You are on page 1of 4

Ang Araw at ang Hangin

Sino kaya ang mas malakas, ang araw o ang hangin? Madalas daw ay nag-
aaway itong dalawang ito noong araw dahil sa nagpapalakasan nga.

Isang araw, sinabi ng hangin, “O, gusto mo ba talagang patunayan ko na mas


malakas ako kaysa iyo?”

Ngumiti ang araw. “Sige, para hindi ka laging nagyayabang, tingnan natin.
Hayun, may lalaking dumarating. Kung sino sa ating dalawa ang
makakapagpaalis ng suot niyang polo, siya ang
kikilalaning mas malakas.”

“Payag ako. Ngayon din, magkakasubukan tayo,” malakas na sagot ng hangin.

“Ako ang uuna,” dugtong pa niya dahil ayaw niyang maging pangalawa sa
anumang labanan.

Sinimulan niyang hipan ang naglalakad na lalake. Sa umpisa ay tila


nagustuhan ng tao ang hihip ng hangin kaya naging masigla at bumilis ang
lakad nito.

Nilakasan ng hangin ang pag-ihip. Isinara ng tao ang lahat ng butones


hanggang sa may leeg ng kanyang polo. Inubos ng hangin ang buong lakas sa
pag-ihip. Lalo namang pinakaipit-ipit ng mga braso ng lalake ang damit dahil
tila giniginaw na siya.

Nanghina na nang katakut-takot ang hangin sa pag-ihip niya ay talagang


hindi niya makuhang mapaalis ang damit ng lalaki.

“Sige,” sigaw niya sa araw, “tingnan naman natin ang galing mo. Marahil, hindi
mo rin naman mapapahubad ang taong iyon.”

Pinalitaw ng araw ang sinag niya, at unti-unti niyang pinainit ito. Tumulo ang
pawis ng lalaki.
Dinagdagan pa ng araw ang init na inilalabas niya at ang lalake ay nagkalas ng
mga ilang butones sa baro.

Maya-maya, nang uminit pang lalo ang araw, hindi na nakatiis ang tao at
tinanggal nang lahat ang mga butones ng polo at hinubad ito.

Panalo ang araw! Mula noon, di na nagyabang uli ang hangin.

Aral:

 Iwasan ang pagiging mayabang. Kadalasan ay wala itong mabuting


naidudulot kanino man.
 Mas mainam sa tao ang may kababaang loob at hindi nagmamalaki. Higit
siyang kapuri-puri kaysa taong maraming sinasabi ngunit kulang sa gawa
at wala namang silbi.
 Maging matalino sa bawat desisyong gagawin. Pag-isipan muna ng mabuti
at makailang beses bago gumawa ng desisyon upang hindi ka magsisi.

The Princess and the Pea


Once upon a time there was a prince who
wanted to marry a princess; but she would have
to be a real princess. He travelled all over the
world to find one, but nowhere could he get
what he wanted. There were princesses enough,
but it was difficult to find out whether they were
real ones. There was always something about
them that was not as it should be. So he came
home again and was sad, for he would have
liked very much to have a real princess.
One evening a terrible storm came on; there
was thunder and lightning, and the rain poured
down in torrents. Suddenly a knocking was
heard at the city gate, and the old king went to
open it.
It was a princess standing out there in front
of the gate. But, good gracious! what a sight the
rain and the wind had made her look. The water
ran down from her hair and clothes; it ran down
into the toes of her shoes and out again at the
heels. And yet she said that she was a real
princess.
Well, we'll soon find that out, thought the old
queen. But she said nothing, went into the bed-
room, took all the bedding off the bedstead, and
laid a pea on the bottom; then she took twenty
mattresses and laid them on the pea, and then
twenty eider-down beds on top of the
mattresses.
On this the princess had to lie all night. In
the morning she was asked how she had slept.
"Oh, very badly!" said she. "I have scarcely
closed my eyes all night. Heaven only knows
what was in the bed, but I was lying on
something hard, so that I am black and blue all
over my body. It's horrible!"
Now they knew that she was a real princess
because she had felt the pea right through the
twenty mattresses and the twenty eider-down
beds.
< 2 >
Nobody but a real princess could be as
sensitive as that.
So the prince took her for his wife, for now
he knew that he had a real princess; and the
pea was put in the museum, where it may still
be seen, if no one has stolen it.
There, that is a true story.
If you liked this story, please share it with others:

You might also like