha, bakit siya hindi?
Suko na talaga ako kung hindi lang-naku! Kung hindi lang talaga ako
naghihinala sa taong yan.
I cannot read his thoughts. Katulad ng kay Jillian. Pero si Jillian
kasi, kaya niyang i-block ang thoughts niya dahil sa compass ni ama at dahil na rin
sa pagiging part-goddess niya.
But this guy? He's not part-god. Makikita ko yun kung meron man siyang
dugong greek god. Pero wala. He is pure mortal. Kaya bakit?!
"Ara, lunch na tayo? Sabay ka sa amin!" yaya ni Gerard, isa sa mga
editors. Sa likod niya ay nandoon si John at si Kevin.
Simula nang mag trabaho ako rito, nakadikit na sa akin ang tatlong
lalaking yan.
Well, I can't blame them.
Nginitian ko sila. Yung pagkatamis-tamis na ngiti. Halos matawa ako sa
expression ng kanilang mga mukha.
"Sige boys, sunod ako sa baba."
"H-hintayin ka na naming," sabi ni John.
Mas nilawakan ko ang aking ngiti.
"Susunod na lang ako."
Para silang mga asong ulol na tumango at naunang lumabas.
Napailing na lamang ako.
Boys.
Inintay kong magsi-alisan din ang ibang mga ka-officemate namin. As
usual, naiwan na namang mag-isa si Ian. Inilabas niya ang baunan niya at tumayo
papunta sa pantry.
Agad ko siyang sinundan doon. Walang ibang tao. Kami lang.
Isinara ko ang pinto sabay lock. Gulat siyang napatingin sa akin.
"A-A-Ara..?"
Nginitian ko siya. Katulad ng ngiti ko doon sa tatlong lalaki. Napayuko
lang si Ian.
"B-bakit mo ni-lock ang pinto?"
"Gusto kitang ma-solo, eh."
Lumapit ako sa kanya at ipinulupot ko ang braso ko sa braso niya.
"Ikaw, napapangitan ka ba sa akin? Bakit hindi ka makatingin? Ba't iwas
ka nang iwas?"
Umiling lang siya pero naka-yuko pa rin.
"Ikaw ang type ko, eh."
Bigla niyang naibagsak ang baunan na hawak niya. Buti na lang at
nakasara pa ito kaya hindi tumapon ang pagkain niya.
"Shit," bulong niya.
Kinalag niya ang pagkaka-pulupot ko sa braso niya at lumayo siya sa
akin. He cleared his throat.
"W-wala akong panahon sa ganyan," sabi niya while making himself busy
sa pagiinit ng pagkain niya sa microwave.
Napangiti ako.
"Why? Dahil iba ang nakikita mong nilalang na para sa akin?"
Agad siyang napatingin sa akin at kita sa mata niya ang gulat.
Mas lalong lumawak ang ngiti sa labi ko.
"Sabi na, tama ang hula ko. Nakikita mo 'no? Nakikita mo sa mga taong
nakapaligid sa'yo ang mga nakatadhana para sa kanila."
"P-paano mo nalaman?"
"Hmm let's say, medyo may pagkakapareho tayo."
"N-nakikita mo rin ang mga nakatadhana sa kanila? Nakikita mo rin kung
sino ang mga taong magkakaduktong?"
Umiling ako.
"Iba ang nakikita ko."
"A-ano?"
"Their heart's greatest desire. Pero nakakapagtaka, Ian, bakit hindi ko
makita ang iyo?"
Napayuko si Ian at huminga siya nang malalim.
"Ara?"
"Hmm?"
"T-tinatanong mo kung bakit umiiwas ako sa'yo. Kasi, naguguluhan ako.
Sa lahat nang mga tao, nakikita ko kung sino ang nakaduktong sa kanila. Pero
pagdating sa'yo, wala akong makita..."
Napa-atras ako nang bahagya.
Well, bakit hindi na ako nagulat?
Maybe because I am meant to be alone for eternity.
Umiling ako.
"Well, ganun talaga. Baka myembro ako nung samahang tumandang dalaga."
"Pero kasi---!"
"Wag na nating pagusapan 'yan. May kailangan akong ihingi nang tulong
sa'yo."
"A-ano...?"
I grinned at him.
"Bago ang lahat, kailangan mo munang malaman kung sino talaga ako,"
lumapit ako kay Ian at inilahad ko ang aking kamay. "My real name is Hedone.
Goddess of desire and daughter of Cupid and Psyche."
To be continued...
Aly's Note:
Feeling ko kailangan kong i-explain 'to base sa ilang comments last chapter.
Si West ay mortal. Wala siyang kapangyarihan like Jillian, Cupid, Psyche, etc.
Alam naman siguro nating lahat na si Hades at Zyron ang kumokontrol sa kanya.
Hades = god of underworld. At hindi lang siya basta basta na god. He is one of the
greatest and one of the most powerful greek god. Almost the same level as Zeus.
Even yung ibang mga Greek Gods and Goddesses ay takot kay Hades.
So anong laban ng isang hamak na mortal na si West kay Hades? Paano niya lalabanan
ang pambbrainwash na ginagawa sa kanya.
Brainwashed = yung pinaniniwala ka sa isang bagay na hindi totoo. Pag kontrol sa
isip mo. In short, makakagawa ka ng mga bagay na ayaw mong gawin.
Though nakakagalit man ang ginawa ni West, wag nating kalimutan na may kumo-kontrol
sa kanya kaya ganun.
Naloloka kasi ako sa comments ng iba. Yung naging jerk si West, ayaw na nila kay
West, na sana pag naka-alala si West wag na siyang balikan ni Jillian.
Nakalimutan niyo na ba ang POV ni West mula SWSCA hanggang TLA kung saan nagpunta
sila sa Japan?
Higit sa lahat, nakalimutan niyo ba na ibinigay ni West kay Jillian ang compass.
Yung compass na natatanging proteksyon niya.
Because he chose to protect Jillian. Kaya in return, nagawa siyang i-brainwashed.
Ayun. Reminder lang.
Di ko matiis si bebe West eh. Naawa na ako sa kanya. Kontrolado na nga siya,
binabash pa ng mga readers. Meghed. Poor baby cinnamon. XD

Thirty Fourth Shot

Thirty Fourth Shot

JILLIAN.
"He's not West anymore," sabi ko kay Hedone nang puntahan niya ako sa ospital kung
saan ako dinala.
Nagising ako kanina na takang taka kung ano ang ginagawa ko sa ospital na 'to. And
then I remember talking to West. Pati na ang mga masasakit na salitang binitiwan
niya. I remember his cold eyes staring at me. Yung walang pagmamahal. Ang sakit.
Naalala ko ang pagkahilo ko at malang, nag black out ako.
Sinalo ba niya ako o hinayaang matumba?
Then I woke up and saw a note and a huge cash on my bedside table. Sabi doon sa
note, wag ko na lang ipagkakalat na nawalan ako nang malay because of work and in
return, he gave me twenty thousand pesos.
Sino ang nagiwan ng note at ng pera? Si West.
Ang sakit. Gusto kong maiyak.
Hindi siya si West. Dahil hindi gagawin ni West sa akin yun. Dahil si West, mag
aalala sa akin. Si West hindi hahayaan na mangyari sa akin 'to. Hindi niya ako
sasaktan at pahihirapan nang ganito.
Hindi siya ang West ko.
Lumapit sa akin si Hedone and she pull me near her.
"Jillian.."
Umiling ako at pilit kong pinipigilan ang luha sa mga mata ko.
"I don't know kung saan nila dinala o ano ang ginawa nila kay West. Pero yung taong
yun? He's not West. He's not him. Hindi siya ganung kasamang tao."
Naramdaman ko ang pag buntong hininga ni Hedone.
"He's West at kahit ano pa ang pinapakita niya ngayon, siya pa rin yun, Jillian."
"No. No.. How am I supposed to accept that?! He's not West!"
"Jillian," ipinatong ni Hedone ang mga kamay niya sa magkabila kong braso at
iniharap ako sa kanya. "Listen to me. West needs you. Hindi ka pwedeng panghinaan
nang loob. Alam kong nasasaktan ka na. Alam ko na ang hirap para sa'yo na makita si
West na sinasaktan ka. Pero si West pa rin yun. Lagi mong tatandaan na hindi rin
niya nagugustuhan ang ginagawa niya sa'yo. Na somewhere, deep down, umiiyak at
nasasaktan siya dahil sinasaktan ka niya. That's why you need to set him free."
"Hindi ko alam kung paano ko palalakasin ang loob ko, Hedone. Ang hirap hirap
naman."
Muli akong inakbayan ni Hedone.
"Kada panghihinaan ka nang loob, lagi mong tatandaan kung gaano ka kamahal ni West.
Lagi mong tatandaan yung mga ginawa niya para sa'yo. Sabi ni ama, sinalo ni West
ang ball of light ni Ayesha na dapat tatama sa'yo. He's willing to risk his life to
protect you. At ginawa niya ulit yun sa pangalawang pagkakataon," itinuro ni Hedone
ang compass necklace na nakasabit sa leeg ko. "Ibinigay niya sa'yo ang nagiisang
bagay na pwedeng makapag-protect sa kanya dahil para sa kanya, mas mabuti pang siya
na lang ang mapahamak kesa ikaw. That's why you need to be brave, Jillian. Yung
love mo sa kanya, yun ang panghawakan mo."
Tumango ako habang pinununasan ko ang luha sa pisngi ko.
She's right. Now is not the time para panghinaan ako nang loob.
I need to be brave for him. I need to save him
Kahit gaano man kahirap o kasakit. Kailangan kong itatak sa isip ko
kung gaano niya ako kamahal at kaya niya lang nagagawa yun ay dahil kinokontrol
siya.
He is still West. He's still in love with me. I need to set him free.
Kasalanan ko kasi ang lahat nang 'to.
"Tanga ko kasi, eh. Kung hindi ako nasagasaan, hindi na namin mararansan 'to."
Napaiwas nang tingin si Hedone. Napansin ko naman ang bigla niyang pagbabago ng
mood.
"Hedone? Bakit?"
Tumingin siya sa akin at hinawakan ang dalawa kong kamay.
"Jillian, I need to tell you something."
"Ano yun?" tanong ko.
"W-wag mong sasabihin kay ama ang sasabihini ko, ah? Alam ko ayaw pa niya ipaalam
sa'yo hangga't hindi siya nakakasigurado kung sino."
Kita ko ang pag aalinlangan sa itsura ni Hedone at hindi ko maiwasang
mainis.
"Ano nga yun?! Please! Sawa na akong pinaglilihiman ni Cupid!"
"K-kasi Jillian, tingin namin...hindi aksidente ang nangyari sa'yo."
Napaayos ako bigla nang upo. "Ha?! Anong ibig mong sabihin."
"Divine intervention. You and West are meant to be together. Malalaman ni ama kung
hindi magtatagpo ang landas niyo. Kaya yung iba, tumatandang dalaga o binata ay
dahil sa maaga pa lang, kinuha na ang kabiyak nila. Pero kayo ni West, hindi ganoon
ang sitwasyon niyo. Nakatakda kayo na magsama. Kaya nagulat si ama nang masagasaan
ka at mamatay because that's not meant to happen. At isa lang ang ibig sabihin
niyan---may divine intervention na nangyari. Kung sino ang nakielam, wala kaming
ideya. Jillian, kaya ka tinutulungan ni ama ay hindi dahil sa nangako siya sa'yo o
dahil pamangkin ka niya kundi dahil sa hindi ito ang nakatakdang mangyari."
Bigla akong nakaramdam nang panlalambot. Parang nanlamig ang buo kong katawan.
Naramdaman ko na naman ang pangingilid ng luha ko.
"Bakit ganun? Parang mas tanggap ko pa na tanga lang talaga ako at nasagasaan ako
kesa yung ganitong may nakikielam na naman sa amin ni West. Bakit ba ayaw nila kami
patahimikin?"
Napayuko na lang si Hedone.
"Alam mo Hedone, iniisip ko minsan, sana normal na tao na lang ako para hindi na
nangyayari ang mga bagay na 'to."
Tanging yakap lang ang naisagot sa akin ni Hedone.
~*~
The doctor advise me na magpahinga nang ilang araw bago ako bumalik sa trabaho.
Pero alam ko naman na hindi ako makakapagpahinga nang maayos sa condo ko dahil
nakakulong si Ayesha sa isang kwarto doon. Kahit sabi ni Cupid na protected ang
room na yun, kinakabahan pa rin ako na ay minute, magigising si Ayesha, makakalabas
doon and she will murder me in my sleep.
Pagpasok ko sa opsina, normal naman akong binati ng mga tao doon. Pakiramdam ko
wala silang alam sa nangyari sa akin. Mukhang si Hedone at si West lang ang aware.
O baka pinagbantaan sila ni West na wag magsasalita. I don't know.
Since tapos na naman ang mga pino-proofread ko, wala akong magawa sa office.
At dahil hindi ako ordinaryong tao at alam kong iisipin nang ibang tao na baka
suicidal ako---umakyat ako sa opisina ni West para manghingi ng trabaho sa kabila
ng pagpapahirap niya sa akin.
Pagdating ko sa taas, wala doon ang secretary ni West. Napansin ko namang naka-
awang ang pinto niya. Kakatok na sana ako pero may narinig akong boses.
"What's wrong with you, West? Lagi kang wala sa sarili!"
It's Sasha.
"I'm sorry. I-I'm just stressed."
"Stress? O busy ka kay Jillian?"
Natigilan ako.
Ano raw? Ako? Busy sa akin?
Mas lumapit ako sa pintuan para pakinggan ang pinaguusapan nila.
"Anong Jillian? Saan nanggaling yan?" iritang sabi ni West.
"Pansin ko lang busy ka papuntahin siya rito sa opisina mo."
"Para pagalitan siya. Masyado kang napapraning, Sasha. Talagang pagseselosan mo si
Jillian?!"
Napangiti ako.
So nagseselos sa akin ang bruha.
Dahil ba sa ganda ko o dahil aware siya sa ganda ng chemistry namin ni
West?
"Oo. Nagseselos ako. And if you really love me, fire her," madiin na sabi ni Sasha.
Katahimikan.
Halos hindi ako humihinga. Inaabangan ko ang sasabihin ni West pero hindi siya
nagsasalita.
"West ano? Nagdadalawang isip? So you're really into her."
"I'll talk to her," sagot ni West.
Lumayo ako sa pintuan ni West at dire-diretso akong bumaba sa floor namin.
So I am being fired.
Paano ko pa magagawang lumapit kay West kung paalisin na niya ako sa kompanyang
'to?
Bwisit na Sasha 'yan, sarap sakalin! Bine-brainwash na nga ni Zyron at Hades si
West, nakikidagdag pa siya! Alagad talaga ng kadiliman ang bruhang babaeng yon.
Pagkababa ko pa lang sa office, sinalubong na agad ako ni Elise.
"Jillian, Sir West is looking for you. Umakyat ka raw sa opisina niya."
Napa-buntong hininga na lang ako.
Ni hindi man lang ako pinag-isip ng pwedeng dahilan para hindi ako palayasin.
Kung sabihin ko kaya na ako ang future boss ng kompanyang 'to kaya wag siyang ano
dyan. Pagsisisihan niya talaga ang pagpapatalsik sa akin.
Leche ka naman West eh!
 Kung palalayasin mo ako, might as well na sindakin na kita.
Kumatok ako sa opisina ni West at binuksan ko ang pinto. The usual, nadatnan ko na
naman siyang tutok sa laptop.
Huminga ako nang malalim at pumasok sa loob. Dire-diretso ako sa harapan niya.
"Hindi ako mag re-resign," diretsahan kong sabi sa kanya. "At mas lalong hindi niyo
ako pwedeng patalsikin. Baka nakakalimutan mo kung sino ang tatay ko? Gusto mong
isumbong kita sa ginawa mo sa'kin? Ipapa-pulis ka nun. Aatras siya sa mga business
deal nila ng tatay mo. Ikaw malilintikan talaga naku! At sasabihin ko kay Sasha na
may affair tayo para magkasira kayo! Sige ka!"
Kinunutan ako nang noo ni West at tumayo siya. Tinignan niya ako ng seryoso at
medyo napa-atras ako sa kanya.
Damn that stare.
Kakabadtrip naman, oh. Ganyang ganyan pa rin ang epekto niya. Yung pag tinitignan
niya ako ng seryoso, kinakabahan ako na ewan. Pero may part sa akin na na-t-thrill.
Bwiset.
"Dami dami mong sinasabi," irita niyang sabi sabay lapag nang isang
makapal na folder sa harapan ko. "Deadline next week Wednesday," pagpapatuloy niya.
"Okay na ba yun? Isang manuscript lang yan. Mamaya hindi mo na naman magawa nang
maayos."
I blink at napaatras nang onti.
"M-may trabaho ako?"
Tinaasan niya ako nang kilay.
"Malamang. Empleyado ka rito, di ba? Anong gusto mo, nakaupo ka lang at walang
ginagawa? Ano ka, boss?"
Napangiti ako. Yung ngiting ngiting ngiti.
Masaya kong kinuha ang folder na inilapag niya sa lamesa niya.
"Thank you, Sir West! You're the best! Ang pogi pogi mo pa! Sobra!!" I winked at
him.
Napayuko siya at nakita kong namumula ang tenga niya.
Mas lalo akong napangiti.
Ha! Ano kayo ngayon, Hades at Zyron! I brainwash niyo man ang bebe ko, di pa rin
maalis na iba ang nagagawa ng alindog ko sa kanya!
"Sige po sir, bababa na ako. Aayusin ko po maigi 'to. Yung ni sa kahuli-hulihang
tuldok, wala kayong makikitang mali."
Binigyan ko ulit siya nang matamis na ngiti at tumalikod na ako para lumabas.
"Ah, Jill..."
Napahinto ako bigla sa pagbubukas nang pinto palabas. Nawala ang ngiti sa labi ko.
Napalunok ako bigla at feeling ko maiiyak ako. Hindi ako humarap agad kay West
dahil naramdaman ko na ang pangingilid ng luha sa mga mata ko.
Jill.
Siguro para sa iba ang babaw ko dahil naiiyak na agad ako dahil sa simpleng
pagtawag lang sa akin ni West nang ganyan.
But damn, miss na miss ko nang marinig yan na banggitin ni West.
"Ms. Evangelista"
Dali dali kong pinunasan yung nangingilid kong luha at pilit ngumiti nang humarap
ako sa kanya.
"Yes sir?"
Napaiwas ulit nang tingin sa akin si West.
"J-just...don't stress yourself. Malayo pa deadline mo, hindi mo kailangan mag
overtime para matapos yan." Inangat niya ang tingin niya sa akin, "I'm not concern.
Ayoko lang may mangyari ulit sa'yo. Ayoko nang mag-aksaya ng pera pambigay sa'yo
para manahimik ka."
Nginitan ko siya.
"Opo sir. Alam ko naman po yun. Sige po labas na ako."
Tumango siya at dire-diretso na akong lumabas. Pagkasara ko nang pinto sa opisina
niya, nagtatatalon ako doon na parang sira.
Shet shet shet shet!!!
Tama nga si Hedone, he is still West. At sana talaga unti-unti ko nang nababasag
ang shell niya!
Tapos tinawag pa niya akong Jill!!
Please West, umayos ka na! Basta antayin mo lang, ililigtas kita sa bwiset na Hades
at Zyron na yan!
Napahinto ako sa pagtatalon nang may sumulpot na babae sa gilid ko. Halos
mapatalon ako sa gulat nang makita ko si Hedone.
"Huy! Ba't bigla bigla kang lumilitaw dyan! Akala ko bawal kayo gumamit ng hocus
pocus dito sa opisina? Mamaya niyan---" natigilan ako dahil nakita ko ang
expression sa mukha ni Hedone. Kita ko ang takot sa mga mata niya. "H-Hedone?
Bakit?"
Hinawakan niya ako sa braso, "Jillian, kailangan nating umalis."
At bago pa ako makapag react, naramdaman ko ang pag angat ng mga paa ko kasabay ng
pag balot sa amin ng nakakasilaw na liwanag. Nang mawala na ang liwanag na yun sa
paligid namin, nakita kong nandito kami sa condo ko.
"Uy, ba't tayo umuwi?"
"Eh kasi---!"
Hindi na naituloy ni Hedone ang sasabihin niya dahil may narinig akong kalampag
mula sa guestroom.
Napatingin agad ako doon sa guestroom.
"PALABASIN NIYO KO MGA HAYOP KAYO!"
Napa-atras ako bigla at napatingin ako kay Hedone.
"The bitch is awake."
To be continued...

Thirty Fifth Shot

Dahil ang tagal bago ako nakapag-update, here's a brief recap sa mga nangyari:
- After ng Japan tour, nawala ang alaala ni West dahil kay Zyron at Hades. Kaya
ngayon, Jillian is trying her best na mahalin ulit siya ni West in order for her to
save him.
- Dumating ang daughter ni Cupid na si Hedone at tumutulong na ito ngayon kina
Jillian. Pumasok ito sa work ni Jillian bilang "Ara."
- May nakilala rin si Jillian na isa pang weirdong lalaki na nagngangalang "Ian."
Laging sinasabi ni Ian kay Jillian na wag siyang susuko kahit anong mangyari. Hindi
ma-gets ni Jill si Ian, but later on, it was revealed by Hedone that Ian have the
"eye." Isa siya sa mga piling mortal na may kapangyarihan na tulad ng sa isang god
or goddess. Ang kapangyarihan niya ay nakikita niya kung sino ang nakatadhana para
sa isa't isa. Pero hindi niya makita ang nakatadhana para kay Hedone. Hedone
introduced herself to Ian as the Goddess of Desire.
- Ang daming manuscripts na ipinaedit ni West kay Jillian na nauwi sa pagkahimatay
ni Jillian because of over-fatigue. Unti-unti na ring nagtataka si West bakit
sobrang affected niya kay Jillian pero lagi siyang kinokontra ni Zyron.
- Nagising na si Ayesha na ngayon ay nasa guestroom ng condo ni Jillian.
~*~

Thirty Fifth Shot

JILLIAN.

"The bitch is awake," sabi ni Hedone habang nakatingin siya sa pintuan ng

guestroom.
"PALABASIN NIYO 'KO!" dinig kong sigaw ni Ayesha habang kinakalampag
yung pintuan ng guestroom ko.
"Holy shit!" I cussed. "Kailangan natin si Cupid!"
"Nag padala na ako ng mensahe kay ama. Hindi ko alam kung nasaan siya
ngayon o kung natanggap na ba niya ang mensahe ko pero sana dumating na siya agad.
Nawawalan na ng bias ang spell na inilagay namin sa pintuan ni Ayesha. Sinubukan
kong patungan 'to pero hindi sapat. Malakas siya, Jillian."
"Eh anong gagawin natin?! Mamaya i-murder tayo ng bruhang yan pag
nakalabas siya diyan?!"
"Kausapin kaya natin siya ng maayon?"
"MGA HAYOP! HUMANDA KAYO KAPAG NAKALABAS AKO!"
Napa-kunot ang noo ko, "mukha bang makakausap ng matino yang si Ayesha?
Tignan mo nga, grabe mag wala sa loob!"
"Malamang mag wawala siya kasi ikinulong natin siya. Isa pa, panigurado
gutom na yan. Tagal natulog, eh." sabi ni Hedone.
Kinalampag ulit ni Ayesha at sa tunog ng pag kalampag niya niyo,
panigurado nakakuha siya ng pampalo sa pinto.
Shit. Ano kaya ang ipinapang-palo niya?
Yung lamp? Yung bedside table? Yung electric fan? Yung TV?!
Aba! Ang mahal ng bili ko sa mga yan!
"Hedone! Nagsisira na siya ng gamit!!"
"Okay, bubuksan na natin yung pinto."
"H-ha?! E-eh paano nga kung patayin tayo niyan?"
"Feeling ko mas mapapatay niya tayo kung hindi natin siya palalabasin
at kusa niyang mabubuksan ang pinto."
Lumapit kami pareho ni Hedone sa guestroom. Siya sa unahan, ako
nagtatago sa likod niya. Aba siya ang mauna. Siya nakaisip nito, eh. Isa pa, ako
walang kapangyarihan at siya, meron.
"Ayesha! Relax ka lang girl, bubuksan namin ang pinto. Basta wag ka na
mag tantrum diyan!" sigaw ni Hedone.
Tumigil sa pag hampas ng pinto si Ayesha at may narinig akong nabasag
mula sa loob.
Shit. Sana hindi yun yung salamin sa tukador. Aba, mahal yon. Kay mama
yun. Patay ako sa kanila kapag nabasag yun.
Itinapat ni Hedone ang palad niya sa pintuan at may color blue na ilaw
na nag glow mula dito.
Pinihit niya ang doorknob at unti-unting binuksan ang pinto.
"Ayesha?"
Sumilip kami ng bahagya sa kwarto. Wala si Ayesha.
"Nasaan siya?" natataranta kong tanong.
"Ayesha?" tawag ni Hedone.
Biglang sumulpot si Ayesha sa gilid ni Hedone at sinakal niya ito.
"Hayop ka! Sino ka? Bakit mo 'ko kinulong?! Anong lugar 'to?!"
"A-Ayesha!!"
Hinawakan ko ang braso niya at pilit ko siyang hinihila palayo kay
Hedone.
"Ayesha tumigil ka!" sabi ko dito.
Napalingon siya sa akin at kita ko ang galit sa mga mata niya.
"Ikaw!!"
Sinugod niya ako at ako naman ang sinakal niya.
"Ikaw ang may kasalanan nang lahat! Ikaw! Kinuha mo sa akin ang lahat!!
Papatayin kita!!"
"A-ayesha.. h-hindi a-ako makahi-nga!"
Nanlalabo ang paningin ko. Nauubusan ako ng hininga.
Sinubukan ko siyang itulak para makawala pero nanghihina ako.
Shit. Shit.
"Jillian!"
Biglang akong nakakita ng liwanag sa likod ng ulo ni Ayesha. Lumuwag
ang pagkakasakal niya sa akin at bigla na lamang siya bumagsak sa gilid ko.
Nakita ko sa tapat namin si Hedone at dali dali siyang lumapit sa akin.
"Are you okay?" tanong niya.
Tumango lang ako habang hinihimas-himas ko ang leeg ko. Tinignan ko ang
walang malay na si Ayesha.
"Anong ginawa mo?"
"Wag kang mag-alala, hindi niya ikamamatay yan. Maya maya, magkakamalay
ulit siya kaya tulungan mo ako, itatali natin siya sa upuan. Masyadong bayolente si
ate girl."
Kaya in the end, pinagtulungan naming buhatin si Ayesha papunta sa
dining area at itinali namin siya sa isa sa mga upuan doon gamit ang magical rope
ni Hedone na hindi ko alam kung saan niya kinuha.
~*~
"What the hell?" gulat na gulat at nanlalaking matang tanong ni Cupid nang madatnan
niya ang napaka-gulong guestroom at ang walang malay na si Ayesha na nakatali sa
upuan.
"Hi daddy! I miss you!" ngiting ngiti na bati ni Hedone sabay lapit sa
kanyang ama at humalik pa sa pisngi nito.
Mas napakunot ang noo ni Cupid.
"Paki paliwanag niyo nga sa akin kung bakit nakatali si Ayesha sa silya
ngayon?"
"She tried to kill me!" sabi ni Hedone.
"And me!" dagdag ko.
"Sinira pa niya ang lamp ni Jillian."
"Pati ang tukador ng mama ko!"
"Pati yung bedside table."
"Muntik na yung flatscreen TV!"
"Atsaka yung---!"
"Pero bakit nga walang malay si Ayesha?!" inis na tanong ni Cupid at
tinignan si Hedone. "Ano ang ginawa mo?"
"Uhmm... onting pampatulog?" sagot niya at nginitian ng matamis ang
ama.
Napapalo na lang sa noo si Cupid at nilapitan si Ayesha at tinignan
ito.
"Mananalangin na lang ako na magising siya ng normal at walang
amnesia."
Napatingin ako kay Cupid.
"A-amnesia? B-bakit amnesia?"
"May ginawan na nang ganito si Hedone dati at ang lala ng nangyari."
Bigla kong ibinaling ang tingin ko kay Hedone at naka-peace sign lang
siya.
"Bakit mo ginawa yun?! Sana hinampas mo na lang siya ng lamp sa ulo!"
"Masyadong bloody yun, girl! Eh paano kung ang goal niya eh patayin
talaga tayo? At least pagkagising niya, limot na niyang dapat tayo patayin!"
"How are we supposed to get information from her if she can't remember
a thing!" sabat naman ni Cupid at napabuntong hininga na lang siya. "Hay, bahala na
nga."
Itinapat ni Cupid ang palad niya kay Ayesha at may white light na
lumabas mula dito. Maya maya lang ay bumukas ang mga mata ni Ayesha.
"Ayesha..."
Mula sa pagtataka ay napalitan ng galit ang expression ng mukha ni
Ayesha.
"Kung nais mo akong patayin, bilisan mo na dahil kapag ako ang
nakakawala rito, kayo ang papatayin ko," mahinahon pero malamig na pababanta niya.
"Wala akong planong patayin ka dahil matagal ka nang patay, Ayesha,"
sagot ni Cupid.
Napangiti si Ayesha.
"Mukha ba akong patay ngayon?"
"Pero nakita ng dalawang mata ko kung paano ka pinatay ni Zyron. Nakita
ko kung paano ka naglaho. Paano ka nakabalik?"
Biglang nanlaki ang mga mata ni Ayesha.
"Z-zyron... Zyron... Kailangan ko siyang hanapin! Pakawalan niyo ako
dito, mga hayop kayo! Kailangan kong puntahan si Zyron!!"
Lumapit ako kay Ayesha at hinawakan ko ang magkabilang braso niya.
"Bakit mo alam na nandito si Zyron?! Bakit mo siya hinahanap?!"
"J-Jillian!" pilit akong inilalayo ni Cupid kay Ayesha pero hindi ko
siya binitiwan.
"Kasabwat ka ba niya, ha?! Bakit nakikielam na naman kayo sa amin ni West?! Sayong
sayo na si Zyron, hindi ba?! Bakit kailangan niyong makielam!"
"Bitiwan mo 'ko!"
"Jillian!"
Tuluyan akong nahatak ni Cupid palayo kay Ayesha pero hindi ko inaalis
ang masamang tingin ko sa babaeng nasa harap ko.
Kung kanina natatakot ako sa kanya, ngayon, ramdam na ramdam ko ang
galit.
Bakit lagi nila kaming pinapakielamanan? Wala ba kaming karapatang
maging masaya?
"Hindi ko maintindihan..." napailing si Ayesha. "Si Zyron, anong ginawa
niya kay West?"
"At ngayon nag mamaang-maangan ka!"
"Jillian," ipinatong ni Hedone ang kamay niya sa balikat ko. "She's
telling the truth."
"At paano ka nakakasigurado?!"
"I can see her heart's desire. At ngayon, wala siyang ibang gusto kundi
ang puntahan at makasama si Zyron."
Napa-iwas ng tingin si Ayesha, "hindi totoo yan."
"Never nagkamali ang Goddess of Desire, Ayesha," sabi ni Hedone. "Never
akong nagkamali."
"Ayesha, ano ba talaga ang nangyari?" tanong ni Cupid.
Napapikit si Ayesha at napahinga nang malalim.
"Si Hades... siya ang kumuha sa amin ni Zyron. Akala ko makakatawid na
ako. Akala ko pwede na akong makapag-pahinga, pero dinala niya ako sa Underworld at
kinulong doon. Nagising ako na nasa isang selda kasama si Zyron. Kung bakit ginawa
ni Hades yun ay wala akong ideya.
Pero makalipas ang ilang araw, bumisita sa amin si Hades at kinuha niya
si Zyron. Sabi nito, may kailangan siyang ipagawa rito. Makalipas ang ilang araw,
may tumulong sa akin makakawala sa Underworld. Kung sino, hindi ko siya kilala.
Pero ang mahalaga, nandito na ako at kailangan kong mahanap si Zyron."
"Si Zyron, siya ang nam-b-brainwash kay West. Hindi ako maalala ni West
at ang laki nang galit niya sa akin," mariin kong sabi. "Kagagawan yun ni Hades at
Zyron."
"Imposible!" pag kontra ni Ayesha. "Hindi gagawin ni Zyron yun. Hindi
niya gagawin kay West yun!"
"Minsan na niyang sinubukang gawin, Ayesha!" sagot ko rito.
"Pero minsan na rin niyang isinakripisyo ang buhay niya para mabuhay si
West! Nakalimutan mo na ba, Jillian?! Buhay ngayon si West dahil kay Zyron!"
"Pero bakit niya ginagawa 'to ngayon?!"
Umiling si Ayesha, "may rason siya. Alam ko may rason siya. Maaring
wala siyang magawa. Maaring labag din sa kalooban niya yun," napaiyak si Ayesha.
"Nahihirapan din siya. Sigurado ako nahihirapan din si Zyron. Hindi pwede 'to.
Dapat masaya na siya ngayon, eh. Hindi pwede. Kailangan ko siyang mahanap.
Pakawalan niyo 'ko. Tulungan niyo 'ko. Nakikiusap ako. Ibibigay ko ang lahat basta
dalhin niyo lang ako kay Zyron ngayon."
"Ayesha," ipinatong ni Cupid ang kamay niya sa balikat ni Ayesha at
tinitigan ito sa mata. "Naiintindihan kita at naniniwala kami sa'yo. Pero hindi
tayo pwedeng magpadalos-dalos. Kailangan muna natin umisip ng plano."
"P-pero---!"
"Sabi mo tumakas ka. Kapag nagpakita ka kay Zyron ngayon, maaring
malaman ni Hades na tumakas ka at ibalik ka niya sa Underworld. Mas lalong hindi mo
matutulungan si Zyron," sabi ni Cupid.
Napaiwas si Ayesha ng tingin at napatango na lang siya.
Tumalikod ako at dire-diretso ako sa kwarto ko. Narinig ko ang pagtawag
sa akin nina Cupid at Hedone ngunit hindi ko sila pinakinggan. Nagkulong ako at
sumalampak sa kama ko at hindi ko na napigilan ang sunod sunod na luhang bumagsak
galing sa mata ko.
 Nakakapagod na. Napapagod na talaga ko.
Palagi na lang bang ganito ang mangyayari? Palagi na lang bang may mang
gugulo?
Nakakapagod na kasi lumaban, eh. Parang hindi sila nauubos.
Magiging maayos pa ba kami?
Nawawalan na ako nang pag-asa.
~*~
WEST.
"Hindi mo pa rin talaga siya pinaalis?" galit na tanong ni Sasha mula sa kabilang
linya. "Akala ko mahal mo 'ko? Bakit hindi mo pinatalsik si Jillian sa trabaho?"
Napabuntong hininga ako.
"Sasha, ano ba? Ayan ba ang sukatan mo sa nararamdaman ko sa'yo?!"
"West! You are in love with her!"
"I am not in love with her, Sasha! Stop it! Ikaw ang girlfriend ko,
hindi ba?"
"But the way you look at her---!"
"Bukas na tayo mag usap," pag putol ko sa sinasabi niya. "Bukas na
kapag wala ka nang saltik."
I ended the call and turned off my phone.
Napa-upo ako sa sofa ng condo unit ko at ipinatong ko ang noo ko sa mga
palad ko.
Kahapon pa ako inaaway ni Sasha dahil kay Jillian. Hindi ko makita kung
ano ang ikinagagalit niya rito.
Malinaw na malinaw sa isip ko na mahal ko si Sasha at galit ako kay
Jillian.
Pero bakit hindi mo siya magawang patalsikin?
Bakit kada nandyan siya, grabe kang naapektuhan?
Bakit lagi mo siyang gustong makita.
Napatakip ako ng tenga.
Damn that voice inside my head! Ayaw akong patahimikin. Ayaw akong
tigilan. Laging ginugulo ang isip ko! Palagi na lang akong binubulungan ng mga
ganyang bagay.
Hindi ko maintindihan! Ano ba 'to?!
Bigla akong napaayos ng upo nang marinig kong may nag doorbell.
Napa-hinga ako ng malalim.
Shit. Sana hindi si Sasha. I cannot deal with her right now. Gulong
gulo ako.
Sunod sunod yung tunog ng doorbell kaya naman irita akong lumapit sa
pintuan at tinignan ko sa peephole kung sino ang nangiistorbo sa akin ng dis-oras
ng gabi.
Halos mapaatras ako sa gulat nang makita ko kung sino ito.
Shit. What the hell is she doing here?
Binuksan ko ang pintuan at bumungad sa harapan ko si Jillian.....naka
suot ng...ng lingerie.. walang sapin sa paa...namumula ang buong mukha... at
ngiting ngiti sa akin.
"What the hell?!"
"Hi West!" masigla niyang sabi then she throw herself at me.
"Shit. You're drunk. Paano ka nakapunta rito?! At----at bakit ganyan
ang suot mo?"
Tinignan ko siya mula ulo hanggang paa. Kitang-kita ang kurba ng
katawan niya sa suot niyang lingerie. Napaiwas ako ng tingin and I clear my throat.
Biglang nag init ang mukha ko.
"Eh kasi! Matutulog na dapat ako, kasoooo gusto kita makita! Dahil
nakakita ako ng liwanag, kinuha ko 'to then poof! Nandito na 'ko ngayon sa condo
mo! Galing di ba?"
Napakunot ang noo ko.
Bakit parang nangyari na 'to ngayon?
Hinawakan ko siya sa braso, "you can't stay here!"
"Yes I can!"
 "No you can't!"
"Yes, I can! This is my future home kaya may karapatan akong mag stay!"
Yumakap ulit siya sa akin.
"West... I miss you."
Pilit ko siyang inilayo sa akin pero ang higpit ng pagkakayakap niya.
"Ano ba! Let go of me!"
"Weeest! I miss you!" biglang humikbi si Jillian. "I miss you. Sobra
sobra sobra sobra. Gusto kitang i-hug ng matagal. Bwiset kasi yung mga kontra sa
love story natin. Bwiset sila! Miss na miss na miss na kita!"
"Jillian--!"
"Ikaw ba? Namimiss mo ba ako? Siguro hindi," tumawa ng bahagya si
Jillian. "Pero naniniwala ako na yung West na nasa kaloob-looban mo, namimiss ako
at nagaantay sa akin na i-break ko ang curse. Kaya West, please, tulungan mo na
'ko..."
"What are you saying?!"
Humiwalay siya sa pagkakayakap sa akin at tumingin siya ng diretso sa
mga mata ko. Nagulat ako nang makita kong may luha talagang pumapatak sa mga mata
niya.
"West... help me. Please? Pagod na ako, eh. Kaya please, bumalik ka na
sa akin."
And before I could say anything, bigla na lang siyang nawalan ng malay.
To be continued...

Thirty Sixth Shot

Thirty Sixth Shot

JILLIAN
"Jillian, gumising ka. Jillian!"
Naramdaman kong may tumatapik sa pisngi ko. Unti-unti kong iminulat ang
mata ko at agad na bumungad sa akin ang mukha ni...
"Cupid?!"
Napabangon ako bigla at ramdam ko ang pag sakit ng ulo ko. Agad akong
nahawak sa noo ko.
"Shit, ang sakit!"
"Lasinggera! Tignan mo kung nasaan ka ngayon!"
Inikot ko ang paningin ko.
Malinis na kwarto. Navy blue walls na may mga posters ng Marvel at Lord
of the Rings. May flatscreen TV sa tapat ko. May maliit na dresser. Merong study
table na may patong patong pero organized na libro at sa gitna nito ay may laptop.
Sa gilid ko, may bookshelf na may lamang mga libro.
I've been here before.
SHIT. SHIT. SHIT!
Napatingin ako sa suot kong damit. Yung pink lingerie ko na iniregalo
sa akin dati nung pervert kong kaklase pero never kong nagamit. Pero sa ibabaw ng
lingerie ko ay may nakapatong na white longsleeves na polo.
"Cupid, panaginip lang 'to."
Pinitik ako ni Cupid sa noo.
"Aray naman!"
"Masakit? Oh edi hindi ka nananaginip!"
Can I just die? Maghihintay pa ba ako ng ilang buwan para masagasaan at
mamatay? Ngayon pa lang hihiga na ako sa gitna ng highway para magpasagasa.
"Cupid!! Tara na! Uwi na tayo! Mag teleport na tayo hangga't wala pa si
West!"
"Hindi pwede. Alam niyang nandito ka at nandoon siya ngayon sa labas at
naghahanda ng pagkain. Kung lalabas ka, makikita ka niya agad. Kaya wala kang lusot
para tumakas. Face the consequence of your action."
"Pero kasi---!!"
"Listen, Jillian. Kapalan mo na mukha mo. I-grab mo na ang opportunity
na 'to para ma-solo si West!"
Napatango ako. Kung sabagay, opportunity nga 'to. Kahit pa sobrang
hiyang hiyang hiya ako ngayon.
Hindi ko maalala mga pinagsasasabi ko kagabi. Jusko naman! Tinangka ko
na naman bang maghubad sa harapan niya?!
"And Jillian....s-si Ayesha..."
"Bakit? Anong meron kay Ayesha?"
Sumeryoso ang expression sa mukha ni Cupid.
"Tumakas siya kagabi at hindi ko alam kung saan siya nagpunta."
Napapikit ako.
Shit.
Ano ba 'to, Ayesha? Sana wag siyang gumawa ng mga padalos dalos na
bagay na maaring mas makapagpahamak sa amin.
"Pero wag kang mag-alala, hahanapin ko siya ngayon."
Tanging tango na lamang ang naisagot ko.
Nakarinig kami ng mga yapak papalapit at nagkatinginan kami ni Cupid.
"Kailangan ko nang umalis. Seduce him well!" at bago ko pa siya
masapak, nag disappear na siya sa harap ko.
Kasabay ng pagkawala ni Cupid ay ang pagbukas ng pinto ni West.
Naka-puti siyang shirt at black na board shorts at....may hawak siyang
sandok.
Hindi ko mapigilan mapangiti nang malawak.
"Good morning!" masigla kong sabi.
Kumunot ang noo niya.
"Anong maganda sa umaga?!" irita niyang sabi.
"May isang maganda at sexy na babae sa harapan mo?"
Mas lalong kumunot ang noo niya.
"Saan? Di ko makita?"
Aba aba aba aba! Hinahamon ako nito!
Tuluyan akong bumangon at naglakad palapit sa kanya. Nakita kong
napababa ang tingin ni West sa legs ko pero agad din niyang iniwas ang tingin niya
then he cleared his throat.
Biglang nag init ang mukha ko kasi nawala bigla sa isip ko na pagka-
ikli-ikli pala ng suot ko.
Leche! Pumunta ako dito nang halos hubad?! Bwiset Jillian! Nakakahiya
ka talaga! Nakakahiya ka!!
Napa-atras ako pabalik sa kama at naupo ako rito. Kinuha ko yung unan
at itinakip sa legs ko.
"S-sorry..." nahihiya-hiya kong sabi at hindi rin ako makatingin ng
diretso sa mata ni West.
"P-paano k-ka ba kasi nagpunta dito na ganyan ang suot m-mo?!" inis
pero uutal-utal niyang sabi. "Paano kung nalamigan ka? Edi nagkasakit ka..." halos
pabulong niyang pahabol.
Napa-angat ulit ang tingin ko sa kanya. Iwas pa rin ang tingin niya
pero ang pula pula nang tenga niya.
Lord, why?! Ang pogi niya! Kinikilig ako! Alam kong dapat lamunin na
ako ng lupa sa kahihiyan ngayon pero kilig na kilig pa ako rito!!
"Ay thank you po. Concern ka sa akin!" ngiting ngiti kong sabi.
Muling sumimangot ang mukha niya, "sinong nagsabi na sa'yo ako concern?
Doon ako concern sa maiiwan mong trabaho. Magiging cause of delay ka pa pag
nagkasakit ka! Tumayo ka na nga diyan at kumain ng almusal!"
After he said that, padabog siyang lumabas sa kwarto niya.
Ay sus! Di raw concern pero ipinag-handa ako ng breakfast.
Napangiti na lang ako at para akong sira na nangingilid-ngilid ang luha
ko rito.
 West's simple gesture. Yung mga simpleng ganito niya na dati na t-take
ko for granted. Maybe because sanay akong inaalagaan niya ako, sanay akong nandyan
siya parati sa tabi ko, sanay ako na ipinapakita niya kung gaano niya ako kamahal.
At ngayon na na wala sa amin yun, yung mga ganitong gestures niya,
sobrang na-a-appreciate ko na to the point na parang gusto kong magtatatalon at
magiiyak sa tuwa.
"Jillian, ba't ang tagal mo?! Kakain na sabi!"
Agad kong pinunasan ang luhang tumulo sa gilid ng pisngi ko at tumayo
ako.
"I'm coming, honey!" sigaw ko.
"What?!"
"Sabi ko eto na, papunta na!"
~*~
"Stop smiling like an idiot! It's just a dress!" iritang sabi ni West
habang nag d-drive siya papuntang opisina. Nandito ako ngayon sa passenger seat at
ngiting ngiti.
Binilhan lang naman ako ng damit ni West.
Well, bili lang yun doon sa tiangge sa likod ng condo niya. Pero ang
saya saya ko pa rin. Akala ko papabayaan niya akong pumasok sa opisina ng naka
lingerie eh.
Pero dahil alam kong mahal na mahal pa rin ako ni West kahit di niya
naalala, sigurado akong hindi niya ako pababayaan.
Nakarating na kami sa opisina at ako naman, kilig na kilig na bumaba.
Para kaming mag-asawa na sabay pumapasok.
Parang panaginip. Kelan kaya magiging totoo ang lahat nang 'to.
"West?" sabi ko habang nasa loob kami ng elevator paakyat.
"What?"
"Salamat ah...s-sa pagpapatuloy mo sa akin kagabi. A-and sorry rin sa
abala."
Hindi agad kumibo si West. Tinignan niya ang orasan niya.
"M-may problema ka ba?" halos pabulong niyang tanong.
"H-ha?"
"Sabi ko, may problema k-ka ba p-para mag lasing ng ganun.."
Napailing ako.
"Wala... may namimiss lang ako. May gusto kasi akong makita na tao.
Yung tao na yun, mahal na mahal ako at mahal na mahal ko rin siya," nilingon ko si
West at tinitigan ng diretso sa mata. "At sana bumalik na siya. Sobrang miss na
miss ko na talaga siya, eh."
Nakita ko ang pagkabigla sa mata ni West. Kita kong naapektuhan siya sa
sinabi ko.
I saw it in his eyes that he feels something.
Paunti-unti West, kahit paunti unti, ibabalik kita pangako yan.
"Jillian, can we---"
"West?"
Hindi na naituloy ni West ang sasabihin niya dahil biglang bumukas ang
pinto ng elevator at sa harap namin ay nandoon si Sasha.
Kita ko ang gulat sa mata niya, then sumunod ay galit hanggang sa may
bumagsak na luha mula rito.
Tumalikod si Sasha at naglakad palayo.
"S-Sasha! Wait--!!
Dali-daling hinabol ni West si Sasha habang ako ay naiwang nakatayo sa
loob ng elevator at nakatingin na lang sa likod ni West na ngayon ay papalayo sa
akin.
~*~
"Here's your wallet and your phone!" sabi ni Hedone sabay abot sa akin
ng mga gamit ko. "Kaloka ka girl, bigla kang nawala kagabi. Sabay pa kayo ni
Ayesha. Pero kamusta naman ang pagtulog mo kina West?"
Napabuntong hininga na lang ako.
"Ayun, ang saya namin. Pero nang makita kami ni Sasha sa elevator,
iniwan niya ako at si Sasha pa rin ang pinili niya."
"Ooohhh, nakita kayo ni Sasha? Naku, malamang yan, nagaaway na ang
dalawang yun dahil sa'yo. Iba kamandag ng beauty mo!"
Napangiti ako ng bahagya.
"Tingin mo?"
"Oo naman! Ay naku wag nga siya. Hindi siya nakatadhana kay West kaya
dapat sumuko na siya kasi masasaktan lang siya sa huli."
"Wala eh, ang tindi ng pagkakapit niya kay West."
"Mahal niya, eh."
Natigilan ako bigla sa sinabi ni Hedone.
"M-mahal niya talaga?"
Tumango siya, "oo, mahal niya. Alam mo, kahit bruha siya, naawa rin ako
ng very very very light sa babaeng yan. Nakikita ko ang greatest desire ng heart
niya. Ayun ay yung mahanap yung lalaking mamahalin siya at hindi siya iiwan. Broken
family kasi kaya ganun siya. Malaki galit sa ama dahil iniwan sila nito. West is
the complete opposite of her dad kaya akala niya si West na yun. Pero dahil ikaw
ang para kay West, sorry na lang siya!"
Napaisip ako.
Oo nga naman. Lahat nga naman nasasaktan.
Siguro nga pareho lang din kami ni Sasha. Pareho naming ginagawa ang
lahat para wag mawala ang lalaking mahal namin.
At kahit nakakainis siya, kahit na ang sarap niyang tadyakan, masasabi
kong naiintindihan ko siya.
"So Jillian, gusto mong maki-chismis kung ano na nangyayari sa taas
ngayon?"
"Paano?"
May inilabas na libro si Hedone.
"Sample copy ng book. Kailangan kong i-akyat kay Sir West kaso busy
ako. Pwedeng ikaw muna?"
Ngiting ngiti ko na kinuha ang libro sa kamay ni Hedone, "bruha! Akin
na nga yan!"
"Good luck! Chismisan mo 'ko later."
Umakyat na ako sa floor nina West at dumiretso ako sa opisina niya.
Wala yung secretary niya kaya kumatok na lang ako.
"Come in," dinig kong sabi ni West at binuksan ko ang pinto.
But instead na si West ang nakita ko, si Zyron ang nakaupo doon.
Nawala bigla ang ngiti sa labi ko.
"Hi Miss Evangelista. Do you need something?" tanong ni Zyron. There's
a playful smile on his lips.
Evil, scheming jerk.
"Ah, I'm actually looking for Sir West," sabi ko sa kanya.
"West? Oh, he's busy right now. He's with Sasha. Lumabas sila para mag
breakfast ng sabay."
Napayuko ako.
Leche 'to ah. Ang galing manakit.
"Ah, okay po. Sige babalik na lang po ako."
"Wait, pwede mo nang iwan yung libro sa desk ni West para di ka na
babalik."
Kontrabida ka ng taon! Bwiset!
Dahil wala naman akong magawa, inilapag ko na sa desk ni West yung
libro. Pero sa pagkakalapag ko, bigla na lang hinawakan ni Zyron ang wrist ko.
"S-sir? Bakit po?" sinubukan kong hilahin ang kamay ko pero mas
hinigpitan niya ang hawak dito.
Tumayo si Zyron at nginitian ako. Hindi pa rin niya inaalis ang
pagkakahawak sa wrist ko at mas lalo pa itong humihigpit.
"Sir ano ba. Nasasaktan ako!"
"Jillian.. you are so smart. Tell me how are you doing it?"
"W-what are you talking about?!"
"You very well know what I am talking about. He's starting to get
confused. Unti-unting bumabalik ang nararamdaman niya sa'yo. Malakas na mahika ang
ipinangtali ko sa consciousness niya pero bakit parang unti-unti siyang
nakakawala?"
Mas lalong naging seryoso ang expression ng mukha ko at hinatak ko ulit
yung wrist ko sa pagkakahawak niya. This time, tuluyan na niya itong nabitiwan.
"Bakit mo ginagawa 'to, Zyron?! Napipilitan ka ba ngayon? Kinokontrol
ka ni Hades?! Wag kang mag-alala, gagawa ako ng paraan para makakawala kayo ni
West!"
Biglang napatawa nang malakas si Zyron.
"Ako? Kinokontrol ni Hades? You must be insane. Ano naman ang mapapala
niya kung ko-kontrolin niya ako? Ginagawa ko 'to dahil kailangan kong gawin ito."
"A-anong ibig mong sabihin."
Naglakad papalapit sa akin si Zyron at bigla niyang hinawakan ang chin
ko.
"Let's just say.. me and Hades made a deal. I'll do all his dirty works
and in return, I will be rewarded."
"At anong reward yun ha? Immortal life? Kapangyarihan? Kayamanan?!" I
asked him with full of loathness in my voice.
Mas lalong lumawak ang ngiti ni Zyron.
"Actually, my reward is you."
Bigla na lamang inilapat ni Zyron ang labi niya sa labi ko. I tried to
break free pero hinawakan niya ang likod ng ulo ko and that deepens our kiss.
THIS JERK!
I bite his lips kaya napa-hiwalay siya bigla sa akin. Kita ko ang
pagdurugo ng lower lip niya pero ang laki laki ng ngiti sa labi niya.
I raised my hand to slap him pero nasalo niya ang kamay ko.
"Don't you dare, Jillian."
Napaatras ako bigla.
"Just wait and see, babalik din si West sa akin," huling pagbabanta ko
sa kanya. After that, lumabas na ako ng opisina ni West habang pigil na pigil ako
sa pag-iyak.
To be continued...

Aly's Note
Hi readers! Gusto ko lang po magpasalamat sa mga readers ko na matyagang nag antay
sa TLA. Actually nabasa ko yung ilang mga comments doon sa note ko nung nag hiatus
ang story na 'to. May nga nagalit at sobrang rude mag demand. Medyo nakakaloka. But
still, marami-rami pa rin ang matyagang nagaantay at kinilig naman ako sa inyo!
Kaya sa'yo na matyagang nag-antay ng update ko, thank you from the bottom of my
kokoro <3

Thirty Seventh Shot

Thirty Seventh Shot

AYESHA

Nasaan ka na ba? Bakit ayaw mong magpakita sa akin? Bakit ayaw mo akong makausap?
Napahinga ako nang malalim at pilit kong pinipigilan ang pagbagsak ng
luha sa aking mga mata.
Lahat ng lugar na maaring nandoon si Zyron ay pinuntahan ko na.
Opisina, bahay, yung mga lugar na madalas niyang puntahan. Pero wala siya doon.
Wala o maaring nandoon pero nagtatago siya sa akin.
Nararamdaman ko ang bakas ng mahika sa bawat lugar na pinupuntahan ko.
Patunay na nagpunta doon si Zyron. Patunay na gumagawa siya ng harang sa pagitan
naming dalawa upang hindi ko siya makita.
 Bakit?
Zyron, gusto kitang tulungan. Magpakita ka sa akin. Nakikiusap ako.
"Hi miss!"
Nagulat ako nang biglang may umakbay sa akin at napalingon ako sa isang
lalaking mortal na may mala-demonyong ngiti na nakatingin sa akin.
"Busy ka ba? Gusto mo bang sumama sa amin gumimik?"
Itinuro niya ang mga kasamahan niya. Tatlong lalaki. Pare-pareho ring
may mala-demonyong ngiti sa kanilang labi.
Basang basa ko sa kanilang mga isipan ang maduduming bagay na gusto
nilang gawin sa akin ngayon. Kitang kita ko sa kanilang mga utak na mas masahol pa
sa hayop ang mga mortal na ito.
Napakuyom ako.
Kung hindi lang ako mahina ngayon, kung hindi lang makakaubos ng husto
ng aking enerhiya ang pag-gamit ng mahika, u-unti-untiin ko ang paghihirap ng mga
mortal na 'to hanggang sa tuluyan silang malagutan ng hininga. Pasisigawin ko sila
at paiiyakin at paulit ulit na pagbabayarin sa mga bagay na pinag-iisip nila sa
akin.
Pero hindi ko pwedeng aksayahin ang lakas ko sa mga walang kwentang
bagay. Marami pa akong dapat gawin. Kailangan ko pa siyang hanapin.
Nginitan ko sila. Isang matamis na ngiti na mas nagpatindi sa pagnanasa
ng apat na lalaking nasa harapan ko.
"Saan naman tayo pupunta?"
Mas humigpit ang pagkaka-akbay sa akin ng isa nilang kasama at amoy na
amoy ko alak sa hininga nito.
"Sa langit," bulong niya at nagtawanan silang lahat.
Walang sabi-sabi ay hinatak nila ako papunta sa isang parking lot.
Hindi ako nagpumiglas at tahimik lang ako na sumama sa kanila. Nakangiti.
Nakikipagtawanan.
Pero sa totoo lang ay naghihintay na lang ako ng pagkakataong madala
nila ako sa liblib na lugar. Malayo sa mga mata ng tao.
Sisilaban ko ng buhay ang kaluluwa ng apat na mortal na ito. Sisilaban
ko sila hanggang sa abo na lang ang matira sa kanila.
"Sakay na!" sabi nung lalaking naka-akbay sa akin at tinulak ako
palapit doon sa isang pulang sasakyan na nasa harapan namin.
Hindi ako sumakay at hinarap ko sila. Naramdaman ko ang pag init ng
palad ko. Naramdaman ko ang bola ng mahika na unti-unting namumuo rito.
Isa lang ang kaya kong itira. Sapat na yun para sunugin ang apat na
'to.
"Sabi nang sakay na!"
Hinatak ako nung isa sa braso.
"Wag mo sabihing nagbago isip mo? Hindi pwede yan."
Nginitian ko sila. Yung kaninang ngiti na ibinigay ko.
Dahan dahan kong inangat ang palad ko at kita ko ang pagtataka sa mukha
nila.
Hindi nila nakikita ang bola ng mahika. Hindi nila nakikita ang pulang
liwanag na lumulutang sa kamay ko.
Pero panigurado ako na pag tinamaan sila nito, mamamatay sila bago pa
sila makasigaw.
Pasalamat sila at hindi nila mararamdaman ang sakit.
Tinignan ko ang liwanag na lumulutang sa kamay ko. Tama na ang laki
nito para sa kanilang apat. Mas lalo akong napangiti.
Mga hayop na mortal. Mga walang kwenta nilalang.
"Paalam," nakangiti kong sabi.
Pero bago ko pa ma-ihagis sa kanila ang mahika ko, nagulat ako nang may
biglang humawak sa kamay ko. At sa pagdikit ng palad niya sa pulso ko, parang isang
apoy na naupos ang mahika ko.
Napalingon ako sa nilalang na nasa tabi ko at parang biglang nanlambot
ang tuhod ko nang makita ko kung sino ito.
Nginitian niya ako. Isang magandang ngiti.
 "I've been looking for you," sabi niya sa akin. "Buti na lang nahanap
na kita."
Zyron.
Inakbayan niya ako at muling nginitian. Hindi ako makapagsalita.
Pakiramdam ko nawala ang boses ko.
"Let's go?" tanong niya, at tumango ako.
Naka-akbay pa rin siya sa akin nang talikuran namin ang apat na
lalaking mortal.
"Teka, sandali lang!" sigaw nung isa.
Nilingon siya ni Zyron, "may problema ba?"
Nagtaka ako dahil biglang nanlaki ang mata nung apat na lalaki at bigla
na lang silang nagkakaripas ng takbo.
Napatingin ulit ako sa harapan namin at nagulat ako ng makita kong may
limang lalaking may hawak na baril ang nakatutok doon sa apat na mortal kanina,
kaya sila nagkakaripas ng takbo.
Inalis ni Zyron at pagkaka-akbay sa akin at hinawakan ako sa braso.
"Halika," seryoso niyang sabi at hinatak niya ako.
Biglang nawala na parang bula ang limang lalaking may hawak na baril.
Ilusyon.
Isa lamang silang ilusyon na ginawa ni Zyron upang takuin yung mga
mortal kanina.
Bigla akong isinandal ni Zyron sa pader at iniharang niya ang braso
niya sa gilid ko upang hindi ako makaalis. Tinitigan niya ako sa mata at kita ko
ang galit sa mga tingin niya.
"Bakit ka nandito? Anong ginagawa mo? Paano ka nakatakas?!"
Hindi ko sinagot ang mga katanungan niya, "bakit mo nilalagyan ng
harang ang mga lugar na pinupuntahan mo? Bakit ka nagtatago sa akin, Zyron?!"
"Sagutin mo 'ko! Paano ka nakatakas?! O pinadala ka rin ni Hades dito?"
"Ano ang pinapagawa sa'yo ni Hades?"
"Sagutin mo 'ko, Ayesha!"
Napapikit ako sa pagtataas ng boses ni Zyron. Damang dama ko ang galit
niya. At hindi ko maintindihan kung bakit.
"M-may tumulong sa akin. Hindi ko alam kung sino. N-narinig ko ang
tinig ng isang babae at sinunod ko ang lahat ng sinasabi niya kaya ako nakalabas."
Mas lalong naging seryoso ang mukha ni Zyron.
"Anong ipinapagawa sa'yo ni Hades, Zyron? Alam kong hindi mo ginugusto
'tong mga nangyayari. Pinagbantaan ba niya ang buhay mo?" hinawakan ko ang braso
niya. "Sumama ka sa akin. Itatago tayo nina Cupid. Tutulungan nila tayo at alam ko
hindi nila tayo pababayaan. Si Jillian, kaya niyang putulin ang sumpa. Sumama ka sa
akin---"
Bigla niyang tinabing ang pagkakahawak ko sa braso niya at nginitian
ako.
Isang malamig na ngiti na mas nagpalambot sa buong katawan ko.
Hinawakan niya ang baba ko at inangat niya ito para matigan ko siya ng
diretso sa mata.
"Makinig ka sa akin, Ayesha. Nasa panig ako ni Hades at ginagawa ko ang
mga inuutos niya para sa sarili ko. Pinangakuan niya ako ng isang bagay na gustong
gusto kong makuha kaya ginagawa ko ito. Maswerte ka't nakatakas ka, kaya wag ka
nang magpaka-tanga. Kesa makielam ka ay mas maiging tumakas ka na ngayon pa lang."
"Hindi ako naniniwala sa'yo," nangangatog kong sabi habang nangingilid
ang luha sa mga mata ko. "A-anong bagay yun, ha? Anong bagay ang pinangako sa'yo ni
Hades? Kapangyarihan? Kaya ba meron ka na nito? Ano pa? Ha? Pinangakuan ka ba niya
ng lugar sa tahanan niya?! Ano, Zyron! Ano ang ipinangako niya sa iyo para saktan
mo ulit ang kapatid mo?!"
Ibinaba niya ang kamay niya na nakahawak sa mukha ko at tinign ako ng
diretso sa mata.
"Si Jillian. Siya ang ipinangako niya."
Tuluyan nang bumagsak ang luha sa mga mata ko.
Si Jillian.
 Si Jillian...
"Buhay ng babaeng mahal ko ang kapalit at ayun lang ang tanging
hinihiling ko. Ang maligtas siya."
Tinitigan ko sa mata si Zyron habang sinasabi niya ang bagay nay un.
Kita ko ang pagsasabi niya ng totoo. Kita ko ang emosyon sa kaninang malamig na mga
tingin niya.
At kung paano niya ako tignan ngayon...
Napaayos ako ng tayo. Huminto ako sa pag iyak at pinunasan ko ang luha
sa mga mata ko.
"Hindi ako lalayo," sabi ko kay Zyron. Bahagya siyang napahiwalay sa
akin at ibinaba niya ang brasong nakaharang sa gilid ko.
"Hindi ako lalayo, Zyron," paguulit ko. "Tutulungan ko sina Jillian at
Cupid na wakasan ang sumpa. Tutulungan ko silang maging masaya ni West. Tutulungan
ko sila."
Hindi umimik si Zyron at tinalikuran niya ako.
Hindi ko na rin siya tinawag at naglakad ako sa kabilang direksyon.
Pabalik kina Jillian.
~*~
JILLIAN.
"Nakakaloka. Bakit ba ako nakababa-baba sa mundo ng mga mortal? Pinapasakit ko lang
ang bangs ko sa dami ng problema. Gusto ko tuloy gumimik," sabi ni Hedone sa akin
nang pasukin niya ako sa kwarto ko.
"Oh ano, tapos mo nang pagalitan si Ayesha?" tanong ko sa kanya.
Kanina nang bumalik si Ayesha rito, katakot-takot na pangaral ang
inabot niya kay Hedone. Akala mo nanay na pinapagalitan ang anak dahil tumakas.
At si Ayesha, ayaw magsalita kung nakausap ba niya si Zyron o hindi.
Pero isa lamang ang sinabi niya sa amin---handa siyang tulungan kami kahit anong
mangyari basta masira lang namin ang sumpa. At yung pagkakasabi niya nun, parang
buong buo na ang desisyon niya. Parang ready to fight na siya kung sakali mang
bisitahin na kami ni Hades dito.
"Pinalayas ako sa kwarto niya at nagkandado! Ang sakit niya sa bangs!
Gigimik talaga ako ngayon! Isasama ko si Ian."
"Si Ian?"
Nginisian niya ako, "gusto ko rin siyang makausap about sa ability niya
na makita ang koneksyon ng mga taong nakatadhana sa isa't-isa. Malay mo makita na
niya kung sino ang para sa akin."
Napailing na lamang ako at bago ko pa ma-kontra si Hedone, nawala na
siya sa harapan ko.
May pinagmanahan talaga ang isang yun. At kawawang Ian, bukod sa alam
kong hindi siya tatantanan ni Hedone dahil sa kakayahan niya, halata ko rin na type
siya ni Hedone.
Kaya mukhang hindi na matatahimik ang buhay ni Ian. Kawawa naman ang
isang yun. Mabait pa naman.
Napahiga ako sa kama ko at napapikit. Sa pagpikit ko, nag play na naman
sa utak ko ang mga nangyari kanina.
Ang mga sinabi ni Zyron... ang paghalik niya sa akin.
I balled my hand into fist at ramdam na ramdam ko ang inis sa buong
katawan ko.
Hayop na Zyron. Hayop na Hades. Kapag na-break ko ang curse,
sisiguraduhin kong hinding hindi na nila kami magugulo ni West.
Gagawin ko ang lahat, kahit ang makipag bargain kay Aphrodite basta wag
na wag na nila kaming guguluhin.
Kinabukasan, maaga akong pumasok sa opisina. Yayayain ko sana si Hedone
pero wala siya sa condo ko nang magising ako.
Saan naman gumimik ang isang yun?
"Morning!"
Speaking of the devil.
Nakita ko si Hedone na naglakad papasok. Yung suot niya ngayon ay yung
suot suot niya rin kagabi nang umalis siya. Pero kahit ganoon, ang bango pa rin
niya at fresh na fresh ang itsura niya.
Nagulat ako nang makita kong nakasunod sa kanya si Ian. Kung ano ang
ikina-fresh ni Hedone, halata namang puyat na puyat at walang tulog si Ian.
"A-ara, nawian mo sa kotse ko!" sabi ni Ian at inabot niya ang purse na
pula kay Hedone.
"Ay! Oo nga. Kaninang umaga ko pa hinahanap. Na-iwan ko ata sa kotse mo
kagabi bago tayo umakyat sa apartment mo."
Pare-pareho kaming napalingon sa kanila dahil sa sinabi ni Hedone and
Ian's face went deep shade of red.
"Aba aba aba!" sabi ni Edgar at tumayo siya sabay akbay kay Ian.
"Umaariba ka pre ah."
Tinabing ni Ian ang pagkaka-akbay ni Edgar sa kanya at yukong yuko na
pumunta doon sa pwesto niya.
I catch Hedone's eyes at nang magtama ang tingin naming, she winked at
me.
Napailing na lang ako.
Ano naman kayang pang to-torture ang ginawa ng babaeng 'to sa kawawang
si Ian?
"Jillian, pinapatawag ka ni sir West sa taas," sabi ni Elise.
Napangiti ako.
Hinahanap na ako ng bebe ko.
"Okay! Paakyat na!"
Dali dali akong umakyat sa floor ng mge executives at dumiretso sa
opisina ni West.
"Pasok ka lang," nakangiting sabi nung secretary niya.
Aba, naka-ngiti. Baka good mood.
Kumatok ako bago pumasok at nadatnan ko si West na may binabasang
libro. Yung sample book na irerelease namin.
Mukhang alam ko na kung bakit ako pinapunta dito ah.
Ano na namang typo ang nakita niya sa librong yun?
"Sir West, good morning po," nakangiti kong bati. Mabait muna ako
ngayon tutal siya ang nag alaga sa akin nung nalasing ako.
Inangat niya ang tingin niya sa akin at nagulat ako kasi hindi galit
ang nasa mga mata niya.
Pagod.
"Ms. Evangelista, please take a sit."
Bakit ang formal niya?
Naupo ako sa silya na nasa tapat ng lamesa niya. Ibinaba niya ang
librong binabasa niya at tinignan niya ako.
"I'm firing you."
Napaayos ako bigla ng upo, "W-what? B-bakit po?! May nagawa ba ako?!"
Umiling siya, "basta. This is my company at pwede kong patalsikin ang
kahit na sino."
"Pero sir, a-ang unfair naman po nun."
Napaiwas siya ng tingin.
"Gusto kang paalisin ni Sasha. Don't worry, I know another publishing
company and I will write you a recommendation letter."
Napapikit ako.
Pinili niya si Sasha. He chose her over me.
Iminulat ko ang mga mata ko at tinignan ko si West.
"Dahil ba nag seselos siya sa atin? Ha? Dahil nakikita ni Sasha sa mga
mata mo na mahal mo ako kaya gusto mo akong paalisin?!"
"I don't love you," malamig na sabi niya sa akin. "Saan mo naman nakuha
yun ha? Wag kang mag-ilusyon, Jillian."
Napatayo ako at ipinatong ko ang dalawang palad ko sa lamesa ni West at
tinitigan ko siya.
"Hindi ako nag iilusyon. Alam mo kung ano ang ilusyon, ha, West? Yung
iniisip mong galit ka sa akin. Yung iniisip mong si Sasha ang mahal mo. Yun ang
ilusyon!"
 Napatayo rin si West at ipinatong niya rin ang dalawang kamay niya sa
lamesa at inilapit ang mukha niya sa mukha ko.
Ngumisi siya.
"Ang lakas mong mangarap. Damang dama ko ang galit ko sa'yo, Jillian.
Kaya napakadaling desisyon para sa akin na paalisin ka sa kumpanyang 'to!"
Ngumisi rin ako.
"Damang dama? Kaya pala nung nalasing ako, ipinagluto mo pa ako.
Binilhan mo ako ng damit. Nagaalala ka na baka magkasakit ako at binilhan mo pa ako
ng gamot. At wow, ang dami mo pang nilutong almusal non, ha. Galit ka nga talaga sa
akin. Damang dama ko rin, West."
"I-I'm concerned about our deadlines! Kapag nagkasakit ka magiging
cause of delay pa!"
"Wushu! Utut mo! Wag ka! Mahal mo ako West! Mahal na mahal mo ako at
kahit naguguluhan ka, ayun ang totoo. Mahal na mahal mo ako to the point na handa
kang mamatay para sa akin at ganun din ako sa'yo. I love you, West. At para matapos
na ang kaguluhan na 'to, just admit that you love me too!"
"I hate you," he breathed.
And before I could even react, he grabbed the back of my head and
pulled me near him. Hinalikan niya ako ng madiin and I immediately responded to his
kiss.
"I hate you so much," he told me in between our kisses.
Ang laking harang ng lamesa sa pagitan naming kaya sumpa ako rito
patawid sa kabilang side kung saan naroroon si West.
Inilagay niya ang kamay niya sa bewang ko habang nasa batok naman niya
ang dalawang kamay ko.
At sa bawat pag halik niya sa akin, patuloy ang pagbagsak ng luha sa
mga mata ko.
"I hate you," he whispered.
Napahikbi ako and he silenced my cry with a kiss.
"I love you, West," sagot ko sa kanya.
Humiwalay siya ng bahagya sa akin at pinunasan ang luha sa mga mata ko.
"I hate you because you are making me insane. I hate you for making me
feel like this. I hate you Jillian, I hate you because you are right. I am in love
with you."
Napahagulgol na lamang ako ng iyak nang marinig ko ang sinabi ni West.
"I am so in love with you, Jillian at lahat ng mga sinabi mo ay tama."
And with that, he again silenced my cries with a kiss.
To be continued...

Thirty Eighth Shot

Thirty Eighth Shot

JILLIAN.
"Say it again," sabi ko kay West.
"I love you, Jillian," bulong niya sa akin.
Nandito pa rin ako sa opisina ni West. Magkatabi kaming nakaupo sa sofa at paulit-
ulit kong ipinapabulong sa kanya na mahal niya ako. Paulit ulit kong gustong
marinig ang mga salitang yun para malaman kong hindi ako nag i-ilusyon.
Napa-yakap ako ng mahigpit sa kanya at ipinatong ko ang balikat ko sa dibdib niya.
Naramdaman kong mas humigpit din ang pagkakahawak niya sa balikat ko.
"Alam mo, feeling ko malapit nang maghinala ang secretary mo kung bakit hanggang
ngayon hindi pa ako lumalabas sa opisina mo."
"Hayaan mo siya," nakangiting sabi ni West. "Dito ka lang. Wag kang aalis."
Napangiti ako, "tapos ma-chi-chismis tayong dalawa. Edi masaya."
Napangiti rin si West ngunit agad itong nawala at napalitan agad ng pag-aalala ang
mukha niya.
"I still need to talk to Sasha about us."
Parang biglang bumagsak ang mood ko.
Nilingon ako ni West at mahinang tinapik ang pisngi ko.
"I need to break up with her because I want to be with you."
Napangiti ako sa sinabi niya at bahagya siyang nilingon.
"West?"
"Hmm?"
"Uhmm.. k-kelan mo naramdaman na mahal mo 'ko?"
Napa-ayos ng upo si West at napaiwas ng tingin.
"Actually... I-I saw you with him."
"H-ha? S-sino...?"
Hindi na niya kailangan pang sumagot para malaman ko kung sino ang tinutukoy niya.
Kitang kita ko na agad sa expression ng mukha niya.
"You two... kissed."
"West, I--I don't love him."
"I know."
"H-ha?"
"He told me. Sabi niya sa akin, gusto ka niya but it seems like I am the one you
like. Sabi niya kung ayaw ko sa iyo then, kukunin ka na lang niya. Nung sinabi niya
yun, I felt a stab of pain in my chest. Ramdam na ramdam ko na hindi ko kaya kapag
napunta ka sa iba. Nakokonsensya ako kay Sasha at pakiramdam ko, naguguluhan lang
ako sa nararamdaman ko that's why I fired you. Pero kanina..." ibinaba niya ang
tingin niya sa labi ko then he brushed his finger in my lower lip. "Kanina, hind ko
na napigilan. I know I cannot lose you, Jillian. Ramdam na ramdam ko na hindi ko
kakayanin kapag nawala ka."
Napangiti ako at niyakap ko ulit si West ng mahigpit.
"Hindi naman ako mawawala. Sus. Eh dati nga kahit grabe mo akong ipagtulakan, dikit
pa rin ako nang dikit sa'yo!" masigla kong sabi.
He tap the top of my head, "ngayon ako naman ang gagawa nun sa'yo."
"Nagawa mo na yun dati."
"Dati?" nagtataka niyang tanong.
I stiffened.
I cleared my throat at tinignan ko siya, "ano nga ba ang dahilan kung bakit ako nag
resign dati dito?" tanong ko sa kanya.
Pinitik niya ako sa noo habang nakangiti, "hindi ka nag resign. I fired you kasi
pasaway ka."
Napalunok ako at pinilit akong ngumiti.
"Sus, in love ka sa'kin nun kaya mo 'ko pinatalsik!"
Napangiti si West, "alam mo nga sa totoo lang, inis na inis ako sa'yo dati. Kaya
nga ngayon nagtataka ako bakit na-in love ako sa'yo. Ikaw ha, ginayuma mo 'ko!" at
napatawa siya.
"Loko!"
Niyaya akong kumain ni West ng lunch at sumama naman ako sa kanya. Ang dami naming
pinagusapan. Mga normal na kwentuhan. He's extra sweet. Malambing. Kung gaano ka-
lambing si West sa akin noon, ganun din siya ngayon.
Pero hindi ko maiwasang ma-bother. I know something is wrong.
Hindi pa rin siya nakakaalala.
~*~
HEDONE.
"Drawing mo 'to? Ang ganda naman," sabi ko kay Ian habang tinitignan yung mga
sketches na naka-dikit sa desk niya.
"Don't touch!" suway niya sa akin.
Sinimangutan ko siya, "ikaw, ang sungit sungit mo sa akin. Kita mo yung mga boys
dito? Lahat sila laging naka-smile sa akin at ang bait bait. Samantalang ikaw lagi
kang naka-simangot at pinagtutulakan ako palayo."
Hindi siya umimik at nakapako lang ang tingin niya doon sa monitor screen ng laptop
niya. Nagpapaka-busy sa pag e-edit ng manuscript.
Sinubukan ko ulit. Sinubukan ko siyang gamitan ng mahika ko. Kahit onti lang. I try
to tug the strings of his desire. Pero nag b-bounce back lang sa akin yung magic
ko. Ni hindi man lang dumadampi sa kanya. Ni hindi umaabot.
Kagabi ang unang beses kong sinubukan na gamitin ang kapangyarihan ko kay Ian. Pero
hindi talaga. Ni lasing ko na siya. I waited until he let all his guards down pero
wala. Tulog na tulog na siya sa kalasingan, hindi pa rin siya tinatablan.
Samantalang sa kahit na kaninong mortal ay tumatalab ang mahika ko. Mapapa lalaki
man o babae. Isang pitik ko lang ay nahuhulog na sila sa kamay ko, nababaliw na
sila sa akin at ginagawa na nila ang nais ko.
Pero si Ian, atensyon lamang niya ang hinihingi ko, ni hindi ko pa makuha.
Mortal naman siya. Yes, he got the eye. He got the gifts from the gods. But he is
still a mortal.
Hindi kaya...?
No. That's impossible. This guy hates me.
Kinalabit ko siya.
"Ian, kain tayo ng dinner! My treat!" masigla kong sabi.
"Ara, I'm working," sagot niya nang hindi man lang ako tinitignan.
"Hedone---that's my real name. Not Ara."
Hinarap niya ako habang nakakunot ang noo.
Finally, nakuha ko rin ang atensyon niya.
"Mas sanay ako sa Ara. At nandito ka sa mundo namin kaya ikaw si Ara dito at hindi
si Hedone."
"Eh ikaw, Ian? Sino ka rito?"
"H-ha?"
"Maaring mortal ka ngunit hindi ka isang normal na tao."
Napaiwas ng tingin si Ian sa akin.
"Ipinamigay ka ng mga magulang mo sa kamag-anak. Pinagpasa-pasahan ng kung sinu-
sino. Wala kang permanenteng tahanan nung panahong nag-aaral ka pa lang. Walang
kaibigan dahil tingin nila sa'yo, may sira ka sa ulo dahil sa mga pinagsasasabi mo.
Connection? Nakatadhana? Madalas mong mabanggit sa mga tao yan ngunit hindi ka
naman nila pinaniniwalaan. Mag-isa ka sa mundong ito, Ian."
Nakita kong napakuyom ang kamay niya, nag iba ang timpla ng aura niya. Napalitan ng
inis, ng galit. Nawala yung aura niya na kinakabahan, nahihiya, natatakot.
At dahil doon, nakita ko ang isa sa mga heart's desire niya. Hindi ito ang
greatest, pero at least isa ito sa pinaka malakas.
Gusto niyang makahanap ng mga taong tatanggapin siya, ng mga taong paniniwalaan
siya at mamahalin siya.
Pwede naman ako ngunit lagi mo akong tinataboy.
"Ganyan ba talaga kayo? Inaalam ang buong pagkatao namin?" tanong niya. Nakakunot
ang noo at kita ko ang galit sa mga mata dahil sa binitiwan na salita.
Nag-kibit balikat ako, "syempre. Baka magamit namin ang information sa near future,
'di ba?"
"Para i-blackmail kami. Pero kailangan pa ba? Masyado kayong makapangyarihan. Isang
kumpas niyo lang ng kamay, susunod na kami agad sa inyo."
Kung alam mo lang, Ian. Walang talab ang kapangyarihan ko sa iyo. Feeling ko nga
kahit maghubad pa ako sa harapan mo, wala pa ring talab.
Bwiset ka.
Bakit ba masyado akong concern at apektado sa'yo?
Kagatin kita diyan, eh.
"May kapangyarihan ka rin naman," sabi ko sa kanya.
"Oo. Isang walang kwentang kakayahan. Nakikita ko ang nakatadhana sa kanila? O, eh
ano ngayon? May naniniwala ba sa 'kin? Wala naman 'di ba? Sa paningin nila, sira-
ulo ako. Baliw. Kaya mas mabuti pang wag ko na lang gamitin 'to."
"P-pero bakit? Regalo yan sa'yo at sobrang piling pili lang ang binibigyan ng
ganitong regalo. The gods know that you are meant to use this gift dahil malaki ang
maitutulong mo sa mga tao. Kaya wag mong sabihin na walang kwenta ito."
"Regalo? Baka sumpa."
"Ian!" sigaw ko. Hindi ko mapigilan ang pagka-inis. Maaring hindi niya nagugustuhan
ang mga nangyayari, pero ang isipin na walang kwenta ito?
Hinawakan ko siya sa wrist, "sumama ka sa'kin!"
"Saan? Sa bar na naman? Sa inuman? Matapos mo ako pagbayarin ng lahat ng in-order
mo, tingin mo sasama pa 'ko sa'yo?"
Siniko ko siya, "kaw naman! Afford mo naman. Laki laki ng ipon mo. Nasilip ko," I
winked at him.
Napaiwas agad siya ng tingin at ibinaling na lang ulit sa laptop niya.
"Busy ako."
I snapped my finger at napalayo agad siya sa laptop niya.
"Anong ginawa mo?! Ba't biglang namatay?!" he tried opening his laptop pero ayaw
nitong mag bukas. "Ara!! Ano ba! Importante yung in-eedit ko! Deadline na nun! Kung
sa'yo laru-laro lang 'to, sa akin hindi!"
"Oh chillax, pogi. Na-email na kay West yung ine-edit mo. Don't worry, walang mali
yun ni-isang tuldok. Para na rin hindi mahirapan sa pag p-proofread si Jillian,"
kinindatan ko ulit siya.
Hinarap niya ako. Galit na galit.
"Ano bang gusto mong mangyari?!"
Infairness, kahit geek siya nagiging hot siya sa paningin ko kapag nagagalit.
"Sumama ka nga sa akin."
"Ayoko nga! Wala na akong pera!"
"Hindi ka gagastos! Pupunta tayo sa amin. May ipapakilala ako sa'yo."
"S-sino naman yan?"
"Her name is Ayesha. Sobrang apektado niya ngayon dahil sa lalaking mahal niya. At
alam kong kailangan niya ng tulong mo."
Napaiwas siya ng tingin, "b-bakit naman ako tutulong?"
"Para mapatunayan ko sa'yo na hindi walang kwenta yang kapangyarihan mo!"
"Pero kasi---!"
"Wala nang pero pero! Sumama ka na sa 'kin!"
At bago pa siya ulit maka-angal, nag teleport ako papunta sa condo ni Jillian
habang kala-kaladkad ko si Ian.
"P-p-paano mo nagawa yun?!" gulat na gulat na sabi ni Ian nang makita niya na
nandito na kami sa loob ng condo ni Jillian.
"Because I'm great!" proud na proud kong sabi. "Now, where's Ayesha?"
Naglakad ako papunta sa dining area habang nakasunod naman sa akin si Ian. Nadatnan
namin si Ayesha doon at si Jillian.
Napahinto ako.
Nakapatong ang kamay ni Ayesha sa balikat ni Jillian at si Jillian....she's crying.
"U-uy, anong nangyari?!"
Nilingon ako ni Jillian and I saw her tear-stained face. Sa kamay niya ay may isang
papel.
Hindi ordinaryong papel kundi isang papel na nababalutan ng mahika.
"J-Jillian...?"
"S-Si West... kinuha nila si West..."
To be continued.
AN:
Hi guys! I suggest wag kayo mag skip ng mga POV kahit POV pa ni Ayesha yun :)
Maraming importanteng bagay akong isinulat doon na mag m-make sense sa dulo :)

Thirty Ninth Shot

Thirty Ninth Shot

JILLIAN.
"West... West..."
Nanginginig ang kamay ko habang binabasa ang nakasulat sa isang itim na
papel: "Seek for me and you will find him."
Hindi ko na kailangan pang alamin kung sino ang kumuha sa kanya dahil
kilala ko na agad kung sino ito.
Si Zyron.
 Ano pa bang gusto niyang mangyari?! Bakit niya ginagawa ang mga bagay
na 'to?!
Kanina lang, ang saya saya namin ni West.
Inantay niya akong makauwi from work. Sabay kaming nag dinner dalawa.
Inihatid pa niya ako dito sa bahay.
Oo, alam ko na hindi pa siya nakakaalala pero at least naalala na ako
ng puso niya. At least nagbalik na yung love niya para sa akin.
Kanina, buo na ang loob ko. Kahit hindi makaalala si West, okay lang.
Basta nandito na siya sa tabi ko. Basta lubayan na nila kami.
Pero hindi pala ganoon kadali iyon.
Nakita ko kanina kung paano siya unti-unting nawala sa harapan ko
hanggang sa itong itim na papel na lamang na 'to ang naiwan sa pwesto niya.
Hindi pa tapos. Hindi sila magpapatalo. Hindi pwedeng hayaan na lang
nila kami ng ganito.
Nakakainis na wala man lang akong nagawa kundi ang titigan siya
hanggang sa maglaho siya na parang bula.
Ano pang silbi ng pagiging part Godess ko kung napaka-walang kwenta ko
naman? Kung hindi ko siya magawang iligtas?
"Jillian..." naramdaman ko ang pagyakap ni Hedone sa akin.
Kanina pa sila nandito sa tabi ko at paulit ulit akong tinatanong kung
ano ang nangyari. Tanging hagulgol lang ang na-isagot ko sa kanila habang
ipinapakita ang hawak kong papel.
Kita ko sa mga mukha nila na hindi rin nila alam kung paano ako
matutulungan.
Gusto ko nang sumuko.
"Jillian!" lumapit si Ian sa akin at napaluhod sa harapan ko. "J-
Jillian, y-yung tadhanang nagduduktong sa inyo ni West...n-napuputol na..."
Napapikit ako. Nanginginig ang buong katawan ko.
Malapit na akong bumitiw.
Hinila ni Hedone si Ian palayo sa akin.
"Not now, Ian!" she hissed.
"P-pero kasi---!"
"Anong nangyari?!"
Pare-pareho kaming napalingon kay Cupid na kararating pa lang.
Napatingin siya sa papel na hawak hawak ko at agad niya itong kinuha mula sa kamay
ko.
"Zyron..." bulong ni Cupid nang mabasa niya ang nakasulat sa papel.
Tinignan niya si Ayesha at bigla niya itong hinawakan sa braso.
"Ano ang pingausapan niyo ni Zyron nung nagkita kayo?!"
Hinatak ni Ayesha ang braso niya sa pagkaka-hawak ni Cupid.
"Sinabi ko na sa'yo lahat ng pinagusapan namin. Kung nagdadalawang isip
ka pa rin sa akin, bakit hindi mo na lang ako patayin?"
Napatingin ako kay Ayesha.
"Bakit mo kami tinutulungan?" tanong ko rito. "Di ba mahal mo si Zyron?
Bakit kami, Ayesha? O baka naman nagpapanggap ka lang para matulungan mo si
Zyron?!"
Nakita ko ang galit sa mga mata ni Ayesha dahil sa sinabi ko.
"Alam mo kung sino ang gustong makuha ni Zyron? Ikaw, Jillian. Kaya ko
kayo tinutulungan ay dahil ayokong mapunta ka sa kanya!"
"T-teka lang!" pumagitna sa amin si Hedone. "Hindi 'to ang oras para
magtalo-talo tayo at maghinala tayo sa isa't-isa." Tumingin sa akin si Hedone,
"kung totoo ang sinasabi ni Ian na napuputol na ang koneksyon ni Jillian at West,
kailangan na nating kumilos."
Napatingin ako sa itim na papel na hawak hawak ni Cupid at bigla itong
nagliwanag sa kamay niya at naging apoy. Nakita ko kung paano naging abo ang papel
sa kamay ni Cupid.
"C-Cupid--?"
Maya maya lang ay lumaki ang apoy sa kamay niya hanggang sa maging isa
itong portal.
 "Sabi na nga ba, isang lagusan ang iniwan ni Zyron," sabi ni Cupid at
nilingon ako. "Jillian, hindi ko masisigurado ang kaligtasan mo pag nag punta tayo
rito. Pero handa ka bang sumama sa 'kin para hanapin si West?"
Walang pagdadalawang isip akong tumayo mula sa kinauupuan ko at lumapit
kay Cupid.
"Sasama ako."
"Teka! Hindi pwedeng maiwan ako!" sabi ni Hedone. "Sasama rin ako
syempre!"
Napatingin si Cupid kay Hedone, "mas maiging kaming dalawa na lang ni
Jillian ang pumunta."
Nakita ko ang pagka-inis ni Hedone sa ama, "hindi! Hindi niyo alam kung
anong meron diyan sa lugar na yan. Tsaka di ba kapag mas marami tayo, mas may
chance na makalabas tayo diyan ng buhay?"
"Pero Hedone---!"
"Pasamahin niyo kami," sabi ni Ayesha. "Wala kayong laban kung kayong
dalawa lang. At kung iiwan niyo kami ngayon, gagawa at gagawa kami ng paraan para
sundan kayo. Hindi ba maigi na sama sama na lang tayo na pumunta?"
Napatingin ako kay Cupid at sa mga kasama ko. Hindi ko maiwasang
kabahan at matakot para sa kanila.
Hindi naman sila involve dito. At paano nga kung may mangyaring masama
sa kanila dahil sa akin?
Habang buhay kong dadalhin yung kung may isa mang mapapahamak sa
kanila.
But I cannot deny the fact that I need their help.
"Jillian," hinawakan ni Hedone ang kamay ko and she gave me a
reassuring smile. "Don't worry. We got your back."
Napangiti ako sa kanya, "thank you, Hedone."
"Hedone.."
Napatingin kami kay Cupid at kita ko ang pag-aalala sa mga mata niya.
"Wag kang mag-alala ama. Hindi ako gagawa ng kalokohan," sabi niya
rito.
Napabuntong hininga na lang si Cupid, "ano pa nga bang magagawa ko?
Alam ko namang hindi ka magpapapigil, eh!"
Nilingon ni Hedone si Ian, "ikaw na muna ang bahala rito."
"P-pero Ara...."
"Babalik kami."
"Lumiliit ang portal!" sigaw ni Ayesha.
At tama nga siya, unti-unting nawawala ang portal sa harapan namin.
"Dali!" sigaw ni Cupid at pare-parehas kaming tumakbo papasok sa loob
ng portal bago pa ito tuluyang mawala sa harapan namin.
Kaso pagpasok ko sa kabilang side ng porta, para akong nahulog sa
kawalan.
~*~
Nagising ako sa isang madilim na lugar. Wala akong makita at tanging
patak lang ng tubig sa di kalayuan ang tunog na naririnig ko.
Masakit ang ulo ko. Pakiramdam ko tumama ito kung saan dahil ramdam
kong may pasa ako sa noo.
Tumayo ako. Nanginginig ang mga tuhod ko.
"Cupid?" tawag ko pero walang sumasagot. "Cupid! Hedone! Ayesha?!"
Nagsimula na akong mataranta nang ni-isa sa kanila ay walang sumasagot
sa tawag ko.
Naglakad ako, nangangapa sa dilim. Nanginginig ang mga tuhod ko dahil
sa takot.
Nasaan na sila?
"Cupid! Please sumagot kayo! Nasaan kayo! Ayesha! Hedone!!"
Katahimikan...
Naramdaman ko ang pangingilid ng luha sa mga mata ko. Parang hindi ako
makahinga dahil sa sobrang takot at pag p-panick.
Please, please... Sana walang nangyaring masama sa kanila. Sana ayos
lang sila! Please!
Bigla akong may naaninag na liwanag na nanggagaling sa di kalayuan sa
akin kaya naman dali dali akong tumakbo papunta doon.
"Cupid? Hedone?"
Nang makalapit ako doon sa may liwanag, unti-unti kong naaninag kung
sino ang may hawak nito.
"J-Jillian!"
"Ian?!"
Napatakbo ako papalapit kay Ian at nakita ko na ang liwanag na naaninag
ko ay nanggagaling sa flashlight ng phone niya.
"A-anong ginagawa mo rito?!" tanong ko sa kanya.
"Sinundan ko kayo papasok. H-hindi naman pwedeng magpaiwan ako. Gusto
kong tumulong. K-kaso...nasaan yung iba? Napahiwalay ako sa inyo."
Umiling ako, "hindi ko rin alam kung nasaan sila. Kanina pa ako tawag
nang tawag sa kanila. Kanina, nawalan ako ng malay. Pakiramdam ko, pati sila ay
nawalan ng malay at baka hanggang ngayon hindi pa sila nagigising."
"Hanapin natin sila."
Humawak ako sa braso ni Ian at sabay kaming naglakad.
"J-Jillian.."
Napahinto sa paglalakad si Ian at napatitig siya doon sa bagay na
natapatan niya ng liwanag.
Napatingin din ako rito at halos mapaupo ako sa sobrang panlalambot ng
makita ko kung ano ang nasa harapan namin.
Isang parang malaking sapot ng gagamba ang nasa tapat namin ngayon. May
sala-salabit na maninipis na lubid na kulay puti.
At doon sa sala-salabit na lubid na yun ay nakatali sina Cupid, Hedone
at Ayesha. Pare-parehong walang malay.
Pare-parehong duguan.
"Cupid!!" sigaw ko at tumakbo ako palapit sa kanila pero bumangga ako
sa isang harang na hindi nakikita ng mata ko.
"Jillian!"
Nilapitan ako ni Ian at inalalayan patayo.
Biglang nagliwanag ang kapaligiran na para bang may nag switch ng ilaw.
Tiningnan ko ang kapaligiran.
Nandito kami sa loob ng isang puting silid. Walang bintana, walang
pinto, walang mga kagamitan.
Sa gitna ay nandoon sina Cupid na walang malay at nakasabit sa sala-
salabit na lubid.
Sa baba nila ay...
Napapikit ako at napaiwas ng tingin.
Ang daming dugo... mga dugo na nanggagaling mismo sa katawan nila.
"A-ara! Ara!!" sigaw ni Ian at siya naman ang sumunod na nagtangkang
lumapit sa kanila pero bumangga rin siya doon sa invisible barrier na nakapalibot
kina Cupid.
"Hindi ko inaasahang magdadala ka ng maraming kasama, Jillian."
Napalingon kami sa nagsalita at nakita namin si Zyron na naglalakad
papalapit sa amin.
Napatayo ako at tinignan ko ng masama si Zyron.
"Nasaan si West?!"
Nginitian niya ako.
"Wag kang mag-alala, Jillian. Nagiintay siya sa'yo."
"Zyron, bakit mo ginagawa ang bagay na 'to?!" Napatingin ako kina Cupid
at muli kong ibinalik ang tingin ko sa kanya. "Anong ginawa mo sa kanila?!"
"Wag kang mag-alala. Buhay pa sila."
"I-ikaw..."
Napatingin ako kay Ian at nakita kong gulat na gulat siyang nakatingin
kay Zyron.
"Y-yung koneksyon mo--!"
Bago pa matapos ang sasabihin ni Ian ay bigla na lamang siyang lumutang
sa ere at tumilapon papunta sa kinalulugaran nina Cupid.
The next thing I knew, nakatali na rin si Ian katabi ni Hedone.
Nanlalaki ang mata, namumutla ang mukha. Parang may gusto siyang sabihin pero hindi
siya makapagsalita.
"Ian!!"
Tumakbo ako papalapit sa kanila at kinalampag ko nang kinalampag yung
harang sa harapan ko.
Hinarap ko Zyron at ramdam ko ang panginginig ng buo kong katawan dahil
sa galit.
"Zyron, please itigil mo na 'to!! Bakit mo ginagawa ang bagay na 'to?!
Akala ko gusto mong maging masaya si West. Pero bakit, Zyron?! Bakit mo
tinutulungan si Hades?!"
"Siya ang makakapagbigay ng gusto ko," malamig na sagot ni Zyron.
"Ngayon Jillian, hanggang saan ang kaya mong ibigay para iligtas si West at ang mga
kaibigan mo?"
Napakuyom ako at napapikit.
Ramdam ko na kung ano ang hihilingin ni Zyron sa akin.
Buhay ko.
"Alam mo, Jillian, hindi ko inakala na ganun mo kadaling malalamatan
ang sumpa na ibinigay namin kay West. Hindi ka man niya naalala pero nararamdaman
niya na mahal ka niya."
"At madaya kayo! Kung kelan nagkalamat na ang sumpa niyo atsaka niyo
siya ilalayo sa akin?! Nasaan si West?!"
"Wag kang mag-alala, tahimik siyang nagiintay sa'yo. Bakit hindi ka
muna makipaglaro sa akin?"
Napapikit ako at damang dama ko ang takot sa buong katawan ko.
"Bakit hindi tayo magpustahan?" nakangiting tanong ni Zyron sa akin.
"P-pustahan?"
Tumango siya, "oo. Di ba tinanong kita kung hanggang saan ang kaya mong
ibigay para maligtas sila? Simple lang naman ang gusto ko, Jillian. Gawin mo lang
ang challenge na ibibigay ko sa'yo at kapag nagawa mo yun, ibabalik ko si West
sa'yo maging ang mga alaala niya. Pakakawalan ko kayo at ng mga kaibigan mo at
sisiguraduhin kong wala nang manggugulo sa inyo."
"A-anong gusto mong gawin ko?"
Mas lalong lumawak ang ngiti ni Zyron at bigla na lamang may isang itim
na pinto ang lumabas sa tabi niya.
"I'm going to lock you up inside this room, Jillian. All you have to do
is to escape alive by finding the key. But I have to warn you, there's a deadly
beast inside and that beast is the one who's holding the key. Kung makukuha mo sa
kanya yun at makakalabas ka ng buhay, tutuparin ko lahat ng mga pinangako ko."
Napalunok ako at pilit kong pinapakalma ang sarili ko. Sigurado akong
the moment na pumasok ako sa loob ng pintuan na yan, mamatay agad ako.
Anong laban ko?
Hindi ko alam gamitin ang kapangyarihan ko. Ni hindi ko nga alam kung
paano i-defend ang sarili ko.
I feel so useless.
"At kung hindi ako makalabas?"
"Pare-pareho kayong hindi na makakalabas ng buhay."
Napapikit ako. Pakiramdam ko umiikot ang paligid ko.
"Ano Jillian? Susubukan mo ba, o hahayaan mo na lang mawala si West at
ang mga kaibigan mo nang wala kang ginawa para maligtas sila?"
Wala akong choice.
Tumango ako kay Zyron.
"Papasukin mo 'ko dyan."
Nginitian niya ako at nilapitan. May ini-abot siya sa akin.
Bow and arrow.
"Baka sabihin mo naman na hindi kita binibigyan ng chance sa loob."
Tinalikuran niya ako at binuksan niya ang pinto at sinenyasan niya
akong pumasok sa loob.
 Kahit namimigat ang mga hakbang ko ay pinilit kong maglakad papasok sa
loob. Ang lakas ng kaba ng dibdib ko.
I clutch the bow and arrow tight at huminga ako ng malalim.
Shit naman! Ni hindi ako marunong gumamit nito!
"Enjoy," sabi ni Zyron at isinara niya ang pinto.
Inilibot ko ang paningin ko.
Nagtataasang brick walls ang nasa paligid ko.
Nagsimula akong maglakad at marami akong nakitang pasikot sikot.
Doon ko na-realize kung nasaan ako ngayon.
I'm inside a maze.
Dahan-dahan akong naglakad. Bawat liko ko ay kabadong kabado ako dahil
baka sa pag liko ko ay makaharap ko yung beast na sinasabi ni Zyron.
Pero alam kong kailangan ko talaga siyang makaharap para makuha ko ang
susi. Sana nga lang bago pa niya ako makita ay ako na ang unang makakita sa kanya.
But I think that's not the case.
Mula sa likod ko ay may nag hagis ng isang patalim na dumaplis braso
ko.
Agad akong napatingin sa bumato sa akin at nakita ko ang beast na
sinasabi ni Zyron.
There's an evil smile on his face. His bloodshot eyes is staring at me.
At sa kanang kamay niya ay hawak hawak niya ang susi.
But this one... he's not a beast.
He's a human.
It's West.
"Papatayin kita," sabi nito sa akin at tumakbo siya papalapit sa
kinalulugaran ko.
To be continued...

Fortieth Shot

Fortieth Shot
JILLIAN.
"Papatayin kita."
"W-West, no!!"
Tumakbo ako palayo kay West habang sunod sunod ang pagpatak ng luha sa
mga matako.
No. This isn't happening. Please tell me, hindi totoo 'to. Nananaginip
lang ako. Please. Hindi si West ang humahabol sa akin kundi ibang tao.
Lumiko ako sa kanang bahagi ng maze at mukhang na-iwala ko siya dahil
nakita ko ang pagliko niya sa kaliwa.
Napa-upo ako. Nanginginig ang tuhod ko. Ramdam ko ang hapdi ng kanang
braso ko gawa ng dumaplis na patalim dito.
Itinakip ko ang kamay ko sa bibig ko dahil rinig na rinig ang pag-hinga
ko.
Bakit si West? Bakit siya pa?
"Jillian.. nasaan ka?" tawag niya sa akin sabay tawa ng malakas.
"Kailangan mo ang susi, 'di ba? Ibibigay ko naman sa'yo 'to pag napatay na kita
kaya lumabas ka na diyan."
Napapikit ako habang pilit na pinapakalma ang sarili ko.
Bakit ginagawa nila sa amin 'to? Paano ko malulusutan 'to?
Handa akong isakripisyo ang buhay ko.
Handa na nga akong pumatay ng kahit na sinong iharap sa akin ni Zyron
kung kapalit naman nun ay titigilan na nila kami ni West.
Pero bakit sa lahat ng taong ihaharap niya sa akin eh yung taong alam
niyang hinding hindi ko magagawang saktan?
 Narinig ko ang mga yapak ni West na papalapit sa kinalulugaran ko kaya
napatayo ako at dali-dali akong umalis sa kinalulugaran ko.
Kaya lang pagliko ko ay dalawang mga kamay ang sumalubong sa akin at
humawak balikat ko.
I screamed.
Nakita ko ang nakangiting mukha ni West at pagtaas ng patalim sa kamay niya.
"Hi Jillian..."
"West!"
Tinulak ko siya ng malakas at sinipa ko siya sa hita na naging dahilan
para ma-outbalance siya at matumba. Tumakbo ako palayo sa kanya pero nahawakan niya
ang kaliwang paa ko at hinila ako papalapait sa kanya kaya ako naman ang bumagsak
sa sahig.
There's a shot of pain on my knees as it hits the grounds. Ramdam ko
ang hapdi ng hita at mga balikat ko ng kaladkarin niya ako papalapit sa akin.
Puma-ibabaw sa akin si West at itinaas ang mga kamay ko sa may ulunan
ko habang mahigpit niyang hawak hawak ang mga ito sa kanang kamay niya. Ang
kaliwang kamay naman niya ay hawak hawak ang patalim na itinutok niya sa leeg ko.
"Bakit ka umiiwas sa akin? Akala ko ba mahal mo 'ko?" nakangiti niyang
sabi. "Mahal din naman kita kaya wag kang mag-alala, mabilis lang 'to."
"W-West.. please.. please.." iyak ko sa kanya.
He is smiling at me na para bang ang saya saya niya sa nakikita niya.
Ang saya niyang nakikita akong ganito.
Naramdaman ko ang dulo ng patalim sa may leeg ko na bahagyang dumaplis
sa balat ko. Mahapdi. Naramdaman ko ang dugong tumutulo sa leeg ko.
Inilayo ni West ang patalim sa leeg ko at medyo nakahinga ako ng
maluwag.
But I was taken a back on the next thing he did.
I felt a sharp pain on my right leg and I screamed as he buried the
knife on my thigh.
"West!! Please! Wag mong gawin 'to!!" iyak ko.
I thrash and I screamed and I tried to get him off me but he pinned me
hard on the ground. I tried to reach for my arrow pero itinulak niya ito palayo sa
akin.
"Manahimik ka!" he slapped me at parang biglang umikot ang paningin ko.
Nanghihina na ako.
"Wag kang matakot. Mabilis lang 'to..." West whispered with a manic
smile.
Napapikit ako at hinayaan ko na lang tumulo ang mga luha sa mata ko.
"I love you, West," I whispered. "I love you. I love you so much and
I'm so sorry for being weak. I'm so sorry if I cannot save you. I love you. I love
you. I love you."
"J-J-Jillian..."
My eyes shot open and I saw that the knife is inches away from my
chest. Nanginginig ang kamay ni West na nakahawak sa patalim. It's as if he's
struggling.
Pinipigilan niya ang sarili niya na wag akong saktan.
"W-West! Please, bumalik ka na! West!"
"Jillian.."
Muli niyang itinaas ang patalim at nakita kong sasaksakin na niya ako
pero bago pa ito tuluyang bumaon sa dibdib ko, iniharang niya ang kaliwang braso
niya kaya ayun ang nasaksak niya.
He shouted in pain at napaalis siya sa ibabaw ko.
"WEST!"
I was about to go near him but he growled at me.
"LUMAYO KA! TUMAKBO KA PALAYO SA AKIN!"
"W-West!"
"TAKBO!" sigaw niya.
Nakita kong kinuha ni West ang isa sa mga arrow ko and he pointed it at
me.
 Napatayo ako at iika-ika akong tumakbo palayo sa kanya habang hawak
hawak ko ang hita kong may naka-baon na patalim.
But I am not fast enough dahil naabutan na naman ako ni West at hinila
niya ako papalapit sa kanya. He pinned me on the wall while he's pointing the arrow
at my chest.
"West! West please, labanan mo. Please."
Ngumiti si West.
"Malapit nang mamatay ang West na kilala mo."
Umiling ako.
"Hindi! Alam kong nandyan ka pa, West! Alam ko! Hindi ako mawawalan ng
pag-asa, pangako. Ilalabas kita diyan basta tulungan mo 'ko. West! Please!"
"Paalam Jillian," mahinahon niyang sabi at ibinaon niya ang pana sa
braso ko.
Napatili ako sa sakit at umikot ang paningin ko. Alam kong babagsak na
ako but West pinned me hard on the wall to prevent me from falling.
Binunot niya ang pana na isinaksak niya braso ko at this time, itinapat
niya ito sa dibdib ko.
Tinignan ko si West ng diretso sa mata. Yung mga matang sobrang
pamilyar sa akin. Pilit kong inaalala kung paano niya ako tignan dati.
Full of love.
Unlike now...
"I love you," I whispered to him.
Nakita kong bumagsak ang luha sa mata ni West.
"I love you too, Jillian."
Itinaas niya ang pana and I saw it with my two eyes...
I saw how he pierced the arrow through his heart.
Napatingin ako sa dibdib niya, ang daming dugong umaagos dito.
"I love you," he said weakly.
Then he coughed blood.
At tuluyan na siyang bumagsak sa harapan ko.
To be continued...

Twitter username - iamalyloony

Forty First Shot

Forty First Shot

JILLIAN.

At first, I was crying and shouting until my lungs burn. Paulit ulit kong
isinisigaw ang pangalan ni West. Walang tigil ang paghagulgol ko. Ayokong
paniwalaan ang nasa harapan ko. Ayokong tanggapin na wala nang buhay si West.
He chose to die dahil alam niyang hindi niya magagawang labanan ang mga
utos ni Hades at Zyron sa utak niya.
He chose to die kesa ang saktan niya ako.
He died because I cannot save him.
Nakasandal ako ngayon sa mataas na brick wall ng maze na 'to. West is
just a few inches away from me. I'm not shouting anymore pero hindi pa rin
tumitigil ang pagpatak ng mga luha sa mata ko habang nakatitig ako sa katawan ni
West.
Nakakatawa naman, 'no?
Nagumpisa ang lahat nang 'to dahil sa kagustuhan nilang iligtas ako.
Para wag akong mamatay.
Pero ngayon, ayun na lang ang gusto kong mangyari.
 I want to die. Baka pag pareho kaming namatay ni West, hindi na nila
kami magugulo? Hahayaan na nila kami? Patatahamikin na nila kami?
Yes, I want to die. Just let me die.
Nakita ko ang isang patalim sa tabi ni West. Nanginginig akong tumayo
at dinampot ko 'to.
I raised the dagger at itinapat ko sa puso ko. Pero bago ko pa ito
maisaksak sa sarili ko, bigla na lang tumalsik ang patalim mula sa kamay ko.
Napa-angat ang tingin ko at sa harapan ko, nakita ko si Zyron na
palapit sa amin.
Seryoso siyang nakatingin sa akin at kita ko ang galit sa kanyang mga
mata.
"What do you think you're doing--!"
Natigilan si Zyron nang mapababa ang tingin niya at nakita niya ang
katawan ni West.
Kitang kita ko ang gulat sa mga mata niya. Nabitiwan niya ang panang
hawak hawak niya at dahan dahang naglakad palapit sa kanyang kapatid.
"W-West...? West..." napa-luhod siya sa harapan nito. Nanginginig
nginig ang mga kamay niya na hinawakan ang leeg ni West para tignan ang pulso niya.
Nakita ko ang pagbagsak ng luha sa mga mata ni Zyron nang mapagtanto
niyang wala nang buhay ang kapatid niya.
"Hindi.. hindi... hindi pwede... may mali. Hindi pwede. Nangako siya.
Nangako siya..."
Parang biglang nagdilim ang paningin ko at itinulak ko si Zyron palayo
kay West.
"Wala kang karapatan!" sigaw ko habang naka-hawak sa kwelyo ni Zyron.
"Wala kang karapatan na lapitan o hawakan si West! Ikaw ang may kagagawan nito.
Ikaw! Ikaw! Namatay siya dahil sa'yo! Dahil wala kang kwentang tao! Dahil napaka-
makasarili mo!"
Umiling iling si Zyron at tila wala siyang nariring sa ni-isa sa mga
sinasabi ko.
"Paano? Paanong nangyari.. hindi pwede... nangako siya. Nangako siya na
walang mapapahamak... paano..."
"Paano?! He stabbed his heart with my arrow para lang iligtas ako.
Because you are controlling him! You don't have the right to weep because you are
the reason why he's dead!"
Patuloy ang pagiyak ni Zyron. Halos mamilipit siya dahil sa sakit.
Pero ako, parang namanhid ang buong katawan ko. Pati ang pakiramdam ko
na ni katiting na awa, hindi ko magawang maibigay kay Zyron.
Nagdidilim ang paningin ko. Nanginginig ako sa galit.
Siya ang may kasalanan nito.
Kinuha ko ang patalim na kaninang tumalisk mula sa kamay ko at itinapat
ko ito kay Zyron.
"Kasalanan mo, Zyron. Kasalanan mo. Wala na si West dahil sa'yo."
"Hindi.. hindi.." umiling si Zyron. "Nangako siya sa akin na walang
mapapahamak. Nangako siya.. bakit?" inangat ni Zyron ang tingin niya sa akin.
"Bakit hindi mo siya nagawang iligtas. Ikaw ang nakatadhana sa kanya, hindi ba?
Bakit hindi mo siya nagawang iligtas?"
Mas napahigpit ang pagkakahawak ko sa kwelyo ni Zyron at idiniin ko ang
patalim sa leeg niya. Nakita kong may dugo nang tumutulo dito.
"Don't you dare put the blame on me," nanginginig kong sabi. "Dahil
hindi mangyayari 'to kung hindi mo siya inilagay sa ganitong pusisyon!"
Iniwas ni Zyron ang tingin niya sa akin at ibinalik niya ito kay West.
"That's cupid's arrow."
Bigla akong napalayo kay Zyron at nabitiwan ko ang patalim na hawak-
hawak ko. Napatingin ako kay West at sa panang nakasaksak sa kanyang dibdib.
"Zyron... anong ibig mong sabihin na pana ni Cupid yan?" nanginginig
kong tanong sa kanya.
"Everything is a test, Jillian. Nanghingi ng tulong si Aphrodite kay
Hades upang tignan kung hanggang saan ang kakayahan mo. Ang pana na 'yan, kahit
hindi ikaw ang gumamit, maililigtas at maililigtas pa rin niyan si West. Dahil
kahit si West man ang sumaksak sa sarili niya ay gagana yan dahil siya ang
nakaduktong sa'yo, Jillian."
Napailing ako at muli na namang namuo ang luha sa mga mata ko.
"Kung totoo mang si West ang nakaduktong sa'yo, Jillian, mabubuhay
siya."
Naramdaman ko ang panlalambot ng tuhod ko at napaupo ako sa harapan ni
West. Tuloy tuloy ang pagbagsak ng luha sa mga mata ko habang nakatingin sa walang
buhay niyang katawan.
Hindi gumana ang pana.
Hindi si West ang para sa akin?
Pero paano? Sabi ni Cupid siya ang nakatadhana sa akin. Pero bakit
hindi pa rin gumana ang pana? Bakit hindi ko siya nagawang iligtas? Bakit?
Napapikit na lang ako at pakiramdam ko parang unti-unti na rin akong
pinapatay.
Sana umpisa pa lang pinakawalan ko na si West. Sana dati pa lang hindi
na nagtagpo ang tadhana namin.
Sana hindi ko na lang ninakaw noon ang pana ni Cupid para hindi na
mangyayari ang mga bagay na 'to.
Para sana, buhay pa ngayon si West. Malayo sa akin. Ligtas.
Kahit iba ang mahal niya. Kahit ibang babae ang para sa kanya. Basta
ligtas siya.
Hinawakan ko ang kamay ni West at napahagulgol na lang ako dahil ang
lamig na ng mga kamay niya.
"West.. sorry... sorry.. sorry.." paulit ulit ulit kong sabi at wala
akong ibang nagawa kundi umiyak at humingi ng tawad sa harapan niya.
Kahit alam kong hindi na maibabalik pa ng mga luha ko ang buhay niya.
"Jillian...?"
Naramdaman kong may mga kamay na umakbay sa akin at nakita ko si Cupid
sa tabi ko. Nakatingin siya kay West at kita ko sa mga mata niya na hindi rin siya
makapaniwala sa mga nangyayari.
"Imposible..." halos pabulong na sabi ni Cupid.
Umiling ako at pinunasan ko ang luha sa mga mata ko pero wala pa rin
silbi dahil tuloy tuloy ang pagbagsak ng mga luha ko.
"Mali ka Cupid, hindi ako ang para sa kanya. Hindi ko siya magawang
iligtas..."
Umiling ulit si Cupid, "hindi.. imposible. Ikaw ang nakaduktong sa
kanya. Imposible 'to. Hindi 'to totoo..."
Cupid stretched his hand para hawakan ang panang nakasaksak sa dibdib
ni West ngunit parang may isang kuryente na nag-repel sa kanya kaya napa-atras
bigla ang kamay ni Cupid.
"Bakit hindi ko mahawakan?!" natatarantang tanong ni Cupid.
"Dahil ang makakahawak lang niyan ay apprentice mo, Cupid," sagot ni
Zyron sabay tingin sa akin, "na alam nating lahat na wala ring magagawa upang
iligtas ang lalaking mahal niya."
Tumayo si Zyron at tumingala.
"Hades!" sigaw niya. "Nangako ka! Nangako ka sa akin na walang
mapapahamak sa kanila! Sabi mo ang kapalit ng pagtulong ko sa'yo ang kaligtasan
nilang lahat! Sabi mo matatapos ito nang masaya si West at Jillian. At si
Ayesha..." Napapikit si Zyron. "Nangako ka, Hades! Tuparin mo!!"
Napaluhod si Zyron at tuloy tuloy rin ang pagbagsak ng mga luha sa
kanyang mata.
"Hades! Tuparin mo! Tuparin mo!!" paulit ulit na sigaw ni Zyron habang
paulit ulit niya ring sinusuntok ang semento.
Napapikit na lang ako habang patuloy ang pagbagsak ng luha sa mga mata
ko. Naramdaman ko ang mga braso ni Cupid na niyayakap ako dahil alam kong ayun na
lamang ang tanging magagawa niya para sa akin.
Dahil wala nang pag-asa. Wala na.
Wala na si West.
 At kahit ilang beses sumigaw si Zyron, hindi siya pinapakinggan ni
Hades.
Narinig ko ang boses ni Hedone. Narinig ko ang pagiyak niya nang makita
niya si West. Hinila niya ako papalapit sa kanya at siya naman ang yumakap sa akin
ng mahigpit.
Narinig ko rin ang boses ni Ayesha na paulit ulit na tinatawag ang
pangalan ni Zyron.
Pero nakapako lang ang tingin ko sa mukha ni West.
Hindi ko na makikita ang mga mata niya, hindi ko na siya makikitang
ngumiti, hindi ko na maririnig ang boses niya.
Wala na.
'I love you.'
Ang mga huling katagang binitiwan niya. Ni hindi ko man lang nasabi
kung gaano ko rin siya kamahal,
'I love you.'
Hanggang sa huli, ako ang inintindi niya.
West naman, eh. Ang daya mo naman, eh. Ako dapat ang magliligtas sa'yo,
not the other way around.
Ang sakit sakit naman, eh.
"Jillian..."
Naramdaman kong may humawak sa pisngi ko at napa-angat ako ng tingin.
Nakita ko si Ian na nasa harapan ko at seryosong nakatingin sa akin.
Kinuha niya ang kamay ko at dahan dahan niyang inilapit ito sa pana na
nasa dibdib ni West.
He wrap my fingers around the arrow and he let me grip it tight.
"Jillian, ikaw ang para kay West," sabi ni Ian. "Nakikita ko ang
kapalaran niyo na nakaduktong sa isa't-isa."
Umiling ako, "pero hindi gumana ang pana. Hindi gumana..."
"Kasi baka hindi ikaw ang living arrow, Jillian."
Napatigil ako sa pag-iyak at napa-angat ang tingin ko kay Ian. Gulat na
gulat ako sa sinabi niya.
Kung hindi ako, edi sino---?
Tinitigan ko siya ng diretso sa mata at halos hindi ako makapaniwala sa
narerealize ko.
Ian gave me a reassuring smile and then itinapat niya ang kamay niya sa
pana at sa kamay kong nakahawak dito. Nagulat ako nang may liwanag na lumabas mula
sa kamay ni Ian.
Dahan-dahan ay inilapat niya ang palad niya sa pana and he also wrap
his fingers around it.
After awhile, binitawan niya ang pana at nagulat ako nang may makita
akong mga markings dito na wala naman kanina.
No-hindi ito mga markings.
It's my name and West's name embedded on the arrow.
Katulad ng mga pangalan na nasa pana ni Cupid kung kanino niya gagamit
ang panang yun.
Sa dalawang taong magkaduktong ang tadhana.
The arrow turned into ash at kasabay nito ang pagkawala ng sugat sa
dibdib ni West.
Napa-atras si Ian at nakita ko ang pamumutla ng mukha niya. Bigla ring
nawalan ng kulay ang labi niya.
It is as if that simple act drained his energy.
Yes, that simple act na hindi ko manlang kayang gawin.
"You're the living arrow.." halos pabulong kong sabi.
Tumango si Ian and he gave me a genuine smile.
Naramdaman kong gumalaw ang mga daliri ni West at parang bigla akong
nabuhayan.
Napatingin ako kay Zyron at kita kong nagbalik din ang buhay sa kanyang
mga mata nang makita niyang gumalaw si West.
"West?" I touched his face...
 At napahagulgol na lang ako ng iyak when he opened his eyes.
Then next thing I knew, I'm already at his arms and he is hugging me
tight. I hugged him back. I also hug him tight.
"I'm back, I'm safe..." he whispered. "I love you, Jillian." paulit
ulit niyang sabi sa'kin.
"I love you too, I love you, I love you...." paulit ulit ko rin bulong
sa kanya.
Hindi ko alam kung gaano ko katagal na niyakap si West doon. Alam kong
ilang beses na akong tinawag nina Cupid at Hedone. Ilang beses na nila kaming pilit
pinaghiwalay pero hindi ako bumibitiw kay West dahil sa takot ko na baka pag
humiwalay ako sa kanya, mawala ulit siya sa akin.
"Jillian..." this time, si West na ang bumitiw sa pagkakayakap pero
pilit pa rin akong yumakap sa kanya pabalik.
"Jill," hinawakan niya ang magkabilang side ng mukha ko at tinitigan
ako ng diretso sa mata. He is smiling at me. Akala ko hindi ko na makikita ang
ngiti niya. "Jill, you don't have to worry anymore. I'm safe now. I'm not going to
leave you."
"W-West."
"I love you, Jillian. Tapos na lahat. You broke the curse, nanalo tayo
sa deal natin kay Hades, hindi na niya tayo guguluhin. We are perfectly safe now."
Tumango ako habang tuloy tuloy pa rin ang pagpatak ng luha sa mga mata
ko.
West wiped my tears away at naramdaman ko ang labi niya sa labi ko.
Mas lalo akong napaiyak.
Tapos na. Tapos na lahat.
He's with me now.
At sana, totoo na talaga. Sana, wala nang mangugulo sa amin.
~*~
ZYRON.
Hindi ko maiwasang mapangiti habang nakatingin ako kay West at Jillian. Tila ba
nabunutan ako ng isang malaking tinik sa dibdib nang makita kong buhay ang kapatid
ko.
Napapikit ako.
Tapos na, Hades. Hindi si Jillian ang living arrow kaya pwede mo nang
sabihin kay Aphrodite na tigilan na sila.
Narinig ko ang isang mahinang tawa sa isipan ko.
Boses ni Hades.
"Salamat," dinig kong sabi niya. "Makakarating, Zyron. At katulad ng
ipinangako ko sa'yo, hindi ko na babawiin ang buhay ni Ayesha."
Napatango ako.
"Sapat na yun.."
"Ano na ang plano mo?" tanong ni Hades.
Napatingin ako kina West. Nagkukumpulan na sila doon. Maging si Ayesha
ay hinatak ni Hedone papalapit sa kanila. Kita ko ang pagkailang sa kanyang mga
mata pero tinanggap niya ang pakikipag-kamay kay West.
Masaya na sila. Nagawa ko na ang dapat kong gawin. Alam ko namang hindi
ko na magagawang humarap sa kanila sa kabila ng mga ginawa kong kasalanan.
Pero masaya akong makita na maayos na sila at malayo sa kapahamakan.
"Handa na akong magpahinga," bulong ko kay Hades mula sa aking isipan.
"Sigurado ka ba diyan?"
"Sigurado na ako."
"Hindi mo man lang ba hahayaang makasama ang babaeng nakatadhana para
sa'yo?"
Natigilan ako sa sinabi ni Hades.
"Ang para...sa akin?"
"Umpisa pa lang pinaghiwalay na kayo. Ngayon, binibigyan ko kayo ng
pagkakataon ulit. Zyron, gugustuhin mo na bang mamahinga?"
Hindi ko magawang sumagot. Nagtatalo ang isip at puso ko.
Alam kong matagal nang lumipas ang panahon namin ni Ayesha. Masyado
nang maraming nangyari. Ni hindi ko alam kung ano ba talaga ang nararamdaman ko
ngayon para sa kanya.
"Pag-isipan mong maigi," bulong ni Hades. "Tawagin mo akong muli kapag
nakapagdesisyon ka na."
"Z-Zyron.. s-saan ka pupunta?"
Napalingon ako sa likuran ko at nagulat ako na naka-sunod na sa akin si
Ayesha.
Kita ko ang pagaalala sa kanyang mga mukha.
Lumapit siya sa akin at nakita ko ang pangingilid ng luha mo.
"Hindi ka babalik kay Hades, hindi ba? Hindi ka na babalik doon?
Zyron?"
Napaiwas ako nang tingin kay Ayesha.
"Hindi na," halos pabulong kong sabi.
"B-bakit hindi mo lapitan si West?"
Umiling ako, "hindi na kailangan, Ayesha."
"P-pero... Zyron, saan ka pupunta?"
Nagkibit balikat ako, "sa malayong lugar. Malayo rito. Hanggang sa
makapag desisyon ako..."
"Mag desisyon saan?"
"Kung mananatili pa ba ako o magpapahinga na ako."
Nakita ko ang lungkot sa mga mata ni Ayesha nang dahil sa sinabi ko.
Napayuko siya at napa-iwas ng tingin.
I took a step forward at lumapit ako sa kanya. Hinawakan ko ang mukha
niya at inangat ko ito para mag-tama ang tingin naming dalawa.
"Ayesha... habang hindi pa ako nakakagawa ng desisyon... gusto mo
bang...sumama sa'kin?"
Mula sa pagkalungkot ay napalitan ng saya ang mga mata ni Ayesha.
Nginitian niya ako at nakita ko ang pagpatak ng luha sa mga mata niya.
Tumango siya, "oo naman. Sasama ako sa'yo."
Nginitian ko rin siya at hinawakan ko ang kamay niya at sabay kaming
umalis dalawa.
Papunta sa malayong lugar.
Sa lugar kung saan pwede kaming makapagsimula ulit.
~*~
CUPID.
"Ina, nangako ka sa akin na hinding hindi mo na guguluhin si Jillian, tapos
malalaman ko na ikaw ang may pasimuno nito?" sabi ko sa aking inang si Aphrodite na
ngingiti-ngiti lamang sa harapan ko. "Sabihin mo sa akin, ano ang hininging kapalit
ni Hades para mapapayag mo siya na tulungan ka?"
Mas lalong lumawak ang ngiti sa labi ng aking ina.
"Isang bagay na magagamit nila ni Persephone," nakangisi niyang sagot.
Napabuntong-hininga na lang ako at ayoko nang alaming kung ano pa ang
bagay na ibinigay niya kay Hades at sa asawa nito.
"Hay, nakakalungkot naman at akala ko'y si Jillian na talaga ang
apprentice mo," sabi niya. "Ngayon, wala ka bang planong dalhin dito at ipakilala
sa akin ang mortal na lalaking iyon?"
"Mangako ka muna na hindi mo na guguluhin si Jillian."
Napailing siya at kita ko ang bakas ng pagkainis sa mukha niya.
"Wala na akong kailangan sa kanya lalo na't mas pinili niya na talaga
ang pagiging mortal. Isa pa, nakita na ng dalawang mata ko na hindi siya ang
nararapat na maging apprentice mo kaya hindi ko na siya guguluhin. Ngayon, nasaan
ang mortal? Nakuha mo na ba siya? Hindi mo siya pwedeng pakawalan, Cupid, alam mo
yan."
Napabuntong hininga ulit ako.
"Huwag kang mag-alala ina, kusa siyang sumama sa akin."
Nakita ko ang pag ningning ng kanyang mga mata sa sinabi ko.
Napatingin ako sa likod at nakita kong naglalakad na sila palapit sa
amin.
"Ina, nais kong ipakilala sa inyo ang aking bagong apprentice... Si
Ian."
To be continued...

Final Shot (Epilogue)

Final Shot
(Epilogue)
JILLIAN.
January 2017

"Shit ayokong ma-late!" bulalas ko habang nakatingin sa orasan ko sa phone. It's

already 8:30 in the morning. First day ko sa trabaho at gusto kong pumasok ng
maaga. Pero hindi ko naman aakalain na ganitong kantinding traffic ang aabutan ko.
Usually from my condo papunta sa office, mga 30 minutes drive lang.
Ngayon, halos isang oras na ang nakakalipas, ni hindi pa ako nakakalayo sa condo
ko. Anong oras na ako makakarating sa opisina? Gusto ko pa naman agahan ang dating
para ipakita sa boss ko na on time na ako ngayon! Gusto kong ipakita kay West
Martinez na hindi na ako na-l-late para naman hindi niya pagsisihan ang pag-hi-hire
niya ulit sa akin.
Kaso mukhang malabo atang mangyari yun. First day na first day ko, late
ako.
Nakakainis naman. Kung kelan naman gusto ko nang mag bagong buhay
atsaka pa magiging kontrabida 'tong traffic na 'to.
"Kuya, wala po bang ibang way?" tanong ko doon sa uber driver ng
kotseng nasakyan ko.
"Naku ma'am, ito nap o ang pinaka-madaling daan. Rush hour po kasi kaya
sobrang traffic."
Napa-buntong hininga na lang ako.
Makarating man lang sana ako kahit 9:30 sa opisina. At least maaga pa
rin ng 30 minutes.
Yun lang, para kay West Martinez, pag 30 minutes early kang dumating sa
opisina, ibig sabihin, you're just on time. Pag on time kang dumating, ibig sabihin
ay late ka na.
Hindi ko alam kung saan niya nakuha ang ganyang klaseng thinking.
Siguro nung ipinapanganak siya ng nanay niya eh nagmamadali rin yun kaya lagi
siyang nag mamadali.
Tumingin ako sa labas ng bintana ng kotseng sinasakyan ko. Puro kotse,
bus at jeep ang nakikita ko. Ang daming bumubusina. Siguro marami nang nabubugnot
na drivers. Feeling nila ikaluluwag ng daan ang pagbubusina nila.
Pumikit ako para pakalmahin ang sarili ko.
Biglang pumasok sa isipan ko ang itsura ni West nung interviewhin niya
ako.
Sobrang gumwapo siya kaya lang masungit pa rin. After nung interview,
sabi niya i-email niya na lang ako doon sa result at nung panahon na yun, akala ko
hindi na niya ako tatanggapin sa trabaho. Kaya naman dire-diretso akong lumabas sa
opisina niya.
Then he found me crying sa loob ng elevator. At inabutan niya ako nang
panyo. He told me I'm hired. Sa sobrang saya ko, napatalon ako at napayakap sa
kanya.
My heart skipped a beat nang maalala ko yung eksena namin na yun. Nung
yakapin ko siya. When he awkwardly hugged me back at naramdaman ko ang palad niya
sa likuran ko.
Then he told me he missed me.
Shit, ba't ko nararamdaman 'to? Bakit ang bilis na naman ng tibok ng
puso ko. Pakiramdam ko dumoble ang kaba ko.
 I missed him too. So damn much.
Umiling ako.
Ano ba! Ano ba 'tong pumapasok sa isip ko?! I miss West? Yung boss kong
masungit, namimiss ko? Seryoso ba ako?!
Napatingin ako sa labas ng bintana at nakita kong few blocks away na
lang ay opisina na.
Halos hindi umaandar ang mga sasakyan.
"Kuya, dito na lang po ako bababa," sabi ko sa driver.
"Sure po kayo ma'am? Medyo malayo-layo pa tayo."

"Naku kaya ko na po lakarin kuya. Baka mas ma-late pa ako kung

magaantay ako."
Inabot ko sa kanya ang bayad ko at bumaba na ako.
Feeling ko rin kasi kung mag-i-stay pa ako doon, mas lalo ko lang
maiisip ang mukha ni West, at-OMG ano ba! Makikita ko siya mamaya! Bakit ba ako na-
e-excite?
Dahil may trabaho na ako. Tama. May trabaho na kasi ako. Tama. Tama
dahil doon. Oo, dahil doon.
At ang init. Pinagpapawisan ako. For sure amoy araw at haggard na ako
pagdating ko sa office. Bwiset ka traffic!
Medyo mahaba-haba rin ang nilakad ko. Tamang-tama, isang kanto na lang
ay yung opisina na namin.
Nang makita kong mag green na ang light, naglakad na ako patawid.
Pero hindi ko napansin ang isang van na nasa wrong lane at humaharurot
ng patakbo para makalagpas sa stoplight bago mag green ang light.
Ang sunod ko na lang na narinig ay isang malakas na busina...a blinding
light and then....black out.
~*~
"Jillian?! Jillian! Please wake up!"
Napadilat ang mata ko and I saw West's worried face in front of me.
Napa-bangon ako sa kama nang hingal na hingal at pawis na pawis.
"W-West.."
"You are having a nightmare," he told me and then he pulled me near him
at niyakap niya ako nang mahigpit.
Naramdaman ko ang pangingilid ng luha sa mata ko.
Napaniginipan ko ulit yun. Yung araw na masasagasaan ako. Yung araw na
namatay ako at naging dahilan kung bakit bumalik si West at Cupid sa past.
Yung dahilan kung bakit muntikan na ring mawala si West sa akin.
Akala ko dati, isang aksidente na kagagawan lamang ng katangahan ko ang
nangyari. But then I've learned that everything that had happened is because of
Aphrodite.
At ngayong araw na 'to... ngayon mismo.. ito yung araw kung saan
masasagasaan ako.
At hindi ko maiwasang kabahan.
Sabi ni Cupid, kailangan kong bumalik doon sa lugar kung saan ako
masasagasaan to set things back in motion.
But I am scared to death.
It's been months since mangayri ang mga bagay na yun. It's been months
since makita ko si West na mamatay sa harapan ko at kada maalala ko yun, naiiyak
ako.
I am not totally healed. I am not yet recovered. I'm dreading for this
day kasi baka mamaya, magbago ang isip ni Aphrodite at kunin niya pa rin ako.
Alam kong sabi ni Cupid, ayos na ang lahat at wala nang manggugulo sa
amin.
But still...
"Jill..." naramdaman ko ang mga kamay ni West na humawak sa magkabila
kong pisngi at inangat ko ang tingin ko sa kanya.
"Jillian, you're safe. You'll be safe. You don't have to be afraid
anymore, okay?"
 Tumango ako habang pilit kong pinapakalma ang sarili ko.
Dito natulog si West sa tabi ko dahil alam niya ang haharapin ko
pagkagising ko. He knows that I won't be able to sleep tonight because I'm going to
be visited by nightmares.
After mangyari ng mga insidenteng yun, hindi na namin nakita ni West si
Zyron. Pero from time to time, nakakakuha kami ng balita kay Hedone tungkol sa
kapatid ni West. According to her, nasa ibang bansa ngayon si Zyron kasama si
Ayesha.
Yes, they started over. Sabi ni Hedone, masaya na si Zyron at Ayesha.
Little by little, they are learning to forgive themselves at starting to accept
each other again.
Siguro raw sa ngayon, hindi pa nila kayang magpakita sa aming dalawa.
Pero pagdumating daw ang time na okay na talaga sila, uuwi sila dito.
Alam kong namimiss ni West si Zyron, pero nirerespeto niya ang gustong
mangyari nito.
As for me and West...maybe nandoon ang trauma sa lahat ng nangyari.
Hindi mo ma-i-a-alis ang takot sa aming dalawa, pero masasabi kong we are getting
by.
Finally, we have each other.
Sa araw araw na ginawa ng Diyos, West is always making me feel loved.
At kulang na lang araw araw din akong umiyak para magpasalamat kasi finally, he's
at my side. Finally, masaya na kami.
At alam ko na kapag lumipas ang araw na 'to na walang nangyayaring
masama, tuluyan na kaming makakapag-move on ni West sa past.
"West, I love you," bulong ko sa kanya.
I saw him smile, and then he kissed me.
"I love you too, Jillian."
Nahiga kami sa kama at niyakap niya ako nang mahigpit.
"We still have three hours to sleep. Mahaba pa araw natin mamaya," he
whispered.
Ipinatong ko ang ulo ko sa dibdib niya and after a moment, I fell a
sleep.
~*~
"Good morning! Breakfast in bed!" masigla kong sabi kay West habang
dala dala ko ang tray ng mga pagkain at ipinatong ko ito sa kama ko.
Ngiting ngiti siya habang kinukusot kusot pa ang kanyang mata dahil
bagong gising siya.
"Inunahan mo 'ko," sabi niya. "Dapat ako ang mag-luluto ng breakfast
para sa'yo, eh."
"Tulog mantika ka kasi Sir West," sabi ko sabay kindat.
He chuckled then umayos siya ng upo at tinignan ang pagkaing inihanda
ko. Naupo naman ako sa tabi niya para saluhan siya.
"Wow, hotdog ulit!" sabi niya.
Pinanliitan ko siya nang mata. Aba't parang nagrereklamo pa 'to ah?
"Ayaw mo? Sawa ka na?" taas kilay kong tanong sa kanya. "Edi wag kang
kumain!"
Akma kong ilalayo sa kanya yung tray ng pagkain pero pinigilan niya
ako.
"Hindi kaya! Favorite ko kaya 'to lalo na pag ikaw ang nagprito,"
nakangiti niyang sabi sabay kindat.
Bwiset ang pogi, ang bolero, sapakin ko 'to eh.
"West?"
"Hmm?" tanong niya habang ngumunguya ng niluto ko.
"Ang taas ng bill ng tubig ko. Para makatipid ako, gusto mo sabay na
lang tayong maligo?"
Bigla siyang nasamid sa sinabi ko at agad niyang ininom niya ng diretso
ang kape na tinimpla ko para sa kanya.
Pag harap niya sa akin, pulang pula ang buong mukha niya while me? I'm
just giving him an innocent smile.
 "Jillian, don't make offers like that. Hindi ako hi-hindi sa'yo."
Napalakas bigla ang tawa ko at nag peace sign ako sa kanya.
"Joke lang. Joke lang.."
"Pag ikaw pinatulan ko..."
I giggled at nagumpisa na rin akong kumain.
Naramdaman kong nakatitig pa rin si West sa akin kaya naman nilingon ko
ulit siya.
"Yes? Naiisipan mo na bang patulan ako kaya ganyan ka makatingin?"
Napangiti siya umiling, "wala, naisip ko lang kung gaano ako ka-swerte.
Ang ganda ganda mo, eh."
It's my turn na mamula at mag-init ang mukha. Bwiset na West na 'to,
kung maka-compliment yung tipong umagang umaga at hindi pa ako naliligo!
Tinulak ko siya nang bahagya, "part goddess ako eh malamang!" sabi ko.
Napatawa siya at hinila niya ako papalapit sa kanya atsaka niyakap nang
mahigpit.
"And I am the luckiest guy alive," he whispered.
I smile.
No West. I am the luckiest girl alive.
~*~
"You ready?" West whispered.
Tumingin ako sa labas ng bintana ng sasakyan ni West at mula rito ay
tanaw ko ang exact spot kung saan ako masasagasaan.
Nanginginig ang mga kamay ko. Pakiramdam ko haharapin ko ulit ang
kamatayan ko.
Sabi ni Cupid, walang mangyayaring masama sa akin. Sabi ni Cupid, this
time hindi na makikielam si Aphrodite.
Pero natatakot ako. Sobrang natatakot ako.
Alam kong kapag hindi ako bumaba rito, hindi babalik sa dati ang
timeline namin. Magugulo ang present time sa dami nang in-alter namin.
But still, kinakabahan pa rin ako. Nanginginig ang mga tuhod ko.
"Jill," hinawakan nang mahigpit ni West ang kamay ko at napatingin ako
sa kanya, "I won't let anything bad happen to you. I swear. Don't worry, okay?"
Napapikit ako at pilit kong pinakakalma ang sarili ko.
I have to trust Cupid. I have to trust West.
Everything will be fine.
Bumaba ako nang kotse at ganun din si West.
"I won't let go of your hand until we reach the other side of the
street," bulong niya sa akin.
Tumango ako at hinawakan ko nang mahigpit ang kamay ni West.
Tumayo kami sa tawiran at inintay na mag green ang stop light. Nang
mag-green ito, mas napakapit ako nang mahigpit sa kamay ni West.
"Let's go," sabi niya sa akin at humakbang kami.
Bigla akong nakarinig nang malakas na busina at nakita ko ang van na
humaharurot ng mabilis papunta sa amin.
Agad akong hinila ni West pabalik ng bangketa at napayakap ako sa kanya
nang mahigpit. Nangangatog ang buong katawan ko. Feeling ko any minute, hihimatayin
ako dahil sa sobrang kaba. Ang bilis nang tibok ng puso ko.
"Jillian..."
Inangat ko ang tingin ko kay West and he is smiling brightly at me.
"Lumagpas ang van," sabi niya sa akin.
Nakalagpas ang van.
Nalagpasan niya kami.
I'm alive.
We're both safe.
Napahinga ako nang maluwag at naramdaman ko ang pangingilid ng luha sa
mga mata ko.
"West! We're safe!"
Tumango siya habang ngiting ngiti and then, itinuro niya ang nasa
harapan namin.
 "Tignan mo yun."
Sinundan ng mata ko ang tinuturo niya at sa harap ko ay may malaking
electronic billboard kung saan nag f-flash ang pangalan ko.
And then, nagpalit bigla ng text.
In all bold letters, ito ang nakalagay:
'JILLIAN, I WANT TO SPEND THE REST OF MY LIFE WITH YOU.'
And the moment I read those words, tuluyan nang bumagsak ang luha sa
mga mata ko.
Napalingon ako kay West na nakangiti pa rin sa tabi ko. Hinawakan niya
nang mahigpit ang kamay ko.
"We've been through a lot and I've been pierced with Cupid's arrow more
than once. I think it's enough indication that you and I are meant for each other.
I know we still share the same nightmares. Alam ko, we are still pretty messed up
with what had happened. But one thing is for sure, Jillian: I don't want to let you
go. I'm willing to get hit by an arrow over and over again if it means that I am
going to end up with you. So please...."
Mas lalo akong napahagulgol nang iyak sa sunod.
He bended his knee and there, in front of me, binuksan niya ang maliit
na box na may lamang singsing.
"Will you marry me?
Napatawa at napaiyak ako sa tanong niya. Ni hindi ko magawang sumagot
at tanging tango na lang ang nagawa ko.
"I want to hear you say it, Jill."
"Oo nga! Yes! OO! Bakit kita hihindian?!" iyak tawa kong sagot.
Isinuot ni West sa daliri ko ang singsing at tumayo siya atska niya ako
niyakap nang mahigpit na mahigpit habang ako, pinagpapapalo ko siya sa dibdib.
"I love you! I love you! I love you!" paulit ulit na sabi ni West at
habang yakap yakap niya ako, he lifted me at umikot ikot siya.
Ang old school old school ng style niya pero tagos na tagos sa akin.
Bwiset na lalaki na 'to. Bwisit siya! Nakakainis siya.
Lagi niyang ipinaparealize kung gaano ako ka-swerte sa kanya.
Ibinaba ako ni West and then he kissed me.
"I love you so much," he whispered again.
Nakarinig ako ng palakpakan ng mga tao. Kasi malamang nasa public place
kami sa gitna ng kalsada at samu't-saring bystanders ang nanuod sa amin. Nakalabas
ang mga phones at kinunuhanan kami ng video.
Napatingin ako sa kabilang side ng street.
Nagulat ako nang makita ko ang family ko na nanunuod sa akin.
Si daddy, yung step mom ko at dalawa kong half brothers.
"You invited them?"
"Of course," nakangiting sabi ni West.
"I love you, West. I love you so much."
"I love you too, Jillian."
He held my hand at nginitian niya ako.
"Let's go, my future wife?"
Tumango ako at sabay kaming tumawid.
At kahit nakalagpas na kami sa other side of the street kung saan
nandoon ang family ko, he never let go of my hand.
~*~
CUPID.
Aba, marunong na ring gumawa ng eksena itong bata ko. Ang galing ko talagang mag
train. Bago ang kasal nila, mabisita nga itong si West para naman maturuan ko rin
ng iba pang bagay na pwede niyang gawin upang paligayahin ng husto si Jillian. Lalo
na sa wedding night nila.
Ngiting ngiti ako habang nakatingin sa kanila mula sa malayo.
Pakiramdam ko nabunutan ako ng malaking tinik sa dibdib nang makita kong ayos na
sila.
Akala ko rin hindi na matatapos ang pagsubok nang dalawang yan. Akala
ko wala na kong magagawa para sa kanila.
 Pero masaya ako na makita silang dalawa na masaya.
Napabuntong hininga ako.
Medyo tahimik na ang buhay ko ngayon at aaminin ko, nakaka-bored din
pala ang tahimik na buhay. Yun lang, i-e-enjoy ko na lang muna ito kasama si Psyche
dahil pakiramdam ko, may susunod na delubyo na namang mangyayari.
"Ama!!"
Speaking of delubyo.
Nakita kong lumapag si Hedone sa rooftop ng isang establishment kung
saan ako naroroon. Sa likod niya ay nakasunod si Ian sa kanya.
"Nagawa ni Ian ang first task!" masiglang sabi ni Hedone. "Nagawa niya
nang hindi siya hinihimatay. Salamat naman!"
Lumapit si Ian sa akin at napansin kong medyo nakakunot ang noo niya.
"Oh, bakit parang hindi ka masaya na nagawa mo ang first task mo nang
hindi nauubos ang lakas mo?"
Simula nang maging apprentice ko si Ian, madalas ko na siyang isama sa
mga missions ko. Minsan, hinahayaan ko na siya ang magduktong sa kapalaran ng
dalawang tao pero kadalasan, nawawalan siya ng malay dahil hindi ba kaya ng katawan
niya.
Pero ngayon ang unang beses na nagawa niya ito mag-isa.
"Eh kasi itong si Ara muntik nang agawin yung lalaki doon sa babaeng
nakatadhana sa kanya."
Tinignan ko si Hedone ng masama at agad naman niyang dinepensahan ang
sarili niya.
"Hoy hindi ah! Sabi ko na makikipag bonding lang ako sa kanya saglit
bago siya magpatali! Grabe ka! Tsaka Ara ka nang Ara. Hedone nga sabi, eh! HEDONE!"
"Ara ang gusto ko. Tsaka nakaka-cause ka ng delay sa mission ko. Next
time wag ka nang sumama sa akin."
Nilingon ako ni Hedone, "ama oh! Pagsabihan mo nga yang apprentice mo!
Napaka-sungit!"
Napailing na lang ako.
Madalas na nagaaway ang dalawang 'to. Pero alam kong masaya si Hedone
para kay Ian.
He wants a place that will make him feel that he belong.
Sabi ni Hedone ayan ang heart's desire ni Ian. At dito sa mundo namin,
dito niya naramdaman ang bagay na yun kaya hindi ko rin pinagsisisihan na isinama
ko siya rito.
"Oo nga pala Cupid," sabi ni Ian, "dumaan kami kanina ni Hedone kina
Ayesha at...mukhang ayos na talaga sila. Naghahanda na silang bumalik kina West."
Napangiti ako, "edi makakaabot sila sa kasal."
"Kasal?!" gulat na tanong ni Hedone. "Sino ikakasal?!"
Napatingin ako ulit kina Jillian na ngayon ay naglalakad na kasama ang
pamilya niya.
"Shit! Nag propose na si West ni hindi ko manlang napanuod! That is so
unfair!!" maktol ni Hedone.
Nilingon ko ulit sila.
"Ready na sa next mission?" tanong ko.
"Ready na!" sabay nilang sabi.
"Hindi ka kasama," sabi ni Ian kay Hedone.
"Sasama ako sa ayaw mo't sa gusto mo!"
Inilabas ko ang book of soulmates at ipinakita ko sa kanila ang next
target nila.
Napangiti ako nang parehong nanlaki ang mata nila sa nabasa nila.
"Si Miss Sasha?!"
"Si Sasha bruha?!"
Tumango ako.
Tinignan nila ang pangalan ng lalaking nakaduktong dito.
'Alan Chavez'
Hinawakan ni Hedone ang pangalan ni Alan at binasa ang pagkatao ng
mortal na ito.
 "Holy shit, bakit ang pogi nito? Poging probinsyano
at...at...okay..okay, simpleng mamamayan, inosente, magalang, mabait....life is so
unfair talaga."
"Bakit naman?" tanong ni Ian.
"Bakit napaka bait na nilalang ang nakatadhana kay Sasha?!"
"Dahil kailangan ng balanse sa mundo," sagot ko.
"Aahh.." sabi naman ni Hedone. "Kaya pala kayo ang nagkatuluyan ni
Ina."
Pinanliitan ko ng mata ang anak ko.
"Gusto mong wag na kitang pasamahin kay Ian?"
"Joke lang! Di ka na mabiro daddy!"
Napailing na lang ako.
Kung anu-ano na nakukuha niya sa mga mortal.
"Sige na, umpisahan niyo na yan."
"Yes sir!" sabay na sabi ni Ian at Hedone.
"Sasama ka talaga?" tanong ni Ian dito.
"Oo nga! Alam kong binasted mo 'ko pero hindi mo 'ko mapipigilan na
sumama sa'yo! Wag kang mag-alala, hindi rin kita type! Nanjo-joke lang ako dati!"
At bago pa makasagot si Ian, tuluyan nang nawala na parang isang bula
si Hedone sa harapan namin.
"Sundan mo na siya. Alam ko naman na gusto mo siyang kasama."
Nahihiya hiyang ngumiti si Ian at sumunod na rin siya kay Hedone.
Nang maiwan ulit ako mag-isa, napatingin ako kay Jillian at nakita kong
nakatingin siya sa kinalulugaran ko habang nakangiti.
Narinig ko ang boses niya mula sa aking isipan.
'Thank you, Cupid.'
I smiled back at her.
'Be happy, Jillian.'
Kumaway siya sa akin bago tuluyang pumasok sa loob ng kotse ni West.
Habang papalayo ang kotse nila, di ko maiwasang mapangiti.
Masyadong maraming nangyari. Ilang beses silang nahirapan at nasaktan.
Pero at least ngayon kasama na nila ang isa't-isa.
At ako naman, mukhang mapapahinga nang matagal tagal.
Tumalikod na ako at umalis....pabalik sa aking asawa.
~ END ~
Aly's Note
GUYS! Thank you po nang maraming marami sa pagbabasa ng SWSCA at TLA! Sobrang thank
you kahit na nitong mga huli, ang bagal nang update!
Grabe, mamimiss ko sina Jillian, West, Cupid at the rest ng mga characters. Sobrang
naging attached ako sa mga characters dito kaya naman grabe kong minahal ang mga
ito.
Sana kayo rin!
Iniisip kong bigyan ng story si Hedone at Ian. Kahit si Sasha. Pero wag niyo muna
intayin kasi sobrang matagal pa yun. Pagiisipan ko pa at marami pa masaydong ganap
sa buhay ko. Wahahahaha.
Again, maraming salamat po sa pagbabasa!
- Alyloony